<!--{{{-->
<link rel='alternate' type='application/rss+xml' title='RSS' href='index.xml' />
<!--}}}-->

Background: #fff
Foreground: #000
PrimaryPale: #8cf
PrimaryLight: #18f
PrimaryMid: #04b
PrimaryDark: #014
SecondaryPale: #ffc
SecondaryLight: #fe8
SecondaryMid: #db4
SecondaryDark: #841
TertiaryPale: #eee
TertiaryLight: #ccc
TertiaryMid: #999
TertiaryDark: #666
Error: #f88

/*{{{*/
body {background:[[ColorPalette::Background]]; color:[[ColorPalette::Foreground]];}

a {color:[[ColorPalette::PrimaryMid]];}
a:hover {background-color:[[ColorPalette::PrimaryMid]]; color:[[ColorPalette::Background]];}
a img {border:0;}

h1,h2,h3,h4,h5,h6 {color:[[ColorPalette::SecondaryDark]]; background:transparent;}
h1 {border-bottom:2px solid [[ColorPalette::TertiaryLight]];}
h2,h3 {border-bottom:1px solid [[ColorPalette::TertiaryLight]];}

.button {color:[[ColorPalette::PrimaryDark]]; border:1px solid [[ColorPalette::Background]];}
.button:hover {color:[[ColorPalette::PrimaryDark]]; background:[[ColorPalette::SecondaryLight]]; border-color:[[ColorPalette::SecondaryMid]];}
.button:active {color:[[ColorPalette::Background]]; background:[[ColorPalette::SecondaryMid]]; border:1px solid [[ColorPalette::SecondaryDark]];}

.header {background:[[ColorPalette::PrimaryMid]];}
.headerShadow {color:[[ColorPalette::Foreground]];}
.headerShadow a {font-weight:normal; color:[[ColorPalette::Foreground]];}
.headerForeground {color:[[ColorPalette::Background]];}
.headerForeground a {font-weight:normal; color:[[ColorPalette::PrimaryPale]];}

.tabSelected{color:[[ColorPalette::PrimaryDark]];
	background:[[ColorPalette::TertiaryPale]];
	border-left:1px solid [[ColorPalette::TertiaryLight]];
	border-top:1px solid [[ColorPalette::TertiaryLight]];
	border-right:1px solid [[ColorPalette::TertiaryLight]];
}
.tabUnselected {color:[[ColorPalette::Background]]; background:[[ColorPalette::TertiaryMid]];}
.tabContents {color:[[ColorPalette::PrimaryDark]]; background:[[ColorPalette::TertiaryPale]]; border:1px solid [[ColorPalette::TertiaryLight]];}
.tabContents .button {border:0;}

#sidebar {}
#sidebarOptions input {border:1px solid [[ColorPalette::PrimaryMid]];}
#sidebarOptions .sliderPanel {background:[[ColorPalette::PrimaryPale]];}
#sidebarOptions .sliderPanel a {border:none;color:[[ColorPalette::PrimaryMid]];}
#sidebarOptions .sliderPanel a:hover {color:[[ColorPalette::Background]]; background:[[ColorPalette::PrimaryMid]];}
#sidebarOptions .sliderPanel a:active {color:[[ColorPalette::PrimaryMid]]; background:[[ColorPalette::Background]];}

.wizard {background:[[ColorPalette::PrimaryPale]]; border:1px solid [[ColorPalette::PrimaryMid]];}
.wizard h1 {color:[[ColorPalette::PrimaryDark]]; border:none;}
.wizard h2 {color:[[ColorPalette::Foreground]]; border:none;}
.wizardStep {background:[[ColorPalette::Background]]; color:[[ColorPalette::Foreground]];
	border:1px solid [[ColorPalette::PrimaryMid]];}
.wizardStep.wizardStepDone {background:[[ColorPalette::TertiaryLight]];}
.wizardFooter {background:[[ColorPalette::PrimaryPale]];}
.wizardFooter .status {background:[[ColorPalette::PrimaryDark]]; color:[[ColorPalette::Background]];}
.wizard .button {color:[[ColorPalette::Foreground]]; background:[[ColorPalette::SecondaryLight]]; border: 1px solid;
	border-color:[[ColorPalette::SecondaryPale]] [[ColorPalette::SecondaryDark]] [[ColorPalette::SecondaryDark]] [[ColorPalette::SecondaryPale]];}
.wizard .button:hover {color:[[ColorPalette::Foreground]]; background:[[ColorPalette::Background]];}
.wizard .button:active {color:[[ColorPalette::Background]]; background:[[ColorPalette::Foreground]]; border: 1px solid;
	border-color:[[ColorPalette::PrimaryDark]] [[ColorPalette::PrimaryPale]] [[ColorPalette::PrimaryPale]] [[ColorPalette::PrimaryDark]];}

.wizard .notChanged {background:transparent;}
.wizard .changedLocally {background:#80ff80;}
.wizard .changedServer {background:#8080ff;}
.wizard .changedBoth {background:#ff8080;}
.wizard .notFound {background:#ffff80;}
.wizard .putToServer {background:#ff80ff;}
.wizard .gotFromServer {background:#80ffff;}

#messageArea {border:1px solid [[ColorPalette::SecondaryMid]]; background:[[ColorPalette::SecondaryLight]]; color:[[ColorPalette::Foreground]];}
#messageArea .button {color:[[ColorPalette::PrimaryMid]]; background:[[ColorPalette::SecondaryPale]]; border:none;}

.popupTiddler {background:[[ColorPalette::TertiaryPale]]; border:2px solid [[ColorPalette::TertiaryMid]];}

.popup {background:[[ColorPalette::TertiaryPale]]; color:[[ColorPalette::TertiaryDark]]; border-left:1px solid [[ColorPalette::TertiaryMid]]; border-top:1px solid [[ColorPalette::TertiaryMid]]; border-right:2px solid [[ColorPalette::TertiaryDark]]; border-bottom:2px solid [[ColorPalette::TertiaryDark]];}
.popup hr {color:[[ColorPalette::PrimaryDark]]; background:[[ColorPalette::PrimaryDark]]; border-bottom:1px;}
.popup li.disabled {color:[[ColorPalette::TertiaryMid]];}
.popup li a, .popup li a:visited {color:[[ColorPalette::Foreground]]; border: none;}
.popup li a:hover {background:[[ColorPalette::SecondaryLight]]; color:[[ColorPalette::Foreground]]; border: none;}
.popup li a:active {background:[[ColorPalette::SecondaryPale]]; color:[[ColorPalette::Foreground]]; border: none;}
.popupHighlight {background:[[ColorPalette::Background]]; color:[[ColorPalette::Foreground]];}
.listBreak div {border-bottom:1px solid [[ColorPalette::TertiaryDark]];}

.tiddler .defaultCommand {font-weight:bold;}

.shadow .title {color:[[ColorPalette::TertiaryDark]];}

.title {color:[[ColorPalette::SecondaryDark]];}
.subtitle {color:[[ColorPalette::TertiaryDark]];}

.toolbar {color:[[ColorPalette::PrimaryMid]];}
.toolbar a {color:[[ColorPalette::TertiaryLight]];}
.selected .toolbar a {color:[[ColorPalette::TertiaryMid]];}
.selected .toolbar a:hover {color:[[ColorPalette::Foreground]];}

.tagging, .tagged {border:1px solid [[ColorPalette::TertiaryPale]]; background-color:[[ColorPalette::TertiaryPale]];}
.selected .tagging, .selected .tagged {background-color:[[ColorPalette::TertiaryLight]]; border:1px solid [[ColorPalette::TertiaryMid]];}
.tagging .listTitle, .tagged .listTitle {color:[[ColorPalette::PrimaryDark]];}
.tagging .button, .tagged .button {border:none;}

.footer {color:[[ColorPalette::TertiaryLight]];}
.selected .footer {color:[[ColorPalette::TertiaryMid]];}

.sparkline {background:[[ColorPalette::PrimaryPale]]; border:0;}
.sparktick {background:[[ColorPalette::PrimaryDark]];}

.error, .errorButton {color:[[ColorPalette::Foreground]]; background:[[ColorPalette::Error]];}
.warning {color:[[ColorPalette::Foreground]]; background:[[ColorPalette::SecondaryPale]];}
.lowlight {background:[[ColorPalette::TertiaryLight]];}

.zoomer {background:none; color:[[ColorPalette::TertiaryMid]]; border:3px solid [[ColorPalette::TertiaryMid]];}

.imageLink, #displayArea .imageLink {background:transparent;}

.annotation {background:[[ColorPalette::SecondaryLight]]; color:[[ColorPalette::Foreground]]; border:2px solid [[ColorPalette::SecondaryMid]];}

.viewer .listTitle {list-style-type:none; margin-left:-2em;}
.viewer .button {border:1px solid [[ColorPalette::SecondaryMid]];}
.viewer blockquote {border-left:3px solid [[ColorPalette::TertiaryDark]];}

.viewer table, table.twtable {border:2px solid [[ColorPalette::TertiaryDark]];}
.viewer th, .viewer thead td, .twtable th, .twtable thead td {background:[[ColorPalette::SecondaryMid]]; border:1px solid [[ColorPalette::TertiaryDark]]; color:[[ColorPalette::Background]];}
.viewer td, .viewer tr, .twtable td, .twtable tr {border:1px solid [[ColorPalette::TertiaryDark]];}

.viewer pre {border:1px solid [[ColorPalette::SecondaryLight]]; background:[[ColorPalette::SecondaryPale]];}
.viewer code {color:[[ColorPalette::SecondaryDark]];}
.viewer hr {border:0; border-top:dashed 1px [[ColorPalette::TertiaryDark]]; color:[[ColorPalette::TertiaryDark]];}

.highlight, .marked {background:[[ColorPalette::SecondaryLight]];}

.editor input {border:1px solid [[ColorPalette::PrimaryMid]];}
.editor textarea {border:1px solid [[ColorPalette::PrimaryMid]]; width:100%;}
.editorFooter {color:[[ColorPalette::TertiaryMid]];}
.readOnly {background:[[ColorPalette::TertiaryPale]];}

#backstageArea {background:[[ColorPalette::Foreground]]; color:[[ColorPalette::TertiaryMid]];}
#backstageArea a {background:[[ColorPalette::Foreground]]; color:[[ColorPalette::Background]]; border:none;}
#backstageArea a:hover {background:[[ColorPalette::SecondaryLight]]; color:[[ColorPalette::Foreground]]; }
#backstageArea a.backstageSelTab {background:[[ColorPalette::Background]]; color:[[ColorPalette::Foreground]];}
#backstageButton a {background:none; color:[[ColorPalette::Background]]; border:none;}
#backstageButton a:hover {background:[[ColorPalette::Foreground]]; color:[[ColorPalette::Background]]; border:none;}
#backstagePanel {background:[[ColorPalette::Background]]; border-color: [[ColorPalette::Background]] [[ColorPalette::TertiaryDark]] [[ColorPalette::TertiaryDark]] [[ColorPalette::TertiaryDark]];}
.backstagePanelFooter .button {border:none; color:[[ColorPalette::Background]];}
.backstagePanelFooter .button:hover {color:[[ColorPalette::Foreground]];}
#backstageCloak {background:[[ColorPalette::Foreground]]; opacity:0.6; filter:'alpha(opacity=60)';}
/*}}}*/

/*{{{*/
* html .tiddler {height:1%;}

body {font-size:.75em; font-family:arial,helvetica; margin:0; padding:0;}

h1,h2,h3,h4,h5,h6 {font-weight:bold; text-decoration:none;}
h1,h2,h3 {padding-bottom:1px; margin-top:1.2em;margin-bottom:0.3em;}
h4,h5,h6 {margin-top:1em;}
h1 {font-size:1.35em;}
h2 {font-size:1.25em;}
h3 {font-size:1.1em;}
h4 {font-size:1em;}
h5 {font-size:.9em;}

hr {height:1px;}

a {text-decoration:none;}

dt {font-weight:bold;}

ol {list-style-type:decimal;}
ol ol {list-style-type:lower-alpha;}
ol ol ol {list-style-type:lower-roman;}
ol ol ol ol {list-style-type:decimal;}
ol ol ol ol ol {list-style-type:lower-alpha;}
ol ol ol ol ol ol {list-style-type:lower-roman;}
ol ol ol ol ol ol ol {list-style-type:decimal;}

.txtOptionInput {width:11em;}

#contentWrapper .chkOptionInput {border:0;}

.externalLink {text-decoration:underline;}

.indent {margin-left:3em;}
.outdent {margin-left:3em; text-indent:-3em;}
code.escaped {white-space:nowrap;}

.tiddlyLinkExisting {font-weight:bold;}
.tiddlyLinkNonExisting {font-style:italic;}

/* the 'a' is required for IE, otherwise it renders the whole tiddler in bold */
a.tiddlyLinkNonExisting.shadow {font-weight:bold;}

#mainMenu .tiddlyLinkExisting,
	#mainMenu .tiddlyLinkNonExisting,
	#sidebarTabs .tiddlyLinkNonExisting {font-weight:normal; font-style:normal;}
#sidebarTabs .tiddlyLinkExisting {font-weight:bold; font-style:normal;}

.header {position:relative;}
.header a:hover {background:transparent;}
.headerShadow {position:relative; padding:4.5em 0 1em 1em; left:-1px; top:-1px;}
.headerForeground {position:absolute; padding:4.5em 0 1em 1em; left:0px; top:0px;}

.siteTitle {font-size:3em;}
.siteSubtitle {font-size:1.2em;}

#mainMenu {position:absolute; left:0; width:10em; text-align:right; line-height:1.6em; padding:1.5em 0.5em 0.5em 0.5em; font-size:1.1em;}

#sidebar {position:absolute; right:3px; width:16em; font-size:.9em;}
#sidebarOptions {padding-top:0.3em;}
#sidebarOptions a {margin:0 0.2em; padding:0.2em 0.3em; display:block;}
#sidebarOptions input {margin:0.4em 0.5em;}
#sidebarOptions .sliderPanel {margin-left:1em; padding:0.5em; font-size:.85em;}
#sidebarOptions .sliderPanel a {font-weight:bold; display:inline; padding:0;}
#sidebarOptions .sliderPanel input {margin:0 0 0.3em 0;}
#sidebarTabs .tabContents {width:15em; overflow:hidden;}

.wizard {padding:0.1em 1em 0 2em;}
.wizard h1 {font-size:2em; font-weight:bold; background:none; padding:0; margin:0.4em 0 0.2em;}
.wizard h2 {font-size:1.2em; font-weight:bold; background:none; padding:0; margin:0.4em 0 0.2em;}
.wizardStep {padding:1em 1em 1em 1em;}
.wizard .button {margin:0.5em 0 0; font-size:1.2em;}
.wizardFooter {padding:0.8em 0.4em 0.8em 0;}
.wizardFooter .status {padding:0 0.4em; margin-left:1em;}
.wizard .button {padding:0.1em 0.2em;}

#messageArea {position:fixed; top:2em; right:0; margin:0.5em; padding:0.5em; z-index:2000; _position:absolute;}
.messageToolbar {display:block; text-align:right; padding:0.2em;}
#messageArea a {text-decoration:underline;}

.tiddlerPopupButton {padding:0.2em;}
.popupTiddler {position: absolute; z-index:300; padding:1em; margin:0;}

.popup {position:absolute; z-index:300; font-size:.9em; padding:0; list-style:none; margin:0;}
.popup .popupMessage {padding:0.4em;}
.popup hr {display:block; height:1px; width:auto; padding:0; margin:0.2em 0;}
.popup li.disabled {padding:0.4em;}
.popup li a {display:block; padding:0.4em; font-weight:normal; cursor:pointer;}
.listBreak {font-size:1px; line-height:1px;}
.listBreak div {margin:2px 0;}

.tabset {padding:1em 0 0 0.5em;}
.tab {margin:0 0 0 0.25em; padding:2px;}
.tabContents {padding:0.5em;}
.tabContents ul, .tabContents ol {margin:0; padding:0;}
.txtMainTab .tabContents li {list-style:none;}
.tabContents li.listLink { margin-left:.75em;}

#contentWrapper {display:block;}
#splashScreen {display:none;}

#displayArea {margin:1em 17em 0 14em;}

.toolbar {text-align:right; font-size:.9em;}

.tiddler {padding:1em 1em 0;}

.missing .viewer,.missing .title {font-style:italic;}

.title {font-size:1.6em; font-weight:bold;}

.missing .subtitle {display:none;}
.subtitle {font-size:1.1em;}

.tiddler .button {padding:0.2em 0.4em;}

.tagging {margin:0.5em 0.5em 0.5em 0; float:left; display:none;}
.isTag .tagging {display:block;}
.tagged {margin:0.5em; float:right;}
.tagging, .tagged {font-size:0.9em; padding:0.25em;}
.tagging ul, .tagged ul {list-style:none; margin:0.25em; padding:0;}
.tagClear {clear:both;}

.footer {font-size:.9em;}
.footer li {display:inline;}

.annotation {padding:0.5em; margin:0.5em;}

* html .viewer pre {width:99%; padding:0 0 1em 0;}
.viewer {line-height:1.4em; padding-top:0.5em;}
.viewer .button {margin:0 0.25em; padding:0 0.25em;}
.viewer blockquote {line-height:1.5em; padding-left:0.8em;margin-left:2.5em;}
.viewer ul, .viewer ol {margin-left:0.5em; padding-left:1.5em;}

.viewer table, table.twtable {border-collapse:collapse; margin:0.8em 1.0em;}
.viewer th, .viewer td, .viewer tr,.viewer caption,.twtable th, .twtable td, .twtable tr,.twtable caption {padding:3px;}
table.listView {font-size:0.85em; margin:0.8em 1.0em;}
table.listView th, table.listView td, table.listView tr {padding:0px 3px 0px 3px;}

.viewer pre {padding:0.5em; margin-left:0.5em; font-size:1.2em; line-height:1.4em; overflow:auto;}
.viewer code {font-size:1.2em; line-height:1.4em;}

.editor {font-size:1.1em;}
.editor input, .editor textarea {display:block; width:100%; font:inherit;}
.editorFooter {padding:0.25em 0; font-size:.9em;}
.editorFooter .button {padding-top:0px; padding-bottom:0px;}

.fieldsetFix {border:0; padding:0; margin:1px 0px;}

.sparkline {line-height:1em;}
.sparktick {outline:0;}

.zoomer {font-size:1.1em; position:absolute; overflow:hidden;}
.zoomer div {padding:1em;}

* html #backstage {width:99%;}
* html #backstageArea {width:99%;}
#backstageArea {display:none; position:relative; overflow: hidden; z-index:150; padding:0.3em 0.5em;}
#backstageToolbar {position:relative;}
#backstageArea a {font-weight:bold; margin-left:0.5em; padding:0.3em 0.5em;}
#backstageButton {display:none; position:absolute; z-index:175; top:0; right:0;}
#backstageButton a {padding:0.1em 0.4em; margin:0.1em;}
#backstage {position:relative; width:100%; z-index:50;}
#backstagePanel {display:none; z-index:100; position:absolute; width:90%; margin-left:3em; padding:1em;}
.backstagePanelFooter {padding-top:0.2em; float:right;}
.backstagePanelFooter a {padding:0.2em 0.4em;}
#backstageCloak {display:none; z-index:20; position:absolute; width:100%; height:100px;}

.whenBackstage {display:none;}
.backstageVisible .whenBackstage {display:block;}
/*}}}*/

/***
StyleSheet for use when a translation requires any css style changes.
This StyleSheet can be used directly by languages such as Chinese, Japanese and Korean which need larger font sizes.
***/
/*{{{*/
body {font-size:0.8em;}
#sidebarOptions {font-size:1.05em;}
#sidebarOptions a {font-style:normal;}
#sidebarOptions .sliderPanel {font-size:0.95em;}
.subtitle {font-size:0.8em;}
.viewer table.listView {font-size:0.95em;}
/*}}}*/

/*{{{*/
@media print {
#mainMenu, #sidebar, #messageArea, .toolbar, #backstageButton, #backstageArea {display: none !important;}
#displayArea {margin: 1em 1em 0em;}
noscript {display:none;} /* Fixes a feature in Firefox 1.5.0.2 where print preview displays the noscript content */
}
/*}}}*/

<!--{{{-->
<div class='header' macro='gradient vert [[ColorPalette::PrimaryLight]] [[ColorPalette::PrimaryMid]]'>
<div class='headerShadow'>
<span class='siteTitle' refresh='content' tiddler='SiteTitle'></span>&nbsp;
<span class='siteSubtitle' refresh='content' tiddler='SiteSubtitle'></span>
</div>
<div class='headerForeground'>
<span class='siteTitle' refresh='content' tiddler='SiteTitle'></span>&nbsp;
<span class='siteSubtitle' refresh='content' tiddler='SiteSubtitle'></span>
</div>
</div>
<div id='mainMenu' refresh='content' tiddler='MainMenu'></div>
<div id='sidebar'>
<div id='sidebarOptions' refresh='content' tiddler='SideBarOptions'></div>
<div id='sidebarTabs' refresh='content' force='true' tiddler='SideBarTabs'></div>
</div>
<div id='displayArea'>
<div id='messageArea'></div>
<div id='tiddlerDisplay'></div>
</div>
<!--}}}-->

<!--{{{-->
<div class='toolbar' macro='toolbar [[ToolbarCommands::ViewToolbar]]'></div>
<div class='title' macro='view title'></div>
<div class='subtitle'><span macro='view modifier link'></span>, <span macro='view modified date'></span> (<span macro='message views.wikified.createdPrompt'></span> <span macro='view created date'></span>)</div>
<div class='tagging' macro='tagging'></div>
<div class='tagged' macro='tags'></div>
<div class='viewer' macro='view text wikified'></div>
<div class='tagClear'></div>
<!--}}}-->

<!--{{{-->
<div class='toolbar' macro='toolbar [[ToolbarCommands::EditToolbar]]'></div>
<div class='title' macro='view title'></div>
<div class='editor' macro='edit title'></div>
<div macro='annotations'></div>
<div class='editor' macro='edit text'></div>
<div class='editor' macro='edit tags'></div><div class='editorFooter'><span macro='message views.editor.tagPrompt'></span><span macro='tagChooser excludeLists'></span></div>
<!--}}}-->

To get started with this blank [[TiddlyWiki]], you'll need to modify the following tiddlers:
* [[SiteTitle]] & [[SiteSubtitle]]: The title and subtitle of the site, as shown above (after saving, they will also appear in the browser title bar)
* [[MainMenu]]: The menu (usually on the left)
* [[DefaultTiddlers]]: Contains the names of the tiddlers that you want to appear when the TiddlyWiki is opened
You'll also need to enter your username for signing your edits: <<option txtUserName>>

These [[InterfaceOptions]] for customising [[TiddlyWiki]] are saved in your browser

Your username for signing your edits. Write it as a [[WikiWord]] (eg [[JoeBloggs]])

<<option txtUserName>>
<<option chkSaveBackups>> [[SaveBackups]]
<<option chkAutoSave>> [[AutoSave]]
<<option chkRegExpSearch>> [[RegExpSearch]]
<<option chkCaseSensitiveSearch>> [[CaseSensitiveSearch]]
<<option chkAnimate>> [[EnableAnimations]]

----
Also see [[AdvancedOptions]]

<<importTiddlers>>

ေဟတုပစၥေယာ = ဟိတ္ေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ပစၥယုပၸန္တရားတို႔အား အျမစ္သဖြယ္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
( ေရေသာက္ျမစ္လွ်င္၊ ယင္းသစ္ပင္ကို၊ စည္ပင္ေစမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ေဟတုပစၥည္းေခၚ )

အာရမၼဏပစၥေယာ = အာ႐ံုေျခာက္ပါးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
( ေတာင္ေဝွးႀကိဳးတန္း၊ သူမစြမ္းကုိ၊ မပန္းရေစ၊ ထိုင္ထေစမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ အာရမၼဏေခၚ )

အဓိပတိပစၥေယာ = အႀကီးအမွဴးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
( စၾကာမင္းရွင္၊ အုပ္စိုးသြင္သို႔၊ ၿပိဳင္ရွင္မရိွ၊ စိုးအုပ္ဘိ၊ အဓိပတိေခၚ )

အနႏၲရပစၥေယာ = အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရိွ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းဖ်ား၊ နတ္ရြာလားေသာ္၊ သားႀကီးနန္းရ၊ ျဖစ္ရပမာ၊ ျခားရာမရိွ၊ ေက်းဇူးရိွ)

သမနႏၲရပစၥေယာ = ေကာင္းစြာ အျခားမဲ့ (တဆက္တည္း အၾကားမရိွ) ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စၾကာမင္းဖ်ား၊ ေတာထြက္သြားေသာ္၊ သားႀကီးနန္းရ၊ ျဖစ္ရပမာ၊ ျခားရာမရိွ၊ ေက်းဇူးရိွ)

သဟဇာတပစၥေယာ = အတူတကြ ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(ဆီမီးေတာက္ေသာ္၊ အလင္းေပၚသို႔၊ ထို႔တူတသီး၊ ပစၥည္းပစၥယုပၸန္၊ အတူျဖစ္ဟန္ကို)

အညမညပစၥေယာ = အခ်င္းခ်င္းအျပန္လွန္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(သစ္သားသံုးခြ၊ ခ်င္းခ်င္းမသို႔၊ အညမညံ၊ ျပန္လွန္သမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

နိႆယပစၥေယာ = မီွရာျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း၊
(သစ္ပင္တည္ရာ၊ ေျမပမာလွ်င္၊ မီွရာတည္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ဥပနိႆယပစၥေယာ = အားႀကီးေသာ အေၾကာင္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မိုးႀကီးပမာ၊ သတၱဝါေတြ၊ တည္ေနႏိုင္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ၊ ဥပနိႆယေခၚ)

ပုေရဇာတပစၥေယာ = ေရွး၌ ျဖစ္ႏွင့္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ကမၻာဦးက၊ ေနႏွင့္လသို႔၊ ေရွ႔ကျဖစ္လာ၊ ေနာက္ကျဖစ္လာသည့္၊ တရားစုစု၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ပစၧာဇာတပစၥေယာ = ေနာက္၌ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(လင္းတငယ္ေသာ္၊ အစာေမွ်ာ္သို႔၊ ေနာက္ေပၚလာသည့္၊ ပစၥည္းတရားစု၊ ေက်းဇူူးျပဳ)

အာေသဝနပစၥေယာ = အဖန္တလဲလဲ မီွဝဲထံုအပ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေရွးေရွးထံုထား၊ နံ႔သာလားသို႔၊ ေရွ႔ဖ်ားက်မ္းဂန္၊ ေလ့လာသန္လပ္၊ ေနာက္ထပ္က်မ္းဂန္၊ အျမင္သန္သည္၊ ဧကန္အာေသဝနသေဘာတည္း။)

ကမၼပစၥေယာ = အေၾကာင္းကံျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မ်ဳိးေစ့အလား၊ ပမာထား၍၊ ႏွစ္ပါးေသာကံ၊ အေျခခံကာ၊ ေဝဘန္သမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

ဝိပါကပစၥေယာ = အက်ဳိးျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ခ်မ္းရိပ္နားေန၊ သြန္းေလေျပသို႔၊ ကံေနအလား၊ အျဖစ္မ်ားမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ)

အာဟာရပစၥေယာ = ေထာက္ပ့ံ ခိုင္ခံေစတတ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(အိမ္ကို က်ားကန္၊ ျဖစ္ရဟန္သို႔၊ သ႑ာန္တူစြ၊ ေထာက္ပံ့မသည့္၊ အာဟာရျဖစ္မႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဣၿႏၵိယပစၥေယာ = အစိုးရသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(မိမိဆိုင္ရာ၊ ကိစၥမွာလွ်င္၊ ေကာင္းစြာစိုးရ၊ ျဖစ္ရစင္စစ္၊ ပေဒသရာဇ္၊ စိုးအုပ္လွစ္သို႔)

စ်ာနပစၥေယာ = ကမၼ႒ာန္းအာ႐ံုသို႔ကပ္၍ စူးစူးစိုက္စိုက္ ႐ႈတတ္သည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(သစ္ပင္ေတာင္ငူ၊ တတ္သသူသည္၊ ေအာက္သူတို႔အား၊ ၾကည့္ေျပာျငားသို႔။)

မဂၢပစၥေယာ = သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းနည္းလမ္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ပမာကူသို႔၊ ေဆာင္ယူပို႔သို႔၊ ထို႔တူနိဗၺာန္၊ ေရာက္ေၾကာင္းမွန္ျပဳ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

သမၸယုတၱပစၥေယာ = ယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(စတုမဓူ၊ ေရာသည့္တူေပ၊ စိတ္ေစႏွစ္ပါး၊ ခြဲျခားမရ၊ ယွဥ္ၾကသမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဝိပယုတၱပစၥေယာ = မယွဥ္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ရသေျခာက္ပါး၊ ေရာစပ္ထားသို႔၊ ျခားနားမတူ၊ ျဖစ္ဟန္မူသို႔၊ ထို႔တူမျခား၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

အတၳိပစၥေယာ = ထင္းရွားရိွဆဲျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ျမင့္မိုရ္ေျမႀကီး၊ ေထာက္ပ့ံနည္းသို႔၊ ပစၥည္းသတၱိ၊ ေက်းဇူးရိွ၊ အတၳိပစၥည္းေခၚ။)

နတၳိပစၥေယာ = မရိွသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ၿငိမ္းေသေလၿပီး၊ ဆီမီးတႏၲဳ ေက်းဇူးျပဳသို႔၊ ထို႔တူမွတ္ဘိ၊ မရိွသမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဝိဂတပစၥေယာ = ကင္းမဲ့ခ်ဴပ္ေပ်ာက္သည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(ေနေရာင္ေပ်ာက္ကင္း၊ လေရာင္လင္းသို႔၊ ခ်ဳပ္ကင္းေလမႈ၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

အဝိဂတပစၥေယာ = မကင္းသည္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရားလည္းေကာင္း။
(သမုဒၵရာ၊ ငါးေပ်ာ္ရာသို႔၊ မကင္းေသာအား၊ ယင္းတရားစု၊ ေက်းဇူးျပဳ။)

ဣတိ၊ ဤသို႔။ စတုဝီသတိ ပစၥယာ၊ ႏွစ္ဆယ့္ေလးပစၥည္းတို႔သည္။ မဟာပကရေဏ၊ အနႏၲနယ သမႏၲ မဟာပ႒ာန္းက်မ္းႀကီး၌။ ဌိတာ၊ တည္ကုန္သည္။ ေဟာႏၲိ၊ ျဖစ္ကုန္၏။

မွတ္ခ်က္။ အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ မွမၽွေ၀ပါသည္

''1. DON'T SLEEP WITH WATCH''

Watches can emit a certain level of radioactivity.
Though small, but if you wear your watch to bed
for a long time, it might have adverse effects on your health.


''၁. နာရီ၀တ္ျပီးမအိပ္ပါနဲ႕...''

နာရီဟာေရဒီယိုသတၱိၾကြထုတ္လႊင္႕မႈအေတာ္ျမင္႕မားပါတယ္...နာရီဟာေသးငယ္တယ္လို႕ထင္ရေပမဲ႕ ၀တ္ဆင္ျပီး အခ်ိန္ၾကာၾကာအိပ္ခဲ႕ရင္ သင္႕ရဲ႕က်န္းမာေရးကို ဆိုးက်ိဳးေတြအမ်ားၾကီးျဖစ္လာေစႏိုင္ပါတယ္တဲ႕....ဒါေၾကာင္႕အိပ္တဲ႕အခါနာရီကို ခၽြတ္ျပီးအိပ္ၾကပါ..


''2. DON'T SLEEP WITH BRA''

Scientists in America have discovered those that
wear bras for more than 12 hours have
a higher risk of getting breast cancer.
So go to bed without it.


''၂. အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဘရာ၀တ္ျပီးမအိပ္ပါနဲ႕''

အေမရိကားမွ ပညာရွင္မ်ားေလ႕လာေတြ႔ရွိခ်က္အရအမ်ိဳးသမီးမ်ား ၁၂နာရီထက္ေက်ာ္လြန္ျပီး အတြင္းခံ(ဘရာ)ကို၀တ္ဆင္ပါက ရင္သားကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္ေခ် အလြန္ျမင္႕မားေၾကာင္းသိရပါတယ္...ဒါေၾကာင္႕ ညအိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္မွာေတာ႕ Pls sleep without bra,ok?


''3. DON'T SLEEP WITH PHONE''

Putting the phone beside your bed or anywhere near you is not encouraged.
Though some of us will use phones as alarm clocks,but please put the phone as far as possible.
Scientists have proved that electrical items including mobile phone and television sets emit magnetic waves when used.
These waves can cause disruptions to our nervous system.Therefore if you need to put your mobile phone near you, switch it off first.


''၃. ဖုန္းနဲ႕အတူတူမအိပ္ပါနဲ႕''

မိမိလက္ကိုင္ဖုန္းကိုမိမိရဲ႕အိပ္ရာေဘး ဒါမွမဟုတ္ အနီးအနားမွာထားျခင္းကို အားမေပးပါဘူး..တစ္ခ်ိဳ႕က ဖုန္းကို ႏိုးစက္အေနနဲ႕ အသံုးျပဳတတ္ၾကပါတယ္....အဲလိုသံုးရင္လည္းဖုန္းကို မိမိနဲ႕ေ၀းႏိုင္သမွ်ေ၀းေ၀းမွာထားသင္႕ပါတယ္...ပညာရွင္မ်ားက လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားျဖစ္တဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းအပါအ၀င္
တယ္လီေဗးရွင္းစက္မ်ားဟာ အသံုးျပဳေနတဲ႕အခါမွာ သံလိုက္လိႈင္းမ်ားကိုထုတ္လႊင္႕ေနၾကေၾကာင္း သက္ေသျပခဲ႕ၾကပါတယ္..အဲဒီသံလိုက္လိႈင္းမ်ားဟာ ကၽြန္မတိုရဲ႕ အာရံုေၾကာအဖြဲ႕အစည္းကို အေႏွာက္အယွက္ေပးေစႏိုင္ပါတယ္..ဒါေၾကာင္႕ ဖုန္းကို အိပ္ရာေဘးမွာ ထားအိပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဖုန္းကိုပိတ္ထားသင္႕ပါတယ္.....


''4. DON'T SLEEP WITH MAKE UP''

People who sleep with make up might have skin problems in the long run.
Sleeping with make up will cause the skin to have difficulty in breathing and problem in perspiring. You will also need a much longer time to go into deep sleep.


''၄.မိပ္ကပ္လိမ္းျပီးမအိပ္ပါနဲ႕...''

ညအိပ္ရာ၀င္တဲ႕အခါလိမ္းထားတဲ႕မိတ္ကပ္မ်ားကိုမဖ်က္ဘဲအိပ္တတ္သူမ်ားဟာ ေရရွည္မွာ အေရျပားကိုဆိုးက်ိဳးျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္...မိပ္ကပ္လိမ္းျပီး အိပ္ျခင္းအားျဖင္႕အေရျပားေပၚရွိေခၽြးေပါက္မ်ားကို ပိတ္ဆို႕ေစျပီး
၀က္ျခံတင္းတိပ္ အစရွိတဲ႕ အေရျပားျပသာနာမ်ိဳးစံုကို ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ပါတယ္....အိပ္ခ်ိန္ကို ျပည္႕ျပည္႕၀၀နဲ႕ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ရရွိဖို႕လဲလိုအပ္ပါတယ္...ဒါေၾကာင္႕ ညအိပ္ရာ၀င္ရင္ မ်က္ႏွာကို သန္႕စင္ျပီးမွအိပ္စက္ၾကပါ...


Lastly...


''5. DON'T SLEEP WITH OTHERS' WIFE / HUSBAND''

You may never wake up again.


''၅. သူတစ္ပါးရဲ႕ေယာက်ၤား မိန္းမ်ားနဲ႕အတူတူမအိပ္ပါနဲ႕''

ေနာက္ဆံုးတစ္ခုအတူတူမအိပ္သင္႕တဲ႕အရာကေတာ႕ သူတစ္ပါးရဲ႕ကာမပိုင္ရွိျပီးသူ လင္သား..သူတစ္ပါးရဲ႕မိန္းမ မ်ားနဲ႕အတူတူ မအိပ္စက္သင္႕ပါဘူးတဲ႕... ဘယ္ေသာခါမွျပန္လည္ႏိုးထမွာမဟုတ္ေတာ႕လို႕ပါ...။       ။

Accept (လက္ခံသည္)

"ေလာကႀကီးမွာ ေျခာက္ပစ္ကင္းသူမရွိပါဘူး"
သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ သူ႔အားနည္းခ်က္အပါအဝင္ သူ႔ရဲ႕အရာအားလံုးကို လက္ခံႏိုင္ရပါမယ္။

Belief (ယံုၾကည္ျခင္း)

အခ်စ္မွာ ယံုၾကည္ျခင္းေတြ လိုပါတယ္။ တစ္ဘက္သားကို မယံုၾကည္ဘဲ အၿမဲသံသယအေမး၊ သံသယအေတြးေတြနဲ႔ အခ်စ္ကိုမယံုၾကည္ခဲ့ရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ လမ္းခဲြျခင္းနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ရပါလိမ့္မယ္။

Care (ဂရုစိုက္ျခင္း)

တစ္ဘက္သားကို ဂရုစိုက္တယ္ဆိုတာ သူ႔အေပၚထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အေရးေပးမႈကို ျပသေနသလိုပါပဲ။ ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္နဲ႔ "အလုပ္ပင္ပန္းလား?"ဆိုတဲ့ ဂရုစိုက္တဲ့ အေမးေလးေမးႏိုင္သလို "မုိးေအးၿပီေနာ္... အေႏြးထည္ထပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္"ဆိုတဲ့ မက္ေဆ့ေလးလည္း ပို႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို ဂရုစိုက္မႈေတြက တစ္ဘက္သားအတြက္ တကယ့္အသံုးမႏိုင္ဝင္ေပမယ့္ အနည္းဆံုးေတာ့ သူ႔စိတ္ကို ေႏြးေထြးၾကည္ႏူးေစႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

Devoted (သစၥာခိုင္ၿမဲသည္)

လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ၿပီဆိုရင္ သစၥာခိုင္ၿမဲရတယ္။ ေလွနံႏွစ္ဖက္နင္းတာက ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို နာက်င္ဝမ္းနည္းေစတဲ့အျပင္ ေနာက္ဆံုးမွာ လမ္းခဲြတာနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ရတတ္တယ္။

Enjoy (ေက်နပ္စြာခံစားသည္)

တစ္ဘက္သားရဲ႕အရာအားလံုးကို ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံတဲ့အျပင္ အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္၊ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြကုိလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ခံစားသင့္ပါတယ္။ ဒါမွ ခ်စ္ခရီးလမ္းက ပိုတာရွည္တည္ၿမဲ ေပ်ာ္ရႊင္မွာျဖစ္တယ္။

Freedom (လြတ္လပ္မႈ)

လက္ထပ္ၿပီးအတူေနသည့္တိုင္ တစ္ဘက္သားကို ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္မႈနဲ႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တခ်ဳိ႕ ရွိေစသင့္တယ္။ ကိုယ္နဲ႔အိမ္ေထာင္က်တာဟာ ေထာင္ထဲေရာက္သြားသလို အခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံတာမ်ဳိး တစ္ဘက္သားကို မခံစားေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္မႈဆိုတာ ရွိသင့္ပါတယ္။

Give (ေပးဆပ္ျခင္း)

အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာက ကိုယ္ေပးဆပ္တိုင္း ေပးဆပ္သေလာက္ ျပန္ရမယ့္အရာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မေပးဆပ္ရင္ေတာ့ လံုးဝျပန္ရဖို႔ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္ေပးဆပ္သလိုမ်ဳိး တစ္ဘက္သားက ျပန္ေပးဆပ္ခဲ့ရင္ ဒါဟာ စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

Heart (ႏွလံုးသား)

အခ်စ္မွာ အေရးအပါဆံုးအရာက ႏွလံုးသားတစ္စံုပဲျဖစ္တယ္။ တစ္ဘက္သားကို ႏွလံုးသားနဲ႔ရင္းၿပီး ခ်စ္သင့္တယ္၊ ၾကင္နာနားလည္သင့္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ခ်စ္ျခင္းမွာ ႏွလံုးသားတစ္စံုသာ မပါခဲ့ရင္ အခ်စ္စစ္လို႔မည္လိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

Independence (မမွီခို၊ အားမကိုးဘူး)

စကားေျပာေကာင္းတဲ့ခ်စ္သူက "ငါဟာ မင္းအတြက္ေမြးဖြားလာတာပါ" လို႔ေျပာတတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ရွင္သန္မႈေတြရွိၾကတယ္။ တစ္ဘက္သားကို အလြန္အကြၽံ မွီခို၊ အားကိုးတာက သူ႔ကိုတာဝန္ပိုေစတဲ့အျပင္ စိတ္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေစပါတယ္။

Jealousy (မနာလို၊ သဝန္တို)

သင့္တင့္တဲ့ မနာလို၊ သဝန္တိုမႈေတြက သူဟာ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္အေရးပါေၾကာင္း တစ္ဘက္သားကို ခံစားေစတယ္။ သဝန္တိုဖို႔ အက်ဳိးအေၾကာင္းညီမွ်ရမယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ အက်ဳိးအေၾကာင္း အဆက္အစပ္မရွိတဲ့ သဝန္တိုမႈေတြက တစ္ဘက္သားကို မလိုလားမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။

Kiss (အနမ္း)

အနမ္းတစ္ပြင့္က စကားအခြန္းေထာင္ေသာင္းထက္ သာလြန္ပါသတဲ့။ ညင္သာတဲ့အနမ္းတစ္ပြင့္နဲ႔ ကိုယ့္ျမတ္ႏိူးမႈ၊ ၾကင္နာမႈကို ျပသႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့သူကိုနမ္းဖို႔ မတြန္႔တိုသင့္ပါဘူး။

Love (ခ်စ္တယ္)

ခ်စ္တာနဲ႔ ႏွစ္သက္တာမတူပါဘူး။ ခ်စ္မိၿပီဆိုရင္ တစ္ဘက္သားအတြက္ အရာရာေပးဆပ္ရဲပါတယ္။ "ခ်စ္တယ္"ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းက တျခားတန္ဖိုးႀကီးလက္ေဆာင္ေတြထက္ တစ္ဘက္သားရဲ႕ရင္ကို ေႏြးေထြးၾကည္ႏူးေစပါတယ္။

Mature (ရင့္က်က္)

တခ်ဳိ႕က အခ်စ္ဦးနဲ႔ ဘာေၾကာင့္အလြယ္တကူ ေကြကြင္းၾကရသလဲ?
အေၾကာင္းက ငယ္ရြယ္စဥ္ ရည္းစားထားခ်ိန္မွာ ကေလးဆန္စိတ္ေတြ မ်ားေနခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူကမွ အဆင္ေျခမရွိ စူစူေအာင့္ေအာင့္ မႀကီးျပင္းတတ္တဲ့ကေလးကို အၿမဲအလိုလိုက္ ခ်စ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူရင့္က်က္ရင္ အခ်စ္လည္းရင့္က်က္ၿပီး လွပတဲ့အဖူးအပြင့္ေတြ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဖူးပြင့္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

Natural (ပင္ကို၊ ပကတိ)

ခ်စ္စၾကင္စမွာ လူေတြက ကိုယ့္အားနည္းခ်က္၊ အနာအဆာကို သိုဝွက္ၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအားနည္းခ်က္ေတြက ႏွစ္ၾကာမွ တေျဖးေျဖး ေပၚလာတတ္တယ္။ ခ်စ္စတည္းက ပကတိအတိုင္းခ်စ္မယ္၊ သဘာဝအတိုင္း ဟန္ေဆာင္မႈေတြကင္းခဲ့ရင္ အခ်စ္က ပိုတာရွည္တည္ၿမဲမွာျဖစ္တယ္။

Observe (ဂရုတစုိက္ ၾကည့္ရႈမွတ္သား)

တစ္ဘက္သားရဲ႕ ဝါသနာ၊ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာေတြကို ဂရုတစိုက္မွတ္သားျခင္းျဖင့္ တစ္ဘက္သားကို ပိုနားလည္ေစသလို တစ္ခါတေလမွာ သူ႔ကို ထူးဆန္းအံ့ၾသေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ- မဂၢဇင္းအတူၾကည့္တုန္း စာအုပ္ထဲကနာရီကို သူသေဘာက်ေၾကာင္းေျပာခဲ့ရင္ သူ႔ေမြးေန႔မွာ သူအံ့ၾသဝမ္းသာေအာင္ လက္ေဆာင္ေပးတာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို တစ္ဘက္သားရဲ႕အႀကိဳက္ကို ဂရုစိုက္တတ္တဲ့စိတ္က လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြထက္ ပိုတန္ဖိုးရွိေၾကာင္း တစ္ဘက္သားကို ခံစားေစႏိုင္ပါတယ္။

Protect (ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္)

ေယာက္်ားေလးခ်စ္သူက မိန္းကေလးခ်စ္သူကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တယ္ဆိုတာ သဘာဝပါ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးခ်စ္သူကလည္း ေယာက္်ားေလးခ်စ္သူရဲ႕ ေလးစားမႈ၊ မ်က္ႏွာသာေပးမႈကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရပါမယ္။ လူေတြၾကားမွာ သူ႔အရွက္မရဖို႔၊ ထိခိုက္နာက်င္မႈေတြ မရဖို႔ သတိထားရပါမယ္။

Quarter (ခြင့္လြတ္သည္းခံ)

ခြင့္လြတ္သည္းခံျခင္းေတြ အခ်စ္မွာမရွိမျဖစ္တဲ့ အရာေတြျဖစ္တယ္။ တစ္ဘက္သားရဲ႕အမွားကို ျပည့္ဝတဲ့သေဘာထားတဲ့ ခြင့္လြတ္သင့္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

Receive (လက္ခံ)

ကိုယ့္အတြက္ ခ်စ္သူေပးဆပ္တဲ့အရာတိုင္းကို ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ စိတ္ပ်က္သြားတဲ့အမႈအရာမ်ဳိး၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး ထုတ္မျပသင့္ပါဘူး။ အဲဒီအျပဳအမႈေတြက သူ႔ကို စိတ္ဓာတ္က်အားငယ္ေစပါတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ခ်စ္သူေပးဆပ္တာကို ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အသြင္နဲ႔ လက္ခံေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ ႏွစ္ဦးသားရဲ႕ အၾကင္နာကို ပိုမိုခိုင္ၿမဲေစပါတယ္။

Share (မွ်ေဝ)

တကယ္ခ်စ္ၾကၿပီဆိုရင္ ဘဝရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္၊ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြကို အတူတကြမွ်ေဝသင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘဝေဖာ္တစ္ဦးရဲ႕ အရိုးရွင္းဆံုး ဝတၱရားပဲျဖစ္တယ္။

Tender (ႏူးညံ့)

အခ်စ္မွာ ႏူးညံ့မႈေတြရွိသင့္ပါတယ္။
အခ်စ္မွာ ႏူးညံ့မႈေတြကင္းခဲ့ရင္ အခ်စ္က ခ်စ္စရာမေကာင္းေတာ့ပါဘူး။

Understand (နားလည္)

တစ္ဘက္သားရဲ႕ အမူအက်င့္ကို နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ရင္ အခ်စ္ဟာ အထီးက်န္ၿပီး ဆက္ဆံေရးမဲ့သြားႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ဘက္သားရဲ႕ ႐ႈေထာင့္ကေနၿပီး ေတြးေတာခံစားေပးျခင္းအားျဖင့္ တစ္ဘက္သားကို ပိုနားလည္ေစႏိုင္ပါတယ္။

Veracity (ေျဖာင့္မွန္၊ မွန္ကန္ျခင္း)

အခ်စ္မွာ ေျဖာင့္မွန္၊ မွန္ကန္ျခင္းေတြ အဆတစ္ရာလိုပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ခ်စ္သူကို "အေျပာသမား" တစ္ေယာက္ မျဖစ္ေစခ်င္သလို သူကလည္း ကိုယ့္ကိုျဖစ္ေစခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်င္းခ်င္း အခ်စ္ညာစားသူ မျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါဘူး။

Wait (ေစာင့္သည္)

အခ်စ္မွာ ေစာင့္တာက အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေလးျဖစ္တယ္။ တစ္ဘက္သားနဲ႔ အတူႀကီးျပင္းရွင္သန္သင့္ပါတယ္။ ခရီးလမ္းဆံုးထိ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေဖးမေစာင့္စားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္အရင္ ေျခလွမ္းလွမ္းၿပီး တစ္ဘက္သားကို ေနာက္ခ်န္ထားရစ္ခဲ့လို႔ မသင့္ပါဘူး။

X (အေျမႇာက္သေကၤတ)

ခ်စ္သူအေပၚထားတဲ့ ကိုယ့္အခ်စ္ကို ေန႔တိုင္းဆတိုးၿပီး ေျမႇာက္သြားခဲ့ရင္ အခ်စ္ကအလိုလိုေနရင္း အဆံုးမရွိျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

Yield (အေလ်ာ့ေပး)

ႏွစ္ေယာက္အတူေနခ်ိန္မွာ ျငင္းခုန္မႈက ရွိစၿမဲျဖစ္တယ္။ ေနာက္ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္ အေလ်ာ့ေပးတာက ေဒါသမုန္တိုင္းကို ၿငိမ္းေအးေစပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပႆနာကို သဲသဲကဲြကဲြ မသိခင္ "လမ္းခဲြၾကရေအာင္" ဆိုတဲ့စကားကို အလြယ္တကူမေျပာမိဖို႔ သတိထားရပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ေတြၿငိမ္သြားမွ ျပႆနာရင္းျမစ္ကိုရွာၿပီး ေျဖရွင္းနည္းေတြ ရွာတာဟာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္။

Zero (စမွတ္)

အိမ္ေထာင္ေရးတည္ၿမဲၿပီလို႔ မွတ္ယူတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အခ်စ္ေရးခုိင္ၿမဲၿပီလို႔ ထင္ျမင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ အရင္ညားစ၊ ခ်စ္စ၊ ၾကင္နာစက ခံစားခ်က္မ်ဳိး၊ စိတ္သေဘာထားမ်ဳိးထားဖို႔ မေမ့သင့္ပါဘူး။ တည္ၿမဲၿပီလို႔ မွတ္ယူၿပီး အခ်စ္ကို ပစၥလကၡမထားဘဲ၊ အနယ္မထိုင္ေစဘဲ ေန႔တိုင္းအခ်စ္ကို အသစ္အသစ္အျဖစ္နဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္၊ ခံစားႏိုင္ခဲ့ရင္ အခ်စ္ဟာ အၿမဲႏုပ်ဳိလန္းဆန္းေနမွာျဖစ္တယ္။

/***
|Name|AttachFilePlugin|
|Source|http://www.TiddlyTools.com/#AttachFilePlugin|
|Documentation|http://www.TiddlyTools.com/#AttachFilePluginInfo|
|Version|4.0.0|
|Author|Eric Shulman|
|License|http://www.TiddlyTools.com/#LegalStatements|
|~CoreVersion|2.1|
|Type|plugin|
|Requires|AttachFilePluginFormatters, AttachFileMIMETypes|
|Description|Store binary files as base64-encoded tiddlers with fallback links for separate local and/or remote file storage|
Store or link binary files (such as jpg, gif, pdf or even mp3) within your TiddlyWiki document and then use them as images or links from within your tiddler content.
> Important note: As of version 3.6.0, in order to //render// images and other binary attachments created with this plugin, you must also install [[AttachFilePluginFormatters]], which extends the behavior of the TiddlyWiki core formatters for embedded images ({{{[img[tooltip|image]]}}}), linked embedded images ({{{[img[tooltip|image][link]]}}}), and external/"pretty" links ({{{[[label|link]]}}}), so that these formatter will process references to attachment tiddlers as if a normal file reference had been provided. |
!!!!!Documentation
>see [[AttachFilePluginInfo]]
!!!!!Inline interface (live)
>see [[AttachFile]] (shadow tiddler)
><<tiddler AttachFile>>
!!!!!Revisions
<<<
2009.06.04 [4.0.0] changed attachment storage format to use //sections// instead of embedded substring markers.
|please see [[AttachFilePluginInfo]] for additional revision details|
2005.07.20 [1.0.0] Initial Release
<<<
!!!!!Code
***/
// // version
//{{{
version.extensions.AttachFilePlugin= {major: 4, minor: 0, revision: 0, date: new Date(2009,6,4)};

// shadow tiddler
config.shadowTiddlers.AttachFile="<<attach inline>>";

// add 'attach' backstage task (insert before built-in 'importTask')
if (config.tasks) { // for TW2.2b or above
	config.tasks.attachTask = {
		text: "attach",
		tooltip: "Attach a binary file as a tiddler",
		content: "<<attach inline>>"
	}
	config.backstageTasks.splice(config.backstageTasks.indexOf("importTask"),0,"attachTask");
}

config.macros.attach = {
// // lingo
//{{{
	label: "attach file",
	tooltip: "Attach a file to this document",
	linkTooltip: "Attachment: ",

	typeList: "AttachFileMIMETypes",

	titlePrompt: " enter tiddler title...",
	MIMEPrompt: "<option value=''>select MIME type...</option><option value='editlist'>[edit list...]</option>",
	localPrompt: " enter local path/filename...",
	URLPrompt: " enter remote URL...",

	tiddlerErr: "Please enter a tiddler title",
	sourceErr: "Please enter a source path/filename",
	storageErr: "Please select a storage method: embedded, local or remote",
	MIMEErr: "Unrecognized file format.  Please select a MIME type",
	localErr: "Please enter a local path/filename",
	URLErr: "Please enter a remote URL",
	fileErr: "Invalid path/file or file not found",

	tiddlerFormat: '!usage\n{{{%0}}}\n%0\n!notes\n%1\n!type\n%2\n!file\n%3\n!url\n%4\n!data\n%5\n',

//}}}
// // macro definition
//{{{
	handler:
	function(place,macroName,params) {
		if (params && !params[0])
			{ createTiddlyButton(place,this.label,this.tooltip,this.toggleAttachPanel); return; }
		var id=params.shift();
		this.createAttachPanel(place,id+"_attachPanel",params);
		document.getElementById(id+"_attachPanel").style.position="static";
		document.getElementById(id+"_attachPanel").style.display="block";
	},
//}}}
//{{{
	createAttachPanel:
	function(place,panel_id,params) {
		if (!panel_id || !panel_id.length) var panel_id="_attachPanel";
		// remove existing panel (if any)
		var panel=document.getElementById(panel_id); if (panel) panel.parentNode.removeChild(panel);
		// set styles for this panel
		setStylesheet(this.css,"attachPanel");
		// create new panel
		var title=""; if (params && params[0]) title=params.shift();
		var types=this.MIMEPrompt+this.formatListOptions(store.getTiddlerText(this.typeList)); // get MIME types
		panel=createTiddlyElement(place,"span",panel_id,"attachPanel",null);
		var html=this.html.replace(/%id%/g,panel_id);
		html=html.replace(/%title%/g,title);
		html=html.replace(/%disabled%/g,title.length?"disabled":"");
		html=html.replace(/%IEdisabled%/g,config.browser.isIE?"disabled":"");
		html=html.replace(/%types%/g,types);
		panel.innerHTML=html;
		if (config.browser.isGecko) { // FF3 FIXUP
			document.getElementById("attachSource").style.display="none";
			document.getElementById("attachFixPanel").style.display="block";
		}
		return panel;
	},
//}}}
//{{{
	toggleAttachPanel:
	function (e) {
		if (!e) var e = window.event;
		var parent=resolveTarget(e).parentNode;
		var panel = document.getElementById("_attachPanel");
		if (panel==undefined || panel.parentNode!=parent)
			panel=config.macros.attach.createAttachPanel(parent,"_attachPanel");
		var isOpen = panel.style.display=="block";
		if(config.options.chkAnimate)
			anim.startAnimating(new Slider(panel,!isOpen,e.shiftKey || e.altKey,"none"));
		else
			panel.style.display = isOpen ? "none" : "block" ;
		e.cancelBubble = true;
		if (e.stopPropagation) e.stopPropagation();
		return(false);
	},
//}}}
//{{{
	formatListOptions:
	function(text) {
		if (!text || !text.trim().length) return "";
		// get MIME list content from text
		var parts=text.split("\n----\n");
		var out="";
		for (var p=0; p<parts.length; p++) {
			var lines=parts[p].split("\n");
			var label=lines.shift(); // 1st line=display text
			var value=lines.shift(); // 2nd line=item value
			out +='<option value="%1">%0</option>'.format([label,value]);
		}
		return out;
	},
//}}}
// // interface definition
//{{{
	css:
	".attachPanel { display: none; position:absolute; z-index:10; width:35em; right:105%; top:0em;\
		background-color: #eee; color:#000; font-size: 8pt; line-height:110%;\
		border:1px solid black; border-bottom-width: 3px; border-right-width: 3px;\
		padding: 0.5em; margin:0em; -moz-border-radius:1em;-webkit-border-radius:1em; text-align:left }\
	.attachPanel form { display:inline;border:0;padding:0;margin:0; }\
	.attachPanel select { width:99%;margin:0px;font-size:8pt;line-height:110%;}\
	.attachPanel input  { width:98%;padding:0px;margin:0px;font-size:8pt;line-height:110%}\
	.attachPanel textarea { width:98%;margin:0px;height:2em;font-size:8pt;line-height:110%}\
	.attachPanel table { width:100%;border:0;margin:0;padding:0;color:inherit; }\
	.attachPanel tbody, .attachPanel tr, .attachPanel td { border:0;margin:0;padding:0;color:#000; }\
	.attachPanel .box { border:1px solid black; padding:.3em; margin:.3em 0px; background:#f8f8f8; \
		-moz-border-radius:5px;-webkit-border-radius:5px; }\
	.attachPanel .chk { width:auto;border:0; }\
	.attachPanel .btn { width:auto; }\
	.attachPanel .btn2 { width:49%; }\
	",
//}}}
//{{{
	html:
	'<form>\
		attach from source file\
		<input type="file" id="attachSource" name="source" size="56"\
			onChange="config.macros.attach.onChangeSource(this)">\
		<div id="attachFixPanel" style="display:none"><!-- FF3 FIXUP -->\
			<input type="text" id="attachFixSource" style="width:90%"\
				title="Enter a path/file to attach"\
				onChange="config.macros.attach.onChangeSource(this);">\
			<input type="button" style="width:7%" value="..."\
				title="Enter a path/file to attach"\
				onClick="config.macros.attach.askForFilename(document.getElementById(\'attachFixSource\'));">\
		</div><!--end FF3 FIXUP-->\
		<div class="box">\
		<table style="border:0"><tr style="border:0"><td style="border:0;text-align:right;width:1%;white-space:nowrap">\
			embed data <input type=checkbox class=chk name="useData" %IEdisabled% \
				onclick="if (!this.form.MIMEType.value.length)\
					this.form.MIMEType.selectedIndex=this.checked?1:0; ">&nbsp;\
		</td><td style="border:0">\
			<select size=1 name="MIMEType" \
				onchange="this.title=this.value; if (this.value==\'editlist\')\
					{ this.selectedIndex=this.form.useData.checked?1:0; story.displayTiddler(null,config.macros.attach.typeList,2); return; }">\
				<option value=""></option>\
				%types%\
			</select>\
		</td></tr><tr style="border:0"><td style="border:0;text-align:right;width:1%;white-space:nowrap">\
			local link <input type=checkbox class=chk name="useLocal"\
				onclick="this.form.local.value=this.form.local.defaultValue=this.checked?config.macros.attach.localPrompt:\'\';">&nbsp;\
		</td><td style="border:0">\
			<input type=text name="local" size=15 autocomplete=off value=""\
				onchange="this.form.useLocal.checked=this.value.length" \
				onkeyup="this.form.useLocal.checked=this.value.length" \
				onfocus="if (!this.value.length) this.value=config.macros.attach.localPrompt; this.select()">\
		</td></tr><tr style="border:0"><td style="border:0;text-align:right;width:1%;white-space:nowrap">\
			remote link <input type=checkbox class=chk name="useURL"\
				onclick="this.form.URL.value=this.form.URL.defaultValue=this.checked?config.macros.attach.URLPrompt:\'\';\">&nbsp;\
		</td><td style="border:0">\
			<input type=text name="URL" size=15 autocomplete=off value=""\
				onfocus="if (!this.value.length) this.value=config.macros.attach.URLPrompt; this.select()"\
				onchange="this.form.useURL.checked=this.value.length;"\
				onkeyup="this.form.useURL.checked=this.value.length;">\
		</td></tr></table>\
		</div>\
		<table style="border:0"><tr style="border:0"><td style="border:0;text-align:right;vertical-align:top;width:1%;white-space:nowrap">\
			notes&nbsp;\
		</td><td style="border:0" colspan=2>\
			<textarea name="notes" style="width:98%;height:3.5em;margin-bottom:2px"></textarea>\
		</td><tr style="border:0"><td style="border:0;text-align:right;width:1%;white-space:nowrap">\
			attach as&nbsp;\
		</td><td style="border:0" colspan=2>\
			<input type=text name="tiddlertitle" size=15 autocomplete=off value="%title%"\
				onkeyup="if (!this.value.length) { this.value=config.macros.attach.titlePrompt; this.select(); }"\
				onfocus="if (!this.value.length) this.value=config.macros.attach.titlePrompt; this.select()" %disabled%>\
		</td></tr></tr><tr style="border:0"><td style="border:0;text-align:right;width:1%;white-space:nowrap">\
			add tags&nbsp;\
		</td><td style="border:0">\
			<input type=text name="tags" size=15 autocomplete=off value="" onfocus="this.select()">\
		</td><td style="width:40%;text-align:right;border:0">\
			<input type=button class=btn2 value="attach"\
				onclick="config.macros.attach.onClickAttach(this)"><!--\
			--><input type=button class=btn2 value="close"\
				onclick="var panel=document.getElementById(\'%id%\'); if (panel) panel.parentNode.removeChild(panel);">\
		</td></tr></table>\
	</form>',
//}}}
// // control processing
//{{{
	onChangeSource:
	function(here) {
		var form=here.form;
		var list=form.MIMEType;
		var theFilename  = here.value;
		var theExtension = theFilename.substr(theFilename.lastIndexOf('.')).toLowerCase();
		// if theFilename is in current document folder, remove path prefix and use relative reference
		var h=document.location.href; folder=getLocalPath(decodeURIComponent(h.substr(0,h.lastIndexOf("/")+1)));
		if (theFilename.substr(0,folder.length)==folder) theFilename='./'+theFilename.substr(folder.length);
		else theFilename='file:///'+theFilename; // otherwise, use absolute reference
		theFilename=theFilename.replace(/\\/g,"/"); // fixup: change \ to /
		form.useLocal.checked = true;
		form.local.value = theFilename;
		form.useData.checked = !form.useData.disabled;
		list.selectedIndex=1;
		for (var i=0; i<list.options.length; i++) // find matching MIME type
			if (list.options[i].value.indexOf(theExtension)!=-1) { list.selectedIndex = i; break; }
		if (!form.tiddlertitle.disabled)
			form.tiddlertitle.value=theFilename.substr(theFilename.lastIndexOf('/')+1); // get tiddlername from filename
	},
//}}}
//{{{
	onClickAttach:
	function (here) {
		clearMessage();
		// get input values
		var form=here.form;
		var src=form.source; if (config.browser.isGecko) src=document.getElementById("attachFixSource");
		src=src.value!=src.defaultValue?src.value:"";
		var when=(new Date()).formatString(config.macros.timeline.dateFormat);
		var title=form.tiddlertitle.value;
		var local = form.local.value!=form.local.defaultValue?form.local.value:"";
		var url = form.URL.value!=form.URL.defaultValue?form.URL.value:"";
		var notes = form.notes.value;
		var tags = "attachment excludeMissing "+form.tags.value;
		var useData=form.useData.checked;
		var useLocal=form.useLocal.checked;
		var useURL=form.useURL.checked;
		var mimetype = form.MIMEType.value.length?form.MIMEType.options[form.MIMEType.selectedIndex].text:"";
		// validate checkboxes and get filename
		if (useData) {
			if (src.length) { if (!theLocation) var theLocation=src; }
			else { alert(this.sourceErr); src.focus(); return false; }
		}
		if (useLocal) {
			if (local.length) { if (!theLocation) var theLocation = local; }
			else { alert(this.localErr); form.local.focus(); return false; }
		}
		if (useURL) {
			if (url.length) { if (!theLocation) var theLocation = url; }
			else { alert(this.URLErr); form.URL.focus(); return false; }
		}
		if (!(useData||useLocal||useURL))
			{ form.useData.focus(); alert(this.storageErr); return false; }
		if (!theLocation)
			{ src.focus(); alert(this.sourceErr); return false; }
		if (!title || !title.trim().length || title==this.titlePrompt)
			{ form.tiddlertitle.focus(); alert(this.tiddlerErr); return false; }
		// if not already selected, determine MIME type based on filename extension (if any)
		if (useData && !mimetype.length && theLocation.lastIndexOf('.')!=-1) {
			var theExt = theLocation.substr(theLocation.lastIndexOf('.')).toLowerCase();
			var theList=form.MIMEType;
			for (var i=0; i<theList.options.length; i++)
				if (theList.options[i].value.indexOf(theExt)!=-1)
					{ var mimetype=theList.options[i].text; theList.selectedIndex=i; break; }
		}
		// attach the file
		return this.createAttachmentTiddler(src, when, notes, tags, title,
			useData, useLocal, useURL, local, url, mimetype);
	},
	getMIMEType:
	function(src,def) {
		var ext = src.substr(src.lastIndexOf('.')).toLowerCase();
		var list=store.getTiddlerText(this.typeList);
		if (!list || !list.trim().length) return def;
		// get MIME list content from tiddler
		var parts=list.split("\n----\n");
		for (var p=0; p<parts.length; p++) {
			var lines=parts[p].split("\n");
			var mime=lines.shift(); // 1st line=MIME type
			var match=lines.shift(); // 2nd line=matching extensions
			if (match.indexOf(ext)!=-1) return mime;
		}
		return def;
	},
	createAttachmentTiddler:
	function (src, when, notes, tags, title, useData, useLocal, useURL, local, url, mimetype, noshow) {
		if (useData) { // encode the data
			if (!mimetype.length) {
				alert(this.MIMEErr);
				form.MIMEType.selectedIndex=1; form.MIMEType.focus();
				return false;
			}
			var d = this.readFile(src); if (!d) { return false; }
			displayMessage('encoding '+src);
			var encoded = this.encodeBase64(d);
			displayMessage('file size='+d.length+' bytes, encoded size='+encoded.length+' bytes');
		}
		var usage=(mimetype.substr(0,5)=="image"?'[img[%0]]':'[[%0|%0]]').format([title]);
		var theText=this.tiddlerFormat.format([
			usage, notes.length?notes:'//none//', mimetype,
			useLocal?local.replace(/\\/g,'/'):'', useURL?url:'',
			useData?('data:'+mimetype+';base64,'+encoded):'' ]);
		store.saveTiddler(title,title,theText,config.options.txtUserName,new Date(),tags);
		var panel=document.getElementById("attachPanel"); if (panel) panel.style.display="none";
		if (!noshow) { story.displayTiddler(null,title); story.refreshTiddler(title,null,true); }
		displayMessage('attached "'+title+'"');
		return true;
	},
//}}}
// // base64 conversion
//{{{
	encodeBase64:
	function (d) {
		if (!d) return null;
		// encode as base64
		var keyStr = "ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZabcdefghijklmnopqrstuvwxyz0123456789+/=";
		var out="";
		var chr1,chr2,chr3="";
		var enc1,enc2,enc3,enc4="";
		for (var count=0,i=0; i<d.length; ) {
			chr1=d.charCodeAt(i++);
			chr2=d.charCodeAt(i++);
			chr3=d.charCodeAt(i++);
			enc1=chr1 >> 2;
			enc2=((chr1 & 3) << 4) | (chr2 >> 4);
			enc3=((chr2 & 15) << 2) | (chr3 >> 6);
			enc4=chr3 & 63;
			if (isNaN(chr2)) enc3=enc4=64;
			else if (isNaN(chr3)) enc4=64;
			out+=keyStr.charAt(enc1)+keyStr.charAt(enc2)+keyStr.charAt(enc3)+keyStr.charAt(enc4);
			chr1=chr2=chr3=enc1=enc2=enc3=enc4="";
		}
		return out;
	},
	decodeBase64: function(input) {
		var out="";
		var chr1,chr2,chr3;
		var enc1,enc2,enc3,enc4;
		var i = 0;
		// remove all characters that are not A-Z, a-z, 0-9, +, /, or =
		input=input.replace(/[^A-Za-z0-9\+\/\=]/g, "");
		do {
			enc1=keyStr.indexOf(input.charAt(i++));
			enc2=keyStr.indexOf(input.charAt(i++));
			enc3=keyStr.indexOf(input.charAt(i++));
			enc4=keyStr.indexOf(input.charAt(i++));
			chr1=(enc1 << 2) | (enc2 >> 4);
			chr2=((enc2 & 15) << 4) | (enc3 >> 2);
			chr3=((enc3 & 3) << 6) | enc4;
			out=out+String.fromCharCode(chr1);
			if (enc3!=64) out=out+String.fromCharCode(chr2);
			if (enc4!=64) out=out+String.fromCharCode(chr3);
		} while (i<input.length);
		return out;
	},
//}}}
// // I/O functions
//{{{
	readFile: // read local BINARY file data
	function(filePath) {
		if(!window.Components) { return null; }
		try { netscape.security.PrivilegeManager.enablePrivilege("UniversalXPConnect"); }
		catch(e) { alert("access denied: "+filePath); return null; }
		var file = Components.classes["@mozilla.org/file/local;1"].createInstance(Components.interfaces.nsILocalFile);
		try { file.initWithPath(filePath); } catch(e) { alert("cannot read file - invalid path: "+filePath); return null; }
		if (!file.exists()) { alert("cannot read file - not found: "+filePath); return null; }
		var inputStream = Components.classes["@mozilla.org/network/file-input-stream;1"].createInstance(Components.interfaces.nsIFileInputStream);
		inputStream.init(file, 0x01, 00004, null);
		var bInputStream = Components.classes["@mozilla.org/binaryinputstream;1"].createInstance(Components.interfaces.nsIBinaryInputStream);
		bInputStream.setInputStream(inputStream);
		return(bInputStream.readBytes(inputStream.available()));
	},
//}}}
//{{{
	writeFile:
	function(filepath,data) {
		// TBD: decode base64 and write BINARY data to specified local path/filename
		return(false);
	},
//}}}
//{{{
	askForFilename: // for FF3 fixup
	function(target) {
		var msg=config.messages.selectFile;
		if (target && target.title) msg=target.title; // use target field tooltip (if any) as dialog prompt text
		// get local path for current document
		var path=getLocalPath(document.location.href);
		var p=path.lastIndexOf("/"); if (p==-1) p=path.lastIndexOf("\\"); // Unix or Windows
		if (p!=-1) path=path.substr(0,p+1); // remove filename, leave trailing slash
		var file=""
		var result=window.mozAskForFilename(msg,path,file,true); // FF3 FIXUP ONLY
		if (target && result.length) // set target field and trigger handling
			{ target.value=result; target.onchange(); }
		return result; 
	}
};
//}}}
//{{{
if (window.mozAskForFilename===undefined) { // also defined by CoreTweaks (for ticket #604)
	window.mozAskForFilename=function(msg,path,file,mustExist) {
		if(!window.Components) return false;
		try {
			netscape.security.PrivilegeManager.enablePrivilege('UniversalXPConnect');
			var nsIFilePicker = window.Components.interfaces.nsIFilePicker;
			var picker = Components.classes['@mozilla.org/filepicker;1'].createInstance(nsIFilePicker);
			picker.init(window, msg, mustExist?nsIFilePicker.modeOpen:nsIFilePicker.modeSave);
			var thispath = Components.classes['@mozilla.org/file/local;1'].createInstance(Components.interfaces.nsILocalFile);
			thispath.initWithPath(path);
			picker.displayDirectory=thispath;
			picker.defaultExtension='';
			picker.defaultString=file;
			picker.appendFilters(nsIFilePicker.filterAll|nsIFilePicker.filterText|nsIFilePicker.filterHTML);
			if (picker.show()!=nsIFilePicker.returnCancel)
				var result=picker.file.persistentDescriptor;
		}
		catch(ex) { displayMessage(ex.toString()); }
		return result;
	}
}
//}}}

/***
|Name|AttachFilePluginFormatters|
|Source|http://www.TiddlyTools.com/#AttachFilePluginFormatters|
|Version|4.0.1|
|Author|Eric Shulman|
|License|http://www.TiddlyTools.com/#LegalStatements|
|~CoreVersion|2.1.3|
|Type|plugin|
|Description|run-time library for displaying attachment tiddlers|
Runtime processing for //rendering// attachment tiddlers created by [[AttachFilePlugin]].   Attachment tiddlers are tagged with<<tag attachment>>and contain binary file content (e.g., jpg, gif, pdf, mp3, etc.) that has been stored directly as base64 text-encoded data or can be loaded from external files stored on a local filesystem or remote web server.  Note: after creating new attachment tiddlers, you can remove [[AttachFilePlugin]], as long as you retain //this// tiddler (so that images can be rendered later on).
!!!!!Formatters
<<<
This plugin extends the behavior of the following TiddlyWiki core "wikify()" formatters:
* embedded images: {{{[img[tooltip|image]]}}}
* linked embedded images: {{{[img[tooltip|image][link]]}}}
* external/"pretty" links: {{{[[label|link]]}}}
''Please refer to AttachFilePlugin (source: http://www.TiddlyTools.com/#AttachFilePlugin) for additional information.''
<<<
!!!!!Revisions
<<<
2009.10.10 [4.0.1] in fileExists(), check for IE to avoid hanging Chrome during startup
2009.06.04 [4.0.0] changed attachment storage format to use //sections// instead of embedded substring markers.
2008.01.08 [*.*.*] plugin size reduction: documentation moved to ...Info
2007.12.04 [*.*.*] update for TW2.3.0: replaced deprecated core functions, regexps, and macros
2007.10.29 [3.7.0] more code reduction: removed upload handling from AttachFilePlugin (saves ~7K!)
2007.10.28 [3.6.0] removed duplicate formatter code from AttachFilePlugin (saves ~10K!) and updated documentation accordingly.  This plugin ([[AttachFilePluginFormatters]]) is now //''required''// in order to display attached images/binary files within tiddler content.
2006.05.20 [3.4.0] through 2007.03.01 [3.5.3] sync with AttachFilePlugin
2006.05.13 [3.2.0] created from AttachFilePlugin v3.2.0
<<<
!!!!!Code
***/
// // version
//{{{
version.extensions.AttachFilePluginFormatters= {major: 4, minor: 0, revision: 1, date: new Date(2009,10,10)};
//}}}

//{{{
if (config.macros.attach==undefined) config.macros.attach= { };
//}}}
//{{{
if (config.macros.attach.isAttachment==undefined) config.macros.attach.isAttachment=function (title) {
	var tiddler = store.getTiddler(title);
	if (tiddler==undefined || tiddler.tags==undefined) return false;
	return (tiddler.tags.indexOf("attachment")!=-1);
}
//}}}

//{{{
// test for local file existence - returns true/false without visible error display
if (config.macros.attach.fileExists==undefined) config.macros.attach.fileExists=function(f) {
	if(window.Components) { // MOZ
		try { netscape.security.PrivilegeManager.enablePrivilege("UniversalXPConnect"); }
		catch(e) { return false; } // security access denied
		var file = Components.classes["@mozilla.org/file/local;1"].createInstance(Components.interfaces.nsILocalFile);
		try { file.initWithPath(f); }
		catch(e) { return false; } // invalid directory
		return file.exists();
	}
	else if (config.browser.isIE) { // IE
		var fso = new ActiveXObject("Scripting.FileSystemObject");
		return fso.FileExists(f);
	}
	else return true; // other browsers: assume file exists
}
//}}}

//{{{
if (config.macros.attach.getAttachment==undefined) config.macros.attach.getAttachment=function(title) {

	// extract embedded data, local and remote links (if any)
	var text=store.getTiddlerText(title,'');
	var embedded=store.getTiddlerText(title+'##data','').trim();
	var locallink=store.getTiddlerText(title+'##file','').trim();
	var remotelink=store.getTiddlerText(title+'##url','').trim();

	// backward-compatibility for older attachments (pre 4.0.0)
	var startmarker="---BEGIN_DATA---\n";
	var endmarker="\n---END_DATA---";
	var pos=0; var endpos=0;
	if ((pos=text.indexOf(startmarker))!=-1 && (endpos=text.indexOf(endmarker))!=-1)
		embedded="data:"+(text.substring(pos+startmarker.length,endpos)).replace(/\n/g,'');
	if ((pos=text.indexOf("/%LOCAL_LINK%/"))!=-1)
		locallink=text.substring(text.indexOf("|",pos)+1,text.indexOf("]]",pos));
	if ((pos=text.indexOf("/%REMOTE_LINK%/"))!=-1)
		remotelink=text.substring(text.indexOf("|",pos)+1,text.indexOf("]]",pos));

	// if there is a data: URI defined (not supported by IE)
	if (embedded.length && !config.browser.isIE) return embedded;

	// document is being served remotely... use remote URL (if any)  (avoids security alert)
	if (remotelink.length && document.location.protocol!="file:")
		return remotelink;  

	// local link only... return link without checking file existence (avoids security alert)
	if (locallink.length && !remotelink.length) 
		return locallink; 

	// local link, check for file exist... use local link if found
	if (locallink.length) { 
		locallink=locallink.replace(/^\.[\/\\]/,''); // strip leading './' or '.\' (if any)
		if (this.fileExists(getLocalPath(locallink))) return locallink;
		// maybe local link is relative... add path from current document and try again
		var pathPrefix=document.location.href;  // get current document path and trim off filename
		var slashpos=pathPrefix.lastIndexOf("/"); if (slashpos==-1) slashpos=pathPrefix.lastIndexOf("\\"); 
		if (slashpos!=-1 && slashpos!=pathPrefix.length-1) pathPrefix=pathPrefix.substr(0,slashpos+1);
		if (this.fileExists(getLocalPath(pathPrefix+locallink))) return locallink;
	}

	// no embedded data, no local (or not found), fallback to remote URL (if any)
	if (remotelink.length) return remotelink;

	// attachment URL doesn't resolve, just return input as is
	return title;
}
//}}}
//{{{
if (config.macros.attach.init_formatters==undefined) config.macros.attach.init_formatters=function() {
	if (this.initialized) return;

	// find the formatter for "image" and replace the handler
	for (var i=0; i<config.formatters.length && config.formatters[i].name!="image"; i++);
	if (i<config.formatters.length)	config.formatters[i].handler=function(w) {
		this.lookaheadRegExp.lastIndex = w.matchStart;
		var lookaheadMatch = this.lookaheadRegExp.exec(w.source)
		if(lookaheadMatch && lookaheadMatch.index == w.matchStart) // Simple bracketted link
			{
			var e = w.output;
			if(lookaheadMatch[5])
				{
				var link = lookaheadMatch[5];
				// ELS -------------
				var external=config.formatterHelpers.isExternalLink(link);
				if (external)
					{
					if (config.macros.attach.isAttachment(link))
						{
						e = createExternalLink(w.output,link);
						e.href=config.macros.attach.getAttachment(link);
						e.title = config.macros.attach.linkTooltip + link;
						}
					else
						e = createExternalLink(w.output,link);
					}
				else 
					e = createTiddlyLink(w.output,link,false,null,w.isStatic);
				// ELS -------------
				addClass(e,"imageLink");
				}
			var img = createTiddlyElement(e,"img");
			if(lookaheadMatch[1])
				img.align = "left";
			else if(lookaheadMatch[2])
				img.align = "right";
			if(lookaheadMatch[3])
				img.title = lookaheadMatch[3];
			img.src = lookaheadMatch[4];
			// ELS -------------
			if (config.macros.attach.isAttachment(lookaheadMatch[4]))
				img.src=config.macros.attach.getAttachment(lookaheadMatch[4]);
			// ELS -------------
			w.nextMatch = this.lookaheadRegExp.lastIndex;
		}
	}
//}}}
//{{{
	// find the formatter for "prettyLink" and replace the handler
	for (var i=0; i<config.formatters.length && config.formatters[i].name!="prettyLink"; i++);
	if (i<config.formatters.length)	{
		config.formatters[i].handler=function(w) {
			this.lookaheadRegExp.lastIndex = w.matchStart;
			var lookaheadMatch = this.lookaheadRegExp.exec(w.source);
			if(lookaheadMatch && lookaheadMatch.index == w.matchStart) {
				var e;
				var text = lookaheadMatch[1];
				if(lookaheadMatch[3]) {
					// Pretty bracketted link
					var link = lookaheadMatch[3];
					if (config.macros.attach.isAttachment(link)) {
						e = createExternalLink(w.output,link);
						e.href=config.macros.attach.getAttachment(link);
						e.title=config.macros.attach.linkTooltip+link;
					}
					else e = (!lookaheadMatch[2] && config.formatterHelpers.isExternalLink(link))
						? createExternalLink(w.output,link)
						: createTiddlyLink(w.output,link,false,null,w.isStatic);
				} else {
					e = createTiddlyLink(w.output,text,false,null,w.isStatic);
				}
				createTiddlyText(e,text);
				w.nextMatch = this.lookaheadRegExp.lastIndex;
			}
		}
	} // if "prettyLink" formatter found
	this.initialized=true;
}
//}}}
//{{{
config.macros.attach.init_formatters(); // load time init
//}}}
//{{{
if (TiddlyWiki.prototype.coreGetRecursiveTiddlerText==undefined) {
	TiddlyWiki.prototype.coreGetRecursiveTiddlerText = TiddlyWiki.prototype.getRecursiveTiddlerText;
	TiddlyWiki.prototype.getRecursiveTiddlerText = function(title,defaultText,depth) {
		return config.macros.attach.isAttachment(title)?
			config.macros.attach.getAttachment(title):this.coreGetRecursiveTiddlerText.apply(this,arguments);
	}
}
//}}}

အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ဓာတ္ဆီဆိုင္မွာ ဓာတ္ဆီ ျဖည့္ေနတုန္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္
၀တ္စား ထားတဲ့ ေယာက္်ား တစ္ဦးက သူ႕ကိုယ္ သူ ကုမၸဏီ အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္
အျဖစ္နဲ႕ သူမကို ရည္ရည္မြန္မြန္ မိတ္ဆက္ရင္း ပစၥည္း ၀ယ္ဖို႕ လိုအပ္ ရင္
ဆက္သြယ္ဖို႕ လိပ္စာကဒ္ကို ေပးခဲ့တယ္။ သူမကလဲ သေဘာရိုးနဲ႕ လို႕
ထင္မွတ္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈ အေနနဲ႕ လိပ္စာကဒ္ကို လက္ခံၿပီး ကားေပၚ ျပန္တက္လို႕
ေမာင္းထြက္ ခဲ့တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီ ေယာက္်ားဟာ တျခား လူရည္သန္႕
ေယာက္်ား တစ္ဦး ေမာင္းတဲ့ ကားေပၚ တက္သြား ခဲ့တယ္။

ဓာတ္ဆီဆိုင္ထဲကေန ကားေမာင္း ထြက္လာတဲ့ သူမဟာ သူမရဲ႕ ကားေနာက္ကေန ေစာေစာက
ေယာက္်ားက တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေနာက္ေယာင္ခံ ကားေမာင္းလိုက္လာတာကို
ေနာက္ၾကည့္မွန္က တဆင့္ ျမင္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူမဟာ တအား
ေခါင္းကိုက္လာၿပီး အသက္ရွဴလို႕ မရ ျဖစ္လာ ခဲ့တယ္။ သူမဟာ ကား
ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ဖို႕ ၾကိဳးစားရင္းနဲ႕ အနံ႕ဟာ သူမရဲ႕ လက္က လာတာ
ျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားမိ လိုက္တယ္။ ေစာေစာက ေယာက္်ား လွမ္းေပးတဲ့ ကဒ္ကို
လက္ခံ ကိုင္မိတဲ့ လက္ဆီက လာတဲ့ အနံ႕ပါ။

ရုတ္တရက္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ျပန္ငဲ့ ၾကည့္မိတဲ့အခါ ကဒ္ေပးတဲ့
ေယာက္်ားရဲ႕ကားက သူမကားရဲ႕ ေနာက္တည့္တည့္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါနဲ႕ လူနဲ႕ ကား
စည္ကားရာဆီကို သြားတဲ့ ကားလမ္းေၾကာကို အျမန္ဆံုး ေရြးေမာင္းရင္း
ကားဟြန္းကို ထပ္ခါ တလဲလဲ ႏွိပ္ေနခဲ့ရတယ္။ သူမရဲ႕ ကားကို လူေတြ
သတိထားမိၿပီး အကူအညီ ရလိုရျငားေပါ့။

အဲဒီေတာ့မွ သူမရဲ႕ ကားေနာက္က လိုက္ေနတဲ့ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ ကားက တျခားကို
ေမာင္းေျပး ပါေတာ့တယ္။ သူတို႕ရန္က လြတ္ခဲ့ေပမယ့္ သူမကေတာ့ မိနစ္ေတာ္ေတာ္
ၾကာၾကာ ေခါင္းမူး ေခါင္းကိုက္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ကားျပတင္းေပါက္ေတြက
တိုး၀င္လာတဲ့ ေလေတြေၾကာင့္ အသက္ ျပန္ရွဴႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။

လိပ္စာကဒ္ ေပၚမွာ ဘာပါလဲ သိလား…

လူတဖက္သား ဆီက တခုခု ခိုးယူဖို႕ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီလူဆီက တစံုတခု
အျမတ္ထုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားရာမွာ သူတို႕ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ သားေကာင္ သို႕မဟုတ္
အနစ္နာ ခံရမယ့္ သူက ဘာမွ ျပန္မတံု႕ျပန္ ႏိုင္ ေအာင္ မသမာ သူေတြက
'BURUNDANGA' လို႕ ေခၚတဲ့ ေဆးကို သံုးတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေဆး ဟာ
မုဒိမ္းေကာင္ေတြက မိန္းကေလးေတြကို မက်ဴးလြန္မီ မိန္းကေလးေတြ
ထြက္မေျပးႏိုင္၊ မလႈပ္ရွား ႏိုင္ေအာင္ ေကၽြးေလ့ ရွိတဲ့ ေဆးထက္ ေလးဆ
ပိုျပင္းပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက ဒီေဆးက ပါးစပ္ထဲ ၀င္ေအာင္ ခတ္စရာ မလိုပဲ
လိပ္စာကဒ္လို ရိုးရွင္းတဲ့ စာရြက္ အပိုင္းအစ တစ္ခုက ေနေတာင္ အနံ႕
အျဖစ္နဲ႕ ကူးလြယ္၊ အသံုးခ်ရ လြယ္ကူ ေနပါတယ္။

ဒီလို လုပ္ရပ္မ်ိဳးထဲမွာ ကိုယ့္အိမ္တံခါး လာေခါက္ၿပီး သတင္းစာ ေ၀တာ၊
လက္ကမ္း ေၾကာ္ျငာ စာရြက္ ေ၀ေပးတာ၊ လူရွင္းၿပီး ေခ်ာင္က်တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္
ေတြမွာ tissue box လာခ်တာက စလို႕ ပံုစံ မ်ိဳးစံုနဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္
လာႏိုင္တာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။

ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီသတင္းကို သင္ အေလးထား ဂရုစိုက္သူ ေတြဆီကို လက္ဆင့္ကမ္း
ေပးပါ။ မသမာ သူေတြရဲ႕ မာယာ ေက်ာ့ကြင္း ေတြကို အျပစ္မဲ့သူေတြ ေရွာင္ရွား
ႏိုင္ၾကပါေစ။

Background: #cccccc
Foreground: #000
PrimaryPale: #999999
PrimaryLight: #667788
PrimaryMid: #334444
PrimaryDark: #000
SecondaryPale: #ffc
SecondaryLight: #fe8
SecondaryMid: #db4
SecondaryDark: #555566
TertiaryPale: #999999
TertiaryLight: #EEC591
TertiaryMid: #000
TertiaryDark: #8B7355

/***
|Name|CommentPlugin|
|Source|http://www.TiddlyTools.com/#CommentPlugin|
|Documentation|http://www.TiddlyTools.com/#CommentPluginInfo|
|Version|2.9.3|
|Author|Eric Shulman|
|License|http://www.TiddlyTools.com/#LegalStatements|
|~CoreVersion|2.1|
|Type|plugin|
|Description|automatically insert formatted comments into tiddler content|
!!!!!Documentation
>see [[CommentPluginInfo]]
!!!!!Configuration
>see [[CommentPluginInfo]]
!!!!!Revisions
<<<
2009.04.10 [2.9.3] invoke autoSaveChanges() after adding a comment
| please see [[CommentPluginInfo]] for previous revision details |
2006.04.20 [1.0.0] initial release
<<<
!!!!!Code
***/
//{{{
version.extensions.CommentPlugin= {major: 2, minor: 9, revision: 3, date: new Date(2009,4,10)};

config.macros.comment= {
	marker: '/%'+'comment'+'%/',
	fmt: "__''%subject%''__\n^^posted by %who% on %when%^^\n<<<\n%message%\n<<<\n",
	datefmt: 'DDD, MMM DDth, YYYY at hh12:0mm:0ss am',
	tags: '',
	reverse: false,
	handler: function(place,macroName,params,wikifier,paramstring,tiddler) {
		var span=createTiddlyElement(place,'span');
		var here=story.findContainingTiddler(place);
		if (here) var tid=here.getAttribute('tiddler');  // containing tiddler title
		span.setAttribute('here',tid);
		var target=(params[0]&&params[0].length&&params[0]!='here')?params[0]:tid;  // target title
		span.setAttribute('target',target);
		var overwrite=(params[1]&&params[1].toLowerCase()=='overwrite'); if (overwrite) params.shift();
		span.setAttribute('overwrite',overwrite?'true':'false');
		var reverse=(params[1]&&params[1].toLowerCase()=='reverse'); if (reverse) params.shift();
		span.setAttribute('reverse',(reverse||this.reverse)?'true':'false');
		var marker=this.marker;
		if (params[1]&&params[1].substr(0,7)=='marker:') {
			var marker='/%'+params[1].substr(7)+'%/';
			params.shift();
		}
		span.setAttribute('marker',marker);
		var tags=(params[1]&&params[1].length)?params[1]:this.tags; // target tags
		span.setAttribute('tags',tags);
		var fmt=(params[2]&&params[2].length)?params[2]:this.fmt; // output format
		span.setAttribute('fmt',fmt.unescapeLineBreaks());
		var datefmt=(params[3]&&params[3].length)?params[3]:this.datefmt; // date format
		span.setAttribute('datefmt',datefmt.unescapeLineBreaks());
		var html=this.html;
		html=html.replace(/%nosubject%/g,(fmt.indexOf('%subject%')==-1)?'none':'block');
		html=html.replace(/%nomessage%/g,(fmt.indexOf('%message%')==-1)?'none':'block');
		var subjtxt=''; var msgtxt='';
		html=html.replace(/%subjtxt%/g,subjtxt);
		html=html.replace(/%msgtxt%/g,msgtxt);
		span.innerHTML=html;
	},
	html: "<form style='display:inline;margin:0;padding:0;'>\
		<div style='display:%nosubject%'>\
		subject:<br>\
		<input type='text' name='subject' title='enter subject text' style='width:100%' value='%subjtxt%'>\
		</div>\
		<div style='display:%nomessage%'>\
		message:<br>\
		<textarea name='message' rows='7' title='enter message text' \
			style='width:100%'>%msgtxt%</textarea>\
		</div>\
		<center>\
		<i>Please enter your information and then press</i>\
		<input type='button' value='post' onclick='\
			var s=this.form.subject; var m=this.form.message;\
			if (\"%nosubject%\"!=\"none\" && !s.value.length)\
				{ alert(\"Please enter a subject\"); s.focus(); return false; }\
			if (\"%nomessage%\"!=\"none\" && !m.value.length)\
				{ alert(\"Please enter a message\"); m.focus(); return false; }\
			var here=this.form.parentNode.getAttribute(\"here\");\
			var reverse=this.form.parentNode.getAttribute(\"reverse\")==\"true\";\
			var target=this.form.parentNode.getAttribute(\"target\");\
			var marker=this.form.parentNode.getAttribute(\"marker\");\
			var tags=this.form.parentNode.getAttribute(\"tags\").readBracketedList();\
			var fmt=this.form.parentNode.getAttribute(\"fmt\");\
			var datefmt=this.form.parentNode.getAttribute(\"datefmt\");\
			var overwrite=this.form.parentNode.getAttribute(\"overwrite\")==\"true\";\
			config.macros.comment.addComment(here,reverse,target,tags,fmt,datefmt,\
				s.value,m.value,overwrite,marker);'>\
		</center>\
		</form>",
	addComment: function(here,reverse,target,newtags,fmt,datefmt,subject,message,overwrite,marker) {
		var UTC=new Date().convertToYYYYMMDDHHMMSSMMM();
		var rand=Math.random().toString();
		var who=config.options.txtUserName;
		var when=new Date().formatString(datefmt);
		target=target.replace(/%tiddler%/g,here);
		target=target.replace(/%UTC%/g,UTC);
		target=target.replace(/%random%/g,rand);
		target=target.replace(/%who%/g,who);
		target=target.replace(/%when%/g,when);
		target=target.replace(/%subject%/g,subject);
		var t=store.getTiddler(target);
		var text=t?t.text:'';
		var modifier=t?t.modifier:config.options.txtUserName;
		var modified=t?t.modified:new Date();
		var tags=t?t.tags:[];
		for(var i=0; i<newtags.length; i++) tags.pushUnique(newtags[i]);
		var fields=t?t.fields:{};
		var out=fmt;
		out=out.replace(/%tiddler%/g,here);
		out=out.replace(/%UTC%/g,UTC);
		out=out.replace(/%when%/g,when);
		out=out.replace(/%who%/g,who);
		out=out.replace(/%subject%/g,subject);
		out=out.replace(/%message%/g,message);
		var pos=text.indexOf(marker);
		if (pos==-1) pos=text.length; // no marker - insert at end
		else if (reverse) pos+=marker.length; // reverse order by inserting AFTER marker
		var newtxt=overwrite?out:(text.substr(0,pos)+out+text.substr(pos));
		store.saveTiddler(target,target,newtxt,modifier,modified,tags,fields);
		autoSaveChanges();
		if (document.getElementById(story.idPrefix+target))
			story.refreshTiddler(target,DEFAULT_VIEW_TEMPLATE,true);
		if (here!=target && document.getElementById(story.idPrefix+here))
			story.refreshTiddler(here,DEFAULT_VIEW_TEMPLATE,true);
	}
};
//}}}

People are illogical, unreasonable, and self-centered.
Love them anyway.

လူေတြမွာ ယုတၱိမတန္တဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ၊
သဘာ၀မက်တဲ႔ စဥ္းစားေတြးေခၚျခင္းေတြ
အတၱဗဟုိျပဳခ်က္ေတြ ရွိေနတတ္ၾကတယ္.
ဒါေပမယ္႔
မင္း..
လူေတြကုိ ခ်စ္ျမဲခ်စ္ပါ၊ ေလးစားျမဲေလးစားပါ…

If you do good, people will accuse you of selfish ulterior motives.
Do good anyway.

မင္း…
ေကာင္းတာကုိလုပ္ပါ
လူေတြက မင္းကုိစြပ္စဲြလိမ္႔မယ္.
ကုိယ္႔ဖက္ကုိပဲ ၾကည္႔တတ္တယ္၊ အတၱသိပ္ၾကီးတယ္လုိ႔ေပါ႔
ဒါေပမယ္႔
မင္း…
ေကာင္းတာကုိပဲ ဆက္လုပ္ျမဲလုပ္ပါ…

If you are successful, you will win false friends and true enemies.
Succeed anyway.

မင္း…
ေအာင္ျမင္လာျပီလား
မင္းမွာ မိတ္ေဆြတုေတြနဲ႔ ရန္သူစစ္ေတြကုိ ရရွိလာလိမ႔္မယ္
ဒါေပမယ္႔
မင္း…
ေအာင္ျမင္ေအာင္သာ ဆက္ၾကိဳးစားပါ.

The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway.

မင္း ဒီေန႔လုပ္လုိက္တဲ႔ ေကာင္းတဲ႔လုပ္ရပ္တစ္ခုကုိ
မနက္ျဖန္မွာ သူတုိ႔ ေမ႔ပစ္လုိက္လိမ္႔မယ္
ဒါေပမယ္႔
မင္း…
ေကာင္းတာကိုသာ ဆက္လုပ္ျမဲလုပ္ပါ…

Honesty and frankness make you vulnerable.
Be honest and frank anyway.

မင္းရဲ႔ ရုိးသားမႈနဲ႔ ပြင္႔လင္းမႈတုိ႔က
မင္းကုိ ေပ်ာ႔ကြက္ေတြအျဖစ္ ထုိးႏွက္သြားႏုိင္တယ္.
ဒါေပမယ္႔
မင္း…
ရုိးသားျမဲ ရုိးသားပါ.
ပြင္႔လင္းျမဲပြင္႔လင္းပါ…

The biggest men and women with the biggest ideas can be shot down by the
smallest men and women with the smallest minds.
Think big anyway.

အိပ္မက္ၾကီးၾကီးမက္တတ္တဲ႔ လူေတြကုိ
စိတ္သေဘာထားေသးသိမ္တဲ႔ လူေတြက အသေရဖ်က္ ေျပာဆုိျပစ္တင္ႏုိင္တယ္
ဒါေပမယ္႔
မင္း…
အိပ္မက္ၾကီးၾကီး ဆက္မက္ျမဲမက္ပါ…
ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူေအာင္ စဥ္းစားေတြးေခၚပါ.

People favor underdogs but follow only top dogs.
Fight for a few underdogs anyway.

What you spend years building may be destroyed overnight.
Build anyway.

ႏွစ္လၾကာရွည္ ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ခဲ႔ရတဲ႔ မင္းအိပ္မက္ေတြ
ညတြင္းခ်င္း ျဖဳိလွဲ ဖ်က္ဆီးခံရလိုက္ႏုိင္တယ္.
ဒါေပမယ္႔
မင္း…
ဆက္လက္တည္ေဆာက္ျမဲ တည္ေဆာက္ပါ…

People really need help but may attack you if you do help them.
Help people anyway.

လူေတြ မင္းရဲ႔ အကူအညီလုိအပ္တယ္
ဒါေပမယ္႔ ကူညီတတ္တဲ႔ မင္း ကုိ ျပန္လည္တုိက္ခုိက္ႏုိင္တယ္.
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔
လူေတြကုိ ဆက္လက္ကူညီပါ…

Give the world the best you have and you'll get kicked in the teeth.
Give the world the best you have anyway.

ကမာၻၾကီးအတြက္ မင္းမွာ ရွိသမွ် အေကာင္းဆုံးေတြ ျဖန္႔ေ၀ေပးဆပ္ပါ.
မင္းကုိ ျပန္လည္တုိက္ခုိက္ခံရတာမ်ိဳး ၾကဳံေတြ႔ရႏုိင္တယ္.
ဒါေပမယ္႔
မင္း…
အားလုံးအတြက္ အေကာင္းဆုံးေတြ
ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ျမဲ လုပ္ေဆာင္သြားပါ…။

Thank You Htoo...

[[Zin Myo's Home]]

/***
|Name|DiscussionPlugin|
|Source|http://www.TiddlyTools.com/#DiscussionPlugin|
|Documentation|http://www.TiddlyTools.com/#DiscussionPluginInfo|
|Version|1.5.7|
|Author|Eric Shulman|
|License|http://www.TiddlyTools.com/#LegalStatements|
|~CoreVersion|2.1|
|Type|plugin|
|Requires|CommentPlugin|
|Description|display tabbed discussion summary with comment input form|
!!!!!Documentation
>see [[DiscussionPluginInfo]]
!!!!!Configuration
<<<
When installed, [[DiscussionPlugin]] can automatically modify the default shadow [[ViewTemplate]] so that all tiddlers will be rendered with two tabs: "Page", and "Discussion".  The "Page" tab displays the regular tiddler content, while the "Discussion" tab displays the summary list of comments as well as an input form to enter new comments.  You can enable/disable this action by setting/clearing the following checkbox:
><<option chkDiscussionTemplate>> Automatically modify default shadow [[ViewTemplate]]
Note: //''You must reload your document for changes to this option to take effect.''//  In addition, this option is only applied to the shadow [[ViewTemplate]].  If you are using a custom [[ViewTemplate]], you will need to manually alter that template to add the Page and Discussion tab display.

''Please see [[DiscussionPluginInfo]] for additional configuration options and instructions.''
<<<
!!!!!Revisions
<<<
2009.01.04 [1.5.7] in customized ViewTemplate, corrected 'tabs' macro to avoid error when viewing shadow tiddlers
| please see [[DiscussionPluginInfo]] for previous revision details |
2008.04.15 [1.0.0] initial prototype
<<<
!!!!!Code
***/
//{{{
version.extensions.DiscussionPlugin= {major: 1, minor: 5, revision: 7, date: new Date(2009,1,4)};

if (config.options.chkDiscussionTemplate===undefined)
	config.options.chkDiscussionTemplate=false;

config.macros.discussion= {
	reverse: // display order for summary list
		false,
	listfmt: // format for summary list items
		"#<<slider [[]] [[%tiddler%]] [[%subject%]] [[posted by %who% on %when%]]>>\n",
	tags: // tags for comment tiddlers
		"excludeLists",
	slices: // slice format included in comment tiddlers - used to create summary list display
		"/%\n|subject|%subject%|\n|byline|%who%|\n|date|%when%|\n%/",
	titlefmt: // format for dynamically generating comment tiddler title
		"_%UTC%%random%", // default: append UTC timestamp and random number
	commentfmt: // format for individual comment content
		"^^posted by %who% on %when%^^\n<<<\n%message%\n<<<\n",
	datefmt: // date format for comments
		"DDD, MMM DDth, YYYY at hh12:0mm:0ss am",
	handler: function(place,macroName,params,wikifier,paramstring,tiddler) {
		var here=story.findContainingTiddler(place);
		if (here) var tid=here.getAttribute("tiddler");  // containing tiddler title
		var listfmt=(params[0]&&params[0].length)?params[0]:this.listfmt;  // item format
		var reverse=(params[1]&&params[1].toLowerCase()=="reverse"); if (reverse) params.shift();
		var tags=params[1]?params[1]:this.tags;  // target tags
		if (!tags.readBracketedList().contains("comment")) tags+=" comment"; // must be tagged with "comment"
		var commentfmt=(params[2]&&params[2].length)?params[2]:this.commentfmt; // output format
		var datefmt=(params[3]&&params[3].length)?params[3]:this.datefmt; // date format
		var tids=store.getTaggedTiddlers("comment","created");
		if (reverse||this.reverse) tids=tids.reverse();
		var out=""; var count=0;
		for (var t=0; t<tids.length; t++) if (tids[t].title!=tid && tids[t].title.substr(0,tid.length)==tid) {
			count++;
			var title=tids[t].title;
			var subject=store.getTiddlerSlice(title,"subject");
			var byline=store.getTiddlerSlice(title,"byline");
			var when=store.getTiddlerSlice(title,"date");
			out+=listfmt;
			out=out.replace(/%tiddler%/g,title);
			out=out.replace(/%subject%/g,subject);
			out=out.replace(/%who%/g,byline);
			out=out.replace(/%when%/g,when);
		}
		out="!!!There "+(count==1?"is ":"are ")+count+" comment"+(count==1?"":"s")+":\n"+out;
		var next="%tiddler%"+this.titlefmt;
		out+="!!!Add a comment:\n";
		out+="<<comment "+next+" [["+tags+"]] [["+this.slices+commentfmt+"]] [["+datefmt+"]]>>";
		wikify(out,place);
	},
	countComments: function(tid,after) {
		var tids=store.getTaggedTiddlers("comment","created");
		var count=0;
		for (var t=0; t<tids.length; t++)
			if (tids[t].title!=tid && tids[t].title.substr(0,tid.length)==tid)
				if (!after||tid.modified>=after) count++;
		return count;
	}
};
//}}}

// // automatically add shadow tiddlers and templates for displaying page/discussion tabs
//{{{

// macro for rendering current tiddler content
config.macros.currentTiddler= {
	handler: function(place,macroName,params,wikifier,paramstring,tiddler) {
		var here=story.findContainingTiddler(place); if (!here) return;
		var txt=store.getTiddlerText(here.getAttribute("tiddler"),"");
		txt=txt.replace(/\<\<currentTiddler\>\>/g,""); // prevents infinite recursion!
		removeChildren(place); wikify(txt,createTiddlyElement(place,"div",null,"viewer"));
	}
};

// [[CurrentTiddler]] allows tab to show tiddler content
config.shadowTiddlers.CurrentTiddler="<<currentTiddler>>";

// [[DiscussionTiddler]] allows tab to show discussion panel
config.shadowTiddlers.DiscussionTiddler="<<discussion>>";

// [[NoDiscussionViewTemplate]] is an unmodified copy of the shadow [[ViewTemplate]]
config.shadowTiddlers.NoDiscussionViewTemplate=store.getTiddlerText("ViewTemplate");

// [[DiscussionViewTemplate]] is a copy of the current [[ViewTemplate]] where the 
// default viewer content ("view text wikified") is replaced with tabs for Page/Discussion
config.shadowTiddlers.DiscussionViewTemplate=store.getTiddlerText("ViewTemplate").replace(/view text wikified/,
	'tabs txtDiscussionTab Page Page CurrentTiddler {{var c=0; if(place) var h=story.findContainingTiddler(place); if(h) c=config.macros.discussion.countComments(h.getAttribute("tiddler")); "Discussion"+(c?" ("+c+")":"")}} Discussion DiscussionTiddler');

// optionally, automatically apply DiscussionViewTemplate to all tiddlers
if (config.options.chkDiscussionTemplate) config.shadowTiddlers.ViewTemplate="[[DiscussionViewTemplate]]";
//}}}

<!--{{{-->
<div class='toolbar' macro='toolbar [[ToolbarCommands::ViewToolbar]]'></div>
<div class='title' macro='view title'></div>
<div class='subtitle'><span macro='view modifier link'></span>, <span macro='view modified date'></span> (<span macro='message views.wikified.createdPrompt'></span> <span macro='view created date'></span>)</div>
<div class='tagging' macro='tagging'></div>
<div class='tagged' macro='tags'></div>
<div class='viewer' macro='tabs txtDiscussionTab Page Page CurrentTiddler {{var c=0; if(place) var h=story.findContainingTiddler(place); if(h) c=config.macros.discussion.countComments(h.getAttribute("tiddler")); "Discussion"+(c?" ("+c+")":"")}} Discussion DiscussionTiddler'></div>
<div class='tagClear'></div>
<!--}}}-->

/*{{{*/
 
/*}}}*/
/*{{{*/
a {color:#0044BB;font-weight:bold}
/*}}}*/

/***
|''Name:''|EasyEditPlugin|
|''Description:''|Lite and extensible Wysiwyg editor for TiddlyWiki.|
|''Version:''|1.3.3|
|''Date:''|Dec 21,2007|
|''Source:''|http://visualtw.ouvaton.org/VisualTW.html|
|''Author:''|Pascal Collin|
|''License:''|[[BSD open source license|License]]|
|''~CoreVersion:''|2.1.0|
|''Browser:''|Firefox 2.0; InternetExplorer 6.0|
!Demo
*On the plugin [[homepage|http://visualtw.ouvaton.org/VisualTW.html]], see [[WysiwygDemo]] and use the {{{write}}} button.
!Installation
#import the plugin,
#save and reload,
#use the <<toolbar easyEdit>> button in the tiddler's toolbar (in default ViewTemplate) or add {{{easyEdit}}} command in your own toolbar.
! Useful Addons
*[[HTMLFormattingPlugin|http://www.tiddlytools.com/#HTMLFormattingPlugin]] to embed wiki syntax in html tiddlers.<<br>>//__Tips__ : When this plugin is installed, you can use anchor syntax to link tiddlers in wysiwyg mode (example : #example). Anchors are converted back and from wiki syntax when editing.//
*[[TaggedTemplateTweak|http://www.TiddlyTools.com/#TaggedTemplateTweak]] to use alternative ViewTemplate/EditTemplate for tiddler's tagged with specific tag values.
!Configuration
|Buttons in the toolbar (empty = all).<<br>>//Example : bold,underline,separator,forecolor//<<br>>The buttons will appear in this order.| <<option txtEasyEditorButtons>>|
|EasyEditor default height | <<option txtEasyEditorHeight>>|
|Stylesheet applied to the edited richtext |[[EasyEditDocStyleSheet]]|
|Template called by the {{{write}}} button |[[EasyEditTemplate]]|
!How to extend EasyEditor
*To add your own buttons, add some code like the following in a systemConfig tagged tiddler (//use the prompt attribute only if there is a parameter//) :
**{{{EditorToolbar.buttons.heading = {label:"H", toolTip : "Set heading level", prompt: "Enter heading level"};}}} 
**{{{EditorToolbar.buttonsList +=",heading";}}}
*To get the list of all possible commands, see the documentation of the [[Gecko built-in rich text editor|http://developer.mozilla.org/en/docs/Midas]] or the [[IE command identifiers|http://msdn2.microsoft.com/en-us/library/ms533049.aspx]].
*To go further in customization, see [[Link button|EasyEditPlugin-LinkButton]] as an example.
!Code
***/

//{{{

var geckoEditor={};
var IEeditor={};

config.options.txtEasyEditorHeight = config.options.txtEasyEditorHeight ? config.options.txtEasyEditorHeight : "500px";
config.options.txtEasyEditorButtons = config.options.txtEasyEditorButtons ? config.options.txtEasyEditorButtons : "";

// TW2.1.x compatibility
config.browser.isGecko = config.browser.isGecko ? config.browser.isGecko : (config.userAgent.indexOf("gecko") != -1); 
config.macros.annotations = config.macros.annotations ? config.macros.annotations : {handler : function() {}}


// EASYEDITOR MACRO

config.macros.easyEdit = {
	handler : function(place,macroName,params,wikifier,paramString,tiddler) {
		var field = params[0];
		var height = params[1] ? params[1] : config.options.txtEasyEditorHeight;
		var editor = field ? new easyEditor(tiddler,field,place,height) : null;
	},
	gather: function(element){
		var iframes = element.getElementsByTagName("iframe");
		if (iframes.length!=1) return null
		var text = "<html>"+iframes[0].contentWindow.document.body.innerHTML+"</html>";
		text = config.browser.isGecko ? geckoEditor.postProcessor(text) : (config.browser.isIE ? IEeditor.postProcessor(text) : text);
		return text;
	}
}

// EASYEDITOR CLASS

function easyEditor(tiddler,field,place,height) {
	this.tiddler = tiddler;
	this.field = field;
	this.browser = config.browser.isGecko ? geckoEditor : (config.browser.isIE ? IEeditor : null);
	this.wrapper = createTiddlyElement(place,"div",null,"easyEditor");
	this.wrapper.setAttribute("easyEdit",this.field);
	this.iframe = createTiddlyElement(null,"iframe");
	this.browser.setupFrame(this.iframe,height,contextualCallback(this,this.onload));
	this.wrapper.appendChild(this.iframe);
}

easyEditor.prototype.onload = function(){
	this.editor = this.iframe.contentWindow;
	this.doc = this.editor.document;
	if (!this.browser.isDocReady(this.doc)) return null;
	
	if (!this.tiddler.isReadOnly() && this.doc.designMode.toLowerCase()!="on") {
		this.doc.designMode = "on";
		if (this.browser.reloadOnDesignMode) return false;	// IE fire readystatechange after designMode change
	}
	
	var internalCSS = store.getTiddlerText("EasyEditDocStyleSheet");
	setStylesheet(internalCSS,"EasyEditDocStyleSheet",this.doc);
	this.browser.initContent(this.doc,store.getValue(this.tiddler,this.field));

	var barElement=createTiddlyElement(null,"div",null,"easyEditorToolBar");
	this.wrapper.insertBefore(barElement,this.wrapper.firstChild);
	this.toolbar = new EditorToolbar(this.doc,barElement,this.editor);

	this.browser.plugEvents(this.doc,contextualCallback(this,this.scheduleButtonsRefresh));
	this.editor.focus();
}

easyEditor.SimplePreProcessoror = function(text) {
	var re = /^<html>(.*)<\/html>$/m;
	var htmlValue = re.exec(text);
	var value = (htmlValue && (htmlValue.length>0)) ? htmlValue[1] : text;
	return value;
}

easyEditor.prototype.scheduleButtonsRefresh=function() { //doesn't refresh buttons state when rough typing
	if (this.nextUpdate) window.clearTimeout(this.nextUpdate);
	this.nextUpdate = window.setTimeout(contextualCallback(this.toolbar,EditorToolbar.onUpdateButton),easyEditor.buttonDelay);
}

easyEditor.buttonDelay = 200;

// TOOLBAR CLASS

function EditorToolbar(target,parent,window){
	this.target = target;
	this.window=window;
	this.elements={};
	var row = createTiddlyElement(createTiddlyElement(createTiddlyElement(parent,"table"),"tbody"),"tr");
	var buttons = (config.options.txtEasyEditorButtons ? config.options.txtEasyEditorButtons : EditorToolbar.buttonsList).split(",");
	for(var cpt = 0; cpt < buttons.length; cpt++){
		var b = buttons[cpt];
		var button = EditorToolbar.buttons[b];
		if (button) {
			if (button.separator)
				createTiddlyElement(row,"td",null,"separator").innerHTML+="&nbsp;";
			else {
				var cell=createTiddlyElement(row,"td",null,b+"Button");
				if (button.onCreate) button.onCreate.call(this, cell, b);
				else EditorToolbar.createButton.call(this, cell, b);
			}
		}
	}
}

EditorToolbar.createButton = function(place,name){
	this.elements[name] = createTiddlyButton(place,EditorToolbar.buttons[name].label,EditorToolbar.buttons[name].toolTip,contextualCallback(this,EditorToolbar.onCommand(name)),"button");
}

EditorToolbar.onCommand = function(name){
	var button = EditorToolbar.buttons[name];
	return function(){
		var parameter = false;
		if (button.prompt) {
			var parameter = this.target.queryCommandValue(name);
			parameter = prompt(button.prompt,parameter);
		}
		if (parameter != null) {
			this.target.execCommand(name, false, parameter);
			EditorToolbar.onUpdateButton.call(this);
		}
		return false;
	}
}

EditorToolbar.getCommandState = function(target,name){
	try {return target.queryCommandState(name)}
	catch(e){return false}
}

EditorToolbar.onRefreshButton = function (name){
	if (EditorToolbar.getCommandState(this.target,name)) addClass(this.elements[name].parentNode,"buttonON");
	else removeClass(this.elements[name].parentNode,"buttonON");
	this.window.focus();
}

EditorToolbar.onUpdateButton = function(){
	for (b in this.elements) 
		if (EditorToolbar.buttons[b].onRefresh) EditorToolbar.buttons[b].onRefresh.call(this,b);
		else EditorToolbar.onRefreshButton.call(this,b);
}

EditorToolbar.buttons = {
	separator : {separator : true},
	bold : {label:"B", toolTip : "Bold"},
	italic : {label:"I", toolTip : "Italic"},
	underline : {label:"U", toolTip : "Underline"},
	strikethrough : {label:"S", toolTip : "Strikethrough"},
	insertunorderedlist : {label:"\u25CF", toolTip : "Unordered list"},
	insertorderedlist : {label:"1.", toolTip : "Ordered list"},
	justifyleft : {label:"[\u2261", toolTip : "Align left"},
	justifyright : {label:"\u2261]", toolTip : "Align right"},
	justifycenter : {label:"\u2261", toolTip : "Align center"},
	justifyfull : {label:"[\u2261]", toolTip : "Justify"},
	removeformat : {label:"\u00F8", toolTip : "Remove format"},
	fontsize : {label:"\u00B1", toolTip : "Set font size", prompt: "Enter font size"},
	forecolor : {label:"C", toolTip : "Set font color", prompt: "Enter font color"},
	fontname : {label:"F", toolTip : "Set font name", prompt: "Enter font name"},
	heading : {label:"H", toolTip : "Set heading level", prompt: "Enter heading level (example : h1, h2, ...)"},
	indent : {label:"\u2192[", toolTip : "Indent paragraph"},
	outdent : {label:"[\u2190", toolTip : "Outdent paragraph"},
	inserthorizontalrule : {label:"\u2014", toolTip : "Insert an horizontal rule"},
	insertimage : {label:"\u263C", toolTip : "Insert image", prompt: "Enter image url"}
}

EditorToolbar.buttonsList = "bold,italic,underline,strikethrough,separator,increasefontsize,decreasefontsize,fontsize,forecolor,fontname,separator,removeformat,separator,insertparagraph,insertunorderedlist,insertorderedlist,separator,justifyleft,justifyright,justifycenter,justifyfull,indent,outdent,separator,heading,separator,inserthorizontalrule,insertimage";

if (config.browser.isGecko) {
	EditorToolbar.buttons.increasefontsize = {onCreate : EditorToolbar.createButton, label:"A", toolTip : "Increase font size"};
	EditorToolbar.buttons.decreasefontsize = {onCreate : EditorToolbar.createButton, label:"A", toolTip : "Decrease font size"};
	EditorToolbar.buttons.insertparagraph = {label:"P", toolTip : "Format as paragraph"};
}

// GECKO (FIREFOX, ...) BROWSER SPECIFIC METHODS

geckoEditor.setupFrame = function(iframe,height,callback) {
	iframe.setAttribute("style","width: 100%; height:" + height);
	iframe.addEventListener("load",callback,true);
}

geckoEditor.plugEvents = function(doc,onchange){
	doc.addEventListener("keyup", onchange, true);
	doc.addEventListener("keydown", onchange, true);
	doc.addEventListener("click", onchange, true);
}

geckoEditor.postProcessor = function(text){return text};

geckoEditor.preProcessor = function(text){return easyEditor.SimplePreProcessoror(text)}

geckoEditor.isDocReady = function() {return true;}

geckoEditor.reloadOnDesignMode=false;

geckoEditor.initContent = function(doc,content){
	if (content) doc.execCommand("insertHTML",false,geckoEditor.preProcessor(content));
}

// INTERNET EXPLORER BROWSER SPECIFIC METHODS
	
IEeditor.setupFrame = function(iframe,height,callback) {
	iframe.width="99%";  //IE displays the iframe at the bottom if 100%. CSS layout problem ? I don't know. To be studied...
	iframe.height=height.toString();
	iframe.attachEvent("onreadystatechange",callback);
}

IEeditor.plugEvents = function(doc,onchange){
	doc.attachEvent("onkeyup", onchange);
	doc.attachEvent("onkeydown", onchange);
	doc.attachEvent("onclick", onchange);
}

IEeditor.isDocReady = function(doc){
	if (doc.readyState!="complete") return false;
	if (!doc.body) return false;
	return (doc && doc.getElementsByTagName && doc.getElementsByTagName("head") && doc.getElementsByTagName("head").length>0);
}

IEeditor.postProcessor = function(text){return text};

IEeditor.preProcessor = function(text){return easyEditor.SimplePreProcessoror(text)}

IEeditor.reloadOnDesignMode=true;

IEeditor.initContent = function(doc,content){
	if (content) doc.body.innerHTML=IEeditor.preProcessor(content);
}
	
function contextualCallback(obj,func){
    return function(){return func.call(obj)}
}
	
Story.prototype.previousGatherSaveEasyEdit = Story.prototype.previousGatherSaveEasyEdit ? Story.prototype.previousGatherSaveEasyEdit : Story.prototype.gatherSaveFields; // to avoid looping if this line is called several times
Story.prototype.gatherSaveFields = function(e,fields){
	if(e && e.getAttribute) {
		var f = e.getAttribute("easyEdit");
		if(f){
			var newVal = config.macros.easyEdit.gather(e);
			if (newVal) fields[f] = newVal;
		}
		this.previousGatherSaveEasyEdit(e, fields);
	}
}

config.commands.easyEdit={
	text: "write",
	tooltip: "Edit this tiddler in wysiwyg mode",
	readOnlyText: "view",
	readOnlyTooltip: "View the source of this tiddler",
	handler : function(event,src,title) {
		clearMessage();
		var tiddlerElem = document.getElementById(story.idPrefix + title);
		var fields = tiddlerElem.getAttribute("tiddlyFields");
		story.displayTiddler(null,title,"EasyEditTemplate",false,null,fields);
		return false;
	}
}

config.shadowTiddlers.ViewTemplate = config.shadowTiddlers.ViewTemplate.replace(/\+editTiddler/,"+editTiddler easyEdit");

config.shadowTiddlers.EasyEditTemplate = config.shadowTiddlers.EditTemplate.replace(/macro='edit text'/,"macro='easyEdit text'");

config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet = "/*{{{*/\n";
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar {font-size:0.8em}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".editor iframe {border:1px solid #DDD}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar td{border:1px solid #888; padding:2px 1px 2px 1px; vertical-align:middle}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar td.separator{border:0}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .button{border:0;color:#444}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .buttonON{background-color:#EEE}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar {margin:0.25em 0}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .boldButton {font-weight:bold}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .italicButton .button {font-style:italic;padding-right:0.65em}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .underlineButton .button {text-decoration:underline}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .strikeButton .button {text-decoration:line-through}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .unorderedListButton {margin-left:0.7em}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .justifyleftButton .button {padding-left:0.1em}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .justifyrightButton .button {padding-right:0.1em}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .justifyfullButton .button, .easyEditorToolBar .indentButton .button, .easyEditorToolBar .outdentButton .button {padding-left:0.1em;padding-right:0.1em}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .increasefontsizeButton .button {padding-left:0.15em;padding-right:0.15em; font-size:1.3em; line-height:0.75em}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .decreasefontsizeButton .button {padding-left:0.4em;padding-right:0.4em; font-size:0.8em;}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .forecolorButton .button {color:red;}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += ".easyEditorToolBar .fontnameButton .button {font-family:serif}\n" ;
config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet +="/*}}}*/";

store.addNotification("EasyEditToolBarStyleSheet", refreshStyles); 

config.shadowTiddlers.EasyEditDocStyleSheet = "/*{{{*/\n \n/*}}}*/";
if (config.annotations) config.annotations.EasyEditDocStyleSheet = "This stylesheet is applied when editing a text with the wysiwyg easyEditor";

//}}}
/***
!Link button add-on
***/
//{{{
EditorToolbar.createLinkButton = function(place,name) {
	this.elements[name] = createTiddlyButton(place,EditorToolbar.buttons[name].label,EditorToolbar.buttons[name].toolTip,contextualCallback(this,EditorToolbar.onInputLink()),"button");
}

EditorToolbar.onInputLink = function() {
	return function(){
		var browser = config.browser.isGecko ? geckoEditor : (config.browser.isIE ? IEeditor : null);
		var value = browser ? browser.getLink(this.target) : "";
		value = prompt(EditorToolbar.buttons["createlink"].prompt,value);
		if (value) browser.doLink(this.target,value);
		else if (value=="") this.target.execCommand("unlink", false, value);
		EditorToolbar.onUpdateButton.call(this);
		return false;
	}
}

EditorToolbar.buttonsList += ",separator,createlink";

EditorToolbar.buttons.createlink = {onCreate : EditorToolbar.createLinkButton, label:"L", toolTip : "Set link", prompt: "Enter link url"};


geckoEditor.getLink=function(doc){
	var range=doc.defaultView.getSelection().getRangeAt(0);
	var container = range.commonAncestorContainer;
	var node = (container.nodeType==3) ? container.parentNode : range.startContainer.childNodes[range.startOffset];
	if (node && node.tagName=="A") {
		var r=doc.createRange();
		r.selectNode(node);
		doc.defaultView.getSelection().addRange(r);
		return (node.getAttribute("tiddler") ? "#"+node.getAttribute("tiddler") : node.href);
	}
	else return (container.nodeType==3 ? "#"+container.textContent.substr(range.startOffset, range.endOffset-range.startOffset).replace(/ $/,"") : "");
}

geckoEditor.doLink=function(doc,link){ // store tiddler in a temporary attribute to avoid url encoding of tiddler's name
	var pin = "href"+Math.random().toString().substr(3);
	doc.execCommand("createlink", false, pin);
	var isTiddler=(link.charAt(0)=="#");
	var node = doc.defaultView.getSelection().getRangeAt(0).commonAncestorContainer;
	var links= (node.nodeType!=3) ? node.getElementsByTagName("a") : [node.parentNode];
	for (var cpt=0;cpt<links.length;cpt++) 
			if (links[cpt].href==pin){
				links[cpt].href=isTiddler ? "javascript:;" : link; 
				links[cpt].setAttribute("tiddler",isTiddler ? link.substr(1) : "");
			}
}

geckoEditor.beforeLinkPostProcessor = geckoEditor.beforelinkPostProcessor ? geckoEditor.beforelinkPostProcessor : geckoEditor.postProcessor;
geckoEditor.postProcessor = function(text){
	return geckoEditor.beforeLinkPostProcessor(text).replace(/<a tiddler="([^"]*)" href="javascript:;">(.*?)(?:<\/a>)/gi,"[[$2|$1]]").replace(/<a tiddler="" href="/gi,'<a href="');
}

geckoEditor.beforeLinkPreProcessor = geckoEditor.beforeLinkPreProcessor ? geckoEditor.beforeLinkPreProcessor : geckoEditor.preProcessor
geckoEditor.preProcessor = function(text){
	return geckoEditor.beforeLinkPreProcessor(text).replace(/\[\[([^|\]]*)\|([^\]]*)]]/g,'<a tiddler="$2" href="javascript:;">$1</a>');
}


IEeditor.getLink=function(doc){
	var node=doc.selection.createRange().parentElement();
	if (node.tagName=="A") return node.href;
	else return (doc.selection.type=="Text"? "#"+doc.selection.createRange().text.replace(/ $/,"") :"");
}

IEeditor.doLink=function(doc,link){
	doc.execCommand("createlink", false, link);
}

IEeditor.beforeLinkPreProcessor = IEeditor.beforeLinkPreProcessor ? IEeditor.beforeLinkPreProcessor : IEeditor.preProcessor
IEeditor.preProcessor = function(text){
	return IEeditor.beforeLinkPreProcessor(text).replace(/\[\[([^|\]]*)\|([^\]]*)]]/g,'<a ref="#$2">$1</a>');
}

IEeditor.beforeLinkPostProcessor = IEeditor.beforelinkPostProcessor ? IEeditor.beforelinkPostProcessor : IEeditor.postProcessor;
IEeditor.postProcessor = function(text){
	return IEeditor.beforeLinkPostProcessor(text).replace(/<a href="#([^>]*)">([^<]*)<\/a>/gi,"[[$2|$1]]");
}

IEeditor.beforeLinkInitContent = IEeditor.beforeLinkInitContent ? IEeditor.beforeLinkInitContent : IEeditor.initContent;
IEeditor.initContent = function(doc,content){
	IEeditor.beforeLinkInitContent(doc,content);
	var links=doc.body.getElementsByTagName("A");
	for (var cpt=0; cpt<links.length; cpt++) {
		links[cpt].href=links[cpt].ref; //to avoid IE conversion of relative URLs to absolute
		links[cpt].removeAttribute("ref");	
	}
}

config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += "\n/*{{{*/\n.easyEditorToolBar .createlinkButton .button {color:blue;text-decoration:underline;}\n/*}}}*/";

config.shadowTiddlers.EasyEditDocStyleSheet += "\n/*{{{*/\na {color:#0044BB;font-weight:bold}\n/*}}}*/";

//}}}

EditorToolbar.createLinkButton = function(place,name) {
	this.elements[name] = createTiddlyButton(place,EditorToolbar.buttons[name].label,EditorToolbar.buttons[name].toolTip,contextualCallback(this,EditorToolbar.onInputLink()),"button");
}

EditorToolbar.onInputLink = function() {
	return function(){
		var browser = config.browser.isGecko ? geckoEditor : (config.browser.isIE ? IEeditor : null);
		var value = browser ? browser.getLink(this.target) : "";
		value = prompt(EditorToolbar.buttons["createlink"].prompt,value);
		if (value) browser.doLink(this.target,value);
		else if (value=="") this.target.execCommand("unlink", false, value);
		EditorToolbar.onUpdateButton.call(this);
		return false;
	}
}

EditorToolbar.buttonsList += ",separator,createlink";

EditorToolbar.buttons.createlink = {onCreate : EditorToolbar.createLinkButton, label:"L", toolTip : "Set link", prompt: "Enter link url"};


geckoEditor.getLink=function(doc){
	var range=doc.defaultView.getSelection().getRangeAt(0);
	var container = range.commonAncestorContainer;
	var node = (container.nodeType==3) ? container.parentNode : range.startContainer.childNodes[range.startOffset];
	if (node && node.tagName=="A") {
		var r=doc.createRange();
		r.selectNode(node);
		doc.defaultView.getSelection().addRange(r);
		return (node.getAttribute("tiddler") ? "#"+node.getAttribute("tiddler") : node.href);
	}
	else return (container.nodeType==3 ? "#"+container.textContent.substr(range.startOffset, range.endOffset-range.startOffset).replace(/ $/,"") : "");
}

geckoEditor.doLink=function(doc,link){ // store tiddler in a temporary attribute to avoid url encoding of tiddler's name
	var pin = "href"+Math.random().toString().substr(3);
	doc.execCommand("createlink", false, pin);
	var isTiddler=(link.charAt(0)=="#");
	var node = doc.defaultView.getSelection().getRangeAt(0).commonAncestorContainer;
	var links= (node.nodeType!=3) ? node.getElementsByTagName("a") : [node.parentNode];
	for (var cpt=0;cpt<links.length;cpt++) 
			if (links[cpt].href==pin){
				links[cpt].href=isTiddler ? "javascript:;" : link; 
				links[cpt].setAttribute("tiddler",isTiddler ? link.substr(1) : "");
			}
}

geckoEditor.beforeLinkPostProcessor = geckoEditor.beforelinkPostProcessor ? geckoEditor.beforelinkPostProcessor : geckoEditor.postProcessor;
geckoEditor.postProcessor = function(text){
	return geckoEditor.beforeLinkPostProcessor(text).replace(/<a tiddler="([^"]*)" href="javascript:;">(.*?)(?:<\/a>)/gi,"[[$2|$1]]").replace(/<a tiddler="" href="/gi,'<a href="');
}

geckoEditor.beforeLinkPreProcessor = geckoEditor.beforeLinkPreProcessor ? geckoEditor.beforeLinkPreProcessor : geckoEditor.preProcessor
geckoEditor.preProcessor = function(text){
	return geckoEditor.beforeLinkPreProcessor(text).replace(/\[\[([^|\]]*)\|([^\]]*)]]/g,'<a tiddler="$2" href="javascript:;">$1</a>');
}


IEeditor.getLink=function(doc){
	var node=doc.selection.createRange().parentElement();
	if (node.tagName=="A") return node.href;
	else return (doc.selection.type=="Text"? "#"+doc.selection.createRange().text.replace(/ $/,"") :"");
}

IEeditor.doLink=function(doc,link){
	doc.execCommand("createlink", false, link);
}

IEeditor.beforeLinkPreProcessor = IEeditor.beforeLinkPreProcessor ? IEeditor.beforeLinkPreProcessor : IEeditor.preProcessor
IEeditor.preProcessor = function(text){
	return IEeditor.beforeLinkPreProcessor(text).replace(/\[\[([^|\]]*)\|([^\]]*)]]/g,'<a ref="#$2">$1</a>');
}

IEeditor.beforeLinkPostProcessor = IEeditor.beforelinkPostProcessor ? IEeditor.beforelinkPostProcessor : IEeditor.postProcessor;
IEeditor.postProcessor = function(text){
	return IEeditor.beforeLinkPostProcessor(text).replace(/<a href="#([^>]*)">([^<]*)<\/a>/gi,"[[$2|$1]]");
}

IEeditor.beforeLinkInitContent = IEeditor.beforeLinkInitContent ? IEeditor.beforeLinkInitContent : IEeditor.initContent;
IEeditor.initContent = function(doc,content){
	IEeditor.beforeLinkInitContent(doc,content);
	var links=doc.body.getElementsByTagName("A");
	for (var cpt=0; cpt<links.length; cpt++) {
		links[cpt].href=links[cpt].ref; //to avoid IE conversion of relative URLs to absolute
		links[cpt].removeAttribute("ref");	
	}
}

config.shadowTiddlers.EasyEditToolBarStyleSheet += "\n/*{{{*/\n.easyEditorToolBar .createlinkButton .button {color:blue;text-decoration:underline;}\n/*}}}*/";

config.shadowTiddlers.EasyEditDocStyleSheet += "\n/*{{{*/\na {color:#0044BB;font-weight:bold}\n/*}}}*/";

<!--{{{-->
<div class='toolbar' macro='toolbar [[ToolbarCommands::EditToolbar]]'></div>
<div class='title' macro='view title'></div>
<div class='editor' macro='edit title'></div>
<div macro='annotations'></div>
<div class='editor' macro='easyEdit text'></div>
<div class='editor' macro='edit tags'></div><div class='editorFooter'><span macro='message views.editor.tagPrompt'></span><span macro='tagChooser excludeLists'></span></div>
<!--}}}-->

<!--{{{-->
<div class='toolbar' macro='toolbar [[ToolbarCommands::EditToolbar]]'></div>
<div class='title' macro='view title'></div>
<div class='editor' macro='edit title'></div>
<div macro='annotations'></div>
<div class='editor' macro='edit text'></div>
<div class='editor' macro='edit tags'></div><div class='editorFooter'><span macro='message views.editor.tagPrompt'></span><span macro='tagChooser excludeLists'></span></div>
<!--}}}-->

	အသက္ ၇၆ႏွစ္ ရိွျပီျဖစ္တဲ႕အမ်ဳိးသမီးၾကီးဟာ Clearview စဲြလမ္းမွု ကုသေရး ေဆးခန္းရဲ႕ စၾကၤန္မွာလမ္းေလွ်ာက္ရင္း သူသြားခ်င္တဲ႕ ကုသေရးဌာနကိုရွာေနပါတယ္…။ သူမဟာ ဘိန္းျဖဴစဲြျခင္းကုသေရးဌာန…၊ ေဆးလိပ္စဲြျခင္းကုသေရးဌာန…၊ ဘင္ဂိုစဲြျခင္းကုသေရးဌာန…၊ စတဲ႕ဆိုင္းဘုတ္ေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္လာျပီးတဲ႕ေနာက္မွာေတာ႕ သူမရွာေနတဲ႕ “Facebook” စဲြျခင္းကုသေရးဌာန… ကိုေတြ႕သြားပါတယ္…။

	အဲဒီဌာနကေတာ႕ ေဆးခန္းတစ္ခုလံုးမွာ အလုပ္အမ်ားဆံုးဌာနပါ…။ အခန္းထဲမွာ ကုသဖို႕ေစာင္႕ေနတဲ႕သူေတြ ၃ဒါဇင္နီးပါးေလာက္ရိွပါတယ္…။ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႕ သူတို႕ရဲ႕ Black Berry ေတြ… iPhone ေတြကိုမ်က္ႏွာေသေတြနဲ႕ စိုက္ၾကည္႕ေနၾကပါတယ္…။ ဆံပင္ေတြရွုပ္ပြေနတဲ႕ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေယာကၤ်ား တစ္ေယာက္ကေတာ႕ အခန္းထဲမွာ ေခါက္တုံ႕ေခါက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း “ငါ႕ႏြားေတြကို ႏို႕ညစ္ရေတာ႕မယ္… ငါ႕ႏြားေတြကို ႏို႕ညစ္ရေတာ႕မယ္” လို႕တဖြဖြေရရြတ္ေနပါတယ္…။

	အသက္ ၂၀ ေလာက္ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကေတာ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေမွာက္ရင္း သူ႕မ်က္ႏွာကိုလက္ႏွစ္ဘက္နဲ႕အုပ္ထားပါတယ္…။ ေဘးနားက ဆံပင္ေကာက္ေကာက္နဲ႕ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုႏွစ္သိမ္႕ေနပါတယ္…။
	“ဘာမွစိတ္မပူနဲ႕အားလံုးအဆင္ေျပသြားမွာပါ…” 
	“ငါနားမလည္ႏိုင္တာပါ…၊ ငါရဲ႕ update က LOL တန္တဲ႕အရာမ်ဳိးလို႕ထင္တယ္…။ ဒါေပမယ္႕ ငါ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္မွ Like ဆိုတဲ႕ခလုတ္ေလးကိုမႏိွပ္ၾကဘူး…။”
	“ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ…။” 
	“ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာင္ရိွသြားျပီ…၊ အဲဒါက ျပင္ပကမာၻမွာ ၅လ နဲ႕ညီတယ္ေလ…။”

	အသက္ ၇၆ႏွစ္ အရြယ္အမ်ဳိးသမီးၾကီးက သူ႕နာမည္ေခၚတဲ႕အထိေစာင္႕ပါတယ္…။ ေနာက္ေတာ႕ သူမက ဧည္႕ၾကိဳေကာင္မေလးေနာက္ကေနျပီး Facebook စဲြလမး္မွုအၾကံေပး အဲပ္ဖရယ္ဇူးလူး ရဲ႕ရံုးခန္းထဲကိုလိုက္၀င္သြားပါတယ္…။

	“ထုိင္ပအက္ဒ္နာ…၊ ျပီးရင္ဘယ္လိုစျဖစ္သလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေျပာျပပါ…။”  သူကေႏြးေထြးတဲ႕အျပံဳးနဲ႕ဆီးၾကိဳျပီးေျပာပါတယ္…။

	“အင္းေျပာရရင္ေတာ႕ ငါ႕ေျမးအျပစ္ပဲ…၊ သူကငါ႕ကို Facebook ၀င္ဖို႕ဖိတ္တယ္ေလ…၊ အဲဒီမတုိင္ခင္ ငါ Facebook ဆိုတာ ၾကားေတာင္မၾကားဖူးဘူး…၊ ဒါေပမယ္႕ငါ က အျမဲတမ္း စာအုပ္ထဲမ်က္ႏွာအပ္ထားတဲ႕သူဆိုေတာ႕ အဲဒါငါနဲ႕သင္႕ေတာ္တဲ႕ ေနရာလို႕ထင္မိတာေပါ႕…။” 
        “ဘယ္ေလာက္အၾကာမွာစျပီးစဲြသြားသလဲ…။”
        “Profile တစ္ခုလုပ္တာထပ္ေတာင္ျမန္တယ္ထင္တာပဲ…၊ ငါအနည္းဆံုး တစ္ေန႕ကို ၈ ၾကိမ္ Facebook ကို၀င္ျဖစ္တယ္…၊ ညဘက္မွာေတာ႕အမ်ားဆံုးပဲ…၊ တစ္ခါတစ္ေလငါ ညလယ္ေခါင္ၾကီးထျပီး ၾကည္႕မိတယ္…၊ ငါ႕သူငယ္ခ်င္းေတြမ်ား update ေတြမ်ားလုပ္ထားမလား ဆိုျပီးေတာ႕ေပါ႕…၊ ငါ႕ေယာကၤ်ားကေတာ႕မၾကိဳက္ဘူး…၊ သူကေျပာတယ္ ခင္မင္မွုဆုိတာ တန္ဖိုးရိွတယ္… outsource မလုပ္သင္႕ဘူးတဲ႕…။”
        “Facebook မွာဘယ္အရာအၾကိဳက္ဆံုးလဲ…။”
        “အဲဒီေနရာမွာ ဘ၀ဆိုတာတကယ္ရိွတယ္လို႕ ခံစားရတယ္ေလ…၊ တကယ္႕အျပင္ ေလာကမွာေတာ႕ ငါ႕သူငယ္ခ်င္း ၅ ေယာက္ ၆ ေယာက္ပဲရိွတယ္…၊ Facebook ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္း ၆၄၇ ေယာက္ေတာင္ရိွတယ္…၊ Juan Carlos Montoya နဲ႕ေတာင္မွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေသးတယ္…။”
        “သူကဘယ္သူလဲဟင္ ငါမသိဘူး…။”
        “အဲဒါေတာ႕ငါမသိဘူး…၊ သူ႕မွာသူငယ္ခ်င္း ၄၀၀၀ေက်ာ္ေတာင္ရိွတာဆိုေတာ႕ နာမည္ၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္မွာေပါ႕…။”
        “ကၽြန္ေတာ္သိျပီ Facebook ကခင္ဗ်ားကိုအဆက္အသြယ္ေတြရေအာင္ဖန္တီးေပးတာကိုး…”
        “အင္း…ဟုတ္ပါရဲ႕…၊ ငါေတာ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းကေကာင္မေလးေတြနဲ႕ေတာင္ ျပန္အဆက္အသြယ္ရတယ္…၊ ငါသူတို႕နဲ႕အဆက္အသြယ္မရတာေတာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီ…၊ အဲဒီေတာ႕ သူတို႕ရဲ႕ Profile ကိုၾကည္႕ျပီး ဘယ္သူကေတာ႕အျငိမ္းစားယူသြားျပီ…၊ ဘယ္သူကေတာ႕ အျပင္မွာဇာတ္လမ္းေတြရွုပ္ေနတယ္…၊ ဘယ္သူေတာ႕ အလုပ္ျဖစ္ေနတယ္…၊ ဆိုတာမ်ဳိးေတြမွန္းဆၾကည္႕ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္…၊ ငါက သူတို႕ရဲ႕ဓါတ္ပံုေတြကိုေလွ်ာက္ၾကည္႕ေနတာ…၊ သူတို႕ရဲ႕ Update ေတြကိုဖတ္ရတာ ၾကိဳက္တယ္…၊ သူတို႕ဘယ္ကုိအပန္းေျဖခရီးသြားၾကတယ္…၊ ဘယ္ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ၾကတယ္…၊ သူတို႕ရဲ႕အိမ္သာစကၠဴေတြကို အေပၚမွာခ်ိတ္သလား ေအာက္မွာခ်ိတ္သလား သိရတယ္ေလ…၊ သူတို႕ထဲ႕တစ္ခ်ဳိ႕နဲ႕ ဂိမ္းတစ္ခုကိုေတာင္ ငါေဆာ႕ေနေသးတယ္…။”
        “ဟုတ္လား ငါမွန္းၾကည္႕မယ္…၊ အဲဒါ FarmVille မဟုတ္လား…။”
        “မဟုတ္ဘူး…၊ Mafia War…၊ ငါက Hit Man…၊ အက္ဒနာကို ဘယ္သူမွ ရီးတီးယားတား လာလုပ္လို႕မရဘူး…။”
        “ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို အျပင္မွာေတြ႕ၾကည္႕ရင္ပိုမေကာင္းဘူးလား…။”
        “ဟင္႕အင္း…၊ မေကာင္းဘူး Facebook ေပၚမွပိုေကာင္းတယ္…၊ ငါတို႕အေနနဲ႕ဘာမွ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြ ၀တ္ေနစရာမလိုဘူး…၊ ေရခ်ဳိးျပီး ေရေမႊးေတြဘာေတြဆြတ္ဖို႕…၊ ပါးစပ္ေတြေဆးဖို႕ေတြ ဘာမွလည္းမလိုဘူး…၊ အဲဒါက Facebook မွာအေကာင္းဆံုးအခ်က္ပဲ…၊ ဘယ္သူ႕ရဲ႕အနံ႕ကိုမွ မရႏိုင္ဘူး…၊ လူတိုင္းကစဲြေဆာင္မွု ရိွတယ္ေလ…၊ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ လူတုိင္းက Profile မွာျပဖို႕ ပံုေကာင္းေကာင္းတင္ၾကတာ ခ်ည္းပဲ…၊ ငါရဲ႕မိန္းကေလးလို႕ေခၚတဲ႕အထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဓါတ္ပံုက ငါေသခ်ာေျပာရဲ႕တယ္… အိုင္ဆင္ေဟာင္၀ါ ေခတ္က ဓါတ္ပံုဆိုတာ…။”
        “ခင္ဗ်ားကေရာ ဘယ္ပံုသံုးလဲ…။”
        “အင္း…ငါ ၅ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ေပးျပီး..Profile မွာတင္ဖို႕ပံုကိုရွာတယ္…၊ ဒါေပမယ္႕ ငါၾကိဳက္တာမေတြ႕ဘူး…၊ အဲဒါေၾကာင္႕ အနီးနားက အလွျပင္ဆုိင္ကို သြားဖုိ႕ ငါဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္…။”
        “ခင္ဗ်ားဘာသာ ပိုလွသြားေအာင္ျပင္ဖို႕လား…။”
        “မဟုတ္ဘူး…၊ ငါအဲဒီကေကာင္မေလး ငယ္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဓါတ္ပံုကိုယူဖို႕…၊ အဲဒါ ငါအခုသံုးေနတဲ႕ပံုပဲ…။”
        “ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္းေတြက ခင္ဗ်ားအျပင္ကပံုနဲ႕မတူတာကို သတိမထားမိၾကဘူးလား…။”
        “တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ႕သိတယ္…၊ ဒါေပမယ္႕ ငါသူတို႕ကို ငါေယာဂေတြ အမ်ားၾကီးလုပ္တယ္လို႕ ေျပာထားတယ္…။”
        “ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး… Facebook သံုးတာ ျပႆနာျဖစ္ျပီလို႕ထင္လာတာလဲ…။”
        “အရင္ တနဂၤေႏြညကေပါ႕…၊ ငါ Facebook ေပၚမွာရိွေနတုန္း… ငါရဲ႕ Wall ေပၚမွာ ငါ႕ေယာကၤ်ားေရးထားတဲ႕ Message တစ္ခုေတြ႕တယ္…၊ ငါ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၅ ရက္က အိမ္ေျပာင္းသြားတယ္တဲ႕…၊ မင္းသိတယ္လို႕ထင္လို႕…။”ဆိုျပီးေတာ႕ေပါ႕…။
       “အဲဒီေတာ႕ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္လိုက္သလဲ…။”
       “ဘာလုပ္ရမလဲ ရွင္းရွင္းေလးပဲေလ…၊ သူ႕ကို Facebook သူငယ္ခ်င္းစာရင္းထဲ႕ကေန ဖ်က္လိုက္တာေပါ႕…။”

(forward mail ထဲကရတဲ႕ဟာသတစ္ခုကို ဘာသာျပန္ထားတာပါ…။)

Caller : Hello, can I speak to Annie Wan (anyone)?
Operator : Yes, you can speak to me.

Caller : No, I want to speak to Annie Wan (anyone) !
Operator : You are talking to someone! Who is this?

Caller : I'm Sam Wan (Someone). And I need to talk to Annie Wan
(anyone)! It's urgent.
Operator : I know you are someone and you want to talk to anyone! But
what's this urgent matter about?

Caller : Well... just tell my sister Annie Wan (anyone) that our
brother Noel Wan (no one)has involved in an accident.
Noel Wan (noone)got injured and now Noel Wan (no one) is being sent
to the hospital. Right now, Avery Wan (everyone) is on his way to the hospital.
Operator : Look if no one was injured and no one was sent to the
hospital, then the accident isn't an urgent matter! You may find this
hilarious but I don't have time for this!

Caller : You are so rude! Who are you?
Operator : I'm Saw Ri (Sorry).

Caller : Yes! You should be sorry. Now give me your name !!
Operator : How many time I tell you? I am Saw Ri.
You are so stupid guy. 

ငါမငိုဘူး မ်က္ရည္ေတာ႕က်ျဖစ္တယ္...
ငါအသဲမကဲြဘူး ရင္မွာေတာ႕ ေအာင္႕သက္သက္...
ငါမရွုံုးဘူး ေခါင္းငိုက္စိုက္ေတာ႕ျဖစ္ေနတယ္...
ငါမလြမ္းဘူး နည္းနည္းေလးေတာ႕သတိရမိတယ္...။

လာပါအခ်စ္ရယ္...ဆုိကၠာနင္းမယ္ 
ကူလီထမ္းမယ္ အ၀တ္ေလွ်ာ္္မယ္ 
ၾကည္ႏူးဖြယ္ ပန္းေတာင္းကုိရြက္ကာ 
ဘုရားကုိတက္ ခ်က္တင္မွာ တူတူ ထုိင္မယ္လာ ဆုိကၠားေပၚတက္..။

ေမတၱာဆိုတာ ဘ၀ရဲ့ အေကာင္းဆံုး ေျမၾသဇာပါ။ 
တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ 
အၾကင္နာ ေမတၱာေတြပါရင္ ညိဳးႏြမ္းေနတဲ့ ဘ၀ကိုေတာင္ရွင္သန္ေစပါတယ္။

နင္ထားရက္ခဲ့မွေတာ့ 
၁၀ၾကိမ္ေျမာက္လက္ထပ္ခြင့္ရရင္ေတာင္ 
၁၀ေယာက္ထဲမွာနင္မပါေစရဘူး...။

ငါတို႔ၾကားမွာ ေျခလွမ္း ၁ဝဝဝ ကြာေဝးခဲ့ရင္ 
ငါ့ဖက္ကို နင္ေျခတစ္လွမ္း စလွမ္းပါ 
က်န္တဲ့ ၉၉၉လွမ္းနဲ႔ နင့္ဖက္ကို ငါလွမ္းခဲ့ပါ့မယ္...။

ေနေကာင္းတယ္ စားျပီးျပီ
အလုပ္လုပ္ေနတာေနာ္
အသုပ္သုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး...။

သူမ်ားေတြလိုအေမ...ပညာမတတ္ခဲ့ေပမဲ့…ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုပညာတတ္ေအာင္...သင္ေပးခဲ့တယ္...
သူမ်ားေတြလိုအေမ...မခ်မ္းသာခဲ့ေပမဲ႔…ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္ ..ထားေပးခဲ့တယ္...
သူမ်ားေတြလိုအေမ့မွာ... အဝတ္အစားမမ်ားျပားခဲ့ေပမဲ့...ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုအေမလွေအာင္ဆင္ေပးခဲ့တယ္ 
သူမ်ားေတြလို အေမ... သတၱိမေကာင္းခဲ့ေပမဲ့... ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရွ ႔ မွာ အေမ အျမဲတမ္း ေနေပးခဲ့တယ္...။

ငါ႕မ်က္ရည္က်မွ နင္ရယ္မယ္ဆို...
နင္တက္ေသတဲ႕အထိ ငါငိုပါ႕မယ္...။

မေျပာတတ္လို႕မဟုတ္ဘူး...မေျပာရက္လို႕ၾကည့္ေနတာ...
တံုးလို႕မသိတာမဟုတ္ဘူး...ခ်စ္လို႕မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ...
အယံုလြယ္တာမဟုတ္ဘူး...နင္အလိမ္ေပၚမွာစိုးလို႕အရာရာေခါင္းညိမ့္ေပးေနတာ...။

ေအာင္မယ္ ေအာင္မယ္ ေရွ႕မွာ ေလးေလး ေလးေလးနဲ႕ လာေနတာ ဘယ္သူမ်ားလဲမွတ္တယ္ ကြန္နက္ရွင္ကိုး...။

ရည္းစားေဟာင္းကိုရုိးလို့ ရည္းစားသစ္ကိုေျပာင္းျပီး ခ်စ္တာထက္...
ရည္းစားေဟာင္းကိုပဲ ႏွလုံုးသားအသစ္နဲ့ခ်စ္ဖို့ ၾကိဳးစားၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္...။

Every Successful Person have a Painful Story , 
Every Painful Story have a Successful Ending. 
Accept the Pain and get ready for Successful Ending...

Cheers....ေနေကာင္းက်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ...
ေစ်းနားနီးနီး တိုက္ၾကီးၾကီး ကားအေကာင္းစားစီး...
ေရႊဆိုင္အၾကီးၾကီး ဆယ္ဘီးကာ ၈ စီး...
အေဖအေမေသခါနီး တစ္ဦးတည္းေသာသမီးနဲ႕...
ညားပါေစကြာ... Cheers !!!

ငါခ်စ္တဲ႕မင္းကို တစ္ျခားေကာင္က လာ Q လို႕ပါသြားရင္...
ေခါင္းေလာင္းထုိး ေရစက္ခ်ျပီး သာဓုေခၚလိုက္မယ္...
ေအးေဆးပဲ...။

နင္ပာာငါ့ရဲ ့ ကမၻာ... နင္ပာာငါ့ရဲ ့ အသည္း...
နင္ပာာငါ့ အိပ္မက္ပါ... နင္ပာာငါ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ...
ငါတို ့ေ၀းသြားရင္... အတူမဆံုၿဖစ္ၾကရင္...
မင္းႏွလံုးသားမွာ... ငါအၿမဲတမ္းရွိပါေစ...။

အာဒံက ဧ၀ တစ္ေယာက္တည္းရိွလို႕ ခ်စ္ခဲ႕တာပါ...
ကိုယ္က အမ်ားၾကီးထဲကမွ မင္းတစ္ေယာက္တည္းကို ေရြးခ်စ္ခဲ႕တာပါ...။

ၾကယ္ေၾကြတယ္ဆိုတာ ျမင္ရတဲ႕သူကသာ ၾကည္႕လို႕လွတာပါ...
ေၾကြသူရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ခံရသလဲဆိုတာ ၾကယ္ကေလးပဲသိတာပါ...။

ေ၀ဒနာေတြမ်ားေနပါေစ ေစတနာမရွားပါေစႏွင့္ .................. ။ 
ပိုင္ဆုိင္မႈေတြဆံုးရံႈးေနပါေစ ေမတၱာတရားမဆံုးရႈံးပါေစႏွင့္ .......... ။ 
ဘ၀ႀကီးညစ္ႏြမ္းေနပါေစ ကုိယ္က်င့္တရားမညစ္ႏြမ္းပါေစႏွင့္ ... ။
 
ၾကြက္၊ ျခင္၊ ယင္၊ ပုလိပ္၊ ဂ်ပိုး ေနာက္တိုး လွ်ပ္စစ္၀န္ၾကီးဌာန ဤေျခာက္မ်ိဳးမွအပ အမွ်အမွ် အမွ်...။

ေဟး ျပန္ရေတာ့မယ္... ၀ါးဟားဟား *ေရခဲမုန္႕* ... 
I see the *စာကေလး* on the *မန္က်ည္းကိုင္း* 
ပစ္ေတာ့ *ဖင္* မွန္ေတာ့ *ေခါင္း* ဘုတ္ခနဲ *on the ground*

မင္းလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕ငါ႕ရဲ႕လက္မွာ...
ဘာအတၱမွမပါေစရဘူး...။

ငါ႕ရင္ဘတ္ထဲကို Sign In လုပ္ျပီး၀င္လာလိုက္...
ငါ႕ရင္ဘတ္ကို ၀င္ေမြျပီး Sign Out လုပ္သြားလိုက္နဲ႕...
နင္ သံုးေနက် အင္တာနက္ဆိုင္မ်ား မွတ္ေနလား...
ေနာက္၀င္မလာနဲ႕ နင္႕အတြက္ ကြန္နက္ရွင္ က်ေနတယ္...။

နင္က ေဂါက္သီး...
နင့္ အကိုက ေဂါက္တံ
နင့္အေဖက ေဂါက္အိတ္
နင့္အေမက ေဂါက္က်င္း
နင္တို႕တအိမ္လံုး ေဂါက္ကြင္း...။

ဝဲလ္ကမ္း … အကဲစမ္း …
ေဟာင္းဒူး ယူဒူး … မေတာင္းဘူး မယူဘူး …
သင့္ခ္ယူ … နင့္ အပူ
စီးယူ ဂြတ္ဘိုင္ … နီးသူ ခြ်တ္ကိုင္...။

လြမ္းတယ္ (အေနေ၀းရင္)
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ (တစ္ဘ၀စာ)
 အရမ္းခ်စ္တယ္ (တစ္သက္လံုး)
သတိရတယ္ (မေတြ ့ရတဲ့အခါ)
အတူေနခ်င္တယ္ (လိုက္ေလ်ာရင္)
နမ္းခ်င္တယ္ (ျဖဴစင္စြာ)
ထိုင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ (၂၄ နာရီ)...။

မင္းကုိ စပ်စ္သီးလုိ အခ်စ္ႀကီးခဲ့တာ တကယ္ပါ... 
ေရွာက္သီးလုိ ေလွ်ာက္ၿဖီးတာ မဟုတ္ပါဘူး...
မယံုရင္ ဒူးရင္းသီးလုိ ဆူးနင္းၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါလား...
ေနၾကာေစ့လုိ ရင္မွာေပြ႕ၿပီး... 
ထန္းျမစ္လုိ အရမ္းခ်စ္တာပါ ခ်စ္သူရယ္... 
ဘူးသီးေၾကာ္လုိ ရူးၿပီးေအာ္ေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး... 
ဒညင္းသီးလုိ အပ်င္းႀကီးတဲ့ မင္းကို... ကုိယ္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ပါတယ္...
ငါးပိခ်က္လုိ အသိမခက္ပါနဲ႔ေတာ့... 
တုိ႔စရာနဲ႕တူတဲ့ ကုိယ့္ကဗ်ာကုိ ဖတ္ၿပီးရင္ ျပန္ခ်စ္ပါေတာ့...
မဟုတ္ရင္ ဂ်ဴးျမစ္လုိ အရူးျဖစ္ရပါေတာ့မယ္...။

ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ခ်က္ေသာေကာင္မေလးမ်ားသည္ ....ကၽြန္ေတာ္ ့အားၾကိဳက္ေနေသာသူမ်ားျဖစ္ျပီး.. ကၽြန္ေတာ္ နွင့္မခ်က္ေသာေကာင္မေလးမ်ားသည္ ...ကၽြန္ေတာ့္အားၾကိ္တ္ေၾကြေနေသာသူမ်ားျဖစ္သည္..

ေစာက္ဆင့္မရွိပဲ ..ေစာက္ပဲမ်ားတာေလာက္ ေစာက္သည္းယားတာမရွိဘူး။

busy ခ်င္ေနေယာင္ေဆာင္မေနနဲ. ...တျခားေကာင္ေတြနဲ. Q ေနတာငါမသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား.

ေဟ့ girl မင္းသိထားဖို.က ငါဆိုတဲ့ေကာင္ကေလ .
online တက္တိုင္းလည္းမ Q တတ္ဘူး..
photo ၾကည္.ျပီးလည္းရင္မခုန္တတ္ဘူး..
ေန.တိုင္းေတြ.လို.သံေယာဇဥ္လည္းမထားတတ္ဘူး..
ရည္စားမရွိဘူးဆိုလို.လည္းစိတ္မ၀င္စားတတ္ဘူး..
ဒီ ေတာ့ chat ခ်င္ရင္ chat
မchat ခ်င္ေန ..
ေစာက္ဂရုမစိုက္ဘူး....။

ပထမဆံုးတစ္ေယာက္ကို အကုန္ေပးလိုက္လို႔ နင္႔အတြက္ ငါ႔အခ်စ္ေတြ မက်န္ေတာ႔တာကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ေကာင္မေလး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးျပီးမွ..
ဘာေၾကာင့္အမုန္းေတြေပးခဲ့တာလဲ
အခုေတာ့မင္းလုပ္ရပ္က............
ေခြး၀မ္းသာေအာင္ေလလည္ျပတဲ့
ပံုစံျဖစ္ေနျပီ..........

ကိုလွေရႊ ေနမေကာင္းျဖစ္လို ့.....မသိန္းၾကည္
ငါးသြားေရာင္းတာ......တာေမြမွာေရၾကီးလို ့တဲ့.......အဲဒါနဲ ့အေမရိကန္နဲ႕
.....ကိုရီးယားစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္လိုက္တာ....ေဒြးေသသြားတယ္
......နင့္ကိုသတိရလိုက္တာဟာ...

ခင္ယုံပါဆုိ ရင္ခုန္စရာဘာလုိ႔ေတြးတာလဲ? ရုိးရုိးသိတာပါဆုိလဲ
ခုိးခုိးၾကည့္စရာ မလုိပါဘူး... ဖုံးဖိေနေပမယ့္ အၿပံဳးအၾကည့္ေတြက
သိသာတယ္ေနာ္... အခင္မပုိေသးရင္လည္း အရင္လုိေလးပဲ ဆက္ဆံေပါ့...

အခ်စ္ဆုိတာ ဓါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္တဲ့... ေတာက္! ဘယ္သူကမ်ား
ပ်ားရည္ေတြကုန္ေအာင္ လ်က္သြားပါလိမ့္ ................ ငါ့အလွည့္က်
ဓါးသြားခ်ည္းက်န္ေတာ့တယ္ ....

ငါခ်စ္တဲ့ မင္း တစ္ျခားတစ္ေကာင္က လာက်ဴျပီးပါသြားရင္
၀မ္းမနည္းဘူး ေခါင္းေလာင္းထုိး ေရစက္ခ် သာဓုေခၚလိုက္မယ္...

မင္းက မင္းကုိ ခ်စ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆုံးရႈံးသြားတာ ငါက ငါ့ကုိ မခ်စ္တဲ့
သူတစ္ေယာက္ ဆုံးရႈံးရတာ ေအးေဆးပဲ...

အျမည္းမရွိေတာ့အာပူ...သူၾကီးမရွိေတာ့ရြာဆူ...(ဆိုသလို)
ဘုန္းတစ္ခိုးရွိတဲ့အသင္လူလည္း...ရည္းစားမရွိရင္ၾကဴသာၾကဴ...:-).

u see i see ေတာ့ဒန္းက်ိဳးတာေပါ့ u say i say ေတာ.ပန္ကန္ပါးတာေပါ့u no
i no ေတာ.ႏွစ္ေယာက္လံုးအိမ္ေရးပ်က္တာေပါ့ :)

ဘ၀ဆက္တိုင္း England မွာ ေဘာလံုးသမား, Korea မွာ မင္းသား, ဂ်ပန္မွာ
ယာကူဇာ, US မွာ Mafia, Myanmar ႏိုင္ငံမွာ လူႀကီးသား ျဖစ္ရပါေစ၊
အရွင္ဘုရား... :P

အခ်ဳိ႔ အခ်ဳိ႔ ကေၿပာတယ္ဗ်ာ.. မိန္းကေလးမ်ားသည္ အမ်ဳိးမ်ဴိးေၿပာင္း
လဲတတ္သည္တဲ့ ... အမ်ဳိး မ်ဳိး မဟုက္ပါဘူးေနာ္........
ႏွစ္မ်ဳိးတည္းေၿပာင္းတာပါ..လိုတမ်ဳိး ...မလိုတမ်ဴိး.....

အခ်ဳိ႔ အခ်ဳိ႔ ကေၿပာတယ္ဗ်ာ.. ေကာင္ကေလးမ်ားသည္ အမ်ဳိးမ်ဴိးေၿပာင္း
လဲတတ္သည္တဲ့ ... အမ်ဳိး မ်ဳိး မဟုက္ပါဘူးေနာ္........
ႏွစ္မ်ဳိးတည္းေၿပာင္းတာပါ..လိုတမ်ဳိး ...မလိုတမ်ဴိး.....

ၾကိဳက္လို႔လိုက္တာ မိုက္လို႔ခိုက္တာ Fight ဖို႔ Case မပါဘူး
လိုက္လို႔ညစ္ရင္လည္း မမိုက္လို႔ ပစ္တယ္မွတ္လိုက္မယ္ But
သင့္အတြက္မွတ္ရန္က အခ်စ္အတြက္မနက္ၿဖန္မရွိပါတဲ့။

ဒီမွာခ်စ္သူ....မင္းအတြက္ဆို..Zoo ထဲကဆင္ Assကို ပင္အပ္နဲ
့ထိုးရထိုးရ..ေတာထဲကျခေသၤ့ကို ေလာက္စလံုးနဲ့ေစာ္ရေစာ္ရ Mr Bush
ကိုဒီမွာငခၽြတ္ မင္းဟာဖြတ္လို ့ေျပာရေျပာရဟာ..အသက္မရူပါးစပ္မကူဘဲ စကၠန္
့၀က္ေနဆို ေနပါ့မယ္ဟာ....ေနာ္...:P

နင္းျဖတ္သြားတိုင္း ေျခရာက်န္ခဲ ့ရေအာင္ ငါ့ႏွလံုးသားက သဲေျမမဟုတ္ဘူး

လြမ္းရဲရင္ လမ္းခဲြလိုက္ပါခ်စ္သူ

အခ်စ္ေၾကာင့္ ေသမသြားေပမယ့္ ေသေလာက္တဲ့အထိ ခ်စ္ခဲ့တယ္ မင္းထားရစ္လဲ ေက်နပ္တယ္ မင္းႏွိပ္စက္လဲ ေက်နပ္တယ္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ ရွိေနသမွ် မင္းကိုဆက္ခ်စ္ ေနဦးမယ္မင္းရက္စက္လည္း ခ်စ္ေနဦးမယ္

လိမ္ခ်င္ရင္ ၾကိဳးက်စ္... ခ်စ္ခ်င္ရင္ ေဘာပင္ေဆာင္ထား...
အကြက္ေရြ႔ခ်င္ရင္က်ားထိုး...ေၾကာင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ညမအိပ္နဲ႔..
fallခ်င္ရင္ခုန္ခ်...လာေတာ့မျဖီးနဲ႔

မနက္ျဖန္တိုင္းသာစကား ေျပာတတ္ရင္မင္းကိုသတိရ ေျကာင္းကိုယ္ ကတစ္ဆင့္သူေျပာေပးမွာပါ

ဗလေတာင့္တယ္ ရုပ္ေျဖာင့္တယ္ .
ရွဴ ရွဴး ေပါက္ရင္ အေ၀းၾကီးေရာက္တယ္

တတ္ခ်င္ရင္ သင္.ေတာ္ခ်င္ရင္က်င့္ မေမ့ခ်င္ရင္ စိတ္၀င္စား မမွားခ်င္ရင္ ျပန္စစ္

ခင္မင္ေနတဲ့တို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ စိတ္မခိုင္လို ့ယိမ္းယိုင္မိရင္ခြင့္လႊတ္ပါ
တစ္သက္လံုးပဲ ရင္မွာ သိမ္းဆည္းထားပါ့မယ္

ဆႏၵေတြေတာ့ရွိေသးတယ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြေတာ့မရွိေတာ့ပါဘူး
အခ်စ္ေတြေတာ့ရွိေသးတယ္ ယံုၾကည္မွဳေတြေတာ့မရွိေတာ့ပါဘူး
သတိေတြေတာ့ရေသးတယ္ ေတြ ့ခ်င္စိတ္ေတာ့မရွိေတာ့ပါဘူး

ငါက .. ေတြ႕ေနက်၊ ျမင္ေနက်၊ ႐ိုး႐ိုးလူမ်ိဳးေပါ့ ပန္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေကာက္႐ိုးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အရမ္းလာပစ္ေပါက္ရင္ေတာ့ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ေကာင္မ်ိဳးေလ ..။

အခ်စ္ကို ကုိးကြယ္ေနတဲ့ သူမဟုတ္ပါဘူး... အခ်စ္ကို ဒူးေထာက္ေတာင္းခံ သူလည္းမဟုတ္ပါဘူး.. ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ ့ဖက္ထားတတ္သူပါ...

ေခ်ာတာၾကိဳက္ရင္...... မင္းသားေတြရွိတယ္............ ခ်မ္းသာတာမွလိုခ်င္ရင္.......... သူေဌးသားေတြရွိတယ္ ..........ဂုဏ္မက္တယ္ဆိုရင္လည္း........ စစ္ဗိုလ္ေတြရွိတယ္........ ခ်စ္တတ္တာကိုပဲလိုခ်င္တယ္ဆိုမွ ငါ့ဆီလာခဲ့ပါ .

အရွံုးေပးတာ ...ဒံုးေ၀းတာမဟုတ္ဘူး

ေၾသာ္g talkမွာခ်က္ရင္း..မင္းphoto ေလးၾကည္.ရနိုး နဲ.ေစာင့္လာခဲ့တာတစ္နွစ္ေ်ကာ္ေတာင္ၾကာခဲ့ျပီ..ခုေတာ့
မင္းမ်ာလည္းကေလးေတြနဲ. ...ငါ့မွာလည္း အေၾကြးေတြနဲ.။

ဇ............ရွိသလားေတာ.မေမးနဲ.ေနာ္ သခြားသီးကုိအစိမ္းစား လက္ခေမာင္းခတ္ပုရြတ္ဆိပ္ကုိ ဖေနာင္.နဲ.ေပါက္ျပီး တိတ္ဆိတ္တဲ.ညသန္းေခါင္ယံ(၁၂)နာရီမွာ ဘယ္သူ.မွ အေဖာ္မေခၚဘဲ ငွက္ေပ်ာသီးကုိ ခဲနဲ.ထုတာ ငါ...။

လိမ္တယ္ ညာတယ္ ႏွိဳက္တယ္ ေက်ာ္တယ္ ခြတယ္ စီးတယ္ ဂ်င္းထည့္တယ္ စမာက်တယ္ ကုန္းဆင္းတယ္ ကင္တယ္ ေရႊ ့တယ္ သိပ္တယ္ သလာတယ္ ေခါင္းပံုျဖတ္တယ္ ကတံုးေပၚထိပ္ကြက္တယ္...အဲဒါ ရန္ကုန္အထာပဲ...။

ေမာနင္း ၂ပတ္ စီးပြားတက္.. ေန႕လည္ ၁ပိုင္း ေဆာ္ေတြ၀ိုင္း.. ညေနမိုးခ်ဳပ္ ၁လံုးလံုးအုပ္.. လျပည့္လကြယ္ ေစာေစာတြယ္.. အခါၾကီးရက္ၾကီး ေစာေစာတီး.. တီးေလ တီးေလ ငတ္မေျပ .. လစ္မစ္ေတြတက္ကာ ၾကီးပြားေလ...။

စြန္႔လႊတ္ရတာမ်ားလို႕လား မသိဘူး 
ပိုင္ဆိုင္တယ္ဆိုတာေတာင္ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးနဲ႕
ငါကၽြမ္းက်င္တဲ့ အတတ္ပညာဆိုလို႔
ေပးဆပ္တာတစ္ခုပဲရွိေတာ့တယ္...။

 မင္းက ငါ့ရဲ႕ Subject... ငါက မင္းရဲ႕ Object... အခ်စ္ကေတာ့
Main Verb ေပါ့... သစၥာနဲ ့ေမတၲာ က Helping Verb... သံေယာဇဥ္က
Conjunction... ေကာင္းမြန္ေသာ ကံတရားကသာ Situation ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ အနာဂတ္
အတြက္ လုံေလာက္တာမုိ ့ Full Stop...။

လူတစ္ေယာက္၏ ေအာင္ျမင္မႈရရန္အတြက္လုိအပ္ခ်က္မွာ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္(IQ) မဟုတ္။ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း(EQ)ျဖစ္ေၾကာင္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဟားဗတ္တကၠသုိလ္မွ စိတ္ပညာ႐ွင္ နီးယဲလ္ဂုိးလ္မန္းက ေဖာ္ထုတ္ေျပာၾကားခ့သဲ ည္။ သူသည္ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း အလုပ္သမား တစ္ေထာင္ခန္႔ကုိ သုေတသနျပဳ ေလ့လာေတြ႕႐ွိမႈအရ (IQ)ေၾကာင့္ေအာင္ျမင္သူ ၂၅%၊ (EQ)ေၾကာင့္ေအာင္ျမင္သူ ၇၅% ႐ွိေၾကာင္း ေတြ႕႐ွိခဲ့သည္။

 
ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ေကာင္းေသာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးတစ္ေယာက္သည္ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း ည့ံဖ်င္းသျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေအာင္ျမင္မႈမရ၊ အလုပ္မွ ထြက္ခဲ့ရေလၿပီ။ ထုိအလုပ္ကုိ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ၿပီး ဘြဲ႕မရေသာ္လည္း ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းျမင့္သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက အုပ္ခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္သည့္အခါ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္႐ုံမက ထုိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသည္ လုပ္ငန္းတြင္ ႐ွယ္ယာ၀င္တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ခ့ရဲ ေၾကာင္း နီးယဲလ္ဂိုးလ္မန္းသုေတသနျပဳရာ၌ ေတြ႕႐ိွခ့ရဲ သည္။

 
(EQ)ႏွလုံးရည္ျပကိန္း (Emotional Quotient)သည္ အက်င့္စာရိတၱႏွင္ စိတ္ေနသေဘာ သဘာ၀၏ အရည္အေသြးပင္ျဖစ္သည္။ 
ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း (EQ)ျမင့္သူသည္ -

 
(၁) ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အကဲျဖတ္သိႏိုင္ျခင္း (Self Evaluation)

(၂) ႐ုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာေသာ စိတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း (Impulse Control)

(၃) ကုိယ့္သိကၡာကုိယ္ေစာင့္ျခင္း (Self Oiscupline)

(၄) တစ္ဖက္သားအေပၚ စာနာေထာက္ထားင့ညဲ ာႏိုင္စြမ္း႐ိွျခင္း (Compassion)

(၅) တစ္ဖက္သား၏ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဴးႏိုင္စြမ္း႐ွိျခင္း (Praise)

(၆) မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ ေတြးေခၚစဥ္းစားႏိုင္ျခင္း (Positive Thinking)

စသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ျပည့္စုံသူျဖစ္သည္။ ထုိသူသည္ (EQ)ကုိ မိဘႏွစ္ပါးထံမွ  အေမြဆက္ခံရ႐ွိႏိုင္သည္။ ႏွလုံးရည္အဆင့္ျမင့္ေသာ မိဘမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာသူသည္ အလုိအေလ်ာက္ ႏွလုံးရည္ျမင့္သူျဖစ္လာၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္နိမ့္ေသာမိဘမွ ေပါက္ဖြားလာသူမွာ

ႏွလုံးရည္အဆင့္နိမ့္သူသာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။

 
သည္ေနရာနွင္ မိေကာင္းဖခင္သားသမီးဆုိသည့္စကားရပ္၏ ေလးနက္မႈကုိ သိျမင္ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ မိဘေကာင္းလွ်င္ သားသမီးေကာင္းမည္၊ မိဘဆုိးလွ်င္ သားသမီးလည္းဆုိးမည္ဆုိသည့္ အဓိပၸါယ္သေဘာပင္ျဖစ္သည္။

 
ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ မိဘထံမွရသျဖင့္ ဆုိးေသာမိဘမွ ေပါက္ဖြားလာေသာသူသည္ သားစဥ္ေျမးဆက္ဆုိးၿပီး ေအာင္ျမင္မႈမရ၊ ဘ၀ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး နလံမထူႏိုင္ျဖစ္ေနလွ်င္ သဘာ၀ႀကီးကုိ တရားပါ့မလားဟု ေမးစရာေပၚလာႏိုင္ပါသည္။


ထုိေမးခြန္းအတြက္ အေျဖ႐ွိပါသည္။ အေျဖက ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းျမင့္မားလာေစရန္ ျပဳျပင္ယူ၍ရသည္ဆုိျခင္းပင္ျဖစ္၏။

 
ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ မိဘထံမွရသလုိ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္မွာလည္း မိဘမ်ားထံမွ ထက္၀က္ရေၾကာင္းတင္ျပလုိပါေသးသည္။ စိတ္ပညာ႐ွင္ ပါေမာကၡႀကီး၏ သုေတသနျပဳခ်က္အရ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ ၅၀% မွာ မိဘမ်ားထံမွရ႐ွိသည္။ ထုိသုိ႔ရ႐ွိျခင္းသည္ အတုိးအေလ်ာ့မ႐ွိ။ ေျပာင္းလဲျခင္းမ႐ွိေပ။ က်န္ေသာ ၅၀%ကုိ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ မိမိအား ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ေပးသူ (ဆရာ၊ ဆရာမ)မ်ားထံမွရသည္။


ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ္ေသာပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခ့သဲ ူ၊ ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ေသာ ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ေပးသူတို႔လက္တြင္ ႀကီးျပင္းခ့သဲ ူသည္ က်န္ ၅၀%မွာ အဆင့္နိမ့္တတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆုိလိုရင္းမွာ ပထမ ၅၀% (မိဘမ်းာထံမွရ)သည္ ေျပာင္းလဲမႈ မ႐ွိႏိုင္ေသာ္လည္း က်န္ ဒုတိယ ၅၀%သည္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ျပဳျပင္ထိန္းေက်ာင္းေပးသူမ်ားအေပၚ လိုက္ၿပီး ဉာဏ္ရည္အနိမ့္အျမင့္ ေျပာင္းလဲမႈ႐ွိတတ္ေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။

 
ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ ႏွလုံးရည္အဆင့္တုိ႔တြင္ ႏွလုံးရည္အဆင့္က အဓိကက်ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာဆုိျခင္းအေပၚ ဉာဏ္ရည္အဆင့္႐ွိရန္မလုိဟု မယူဆ ေစလုိပါ။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဉာဏ္ရည္အဆင့္ေကာင္းၿပီး၊ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းပါေကာင္းလွ်င္ ထိပ္ဆုံးေရာက္ဖုိ႔ ေသခ်ာပါသည္။ ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္ေကာင္းလွ်င္လည္း ထိပ္ဆုံးသုိ႔ ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္သာေကာင္းၿပီး ႏွလုံးရည္မေကာင္းလွ်င္ အဆင့္အတန္းတစ္ခုကုိ ရ႐ွိႏိုင္ေသာ္လည္း ထိပ္ဆုံးသုိ႔ မေရာက္ႏိုင္၊ ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

 
ႏွလုံးရည္ေကာင္းေသာ ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ျဖစ္ရန္ မိဘႏွစ္ပါးက မေပးခ့လဲ ွ်င္ မိမိဘာသာ မိမိတည္ေဆာက္ယူရပါမည္။ ထုိသုိ႔တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္သည့္အခ်က္မ်ားကုိ တင္ျပပါမည္။

 
ႏွလုံးရည္အဆင့္ေျပာင္းလဲရန္အတြက္ …………….

(၁)    အေျခအေနကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္အကဲျဖတ္ပါ။

(၂)    မွန္ကန္စြာသိျခင္းျဖင့္ ဘ၀င္ျမင့္ျခင္း၊ သိမ္ငယ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ေ႐ွာင္႐ွားရမည္။ မိမိစိတ္ကုိ အစြန္းတစ္ဘက္သုိ႔ မေရာက္ပါေစႏွင့္။

(၃)    စိတ္ခံစားခ်က္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ပါ။ ၀မ္းနည္းလြယ္၊ ေဒါသျဖစ္လြယ္ မ႐ွိပါေစႏွင့္။

(၄)    ျပႆနာတစ္ရပ္ကုိ ေျဖ႐ွင္းရာတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစိတ္ေမြးပါ။ စိတ္ကုိတည္ၿငိမ္ေအာင္ထားပါ။

(၅)    ကိုယ္ခ်င္းစာတရား႐ွိပါ။ အမ်ား၏ ခ်စ္ခင္မႈရ႐ွိေစရန္ အေပးအယူမွ်တစြာ ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ပါ။

(၆)    စည္းကမ္းသတ္မွတ္ပါ။ အလုပ္အကိုင္ အႀကံအစည္တစ္ခုကုိ ခ်က္ခ်င္းထလုပ္ပါ။ အခ်ိန္ေ႔႐ႊဆိုင္းျခင္းမျပဳဘဲ သတ္မွတ္ခ်ိန္တြင္ ၿပီးစီးေအာင္လုပ္ပါ။

(၇)    အျပဳစိတ္ထားပါ။ အေကာင္းဘက္က ေတြးေခၚစဥ္းစား အေကာင္းျမင္စိတ္ထားပါ။

(၈)    တစ္ဖက္သားကုိ အဓိပၸါယ္႐ွိစြာ ခ်ီးက်ဴးပါ။

(၉)    သိကၡာ႐ွိျခင္း၏အဓိပၸါယ္ကုိသိပါ။ သိကၡာ႐ွိစြာေနထိုင္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

 
ေဖာ္ျပပါအခ်က္မ်ားအနက္ သင့္တြင္ ဘာေတြ႐ွိၿပီး ဘာေတြခ်ဳိ႕ယြင္းေနသည္ကုိ ေ၀ဖန္ အကဲျဖတ္ပါ။ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ားျပည့္စုံလာေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ သင္သည္ ႏွလုံးရည္အဆင့္႐ွိသူ တစ္ေယာက္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။ သင္သည္ ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္လာႏိုင္သလုိ သင္၏ သားစဥ္ေျမးဆက္တုိ႔လည္း ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ အေမြေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

 
မိဘထံမွအေမြရေသာ ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ ျမင့္မားႀက့ံခိုင္လာေစရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၿပီး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ၍ရသလုိ မိမိ၏အျပဳအမူအေနအထိုင္ေၾကာင့္ အေမြရထားေသာ ႏွလုံးရည္အဆင့္ ပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္ကုိလည္း သတိျပဳေစခ်င္သည္။

 
လူတစ္ေယာက္ကုိ ေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ႏိုင္သူသည္ ထုိသူကုိယ္တိုင္ျဖစ္သလုိ ဆုိးေအာင္ တြန္းပုိ႔ႏိုင္သူမွာလည္းထုိသူပင္ျဖစ္သည္။

 
သင္သည္ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ေသာ္လည္း ႏွလုံးရည္အဆင့္ျမင့္သူျဖစ္ခဲ့လွ်င္ သင့္ထံမွ အေမြမရႏိုင္ေသာ ဉာဏ္ရည္အဆင့္သုိ႔ သားသမီးမ်ား ရ႐ွိႏိုင္ေစရန္ေကာင္းေသာ ပတ္၀န္းက်င္၌ေနပါေစ။ ေကာင္းေသာ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းသူႏွင့္ ေတြ႕ပါေစ။

 
လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဉာဏ္ရည္အဆင့္႐ွိၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္ပါ႐ွိလွ်င္ အေကာင္းဆုံးဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆုိခ်င္ပါသည္။


"ေကာင္းထက္"၏ ေ႐ႊခင္းလမ္းကုိေလွ်ာက္မလား၊ ေငြခင္းလမ္းကုိေလွ်ာက္မလား စာအုပ္မွ။

ဒီကဗ်ာေလးကို ရန္ကုန္မိဘမဲ့ေဂဟာမွာလည္း ေရးထားပါတယ္။ သတိထားမိတဲ့လူတိုင္း
အမွတ္တရကူးေလ့ရွိသလို အနည္းဆံုးအသိတရားေလး ရသြားမယ့္မိဘမ်ားလည္း
ရွိသြားခဲ့မွာပါ။ 

၁။ ျပစ္တင္ ရွုတ္ခ် ခံရမွဳေတြနဲ႕
ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ သူရဲေဘာေၾကာင္ လူေတာမတိုးတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ရလာေစတယ္။

၂။ ေ၀ဖန္မွဳေတြနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ ပုတ္ခက္ ေျပာဆိုတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ
ရလာေစတယ္။

၃။ ယံုၾကည့္ စိတ္ခ်မွဳ ကင္းမဲ့စြာနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ လိမ္ညာလွည့္စားတဲ့
စိတ္ဓာတ္ကို ရလာေစတယ္။

၄။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္မွဳနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ ခ်စ္တတ္ ခင္တတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို
ရလာေစတယ္။

၅။ အားေပးမွဳေတြနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်တဲ့
စိတ္ဓာတ္ကို ရလာေစတယ္။

၆။ မွန္ကန္ ေျဖာင့္မတ္သူေတြနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ တရားမွ်တမွဳ စိတ္ဓာတ္ကို
ရလာေစတယ္။

၇။ ခ်ီးက်ဴး ေထာမနာ ျပဳမွဳေတြနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ တန္ဖိုးထား ေလးစားတတ္တဲ့
စိတ္ဓာတ္ကို ရလာေစတယ္။

၈။ မွ်ေ၀ ခံစားမွဳေတြနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ စာနာတတ္ သက္ညွာတတ္တဲ့
စိတ္ဓာတ္ကို ရလာေစတယ္။

၉။ အသိဥာဏ္ ဗဟုသုတေတြနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ သည္းခံတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို
ရလာေစတယ္။

၁၀။ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ သည္းခံတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို
ရလာေစတယ္။

၁၁။ ေပ်ာ္ရြင္မွဳေတြနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးဟာ ေမတၱာတရားနဲ႕ အလွအပတို႕ကို ရွာေဖြ
ေတြ႕ရွိလိမ့္မယ္။

ဘာသာျပန္သူ - လူထုစိန္၀င္း

Lesson For Life
By Ronald Russell

A Child that lives with ridicule
learns to be timid.

A Child that lives with criticism.
learns to condemn.

A Child that lives with distrust.
learns to be deceitful

A Child that lives with antagonism.
learns to be hostile.

A Child that lives with affection.
learns to love.

A Child that lives with encouragement
learns confidence.

A Child that lives with truth
learns justice.

A Child that lives with praise
learns to appreciate.

A Child that lives with sharing
learns to be considerate.

A Child that lives with knowledge
learns wisdom.

A Child that lives with patience
learns to be tolerant.

A Child that lives with happiness
will find love and beauty.

Living together ဆုိတဲ့ စကားကုိ “လက္မထပ္ဘဲ အတူေနျခင္း”လုိ႔ အဓိပၸါယ္ နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအေလ့အက်င့္ဟာ အေနာက္တုိင္းမွ ဆင္းသက္လာတဲ့ အေလ့အက်င့္လုိ႔လည္း ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ သူတုိ႔အဆုိအရ လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္ဘက္အျဖစ္ တစ္ဘ၀လုံး အတူလက္တဲြ သြားရမယ့္အေရးမွာ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္မသိဘဲ ဘုမသိဘမသိ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ထာ၀ရ ေနထုိင္သြားတာထက္ စာရင္ တရား၀င္ လက္မထပ္ခင္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ အတူေနထုိင္ၿပီးမွ တရား၀င္ လက္ထပ္တာက အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ျပႆနာအျဖစ္နည္းၿပီး ေရရွည္မွာလည္း သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ လက္မထပ္ခင္ အတူေနတဲ့ living together ပုံစံကုိ က်င့္သုံးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေနာက္တုိင္းက လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒီစနစ္ကုိ က်င့္သုံးေနၾကၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ သားသမီး တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ရမွ လက္ထပ္တာေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။

အေနာက္တုိင္းသားေတြရဲ႕ အဆုိအရ ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ထင္ရတဲ့ ဒီစနစ္ဟာ အေနာက္တုိင္းကေနၿပီး အေရွ႕တုိင္းအထိ ျပန္႔ႏွံ႔လာေနပါတယ္။ ဥေရာပတုိက္၊ အေမရိကတုိက္မွသည္ အာရွတုိက္၊ အဲဒီကမွတစ္ဆင့္ အခုေတာ့ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏုိင္ငံမ်ားကုိပါ ျပန္႔ႏွံ႔လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔စနစ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေနေပမယ့္ ဒီစနစ္ဟာ အာရွတုိက္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ေတာ့ ဆန္႔က်င္ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ ကုိးကြယ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ကေတာ့ ဒါဟာ အမတန္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတဲ့ စနစ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ လက္မထပ္ဘဲ အတူေနတဲ့ စနစ္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာမွာလာတဲ့ ကာေမသုမိစၧာစာရနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနပါေတာ့တယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ေန႔စဥ္ခါး၀တ္ပုဆုိးလုိ ၿမဲၿမံေနရမယ့္ ငါးပါးသီလထဲမွာ ကာေမသုမိစၧာစာရ သိကၡာပုဒ္လည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ ကာမဂုဏ္မ်ားမွာ ေဖာ္လဲြေဖာက္ျပန္ ျပဳက်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဒီသိကၡာပုဒ္ဟာ တစ္လင္တစ္မယား စနစ္ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကာမဂုဏ္မွီ၀ဲတာကုိ ေရွာင္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းေပမယ့္ မေရွာင္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ကုိယ့္အိမ္သူသက္ထား၊ ကုိယ့္လင္ေယာက်္ားနဲ႔ပဲ မွီ၀ဲေနထုိင္ႏုိင္ေၾကာင္း ခြင့္ျပဳထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ မွန္သမွ် ကာမဂုဏ္ကိစၥမွာ ကုိယ့္လင္ေယာက်ာ္း၊ ကုိယ့္ဇနီးမယားကလဲြၿပီး က်န္တဲ့ ဘယ္သူ႔အေပၚမွာကုိမွ ဘယ္လုိအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေဖာက္ျပန္ရဘူးလုိ႔ တားျမစ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကာေမသုမိစၧာစာရ သိကၡာပုဒ္ဟာ အိမ္ေထာင္သည္မ်ားကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက္်ားမ်ားအတြက္ ပုိၿပီးတားျဖစ္ပါတယ္။ ေယာက္မ်ားအတြက္ ကာေမသုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မသြားလာအပ္တဲ့ မိန္းမ (၂၀)ရွိေၾကာင္း ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာမွာ ဖြင့္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီ ၂၀က
(၁) အမိေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊
(၂) အဘေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊
(၃) အမိ အဘေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊
(၄) ေမာင္ႀကီးေမာင္ငယ္ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊
(၅) အစ္မ ညီမ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ၊
(၆) ေဆြမ်ဳိးေစာင့္ေရွာက္တဲ့ မိန္းမ၊
(၇) အႏြယ္တူေစာင့္ ေရွာက္တဲ့ မိန္းမ၊
(၈) တရားက်င့္သံုးဖက္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့မိန္းမ။
ဒီမိန္းမရွစ္မ်ဳိးက ကာမပိုင္မရွိတဲ့ အပ်ဳိစဥ္မိန္းမမ်ားျဖစ္ၿပီး
(၉) ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းၿပီးမိန္းမ၊
(၁၀) လက္မထပ္ရန္ မင္းအမိန္႔အာဏာျဖင့္ တားျမစ္ထားတဲ့မိန္းမ၊
(၁၁) ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ထားတဲ့ မိန္းမ၊
(၁၂) ေယာကၤားတစ္ဦးဦးနဲ႔ အလိုတူ၍ အတူူေနတဲ့ မိန္းမ၊
(၁၃) စည္းစိမ္ေပးၿပီး မယားျပဳလုပ္ထားတဲ့ မိန္းမ၊
(၁၄) အ၀တ္ပုဆိုးေပးၿပီး မယားျပဳ ထားတဲ့ မိန္းမ၊
(၁၅) ေရႊခြက္မွာ လက္စံုခ်ၿပီး ေယာကၤ်ားနဲ႔ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ထားတဲ့ မိန္းမ၊
(၁၆) ေခါင္းရြက္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတဲ့ မိန္းမကို ေခါင္းမရြက္ေစဘဲ သိမ္းယူထားတဲ့ မိန္းမ၊
(၁၇) ကၽြန္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္တဲ့ မိန္းမ၊
(၁၈) အမႈလုပ္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္တဲ့ မိန္းမ၊
(၁၉) စစ္ေျမမွ ေဆာင္ခဲ့တဲ့ သံု႔ပန္းမိန္းမ၊
(၂၀) တစ္ဦးဦးရဲ႕ ေခတၱမယားျဖစ္ေနတဲ့ မိန္းမ
ဒီမိန္းမ(၁၂)ဦးကေတာ့ ကာမပိုင္ေယာကၤ်ားရွိတဲ့ မိန္းမ မ်ားျဖစ္ပါတယ္။

ကာမပိုင္မရွိတဲ့ ပထမ မိန္းမရွစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ျခားေယာကၤ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံမႈ ျပဳေပမယ့္ သူ႔ကာမကို သူသာပိုင္တဲ့အတြက္ ကာေမသုမိစၧာ မထိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေယာကၤ်ားမွာေတာ့ အဂမနီယ ျဖစ္တဲ့မိန္းမကို က်ဴးလြန္တဲ့အတြက္ ကာေမသုမိစၧာရ ထိုက္ပါတယ္။ ကာမပိုင္ရွိတဲ႔ မိန္းမ(၁၂)ေယာက္က ကာမပိုင္မွတစ္ပါး တစ္ျခားေယာကၤ်ားနဲ႔ က်ဴးလြန္မိရင္ကာေမသု ထိုက္သလို က်ဴးလြန္တဲ့ ေယာကၤ်ားမွာလည္း ထိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိသြားလာရာမွာ ကာေမသု မိစၧာစာရ ထုိက္တဲ့အဂၤါ ရပ္ေတြနဲ႔ျပည့္စုံမွ ထုိက္တယ္ဆုိတာကုိေတာ့ သတိျပဳႏုိင္ပါတယ္္။ အဲဒီအဂၤါရပ္ေတြက
(၁) မသြားလာထိုက္တဲ့ အဂမနီယမိန္းမျဖစ္ျခင္း။
(၂) မွီ၀ဲလိုတဲ့ စိတ္ ရွိျခင္း။
(၃) လံု႔လ ျပဳျခင္း။
(၄) မဂ္အခ်င္းခ်င္း ထည့္သြင္းးတာကို သာယာျခင္း တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအဂၤါေလးခ်က္နဲ႔ ညီရင္ ကာေမသုမိစၧာစာရ ထိုက္ၿပီး၊ ေလးပါးအနက္က တစ္ပါးပါးခြ်တ္ယြင္းေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မထိုက္ပါဘူး။ ဒါက စာေပမွာလာတဲ့ ကာေမသု မိစၧာစာရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအဖြင့္ေတြအရ ျပည္ပကုိေရာက္ၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အဆင္ေျပေစဖုိ႔ living together သေဘာနဲ႔ ေနေနၾကသူမ်ား အထူးသတိျပဳသင့္တဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြေရာ မိန္ကေလးေတြေရာ အတူတူ ေနၾကရာမွာ အထက္ပါ ကာေမသုနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြကုိ သတိျပဳၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တရား၀င္ ကာမပုိင္ရွိတဲ့ ေယာက္်ားမ်ား၊ မိန္းမမ်ားဟာ ျပည္ပေရာက္ၿပီး မသိမသာ အတူတူ ေနေနၾကတာေတြ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေယာက္်ားက တရား၀င္ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကာမပုိင္ ရွိသလုိ၊ တစ္ခါတစ္ေလ မိန္းကေလးကလည္း တရား၀င္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကာမပုိင္ ရွိေနတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အသိဆုံး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္ရဲ႕ living together ဟာ ကာေမသု မိစၧာစာရ လြတ္မလြတ္ အထူးဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အမိျမန္မာျပည္ကေန အျပင္ေရာက္ေနတဲ့သူ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျပည္ပကုိ ေရာက္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္း အကုန္လုံး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကုိ ေနပစ္လုိက္တာေတြ ေတြ႕ျမင္ၾကားသိေနရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ျပည္ပမွာ ရပ္တည္ေရး အဆင္မေျပတာ၊ ေျပေပမယ့္လည္း ကုိယ္က်င့္သီလပုိင္းကုိ ဂ႐ုမစုိက္လုိတာ၊ အေနာက္တုိင္း စနစ္ကုိ အတုယူ အားက်ေနတာ စတာေတြေၾကာင့္ ကာမပုိင္ရွိသူေတြေရာ၊ မရွိသူေတြပါ၊ မိဘညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမစတဲ့ အုပ္ထိန္းသူရွိသူေတြေရာ မရွိသူေတြပါ living together အျဖစ္နဲ႔ ေနေနၾကတာ ၾကားသိရျပန္ပါတယ္။ ဒီလုိ အတူေနတာေတြဟာ ကာေမသုမိစၧာစာရ အဂၤါေတြနဲ႔ ျငိမၿငိ၊ ကာေမသုကံ ေျမာက္မေျမာက္ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကာမဂုဏ္ကိစၥကုိ အေလးေပးေလ့ မရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ သေဘာအရ ဘယ္လုိအေၾကာင္းမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လက္မထပ္ဘဲ အတူေနတဲ့ အေလ့ဟာ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ ထုိက္ေစဖုိ႔ အေၾကာင္းအေတာ္မ်ားတယ္ ဆုိတာ သတိျပဳဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ျဖစ္ဖုိ႔လည္း လြယ္ကူပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသူမ်ား အထူးသတိျပဳသင့္ပါတယ္။ ေယာက္်ားသားမ်ား အေနနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကုိယ့္ဇနီးနဲ႔ အတူကာမဂုဏ္ မွီ၀ဲမႈဟာ ကာေမသုမိစၧာစာရ ကံမျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ျခားအမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးဦးနဲ႔ သြားလာေပ်ာ္ပါးမယ္ဆုိရင္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကာေမသု မိစၧာစာရကံလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တရား၀င္သေဘာအရ ကုိယ္လုပ္ေကၽြးႏုိင္လုိ႔ ဇနီးအမ်ားႀကီး ယူထားတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကံမေျမာက္ျပန္ပါဘူး။ က်န္တဲ့ သေဘာေတြနဲ႔ဆုိ ဘယ္လုိမွ ကာေမသုကံ မလြတ္ႏုိင္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ကုိယ့္လင္ေယာက်္ားကလဲြၿပီး က်န္တဲ့ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ကာမဂုဏ္ေဖာက္ျပန္တာ ကာေမသု မိစၧာစာရကံ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္စားေနတဲ့ living together စနစ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ ႐ႈေထာင့္အရ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ ျဖစ္ဖုိ႔လြယ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက လက္မထပ္ဘဲ အတူေနၾကတာေတြဟာ အေနာက္တုိင္းသားမ်ားရဲ႕ သေဘာအရ ေရရွည္အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစတယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာ သေဘာအရ ဒါဟာ အကုသုိလ္အျပစ္ျဖစ္တဲ့ ကာေမသုမိစၧာ စာရကံ ျဖစ္စရာအေၾကာင္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လက္မထပ္ခင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အတူတူေနၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးစားၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္း လက္ထပ္တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပတာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ကုိယ့္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ထိမ္းသိမ္းေရးက အဓိကက်ပါတယ္။ ခုမွေတြ႕ၾကေပမယ့္လည္း ေတာ္တဲ့သူက ေတာ္ေနမွာျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္က်င့္တရား ေကာင္းသူက ေကာင္းေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းဟာ သူေတာ္ေကာင္းပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈနဲ႔အတူ အသိပညာ၊ အေတြ႕အႀကဳံနည္းပါးကာ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ား အေပၚ အေလးထားေလ့ မရွိၾကတဲ့ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ားအေနနဲ႔ သူမ်ားေယာင္လုိ႔ ေယာင္၊ အေမွာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ မျဖစ္ရေလေအာင္ သူမ်ား living togetherဆုိၿပီး ကုိယ္ကပါ လုိက္ၿပီး living together မလုပ္မိၾကဖုိ႔၊ ခဏတာ အေပ်ာ္၊ ခဏတာ အဆင္ေျပမႈေတြနဲ႔ ဘ၀သံသရာ ဒုကၡျဖစ္ေစမယ့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာ လုိက္ၿပီး မလုပ္မိၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳၾကရင္း living togetherနဲ႔ ကာေမသုမိစၧာစာရကုိ ေသခ်ာစဥ္းစား ဆင္ျခင္ကာ အတူေနရာမွ ကာေမသုအျဖစ္ မေရာက္မိၾကေစဖုိ႔ ေစတနာစကားနဲ႔ အသိေပးေျပာၾကား လုိက္ရပါေၾကာင္း…

စာေရးသူ = အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပဒါယီ) ။ အခ်ိန္ 1:07 PM   

/***
|''Name:''|LoadRemoteFileThroughProxy (previous LoadRemoteFileHijack)|
|''Description:''|When the TiddlyWiki file is located on the web (view over http) the content of [[SiteProxy]] tiddler is added in front of the file url. If [[SiteProxy]] does not exist "/proxy/" is added. |
|''Version:''|1.1.0|
|''Date:''|mar 17, 2007|
|''Source:''|http://tiddlywiki.bidix.info/#LoadRemoteFileHijack|
|''Author:''|BidiX (BidiX (at) bidix (dot) info)|
|''License:''|[[BSD open source license|http://tiddlywiki.bidix.info/#%5B%5BBSD%20open%20source%20license%5D%5D ]]|
|''~CoreVersion:''|2.2.0|
***/
//{{{
version.extensions.LoadRemoteFileThroughProxy = {
 major: 1, minor: 1, revision: 0, 
 date: new Date("mar 17, 2007"), 
 source: "http://tiddlywiki.bidix.info/#LoadRemoteFileThroughProxy"};

if (!window.bidix) window.bidix = {}; // bidix namespace
if (!bidix.core) bidix.core = {};

bidix.core.loadRemoteFile = loadRemoteFile;
loadRemoteFile = function(url,callback,params)
{
 if ((document.location.toString().substr(0,4) == "http") && (url.substr(0,4) == "http")){ 
 url = store.getTiddlerText("SiteProxy", "/proxy/") + url;
 }
 return bidix.core.loadRemoteFile(url,callback,params);
}
//}}}

[[Zin Myo's Home]]
<html><a href="http://tinypic.com?ref=6xyqmh" target="_blank"><img src="http://i30.tinypic.com/6xyqmh.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a></html>
[[My Ning|https://zinmyo.ning.com]]
<html><a href="http://tinypic.com?ref=262b9r8" target="_blank"><img src="http://i32.tinypic.com/262b9r8.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a></html>
[[My WP|https://zmozmo.wordpress.com]]
<html><a href="http://tinypic.com?ref=15ouxea" target="_blank"><img src="http://i30.tinypic.com/15ouxea.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a></html>
[[My Story]]
<html><a href="http://tinypic.com?ref=2s69750" target="_blank"><img src="http://i31.tinypic.com/2s69750.jpg" border="0" alt="Image and video hosting by TinyPic"></a></html>

;| @@color(#ce2cc4):ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္းမ်ား@@ |
[img[ဗူးသီးေတာင္ျမိဳ႕မနက္ေစာေစာသဘာ၀အလွ|http://i47.tinypic.com/33u4ln8.jpg]]
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၁)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၂)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၃)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၄)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၅)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၆)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၇)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၈)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၉)…]]|
|[[ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္း(၁၀)…]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[တကၠသိုလ္ဘ၀ အမွတ္တရမ်ားစြာ(၁)...]]|
|[[တကၠသိုလ္ဘ၀ အမွတ္တရမ်ားစြာ(၂)...]]|
|[[တကၠသိုလ္ဘ၀ အမွတ္တရမ်ားစြာ(၃)...]]|
|[[တကၠသိုလ္ဘ၀ အမွတ္တရမ်ားစြာ(၄)...]]|
|[[တကၠသိုလ္ဘ၀ အမွတ္တရမ်ားစြာ(၅)...]]|
|[[တကၠသိုလ္ဘ၀ အမွတ္တရမ်ားစြာ(၆)...]]|
|[[တကၠသိုလ္ဘ၀ အမွတ္တရမ်ားစြာ(၇)...]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|

<div id='header' class='header' macro='gradient vert   #555555       #3b3b3b '>
        <div class='siteTitle' refresh='content' tiddler='SiteTitle'></div>
        <span id='topMenu' refresh='content' tiddler='MainMenu'></span>
</div>

<div id='sidebar'>
<div id='sidebarOptions' refresh='content' tiddler='SideBarOptions'></div>
<div id='sidebarTabs' refresh='content' force='true' tiddler='SideBarTabs'></div>
</div>
<div id='displayArea'>
<div id='messageArea'></div>
<div id='tiddlerDisplay'></div>
</div>
<!--}}}-->

<div align="center"><a rel="license" href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/us/"><img alt="Creative Commons License" style="border-width:0" src="http://creativecommons.org/images/public/somerights20.png" /></a><br /><span xmlns:dc="http://purl.org/dc/elements/1.1/" property="dc:title">Own Website</span> by <a xmlns:cc="http://creativecommons.org/ns#" href="http://zinmyo.tk" property="cc:attributionName" rel="cc:attributionURL">Zin Myo</a> is licensed under a <a rel="license" href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/us/">Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 United States License</a></div>.

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ....

ဟိုးဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေပါ႔ေလ...။

ဒီကမာၻေလာကၾကီးမွာ လူေယာက်္ားေတြပဲ ရွိသတဲ႔..။
ဒါေပမဲ႔ ဒီလူေယာက်္ားေတြဟာ အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေနတယ္တဲ႔..။
သူတို႔မွာ ခက္ခဲေနတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္..ဒါကေတာ႔ သူတို႕မွာ “ မီး ” (Fire) မရွိဘူးတဲ႔..။
ဒီေတာ႔ သူတို႔ စားေသာက္ေတာ႔ အစိမ္းစားရတယ္..။ ညဘက္လဲ အလင္းေရာင္မရွိပဲ
အေမွာင္ထဲမွာ ေနၾကရတယ္..။ အလင္းေရာင္မရွိေတာ႔ က်ားရဲ တိရိစာၦန္ေတြ လာေရာက္
စားေသာက္မႈကို သူတို႔ခံၾကရတယ္..။
သူတို႔ ဒီလို အခက္အခဲျဖစ္ေနၾကတာကို နတ္ျပည္က နတ္သားတစ္ပါးက ၾကည္႔ျပီး
သနားေနတယ္တဲ႔...။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႕ နတ္ျပည္က ဘယ္သူ႕မွ မသိေအာင္ ကမာၻက လူသား
ေတြအတြက္ “ မီး ” ကို ခိုးေပးလိုက္သတဲ႔..။ ဒီေတာ႔ လူသားေယာက်္ားေတြက ေပ်ာ္ၾကတာေပါ႔..။
“ မီး ” ကို သူတို႕ ပြားထားတယ္..။ မီးဖိုအၾကီးၾကီးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္..။ ဒီမီးနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္စား
ၾကတယ္..။ မီးဖိုေတြရွိေတာ႔ ညဘက္ အလင္းေရာင္ရတယ္..။ ဒီအလင္းေရာင္ရွိေတာ႔ တျခား က်ားရဲ
တိရိစာၦန္ေတြ မလာႏိုင္ေတာ႔ဘူး..။ သူတို႔အတြက္ အရာရာ အဆင္ေျပေနၾကတယ္ေလ..။
မီးကို ခိုးေပးလိုုက္တဲ႔ သနားၾကင္နာတတ္တဲ႔ နတ္ကလဲ ၀မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ရသတဲ႔..။
ဒါေပမဲ႔ နတ္ျပည္က အတို႕အေထာင္ နတ္တစ္ပါးက နတ္မင္းၾကီးကို သြားတိုင္တယ္သတဲ႔..။
နတ္မင္းၾကီးက တန္ခိုးနဲ႔ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကမာၻက လူေယာက်္ားေတြ အရာရာအဆင္ေျပေနတာေတြ႕ေရာ..။
ဒီလို အဆင္ေျပေအာင္ နတ္သားက မီးခိုးေပးတယ္ဆိုတာေရာ သိသြားသတဲ႔ေလ..။
ဒီေတာ႔ နတ္မင္းၾကီးက မီးခိုးေပးတဲ႔ နတ္သားကို အျပစ္ရွိလားလို႔ေမးေတာ႔ နတ္သားကလဲ အျပစ္ရွိေၾကာင္း
၀န္ခဲသတဲ႔...။ ဒီေတာ႔ နတ္မင္းၾကီးကေျပာသတဲ႔...........................

“ လူဆိုတာ ဘယ္ေတာ႕မွ အရာရာ ျပည္႔စံုမေနရဘူး..။ လူေတြက အရာရာ ျပည္႔စံုေနရင္
မေကာင္းဘူး..။ သူတို႕မွာ တစ္ခုခု ျပႆနာ ျဖစ္ေနမွ .............”

လို႔ ေျပာသတဲ႔....။
အဲဒီေနာက္ေတာ႔ မီးခိုးေပးတဲ႔ နတ္သားကို အျပစ္ေပးလိုက္သတဲ႔..။
ေနာက္ျပီး...ကမာၻက လူသားေတြကို ဘယ္လို အျပစ္ေပးရမလဲလို႕ သူစဥ္းစားျပီး...သူ႕သားနဲ႔သမီးကို
ေခၚလိုက္ျပီး..

“ သားနဲ႔သမီး ကမာၻက လူေယာက်္ားေတြ အခု အရာရာ အဆင္ေျပေနတယ္..။
ဒါကို သူတို႔ မွာ ျပႆနာ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ...။”

လို႔ေျပာလိုက္သတဲ႔...။ ဒီေတာ႔ သားနဲ႔ သမီးကလဲ “ ေကာင္းပါျပီ ” အေဖလို႔ေျပာျပီး...........
သားလုပ္တဲ႔သူက အရမ္းေခ်ာေမာလွပတဲ႔ လူမိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဖန္တီးလိုက္သတဲ႔..။
ေနာက္ေတာ႔ အသက္သြင္းျပီး သူ႕ညီမ ျဖစ္သူဆီကို လြဲလိုက္သတဲ႔...။
ဒီေတာ႕ ညီမလုပ္သူက ဒီ လူမိန္းမကို မိန္းမတို႔ရဲ႕ ေကာင္းျခင္း ၅ ျဖာနဲ႔ ျပည္႔စံုေအာင္
ဖန္တီးတယ္..။ ေနာက္ မိန္းမတို႕ တတ္သင္႔တဲ႔ မာယာ ၊ ျမဴဆြယ္မႈေတြ စတဲ႔ အစစ အရာရာသင္
ေပးသတဲ႔..။ ေနာက္ေတာ႔ မိန္းမကိုလိုေလေသးမရွိေတာ႔မွ အစ္ကို ျဖစ္သူဆီ ျပန္အပ္လိုက္သတဲ႔..။
ဒီေတာ႕ အစ္ကိုျဖစ္သူက အစစ အရာရာ စစ္ေဆးျပီး သေဘာက်သြားမွ....
ညီမနဲ႔အတူတူ သူတို႕အေဖဆီကို သြားသတဲ႔..။ အေဖနတ္မင္းၾကီးဆီလည္းေရာက္ေရာ...။

“ အေဖ..သားတို႕ လုပ္ေဆာင္လို႔ျပီးပါျပီ..။”

ဆိုျပီး လူမိန္းမကို အေဖ နတ္မင္းဆီ အပ္သတဲ႔..။
ဒီေတာ႕ အေဖ နတ္မင္းၾကီးက ၾကည္႔ျပီး သူ႕သားနဲ႔ သမီးကို ေတာ္ေၾကာင္းခ်ီးက်ဴးျပီး...လူမိန္းမကို
“ ပန္ဒိုရာ ” (Pandora ) လို႔ နာမည္ေပးလိုက္သတဲ႔....။ “ ပန္ဒိုရာ ” ဆိုတာ ဂရိ လို “ လက္ေဆာင္ ” လို႔အဓိပၸါယ္ရတယ္..။ ေနာက္ေတာ႔ .....ဒီလိုေျပာတယ္...

“ အသင္..လူသားမိန္းမ..၊ သင္ ယခု ကမာၻလူေလာက သို႕ သြားရမယ္..။
မသြားခင္ သင္႔ကို ကၽြန္ုပ္ ေသတၱာေလးတစ္လံုးေပးလိုက္မယ္..။
ဒါေပမဲ႔ သင္..ဒီ ေသတၱာကို ဘယ္ေတာ႔မွ ဖြင္႔မၾကည္႔ပါနဲ႔...။
တကယ္လို႔ သင္ ဒီေသတၱာကို ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္လို႔ ေသတၱာထဲက ပစၥည္းေတြ
တစ္ခု မက်န္အျပင္ကို ထြက္သြားမယ္ဆိုရင္....သင္ေရာ ၊ ကမာၻမွာရွိတဲ႔ လူသား
ေတြေရာ တစ္ေယာက္မက်န္အကုန္ေသရလိမ္႕မယ္..။ ”

ဒီလိုေျပာျပီး လူမိန္းမ ပန္ဒိုရာ ကို ကမာၻသို႕ပို႔လိုက္သတဲ႔...။
ဒီေတာ႔ ပန္ဒိုရာ ဟာ ကမာၻကိုေရာက္လာေတာ႔ ကမာၻက လူေယာက်္ားထဲက ဘုရင္လို
တစ္ေယာက္နဲ႔ ပန္ဒိုရာ ဟာ အိမ္ေထာင္က်တယ္ေပါ႔ေလ..။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႕ဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာ္
ရႊင္စြာ ေနထိုင္ျပီး သား ၊သမီးေတြမ်ားစြာေမြးဖြားသတဲ႔..။ (သူတို႕ေခတ္က လူေတြရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းဟာ
ေထာင္နဲ႔ခ်ီျပီး ၾကာရွည္စြာေနရသတဲ႔ေလ..။ )
ဒီလိုနဲ႔ ပန္ဒိုရာ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနထိုင္လာလိုက္တာ...
တစ္ေနက်ေတာ႔ ပန္ဒိုရာ နတ္မင္းၾကီးေပးလိုက္တဲ႔ ေသတၱာေလးကို သြားသတိရသတဲ႔..။
လူဆိုတာကလဲ ခက္တယ္ေလ...မလုပ္ပါနဲ႔ဆိုရင္ လုပ္ခ်င္တယ္..။
မကိုင္ပါနဲ႔ဆိုရင္ ထိခ်င္တယ္.. ။ မစားနဲ႔ဆိုရင္ ျမည္းၾကည္႔ခ်င္တယ္..ေလ..။
ဒီေတာ႕ ပန္ဒိုရာ ကလည္း နတ္မင္းၾကီးက ဖြင္႕မၾကည္႔ပါနဲ႔ဆိုတဲ႔ ေသတၱာေလးကိုမွ သတိရျပီး
ဖြင္႕ၾကည္႔ခ်င္လာတယ္..။ အထဲမွာ ဘာေတြမ်ားရွိလိမ္႕မလဲေပါ႔ေလ..။ သူမဖြင္႕ၾကည္႔မိေအာင္ေတာ႔
သတိထားေပမဲ႔ တစ္ေန႔က်ေတာ႔ သူအရမ္းဖြင္႕ၾကည္႔ခ်င္လာသတဲ႔..။
ဒီေတာ႔ ဘယ္သူမွ မရွိတုန္း သူေသတၱာေလးကို အသာေလးယူျပီး..ေသတၱာေလးရဲ႕
အဖံုးကို ဖြင္႔ဖို႔ ဟလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ..ေသတၱာထဲက ပစၥည္းေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခု ထြက္လာသတဲ႔..။
ပစၥည္းေတြက “ ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ ၊ ေရာဂါ ၊ မနာလို၀န္တိုစိတ္ ၊ ေၾကာက္က်စ္မႈ ၊
ယုတ္မာမႈ ၊ ျပႆနာ၊....”စတာေတြထြက္လာသတဲ႔..။ ဒီေတာ႔ ပန္ဒိုရာ ဟာ အလြန္ထိတ္လန္႕သြားျပီး
ေသတၱာေလးကို ခ်က္ခ်င္းပိတ္လိုက္တယ္တဲ႔..။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုပဲျမန္ျမန္ပိတ္ပိတ္ ေသတၱာထဲက
ပစၥည္းေတြက ထြက္သြားခဲ႔ျပီ...ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ေသတၱာထဲမွာ ပစၥည္းဆိုလို႔ တစ္ခုပဲ
က်န္ေတာ႔တယ္တဲ႔..။ တကယ္လို႔ ေသတၱာထဲမွာ ဒီပစၥည္ေလးရွိမေနေတာ႔ပဲ ထြက္သြားခဲ႔ရင္ ပန္ဒိုရာ ေရာ..
ဒီကမာၻေလာကက လူသားေတြအားလံုးေရာ ေသၾကရမွာေလ..။ ခုေတာ႕ ေသတၱာထဲမွာ ပစၥည္းေလးတစ္ခု
က်န္ေနလို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြအားလံုး အသက္ရွင္ေနၾကရတာပါ..။
ဒါေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္က စျပီး ကမာၻေလာကမွာ ေရာဂါ ၊ ေလာဘ ၊ ေမာဟ ၊ ၀န္တိုမႈ ၊ေကာက္က်စ္မႈ
စတာေတြျဖစ္လာတယ္..ဆိုသတဲ႔..။
ေသတၱာထဲမွာ က်န္ေနတဲ႔ ပစၥည္းေလးကဘာလဲဆိုေတာ႔ .............................................


“ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း ” .................................................တဲ႔..။


အဲဒီအခ်ိန္က စျပီး လူူေတြက ေျပာၾကတာေပါ႔ေလ....။
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနတယ္ဆိုတာ...။
တကယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း မရွိေတာ႔တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ကိုယ္႔ရဲ႔႕အသက္ကိုေတာင္မွ စြန္႕လႊတ္ဖို႔ ၀န္မေလးဘူးေလ..။
ဒါေၾကာင္႔ လူတိုင္းလူတိုင္းက ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနတာေပါ႔ဗ်ာ....။ ။

။........................ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ သူငယ္ခ်င္း........................။


မွတ္ခ်က္။ ။ Pandora ဆိုတာ အရင္က လက္ေဆာင္ လို႔ ေခၚေပမဲ႔ေနာက္ေတာ႔ ေသာတၱာေလးကို
သယ္လာတဲ႔ သူ႔မို႕ သူေသေတာ႔ ေသတၱာေစာင္႔နတ္သမီးျဖစ္သြားတယ္..ဆိုျပီး
Pandora ကုိ ေသတၱာေစာင္႔နတ္သမီး လို႔လဲ ေခၚၾကပါတယ္...။
ဘာပဲေျပာေျပာ လက္ေဆာင္ ဆိုတာကေတာ႔ သူ႕မူရင္း အတိုင္းပါပဲ...

/***
|''Name:''|PasswordOptionPlugin|
|''Description:''|Extends TiddlyWiki options with non encrypted password option.|
|''Version:''|1.0.2|
|''Date:''|Apr 19, 2007|
|''Source:''|http://tiddlywiki.bidix.info/#PasswordOptionPlugin|
|''Author:''|BidiX (BidiX (at) bidix (dot) info)|
|''License:''|[[BSD open source license|http://tiddlywiki.bidix.info/#%5B%5BBSD%20open%20source%20license%5D%5D ]]|
|''~CoreVersion:''|2.2.0 (Beta 5)|
***/
//{{{
version.extensions.PasswordOptionPlugin = {
	major: 1, minor: 0, revision: 2, 
	date: new Date("Apr 19, 2007"),
	source: 'http://tiddlywiki.bidix.info/#PasswordOptionPlugin',
	author: 'BidiX (BidiX (at) bidix (dot) info',
	license: '[[BSD open source license|http://tiddlywiki.bidix.info/#%5B%5BBSD%20open%20source%20license%5D%5D]]',
	coreVersion: '2.2.0 (Beta 5)'
};

config.macros.option.passwordCheckboxLabel = "Save this password on this computer";
config.macros.option.passwordInputType = "password"; // password | text
setStylesheet(".pasOptionInput {width: 11em;}\n","passwordInputTypeStyle");

merge(config.macros.option.types, {
	'pas': {
		elementType: "input",
		valueField: "value",
		eventName: "onkeyup",
		className: "pasOptionInput",
		typeValue: config.macros.option.passwordInputType,
		create: function(place,type,opt,className,desc) {
			// password field
			config.macros.option.genericCreate(place,'pas',opt,className,desc);
			// checkbox linked with this password "save this password on this computer"
			config.macros.option.genericCreate(place,'chk','chk'+opt,className,desc);			
			// text savePasswordCheckboxLabel
			place.appendChild(document.createTextNode(config.macros.option.passwordCheckboxLabel));
		},
		onChange: config.macros.option.genericOnChange
	}
});

merge(config.optionHandlers['chk'], {
	get: function(name) {
		// is there an option linked with this chk ?
		var opt = name.substr(3);
		if (config.options[opt]) 
			saveOptionCookie(opt);
		return config.options[name] ? "true" : "false";
	}
});

merge(config.optionHandlers, {
	'pas': {
 		get: function(name) {
			if (config.options["chk"+name]) {
				return encodeCookie(config.options[name].toString());
			} else {
				return "";
			}
		},
		set: function(name,value) {config.options[name] = decodeCookie(value);}
	}
});

// need to reload options to load passwordOptions
loadOptionsCookie();

/*
if (!config.options['pasPassword'])
	config.options['pasPassword'] = '';

merge(config.optionsDesc,{
		pasPassword: "Test password"
	});
*/
//}}}

/***
|Name|PlayerPlugin|
|Source|http://www.TiddlyTools.com/#PlayerPlugin|
|Version|1.1.4|
|Author|Eric Shulman|
|License|http://www.TiddlyTools.com/#LegalStatements|
|~CoreVersion|2.1|
|Type|plugin|
|Description|Embed a media player in a tiddler|
!!!!!Usage
<<<
{{{<<player [id=xxx] [type] [URL] [width] [height] [autoplay|true|false] [showcontrols|true|false] [extras]>>}}}

''id=xxx'' is optional, and specifies a unique identifier for each embedded player.  note: this is required if you intend to display more than one player at the same time.

''type'' is optional, and is one of the following: ''windows'', ''realone'', ''quicktime'', ''flash'', ''image'' or ''iframe''.  If the media type is not specified, the plugin automatically detects Windows, Real, QuickTime, Flash video or JPG/GIF images by matching known file extensions and/or specialized streaming-media transfer protocols (such as RTSP:).  For unrecognized media types, the plugin displays an error message.

''URL'' is the location of the media content

''width'' and ''height'' are the dimensions of the video display area (in pixels)

''autoplay'' or ''true'' or ''false'' is optional, and specifies whether the media content should begin playing as soon as it is loaded, or wait for the user to press the "play" button.  Default is //not// to autoplay.

''showcontrols'' or ''true'' or ''false'' is optional, and specifies whether the embedded media player should display its built-in control panel (e.g., play, pause, stop, rewind, etc), if any.  Default is to display the player controls.

''extras'' are optional //pairs// of parameters that can be passed to the embedded player, using the {{{<param name=xxx value=yyy>}}} HTML syntax.

''If you use [[AttachFilePlugin]] to encode and store a media file within your document, you can play embedded media content by using the title of the //attachment tiddler//'' as a parameter in place of the usual reference to an external URL.  When playing an attached media content, you should always explicitly specify the media type parameter, because the name used for the attachment tiddler may not contain a known file extension from which a default media type can be readily determined.
<<<
!!!!!Configuration
<<<
Default player size:
width: <<option txtPlayerDefaultWidth>> height: <<option txtPlayerDefaultHeight>>
<<<
!!!!!Examples
<<<
+++[Windows Media]...
Times Square Live Webcam
{{{<<player id=1 http://www.earthcam.com/usa/newyork/timessquare/asx/tsq_stream.asx>>}}}
<<player id=1 http://www.earthcam.com/usa/newyork/timessquare/asx/tsq_stream.asx>>
===
+++[RealOne]...
BBC London: Live and Recorded news
{{{<<player id=2 http://www.bbc.co.uk/london/realmedia/news/tvnews.ram>>}}}
<<player id=2 http://www.bbc.co.uk/london/realmedia/news/tvnews.ram>>
===
+++[Quicktime]...
America Free TV: Classic Comedy
{{{<<player id=3 http://www.americafree.tv/unicast_mov/AmericaFreeTVComedy.mov>>}}}
<<player id=3 http://www.americafree.tv/unicast_mov/AmericaFreeTVComedy.mov>>
===
+++[Flash]...
Asteroids arcade game
{{{<<player id=4 http://www.80smusiclyrics.com/games/asteroids/asteroids.swf 400 300>>}}}
<<player id=4 http://www.80smusiclyrics.com/games/asteroids/asteroids.swf 400 300>>
Google Video
{{{<<player id=5 flash http://video.google.com/googleplayer.swf?videoUrl=http%3A%2F%2Fvp.video.google.com%2Fvideodownload%3Fversion%3D0%26secureurl%3DoQAAAIVnUNP6GYRY8YnIRNPe4Uk5-j1q1MVpJIW4uyEFpq5Si0hcSDuig_JZcB9nNpAhbScm9W_8y_vDJQBw1DRdCVbXl-wwm5dyUiiStl_rXt0ATlstVzrUNC4fkgK_j7nmse7kxojRj1M3eo3jXKm2V8pQjWk97GcksMFFwg7BRAXmRSERexR210Amar5LYzlo9_k2AGUWPLyRhMJS4v5KtDSvNK0neL83ZjlHlSECYXyk%26sigh%3Dmpt2EOr86OAUNnPQ3b9Tr0wnDms%26begin%3D0%26len%3D429700%26docid%3D-914679554478687740&thumbnailUrl=http%3A%2F%2Fvideo.google.com%2FThumbnailServer%3Fcontentid%3De7e77162deb04c42%26second%3D5%26itag%3Dw320%26urlcreated%3D1144620753%26sigh%3DC3fqXPPS1tFiUqLzmkX3pdgYc2Y&playerId=-91467955447868774               400 326>>}}}
<<player id=5 flash http://video.google.com/googleplayer.swf?videoUrl=http%3A%2F%2Fvp.video.google.com%2Fvideodownload%3Fversion%3D0%26secureurl%3DoQAAAIVnUNP6GYRY8YnIRNPe4Uk5-j1q1MVpJIW4uyEFpq5Si0hcSDuig_JZcB9nNpAhbScm9W_8y_vDJQBw1DRdCVbXl-wwm5dyUiiStl_rXt0ATlstVzrUNC4fkgK_j7nmse7kxojRj1M3eo3jXKm2V8pQjWk97GcksMFFwg7BRAXmRSERexR210Amar5LYzlo9_k2AGUWPLyRhMJS4v5KtDSvNK0neL83ZjlHlSECYXyk%26sigh%3Dmpt2EOr86OAUNnPQ3b9Tr0wnDms%26begin%3D0%26len%3D429700%26docid%3D-914679554478687740&thumbnailUrl=http%3A%2F%2Fvideo.google.com%2FThumbnailServer%3Fcontentid%3De7e77162deb04c42%26second%3D5%26itag%3Dw320%26urlcreated%3D1144620753%26sigh%3DC3fqXPPS1tFiUqLzmkX3pdgYc2Y&playerId=-91467955447868774               400 326>>
YouTube Video
{{{<<player id=6 flash http://www.youtube.com/v/OdT9z-JjtJk 400 300>>}}}
<<player id=6 flash http://www.youtube.com/v/OdT9z-JjtJk 400 300>>
===
+++[Still Images]...
GIF (best for illustrations, animations, diagrams, etc.)
{{{<<player id=7 image images/meow.gif auto auto>>}}}
<<player id=7 image images/meow.gif auto auto>>
JPG (best for photographs, scanned images, etc.)
{{{<<player id=8 image images/meow2.jpg 200 150>>}}}
<<player id=8 image images/meow2.jpg 200 150>>
===
<<<
!!!!!Revisions
<<<
2008.05.10 [1.1.4] in handlers(), immediately return if no params (prevents error in macro).  Also, refactored auto-detect code to make type mapping configurable.
2007.10.15 [1.1.3] in loadURL(), add recognition for .PNG (still image), fallback to iframe for unrecognized media types
2007.08.31 [1.1.2] added 'click-through' link for JPG/GIF images
2007.06.21 [1.1.1] changed "hidecontrols" param to "showcontrols" and recognize true/false values in addition to 'showcontrols', added "autoplay" param (also recognize true/false values), allow "auto" as value for type param
2007.05.22 [1.1.0] added support for type=="iframe" (displays src URL in an IFRAME)
2006.12.06 [1.0.1] in handler(), corrected check for config.macros.attach (instead of config.macros.attach.getAttachment) so that player plugin will work when AttachFilePlugin is NOT installed.  (Thanks to Phillip Ehses for bug report)
2006.11.30 [1.0.0] support embedded media content using getAttachment() API defined by AttachFilePlugin or AttachFilePluginFormatters.  Also added support for 'image' type to render JPG/GIF still images
2006.02.26 [0.7.0] major re-write.  handles default params better.  create/recreate player objects via loadURL() API for use with interactive forms and scripts.
2006.01.27 [0.6.0] added support for 'extra' macro params to pass through to object parameters
2006.01.19 [0.5.0] Initial ALPHA release
2005.12.23 [0.0.0] Started
<<<
!!!!!Code
***/
//{{{
version.extensions.PlayerPlugin= {major: 1, minor: 1, revision: 4, date: new Date(2008,5,10)};

config.macros.player = {};
config.macros.player.html = {};
config.macros.player.handler= function(place,macroName,params) {
	if (!params.length) return; // missing parameters - do nothing
	var id=null;
	if (params[0].substr(0,3)=="id=") id=params.shift().substr(3);
	var type="";
	if (!params.length) return; // missing parameters - do nothing
	var p=params[0].toLowerCase();
	if (p=="auto" || p=="windows" || p=="realone" || p=="quicktime" || p=="flash" || p=="image" || p=="iframe")
		type=params.shift().toLowerCase();
	var url=params.shift(); if (!url || !url.trim().length) url="";
	if (url.length && config.macros.attach!=undefined) // if AttachFilePlugin is installed
		if ((tid=store.getTiddler(url))!=null && tid.isTagged("attachment")) // if URL is attachment
			url=config.macros.attach.getAttachment(url); // replace TiddlerTitle with URL
	var width=params.shift();
	var height=params.shift();
	var autoplay=false;
	if (params[0]=='autoplay'||params[0]=='true'||params[0]=='false')
		autoplay=(params.shift()!='false');
	var show=true;
	if (params[0]=='showcontrols'||params[0]=='true'||params[0]=='false')
		show=(params.shift()!='false');
	var extras="";
	while (params[0]!=undefined)
		extras+="<param name='"+params.shift()+"' value='"+params.shift()+"'> ";
	this.loadURL(place,id,type,url,width,height,autoplay,show,extras);
}

if (config.options.txtPlayerDefaultWidth==undefined) config.options.txtPlayerDefaultWidth="100%";
if (config.options.txtPlayerDefaultHeight==undefined) config.options.txtPlayerDefaultHeight="480"; // can't use "100%"... player height doesn't stretch right :-(

config.macros.player.typeMap={
	windows: ['mms', '.asx', '.wvx', '.wmv', '.mp3'],
	realone: ['rtsp', '.ram', '.rpm', '.rm', '.ra'],
	quicktime: ['.mov', '.qt'],
	flash: ['.swf', '.flv'],
	image: ['.jpg', '.gif', '.png'],
	iframe: ['.htm', '.html', '.shtml', '.php']
};

config.macros.player.loadURL=function(place,id,type,url,width,height,autoplay,show,extras) {

	if (id==undefined) id="tiddlyPlayer";
	if (!width) var width=config.options.txtPlayerDefaultWidth;
	if (!height) var height=config.options.txtPlayerDefaultHeight;
	if (url && (!type || !type.length || type=="auto")) { // determine type from URL
		u=url.toLowerCase();
		var map=config.macros.player.typeMap;
		for (var t in map) for (var i=0; i<map[t].length; i++)
			if (u.indexOf(map[t][i])!=-1) var type=t;
	}
	if (!type || !config.macros.player.html[type]) var type="none";
	if (!url) var url="";
	if (show===undefined) var show=true;
	if (!extras) var extras="";
	if (type=="none" && url.trim().length) type="iframe"; // fallback to iframe for unrecognized media types

	// adjust parameter values for player-specific embedded HTML
	switch (type) {
		case "windows":
			autoplay=autoplay?"1":"0"; // player-specific param value
			show=show?"1":"0"; // player-specific param value
			break;
		case "realone":
			autoplay=autoplay?"true":"false";
			show=show?"block":"none";
			height-=show?60:0; // leave room for controls
			break;
		case "quicktime":
			autoplay=autoplay?"true":"false";
			show=show?"true":"false";
			break;
		case "image":
			show=show?"block":"none";
			break;
		case "iframe":
			show=show?"block":"none";
			break;
	}

	// create containing div for player HTML
	// and add or replace player in TW DOM structure
	var newplayer = document.createElement("div");
	newplayer.playerType=type;
	newplayer.setAttribute("id",id+"_div");
	var existing = document.getElementById(id+"_div");
	if (existing && !place) place=existing.parentNode;
	if (!existing)
		place.appendChild(newplayer);
	else {
		if (place==existing.parentNode) place.replaceChild(newplayer,existing)
		else { existing.parentNode.removeChild(existing); place.appendChild(newplayer); }
	}

	var html=config.macros.player.html[type];
	html=html.replace(/%i%/mg,id);
	html=html.replace(/%w%/mg,width);
	html=html.replace(/%h%/mg,height);
	html=html.replace(/%u%/mg,url);
	html=html.replace(/%a%/mg,autoplay);
	html=html.replace(/%s%/mg,show);
	html=html.replace(/%x%/mg,extras);
	newplayer.innerHTML=html;
}
//}}}

// // Player-specific API functions: isReady(id), isPlaying(id), toggleControls(id), showControls(id,flag)

//{{{
// status values:
// Windows: 0=Undefined, 1=Stopped, 2=Paused, 3=Playing, 4=ScanForward, 5=ScanReverse
//          6=Buffering, 7=Waiting, 8=MediaEnded, 9=Transitioning, 10=Ready, 11=Reconnecting
// RealOne: 0=Stopped, 1=Contacting, 2=Buffering, 3=Playing, 4=Paused, 5=Seeking
// QuickTime: 'Waiting', 'Loading', 'Playable', 'Complete', 'Error:###'
// Flash: 0=Loading, 1=Uninitialized, 2=Loaded, 3=Interactive, 4=Complete
config.macros.player.isReady=function(id)
{
	var d=document.getElementById(id+"_div"); if (!d) return false;
	var p=document.getElementById(id); if (!p) return false;
	if (d.playerType=='windows') return !((p.playState==0)||(p.playState==7)||(p.playState==9)||(p.playState==11));
	if (d.playerType=='realone') return (p.GetPlayState()>1);
	if (d.playerType=='quicktime') return !((p.getPluginStatus()=='Waiting')||(p.getPluginStatus()=='Loading'));
	if (d.playerType=='flash') return (p.ReadyState>2);
	return true;
}
config.macros.player.isPlaying=function(id)
{
	var d=document.getElementById(id+"_div"); if (!d) return false;
	var p=document.getElementById(id); if (!p) return false;
	if (d.playerType=='windows') return (p.playState==3);
	if (d.playerType=='realone') return (p.GetPlayState()==3);
	if (d.playerType=='quicktime') return (p.getPluginStatus()=='Complete');
	if (d.playerType=='flash') return (p.ReadyState<4);
	return false;
}
config.macros.player.showControls=function(id,flag) {
	var d=document.getElementById(id+"_div"); if (!d) return false;
	var p=document.getElementById(id); if (!p) return false;
	if (d.playerType=='windows') { p.ShowControls=flag; p.ShowStatusBar=flag; }
	if (d.playerType=='realone') { alert('show/hide controls not available'); }
	if (d.playerType=='quicktime')      // if player not ready, retry in one second
		{ if (this.isReady(id)) p.setControllerVisible(flag); else setTimeout('config.macros.player.showControls("'+id+'",'+flag+')',1000); }
	if (d.playerType=='flash') { alert('show/hide controls not available'); }
}
config.macros.player.toggleControls=function(id) {
	var d=document.getElementById(id+"_div"); if (!d) return false;
	var p=document.getElementById(id); if (!p) return false;
	if (d.playerType=='windows') var flag=!p.ShowControls;
	if (d.playerType=='realone') var flag=true; // TBD
	if (d.playerType=='quicktime') var flag=!p.getControllerVisible();
	if (d.playerType=='flash') var flag=true; // TBD
	this.showControls(id,flag);
}
config.macros.player.fullScreen=function(id) {
	var d=document.getElementById(id+"_div"); if (!d) return false;
	var p=document.getElementById(id); if (!p) return false;
	if (d.playerType=='windows') p.DisplaySize=3;
	if (d.playerType=='realone') p.SetFullScreen();
	if (d.playerType=='quicktime') { alert('full screen not available'); }
	if (d.playerType=='flash') { alert('full screen not available'); }
}
//}}}

// // Player HTML

//{{{
// placeholder (no player)
config.macros.player.html.none=' \
	<table id="%i%" width="%w%" height="%h%" style="background-color:#111;border:0;margin:0;padding:0;"> \
	<tr style="background-color:#111;border:0;margin:0;padding:0;"> \
	<td width="%w%" height="%h%" style="background-color:#111;color:#ccc;border:0;margin:0;padding:0;text-align:center;"> \
	&nbsp; \
	%u% \
	&nbsp; \
	</td></tr></table>';
//}}}

//{{{
// JPG/GIF/PNG still images
config.macros.player.html.image='\
	<a href="%u%" target="_blank"><img width="%w%" height="%h%" style="display:%s%;" src="%u%"></a>';
//}}}

//{{{
// IFRAME web page viewer
config.macros.player.html.iframe='\
	<iframe id="%i%" width="%w%" height="%h%" style="display:%s%;background:#fff;" src="%u%"></iframe>';
//}}}

//{{{
// Windows Media Player
// v7.1 ID: classid=CLSID:6BF52A52-394A-11d3-B153-00C04F79FAA6
// v9	ID: classid=CLSID:22d6f312-b0f6-11d0-94ab-0080c74c7e95
config.macros.player.html.windows=' \
	<object id="%i%" width="%w%" height="%h%" style="margin:0;padding:0;width:%w%;height:%h%px;" \
		classid="CLSID:22d6f312-b0f6-11d0-94ab-0080c74c7e95" \
		codebase="http://activex.microsoft.com/activex/controls/mplayer/en/nsmp2inf.cab#Version=6,4,5,715" \
		align="baseline" border="0" \
		standby="Loading Microsoft Windows Media Player components..." \
		type="application/x-oleobject"> \
		<param name="FileName" value="%u%"> <param name="ShowControls" value="%s%"> \
		<param name="ShowPositionControls" value="1"> <param name="ShowAudioControls" value="1"> \
		<param name="ShowTracker" value="1"> <param name="ShowDisplay" value="0"> \
		<param name="ShowStatusBar" value="1"> <param name="AutoSize" value="1"> \
		<param name="ShowGotoBar" value="0"> <param name="ShowCaptioning" value="0"> \
		<param name="AutoStart" value="%a%"> <param name="AnimationAtStart" value="1"> \
		<param name="TransparentAtStart" value="0"> <param name="AllowScan" value="1"> \
		<param name="EnableContextMenu" value="1"> <param name="ClickToPlay" value="1"> \
		<param name="InvokeURLs" value="1"> <param name="DefaultFrame" value="datawindow"> \
		%x% \
		<embed src="%u%" style="margin:0;padding:0;width:%w%;height:%h%px;" \
			align="baseline" border="0" width="%w%" height="%h%" \
			type="application/x-mplayer2" \
			pluginspage="http://www.microsoft.com/windows/windowsmedia/download/default.asp" \
			name="%i%" showcontrols="%s%" showpositioncontrols="1" \
			showaudiocontrols="1" showtracker="1" showdisplay="0" \
			showstatusbar="%s%" autosize="1" showgotobar="0" showcaptioning="0" \
			autostart="%a%" autorewind="0" animationatstart="1" transparentatstart="0" \
			allowscan="1" enablecontextmenu="1" clicktoplay="0" invokeurls="1" \
			defaultframe="datawindow"> \
		</embed> \
	</object>';
//}}}

//{{{
// RealNetworks' RealOne Player
config.macros.player.html.realone=' \
	<table width="%w%" style="border:0;margin:0;padding:0;"><tr style="border:0;margin:0;padding:0;"><td style="border:0;margin:0;padding:0;"> \
	<object id="%i%" width="%w%" height="%h%" style="margin:0;padding:0;" \
		CLASSID="clsid:CFCDAA03-8BE4-11cf-B84B-0020AFBBCCFA"> \
		<PARAM NAME="CONSOLE" VALUE="player"> \
		<PARAM NAME="CONTROLS" VALUE="ImageWindow"> \
		<PARAM NAME="AUTOSTART" Value="%a%"> \
		<PARAM NAME="MAINTAINASPECT" Value="true"> \
		<PARAM NAME="NOLOGO" Value="true"> \
		<PARAM name="BACKGROUNDCOLOR" VALUE="#333333"> \
		<PARAM NAME="SRC" VALUE="%u%"> \
		%x% \
		<EMBED width="%w%" height="%h%" controls="ImageWindow" type="audio/x-pn-realaudio-plugin" style="margin:0;padding:0;" \
			name="%i%" \
			src="%u%" \
			console=player \
			maintainaspect=true \
			nologo=true \
			backgroundcolor=#333333 \
			autostart=%a%> \
		</OBJECT> \
	</td></tr><tr style="border:0;margin:0;padding:0;"><td style="border:0;margin:0;padding:0;"> \
	<object id="%i%_controls" width="%w%" height="60" style="margin:0;padding:0;display:%s%" \
		CLASSID="clsid:CFCDAA03-8BE4-11cf-B84B-0020AFBBCCFA"> \
		<PARAM NAME="CONSOLE" VALUE="player"> \
		<PARAM NAME="CONTROLS" VALUE="All"> \
		<PARAM NAME="NOJAVA" Value="true"> \
		<PARAM NAME="MAINTAINASPECT" Value="true"> \
		<PARAM NAME="NOLOGO" Value="true"> \
		<PARAM name="BACKGROUNDCOLOR" VALUE="#333333"> \
		<PARAM NAME="SRC" VALUE="%u%"> \
		%x% \
		<EMBED WIDTH="%w%" HEIGHT="60" NOJAVA="true" type="audio/x-pn-realaudio-plugin" style="margin:0;padding:0;display:%s%" \
			controls="All" \
			name="%i%_controls" \
			src="%u%" \
			console=player \
			maintainaspect=true \
			nologo=true \
			backgroundcolor=#333333> \
		</OBJECT> \
	</td></tr></table>';
//}}}

//{{{
// QuickTime Player
config.macros.player.html.quicktime=' \
	<OBJECT ID="%i%" WIDTH="%w%" HEIGHT="%h%" style="margin:0;padding:0;" \
		CLASSID="clsid:02BF25D5-8C17-4B23-BC80-D3488ABDDC6B" \
		CODEBASE="http://www.apple.com/qtactivex/qtplugin.cab"> \
		<PARAM name="SRC" VALUE="%u%"> \
		<PARAM name="AUTOPLAY" VALUE="%a%"> \
		<PARAM name="CONTROLLER" VALUE="%s%"> \
		<PARAM name="BGCOLOR" VALUE="#333333"> \
		<PARAM name="SCALE" VALUE="aspect"> \
		<PARAM name="SAVEEMBEDTAGS" VALUE="true"> \
		%x% \
		<EMBED name="%i%" WIDTH="%w%" HEIGHT="%h%" style="margin:0;padding:0;" \
			SRC="%u%" \
			AUTOPLAY="%a%" \
			SCALE="aspect" \
			CONTROLLER="%s%" \
			BGCOLOR="#333333" \
			EnableJavaSript="true" \
			PLUGINSPAGE="http://www.apple.com/quicktime/download/"> \
		</EMBED> \
	</OBJECT>';
//}}}

//{{{
// Flash Player
config.macros.player.html.flash='\
	<object id="%i%" width="%w%" height="%h%" style="margin:0;padding:0;" \
		classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" \
		codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,29,0"> \
		<param name="movie" value="%u%"> \
		<param name="quality" value="high"> \
		<param name="SCALE" value="exactfit"> \
		<param name="bgcolor" value="333333"> \
		%x% \
		<embed name="%i%" src="%u%" style="margin:0;padding:0;" \
			height="%h%" width="%w%" quality="high" \
			pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" \
			type="application/x-shockwave-flash" scale="exactfit"> \
		</embed> \
	</object>';
//}}}

    ''ROMANCE MATHEMATICS''


    Smart man + smart woman = romance

    Smart man + dumb woman = affair

    Dumb man + smart woman = marriage

    Dumb man + dumb woman = pregnancy


    ''OFFICE ARITHMETIC''


    Smart boss + smart employee = profit

    Smart boss + dumb employee = production

    Dumb boss + smart employee = promotion

    Dumb boss + dumb employee = overtime



    ''SHOPPING MATH''


    A man will pay $2 for a $1 item he needs.

    A woman will pay $1 for a $2 item that she doesn't need.



    ''GENERAL EQUATIONS & STATISTICS''


    A woman worries about the future until she gets a husband.

    A man never worries about the future until he gets a wife.

    A successful man is one who makes more money than his wife can spend.

    A successful woman is one who can find such a man.



    ''HAPPINESS''


    To be happy with a man, you must understand him a lot and love him a
    little.

    To be happy with a woman, you must love her a lot and not try to

    understand

    her at all.



    ''LONGEVITY''


    Married men live longer than single men do, but married men are a lot more
    willing to die.



    ''PROPENSITY TO CHANGE''


    A woman marries a man expecting he will change, but he doesn't.

    A man marries a woman expecting that she won't change, and she does.



    ''DISCUSSION TECHNIQUE''


    A woman has the last word in any argument.

    Anything a man says after that is the beginning of a new argument.



    ''HOW TO STOP PEOPLE FROM BUGGING YOU ABOUT GETTING MARRIED''


    Old aunts used to come up to me at weddings, poking me in the ribs and
    cackling, telling me, "You're next." They stopped after I started doing the
    same thing to them at funerals.



    SEND THIS TO A SMART WOMAN WHO NEEDS A LAUGH AND TO THE SMART GUYS YOU KNOW  CAN HANDLE IT. 

အပူဓာတ္ လြန္ကဲျခင္း

အပူခ်ိန္ အလြန္အမင္းမ်ားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္းမာေနသူမ်ားႏွင့္ မက်န္းမာသူမ်ား အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပဳမူက်င့္ၾကံေနထိုင္ႏိုင္ရန္ အၾကံျပဳခ်က္ တခ်ိဳ႔ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္းမာေနသူတေယာက္ ေနထုိင္ရန္ လိုအပ္ခ်က္က အရင္ပို႔စ္က ေမးခြန္းတခုရဲ့ ေအေျဖကို ျပန္ထည့္ထားလိုက္ၿပီး အပူဓါတ္ေၾကာင့္ ျပႆနာရင္ဆိုင္ေနရသူမ်ားအတြက္ အၾကံဥာဏ္က နယူးေဆာက္ေ၀းျပည္နယ္ TAFE (Technical and Further Study) မွ ထုတ္ေ၀တဲ့ ေရွးဦးသူနာ ျပဳစုနည္းစာအုပ္ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ေဖၚျပထားပါတယ္။ ကမာၻမွာ အေမရိကန္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက အပူခ်ိန္ကို ဖါရင္ဟိုက္ဒီဂရီနဲ႔ပဲ သံုးတယ္ ဆင္တီဂရိတ္ဒီဂရီကို မသံုးဘူးဆိုတာ သိထားၿပီး ကၽြန္မကိုးကားတဲ့ စာအုပ္က ၾသစေၾကးလ်ားက ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီဂရီကို စင္တီဂရိတ္နဲ႔ပဲ ေဖၚျပထားပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က စာဖတ္သူေတြသိေအာင္ ျပန္တြက္ဖို႔ကလည္း တြက္ခ်က္နည္း ေမ့ေနလို႔ အပူခ်ိန္ ဆင္တီဂရိတ္ကေန ဖါရင္ဟိုက္ေျပာင္းတဲ့ ပံုေသနည္းသိသူမ်ား ေက်းဇူးျပဳၿပီး C-Box မွာျဖစ္ေစ၊ မွတ္ခ်က္မွာ ျဖစ္ေစ ေရးထားေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ပို႔စ္ထဲမွာ ကၽြန္မ ျပန္ျဖည့္ေပးလိုက္မယ္။


အပူဓါတ္လြန္ကဲမႈဒဏ္ေၾကာင့္ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေနသူမ်ားအတြက္ အၾကံျပဳခ်က္

အပူဓတ္လြန္ကဲျခင္းကို Hyperthermia လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္ လိုအပ္တာထက္ မ်ားျပားလာျခင္းေၾကာင့္ Heat exhaustion ႏွင့္ Heat Stroke ဟူ၍ အဓိကျပႆနာ ႏွစ္မ်ိဳးကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ လူတေယာက္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ သာမန္အပူခ်ိန္က ၃၆-၃၇.၅ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ျဖစ္ၿပီး Heat Exhaustion ျဖစ္ပါက အပူခ်ိန္ ၄၀ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ႏွင့္ အထက္မွာ ရွိပါတယ္။ ျပင္ထန္တဲ့ ရာသီဥတု အပူခ်ိန္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ပူသည့္အခ်ိန္မွာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ မ်ားလြန္းျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ Heat stroke ကေတာ့ အပူခ်ိန္လြန္ကဲျခင္း (သို႔) တျခားအေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္ ရွိရာကေန ျပန္မက်ဘဲ တျဖည္းျဖည္းတက္လာၿပီး ဆက္တိုက္ အပူခ်ိန္ ျမင့္တက္လာရင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္အပူခ်ိန္မကို ျပန္က်ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါက Heat stroke က ဦးေႏွာက္ပ်က္စီးျခင္း၊ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္သတိမရႏိုင္တဲ့ အထိသတိလစ္ျခင္း (coma)၊ ေနာက္ဆံုး အသက္ေသဆံုးတဲ့အထိ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ Heat exhaustion က ကေလးမ်ားႏွင့္ အသက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား၊ ရာသီဥတုနဲ႔ မသင့္ေတာ္သင့္ အ၀တ္အစားမ်ား ၀တ္ဆင္ျခင္း၊ ပူအိုက္လြန္းေသာ ရာသီဥတုရွိျခင္းေၾကာင့္ အျဖစ္မ်ားၿပီး Heat stroke က ကိုယ္အေလးခ်ိန္ မ်ားလြန္းျခင္း၊ အရက္ကိုအလြန္အမင္း ေသာက္သံုးျခင္း၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားႏွင့္ မသန္စြမ္းသူ၊ က်န္းမာေရး ခၽြတ္ယြင္းေနသူေတြမွာ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္မွာ လက္ရွိအေျခအေနမွာ အပူဓာတ္ လြန္ကဲေနတဲ့ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနမွာေတာ့ ဘယ္သူမဆို ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျဖစ္လာရင္ လူနာကို တျခားမိသားစု၀င္ေတြက ဘယ္လိုကူညီရမယ္ဆိုတာကို သိထားသင့္ပါတယ္။

Heat exhaustion

Heat exhaustion လဏၡာမ်ားကေတာ့ ကိုယ္အပူခ်ိန္ ၄၀ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ရွိျခင္း၊ အားအင္ကုန္ခမ္းၿပီး အလြန္အမင္း ေခါင္းကိုက္ျခင္၊ ပ်ိဳ႕အန္ျခင္း၊ ေရဆာၿပီး အစာအိမ္လႈပ္ရွားျခင္း (stomach cramps)၊ ေခါင္းမူးျခင္း၊ ေမ့လဲျခင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ ဟန္ခ်က္ကို မထိန္းႏိုင္ျခင္း၊ ေခၽြးအလြန္အမင္းထြက္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

အကူအညီေပးရန္

-ေရွးဦးသူနာ ျပဳစုနည္းကုိ သိထားသူ ျဖစ္ပါက DRABC ကို မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ရန္
- လူနာက ပူတဲ့ေနရာမွာ ရွိေနပါက ေအးတဲ့ေနရာကို ေရႊ႔ေပးရန္
- လူနာကို လဲေလ်ာင္းေနေစရန္
-ၾကပ္တဲ့ အ၀တ္အစား၀တ္ထားသူ ျဖစ္ပါက ေျဖေလ်ာ့ေပးရန္
-ေရေအးနဲ႔ ေရပတ္တိုက္ေပးရန္၊
-ေရေအး (သို႔) အေအးအရည္တခုခုေပးရန္
-အပူမက်မခ်င္း ေရပတ္တိုက္ေပးၿပီး အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ကာ အေျခအေန မတိုးတက္လာဘဲ ပိုဆိုးလာပါက အျမန္ဆံုး ေဆးရံု၊ ေဆးခန္းပို႔ရန္လိုအပ္ပါတယ္။

Heat Stroke

Heat Stroke လကၡဏာမ်ားကေတာ့ အထက္ပါ Heat exhaustion မွာ ပါရွိတဲ့ အခ်က္မ်ားအျပင္ လူနာဟာ စိတ္ေထြျပားလာၿပီး အမူအရာ ေျပာင္းလာျခင္း၊ အျမင္မႈန္၀ါးလာျခင္း၊ ေသြးခုန္ႏႈန္း သိသိသာသာပိုျမန္လာျခင္း၊ အေရျပား ေျခာက္ေသြ႔ပူျပင္းျခင္း (ေခၽြးမထြက္ေတာ့ပါ)၊ တက္ျခင္း၊ သတိလစ္ျခင္း ခႏၶာကိုယ္အပူခ်ိန္ ၄၀ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ အထက္မွာပဲ ဆက္ရွိေျခင္း စသည့္အခ်က္မ်ားကို ေတြ႔ရမယ္။

အကူအညီေပးရန္

ခ်က္ခ်င္း၊ ေဆးရံုေဆးခန္း တင္ဖို႔လိုၿပီး ေဆးရံုေဆးခန္းနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ Ambulance staff, သူနာျပဳ၊ ဆရာ၀န္ စတဲ့ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ အေတြ႔ေသးခင္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း လိုက္နာပါ။

-ေရွးဦးသူနာ ျပဳစုနည္းကို သိပါက DRABC အတိုင္း လုပ္ပါ။
-အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေအးတဲ့ေနရာမွာ ထားပါ။
- သတိလစ္ေနပါက Recovery position လို႔ေခၚတဲ့ အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္ေအာင္ လည္ပင္းကို ေဘးေစာင္းထား၍ တျခမ္းေမွာက္လ်က္ အေနထားနဲ႔ ထားပါ။
- ေသြးေၾကာႀကီးမ်ား တည္ရွိရာ လည္ပင္း၊ ခ်ိဳင္းၾကားနဲ႔ ေပါင္ျခံတ၀ိုက္မွာ ေရခဲ (သို႔) ေရေအးကိုအ၀တ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း အိတ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း တင္ေပးပါ။
-သတိလံုး၀ ရေနေသးရင္ ေရေအး (သို႔) အေအးအရည္တခုခု တုိက္ပါ (သတိလစ္ျခင္း (သို႔) သတိရတခ်က္မရတခ်က္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မေပးရ)။

က်န္းမာေနသူမ်ားအတြက္ ကာကြယ္ရန္ အၾကံျပဳခ်က္

လူခႏၶာကိုယ္အတြင္းအျပင္၊ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ လူေတြ စားသံုးေနတဲ့ အစားအစာေတြမွာ ဘက္တီးရီးယားေတြ အျမဲတမ္း ရွင္သန္ေနပါတယ္။ ရာသီဥတု ပူတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘက္တီးရီးယားပြားႏႈန္းက သာမန္အခ်ိန္ထက္ အမ်ားႀကီးျမန္ပါတယ္။ ပူတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္က ေခၽြးေတြအရမ္းထြက္ၿပီး ေခၽြးနဲ႔အတူ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ေရဓါတ္၊ သတၱဳုဓါတ္ေတြ ဆံုးရႈံုးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခၽြးနဲ႔အတူ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဘက္တီးရီးယားေတြ အဆက္မျပတ္ထြက္ေနပါတယ္။ သာမန္ အေျခအေနမွာ ကိုယ္ခံအား ေကာင္းေနလို႔ စားစရာတခုကို ဒီအတိုင္း လက္မေဆးဘဲ ေကာက္စားလိုက္လို႔ ဘာျပႆနာမွ မရွိႏိုင္ေပမဲ့ အပူမ်ားတဲ့အခ်ိန္မွာ အေရျပားကထြက္ၿပီး လက္မွာ ကပ္ေနတဲ့ ပိုးမႊားေတြက သာမန္အေျခအေနထက္ ပိုမ်ားေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေရဓါတ္နဲ႔ သတၱဳဓါတ္ေတြ ဆံုးရႈံုးထားလို႔ ကိုယ္ခံအားကလည္း နည္းေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေတာ့ ပိုးပါသြားတဲ့ အစားအစာဟာ ေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးရဖို႔ သိပ္ကိုလြယ္ပါတယ္။ ၀မ္းေလွ်ာ၊ ၀မ္းကိုက္ ပ်ိဳ႔အန္တာေတြ ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ အဲဒီကတဆင့္ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ေရနဲ႔ သတၱဳဓါတ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈအား လံုး၀က်ဆင္းလို႔ ကိုယ္အပူအခ်ိန္ကို ပံုမွန္အတိုင္း မထိန္းႏိုင္ဘဲ ေအးလြန္းျခင္း၊ ပူလြန္းျခင္း ျဖစ္ကာ အသက္ဆံုးရႈံးေစႏိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပူလြန္းတဲ့အခ်ိန္မွာ အစာေရစာကို လံုေလာက္မွ်တေအာင္ စားသံုးၿပီး တကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းမႈ ရွိဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ အစာေရစာ လံုေလာကမွ်တဖို႔ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ပံုမွန္က်န္းမာေရးကို ထိန္းသိမ္းတဲ့ အာဟာရနဲ႔ သတၱဳဓါတ္မ်ား မခ်ိဳ႕တဲ့ေစရန္ႏွင့္ ေရဓါတ္မခန္းေျခာက္ေစရန္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္ ေရကို မ်ားမ်ားေသာက္ေပးဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ (အရင္ပို႔စ္က ေမးခြန္းတခုရဲ့ အေျဖကို အနည္းငယ္ ျဖည့္စြက္ထားပါတယ္)။ ေဒါက္တာ ဇိ၀ကရဲ့ ေရအက်ိဳး ၁၀ ပါးကိုလည္း ဒီေနရာမွာ သြးဖတ္ၿပီး လိုက္နာက်င့္သံုးပါက အပူဓါတ္လြန္ကဲျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ ဆက္ပြားအႏၱရယ္မ်ားကို တစိတ္တေဒသ ကာကြယ္ႏိုင္ေၾကာင္း အၾကံျပဳပါတယ္။

ျမန္မာျပည္သူမ်ားအားလံုး အပူလြန္ကဲျခင္းႏွင့္ ေရရွားပါးျခင္းမွ အျမန္ဆံုးလြန္ေျမာက္ႏိုင္ပါေစ။

''SMS Short Cuts''

1dRfl - wonderful
2 - to/too/two
2dA - today
2moro - tomorrow
2nite - tonite
3dom - freedom
4 - for
4get - forget
4N - foreign
ADN - any day now
AFAIK - as far as I know
AFAIR - as far as I recall
ASAP - as soon as possible
ATM - at the moment
B - be
B4 - before
B4N - bye for now
BB - bye-bye
Bf -boyfriend
BG - big grin
BION - believe it or not
BK - big kiss
BTDT - been there, done that
BTW - by the way
By - busy
C - see/sea
CB - call back
CUL - see you later
CWYL - chat with you later
DUZ - does
DUZNT - doesn't
F2F - free to talk?
G2G - got to go
Gf - girlfried
Gr8 - great
Grr - angry
H2 - how to
HUH - have you heard?
IC - I see
ICCL - I couldn't care less
IK - I know
ILU (or ILY) - I love you
in4ml - informal
KISS - keep it simple, stupid
KUTGW - keep up the good work
@ "At"
MSG "Message"
W "With"
ATB "All the best"
NE "Any"
W/O "Without"
B "Be, Bee"
NETHNG "Anything"
WKND "Weekend"
BCNU "I'll be seeing you"
NE1 "Anyone"
XLNT "Excellent"
BWD "Backward"
NO1 "No-one"
XOXOX "Hugs and kisses"
B4 "Before"
OIC "Oh, I see"
YR "Your"
C "See, Sea"
PCM "Please call me"
1 "One, Won"
CU "See you"
PLS "Please"
2 "Too, To, Two"
DOIN "Doing"
PPL "People"

.........................................

:) Original smiley
 :-) Classic smiley
;-) Wink
 :-)) Very happy
 |-) Hee-hee
:-D Laugh loud
 :-o Amazement
 :^D" Great! I like it!
 :-* Kiss
 <3 I love you
:-s Confusion
 {} No comment
 :-C Totally unbelievable
:-X Big wet kiss
 :-9 Licking lips
%-) Confused
 *:* Fuzzy face
 :-@ Screaming
 :-7 Wry remark
 :-p Sticking out tongue
:-( Frown
 :> Develish grin
 (:-|K- Dressed to kill
 :-|| Angry
 ::=)) Seeing double
:-> Hey
 |:-0 No explanation
 #:-) Hair in a mess
 >;-(' I am spitting mad
 #-) Partied all night
:-| Hmmm
 :-& Tongue-tied
 
..................................	

L8 - late
L8r - later
LMK - let me know
M8 - mate
MOF - matter of fact
MT - empty
MTE - my thoughts exactly
NAGI - not a good idea
Ne - any
Ne1 - anyone
No1 - no one
nrg - energy
OIC - Oh I see
OK - okay
ONNA - oh no, not again!
OTT- over the top
PCM - please call me
Pls - please
Ppl - people
PTL - praise the Lord
R - are
Re - regarding
RUOK - are you okay?
Spk - speak
Sry - sorry
SWAK - sealed with a kiss
THX - thanks
TTYL - talk to you later
TXT - text
U - you
U@ - you at? (where are you?)
UOK - you okay?
UR - your/you're
Usu - usually
W8 - wait
W84M - wait for me
W/ - with
Wan2 - want to
wn - when
WMF - works for me
XLNT - excellent
Y - why
YM - you mean
YR - yeah, right
GONNA "Going to"
SUM1 "Someone"
3SUM "Threesome"
GR8 "Great"
STRA "Stray"
4 "For, Four"
H8 "Hate"
THNQ "Thank you"
:-) "I'm happy"
L8 "Late"
THX "Thanks"
:-o "I'm surprised"
L8R "Later"
U "You"
:-( "Sad face"
LUV "Love"
UR "You are "
d:) "Baseball cap "
MOB "Mobile"
WAN2 "Want to?"
;-/ "Confused"
2DAY "Today"
F2T "Free to talk"
RUOK "Are you okay?"
2MORO "Tomorrow"
FWD "Forward"
RGDS "Regards"

..........................................

 (:-... Heart-broken
 %-) I'm tipsy but happy
#:-o Oh no!
 :-# My lips are sealed
 8-) Sender wears glasses
 :+( I'm hurt by that
 :*)? Are you drunk?
<:-0 Eeek!
 :-e I'm disappointed
 (-: Sender is left-handed
<:-) Dumb question
 ~o~ Bird
:@ Ouch!
 :-(*) Sick comment
(:-) Bald
:// Frustrated
 :3-< Dog
d:-) Hats off to your great idea
 :-$ Put your money where your mouth is
 :-{) Sender has moustache
 |-| Going to sleep
 :@) Pig
\o/ Praise the Lord
 *<:o) Clown
 :-{)} Sender has moustache & beard
 :=8) Baboon
 8^ Chicken
 ~#:-( Bad hair day
 :'-( I am crying
 :*) I' tipsy
:-o Oh
 O:-) Innocent
 &:-) Sender has curly hair

<<tabs txtMainTab "Timeline" "Timeline" TabTimeline "All" "All tiddlers"
TabAll "Tags" "All tags" TabTags "More" "More lists" TabMore>> 

Welcome To Zin Myo Blog

Zin Myo (Blog River For All)

http://zinmyo.tk

ေလ့လာစရာမ်ား

http://free-translator.imtranslator.net/speech.asp#ကိုယ့္ရဲ
့အဂၤလိပ္စာအသံထြက္မွန္မမွန္သိရေအာင္ စစ္ၾကည့္မယ္
http://www.tvunetworks.com/downloads/player.html World Live TV Channelၾကည့္ လို ့ရၿပီေပါ့
http://www.malwarebytes.org/mbam.php Malware အတြက္ ေဆာ႕ဝဲလ္ အသစ္ပါ..။
http://imtranslatorpro.ourtoolbar.com/ ေဒါင္းလြတ္ ကိုယ့္ရဲ
့အဂၤလိပ္စာအသံထြက္မွန္မမွန္သိရေအာင္ စစ္ၾကည့္မယ္
http://widgia.com/animated-dancers/ ကေနတဲ့ပံုေလးေတြလိုခ်င္
http:// http://www.zwani.com/ ပံုလွလွေလးေတြ လိုခ်င္ရင္
http://: http://myanmaritpros.com/ ကြန္ပ်ဴတာ အေမးအေၿဖမ်ားေလ႔လာရန္....
http://www.thelist.com/countrycode.html#top ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႔ ကုတ္ကို သိခ်င္ရင္....
http://mmastrology.myanmarbloggers.org/ ျမန္မာ့ရိုးရာ ေဗဒင္ ႏွင့္ နကၡတ္
http:// http://chitoophoto.blogspot.com/ blog ႏွင့္ I T နည္းပညာ
http:// http://www.deathclock.com/index.cfm ကုိယ္ဘယ္ေန ့ ေသမလဲ
သိခ်င္ၾကပါသလား....
http:// https://mail.google.com/mail/?ui=2&ik=6af78d8a85&view=att&a......
ကြန္ၿပဴတာအတြက္ ေနာက္ခံ ကိုယ္႔ပံုနဲ႔ ၿမင္ကြင္း...
http:// http://sharingtofrds.blogspot.com/ နည္းပညာ အတြက္ ေလ႕လာရန္...
http:// http://www.myanmarisp.com/computer_ict ကြန္ၿပဴတာ နဲ႔ သတင္း နည္းပညာ..
http://www.imagechef.com/ ကိုယ္႔ပံုေလးေတြနဲ႔ Logo / Icon ေလးေတြလုပ္ခ်င္ရင္..
http://photofunia.com/ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ျမင္ဖို႔.....
http://www.topsecretemail.com/Encode_Message.cfm Email ေတြကို
လံုျခံဳေအာင္ ပို႔ၾကမယ္..
http://www.passwordmeter.com/ သင္သံုးေနတဲ႔ Password လံုျခံဳမႈ
ရွိရဲ႔လား..စစ္ခ်င္ရင္...
http://burglish.googlepages.com/fontconv.htm ျမန္မာ တျခားေဖာင္႔မွ
ေဇာ္ဂ်ီေဖာင္႔ သို႔ ေျပာင္းခ်င္ရင္...
http://burglish.googlepages.com/testarea.htm ျမန္မာ လက္ကြက္ ေလ႔က်င္႔ရန္ေနရာ...
http://www.photoshoptalent.com Photoshop ေလ႔က်င္႔ခန္းနဲ႔ ျပိဳင္ပြဲေတြ..
http://delicious.com/ ေပၚျပဴလာအျဖစ္ဆုံး website..ေတြကို ရွာရန္..
http://www.mmphotoshop.net Photoshop ကိ ုျမန္မာလိုေလ႔လာဖို႔...
http://www.whatismyipaddress.com Gtalk မွ ႏိုင္ငံ လိမ္ေျပာသူမ်ားကို ဖမ္းဖို႕...
http://www.4shared.com/file/80626166/b5161ee5/GTunnel.html?cau2=403tNu...
GTunnel.exe ကိုလိုခ်င္ရင္....
http://www.ultrareach.com/ ေက်ာ္္မယ္ ၊ ခြမယ္ ဆိုရင္....
http://www.yousendit.com/ ဖိုင္တြဲၾကီးၾကီးေတြ ပို႔ခ်င္ရင္...(၁)
http://www.sendthisfile.com/ ဖိုင္တြဲၾကီးၾကီးေတြ ပို႔ခ်င္ရင္...(၂)
http://www.send6.com ဖိုင္တြဲၾကီးၾကီးေတြ ပို႔ခ်င္ရင္...(၃)
http://www.drhardware.com/ Hardware ကိုစစ္တဲ႔ software ..(၁)
http://www.lavalys.com/ Hardware ကိုစစ္တဲ႔ software...(၂)
http://www.spadixbd.com/ Hardware ကိုစစ္တဲ႔ software ....(၃)
http://technorati.com/ Blog ေတြရဲ႕စာရင္းကို ရွာခ်င္ရင္....
http://www.alpha.com.mm/alphaprice/alphaprice.php ကြန္ပ်ဴတာ
ေစ်းႏႈန္းတြက္ခ်င္ရင္...
http://www.memtest86.com/ Memory ကိုစစ္ဖို႔ software......
http://winkkk.com/glitters14_comments_Hearts_&_Love.html ခ်စ္သူအတြက္
ပံုလွလွေလးေတြ ယူရန္
http://www.heidi.ie/ Windows ကို မထိေစပဲ ဖိုင္ေတြကို ဖ်က္တဲ႔ software........
http://www.download.com/ThreatFire-AntiVirus-Free-Edition/3000-2239...
နဲ႔ Virus ကိုရွင္းတဲ႔ software.....
http://www.gadwin.com/printscreen/Print Screen ဖမ္းတဲ႔ Software...
http://www.optimizingpc.com/index.html Software ေတြ အစံုဆံုးေနရာ...
http://www.abstradrome.com/ Hard Disk ကိုေသြးသစ္ေလာင္းတဲ႔ software..
http://www.runtime.org/data-recovery-downloads.htm Hard Disk အတြက္
Recover လုပ္တဲ႔ software....
http://www.softpedia.com/get/System/Hard-Disk-Utils/Partition-Magic.sh...
Hard Disk ကို Partition ခ်တဲ႔ software...
http://www.heidi.ie/Window ကို မပါေစပဲ Hard Disk ကိုဖ်က္တဲ႔ software...
http://www.customizetalk.com/ Gtalk အေၾကာင္းစံုစံု သိခ်င္ရင္...
http:// http://www.vintelligence.blogspot.com/ Java အေၾကာင္းသိလိုသမွ်..
http:// http://www.pcworld.com/ ကြန္ပ်ဴတာ အေၾကာင္း ဘာထူးလဲ..(PC World)..
http:// http://www.zwani.com/ ပံုလွလွေလးေတြ လိုခ်င္ရင္
http:// http:// http://www.ebooksbank.com/ E-Books ေတြကူးဖိူ႔...
http:// http://www.mediaringtalk.com ဖုန္းအလကားေျပာရဖို႔ေနရာ......
http:// http://www.w3schools.com/ ပရိုဂမ္သမားေတြအတြက္....
http://www.brothersoft.com/ Software ေတြ ကူးမယ္ဆိုရင္...
http://www.flashvortex.com/index.php စိတ္၀င္စားစရာ စာလံုးေလးေတြ...
http:// http://www.books-hive.com ၿမန္မာ E-books ေတြ....
http:// http:// www.myanmarengineer.org အင္ဂ်င္နီယာဆိုင္ရာနဲ႔
ကြန္ပ်ဴတာဆုိင္ရာ နည္းပညာေတြ ေဆြးေႏြးျဖန္႔ေ၀ေပးေနတဲ့ ေနရာ..
http:// http://www.adobetutorialz.com Adobe ရဲ႕ Photoshop
နဲ႔သက္ဆုိင္တဲ႔ tool ေတြေလ့လာစရာ
http:// http:// www.mcpa.org.mm/ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကြန္ပ်ဴတာပညာရွင္
အသင္းရဲ႕ ၀က္ဘ္ဆိုက္...
http:// http://www.reader.google.com Google reader တဲ႔ေဟ႔...
အသံုးျပဳနည္းကိုေတာ႔ Blog နံပါတ္ 46 မွာေရးထားပါတယ္..
http://free.avg.com/download-avg-anti-virus-free-edition AVG Antivirus
Download အလကားရတဲ႔ေနရာ....
http://www.insideoe.com/resources/ Outlook Express ကိုျပင္တဲ႔ေနရာ...
http://www.webroot.com/En_US/index.html Webroot Antivirus & Spyware
Software ယူဖို႔ေနရာ..
http://www.mymyanmar.net/2g/ ျမန္မာယူနီကုတ္ အေၾကာင္းေလ႔လာဖို႔..
http://isoft.ygn.cc/ ျမန္မာ႔ ပညာရွင္မ်ားကို ေလ႕လာဖို႔...
http://www.softpedia.com/get/internet/E-mail/Mail/Utilities/Gmail-Mana...
Gmail Manager လုပ္တဲ႔ Software..(၁)
http://www.longfocus.com/firefox/ Gmail Manager လုပ္တဲ႔ Software ....(၂)
https://addons.mozilla.org/en-US/firefox/browse/type:1/cat:5 Download
Management လုပ္တဲ႔ Software..
http://www.imtoo.com/dvd-ripper-platinum.html DVD ထဲက သီခ်င္းေတြကို
ျဖတ္တဲ႔ေတာက္တဲ႔ Software..(1)
http://besweet.notrace.dk/ DVD ထဲက သီခ်င္းေတြ ျဖတ္တဲ႔ ေတာက္တဲ႔ Software..(၂)
http://www.computeractive.co.uk/downloads/backup-and-recovery
ဒီဂ်စ္တယ္ကင္မရာမွ မွားဖ်က္မိေသာ ပံုမ်ားကို ျပန္ရွာေပးေသာ Software..(၁)
http://www.objectrescue.com/download/ ဒီဂ်စ္တယ္ကင္မရာမွ မွားဖ်က္မိေသာ
ပံုမ်ားကို ျပန္ရွာေပးေသာ Software..(၂)
http://www.xilisoft.com/ DVD ျဖတ္တဲ႔ Software...
http://www.mp4converter.net/download.html?ID=1 MP4 လုပ္တဲ႔ Software ေတြ...
http://www.dbpoweramp.com/ WAV မွ MP3 ေျပာင္းေပးတဲ႔ Software..
http://www.miksoft.net/comments.htm Video ဖိုင္ေတြဖြင္႔တဲ႔ Software...
http://www.cucusoft.com/ DVD ကူးတဲ႔ Software ေတြ..
http://www.softpedia.com/get/Antivirus/Trojan-Remover.shtml Trojan
(ထရိုဂ်န္) ကိုရွင္းတဲ႔ Software...
http://www.infinadyne.com/flashretriever.html Memory Card ထဲမွ ပံုေတြ
၊ ဗီဒီယိုေတြ ၊ သီခ်င္းေတြ မွားဖ်က္မိရင္ ျပန္ယူေပးတဲ႔ Software..
http://www.wnsoft.com/ ပံုေတြကို Album အလိုက္ပို႔လို႔ရတဲ႔ Software...
http://www.freedownloadscenter.com/Search/internet_cleaner.html
Internet သံုးထားတဲ႔အတြက္ မလိုတဲ႔ ဖိုင္ေတြကိုဖ်က္တဲ႔ Software...
http://www.powerkaraoke.com/src/prod_karaokecdgcreatorpro.php
ကာရာအိုေက ဆိုလို႔ရတဲ႔ Software...
http://www.lostpassword.com/ Password ေတြကို ရွာေပးတဲ႔ Software..
http://www.pcdocpro.com/ PC ထဲက အမွားေတြကို ျပတဲ႔ Software ...
http://www.acronis.com.sg/ Partition ခ်တဲ႔ Software...(၁)
http://www.partitionmanager.com/ Partition ခ်တဲ႔ Software....(၂)
http://www.soft32.com/download_151.html Partition ခ်တဲ႔
Software....(၃)...(ကၽြန္ေတာ္႔ အၾကိဳက္ဆံုး Software..ေပါ႔.)
http://www.styopkin.com/ ပံုေတြကုိ အမည္လြယ္လြယ္ေပးတဲ႔ Software...(၁)
http://www.fastphotorenamer.com/ ပံုေတြကို အမည္လြယ္လြယ္ေျပာင္းေပးတဲ႔
Software...(၂)
http://www.infinadyne.com/download.shtml CD/DVD ေကာင္းမေကာင္း စမ္းတဲ႔
Software....
http://www.download3000.com/download_27264.html ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ႔
ဖိုင္ ကိုရွာတဲ႔ Software...
http://www.manageengine.com/products/desktop-central/software-hardware...
Windows Product Key ကိုရွာတဲ႔ Software...
http://www.messx.net/download.php English - Myanmar အဘိဓာန္
Software...(ဖုန္း ၊ PC ေတြအတြက္ပါ ရတယ္..ဟဲဟဲ ပိုက္ဆံေတာ႔
ေဆာင္ထားေပါ႔..)
http://dictionary.all-channel.com/ English - Myanmar - English Online
အဘိဓာန္...(၁)
http://www.burmese-dictionary.org/ Myanmar-English-Myanmar Online အဘိဓာန္...(၂)
http://www.ayinepan.com/literature/dictionary/ English - Myanmar
အဘိဓာန္စာအုပ္....
http://www.monywa.org/fonts/index.htm English - Myanmar ေဖာင္႔မ်ား.....
http://www.mtvmusic.com/ MTV MUSIC ေတြလိုခ်င္ရင္...
http://www.keronsoft.com/ ပံုေတြအမ်ားၾကီးကို တစ္ခါတည္း နာမည္ေျပာင္းတဲ႔
Software...
http://www.acutesystems.com/ Mac မွ Window သို႕ ဖိုင္ေျပာင္းေပးတဲ႔ Software....
http://www.spadixbd.com/ Program ေတြ PC ထဲမွာ ေနရာယူတာကို ၾကည္႔တဲ႔ Software...
http://www.axialis.com/download/iw.html Icon လုပ္တဲ႔ Software...
http://www.softfields.com/ ပံုေတြကို တျပိဳင္နက္ၾကည္႔တဲ႔ Software.....
http://www.lavasoft.de/ Adware ကိုရွင္းေပးတဲ႔ Software...
http://www.irfanview.com/ File အားလံုးကို ၾကည္႔လို႔ရတဲ႔ Software...
http://www.passmark.com/products/keytest.htm Keyboard ကိုစစ္တဲ႔ Software...
http://www.passmark.com/products/pt.htm Performance ကိုစစ္တဲ႔ Software....
http://www.passmark.com/products/bit.htm PC ကို BurnIn စစ္တဲ႔ Software...
http://www.testlog.com/ Program ေတြကို Test Plan လုပ္ျပီးစစ္ေပးတဲ႔ Software....
http://www.passmark.com/products/wirelessmonitor.htm Wireless WiFi
လုပ္ေပးတဲ႔ Software...
http://www.passmark.com/products/batmon.htm UPS & laptop computer
battery ေတြကို စစ္ေပးတဲ႔ Software...
http://www.passmark.com/products/monitortest.htm Monitor မွ CRT & LCD
မ်က္နွာျပင္ ပံုရိပ္ေတြကို စစ္ေပးတဲ႔ Software..
http://www.passmark.com/products/modemtst.htm Modem ေကာင္း ၊
မေကာင္းစစ္ေပးတဲ႔ Software...
http://www.passmark.com/products/soundcheck.htm Sound Card
ကိုစစ္ေပးတဲ႔ Software...
http://www.passmark.com/products/oscheck.htm Operation System
ကိုစစ္ေပးတဲ႔ Software...
http://myanmaritpros.com/profiles/blog/show?id=1445004%3ABlogPost%3A67...
ISA Server .ကိုျမန္မာလို ေလ႕လာဖို႔.....(၁)
http://myanmaritpros.com/group/smenetworking ISA server ကို ျမန္မာလို
ေလ႔လာဖို႔...(၂)
http://download.cnet.com/Active-SMART/3000-2086_4-10055071.html?part=d...
Active SMART Software လိုခ်င္ရင္..
http://www.brothersoft.com/google-talk-shell-70998.html Gtalk Shell
လုပ္ဖို႔ Software....(၁)
http://www.softpedia.com/progDownload/google-talk-shell-Download-71248...
Gtalk Shell လုပ္ဖို႔ Software....(၂)
http://portableapps.com/apps/utilities/toucan USB drives ေတြအတြက္
Password ေပးတဲ႔ software..
လုူပ္ပံု လုပ္နည္းကို Blog နံပါတ္ 92 မွာ
ေရးထားပါတယ္..။ေလ႕လာၾကည္႔ပါ...။လုပ္ထားသင္႔ပါတယ္..။
http://www.malwaresweeper.com/ malware ေတြကို သတ္တဲ႔ Software...
http://www.mediafire.com/download.php?ym02owyxyxb Malware sweeper
ေဒါင္းလို႔ မရဘူးဆိုလို႔...
http://www.mediafire.com/download.php?mw20ofgdmll Memory Strick
ထဲကဟာေတြကို ဖြတ္ေပးတဲ႔ ေဆာ႔ဝဲလ္....
http://www.freepdfconvert.com/ pdf ဖိုင္ေတြေျပာင္းတဲ႔ ေဆာဝဲလ္......
http://sagarwarmyae.net/flash_songs/%E1%80%99%E1%80%84%E1%80%B9%E1%...
http:// http://vn247.net/flash/Relax/drink-cafe.swf ေကာ္ဖီခ်င္ရင္ေသာက္ဖို႔ပါ...
http://www.buttonbeats.com/downloads.html ကီးဘုတ္တီးမလားဘာတီးမလဲ
http://www.mtvmusic.com/ MTV MUSIC ေတြလိုခ်င္ရင္...
http://www.mtvmusic.com/ MTV MUSIC ေတြလိုခ်င္ရင္...
http://www.download3000.com/download_27264.html ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ႔
ဖိုင္ ကိုရွာတဲ႔ Software...
http://www.softfields.com/ ပံုေတြကို တျပိဳင္နက္ၾကည္႔တဲ႔ Software..
www.ehow.com/how_2124668_remove-trojan-virus.htm ဗိုက္ရဒ္ စကင္းမ်ား
free ေဒါင္းႏိုင္သည္
http://www.ning.com Ning ၀က္ဆိုဒ္ျပဳလုပ္နည္း
www.worldenglishinstitute.org (အဂၤလိပ္စာေလ့လာလိုသူမ်ားအတြက္ TOEFL
အေထာက္အကူျပဳစာစဥ္ရရွိႏိုင္သည္)
2. www.shareme.com (ကြန္ပ်ဴတာပညာရပ္မ်ား၊ စီးပြားေရးပညာရပ္မ်ားအပါအ၀င္
ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္မ်ားအေၾကာင္းစံုလင္စြာရရွိႏိုင္သည္)
3. www.learningpage.com (ဘာသာရပ္အေတာ္စံုပါသည္။ လူလတ္ပိုင္းမ်ားေလ့လာသင့္သည္)
4. http://www.myanmarnlp.org.mm/index.php ( အဂၤလိပ္မွ ျမန္မာသို
ဘာသာျပန္ဆိုႏိုင္သည့္ ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္စမ္းသပ္ရန္အတြက္ အခမဲ့ ရယူႏိုင္သည္)
http://www.myanmarnlp.org.mm/index.php?option=com_content&view=...
5. www.merriam-webster.com (အဂၤလိပ္စာေလ့လာသူမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုးေနရာျဖစ္သည္)
6. www.commerce-database.com (စီးပြားေရးစကားအသံုးမ်ားကို ေလ့လာႏိုင္ေသာ
အဘိဓါန္ျဖစ္သည္)
7. www.computerweekly.com (နည္းပညာဆိုင္ရာ သတင္းစံုေဖာ္ျပထားသည္)
8. http://knowfree.net (စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖတ္႐ႈႏုိင္၊ ကူးယူႏုိင္သည္)
9. www.fixya.com ( အလြန္ေကာင္းပါသည္ အိမ္သံုးလွ်ပ္စစ္
ပစၥည္းမ်ားအတြက္ျပင္ဆင္နည္း၊ အသံုးျပဳနည္းမ်ား အေတာ္စုံလင္ပါသည္)
10. www.universalclass.com (အြန္လိုင္းေပၚမွ
အေ၀းေရာက္သင္ယူႏုိင္ေသာတကၠသိုလ္ျဖစ္သည္။ ရုပ္ျမင္စနစ္ျဖင့္
တိုက္႐ိုက္သင္ယူႏုိင္သည္)
11. www.houseofplant.co.uk (အိမ္တြင္းပန္းအလွဆင္နည္းပညာမ်ားအေၾကာင္းေလ့လာႏုိင္သည္)
www.thelinuxlab.net
www.lpi.org (Linux စနစ္ကိုေလ့လာႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ စာေမးပြဲမ်ား
အေၾကာင္းလည္ပါရွိသည္)
2. www.helpwithpcs.com (ကြန္ပ်ဴတာသင္ခန္းစာမ်ားကို အမ်ဳိးအစားစံုလင္စြာေတြ႕ရသည္)
3. www.simplehelp.net (မိမိကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္၍ ျပႆနာမ်ားရွိခဲ့လွ်င္
ေမးျမန္းႏိုင္သည္)
4. www.asia-oss.net (Open Source စနစ္ကိုေလ့လာသူမ်ား မျဖစ္မေန၀င္ေလ့လာသင္သည္)
5. www.databasejournal.com (Database သီးသန္႔စုစည္းထားသည္။ အလြယ္တကူသင္ယူႏုိင္သည္)
6. www.wwpi.com (ကြန္ပ်ဴတာပညာရပ္မ်ားအျပင္၊ Network ပညာမ်ားကိုလည္းသင္ယူႏိုင္သည္)
7. www.fstutorials.com
www.psdfreebee.com (Photoshop နည္းပညာကို
စလယ္ဆံုးေလ့က်င့္ခန္းမ်ားစြာျဖင့္ ေလ့လာႏိုင္သည္)
8. www.educational-software.com (ေဆာ့ဖ္၀ဲဘာသာရပ္မ်ားကို ေလ့လာသင္ယူႏိုင္သည္)
9. www.educationalsoftware.co.uk (ေဆာ့ဖ္၀ဲဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ယူႏုိင္သည္)
10. www.okino.com (ဂရပ္ဖစ္သံုးေဆာ့ဖ္၀ဲဘာသာရပ္မ်ားစြာကို ေလ့လာႏို္င္သည္)
www.emailaccount.com (Domain မ်ားစြာကို
စိတ္ၾကိဳက္ရႏိုင္ၿပီးလြယ္ကူသံုးခ် အခမဲ့ရေသာ mail ျဖစ္သည္)
2. www.gawab.com (Language မ်ားစြာကို စိတ္ၾကိဳက္ရႏုိင္ၿပီး
လြယ္ကူစိတ္ၾကိဳက္ရႏိုင္ၿပီးလြယ္ကူသံုး ခ် အခမဲ့ရေသာ mail ျဖစ္သည္)
3. www.inbox.com (သံုးအားေကာင္းၿပီး လိုင္း၀င္ထြက္လြယ္ကူျမန္ဆန္ကာ 5GB
ေပးထားေသာ free mail ၀န္ေဆာင္မႈျဖစ္သည္)
4. www.hotmail.com (Microsoft မွ လႊင့္တင္ထားေသာ ၀န္ေဆာင္မႈျဖစ္သည္)
5. www.mail.com (အလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားစြာကိုရရွိသံုးစြဲႏိုင္သည္)
6. www.myway.com (အလွဆံုးေသာျပင္ဆင္မႈမ်ားျဖင့္ ရရွိႏိုင္ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္)
7. www.dora.com (၎တြင္လည္း ျပင္ဆင္ပံုအလွတစ္မ်ိဳးႏွင့္ ျမင္ေတြ႔ရရွိႏိုင္သည္)
8. http://mail.yahoo.com (အတန္အသင့္ နာမည္ရွိေသာ yahoo mail ျဖစ္သည္)
9. www.eudora.com (နာမည္ေတာ့ရွိပါတယ္ ျမန္မာပရိသတ္နည္းပါတယ္)
10. www.30gigs.net (အခမဲ့ 30GB ရရွိႏိုင္ေသာ ေမးလ္ ၀န္ေဆာင္မႈျဖစ္သည္)

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ဂ်ာနယ္ေလးေတြဖတ္ရေအာင္

www.popularmyanmar.com (ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ေလးေနာ္)
www.weeklyeleven.com (eleven ဂ်ာနယ္စံု)
www.myanmar.com (ေၾကးမံု၊ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာဖတ္ရေအာင္)
www.mrtv3.net.mm (ဒါလည္းသတင္းစာေရာဖတ္လုိ႕ရပါတယ္)
www.snapshop.com (လွ်ပ္တစ္ျပက္ဂ်ာနယ္)
www.phatpa.com (ဖတ္ပါ့ သတင္းဂ်ာနယ္ )
www.people.com.mm (မဂၢဇင္း စာအုပ္ေလးေနာ္)
www.myanmarinternetjournal.com (အင္တာနက္ဂ်ာနယ္ဖတ္ရေအာင္)
www.myanmar.mmtimes.com (ျမန္မာတိုင္းစ္ ဂ်ာနယ္ကိုျမန္မာလုိဖတ္မယ္ေနာ္)
www.soccermyanmar.com (ေဘာလံုးသတင္းေတြအစံုပါတယ္)
www.livescore.com (ေဘာလံုးပြဲစဥ္ေတြၾကည့္မယ္)
www.asianbookie.com (ေဘာလံုးပြဲေပါက္ေၾကးေတြၾကည့္မယ္)
www.perfectmagazineonline.com (ေအာင္ျမင္မဂၢဇင္းေလးေနာ္)
www.studying-singapore.com (ေက်ာင္းေလွ်ာက္တာေတြ ၾကည့္ခ်င္ရင္)
www.jivitahospital.org (ဇီ၀ိတဒါနေဆးရုံ အေၾကာင္း သိခ်င္ရင္)
www.bobo.6te.net (ကေလးမ်ား အတြက္ ဘုိဘုိရဲ႕ေလာကနက္ဂိမ္းနဲ႕ ကာတြန္း)
www.myanmarmedicine.com (ေဆးပညာအေၾကာင္းဖတ္ခ်င္ရင္
www.most.gov.mm (နည္းပညာတကၠသိုလ္အေၾကာင္းေတြသိခ်င္ရင္)
www.ucsy.edu.mm (ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ခ်င္ရင္)
www.bagan.net.mm (ျမန္မာတယ္လီပုိ႕စ္အေၾကာင္းသိခ်င္ရင္)
www.myanmartraining.com (ႏုိင္ငံတကာေက်ာင္းေတြအေၾကာင္းသိခ်င္ရင္)
www.mysuboo.com (ဒါကေတာ့ စုဗူးေလးေနာ္)
www.mmthingyan.com (ျမန္မာသၾကၤန္အေၾကာင္းဖတ္ခ်င္ရင္)
www.ainmat.com (ဘယ္လုိအိမ္မက္ေတြမက္ထားလဲၾကည့္ခ်င္ရင္)
www.myanmarelottery.com (အြန္လုိင္းကေနထီတိုက္ရေအာင္ေနာ္)
www.myanmarspace.com (ေဆာင္ပါးေတြနဲ႕ဗြီဒီယိုေတြၾကည့္မယ္ေနာ္)
www.myanmaritpros.com (နည္းပညာအေၾကာင္းေလးေတြဖတ္ရေအာင္)
www.dhamadarna.net ( ဓမၼဒါန )
www.myanmarengineer.org ( ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာမ်ားအသင္း )
www.ourmandalay.net (ကၽြႏု္တို႕ ရဲ႕ မႏၱေလး )
www.myanmarchatonline.org (onlineသတင္းေလးေတြ )

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ျမန္မာဗီြစီဒီ

www.minthila.com
www.shweo.com

ရုပ္ရွင္ဆုိဒ္ပါ ၿမန္မာ ၊ တရုတ္ ၊ကုိးရီးယား ၊ အဂၤလိပ္ ၊ အေမရိကန္
ကားမ်ားနဲ႔ ႏူိင္ငံေပါင္းစုံကကားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္

http://www.mayhninaye.com/mayhninaye_movie_video_1.html
http://www.luungediary.com/moviepage.htm
http://www.freewebs.com/khayan_pyar_einmet_group/
http://www.myanmarworld.com/Foreign_Movies.html
http://www.burmeseclassic.com/
http://www.moviesfoundonline.com/movies.php
http://www.shwegifts.com/new/
http://hantun.uni.cc/index1.php
http://www.shwestore.com/
http://www.mysoju.com/#korean-drama
http://quicksilverscreen.com/
http://www.atomicmovies.com/home.html
http://moviesister.com/
http://www.southparkzone.com/
http://www.flurl.com/media/
http://www.familyguynow.com/season.php?id=1


;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

ပုံမ်ားတင္ႏူိင္သည္႔ sites မ်ား

• http://imageshack.us/
• http://photobucket.com/
• http://www.loonapix.com ပံုေတြျပင္လို႔ရတယ္

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ sites ေတြပါ

• www.mentalhelp.net
• www.healthy.net
• www.tripprep.com
• www.cancerweb.ncl.ac.uk
www.mhyawlintchin.blogspot.com
www.myanmarmedicine.com

ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးက ငယ္ငယ္ေလးတည္းက အတူႀကီးျပင္းလာၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို အၿမဲအေဖာ္ေခၚၿပီး ရြာျပင္ဖက္က ေခ်ာင္းစပ္မွာ ငါးသြားဖမ္းေလ့ရွိတယ္။ ငါးဖမ္းျပန္တိုင္း ေကာင္ေလးရဲ႕ပလိုင္းထဲမွာ ငါးေတြကအျပည့္... ေကာင္မေလးမွာေတာ့ လက္ဗလာနဲ႔ ျပန္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ ငါးမရခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးက မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူး။

ညစာစားခါနီး အိမ္ေရွ႕တံခါးေခါက္သံၾကားေတာ့ ေကာင္မေလးက တံခါးဖြင့္ၾကည့္တယ္။ တံခါးေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေတြ႔ေတာ့ ႏုတ္ခမ္းစူၿပီး လွည့္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ကပ်ာကယာေရွ႕တက္ၿပီး "နင့္ငါးေတြ ငါဖမ္းပစ္လိုက္တာ ေဆာရီးေနာ္. ေရာ့ ဒါနင့္အတြက္" လို႔ ေတာင္းပန္ၿပီး ငါးေတြထည့္ထားတဲ့ ဖန္ငါးကန္ေလးကို လွမ္းေပးတယ္။ စူေနတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏုတ္ခမ္းေလးေျပေလ်ာ့သြားၿပီး အၿပံဳးပန္းတစ္ပြင့္ ဖူးပြင့္လာခဲ့တယ္။ ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ ကေလးဘဝကို အဲဒီလို အျပစ္ကင္းကင္း သူတို႔ျဖတ္သန္းရင္း တေျဖးေျဖး ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတယ္။

အဲဒီ "ေဆာရီး" က ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။

ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို အၿမဲစေနာက္တတ္တယ္။ ေကာင္မေလးငိုတဲ့အထိ သူအစသန္ခဲ့သလို ေကာင္မေလးရယ္တဲ့အထိ သူေခ်ာ့တတ္ခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႕စက္ဘီးကို အၿမဲေလခိုးေလ်ာ့ၿပီး တစ္ေနရာမွာ ပုန္းေနတတ္တယ္။ ေျခမကိုင္၊ လက္မကိုင္မီျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း သူ႔ဆီဆက္လာမယ့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ဖုန္းကို သူေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးဆီက ေလခိုးေလ်ာ့တဲ့သူခိုးကို ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းသံေတြ နားေထာင္ၿပီး သူသေဘာက်ေနတတ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေကာင္မေလးရဲ႕ အဲဒီလိုအျပဳအမႈကို သူအရမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့တယ္။

ေခ်ာင္းၾကည့္ရာကေန ေကာင္ေလးထြက္လာၿပီး အေဝးကအခုမွ ေရာက္လာဟန္နဲ႔ ေလမရွိတဲ့စက္ဘီးကို ကူတြန္းေပးတတ္တယ္။ ေဘးက ပြစိပြစိေရရြတ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူခိုးရယ္ေနတတ္တယ္။ ၿပီးမွ စိတ္မေကာင္းဟန္နဲ႔ "ေဆာရီး.... ငါမွားသြားတယ္" လို႔ ေတာင္းပန္တတ္တယ္။ က်ိန္ဆဲေနတဲ့ ေကာင္မေလးႏုတ္ခမ္းေတြ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားၿပီ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒီလိုမလုပ္ဖို႔ ေကာင္ေလးကို ဆံုးမတတ္တယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ အဆံုးအမေအာက္မွာ ေကာင္ေလးက ေခါင္းငံု႔လို႔..... ေန႔ရက္ေတြကို ရယ္ေမာျခင္းနဲ႔ သူတို႔အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။

အဲဒီ "ေဆာရီး" က ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး ကိုယ္စီအလုပ္ဝင္ၾကတယ္။ ေကာင္ေလးကအလုပ္မ်ားၿပီး နားရက္ေတြ သိပ္မရွိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ေကာင္ေလးကို အျပစ္တင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူတို႔ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေကာင္မေလးငိုေတာ့ ေကာင္ေလးက "ဒါ ငါ့အလုပ္အတြက္" လို႔ ေျဖရွင္းတယ္။

ဒီလိုေသြးေအးစစ္ပဲြက ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေကာင္မေလးက မေနႏိုင္ပါဘူး။ ေကာင္ေလးကို ျပန္ေခၚၿပီး စစ္ေျပၿငိမ္းေၾကာင္း လက္နက္ခ်တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ေခၚလိုက္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ရန္ျဖစ္တိုင္းလည္း ေကာင္မေလးဖက္ကစၿပီး ေျပၿငိမ္းတာခ်ည္းပဲ။

အဲဒီႏွစ္က ေကာင္မေလးရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ ေမြးေန႔ပဲြလုပ္ေပးမယ္လို႔ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ဂတိေပးတယ္။ ေမြးေန႔မွာ ေကာင္ေလးအလာကို ေကာင္မေလးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ညနက္သန္းေခါင္အထိ၊ မိုးလင္းတဲ့အထိ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ မနက္ႏိုးလာတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းရာေတြ စြန္ထင္းလို႔.... ေကာင္ေလးေရာက္လာေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးရင္း "ေဆာရီးေနာ္... နင့္ကို ငါလက္ထပ္ပါရေစ" ဆိုၿပီး လက္စြပ္တစ္ကြင္းထုတ္ေပးတယ္။

အဲဒီ "ေဆာရီး" က တစ္ဘဝစာကို တာဝန္ယူရဲတဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။

မဂၤလာေဆာင္ အတူေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္အကိုင္ေတြ ပိုတိုးတက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးအတြက္ ေန႔တိုင္းခ်က္ျပဳပ္၊ ေလွ်ာ္ဖြပ္နဲ႔ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးက ေစ်းသြားတိုင္း ငါးေလးေတြဝယ္လာၿပီး ကန္ေလးထဲမွာ ေမြးထားတတ္တယ္။ "ဘာေၾကာင့္လဲ" လို႔ ေကာင္ေလးေမးခဲ့ရင္ ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ သူၿပံဳးေနခဲ့တတ္တယ္။

တေျဖးေျဖး ေကာင္ေလးအိမ္ျပန္ေနာက္က်လာတယ္။ ျပန္လာတိုင္းလည္း ေရေမႊးနံ႔တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးက ေကာင္ေလးကိုယ္မွာ ကပ္ၿငိလာတတ္တယ္။ ဒါကို ေကာင္မေလး မေမးခင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ေကာင္ေလးေျဖရွင္းတတ္တယ္။ အဲဒီကစ ေကာင္မေလး စကားသိပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ အရင္ကလိုလည္း မသြက္လက္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္မွလည္း သိပ္မသြားေတာ့ဘဲ မရႊင္မပ်နဲ႔ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းေနတတ္ခဲ့တယ္။ ခံစားခ်က္မ်ားတဲ့ ကိုရီးယားကားေတြၾကည့္ၿပီး ေကာင္မေလးငိုေနတတ္တယ္။

ေနာက္ပိုင္း ေကာင္ေလးေနာက္က်ျပန္လာတိုင္း သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ေရေမႊးနံ႔တစ္မ်ဳိးပဲ ရတတ္ေတာ့တယ္။ ေကာင္မေလးဘာမွ မေမးခဲ့ပါဘူး။ ဒါကိုေကာင္ေလးက မလံုသလိုနဲ႔ "ေဆာရီး... ဒီေန႔ အလုပ္မွာ စားပဲြေသာက္ပဲြရွိျပန္တယ္" လို႔ ေျပာတတ္တယ္။

အဲဒီ "ေဆာရီး" က လိမ္ညာျခင္းအစရဲ႕ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။

တေျဖးေျဖး အလုပ္အေၾကာင္းျပၿပီး ေကာင္ေလး အိမ္မျပန္လာခဲ့ေတာ့ဘူး။ အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေလ၊ ေဘးက ေျမႇာက္ပင့္တဲ့လူမ်ားေလနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ေန႔ရက္ေတြက ေျမႇာက္ပင့္သံေတြၾကားထဲမွာ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာနဲ႔ ကုန္ဆံုးခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ အိမ္ထဲအိမ္ျပင္ေတာင္ အထြက္နည္းခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အိမ္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ၿပီးေနခဲ့တယ္။ အရင္တုန္းက ေကာင္ေလးနဲ႔ေျပာမကုန္ႏိုင္တဲ့ တီတီတာတာစကားေလးေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္မေလးက တစ္ေယာက္ထဲ အေဖာ္မဲ့လို႔ အထီးက်န္ေနခဲ့ရတယ္။

ေကာင္ေလးကို "ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမလဲ?" လို႔ ေမးတိုင္း ေကာင္ေလးက အစာသီးနင္သြားတဲ့အသံနဲ႔ "ေဆာရီး... ငါအလုပ္မ်ားေနတယ္" လို႔ ျပန္ေျဖတတ္တယ္။ ဖုန္းခြက္ကို မသာမယာခ်ရင္း ေကာင္မေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေကာင္ေလးဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ျပန္လာမလဲဆိုတာကို သူမေမးခဲ့ေတာ့ဘူး။

အဲဒီ "ေဆာရီး"က ဝတ္ေက်တမ္းေက်ေျပာတဲ့ ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။

ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိမ်ဳိး ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုယ္သူ အလွစျပင္ခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးအိမ္မျပန္တာဟာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ သူ႔ရုပ္ရည္ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး အလွေတြ သူစျပင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေဆာင္မွရႏိုင္မယ္၊ တြန္႔ဆုတ္ေနလို႔ မျဖစ္မွန္း သူသိခဲ့တယ္။

အဲဒီေန႔က ေကာင္မေလးအလွေတြျပင္ၿပီး ေကာင္ေလးဆီကို သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္ဆီ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူသြားခဲ့တာျဖစ္သလို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လဲဟုတ္ခဲ့တယ္။ ဓာတ္ေလွကားခလုတ္ကို ႏွိပ္ၿပီး ေကာင္ေလးအၿမဲေျပာတဲ့ "အလုပ္မ်ားတယ္" ဆိုတဲ့ေနရာကို သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ ခမ္းခမ္းနားနားျပင္ထားတဲ့ ကုမၸဏီေထာင့္တိုင္းကို သူလိုက္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ေနရာတိုင္းက လွပလို႔ေနတယ္။ ဝရန္တာကိုျဖတ္ၿပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ရံုးခန္းဆီ သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရံုးခန္းတံခါးကို သူသာသာေလး တြန္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္တ့ဲ တခဏ သူအံ့ၾသမင္သက္သြားမိတယ္။

သူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာ ေတြ႔ရတဲ့သူက သူ႔ခင္ပြန္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး...
သူ႔စက္ဘီးကို ေလအၿမဲခိုးေလ်ာ့တဲ့ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ ေကာင္ေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူး...
ငါးေတြဖမ္းၿပီး ကန္ထဲထည့္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးလည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး....

တစ္ျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အၾကည္ဆိုက္ေနတဲ့ ေယာက္်ား၊ ေသြးသားေတြ ဆာေလာင္ေနတဲ့ အရိုင္းတိရစာၦန္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

ေကာင္မေလးကိုေတြ႔ေတာ့ ေကာင္ေလးက ကပ်ာကယာ ေျဖရွင္းဖို႔လုပ္တယ္။ ေနရာကေန ေကာင္မေလး ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္ေတာ့ ေနာက္ကေန ေကာင္ေလးအေျပးလိုက္တယ္။ အဲဒီညက မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္း ရြာသြန္းလို႔.........

ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံေတြကို ေကာင္မေလး ဂရုမစိုက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ "ေဆာရီးပဲ.... နင့္ကိုပဲ ငါခ်စ္ပါတယ္ကြာ... နင့္ကိုပဲ ငါတကယ္ခ်စ္တာပါ" တဲ့။ ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံေတြ မိုးသံနဲ႔အတူ ေရာေထြးလို႔ ေကာင္မေလးမၾကားခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီ "ေဆာရီး" က လူကိုထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့ေဆာရီး ျဖစ္ပါတယ္။

ေကာင္မေလးကို ေကာင္ေလးရွာမေတြ႔ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ေကာင္မေလးေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးမရွိေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ကမာၻက ေမွာင္မည္းလို႔... အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး။ ေန႔ရက္ေတြကို အရက္နဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို လိုက္ရွာခ်င္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့ ေကာင္မေလးကို ဘယ္သြားရွာရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္းက သူပဲရွိခဲ့တာမို႔ ဖုန္းအလာကို ေစာင့္ေနဖို႔ပဲ ေကာင္ေလးတတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ ဖုန္းေတြလြတ္သြားမွာစိုးလို႔ ဖုန္းကို (၂၄)နာရီလံုး ဖြင့္ၿပီးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

ေကာင္ေလးရဲ႕ ဒီလိုေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္းက ႏွစ္ဝက္အထိၾကာသြားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ စာတိုက္ကေန ဗူးေလးတစ္လံုး ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဗူးထဲမွာ ေခ်ာင္းငါးေလးေတြရဲ႕ နမူနာရုပ္ၾကြေလးေတြပါတယ္။ ငါးတခ်ဳိ႕က သစ္ရြက္ေလးေဘးမွာ၊ တခ်ဳိ႕က ျမက္ေတြၾကားထဲမွာ ပံုစံအမ်ဳိးအမ်ဳိးနဲ႔ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဗူးထဲမွာ စာတစ္ေစာင္လည္းပါၿပီး စာထဲမွာ ဒီလိုေရးထားပါတယ္။

"နင့္ကိုေတြ႔ဖို႔ ငါ့မွာ သတၱိမရွိခဲ့ဘူး။ ငါေပ်ာ့ညံ့လြန္းလို႔ျဖစ္မယ္ ဒါမွမဟုတ္ နင့္ကိုငါ လံုးဝမေတြ႔ခ်င္လို႔လည္းျဖစ္မယ္။ ငါ ေနေကာင္းတယ္။ နင့္ကိုခဲြၿပီး ဘယ္လိုရွင္သန္ရမယ္ဆိုတာကို ငါသိခဲ့တယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါ ဂရုစိုက္ေကြၽးေမြးႏိုင္ခဲ့တယ္။ နင့္အျပန္ကို ငါေန႔တိုင္း ေစာင့္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဟင္းေတြ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ၿပီး ေအးစက္သြားတဲ့အထိ ငါေစာင့္စရာ မလိုခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဖုန္းလည္း ငါမသံုးေတာ့ဘူး။ နင့္အတြက္နဲ႔ (၂၄)နာရီလံုး ဖုန္းကို ငါဖြင့္ထားစရာလဲ မလိုေတာ့ဘူး။

ငါ့ကိုယ္ငါ ဘယ္လိုၾကင္နာရမယ္ဆိုတာကို ငါနားလည္သြားၿပီ။ လွပတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားရမယ္ဆိုတာကို ငါသိသြားၿပီ။ နင့္ကို ဘယ္လိုခ်စ္ရမယ္ဆိုတာကို ငါေမ့လိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါ့အခ်စ္ေတြကို အနာတရျဖစ္ေအာင္ နင္ေဆာ့ကစားခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ကို ငါးကန္ေအာက္မွာ ငါဖိထားခဲ့တယ္။ နင္လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ ဒီလိပ္စာအတိုင္း ငါ့ကိုပို႔ေပးခဲ့ပါ။ ေဆာရီးပဲ.... ငါစိတ္ေတြ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သြားခ့ဲပါၿပီ"

လိပ္စာအတိုင္း ေကာင္မေလးကို ေကာင္ေလးသြားရွာခဲ့တယ္။ ရင္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ ေကာင္မေလးဆီက ခြင့္လြတ္ျခင္းေတြယူၿပီး ေကာင္မေလးမရွိရင္ သူ႔ဘဝ မရွင္သန္ရဲတဲ့အေၾကာင္းေျပာဖို႔ ေကာင္ေလးလိုက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့သူက ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ေကာင္ေလးဆီက စာေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္သြားပါတယ္လို႔ ေကာင္မေလးအေဖက စိတ္မေကာင္းစြာေျပာတယ္။ ေကာင္ေလးအသိေတြ ခ်ာခ်ာလည္ကုန္တယ္။ ေနာင္တေတြက တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ သူ႔တစ္သက္စာေတာင္ ထမ္းပိုးလို႔ မႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

တခ်ဳိ႕ "ေဆာရီး" က အဲဒီလိုနည္းနဲ႔ အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ့္ကို တစ္သက္တာ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ လူတိုင္းႀကံဳၾကရမွာပဲ။ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္တန္ဖိုးထားသူကို ျမတ္ႏိုးတတ္ပါေစ။ "ေဆာရီး"ဆိုတဲ့ ေတာင္းပန္မႈတိုင္းက "ကိစၥမရွိပါဘူး"ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ လဲလွယ္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို မျမင္ႏိုင္တဲ့ အနာတရနဲ႔ဒဏ္ရာေတြ မေပးမိပါေစနဲ႔။ ဒါဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုးကို ထိခိုက္နာက်င္ေစပါတယ္။

ဒီပံုျပင္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မွ်ေဝေပးပါ။
"အခ်စ္"ဆိုတာကို ခံစားေစၿပီး "ေဆာရီး"ကို အလြယ္တကူ မေျပာမိဖို႔ သူတို႔နားလည္တတ္ပါေစ.... 

/*{{{*/
/*Monochrome Theme for TiddlyWiki*/
/*Design and CSS by Saq Imtiaz*/
/*Version 1.0*/
/*}}}*/
/*{{{*/

body {background:#3b3b3b; color:#ffffff; font:13px Verdana, Helvetica, sans-serif;
	}

#header {padding: 0em 0em 0em 0em; background:transparent;	font-family: arial,helvetica; font-size:12px;
 }

.siteTitle {
padding-top:5px;
float:left;
font-family: 'Trebuchet MS' sans-serif;
font-weight: bold;
font-size: 32px;
color: #ccc; margin-right:2em;margin-left:0.5em;
}

#topMenu br {display:none;}
#topMenu a, #topMenu .tiddlyLink, #topMenu .button {margin:0em; color:#666; padding:15px 15px 10px 15px;padding-top:1.6em;border:none; border-right: 1px solid #666;float:left;}
#topMenu {border-left: 1px solid #666;  float:left;margin:0;}
#topMenu a:hover {color:#ccc; background:#3b3b3b;}

#displayArea {margin-left:1.35em; margin-right:17.65em; margin-top:0.5em; padding-top:1em; padding-bottom:10px;}

.tiddler {background:#3b3b3b; margin-bottom:20px; padding:1em 2em 1em 2em;}

a, a:hover{
color:#fff;
text-decoration: none; background:transparent;
}

.viewer a, .viewer a:hover{border-bottom:1px dotted #fff; font-weight:normal;}

.viewer .button, .editorFooter .button{
color: #fff;
border: 1px solid #fff;
}

.viewer .button:hover,
.editorFooter .button:hover, .viewer .button:active, .viewer .highlight,.editorFooter .button:active, .editorFooter .highlight{
color: #fff;
background: #3B3B3B;
border-color: #3b3b3b;
}

.title {color:#ccc; font-family:'Lucida Grande', Verdana, Sans-Serif; font-size:1.5em;
}

.subtitle, .subtitle a { color: #777; font-size: 0.95em;margin:0.2em;}
.shadow .title{color:#777;}

.toolbar {font-size:90%;}
.selected .toolbar a {color:#666;border:0;}
.selected .toolbar a:hover {color:#999; background:transparent;border:0;}

.toolbar .button:hover, .toolbar .highlight, .toolbar .marked, .toolbar a.button:active{color:#666;border:0; background:transparent;border:0;}

.tagging, .tagged {
border: 1px solid #555;
background-color: 	#444;
}

.selected .tagging, .selected .tagged {
background-color: 	#3B3B3B;
border: 1px solid #666;
}

.tagging .listTitle, .tagged .listTitle {
color: #666;
}

.selected .tagging .listTitle, .selected .tagged .listTitle {
color: #aaa;
}

.tagging .button, .tagged .button {
color:		#838383;
}
.selected .tagging .button, .selected .tagged .button {
color:#c3c3c3;
}

.highlight, .marked {background:transparent; color:#111; border:none; text-decoration:underline;}

.tagging .button:hover, .tagged .button:hover, .tagging .button:active, .tagged .button:active {
border: none; background:transparent; text-decoration:underline; color:#333;
}

#sidebarOptions {margin-top:1em;}
#sidebar {margin-right:1.35em;}

#sidebarTabs .tabContents {	
	font-family: arial,helvetica;}

#sidebarOptions a, #sidebarOptions a:hover{border:none;color:#666;}
#sidebarOptions a:hover, #sidebarOptions a:active {background:#454545; color:#ccc;}
#sidebarTabs .tabContents {background:#454545;border:0px solid #666; border-right:1px solid #454545;}
#sidebarOptions input {background:#ccc; border:1px solid #666;}

#sidebarTabs .tabContents .tiddlyLink, #sidebarTabs .tabContents .button{color:#666;font-weight:normal;}
#sidebarTabs .tabContents .tiddlyLink:hover, #sidebarTabs .tabContents .button:hover {color:#ccc; background:transparent;}
.listTitle {color:#777;}

#sidebarTabs .tabSelected,#sidebarTabs .tabSelected:hover{background:#454545;border:none;color:#ccc; border:1px solid #454545;}
#sidebarTabs .tabUnselected{background:#3B3B3B; border:1px solid #454545; color:#666;}

   #sidebarTabs .txtMoreTab .tabSelected,
   #sidebarTabs .txtMoreTab .tab:hover,
   #sidebarTabs .txtMoreTab .tabContents{
color: #ccc;
background: #3B3B3B; border:1px solid #3B3B3B;
}

   #sidebarTabs .txtMoreTab .tabUnselected {

color: #777; border:1px solid #3B3B3B;
background: #454545;
}


#sidebarTabs .tabContents .button:hover, #sidebarTabs .tabContents .highlight, #sidebarTabs .tabContents .marked, #sidebarTabs .tabContents a.button:active{color:#ccc; background:transparent;}

   #sidebarOptions .sliderPanel {
background: #454545; font-size: .9em;
}

#sidebarOptions .sliderPanel input {border:1px solid #666; background:#ccc;}
#sidebarOptions .sliderPanel .txtOptionInput {border:1px solid #666;width:9em;}

#sidebarOptions .sliderPanel a {font-weight:normal; color:#666;background-color: #454545; border-bottom:1px dotted #333;}

#sidebarOptions .sliderPanel a:hover {
color:#ccc;
background-color: #454545;
border:none;
border-bottom:1px dotted #111;
}

.popup {
background: #3B3B3B;
border: 1px solid #454545;
}

.popup li.disabled {
color: #000;
}

.popup li a, .popup li a:visited {
color: #777;
border: none;
}

.popup li a:hover {
background: #3b3b3b;
color: #c3c3c3;
border: none;
}
.popup hr {
	color: #777;
	background: #777;
	border-bottom: 1px;
}

.listBreak div{
	border-bottom: 1px solid #777;
}

#messageArea {
border: 4px dotted #ccc;
background: #454545;
color: #777;
font-size:90%;
}

#messageArea .button{

color: #3B3B3B;
background:#ccc;
border: 1px solid #ccc;
}

#messageArea .button:hover {

color: #ccc;
background: #3B3B3B;
border-color: #3B3B3B;
}

.viewer blockquote {
border-left: 5px solid 		#3B3B3B; background:#3B3B3B
}

.viewer table, .viewer td {
border: 1px solid 	#2E2E2E;
}

.viewer th, thead td {
background: #3B3B3B;
border: 1px solid #3B3B3B;
color: #ccc;
}
.viewer pre {
border: 1px solid #3b3b3b;
background: #5F5F5F;
}

.viewer code {
color: #c3c3c3; background:#5f5f5f;
}

.viewer hr {
border-top: dashed 1px #222; margin:0 1em;
}

.editor input {
border: 1px solid #ccc; margin-top:5px;
}

.editor textarea {
border: 1px solid #ccc;
}

h1,h2,h3,h4,h5 { color: 		#9c9c9c; background: transparent; padding-bottom:2px; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; }
h1 {font-size:18px;}
h2 {font-size:16px;}
h3 {font-size: 14px;}

နယူးေယာက္ျမိဳ႔ရွိ မိုးေမွ်ာ္ အေဆာက္အဦး ပိုင္ရွင္တဦးသည္ လစဥ္
ကုန္က်ေသာ ဓာတ္ေလွကား ျပဳျပင္ခအတြက္ စိတ္ဆင္းရဲေနရသည္။ အေၾကာင္းမွာ
ျမင့္မားေသာ အေဆာက္အအံု ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခလုတ္ႏုိပ္တိုင္း ခ်က္ခ်င္း
ေရာက္မလာေသာ ဓာတ္ေလွကားကို လူအခ်ဳိ႔က စိတ္မရွည္သျဖင့္ ခလုတ္ကို ထပ္သလဲလဲ
ႏိွပ္ၾကေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ခလုတ္မီးလင္းေနသည္ကို ေတြ႔ေသာ္လည္း
တခ်ဳိ႔လူမ်ားက တျခားလူ ႏိွပ္ျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ ထူးဆန္းေသာ
လက္ညဳိးႏွင့္ ႏွိပ္လိုက္ရမွ ဓာတ္ေလွကား အျမန္ေရာက္လာမည္ဟု ထင္တတ္ၾကသည္။
သတိေပး ေၾကာ္ညာစာမ်ား ေရးကပ္ခဲ့ ေသာ္လည္း အခ်ည္းႏွီးသာ ျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ အၾကံဥာဏ္ေပးႏိုင္သူအား ထိုက္တန္ေသာဆု ခ်ီးျမွင့္မည္ဟု
ပိုင္ရွင္က ေၾကာ္ညာလိုက္သည္။

စိတ္ပညာရွင္ တဦးက ေလွကားေရွ႔တြင္ ၾကည့္မွန္တခ်ပ္ တပ္ဆင္လိုက္မွ ျပႆနာမွာ
ေျပလည္သြားခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ဓာတ္ေလွကား အသံုးျပဳသူမ်ားက မိမိ၏
အလွ်င္စလိုႏိုင္ေသာရုပ္ကို မွန္ထဲတြင္ ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မွန္ထဲက
ကိုယ့္ပံုကို ျပန္ေတြ႔မွ လူမ်ားက စည္းကမ္း သိမ္ေမြ႔သြားတတ္ၾကသည္။
လူအံုၾကားထဲ တိုးေနသူမ်ားပင္ မွန္ေရွ႔ေရာက္လွ်င္ ယဥ္ေက်းကုန္ၾကသည္။
စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ေလွကားအလာ ကို ေစာင့္တတ္ၾကသည္။ မွန္ကား ဤမွ်
အစြမ္းထက္လွသည္။

တစ္ခါတရံ လူမ်ားက ၾကည့္ရဆိုးေသာ အမႈအရာမ်ားကို တမင္ လုပ္ေနၾကျခင္း
မဟုတ္ေပ။ ထိုအမႈအရာမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ မေတြ႔ျမင္ရ၍သာ
လုပ္မိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လူအျဖစ္ ဖန္ဆင္းလာစဥ္က အဘယ္ေၾကာင့္
မ်က္စိႏွစ္လံုးကို တစ္ေနရာစီခဲြျပီး တလံုးက တျခားလူကို ၾကည့္ဖို႔ႏွင့္
က်န္တလံုးက မိမိကိုယ့္ကို ၾကည့္ဖို႔အျဖင့္ မဖန္ဆင္းခဲ့သနည္း။ ယခုအခါ
မ်က္လံုးႏွစ္လံုးမွာ တျခားလူကို ၾကည့္ရန္ အတြက္ျဖစ္ျပီး အကယ္၍ မွန္သာ
မရွိခဲ့လွ်င္ လူမ်ားက ကိုယ့္ပံုစံကို ကိုယ္သိႏိုင္ၾကမည္ မထင္ေပ။

“ငါ (self referent)” ဆိုေတာ့ အသံုးႏွုန္းသည္ ေနာက္က်မွ
ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ကေလးငယ္မ်ားသည္ မွန္ထဲက ပံုရိပ္မွာ
မိမိျဖစ္ေၾကာင္းကို (၂ႏွစ္)သား အရြယ္ေရာက္မွ သိၾကသည္။ လူ၀ံ မွလဲြ၍ အျခား
ေမ်ာက္မ်ားက မွန္ထဲမွ ကိုယ့္ပံုရိပ္ကို မသိၾကေခ်။ စမ္းသပ္မႈတခုတြင္
တိရိစာၦန္မ်ားကို ေမ့ေဆးေပးျပီး မ်က္ႏွာကို အနီမွတ္ျဖင့္ ျခစ္လိုက္ၾကသည္။
ေမ့ေဆးျပယ္ေသာအခါ မွန္ထဲက မိမိပံုကို ၾကည့္ေစခဲ့သည္။ လူ၀ံက မွန္ၾကည့္ျပီး
ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ပြတ္သပ္တတ္သည္မွ လဲြ၍ အျခားအေကာင္မ်ားက မိမိပံုရိပ္ကို
မသိၾကေခ်။ ဤစမ္းသပ္မႈကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မွန္ထဲက မိမိပံုရိပ္ကို
သိႏိုင္ရန္ မွတ္ဥာဏ္ အရည္အခ်င္း ျမင့္မားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ပို၍ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေသာ စမ္းသပ္မႈတခုက မ်ဳိးမတူေသာ ဥမွ
ေပါက္ဖြားလာေသာ ငွက္ကေလးမ်ား မိမိ၏မ်ဳိးရိုးကို သိႏိုင္
မသိႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ပညာရွင္မ်ားက ကဲြ်ဇရက္ (cowbird,starling) ဟု
ေခၚေသာ ငွက္ဥကို စာကေလးသိုက္ထဲ ထည့္ထားခဲ့သည္။ ဥမွ အေကာင္ေပါက္ေသာ္
ကြ်ဲဇရက္က မိမိကုိယ္ကို စာကေလးဟု မထင္ခဲ့သည့္အျပင္
မ်ဳိးတူငွက္မ်ားႏွင့္သာ မိတ္လိုက္ခဲ့သည္။ မိမိကုိယ္ကို စာကေလး မဟုတ္မွန္း
မည္သို႔ ခဲြျခား သိႏိုင္ခဲ့သနည္း.?

Cornell University ရွိ စမ္းသပ္မႈတခုမွာ ဥမွေပါက္စ ကြ်ဲဇရက္အား
အျခားငွက္မ်ားႏွင့္ ခဲြေမြးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ငွက္တခ်ဳိ႔၏ အေမြးမ်ားအား
အေရာင္ဆိုးေပးျပီး က်န္ငွက္မ်ားကို နဂိုအတိုင္းရွိေစသည္။ ခဲြေမြးထားေသာ
ငွက္ကေလး(၂)လျပည့္ေသာအခါ အေရာင္ဆိုးထားေသာ ငွက္ႏွင့္ မဆိုးထားေသာ
ငွက္မ်ားၾကား လြတ္ေပးလိုက္သည္။ ခဲြေမြးခံရေသာ ငွက္မွာ မိမိႏွင့္
အေရာင္တူသည့္ ငွက္ႏွင့္သာေနေၾကာင္း ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ စမ္းသပ္မႈကို
ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ငွက္မွာ မိမိ၏အက်င့္ႏွင့္ စရိုက္ကို
ခဲြျခားသိျမင္ႏိုင္စြမ္း ရွိခဲ့သည္။ ဦးေႏွာက္ထဲရွိ ပံုစံျပား
(template)က အျခားငွက္မ်ားႏွင့္ မိမိကိုယ့္ကို ႏိုင္းယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္ခဲ့သည ္။ ထို႔ေၾကာင့္ “မ်ဳိးတူခ်င္းစု” ဆိုေသာ အရာမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။

ဤစမ္းသပ္မႈမွာ အလြန္အေရးပါသည္။ တိရိစာၦန္မ်ားက မိမိ၏ အက်င့္စရိုက္ႏွင့္
ကိုယ့္ကို သိျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိ သည္။ လူျဖစ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာမႈ
မ်က္လံုး ႏွစ္လံုးစလံုးကို တျခားလူ၏ မ်က္ေခ်းကိုသာ ၾကည့္ရန္ထားျပီး
ကိုယ့္မ်က္ေခ်းကို မျမင္တတ္ခဲ့ၾကေပ။ သို႔ေသာ္ ထိုအားနည္းခ်က္ကို မွန္က
ျဖည္႔ေပးခဲ့သည္။ အလြယ္ဆံုး ဥပမာတစ္ခုမွာ အိမ္ရွင္၏ ခက္ထန္ေသာ
မ်က္ႏွာကိုေတြ႔မွ ရိုေသ သိမ္ေမြ႔သြားတတ္ေသာ အိမ္ေစကဲ့သို႔ပင္။ မွန္သည္
လူသားတို႔အတြက္ အလြန္အေရးပါေသာ ပစၥည္းတခုဟုဆိုလွ်င္ မွားလိမ့္မည္
မထင္ေပ။

|~ViewToolbar|closeTiddler closeOthers +editTiddler easyEdit > fields syncing permalink references jump|
|~EditToolbar|+saveTiddler -cancelTiddler deleteTiddler|

/***
Description: Contains the stuff you need to use Tiddlyspot
Note, you also need UploadPlugin, PasswordOptionPlugin and LoadRemoteFileThroughProxy
from http://tiddlywiki.bidix.info for a complete working Tiddlyspot site.
***/
//{{{

// edit this if you are migrating sites or retrofitting an existing TW
config.tiddlyspotSiteId = 'zinmyo';

// make it so you can by default see edit controls via http
config.options.chkHttpReadOnly = false;
window.readOnly = false; // make sure of it (for tw 2.2)
window.showBackstage = true; // show backstage too

// disable autosave in d3
if (window.location.protocol != "file:")
	config.options.chkGTDLazyAutoSave = false;

// tweak shadow tiddlers to add upload button, password entry box etc
with (config.shadowTiddlers) {
	SiteUrl = 'http://'+config.tiddlyspotSiteId+'.tiddlyspot.com';
	SideBarOptions = SideBarOptions.replace(/(<<saveChanges>>)/,"$1<<tiddler TspotSidebar>>");
	OptionsPanel = OptionsPanel.replace(/^/,"<<tiddler TspotOptions>>");
	DefaultTiddlers = DefaultTiddlers.replace(/^/,"[[WelcomeToTiddlyspot]] ");
	MainMenu = MainMenu.replace(/^/,"[[WelcomeToTiddlyspot]] ");
}

// create some shadow tiddler content
merge(config.shadowTiddlers,{

'TspotOptions':[
 "tiddlyspot password:",
 "<<option pasUploadPassword>>",
 ""
].join("\n"),

'TspotControls':[
 "| tiddlyspot password:|<<option pasUploadPassword>>|",
 "| site management:|<<upload http://" + config.tiddlyspotSiteId + ".tiddlyspot.com/store.cgi index.html . .  " + config.tiddlyspotSiteId + ">>//(requires tiddlyspot password)//<br>[[control panel|http://" + config.tiddlyspotSiteId + ".tiddlyspot.com/controlpanel]], [[download (go offline)|http://" + config.tiddlyspotSiteId + ".tiddlyspot.com/download]]|",
 "| links:|[[tiddlyspot.com|http://tiddlyspot.com/]], [[FAQs|http://faq.tiddlyspot.com/]], [[blog|http://tiddlyspot.blogspot.com/]], email [[support|mailto:support@tiddlyspot.com]] & [[feedback|mailto:feedback@tiddlyspot.com]], [[donate|http://tiddlyspot.com/?page=donate]]|"
].join("\n"),

'WelcomeToTiddlyspot':[
 "This document is a ~TiddlyWiki from tiddlyspot.com.  A ~TiddlyWiki is an electronic notebook that is great for managing todo lists, personal information, and all sorts of things.",
 "",
 "@@font-weight:bold;font-size:1.3em;color:#444; //What now?// &nbsp;&nbsp;@@ Before you can save any changes, you need to enter your password in the form below.  Then configure privacy and other site settings at your [[control panel|http://" + config.tiddlyspotSiteId + ".tiddlyspot.com/controlpanel]] (your control panel username is //" + config.tiddlyspotSiteId + "//).",
 "<<tiddler TspotControls>>",
 "See also GettingStarted.",
 "",
 "@@font-weight:bold;font-size:1.3em;color:#444; //Working online// &nbsp;&nbsp;@@ You can edit this ~TiddlyWiki right now, and save your changes using the \"save to web\" button in the column on the right.",
 "",
 "@@font-weight:bold;font-size:1.3em;color:#444; //Working offline// &nbsp;&nbsp;@@ A fully functioning copy of this ~TiddlyWiki can be saved onto your hard drive or USB stick.  You can make changes and save them locally without being connected to the Internet.  When you're ready to sync up again, just click \"upload\" and your ~TiddlyWiki will be saved back to tiddlyspot.com.",
 "",
 "@@font-weight:bold;font-size:1.3em;color:#444; //Help!// &nbsp;&nbsp;@@ Find out more about ~TiddlyWiki at [[TiddlyWiki.com|http://tiddlywiki.com]].  Also visit [[TiddlyWiki.org|http://tiddlywiki.org]] for documentation on learning and using ~TiddlyWiki. New users are especially welcome on the [[TiddlyWiki mailing list|http://groups.google.com/group/TiddlyWiki]], which is an excellent place to ask questions and get help.  If you have a tiddlyspot related problem email [[tiddlyspot support|mailto:support@tiddlyspot.com]].",
 "",
 "@@font-weight:bold;font-size:1.3em;color:#444; //Enjoy :)// &nbsp;&nbsp;@@ We hope you like using your tiddlyspot.com site.  Please email [[feedback@tiddlyspot.com|mailto:feedback@tiddlyspot.com]] with any comments or suggestions."
].join("\n"),

'TspotSidebar':[
 "<<upload http://" + config.tiddlyspotSiteId + ".tiddlyspot.com/store.cgi index.html . .  " + config.tiddlyspotSiteId + ">><html><a href='http://" + config.tiddlyspotSiteId + ".tiddlyspot.com/download' class='button'>download</a></html>"
].join("\n")

});
//}}}

| !date | !user | !location | !storeUrl | !uploadDir | !toFilename | !backupdir | !origin |
| 25/11/2010 13:46:34 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///E:/Tiddly%20Spot/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . | ok |
| 25/11/2010 13:59:44 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///E:/Tiddly%20Spot/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . |
| 25/11/2010 14:02:47 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///E:/Tiddly%20Spot/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . | ok | ok |
| 25/11/2010 15:16:01 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///E:/Tiddly%20Spot/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . |
| 15/12/2010 10:38:52 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///E:/Tiddly%20Spot/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . | ok |
| 17/12/2010 13:05:38 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///E:/Tiddly%20Spot/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . | ok |
| 17/12/2010 13:25:50 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///E:/Tiddly%20Spot/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . |
| 15/03/2011 16:49:15 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///C:/Users/zinmyo.oo/Desktop/Tiddlyspot%20Zin%20Myo/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . | ok |
| 15/03/2011 17:16:20 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///C:/Users/zinmyo.oo/Desktop/Tiddlyspot%20Zin%20Myo/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . | ok |
| 01/04/2011 13:35:38 | Zin Myo | [[zinmyo.html|file:///C:/Users/zinmyo.oo/Desktop/Tiddlyspot%20Zin%20Myo/zinmyo.html]] | [[store.cgi|http://zinmyo.tiddlyspot.com/store.cgi]] | . | [[index.html | http://zinmyo.tiddlyspot.com/index.html]] | . |

/***
|''Name:''|UploadPlugin|
|''Description:''|Save to web a TiddlyWiki|
|''Version:''|4.1.3|
|''Date:''|Feb 24, 2008|
|''Source:''|http://tiddlywiki.bidix.info/#UploadPlugin|
|''Documentation:''|http://tiddlywiki.bidix.info/#UploadPluginDoc|
|''Author:''|BidiX (BidiX (at) bidix (dot) info)|
|''License:''|[[BSD open source license|http://tiddlywiki.bidix.info/#%5B%5BBSD%20open%20source%20license%5D%5D ]]|
|''~CoreVersion:''|2.2.0|
|''Requires:''|PasswordOptionPlugin|
***/
//{{{
version.extensions.UploadPlugin = {
	major: 4, minor: 1, revision: 3,
	date: new Date("Feb 24, 2008"),
	source: 'http://tiddlywiki.bidix.info/#UploadPlugin',
	author: 'BidiX (BidiX (at) bidix (dot) info',
	coreVersion: '2.2.0'
};

//
// Environment
//

if (!window.bidix) window.bidix = {}; // bidix namespace
bidix.debugMode = false;	// true to activate both in Plugin and UploadService
	
//
// Upload Macro
//

config.macros.upload = {
// default values
	defaultBackupDir: '',	//no backup
	defaultStoreScript: "store.php",
	defaultToFilename: "index.html",
	defaultUploadDir: ".",
	authenticateUser: true	// UploadService Authenticate User
};
	
config.macros.upload.label = {
	promptOption: "Save and Upload this TiddlyWiki with UploadOptions",
	promptParamMacro: "Save and Upload this TiddlyWiki in %0",
	saveLabel: "save to web", 
	saveToDisk: "save to disk",
	uploadLabel: "upload"	
};

config.macros.upload.messages = {
	noStoreUrl: "No store URL in parmeters or options",
	usernameOrPasswordMissing: "Username or password missing"
};

config.macros.upload.handler = function(place,macroName,params) {
	if (readOnly)
		return;
	var label;
	if (document.location.toString().substr(0,4) == "http") 
		label = this.label.saveLabel;
	else
		label = this.label.uploadLabel;
	var prompt;
	if (params[0]) {
		prompt = this.label.promptParamMacro.toString().format([this.destFile(params[0], 
			(params[1] ? params[1]:bidix.basename(window.location.toString())), params[3])]);
	} else {
		prompt = this.label.promptOption;
	}
	createTiddlyButton(place, label, prompt, function() {config.macros.upload.action(params);}, null, null, this.accessKey);
};

config.macros.upload.action = function(params)
{
		// for missing macro parameter set value from options
		if (!params) params = {};
		var storeUrl = params[0] ? params[0] : config.options.txtUploadStoreUrl;
		var toFilename = params[1] ? params[1] : config.options.txtUploadFilename;
		var backupDir = params[2] ? params[2] : config.options.txtUploadBackupDir;
		var uploadDir = params[3] ? params[3] : config.options.txtUploadDir;
		var username = params[4] ? params[4] : config.options.txtUploadUserName;
		var password = config.options.pasUploadPassword; // for security reason no password as macro parameter	
		// for still missing parameter set default value
		if ((!storeUrl) && (document.location.toString().substr(0,4) == "http")) 
			storeUrl = bidix.dirname(document.location.toString())+'/'+config.macros.upload.defaultStoreScript;
		if (storeUrl.substr(0,4) != "http")
			storeUrl = bidix.dirname(document.location.toString()) +'/'+ storeUrl;
		if (!toFilename)
			toFilename = bidix.basename(window.location.toString());
		if (!toFilename)
			toFilename = config.macros.upload.defaultToFilename;
		if (!uploadDir)
			uploadDir = config.macros.upload.defaultUploadDir;
		if (!backupDir)
			backupDir = config.macros.upload.defaultBackupDir;
		// report error if still missing
		if (!storeUrl) {
			alert(config.macros.upload.messages.noStoreUrl);
			clearMessage();
			return false;
		}
		if (config.macros.upload.authenticateUser && (!username || !password)) {
			alert(config.macros.upload.messages.usernameOrPasswordMissing);
			clearMessage();
			return false;
		}
		bidix.upload.uploadChanges(false,null,storeUrl, toFilename, uploadDir, backupDir, username, password); 
		return false; 
};

config.macros.upload.destFile = function(storeUrl, toFilename, uploadDir) 
{
	if (!storeUrl)
		return null;
		var dest = bidix.dirname(storeUrl);
		if (uploadDir && uploadDir != '.')
			dest = dest + '/' + uploadDir;
		dest = dest + '/' + toFilename;
	return dest;
};

//
// uploadOptions Macro
//

config.macros.uploadOptions = {
	handler: function(place,macroName,params) {
		var wizard = new Wizard();
		wizard.createWizard(place,this.wizardTitle);
		wizard.addStep(this.step1Title,this.step1Html);
		var markList = wizard.getElement("markList");
		var listWrapper = document.createElement("div");
		markList.parentNode.insertBefore(listWrapper,markList);
		wizard.setValue("listWrapper",listWrapper);
		this.refreshOptions(listWrapper,false);
		var uploadCaption;
		if (document.location.toString().substr(0,4) == "http") 
			uploadCaption = config.macros.upload.label.saveLabel;
		else
			uploadCaption = config.macros.upload.label.uploadLabel;
		
		wizard.setButtons([
				{caption: uploadCaption, tooltip: config.macros.upload.label.promptOption, 
					onClick: config.macros.upload.action},
				{caption: this.cancelButton, tooltip: this.cancelButtonPrompt, onClick: this.onCancel}
				
			]);
	},
	options: [
		"txtUploadUserName",
		"pasUploadPassword",
		"txtUploadStoreUrl",
		"txtUploadDir",
		"txtUploadFilename",
		"txtUploadBackupDir",
		"chkUploadLog",
		"txtUploadLogMaxLine"		
	],
	refreshOptions: function(listWrapper) {
		var opts = [];
		for(i=0; i<this.options.length; i++) {
			var opt = {};
			opts.push();
			opt.option = "";
			n = this.options[i];
			opt.name = n;
			opt.lowlight = !config.optionsDesc[n];
			opt.description = opt.lowlight ? this.unknownDescription : config.optionsDesc[n];
			opts.push(opt);
		}
		var listview = ListView.create(listWrapper,opts,this.listViewTemplate);
		for(n=0; n<opts.length; n++) {
			var type = opts[n].name.substr(0,3);
			var h = config.macros.option.types[type];
			if (h && h.create) {
				h.create(opts[n].colElements['option'],type,opts[n].name,opts[n].name,"no");
			}
		}
		
	},
	onCancel: function(e)
	{
		backstage.switchTab(null);
		return false;
	},
	
	wizardTitle: "Upload with options",
	step1Title: "These options are saved in cookies in your browser",
	step1Html: "<input type='hidden' name='markList'></input><br>",
	cancelButton: "Cancel",
	cancelButtonPrompt: "Cancel prompt",
	listViewTemplate: {
		columns: [
			{name: 'Description', field: 'description', title: "Description", type: 'WikiText'},
			{name: 'Option', field: 'option', title: "Option", type: 'String'},
			{name: 'Name', field: 'name', title: "Name", type: 'String'}
			],
		rowClasses: [
			{className: 'lowlight', field: 'lowlight'} 
			]}
};

//
// upload functions
//

if (!bidix.upload) bidix.upload = {};

if (!bidix.upload.messages) bidix.upload.messages = {
	//from saving
	invalidFileError: "The original file '%0' does not appear to be a valid TiddlyWiki",
	backupSaved: "Backup saved",
	backupFailed: "Failed to upload backup file",
	rssSaved: "RSS feed uploaded",
	rssFailed: "Failed to upload RSS feed file",
	emptySaved: "Empty template uploaded",
	emptyFailed: "Failed to upload empty template file",
	mainSaved: "Main TiddlyWiki file uploaded",
	mainFailed: "Failed to upload main TiddlyWiki file. Your changes have not been saved",
	//specific upload
	loadOriginalHttpPostError: "Can't get original file",
	aboutToSaveOnHttpPost: 'About to upload on %0 ...',
	storePhpNotFound: "The store script '%0' was not found."
};

bidix.upload.uploadChanges = function(onlyIfDirty,tiddlers,storeUrl,toFilename,uploadDir,backupDir,username,password)
{
	var callback = function(status,uploadParams,original,url,xhr) {
		if (!status) {
			displayMessage(bidix.upload.messages.loadOriginalHttpPostError);
			return;
		}
		if (bidix.debugMode) 
			alert(original.substr(0,500)+"\n...");
		// Locate the storeArea div's 
		var posDiv = locateStoreArea(original);
		if((posDiv[0] == -1) || (posDiv[1] == -1)) {
			alert(config.messages.invalidFileError.format([localPath]));
			return;
		}
		bidix.upload.uploadRss(uploadParams,original,posDiv);
	};
	
	if(onlyIfDirty && !store.isDirty())
		return;
	clearMessage();
	// save on localdisk ?
	if (document.location.toString().substr(0,4) == "file") {
		var path = document.location.toString();
		var localPath = getLocalPath(path);
		saveChanges();
	}
	// get original
	var uploadParams = new Array(storeUrl,toFilename,uploadDir,backupDir,username,password);
	var originalPath = document.location.toString();
	// If url is a directory : add index.html
	if (originalPath.charAt(originalPath.length-1) == "/")
		originalPath = originalPath + "index.html";
	var dest = config.macros.upload.destFile(storeUrl,toFilename,uploadDir);
	var log = new bidix.UploadLog();
	log.startUpload(storeUrl, dest, uploadDir,  backupDir);
	displayMessage(bidix.upload.messages.aboutToSaveOnHttpPost.format([dest]));
	if (bidix.debugMode) 
		alert("about to execute Http - GET on "+originalPath);
	var r = doHttp("GET",originalPath,null,null,username,password,callback,uploadParams,null);
	if (typeof r == "string")
		displayMessage(r);
	return r;
};

bidix.upload.uploadRss = function(uploadParams,original,posDiv) 
{
	var callback = function(status,params,responseText,url,xhr) {
		if(status) {
			var destfile = responseText.substring(responseText.indexOf("destfile:")+9,responseText.indexOf("\n", responseText.indexOf("destfile:")));
			displayMessage(bidix.upload.messages.rssSaved,bidix.dirname(url)+'/'+destfile);
			bidix.upload.uploadMain(params[0],params[1],params[2]);
		} else {
			displayMessage(bidix.upload.messages.rssFailed);			
		}
	};
	// do uploadRss
	if(config.options.chkGenerateAnRssFeed) {
		var rssPath = uploadParams[1].substr(0,uploadParams[1].lastIndexOf(".")) + ".xml";
		var rssUploadParams = new Array(uploadParams[0],rssPath,uploadParams[2],'',uploadParams[4],uploadParams[5]);
		var rssString = generateRss();
		// no UnicodeToUTF8 conversion needed when location is "file" !!!
		if (document.location.toString().substr(0,4) != "file")
			rssString = convertUnicodeToUTF8(rssString);	
		bidix.upload.httpUpload(rssUploadParams,rssString,callback,Array(uploadParams,original,posDiv));
	} else {
		bidix.upload.uploadMain(uploadParams,original,posDiv);
	}
};

bidix.upload.uploadMain = function(uploadParams,original,posDiv) 
{
	var callback = function(status,params,responseText,url,xhr) {
		var log = new bidix.UploadLog();
		if(status) {
			// if backupDir specified
			if ((params[3]) && (responseText.indexOf("backupfile:") > -1))  {
				var backupfile = responseText.substring(responseText.indexOf("backupfile:")+11,responseText.indexOf("\n", responseText.indexOf("backupfile:")));
				displayMessage(bidix.upload.messages.backupSaved,bidix.dirname(url)+'/'+backupfile);
			}
			var destfile = responseText.substring(responseText.indexOf("destfile:")+9,responseText.indexOf("\n", responseText.indexOf("destfile:")));
			displayMessage(bidix.upload.messages.mainSaved,bidix.dirname(url)+'/'+destfile);
			store.setDirty(false);
			log.endUpload("ok");
		} else {
			alert(bidix.upload.messages.mainFailed);
			displayMessage(bidix.upload.messages.mainFailed);
			log.endUpload("failed");			
		}
	};
	// do uploadMain
	var revised = bidix.upload.updateOriginal(original,posDiv);
	bidix.upload.httpUpload(uploadParams,revised,callback,uploadParams);
};

bidix.upload.httpUpload = function(uploadParams,data,callback,params)
{
	var localCallback = function(status,params,responseText,url,xhr) {
		url = (url.indexOf("nocache=") < 0 ? url : url.substring(0,url.indexOf("nocache=")-1));
		if (xhr.status == 404)
			alert(bidix.upload.messages.storePhpNotFound.format([url]));
		if ((bidix.debugMode) || (responseText.indexOf("Debug mode") >= 0 )) {
			alert(responseText);
			if (responseText.indexOf("Debug mode") >= 0 )
				responseText = responseText.substring(responseText.indexOf("\n\n")+2);
		} else if (responseText.charAt(0) != '0') 
			alert(responseText);
		if (responseText.charAt(0) != '0')
			status = null;
		callback(status,params,responseText,url,xhr);
	};
	// do httpUpload
	var boundary = "---------------------------"+"AaB03x";	
	var uploadFormName = "UploadPlugin";
	// compose headers data
	var sheader = "";
	sheader += "--" + boundary + "\r\nContent-disposition: form-data; name=\"";
	sheader += uploadFormName +"\"\r\n\r\n";
	sheader += "backupDir="+uploadParams[3] +
				";user=" + uploadParams[4] +
				";password=" + uploadParams[5] +
				";uploaddir=" + uploadParams[2];
	if (bidix.debugMode)
		sheader += ";debug=1";
	sheader += ";;\r\n"; 
	sheader += "\r\n" + "--" + boundary + "\r\n";
	sheader += "Content-disposition: form-data; name=\"userfile\"; filename=\""+uploadParams[1]+"\"\r\n";
	sheader += "Content-Type: text/html;charset=UTF-8" + "\r\n";
	sheader += "Content-Length: " + data.length + "\r\n\r\n";
	// compose trailer data
	var strailer = new String();
	strailer = "\r\n--" + boundary + "--\r\n";
	data = sheader + data + strailer;
	if (bidix.debugMode) alert("about to execute Http - POST on "+uploadParams[0]+"\n with \n"+data.substr(0,500)+ " ... ");
	var r = doHttp("POST",uploadParams[0],data,"multipart/form-data; ;charset=UTF-8; boundary="+boundary,uploadParams[4],uploadParams[5],localCallback,params,null);
	if (typeof r == "string")
		displayMessage(r);
	return r;
};

// same as Saving's updateOriginal but without convertUnicodeToUTF8 calls
bidix.upload.updateOriginal = function(original, posDiv)
{
	if (!posDiv)
		posDiv = locateStoreArea(original);
	if((posDiv[0] == -1) || (posDiv[1] == -1)) {
		alert(config.messages.invalidFileError.format([localPath]));
		return;
	}
	var revised = original.substr(0,posDiv[0] + startSaveArea.length) + "\n" +
				store.allTiddlersAsHtml() + "\n" +
				original.substr(posDiv[1]);
	var newSiteTitle = getPageTitle().htmlEncode();
	revised = revised.replaceChunk("<title"+">","</title"+">"," " + newSiteTitle + " ");
	revised = updateMarkupBlock(revised,"PRE-HEAD","MarkupPreHead");
	revised = updateMarkupBlock(revised,"POST-HEAD","MarkupPostHead");
	revised = updateMarkupBlock(revised,"PRE-BODY","MarkupPreBody");
	revised = updateMarkupBlock(revised,"POST-SCRIPT","MarkupPostBody");
	return revised;
};

//
// UploadLog
// 
// config.options.chkUploadLog :
//		false : no logging
//		true : logging
// config.options.txtUploadLogMaxLine :
//		-1 : no limit
//      0 :  no Log lines but UploadLog is still in place
//		n :  the last n lines are only kept
//		NaN : no limit (-1)

bidix.UploadLog = function() {
	if (!config.options.chkUploadLog) 
		return; // this.tiddler = null
	this.tiddler = store.getTiddler("UploadLog");
	if (!this.tiddler) {
		this.tiddler = new Tiddler();
		this.tiddler.title = "UploadLog";
		this.tiddler.text = "| !date | !user | !location | !storeUrl | !uploadDir | !toFilename | !backupdir | !origin |";
		this.tiddler.created = new Date();
		this.tiddler.modifier = config.options.txtUserName;
		this.tiddler.modified = new Date();
		store.addTiddler(this.tiddler);
	}
	return this;
};

bidix.UploadLog.prototype.addText = function(text) {
	if (!this.tiddler)
		return;
	// retrieve maxLine when we need it
	var maxLine = parseInt(config.options.txtUploadLogMaxLine,10);
	if (isNaN(maxLine))
		maxLine = -1;
	// add text
	if (maxLine != 0) 
		this.tiddler.text = this.tiddler.text + text;
	// Trunck to maxLine
	if (maxLine >= 0) {
		var textArray = this.tiddler.text.split('\n');
		if (textArray.length > maxLine + 1)
			textArray.splice(1,textArray.length-1-maxLine);
			this.tiddler.text = textArray.join('\n');		
	}
	// update tiddler fields
	this.tiddler.modifier = config.options.txtUserName;
	this.tiddler.modified = new Date();
	store.addTiddler(this.tiddler);
	// refresh and notifiy for immediate update
	story.refreshTiddler(this.tiddler.title);
	store.notify(this.tiddler.title, true);
};

bidix.UploadLog.prototype.startUpload = function(storeUrl, toFilename, uploadDir,  backupDir) {
	if (!this.tiddler)
		return;
	var now = new Date();
	var text = "\n| ";
	var filename = bidix.basename(document.location.toString());
	if (!filename) filename = '/';
	text += now.formatString("0DD/0MM/YYYY 0hh:0mm:0ss") +" | ";
	text += config.options.txtUserName + " | ";
	text += "[["+filename+"|"+location + "]] |";
	text += " [[" + bidix.basename(storeUrl) + "|" + storeUrl + "]] | ";
	text += uploadDir + " | ";
	text += "[[" + bidix.basename(toFilename) + " | " +toFilename + "]] | ";
	text += backupDir + " |";
	this.addText(text);
};

bidix.UploadLog.prototype.endUpload = function(status) {
	if (!this.tiddler)
		return;
	this.addText(" "+status+" |");
};

//
// Utilities
// 

bidix.checkPlugin = function(plugin, major, minor, revision) {
	var ext = version.extensions[plugin];
	if (!
		(ext  && 
			((ext.major > major) || 
			((ext.major == major) && (ext.minor > minor))  ||
			((ext.major == major) && (ext.minor == minor) && (ext.revision >= revision))))) {
			// write error in PluginManager
			if (pluginInfo)
				pluginInfo.log.push("Requires " + plugin + " " + major + "." + minor + "." + revision);
			eval(plugin); // generate an error : "Error: ReferenceError: xxxx is not defined"
	}
};

bidix.dirname = function(filePath) {
	if (!filePath) 
		return;
	var lastpos;
	if ((lastpos = filePath.lastIndexOf("/")) != -1) {
		return filePath.substring(0, lastpos);
	} else {
		return filePath.substring(0, filePath.lastIndexOf("\\"));
	}
};

bidix.basename = function(filePath) {
	if (!filePath) 
		return;
	var lastpos;
	if ((lastpos = filePath.lastIndexOf("#")) != -1) 
		filePath = filePath.substring(0, lastpos);
	if ((lastpos = filePath.lastIndexOf("/")) != -1) {
		return filePath.substring(lastpos + 1);
	} else
		return filePath.substring(filePath.lastIndexOf("\\")+1);
};

bidix.initOption = function(name,value) {
	if (!config.options[name])
		config.options[name] = value;
};

//
// Initializations
//

// require PasswordOptionPlugin 1.0.1 or better
bidix.checkPlugin("PasswordOptionPlugin", 1, 0, 1);

// styleSheet
setStylesheet('.txtUploadStoreUrl, .txtUploadBackupDir, .txtUploadDir {width: 22em;}',"uploadPluginStyles");

//optionsDesc
merge(config.optionsDesc,{
	txtUploadStoreUrl: "Url of the UploadService script (default: store.php)",
	txtUploadFilename: "Filename of the uploaded file (default: in index.html)",
	txtUploadDir: "Relative Directory where to store the file (default: . (downloadService directory))",
	txtUploadBackupDir: "Relative Directory where to backup the file. If empty no backup. (default: ''(empty))",
	txtUploadUserName: "Upload Username",
	pasUploadPassword: "Upload Password",
	chkUploadLog: "do Logging in UploadLog (default: true)",
	txtUploadLogMaxLine: "Maximum of lines in UploadLog (default: 10)"
});

// Options Initializations
bidix.initOption('txtUploadStoreUrl','');
bidix.initOption('txtUploadFilename','');
bidix.initOption('txtUploadDir','');
bidix.initOption('txtUploadBackupDir','');
bidix.initOption('txtUploadUserName','');
bidix.initOption('pasUploadPassword','');
bidix.initOption('chkUploadLog',true);
bidix.initOption('txtUploadLogMaxLine','10');


// Backstage
merge(config.tasks,{
	uploadOptions: {text: "upload", tooltip: "Change UploadOptions and Upload", content: '<<uploadOptions>>'}
});
config.backstageTasks.push("uploadOptions");


//}}}

 ေမတၱာရွင္ - ငါ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ကို တရားေဟာၾကြေတာ့ ဆစ္ဒနီက ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြက ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုး သိသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးတယ္။ အဲဒီေမးခြန္းက -

 

ျမန္မာေတြဟာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကုိလည္း ကိုးကြယ္ခြင့္ရတယ္။ ဒါနကုသိုလ္လည္း အမ်ားႀကီးျပဳၾကတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခ်က္ကို ေထာက္ၾကည္႕ရင္ ျမန္မာေတြဟာ ကမာၻမွာ အခ်မ္းသာဆံုး ျဖစ္သင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထင္သေလာက္ မခ်မ္းသာဘူး။ အဲဒါ ဘယ္အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လဲ တဲ့။

 

သန္း - ဟာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းပဲ ဘုရား။ ဆရာေတာ္က ဘယ္လိုေျဖလိုက္လဲ ဘုရား။

 

ေမတၱာရွင္ - အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျဖလိုက္တာက ျမန္မာေတြဟာ ဗုဒၶစကားကို နားမေထာင္ၾကလို႕ ဆင္းရဲေနၾကတာလို႕ ေျဖလိုက္တယ္။

 

သန္း - အဲဒီေလာက္ က်ဥ္းလြန္းအားႀကီးေတာ့လည္း ဘယ္နားလည္ပါ့မလဲ ဘုရား။ နည္းနည္းအက်ယ္ခ်ဲ႕ ေျဖဦးမွေပါ့ ဘုရား။

 

ေမတၱာရွင္ - ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္း အေၾကာင္း ၁၁ ခ်က္ကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီ ၁၁ ခ်က္ကို ျပင္လိုက္လွ်င္ေတာ့ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာလာၾကမွာ။ အဲဒီ ၁၁ ခ်က္က -

 

၁။ တကယ္ လိုအပ္ေသာ ေနရတြင္ မလွဴဘဲ နာမည္ႀကီးမည္႕ ေနရတြင္သာ စုၿပံဳလွဴၾကျခင္း။ ဥပမာအားျဖင့္ စာသင္တုိက္တစ္တိုက္မွာ ကုဋီ (အိမ္သာ) လိုေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွဴမယ့္သူ မရိွဘူး။ ဘာက်ေတာ့ လွဴသလဲ ဆုိေတာ့ ဘုရားခန္းထဲမွာ ရုပ္ပြါးေတာ္တစ္ဆူ ရိွၿပီးျဖစ္လ်က္နဲ႕ ေနာက္ထပ္ ရွစ္ဆူေလာက္ ထပ္လွဴေတာ့ ဘုရားကိုးဆူဟာ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း စံေနေတာ္မူၾကရတယ္။

 

ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ ဘုရားဒကာ၊ ဘုရားအမသာ အမည္ခံခ်င္ၾကတာ။ အိမ္သာဒကာ၊ အိမ္သာအမ အမည္မခံခ်င္ၾကဘူး။ လွဴတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ အလွဴခံအတြက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴခံ လိုအပ္တာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴသင့္တယ္။ ကုိယ္လွဴခ်င္တာကို ရမ္းၿပီး မလွဴသင့္ဘူး။

 

၂။ ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤုတၱိရ္ပါဠိေတာ္ ဇဏုေသာဏိသုတ္မွာ သမၼဒါေလးပါးနဲ႕ ျပည္႕စံုရင္ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာမယ္လို႕ ေဟာခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ တစ္ပါးမွ မျပည္႕စံုဘူး။

 

၃။ ဘာသာေရးအေပၚမွာ ထားတဲ့ ေမတၱာ ေစတနာမ်ိဳးကို စီးပြါးေရးအေပၚမွာ မထားၾကလို႕လည္း ျမန္မာအမ်ားစုဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

 

၄။ ပ်င္းရိျခင္း အကုသိုလ္ကို ေရာင့္ရဲဲျခင္းကုသုိလ္လို႕ အထင္မွား က်င့္သံုးေနတဲ့အတြက္လည္း ျမန္မာေတြဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

 

၅။ အတၱသမာပဏီဓိ မဂၤလာခ်ိဳ႕တဲ့လို႕ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိကုိယ္မိမိ ေကာင္းတဲ့အလုပ္မွာ ေဆာက္တည္ေနႏိုင္စြမ္း မရိွလို႕လည္း ျမန္မာအမ်ားစုဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

 

၆။ အခ်ိန္တန္ဖိုးကို မသိၾကတဲ့အတြက္လည္း ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။ အခ်ိန္တန္ဖိုး သိတဲ့သူမ်ားဟာ ဥစၥာစည္းစိမ္ကို ရျခင္း၊ ကုသိုလ္တရားကို ရျခင္း၊ ပညာဗဟုသုတကို ရျခင္း အမ်ိိဳးမ်ိဳးနဲ႕ အခ်ိန္ကုိ တန္ဖိုးရိွစြာ အသံုးခ်တယ္။ အခ်ိန္တန္ဖိုး မသိတဲ့သူမ်ားကေတာ့ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးကစားျခင္း၊ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ စကားမ်ားျခင္း အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးမဲ့စြာ အသံုးခ်တယ္။

 

၇။ ကိုယ့္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုျဖစ္ၿပီး သူတစ္ပါးအက်ိဳး ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာလည္း ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။ ကိုယ့္ထက္သာလို႕ ဝမ္းသာရင္ မုဒိတာလို႕ ေခၚတဲ့ ကုသုိလ္တရားျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ထက္သာလို႕ မနာလိုျဖစ္ရင္ ဣႆာဆိုတဲ့ အကုသိုလ္တရား ျဖစ္တယ္။

 

ပညာရိွ ပညာမဲ့ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ကြဲသြားတာပဲ။ ပညာရိွက ကုိယ့္ထက္သာတဲ့ လူကိုေတြ႕ရင္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းဆိုတဲ့ မုဒိတာကုသိုလ္ကို အရယူတယ္။ ပညာမဲ့က ကုိယ့္ထက္သာတဲံသူကို ေတြ႕ရင္ ဣႆာလို႕ေခၚတဲ့ အကုသိုလ္ကို အရယူတယ္။ ေဒါက္တာဘြဲ႕ႀကီး ရထားပါေစ၊ မနာလိုတတ္တဲ့သူဟာ ပညာမဲ့ပါပဲ။ ဘာအတန္းပညာမွ မတတ္ရင္ ေနပါေစ၊ ကိုယ့္ထက္သာတဲ့ သူအေပၚမွာ ဝမ္းေျမာက္ရင္ ပညာရိွပဲ။

 

ဣႆာျဖစ္ေနသလား၊ မုဒိတာျဖစ္ေနသလား ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ႏွဳတ္က ထုတ္ေဖာ္ အစီရင္ခံပါလိမ့္မယ္။ ေတာ္တာကို ေတာ္ပါတယ္လို႕ လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာရင္ သူ႕သႏာၱန္မွာ မုဒိတာတရား ျဖစ္ေနတယ္လို႕ သိႏိုင္တယ္။ မခ်ီးမြမ္းဘဲ ႏွဳတ္ဆိတ္ေနျခင္း၊ မေျပာပေလာက္တဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ေထာက္ျပၿပီး အျပစ္ေျပာေနျခင္းဟာ သူ႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာျဖစ္တယ္လို႕ ျပတာပါပဲ။

 

ပညာမဲ့က သူ႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာတရားျဖစ္ေနတယ္ ဆုိတာကို သူတစ္ပါးရဲ႕ အျပစ္ကို အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ျပၿပီး ထင္ထင္ရွားရွား ျပတယ္။ ပညာတတ္ေတြက်ေတာ့ သူတုိ႕သႏာၱန္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဣႆာကို ထင္ထင္ရွားရွား မျပဘူး။ မသိမသာဘဲ ျပတယ္။ ပညာတတ္က သူတို႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာျဖစ္ေနတာကို သူတစ္ပါး သိသြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ပညာတတ္က ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မေျပာပေလာက္တဲ့ အျပစ္ကေလးကို ခပ္ပါးပါး ေထာက္ျပၿပီး အမွတ္ယူတတ္တယ္။ အေပၚယံ ၾကည္႕ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူေရာ၊ သူ႕ေနာက္လိုက္တပည္႕ေတြကိုပါ မွားမွာစိုးလို႕ သတိေပးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ အမွန္က မိမိရဲ႕ဣႆာကို သူတစ္ပါး မသိေအာင္ ခပ္ပါးပါး လွစ္ျပတာပါပဲ။

 

၈။ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ နံပါတ္ရွစ္ အေၾကာင္းကေတာ့ စာေပဗဟုသုတ မရိွတာပါပဲ။

 

၉။ နံပါတ္ ၉ အေၾကာင္းကေတာ့ ေဒသႏၱရဗဟုသုတ မရိွတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စာေပဗဟုသုတရိွေအာင္ စာမ်ိဳးစံု ဖတ္သင့္ၿပီး တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္ ေဒသႏၱရဗဟုသုတခရီးကို သြားသင့္ပါတယ္။

 

၁၀။ နံပါတ္တစ္ဆယ္ အေၾကာင္းကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ နည္းပါးတာပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ဆုိရင္ မခိုင္းဘဲ လုပ္တာ။ အလုပ္ကို အမ်ားႀကီး လုပ္ၿပီး အခြင့္အေရးကို နည္းနည္းယူတာေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ပါပဲ။ ဆန္႕က်င္ဘက္အားျဖင့္ ခိုင္းမွ လုပ္တတ္တာ။ အလုပ္ကို နည္းနည္းလုပ္ၿပီး အခြင့္အေရး အမ်ားႀကီးယူတာဟာ ေနာက္လိုက္စိတ္ ေခၚ ကၽြန္စိတ္ပါပဲ။

 

၁၁။ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ ၁၁ ခုေျမာက္ အေၾကာင္းကေတာ့ ကိုယ့္အားကုိယ္ကိုးလိုစိတ္ နည္းပါးတာပါပဲ။ အေနာက္တိုင္းႏုိင္ငံ အမ်ားစုက အေရွ႕တုိင္းႏိုင္ငံ အမ်ားစုထက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေနရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းဟာ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕တာနဲ႕ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး စီးပြါးေရး အလုပ္လုပ္ၾကလို႕ပဲ။ အေနာက္ႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီးတာနဲ႕ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး စီးပြါးေရးလုပ္ငန္း၊ တစ္နည္း ေငြဝင္တဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို မျဖစ္မေန လုပ္ၾကေတာ့တာပဲ။

 

ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံကို ပညာေတာ္သင္ ေရာက္သြားတယ္။ တစ္ေန႕ ကိစၥတစ္ခုရိွလို႕ တကၠစီ ငွားစီးသြားတယ္။ ကားေမာင္းသမားေလးက အသက္ ငယ္ရြယ္သူေလး ျဖစ္ေနလို႕ ေက်ာင္းမတက္ဘူးလားလို႕ ေမးၾကည္႕တဲ့အခါ ေဆးတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေလ့အထအတိုင္း မိဘက မတတ္ႏိုင္လုိ႕ တကၠစီေမာင္းေနရတာလို႕ ထင္သြားတာေပါ့။

 

သန္း - အဲဒီအတိုင္း ဟုတ္ပါသလား ဘုရား။

 

ေမတၱာရွင္ - ဘယ္ဟုတ္ရမွာလဲ။ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ဟုိက ဘယ္လို ေျပာသလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေလ့အထက အေနာက္တုိင္းဆန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၈ ႏွစ္ ျပည္႕ၿပီးတာနဲ႕ မိဘကို အားကိုးၿပီး မေနၾကပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး ေငြရွာပါတယ္။ အဲဒီေငြနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ ျပည္႕ၿပီးရင္ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။ လူႀကီးဘဝ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ရက္နဲ႕ မိဘလုပ္စာ ထိုင္စားရမွာ မိဘလုပ္စာနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ရမွာကို အင္မတန္ ရွက္ၾကပါတယ္။

 

၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ ဘယအလုပ္ လုပ္သလဲလို႕ ေမးျမန္းႏွဳတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီးသူ ျဖစ္ရက္နဲ႕ စီးပြါးေရး အလုပ္တစ္ခုမွ မလုပ္တဲ့သူကို လူရာမဝင္သူလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး ဘယ္သူမွ အေပါင္းအသင္း မလုပ္ၾကပါဘူးလုိ႕ အားရပါးရ ျပန္ေျပာတယ္။

 

သန္း - တပည္႕ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာလူငယ္ေတြနဲ႕ ကြာလိုက္တာ ဘုရား။ ဒီမွာေတာ့ ကုိယ့္ေက်ာင္းစရိတ္ ကုိယ္ရွာၿပီး ေက်ာင္းတက္တဲ့လူကို ဆင္းရဲသားဆုိၿပီး ဝိုင္းအထင္ေသးၾကတယ္။ မိဘလုပ္စာစား၊ မိဘအိမ္က ကားနဲ႕ စတိုင္က်က် ေက်ာင္းတက္ႏိုင္သူကိုမွ သူေဌးဆိုၿပီး အထင္ႀကီးၾကတယ္။

 

ေမတၱာရွင္ - ေအး ဟုတ္တယ္။ ျမန္မာ အမ်ားစုဟာ ဂုဏ္မယူသင့္တာေတြကို ဂုဏ္ယူၿပီး ဂုဏ္ယူသင့္တာကို ဂုဏ္မယူတဲ့အတြက္ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကတာဘဲ။

 

~~~

 

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လထုတ္ သူရဇၨမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ)၏ လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂမၻီရဝိပႆနာ - ေဆာင္းပါးမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ အက်ိဳးအျပစ္ကို ဆင္ျခင္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ၾကေစဖို႕ ရည္ရြယ္ၿပီး မဖတ္မိေသးတဲ့သူမ်ားအတြက္ ေဝမွ်လိုက္တာပါ။<span> </span>

<span> </span>

<span>(http://july-dream.blogspot.com/ မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)</span>

(1)The most selfish one-letter world is' I' . Avoid it.
အကၡရာတစ္လံုးတည္းရွိတဲ့ တကိုယ္ေကာင္းအဆန္ဆံုးစကားလံုးကေ တာ့
ငါ´ ပါ။ အဲဒါကို ေရွာင္က်ဥ္ပါ ... တဲ့။

(2)The most satisfying two-letter world is' We ' . Use it.
အကၡရာ ႏွစ္လံုးပါတဲ့ စိတ္ေက်နပ္စရာအေကာင္းဆံုး စကားလံုးကေတာ့ `ငါတို႕´
ပါ။ အဲဒါကို အသံုးျပဳပါ တဲ့။

(3)The most poisonous three-letter world is' Ego ' . Kill it.
အကၡရာသံုးလံုးနဲ႕ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ အဆိပ္အျပင္းဆံုးစကားလံုးဟာ `အတၲ´ ပါ။
အဲဒါကို သတ္ပစ္ပါ။

(4)The most used four-letter world is' Love ' . Value it.
အကၡရာေလးလံုးပါတဲ့ လူသံုးအမ်ားဆံုးစကားလံုးကေတာ့ `ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ´
ပါ။ အဲဒါကို တန္ဖိုးထားပါ။

(5)The most pleasing five-letter world is' Smile '. Keep it.
အကၡရာငါးလံုးပါတဲ့ ၾကည္ႏူးစရာအေကာင္းဆံုးစကားလံုး ကေတာ့ `အျပံဳး´ ပါ။
အဲဒါကို ေဆာင္ထားပါ တဲ့။

(6)The fastest spreading six-letter world is' Rumor '. Ignore it.
အကၡရာေျခာက္လံုးပါၿပီး အလ်င္ျမန္ဆံုးပ်ံ႕ႏွံ႕လြယ္တဲ့ စကားလံုးကေတာ့
`ေကာလဟာလ´ ပါ။ အဲဒါကို လ်စ္လွ်ဴ႐ႈပါ တဲ့။

(7)The hardest working seven-letter world is' Success'. Achieve it.
အကၡရာခုႏွစ္လံုးနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားၿ ပီး
အျပင္းထန္ဆံုးႀကိဳးစားရယူရတဲ့စကားလံုးကေတာ့ `ေအာင္ျမင္မႈ´ ပါ။ အဲဒါကို
အရယူပါ တဲ့။

(8)The most troublesome eight-letter world is ' Jealousy'. Distance it.
အကၡရာရွစ္လံုးနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ဒုကၡအေပးဆံုးစကားလံုးကေတာ့
`မနာလို၀န္တုိမႈ´ ပါ။ အဲဒါကို ေ၀းေ၀းေရွာင္ပါ တဲ့။

(9)The most powerful nine-letter world is ' Knowledge'. Acquire it.
အကၡရာကိုးလံုးနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အင္အားအရွိဆံုးစကားလံုးကေတာ့
`အသိပညာဗဟုသုတ´ ပါ။ အဲဒါကို ႀကိဳးစားရယူပါ တဲ့။

(10)The most essential ten-letter world is ' Confidence'. Build it.
အကၡရာဆယ္လံုးနဲ႕ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ မရွိမျဖစ္အလိုအပ္ဆံုးစကားလံုးကေ တာ့
`ယံုၾကည္မႈ´ ပါ။ အဲဒါကို တည္ေဆာက္ယူပါ တဲ့။ 

Zin Myo

>@@color(#a22ac5):''ဗုဒၶျမတ္စြာ ပြင္႕ထြန္းရာ လက္ရိွ ကမၻာတြင္ လူျဖစ္ရေသာ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အလြန္တရာမွပင္ တန္ဖိုးရိွလွပါသည္။''@@ <html><div style="float: right;"><a href="http://www.cbox.ws"></a>

<div id="cboxdiv" style="text-align: center; line-height: 0">
<div><iframe frameborder="0" width="200" height="250" src="http://www5.cbox.ws/box/?boxid=118906&amp;boxtag=pjkw63&amp;sec=main" marginheight="2" marginwidth="2" scrolling="auto" allowtransparency="yes" name="cboxmain" style="border:#DBE2ED 1px solid;" id="cboxmain"></iframe></div>
<div><iframe frameborder="0" width="200" height="75" src="http://www5.cbox.ws/box/?boxid=118906&amp;boxtag=pjkw63&amp;sec=form" marginheight="2" marginwidth="2" scrolling="no" allowtransparency="yes" name="cboxform" style="border:#DBE2ED 1px solid;border-top:0px" id="cboxform"></iframe></div>
</div></html>

>@@color(#ce2cc4):''ဗုဒၶျမတ္စြာ ထားရိွခဲ႕ေသာ တရားေတာ္မ်ား ယေန႕အခ်ိန္ထိ ျပန္႕ပြားေနေသာ အခ်ိန္ကာလႏွင္႕ ၾကံဳၾကိဳက္ရတာ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အလြန္တရာမွပင္ တန္ဖိုးရိွလွပါသည္။''@@

>@@color(#462cce):''ဗုဒၶျမတ္စြာ သားေတာ္မ်ား(သံဃာေတာ္မ်ား) သာသနာေတာ္တည္တံ႕ျပန္႕ပြားေအာင္ ၾကိဳးစားေနေသာ အခ်ိန္ကာလသည္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အလြန္တရာမွာပင္ တန္ဖိုးရိွလွပါသည္။''@@

>@@color(#2cc1ce):''ဗုဒၶျမတ္စြာ လမ္းစဥ္ကိုလိုက္နာက်င္႕သံုးေသာ မိဘႏွစ္ပါးမွ ကၽြႏ္ုပ္အားေမြးဖြားေပးခဲ႕ေသာေၾကာင္႕ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အလြန္တရာမွပင္ တန္ဖိုးရိွလွပါသည္။''@@

>@@color(#ceb52c):''ဗုဒၶျမတ္စြာ လမ္းစဥ္မ်ားကို သိရိွနားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ သင္ျပဆံုးမေပးေသာ ဆရာသမားေကာင္းမ်ားႏွင္ ၾကံဳေတြ႕ရတာ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ အလြန္တရာမွပင္ တန္ဖိုးရိွလွပါသည္။''@@


!ၾကိဳတင္၀န္ခံခ်က္
|@@color(#ffffff):''ယခုဆိုဒ္တြင္ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္အားလံုးထဲမွ တခ်ဳိ႕ေသာ ပို႕စ္မ်ားသည္ Forward Mail မွရရိွျခင္းျဖစ္ပါသည္...။ သို႕ပါ၍ ပို႕စ္ပိုင္ရွင္မ်ားအား ၾကိဳတင္ခြင္႕ေတာင္းႏိုင္ျခင္း မရိွေသာေၾကာင္႕ ဒီေနရာမွပင္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္...။ အေပ်ာ္တမ္း ႏွင္႕ ဗဟုသုတ ရရိွေစရန္အလို႕ငွာ ဦးစားေပးျပဳလုပ္ထားေသာေၾကာင္႕ပုိ႕စ္ပိုင္ရွင္မ်ား  ေက်နပ္ခြင္႕လႊတ္ႏုိင္ပါမည္ဟု ေမွ်ာ္လင္႕လွ်က္...။''@@ ''(ဇင္မ်ဳိး)''|
<html><img src="http://www.myanmarbizportal.com/Exchange.aspx"/></html>

!Website ဖတ္နည္း

|@@color(#2cc1ce):''ဒီေခါင္းစဥ္ကရိုင္းေနမလားေတာ႕မသိဘူး... ဒါေပမယ္႕ ေရးသင္႕တယ္ထင္လို႕ပါ... ဒီ Platform က တစ္ျခား Website ေတြနဲ႕မတူေတာ႕ဖတ္တဲ႕အခါ အခက္အခဲ ေတြရိွလာမွာစိုးလို႕ပါ... အိုေက... ေအာက္မွာ သုတရသ...မိဘေမတၱာ...××××× စတဲ႕ေခါင္းစဥ္ေတြရိွပါတယ္... စိတ္၀င္စားတာေလးေတြ ေရြးဖတ္လို႕ရေအာင္ ခဲြေပးထား တာျဖစ္ပါတယ္... ေခါင္းစဥ္ၾကီးတစ္ခုကို၀င္လိုက္ရင္ ေခါင္းစဥ္ခဲြေလးေတြကိုေတြ႕ပါလိမ္႕မယ္... အဲဒါေတြကိုစိတ္ၾကိဳက္ Click တစ္ခ်က္ႏိွပ္ရံုနဲ႕ ျမန္မာ႕လိပ္တံဆိပ္ ISP ကြန္နက္ရွင္ကို ေစာင္႕ေမွ်ာ္ေနစရာ လံုး၀မလိုပဲ ခ်က္ခ်င္းလိုလုိ ဖတ္ရွု႕လိုတဲ႕ေခါင္းစဥ္ထဲပါ စာသားမ်ားေပၚလာပါမယ္... အဲဒီ Post တခုတိုင္းရဲ႕အေပၚမွာ Close...Close Other ဆိုတာေတြ ရိွေနပါတယ္... အဲဒါေတြက ကိုယ္ဖြင္႕တဲ႕ Post ဖတ္ျပီးလို႕ မ်က္စိေႏွာက္ရင္ ပိတ္လို႕ရပါတယ္... အဲဒါအပိတ္လြန္ျပီး အားလံုးေပ်ာက္သြားရင္ အေပၚဆံုးဘယ္ဘက္ေဒါင္႕မွာရိွတဲ႕ Zin Myo's Home ဆိုတာကိုႏိွပ္ျပီျပန္ဖြင္႕ႏိုင္ပါတယ္ပိုစ္႕အသစ္မ်ားကိုလည္းသက္ဆိုင္ရာ ပိုစ္႕ေခါင္းစဥ္အားလံုး၏ေအာက္ဆံုးတြင္ ဆက္လက္ Update တင္ေပးသြားပါ႕မယ္...အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။''@@ ''(ဇင္မ်ဴိး)''|

!My Story

|@@color(#a22ac5):''ကၽြန္ေတာ္႕ ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္းလို႕ပဲ နာမည္ေပးခ်င္ပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀မွၾကံဳေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕ ေပ်ာ္စရာ... စိတ္ညစ္စရာ... ခက္ခဲမွု... ပင္ပန္းမွု နဲ႕ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းမယ္ထင္တာေလးေတြကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး မွ်ေ၀ေရးသားသြားမွာျဖစ္ျပီးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ကစာေပအေရးအသားမွာ Professional တစ္ေယာက္မဟုတ္တဲ႕ အတြက္ အေရးအသားမွားယြင္းမွု စကားလံုးအသံုးအႏွုန္းမွားယြင္မွုေတြကို ခြင္႕လႊတ္သည္းခံေပးၾကဖို႕ ဒီေနရာေလးကေနပဲ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားကို  ညာဘက္ အေပၚတြင္ရိွေသာ My Story ကိုႏိွပ္၍ ဖတ္ရွုႏုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...အားေပးမွုကိုအျမဲေလးစားလ်က္ပါ...။''@@ ''(ဇင္မ်ဳိး)''|

!!!<<today>>

<<tabs
tabsclass
သုတရသ "သုတရသ" သုတရသ
အခ်စ္ႏွင္႕ပတ္သက္ေသာ "အခ်စ္" အခ်စ္ႏွင္႕ပတ္သက္ေသာ
မိဘေမတၱာ "မိဘေမတၱာ" မိဘေမတၱာ
ဘာသာေရး "ဘာသာေရး" ဘာသာေရး
က်န္းမာေရး "က်န္းမာေရး" က်န္းမာေရး
ကဗ်ာမ်ား "ကဗ်ာမ်ား" ကဗ်ာမ်ား
ဟာသမ်ား "ဟာသမ်ား" ဟာသမ်ား
အဆိုအမိန္႕မ်ား "အဆိုအမိန္႕မ်ား" အဆိုအမိန္႕မ်ား
>>

''ကထိန္မခင္းထိုက္ေသာ ရဟန္း''

(၁) ကထိန္သကၤန္း ျဖစ္ေပၚရာေက်ာင္းတိုက္၌ ဝါမဆိုဝါမကပ္ေသာ ရဟန္း၊
(၂) ပုရိမဝါဆို ဝါ ကပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဝါက်ိဳးဝါပ်က္ေသာ ရဟန္း၊
(၃) သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ မဟာပဝါရဏာေန႔၌ ပဝါရဏာမျပဳေသာ ရဟန္း၊
(၄) ပစိ ၦမဝါဆိုေသာရဟန္း၊
(၅) လံုးဝ ဝါမဆို ဝါမကပ္ေသာ ရဟန္း၊
(၆) ပုဗၺကရဏစေသာ ကထိန္ခင္းထိုက္ေသာ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ မျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊
(၇) ကထိန္ခင္းျခင္းငွါ မစြမ္းနိုင္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ကထိန္မခင္းထိက္ေသာရဟန္းတို႔
ေပတည္း။
ဆိႏၷဝႆာ ဝါပစိ ၦမိကာယ ဥပဂတာ ဝါ န လဘႏိ ၱ၊
အညသၼိ ံ ဝိဟာေရ ဝုတၳဝႆာပိ န လဘႏီ ၱတိ မဟာပစၥရိယံ ဝုတၱံ။
[မဟာဝါ အ႒ကထာ/၃၈၈]
အ႒ဟေဂၤဟိ သမႏၷာဂေတာ ပုဂၢေလာ အဘေဗၺာ ကထိနံ အတၳရိတံု။
[ပရိဝါ ပါဠိေတာ္]

''ကထိန္ခင္းထိုက္ေသာရဟန္း''

(၁) ပုရိမဝါကြ်တ္ျပီး ပဌမမဟာပဝါရဏာေန႔၌ ႔ဝါရဏာျပဳေသာရဟန္း၊
(၂) ပုရိမဝါ မက်ိဳး၊ ဝါမပ်က္ေသာရဟန္း၊
(၃) ပုဗၺကရဏစသည္ကို သိျခင္းစေသာ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္း၊
(၄) သံဃာက ဝိနည္းကံႏွင့္အညီ ဉ တ္ကမၼဝါစာဖတ္၍ေပးေသာ ကထိန္ခင္းရန္
သကၤန္းကို ခံယူရရွိသာရဟန္း၊
(၅) ကထိန္ခင္းရန္ စြမ္းႏိုင္ေသာ ရဟန္း။
ဤသို႔ေသာ ရဟန္းမ်ိဳးတို႔သည္ ကထိန္ခင္းထိုက္ေသာ ရဟန္းတို႔ေပတည္း။
ဝုတၳဝႆဝေသန ပုရိမိကာယ ဝႆံ ဥပဂႏာ႖ ပဌမ ပဝါရဏာရ ပဝါရိတာ လဘႏိ ၱ
[မဟာဝါ အ႒ကထာ]
၁။ ပုဗၺကရဏံ ဇာနာတိ။
၂။ ပစၥဳဒၶါရံ ဇာနာတိ။
၃။ အဓိ႒ာနံ ဇာနာတိ။
၄။ အတၳာရံ ဇာနာတိ။
၅။ မာတိကံ ဇာနာတိ၊
၆။ ပလိေဗာဓံ ဇာနာတိ။
၇။ ဥဒၶါရံ ဇာနာတိ။
၈။ အာနိသံသာ ဇာနာတိ။
ဣေမဟိ အ႒ဟေဂၤဟိ သမႏၷာဂေတာ ပုဂၢေလာ ဘေဗၺာ ကထိနံ အတၳရိတံု။
[ပရိဝါ ပါဠိေတာ္]
လကၤာ* ပုရိမဝါ ေကာင္းစြကြ်တ္ထ၊ ပဌမ ပဝါရဏာျပဳျပီးခါ၊
သံဃာထံမွ သကၤန္းရ ခင္းရကထိန္သာ
ပုဗၺကရဏံ၊ ပစၥဳ ဒၶံစ၊ အင္ရွစ္ဝႏွင့္ ျပည့္ထသူသာ၊ ကထိနာ
ခင္းရာထိုက္ေလမွတ္။[သံခိပ္]
________________________________________
''ရဟန္းေတာ္တို႔ကထိန္အာနိသင္ရမွႈ''

ကထိန္ခင္းမွႈေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္တို႔အား ရအပ္ေသာ အာနိသင္အက်ိဳးတရားတို႔ သည္ (၅)ပါးျဖစ္ကုန္၏ ။ ခင္းျပီးကထိန္မႏွႈတ္မျခင္း ကာလတိုင္ေအာင္ လည္းေကာင္း၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွတေပါင္းလျပည့္အထိ (၅) လတိုင္တိုင္ ထိုကထိန္ အာနိသင္အက်ိဳးတရား ငါးပါးတို႔ကို ကထိန္ခင္းသည့္ ရဟန္း၊ ကထိန္အႏုေမာဒနာျပဳသည့္ ရဟန္းမ်ားရွိၾကေလကုန္၏။
ကထိန္အာနိသင္အက်ိဳး(၅)ပါး
(၁) အနာမႏ ၱစာရ-ထင္ရွားရွိေသာရဟန္းကို မပန္ၾကားဘဲ ရပ္ရြာအတြင္းသို႔ သြားႏိုင္ျခင္း
အက်ိဳး။
(၂)အသမာဒါနစာရ-အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းၾကီးႏွင့္ ညဥ့္ကင္းေနႏိုင္ျခင္း
အက်ိဳး။
(၃) ဂဏေဘာဇန- [မအပ္မရာပင့္ဖိတ္သည့္] ဂဏေဘာဇဥ္ကို ဘုန္းေပးေသာ္လည္း
အာပတ္မသင့္ျခင္း အကိ်ဳး။
(၄) ယာဝဒတၳစီဝရ- အဓိ႒ာန္ဝိကပၸနာမျပဳဘဲ သက္န္းကို အလိုရွိသေလာက္
ထားနိုင္ျခင္း။
(၅) ေယာစတတၳစီဝရုပၸါဒ- ကထိန္ခင္းရာေက်ာင္း၌ ျဖစ္ေပၚေသာ သံဃိက သကၤန္းကို
ရပိုင္ခြင့္ရ်ိေသာအက်ိဳး။
အတၳတကထိနာနံ ေဝါ ဘိကၡေဝ ပဥၥာနိသံသာ ကပၸိႆႏိ ၱ အနာမႏ ၱစာေရာ၊ အသမာဒါနစာေရာ ၊ ဂဏေဘာဇနံ ၊ ယာဝဒတၳ ၊ စီဝရံ ၊ ေယာစ တတၳ စီဝရုပၸါ ေဒါ ၊ ေသာ ေနသံ ဘဝိႆတီတိ။ [မသာဝါ ပါဠိေတာ္]
________________________________________
''ကထိန္အလွဴရွင္တို႔ ရအပ္ေသာ အက်ိဳးမ်ား''

လကၤာ**ကထိန္ဒါန လွဴၾကသူမွာ က်ိဳးငါးျဖာကား သြားေလရာဝယ္ အႏ ၱရာယ္ကင္း ၊ ပစၥည္းရင္းမွာ မီးျပင္းမဖ်က္၊ ဆိပ္မတက္ဘဲ ၊ ေမ့လ်က္ဥစၥာ ၊ မဆံုးပါရ ၊ ျပိဳင္ရွာၾကေသာ္၊ ကိုယ္ကဦးစြာ အရသာသည္ ငါးျဖာ ကထိန္လွဴက်ိဳးတည္း။ [ေအာင္ေတာ္မူမွတ္စု]
(၁) ပထမအက်ိဳး
(က) ကထိန္ဒါနျပဳၾကသူမွာ ၊ လိုရာခရီးသြားသည့္အခါ
ပိတ္ပင္စီးတား ၊ ေဘးမ်ားကင္းကြာ၊
အႏ ၱရာယ္ကင္း ၊ သြားရင္းလြန္ခ်မ္းသာ၊
ပထမ ရအပ္အက်ိဳးပါ။
(၂)ဒုတိယ အက်ိဳး
(ခ) ကထိန္ဒါန ျပဳၾကသူမွာ ရပ္ေဝးနယ္ျခား၊
သိမ္းထားဥစၥာ ေဘးမခ ေအးျမလြန္ခ်မ္းသာ၊
ဒုတိယ - ရအပ္အက်ိဳးပါ၊။
(၃) တတိယအက်ိဳး
(ဂ) ကထိန္ဒါန ျပဳၾကသူမွာ
ေကာင္းမြန္ဟာရ ၊ စားရေပတာ
အစာစား ဆိပ္ကား ၊ မသင့္တာ။
တတိယ ရအပ္အက်ိဳးပါ။
(၄) စတုတၳ အက်ိဳး
(ဃ) ကထိန္ဒါန ျပဳၾကသူမွာ
ေရာက္ရာဘဝ ၊ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာ၊
စည္းစိမ္မ်ား ေပါမ်ားလြန္သာယာ
စတုတၳ ရအပ္အက်ိဳးပါ။
(၅) ပဥၥမ အက်ိဳး
(င) ကထိန္ဒါန ျပဳၾကသူမွာ
ျဖစ္ေပၚလာျငား ၊ စီးပြားဥစၥာ၊
လက္ဝယ္ပိုင္ထ ၊ ခိုင္လွသည္သာ။
ဆံုးဘဝ ေရာက္ရ နိဗၺဳတာ။ ပဥၥမ ရအပ္ အက်ိဳးပါ။

''အရွင္ဇာဂရ၏ကထိန္အလင္းေရာင္က်မ္းမွေကာက္ႏွႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္''

;| @@color(#2eec14):ကဗ်ာမ်ား@@ |

|[[ငါတို႕ … … ဆံုရပ္...]]|
|[[စိုးထိတ္...]]|
|[[နင္ပံု နင္နည္း...]]|
|[[မိဘ...]]|
|[[မိသားစု ဆိုတာ…]]|
|[[ရူးသြပ္ျခင္း...]]|
|[[အခ်စ္စစ္မွာ...]]|
|[[အခ်စ္မဲ႕ ရပ္၀န္း...]]|
|[[အားလံုးရဲ႕...ဒဏ္ခ်က္...]]|
|[[ေ၀ဒနာ ခရီးသည္...]]|
|[[၅၂၈...]]|
|[[ဟာသကဗ်ာမ်ား...]]|
|[[Gtalk မွာတင္ဖို႕အတြက္စာသားမ်ား(အားလံုး ေကာ္ပီပါဗ်ာ)...]]|
|[[Lesson For Life...]]|
|[[ေမေမ...]]|
|[[သူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႕...]]|
|[[လမ္းခဲြအလြမ္း...]]|
|[[ခ်စ္သူ မင္းထြက္သြားတဲ႕ေန႕က...]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|

ဘေလာ ့ဂ္ေတြေပၚမွာေတာ ့သူမ်ားေတြေၿပာေန၊ေရးေနႀကတာေတြ ့ဖူးပါတယ္...
၂၀၁၂ မွာ ကမာၻပ်က္မယ္၊ ဘာၿဖစ္မယ္၊ ညာၿဖစ္မယ္နဲ ့.....

ဒါနဲ ့ကုိယ္ကုိးကြယ္ယံုႀကည္တဲ ့ဘာသာတရားကဒီအေႀကာင္းနဲ ့ပါတ္သက္ၿပီးဘယ္လုိ
မ်ားေဟာထား၊ေၿပာထားတာေတြမ်ားရွိ သလဲလုိ ့ေလ ့လာႀကည္ ့လုိက္ေတာ ့ဒီလုိ
ကမာၻပ်က္တာနဲ ့ပါတ္သက္တာေလးေတြေတြ ့ရလုိ ့ ဒီတက္ဂ္ထားတာေလးမေၿပာခင္ဗဟုသုတ
အေနနဲ ့အရင္ၿပန္ေၿပာခ်င္ပါေသးတယ္...

အခုလုိပဲ ကမာၻႀကီးပ်က္ေတာ ့မယ္တုိ ့၊ ဘာတုိ ့ဆုိၿပီးမၿဖစ္ေသးတာေတြၿဖစ္ေတာ ့မယ္ ့အ
ေႀကာင္းသတင္းစကားေတြကုိ တစ္ဦးစႏွစ္ဦးစကေန လူအမ်ားစုေပါင္းၿပီးေၿပာဆုိႀကတာကုိ
ေကာလာဟလ လုိ ့ေခၚပါတယ္...
တစ္ကယ္အမွန္ၿဖစ္ေပၚလာမယ္ ့အရာေတြရွိသလုိ ဟုတ္မလုိလုိနဲ ့ၿဖစ္မလာတာေတြလည္း
ရွိသေပါ ့...ဒါကအရပ္ထဲကေကာလာဟလ ေပါ ့...( အရပ္စကားနဲ ့ေၿပာယင္ေကာလဟာလ
လုိ ့အမ်ားစုက ဆုိႀကပါတယ္...)

အဲဒီေကာလာဟလ ကလည္းငါးမ်ဴိးေတာင္ရွိဆုိပဲ....
''(၁) ကပၸေကာလာဟလ''
      ကမာၻပ်က္မည္ ့ေကာလာဟလ

''(၂) စကၠဝတၱိေကာလာဟလ''
      စႀက၀ေတးမင္းေပၚေပါက္လာမည္ ့ေကာလာဟလ

''(၃)ဗုဒၶေကာလာဟလ''
     ၿမတ္စြာဘုရားပြင္ ့ထြန္းေပၚေပါက္လာမည္ ့ ( ဘုရားၿဖစ္ေအာင္က်င္ ့ႀကံအားထုတ္မည္ ့သူ
     ေပၚေပါက္လာမည္ ့) ေကာလာဟလ

''(၄)မဂၤလေကာလာဟလ''
    (ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ထဲက ) မဂၤလသုတၱန္ေပၚေပါက္လာရန္အတြက္ ႀကဳိတင္ၿပီးၿဖစ္ေပၚေသာ
     ဘယ္အရာကမဂၤလာရွိတယ္...စသည္ၿဖင္ ့ေၿပာဆုိႀကေသာ ေကာလာဟလ

''(၅)ေမာေနယ်ေကာလာဟလ''
     က်င္ ့နုိင္ခဲ ေသာ ဘုရားသာသနာတြင္၊က်င္ ့နုိင္ခဲေသာ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္သုိ ့မ်က္ေမွာက္ၿပဳေစ
     နုိင္ေသာအက်င္ ့တရား ေကာလာဟလ
တုိ ့ၿဖစ္ပါတယ္....

ဒီေနရာမွာေတာ ့ ကမာၻပ်က္မယ္ ့အေႀကာင္းမုိ ့ ကမာၻႀကီးတစ္ကယ္ပဲပ်က္ေတာ ့မည္ေလာ...
ကမာၻတစ္ခုဟာ ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာတည္တံ ့သလဲဆုိတာေလးကိုပဲ ဗဟုသုတအၿဖစ္ၿပန္
လည္တင္ၿပခ်င္ပါတယ္...
အခုလက္ရွိ ကမာၻကို ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားအရ ဘဒၵ ကမာၻလုိ ့ေခၚပါတယ္....
ဗုဒၶဘုရားငါးဆူပြင္ ့မယ္ ့ကမာၻေပါ ့....
အခုထက္ထိ ဘုရားေပါင္းေလးဆူပြင္ ့ခဲ ့၊ ၿဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ခဲ ့ၿပီးတာမုိ ့ေနာက္ထပ္ ဗုဒၶဘုရား
တစ္ဆူ ( အရိေမတၱိယ် ဘုရား ) ပြင္ ့ထြန္းေပၚေပါက္ဖုိ ့က်န္ပါေသးတယ္...
အဲဒီအတြက္ ဒီကမာၻႀကီးဟာလံုး၀ ကုိပ်က္စီးသြားဖုိ ့မရွိပါ....
လူအေၿမာက္အမ်ား ေသေႀကပ်က္စီးမယ္ ့ သဘာ၀ေဘးအႏ ၱရယ္ေတြ၊ စစ္ပဲြေတြ၊ ေရာဂါေဘး
အႏ ၱရာယ္ေတြ၊ အငတ္ေဘးေတြေတာ ့ၿဖစ္မွာပါ...သုိ ့ေသာ္ သက္ရွိလူသား၊တိရိစာၦန္ေတြ တစ္
ဦးတစ္ေယာက္မွ်မက်န္ရေအာင္ အလံုးစံုပ်က္စီးၿခင္းကေတာ ့မၿဖစ္နုိင္ေသးပါဘူး...

ကြ်န္ေတာ္ ့အထင္ေတာ ့လူေတြရဲ ့ကုိယ္က်င္ ့သီလေတြ အႀကီးအက်ယ္ခ်ဴိးေဖာက္ႀကတဲ ့အခါ၊
ကာမဂုဏ္အာရံုေတြကုိ အလြန္အမင္း၊အႀကီးအက်ယ္ မွားမွားယြင္းယြင္းခံစားသံုးေဆာင္ႀကတဲ့
အခါ၊ေမတၱာ၊ကရုဏာ၊မုဒိတာ၊ဥေပကၡာ စတဲ ့ ၿဗဟၼစုိ တရားေတြအႀကီးအက်ယ္ေခါင္းပါးလာတဲ ့
အခါေတြမွာ လူေတြသံေ၀ဂတရားေတြရေစဖုိ ့ဒီလုိေကာလာဟလ ေတြေပၚေပါက္လာရတယ္
လုိ ့ပဲထင္ပါတယ္...

ကဲ....
ကမာၻပ်က္မယ္ ့ေကာလာဟလအေႀကာင္းေလး ပါဠိေတာ္ဘာသာၿပန္ကေတာ ့ဒီလုိဆုိထားပါတယ္...

''ကပၸေကာလာဟလ''

ကမ ၻာၾကီး ပ်က္ေတာ့မည္ဟု အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္ျခင္းကို ကပၸေကာလာဟလဟူ၍ေခၚဆို၏။
ကမ ၻာပ်က္လုနီးလာေသာ အခါ မပ်က္မီႏွစ္ေပါင္းတသိန္းက ၾကိဳတင္၍ ေလာကဗ်ဴဟာ အမည္ရွိ
ေသာကာမာဝစရနတ္တို႔သည္ နီၿမန္းေသာအဝတ္တို႔ကို ဝတ္ဆင္ၾကျပီးလွ်င္ ဆံပင္ကိုဖားယားခ်
ကုန္၍ ငိုယိုေသာမ်က္ႏွာမွ မ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္ကာသုတ္ကာအလြန္မသက္သာေသာ အသြင္အ
ျပင္ အျခင္းအရာတို႔ျဖင့္ လူတို႔သြားလာရာ ခရီးလမ္းတို႔၌ လွည့္လည္ၾကကုန္လွ်က္

အခ်င္းတို႔….
ဤႏွစ္မွစ၍ေနာက္ အႏွစ္တသိန္းလြန္ေသာ အခါ၌ ဤကမ ၻာေလာကၾကီးသည္ပ်က္စီးေတာ့ေပမည္၊
မဟာသမုဒၵရာ သည္ ခန္းေျခာက္ေတာ့မည္၊မဟာသမုဒၵရာသည္လည္းေျခာက္ခန္းေတာ့မည္၊
ပထ၀ီေျမၾကီးသည္၎၊ျမင္းမိုရ္ေတာင္မင္းသည္ ၎၊ဤအလံုးစုံတို႔သည္(မီးဖ်က္မည့္ကမ ၻာျဖစ္လွ်င္)
မီးေလာင္၍ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မည္၊(ေရဖ်က္မည့္ကမ ၻာျဖစ္လွ်င္)ေရလႊမ္းမိုး၍ ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မည္၊
(ေလဖ်က္မည့္ကမ ၻာျဖစ္လွ်င္)ေလျပင္းေလၾကမ္းတိုက္ခတ္၍ ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မည္၊ျမင္းမိုရ္ သမုဒၵရာ
တို႔၏ တည္ရာ ဤမဟာပထဝီေျမၾကီးမွသည္ ျဗဟၼာ့ျပည္တိုင္ေအာင္ ဤကမ ၻာေလာကၾကီး ပ်က္စီးလိမ့္မည္၊

အိုအခ်င္းတို႔…
သင္တို႔ သည္ ေမတၱာတရားကိုပြားမ်ားၾကကုန္ေလာ့၊ကရုဏာတရားကိုပြားမ်ားၾကကုန္ေလာ့၊မုဒိတာ
တရားကိုပြားမ်ားၾကကုန္ေလာ့၊ ဥေပကၡာျဗဟၼစိုရ္ တရားကိုပြားမ်ားၾကကုန္ေလာ့။အမိ အဖတို႔ကို
ရိုေသစြာ ျပဳစုလုပ္ေၾကြးၾကကုန္ေလာ့၊သက္ၾကီးသူအို ရိုေသထိုက္သူတို႔ကို ရိုေသၾကကုန္ေလာ့၊
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ အစဥ္ႏိႈးၾကားၾကကုန္ေလာ့၊မေမ့မေလ်ာ့ၾကကုန္လင့္…. ဟူ၍ အႏွံ႔အျပား
လူအေပါင္းတို႔ၾကားသိေလာက္ေအာင္ ေၾကြးေၾကာ္ၾကကုန္၏၊ဤသို႔ေၾကြးေၾကာ္သည္ကို အေၾကာင္း
အစျပဴ၍ ကမ ၻာၾကီးပ်က္ေတာ့မည္တဲ့…ကမ ၻာၾကီးပ်က္ေတာ့မည္တဲ့ ဟူ၍ လူအမ်ားစုရံုးကာ
ေနရာအႏွံ႔အျပား၌ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ေျပာဆိုၾကျခင္းကို ကပၸေကာလာဟလ
ဟူ၍ေခၚဆိုၾကပါသည္။

ကမာၻပ်က္မယ္ ့ေကာလာဟလေတာ ့သိရၿပီ....
ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေနထုိင္ရာဒီကမာၻႀကီးဘယ္ေလာက္သက္တမ္းရွည္သလဲ၊ရွည္မလဲဆုိတာကုိေရာ
ထုိထုိပါဠိေတာ္မ်ားမွာဘယ္လုိေၿပာထားသလဲဆုိေတာ ့....

''ပဗၺတသုတ္''

သာဝတၴိျပည္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊
ထိုအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာ ဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္
တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား...

''အရွင္္ဘုရား ကမၻာသည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ ရွည္ပါသနည္း'' ဟု ေလွ်ာက္၏။

ရဟန္း ကမၻာသည္ ရွည္လ်ားလွ၏၊ ထိုကမ ၻာကို ''ဤမွ်ေသာ ႏွစ္တို႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
''ဤမွ်ေသာ ႏွစ္အရာတို႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေသာ ႏွစ္အေထာင္တို႔'' ဟူ၍
လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေသာ ႏွစ္အသိန္းတို႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေရတြက္ျခင္းငွါ မလြယ္ဟု
မိန္႔ေတာ္မူ၏။

အရွင္ဘုရား ဥပမာကို ျပဳျခင္းငွါ တတ္ေကာင္းပါ၏ေလာဟု ေလွ်ာက္ျပန္၏။ ''ရဟန္း
တတ္ေကာင္း၏'' ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ရဟန္း ဥပမာေသာ္ကား
မကြဲမျပတ္ေသာ အေခါင္းမရွိေသာ တစ္ခဲနက္ျဖစ္ေသာ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးသည္
အလ်ားအားျဖင့္ တစ္ယူဇနာ အနံအားျဖင့္ တစ္ယူဇနာ အေစာက္အားျဖင့္
တစ္ယူဇနာ ရွိ၏၊ ထို ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးကို ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္တစ္ရာ အႏွစ္
တစ္ရာ လြန္ေသာအခါ၌ ကာသိတိုင္းျဖစ္ အဝတ္ျဖင့္ တစ္ႀကိမ္တစ္ႀကိမ္သာ
ပြတ္တိုက္ရာ၏၊ ရဟန္း ထိုေက်ာက္ေတာင္ႀကီးသည္ ဤလုံ႔လျဖင့္ လ်င္စြာသာလွ်င္
ကုန္ျခင္းဆံုးျခင္းသို႔ ေရာက္ရာ၏၊ ကမၻာသည္ ကုန္ျခင္းဆံုးျခင္းသို႔ မေရာက္ရာ။

ရဟန္း ကမၻာသည္ ဤသို႔ ရွည္လွစြာ၏၊ ရဟန္း ဤသို႔ ရွည္လ်ားလွေသာ ကမၻာတို႔၏
''တစ္ခုေသာကမၻာ'' ဟူ၍ မေျပာဆိုအပ္၊ ''ကမၻာတစ္ရာ'' ဟူ၍ မေျပာဆိုအပ္၊ ''ကမၻာ
တစ္ေထာင္'' ဟူ၍ မေျပာဆိုအပ္၊ ''ကမၻာတစ္သိန္း'' ဟူ၍ မေျပာဆိုအပ္။

ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-
ရဟန္း ဤသံသရာ၏အစကို မသိႏိုင္၊ ေရွ႕အစြန္းသည္။ပ။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ အလံုးစံုေသာ
သခၤါရတို႔၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ သင့္လွသည္ သာလွ်င္တည္း၊ တပ္ျခင္း ကင္းျခင္းငွါ သင့္လွသည္
သာလွ်င္တည္း၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္းငွါ သင့္လွသည္ သာလွ်င္တည္းဟု ေဟာေတာ္မူ၏။ 128

''ပဗၺတသုတ္၊ ပဌမဝဂ္၊ နိဒါနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။''


ဒါကေတာ ့လက္ရွိကမာၻႀကီးရဲ ့အေႀကာင္းေပါ ့....
ဒီလက္ရွိကမာၻႀကီးမတုိင္မီကလည္း တစ္ၿခားကမာၻေတြလည္းရွိခဲ ့ေသးသလုိ၊ ဒီကမာၻႀကီးပ်က္စီး
ၿပီးသြားယင္လည္းေနာက္ကမာၻအသစ္ေတြေပၚလာဦးမွာပါပဲ...ဤသို ့ၿဖစ္လာလုိက္၊ပ်က္သြားလုိက္
သည္ကုိပင္လွ်င္၊ ဘ၀ေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ၿဖစ္ေနရသည္ကုိပင္လွ်င္ သံသရာဟုေခၚရသည္ မဟုတ္ပါ
လား....
ကဲ...
ႀကဳံႀကဳိက္လုိ ့တစ္ဆက္တည္းပဲ ကုန္လြန္ပ်က္သုန္းခဲ ့ၿပီးေသာကမာၻမ်ားအေႀကာင္းလဲ ေလာက
ဗဟုသုတ၊ ဓမၼဗဟုသုတအၿဖစ္ဖတ္လုိက္ပါဦး...

''သာဝကသုတ္''


သာဝတၴိျပည္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊
ထိုအခါ၌ မ်ားစြာကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးလွ်င္။ပ။ ျမတ္စြာဘုရားအား ''အသွ်င္ဘုရား ေရွး၌ ေက်ာ္လြန္ကုန္ၿပီးေသာ ကမၻာတို႔သည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ မ်ားပါကုန္သနည္း''ဟု ေလွ်ာက္၏။ ရဟန္းတို႔ ေရွး၌ ေက်ာ္လြန္ကုန္ၿပီးေသာ ကမၻာတို႔သည္ မ်ားလွကုန္၏၊ ထိုလြန္ကုန္ၿပီးေသာ ကမၻာတို႔ကို ''ဤမွ်ေသာ ကမၻာတို႔'' ဟူ၍ လည္း
ေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေသာ ကမၻာအရာတို႔''ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ် ေသာ ကမၻာအေထာင္တို႔'' ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေသာ ကမၻာအသိန္း'' တို႔ ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေရတြက္ ျခင္းငွါ မလြယ္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

အသွ်င္ဘုရား ဥပမာကို ျပဳျခင္းငွါ တတ္ေကာင္းပါ၏ေလာဟု ေလွ်ာက္ျပန္၏။ ''ရဟန္းတို႔
တတ္ေကာင္း၏'' ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌
အႏွစ္ တစ္ရာ အသက္တမ္းရွိသည္ ျဖစ္၍ အႏွစ္တစ္ရာ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ တပည့္
'သာဝက' ေလးေယာက္တို႔သည္ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း ကမ ၻာကပ္ေပါင္းတစ္သိန္း ကမ ၻာကပ္ေပါင္း
တစ္သိန္းကို ေအာက္ေမ့ကုန္ရာ၏၊ ထိုသို႔ ေအာက္ေမ့စဥ္ အႏွစ္တစ္ရာ အသက္တမ္း ရွိသည္
ျဖစ္၍ အႏွစ္တစ္ရာ အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ဤတပည့္ 'သာဝက' ေလးေယာက္တို႔သည္
အႏွစ္တစ္ရာ ကို လြန္ေသာအခါ၌ ေသျခင္းကို ျပဳကုန္ရာ၏၊ ရဟန္းတို႔ ထိုတပည့္ 'သာဝက' ေလးေယာက္တို႔သည္ ကမ ၻာတို႔ကို ကုန္ေအာင္ မေအာင့္ေမ့ႏိုင္သည္သာတည္း။

ရဟန္းတို႔ ေရွး၌ ေက်ာ္လြန္ကုန္ၿပီးေသာ ကမ ၻာတို႔သည္ ဤသို႔ မ်ားလွကုန္၏၊ ထိုကမ ၻာတို႔ကို
''ဤမွ်ေသာ ကမ ၻာတို႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေသာ ကမ ၻာ အရာတို႔''ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
''ဤမွ်ေသာ ကမ ၻာအေထာင္တို႔'' ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ''ဤမွ်ေသာ ကမ ၻာအသိန္းတို႔'' ဟူ၍
လည္းေကာင္း ေရတြက္ျခင္းငွါ မလြယ္ကုန္။

ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း-
ရဟန္းတို႔ ဤသံသရာ၏ အစကို မသိႏိုင္။ပ။
လြတ္ေျမာက္ျခင္းငွါ သင့္လွသည္သာလွ်င္တည္း ဟု ေဟာေတာ္မူ၏။

''သာဝကသုတ္၊ ပဌမဝဂ္၊ နိဒါနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။''

ကဲ...ဒါေတြကေတာ ့ကမာၻႀကီးပ်က္မွာနဲ ့ဆုိင္တဲ ့ဗဟုသုတေတြပဲေပါ ့...
အထက္ပါဗဟုသုတမ်ားကုိ ဆရာေလးတစ္ပါးရဲ ့သုခကာမိဘေလာ ့  နဲ ့ ဆရာေတာ္
ဦးေလာကနာထရဲ ့ဓမၼစာမ်က္ႏွာမ်ား မွရယူၿပီးၿပန္လည္တင္ၿပပါတယ္...

ေလာကသုတ၊ ဓမၼသုတ မ်ားတုိးတက္ပြားမ်ားနုိ္င္ပါေစ...

၁။ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ငွားခအတြက္ လစာရဲ႕ 25% ထက္ ဘယ္ေတာ့မွ ပိုမသံုးခဲ့ဘူး။

၂။ ထူးဆန္းတဲ့ လုပ္ငန္းသစ္ေတြအတြက္ ေငြျမွဳပ္တာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆပ္မယ့္လူကို ေငြေခ်းလိုက္တာနဲ႕ တူတူပဲ။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္က စြန္႕ဦးတီထြင္သူမျဖစ္ႏိုင္ရင္ လုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ ဦးေဆာင္ေရွ႕ရြက္မလုပ္ႏိုင္ရင္ ေသခ်တဲ့ရွိျပီးသား လုပ္ငန္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးမွာပဲ ေငြထည့္သင့္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႕စိမ္းတဲ့ လုပ္ငန္းမ်ိဳးမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေငြမထည့္ပါနဲ႕။

၃။ ဘိုင္ပြတ္ ပြတ္တယ္ဆိုတာ အေလလြင့္မ်ားတာရဲ႕ဆန္႕က်င္ဘက္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က အခ်ိန္၊ ေငြနဲ႕လုပ္အားကို ဘယ္ေတာ့မွ အေလ့လြင့္မခံႏိုင္ဘူး။

၄။ လူအမွား(သို႕) ကြန္ပ်ဴတာ အမွားဆိုတာ အျမဲရွိတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟိုတယ္ျဖစ္ျဖစ္ ကုန္စံုဆုိင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပးရမဲ့ေငြ ေတာင္းခံလြႊာကို မ်က္စိမွိတ္ျပီး မေပးေခ်သင့္ဘူး.။

၅။ ပစၥည္း၀ယ္တဲ့ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အလုပ္ကိစၥအေပးအယူျဖစ္ျဖစ္ တတ္ႏိုင္သမွ် ေစ်းဆစ္ပါ။ အကုန္အက်သက္သာဖို႕ ေစ်းမဆစ္ရဲဘဲ ဟိတ္ဟန္တစ္ခြဲသားၾကီးလုပ္ေနတာဟာ သူငယ္နာမစင္တဲ့သေဘာပဲ။

၆။ ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ ဂဏန္းေသးေသးကေလးကို ဂရုစိုက္ပါ.။ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႕တြက္ရင္ ဒႆမမကအစ ဂရုစုိက္ပါ ။ ေငြဆိုရင္ တစ္က်ပ္ ႏွစ္က်ပ္ က စတြက္ပါ။
မေျပာပေလာက္ဘူးထင္တဲ့ အဲ့ဒီအေသးအဖြဲ႕ေလးေတြစုလိုက္ရင္ ဧရာမေငြပမာဏျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

၇။ ကေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ကေတာ့ သူတို႕ေမြးတဲ့ေန႔မွာ စလုပ္တာအေကာင္းဆံုးပါပဲ. မေမြးခင္လုပ္ႏိုင္ရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းပါေသးတယ္။ ပညာေကာင္းေကာင္းေပးမယ္ဆိုရ္ ေငြနည္းနည္းနဲ႕ မရပါဘူး။ သူတို႕ရဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္ကို အျမန္ဆံုးစျပီးစာရင္းဖြင့္ပါ။

၈ ။ အ၀တ္စား၀တ္တဲ့ေနရာမွာ လက္ရွိရာထူးအတြက္ မ၀တ္ပါနဲ႕။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ရာထူးအတြက္ ၀တ္ပါ။

၉။ ကၽြန္ေတာ္အခ်ိန္ယူေလ့လာထားတဲ့ေငြရေအာင္ လုပ္နည္းနဲ႕ လူရိုေသ ရွင္ရိုေသျဖစ္ေအာင္လုပ္နည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့-
(က) အခ်ိန္မီွေရာက္ပါေစ အခ်ိန္မွန္ဖို႕ သိပ္အေရးၾကိးပါတယ္။ ေနာက္က်တဲ့လူေတြကို သည္းမခံပါနဲ႕။ သတ္မွတ္ရက္ေက်ာ္လြန္သြားတဲ့ လူေတြကိုလည္း သည္းမခံပါနဲ႕။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေနာက္က်ရင္လည္း အလားတူသေဘာထားပါ။
(ခ) ကေလးေတြေက်ာင္းကေပးလိုက္တဲ့အိမ္စာလုပ္သလို၊ အိမ္မွာလုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ။ ကိုယ္ညံ့လို႕ သူမ်ားေတြ ကိုယ့့္အတြက္ အခ်ိန္ကုန္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ လူေတြေလးစားမွာမဟုတ္ဘူး။
(ဂ) လူတစ္ေယာက္ခ်င္းအတြက္ ေခါင္းထဲမွာ ကိုယ္ေရးဖိုင္တြဲတစ္ခုစီဖြင့္ထားပါ။ ေတြ႕ရမယ့္လူေတြကို မေတြ႕ဘူးခင္ သူတို႕အေၾကာင္း သုေတသနလုပ္ထားပါ ။သူတို႕အလွဴဒါနျပဳခဲ့ၾကတာကို ခင္ဗ်ားသိထား တယ္ဆိုရင္ သူတို႕၀မ္းသာၾကမွာေပါ့။ သူတို႕လုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ငန္းအေၾကာင္း ခင္ဗ်ားသိေနတယ္ဆိုရင္ သူတို႕ခင္ဗ်ားကို ျဖံဳၾကမွာပါ။
(ဃ) လူေတြရဲ႕နာမည္ကို ေမ့တာဟာ အဆိုးဆံုးပဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႕.။သူတို႕အေၾကာင္း အေသးစိတ္ကေလးကိုလည္းမေမ့ပါနဲ႕။ စကားေျပာရင္ ဒါေလးေတြ လိုသလိုညွပ္ေျပာပါ။ လူဆိုတာ သူတို႕နာမည္ကို သူမ်ားေခၚတာ ၾကားခ်င္ၾကပါတယ္။ သူတို႕အေၾကာင္းေျပာတာနားေထာင္ခ်င္ၾကပါတယ္။
(င) ရိုးသားပါ။ လူေတာ္ေတ္ာမ်ားမ်ားဟာ လိမ္ေျပာရင္ခ်က္ခ်င္းမုသာ၀ါဒ အနံ႕ရတယ္။ ရိုးသားျခင္းကိုလူတိုင္း ေလးစားတယ္။ သူတို႕ၾကားခ်င္တာနဲ႕ ထပ္တုမညီေတာင္ ရိုးသားရင္ ေလးစားမွာ အေသခ်ာပါပဲ။
` (စ) လူေတြစကားေျပာပါေစ။ နားေထာင္ပါ။ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတဲ့ေနရာမွာ ေျမထိုးစက္ ေဂၚျပားခ်ျပီး ေမာင္းသြင္းတာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါနဲ႕. နဂါးမွန္းသိေအာင္ အေမာက္ေထာင္ျပဖို႕ မလိုမခ်င္း အတြင္းအားေတြ ကို သိမ္းထားပါ။

၁၀။ ဘယ္သူေတြ ခင္ဗ်ားအေပၚဘယ္ေလာက္သစၥာရွိသလဲဆိုတာ စမ္းသပ္ခ်င္ရင္ ခင္ဗ်ား မရႈႏိုင္မကယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ အေကာင္းဆံုးပဲ။

၁၁။ လူေတြကို ေ၀ဖန္တာေတာ့ ေရွာင္ရပါမယ္။ ခ်ီးက်ဴးတာက ပိုေကာင္းပါတယ္။ ရံခါမွာ ေ၀ဖန္တာထက္ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းက ပိုတန္ဖိုးရွိပါတယ္။

၁၂။ လက္ေဆာင္ေပးရာမွာ လူတစ္ကာသံုးေနတဲ့ပစၥည္းမ်ိဳးကို အလြယ္တကူ ၀ယ္မေပးပါနဲ႕။ ထူးထူးဆန္းဆန္းေလးေတြ စိတ္ကူးျပီးေပးရတဲ့လူနဲ႕လိုက္ဖက္တာမ်ိဳးဆိုရင္ သူအျမတ္တႏိုးရွိေနပါ လိမ့္မယ္။

၁၃။ ေအာင္ျမင္တဲ့လူျဖစ္ခ်င္ရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့လူ စဥ္းစားသလို စဥ္းစားရပါလိမ့္မယ္. ၾကိဳးစားၾကည့္ပါ။ အံၾသစရာေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
၁။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္စဥ္းစားပါ။
၂။ အျမင္ၾကည္လင္ေအာင္လုပ္ပါ။
၃။ ရူးသြပ္ပါ။
၄။ စြဲလန္းပါ။
၅။ ဘယ္ေတာ့မွ အေလ်ာ့မေပးပါနဲ႕။
၆။ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကို ခ်စ္ပါ

1.
အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္....
မန္ေနဂ်ာ။ ။ မင္းေမြးေန႔ ေျပာပါ
ကုိထံု ။ ။ ေအာက္တိုဘာ ၁၃
မန္ေနဂ်ာ။ ။ ဘယ္ ႏွစ္လဲ
ကုိထံု ။ ။ ႏွစ္တိုင္း

2.
ႏိုင္ငံျခားခရီးမွ ျပန္ေရာက္လာေသာ ကုိထံုက သူမိန္းမကုိေမးတယ္...
"ငါက ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႔မ်ား တူေနလား"
"တူပါဘူး၊ ဘာလို႔ လဲ"
"လန္ဒန္မွာ အမ်ဳးိသမီးတေယာက္က ငါ့ကုိ ႏိုင္ငံျခားသားလားလို႔ လာေမးေနလို႔"

3.
အေမရိကန္တိုးရစ္ တစ္ေယာက္က ကုိထံုကုိ ေမးၾကည့္တယ္....
အေမရိကန္။ ။ ဒီရြာမွာ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တ့ဲလူ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ေမြးခ့ဲဘူးသလား
ကုိထံု ။ ။ ဟင့္အင္း...ကေလးေလး ေတြဘဲ ေမြးတာ

4.
စာသင္ခန္းအတြင္း၌ျဖစ္သည္...
ဆရာ ။ ။ ဂႏၵီ ဂ်ရမ္သီ အေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ ေရးပါ
ကုိထံု ။ ။ ဂႏၵီ ဟာၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တ့ဲ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးပါ။ ဂ်ရမ္သီ ကုိေတာ့ က်ေနာ္ မသိပါဘူး။


5.
ကုိထံုနဲ႔ သူ႔ဇနီးသည္တို႔ ကားငွားစီးလာစဥ္ျဖစ္သည္။
ကားဒရိုင္ဘာက ေနာက္ၾကည့္မွန္ကုိ ခ်ိန္ေနပါတယ္။ ဒါကုိျမင္တ့ဲကုိထံုက...
"မင္းက ငါ့မိန္းကုိ ခိုးၾကည့္မလို႔ေပ့ါေလ၊ ဘယ္ရမလဲကြာ...ဖယ္စမ္း ငါေမာင္းမယ္၊ ဒီမွာလာထိုင္"


6.
အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္....
မန္ေနဂ်ာ။ ။ မင္းဟာ သံုးထပ္တိုက္ေပၚေရာက္ေနတယ္လို႔ စိတ္ကူးၾကည့္လိုက္၊ အဲဒီတိုက္ကုိမီးေလာင္ေနျပီဆိုပါေတာ့၊ မင္းဘာဆက္လုပ္မလဲ
ကုိထံု ။ ။ လြယ္လြယ္ေလး၊ စိတ္ကူးေနတာကုိ ရပ္လိုက္မွာေပ့ါ၊


7.
ကုိထံု ။ ။ အဲဒီေကာင္မေလးက နားေလးေနတယ္ထင္တယ္ကြ
သူငယ္ခ်င္း ။ ။ ဘာလို႔ လဲ
ကုိထံု ။ ။ ငါက သူ႔ကုိခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတာကုိ...သူ႔ ထီးက အသစ္ၾကီးေနာ္ လို႔ျပန္ေျပာတယ္ေလ


8.
စာသင္ခန္းအတြင္း၌ျဖစ္သည္...
ဆရာ ။ ။ ကမာၻေပၚမွာ ေရွးအက်ဆံုး သတၱဝါကုိ ေျပာပါ
ကုိထံု ။ ။ ျမင္းက်ား
ဆရာ ။ ။ ဘာလို႔လဲ
ကုိထံု ။ ။ သူက အျဖဴအမဲ ဘဲရိွေသးတယ္ေလ...


9.
ကြန္ျပဴတာကုမၼဏီ ၏ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္....
မန္ေနဂ်ာ။ ။ မင္း MS office ကုိ သိသလား
ကုိထံု ။ ။ လိပ္စာသာေပးလိုက္ပါ၊ ရေအာင္ရွာသြားလိုက္ပါမယ္...


10.
စာသင္ခန္းအတြင္း၌ျဖစ္သည္...
ဆရာ ။ ။ လိေမၼာ္သီး နဲ႔ ပန္းသီး ရဲ႕ျခားနားခ်က္ကုိေျပာပါ
ကုိထံု ။ ။ လိေမၼာ္သီးရဲ႕ အေရာင္က လိေမၼာ္ေရာင္ျဖစ္ေပမယ့္ ပန္းသီးရဲ႕အေရာင္က ပန္းေရာင္မဟုတ္ဘူးေလ။ 

၁) သံပရာပင္

သစ္ပင္တစ္ပင္ေရွ႕ ကိုယ္အျမဲျဖတ္တယ္။ အဲဒီသစ္ပင္မွာ တစ္ျခားသစ္ပင္လိုပဲ
စိမ္းစိုတဲ့ သစ္ရြက္ေတြရွိတယ္။ ပန္းပြင့္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီသစ္ပင္က ကိုယ့္အတြက္
ဘာမွမထူးျခားလို႔ သတိမထားခဲ့မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ရက္မွာ အဲဒီသစ္ပင္ေရွ႕
ကိုယ္ရုတ္တရက္ ရပ္လိုက္မိတယ္။ မရည္ရြယ္ဘဲ အပင္ေပၚက အရြက္တစ္ရြက္ကို ဆိတ္ျပီး
ေခ်မြၾကည့္တယ္။ တခဏအတြင္း သင္းပ်ံ႔တဲ့ ရနံ႔တစ္ခု ေလထဲ လြင့္ဝဲလာခဲ့တယ္။
ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ရနံ႔ကို ကိုယ္ရႈရွဳိက္မိျပီး ဒီသစ္ပင္ဟာ သံပရာ(ေရွာက္)ပင္ ဆိုတာ
ကိုယ္သိလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုမွာ သံပရာရနံ႔က
သင္းပ်ံ႕ေမႊးၾကိဳင္ေနခဲ့တယ္။ ေနာင္ေနာက္ သစ္ပင္ေရွ႕ ကိုယ္ျဖတ္တိုင္း
အဲဒီသစ္ပင္က အရင္ကလို ကိုယ့္အတြက္ အဓိပၸါယ္မဲ့ မေနခဲ့ေတာ့ဘူး။

သံပရာပင္ကို ခ်ည္းကပ္သလိုမ်ဳိး အရင္က ကိုယ္တကယ္ မသိ၊ နားမလည္ခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်ည္းကပ္ပါ။ သူတို႔ဆီကေန ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ရနံ႔ေတြ
ထြက္လာႏိုင္ျပီး ကိုယ္တို႔ၾကားမွာ လြင့္ဝဲႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

(၂) ေကာ္ဖီ

မနက္အိပ္ရာထတိုင္း ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္က ကိုယ့္အတြက္ မရွိမျဖစ္ပါ။ ေကာ္ဖီေတြ
လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စီးဆင္းသြားမွ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ေတြ ၾကည္လင္လာတယ္။

ေကာ္ဖီေသာက္သလိုပဲ.....
ခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ၊ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ၾကံဳခဲ့ဖူးမွ ကိုယ့္အေတြးေတြ
ၾကည္လင္လာႏိုင္တယ္။ အမွားအမွန္ ခဲြျခားလာႏိုင္တယ္။ စိတ္ထိခိုက္
နာက်င္ခံစားဖူးမွ ၾကံ့ခိုင္မႈကို သင္ယူႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့သမွ်ကုိ အထက္တန္း ေကာ္ဖီမႈန္႔လို႔ သတ္မွတ္ျပီး
စဥ္းစားဆင္ေျခဥာဏ္ဆိုတဲ့ ေရပူပူထဲ ထည့္ေဖ်ာ္လိုက္ပါ။ အဲဒီေကာ္ဖီခါးနဲ႔
ကိုယ့္ဦးေႏွာက္၊ ကိုယ့္အေတြးအိမ္ကို ၾကည္လင္ပါေစ။

(၃) ေရေမႊး

ကိုယ္ဟာ ေရေမႊးတစ္ပုလင္း ဆိုပါစို႔။ ဘယ္လိုေရေမႊးနံ႔မ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္သလဲ?
ခပ္သင္းသင္းရနံ?
လတ္ဆတ္ၾကည္လင္တဲ့ ရနံ႔?
စဲြမက္ျငိတြယ္တဲ့ရနံ႔?
ဒါမွမဟုတ္ စူးရွတဲ့ရနံ႔?
ဘယ္လိုရနံ႔မ်ဳိးကို ကိုယ္ၾကိဳက္သလဲ? ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေဖာ္စပ္သူ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။
သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့တဲ့ ရနံ႔ထဲ ရြတ္ေနာက္ေနာက္ ရနံ႔ေရာထည့္မလား?
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရနံ႔ကို ေန႔လယ္သံုးျပီး လွ်ဳိ႕ဝွက္တဲ့ရနံ႔ကို ညမွာသံုးမလား?

လူ႔ဘဝကလည္း ေရေမႊးပုလင္းလိုပဲ..
ေရေမႊးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က ေဖာ္စပ္သူရဲ႕ လက္ထဲမွာရွိသလို ကိုယ့္ရဲ႕ အက်င့္စရိုက္က
ကိုယ့္လက္ထဲမွာပဲ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္သေဘာထားေတြကို လူေတြအေပၚ
လတ္ဆတ္ၾကည္လင္၊ စဲြမက္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္းေဖာ္စပ္ (ျပဳျပင္)သင့္တယ္။
လူေတြႏွစ္သက္တဲ့ ေရေမႊးတစ္ပုလင္းျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္သင့္တယ္။

(၄) ေခါင္းေလွ်ာ္

သည္းသည္းမည္းမည္း ရြာတဲ့ဒီမိုးေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္ လင့္ခဲ့ရတယ္။
အဝတ္အစားေတြလည္း မေျခာက္ေသးဘူး။ စိတ္လည္း စိုထိုင္းလို႔....

လာ.... စိတ္လန္းဆန္းတဲ့ နည္းတစ္ခု ေျပာျပမယ္....

ေရေႏြးတစ္ဇလံုထည့္ျပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ပါ။ ေခါင္းထဲက စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာေတြကို
အျဖဴေရာင္ အျမဳပ္ျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာ္ဖြပ္လိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ ေရေႏြးနဲ႔
ေဆးခ်လိုက္ပါ။ စိတ္ကို ကပ္ကပ္စီးစီးျဖစ္ေစတဲ့ အရာေတြ ေရေတြကတစ္ဆင့္၊ ေရေျမာင္း၊
ေရေခ်ာင္းထဲ စီးဆင္းသြားပါေစ... အဲဒီေနာက္ ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ထိုင္ျပီး
သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖစ္သြားျပီျဖစ္တဲ့ ေခါင္းကို ျဖီးလိုက္ပါ။
ေခါင္းသားကေနတစ္ဆင့္ ဦးေႏွာက္ထဲက အေတြးေတြပါ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္သြားျပီ
ျဖစ္ေၾကာင့္ သင္ခံစားမိလိမ့္မယ္။


(၅) ေရေႏြးၾကမ္း

အဲဒီေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္က မေသာက္ဘဲ ၾကာၾကာထားလို႔ ေအးသြားခဲ့ျပီ။ ေအးစက္တဲ့
ေရေႏြးၾကမ္းမွာ ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ လက္ဖက္ေျခာက္နံ႔ မရွိေတာ့ဘူး။ ေရေႏြးအိုး
သံေခ်းနံ႔ပဲ ရေတာ့တယ္။ အဲဒီလို ေအးစက္တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ကို
ကိုယ္ေသာက္ခ်င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

အဲဒီလိုပဲ အသည္းႏွလံုးတစ္ခု ၾကာၾကာလွ်စ္လွ်ဴရွဴခံရရင္ တေျဖးေျဖး
ေအးစက္သြားတတ္တယ္။ ေအးစက္တဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခု ျပန္ေႏြးေထြးဖို႔က ခက္တယ္။
ျပန္ေႏြးေထြးခဲ့သည္ထားဦး အရင္ကလိုၾကင္နာတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ေအးစက္သြားတ့ဲ အေျခအေန၊ ဆက္ဆံမႈတစ္ခု နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္ဖို႔
လုပ္လို႔ရႏိုင္မလား?

ျပန္ျဖစ္ခ်င္ရင္ အသစ္ကေနပဲ ျပန္စလို႔ ရႏိုင္ေတာ့မယ္။ စိတ္သေဘာထားအသစ္၊
အက်င့္စရိုက္အသစ္နဲ႔ ႏွစ္ဦးၾကားက ဆက္ဆံမႈအသစ္တစ္ခုကို စတင္ရလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္
သူ႔ႏွလံုးသားကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္၊ မလႈပ္ႏိုင္ မေသခ်ာလွဘူး။

ေအးစက္တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္အိုးလံုးကို သြန္ျပီး .. .. အသစ္ထပ္လဲလိုက္သလိုေပါ့။


(၆) ေမ့ေလ်ာ့

တစ္ခါတေလ ေမ့ေလ်ာ့တာက ကိုယ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္လာေပးတယ္။

ဘယ္အခ်ိန္မွာ သယ္ေဆာင္ေပးႏိုင္သလဲ?

တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္တဲ့အခ်ိန္..
အဲဒီနာက်င္ျခင္းေတြကို ေမ့ထားလိုက္ပါ။ ကိုယ့္ကို ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္သူက
ကိုယ့္ကို မလိုမုန္းထားလို႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီထိခိုက္တာကို စိတ္ထဲထားျပီး
တေျမ့ေျမ့ခံစားေနတာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွိပ္စက္ေနတာျဖစ္တယ္။ သူက
ကိုယ့္ကိုထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ျပီပဲ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီနာက်င္တာကို
စိတ္ထဲထားျပီး သူကိုယ့္အေပၚ ျပဳမႈခဲ့တာကို တသသနဲ႔ ခံစားေနဦးမလဲ!

ဒါေၾကာင့္ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းသူက တစ္ျခားလူထက္ ပိုေပ်ာ္ရႊင္ၾကသလို
လူမ်ားတြန္းတိုင္းလဲသူ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။

(၇) ၾကည့္မွန္

ၾကည့္မွန္က ကိုယ္နဲ႔ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းလား? ရန္သူလား?

မွန္ကိုၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္လား?
ရြံ႔မုန္းစရာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္လား? မွန္တစ္ခ်ပ္ကို ယူျပီး ေသခ်ာၾကည့္ပါ။
ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အလွဆံုးအျပံဳးကို ျပံဳးျပီး မွန္ထဲကအရိပ္ကို "နင္အရမ္းလွတယ္၊
နင္ယံုၾကည္မႈရွိတယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔... အရာအားလံုးကို ဒီေန႔မွာ အဆင္ေျပေျပ
ေက်ာ္ျဖတ္မယ္" လို႔ ေျပာပါ။

တကယ္ပဲ.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွစ္သက္ရင္ ဘယ္အရာမွ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ 

ဒီစာေလးဟာ
18.5.2010 ေန ့လည္ ( ၃ ) နာရီခန္ ့တြင္
ကြယ္လြန္သြားေသာ
ကိုေဇမ်ိဳးလတ္ ( ၂၇ ) နွစ္
မကြယ္လြန္မွီမွာ ေရးသားခဲ႔ေသာ
စာေလးပါ ဘဝသရုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး
ရွိေနပါတယ္ ဖတ္သင္႔တယ္ထင္လို႔
မွ်ေဝေပးလိုက္တာပါ...


ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိမ္ႀကီးႀကီးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္မိသားစု၀င္နည္းနည္းနဲ႔။
အဆင္ေျပမႈေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြ နည္းကုန္ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္ေတြမ်ားမ်ား ပိုင္ဆိုင္လာတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ေယဘုယ်အသိေတြ နည္းလာတယ္။

ဗဟုသုတေတြ မ်ားလာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈေတြ နည္းလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ တတ္ကၽြမ္းသူေတြ မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာေတြပိုမ်ားလာတယ္။
ေဆးေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့သူေတြ နည္းလာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမႈမဲ႔အမွတ္မဲ႔ သံုးျဖဳန္းေနၾကတယ္။
ရယ္တာေတာ့ အေတာ္နည္းသြားၿပီ။
ကားေမာင္းတာ အေတာ္ျမန္လာၾကတယ္။
ေဒါသျဖစ္ဖို႔ အေတာ္ေလးျမန္လာၿပီ။
အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က်လြန္းတယ္။
စာဖတ္တာ အေတာ္ေလးနည္းတယ္။
႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတာ့ အေတာ္ၾကည့္ၾကသား။* ဘုရားရွိခိုးတာ အေတာ္နည္းလာၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို တိုးပြားဖို႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တန္ဖိုးေတြေတာ့ ေလ်ာ့လာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စကားကို ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာၾကတယ္။ ေမတၱာေတြနည္းလာၿပီ။
လိမ္တာညာတာေတာ့ မၾကာခဏပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀အတြက္မဟုတ္ဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သကၠရာဇ္မွာ ဘ၀ကို ျမႇဳပ္ႏံွေနၾကတယ္။ ဘ၀အတြက္ သကၠရာဇ္ေတြကိုအသံုးမခ်ႏိုင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႀကီးမားတဲ့အေဆာက္အဦးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္
စိတ္ရွည္သည္းခံႏိုင္မႈဟာ အေတာ္ေသးေကြးလာတယ္။
က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လမ္းမႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင္ေတြ ႐ႈေထာင့္ေတြေသးသိမ္လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားသံုးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းပဲ ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားစားစား ၀ယ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မႈကေတာ့အေတာ္နည္းတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လဆီကို သြားဖို႔၊ ျပန္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ လမ္းကူးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းဆီသြားဖို႔ အေတာ္ခက္ေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္အာကာသကို ႀကီးစိုးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းအဇၩတၱကိုမပိုင္ႏုိင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္တမ္ကို ခြဲျခမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အာဃာတ တရားကို မဟုတ္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ားမ်ားေရးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ့လာမႈေတြနည္းလာတယ္။
စီမံကိန္းေတြမ်ားတယ္။ ၿပီးေျမာက္တာ နည္းတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခပ္သုတ္သုတ္လုပ္ဖုိ႔ သင္ယူၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္စားတတ္ဖုိ႔မပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင့္မားတဲ့၀င္ေငြေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသးသိမ္တဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားသိမ္းဖို႔ ေကာ္ပီမ်ားမ်ားပြားဖို႔ ကြန္ျပဴတာေတြထြင္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဆက္အသြယ္ေတာ့ နည္းလာၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရည္အတြက္မ်ားမ်ား ထုတ္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္အေသြးနည္းနည္းနဲ႔။
အသင့္စားအစားအစာေတြ ေခတ္စားေနတယ္။ အစာေခ်ဖ်က္ႏိုင္မႈက အေတာ္ေႏွးလာတယ္။
လူ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ စ႐ိုက္ေတြက ခပ္သိမ္သိမ္ပဲ။

အားလပ္ခ်ိန္ ပိုလာေပမယ့္ ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ နည္းလာတယ္။
အစားအစာအမ်ိဳးအစားမ်ားလာေပမယ့္ အဟာရေတြနည္းလာတယ္။
ႏွစ္ေယာက္စာ ၀င္ေငြေတြျဖစ္လာေပမယ့္ လင္မယားကြာရွင္းမႈေတြမ်ားလာတယ္။
လွပတဲ့ အိမ္ယာေတြမွာ က်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြနဲ႔။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခ်င္တာက ဒီေန႔ကစၿပီး ထူးျခားတဲ့အေျခအေနအတြက္ဆိုၿပီး
ဘာပစၥည္းကိုမွ မသိမ္းပါနဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေန႔တိုင္းဟာ ထူးျခားတဲ့ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြပါပဲ။
အသိတရားအတြက္ ရွာေဖြပါ။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။
သင့္အိမ္ေရွ႕ ၀ရံတာမွာထိုင္ၿပီး သင့္လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အာ႐ံုမထားဘဲ ျမင္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းကို ခံစားၾကည့္ပါ။

သင့္မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား သံုးပါ။
သင္ႀကိဳက္တဲ့ အစားအစာကို စားပါ။ သင္ ႏွစ္သက္တဲ့ေနရာေတြကို သြားပါ။
ဘ၀ဆိုတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ စီကံုးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။ အသက္ရွင္႐ံုသက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။
သင္သိမ္းဆည္းထားတဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေရေမႊးေတြကို အခုပဲသံုးလိုက္ပါ။

ေနာက္ၿပီး သင္လိုမယ္ထင္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ သံုးပါ။

သင္ရဲ႕ အဘိဓာန္ထဲက `တစ္ေန႔ေန႔´ တို႔၊ `တစ္ေန႔ေရာက္ရင္´ ဆိုတာေတြကိုဖယ္ရွားလိုက္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစုေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း ေျပာၾကရေအာင္။

*သင့္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရြင္ေစမယ့္၊ ဘ၀အေမာေျပေစမယ့္ 
အရာေတြအားလံုးကို ေနာက္မက်ပါေစနဲ႔။
ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း၊ မိနစ္တိုင္းဟာ ထူးျခားေနပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး အဲဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာခံမလဲဆိုတာ သင္တို႔မသိပါဘူး။
အကယ္၍ သင္ခ်စ္တဲ့သူဆီကို ဒီစာ ပို႔ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေသးဘူး ဆိုၿပီး သင္
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဒီစာကို ပို႔မွာပါလို႔ေျပာေနရင္ေတာ့...*

*ကၽြန္ေတာ့ကို ယံုပါ။ အဲဒီတစ္ေန႔ေန႔ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ
ဒီစာကို ပို႔ဖို႔ သင္ဒီမွာ ရွိခ်င္မွရွိေတာ့မယ္...။       ။*

တစ္ခ်ဳိ႕က ဇနကမင္းသားရဲ့ အားမာန္နဲ႔ဇဲြကို အားက် တတ္တာမ်ဳိး ရွိသလို၊ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ဒုကၡကို ကူညီေစာင္မ ေပးမယ့္ မဏိေမခလာမ်ား ေပၚလာေလ မလားဆိုတဲ့ သူတစ္ပါးကို မွီခိုခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ”အတုယူ” တယ္ဆိုတာ ယူသင့္တဲ့အတုနဲ႔ မယူသင့္တဲ့ အစစ္ဆိုတာေလးေတြကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေမ့ထားတတ္ၾကပါတယ္။ အခု အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာမယ့္ ဇာတ္ေတာ္ေလးကို ဖတ္ၿပီး ယူသင့္တဲ့အတုနဲ႔ မယူသင့္တဲ့ အစစ္္ဆိုတာကို ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။

တစ္ခါက မိထိလာျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ မဟာဇနက မင္းႀကီးမွာ သားေတာ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ မင္းႀကီးနတ္ရြာလားေတာ့ အစ္ကုိႀကီးက ဘုရင္လုပ္ၿပီး ညီျဖစ္သူက အိမ္ေရွ႕မင္းသားျဖစ္လာတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ညီေတာ္ ထီးနန္းလုဖို႔ ႀကံစည္ေနတဲ့အေၾကာင္း ကုန္းတိုက္စကားၾကားရေတာ့ ေနာင္ေတာ္မင္းႀကီးဟာ သူ႔ညီအိမ္ေရွ႕မင္းသားကို ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထားခိုင္းလိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔ ညီေတာ္အိမ္ေရွ႕မင္းသားဟာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ အခ်ဳပ္ခံထားရေတာ့ သူတကယ္ ေနာင္ေတာ္မင္းႀကီးဆီက ထီးနန္းလုပ္ဖို႔ မႀကံပါဘူး ဆိုတာ သစၥာဆိုၿပီး တိုင္တယ္ခဲ့လို႔ သူ႔ကို ခ်ည္ေႏွာင္ ထားသမွ်အားလံုး အလိုလို ေျဖေလ်ာ့သြားပါေရာတဲ့။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြ အားလံုး ေျပကုန္ၿပီ ဆိုေတာ့ ညီေတာ္မင္းသားဟာ အစြန္းအဖ်ားေတာရြားေလးေတြဆီ သြားၿပီး ပုန္းခိုေနပါတယ္။ ပုန္းခိုေနရင္းနဲ႔ပဲ လူသူပရိသတ္ေတြ စုဆည္းၿပီး အစ္ကို႔ဆီက နန္းေတာ္ကို သိမ္းဖို႔ ျပန္လာတဲ့အခါ ေနာင္ေတာ္မင္းႀကီးဟာ ေနာက္လိုက္စစ္မက ္အင္အားမ်ားတဲ့ ညီေတာ္ကို ျပန္လည္မခုခံႏိုင္ဘဲ ဘုရင့္ရာထူးကေန ဖယ္ေပးလိုက္ရပါတယ္။

ေနာင္ေတာ္မင္းႀကီး ထီးနန္းအသိမ္းမခံရ ခင္မွာ ကိုယ္၀န္အရင့္မာရွိေနတဲ့ မိဖုရားေခါင္ႀကီးကို မွာခ်င္တာေတြ ေသခ်ာမွာၿပီး ထြက္ေျပးခို္င္းခဲ့တဲ့အတြက္ မိဖုရားေခၚႀကီးဟာ အဖိုးတန္ရတနာေတြ ယူၿပီး ဆင္းရဲသားအသြင္နဲ႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားပါတယ္။ မိဖုရားေခါင္ႀကီးလည္း ေမာင္ေတာ္ဘုရင္မွာတဲ့ အတိုင္း ကိုယ္၀န္ကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ေမြးလာတဲ့အခါ သားေလးကို အဘိုးရဲ့ နာမည္အတိုင္း ”မဟာဇနက”လို႔ မွည့္ေခၚလိုက္တာ ေပါ့။ ဇနကမင္းသားေလး ႀကီးပ်င္းလာတဲ့အခါ ကစားေဖာ္ေတြက မုဆိုးမသားလို႔ ေခၚခံရေတာ့ မၾကာခဏ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ မင္းသားေလးဟာ သူ႔ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းအကုန္အစင္ သိသြားၿပီးတာနဲ႔ အမ်ဳိးဂုဏ္ကို ထိန္းတဲ့အေနနဲ႔ အရင္ကလို႔ မုဆိုးမသားလို႔ေခၚတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ သည္းခံၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ ေနထိုင္လာပါတယ္။ ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ဘ၀ကို အၿမဲတမ္းျပန္ေတြးၿပီး ဆရာ့ဆီက တတ္သင့္တဲ့ပညာမွန္သမွ် ႀကိဳးႀကိဳးစားစား သင္ယူေနပါေတာ့တယ္။

ဒီထက္ ပိုအေရးႀကီးတာက ကိုယ့္မိခင္ကိုေတာင္ ဖြင့္ေျပာမထားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ မေမ့ေအာင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ့္နည္းလမ္း ေတြကို အၿမဲတမ္းစဥ္းစားေနေလ့ရွိတာေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ မိခင္ႀကီးထံ ခြင့္ပန္ၿပီး မိထိလာျပည္ကို သေဘၤာနဲ႔ခရီးစတင္ ထြက္ခဲ့ပါေတာ ့တယ္။ စာဖတ္သူအမ်ား သိၾကေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ပင္လယ္ျပင္မွာ မုန္တိုင္းမိၿပီး ပင္လယ္ထဲမွာ ေမ်ာေနတုန္း မဏိေမခလာနတ္သမီး ကယ္တင္လို႔ အသက္ရွင္သြားရတာေပါ့။ ဒီေနရာမွာ စာဖတ္သူမ်ား သတိၿပဳသင့္တာက ဇနကမင္းသားရဲ့ စိတ္ဓာတ္ပါ။

ေယာက်္ားေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ကမ္းမျမင္တဲ့ ပင္လယ္ျပင္ကို ကူးခတ္တာျဖစ္ၿပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္က လာကယ္မွာပဲဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ကူးေနတာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုပါ။

အလုပ္တစ္ခုလုပ္တဲ့ ေနရာမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္ထက္ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္က ပိုၿပီး ၿပီးတာျမန္ဆန္သလိုပဲ ပိုၿပီး ၾကည္ႏူးေပ်ာက္ရႊင္စိတ္နဲ႔ လုပ္ခြင့္ရတတ္ပါတယ္။ဆိုေတာ့။ ဇနက မင္းသားဟာ ေမခလာနတ္သမီးရဲ့ ကယ္မမႈေၾကာင့္ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရၿပီး မိထိလာျပည္ ဥယ်ာဥ္ထဲ ေမ်ာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းေလာင္းရွာေနတဲ့ ဖုႆရထားဟာ သူ႔ဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ေရာက္လာပါေရာ လား။

ဒါနဲ႔ အေလာင္းေတာ္ ဇနကမင္းသားဟာ နတ္ရြာစံသြားတဲ့ ဘုရင့္ရဲ့သမီးေတာ္ သီ၀လိေဒ၀ီ မင္းသမီးကို မိဖုရားေျမွာက္ၿပီး မိထိလာျပည္ဘုရင္အျဖစ္ကို သိမ္းပိုက္ေတာ္မူလို္က္ပါတယ္။ ႏွစ္အတန္ၾကာေတာ့ ဒီဃာ၀ုဆိုတဲ့ သားတစ္ေယာက္ ဖြားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ဥယ်ဥ္ထဲက သရက္ပင္ႏွစ္ပင္ကို ဥပမာယူၿပီး ရေသ့ရဟန္း ၀တ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ မိဖုရားႀကီးနဲ႔ မူးမတ္ေတြ တိုင္းသူျပည္သား ေတြ ဘယ္လိုပဲ ငိုယိုေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္ ေထြးၿပီးသား တံေတြးကို ျပန္မၿမိဳေတာ့သလိုပဲ စြန္႔ပစ္ထားခဲ့တဲ့ နန္ေတာ္စည္းစိမ္ေတြကို လံုး၀မငဲ့ဘဲ ရေသ့ရဟန္းဘ၀မွာပဲ အသက္ထက္္ဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္သြား ပါေရာတဲ့။

တစ္ခု က်န္ခဲ့တာက သီ၀လိေဒ၀ီ မိဖုရားႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း ရေသ့မအသြင္နဲ႔ ဥယ်ာဥ္ေတာ္မွာပဲ အသက္ထက္ဆံုးေနထိုင္ သြားတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ကဲ မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ ဒီဇာတ္ေတာ္အက်ဥ္းေလးကို ဖတ္ၿပီးတယ္ဆိုရင္ပဲ အခုလို ယူသင့္တဲ့အတုနဲ႔ မယူသင့္တဲ့ အစစ္ေတြကို ေတြ႔ၾကမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္ေလ။

၁။အလုပ္တစ္ခု ၿပီးေျမာက္ဖို႔အတြက္ ဇဲြနပဲ(ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ) ႀကီးျခင္း(၀ီရိယပါရမီ)
၂။ႀကီးမားခမ္းနားတဲ့ မင္းစည္းစိမ္နဲ႔ တိုင္းျပည္ကိုေသာ္မွ မငဲ့ကြက္ဘဲေတာထြက္ ရေသ့ရဟန္းၿပဳျခင္း (ေနကၡမၼပါရမီ)
၃။ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ မင္းမ်ဳိးမွန္း သိသည္နွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အမ်ဳိးဇာတ္ကို ေစာင့္ထိန္းေသာ အားျဖင့္ အေနအထိုင္ ျပင္ဆင္ျခင္း။
၄။ကိုယ့္ရဲ့ ပစ္မွတ္ပန္းတိုင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိသလို စနစ္တက် ျပင္ဆင္ၿပီးမွ ေနထိုင္ျဖတ္သန္းျခင္း။
၅။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့ေတာ့မည့္ အခ်ိန္ေရာက္ ေနတာေတာင္ မည္သူ႔ကိုမွ မွီခိုအားထားစိတ္ မထားဘဲ ေယာက်္ာေကာင္း ပီးသစြာ ႀကိဳးစား အားထုတ္ျခင္း စတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲ မယူသင့္တဲ့အစစ္ဆိုတာက မိမိတို႔ဘ၀မွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အခက္အခဲအက်ပ္အတည္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္လာရတဲ့အခါ အျခားသူဆီက အကူအညီကို ေမွ်ာ္လင့္အားကိုးမေနသင့္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ကိုယ္စြမ္းႏိုင္သမွ် ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ေက်ာ္လႊားလိုက္ၾကဖို႔ပါ။

ဇာတ္ေတာ္ေဟာခ်ိန္နွင့္ ေဟာသည့္ေနရာ။ ။မဟာသကၠရာဇ္ ၁၁၇ ခု၊တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း(၁)ရက္ ေသာၾကာေန႔ည။ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္။

I thought to share this story with you.

It did touch me a lot.

Unlimited Free Image and File Hosting at MediaFire


A woman came home from work late, tired and irritated, to find her
5-years old son waiting for her at the door.

SON: 'Mummy, may I ask you a question?'

MUM: 'Yeah sure, what it is?' replied the woman.

SON: 'Mummy, how much do you make an hour?'

MUM: 'That's none of your business. Why do you ask such a thing?' the woman said
angrily.

SON: 'I just want to know. Please tell me, how much do you make an hour?'

MUM: 'If you must know, I make $20 an hour.'

SON: 'Oh,' the little boy replied, with his head down.

SON: "Mummy, may I please borrow $5?"

The mother was furious, 'If the only reason you asked that is so you can borrow some money to buy a silly toy or some other nonsense, then you march yourself straight to your room and go to bed. Think about why you are being so selfish. I don't work hard everyday for such childish frivolities.'

The little boy quietly went to his room and shut the door..

The woman sat down and started to get even angrier about the little boy's questions. How dare he ask such questions only to get some money?

After about an hour or so, the woman had calmed down , and started to think:

Maybe there was something he really needed to buy with that $5 and he really didn't ask for money very often.The woman went to the door of the little boy's room and opened the door.

'Are you asleep, son?' She asked.

'No Mummy, I'm awake,' replied the boy

'I've been thinking, maybe I was too hard on you earlier' said the woman. 'It's been a long day and I took out my aggravation on you. Here's the $5 you asked for.'

The little boy sat straight up, smiling. 'Oh, thank you Mummy!' he yelled. Then, reaching under his pillow he pulled out some crumpled up bills.

The woman saw that the boy already had money, started to get angry again.

The little boy slowly counted out his money, and then looked up at his mother.

'Why do you want more money if you already have some?' the mother grumbled.

'Because I didn't have enough, but now I do,' the little boy replied.

'Mummy, I have $20 now. Can I buy an hour of your time? Please come home early tomorrow.
I would like to have dinner with you.'

The mother was crushed. She put his arms around her little son, and she begged for his
forgiveness.

It's just a short reminder to all of you working so hard in life. We should not let time slip through our fingers without having spent some time with those
who really matter to us, those close to our hearts. Do remember to share that $20 worth of your time with someone you love.

If we die tomorrow, the company that we are working for could easily replace us in a matter of hours. But the family & friends we leave behind will feel the loss for the rest of their lives.

Please don't break this even if you only send it to one person.
Thankyou

မိသားစု ဆုိတဲ႕အဓိပၸါယ္နဲ႕ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အလိုအပ္ဆံုးအရာကို ေပၚလြင္ေအာင္ေရးျပႏုိင္ခဲ႕တာပါ...
ျမန္မာလိုျပန္ျပီးတင္ဖို႕ၾကိဳးစားေပမယ္႕...မူရင္း လက္ရာကို လံုး၀ မမီွႏိုင္ေသာေၾကာင္႕ မူရင္းကိုပဲ ကူးယူေဖာ္ျပ လိုက္ပါတယ္...အရမ္းကိုခံစားရပါတယ္... 

ျဖစ္ရပ္ (၁)


ကေလးငယ္သည္ လြယ္အိတ္ကို ေ၀ွ႕ရမ္းလ်က္ အိမ္ရွိရာသို႕ အေျပးလာေန၏။ လမ္းတြင္
 ေတြ႕သမွ် ေရအိုင္ငယ္၊ ရႊံ႕ကြက္ငယ္တို႕ကို လႊားခနဲ လႊားခနဲ ခုန္ေက်ာ္၍ လာသည္။
သူ႕မ်က္ႏွာမွာ အေပ်ာ္ျဖင့္ ၀င္းပေန၏။ အိမ္သို႕ ျမန္ျမန္ သူျပန္ေရာက္ခ်င္လွၿပီ။
သူ႕ေအာင္ျမင္မႈကို မိဘႏွစ္ပါးအား ေျပာျပခ်င္လွၿပီ။ အားရ၀မ္းသာ ျဖစ္သြားၾကမည့္
မိဘတို႕၏ ပီတိမ်က္ႏွာကို ျမင္ခ်င္လွၿပီ။ “ဒါမွ င့ါသား ... ကြ” ဟူေသာ အေဖ၏
ခ်ီးမြမ္းသံကို ၾကားခ်င္လွၿပီ။ ၿပံဳးရယ္လ်က္ရွိေသာ အေမ၏ အနမ္းေႏြးေႏြးကို
ခံယူခ်င္လွၿပီ။ ကေလးငယ္သည္ ေျခလွမ္းမ်ားကို အရွိန္ပိုျမွင့္လိုက္၏။

ေရွ႕မွာ အိမ္ကို ျမင္ေနရၿပီ။
အိမ္ေရွ႕တြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားသည့္ တစ္ေပခြဲခန္႕ ျမင့္ေသာ ပုဏၰရိပ္ပင္တန္းကို သူ
ခုန္ေက်ာ္လိုက္၏။ ခါတိုင္း ဘယ္လိုမွ မလြတ္ဘဲ သစ္ခက္သစ္ညႊန္႕တို႕ကို
ေျခဖ်ားျဖင့္ ခတ္မိၿမဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း သည္ေန႕အဖို႕ လံုး၀ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္
ျဖစ္သြားသည့္အခါ သူ အံ့ၾသသြားေလသည္။ သို႕ရာတြင္ ၾကာၾကာ မအံ့ၾသႏိုင္ဘဲ
အိမ္ေပၚသို႕ တဒုန္းဒုန္း ေျပးတက္သြားခဲ့သည္။ ပါးစပ္ကလည္း “အေဖေရ ... အေမေရ” ဟု
ေအာ္ေခၚလာခဲ့၏။

အေဖသည္ ဧည့္ခန္းထဲက ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနသည္။ ဆူညံစြာ ေျပးတက္လာသည့္
သားျဖစ္သူကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္၍ ၾကည့္ေန၏။ ကေလးငယ္သည္ ဖခင္ကို ျမင္ေသာအခါ
အေျပးကေလး ခ်ဥ္းကပ္သြားေလသည္။

“အေဖ ... ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ဗ် သိလား”

“ဟင္ ဟုတ္လား၊ တယ္ေတာ္ပါလား၊ လာစမ္းပါဦးကြ”

အနီးသို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ အေဖ၏ လက္တစ္ဖက္ ေျမာက္တက္သြားသည္ကို ရိပ္ခနဲ
ျမင္လိုက္ရ၏။ မေရွးမေႏွာင္းပင္ ျဖန္းခနဲ အသံႏွင့္အတူ သူ႕နားရင္းမွာ ပူခနဲ
ခံစားလိုက္ရၿပီး မ်က္စိထဲမွာ ၀င္းခနဲ ျဖစ္သြား၏။ ကေလးငယ္၏ ဦးေခါင္းသည္ ေရွ႕သို႕
စိုက္ခနဲ က်သြားေလသည္။

မယံုႏိုင္စြာ၊ ထို႕ေနာက္ ထိတ္လန္႕စြာ ေမာ့ၾကည့္မိေသာအခါ အေဖ၏
အနီေရာင္မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရသည္။

“ေအာင္႐ံုနဲ႕ ဘာလုပ္ရမွာလဲ”

ကေလးငယ္သည္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား၊ မ်က္လံုးအျပဴးသားႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ေန၏။
ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တုန္လႈပ္စျပဳလာသည္။

“ေဟ့ေကာင္ ငါေမးေနတယ္ေလ၊ ေအာင္႐ံုနဲ႕ မင္းဘာလုပ္မွာလဲ”

ကေလးဆီမွ ေျဖသံအစား ႐ိႈက္သံတစ္ခ်က္ ထြက္လာ၏။ အေဖသည္ ဘီ႐ိုေပၚမွ ႀကိမ္လံုးကို
ဆြဲယူလိုက္သည္။

“ေမးမေနပါနဲ႕ရွင္၊ ဒီေလာက္ အေဆာ့မက္ေနမွေတာ့ ထိပ္ဆင့္ ဘယ္ခ်ိတ္ပါ့မလဲ၊ 
ေျပာစမ္း ... ပထမက ဘယ္သူရသလဲ၊ ေမမီစိုး မဟုတ္လား”

အိမ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ မိခင္ျဖစ္သူ၏ အသံျဖစ္သည္။ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္
က်ေနၿပီျဖစ္ေသာ ကေလးငယ္က ေခါင္းညိတ္လိုက္သည့္အခါ အေမက တစ္ခ်က္မဲ့လိုက္၏။

“ဟင္း ... သူ႕အေမနဲ႕ ေစ်းထဲေတြ႕ရင္ တမင္ စကားစပ္ၿပီး ၾကြားဦးမွာ၊ 
သူမ်ားၾကြားတာခံရဦးမယ္။ ေတာက္ ...”

“ကိုင္း ... လာခဲ့စမ္း၊ ဟိုဘက္လွည့္”

တင္ပါးေပၚသို႕ က်ေရာက္လာေတာ့မည့္ ႀကိမ္လံုးကို အသက္ေအာင့္ ငံ့လင့္ေနသည့္
ကေလးငယ္၏ မ်က္လံုးမ်ားမွာ အေရာင္မဲ့ မ်က္လံုးေသမ်ား ျဖစ္ေနေလသည္။

ေမးခြန္း - ကေလးမွာ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္၊ မိမိကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားစိတ္
နည္းပါးသြားၿပီး ညံ့သည္ထက္ ညံ့လာလွ်င္ ကေလးေၾကာင့္ပါလား ... မိဘေၾကာင့္ပါလား။

The Child is the father of the Man.

William Wordsworth



ျဖစ္ရပ္ (၂)

“ျဗန္း ... ျဗန္း”


စားပြဲေပၚ ႀကိမ္လံုးက်သံေၾကာင့္ သူငယ္တန္း (ခ) ႐ုတ္ခ်ည္း ၿငိမ္ဆိတ္သြား၏။
ငါးႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တို႕သည္ မ်က္လံုးကေလးမ်ား ၀ိုင္းကာ ဆရာမကို ၾကည့္ေနၾက၏။

“ဆူလွခ်ည္လား၊ ပါးစပ္ေတြ ပိတ္၊ စာအုပ္ေတြ ဖြင့္၊ ဒါ အိမ္မဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္း ...ေက်ာင္း”

မ်က္ႏွာတင္း၍ ေလသံမာေသာ ဆရာမသည္ ႀကိမ္လံုးကို စားပြဲေပၚသို႕ အသံျမည္ေအာင္ပစ္တင္လုိက္သည္။

“ကဲ အားလံုး 'ဏ' ႀကီး တစ္မ်က္ႏွာ ေရးၾကရမယ္။ အခုအခ်ိန္အတြင္း ၿပီးေအာင္
ေရးရမွာေနာ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္မ်က္ႏွာကို အိမ္စာ လုပ္ခဲ့ၾကရမယ္။ ၾကားၾကလား၊ ကိုင္း... ေရးၾကေတာ့”

တစ္တန္းလံုး တိတ္ဆိတ္လ်က္ ရွိသည္။ စာအုပ္ေတြ ေရွ႕မွာထားကာ ခံုေတြေပၚမွာ
ကေလးငယ္မ်ား ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေတြ ထိုင္ေနၾကသည္။ လက္ကေလးေတြက လြဲ၍ သူတို႕
မလႈပ္ရွားႏိုင္ၾက။ မလႈပ္ရွား၀ံ့ၾက။

ဒုတိယခံုတန္း အစြန္းမွ ေမမီစိုးသည္ သူႏွင့္ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ တစ္ဖက္ခံုစြန္းမွ
စည္သူေအာင္ 'ဏ' ႀကီး အေရးမွားေနေၾကာင္း၊ ေတြ႕လိုက္ရ၏။ သူက စည္သူေအာင္ကို
တိုးတိုးေလး ေခၚလိုက္သည္။

“စည္သူေအာင္ စည္သူေအာင္ နင္ေရးတာ မွားေနတယ္။ ကႀကီး ျဖစ္ေနတယ္”

စည္သူေအာင္က တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္၏။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ စိတ္႐ႈပ္ေထြးေနပံု ရသည္။

“ေဟာဒီမွာ ဏႀကီးက ဒီလိုေရးရတာ”

ေမမီစိုးက သူ႕စာအုပ္ ေထာင္ျပလိုက္သည္။

“ေမမီစိုး”

ဆရာမ၏ အသံက မိုးခ်ဳန္းသလို ျမည္ဟည္းသြား၏။ ေမမီစိုး၏ လက္ထဲက စာအုပ္
လြတ္က်သြားေလသည္။
“ဘာျဖစ္လို႕ စကားေျပာရတာလဲ၊ အခုခ်က္ခ်င္း၊ ခံုေပၚမွာ ဒူးေထာက္စမ္း၊
ဒူးေထာက္ၿပီး ေရး၊ ေနာက္တစ္ခါ လႈပ္၀ံ့ လႈပ္ၾကည့္စမ္း၊ ႀကိမ္လံုးစာ မိသြားမယ္”

ေမမီစိုးသည္ ခံုေပၚတြင္ ဒူးေထာက္လိုက္ရ၏။ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ေနသည္။
ဒူးႏွစ္ဖက္၏ ေအာက္မွာ ဇီးေစ့လား ေက်ာက္ခဲငယ္ေလးလား မသိ၊ ဖိမိလ်က္သား ျဖစ္ေနသည္။
သို႕ေသာ္ သူေနရာ မေရႊ႕ရဲ၊ မလႈပ္ရဲ၊ သည္အတိုင္း ေပ၍ စာေရးရ၏။ ၾကာေသာ္
ဖိမိထားသည့္ ေနရာက တစ္စတစ္စ နာက်င္၍လာသည္။ နဖူးမွာ ေခၽြးေတြ စို႕လာ၏။
အတန္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ဒူးေထာက္ေနရသည့္အျဖစ္။ ဒူးေအာက္က ျပင္းထန္လာသည့္
ေ၀ဒနာ၊ အရွက္ႏွင့္ နာက်င္မႈ။ နာက်င္မႈႏွင့္ အရွက္။ အရွက္၊ နာက်င္မႈ၊ အေၾကာက္၊
အေၾကာက္၊ အေၾကာက္။

သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည္၏ အဆံုး၌ ေမမီစိုး ငိုခ်လိုက္ေလသည္။

“ေအာင္မယ္ ဒူးေထာက္ခိုင္းတာေလးကို ငိုတယ္ေပါ့။ အေတာ္ အငို၀ါသနာပါတယ္နဲ႕ တူတယ္၊ထြက္ခဲ့စမ္း ေရွ႕ကို”
ႀကိမ္လံုးသံ ျဗန္းခနဲေအာက္၌ သူငယ္တန္း (ခ) သည္ တုန္လႈပ္သြားေလသည္။

ေမးခြန္း - အနာဂတ္တြင္ ႀကီးျပင္းလာမည့္ ကေလးအတြက္ ၿငိမ္၀ပ္စြာ
နားေထာင္ျခင္းသည္ တန္ဖိုးျဖစ္ပါသလား။ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား
႐ိုင္းပင္းကူညီစိတ္ကို ပ်ိဳးေထာင္ မေပးသင့္ဘူးလား။

လူေတြဟာ ခ်ယ္ရီသီးနဲ႔ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးေတြ ဘယ္လိုအရသာ ရွိတယ္ဆိုတာ
သိေအာင္ကေလးေတြ နဲ႔ ငွက္ကေလးေတြကိုု ေမးရမယ္။

Johann Wolfgang von Goethe


ျဖစ္ရပ္ (၃)

“ကဲဟယ္”

ေဒါက္ခနဲ ေခါင္းေခါက္ခံလိုက္ရေသာ ကေလးသည္ မ်က္ရည္လည္လာ၏။ မိခင္၏ အားမလို အားမရ
ျဖစ္မႈ၊ စိတ္မရွည္မႈတို႕သည္ ေဒါသအျဖစ္ ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

“ဒီေလာက္ေလးမွ မတြက္တတ္ဘူးလား ... ဟင္။ ေထာင္စမ္း၊ ညာဘက္လက္က
လက္ေလးေခ်ာင္းေထာင္၊ ဘယ္ဘက္က လက္သံုးေခ်ာင္းေထာင္၊ ဟာ ... ေလးေခ်ာင္း
ေထာင္ပါဆို၊ မေထာင္တတ္ဘူးလား။ ေလးေခ်ာင္း၊ ေလးေခ်ာင္း၊ ေဟာဒီလို ေလးေခ်ာင္း”

ကေလးမွာ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွား ျဖစ္ေနရွာ၏။ သံုးႀကိမ္ အေခါက္ခံရၿပီးမွ
လက္ေလးေခ်ာင္း ေထာင္ျဖစ္သြားသည္။

“ဟုတ္ၿပီ ကဲ ... ေပါင္းေတာ့၊ ေလးနဲ႕ သံုးေပါင္း၊ ဟဲ့ ေပါင္းေလ၊
ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ”

“တစ္ ... ႏွစ္ ... သံုး ... ငါး ... ေျခာက္”

“ ဘာ သံုး ၿပီးရင္ ဘာလဲ။ ဟဲ့ ... သံုး ၿပီးေတာ့ ဘာ ... လဲ ... ဟား
တစ္ႏွစ္သံုးေလးေတာင္ မေရတတ္ေတာ့ဘူးလားဟင္။ အဖ်င္း၊ အ.အ၊ အတံုး၊ နင္
ေတာ္ေတာ္ညံ့ပါလား။ ဟိုဘက္အိမ္က မိႏြယ္တို႕ဆို အေပါင္းအႏႈတ္ေတာင္
ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပးေနၿပီ။ နင္ကေတာ့ ေဆာ့ဖို႕ပဲ သိတဲ့ေကာင္။ သြား ...
လက္ပိုက္ၿပီး တစ္နာရီတိတိ ရပ္ေန၊ သြား ... ငါမျဖဳတ္ခုိင္းေသးဘဲ လက္ျဖဳတ္မယ္
မႀကံနဲ႕ တိုင္မွာ ႀကိဳးနဲ႕ တုပ္ထားမယ္။ သံုးနဲ႕ေလး မေပါင္းတတ္မခ်င္းေဆာ့ရလိမ့္မယ္ မထင္နဲ႕”

ဂဏန္းမေပါင္းတတ္သျဖင့္ အခန္းေထာင့္မွာ ေတြေ၀စြာ လက္ပိုက္၍ ရပ္ေနရေသာ 
ကေလးငယ္သည္ေလးႏွစ္အရြယ္ ျဖစ္ပါသည္။

ေမးခြန္း - မိခင္သည္ စာတတ္သည္ဟု သူ႕ကိုယ္သူ ေျပာလွ်င္ သင္ လက္ခံပါမည္လား။

ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ဟာ
ပညာရွိတစ္ေယာက္ မေျဖႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးတတ္ၾကပါ္တယ္။

အမည္မသိ



(၁)


”သားသမီးကို ခ်စ္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနမွ နမ္းပါ” တဲ႕။

ဘယ္ေသာကာလတုန္းက စတင္ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ အဆိုအမိန္႕လည္း မသိပါဘူး။ ၾကည့္ရတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေရွးေဟာင္း လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ ၾသဇာႀကီးခဲ့ပံု ေပၚတဲ့
ေရွးျမန္မာႀကီး တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အယူအဆ ျဖစ္မွာပါပဲ။ ဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္
ငယ္ငယ္တုန္းက အဘိုးအဘြားေတြ ေျပာၾကဆိုၾကတာ ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္
ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ သေဘာထားပါ။ ကေလးေတြဟာ သူတို႕ကို မိဘေတြက ခ်စ္မွန္းသိရင္
ကဲတတ္တယ္၊ ေရာင့္တတ္တယ္၊ ဆိုဆံုးမဖို႕ မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ၾကာရင္
ပ်က္စီးသြားမွာပဲလို႕ ထင္ခဲ့ၾကတာကိုး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကေလးဆိုတာ ႏွိမ္ထားမွ၊
ေၾကာက္ေအာင္လုပ္ထားမွ တန္ကာက်မယ္၊ ႏို႕မဟုတ္ရင္ “ငယ္ေသာ္ကား သား၊ ႀကီးေသာ္
က်ားတည့္၊ ငယ္ေသာ္ သမီး၊ ႀကီးေသာ္ မီးတည့္” ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို႕
ယူဆလိုက္ၾကတာေပါ့။ အဲဒီ ေရွးေဟာင္း အယူဟာ အခုအခ်ိန္အထိ အရွိန္မကုန္ေသးပါဘူး။

“အိမ္က သားက သံုးႏွစ္ရွိၿပီ။ သိပ္ဆိုးတာပဲ၊ အေဖလည္း မေၾကာက္၊ အေမလည္း
မေၾကာက္ဘူး။ အိမ္ေဘးက ဦးရာဂ်ဴးဆိုတဲ့ ကုလားႀကီးကိုေတာ့ ေၾကာက္တယ္၊ သူဆိုးၿပီ
ငိုၿပီဆိုရင္ “ဦးရာဂ်ဴးေရ” လို႕သာ ေအာ္ေခၚလိုက္ တစ္ခါတည္း ၿငိမ္ၿပီး
တိတ္သြားေတာ့တာပဲ။ ကေလးဆိုတာ သူေၾကာက္ရမယ့္ လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိမွရွင့္” လို႕
မိခင္တစ္ေယာက္က ေျပာပါတယ္။ သူ႕ခမ်ာ သူ႕သားကေလးမွာ အေၾကာက္တရား ရွိတာကို
ဂုဏ္ယူေနပံုပါပဲ။ သူ႕စကား ၾကားရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေၾကာက္ေအာင္
အလုပ္ခံရပံုကို သတိရမိေသးေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ ငိုေၾကာရွည္ေနတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ထိန္းတဲ့ အေဒၚႀကီးက “ဟာလ၀ါႀကီး လာေနၿပီ၊ လာေနၿပီ” ဆိုလိုက္ရင္ ခ်က္ခ်င္း
အငိုတိတ္ရေတာ့တာ၊ ဟာလ၀ါဆိုတာ ဘာမွန္း မသိဘဲနဲ႕ ေၾကာက္လိုက္ရတာေလ။ ေနာင္
ႀကီးလာမွ ဟာလ၀ါဆိုတာ အေတာ္စားလို႕ေကာင္းတဲ့ မုန္႕တစ္မ်ိဳးမွန္း သိရေတာ့တာ။

သားသမီးကို အိပ္ေပ်ာ္ေနမွ နမ္းရဲၾကရွာတဲ့ မိဘမ်ိဳးကို ငယ္ငယ္တုန္းက ေတြ႕ဖူး
ျမင္ဖူးပါတယ္။ သူတို႕ခမ်ာ သားသမီးေတြ ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာကို တည္တည္ႀကီး
လုပ္ထားၾကရရွာပါတယ္။ ေလသံကိုလည္း တင္းတင္းမာမာ ျဖစ္ေအာင္ အားစိုက္ၿပီး
ေျပာၾကရရွာပါတယ္။ ႐ိုက္ႏွက္အျပစ္ေပးဖို႕ လိုလာၿပီ ထင္ရင္လည္း လက္မေႏွးေအာင္
ႀကိဳးစားၾကရရွာပါတယ္။ ရင္ထဲက တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ လကၡဏာပံုရပိ္ေတြ
မေပၚေအာင္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္တည္းထားရတာ၊ အတြင္းစိတ္ ခံစားမႈကို ဆန္႕က်င္ၿပီး
သ႐ုပ္ေဆာင္ျပေနရတာေတြဟာ အေတာ္ေတာ့ ပင္ပန္းၾကရွာမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႕ သူတို႕
အဲဒီလို ျဖစ္ေနၾကရတာလဲ။

“မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆကို လက္ခံ ယံုၾကည္ထားလို႕ပါ။ ၿပီးေတာ့ ကေလးရဲ႕ သဘာ၀ကို
နားမလည္ၾကလို႕ပါ။ ၿပီးေတာ့ တန္ဖိုးထားမႈေတြ လြဲေနလို႕ပါ” လို႕ စိတ္ပညာ
ဆရာတစ္ဦးက ဆိုပါတယ္။


ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီအေမွာင္ကမၻာထဲကို ကေလးငယ္ေတြကိုေခၚလာပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီအေမွာင္ကမၻာ လိုအပ္ေနတဲ့ အလင္းကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ကသာ
ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္မွာ မို႕လို႕ပါဘဲ။


Liz Armbruster


(၂)

ေၾကာက္ေအာင္လုပ္တာ ေကာင္းပါသလား

ေလာကမွာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးက အေၾကာက္တရားပဲတဲ့။ ကေလးေတြရဲ႕ အေၾကာက္တရားကိစၥအေရးႀကီးပါတယ္။


ႏိုင္ငံတိုင္းရဲ႕အဖိုးအထိုက္တန္ဆံုး သယံဇာတဟာ ေရနံမဟုတ္ပါဘူး။

သစ္ေတာ မဟုတ္ပါဘူး။တြင္းထြက္ မဟုတ္ပါဘူး။*

ကေလးေတြပါ။

ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ အေရးအႀကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ကေလးေတြပါ။

သူတို႕အေပၚ တန္ဖိုးထားမႈ အနည္းအမ်ားဟာ သက္ဆိုင္ရာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ
စံခ်ိန္စံညႊန္း ဂရပ္မ်ဥ္း အနိမ့္အျမင့္ကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ သူတို႕ကို အခြင့္အေရး
အျပည့္အ၀ ေပးျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုး အနာဂတ္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈပါပဲ။

အဲသေလာက္ အေရးတႀကီး တန္ဖိုးရွိတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ရင္ထဲကို
ေၾကာက္စိတ္သြင္းေပးလိုက္တာဟာျဖင့္ အနာဂတ္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို
ေျမျမွဳပ္သၿဂႋဳဟ္ဖို႕ က်င္းတူးေပးလိုက္တာပါပဲ။

ေန႕စဥ္ဘ၀ရဲ႕ စိန္ေခၚခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ တုန္႕ျပန္ ျပဳမူပံုေတြဟာ
ကေလးသူငယ္ဘ၀က ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ မကင္းတတ္ပါဘူး။
ဒီလို ဆိုလိုက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ မ်ိဳး႐ိုးဗီဇနဲ႕ အစဦး ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕
သားေကာင္လံုးလံုး ျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ေစာေစာပိုင္း ႏွစ္ကာလေတြရဲ႕ ၾသဇာဟာ အနည္းနဲ႕အမ်ား
ကၽြန္ေတာ္တို႕အေပၚမွာ ရွိေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးေတြနဲ႕ လူႀကီးေတြဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ကမာၻမွာ ေနထိုင္ၾကတာလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ထင္ေနၾကတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးဟာ သူ႕ကမာၻေလးနဲ႕သူ သီးျခားေနေနတာပါ။ ကေလးအတြက္
ဒီေလာကႀကီးဟာ အသစ္စက္စက္ပါ။ အရာရာဟာ စိတ္၀င္စားစရာပါ။ သူတို႕ဟာ ကေလးကမာၻမွာ
အံ့ၾသမႈ၊ ထိတ္လန္႕မႈေတြနဲ႕ သီးျခားေနၾကတဲ့ ကေလးေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္ၿပီး
လူႀကီးကမာၻထဲကို သူတို႕ဘာသာ သူတို႕ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မွန္မွန္ကန္ကန္
တိုးထြက္လာႏိုင္ဖို႕ လက္ဦးဆရာေတြ အေရးႀကီးလွပါတယ္။

“မိဘေတြက ကိုယ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို အေၾကာက္တရားနဲ႕ ဇြတ္ အဓမၼ
ပံုသြင္းေပးေနၾကရင္ေတာ့ ကေလးေတြဟာ စိတ္က်န္းမာ ရင့္က်က္တဲ့၊ လူမႈေရး
သိနားလည္တဲ့၊ စိတ္သတၱိနဲ႕ ျပည့္၀တဲ့၊ ေန႕စဥ္ ဘ၀မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ယံုၾကည္ပိုင္ႏိုင္တဲ့ လူႀကီးေတြ ျဖစ္လာဖို႕ ခက္ပါတယ္။ ေမတၱာဓာတ္လႊမ္းၿခံဳၿပီး
နားလည္မႈရွိတဲ့၊ လံုၿခံဳတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႀကီးျပင္းခြင့္ရဖို႕
လိုပါတယ္” လို႕ စိတ္ေရာဂါကု ပါရဂူ ေဒါက္တာ ေရာဘတ္ရွီးက “ကေလး၏ ပထမ ငါးႏွစ္”ဆိုတဲ့ စာအုပ္မွာ ေရးခဲ့ပါတယ္။

ၾကီးျမတ္တဲ့ ပုဂိဳလ္ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ကေလးဘဝ ႏွလံုးသား မဆံုးရႈံးေသးတဲ့သူျဖစ္တယ္။

Mencius, Book IV


စာေရးဆရာမႀကီး ၾကည္ေအးရဲ႕ “ေမတၱာမီးအိမ္” ၀တၳဳမွာလည္း ဒီသေဘာေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။
အတၱႀကီးလြန္းလွတဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စ႐ိုက္အဖြဲ႕ဟာ ေက်ာစိမ့္စရာပါ။ သမီးကေလး
လူမွန္းသိစ အရြယ္မွာပဲ မိခင္ျဖစ္သူက လင္ေယာက္်ားရဲ႕ဒဏ္ မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္
ထြက္ေျပးသြားတဲ့အခါ ဖခင္ရဲ႕ နာက်င္မႈနဲ႕ အခ်စ္ဟာ သမီးေလး “အျဖဴ” အေပၚ ပံုၿပီး
က်ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အခ်စ္ႀကီးသေလာက္ ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းစြာ ဖိႏွိပ္ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့
ဖခင္ရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ့ စည္းကမ္းေတြ၊ အျပစ္ေပးမႈေတြ ေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့
အျဖဴဟာ စိတ္ေ၀ဒနာသည္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ရတယ္။ အျဖဴရဲ႕ မသိစိတ္က ဖခင္ကို
ေသေစခ်င္ေနတယ္။ ဖခင္ေသၿပီး ငရဲခံေနရတယ္လို႕ အိပ္မက္မက္ၿပီးတိုင္း အျဖဴဟာ
စိတ္ေရာဂါေဆး႐ံုကို ေရာက္ေရာက္ သြားရတာပါပဲ။ အသက္ သံုးဆယ္နီးပါး ေရာက္တဲ့အထိ
အိမ္နဲ႕ ေဆး႐ံု လြန္းျပန္သြားေနခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းမာလွတဲ့ ဖခင္ကေတာ့
သူ႕စ႐ိုက္ကို မေျပာင္းလဲခဲ့ပါဘူး။ “က်ဳပ္သမီးကို က်ဳပ္ေလာက္ ဘယ္သူမွ
မခ်စ္ႏိုင္ဘူး” လို႕ သူက နာက်င္စြာ ေပါက္ကြဲပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ခ်စ္သူ ဆရာ၀န္ရဲ႕
အားေပးကူညီမႈနဲ႕ အျဖဴဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ေတြ႕ရွိေအာင္ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အမွန္ကို
ရင္ဆိုင္ရဲေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ရပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအားျဖင့္ ဖခင္ကို မွီခိုေနရတဲ့
အျဖစ္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ အျဖဴဟာ သူဘယ္သူပဲလို႕
ပီသလာေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ယူရတဲ့ အေၾကာင္း ေဒၚၾကည္ေအးက သူရဲ႕
အံ့ၾသႏွစ္သက္ဖြယ္ စကားေျပအတတ္နဲ႕ ေရးဖြဲ႕ထားလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျဖဴလို႕ ထင္ျမင္လိုက္ရတဲ့ အထိပါပဲ။

ကိုယ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ကေလးေတြက နားေထာင္လိုက္နာတာကို မိဘနဲ႕ ဆရာေတြက
သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါကို တန္ဖိုးလို႕ ျမင္ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ခ်စ္ခင္စိတ္ကို
အေၾကာင္းခံတာဆိုရင္ ဒါဟာ တန္ဖိုးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ကို
အေၾကာင္းခံတာဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ စဥ္းစားစရာ ကိစၥပါ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အသက္
ႏွစ္ႏွစ္နဲ႕ ငါးႏွစ္ၾကားအရြယ္ ကေလးငယ္ေတြဟာ လူႀကီး ေျပာတာကို
နားမေထာင္တတ္ၾကပါဘူး။ ဒါဟာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီအရြယ္ပိုင္းမွာ
ကေလးငယ္ဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ယံုၾကည္စိတ္၊ သူကိုယ္တိုင္ စူးစမ္း
လုပ္ကိုင္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြ တိုးပြားလို႕ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့ လူႀကီးေတြက
သူ႕ကို ဂ႐ုစိုက္ စိတ္၀င္စားမႈ ျပတာကို လိုခ်င္လို႕ တမင္ နားမေထာင္တာလည္း
ရွိတတ္ပါတယ္။ လူႀကီးေတြ အဖို႕မွာေတာ့ ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္ရတာေပါ့။ “ဒါေပမယ့္
ကေလးေတြမွာ ဒီသဘာ၀ ရွိတယ္ဆုိတာ သိထားရင္ သူတို႕ကို ဘယ္လိုဆက္ဆံရမယ္ဆိုတာ
နားလည္ႏိုင္ပါတယ္” လို႕ ေဒါက္တာေရာဘတ္ရွီးက ရွင္းျပပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူႀကီးေတြကေတာ့ နားလည္ဖို႕ မႀကိဳးစားၾကတာ မ်ားပါတယ္။
တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ ေျပာလို႕ နားမေထာင္ဘူးဆိုရင္ ႀကိမ္လံုးဆီ
မ်က္စိေရာက္ေတာ့တာပါ။ “ဒီေလာက္ ေခါင္းမာလွတဲ့ ကေလး။ လာခဲ့စမ္း၊ နင့္အက်င့္ကို
ခၽြတ္ရမယ္” ဆိုၿပီး ႀကိမ္ကို ၀င္ေတာ့တာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ေဒါသကို ႐ုိက္ႏွက္ျခင္းနဲ႕
ေျဖေဖ်ာက္ဖို႕သာ အာ႐ံုထားၾကတာမို႕ ကေလးရဲ႕ ခံစားမႈကိုေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္တတ္ၾကပါဘူး။
ကိုယ္ေျပာတာကို ကေလး နားလည္ေအာင္ လုပ္ခ်င္လာေအာင္ အားမထုတ္ေတာ့ဘဲ
ဆူပူဟိန္းေဟာက္လို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကိမ္လံုး ကိုင္လိုက္လို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အလြယ္တကူ
ေျဖရွင္းပစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီနည္းက လြယ္တယ္ေလ။ ပညာမလိုဘူး။ အျပန္အလွန္ ညွိႏိႈင္း
 ဆြးေႏြးစရာ မလိုဘူး။ ဒါမလုပ္နဲ႕ လုပ္ရင္ ႐ိုက္မယ္။


ကေလးေတြ သိပ္ေဆာ့ရင္လည္း လူႀကီးက မႀကိဳက္ပါဘူး။ အပူအပင္မရွိ ေဆာ့ခဲ့ရ၊
ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ ကေလးဘ၀ကို သူတို႕ကိုယ္တိုင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့လို႕လား မသိဘူး။
ကေလးေတြ ဆူညံေအာ္ဟစ္မယ္၊ တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ ေျပးလႊားခုန္ေပါက္မယ္ဆိုရင္ သူတို႕က
ေျခာက္လွန္႕ ေငါက္ငမ္းၾကပါတယ္။ ေငါက္လို႕မရရင္ ႐ိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
သုေတသီေတြကေတာ့ ေဆာ့ကစားတာဟာ ကေလးအတြက္ အေရးႀကီးတယ္လို႕ ေျပာၾကပါတယ္။
လူႀကီးေတြေျပာတဲ့ ေဆာ့တယ္ဆိုတာ အမွန္ေတာ့ ကေလးေတြ အလုပ္လုပ္ေနတာပါ။ သူတို႕
သင္ယူေနတာပါ။ ကေလးေတြ မီးျခစ္ကိုင္မယ္၊ ကတ္ေၾကးကိုင္မယ္၊ ဓားကိုင္မယ္ဆိုရင္ “
ဟဲ့ ... ဟဲ့ ... မကိုင္နဲ႕ ေလာင္သြားလိမ့္မယ္၊ ရွသြားလိမ့္မယ္” ဆိုၿပီး
အလန္႕တၾကား ေအာ္ဟစ္ဟန္႕တားလိုက္ရင္ ကေလးဟာ ဒီပစၥည္းေတြအေပၚ ေၾကာက္စိတ္၀င္ၿပီး
မထိရဲ၊ မကိုင္ရဲ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကေလးကို ေၾကာက္ေအာင္လုပ္မဲ့အစား “ဒါကို
ဒီလို လုပ္ရတယ္၊ ဓားမရွေအာင္ ဒီလို ကိုင္ရတာ” လို႕ သင္ျပၿပီး အက်ိဳးနဲ႕
အျပစ္ကို ရွင္းလင္းျပမယ္ဆိုရင္ ကေလးဟာ အသစ္တစ္ခုကို တတ္ေျမာက္ သိရွိၿပီဆိုၿပီး
ရဲ၀ံ့အားတက္သြားမွာပါ။

ကေလးငယ္ေတြဟာ ဂီတမပါဘဲ ကျပႏိုင္သူေတြျဖစ္ပါတယ္။

William Stafford*


ကစားျခင္းဟာ ကေလးအတြက္ သင္ယူေနျခင္းပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာ ကေလးငယ္ေတြဟာ စာအုပ္ေရွ႕မွာ၊ ခံုေနာက္မွာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနတာကို တန္ဖိုးလို႕ ဆရာေတြက ယူဆၾကပါတယ္။ အတန္းႀကီးတဲ့
ေက်ာင္းသားေတြအဖို႕ေတာ့ မွန္သင့္သေလာက္ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတန္းငယ္တဲ့
ကေလးေတြအဖို႕ေတာ့ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႕ ပညာရွင္ေတြက ေျပာလာၾကပါၿပီ။

“အသက္ငါးႏွစ္နဲ႕ ရွစ္ႏွစ္ကေလးေတြကို အတန္းႀကီးေတြ သင္သလို သင္ဖို႕
မေကာင္းပါဘူး။ သူတို႕ကို တစ္မ်ိဳးသင္ရပါတယ္။ စာသင္ခန္းထဲမွာ
လႈပ္ရွားသြားလာေနရတာထက္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ၿပီး ဆရာ ေျပာသမွ် နားေထာင္ေနရတာက
ကေလးငယ္ေတြအဖို႕ ပိုၿပီး ၿငီးေငြ႕ပင္ပန္းေစပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ သဘာ၀က
တစ္ေနရာတည္းမွာ ၿငိမ္ၿပီး အၾကာႀကီး မထိုင္ႏိုင္ပါဘူး” လို႕ သင္ၾကားမႈ
ပညာရွင္တစ္ဦးက ဆိုပါတယ္။ ပညာေရးသမား တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒီလိုေတာင္ ဆိုပါရဲ႕။
“ကေလးေလးေတြကို စာအုပ္ေတြ၊ ခံုေတြ ၾကားမွာ တစ္ေန႕လံုး ထိုင္ခိုင္းထားရမယ္ဆိုတာ
အေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အေတြးအျမင္ပဲ” တဲ့။

တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ေနရာေတြက သူငယ္တန္း စာသင္ခန္းေတြကို ၾကည့္ရင္ ကေလးေတြဟာ
ဆရာ၊ ဆရာမနဲ႕အတူ ကစားၾက၊ ပံုေျပာၾက လုပ္ေနတာကို ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းဆိုတာ
ာေတြသင္တဲ့ ေနရာလို႕ အစြဲရွိထားသူေတြ အဖို႕ေတာ့ အံ့အားတသင့္နဲ႕ ဘ၀င္မက်
ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ စာသင္ခန္းဆိုတာ ထိုင္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြေရွ႕မွာ
ဆရာက ရပ္ၿပီး စာသင္ေနတာ၊ စာသင္သံနဲ႕ စာအံသံမွ တစ္ပါး အျခားအသံ
မရွိသင့္တဲ့ေနရာလို႕ ထင္ျမင္သူေတြကေတာ့ “အမယ္ေလး ပ်က္စီးကုန္ပါၿပီ” လို႕
ေအာ္ေကာင္း ေအာ္ပါလိမ့္မယ္။

မွန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းဆိုတာ အတန္းႀကီးငယ္မေရြး
စာေတြသင္တဲ့ေနရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာကို ႀကိမ္လံုးနဲ႕ တြဲၿပီး
ျမင္ေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္တန္းမွာေတာင္ ဆရာက စာသင္ခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္နဲ႕
တစ္ေယာက္ စကားေျပာရင္ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ျမင္ရင္ ၾကားရင္ အျပစ္ေပးပါတယ္။
အျပစ္ေပးခံရမွာ ေၾကာက္တာနဲ႕ ဒီအရြယ္ ကေလးငယ္ေတြမွာ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့
မိတ္ေဆြဖြဲ႕ျခင္း၊ အတူပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ျခင္း ေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ရပါတယ္။
အမွန္မွာေတာ့
အေပါင္းအသင္း ဖြဲ႕ျခင္းဆိုတဲ့ “အ” တစ္လံုးဟာ “အေရး၊ အဖတ္၊ အတြက္” ဆိုတဲ့ “အ”
သံုးလံုးထက္ ဒီအရြယ္မွာ ပိုၿပီး အဓိကက်တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေခတ္တုန္းက
မသိခဲ့ၾကဘူးေလ။ မသိေတာ့ ကေလးေတြ အရိုက္ခံရတာေပါ့။ ကေလးေတြ
ေၾကာက္စိတ္၀င္ေတာ့တာေပါ့။ အစပိုင္းမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ (၂)ကို ျပန္ၾကည့္ရင္
အတန္းငယ္ ကေလးေလးေတြကို အတန္းႀကီး ကေလးေတြနဲ႕ တသေဘာတည္း ျမင္တာေၾကာင့္
စာသင္ခန္းတြင္း ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ အျပန္အလွန္ ကူညီျခင္း စိတ္ဓာတ္ေတြ
ထိခိုက္သြားႏိုင္တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ လိုလားအပ္တဲ့ ဒီစိတ္ဓာတ္ေတြအစား မလိုလားအပ္တဲ့
ေၾကာက္စိတ္ေတြ ၀င္သြားရျခင္းသာ အဖတ္တင္ရပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကေလးငယ္ေလးေတြကို စာေတြ အမ်ားႀကီးသင္တဲ့ ကိစၥ။ ဒါဟာ မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့
အျမင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာ ရွိၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ မိဘေတြရဲ႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ကိုယ့္ကေလး စာျမန္ျမန္တတ္ေစခ်င္တယ္။ စာေတာ္ေစခ်င္တယ္၊
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အေတာ္ဆံုး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ၿပိဳင္ဆိုင္ခ်င္တယ္။ ဒီေတာ့ ျပင္ပ
မူႀကိဳေက်ာင္းေတြက မိဘေတြအႀကိဳက္ စာေတြ သင္ေပးၾကပါေရာ။ အဲဒီလို မိဘနဲ႕ ဆရာရဲ႕
ဖိအားေတြေအာက္မွာ ကေလးငယ္ခမ်ာ မႏိုင္၀န္ထမ္းရေတာ့တာပဲ။
“ငါးႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္ဟာ စာဖတ္တတ္ဖို႕ မလိုေသးဘူး” လို႕ ပညာရွင္ေတြ
သတိေပးၾကေပမယ့္ ကေလးဟာ ႀကိမ္တို႕ၿပီး အေမာင္းခံေနရရွာတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ
ေက်ာင္းဆိုတာ သူ႕အတြက္ ငရဲခန္းလို႕ ခံစားသြားႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းကို
ေၾကာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ပညာသင္တယ္ဆိုတာ ေပ်ာ္စရာ ျဖစ္မလာဘဲ
ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းျခင္းလို႕ ခံစားသြားမယ္ဆိုရင္ ပညာကို မုန္းသြားႏိုင္တယ္။
ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကို မုန္းသြားႏိုင္တယ္။ လူေတြကို မုန္းသြားႏိုင္တယ္။ ဒါ
အႏၲရာယ္သိပ္ႀကီးတဲ့ ကိစၥပါ။

“သူငယ္တန္းက ကေလးတစ္ေယာက္ကို 'က' ႀကီး ႏွစ္မ်က္ႏွာေရးဖို႕ အိမ္စာေပးလိုက္တဲ့
အဓိပၸာယ္က ဘာလဲ။ အဓိပၸာယ္ အမွန္က သူ႕လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း
ျဖစ္လာေအာင္ ေလ့က်င့္တာက အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။ ကႀကီးဆိုတာ ဘာအဓိပၸာယ္မွန္းလဲ
မသိဘဲနဲ႕ အလံုး (၁၀၀) ေရးၿပီးဖို႕က အဓိက မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုဟာက မိဘေတြေရာ 
တခ်ိဳ႕ဆရာေတြေရာ အဓိပၸာယ္ေကာက္ပံု လြဲေနၾကတယ္” လို႕ ပညာေရး သုေတသနဌာနက
ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ဆိုပါတယ္။ အဲဒီလို နားလည္ပံု လြဲတဲ့အတြက္ အိမ္စာလုပ္ဖို႕
ေၾကာက္ေနရွာတဲ့ ကေလးငယ္ဟာ အ႐ိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ငတံုး၊ ငအ၊ ငဖ်င္း စသည္ျဖင့္
ဖိႏွိပ္ မာန္မဲမႈေသာ္လည္းေကာင္း ခံရပါတယ္။

“အမွန္ေတာ့ ကေလးေတြက ျပႆနာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ တကယ့္ ျပႆနာက လူႀကီးေတြ” လို႕ စိတ္ပညာ
ဆရာတစ္ဦးက ရယ္ေမာပါတယ္။

ကေလးေတြကို ဘာျဖစ္လို႕ ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္တတ္ၾကသလဲဆိုေတာ့ လူႀကီးေတြ ကိုယ္ႏိႈက္က
ေၾကာက္ေအာင္ အလုပ္ခံခဲ့ၾကရလို႕ပါ။ သူတို႕ကိုယ္ႏိႈက္မွာကိုက ေၾကာက္စိတ္ေတြ
ရွိေနလို႕ပါ။ သူတို႕ကိုယ္တုိင္မွာလည္း ဘ၀ဆိုတာႀကီးရဲ႕ ႀကိမ္လံုးနဲ႕ အ႐ိုက္ကို
ခံေနရတာကိုး၊ ေလာကမွာ စြမ္းအင္မဲ့ေလေလ ဘ၀ရဲ႕ အ႐ိုက္ကို ပိုခံရေလေလလို႕
စြဲမွတ္ယံုၾကည္လာၾကတဲ့အခါ ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ကို စြမ္းအင္ေတြ ျပည့္ေစခ်င္စိတ္နဲ႕
အဓမၼ ႀကိဳးစားၾကေတာ့ပါပဲ။ ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့ အမွန္တကယ္ သနားစရာ ေကာင္းေနတာက
လူႀကီးေတြ ျဖစ္ေနပါေရာလားဗ်။

ကေလးေတြဟာ လူဦးေရရဲ႕ သံုးပံုတစ္ပံုရွိျပီး ကၽြႏု္ပ္တို႔အာလံုးရဲ႕
အနာဂါတ္ေတြပါ။

Select Panel for the Promotion of Child Health, 1981

(၃)

ႀကိမ္လံုးအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတိုင္း အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ႀကံဳခဲ့ရတာေလး
တစ္ခုကို အၿမဲသတိရေနမိပါတယ္။

ျမန္မာစာအခ်ိန္မွာ ပင္ရင္းစကားေျပ လက္ေရြးစင္ထဲက “မင္းတုန္းမင္းႏွင့္
ငါးေျခာက္ျပား” ေဆာင္းပါးကို သင္ၿပီးစေပါ့။ မင္းတုန္းမင္း ငယ္ရြယ္စဥ္
ေမာင္လြင္ဘ၀က စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ဆီမွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ တစ္ေန႕မွာ အင္းသားႀကီး
ငၾကဴက ငါးေျခာက္ျပားႀကီး တစ္ျပား လာၿပီးလွဴတယ္။ ဆရာေတာ္က ငါးေျခာက္ကို
သိပ္ႀကိဳက္ပါသတဲ့။ ေက်ာင္းမွာကလည္း ငါးေျခာက္ ျပတ္လပ္ေနခ်ိန္ျဖစ္ေတာ့ ဆရာေတာ္က
ေမာင္လြင္ကို က်က္သေရခန္းထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕
ဆရာေတာ္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတဲ့အခါ ေမာင္လြင္ကို ငါးေျခာက္ဖုတ္ခိုင္းေတာ့ ငါးေျခာက္က
ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္က လက္ေဆးၿပီး ႏွမ္းဆီေမႊးေမႊးနဲ႕ ေရာက္လာမယ့္
ငါးေျခာက္ဖုတ္ကို ေစာင့္ေနတာေပါ့။ ေမာင္လြင္မွာ ဘယ္လိုမွ ရွာေဖြ ေမးျမန္း
စံုစမ္းလို႕မရဘဲ ဗ်ာမ်ားေနခိုက္ “ဟဲ့ ... ငလြင္ မရေသးဘူးလား” လို႕ ေမးလိုက္ေတာ့
ညွိဳးညွိဳးငယ္ငယ္နဲ႕ပဲ ငါးေျခာက္ျပားႀကီး ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အေၾကာင္း
တင္ေလွ်ာက္ရေတာ့တယ္။ “ငလြင္ ... လာခဲ့” လို႕ ထား၀ယ္ႀကိမ္ကို ဆြဲၿပီး
ေခၚလိုက္တဲ့ ဆရာေတာ့္အသံက ေက်ာင္းသားအားလံုးရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ကန္လန္႕ျဖတ္
၀င္သြားပါသတဲ့။
“ဟဲ့ ... ငလြင္ နင္ဟာ ဘုရင့္သား၊ အေၾကာင္းညီညႊတ္ရင္ ႏိုင္ငံကို
အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ ရမယ့္သူ၊ ဒီလုိလူက ငါးေျခာက္ျပားေလး တစ္ခ်ပ္ကိုေတာင္
လံုၿခံဳေအာင္ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံကို နင္ ဘယ္လို လံုၿခံဳေအာင္
လုပ္ႏိုင္ေတာ့မလဲ” လို႕ ေမးၿပီး အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမပါသတဲ့။

ဒီေဆာင္းပါးကို သင္ၿပီးေတာ့ ဆရာက သင္႐ိုးထဲက ေမးခြန္းေတြကို အေျဖခိုင္းပါတယ္။
ေမးခြန္းတစ္ခုက “စံေက်ာင္းဆရာေတာ္၏ ဆံုးမမႈကို သင္လက္ခံပါသလား” လို႕
အဓိပၸာယ္မ်ိဳး ေပါက္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ေနာက္တစ္ေန႕ ျမန္မာစာ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့
ဆရာဟာ အတန္းထဲကို ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႕ ၀င္လာပါတယ္။ အေျဖလႊာေတြကို စားပြဲေပၚ
ဘုန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဆရာ့မ်က္ႏွာက နီၿပီးတင္းလို႕။
တစ္တန္းလံုးကို ေ၀့၀ဲၿပီး ၾကည့္တယ္။ တစ္တန္းလံုးကလည္း ၿငိမ္လို႕။ ဆရာ
ဘာျဖစ္လာတာပါလိမ့္လို႕ ေတြးေနၾကပံုပဲ။

ဆရာက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ကိုေခၚၿပီး အတန္းေရွ႕ ထြက္ခိုင္းပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးခံုက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ထြက္လာပါတယ္။ ဆရာက အေျဖလႊာတစ္ရြက္ကို
ဆြဲထုတ္ၿပီး အဲဒီေက်ာင္းသားကို ေပးလိုက္တယ္။
“ဒါ မင္းအေျဖလား”
“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ”
“ေအး တစ္တန္းလံုးၾကားေအာင္ ဖတ္စမ္း”

နည္းနည္း အံ့ၾသေနပံုနဲ႕ ေက်ာင္းသားက သူ႕အေျဖကို ဖတ္ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္
စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမပံုကို သူမႀကိဳက္ေၾကာင္း၊ ဆံုးမမႈ သေဘာထားကို သံသယ
ျဖစ္မိေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အဲဒီအခ်ိန္က စိတ္ခံစားမႈဟာ တပည့္ကို
လမ္းညႊန္ခ်င္စိတ္ထက္ မိမိ အလြန္တရာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ငါးေျခာက္ဖုတ္ကို
ဘုဥ္းမေပးရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေဒါသစိတ္က ပိုၿပီး ႀကီးမားေနႏိုင္ေၾကာင္း၊
ၿပီးေတာ့ ဒီကိစၥဟာ ဒီေလာက္ ႐ိုက္ႏွက္ အျပစ္ ေပးစရာ မလိုေၾကာင္း၊ နား၀င္ေအာင္
ဆံုးမလွ်င္ ရပါလ်က္ႏွင္ ့ေသရာပါ အမာရြတ္ထင္ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းဟာ
ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ဟု သံသယ ျဖစ္စရာရွိေၾကာင္း၊ ဘုရားသားေတာ္တို႕ မည္သည္
ရသတဏွာျဖင့္ ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးသင့္သည္ကို သတိရသင့္ေၾကာင္း၊ ဆရာကိုယ္တိုင္က
ဤ၀ိနည္းကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ပါဘဲ၊ တပည့္ကို ဆံုးမျခင္းမွာ
စဥ္းစားဖြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသားနာမွ အ႐ိုးစြဲေအာင္ မွတ္မယ္လို႕ ထင္ၿပီး
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပး ဆံုးမခဲ့ေပမယ့္ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္မွာ
ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ခုလံုးကို အဂၤလိပ္လက္ ထိုးေပးလိုက္ရတဲ့အတြက္
ဒီဆံုးမနည္းဟာ မေအာင္ျမင္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလိုေတြ ေျဖထားတာဗ်။ တစ္တန္းလံုးကေတာ့
တခိခိနဲ႕ ရယ္ၾကတယ္။ သူတစ္ေၾကာင္းဖတ္လိုက္၊ ခိခနဲ က်ိတ္ရယ္လိုက္ၾကနဲ႕။ ဆရာကေတာ့
ေက်ာင္းသားေတြရယ္ေလ ေဒါသထြက္ေနေလပါပဲ။

ေက်ာင္းသားဖတ္ၿပီးသြားေတာ့ ဆရာက သူ႕ကိုေမးတယ္။
“ မင္း ငါ့ကို ေနာက္တာလား”

“ဟာ ... မဟုတ္ဘူး ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမးခြန္းကို ေျဖတာပါ”

“ကဲ ... အားလံုး သူေျဖတာကို လက္ခံၾကသလား၊ တစ္ေယာက္စီ ေမးမယ္၊ ကဲ ... မင္းကစ၊
သူေျဖတာ မွန္သလား မွားသလား”

ပထမဆံုး အေမးခံလိုက္ရတဲ့ ေရွ႕ဆံုးခံုက ေက်ာင္းသားဟာ ႐ုတ္တရက္ ဘာေျဖရမွန္း သိပံု
မရဘူး။ အေျဖရွင္ ေက်ာင္းသားကို ၾကည့္လိုက္၊ ဆရာ့ကို ၾကည့္လိုက္၊ ေဘးဘီကို
ၾကည့္လိုက္နဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲဒီ ေက်ာင္းသားရဲ႕ အေျဖကို
ႀကိဳက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕လို ခံစားမိတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ႕လို မေျဖတတ္ဘူး။
သူ႕လို ေထာင့္ေစ့ေအာင္ မျမင္တတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူ႕လို မေျဖရဲဘူး။ တစ္တန္းလံုး
လိုလိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲလို႕ ထင္တယ္။ သူတို႕ မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္ရင္သိသာပါတယ္။

“ေဟ့ေကာင္ ေျဖေလကြာ”

ေရွ႕ဆံုးက ေက်ာင္းသားခမ်ာ တုန္သြားပါတယ္။ အေျဖရွင္ေက်ာင္းသားကို တစ္ခ်က္
ခိုးၾကည့္ၿပီး ေခါင္းငံု႕ခ်လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာက မွန္သလား၊ မွားသလားဆိုတဲ့
ေမးခြန္းႏွစ္ခုကို ေမးေနတယ္ဆိုေပမယ့္ အမူအရာ၊ ေလသံ၊ ဖန္တီးထားတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြက
“မွားတယ္လို႕ ေျဖစမ္း။ မေျဖရင္ ႀကိမ္လံုး”လို႕ ေျပာၿပီးသား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဆရာဟာ
ေက်ာင္းသားေတြကို လိမ္ေနသလို သူတရားပါတယ္ ျဖစ္ေအာင္ သူကိုယ္တိုင္လည္း
ျပန္လိမ္ေနတာပါ။ ဒါကို အဲဒီ ေက်ာင္းသားလည္း သေဘာေပါက္ဟန္ တူပါရဲ႕။

“သူေျဖတာ မွားပါတယ္”
>>
“ဟုတ္ၿပီ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္”
>>
“မွား ... အဲ ... မွားပါတယ္”

“ေနာက္တစ္ေယာက္”

“မွားပါတယ္”

တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေမးလာလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ ေရာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
ထရပ္လိုက္တယ္။ အသက္တစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းရွဴလိုက္တယ္။

“မွားပါတယ္”

အေျဖရွင္ ေက်ာင္းသားကို မၾကည့္ရဲပါဘူး။ ေခါင္းငံု႕ၿပီး ခံုေပၚက စာအုပ္ကိုပဲ
စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ထူးျခားတာက ေက်ာင္းသားအားလံုးက အဲဒီလိုပဲ။ လူကုန္သြားေတာ့
ဆရာက အဲဒီေက်ာင္းသားကို ေနာက္ေျပာင္မႈနဲ႕ အတန္းေရွ႕မွာ ႐ိုက္ပါတယ္။ ႀကိမ္လံုးသံ
တစ္ခ်က္ၾကားရတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ တစ္ေနရာမွာ နာနာသြားသလိုပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အ႐ိုက္ခံေနရသလိုပဲ။ တစ္တန္းလံုးလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲခံစားေနရမွာပါ။
အဲဒီေက်ာင္းသားဟာ ေက်ာင္းေျပာင္းသြားပါတယ္။
ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆံုး႐ံႈးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာ့မွာ အဲဒီလို တပည့္မ်ိဳး
ဆံုး႐ံႈးလိုက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ဒီလို ေက်ာင္းသားမ်ိဳး ဆံုး႐ံႈးလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီက ဆန္႕ေတြးလိုက္ရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဒါ ဆံုး႐ံႈးမႈပါ။
ဘာျဖစ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခံစားမႈခ်င္း တူပါလ်က္နဲ႕ သူ႕လို မေျဖရဲခဲ့တာလဲ။
ေျဖရဲသူ ရွိလာတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က ဘာျဖစ္လို႕ သူမွန္တယ္လို႕ မေျပာရဲခဲ့တာလဲ။
အာ႐ံုထဲမွာေတာ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက ႀကံဳႀကိဳက္ဆံုစည္းခဲ့ရတဲ့ ႀကိမ္လံုးေတြ၊
ႀကိမ္လံုးေတြ၊ ႀကိမ္လံုးေတြ ...။ ခက္ထန္တဲ့ အမူအရာေတြ။
၀ဲခနဲ ... ၀ဲခနဲ
တင္းခနဲ ... တင္းခနဲ
ရႊမ္းခနဲ ... ရႊမ္းခနဲ
အေမေရ ... ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္လွခ်ည့္။
ကေလးေတြမွာ အတိတ္လည္းမရွိဘူး၊ အနာဂါတ္လည္းမရွိဘူး။
သူတို႔ေလးေတြဟာ ပစၥဳပၸဳန္တည္႔တည္႔မွာ ႏွစ္ျခိဳက္ေနသူေတြပါ။

Jean de la Bruyere


ယခုလို ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အလြန္အေရးပါေသာ ကေလးစိတ္ပညာ၊
ကေလး ပညာေရးကဲ့သို႔ စာေပမ်ိဳးကို ျပဳစုေရးသား တင္ျပေပးသူမ်ားကိုလည္း ရင္ထဲမွ
ေလးစားဂုဏ္ျပဳပါသည္။ ဆက္လက္ေရးသား ေဖာ္ျပၾကပါလို႔လည္း
တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။  တင္ျပေပးေသာဘေလာ့ခ္ဂါ မ်ား၊ 
လက္ဆင့္ကမ္းေပးေသာ ေမာင္ႏွစ္မ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကိုလည္းေလးစားမိပါတယ္။

တရုတ္လူမ်ိဳးတို ့၏ ကံေကာင္းေစေသာအႀကံေပးခ်က္ကို ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပထားသည္။ သင္ယံုခ်င္မွ ယံုပါလိမ့္မည္။ သို ့ေသာ္ ယင္းတို ့သည္ တကယ္ကံေကာင္းေစေသာ အႀကံေပးခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ အားလံုးကို ဖတ္ႀကည့္သြားပါက မွတ္သားစရာ တစ္စံုတစ္ရာ ရႏိုင္ေကာင္းပါသည္။


၁။ လူေတြကို သူတို ့ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ပိုျပီး ရႊင္လန္းတက္ႀကြစြာ ေပးကမ္းလိုက္ပါ။
၂။ သင္ႏွင့္ေလေပးေျဖာင့္သူကို လက္ထပ္ပါ။ သင္အိုမင္းလာေသာအခါ သူတို ့၏စကားေျပာကၽြမ္းက်င္မႈသည္ တျခားအရာမ်ားကဲ့သို ့ပင္ အေရးပါလာပါလိမ့္မည္။

၃။ ႀကားသမွ်မယံု၊ ရိွသမွ်မသံုး၊ အိပ္ခ်င္သေလာက္မအိပ္ပါႏွင့္။

၄။ “မင္းကိုခ်စ္တယ္” ဟု ေျပာႀကားသည့္အခါ တကယ္အေလးအနက္ေျပာပါ။

၅။ “ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး” ဟု ေျပာႀကားသည့္အခါ ထိုသူ၏မ်က္လံုးကို ႀကည့္ျပီးမွေျပာပါ။

၆။ အနည္းဆံုးေျခာက္လေစ့စပ္ထားျပီးမွ လက္ထပ္ပါ။

၇။ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တတ္တာကို ယံုပါ။

၈။ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အိပ္မက္မ်ားကို ဘယ္ေသာအခါမွ ျပက္ရယ္မျပဳပါႏွင့္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အိပ္မက္မ်ား မရိွသူသည္ အမ်ားႀကီးမေအာင္ျမင္ႏိုင္။

၉။ နက္နက္ရႈိင္းရိႈင္းႏွင့္ ျပင္းျပင္းျပျပ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ။ သင္ စိတ္ထိခိုက္နာက်င္ ( အသည္းကဲြ) ႏိုင္ေသာ္လည္း အခ်စ္သည္ ဘ၀မွာပိုျပီး ျပည့္စံုစြာေနႏိုင္ရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းျဖစ္သည္။

၁၀။ သေဘာထားကဲြလဲြမႈမ်ားတြင္ တရားသျဖင့္ ျငင္းခံုပါ။ ဆဲေရးတိုင္းထြာျခင္း မျပဳပါႏွင့္။

၁၁။ လူေတြကို သူတို ့၏ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းကို ႀကည့္ျပီး အကဲမျဖတ္ပါႏွင့္။

၁၂။ ျဖည္းျဖည္းေျပာပါ။ သို ့ေသာ္ လွ်င္ျမန္စြာ စဥ္းစားပါ။

၁၃။ သင္မေျဖခ်င္သည့္ေမးခြန္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလာသည့္အခါ ျပံဳးျပီးေမးလိုက္ပါ။ “ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို ့သိခ်င္တာလဲ” လို ့။

၁၄။ ထူးကဲေသာ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ႀကီးမားေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားမွာ နက္ရိႈင္းေသာစြန္ ့စားမႈ ပါ၀င္ေနသည္ကို သတိရပါ။

၁၅။ သင္ဆံုးရံႈးရခ်ိန္တြင္ သင္ခန္းစာယူပါ။

၁၆။ အနည္းငယ္သေဘာထားကဲြလဲြမႈေႀကာင့္ ႀကီးမားေသာခင္မင္ရင္းႏွီးမႈကို မထိခိုက္ပါေစႏွင့္။

၁၇။ အမွားလုပ္မိေႀကာင္းသိသိခ်င္း ျပင္ဆင္ဖို ့ႀကိဳးစားပါ။

၁၈။ တယ္လီဖုန္းေကာက္ကိုင္ခ်ိန္မွာ ျပံဳးေနပါ။ ဖုန္းေခၚသူက သင့္အျပံဳးကို သင့္အသံထဲမွာ ႀကားရပါလိမ့္မယ္။

၁၉။ တစ္ခ်ိဳ ့အခ်ိန္ေတြမွာ တစ္ကိုယ္တည္းေနပါ။

၂၀။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။

;| @@color(#2cc1ce):က်န္းမာေရး@@ |

|[[က်န္းမာေရး ေသာ႕ခ်က္မ်ား]]|
|[[အိပ္ေရးမ၀ျခင္း၏ဆိုးက်ဳိးမ်ား...]]|
|[[Public Health In Myanmar မွကူးယူေဖာ္ျပေသာက်န္းမာေရးေဆာင္းပါး...]]|
|[[အိပ္ေရး၀ေအာင္အိပ္စက္ျခင္းမရိွရင္...]]|
|[[နွလုံးခုန္ ရုတ္တရက္ ရပ္တန့္ ေစတဲ့ ေရာဂါ...]]|
|[[အရက္နဲ႕ေဆးလိပ္...]]|
|[[ဆံပင္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ...]]|
|[[ေၾကာက္ဖို႕မလိုေတာ႕တဲ႕ သည္းေျခေက်ာက္...]]|
|[[သဘာ၀ႏွင္႕အလွဆင္နည္း...]]|
|[[သာမာန္ပဲေကာင္းတယ္ေနာ္...]]|
|[[ဓမၼတာ(သမရိုးက်)မဟုတ္ေသာ လိင္ဆက္ဆံမႈမ်ား...]]|
|[[ႏုပ်ဳိေအာင္ ဘယ္လိုေနမလဲ...]]|
|[[ေလျဖတ္သူကို အျမန္ကယ္ဆယ္ကုသနည္း...]]|
|[[ဗိုက္ေအာင္႕ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအတြက္...]]|
|[[သတိလစ္ေစရန္ ၿပဳလုပ္နုိင္သည့္ေဆး၀ါမ်ား...]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|

ေသာ့(၁) WATER
မနက္ေရတစ္ခြက္ေသာက္ျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ေရ ညီမွ်ေစ၏။

ေသာ့(၂) SLEEP
အိပ္ခ်ိန္ ညာေစာင္း၍ ေလးကိုင္းသ႑ာန္အိပ္ျခင္းသည္ အိပ္ေရးဝေစ၏။

ေသာ့(၃) APPETITE
အစာကို ၇ပံုမွ်သာအဝစားျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္အား က်န္းမာေစ၏။

ေသာ့(၄) EXERCISE
အားကစားလုပ္ျခင္းသည္ စိတ္ခႏၶာအား တက္ၾကြေစ၏။

ေသာ့(၅) MUSIC/LITERATURE
ဂီတသည္ ႏွလံုးကို႐ႊင္ေစ၏။ စာဖတ္ျခင္းသည္ အသိဥာဏ္ကို တိုးေစ၏။

ေသာ့(၆) BEANS
ပဲအၿမဲစားျခင္းျဖင့္ အသက္ကိုေစရွည္သည္။

ေသာ့(၇) VICES
ေဆးလိပ္၊ အရက္ကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ပါ။

ေသာ့(၈) LOVE/SEX
လိင္ႏွင့္အခ်စ္ကို ညီမွ်ပါေစ။

ေသာ့(၉) LONELINESS
အထီးက်န္ျခင္းက ရုန္းထြက္ႏိုင္လွ်င္ သင္က်န္းမာၿပီ။

ေသာ့(၁ဝ) MIND
ဦးေႏွာက္ကို မျပတ္သံုးေပးျခင္းျဖင့္ အိုမင္းျခင္းကို ကာကြယ္ႏိုင္သည္။

ေသာ့(၁၁) TEA
ေရေႏြးၾကမ္း အၿမဲေသာက္သံုးျခင္းသည္ ဝိတ္က်ေစ၏၊ ကင္ဆာကို ကာကြယ္ေပး၏၊ အရြယ္တင္ ႏုပ်ဳိေစ၏။

ေသာ့(၁၂) SMILE
ဘဝကို အၿပံဳးနဲ႔ရင္ဆိုင္ပါ။

ပ်င္းေၾကာဆန္႔ျခင္း

ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ခ်ိန္ ပ်င္းေၾကာဆန္႔ျခင္းျဖင့္ ေနသာထိုင္သာရွိေစသည္။ အလုပ္ႏွင့္လက္ မျပတ္သူမ်ားအတြက္ ပ်င္းေၾကာဆန္႔ျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ အေကာင္းဆံုး လႈပ္ရွားနည္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ လူခႏၶာက်န္းမာဖို႔အတြက္ အဓိကအေရးပါေသာအခ်က္မွာ ပံုမွန္ေသြးလည္ပတ္မႈျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပုိင္းမ်ားသို႔ အာဟာရေပးေဝျခင္း၊ မလိုအပ္သည့္အရာမ်ားကို ဖယ္ရွားေပးျခင္း စသည့္အလုပ္ကို လည္ပတ္ေနသည့္ေသြးက လုပ္ေဆာင္ေပးေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပ်င္းေၾကာဆန္႔ျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္ရွိၾကြက္သားမ်ားကို က်ံဳ႕ဆန္႔ေပးသည္။

စကၠန္႔ပိုင္းမွ် ပ်င္းေၾကာအခါခါဆန္႔ေပးျခင္းျဖင့္ အနယ္ထိုင္ေနေသာေသြးမ်ားက ႏွလံုးဆီသို႔ျပန္စီးၿပီး ေသြးလည္ပတ္မႈကို ပိုမိုေကာင္းမြန္ေစသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ၾကြက္သားမ်ားက်ံဳ႕ဆန္႔ျခင္းျဖင့္ ၾကြက္သားအတြင္းရွိ ေသြးမ်ားကိုလည္း လည္ပတ္အားေကာင္းေစသည္။ ၾကြက္သားအတြင္းရွိ မလိုအပ္သည့္အရာမ်ားကို သယ္ေဆာင္ဖယ္ရွားေပးသျဖင့္ ပင္ပန္းေညာင္းညာမႈကို ေပ်ာက္ေစၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို လန္းဆန္းတက္ၾကြေစသည္။ ထို႔အျပင္ ပ်င္းေၾကာဆန္႔ခ်ိန္ လူအမ်ားက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္သို႔ ဆန္႔တန္းတတ္သည့္အတြက္ ရင္ဘတ္လႈပ္ရွားမႈကိုလည္းျဖစ္ေစပါသည္။

ေသာက္သံုးရန္မသင့္ေသာ ေရ(၅)မ်ဳိး

(၁) မီးဖိုေပၚတြင္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ဆူပြက္ေအာင္ထားသည့္ ေရေႏြး
(၂) ဓာတ္ဗူးထဲတြင္ ရက္ၾကာျမင့္စြာထားသည့္ မလတ္ဆတ္ေသာေရေႏြး
(၃) အႀကိမ္ႀကိမ္ဆူဗြက္ေအာင္ ႀကိဳခဲ့ေသာေရေႏြး
(၄) တစ္ညလြန္ေသာေရေႏြးကို ထပ္ႀကိဳထားေသာေရေႏြး (သို႔) ထပ္မႀကိဳထားေသာေရေႏြး
(၅) ထမင္း၊ ဟင္းေပါင္းခံရည္

၎ေရမ်ား ေသာက္သံုးရန္မသင့္ျခင္းမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆူဗြက္ၿပီးေသာေရတြင္ ကယ္လစီယံ၊ မက္ဂနီစီယံ၊ ဂရိုရင္းႏွင့္ အျခားသတၱဳမ်ား ပိုမိုတိုးလာၿပီး ေက်ာက္ကပ္ကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

သစ္သီးမ်ား အလြန္အကြၽံမစားသင့္ေပ

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ Kyoto University ေဆးပညာဘာသာရပ္ ပေရာ္ဖက္ဆာ Teng Tian Ichiro၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ သစ္သီးအလြန္ကြၽံစားသံုးပါက ခႏၶာကိုယ္တြင္း ဗီတာမင္C မ်ားျပားေစၿပီး oxalic acidကို အလြယ္တကူျဖစ္ေပၚေစသည္။ oxalic acid ႏွင့္ လူခႏၶာကိုယ္ရွိေခြၽးမ်ား ေပါင္းစပ္ၿပီး အေရျပားၾကမ္းျခင္း၊ ထိခိုက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေစတတ္သည္။ ျပင္းထန္ပါက ေဆးႏွင့္မတည့္ေသာ အေရျပားေရာဂါမ်ား ျဖစ္ေစတတ္သည္။

အေမရိကန္ပညာရွင္မ်ား၏ ဆန္းစစ္ခ်က္မွာလည္း ထိုနည္းအတူျဖစ္သည္။ မတူေသာရာသီ၊ မတူေသာေရာဂါမ်ားတြင္ သစ္သီးမ်ားကိုေရြးခ်ယ္ စားသံုးသင့္သည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ခန္႔မွန္းၾကသည္။


ဥပမာ- ေဆာင္းဦးႏွင့္ေဆာင္းရာသီမ်ားတြင္ စိုထိုင္းမႈနည္းေသာေၾကာင္း သစ္ေတာ္သီးႏွင့္ အစာေၾကလြယ္ေသာ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ပန္းသီးမ်ားကို စားသံုးသင့္သည္။ ႏွစ္ရွည္ေခ်ာင္းဆိုးသူမ်ား သစ္ေတာ္သီးကို စားေပးႏိုင္သလို ႏွလံုးအားနည္းသူ၊ ေသြးတိုးရွိသူ၊ အစာမေၾကလြယ္သူမ်ား Crataegusကို အၿမဲစားသင့္သည္။

ၾကက္ဥမ်ား အလြန္အကြၽံ မစားသင့္ေပ

အာဟာရဓာတ္မ်ား အမ်ားအျပားပါဝင္ေသာ ၾကက္ဥသည္ လူတိုင္းအတြက္ အားတိုးေဆးျဖစ္သည္။ ၾကက္ဥစားနည္း မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ေအာက္ပါစားနည္းႏွစ္မ်ဳိးမွာ အေကာင္းဆံုးစားနည္းျဖစ္သည္။

(၁) ၾကက္ဥအႏွစ္ကို ဟင္းရည္ခ်က္ျခင္း (သို႔) ေရေႏြးဆူထဲ ေဖာက္ထည့္ၿပီး စားသံုးျခင္း
(၂) ၾကက္ဥဟတ္ဘိြဳင္ေၾကာ္ရာတြင္ သၾကားအနည္းငယ္ထည့္ျခင္းျဖင့္ ပိုအက်ဳိးရွိေသာ အာဟာရကိုရေစသည္။

လူတခ်ဳိ႕က အာဟာရဓာတ္မ်ားေသာ ၾကက္ဥကို မ်ားမ်ားစားသံုးေပးျခင္းျဖင့္ အာဟာရမ်ားစြာရႏိုင္သည္ဟု ထင္မွတ္မွားတတ္ၾကသည္။ လူတစ္ဦးမွာ ေန႔စဥ္ၾကက္ဥတစ္လံုးမွႏွစ္လံုးထိ စားသံုးျခင္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္အတြက္လိုအပ္ေသာ ပရိုတင္းဓာတ္ကို အလံုအေလာက္ရႏိုင္သည္။

ထမင္းမစားမီ ဟင္းရည္တစ္ခြက္ေသာက္ဖို႔ မေမ့ပါႏွင့္

ထမင္းမစားမီ ဟင္းရည္ပူပူ အရင္ေသာက္ျခင္းျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ဝိတ္အား ထိန္းသိမ္းေပးသည္။ အေမရိကန္ပညာရွင္မ်ားက ခႏၶာကိုယ္ ဝၿဖိဳးသူအေယာက္(၁ဝဝဝ)ျဖင့္ ေလ့လာဆန္းစစ္ရာတြင္ ထမင္းမစားမီ ဟင္းရည္ပူေသာက္သူသည္ စားေသာထမင္းနပ္တိုင္းတြင္ ကယ္လိုရီ ၅၅ကတ္ ေလွ်ာ့နည္းရရွိေစသည္။ သာမန္အားျဖင့္ ထမင္းစားျမန္သူသည္ အဝလြယ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ဦးေႏွာက္အတြင္းရွိ (အာသာ) ခ်င္ျခင္းအကန္႔မွ "စားဝၿပီ" ဆိုသည့္သတင္းရဖို႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္ယူရသည္။ ထိုအခ်ိန္ယူေနစဥ္အတြင္းတြင္ အစားျမန္ေသာသူက ပိုလြန္ေသာအစားမ်ား စားသံုးၿပီးျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ထမင္းမစားမီ ဟင္းရည္တစ္ခြက္ေသာက္ျခင္းျဖင့္ ထမင္းအစားနည္းေစၿပီး ဝျခင္းမွကာကြယ္ေပးႏိုင္သည္။

အေကာင္းဆံုး ေရေသာက္ခ်ိန္

ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူတစ္ဦးသည္ တစ္ေန႔လွ်င္ အနည္းဆံုး ေရ(၁၅ဝဝcc) ေသာက္သင့္သည္။ ႏွလံုးႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္ေဆာင္ရြက္အားနည္းသူမွ်လဲြ၍ ေရကိုလံုေလာက္စြာ ေသာက္သင့္သည္။ အထူးသျဖင့္ ပူေသာ(သို႔) ေလေအးစက္ဖြင့္ထားေသာ ေနအိမ္ႏွင့္ရံုးခန္းတြင္ ေလထုေျခာက္ကပ္ေသာေနရာတြင္ ပိုမိုေသာက္သင့္သည္။ ေန႔စဥ္ထမင္းသံုးနပ္ၾကားႏွင့္ ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ ေရမၾကာခဏေသာက္ေပးသင့္သည္။
သို႔ေသာ္ တစ္ႀကိမ္တည္းတြင္ အလြန္အမင္း မေသာက္သင့္ေပ။

မနက္စာ အစားဝရံုမက ေကာင္းေကာင္းစားသင့္သည္

"မနက္စာ ဝဝစား၊ ေန႔လယ္စာ ေကာင္းေကာင္းစား၊ ညစာ နည္းနည္းစား" ဆိုသည့္အတိုင္း "မနက္စာ ဝဝရင္ရၿပီ" ဟု လူအမ်ားက ဆိုၾကသည္။ ထိုထက္သာမက မနက္စာသည္ တစ္ေန႔တာအတြက္ အေရးပါေသာ နပ္တစ္နပ္ျဖစ္သည္။ အာဟာရျပည့္ေသာ၊ ပရိုတင္းဓာတ္ပါေသာ မနက္စာသည္ ဂလုကုိ႔ကို ခႏၶာထဲတြင္ ၾကာရွည္ထိန္းထားေပးႏိုင္သည္။ မနက္စာတြင္ hot drinkျဖစ္ေသာ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဖက္ရည္အျပင္ ေကာက္ပဲသီးႏွံစာမ်ား (ဂ်ံဳျဖင့္စီမံထားေသာ အစားအစာ)၊ တိရစာၦန္မွရေသာ ပရိုတင္း(ႏြားႏို႔၊ ဒိန္ခ်ဥ္၊ ၾကက္ဥ)၊ သစ္သီး (သို႔) သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ႏွင့္ အခ်ဳိဓာတ္၊ အဆီဓာတ္နည္းေသာ အစားအစာမ်ားကို စားသံုးသင့္သည္။ မနက္စာကို အဝစားရံုမက အေကာင္းစားသင့္သည္။

အေမရိကန္ ခ်ီကာဂိုတကၠသိုလ္မွ ေလ့လာခ်က္အရ ပရိုတင္းဓာတ္မ်ားေသာမနက္စာကို စားသံုးျခင္းျဖင့္ ဂလုကို႔မွာ (၁၅)မိနစ္အတြင္း မစားသံုးမီ ၇ဝ~ ၈ဝ Mg ထက္ ၁၄ဝ~၁၅ဝMg ထိျမင့္တက္သြားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ (သာမန္ ကလုကို႔အဆင့္မွာ ၈ဝ~၁၂ဝMg ၾကားတြင္ရွိသည္)။ လူ႔ခႏၶာအတြက္ အားအင္ကို သာမန္ထက္ (သို႔) သာမန္ထက္ျမင့္ေသာ ေသြးဖိအားမွ ရရွိျခင္းျဖစ္သည္။

စပ်စ္ဝိုင္၏ အသံုးဝင္ပံု

(၁) သင့္တင့္ေသာ စပ်စ္ဝိုင္ကို ေသာက္သံုးေပးျခင္းျဖင့္ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္ပြါးမႈကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္သည့္အျပင္ ႏွလံုးေသြးေၾကာမ်ားကိုလည္း ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္သည္။ တစ္ႀကိမ္တြင္ ၂၅~၅ဝဂရမ္ျဖင့္ တစ္ရက္တြင္ တစ္ႀကိမ္ (သုိ႔) ႏွစ္ႀကိမ္ေသာက္သံုးႏိုင္သည္။

(၂) စပ်စ္ဝိုင္ျဖဴသည္ ခ်ဳိျမၿပီး ခ်ဥ္စုတ္စုတ္အရသာရွိသည္။ ထမင္းစားၿပီး ေသာက္သံုးျခင္းျဖင့္ အစာေခ်ရည္ကို ႏႈိးဆြျခင္း၊ သည္းေျခရည္ျဖစ္ေပၚျခင္း၊ အဆီကိုေခ်ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးသည္။

(၃) စပ်စ္ဝိုင္တြင္ သၾကားဓာတ္၊ Amino acidမ်ားပါဝင္သည့္အျပင္ ျပည့္ဝေသာ ဗီတာမင္ B12, B1、B2 ႏွင့္ ဗီတာမင္C မ်ားပါဝင္ေသာေၾကာင့္ ေသြးအားနည္းေရာဂါအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။

(၄)စပ်စ္ဝိုင္ျဖင့္ တုပ္ေကြးေရာဂါကုိ ကုသႏိုင္သည္။ ကုသနည္းမွာ စပ်စ္ဝိုင္ ၃ဝ~ ၉ဝgအား အေႏြးဓာတ္ေပးၿပီး တစ္ေန႔ ၂ႀကိမ္မွ ၃ႀကိမ္အထိ ေသာက္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။

လက္ဖက္ေျခာက္

လက္ဖက္ေျခာက္သည္ ေသြးတိုးေရာဂါျဖစ္ျခင္းမွ ကာကြယ္ေပးသည္။ လက္ဖက္ေျခာက္တြင္ပါဝင္ေသာ catechins၊ ဗီတာမင္Cႏွင့္ဗီတာမင္Pမ်ားသည္ ေသြးေၾကာေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း၊ ေသြးထဲတြင္ပါဝင္ေသာ ကိုလက္စထေရာအား ေလ်ာ့ခ်ေပးျခင္း၊ အသဲတြင္စုေနတတ္ေသာ အဆီဓာတ္မ်ားကို ေခ်ဖ်က္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ ႏွလံုးလုပ္ေဆာင္အားနည္းျခင္းႏွင့္ အသည္းအဆီဖံုးျခင္းကို ကာကြယ္ေပးသည္။ အသံုးျပဳနည္းမွာ တစ္ႀကိမ္တြင္ Green Tea (မေလွာ္ရေသးသည္ လက္ဖက္ေျခာက္အစိမ္း) ၁~၂gႏွင့္ Crataegusအေျခာက္၅gကို ေန႔စဥ္အတူထည့္ခတ္ေသာက္ပါ။ အၿမဲေသာက္သံုးေပးရန္ လိုပါသည္။


***ထိုင္ဝမ္ကစာဖတ္သူတစ္ဦးက သူဖတ္မိတဲ့စာေကာင္းေလးေတြကို ကြၽန္မဆီအီးေမးလ္နဲ႔ ပို႔ပို႔ေပးတတ္တယ္။ ဒီစာက သူပို႔ေပးတဲ့ အီးေမးလ္ထဲကပါ။ ေရးလို႔ မၿပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္မွထပ္ဆက္ေရးလိုက္ပါမယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးလာေတာ့ က်န္းမာေရးကို မလိုက္စားလို႔လည္း မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စာေလးေတြ မဖတ္ခ်င္လည္း ကိုယ္တိုင္ဖတ္ျဖစ္ေအာင္လို႔ပါ။ လူတိုင္းအတြက္ မ်ားမ်ားမဟုတ္တာေတာင္ နည္းနည္းေတာ့ အသံုးဝင္မယ္ ထင္ပါတယ္ း)

ကူးယူေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္...။

Who says our English is bad.........?


Just see below - Ours is simple,short,concise, straight-to-point, effective etc !!

====================================================

WHEN GIVING A CUSTOMER BAD NEWS

Britons: I'm sorry, Sir, but we don't seem to have the sweater you
want in your size, but if you give me a moment, I can call the other
outlets for you.

Singaporean: No Stock.

++++++++++++++++++++++++++++++++===

RETURNING A CALL

Britons: Hello, this is John Smith. Did anyone call for me a few moments ago?

Singaporean : Hello, who call?

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ASKING SOMEONE TO MAKE WAY

Britons: Excuse me, I'd like to get by. Would you please make way?

Singaporean: Skews ahhh

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++=

WHEN SOMEONE OFFERS TO PAY

Britons: Hey, put your wallet away, this drink is on me.

Singaporean:No-need, lah.


============================================

WHEN ASKING FOR PERMISSION

Britons: Excuse me, but do you think it would be possible for me to
enter through this door?


Singaporean: (pointing the door) can arrr?

================================================

WHEN ENTERTAINING

Britons: Please make yourself right at home.

Singaporean: Don't be shy, lah!

==========================================

WHEN DOUBTING SOMEONE

Britons: I don't recall you giving me the money.

Singaporean: Where got?

===========================================

WHEN DECLINING AN OFFER

Britons: I'd prefer not to do that, if you don't mind.

Singaporean: Dowwan lah ( don't want lah).
================================================

IN DISAGREEING ON A TOPIC OF DISCUSSION

Britons: Err. Tom, I have to stop you there. I understand where you're
coming from, but I really have to disagree with what you said about the issue.

Singapore: You mad, ah?
===============================================

WHEN ASKING SOMEONE TO LOWER THEIR VOICE.

Britons: Excuse me, but could you please ! lower your voice, I'm
trying to concentrate over here.
Singapore: Shuddup lah!
===========================================

WHEN ASKING SOMEONE IF HE/SHE KNOWS YOU.

Britons: Excuse me, but I noticed you staring at me for some time.. Do
I know you?

Singaporean : See what, see what?
======================================================

WHEN ASSESSING A TIGHT SITUATION.

Britons: We seem to be in a bit of a predicament at the moment.

Singaporean: Die-lah!!
===================================================

WHEN TRYING TO FIND OUT WHAT HAD HAPPENED

Britons: Will someone tell me what has just happened?


Singaporean: Wat happen ? Why like that one .... ?
===============================================


WHEN SOME ONE DID SOMETHING WRONG

Britons: This isn't the way to do it here let me show you,

Singaporean: like that also don't know how to do!!!!
=========================================================

WHEN ONE IS ANGRY

Britons: Would you mind not disturbing me

Singaporean: Shit u

ကြန္ပ်ဴတာသိပၸံႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာနည္းပညာမ်ား တိုးတက္ေနေသာ ယေန႔ေခတ္ႀကီးတြင္
ကၽြန္ေတာ္သည္ ျမင္ျမင္သမွ်ကို ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးႏွင့္
ႏိွုင္းယွဥ္ခံစားတတ္ေသာ အေလ့အက်င့္ရွိသည္။

ဥပမာ လူတစ္ ေယာက္၏ ခႏၥာကိုယ္ဖြဲ႕တည္ေဆာက္မႈသည္ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ဆင္တူသည္ဟု
ယူဆေနတတ္သည္။
ယခုလည္း ကၽြန္ေတာ္သည္ အသက္အရြယ္အရ အိမ္ေထာင္ျပဳရမည့္ အခ်ိန္အခါသို႔
ေရာက္ေနေပၿပီ။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ရမည့္ ဇနီးတစ္ေယာက္အား
ရွာေဖြရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အမူအက်င့္ အတိုင္း ကြန္ပ်ဴတာ အစိတ္အပိုင္း
တစ္ခုစီ၏ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ေလ့လာ စဥ္းစားလ်က္ ေရြးခ်ယ္ရ
ခက္ေနသည္။ စာဖတ္သူ အေနျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ စဥ္းစားခ်က္မ်ားထဲမွ
မည္ကဲ့သို႔ေသာ စရိုက္ရွိသူ အမ်ိဳးေကာင္း သမီးကို ေရြးခ်ယ္သင့္သည္ကို
ကူညီေပးပါရန္ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ တူေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို တင္ျပရေသာ္......


''၁။ Computer Desktop ႏွင့္တူေသာ မိန္းကေလး''

သူလိုအပ္သမွ်ကို အေျခအေန အခ်ိန္အခါ၊ အမ်ိဳးအစားမေရြးဘဲ တစ္ေနရာတည္းမွာ
တစ္ျပင္းတည္း ျပထားတတ္ၿပီး အခ်ဳိ႕အလက္မ်ားကို အထင္တႀကီး ျဖင့္
ေဖာ္ထုတ္ၾကည့္ပါက ဘာမွအက်ိဳးမထူးေသာ အခြံမ်ားကိုသာ
ျပယုဂ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ရိႈးျပတတ္သူ။


''၂။ Mouse ႏွင့္တူေသာ မိန္းကေလး''

ဟိုလက္ညိွဳးထိုး၊ ဒီလက္ညိုဳးထိုး၊ ဖြင့္ေစလိုဖြင့္၊ ပိတ္ေစလိုပိတ္ ေနရာတကာ ပါတတ္သူ။


''၃။ Keyboard ႏွင့္တူေသာ မိန္းကေလး''

တစ္ခါတစ္ရံ Mouse ကိုသံုးလိုက္ပါက အလြန္လြယ္ကူေနေသာ ခရီးလမ္းမ်ိဳးကို
တမင္တကာ ေရွာင္ကြင္းကာ တူညီေသာ ရလာဒ္အတြက္ ေကြ႕ကာ၀ိုက္ကာ အလုပ္လုပ္တတ္သူ
(မာယာမ်ားတတ္သူ)။


''၄။ CD Rom ႏွင့္ တူေသာ မိန္းကေလး''

သူ၏ သေဘာထာမ်ားကိုသာ တစ္ဖက္သတ္ တင္ျပတတ္ၿပီး သူ႔ကိုေတာ့
ျပန္လည္ျပင္ဆင္တာမ်ိဳး လံုး၀လက္မခံသူ။


''၅။ Screen Saver ႏွင့္တူေတာ မိန္းကေလး''

သူ႔ကို ဥပကၡာျပဳထားပါက ျပန္လည္ ဂရုစိုက္ေစရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္
ဆြဲေဆာင္တတ္ေသာ္လည္း ထိေတြ႕မိပါက ေပ်ာက္ကြယ္ေရွာင္ပုန္း ေနတတ္သူ။


''၆။ Hard Disk ႏွင့္ တူေသာ မိန္းကေလး''

ရရွိလာသမွ် ပိုင္ဆိုင္မႈတို႔ကို သိမ္းဆည္းသိုေလွာင္ရန္ လြယ္ကူသေလာက္
လိုအပ္သျဖင့္ ျပန္ထုတ္လွ်င္ လြန္စြာ ၾကန္႔ၾကာ တတ္သူ၊ တစ္ခါတစ္ရံ
သိမ္းထားသမွ်မရွိေတာ့ဘူးဟု ေျပာတတ္သူ။


''၇။ Memory ႏွင့္တူေသာ မိန္းကေလး''

ဘယ္လိုေဖ်ာင္းဖ် ေဖ်ာင္းဖ် ဘာေျပာေျပာ ဘာေပးေပး ဘယ္လိုထားထား
သေဘာထားလြယ္ကူ သေလာက္ မီးပ်က္လွ်င္ (မ်က္ကြယ္ျပဳပါက) သူမ၏ မွတ္ဥာဏ္၌
ဘာဆိုဘာမွ် မက်န္တတ္သူ။


''၈။ Power Supply ႏွင့္တူေသာ မိန္းကေလး''

မင္းရဲ႕ System ႀကီး ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း တို႔မပါရင္
မင္းမလည္ပတ္ႏုိင္ပါဘူးဆိုၿပီးေတာ့ Main Point ကို ကိုင္လႈပ္တတ္သူ။


''၉။ Virus ႏွင့္ တူေသာ မိန္းကေလး''

System တစ္ခုအတြင္း သူဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို၀င္ေရာက္လာသလဲ
မသိရေလာက္ေအာင္ညင္သာၿပီး သူရွိေနၿပီလို႔ ထင္ထင္ရွားရွား သိလာရတဲ့အခါ
က်ေတာ့လည္း ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးတယ္။ သူ႔ကို ဖယ္ထုတ္ လိုက္ရင္လည္း System
(သို႔) Parts တစ္ခုခုကို ဖ်က္ၿပီးမွ ထြက္သြားတတ္သူ။


''၁၀။ Server ႏွင့္တူေသာ မိန္းကေလး''

သူႏွင့္ဆက္စပ္ ပတ္သက္သမွ်ကို အမိန္႔ေပး ခိုင္းေစအုပ္ခ်ဳပ္ တတ္ၿပီးသူႏွင့္
ထိေတြ႕ေပါင္းသင္းရန္ စကား၀ွက္ မမွန္ပါကလည္း ခပ္တင္းတင္းပင္
ျငင္းဆန္တတ္သူ။


''၁၁။ Internet ႏွင့္တူေသာ မိန္းကေလး''

သူမသိတာ ဘာမွ်မရွိ၊ အကုန္လံုးသိေပမယ့္ နမူနာဘဲေပးတတ္သူ၊ တစ္ခါတစ္ရံ
ေငြေၾကးမ်ားစြာ ေတာင္းခံတတ္သူ၊ တစ္ခါတစ္ရံ အကူအညီ (Download) ေတာင္းပါက
ၾကန္႔ၾကာတတ္သူ။ 

သူနဲ႔သူမ မဂၤလာေဆာင္တာ (၁၀)ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ခဲ့ၿပီ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ
ဘာစိတ္လႈပ္ရွားမႈမွ မရွိေတာ့သလို စိတ္၀င္စားမႈလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ၾကာေလ
သူမကို တာ၀န္နဲ႔၀တၱရားအရ သူဆက္ဆံေနရတယ္လို႔ သူထင္လာေလျဖစ္တယ္။ သူမအေပၚ
သူၿငီးေငြ႔လာခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔အလုပ္မွာ အသစ္၀င္လာတဲ့ သြက္သြက္လက္လက္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ရႈးသြပ္ေစခဲ့တယ္။ ဒါဟာ
သူ႔ရဲ႕ဒုတိယအရြယ္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းလို႔ သူထင္ခဲ့တယ္။

အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတြးေတာဆံုးျဖတ္ၿပီးေနာက္ သူမနဲ႔ကြာရွင္းဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ဳိးက သူမအတြက္ ထံုက်င္ေနပါၿပီ။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔
သူ႔ရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ကို သူမေခါင္းညိတ္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဦးသား တရားရံုးသြားၿပီး
ကြာရွင္းခဲ့ၾကတယ္။ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးၿပီး ရံုးကေန
သူတို႔ထြက္လာၾကတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သူတစ္လမ္း ကိုယ္တစ္လမ္း
လြတ္လပ္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူ႔စိတ္ထဲမွာ
ဟာတာတာခံစားေနရတယ္။ သူမကို သူတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး....

"မိုးေတာင္ခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ငါတို႔ညစာအတူသြားစားရေအာင္"

"ေကာင္းၿပီေလ... "ကြာရွင္းဟိုတယ္ (Divorce hotel)" ဆိုတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္အသစ္
ဖြင့္ထားတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ အဲဒီ"ကြာရွင္းဟိုတယ္"က ကြာရွင္းျပတ္စဲၿပီးစ
ဇနီးေမာင္ႏွံေတြ ေနာက္ဆံုးတစ္နပ္အတြက္ သီးသန္႔ဖြင့္ထားတဲ့ ဟိုတယ္ပါတဲ့။ အဲဒီမွာ
သြားစားရေအာင္" သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး သူမေျပာတယ္။

သူေခါင္းညိတ္ၿပီး ႏွစ္ဦးသားႏႈတ္ဆိတ္လို႔ ဟိုတယ္ထဲ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္
၀င္သြားၾကတယ္။

"ေကာင္းေသာ ညေနခင္းပါ"

အခန္းထဲထိုင္လိုက္တာနဲ႔ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းက ေရာက္လာတယ္။

"ဘာမ်ား သံုးေဆာင္ၾကမလဲရွင္?"

"မင္း မွာကြာ" သူမကို ၾကည့္ၿပီး သူေျပာလိုက္တယ္။

"ကၽြန္မ အျပင္သိပ္မထြက္ေတာ့ ဒါေတြကို မသိဘူး။ ရွင္ပဲ မွာပါ" သူမေခါင္းခါၿပီး
ေျပာတယ္။

"ေဆာရီး..... ကၽြန္မတို႔ ကြာရွင္းဟိုတယ္မွာ စည္းကမ္းတစ္ခုရွိတယ္။ ဒီညစာကို
မိန္းမျဖစ္သူက ေယာက္်ားႀကိဳက္တတ္တာေတြ မွာေပးရသလို ေယာက္်ားျဖစ္သူကလည္း
မိန္းမႀကိဳက္တတ္တာေတြကို မွာေပးရပါတယ္။ ဒါကို "ေနာက္ဆံုးအမွတ္တရ" လို႔
ေခၚပါတယ္"

"ေကာင္းၿပီေလ" ဆံပင္ကို သူမသပ္တင္ၿပီး ဟင္းေတြမွာလိုက္တယ္။

"ငါးေပါင္းတစ္ပဲြ၊ မိႈေၾကာ္တစ္ပဲြ၊ မိႈနားရြက္သုပ္တစ္ပဲြ.. ဒီဟင္းေတြအားလံုး
ဂ်င္း၊ ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဳ မထည့္နဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္မအမ်ဳိးသား....ေအာ္..
ဒီအမ်ဳိးသားက အဲတာေတြမစားဘူး"

"လူႀကီးမင္းကေရာ ဘာမွမလဲ?" ၀န္ထမ္းက သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ေမးတယ္။

တခဏေလာက္ သူေငးေၾကာင္သြားမိတယ္။ လက္ထပ္ၿပီး (၁၀)ႏွစ္မွာ
ကိုယ့္မိန္းမဘာႀကိဳက္တတ္မွန္း သူမသိခဲ့ဘူး။ ပါးစပ္ႀကီးဟၿပီး သူဘာေျပာရမွန္း
မသိျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

"ဒါေတြပဲ လုပ္ပါ။ အဲဒီဟင္းက ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးႀကိဳက္တဲ့ ဟင္းပါ"
သူ႔အျဖစ္ကို သူမက အလ်င္အျမန္ ၀င္ကယ္တယ္။

၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ရယ္ၿပီး "တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ကၽြန္မတို႔ ကြာရွင္းဟိုတယ္ကို
ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ညစာလာစားၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြက ဘာမွ စားခ်င္စိတ္ရွိၾကေတာ့တာ
မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ"ေနာက္ဆံုးအမွတ္တရ" ကို မစားၾကေတာ့ဘဲ ကၽြန္မတို႔ဟိုတယ္က
ကြာရွင္းသူေတြအတြက္ အထူးစီမံထားတဲ့အေအးကိုပဲ ေသာက္ၾကရေအာင္၊
ကၽြန္မတို႔ဟိုတယ္ကို ေရာက္လာသူတိုင္းက ဒါကို မျငင္းဘဲ မွာၾကတယ္"

"အင္း.. ဒါဆိုလည္း အေအးပဲ မွာၾကတာေပါ့" သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုး ေခါင္းညိတ္ၿပီး
ေျပာတယ္။

သိပ္မၾကာဘူး။ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက အေအးႏွစ္ခြက္လာပို႔တယ္။ တစ္ခြက္က ေရခဲပါတဲ့
အျပာႏုေရာင္အရည္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခြက္က အေငြ႕ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့
အနီေရာင္အရည္ျဖစ္တယ္။

"ဒီအေအးေတြကို "မီးေတာက္တစ္၀က္၊ ပင္လယ္ေရတစ္၀က္" လို႔ေခၚတယ္။
သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါၿပီ"

၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ေျပာေျပာဆိုဆို ေနရာကခြာတယ္။ အခန္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။
ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။

"ေတာက္... ေတာက္.. ေတာက္"

တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလး ၀င္လာျပန္တယ္။

"လူႀကီးမင္း... သူ႔ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ပန္းစည္းလက္ေဆာင္ေပးတဲ့အျဖစ္ကို
မွတ္မိေသးလား? အခု အရာအားလံုးက ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီ။ လင္မယား မဟုတ္ေတာ့လည္း
သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလို႔ရတယ္။ သူ႔ကို ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္
လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါဦး"

သူမတစ္ကိုယ္လံုး တုန္လႈပ္သြားမိတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့(၁၀)ႏွစ္က သူပန္းစည္းေပးတဲ့
ပံုရိပ္ေတြကို သူမျမင္ေယာင္လာမိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေဆြမရွိ၊ မ်ဳိးမရွိတဲ့
သူစိမ္းၿမိဳ႕မွာ သူတို႔ဘာမွမရွိခဲ့ဘူး။ အရာအားလံုး သုညကစခဲ့ၾကတယ္။
ေန႔လယ္ေန႔ခင္းမွာ ေနရာအႏွံ႔ သူတို႔အလုပ္လိုက္ရွာၾကတယ္။ ရုန္းကန္ၾကတယ္။ ညအခါ
ညေစ်းမွာ သူမေစ်းေရာင္းထြက္သလို သူက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ပန္းကန္ေဆးတယ္။
ညနက္သန္းေခါင္ေရာက္မွ ငွားေနတဲ့ ၁၀ေပပတ္လည္ အခန္းက်ဥ္းထဲ သူတို႔ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
ေန႔ရက္ေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရလည္း
သူတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတယ္။

အဲဒီၿမိဳ႕ကိုေရာက္တဲ့ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ သူမအတြက္ သူ
ပထမဆံုးအႀကိမ္ ႏွင္းဆီအနီရဲရဲတစ္ပြင့္ လက္ေဆာင္ေပးတယ္။ သူမ မ်က္ရည္က်ေအာင္
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့မိတယ္။

(၁၀)ႏွစ္တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ သူတို႔ဘ၀ အရာအားလံုး ျပည့္စံုလာခ်ိန္ လမ္းခြတစ္ေနရာမွာ
သူတို႔ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ အတိတ္ကအေၾကာင္းေတြ ေတြးရင္း သူမ မ်က္ရည္က်မိတယ္။

"မလိုေတာ့ပါဘူး..." လက္ကာျပၿပီး သူမေျပာတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့(၁၀)ႏွစ္အျဖစ္ကို သူလည္း ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ သူမအတြက္
ႏွင္းဆီပန္းမေပးမိတာ ၅ႏွစ္၊ ၆ႏွစ္ရွိခဲ့မွန္း အခုမွ သူသတိရတယ္။

"လိုတယ္.. ပန္းယူမယ္" လက္ျပၿပီး သူေျပာတယ္။

၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ကိုယူၿပီး ႏွစ္ပိုင္းခဲြလိုက္တယ္။ ၿပီးေနာက္
ပြင့္ဖပ္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕အေအးခြက္ထဲ ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ ပြင့္ဖပ္ေတြက
အေအးထဲေပ်ာ္၀င္ကုန္တယ္။

"ဒီႏွင္းဆီပြင့္က ကၽြန္မတို႔ ဟိုတယ္က ေကာက္ညွင္းနဲ႔ အထူးျပဳလုပ္ထားတဲ့
ႏွင္းဆီေတြပါ။ ဒါဟာလည္း လူႀကီးမင္းတို႔အတြက္ တတိယေျမာက္ စားစရာတစ္ခုပါပဲ။ ဒါကို
"ေရာင္ျပန္အလွ" လို႔ေခၚတယ္။ လူႀကီးမင္းတို႔ ေျဖးေျဖးသံုးေဆာင္ၾကပါ။ လိုအပ္ရင္
ကၽြန္မကိုေခၚလိုက္ပါ"

၀န္ထမ္းေကာင္မေလးက ေျပာေျပာဆိုဆို လွည့္ထြက္သြားတယ္။

"xx...ဟို.... ေမာင္ ......"

သူ႔အသံေတြ လည္ေခ်ာင္း၀မွာ ေပ်ာက္ေနတယ္။ သူမလက္ကို သူဖမ္းဆုပ္လိုက္တယ္။ သူမလက္
လႈပ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရုန္းမိဘူး။ ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဘာမွ မေျပာျဖစ္ၾကဘူး။

"ဖပ္"

ရုတ္တရက္ မီးမွိတ္သြားတယ္။ အခန္းတစ္ခုလံုး ေမွာင္အတိက်သြားတယ္။ အျပင္က
အေရးေပၚေခါင္းေလာင္းသံ ျမည္လာၿပီး အခန္းထဲ မီးခိုေတြ လိွမ့္၀င္လာတယ္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ?"

ႏွစ္ေယာက္လံုး အျမန္ထရပ္လိုက္ၾကတယ္။

"ဟိုတယ္ မီးေလာင္ေနတယ္ဗ်ဳိ႕။ အားလံုး လံုၿခံဳေရးလမ္းညႊန္ဘက္ အျမန္သြားၾကပါ"

အျပင္က အသံကုန္ေအာ္ဟစ္သံကို ၾကားလိုက္တယ္။

"ေမာင္.... ကၽြန္မေၾကာက္တယ္!" သူ႔ရင္ခြင္ထဲ သူမတိုး၀င္လိုက္တယ္။

"မေၾကာက္နဲ႔... ေမာင္ရွိတယ္။ လာ... အျပင္ကို ထိုးထြက္ရေအာင္" သူမကို
တင္းတင္းေပြ႔ၿပီး သူေျပာတယ္။

အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ အျပင္ကမီးေရာင္နဲ႔လင္းေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
ဘာမွမျဖစ္ပ်က္ခဲ့သလို အရာတိုင္းက သူ႔ေနရာနဲ႔သူရွိေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
၀န္ထမ္းေကာင္မေလးေရာက္လာၿပီး...

"ေဆာရီး... လူႀကီးမင္းတို႔ကို ထိတ္လန္႔ေစခဲ့ၿပီ။ ဟိုတယ္ႀကီး မီးမေလာင္ပါဘူး။
အခန္းထဲ မီးခိုးေတြကို တမင္လြတ္ခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕
စတုတၳေျမာက္ဟင္းပါပဲ။ ဒါကို "ရင္ထဲက ေရြးခ်ယ္ျခင္း" လို႔ ေခၚတယ္။ အခန္းထဲ
ျပန္၀င္ႏိုင္ပါၿပီ"

အခန္းထဲ သူတို႔ျပန္၀င္လာခဲ့ၾကတယ္။ အခန္းထဲမွာ ပကတိအတိုင္း
မီးေရာင္နဲ႔လင္းေနတယ္။ သူမကို သူဆဲြေပြ႔ၿပီး...

"ဟန္နီ... ၀န္ထမ္းေကာင္မေလး ေျပာတာမွန္တယ္။ အခုနားက ဟန္နီနဲ႔ေမာင္ရဲ႕
တကယ့္ရင္ထဲက ေရြးခ်ယ္တာေတြျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မခဲြႏိုင္ၾကဘူး။ မနက္ျဖန္
ေမာင္တို႔မဂၤလာျပန္ေဆာင္ၾကရေအာင္ကြာ"

"ေမာင္ ဆႏၵရွိလို႔လား?" ႏုတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး သူမေမးတယ္။

"ဆႏၵရွိတာေပါ့။ အခု ဘာမဆို ေမာင္နားလည္သေဘာေပါက္လာၿပီ ဟန္နီ။ ေမာင္တို႔
မနက္ျဖန္ အေစာႀကီး မဂၤလာေဆာင္ရေအာင္ကြာ။ ရွင္းမယ္ေဟ့...." ေျပာေျပာဆိုဆို
၀န္ထမ္းေကာင္မေလးကို သူလွမ္းေအာ္လိုက္တယ္။

၀န္ထမ္းေကာင္မေလး၀င္လာၿပီး အနီေရာင္ေငြေတာင္းခံလႊာကို ကမ္းေပးတယ္။

"လူႀကီးမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဒါဟာ ဒီဟိုတယ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္ပါ။ ဒါကို
"ထာ၀ရေတာင္းခံလႊာ" လို႔ေခၚတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ထာ၀ရသိမ္းထားေပးပါ"

စာရြက္ကို သူၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လ်ံလာတယ္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ?" သူမ စိုးရိမ္တႀကီးေမးတယ္။

"ဟန္နီ... ေမာင္မွားပါတယ္။ ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟန္နီ" စာရြက္ကို ကမ္းေပးရင္း
သူေျပာတယ္။

စာရြက္ကို သူမၾကည့္လိုက္တယ္။ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတာက.......

ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစုတစ္စု
ႀကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့တဲ့ လက္တစ္စံု
သင့္ျပန္အလာကို ညနက္သန္းေခါင္အထိေစာင့္ေနတဲ့ မၿငိမ္းတဲ့မီးတစ္ပြင့္
က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ပါလို႔ ၁၂ ရာသီလံုးမွာတဲ့စကား
အႏႈိင္းမဲ့တဲ့ ဂရုစိုက္မႈ
ေယာကၡမအတြက္ အျပဳအစု
ကေလးအတြက္ မနက္မိုးခ်ဳပ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ
သင္ႀကိဳက္တဲ့အစားအစာအတြက္ အခ်က္အျပဳတ္
သင့္အတြက္ ဆံုးရႈံးလိုက္ရတဲ့ ႏုပ်ဳိျခင္းေတြ....
ဒါဟာ သင့္ဇနီးမယားပဲျဖစ္တယ္။

"ေမာင္.... ေမာင္လည္း ပင္ပန္းပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြမွာ ေမာင္ကို ကၽြန္မ
လ်စ္လ်ဴရွဴမိခဲ့တယ္"

လက္ထဲကစာရြက္ကို သူမကမ္းေပးၿပီး ေျပာတယ္။ စာရြက္ကို သူၾကည့္လိုက္တယ္။
စာရြက္ေပၚမွာ ေရးထားတာက....

ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕တာ၀န္
ႀကီးေလးတဲ့တာ၀န္ကို ပုခံုးႏွစ္ဘက္နဲ႔ ထမ္းထားတယ္
ညနက္သန္းေခါင္မွ ပင္ပင္ပန္းပန္းျပန္လာတယ္
စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေနရာအႏွံ႔ေျပးလႊားရတယ္
ေျပာမထြက္ခဲ့တဲ့ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ
မ်က္ႏွာေပၚက ရင့္ေရာ္ျခင္းေတြ
ခယ္မ၊ ေယာကၡမေတြအတြက္ တာ၀န္ေတြ
က်ရႈံးျခင္း၊ ဆံုးရႈံးျခင္းနဲ႔ ရုန္းကန္မႈေတြ
မိသားစုအတြက္၊ သားသမီးအတြက္ ေမတၱာေတြ....
ဒါဟာ သင့္ခင္ပြန္းပဲျဖစ္တယ္။

ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္ၿပီး သူတို႔ငိုမိၾကတယ္။ ေငြရွင္းၿပီး
ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာကို သူတို႔ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္
တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္တဲြၿပီး ဟိုတယ္က သူတို႔ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္သြားၾကတဲ့
သူတို႔ေနာက္ေက်ာပံုရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ေနတယ္။

"သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကြာရွင္းဟိုတယ္က မိသားစုတစ္စုကို
ကယ္တင္လိုက္ျပန္ၿပီ"

မူရင္း--google search
<http://www.google.com/#hl=en&source=hp&q=%E9%9B%A2%E5%A9%9A%E9%85%92%E5%BA%97&btnG=Google+Search&aq=f&aqi=&aql=&oq=%E9%9B%A2%E5%A9%9A%E9%85%92%E5%BA%97&gs_rfai=&pbx=1&fp=93c3c78db929eee0>or
http://blog.jxwmw.cn/u/3747/archives/2009/17838.html

ေျမာက္၀င္႐ုိးစြန္းမွာေနတဲ့ ပိုလာ၀က္၀ံရဲ႕ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ၾကားဖူးပါသလား….?

ေအးခဲတဲ့ ေျမာက္၀င္႐ိုးစြန္းမွာ ပိုလာ၀က္၀ံေတြဟာ ဘုရင္တစ္ဆူလိုပဲ။
ဒါေပမယ့္ အက္စကီးမိုး လူမ်ဳိးေတြက ဘာမွအင္အား ထုတ္စရာမလိုဘဲ
အဲဒီ၀က္၀ံေတြကိုဖမ္းႏိုင္တယ္။

ဘယ္လိုဖမ္းသလဲဆိုေတာ့ အက္စကီးမိုးေတြက ဖ်ံတစ္ေကာင္ကို အရင္သတ္လိုက္ျပီး
ဖ်ံရဲ႕ေသြးကို ပံုးတစ္ခုထဲ ထည့္ထားလိုက္တယ္။ အသြားႏွစ္ဖက္ပါတဲ့
ဓါးေျမႇာင္ကို ေသြးထဲမွာ စိုက္ထားလိုက္တယ္။ အရမ္းေအးတဲ့အတြက္ ဖ်ံေသြးဟာအခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ

ခဲသြားပါတယ္။ အဲဒီခဲသြားတဲ့ ဓါးေျမႇာင္ပါတဲ့ ဖ်ံေသြးကို ပံုးထဲကထုတ္ျပီး
ေရခဲျပင္မွာ ပစ္ထားလိုက္ရံုပါပဲ။ ၀က္၀ံေတြက ေသြးအရမ္းၾကိဳက္တယ္။
အဲဲဒီအၾကိဳက္ကပဲ သူတို႕ကို ေသမင္းလက္ထဲ ေရာက္ေစခဲ့တယ္။ အနံ႕ခံေကာင္းတဲ့
သူတို႕ဟာ ေသြးညႇီနံ႕ကို အေ၀းၾကီးကေတာင္ ရႏိုင္ပါတယ္။ အက္စကီးမိုးတို႕
ပစ္ထားတဲ့ ေသြးခဲကို ေျခရာခံျပီး ေတြ႕တာနဲ႕ အငမ္းမရ လွ်ာနဲ႕
စတင္လွ်က္ပါေတာ့တယ္။ လွ်က္ရင္း လွ်က္ရင္း လွ်ာခဲသြားလည္း အစာေကာင္းကို
လက္မလြတ္ခ်င္တာနဲ႕ဆက္လွ်က္ပါတယ္။ အဲဲဒီေနာက္ ခဲေနတဲ့ေသြးက ပိုခ်ဳိလာတယ္။
ပိုလတ္ဆတ္လာတယ္။ ပိုပူေႏြးလာတယ္ဆိုကို သတိမထားမိေတာ့တဲ့အထိပါပဲ။

လွ်က္ေလ အရသာရွိေလ၊ အရသာရွိေလ လွ်က္ေလနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ေသြးကို သူတို႕
ေသာက္ေနမိမွန္း ေတာင္ မသိၾကေတာ့ပါဘူး။
အေၾကာင္းက ေသြးခဲအလယ္မွာ စိုက္ထားတဲ့ ဓားက လွ်က္ေနတဲ့ သူတို႕လွ်ာကို
လွီးျဖတ္ေနခဲ့လို႕ပဲ။ အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ထံုေနတဲ့ လွ်ာက နာက်င္တာကို
မခံစားမိေတာ့ဘူး။
အနံ႕ခံေကာင္းတဲ့ ႏွာေခါင္းက လတ္ဆတ္တဲ့ ေသြးနံ႕ရေလ လွ်က္ႏႈန္းက ျမန္ေလေလ
ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေသြးကို ကုိယ္ျပန္ေသာက္ေနမိေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
ေသြးထြက္လြန္ျပီး မူးလဲသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အက္စကီးမိုးေတြက သူတို႕ကို
ဘာအင္အားမွ မသံုးဘဲ ဖမ္းလိုက္ရံုပါပဲ။ ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို
ရွာေဖြတဲ့အခ်ိန္မွာ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆေတြ လဲြမွားခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာလည္း
ပိုလာ၀က္၀ံနဲ႕ တူသြားႏိုင္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက အလုပ္ခ်ိန္ မ်ားမ်ားလုပ္ေလ
ပိုေအာင္ျမင္ေလေလ ၀င္ေငြမ်ားမ်ား ရေလေလလို႕ ထင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
သူတို႕မွာ အဲဒီေငြေၾကးကို ျဖဳန္းဖို႕ အခ်ိန္မရွိခဲ့ၾကဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕
အဲဒီေငြေၾကးကို ဘယ္လို သံုးရမယ္မွန္းမသိၾကဘူး။

၀င္ေငြမ်ားလာတာနဲ႕အတူ တစ္ဖက္မွာလည္း တစ္ခ်ဳိ႕အရာေတြကို သူတို႕ဆံုး႐ႈံး

ၾကရတယ္။ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ တန္ဖိုးအရွိဆံုး အရာျဖစ္တဲ့ မိသားစုနဲ႕အတူေနတဲ့
အခ်ိန္ေတြ၊ ေႏြးေထြးတဲ့ မိဘေမတၱာငတ္ေနတဲ့ သားသမီးေတြ၊ လူမႈေရး၊
က်န္းမာေရး၊ လူတစ္ဖက္သားကို ကူညီဖို႕အေရး ဆိုတာကိုေတာင္ သူတို႕ေမ့ေနခဲ့ၾကတယ္။
အေမရိကားရဲ႕ အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္တစ္ခုက အျငိမ္းစားယူကုန္ၾကတဲ့ ထိပ္သီးစီးပြါးေရး ပညာရွင္

ဆယ္ဦးကို ေမးခြန္းေမးျပီး စာရင္းလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ 
ေမးခြန္းက “ တကယ္လို႕ဘ၀ကို အသစ္ျပန္စရရင္ သင္အေမွ်ာ္လင့္ဆံုးနဲ႕ လက္မလြတ္ခ်င္ဆံုးအရာက ဘာလဲ”
တဲ့။ ပညာရွင္ ခုႏွစ္ဦးက တူညီတဲ့ အေျဖကိုေပးခဲ့ပါတယ္။ 
အေျဖက “ တကယ္လို႕ဘ၀ကို အသစ္ျပန္ စ ရရင္ သားသမီးေတြနဲ႕ အတူေနတဲ့အခ်ိန္ကို လက္မလြတ္ ခ်င္ဆံုးပါ”

လို႕ ျပန္ေျဖခဲ့ၾကတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက ဆံုးျဖတ္ျပီးရင္ ေနာင္တမရဘူးလို႕ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
မဆံုးျဖတ္ခင္ ေသခ်ာ မစဥ္းစားခဲ့ရင္ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေနာင္တ ရၾကစျမဲပါပဲ။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးပါတယ္။ ေငြဟာ
ရွာလို႕မကုန္ႏိုင္တဲ့ အရာပါတဲ့… ရွာေလေလ ရေလေလ လိုခ်င္ေလေလ ေနာက္ဆံုးေတာ့
လံုေလာက္ျပီလို႕ မထင္ဘဲ ေငြေနာက္ကိုပဲ ေကာက္ေကာက္ပါ ကုန္ၾကတယ္တဲ့။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ပိုလာ၀က္၀ံလို ကိုယ့္ေသြးကို ေသာက္ျပီး ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့လူ
ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား…?

တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့လူက ဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းရဲဘူး။
မတင္းတိမ္ႏိုင္တဲ့လူက အျမဲဆင္းရဲေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ အေျခခံအဆင့္က မတက္ႏိုင္တာလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြကို သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္ …


(၁) ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေတြးေတာဆင္ျခင္ျခင္းဆိုင္ရာ သင္ၾကားမႈမ်ား အားနည္းခဲ့ျခင္း
နည္းပညာဆိုတာ အရင္းခံက အေတြးပါ။ Thinking ပါ။ Thinking ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ပံုမွန္ သမာရိုးက်အေတြး (Linear Thinking) နဲ႔ မလံုေလာက္ပါဘူး။ သမာရိုးက် မဟုတ္တဲ့ (Non-linear Thinking) ေတြ မ်ားမ်ား ေတြးတတ္မွ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေတြးတတ္ဖို႔ဆိုတာ ငယ္ငယ္ကတည္းက သင္ယူလာဖို႔ လိုပါတယ္။ လိုင္းတား၊ ဘာမွမစဥ္းစားပဲ ဒီအတိုင္း အလက္ကၽြတ္ၿပီး ေျဖလာတဲ့ အေလ့အထေတြက ဦးေႏွာက္ေတြကို ေသသြားေစပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးၾကည့္မိေတာ့  သင္ၾကားမႈပိုင္းေတြက Creative thinking မျဖစ္တာကို သြားေတြ႕မိတယ္။ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ သင္လာၿပီး English ကို မႏိုင္ေသးတာ ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈရယ္ သင္ၾကားမႈပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပဲ လို႕ ထင္မိတယ္။ ဘာလို႕လည္း ဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြ အထက္တန္းတက္ေတာ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ သင္လာခဲ့ၿပီး လက္တန္းေရးႏိုင္ေနရမယ့္ Letter ကို How are u ? I hope u are well. As for me, i’m fine … ဆိုၿပီး စာပိုဒ္အစမွာ ေရးရတယ္ ဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ by heart က်က္ခဲ့ရေသးတာကို ျပန္သတိရမိေသးတယ္။ က်က္ထားတဲ့ စာပိုဒ္အစေတာ့ ရပါရဲ႕ စာကိုယ္လည္းေရာက္ေရာ မေရးတတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြက လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးကို ေဘာင္ခတ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ဒါက အထက္တန္းမွ ေဘာင္ခတ္ခံရတာ မဟုတ္ဘူး။ မူလတန္းက စၿပီး ေဘာင္ခတ္ ခံရတာ -

မူလတန္း ကေလးတစ္ေယာက္ ေမးခြန္းနဲ႕ အေျဖတစ္ခု က်က္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ၾကားမိခဲ့ဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ တူမေလးပါ။ သင္၏ အိမ္တြင္ မည္သည့္ သီးပင္ စားပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးထားပါသနည္း။ တကယ္ေတာ့ ကေလးက ေနတဲ့ အိမ္က တိုက္ခန္း။ ဘယ္ေနရာမွ ဘာမွ စိုက္မထားဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ကေလးက စာကို ေအာ္က်က္ေနတယ္။ ကၽြန္မ၏ အိမ္တြင္ ကၽြဲေကာပင္ ၊ သရက္ပင္၊ မာလကာပင္ႏွင့္ ဗူးပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးထားပါသည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ကေလးကို ေမးၾကည့္တယ္။ သမီးအိမ္က ဘာမွမွ စိုက္မထားတာ ကၽြန္မအိမ္တြင္ မည္သည့္ အပင္မွ် စိုက္ပ်ိဳးမထားပါလို႕ပဲ ေျဖေပါ့ ဆိုေတာ့။ ဒါ ဆရာမ ေျဖေပးထားတဲ့ အတိုင္းပဲ က်က္ရမွာ – သူေျဖေပးထားသလို မက်က္ရင္ စာေမးပြဲ ေျဖတဲ့အခါ သမီး အမွတ္ဘယ္ရမွာလဲတဲ့။ အမွတ္ဆိုတာ ဘာလဲ ?? ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္ခ်င္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ အေတြးကို မွန္သလား မွားသလား ဆံုးျဖတ္ေပးတာကို အမွတ္လို႕ သတ္မွတ္တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ခုက်ေတာ့ …. ။
ဆရာ ဆရာမ ေပးတဲ့ စာကို ၾကက္တူေရြးႏႈတ္တိုက္က်က္ၿပီး စာေမးပြဲေတြ တစ္တန္းၿပီး တစ္တန္းေအာင္ခဲ့တာေတြကလည္း Alternative Thinking မရတဲ့ အဓိက အခ်က္ေတြပဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္မိတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းအရြယ္ရလာေတာ့ လူက ဘယ္လို ျဖစ္လာလဲ ဆိုရင္ တစ္ခုခုကို Create လုပ္ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အခါ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေတြးၿပီး ေဖာ္ထုတ္ဖို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ခ်က္ မရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ခုခု ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခိုင္းရင္ ကိုယ္လုပ္မယ့္ ဟာနဲ႕ ပံုစံတူ ( တကယ္လို႕ ပံုစံတူ မဟုတ္ရင္ေတာင္ အနီးစပ္ဆံုး ) ဘယ္သူ ဖန္တီးထားၿပီးသား ရွိမလဲ လိုက္ရွာတယ္။ ေတြ႕ရင္ ပံုစံတူ ကူးတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေတြးေခၚႏိုင္မႈ ပံုေဖာ္ႏိုင္မႈ စြမ္းအားကို ဘယ္သူမွ မေဖာ္ထုတ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ေဖာ္ထုတ္ဖို႕ကိုလည္း အားမသန္ၾကေတာ့ဘူး။ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ဖို႕ကိုလည္း မဝံ့ရဲၾကေတာ့ဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့ဗ်ာ –

(ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒုတိယႏွစ္ေရာက္တာေတာင္ အဲလိုက်က္ခိုင္းတဲ့ဆရာမွေတြနဲ႔ေတြ႔ေနတုန္းဗ်ိဳ႕… :D
ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆရာ၊ဆရာမ အရည္အခ်င္းက အရင္ၿမွင့္သင့္ေနၿပီ။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ ၊ ဆရာက ညံ့ေတာ့ ၊ တပည့္ကပိုညံ့ ၊ အဲဒီ့ ညံ့တဲ့တပည့္က ဆရာၿပန္ၿဖစ္ ၊ သူ႔တပည့္က သူ႔ထက္ပိုညံ့။ အညံ့ေတြ စုကုန္ပီ။ ဟူး…...  ၾကက္တူေရြးမွတ္မွတ္ၿပီး ၊ ၾကက္တူေရြးရြတ္ရြတ္မွ အမွတ္ေပးတဲ့ ပညာေရးစနစ္ၾကီးကို ေတာ္လွန္သင့္ပီ… စက္မႈေတာ္လွန္ေရးလို ၊ ပညာေရးေတာ္လွန္ေရးၾကီး ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေပၚလာသင့္တယ္.. )

(၂)  အဂၤလိပ္စာဖတ္ႏိုင္မႈ အားနည္းျခင္း

ဒါကေတာ့ ဟိုးကတည္းက ခုအခ်ိန္ထိ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတဲ့ ျပႆနာပါ။ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ အဂၤလိပ္စာ သင္လာၿပီး ဘာေၾကာင့္ မတတ္ရတာလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း နားမလည္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဆယ္ႏွစ္မလိုပါဘူး။ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္နဲ႔ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ေျပာႏိုင္ ဖတ္ႏိုင္ ေရးႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာရွိပါတယ္။ ဒီလို အဂၤလိပ္စာ မဖတ္တတ္ေတာ့ အိုင္တီကို ထိမယ္ဆိုတာနဲ႔ တိုင္ပတ္ပါေတာ့တယ္။ အိုင္တီကို တိုက္ရိုက္ေလ့လာလို႔ ရရမယ့္ေနရာမွာ အဂၤလိပ္စာက လာခံေနေတာ့ အဂၤလိပ္စာတတ္ေအာင္ ျပန္သင္ေနရပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျမန္မာလို ဖတ္လို႔ရေအာင္ ရွာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ ဘာသာျပန္တဲ့သူေတြ ျပန္ဖို႔ မမွီေလာက္ေအာင္ နည္းပညာစာအုပ္ေတြက အထြက္ ျမန္ပါတယ္။ အဲဒီလို ထြက္သမွ်ေတြကလည္း အဂၤလိပ္လိုပဲ ေရးထားေတာ့ အဂၤလိပ္စာ မဖတ္တတ္ရင္ ေလ့လာလို႔ မရေတာ့တဲ့ အေျခအေန ေရာက္သြား ပါေတာ့တယ္။ သင္တန္းသြားတတ္ေတာ့ ဆရာသင္တဲ့အတိုင္း ရပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ေလ့လာမယ္ဆိုေတာ့ Self-study လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ အားလံုးက အဂၤလိပ္လိုေတြပဲ ေတြ႔ၿပီး တစ္ေနပါေတာ့တယ္။

(၃) နယ္ပယ္တစ္ခုတည္းကို စူးစိုက္သင္ယူမႈ အားနည္းျခင္း

ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာ အေျခခံတက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ကို သြားသတိရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဟိုလူ႔ကို ေမးေတာ့ Graphic Design၊ ဒီလူ႔ကို ေမးေတာ့ Programming အဲဒီလို နည္းလမ္းမ်ဳိးစံု အႀကံမ်ဳိးစံုၾကားမွာ ဘယ္ဟာ လုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အေဖေတြ အေမေတြကလည္း မင္းကြန္ပ်ဴတာ သင္ေနတာ ဘာလုပ္စားမွာလဲ စသည္ျဖင့္ Pressure ေတြေပးလာေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်လာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ နယ္ပယ္တစ္ခုကို သီးသီးသန္႔သန္႔ မေရြးတတ္ေတာ့ပဲ ဟိုလူလာ ဟိုလူနဲ႔ ေယာင္၊ ဒီလူလာ ဒီလူနဲ႔ ေယာင္ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ နယ္ပယ္ေတြ အမ်ားႀကီး မရွိေသးပါဘူး။ အခြင့္အလမ္းလည္း အင္မတန္ နည္းေသးတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ခုခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ အခြင့္အလမ္းလည္း မ်ားလာသလို နယ္ပယ္ေတြလည္း မ်ားလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ပိုၿပီး ေယာင္လို႔ေကာင္း လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုန္းက ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ ခုခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ေယာင္ ၂၀၀ ေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ ထင္ပါတယ္။

ကြန္ပ်ဴတာ စေလ့လာခါစက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို သတိရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာ တက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူစေပးတဲ့အတိုင္း ကြန္ပ်ဴတာကိုပဲ တစ္ဆင့္ျခင္း တက္ခဲ့ေပမယ့္ သူကေတာ့ ေဟာ္တယ္သင္တန္း ဆိုလည္း သြားတက္ပါတယ္။ ဟိုသင္တန္းေကာင္းတယ္ ဆိုလဲ သြားတက္ပါတယ္။ အစကေတာ့ သူတက္တဲ့အတိုင္း လိုက္တက္ၾကည့္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စိတ္မပါေတာ့တာနဲ႔ သူနဲ႔ လိုက္မတက္ ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သူနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ အင္မတန္ အားက်ရပါတယ္။ ဟိုဟာဆိုလည္း သူမေျပာႏိုင္တာ မရွိ၊ ဒီဟာဆိုလည္း သူမသိတာ မရွိ လက္ဖက္ရယ္ဝိုင္းမွာ အၿမဲဦးေဆာင္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္း ျပန္ေတြ႔ေတာ့ တက္စီ ေမာင္းေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အရမ္းအံ့ၾသၿပီး သူ႔ကို ေမးၾကည့္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက တက္ခဲ့တာေတြ မသံုးေတာ့ ဘူးလားဆိုေတာ့ သူက ျပန္ေျပာပါတယ္။ အခု အသံုးတည့္ေနတယ္တဲ့၊ တက္စီ စီးတဲ့ Passenger က ကြန္ပ်ဴတာသမားဆို ကြန္ပ်ဴတာ အေၾကာင္း ေျပာတယ္တဲ့။ ေဟာ္တယ္က ဆိုရင္ ေဟာ္တယ္အေၾကာင္း ေျပာတယ္တဲ့။ သူနဲ႔ အဆင္မေျပတဲ့ Passenger မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ နည္းပညာတစ္ခုကို လိုက္မွီသြားတဲ့ အေျခအေနဆိုတာ နယ္ပယ္တစ္ခုတည္းကို ကြက္ၿပီး သူနဲ႔ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနတာေတြ တြဲစပ္ေလ့လာမွသာ ျဖစ္ႏိုင္တာပါ။ အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ နယ္ပယ္စံု ေလ့လာေနရင္ေတာ့ ဟိုေနရာမွာလည္း အေျခခံ၊ ဒီေနရာမွာလည္း အေျခခံပဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။

Ref : www.myanmartutorials.com

အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း အားနည္းျခင္း

ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ သိပ္မထူးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါ။ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း နည္းတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ တန္ေအာင္ မေပးႏိုင္တာ၊ တန္ေအာင္ မရတာဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါမယ္ထင္ပါတယ္။ အလုပ္ရွင္အေနနဲ႔ ေပးႏိုင္တဲ့ ပမာဏကလည္း နည္းသလို အလုပ္လုပ္မယ့္ သူအတြက္ ျပန္ရမယ့္ Reward ကလည္း နည္းေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းအလုပ္ဆို စိတ္မဝင္စားၾကေတာ့ပဲ ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကရပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ဘယ္လိုလုပ္မယ္၊ ဘာေတြတတ္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုတာေတြ သိတဲ့သူေတြအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ႏိုင္ေပမယ့္ မသိသူေတြ အတြက္ၾကေတာ့ ဘယ္လို ျပင္ဆင္ရမွန္း မသိေတာ့ပဲ၊ ဟိုဟာေကာင္းႏိုးႏိုး၊ ဒီဟာေကာင္းႏိုးႏိုး အမ်ားတကာ အႀကံေပးတဲ့အတိုင္း လိုက္လုပ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ Talent က ဘယ္ေနရာမွန္း မသိေပမယ့္ အဆင္ေျပတဲ့ေနရာကို ဝင္တိုးၾကရပါတယ္။ အဲဒီလို ဟိုေနရာ ဝင္တိုးလုိက္၊ ဒီေနရာ ဝင္တိုးလိုက္နဲ႔ ေယာင္သြားၾကတဲ့ သူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ သူမ်ားေတြ AutoCAD ဆို လိုက္ AutoCAD၊ သူမ်ားေတြ Graphic ဆို လိုက္ Graphic၊ အဲဒီလိုနဲ႔ အေျခခံ အဆင့္က မတက္ေတာ့ပါဘူး။ ပိုက္ဆံတတ္ ႏိုင္တဲ့သူေတြက သင္တန္းေတြ တက္ႏိုင္ၾကေပမယ့္ ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္ သူေတြကေတာ့ ကိုယ္ဘယ္လိုမွ မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ လမ္းေတြကို ေရြးရပါေတာ့တယ္။

အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း အားနည္းျခင္း ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံတိုးတက္မႈ အေပၚမွာ တိုက္ရိုက္ မွီခိုေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံ တိုးတက္မႈ ေကာင္းေလ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ပြင့္ေလပါပဲ။ ခုလို Information Age မွာ ႏိုင္ငံတိုးတက္ လာတယ္ဆိုရင္ သတင္းအခ်က္အလက္ နည္းပညာလည္း ကၽြဲကူးေရပါ တိုးတက္ လာတာပါပဲ။ အဲဒီလို တိုးတက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ သတင္း အခ်က္အလက္ နည္းပညာဆိုင္ရာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ေတြလည္း ပြင့္လာမွာပါ။ ဒီ အေျခအေန ေရာက္ရင္ေတာ့ ငါ့အကိုႀကီးက System Analyst၊ လစာ ဘယ္ေလာက္ရတယ္။ ငါ့ ဦးေလးက Game Developer၊ လစာက ေရလည္ လန္းတယ္။ ငါ့ အမကေတာ့ Graphic Designer၊ လစာကေတာ့ မေမးနဲ႔ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာ ပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ကေလး ဘဝကတည္းက အားက်စရာ၊ အတုယူစရာေတြ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္လို ေလွ်ာက္လွမ္း ရမယ္ဆိုတဲ့ Guide Lines ေတြလည္း ရလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခု အေျခအေနမွာေတာ့ မမွီတဲ့ ပန္း တံုးခုလွမ္း ဆိုသလို ႏိုင္ငံျခားက စံႏႈန္းေတြအတိုင္း လိုက္ေနၾက ရပါတယ္။ လူစြမ္းေကာင္း ေတြကေတာ့ မိုးပ်ံၿပီး မမွီတဲ့ပန္းကို ခူးႏိုင္ေပမယ့္ လူစြမ္းေကာင္း မဟုတ္သူ ေတြကေတာ့ ပန္းေျခာက္ေလးေတြ ေကာက္ျပန္ ဆိုသလို အလုပ္ျဖစ္တယ္ ဆိုရံုေလာက္ သြားေနၾကရပါတယ္။
အေျခခံအဆင့္ႏွင့္ အဆင့္ျမင့္အဆင့္ ၾကားတြင္ အဆက္ျပတ္ေနျခင္း

ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရ အေျခခံအဆင့္ဆိုတာ လူတိုင္းတတ္ ႏိုင္တယ္လို႔ လက္ခံထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆင့္ျမင့္ပိုင္း ေျပာရရင္ Professional ပိုင္းမွာေတာ့ လူတိုင္း တတ္ႏိုင္တယ္လို႔ လက္မခံပါဘူး။ ပံုတူကူးခ်ႏိုင္တဲ့ အဆင့္ကို အဆင့္ျမင့္ အဆင့္လို႔ လက္ခံရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာမွား ေနပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတဲ့ အဆင့္ျမင့္ အဆင့္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္း ရွိတာကိုေျပာတာပါ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အိုင္တီမွာ အေျခခံအဆင့္ေတြ ျဖစ္တဲ့ စာစီစာရိုက္၊ အင္တာနက္၊ အီးေမးလ္ စသည္ျဖင့္ မည္သူမဆို တတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူထက္ျမင့္တဲ့ အဆင့္ေတြကို တတ္ဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာဖို႔ ခက္သြားပါၿပီ။ လူတစ္ေယာက္က Graphic Design ေတြ ျဖစ္တဲ့ Photoshop စတာေတြကို သင္ၿပီး သူမ်ားလုပ္ထားတဲ့ အတိုင္း တစ္ေသြမတိမ္း လုိက္လုက္ႏိုင္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္း မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ အေျခခံ အဆင့္မွာပဲ ရွိေသးတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။ အဲဒီလို မွားယြင္းစြာ ေရြးခ်ယ္မိတဲ့သူေတြ မနည္းပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ တီထြင္ႏိုင္စြမ္းကို ဘယ္လိုမွ ေဖာ္ထုတ္လို႔ မရေတာ့ပဲ တစ္ျခား နည္းလမ္း တစ္ခုကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိေတာ့တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။

အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ အေနနဲ႔ အေျဖရွာၾကည့္ပါတယ္။ အဲဒီလို အေျဖရွာၾကည့္တဲ့အခါမွာ အခ်က္တစ္ခုကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေျခခံအဆင့္နဲ႔ အဆင့္ျမင့္ အဆင့္ၾကားမွာ အဆက္ျပတ္ ေနတာေၾကာင့္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။ အေျခခံအဆင့္ ဆိုတာေတြ တက္ၿပီး သင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ခါတည္း အဆင့္ျမင့္ အဆင့္ေတြကို တန္းတက္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ အေျခခံအဆင့္ ထက္လည္း ျမင့္ အဆင့္ျမင့္ အဆင့္လည္း မေရာက္ေသးတဲ့ ၾကားအဆင့္တစ္ခု အရင္ျဖတ္သင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆပါတယ္။ အဲဒီလို ၾကားခံအဆင့္ဆိုတာ ဘာကို ေခၚတာလဲလို႔ေမးရင္ အလြယ္ဆံုး အေျဖကေတာ့ မိမိကိုယ္ကိုနဲ႔ ကိုယ္သြားမယ့္ နယ္ပယ္ကို စမ္းစစ္တဲ့ အဆင့္လို႔ ေျဖရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္သြားမယ့္ နယ္ပယ္မွာ ဘာေတြရွိလဲ စသည္ျဖင့္ ေလ့လာတဲ့ အဆင့္ပါ။ ၿပီးရင္ အဲဒီ နယ္ပယ္ေတြကို ထိေတြ႔ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္ညီတာကို ရွာတဲ့အဆင့္ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ အဲဒီအဆင့္ၾကေတာ့ သင္တန္းသြားတက္လို႔ အဆင္မေျပေတာ့ပါဘူး။ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းကေတာ့ အင္တာနက္ပါပဲ။ အင္တာနက္ထဲမွာ ဝင္ေမႊၾကည့္ပါ။ အားလံုးကို အၾကမ္းသေဘာ နားလည္ေအာင္၊ သိေအာင္ ေလ့လာၾကည့္ပါ။ စမ္းသပ္ၾကည့္ပါ။ ၿပီးရင္ ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္မကိုက္ ေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းစစ္ၾကည့္ဖို႔ပါ။ အဲဒီလို စမ္းစစ္ၿပီး ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္တယ္၊ ကိုယ္ကလည္း အမွန္တကယ္ ဝါသနာပါတယ္ ဆိုမွသာ ေရွ႕ဆက္ၿပီး အဆင့္ျမင့္ အဆင့္ေတြ တက္သင့္ပါတယ္။ အေျခခံအဆင့္ကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ျဖတ္ မမွားဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ အဆင့္ျမင့္အဆင့္ ဆိုရင္ေတာ့ မ်က္စိဖြင့္ နားစြင့္ၿပီး ေသခ်ာမွာ သြားဖို႔ပါ။
အေျခခံ သီအိုရီမ်ား သင္ယူမႈအားနည္းျခင္း၊ နားလည္မႈ အားနည္းျခင္း

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တုန္းက သီအိုရီေတြ သင္ၿပီဆိုရင္ အင္မတန္ စိတ္ပ်က္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုတာႀကီးကို သင္ရင္ ကီးဘုတ္ကို ထိလိုက္မွ လက္ေတြ႔ လုပ္လိုက္မွ ေနသာထိုင္သာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ အေျခခံက်တဲ့ သီအိုရီေတြကို ပစ္ပယ္မွန္း မသိ ပစ္ပယ္လာ ပါေတာ့တယ္။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ထိေနတယ္ဆိုရင္ မ်က္လံုးေတြ ျပဴးေနသေလာက္ သီအိုရီဆိုတာနဲ႔ စာအုပ္နဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ မခြာေတာ့ပါဘူး။ စာအုပ္ေပၚ ေမွာက္အိပ္ေနတာ ေလ။ ဒီလို သီအိုရီကို မသင္ခ်င္တာ အျပင္က သင္တန္းေတြမွာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ သီအိုရီေတြ အဓိက သင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာေတာင္ လိုင္းတားၿပီး က်က္တာကလြဲလို႔ သီအိုရီသေဘာကို သိေအာင္ မသင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ အျပင္သင္တန္းေတြကေတာ့ ဟိုးအရင္က ဆရာႀကီးေတြသာ အမိုက္ခံၿပီး သင္ေနဆဲ ျဖစ္ေပမယ့္ ခုေနာက္ပိုင္း သင္တန္းေတြမွာေတာ့ ဘယ္သူမွ သီအိုရီ ပိုင္းကို မထည့္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္က ထည့္ခ်င္ဦးေတာ့ အလကား အခ်ိန္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လစ္လ်ဴရႈထားရပါတယ္။

အဲဒီလို သီအိုရီအေျခခံေတြ မသင္ေတာ့ပဲ လက္ေတြ႔ေတြပဲ ကစ္လာေတာ့ တကယ့္ အဆင့္ျမင့္ပိုင္းကို ကူးမယ္ဆိုေတာ့ တိုင္ပတ္ ပါေတာ့တယ္။ အဆင္ျမင့္ ပိုင္းဆိုတာ သီအိုရီပိုင္းနဲ႔ လက္ေတြ႔ပိုင္းကို ေပါင္းစပ္ၿပီး အသစ္ထြင္ရတဲ့ သေဘာပါ။ ကိုယ္က သီအိုရီကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ပစ္ထားခဲ့သမွ် အဲဒီအခ်ိန္က်မွ အေျခခံအဆင့္ အဆင့္ျမင့္ပိုင္းကို မတက္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီအေတြ႔အႀကံဳက ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ခံစားရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ နားလည္ႏိုင္စြမ္းကို ရခ်င္လာတဲ့အခါ သီအိုရီေတြ ပစ္ထားမိသမွ် ေနာင္တ ရလာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သီအိုရီပိုင္းေတြ ျပန္ဖတ္ လက္ေတြ႔နဲ႔ ျပန္ေပါင္းထုတ္ရပါတယ္။ အဲဒီလို ျပန္ေပါင္းထုတ္တာ ခုခ်ိန္ထိကို အစပ္အဟပ္ မတည့္ႏိုင္ေသးတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သီအိုရီဆိုတာ စံေတြ ကိုယ္က အဲဒီ စံေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ေနရတာ။ ဒီေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ဥ္းကပ္မွ ရမယ္ဆိုၿပီး ရေသ့ စိတ္ေျဖ လုပ္ေနရပါတယ္။
အေျပာင္းအလဲ ျမန္ဆန္လြန္းျခင္း

နည္းပညာေလာကမွ အေျပာင္းအလဲ ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့ အခ်က္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အေျခခံအဆင့္က မတက္ေအာင္ တားဆီးထားတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္က ဒါေလးေလ့လာ ေကာင္းတုန္း ဒိတ္ေအာက္ သြားတာမ်ဳိးေတြ ႀကံဳဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္က အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ကစ္မယ္ ခ်မယ္ ဆိုၿပီး ေနမအား ညမအား လုပ္ေနေပမယ့္ တကယ္တန္း ခ်ျပမယ့္ အခ်ိန္ၾကေတာ့ သူမ်ားေတြက ကိုယ္ထက္ ေကာင္းတာေတြ ခ်ျပၿပီး ေနတာေတြလည္း ေတြ႔ရႀကံဳရ တတ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး အေတြ႔အႀကံဳကေတာ့ ကိုယ္ေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ျခားႏိုင္ငံက သူေတြလည္း ၾကံဳရပါတယ္။ Windows 98 မွာတုန္းကလိုေပါ့ Web Trend ေတြ ေကာင္းလာေတာ့မယ္ ဆိုတာသိလို႔ ကုမၸဏီငယ္ေလးေတြေကာ ကုမၸဏီႀကီး ေတြပါ စီးပြားေရး အက်ဳိး အျမတ္ႀကီးႀကီးကို ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး Internet Browser ေတြ အၿပိဳင္တီထြင္ၾကပါတယ္။ Windows 98 လည္း ထြက္လာေရာ Internet Browser ကို အလကား ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ အကုန္ ေနာက္ေကာက္ က်ကုန္ပါတယ္။

ကိုယ္က ဒီနည္းပညာ ေကာင္းတယ္၊ ဒီအခ်ိန္မွာ အလုပ္ျဖစ္တယ္ ဆိုၿပီးသင္ေနုတုန္း အေျခခံအဆင့္က မတက္ေသးဘူး။ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေပၚ လာပါတယ္။ အဲဒီလို ေပၚလာတဲ့ အသစ္က ကိုယ္သင္ေနတာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာဆိုရင္ေတာ္ရဲ႕ လံုးဝ အဆက္အစပ္ မဲ့သြားတာမ်ဳိး ဆိုရင္ ေသၿပီ ဆရာလို႔ ေအာ္ရမယ့္ အေျခအေနပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကံဳဖူးပါတယ္။ ကိုယ္က ရိုးရိုး Web Form ေတြ ေလ့လာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ MVC ဆိုၿပီး ေပၚလာေတာ့ Framework ေတြ ေပၚလာေတာ့ လံုးဝ အသစ္၊ နည္းပညာအသစ္ကို တည့္တည့္ႀကီးကို တိုးပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္က VB6 ကို ေလ့လာေနတုန္း VB.NET ကို ေျပာင္းသြား သလိုမ်ဳိးေပါ့။ အဲဒီလို အေျပာင္းအလဲ ျမန္ဆန္တဲ့ သေဘာကို လက္ခံၿပီး အမွီလိုက္မလား မလိုက္ႏိုင္ ရင္ေတာ့ ႏွမလက္ေလ်ာ့ ေနေလေတာ့ပဲ။ နည္းပညာဆိုရင္ နယ္ပယ္စံုပါပဲ။ Hardware ေကာ Software ပါ အေျပာင္းအလဲ ျမန္ဆန္လြန္းပါတယ္။
ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းျခင္း

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အရမ္းေတာ္ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သြားၾကည့္လိုက္ တစ္ေယာက္တည္း။ တစ္ေကာင္းတည္း ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့ဆိုတာေတြ မနည္းပါဘူး။ အဲဒီလို ျခေသၤ့ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္လည္း တစ္ဂူတည္း ဘယ္ေတာ့မွ ႏွစ္ေကာင္ မေအာင္းေတာ့ပါဘူး။ ဆရာႀကီးေတြ ေပါင္းၿပီ ဆိုရင္လည္း ဆရာႀကီးမ်ား ေလွစီး ခရီးထြက္ၾကသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေလွႀကီး နစ္သြားသည္ ဆိုသလိုေတြပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ေဗထိ ဆိုကတည္းက ကြဲၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ ႏိုင္စြမ္းမဲ့ေနတာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေျခခံအဆင့္က မတက္ေစတဲ့ အခ်က္ထဲမွာ ပါပါတယ္။ အိုင္တီဆိုတာ မပူးေပါင္းရင္ ဘယ္လိုမွ ခရီးမေရာက္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္လန္ေနေအာင္ ေတာ္ပါေစ။ မပူးေပါင္း မေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ မယွဥ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီလို မယွဥ္ႏိုင္ရင္ အေျခခံအဆင့္ မတက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဒါကေတာ့ တစ္ဦးျခင္း တစ္ေယာက္ျခင္းစီတဲ့ အမ်ားဆိုတဲ့ အေျခခံအေပၚမွာ ျမင္တဲ့ အျမင္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေကာင္တည္း ျခေသၤ့ေတြ အေနနဲ႔ အေျခခံအဆင့္က လြတ္ထြက္သြားႏိုင္ ေပးမယ့္ အမ်ားသေဘာမွာေတာ့ အေျခခံအဆင့္ ႏြံထဲက ထြက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

နည္းပညာ အသစ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုထြက္တယ္။ သြားၾကည့္လိုက္ နည္းတဲ့ Team ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ Outsourcing ေတြလည္း အမ်ားႀကီး လုပ္ထားသလို သူတို႔ရဲ႕ Team ကလည္း ကိုယ္ေတြမွာ ရွိတဲ့ Team ေတြ ဘာမွမဆိုင္ ေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားၾကပါတယ္။ အပိုင္းအကန္႔အလိုက္ တာဝန္ယူႏိုင္ၾကသလုိ ျပန္လည္ ခ်ိတ္ဆက္တဲ့ ေနရာမွာလည္း အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ထားႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အဲဒီလို အပိုင္းအကန္႔အလိုက္ တာဝန္ယူ ၾကမယ္ဆိုရင္ ျပန္ေပါင္းတဲ့အပိုင္းမွာ ဘယ္လိုမွာ ေပါင္းလို႔မရေတာ့တာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ဦးတည္း အစအဆံုး လုပ္တာ ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး ျခေသၤ့ေတြက ကစ္ၾကပါတယ္။ Project ဆိုတာနဲ႔ Team Leader ပဲ ဒိုင္ခံေရးတာ ထံုးစံလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔လို Team အႀကီးႀကီးေတြ မလုပ္ႏိုင္တာ ထားေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ပိုင္း Team ေတြမွာေတာင္ ဘယ္လိုမွ ေပါင္းလို႔ မရႏိုင္ ျဖစ္ေန တတ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း Activities ေတြ မရွိတဲ့ ဘဝမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာဆိုေတာ့ ခက္ေတာ့လည္း ခက္သား၊ IQ ေတြကေတာ့ ျမင့္ပါရဲ႕ EQ ကေတာ့ မေလ့က်င့္ခဲ့ရေတာ့ Team Building မွာ အခက္ေတြ႔ပါေတာ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသေလာက္ကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲခင္ဗ်။ ေနာက္တစ္ဆင့္မွာေတာ့ အေျခခံအဆင့္ကေန ဘယ္လို ရုန္းထြက္ၾကမလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေလ့လာ ၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္း ထားပါတယ္။ အားလံုးပဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ…

Ref : www.myanmartutorials.com

ကေခ်ာ္ကခၽြတ္ႏိုင္လွတဲ့ ကမၻာထဲကို ကံအားေလ်ာ္စြာ ကစဥ့္ကလ်ားၿပဳတ္က်ခဲ့တာဟာ ကံဇာတ္ဆရာရဲ႕ အလိုက်အတိုင္းမ်ားလား။ ဒီေလာက္ေတာင္ ကေမာက္ကမႏိုင္ခဲ့ရေကာင္း လားလို႔.. ကက္ကက္လန ္ရန္ေတြ႕ဖို႔က်ၿပန္ေတာ့လည္း ကၽြန္မမွာက အဲဒီလိုနိမ့္က်တဲ့ဗီဇက ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးတစ္ခုအေနနဲ႔ ပါမလာခဲ့ၿပန္ဘူး။ ေက်းဇူးဆိုတာ႐ွိမွေက်းစြပ္ႏိုင္တာ ပဲ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ကတိက၀တ္ေတြနဲ႔ဆန္႔က်င္ၿပီး တည့္တည့္ၾကီး ထုိးခြင္းပ်ံသန္းလာတဲ့ ေက်ာဖက္က ဓါးတစ္ေခ်ာင္းဟာ “ကတညဳတ”တရားနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ပတ္သက္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ကစိန္းက၀ါးၾကည့္တတ္တဲ့သူေတြကို ကၽြန္မက သီးခံလို႔မရတတ္ဘူး။ ကရကဋ္ရာသီရဲ႕ တိမ္ထုကေမွာင္လြန္းတယ္။ တခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ လ်ိဳ႕၀ွက္လက္သည္းခၽြန္ေတြလိုပဲ။

“ခႏၱီစတရား”ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ပညာ႐ွိေတြရဲ႕ အလွစကားပါ။ အမွန္က အားမတန္လို႔ မာန္ခ်လိုက္ရတာမ်ိဳး။ အဖက္မတန္လို႔ေကာ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ခြန္းၾကီးခြန္းငယ္စကားမ်ားရတာကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္တတ္တဲ့စိတ္က ခံၿပင္းစိတ္ေတြကို ေလ်ာ့ပါး အားေပ်ာ့သြားေစခဲ့တယ္။ ဘ၀မွာ ခိုက္ရန္ေဒါသၿဖစ္ရမွာကို မေကာင္းမႈက်ဴးလြန္ရသလို ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကၽြန္မက … မၾကာခဏ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြနား ကပ္ေလွ်ာက္ေနခဲ့ရတယ္။ ခေလာက္ဆန္ေနရမွ ေနသာတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခပ္ထတ္ထတ္ေလး ေၿပာၾကည့္ဖို႔ ၾကိဳးစားေပမယ့္ မေအာင္ၿမင္ဘူး။ ၀န္တိုမစၦရစိတ္ မ်ားေနတဲ့လူေတြကို က်က်နန ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးဖို႔ ခ၀ါသည္ ေကာင္းေကာင္းလုိေနတယ္။ ခလုတ္တံသင္းနဲ႔ တူတဲ့ အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ေနတဲ့ အမႈိက္သ႐ုိက္ေတြကို စစ္ထုတ္ဖယ္႐ွားေပးေနတဲ့ ၿခင္းက ၿခင္းၾကားၾကီး ၿဖစ္ေနခဲ့တာကေတာ့ ကမၻာၾကီးရဲ႕ကံေပါ့။
ၿငိဳးသူရန္ဖက္ေတြအတြက္ ၿဂိဳဟ္္ေၿပနံေၿပ ယၾတာေၿခေပးဖို႔ လိုအပ္ေနပံုပဲ။ ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္မွ လူသိမယ္ထင္တဲ့ မသူေတာ္ေတြကို ကၽြန္မ မေန႔ကပဲ အေကာင္းစားၾကည့္မွန္ေတြ လိုက္ေ၀ ေပးလိုက္ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီၿပီး မာယာမ်ားလွတဲ့ ေလာကနဲ႔ လားလားမွ မအပ္စပ္တာက “ဃ”ပါ။ “ငါတေကာ”ေကာေနတဲ့ သူေတြကိုၾကည့္ၿပီး သံေ၀ဂေတြရလို႔။ ေခ်ာင္းေကာေၿမာင္းေကာေတြနဲ႔ လူေကာေတြ ဘယ္လိုကြာလဲသိခ်င္တယ္။ ေ႐ႊတေကာကေတာ့ လူေတြကိုဆီးၾကိဳေနေလရဲ႕။ ၿငင္းခံုေအာ္ဟစ္ရန္ အဆိုတင္သြင္းခဲ့တာမဟုတ္ရပါဘူး။ ငါ့စကားႏြားရ ေၿပာတတ္သူေတြကို အံ့ၾသလြန္းလို႔ပါ။ တကယ္ဆို ကၽြန္မက ၿငိမ္သက္ၿငိမ္း ေအးတာကိုပဲ ႏွစ္သက္ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာပါ။
“စိုင္ေကာ္လို႔ ခ်ံဳေပၚေရာက္” ခဲ့တဲ့သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး ထုိးေကာ္တင္ေပးမယ့္ စိုင္ေတြကို ေတာနင္း႐ွာေနၾကတာကို စိတ္စႏိုးစေနာက္နဲ႔ ထိုင္ၾကည့္ေနမယ့္အစား စနစ္တက် စနည္းနာ လိုက္ပါလား။ စနစ္တက်နဲ႔ ခ်ံဳေပၚေရာက္ေရး planေတြကို ေတြ႕ရမွာေပါ့။ စပ္ဆုပ္စရာေကာင္းတဲ့ ေစတသိက္ေတြ၊ ေစတနာမပါတဲ့ မာယာစကားလံုးေတြ၊ အစြယ္ပုန္းေတြ၊ စိတ္ကိုဥပါဒ္ေပးမယ့္ မိန္းမလိုမိန္းမရတိမ္တုိက္ေတြ၊ မ်ိဳးပြား႐ွင္သန္ေနၾကေလရဲ႕။ဆင္ၿခင္တုံတရားဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လူေတြသံုးလာလိုက္တာ ေဆြခုႏွစ္ဆက္မ်ိဳးခုႏွစ္ဆက္ေတာင္ မကေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဘ၀ေတြ ဆတ္ဆတ္ခါ နာခဲ့ရေပါင္းမ်ားၿပီ။ ကိုယ့္ဆင္ၿခင္တံုတရားနဲ႔ သူတစ္ပါးရဲ႕ဆင္ၾကံၾကံမႈ ပက္ပင္းတိုးလာတဲ့အခါ..။ ဆင္ေသကို ဆိတ္ေရနဲ႔ဖံုးရေလာက္ေအာင္ မတံုးေတာ့တဲ့ လူေတြကိုလည္း ေတြ႔ဖူးလာတယ္။ ေသၿပီဆိုမွေတာ့ကြယ္။
ဇ၀က္သာနဲ႔ ဇာတိပၹိဳလ္သီးကို ေရာစပ္ထားတဲ့ ပရေဆးကိုၿမင္ဖူးလား။ ဘယ္လိုအသံုးက်လဲ သိခ်င္ရင္ ဇာတ္ေၾကာင္းသာ လွန္ၾကည့္လိုက္ေပေတာ့။ ဇာတ္သာလန္သြားမယ္ ဇစ္ၿမစ္မေတြ႕ရတဲ့ ကိစၥေတြလည္း႐ွိေနတာပါပဲ။ ကၽြန္မကို ဇိကုတ္ၿပီး နတ္ၿပည္တင္ေပးမွေတာ့ ဇက္နာ႐ံုပဲ ႐ွိေတာ့မွာေပါ့။ ဇာတ္ဆရာကေတာ့ ဇာတ္ကိုၿပင္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ ေကာက္ယူလိုက္မိတဲ့ အရာဟာ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ ေဇ ပဲတဲ့။ Victory ၿဖစ္ဖို႔ တစ္ဘ၀စာ ၿခားသြားခဲ့တာကလြဲရင္ေပါ့။
စ်ာပနအခန္းအနားတစ္ခုရဲ႕ နိဂံုးတစ္ခုဟာ စတင္မႈအသစ္တစ္ခုရဲ႕ အစၿဖစ္တယ္။ သိပ္ေတာ့မေကာင္းပါဘူး။ ကၽြန္မလည္း လူေကာင္းမွမဟုတ္တာ။ ကၽြန္မရဲ႕အားနည္းခ်က္ကိုက ငတံုးေတြကိုမုန္းတာ။ ဥာဏ္ႏံုနဲ႔ရတဲ့အထဲ ဥာဥ္ကလည္းဆိုးေသး … ဆိုတဲ့သူေတြကလည္း ဒီေလာကမွာ ဒုနဲ႔ေဒး ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ႐ွင္သန္ ေပါက္ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဥာဏ္မ႐ွိေပမယ့္ ကံ႐ွိတယ္ဆိုလား…။ သံသရာရထားၾကီးက ဆီကုန္ေနတယ္။ ညစ္ပုတ္ကပ္က်ယ္နဲ႔ လူတြင္က်ယ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြ က်န္းမာေရးေကာင္းၾကပါေစ။
ၾကံဳခဲ့ဆံုခဲ့သမွ် စိတ္ညစ္ညဴးစရာေတြကိုသာ ဋိကာခ်ဲ႕ရရင္ “ဋိကာေက်ာ္က်မ္း”ကေတာင္ ငိုသြားဦးမယ္။ ဌာန္က႐ုိဏ္းက်က် ႐ြတ္ဆိုရတဲ့ ဂါထာေတြ အေၾကာင္းေၿပာၿပပါဦး။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ တကၠသိုလ္ဆိုတာ ဘြဲ႕ေတြခ်ည္းပဲ ေပးလိုက္တဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒါကိုပဲ တခုတ္တရယူခဲ့ၾကတယ္။ တံငါနားနီးတံငါဆိုတာကိုး။ တစ္ခုလပ္တစ္ေယာက္ကို တေစ့တေစာင္းၾကည့္ၿပီး တခဲနက္ တာ၀န္မဲ့ ေ၀ဖန္ အားေပးခ်င္သူေတြကလည္း အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔။ လူဆိုတာကလည္း လူတိုင္းကို ကုိယ့္ေစတသိက္နဲ႔ တြက္ၾကတာကိုး..။“ငါသာဆိုရင္လည္းသူ႔လို…”လို႔ သူတို႔မေတြးတာလား၊ ေတြးႏိုင္စြမ္းကို ပါမလာတာလား မသိဘူး။
တေယာသံေတြက တအီအီနဲ႔ တလိမ့္ေခါက္ေကြး ၿပိဳက်လာေနတယ္။ ပ်င္းစရာေကာင္းလိုက္တာ။ တစည္းတလံုးတည္း ႐ွင္သန္ေနတဲ့ မ’တစ္ရာသားေတြကို ေတြ႕ဖူးလို႔လား။ အားလံုးက ကိုယ္ေလွကိုယ္ထိုးရင္း သူမ်ားေလွလွမ္းႏွစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကသူေတြ မ်ားတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ႏႈိင္း မ႐ိုင္းဆိုလား..။ အေရးၾကီးတာက လူလည္က်ႏိုင္မႈကို ဥာဏ္ၾကီးမႈလို႔ ထင္သြားမွာစိုးတာပါပဲ..။ ဒါကအႏၱရာယ္ၾကီးတယ္..။

ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သမီးေတာင္ လက္မႈိင္ခ်ရတဲ့ထိ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ ပုစၦာေတြ လိႈင္းထေနခဲ့ၾကၿပီ။ ေထာင့္မွန္တစ္ခုရဲ႕အတြင္းေထာင့္ဟာ ..၉၀ံ တိတိက်က်႐ွိေနပါလ်က္နဲ႔ “ေထာင့္မက်ိဳးဘူး”လို႔ အေၿပာခံရတာကလည္း ရင္နာစရာ။ ထံုထိုင္း ထြားက်ိဳင္းလာတဲ့သူေတြကို ေထြလီကာလီ ႐ွင္းၿပမေနေတာ့ဘူး။ သူတို႔ေတြနဲ႔ ေထြးေရာယွက္တင္ ေနစရာအေၾကာင္းမွ မ႐ွိတာ ကာကြယ္ေဆးေရာ ATD ေရာထိုးထားသင့္တာေပါ့။ ဒလန္ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဟာ ကၽြန္မနဲ႔ စိမ္းေ၀းလြန္းလွပါတယ္။ ကၽြန္မက ဒီဇင္ဘာလမွာ ေမြးခဲ့တာကိုး။ ဒီဇိုင္းလွတပတေလးေတြနဲ႔ ယက္လုပ္ ေဖာ္က်ဴးထားတဲ့ အႏုပညာဟာ ဒံုးေ၀းလြန္းေနတယ္။ ၿမင္းစီးလာခဲ့ပါလား။ ခြာေတာ့မလိပ္ေစနဲ႔ေပါ့။ ေဒ၀ဒတ္ေတာင္ နားမခံသာတဲ့ ဒိုက္သေရာေတြ ေမ်ာပါလာေနတယ္။ ခုခံကာကြယ္ဖို႔ ဒိုင္းလႊားတစ္ခုေလာက္ ေပးလိုက္ပါ။ စိတ္ရဲ႕ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ထြက္ေပါက္မဲ့ေနခဲ့တဲ့ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကေလးက သနားစရာ..။ ဓႏုရာသီမွာ ေမြးဖြားခဲ့တာကိုက စမွားတာထင္ပါရဲ႕။ ဓူ၀ံၾကယ္ကေတာ့ လမ္းၿပပါရဲ႕။ ခက္တာက ဓားစာခံသက္သက္ ၿဖစ္ေနတာ။

နက်ယ္ေကာင္လို႔ ဘာလို႔ေခၚၾကတာလဲ။ နားစြန္နားဖ်ားနဲ႔ နားၾကားမ်ား လြဲေရာ့ေလသလား။ နိမိတ္ေတြကို ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ နိယာမတရားေတြက အတုေတြ..။ နကၡတ္ေတြက အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္…။ နတ္သံနဲ႔လာပစ္ေနပံုက …နင္ပဲငဆနဲ႔..။ လူလည္းႏြမ္းလ်လာခဲ့ရၿပီ။ ႏႈတ္ၾကမ္းလွ်ာၾကမ္းနဲ႔ ႏႈတ္တံု႔လွန္တတ္တဲ့သူေတြဟာ ဘယ္လိုကႏၱာရေတြက ေပါက္ေရာက္ လာၾကတာတဲ့လဲ…။ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့………..။

တကယ့္ “ပကတိ”တရားကို ၿပပါဆိုရင္ ဒါဟာ “ပညာ” ပါပဲ။ အဲဒီမွာ ပညတ္ခ်က္မပါဘူး။ ပစိပစပ္မမ်ားဘူး။ ၿပန္ေၿပာင္းေၿပာဆိုမေနေတာ့ပါဘူး။ ၿပႆဒါးရက္ေတြက ၿပႆနာေတြကို သယ္သယ္လာတတ္လြန္းလို႔။ ဘ၀ဟာ ပံုေသကားက်ေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ ပါခ်ီပါခ်ဲ႕ ပညာေလာက္နဲ႔ေတာ့ နားလိုက္တာ ေကာင္းမွာပါ။ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းခ်င္သူေတြက အမ်ားသား…။ အဲဒီလူေတြကို ဖယ္က်ဥ္ထားခဲ့ဖို႔ ေကာင္းေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါကိုပဲ. .မိုး႐ြာတုန္းေရခံတာ လို႔ၿမင္ေနေတာ့မခက္လား…။

ဖားကို ဖုတ္က်ည္းသၿဂိဳဟ္ထားတဲ့ ပံုနဲ႔ေတာ္ေတာ္တူတာပဲ..။ ေဖာက္ခ်ည္နဲ႔တိုင္ခ်ည္ကလည္း လြဲေနေသးတယ္။ ဖက္ဆြတ္မိုးေလး႐ြာ႐ံုနဲ႔ ဖက္ယားပင္ေတြ အၿပိဳင္းအယိုင္း ေပါက္လာတာေတာ့ လြန္လြန္းတယ္။ ေလာကထဲက ဖဲ့ထုတ္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ၿဖတ္ထိုးဥာဏ္ေကာင္းဦးမွ…။ ခုေတာ့ ဖ်င္းလိုက္တာကလည္း ခ်ာလို႔။ ၿဖစ္စဥ္ေတြကို ၿပန္ၾကည့္တဲ့အခါ.. မင္းကလြဲရင္ဖြဲနဲ႔စကြဲပါပဲ…တဲ့။ ဖြဲေတြကၿပာသြားတာေတာ့ဆိုးတယ္။

အထဲမွာ ဘာမွမပါတဲ့ ဗလာစာအုပ္နဲ႔တူတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ကို ေတြ႔ဖူးတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၿဖဴစင္႐ိုးအ တာေပါ့။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့. .ဘာေတြမွန္းကို မသိတာ။ ဗလာေကာင္ေတြ..။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဗဟုသုတေတြ စီတန္းထည့္ၿပီး လိုသလိုဆြဲဆြဲသံုးတတ္ၾကတယ္။ သူတို႔က်ေတာ့ဘယ္လိုေခၚမလဲ ..ဗံုမဟုတ္ပတ္မဟုတ္နဲ႔…။ ဗလစ္ဗလစ္နဲ႔ ဗေလာင္းဗလဲ ေၿပာတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ဖူးလား..။ ဟိုေ႐ွ႕နားက ဗြက္အိုင္ကိုေက်ာ္ရင္ သူ႔ဆီေရာက္ၿပီ။ ဘူတာ႐ံုေတြေတာင္ ခ်ိတ္ပိတ္ထားရတဲ့ ရထားတစ္စင္းကိုလည္း ကၽြန္မေတြ႕ဖူးတာပဲ..။ ေရဆူမွတ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ။ ေဘာင္ဘင္ခတ္သံေတြ ဆူညံလိုက္တာ နားမခံသာဘူး..။ ခုက်မွလည္း ဒီကစားပြဲကေန ဘြာခတ္လို႔ ရမွာမွမဟုတ္တာ။ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြ ေပးလို႔ရရင္ေတာင္ ေပးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဘံုၾကိဳးၿပတ္တဲ့ နတ္ဘီလူးမၾကီးရယ္။

လူေတြမ်ားခက္တာ။ ဘာမွၿပန္လွန္မေၿပာႏိုင္တဲ့ ၀ိညာဥ္ေတြကို ေခၚပံုက “မေကာင္းဆိုး၀ါး”တဲ့။ တညင္းသီးက ၿပန္နံေနတာ မ်ိဳးထင္ပါရဲ႕။ မၾကား၀ံ့မနာသာ စကားေတြကို မခ်ိသြားၿဖဲေလးနဲ႔ မခ်ိမဆန္႔ခံေနရတဲ့ လူေတြကိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ မလံုမလဲနဲ႔ ထြက္က်လာတဲ့ မလွိမ့္တပတ္စကားေတြကို ဘယ္သူက မထီတရီ နားေထာင္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ မႏုသီဟကမွ ဖင္ႏွစ္ခြထဲ႐ွိတာ။ ေၿမြေဟာက္ကလွ်ာႏွစ္ခြနဲ႔။ ေမွာ္ဆရာေရ..အဲဒီၿမိဳ႕ကေလးကို ဘယ္လိုမွ မကယ္တင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႔ မြန္ၿမတ္ေနမိတဲ့ဘ၀ပါ။

ေ႐ွ႕မွာ ယီးတီးယားတား လာလုပ္ေနပံုကိုက ၾကည့္ရတာ ရင္ထဲမွာ ယားက်ိက်ိၿဖစ္လာေစတယ္။ ယစ္ထုတ္ေတြကေတာ့ ကမၻာၾကီးလည္လို႔လည္ေနမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး။ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ေယာက္မေတြ ေမႊေႏွာက္ေနပံုက ေေအာ္ဂလီဆန္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ ေယ႐ႈသခင္ ကိုယ္ေတာ္. .ကယ္တင္ပါ။ ယူက်ံဳးမရေန႔ရက္ေတြကိုေတာ့ ထားခဲ့လိုက္ပါၿပီ။ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ ယိုးစြပ္မေနေတာ့ပါဘူး။ ရာဇဂုဏ္ေမာက္ဖို႔ဆိုတာက လြယ္တာမွတ္လို႔။ ရာသက္ပန္႐ုိးေၿမက်တဲ့..။ ေရစက္..တဲ့။ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ စကားလံုးေတြ ေရ႐ြတ္ၿပေနတာ။ ခင္ဗ်ား. .ခုထိမရင့္က်က္ႏိုင္ေသးဘူးလား…။ လူကၿဖင့္ ရင့္ေရာ္ေနခဲ့ၿပီ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ႐ုိင္းပင္းၿပီး တၿခားသူတစ္ေယာက္ကို ရိသဲ့သဲ့နဲ႔ ႐ုိင္းၿပရတာ အရသာလား..။ ေလာကနိတိအေကာင္းစားေတြကိုေတာ့ ထားခဲ့လိုက္ပါေတာ့။ ကိုယ္ေဖာ္တဲ့ေဆး ကိုယ္မစားႏိုင္ၿဖစ္မွာစိုးရတယ္ေလ။

လိုင္းေတြ ပူးေနတယ္။ ပန္းခ်ီၿပပြဲက ဂီတသံေတြ. ဂီတပေဒသာပြဲက အေရာင္ေတြ၊ စာမ်က္ႏွာထက္က သံစဥ္ေတြ၊ သံစဥ္ေတြၾကားက ကေလာင္သြားေတြ၊ မူယာမာယာေတြနဲ႔ ၿပဳလုပ္ထားတဲ့ စကားလံုးေတြ၊ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့မာယာေတြ ။ကၽြန္မ လြတ္ၿငိမ္းေအးခ်မ္းခြင့္ ရခ်င္ပါၿပီ။ လြတ္ေၿမာက္ၿငိမ္သက္ခြင့္ ရခ်င္ပါၿပီ။ လြတ္လပ္ေနေပ်ာ္ခြင့္ ရခ်င္ပါၿပီ။ လြတ္ကၽြတ္ေပ်ာ္ေမာခြင့္ ရခ်င္ပါၿပီ။ လွည့္ပတ္ေၿပာေနရတာ မေမာဘူးလား။ လက္ပမ္းက်ေနရင္လည္း လက္မွတ္၀ယ္ၿပီး ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ေ ၿပာင္းၾကည့္သင့္တယ္။ လမ္းခုလတ္က်ကာမွ လက္သည္မေပၚမွာ မေၾကာက္ဘူးလား။

၀ါရမိတၱဴၾကီးေန႔တဲ့၊ မဟာရက္ၾကမ္းတဲ့၊ သမားညိဳေန႔တဲ့။ ဘယ္မွာလဲ..ရက္ရာဇာ..။ ၀ကၤပါေတြက တင္းၾကမ္းနဲ႔။ ၀ဋ္ေၾကြးက ခုထိမေၿပႏိုင္ဘူး။ ဒီ၀ဲၾသဃသံသရာကိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ၿပန္မလည္ခ်င္ပါဘူး။ ၀ကၤႏၱဥာဏ္နည္းနည္းေပးပါ။ ၀ါသနာထံုလို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ၀မ႐ွိပဲ ၀ိလုပ္ၾကည့္ခ်င္တာ သက္သက္ပါ။ သတင္းစကားေတြ ၾကားေနရတယ္။ အေရးၾကီးတာက အတင္းအဓမၼလာမေၿပာဖို႔ပါပဲ။ သမာသမတ္က်က် ဆံုးၿဖတ္ေပးပါ့မယ္။ တစ္ထြာေလာက္႐ွိတဲ့ သမုဒၵရာထဲ ေၿခကုန္လက္ပမ္း က်ေနရတဲ့အထဲ….။ သမၼာေဒ၀ နတ္ေကာင္းနတ္ၿမတ္ေတြကလည္း မကယ္ႏိုင္ၿပန္ဘူး။ သံမဏိစကားလံုးေတြနဲ႔ ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ေသတမ္းစာကိုပဲ သူရဲေဘာနည္းစြာ ေရးခဲ့ရေတာ့မွာေပါ့။ သိၾကားမင္းနဲ႔ သဟဇာတၿဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ ေၾကး၀ါေသာ့ေလး တစ္ေခ်ာင္းအပ္ခဲ့ခ်င္တယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ အတြက္ပါ။ သုညတၱတရားကေတာ့ လြင့္ပါးသြားခဲ့ရၿပီ။

ဟိတ္ဟန္ထုတ္ေနတဲ့ ဟိရိၾသတၱပၸတရားေတြက ဟႆရသ ေၿမာက္လြန္းတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကေတာ့ ဟုပ္ကနဲ ၿငိမ္းသြားခဲ့ၿပီ…။ ဟိမ၀ႏၱာခ်ီးမြမ္းခန္းေတြ ဖြင့္မေနေတာ့ပါဘူး။ အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း ဟပ္ထိုးလဲမွာ စိုးရေသးတယ္။ ဠင္းတေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္းလွၾကပါတယ္တဲ့။ ဒါဟာလည္း ေ႐ႊၿပည္ေအးတရား တစ္မ်ိဳးပဲေပါ့။ အခိုက္အတန္႔ဆိုတဲ့ ခဏေလးမွာေတာင္ အမနာပေတြနဲ႔ အကုသိုလ္႐ွာခ်င္ေနၾက..၊ အၿငိဳးထားခ်င္ေနၾကတာကို အံ့ၾသမိပါရဲ႕။ အတု႔႔ံအလွည့္ဆိုတာ ႐ွိေပမယ့္ လွည့္မေနေတာ့တာ ေကာင္းပါတယ္။ အမွ်အတန္းေ၀ ေရစက္ခ်လိုက္တာ ေကာင္းတာေပါ့။ အတိတ္နိမိတ္ေတြ အရကေတာ့ ေကာင္းကင္မွာ နကၡတ္ေတြစံုလို႔။ အတိအလင္း ေၾကညာမထားတာကလြဲရင္ေပါ့..။ အာလာပသလႅာပ စကားေတြၾကားထဲ ညပ္ပါလာတဲ့ အလိမ္အေကာက္ေတြကို ၿမင္ရေတာ့… အဆင့္အတန္းဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို သတိရမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ…အတြင္းေၾက..ေၾကခဲ့ရေပါ့……..။ ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္မွာ စိုးရင္းစိုးရင္းနဲ႔ပဲ ..ဥမၼတေကာေတြနဲ႔ေမ်ာခဲ့ရတာ…..။ တကယ္ဆုိ ဥပဓိ႐ုပ္ကို ၾကည့္မိသင့္တာေပါ့။ ခုေတာ့...ဤေ႐ြ႕ဤမွ်သာ… လို႔ေၿပာ႐ံုကလြဲလို႔ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာသြားခဲ့ပါၿပီ။ ဤေ႐ြ႕ဤမွ်သာ…။ ။

''မေနာ္ဟရီ''

ေမးလ္နဲ႕ပို႕ေပးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ခင္ျမတ္အားေက်းဇူးပါ...

ဒီဇာတ္လမ္းေလးက တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ပါတဲ့။ ဘယ္ဆီဘယ္တံုးကမွန္းမသိရတဲ့ ကာလတစ္ခုကပဲလို႔ ထားပါေတာ့။ မယားေလးေယာက္ရွိတဲ့ ကုန္သည္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို သူေသခါနီးဆဲဆဲမွာ ေရးခဲ့တာေပါ့။ မယားေလးေယာက္နဲ႔လူရဲ႕ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္လို႔လဲ ဆိုခ်င္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဒီလိုပါ။ ေစာေစာက ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ သူ႔မွာ မယားေလးေယာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီေလးေယာက္ထဲမွာ ေလးေယာက္ေျမာက္မယားကို သူက အခ်စ္ဆံုးပါတဲ့။ သူေလးအတြက္ဆိုရင္ ေကာင္းေပ့ ညြန္႔ေပ့ဆိုတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ဆင္တယ္။ သူေလးကို အႏူးညံ့ဆံုး အေပ်ာ့ေျပာင္းဆံုး ဆက္ဆံတယ္။ သူ႔မွာ ရွိသမွ် အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ အရာေတြကို သူေလးအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္တဲ့။

တတိယမယားကိုက်ေတာ့လဲ သူသိပ္ခ်စ္တာပဲတဲ့။ ဒီမယားေလးကေတာ့ သူ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာတစ္ခုပါတဲ့။ သူေလးနဲ႔တြဲျပီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြၾကား ပြဲတက္ရတာ အေတာ္ေက်နပ္ဖို႔ေကာင္းဆိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူေလး ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား ဘယ္သူနဲ႔ လိုက္ေျပးသြားမလဲလို႔ သူ႔မွာ အျမဲစိတ္တထင့္ထင့္နဲ႔့ စိုးရိမ္ေနရပါတယ္တဲ့။

ဒုတိယဇနီးကိုလည္း သူက ခ်စ္တာပဲတဲ့။ အင္း.. အခ်စ္ေတြ တယ္ေပါေနာ္။ သူေလးကေတာ့ သိပ္ကိုၾကင္နာတက္ျပီး အကူအညီအရမ္းရတဲ့ မိန္းမပါတဲ့။ အျမဲလည္း သည္းခံတက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူေလးဟာ သူ႔ရဲ႕ တီးတိုးေဖာ္ တိုင္ပင္ဖက္ပါတဲ့။ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲမႈေတြ ႀကံဳလာရတဲ့အခါတိုင္း သူ႔ကိုကူညီျပီးေတာ့ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းေပးတက္သူပါတဲ့။

ပထမ မယားႀကီး။ သူကေတာ့ သိပ္ကို သစၥာရွိတဲ့ အေဖာ္ပါတဲ့။ သူ႔ရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာရွာေဖြမႈေတြ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အမ်ားဆံုးကူညီအက်ဳိးျပဳခဲ့တဲ့ ဇနီးသည္တစ္ေယာက္ေပါ့။ တစ္အိမ္လံုးရဲ႕ ကိစၥ၀ိစၥေတြကိုလည္း သူပဲ စီမံခန္႔ခြဲတာတဲ့။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ပထမမယားႀကီးကိုက်ေတာ့ သူက မခ်စ္ဘူးတဲ့ဗ်။ ဟိုကေတာ့ သူ႔ကို တကယ့္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခ်စ္ရွာပါတယ္။ သူကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ အမွတ္မထား ဂရုမစိုက္မိတက္ပါဘူးတဲ့။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကုန္သည္ဟာ နာမက်န္းျဖစ္လာပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ သူဟာ ေသရေတာ့မယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လာပါတယ္တဲ့။ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ျပည့္စံုၾကြယ္၀တဲ့ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိလာပါတယ္။ အင္းေပါ့ မယားေလးေယာက္အေၾကာင္းလဲ ပါတာေပါ့။ သူက “အခုငါ့မွာ မယားေလးေယာက္ေတာင္ရွိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါေသသြားရင္ တမလြန္မွာ ငါတစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာပဲ။ အရမ္းကို အထီးက်န္မွာပဲ” လို႔ စဥ္းစားမိသတဲ့။

အဲဒါနဲ႔ပဲ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ဆံုး စတုတၳမယားေလးကိုေခၚျပီး ေျပာပါတယ္။ “မိန္းမေရ မင္းကို ကိုယ္အခ်စ္ဆံုးပါ။ မင္းအတြက္ဆို ေကာင္းေပ့ညြန္႔ေပ့ဆိုတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ပံုေအာေပးခဲ့တယ္။ မင္းကိုလည္း အရမ္းကို ဂရုစိုက္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ကိုယ္ေသရေတာ့မယ္။ မင္း ကိုယ္နဲ႔လိုက္ျပီး အေဖၚလုပ္ေပးႏိုင္မလားကြယ္”
“ဟင့္အင္း လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး” သူေလးက ျပန္ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ထပ္လည္း စကားတစ္ခြန္းေတာင္ ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ အနားကထြက္သြားပါသတဲ့။

ဒီအေျဖဟာ သူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားကို ဓါးထက္ထက္နဲ႔ မႊန္းလိုက္သလိုပါပဲတဲ့။ ကုန္သည္ဟာ သိပ္ကို ၀မ္းနည္းေၾကကြဲသြားျပီး တတိယ မယားကို ေခၚျပီး ေျပာျပန္ပါတယ္။
“မိန္းမေရ ကိုယ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ မင္းကို သိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ ကိုယ္ေသရေတာ့မယ္။ မင္း ကိုယ္နဲ႔လိုက္ျပီး အေဖၚလုပ္ေပးႏိုင္မလားကြယ္” “ဟင့္အင္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးရွင္” တတိယမယားက ျပန္ေျပာပါတယ္။ “ဘ၀ဆိုတာ ရွင္သန္ေနရတာ သိပ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ရွင္ေသသြားခဲ့ရင္ က်မကေတာ့ ေနာက္အိပ္ေထာင္ျပဳမွာပါ”
ကုန္သည္ရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ ကြဲအက္ေၾကမြသြားျပီး ေအးခဲသြားခဲ့ပါတယ္။

သူက တတိယ မယားကို ေခၚျပီးေမးျပန္ပါတယ္။ “မိန္းမေရ ကိုယ္ အကူအညီလိုတဲ့အခါတိုင္း မင္းဆီကို လာခဲ့တယ္ေနာ္။ မင္းကလဲ ကုိယ့္ကို အျမဲတမ္း ကူညီေပးခဲ့တယ္။ အခု ကိုယ္မင္းရဲ႕ အကူအညီကို လိုေနျပန္ျပီကြယ္။ ကိုယ္ေသသြားတဲ့အခါ မင္း ကိုယ္နဲ႔လိုက္ျပီး အေဖၚလုပ္ေပးႏိုင္မလားဟင္”
“မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးရွင္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ အစ္ကို႔ကို က်မ မကူညီႏိုင္ေတာ့ပါဘူး” တတိယဇနီးသည္က ျပန္ေျဖပါတယ္။ “က်မအလြန္ဆံုးလုပ္ေပးႏိုင္တာကေတာ့ အစ္ကို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးကို လိုက္ပို႔ေပးႏိုင္တာ တစ္ခုပါပဲ”
ဒီအေျဖဟာ မိုးႀကိဳးသြားတစ္ခုလို သူ႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ေခ်မြဖ်က္ဆီးလိုက္ျပီး သူဟာ ၀မ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ယူႀကံဳးမရျဖစ္သြားပါတယ္တဲ့။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အသံတစ္သံက ေျပာပါတယ္။ “က်မ ရွင္နဲ႔အတူ သြားပါ့မယ္။ ရွင္ဘယ္ကိုပဲ သြားသြား က်မအတူလိုက္ခဲ့ပါမယ္” ကုန္သည္က ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အစာအဟာရ မျပည့္၀တဲ့လူတစ္ေယာက္လို ပိန္လွီျပီး အရိုးနဲ႔အေရပဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ပထမဇနီးသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့မွ ကုန္သည္ဟာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာနဲ႔ ေျပာရွာပါတယ္။ “ကိုယ္ ဂရုစိုက္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္တံုးက မင္းကို အခုထက္အမ်ားႀကီး ပုိျပီး ဂရုစိုက္ခဲ့သင့္တာပါကြယ္”

အခုေတာ့ ကုန္သည္ဟာ ေသဆံုးသြားေလာက္ေရာေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ ပထမဇနီးသည္လဲ သူနဲ႔အတူ လုိက္သြားေလာက္ေရာေပါ့ဗ်ာ။

တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ ဘ၀မွာ မယားေလးေယာက္စီ ရွိပါသတဲ့..။

''၁။ စတုတၳမယားဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရုပ္ခႏၶာကိုယ္ပါတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သူ႔ကို ႀကိဳးစားပမ္းစား ရက္ရက္ေရာေရာ အလွဆင္ေပမယ့္ေသဆံုးသြားတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို စြန္႔ခြာသြားမွာပါပဲတဲ့။''

''၂။ တတိယမယားဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ရာထူးဂုဏ္သိမ္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြပါတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေသဆံုးသြားတဲ့အခါ တျခားသူေတြဆီကို ေရာက္သြားမယ့္ အရာေတြပါတဲ့။''

''၃။ ဒုတိယ မယားဆိုတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိသားစုေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြပါတဲ့။ ရွင္သန္ေနထိုင္စဥ္အတြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရင္းႏွီးခ်စ္ကၽြမ္း၀င္မႈေတြရွိၾကေပမယ့္ သူတို႔တစ္ေတြ အလြန္ဆံုး အတူရွိေနႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးကို လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ခ်ိန္ အထိပါပဲတဲ့။''

''၄။ ပထမ မယားႀကီးဆိုတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္၀ိညာဥ္ပါတဲ့။ ရုပ္၀တၳဳေတြ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြနဲ႔ ကာမဂုဏ္အာရံုေတြေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ရင္း အျမဲလိုလို ေမ့ေလွ်ာ့ ဥေပကၡာျပဳထားျခင္းခံေနရတဲ့ အရာပါတဲ့။''

စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါ။ တကယ္ေတာ့ စိတ္၀ိညာဥ္ကသာ ကြၽန္ေေတာ္တို႔ ဘယ္သြားသြား အျမဲအတူလိုက္ေနမယ့္ အရာပါ။ အိပ္ယာေပၚမွာ ေသငယ္ေဇာနဲ႔ ေမ်ာေနမယ့္ အခ်ိန္အထိမေစာင့္ပဲနဲ႔ အခုကတည္းက သူ႔ကို က်န္းမာသန္စြမ္းလာေအာင္ ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္ထားဖို႔ဆိုတာ အၾကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းတစ္ခု မဟုတ္လားဗ်ာ။ 

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက သူေ႒းၾကီးတစ္ေယာက္မွာ အင္မတန္မွ ေခ်ာေမာလွပတဲ့
သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့...

သူေ႒းၾကီးကလည္း သူ႔သမီးေလးကို တစ္အားခ်စ္ဆိုပဲ.....

ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲဆို ရဲတိုက္ၾကီးတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္တည္းထားတာတဲ့.....
(ဘယ္သူနဲ႔မွ မေပးစားႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့.....)


ဒါေပမယ့္ အဲဒီရဲတိုက္ၾကီးရဲ့မနီးမေ၀းမွာ ပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးတစ္ခုရွိသတဲ့....

အဲဒီပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးဟာ.....သာယာလွပလြန္း လို႔ ၿမင္သူတိုင္း ေငးရတယ္ဆိုပဲ.....

အဲဒီပန္းဥယ်ဥ္ရဲ့ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးတဲ့......

ဒီလိုနဲ့ ရဲတိုက္မွာ အေဖာ္ (အေပါင္းအသင္းေနာ္) မရွိပဲ ေနရတဲ့မင္းသမိီးေလးဟာ....

ၿပတင္းေပါက္ကေန ေန႔တုိင္းပဲ ပန္းဥယ်ဥ္ၾကီးကို ေငးေငးၾကည္႔ေနမိသတဲ့.....
(ပ်င္းတာကိုး ေနာ္...)


ဥယ်ဥ္မႈးေလးကလည္း ပန္းဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းစိုက္ရင္း .....

သူ႔ပန္းဥယ်ာဥ္ကို ေငးေနတဲ့ မင္းသမီးေလးကို ေတြ႔ပါေလေရာ...
(ၿမင္ၿမင္ခ်င္းကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီက စတာပဲတဲ့....)

ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း ပန္းေတြစိုက္ရင္း မင္းသမီးေလးကို ပဲေပးတာေပါ့ကြာ.....

မင္းသမီးေလးကလည္း ၿပတင္းေပါက္ကေန.... အထာၿပန္ေပးနဲ႔ေပါ့.....

တစ္ေယာက္နဲ့ တစ္ေယာက္သံေယာဇဥ္ေတြ ပိုလာၾကပါေရာတဲ့.......

သိပ္မၾကာပါဘူး သူေ႒းၾကီးက အဲဒီအေၾကာင္းကို သိသြားပါေလေရာ....

သိ သိ ခ်င္းပဲ သူသမီးေလးကို ရဲတိုက္ရဲ႔ ဟိုး အၿမင့္ဆံုးၿဖစ္တဲ့ ဘံု
ခုနစ္ဆင့္ ၿမင့္တဲ့ အထပ္ကို ပို႔လိုက္ပါေရာတဲ့

အဲဒီအခ်ိန္က စ ၿပီး မင္းသမီးေလး နဲ႔ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးဟာ တစ္ေန႔မွ
မေတြ႔ၾကရေတာ့ဘူးတဲ့....

မင္းသမီးေလးကလဲ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ငိုခ်ည္းေနေတာ့တာတဲ့....

ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကလည္း မင္းသမီးေလးရွိတဲ့ ဘံုခုနစ္ဆင္ကို ေရာက္ဖို႔အၾကံထုတ္ရေတာ့တာေပါ့


ဒီလိုနဲ႔ ဥယ်ဥ္မႈးေလးဟာ....

သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ကို ယူၿပီး မင္းသမီးေလးေနတဲ့ရဲတိုက္နားမွာ စိုက္သတဲ့...

ၿပီးေတာ့ သူ႔အခ်စ္ေတြသာ စစ္မွန္တယ္ဆိုရင္.....

ဒီသစ္ပင္ေလးဟာ ေနခ်င္းညခ်င္း ၾကီးလာပါေစဆိုၿပီး ဆုေတာင္းသတဲ့.....

သူ႔သစၥာက မွန္ေတာ့ အပင္ေလးဟာ ၾကီးလာလိုက္တာ သံုးရက္ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ဘံု
ငါဆင့္ကို ေရာက္သတဲ့...

ဥယ်ဥ္မႈးေလးဟာ သစ္ပင္ေပၚတက္.... ၿပီေတာ့ထပ္ဆုေတာင္း....

ဒီေတာ့ သစ္ပင္ေလးဟာ ထပ္ၾကီးလာၿပီး ဘံု ေၿခာက္ဆင့္ကို ေရာက္ၿပန္သတဲ့...

မင္းသမီးေလးကလဲ သူ႔ ခ်စ္သူလာၿပီဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့......

ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုးတစ္ဆင့္ကို တက္မယ္ဆိုၿပီး.....ဆုထပ္ေတာင္းဖို႔ အလုပ္မွာပဲ.......


.......


...............


...........................


......................................................



စည္ပင္က ဓာတ္ၾကိဳးနဲ႔ မလြတ္လို႔ ဆိုၿပီး လာခုတ္သြားပါေလေရာတဲ့ကြယ္...


ပုံၿပင္ေလးကေတာ့ဒါပါပဲကြယ္......။ ။

သားသားမီးမီးတို႔ေတြလဲ ဒီပံုၿပင္ေလးကို နမူနာယူၿပီး

ဓာတ္ၾကိဳးနဲ႔မလြတ္တဲ့ထိ အခ်စ္မၾကမ္းဖို႔
သတိေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္.....သင္ခန္းစာယူႏိုင္ၾကပါေစကြယ္....။

ခ်စ္သူ...
မင္းထြက္သြားတဲ႕ေန႕က
ႏွင္းေတြ တအားေၾကြတာပဲ...။

ခ်စ္သူ...
အပ်ံသင္စ ငွက္ကေလးေတြအတြက္
ေကာင္းကင္ဟာ က်ဥ္းတတ္ေတာ႕လည္း
ပ်ံေပါ႕ ခ်စ္သူရယ္...။

မင္း မတြယ္တာတဲ႕ အိမ္အိုေလးရယ္
မင္း မၾကိဳက္တဲ႕ ထမင္း၀ိုင္းေလးရယ္
မင္း မခင္တြယ္တဲ႕ ငါ႕မ်က္ရည္ေတြရယ္...။

အားလံုး... အားလံုး... 
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုးျပဳတ္က်
ငါ ဟန္ေဆာင္တတ္ပါရေစ
မင္း မသြားခင္ေလး ျပံဳးျပခ်င္လို႕...။

ခ်စ္သူ...
ေကာင္းကင္နဲ႕ေျမၾကီးၾကား
ငါ႕ကို တစ္ေယာက္တဲ႕ ထားသြားတဲ႕ေန႕က
ႏွင္းေတြ တအားေၾကြတာပဲ...။

ဟုတ္တယ္...
မင္းထြက္သြားတဲ႕ေန႕က
ႏွင္းေတြ တအားေၾကြတယ္ေလ...။

လွပေခ်ာေမာတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္ အေမရိကားရွိ စီးပြားေရးဖိုရမ္တစ္ခုမွာ “ကြ်န္မ ဘယ္လိုလုပ္မွ ခ်မ္းသာတဲ့သူကို ရႏိုင္မလဲ” လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး ေအာက္ပါအတိုင္း ေမးခဲ့တယ္။

“ေအာက္ကစာေတြက ကြ်န္မစိတ္ထဲက စကားေတြပါ။ ကြ်န္မ အသက္၂၅ႏွစ္၊ လူတကာ ေငးေမာရေလာက္ေအာင္ လွတယ္။ စကားေျပာ ယဥ္ေက်းတယ္။ သိမ္ေမြ႔တယ္။ တစ္ႏွစ္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၅သိန္း ၀င္ေငြရွိသူကို လက္ထပ္ယူခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္မကို ေလာဘၾကီးတယ္လို႔ လူေတြထင္ၾကမယ္။ ဒါေပမဲ့ နယူးေယာက္လို ေနရာမ်ဳိးမွာ တစ္ႏွစ္ကို ေဒၚလာ ၁၀သိန္း ရသူကေတာင္ အလယ္အလတ္တန္းစား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္မေတာင္းဆိုတာ မမ်ားဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။

ဒီဖိုရမ္မွာ တစ္ႏွစ္ ၅သိန္း ၀င္ေငြရွိတဲ့ လူမရွိဘူးလား? သူတို႔ လက္ထပ္ကုန္ျပီလား? အားလံုးကို ကြ်န္မ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္မဘယ္လိုလုပ္မွ ရွင္တို႔လို သူေဌးေတြကို ရႏိုင္မလဲ? ကြ်န္မခ်ိန္းေတြ႔ဖူးတဲ့ လူေတြထဲမွာ အခ်မ္းသာဆံုးက တစ္ႏွစ္ ၀င္ေငြ ၂သိန္းခဲြရတဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါ ကြ်န္မရဲ႕အႏွိမ့္ဆံုး ကန္႔သတ္ခ်က္ေပါ့။ နယူးေယာက္ျမိဳ႔လယ္မွာ ေနဖို႔ဆိုတာ တစ္ႏွစ္၀င္ေငြ ၂သိန္းခဲြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မေလာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ကြ်န္မက တကယ္အၾကံဥာဏ္ လာေတာင္းသူပါ။ ကြ်န္မ ထပ္ေမးခ်င္ပါတယ္။

(၁) သူေဌးလူလြတ္ေတြ ဘယ္မွာအခ်ိန္ျဖဳန္းၾကသလဲ? (အရက္ဘား၊ ဟိုတယ္၊ gym စတာေတြရဲ႕ လိပ္စာ အတိအက်ကို သိခ်င္ပါတယ္)

(၂) ဘယ္အရြယ္ သူေဌးေတြကို ကြ်န္မ ပစ္မွတ္ထားရမလဲ?

(၃) ဘာျဖစ္လို႔ တစ္ခ်ဳိ႔သူေဌးေတြရဲ႕ ဇနီးမယားေတြက ႐ုပ္ရည္အတင့္အသင့္ပဲ ရွိၾကတာလဲ? ကြ်န္မျမင္ဖူးတဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕မိန္းကေလးရဲ႕ ႐ုပ္ရည္က ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိပဲ။ ဘာဆဲြေဆာင္မႈမွ မရွိၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ သူေဌးေတြကို လက္ထပ္ႏိုင္ခ့ဲတယ္။ လူတကာေငးေမာရတဲ့ အရမ္းလွ၊ အရမ္းေခ်ာတဲ့ မိန္းမေတြက ကံမေကာင္းၾကဘူး။

(၄) ဘယ္မိန္းကေလးမ်ဳိးကို လက္ထပ္မယ္၊ ဘယ္မိန္းကေလးမ်ဳိးကိုေတာ့ အေပ်ာ္တဲြမယ္လို႔ ရွင္တို႔ ဘယ္လို သတ္မွတ္ၾကသလဲ? (အခု ကြ်န္မရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က လက္ထပ္ဖို႔ပါ)

သူ႔အေမးကို နယူးေယာက္ Wall Street မွာ အလုပ္လုပ္ေနသူတစ္ဦးက ေအာက္ပါအတိုင္း ေျဖခဲ့တယ္။

“ခ်စ္လွစြာေသာ Bowers
ေရးထားတဲ့ စာအားလံုးကို ကြ်န္ေတာ္ စိတ္၀င္တစားဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ မိန္းကေလး အမ်ားကလည္း ခင္ဗ်ားလိုပဲ ေမးခ်င္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕အေမးကို ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူ ႐ႈေထာင့္ကေန ကြ်န္ေတာ္ေျဖပါရေစ။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ႏွစ္စဥ္၀င္ေငြ ေဒၚလာ၅သိန္း ေက်ာ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြရဲ႕ အခ်ိန္ကို ကြ်န္ေတာ္ မျဖဳန္းဘူးလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။

စီးပြါးေရးသမားတစ္ဦးရဲ႕ အျမင္ကေနၾကည့္ရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔လက္ထပ္တာ အဆိုး၀ါးဆံုး ေရာင္း၀ယ္မႈပဲျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းျပပါရေစ။ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ စကားအရဆိုရင္ ဒါဟာ “႐ုပ္ရည္” နဲ႔ “ေငြေၾကး” လဲလွယ္မႈ တစ္ခုပါပဲ။ တစ္ဖက္က ႐ုပ္ရည္ေပးမယ္၊ တစ္ဖက္က ေငြေၾကးေပးမယ္။ ဒါဟာ သင့္ျမတ္တဲ့ လဲလွယ္မႈေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မေျပာမျဖစ္ ေျပာစရာတစ္ခုရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႐ုပ္ရည္က ေပ်ာက္ပ်က္တတ္တယ္။ ေငြေတြက ဘာမွမလုပ္ပဲနဲ႔ေတာ့ မေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ၀င္ေငြက တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္တိုးေနမွာပဲ။ ခင္ဗ်ားက တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ လွပႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

စီးပြါးေရးပညာအရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္က တန္ဖိုးတက္ပစၥည္း၊ ခင္ဗ်ားက တန္ဖိုးက်ပစၥည္း ျဖစ္တယ္။ က်တာေတာင္မွ အရွိန္အျမန္နဲ႔က်မယ့္ ပစၥည္းျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ား အခု ၂၅ႏွစ္ ေနာက္ထပ္ ၅ႏွစ္မွာ ခင္ဗ်ား အခုလို လွပတဲ့ကိုယ္လံုး၊ ျမင္သူေငးတဲ့ ႐ုပ္ရည္က တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ဆုတ္ေလွ်ာ့လာမွာပဲ။ လွပတဲ့ မ်က္ႏွာက ဆုတ္ေလွ်ာ့တာ ပိုျမန္လိမ့္မယ္။ တကယ္လို ႐ုပ္ရည္ဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အရင္းအႏွီးဆိုရင္ ေနာင္ ၁၀ႏွစ္မွာ ခင္ဗ်ား ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ Wall Street စကားအရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေရာင္း၀ယ္တဲ့ ပစၥည္းတိုင္းမွာ အေနအထားတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ လဲလွယ္မႈ အေနအထား (trading position)ေပါ့။ ေစ်းက်တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း လက္လြတ္လိုက္ရတယ္။ ၾကာရွည္ သိမ္းထားလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ေစ်းက်ျမန္တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုကို လူေတြက အပိုင္၀ယ္မထားဘဲ ခဏတျဖဳတ္သာ ေခ်းငွားၾကမွာပဲ။ တစ္ႏွစ္ ၀င္ေငြ ၅သိန္း၀င္တဲ့ လူေတြက လူတံုးလူအေတြေတာ့ မဟုတ္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ခင္ဗ်ားကို ခဏတျဖဳတ္ပဲ တဲြၾကမယ္။ လက္ထပ္ဖို႔အထိေတာ့ ရည္ရြယ္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူေဌးေတြကို ဘယ္လို လက္ထပ္ယူရမလဲဆိုတဲ့ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကို ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာမေနပါနဲ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ္ အၾကံေပးပါရေစ။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို တစ္ႏွစ္၀င္ေငြ ၅သိန္း၀င္တဲ့လူျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားတာက တံုးအတဲ့ သူေဌးတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ယူတာထက္စာရင္ ပိုျမတ္တယ္လို႔ ေနာက္ဆံုး စကားတစ္ခြန္း ပါးလိုက္ပါတယ္။

ခ်ဴခ်ာႏွင့္ ဂ်ဴတီရီပို႔


စခန္းတစ္ခုလံုး ေရွ႕တန္းထြက္ရသည္။ အေစာင့္ဆို၍ ဖ်ားေနသည့္
တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးႏွင့္ တပ္ၾကပ္ ခ်ဴခ်ာပဲ က်န္ခဲ့သည္။
“ သတိ၀ီရိယနဲ႔ေန၊ ကင္းကို ဂရုတစိုက္ေစာင့္၊ မနက္လင္းတာနဲ႔ အေျခအေနအားလံုး
ငါ႔ဆီ ၀ိုင္ယာလက္နဲ႔ သတင္းပို႔ ”
“ ဟုတ္ ”
တပ္ရင္းမွဴး ေရွ႕တန္းထြက္သြားသည္။
ခ်ဴခ်ာ တစ္ညလံုး ကင္းေစာင့္ၿပီး မနက္ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ တပ္ရင္းမွဴးဆီ
သတင္းပို႔သည္။ တပ္ရင္းမွဴးက စေမးသည္။
“ ထူးျခားမႈ ရွိ- မရွိ ”
“ ရွိ။ ေခြးတစ္ေကာင္ေသ ”
“ ဘာေၾကာင့္… ”
“ ျမင္းသားစား…….. စားပိုးနင့္ ”
“ ဘယ္ကျမင္း…… ”
“ ၀န္တင္ျမင္း ”
“ ဘာေၾကာင့္ေသ….. ”
“ ေရလွည္းဆြဲ၊ ေျမာင္းထဲက်၊ ေျခက်ိဳး၊ ေရစည္ပိ ”
“ ေရ၊ ဘာလုပ္ဖို႔ ”
“ အိပ္ေဆာင္ - ၃ မီးေလာင္၊ မီးၿငိမ္းဖို႔ ေရသယ္ ”
တပ္ရင္းမွဴး အႀကီးအက်ယ္ ေဒါသ ထြက္သြားသည္။
“ ခ်ဴခ်ာ၊ မင္းတပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးကို အေၾကာင္းမၾကားဘူးလား ”
“ ၾကားလို႔ မျဖစ္လို႔ပါ၊ တပ္ရင္းမွဴး ”
“ ဘာေၾကာင့္….”
“ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီး မီးထဲ ပါသြားလို႔ပါ ”


ခ်ဴခ်ာႏွင့္ စကား၀ွက္


တပ္သား ခ်ဴခ်ာ ယေန႔ည အထူးလံုၿခံဳေရး ကင္းတာ၀န္က်သည္။
“ ကင္းနားကို ဘယ္ေကာင္ပဲ ကပ္လာလာ၊ စကား၀ွက္ကိုေမး၊ မေျဖႏိုင္ရင္ ဘာမွ
ေမးမေနနဲ႔ ပစ္သာခ်လိုက္၊ ဘာမွ ဂရုစိုက္စရာ မလိုဘူး၊ တပ္ရင္းမႈး ျဖစ္ေန
ျဖစ္ေနကြာ၊ စကား၀ွက္ ေမးမရရင္ ပစ္သာခ်၊ ဒါအမိန္႔ပဲ ”
“ ဟုတ္ ”
ခ်ဴခ်ာ ကင္းရံုထဲ၀င္ၿပီး ဟန္က်ပန္က် ကင္းေစာင့္သည္။
ခဏေနေတာ့ တပ္စည္းနားမွာ လူရိပ္ေတြ႕သည္။
“ ရပ္… ဘယ္သူလဲ ”
“ ေဟ့….. ခ်ဴခ်ာ ငါပါကြ ”
“ ဘယ္ကငါလဲ ”
“ မင္းနဲ႔ တစ္ခန္းတည္းေနတဲ႔ အီဗန္ေနာ့ဗ္ေလကြာ၊ မင္းကလဲ ”
“ ဘာ အီဗန္ေနာ့ဗ္လဲ မလိုဘူး၊ စကား၀ွက္ေျပာ ”
“ လင္းယုန္ ”
“ မဟုတ္ဘူး၊ ၀ံပုေလြ၊ စကား၀ွက္ဘာလဲ ျပန္ေျပာ ”
“ ၀ံပုေလြ ”
“ ေအး… ဟုတ္ၿပီ၊ သြားေတာ့ ”



ခ်ဴခ်ာႏွင့္ေၾကးနန္းစာ


ဘူမိေဗဒ အဖြဲ႕ေတြႏွင့္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ဗလာဒီးေဗာ့စေတာ့ အထိ ခ်ဴခ်ာ ေရာက္သြားသည္။
တစ္ရက္ အင္ဂ်င္နီယာခ်ဴပ္က ခ်ဴခ်ာ့ကို သူ႔ရံုးခန္းထဲ ေခၚေတြ႕ၿပီး ေျပာသည္။
“ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ ခ်ဴခ်ာ၊ ေဟာဒီမွာ ရြာက မင္းမိန္းမ ရိုက္လိုက္တဲ့
ေၾကးနန္း၊ မင္းအေမ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြက ဆံုးၿပီတဲ့ ”
ခ်ဴခ်ာ သံႀကိဳးစာကိုင္ၿပီး ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုသည္။
အင္းဂ်င္နီယာခ်ဴပ္ႏွင့္ ရံုးအဖြဲ႕သားေတြ ၀ိုင္းေဖ်ာင္းဖ် အားေပးၾကသျဖင့္
ခ်ဴခ်ာ အငိုရပ္ၿပီး အလုပ္သမား တန္းလ်ားဆီ ျပန္သည္။
ညေနေစာင္းေတာ့ အလုပ္သမား တန္းလ်ားဘက္ဆီက ဆူဆူညံညံ အသံၾကားသျဖင့္
အင္ဂ်င္နီယာခ်ဴပ္က အလုပ္ၾကပ္ ဆီျပြန္ေနာ့ဗ္ကို ေခၚေမးသည္။
“ ကၽြန္ေတာ္လဲ အခုပဲၾကားလို႔ သြားေမးၾကည့္မယ္ ဆိုၿပီး ထြက္လာတာပါ ရဲေဘာ္
အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ ”
အလုပ္ၾကပ္ ဆီျပြန္ေနာ့ဗ္ တန္းလ်ားဆီကို ေရာက္ေတာ့ စာရြက္ ႏွစ္ရြက္
ကိုင္ၿပီး ငိုေနသည့္ ခ်ဴခ်ာကို အလုပ္သမားေတြ ၀ိုင္းေခ်ာ့ေနတာ ေတြ႕ရသည္။
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခ်ဴခ်ာ ”
ခ်ဴခ်ာက ရိႈက္ရင္းေျပာသည္။
“ မနက္က ငါ႔အေမဆံုးတဲ့အေၾကာင္း ငါ႔မိန္းမဆီက သံႀကိဳးလာတယ္။ အခု ေဟာဒီမွာ
ငါ႔ညီအငယ္ေကာင္က သံႀကိဳးရိုက္လုိက္တယ္။ သူ႔အေမလဲ ဆံုးျပန္ၿပီတဲ့ ”
ေျပာေျပာဆိုဆို ခ်ဴခ်ာ အသံၿပဲႀကီးႏွင့္ ငိုသည္။



ယာဥ္ထိန္းရဲ ခ်ဴခ်ာ


ခ်ဴခ်ာတို႔ ဌာေနၿမိဳ႕ေတာ္ အနာဒီးမွာ ယခင္က ရြာသိမ္ရြာငယ္ကေလးမွ်သာ။
ဆိုက္ေဘးရီးယားမွာ ေရနံ ေတြ႕ၿပီး ကတည္းက အနာဒီးလည္း ၿမိဳ႕ျဖစ္လာသည္။
ကားလမ္းမေတြေဖာက္။ ကားႀကီးကားငယ္ေတြလည္း အစံုေရာက္လာသည္။
ကားေတြရွိေတာ့ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြ ေပၚလာရသည္။
သည္လိုႏွင့္ ခ်ဴခ်ာတစ္ေယာက္ ယာဥ္ထိန္းရဲ ျဖစ္လာသည္။
တစ္ေန႔ အမွတ္-၃ လမ္းမေပၚမွာ သတ္မွတ္မိုင္ႏႈန္းထက္ ပိုေမာင္းလာသည့္
ေဗာ္လဂါဆီဒင္ တစ္စင္းေနာက္ ခ်ဴခ်ာ အတင္းလိုက္သည္။
ငါးမိနစ္ေလာက္ရွိေတာ့ စည္းေဖာက္ယာဥ္ကို မီလာၿပီး တားသည္။
ကားနား ကပ္မိေတာ့ ဒရိုင္ဘာ ငနဲမွာ သူ႔လိုပင္ ခ်ဴခ်ာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္။
ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ ေတာင္းသည္။ ဒရိုင္ဘာ ငနဲသားက အူေၾကာင္ေၾကာင္
လုပ္ေနသည္။
“ လိုင္စင္ ……. လိုင္စင္ ” ခ်ဴခ်ာ ေလသံ ခပ္ဆတ္ဆတ္ျဖင့္ ေအာ္သည္။
“ လိုင္စင္ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲ ….. ဒါလားဆရာ ”
ဒရိုင္ဘာငနဲ သူ႔အကၤ်ီအိတ္ထဲက စာရြက္ေတြ တစ္ရြက္ၿပီး တစ္ရြက္ ထုတ္ျပရင္း ေမးသည္။
ခ်ဴခ်ာ စိတ္မရွည္ေတာ့။
“ လိုင္စင္ေတာင္ မသိဘူးလား။ ကားေတာ့ ေမာင္းေနၿပီး။ အျပာႏုေရာင္
ေလးေထာင့္၊ ကတ္ထူအမာစား။ ခင္ဗ်ား ဓာတ္ပံုလဲ ကပ္ထားတယ္ ”
ဒရိုင္ဘာငနဲ အကၤ်ီအိတ္ထဲသာမက ကားဒတ္ရွ္ဘုတ္ အံဆြဲထဲအထိ ေမႊသည္။ ခဏၾကာေတာ့
အျပာႏုေရာင္ ပလတ္စတစ္ေဘာင္ ကြပ္ထားသည့္ ေလးေထာင့္ မွန္ကေလး တစ္ခ်ပ္
ထြက္လာသည္။
“ ေဟာ- ေတြ႕ၿပီ၊ ဒါမဟုတ္လား ဆရာ ”
မွန္ထဲမွာ ေပၚေနသည့္ သူ႔ရုပ္ကို ၾကည့္ရင္း ဆက္ေျပာသည္။
“ ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ ဒါကၽြန္ေတာ့္လိုင္စင္ပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဓာတ္ပံုလဲ ပါတယ္ ”
ယာဥ္ထိန္းရဲ ခ်ဴခ်ာက ဒရိုင္ဘာ ခ်ဴခ်ာ ကမ္းေပးသည့္ မွန္ခ်ပ္ကို
ယူၾကည့္သည္။ မွန္ထဲေပၚေနသည့္ သူ႔ပံုကို ၾကည့္ၿပီးေျပာသည္။
“ ေၾသာ္…. လက္စသပ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားလဲ ယာဥ္ထိန္းရဲကိုး။ အရပ္၀တ္နဲ႔ဆိုေတာ့
က်ဳပ္လဲ ဘယ္သိပါ႔မလဲ။ ေရာ့….ေရာ့.. ခင္ဗ်ားလိုင္စင္။ သြားဦးမယ္ေနာ္-
တာ့တာ…..” 





အာဘန္းတစ္ေယာက္ မိုဘိုင္းဖုန္း အသစ္တစ္လံုး၀ယ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့
သူ႔ရဲ႕ဖုန္းထဲမွာမွတ္ထားတဲ့ သူေတြအားလံုးဆီကို Message ပို႔လိုက္ပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ့္ ဖုန္းနံပါတ္ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ အရင္က Nokia 3310 ပါ။ အခုေတာ့
6610 ျဖစ္သြားပါၿပီ။”

==========

အာဘန္း ~ “ကၽြန္ေတာ္ဂုဏ္ယူတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့သားက ေဆးတကၠသိုလ္မွာေလ”
မိတ္ေဆြ ~ “ဟုတ္လား။ သူက ဘာေတြ ေလ့လာေနတာလည္းဗ်”
အာဘန္း ~ “သူကေလ့လာေနတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ လုူေတြက သူ႔ကို ေလ့လာေနၾကတာ”

==========

အာဘန္း ~ “ဆရာရယ္ ကၽြန္ေတာ္ေလ ညတိုင္း ေဘာလံုးကစားေနတယ္လို႔ အိပ္မက္မက္ေနတယ္”
ဆရာ၀န္ ~ “ဒီေဆးေလးသာ ေသာက္လိုက္ပါ။ ခင္ဗ်ား အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္”
အာဘန္း ~ “မနက္ျဖန္မွ ေသာက္လို႔ရလား ဆရာ။ ဒီညက ဖိုင္နယ္ပြဲမို႔ပါ”

==========

အာဘန္း ~ “ငါေသရင္ မင္းေနာင္အိမ္ေထာင္ျပဳမွာလား မိန္းမ”
အာဘန္းရဲ႕ဇနီး ~ “မျပဳပါဘူးရွင္။ ကၽြန္မညီမနဲ႔ပဲ သြားေနေတာ့မွာေပါ့။
ဒါနဲ႔ ကၽြန္မေသရင္ေရာ ရွင္ေနာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳမွာလား”
အာဘန္း ~ “ငါလည္း မျပဳပါဘူးကြာ။ ငါလည္း မင္းညီမနဲ႔ပဲ သြားေနေတာ့မွာေပါ့”

==========

အာဘန္း ~ “လူေတြက ငါ့ကိုဘုရားလို႔ ထင္ၾကတယ္ကြ”
အာဘန္းရဲ႕ဇနီး ~ “ရွင္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သိတာတုန္း”
အာဘန္း ~ “ငါဒီေန႔ ပန္းျခံထဲသြားေတာ့ လူတိုင္းက “ဘုရား ဘုရား
ခင္ဗ်ားလာျပန္ၿပီ” လို႔ ေျပာၾကတယ္ကြ”

==========

အာဘန္းက ရဲအရာရွိကုိ တိုင္ၾကားေနပါတယ္။
“ရဲအရာရွိႀကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ TV ကလြဲလို႔ တျခားဘာပစၥည္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး”
ရဲအရာရွိ ~ “သူခိုးက TV ကိုေတာ့ ဘာလို႔မ်ား ယူမသြားပါလိမ့္”
အာဘန္း ~ “ကၽြန္ေတာ္က TV မွာျပတဲ့သတင္း ၾကည့္ေနတာကိုး”

==========

ေက်ာင္းေနတုန္းကအခ်ိန္ေတြမွာ အာဘန္းကို ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ အမွတ္ရေနပါသလဲ?
အားဘန္းဟာ ဆရာမ ေက်ာက္သင္ပုန္းကို ဖ်က္တိုင္း သူ႔မွတ္စုစာအုပ္ထဲက
စာေတြကို ခဲဖ်က္နဲ႔ လိုက္ဖ်က္ပစ္တတ္တဲ့သူေပါ့။

==========

အာဘန္းဟာ ဘားဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲမွာ ထိုင္ေနတုန္း သူ႔ဆယ္လူလာဖုန္းက
ျမည္လာပါတယ္။ သူက ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး “ဟယ္လို ငါ ဒီမွာရွိေနတာကို
မင္းဘယ္လိုလုပ္သိလဲဟင္” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။

==========

အာဘန္း ~ “ဘာလို႔အဲဒီလူေတြအားလံုး ေျပးေနၾကတာလည္း”
ေဘးကလူ ~ “ဒါမာရသြန္ျပိဳင္ပြဲေလ။ ႏိုင္တဲ့သူက အဲဒီဆုဖလားကို ရမွာေပါ့”
အာဘန္း ~ “ႏိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ပဲ အဲဒီဆုဖလားကိုရမွာကိုမ်ား တျခားလူေတြက
ဘာလို႔မ်ား ေျပးေနၾကတာလည္း”

==========

အာဘန္းက သူ႔ရဲ႕အေစခံေလးကို ေျပာလိုက္ပါတယ္ “ပန္းပင္ေတြ ေရသြားေလာင္းစမ္း”
အေစခံေလး ~ “အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနပါၿပီ ဆရာ”
အာဘန္း ~ “အဲဒါဘာျဖစ္လည္း။ ထီးယူၿပီး သြားေလ...” 

''ျမဳိရခက္ၾကီး''

ထမင္း၀ုိင္းအနားတြင္ ရပ္လ်က္ အန္တီျမက ဧည့္သည္မ်ားကုိ ေျပာသည္။
"စားၾကပါေနာ္။ အားမနာပါနဲ႔။ ဒါနဲ႔ ဦးဘေမာင္ ၾကက္သား တတိယတုံး
ယူလုိက္ပါအုံး။ ဘယ္သူဘယ္ႏွစ္တုံး စားတယ္ဆုိတာ ကၽြန္မ မမွတ္တတ္ပါဘူးရွင္"
________________________________________________________________________
''တစ္ေယာက္မွ မရွိပါ''

လူဆုိးမ်ား လက္မွ လြတ္ေအာင္ ကုိခ်ဴခ်ာေျပးရင္း ေရတြင္းထဲ ဆင္းပုန္းသည္။
လူဆုိးဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္က ေရတြင္းထဲ ၾကည့္ျပီး ေအာ္သည္။

"တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသလားေဟ့"

ကုိခ်ဴခ်ာက ပဲ့တင္သံပုံစံျဖင့္ ျပန္ေအာ္သည္။

"တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသလားေဟ့၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသလားေဟ့"

"တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးထင္တယ္"

"တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးထင္တယ္၊ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးထင္တယ္"

"ဗုံးတစ္လုံး ပစ္ခ်လုိက္ရင္ ေကာင္းမလား"

"မပစ္နဲ႔၊ မပစ္နဲ႔ တစ္ေယာက္မွ မရွိတာပဲ"
_____________________________________________________________________________
''ဗုိလ္ၾကီး မေသဘူးေဟ့''

ေရွ႕တန္းတုိက္ပြဲ တစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။ ရန္သူ႔စခန္းကုိ သိမ္းပုိက္မိသည့္ အခါ
တပ္ဖြဲ႔တြင္လည္း ရိကၡာျပတ္လုနီးပါး ျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္။ ရန္သူ႔
စားဖုိေဆာင္ထဲတြင္ ရိကၡာ အေျမာက္အျမား ေတြ႔ရေသာ အခါ တပ္သားမ်ား
ေပ်ာ္သြားၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူတုိ႔ တစ္ေယာက္မွ မစားၾကေသးပဲ
ဗုိလ္ၾကီးကုိ သာေလးစားသည့္ အေနျဖင့္ အရင္စားခုိင္းၾကသည္။
ဗိုလ္ၾကီးစားတာကုိ သူတုိ႔ ထုိင္ၾကည့္ေနၾကသည္။ စားျပီးတစ္နာရီၾကာသည္အထိ
ဘာမွ မျဖစ္တာ ေတြ႔ရမွ "ဗုိလ္ၾကီး မေသဘူးေဟ့။ အဆိပ္ေတြ မပါဘူး။
တုိ႔လည္းစားလုိ႔ရျပီ" ဟု ၀မ္းသာအားရေျပာကာ စားၾကေလသည္။

_____________________________________________________________________
''တို႕သူငယ္ခ်င္းလွထံုအေၾကာင္းေျပာရမလား...''

စာေမးပြဲနီးေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္ျပီး မူးလို႕ ဆရာဝန္ကိုသြားျပပါတယ္..။
ဆရာဝန္က လက္ေမာင္းမွာ
အဝတ္ပတ္.. ရာဘာလံုးေလးကို တရွဴးရွဴးညွစ္ျပီး (ေသြးခ်ိန္တာပါ)
အေပၚေသြး..... လို႕ေျပာရံုရွိေသး..လူနာကုတင္ေပၚက လူးလဲထျပီး ေအာက္ေသြး
မတိုင္းေတာ့ဘူးလို႕ ဆိုပါတယ္...။
(သူထင္သြားတာက ေအာက္ေသြးတိုင္းရင္ သူ႕ေပါင္ကို
အဝတ္နဲ႕ ပတ္မယ္ထင္တာ၊ အေပၚေသြးတိုင္းတံုးက လက္ေမာင္းကိုပတ္ထားတာကိုး....)
____________________________________________________________________________
''ေခၽြတာတဲ့ ကုိခ်ဴခ်ာ''

ကုိခ်ဴခ်ာ အလုပ္မွ ျပန္လာသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မီးဖုိေခ်ာင္ဘက္သြားျပီး
ေရခဲေသတၱာကုိ ဖြင့္သည္။ ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ပိတ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိန္းမကုိ
လက္သီးစာ ေကၽြးသည္။ မိန္းမျဖစ္သူ တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ ဘာေၾကာင့္
ရုိက္ပါလိမ့္ စဥ္းစားသည္။ အင္း ေရခဲေသတၱာထဲမွာ စားစရာနည္းေနလုိ႔ ေနမွာပဲ။

ေနာက္ေန႔ ကုိခ်ဴခ်ာ အလုပ္သြားေသာအခါ မိန္းမသည္ ဆုိင္သုိ႔ေျပးျပီး
ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေတြ ၀ယ္သည္။ ေရခဲေသတၱာတစ္ခုလုံး စားစရာေတြနဲ႔ ျဖည့္ထားသည္။
ညေနေရာက္ေသာ္ ကုိခ်ဴခ်ာ ျပန္လာသည္။ မေန႔က အတုိင္း မီးဖုိထဲ၀င္ျပီး
ေရခဲေသတၱာ ကုိဖြင့္သည္။ ခ်က္ခ်င္ျပန္ပိတ္ျပီး မိန္းမကုိ လက္သီးစာ
ေကၽြးသည္။ ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငုိရင္း မိန္းမျဖစ္သူ စဥ္းစားသည္။ ဘီယာမရွိလား
လုိ႔မ်ားလား။

မနက္ ကုိခ်ဴခ်ာ ထြက္သြားသြားခ်င္း ဘီယာ ေျပး၀ယ္သည္။ ေရခဲေသတၱာ ထဲ
ထည့္သည္။ ဘီယာေအးေအးေလး ေသာက္လုိက္ရရင္ သူရန္မရွာတန္ေကာင္းရဲ႕ ဟုေတြးသည္။

ကုိခ်ဴခ်ာျပန္လာသည္။ မီးဖုိေခ်ာင္ဘက္သြားျပီး ေရခဲေသတၱာကုိ ဖြင့္သည္။
မိန္းမျဖစ္သူ ရင္တမမႏွင့္ေစာင့္သည္။ ေရခဲေသတၱာ ေဆာင့္ပိတ္သံ ၾကားရသည္။
ကုိခ်ဴခ်ာ အခန္းထဲ ၀င္လာျပီး မိန္းမကုိ လက္သီးစာ ေကၽြးသည္။ မိန္းမျဖစ္သူ
မေအာင့္ႏုိ္င္ေတာ့ဘဲ ေမးလုိက္သည္။

"ရွင္ဘာျဖစ္လုိ႔ ကၽြန္မ ကုိရုိက္ရတာလဲ"
"မင္းေရခဲေသတၱာထဲက မီးကုိ ဘယ္ေတာ့ ပိတ္မလဲကြ ေဟ"
__________________________________________________________________________-
''ေနရာေကာင္း''

ကုိခ်ဴခ်ာ သစ္ပင္ေပၚ တြယ္တက္သည္။ ျဖတ္သြားသူက ေမးသည္။
"ေဟ့လူ၊ ဘာတက္လုပ္မွာလဲ"
"သရက္သီးစားမလုိ႔"
"ခင္ဗ်ား ရူးေနသလား၊ ဒါ မန္က်ည္းပင္ပဲဟာ"
"ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္ေထာင္ထဲမွာ သရက္သီးပါတယ္ဗ်"
______________________________________________________________
''ေတြ႔ရင္ေျပာမယ္''

ကုိခ်ဴခ်ာကုိ လူဆုိးႏွစ္ဦး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွ ခ်ဳပ္ကုိင္ျပီး ကမ္းဆိပ္သုိ႔
အတင္းဆြဲေခၚလာသည္။

ကုိခ်ဳခ်ာ၏ေခါင္းကုိ ေရထဲႏွစ္လုိက္သည္။ ခဏအၾကာတြင္ ျပန္ျပီးေမးသည္။

"ပုိက္ဆံရွိသလား"
"မရွိဘူး"

ကုိခ်ဴခ်ာကုိ ေရထဲႏွစ္လုိက္ၾကျပန္သည္။ ပထမအၾကိမ္က ထက္ အနည္းငယ္
ပုိၾကာေအာင္ထားလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျပန္ေဖာ္ျပီးေမးသည္။

"ေရႊေကာရွိသလား"
"မရွိဘူး"

"ေခါင္းမာတဲ့ အေကာင္" ဟုေျပာျပီး လူဆုိးမ်ား ကုိခ်ဴခ်ာကုိ
ေရထဲႏွစ္လုိက္ျပန္သည္။ ခဏၾကာေသာအခါ ျပန္ေဖာ္ျပီးေမးသည္။

"ပုိက္ဆံမရွိဘူး ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ မရွိဘူး"
"ေရႊလည္းမရွိဘူး ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ မရွိဘူး"
"အဲဒါဆုိ ဘာရွိလဲေျပာ"

"ေရေနာက္ေနေတာ့ ဘာမွ မျမင္ရဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခပ္နက္နက္ ႏွစ္ၾကည့္ပါ၊
ေတြ႔ရင္ေျပာပါ့မယ္။" 

"ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းက အေရးႀကီးဆံုးလဲ" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို
အေျဖ မမွန္မခ်င္း ေမေမ ေမးေနတတ္တယ္။ ႏွစ္ေတြလည္း အေတာ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ေမေမ
ေမးေလ့ရွိတဲ့ ေမးခြန္းကို က်ေနာ္ ေျဖလိုက္တိုင္း မွားတယ္ခ်ည္း
အေျပာခံေနရတယ္။

က်ေနာ္ ခပ္ငယ္ငယ္ကေပါ႔။ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အသံက သိပ္အေရးႀကီးမယ္လို႔
ထင္ခဲ့တာ။ "ေမေမ၊ က်ေနာ့္ နားေတြက အေရးအႀကီးဆံုး မဟုတ္လား" လို႔
အေျဖေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ေမေမက ျပန္ေျပာတယ္။
"မဟုတ္ဘူး သားရဲ႕။ နားပင္းေနတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ေလ။ သား ေသခ်ာ ထပ္
စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ေမေမ ေနာက္မွ ထပ္ေမးမယ္"

ႏွစ္နည္းနည္း ၾကာေတာ့ ေမေမ အဲဒီ ေမးခြန္းကို ထပ္ေမးလာတယ္။

ပထမတစ္ေခါက္ ေျဖၿပီးကတည္းက အေျဖမွန္ရဖို႔ အေတာ္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတယ္။
ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ ေမေမ့ကို ေျဖလိုက္တာက "ေမေမ၊ အျမင္အာ႐ံုက လူတိုင္းအတြက္
အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ အေျဖက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြပဲ
ျဖစ္ရမယ္"
ေမေမ က်ေနာ္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ၿပီး က႐ုဏာေလသံနဲ႔
"သားက အေတာ္ေလး စဥ္းစားလာႏိုင္ၿပီပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေျဖက မွားေနေသးတယ္။
ေလာကမွာ မ်က္စိမျမင္တဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ သားရဲ႕" လို႔
ျပန္ေျပာသြားတယ္။

က်ေနာ္ စိတ္ေလသြားခဲ့ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျဖမွန္ရေအာင္ေတာ့
က်ေနာ္ ဆက္ႀကိဳးစားဖုိ႔ အားမာန္ အျပည့္နဲ႔ပါ။ ေတြးတတ္ေခၚတတ္ဖို႔ အေမရဲ႕
ေလ့က်င့္ခန္းကို က်ေနာ္ မေမ့မေလ်ာ့ အျမဲ လုပ္ေနျဖစ္တယ္။ ဒီႏွစ္ေတြ
ၾကားမွာလည္း ေမေမ့ကို ခဏခဏ ေျဖေပးဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမဆီက ၾကားရတဲ့
အားေပးစကားက မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။
"မဟုတ္ေသးဘူး သား။ ဒါေပမယ့္ လူေလးက တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုပိုၿပီး
ေတြးတတ္ေခၚတတ္လာတာပဲ"

တစ္ႏွစ္ေတာ့ က်ေနာ့ အဘိုး ဆံုးတယ္။ အားလံုး အေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္ၾကတယ္။
အားလံုးလည္း ငိုခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ အေဖေတာင္ ငိုတယ္။ က်ေနာ္
ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတာေပါ႔။ ဘာလို႔လဲဆို ေဖေဖ ငိုတာကို ဒါပါနဲ႔ဆို
ႏွစ္ခါပဲ ျမင္ဖူးေသးတာ။

အသုဘ အခမ္းအနားမွာ အေခါင္းပိတ္ဖို႔ မိသားစုဝင္ေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္
အဘိုးကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အလွည့္လည္း ေရာက္ေရာ
အေမက က်ေနာ္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ေနာက္ၿပီး သူ က်ေနာ္ကို
လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
"အေရးႀကီးဆံုး ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းက ဘာလဲဆိုတာ အခု သိၿပီလား၊ သား"

ဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ဒီေမးခြန္း ေမးလာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ကို မထင္ထားမိဘူး။
အေမးခံလုိက္ရေတာ့ အေတာ္ေလး ေထြသြားတယ္။ သူနဲ႔ က်ေနာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း
ေဆာ့တဲ့ ဂိမ္းတစ္ခုပဲလို႔ က်ေနာ္ ထင္ေနခဲ့တာေလ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတဲ့
က်ေနာ္မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္မိတဲ့ ေမေမက
"ဒီေမးခြန္းက သိပ္အေရးႀကီးတယ္၊ သား။ ဘဝမွာ တကယ္ပဲ အသက္ရွင္လ်က္
ေနထုိင္ေနသလား ဆုိတာကို သိဖို႔ ဒီအေျဖက အေရးပါတယ္။ ဟုိးအရင္က
အစိတ္အပိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ားကို သားအေျဖေပးဖူးတယ္။ ေပးတုိင္းလည္း
မွားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေမေမ ဥပမာနဲ႔ အျမဲ ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္
ဒီေန႔ေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့ ဒီ သင္ခန္းစာကို သားအေနနဲ႔ မွတ္ကို မွတ္သားမွ
ျဖစ္မယ္။"

မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ က႐ုဏာမ်ဳိးနဲ႔ က်ေနာ္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး
ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေျပာလာတယ္။ သူရဲ႕ မ်က္ဝန္းအိမ္အျပည့္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ဖံုးလြမ္းေနတာ က်ေနာ္ သတိထားမိတယ္။
"သား ... မင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိတဲ့ အေရးအႀကီးဆံုး အဂၤါအစိတ္အပိုုင္းက
မင္းရဲ႕ ပုခံုးေတြပဲ"

"က်ေနာ့္ ေခါင္းကို ထမ္းပိုးထားရလို႔လား ေမေမ"
"မဟုတ္ဘူး၊ သား။ သားရဲ႕ ပုခံုးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဒါမွမဟုတ္
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ ေခါင္းကို မီွခြင့္ ေပးထားႏိုင္တယ္ေလ။ သူတုိ႔
ငိုရင္ေပါ႔။ လူတိုင္းလူတုိင္း သူတုိ႔ရဲ႕ ဘဝမွာ အေၾကာင္း
တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ငိုၾကရရင္ အမွီျပဳဖို႔ ပုခံုးတစ္ဖက္ေတာ့ လိုမယ္၊
သား။ သားမွာ လံုေလာက္တဲ့ အခ်စ္ေတြ ရွိဖို႔ပဲ ေမေမ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အဲဒီလို
အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ သား လိုအပ္တဲ့အခါ ပုခံုးမွီၿပီး ငိုႏိုင္မယ့္
သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားမ်ား ရွိပါေစလို႔လည္း ေမေမ အျမဲ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္"

သူငယ္ခ်င္းတို႕ရဲ႕အေျဖနဲ႕တူခ်င္မွတူမွာပါ...ဒါေပမယ္႕...သူ႕အေျဖနဲ႕သူကေတာ႕ အံကိုက္ပါပဲ...။ 

လူေတြမွာ ဘာလို႕ မ်က္လံုး ႏွစ္လံုးပါေနလဲသိလား…

တစ္ဖက္ထဲနဲ႕ ၾကည့္ရင္ အျမင္မွားတတ္လို႕ ေလ.

အဲဒါေၾကာင့္…တစ္စံုတစ္ေယာက္၊ တစ္စံုတစ္ရာကိုၾကည့္မယ္ဆိုရင္…ဘယ္ေတာ့မွ
တစ္ခါထဲနဲ႕ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႕

အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္ျပီးမွ ေကာက္ခ်က္ခ်က္တာ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။

လူေတြနဲ႕႕ ႏွာေခါင္းက ဘာလို႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခြၽန္ထြက္ျပီး
ရွည္ရွည္ေလးျဖစ္ေနလဲသိလား…

ေလေကာင္းေလသန္႕ ကို သူအရင္ဆံုးရေအာင္လို႕ ေပါ့…

ျပီးေတာ့ ႏွာေခါင္းလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အဆင့္ဆင့္ စစ္ျပီးမွ အဆုတ္ထဲေရာက္တာ…

အဲဒါေၾကာင့္ တမင္တကာၾကီး မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို ရႈမထည့္ၾကပါနဲ႕

လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္မွာ ဘာလို႕ ႏႈတ္ခမ္းပါေနလဲသိလား…

ထြက္သြားတဲ့ ေလကို ထိန္းဖို႕ ေပါ့….

အဲဒါေၾကာင့္…ေျပာတဲ့ စကားတိုင္းကိုလဲ…အထိန္းအကြတ္ရိွလို႕ လိုပါတယ္…

လူေတြရဲ႕ နားရြက္က…ဘာလို႕ ျပားျပားေထာင္ေထာင္ၾကီး နဲ႕ ႏွစ္ဖက္ရိွေနလဲသိလား…

မ်ားမ်ား နားေထာင္ႏိုင္ေအာင္လို႕ ေပါ့…ေနာက္ျပီး ႏွစ္ဖက္ၾကားေအာင္…

အဲဒါေၾကာင့္….ကိုယ္နားေထာင္ခ်င္တဲ့စကားပဲ နားေထာင္တာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး…

ေနာက္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ဖက္ထဲကစကားကို နားမေယာင္သင့္ဘူးပါဘူးေနာ္..

ေနာက္ျပီး နားရြက္က ႏွစ္ဖက္ရိွျပီး ပါးစပ္က တစ္ေပါက္ထဲရိွတာေနာ္….

အဲဒါကေတာ့…နားေထာင္တာနဲ႕ ေျပာတာရဲ႕ အခ်ိဳးက ႏွစ္အခ်ိဳး တစ္ရိွသင့္တယ္ဆိုတာပါပဲ…

ေနာက္ျပီး လက္က ဘာလို႕ ႏွစ္ဖက္ရိွျပီး ဦးေႏွာက္က တစ္လံုးထဲရိွေနတာလဲသိလား…

အလုပ္ကိုမ်ားမ်ားလုပ္ျပီး စဥ္းစားတာကို နည္းနည္းပဲစဥ္းစားဖို႕ ေလ….

မစဥ္းစားပဲလုပ္ခ်ည္းပဲလုပ္ေနလို႕ မျဖစ္သလို….မလုပ္ပဲ စဥ္းစားခ်ည္းပဲ
စဥ္းစားေနလို႕ မျဖစ္ဘူးေလ…

သူလဲ ႏွစ္အခ်ိဳး တစ္ပဲ…

ဘာလို႕ ဦးေႏွာက္ အေပၚေရာက္ေနျပီး ႏွလံုးသားက ေအာက္ေရာက္ေနလဲသိလား

ခံစားခ်က္နဲ႕ ဦးေႏွာက္နဲ႕ ယွဥ္လာရင္… ဦးေႏွာက္ကို ဦးစားေပးပါတဲ့….

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္….ဘ၀မွာ
ကိုယ္ဘယ္လိုေနထိုင္သင့္သလဲဆိုတာ….သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္ပါတယ္…

ေစ့ေစ့ေတြးေလ သေဘာေပါက္ေလေပါ့…

ဘယ္အရာမဆို…သူ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ သူရိွပါတယ္….နားလည္တတ္ၾကည့္တတ္ဖို႕ ပဲလိုတာပါ….

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ အက်င့္သာသနာေတာ္ ျဖစ္ပါ၏။ အက်င့္စရဏ ျပ႒ာန္းပါ၏။ အ႐ြတ္သာသနာ မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာကုတၱရာ အက်ိဳးစီးပြား အလို႕ငွာ သီလ သမာဓိ ပညာ က်င့္စဥ္မ်ားကို ေဟာေဖာ္ ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ စား၀တ္ေနေရးႏွင့္မကင္းေသာ လူ႕ေဘာင္ေန လူသားတို႕အေနျဖင့္ သမၼာအာဇီ၀ ေဘာင္အတြင္းမွ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္စိမ့္ေသာငွာ သမၸဒါတရားေလးပါး၊ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္ စသည့္ က်င့္စဥ္မ်ားကို ေဖာ္ညႊန္းလမ္းျပေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။ ဘုရား႐ွင္ ေဖာ္ညႊန္ျပေတာ္မူေသာ တရားနည္းလမ္းမ်ားအတိုင္း ကုိယ္တုိင္က်င့္ႀကံအားထုတ္ၾကမွသာလွ်င္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာအက်ိဳး ပြားတိုးစည္ေ၀ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါ၏။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာတြင္ အစဥ္အတိုင္း ေလွ်ာက္ရေသာလမ္းသာ ႐ိွပါ၏။ မိမိ၏ ကံ ၊ ဥာဏ္ ၊ ၀ီရိယစြမ္းအားတို႕ျဖင့္ က်င့္ႀကံေလွ်ာက္လွမ္းရေသာ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္သာ ျပ႒ာန္းပါ၏။

ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္အတြင္း ဗုဒၶ၀ါဒ အေယာင္ေဆာင္လ်က္ ေရာေႏွာေနေသာ ၀ါဒမ်ားတြင္ မႏၱရယာန ၀ါဒလည္း ပါသည္။ မႏၱရယာန၀ါဒဟူသည္ အစြမ္းထက္ေသာ ဂါထာ၊ မႏၱန္မ်ားကို ႐ြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္ျခင္း အားျဖင့္ မိမိ၏ အလိုဆႏၵမ်ား ျပည့္စံု ၿပီးေျမာက္သည္ဟူ၍ ယံုၾကည္ေသာ၀ါဒ ျဖစ္ပါသည္။ မႏၱရ၀ါဒသည္ အသံကို အဓိကထား၏။ မႏၱန္ကား အသံပင္ျဖစ္၏။ မႏၱရ၀ါဒီတို႕၏ အလိုအရ မႏၱန္႐ြတ္႐ံုမွ်ျဖင့္ ေလာကီေကာင္းက်ိဳး အေထြေထြကို ျဖာေ၀ေစ၏။ ေလာကုတၱရာ အက်ိဳးစီးပြားကိုလည္း ေပးစြမ္းႏိုင္၏။ နတ္ျပည္ကို ေရာက္ေစႏိုင္၏။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေစႏုိင္၏။ ျပဳမိေသာ မေကာင္းကံမ်ား ပေပ်ာက္၏။ ငရဲက်မည့္ ေဘးမွ လြတ္၏ဟူ ယံုၾကည္ၾကသည္။

ေထရ၀ါဒ၏ အလိုအရမူ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြားကိုလိုေသာ္ သမၼာအာဇီ၀ ေဘာင္၀န္းအတြင္းမွ “ကံ၊ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ” တို႕ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးခ်ရန္လို၏။ ငရဲက်မည့္ေဘးမွ လြတ္လိုေသာ္ ဒုစ႐ိုက္မႈမ်ား ေ႐ွာင္ၾကဥ္ဖို႕လို၏။ နတ္ျပည္ေရာက္လိုေသာ္ ဒါန၊ သီလ၊ စသည့္ ေကာင္းမႈတို႕ကို ျပဳရန္လို၏။ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ ရလိုေသာ္ သမထ၊ ဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ ပြားမ်ားရန္လို၏။ ေထရ၀ါဒႏွင့္ မႏၱရ၀ါဒသည္ အေ႐ွ႕ႏွင့္ အေနာက္၊ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ပမာ ဆန္႕က်င္ေက်ာခိုင္းလ်က္ အလွမ္းအတာ ကြာေ၀းလွပါ၏။

မႏၱရ၀ါဒီတို႕က ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာတြင္လည္း ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္ စေသာ မႏၱန္မ်ား ႐ိွသည္ဟု ေ၀ဖန္ေထာက္ျပၾကပါ၏။ စင္စစ္ေသာ္ ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္သည္ မႏၱန္မဟုတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိတ္ေတာ္တို႕ကို သတၱ၀ါတို႕၏ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာအလို႕ငွာ ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကို ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ျခင္း၊ နာယူျခင္းတို႕ျဖင့္ မေကာင္းေသာ ေဘးအႏၱရာယ္တို႕ကို တားဆီးႏိုင္ၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ဟု ဗုဒၶ၀ါဒီတို႕က ယံုၾကည္ၾကသည္မွာ မွန္ပါ၏။ သို႕တစ္ေစ ပရိတ္ေတာ္တို႕ကို ႐ြတ္သူတိုင္း ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ရေစႏိုင္သည္ဟုမူ ျမတ္ဗုဒၶက အာမခံေတာ္ မမူပါ။ အတိတ္က အကုသိုလ္ကံ အားႀကီးသူမ်ားႏွင့္ ယခုပစၥဳပၸန္၌ ႀကီးေလးေသာ အျပစ္က်ဴးလြန္သူအေနျဖင့္မူ ပရိတ္႐ြတ္ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ အက်ိဳးကို မခံစားရဟု ဆိုပါ၏။ ဤသည္မွာ တရားမွ်တ မွန္ကန္ေသာ ကမၼနိယာမဘက္မွ ခိုင္ၿမဲတည့္မတ္စြာ ရပ္တည္ထားျခင္းျဖစ္၏။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္တို႕၏ စြမ္းအင္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၊ ဥေပကၡာမျပဳျခင္း ျဖစ္၏။ လူ႕ေလာကကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ေသာ အေတြးအေခၚလည္း ျဖစ္၏။

ေထရ၀ါဒ၏ ပရိတ္႐ြတ္ဖတ္ျခင္း၊ နာၾကားျခင္း စသည္တို႕၌ ျဖတ္လမ္း မ႐ိွပါ။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ မက္လံုး မပါပါ။ ထို႕ျပင္ ပရိတ္႐ြတ္ဖို႕သာ လို၏။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ က်င့္စဥ္မ်ားကို က်င့္ဖို႕မလိုဟူေသာ အယူအဆကို ထူေထာင္မထားေပ။ ေထရ၀ါဒ၏ ပရိတ္ေတာ္မ်ားအေပၚ သေဘာထားပံု၊ ပရိတ္အသံုးျပဳပံုႏွင့္ မႏၱရ၀ါဒ၏ မႏၱန္အသံုးျပဳပံု ၊ မႏၱန္အေပၚ သေဘာထားပံုတို႕မွာ မ်ားစြာ ျခားနားပါ၏။ မ်ားစြာ ဆန္႕က်င္ပါ၏။

ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္လ်က္ အျမတ္ထုတ္ ကိုယ္က်ိဳး႐ွာလိုေသာသူမ်ားသည္ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြားကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ ျဖတ္လမ္းက ႐ွာေဖြလ်က္႐ိွၾကေသာ ေလာဘသားေကာင္မ်ားအား ဂါထာမႏၱန္ ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္း ဆြဲသြင္းလ်က္ ႐ိွေနၾကပါ၏။ စီးပြားတက္လိုေသာ္ မည္သည့္ဂါထာမႏၱန္ကို ႐ြတ္၊ အမႈအခင္းႏိုင္လိုေသာ္ မည္သည့္ဂါထာမႏၱန္ကို႐ြတ္ စသည္ျဖင့္ ေထရ၀ါဒ သာသနာထြန္းကားရာ ဤႏိုင္ငံတြင္ မႏၱရ၀ါဒတို႕ ျဖန္႕ျဖဴးေၾကာ္ျငာလ်က္ ႐ိ္ွပါသည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ျဗဟၼဏတို႕၏ နတ္မင္းႀကီးသံုးပါး၏ သေကၤတျဖစ္ေသာ ဥံဳ ဥစၥာစရဏ သမၸေႏၷာ ဟူ၍ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကိုပင္ ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ႏုတ္ပယ္ျခင္း ျပဳထားေသာ ဂါထာမႏၱန္မ်ားကို ဖန္တီးလ်က္႐ိွေနၾကကုန္၏။ ေထရ၀ါဒ အသိအျမင္ မ႐ိွသူတို႕ကလည္း ထိုသာသနာ ထိုသာသနာပ ဂါထာမႏၱန္တို႕ကိုပင္ တ႐ိႈက္မက္မက္ ဦးထိပ္႐ြက္လ်က္ ႐ိွေနၾကကုန္၏။ မိမိ၏ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယကို ႐ိုး႐ိုးသားသားအားကိုးယံုၾကည္မႈ မ႐ိွေတာ့ဘဲ သာသနာပ ဂါထာမႏၱန္ကိုသာ အားကိုးရာ႐ွာျခင္းသည္ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကို လက္လႊတ္လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးကို လက္လႊတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ သာသနာပ ဂါထာမႏၱန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာဦးထြန္းေအာင္မိုး (ပန္းဘဲတန္း)၏ ေရးသားခ်က္မွာ မ်ားစြာဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းစရာ ျဖစ္ပါ၏။ “ျပဳလုပ္ေသာ လုပ္ငန္း ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ မေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ မိမိ၏ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ပါသည္။ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေရး၊ ထီေပါက္ေရး၊ ရာထူးတိုးေရး၊ ခ်မ္းသာေရး စသည္တို႕မွာလည္း မိမိ၏ ကံ၊ သို႕မဟုတ္ မိမိ၏ ႀကိဳးစားမႈ သို႕မဟုတ္ မိမိ၏ကံႏွင့္ ႀကိဳးစားမႈတို႕ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္ပါသည္။ အျခား တစ္စံုတစ္ေယာက္က စြမ္းေဆာင္ မ စ၍ မရႏိုင္ပါ။

ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္ကလည္း မိမိသည္သာလွ်င္ မိမိ၏ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏။ သူတစ္ပါးသည္ မိမိ၏ ကိုးကြယ္အားထားရာ အဘယ္မွာ ျဖစ္အံ့နည္းဟု ဓမၼပဒ၌ အထင္အ႐ွား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ႐ြတ္ဖတ္႐ံု၊ ဆုေတာင္း႐ံုမွ်ျဖင့္ လိုအင္ဆႏၵျပည့္မည္၊ နိဗၺာန္သို႕ ေရာက္ႏုိင္သည္ဆိုေသာ မက္လံုးမွာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႕က်င္ေနပါသည္။ ေသခ်ာစြာ စဥ္းစားၾကည့္ပါက ထိုမက္လံုးမ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္ႏုိင္၊ မျဖစ္ႏိုင္ဆိုသည္ကို သိ႐ိွလာၾကေပမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ- ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ ဆုေတာင္း႐ံုမွ်ျဖင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ လုိအင္ဆႏၵမွန္သမွ်တို႕ ျပည့္စံုမည္ဆိုေသာ မေရရာသည့္ မက္လံုးမ်ားကို နားမေယာင္္ၾကရန္ ျဖစ္သည္။ မိမိအတြက္ အက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာ မ႐ိွႏိုင္ေသာ ဂါထာမႏၱန္မ်ားကို အခ်ိန္ကုန္ခံ၍ ႐ြတ္ဆိုမေနၾကဘဲ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုင္သည္မ်ားကိုသာ ျပဳလုပ္သင့္ၾကပါသည္။

လူေတြကလည္း အမ်ားအားျဖင့္ ျဖတ္လမ္းျဖင့္ လာဘ္လာဘကို လိုခ်င္ၾက၏။ ျဖတ္လမ္းျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း ခ်မ္းသာခ်င္ၾက၏။ ဤအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ အခ်ိဳ႕ေသာ ဂိုဏ္းဆရာတို႕သည္ အက်ိဳးအာနိသင္ကို သားရည္က်ေအာင္ ေရး၍ မသိသာျဖင့္ စီးပြားေရး (လာဘ္လာဘ)အတြက္ ဂါထာမ်ားကို အသံုးခ်ခဲ့ၾက၏။ ေရးသူကလည္း အမွားအမွန္ မသိ၊ လာဘ္လာဘအတြက္ ေရးခဲ့သည့္အတိုင္း ႐ြတ္သူကလည္း အမွားအမွန္ မသိ ၊ လာဘ္လာဘအတြက္ ႐ြတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဂိုဏ္းဆရာတို႕၏ ဂါထာမႏၱန္မ်ားမွာ အနက္ေပးလို႕ပင္ မရေပ။ ပါ႒ိမ်ား စည္းကမ္းမက်၊ မမွန္သည္ကသာ မ်ားေလသည္။ ထင္ရာျမင္ရာ ေပးခ်င္သလို ေပးမွရသည့္ ဂါထာမ်ိဳး ျဖစ္႐ံုသာမက ႐ြတ္ခ်င္ေအာင္ မက္လံုးေပး၍ ထင္ရာျမင္ရာ အနက္အဓိပၸါယ္ ေရးသားထားသည္မ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရ၏။ ပါ႒ိမမွန္သည့္ ဂါထာမ်ားကို လာဘ္လာဘအတြက္ ႐ြတ္သူတို႕မွာကား အႏၱရာယ္ကင္းျခင္း၊ လာဘ္လာဘ႐ႊင္ျခင္း စေသာ အက်ိဳးကို ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ဂိုဏ္းဆရာတို႕ဂါထာျဖင့္ လာဘ္လာဘ ရ႐ိွခဲ့ၾက၍ အေတာ္အတန္ စီးပြားေရးအကြက္၀င္လာေသာ္ စာေရးဆရာအခ်ိဳ႕ႏွင့္ စာအုပ္ထုတ္ေ၀သူအခ်ိဳ႕ကလည္း ထိုဂါထာမ်ားကို ခု႐ြတ္ ခုခ်က္ခ်င္း ခ်မ္းသာေတာ့မလိုလို ၊ ဂါထာ႐ြတ္ေနက လိုတာရၿပီး အျခားဘာမွ် လုပ္စရာမလိုေတာ့သလိုလို၊ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္၊ ေနခ်င္သလိုေန၊ ဂါထာ႐ြတ္ေနက ဘာမွ အႏၱရာယ္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သလိုလို အက်ိဳးေတြကို ေဆးေၾကာ္ျငာသလို ေ၀ေ၀ဆာဆာႏွင့္ မက္လံုးေပး ေရးသားထုတ္ေ၀ၾကျပန္၏။ မေတာ္ မေလ်ာ္ မဟုတ္က ဟုတ္က ဂါထာမႏၱန္မ်ားကို ေရး၍ပင္ စီးပြား႐ွာၾကကုန္၏။

လာဘ္လာဘ စီးပြားေရးအတြက္ အသံုးခ်ျခင္း ျဖစ္ေစကာမူ ထိုဂါထာမႏၱန္မ်ား၏ အႏၱရာယ္မွာ မေသးလွပါေခ်။ ဂါထာအတုမ်ားေၾကာင့္ သာသနာပင္ ကြယ္သြားႏုိင္သည့္ အေျခအေနထိ အႏၱရာယ္ ႀကီးမားလွေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေ႐ႊအတု ေပၚလာျခင္းေၾကာင့္ ေ႐ႊအစစ္ ေပ်ာက္ကြယ္ရသကဲ့သို႕ ဂါထာအတုမ်ားေၾကာင့္ ဘုရားေဟာဂါထာအစစ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္ပါသည္။


ငါေရးသည့္စာ စာေစာင္မွာ
ပါလွ်င္ ၿပီးစတမ္း ။
ဗုဒၶညႊန္ျပ ျမတ္ဓမၼ
လံုး၀ မစူးစမ္း ။

စည္းစိမ္ၿဖိဳးေအာင္ ေက်ာ္ၾကားေအာင္
ကေလာင္ လက္သရမ္း ။
အတၱျပင္းထန္ အျငင္းသန္
မီးလွ်ံ စားေသာ့သြမ္း ။

လြန္၏ ကၽြံ၏ ငါမသိ
အသိ တစ္ဖက္ကန္း ။
ဓမၼပူဇာ သာသနာ
၀န္တာႀကီးေပစြမ္း ။

ေထရ၀ါဒ ေဟာညႊန္ျပ
တိက် အလယ္လမ္း ။
မတိမ္းေစာင္းေအာင္ သတိေဆာင္
ဥာဏ္ေရာင္ အလင္းတန္း ။
အသိဗလာ ဥာဏ္မပါ
လားရာ အပါယ္လမ္း ။

လႊမ္းၿခံဳသကာ ၊ အဆိပ္စာကို
မုသာ၀ါဒ ၊ တံဆိပ္လွႏွင့္
ဗန္းျပအဆန္းထြင္၊ ေစ်းကြက္တင္သည္
ႏွင္ေပးဦးေတာ့ အပါယ္လမ္း ။    ။

(၁) ပူေဇာ္အထူးကုိခံယူေတာ္ မူထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား...
(၂) သစၥာေလးပါးကို ကုိယ္ေတာ္တိုင္ ထိုးထြင္းသိျမင္ခဲ့ေသာ ျမတ္စြာဘုရား...
(၃) အက်င့္အရာတြင္အလြန္ျမင့္ျမတ္ျပီး ပညာအရာတြင္လည္း အႏွိဳင္းမဲ့ေသာ ျမတ္စြာဘုရား...
(၄) ေကာင္းေသာစကားကိုသာ ဆိုေတာ္မူေလ့ ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရား...
(၅) ေလာကသံုးပါးကို သိရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား...
(၆) ဆံုးမထိုက္သူကို ဆံုးမေတာ္မူသည့္ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပဂၢိဳလ္ျမတ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား...
(၇) လူ၊ နတ္၊ တို႕အား လိမၼာယဥ္ေက်းေအာင္ ဆံုးမေတာ္မူသည့္ ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား...
(၈) သစၥာေလးပါးတရားကို သတၲ၀ါမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေဟာၾကားေပးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား...
(၉) ဘုန္းတန္ခိုး ၾကီးမားေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား...

တစ္ခါက တကၠသိုလ္ျပည္ ဒီသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံမွာ ပညာသင္ၿပီးလို႔ တပည့္ေတြကိုယ့္ေနရပ္ကိုယ္ျပန္လာၾကတယ္၊ အဲဒီအထဲမွာ
အလြန္ဥာဏ္ေကာင္းၿပီးဘာသင္သင္တတ္ေျမာက္တဲ့ စံျပတပည့္တစ္ေယာက္
လည္းပါတယ္ေလ၊ က်န္တဲ့သူေတြက ကိုယ္စြမ္းနိဳင္ရာပညာတစ္ခုစီသာ သင္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလို႔နဲ႔ကိုယ့္ပညာေလးနဲ႔ကိုယ္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လာတာႏွစ္ေတြေတာင္ အနည္းငယ္ၾကာေညာင္းခဲ့ၿပီေပါ့၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘာသင္သင္တတ္တဲ့တပည့္ဟာ
မႀကီးပြားနိဳင္လို႔ နယ္လွည့္ရင္း သူနဲ႔ပညာသင္ဘက္ သူငယ္ခ်င္းရွိတဲ့နယ္ကို ေရာက္သြားတယ္တဲ့၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းဟာသိပ္မစြမ္းနိဳင္ေတာ့ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ပညာပဲ
သင္လာခဲ့တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဖိနပ္ခ်ဳပ္တဲ့ပညာနဲ႔အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳေနတာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးပြားေနတာကို အခုနေတာ္တယ္ဆိုတဲ့တပည့္က ျမင္သြားတယ္ေလ၊
ဒီေတာ့ ေတာ္တဲ့တပည့္ကစဥ္းစားတယ္၊ ဒီေကာင္ကနိမ့္က်တဲ့ဖိနပ္ခ်ဳပ္ပညာပဲသင္တာ အခုၾကီးပြားတိုးတက္ေနတယ္၊ ငါကပညာဘာသင္သင္တတ္တဲ့သူ သူ႔ထက္ပိုႀကီးပြားရမွာေပါ့၊ ဧကႏၱ တို႔ဆရာဒီသာပါေမာကၡႀကီးက သူ႔ကိုလွ်ိဳ႕ဝွက္တဲ့
နည္းေပးလိုက္ၿပီထင္တယ္၊ မေက်နပ္ဘူး ဆရာဆီသြားေမးမယ္ ဆိုၿပီး တကၠသိုလ္ျပည္
ကိုျပန္သြားၿပီး ဆရာ့ကိုဒီအေၾကာင္းေမးပါေလေရာတဲ့။
ဒီေတာ့ဆရာႀကီးကသူ႔ကို ခပ္ရြယ္ရြယ္သစ္ပင္တစ္ပင္ေပၚကိုတက္ခိုင္းတယ္၊ သူအေပၚေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးက ေအာက္မွာရွိေနတဲ့တပည့္ေတြကို
အခ်က္ျပၿပီး သစ္ပင္ကိုဝိုင္းလွဳပ္ခိုင္းတယ္၊ သစ္ပင္ဟာခါယမ္းေနေတာ့အေပၚမွာရွိေနတဲ့
တပည့္ဟာ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိပဲ ေအာက္ကို ကို႔ရို႕ကားယား ျပဳတ္က်လာပါ
ေတာ့တယ္၊ အဲဒီေတာ့မွဆရာႀကီးက "တပည့္..အဒါအေျဖပဲကြ၊ သစ္ပင္မွာအကိုင္းမ်ားစြာ
ရွိေပမယ့္ မင္းဟာ ဟိုကိုင္ရမလိုဒီကိုင္ရမလို ေယာင္ဝါးၿပီးတစ္ကိုင္းမွမိေအာင္မဆုပ္ကိုင္နိဳင္လို႔
ျပဳတ္က်လာတာပဲ၊ တကယ္ဆို တစ္ကိုင္းေလာက္မိေအာင္ဖမ္းဆုပ္ထားနိဳင္ရင္
မင္းက်မလာနိဳင္ပါဘူး၊ ေအးအဲဒီအတိုင္းပဲ မင္းမွာပညာေတြ မ်ားစြာတတ္ၿပီး သူမ်ားထက္
ထူးခၽြန္ခဲ့တာမွန္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ဒီပညာေတြထဲက ဘာတစ္ခုမွ တိတိက်က်ေဇာက္ခ်
မလုပ္ေတာ့ မင္းမႀကီးပြားတာေပါ့" လို႔ေျပာလိုက္မွ သူဆရာ့အေပၚအထင္လြဲခဲ့တာကို
သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ ဒါနဲ႔ဆရာ့ကိုေတာင္းပန္ကန္ေတာ့ၿပီးသူ႔ေနရပ္ဆီ ျပန္လာခဲ့
ပါေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ ပုံျပင္ေလးကဒါပါပဲ ဒါေပမယ့္နည္းနည္းေလဆက္ရွည္လိုက္အုံးမယ္ေနာ္၊ ဒီပုံျပင္ကိုၾကည့္ေသာအားျဖင့္ လုပ္ငန္းမေကာင္းရင္ေျပာင္းသင့္တယ္ဆိုတာမွန္ေပမယ့္၊ ကိုယ္လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းကိုေတာ့ေစာက္ခ်လုပ္ၾကည့္ၾကရအုံးမယ္ေလ၊ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ
အဆင္မေျပလို႔ဆိုၿပီး ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလို႔ဘယ္ျဖစ္အုံးမလဲေနာ့၊
တစ္ရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္ ဆိုေပမယ့္ အခန္႔မသင့္ရင္
ေသခ်င္တဲ့က်ားေတာေျပာင္း သလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားနိဳင္တယ္ေလ၊ ေနာက္ၿပီးဒီပုံျပင္မွာ အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ ဆိုတဲ့အတိုင္း ဘယ္လုပ္ငန္းကိုမွအထင္ေသးစရာမလိုပါဘူး၊ (ခ်ဲ႕ေရးရင္ရွည္သြားမွာစိုးလို႔) ကိုယ္ဝါသနာပါရာ ကိုယ္နဲ႔အဆင္ေျပမယ့္အလုပ္ဆိုရင္
လုပ္ၾကရမွာပဲ၊ အဓိက ေအာင္ျမင္ဖို႔ပဲဟုတ္ဘူးလား၊ ဒါေၾကာင့္ၾကားဘူးတဲ့စကားေလးလို
"ဂုဏ္ေနာက္ ကိုယ္လိုက္စရာမလိုဘူး ၊ ကိုယ့္ေနာက္ကိုပဲဂုဏ္ကလိုက္ရမယ္" ဆိုတဲ့အတိုင္း အလုပ္ဟာဂုဏ္ပဲျဖစ္လို႔ ကိုယ္နဲ႔အဆင္ေျပမယ့္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေသာအားျဖင့္ ဂုဏ္ကကိုယ့္ေနာက္ကိုလိုက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီသာပါေမာကၡဆရာႀကီး
ေျပာတဲ့အတိုင္း လက္ဆုပ္လက္ကိုင္အလုပ္တစ္ခုကို ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို
( ဂုဏ္ )တင့္တယ္ေအာင္ႀကိဳးစားႀကပါစို႔လို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ...။

ဂ်င္နီ ေလးဟာ ေတာက္ပတဲ႕ မ်က္လံုးေလး တစ္စံုနဲ႕ အသက္၅ႏွစ္အရြယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႕ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ပါ…

တစ္ေန႔ေတာ႕ ဂ်င္နီနဲ႕ သူမအေမတို႕ဟာ ကုန္စံုဆိုင္ေလးတစ္ခုမွာ ေစ်း၀ယ္ဖို႕ ေရာက္ေနၾကပါတယ္… ဆိုင္ထဲကိုေလွ်က္ၾကည္႕ရင္း တစ္ေနရာမွာ လွလွပပေလး လုပ္ထားတဲ႕ ပလပ္စတစ္ပုလဲ ဆြဲၾကိဳးေလးကို ဂ်င္နီက ေတြ႔သြားျပီး သူ႕အေမကို ၀ယ္ေပးဖို႕ပူဆာပါတယ္…

” အင္း လွေတာ႕ လွပါတယ္ သမီးရယ္ …. ၂.၅ ေဒၚလာဆိုတာ ေစ်းမ်ားလြန္းပါတယ္…. ပိုက္ဆံအကုန္အက် သိပ္မ်ားတယ္.. ဒါေပမဲ႕ သမီး သိပ္လိုခ်င္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ႕ ေမေမတစ္ခုေျပာမယ္…. ဒီပုလဲဆြဲၾကိဳးကို ေမေမ၀ယ္ေပးမယ္ .. ဒါေပမဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ သမီးလုပ္ရမဲ႕ အိမ္အလုပ္ေတြကို ေမေမက စာရင္းနဲ႕ လုပ္ေပးမယ္.. အိမ္အလုပ္ကူလုပ္လို႕ ရတဲ႕ မုန္႕ဖိုးကို သမီးက စုထားရမယ္…. ျပီးေတာ႕ သမီးေမြးေန႕ ေရာက္ေတာ႕မွာကိုလဲ မေမ႕ဘူး မဟုတ္လား…… သမီးဖြားဖြားက သမီးကို ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ အျဖစ္နဲ႕ မုန္႕ဖိုးေပးဦးမယ္ေလ….. သမီးက အဲဒီေငြေတြကို စုထားျပီး အခု၀ယ္ လိုက္တဲ႕ ဆြဲၾကိဳးေလးရဲ႕တန္ဖိုး ျပည္႕တဲ႕ တစ္ေန႕မွာ သမီးကို ဒီဆြဲၾကိဳးေလး ေမေမထုတ္ေပးမယ္… ကဲ ..သမီးသေဘာတူသလား”

ဂ်င္နီေလး သေဘာတူလိုက္ပါတယ္.. အိမ္ အလုပ္ေတြကို ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္း ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္ပါတယ္.. ရတဲ႕ မုန္းဖိုးေလးေတြ စုထားတယ္…ေမြးေန႕ေရာက္ေတာ႕ သူမရဲ႕အဖြားက သူမကို ေမြးေန႕လက္ေဆာင္အျဖစ္ မုန္႕ဖိုး ထပ္ေပးလိုက္တဲ႕အခါမွာ ဂ်င္နီေလးရဲ႕ ပုလဲဆြဲၾကိဳး တန္ဖိုး ျပည္႕သြာခဲ႕ျပီ… ဒီေတာ႕ ပုလဲ ဆြဲၾကိဳးေလးကို ဂ်င္နီ႕အေမက ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္…..

ဂ်င္နီေလးဟာ ပုလဲဆြဲၾကိဳးေလးကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးသလဲဆိုရင္ အခ်ိန္တိုင္း ေနရာတိုင္းမွာ အဲဒီဆြဲၾကိဳးေလးကို ၀တ္ဆင္ ထားပါတယ္… ေက်ာင္းသြားတဲ႕အခါ၊ အိပ္တဲ႕အခါ ၊သူ႕အေမနဲ႕ အျပင္ကို ထြက္တဲ႕ အခါမွာလည္း ဆြဲၾကိဳးေလးကို အျမဲတမ္း ၀တ္ဆင္ထား တတ္ပါတယ္… ဆြဲၾကိဳး မ၀တ္ဆင္တဲ႕ အခ်ိန္ဆိုလို႕ ေရခ်ိဳးတဲ႕ အခ်ိန္ဘဲရွိပါတယ္.. ဒါေတာင္ ဂ်င္နီ႕အေမက ဆြဲၾကိဳးေလးကို ၀တ္ျပီး ေရခ်ိဳးရင္ လည္ပင္းတစ္ခုလံုး အစိမ္းေရာင္ ျဖစ္သြားတတ္တယ္လိုိ႕ ေျပာထားတာေၾကာင္႕ပါ…

ဂ်င္နီဟာ သူ႕အေဖကိုလည္း အရမ္းခ်စ္ခင္တဲ႕ သမီးေလးျဖစ္ပါတယ္… သူ႕အေဖကလည္း သူမကို ခ်စ္ပါတယ္.. ဂ်င္နီ ည အိပ္ရာ၀င္တိုင္း သူမအေဖဟာ သူထိုင္ေနက် အႏွစ္သက္ဆံုး ထိုင္ခံုကေလးကေန ထလာျပီး ဂ်င္နီ သေဘာက်တတ္တဲ႕ ပံုျပင္ေတြကို ဖတ္ျပေလ႕ ရွိပါတယ္… တစ္ည … ဂ်င္နီ႕အေဖက ပံုျပင္ဖတ္ျပလို႕ ျပီးသြားတဲ႕အခါ ဂ်င္နီ႕ကိုေမးပါတယ္…

” ဂ်င္နီ.. သမီးေလး ေဖေဖ႕ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား “

” အို..သမီးခ်စ္တာ ေဖေဖသိပါတယ္… သမီး အရမ္း ခ်စ္တာေပါ႕ေဖေဖရယ္… ” ဂ်င္နီေလးက ျပန္ေျဖပါတယ္…

” ေဖေဖ႕ကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ သမီးရဲ႕ ပုလဲဆြဲၾကိဳးေလး ေဖေဖကို ေပးပါလားသမီး “

” အိုိုး ေဖေဖရယ္ ..ပုလဲဆြဲၾကိဳးေလးေတာ႕ မယူပါနဲ႕ေနာ္ .. ရိုစီ ဆိုတဲ႕အရုပ္ေလး ေဖေဖယူလိုက္ေနာ္… ေဖေဖမွတ္မိေသးလား ..မႏွစ္က သမီး ေမြးေန႕တုန္းက ေဖေဖေပးထားတဲ႕ သမီး အရမ္းသေဘာက်တဲ႕ အရုပ္ေလးေလ.. ေနာ္ေဖေဖ..အဲဒါေလး ယူလိုက္ေနာ္..”

” ေတာ္ပါျပီ သမီးေလးရယ္… ရပါျပီ…….ေဖေဖ မယူေတာ႕ပါဘူး …သမီးေလး အိပ္ေတာ႕ေနာ္.. ဂြတ္ႏိုက္ “ သူမပါးေလးကို နမ္းလိုက္ျပီး သူ႕အေဖက ေျပာလိုက္ပါတယ္..

တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာျပန္တဲ႕အခါ.. သူမအေဖက ဂ်င္နီကို ေမးျပန္တယ္.

” သမီး ေဖေဖ႕ကိုခ်စ္လား”

” ဟုတ္ကဲ႕ ခ်စ္ပါတယ္ေဖေဖ “

” ဒါဆို သမီးရဲ႕ ပုလဲဆြဲၾကိဳးေလး ေဖေဖ႕ကိုေပးေနာ္..”

” ပုလဲေလးကိုေတာ႕ မယူပါနဲ႕ေဖေဖ… ေဖေဖ႕ကို သမီးရဲ႕ ျမင္းရုပ္ကေလးေပးပါ႕မယ္ ..အဲဒီအရုပ္ေလးဟာလည္း သမီးအၾကိဳက္ဆံုး အရုပ္ေလးပါ… သူ႕အေမႊးေလးေတြက အရမ္းႏူးညံ႕ေတာ႕ အဲဒါေလးနဲ႕ ကစားရတာ ေဖေဖသေဘာက်မွာပါ… ဆံက်စ္ေလးေတြ က်စ္ျပီးေဆာ႕လို႕လဲရတယ္ေလ ေဖေဖရဲ႕…”

“ကဲကဲ…. ေဖေဖမယူေတာ႕ပါဘူး…. သမီးေလးအိပ္ေတာ႕….အိပ္မက္လွလွေလးမက္ပါေစေနာ္…” ေျပာျပီး သူမအေဖက ဂ်င္နီရဲ႕ပါးေလးကို အသာအယာ နမ္းလိုက္ပါတယ္..

ရက္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာသြားျပီးတဲ႕တစ္ေန႕…. ဂ်င္နီ႕ေဖေဖက ပံုျပင္ဖတ္ျပဖို႕ သူမကုတင္ေလးဆီကို ေရာက္လာတဲ႕အခါ ဂ်င္နီေလးက ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနခဲ႕ပါတယ္.. သူမႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တုန္ရီေနျပီးေတာ႕ ” ေဖေဖ …ဒီမွာၾကည္႕ ” လို႕ေျပာျပီး လက္၀ါေလးကို အသာ ျဖန္႕ ျပလိုက္ပါတယ္… လက္ထဲမွာေတာ႕ သူမ အရမ္းႏွစ္သက္ သေဘာက်တဲ႕ ပုလဲ ဆြဲၾကိဳးေလးပါ.. ဆြဲၾကိဳးေလးကို သူမအေဖရဲ႕ လက္ထဲကို ထည္႕ေပး လိုက္ပါေတာ႕တယ္… သူမရဲ႕ေဖေဖက လက္တစ္ဘက္က ဂ်င္နီရဲ႕ ပလပ္စတစ္ ပုလဲဆြဲၾကိဳးေလးကို ဆုပ္ကိုင္ ထားရင္း ေနာက္လက္တစ္ဘက္နဲ႕ သူ႕အက်ၤ ီ အိပ္ထဲကို အသာ ႏိႈက္လိုက္ပါတယ္..

လက္ ျပန္အထုတ္မွာ အျပာေရာင္ ကတၱီပါ ဘူးေလးတစ္ဘူး ….

ဘူးေလးရဲ႕ အထဲမွာေတာ႕ အလြန္လွပ အဖိုးထိုက္တန္တဲ႕ ပုလဲအစစ္ ဆြဲၾကိဳးေလး တစ္ကံုး……

သူမအေဖရဲ႕ လက္ထဲမွာ ဒီပုလဲအစစ္ေလးက ဂ်င္နီကို ေပးဖို႕ တစ္ခ်ိန္လံုး ရွိေနခဲ႔ပါတယ္…ေစ်းေပါေပါ ပလပ္စတစ္ ပုလဲေလးကို ဂ်င္နီေလး စြန္႕လႊတ္ႏိုင္တဲ႕တစ္ေန႕ ပုလဲအစစ္ ဆြဲၾကိဳးေလးကို ေပးႏိုင္ဖို႕အတြက္ ေစာင္႕ေနခဲ႕တာပါ….

Original from http://www.skywriting.net/inspirational/stories/pearls.html

ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္... 

ကမာၻမွာ ေရွးအစကတည္းကေန ယေန ့တုိင္ေအာင္၊ ေနာင္လည္းပဲ ဆက္လက္ၿဖစ္ပြားေနမယ္ ့...
ပုိမုိဆုိး၀ါးလာေနတဲ ့အစားအစာငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမွဳေဘး အေႀကာင္းေလးပါ...
ကမာၻ ့လူဦးေရရဲ  ့ေၿခာက္ပံုတစ္ပံု ( လူေၿခာက္ဦးမွာ တစ္ဦး ) ဟာ အစားအစာ ၿပည္ ့ၿပည္ ့စံုစံု၊ ၀၀
လင္လင္ မရရွိပါဘူးတဲ ့....
အဆုိး၀ါးဆံုးအစားအစာ မလံုေလာက္မွဳခံေနရတဲ ့( လူသံုးဦးမွာ ၂ ဦးက အစားအစာ ၿပည္ ့ၿပည္ ့စံုစံု
မရရွာဘူးေပါ ့...) ( လူဦးေရ အခ်ဴိးအစားအလုိက္တြက္ယင္ ...) နုိင္ငံေတြကေတာ ့...
အိႏၵိယ ၊ အီသီယိုးပီးယား ၊ ကြန္ဂုိ ၊ ဘဂၤလားေဒ ့ရွ္ ၊ အင္ဒုိနီးရွား ၊ ပါကစၥတန္ ၊ တရုတ္ နုိင္ငံတုိ ့ပဲၿဖစ္ပါတယ္...
ကမာၻမွာ ေန ့စဥ္လူေပါင္း ၂၅၀၀၀ ခန္ ့ဟာ အစားအစာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမွဳ၊ အဟာရမၿပည္ ့၀မွဳ
ေႀကာင္ ့ေသဆံုးေနႀကရၿပီး အဲဒီအေရအတြက္ဟာ တီဘီ၊ ငွက္ဖ်ားနဲ ့ေအ ့ဒ္စ္ ( ေအအုိင္ဒီအက္စ )
ေရာဂါမ်ားၿဖစ္လုိ ့ေန ့စဥ္ေသဆံုးသူေတြစုစုေပါင္းထက္ပုိပါတယ္...

ဘယ္သူေတြဘာပဲမေကာင္းေၿပာေၿပာ ကမာၻငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမွဳအတြက္ လွဴဒါန္းေနတဲ ့ထိပ္တန္း
နုိင္ငံေတြထဲမွာ အေမရိကန္ က ထိပ္ဆံုးကပါေနပါေသးတယ္...
တစ္ၿပားမွမလွဴဘူးဆုိလည္း ဘယ္သူကဘာေၿပာနုိင္မွာလည္း...
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္...လူေတြရဲ ့သ႑ာန္မွာ...
ေလာဘတရားေတြမ်ားၿပားႀကီးမားလာလွ်င္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမွဳေဘးေတြၿဖစ္ၿပီးအေၿမာက္အမ်ားေသ
ေႀကပ်က္စီးႀကရတယ္...
ေဒါသတရားေတြ မ်ားၿပားႀကီးမားလာလွ်ွင္  စစ္ပဲြေတြၿဖစ္ၿပီး အေၿမာက္အမ်ားေသေႀကပ်က္စီးႀက၇တယ္..
ေမာဟ လုိ ့ဆုိနုိင္တဲ ့ မသိနားမလည္မွဳ၊ အမွန္တရားကုိမ်က္ကြယ္ၿပဳမွဳေတြမ်ားၿပားႀကီးမားလာလွ်င္
အနာ၊ေရာဂါ (ဆန္းၿပားတဲ ့ေရာဂါမ်ဴိးေတြ...) ၿဖစ္ၿပီး အေၿမာက္အမ်ားေသေႀကပ်က္စီးႀကရတာ ဓမၼတာပါပဲ....။

ကိုပီတာ ဘေလာခ္႕မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...။

တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ မိဘမဲ့ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။
သူကအရမ္းအပ်င္းထူတဲ့အတြက္ တစ္ရြာလံုးက သူ႕ကို
ငပ်င္းဆိုတဲ့နာမည္ကိုပဲေခၚၾကတယ္။ မိဘကလည္းမရွိေလေတာ့ အရမ္းဆင္းရဲတာေပါ့။
သူ႕ကို ရြာသားေတြက သနားျပီး ႏြားေက်ာင္းတဲ့ အလုပ္ကိုခိုင္းသတဲ့။
ေနာက္ျပီး ပိန္ေျခာက္ေနတဲ့ ႏြားေလးတစ္ေကာင္ကိုလည္း
သူ႕ကိုလက္ေဆာင္ေပးေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ငပ်င္းဟာ ရြာျပင္ထြက္ျပီး
ရြာထဲကႏြားေတြကို ေက်ာင္းေပးလိုက္တာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ရြာသားေတြရဲ႕ႏြားေတြက
ပိန္ေျခာက္လာျပီး သူ႕ႏြားပိန္ေလးက ၀ဖီးလာတယ္။ ဒါနဲ႕ ရြာသားေတြက
မေက်နပ္လို႕ လိုက္ေျခာင္းၾကေတာ့ ငပ်င္းဟာ စားက်က္ထဲေရာက္တာနဲ႕
သူ႕ႏြားကလြဲရင္ က်န္တဲ့ႏြားေတြကို သစ္ပင္ရိပ္မွာခ်ည္ျပီး သူကအိပ္ေနတယ္။
ညေနေရာက္မွ ႏြားေတြနဲ႕အတူ ရြာထဲျပန္လာတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ရြာသားေတြက
သူ႕ကိုသတ္ပစ္ခ်င္ၾကတာေပါ့။ သူၾကီးက သက္ညွာေသာအားျဖင့္
သူ႕ႏြားကိုရြာသားေတြက သတ္စားေစဆိုျပီး အမိန္႕ခ်လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕
ငပ်င္းလည္း" ႏြားကိုသတ္စားရင္စားပါ ၊ ႏြားသားေရကိုေတာ့ သူ႕ကိုေပးပါ"
လို႕ေတာင္းတယ္။ ရြာသားေတြကလည္း သားေရက အေရးမၾကီးေတာ့ ေပးလိုက္တယ္။
ငပ်င္းလည္း ႏြားသားေရကို ပုဆိုးစုတ္နဲ႔ထုပ္ပိုးျပီး ရြာကေန
ထြက္လာလိုက္တယ္။ ေျခဦးတည့္ရာသြားလိုက္တာ ေတာအုပ္တစ္ခုထဲအျဖတ္မွာ
မိုးကခ်ဳပ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ နီးစပ္ရာေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေပၚမွာ
တက္အိပ္လိုက္တယ္။ ညလည္းနက္ေရာ သူအိပ္ေနတဲ့ ေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ
လူတစ္စုေရာက္ေနတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူတို႕အေျပာအရ အဲဒီနယ္တစ္၀ွိဳက္မွာ
က်က္စားေနတဲ့ ဓါးျပအုပ္စုျဖစ္ေနတယ္။
ေ၀စုခြဲရင္း အရက္ထိုင္ေသာက္ေနၾကသည္။ ငပ်င္းလည္း ေၾကာက္လန္႕ျပီး
ခုအိပ္ထားတဲ့ ႏြားသားေရေျခာက္က ဓါးျပေတြေပၚကို ျပဳတ္က်သြားတယ္။
ဓါးျပေတြလည္း ေညာင္ပင္က သရဲေျခာက္တယ္ထင္ျပီး ဘာမွမယူႏိုင္ပဲေျပးပါေလေရာ။
ငပ်င္းလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားေတာ့မွ ဓါးျပေတြရဲ႕ စားက်န္ေတြစား
တိုက္ရာပါပစၥည္းမ်ားထဲက တစ္၀က္ကိုယူ ၊
တစ္၀က္ကိုသူ႕ရဲ႕ႏြားသားေရေခါက္နဲ႕အတူ ေျမျမဳပ္ထားခဲ့ျပီး
ရြာကိုေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ ျပန္လာခဲ့တယ္။
ရြာသားေတြက သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ကိုယ္ေပၚမွာ စိန္ေတြ ၊
ေရြေတြနဲ႕ သီးေနတာကိုး။ ဒါနဲ႕ မေနႏိုင္ပဲ ေမးၾကတာေပါ့။ ငပ်င္းကလည္း -
ကၽြန္ေတာ့္ႏြားေလးကို သတ္စားလိုက္ၾကတာ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ။ ဟိုး
ေနျပည္ေတာ္ဖက္မွာ ႏြားသားေရေတြ အရမ္းေစ်းေကာင္းေနတာဗ်။
ႏြားသားေရတစ္ခုထဲမို႔လို႔ ဒီေလာက္ပဲရခဲ့တာ။ တစ္ျခားရြာကလူေတြဆို
ဒီအေၾကာင္းသိလို႕ သြားေရာင္းၾကတာ တစ္ရြာလံုးသူေဌးျဖစ္ေနျပီ။ ဒီရြာက
လူေတြကညံ့ပါတယ္။
ဒါနဲ႕ ရြာသားေတြလည္း သူ႕စကားယံုျပီး ႏြားေတြသတ္ျပီး ေနျပည္ေတာ္ဖက္မွာ
သြားေရာင္းၾကတာေပါ့။ ဟိုကလူေတြက သူတို႕ကို
အရူးေတြထင္ျပီးေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကတယ္။ ရြာသားေတြလည္း
စိတ္တိုျပီးျပန္လာၾကတယ္။ ရြာေရာက္ေတာ့ ငပ်င္းရဲ႕အိမ္ကို
မီး၀ိုင္းရွိဳ႕လိုက္ၾကတယ္။ ငပ်င္းလည္း အိမ္ကို
မီးရွိဳ႕ျပီးထြက္လာတဲ့ျပာကိုေတာ့ သူ႕ကိုေပးပါလို႕ေတာင္းတယ္။
ရြာသားေတြကလည္းေပးတယ္။ ငပ်င္းက ျပာကို ပုဆိုးနဲ႕ထုပ္ပိုးျပီးရြာကေန
ထြက္လာခဲ့တယ္။ အရင္တစ္ခါ ပစၥည္းေတြေျမျမွဳပ္ထားတာကို ျပန္ေဖာ္ျပီး
သံုးရက္ေနေတာ့ ရြာျပန္လာတယ္။ ဒီတစ္ခါလည္း ေရႊတြဲလြဲ ေငြတြဲလြဲဆိုေတာ့
ရြာသားေတြကေမးျပန္ေရာ။
ငပ်င္းလည္း - အေရွ႕ဖက္ကို သံုး႕ရက္ခရီးသြားရင္ အဲဒီမွာ
သာယာကုန္းဆိုတဲ့ရြာရွိတယ္ဗ်။ အဲဒီရြာက
အိမ္ကိုမီးရွိဳ႕လို႕ထြက္လာတဲ့ျပာနဲ႕ ျပာေဆးေဖာ္ေရာင္းတယ္။ သူတို႔ရြာက
သစ္ေတြ ၀ါးေတြက ေဆးဖက္မ၀င္ေတာ့ တျခားရြာက
အိမ္မီးရွိဳ႕တဲ့ျပာကို၀ယ္ရတယ္ေလ။ သူတို႕ေဆးကစြမ္းေတာ့ ေရာင္းေကာင္းျပီး
သူေဌးေတြျဖစ္ေနျပီ။ တျခားရြာက သူေတြလည္း ပ်ာေရာင္းျပီး ခ်မ္းသာေနျပီ။
ျပာထဲမွာမွ က်ဳပ္ျပာက အေကာင္းဆံုးဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္
ေစ်းေကာင္းေပးျပီး၀ယ္တာေလ။ ဒါေတာင္ ျပာကနည္းနည္းပဲပါသြားလို႕ေပါ့။ ဒါနဲ႕
ရြာသားေတြလည္း အိမ္ေတြကိုမီးရွိဳ႕ၾကျပီး ျပာေတြကို လွည္းေတြေပၚတင္ျပီး
ျပာသြားေရာင္းၾကတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ေဒါသငယ္ထိပ္ေရာက္ျပီး ျပန္လာရျပန္ေရာ။
ရြာသားေတြတိုင္ပင္ရေတာ့တာေပါ့။ ငပ်င္းေၾကာင့္ ခိုင္းႏြားေတြလည္းဆံုး၊
အိမ္ေတြလည္းဆံုးဆိုေတာ့ ဒီေကာင့္ကို ေသဒဏ္ေပးမွျဖစ္မယ္ ဆိုျပီး
ရြာေဘးေခ်ာင္းက ငါးေထာင္တဲ့ျမွံဳးတိုင္မွာခ်ည္ထားျပီး ရြာျပန္လာၾကတယ္။
ဒီေရတက္လာရင္ ေရစီးနဲ႕အတူ ေမ်ာပါသြားေအာင္ေပါ့။ ဒါနဲ႕ ငပ်င္းလည္း
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေသျပီဆိုျပီး မွိဳင္ေတြေနတုန္း တစ္ျခားရြာက လူတစ္ေယာက္က
မ်က္လံုးတစ္ဖက္လပ္ေနတဲ့ ကၽြဲထီးတစ္ေကာင္ကို ဆြဲျပီးေလွ်ာက္လာရင္း
သူ႕ကိုျမင္သြားတယ္။ အဲဒီလူက လွမ္းေမးတယ္။ ေဟ့လူ - ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူေတြက
ဒီလိုခ်ည္ထားတာလဲ တဲ့။
ငပ်င္းကလည္း - က်ဳပ္ရြာသားေတြေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ကိုအတင္း
သူၾကီးလုပ္ခိုင္းတယ္ေလ။ မလုပ္ခ်င္ဘူးဆိုတာနဲ႕ ဒီမွာလာခ်ည္ထားၾကတာ။
အဲဒီလူကလည္း - ေနရာခ်င္းသာလဲခ်င္တယ္ဗ်ာ။ သူၾကီးျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ
အိမ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးဘူး။
ငပ်င္းကလည္း - တကယ္လား ၊ ဒါဆိုလြယ္ပါတယ္။ ေနရာခ်င္းလဲမယ္ေလ။ ရြာသားေတြကို
အဲဒါေတာ့ အေၾကာင္းၾကားရမယ္ ဆိုျပီး အဲဒီလူကို သူ႕ေနရာမွာခ်ည္ခဲ့ျပီး
သူကေတာ့ ကၽြဲကိုလက္ကဆြဲ ရြာထဲကိုျပန္၀င္သြားတယ္။
အဲဒီကၽြဲပိုင္ရွင္လည္း ေရတက္ခ်ိန္မွာ ေရစီးနဲ႕ေမ်ာပါသြားေရာ။
ရြာသားေတြကလည္း ငပ်င္းကို မေသတဲ့အျပင္ ကၽြဲတစ္ေကာင္နဲ႕ေတြ႕ရျပန္ေတာ့
အံ့ၾသၾကျပီး ေမးတာေပါ့။
ငပ်င္းကလည္း - အဲဒီေခ်ာင္းက ေရစီးသန္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕က တစ္ခါမွ
ရြာျပင္မထြက္ေတာ့ ဘယ္သိမွာလဲေလ။ ေရစီးနဲ႕အတူ ကၽြဲေတြေမ်ာလာတာ။
ေခ်ာင္းကက်ယ္ေတာ့ေခ်ာင္းလယ္ေရာက္ေလ ကၽြဲကၾကီးေလပဲ။ က်ဳပ္ကို
ေရနက္နက္မွာမခ်ည္ခဲ့ေတာ့ ဒီမ်က္လံုးတစ္ဖက္လပ္ေနတဲ့ကၽြဲပဲရခဲ့တာေပါ့။
ရြာသားေတြကလည္း ယံုျပီး သူ႕ထက္ငါဦးေအာင္ ငါးေထာင္တဲ့ျမွံဳးမွာ
အခ်ည္ခံၾကေတာ့တာေပါ့။ ရြာလံုးကၽြတ္ ရြာသားေတြအကုန္ပဲ။
ေရနက္ေလေကာင္းေလဆိုေတာ့ ငပ်င္းက သူတို႕ကို ေခ်ာင္းလည္မွာခ်ည္ထားလိုက္တယ္။
မိန္းမေတြနဲ႕ ကေလးေတြကေတာ့ ကမ္းေပၚမွာေစာင့္ေနၾကတယ္။
ဒီေရလည္းတက္လာေရာ ေရစီးၾကမ္းတဲ့ ေခ်ာင္းေရနဲ႕ ေမ်ာပါသြားၾကတယ္။
အစအနေတာင္မျမင္ရေတာ့ဘူး။ ငပ်င္းလည္း - လင္ေတြျပန္အလာကိုေစာင့္ေနတဲ့
မိန္းမေတြဆီေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
ကဲ ၊ ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့သူေတြေတာ့ သြားၾကျပီ။ နင္တို႔ေတြ
ဒီေန႕ကစျပီးငါ့မယားျဖစ္သြားၾကျပီ။ ငါ့ကိုလုပ္ေကၽြးျပဳစုၾကေပေတာ့ ၊
လို႕ဆိုလိုက္သတဲ့။

တစ္ခါအလိမ္ခံရလွ်င္ လိမ္သူအျပစ္
ႏွစ္ခါအလိမ္ခံရလွ်င္ အလိမ္ခံရသူအျပစ္...။

ငရဲ တိရစာၦန္ ျပိတၱာ အသူရကယ္ ဆိုတဲ့ အပါယ္ေလးဘံုကို ဘာေၾကာင့္ က်ေရာက္ရသလဲ ဆိုေတာ့ မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ အကုသိုလ္ေတြကို လုပ္မိလို႕ပါပဲ ။ လူ႕စိတ္ဟာ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကုသိုလ္စိတ္မျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ပါပဲတဲ့။ ဒါဆို က်ေနာ္တို႕မွာ ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ် အပါယ္ကို သြားရဖို႕ ကံအေၾကာင္းတရားေတြ ေတာင္လိုယာလို ပံုေနျပီေပါ့ဗ်ာ။ ကဲ အပါယ္သြားရတဲ့ အကုသိုလ္ကံေတြကို ၾကည့္ရေအာင္ ....

၁ ။ ပါဏာတိပါတ ၊ သူတစ္ပါး အသက္အား သတ္ျဖတ္ျခင္း ။
၂ ။ အဒိႏၷဒါန ၊ သူတစ္ပါး မေပးေသာ ပစၥည္းကို မတရားယူျခင္း ။
၃ ။ ကာေမသု မိစာၦစာရ ၊ ကာမဂုဏ္တို႕ ၌ မွားယြင္းစြာ ျပဳက်င့္ျခင္း ။
ကာယ ဒုစရိုက္ သံုးပါး ျဖစ္ပါတယ္ ။

၁ ။ မုသာ၀ါဒ ၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္း ။
၂ ။ ပိသုဏ၀ါစာ ၊ ကုန္းတိုက္စကား ေျပာဆိုျခင္း ။
၃ ။ ဖရုသ၀ါစာ ၊ ၾကမ္းတမ္း ရိုင္းစိုင္းေသာစကားကို ေျပာဆိုျခင္း ။
၄ ။ သမၹပၸလာပ ၊ အက်ိဳးမရွိ ေသးနုပ္ သိမ္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္း ။
၀စီ ဒုစရိုက္ ( ၄ ) ပါး ျဖစ္ပါတယ္ ။

၁ ။ အဘိဇၥ်ာ ၊ သူတစ္ပါး ပစၥည္းအား ရလိုမႈနွင့္ ၾကံစည္ေသာ ေဒါသစိတ္ ၊ မနာလို ၀န္တိုစိတ္ ။
၂ ။ ဗ်ာပါဒ ၊ သူတစ္ပါးအား ဖ်က္ဆီးလိုေသာ ေဒါသစိတ္ ( ဖ်က္ဆီးလိုေသာ စိတ္ )
၃ ။ မိစာၦဒိဌိ ၊ မွန္သည္ကို မွားသည္ထင္၊ မွားသည္ကို မွန္သည္ထင္ ၊ အယူလြဲမွား ေဖာက္ျပားျခင္း ။
မေနာ ဒုစရိုက္ ( ၃ ) ပါး ျဖစ္ပါတယ္ ။ အားလံုးေပါင္း ဒုစရိုက္ ( ၁၀ ) ပါးျဖစ္ပါတယ္ ။

မိစာၦဒိဌိဟာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးပါပဲ ။ အမွန္ကို အမွားထင္ အမွားကို အမွန္ထင္ အယူလြဲမွားျခင္းေၾကာင့္ ဒုစရိုက္ ( ၁၀ ) လံုးကို က်ဴးလြန္လိုက္ၾကျခင္းပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ဦးေခါင္းမီးေလာင္ ရင္၀ လွံစူးေနရင္ေတာင္ ခဏ ထားပါဦးတဲ့ ၊ မိစာၦဒိဌိကို အရင္ေပ်ာက္ေအာင္ က်င့္ပါတဲ့ ၊ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ ဦးေခါင္းမီးေလာင္ ရင္၀ လွံစူးတာဟာ တစ္ဘ၀ပဲ ေသနုိင္ျပီး အယူမွားအမွတ္မွားရင္ေတာ့ တစ္သံသရာလံုး ေသလို႕ မဆံုးေတာ့ပါဘူးတဲ့ ။

တစ္ခု ထပ္ျပီး သတိျပဳရမွာက လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သတ္လိုက္ ခိုးလိုက္ လုလိုက္ အဲ့လို လက္ေတြ႕ ဆိုးသြမ္းေနမွ အကုသိုလ္လုပ္ေနတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္ ။ တစ္ကယ္တမ္းေတာ့ ပါးစပ္က ပြစိပြစိ ဟိုေျပာ ဒီေျပာ စိတ္က ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြးနဲ႕ မသိလိုက္ မသိဖာသာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း တိုးေနတဲ့ အကုသိုလ္ေတြက ေတာင္လိုယာလို ပံုေနခဲ့ျပီးပါျပီဗ်ာ ။ ဒုစရိုက္ ( ၁၀ ) ပါးထဲက ( ၇ )ပါးဟာ ပြစိ ပြစိ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးကေန ရလာတဲ့ အကုသိုလ္ေတြပါပဲ ။

ေရွးကမာၻတစ္ခုမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ တံငါသည္မ်ိဳးရိုးမွာ လူျဖစ္ျပီး တေန႕ လူေတြ ငါးၾကီးတစ္ေကာင္ကို ထုနွက္သတ္ျဖတ္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး အားရေက်နပ္စိတ္ ျဖစ္မိခဲ့ပါတယ္တဲ့ ။ အဲ့ဒီ အကုသုိလ္ကံ အက်ိဳးေပးေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ အပါယ္ငရဲမွာ က်ခံခဲ့ရျပီး ဘ၀ဆက္တုိင္း ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာစြဲကပ္ကာ ေနာက္ဆံုး ဘုရားျဖစ္တာေတာင္မွ ရံဖန္ရံခါ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာကို ခံစားေတာ္မူရပါတယ္ ။ အေတြးေလး တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ခံလိုက္ရတာက မသက္သာလွပါဘူးဗ်ာ ။ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္ ။

အပါယ္သြားမယ့္ အကုသိုလ္ကံ ဒါတင္ပဲလား ဆိုေတာ့ မျပီးေသးပါဘူးဗ်ာ ။
အထက္က ဒုစရိုက္ ( ၁၀ ) ပါးကို
၁ ။ ကိုယ္တုိင္ျပဳလုပ္ ေျပာဆို ၾကံစည္ရင္ အကုသိုလ္ကံ ဆယ္ပါး ။
၂ ။ သူတစ္ပါးကို ျပဳလုပ္ ၾကံစည္ ေျပာဆိုေအာင္ တုိက္တြန္းရင္ အကုသိုလ္ကံ ဆယ္ပါး ။
၃ ။ သူတစ္ပါး ျပဳလုပ္ေနတာကို ခ်ီးမြန္းရင္ အကုသိုလ္ကံ ဆယ္ပါး ။
၄ ။ သူတစ္ပါး ျပဳလုပ္ေနတာကို သေဘာတူ သေဘာက်ေနရင္ အကုသိုလ္ကံ ဆယ္ပါး ။
အားလံုးေပါင္း ဒုစရိုက္ အပါး ( ၄၀ ) ရပါတယ္ ။
ဆင္းရဲသားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူေဌးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ နတ္ ျဗဟၼာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တိရစာၦန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ မဆို ဒုစရိုက္ ေလးဆယ္ကို က်ဴးလြန္ရင္ေတာ့ အပါယ္သို႕ က်မွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ဒီ ဒုစရိုက္ အပါးေလးဆယ္လံုးဟာ ျပန္ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ေတာ့ ေဒါသ ေလာဘ ေမာဟ မာန္မာနကိုပဲ ေျခခံတာပါ ။
ဒါေၾကာင့္ ေဒါသနဲ႕ ေသ ငရဲျပည္ ၊
ေလာဘနဲ႕ ေသ ျပိတၱာ ၊
ေမာဟနဲ႕ေသ တိရစာၦန္ ၊
မာန္မာနနဲ႕ ေသ အသူရကယ္ လို႕ ေဟာခဲ့တာပါ ။ဒါေၾကာင့္ ဒီေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန္မာနေတြ ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အပါယ္ေလးပါးကို မလြဲမေသ က်ေရာက္ရဦးမွာပါပဲ ။

ကဲ က်ေနာ္တို႕မွာ အပါယ္သြားရမယ့္ ကံေတြေတာ့ ေတာင္လိုယာလို ပံုေနျပီ ဒါေတြကို ဘယ္လို ေခ်ဖ်က္မတုန္းဆိုေတာ့ ဒါန သီလ သမထဘာ၀နာေလာက္နဲ႕ေတာ့ ဒီကံေတြကို ေခ်ဖ်က္လို႕ မရပါဘူးတဲ့ဗ်ာ ။

ဒါန သီလ သမထဘာ၀နာ ကို လုပ္ေနသမွ်သည္ ကံအက်ိဳးေပးကိုသာ ရျပီး ကံလမ္းသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္ ။
၀ိပႆနာဘာ၀နာ သာလွ်င္ ဥာဏ္အက်ိဳးေပးျဖစ္ျပီး ဥာဏ္လမ္းျဖစ္ပါတယ္ ။ ယေန႕ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ ဒါနလည္း ျပဳၾကတယ္ သီလလည္း ေစာင့္ၾကတယ္ သမထကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ထိုင္ၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ၀ိပႆနာဘာ၀နာကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလွမ္းေ၀းေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္ ။

မိတ္ေဆြတို႕ေရ ဒါန သီလ သမထ ကို ၾကိဳက္သေလာက္လုပ္ ၊ ေဟာဒီေျမၾကီးကေန တာ၀တိံသာထိ ေရာက္ေအာင္ ပစၥည္းေတြပံုျပီး လွဴ ၊ သီလ ကို ၾကိဳက္သေလာက္ေစာင့္ ၊ သမထကိုလည္း ၾကိဳက္သေလာက္က်င့္ ၊ ေျမလ်ိဳးမိုးပ်ံ ၾကိဳက္တာ ျဖစ္မယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အပါယ္က လြတ္ပါတယ္လို႕ ေျပာရင္ မွားတယ္တဲ့ဗ်ာ ။ လြတ္ပါတယ္လို႕ ဘယ္သူမွ အာမမခံနုိင္ပါဘူးတဲ့ဗ်ာ ။
သူ႕အက်ိဳးေပးဟာ အပါယ္လြတ္ေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ ။

ဒါန သီလ သမထ သံုးမ်ိဳးတို႕ဟာ ဘုရားမပြင့္ခင္တုန္းကလည္း ရွိပါတယ္။ ဘုရားမပြင့္တဲ့ သာသနာပမွာလည္း ရွိသလိုပဲ ဘာသာျခားမ်ား အားလံုးတို႕သည္လည္း ဒါန သီလ သမထဘာ၀နာ ကို လုပ္နုိင္ပါတယ္ ။ မလုပ္နုိင္တာကေတာ့ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ က်င့္သူသာလွ်င္ ဘုရားသာသနာ နဲ႕ မွီပါတယ္လို႕ ေျပာပါရေစဗ်ာ ။ ဒါန သီလ သမထ ကို မလုပ္ဖို႕ ေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ ။
ဒီသံုးမ်ိဳးကို အေျခခံျပီး ၀ိပႆနာဘာ၀နာ ကို က်င့္ၾကံနုိင္မွသာ အပါယ္ကေန လြတ္ေျမာက္နုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ကံအက်ိဳးဟာ အက်ိဳးေပးရွိသေလာက္ လူနတ္ခ်မ္းသာကိုရရွိျပီး အက်ိဳးေပးကုန္တာနဲ႕ အပါယ္ကို ျပန္ဆင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ေျပာရရင္ ဒါန သီလ သမထဟာ ပိုက္ဆံတစ္ရြက္နဲ႕ တူပါတယ္ ။
အဲ့ ပိုက္ဆံကို ရေအာင္ ရွာနုိင္သလို သံုးလိုက္ရင္လည္း ျပန္ကုန္သြားပါတယ္ ။
၀ိပႆနာကေတာ့ ဥာဏ္လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ပညာနဲ႕ တူပါတယ္ ။
အဲ့ ပညာကို သံုးစြဲေလေလ ပိုျပီး ထက္ျမက္ တန္ဖိုးရွိေလေလပါပဲ ။
တစ္ဘ၀သာမက သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုးပါ သံုးလို႕ မကုန္ေအာင္ အက်ိဳးေပးလွျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ နိဗၺာန္သို႕တုိင္ ပို႕ေဆာင္ေပးနုိင္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ လုပ္မွသာလွ်င္ အပါယ္ေဘးမွ စိတ္ခ်ရမယ္ လို႕ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။

ကဲ မိတ္ေဆြတို႕ေရ ေမ့ေလ်ာ့မေနပါနဲ႕ေတာ့ဗ်ာ ။ ခင္ဗ်ားတို႕ က်ေနာ္တို႕မွာ အပါယ္သြားမယ့္ ကံေတြ ပံုေနျပီဆိုတာ သတိကပ္လိုက္စမ္းပါ ။ အပါယ္မွ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကလည္း ၀ိပႆနာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ သန္႕ တည္ ပြား ဆရာ ဦးျမင့္လြင္၏ အပါယ္ပိတ္တရားမွ ေကာက္နုတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ 

အေမက

သူ႕အိပ္မက္ေတြ

ပုခက္ထဲ ထည္႕ထည္႕လဲြ

ကၽြန္ေတာ္က

သားေခ်ာ႕ေတးေတြစီးရင္း

ၾကယ္ေတြဆီ ရြက္လြင္႕

အနားသတ္မရိွတဲ႕ ေလာကထဲ

ေမ်ာလြင္႕သူ အေဖ

ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ ဘယ္မွာ ဆံုမွာလဲ ။           ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

ေရးသူ- လူထုစိန္၀င္း

ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ မနက္(၉)နာရီက ည(၉)နာရီထိ (၁)ပတ္ (၇) ဖြင့္လွစ္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့တဲ့
အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္းေလးကို က်န္မာေရး အေျခအေနအရ ရပ္နားထားခဲ့တာ
ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ႏိုင္တဲ့ ဒုကိၡတ တ
ေယာက္အဖို႔ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေနရတာ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတာပါ။ တေန႔လံုး
သူတို႔ကို စာသင္ေပးလိုက္၊ စကားေျပာလိုက္နဲ႔ ပ်င္းဖို႔ေတာင္
အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ သတင္းေထာက္ေကာင္းေတြ ျဖစ္တယ္။ တၿမိဳ႔လံုးေနရာအႏွ႔ံ ဘယ္မွာ ကားတိုက္တယ္၊
ဘယ္မွာ မီးေလာင္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို သူမ်ားေတြထက္ဦးၿပီး အျမဲသိေနရတယ္။
ေကာ်င္းသူေက်ာင္းသားေတြ မ႐ွိေတာ့ နားပင္းသြား သလို ျဖစ္သြားတယ္။
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကလည္း အျမဲမျပတ္ လာလာၿပီးေတာ့ မဖြင့္ေသးဘူးလား၊
မဖြင့္ေသးဘူးလားနဲ႔ ေမးေနၾကေလေတာ့ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ၿပီး စာျပန္သင္ခ်င္
တယ္။ ဒါေပမယ္လို႔ ဆရာ၀န္ေတြက ႏွလံုးေရာဂါ၊ အဆုတ္ပါမေကာင္းတာေၾကာင့္ စာမသင္
ေစခ်င္ဘူး။ ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္တန္းလန္း တပ္ထားရတာကိုလည္း မျဖဳတ္ေစခ်င္ဘူး။
လူနာ ျဖစ္ေတာ့လည္း ဆရာ၀န္႔စကား နားမေထာင္ခ်င္လို႔ ဘယ္ျဖစ္ေတာ့မွာလဲ။
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအဖို႔လည္း စကားေျပာေလ့က်င့္စရာ ေနရာေလး ေပ်ာက္ သြားရတာဆိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းၾကဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အျမဲမျပတ္လာၿပီး နားပူၾကတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာ
စကားေျပာသင္တန္းေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ အသင္ေကာင္း၊ အျပေကာင္း၊
ဆရာေကာင္းေတြလည္း မနည္းလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ဇယားမ႐ွိ၊
ျပဌာန္းသတ္မွတ္တဲ့ စာအုပ္မ႐ွိ၊ လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္လာ၊ ျပန္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ျပန္၊
တက္ခ်င္ သေလာက္တက္၊ အဂၤလိပ္စကားေျပာရင္ ေျပာခ်င္တဲ့စကားေျပာ၊
ေက်ာင္းသားတခါျဖစ္ၿပီးရင္ (၅) ႏွစ္တက္တက္၊ (၁၀) ႏွစ္တက္တက္၊
ႀကိဳက္သေလာက္တက္ ဆိုတာမိ်ဳးက်ေတာ့ ဘယ္မွာမွ ႐ွာလို႔မေတြ႔ၾကဘူးေလ။
အဲဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းေလးကို ျပန္ဖြင့္ထားခ်င္တယ္။ ခက္တာက မေကာင္းေတာ့တဲ့
ႏွလံုးနဲ႔ အဆုတ္။ ဒဏ္ေတြကလည္း မ်ားခဲ့ေပတာကိုး။
ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြရဲ႔ ဥဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးဟာ မနိမ့္လွပါဘူး။ အဂၤလိပ္စာ၊ အဂၤလိပ္စကားေျပာ
သပ္သပ္ေျပာမယ္ဆိုရင္ အာ႐ွတိုက္မွာ အိႏၵိယသားေတြကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ ေၾကာက္စရာ
မလိုပါဘူး။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးလံုးကို ျခံဳေျပာတာပါ။ တဦးခ်င္းယွဥ္လို႔ သူတို႔က
သာမ်ိဳးေတြေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ ျမန္မာလူငယ္ေတြ အသံထြက္မွန္ေအာင္ သင္လို႔မရဘူး
ဆိုတာ မ႐ွိပါဘူး။ ျမန္မာစကားသိတ္မပီတဲ့ ႐ွမ္းပအို႔၀္ ဦးပဥၨင္းေလးေတြေတာင္
အဂၤလိပ္စကား က်ေတာ့ ပီပီသသ ေျပာႏိုင္႐ြတ္ႏိုင္ၾကတာပါ။
အဂၤလိပ္စာသိတ္ေကာင္းတဲ့ အိႏၵိယသား ေတြကလည္း "၀ဲရီးဂြတ္" ကို ေပ်ာက္ေအာင္
မေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ဘြဲ႔ယူထားတဲ့ ဂ်ပန္တေယာက္ကို Thank You
တို႔၊ Thirty တို႔လို အသံမ်ိဳး ပီသေအာင္ ႐ြတ္ခိုင္းဖို႔ အေတာ္ခက္ပါတယ္။
ဆရာေ႐ွ႔မွာ ပီေနေပမယ္လို႔ ကြယ္ရာေရာက္သြားတာနဲ႔ "ဆိုင္းက်ဴး" "ဆာတီး" လို႔
အသံထြက္လာတာပါပဲ။ အဂၤလိပ္စာတတ္တယ္လို႔ ၀င့္၀ါေမာက္မာတတ္တဲ့
စင္ကာပူတ႐ုတ္ေတြရဲ႔ "စင္းဂလိပ္" စကားကို အဂၤလိပ္ေတြ၊ အေမရိကန္ေတြ
နားမလည္ၾကလို႔ အဂၤလိပ္စကားစစ္စစ္ ေျပာတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္လို႔
လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္ယုကေတာင္
သတိေပးခဲ့ေသးတာေလ။
ျမန္မာေတြ မညံ့ပါဘူး။ အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ့ အေလ့အက်င့္ မ႐ွိလို႔သာ ႏႈတ္ဆြံ႔ေနတာပါ။ မေျပာမျဖစ္ ေျပာကို
ေျပာရမယ့္အေျခအေနမ်ိဳးႀကံဳရင္ တဖက္သား ေကာင္း ေကာင္းနားလည္ေအာင္
ေျပာႏိုင္စြမ္းၾကပါတယ္။ ႏႈတ္ဆြ႔ံတာ ေပ်ာက္သြားရင္ ေျပာတတ္ဆို တတ္
ျဖစ္လာၾကတာပါပဲ။ ႏႈတ္ဆြ႔ံတာေပ်ာက္ေအာင္ အေလ့အက်င့္ မ်ားမ်ားလုပ္ဖို႔
လိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားေ႐ွ႔မွာ သိမ္ငယ္စိတ္ျဖစ္တာကို
ေဖ်ာက္ပစ္ရမယ္။ ႏိုင္ငံျခားသား တေယာက္ ျမန္မာစကား မပီကလာ ပီကလာ
ေျပာေနတာေတြ႔ရင္ ပ်က္ရယ္ျပဳ ႐ႈတ္ခ်ပစ္လိုက္ ပါသလား။ မျပဳတဲ့အျပင္
ျမန္မာစကား ႀကိဳးစားေျပာေနတာကို သေဘာေတာင္ က်မိတယ္ မဟုတ္လား။
ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း အလားတူပါပဲ။ နိုင္ငံျခားသားတေယာက္က သူတို႔
ဘာသာစကားကို ႀကိဳးစားေျပာေနတာေတြ႔ရင္ သေဘာက် ေက်နပ္ၾကတာပါပဲ။ ကိုယ့္ဘာသာ
စကားမွ မဟုတ္တာပဲ။ မိခင္ဘာသာစကားလို ဘယ္ပီပါ့မလဲ။
ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ႀကီး ကိုဖီအာနန္ မိန္႔ခြန္းေျပာတာ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းေတြက
ခန္႔ညာလွပၿပီး အဆင့္ျမင့္ပါေပတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလသံက ေတာ့ "အဖ႐ို" (Afro)
ေလသံပါပဲ။ အေမရိကန္ ေလသံမေပါက္ပါဘူး။ "အဖ႐ို" ေလသံမို႔ နားမလည္ဘူး
မ႐ွိပါဘူး။ အေမရိကန္သမတေရာ၊ အဂၤလိပ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေရာ၊ ျပင္သစ္သမတနဲ႔
႐ု႐ွေခါင္းေဆာင္ႀကီးေရာ နားလည္ၾကပါတယ္။ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္
လုပ္ေနၿပီး အဂၤလိပ္စကားကို "အဖ႐ို" ေလသံနဲ႔ ေျပာရေကာင္းလားလို႔
အျပစ္မတင္ပါဘူး။ အဖရိကသားက "အဖ႐ို" ပဲ ေလသံထြက္မွာေပါ့လို႔ နားလည္ၾကပါတယ္။
ဂ်ာမန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေျပာတဲ့ အဂၤလိပ္စကားသံက ဂ်ာမန္သံၾသၾသႀကီး ထြက္တာပါပဲ။
အဲဒီေတာ့ ငပိစားတဲ့ ျမန္မာဟာ ငါးပိအဂၤလိပ္စကားေျပာတာ ဘာ႐ွက္စရာ ႐ွိသလဲ။ အသံမွန္မွန္
ထြက္တတ္လို႔ သူတပါးနားလည္ရင္ ၿပီးေရာမဟုတ္လား။ ဘိုသံ ေပါက္ခ်င္လြန္းလို႔
ဇြတ္အတင္းႀကီး လိုက္တုေနတာကမွ တကယ္ေတာ့ ႐ွက္စရာ ေကာင္းတာပါ။ တုတာက
တုတာပါပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ အစစ္ျဖစ္မလာပါဘူး။
အဂၤလိပ္စကားကို အေမရိကန္က အေမရိကန္ "ေလ" နဲ႔ ေျပာမွာပဲ။
ဂ်ာမန္ကလည္း အဂၤလိပ္စကားကို ဂ်ာမန္ "ေလ" နဲ႔
ေျပာမွာပဲ။ အဂၤလိပ္ဘုရင္မရဲ႔ ထီးေတာ္ရိပ္ေအာက္မွာ ေနတဲ့ စေကာ့လူမ်ိဳးကလဲ
အဂၤလိပ္စကားကို စေကာ့တို႔ ေတာင္ေပၚ "ေလ" နဲ႔ ေျပာမွာပါပဲ။ ဒါကဲ့ရဲ႔စရာလား။
လန္ဒန္က အဂၤလိပ္စကား နဲ႔ မန္ခ်က္စတာက အဂၤလိပ္စကားေတာင္မွ
ေလယူေလသိမ္းတူၾကတာမွ မဟုတ္တာ။
ျမန္မာပါးစပ္က ျမန္မာသံပဲ ထြက္မွာေပါ့။ ဒါကို ဘယ္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးကမွ သေရာ္ေျပာင္ ေလွာင္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ရဲရဲသာ ေျပာစမ္းပါ။ ေလးငါးဆယ္ရက္အတြင္း ႏႈတ္သြက္ လွ်ာသြက္
ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြေပ်ာက္ၿပီး ႏႈတ္ဆြ႔ံေနတာ
လည္း လံုး၀ေပ်ာက္သြားမွာပါ။
ျမန္မာတို႔ဟာ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ႏွစ္ရာနဲ႔ခ်ီ ေနခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္ေလေတာ့၊ ဒီေန႔ထိ မ်က္ႏွာျဖဴျမင္ရင္
ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျဖဴပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းကေလးငံု႔ၿပီး စကားေျပာေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ္ ေတ႔ြေနရတဲ့ မ်က္ႏွာျဖဴဟာ ပညာတတ္လား၊ အမိႈက္က်ံဳးတဲ့ ျမဴနီစပယ္
အလုပ္သမားလား၊ ႏြားသတ္တဲ့ အမဲသားသည္လားဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ေလ့ မ႐ွိၾကပါဘူး။
ဒီေန႔ လခ သိန္းနဲ႔ခ်ီယူတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ သင္တယ္ဆိုတဲ့
ေက်ာင္းႀကီးေတြမွာ ကိုယ့္သား သမီးေတြကို ထားၿပီး၊ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားေနတဲ့
ျမန္မာမိဘေတြသိဖို႔ ေျပာျပခ်င္တဲ့ အခ်က္တခ်က္ ႐ွိပါတယ္။
အဲဒီအခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔ေက်ာင္းေတြမွာ လာသင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားတိုင္း ဟာ
စာသင္တတ္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ား မဟုတ္ၾကဘူး ဆိုတာပါ။ တျခားအေၾကာင္း
ကိစၥမ်ိဳးနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ၾကာၾကာေလး ေနခ်င္တဲ့အတြက္ ေနထိုင္ခြင့္ရေအာင္
အလုပ္တခု ၀င္လုပ္ေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ေနၾကတာပါ။ တခ်ိဳ႔ဆို စာလံုး၀
မသင္တတ္ၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႔ ဘာဘြဲ႔၊ ဘာဆရာျဖစ္လက္မွတ္မွ မ႐ွိၾကပါဘူး။
ကိုယ္တိုင္ အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္း ဖြင့္ထားတာ ျဖစ္ေလေတာ့ အဲဒီလို
၀င္လုပ္ခ်င္လို႔ အလုပ္ခန္႔ေပးပါ၊ ခန္႔စာေရးေပးပါဆိုၿပီး လာေျပာတာေတြ
အမ်ားႀကီးၾကံဳဖူးလို႔ သိေနတာပါ။
အသားျဖဴျဖဴ၊ အသား၀ါ၀ါျမင္တိုင္း ေအာက္က်ိဳ႔ခ်င္တဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြသာ ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္စမ္းပါ။ ျမန္မာေတြ
မည႔ံ့ပါဘူး။ ဆိုက္ကားဆရာေတာင္ ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ေတြနဲ႔
အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ဆက္ဆံႏိုင္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါ ဂ်ပန္ေတြ ထက္၊
ယိုးဒယားေတြထက္ ကိုးဆယ္ဆ သာတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တာေပါ့။ ျမန္မာေတြမွာ ခက္ေနတာက
သိမ္ငယ္စိတ္ပဲ။ သိမ္ငယ္စိတ္ဆိုတာ "အငံု႔စိတ္" ပဲ။ အားေတာ့နာပါတယ္။
ရင့္သီးလြန္းလို႔ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီစကားကို သံုးေျပာမွ
ပိုၿပီးထိေရာက္၊ ပိုၿပီး သေဘာေပါက္မွာမို႔ ေျပာခြင့္ျပဳပါ။ ေစတနာနဲ႔
ေဒါမနႆေၾကာင့္ ရင့္ရင့္သီးသီးေျပာမိတာလို႔ လက္ခံေပးပါ။ အငံု႔စိတ္၊
သိမ္ငယ္စိတ္ဆိုတာ "ကၽြန္စိတ္" ကို ယဥ္ေအာင္ေျပာတာပါ။ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာပဲ
ႏွစ္ေပါင္း (၆၀)နီးပါၿပီ။ ကၽြန္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ဖို႔ ေကာင္းပါၿပီ။
ကိုဖီအာနန္လို ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ႀကီးတေယာက္ေတာင္မွ အဂၤလိပ္စကားကို "အဖ႐ို" သံနဲ႔ ေျပာေနေသးတာပဲ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတေယာက္က "ငါးပိအဂၤလိပ္" ေျပာတာ
ဘာ႐ွက္စရာ ႐ွိလဲ။ အသံထြက္မွန္မွန္နဲ႔ တဖက္သား နားလည္ေအာင္ ေျပာတတ္ဖို႔
လိုရင္းပဲ မဟုတ္လား။


လူထုစိန္၀င္း။

ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားတဲ့ ပဲြခင္းတစ္ခုမွာ မိခင္တစ္ဦးက ၃ႏွစ္သား ကေလးငယ္ကို
ေရာင္စံု မိုးပ်ံပူစီေဖာင္းတစ္လံုး ဝယ္ေပးခဲ့တယ္။ ကေလးငယ္က ပူစီေဖာင္းက
ၾကိဳးေသးေလးကို ကိုင္ျပီး ပဲြခင္းထဲမွာ ခုန္ခြ ခုန္ခြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
ပဲြခင္းထဲမွာ ေျပးလႊားကစားရင္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ လက္ထဲက ပူစီေဖာင္း
လြတ္သြားခဲ့တယ္။

ရုတ္တရက္မို႔ ကေလးငယ္က အံ့ၾသတုန္လႈပ္ျပီး ေကာင္းကင္ေပၚ တက္သြားတဲ့
ပူစီေဖာင္းကိုၾကည့္ျပီး ႏွေျမာတသနဲ႔ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါကို
ထက္ျမက္တဲ့ မိခင္ကျမင္ေတာ့ သားေရွ႕ထိုင္ခ်ျပီး ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အသံနဲ႔
"သားေရ.. ၾကည့္စမ္း ပူေဖာင္းရဲ႕ေမေမက ပူေဖာင္းကေလးကို ထမင္းစားျပန္ဖို႔
ေခၚသြားျပီ.. သား လက္ျပ ႏႈတ္ဆိတ္လိုက္ေလ" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ထူးျခားဆန္းသစ္တဲ့ မိခင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းတာေတြကို သားတဒဂၤ
ေမ့သြားခဲ့ျပီး အျမင့္ေပၚ ပ်ံတက္သြားတဲ့ ပူစီေဖာင္းကို
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနခဲ့တယ္။ ပါးစပ္မွာလည္း "တာ့တာ.. တာ့တာ" နဲ႔ ဝဝကစ္ကစ္
ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ လင္းလက္တ့ဲ အေပ်ာ္ေတြ သမ္းေနခဲ့တယ္။

ဒီျမင္ကြင္းက ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္စိကေနတစ္ဆင့္ ရင္ထဲကို စူးစူးနစ္နစ္
ထုိးဝင္ခံစားေစခဲ့ပါတယ္။

မိခင္က အခက္အခဲကို ကယ္ဆယ္လိုက္ရံုမက ဝမ္းနည္းစိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ဘက္
မသိမသာ ေျပာင္းေရြ႔လိုက္ျပီး က်န္းမာတဲ့အျမင္ကို သားရင္ထဲ
အေရာက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္။

တစ္ကယ္ေတာ့ ဘဝမွာျဖစ္ပ်က္တဲ့ ျပႆနာ အခက္အခဲကိစၥေတြလည္း
ေျဖရွင္းပံုမမွန္ခ့ဲရင္ အဆိုးဘက္ ပိုေရာက္ျပီး ျပႆနာကို
ၾကီးထြားေစႏိုင္ပါတယ္။

အကယ္၍ ပူစီေဖာင္း ပ်ံတက္သြားတဲ့ တခဏမွာ မိခင္က " မငိုနဲ႔ သား.. မငိုနဲ႔
ေမေမေနာက္တစ္လံုး ဝယ္ေပးမယ္" လို႔ ေျပာခဲ့ရင္ သားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ "ကိုယ္
အမွားလုပ္ခဲ့မိရင္ လူၾကီးေတြက တာဝန္ယူလိမ့္မယ္၊ လူၾကီးေတြက ဖာေထးေပးမယ္၊
အေလွ်ာ္ေပးမယ္" ဆိုတဲ့ အေတြးမွားမ်ဳိး ဝင္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလိုအေတြးမွားက အက်င့္တစ္ခုလို သူရင္မွာ ခိုေအာင္းေနလိမ့္မယ္။

အကယ္၍ မိခင္က " အာ.. ၾကည့္စမ္း.. ဒီေလာက္ေတာင္ တံုးရသလား?
ပူေဖာင္းတစ္လံုးကိုေတာင္ ျမဲေအာင္ မကိုင္ႏိုင္ဘူးလား" လို႔ ဆူပူခဲ့ရင္
ကေလးငယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့လာျပီ ဒါေလးေတာင္
ငါမလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြ ဝင္သြားႏိုင္ပါတယ္။

အကယ္၍ မိခင္က "ဟင္း.... ပူေဖာင္းေရာင္းတဲ့လူ သြားလိုက္ျပီ။ သားကို ေမေမ
ေနာက္တစ္လံုး ဝယ္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး" လို႔ သက္ျပင္းခ် ျငီးျငဴခဲ့ရင္
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အခက္အခဲနဲ႔ ၾကံဳလာတဲ့အခ်ိန္ ကေလးငယ္မွာလည္း
စိတ္ပ်က္ျငီးျငဴ၊ လက္ေလ်ာ့မႈေတြ မ်ားလာတတ္ပါတယ္။

အေပၚက မိခင္လို အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ထီထြင္ဆန္းသစ္မႈအသစ္နဲ႔ ကေလးငယ္ရဲ႕
ဝမ္းနည္းေနတ့ဲအာရံုကို အေဝးသို႔ လြင့္စင္သြားႏိုင္ေအာင္
ဆဲြေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလို ကေလးငယ္ရဲ႕ ေတြးေတာလိုစိတ္ကို
တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါ
တယ္။

အဲဒီအျပင္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ေမေမထမင္းစားေခၚလို႔ သူျပန္သြားတယ္ဆိုတဲ့
မိခင္စကားကို နားေထာင္တဲ့ ကေလးတစ္ဦးအျဖင့္ ကေလးငယ္ကို
လွပတဲ့အေတြးဝင္ေစခဲ့ပါတယ္။

အဆိုးကို အေကာင္းေျပာင္းတာမွန္ေပမယ့္ အဲဒီအေျပာင္းအလဲၾကားမွာ
အက်ဳိးရွိတဲ့ အေတြးေလးေတြ၊ ဆန္းသစ္မႈေတြလည္း လိုအပ္ပါတယ္။
အျမဲတမ္း ရွိေနပါတယ္


လူတစ္ခ်ဳိ႕ ကိုယ့္ဘဝထဲ ဝင္လာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕က ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
ထြက္ခြါသြားၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ခဏေလး ရပ္နားေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕က
ၾကာၾကာရပ္နားျပီး ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရင္ဘတ္မွာ
လွပတဲ့ အမွတ္တရေျခရာေတြ ထြင္းရစ္ခဲ့ၾကတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အတြက္ ဂုဏ္ယူၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သတိရၾကတယ္၊ ဂရုစိုက္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က အခက္အခဲ တြင္းနက္ထဲ ကိုယ္ျပဳတ္မက်ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္ကူညီခဲ့တာကို ေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က အရာရာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ဖို႔ ကိုယ့္ကို ဆုေတာင္းေပးၾကတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို အကာအကြယ္ေပး ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီေလာကမွာ ကိုယ္အသက္ရွင္ ရွိေနမွန္း အသိအမွတ္ျပဳေပးတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးႏိုင္ဖို႔ ဆႏၵရွိေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူျပီး ေပြ႔ဖက္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က သူ႔အတြက္ ကိုယ္ဟာ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္လို႔ ထင္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သိပ္မေအး၊ သိပ္မပူဘဲ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနႏိုင္ဖို႔
ေမွ်ာ္လင့္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အေၾကာင္းကုိ ေတြးျပီး ျပံဳးေနတတ္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔သာဆိုရင္ ဘာမဆို ရင္ဆိုင္ရဲသတဲ့။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရဲ႕ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္မႈကို အားက်တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ပုခံုးထက္မွာ ခိုမွီနားေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ အေပ်ာ္ေတြ မွ်ေဝခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရဲ႕ခြင့္လြတ္ျခင္းကို ေတာင့္တေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္ခြင့္လြတ္လိုက္လို႔ ေပ်ာ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရယ္ေမာေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္နဲ႔ေတြ႔ရဖို႔ အခ်ိန္ေတြကို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို မွတ္မိေနျပီး သူ႔တို႔ေဘးမွာ ကိုယ္အျမဲ ရွိေနေစခ်င္ခဲ့တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ကိုေတာင္ တန္ဖိုးထားတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုယ္ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုသူဘယ္ေလာက္ ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ သူ႔အိပ္မက္ကို မွ်ေဝခံစားေစခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ ရွိေနတဲ့အခါ အခ်ိန္ကို ရပ္တန္႔ထားခ်င္ခဲ့တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က သူ႔ကိုကိုယ္သတိထားမိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ေၾကာင့္ တစ္ညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔အတူ အျမဲတမ္း ရွိေနခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႔ထားခ်င္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကုိယ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို ပိုနားလည္ခ်င္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈကို လိုေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီစာကိုဖတ္ျပီး ၾကည္ႏူးေနတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က မ်က္ရည္ဝဲေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ဆီက ဒီလိုအီးေမးလ္မ်ဳိးကို ေမွ်ာ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္အားေပးတာကို လိုအပ္ေနတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကို အားေပးေနတယ္။
တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္ေမ့ေနခဲ့ျပီလား...!
တစ္ခါတေလမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔အားငယ္ေနခဲ့ျပီလား..!
တကယ္ေတာ့ အျမဲတမ္း ကိုယ့္ကို ဂရုစိုက္၊ အေလးထားတဲ့လူေတြက ကိုယ့္ေဘးမွာ
ရွိေနျပီးသားပါ...

ဒီလိုစာပံုစံမ်ဳိးေတြ အင္တာနက္ေပၚမွာ ဖတ္ဖူးၾကမွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္ခ်ဳိ႕က ဖတ္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနလို႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။

ေက်ာင္းေဟာင္း- စင္ကာပူမွာရွိတဲ့ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကတည္းက တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း (မူရင္းေရးသူမွ အမည္ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိပါ) မွာ သရဲေျခာက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြဟာ ေခ်ာက္ျခားစရာအသံေတြၾကားခဲ့ရတယ္လို႔ သတင္းပို႔ၾကျပီး
ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြကလည္း ညအခါမွာ အလင္းေရာင္ေတြ
ျဖာေနတာျမင္ရေၾကာင္းေျပာၾကပါတယ္။ ေကာလဟာလေတြထဲမွာ ပိတ္ထားရတဲ့
အိမ္သာအေၾကာင္းလဲပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီအိမ္သာရဲ႕ၾကမ္းျပင္မွာ ဖ်က္မရတဲ့
ေသြးကြက္ေတြရွိတယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ညတိုင္း
အျဖဴေရာင္မိန္းမတစ္ေယာက္
အိမ္သာထဲမွာငိုေနတာကို ၾကားရျမင္ၾကရတယ္ေျပာပါတယ္။ အခုတေလာမွာေတာ့

အဲဒီအေဆာက္အအံုကို ျဖိဳခ်လိုက္ျပီးျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

Bedok က အိမ္ခန္းေတြ- Bedok Reservoir

မွာရွိတဲ့တိုက္ခန္းတြဲေတြဟာ လူမေနေတာ့ေပမယ့္ ခုထိရွိေနတုန္းပါ။

(ေလ့လာခ်င္ေသာ္ရအိ) အခန္းတစ္ခုမွာ တစ္အိမ္သားလံုးသတ္ေသသြားၾကတာရွိျပီး
ေနာက္လူတစ္ေယာက္ဟာလည္း ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ သရဲေၾကာင့္
အသက္ဆံုးရွံဳးသြားတာရွိပါတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ
အဲဒီနားကလူေတြဟာ ညဘက္မွာ လူမေနတဲ့အခန္းေတြဆီက အလင္းေရာင္ေတြကိုေတြ႕ရတယ္လို႔
ဆိုၾကပါတယ္။

သခ်ီဳင္း- စင္ကာပူမွာရွိတဲ့သခ်ိဳင္းတစ္ခုမွာ
ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေတြၾကံဳၾကရပါတယ္။ ျဖတ္သန္းသြားသူအခ်ိဳ႕ဟာသခ်ိဳင္းကေန
ေခၚသံေတြၾကားၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ သခ်ိဳင္းမွာ တ၀ဲလည္လည္ သြားေနတဲ့
သရဲေတြကိုျမင္ရေၾကာင္းသတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ ကန္ေတာ့ထားတဲ့
မုန္႔ေတြစားစရာေတြမွာ သြားရာေတြေတြ႕ရေလ့ရွိပါတယ္။

လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေခါက္သံေတြကိုၾကားရပါတယ္။ ေၾကာင္ေတြေခြးေတြကလည္း

သခ်ိဳင္းကုန္းဘက္ကိုလွည့္ျပီး ေဟာင္တာ ေအာ္ၾကတာေတြေတြ႕ၾကရပါတယ္။

အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို အခုအခ်ိန္အထိၾကံဳရတုန္းပဲ ဆိုပဲ။

ခ်န္ဂီ beach- အဲဒီမွာကေတာ့ ဂ်ပန္ေခတ္က
သတ္ခံရတဲ့ တရုတ္သရဲေတြေျခာက္ေလ့ရွိပါတယ္တဲ့။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြဟာ
ငိုသံနဲ႕ေအာ္သံေတြၾကားရေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။

ေခါင္းျပတ္ေတြဟာ ေရြ႕လ်ားသြားလာေနေၾကာင္း ေခါင္းမပါတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာေတြဟာ

ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက ္ေလွ်ာက္သြားေနၾကတာကို ျမင္ရတယ္လို႔လဲ ေျပာၾကပါတယ္။

ေက့စ္ေတြထဲမွာ သတ္ျဖတ္ျခင္းေၾကာင့္က်န္ခဲ့တဲ့ေသြးကြက္ေတြကို ျမင္တဲ့သူတစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္ပါေသးတယ္။

ခ်န္ဂီၤက beach houses ေတြ-

မိသားစုေတြဟာ သူတို႔အားလပ္ရက္ေတြမွာ ကမ္းေျခကို လာျပီး ေနထိုင္ဖို႔

ငွားရမ္းေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႔ ေတြကေတာ့ ကံဆိုးသူေတြပါ။

သရဲအေျခာက္ခံရလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ကို တစ္စံုတေယာက္က

ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေရခ်ိဳးေနရင္း

မျမင္ရပဲပါးရိုက္ခံရပါတယ္။ :Dလူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ မိန္းမေတစ္ေယာက္ရဲ႕ငိုသံကို ၾကားၾကရပါတယ္။ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြအဆိုအရေတာ့

တံခါးေတြဟာ မရပ္မနား ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ သရဲပူးခံရျခင္းနဲ႕
သရဲကိုျမင္ရျခင္းေတြလည္းပါ၀င္ပါတယ္။
ေျဖရွင္းႏိုင္စြမး္မရွိေသးတဲ့အဲဒီကိစၥေတြဟာ ဒီေန႔အထိ ျဖစ္ေနဆဲပါ။

East Coast ကမ္းေျခ-
အဲဒီကမ္းေျခမွာကေတာ့ လွည့္လည္သြားလာေနတဲ့ သရဲေတြေျခာက္ေလ့ရွိပါတယ္။
ကမ္းေျခမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့လူေတြဟာ တစ္ခါတရံမွာ အျဖဴေရာင္
အဆင္းရွိတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုျမင္ၾကရပါတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့
အသံဗလံေတြၾကားရေၾကာင္းလဲ သတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ အဲဒီပင္လယ္မွာ

လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေရနစ္ေသဆံုးဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညအခါ ေရကူးျခင္း

ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္သြားျခင္းတို႔ျပဳမယ္ဆိုရင္ သတိထားသင့္ပါေၾကာင္း။ :P

MRT ဘူတာရံုမ်ား- တစ္ခ်ိဳ႕ stations

ေတြဟာ သရဲေျခာက္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးရထားမွာ

စီးနင္းတဲ့လူအခ်ိဳ႕ဟာ အဲဒီ stations ေတြမွာ ေခါင္းမပါတဲ့လူေတြ

လမး္ေလွ်ာက္ေနတာ ကိုျမင္ၾကရတယ္လိုၾကပါတယ္။ ရယ္သံေတြနဲ႕

အသံေတြကိုၾကားရေၾကာင္းလည္း သတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ သရဲေျခာက္တယ္လို႔

နာမည္ၾကီးတဲ့ station ေတြကေတာ့ Bishan, Braddell, Newton, Novena, Toa

Payoh, Tanjong Pager နဲ႕ Jurong East တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။         ။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေျခခံျပီး လက္ထပ္ျခင္းအေၾကာင္းတရားအျဖစ္ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ ေတြမွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အေကာင္းဆံုး မိတ္ေဆြေကာင္း အေနနဲ ဘ၀ရပ္တည္ ရွင္သန္ေနသမွ်တေလွ်ာက္ ေကာင္းဆိုးအတူ ၇င္ဆိုင္မွဳမ်ားအတြက္ ေရြးခ်ယ္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။တြဲလက္မ်ားထာ၀ရ ေအးခ်မ္းတည္ျမဲေစဖို ့ သတိျပဳစရာအနည္းငယ္မွ် ဆင္ျခင္မိရံုေလးနဲ ဘ၀မွာ  အေက်နပ္ဆံုးသူမ်ားျဖစ္ခြင့္ရေစတာကို အေမရိကန္ မစ္ခ်ီကန္တကၠသိုလ္မွ လူမူေရးေလ့လာစံုစမ္းမွူမ်ားျပဳေစျပီး အခုလိုရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ 

အရင္းႏွီးဆံုးသူေတြ
အရင္းႏွီးဆံုးသူေတြျဖစ္ၾကေပမဲ့ နားအလည္ႏိုင္ဆံုးသူေတြျဖစ္ေနဖို ့ အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြ  ကအစလ်စ္လ်ဳရွူလို ့မျဖစ္ပါဘူး အိ္မ္မွူကိစၥေတြ မႏိုင္မနင္းျဖစ္ေနခဲ့ရင္ႏိုင္သေလာက္ကူညီေပး ပါ မခြဲျခားပါနဲ အတူသြားရမယ္ကိစၥေတြမွာ အလွျပင္မျပီးလို ့ဖုန္းေျပာေနရလို အိမ္ကလူေတြကို ၾသ၀ါဒေခၽြေနရလို ့ ေစာင့္ေနရတဲ့ အၾကိမ္ေတြမမ်ားပါေစနဲ ့ အတူေန ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ကို ၾကီးၾကီးမားမား ထိခိုက္ေစတဲ့ အေသးအဖြဲေလးေတြျဖစ္ပါတယ္။   အၾကိမ္မ်ားစြာစုမိလာတဲ့အခါ ရွင္းျပရခက္တဲ့ မသိစိတ္မွာ နာက်င္မွူေတြျဖစ္ေစပါတယ္။

ေ၀းသြားမွာစိုးတယ္
လက္မထပ္ခင္ကၾကီးျပင္းေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဖက္မိသားစုု ေနထိုင္ပံုနဲ ့ လက္ရွိဘ၀ကိုခ်ိန္ထိုးျပီး စံသတ္မွတ္ေျပာဆိုတာမ်ိဳးႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္ပံုစံခ်တာမ်ိဳးေတြေရွာင္ၾကဥ္ပါ ။ မတူညီမွူေတြအမ်ားၾကီး ကို အတင္းပံုစံရိုက္သြင္းတာနဲ ့တူျပီး ႏွစ္ေယာက္ၾကား ကနားလည္မွူေတြေဆြးေျမ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစတယ္ ။အနီးဆံုး က အေ၀းဆံုးလူေတြျဖစ္လာေစတယ္။စဥ္းစားမွူတိုင္းမွာ အိမ္ေထာင္သာယာေရးကို ဦးတည္ျခင္းက ႏွစ္ဦးၾကားရိုးအီ သြာျခင္းမရွိေအာင္ အသစ္အဆန္းေတြျဖစ္လာေစတယ္။

အရာရာမင္းပါ
ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ေတြက အိမ္ေထာင္ ေရးအတြက္ အတိုက္အခံျဖစ္မလာပါေစနဲ ့။ဘ၀ရဲ့တစ္ကိုယ္ေရရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ အိမ္ေထာင္ ေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာ အခ်ိဳးက်ပါေစ။ရည္မွန္းခ်က္နဲ ့ လက္ေတြ ့အိမ္ေထာင္မွူဘ၀ကို ႏွိူင္းယွဥ္ဦးစားေပး စရာရွိလာတဲ့အခါ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ ကိုဦးစားေပးပါ မိသားစုႏွင့္အတူ
ရယူႏိုင္တဲ့ ရည္မွန္း ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္မွူေတြကိုဖန္တီးၾကိဳးစားပါ။

သူေပ်ာ္သြားျပီ
ႏွစ္ဦးၾကားခ်ီးေျမွာက္မွူ အျပန္အလွန္ရွိပါေစ ။ တစ္ဦးရဲ့ေအာင္ျမင္မွူကိုတစ္ဦးကေစာင့္ၾကည့္ခ်ီးမြမ္းဖို ့အသင့္ရွိပါ ။ အဆိုးဆံုးေတြၾကံဳခဲ့ရင္လည္း ေက်ာ္လႊားႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္ ေပးပါ ။ တစ္ဦးကိုခ်ီးမြမ္းလို ့ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္သြားတာကို ျမင္ရတဲ့ က်န္တစ္ဦးမွာအစားထိုးမရ ရွာေဖြလို ့မရတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မွူျဖစ္ေစတာကို ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀တစ္ခုအတြက္ လက္ေတြ ့စမ္းသပ္ၾကည့္ပါ ။ခ်စ္တဲ ့သူတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ေစလိုတတ္တဲ့ သဘာ၀အရ ဘ၀ရဲ့ေက်နပ္မွဳနဲ ့ခြန္အားေတြ တိုးပြားေစပါတယ္။

နားေထာင္ေပးပါ
ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ ့အခ်ိန္တစ္ခုကို အလုပ္အားလံုးေဘးခ် ေခါင္းထဲကထုတ္ျပီး ေအးေအးသက္သက္သာ စကားေျပာဆိုပါ။ တစ္ေယာက္ေျပာစကားကုိ တစ္ေယာက္က ဂရုစို္က္နားေထာင္ေပးပါ။ ႏွစ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေထာက္ခံေဆြးေႏြးျပီး မႏွစ္သက္တာေတြကိုေတာ့ဟာသေႏွာ ျပီးေပ်ာ္ရႊင္စရာ အျဖစ္မွပိုမိုရင္းႏီွးမွဴ ရယူပါ။(ေလွာင္တာမ်ဳိးေတာ့ အျဖစ္ပါေစနဲ ့။ေခ်ာ့ရခက္တတ္တယ္။)အေျခအေနတစ္ခု သို ့ေျပာင္းလဲလိုျခင္း ရန္စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္း စရာလိုအပ္လာပါက ၾကည္ႏူးစရာ စကားလံုးမ်ားအျဖစ္ေသာ "မင္း ကို ခ်စ္တယ္ " ကဲ့သို ့ေသာ အသံုးအႏံွဴးမ်ားကို ေလးေလးနက္နက္ သံုးစြဲပါ။ထူျခားမွဳ က လက္ေတြ ့သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

အတူတူရွိေနမယ္
ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ရွိသူမ်ားမွသာ ေပ်ာ္ရႊင္မွူနဲ ့ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့ျပႆနာေတြ ရယူ ရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္ဆိုတာ သတိရပါ။ မတည့္အတူေနဘ၀မ်ိဳးရွိသူေတြမွာ ေန ့စဥ္ဘ၀ရပ္တည္ေရးတာ၀န္မ်ားအျပင္ လူမူေရးျပႆနာမ်ားပါ ၀န္ပိမွူျဖစ္လာေစပါသည္။အတူေနသူႏွစ္ဦး နီးကပ္တဲ့စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္မွဳမ်ားက တစ္ဦးစိတ္မခ်မ္းသာမွူကတစ္ဦးကို သက္ေရာက္ေစတတ္တာေၾကာင့္ ဆက္ဆံေရး မေျပလည္တာေတြက အက်ိဳးမဲ့အခ်ည္းအႏွီးအသြင္ေဆာင္တဲ့ ဘ၀ေန ့စြဲေတြရွိလာပါလိမ့္မယ္ အိမ္တြင္းျပႆနာနဲ ့အိမ္ျပင္အခက္အခဲႏွစ္ခု ရွိလာရင္ အိမ္တြင္းေရးရွင္းျပီးမွ ျပင္ပျပႆနာ ကို ႏွစ္ဦးလက္တြဲရင္ဆိုင္ပါ ။ ဒီအတြက္စိတ္ဓါတ္ၾကံခိုင္္သူမ်ားျဖစ္ပါေစ ။ဘ၀စိန္ေခၚမွူေတြကို ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ အေဖာ္မြန္ေကာင္းႏွင့္အတူ လက္တြဲျပီး အေကာင္းဆံုးေျဖရွင္းပါ ။  ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳမ်ားက ရရွိလာတဲ့ ေအာင္ျမင္မွဳေတြကို ႏွစ္ဦးသား ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ဆို တာနဲ ့အျပန္အလွန္အသိအမွတ္ျပဳပါ။ ေအာင္ျမင္မွူေတြကို အတူတစ္ကြစားသံုးပါ။

စစ္မွန္ေသာ နွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀မွ ေပးစြမ္းလာေသာ ေက်နပ္ေပ်ာ္၇ႊင္ျခင္းမ်ားႏွင့္ အတူ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးလိုလားေဆာင္၇ြက္ ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလ်က္..... 

''အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္''

ဒီ့ထက္ပိုေကာင္းတဲ့အခ်စ္ ရွိႏိုင္ေသးတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။
အခုလက္ရွိပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အခ်စ္ကအေကာင္းဆံုးပါ။

အသက္ငယ္ေသးတယ္ ေနာက္က်မွအိမ္ေထာင္ျပဳလည္းရတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။
အခ်စ္က အသက္အရြယ္ကို ေစာင့္လိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး။

အကြာအေဝးေၾကာင့္ အခ်စ္ကို လက္လြတ္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔။
အခ်စ္က ကိုယ္နဲ႔အတူ ရထား၊ ေလယာဥ္စီးလို႔ရပါတယ္။

ေငြေၾကးမခ်မ္းသာတဲ့ ခ်စ္သူကို မစြန္႔လြတ္လိုက္ပါနဲ႔။
အသံုးမက်တဲ့လူကလဲြလို႔ လံု႔လဝီရိယရွိသူဆိုရင္ သင့္ကိုခ်မ္းသာေအာင္ထားႏိုင္ပါတယ္။

အခ်စ္က ရိုးရွင္းေလ ေပ်ာ္ရႊင္ေလျဖစ္တယ္။
တစ္သက္မွာ တစ္ေယာက္တည္းခ်စ္တာက အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္။
ခ်စ္တာမ်ားၿပီး ခံစားခ်က္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားရင္ ထံုက်င္သြားတတ္တယ္။
လမ္းခဲြႀကိမ္မ်ားရင္ က်င့္သားရသြားတတ္တယ္။
ခ်စ္တာမ်ားရင္ ႏႈိင္းယွဥ္မႈေတြမ်ားသြားတတ္တယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ အခ်စ္ကို အယံုအၾကည္မဲ့သြားတတ္တယ္။

အခ်စ္က ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ ဒ႑ာရီပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။
ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို စြန္႔ရတာ သိပ္မနာက်င္ေပမယ့္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို စြန္႔ရတာေလာက္ နာက်င္တာမရွိပါဘူး။ ကံအေၾကာင္းပါခဲ့ရင္ အခ်ိန္၊ ေနရာဆိုတာ အကြာအေဝးမဟုတ္ပါဘူး။ ကံအေၾကာင္းမပါခဲ့ရင္ အတူဆံုမိလည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မႏွစ္လိုတတ္ၾကဘူး။

အခ်စ္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ခံစားရင္ ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့လည္း ေနာင္တမရတတ္ဘူး။
အခ်စ္ကို အေတြ႔အႀကံဳတစ္မ်ဳိးလို႔ မွတ္ယူခဲ့ရင္ အသဲကဲြခ်ိန္ ခ်ဳိၿမိန္တာကို ခံစားမိမယ္။
အခ်စ္ကို ျဖတ္သန္းမႈတစ္ခုလို႔ မွတ္ယူခဲ့ရင္ လဲၿပိဳခ်ိန္ လွပတယ္လို႔ ခံစားမိမယ္။
အထီးက်န္ စိတ္ေလလို႔ လူတစ္ေယာက္ကို မွားခ်စ္မိတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစပါနဲ႔။
လူတစ္ေယာက္ကို မွားခ်စ္မိလို႔လည္း တစ္သက္လံုး အထီးမက်န္ပါေစနဲ႔။
အခ်စ္က ရိုးရွင္းေလ ေပ်ာ္ရႊင္ေလျဖစ္တယ္။

''ဘဝေဖာ္ဆိုတာ''

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္ကလဲြရင္ ဘယ္သူကိုမွမယူဘူးဆိုတဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္အားလံုးကို သိသည့္တိုင္ ကိုယ့္ကိုေရြးခ်ယ္သူျဖစ္တယ္။

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္ကိတ္မုန္႔ႀကိဳက္လို႔ သူကိတ္မုန္႔လိုက္ႀကိဳက္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။
ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္ၾကက္ဥအကာစားၿပီး သူၾကက္ဥအႏွစ္စားသူျဖစ္တယ္။

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ မိုးခ်ဳပ္တာနဲ႔ ကိုယ့္လက္ကိုဆဲြၿပီး စားေသာက္ဆိုင္ထဲဝင္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူး။
ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္အျပန္ကိုေမွ်ာ္ၿပီး ထမင္းအတူစားဖို႔ ေစာင့္ေနသူျဖစ္တယ္။

ဘဝေဖာ္ဆိုတာ အခ်စ္အေၾကာင္းပဲဖဲြ႔ႏဲြ႔ၿပီး "ခ်စ္တယ္"ဆိုတဲ့စကားကို ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်သူ မဟုတ္ဘူး။
ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ အိုးခြက္ပန္းကန္အေၾကာင္း ျမည္တြန္ေတာက္တီး ေျပာတတ္တဲ့သူျဖစ္တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ဘဝေဖာ္ဆိုတာ ကိုယ္အတြက္ အတိအလင္း သတ္မွတ္ထားသူျဖစ္ရံုမက ကိုယ္နဲ႔အတူ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အတိုင္အေဖာ္ညီမႈ၊ ၾကင္နာမႈ၊ သာမန္ရုိးရွင္းမႈ၊ နားလည္မႈ၊ ခြင့္လြတ္မႈေတြ မွ်ေဝေပးသူျဖစ္တယ္။

''ကတိနဲ႔ပတ္သက္ရင္''

ေ႐ွးဂရိရာဇဝင္ပံုျပင္မွာ ခ်စ္သူေတြက ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕လက္ခလယ္မွာ အခ်င္းခ်င္း လက္စြပ္ေတြဝတ္ဆင္ေပးၾကတယ္။ အေၾကာင္းက လက္ခလယ္မွာရွိတဲ့ ေသြးေၾကာတစ္ေခ်ာင္းက ႏွလံုးနဲ႔တိုက္ရိုက္ ဆက္သြယ္ထားလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္စြပ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္က ႏွလံုးသားရဲ႕ အာမခံခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူ႔ေလာကမွာ ဆံျဖဴသြားက်ဳိးတဲ့အခ်စ္က နည္းခဲ့ပါတယ္။ ရုိးေျမက်ဆိုတဲ့ ခ်စ္သူေတြ ႐ွားခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔တစ္သက္အတူေနဖို႔ ေရြးခဲ့သူက ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုး ဟုတ္ခ်င္မွလည္းဟုတ္မယ္။ ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုးက ကိုယ္နဲ႔တစ္သက္အတူ ေနရခ်င္မွလည္း ေနရမယ္။ တခ်ဳိ႕ခ်စ္သူေတြကေတာ့ ဒီတစ္သက္အတူမေနရရင္ ေနာင္ဘဝမွာေနရဖို႔ ေတာင္းဆုျပဳတတ္ၾကတယ္။ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ခ်စ္သူေတြ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတဲ့တံခါးဝကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ အခ်င္းခ်င္း တန္ဖိုးမထားၾကသူေတြလည္း ရွိၾကတယ္။

ကတိသစၥာေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပးစရာ မလိုပါဘူး။
ခ်စ္ေနခ်ိန္ အတူေနခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ တန္ဖိုးထားတတ္ၾကမယ္၊ တစ္ေန႔တာကို ေနာက္ဆံုးခ်စ္ရမယ့္ရက္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ခ်စ္ၾကမယ္၊ ခ်စ္သူလက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ထားမယ္၊ ရုပ္ရည္အိုမင္းသြားလည္း၊ ပါးေရေတြတြန္႔သြားလည္း ကိုယ့္မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ခ်စ္သူကိုအလွဆံုး သိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ရင္ ဂတိတည္ရာေရာက္ပါတယ္။

''လူ႔ဘဝနဲ႔ ပတ္သက္ရင္''

ဘဝဆိုတာ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္နဲ႔တူတယ္။ ႏွစ္လရာသီေတြက အညႇာတာကင္းမဲ့တယ္။ အတိတ္ကိုျပန္ မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ လူေတြအသက္ရွင္တာက စိတ္ခံစားမႈတစ္မ်ဳိးလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဆင္းရဲတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်မ္းသာတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရယူတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆံုး႐ႈံးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရာအားလံုးက လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာျဖစ္ၿပီး လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။

မေန႔က၊ ဒီေန႔၊ မနက္ျဖန္ ဘာေန႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရႊင္လန္းတဲ့ေန႔က အလွဆံုးေန႔ျဖစ္တယ္။ မိသားစုအခ်စ္၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္၊ ခ်စ္သူအခ်စ္ ဘာအခ်စ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးႏိုင္ရင္ ခံစားခ်က္ေကာင္းေတြေပးတယ္။

စကားတစ္ခြန္းက ဒီလိုဆိုပါတယ္။

"ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတာကို မေမ့နဲ႔၊ လက္ရွိပိုင္ဆိုင္တာကို ပိုတန္ဖိုးထားပါ။ ကိုယ့္အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့အရာကို လက္မလြတ္နဲ႔၊ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ဖူးတာကို အမွတ္တရထားပါ။ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ ေမာပန္းလာရင္ စိတ္ကို ကမ္းကပ္ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ေရြးခ်ယ္ၿပီးေနာက္ ေနာင္တမရနဲ႔၊ အပင္ပန္းခံမွ ျပည့္ဝတာကို နားလည္မယ္၊ အနာခံမွ ဘဝကိုနားလည္မယ္။ စိတ္ထိခိုက္အားငယ္မိမွ ႀကံ့ခိုင္တာကိုနားလည္မယ္။

ေလတိုက္တဲ့မနက္ဆိုတာသလို လွပတဲ့ညေနဆည္းဆာလည္း ရွိမယ္။ ၾကယ္ေၾကြညေတြလည္း ရွိႏိုင္မယ္။ ဘဝဆိုတာ အျပန္မရွိတဲ့ လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔တူတယ္။ ဘဝဆိုတာ အစမ္းေလ့က်င့္မႈေတြမရွိတဲ့ တိုက္ရိုက္သရုပ္ေဆာင္မႈေတြျဖစ္တယ္။ သရုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းကို ပုိင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္လုပ္ႏိုင္တာက လူ႔ဘဝကို အေကာင္းဆံုး တန္ဖိုးထားနည္းပဲျဖစ္တယ္"

''သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္''

တစ္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခ်စ္သူထိပ္တိုက္ေတြ႔ေတာ့ ခ်စ္သူကေျပာတယ္။

"ေလာကႀကီးမွာ ငါရွိေနၿပီပဲ။ မင္းရွိဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး!"

ခ်စ္သူရဲ႕အေျပာကို သူငယ္ခ်င္းက ရယ္ၿပီးျပန္ေျဖတယ္။

"ခ်စ္သူက လူကိုမ်က္ရည္က်ေစတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက အဲဒီက်လာတဲ့မ်က္ရည္ကို သုတ္ေပးသူျဖစ္တယ္"

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ တစ္ခါတရံမွာ သင့္ကို စိုးရိမ္ပူပန္တတ္သူ၊ သင့္ကို ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္သူ၊ သင့္ေသာကကို မွ်သူ၊ သင့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္သူ၊ သင့္ကိုရယ္ေအာင္ စေနာက္တတ္သူျဖစ္တယ္။

သူငယ္ခ်င္းၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္းဂရုစိုက္မႈဆိုတာ အဖိုးတန္ရွားပါးတဲ့အရာျဖစ္တယ္။
စိတ္ထိခိုက္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုရင္ဖြင့္ပါ၊
နာက်င္ဝမ္းနည္းခ်ိန္ ကိုယ့္ကို ေမ့မထားနဲ႔။
ဖ်ားနာခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုအေၾကာင္းၾကားဖို႔ သတိရပါ။
အခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္ ကိုယ္နဲ႔တိုင္ပင္ဖို႔ မေမ့နဲ႔။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ခ်ိန္ အနားမွာကိုယ္ရွိေသးတယ္ဆိုတာကို သတိရပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိုေမ့မထားနဲ႔...
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က "ငါတို႔ကသူငယ္ခ်င္း" ဆိုတာနဲ႔တင္ လံုေလာက္ခဲ့ပါတယ္။

''ရယ္(ၿပံဳး)တာနဲ႔ပတ္သက္ရင္''

နားလည္မႈလဲြတာနဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခါ ခပ္ဟဟရယ္ႏိုင္တာက ရည္မြန္ျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
မွားယြင္းမႈနဲ႔ႀကံဳတဲ့အခါ ခပ္ပြင့္ပြင့္ရယ္ႏိုင္တာက သေဘာထားႀကီးျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
အက်ဳိးမဲ့ေစတာနဲ႔ႀကံဳတဲ့အခါ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရယ္ႏိုင္တာက ရက္ေရာျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
ေရွ႕မတိုးေနာက္မဆုတ္သာတဲ့ကိစၥနဲ႔ ႀကံဳတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပက္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ရယ္ႏိုင္တာက အသိဥာဏ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။

အပ်က္အဆီး၊ ဒုကၡနဲ႔ႀကံဳတဲ့အခါ စိတ္အေႏွာင့္အရွက္ကင္းကင္း ရယ္ႏိုင္တာက သေဘာထားႀကီးျခင္း တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။

မေထမဲ့ျမင္ျပဳခံရတဲ့အခါ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရယ္ႏိုင္တာက ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္မႈတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
အသဲကဲြတဲ့အခါ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ရယ္ႏိုင္တာက ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကင္းနည္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။
ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာျဖစ္ျဖစ္... ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ဳိးမွာျဖစ္ျဖစ္ ေန႔တိုင္းၿပံဳးရယ္ႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

''ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္''

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ လွပတဲ့ဖန္ေဂၚလီနဲ႔တူတယ္။ ကမာၻ႔ေနရာအႏွံ႔မွာ ျပန္႔က်ဲေနတယ္။ အဲဒီဖန္ေဂၚလီကို လူတခ်ဳိ႕က မ်ားမ်ားေကာက္ေတြ႔တယ္။ တခ်ဳိ႕က နည္းနည္းေကာက္ေတြ႔တယ္။ တခ်ဳိ႕ကလံုးဝေကာက္မေတြ႔ဘူး။ လက္ရွိအေျခအေနကို တန္ဖိုးထားျမတ္ႏုိးပါ။ စိတ္နဲ႔ခံစားမွ်ေဝတတ္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ္နဲ႔တစ္သက္လံုးရွိေနပါတယ္။

လူေတြက ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ခ်ိန္ တန္ဖိုးထားေကာင္းမွန္းမသိဘဲ ဆံုး႐ႈံးသြားမွ ႏွေျမာသတျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္း ဆံုး႐ႈံးသြားရေတာ့မယ္လို႔ သိခ်ိန္ေရာက္မွ လက္ကမလြတ္စတမ္း ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ဘဝမွာ တဇြတ္ထိုးေခါင္းမာမႈတခ်ဳိ႕က ေသဆံုးခ်ိန္မွ လက္လြတ္ၾကရတယ္။ 

မိန္းမယူလွ်င္ မည္သို႔ ေသာ မိန္းမမ်ိဳးကို ယူသင့္သနည္းဟု
ယူသင့္တဲ့မိန္းမေတာ့ ဘယ္လို ဆိုတာမသိဘူး။
ယခု ေဖာ္ျပမယ့္ မိန္းမေတာ့ ၃ မ်ိဳး ၃ စားရွိတယ္။
ထို ၃ မ်ိဳးကို အေသအခ်ာ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားျပီးမွ ယူပါေလ
ထို စဥ္းစား သင့္ေသာ မိန္းမမ်ားမွာ
၁) ဆရာ၀န္မ
၂) ေက်ာင္းဆရာမ
၃) စာရင္းကိုင္
တို႔ျဖစ္ေပသည္။

အေၾကာင္းမွာ
အမွတ္စဥ္ ၁
ဆရာ၀န္မကို ယူလွ်င္ သင္သည္ အျပဳစုခံရန္ စိတ္မကူးေခ်ႏွင့္။
၀ါ့ဒ္ဂ်ဴတီ။ အြန္ေကာလ္ ၊ ႏိုက္တ္ဂ်ဴတီ စသည္တို႔ျဖင့္ တစ္မ်ိဳးျပီး တစ္မ်ိဳး
မရိုးရေအာင္ အလုပ္တာ၀န္မ်ား မ်ားေပလ်က္ သင္ကပင္ သူ႔ မ်က္ႏွာရိပ္
မ်က္ႏွာကဲ ၾကည္႔ေနရေခ်မည္။
သူမ၏ အျပဳစုကို ခံခ်င္လြန္းလွ၍ မူလက်ီ သြန္က်ီ လုပ္ကာ ေခါင္းကိုက္သည္ဟုလည္း
မူယာမာယာမ်ား၍ မျဖစ္ေပ။ ေခါင္းကိုက္ေနတယ္ကြာ ဇက္ ေၾကာေလး ဆြဲေပးစမ္းပါဟု
သင္ဆိုလွ်င္ သူမက ေခါင္းကိုက္ေနလား..ေရာ့ ဒီမွာ ပါရာစီတေမာလ္ ေသာက္ ဟုဆိုကာ
ေဆးကဒ္ကိုသာ ေပးေခ် လိမ့္ မည္။
သင္တကယ္ ေနေကာင္း၊ မေကာင္းကိုလည္း သူမ သိေခ်မည္။ သင္မာယာမ်ား၍ မရကုန္။ဒီေန႔
လူနာေတြ ပံုေနတာပဲကြာ။ ေမာလိုက္တာ လြန္ပါ ေရာ ဟု အစခ်ီကာ
အိ္မ္ျပန္ေရာက္လာေသာ သူမအား သင္ကပင္ ဆီးၾကိဳ ဇက္ေၾကာဆြဲ ျပဳစုရေခ်မည္။

အမွတ္စဥ္ ၂ ျဖစ္ေသာ
ေက်ာင္းဆရာမကို ယူလွ်င္ ေက်ာင္းဆရာမတို႔မည္သည္ အကင္းပါး၏။ အင္မတန္
ဆရာလုပ္တတ္၏။ သူမအား သင္ ဆရာလုပ္ ရန္ စိတ္မကူးေခ်ႏွင့္။ သူမက သင့္ထက္
ပိုသိေနေပမည္။
အေရးၾကီးဆံုးမွာကား သင္သည္ သူမအား လိမ္ညာ၍ မရျခင္းပင္။
သင္သည္ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ကာတီဗီြ၊ ကာရာအိုေကမ်ားသြားကာ
ညဥ္႔နက္အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ တံခါး၀မွ ဆီးၾကိဳေသာ သူမ၏ မ်က္၀န္းမ်ားကို သင္
ရင္ဆိုင္ရေသာ အခါ ေက်ာခ်မ္းအံ့။ သင္ မည္သို႔ပင္ လိမ္ညာေစကာမူ သင့္အား
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို စာစစ္သလို မ်က္လံုးမ်ိဳးႏွင့္ ၾကည္႔ေနေသာ သူမ၏
မ်က္၀န္းမ်ားကို ဆံုရေသာ အခါတြင္ သင္သည္ သူမကို မည္သို႔မွ လိမ္လည္၍
မရႏိုင္ေတာ့ေခ်။

အမွတ္စဥ္၃ ျဖစ္ေသာ
စာရင္းကိုင္အမ်ိဳးသမီးကို ယူလွ်င္ စာရင္းကိုင္တို႔မည္သည္ အင္မတန္
စာရင္းဇယားတိက်၏။ ေငြ တစ္ျပားကိုပင္ အကြာမခံ တတ္။
ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ သင့္လခ အကုန္ သူမထံအပ္ျပီးေသာ္ သူမထံမွ သင္ ျပန္လည္ရရွိရန္
လမ္းမျမင္။
သင္၏ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ဘီယာဆိုင္၊ ေကတီဗီြတို႔သြားလိုလွ်င္
သင္ အခက္ၾကံဳရေပေတာ့မည္။
ထိုအခါတြင္ စာရင္းကိုင္အမ်ိဳးသမီးကို ယူထားမိေသာ ေယာက်္ားမ်ားသည္
ေပါ့ကက္မန္းနီး ေခၚ အိမ္သူဇနီးမသိေအာင္ ေငြပိုေလးမ်ား ထားရေခ် ေတာ့မည္။

ထို၀ဋ္ဒုကၡမ်ား ကင္းေ၀းေစရန္ အလို႔ငွာ ဆရာ၀န္မ၊ ေက်ာင္းဆရာမ၊ စာရင္းကိုင္
ထို ၃မ်ိဳးအား အေလးအနက္ စဥ္းစားျပီးမွ ယူပါေလ……………………..

၁) ပါရမီဆိုတာ ေမြးရာပါစြမ္းရည္ ၁ဆကို ၾကိဳးစားမႈ ၉၉ဆနဲ႔
    ေပါင္းထားတာျဖစ္တယ္။ Edison

၂) အႏၱရာယ္၊ အခက္အခဲၾကံဳမွ တကယ့္သူရဲေကာင္း အစစ္အမွန္ကို သိႏိုင္တယ္။
    ျပင္သစ္စကားပံု

၃) ခင္မင္မႈကို အဓြန္႔ရွည္ခ်င္ရင္ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ေသးငယ္တဲ့ အျပစ္ေတြကို
    လွ်စ္လွ်ဴရွဴတတ္ရမယ္။

၄) အမွားကို အမွတ္မထားသူေတြက အမွားကို ထပ္သလဲလဲ လုပ္ေနဦးမွာပဲ။

၅) သစ္ပင္ခုတ္တဲ့ ပုဆိန္ေလးေပမယ့္ ခုိင္မာတဲ့ ဝက္သစ္ခ်ပင္ၾကီးေတာင္
    ခုတ္လဲႏိုင္တယ္။ ရွိတ္စပီးယား

၆) ဘဝဆိုတာ စက္ဘီးစီးေနသလိုပဲ... ေျခနင္းကို မရပ္ခဲ့ရင္ သင္မျပဳတ္က်ႏိုင္ပါဘူး။

၇) ဘဝဆိုတာ မျပတ္သင္ယူျခင္းပဲ။ ျဖတ္သန္းဖူး(ရွင္သန္)မွ အဲဒီသင္ခန္းစာကို
    သင္နားလည္မယ္။

၈) အနာဂတ္က ကိုယ့္အိပ္မက္ကို ယံုၾကည္သူေတြအတြက္ပဲ ျဖစ္တယ္။

၉) ရွင္ျခင္းနဲ႔ေသျခင္းၾကားက ဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေပါင္းကူးတံတားဟာ "အခ်စ္" ျဖစ္တယ္။

၁ဝ) ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္း၊ ဆံုးရႈံးျခင္းကို ခံစားဖူးမွ
     သင္မလုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ ခြန္အားရမယ္၊ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔
     ယံုၾကည္မႈေတြရမယ္။

၁၁) ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့ပစၥည္း၊ အသိဥာဏ္ေတြကို တစ္ျခားသူအတြက္
      မွ်ေဝေပးျပီးမွ ျပည့္စံုျခင္းကို သင္ခံစားရလိမ့္မယ္။

၁၂) လူတစ္ေယာက္က ဥစၥာပစၥည္းေတြ၊ အခ်စ္ေတြ ဆံုးရံႈးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္
      ရဲရင့္ျခင္း၊ သတိၱေတြ ဆံုးရံႈးလို႔ မရဘူး။ ဘဝဆိုတဲ့ တလင္းျပင္မွာ
      သတိၱေတြဆံုးရံႈးခဲ့ရင္ အရာအားလံုးကို ဆံုးရံႈးတာနဲ႔ အတူတူပဲ။

၁၃) ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိပါ။ တစ္ျခားလူရဲ႕
      စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ခလုတ္တိုက္ လဲမခ်လိုက္ပါနဲ႔...

၁၄) ဘာလုပ္လုပ္ စဥ္းစားျပီးမွ လုပ္ပါ။ အေျပးျမန္ရင္ လဲတတ္ပါတယ္။ ရွိတ္စပီးယား

၁၅) တစ္ခ်က္ေလး ေခ်ာ္လဲတာပါပဲ... ေသသြားလို႔ ျပန္မထႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။ လင္ကြန္း

၁၆) ဖိနပ္ခ်ဳပ္သူေတြ ဖိနပ္အခ်ဳပ္ေတာ္ရတာက သူတို႔ဟာ တစ္ျခားအလုပ္ကို
      မလုပ္ဘဲ ဖိနပ္ပဲ ခ်ဳပ္ေနခဲ့လို႔ပဲ။ Ralph Waldo Emerson

၁၇) သင့္ရဲ႕ အျပံဳးတစ္ပြင့္၊ ပုခံုးကို အသားေလးပုတ္ျပီး သင္အားေပးရံုနဲ႔
      ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို သင္ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။

၁၈) လူအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေပးႏိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္က
      "စစ္မွန္တဲ့ ဂရုစိုက္မႈေတြ" ျဖစ္တယ္။

၁၉) ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာ လူေတြမွာ ရွိသင့္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္တယ္။

၂ဝ) ေကာင္းမႈလုပ္တာ လူသိခံဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမဟုတ္တဲ့
      ေကာင္းမႈေလးတစ္ခုက သင့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္ေပးလာႏိုင္တယ္။

ေအးျမ အေမ ေဒၚျမၾကည္က ဘူတာမွာ ထမင္းထုပ္ ေရာင္းသူ…
ေအးျမတို႕ရြာကေလးက မႏၱေလး ျမစ္ၾကီးနား ရထားသံလမ္းေဘးတြင္ ရွိျပီး ရြာဘူတာငယ္ေလး တစ္ခုလဲ ရွိသည္။ ေသးငယ္ေသာ ဘူတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႕ အထူးအျမန္၊ ဒုတိယအျမန္လို အျမန္ရထားမ်ား မရပ္ပဲ စာပို႕ရထား၊ ေခါက္ျပန္ရထားမ်ားသာ ရပ္ေနက် .. တစ္ခါတစ္ေလ ရထားဆံုမည္႕ ေန႕မွသာ အထူးအျမန္ကဲ႕သို႕ ရထားမ်ား ရပ္တတ္သည္… ထုိအခါမ်ိဳးတြင္ ေဒၚျမၾကည္တို႕ ေစ်းေရာင္း ေကာင္းတတ္ပါသည္.. ေဒၚျမၾကည္က ေဒၚ၀တုတ္မ ထမင္းဆိုင္မွ ထမင္းႏွင္႕ ၾကက္သားေၾကာ္ အပါ တစ္ထုပ္ကို ၄၅၀ ႏွင္႕ ၀ယ္၍ ရထားတြဲမ်ားတြင္ ၅၀၀ က်ပ္ႏွင္႕ ျပန္လည္ေရာင္းခ်သည္႕ အလုပ္ကို သူမ ေယာက္်ား ဆံုးကတည္းက လုပ္လာတာ ၂ႏွစ္ရွိျပီ.. ေစ်းေရာင္းေကာင္းသည္႕ေန႕တြင္ တစ္ရက္ကို တစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ က်န္တတ္ေသာ္လည္း ပံုမွန္ ရက္မ်ားတြင္ ၇၀၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ေတာ႕ က်န္သည္..

ပဲေပၚသည္႕ရာသီခ်ိန္တြင္ ေစ်းေရာင္းသည္႕အလုပ္ကို ေဒၚျမၾကည္ မလုပ္ေတာ႕.. ပဲႏႈတ္သည္က ေစ်းေရာင္းသည္ထက္ ပိုက္ဆံပိုရသျဖင္႕ ပဲႏႈတ္ လိုက္ျဖစ္သည္က မ်ားသည္။ မေန႕က ပဲႏႈတ္ျပီးအျပန္ ေခ်ာင္းထဲတြင္ ေရဆင္းခ်ိဳးရာ ေဒၚျမၾကည္ အပူရွပ္ျပီး အဖ်ား တက္ေတာ႕သည္.. ဒီေန႕ေတာ႕ ပဲႏႈတ္ မလိုက္ႏိုင္သျဖင္႕ ၇တန္းေက်ာင္းသူ သမီး ေအးျမကို ေက်ာင္းမတက္ခိုင္းဘဲ ဘူတာတြင္ ထမင္းထုပ္ ေရာင္းခိုင္းဖို႕ကို ေဒၚျမၾကည္ စဥ္းစား ရေတာ႕သည္.. ေအးျမ ေစ်းေရာင္း မထြက္လွ်င္ ညေန စားစရာ ထမင္းပင္ ရွိမည္မဟုတ္.. တစ္ရက္လုပ္မွ တစ္ရက္ စားရေသာ ေဒၚျမၾကည္တို႕ ဘ၀တြင္ တစ္ရက္ ဖ်ားသည္ႏွင္႕ စားစရာမရွိသည္႕ဘ၀….

“သမီး ေအးျမ ”
“ရွင္… အေမ”

“သမီး ေက်ာင္းမသြားနဲ႕ေတာ႕… အေမ ဒီေန႕ ပဲႏႈတ္မလိုက္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး.. သမီး ဘူတာမွာ ထမင္းထုပ္ သြားေရာင္းလိုက္ေနာ္.. မဟုတ္ရင္ ညေနက် အေမတို႕ စားစရာမရွိဘဲ ေနလိမ္႕မယ္.. ခုမနက္ေတာ႕ ပဲျပဳတ္နဲ႕ ထမင္းၾကမ္း စားသြားလိုက္ေနာ္ သမီး.. သမီး ေစ်းေရာင္းလို႕ ပို္က္ဆံရလာရင္ ဆန္ႏို႕ဆီဗူး ၂လံုးေလာက္ ၀ယ္လာခဲ႕ .. ပိုက္ဆံ ပိုရင္ ဦးကုလား ေဆးဆိုင္မွာ အေမေနမေကာင္းတာ ေျပာျပျပီး ေသာက္ေဆး နည္းနည္း ၀ယ္လာခဲ႕ေနာ္…”

“ဟုတ္ကဲ႕ အေမ.. ဒါဆို သမီး ထမင္းစားျပီး သြားလို္က္ေတာ႕မယ္ .. အေမ အခုဘာစားမလဲဟင္.. သမီးဆန္ျပဳတ္ေလး ျပဳတ္ထားခဲ႕မယ္ေနာ္..”

“ ေအးေအး ရတယ္သမီး.. အေမ ေန႕လည္ေလာက္မွ ေသာက္ေတာ႕မယ္… ”

ေအးျမ ထမင္းၾကမ္းေလးကို ေရထည္႕ျပီး အေမ႕အတြက္ ဆန္ျပဳတ္ ျပဳတ္ေပးလိုက္ရင္း ထမင္းကို ပဲျပဳတ္ေလးႏွင္႕ နယ္ကာ ဆီမဆမ္းႏိုင္ဘဲ ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ စားရေတာ႕သည္။ စားေသာက္ျပီးသည္ႏွင္႕ မႏၱေလးမွ လာေသာ စာပို႕ရထားကို အမီ ထမင္းထုပ္ေရာင္းဖို႕ ဘူတာဘက္ကို အေျပးအလႊား ထြက္လာခဲ႕သည္။ ေအးျမစိတ္ထဲ ထမင္းထုပ္မ်ားမ်ား ေရာင္းရဖို႕ ဆုေတာင္းေနမိသည္.. ဒါမွလဲ ညေနအျပန္ ဆန္၀ယ္ႏိုင္မည္ အေမအတြက္ ေသာက္ေဆးနဲ႕ အားရွိမဲ႕ အစားအစာလဲ ၀ယ္ခ်င္ေသးသည္ေလ.. သူမအတြက္ အေမ ပင္ပင္ပန္းပန္း ပဲႏႈတ္လိုက္ေနသည္ကို မၾကည္႕ရက္.. ေက်ာင္းထြက္ျပီး ေစ်းေရာင္းမယ္ ေျပာတိုင္းလည္း အေမက ဘယ္ေတာ႕မွ လက္မခံ.. ဒီေန႕ေတာင္ မလႊဲသာလြန္း၍ သူမကို ေက်ာင္းပ်က္ခိုင္းရသည္ကို ေအးျမ နားလည္ပါသည္.. ထို႕ေၾကာင္႕လည္း အေမ႕ကို သူမ လုပ္အားေလးႏွင္႕ ေကၽြးေမြးခြင္႕ရတုန္း ေစ်း ေကာင္း ေကာင္း ေရာင္းရဖို႕ ဆုေတာင္း မိျခင္းသာ…

ဘူတာအနီးက ေဒၚ၀တုတ္မ ထမင္းဆိုင္မွာ ၾကက္သားေၾကာ္နဲ႕ ထမင္း စုစုေပါင္း ၁၅ထုပ္ကို ယူလိုက္သည္။ ေဒၚ၀တုတ္မဆီမွာ ေအးျမအေမက ထမင္းထုပ္ယူေနက်.. ဘူတာမွာေရာင္းျပီး အျပန္က်မွ ပိုက္ဆံ၀င္ရွင္းေပးရသည္.. အရင္းအႏွီးမလို.. ထမင္းထုပ္ က်န္ေနလွ်င္ ျပန္အပ္ခဲ႕လို႕ ရသည္.. ေဒၚ၀တုတ္မက ေအးျမတို႕ သားအမိကို သနားသျဖင္႕ ယခုလို အခြင္႕အေရးမ်ိဳး ေပးထားျခင္းသာ.. သို႕ေသာ္ ထမင္းထုပ္က အျမဲတမ္း ေရာင္းေကာင္းေနတာ မဟုတ္သျဖင္႕ ပဲႏႈတ္လိုက္သည္ေလာက္ ၀င္ေငြမေကာင္း. အေမ ပဲႏႈတ္သြားလွ်င္ တစ္ရက္ ၃၀၀၀ ရသည္။ ဒါေၾကာင္႕လဲ အေမက ပင္ပန္းေသာ္လည္း ပိုက္ဆံပိုရသည္႕ ပဲႏႈတ္ျခင္းကိုသာ လုပ္လိုသူ..

ေအးျမ ထမင္းထုပ္ထည္႕သည္႕ ဗန္းေလး ေခါင္းေပၚရြက္ျပီး ဘူတာအေရာက္ မၾကာခင္ မႏၱေလးမွ စာပို႕ရထားဆိုက္သည္။ ထမင္းထုပ္ စုစုေပါင္း ၁၂ထုပ္ေတာ႕ ေရာင္းလိုက္ရသည္။ ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္တြင္ နဘားကသာ ေခါက္ျပန္ရထား ဆိုက္ဖို႕ရွိေသးသည္… ေခါက္ျပန္ရထားတြင္ေတာ႕ ထမင္းထုပ္ ေရာင္းေကာင္းေလ႕မရွိသျဖင္႕ သူမ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ သိပ္မထားပါ.. ျမစ္ၾကီးနား စာပို႕ရထားသာ ေမွ်ာ္လင္႕စရာ ရွိသည္.. ထင္သည္႕အတုိင္း ေခါက္ျပန္ရထားတြင္ ထမင္း ၂ထုပ္သာ ေရာင္းရသည္။ စာပို႕ရထား ဆိုက္ခါနီးတြင္ ေဒၚ၀တုတ္မ ထမင္းဆိုင္ ျပန္ေျပးျပီး လက္က်န္ ထမင္းထုပ္မ်ားကို ထမင္းထုပ္အသစ္ ပူပူ ေႏြးေႏြးႏွင္႕ လဲသည္။ ေနာက္ထပ္ ထမင္းထုပ္အသစ္ အထုပ္ ၂၀ေလာက္ ထပ္ယူလိုက္သည္။ မနက္က ယူသြားေသာ ထမင္းထုပ္ဖိုးကိုလည္း ပိုက္ဆံ ရွင္းေပးလိုက္သည္။

ျမစ္ၾကီးနား စာပို႕ရထားဆိုက္ခ်ိန္တြင္ သိပ္မဆိုး ထမင္းထုပ္ ၁၀ထုပ္ ကုန္သြားျပန္သည္။ စုစုေပါင္း ၁၂၀၀ ေလာက္ေတာ႕ အျမတ္က်န္ေနျပီ..အိမ္အျပန္ ဆန္၀ယ္ျပီး အေမ႕အတြက္ ေဆးနဲ႕ မုန္႕၀ယ္ႏိုင္ေတာ႕ မည္ဟု ေတြးျပီး ေအးျမ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္.. ရထားထြက္ခါနီးတြင္ ရထားေပၚမွ သားသားနားနား ၀တ္ဆင္ထားေသာ အေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္က လွမ္းေအာ္ သည္..

“ဟဲ႕ေကာင္မေလး ထမင္းထုပ္တစ္ထုပ္ ဘယ္ေလာက္လဲ ” ဟု လွမ္းေမးသည္..

“ တစ္ထုပ္ ၅၀၀ ပါရွင္႔ ”

“မ်ားလိုက္တာေအ… တစ္ထုပ္ ၄၀၀ထားလိုက္ .. ၃ထုပ္ယူမယ္..”

“မရပါဘူးအေဒၚရယ္.. ကၽြန္မက တစ္ထုပ္ ၄၅၀ ၀ယ္ရတာပါ.. တစ္ထုပ္ကို ၅၀ဘဲ အျမတ္တင္ထားတာပါ”

“မင္းတို႕က ေျပာလိုက္ရင္ မျမတ္ဘူးမျမတ္ဘူးနဲ႕.. ေစ်းေရာင္းတာ မျမတ္ဘဲ ဘယ္သူကေရာင္းမလဲ.. ကဲကဲ ၾကာတယ္ ၃ထုပ္ကို ၁၄၀၀ ထားလိုက္”

၃ထုပ္မွ ၅၀သာ ျမတ္ေတာ႕မည္.. သို႕ေသာ္ ေဒၚ၀တုတ္ကို ျပန္အပ္ရမည္႕ အတူတူ ေရာင္းလိုက္ဖို႕ စိတ္ကူးရသျဖင္႕ ထမင္း၃ထုပ္ ရထားေပၚ လွမ္းေပးလိုက္သည္..

ထိုအခ်ိန္တြင္ ရထားဥၾသ အခ်က္ေပးသံ ထြက္လာသည္။

“အေဒၚ ပိုက္ဆံ”
“ေနပါဦး ေပးမွာေပါ႕ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ.. နင္တို႕ ထမင္းထုပ္ကို အရင္ၾကည္႕ရဦးမယ္.. ေစ်းေရာင္းတဲ႕ လူေတြက အက်င္႕ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး.. ထမင္းအသိုးေတြ ျပန္ထုပ္ျပီး ေရာင္းတတ္တာ.. ငါတို႕က ပိုက္ဆံေပးျပီး ၀ယ္စားတာ ထမင္းအသိုးေတာ႕ ပိုက္ဆံေပးျပီး ၀ယ္မစားႏိုင္ဘူး.. ”

ေျပာရင္းျဖင္႕ ရထားေပၚမွ အေဒၚၾကီးသည္ ထမင္းထုပ္မ်ားကို တစ္ထုပ္ခ်င္း စိမ္ေျပနေျပ ေျဖၾကည္႕ေနသည္။

ထိုစဥ္ရထား ဘီးစတင္လိမ္႕ေနျပီ.. ေအးျမ ရထားျပဴတင္းေဘး ေလွ်ာက္လိုက္ရင္း

“အေဒၚ ရထားထြက္ေနျပီ .. ကၽြန္မကို ပိုက္ဆံေပးပါေတာ႕..”

ထိုအေဒၚၾကီးမွာ မၾကားသလို လုပ္ရင္း ထမင္းထုပ္မ်ားကို သာ ေျဖၾကည္႕ေနသည္..

ရထားက တစ္စ တစ္စ အရွိန္ရလာျပီ.. ေအးျမလဲ ရထားနဲ႕အမီ အေျပးလိုက္ေနဆဲ.. သူမရင္လဲ ေမာဟိုက္ပူပင္လာသည္.. အေမအတြက္ ေဆး၀ယ္ဖို႕… ဆန္၀ယ္ဖို႕… ေသာက ေဇာႏွင္႕ ရထားေဘးမွ အေျပးကေလး လိုက္ေနဆဲ… သို႕ေသာ္ ပိုပိုျပီး ျမန္လာေသာ ရထားအရွိန္ကို သူမ တစ္ေျဖးေျဖး အရံႈးေပးရေတာ႕မည္.. ဒီပိုက္ဆံမရလွ်င္ တစ္ေနကုန္ ေစ်းေရာင္းထားသမွ် အလကားျဖစ္ျပီ.. ေက်ာင္းပ်က္ရတာလည္း အလာကား ျဖစ္ရ ေတာ႕မည္.. စိတ္ကို အားတင္းရင္း ရထားကို အမီ လိုက္ျပန္သည္..

“အေဒၚ.. အေဒၚ.. ထမင္းဖိုးပိုက္ဆံ .. ”

ေအးျမ တစ္ေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ရင္း.. ရထားေနာက္က ေျပးလိုက္ေနဆဲ.. ေျပးရင္း ေက်ာက္ခဲ တစ္လံုးကို ခလုတ္တိုက္ကာ ေမွာက္ရက္ လဲေလသည္..

ရထားမွာ တစ္ေရြ႕႔ေရြ႔ႏွင္႕ သူမျမင္ကြင္းမွ ေ၀းကြာသြားေပျပီ.. ေအးျမမ်က္၀န္းထဲမွာ မ်က္ရည္မ်ား အဆီးအတားမရွိ စီးက်လာသည္.. ရထားေပၚမွ အေဒၚၾကီးသည္ အ၀တ္အစား အဆင္႕အတန္းျမင္႕ျမင္႕ ၀တ္ဆင္ထားျပီး ယခုလို လုပ္ရပ္မ်ိဳး လုပ္မည္ဟုပင္ ထင္စရာမရွိ.. သူမကဲ႕သို႕ေသာ ေစ်းသည္ေလး အေပၚတြင္ပင္ အညွာအတာမရွိ လိမ္ညာ လွည္႕ဖ်ား ရက္ေသာ ထို မိန္းမၾကီးကို နာက်င္မုန္းတီးမိသည္.. ဒီေန႕ေတာ႕ ဆန္မ၀ယ္ႏိုင္ တာထက္ အေမ႕အတြက္ ေဆးမ၀ယ္ႏိုင္ေတာ႕မွာကို သူမ ပိုျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသည္.. မ်က္ရည္မ်ားစြာႏွင္႕ ဘူတာဘက္သို႕ ျပန္ေလွ်ာက္ လာရင္း တစ္ရွဳံ႕ရွံဳ႕ ငိုေၾကြးေနမိသည္.. ထိုစဥ္ အ၀တ္အစား ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ၀တ္ဆင္ထားေသာ လူၾကီးတစ္ဦး သူမအနား လာရပ္ရင္း

“သမီး ခုနက ရထားေပၚမွာ သမီး ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ ပါသြားလဲ..”

“၁၄၀၀ ပါ ဦးေလး.. ကၽြန္မက အေမေနမေကာင္းလို႕ ေစ်းလာေရာင္းတာပါ.. ခုေတာ႕ တစ္ေန႕လံုး ေရာင္းလို႕ ျမတ္တဲ႕ပိုက္ဆံ အကုန္ပါသြားျပီ.. ထမင္းဆိုင္မွာ ထမင္းထုပ္ဖိုး ေပးလိုက္ရင္ ဆန္၀ယ္ဖို႕ မေျပာနဲ႕ အေမအတြက္ ေဆး၀ယ္ဖို႕ေတာင္ ပိုက္ဆံမရွိေတာ႕ဘူး..ဦးေလးရယ္” သူမ ငိုရိႈက္ရင္း ေျပာျပေနမိသည္..

“ကဲ မငိုနဲ႕ သမီးရယ္ .. သမီးပါသြားတဲ႕ ပိုက္ဆံ ဦးေလး ျပန္ေပးမယ္.. အခု ဦးေလး လက္ထဲမွာ ၅၀၀၀ရွိတယ္.. သမီးကို ၄၀၀၀ေပးခဲ႕မယ္.. ၁၀၀၀ က ဦးေလးအျပန္စရိတ္ ခ်န္ရဦးမယ္.. ဦးေလးက ဟိုဘက္ရြာကပါ ဒီရြာကို ခနလာရင္း အခု ရထားမမွီလိုက္လို႕ ကားၾကံဳနဲ႕ ျပန္ရမွာ.. ဘူတာထဲ ၀င္၀င္ခ်င္း ရထားထြက္ေနတာ ေတြ႔တယ္.. သမီးကိုလဲ ရထားနဲ႕ အျပိဳင္ေျပးေနတာ ဦးေလး ေတြ႕လိုက္ပါတယ္.. သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာ ပါတယ္ကြယ္.. သမီးလဲ မိဘအေပၚ ေစတနာရွိတဲ႕သူတစ္ေယာက္ဘဲ .. မိဘေက်းဇူး သိတတ္တာ အရမ္း ေကာင္းပါတယ္.. ဒုကၡေရာက္ရင္ ကူညီမဲ႕သူ ေပၚလာမွာပါ.. ေရာ႕ေရာ႕ ပိုက္ဆံ ၄၀၀၀ သမီးယူထားလိုက္.. ဆန္လဲ၀ယ္ သမီးအေမအတြက္ ေဆးလဲ ၀ယ္သြား လိုက္ေနာ္… ဦးေလးသြားေတာ႕မယ္.. ”

သူမလက္ထဲ ပိုက္ဆံ ၄၀၀၀ကို ထည္႕ေပးျပီး ထိုဦးေလးမွာ ဘူတာတြင္းမွ ထြက္ခြာ သြားပါေတာ႕သည္… ေအးျမ မ်က္၀န္းမွာ ၀မ္းသာ ၾကည္ႏူး မ်က္ရည္မ်ား က်ဆင္းလာျပန္သည္.. အေမ႕အတြက္ ေဆး၀ယ္ေပးခြင္႕၊ အေမအားရွိေအာင္ အစာတစ္ခုခု ေကၽြးခြင္႕ ရတာကိုဘဲ သူမ ၀မ္းသာလြန္းလွပါျပီ…

“ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဦးေလးၾကီးရယ္…” စိတ္ထဲမွ အထပ္ထပ္အခါခါ ရြတ္ဆိုရင္း သြက္လက္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားက အိမ္အျပန္ လမ္းဆီသို႕…..

———————————————————————————————————————————-

{{{ေလာကၾကီးတြင္ ရထားေပၚမွ မိန္းမၾကီးကဲ႕သို႕ အၾကင္နာတရား ေခါင္းပါးသူမ်ား၊ သူတစ္ပါး လုပ္အားကို ေခါင္းပံုျဖတ္ခ်င္သူမ်ား ရွိသကဲ႕သို႕ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ္လည္း ေစတနာတရား မေခါင္းပါးေသာ၊ သားသမီးခ်င္း၊ လူလူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ အျပည္႕ရွိေသာ ဦးေလးၾကီးလို လူမ်ိဳးမ်ားလဲ ရွိေနပါေသးသည္ တကား.. သူတစ္ပါး အေပၚ လိမ္ညာတတ္သူမ်ား၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ကင္းမဲ႕သူမ်ားႏွင္႕ သူတစ္ပါးကို စာနာ ကူညီတတ္သူ ထိုလူတန္းစား ႏွစ္ရပ္တြင္ စာဖတ္သူမ်ား မည္သည္႕ အတန္းအစားဘက္မွ ပါ၀င္ ရပ္တည္ပါမည္လဲ… ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားနဲ႕ အၾကင္နာ ေမတၱာတရားကို လူသားတိုင္း လက္ကိုင္ထား ႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ေလာကၾကီးက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာ သာယာလွပ ေနမွာပါေနာ္...}}}


copy form နတ္လူမုန္း ning

“ခ်မ္းလို္က္တာ…..”
ခေမာက္ အမိုးထဲကို ၀င္ႏိုင္သမွ် ၀င္ေအာင္ ကိုယ္ကိုက်ံဳ႕ ၀င္ရင္း ညီးတြားမိပါတယ္…
အေ၀းကၾကည့္ရင္ လူကိုေတြ႕၇မယ္ မထင္ပါ ခေမာက္ အၾကီးၾကီး
တစ္ခုကိုပဲေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ က်ေနာ့္ အတြက္ ဒီခေမာက္ က မိုးကာလဲ
ဟုတ္..ထီးလဲ ဟုတ္ပါတယ္…မိုးတြင္းအဆက္ဆက္တိုင္းကို ဒီ ခေမာက္ေလးနဲ႕ပဲ
ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္…အခုလဲ မိုးဖြဲဖြဲေလး က်ေနပါတယ္…က်ေနာ့္ေျခေထာက္ေတြ လဲ
ေအးစက္ေနပါျပီ…ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသးပါ.. ။ က်ေနာ့္ အေမ
ေနမေကာင္း ျဖစ္တာ တပါတ္ေလာက္ရွိပါျပီ အခုမွ အဖ်ား ေပ်ာက္ကာစဆိုေတာ့
အားနည္ေနပါတယ္ .. အေမ့့ကို ငါးဟင္းစြတ္ျပဳတ္ေလး ျပဳတ္တိုက္ခ်င္လို႕
မိုးရြာၾကီးထဲမွာ က်ေနာ္ ငါးထြက္မွ်ားေနတာပါ…။
“ဟာ…တြတ္ျပီ…”
ေဒါင္းမွီးနဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ေဖာ့တံေလးက လႈပ္လာပါတယ္ ေပၚခ်ီ ျမဳပ္ခ်ီမဟုတ္ပဲ
လႈပ္ရံုတင္ လႈပ္တာဆိုေတာ့ ငါးၾကီးျဖစ္ဖို႕ မ်ားပါတယ္…
“ငါးရံ႕ ရရင္ေကာင္းမယ္ …”
ေဖာ့ျမဳပ္သြားပါျပီ..ဘူစီေပါင္းေတြ ပလံုစီေအာင္တတ္လာတာ
ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ငါးခူျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္..
ေဖာ့ျမဳပ္တဲ့ဖက္ႏွင့္ဆန္႕က်င္ဖက္ကို ခပ္ဆပ္ဆပ္ေလး ရိုက္ ဆြဲတင္လိုက္ပါတယ္…။
ထီးရိုး၀ါးျဖင့္လုပ္ထာေတာ့ ငါးမွ်ားတံ ကညႊတ္ ျပီးပါလာပါတယ္…
“အာ.. အၾကီးၾကီး ပဲဟ…”
ဟုတ္ပါတယ္ ငါးခူ ၾကီးက ႏႈတ္ခမ္းေမႊး အ၀ါနဲ႕ က်ေနာ့္လက္ တေတာင္
ေက်ာ္ထိေအာင္ကိုၾကီး လွပါတယ္…ငါးခူ အစြယ္က အဆိပ္ရွိပါတယ္
သတိၾကီးစြာထားျပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အစြယ္ႏွစ္ဖက္ေအာက္ကို လက္ညိႈး
လက္သန္းထည့္..ေအာက္ေမးရိုးကို လက္မႏွင့္ လွန္ခ် ျပီးေတာ့
ခ်ိတ္ကိုျဖဳတ္လိုက္ပါ..အဲ့လိုျဖဳတ္တတ္ဖို႕ ငါမွ်ားတတ္တဲ့ဦးေလး ၾကီးဆီမွာ
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ သင္ခဲ့ရတာပါ..။ငါးကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဗိုက္
၀ိုင္းၾကီးပါ ျဖဴလဲ ျဖဳေနပါတယ္..ဒါ ငါးခူအထီး ၾကီးပါ..ငါးခူ
အေကာင္ၾကီးေတြက အေဖာ္နဲ႕ ေနတတ္ပါတယ္ ဒီအခ်ိန္က ငါးေတြ သား က်ခ်ိန္ဆိုေတာ့
ငါးအမၾကီး ရွိႏိုင္ပါတယ္..က်ေနာ္လဲ ေဘးပါတ္၀န္းက်င္ တေလ်ာက္
လုိက္ေလ့လာၾကည့္လိုက္ပါတယ္…
“ဟာ”
ေတြ႕ပါျပီ ငါးသားအုပ္ၾကီးပါ..ငါးခူအုပ္ဆိုတာ ၾကည့္တာနဲ႕ သိပါတယ္ မည္းမည္း
နဲ႕ ငါးသားေလးေတြ လဲ အမ်ားၾကီးပါ... အဲ့ဒီေအာက္မွာ ငါးမၾကီး
ရွိပါတယ္..ငါးအမ မ်ားဟာ အထီးမ်ားထက္ အေကာင္ၾကီးၾကပါတယ္...သားခ် ထားလို႕
ပိန္ေတာ့ ပိန္တတ္ပါတယ္…
“အင္း ငါးသားေလးေတြ ကၾကီးေတာ့ တီနဲ႕ ခ်လို႕ကေတာ့ သူတို႕ ၀ိုင္းစား
ၾကတာနဲ႕ ကုန္မွာ ပဲ ပိုးဟပ္နဲ႕ မွ်ားမွ”
က်ေနာ့္ စိတ္ကူးနဲ႕ က်ေနာ္ အစာခ်လိုက္ပါတယ္…ငါး အေမ ၾကီးရဲ႕ ဟာ သူတို႕
သားအုပ္ေပၚ ျဖတ္ေျပးတဲ့ ေမြက အစ ဟပ္ပါတယ္ ..။ သားသမီးကို ကာကြယ္တတ္ေသာ
မိဘ ေတြရဲ႕ ပံုစံ အမွန္ပါ..။က်ေနာ့္ အစာကိုလဲ တန္းျပီးဟပ္ပါတယ္..။
က်ေနာ္ ငါးအေမ ၾကီးကိုဆြဲတင္လိုက္ပါတယ္..
အားပါးပါး ဒီတစ္ေကာင္က ပိုေတာင္ၾကီးပါေသးတယ္..
က်ေနာ္ ရဖူးတဲ့ ငါးခူေတြ ထဲမွာ ဒီအေကာင္ေလာက္ၾကီးတာေတာ့ မေတြ႕ဖူးပါ
တေကာင္တည္္း နဲ႕တင္ ၅၀ သားေက်ာ္ေလာက္ရွိပါတယ္…။
က်ေနာ္ ငါးေတြကို ေၾကးနန္းၾကိဳးနဲ႕ သီျပီး ျပန္ဖို႕ျပင္လိုက္ပါတယ္…။
ငါးအုပ္ကို ျပန္ၾကည့္မိတယ္…သူတို႕ အရင္လို မိခင္ေနာက္ကို
အံုခဲျပီးလိုက္ေန သလိိုမ်ိဳး တစုတေ၀းထဲ ျဖစ္မေနေတာ့ပါ..ဦးတည္ရာမဲ့
ေလ်ာက္သြားေနပါေတာ့တယ္…ဒီထဲမွာ တခ်ိဳ႕က ကံေကာင္းျပီး အသက္ရွင္ႏုိင္သလို
တခ်ိဳက်ေတာ့လဲ ငါးအၾကီးၾကီး ေတြရဲ႕ အစာ ျဖစ္သြားမွာပါ…ေအာ္ သူတို႕ မိဘ
မဲ့ျဖစ္သြားျပီကိုး…။
………………………………………………………………………………………………..
“အေမေရ အေမ အေမ..”
"ဟဲ့ သားေလး ဘယ္ေတြ ေလ်ာက္သြားေနတာလဲ မိုးရြာေနတာကို "
“အေမ သားငါးခူ ဖမ္းလားတယ္”
“ဟယ္ၾကည့္စမ္း သား အေမဘာေျပာထားလဲ သူမ်ားအသတ္ မသတ္ရဘူးလို႕ ေျပာထားတယ္ေလ
အေမ့စကား ကိုနားမေထာင္ဘူးေပါ့ …ဟုတ္လား ကိုဇင္”
“သားက အေမ့ကို စြတ္ျပဳတ္လုပ္တိုက္ခ်င္လို႕ပါ..အေမ ေနေကာင္းကာစ ဆိုေတာ့
အားရွိေအာင္ပါ..”
အေမက က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္၀ဲလာပါတယ္…
“လာ သားေလး ေခါင္းေတြ သုတ္စမ္း ဖ်ားေတာ့မွာပဲ ဒီကေလးကေတာ့…”
အေမ က်ေနာ့္ ကို မဆူ ရက္ေတာ့ ပါ...။
“အေမ ငါးခူကို ရြက္ယိုရြက္နဲ႕ ခ်က္စားရေအာင္ေနာ္ ..ပိုတာကို အေမ့အတြက္
စြတ္ျပဳတ္လုပ္ေပးမယ္..”
“အမယ္ နင့္ငါးခူ ကဘယ္ေလာက္ ၾကီးလို႕လဲ..”
က်ေနာ္လဲ အိမ္ေဘးက စဥ္းအိုးေဘးမွာ ခ်ထားတဲ့ ငါးခူႏွစ္ေကာင္တြဲ
ကိုလက္ညိဳးထိုးျပလိုက္ပါတယ္..
“ဟိုမွာေလ..”
“ဟယ္ေတာ့ အၾကီးၾကီး ပဲ…သားေလး အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္ထား ဒီအခ်ိန္ ဆို
ေစ်းမကြဲေသးဘူး အေမး ေစ်းမွာ သြားေရာင္းလိုက္မယ္…”
“အေမ့…..ငါးခူနဲ႕ ရြက္ယိုရြက္ ေလ….”
“သားေလး အိမ္မွာဆန္ကုန္ေနျပီေလ..ဒါေလးေရာင္းရရင္ အဆင္ေျပမွာ..သားကလိမာ
ပါတယ္ ေနာက္မွ အေမအဆင္ေျပရင္ သား စားခ်င္တာခ်က္ေကၽြးမယ္ေလ..ေအာ္
ေနာက္တစ္ခါေတာ့ အဲ့လိုငါးထြက္မွ်ားတာ အေမခြင့္မျပဳေနာ္ သားေလ…ကို႕
ရဲ႕အခက္ခဲ အတြက္ သူမ်ား အသက္ကို သတ္တာ သိပ္ေအာက္တန္းက်တယ္ ေနာ္သား”
“ဟုတ္ ကဲ့ပါ အေမရဲ႕..အေမ ျမန္ျမန္ျပန္လာေနာ္ ေနေကာင္းေသးတာလဲ မဟုတ္ဘူး”
“ေအးပါသားရဲ႕ အေမ ေနေကာင္းေနပါျပီ..ထမင္းခ်က္ထားေနာ္..”
အေမက ေျပာရင္းနဲ႕ ဇလံုထဲကို ခ်ိန္ခြင္ေတြ ဓါးေတြ ၊ ငါးေတြ ထည့္ျပီး
ခါးေစာင္းတင္ေရြ႕ ထြက္သြား ပါေတာ့သည္..။
……………………………………………………………………………………….
“ငါးခူေတြ ရမယ္ ငါးခူေတြ လတ္တယ္ေနာ္…လတ္တယ္…”
သူမအသံမွာ အားလံုး၀ မရွိပါ…သူမေဘးမွ အသံစာစာျဖင့္
ေအာ္ေရာင္းေနေသာတျခားငါးသည္ ေတြရဲ႕ အသံကို ဖံုးသြားေအာင္လဲ သူမ
မေအာ္ႏိုင္ပါ…ဒါေပမယ့္သူမ အဆက္မျပတ္ ေအာ္ေနပါတယ္...။
“ငါးခူေတြ ရမယ္ ငါးခူေတြ”
“အမၾကီးေစ်းေကာက္…”
“အဲေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္ အမမွာ တစ္က်ပ္မွ ကိုမရွိတာပါ…”
“ခင္ဗ်ားတို႕ ကလဲ ေျပာလို္က္ရင္အဲ့လို ၾကီးပဲ က်ဴပ္တို႕ကလဲ
ေကာက္ခ်င္လို႕ေကာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဗ် ေကာက္ခိုင္းသေလာက္ မရရင္
အိပ္စိုက္ရမွာဗ်”
“ေအးပါ ကြယ္ အမ ငါးေရာင္းရရင္ ေပးပါ့မယ္ ျပန္လာခဲ့ ေနာ္…”
ေစ်းေကာက္ ေကာင္ေလးမွာ မေက်မနပ္ျဖင္ ့ထြက္သြားပါေတာ့တယ္..ေအာ္သူလဲ
သူ႕ဒုကနဲ႕ သူပဲေလ..
…………………………………………………………………………………………..
“အေမ သမီး ငါးခူ ေၾကာ္စားခ်င္တယ္…”
“ဟုတ္လား သမီးစားခ်င္ရင္ အေမေၾကာ္ေကၽႊးမွာေပါ့ ဒီအခ်ိန္က ငါခူ
ရပါ့မလားေတာင္ မသိဘူး…”
“အေမ အၾကီးၾကီး ကိုေၾကာ္စားခ်င္တာေနာ္…”
“ေအးပါ ေတြ႕ရင္ အေမ ၀ယ္ပါ့မယ္ သမီးကလဲ..”
“ေမေမ ဟိုမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမြးၾကီးနဲ႕ …ဟိုမွာ ငါးခူေတြ..”
“ဘယ္မွာလဲ သမီးရဲ႕ ေအာ္ ဟိုမွာ လာလာ သမီး..”
ပ်ံက်ေစ်းေပမယ့္ လဲ ေစ်း၀ယ္လို႕ ေကာင္းလို႕ ဒီေစ်းကိုပဲ လာလာ
၀ယ္ျဖစ္ၾကပါတယ္…ဒီေန႕လဲ ေဒၚသြယ္တေယာက္ ကိုယ္တိုင္
ေစ်း၀ယ္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္..ဒီျမိဳ႕နယ္မွာေတာ့ ေဒၚသြယ္တို႕က လူခ်မ္းသာ
စာရင္း၀င္ေတြ ပါ..။
“ဟိတ္.. ငါးခူ ဘယ္ေစ်းလဲ …”
“၈၀ ပါ အမ…”
“ဟဲ့ ညည္းဟာက မ်ားလွခ်ီလား ေလ်ာ့ပါဦးဟ…”
“အမ ရယ္ ငါးခူေစ်းက ၁၀၀ ပါ ညီမက ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုးေစ်းသည္မို႕လို႕
ေလ်ာ့ေရာင္းတာပါ..”
“နင့္ငါးခူေတြ ကလဲ ၾကီးလွ ခ်ီလား ဘုရားငါးခူေတြ ျဖစ္ေနမယ္ေနာ္…”
“မဟုတ္ပါဘူး အမရယ္…က်မသားေလးကိုယ္တိုင္ အိမ္ေရွ႕ ကန္ၾကီးထဲက မွ်ားလာတာပါ..”
“အမေလးေနာ္ လိုက္လဲ လိုက္တဲ့သားအမိပဲ ကဲကဲ
ႏွစ္ေကာင္လံုးခ်ိန္လိုက္…အေလးမခိုးနဲ႕ေနာ္…”
“စိတ္ခ်ပါ အမရဲ႕… အားလံုး ၉၅ က်ပ္ သားပါ အမ ၉၀ သားပဲ ထားလိုက္ပါ့မယ္ ရ၂၀ ပါ..”
“၇၀၀ ပဲထားလိုက္ ေရာ့ ..ကိုင္ေပးဦးေနာ္…”
“ဟုတ္ကဲ့အမ ..”
သူမ ငါးကိုအခၽႊဲ ခ်ြတ္ ျပီး ဆူးေတာင္ေတြ ခုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္…။ကုန္ျပီ ျပန္ရံုပါပဲ..
သူမပါလာေသာ ပစည္းမ်ားကို အလ်င္အျမန္ ေကာက္သိမ္းလိုက္ပါတယ္..။သူမရဲ႕
လႈပ္ရွားမႈ မွာ ေပါ့ပါးလြန္းလွပါတယ္…။လက္ခ်ိဳးေျခခတ္ ခပ္သြက္သြက္ျဖင့္
ကခတ္ ေနေသာ ကေခ်သည္ မေလးႏွင့္ပင္တူေနပါေတာ့သည္..။
“သားေလးေတာ့ ဆာေနေတာ့ မွာပဲ..”
သူမ ကုန္စံုဆိုင္ ကို အေျပးေလး သြားရင္း ပဲနဲ႕ ဆန္ဆီ
အနည္းငယ္၀ယ္လိုက္ပါတယ္ ေစ်းထဲ ကို ျပန္ေျပးျပီး ဘူးသီးတစ္လံုးလဲ
၀ယ္လိုက္ပါေသးသည္…ညေနစာအတြက္ ကေတာ့ လမ္းထိပ္ထမင္း ဆိုင္မွာ ပဲ ၀က္နံရိုး
တစ္ရာဖိုးနဲ႕ ငါးပိရည္တို႕စရာ မ်ား၀ယ္လာလိုက္ပါတယ္..
“အင္း သားေလး ေက်းဇူးနဲ႕ နက္ျဖန္ေတာ့ ဘူးသီးေၾကာ္နဲ႕ ဘယာေၾကာ္ေလး
ျပန္ထြက္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္..”
သူမ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့ တပတ္မွာ အိမ္စရိတ္ ေဆးဖိုးနဲ႕ သူမရဲ႕ လက္လုပ္
အေၾကာ္ဆိုင္ေလး အရင္းျပဳတ္သြားခဲ့တာပါ..
……………………………………………………………………………………..
“ဆရာမ ..”
“ဆရာမ”
ဒုတိယ ေျမာက္ ေခၚသံနဲ႕အတူ မည္သည့္စာရင္းေတြ လုပ္ေနသလဲ မသိေသာ
က်ေနာ့္၏အတန္း ပိုင္ ဆရာမ မ်က္လႊာပင့္ျပီးေတာ့
က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ပါတယ္..ျပီးေတာ့ မွ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ
ေက်ာင္း၀တ္စံုနဲ႕ ပံုစံခပ္မိႈင္းမိႈင္းကို ျမင္မိျပီး ရြံ သလို ကိုယ္ ကို
ရို႕ သြားပါတယ္..
“ေျပာ ဘာလဲ..”
“ဆရာမ က်ေနာ့္ အဂၤလိပ္စာ အမွတ္ေတြ က ေပါင္းတာ မွားေနလို႕…”
“ျပစမ္း ဘယ္နားမွားလို႕လဲ ဆရာမ ေသခ်ာေပါင္းထားတာပဲ”
“ဒီမွာ ဆရာမ (၇) မွတ္တန္ ႏွစ္ပုဒ္နဲ႕ (၆ )မွတ္ တန္ တစ္ပုဒ္ ေလ
သားအကုန္မွန္တဲ့ဟာကို ဆရာမက ၁၀ မွတ္ပဲေရးထား ျပီးေတာ့ ေပါင္းထားလို႕…”
“အာ ဟုတ္သားပဲ ၾကည့္ဦး ဆရာမ ကလဲ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတာနဲ႔ ေသခ်ာေတာင္
မၾကည့္မိဘူး..သားကလဲ အခုမွ လာေျပာရလား အမွတ္ေတြ ကရီပို႕ ကတ္ေတြ ထဲေတာင္
ေရာက္ေနျပီ..”
“သားတို႕ အေျဖလြာစာအုပ္က မနက္ကမွရလို႕ပါ ဆရာမ…”
“ေအာ္ ေအေအ သားနာမည္က ဘယ္သူ ဇင္ေယာ္ ေနာ္..သားက ေတာ္သားပဲ
အဆင့္ေလးတဲ့…ေတာ္ေရာေပါ့သားရယ္ အဆင့္ေလးဆို ေရွ႕ဆံုးတန္းမွာ
ထိုင္ရမွာေနာ္…”
“ဆရာမ ဒီတဟ္ပါတ္ အဆင့္ တစ္က ဘယ္သူလဲ ဟင္ “
“ေအာ္ ဒီတပါတ္ က ေက်ာ့ေကသြယ္ရတာ..”
ေၾသာ္ ေက်ာင္းဆင္းရင္ ကားျဖင့္လာလာၾကိဳ တတ္ေသာ သေဌးမၾကီး ေဒၚသြယ္ရဲ႕ သမီး
ကိုး..အဲ့ဒီကားျဖင့္ ေက်ာင္းဆင္းတိုင္း ဆရာမလဲ ပါပါ သြားတတ္တာ ကို
ေတြ႕ဖူးပါတယ္..
“အကယ္ေရႊ႕ အခုလိုေနတဲ့ ၁၀ မွတ္ကို ထည့္ေပါင္းရင္ သားအဆင့္ဘယ္ေလာက္ရမလဲ ဟင္..”
“အင္း သားက တစ္ေပါ့ ဒါေပမယ့္ ေပါင္းလို႕ မရေတာ့ ဘူးသားရဲ႕ ေနာက္တစ္ပါတ္
မွ အဆင့္ တစ္ယူေတာ့ေနာ္…”
“ဟုတ္…”
ဟုတ္လို႕သာ ေျပာရတာ သိပ္ေတာ့ မေက်နပ္ခ်င္လွပါ ..က်ေနာ္က အရင္ လပါတ္ေလးေတြ
မွာ အျမဲတမ္း အဆင့္တစ္ရခဲ့တာပါ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေနရာက တတိယတန္း
ျပတင္းေပါက္ အစြန္ကေန လံုး ၀မတတ္ပါဘူး က်ေနာ့္ပံုစံ နဲ႕
ေရွ႕ဆံုးတန္းထိုင္ရင္ A ခန္ဂုဏ္ငယ္မယ္လို႕ ထင္လို႕
ေနမွာပါ..ဒီတစ္ခါေျဖထားတဲ့ စာေမးပြဲက ပထမ အစမ္း စာေမးပြဲ ၾကီးပါ ..ဒီ
စာေမးပြဲ မွာ အဆင့္ (၁) ရတဲ့ လူတုိင္းကို ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက ဆုခ် ျမဲပါ
ဒါေၾကာင့္က်ေနာ္ လိုခ်င္ခဲ့တာ ပါ ခုေတာ့ မရႏိုင္ေတာ့ ပါတဲ့ေလ..ဘာလို႕
မရႏိုင္ပါလိမ့္လို႕ ေတြးေနရံုကလြဲေရြ႕လဲ က်ေနာ္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါ..။
…………………………………………………………………………………………….
“အေမ့..”
“ဟဲ့ ပလုပ္တုတ္ အမေလး လန္႕လိုက္တာေနာ္ သားေလး ေက်ာင္းကျပန္လာျပီလား…”
“အေမေရာင္းေကာင္းလား …”
“ေကာင္းပါ့ေတာ္ အခု ဘယာေၾကာ္ေလး နည္းနည္းက်န္ေနလို႕ ေစာင့္ေနတာ
တေယာက္စာပဲ က်န္ေတာ့တယ္..သားေလးဗိုက္ဆာရင္ ထမင္းစား ေလ အေမ
ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ထားတယ္..”
“ဟာရွယ္ပဲ အေမ ပုဇြန္နဲ႕ေရာေၾကာ္ထားတာ လား ၀က္သားနဲ႕ ေရာထားတာလား"
အေမက ျပန္မေျဖပါ က်ေနာ့္ကို မ်က္လံုးျပဴးျပီး အံၾကိတ္ျပပါတယ္…”
“ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ ထမင္းစားဖို႕ အသက္ရွင္တာ မဟုတ္ပါဘူး အသက္ရွင္ဖို႕
ထမင္းစားတာပါ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ ရိုးရိုးနဲ႕စားလဲ မေသႏိုင္ပါဘူးေလ…”
“ဟြန္း ေလသံကေတာ့ သူ႕ အေဖ ေလသံ အတိုင္း ပဲ..”
“ဟဲဟဲ အေမ သားမကူေတာ့ဘူးေနာ္ ထမင္းစားျပီး၇င္ သား စာသြားက်က္ေတာ့မယ္
…အေမလဲ အေဖ့ကိုသတိ ရမေနနဲ႕ဦး..ေနာ္”
“ၾကည့္စမ္း ဒီေကာင္ေလး အေမကို ..”
“ဟားဟ …”
က်ေနာ္အေမ့ ပါးကိုတစ္ခ်က္နမ္းရင္း အိမ္ေပၚ ကိုေျပးတက္လိုက္ပါေတာ့တယ္..။
က်ေနာ္တို႕ ကအေမတစ္ခုသားတစ္ခုပါ.. ကေနာ့္အေဖ ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္က
ဌက္ဖ်ားေရာဂါ နဲ႕ ေဆးရံုမွာ အသက္ ဆံုးပါးခဲ့ ရပါတယ္ ။ က်ေနာ္
ကအလယ္တန္းေက်ာင္းသားပဲ ရွိပါေသးတယ္.. သူမ်ားေက်ာင္းသားေတြလို လဲ
က်ဳရွင္မယူႏုိင္ပါဘူး .. အေမ့ရဲ႕
အေၾကာ္ဆိုင္၀င္ေငြ အိမ္လခ ဖိုး စားေသာက္ စရိတ္နဲ႕ က်ေနာ့္ ရဲ႕
ပညာသင္စရိတ္ကို မနည္း က်ားကန္ထားရတာပါ..ဒါေေတာင္ အေမက က်ေနာ့္ကို
ျမိဳ႕နယ္ရွိ အေကာင္းဆံုး ေက်ာင္းမွာ မရမက ေက်ာင္းထားလို႕
ပါတ္၀န္းက်င္ကေတာင္ ေမးေငါ့ၾကရပါတယ္..
ထမင္းၾကမ္းနဲ႕ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ ကိုအစာေျပစားျပီးတာနဲ႕ ေခါင္းရင္းအိမ္ က
အမၾကီးဆီကို ေျပးရပါမယ္…သူက က်ေနာ့္ကို ေစတနာနဲ႕ စာျပေပးပါတယ္..
သူကုိယ္တိုင္ကလဲ ပထမႏွစ္ တကၠသို္လ္ေက်ာင္းသူပါ.က်ေနာ္နားမလည္တဲ့
စာမ်ားကို ေမးလို႕ရပါတယ္.. သူ႕ေမာင္ေလးကလဲ က်ေနာ္တို႕နဲ႕ အတန္းတူပါတယ္
.ေနာက္တစ္ခု က သူတို႕ အိမ္က မိီးရပါတယ္ မီးမလာတဲ့ ေန႕ဆိုရင္လဲ သူတို႕
ကဘက္ထရီအိုးနဲ႕ ၾကည့္ၾကတာပါ က်ေတာ္တို႕ သားအမိမွာက ေရနံဆီ မီးခြက္ေလး
တစ္ခြက္ပဲ ရွိပါတယ္ အဆင္မေျပ လွပါ.. အေမယပ္ခပ္တာကို ခံျပီး
စာက်က္ခ်င္တဲ့ဆႏၵကေတာ့ ဆႏၵ အျဖစ္ပဲ ရွိေနခဲ့ပါတယ္…က်ေနာ္ စာက်က္ျပီးလို႕
အိမ္ျပန္ ျပီး အေမနဲ႕ ညေနစာစား မနက္ျဖန္အတြက္ အေမ ျပင္ဆင္တာကို ကူ
..အလုပ္ေတြအားလံုး ျပီးရင္ေတာ့ အေမက က်ေနာ့္ကိုရင္ခြင္ထဲ ထားျပီးေတာ့
စကားေတြ ေျပာၾကပါတယ္ အေမက တစ္ခါတစ္ေလ ပံုေျပာျပပါတယ္
သီခ်င္းဆိုျပပါတယ္…က်ေနာ့္ ဘ၀မွာ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ ကိုအရမ္း သေဘာက်တာပါ..။
တေနကုန္ဘယ္ေလာက္ ပဲ စိတ္ပင္ပန္းတဲ့ဟာေတြ ၾကံဳ ရပါေစ က်ေနာ္ရဲ႕ အေမ့ရင္ခြင္
ဗိမာန္ ကို မွာ အားလံုးဖြင့္ခ် ျပီးေတာ့ ညေတြတိုင္း ကို က်ေနာ္
ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ခဲ့ရတာပါ..။
“အေမ…”
“ရွင့္…”
“အေမ သခ်ၤာတတ္လား ဟင္…”
“အေမက ၄ တန္းထိပဲ ေက်ာင္းေနဖူးတာ သားရဲ႕..သားေလာက္ေတာ့ ဘယ္တတ္မလဲ..”
“အေမ (၇) ရယ္ (၇) ရယ္ (၆) ရယ္ေပါင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ရလဲ …”
“အမယ္ အေမက ေစ်းသည္ပါေနာ္ အဲ့ေလာက္ေတာ့ သိပါတယ္..၂၀ ေပါ့သားရဲ႕…”
“ဟာ အေမက ေတာ္လိုက္တာ သားတို႕ အတန္းပိုင္ဆရာမ က အေမ့ေလာက္ေတာင္ သခ်ၤာ မတတ္ဘူး…”
“ဟိတ္ ကို႕ ဆရာသမား ကိုအဲ့လိုမေျပာရဘူးေလ…”
“အေမသိလား သားဒီတစ္ပါတ္ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္အမ်ားဆံုးရတာ သိလား ဒါေပမယ့္
သား အဆင့္က ၄ ပဲ ရတာ ဆရာမ က အမွတ္မွားေပါင္းတာေလ…”
“ေအာ္ သားေလးရယ္ ဘာျဖစ္လဲ အဆင့္ ၄ ရေတာ့ေရာ..သားက စာေမးပြဲမွာ အဆင့္
ေကာင္း ဖို႕ စာသင္တာလား ..စာတတ္ခ်င္လို႕ စာသင္တာလား….”
အေမ့စကားကိုက်ေနာ္ ဥာဏ္မွီသေလာက္ ေတြးလိုက္ပါတယ္..
“ဟုတ္တယ္ေနာ္ အေမ ေက်ာင္းတတ္တယ္ဆိုတာ တကယ္တန္းေတာ့ စာတတ္ဖို႕ပဲ ေနာ္…”
“ဟုတ္တယ္ သားေလးရဲ႕ စာကိုပဲ တတ္ေအာ္သင္ေနာ္..ငါ့သားေလးကို အေမက အဲ့ဒီ
ေက်ာင္းမွာထားတာ စာတတ္ေစခ်င္လို႕ အဆင့္ေကာင္းေစခ်င္လို႕ မဟုတ္ဘူး..”
“ဟုတ္ ..”
ထိုကဲ့သို႕ အေမ သည္ က်ေနာ့္ အား ေက်ာင္းမွ သင္ေပးေသာ ေက်ာင္းစာမ်ားထက္
ပိုေရြ႕ ခက္ခဲျပီး နားလည္ရန္လဲ ခက္ခဲေသာ ဘ၀ သင္ခန္းစား မ်ားအား ညစဥ္္
ညတိုင္း ပို႕ခ် ခဲ့ပါတယ္..။
…………………………………………………………………………………………………..
၀ါတြင္းကာလဥပုဒ္ ေန႕မို႕ အိမ္တိုင္းမွ အဖိုးအဖြားမ်ားႏွင့္
အိမ္ရွင္မမ်ားဥပုဒ္ သီလယူရန္ ရက္ကြက္ဓမာရံု သို႕ သြားေနၾကပါတယ္..က်ေနာ့္
အေမကေတာ့ ေခၽႊးတစ္လံုးလံုးနဲ႕ အေၾကာ္တဲ့ေလး ထဲမွာ အလုပ္မ်ားေနပါတယ္…
“အေမ ဥပုဒ္ သြား မေစာင့္ဘူးလား…”
“သားေလးရယ္ အေမ တို႕ တေန႕လုပ္မွ တေန႕စားရတာ ..”
“ဟာ အေမကလဲ သားလဲ အေၾကာ္ေၾကာ္တတ္ေနတာ ပဲကို ျပီးေတာ့ ဥပုဒ္ေန႕ဆို
ေက်ာင္းပိတ္ေနၾက ပဲေလ..သား အေမ့ကို ကုသိုလ္ ျပဳျပီးေတာ့
အေၾကာ္ေၾကာ္ေပးမယ္ ေလ ေနာ္အေမ…”
အေမက က်ေနာ့္ကို ေတြေတြေလး ၾကည့္လို႕ ျပံဳးေနပါတယ္..
“သား ရယ္ အေမ့လဲ ဥပုဒ္ယူျပီး တေနကုန္ ေစတီေလးမွာ တရားမွတ္ခ်င္တာ ေပါ့..
ဒါေပမယ့္ အေမ့မွာ မွာ ေယာဂီ ထည္ေလးေတာင္ မွမရွိတာ အေၾကာ္ဆီေတြ ေပေနတဲ့
အင္းက်ီနဲ႕ ဆို အေမ့ကို ႏွာေခါင္းရံႈ႕ ၾကမွာေပါ့ ကေလးရဲ႕…အေမ့ဘာသာ
အိမ္မွာ ဘုရားရွိခိုး တရားထိုင္လဲ အဆင္ေျပပါတယ္ ငါ့သားေလးက
ကုသိုလ္လိုခ်င္တယ္ ဆိုရင္ စာကိုၾကိဳးစား သင့္ေပါ့ ေနာ္…အေမကေလ ဘယ္ေလာက္
ပဲ ပင္ပန္းပင္ပန္း ငါ့သားေလးကို သားသူငယ္ခ်င္းေတြ က စာလာေမးတဲ့ အခ်ိန္ဆို
ေၾသာ္ ငါ့သားေလးက သူတို႕ထက္ စာကို ေကာင္းေကာင္း သင္ယူတာပဲ ဆိုျပီး
ပိတိနဲ႕ အေမာေတြ ေျပသြားေရာ..”
“သားက အိုေအစစ္ ေလးေပါ့ေနာ္ ဟုတ္လား အေမ..”
“ဘာလဲ အိ္ုေအစစ္..”
ဟိုဟာေလ ေရသန္႕ဗူး ကုိေျပာတာ..
“ဒါေပါ့ ငါ့သားေလးက အေမ ကို အေမာေျပေစတာေပါ့..”
ေဟးးးး…ဟားဟား
က်ေနာ္ နွင့္ အေမ့ရဲ႕ ရယ္သံမ်ား အေၾကာ္ တဲေလးထဲမွာ ဆူညံေနခဲ့ပါတယ္..
………………………………………………………………………………………………

“အေဒၚ အဲ့ဒီ ေယာဂီထမီေလးက ဘယ္ေလာက္လဲ ဟင္…”
“အဲ့တာက အစံုလိုက္အပ္မွ ခ်ဳပ္ေပးတာ ေကာင္ေလးရဲ႕ အင္းက်ီေရာ တဘက္ေရာေလ ၃၅၀၀ ..”
“၃၅၀၀ ေတာင္လား .. ဟုတ္ ေနာက္မွ ၀ယ္ေတာ့မယ္ ေနာ္…”
“ေအးပါေအးပါ…”
အထည္ဆိုင္မွ အမၾကီးက က်ေနာ့္ကိုမယံုသလိုႏွင့္ ျပံဳး စစေျပာပါတယ္…က်ေနာ့္
စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေမ့ကို ေယာဂီထည္ေလး မရမက ၀ယ္ေပးခ်င္ေနခဲ့ပါတယ္…
စာသင္ခန္းထဲ ေရာက္တာေတာင္ စိတ္ကူးထဲက ေယာဂီ၀တ္စံု ေလးနဲ႕ အေမ့ကို
မ်က္စီထဲက မထြက္ပါ..
“ဒီေန႕ ဆရာမၾကီးက ဆုေတြ လိုက္ေပးမယ္တဲ့ ဟိုမွာ ေက်ာ့္ေကသြယ္တို႕ အိမ္က
ဓါတ္ပံုဆရာေတာင္ ေခၚလာတယ္ ေတြ႕လား…”
ေဘးနားမွ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ အသံေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခေနကို
ပိုစိတ္ ၀င္စား မိပါတယ္..
“ဘာလို႕ဖို႕လဲဟ ဓါတ္ပံုဆရာ…”
“အာ မင္းကလဲ အဲ့တာ သူ႕သမီးဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲ ဆိုတာ ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ အိမ္မွာ
အၾကီးခ်ဲ႕ ျပီးခ်ိတ္ထား မွာေပါ့ ဧည့္သည္လာေတာ့ ၾကြားလို႕ရတာေပါ့..ကြ…”
“ေအာ္ အဲ့လိုလား…”
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးက ေက်ာ့ေကသြယ္ ကို ေက်ာင္းသံုးဗလာစာအုပ္ ေဘာပင္ ခဲတံ
ႏွင့္ တျခားေက်ာင္းသံုး ပစည္းမ်ားကို ဆုခ် ပါတယ္…။ အခန္းထဲ မွာ
ေက်ာ့ေကသြယ္ တို႕က ပိုက္ဆံရွိအသိုင္းအ၀ိုင္းမို႕ ေက်ာင္းသံုးပစည္းေတြ
ဆိုလွ်င္ အသစ္အဆန္း ေနာက္ဆံုးေပၚေတြ သံုးတတ္လြန္းလို႕ က်ေနာ္တို႕ ေငးၾကရ
စျမဲပါ..။
အေကာင္းဆံုးနဲ႕ အေခ်ာ့ေမြ႕ဆံုး စာအုပ္ေတြကိုသာ သံုးတတ္တဲ့ ေက်ာ့္ေကသြယ္
တေယာက္.. ေက်ာင္းအုပ္ဆရာ မၾကီး ဆုခ်တဲ့ ေက်ာင္းသံုး ဗလာစာအုပ္ မ်ားကို
ဘာလုိအသံုးခ်မလဲ ဆိုတာကို အနားလိပ္ေနျပီျဖစ္ေသာကုန္ခါနီး
က်ေနာ့္သခ်ၤာစာအုပ္
၏ အနားစမ်ားကို ျပန္ျဖန္႕ရင္း ေတြးမိပါေတာ့ သည္..။
………………………………………………………………………………………………
“အေမ..”
“ေျပာ သားေလး…”
“လူေတြ ကေလ ပိုက္ဆံ ရွိမွ အထင္ၾကီးၾကတာလားဟင္ … သားတို႕ အခန္းထဲ
ကေကာင္မေလး တေယာက္ဆို သူ႕မိဘေတြ ပိုက္ဆံ ရွိေတာ့ သူ႕ကုိဆို လူတိုင္းက
အားက် အထင္ၾကီးၾကတယ္ …”
“သား က လူအထင္ၾကီးတာ လိုခ်င္လို႕လား…”
“အဲ့တာ မေကာင္းဘူးလား အေမ ရဲ႕…”
“သားရဲ႕ လူ႕ဘ၀မွာ ေလ လူေတြအထင္ၾကီးတယ္ဆိုတာ က အေပၚယံပဲ သားရဲ႕
ပိုက္ဆံရွိရင္ အထင္ၾကီးတယ္ ဂုဏ္ရွိန္ေတြ ရွိေနရင္ အထင္ၾကီးတယ္…အဲ့တာေတြ
ကတကယ္ေတာ့ ဘာမွ အႏွစ္သာရ မရွိဘူးသားေလးရဲ႕…လူ႕ဘ၀မွာ သူမ်ားက ကို႕ကို
အထင္ၾကီးဖို႕ ထက္ ကို႕ကိုကို အထင္ၾကီးဖို႕က အေရးၾကီးတယ္ကြယ့္…”
“ကို႕ကို ကို အထင္ၾကီးဖို႕ ဟုတ္လား အဲ့တာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ…”
“လူတိုင္းက ကို႕ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မွားလား မွန္လားဆိုတာကို ကိုယ္ကိုတိုင္
ပဲ သိတာေလ ကို႕ အေၾကာင္းကို ကိုပဲ အသိၾကဆံုးေလ…အဲ့ဒီေတာ့ ကို႕ရဲ႕
လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ အထင္ၾကီးဖို႕ ေကာင္းလား မေကာင္းဘူးလား ဆိုတာလဲ
ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ထက္ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ၾကဖူးေလ အဲ့ဒီ ေတာ့ သားေလး ဘာပဲ
လုပ္လုပ္ ကို႕ကိုကို အထင္ၾကီး ႏူိုင္မဲ့ အလုပ္ေတြ ပဲျဖစ္ရမယ္ သူမ်ားေတြ
အထင္ၾကီးတာ အထင္ေသးတာေတြ ၾကည့္မေနနဲ႕ ဟုတ္ျပီလား..”
“ဒါဆို သား သူမ်ားေတြ အထင္ၾကီးေအာင္ မေနေတာ့ ဘူး.. ကို႕ကိုကို
အထင္ၾကီးေအာင္ ပဲေနေတာ့မယ္ …”
“ဒါေပါ့ သားေလးရဲ႕ …”
“ေအာ္ အေမ ဒီေန႕ အေမ အေၾကာ္ေတြ အေစာၾကီးကုန္သြားတာလား…”
“မဟုတ္ဘူး သားေလးရဲ႕ အေမ အေၾကာ္ေတြ ကို လိုက္ေရာင္းလိုက္တာ…”
“ဟာ အေမ ကလဲ ပင္ပန္းမွာေပါ့ ကို႕ဘာသာ ဆိုင္မွာ ထိုင္ေရာင္းပါ လား အေမရဲ႕…”
“အေမလဲ အဲ့လိုပဲ ေရာင္းခ်င္တာေပါ့ သားေလးရယ္ ေန႕လည္က စည္ပင္က လာေျပာတယ္
အေမ့ အေၾကာ္တဲက သူတို႕ နယ္ေျမထဲ ေရာက္ေနလို႕တဲ့…မနက္ျဖန္ က်ရင္ အေၾကာ္တဲ
ဖ်က္ရမွာ …”
“ဟင္ ဒါဆို အေမေန႕တိုင္း အေၾကာ္ဗန္း ရြက္ေနရမွာေပါ့..အေမရယ္…”
“ရပါတယ္ သားရယ္ အေမ အရင္ကလဲ အဲ့လို ေရာင္းဖူးပါတယ္…”
က်ေနာ္ တကယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ အေမ အေစာၾကီးထ အေၾကာ္ေတြ ေၾကာ္
ျပီးေတာ့ ဗန္းထဲ ထည့္ ျပီး အေၾကာ္ေတြ မကုန္မခ်င္း အသံေတြ နာေအာင္ ေအာ္
ျပီးေရာင္းရမွာ…။
“ အဲ့ဒီ စည္ပင္ နယ္ေျမ ေတြ ကလဲ ေနရာ တကာပဲေနာ္..သူတို႕ ၀ယ္ထားတာ
ၾကေနတာပဲ…သူတို႕နယ္ေျမေတြလို႕သာ ေျပာတာပါ လမ္းထိပ္က ဘီယာ ဆိုင္ ၾကီး
က်ေတာ့ စည္ပင္သာယာ နယ္ေျမဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ၾကီး ကို ခြေဆာက္ထားတာ
အဲ့ဒီဆိုင္ကိုက်ေတာ့ မဖ်က္ခိုင္းဘူး … ဟြန္း ေတာ္ေတာ္ တရားတယ္ေနာ္ အေမ..”
“သားေလး ကလဲေလ … ေလာကမွာ က အမွန္တရား ဆိုတာ ေနရာတိုင္းမွာ
ရွိေနပါတယ္သားေလးရဲ႕ မတရားမႈဆိုတာ ရွိသလို တရားမႈ ဆိုတာလဲရွိတာပဲေလ …
သားေလးက ေလာကမွာ ဘယ္ဟာက အမွန္တရား ဆိုတာ သိသြားတဲ့တေန႕ အမွန္တရား ဘက္မွာ
ရပ္တည္ရဲတဲ့ တေန႕ အေမ့သားေလး လူပီသတဲ့ ေန႕ပဲ..အမွန္တရားကို မသိခ်င္ေဆာင္
ေဆာင္ေနသေရြ႕ေတာ့ ငါ့သားေလး လူနံဳ ေလး တေယာက္ ျဖစ္ေနမွာပဲ..”
“ဟာ အေမကလဲ သား လူနံဳလူအေလး ေတာ့ အျဖစ္ မခံႏိုင္ပါဘူး အမွန္တရားကို
သိေအာင္လုပ္မွာ..”
“ဒါေပါ့ သားေလးရဲ႕ သားေလး အမွန္တရားကိုသိေအာင္လို႕ အေမက ကူညီေပးမွာေပါ့…”
“ဟုတ္ ..”
က်ေနာ္ အေမ့ ရင္ခြင္ ထဲကို တိုး၀င္ရင္း စိတ္ေက်နပ္စြာ
ေမွးစက္လိုက္ပါေတာ့တယ္ .. …………………………………………………………………………………………………..
“ပညာေရးမႈး လာ မယ္တဲ့…”
“ဟုတ္လား…”
က်ေနာ္ အံ့ၾသစြာ ေမးမိပါတယ္… က်ေနာ္တို႕ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀ ေရာက္တဲ့
အထိ ပညာေရးမႈးဆိုတာကို မေတြ႕ ဖူး စကား မေျပာဖူးပါ..
ပညာေရးမႈးေတြ ဟာ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလိုက္ျပတဲ့ အခန္းေတြကိုပဲ လိုက္ၾကည့္ျပီး
ျပန္သြားၾကတာလား မသိပါ..
“ေက်ာ့္ေကသြယ္ က ပညာေရးမႈးကို အဂၤလိပ္ႏႈတ္ဆက္ ရမွာ ေလ ငါ့တို႕ အခန္းကို
လာစစ္ခဲ့ရင္ေပါ့..လာမယ္လဲ မထင္ပါဘူး …”
က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းက ေ၀ဖန္လိုက္ပါတယ္..။
“ဟေရာင္ ဇင္ေယာ္ မင္း အင္းက်ီက ေက်ာင္းစိမ္း ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား
ေက်ာင္းဘက္ေတာင္ မပါဘူး ..ဒီေန႕ ပညာေရးမႈ လာပါမယ္ဆိုမွ …”
“ ေအးကြာ ငါ့အင္းက်ီ ကေလ်ာ္ထားလို႕ မႏွစ္က အင္းက်ီ ကိုျပန္၀တ္လာတာ
ေက်ာင္း တံဆိပ္ က ဘယ္ကတည္း က ျပဳတ္ေနမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး…ေနပါဦးဟ
ငါမသိလို႕ေက်ာ့ေကသြယ္ က အဂၤလိပ္ ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္လို႕လားဟ…”
“မေန႕က ဆရာမ ႏႈတ္တိုက္ သင္ေပးထားတယ္ေလ … ဟိုမွာေတြ႕လား ဗီဒီယို ကင္မရာ
သူစကားေျပာေနတာကို ရိုက္ဖို႕တဲ့ …”
က်ေနာ္ ျပံဳး လိုက္မိပါတယ္ အေမေျပာတဲ့ လူေတြ အထင္ၾကီးေအာင္ထက္ ကို႕ကိုကို
အထင္ၾကီးေအာင္ ေနဆိုတဲ့ စကား ကိုလဲ ျပန္အမွတ္ရမိျပန္ပါတယ္…။
ပညာေရးမႈးက တကယ္ပဲ အခန္းကို ေရာက္လာပါတယ္…ပညာေရးမႈး ကိုေၾကာက္လို႕
ေက်ာင္းသားေတြလဲ အသံတိတ္ေနတာမွ အပ္က်သံ ေတာင္ ၾကားရေလာက္ပါတယ္…
ေက်ာ့ေကသြယ္ ကေတာ့ အဂၤလိပ္ ႏႈတ္တိုက္ သင္ထားေသာ ႏႈတ္ဆက္ပံု
ႏႈတ္ဆက္နည္းေတြ နဲ႕ ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာေနပါေတာ့သည္..
ပညာေရးမႈးဆိုတဲ့ ဆရာၾကီးကလဲ ျပံဳးလ်က္နားေထာင္ေနပါတယ္…
“သမီးက ဒီအခန္းထဲမွာ စံျပ ေက်ာင္းသူထင္တယ္..”
“ဟုတ္ပါတယ္ ရွင့္ …”
အတန္းပိုင္ဆရာမက ၀င္ေျပာတာပါ…
ပညာေရးမႈး ကေခါင္းညွိတ္လ်က္..
“အင္း ဒါဆို အဘကို သမီးတို႕ အတန္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ The Last Leave ဆုိတဲ့
အဂၤလိပ္ ဇာတ္လမ္းေလး အေၾကာင္းကို သမီးခုနက အဘကို ႏႈတ္ဆက္ သြားသလို ပဲ
အဂၤလိပ္လိုု သမီးမွတ္မိသေလာက္ ရွင္းျပ ပါလား…”
သြားျပီ ေက်ာ့ေကသြယ္ တေယာက္ မိႈင္သြားပါသည္..ေတာ္ေတာ္လဲ ေၾကာက္ေနပံု
ရပါတယ္ အတန္းပိုင္ ဆရာမကို အားကိုးသလိုၾကည့္ ေနပါသည္..။ဆရာမလဲ မ်က္ႏွာ
အလြန္႕အလြန္ ကိုငယ္ေနပါသည္..။ပညာေရးမႈ က အေျခေန ကိုခ်က္ခ်င္း
သေဘာေပါက္သြားပံုပါ..
“ကဲ ဒါဆို သားတို႕ သမီးတို႕ ထဲ က ဘယ္သူ အဘ ကိုေျပာႏိုင္မလဲ …”
ရုတ္တရက္ က်ေနာ္ လက္ေထာင္မလို႕ ဟန္ျပင္လိုက္ျပီးေတာ့မွ က်ေနာ့္ရဲ႕
ေက်ာင္း၀တ္စံုကို သတိျပဳမိျပီး ဒီတိုင္းေလးပဲ ေနလိုက္ပါေတာ့တယ္…
“ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးလား .. ကဲကဲ ကေလး ေတြ အဘ ကိုမေၾကာက္နဲ႕ ေနာ္
ေျပာတတ္ရင္ ထြက္ေျပာၾက…ကေလးေတြ ထဲ က အဲ့ဒီ အေၾကာင္းကို အဂၤလိပ္
လိုေျပာႏိုင္တဲ့ သူကို အဘ က ဆုခ်မယ္ဗ်ာ…”
“ကဲကဲ ဘယ္သူေျပာမလဲ ဆုေတာ္ေငြ ၃၀၀၀ ေပးမယ္ကြာ ၃၀၀၀ ..ခ်က္ခ်င္းဆုခ်မွာ …”
ဟင္ ၃၀၀၀ ဆိုပါလား.. က်ေနာ္ အားတတ္သြားပါသည္.. ဟာ အေမ့ အတြက္က်ေနာ္
၀ယ္ေပးခ်င္တဲ့ေယာဂီ ၀တ္စံုေလးက ၃၅၀၀ ဆိုေတာ့ သိပ္ေတာင္
မလိုေတာ့ပါလား…က်ေနာ္ ဘာမွ မစဥ္းစား ေတာ့ပဲ …လက္ေထာင္ လိုက္ပါတယ္..
“ေဟာ ဟုတ္ျပီ တေယာက္ေတာ့ လက္ေထာင္ျပီ လာလာ အေရွ႕ကိုလာပါ…”
“မဂၤလာပါ…”
က်ေနာ္ ျမန္မာလိုပဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္..
“ေအေအ မဂၤလာပါ…”
ပညာေရးမႈး က ျပံဳးရြင္စြာ ေျပာပါသည္..။
“ကဲ သား အဘကို ေျပာျပပါ..”
“အဘ က်ေနာ္ ေျပာႏိုင္ရင္ က်ေနာ့္ ကို ၃၅၀၀ ေပးပါ..”
“ေဟ…”
“ဟင္….”
ပညာေရးမႈး ေရာ ေက်ာင္း အုပ္ၾကီး နဲ႕ ဆရာမ မ်ားပါ အသံမ်ိဳးစံု ထြက္ လာၾကပါတယ္.
ပညာေရးမႈးက ေအးခ်မ္းစြာ ျပန္ေျပာပါတယ္..
“ေကာင္းပါျပီ ကြာ သားေျပာႏိုင္ရင္ သားကို အဘက ၅၀၀၀ ေပးမယ္..”
“ဟင့္ အင္း အဘ က်ေနာ္ ၃၅၀၀ ပဲ လိုခ်င္ပါတယ္…”
ပညာေရး မႈးလဲ ဆုေၾကးေငြ ကိုေစ်းဆစ္ေနေသာ က်ေနာ့္ကို အထူးအဆန္း တေယာက္လို
ၾကည့္ေနပါတယ္..
“ေအးပါကြာ..သား သေဘာပါ..”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်…”
ပညာေရးမႈးအား ရိုေသစြာဦးညြတ္လို္က္ျပီး က်ေနာ္ စေျပာ လိုက္ပါတယ္
“Su and John were artists. They live with Mr.Barman in NewYork city…”
က်ေနာ္ ေျပာသမွ် ကို အဘ နားေထာင္ရံု သက္သက္မဟုတ္ပဲ
တစ္ပိုဒ္ေျပာျပီးတိုင္း အဂၤလိပ္လို ေမးခြန္း ျပန္ထုတ္ပါတယ္..က်ေနာ္
ကျပန္ေျဖရပါတယ္..အဘ ေမးေတာ့ မရွင္းလွ်င္ က်ေနာ္ ကျပန္ေမးပါရန္ ေမတၱာ
ရပ္ခံ ပါတယ္..က်ေနာ္နဲ႕ အဘ ရဲ႕ စကား ေျပာေနတာကို အားလံုးျငိမ္ ျပီး
နားေထာင္ေနပါတယ္..အဘ က ေမးခြန္း လွည့္ေမးရင္လဲ က်ေနာ္က မရမက အေျဖရေအာင္
ေျဖပါတယ္..ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ ေအာင္ျမင္သြားတယ္..။ က်ေနာ္လဲ ေတာ္ေတာ္
ေမာသြားပါတယ္
အဘ ကက်ေနာ့္ကို ခ်ီးက်ဳးစကား မေျပာပါ..အိပ္ကပ္ထဲမွ ၅၀၀ တန္ အထပ္လိုက္
ကိုထုတ္ျပီးေတာ့ ၃၅၀၀ ရီျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ထုတ္ေပးပါတယ္ က်ေနာ္လဲ
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ရိုရိုေသေသ ယူလိုက္ပါတယ္…ျပီးေတာ့ ကို႕ေနရာကို ျပန္ရန္
လွည့္အထြက္..
“သား ေနပါဦး..အဘ မသိလို႕ သားက အဲ့ဒီပိုက္ဆံ ၃၅၀၀ ကို ဘာလုပ္ဖို႕လဲ သားရဲ႕..”
“က်ေနာ့္ အေမ အတြက္ ေယာဂီ ထည္ ၀ယ္ေပးခ်င္လို႕ပါ…၃၅၀၀ ကုန္မွာ မို႕လို ပါ…”
က်ေနာ္ ေျပာတာကို ပညာေရးမႈး က အဓိပါယ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ပါေသာ မ်က္လံုးျဖင့္
ၾကည့္ေနပါတယ္…က်ေနာ္ေတာ့ အဓိပါယ္ မေဖာ္တတ္ ပါ… ညက်မွ အေမ့ကို အဲ့ဒီ
အျဖစ္ပ်က္ေလးကို ေျပာျပေဆြးေႏြးရပါမယ္…။
……………………………………………………………………………………………………
“ အေဒၚ ၾကီး.. က်ေနာ္ေယာဂီထည္၀ယ္ မလို႕…”
“ အန္ လူက ဘယ္မွာလဲ လူေခၚလာမွ တိုင္းလို႕ ရမွာေပါ့ ေကာင္ေလးရဲ႕…”
“ ပံုစံက ဟိုအေဒၚ ၾကီးေလာက္ပဲ..ခ်ဳပ္ေပးထားပါ ပိုက္ဆံ ေပးထားခဲ့မယ္…”
ေဘးနားမွာ စက္ခ်ဳပ္ေနေသာ အေမ့အရြယ္ ကိုယ္လံုးကိုေပါက္နဲ႕ အေဒၚၾကီး
တေယာက္ကို လက္ညိႈးထိုးျပရင္ ေျပာလိုက္ပါတယ္…
အဲ့လို မလုပ္ေရႊ႕ မျဖစ္ …အေမ့ ကိုအသိေပးပါက အေမက လက္ခံမည္မဟုတ္.က်ေနာ့္
ေက်ာင္းစရိတ္ ထဲ ပါသြားလိမ့္ မယ္..။ အေမ့ကို လုပ္ေပးခ်င္တာ လုပ္ေပးခြင့္
ရခဲ့ လို႕ က်ေနာ္ေပ်ာ္ေန ပါ သည္…။
“ ဟင္…”
က်ေနာ့္ အိမ္ေရွ႕ မွာ လူေတြ မ်ားလွခ်ီလား…ဘာ ျဖစ္လို႕ပါလိမ့္…က်ေနာ္ ဇေ၀
ဇ၀ါ ျဖင့္ ျခံထဲ သို႕ ၀င္လိုက္ပါသည္…
ဟင္ ေက်ာ့ေကသြယ္တို႕ သားအမိပါလား..ဘာလာလုပ္တာပါလိမ့္…က်ေနာ္သူတို႕
သားအမိကို ႏႈတ္ဆက္ လိုက္ပါတယ္..
“ အေဒၚ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္.. က်ေနာ္တို႕ အိမ္ ကို ဘာ အေၾကာင္းရွိလို႕ လာတာလဲ မသိဘူး…”
က်ေနာ္ ေမးေနတာကို သူ မေျဖပါ..အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပဲ ေဘးနားသို႕ က်ေနာ့္ကို
အျမဲ စာျပေပး တဲ့ အမၾကီးေရာက္လာပါတယ္..က်ေနာ့္ ပုခံုးကုိ ကိုင္ျပီးေတာ့
ေလသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ေျပာျပပါတယ္..
“ ေမာင္ေလး မမ ေျပာျပမယ္နားေထာင္ေနာ္..စိတ္ ေအးေအး ထား..ဒီေန႕ ေမာင္ေလး
အေမ က ေစ်းေရာင္းသြားတယ္ အဲ့တာ ကားလမ္းျဖတ္ကူးေတာ့ ဒီက အေဒၚၾကီး
ေမာင္းလားတဲ့ကားနဲ႕ တိုက္မိတာ ကားကလဲ ဘရိတ္ေပါက္ေနေတာ့ အရွိန္မထိန္း…”
က်ေနာ္ ထို အမၾကီး ေျပာေနတဲ့ အသံကို မၾကားႏိုင္ေတာ့ ပါ
သူ႕ကိုတြန္းဖယ္လွ်က္ အိမ္ေပၚ ကိုအတတ္ ႏိုင္ဆံုးစိတ္ကိုထိမ္းေရြ႕
တက္လိုက္ပါတယ္…
က်ေနာ့္ နဲ႕ အေမ ညဖက္တိုင္း လဲေလ်ာင္းျပီး စကား ေျပာေနက် က်ေနာ့္ကို အေမ
ဘ၀ အေၾကာင္းေတြ သင္ေပးေနၾက ေနရာမွာ အေမ တေယာက္တည္း မလႈပ္မလ်က္
လဲေလ်ာင္းေနပါတယ္…
“ အေမ…”
က်ေနာ္ ေခၚေနၾက ပံုစံ အတိုင္းပဲ ရိုးရိုးေလး ေခၚလိုက္ပါတယ္..အေမ ျပန္မထူး
ပါ အေမ့ မ်က္ႏွာ ကိုသာ က်ေနာ္ ေတြေတြ ေလး ေငးေနမိပါတယ္…
အေမ ရယ္…. သား ကို အမွန္တရား ေတြ႕ဖို႕ အတြက္ ကူညီမယ္ဆို…
အေမ ရယ္…. သား ကို ရင္ခြင္ထဲ မွာ ေမွးသိပ္ျပီးေတာ့ လူေလာက ရဲ႕ သေဘာတရား
အသစ္ေတြ ကို သင္ေပးပါဦး အေမရယ္..
သား ေတြ႕ၾကံဳ ေနရတဲ့ ဘ၀ အခက္ခဲေတြ နဲ႕ သားနားမလည္တဲ့ လူ႕ေလာက ပုစာၦေတြ
ကို ကူညီ ေျဖရွင္းေပးပါဦး အေမ ရယ္…
က်ေနာ္ ၀ယ္ေပးတဲ့ ေယာဂီ ေလး ၀တ္ျပီး ၀တ္ျပဳသြားတာ ကို သား ျမင္ခ်င္ ေသးတယ္ အေမရဲ႕..
(((((အေမ့…)))))
က်ေနာ္ စိတ္တြင္းမွ ခ်ံဳး ပြဲခ် ငိုလိုက္မိပါတယ္ မ်က္ရည္ေတာ့
က်မလာပါ..တမလြန္ ဘ၀ကေန အေမ ေတြ႕ရင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ျပီး က်ေနာ့္ကို
စိတ္မခ် ျဖစ္ေနမွာ စိုးလို႕ပါ..
“ကိုဇင္ သားအေမက ဆံုးသြားခဲ့ျပီ…”
ေဘးနား ကရက္ကြပ္ ၁၀ အိ္မ္မႈး က က်ေနာ့္ကို သတိေပးသလို ေျပာပါတယ္..
က်ေနာ့္ အေမ မဆံုးပါ က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာ က်ေနာ့္ အေမက အသင္ရွင္မွာပါ က်ေနာ္
အသက္ဆံုး သြားတဲ့အခ်ိန္က်မွ အေမက တကယ္ဆံုးပါးသြားမွာပါ..
က်ေနာ္ အေမ့ မ်က္ ႏွာ ကို ေသခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ ထိန္းထားတဲ့ ၾကားမွ
မ်က္ရည္တစ္စက္ က်လာပါတယ္…မ်က္စိထဲ မွာလဲ မိခင္ၾကီး မရွိေတာ့ လို႕
ဦးတည္ရာ မဲ့ ကူးခတ္သြားလာေနေသာ မိဘမဲ့ ငါးခူ အေကာင္ ေပါက္ေလးမ်ား ကို
ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ လာမိပါေတာ့တယ္…………… 

ဒီေန႕ကၽြန္ေတာ္ အေခြၾကည္႕ေနတုန္း အေမက စာအုပ္ကိုင္၀င္လာၿပီးေျပာတယ္ ‘‘ငါ႕ကို
ဒီစကားေလးေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ ေျပာျပေပးစမ္းပါ။’’

အေမ။ ။ ဒီ ‘‘i don't know’’ ဆိုတာဘာအဓိပၸါယ္လဲ။
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။’’
အေမ။ ။ နင္႕ကို တကၠသိုလ္ထားတာ ၃၊ ၄ ႏွစ္ရွိေနၿပီ။ နင္ ဘာျဖစ္လို႕ ဘာမွကို
မသိရတာလဲ။
ကၽြန္ေတာ္။ ။ မဟုတ္ဘူး။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး’’ ပါဆို။
အေမ။ ။ ဒါေတာင္ ၀န္မခံခ်င္ဘူး ！！！$@％!#$^&％#$％@$％@#$％!^％^!^％$
^#&..
(တခ်ီေဆာ္လိုက္တယ္...)

အေမ။ ။နင္ ငါ႕ကို ဒါ ထပ္ၿပီးေျပာျပစမ္း။ ‘‘i know’’ ဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ။ နင္
သိတယ္မဟုတ္လား။ ေျပာျပစမ္း။
ကြန္ေတာ္။ ။ဟုတ္ကဲ႕။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။’’
အေမ။ ။ သိရင္ျမန္ျမန္ေျပာေလ။
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘ကြန္ေတာ္သိတယ္’’ ဆိုေနမွ။
အေမ။ ။ နင္ျပႆနာရွာေနတာလား။ ေစာေစာက အတီးခံရတာ နည္းတယ္ေပါ႕၊ ဟုတ္လား။
ကၽြန္ေတာ္။ ။‘‘ကြန္ေတာ္သိပါတယ္’’ ဆိုေန။
အေမ။ ။သိရင္ေျပာေလ။ မတတ္တာကို တတ္ခ်င္ေယာင္ မေဆာင္နဲ႕။
&*$％^@$#!％$@^％#*$^^^##$％
(တခ်ီထပ္ေဆာ္ပေလာ္တီးလိုက္တယ္...)

အေမ။ ။နင္သတိၾကပ္ၾကပ္ထားေနာ္။ ပိုက္ဆံေတြ ဒီေလာက္အကုန္ခံၿပီး တကၠသိုလ္ပို႕တာ၊
ၾကည္႕ပါဦး
အခုဘာဆိုဘာမွ မသိဘူး။ ဒီေလာက္ နည္းနည္းေလး တတ္တာနဲ႕ မေအကို ဟိတ္ဟန္
လုပ္ခ်င္တယ္ေပါ႕။ နင္႕ကို ေနာက္ဆုံးတစ္ခုထပ္ေမးမယ္။ ငါ႕ကို ေကာင္းေကာင္း
ရွင္းျပ။
မေျပာႏိုင္လို႕ကေတာ႕ နင္႕ကို ထပ္ေဆာ္မယ္။ ငါ႕ကို ဒါဘာသာျပန္ျပစမ္း။ ‘‘i know,
but i don't
want to tell you’’ ဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ။

ကၽြန္ေတာ္ မူးလဲသြားတယ္။ ေခါင္းအုန္းယူၿပီး ကိုယ္႕ေခါင္းကို အခ်က္ ၃၀ ရုိက္တယ။္
နံရံကို ေခါင္းနဲ႕ အခ်က္ ၄၀ ေျပးေဆာင္႕တယ္။ ကိုယ္႕ပါးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ အခ်က္
၅၀ ေလာက္ အျပန္အလွန္ရုိက္တယ္။ ေျခေထာက္နဲ႕ စားပြဲေစာင္းကို အခ်က္ ၆၀ ကန္တယ္။
ေသြးေတြအသားေတြ ထူပူလာေတာ႕ အေမ႕ကို ေမးလိုက္တယ္။ ကဲ ေက်နပ္ပလား။ အဲဒီလဲက်ေရာ
သူက ထပ္ေမးျပန္တယ္။ ‘‘သားရယ္၊ i'm very annoyant, don't trouble me ဆိုတာ
ဘာအဓိပၸါယ္လဲကြယ္။’’

ကၽြန္ေတာ္။ ။‘‘ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လာမ႐ႈပ္နဲ႕။’’
အေမ။ ။‘‘အရိုက္ခံခ်င္တယ္ေပါ႕။ မေအကို ဒီလို ေျပာရလားဟဲ႕’’ (အဲဒါနဲ႕
ထပ္အေဆာ္ခံလိုက္ရတယ္။)
အေမ။ ။ ‘‘i hear nothing, repeat ဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ’’။
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမၾကားရဘူး။ ျပန္ေျပာ။’’
အေမ။ ။ ‘‘i hear nothing, repeat.’’
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမၾကားရဘူး။ ျပန္ေျပာ။’’
(ေနာက္ဆံုး ထပ္အေဆာ္ခံရျပန္ေရာ။)

အေမ။ ။ ‘‘what do you say ဆိုတာကိုေရာ ဘယ္လို ရွင္းျပလို႕ရလဲ။’’
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘ဘာေျပာတာလဲ’’ (တခါထပ္ အေဆာ္ခံရျပန္တယ္။)
အေမ။ ။ ‘‘look up in the dictionary ဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ။’’
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘အဘိဓါန္မွာရွာ။’’
အေမ။ ။‘‘အဘိဓါန္မွာ ရွာတတ္မွေတာ႕ ငါကနင္႕ကို ဘာျဖစ္လို႕ေမးေနေတာ႕မွာလဲ။’’
(ထပ္အေဆာ္ခံရ.)

အေမ။ ။ ‘‘you had better asked somebody ဆိုတာကိုေရာ ဘယ္လို ဘာသာျပန္မလဲ။’’
ကၽြန္ေတာ္။ ။‘‘တျခားလူကို ေမးတာပိုေကာင္းမယ္။’’
အေမ။ ။ ‘‘နင္က ငါ႕သားဟဲ႕။ ငါ တျခားလူေမးၿပီး ဘာလုပ္ရမွာလဲ။
အရိုက္ခံခ်င္ေနျပန္ၿပီ။’’
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘အမေလး၊ ဘုရားသခင္ ကယ္ေတာ္မူပါ။’’
အေမ။ ။ ‘‘မေအကို ျပႆနာရွာတဲ႕ေကာင္ ဘုရားသခင္လဲ နင္႕ကို မကယ္ႏိုင္ဘူး။’’
(ထပ္ေဆာ္ခံရ...)

အေမ။ ။‘‘ငါထပ္ေမးမယ္။ use your head, then think it over ဆိုတာေရာ
ဘာအဓိပၸါယ္လဲ။’’
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘ေခါင္းေလးဘာေလးသံုး။ ၿပီးရင္ ေသခ်ာထပ္စဥ္းစား။’’
အေမ။ ။ ‘‘အေကာင္စုတ္၊ ငါ႕ကိုမ်ား ျပန္ေျပာရတယ္လို႕..’’ (တဆက္ထဲ
လက္ပါေတာ႕မယ္႕ဟန္ျပင္...)
ကၽြန္ေတာ္။ ။ ‘‘ေလာကမွာ အေမသာ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ႕ အဓိပၸါယ္ပါ။’’
(အျမန္ေျဖလိုက္ရတယ္။)
အေမ။ ။‘‘အင္း၊ ဒါမွ ဟုတ္တုတ္တုတ္ရွိေသးတယ္။ ခဏေနက်ရင္ အေမစားစရာေကာင္းေကာင္းေလး
လုပ္ေပးမယ္။ မနက္ျဖန္က်မွ ထပ္ေမးေတာ႕မယ္။’’ 

ေရွ႕ရက္က အိမ္ျပန္တဲ့ဘတ္စ္ကား ဂိတ္ခဏထိုးရပ္တာနဲ႔ ခရီးသည္ေတြတၿပံဳႀကီးတိုးတက္လာခဲ့တယ္။

ကြၽန္မေဘးမွာလာရပ္တဲ့ ရံုးဆင္းစစံုတဲြတစ္တဲြက ကြၽန္မအၾကည့္ကို ဖမ္းစားထားခဲ့တယ္။

လူမ်ားတာေၾကာင့္ ေကာင္ေလးက သူ႔လက္ေမာင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးလက္ကို မၾကာခဏခ်ိတ္ေနခဲ့တယ္။

ၿပီးေတာ့ အသံတိုးေလးနဲ႔ "ပင္ပန္းခဲ့ၿပီလား? ခဏေနက်ရင္ ဘာစားခ်င္လဲ?" လို႔ ေမးေနခဲ့တယ္။

ေကာင္ေလးအေျပာကို ေကာင္မေလးက စိတ္မ႐ွည္သလိုနဲ႔ "စိတ္႐ႈပ္လိုက္တာ... ဘာစားမယ္ဆိုတာ အရင္ဆံုးျဖတ္မထားဘူးလား! 

ခင့္ကိုပဲအၿမဲေမးေနေတာ့တာပဲ"လို႔ျပန္ေျဖတယ္။

ေကာင္ေလးက အျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္လို ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ အစဥ္မွတ္မိေနေစမယ့္ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာခဲ့တယ္။

"ခင္ကို အၿမဲေမးရတာက ခင္ႀကိဳက္တာကို ေမာင္လိုက္စားမလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ခင္ေက်နပ္သြားတဲ့အၿပံဳးကို ေမာင္ျမင္ခ်င္လို႔၊ ေနာက္ၿပီး အလုပ္မွာ အဆင္မေျပခဲ့တာေတြ 

ခင္ခဏေမ့ထားႏိုင္ဖို႔ပါ။ အလုပ္ထဲထိ ခင္ကိုလိုက္ကူညီဖို႔ ေမာင္မစြမ္းႏိုင္ခဲ့လို႔ ေမာင္ အခုလို ေျပာမိတာပါ"

ေကာင္ေလးစကားကိုၾကားေတာ့ ေကာင္မေလးက ရွက္ရြံ႔ရြံ႔နဲ႔ "ေဆာရီး..." လို႔ ျပန္ေတာင္းပန္တယ္။

"ကိစၥမရွိပါဘူး.. ခင္စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ေတာ္ပါၿပီ" ဆိုၿပီး ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးနဖူးကို ငံု႔နမ္းလိုက္တယ္။

ကြၽန္မဆင္းမယ့္ ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကမဆင္းခင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မျပန္လွည့္ၾကည့္မိတယ္။

ေကာင္ေလးက သူခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ထားတုန္းပဲ။

ဒီလိုျမင္ကြင္းသာ မေတြ႔ခဲ့မိရင္၊ ဒီလိုစကားသာ မၾကားခဲ့မိရင္ ကြၽန္မလည္း ဒီေန႔အလုပ္မွာႀကံဳခဲ့တဲ့ရတဲ့ စိတ္႐ႈပ္စရာေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို 

မ်က္ႏွာ႐ွစ္ေခါက္ခ်ဳိးနဲ႔ စူပုပ္ျပေတာ့မယ္။

 ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုသာသိၿပီး ကိုယ္အလိုမက်တဲ့မ်က္ႏွာကို ဘုမသိဘမသိ ရင္္ဆိုင္ရမယ့္ တစ္ဘက္သားရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ကြၽန္မလ်စ္လ်ဴရွဴမိေတာ့မယ္။

 ၿပီးေတာ့ မရည္ရြယ္ဘဲ ကုိယ္နဲ႔အရင္းႏွီးလူကို စိတ္ထိခိုက္ေစေတာ့မယ္။

 ဒါေၾကာင့္ အိမ္ထဲမဝင္ခင္ "ဘတ္စ္ကားေပၚက ေကာင္မေလးလို ကိုယ့္စိတ္႐ႈပ္စရာတာေတြကို တစ္ဘက္သားအေပၚ စုပံုခ်ရက္သလား?"လို႔ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ေမးမိတယ္။

 အလုပ္မွာ အဆင္မေျပခဲ့တာေတြ၊ တစ္ျခားလူနဲ႔ မေက်နပ္ခဲ့တာေတြကို ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြအေပၚ ပံုခ်ၿပီး ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကို မဆိုးဝါးေစခ်င္ခဲ့ပါဘူး။

 ဒီလို ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ဖမ္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ခ်ိန္မွာ ဒီလိုအေမးမ်ဳိးကို ကြၽန္မတို႔ သတိရသင့္တယ္။

 ဒါဟာလည္း စိတ္႐ႈပ္စရာအေျခအေနမွာ အၿပံဳးတစ္ခုတိုးေစတဲ့ နည္းျဖစ္တယ္။

 တစ္ခါက သစ္ခြပန္းေတြကို အရမ္းႏွစ္သက္တဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးရွိတယ္။

 ဘုန္းႀကီးဟာ ဘုရားတရားအားထုတ္ၿပီး ပိုေနတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ပန္းစိုက္တာနဲ႔ပဲ ကုန္လြန္ေစခဲ့တယ္။

 တစ္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးက တစ္ျခားေနရပ္တစ္ခုကို သြားဖို႔အေၾကာင္းေပၚတယ္။

 မသြားခင္ ပန္းေတြကို ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ကိုရင္ေတြကို မွာခဲ့တယ္။

 ကိုရင္ေတြကလည္း ပန္းကိုေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။

 ဒါေပမယ့္တစ္ရက္မွာ ကိုရင္ေတြက ပန္းေရေလာင္းရင္း သစ္ခြစင္ကို မေတာ္တဆတိုက္မိခဲ့ၾကတယ္။

သစ္ခြစင္ၿပိဳၿပီး သစ္ခြအိုးေတြ ကဲြေၾကခဲ့တယ္။

ဘုန္းႀကီးႏွစ္သက္တဲ့ သစ္ခြပန္းေတြ က်ဳိးေၾကခဲ့ရလို႔ ကုိရင္ေတြက အရမ္းထိတ္လန္႔ခဲ့တယ္။

ဘုန္းႀကီးျပန္လာခ်ိန္ ေတာင္းပန္ၿပီး အျပစ္ခံယူဖို႔ သူတို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

ဘုန္းႀကီးျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ကိုရင္ေတြက အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပတယ္။

ဘုန္းႀကီးက စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ "ဘုန္းဘုန္း သစ္ခြပန္းစိုက္တာက ဘုရားကိုလွဴဖို႔ ေနာက္ၿပီး  ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝန္းက်င္စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ လွပဖို႔ျဖစ္တယ္။

စိတ္ဆိုးဖို႔ သစ္ခြစိုက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး"  လို႔ ဆိုတယ္။

ဘုန္းႀကီးေျပာတာအဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။

စိတ္ဆိုး၊ ေဒါသထြက္ဖို႔ သစ္ခြပန္းစိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဘုန္းႀကီးက သစ္ခြပန္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ သစ္ခြဆိုတဲ့အစဲြကိုမထားဘူး။

ဒါေၾကာင့္ သစ္ခြရွိတာနဲ႔ သစ္ခြဆံုး႐ႈံးတာက သူစိတ္ကို ေပ်ာ္ေအာင္၊ ေဒါသထြက္ေအာင္ မသက္ေရာက္ေစႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ေန႔စဥ္လူ႔ဘဝမွာ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ လိုအင္ေတြကမ်ားခဲ့တယ္။

ရယူတာနဲ႔ ဆံုး႐ႈံးတာကို ကြၽန္မတို႔အရမ္း ဂရုစိုက္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္က နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔ ကြၽန္မတို႔ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကဘူး။

"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး"

"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ အလုပ္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး"

"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ စာသင္ေနတာမဟုတ္ဘူး"

"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြထားတာမဟုတ္ဘူး"

"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ လင္နဲ႔မယားအျဖစ္ ကြၽန္မတို႔ ေပါင္းသင္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူး"

"စိတ္တို၊ ေဒါသျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ကေလးေမြးခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး"


စိတ္တို၊ ေဒါသထြက္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္မတို႔ဒီလို ေတြးေတာႏိုင္ခဲ့ၾကရင္ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕စိတ္ညစ္စရာ ခံစားခ်က္ေတြကို ကြၽန္မတို႔ တနည္းနည္းနဲ႔ ေျဖသိမ့္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ......

တစ္ခါတုန္းက သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ခရီးတစ္ခု ထြက္ဖို႔ ျပင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ထြက္မယ့္ ခရီးစဥ္မွာေတာ့ အုပ္တစ္ခုကုိ ျဖတ္သန္း သြားရမွာပါ။ အဲဒီ ေတာအုပ္ထဲမွာ ဓားျပ သူခိုးေတြကလည္း ရွိေနပါတယ္။ဓားျပသူခိုးေတြရဲ့ လုပ္ထံုး အစဥ္အလာ တစ္ခုက သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ လာရင္ သားကိုဖမ္းျပီး အေဖလုပ္သူကို အိမ္ျပန္ျပီး ေငြယူေစပါတယ္။ ဆရာတပည့္ လာရင္လည္း ဆရာကို ဖမ္းျပီး တပည့္ကို အိမ္ေငြျပန္ယူ ေစပါတယ္။ ဒီလုပ္ထံုး အစဥ္အလာကိုသိထားေတာ့ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္က ခရီးမထြက္ခင္ အေဖလုပ္တဲ့သူက “ငါ့သား ဓားျပ သူခိုးေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ မင္းနဲ႔ငါ သားအဖ ေတာ္တယ္လို႔ မေျပာနဲ႔ ဘာမွ မေတာ္ဘူးလို႔ ေျပာ” လို႔ မွာပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေတာထဲေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း ပါပဲ။ ဓားျပသူခိုးေတြနဲ႔ေတြ႔ပါတယ္။ ေတြ႔ေတာ့ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ကို ဖမ္းျပီး “သင္တို႔ ဘာေတာ္သလဲ” လို႔ ေမးေတာ့ သားလုပ္တဲ့သူက“ဘာမွ မေတာ္ဘူးလို႔” ျပန္ေျဖ လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ေတာအုပ္က ထြက္ခြင့္ရျပီး ေရွ႕ကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ နားရမယ့္ ေနရာမွာနားျပီး ညခ်မ္း ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးပါတယ္။ ေရခ်ိဳးျပီးေတာ့ စိတ္ေကာ၊ ရုပ္ေကာၾကည္ ေနတဲ့အတြက္ သားျဖစ္သူက မိမိရဲ့ တစ္ေန႔တာ သီလကို ျပန္ဆင္ျခင္တဲ့အခါ မနက္က မုသားေျပာခဲ့ တာကို ျပန္သတိရ ပါတယ္။ ထိတ္လန္႔သံေ၀ဂ ျဖစ္ျပီး“ဒီအကုသိုလ္ဟာ ငါ့ကို အပါယ္ခ် ေတာ့မွာပဲ” ဆိုျပီး ရပ္လ်က္ ၀ိပႆနာ ပြားလိုက္တာ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ပေစၥကဗုဒၶါ ျဖစ္သြားေတာ့ ဖခင္ကို တရားေဟာျပီး နႏၵမူ လိုဏ္ဂူကို ၾကြသြားပါေတာ့တယ္။ (ငါးရာ့ငါးဆယ္၊ ပါနီယဇာတ္)

ေရခ်ိဳးလိုက္လို႔ တရားထူး တရားျမတ္ ရသြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အတိတ္ ပါရမီေတြေၾကာင့္ ရသြားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရခ်ိဳး လိုက္တာလည္း တရားထူးရဖို႔ အေထာက္အပံ့ တစ္ခု ျဖစ္သြားတာပါ။ ေရခ်ိဳးထားတဲ့ စိတ္ေကာ ရုပ္ပါၾကည္ ေနပါတယ္။ စိတ္ရုပ္ ၾကည္ေနတဲ့ အတြက္ တရား အားထုတ္ရတာလည္း ပိုျပီး အဆင္ေျပ သြားပါတယ္။ ေရခ်ိဳးျခင္းဟာ တရားထူးရဖို႔ေတာင္ အေထာက္အပံ့ ေပးတာဆိုေတာ့ စိတ္ညစ္ တာေလာက္ေတာ့ အထူး ေျပာစရာ မလိုေတာ့ ပါဘူး။ ဒါက ၀တၳဳ သာဓကေလးကို ကိုင္ေျပာတာပါ။ စာနဲ႔
ကိုင္ ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္း ၀ိဘင္း အ႒ကထာမွာ ပညာပြားေၾကာင္း (၇) ပါးကို ျပထားပါတယ္။ အဂၤါ (၇) ပါးမွာ ဒုတိယ အဂၤါက ဉာဏ္ပညာ ပြားဖို႔ အတြက္ ကိုယ္တြင္း ကိုယ္ပ ႏွစ္ဌာနကို သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါတဲ့။ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ေအာင္ လုပ္ေပးပံုကို လည္း အက်ယ္ ျပန္ရွင္း ျပထားပါတယ္။ ဆံပင္ေတြ ရွည္ေနမယ္၊ ေျခသည္း လက္သည္းေတြ ရွည္ေနမယ္၊ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေခြ်းေတြ၊ ေၾကးေတြ ကပ္ေနမယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အပူအပုပ္ေတြ ေလဆိုး ေတြရွိေနမယ္၊ ဒါဟာ အတြင္း၀တၳဳ မသန္႔ရွင္းတာပါ။
ေနာက္ ကိုယ့္ရဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ေဟာင္းႏြမ္းေနမယ္၊ အိပ္ရာ၊ ျခင္ေထာင္၊ ေစာင္၊ ေခါင္းအံုးေတြ ေဟာင္းႏြမ္းေနမယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ ပစၥည္းေတြ ဖရိုဖရဲ ဖြာလန္ၾကဲေနမယ္။ပင့္ကူမွ်င္ေတြ ျငိတြယ္ေနမယ္၊ စာအုပ္ေတြ ျပန္႔က်ဲေနမယ္။ အမႈိက္ေတြရွိေနမယ္။ ဒါဟာ အျပင္၀တၳဳ မသန္႔ရွင္းတာပါ။အဲဒီလို ကိုယ္တြင္း ကိုယ္ပ မသန္႔ရွင္း ေတာ့ဘူးဆိုရင္ စိတ္ရႈပ္ လာပါလိမ့္မယ္။

စိတ္ရႈပ္လာရင္ ဉာဏ္အျမင္ မၾကည္လင္ ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ ေနရထိုင္ရတာ မေပ်ာ္ရႊင္ ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆံပင္ေတြ ရွည္ေနမယ္၊ ရႈပ္ေထြး ညစ္ပတ္ ေနမယ္ဆိုရင္ ညွပ္စရာရွိတာညွပ္၊ ေလွ်ာ္စရာ ရွိတာေလွ်ာ္ ေပးရမယ္။ ေျခသည္း လက္သည္းေတြ ရွည္ေနရင္ ညွပ္ေပးရမယ္။ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေခၽြးေတြ၊ ဂ်ီးေတြ ရွိေနရင္ ေရခ်ိဳးေပးရပါမယ္။ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေလဆိုးေတြ အပူ အပုပ္ ေတြရွိေနရင္ နားလည္တဲ့ ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပသျပီး ၀မ္းသက္ေစတဲ့ ေဆးစသည္ စားျပီး ခႏၶာကိုယ္ ေပါ့ပါးေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။

ဒါက အတြင္း၀တၳဳ သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ေပးတာပါ။ ေနာက္ အ၀တ္အစားေတြ ေဟာင္းႏြမ္းေနရင္၊ အနံ ့အသက္ဆိုးေတြရွိေနရင္ ေလွ်ာ္ေပးရမယ္။ ေစာင္ေတြ၊ ျခင္ေထာင္ေတြ၊ ေခါင္းအံုးေတြ၊ အိပ္ရာခင္းေတြကို ေလွ်ာ္စရာ ရွိတာေလွ်ာ္၊ ေနလွန္းစရာရွိတာ လွန္းျပီး ေပးရပါမယ္။ အခန္းထဲမွာ ရႈပ္ေပပြေနရင္ အခန္းသန္ ့ရွင္းေရး လုပ္ေပးရပါမယ္။ ဒါက အျပင္၀တၳဳ သန့္ရွင္းေအာင္ လုပ္ေပးတာပါ။
ကိုယ္တြင္း ကိုယ္ပ သန္႔ရွင္း ေနရင္ စိတ္ၾကည္လင္ လာပါလိမ့္မယ္။စိတ္ၾကည္လင္ လာရင္ ဉာဏ္ပါ ၾကည္လင္ လာေတာ့တာပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီေကာ၊ စီးပြားေရး လုပ္ေနတဲ့ သူေကာ၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေကာ၊ ကိုယ္တြင္းကိုယ္ပ သန္႔ရွင္းေအာင္ ဂရုတစိုက္ လုပ္ေပးေနရပါမယ္။

ဥပမာ - ေရခ်ိဳးျပီး တရားထိုင္တာနဲ႔ ေရမခ်ိဳးဘဲ ေခြ်းသံ တရႊဲ ရႊဲနဲ႔ တရားထိုင္တာ ဘယ္ဟာက ပိုျပီးထိုင္လို႔ ေကာင္းမလဲ? ေခါင္းေလွ်ာ္ျပီး တရားထိုင္တာနဲ႔ ေခါင္းမေလွ်ာ္ပဲ ဆံပင္ ဖြာလန္ၾကဲနဲ႔ တရားထိုင္တာ ဘယ္ဟာက ပိုျပီး စိတ္ၾကည္လင္မလဲ? အထူး ေျပာေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ သိပ္သိသာပါတယ္။

ေရခ်ိဳးျပီးမွ တရားထိုင္ရင ္ဉာဏ္ပိုျပီး သက္၀င္ပါတယ္။ ထိုင္ရတာလည္းပိုျပီး ေကာင္းပါတယ္။ ေရခ်ိဳးထားရင္ စိတ္က ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ လန္းလန္း ဆန္းဆန္း ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒီလိုပါပဲ။ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ စာမက်က္ခင္ ေရခ်ိဳးထားရင္ စိတ္ေကာ၊ ရုပ္ေကာ ၾကည္ေနတဲ့ အတြက္ ပိုျပီး ၪာဏ္သက္၀င္သလို စာက်က္လို႔ လည္း ပိုေကာင္း ေနပါလိမ့္မယ္။

ကိုယ္က ဒီသေဘာေလး ေတြကို အာရံုျပဳျပီး ကိုယ္တြင္းကိုယ္ပ ႏွစ္ဌာနကို သန္႔ရွင္းေအာင္ မၾကာခဏ လုပ္ေပးေနရပါမယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာေနရင္ တရားအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္၊ စီးပြားေရးပဲ လုပ္လုပ္၊စာပဲက်က္က်က္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အဆင္ေျပ ေနပါလိမ့္မယ္။
တကယ္လို႔ စိတ္ညစ္လာျပီ ဆိုရင္ ကိုယ္ေနတဲ့ အခန္းကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္လိုက္ပါ။ အိပ္ရာ ျခင္ေထာင္၊ ေခါင္းအံုးေတြကို ေလွ်ာ္ဖြပ္ျပီး အသစ္နဲ႔ လဲလိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါ။ ေရခ်ိဳးျပီးရင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ ေလွ်ာ္ဖြပ္ ျပီးသား အ၀တ္ေလးကို ၀တ္လိုက္ပါ။ အားလံုးျပီးတာနဲ႔ အသစ္လဲျပီးသား အိပ္ရာေပၚမွာ ကိုယ္နဲ႔ သပၸါယ ျဖစ္သလို ထိုင္ျပီး ခါးကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ထား၊ မ်က္လံုးေလးမွိတ္၊ လက္အုပ္ ကေလးခ်ီျပီး ငါးပါးသီလကို ယူလိုက္ပါ။ တစ္ဆက္တည္းပဲ “ျမတ္စြာဘုရား၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို သီတင္းသံုး
ေတာ္မူပါဘုရား”လို႔ ပင့္လိုက္ပါ။ ကိုယ္က အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေနလို႔ ပင့္ရမွာ အားနာ ေနရင္လည္း ဦးေခါင္းထက္ကို ပင့္လိုက္ပါ။ စိတ္ထဲမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ၊ ကိုယ့္ဦးေခါင္းထက္မွာ ရွိေနတယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းထားပါ။

ျမတ္စြာဘုရား ကေတာ့ ပရိနိဗၺာန္ စံျပီးျပီဆိုေတာ့ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ၾကြလာမွာလဲ။စိတ္ဓာတ္ အင္အားကို ယူတာပါ။ စိတ္ထဲမွာ ျမတ္စြာဘုရား တကယ္ၾကြလာတယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္း ထားရမွာပါ။ အားလံုးျပီးရင္ လက္အုပ္ခ်ီ ထားတာေလးခ်ျပီး အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ကို ငါးမိနစ္၊ ေမတၱာကို ငါးမိနစ္၊ ၀ိပႆနာကို ငါးမိနစ္ ပြားေနလိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ လာပါ လိမ့္မယ္။ မယံုရင္စမ္းၾကည့္ပါ။
စာေရးသူလည္း စိတ္ညစ္လာရင္ ဒီနည္းအတိုင္းပဲ လုပ္တာပါ။ ဒါဆို စိတ္ညစ္တာ ေပ်ာက္သြားတာ မ်ားပါတယ္။ ကိေလသာ မကင္းသေရြ႕ေတာ့ စိတ္ေတြက အခါအားေလွ်ာ္စြာ ညစ္ေနရဦးမွာပါ။ စိတ္ညစ္တာကို ညစ္တဲ့ အတိုင္းမထားဘဲ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ နည္းတစ္ခုခုနဲ႔ ပယ္ပစ ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔ပါ။ ေရခ်ိဳးလိုက္တာကေတာ့ သိပ္ျပီးမခက္လွပါဘူး။

ဒီနည္းေလးကို ကိုယ္က အထံုအက်င့္ေလးတစ္ခုလုပ္ထား လိုက္ဖို႔ပါ။“စိတ္ညစ္လာတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္၊ ဂုဏ္ေတာ္ ေမတၱာေလး ပြားလိုက္ ၊ စိတ္ညစ္လာတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္ ဂုဏ္ေတာ္ ေမတၱာေလး ပြားလိုက္” နဲ႔က်င့္ပါမ်ား သြားရင္ အထံု ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အထံုျဖစ္သြားရင္ စြဲသြားတာ မ်ားပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ အထံု ေလးေတြဆို စြဲေနေအာင္ လုပ္ထားရပါတယ္။

အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ညစ္လာရင္ ထြက္ေပါက္ အေနနဲ႔ အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့ တျခားတစ္ခုခုကို သြားလုပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ျပဳတဲ့ အျပဳအမူက စြဲသြားတတ္ ပါတယ္။ မေကာင္းတာ စြဲသြားရင္ ျဖတ္ရတာ ခက္ပါတယ္။ စိတ္ညစ္တာကို အေၾကာင္းျပဳျပီး အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့ အျပဳအမူေတြ စြဲသြားတဲ့ သူေတြအမ်ားၾကီးပါ။ ေတြ႔ဖူး ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္ညစ္လာရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကို ဖုန္းဆက္ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ဖုန္းဆက္ ေျပာတဲ့သူက ေကာင္းျမတ္တဲ့ အၾကံေပးရင္ ေတာ္ပါရဲ့။ “ဘယ္လို ကဲလိုက္ပါလား၊ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္ ပါလား” စသည္ျဖင့္ အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့
အၾကံေတြ ေပးလိုက္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အမ်ားၾကီးနစ္နာ သြားႏိုင္ပါတယ္။

ကဲထားပါေတာ့။ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီ ဖုန္းဆက္ အၾကံဉာဏ္ေတာင္း လို႔ ကိုယ္ အၾကံေတာင္းတဲ့ သူက“လာခဲ့၊ ဘယ္ဆိုင္မွာ ဘယ္ကလပ္မွာ သြားကဲရေအာင္၊ လံုး၀ လန္းသြားေစရမယ္”ဆိုျပီး လွမ္းေခၚပါျပီတဲ့။ ေခၚတဲ့အတိုင္း ေနရာတစ္ခုခု မွာ ကဲပါျပီတဲ့၊
ကဲေနတုန္းမွာ လန္းတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ကဲျပီးေတာ့လည္း ညစ္လက္စ စိတ္က ျပန္ညစ္ ရဦးမွာပါ။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္မွာ အကုသိုလ္ အပိုျဖစ္ရတာပဲ အဖတ္တင္တာပါ။ စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ထြက္ေပါက္ မ်ိဳးစံုေတာ့ ရွိေနၾကမွာပါ။ အဲဒီအထဲကမွာ ေကာင္းတဲ့ ထြက္ေပါက္ လည္းျဖစ္၊ ကိုယ္နဲ႔ သပၸါယသင့္တဲ့ ထြက္ေပါက္လည္း ျဖစ္တဲ့ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုကို အေလ့အက်င့္ လုပ္ထား လိုက္ဖို႔ပါ။

စိတ္ညစ္ရင္ အျခား တစ္ဖက္မွာ ဆိုးက်ိဳးေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့ ထြက္ေပါက္ ေလးေတြကို အထံုတစ္ခု အေနနဲ႔ စြဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္ ထားႏိုင္ရပါမယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း တရား သေဘာအရ ဘယ္အရာမွ မျမဲပါဘူး။ စိတ္ညစ္ တာလည္း အျမဲ တည္မေနႏိုင္ပါဘူး။ ကာလတစ္ခုပါပဲ။ ကိုယ္က မျမဲတဲ့ သေဘာ တရားေလးကို ေသခ်ာ သေဘာေပါက္ျပီး စိတ္ညစ္ တာကို အေၾကာင္း ျပဳျပီး ထြက္ေပါက္ အေနနဲ႔ အကုသိုလ္ မျပဳလိုက္မိဖို႔ပါ။ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ကာလတိုေလးမွာ ကုသိုလ္ေတြကို လုပ္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ ေပေတလုပ္ ေနလိုက္ပါ။ ေရမခ်ိဳးခင္မွာဘဲ ဘုရား ပန္းအိုးလဲတာ ဘုရား ေသာက္ေတာ္ ေရလဲတာ၊ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ အစားအစာေလး ေတြကို ျမတ္စြာဘုရားကို ကပ္တာ စသည္ျဖင့္ လုပ္လို႔လည္း ရပါေသးတယ္။ စိတ္ညစ္တာကို အမွီျပဳျပီး ကုသိုလ္ အျမတ္ထြက္ ေအာင္လုပ္ပစ္ ရမွာပါ။ ကာလ တစ္ခုၾကာလို႔ စိတ္ညစ္တာလည္း ေပ်ာက္သြားေရာ၊ ကိုယ့္ရင္ထဲကို ျပန္ၾကည့္ လိုက္တဲ့ အခါ ကုသိုလ္ေတြ တစ္ေလွၾကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။

ဒီ ကုသိုလ္ေတြဟာ ေနာက္ဘ၀အထိ အထံုဓာတ္ ေတြအေနနဲ ့ ပါသြားေတာ့ မွာပါ။ အထံု၀ါသနာဆိုတာေနာက္ဘ၀အထိ လိုက္တတ္တာဆိုေတာ့ ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ကုသိုလ္ ပါရမီေတြ ျပဳျဖစ္ ေနဦးမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ နိဗၺာန္နဲ႔လည္း တျဖည္းျဖည္း နီးသြား ေတာ့မွာပါ။ အဓိကကေတာ့ ဘယ္လို အာရံုပဲ ၾကံဳလာၾကံဳလာ၊ ၾကံဳလာတဲ့ အာရံုကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ကုသိုလ္ ျဖစ္သြား ဖို႔ပါ။ ဒါကို ကိုယ္က အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္၊ ေလ့က်င့္ ထားဖို႔ပါ။ ေလ့က်င့္ ထားရင္ စြဲသြား တတ္ပါတယ္။ ေနာင္ဆိုရင္ အထူး ေၾကာင့္ၾက စိုက္စရာ မလို ေတာ့ပါဘူး။ ဘာပဲေျပာေျပာ စိတ္ညစ္ရင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ လာပါလိမ့္မယ္။

http://www.myshwemandalay.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...။

Russel Herman Conwell ရဲ႕ Acres Of Diamonds ဆိုတဲ့ ေဟာေျပာခ်က္ထဲက အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို ကိုင္လႈပ္ခဲ့သြားေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေလးကို ဆရာေဖျမင့္က ဘာသာျပန္ ထုတ္ေ၀ဖူးပါတယ္။ စာအုပ္နာမည္က.....


“ စိန္ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာ ”


အဲဒီေဟာေျပာခ်က္ေလးက ဘာလည္းဆိုေတာ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုေမးတယ္ေပ့ါဗ်ာ။ လူငယ္ဆိုေတာ့ လူငယ္အတိုင္း စိတ္ခံစားခ်က္ရွိသလုိေမးလုိက္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေမးခြန္းက အမ်ိဳးသမီးေတြ အတြက္ေတာ့ မသက္ဆိုင္ဘူးလုိ႕ ထင္ရေပမယ့္ တည့္တည့္ကို တိုးတာပါပဲ။ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေလးက

“ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ
အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုးအခ်ိန္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ပါသလဲတဲ့ ”


ဒီေမးခြန္းအတြက္ ရပ္ဆယ္ကြန္း၀ဲလ္က အခ်ိန္ယူစဥ္းစားျပီးမွ အေျဖေပးနိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေျဖေလးကုိ မေျဖခင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ဘယ္လို အေၾကာင္းအရာေတြကမ်ား ခင္ဗ်ားတို႕ ဘ၀ေတြမွာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္နိင္ခဲ့မွာလဲဆိုတာ။ ငယ္တုန္းက ၁၀ တန္း ေအာင္စာရင္း ထြက္တဲ့အခ်ိန္ကလား ၊ ေထာင္ကထြက္တဲ့ အခ်ိန္လား ၊ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ အခ်ိန္လား ၊ သိန္းထီေပါက္တဲ့ အခ်ိန္လား ၊ ဘုန္းၾကီး ထြက္တဲ့ အခ်ိန္လား ဆိုတဲ့ စကားေတြ အမ်ားၾကီးပါ။

ရပ္ဆယ္ကြန္း၀ဲလ္ကေတာ့ ဒီလိုေလး အေျဖေပးသြားခဲ့ပါတယ္......


“ ေလာကီလူ႕ဘ၀ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ဟာ ကိုယ္လက္ထပ္ ထိမ္းျမားခဲ့တဲ့ သတို႕သမီးကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေငြေၾကးနဲ႕ ရွာေဖြထားတဲ့ ေငြေၾကးနဲ႔ ၀ယ္ယူထားတဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ဆီကို ေခၚလာနိင္တဲ့ အခ်ိန္ပဲ ”


အခ်စ္ဇနီး အသစ္စက္စက္ေလးကို အိမ္ဆီကို ေခၚလာမယ္။ အိမ္ေရွ႕တံခါး၀နား ေရာက္တဲ့အခါ ကုိယ့္အိမ္ကေလးကို ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ျပျပီး “ အခ်စ္ေရ ၊ ဒါ ကိုယ္၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္ေလ ၊ ကိုယ့္စြမ္းကိုယ့္အားနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ ရွာေဖြ စုေဆာင္းျပီး ၀ယ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္အိမ္၊ အခုေတာ့ အခ်စ္အတြက္ အိမ္ေပ့ါ ၊ ကိုယ္တုိ႕ နွစ္ေယာက္အတြက္ သီးသန္႕ကမၻာေလးေပ့ါ ” ဘာညာစသည့္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတက္ထက္ အမ်ားၾကီး လွပနုရြတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ တ၀ၾကီးေျပာနိင္တဲ့ အခ်ိန္။ ဒါဟာ “ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ဂုဏ္သေရ အရွိဆံုး အခ်ိန္ ၊ တကယ့္ကုိ ၀မ္းသာၾကည္နႈးဆံုး အခ်ိန္ပဲတဲ့။

သူက ဒီအေၾကာင္းကို ဘာေၾကာင့္ထည့္သြင္း ေဟာေျပာရလဲဆိုေတာ့ လူငယ္ေတြကို ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့စိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေအာင္ အနီးကပ္ဆံုး ဆဲြေဆာင္မႈအရာေတြထဲက အခ်စ္ဆိုတာနဲ႔ စပ္လ်ဥ္းျပီး ေျပာျပသြားတာလို႕ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ယူဆမိပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အဲဒီမွာ ျပက္သြားျပီလို႕ ထင္ခဲ့တာ။ သူက ဘာထပ္ေျပာလဲဆိုေတာ့

ကြန္း၀ဲလ္က သူေဌးသားေတြကို သနားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီေန႕ေခတ္ သူေဌးသားတစ္ေယာက္ဟာ ဘ၀ေရွ႕ေရးေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ သူဟာ သူေဌးသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူ႕ဘ၀မွာ ဘယ္ဟာ အေကာင္းဆံုး ဘယ္ဟာ အေရးၾကီးဆံုးဆိုတာ သူမသိနိင္ပါဘူးတဲ့။ သူ႕မွာ သိနိင္စရာ အေျခအေန မရွိပါဘူးတဲ့။

အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလို သူေဌးသားမွာ အဲဒီလို အေတြ႕အၾကံဳ ရနိင္စရာ မရွိပါဘူးတဲ့။ အဲဒီလို ၀မ္းသာလိႈက္လွဲရတဲ့ အရသာမ်ိဳး သူမခံစားနိင္ေတာ့ဘူး။ သူလက္ထပ္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႕ဇနီးကို သူမ်ားေတြထက္ ပိုေကာင္း ပိုခမ္းနားတဲ့ အိမ္ၾကီးမ်ိဳးဆီေတာ့ ေခၚသြားနိင္မွာေပ့ါ။ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ရင္ အိမ္တစ္ေဆာင္ မီးတေျပာင္ ထားနိင္တဲ့ လူေပ့ါ။ အိမ္ထဲ ၀င္သြားေတာ့လည္း အဖိုးတန္ ပစၥည္းေတြခ်ည္းပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဒါေတြျပျပီး သူဘယ္လို ေျပာရမလဲ....


“ မိန္းမေရ ၊ ဒါက အေမ၀ယ္ေပးထားတာေလ ၊ ဒါကလည္း အေမပဲ။ အဲ...ဒါကေတာ့ အေဖ၀ယ္ေပးတာ။ အေဖ့လက္ေဆာင္ေပ့ါ။ ေဟာဒါကေတာ့ အေမ့ကို ၀ယ္ခုိင္းရတာ ”


တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႕မိန္းမစိတ္မွာ သူ႕ကိုယူမယ့္အစား သူ႕အေမကို ယူလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ေတြးလာေတာ့တယ္။ ကြန္း၀ဲလ္က သူ...သူေဌးသားေတြကို သနားတယ္ဆုိတာ အဲဒါပဲတဲ့။ မိဘက ေျမွာက္စား ၊ လိုေလေသးမရွိ လုပ္ကိုင္ေပး ၊ လိုတာထက္ပိုဆင္ေပး ၊ ၾကာေတာ့ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္လို၀တ္ရမွန္းမသိ ၊ ဘယ္လုိေနရမွန္းမသိ ၊ ဘယ္လုိေျပာရမွန္း မသိ၊ လူၾကည့္လုိက္ရင္ ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြနဲ႔ ။ လက္ေတြက ေအာက္မက်ဘူး ၊ ၾကြေနတယ္တဲ့။

ကြန္း၀ဲလ္ကေတာ့ လူငယ္ေတြကို ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ ရွိေအာင္ သူေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြထဲက ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ သူတို႕ေခတ္က အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ နိႈင္းယွဥ္ျပီး ေဟာေျပာသြားတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ေက်နပ္အားရမိပါတယ္။ လူငယ္ေတြအတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကြန္း၀ဲလ္ရဲ႕ အဆိုကို မ်က္လံုးမွိတ္ျပီးေတာ့ကို ေထာက္ခံပါတယ္လို႕ ေျပာၾကားရင္း......။ :)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ...

ျပန္ဆံုၾကမယ္ ေျပာခဲ႕တယ္

ဒါေပမယ္႕ … … မေသခ်ာ မေရရာဘူး

ပင္လယ္ရပ္ျခား ေ၀းေသာရပ္မွာ

ဘ၀၀မ္းစာ ရွာေဖြမသြားခင္

မိအို ဖအို ေပြ႕ဖက္ေၾကကဲြ

ႏွုတ္ဆက္ရင္းနဲ႕ ျပန္ဆံုၾကမယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ … … မထင္ဘူး မေသခ်ာဘူး

အေမလည္းအို အေဖလည္းအို

ဇရာအို အေနအထားေတြေၾကာင္႕

မေမွ်ာ္လင္႕ရဲ စိုးထိတ္လြန္းလ်က္ … ။        ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

အားလုံးအတြက္ စုဗူးစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္က ေငြေၾကးစုဖို႔
မဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ၾကည္ႏူးျခင္း၊ အမွတ္တရေတြ စုဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။

ဖတ္မိတဲ့ စာေလးတစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။

ကြ်န္မ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔က မဂၤလာလက္ဖဲြ႔အျဖင့္ ေငြစုစာအုပ္ တစ္အုပ္ကို အေမက လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ ကြ်န္မအတြက္ အေမြမ်ားလားေပါ့။ စာအုပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ စုထားတဲ့ေငြက က်ပ္ ၁ဝဝဝ ပဲ ရွိတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ အေမကို ကြ်န္မၾကည့္မိေတာ့ အေမက ျပံဳးရင္း “သမီး... ဒါ သမီးအတြက္ အေမအထူးလုပ္ထားတဲ့ “မဂၤလာစု” စာအုပ္ေလးပါ။ ေနာင္ေနာက္ အမွတ္တရျဖစ္ေစတဲ့ ေန႔မ်ဳိးမွာ ဒီစာအုပ္ထဲ ေငြအနည္းအမ်ားမဆို စုႏိုင္တယ္။ ဒါမွ ေနာက္အိုမင္းလာတဲ့အခါ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေငြေတြအျပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပါ ရွိေနလိမ့္မယ္”

အေမေျပာတဲ့ စကားကို ကြ်န္မ အမွတ္တမဲ့ပဲ ထားလိုက္မိတယ္။ ကြ်န္မ အမ်ဳိးသားက အဲဒီစကားကို ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ မွတ္သားေနခဲ့တယ္။

မဂၤလာေဆာင္ျပီးေနာက္ အမ်ဳိးသားက စာအုပ္ထဲ က်ပ္ ၅ဝဝ ႏွစ္ၾကိမ္ စုလိုက္တယ္။ တစ္ၾကိမ္က သူရာထူး တိုးတဲ့အတြက္ျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္က ကြ်န္မ ခဲြစိတ္ခန္းက ထြက္တဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အမ်ဳိးသားရဲ႕ အျပဳအမႈကို ကြ်န္မရီခ့ဲမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ ကြ်န္မ က်န္းမာလာတဲ့ေန႔ကို သူ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။

သိပ္မၾကာဘူး... ကြ်န္မ ကိုယ္ဝန္ရွိလာတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ေငြ ၂ဝဝဝက်ပ္ စုလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေမြးဖြားလာတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ေလး သယ္ေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ကြ်န္မတို႔အတြက္ တိုေတာင္းခဲ့တယ္။ ကြ်န္မတို႔ၾကားထဲ အျငင္းအခုန္နဲ႔ ေအးစက္မႈက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေလွ်ာ္လို႔ မကုန္ႏိုင္တဲ့ အႏွီးေတြ၊ တိုက္လို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့ ႏို႔ေတြက ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ခံစားမႈကုိ ဆိုးသထက္ ဆိုးဝါးလာေစခဲ့တယ္။ အေမ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ “မဂၤလာစု” စာအုပ္က အံဆဲြတစ္ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရတယ္။ စာအုပ္ထဲက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ကိန္းဂဏန္းက နဂိုေနရာမွာပဲ ရပ္တန္႔ေနခဲ့တယ္။

ကြာရွင္းဖို႔အတြက္ ကြ်န္မတို႔ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့ အေမက “အဲဒီစာအုပ္ထဲက ေငြကို သမီးတို႔ အရင္ျဖဳန္းျပီးမွ ကြာရွင္းၾကပါ။ စာအုပ္ထဲက ေငြက သိပ္မမ်ားေပမယ့္ အဲဒီေငြက သမီးတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ပိုင္တဲ့ေငြျဖစ္တယ္” လို႔ေျပာတယ္။

စာအုပ္ထဲက ေငြ ၁ဝဝဝကို ကြ်န္မ ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ လိုခ်င္တာ ၾကာေနျပီျဖစ္တဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ကိုင္ဆဲြရင္း ကုန္တိုက္ထဲကေန ကြ်န္မထြက္လာခဲ့တယ္။ ကုန္တိုက္တံခါးဝအေရာက္ အေရာင္းစာေရးမဆီ ကြ်န္မျပန္လွည့္လာျပီး “ေဆာရီးပဲ... ဒီပစၥည္းေတြ ကြ်န္မ မယူေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံျပန္အမ္းေပးပါ” လို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။

ေခါင္းထဲမွာလည္း ဒီေငြ ၁ဝဝဝ ဟာ ငါတို႔ရဲ႕ မဂၤလာေတြ၊ အမွတ္တရေန႔ေတြ၊ အေပ်ာ္ေတြ စုထားတဲ့ ေငြျဖစ္တယ္လို႔ ခ်က္ခ်င္းေတြး လိုက္မိတယ္။

ကြ်န္မ အမ်ဳိးသားက အရွက္ၾကီးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါက လမ္းမေပၚမွာ “ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္” လို႔ ေအာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ေငြတစ္ရာ စုခဲ့တယ္။

ကြ်န္မရဲ႕ ေမြးေန႔ကို သူမွတ္မိတယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ ဖိနပ္အတိုင္း၊ ကြ်န္မရဲ႕ လွ်ဳိ႔ဝွက္နံပါတ္နဲ႔ ကြ်န္မ ေၾကာက္တတ္တဲ့ အရာအားလံုးကို သူမွတ္မိေနတယ္။ အဲဒီအတြက္ ေမြးေန႔တုန္းက ကြ်န္မ ၃ဝဝက်ပ္ စုခဲ့တယ္။

မိန္းမေတြနဲ႔ သူကင္းရွင္းတယ္။ ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္တဲ့ သူ႔လက္ေအာက္က ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ သူကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနခဲ့တယ္။ အခြင့္အေရး မေပးခဲ့ဘူး။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ၅ဝဝက်ပ္ စုခဲ့တယ္။

ဒီေငြ ၁ဝဝဝထဲမွာ အေပ်ာ္ေတြ ဒီေလာက္ စုမိေနပါလား? ဒီလိုဆိုရင္ စာအုပ္ထဲ စုထားတဲ့ ေငြ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ထဲမွာ .... ကြ်န္မမ်က္လံုးထဲ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံလာခဲ့တယ္။

ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ကို သူ႔လက္ထဲ အပ္လိုက္ျပီး “ ဒီထဲက ေငြေတြ အျမန္သံုးလိုက္၊ သံုးကုန္မွ ကြာရွင္းမယ္” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ရက္ညမွာ ကြ်န္မလက္ထဲ စာအုပ္ကို သူျပန္အပ္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္မ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေငြေတြေလွ်ာ့မသြားတဲ့အျပင္ ၁ဝဝဝက်ပ္ ထပ္တိုးလာခဲ့တယ္။

“ဒီထဲက ေငြ တစ္က်ပ္တစ္ပဲဟာ ငါတို႔အတူ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့လမ္းကို မွတ္သားထားတယ္။ ငါနင့္ကို အဲေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ခဲ့မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္သတိထားမိလို႔ ေငြ ၁ဝဝဝ ငါထပ္ စုလိုက္တယ္” လို႔ သူက ေျပာတယ္။

အေမေျပာတဲ့ စကားေတြ မွန္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ ဖြင့္ခဲ့တဲ့ အေကာင့္နံပါတ္ျဖစ္တယ္။ လက္ထပ္ျပီးေနာက္ လင္မယားၾကားမွာရွိတဲ့ အမွတ္တရ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ၊ ရိုမန္တစ္ျဖစ္ရပ္ အားလံုးကို ဒီအေကာင့္ထဲ စုထည့္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေန႔ေန႔၊ လလ အေပ်ာ္ေတြ စုတဲ့ အစုစာအုပ္ေလးသာ ရွိခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲတဲ့ လက္ထပ္ျခင္းမ်ဳိး၊ ပင္ပန္းတဲ့ လက္ထပ္ျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ပါေစ အခက္အခဲ အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါတယ္ေလ....

ႏုိင္းႏိုင္းစေန

မႏၱေလးက ညီမေလးတစ္ေယာက္ဆီကစာတစ္ေစာင္ရပါတယ္၊၊ အဲဒီညီမေလးနဲ ့ ပညာအရည္အခ်င္းတူ၊ ျဖစ္ရပ္တူတဲ့သူေတြမ်ားရွိခဲ့ရင္ သူတို ့ပါ ဗဟုသုတရေအာင္ကြ်န္ေတာ့္ျပန္ၾကားစာကို ေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္၊၊ စာထဲမွာ သူရဲ ့အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ျပည့္ျပည့္စံုစံုကို ေဖၚျပ ထားတဲ့အတြက္၊ ကြ်န္ေတာ္အၾကံေပးရတာ ပိုျပီးအဆင္ေျပပါတယ္၊၊

 

မႏၱလာသူရဲ ့စာအရ ညီမေလးဟာ AGTI ေျဖဆိုထားျပီး BTech တက္ဖို ့ေစာင့္ေနတယ္လို ့ဆိုပါတယ္၊၊ သူက Political Science ကိုစိတ္၀င္စားတယ္လို ့ လည္ေဖၚျပထားပါတယ္၊၊ ယခုလက္ရွိအလုပ္အဆင္သင့္တာေလးတစ္ခု (ေဟာ္တယ္တစ္ခုမွာ Receptionist) ကို ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနျပီး၊ ေငြေၾကးသိပ္မတတ္နိုင္တဲ့အတြက္ နိုင္ငံတကာပညာေရးကို သူမအေနနဲ ့ဘယ္လိုအခြင့္အလမ္းေတြရွိနိုင္ တယ္ဆိုတာ ေမးျမန္းထားပါတယ္၊၊

 

မႏၱလာသူ အဓိကသိျခင္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ သူ

(၁) GCE’O’ ေျဖဆိုဖို ့လိုမလို၊

(၂) GCE’A’ ေျဖဘို ့လိုမလို၊

(၃) SAT I,II လိုမလို

(၄) IELTS/TOEFL ကိုဘယ္အခ်ိန္မွာေျဖဆိုသင့္သလဲ

(၅) သူ NGO တစ္ခုမွာ ၀င္လုပ္ထားတဲ့အတြက္ လက္မွတ္တစ္ခုက အသံုး၀င္မ၀င္ နဲ ့သူရဲ ့အနာဂါတ္အတြက္ အၾကံဥာဏ္ေပးဖို ့ ေရးသားထားတာေလးေတြ  ့ရပါတယ္၊၊

 

ဒီညီမေလးရဲ ့စာကိုမေျဖၾကားခင္၊ သူစာကုိဖတ္ျပီး ေမးခြန္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ေရာက္လာပါတယ္၊၊  တကယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္တို ့ နိုင္ငံတကာပညာေရးအၾကံေပးေတြဆိုတာ ပိုက္ဆံေပးျပီး နိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္မဲ့ ကေလးေတြ ကိုပဲစိတ္၀င္ တစားအၾကံေပးေလ့ရွိၾကျပီး၊ (Agency တိုင္းကိုမဆိုလိုပါ) အခုလိုကေလးမ်ိဳးေတြအတြက္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သိပ္ေျဖၾကား ေပးေလ့ မရွိၾက လို့ပါဘဲ၊၊ ဒီလိုကေလးမ်ိဳး ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနလဲမသိပါ၊

 

ေနာက္ျပီးသူမစာမွာ Political Science ကိုစိတ္၀င္စားေၾကာင္းနဲ ့ မိဘေတြက သေဘာမတူေၾကာင္းေဖၚျပထားတဲ့အတြက္၊ ကြ်န္ေတာ္ပိုျပီး စိတ္၀င္စားမိပါတယ္၊၊ Political Science ဆိုတာနဲ ့ မိဘေတြအေနနဲ ့လည္း ရွုပ္ရွုပ္ရွက္ရွက္ ေတြမ်ားျဖစ္မလား ဆိုတဲ့အေတြးနဲ ့ သေဘာမတူနိုင္တာလည္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊၊ တဖက္ကၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့နိုင္ငံအေနနဲ ့ ဘက္စံုပညာရွင္ ေတြလိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ဒီလို ပညာတတ္ေတြလည္း လိုအပ္လာမွာလည္းျဖစ္လို ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ ့အျမင္နဲ ့သာ ဆိုရင္ အားေပးလိုပါတယ္၊၊ သူတို ့မွာလည္း တစ္ျခားအေၾကာင္းအရာ ေတြရွိျခင္ရွိေနနိုင္တယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ ့ပဲ အခုလိုစာျပန္ျဖစ္ပါတယ္၊၊

 

“ ညီမေလးခင္ဗ်ာ”

 

AGTI ျပီးလို ့ BTech ဆက္တက္ဖို ့ေစာင့္ေနတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ပထမဆံုးအၾကံေပးလိုတာက၊ BE ဘြဲ ့တစ္ခုကို ရေအာင္ယူဖို ့နဲ ့၊ BTech နဲ ့ BE ဘြဲ ့ကို အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေအာင္ျမင္ေအာင္ အတတ္နိုင္ဆံုးၾကိဳးစားဖို ့တိုက္တြန္းလိုပါတယ္၊၊ တကယ္လို ့သာ BE ကိုအမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေအာင္ျမင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ (တိတိက်က်အၾကံေပးရရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့အခါ အဆင့္ (၁) ကေန (၁၀) အၾကား ေအာင္ျမင္တဲ့ခေလးေတြအတြက္) စကၤာပူနိုင္ငံ အစိုးရေက်ာင္းေတြျဖစ္တဲ ့ National University of Singapore တို ့ Nanyaung Technology University တို ့လို တကၠသိုလ္ၾကီးေတြမွာ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကး ေလွ်ာက္ထားျပီး ေက်ာင္းတက္တဲ့ အခြင့္ အေရးရႏိုင္လို ့ပါပဲ၊၊ ညီမေလး သယ္ယူခဲ့တဲ့ ဘာသာရပ္ကို စိတ္၀င္စားျပီး၊ ဆက္လက္သင္ယူမယ္ဆိုရင္ေပါ့၊၊

 

ညီမစာမွာ ေဖၚျပထားသလို Political Science ကိုစိတ္၀င္စားတယ္ဆိုရင္ ပထမဆံုးကိုယ္ကုိယ္ကိုယ္ျပန္ေမးေစျခင္တာက ဘာေၾကာင့္ Political Science ကိုစိတ္၀င္စားတာလဲ၊ ကိုယ္မွာဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြရွိလဲ ဆုိတာ ျပတ္ျပတ္သားသားရွိဖို လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္၊၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ Political Science ဘာသာရပ္မ်ိဳးသင္ယူျပီး ကုိယ္ဘ၀ကို ကုမၼဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ဖို ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ၊ ကုိယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေတြ ကိုင္ေဆာင္ရြက္နိင္ဖို ့ဆိုတဲ့အခြင့္အေရးေတြ နည္းသြားနိုင္လို ့ပါပဲ၊၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့ အေတြအၾကံဳအရ ဒီလိုဘာသာရပ္မ်ိဳးေတြကို သင္ယူလိုတယ္ဆိုရင္၊ အေတြ ့အၾကံဳရင့္က်က္ျပည့္၀ဘို ့လိုအပ္ျပီး၊ ဘန္ေကာက္ က ေက်ာင္းတစ္ခ်ိဳ ့နဲ ့၊ The Unviersity of Hong Kong လို တကၠသိုလ္မ်ိဳးမွာ ေလွ်ာက္ထားသင္ယူနိုင္ပါတယ္၊၊ ထူခြ်န္တဲ့သူေတြ အတြက္လဲ့ ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကးရာႏူန္းျပည့္နီးနီးေပးေလ့ရွိပါတယ္၊၊  

စကၤာပူမွာ ဆိုရင္ National University of Singapore ေအာက္က LEE KUAN YEW School of Public Policy လိုေက်ာင္းမ်ိဳးေတြမွာ ေလ်ွာက္ထားနိုင္ပါတယ္၊၊  ေနာက္တစ္ခု အၾကံေပးလိုတာက Asia Development Bank ကေပးတဲ ့စေကၤာလားရွစ္ေတြ၊ Fulbright စေကၤာလားရွစ္၊ Chevining စေကၤာလားရွစ္ဆိုတာေတြကိုလည္း အင္တာနက္မွာ ရွာေဖြမွတ္သားထားေစျခင္ပါတယ္၊၊

 

ညီမတို ့လို ့ဘြဲ ့တစ္ခုရေတာ့မယ္သူေတြအတြက္ GCE’O’ ကိုျပန္လည္ေျဖဆိုဘို့မလိုအပ္ပါဘူး၊ GCE’A’ ေျဖဆိုဖို ့ ကလည္း အကုန္အက်မ်ားျပီး၊ ညီမေလွ်ာက္ျခင္တဲ့လမ္း၊ အခုလက္ရွိပညာေရး အရည္အခ်င္းေတြနဲ ့နိုင္းယွဥ္ရင္ မစဥ္းစားသင့္ပါဘူး၊၊ SAT I တို  ့ II တို ့ဆိုတာ အေမရိကန္ေက်ာင္းေတြေလ်ာက္ထားတဲ့အခါ (အထူးသျဖင့္ ေကာလိပ္ေတြနဲ ့  စကၤာပူမွာဆို SUM လိုေက်ာင္းမ်ိဳးက) ေတာင္းဆိုေလ့ရွိျပီး၊ ကုိတက္မဲ့ေက်ာင္းနဲ ့ဘာသာရပ္က လိုအပ္လို ့ေတာင္းဆိုတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးမွာသာ ေျဖဆိုသင့္ပါတယ္၊၊

 

ဟုိးအရင္တုန္းကေတာ့ အေမရိကန္ေက်ာင္းေလွ်ာက္ဖို ့ဆိုရင္ TOEFL, အဂၤလန္၊ ၾသစေၾတးလ်ေက်ာင္းေလွ်ာက္မယ္ဆိုရင္ IELTS စသည္ျဖင့္ျပင္ဆင္ၾကျပီး အခုေတာ့ လစဥ္ေျဖဆိုနိုင္တာ၊ ေျဖဆိုျပီး တစ္ပတ္သို ့မဟုတ္ ႏွစ္ပတ္အတြင္း result သိရနိုင္တဲ ့ အခ်က္ေတြေၾကာင့္ IELTS ကိုပိုျပီးေျဖဆိုလာတာေတြ ့ရပါတယ္၊၊ ေက်ာင္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း လက္ခံပါတယ္၊၊ သတိတစ္ခုေပးျခင္တာက၊ IELTS မွာ ေရာ TOEFL မွာေရာ သက္တမ္းေတြရွိတဲ့အတြက္၊ ပညာေရးလမ္းေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းစတာေတြကို စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ျပီးမွ စနစ္တက်ျပင္ဆင္ေျဖဆိုသင့္ေၾကာင္းအၾကံျပဳလိုပါတယ္၊၊

 

စာလဲရွည္သြားျပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ ့ NGO မွာလုပ္ခဲ့တဲ့ေထာက္ခံခ်က္နဲ ့ပါတ္သက္ျပီး အသံုး၀င္ပါသလားဆိုတဲ့အေမးအတြက္၊ တိုက္ရိုက္မဟုတ္ေတာင္ အထိုက္အေလွ်ာက္ အသံုး၀င္ပါတယ္လို ့ေျဖဆိုိလိုက္ပါတယ္၊၊ တစ္ခ်ိဳ ့တကၠသိုလ္ေတြ အဖြဲ ့အစဥ္းေတြက ေက်ာင္းျပင္ပ လုပ္ကိုက္ေဆာင္ရြက္မွဳ  ့ေတြကို ပါထည္းသြင္းစဥ္းစားေလ့ရွိတဲ့အတြက္ ဒီလို ့ Volunteering Experiences ေတြဟာ မ်ားစြားအေထာက္အကူျပဳနိုင္ေၾကာင္း ေျဖၾကားရင္း ဒီစာကို နိဂံုးခ်ဴပ္ပါရေစ၊၊

 

မိမိတို ့ရဲ ့ပညာေရးခရီးပန္းတိုင္ေခ်ာေမြ ့ေအာင္ျမင္နိုင္ၾကပါေစ၊၊

    သိပ္ေကာင္းတဲ႕ရွင္းျပခ်က္မို႕ သာဓု ......သာဓု......သာဓု ပါခင္ဗ်ား..
    တဆက္တည္းျပန္ေျပာျပခ်င္သည္မွာ...........ကြၽန္ေတာ္သည္ ဘာသာေရးအပါတ္စဥ္ထုတ္ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္
    ( ရွားရွားပါးပါး ဘာသာေရးဂ်ာနယ္ပါ) DHAMMA VIRA JOURNAL အြန္လိုင္းဖတ္ခ်င္လွ်င္လဲရပါသည္..
    တြင္ အင္တာနက္ ဗုဒဘာသာသတင္းမ်ားကို ရွာေဖြတင္ျပေပးသည့္အလုပ္ကို ကုသိုယ္ျဖစ္လုပ္ပါသည္။
    ယခုတစ္ေလာ အေနာက္နိုင္ငံမ်ားနွင့္ အထူးသျဖင့္အေမရိကန္တြင္ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအလွထားသည္
    မသင့္ေတာ္ရာေန၇ာမ်ားတြင္သတင္းသံုးေနရသည္ကို ေဒါသ ေမာဟ နွင့္ စိတ္မေကာင္းသည့္သတင္းမ်ားၾကားရပါသည္။
    ယင္းကို အထူးျပဳေျပာလိုသည္မွာ စာေရးသူတို႕ သာသနာနွစ္ ၂၆၀၀ ျပည့္ရန္ အနည္းငယ္သာလိုသည့္အခ်ိန္ကိုေမ႕ေလ်ာ့ေနၾကျပီး
    ၂၀၁၂ ဂယက္လည္းထေနျပီး ကမာၾကီးပ်က္မည္ေျပာေနၾကသည္ကိုလည္းေၾကာက္ေနၾကပါသည္။
    အမွန္မွာ အေမရိကန္အစ အေနာက္တခြင့္ကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၾကြေရာက္ေတာ့မည့္ အေျခအေနကို အဂဳတရ နိကာယ္တြင္ပါျပီးျဖစ္ပါသည္။
    အေမရိကန္တစ္နိုင္ငံလံုး ၂၀၄၀ျပည့္တြင္ ဗုဒဘာသာသို႕ကူးေျပာင္းေ၇ာက္ရိွမည့္အေၾကာင္းနိမိတ္စကားရိွပါသည္ www.buddhachannal.org တြင္ပါဖူးပါသည္။
    ၀ိပသနာရိပ္သာမ်ားလည္း ဆက္တိုက္ဖြင့္လွစ္လာေနသည္ကို သိသင့္ပါသည္။ယင္းတို႕မွာ ဘုရားရွင္ သာသနာသကရာဇၤ ၂၆၀၀တြင္ ေနာက္ခ်န္သကရာဇ္မ်ားအမွီ
    ဘုရားရွင္ေဒသစာရီစတင္ၾကြေရာက္ေနသည္ကို သူတို႕သတိမမူေသာ္လည္း ယခုစာပို႕သူ ၏ အဆိုအမိန္႕စာသားနွင့္ထပ္ထူျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္ရပါသည္။
    ျပိးခဲ႕သည့္ အပါတ္ကလည္း ကိုဖိုးေမာင္ဆိုသူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ ျပီးေဒၚစုထံသို႕ေမးပါသည္။အမွန္မွာ သူတို႕ ဘုရားရွင္ကို စတင္ဖူးေနၾကရျပီမသိေသးသည္ျဖစ္ပါသည္။
    ဆက္လက္သိလိုသည္မ်ားရိွပါက ေမးလ္ပို႕ေပးပါခင္ဗ်ား ေျဖၾကားကုသိုလ္ျပဳပါမည္။


 

            ဆင္းတုရွိခိုးတာ ဘာအတြက္လဲ? ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ဆင္းတုေတြ
            ရုပ္ပံုပန္ခ်ီကားေတြကို ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာလား? ဆင္းတုေတြ
            ရုပ္ပံုေတြကိုရွိခိုး ကိုးကြယ္ေနလို႕ ဘာအက်ိဳးရွိမွာလဲ?
            ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြဟာ အေနာက္ႏို္္င္ငံသားေတြ ဘာသာျခားေတြ အမ်ားဆံုး
            ေမးတတ္တဲ့ေမးခြန္းေတြပါ။ သူတို႕ထင္တာက ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္
            စံလြန္သြားတာ ႏွစ္ (၂၅၀၀) ေက်ာ္သြားျပီဆိုေတာ့ မရွိေတာ့တဲ့ ဗုဒၶကို
            ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္လို႔ ရေသးသလား?.. ကိုးကြယ္ေနလို႕ေကာ အက်ိဳးရွိပါ့မလား?
            ဆိုတာေတြပါ။ ဒီအေၾကာင္းေလးကို ေသခ်ာသေဘာေပါက္ နားလည္ေစခ်င္တဲ့အတြက္
            ဒီပို႕စ္ေလးကို ေရးလိုက္တာပါ။ သူတို႕ေတြေမးလို႕ ေသခ်ာမသိရင္
            ကိုယ့္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ေနတာကိုေတာင္မွ ယံုမွားသံသယေတြ ၀င္လာဖို႕
            မ်ားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆင္းတုရွိခိုးေနတဲ့ အဓိပၸါယ္ေလးကို
            ေသခ်ာသိေစခ်င္ပါတယ္။

            ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္သြားျပီးျဖစ္ေပမယ့္ ဘုရားရွင္
            ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားအဆံုးအမေတြဟာ ကြယ္ေပ်ာက္မသြားေသးပါဘူး။
            တရားအဆံံုးအမေတြဟာ ပဂတိအတိုင္း ရွိေနျပီး လိုက္နာက်င့္သံုးေနတဲ့သူေတြ
            ယေန႕ထက္တိုင္ ရွိေနတုန္းပါပဲ။ ဗုဒၶျမတ္စြာပြင့္လာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း
            တရားအဆံုးအမေတြေဟာျပဖို႕.. ေနာက္ျပီး နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ
            က်င့္စဥ္တရားေတြကို ညြန္ျပေပးခဲ့ဖို႔ပါ။ တရားအဆံုးအမေတြဟာ
            ယေန႔တုိင္ရွိေသးတာမို႕ လိုက္နာက်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္လည္း
            ျမတ္ဗုဒၶရွိစဥ္တုန္းကလိုပဲ ထပ္တူထပ္မွ် အက်ိဳးထူးမ်ားကို
            ခံစားရမွာမလြဲပါဘူး။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကိုလည္း မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မွာ
            ဧကန္အမွန္ပါပဲ။ ျမတ္ဗုဒၶဆံုးမတဲ့တရားေတြရွိေနသ၍
            ျမတ္ဗုဒၶသက္ရွိထင္ရွားရွိေနတယ္
            ဆိုတာ စိတ္ထဲမွာအျမဲကိန္းထားဖို႕
            အရးၾကီးပါတယ္။ ဘုရားရွင္အဆံုးအမေတြတည္ေနတာ.. ဘုရားရွင္ကိုယ္စားထားခဲ့တဲ့
            ေစတီ(၄)မ်ိဳး တည္ေနတာဟာ ဘုရားရွင္သက္ရွိထင္ရွားအတုိင္း
            ရွိေနသလိုမ်ိဳးပါပဲ။

            ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ပရိနိဗၺာန္မစံမီမွာ ဗုဒၶကိုယ္စားကိုးကြယ္ဖို႕အတြက္
            ေစတီ(၄)မ်ိဳးကို သတ္မွတ္ ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေစတီ(၄)မ်ိဳးကေတာ့ (၁)
            ဓာတုေစတီ - ဗုဒၶရဲ႕ ရုပ္ကလပ္ေတာ္ကို မီးသျဂိဳလ္တဲ့အခါ က်န္ရစ္တဲ့
            ဓါတ္ေတာ္မ်ားကို ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ကိုးကြယ္တဲ့ ေစတီပါ။ (၂) ဓမၼေစတီ -
            ဗုဒၶျမတ္စြာ (၄၅)၀ါ ကာလပတ္လံုး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတြကို
            ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တဲ့ ေစတီပါ။ (၃) ဥဒၵိႆေစတီ -
            သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရားကိုရည္မွန္းျပီး ေရးသားတဲ့ပံုေတာ္၊
            ပန္ခ်ီကားခ်ပ္ေတြ၊ သစ္သား၊ ဆင္စြယ္ စသည္တို႕ကို ထုလုုပ္ထားတဲ့
            ဆင္းတုေတာ္ေတြ၊ အုတ္၊ သဲ၊ အဂၤေတစသည္တို႕ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့
            ေစတီပုထိုးေတြ.. ဒီအရာေတြအားလံုးဟာ ဘုရားရွင္ကုိယ္စား ရွိခိုးပူေဇာ္
            ဆည္းကပ္ႏို္င္တဲ့ ေစတီပါ။ (၄) ပရိေဘာဂေစတီ - မဟာေဗာဓိပင္အပါအ၀င္
            ဘုရားရွင္ အသံုးျပဳခဲ့ေတာ္မူခဲ့တဲ့ သပိတ္သကၤန္း၊ ေတာ္ေ၀ွးစသည္တို႕ကို
            ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ႏုိင္တဲ့ ေစတီပါ။

            အဲ့ဒီေစတီ(၄)မ်ိဳးထဲမွာ က်ေနာ္တို႕ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕
            အိမ္တိုင္းအိမ္တုိင္းမွာ.. ဘုရားေစတီတုိင္းမွာ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဆင္းတု၊
            ရုပ္ထု၊ ပံုေတာ္ ပန္ခ်ီကားခ်ပ္ေတြဟာ ဥဒၵိႆေစတီထိုက္တဲ့
            ေစတီမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ပန္ခ်ီကား ရုပ္ထုဆင္းတုမ်ားကို ရွိခိုးပူေဇာ္ေနတာ
            မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ- ကြယ္လြန္သြားတဲ့ မိဘမ်ားရဲ႕ဓါတ္ပံုကို ရွိခိုးကန္ေတာ့
            ေနတဲ့သူဟာ စကၠဴဓာတ္ပံုမ်ားကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႕မိဘရဲ႕
            ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ရည္မွန္းျပီး ရွိခိုးကန္ေတာ့ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
            မိဘဓာတ္ပံုဟာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိစဥ္အခါက မိဘတို႕ရဲ႕ ရုပ္ပံုကို
            ထင္ျမင္လာေအာင္ အေထာက္အပံ့ျပဳေပးတယ္.. ေနာက္ျပီး မိဘရဲ႕
            ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို ထင္ေပၚလာေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေပးတဲ့ သေဘာပါ။ တကယ္တမ္းက
            စကၠဴဓါတ္ပံုကိုေက်ာ္လြန္ျပီး မိဘတို႕ရဲ႕ တကယ့္ရုပ္သြင္နဲ႕ မိဘတို႕ရဲ႕
            ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ေပၚလြင္ေအာင္ ၾကည့္ရႈျပီးေတာ့ မိဘရဲ႕ဂုဏ္ကို
            ဦးညြတ္ရွိခိုးရတာပါ။

            ဒီအတိုင္းပါပဲ.. က်ေနာ္တို႕ ရုပ္ထုကိုးကြယ္တယ္ ဆိုတာလည္း
            ဘုရားပန္းခ်ီရုပ္ပံု မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ျပီးေတာ့
            ဘုရားရွင္ရဲ႕တကယ့္ရုပ္သြင္နဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား.. ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို
            ေပၚလြန္ေအာင္ ၾကည္ရႈပူေဇာ္သလိုမ်ိဳးပါပဲ.. ဆင္းတု ရုပ္ထုဆိုတာေတြဟာ
            အေထာက္ အပံ့မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေတြ
            ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ဦးညြတ္ပူေဇာ္တဲ့သေဘာပါ။ ပံုေတာ္ဆင္းတုေတာ္ေတြ
            မရွိေပမယ့္လည္း ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို ရည္မွန္းျပီး
            ရွိခိုးပူေဇာ္ရင္လည္း ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိသလိုမ်ိဳး
            အက်ိဳးေက်းဇူး ထပ္တူရမွာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားဆီသို႕
            စိတ္ကိုဦးညြတ္တာခ်င္းတူရင္ အက်ိဳးေက်းဇူးကလည္း တူမွာပါပဲ။
            ကိုယ့္ေရွ႕မွာရွိတဲ့ ရုပ္ထုကို ရွိခိုးေနတယ္ဆိုတာ ရုပ္ထုကို
            ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေနတယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာထားျပီး
            ဂုဏ္ေတာ္မ်ားနဲ႕ စုေပါင္းထားတဲ့ ဘုရားရွင္ကို ဥာဏ္နဲ႕ျမင္ေအာင္
            အာရံုျပဳတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရုပ္ပံုရုပ္တုေတြ
            ရွိခိုးကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာမဟုတ္ပါဘူး.. အရဟံအစ ဘဂ၀ါအဆံုး အတုမရွိတဲ့
            ဂုဏ္ေတာ္မ်ားရဲ႕ ပိုင္ရွင္ ျမတ္ဗုဒၶကိုပါပဲ။

            က်ေနာ္တို႕ဗုဒၶဘာသာေတြ ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ရွိခိုးကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာ…
            ဆင္းတုေတာ္ေတြႏွင့္ ရုပ္ထုမ်ားကို ေက်ာ္လြန္ျပီးေတာ့ အဓိက
            ရည္စူးထားျခင္းနဲ႕ ထပ္တူညီတဲ့… အတုမရွိတဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားရဲ႕
            ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာ.. ေနာက္ျပီး ဘုရားရွင္
            ေဟာၾကားညႊန္ျပဆံုးမခဲ့တဲ့ မဂ္ေလးတန္ ဖိုလ္ေလးတန္ နိဗၺာန္ပရိယတ္လို႕ဆိုတဲ့
            အတုမရွိ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဓမၼတရား.. သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို သိျမင္ၾကျပီးတဲ့
            အရိယသံဃာမ်ားနဲ႕ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမၾသ၀ါဒအတိုင္း
            က်င့္ၾကံေနၾကတဲ့ သမုတိသံဃာေတာ္ျမတ္ အေပါင္းတို႕ကိုပဲ
            ဦးတည္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္.. က်ေနာ္တို႕ေတြဟာ ဆင္းတုေတာ္သက္သက္
            ရွိခိုးေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြမဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ကိုယ္တုိင္လည္း
            သေဘာေပါက္နားလည္ျပီးေတာ့.. သူတစ္ပါးတို႕ မွားေနတဲ့ အလြဲမ်ားကိုလည္း
            ျပဳျပင္ေပးႏိုင္ၾကပါေစျခင္း အလို႕ငွာ ဆႏၵျပဳေရးသားေဖာ္ျပလိုက္ရပါတယ္။

ႏႈိးစက္သံေၾကာင့္ သူ အိပ္ရာမွ ႏိုးလာသည္။ ဒီမနက္ စက္ကိုေစာေစာ သြားရမွာမို႔ ဆက္ၿပီး ႏွပ္မေနေတာ့ဘဲ ထလုိက္ရသည္။

ေရခ်ဳိးခန္း ၀င္ရင္း တစ္ေန႔တာ လုပ္ရမည့္ အလုပ္ေတြကို အၾကမ္းဖ်င္း အစီအစဥ္ ဆြဲေနမိသည္။ မ်က္ႏွာကို ကပ်ာကယာသစ္ အ၀တ္လဲၿပီး မနက္စာစားဖို႔ ဆင္းလာေတာ့ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ လူမစံုေသး။ သူ႔အႀကိဳက္ မုန္႔ဟင္းခါးပူပူ၊ အေၾကာ္စံုႏွင့္ ကိုကို တစ္ပန္းကန္စားၿပီး ေကာ္ဖီ ေသာက္ေနတုန္း သမီး ၀င္လာသည္။

 

“ေမႀကီး သမီးဖို႔ ဒီေန႔ ဘာလဲ”

“သမီးႀကိဳက္တဲ့ ထမင္းေၾကာ္ ၀က္အူေခ်ာင္းနဲ႕ ေၾကာ္ထားတယ္ေလ”

“အာ ထမင္းေၾကာ္ မစားခ်င္ပါဘူး”

“အဲဒါဆို ေပါင္မုန္႔ ေထာပတ္သုတ္စားမလား။ ေမေမ ကင္ေပးရမလား။ မဟုတ္ရင္လည္း မေန႔က ၀ယ္လာတဲ့ ဟမ္ဘာဂါ တစ္ခု က်န္ေသးတယ္။ စားမလား သမီး”

“အင္း စဥ္းစားလုိက္ဦးမယ္။ မစားေတာ့ပါဘူး ေမႀကီးရာ။ ပပတုိ႔နဲ႔ အျပင္မွာပဲ ဒင္းဆန္းသြားစားေတာ့မယ္။ အဟဲ ေဖႀကီးနဲ႔ေတြ႕ရေအာင္ ၀င္လာတာ သိလား”

“ေဖႀကီး”

“အင္း ေျပာပါဦး။ ပိုက္ဆံ လုိတာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား”

“အဲဒီလုိ အလုိက္သိလို႔ လည္း ဒီေဖႀကီးကို ခ်စ္ေနရတာေပါ့။ သိပ္ မမ်ားပါဘူး ေဖရာ။ ၂ ေသာင္းတည္းပါ။ သမီး သူငယ္ခ်င္းေလ။ သူ႕ေမြးေန႔ေပါ့။ အဲဒါေလ ဖိနပ္ ၀ယ္ခ်င္လို႔”

“သမီးရယ္။ ရွိတဲ့ ဖိနပ္ စီးသြားပါလား။ သမီးမွာ ဖိနပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိသားနဲ႔”

“ဟာ အသစ္ပဲ စီးခ်င္တာေပါ့။ သမီး ဘယ္တုန္းက ၂ ခါစီးလို႔လဲ။ ေဖႀကီးကလည္း ဒီသမီးေလး တစ္ေယာက္တည္းရွိတာဟာကို”

“ကဲ သေဘာ။ သမီး သေဘာပဲ ထားပါေတာ့”

“ကိုကို၊ ခင္မကို ၃၊ ၄ ခုေလာက္ ထားခဲ့ဦး။ ဒီေန႔ခင္း ၀ုိင္းရွိတယ္”

“လာျပန္ၿပီ ေနာက္တစ္မ်ဳိး။ မင္းတို႔ သားအမိနဲ႔ေတာ့ ငါခက္တယ္။ ပိုက္ဆံ ဘယ္လုိရွာရတယ္ ဆိုတာလည္း ထည့္တြက္ဦးမွေပါ့ကြ”

“အမယ္ေလးေနာ္။ ရွင့္မွာ ဆန္စက္ခ်ည္းပဲ ၂ လံုး ရွိတယ္ေလ။ စက္ပစၥည္း ဆိုင္ကလည္း တစ္ဆိုင္ ရွိတယ္ေလ။ ေတာမွာ စပါးေပး၊ ပဲေပးေတြကလည္း ရွင္နဲ႔ ကင္းတဲ့သူ ရွိေသးလုိ႔လား။ ကြၽန္မတုိ႔ သားအမိ မသံုးလို႔ ဘယ္သူ သံုးဖို႔ ထားတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး”

“ကဲ ေတာ္ၿပီကြာ။ နားၿငီးတယ္။ ႀကိဳက္သေလာက္သံုး ဟုတ္ၿပီလား”

သူ ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပး ၿပီးေတာ့ စက္ဘက္ကို ထြက္လာခ့ဲသည္။ ၾကာၾကာ ဆက္ေနရင္ ေနာက္တစ္မ်ဳိးထပ္ လာခ်င္ လာႏိုင္ေသးသည္။ သူ႔ မိန္းမ ေျပာတာလည္း ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သား။ သူတို႔မွာ မိသားစုက သံုးေယာက္တည္း။ သူ႔ဆန္စက္ေတြ ရတာနဲ႔တင္ သံုးလို႔ မကုန္ႏိုင္။ အျခားလုပ္ငန္းက ရလာတ့ဲ ေငြေတြနဲ႔ဆို သံုးမကုန္ျဖဳန္း မကုန္ဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာ ျဖစ္မည္။

စက္ထဲကိုေရာက္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ေနၾကၿပီ။ ဒီေန႔ အ၀င္အထြက္ စာရင္းေတြ သူၾကည့္ ေနတုန္း သူ႔တပည့္ လွေမာင္ ေရာက္လာသည္။

“ဆရာ ဒီေန႔ ဧရာ၀တီ ၂၀၀ ေလာက္ပို႔ရမယ္ဆရာ”

“အိပ္သြတ္ၿပီးၿပီလား”

“မၿပီးေသးဘူး ဆရာ”

“ဒါဆိုရင္ ငါေျပာမယ္။ ဆန္အိတ္သြတ္တဲ့အခါ တစ္၀က္ေလာက္မွာ ဆန္ကြဲ ၄ လံုး ထည့္လုိက္။ ၿပီးရင္ က်န္တဲ့ တစ္၀က္ကိုထည့္။ တစ္အိတ္ကို ၄ လံုးစီ ႏုတ္ ထားလိုက္။ သေဘာေပါက္လား”

“ဟုတ္ကဲ့ ေပါက္တယ္ ဆရာ”

လွေမာင္တို႔ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဘယ္သူမွ လိုက္မီမည္ မထင္။ ခုမနက္ အိမ္က စထြက္ေတာ့ သူ႔မိန္းမက ထူးထူးဆန္းဆန္း ပဲျပဳတ္နဲ႔ ထမင္းေၾကာ္ ေကြၽးလုိက္ ေသးသည္။ ခါတိုင္းေန႔ဆို ထမင္းၾကမ္းခဲနဲ႔ အေၾကာ္ တစ္ခုကို ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ အုိးေသာက္ၿပီး မနက္စာ ၿပီးရတာမ်ားသည္။ ခုမနက္မွ ခုမနက္မွ။

လွေမာင္က ဒီသူေဌးရဲ႕ စက္မွာ လုပ္လာတာၾကာၿပီ။ ဒါေၾကာင့္သူေဌးက လွေမာင္ဆို လက္စြဲ။ သူကလည္း သစၥာရွိပါသည္။ ကိုယ့္ထမင္းရွင္ ဒုကၡေရာက္မွာမ်ဳိး သူဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္။ ေငြေၾကးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မကြာေစရ။ အဲဒီလိုမ်ဳိးဆုိေတာ့လည္း တပည့္ရင္းျဖစ္ေနတာ သိပ္ေတာ့ မဆန္း။

ခုေတာ့ ဟန္က်ၿပီ။ သူေဌးက ဆန္ကြဲေလးလုံး ေရာဖို႔ ေျပာထားသည္။ သူက ဆန္ကြဲ ၄ လံုး ထပ္ေရာမည္။ အပို ေလးလံုး သူယူမည္။ တစ္တင္းခြဲ တစ္အိပ္မွာ ၂၄ ျပည္။ ျပည္ပို တစ္ျပည္နဲ႔ဆို ၂၅ ျပည္။ ႏို႔ဆီဘူးနဲ႔ တြက္ရင္ အလံုး ၂၀၀။ အလံုး ၂၀၀ မွာ ၈ လံုး ေရာပါသြားေတာ့ ဘယ္သူ သိမွာလဲ။ သူ႕ဆရာလည္း ထိခိုက္မွာ မဟုတ္တာ။ ဒီေန႔ေတာ့ ပြေပါက္ တုိးၿပီ။ ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔မ်ား ပိုက္ဆံအထပ္လိုက္ သူ႔မိန္းမကို ျပႏိုင္လို႔ကေတာ့ ခါတိုင္း ကုိလွေမာင္ကေန ”ကိုကိုလွေမာင္ ကိုကိုလွေမာင္” ျဖစ္လာမွာ ၾကားေယာင္မိ ေသးေတာ့။

နံနက္ခင္း ေနျခည္သည္ ကမၻာေလာက တစ္ခုလံုးေပၚကို မွ်တစြာပဲ ထြန္းလင္းေပး ေနသည္။

“သတၱ၀ါေတြ အားလံုး က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာၾက ပါေစ”

“အားလံုး ၾကားၾကား သမွ် အမွ် အမွ် အမွ် ယူ ေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ”

“ဒူ ေ၀ ေ၀ ေ၀ ေ၀”

မနက္ေစာေစာထ ဘုရားရွိခိုး၊ ငါးပါးသီလယူ၊ ပရိတ္ရြတ္ အမွ်ေ၀ၿပီးသြားၿပီ။ သူဘာမွ လုပ္စရာမရွိေတာ့။ အိမ္ေရွ႕မွာပဲ လက္ဖက္ေျခာက္ ျပက္သိကာ ခပ္ထားသည့္ ေရေႏြးၾကမ္း ထုိင္ေသာက္ရင္း လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႕အသက္ ၇၀ ရွိသြားၿပီ။ အလုပ္လည္း ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ သူတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး သမီးနဲ႔ သမက္ကိုပဲ အားကိုး ေနရတာမို႔ မနက္ သေရစာ မစားျဖစ္တာ ႏွစ္နဲ႔ ခ်ီေနၿပီ။ ဆိုက္ကားနင္းသည့္ သမက္နဲ႔ ကုန္စိမ္းေရာင္းသည့္ သမီး ရွာေသာ ပိုက္ဆံဟာ ဒီမိသားစု အတြက္ ဘယ္လုိမွ မေလာက္ငတာ အေသအခ်ာပင္။

အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီး လင္မယား။ သမီးန႔ဲ သမက္။ ၃ ႏွစ္အရြယ္ ေျမးမေလး စုစုေပါင္း ၅ ေယာက္၏ ၀မ္းကို ျပည့္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာ သိပ္မလြယ္ပါ။ ဒီေန႔ဆို ပိုဆိုးတာက သမီးမေန႔က ကုန္စိမ္း သြားယူရင္းနဲ႔ ေခြးကိုက္ခံရတာမို႔ ဒီမနက္ေတာ့ အဖ်ား တက္ေနၿပီ။ သူ႔သမက္ တစ္ေယာက္တည္း မနက္ကတည္းက ဆိုက္ကားထြက္ နင္းသည္။ ဆန္ဖိုး ရရင္ မနက္စာ ခ်က္ဖို႔ ျပန္လာေပးမည္ဟုလို႔ ေျပာသံေတာ့ ၾကားလိုက္သား။ ခုထိ ျပန္မလာပံု ေထာက္ေတာ့ မဟုတ္မွ လြဲေရာ ေစ်းဦးေပါက္ေသးပံု မရ။

အၾကမ္းအိုး တစ္အိုး ကုန္သြားၿပီ။ ကုန္လုလု ေဆးေပါ့လိပ္ကို ေခြၽၿပီး ဖြာလုိက္ရင္း ေျမးမေလးကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔ေျမးမေလးက သံုးႏွစ္ဆိုေတာ့ စကား တီတီတာတာ ေျပာတတ္ေနၿပီ။ သူ႔အတြက္ အႏွစ္။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႔အႏွစ္ကေလး ေဆာ့ေနေသးသည္။ တစ္ေအာင့္ ၾကာရင္ ဗိုက္ဆာလာေတာ့မည္။ လူႀကီးေတြက အေၾကာင္းမဟုတ္။ ဘာမွမသိ နားမလည္ေသးသည့္ ကေလးမို႔ သနားဖို႔ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းသည္။ ေၾသာ္.. ငါ့ေျမးေလး ကံဆိုးလွခ်ည္လားကြယ္။

တျဖည္းျဖည္းေနျမင့္ လာၿပီ။ သူ႔သားမက္ ဆိုက္ကားသံကိုပဲ သူေမွ်ာ္ေနမိသည္။

“ဘိုးဘုိး မီးမီးေလး ဗိုက္ခ်ာၿပီ”

သူမၾကားခ်င္ဆံုး အသံပါလား။ အမယ္ႀကီးက သူ႔ေျမးကို သနားလို႔ထင့္၊ အကႌ် လက္နားေလးပင့္ၿပီး စို႔လာတဲ့ မ်က္ရည္ကို သုတ္ေနသည္။ သူ ဘာလုပ္ရပါ့။

“ဘိုးဘိုးလို႔ မၾကားဘူးလား။ မီးမီးေလး ဗိုက္ခ်ာတယ္။ မံမံ ခ်ားမယ္”

ဘုရား ဘုရား။ သူ႕ရင္ဘတ္ကို တည့္တည့္ လာမွန္ေသာ စကားလံုးပါလား။

“မံမံခ်ားမယ္”တဲ့။

သူ႔ေျမးေလးဟာ အမ်ားတကာ ကေလးေတြလို မုန္႔ကို မေတာင္းတတ္ေတာ့ ပါလား။ ထမင္းကိုပဲ ပူဆာ တတ္ေတာ့ပါလား။ သူတုိ႔ အိမ္စီးပြားေရးဟာ ေျမးမကေလးကို မုန္႔၀ယ္ေကြၽး ဖုိ႔ေတာင္ မတတ္ႏိုင္စြမ္း ၿပီပဲ။

“အေမႀကီးေရ ငါေစ်းဘက္ ခဏေလွ်ာက္လိုက္ ဦးမယ္ကြာ” ေျပာၿပီး သူအိမ္ေပၚက ဆင္းလာခဲ့သည္။

“ဘိုးဘိုးႀကီး မံမံယူခဲ့ပါ ေနာ္”

ေအးပါကြယ္။ ဘုိးဘိုးႀကီး ယူခဲ့ပါမယ္ ကေလးရယ္။ ေစ်းဘက္မွာ ဘိုးဘိုးႀကီးရဲ႕ အသိ အကြၽမ္းေလး ဘာေလးေတြ႕ရင္ သမီးေလးဖို႔ မုန္႔ဖိုးေလး ရေကာင္းပါရဲ႕။

လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေနပူေနၿပီ။ အဲဒီေတာ့မွ သူ႔မွာ အေဆာင္းမပါလာတာ သိေတာ့သည္။ မထူးၿပီမို႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့သည္။ လမ္းမွာ ဘယ္သူမွလည္း မေတြ႕။ ေစ်းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ေစ်း၀ိုင္းထဲ ၀င္လာခ့ဲသည္။ ၁၁ နာရီ ဆုိ ေတာ့ ေစ်းထဲမွာ လူျပတ္သေလာက္ ရွိေနၿပီ။ တခ်ဳိ႕ဆိုင္ ေတြဆို ေရာင္းသူေတာင္ မရွိ။ ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ၿပီး မုန္႔ေလး ဘာေလး ထြက္စားၾကသည္။

သူေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဆန္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ သြားေတြ႕သည္။ ေတာင္းေတြ ေတာင္းေတြထဲ မွာ ဆန္ေတြ ေမာက္ေနေအာင္ ထည့္ၿပီး ခင္းက်င္းထားပံုက ၀ယ္ခ်င္စရာ။ ေနာက္ဘက္ မွာလည္း ဆန္အိတ္ေတြ အထပ္ထပ္ဆင့္ကာ ပံုထားသည္။ ဒီမွာေတာ့ ဆန္ေတြက ေတာင္ပုံရာပံု၊ သူ႔တုိ႔ အိမ္မွာေတာ့ ခုထိ မနက္စာခ်က္ ဖို႔ ဆန္တစ္ေစ့ေတာင္ မရွိပါလား။ ဆိုင္ရွင္လည္း မေတြ႕။ ဆန္ဆိုင္ေရွ႕ကေန ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေလွ်ာက္ လိုက္သည္။ ဆိုင္ရွင္ ျပန္မေရာက္လာေသး။

“ဘိုးဘိုးႀကီး မံမံယူခဲ့ ေနာ္”

ေျမးမေလး၏ အသံ ေလးကို ဖ်တ္ခနဲၾကားေယာင္ ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔လက္ေတြ ဆန္ေတာင္းထဲ ေရာက္ၿပီး သြားၿပီ။ အသင့္ေတြ႔သည့္ ႏို႔ဆီဘူးနဲ႔ သူ႔ခါးပိုက္ ေထာင္ ထဲ ကပ်ာကသီ ခပ္ထည့္လိုက္သည္။ ဘယ္သူမွ မေတြ႕။ ဆန္ခပ္ေနတုန္း မနက္က ရွိခုိးခဲ့ေသာ ဘုရားကို သတိရမိသည္။

“အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရာမ ဏိသိကၡာပဒံ သမာဓိယာမိ” ခု မနက္စာေတာ့ ရၿပီ။ သူ႕ ေျမးမေလးမ်က္ႏွာ။

“သူခုိးဗ်ဳိ႕ သူခုိး”

သူ လွည့္အထြက္မွာ ဆန္အိတ္ပံုၾကားထဲက ဆိုင္ရွင္ အသံေပၚလာသည္။ သူ႔ေျခလွမ္းကို ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းလိုက္သည္။ ေျခသံေတြ တျဖည္းျဖည္းနီးလာၿပီ။ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘယ္ကေန စုမိလာသည့္ လူအုပ္ႀကီးလဲ မသိ။

“ခ်ကြာ ကဲ ကြာ”

“ဖုန္း ဖုန္း”

“ေဟ့ ေဟ့ မလုပ္ၾက နဲ႔။ ရဲစခန္းေခၚသြား”

“ေသခါနီးေတာင္ တရားမရွိတဲ့ေကာင္”

႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနသည့္ အသံေတြၾကားမွာ သူ႔မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုး ဖူးေရာင္ကိုင္းေနၿပီ။ သူ႔ေခါင္းဆီမွ ေသြးေတြ က်လာသည္။

အရွင္ဘုရား တပည့္ ေတာ္ သူခုိး မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ ငရဲကိုလည္း ယံုၾကည္ပါသည္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေျမးမေလး အသံကို ၾကားေယာင္ မိခ်ိန္မွာ ခုလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနၿပီး သြားပါၿပီဘုရား။

သူ႔စိတ္ထဲက ဘုရားကိုပဲ အာ႐ံုျပဳေနမိသည္။ ေျခေထာက္က ဖိနပ္ကလည္း ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိ ေတာ့။ ေႏြေနပူသည္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ေလာင္ၿမိဳက္ ေနၿပီ။ အျမင္အာ႐ံုေတြ မႈန္၀ါးလာၿပီး ေျခလွမ္း မဟန္ေတာ့။ အုန္းခနဲ တစ္ခ်က္ၾကား အၿပီးမွာ အားလံုး ေမွာင္အတိ က်သြားသည္။ သူ႔ခါးပုံစေလးကိုေတာ့ တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ထားဆဲ။

“ဘုိးဘိုးႀကီး မံမံယူခဲ့ပါ ေနာ္”

“လွေမာင္ မင္းဆန္အိတ္သြားပို႔တာ ၾကာလွခ်ည္လား”

“ဟာ ၾကာဆို ဆရာရယ္၊ ဆြမ္းႀကီး ေလာင္းပြဲနဲ႔ တုိးေနလို႔ ၀င္ေလာင္းခဲ့ရေသးတယ္”

“ေဟ့ေကာင္ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘယ္က ဆြမ္းခံၾကရမွာလဲ။ မင္းငါ့ကို လာမပတ္နဲ႔၊ ဟုိဆိုင္၀င္ေနတာ မဟုတ္လား”

“မဟုတ္ပါဘူး ဆရာရယ္။ ဆရာက တယ္ပိန္းတာကိုး။ သူခိုး ဆရာရယ္ သူခိုး။

အတင့္ရဲလိုက္တာ ဆရာေရ။ ေစ်းေထာင့္က ဆန္ဆိုင္မွာ ေန႔ခင္း ေၾကာင္ေတာင္ႀကီး ၀င္ခိုးတာ။ တစ္ေစ်းလံုး ၀ိုင္းလုိက္တာ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ၀င္အုပ္ခဲ့ ေသးတယ္”

“ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပါသြားသတဲ့လဲ”

“ဆန္ ၄ လံုး တဲ့ ဆရာ”

မီးလံုးႀကီးတစ္လံုး ေနာက္ကေန လိုက္ေနတယ္ဆိုၿပီး ေၾကာက္ေၾကာက္လန္.လန္.နဲ. မရပ္မနား ထြက္ေျပးေနခဲ့တယ္၊ အမွန္ေတာ့ ကိုယ္သြားရာလမ္းကို မီးေမာင္းထိုးျပေနပါလား ဆိုတာကို ေနာက္မွသိရတယ္။
အဆိုးတစ္ခုကို ေတြးလိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ့္မွတ္ဥာဏ္က သေဘာခ်င္းတူတဲ့ ေနာက္ထပ္အဆိုးေတြကိုပါ ျပန္ေဖာ္ေပးတယ္၊ အေကာင္းတစ္ခုကို ေတြးလိုက္တဲ့အခါမွာ ေနာက္ထပ္အေကာင္းေတြကို ျပန္ေဖာ္ေပးတယ္၊ အဆိုးကို မ်ားမ်ားေတြးေလေလ အဆိုးေတြက ပြားေလပဲ၊ အေကာင္းကို မ်ားမ်ားေတြးေလေလ အေကာင္းေတြကပြားေလပဲ၊ ဘယ္ဟာ တြက္ေျခကိုက္သလဲ။
ဒုကၡဆိုတာ ကိုယ္သြားေနတဲ့လမ္းကို မီးေမာင္းထိုးျပေနတာပါ။
အႏိုင္ရေနမွ ေနသာထိုင္သာ ျဖစ္တဲ့သူဟာ အတြင္းစိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သူပဲ၊ စိတ္ဓာတ္အင္အားႀကီးမားတဲ့သူဟာ သူမ်ားကို အႏိုင္မက်င့္ဘူး။
ပစၥည္းဥစၥာဆံုးရံႈးတာ၊ ရာထူးဆံုးရံႈးတာဟာ အႀကီးမားဆံုး ဆံုးရံႈးမႈ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ကိုယ့္ရင္ထဲက အျမင့္ျမတ္ဆံုးစိတ္ထား ဆံုးရံႈးသြားတာကမွ အႀကီးမားဆံုး ဆံုးရံႈးမႈျဖစ္တယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့သူဟာ အေကာင္းျမင္တက္တဲ့ သေဘာရိွလို. ဘယ္သူကိုမဆို ေကာင္းတယ္၊ေတာ္တယ္လို. ျမင္တယ္၊ စိတ္မခ်မ္းသာတဲ့သူဟာ လူေတြကို အေကာင္းမျမင္ဘူး၊ အထင္ေသးတယ္၊ မယံုဘူး၊ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့သူဟာ သူမ်ားကို အႏိုင္က်င့္ခ်င္တယ္၊ သူမ်ားကို ႏိုင္လိုက္ရရင္ သူနည္းနည္း ေနသာထိုင္သာရိွသြားတယ္လို. ထင္တယ္၊ စိတ္ခ်မ္းသာေနတဲ့သူဟာ သူမ်ားကို မႏိွမ္ခ်င္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ညႇာတာတယ္။
ကိုယ့္ဘ၀မွာ ေတြ.ၾကံဳရသမွ် အေတြ.အၾကံဳေတြဟာ ေလာကႀကီးအေၾကာင္းနဲ. ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနပါတယ္။
ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ျပင္ပပစၥည္းေတြထက္ ကိုယ့္ရင္ထဲက သေဘာထားက ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။
သူတစ္ပါးရဲ. ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈ၊ တိုးတက္မႈအတြက္ ၀မ္းသာႏိုင္တာဟာ ကိုယ့္စိတ္က်န္းမာေရးအတြက္ အစြမ္းထက္တဲ့ ေဆးျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ ေလးစားမႈ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈဟာ ကိုယ့္ဘ၀ တိုးတက္ေရးမွာ အေရးႀကီးဆံုး အခ်က္ျဖစ္တယ္။
ငါ့ကို ဒုကၡေပးတဲ့သူကို ငါခြင့္လြတ္လိုက္တယ္၊ အဲဒါ အေကာင္းဆံုးနည္းနဲ. လက္စားေခ်လိုက္တာပဲ။
လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိခ်င္ရင္ သူဒုကၡေရာက္တုန္းမွာ ဘာလုပ္သလဲဆိုတာကို ၾကည့္ပါ။
ကိုယ့္ရဲ.က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အျမင္က ကိုယ့္ဘ၀ကို က်ဥ္းေျမာင္းေအာင္လုပ္ေနတယ္။
လကြယ္မရိွရင္ လျပည့္ညဟာ ေပ်ာ္စရာသိပ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ့္စိတ္ထားနဲ. ကိုယ့္လုပ္ပံုကိုင္ပံု မေျပာင္းႏိုင္ရင္ ကိုယ္ေတြ.ေနက် အခက္အခဲကို ေတြ.ေနအံုးမွာပဲ။
ကိုယ့္မိတ္ေဆြကို တကယ္ခင္တယ္ဆိုရင္ သူ.မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းတစ္ေယာက္ တိုးလာေအာင္ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ. မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမႇင့္ခ်င္ရင္ သူမ်ားကိုလည္း ျမႇင့္ေပးပါ၊ သူမ်ားကို ျမႇင့္ေပးေလေလ ကိုယ္လည္း ျမင့္သြားေလေလ။
ကိုယ့္သေဘာထားက ကိုယ့္အျပဳအမႈကို လႊမ္းမိုးတယ္၊ ကိုယ့္အျပဳအမႈက ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈကို လႊမ္းမိုးတယ္။
လူတိုင္းကိုယ့္အတိုင္းအတာနဲ.ကိုယ္ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္ပါတယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကို တကယ္အက်ိဳးျပဳရင္ ကိုယ္က်ိဳးဆိုတာ မေတာင့္တပဲျပည့္ပါတယ္။
အမွားထဲက သင္ခန္းစာမယူတာကမွ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အမွားျဖစ္တယ္။
ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာကိုကိုယ္ တန္ဖိုးထားတဲ့သူဟာ ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားကို တန္ဖိုးထားတယ္၊ စကားကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္မေျပာဘူး၊ ကိုယ့္စကားကိုကိုယ္ တန္ဖိုးမထားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးမထားရာ ေရာက္တယ္။
တည္ၿငိမ္ေအးေဆးတဲ့ အမႈအရာဟာ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အင္အားရိွတယ္။
ကိုယ့္အခက္အခဲ ကိုယ့္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို. နည္းလမ္းရွာတဲ့အခါမွာ အမ်ားအတြက္ အဆင္ေျပဖို.ကိုပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစားမွ ေရရွည္ေျပလည္တဲ့ အေျဖကိုရမယ္။
စိတ္ဓာတ္အင္အား ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သူဟာ စစ္မွန္တဲ့သတၱိ မရိွတဲ့သူဟာ သူတစ္ပါးကို အႏိုင္က်င့္တဲ့သူျဖစ္လာတယ္။
အသိဥာဏ္အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေလေလ ေလးစားမႈ အသိအမွတ္ျပဳမႈကို တန္ဖိုးထားေလေလပါပဲ။
သူတစ္ပါးရဲ. အလိုဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ရတာ ကိုယ့္မွာ ရံႈးသြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ရဲ.သေဘာထားႀကီးမႈ ကိုယ့္ရဲ.ျမင့္ျမတ္မႈကို ပိုၿပီးေတာ့ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ရတာ၊ သိပ္ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကို လိုက္ေလ်ာရတာဟာ ရံႈးတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္၊ အမွန္ေတာ့ ျမတ္တာပါ။
လိုခ်င္တာရတာမရတာနဲ ့ပတ္သက္ျပီးး စိတ္လႈပ္ရွားမႈသိပ္မျဖစ္ပဲ၊ လုပ္စရာရွိတာကို ဆက္လုပ္နုိင္တဲ့သူ စိတ္မပ်က္တဲ့သူက ေရရွည္မွာလိုခ်င္တာ ပိုရမယ္။ ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ သိမ္ငယ္တဲ့စိတ္မရွိရင္ သူမ်ားထက္သာေၾကာင္းေျပာေနဖို ့မလိုဘူး၊ ကိုယ့္ကိုကိုအဆင့္တန္းျမင့္တဲ့ လူတေယာက္လို ့မွန္မွန္ကန္ကန္ မခံစားရတဲ့ သူကသာ လူၾကြားၾကီးျဖစ္လာတာ။
ေငြနဲ ့ၾကြားတဲ့သူ အိမ္နဲ ့ၾကြားတဲ့သူ ကားနဲ ့ၾကြားတဲ့သူ ပစၥည္းနဲ ့ၾကြားတဲ့သူ စိန္ေတြေရႊေတြနဲ ့ၾကြားတဲ့သူဟာ တကယ္ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ေသးဘူး။ တကယ္ခ်မ္းသာတဲ့ သူဟာ သူခ်မ္းသာတာကိုေမ့ထားလို ့ရသြားျပီ။ ျပည့္စံုေနတဲ့ စိတ္ရွိေနတဲ့သူဟာ သူပိုင္ဆိုင္တာေတြကိုေမ့ထား လိုက္ျပီ။
ေကာင္းတာကိုလုပ္တဲ့အခါမွာ လူသိေစခ်င္တဲ့ စိတ္အားၾကီးေနရင္လြတ္လပ္တဲ့ စိတ္နဲ ့လုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ေကာင္းတဲ့သူဟာ ငါေကာင္းတယ္လို.ေတာင္ မေတြမိဘူး။
ကိုယ့္ကိုခ်ီးမြမ္းေနတဲ့ၾကားမွာ ျပံဳးၿပံဳးေလးေနရတာ ဘာမွအခက္အခဲမရွိဘူး၊ အဲဒါရင္က်က္မႈမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုေကာင္းတာေျပာတဲ့ အခါလည္းရွိ အဆိုးေျပာတဲ့အခါလည္းရွိတယ္။ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ကဲ့ရဲ ့ျခင္းဆိုတာ ေလာကဓမၼာတာပဲ၊ အထိုက္အေလ်ာက္ခံနိုင္ရည္ရွိကို ရွိမွျဖစ္မယ္။ လံုး၀အေျပာမခံနိုင္ရင္ေလာကၾကီးမွာေနလို႔မျဖစ္ဘူး။
သူ႔ကိုဂုဏ္သိကၡာက်သြားေအာင္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ သူ႔ကိုမေျပာခင္မွာငါက အရင္ဆံုး ဂုဏ္သိကၡာက်သြားျပီ
သူမ်ားအျပစ္က ိုိုမ်ားမ်ားရွာေျပာေနတဲ့သူဟာ ကိုယ္႔ဂုဏ္သိကၡာကိုခ်တာပဲ။
ငါသူမ်ားကို အမ်ားၾကီးဂုဏ္သိကၡာက်တဲ႔ စကားေတြေျပာရင္ သူဂုဏ္သိကၡာက်သြားလိမ့္မယ္လို႔ မထင္နဲ ့ေနာ္၊ သူဂုဏ္သိကၡာက်ဖို ့ကမေသခ်ာဘူး..ကိုယ္ဂုဏ္သိကၡာက်ဖို ့ကပိုေသခ်ာတယ္။
ပရိယာယ္မသံုးပဲနဲ ့ ရိုးရိုးသားသား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ဆံတာဟာ လူတေယာက္ကို ကိုယ့္ကေပးနိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္တခု ျဖစ္တယ္။
သူမ်ားကိုဘယ္လိုလူစားလို ့ေျပာေနတာဟာ ကိုယ့္ကိုကို ဘယ္လိုလူစားလို ့ ေဖာ္ျပေနတာနဲ ့တူတယ္။
ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္တာဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈ မရွိတဲ့သူ သူတပါးအေပၚမွာလည္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ မရွိတဲ့သူေတြ လုပ္တတ္တဲ့ အျပဳအမူျဖစ္တယ္။

ဂရိ ဒႆနိကေဗဒ ပညာရွင္ ဆိုကေရးတီးသည္ မစားမေသာက္ဘဲ မႈိင္ေတြ ေငးေမာေနေသာ လူငယ္တစ္ဦးကို ျမင္ေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔ ခံစားေနရသနည္းဟု ေမးေလ၏။

လူငယ္.....ကြ်န္ေတာ္ အသဲကဲြေနပါတယ္။
ဆိုကေရးတီး....ေအာ္...ဒါကျဖစ္
တတ္ပါတယ္။ အသဲကဲြလို႔ နာက်င္တာ မခံစားရဘူးဆိုရင္ ခ်စ္ခဲ့ရတာ အရသာ မရွိသလိုဘဲ။ ဒါေပမယ့္....လူေလးက ဘာျဖစ္လို႔ ဒီအသဲကဲြတဲ့ ေ၀ဒနာကို ခ်စ္တာထက္ ပိုနစ္ျပီး ခံစားေနရ သလဲ...?

လူငယ္....လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ စပ်စ္သီးကို ပစ္လိုက္ရတယ္။ ဒီလိုခံစားရတဲ့ ဆံုး႐ႈံးမႈ ေ၀ဒနာကို လူငယ္ မဟုတ္တဲ့ ခင္ဗ်ားက ဘယ္နားလည္ႏိုင္မလဲ...
တီး....ပစ္လိုက္ရျပီဆိုလဲ ပစ္လိုက္ရျပီေပါ့။ ဘာလို႔ေရွ႕ဆက္ မေလ်ာက္ရတာလဲ... ဒီထက္ ပိုခ်ဳိတဲ့ စပ်စ္သီးေတြ အမ်ားၾကီးပါ။

လူငယ္...ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတာ။ သူလည္ျပန္ လာမဲ့ေန႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ေနတာပါ။
တီး....တကယ္လို႔ ဒီလိုေန႔မ်ဳိး လံုး၀ ေရာက္မလာခဲ့ဘူးဆိုရင္ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ လက္ထဲ သူပါသြားတာကိုပဲ လူေလး ၾကည့္ေနရလိမ့္မယ္။

လူငယ္....ကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္ေတာ္အဆံုးစီရင္ျပီး သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း သက္ေသ ျပမွာေပါ့။
တီး.....ဒီလိုသာ သက္ေသျပမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့သူကိုလဲ ဆံုး႐ႈံးမယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လည္း ဆံုး႐ႈံးမယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ရဲ႕ ဆံုး႐ႈံးျခင္းကို လူေလး ခံစားရလိမ့္မယ္။

လူငယ္....ဒါဆို သူ႔ဘ၀ ပ်က္စီးေအာင္လုပ္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္မရတာကို သူတစ္ပါး လည္း မရေစခ်င္ဘူး။
တီး......ဒီလိုလုပ္ရပ္က သူနဲ႔ ပိုေ၀းေစမယ္။ လူေလးက သူနဲ႔နီးခ်င္တာ မဟုတ္လား။

လူငယ္....ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္တယ္။
တီး.....တကယ္ အရမ္းခ်စ္လား....?

လူငယ္....တကယ္။
တီး......ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့သူကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တယ္ မဟုတ္လား....?

လူငယ္.....ဒါေပါ့...ကိုယ့္ခ်စ္ တဲ့သူကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာေပါ့။
တီး.......တကယ္လို႔...လူေလးကို ခဲြသြားတာက သူ႔အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလို႔ သူထင္ခဲ့ ရင္ေကာ...

လူငယ္.....မျဖစ္ႏိုင္တာ...ကြ်န္ ေတာ္နဲ႔ေနမွ သူေပ်ာ္ရႊင္တယ္လို႔ အရင္က သူေျပာ ခဲ့ဖူးတယ္။
တီး.....အဲတာက အရင္က...ျပီးခဲ့ျပီေလ။ ခုေတာ့ သူက ဒီလိုမထင္ေတာ့ဘူးေလ။

လူငယ္....သေဘာက ကြ်န္ေတာ့္ကို သူလိမ္ခဲ့တာေပါ့။
တီး.....ဒီသေဘာ မဟုတ္ဘူး။ လူေလးအေပၚ သူသစၥာရွိခဲ့တယ္။ ခ်စ္တုန္းက လူေလးနဲ႔ အတူေနခဲ့တယ္။ အခုမခ်စ္ေတာ့ ခဲြသြားတယ္။ ဒီေလာကမွာ ဒီထက္ျမတ္တဲ့ သစၥာ မရွိေတာ့ဘူး။ မခ်စ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ သူဟာခ်စ္ခ်င္ ဟန္ေဆာင္ျပီး လူေလးနဲ႔ အတူရွိေနမယ္၊ မဂၤလာေဆာင္မယ္၊ သားသမီးေတြ ေမြးမယ္ ဒါကမွ တကယ့္ လိမ္ညာတယ္လို႔ ေခၚတာ။

လူငယ္....သူ႔ကို နစ္နစ္ကာကာ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ အလာဟသ ျဖစ္ကုန္ျပီေပါ့။ ဘယ္သူ အေလ်ာ္ေပးႏိုင္မလဲ...?
တီး.....မဟုတ္ဘူး...လူေလးရဲ႕ အခ်စ္ေတြ အလာဟသ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အေလ်ာ္ ဆိုတာ အခ်စ္မွာ မရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ လူေလးရဲ႕ အခ်စ္ေတြ သူ႔ကိုေပးဆပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူကလဲ သူ႔အခ်စ္ကို လူေလး အတြက္ ေပးဆပ္ေနတယ္။ သူ႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့သလို လူေလးကိုလဲ သူက ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့တယ္။

လူငယ္....ဒါေပမယ့္...အခု ကြ်န္ေတာ့္ကို သူက မခ်စ္ေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို ခ်စ္ေနေသးတယ္။ ဒါဟာ မတရားဘူး။
တီး.....ဟုတ္တယ္ မတရားဘူး။ ဆိုလိုခ်င္တာက လူေလးခ်စ္တဲ့သူအတြက္ မတရားဘူး။ သူ႔ကိုခ်စ္တာဟာ လူေလးရဲ႕ အခြင့္အေရး ဒါေပမယ့္ သူျပန္ခ်စ္တာ မခ်စ္တာက သူ႔အခြင့္အေရး၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကိုပဲ ေမွ်ာ္ကိုးျပီး သူတစ္ပါးရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ကိုယ္က တားဆီးပိတ္ပင္မယ္။ ဒါမွ မတရားတာ ...ဘယ္ေလာက္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ မရွိသလဲ...

လူငယ္....ခင္ဗ်ားေျပာပံုနည္း အရဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အရာအားလံုးဟာ ကြ်န္ေတာ့္ အမွားေတြေပါ့။
တီး....ဟုတ္တယ္...စတာနဲ႔ လူေလးမွားခဲ့ျပီ။ တကယ္လို႔ ကိုယ္ကသူ႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ေပးႏိုင္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္ကို သူခဲြသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ ကင္းကြာခ်င္တဲ့လူ မရွိဘူး...ဒါကိုေတာ့ မွတ္ထားပါ။

လူငယ္....ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ....? ကြ်န္ေတာ့္အသဲႏွလံုး အခ်စ္ေတြ အားလံုး ပံုေပးလိုက္တာေတာင္ သူက မလံုေလာက္လို႔လား..?သူဘာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ခဲြသြားရသလဲ....? ဒါဟာ ရက္စက္တယ္လို႔ မထင္ဘူးလား...?
တီး.....ရက္စက္တယ္။ ဒီလို ရက္စက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စက္ကြင္းက လြတ္သြားတာကိုပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္ မဟုတ္လား...? လူေလး

လူငယ္....ေပ်ာ္ရမယ္...? မျဖစ္ႏိုင္တာ.....ဘာပဲေျပာေျပာ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အစြန္႔ပစ္ခံရသူ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ညံ့တယ္လို႔ ခံစားမိတယ္ဗ်ာ။
တီး.....မျဖစ္ႏိုင္တာ...လူငယ္ေ တြရဲ႕ စိတ္မွာ ၾကီးျမတ္တာပဲ ရွိသင့္တယ္။ ညံ့တယ္ဆိုတာ မရွိသင့္ဘူး။ မွတ္ထားရမွာက စြန္႔ပစ္ခံရတိုင္း မေကာင္းလို႔ မဟုတ္ဘူး။

လူငယ္....ဒါ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ....?
တီး.....တစ္ခါက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ ၀တ္စံုတစ္စံုကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ လိုခ်င္တာလဲ အရမ္းပဲ။ ေရာင္းတဲ့လူက ကြ်န္ေတာ့္ကို ယူမလား မယူဘူးလားတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာ လိုက္သလဲ သိလား...? အ၀တ္စက ညံ့လြန္းတယ္ မယူဘူးလို႔။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ အိတ္ကပ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံမရွိလို႔။ လူေလးက အဲဒီ အစြန္႔ခံ ၀တ္စံုလိုပါပဲ။

လူငယ္....ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ႏွစ္သိမ့္တတ္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတာက ဒီအသဲကဲြတဲ့ ေ၀ဒနာထဲ ကေန ကြ်န္ေတာ္ကို ခင္ဗ်ား ဆဲြမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
တီး....ဟုတ္ပါတယ္။ ဆဲြထုတ္ႏိုင္တဲ့အစြမ္း မရွိခဲ့လို႔ ကြ်န္ေတာ္၀မ္းနည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစြမ္းရွိတဲ့ လူတစ္ဦးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ။

လူငယ္.... ဘယ္သူလဲ....?
တီး.....အခ်ိန္တဲ့။ အခ်ိန္ဆိုတာ လူေတြရဲ႕ အၾကီးမားဆံုးေသာ လမ္းညႊန္ဆရာ...အသဲကဲြ ေ၀ဒနာကို အလူးအလွိမ့္ ခံစားေနရတဲ့ လူေတြကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ဖူးတယ္။ အခ်ိန္က သူတို႔ ခံစားရတာေတြကို ကုစားေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ျပီး လူေတြကို အသစ္တစ္ဖန္ ေရြးခ်ယ္ေစခဲ့တယ္။ လူေတြက ကိုယ္နဲ႔ ထိုက္တန္ တဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈေတြမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ခံစားခဲ့ရတယ္။

လူငယ္.....ဒီလိုျဖစ္လာမယ့္ေန႔ကိ ု ကြ်န္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္က ေန ေျခလွမ္း စလွမ္း ရမလဲ...?
တီး....ကိုယ့္ကို စြန္႔ပစ္ခဲ့တဲ့ လူကို အရင္ဆံုး ေက်းဇူးတင္ပါ။ ေတာင္းဆုျပဳပါ။

လူငယ္....ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ....?
တီး.... သူက ကိုယ့္ကို သစၥာေတြေပးခဲ့လို႔ပဲ။ ကိုယ့္ကို အသစ္တစ္ဖန္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးကို သူက ေပးခဲ့လို႔ပါပဲ။ 

ပန္းမခူးရ - Flowers Not To Be Picked (ဒီဆုိင္းဘုတ္ေလးကုိေတာ့ ပန္းၿခံေတြထဲမွာ အမ်ားဆုံးျမင္ေတြ႕႔ ဘူးမွာပါ။)

မေႏွာင့္ယွက္ပါႏွင့္ - Do Not Disturb (DND လို႕လူသိမ်ားပါတယ္။)

စုံးစမ္းရန္ - Enquiry (႐ုံးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဌာနဆုိင္ရာေတြမွာအေတြ႕မ်ားတဲ့ ေမးျမန္းစုံးစမ္းတဲ့အခါမွာ အေတြ႕ရမ်ားမွာပါ။)

တြန္းပါ - Push (တံခါးေတြကုိ တြန္းတာနဲ႕ဆြဲတဲ့ေနရာေတြမွာ အသုံးျပဳတာမ်ားပါတယ္။)

ဆြဲပါ - Pull (တံခါးေတြကုိ တြန္းတာနဲ႕ဆြဲတဲ့ေနရာေတြမွာ အသုံးျပဳတာမ်ားပါတယ္။)

ေဘးသုိ႕တြန္းပါ - Slide (တံခါးေတြဖြင့္တဲ့ေနရာမွာ တြန္း၊ ဆြဲ၊ ေဘးသုိ႕တြန္း ဆုိတဲ့ေနရာေနရာေတြမွာအေတြ႕ ရမ်ားမွာပါ။)

ဆုိင္ပိတ္ၿပီ - Closed (ဆုိင္ပိတ္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာသုံးတာမ်ားပါတယ္။)

မကုိင္ရ - Do Not Touch (ပစၥည္းတစ္ခုခုကုိမကုိင္တြယ္ေစခ်င္တဲ့အခါမွာ ဒီ Notices ေလးကုိေတြ႕ရမွာပါ။)

ပ်က္ေနသည္ - Out of Order (ဓာတ္ေလွကားေတြပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္အသုံးျပဳလုိ႕မရင္ ဒီစာသားေလးကုိေတြ႕ရမွာပါ။)

ကုန္ၿပီ - Sold Out (ပစၥည္းတစ္ခုခုေရာင္းရင္ ပ်က္စီးပ်က္သြားရင္ ဒီစာတန္းလုိအသုံးျပဳပါတယ္။)

သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဦးစားေပးပါ - Please give priority to the monks. (Priority - ဦးစားေပးမႈ) (လုိင္းကားေတြမွာ အမ်ားဆုံးေရးထားတတ္ ၾကပါတယ္။)

ကြဲတတ္သည္ ဂ႐ုစိုက္ကုိင္ပါ - Fragile handle with care. (Fragile - ကြဲလြယ္၊ က်ဳိးလြယ္ေသာ) (ပစၥည္းတစ္ခုခုကုိ စကၠဴဖုံးထဲထည့္ထားရင္ အဲဒီလုိစာတန္းမ်ိဳးကုိေတြ႕ရမွာပါ။)

နံနက္စာရၿပီ - Breakfast available now. (စားေသာက္ဆုိင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕ဟုိတယ္ေတြမွာအသုံး မ်ားပါတယ္။

ညအိပ္ရပ္နားျခင္းခြင့္မျပဳ - Overnight stay not allowed (ကားေတြကိုညအိပ္ရပ္နားခြင့္ကုိမျပဳတဲ့ေနရာ ေတြမွာဆုိရင္ေတြ႕ရမွာပါ။)

အႏၱရာယ္ ေ၀းေ၀းေ႐ွာင္ - Danger!!! Keep Out (အႏၱရာယ္႐ွိတယ္လုိ႕သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာေတြမွာ ကပ္ထားေလ့႐ွိတဲ့စာတန္းမ်ိဳးပါ။)

ဤေနရာမွတန္းစီပါ။ - Queue from here! (Queue - တန္းစီထားတဲ့လူစု) (ဘဏ္တုိ႕၊ လက္မွတ္အေရာင္း ဌာနေတြမွာ တန္းစီရန္ေနရာသတ္မွတ္ထားရင္ေတြ႕ရမွာပါ။)

ေဘးအႏၱရာယ္ကင္း႐ွင္းေရးသည္ပထမ - Safety first. (ေဘးအႏၱရာယ္ကင္း႐ွင္းဖုိ႕အတြက္ အဓိကထားဖုိ႕ ေျပာထားရင္ေတြ႕ရမွာပါ။)

မဆူညံရ - Silence Please. (စာၾကည့္တုိက္တုိ႕၊ တရားရိပ္သာေက်ာင္းေတြမွာ အသုံးမ်ားတဲ့စာတန္းပါ။)

သတိ - မီးအခ်က္ျပမွကူးပါ - WARNING!!! Cross only when lights show. (Warning - သတိေပးျခင္း) (လူကူမ်ဥ္းၾကားေတြမွာ ေတြ႕ရမ်ားတဲ့စာတန္းပါ။)

တံေတြးမေထြးရ - No Spitting. (Spitting - ေထြးထုတ္သည္။ တံေတြးေထြးသည္။) (ကားေတြေပၚမွာ ကားေပၚမွ တံေတြးမေထြးရ လုိ႕ေရးထားတဲ့စာတန္းေလးေတြကုိေတြ႕ရမွာပါ။)

ေရကူးျခင္း၊ ငါးမွ်ားျခင္းကုိ တင္းက်ပ္စြာ တားျမစ္ထားသည္ - Fishing and Swimming Strictly Prohibited. (Strictly - တင္းက်ပ္စြာ၊ Prohibited - ပိတ္ပင္တားျမစ္ထားသည္။) (ေရကူးျခင္း၊ ငါးမွ်ားျခင္း တုိ႕ကုိမျပဳလုပ္ရန္ကန္႕သတ္ထားေသာေနရာမ်ားတြင္အေတြ႕ရမ်ားမွာပါ။)

အမႈိက္ပစ္ပါက ဒဏ္ေငြ 1000 ေပးေဆာင္ရမည္ - Penalty for dropping litter to be fined up to Ks.1000.(Penalty - ျပစ္ဒဏ္) (ကားဂိတ္၊ ဘူတာ႐ုံတုိ႕မွာအေတြ႕မ်ားတဲ့စာတန္းေလးပါ။)

ဆုိင္ပိတ္ၿပီ - Sorry we’re closed. (စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ အေတြ႕ရမ်ားမွာပါ။)

မဆူညံရ - Don’t make noise (ဆူညံျခင္းမျပဳလုပ္သင့္တဲ့ေနရာေတြမွာ အသုံးျပဳပါတယ္။)

ေရကူးကန္ထဲမဆင္းမီ ေရခ်ဳိးပါ - Take a bath before entering the pool (ေရကူးကန္ေတြမွာအသုံးျပဳ။

အေကာက္ခြန္ - Customs (ေလဆိပ္ေတြမွာအသုံးတတ္တဲ့စာတန္းပါ။)

ျမန္မာဘီယာရၿပီ - Now Available Myanmar Beer. (ဒီစာတန္းကေတာ့ ဟဲ ဟဲ။ အစားအစာ တစ္ခုခုရၿပီဆုိတဲ့ေနရာေတြမွာရႏုိင္တဲ့အစားအစာကုိေျပာင္းၿပီးေတာ့ Now Available ေနာက္မွာထည့္ႏုိင္ပါတယ္။)

အတုအပသတိျပဳပါ - Beware of imitations. (Imitations - အတုအပ) (ပစၥည္းတစ္ခုခုမွာအတုအပ႐ွိ ႏုိင္သည့္အခါသတိထားမိေစဖုိ႕အသုံးျပဳပါတယ္။)

ဤေနရာမွေစာင့္ပါ - Wait Here (ေဆး႐ုံးေတြမွာ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ၀င္ခြင့္မျပဳေတာ့ရင္ အခန္းျပင္ပကေစာင့္ဖုိ႕ အတြက္ ကပ္ထားေလ့႐ွိတဲ့စာတန္းပါ။)

တခြန္းေစ်း - Fixed Price (ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ဒီေစ်းအတုိင္းပဲေရာင္းတယ္ဆုိတဲ့ေနရာမွာသုံးပါတယ္။)

လက္ယာဘက္ကပ္ေမာင္းပါ - Keep to the right (ကားေတြကုိ သက္ဆိုင္ရာယာဥ္ေက်ာေတြအလုိက္ ေမာင္းႏွင္ေစခ်င္ရင္အသုံးျပဳတဲ့စာတန္းေလးပါ။)

ေၾကာ္ျငာမကပ္ရ - Stick no bills (တေနရာရာမွာ ေၾကာ္ျငာဆုိင္းဘုတ္ေတြမကပ္ေစခ်င္ရင္ သုံးႏုိင္ပါတယ္။)

႐ုပ္႐ွင္႐ုံးအတြင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း ေ႐ွာင္ၾကဥ္ပါ - Kindly refrain from smoking in the Auditorium. လုိ႕သုံးသလုိ No Smoking in the auditorium လုိ႕လဲသုံးထားတတ္ပါတယ္။ (Refrain - ေ႐ွာင္ၾကဥ္ထိန္းသိမ္းသည္။ Auditorium - ႐ုပ္႐ွင္႐ုံး) (႐ွပ္႐ုင္႐ုံးေတြမွာ ေတြ႕ႏုိင္တဲ့စာတမ္းပါ။)

ထုိင္ခုံးခါးပတ္ တပ္ဆင္ထားပါ - Fasten seat belts. (ကားေတြမွာခါးပတ္ပတ္ဖုိ႕သတိေပးထားတာျဖစ္ ပါတယ္။)

အမႈိက္မပစ္ရ - Do not litter (Litter - အမႈိက္တုိ၊ အမႈိက္စ) (အမႈိက္မပစ္ရန္ကန္႕သတ္ထားတဲ့ေနရာေတြ မွာအေတြ႕မ်ားမွာပါ။)

အထဲသုိ႕အစားအေသာက္ယူေဆာင္ခြင့္မျပဳ - No outside food allowed (အစားအေသာက္ေတြကုိ အစည္းေ၀ခန္းမသုိ႕မဟုတ္အျခားအစားအေသာက္ သယ္ေဆာင္လုိ႕မရတဲ့ေနရာေတြမွာေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။)

အႏၱရာယ္ - လွ်ပ္စီးေနသည္ - Danger – Live Wire (၀ါယာႀကိဳးေတြနဲ႕ စက္ပစၥည္းေတြမွာ လွ်ပ္စစ္စီး မႈ႐ွိေနပါက ေတြ႕ရတတ္ပါသည္။)

၀ယ္ယူၿပီးပစၥည္းမ်ားကုိျခင္ေထာင္ထဲထည့္ၿပီးသယ္ယူပါရန္ - Carry the purchases in the basket. (Hypermarket; Shopping Mall နဲ႕စတုိးဆုိင္ႀကီးေတြမွာ ပစၥည္းေတြကုိျခင္ေထာင္ျဖင့္ သယ္ယူႏုိင္သည့္ အခါမွာ အသုံးမ်ားပါတယ္။)

ကုိယ္တုိင္ယူစနစ္ - Self service (ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အခါမွာ အသုံးျပဳပါတယ္။)

အစားအေသာက္ အထဲသုိ႕ယူမလာရ - No Food or Drink inside (ဒီစာတန္းကလဲ အစည္းအေ၀းခန္းတုိ႕၊ ေက်ာင္းတုိ႕မွာ အသုံးမ်ားပါတယ္) 

''ဆူးေလေစတီေတာ္ သမုိင္းေၾကာင္း...''

သီဟဒီပမင္းႀကီးသည္ ရဟႏၲာအရွင္သူျမတ္တို႔၏ သာသနာျပဳ ရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးအတြက္ အမတ္သူရဲေကာင္းမ်ားအား လမ္းညႊန္ခ်က္ေပး၍ သာသနာခရီးကို စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။ အမတ္သူရဲေကာင္းတို႔သည္လည္း ဘုရင္ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ဓာတ္ေတာ္၊ ဆံေတာ္မ်ားအား ပင့္ေဆာင္၍ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ႀကီးတည္ရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ပတ္လည္တြင္ ေစတီေတာ္မ်ား တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ ႀကိဳးစားစြမ္းေဆာင္မႈမ်ား ျပဳခဲ့ၾကသည္။ သမိုင္း အေထာက္အထားမ်ားအရ ဆူးေလေစတီ ေတာ္အား အသုတ္အမတ္ ႀကီး တည္ထားသည္ဟုသိရ၏။ သူရဲေကာင္း အသုတ္အမတ္ႀကီး တည္ထားသျဖင့္ သမိုင္းအခ်ဳိ႕တြင္ “က်ဳိက္အသုတ္” ဘုရားဟုေတြ႕ရ၏။ က်ဳိက္ - ဘုရား၊ အသုတ္ - အမတ္ႀကီးဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ အသုတ္အမတ္ႀကီး ဘုရား ဟုဖြင့္ဆုိရမည္ျဖစ္၏။ သို႔ႏွယ္ပင္ အခ်ဳိ႕ပညာရွင္တို႔က အသုတ္ဟူသည္မွာ ဆံေတာ္ဟု ဖြင့္ဆိုၾကသျဖင့္ “ဆံေတာ္ဘုရား” ဟု ေခၚဆုိႏုိင္၏။

သို႔ႏွယ္ပင္ အခ်ဳိ႕သမုိင္းပညာရွင္တို႔က ဥကၠလာပမင္းႀကီး ေ႐ႊတိဂံုဆံေတာ္႐ွင္တည္ထားရာ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ အားရွာေဖြစဥ္ စုေ၀းတိုင္ပင္ရာဌာနျဖစ္သျဖင့္ “စုေ၀းေစတီ”ဘြဲ႕မည္ တြင္သည္ဟုလည္း ဆုိၾက၏။ ဤကဲ့သို႔ပင္ အခ်ဳိ႕က ဘဒၵကမၻာ၌ ပြင့္ေတာ္မူမည့္ ဘုရားရွင္တို႔အား မီလိုက္သည့္ ေလးဆူနတ္ႀကီးတို႔၏ စုေ၀းေနရာ၌တည္ထားေသာေၾကာင့္ “ေလးဆူေစတီ” ဟုေခၚတြင္ ၾကသလို ကာလေ႐ြ႕လ်ားခဲ့ၿပီး ပဋိေလာမျပန္၍ “ဆူးေလေစတီ” ဟုေခၚတြင္သည္ဆိုၾက၏။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဆူးေလေစတီသည္ ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ႀကီး၏ ေတာင္ဘက္အေရွ႕သို႔ စဥ္းငယ္ယြန္း သည့္တာ (၉၀၀) ခန္႔အကြာ ေတာင္ကုန္းအျမင့္ တြင္တည္သည္ကမူအမွန္ပင္။

ဆူးေလေစတီေတာ္၏ ပရိ၀ႈဏ္ အက်ယ္အ၀န္းမွာ (၂.၁၈၁)ဧကရွိၿပီး အေရွ႕ႏွင့္ အေနာက္အလ်ားေပ (၃၂၂)ေပ ေတာင္ေျမာက္ အလ်ားေပ (၂၉၁)ေပ၊ ရင္ျပင္မွငွက္ျမတ္နား စိန္ဖူးေတာ္အထိ ဉာဏ္ေတာ္ေပ (၁၅၁)ေပအျမင့္ရွိသည္။ ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ ပန္းတင္ခံုဖိနပ္ေတာ္မွစ၍ ငွက္ေပ်ာဖူး အထိ ရွစ္ေျမႇာင္ကိုယ္ထည္ရွိသည္။ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ ပူေဇာ္ခံရာအျဖစ္ရည္မွန္းဟန္တူသည္ဟု ဖြင့္ဆုိၾက၏။ ပန္းတင္ခံု၊ ဖိနပ္ခံု၊ ရွစ္ေထာင့္မွာ မဂ္ၢင္ တရား ရွစ္ပါးအားရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ၾကာ၀န္းသံုးရစ္ပါရွိရာ ရတနာသံုးပါးကို ၫႊန္းသည္ဟု ဖြင့္ဆိုႏုိင္၏။ ေခါင္းေလာင္း သပိတ္ေမွာက္မွာ အရိယာတို႔၏ က်င့္စဥ္ျဖဴစင္သည့္ ဘ၀ကိုရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ေဖာင္းရစ္ကိုးရစ္ ပါရွိေနျခင္းသည္ ေလာကုတၱရာကိုးပါးအား ရည္မွန္းျခင္းျဖစ္၏။ ၾကာေမွာက္ၾကာလွန္၊ ငွက္ေပ်ာဖူးေတာ္၊ ငွက္ျမတ္နားေတာ္ တို႔မွ ဗုဒၶဓမၼစက္ေတာ္သန္႔စင္မြန္ျမတ္ျခင္းဟု ေလာကုတၱရာ တရားအလံုးစံုအား ေလာကီအျမင္ႏွင့္ စပ္ဟပ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရွးေခတ္ဗိသုကာပညာရွင္မ်ား တင္စားခဲ့သည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္၏။ 


''သိဖြယ္မွတ္ဖြယ္(၁)''


ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ရာမညတိုင္းအား သိမ္းပိုက္စဥ္ ဒဂံုၿမိဳ႕သို႔ ၀င္ေရာက္နားေတာ္ မူသည့္အခါ ဒဂံုၿမိဳ႕သည္ ယာေတာေျမအျဖစ္ေရာက္ေနၿပီဆိုရမည္။ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးသည္ ၁၇၅၅-ခုႏွစ္၌ ေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္အား ဖူးျမင္ၿပီး ရန္အေပါင္း ကုန္ေသာ နိမိတ္အျဖစ္ ဒဂံုၿမိဳ႕အား ““ရန္ကုန္ၿမိဳ႕””ဟု ဘြဲ႕မည္တပ္ၿပီး ၿမိဳ႕သစ္ တည္ခဲ့၏။ အေလာင္းမင္းတရားတည္သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သည္ အက်ယ္ အ၀န္းအားျဖင့္ (၁၁၁၉)တာခန္႔ က်ယ္၀န္း၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား သစ္တပ္ၿမိဳ႕အျဖစ္ က်ဳံး၊ ေျမာင္၊ တံခါး၊ ျပအိုး စေသာ ၿမိဳ႕အဂၤါႏွင့္ တည္ခဲ့သည္။ နယ္နိမိတ္အက်ယ္အ၀န္းမွာ ေျမာက္ ဘက္တြင္ ဆူးေလဘုရား ေတာင္ဘက္တြင္ ရန္ကုန္ျမစ္၊ အေရွ႕ဘက္၌ ကုန္သည္လမ္း၀န္းက်င္၊ (ဂ်ဴဒါအီစကယ္လမ္း) အေနာက္ဘက္တြင္ လမ္း(၃၀)သို႔မဟုတ္ စစ္ကဲေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း ၀န္းက်င္ျဖစ္၏။

ထုိစဥ္က ဆူးေလေစတီေတာ္သည္ သစ္တပ္ၿမိဳ႕႐ုိး အျပင္တြင္ ရွိၿပီးေရပတ္လည္၀ိုင္းရံလွ်က္ ရွိသည္။ ကုန္းျမင့္ေပၚမွ ေစတီတစ္ဆူအျဖစ္ရွိေန၏။ အေလာင္းဘုရားၿမိဳ႕တည္စက လူဦးေရ တစ္ေသာင္းခန္႔သာရွိေသာ္လည္း ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ျဖစ္ ခဲ့သည္အေလွ်ာက္ လူဦးေရတိုးတက္လာသည့္ အေလွ်ာက္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားႀကီးထြားလာၿပီး အခ်က္အျခာေဒသျဖစ္လာခဲ့၏။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၂၀၃)ခုႏွစ္၊ ေ႐ႊဘုိမင္း(ခ) ဟံသာ၀တီမင္း(ခ) ကုန္းေဘာင္မင္း၊ အမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္မွ ဒဂုံ(ရန္ကုန္)သို႔ ၾကည္းေၾကာင္းေရေၾကာင္းႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာ အျပည့္ႏွင့္ ႂကြခ်ီခဲ့၏။ ထုိစဥ္က ေ႐ႊဘို(ေခၚ) သာယာ၀တီမင္းႏွင့္ အေလာင္းဘုရားတည္ထားခဲ့သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား တိုးခ်ဲ႕လွ်က္ ေအာင္ေျမရန္ႏွင္းၿမိဳ႕သစ္ အျဖစ္ ကမၺည္းတင္ခဲ့သည္။ ထုိအခါ ဆူးေလေစတီသည္ ၿမိဳ႕သစ္နယ္နိမိတ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့၏ ဆူးေလေစတီ၏ ၀န္းက်င္တြင္ ႐ံြ႕ဗြက္၊ ေရအိုင္ ႏွင့္ေတာခ်ဳံမ်ား ထူထပ္စြာေပါက္ေရာက္ေန၏။ ဒီေရအတက္အက် ျဖစ္ေပၚ၍ ေစတီေတာ္၀န္းက်င္ကို ဒီေရလႊမ္းမိုးမႈ ရွိခဲ့သည္။ ေစတီအနီး၀န္းက်င္ရွိ ဗြက္ေတာမ်ား အလယ္၌ပင္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတည္ရွိခဲ့သည္ဟုဆုိ၏။ သစ္ပင္မ်ား အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းရွိသျဖင့္ ေရျပင္က်ယ္ႏွင့္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေအးခ်မ္းေနသည္ဟုဆုိ၏။

ဆူးေလေစတီ၏ အေနာက္ဘက္ေစာင္းတန္းသည္ ယခုတည္ရွိသည့္ ဆက္သြယ္ေရး႐ုံးအထိရွိသည္ဟု ဆို၏။ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ (၁၂၁၄)ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲၿပီးခ်ိန္အထိ ဗႏၶဳလပန္းၿခံ၏ ေတာင္ဘက္ကၽြန္းေနရာမ်ားသည္ ေရလယ္ကၽြန္း ျဖစ္ေနသည္။ ဆူးေလဘုရားသို႔ကူးရန္ ေက်ာက္တံတား တစ္ခုတည္ေဆာက္ထားသည္ဟု အဆိုရွိ၏။ ေရလယ္ေက်ာင္းမ်ား ယခင္က ဆူးေလလမ္းကိုေလွ်ာတန္းလမ္းဟု ေခၚခဲ့ၿပီးေနာင္တြင္ ဆူးေလဘုရားလမ္းဟု တြင္ခဲ့၏။ ေက်ာက္တံတားလမ္း ဟု ေခၚလည္းရွိ၏။ ထုိစဥ္က ဆူးေလေစတီေတာ္၏ အေနာက္ေတာင္ဘက္ မနီးမေ၀းတြင္ က်ဳိက္မဲ သံကေရာ(ေခၚ) က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ ေစတီႏွင့္ ရဟႏၲာသိမ္ေတာ္ႀကီးလည္းရွိသျဖင့္ ဘုရားဖူးမ်ား စည္ကား ေနသည္ဟုဆို၏။

အဂၤလိပ္ျမန္မာဒုတိယစစ္ပြဲအၿပီး၌ အဂၤလိပ္တို႔သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အား အစိုးရ႐ုံးစိုက္ရာဟု သတ္မွတ္ခဲ့၏။ ထုိ႔အတူ ေကာ္မရွင္နာမင္းႀကီး ဆာအာသာဖယ္ရာကာၿမိဳ႕သစ္တည္ရန္ အမိန္႔ႏွင့္ အတူေတာင္ကုန္းၿဖိဳျခင္း၊ အနိမ့္ပိုင္းေျမဖို႔ျခင္း၊ လမ္းေဖာက္ျခင္းမ်ားျပဳခဲ့သလို ေစတီပုထိုးမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းမ်ားအား ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ကြက္ႏွင့္ မလြတ္ဟု အေၾကာင္း ျပကာ ဆူးေလ၀န္းက်င္ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း(၅၀)အား သရက္ဥယ်ာဥ္တည္ရွိရာသို႔ ဖယ္ရွားေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့၏။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ က်ဳိက္ျမတ္သံခ်ဳိ ေစတီအား ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တဆင့္လွမ္းတက္ခါ ဆူးေလေစတီႀကီးအား ၿဖိဳဖ်က္ရန္ ႀကိဳးပန္းၾက၏။ အာဏာပိုင္တို႔အား ဆူးေလေစတီသည္ လမ္းဆံုလမ္းခြတြင္ရွိသည့္ ေစတီျဖစ္သျဖင့္ ၿဖိဳဖ်က္သင့္သည္ဟု တင္ျပၾက၏။

သို႔ေသာ္ အဂၤလန္တြင္ရွိသည့္ ၀ိတုိရိယ ဘုရင္မႀကီးက `ဆူးေလေစတီသည္ ထူပါေစတီျဖစ္သျဖင့္ မတူးၿဖိဳ၊ မဖ်က္ဆီးရ ဆူးေလေစတီအားေကြ႕ပတ္သြားရမည္´ဟု အမိန္႔ျပန္ၾကားခဲ့၏။ ယင္းသို႔ ျပန္ၾကားေသာ္လည္း အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကို အသံုးျပဳ၍ ဆူးေလေစတီေတာ္ ၀တ္ၱကေျမျဖစ္သည့္ ကုန္းေတာ္ေအာက္ေျခမ်ားအား တူးၿဖိဳဖဲ့ခ်ၾက၏။ ေျမညႇိၿပီး ၀တၱကေျမကို ၿမိဳ႕သစ္အတြင္းထည့္ခဲ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆူးေလေစတီသည္ မွန္ကူကြက္သ႑ာန္ ကုန္းေတာ္ငယ္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ဆူးေလေစတီေတာ္၏ ေျခေတာ္ရင္း ပတ္လည္တြင္ရွိသည့္ ဂႏၶကုဋိတိုက္ တန္ေဆာင္းႏွင့္ ေစာင္းတန္းစသည့္ သာသနိက အေဆာက္အအံုမ်ား ပ်က္စီးခဲ့ရ၏။ နယ္ခ်ဲ႕အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေစ်းၿပိဳင္စနစ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်မႈ ေၾကာင့္ ဗႏၶဳလပန္းၿခံ(ယခင္ဖိုက္စကြဲယားပန္းၿခံ) ဗလီႀကီး၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ စသည့္အေဆာက္အဦးမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ရ ျခင္းျဖစ္သည္။ 


''သိမွတ္ဖြယ္ရာ (၂)''


ဆူးေလေစတီေတာ္ႀကီးသည္ ဒုတိယကမ္ၻာစစ္တြင္ ဗုံးဒဏ္ခံခဲ့ရ၏။ သို႔ေသာ္ စစ္ၿပီးခ်ိန္ ဗုံးဒဏ္ခံေစတီေတာ္အား ျပန္လည္ျပဳျပင္ခဲ့၏။ ဗုံးဒဏ္ထိ အေနာက္ဖက္မုခ္ဦး တန္ေဆာင္းအားျပန္လည္ျပဳျပင္ခဲ့၏။

    * ၁၉၅၀-ျပည့္ႏွစ္မတိုင္မီ ဆူးေလေစတီေတာ္ ပတ္၀န္းက်င္ တြင္ သိမ္၊ ေက်ာင္း၊ ဇရပ္ႏွင့္ ဓမ္ၼာ႐ုံ အသစ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့သည္ဟု မွတ္တမ္းမ်ားရွိ၏။ မွတ္တမ္းမ်ားအရ -
    * ၁၉၂၇ ခုႏွစ္တြင္ ေျမာက္ဘက္မုခ္ဦးတန္ေဆာင္း
    * ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ အေရွ႕ဘက္မုခ္ဦးတန္ေဆာင္းႏွင့္ ေျမာက္ဘက္မုခ္ဦးတန္ေဆာင္း
    * ၁၉၄၈-ခုႏွစ္၌ စိန္ဖူးေတာ္ႀကီးႏွင့္ ေ႐ႊစင္ႏွစ္ပိႆာ ငါးဆယ္သားရွိသည့္ ရတနာအမ်ဳိးမ်ဳိး စီျခယ္ထားသည့္ စိန္ဖူးေတာ္တင္လွဴျခင္း။
    * ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေတာင္ဘက္မုခ္ဦးတန္ေဆာင္း
    * ၁၉၅၆ ခုႏွစ္၌ က်ပ္ကိုးသိန္းႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္တန္ န၀ရတ္ကိုးပါးႏွင့္စီျခယ္ထားသည့္ ငွက္ျမက္နားေတာ္ ႏွင့္ စိန္ဖူးေတာ္တင္္လွဴျခင္း၊ ထီးေတာ္အသစ္တင္လွဴျခင္း။
    * ၁၉၈၅-ခုႏွစ္၌ ျမန္မာ့႐ိုးရာ သာသနိက အေဆာက္အဦး မ်ား တည္ေဆာက္ျခင္း။
    * ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၆)ရက္ေန႔တြင္ ေစတီႀကီးအား ဘက္စုံျပဳျပင္ရန္ အမိန္႔က်ၿပီး ဘက္စုံျပဳျပင္ျခင္းလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ စသည္ျဖင့္ သမိုင္းမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။ 

ျမန္မာ၀ီကီမွကူးယူေဖာ္ျပသည္...။

၁။ ဆံပင္အဖ်ားေတြ တိတိေပးရင္ ဆံပင္ရွည္ႏႈန္းျမန္ေစသလား။

မဟုတ္ပါဘူး။ ဆံပင္အဖ်ားတိတိ၊ မတိတိဆံပင္အရွည္တစ္လကိုလက္မ၀က္ေ
လာက္ပိုတိုးလာေလ့ရွိပါတယ္။ ေႏြရာသီမွာ ဆံပင္ရွည္ႏႈန္း ပိုျမန္တတ္ပါတယ္။
ဆံပင္တိေပးလို႔ပိုုရွည္လာတာမဟု

တ္ပါဘူး။ ေဟာ္မုန္း ေတြေၾကာင့္ ပါ။
ဆံပင္တိေပးျခင္းအားျဖင့္ဆံပင္နွစ္ခြျဖစ္တာေတြကိုသာ ဖယ္ရွားေပးၿပီး ဆံပင္က်န္းမာ
လွပေစႏိုင္ပါတယ္။


၂။ စိတ္ဖိစီးမႈက ဆံပင္ပို ကၽြတ္ေစႏိုင္သလား။

ဆံပင္ေတြဟာအခ်ိန္တိုင္းလိုလိုကၽ ြတ္ေနတတ္ၿပီးပံုမွန္အေနနဲ႔တစ္ေန႔ကိုဆံပင္ေပါင္း
၅၀ မွ ၁၂၀ ေခ်ာင္းၾကား ကၽြတ္ေလ့ရွိပါတယ္။သင့္ဘ၀အတြက္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြ
( ဥပမာ - အိမ္ေထာင္ ပ်ိဳကြဲျခင္း၊ အလုပ္ျပဳတ္ျခင္း၊ ခြဲစိတ္ကုသမႈခံယူျခင္း)
တို႔ေၾကာင့္ အလြန္အမင္း စိတ္ဖိစီးမႈခံေနရပါက
ဆံပင္ပိုကၽြတ္လာနိုင္ပါတယ္။ဆံပင္ကၽြတ္ရျခင္းရဲ႕
တျခားအေၾကာင္းေတြကေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ျခင္းနဲ႔ ပဋိဇီ၀ပိုးသတ္ေဆးတို႔ေၾကာင့္ပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။


၃။ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ေတြ ေျပာင္းသံုးေပးရင္ ဆံပင္ပို က်န္းမာသန္စြမ္းလာနိုင္သလား။

ဆံပင္ရွည္ေတြကေတာ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ေတြကိုဒီေန႔တစ္ မ်ိဳး၊ေနာက္ေန႔တစ္မ်ိဳးနဲ႔ခဏ
ခဏေျပာင္းသံုးတာကို အားမေပးပါဘူး။ သင္သံုးေနတဲ့ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နဲ႔
အဆင္မေျပတာေတြ ( ဥပမာ - ဆံပင္ကၽြတ္ျခင္း၊ ေဗာက္ထျခင္း) ျဖစ္မွ တျခား
တံဆိပ္ေျပာင္းသံုးသင့္ပါတယ္။ ေဗာက္ထတတ္တဲ့
သူဆိုရင္လည္းေဗာက္ေပ်ာက္တဲ့ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကို
တစ္ပတ္တစ္ခါ၊ နွစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေျပာင္းသံုးသင့္ပါတယ္။ ပံုမွန္အေနနဲ႔ကေတာ့
ကိုယ္နဲ႔အဆင္ေျပတဲ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ
စြဲစြဲၿမဲၿမဲသံုးသင့္ပါတယ္။

၄။ ဆံပင္ျဖဴတစ္ေခ်ာင္းႏႈတ္ရင္ ေနာက္ထပ္ဆံပင္ျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္း၊သံ
ုးေခ်ာင္းအစားထိုးေပါက္လာတတ္သလား။

မဟုတ္ဘူးဆိုပင္မယ့္ ဆံပင္အျဖဴကို ဆြဲႏုတ္တာ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ပါ။
ဆံပင္အျမစ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးလိုက္သလုိ ျဖစ္ၿပီး
ေရာဂါပိုးေတြ၀င္လာႏိုင္ကာအမာရြ တ္က်န္ေစႏိုင္ပါတယ္။


၅။ ဆံလံုးေသးၿပီးပါးတဲ့ ဆံပင္ကို ဆံပင္အံုထူေအာင္ လုပ္လို႔ရသလား။
အျမင္အားျဖင့္ေတာ့ အံုထူတ ဲ့ပံုစံျဖစ္ေအာင္ေတာ့
အံုထူတဲ့ပံုစံျဖစ္အာင္လုပ္ႏိုင္ ပါတယ္။ဆံပင္လိပ္တံနဲ႔
အပူေပးကာ ဖြလိုက္ရင္ငါးမိနစ္အတြင္းဆံပင္အံုထူထူေလးျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

၆။ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့ ဆံပင္ရဖို႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ရာမွာ
ႏွစ္ခါျပန္ေလွ်ာ္သင့္သလား။

မလိုပါဘူး၊ ဆံပင္အႏွံ႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ထည့္ကာ
အေသအခ်ာေခါင္းေလွ်ာ္လုိက္ရင္တစ္ ခါတည္းနဲ႔
သန္႔ရွင္းသြားပါလိမ့္မယ္။

၇။ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး အရမ္းေအးတဲ့ ေရနဲ႔ ေဆးခ်လိုက္ရင္ ဆံပင္သား
ေတာက္ေျပာင္သြားႏိုင္သလား။

သင့္အေနနဲ႔ အိပ္ခ်င္ေတာ့ ေျပသြားပင္မယ့္ ေရခဲေရနဲ႔ဆံပင္သားေတာက္ေျပာင္တာ
အဆက္အစပ္မရွိဘူးလို႔သာ ဆိုပါရေစ။

၈။ ဆံပင္နွစ္ခြကြဲတာ ေပ်ာက္ေဆးရွိသလား။

ဆံပင္ ႏွစ္ခြကြဲတာ မျမင္ခ်င္ရင္ ညွပ္ပစ္ဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဆံပင္ႏွစ္ခြ
ကြဲၿပီးသားကို ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ႏွစ္ခြမကြဲေအာ င္
ကာကြယ္လို႔ေတာ့ရပါတယ္။
ေျခာက္ေသြ႕ပ်က္စီးေနတဲ့ ဆံေကသာအတြက္ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့
ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကိုသာေရြးသံုးသင့္ပါတယ္။

၉။ ဆံပင္ အေရာင္ ဆိုးျခင္းဟာ ဆံပင္ကို ပ်က္စီးေစတဲ့ အဓိက အေၾကာင္း အရင္းလား။

အခုေနာက္ပိုင္း ထြက္ရွိလာတဲ့ ဆံပင္ဆိုးေဆးေတြဟာ သိပ္မျပင္းေတာ့ တဲ့အတြက္
ဆံပင္အသားကို ထင္သေလာက္ မပ်က္စီးေစႏိုင္ပါဘူး။ ဆိုးေဆးအေကာင္းစားကို ေရြးသံုး
ဖို႔ေတာ့လိုပါတယ္။ ဆံပင္ေဆးဆိုးတာ ထက္စာရင္ ေျဖာင့္တာတို႔၊ ေကာက္တာတို႔ လုပ္တာက
ဆံပင္ကို ပိုပ်က္စီးေစပါတယ္။

၁၀။ ေန႔စဥ္ အႀကိမ္တစ္ရာေလာက္ ေခါင္းၿဖီးရင္ ဆံပင္သန္ေစႏိုင္သလား။

မဟုတ္ပါဘူး။ ဆံပင္သပ္ရပ္ေနေအာင္ေခါင္းၿဖီး သင့္ပါတယ္။ ဆံပင္သန္တာနဲ႔
ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ ေခါင္းအရမ္းၿဖီးလြန္းမွ ဆံပင္ေတြက ိုအျမစ္ကေန
ဆြဲလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ဆံပင္အားေတာင္ နည္းသြားေစ ႏိုင္ပါတယ္ဟု Good Health
ဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဆံေတာ္တြင္းေစတီသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ ေျမာက္ဘက္၊ ဆံေတာ္တြင္းတန္ေဆာင္း အတြင္းတြင္ရိွသည္။ ဤေစတီသည္ ေဒၚဒဂုံခင္ခင္ေလး၏ ေကာင္းမွုေတာ္ မဟာေဗာဓိပုထိုး အေနာက္ဘက္၌ တည္ရိွသည္။ အစိမ္းရင္႕ေရာင္ မွန္စီေရႊခ်နဂါးရုပ္၊ နရားရုပ္မ်ားျဖင္႕ အုတ္ျပႆဒ္တည္ေဆာက္ထားသည္။ အတြင္းတြင္ ငံုေစတီရိွသည္႕အျပင္ ယင္းငံုေစတီ၌ ဆံေတာ္ရွစ္ဆူကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ေရ႔ႊေစတီရွစ္ဆူ ႒ာပနာထားသည္။
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္တြင္ ဆံေတာ္မ်ား႒ာပနာစဥ္က ဆံေတာ္ျမတ္ရွစ္ဆူ ေဆးေၾကာသန္႕စင္ေတာ္မူခဲ႕ရာ ေနရာ၊ ေဆးေၾကာရာတြင္ တြင္းေပါက္ၾကီးျဖစ္ခဲ႕သည္။ ဆံေတာ္ေဆးေၾကာသန္႕စင္ခဲ႕ရာ ေနရာကို အထိမ္းအမွတ္ျပဳျပီး ေႏွာင္းလူတို႕သိရိွေစရန္ ဆံေတာ္တြင္းေစတီကို တည္ထားခဲ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။
ဆံေတာ္တြင္းေအာက္ရိွေရသည္ ရန္ကုန္ျမစ္မွ ဒီေရအတက္အက် အ၀င္အထြက္ရိွသည္အျပင္ ဆံေတာ္တြင္းေျမေအာက္ဥမင္လုိဏ္လမ္းမွာ ေအာက္သို႕ႏိွမ္႕ဆင္းသြားသည္။ ဆက္ဆင္းသြားလွ်င္ ပိုႏိွမ္႕လာျပိး ဓားစက္လံွစက္မ်ား အထပ္ထပ္ တပ္ဆင္၍ သံကြန္ခ်ာခုႏွစ္ထပ္ အုပ္ကာထားေသာ ေရႊသေဘၤာရိွရာ ႒ာပနာတိုက္သို႕ေရာက္သည္ဟုအဆိုရိွသည္။ လမ္းခုလတ္တြင္ မြန္လူစြမ္းေကာင္းၾကီး ေမာင္ကံ ေက်ာက္ရုပ္အား က်စ္ဆံျမီးတန္းလန္း၊ တရုတ္ခေမာက္ျပားေဆာင္းလ်က္ႏွင္႕ မတ္တတ္ရပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္သည္ဟု အဆိုရိွသည္။
ဆံေတာ္တြင္းေစတီသည္ သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ေပၚ၀ယ္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီး တည္ေဆာက္ ျပီးစီးသြားမွ ပထမဆံုး တည္ေသာေစတီျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္ သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္၌ စတုတၳေျမာက္ တည္ေဆာက္ျပီးစီးေသာ ေစတီျဖစ္ေလသည္။ ။

အကယ္၍ ယင္းေဆာင္းပါအား ျဖန္႕ေ၀ကုသိုလ္ျပဳလိုပါက http://zinmyo.tk ကို refer လုပ္ေပးပါခင္ဗ်ာ…အမွားအယြင္းတစ္စံုတစ္ရာပါရိွပါက ကၽြန္ေတာ္၏ မွားယြင္းမွူသာျဖစ္ျပီး ေစတီေတာ္၏ သမိုင္းေနာက္ခံႏွင္႕လံုး၀မသက္ဆိုင္ေၾကာင္းပါ…။ ။ 

လူတစ္ေယာက္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အစားသြားစားတယ္။ အစားစားေနခ်ိန္မွာ မေတာ္တဆ
ဇြန္းျပဳတ္က်သြားတယ္။  ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ စားပဲြထိုးက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကေန
ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းထုတ္ေပးတယ္။ ဒါကို သူကတအံ့တၾသနဲ႔ စားပဲြထိုးကို ေမးတယ္။

” ဘာျဖစ္လို႔ဇြန္းကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲထည့္ထားရတာလဲ? ”

စားပဲြထိုး…. ” ကၽြန္ေတာ္တို႔အထက္က အႀကံေပးလူႀကီးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အလုပ္ကို
ပိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ဆိုၿပီး အေျပာင္းအလဲ လုပ္လိုက္တယ္။ စားသံုးသူေတြ
မေတာ္တဆ ဇြန္းျပဳတ္က်သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ေပၚကေန ခ်က္ခ်င္းထုတ္ေပးႏိုင္ေအာင္
စီစဥ္ထားတယ္။ ဒီလိုေျပာင္းလဲလိုက္တာနဲ့ အလုပ္ရဲ႕တိုးတက္ႏႈန္းက ၃၁% ရွိသြားပါတယ္။
ဒါဟာ မီးဖိုထဲထိ ဇြန္းသြားယူမယ့္အသြားအလာခ်ိန္ကိုသက္သာေစပါတယ္ ”

“အင္းသိပ္ေကာင္းတဲ့အႀကံပါပဲ”

ဒီလိုနဲ႔ စားေသာက္ၿပီးေငြရွင္းဖို႔ ေကာင္တာဆီ သူထသြားလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ
စားပဲြထိုးေတြရဲ႕ ေဘာင္းဘီဇစ္မွာ
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းခ်ိတ္ထားတာကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ တအံ့တၾသနဲ႔ သူေမးၾကည့္ျပန္ေတာ့ …

စားပဲြထိုးက…” အႀကံေပးသူေတြက ဇစ္မွာႀကိဳးခ်ိတ္ထားျခင္းအားျဖင့္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပါ့သြားခ်င္တဲ့အခ်ိန္
ဇစ္ကို လက္နဲ႔တိုက္ရိုက္ ဆဲြဖြင့္စရာမလိုဘဲ ႀကိဳးဆဲြလိုက္ရံုနဲ႔ရေအာင္
စီစဥ္ထားေပးပါတယ္။
ဒါဟာ သန္႔ရွင္းမႈကိုပိုဦးစားေပးတယ္လို႔ဆိုပါတယ္ ”

“အင္း .. သိပ္ေကာင္းတဲ့အႀကံပဲ”

ေငြရွင္းၿပီး ေကာင္တာက သူလွည့္ထြက္ခါနီးမွာ တစ္ခုခုကို သူသတိရလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စားပဲြထိုးကို သူျပန္ေမးလိုက္တယ္။

“ဒါနဲ႔.. အေပါ့သြားၿပီး မင္းတို႔ရဲ႕ ဟိုဒင္းကို လက္မသံုးဘဲ ေဘာင္းဘီထဲ
ဘယ္လိုျပန္ထည့္သလဲ?”

“တျခားလူေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဇြန္းနဲ႔ပဲ သံုးလိုက္တယ္”

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ဘ၀ေလးကတည္းက ေမေမဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ညာေျပာခဲ႕ပါတယ္..
ကၽြန္ေတာ္တို႕မိသားစုက ဆင္းရဲပါတယ္.. တစ္ခါတစ္ေလဆို စားစရာေတာင္
လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရွိပါဘူး… ဒါေပမဲ႕ စားစရာေလးမ်ား ရလာျပီဆိုရင္ ေမေမက
သူ႕ေ၀စုထဲကေန ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခြဲေပးပါတယ္.. သူ႕ပန္ကန္ ေလးထဲကေန ကၽြန္ေတာ႕
ပန္းကန္ထဲကို ေျပာင္းထည္႕ေပးရင္းနဲ႕ ”သား စားလိုက္ေနာ္.. ေမေမ
သိပ္မဆာလို႕ပါ ” …. ဒါကကၽြန္ေတာ႕ေမေမရဲ႕ ပထမဆံုး လိမ္ညာျခင္းပါ…


ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း အရြယ္ရလာေတာ႕ ရတဲ႕ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ ေမေမဟာ အိမ္နားက
ျမစ္ထဲကို သြားျပီးငါးမွ်ားေလ႕ရွိပါတယ္… ေမေမက ငါးရလာရင္ ကၽြန္ေတာ္
အဟာရျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးမယ္ဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ ငါးမွ်ားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္… တစ္ေန႕
ေမေမက ငါး၂ေကာင္ ဖမ္းမိလာတယ္..ရလာတဲ႕ ငါး၂ေကာင္ကို ဆြပ္ျပဳတ္ လုပ္ပါတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ ငါးဆြပ္ျပဳတ္ကို မိန္ရည္ရွက္ရည္ေသာက္ရင္း အသားေတြကို
စားေနတုန္း ေမေမက ေဘးကေန ထိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ စားလို႕ က်န္တဲ႕ ပန္းကန္ထဲက
အရိုးမွာ ကပ္ေနတဲ႕ အသားစေလးေတြကို စားေနပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ေမေမ႕ကို
ၾကည္႕ျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိတယ္.. ဒါေၾကာင္႕ က်န္ေနေသးတဲ႕ ငါး
တစ္ေကာင္ကို ေမေမ႕ကို ေပးလိုက္ေတာ႕ ေမေမက ခ်က္ျခင္းဘဲ ျငင္းတယ္.. “သားဘဲ
စားပါကြယ္ ေမေမက ငါးမွမၾကိဳက္တာ “.. ဒါက ေမေမ႕ရဲ႕ ၂ၾကိမ္ေျမာက္
လိမ္ညာျခင္း


တစ္ေျဖးေျဖးနဲ ကၽြန္ေတာ္႔ေက်ာင္းစရိတ္က ၾကီးလာတယ္.. ေမေမက အပို၀င္ေငြ
ရေအာင္ဆိုျပီး မီးျခစ္စက္ရံုကေန မီးျခစ္ဘူးခြံအေဟာင္းေတြ ေတာင္းယူလာတယ္..
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႕ မီးျခစ္ဆံ အသစ္ေလးေတြ ျပန္ျဖည္႕ျပီး
ေစ်းထဲမွာျပန္ေရာင္းပါတယ္.. အဲဒီက ရတဲ႕ ေငြကေလးနဲ႕ အိမ္အတြက္
လိုအပ္တာေလးေတြ ျဖည္႕ဆည္းရတယ္.. ကၽြန္ေတာ္႕ ေက်ာင္းစရိတ္ ထဲ ထည္႕ရပါတယ္….
ခ်မ္းေအးလြန္းတဲ႕ ေဆာင္းည တစ္ညမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေရးႏိုးလာေတာ႕ ေမေမဟာ
ဖေယာင္းတိုင္ မီးကေလးနဲ႕ မီးျခစ္ဆံေတြ ျဖည္႕ေနတုန္းဘဲ ရွိေသးတယ္..
ကၽြန္ေတာ္က “ေမေမ အိပ္ေတာ႕ေလ.. ညနက္ေနျပီ.. မနက္က်မွ ဆက္လုပ္လို႕
ရသားနဲ႕..” ေမေမက ျပံဳးျပီး ျပန္ေျပာပါတယ္.. “သားေလးသာ သြားအိပ္ပါကြယ္ ..
ေမေမက မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး..” ဒါက ေမေမရဲ႕ ၃ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ..


ကၽြန္ေတာ္ အတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖမဲ႕ေန႕…. ေမေမကလဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူ
ေက်ာင္းကို လိုက္လာတယ္.. ေက်ာင္းအျပင္ဘက္ ေနပူက်ဲက်ဲၾကီးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္
စာေမးပြဲေျဖတာကို ေမေမက ထိုင္ေစာင္႕ေနတယ္.. စာေမးပြဲျပီး
ေခါင္းေလာင္းထိုးေတာ႕ ေမေမ႕ဆီ ကၽြန္ေတာ္ေျပးသြားတယ္..ေမေမက ကၽြန္ေတာ္႕ကို
ဆီးဖက္လိုက္ျပီး ဓာတ္ဗူးထဲမွာ ထည္႕လာတဲ႕ လၻက္ရည္ကို ခြက္ထဲ ငွဲ႕ျပီး
ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ဖို႕ ေပးတယ္.. ေမေမရဲ႕ လၻက္ရည္က ေမေမရဲ႕ ေမတၱာေလာက္
မခ်ိဳဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရဲပါတယ္ဗ်ာ.. ေနပူထဲရပ္ေနလို႕
ေခၽြးေတြထြက္ေနတဲ႕ ေမေမ႕ကိုၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ လၻက္ရည္ခြက္ကို
ေမေမ႕ကို ကမ္းေပးလိုက္ျပီး အတူတူ ေသာက္ဖို႕ ေျပာေတာ႕ ေမေမက “သားဘဲ
ေသာက္စမ္းပါသားရယ္.. ေမေမက ေရမငတ္ပါဘူး” ဒါက ေမေမရဲ႕
၄ၾကိမ္ေျမာက္လိမ္ညာမႈ


ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေဖဆံုးသြားေတာ႕ ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ဖခင္ေနရာကေရာ
အေမေနရာကေနပါ အိမ္တာ၀န္ထမ္းရပါေတာ႕တယ္.. . ေမေမ႕အရင္ အလုပ္ေဟာင္းကိုဘဲ
ဆက္လုပ္တယ္… ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ေနရေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕
စား၀တ္ေနေရးက ပိုျပီး က်ပ္တည္းလာတယ္.. ငတ္လုနီးပါး ျဖစ္လာတယ္.. အေျခအေနက
ပိုပိုျပီး ဆိုးဆိုးလာတယ္.. အဲဒီေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္နားမွာေနတဲ႕
သေဘာေကာင္းတဲ႕ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္က မၾကာခန ေရာက္ေရာက္လာျပီး
ကၽြန္ေတာ္တို႕အိမ္ရဲ႕ ျပႆနာ ၾကီးၾကီးေသးေသး မွန္သမွ် အကုန္ သူဘဲ
ေျဖရွင္းေပးပါတယ္.. ဒါေတြကို ျမင္တဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ေမေမ႕ကို
အိမ္ေထာင္ ထပ္ျပဳဖို႕ အၾကံေပးၾကတယ္.. တိုက္တြန္းၾကတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေမေမက
တြင္တြင္ျငင္းတယ္.. “ကၽြန္မ အိမ္ေထာင္ေရးကို စိတ္မ၀င္စားေတာ႕ပါဘူး..
အခ်စ္ဆိုတာလဲ ကၽြန္မအတြက္ မလိုအပ္ေတာ႕ပါဘူး” ဒါက ေမေမရဲ႕ ၅ၾကိမ္ေျမာက္
လိမ္ညာျခင္းပါ..


ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းေတြျပီးလို႕ တစ္ျမိဳ႕တစ္ရြာမွာ အလုပ္ရေတာ႕ ေမေမ႕ကို
အနားေပးဖို႕အခ်ိန္ေရာက္ျပီ…. ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လုပ္ေကၽြးဖို႕
အခ်ိန္ဘဲဆိုျပီး ေမေမ႕ကို အလုပ္မလုပ္ေတာ႕ဖို႕ေျပာေပမဲ႕ ေမေမက မနက္တိုင္း
ေစ်းထဲမွာ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ေလးေတြ ေရာင္းတုန္းဘဲ… ကၽြန္ေတာ္က
အေမသံုးဖို႕ဆိုျပီး ေငြေတြ ပို႔ေပးရင္ ဘယ္ေတာ႕မဆို ေမေမက ကၽြန္ေတာ္႕ကို
ျပန္ပို႕ေပးတယ္.. “ေမေမ႕မွာ ေငြေတြ သံုးဖို႕ ရွိပါေသးတယ္ သားရယ္ ေမေမ
ေငြမလိုပါဘူး” ေမေမ႕ရဲ႕ ၆ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ..


ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ အေမရိကား ေကာ္ပိုေရးရွင္းရဲ႕ အေထာက္အပံ႔နဲ႕
မာစတာဒီဂရီ ရဖို႕အခ်ိန္ပိုင္း ေက်ာင္းတက္ပါတယ္.. မာစတာဘြဲ႕ ရျပီးသြားေတာ႕
ကၽြန္ေတာ္ လစာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တိုးလာေတာ႕ ေမေမ႕ကို ေခၚဖို႕
ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္.. လူေနမႈ အဆင္႕အတန္း ျမွင္႕ျမွင္႕နဲ႕ ေမေမ႕ကို
ကၽြန္ေတာ္ ထားခ်င္ ပါေသးတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရွဳပ္မွာ
ကရိကထ မ်ားမွာကို မလိုလားတဲ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေခၚတာကို ျငင္းပါတယ္.. “ေမေမ
မလာေတာ႕ ပါဘူးသားရယ္ . ေမေမက သား အခု ေရာက္ေနတဲ႕ အဆင္႕အတန္းျမင္႕တဲ႕
အသိုင္းအ၀ိုင္း မ်ိဳးမွာ ေနသားမက်ပါဘူး..ေမေမေပ်ာ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္..”
ေမေမရဲ႕ ၇ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ..


ေမေမ အသက္အရြယ္ ေတာ္ေတာ္ရလာေတာ႕ ကင္ဆာေၾကာင္႕ ေဆးရုံမွာ ေရာက္ေနျပီ…
ကၽြန္ေတာ္ ၾကားၾကားခ်င္းဘဲ ပင္လယ္ကို ျဖတ္ျပီး ေမေမ႕ကို ေတြ႔ဖို႕အိမ္ကို
ျပန္လာခဲ႕တယ္… ေမေမက ေရာဂါရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင္႕ ခြဲစိတ္ကုသမႈ
ခံထားရတယ္.. အိပ္ရာေပၚကေန မထႏိုင္ ေတာ႕ဘူး… ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေတြ႕ေတာ႕ ေမေမက
ျပံဳးျပဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္… ပိန္လီွျပီး အားနည္းေဖ်ာ႕ေတာ႕ ေနတဲ႕ ေမေမရဲ႕
ရုပ္က ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ေမေမ႕ရဲ႕ ရုပ္နဲ႕ ဘယ္လိုမွကို မတူေတာ႕ဘူး …
ေမေမ႕ကို ၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္မိတယ္.. မ်က္ရည္ေတြ အလိုလို
က်လာတယ္… ေမေမက ေလသံယဲ႕ယဲ႕ေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေျပာတယ္.. “မငိုပါနဲ႕
သားရယ္ ေမေမ မနာပါဘူး.. ေမေမ ေနေကာင္းပါတယ္”.. ဒါကေတာ႕ ေမေမရဲ႕
၈ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျခင္းပါ…


၈ၾကိမ္ေျမာက္ လိမ္ညာျပီးတဲ႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ေမေမ ဆံုးသြားခဲ႕ပါတယ္..
ေမေမရဲ႕ လိမ္ညာျခင္းကို ဘယ္ေလာက္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုခ်င္
ျပန္ၾကားခ်င္ေပမဲ႕ ျပန္မရႏိုင္ေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ…

ေလာကမွာ အမွီခုိုခုိကင္းကင္း ရပ္တည္ေနႏုိင္တဲ့မိန္းမ်ား၊ ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ႏုိင္သူမ်ားကို အပ်ိဳႀကီး ဆိုတဲ့ (တခါတေလလဲ သာမန္ေခၚဆိုျခင္း၊ တခါတေလလဲ အျဖစ္မရွိသေယာင္ ဟားတုိက္လိုျခင္း သေဘာျဖင့္) နာမ္စားသတ္မွတ္ေခၚဆိုခံရသူမ်ားစာရင္းတြင္ ကြၽန္မလဲ အပါအဝင္ျဖစ္ခဲ့ရာ ထုိအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တခုတ္တရမဟုတ္ေသာ္ျငား အမွတ္တမဲ့  ေျပာျပခ်င္စရာ ရခဲ့ၿပီ။

 
တခါက လူတစ္ေယာက္က သူနဲ႕ရင္းႏွီးတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို “ဘယ္လိုလက္တြဲေဖာ္မ်ိဳးကို လိုခ်င္ပါသလဲ”  ေမးျမန္းတဲ့အခါ ထို အမ်ိဳးသမီးက “ရွင္ တကယ္သိခ်င္တာလား” လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး သူ႕ကို ဒီလို အေျဖေပးခဲ့တယ္ ။


ကုိယ့္အစြမ္းအစ၊ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ႔ကိုယ္ ရပ္တည္ရွင္သန္ေနႏုိင္ၿပီျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မအသက္အရြယ္နဲ႕ ကြၽန္မဘဝမွာ ကြၽန္မကို ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းက “ကြၽန္မကိုယ္တုိင္မလုပ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့အရာေတြကို သူဘယ္လို ကြၽန္မေရွ႕ကရပ္တည္စြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္မလဲ၊ ကြၽန္မရဲ႕ဘဝထဲကို သူဘာေတြ ယူလာေပးႏုိင္သလဲ” ဆုိတာပဲ ။


သူမစကားကို ၾကားေတာ့ ေငြ ကိုမ်ားေျပာသလားဆုိၿပီး ရုတ္တရက္စဥ္းစားမိတဲ့ သူ႕ရဲ႕အေတြးကို သေဘာေပါက္ဟန္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ခ်က္ခ်င္းပဲ စကားဆက္တယ္ ။

 
“ကြၽန္မဆုိလိုတာ ပိုက္ဆံမဟုတ္ဘူး ။  ဘဝမွာ ႀကံဳလာရသမွ်အေနအထားတုိင္းကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို ေျပာတာပါ။”

 
… သူဟာ ကြၽန္မကို စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္သူျဖစ္ရမယ္ ။ ရိုးရိုးေအးေအးဆုိတာကို အေျခအေနတုိင္းမွာ ကြၽန္မ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး ။

… သူဟာ ေငြေရးေၾကးေရး ျပသနာေတြမွာ အတတ္ႏုိင္ဆံုး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္သူ ျဖစ္ရမယ္ ။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ မလိုအပ္တဲ့ ေငြေရးေၾကးေရး အက်ပ္အတည္းေတြ ကြၽန္မ မခံစားခ်င္ဘူး။

… သူဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကြၽန္မေတြ႕ႀကံဳခံစားရသမွ်ကို မွ်ေဝနားလည္ေပးႏုိင္သူ ျဖစ္ရမယ္ ။ ကြၽန္မကုိ ေပ်ာ့ညံ့သူတစ္ေယာက္မျဖစ္ေစေအာင္ ေဖးမရင္း သူကုိယ္တုိင္ ကြၽန္မေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ႏုိင္သူျဖစ္ရမယ္ ။

.. သူဟာ လူမႈဆက္ဆံေရးေကာင္းသူအျဖစ္ လူပံုအလယ္မွာ ဝင့္ၾကြားေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မုသားစကားေတြ၊ ေလာင္းကစားေတြနဲ႔ အေသာက္အစားမကင္းသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ စိတ္ဓါတ္ႀကံခိုင္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ကြၽန္မ လက္မခံပါဘူး ။

… သူဟာ မိသားစုကို ခင္တြယ္တတ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္ ။ သူ႕ကို အားကိုးသူေတြအတြက္ ေခါင္းေဆာင္သဖြယ္၊ ေလးစားထုိက္သူသဖြယ္၊ တရားျပသူသဖြယ္ ဦးေဆာင္ႏုိင္သူ ျဖစ္ရမယ္ ။

… သူဟာ ကြၽန္မရဲ႕ ရိုေသထုိက္သူု ျဖစ္ရမယ္ ။ ကြၽန္မ ေလးစားလုိက္နာႏုိင္ေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြကို ျပည့္စံုမွပဲ ကြၽန္မရဲ႕ ဂါရဝတရားနဲ႔ ထုိက္တန္သူျဖစ္မယ္ ။

… သူဟာ သူ႕ကုိယ္သူ ဂရုတစုိက္ ထိန္းသိမ္းဆံုးမႏုိင္သူ ျဖစ္ရမယ္ ။ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ ဂရုမစိုက္၊ မထိန္းသိမ္းႏုိင္တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္အတြက္ သူ႕ရဲ႕ အဆံုးအမေတြကို ကြၽန္မ လိုက္နာရိုေသ နုိင္မွာမဟုတ္ဘူး ။

… ေနာက္ဆံုးေျပာရရင္ ကြၽန္မက သူ႕ကို ရွာေဖြေနမွာ မဟုတ္ဘူး ။ သူက ကြၽန္မကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားတဲ့အခါ သူ႕ရဲ႕ ၾကင္ေဖာ္အျဖစ္ အလိုလို မွတ္မိလက္ခံသြားလိမ့္မယ္ ။

 
အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ေမးမိတဲ့သူက ေျပာတယ္ ။ “ခင္ဗ်ားေတာင္းတာေတြ သိပ္မ်ားလြန္းတယ္” တဲ့ ..

 
အဲ့ဒီေတာ့ အမ်ိဳးသမီးကလဲ ျပန္ေျပာတယ္ ။ “ဟုတ္ပါတယ္ ။ ကြၽန္မလဲ ကြၽန္မေတာင္းထားတဲ့အရာေတြနဲ႔ ထပ္ထူထပ္မွ် တန္ဖိုးရွိတဲဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္မို႔ပါ။”

 
He said, “You are asking a lot.” She replied, “I’m worth a lot.”

 

Translated by Cinderella

15th June, 2010

Ref: Self-worth/ Inspirational stories’ 2009

ေရႊဧည့္သည္

အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးဟာ ႏႈတ္မဆက္ဘဲ ျပန္တတ္တယ္။

ဂ်ဴးေတြက ျပန္မယ္လို႔ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္ဘူး။

ဂ်ာမန္ေတြဟာ ခင္ဗ်ားဆီကိုဧည့္သည္အျဖစ္နဲ႔ လာတဲ့အခါ ေသာက္စရာနဲ႔
ျမည္းစရာယူလာလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေဆာင္မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အတြက္ယူတလာတာ။

အေမရိကန္ေတြကေတာ့ ဧည့္သည္အျဖစ္ ေရာက္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ ေနာက္ေန႔ မနက္ထိေနတတ္တယ္။
အလိုက္ကန္းဆိုးမသိဘူး။ ဘယ္ေလာက္သည္းခံတဲ့ အိမ္ရွင္ျဖစ္ျဖစ္
ေနာက္ဆံုးျပန္ပါေတာ့လို႔ ေျပာရတယ္။

ကိုခ်ဴခ်ာဆီအလည္သြားရင္ေတာ့
ဧည့္၀တ္အင္မတန္ေက်ပြန္တဲ့လူမ်ဳိးေတြဆိုေတာ့ခင္ဗ်ားဆႏၵမွန္သမွ်
အကုန္ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္။ ေနာက္ဆံုးဘယ္အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ မဆို၊
ေနာက္ဆုံးသူ႔မိန္းမနဲ႔ေတာင္ အတူတူအိပ္ခြင့္ျပဳတယ္။ ေအး ခင္ဗ်ားဆီကို
သူလာလည္ၿပီဆိုရင္လည္း အလားတူ ေတာင္းဆိုလိမ့္မယ္။ ၿငင္းဖို႔ ေတာ့ မစဥ္းစားေလနဲ႔။

အာရွအလယ္ပိုင္းလူမ်ဳိးေတြဖိတ္ရတာ ပိုေတာင္အႏၲရယ္မ်ားေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားဆီမွာ
ခဏလာေနရတာကို သေဘာက်လို႔ကေတာ့ သူတို႔ ရာသက္ပန္ေနဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။
ဘယ္လိုေမာင္းထုတ္ထုတ္ ျပန္ေတာ့ဘူး။

ဂ်ပန္ေတြကေတာ့ အယဥ္ေက်းဆံုးဧည့္သည္ေတြ။ အဲ့ဒါေပမယ့္ အရက္ေတာ့
မ်ားမ်ားမတိုက္နဲ႔။ နဲနဲ ေရခ်ိန္လြန္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို “ဟာရာကီရိ”
ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာသင္ေပးလိမ့္မယ္။

အာဖရိကတိုက္က လူသားစားမ်ဳိးႏြယ္စုေတြက်ေတာ့ ရယ္စရာေမာစရာ အျဖစ္နဲ႔ အိမ္ရွင္နဲ႔
ဧည့္သည္ၾကား ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပေပးတယ္။ တစ္ေယာက္အသားကို တစ္ေယာက္
ကိုက္စားတဲ့ၿပိဳင္ပြဲ။ ပိုစားႏိုင္တဲ့သူက အႏိုင္ရစတမ္း။

ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုးဧည့္သည္ကေတာ့ ရုရွားေတြပဲ။ ျပန္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာရင္လဲ
တကယ္ျပန္တယ္။ အိမ္ရွင္ကေနပါဦးလို႔ေျပာေတာင္ မေနေတာ့ဘူး။ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ မဖိတ္ပဲလာတယ္။


ဆဲသင့္တာေပါ့

လူတစ္ေယာက္က ခံုတန္းရွည္တြင္ ထိုင္ေနရင္း ၾကားရသူနားမခံသာေအာင္
စကားေတြေရရြတ္ေနသည္။
ရဲသားတစ္ေယာက္ အနားကပ္ၿပီးလာေျပာသည္။
-ေဟ့လူ ဘာျဖစ္လို႔ ဆဲေရးတိုင္းထြာေနတာတုန္းဗ်
-ခင္ဗ်ား က်ေနာ့ေဘး၀င္ထုိင္လိုက္စမ္းပါ။ ခင္ဗ်ားလည္း ဆဲခ်င္စိတ္ေပၚလာလိမ့္မယ္။
ရဲသားက၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
-ကိုင္းျမင္တယ္မို႔လား။ က်ဳပ္ဘယ္မွာဆဲလို႔တုန္း
-ခုံကို ေဆးသုတ္ထားတာ ခင္ဗ်ားသတိမထားမိဘူးလား
-ေဟ . . . . ဘယ္ x x x x x x x x သားလဲကြ။ ေဟ . . . . .


ယုတၱိေဗဒ

စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ထံသို႔ ကိုဘေမာင္ကေမးသည္။
“ေဟ့လူ ဘာစာအုပ္မို႔လို႔ ဒီေလာက္သဲၾကီးမဲၾကီးဖတ္ေနရတာတုန္းဗ်”
“ယုတၱိေဗဒ ကႀကီးခေခြးတဲ့”
“ယုတၱိေဗဒဆိုတာ ဘာလဲဗ်”
“နားေထာင္ရွင္းျပမယ္။ မင္းမွာ မီးျခစ္ရွိလား။”
“အင္းရွိတယ္”
“မီးျခစ္ေဆာင္ရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္လို႔ေပါ့။ ေဆးလိပ္ေသာက္တဲ့လူဟာ အရက္လဲေသာက္တယ္။
အရက္ေသာက္ရင္ ပိုက္ဆံရွိလို႔ေပါ့။
ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူဟာ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ တတြဲတြဲေနတတ္တယ္။ မိန္းမေတြနဲ႔ တတြဲတြဲ
ေနတတ္မွေတာ့ သူဟာ “ေယာက်ၤားမပီသတဲ့သူ (impotent)” မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
မဟုတ္ဘူးလား”
“သိပ္ဟုတ္တာေပါ့”
“ေအး အဲ့ဒါ ယုတၱိေဗဒ ပဲ”
“ႀကိဳက္သြားၿပီဗ်ာ”
ထိုသို႔ေျပာၿပီး ေက်နပ္သည့္ အမူအယာျဖင့္ ကိုဘေမာင္ အိမ္သို႔ ျပန္အလာ
ေဟ့လူ လမ္းတြင္ အသိတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႔သည္။
“ေဟ့ သူငယ္ခ်င္း မင္းယုတၱိေဗဒဆိုတာ သိလား”
“ဟင့္အင္း မသိဘူး”
“ေအးငါရွင္းျပမယ္နားေထာင္မလား”
“ေျပာ”
“မင္းမွာ မီးျခစ္ရွိသလား။”
“ဟင္အင္း မရွိဘူး”
“ဟာ . . . ဒါဆို မင္း impotent ပဲ”

ေမြးဖြားျခင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး

အခ်ိန္ေစာေမြးဖြားျခင္း၊ အခ်ိန္ေနာက္က်ေမြးဖြားျခင္း၊ မွန္ကန္ေသာေမြးဖြားျခင္း၊
မွားယြင္းေသာေမြးဖြားျခင္း
လက္မထပ္မီတစ္ႏွစ္အလိုတြင္ ေမြးဖြားပါက အခ်ိန္ေစာေမြးဖြားျခင္း၊
ကြားရွင္းျပတ္စဲၿပီး သံုးႏွစ္အၾကာတြင္ေမြးဖြားပါက အခ်ိန္ေနာက္က်ေမြးဖြားျခင္း၊
သာမန္သာ ေမြးဖြားပါက မွန္ကန္ေသာေမြးဖြားျခင္း၊
ကို္ယ္ဇနီးသည္မဟုတ္ဘဲ အိမ္နီးျခင္းမိန္းမ ကေလးေမြးဖြားပါက
မွားယြင္းေသာေမြးဖြားျခင္း။
တဲ့ဗ်ာ

အမုန္းတရား

ခံစားေနရသည့္ ေရာဂါျဖင့္ အိပ္ရာထဲ လဲေနသူ မိမိသည္ မၾကာမီ ေရာဂါေၾကာင့္
ဘ၀ေျပာင္းရေတာ့မည္ဟု
အတိအက်သိေနသည့္ အဘိုးအိုတစ္ဦးက ေဆြမ်ဳိးမ်ားကို ေခၚၿပီးေျပာသည္။
“ခုေနမ်ား x x x x x x x ပါတီထဲ ၀င္ခ်င္လိုက္တာ”
“ဒီအသက္အရြယ္မွမ်ားဗ်ာ ဘာလုပ္ဖို႔ ၀င္ခ်င္ရတာတုန္း”
“ေၾသာ္ . . . ငါေသရင္ x x x x x x x ပါတီ၀င္တစ္ေယာက္ေလ်ာ့သြားတာေပါ့ကြာ။”


သတၱိအေကာင္းဆံုးလူ

မည္သည့္လူမ်ဳိးက သတၱိအရွိဆံုးဆိုသည္ႏွင့္ပတ္သက္ကာ အေမရိကန္၊ ျပင္သစ္၊
ရွရွားတို႔သံုးဦး အျငင္းပြားၾကသည္။
အေမရိကန္က-
“ကားဆယ္စီးရွိကို က်ေနာ္တို႔ မဲႏိူက္ၾကတယ္ဗ်ာ။ အဆင္အတက္မ်ားတဲ့လမ္းအတိုင္း
စီးၾကမွာ။ တစ္စီးမွာဘရိတ္မပါဘူး။ အဲ့ဒီေနာက္မွာ တစ္ေယာက္က ေဆးရံုေရာက္တယ္။
က်န္တဲ့ကိုးေယာက္က လူနာသတင္းလာေမးတယ္”

ျပင္သစ္က-
“ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔ဗ်ာ။ မိန္းမေခ်ာဆယ္ေရာက္ကို က်ေနာ္တို႔ မဲခြဲႏိူက္က်တယ္။
တစ္ေယာက္မွာ အိပ္ခ်္အိုင္ဗြီပိုးရွိေနတာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးသိၾကတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္
က်ေနာ္တို႔အထဲကတစ္ေယာက္က ေဆးရံုေရာက္တယ္။ က်န္တဲ့ကိုးေယာက္က လူနာလာၾကည့္တယ္။”

ရုရွားကျပန္ေျပာတယ္။
“ခင္ဗ်ားတို႔ လဲ သတၱိေကာင္းၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့မွီမယ္မထင္ဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ဆယ္ေယာက္၀ိုင္းဖြဲ႕ၿပီးႏိုင္ငံေရးဟာသေတြ ေျပာေနတယ္။
က်ေနာ္တို႔အထဲက တစ္ေယာက္ဟာ သတင္းေပးသမား(informer) ဆိုတာ
က်ေနာ္တို႔အားလံုးသိၾကတယ္”
“အဲ့ဒီေနာက္ ဘာျဖစ္လဲ” က်န္ႏွစ္ေယာက္လံုးက ၿပိဳင္တူေမးလိုက္သည္။
“ကိုးေယာက္ ေထာင္က်သြားတယ္။ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႕တယ္။”


ဘယ္ေျခ-ညာေျခ

ဘယ္ေျခေထာက္ႏွင့္ ညာေျခေထာက္မခြဲတတ္ေသးသျဖင့္ ဆရာျဖစ္သူက ေက်ာင္းသားအား
သင္ေပးသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ေနာက္မေသမခ်င္းမွတ္ထားကြ။ ဘယ္ေျခေထာက္မွာ ေျခမဟာ ညာဘက္မွာရွိတယ္။
ညာေျခေထာက္မွာ ေျခမမွာ ညာဘက္မွာရွိတယ္”

ေသာက္တဲ့အခါကိုယ့္ေရခ်ိန္ေလးကိုယ္ သိထားၾကပါ
ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ေသာက္တာ နည္းသြားလိမ့္မယ္


စာေျပာင္ဆရာ = ေသတာေတာင္ မ်က္စပစ္ ေသတဲ့သူ
အဆိုးျမင္သမား = အတိတ္ကို အေကာင္းမ်က္စိနဲ႔ၾကည့္တဲ့သူ
အေကာင္းျမင္သမား = ဒီထက္ပိုၿပီးဆိုးႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့သူ
အေကာင္းျမင္သမား(၂) = သူေသၿပီးမွ ကမၻာႀကီးပ်က္မယ္လို႔ ယံုတဲ့သူ
ရုပ္၀ါဒီသမား(Materialist) = အရာရာ ငါလုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့သူ
စိတ္၀ါဒီသမား (Idealist) = ရုပ္၀ါဒီေတြက သူတို႔ကိုတင္ေကၽြးထားမယ္လို႔
ယံုၾကည္ေနတဲ့သူ
စပယ္ရွယ္လစ္(specialist) = သူမေျပာလည္း
ခင္ဗ်ားသိေနတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုေျပာတဲ့သူ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားဘာမွ
နားမလည္ေအာင္ေျပာတတ္တဲ့သူ။
သမိုင္းပညာရွင္ = သူ႔ရဲ႕အမႈသည္ေတြကို သူတို႔ေသၿပီးမွ ခုခံကာကြယ္တဲ့ ေရွ႕ေန
စိတ္ပညာရွင္ = အခန္းထဲကို မိန္းမေခ်ာေခ်ာေလး၀င္လာတဲ့အခါ တျခားလူေတြကို
လိုက္ၾကည့္တဲ့သူ
အေတြးအေခၚပညာရွင္ = ခင္ဗ်ားေမးတဲ့ေမးခြန္းကို
ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္းနားမလည္ႏိုင္ဘဲျဖစ္သြားေအာင္ ေျဖတတ္တဲ့သူ
ပါေမာကၡ = မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တကၠသိုလ္ကို ေရာက္သြားၿပီး အဲ့ဒီပရ၀ုဏ္ထဲက
ျပန္မထြက္ႏိုင္တဲ့သူ
အၾကားအျမင္ရတဲ့သူ = သူ႔ဆီက ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ ဆိုတာ အတိအက်သိတဲ့သူ
လူႀကီးလူေကာင္း = မသိတဲ့မိန္းမကို ဘယ္ေတာ့မွ မရုိက္တဲ့သူ လို႔ေျပာတာပဲဗ်ာ
လူပ်ဳိႀကီး = အမွားတစ္ခုတည္းကို ဘယ္တုန္းကမွ မလုပ္ဖူးတဲ့သူ
လူပ်ဳိႀကီး-၁ = ဖမ္းလို႔မမိေအာင္လွ်င္လြန္းသူ(မိန္းမျမင္)
လူပ်ဳိႀကီး -၂ = ဖမ္းခ်င္စိတ္ကုန္ေလာက္ေအာင္ ေႏွးေကြးလြန္းသူ (မိန္မအျမင္)
အထီးက်န္ဘ၀ = တစ္ေယာက္ေယာက္က ဖုန္းဆက္မယ္လို႔ တစ္ေနကုန္ေစာင့္ေနတုန္း
ႏႈိးစက္နာရီသံပဲျမည္လာတာ ၾကားရသူ
အထီးက်န္သူ(၂) = ခရစ္စမတ္မွာ ကို္ယ့္ဆီကိုယ္ ပို႔စကဒ္ ပို႔မယ္သူမရွိလို႔
စာတိုက္ကေန ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္ပို႔လိုက္တာေတာင္ အခ်ိန္တန္သည္ထိ လက္ခံမရသူ
အပ်ဳိႀကီး = “ႏိူး” ဆိုတဲ့စကားကို လိုအပ္တာ ထက္ “တစ္ႀကိမ္” ပိုေျပာမိသူ
အရက္စြဲသူ = သူ႔ကိုကုတဲ့ဆရာ၀န္ထက္ ပိုေသာက္တဲ့သူ
သေဘၤာသား = ကမ္းကုန္မွ ျပန္လာတဲ့သူ
စံျပအိမ္ေထာင္ေရး = ေယာက်ၤားက ဆြံ႕အေနတယ္၊ မိန္းမကားနားမၾကားဘူး၊ ၿပီးေတာ့
အလုပ္ကို တစ္ေယာက္က ေန႔ဆိုင္း တစ္ေယာက္ ညဆိုင္းဆင္းတယ္
စံျပရည္မွန္းခ်က္ = ဘယ္ေတာ့မွ အေကာင္အထည္မေပၚေတာ့တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္


ဒါနဲ႔မ်ားဗ်ာ

လူတစ္ေယာက္ဆရာ၀န္ဆီကို ေရာက္လာတ္
“ေဒါက္တာ က်ေနာ္ အသက္120 အထိေနခ်င္တယ္။ ဒီ့အတြက္ ဘာလုပ္ရမလဲဟင္”
“ခင္ဗ်ား အရက္ေသာက္တတ္လား”
“လံုး၀မေသာက္ပါဘူး”
“ေဆးလိပ္ေကာ ေသာက္လားဟင္”
“ဒါျဖင့္ဗ်ာ ျမာေကာေပြသလား”
“ေမးရက္ပေလဆရာရယ္။ က်ေနာ္ဒီလိုလူစားမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္နားမလည္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားဘာအတြက္ေၾကာင့္ အသက္120
အထိေနခ်င္ရတာတုန္းဗ်”


အသားစားခ်င္ေနတဲ့ကိုခ်ဴခ်ာ

ကိုခ်ဴခ်ာ သိုးသားတစ္ပိႆာ၀ယ္ၿပီး လူႀကံဳႏွင့္ မိန္းမဆီပို႔လိုက္သည္။
ႏွစ္ရက္စာခ်က္ထားဟု လည္းမွာလိုက္သည္။
မိန္းမျဖစ္သူကခ်က္ၿပီး မိဘမ်ားႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားကို ေခၚေကၽြးလိုက္ရာ
တစ္အိုးလံုးေျပာင္သြားသည္။
ညေနေရာက္ေသာအခါ ကိုခ်ဴခ်ာက ဗိုက္ဆာဆာႏွင့္ ျပန္လာသည္။

“မိန္းမေရ . . ငါ ဆာလာတယ္ေဟ့။ ညစာျပင္စမ္း”
မိန္းမက ေပါင္မုန္႔ႏွင့္ ၾကက္သြန္ႏွစ္ဥကို လာခ်သည္။ ကိုခ်ဴခ်ာေအာ္သည္။
“ေဟ့ မနက္က ငါေပးခိုင္းလိုက္တဲ့ သိုးသားကို မင္းမခ်က္ထားဘူးလားကြေဟ”
“ရွင္အျပစ္တင္ရင္လည္း က်မခံရမွာပါ။ သိုးသားကို ေရေဆးၿပီး ေၾကာင္အိမ္ထဲ
ထည့္ထားတုန္း အိမ္ကေၾကာင္စုတ္ေပါ့ ခိုးစားသြားတယ္ေလ”

ကိုခ်ဴခ်ာ ဘာမွမေျပာ။ ေၾကာင္ကိုဖမ္းၿပီး ခ်ိန္ခြင္ေပၚတင္သည္။ အေလးခ်ိန္သည္
တစ္ပိႆာတိတိ။

“ကိုင္း၊ ငါ့ကိုမွန္မွန္ေျပာစမ္း၊ အဲ့ဒါေၾကာင္ဆိုရင္ သိုးသားဘယ္မွာလဲ။ ေအး . .
. အဲ့ဒါသိုးသားပါလို႔ေျပာရင္ ေၾကာင္ဘယ္မွာလဲကြေဟ”


ေက်ာက္ေခတ္လူသား

ေက်ာက္ေခတ္ကျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားႀကီးေက်ာက္ျပားေပၚတြင္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို
ေရးဆြဲေနသည္။
မိန္းမျဖစ္သူကေမးသည္
“ဘာျဖစ္လို႔ လွံကိုင္ထားတဲ့ေယာက်ၤားပံုဆြဲထားတာလဲ”
“ငါဘယ္လို အမဲလိုက္တယ္ဆိုတာ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ ျမင္ေစခ်င္လို႔”
“ရွင္ဘာလို႔ ေျမြေတြ၊ က်ားေတြပံုကို ဆြဲတာလဲရွင့္”
“ငါ ဘာကိုမွမေၾကာက္ဘူးဆိုတာကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြျမင္ေစခ်င္လို႔”
ေယာက်ၤားေနာက္တစ္ပံုကို ဆက္ဆြဲသည္။
“ရွင္ဘာလို႔ တဲအိမ္ပံုကို ဆြဲတာလဲ”
“ငါဘယ္မွာေနတယ္ဆိုတာ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ ျမင္ေစခ်င္လို႔”
“ကၽြန္မကို ရွင္ဘယ္မွာသြားထားမလဲ။ ကၽြန္မပံုကိုရွင္ဘာလို႔မဆြဲတာလဲရွင့္”
“ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း။ ငါဘယ္လိုဒုကၡခံခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကို
ေနာင္လာေနာက္သားေတြျမင္ေစခ်င္လို႔လား”


တန္ေၾကး

နယူးေဒလီၿမိဳ႕ရွိ လူစည္ကားေသာ လမ္းတစ္လမ္းအတြင္း ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး
လက္တြဲလမ္းေလွ်ာက္လာသည္။
လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွ သူေတာင္းစားတစ္ဦးက အမ်ဳိးသမီးကို လွမ္းၾကည့္ၿပီးေျပာ၏။
“သိပ္ေခ်ာ၊ သိပ္လွ၊ သိပ္က်က္သေရရွိတဲ့ အစ္မႀကီးရယ္။
ကၽြန္ေတာ္မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ပါခင္ဗ်ာ။ ငါးေဒၚလာေလာက္ ဒါနျပဳစြန္႔ႀကဲခဲ့ပါ ေနာ္”
ယင္းစကားသံအဆံုး ေယာက်္ားျဖစ္သူက မိန္းမကို ေျပာလိုက္သည္။
“မိန္းမေရ သူေျပာတာ (မ်က္မျမင္ဆိုတာ) အမွန္ပဲ။ မင္းသံသယမရွိနဲ႔။
သူေတာင္းသေလာက္ေပးလိုက္။
သူသာ မ်က္စိျမင္ရင္ ဒီလိုစကားမ်ဳိး မင္းေသတဲ့ထိ ၾကားရမွာမဟုတ္ဘူး။ တန္ပါတယ္ကြာ
ေပးလိုက္ . . . ေပးလိုက္”


မိခင္ႀကီးဆီကစာ

ကို၀ါစကီး မေတာ္တဆမႈနဲ႔ ေဆးရံုေရာက္ေနတုန္း သူ႔အေမဆီက စာလာတယ္။
“ခ်စ္လွစြာေသာသားေရ . . .
ေမေမအသက္ရွင္ေနေသးမွန္းသိရေအာင္ စာေရးလိုက္ပါတယ္။
သားစာကို ျမန္ျမန္မဖတ္ႏိုင္မွန္းသိလို႔ ေမေမစာကို ေျဖးေျဖးပဲ ေရးလိုက္ပါတယ္။
သား အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အိမ္ကို မွတ္မိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေမေမတို႔ အိမ္ေျပာင္းသြားလို႔။
ေမေမတို႔ လိပ္စာမွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္တစ္လံုးရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ဘူး။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က မင္းအေဖရဲ႕အက်ႌ(၁၀)ထည္ ထဲ့ၿပီးခ်ိန္းကို ဆြဲခ်လိုက္တာ
ဒီေန႔ထိျပန္မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။
သားရဲ႕အစ္မ “ဟန္နား” ဒီေန႔နံနက္ ကေလးေမြးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားေလးလား မိန္းကေလးလား မသိရေသးဘူး။
အဲ့ဒီေတာ့ သားဟာ ဦးေလးျဖစ္မလား အေဒၚျဖစ္မလား ေသခ်ာမသိေသးဘူးေပါ့။
ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ထဲက သားရဲ႕ ဦးေလး “လင္နီ” ဟာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ၀ီစကီ စည္ႀကီးထဲ
လိမ့္က်သြားတယ္။
လူတစ္ခ်ဳိ႕က သူ႔ကို ဆင္းဆယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းဦးေလးက ျပန္ၿပီးထိုးႏွက္လိုက္လို႔ လက္ေလ်ာ့ လိုက္ရတယ္။
သူ႔ ရုပ္ကလာပ္ကို မွးသၿဂႌလ္လိုက္တယ္။
မီးၿငိမ္းသြားေအာင္ ႏွစ္ရက္ေတာင္ေစာင့္ရတယ္။
ရာသီဥတုကေတာ့ေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရမယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က မိုးႏွစ္ႀကိမ္ရြာတယ္။
ပထမအႀကိမ္က သံုးရက္။ ဒုတိယအႀကိမ္က ေလးရက္
ေမေမ့ဆီကို စာေရးတတ္ေအာင္ႀကိဳးစားေနာ္။
သင့္ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာမိခင္
ျခြင္းခ်က္ - သားဆီကို (၁၀) ေဒၚလာထည့္ေပးလိုက္မလို႔ပဲ။
ဒါေပမယ့္ စာအိတ္က ေကာ္ကပ္ပိတ္ၿပီးသြားလို႔ကြယ္။

(မွတ္ခ်က္ - အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္နဲ႔ ဘိုထိုင္ကမုတ္ေရအိမ္ကို မွားေနတာျဖစ္ပါတယ္။)


တီထြင္မႈ

ေနာက္ဆံုးေပၚတီထြင္မႈကို ျပဳလုပ္ၾကသည္။
ေလထီးျဖစ္သည္။ ေျမႀကီးႏွင့္ ထိသည္ႏွင့္ အလုိေလ်ာက္ပြင့္သည္။
ေနာက္တစ္ခုက ဓါတ္မီးျဖစ္သည္။
ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္သံုးဓါတ္မီးျဖစ္သည္။


တူတီးတူတူးတူး

အဂၤလန္ရွိ ဟုိတယ္တစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာမွ ကိုဘေမာင္ သူ႔သားျဖစ္သူေခၚသျဖင့္ အလည္ေရာက္ေနသည္။
ဧည့္ႀကိဳေကာင္တာမွာ ကိုမွာေနသည္။
“တူတီးတူတူးတူး”
“ဘာ”
“တူတီးတူတူးတူး”
“ဘာေတြေျပာေနတာလဲဗ်”
ဧည့္ႀကိဳေကာင္ေလးက နားမလည္သျဖင့္ ဧည့္လမ္းၫႊန္ကိုလွမ္းေမးလိုက္ရာ
“ေအာ္ လက္ဘက္ရည္ႏွစ္ခြက္ အခန္းနံပါတ္ 22 ကိုပို႔ေပးဖို႔ ေျပာေနတာပါ”
“အန္”


ေဆးတံေသာက္တဲ့ ကိုခ်ဴခ်ာ

ကိုခ်ဴခ်ာထံ ရုရွားမိတ္ေဆြအလည္ေရာက္လာသည္။
ကိုခ်ဴခ်ာ ေဆးတံခဲၿပီးနက္နက္နဲနဲစဥ္းစားသည့္ပံုျဖင့္ ကုလားထိုင္ေပၚတြင္
ထိုင္ေနသည္။
“မင္းမိန္းမေရာ မျမင္ပါလား”
“ေနာက္ေဖးၿခံထဲမွာ ထင္းသယ္ေနတယ္”
“တယ္ဟုတ္ပါလား။ မင္းကေတာ့ ေဆးတံခဲလို႔ မိန္းမလုပ္တဲ့သူကေတာ့
ပင္ပင္ပန္းပန္းထင္းေတြသယ္ေနရတယ္”
“မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ၊ သူမွေဆးတံမေသာက္တတ္ဘဲ”

ကံေကာင္းလို႔

“မင္းေမြးေန႔ ဘယ္ေန႔လဲ”
“ေဖေဖၚ၀ါရီ 29”
“ၾကည့္စမ္း၊ မင္းအင္မတန္ကံေကာင္းတာတဲ့သူပါလား၊ ကံသာမေကာင္းရင္ မင္းကို
ေမြးလာဖို႔ မလြယ္ဘူး”


ရဲေဘာ္စိတ္

အိမ္တစ္အိမ္၌ ခိုေအာင္းေနေသာလက္နက္ကိုင္လူဆိုးကို ရဲသားႏွစ္ေယာက္ ေသရရ အရွင္ရရ
ဖမ္းၾကရမည္။
အိမ္ေရွ႕တံခါး၀တြင္ တစ္ေယာက္က တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို ေနရာဖယ္ေပးၿပီး ေျပာသည္။
“မင္းအရင္၀င္ကြာ၊ ဘာမွမစိုးရိမ္နဲ႔၊ မင္းအတြက္ ငါ ကလဲ့စားေျခမယ္လို႔
ကတိေပးပါတယ္”


ဘယ္သူ႔ကိုလိုခ်င္တာတုန္း

အလုပ္လာေလွ်ာက္ေသာ လူကို ၀န္ထမ္းေရးရာဌာနအႀကီးကဲက ေျပာသည္။
“ခင္ဗ်ားအသက္အရြယ္နဲ႔ဆို
ဒီ့ထက္ပိုၿပီးတက္တက္ၾကြၾကြလႈပ္လႈပ္ရွားရွားေနသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္”
“လူႀကီးမင္းတို႔ရံုးက ဘာကိုလိုခ်င္တာတုန္း၊ ေငြကိုင္စာေရးႀကီးလား၊ ေမ်ာက္လား”


ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေဒၚေလး

အိမ္နီးခ်င္း အမ်ဳိးသမီးက ထျပန္ေတာ့မည္ျပဳရာမိခင္ျဖစ္သူက ငါးႏွစ္အရြယ္သားအား
“သား။ အန္တီ့ကို ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေလး ေပးလိုက္ပါဦးကြယ္”
“ဟင့္အင္း၊ ေပးခ်င္ဘူး။ တေန႔က ေဖေဖသူ႔ကိုနမ္းေတာ့ ဒီအန္တီက ေဖေဖ့ကို
ပါးခ်လိုက္တယ္”

စဥ္းစားပံု

ဆရာမတစ္ဦးက ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားအား အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို စဥ္းစားပံု
စဥ္းစားနည္းကို သင္ေပးေနသည္။
ယုတၱိဆန္ေသာ ေတြးေခၚနည္းသင္ေပးေနရာ ဆရာမက-
“ေနာက္ေက်ာမွာ ဖြက္ထားတဲ့ ဆရာမလက္ထဲမွာ ပစၥည္းတစ္ခုကိုင္ထားတယ္။
အဲ့ဒီပစၥည္းကလံုး၀ိုင္းၿပီး အနီေရာင္ရွိတယ္။ အဲ့ဒါဘာလဲ”
“ခ်ယ္ရီသီး မဟုတ္လား ဆရာမ”
“မဟုတ္ဘူး။ ပန္းသီးကြဲ႕။ ဒါေပမယ့္ မင္းစဥ္းစားပံုကိုေတာ့ သေဘာက်ပါတယ္။”
“ကဲ အခု ဆရာမလက္ထဲက ပစၥည္းက ရွည္ေမ်ာေမ်ာနဲ႔ အ၀ါေရာင္ဆိုရင္”
“ငွက္ေပ်ာသီးလား ဆရာမ”
“မဟုတ္ဘူးကြဲ႕။ ဆရာမ ခဲတံကိုင္ထားတာပါ။”
ထုိအခ်ိန္တြင္ အတန္းေနာက္နားမွ အသံထြက္လာသည္။
“ဆရာမ ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ပေဟဠိလုပ္မယ္၊ ဆရာမက ခန္႔မွန္းပါ”
“ေကာင္းၿပီ။ မင္းရဲ႕ပေဟဠိကို ေျပာပါ”
“က်ေနာ္ လက္ကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွာ ထဲ့ထားတယ္။ လက္ထဲမွ တစ္စံုတစ္ခုကိုင္ထားတယ္။
အဲ့ဒီပစၥည္းက လံုး၀န္းၿပီး မာေနတယ္။ ေခါင္းတစ္ခုလဲ ပါတယ္။ အဲ့ဒါဘာလဲ ဆရာမ”
ဆရာမက ခဏစဥ္းစားသည္။ ၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာရဲသြားကာ-
“ေဟ့ မင္းမိုက္ရိုင္းလွခ်ည္လားကြ။ ထိုင္စမ္း”
ဟုျပန္ေျပာရာ ေက်ာင္းသားက-
“မမိုက္ရိုင္းပါဘူးဆရာမ။ က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ အေၾကြေစ့ တစ္ေစ့ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ဆရာမစဥ္းစားပံုကို က်ေနာ္သေဘာက်ပါတယ္”


အရွက္ကြဲရျခင္း

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဆံုၾကသည္။ တစ္ေယာက္က ေမးသည္။
“သူငယ္ခ်င္း၊ သုန္သုန္မႈန္မႈန္နဲ႔ ဘာျဖစ္လာတာတုန္းကြ”
“ငါ့အတြင္းေရးမွဴးမကို အလုပ္က ျဖဳတ္ပစ္မလို႔”
“ဘာလို႔လဲဟ”
“တစ္ေန႔က သူ လက္ဆြဲအိတ္ေတြမႏိုင္မနင္းနဲ႔ ဆြဲလာတာကို ေတြ႔လို႔
ကူညီဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
သူ႔အိမ္ကိုေရာက္တယ္။ လက္ထဲကအိတ္ေတြကို ယူၿပီး မီးမွိတ္ထားတဲ့ တစ္ျခားတစ္ခန္းကို
၀င္သြားတယ္။
သူကေျပာတယ္။ ခဏေနရင္ ၀င္လာခဲ့ပါတဲ့။ အံၾသသြားေစရမယ္တဲ့။
ဒါနဲ႔ငါလဲ နည္းနည္းေလးၾကာေတာ့ လိုက္၀င္သြားတယ္။
ျဖတ္ကနဲ မီးေတြလင္းလာၿပီး
အစားအေသာက္ေတြအျပည့္ခင္းက်င္းထားတဲ့စားပြဲရဲ႕တစ္ဖက္မွာ ငါ့ရံုးသူ ရံုးသားေတြကို
ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ေနာက္ၿပီး ဟက္ပီးဘတ္ေဒး လို႔၀ိုင္းေအာ္ၾကတယ္။ ငါ့ေမြးေန႔မွန္း
ငါသတိရလိုက္တယ္ေလ”
သူငယ္ခ်င္းက ျပန္ေျပာတယ္-
“ရယ္စရာလို႔သေဘာထားၿပီး အားလံုးကို ၿပံဳးျပလိုက္ေပါ့ကြာ”
“ၿပံဳးရမယ္ဟတ္လား။ ငါ့ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအ၀တ္မွ ၀တ္မထားေတာ့ဘူးကြ”


အန္ေတာ့မယ္

အစာအိမ္ထဲတြင္ ၀က္ေခါင္းသုပ္ ထုိင္ေနသည္။ ရုတ္တရက္ အေပၚမွ တစ္စံုတစ္ခုက်လာသည္။
“မင္းဘယ္သူလဲ”
“၀ီစကီ”
“ဘာအတြက္ေသာက္တာလဲ”
“ကိုဘေမာင္ က်န္းမာေရးအတြက္”
၀က္ေခါင္းသုပ္ ဆက္ထိုင္ေနသည္။ မၾကာမီ ေစာေစာကအတိုင္း က်လာျပန္သည္။
“ဒီတစ္ခါေရာ ဘာအတြက္ေသာက္ၾကတာလဲ”
“ကိုဘေမာင္ က်န္းမာေရးအတြက္”
ဤပံုစံအတိုင္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္ထပ္ျဖစ္ေနသည္။
၀က္ေခါင္းသုပ္ အစာအိမ္ထဲတြင္ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။
“ကိုဘေမာင္ဆိုတာ ဘယ္လိုလူလဲ သိရေအာင္ အေပၚတက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္”


ဤသည္လဲတစ္ဒုကၡ

အရက္ဆိုင္၏ အ၀င္တံခါး၀တြင္ လူတစ္ေယာက္ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္
ၾကည့္ေနသည္။
စိတ္ဓါတ္က်ေနေသသာ အမူအရာျဖင့္ ၾကည့္သည္။ အျခားလူတစ္ေယာက္က ၄င္းကို သတိထားမိသည္။
သနားစိတ္ျဖင့္ ေမးၾကည့္သည္။ သို႔ႏွင့္ ၄င္းအနားသို႔ကပ္ကာ
ရင္းႏွီးသံျဖင့္ေမးၾကည့္သည္။
“ဘယ္လိုလဲသူငယ္ခ်င္း မ်က္ႏွာမေကာင္းပါလား။ ပိုက္ဆံမရွိလို႔လား”
“ပိုက္ဆံရွိပါတယ္”
“ဒါျဖင့္ အရက္မရွိလို႔လား”
“ရွိပါတယ္”
ကုတ္အက်ႌအိတ္ကို ဖြင့္ျပသည္။ အရက္က ပုလင္းလိုက္။
“ဒီမွာ အျမည္းလဲ ရွိပါတယ္”
“ေနပါဦး။ အေဖၚမရွိလို႔လား”
“အေဖၚလား အေဖၚရွိပါတယ္။ ဒီတစ္ရပ္ကြက္တစ္၀က္ဟာ က်ေနာ့္အသိေတြခ်ည္းပဲ၊
ေလခၽြန္လိုက္ရင္ ေျပးလာၾကမွာပါ”
“အဲ့ဒါဆို ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း။ အရက္မူးရင္ မိန္းမက အိမ္ထဲေပးမ၀င္လို႔လား”
“ေပး၀င္ပါတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာျပန္လာ ၀မ္းသာအယ္လဲ ႀကိဳစၿမဲပါ။”
“အဲ့ဒါဆို ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း။ ဘာျဖစ္လို႔ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေနတဲ့ပံုေပါက္ေနရတာတုန္း”
“(သက္ျပင္းႀကီး ခ်လိုက္သည္) ေသာက္ခ်င္စိတ္မရွိဘူးဗ်ာ”


အာလူးစိုက္ခ်ိန္

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတစ္ဦး၏ ဇနီးျဖစ္သူက စာပို႔လိုက္သည္။
“အာလူး စိုက္ခ်ိန္တန္ၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ေျမတူးဆြေပးမယ့္လူမရွိဘူး”
အက်ဥ္းသားက လွိဳ႕၀ွက္ေၾကးနန္းျပန္ပို႔လုိက္သည္။
“ေျမကို မတူးနဲ႔။ ၿခံထဲ မွာ စက္ေသနတ္တစ္လက္ျမဳပ္ထားတယ္”
ရက္ပိုင္းအတြင္း ဇနီးသည္ထံမွ ေၾကးနန္းျပန္ေရာက္လာသည္။
“အေရးေပၚေကာ္မတီက လူေတြေရာက္လာတယ္။ ၿခံထဲမွာေနရာအႏွံတူးဆြသြားၾကတယ္”
အက်ဥ္းသားက ခ်က္ျခင္း ေၾကးနန္းျပန္ပို႔လိုက္သည္။
“အာလူးစိုက္ေတာ့”


ကညာပ်ဳိ နဲ႔ ဇရာအို

“မိန္းမပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဇရာအိုတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္သင့္သလား”
“ခင္ဗ်ား ပိုက္ဆံကို လက္ခံတဲ့ အခါ ေငြစကၠဴကို ဘယ္ခုႏွစ္တုန္းက ထုတ္ခဲ့တာလဲ လို႔
စစ္ယူသလား”


ေတာင္းေသာက္မလို႔

ရံုးအေဆာက္အဦ၏ ေဆးလိပ္ေသာက္ရန္သတ္မွတ္ထားေသာေနရာတြင္ ကိုဘေမာင္ရပ္ေနသည္။
ရံုးသားတစ္ဦးေရာက္လာၿပီး ၄င္းကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ေမးသည္။
“ခင္ဗ်ားေဆးလိပ္မေသာက္ဘူးလား”
“အခုပဲ တစ္လိပ္ေသာက္ၿပီးၿပီေလ။ မေသာက္ေတာ့ဘူး”
“အင္း . . .၊ အဲ့ဒါဆို ကိုယ္ေဆးလိပ္နဲ႔ကိုယ္ ထုတ္ေသာက္ရေတာ့မွာေပါ့”


သိေနတယ္ေနာ္

ကိုဘေမာင္ ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနတာ ၾကာၿပီ။
မနက္ကမွျပန္ေရာက္သျဖင့္ မိန္းမႏွင့္ အလြမ္းသင့္ေနၾကသည္။
ဒါေပမယ့္ လာသမွ်မိတ္ေဆြေတြကို ဧည့္ခံေနရသျဖင့္ သူေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ေနမိသည္။
ညေနပိုင္းေရာက္မွ ဧည့္ကုန္သြားသည္။
ဒါေပမယ့္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ သားျဖစ္သူ ေက်ာင္းမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။
ထုိအခါ ကိုဘေမာင္က သားျဖစ္သူကို
“သားေရ ၀ရံတာ ထြက္ေနစမ္း။ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေဖေဖ့ကို ေအာ္ေျပာေန”
ဟုမွာၿပီး အိပ္ခန္းထဲသို႔ ၀င္ေနၾကသည္။
သားျဖစ္သူကလဲ ေအာ္ေျပာေနသည္။
“ဆိုက္ကားသမားတစ္ေယာက္ မူးလာေနတယ္။
ေမာင္ေမာင္ တို႔ေတြ ေဘာလံုးကန္ၾကေတာ့မယ္ေဖေဖ။
ကိုမင္းက ကြမ္း၀ယ္ေနတယ္။
အိမ္ေနာက္ေဖးက အမရံုးက ျပန္လာၿပီ။
ေဟာ . . . ေအာင္ေအာင္ တို႔ အိမ္မွာ သူ႔အေဖနဲ႔ သူ႔အေမတို႔
ဇာတ္လမ္းေကာင္းေနၾကၿပီ”
ကိုဘေမာင္ အံ့ၾသသြားတယ္။
“ေဟ . . .။ သူ႔အေဖန႔႔ဲ သူ႔အေမ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေနတာ မင္းက ဘယ္လိုလုပ္သိလဲကြ”
“ဟိုမွာ ၾကည့္ေလ ေအာင္ေအာင္လဲ ၀ရံတာ ထြက္ရပ္ၿပီး ေအာ္ ေနတယ္”


ေဖေဖၚ၀ါရီလထဲက

ကိုဘေမာင္ ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနတာ ၾကာၿပီ။
မနက္ကမွျပန္ေရာက္သျဖင့္ မိန္းမႏွင့္ အလြမ္းသင့္ေနၾကသည္။
ဒါေပမယ့္ လာသမွ်မိတ္ေဆြေတြကို ဧည့္ခံေနရသျဖင့္ သူေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ေနမိသည္။
ညေနပိုင္းေရာက္မွ ဧည့္ကုန္သြားသည္။
ဒါေပမယ့္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ သားျဖစ္သူ ေက်ာင္းမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။
ထုိအခါ ကိုဘေမာင္က သားျဖစ္သူကို
“သားေရ လမ္းထိပ္ထြက္ၿပီး ေဆးလိပ္သြား၀ယ္စမ္း”
သားျဖစ္သူက ထြက္သြားသည္။ လမ္းေရာက္မွ ဘာတံဆိပ္မွန္းမသိ၍ ျပန္လာေမးသည္။
ဖခင္ျဖစ္သူက တစ္ႏွစ္တိတိ ႏိုင္ငံျခားတြင္ေနခဲ့ရသျဖင့္ တစ္ႏွစ္စာကို လအလိုက္
ခ်စ္ေနသည္။
ေနာက္ဆံုးၿပီးေတာ့မွ သားျဖစ္သူ ျပန္ေရာက္ေနသည္ကို သိလိုက္သည္။
“ဟင္ မင္းဘယ္အခ်ိန္ထဲက ျပန္ေရာက္ေနတာလဲကြ”
“ေဖေဖၚ၀ါရီလ ကထဲကေဖေဖ”


မေက်နပ္ခ်င္ဘူး

ခြဲစိတ္မႈၿပီးသြားသည္။ လူနာက ေမးသည္။
“ေလယာဥ္ပ်က္က်ၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ့ေခါင္းကို ျပန္ခ်ဳပ္ေပးတာ ဆရာလားဟင္”
“ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ပဲ၊ ဘာလဲ ခ်ဳပ္တာကို မႀကိဳက္လို႔လား”
“မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ခ်ဳပ္ရိုးက အင္မတန္ခိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းက
က်ေနာ့ေခါင္းမဟုတ္ဘူး”


အေဖ့ေစတနာ

“ငါဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူးကြာ၊ မိန္းမယူဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တိုင္း ငါယူမယ့္
မိန္းမကို အေမက မႀကိဳက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္”
“ဒါမ်ားကြာ၊ လြယ္လြယ္ေလး မင္းအေမနဲ႔တူတဲ့ မိန္းမကို ယူလိုက္ေပါ့”
“ငါႀကိဳးစားၿပီးၿပီကြ၊ ဒါေပမယ့္ အေဖက လံုး၀ ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ေနတယ္”


သြားပုပ္ေလလြင့္

ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကို ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္တစ္ေယာက္က ေမးသည္။
“လူႀကီးမင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ၿမိဳ႔မွာ အိုးအိမ္ျပႆနာေတြ အင္မတန္ႀကီးမားတယ္ဆိုတာ
ဟုတ္ပါသလား”
“လံုး၀မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ အဲ့ဒီစကားေတြက ေနစရာမရွိ ထုိင္စရာမရွိတဲ့သူေတြ
ထုတ္လြင့္တဲ့ သြားပုပ္ေလလြင့္စကားေတြပါ”


ပထမဆံုးေသာေယာက်္ား

ေဘာဂေဗဒဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ လူေတြ႕ စစ္စာေမးပြဲျပဳလုပ္ေနသည္။
ရုပ္ေခ်ာေခ်ာေက်ာင္းသူက စီးပြားေရးပညာရွင္ “အဒမ္စမစ္” အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနသည္။
ဤသို႔ေျပာျပရာတြင္ “စမစ္”၏ေရွ႕ ကနာမည္ကို တစ္ခါမွ် ထုတ္ေဖၚမေျပာေခ်။
သို႔ႏွင့္ ဆရာကေက်ာင္းသူကို ေမးသည္။
“စမစ္ ရဲ႕ေရွ႕ မွာ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္နာမည္ရွိေသးတယ္၊ ေျပာျပစမ္းပါ”
ေက်ာင္းသူထံမွ မည္သည့္အေျဖမွ ျပန္မၾကားရေခ်။
သို႔ေၾကာင့္ ဆရာကေထာက္ေပးသည္။
“စိတ္ကိုေအးေအးေဆးေဆးေလးထား။ ပထမဆံုးေယာက်္ား ရဲ႕ နာမည္ကို ဘယ္လိုေခၚသလဲ
ျပန္စဥ္းစားလိုက္စမ္းပါ”
ေက်ာင္းသူ၏ မ်က္ႏွာတြင္ ရွက္ေသြးျဖာသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ တိုးတိုးေလး ေျဖသည္။
“ခ်ာလီ ပါ”


မိုက္မဲသူ

“ဟိုနားက ရုပ္ဆိုးဆိုး မိန္းမက ဘယ္သူတုန္းဗ်”
“က်ေနာ့မိန္းမပါ”
“ဟာ ေဆာဒီးပါဗ်ာ က်ေနာ္ အင္မတန္ မိုက္မဲပါတယ္”
“ကိစၥမရွိပါဘူးဗ်ာ၊ မိုက္မဲမိတာက က်ေနာ္ပါ”


ကြန္ပ်ဴတာေခတ္

အေမရိကန္ ဧည့္သည္မ်ား ရုရွားသို႔ ေရာက္လာၿပီး အိမ္ရွင္တို႔ကို ေမးသည္။
“ရုရွား မွာ ကေလးေတြ ဘယ္အရြယ္ကစၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ သံုးတတ္ေအာင္သင္သလဲ”
“ပထမတန္း က စၿပီးေတာ့ပါ”
“ဟုတ္လား၊ အားက်စရာပဲ၊ ကေလးေတြ ကြန္ပ်ဴတာ အသံုးျပဳပံု လိုက္ၾကည့္လို႔ရမလား”
“ရပါတယ္၊ ရပါတယ္”
အေမရိကန္တို႔ကို ပထမတန္းသို႔ ေခၚလာသည္။
စာသင္ခန္းေရွ႕ ခံုတန္းရွည္တြင္ ကြန္ပ်ဴတာ ေလးလံုးတင္ထားသည္။
ဆရာမကေျပာသည္။
“အီဗန္ေနာ့၊ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးကို ယူၿပီး ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚတင္လိုက္စမ္း”
ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္ထြက္လာၿပီး ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚ တင္လိုက္သည္။
ဆရာမက ေမးသည္ -
“ကေလးတို႔ေရ၊ ခုံတန္းေပၚမွာ အခု ကြန္ပ်ဴတာဘယ္ႏွစ္လံုးက်န္သလဲကြယ္”


ဟန္မေဆာင္ပါ

“ေဒါက္တာ ဖ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေဆးရံုတက္ေနတဲ့ ကုတင္နံပါတ္-၆ ကလူနာကို
ဆရာမွတ္မိတယ္မို႔လား”
“မွတ္မိသားပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း”
“သူေသၿပီ”


စဥ္းစားမိသည္မွာ

ကိုခ်ဴခ်ာ မိမိကေလးမ်ားကို ၾကည့္သည္။
အားလံုးညစ္ပတ္ေပေရေနၾကသည္။ မိန္းမကေမးသည္။
“ရွင္ကေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဘာေတြစဥ္းစားေနတာတုန္း”
“ဪ၊ ဒီေကာင္ေတြကို ေရခ်ဳိးေပးရရင္ေကာင္းမလား၊
ဒါမွမဟုတ္ အသစ္ရေအာင္ပဲလုပ္မလားလို႔ စဥ္းစားေနတာပါ”

“ေဟး…….ေအာင္ျပီကြ….ေအာင္ျပီ…. မင္းတို႕ေရာဘယ္လိုလဲ ရိုးရုိးလား ရွယ္လား ဘယ္ႏွစ္လံုးပါလဲ” အစရိွသျဖင္႕ဆူညံ႕ပြတ္ေလာရိုက္ခဲ႕တဲ႕ ညသန္းေခါင္းယံအခ်ိန္တစ္ခု…။  မူလတန္း အလယ္တန္း အထက္တန္း အတူတူတက္ခဲ႕ၾကတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးနီးပါး ၁၀တန္းကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႕ ေျဖဆိုႏုိင္ခဲ႕ၾကျပီေလ… ေသခ်ာတာကေတာ႕ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ တစ္ေယာက္ေတာင္ မပါဘူး… ထူးခၽြန္ၾကည္႕ေလ အဲ႕ေကာင္ နားရင္းပါးရင္းေတာင္ အုပ္ခံရဦးမယ္ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းကအတူတူအသံုးမက်လာျပီးမွ ၁၀တန္းမွာ ထူးခၽြန္သြားၾကည္ပါလား ေသသြားမွာေပါ႕ ဘာမွတ္…။ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူး…ေ၀းေသး… ၅ဘာသာသမားလား မရိွဘူး ၄ဘာသာဆိုရင္ေကာ ပါဘူး… ၃ ဘာသာက တစ္ေကာင္ပါတယ္ က်န္တာကေတာ႕ ၂ … ၁ … ရိုးရိုးေပါ႕… အင္း…ၾကားျဖတ္ေတာ႔ေျပာထားပါရေစ… သူငယ္ခ်င္းေတြက မ်ားတဲ႕အတြက္အကုန္ပါေအာင္ေရးရမွာဆိုေတာ႕ကာ… နာမည္အရင္းေတြလည္းသံုးထားရဦး မွာဆိုေတာ႕ကာ… နည္းနည္းေတာ႕ရွုပ္မွာအမွန္ပဲ… သည္းခံျပီးဖတ္ေပးၾကေပါ႕ဗ်ာ… ၁၀ တန္းေအာင္ျပီးေတာ႕ အားလံုးက ဟိုသြားဒီသြားနဲ႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူးေလ… ဒီလိုနဲ႕တျဖည္းျဖည္းအခ်ိန္ကုန္သြားလိုက္ၾကတာ… ေနာက္ဆံုး တကၠသိုလ္ေတြကို တက္ဖို႕အတြက္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ရေတာ႕မယ္ေလ… ဘာတကၠသိုလ္တက္မလဲ ဆိုတာေတြေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္တို႕တုန္းကေတာ႕ သထံုလမ္းမွာသြားတင္ခဲ႕ရတာ… ကၽြန္ေတာ္က စေျပာျပမယ္ ဘာေတြေလွ်ာက္တယ္မွတ္တုန္း အမွတ္ကေလး ငုတ္စိနဲ႕… ေဆးေက်ာင္း… UFL… GTI… Computer… အိုး… စံုစလိေနတာပဲ... ေလွ်ာက္ျပီးတင္လိုက္တာေပါ႕… ေနာက္ေန႕ ဟိုေကာင္ေတြအားလံုးနဲ႕ေတြ႕လို႕ ေမးၾကည္႕ေတာ႕မွ အဲလိုရူးတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ႕ နည္းနည္း အရွက္ေျပသြားတယ္… ဒီလိုနဲ႕ပဲ အားလံုးတကၠသိုလ္အသီးသီး တက္ခြင္႕စာက်လာၾကတာေပါ႕… ေလွ်ာက္ကတညး္က အားလံုးက ေန႕တကၠသိုလ္တက္မယ္ဆိုျပီးေလွ်ာက္ၾကတာေလ… အဲဒီမွာစေဖာက္တာက “ေကာင္မ” ပဲ… “ေကာင္မ” ဆိုလို႕အေခၚအေ၀ၚရိုင္းတယ္မထင္နဲ႕ဦး နာမည္အရင္းက “ႏိုင္စိုးေက်ာ္” “ေကာင္မ” ဆိုတာေယာကၤ်ား… ဘာေၾကာင္႕အဲ႕လိုေခၚနဲ႕မေမးနဲ႕ မမွတ္မိေတာ႕ဘူး… “ေကာင္မ” က “ေကာင္မ” ပဲ… အားလံုးေက်ာင္းတက္ဖုိ႕ ေျပာေနၾကပါတယ္ဆိုမွ သူကအေ၀းသင္ပဲတက္ေတာ႕မယ္ အခ်ိန္ကုန္တယ္ ဘာညာေလွ်ာက္ေဖာပါေလေရာ… ဘယ္ရမလဲ က်ဳပ္လည္း သူ႕အေမဆီဆက္ Day တက္ဖို႕ေျပာပါလုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အကုန္တက္မယ္ဆုိမွ ဒီေကာင္စိတ္ေျပာင္းသြားတာ… မဟုတ္ရင္လား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတာင္ျဖစ္မဲ႕ေကာင္မဟုတ္ဘူး… ေနာက္တစ္ေကာင္ “ငဖုန္း” နာမည္အျပည္႕အစံု ကေတာ႕ မ်ဳိးဖုန္းေ၀…ႏိုင္ငံျခားသြားမယ္ခ်ည္း လုပ္ေနတာ… အဲဒီတုန္းက မေလးရွားက ေတာ္ေတာ္ေလး ေခတ္ေကာင္းေနတဲ႕အခ်ိန္ဗ်… ေျပာဖို႕ေမ႕လို႕ အခ်ိန္က ၂၀၀၂ခုႏွစ္တုန္းကေပါ႕… မေလးရွားသြားရင္ အနည္းဆံုးအိမ္ကို ၂ သိန္းေလာက္ျပန္ပို႕ႏိုင္တဲ႕အခ်ိန္ေလ… အဲဒီတုန္းက ဆန္တစ္အိတ္မွ ၁၂၀၀၀ ေလာက္ပဲရိွတာ… အဲေလာက္ဆိုသေဘာေပါက္… မနည္းတားရတယ္ ငဖုန္းရာ ေက်ာင္းပဲတက္ပါ… အလုပ္က ေနာက္မွလုပ္လည္းရပါတယ္ဆုိမွ… အာကိုေပါက္ေရာ… ေနာက္တစ္ေကာင္က်န္ေသးတယ္… “အရွည္ၾကီး” အရပ္ကိုၾကည္႕ျပီးေခၚတာပါ က်န္တာမေျပာပါဘူး…သူ႕ဟာသူ ဘာရွည္ရွည္ အရပ္ရွည္လို႕ “အရွည္ၾကီး” ေခၚလိုက္တာ… မတတ္ဘူးတဲ႕ အလုပ္ခ်ည္းလုပ္မယ္ပဲ… ဒီေကာင္က ကြန္ပ်ဴတာရူး ကၽြန္ေတာ္နဲ႕လိုင္းတူတယ္ ခက္တာက တကၠသိုလ္ကို ဒီေကာင္က အထင္မၾကီးဘူးေလ… အလုပ္ပဲလုပ္မယ္ဆိုတာၾကီးပဲ… ေနာက္ဆံုး မရပါဘူး အတင္းေခၚဂုတ္ဆဲြ တက္ဆိုတက္ပဲ… :D … ေနာက္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး မဟာတကၠသိုလ္ကို တတ္ျဖစ္ၾကတယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕တက္ခဲ႕ရတဲ႕ တကၠသိုလ္က “ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္” ေခၚ “တာ၀” လို႕လူသိမ်ားတဲ႕ တကၠသိုလ္ပါပဲ… ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ပထမဆံုးေက်ာင္းသြားခဲ႕ရတဲ႕ ပံုစံေလးကို မေမ႕ႏုိင္ပါဘူး… မနက္ ၇ နာရီေလာက္ အားလံုး ေက်ာင္းကားစီးရမဲ႕ လသာကားဂိတ္ကို အားလံုး မနက္ ၇ နာရီအေရာက္ဆိုျပီး ခ်ိန္းလိုက္ၾကတယ္… ေရာက္လာတယ္ အားလံုး လြယ္အိတ္ေလးေတြကိုယ္စီနဲ႕ တက္တက္ၾကြၾကြေပါ႕…(သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကိုလည္း မိတ္ဆက္ေပးပါရေစဦး... နာမည္အရင္းေတြခ်ည္းပဲ ေျပာပါ႕မယ္....ဇင္မ်ဳိးဦး၊ ႏိုင္စိုးေက်ာ္၊ သိမ္းမင္းေအာင္၊ မ်ဳိးဖုန္းေ၀၊ ေနလင္းဟန္၊ ေ၀ဇင္ထြန္း၊ ေက်ာ္ဇင္ဦး၊ ေနလင္းဟန္၊ ထူးေအာင္၊ မိန္းကေလးေတြက ယဥ္မင္းထြန္း၊ ျငိမ္းျငိမ္းျပည္႕စံု၊ ခုိင္ေလး)ဆက္မယ္... ေဆာင္းတြင္း၀င္ခါစဆိုေတာ႕ ႏွင္းေတာင္မကဲြေသးဘူး… ေအးလည္းေအးစိမ္႕ေနတာပဲ… ဒါေပမယ္႕ သိတယ္မလား အားလံုးက စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႕ တကၠသိုလ္ဆိုတာၾကီးကို အေရာက္သြားခ်င္ေနၾကျပီ… ခက္တာက ေက်ာင္းကားေရာက္မဲ႕အခ်ိန္ကို ဘယ္သူမွမသိပဲ အေစာၾကီးခ်ိန္းလိုက္တာ… ေသျပီ… ဒီလိုေအးစိမ္႕ေနတဲ႕ ရာသီမွာဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေစာင္႕ရမွန္းလဲမသိဘူး… ဘယ္သူ႕ၾကည္႕ၾကည္႕ ေအးရတဲ႕ၾကားထဲ သြားခ်ည္းျဖဲျဖဲျပေနလို႕ မရီနဲ႕ေတာ႕လို႕ တားယူရတယ္… အဲလိုေပ်ာ္ေနၾကတာ… ဒုကၡကိုဒုကၡမွန္းမသိတဲ႕ အခ်ိန္လို႕ပဲ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရမွာပဲ… ေနာက္ေတာ႕မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး… ေက်ာင္းကားစီစဥ္ေပးတဲ႕ ျမိဳ႕နယ္ရံုးေပၚတက္ျပီး ေက်ာင္းကာလာမဲ႕အခ်ိန္ကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေကာင္မ တက္ေမးတယ္… အဲ႕ကလူၾကီး ေျပာလိုက္တဲ႕အခ်ိန္ မ်က္ရည္ပါ၀ိုင္းသြားတယ္… ညီေလးတို႕အိမ္ခဏျပန္ေနၾကပါဦးတဲ႕ ေက်ာင္းကားက ၈း၃၀မွ လာမယ္တဲ႕… မ်က္ရည္၀ိုင္းတာ အလကားမဟုတ္ဘူး… အဲဒီေလွကားက ခါခ်ည္အံုကို သြားတက္နင္းမိတာကို ဟိုေကာင္ေတြကတြယ္တာေပါ႕… ကဲ… မ်က္ရည္မ၀ိုင္းပဲေနမလား… ယားလြန္းလို႕ကုတ္လုိက္ဖဲ႕လိုက္နဲ႕ ေအးတာေတာင္ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး ေခၽြးပါစို႕တယ္… ေက်ာင္းကားမလာေသးလည္း ဘယ္ျပန္မဲ႕သူ ဘယ္သူမွမပါဘူး… အဲမွာပဲ စကားေျပာရင္းနဲ႕ပဲ အားလံုးေစာင္႕ေနၾကတယ္… အဲဒီေန႕ကေတာ႕ ေက်ာင္းေရာက္ရင္ ဘာလုပ္မယ္… ဘယ္မွာစားမယ္… စသျဖင္႕ေပါ႕… ၾကားျဖတ္ေျပာရမွာက အဲဒီတုန္းက အားလံုးမွာပိုက္ဆံမ်ားမ်ားပါလာၾကတယ္… ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ေက်ာင္းအပ္ရမယ္ေလ… ေက်ာင္းအပ္ဖို႕ အတြက္ကလည္း ၾကိဳျပီးစံုစမ္းျပီးသား ဘယ္ေလာက္က်မယ္ဆိုတာ… ပထမႏွစ္၀က္ ဒုတိယႏွစ္၀က္ ပိုက္ဆံခဲြသြင္းရမယ္… ဘယ္ေလာက္က်မယ္ အတိအက် စံုစမ္းထားျပီးသား… အဲဒါမ်ဳိးက် တိုင္ပင္စရာ မလိုဘူး… အားလံုးအိမ္ကေန လိမ္ေတာင္းလာၾကတယ္… အားလံုးေနာ္… တစ္ေယာက္မွမလြတ္ဘူး အိမ္ကေန လိမ္ေတာင္းလာၾကတာ… ပထမႏွစ္၀က္ကိုအရင္အပ္ရမယ္ေလ… အားလံုး ၄၈၂၀က်ပ္ က်မယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိထားတယ္… အိမ္ကိုေတာင္းၾကတာ အကုန္ ၁၀၀၀၀ေက်ာ္က်မယ္ဆုိျပီးေတာင္းလာၾကတာ… အဲဒီအခ်ိန္ အားလံုးသူေငွးေတြေလ… ေငြ ၆၀၀၀ ဆိုတာ တခါတေလမွ ကိုင္ႏုိင္တာ… အဲဒီေတာ႕ စားဖို႕ ကဲဖို႕ တုိင္ပင္ႏိုင္တာေပါ႕… အဲလိုနဲ႕ပဲ ေက်ာင္းကားၾကီးက ေရွ႕ဆိုဒ္လာပါေလေရာ… အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ထက္ Senior က်တဲ႕အကိုေတြအမေတြလည္း ေဘးမွာေရာက္ေနၾကျပီ… တစ္ျခားကၽြန္ေတာ္တို႕လို အသစ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးေရာက္ေနၾကျပီ ေပ်ာ္စရာၾကီးဗ်ာ… ခက္တာက ေက်ာင္းကား တစ္စီးပဲေရာက္ေသးတယ္… ေနာက္တစ္စီးမ်ားလားမလားလို႕ ေမးၾကည္႕ေတာ႕ ဒီတစ္စီးပဲရိွတာတဲ႕… အကုန္လံုး ဟာခနဲပဲ… အၾကမ္းဖ်င္း တြက္ၾကည္႕ရင္ေတာင္ လူက ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ေလာက္ရိွတယ္… ဘယ္လိုစီးမလဲဆိုျပီး အကုန္ပြက္ေလာရိုက္ ကုန္ျပီေပါ႕… အဲဒီမွာပဲ ျမိဳ႕နယ္ရံုးက အကိုဆင္းလာျပီး ေနာက္ေန႕ စီစဥ္ေပးမယ္ ဒီေန႕က အသစ္ေတြအတြက္ စာရင္းေကာက္ရဦးမယ္ဆိုျပီးလာေျပာမွ အားလံုးကားေပၚတက္ၾက… သြားဖို႕လုပ္ၾကတာေပါ႕… ကားေပၚမွာလည္း ထုိင္ခံုေလးမ်ားရမလားရွာၾကည္႕ေတာ႕ Senior က Senior ပဲေလ… ခံုတိုင္းမွာ ထမင္းဘူးနဲ႕ လြယ္အိတ္နဲ႕… ေနရာဦးထားၾကတယ္… သြားလည္းဖယ္လို႕မရဘူးေလ… အားလံုးျပည္႕ေနတာ… ကၽြန္ေတာ္တို႕က ထံုစမ္းဆိုတာ သိလိုက္ပါတယ္… ထင္တဲ႕အတိုင္းပဲေလ ကားထြက္ေတာ႕ မတ္တပ္ေတာင္ မနည္းရပ္ရတယ္… ျပည္႕ညွပ္ေနတာပဲ… ကားဆရာကလည္း ခဏပါပဲတဲ႕… သည္းခံစီးလိုက္ပါဆိုေတာ႕ အရမ္းမေ၀းဘူးမွတ္တာေပါ႕… ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႕ ဘယ္ေနရာေလာက္ေရာက္ျပီလဲၾကည္႕တာ… မျပင္ကိုမျမင္ရဘူး… အဲဒါနဲ႕ “ငသိမ္း” ကိုလွမ္းေမးတယ္ ငသိမ္းဆုိတာကေတာ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္ေပါ႕ အားရင္ဆဲေနတဲ႕ေကာင္ အခုလည္း ဒီေလာက္လူၾကပ္ရတဲ႕အထဲ သူ႕မွေရြးေမးရေကာင္းလားဆိုျပီး ဆဲပါေလေရာ… ဆဲလဲဆဲ ၾကည္႕လည္းၾကည္႕… ျပန္ေျဖေတာ႕လည္းအဆဲေလးနဲ႕ ×××××အခုမွ ဗႏၶဳလတံတားပဲရိွေသးတယ္တဲ႕… ဟင္… ေသခ်ာတယ္ေနာက္ အနည္းဆံုး နာရီ၀က္ေလာက္လိုဦးမယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္… ဒါေပမယ္႕ေနာ္… ဘယ္သူမွစိတ္ညစ္တယ္ဆိုတဲ႕စကားမဟဘူး… ေအးေဆးပဲ… ကားတိုးစီးရလို႕ စိတ္ညစ္ေနတဲ႕ေကာင္ေတြအကုန္လံုး “အရွည္ၾကီး” ကိုသာလွမ္းၾကည္႕ၾက ကိုယ္႕ရဲ႕ဒုကၡထက္ သူ႕မွာ အဆေပါင္းပိုမ်ားတယ္… ၾကည္႕ေလ… အရပ္ရွည္ေတာ႕ ကားေခါင္မိုးနဲ႕မလြတ္ေတာ႕ ေခါင္းကေစာင္းေစာင္းၾကီး… သူေရာကေနတဲ႕ေနရာကလည္း အေရွ႕၀င္ေပါက္နား အလည္တည္႕တည္႕… ကိုင္စရာ တန္းမရိွဘူး… ကားဘရိတ္အုပ္ရင္ သူ႕ခမွ်ာ သူ႕ေခါင္းနဲ႕ေခါင္မိုးနဲ႕ ပြတ္ပြတ္ျပီ ဘရိတ္ဖမ္းရတယ္… မိန္းကေလးေတြလည္းပါေတာ႕ ဟိုတိုးမိ ဒီတိုးမိဆိုရင္ အက်င္႕ယုတ္တယ္ေျပာခံရမွာလည္း သူခမွ်ာ စိုးရိမ္ေနရေသးတယ္… သူ႕ဒုကၡ မ်က္လံုးထဲျမင္ၾကည္႕ေတာ႕… ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ႕ သူ႕ၾကည္႕ရင္ ကိုယ္႕ဘ၀ကိုယ္ ေက်ာင္းကားေပၚမွာေက်နပ္ေနၾကတယ္ေလ… သူ႕ကိုခဏခဏေျပာပါတယ္… ေနရာတကာ ရွည္တိုင္းမေကာင္းဘူးလို႕ (အဲဒီအရပ္ကိုေျပာပါတယ္) အဲလိုနဲ႕စီးလာလိုက္ၾကတာ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ ဒုကၡေတြေရာက္ျပီးေတာ႕ ေက်ာင္းေတာ္မဟာၾကီးရဲ႕ အ၀င္မုတ္ဦးေရွ႕မွာ ကားကရပ္လိုက္ပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း တိုးေ၀ွ႕ဆင္းျပီး ေက်ာင္းၾကီးရဲ႕ဆုိဒ္ဘုတ္ကို အားရပါးရဖတ္လိုက္ပါတယ္… “ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္” ... အ၀င္၀ကတည္းက ေက်ာင္းၾကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးအတြက္ ခန္႕ညားလြန္းတယ္လို႕ ခံစားမိခဲ႕ၾကတယ္… ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေက်ာင္းထဲကို စကားတစ္ေျပာေျပာလုပ္ျပီး ၀င္လာၾကတယ္ေလ… အဲဒီမွာ တျပိဳင္နက္တည္းတန္းရွာၾကတာ ဘာထင္လဲ… ထမင္းဆိုင္….မဟုတ္ေသးဘူး… ေက်ာင္းအပ္ဖို႕ေနရာလား…. မဟုတ္ေသးဘူးေလ… အေဆာင္ေတြလား… မွန္တယ္ အေဆာင္ေတြ… အေဆာင္ေတြကိုရွာၾကတာ… ဘာလုပ္မလို႕လဲဆိုေတာ႕ အားလံုးတလမ္းလံုး မတ္တပ္ရပ္စီးလာၾကေတာ႕ ကန္ေရလွ်ံျပီေလ… အဲဒါနဲ႕ ဟိုလူ႕ေမးဒီလူ႕ေမးနဲ႕ အိမ္သာကိုေတြ႕လို႕ေျပး၀င္မယ္လုပ္တာ… ကံေကာင္းလို႕ ပါးအရိုက္မခံၾကရတယ္… အိမ္သာမွန္ေပၚမွာေရးထားတယ္… “က်ား” ဆိုေတာ႕ ကံေကာင္းတယ္ အရွည္ၾကီးျမင္လို႕… သူ႕အရပ္နဲ႕ ျမင္သြားတာ အေပၚေထာင္႕ေလးမွာ သစ္သားဆိုင္းဘုတ္ေလး ေသးေသးေလး စာလံုးကတစ္လံုးတည္း “မ” တဲ႕… (အသက္ကြာတဲ႕မိန္းကေလးခ်စ္သူကို ေကာင္ေလးကေခၚတဲ႕ “မ” မဟုတ္ဘူးေနာ္…) အိမ္သာ… “မ” အိမ္သာ… ေတာ္ေသးတယ္… အထဲက မိန္းမ စကားသံေတြကိုလည္း နားထဲနည္းနည္းၾကားလိုက္လို႕… မဟုတ္ရင္ေတာ႕လား ေသခ်ာတယ္… ပါး ၈ စိတ္ေလာက္ကဲြသြားႏိုင္တယ္… ဟူး… ကိစၥျပီးသြားျပီ… ဘာကိစၥလဲ လာမေမးနဲ႕… ျပီးသြားျပီ… အဲဒါနဲ႕ ေက်ာင္းသားေရးရာသြားဖို႕ စံုစမ္းေရာ… အကိုၾကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လို႕ေမးလိုက္တယ္… “အကို ေက်ာင္းသားေရးရာ ဘယ္လိုသြားရမလဲဆိုေတာ႕” အေဆာင္ (၁) ကိုသြားတဲ႕… သူလည္းဒါပဲေျပာျပီး ဒိုးသြားတယ္… အေဆာင္က ၄ ေဆာင္ရိွတယ္ဗ်ာ… ဘယ္က (၁) ကိုစေရရမလဲမသိဘူး… ခက္ျပီ… အဲဒါနဲ႕ ေနာက္ဆရာတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ေတာ႕ သြားေမးလိုက္တယ္… ဆရာ “ေက်ာင္းသားေရးရာ အခန္းသြားခ်င္လို႕ပါလို႕” ေမးေတာ႕ ေက်ာင္းသားေရးရာက ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္း နားမွာတဲ႕သြားတတ္လားလို႕ျပန္ေပးေရာ… ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းသြားမွမသြားတတ္တာ… အဲ႕ေတာ႕သူက ဘာေျပာတယ္မွတ္တုန္း… ဒါဆိုလည္း မင္းတို႕အားလံုး အေဆာင္တစ္ခုခုက မွန္ေတြရိုက္ခဲြလိုက္တဲ႕ ျပီးရင္ခဏေလာက္ထိုင္ေနလိုက္တဲ႕… ေမာ္ကြန္းထိန္းရံုးခန္းကိုေရာက္မယ္တဲ႕… အဲဒီအခ်ိန္မွ မင္းတို႕ သြားခ်င္တဲ႕ ေက်ာင္းသားေရးရာကို ဆက္သြားတဲ႕ ေဘးကပ္လ်က္အခန္းပဲတဲ႕… ကဲ ကဲ … သူ႕စကားသာ နားေထာင္ၾကည္႕… ေက်ာင္းမတက္ရေသးဘူး အရင္ေက်ာင္းထုတ္ခံရမဲ႕ကိန္း… တကယ္အတည္ေပါက္နဲ႕ကို ေျပာသြားတာ… ခံေပါ႕ငႏုံေတြဆိုေတာ႕… ေနာက္ေတာ႕လည္း ဟိုလူ႕ေမးဒီလူ႕ေမးနဲ႕ ေရာက္သြားပါတယ္… အေဆာင္ (၁) ကို… အားပါး… လူေတြမနည္းပါလား… ေက်ာင္းအပ္တာလားလို႕ ေမးၾကည္႕ေတာ႕ ေက်ာင္းအပ္ဖို႕ Form ထုတ္ေနၾကတာတဲ႕… ဘုရားေရ ေက်ာင္းမအပ္ရေသးဘူး Form ထုတ္တာနဲ႕တင္ အဲေလာက္မ်ားတယ္ ေက်ာင္းအပ္ရင္ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားမလဲမသိဘူး… Form ထုတ္ဆိုလည္းထုတ္ေပါ႕ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ… အဲဒီမွာလူက တအားၾကပ္တယ္ဗ်ာ… အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က သူ႕ေဒါက္ဖိနပ္ၾကီးနဲ႕ဗ်ာ အားရပါးရ ကၽြန္ေတာ္႕ေျခေထာက္ကိုတက္နင္းတာ ကၽြန္ေတာ္က နာလို႕ထေအာ္တာေပါ႕… အားခနဲပဲ… ေအာင္မယ္… သူက ဘုၾကည္႕ၾကည္႕တယ္… သူနင္းတာကို အဲေလာက္ေတာင္ ေအာ္ရသလားဆိုတဲ႕ မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕… ကၽြန္ေတာ္လည္း အျမင္ကတ္တာနဲ႕ သူ႕ကိုေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႕ျပီး တစ္ခြန္းတည္းေျပာလိုက္တယ္… ေနာက္တခါ ဒီအတုိင္းမနင္းနဲ႕လို႕ တက္သာၾကိတ္လို႕… အဲဒါမွ နင္းရတာအားရမယ္မလားလို႕ေျပာလိုက္တယ္… ေအးေရာ… ဘယ္လိုလဲမသိဘူး သူကလဲတက္နင္းေသး သူကပဲ ဘုရတယ္ရိွေသးတယ္… ထားပါေတာ႕ အဲဒီကေလးမအေၾကာင္း… အဲလိုနဲ႕ တစ္ေနကုန္လံုး တိုးေ၀ွ႕ျပီးေက်ာင္းအပ္ခဲ႕ရတာပါ… ေက်ာင္းသားေရးရာက လူေတြနဲ႕ေတာင္ ရန္ျဖစ္ခဲ႕ၾကေသးတယ္ တိုးေ၀ွ႕လို႕ေရွ႕ဆံုးေရာက္မွာ ေဘာက္ခ်ာမွာ ပိုက္ဆံနံပါတ္ထည္႕ေရးပါဆုိျပီး ျပန္ေျပာတယ္ ဘယ္ေလာက္ရက္စက္တဲ႕လူေတြလည္းဆိုတာ… မေရးဘူးလို႕လည္းမရဘူး… ျပန္ေရးျပီးျပန္တိုး… ေတာ္ေတာ္စိတ္ရွုပ္သြားတယ္… ဒါေပမယ္႕သည္းခံပါတယ္… ေအာ္ ငါတို႕က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားျဖစ္ျပီပဲ ဆိုတဲ႕မာန္ေလးနဲ႕ေပါ႕….။

	ေနာက္ေန႕ေတြၾကေတာ႕ ေက်ာင္းစတက္ျပီေလ… ေက်ာင္းသားလို႕ တရား၀င္ေၾကျငာလို႕ရျပီ… ေက်ာင္းတက္တဲ႕ေန႕ စထုိင္ျဖစ္တဲ႕ ကန္တင္းနာမည္ကမွတ္မိေနပါတယ္… နာမည္ကလည္းလွတယ္ေလ… “အဘြားၾကီး” တဲ႕… ကဲ မလွလား… အမွန္တကယ္ဆိုင္နာမည္က "ေမ႕မရ" ပါ... အဲဒီဆိုင္က အဘြားက ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလို႕ နာမည္ေပးလိုက္တာ... အဲဒီဆိုင္မွာပဲ ထုိင္ေနရင္းနဲ႕ပဲ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို ထပ္ေတြ႕တယ္… သူ႕နာမည္က “ျငိမ္းျငိမ္း” တဲ႕အျပည္႕အစံုကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ျပည္႕စံုပါတယ္ “ျငိမ္းျငိမ္းျပည္႕စံု” တဲ႕… သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ မေတြ႕တာေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ ၾကာဆို ၃ ႏွစ္ ၄ ႏွစ္ေလာက္ရိွေလာက္ျပီ… တကၠသိုလ္ေရာက္မွျပန္ေတြ႕တယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕က သူ႕ကို ကန္တင္းကေန လွမ္းေတြ႕လို လွမ္းေခၚလိုက္တာ… သူ႕ေဘးမွာလည္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါလာတယ္… သူ႕ကေတာ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲေနတယ္… “ျငိမ္းျငိမ္း” ကလည္းသူပါလို႕ေနာက္မွေတြ႕မယ္… ဆိုျပီးေျပာသြားတယ္… သူတို႕ အီးေမဂ်ာတဲ႕ နာမည္က ျမန္မာလိုမလွဘူး… သူတို႕ေျပာသလိုေျပာမယ္ “English Specialization” ဆိုပဲ… ေကာင္မ လည္း အဲဒီ အဂၤလိပ္ေမဂ်ာပဲ… အတန္းတူမွန္းေတာင္မသိေသးဘူး… ေနာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုိယ္အတန္းေတာင္ အရင္မစံုစမ္းေသးဘူး… ေကာင္မ တက္ရမဲ႕ အခန္းကိုအရင္လိုက္သြားတယ္… မွတ္မိေနတယ္ အဲဒီအခန္းနံပါတ္ေလးက အေဆာင္ (၁) ၀၀၉ ပါ… ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေနာက္တစ္ေယာက္ရခဲ႕တယ္ေလ… သူကေတာ႕ ကန္တင္းမွာေတြ႕ခဲ႕တဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေကာင္မေေလးေလ… သူ႕နာမည္က “ယဥ္မင္းထြန္း” တဲ႕… ခင္သြားေတာ႕ ယဥ္မင္းလို႕ပဲေခၚျဖစ္တယ္… သူက သူ႕ကိုယ္သူလည္း “ယဥ္မင္း” လို႕ပဲသံုးတယ္… “ငါ” လို႕မသံုးဘူး… အဲဒါသူ႕ထူးျခားခ်က္… ကန္တင္းမွာကတည္းက ေကာင္မ ကေျပာပါတယ္… အသားညိဳညိဳေလးနဲ႕ ခ်စ္စရာေလးဆိုပဲ… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ေပါ႕… ေအးမိုက္တယ္ကြ ဆိုျပီးေျပာခဲ႕ေသးတယ္… ကဲ အခုပဲ သူနဲ႕ခင္တယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း ခဏမိတ္ဆက္ျပီး ကိုယ္႕အခန္းကိုယ္ရွာဖို႕ထြက္လာခဲ႕တယ္… ကၽြန္ေတာ္က အေဆာင္ ၂ ဆိုတာပဲသိတယ္… အခန္းနံပါတ္မသိဘူး… အဲဒါနဲ႕ ဆရာမေတြအခန္းကိုအရင္သြားေမးတယ္… ဆရာမလည္းအခန္း ၁၀၂ ဆုိျပီးေျပာလြတ္လိုက္တာ… ၁၀၂ ကဘယ္အခန္းမွန္းလဲမသိဘူး… အဲဒါနဲ႕ ေထာင္႕ဆံုးအခန္းနားေရာက္လာေတာ႕ အဲဒီအခန္းေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ႕ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေတြ႕တယ္… သူ႕ပဲေမးေတာ႕မယ္ဆိုျပီးေမးလိုက္တာ… ယဥ္ေက်းမွုအရ အမလို႕ေခၚလိုက္တာ… သူက စိတ္ဆိုးေသးတယ္ … ဘာ အမ လဲတဲ႕… ေအာ္ ေတာ္ေတာ္အသက္ၾကီးတယ္အထင္ခံရမွာ စိုးရိမ္တဲ႕ မိန္းမေတြပဲေနာ္… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒါနဲ႕ ဆက္ေမးလိုက္တယ္… အမ “Law” လားလို႕… ကၽြန္ေတာ္က ဥပေဒေမဂ်ာေလ… သူက ဘာျပန္ေတာတယ္မွတ္လဲ ရုပ္က ရုိက္ခ်င္စရာ… မေလာဘူးေမာင္ေလး ေအးေဆးပဲတဲ႕… အဲဒီစကား အခုထိမွတ္မိေနတုန္းပဲ ဘယ္ေလာက္ခံရခက္လဲစဥ္းစားၾကည္႕… Law Major ကလားဘာလားေမးတာ… သူကဟုတ္တယ္ဆိုလည္း အခန္း ၁၀၂ ကိုေမးမယ္ ဘာညာကိုယ္႕ဟာကိုယ္ စဥး္စားထားတာ သူျပန္ေျဖမွ ဘာမွမေျပာတတ္ေတာ႕ဘူး… ကၽြန္ေတာ္လည္း အားနာတာနဲ႕ ဘာမွမေျပာဘူး ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ေမးမွ အဲဒီအခန္းပဲ တန္းေနတာ… အဲဒီ ေကာင္မေလးလည္း အဲဒီအခန္းကပဲ နာမည္က “ယုမိုး” အျပည္႕အစံု “၀င္းယုယုမိုး” သူ႕ကိုေတာ႕ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းကတည္းက လက္လံတယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း အတန္းမတက္ခ်င္တာနဲ႕… အဂၤလိပ္စာေမဂ်ာ ဘက္ကိုပဲျပန္ထြက္လာလိုက္တယ္… လမ္းမွာအရွည္ၾကီးနဲ႕ေတြ႕ေတာ႕… သူက အေဆာင္ကို ပတ္ျပီးေလွ်ာက္မယ္တဲ႕… ေျပာပါတယ္… အရာရာရွည္တဲ႕ေကာင္ပါဆိုမွ… ဒီတစ္ခါ သူရွည္လိုက္တာလည္း တခုေကာင္းသြားတယ္… သူငယ္ခ်င္းအသစ္ တိုးမဲ႕လမ္းစရတာေပါ႕… ဒီေကာင္ျမင္လည္းျမင္တတ္ပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္႕ကိုလက္ကုတ္ျပီး… ဟိတ္ေကာင္ “ေကာက္ပ” ၾကည္႕စမ္းတဲ႕… “ေကာက္ပ” က ကၽြန္ေတာ္႕နာမည္ေျပာင္ပါ… ဘာလို႕ေခၚလဲဆိုတာ မေျပာျပဘူး.. သိခ်င္ရင္ေတာ႕ အီးေမလ္ပို႕ျပီးေမးၾက… Top Secret ဟဲဟဲ… သူလက္ကုတ္ျပီးျပေတာ႕ ၾကည္႕လိုက္တာေပါ႕… ဘာကိုျပမွန္းလဲမသိဘူး… ဘာမွမေတြ႕ဘူး… ဒီေကာင္႕မ်က္စိအားေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္… ေတာ္ေတာ္ ေ၀းေ၀းမွာရိွေနတဲ႕ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုျပတာ… မိုက္တယ္ေနာ္တဲ႕… သူဘာၾကည္႕ေျပာလဲ ကၽြန္ေတာ္လည္းမသိဘူးေနာ္… သူမိုက္တယ္ေျပာတဲ႕အခ်ိန္က ေကာင္မေလးက ေက်ာပဲေတြ႕ရတယ္… ကဲ ဘာမိုက္တယ္ေျပာလဲ မသိဘူး… ကၽြန္ေတာ္လည္း အင္း မိုက္တယ္ေပါ႕… ျပီးျပီးေရာေျပာလိုက္တာပဲ… ေနာက္မွ သိလိုက္ရတာ… သူလည္း အီးကပဲ… အီးနဲ႕ေတြ႕တာ တစ္ေန႕တည္း သံုးေယာက္… လူလည္း အီးေစာ္ကိုနံသြားတာပဲ ဟဲဟဲ… အီးေမဂ်ာေျပာတာပါ… ဒီလိုနဲ႕ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕ အဲဒီ အီး သံုးေယာက္နဲ႕လည္း ဆက္ျပီးခင္သြားၾကတယ္… အားလံုးက တကယ္႕ ငယ္ေပါင္းေတြလိုခင္သြားၾကတာ… ဘယ္ေလာက္ခင္သြားလဲဆိုရင္ ေက်ာင္းကားတစ္စီးတည္းစီးတဲ႕ “ဗိုလ္ကဲၽြ” ဆိုတဲ႕ေကာင္ေတြရဲ႕ အဖဲြ႕ကေတာင္ အထင္မွားတယ္ အျမင္ကတ္ၾကတယ္… “ေကာင္မ နဲ႕ ျငိမ္းျငိမ္း” က အျမဲအတူသြားအတူလား… “ေကာက္ပ နဲ႕ ယဥ္မင္း” ကလဲတတဲြတဲြ… ေနာက္တစ္ေယာက္က “ခုိင္ေလး” သူက အရွည္ၾကီး မိုက္တယ္ဆုိျပီး ေက်ာကုန္းပဲ ျမင္ရတဲ႕တစ္ေယာက္ေလ… သူကေတာ႕ အရွည္ၾကီးနဲ႕ နည္းနည္းအသြားအလာမ်ားတယ္… အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေယာကၤ်ားခ်င္း ေက်ာင္းကားေပၚက ေကာင္ေတြက ခနဲ႕တယ္… ဘာေျပာလဲဆိုေတာ႕ မစားရ အေညာ္ခံတဲ႕… ဘာကိုေျပာခ်င္လည္းသိပါတယ္… ဒါေပမယ္႕ ကိုယ္ေတြအားလံုးဘက္က စိတ္ရွင္းေနတယ္ေလ ဘယ္သူမွ ဂရုမစိုက္ေတာ႕ဘူး… “ဗိုလ္ကဲၽြ” တို႕အဖြဲ႕ကလည္း ေတာ္ေတာ္ကိုဆိုးပါတယ္… ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ မင္းသားဗိုလ္ကဲၽြက ျငိမ္းျငိမ္း ကိုၾကိဳက္တယ္ေလ… ျဖစ္ျပီေပါ႕… တဏွာတစ္ေက်ာထေတာ႕ ျပႆနာရွာတဲ႕ သေဘာပါပဲ… ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ဖဲြ႕လံုးလည္းမထူးဘူးဆိုျပီး အရြဲ႕ဆက္တုိက္တယ္ေလ… “ေကာင္မ နဲ႕ ယဥ္မင္း” ေျပာင္းတဲြတယ္… “ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ ခိုင္ေလး” ေျပာင္းတဲြတယ္… “သိမ္းမင္းေအာင္ (ငသိမ္း)နဲ႕ ျငိမ္းျငိမ္း” အဲလိုေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြလွည္႕ျပီးေတာ႕ကို အရဲြ႕တုိက္တာ… ဟိုေကာင္ေတြဘယ္ခံႏိုင္မလဲ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ကုန္တာ… ဘာမွတ္လဲ တစ္ဖဲြ႕လံုးက ညီတယ္ေနာ္… သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ကို လံုး၀အထိအခံဘူး… ျပန္ကစ္တာ ဘယ္ရမလဲ… ေနာက္ေတာ႕လည္း ဘာမွလဲမဟုတ္ပါဘူး.. ျပီးသြားတာပါပဲ… ေနာက္ပိုင္းေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းတဖဲြ႕လံုးၾကိဳးစားလိုက္တာ… ေက်ာင္းကားတစ္စီးသက္သက္ရတယ္… ေပ်ာ္စရာၾကီး Senior ေတြလည္းမပါဘူး ေက်ာင္းကားကလညး္ ကိုယ္႕သူငယ္ခ်င္းၾကီးပဲစီးဖို႕ကို သက္သက္လုပ္ထားတာ သူမ်ားေတြစီးခ်င္ရင္ Request လုပ္ဒါပဲ… အဲလို လူပါး၀တာ… ဘယ္သူမွ Request မလုပ္ပါဘူး… ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အဖဲြ႕ကို ဘယ္သူမွ အဖတ္မလုပ္ခ်င္ဘူးထင္တာပဲ… ရတယ္ေအးေဆးပဲ… သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီေရလို တိုးလားျပီးသား… “ေ၀ဇင္ထြန္း” “ေက်ာ္ဇင္ဦး (ခ) ေက်ာ္ေအး” ေ၀ဇင္ထြန္းကေတာ႕ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သူငယ္ခ်င္း အဲေကာင္က အရင္သူမ်ားျမိဳ႕နယ္မွာ ကပ္စီးေနရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းကားမွာလာစီးမွ လူလိုသူလိုျဖစ္သြားတာ… ေက်ာ္ေအးကေတာ႕ ေက်ာင္းကားေပၚေရာက္မွခင္ၾကတာ… ဒါေပမယ္႕ တကယ္႕ အရင္းၾကီးေတြလိုခင္သြားၾကတာပါ… ကဲ ေက်ာင္းကားတစ္စီးလံုး ကိုယ္႕လူေတြခ်ည္းပဲေလ… ဒီေတာ႕ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေပါ႕…။
[img[ေကာက္ပ.ေကာင္မ.ခ်က္ၾကီး.ထူးေအာင္.ေ၀ဇင္.နာမည္ေမ႕.ငဖုန္း|http://i46.tinypic.com/30k7ebp.jpg]]
[img[ျငိမ္းျငိမ္း...ခိုင္ေလး...ယဥ္မင္း|http://i48.tinypic.com/2q8n061.jpg]]

ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ရဲ႕ အရမ္းေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းတဲ႕ ကန္တင္း (canteen) အေၾကာင္းေလးေျပာပါရေစဦး… တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတိုင္း ရူးသြပ္တာ canteen မွာထိုင္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ တခ်ဳိ႕ကေတာ႕ခ်စ္သူေတြေပါ႕ အဲလိုထမင္းအတူစား အေအးအတူေသာက္ ရတာကိုပဲ တကယ္႕ကိုေပ်ာ္စရာ ကမာၻတစ္ခုလိုပဲ မွတ္ထားၾကပါတယ္ (ကိုယ္ပိုင္အျမင္ပါ)… ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း Canteen ကို ခဲြျခားခဲြျခားထိုင္တာရွားပါတယ္… ဒါေပမယ္႕ ပိုက္ဆံအခက္အခဲေၾကာင္႕ တစ္ေန႕ တစ္ခါႏွစ္ခါထက္ပိုမထုိင္ပါဘူး သူမ်ားေတြဆို တစ္ေန႕ ၅ ခါေလာက္ထုိင္ၾကတာဗ်… ကၽြန္ေတာ္တို႕က အဲဒီတုန္းက အိမ္ကေန တစ္ေန႕ ၂၀၀ ပဲရတာ… တြက္ျပမယ္… အေအးတစ္ခြက္ ၅၀ ေပးရတယ္… ဆီခ်က္တစ္ပဲြ ၁၀၀ … အဲဒါဆုိရင္ တစ္ခါထိုင္တာနဲ႕ ၁၅၀ ကုန္ျပီေလ… အဲဒါေၾကာင္႕ တစ္ေန႕ ၂ ခါအလြန္ဆံုးထုိင္တယ္လို႕ေျပာတာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္တို႕ထိုင္ရင္ အေသာက္ျဖစ္ဆံုးက ဇီးသံ လို႕ေခၚတဲ႕ ဇီးေဖ်ာ္ရည္သံပရာညစ္တဲ႕ အေအးပါ… တစ္ဖဲြ႕လံုးနီးပါ ၾကိဳက္ၾကတယ္ အဲလို ေက်ာင္းတက္တာမၾကာေသးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး  “ေကာင္မ” ႏွပ္တာ ခံလိုက္ရေသးတယ္… ဒီေကာင္ေလ အားလံုးကို ဒီေန႕သူပိုက္ဆံေထာလာတယ္တဲ႕ Canteen မွာ အားလံုးကို အေအးလိုက္တုိက္မယ္ဆိုျပီးေျပာတယ္… ဒီေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကလည္း အဟုတ္မွတ္တာေပါ႕… အဲဒီမွာ လွ်ာရွည္မိတာက ကၽြန္ေတာ္ပဲ… ဘယ္အေအးေစ်းအၾကီးဆံုးျဖစ္မလဲဆိုျပီး ငတ္ေက်ာထျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို တုိင္ပင္လိုက္တာ ဒီေကာင္႕ ဂြင္ထဲ၀င္သြားတာ တန္းေနတာပဲ… ဒီေကာင္က မဆိုင္းမတြ “ဖာလူဒါ” ကေစ်းအၾကီးဆံုးတဲ႕… သူေသာက္ျပီးျပီတဲ႕… ဟာ… ပြျပီေပါ႕ … “ဖာလူဒါ” ရတာ မသိဘူးေလ… အားလံုးကိုေမးေတာ႕ “ဖာလူဒါ” ေသာက္ရမယ္ဆိုေတာ႕ ျပံဳးျပံဳးျဖဲျဖဲ ျဖစ္ေနၾကတာ… ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႕ အစက ဇီးသံပဲေသာက္မယ္ ဖာလူဒါက အီလို႕မေသာက္ဘူးျငင္းတာေတာင္ မရဘူး အားလံုးအတူတူ ဖာလူဒါပဲ ေသာက္ရမယ္ဆိုျပီးသြားၾကတာ… ဟိုေရာက္မွ ေသာက္ရွက္ကဲြတာဗ်ာ… ဒီေကာင္က အဖြားၾကီးဆိုင္ကို ေကာ႕ေကာ႕ေလးနဲ႕၀င္သြားတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း တအားေသာက္ခ်င္ေနျပီေလ… မေျပးရံုတမယ္ပဲ… ဟိုေရာက္ေတာ႕ သူက ဖာလူတာ ၈ ခြက္ဆိုျပီးမွာလိုက္တယ္… အေအးဆိုင္က အေဒၚၾကီးကလည္း အနားလာျပီး ဘာေသာက္ဦးမလဲဆိုျပီး ထပ္ေမးမယ္… အဲဒီအခ်ိန္အထိ မသိေသးဘူး… ဘယ္ေလာက္ငတ္တဲ႕ စိတ္ကၾကီးစိုးေနလဲဆိုတာစဥ္းစားၾကည္႕… အဲဒီေတာ႕ ေကာင္မက ဖာလူဒါ ၈ ခြက္အရင္ေပးပါ အေဒၚၾကီးကလဲ ဆိုျပီးမွာလိုက္တယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ေစာင္႕ေနၾကတာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္တို႕က အရင္ ေသာက္ဖို႕ေရ လာခ်ေပးတယ္… ျပီးေတာ႕ အနားမွာအေဒၚၾကီးက ရပ္ေနေသးတယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပြစိပြစိျဖစ္ကုန္တယ္… ဘာလဲလို႕ ဖာလူတာကုန္သြားတာလား ဒီေန႕မရတာလားဆိုမွ ေကာင္မက ထရယ္ပါေလေရာ… အဲဒီေတာ႕မွ အားလံုးတခုခုလဲြေနတာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္… အေဒၚၾကီးက တစ္ခြန္းထဲ ၀င္ေျပာလိုက္တယ္… ဒီဆိုင္မွာ အလကားေပးတဲ႕ ေရခဲေရကို “ဖာလူဒါ” လို႕ေခၚတာတဲ႕… ကဲ တစ္သက္စာ မေမ႕ႏိုင္စရာပါပဲ “ဖာလူဒါ” ရယ္ေပါ႕… အဲဒီေန႕လည္း ေကာင္မကိုတစ္ေနကုန္ ေမတၱာပို႕ေပးၾကတာပါ… မိုးကိုမြန္ေနတာပဲ… ထားပါေတာ႕… အဲလိုနဲ႕ပဲ သိပ္မၾကာခင္မွာ ယဥ္မင္း…ျငိမ္းျငိမ္း…ခုိင္ေလး… သူတို႕သံုးေယာက္လံုးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းကားနဲ႕ပဲလိုက္စီးၾကတယ္ေလ… သူတို႕ကေတာ႕ ၾကားျဖတ္တက္ေပါ႕… ယဥ္မင္းနဲ႕ ျငိမ္းျငိမ္းက ဂႏၶီကားဂိတ္ (ဗိုလ္တစ္ေထာင္) ကေနတက္တယ္… ခုိင္ေလးကေတာ႕ ေ၀ဇယႏၱာ (သာေကတ) ကေနစီးတယ္… သူတို႕လည္း သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႕ ရင္းနီးမွုကို ျမတ္ႏိုးလို႕ သူတို႕ျမိဳ႕နယ္ေက်ာင္းကားေတြ ရိွရဲ႕သား အဆင္ေျပရဲ႕သားနဲ႕ ဒုကၡခံျပီး မနက္အေစာၾကီး အပင္ပန္းခံေေစာင္႕ျပီး လိုက္စီးၾကတာပါ… အေပၚမွာေျပာခဲ႕သလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္က ယဥ္မင္းနဲ႕အတဲြအမ်ားဆံုးပါ… ျငိမ္းျငိမ္းကေတာ႕ ေကာင္မ နဲ႕ေပါ႕… ေနာက္ပိုင္း ခိုင္ေလးက တစ္ေယာက္တည္းပဲေနတယ္… ဟိုေကာင္ အရွည္ၾကီး သြားသြားစတာ မခံႏုိင္ေတာ႕ဘူး ထင္ပါတယ္… တစ္ရက္က်ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းကို ေစာေစာလာၾကဖို႕တုိင္ပင္ၾကတယ္ ေယာကၤ်ားေလးေတြေပါ႕ ဘာမွမဟုတ္ဘူး အဲေကာင္ေတြ အရက္ေသာက္ၾကမလို႕… အဲဒီေတာ႕ မိန္းကေလးေတြကို လိမ္ၾကတယ္ေလ… ငါတို႕မနက္ျဖန္ေစာေစာေက်ာင္းကားထြက္မယ္… နင္တို႕ ဘတ္စ္ ျဖစ္ျဖစ္ ျမိဳ႕နယ္ေက်ာင္းကားျဖစ္ျဖစ္ တစ္ရက္ေလာက္ ဒုကၡခံျပီးစီးလိုက္ပါလို႕… သူတို႕ကိုမေခၚခ်င္လို႕မဟုတ္ဘူး အရက္ေသာက္မယ္ဆို ပဲြဖ်က္မွာေလ… အဲဒီေတာ႕ ဟိုေကာင္ေတြက အဖ်က္ဘယ္ခံမလဲ တစ္ခါတစ္ေလ ေသာက္တာဆိုေတာ႕… ဟိုသံုးေယာက္ကလည္းမရဘူး သူတို႕လည္းေစာေစာထြက္ခဲ႕မယ္တဲ႕ အိမ္ကို Tutorial ရိွတယ္ေျပာခဲ႕မယ္ဆိုျပီး ေျပာၾကေရာ… အကုန္တုိင္ပတ္ကုန္တယ္… အဲဒီေန႕က ဦးေဆာင္သူ “ေ၀ဇင္ နဲ႕ အရွည္ၾကီး” ပဲ… အဲဒီႏွစ္ေကာင္ဇာတ္လမ္းစတာ ေသာက္ၾကမယ္ဆိုတာ… အဲဒီေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္က လူရိုးေလးေလ… ဟဲဟဲ… အဲဒီေတာ႕ သူတို႕ပဲြလည္းပ်က္မွာစိုးတာနဲ႕ သူတုိ႕ကိုေျပာလိုက္တယ္… ငါပဲ ဟုိသံုးေကာင္နဲ႕သြားျပီး ဘတ္စ္ကားနဲ႕ေနာက္မွလိုက္ခဲ႕ေတာ႕မယ္… မင္းတို႕လည္း ပြဲျဖစ္တာေပါ႕လို႕ ကၽြန္ေတာ္က ကပ္ေျပာလိုက္တယ္… ေ၀ဇင္ၾကီးကမရဘူး မင္းမေသာက္လည္း အတူတူ လိုက္ထုိင္ရမယ္ဆိုေတာ႕ ခက္ျပီေပါ႕… မိန္းကေလးေတြကလည္း သူတို႕ကိုမေခၚပဲ ေလွ်ာက္လည္မယ္ ထင္ေနတာ… မရဘူးအတင္းလိုက္မယ္ဆိုတာနဲ႕ မထူးဘူးဆိုျပီး ခ်ိန္းလို္က္တာေပါ႕… ေနာက္ေန႕မနက္ ၇နာရီ ေက်ာင္းကားထြက္မယ္ဆိုျပီးခ်ိန္းလိုက္တယ္… အဲဒီေန႕ကလည္း Canteen က အေအးဆိုင္ကိုသြားမွာထားျပီးျပီ မနက္ျဖန္ေစာေစာလဖြင္႕ဖို႕ အေအးဆိုင္နဲ႕ေရာ ထမင္းဆိုင္နဲ႕လည္း အရမ္းကိုခင္သြားျပီေလ… အဲဒီက အန္တီၾကီးကအကုန္လိုက္ေရာေပးတယ္… သေဘာလည္းေကာင္းပါ႕… အဲလိုနဲ႕ ေနာက္ေန႕ ေက်ာင္းကို ၈ နာရီေလာက္ၾကီးေရာက္လာၾကတယ္… သူေကာင္ေတြကလည္း ည ကတည္းကျပင္ဆင္ထားၾကတာထင္ပါတယ္ မွတ္မိတယ္… ေသာက္ၾကမဲ႕အရက္နာမည္ေတြကို “မဲေခါင္” နဲ႕ “Rum” ႏွစ္လံုးပါလာမယ္… မိန္းကေလးေတြလည္း အဲဒီေတာ႕မွ အၾကံကိုသိေတာ႕တယ္… သူတို႕ကေတာ႕ ထံုးစံအတုိင္းတားေသးတယ္ ဘယ္သူမွတားမရေတာ႕ သူတို႕ေက်ာင္းကားမွာ သြားထိုင္ေနၾကတယ္… စိတ္တိုသြားၾကတာေပါ႕… အဲဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေအးတစ္ခြက္ေသာက္ရင္းထိုင္ေနေတာ႕ ဒီေကာင္ေတြလည္း နည္းနည္း မွန္လာတယ္ထင္တယ္ သိပ္လည္းမေသာက္ႏိုင္ၾကဘူးေလ… မူးလာၾကျပီ… ရစ္စရာမရိွေတာ႕ ဘယ္သူကို ရစ္တယ္ထင္လဲ… ဒီေကာင္ပဲရိွတာေပါ႕… ေ၀ဇင္ အရွည္ၾကီး ေကာင္မ ငသိမ္း ငဖုန္း အကုန္ အကုန္ ရစ္တာ… မင္းမေသာက္ရင္ ငါတို႕သူငယ္ခ်င္းမလုပ္နဲ႕ဆိုပဲ ရင္ဆို႕သြားတာပဲ… ဒီေကာင္ေတြက မူးမူးနဲ႕ တကယ္လုပ္မဲ႕ရုပ္… ကၽြန္ေတာ္႕ကို နာရီ၀က္ေလာက္ထုိင္ျပီး ဦးေဏွာက္စားၾကတယ္ဗ်ာ… ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ေခါင္းျငိမ္႕လိုက္မိတယ္… သူတုိ႕က တစ္ခြက္ပဲေပါ႕… ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆိုျပီ တုိက္ၾကတာ… ကၽြန္ေတာ္ ေမြးကတည္းက အဲဒီအခ်ိန္ထိ အရက္ဆို အနံ႕ပဲခံဖူးတာပါ (တကယ္ပါ) အဲဒီေန႕က သူတို႕ကိုျငင္းမရတာနဲ႕ ေသာက္ခဲ႕ရတယ္… တစ္ခြက္လည္းကုန္ေရာ အခ်ိန္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ၉း၃၀ ေလာက္ရိွသြားျပီ… အားလံုးက ေက်ာင္းကားေပၚသြားမယ္ဆိုျပီ ေက်ာင္းကားရပ္တဲ႕ေနရာကိုလာၾကတယ္… အေ၀းကၾကည္႕ေတာ႕ ကားေပၚမွာ ဘယ္သူေတြမ်ားေရာက္ေနတာလဲေပါ႕… ထိုင္ေနတဲ႕လူရိပ္ေတြေတြ႕ေတာ႕… အနီးေရာက္မွ ဟို သံုးေယာက္ျဖစ္ေနတယ္… သူတို႕လည္း အတန္းမသြားပဲ ကားေပၚမွာပဲ ထုိင္ေနၾကတယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း ကားေပၚေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာပါဘူး မူးျပီးအရမ္းေခၽြးေတြထြက္လာတာ အန္လည္းအန္ခ်င္လာတာ… ဒါေတာင္  တစ္ခြက္တည္းဗ်ာ… အရက္ကို ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားတာ အခုအခ်ိန္ထိ ဘုရားမွ သစၥာဆိုျပီးေတာ႕ကို မလုပ္ေတာ႕ဘူးဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္… အခုထိေပါ႕… အဲဒီေန႕ မူးျပီးေခၽြးတစ္လံုးလံုးနဲ႕ျဖစ္ေနေတာ႕ မခံႏိုင္ဘူးေလ… ေယာကၤ်ားေလးအကုန္လံုး အက်ၤ ီခၽြတ္ေတြနဲ႕… မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ကလည္း တကယ္သူငယ္ခ်င္းစိတ္ဓါတ္အျပည္႕နဲ႕ဆိုေတာ႕ ဘာမွမေျပာဘူး အစကေတာ႕ သူတို႕ကစိတ္ဆိုးေနၾကတာ ထင္တယ္… အားလံုးေရာက္လာျပီ မူးျပီးတိုင္ပတ္ေနၾကတာျမင္ေတာ႕ သူတိုလည္း စိတ္မဆိုးရက္ေတာ႕ဘူး ထင္ပါတယ္… ယဥ္မင္း က ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဆံုးမစကားေတြေျပာရင္းနဲ႕ အဲဒီေန႕ တစ္ေနကုန္ (တစ္ေနကုန္ေနာ္) ယပ္ခတ္ေပးတာ တကယ္မေမ႕ပါဘူး… သူ႕ခမွ်ာ ေနာက္ထပ္မလုပ္နဲ႕ဆိုတာကို တစ္တြတ္တြတ္ေျပာ ေနာက္ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ႕မွ အဲလိုမလုပ္ေပးဘူး ေသခ်င္ေသ ျပစ္ထားမွာေတြေရာ စံုေနတာပဲ… ျငိမ္းျငိမ္းနဲ႕ ခိုင္ေလး လည္းအဲလိုပဲ ဟိုေကာင္ေတြ ရစ္တာ… ေျပာတာ… လိုအပ္တာေတြ အကုန္လုပ္ေပးေနတယ္… မူးေနတယ္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းမူးတာေလ အရက္မူးတာမဟုတ္ဘူး အဲဒီေတာ႕ အကုန္မွတ္မိေနတယ္… ဒီၾကားထဲ ငဖုန္းနဲ႕ ငသိမ္းက ထအန္ၾကလို႕ ကၽြန္ေတာ္ဆင္းျပီး မူးေနရတဲ႕အထဲ သြားျပီ ေက်ာထုေပးရေသးတယ္… အဲလို ဒုကၡေပးတာ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ တစ္ေနကုန္ ကၽြန္ေတာ႕ေဘးမွာေနျပီး အတန္းေတာင္အပ်က္ခံျပီး ယပ္ေတာင္ခတ္ေပးခဲ႕တဲ႕ ယဥ္မင္း နဲ႕ က်န္တဲ႕ေကာင္ေတြကို ထုေထာင္းအျပစ္တင္းရင္း ကူညီခဲ႕တဲ႕ ျငိမ္းျငိမ္းနဲ႕ ခုိင္ေလး တို႕ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ… အရက္သမားေတြကို သူငယ္ခ်င္းစာရင္းထဲက မထုတ္လို႕ေပါ႕… အဲဒီေန႕ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖဲြ႕လည္း ေက်ာင္းမွာလံုး၀ အရက္မေသာက္ျဖစ္ၾကေတာ႕ပါဘူး…။

ဒီၾကားထဲ အျဖစ္အပ်က္ေလးနည္းနည္းေတာ႕ ေရးရဦးမယ္ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ႕ “ေကာက္ပ” စတဲ႕ဇာတ္လမ္း… သူက “ခုိင္ေလး” ကိုၾကိဳက္တယ္ထလုပ္တယ္ေလ… ခက္ျပီေပါ႕… ရိွတာက သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးက သံုးေယာက္တည္း… သူတို႕ထဲက တစ္ေယာက္ကို ၾကိဳက္တယ္ထလုပ္ေတာ႕ ဘယ္ေကာင္းမလဲ… ဒါေပမယ္႕ ခက္သားေလ… တဏွာက ၾကြေနတဲ႕အခ်ိန္ဆိုေတာ႕ “ေကာက္ပ” ကိုဘယ္သူမွတားမရဘူး… ေနာက္ဆံုးေတာ႕ သူက “ယဥ္မင္း နဲ႕ ျငိမ္းျငိမ္း” ကို အပူကပ္တာေပါ႕… ခုိင္ေလးကို ၾကိဳက္လို႕ ေျပာေပးပါဆိုျပီးေတာ႕ေလ… သူတို႕လည္း အၾကာၾကီးနားပူမခံႏုိင္ဘူး ထင္ပါတယ္ ေျပာေပးမယ္ဆိုျပီး ေခါင္းျငိမ္႕ၾကတယ္… ခုိင္ေလးကလည္း အစက သူငယ္ခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ႕ ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္းေပါ႕… ေဟာ “ေကာက္ပ” ကၾကိဳက္တယ္လဲေျပာေရာ မူပါေလေရာ… သူ မူ တာကလဲတစ္မ်ဳိးပဲ… ၾကိဳက္တယ္လည္း ျပန္မေျပာ မၾကိဳက္ဘူးလည္း မေျပာနဲ႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေရာ… ဒီၾကားထဲမွာ “ယဥ္မင္းနဲ႕ျငိမ္းျငိမ္း” ကေမးတယ္ “ေကာက္ပ နင္ ခိုင္ေလးကို ခ်စ္တာလား ၾကိဳက္တာလား” ဆိုျပီး… အေျဖကလည္း ျမန္တယ္ေနာ္ ငါကသူ႕ကို ၾကိဳက္တာလို႕ ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးဆိုျပီး တန္းေျဖလိုက္တာ… သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ထပ္ရွာရွည္တယ္ ခ်စ္တာနဲ႕ၾကိဳက္တာ ဘာကြာလဲဆိုျပီးထပ္လာတယ္… ဘယ္ရမလဲ “ေကာက္ပ” ပဲ ေသခ်ာစဥ္းစားျပီး တစ္ခြန္းတည္းေျဖလိုက္တယ္ “ငါမသိဘူး” တဲ႕… ေအးေရာမလား… တကယ္မသိတာလဲျဖစ္ႏုိင္တာပဲေလ… ျပီးေတာ႕ သူတို႕လည္း အတန္းသြားမယ္ဆိုေတာ႕ လုိက္ပို႕လိုက္တယ္… အဲဒီေန႕ေတြက “ခုိင္ေလး” ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး… ေနာက္မွက်န္တဲ႕ေကာင္ေတြကိုေျပာျပတာေပါ႕ ငါ႕ကိုဒီလုိဒီလုိပဲ ဟိုႏွစ္ေယာက္က ခ်စ္တာလား ၾကိက္တာလား ေမးသြားတယ္လို႕… “အရွည္ၾကီး” က၀င္ရွည္တယ္… မင္းဘာေျပာလိုက္လဲတဲ႕… ငါက ၾကိဳက္တာလို႕ေျပာလိုက္တာလို႕ ေျပာလိုက္ေတာ႕ အားလံုး Canteen မွာ “ဟုိက္” ခနဲပဲ… “ေကာက္ပ” ေရ မင္းေတာ႕သြားျပီတဲ႕ ဟိုႏွစ္ေယာက္က မင္းစိတ္ကို လာစမ္းတာျဖစ္မွာ မင္းအေၾကာင္းကို “ခုိင္ေလး” ဆီအကုန္ ျပန္ေျပာမွာေသခ်ာတယ္တဲ႕… မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္… ငါလည္းဘာမွမလုပ္ပဲနဲ႕ ဘာလို႕ငါ႕အေၾကာင္းေတြ သူတို႕ကျပန္ေျပာမွာလဲဆိုေတာ႕ ဒီတခါ၀င္ရွည္တာ “ေကာင္မ”… “ငတံုးရဲ႕ မင္းက ခ်စ္တယ္လို႕မွမေျဖတာ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို ခုိင္ေလးက စံုစမ္းခိုင္းတာျဖစ္မွာေပါ႕ အခုဆို မင္းအေၾကာင္းေျပာျပီးေနေလာက္ျပီ”… ထပ္ျပဴးသြားတယ္ (မ်က္လံုးေျပာပါတယ္)... ထပ္ေျပာေသးတယ္ မင္းက ဘာလို႕ ၾကိဳက္ပဲၾကိဳက္တာလို႕ သြားေျပာတာလဲကြာတဲ႕… ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာစဥ္းစားျပီေျဖလိုက္တယ္….“ငါလည္းမသိဘူး”… ေခါင္း၀ိုင္းေခါက္ၾကတာ နာလုိက္တာဗ်ာ… သူတို႕ အေကာင္းနဲ႕စဥ္းစားေပးရေသးတယ္ မေလးစားဘူးေလး ဘာေလးျဖစ္ကုန္ေရာ… သူတို႕ကိုပဲ ေလးစားရဦးမယ္… တဖဲြ႕လံုး အျပန္အလွန္ ေလးစားစရာေကာင္းတာ တစ္ေကာင္တစ္ေလေတာင္မပါဘူး… သူတို႕ကသာ အထင္ေသးတာ ေနာက္ေန႕ ခုိင္ေလးက အခ်ဳိးေတြလည္း နည္းနည္းေျပာင္းလာတယ္… စကားေျပာရင္ေတာင္ တျခားသူေတြထက္ အသာေပးတာတုိ႕ “ေကာက္ပ” ကို ထိခုိက္တဲ႕စကားဆိုရင္ ၀င္၀င္ေျဖရွင္းသလို ကာကြယ္ေပးတာတုိ႕… အဲလိုေလးေတြေပါ႕… ဒီေတာ႕ တစ္ဖဲြ႕လံုးက သေဘာေပါက္တယ္… အဲဒီကိစၥေတြကို မသိတာက ဟို ေက်းဇူးရွင္ႏွစ္ေယာက္ “ယဥ္မင္းနဲ႕ျငိမ္းျငိမ္း”… သူတို႕ မသိတာလည္းေကာင္းပါတယ္ သူတို႕က စိတ္ရင္းမွန္နဲ႕ခင္တာဆိုေတာ႕ သူတို႕ကိုအျပစ္လည္းေျပာပါဘူး သူတို႕က သိပ္မကူညီဘူးေလ… သူငယ္ခ်င္းဘ၀ကိုပဲ ပိုသေဘာက်တယ္ထင္ပါတယ္… ဒါေပမယ္႕ က်န္တဲ႕ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ဖဲြ႕လံုးက စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႕ “ငါတို႕ ေကာက္ပၾကီး” စြန္ေတာ႕မယ္ဆိုပဲ… ဘာမဆုိင္ညာမဆုိင္ မာန္တက္လိုက္ေသးတယ္… ဘယ္သူမွမသိလုိက္တဲ႕ ကိစၥတခုရိွေသးတယ္... ခုိင္ေလးက တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ႕ကို အျပန္လိုက္ပို႕ခိုင္းတယ္ ဒါမ်ဳိးေတာ႕ ဘယ္လက္လြတ္ခံမလဲ… လိုက္ပို႕တာေပါ႕… ျပန္တဲ႕အခ်ိန္ကလည္း ၃ နာရီေလာက္ၾကီး… အဲဒီေန႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဘာမွမေျပာပဲထြက္လာတာ ႏွစ္ေယာက္သား… အဲဒီအခ်ိန္က ေနပူတယ္ေလ… “ခိုင္ေလး” က ထီးထုတ္ေဆာင္းတယ္… ျပီးေတာ႕လွမ္းေခၚတယ္… “ထီးအတူလာေဆာင္း” တဲ႕… အဲဒီတုန္းက ေပ်ာ္သြားတာ အူတက္မတတ္ပဲ… (ေသခ်ာဖတ္ပါေနာ္ အူေနာ္ အူ) ဘယ္ရမလဲ… အိုက္တင္ခံလိုက္တာေပါ႕… နင္ပဲေဆာင္းပါ ငါကဘာမွမျဖစ္ဘူး ဘာညာေပါ႕… ေနာက္ဆံုးေတာ႕ သူပဲလာေဆာင္းေပးတာပဲ… အဲလိုနဲ႕ စကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႕ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ ေရာက္လာၾကတယ္… အဲဒီတုန္းကသူကဘယ္ျပန္မွန္းလဲမသိဘူးေလ… ကားနံပါတ္ ၁၇၃ ကိုစီးျပန္မယ္တဲ႕… အင္းျပန္ေပါ႕လို႕… ပံုမွန္အတိုင္းျပန္မယ္ဆို နံပါတ္ ၁၇၉ ကိုစီးရမွာေလ… သူက ၁၇၃ ဆိုေတာ႕ ၁၇၃ ေပါ႕… သိပ္မၾကာပါဘူး လာပါျပီဗ်ာ ၁၇၃… ကၽြန္ေတာ္လည္း ထုိင္ခံုတတ္လုတာေပါ႕… ဒါေပမယ္႕ ၁ ေယာက္တည္းခံုပဲ ရတယ္… သူကိုေပးထိုင္လိုက္တယ္… ကားကလည္း ပတ္စီးရတာဆိုေတာ႕ သူ႕မူရင္းကားဂိတ္မွာ လက္မွတ္ထိုးျပီး ေရွ႕က ကားေတြထြက္ဖို႕ေစာင္႕ေနရေသးတယ္… အဲဒီအခ်ိန္မွပဲ စကားျပန္စေျပာျဖစ္ေတာ႕ တယ္… သူကစေမးတယ္ ဘာလို႕သူ႕ကိုလိုက္တာလဲတဲ႕… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ပက္တာေပါ႕ ဘယ္ရမလဲ “ငါမသိဘူး” လို႕… အဲဒီစကားက ေတာ္ေတာ္သံုးျဖစ္တဲ႕စကား မသိလို႕မသိဘူးေျပာတာပဲေလ… အျပစ္က်ဴးလြန္ တာမွမဟုတ္တာ… စိတ္လံုတာေပါ႕… သူက ဘာလို႕ခ်စ္လို႕ခ်စ္မွန္းမသိတဲ႕သူကို ဘယ္လိုျပန္ျပီး ခ်စ္ရမွာလဲတဲ႕ အကြက္၀င္လာျပီေလ… ျပန္ေမးတာေပါ႕ နင္ျပန္ခ်စ္ရင္ေရာ ဘာလို႕ဆိုတဲ႕အေျဖကို ေျဖႏိုင္မွာမလုိ႕လားလို႕… ေမးလိုက္တယ္… သူလည္း ငိုင္ သြားတာေပါ႕… ေတာ္ရံုအေျဖမရိွတဲ႕ ေမးခြန္းမ်ဳိးပဲေလ… အဲဒီေန႕ေတာ႕ စကားေျပာတာ မိနစ္၃၀ ေလာက္ၾကာေတာ႕ ကားကလည္းမထြက္ႏိုင္ဘူး… သူက ဘယ္လိုလုပ္မလဲတဲ႕… ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးဘူးဆိုျပီး ေက်ာင္းကားပဲျပန္သြားစီးရေအာင္လို႕ သူကလည္း အင္းေလးတဲ႕ မထူးပါဘူးတဲ႕ ေက်ာင္းကားမွာပဲျပန္စီးျဖစ္ၾကတယ္… ဟိုေရာက္ေတာ႕ သူလည္းတစ္လမ္းျပန္ ကိုယ္လည္းတစ္လမ္းျပန္နဲ႕ ေက်ာင္းကားမွာမွ ျပန္ဆံုသလိုလုပ္လုိက္ၾကတယ္… အဲဒီေန႕လည္းျပီးေရာ ေနာက္ေန႕ေတြမွာ “ခိုင္ေလး” ဘာစိတ္ေဖာက္လဲ မသိဘူး… ကၽြန္ေတာ္႕ကို စကားသိပ္မေျပာေတာ႕ဘူး… သူဟာသူပဲေနေတာတယ္… အရင္ကဆို “အရွည္ၾကီး” နဲ႕စတာေနာက္တာဆိုလည္း ျပံဳးေနတာပဲ… အဲဒီေနာက္ပိုင္း အစမခံေတာ႕ဘူး… ကၽြန္ေတာ္လည္း သူနဲ႕စကားေျပာတာ အဆင္မေျပတာေတြမ်ားလာေတာ႕ ေနာက္ပိုင္းသိပ္စကားမေျပာျဖစ္ ၾကေတာ႕ဘူး… အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ႕ အေထြအထူးဘာမွမရိွေတာ႕ပဲ ေပ်ာ္စရာခရီးေလးတစ္ခုကို သူငယ္ခ်င္းေတြ ေသခ်ာစုျပီးတုိင္ပင္ျဖစ္တယ္… အဲဒါကေတာ႕ “ေရလည္ေက်ာက္တန္း” ခရီးေလးေပါ႕ ဘုရားဖူးထြက္ေတာ႕ ေျပာၾကေတာ႕ အားလံုးကလည္းတက္ၾကြေနၾကတာေပါ႕… မသြားခင္္ ေက်ာင္းကအျပန္ ေက်ာင္းကားေပၚမွာ ေသခ်ာတုိင္ပင္ၾကတယ္… ျပႆနာက အဲဒီ မိန္းကေလး သံုးေယာက္ပဲ သူတုိ႕ေလာက္စာၾကိဳးစားတာလဲ မေတြ႕ဖူးဘူး… သူတို႕ အတန္းမရိွတဲ႕ ေန႕ကိုလုိက္ေရြးေပးရတယ္… ေနာက္ဆံုးေတာ႕လည္း သူတို႕ကကိုယ္ခ်င္းစားေပးပါတယ္ေေလ… သူတို႕လံုး၀အတန္းမရိွသေလာက္ေန႕ကိုပဲ ေပးတယ္… ေအးေရာ… က်န္တဲ႕သူေတြကေတာ႕ Practical ရိွလည္းဖ်က္ Tutorial ရိွလည္းဖ်က္ပဲ… သူတို႕ကို ထားခဲ႕ရင္လည္း မိုးမီးေလာင္ဦးမယ္… လိုက္ဖို႕ၾကေတာ႕လည္း တရားမွ်တလိုက္တာ အခ်ိန္ညိွေပးတာကလဲ ၾကည္႕ဦး… ထားပါ… အစီအစဥ္ေတြလုပ္ၾကျပီး ရက္ခ်ိန္းလိုက္ၾကေတာေပါ႕… အဲဒီတုန္းကလည္း ေက်ာင္းကားေမာင္းတဲ႕ ဆရာသမားနဲ႕ကလည္း အရမ္းကိုရင္းႏီွးသြားၾကတယ္ေလ… သူ႕ကိုပဲအပူကပ္ရတာ… သူကလည္း အားလံုးကို ခင္ေတာ႕လိုက္ပို႕ေပးပါတယ္… ပိုက္ဆံလည္း တျပားမွမယူဘူးေလ… ကားဆီဖိုးပဲ စိုက္ေပးရတာ… ပိုက္ဆံတြက္ၾကည္႕ေတာ႕ ဆီဖိုးက ၄၅၀၀ ေလာက္က်မယ္ဆိုေတာ႕ သြားၾကမွာက ၁၃ ေယာက္ေလာက္ရိွေတာ႕ သိပ္လည္းမကုန္ဘူးေလ... အခုတခါတည္း “ေရလည္ေက်ာက္တန္း” သြားခဲ႕တဲ႕ ခရီး ၂ခုေပါင္းျပီးေရေပးလိုက္မယ္ေနာ္… ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ႕ ခရီးတစ္ခုတည္းကို ႏွစ္ေနရာဖတ္ရတာ မေကာင္းဘူးေလ… သြားမဲ႕ေန႕က်ေတာ႕ အေစာၾကီးခ်ိန္းျဖစ္ၾကတယ္… မနက္ ၇း၀၀နာရီ လသာကားဂိတ္က ေက်ာင္းကားစထြက္ျဖစ္ၾကတယ္… ဒါေပမယ္႕ အဲဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္က ဂႏီၶကားဂိတ္မွာ သြားေစာင္႕ ေပးျဖစ္တယ္… မနက္အရမ္းေစာေတာ႕ လူျပတ္လို႕ ဟိုႏွစ္ေယာက္လည္း ေၾကာက္တယ္ဆိုေတာ႕ သြားေစာင္ေပးရင္းနဲ႕ ေက်ာင္းကားေမွ်ာ္တာေပါ႕… အခ်ိန္ကေတာ႕ အတိအက်ပါပဲ ၇း၁၀ ေလာက္က်ေတာ႕ ေက်ာင္းကားကိုလွမ္းျမင္ရျပီ… ေက်ာင္းကားဆရာကလည္း အက်င္႕ယုတ္တယ္ေလ တည္႕တည္႕မရပ္ေပးဘူး အေ၀းၾကီးမွာ တမင္သြားရပ္တယ္ ေျပးလိုက္ရတာ တေမာပဲ… ဒီလိုပဲ ေက်ာင္းကားကိုေပ်ာ္ရြင္စြာနဲ႕စီးလာၾကတာ ေ၀ဇယႏၱာဂိတ္မွာ “ခုိင္ေလး” ကတက္တယ္… ကားလည္း အိပဲအိပဲနဲ႕ ဆက္ျပီးေမာင္းလာတာ ေရလည္ေက်ာက္တန္းသြားမဲ႕ လမ္းခဲြလည္းေရာက္ေရာ ေက်ာင္းကားက ေက်ာက္တန္းဘက္ကိုမသြားပဲ ေက်ာင္းသြားတဲ႕ဘက္ကို ေကြ႕ခ်လိုက္တာ တကားလံုး ပြစိတက္ကုန္ေရာ… ကားဆရာဘာလုပ္တာလဲ ျပန္ေကြ႕ ခ်က္ျခင္း အိုး..ဘာေတြမွန္းမသိ ဆူညံသြားတာပဲ… ျပီးမွသူရွင္းျပလိုက္ေတာ႕ အကုန္ျငိမ္သြားတာ သူေျပာတာလည္း အမွန္ကိုး “ေက်ာင္းကို ကားေရာက္ေၾကာင္းလက္မွတ္ထိုးရေသးတယ္ေလ… အဲဒါမွ ဆီထုတ္လို႕ရမွာတဲ႕ အဲဒါေၾကာင္႕ပါ” ဆိုေတာ႕ အားလံုးပါးစပ္ပိတ္ဂ်ိတ္ပဲ… အခ်ိန္က ခဏပါပဲ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ပဲၾကာတာပါ ျပီးေတာ႕ ခ်က္ျခင္းေက်ာင္းကားကျပန္ထြက္ျပီး ေရလည္ေက်ာက္တန္းဘက္ကို ဦးတည္လိုက္ပါျပီ… အဲဒီေန႕က ကက္ဆက္ဖြင္႕ သီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုျပီး တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေနာက္လိုက္ေျပာင္လိုက္နဲ႕ သြားၾကတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္ ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ၾကတာ အမွန္ပါပဲ… အမွန္ဆို ေက်ာက္တန္းကိုသြားရင္ ၁ နာရီေလာက္ၾကာတယ္… အဲဒီတုန္းက တကယ္ ၁နာရီၾကာ သြားမွန္းဘယ္သူမွ မထင္မိလုိက္ခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာက္တန္းေစ်းကိုေရာက္ခဲ႕ၾကတယ္… ၾကိဳတင္ၾကံစည္ျပီးသားေလ ဟိုေရာက္ရင္ ငါးစာေကၽြးဖို႕အတြက္ ၀င္၀ယ္မယ္ဆိုျပီးေပါ႕… ဟိုေရာက္ေတာ႕ ေစ်းေတြကတအားၾကီးတာနဲ႕ မ၀ယ္ျဖစ္ၾကဘူး… ေပါက္ေပါက္ဆုတ္ပဲ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ၀ယ္ေကၽြးၾကမယ္ဆိုျပီး ကားေပၚျပန္တက္ ဘုရားဘက္ကို ထြက္လာခဲ႕ၾကပါတယ္… ကားျပန္ထြက္ျပီး သိပ္မၾကာပါဘူး ကားေပၚကေန ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ အဲဒါကေတာ႕ ျမင္ျမင္ခ်င္း ထုိင္ရိွခုိးရွင္စိတ္ေပါက္ေလာက္ေအာင္ သပၸါယ္လြန္းတဲ႕ ေရလည္ေက်ာက္တန္းေစတီ ပါပဲ… ဓါတ္ပံုေလးကိုၾကည္႕ရင္း ေနာက္တစ္ပုိင္းကို ေစာင္႕ေမွ်ာ္ေပးၾကပါဦး…
[img[ေရလည္ဘုရား အေ၀းကေနရိုက္ထားတဲ႕ ျမင္ကြင္းတစ္ခု| http://i49.tinypic.com/11uugqf.jpg]]

ဟိုေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကားလဲရပ္ေရာ ဓါးျပတုိက္ခံရျပီထင္တာ ပန္းေတြ… ေပါက္ေပါက္လံုး (ငါးစာေတြ)… ဖေယာင္းတိုင္ အေမြးတုိင္ထုတ္ေတြ… ကိုင္ျပီးေတာ႕ ၀ိုင္းလာလိုက္တာ ကားေပၚကေတာင္ မဆင္းရဲဘူး… မ၀ယ္ဘူးဆိုလည္း မရဘူး… အတင္းကို လက္ထဲကို အထုတ္ေတြလိုက္ခ်ိတ္ေတာ႕တာ… သူတို႕ရဲ႕ တ၀မ္းတခါးဆုိတာ နားလည္ေပမယ္႕ အဲဒီလုိ အတင္းအက်ပ္ကေတာ႕ မေကာင္းတာအမွန္ပါ… မခံႏိုင္တဲ႕အဆံုး… အားလံုး၀ိုင္းျပီး ေအာ္လုိက္ကာမွပဲ နည္းနည္းရဲွသြားတယ္ ဒါေတာင္ ေပေစာင္းေစာင္းနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ရပ္ၾကည္႕ေနတာ… ပူလို႕ ကိုယ္႕ဖာသာ လက္နဲ႕ယပ္ခတ္တဲ႕ပံု လုပ္ရင္ေတာင္ သူတို႕ကိုေခၚတယ္ဆိုျပီး ေျပးလာမွာေၾကာက္ေနရတာ… ကားေပၚကဆင္း အားလံုးလည္း နားနားေနေနလည္း အပန္းေျဖျပီးေရာ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္တယ္ေလ… ဓါတ္ပံုေတြကေတာ႕ ရုိက္ၾကသလားမေမးနဲ႕ အဲဒီတုန္းက ငဖုန္းက Digital Camera ယူလာတာ… အဲဒီအခ်ိန္က အရမ္းေစ်းၾကီးတယ္ေလ Digital ကင္မရာဆိုတာ ေတာ္ရံု ကိုင္ႏုိင္တာမဟုတ္ဘူး… ငဖုန္းလည္း သူ႕ဦးေလးဆီက ငွားလာတာလို႕ေျပာတာပဲ… သူ႕ဟာသူ ဘယ္သူ႕ဆီက ငွားငွားေလ… အခုအားလံုးလက္ထဲေရာက္ေနျပီ အမ်ားပိုင္ ပစၥည္းျဖစ္သြားျပီ… အဲဒီေတာ႕ ရိုက္တာေပါ႕ ပံုေတြမနည္းဘူးရိုက္ျပစ္တာ… အဲ…ဓါတ္ပံုမရိုက္ၾကခင္ ဘာလုပ္ၾကေသးလဲဆိုေတာ႕ “ယဥ္မင္း” ကစျမင္တာ ေဂြးသီးေရာင္းတဲ႕ လူကိုေတြ႕ေတာ႕ အေျပးအလႊားပါပဲ… ၀ယ္လိုက္ၾကတဲ႕ ေဂြးသီးေတြ… ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေယာကၤ်ားေလးေတြကေတာ႕ မ်က္ႏွာေလးေတြ သနားကမားေလးေတြနဲ႕ ၾကည္႕ေနရတယ္ေလ… ကို႕ အမ်ဳိးေတြကို နွိပ္စက္ေနတာကိုး :D ျပီးေတာ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းက အမိုးပုေလးနဲ႕ေရာင္းေနတဲ႕ အုန္းေရဆိုင္ကို ထပ္ေတြ႕ၾကတယ္… အစားေတြ႕တာနဲ႕ ဘုရားကိုမေရာက္ျဖစ္ေတာ႕ဘူး… အားလံုး အုန္းေရဆုိင္ကို အေျပးအလြားကို သြားၾကတာ… အုန္းေရက သိပ္ေတာ႕ မတန္ဘူး တစ္လံုး ၁၀၀ တဲ႕… အေအးတစ္ခြက္ ၅၀ ပဲေပးရတာကို သူက ၁၀၀ ေတာင္ေတာင္းတယ္ေလ… ဒါေပမယ္႕ မေသာက္ဘူူးမထင္နဲ႕ေနာ္… အားလံုး တစ္ေယာက္ကို ႏွစ္လံုးဆီေလာက္ကိုေသာက္တာ… အားလံုးဗုိက္ကားသြားမွပဲ ဘုရားဘက္ကို သြားဖို႕ စီစဥ္ၾကတယ္… မိန္းကေလးေတြက ေပါက္ေပါက္လံုး(ငါးစာ) ေတြ၀ယ္ဖုိ႕ ေစ်းဆစ္ဖို႕တာ၀န္ယူတယ္… ေယာကၤ်ားေလးေတြက သဗၺာန္(boat) ငွားဖို႕စံုစမ္းတယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးလည္း သဗၺာန္အငွားငွာနကို ထြက္လာၾကတာေပါ႕… လက္မွတ္တစ္ေစာင္ ဘယ္ေလာက္လဲလို႕ေမးေတာ႕ ၅၀ တဲ႕… ေခါင္းခ်င္းျပန္ရိုက္ၾက ျပန္ေရာ… အသြားအျပန္ဆို ၁၀၀ ေလ… စီးလံုးငွားမယ္တဲ႕ေစ်းကိုထပ္ေမးေတာ႕ ၁၅ ေယာက္စီးတစ္စီးရိွတယ္ အဲဒါက ၂၀၀၀ လို႕ေျပာတယ္… အသြားခ်ည္းပဲထင္လို႕ေမးၾကည္႕ေတာ႕ အသြားအျပန္မွ ၂၀၀၀ ထဲ… ကဲ မထူးဘူးဆိုျပီး အဲဒါပဲ ငွားလိုက္တယ္… ေယာကၤ်ားေလးေတြဘက္ကေတာ႕ တာ၀န္ေက်ျပီေလ… မိန္းကေလးေတြ ေပါက္ေပါက္လံုးသယ္ နဲ႕ ရန္မ်ားျဖစ္ေနမလား ၾကာလြန္းလို႕ ေပါက္ေပါက္လံုးေတြကိုပဲ ၀ါးစားေနၾကျပီလား ကိုယ္႕အေတြ႕နဲ႕ကိုယ္ သူတို႕ရိွရာကုိျပန္လာခဲ႕တယ္… ေအာင္မယ္ လက္ထဲမွာ အထုပ္ေလးေတြ တိုးလို႕တဲြေလာင္းနဲ႕ အဆင္ကိုေျပလို႕… ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲဆိုေတာ႕ ၃ ထုပ္ကို ၅၀ ေပးရတယ္တဲ႕… သူတိုလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ႕ ၀ယ္ျပီးျပီ… သူတို႕ေျပာတာကေတာ႕ ဘုရားေပၚမွာ မေရာင္းဘူးတဲ႕ ဒီဘက္ကမ္းမွာပဲေပးေရာင္းတာဆိုပဲ ျဖစ္ေတာ႕ျဖစ္ႏုိင္တယ္ေလ… ဒီေလာက္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ ထုပ္ေတြဘုရားေပၚမွာေရာင္းရင္ ေတာ္ေတာ္အမိွုက္ပြမွာဆုိျပီး ေတြးျဖစ္ေသးတယ္… ဒါေပမယ္႕သူတို႕ ၀ယ္ထားတဲ႕အထုပ္က အမ်ားၾကီးမဟုတ္ဘူး အားလံုးကလည္း ထပ္၀ယ္ၾကဦးမယ္ဆိုျပီး ေစ်းထပ္ေမးျပီ ထပ္ဆစ္တယ္… အဲမွာပဲ ေရာင္းတဲ႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က တစ္ရာထုတ္ရိွတယ္ ယူမလားလာေမးေတာ႕ ၾကည္႕ၾကည္႕မယ္ေပါ႕ ဆိုျပီးျပန္သြားယူခုိင္းလုိက္တယ္… အထုပ္ၾကီးထမ္းျပီးျပန္လာတယ္… အထုပ္က လူၾကီးအရပ္နဲ႕ဆို တစ္၀က္ေက်ာ္ေလာက္ျမင္႕တယ္… သူထမ္းလာတာကလည္း ေမာၾကီးပန္းၾကီးနဲ႕ဆိုေတာ႕ သနားသြားတာေပါ႕… ေစ်းေမးၾကည္႕တယ္ေလ… သူက အမ်ားၾကီးေတာ႕ေလွ်ာ႕မရဘူးေပါ႕… ေစ်းနည္းနည္း ေလွ်ာ႕ေပးမယ္ဆိုေတာ႕… သူ႕အထုပ္မၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ေတာ္ေတာ္အံၾသသြားတယ္ ေပါ႕ရႊတ္ေနတာပဲ… သူ႕ကိုေမးၾကည္႕ေတာ႕ မင္းကဒါေလး မ ျပီးလာတာကုိ ဘာမ်ားေမာၾကီးပန္းၾကီးျဖစ္ေနတာလဲေပါ႕… သူ႕အေျဖကိုနားေထာင္လုိက္ရေတာ႕လည္း သနားသြားျပန္ေရာ… အကိုတို႕ မ၀ယ္ပဲ ထြက္သြားမွာစိုးလို႕ ေျပးလာလို႕ ေမာတာပါတဲ႕… အင္း ရင္ထဲေတာ႕ သိပ္မေကာင္းဘူးျဖစ္သြားတယ္… ဒါေပမယ္႕ အားလံုးကိုေမးေတာ႕လည္း အထုပ္ ၁၀၀ ကမ်ားတယ္ေပါ႕… ငါးေတြစားလို႕ကုန္ပါ႕မလားတဲ႕… အဲဒါဘယ္သူက စိုးရိမ္တယ္မွတ္တုန္း “ေကာင္မ” ေပါ႕… ငါးစားမကုန္ရင္ ငါတို႕လည္းစားလို႕ရတာမွမဟုတ္တာတဲ႕ အမ်ားၾကီး မ၀ယ္ပါနဲ႕ဆိုျပီး အကုသိုလ္၀င္ပြားေသးတယ္… အဲဒါနဲ႕မထူးပါဘူး နည္းနည္းေတာ႕ ထပ္၀ယ္ရမွာပဲဆိုျပီ အဲဒီ အထုပ္ၾကီးထမ္းေျပးလာတဲ႕ ေကာင္ေလးဆီကပဲ ၀ယ္ျဖစ္တယ္ ေနာက္ထပ္ ၅၀၀ ဖုိးေလာက္၀ယ္ျဖစ္တယ္… အဲလို၀ယ္ျပီးသြားၾကမယ္လဲဆိုေတာ႕ အားလံုးက ဓါတ္ပံုဒီဘက္ကမ္းမွာအရင္ရိုက္မယ္တဲ႕… ကဲ ဒါဆိုလည္းရိုက္ဆိုျပီးရိုက္လို႕ၾကတာ ပံုေတြကိုစံုေနတာပဲၾကည္႕ၾကည္႕ပါဦး 
[img[ဘုရားမသြားခင္ေပ်ာ္ရြင္စြာ(၂)|http://i46.tinypic.com/30k7ebp.jpg]]
[img[ဘုရားမသြားခင္ေပ်ာ္ရြင္စြာ(၃)|http://i48.tinypic.com/2vil7bo.jpg]]
[img[လက္ထဲမွာငါးစာထုပ္တဲြေလာင္းေလးေတြနဲ႕|http://i49.tinypic.com/24ovh2w.jpg]]
အဲလိုနဲ႕ဒီဘက္ကမ္းမွာ ဓါတ္ပံုေတြ ပက္ပက္စက္စက္ရိုက္ၾကတာ တစ္ေယာက္တည္း ႏွစ္ေယာက္တဲြ သံုးေယာက္တဲြ စံုေနတာပဲ… ျပီးေတာ႕ ေလွဆိပ္ကိုဆင္းျပီးၾကျပီေလ… ေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္ဗ်ာ… ေလွေပၚမတက္ခင္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အေၾကာက္တရားက စေပၚေတာ႕တာပဲ… အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာခ်ဳိေလး ေသြးျပီး ငါ႕ကိုေခၚပါဦး တဲြၾကပါဦး စံုေနတာပဲ စကားခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြက ဟြန္းမေျပာခ်င္ဘူး က်န္တဲ႕အခ်ိန္ဆို ဟဲ႕အေကာင္ေတြ ဆိုတာကစတာ… အဲဒီမွာ ပစၥည္းေတြအမ်ားဆံုး သယ္လာတာက ယဥ္မင္း… ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ဖုိ႕ ေကာ္ဖီဘူးရယ္… လက္ဖက္ရယ္… ဟဲဟဲ အဆင္ကိုေျပလုိ႕… သူ႕ကိုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ဂုတ္ကဆဲြ…အဲ…မွားလို႕ လက္ကိုလွမ္းဆဲြေခၚရတာပဲ… ဘုတ္ေပၚအားလံုးလူဆံုျပီဆိုေတာ႕ ဘုတ္သမားလည္း စထြက္ျပီေလ… တကယ္စီးလို႕ေကာင္းတယ္ဗ်ာ… ဘုတ္ေလးကလည္း အမိုးေလးနဲ႕ဆိုေတာ႕ ေနလည္းမပူဘူး ေဘးဘက္မွာကပ္ထုိင္ျပီး ဘုတ္သြားတဲ႕ေတာက္ေလွ်ာက္ ေရထဲလက္ကေလး မမီွတမွီလွမ္းရင္း ေရေဆာ႕ရတာလဲ တကယ္႕ကိုအရသာပါပဲ… ဘုတ္သမားကလည္း သေဘာေကာင္းပါ႕ဗ်ာ… ေရလယ္ကၽြန္းကို တစ္ပတ္ပတ္ေပးမယ္တဲ႕ ဘာမွလည္းထပ္ေပးစရာမလိုပါဘူးဆိုျပီး တပတ္ဖရီးပတ္ေပးတာ… တကယ္မိုက္တယ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာမယ္ထင္တယ္… ပတ္ျပီးေတာ႕ ေရလယ္ဘုရားေပၚတက္မဲ႕ ကမ္းကိုတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကပ္လာပါျပီ… ကမ္းကပ္ျပီးေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္က ေရတက္ခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္ေလ… ေလွကားထစ္ေတြနားထိ ေရကေရာက္ေနေတာ႕ အားလံုး ေျခသလံုးေလာက္အထိ ေရေတြစိုကုန္ေတာေပါ႕… ဒါေပမယ္႕လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါပဲ… ဘုတ္ေပၚကဆင္းျပီးတာနဲ႕ ဘုရားေပၚတက္ၾကတာေပါ႕… ဘုရားေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ႕ ဘီးလူးႏွစ္ရုပ္ကိုေတာင္ ေသခ်ာၾကည္႕လိုက္ၾကေသးတယ္… အစိမ္းေရာင္ကို ၀င္းေနတာပဲ ေဆးသုတ္ထားတာ တကယ္မိုက္တယ္ အသက္၀င္တယ္ပဲေျပာရမွာေပါ႕… ဘုရားေပၚေရာက္ေတာ႕ ဘုရားရိွခိုးၾကတယ္ ျပီးေတာ႕ ဘုရားကိုပတ္ျပီး တစ္ေနရာမွာခဏထုိင္ၾကတယ္… အဲဒီမွာ ျပန္စတာက မိန္းကေလးေတြ ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္တဲ႕ ရိုက္ေပါ႕… ရိုက္ၾကျပန္ျပီ… အဲဒီမွာ ျပႆနာက စတက္တာ… ကင္မရာက Digital ဆိုေပမယ္႕ Memory က 256mb ပဲပါတာ… အကုန္ပြတ္ေလာရိုက္ျပီး အေရွကရိုက္ခဲ႕တဲ႕ မလိုတဲ႕ပံုေတြျပန္ဖ်က္ဆိုျပီး ငဖုန္းက ေရြးလိုက္ ျဖတ္လိုက္ ေရြးလိုက္ျဖတ္လိုက္နဲ႕ ပံု ၂၀ ေလာက္ျဖတ္ျပစ္လိုက္တယ္… အဲဒါျပီးေတာ႕ ဆက္ရိုက္ၾကတာေပါ႕ (ဖဲမဟုတ္ဘူးေနာ္ ဓါတ္ပံု) ၇ ပံု ၈ ပံုေလာက္ ရိုက္ျပီးေတာ႕မွ ငါးစာသြားေကၽြးမယ္ဆိုေတာ႕ အဲဒီမိန္းကေလးေတြပဲထပ္စတယ္ ဘုိးဘိုးၾကီး ကိုသြားရိွခုိးမယ္တဲ႕… က်န္တဲ႕သူေတြကလည္းသြားေပါ႕ ရိွခိုးလိုက္ၾကတာ ကုန္းေနတာပဲ… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း နတ္တို႕ ဘိုးဘိုးေအာင္ ဘိုးမင္းေခါင္ အဲဒါေတြကို အရမ္းမုန္းေနတဲ႕အခ်ိန္ အခုထိလည္ တစက္မွမယံုဘူးေနာ္ ေတြ႕ကရာဆဲပစ္တာပဲ အဲေကာင္ေတြကုိ…  ထားပါ သူတို႕ကေတာ႕ ရိွခုိးျပီး အေမြးတုိင္ေတာင္ ထြန္းလိုက္ၾကေသးတယ္… ဘုရားကိုေတာင္ အေမြးတိုင္နဲ႕ ပန္းနဲ႕ ေသခ်ာမပူေဇာ္ရေသးဘူး အဲ႕ေကာင္ေတြကိုသြားလုပ္ေနတယ္ ၾကည္႕… ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပ်က္ဖုိ႕ေကာင္းလဲ ဆိုတာ… ဘယ္သူ႕ကိုမွေတာ႕ မေျပာဘူး ယဥ္မင္းကိုပဲေျပာတယ္ နင္လည္း အကုသိုလ္ေတြကို သိပ္ရိွခိုးမေနနဲ႕လို႕ သူကလည္း တခါတေလ မယံုဘူး တခါတေလ ယံုတယ္… အဲဒီမွာသူတို႕ကိစၥ၀ိဇၨေတြ ျပီးမွပဲ ငါးစာေကၽြးတဲ႕ဆီကုိေရာက္ေတာ႕တယ္… ေအာင္မေလးဗ်ာ… ဟုိဘက္ကမ္းကေျပာလိုက္တာ ဘုရားမွ ငါးစားေပးမေရာက္ဘူးတဲ႕… အားလံုးမ်က္လံုးျပဴးတယ္… ခံုေလးနဲ႕ကိုထိုင္ေရာင္းေနတာ… ၁၀၀ ဖုိး ၄ ထုပ္… ကဲ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဓါတ္က်ဖို႕ေကာင္းလဲ ဘုရားဖူးေတြကိုလိမ္တဲ႕အျပင္ ေစ်းလည္းတင္ေရာင္းတယ္ ဟုိဘက္ကမ္းကလူေတြ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ဗ်ာ… ေနာက္ေတာ႕ ငါးေတြကို အစာေကၽြးျဖစ္ၾကပါတယ္ အဲဒီအခ်ိန္ေလးကိုေလ တကယ္သတိရလုိက္တာဗ် ငါးေတြအစာေကၽြးရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေနာက္ေျပာင္ၾကတာ ငါးေတြအစာစားတာကိုၾကည္႕ရင္ ၾကည္ႏူးခဲ႕ရတာေတြ တကယ္ကိုမေမ႕ႏုိင္စရာပါ ေပ်ာ္စရာဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲဆိုတာေတြးၾကည္႕ၾကပါ… မေတြးတတ္ဘူးလား ဓါတ္ပံုၾကည္႕ [img[ငါးစာေကၽြးေနၾကတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး|http://i46.tinypic.com/315cv10.jpg]]
[img[မင္းသားတစ္ေယာက္တည္းငါးစားေကၽြးေနပံု :D |http://i48.tinypic.com/30aalok.jpg]]
ဒီ နံပါတ္ (၅) တစ္ခုတည္းမွာပဲ ဓါတ္ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာပါမွာေလ… က်န္တဲ႕အခ်ိန္ေတြက ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္ ေပမယ္႕ ကင္မရာလည္းမရိွ ကင္မရာမန္းေတြကလည္း တစ္ပံု ၃၀၀ ေလာက္ေတာင္းတာ ဘယ္ရိုက္ႏိုင္မလဲ အဲဒါေၾကာင္႕ ဒီဓါတ္ပံုေလးေတြပဲ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးက အမွတ္တရေတြ အလြမ္းေျပၾကည္႕ဖိုရိွတာ… အဲလိုငါးစာေတြေကၽြးျပီးေတာ႕ ဘုရားေပၚျပန္တက္လာၾကတယ္ေလ… ဘုရားေပၚေရာက္ေတာ႕ ေစတီေတာ္ကို ထပ္ျပီးေတာ႕ ေသခ်ာ၀တ္ျပဳရိွခိုးၾကတယ္… အဲဒီမွာ အလွဴခံမ႑ာပ္ရိွတယ္… ဘုရားရင္ျပင္ေတာျပဳျပင္ဖုိ႕ အလွဴခံေနတာေတြ႕ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕သြားျပီး လွဴျဖစ္ေသးတယ္ဗ်… ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆိုတာက အကုန္လံုးမဟုတ္ပါဘူး ေကာက္ပရယ္…ယဥ္မင္းရယ္…ျငိမ္းျငိမ္းရယ္…ခုိင္ေလးရယ္… ေ၀ဇင္ရယ္… ေအးျမတ္မြန္ခိုင္ရယ္ ဒီလူေတြပါပဲ… က်န္တဲ႕သူေတြက အလွဴခံပံုးမွာပဲ ေငြလွဴလိုက္ၾကတယ္… ကုသိုလ္အဖို႕ အမွတ္တရေပါ႕ဗ်ာ… ျပန္ေတြးရင္းလည္း ပီတိျဖစ္မိပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နဲနဲလူရွင္းတဲ႕ ေစာင္းတန္းေလးမွာ ခဏေလာက္စကားေတြေျပာဆိုုျပီး ေ၀ဇင္နဲ႕ ေကာင္မ စတယ္ ငါတုိ႕အျပန္ “ပါဒၾကီးဘုရား” ၀င္မယ္တဲ႕ ဒီကေန ေစာေစာျပန္မယ္ဆိုျပီးေျပာေရာ… ေအာ္ ေျပာစရာက်န္သြားတယ္ ေမ႕သြားတာ… ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကားဆရာ ကို၀င္း ဆိုတဲ႕အကိုလည္းပါတယ္ေလ… သူကဘယ္သြားသြား စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ပို႕ေပးတယ္ ပိုက္ဆံလည္းမယူဘူး… တကယ္မုိက္တယ္ အဲဒီလူနဲ႕ခင္ရတာ… သူကိုေမးၾကည္႕တာေပါ႕ သူကလည္း အခုျပန္မယ္ဆို မီွတာေပါ႕တဲ႕… အားလံုးကလည္း ဒါဆိုလည္း ျပန္မယ္ဆိုျပီး သေဘာတူညီခ်က္ယူျပီး ေလွဆိပ္ကိုဆင္းလာတယ္ အဲဒီေလွဆိပ္မွာေလွမရိွဘူး… ဟိုဘက္ကမ္းဘက္ကို ၾကည္႕လိုက္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘုတ္ကလာေနတာကိုေတြ႕ေတာ႕ မျပန္ခင္ အမွတ္တရရိုက္မယ္ဆိုျပီး ဓါတ္ပံုရုိက္ၾကေသးတယ္… ကၽြန္ေတာ္က ကင္မရာမန္းဗ် အဲဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္ပဲ ဒိုင္ခံရိုက္ေပးတာ ဓါတ္ပံုရိုက္တယ္ဆိုတာ အမွတ္တရျဖစ္မွန္း အဲဒီတုန္းက မသိေသးဘူးေလ… (အခုေတာ႕ ဓါတ္ပံုဆုိ အမုန္းရိုက္တာ) အမွတ္တရဆိုတာ ျပန္လုပ္ယူလို႕ မရဘူးဆိုတာ သိသြားျပီေလ… အဲဒီတုန္းက ဘုတ္မလားေသးခင္ ရိုက္ထားတဲ႕ပံုေလးေတြ ၾကည္႕ပါဦးဗ်… 
[img[ေရလည္ဘုရားကေန ျပန္ခါနီးေပ်ာ္ရြင္စြာ|http://i47.tinypic.com/fwowlj.jpg]]
[img[ျပန္ခါနီး ေနာက္ထပ္တစ္ပံုေပါ႕|http://i49.tinypic.com/1zmf6eh.jpg]]
အဲလို ဓါတ္ပံုရို္က္ရင္းနဲ႕ပဲ ဘုတ္ကကမ္းကိုကပ္လာပါျပီ အဲဒီေတာ႕မွ ေလွေပၚတက္ၾကမယ္ဆိုေတာ႕ မရဘူးဗ်ာ ဓါတ္ပံုထပ္ရိုက္ၾကမယ္ဆုိျပီး ဘုတ္ကုိေနာက္ခံထားျပီးရိုက္ၾကတယ္…. ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ပံုတစ္ေလေတာ႕ ပါရေအာင္ဆုိျပီး တစ္ပံုကိုေတာ႕ လူေျပာင္းျပီး အရိုက္ခံခဲ႕ေသးတယ္…ကဲ ေနာက္ထပ္ဓါတ္ပံုေလးေတြၾကည္႕ဦး [img[ျပန္ခါနီး ေလွေပၚျပန္မတက္ၾကခင္အခ်ိန္ေလးခဏ(၁)|http://i49.tinypic.com/2qd34ty.jpg]]
[img[ျပန္ခါနီး ေလွေပၚျပန္မတက္ၾကခင္အခ်ိန္ေလးခဏ(၂)|http://i50.tinypic.com/28rurm.jpg]]
အဲလို အာသာေျပ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ျပီးသြားမွာပဲ စိတ္ေက်နပ္သြားၾကျပီး အားလံုးေလွေပၚတက္ လာတုန္းကလိုပဲ ေနရာယူၾကတာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ ယဥ္မင္းနားကပ္ျပီး မကုန္ေသးတဲ႕ ေကာ္ဖီလက္က်န္ေလးကို ျဖတ္လိုက္ေသးတယ္… ျပီးေတာ႕ ေရထဲလက္ႏွစ္ျပီးေဆာ႕မယ္လဲလုပ္ေရာ ေဘာေလာ ေဘာေလာနဲ႕ ေမာလာတဲ႕ ခ်စ္စရာခ်ီးတုန္းေလးကို ျမင္လုိ႕ အားလံုးကိုျပလိုက္ေသးတယ္… ေကာင္မကလည္း ဟိတ္ေကာင္ မင္းဆယ္စားလိုက္ေလတဲ႕… ကၽြန္ေတာ္လည္းတင္းသြားတာေပါ႕… ဘယ္လိုဆယ္စားမလဲ မီွမွမမွီတာကို… :D အဲလိုနဲ႕ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္လာျပီး ခဏနား ေရလယ္ဘုရားကို အေ၀းကေနပဲ ထပ္ျပီးဖူးေမွ်ာ္ရင္း ေနာက္တခါ ဒီလိုခရီးမ်ဳိး ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ပဲ ေပ်ာ္ရြင္စြာ လာရပါလို၏လို႕ စိတ္ထဲ ဆုေတာင္းခဲ႕မိေသးတယ္… ဒါေပမယ္႕ အခုထိ ဆုေတာင္းမျပည္႕ခဲ႕သလို ေနာက္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္လည္း ဆုေတာင္းျပည္႕ဖို႕ဆိုတာကေတာ႕………………………………………………………………………………..။

ဒီတခါေတာ႕ ေကာာက္ပနဲ႕ေကာင္မ ၀ါသနာပါတဲ႕ အားကစားေလးတစ္ခုအေၾကာင္းေတာ႕ ေျပာဦးမယ္… ဘာလဲဆိုေတာ႕ ေဘာလံုးလား… ကြင္းပတ္ေျပးၾကမယ္… မဟုတ္ပါဘူး… ေရကူးလား… ေက်ာင္းမွာေရကူးကန္နဲ႕တူတာဆိုလို႕ ေက်ာင္းေရွ႕က ေျမာင္းပဲရိွတယ္… ဘာမွစဥ္းစားမေနနဲ႕ မွန္မွာလည္းမဟုတ္ဘူး… ေျပာျပမယ္… စားပဲြတင္တင္းနစ္ပဲ… စားပဲြေလးေသးေသးေလးအေပၚမွာ ေဘာလံုးေလးေသးေသးေလးကို ဘက္တံေလးေသးေသးေလး (ေသးေသးေလးေတြခ်ည္းပဲ) နဲ႕ ဟိုဘက္ပို႕လိုက္ ဒီဘက္ပို႕လိုက္ ဘာခက္တာမွတ္လို႕ဆိုျပီးေတာ႕ အထင္ၾကိဳမေသးလိုက္နဲ႕ေနာ္… ေသသြားမယ္… ေသသြားမယ္ဆိုတာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကိုၾကိမ္းတာမဟုတ္ပါဘူး… အဲဒီေသးေသးေလးေတြကလည္း ကစားရတာ ပင္ပန္းလြန္းလို႕ေသသြားႏိုင္တယ္လို႕ေျပာတာပါ… အဲဒီကစားနည္းကို ေကာက္ပနဲ႕ေကာင္မက တကၠသိုလ္ေရာက္မွာ ကစားတာလားလို႕ေမးစရာေတာရိွတယ္… မဟုတ္ဘူးေနာ္… ၀ါသနာက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကိုပါတာ… ဟုိး... ငါးတန္းႏွစ္ကတည္းက ၀ါသနာစပါလာၾကတာ… ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းကို နည္းနည္းျပန္ေျပာဦးမယ္ဗ်ာ… အဲဒီကစားနည္းကို ပိုးစ၀င္ေအာင္လုပ္တာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရိွတယ္… နာမည္က ခ်င္ဟုန္စိန္ တဲ႕… ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႕ “ဟုန္စိ” လို႕ေခၚၾကတယ္… သူက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလည္းက ေတာ္ေတာ္ေလးရိုက္တတ္ေနျပီ… ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ထဲမွာေတာ႕ အႏူေတာလူေခ်ာေပါ႕ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီကတည္းက ၀ါသနာပါလာလိုက္တာ တျခားဘာအားကစားနည္းကိုမွ စိတ္မ၀င္စားေတာ႕တဲ႕ အထိပဲေပါ႕… ေကာင္မလည္းအဲလိုပဲ… အဲဒီကလည္း ၀ါသနာကစခဲ႕တာ… အဲဒီတုန္းက အမွတ္တရကို ေျပာရဦးမယ္ ဘာလဲဆိုေတာ႕ စားပဲြတင္တင္းနစ္မွာ ဆားဗစ္ထုိးတယ္လို႕ေခၚတာရိွတယ္… ဆားဗစ္ေဘာလ္စရတာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံုးတဲ႕ဆားဗစ္ကလန္ထြက္ေနတယ္ပဲေျပာရမွာ… ပါ၀ါအျပည္႕ဆိုပဲ… ဘက္တံနဲ႕ေဘာလံုးနဲ႕လက္နဲ႕ လံုး၀မခြါပဲပြတ္ဆဲြတဲ႕ဆားဗစ္မ်ဳိးေပါ႕… အဲဒါကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ သိႏိုင္တဲ႕ေပ်ာ္စရာေလးတစ္ခုပါ… ေနာက္တစ္ခုက အဲဒီကစားနည္းမွာ အရမ္းေခတ္စားတဲ႕ အရာက ပါ၀ါသံုးရတာပါ… ပါ၀ါမရိွရင္ လံုး၀ကိုရိုက္လို႕မရပါဘူး... အဲဒီေတာ႕ ဘာလုပ္လဲ ကိုယ္႕ဘက္တံကို ပါ၀ါတက္ေအာင္လုပ္ၾကတာေပါ႕… အဲဒီတုန္းက ဘယ္ေကာင္စေဖာက္လိုက္လဲ မသိဘူး… ဘက္တံပါ၀ါတင္တဲ႕နည္းကို အဲဒီတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႕ ေက်ာ္မင္းထြန္း ဆိုတဲ႕ေကာင္ အဲဒီနည္းနဲ႕ ပါ၀ါတင္မယ္ခ်ည္းလုပ္ေနတာ… ဘယ္လိုတင္လဲေတာ႕မေမးနဲ႕ ေျပာမျပဘူး… အရမ္းလွ်ိဳ႕၀ွက္တဲ႕နည္းမလို႕ပါ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႕ ဖတ္မိရင္ အဲဒီပါ၀ါတင္နည္းကို သိမွာပါ…ျပီးရင္ ရီေနၾကမွာျမင္ေယာင္ပါေသးတယ္… (ေကာင္မေရ ဘက္တံပါ၀ါတင္မယ္ေဟ႕… စုထား…ဟားဟား…) ထားလိုက္ပါ… တကၠသိုလ္အေၾကာင္းေလး ျပန္သြားရေအာင္… ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေကာင္မနဲ႕က စားပဲြတင္ျပိဳင္ပဲြလုပ္မယ္ဆိုေတာ႕ တကၠသိုလ္ပထမဆံုးႏွစ္ေလ… အစြမ္း၀င္ျပမယ္ဆိုျပီး တျပင္ျပင္ျဖစ္ေနၾကတာ… စာရင္းေကာက္ျပီလည္းဆိုေရာ… စာရင္းေပးဖို႕ဆရာေတြဆီေျပးတာေပါ႕ ဆရာေတြကေတာ႕ အဲဒီတုန္းကေတာ႕ မသိလုိက္မသိဖာသာပဲ လက္ခံထားလိုက္တယ္… ေက်ာင္းမွာရိုက္တတ္တဲ႕သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရိွမွန္းလည္းမသိဘူး… ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ႕ျပိဳင္ဖို႕ပဲသိတယ္… ႏွစ္ေယာက္သားလည္း ျပိဳင္ပြဲရိွတယ္ဆိုကတည္းက အတန္းလည္းမတက္ေတာ႕ဘူး… RC (Recreation Center) ထဲမွာပဲ စားပဲြတင္တင္းနစ္ခံုကို ေမာင္ပိုင္စီးထားၾကတာ… အဲဒီေတာ႕မွသိတာ တကယ္ကို ဂၽြတ္တဲ႕ဆရာသမားေတြက အမ်ားၾကီးပဲ… စကားျဖတ္ေျပာရဦးမယ္ ပထမႏွစ္ကေန ေနာက္ဆံုးႏွစ္အထိ RC (Recreation Center) ဆိုတာက Major Subject အေနနဲ႕ျပငွာန္းထားရင္ ေသခ်ာတယ္ Honest တို႕ Master တုိ႕ေတာင္ ၀င္ဦးမွာ… ဘယ္သူေတြ၀င္မလဲ မေမးနဲ႕ တစ္ဖြဲ႕လံုးပဲ… အထူးသျဖင္႕ ငဖုန္းေပါ႕… (ဟီး…ၾကံဳတုန္းေလး သိပ္လိုက္ဦးမယ္) ထားပါ… အခု ျပိဳင္ပဲြကလည္းနီးလာျပီ… အဲဒီေတာ႕မွ ဆရာသမားေတြနဲ႕ရိုက္ရမယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရေတာ႕ ႏွစ္ေကာင္သားနည္းနည္ေးတာ႕ ကၽြတ္တာေပါ႕…. အဲဒီတုန္းက ဘယ္သူေတြက ဆရာၾကီးေတြအထာလဲဆိုေတာ႕ မွတ္မိပါတယ္… နာမည္ကဘာတဲ႕… ေကာင္းစည္သူ ဆိုတဲ႕က်ီးကန္းေပါ႕… က်ၽီးကန္းဆိုလို႕ေတာ႕ အထင္မေသးနဲ႕ေနာ္… အသားအရည္က တကယ္႕ကို က်ီးကန္းပဲ မဲတာမွ Black ကအရွုံးေပးရတယ္… သူ႕မွာနာမည္ေနာက္တစ္မ်ဳိးရိွေသးတယ္ ေခါၾကီး… တကယ္႕ကို အဖီထုိးထားသလိုပဲ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းေလးဆို နီရဲေနတာပဲ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ အေပၚႏွုတ္ခမ္းကအမိုးသေဘာမ်ဳိးဆိုေတာ႕ေလ… အေပၚႏွုတ္ခမ္းက မည္းက်ဳတ္ျပီးေအာက္ႏွုတ္ခမ္းေလးက ရဲေနတာပဲ… အဲ… သူ႕မွာအဲလိုေကာင္းကြက္ေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး… အံ႕ၾသစရာတစ္ခုေတာ႕ရိွတယ္ဗ်ာ… ဘာလဲဆိုေတာ႕ က်ီးကန္းဘဲဥခ်ီဆိုတာမ်ဳိးေပါ႕… သူမိန္းမလိုလို ရည္းစားလိုလုိအျမဲတဲြလာတဲ႕အမတစ္ေယာက္ေတာ႕ပါတယ္… ေခ်ာခ်က္ဗ်ာ… အသားကလည္းေဖြးခ်က္… တစက္ဆို တစက္မွမလုိက္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္... ကေလးကအစ ေခြးအဆံုး ဘယ္သူ႕ေမးေမး မလိုက္ဘူးပဲေျဖမွာ… ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း သူနဲ႕ေတြ႕မွ ေယာကၤ်ားတန္မဲ႕ (အဲ တန္မဲ႕ဆိုတာက စကားအေနနဲ႕သံုးတာေနာ္) အတင္းလည္းတုတ္တတ္… မ်က္ေစာင္းလည္းထိုးတတ္… အဲလိုျဖစ္ကုန္ေရာ… ဘယ္လိုမွမ်က္စိမွာ မရွင္းဘူး… ဒါေပမယ္႕ သူ႕မွာသတိထားမိတာက အေဆာင္ေတြေတာ႕မ်ားသား… လက္မွာပတ္ထားလိုက္တာလည္း ၾကိဳးေပါင္း ၂၀ေလာက္ရိွတယ္… (ေနာက္ နည္းနည္းခင္ျပီးစကားေလးဘာေလးေျပာမွ ေမးၾကည္႕တာ… သူက တိဘက္ဘုန္းၾကီး ကိုးကြယ္တာတဲ႕ အေဆာင္ေပးထားတာဆိုပဲ) အဲဒီ ခမဲေတြနဲ႕ပဲ… ေစာ္ေခ်ာေခ်ာေလးရထားလားေတာ႕ မသိပါဘူး… မနာလိုေတာင္ျဖစ္မိေသး… ကဲေတာ္ျပီ သူမ်ားအတင္းေျပာတာ… ေျပာလည္းေျပာခ်င္စရာမလုိ႕ပါပဲ (ေျပာလို႕ကို မဆံုးခ်င္ဘူး…ဟီး…) ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အဲဒီတုန္းက အသစ္ေရာက္တဲ႕ ခ်ာတိတ္ေတြ (fresher) ဆိုျပီး အထင္ေသးတာေပါ႕… ဘယ္ရမလဲ… ေကာင္မက စဖြင္႕လိုက္တယ္… အဲလူ နည္းနည္းျဖဳန္သြားတယ္… ေကာင္မက စားပဲြတင္တင္းနစ္ကစားနည္းမွာ တကယ္႕ကို defence ေကာင္းတာ… အဲဒီ က်ီးကန္းက အရမ္း Strike တဲ႕လူ… ေတြ႕ျပီေပါ႕… အဲလူ Attack လုပ္သမွ် ေကာင္မက ေအးေအးေဆးေဆး Chalk ေလးပဲေဆာ႕တယ္… (သည္းခံဖတ္ေပးဗ်ာ… ကစားနည္းရဲ႕ Technique ေတြကို တျခားစကားလံုးနဲ႕မသံုးတတ္လို႕ပါ…) အဲလို ေခါေခါေလးနဲ႕ လွ်ာထြက္တာကိုျမင္ရေတာ႕ သနားသလိုလို ရီခ်င္သလိုလိုပဲ… ပဲြျပီးေတာ႕ သူရံွဳးတာပဲေလ… ေကာင္မက ေခၽြးေတာင္ထြက္ရဲ႕လားမသိပါဘူး… ရွံုးတာေတာင္ ဘယ္ေလာက္အျမင္ကတ္ဖို႕ေကာင္းလဲၾကည္… ဘာေျပာလဲဆိုေတာ႕… ညီေလး မင္းမဆုိးဘူးဆိုပဲ… ေျပာလိုက္ရင္ မေကာင္းရိွမယ္… သူ႕လက္အဆင္႕ျဖင္႕ ကေလးသာသာ… ကၽြန္ေတာ္လည္း မေနႏိုင္တာနဲ႕… သူ႕ကိုထပ္ျပီး စိန္ေခၚသလိုနဲ႕ အကိုနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ တစ္ပဲြေလာက္ ရိုက္ရေအာင္လို႕ေခၚလိုက္ေတာ႕ ေခါၾကီးက သူ႕ကိုယ္သူ မာန္ေတြတက္ျပီး ရိုက္မယ္ဆိုျပီးရိုက္တာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေကာင္မနဲ႕ လက္ကသိပ္မွမကြာတာ… ကၽြန္ေတာ္က တခါတေလ Strike ပိုေဆာ႕တာပဲရိွတယ္… အဲလိုက ႏိုင္မယ္ထင္ျပီး ရိုက္တာေလ… ထပ္ရံွုးတာပဲ… ဒါလည္းေလွ်ာ႕လားဆိုေတာ႕မေလွ်ာ႕ပါဘူး… ေလကေတာ႕… ေကာင္မကိုေျပာတဲ႕အတုိင္း ညီ္ေလးမင္းလဲမဆိုးဘူးေနာ္ ဆိုပဲ… ျပန္ေျပာလိုက္ခ်င္တာပါးစပ္ကိုယားေနတာပဲ… မင္းထက္ေတာ႕သာတာေပါ႕ ေခါၾကီးရယ္ဆိုျပီးေတာ႕ေလ… ျပိဳင္ပဲြနီးေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက RC မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရိုက္တာကို လာၾကည္႕ အားေပးၾကတယ္ေလ… ကၽြန္ေတာ္တို႕အေျခအေနကလည္း တကယ္ရိုက္ရင္ ဆု၀င္ႏုိင္တဲ႕ အေနအထားရိွတယ္ေလ… အဲဒီေတာ႕ အားလံုးကလာၾက အားေပးၾကနဲ႕ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ… ယဥ္မင္း..ျငိမ္းျငိမ္း...ခုိင္ေလးတို႕လို စာၾကမ္းပိုးေတြလည္း အတန္းျပီးတာနဲဲ႕ RC မွာမထုိင္စဖူး လာထုိင္ျပီး ေနေပးၾကတယ္… ေက်ာင္းကားမထြက္ၾကခင္အခ်ိန္အထိေပါ႕… အဲလိုနဲ႕ ျပိဳင္ပဲြေန႕ေရာက္လာျပီေလ… ကၽြန္ေတာ္႕ကို ကၽြန္ေတာ္႕ေမဂ်ာျဖစ္တဲ႕ ဥပေဒေမဂ်ာက အားကစားဆရာက ျပိဳင္ပဲြအတြက္ဆိုျပီး အက်ၤ ီနဲ႕ေဘာင္းဘီ၀ယ္ဖို႕ ဥပေဒပညာဆိုတဲ႕ တံဆိပ္ေလးပါ ပါေအာင္ဆိုျပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေပးတယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတာ… အဲ ျပႆနာက အဲဒီမွာစတာ… အကၤ် ီနဲ႕ေဘာင္းဘီက ၀ယ္လို႕ရတယ္… တံဆိပ္ကအက်ၤီတစ္ထည္တည္း နဲ႕ ဘယ္လိုမွ မလုပ္ေပးဘူးေလ… ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကံရာမရတဲ႕အဆံုး ကပ္ခြါေတြ၀ယ္ျပီး LAW ဆိုတဲ႕ စာလံုးကိုရေအာင္ညွပ္ျပီး ျဖစ္ကတတ္ဆန္းေလးလုပ္လိုက္ရတယ္ေလ… ျပိဳင္ပဲြစတဲေန႕ေပါ႕… မွတ္မွတ္ရရပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေကာင္မ ေက်ာင္းကားဆင္းကတည္းက RC ကိုတန္းေျပးၾကတာေပါ႕… ခက္တာက… ဟို က်ီးကန္းတို႕က ၾကိဳေရာက္ျပီး ကစားႏွင္႕ေနၾကတယ္… သူကသူေငွးေလ… ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႕ဆိုေတာ႕ အေစာၾကီးေရာက္ႏုိင္တာေပါ႕… မွတ္မိပါေသးတယ္… ျပိဳင္ပဲြက ေယာကၤ်ားေလး RC မွာလုပ္တာ… ျပိဳင္ပဲြအတြက္ လူေတြကို မဲခဲြျပီးဆံုးျဖတ္တာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း အစပိုင္းကံေကာင္းတယ္ လံုး၀မကစားတတ္တဲ႕ လူေတြနဲ႕ပဲ အုပ္စု(Group) မွာဆံုခဲ႕ၾကတယ္ေလ… ေအးေဆးပဲ Group ကေနတက္သြားၾကတယ္ေလ… Group ျပီးေတာ႕ Quarter Final တန္းေရာက္တာပဲ… ျပိဳင္တဲ႕သူနည္းတာလည္းပါပါတယ္… Quarter Final မွာ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္သူနဲ႕ေတြ႕တယ္မွတ္လဲ… ေကာင္မနဲ႕တန္းေတြ႕တာေလ… သြားေရာ… သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အၾကိတ္အနယ္ျဖစ္ကုန္ေရာ… အဲဒီအခ်ိန္ၾကေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း လာအားေပးၾကတယ္… အားလံုးနည္းပါးပါပဲ… ဟိုသံုးေယာက္ (ယဥ္မင္း…ျငိမ္းျငိမ္း…ခိုင္ေလး) ကေတာ႕မလာဘူး… အတန္းအေရးၾကီးတယ္ဆိုပဲ… ႏွစ္ေယာက္သားျပိဳင္ပဲြပံုစံမ်ဳိးရိုက္ၾကတာေပါ႕… ကစားတာက Best Of Five ကစားတာ… ကၽြန္ေတာ္ေရာ ေကာင္မေရာ အက်ိတ္အနယ္ ၅ ပဲြအျပည္႕ကစားခဲ႕ရပါတယ္… ေနာက္ဆံုးပဲြမွာ ကၽြန္ေတာ္က ကံေကာင္းစြာနဲ႕ပဲ အမွတ္ကပ္ျပီး သူ႕ကို ႏိုင္ခဲ႕ေတာ႕ Semifinal ကိုေရာက္ခဲ႕တာေပါ႕… Semifinal ေရာက္ေတာ႕ကၽြန္ေတာ္ ဆံုခဲ႕တာက ျပိဳင္ဘက္ ခ်င္းၾကီး ဆိုတဲ႕ ခ်င္းအမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ပါ… သူက အသက္ ၂၅ႏွစ္ေလာက္ရိွျပီဗ်… ခ်င္းျပည္နယ္ ကိုယ္စားျပဳအေနနဲ႕လည္း လက္ေရြးစင္သေဘာမ်ဳိးရိုုက္ခဲ႕ဖူးတယ္… ကၽြန္ေတာ္႕ထက္အစစသာေနတာအမွန္ပဲေလ… ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကိဳးစားျပိဳင္ခဲ႕တယ္… ဒါေပမယ္႕ မႏိုင္ခဲ႕ပါဘူး… ခ်င္းၾကီး အေလွ်ာ႕ေပးလို႕ ၃ ပဲြ ၂ ပဲြအထိရိုက္ခဲ႕ရတယ္… မႏုိင္မွန္းသိတာေတာ႕အမွန္ပဲေလ… အဲဒီႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္ တတိယနဲ႕ႏွစ္သိမ္႕ခဲ႕ရတယ္… ဆိုးတာက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ပူးတြဲ တတိယဆိုျပီးရတဲ႕တစ္ေယာက္က က်ီးကန္း(ခ)ေခါၾကီးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္႕မွာရင္နာလိုက္ရတာမေျပာပါနဲ႕… သူလိုလူမ်ဳိးနဲ႕မွ ပူးတဲြဆုရတယ္ဆိုေတာ႕ စိတ္နာလိုက္တာ… စိတ္ထဲမွာေတာ႕ ၾကိမ္းလိုက္ပါေသးတယ္… ေနာက္ႏွစ္ေတြ႕မယ္ဆိုျပီးေတာ႕ေပါ႕… (ဓါတ္ပံုေတြမေဖာ္ျပႏိုင္တာေတာ႕ တကယ္႕ကိုစိတ္မေကာင္းပါဘူး ေစ်းၾကီးေတာ႕ကင္မရာမ၀ယ္ႏုိင္ဘူးေလ...မ၀ယ္ႏိုင္ေတာ႕ အမွတ္တရေတြမရိွေတာ႕ဘူးေပါ႕...)

(အခုတခါတည္း ျပိဳင္ပဲြေတြအေၾကာင္းအျပီးေရးလိုက္မယ္ေနာ္...)
အဲလိုနဲ႕ ေနာက္ႏွစ္ျပိဳင္ပဲြကိုေရာက္လာျပီပဲထားလိုက္ပါေတာ႕… ျပိဳင္ပဲြနီးေတာ႕ ေကာင္မ ကတဏွာတစ္ေက်ာထေနတဲ႕ အခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္ေလ… ဘာတဲ႕ မာစီးဒီးစီးတဲ႕ ေစာ္ဆိုလားဘာလားပဲ… ဘယ္သူနဲ႕ေပါင္းျပီး ကဲေနလဲဆိုေတာ႕ ေက်ာ္ေအး… ေက်ာ္ေအးကို ဘယ္သူေျမာက္ေပးလဲဆိုေတာ႕ ေ၀ဇင္ နဲ႕ ေနလင္းဟန္… ေက်ာ္ေအးကမွ ေကာင္မကို ျပန္အေဖာ္စပ္… ရွုပ္ေနတာပဲ… ဒါေပမယ္႕ အခ်ိန္ေပးရၾကိဳးနပ္တယ္… ဒီေကာင္ေတြ တဏွာေၾကာက ေအာင္ျမင္သြားတယ္… နာမည္ေလးကဘာတဲ႕… စႏၵီနဲ႕စႏၵာတဲ႕… ေကာင္မ နဲ႕ ေက်ာ္ေအးတစ္ေယာက္စီေပါ႕… ဘယ္သူနဲ႕ဘယ္တစ္ေယာက္တဲြလဲေတာ႕ ေမ႕သြားျပီ… ေသခ်ာတာကေတာ႕ ေကာင္မ ဘက္တံရိုက္ရင္ သူ႕ဟာမေလးက တအားအားေပးတာ… ထားဦး… ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္ကိုျပန္ေျပာမယ္… အဲဒီႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္က ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတာ အကၤ် ီေလးကိုေပါ႕… ဘရာဇီး အက်ၤ ီမွာ LAW ဆိုတဲ႕စာလံုးတပ္ဖို႕ ၾကိဳလုပ္ထားတာ… ဘယ္သူ႕ကို အပူကပ္ထားလဲဆိုေတာ႕ ခုိင္ေလးကိုအပူကပ္ထားတာ… ခုိင္ေလးကလည္း သူခ်ဳပ္တတ္တယ္… ခ်ဳပ္ေပးမယ္ဆိုျပီး အာမဘေႏၱခံေပးတယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီအက်ၤ ီမွာခ်ဳပ္ဖို႕ဆိုျပီး တစ္ရက္ ယဥ္မင္းနဲ႕ျငိမ္းျငိမ္းတို႕နဲ႕လိုက္သြားျပီး သူတို႕နားကေစ်းမွာ ဖဲၾကိဳးအျပာေရာင္လိုက္၀ယ္ခဲ႕ေသးတယ္… ယဥ္မင္း ကပိုက္ဆံစိုက္၀ယ္ေပးခဲ႕တယ္ေလ… ေနာက္ေန႕ေရာက္ေတာ႕ ခုိင္ေလးကို ဖဲၾကိဳးနဲ႕အက်ၤ ီထိုးေပးျပီး ခ်ဳပ္ခိုင္းပါေလေရာ… အဲဒီမွာ တုိင္စပတ္တာ… အကၤ် ီက ဖဲသား… ၾကိဳးကလည္းဖဲသား… ခုိင္ေလး ဘယ္လိုမွခ်ဳပ္မရဘူးေလ… ၾကိဳးစားခ်ဳပ္ပါေသးတယ္… ဒါေပမယ္႕ မရပါဘူး… အက်ၤ ီကျပဲမတတ္ပဲ… ကၽြန္ေတာလည္းစိတ္ဓါတ္က်ျပီး…. မခ်ဳပ္ခုိင္းေတာ႕ပဲ… အဲဒီအက်ၤ ီကို လံုးျပီး ေက်ာင္းကခံုထဲကို ထိုးထည္႕ခဲ႕တယ္… မနက္ျဖန္ ျပိဳင္ပဲြဆိုေတာ႕ အိမ္ကိုအကၤ် ီျပန္မသယ္သြားခ်င္ေတာ႕လို႕ေလ… အဲလိုနဲ႕ပဲ ျပိဳင္ပဲြေန႕ကို ေရာက္ခဲ႕ျပီေလ… ဒုတိယႏွစ္ျပိဳင္ပဲြက လူေတာ္ေတာ္ကိုမ်ားလာတယ္… တကယ္႕ကိုေပ်ာ္စရာၾကီးပါပဲ… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ Group မွာအျမဲကန္ေကာင္းတယ္… ေအးေဆးရိုက္ျပီးတက္သြားတာပဲ… အမွတ္တရကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္အက်ၤ ီကိုလံုးျပီး ထည္႕ခဲ႕ေတာ႕ အဲဒီအကၤ် ီကေတာ္ေတာ္ကိုနံေစာ္ေနတာ… အဲဒီတုန္းကလည္း အီးေမဂ်ာအခန္းထဲမွာပဲထားခဲ႕တာဆိုေတာ႕ အဲဒီအက်ၤ ီအနံကို ေသခ်ာရွဴၾကည္႕တာက ခိုင္ေလး… ျပီးေတာ႕ ျငိမ္းျငိမ္းနဲ႕ ယဥ္မင္း… အနံေလးကိုအသဲခိုက္သြားတာပဲ… ဟားဟား… ေတာ္ေတာ္႕ကိုနံတာ.. ဒါေပမယ္႕လည္း ပထမဆံုးေန႕ ျပိဳင္ပဲြမွာ ကၽြန္ေတာ္က အက်ၤ ီအသစ္ေလး၀တ္ခ်င္တာနဲ႕… အနံေပ်ာက္ေအာင္ ေရနဲ႕ခ်က္ျခင္းေလွ်ာ္ဖြတ္ျပီးေတာ႕ကို ၀တ္တာ… ေလွ်ာ္ဖြတ္တယ္ဆိုတာကလည္း ဆပ္ျပာကမပါေတာ႕ အက်ၤ ီကျပန္နံတာပါပဲ... ထားပါေတာ႕… အက်ၤ ီကိစၥက အမွတ္တရေလးမို႕ျပန္ေရးေနမိတာပါ… ျပိဳင္ပဲြက လူမ်ားေတာ႕ Group မ်ားသြားတယ္… Group ပတ္လည္ ၂ခါျပီးမွ Quarter ကိုေရာက္မွာဆုိေတာ႕  ေတာ္ေေတာ္ေတာ႕ ပင္ပင္ပန္းပန္းရိုက္ခဲ႕ရတာေပါ႕… ဒုတိယအဆင္႕ Group ပတ္လည္ကိုေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ေရာေကာင္မေရာက အားေပးပရိတ္သတ္အျပည္႕အစံုနဲ႕ ေကာင္မက သူ႕ရဲ႕စႏၵီေရာ စႏၵာေရာကပါ လာအားေပးၾကတယ္… ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္ကေတာ႕ ယဥ္မင္းနဲ႕ျငိမ္းျငိမ္းေပါ႕… ခုိင္ေလးကေတာ႕ ဘာလို႕မပါလဲမမွတ္မိေတာ႕ဘူးဗ်ုာ… ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေကာင္မက ဒုတိယႏွစ္မွာလည္း ေစာေစာစီးစီးေတြ႕ၾကျပန္ျပီေလ… ဒုတိယ Group ပတ္လည္မွာေတြ႕ၾကတာေပါ႕… ေကာင္မကို စႏၵီနဲ႕စႏၵာက အားရပါးရအားေပးၾကတယ္… ယဥ္မင္းနဲ႕ျငိမ္းျငိမ္းကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္ကေတာ႕ အထူးသျဖင္႕ ယဥ္မင္းက ေကာက္ပ ကို စပယ္ရွယ္အားေပးတာ.. ျငိမ္းျငိမ္းကေတာ႕ ေကာင္ပနဲ႕ေကာင္မကုိ ခြျပီးအားေပးရတာေပါ႕… အဲ… ခြအားေပးတယ္ဆိုတာက ဟိုဘက္ေရာ ဒီဘက္ေရာ အညီအမွ်အားေပးတာကိုေျပာတာေနာ္… ျပိဳင္ပဲြမွာတက္ခြျပီး အားေပးေနတာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး… အဲဒီတုန္းကလည္း ေကာင္မနဲ႕ကၽြန္ေတာ္က အေသအလဲရိုက္ရတာပဲ… ေကာင္မ တစ္မွတ္ရရင္ ထထေအာ္တဲ႕ စႏၵီနဲ႕စႏၵာရဲ႕အသံနဲ႕ လက္ခုတ္သံက ကၽြန္ေတာ္လန္႕ေတာ္ေသေလာက္တယ္… အဲဒီတုန္းက Best Of 7 ကစားၾကတာ… ၅ ပဲြအျပည္႕ရိုက္ရတာပါပဲ… ေနာက္ဆံုးကၽြန္ေတာ္ပဲ ကပ္ျပီးအႏိုင္ရခဲ႕ပါတယ္… တကယ္႕ကိုခက္ခဲတဲ႕ပဲြပါ… ပဲြျပီးေတာ႕ ယဥ္မင္းကိုေတာင္ ျပႆနာရွာလိုက္ေသးတယ္… ဘာလဲဆိုေတာ႕ “စႏၵီနဲ႕စႏၵာက ေကာင္မကိုအားရပါးရ လက္ခုတ္လက္၀ါးတီးျပီးအားေပးေနတယ္လို႕ ယဥ္မင္းက ဘာလို႕ျငိမ္ေနတာလဲ ဘာလို႕အားမေပးတာလဲဆိုေတာ႕ သူျပန္ေျပာလိုက္တာတစ္ခြန္းတည္းနဲ႕ပဲြပ်က္ေရာ… သူမ်ားေတြလို အျပင္ပန္း ဟန္ပန္ေတြနဲ႕အားမေပးတတ္ဘူးတဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနရလဲ သိလားဆိုတဲ႕စကားပဲျပန္ေျပာခဲ႕တယ္” သူ႕စကားအရမ္းမွန္ပါတယ္… တကယ္ေတာ႕ ရင္ထဲကမပါပဲ အားေပးမွုက အရာမေရာက္လွပါဘူးဆိုတာ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ႕ရလို႕ပါ… အဲဒီႏွစ္ေတာ႕ Quarter Final မွာတင္ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းျပည္႕ခဲ႕ပါတယ္… အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ႕ ေမာင္ေခါ (ခ) က်ီးကန္းနဲ႕ေတြ႕ရလို႕ပါ… ကၽြန္ေတာ္အဲဒီတုန္းက တကယ္ျပိဳင္ပဲြလည္းေရာက္ေရာ… လက္တုန္ေျခတုန္ျဖစ္ေနလို႕ ေတာ္ေတာ္စိတ္ျငိမ္ေအာင္ ထိန္းျပီး ပထမပဲြကိုရို္က္ခဲ႕ရတယ္… ပထမပဲြမွာ ျပာျပာသလဲလဲနဲ႕ပဲ အေသအေက် ရိုက္ခဲ႕တယ္… ျပာတူးလန္းေနတာေတာင္ အဲဒီငနာၾကီးကိုႏုိင္ခဲ႕တယ္ဆိုေတာ႕ ဒုတိယပဲြမွာေတာ႕ ေသခ်ာစိတ္ကိုထိန္းျပီးရိုက္ခဲ႕တာေပါ႕… တကယ္႕ကို ေသခ်ာစိတ္ထိန္းလိုက္ႏုိင္ေတာ႕ ရိုက္ရတာ တအားေကာင္းတာေပါ႕ ဒါေပမယ္႕လည္း အဲဒီ ငနာက ျပိဳင္ပဲြက်ေတာ႕ အရမ္းကို Strike တာေတြေကာင္းေနတယ္… မနည္းရိုက္ရတယ္…ျပီးေတာ႕ သူကတစ္မွတ္ႏိုင္တိုင္းထထေအာ္တဲ႕ တစ္ခြန္းရိွတယ္… အဲဒီတုန္းကလူေတြမွတ္မိမွာပါ… “က်ား က်ား” ဆိုျပီး ထထေအာ္တာ… ဘယ္လိုလူမွန္းကိုမသိဘူး… ဒါေပမယ္႕ ဘယ္လုိကီးသြင္းျပီးေအာ္ေအာ္ သူမႏုိင္ပါဘူး ၄ပဲြ ၁ ပဲြနဲ႕ အျပတ္ကိုသိပ္ထည္႕လိုက္တာ… က်ီးကန္းမ်က္ႏွာက ထပ္မဲသြားတာပဲ… ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ အဲဒီက်ီးကန္းၾကီးကို ႏုိင္လုိက္တာကို ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနတာ… ေနာက္တစ္ပဲြက်ေတာ႕ Semifinal ျဖစ္လာျပီ… Zoo Major က ေျပာင္ၾကီးဆိုတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ရိုက္ရတယ္… သူနဲ႕လည္း အေသအေက်ပဲရိုက္ခဲ႕ရတယ္… Semifinal မွာ ကၽြန္ေတာ္ ရင္မခုန္ပဲအႏုိင္ရခဲ႕ေတာ႕ Final ကိုေရာက္ခဲ႕ရတယ္… Final မွာဘယ္သူနဲ႕ေတြ႕လဲဆိုေတာ႕ အီးေမဂ်ာက ေကာင္မနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္တဲြ၀င္ျပိဳင္မဲ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ျပိဳင္ခဲ႕ရတာ… လံုး၀ကိုအျပတ္အသတ္ပါပဲ… တစ္ပဲြေတာင္ မႏုိင္ခဲ႕ပါဘူး… ပဲြျပတ္နဲ႕ပဲ Final ပဲြက ၾကည္႕မေကာင္းခဲ႕ပါဘူး… ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္က ဒုတိယကို ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ လက္ခံခဲ႕တာပါ… အဲဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေကာင္မက ဘာလာေျပာတယ္မွတ္လဲ… ႏွစ္ေယာက္တဲြမွာေတြ႕မယ္တဲ႕… ဘယ္ေလာက္ယုတ္မာလဲ ကၽြန္ေတာ္မွာ ႏွစ္ေယာက္တဲြရိုက္မဲ႕သူမရိွမွ ေကာင္မစုတ္က ႏွစ္ေယာက္တဲြမွာေတြ႕မယ္ဆိုပဲ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႕ေလ… ဥပေဒမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ႏွစ္ေယာက္တဲြရိုက္မဲ႕ ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္က ရိုက္ခ်င္လို႕ဆိုျပီး စာရင္းလာေပးတယ္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ေပ်ာ္လိုက္တာမွမေျပာနဲ႕... အားရိွသြားတယ္ေလ… ႏွစ္ေယာက္တဲြ မရိုက္ရေတာ႕လို႕ တအားညစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ… အဲလိုတစ္ေယာက္ေရာက္လာတာ သၾကားမင္းမ်ားဆင္းလာသလား မွတ္ရတယ္… သူကေတာ္ေတာ္ေလးလည္းရိုက္တတ္တယ္လို႕ေျပာလို႕ရတယ္ေလ… ႏွစ္ေယာက္တဲြျပိဳင္ပဲြကေတာ႕ ၀င္ျပိဳင္တဲ႕အတဲြလည္းနည္းသလို တကယ္တတ္တဲ႕သူလည္းနည္းသြားျပီ… ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ သူက ကိုယ္႕ ဘာသာရပ္ကိုပဲ ကုိယ္စားျပဳ၀င္ျပိဳင္ရတာေလ… ကၽြန္ေတာ္က ဥပေဒဆိုေတာ႕ ဥပေဒက လူတစ္ေယာက္နဲ႕ပဲတဲြရမယ္ အဲဒါမွ ျပိဳင္ပဲြ၀င္ခြင္႕ေပးမယ္… အဲဒီအတြက္ ႏွစ္ေယာက္တဲြမွာ အသာဆံုးကေတာ႕ မေမးနဲ႕ ေကာင္မတို႕အတဲြေပါ႕… ႏွစ္ေယာက္တဲြျပိဳင္ပဲြမွာ အားလံုးအတဲြေပါင္း ၁၀တဲြပဲရိွတယ္… အဲဒီအတြက္ Group ၂ခုပဲခဲြျပီးျပိဳင္ခဲ႕တာ… Group ကေန တက္တာနဲ႕ဆုရမဲ႕သေဘာေပါ႕… ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႕ ေကာင္မတုိ႕အတဲြနဲ႕မတူတဲ႕ Group မွာသြားၾကတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္သြားတာ… ကၽြန္ေတာ္ေရာ ေကာင္မေရာ ႏွစ္ေယာက္တဲြမွာ ေသခ်ာအာရံုစိုက္ကစားခဲ႕ၾကတယ္… သူလည္းသူ႕Group မွာ ပထမနဲ႕တက္တယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္႕ Group မွာ ပထမနဲ႕တက္တယ္… အဲဒီေတာ႕ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ Semifinal မွာမေတြ႕ရေတာ႕ဘူးေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္က Semifinal မွာ IC (Industry Chemistry) နဲ႕ေတြ႕တာ… ေကာင္မတို႕ကပိုျပီးပဲြၾကပ္တယ္ သခ်ၤာနဲ႕ေတြ႕တာ… ကၽြန္ေတာလည္း IC အတဲြကို အသည္းအသန္ရိုက္ရတယ္ ေကာင္မတို႕လည္း သခ်ၤာအတဲြကို အသည္းအသန္ရိုက္ရတာပါပဲ… ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္တဲြလံုးေခ်ာေခ်ာ Semifinal ကိုျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ႕ျပီး final မွာမွ ဆံုခဲ႕တယ္… ကံဆိုးကံေကာင္းပါပဲ… သူတို႕အတဲြက အေကာင္းဆံုးအတဲြဗ်ာ… ညီလည္းညီတယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕ LAW ေမဂ်ာက လံုး၀ကို မယွဥ္ႏုိင္ခဲ႕ပါဘူး… ဒုတိယနဲ႕ပဲႏွစ္သိမ္႕ခဲ႕ရတယ္… တျခား ထူးထူးျခားျခားေျပာစရာကေတာ႕ ျပိဳင္ပဲြနဲ႕ပတ္သက္တာဆိုရင္ တတိယႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဥပေဒက အသင္းလိုက္ ဒိုင္းဆုရခဲ႕တယ္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ႏွစ္တိုင္း တစ္ေယာက္ခ်င္းျပိဳင္ပဲြမွာ ဒုတိယရတယ္… ႏွစ္ေယာက္တဲြမွာ ပထမ တစ္ခါရတယ္ ဒုတိယ ၂ခါရတယ္… အသင္းလုိက္ဒိုင္းဆု တစ္ခါရတယ္… အားေပးမွုေကာင္းလို႕ အဲဒီဆုေတြရခဲ႕တယ္ဆိုလည္းမွန္ပါတယ္… ျပိဳင္ေနတဲ႕အခ်ိန္ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စိုးရိမ္မွုေတြနဲ႕ အားေပးေနတဲ႕ မ်က္လံုးေတြကိုၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ အားေမြးျပီး ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ႕တာပါ… တစ္ခ်ိန္လံုး အနီးကပ္အားေပးသူေတြကေတာ႕ ေကာင္မရယ္… ယဥ္မင္းရယ္…ျငိမ္းျငိမ္းရယ္…ခုိင္ေလး… တို႕တစ္ေတြပါပဲ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္ခံစားၾကည္႕ရင္ ဒီလိုေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ျပိဳင္ပဲြမ်ဳိး… သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အင္တုိက္အားတုိက္ အားေပးမွု ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ႕ ဆုယူျပီးအခ်ိန္ Canteen မွာသြားစားေသာက္ခဲ႕ၾကတဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မွုမ်ဳိး ဒီတစ္သက္မွာ ေနာက္တခါ ဘယ္ေတာ႕မွျဖစ္လာႏုိင္မွာမဟုတ္ေတာ႕ဘူးဆိုတာကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕အပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးအသိပဲျဖစ္မွာပါ… လြမး္ေမာဖြယ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ထာ၀ရ သတိရေနမယ္ဆုိတာကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕သစၥာပါပဲ…

''၁။ (က) ေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖခ်င္သလုိေျဖပါ။''


အဂၤလိပ္နာမ္ ၊ တရုတ္၀ိဘတ္ ၊ ကုလား၀ိေသသန ၊ ဂုဏ္ရည္မျပ ၊တျပၾကိယာ၊ နဖူး႒ာန္၊ ေျခမကရိုဏ္း။

''(ခ) ေအာက္ပါနာမ္တို႔ကို "ကြက္လပ္" တစ္ခုစီ၌ လစ္လွ်င္လစ္သလို အသံုးျပဳပါ။''

ႏွာဘူးၾကီး၊ နင့္ၾကီးေတာ္၊ ဂ်ီပုန္း၊ ေမ်ာက္မ်က္ႏွာ၊ ေကာင္မေလး ။

''(ဂ) ေအာက္ပါတို႔မွ သံုးခုကို ဆရာမအား ေမး၍ေျဖပါ။''

အနမ္း၊ အခ်စ္၊ အလြမ္း၊ အမုန္း၊ အျပံဳး။


''၂။ (က)ေအာက္ပါေ၀ါဟာရတို႔အနက္မွ ငါးခု၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ဆရာမလစ္မွခိုးခ်ပါ။''


ဒန္အိုးေပါက္ ၊ ၀က္မၾကီးကိုလြမ္းတယ္ ၊ အပ်ိဳၾကီး၊ ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြး၊ မယ္တင္ ၊သူလွတယ္..။

''(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ငါးခုကို ၀ါက်တစ္ခုစီ၌ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထည့္လာေသာ စာရြက္အခ်ိဳ႕မွခိုးခ်ပါ။''

ကန္ေတာ္ၾကီး၊ စံုတြဲ၊ အားရပါးရ၊ အမုန္းဆြဲ၊ မရွက္မေၾကာက္၊ အလြမ္းေျပ၊ အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့။

''(ဂ) ေအာက္ပါအလကၤာတို႔အနက္မွ ငါးခု ကို သက္ဆိုင္ရာ သင္ခန္းစာမ်ားတြင္ မည္သို႔သံုးထားေၾကာင္း ႏွင့္အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုအလကၤာေျမာက္ေၾကာင္း မိတၱဴဆိုင္မွ ခ်ံဳ႕လာေသာ စာရြက္ျဖင့္ ကူးေျဖပါ။''

ဘူ……ဘြတ္ (ျမည္သံစြဲ)၊ ပုရြက္ဆိတ္ေခါင္းေလာက္ (အတိႆယ)၊ ဆင္နင္းျမင္းကန္ (ရူပက)၊လင္းတထုိင္သကဲ့သို႔ (ဥပမာ)၊ အေျခာက္တို႔မာယာ (ရူးမတတ္)၊ ပိုးေျပာင္ၾကီးပုဆိုး ေပါက္သကဲ့သို႔ (ဥပမာ)။



''၃။ (က) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ငါးခုကို ေျဖခ်င္ေျဖ မေျဖခ်င္ အိပ္ေနပါ။''


(၁) "ငါ့သမီး …… စာက်က္ေနတယ္" ကဗ်ာကို မည္သူေရးသနည္း။

(၂) "ဟို… အတံုး၊ ထိန္ထိန္၀ါ" ဟူသည္ အဘယ္နည္း။

(၃) နာနတ္သီး ကဗ်ာမွ ဆရာမ၏ "တင္" ျပပံုကို ေဖာ္ျပပါ။

(၄) ရွင္မဟာေကာင္းျမတ္သည္ ဆရာမအား မည္သည့္ဂါထာ ခ်ီးျမွင့္သနည္း။

(၅) "ငါ့ရုပ္သည္ သာေခ်ာ၏" ကဗ်ာမွ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ကိုယ္ေနဟန္ထား ေပ်ာ့ေျပာင္းပံုကို ေဖာ္ျပပါ။

(၆) "သူသာလွ်င္ အသားအမည္းဆံုး" ကဗ်ာကို မည္သူေရးသနည္း။

(၇) "တံခါးေစာင့္ ဗူးေလာက္ရွည္၊ ငါ့မွာေတာ့ လြမ္းေလာက္ေလ" စာသား၏ အဓိပၸါယ္ကို ေရးပါ။

(၈) "ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ …… ယူပါဦးလား" ကဗ်ာမွ ကဗ်ာဆရာၾကီး ေကာင္းျမတ္၏ ခံစားခ်က္ကိုေရးပါ။


''၄။ (က) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တစ္ပုဒ္ကိုရႊီးပါ။''


"အေမေျပာေတာ့ ငယ္ေသးတယ္၊ ေရခ်ိဳးမွသိကြယ္" ကဗ်ာ၏ အဓိပၸါယ္ကိုွ စာစစ္အဖြဲ႕ အၾကိဳက္ေတြ႕ေအာင္ျဖိီးျဖန္းေရးသားပါ။

(သို႔)

"ရင္ထဲမွာ ဘာညာဘာညာ" ကဗ်ာမွ ခံစားရေသာ ရသကို ေရးပါ။


''(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ငါးခု ကို အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ျပီး ခိုးခ်ပါ။''

(၁) မင္းတုန္းမင္း၏ (၆၆) ေယာက္ေျမာက္ သားေတာ္၏အမည္ ကို ေဖာ္ျပပါ။

(၂) မိဖုရားဖြားေစာ ေနာက္ဆံုးယူလိုေသာ ေယာက်္ား၏ အမည္ကို ေဖာ္ျပပါ။

(၃) "ေမာင့္ဘ၀…..လင္းတနား" ဟူသည္ အဘယ္နည္း။

(၄) စီးခ်င္းတုိ္က္ပြဲတြင္ ေလာက္ေလးဂြ ကိုင္ေသာ သူရဲေကာင္း၏အမည္ကို ေဖာ္ျပပါ။

(၅) သီေပါမင္း၌ ဖြန္ေၾကာင္နည္း မည္မွ်ရွိသနည္း။

(၆) "ပညာသင္ခါ ေဘာင္းဘီမပါ" ကိုမည္သူေရးသနည္း။

(၇) ေကာသလမင္းၾကီး၏ ႏွစ္လံုးအတိတ္ေပးေသာ အိပ္မက္တစ္ခုကိုေဖာ္ျပပါ။


''(ဂ) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တစ္ပုဒ္ကို ျဖီးပါ။''

သိဃၤသူ႕သမီးေက်ာက္စာမွ သိဃၤသူ႕သမီး၏ အၾကြားၾကီးပံု၊ ေလလံုးထြားပံု၊ သူ႔ကိုယ္သူ သက္မြန္ျမင့္ႏွင့္တူပံု၊

ရဲေလးအား အေသရရ အရွင္ရရ လုိခ်င္ပံုတို႔ကို အစီအစဥ္တက် ရွင္းျပပါ။

(သို႔)

"လင္မယားရန္ပြဲ" မွ လင္မယားႏွစ္ဦး၏ ဂုဏ္ရည္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးသားပါ။


''၅။ (က) စကားစပ္ႏွင့္တကြ ရွင္းျပပါ။''


ဘီးတစ္လက္၊ အညည္း တစ္ခ်က္မညဴး၊ အျပီးသတ္ေအာင္ရွာမယ္ဟဲ့…"သန္း"၊ အခ်ိန္မေတာ္၊

ၾကည့္ေတာ့ေနျမင့္ျပီမို႔ အိမ္ျပန္ဖို႔လမ္း၊ ေျခေတာ္လွမ္း…ဒီေန႔ဖို႔ကာ၊ ၀င္ေၾကးသံုးရာတန္ျပီတကား။


''(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ႏွစ္သက္ရာတစ္ပုဒ္ကို စာစီကံုးပါ။''

ကန္ေတာ္ၾကီးမွ စံုတြဲမ်ား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ခ်စ္ၾကည္ႏူးၾကပံု။

(သို႔)

"သန္း" ရွာေနေသာ စံုတြဲႏွစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ အတင္းေျပာၾကပံုတို႔ကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ေျဖဆိုပါ။ 

ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့ လူနဲ႔ဆံုတဲ့အခါ သူနဲ႔တစ္သက္သာ လက္တဲြႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။
သူမရွိေတာ့ရင္ အရာအားလံုးက ေႏွာင္းသြားလိမ့္မယ္။

ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္
ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။

ကိုယ့္ဘ၀ကို ကူညီတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူ႔ေက်းဇူးကို မွတ္ထားပါ။
သူဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို လွည့္ေျပာင္းေပးခဲ့သူ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ အခ်စ္ကို ပိုနားလည္ေစခဲ့လို႔ပါပဲ။

ကိုယ္မုန္းခဲ့ဖူးတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုၾကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။

ကိုယ္နဲ႔အတူေနေနတဲ့၊ ကိုယ့္ကို အေဖာ္ျပဳေနသူကို လံုး၀ေက်းဇူးတင္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏႈးမႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ကိုယ္ရေနလို႔ပါပဲ။

ကိုယ့္ကို သစၥာေဖာက္သြားသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ပါ။
သူ႔ေၾကာင့္ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကို ကိုယ္နားလည္ခဲ့လို႔ပါပဲ။

ကိုယ္တိတ္တခိုးခ်စ္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ေတာင္းဆုျပဳပါ။
သူ႔ကို ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့စဥ္က သူေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ကိုယ္ျမင္ခ်င္ခဲ့လို႔ပါ။

ကိုယ့္ကို ထားခဲ့တဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။
ကိုယ့္ဘ၀မွာ အမွတ္တရ အတိတ္ေျခရာေလးေတြ ထင္က်န္ေအာင္ သူ နင္းေလွ်ာက္ခဲ့လို႔ပါပဲ။

တစ္ခါပဲျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀မွာ လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အခြင့္အေရးဟာလဲ တစ္ခါပဲရွိပါတယ္။ 

ေတာင္တန္းတစ္ခုလံုးကို အျဖဴေရာင္ႏွင္းေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းထားတယ္။
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ ႏွင္းမႈန္ေတြက စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ ဘယ္ညာယိမ္းကလို႔...
လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ဒီေတာင္ကို ႏွင္းေတြက ၾကီးစိုးခ်င္သလို
ၾကီးစိုးဝါးျမိဳထားၾကတယ္။

မတ္ေစာက္တဲ့ ေတာင္ေစာင္းတစ္ေနရာမွာ လူႏွစ္ေယာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း
ေရြ႔လ်ားေနတယ္။ သူတို႔က ေတာင္တက္သမားေတြျဖစ္ျပီး လမ္းတစ္ဝက္မွာ
ႏွင္းမုန္တိုင္းမိခဲ့လို႔ လမ္းမွားလာၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔က
တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး တိတ္တခိုး ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ
ျဖစ္တယ္။ ေတာင္တက္တဲ့ ခရီးစဥ္ကို ေကာင္ေလးစခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ႏွင္းမိုးက ရြာေလသည္းေလျဖစ္ေနတယ္။ ေျခတစ္လွမ္းတိုင္း သူတို႔ အားအင္ေတြ
စိုက္ထုတ္ေနရတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းတဲြျပီး ဒူးဆစ္ထိနက္တဲ့
ႏွင္းထဲကေန ေရွ႕ကိုဆက္သြားေနခဲ့တယ္။

ႏွင္းေတြနဲ႔ သူတို႔အဝတ္အစားေတြ စိုရဲြေနခဲ့တယ္။ ေလေအးတစ္ခ်က္တိုက္တိုင္း
ျပာႏွမ္းေနျပီျဖစ္တဲ့ ႏုတ္ခမ္းနဲ႔ သူတို႔ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္
ေအးခဲေနခဲ့တယ္။ လမ္းေပ်ာက္တာ သံုးရက္ရွိျပီျဖစ္ေပမယ့္ ထြက္ေပါက္ကို
သူတို႔ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ အင္အားေတြလည္း ကုန္ခမ္းေနပါျပီ။ အဆိုးဆံုးက
အစားအစာေတြ မလံုေလာက္တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးက စားစရာအားလံုးကို ေကာင္မေလးရဲ႕
အိတ္ထဲထည့္ျပီး တစ္ေန႔တာရဲ႕ အစာကို ထိန္းခ်ဳပ္ေစခဲ့တယ္။

ေတာအုပ္တစ္ခုအျဖတ္မွာ ေကာင္မေလးေခ်ာ္လဲျပီး ေျခေထာက္ကို
ထိခိုက္မိသြားခဲ့တယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကို အႏိုင္ႏိုင္ သယ္ထားရတဲ့ ေကာင္ေလးက
ေကာင္မေလးကို ေက်ာပိုးျပီး ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တည္း ေရွ႕ဆက္ျပီး ထြက္ေပါက္ေတြ႔မွ ေကာင္မေလးကို
ျပန္လာကယ္ဖို႔က လဲြျပီး တစ္ျခားနည္းမရွိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးအတြက္
ရြက္တဲတစ္ခုကို ေကာင္ေလးေဆာက္ေပးလိုက္တယ္။

အစာစားခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို "ကိတ္ေျခာက္ ၈ခ်ပ္က်န္ေသးတယ္။
တစ္ေယာက္ ၄ခ်ပ္စီ စားရေအာင္.. ေရေႏြးၾကိဳလိုက္ပါလား" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလး ေရၾကိဳေနတုန္းမွာ ေကာင္မေလးက ကိတ္ေျခာက္ေတြကိုခဲြျပီး
အိတ္ကိုယ္စီထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွာ ေကာင္ေလး ျပန္ဝင္လာျပီး
ေကာင္မေလးကို "ငါ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့မယ္။ ေစာင့္ေနေနာ္ " လို႔မွာျပီး
ထြက္သြားခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ထိ သူတို႔ဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ေၾကာင္း
ဖြင့္မေျပာၾကေသးဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခဲြထြက္သြားရင္
ဒီခဲြခြာျခင္းက ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုႏိုင္တဲ့ ခဲြခြာျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကို ဖြင့္ေျပာျပီးမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက
တစ္ေယာက္ပဲ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်န္ရစ္ခဲ့သူက
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ သြားေလသူကို ေအာင္းေမ့တမ္းတေနေတာ့မယ္။ ရင္ထဲက
အခ်စ္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္မေျပာဘဲ ခဲြထြက္သြားရင္ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ေကာင္မေလးအတြက္ အိပ္ရာအိတ္ကို ေကာင္ေလးျဖန္႔ခင္းေပးျပီး ေနရာကေန
သူလွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို ျပန္လာကယ္ဖို႔ လမ္းေနရာတိုင္းကို
ေကာင္ေလး အမွတ္အသားလုပ္ခဲ့တယ္။

ႏွင္းေတာထဲမွာ စမ္းတဝါးဝါး ေရွ႕ဆက္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ေကာင္ေလး
အားျပတ္ျပီး လဲက်သြားခဲ့တယ္။ သတိမလစ္ခင္မွာ ေကာင္မေလးကို သူသတိရေနမိတယ္။

"သူ႔အစာေရစာေတြ လံုေလာက္ပါ့မလား? သူေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလား?"

သတိရလို႔ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ ကယ္ဆယ္ေရး ရြက္တဲထဲ သူေရာက္ေနတာကို
ေကာင္ေလးသတိထားလိုက္မိတယ္။ ေတာင္တက္ဖို႔ ထြက္သြားျပီး ရက္အေတာ္ၾကာ
ျပန္မလာတဲ့ သူတို႔ကို မိတ္ေဆြေတြက ကယ္ဆယ္ေရးအကူနဲ႔ ႏွင္းေတာထဲ
ဝင္ရွာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔က ေကာင္မေလးကို အရင္ရွာေတြ႔တာျဖစ္ျပီး
ေကာင္ေလးအမွတ္အသား လုပ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေနာက္ လိုက္ခဲ့လို႔
ေသလုေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေတြ႔ခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ရဲ႕ ကုသျပဳစုမႈေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ကိုယ္အပူခ်ိန္ေတြ
တက္လာခ့ဲတယ္။ သတိရရခ်င္း ေကာင္မေလးကို သူေမးခဲ့တယ္။ ဘယ္သူကမွ သူ႔အေမးကို
ျပန္မေျဖခဲ့ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္က စိတ္မေကာင္းတဲ့
ေလသံနဲ႔

"သူမရွိေတာ့ဘူး... ေရၾကိဳဖို႔ထြက္သြားျပီးေနာက္ တဲထဲကို ျပန္ဝင္ဖို႔
သူအားျပတ္ခဲ့တယ္ ထင္တယ္။ ႏွင္းျပင္မွာ ေအးခဲျပီးေသေနတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔
ေတြ႔လိုက္ရတယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

အျဖစ္အပ်က္ ၃ႏွစ္ လြန္ေျမာက္ျပီးေနာက္ တျခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
ေကာင္ေလး မဂၤလာေဆာင္ခဲ့တယ္။ ႏွင္းေတာထဲမွာ ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးေၾကာင့္
စိတ္ထိခိုက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးကို ဒီေကာင္မေလးက အားေပးေဖးမခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ေကာင္ေလးကို ကယ္ဆယ္ခဲ့တဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ ေခါင္းေဆာင္လည္း ဒီမဂၤလာပဲြကို
လာခဲ့ပါတယ္။ မဂၤလာပဲြျပီးေနာက္ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္က သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုကို
ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အုတ္ဂူတစ္ခုေရွ႕ရပ္ျပီး ဂူေပၚမွာကပ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို
သူၾကည့္လိုက္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲက ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ျပီး.....

"စိတ္ခ်ပါေတာ့..သူမဂၤလာေဆာင္သြားပါျပီ။ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္...
ေကာင္းကင္ဘံုမွာ စိတ္ခ်ခ် ေနပါေတာ့ကြယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေအးခဲျပီး ေသသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔
ေရာက္သြားခ်ိန္ ရြက္တဲအိပ္ရာထက္မွာ သူလဲေလ်ာင္းေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။
ေကာင္ေလးခင္းေပးခဲ့တဲ့ အိပ္ရာထက္မွာ သူတစ္ဖဝါးမွ မခြါရက္ခဲ့ပါဘူး။
ဆာေလာင္ျပီး သူေသဆံုးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူ႔အိတ္ထဲ ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့
ကိတ္ေျခာက္အစား ေက်ာက္ခဲတစ္ခ်ဳိ႕ပဲ ေတြ႔ခ့ဲရတယ္။ တကယ္ဆို ကိတ္ေျခာက္ေတြက
၈ခ်ပ္မက်န္ဘဲ ၄ခ်ပ္ပဲ က်န္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးကို သူတကယ္
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့မိလို႔ ကိတ္ေျခာက္အားလံုး ေကာင္ေလးကို
ခဲြေဝေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ကယ္ဆယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ သူ႔ကိုေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူတစ္ကိုယ္လံုး
ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနပါျပီ။ သူ႔လက္ထဲမွာ စာရြက္တစ္ရြက္ကို တင္းတင္းေလး
ဆုတ္ကိုင္ထားတယ္။

"သူျပန္လာခ်ိန္ထိ ကြ်န္မေတာင့္ခံႏိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို
ေျပာမျပပါနဲ႔... သူ႔ဘဝနဲ႔သူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ"

အခ်စ္ ဘာေၾကာင့္ လွပရသလဲ?
အခ်စ္လွပရျခင္းက မျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
လူတစ္ခ်ဳိ႔က လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုကို ဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔ သိမ္းပိုက္ထားခဲ့တယ္....

ပန္းခ်ီပါရမီရွင္ လီယိုနာဒို ဒါဗင္ခ်ီအား လူ႔ဘဝသို႔ တစ္ႀကိမ္ျပန္ေခၚကာ ဤကမာၻတြင္ သူ၏ အမည္နာမျဖင္႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္တည္းသာ ခ်န္ထားခြင္႔ျပဳမည္ဟု ကန္႔သက္လိုက္မည္ဆိုပါစို႔။

မည္သို႔ေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ိဳး သူေရးဆြဲေလမည္နည္း ??

********

အလားတူပင္ ပန္းပုေက်ာ္ ရိုဒင္အား မကြယ္လြန္မီကာလအတြင္း ပန္းပုရုပ္တစ္ခုတည္းသာ ထုလုပ္ခြင္႔ျပဳမည္ဟု သတ္မွတ္လိုက္မည္ဆိုပါစို႔။

မည္သို႔ေသာ ပန္းပုရုပ္မ်ိဳး သူထုလုပ္ေလမည္နည္း ??

********


ျမင္ေယာင္မွန္းဆနိုင္ရန္ မလြယ္ပါ။

ဒါဗင္ခ်ီေရာ ရိုဒင္ပါ မအိပ္မေန ႏွစ္ရွည္လမ်ား စ်ာန္ဝင္စဥ္းစားၿပီးမွ သာ မည္သည္႔လက္ရာမ်ိဳး ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်နုိင္ေပမည္။

သို႔ေသာ္ ေသခ်ာေပါက္ေျပာနုိင္ေသာ အခ်က္တစ္ခုကား ရွိသည္။

ဒါဗင္ခ်ီထားရစ္ခဲ႔မည္႔ တစ္ခုတည္းေသာ ပန္းခ်ီကားသည္လည္းေကာင္း၊ ရိုဒင္ထုလုပ္မည္႔ တစ္ခုတည္းေသာ ပန္းပုရုပ္သည္လည္းေကာင္း ကမာၻ႔သမိုင္း တြင္ အႀကီးက်ယ္ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး အနုပညာလက္ရာမ်ား ျဖစ္ေနမည္မွာ ဧကန္မုခ်ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။


********


သင္႔မွာ ေမြးသည္မွ ေသသည္အထိ ေနသြားရမည္႔ တိုေတာင္းေသာ ဘဝ ေလးတစ္ခုရွိသည္။ ထိုဘဝသည္ အညံ႔စားပန္းခ်ီဆရာ၏ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို မထင္မရွားလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားနုိင္၏။ ဒါဗင္ခ်ီ၏ မိုနာလီဇာ ပန္းခ်ီကား၊ ဒိုဒင္၏ ေတြးေတာသူ ပန္းပုရုပ္မ်ားကဲ႔သို႔လည္း အံ႔ၾသႀကီးက်ယ္သြားနုိင္ပါသည္။

ဘယ္သို႔ျဖစ္သြားသနည္း ဟူသည္ သင္႔အေပၚ၌ မူတည္ပါ၏။ သင္ပိုင္ဆုိင္သည္႔ တစ္ခုတည္းေသာ ဤဘဝကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါတည္းသာ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ခြင္႔ ရွိသည္။ ဘယ္လိုမ်ိဳးဘဝမ်ိဳး သင္ တည္ေဆာက္ ပါမည္လဲ ???


မိမိကိုယ္ကို ေလးစားသူ၊ မိမိဘဝကို တန္ဖိုးထားသူ ဆိုလွ်င္ကား မိမိ၏ တစ္ခုတည္းေသာ ဘဝကို အႀကီးအက်ယ္ အခမ္းနားဆံုး၊ အပီျပင္ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ေပလိမ္႔မည္။

အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဘဝတစ္ခုကိုတည္ေဆာက္ရန္အတြက္

   1. တစ္ေန႔ေသာအခါ မိမိဘာျဖစ္လာရမည္ဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္၊
   2. ယင္းအတိုင္းမျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္မည္ဟူေသာ ခိုင္မာျပတ္သား စိတ္ဇြဲ၊
   3. အခက္အခဲကို ရင္ဆုိင္ရဲသည္႔ သတၱိ၊
   4. မိမိဘာသာ ခ်မွတ္ထားသည္႔ လမ္းေၾကာင္းမွယိမ္းယိုင္ ေသြဖည္မသြားရေအာင္ ထိန္းသိမ္းနိုင္သည္႔ သမာဓိ
      စသည္႔ အရည္အေသြးမ်ား သာ လိုအပ္သည္။ 


ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္မရွိ၊ စိတ္ဓာတ္ႀကံ႕ခိုင္မႈ နတၳိျဖစ္ကာ တစ္ခုတည္းေသာ ဘဝကို လွလွပပ တည္ေဆာက္ရမည္ဟူေသာ အသိတရားကလည္း ကင္းမဲ႔ေနမည္ ဆိုလွ်င္ကား ရေတာင္႔ရခဲေသာ ဘဝ တစ္ခု အခ်ည္းအႏွီး အလဟႆ ဆံုးပါးသြားရပါေခ်မည္။

(ဦးေဖျမင္႔)

(၁)

အာရစၥတိုရယ္ ဆိုေသာ ဂရိ ေတြးေခၚပညာရွိၾကီးကို ႏိုင္ငံတိုင္းက လူေတြ မ်ားစြာက ေလးစားၾကတယ္ ။ ဥေရာပ ႏိုင္ငံေတြမွာ ဆိုရင္ အာရစၥတိုရယ္ ေျပာေသာ စကားမ်ားကို ဘုရားတစ္ဆူလိုကို ကိုးကြယ္တတ္ၾကပါတယ္.။ ဒါေပမဲ႔ ဒီလို ပညာရွိၾကီး အာရစၥတိုရယ္မွာ သြက္သြက္ခါေအာင္ လြဲေနေသာ အခ်က္ တစ္ခ်က္ ရွိပါတယ္.။

ဒါကေတာ႔ မိန္းမေတြရဲ႕ သြားအေရအတြက္သည္ ေယာက်ာ္းေတြရဲ႕ သြားအေရအတြက္ထက္ နည္းတယ္ ဆိုေသာ အခ်က္ပါပဲ..။ ဒါကို အာရစၥတိုရယ္က သူ ေသေသာအထိ ဒီလိုပဲ လက္ခံသြားပါတယ္.။ တကယ္ဆို သူ႕မိန္းမ ပါးစပ္ကို ျဖဲျပီး ၾကည္႔ရံုမွ်ျဖစ္ပင္ အဆင္ေျပသြားႏိုင္ပါသည္..။ သူ မလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ပဲ.. သူ႕ ပညာရွိသမိုင္းတြင္ အမွားတစ္ခုကို ခ်န္ခဲ႔ေလေတာ႔သည္.။


(၂)

တစ္ခါက...

သူခိုးတစ္ေယာက္ဟာ သိပၸံပညာရွင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ကို ဝင္ခိုးပါေလေရာ..။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ သိပၸံပညာရွင္ၾကီးက တီထြင္မႈ တစ္ခု ေအာင္ျမင္သြားတဲ႔ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနတယ္.။ သိပၸံပညာရွင္ၾကီး ေအာင္ျမင္သြားတာ “ မိုက္ခရိုခ်စ္ပ္ ” ေလး တစ္ခု..။ ဒီအခ်ိန္မွာ သိပၸံပညာရွင္ၾကီး ေျပာေနတာကို အခ်င္းခ်င္း ၾကားလိုက္ရတယ္.။ ဒီခ်စ္ပ္ေလးဟာ ေဒၚလာ ၃ သန္းေက်ာ္တန္တယ္ ဆိုပဲ.။ ဒီမွာ သူခိုးဟာ က်န္တာေတြကို ခိုးဖို႔ ဆိုတာထက္ သူဘာမွ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ႔ဘူး.။

ဒီခ်စ္ပ္ ကို သူဘယ္ေနရာမွာ ေရာင္းလို႔ရမလဲ ဆိုတာလဲ မသိဘူး.။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ သိလိုက္တာ ကေတာ႔ သူ ဒီခ်စ္ပ္ေလးကို ခိုးမယ္ ဒါပါပဲ.။ ဒါနဲ႔ ခိုးေရာ ဆိုပါေတာ႔ေလ.။ သူက သာမာန္သူခိုးဆိုေတာ႔ လွ်ိဳဝွက္ ခလုပ္ေတြကို သူ မသိဘူး..။ ဒါနဲ႔ သူလည္း ယူျပီးေရာ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံေတြ ၾကားရပါေလေရာ.။ ဒီေတာ႔မွ သူ အသက္လုေျပးရတယ္.။ ဒါေပမဲ႔ ရဲေတြေရာ ၊ လံုျခံဳေရးေတြေရာ ခ်က္ခ်င္း ေရာက္လာတယ္.။

ဒီေတာ႔ သူ ေအာက္ဆင္းေျပးလို႔မရေတာ႔ဘူး.။ သူ အထက္ကို တတ္ေျပးတယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္က တိုက္ေတြဆီကို ေျပးတယ္.။ သူ႕ေနာက္ကလည္း ရဲေတြ ၊ လံုျခံဳေရးေတြ လိုက္လာၾကတယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ သူ ပြင္႔ေနတဲ႔ ျပဴတင္းေပါက္မွ တဆင္႔ အခန္းတစ္ခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တယ္.။ အခန္းထဲေရာက္မွ သူသိလိုက္တာက ဒါဟာ စာၾကည္႔တိုက္ၾကီး.။ စာအုပ္ေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီျပီး ရွိေနတယ္.။ ျပီးေတာ႔ က်မ္းေတြ ဆိုေတာ႔ စာအုပ္ေတြကလည္း အထူၾကီးေတြ.။
သူခိုး ဒီအခန္းထဲ ဝင္သြားသလိုပဲ အေနာက္ကေန ရဲေတြ ၊ လံုျခံဳေရးေတြ လိုက္ဝင္လာ ၾကတယ္.။ ဒီမွာ သူခိုးက ေနာက္ကလိုက္လာသူေတြ လြယ္လြယ္လိုက္လို႔ မရေအာင္ စာအုပ္စင္ေတြကို သူတြန္းလွဲပစ္ လိုက္တယ္.။ ဒီေတာ႔ စာအုပ္ေတြ ရႈပ္ပြသြားတယ္.။ ဒီေနာက္မွေတာ႔ သူခုိးကို ဘယ္လိုမွ ေျပးမလြတ္ေတာ႔ပဲ ဖမ္းမိသြားတယ္.။ ဒီမွာ သူခိုးကို စစ္ေမးတာေပါ႔ေလ.။ သူ...ခိုးသြားတဲ႔ ခ်စ္ပ္ေလးအေၾကာင္း ..။ ဒီမွာ သူခိုးက တစ္ခြန္းပဲ ေျပာတယ္.။

“ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္ ခိုးမိတယ္.။ ဒါေပမဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေနာက္က လိုက္လာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ၾကားမွာ ဖြတ္ထားလိုက္တယ္ ။ ဘာစာအုပ္လည္းေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး.။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိလိုက္တာ တစ္ခုကေတာ႔ စာမ်က္ႏွာ ၂၃၃ နဲ႔ ၂၃၄ ၾကားမွာပဲ.။ ”

သူခိုးကလည္း ဒီလိုေျပာေတာ႔ သူေနာက္ကလိုက္လာတဲ႔ ရဲေတြ ၊ လံုျခံဳေရးေတြ “ ဟာ ” ခနဲ႔ ျဖစ္သြားၾကတယ္.။ မိုက္ခရိုခ်စ္ပ္ ဆိုတာ ေသးေသးေလးေလ.။ လက္မလက္သည္းခြံေလာက္ေလးပဲ ရွိေနတာ.။ စာၾကည္႔တိုက္ထဲက စာအုပ္ေတြက က်မ္းၾကီးေတြ စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္ေတြခ်ည္း.။ စာအုပ္ေပါင္းက သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနတယ္.။ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီခ်စ္ပ္ေလးကို ရွာရမလဲ.။ အားလံုးလက္မိႈင္က်သြားတယ္.။
ဒီအခ်ိန္မွာ ရဲေတြထဲက ရဲသားငယ္ေလး တစ္ေယာက္က စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေကာက္ကိုင္ျပီး ၾကည္႔လိုက္တယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ ရုတ္တရက္ သူခိုးဘက္ကို လွည္႔ျပီး သူခိုး မ်က္ခြက္ကို လက္သီးနဲ႔ ထုိးခ်လိုက္တယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ သူ စကား တစ္ခြန္းပဲ ေျပာလိုက္တယ္.။

“ သူခိုး...မင္း လူလိမ္ပဲ..။ မင္း လိမ္ေနတာ ငါ သိတယ္..။ မင္း ဘယ္မွာ ဖြက္ထားလဲ.။ ခ်စ္ပ္ ေလး ထုတ္ေပးေပေတာ႔..။ ”

ဒီအခ်ိန္မွာ သူခိုးဟာ ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပဲ ရဲသားေလးကို အံ့ၾသသလို မ်က္လံုးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည္႔ေနျပီး သူ႕ပါးစပ္ထဲမွာ ဖြက္ထားတဲ႔ ခ်စ္ပ္ေလးကို ထုတ္ေပးျပီး အဖမ္းခံလိုက္တယ္.။ ဒါေပမဲ႔ သူ သိခ်င္တာကိုေတာ႔ ေမးသြားတယ္.။

“ ကၽြန္ေတာ္လိမ္ေနတာကို ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုလုပ္သိေနတာလဲ..။ ”

ရဲသားေလး ဘာမွ ျပန္မေျပာခဲ႔ပါ.။ ေနာက္တစ္ေန႕ သူ႕ကို ရဲမင္းၾကီးက ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းေတာ႔မွ သူက ဒီလိုေျပာျပပါေတာ႔တယ္.။

“ ဒီလိုပါဗ်ာ.။ ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားေျပာတာထက္ ၊ သူမ်ားေတြ စိတ္ထဲမွာ ထင္ေနတာထက္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မ်က္စိနဲ႔ ၾကည္႔လိုက္လို႔ပါ.။ တကယ္ေတာ႔ စာအုပ္ကို ယုူလိုက္ပါ..။ စာမ်က္ႏွာ ၂၃၃ နဲ႔ ၂၃၄ ဆိုတာ စာမ်က္ႏွာ ၾကား မဟုတ္ပါဘူး.။ ေက်ာခ်င္းကပ္ စာမ်က္ႏွာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္.။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္လည္း အရင္ကေတာ႔ မသိပါဘူး..။ ေဘးမွာ မ်ားျပားလွတဲ႔ စာအုပ္ေတြထဲကမွ စာအုပ္ကို ယူၾကည္႔လိုက္တာပါ.။ ဒီေလာက္ လြယ္ပါတယ္.။ ဒါေပမဲ႔ လူေတြကေတာ႔ မယူၾကည္ပဲနဲ႔ သူမ်ားေျပာတာနဲ႔ တင္ ယံုျပီး စိတ္ပ်က္သြားပါေတာ႔တယ္.။ ဒီမွာ မွားၾကတာပါပဲ.။ တကယ္ဆို မ်က္စိေလးနဲ႔ ၾကည္႔လိုက္ရံုပါ..။ ”

ထိုရဲသားေလးသည္ ေနာင္အခါမွာ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ရဲသား ၊ အထူး စံုေထာက္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္.။

စာဖတ္သူေရာ..။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႕မ်က္စိေလးနဲ႔ေတာ႔ အနည္းဆံုး တစ္ၾကိမ္ေလာက္ေတာ႔ ၾကည္႔ျဖစ္ေအာင္ အရာရာကို ဖြင္႔ၾကည္႔ေပးပါ.။ အရာရာဟာ သင္ထင္ထားတာနဲ႔ အလြန္ကြာျခားေနတယ္ ဆိုတာကို ေတြ႕ရပါလိမ္႔မယ္.။ 

သို႕
မမအင္ဇာ

မင္းကိုျမင္တိုင္းကိုယ့္နွလံုးသားေလးအဖ်ားတက္ေနျပီ..............................................
အခ်စ္ရယ္biogesicမဟုတ္ရင္ေတာင္paracetamolေလးေတာ့ေပးသနားလွည့္ပါ။

မင္းရဲ့ေအးျမတဲ့အလွေၾကာင့္ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြလည္းအေအးမိျပီး...................................

ဟတ္ခ်ိဳးဟတ္ခ်ိဳးနဲ့ေပါ့။cetrizineမကယ္နိုင္သလိုamoxicillinလည္းမကယ္နိုင္ပါဘူး
ယံုပါအခ်စ္ရယ္
နွလံုးခုန္သံမမွန္တာကိုdiazepam
နဲ့လဲမကုစားနိုင္ပါဘူး။...............................................

တကယ္ေတာ့နွလံုးသားေလးgoutေနတာၾကာပါျပီ.......................................................
cochicineနဲ့NSAID
ကေတာင္လက္ေျမာက္အ၇ွံဳးေပးထားတာ...................................
ၾကာလွေ၇ာေပါ့။
ဒါေပမယ့္အခ်စ္ဆိုတာလည္းMorphineလိုအျမဲတမ္းနာက်င္မွဳေတြ

ကင္းေ၀းေစတဲ့အရာမွမဟုတ္တာ...................................................................................
Atropine

အသံုးမ်ားရင္၀မ္းခ်ဳပ္သလိုမ်ိဳး....................................................................

မင္းကိုမျမင္ရရင္ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္လို့ေပါ့။...................................................................
အခ်စ္ေရ..အသည္းေလးcirrhosisျဖစ္ရင္ေတာင္

မင္းေၾကာင့္လို့မထင္ရက္ပါဘူး။...............................................
မ်က္လံုးခ်င္းဆံုလိုက္တိုင္းAdrenalineသံုးစရာမလိုဘဲအလိုလိုheart
rateျမန္လာတာကိုေရာ
မင္းေလးသတိျပဳမိရဲ့လား?...........................
အခ်စ္ရယ္
ကိုယ့္စာကိုဖတိျပီးေခါင္းကိုက္သြားရင္လည္းေဆာရီးပါေနာ္။
LEN SENေလးသာေသာက္လိုက္လန္းဆန္းသြားလိမ့္မယ္။
လည္ေခ်ာင္းထဲကခ်ြဲသလိပ္ေတြကိုရွင္းဖို့့flemaxေဆးသံုးသလို
ကိုယ့္ရဲ့အခ်စ္ကို၇ွင္းဖို့မာယာေတြမသံုးပါနဲ့ေနာ္။
ကိုယ့္အခ်စ္ကOramin-Gလိုကံစမ္းမဲမပါေပမယ့္
viceeလိုအျမဲတမ္းတက္ၾကြေနမယ္ဆိုတာယံုေနာ္။
ဒါပါပဲကြယ္။

မွ
ကိုကိုဘာမီတြန္

မ်ားေသာအားျဖင့္ေနရာတုိုင္းလိုလို တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ား (တန္ခိုးႀကီးဘုရားဆိုသည္မွာအမ်ား၏ သတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။)အေၾကာင္း စပ္မိစပ္ရာ ေျပာဆိုၾကလွ်င္ မည္သည့္ဘုရားမွာ မည္သို႕ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္သည္၊ မည္သို႕ တန္ခိုးျပာဋိျပသည္ စသည္ျဖင့္ ကုိယ္ေတြ႕ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဆင့္စကားျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္။

အခ်ိဳ႕ဆိုလၽွ်င္ မည္သည့္ဘုရားက မ်က္ႏွာေတာ္ၿပံဳးေနသည္၊ မည္သည့္ဘုရားက မ်က္ႏွာေတာ္ညိႈးေနသည္ ေျပာၾကသည္လည္း ႐ိွၾကေသး၏။ ဘုရား႐ွင္တို႕မည္သည္ ၀မ္းသာျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း မ႐ိွေတာ့သျဖင့္ ၿပံဳးျခင္း၊ မဲ့ျခင္းမ႐ိွႏိုင္ေတာ့ပါ။ဤသည္မွာသက္ေတာ္ထင္႐ွား ဘုရားကို ဆိုလိုပါသည္။ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား အားကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ၿပံဳးျခင္း၊ မဲ့ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ပန္းပု၊ပန္းရံဆရာ လုပ္ထားစဥ္ကအတိုင္းသာ တည္႐ိွ ေနေပလိမ့္မည္။

စင္စစ္ သက္႐ိွထင္႐ွား ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္တို႕သည္ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ျခင္း စေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာမ်ားကို ျပေတာ္မမူၾကပါ။ သတၱ၀ါေ၀ေနယ်မ်ား အက်ိဳး႐ိွမွသာ ျပေတာ္မူေတာ္မူၾကပါသည္။ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားကိုိလည္းလာဘ္ေပါရန္၊လူအမ်ားႀကီးညိဳေလးစားအထင္ႀကီးေစရန္စေသာအေၾကာင္းကို လိုလား၍ တန္ခိုးမျပရေၾကာင္းကို ၀ိနည္းစည္းကမ္းေဒသနာေတာ္ျဖင့္ ပညတ္တားျမစ္ခဲ့ပါသည္။

ထိုကဲ့သို႕ သက္ေတာ္ထင္႐ွား ဘုရား႐ွင္သည္ပင္လွ်င္ အေၾကာင္းမဲ့ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ျခင္း၊ တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပျခင္းကို မလိုလားေသာ္ သက္မဲ့ျဖစ္ေသာ ေစတီဘုရားက (၀ါ) ဘုရားကိုယ္စား တည္ထားကိုးကြယ္ထားသည့္ ေစတီဘုရားက ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ျခင္းစေသာတန္ခိုးျပာဋိဟာ အလုိလို ျပႏိုင္ပါမည္လား စဥ္းစားသင့္ ၾက၏။

အမွန္မွာ “စကား”ဆိုသည့္အတိုင္း စ,ကားလာကာ တစ္ဦးမွတစ္ဦးသို႕ နည္းနည္းမွ အမ်ားႀကီး ကားထြက္သြားျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ပုဂံေခတ္ကစေကာခ်ပ္ေလလြင့္ပါသျဖင့္ “စေကာခ်ပ္ႀကီး ပါၿပီ” ဆိုသည္ကို “စေကာတပ္ႀကီးခ်ီလာၿပီ”မ်ိဳး ျဖစ္သည္က မ်ားပါသည္။ ေစတီေတာ္မ်ား၌ တန္းခိုး ျပျခင္းက နည္းပါလိမ့္မည္။

ထို႕ေၾကာင့္ မႏၱေလး ေနျပည္ေတာ္ႀကီး စတင္တည္ေထာင္ေတာ္မူသည့္ မင္းတုန္းမင္းႀကီး လက္ထက္က မဟာျမတ္မုနိဘုရား ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္သည္ဟု ေျပာၾကၿပီး ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားကာ ဟိုကလာ၊သည္ကလာႏွင့္ဘုရားကို ဖူးေျမာ္ၾကည္ညိဳလိုျခင္းထက္ အထူးအဆန္းကို ၾကည့္လိုသူေတြက မ်ားေနၾကေလသည္။

ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ေစတီေတာ္မ်ား တန္ခိုးျပာဋိဟာ မျပေတာ္မူၿပီေလာဟု ေမးစရာ႐ိွ၏။ ေစတီေတာ္တိုင္း တန္ခိုး မျပေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အခ်ိဳ႕ေစတီမ်ား တန္ခိုးျပေၾကာင္းကို မိလိႏၵပဥႇာ၌ ဆိုထားပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ မိလိႏၵပဥႇာမင္းႀကီးက အ႐ွင္နာဂေသနအား ေမးေလွ်ာက္ခ်က္႐ိွပါသည္။ ယင္းကို ေအာက္ပါ အတိုင္း႐ႈ႕ပါ။

မိလိႏၵမင္းႀကီးက “အ႐ွင္ နာဂေသနဘုရား၊ အားလံုးေသာ ဘုရား႐ွင္တို႕၏ ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပပါသလား ဘုရား” ဟု ေမးေလွ်ာက္၏။

အ႐ွင္ျမတ္က“ မင္းႀကီး၊ အခ်ိဳ႕ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာျပ၍ အခ်ိဳ႕ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာ မျပေပ” ဟု ေျဖေတာ္မူ၏။

မင္းႀကီးက“ ဘယ္လိုေစတီမ်ိဳး၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာျပ၍ ဘယ္လိုေစတီမ်ိဳး၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာ မျပပါသနည္း”ဟု ေမး ေလွ်ာက္ျပန္၏။

အ႐ွင္ျမတ္က “မင္းႀကီး ရဟႏၱာတစ္ပါးပါးကလည္းေကာင္း၊ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားကေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သဒၶါထက္သန္သည့္ သီလ႐ွင္ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးဦးကေသာ္လည္းေကာင္း အဓိဌာန္ျပဳလွ်င္ ဘုရား႐ွင္တို႕၏ ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာျပသည္”ဟု ေျဖေတာ္မူ၏။
မင္းႀကီးက“ ဘယ္လိုအဓိ႒ာန္ျခင္းျပဳ၍ တန္ခိုးျပပါသနည္း” ဟု ေမးေလွ်ာက္၏။
အ႐ွင္ျမတ္က“ရဟႏၱာတစ္ပါးပါးသည္ လူနတ္တို႕ကို အစဥ္သနားေတာ္မူသျဖင့္ ရပ္တည္ေတာ္မူလ်က္ “ဤမည္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာသည္ ဤေစတီ၌ျပေစသတည္း”ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္တို႕က လူအမ်ားကို အစဥ္သနားသျဖင့္ “ေစတီ၌ ဤတန္ခိုးျပာဋိဟာျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားတည္းဟူေသာ သာသနာေတာ္သည္ အၿမဲခ်ီးေျမႇာက္အပ္သည္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ လူအမ်ားၾကည္ညိဳသဒၵါႀကီးမား ကုသိုလ္တရား၊ တိုးပြားလိမ့္မည္”ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳေသာ (အမ်ိဳးေကာင္းသား၊ အမ်ိဳးေကာင္းသမီး) ပညာ႐ိွသည္ ပန္းနံ႕သာ၊ အ၀တ္ပုဆိုးစေသာ လွဴဖြယ္၀တၳဳကို တင္ေျမႇာက္၍ “ဤေစတီမွ တန္ခိုးျပာဋိဟာ ျပပါေစသတည္း”ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳလွ်င္ျဖစ္ေစ ဘုရား႐ွင္တို႕၏ ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပာဋိဟာျပသည္။ ထိုသို႔ အဓိ႒ာန္ မျပဳလွ်င္ တန္ခိုးမျပပါ။ ထို႕ျပင္ ရဟႏၱာတို႕၏ ေစတီ၌လည္း တန္ခိုးျပျခင္းမ႐ိွပါ” ဟု ေျဖေတာ္မူ ပါသည္။
မိလိႏၵပဥႇာအတိုင္း ရဟႏၱာေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ နတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရား႐ွင္၏ ေစတီေတာ္၌ တန္ခိုးျပခဲ့ေသာ္ ထိုေစတီေတာ္သို႕သြား၍ တန္ခုိုးႀကီးေသာဘုရား၊ ေရာင္ျခည္ေတာ္ လႊတ္ေသာဘုရားဟု မိမိ၏ႀကီးပြားေရး၊ ရာထူးတက္ေရး၊ ေက်ာ္ေစာထင္႐ွားေရး စသည္ကို ရည္မွန္းၿပီး ႐ိွခိုးဖူးေျမာ္ျခင္း၊ လွဴဒါန္း ပူေဇာ္ျခင္း “တစ္ဘ၀”ေကာင္းစားေရးအတြက္မွ်ေလာက္ ဆိုလွ်င္ အက်ိဳးမမ်ားလွေပ။ အေၾကာင္းမွာ မိမိ ကိုယ္က်ိဳး ေမွ်ာ္ကိုးလုပ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤအတိုင္း မွန္မမွန္ ေလ့လာၾကည့္ပါ။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ မည္သည့္ဘုရားက တန္ခိုးႀကီး သည္၊ မည္သည့္ဘုရားက ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္သည္၊ မည္သည့္ဘုရားက ဆုေတာင္းျပည့္သည္၊ မည္သည့္ ဘုရားသြားဖူးလွ်င္ မည္သည့္အလိုဆႏၵ ျပည့္၀သည္ စသျဖင့္ ယံုၾကည္မႈမ်ားေနၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ယံုၾကည္သည့္အတိုင္းလည္း သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ လွဴဒါန္းေနၾကသည္။ဘုရား႐ွင္၏႐ုပ္ပံုေတာ္ထက္ ဂုဏ္ေတာ္ကို အာ႐ံုျပဳရမည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ ေနၾကသည္။
ထို႕ေၾကာင့္လည္း ေ႐ွးပညာ႐ိွႀကီးမ်ားက ဘုရားအစစ္ကို ႐ုပ္တုမကြယ္ေစႏွင့္ဟု ဆံုးမၾသ၀ါဒစကား မွာၾကား ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ ဘုရား႐ွင္ကို တကယ္ၾကည္ညိဳသည္ဆိုလွ်င္လည္း တန္ခိုးႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ေရာင္ျခည္ေတာ္ လႊတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလႊတ္သည္ျဖစ္ေစ အဓိကမဟုတ္ပါ။
“တိ႒ေႏၱ နိဗၺဴေတစာပိ သေမစိေတၱ သမံဖလံ” (၀ိမာန၀တၳဳ)
ဆိုသည့္အတိုင္း သက္ေတာ္ထင္႐ွား ျမတ္ဘုရား၌ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္စားထားခဲ့သည့္ သက္မဲ့႐ုပ္တု စေသာ ေစတီ ဘုရား၌ျဖစ္ေစ ၊ စိတ္တူမွ်စြာ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းျပဳပါက အက်ိဳးတူေပးသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ တန္ခိုးႀကီးဘုရား၊ ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္ေသာဘုရားဟု အဓိက မရည္႐ြယ္ဘဲ မိမိတို႕ကိုးကြယ္ ပူေဇာ္ထားသည့္ အိမ္ဦးခန္းက ဘုရားကိုလည္း သက္ေတာ္ထင္႐ွားဘုရားကဲ့သို႕ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ လွဴဒါန္း ပူေဇာ္လွ်င္လည္း အက်ိဳးႀကီးမားမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ပံုေတာ္ကို ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္း၍ ၾကည္ညိဳႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

ယေန႕ေခတ္တြင္ ၀ိပႆနာရိပ္သာမ်ား မ်ားျပားလာသည္။ ရိပ္သာ၀င္ေသာ ေယာဂီမ်ားလည္း မ်ားျပားလာသည္။ အေရအတြက္ မ်ားျပားလာေသာအခါ ယင္းအေရအတြက္ထဲမွာ အရည္အခ်င္း႐ိွသူေတြလည္း ပါမည္။ စိတ္ဓာတ္ အဆင့္အတန္းျမင့္မားသူေတြလည္း ပါမည္။ စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္း နိမ့္ပါးသူေတြလည္း ပါမည္။

တစ္ခါတြင္ ေယာဂီတစ္ဦးႏွင့္ စကားလက္ဆံုက်စဥ္ ကၽြန္ေတာ္က ရိပ္သာအတြက္ စားစရိတ္မ်ားကို လွဴေသာ အလွဴ႐ွင္တို႕ေၾကာင့္သာ တရားစခန္းဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေၾကာင္း။ ေငြေၾကးမခ်မ္းသာေသာေၾကာင့္ မလွဴႏိုင္သူေတြခ်ည္း ဆိုလွ်င္ တရားစခန္းဖြင့္ဖို႔ပင္ မလြယ္ေၾကာင္းေျပာရာ ထိုေယာဂီက “အလွဴ႐ွင္ေတြကဗ်ာ လွဴသာလွဴတာ၊ စခန္းက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ၀င္ႏုိင္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။

ထိုေယာဂီ၏စကားကို အံ့ၾသစြာ၊ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စြာ နားျဖင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားရေသာအခါ ဘာမွ်ျပန္၍ ေျပာခ်င္စိတ္ မ႐ိွေတာ့ပါ။ ေယာဂီတစ္ဦးကဆိုလွ်င္ “အိမ္က ၁၀-ရက္ခြာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေတာ္႐ံုစြန္႕လႊတ္မႈ မဟုတ္ဘူး။ ပါရမီ႐ိွမွျဖစ္တာ။ ဘုရားဆိုရင္ ထီးနန္းကိုေတာင္ စြန္႕သြားတာ” ဟု မအပ္ရာ၊ မႏိႈင္းေကာင္း ႏိႈင္ေကာင္း ဆက္စပ္ေျပာသည္ကို ကုိယ္တိုင္ၾကားဖူးပါသည္။

ထိုသုိ႕ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ၊ အရည္အခ်င္းအရ ညံ့ဖ်င္းေသာ ေယာဂီတို႕၏ ေထာင္လႊားေသာ၊ ၀ါၾကြားေသာ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူမ်ားကို ၾကားသိရေသာအခါ အခ်ိဳ႕သည္ “၀ိပႆနာတရား”အေပၚတြင္ပင္ သံသယ ၀င္လာၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ အႏိႈင္းမဲ့ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုရား႐ွင္သည္ ၀ိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္ၿပီး ကိေလသာမ်ား အၾကြင္းမဲ့ ကင္းစင္ေတာ္မူ၏။ ဥာဏ္အလင္းေရာင္ေတာ္ ရေတာ္မူ၏။ ရဟႏၱာေထရ္ အ႐ွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးမ်ားကလည္း ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ၿပီး ကိေလသာမ်ား ကင္းစင္သြားသည္။ သံသရာ၀ဋ္ ဆင္းရဲမွ အၿပီးတုိင္ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။

သို႕ျဖစ္၍ ၀ိပႆနာတရားအေပၚ မည္သို႕မွ် သံသယ၀င္စရာ မလို။ သို႕ေလာ သို႕ေလာ ေတြးေတာဖြယ္မ႐ိွ။ “၀ိပႆနာတရား”ႏွင့္ “ေယာဂီ” ကို ခြဲျခား၍ ျမင္တတ္ဖို႕ လိုပါသည္။ ေယာဂီေတြထဲမွာလည္း “အ႐ိုးခံေယာဂီ” ႏွင့္ “ဟန္ေရးျပ ေယာဂီ”၊ “စာတတ္ ေပတတ္ေယာဂီ”ႏွင့္ စာမဖတ္ ေပမဖတ္ ေယာဂီ”၊ “ေယာဂီအစစ္”ႏွင့္ “ေယာဂီအတု”ကို ခြဲျခားသိဖို႕လိုသည္။ တရားႏွင့္ တရားသမားကို ခြဲျခားစြာျမင္ရန္လိုေၾကာင္း ဓမၼဒူတ အ႐ွင္ေဆကိႏၵဆရာေတာ္က ဤသို႕ သတိေပး မိန္႕ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါ၏။

“............တရားဆိုတာ မေကာင္းတာ မ႐ိွဘူးတဲ့။ တရားသမားကသာ မျပည့္စံုရင္ေတာ့ မေကာင္းတာ႐ိွမွာပဲ။ တရားသမားဆိုတာကလဲ သူ႕အဆင့္နဲ႕ သူပဲေလ။ ဘယ္သူက ျပည့္စံုတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရမွာလဲ။ ဒါေပမယ့္ ေလာကမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ တရားေတြကိုပဲ ျမင္ၿပီးေတာ့ တရားကို မျမင္ဘဲနဲ႕ အျပစ္ေျပာတတ္တဲ့ လူေတြ ႐ိွတယ္။ တရားကို တကယ္ျမင္သြားၿပီဆိုရင္ တရားသမားကို သနား႐ံုပဲ သနားမယ္။ မျပည့္စံုေသးလို႕ အျပစ္ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး”

အခုတကယ္ကို ဒီလို ေယာဂီေတြေၾကာင့္ “၀ိပႆနာ”ကို အျမင္တမ်ိဳးျမင္ေနၾကသျဖင့္ ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးသားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။          ။

ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ကတည္းက သိသာပါတယ္။ ဒီပို႔စ္ဟာ ရိုင္းရင္လည္းရိုင္းမယ္။ အဓိပၸါယ္မဲ့ရင္လည္း မဲ့မယ္။ အဆဲခံထိရင္လည္း ထိမယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပံဳးျဖစ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ (မၿပံဳးလည္းရပါတယ္.. အတုေတာ့မခိုးပါနဲ႔ :P)


''(၁) ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္း''

မိန္းမတစ္ေယာက္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေနာက္မီးလင္းေနတုန္းမွာ အိမ္ရွင္ေယာက္်ား တံခါးဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္တယ္။

"ျမန္ျမန္.... ဒီေထာင့္မွာရပ္ေန.. မလႈပ္နဲ႔"

မိန္းမကေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ကုိေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ရပ္ခိုင္းၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး အလွဆီေတြလိမ္းေပးၿပီး ေပါင္ဒါမုန္႔ေတြ လူးေပးလိုက္တယ္။

"မလႈပ္နဲ႔ေနာ္... ရုပ္တုတစ္ခုလို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးရပ္ေန"

အိမ္ရွင္ေယာက္်ား အိပ္ခန္းထဲေရာက္လို႔ ေပါင္ဒါမုန္႔ေတြ ျဖဴေနတဲ့ရုပ္တုႀကီးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚပြေနတဲ့ အမႈန္႔ေတြကိုေတြ႔ေတာ့ ဘာလဲလို႔ေမးတယ္။ မိန္းမက တည္ၿငိမ္ေအးေဆးတဲ့အသံနဲ႔ "ေအာ္... ရုပ္တုပါ။ မဦးတို႔အိမ္မွာလည္း တစ္ခုေတြ႔ခဲ့လို႔ ကြၽန္မႀကိဳက္တာနဲ႔ တစ္ခုဝယ္ခဲ့တယ္" လို႔ေျဖတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ရုပ္တုအေၾကာင္းကို ဆက္မေျပာဘဲ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ၾကတယ္။ ညသန္းေခါင္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားက မီးဖိုထဲထသြားခဲ့တယ္။ မီးဖိုက ထြက္လာေတာ့ သူ႔လက္ထဲမွာ ေပါင္မုန္႔တခ်ဳိ႕နဲ႔ ႏြားႏို႔တစ္ခြက္ ပါလာတယ္။ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားက ရုပ္တုေရွ႕မွာရပ္ၿပီး "ေရာ့... အစာနည္းနည္းစားလိုက္အုန္း၊ ငါ့လိုမျဖစ္ေစနဲ႔... ငါတုန္းက မဦးအိမ္မွာ အစာမစား ေရမေသာက္ရဘဲ ၃ ရက္ ၃ ည ရပ္ခဲ့ရတယ္"

''(၂) လိပ္ျပာမလံုတဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္း''

ဒီလင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ေနာက္မီးလင္းၾကတယ္။ ေယာက္်ားက ည ည အေၾကာင္းျပၿပီး အျပင္ထြက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ညမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး ဆံုၾကၿပီး ကိုယ္လုပ္တဲ့အျပစ္အတြက္ ေနမထိထုိင္မသာ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ႏွစ္ဦးသား ညအိပ္ရာဝင္ၿပီး မနက္မိုးလင္းခါနီးအေရာက္မွာ မိန္းမျဖစ္သူက ရုတ္တရက္ ထထိုင္ၿပီးေယာင္တယ္။

"ဒုကၡပဲ.. ဒုကၡပဲ... ကြၽန္မေယာက္်ားျပန္လာၿပီ"

မိန္းမေအာ္သံလည္းၾကားေရာ ေယာက္်ားျဖစ္သူက သူ႔အဝတ္အစားေတြ ကပ်ာကယာယူၿပီး ျပတင္းေပါက္ကေန ထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။

''(၃) တိုက္ဆိုင္တဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္း''

အိမ္မွာေယာက္်ားမရွိတုန္း မိန္းမက တျခားေယာက္်ားနဲ႔ တိတ္တိတ္ပုန္းေနတယ္။ အဲဒီမွာ ရုတ္တရက္ ေယာက္်ားကားသံၾကားေတာ့ မိန္းမက "နင့္အဝတ္အစားေတြ ျမန္ျမန္ယူၿပီး ျပတင္းေပါက္ကေန ေျပးေတာ့" လို႔ ေျပာတယ္။

"အျပင္မွာမိုးရြာေနတာ ငါဘယ္လိုခုန္ခ်မလဲ" တိတ္တိတ္ပုန္းေယာက္်ားက ေျပာတယ္။

"ငါ့ေယာက္်ားမိရင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးေသမွာ သြား.. သြား..."

မိန္းမက အကၤ်ီေတြအတင္းထိုးထည့္ေပးၿပီး ေျပးခုိင္းတယ္။ အဲဒီလူလည္း ျပတင္းေပါက္က ခုန္ခ်လိုက္တာ မာရသြန္ေျပးေနတဲ့ လူအုပ္ၾကားထဲေရာက္သြားခဲ့တယ္။

မာရသြန္ေျပးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ့ ေမးတယ္။

"ခင္ဗ်ား တံုးလံုးေျပးရတာ ဝါသနာပါတာလား"

"ဟုတ္ကဲ့ .. ဒါမွ ဆန္႔က်င္ဖက္ေလဖိအားေတြ ေလ်ာ့မွာ"

"ေျပးေနတဲ့အခ်ိန္ အဝတ္အစားကိုင္ၿပီး ေျပးတတ္တာလား"

"ဟုတ္ကဲ့... ပန္းဝင္တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ဝတ္လိုက္လို႔ရပါတယ္"

"ခင္ဗ်ား ခါတိုင္းလည္း ကြန္ဒံုးတပ္ၿပီး ေျပးတတ္တာလား"

"မဟုတ္ပါဘူး.. မိုးရြာတဲ့အခ်ိန္မွပါ"

''(၄) ပေဟဠိ တိတ္တိတ္ပုန္း''

ပင္လယ္ကမ္းစပ္ ရြာတစ္ရြာက အိမ္ရွင္ေယာက္်ားေတြဟာ မၾကာခဏ ပင္လယ္ထဲသြားၿပီး ငါးသြားရွာၾကတယ္။ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားမရွိတဲ့အခ်ိန္ မိန္းမေတြက ေဖာက္ျပန္ၾကတယ္။ ေဖာက္ျပန္ၿပီးတိုင္းလည္း ဖာသာဆီသြားၿပီး အမွားဝန္ခံၾကတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ဖာသာကမိန္းမေတြကို "ေနာက္တစ္ခါ လာဝန္ခံၾကရင္ ခိုးစားတယ္လို႔မေျပာဘဲ "ေခ်ာ္လဲတယ္"လို႔ ေျပာပါ။ ေခ်ာ္လဲလာတယ္လို႔ ေျပာရင္ ငါသိၿပီ" လို႔ မွာလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဖာသာအသက္ႀကီးၿပီး ေနာက္ဖာသာအသစ္တစ္ေယာက္ေျပာင္းတယ္။ မေျပာင္းခင္ ရြာသူႀကီးကို "ေခ်ာ္လဲတယ္"ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုေျပာျပၿပီး ေနာက္ဖာသာကိုရွင္းျပဖို႔ မွာခဲ့တယ္။ ဖာသာအသစ္ေရာက္လာေတာ့ သူႀကီးက အဲဒီစကားရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ေျပာျပဖို႔ေမ့သြားခဲ့တယ္။

ရြာထဲ မိန္းမေတြက အရင္အတိုင္းပဲ ခိုးစားၿပီးတိုင္း ဖာသာအသစ္ဆီသြားၿပီး ဝန္ခံၾကတယ္။ ေခ်ာ္လဲတဲ့လူေတြ မ်ားေနတာေၾကာင့္ ဖာသာက သူႀကီးဆီသြားၿပီး မိန္းမေတြ မၾကာခဏေခ်ာ္လဲေနတာေၾကာင့္ ရြာထဲကလမ္းေတြ ျပဳျပင္သင့္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ ဖာသာစကားကိုၾကားေတာ့ သူႀကီးက ထရယ္တယ္။ အားရပါးရ ရယ္ေနတဲ့သူႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ဖာသာနားမလည္စြာနဲ႔ ထေအာ္တယ္။

"သူႀကီး... ခင္ဗ်ား ဘာရယ္ေနတာလဲ! ဒီတစ္ပတ္အတြင္း ခင္ဗ်ားမိန္းမ ေခ်ာ္လဲတာ ၃ ခါရွိၿပီဗ်"

''(၅) ေမ့မရတဲ့ တိတ္တိတ္ပုန္း''

လူတစ္ေယာက္ .. သူက အေလာင္းေတြ အေခါင္းထဲမထည့္ခင္ ေရခ်ဳိး၊ စစ္ေဆးမႈေတြ ျပဳေပးရတဲ့လူျဖစ္တယ္။ တစ္ခါက ဦးခင္ရဲ႕အေလာင္းကို ေရခ်ဳိးစစ္ေဆးေနတုန္း အံ့ၾသစရာတစ္ခု သူသြားေတြ႔တယ္။ အဲဒါက ဦးခင္ရဲ႕ေမြးရာပါဟာ သာမန္ထက္ ႀကီးေနလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါနဲ႔သူက "ဦးခင္.. ဦးခင္.. ကန္ေတာ့ပါေနာ္။ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ဒီအတိုင္း မီးသၿဂၤိဳလ္လိုက္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ေမြးရာပါကိုေတာ့ ေနာက္လူေတြေတြ႔ျမင္ႏိုင္ဖို႔ ခင္ဗ်ားခ်န္ခဲ့မွျဖစ္မယ္" ဆိုၿပီး ဦးခင္ရဲ႕ေမြးရာပါကို ျဖတ္ထားခဲ့လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိန္းမကိုျပခ်င္တာနဲ႔ "မိန္းမေရ.. မိန္းမေရ.. ဒီမွာလာၾကည့္ နင္လံုးဝ မယံုႏိုင္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခု ငါျပမယ္" ဆိုၿပီး အထုပ္ကို ျဖည္ျပလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ မိန္းမက ထေအာ္တယ္။

"အမေလး... ဦးခင္ႀကီး ေသသြားၿပီလား!"

''(၆) မေတာ္တဆ တိတ္တိတ္ပုန္း''

ငယ္ရြယ္တဲ့ လင္မယားႏွစ္ဦးမွာ လွပတဲ့သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ထပ္ေမြးဖို႔ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္ေဆးမႈေတြျပဳလုပ္ၿပီး လအနည္းငယ္ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့ မိန္းမမွာကိုယ္ဝန္ရွိသြားခဲ့တယ္။ (၉)လေနၿပီးေနာက္ မိန္းမက သားေယာက္်ားေလးတစ္ဦးေမြးခဲ့တယ္။ ေယာက္်ားလုပ္သူက ဝမ္းသာအားရ ကေလးခန္းထဲေျပးဝင္ၿပီး အခုမွ အေမ့ဝမ္းကကြၽတ္လာတဲ့ သားေလးကိုသြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းရုပ္ဆိုးတဲ့ သားကိုေတြ႔ေတာ့ သူလန္႔သြားခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔မိန္းမဆီသြားၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ "ငါ့ေနာက္ကြယ္မွာ မင္းခိုးစားခဲ့တာလား!" လို႔ေမးတယ္။ မိန္းမက အခ်ဳိသာဆံုးၿပံဳးၿပီး "ဟင့္အင္း... ဒီတစ္ေခါက္ မဟုတ္ဘူး" လို႔ေျဖလိုက္တယ္။

''(၇) အူတူတူ တိတ္တိတ္ပုန္း''

ဦးလွအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သားက ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ၿပီး ငိုေနတယ္။

"နင့္ အေမေရာ!"

"ေမေမ အိပ္ခန္းထဲမွာ...."

အိပ္ခန္းထဲ ဦးလွေျပးဝင္ၾကည့္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ေခြၽးတစို႔စို႔နဲ႔ အေမာေဖာက္ေနတဲ့ မိန္းမကိုေတြ႔လိုက္တယ္။ ေခြၽးသုတ္ဖို႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ တဘက္ဝင္ယူေတာ့ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ တံုးလံုးႀကီးရပ္ေနတဲ့ ေဘးအိမ္ကဦးျမကို ဦးလွေတြ႔လိုက္တယ္။

"ခင္ဗ်ားဗ်ာ.... က်ဳပ္မိန္းမ ႏွလံုးေရာဂါထေနတာကို မျပဳစုဘဲ တံုးလံုးႀကီးခြၽတ္ၿပီး က်ဳပ္သားကို ေျခာက္ေနရသလားဗ်ာ"

''(၈) အံဝင္ခြင္က် တိတ္တိတ္ပုန္း''

လူတစ္ေယာက္က သူ႔ေသနတ္ေပၚ မွန္ေျပာင္းတစ္လက္တပ္ဖို႔ မွန္ေျပာင္းေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္နား ေရာက္လာခဲ့တယ္။

"ဒီမွန္ေျပာင္းက အရမ္းမိုက္တယ္။ ဒီကေန ဟိုးေတာင္ကုန္းေပၚက အိမ္ကို ခင္ဗ်ားရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ႏိုင္တယ္" ဆိုင္ရွင္က မွန္ေျပာင္းတစ္ခု ထုတ္ျပၿပီးေျပာတယ္။

"ဟုတ္လား!" မွန္ေျပာင္းဝယ္သူက ဆိုင္ရွင္ေျပာတဲ့ဖက္ မွန္ေျပာင္းယူၿပီးၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ တဟားဟား ထရယ္တယ္။

"ခင္ဗ်ား ဘာရယ္တာလဲ!"

"အဲဒီအိမ္ရဲ႕ အခန္းထဲမွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ တံုးလံုးႀကီး ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္တယ္"

ဆိုင္ရွင္က မွန္ေျပာင္းကို ဆတ္ခနဲ႔ဆဲြယူၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔ က်ည္ဆံႏွစ္ေတာင့္ယူလိုက္တယ္။

"အဲဒါ က်ဳပ္အိမ္ဗ်... က်ဳပ္မိန္းမရဲ႕ေခါင္းနဲ႔ ဟိုေကာင္ရဲ႕ေမြးရာပါကို ဒီက်ည္ႏွစ္ေတာင့္နဲ႔ ခင္ဗ်ားပစ္ႏိုင္ရင္ ဒီမွန္ေျပာင္း ခင္ဗ်ားကို အလကားေပးမယ္ဗ်ာ"

ဝယ္တဲ့သူက မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။

"ခင္ဗ်ားသိလား! ဒီက်ည္တစ္ေတာင့္ထဲနဲ႔ လံုေလာက္တယ္"

မွတ္ခ်က္..... တကယ္လို႔ ဒီ "တိတ္တိတ္ပုန္းဟာသ" က ရယ္ရတယ္ဆိုခဲ့ရင္ တိတ္တိတ္ပုန္းၿပီး မရယ္ပါနဲ႔... သူငယ္ခ်င္းေတြကို မွ်ေဝၿပီး အားပါးတရရယ္ေပးပါ။

သံေ၀ဂကေတာ့ အားလံုးက ရွိၿပီးသား.. သံုးဆယ့္တစ္ဘံု သံသရာ ၀ဋ္ႀကီးကို တကယ္ မလိုခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ.. ခုေန ဘုန္းႀကီးေမးတာကို ဉာဏ္ထဲကပဲ စဥ္းစားၿပီး ေျဖၾကည့္ပါဦး.. ျဗဟၼာႀကီး ျဖစ္မယ္တဲ့.. ျဗဟၼာႀကီးက ဓါတ္ရိပ္ ဓါတ္ခိုးႀကီးက အႀကီးႀကီးနဲ႔ အေရာင္ေတာက္ ျဖစ္ေနၿပီ. ကဲ.. ျဗဟၼာျဖစ္ေတာ့လည္း ဘာလုပ္မလဲ.. ေမးၾကေနာ္.. ဒီလိုုပဲ ခံစားမႈေတြ ေပၚေနမွာပဲ.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သိေနမယ္.. ေအးတာ၊ ပူတာ သိေနမယ္.. စ်ာဥ္သမားဆိုေတာ့ ခ်မ္းသာတာ သိေနမယ္.. သိေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္မွာလဲ ေမးေတာ့.. ပ်င္းစရာႀကီးေနာ္.. သိေတာ့လည္းပဲ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ခံစားၿပီးေတာ့ကာ အခ်ိန္ ကုန္ေနရမွာပဲ.. ဘာမွလည္းပဲ ထူးထူးျခားျခား မရွိပါဘူး..

တစ္ခါ နတ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေတာ့ေကာ.. ဗိမာန္ႀကီးေတြ၊ ေရႊေတြ၊ ေငြေတြနဲ႔.. ၿပီးေတာ့လည္း ဘာျဖစ္မွာလဲ၊ ဘာဆက္ ခံစားမွာလဲ ေမးေတာ့ ျမင္တာ၊ ၾကားတာ၊ နံတာ၊ စားတာ၊ ထိတာ.. ဒါေတြပဲလာၿပီး ေလာင္ေနမွာပဲ.. မ်က္စိက ျမင္ၿပီး မေနာေပၚတယ္.. အဲဒီ အာရံုေတြကို ဆက္ၿပီး ခံစားေနရ မွာပဲ.. ဘာမွ မဟုတ္တာပဲ.. နားကၾကားလည္း အရိပ္ေပၚ၊ မေနာေပၚ ခံစားေနရမယ္.. အနံ႔နံလည္း အရိပ္ေပၚ၊ မေနာေပၚ ခံစားေနရမယ္.. ရသာေပၚ၊ မေနာေပၚ.. ကုိယ္မွာထိလည္း မေနာေပၚနဲ႔.. ဒါပဲ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေလာင္ၿပီးေတာ့ ဒါေတြပဲ အသစ္အဆန္း လုပ္ၿပီး ခံစားေနတာပဲ.. တကယ္ေတြးရင္ ၿငီးေငြ႔စရာႀကီး.. ဒါနဲ႔ပဲ အလုပ္ရွဳပ္ေနတာေနာ္.. ပညတ္အားျဖင့္ေတာ့ ေျပာခ်င္တာ ေျပာေပါ့.. ပရမတၳ သေဘာေတာ့ အာရံု ဒြါရတိုက္ၿပီး ေလာင္တာပဲ ရွိတာပဲ.. ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနရတဲ့ ဘ၀ႀကီးေတြ.. နတ္ျပည္ဆိုတာ ပိုေတာင္မွ ၾကာၾကာ အေလာင္ခံရေသးတာ.. ျဗဟၼကလည္းပဲ ၾကာၾကာ ေလာင္တာပါပဲ..

ကဲ.. လူျဖစ္ျပန္ေတာ့ေကာ၊ သူေ႒း၊ သူႂကြယ္ ျဖစ္ေတာ့ေကာ ဘာလုပ္မွာလဲ ေမးေတာ့.. ပိုေတာင္ ဆိုးေသးတယ္.. ပစၥည္းမ်ား မ်ားသလို ေတြးေပးရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာမွ.. မ်က္စိကျမင္ မေနာသြားေလာင္.. နားမွာေလာင္ မေနာေလာင္၊ ႏွာေခါင္းမွာေလာင္ မေနာေလာင္၊ လွ်ာမွာေလာင္ မေနာေလာင္၊ ကိုယ္မွာေလာင္လည္း မေနာေလာင္.. အရိပ္ေတြ အေကာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီးေတာ့ သြားေတာ့ အပူဓါတ္ပဲ ထြက္မွာပဲ.. ပင္ပန္းလိုက္တာ ဒါနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေန ၾကမွာပဲ..

အပါယ္ ေလးဘံုသားဆို ပိုေတာင္ ဆိုးေသးတယ္.. အဲေတာ့ အ၀ိဇၨာဓါတ္ေအာက္မွာ အမွန္မသိေတာ့ အေကာင္လုပ္တယ္.. ခံစားမႈ သေဘာသက္သက္ အရိပ္ေတြကို အေကာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့ကာ အခ်ိန္ ကုန္ေနတာပဲ ရွိပါတယ္.. ဘာမွ သံုးလို႔ မရပါဘူး.. ဒါေၾကာင့္ သံုးဆယ့္ တစ္ဘုံ လိုခ်င္စရာဘ၀ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ မွတ္.. သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာ စီးပြားတက္လာ.. ဘာလုပ္မလဲ ေမးေတာ့ အိမ္ေဆာက္ဖို႔ အတြက္ အားစိုက္ရဦးမယ္၊ ေတြးရဦးမယ္၊ ျပင္ဖို႔ ဆင္ဖို႔ ထိန္းသိမ္းဖို႔ေတြ.. ထပ္ေဆာက္ဖို႔ေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ရင္ ခ်ဲ႕ထြင္သေလာက္ ေနာ္.. အျမင္မ်ားလာတယ္၊ အၾကား မ်ားလာတယ္၊ အန႔ံ အရသာ အေတြ႔အထိေတြ မ်ားေလေလ ေလာင္ေလေလ.. မေနာေလာင္.. ၿပီးေတာ့ ေပ်ာက္ကုန္ တာပါပဲ.. အဲဒါကို အေကာင္ထင္ လိုက္တယ္.. တံလွ်ပ္ကို ေရအမွတ္ လိုက္သလိုပဲ.. အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ေသရမွာပဲ.. ဘာမွ အႏွစ္သာရ မရွိပါဘူး..

တစ္ေလာကလံုး ႏွစ္သက္စရာ လံုး၀မရွိ.. ေပ်ာ္စရာ မရွိပါဘူး.. အာရံု ဒြါရမွာ မီးေလာင္တာပဲ ရွိပါတယ္.. ခႏၶာမီးေလာင္တဲ့ သေဘာပဲ မွတ္ၾကပါ.. ခုလည္း ရွဴေနဆဲ၊ ထုတ္ေနဆဲမွာ အမူအယာ အားျဖင့္ ရွဴဆဲ အမူအယာ၊ ထုတ္ဆဲ အမူအယာမွာ ေလာင္တုန္းပါပဲ.. ရွဴဆဲ၊ ထုတ္ဆဲ၊ ၿငိမ္ဆဲမွာ မျပတ္ေလာင္ၿပီးေတာ့ မေနာ တံခါးပြင့္ေအာင္ ေလာင္ေနတာ.. ေလာင္ေတာ့ကာ မ်က္ႏွာ အမူအယာ အရိပ္၊ ကိုယ္အမူအယာ အရိပ္၊ လက္အမူအယာ၊ ေျခ အမူအယာ အရိပ္က လည္းပဲ ကပ္ပါလာတာပဲ.. မေနာတံခါး ပြင့္ေအာင္ ေလာင္ေသာေၾကာင့္၊ မေနာတံခါးပါ ပြင့္ေအာင္ ေလာင္ေသာေၾကာင့္ အမူအယာ အရိပ္ကလည္း ကပ္ပါေနတယ္..

တို႔မ်ားသည္ မသိခင္က၊ ဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမ မရခင္က မ်က္ႏွာ အမူအယာ အရိပ္ကိုလည္း အေကာင္ထင္တယ္၊ ငါလို႔လည္း ထင္တယ္၊ လက္ေျခ ကိုယ္အမူအယာ အရိပ္ကိုလည္း အေကာင္ထင္၊ ငါလို႔ထင္ခဲ့တာ ပင္ပန္းလိုက္တာ.. အျမင္မွားဟာ ကိေလသာပဲ ေခၚပါတယ္၊ ပင္ပန္းခဲ့ၿပီ.. သံသရာ အစက ခုခ်ိန္ထိ ပင္ပန္းလိုက္တာ..

သတၱ၀ါအားလံုးရဲ႕ ဆင္းရဲတဲ့ အေၾကာင္းဟာ ဆိုရင္ အမွန္အတုိင္း မသိတဲ့ အ၀ိဇၨာဟာ အေၾကာင္းရင္းပဲ.. အမွန္မသိတာ အေၾကာင္းရင္း ပါပဲ.. အမွန္ကို သိရင္ေတာ့ကာ ဆင္းရဲ ခ်ဳပ္ပါၿပီ၊ ဆင္းရဲက လြတ္ပါၿပီ လြတ္ပါၿပီ.. ရွဴဆဲ၊ ထုတ္ဆဲ အမူအယာဟာ တကယ္ေတာ့ ခႏၶာမီး ေလာင္တာ.. ရုပ္နာမ္ ေပါင္း ေလာင္တာပါပဲ.. မ်က္ႏွာ အမူအယာ၊ ကိုယ္အမူအယာ အရိပ္က ငါပါလို႔ စကားေျပာ သလားလို႔ နားေထာင္ၾကည့္ ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး.. နဖူး.. ခံစားမႈနဲ႔ ေဖာ္ေနာ္.. တင္းၿပီး တရိပ္ရိပ္နဲ႔.. နဖူး တ၀ိုက္မွာလည္း ေလာင္ေနတာ ပါပဲ.. အဲဒါ ေနာက္က နဖူး အရိပ္ကေလးက ေဖာ္ေနတာ ကပ္ၿပီးေတာ့ကာ.. ငါလို႔ ၀န္ခံသလား၊ နဖူးလို႔ စကားေျပာသလား.. ေအးေအး ေဆးေဆးပဲ စဥ္းစားေပးလို႔ ရပါတယ္.. ၿပီးရင္ မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုး တစ္၀ိုက္ကို ခံစားၾကည့္ပါဦး.. သခၤါရ ဆိုတာ ဆြဲစုေပးတာေနာ္.. ညြတ္တဲ့ ေနရာမွာ ခႏၶာေပၚတာပဲ.. ဆြဲစုလိုက္ရင္ စိတ္၊ ေစတသိက္ ေတြက သြားေပါင္းခြင့္ရရင္ ဒါ.. ခႏၶာ ေပၚတာပဲေနာ္.. ရွဳတဲ့ ေနရာမွာ ခႏၶာ ေပၚပါတယ္.. အဲဒါကို အထည္ ပညတ္အားျဖင့္လည္း အတံုးအခဲ အထည္လား.. ငါလို႔ စကားေျပာသလား၊ မ်က္လံုး မ်က္ခံုးလို႔ ေျပာသလား.. လို႔ ေအးေအး ေဆးေဆးပဲ စစ္ေဆးပါ.. ရွဴဆဲကာလ၊ ထုတ္ဆဲကာလနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ကာ..

နဖူးနဲ႔ မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုး တစ္၀ိုက္ကို ေပါင္းလိုက္လည္း ရပါတယ္.. တိတ္ဆိတ္ ေနပါတယ္၊ စကား မေျပာပါဘူး.. ေကာင္းၿပီ.. မ်က္ေမွာင္ ႏွစ္ခုၾကား၊ ႏွာတံတစ္၀ိုက္ ထပ္ ခံစားၾကည့္ပါဦး.. တင္းသလိုလို၊ ေလးသလိုလိုနဲ႔ ခံစားမႈနဲ႔ အတူ ကပ္ေပၚတဲ့ အမူအယာ အရိပ္က စကားလည္း မေျပာပါဘူး.. ခံစားမႈ ဆုိတာလည္း အေကာင္ အထည္မွ မဟုတ္ပဲ.. ရုပ္နာမ္ေပါင္း ေလာင္တဲ့ သေဘာတရား.. အသစ္ အသစ္သာ အစားထိုးၿပီးေတာ့ အေဟာင္း မရွိ၊ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနတာပဲ ရွိပါတယ္.. ငါလို႔ လံုး၀ စကားမေျပာ ပါဘူး..

ၿပီးရင္ ႏွာတံ၊ ႏွာသီးဖ်ား တစ္၀ိုက္ ခံစားၾကည့္လိုက္ ပါဦး.. ညႊတ္လိုက္လို႔ ရွိရင္ေတာ့ ေလးလံၿပီးေတာ့ ခပ္တင္းတင္းေလး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္.. ၿပီးရင္ အရိပ္ အမူအယာက လည္းပဲ ကပ္ပါလာပါ လိမ့္မယ္.. ၿပီးရင္ ပါးႏွစ္ဘက္၊ ပါးျပင္ ႏွစ္ဘက္ နားရြက္ထိေအာင္ ခံစားၾကည့္လုိက္ ပါဦး.. ခင္ဗ်ား နားရြက္ပါ၊ ခင္ဗ်ား ေခါင္းပါ ကုိယ္ပါလို႔ ေျပာမလား.. ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပါးပါ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နားရြက္ပါ၊ ငါပါလို႔ ေျပာမလား.. ထုိထုိ ခံစားမႈနဲ႔ အရိပ္က စကား ေျပာမလား.. ထက္၀န္းက်င္ တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္.. စကားေျပာတဲ့ အာရံုဆုိတာ မရွိပါဘူး..

ၿပီးရင္ျဖင့္ ေမးတစ္၀ိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္း တစ္၀ိုက္ ခံစားၾကည့္ပါဦး.. ငါ့ႏႈတ္ခမ္း၊ ငါ့ေမး ဆိုတာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ ဟုတ္တယ္လု႔ိ ေျပာရဲ႕လား.. ငါလို႔ ၀န္ခံသလား စစ္ေဆးပါ.. အၾကည့္ မခံပါဘူး.. ပညာအလင္းနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ၿပိဳကြဲေပ်ာက္ကြယ္ပဲ ျပပါလိမ့္မယ္.. သတိထားၾကည့္ပါ.. ေရွ႕ႏႈတ္ခမ္းကို ေဖာ္ဆဲမွာ ႏွာေခါင္း မလာေတာ့ဘူးေနာ္.. ႏွာေခါင္း ေဖာ္ဆဲမွာ မ်က္လံုး မေပၚဘူးေနာ္.. သတိထားၾကည့္.. အသစ္ အသစ္သာ အစားထိုးၿပီးေတာ့ကာ ကုန္ဆံုး ကုန္ဆံုးသြားတာ..

ၿပီးရင္ လည္ပင္းတစ္၀ိုက္၊ ကုတ္(ဂုတ္) တစ္၀ိုက္ ခံစားၾကည့္ပါဦး.. စိတ္ကို ညႊတ္လိုက္ပါေနာ.. သခၤါရ ဆြဲစုေပးလိုက္ပါ.. ကာယ ပသာဒက က်ယ္၀န္းေတာ့ကာ စိတ္၊ ေစတသိက္ေတြဟာ အျပည့္ မက်က္စား ႏိုင္ပါဘူး.. ထင္ရွားရာမွာသာ သြားသြား က်က္စားလို႔မို႔ ခႏၶာေပၚတာ သိတာပါ.. အဲေတာ့ စုေပးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာသာ သိခြင့္ရွိတယ္.. လည္ကုတ္ေတြ၊ လည္ပင္း တစ္၀ိုက္ေတြကို ခံစားၾကည့္လိုက္ ပါဦး၊ ညႊတ္လိုက္ပါဦး.. သခၤါရက ဆြဲစုေပးလိုက္ရင္ လည္ကုတ္ လည္ပင္းမွာ ေအးသေယာင္ေယာင္၊ တင္းသေယာင္ေယာင္၊ လွဳပ္သေယာင္ေယာင္ ေလးေတြ ေတြ႔လိမ့္မယ္.. ၿပီးရင္ ကာလမျခား၊ ကုတ္ ပံုရိပ္ေတြ၊ ပုခံုး ပံုရိပ္ေတြ၊ လည္ပင္း ပုံရိပ္ေတြ ေပၚေနပါလိမ့္မယ္. ေပၚေနပေစ.. ထိုသေဘာတရားကို ဉာဏ္နဲ႔ စစ္ေဆးတဲ့ အခါမွာ ငါလို႔ ၀န္ခံသလား၊ အထည္ေကာ ဟုတ္သလားလို႔ စစ္ေဆးလိုက္ပါ.. တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္.. ဒါကို ဆိတ္သုဥ္းတယ္လို႔လည္း ဘုရားက အမိန္႔ရွိပါတယ္.. တိတ္ဆိတ္လို႔.. ဉာဏ္နားနဲ႔ ေထာင္ၾကည့္.. ၀စီပညတ္ စကားလံုး ထြက္မလာပါဘူး.. လွဳပ္ေနတဲ့ ခံစားမႈကလည္း အသစ္ အသစ္ပဲ ေျပာင္းေျပာင္း သြားတယ္၊ အေဟာင္းက ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနတာပဲ..

ၿပီးရင္ ရင္ဘတ္နဲ႔ေက်ာ.. ကဲ အသက္ရွဴတိုင္း ထုတ္တိုင္းမွာ တင္းလာလိုက္ ေလ်ာ့သြားလိုက္နဲ႔ ခံစားမႈေတြနဲ႔ အတူ ေပၚတဲ့ အမူအယာ အရိပ္ကိုပဲ ဉာဏ္နဲ႔ ေမးေတာ့မယ္.. စစ္ေဆးေတာ့မယ္.. အထည္ပညတ္အားျဖင့္ စကား ေျပာသလား၊ ငါလို႔ ေျပာသလား.. အတံုးအခဲ အထည္လားလု႔ိ စစ္ေဆးပါ.. တိတ္ဆိတ္ ေနပါတယ္၊ တကယ့္ကို တံလွ်ပ္လိုပါပဲ.. အသစ္အသစ္ပဲ အစားထုိးရင္းနဲ႔ ၿပီးဆံုးသြားတာ..

ၿပီးရင္ ညာဘက္ လက္ေမာင္း၊ ညာဘက္ တံေတာင္ဆစ္၊ ညာဘက္လက္ဖ်ံ၊ ညာဘက္ လက္ဖ၀ါး၊ ေနာက္ ညာဘက္ လက္မေလး၊ ညာဘက္ လက္ညႇိဳး၊ ညာဘက္ လက္ခလယ္ ခံစားေနာ္၊ ခံစားၾကည့္ရမွာ.. ညာဘက္ လက္သူႂကြယ္ ညႊတ္လိုက္မွာေနာ္. ေအးတာ ပူတာ တင္းတာ ခံစားမႈ ေပၚတာေနာ္.. ညာဘက္ လက္သူႂကြယ္၊ ညာဘက္ လက္သန္း ခံစားေတာ့မွ ေအာ္.. တင္းသလိုလို၊ ရြရြ လွဳပ္ေနသလိုလို ခံစားမႈက ေပၚလာတာကိုး.. ခံစားမႈနဲ႔အတူ လက္ဖ၀ါးေလးေတြ၊ အရိပ္ေလးေတြ၊ လက္ေမာင္း အရိပ္ေလးေတြက ကပ္ပါလာတာပဲ.. အဲဒါကိုပဲ ဉာဏ္နဲ႔ စစ္ေဆးၿပီးေတာ့ကာ အေျဖ ထုတ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ငါလို႔ စကားေျပာသလား.. ငါ့လက္လို႔ ၀န္ခံသလား.. အထည္ ဟုတ္ရဲ႕လားလု႔ိ.. ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွဴဆဲ၊ ထုတ္ဆဲ အမူအယာနဲ႔ အတူပါပဲ၊ အခ်ိန္နဲ႔ အတူပါပဲ.. အသစ္ အသစ္ပဲ အစားထိုးသြားတယ္၊ အစားထိုး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတာပဲ ရွိတယ္၊ တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္..

ပိုင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တိတၳိႀကိဳး တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ ခ်က္ကို ေမာင္ ျပည့္စံုေအာင္ (http://apymt.com) မွ ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။

''သူမ်ားတာ၀န္ကို ဆက္ထမ္းေနရတယ္''

သခၤ်ဳိင္းရွိ အုတ္ဂူတစ္ခုေရွ ့တြင္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ငိုယိုေနသည္။

ႏႈတ္မွလည္းေၿပာသည္။

" သူမေသသင့္ဘူး ၊ တကယ္တမ္း သူ မေသသင့္ေသးဘူး၊

ငါအင္မတန္ ကံဆိုးပါလား "

" ဒီဂူမွာ ခင္ဗ်ားရဲ ့အေဖ ဒါမွမဟုတ္ သားကို ၿမဳပ္ထားတာလားဗ်ာ "

" ဟင္ ့အင္း၊ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမရဲ ့ပထမေယာက်္ား"


''၀ါရင္ ့ကားေမာင္းသမား''

ခရီးသည္ အဘိုးႀကီးတစ္ဦး တကၠစီ စီးလာသည္။
ကားေမာင္းသမား ကို စပ္စုၿပီး သူကေမးသည္။
" စိတ္မရွိပါနဲ ့ငါ ့တူ ၊ သိခ်င္လို ့ပါ ၊ တကယ္လို ့ငါ ့တူ အရက္ ၀မ္းပက္
ေသက္ထားရင္ ကားေမာင္းႏိုင္ပါ ့မလား "
" ေမာင္းႏိုင္တာေပါ ့ဗ်ာ "
" တူးပက္ေသာက္ထားရင္ေကာ"
" ဒါလည္းေမာင္းႏိုင္မွာပဲ"
" အင္း၊ ငါ ့တူကို ၾကည့္ရတာ ပထမတန္းစား ကားေမာင္းသမားနဲ ့
တူတယ္၊ ဒါနဲ ့ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္အၿပည့္ ေသာက္ထားရင္ေကာ "
တကၠစီသမား စိတ္တိုလာသည္။
" အဓိပၸာယ္မရွိတဲ ့ ေမးခြန္းေတြကို ဘာလို ့ေမးေနရတာလဲ အဘိုးႀကီး၊
အခုေမာင္းေနတာ ၿမင္တယ္မဟုတ္လား "
( P.S - အစ္ကိုေတာ္မ်ား အတြက္ရည္ညႊန္းသည္)

''သတင္းသံုးခု''

ခြဲစိတ္ကုသခံထားေသာ လူနာထံ ဆရာ၀န္ လာၾကည့္သည္။
"ခင္ဗ်ားကို သတင္းသံုးခုေၿပာစရာရွိတယ္၊ တစ္ခုက မေကာင္းတဲ ့သတင္း၊
ေနာက္တစ္ခုက ေကာင္းတဲ ့သတင္း၊ အဲ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ ့
အေကာင္းဆံုးပဲ၊ မေကာင္းတဲ ့သတင္းက စေၿပာမယ္၊
မၿဖတ္ရမဲ ့ခင္မ်ားေၿခေထာက္ကို ကြ်န္ေတာ္တို ့မွားၿဖတ္မိတယ္၊
ေကာင္းတဲ ့သတင္းကေတာ ့ၿဖတ္ရမယ္ ့ေၿခေထာက္ကို
ကြ်န္ေတာ္တို ့ထပ္ၿဖတ္ေပးမယ္….
အဲ …..အေကာင္းဆံုး သတင္းကေတာ ့ ေဘးခန္းက လူနာက ခင္းဗ်ားရဲ ့
ရွဴးဖိနပ္ကို သူ၀ယ္မယ္တဲ ့"


''အေမတာ၀န္ယူတယ္''

"ေမေမ သမီး ဒီလူ ့ကို လက္မထပ္ခ်င္ဘူး၊ သူက ဘုရားမဲ ့၀ါဒီ၊
ငရဲ ရွိတယ္ဆိုတာ သူမယံုဘူး"
" လက္သာထပ္လိုက္ပါ သမီးရယ္ ၊ ငရဲရွိတယ္ဆိုတာ သူသိသြားေအာင္
လုပ္ဖို ့ေမေမ့တာ၀န္ ထားလိုက္ပါကြယ္ "


''ဒါကို ပိုႏွေၿမာတယ္''

ကမ္းေပၚ တတ္ခြင့္ရသၿဖင္ ့ သေဘၤာသားမ်ား ၿမိဳ ့ထဲေလွ်ာက္လည္ၾကသည္။
သတ္မွတ္ခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ သေဘၤာသားမ်ား အစီအရီ သေဘၤာဆီ ၿပန္လာၾကသည္။
အရာရွိက တစ္ေယာက္ခ်င္းစစ္သည္။ သေဘၤာသားတစ္ေယာက္သည္ လက္ႏွစ္ဖက္တြင္
၀ီစကီတစ္ပုလင္းစီ ကိုင္၍ အရာရွိကို ေက်ာ္တတ္၏ ။ အိပ္ေထာင္ ့ထဲ ထည့္ရန္ လံုး၀ပင္
စိတ္မကူးဘဲ ယခုကဲ ့သို ့ေၿဗာင္က်လြန္းသည္ကို အရာရွိက လံုး၀သေဘာမေတြ ့ေပ။
" ေဟ ့ ရပ္လိုက္စမ္း "
သေဘၤာသား ရပ္လိုက္သည္။ ေနာက္မွ လိုက္လာသည့္ သေဘၤာသားမ်ား
၀ိုင္းၾကည့္ေနရာ ပုလင္းကိုင္ သေဘၤာသားရွက္သြားမည္ဆိုးသၿဖင့္ အရာရွိက
ေအာက္ပါအတိုင္း ေအာက္ပါအတိုင္းေၿပာလိုက္သည္။
" ငါမ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ပိတ္ၿပီး တစ္ကေန သံုးအထိေရမယ္။ အဲ ့ဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ
ေရထဲကို ပစၥည္းက်တဲ ့အသံႏွစ္ခုၾကားခ်င္တယ္။ ကိုင္း တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး "
" ဗလြမ္း ၊ ဗလြမ္း "
အရာရွိ မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္သည္။
"ေအး ဒီလိုမွေပါ ့ကိုင္း မင္းသြားႏိုင္ၿပီ "
သေဘၤာသားေၿပးတတ္သြားသည္ ။ ေနာက္မွလိုက္ၾကည့္ေနေသာ အရာရွိက အံၾသတၾကီးေမးသည္။
" ေဟ ့ ေဟ ့ မင္းေၿခေထာက္မွာ ဘာလို ့ဖိနပ္မပါရတာတုန္း "


''မွန္လိုက္ေလ''

လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စကားေၿပာေနၾကရာ

မိန္းမ " ရွင္တို ့ ေယာက်္ားေတြက ဒီဘက္နားက၀င္ ဟိုဘက္နားကၿပန္ထြက္သြားတာပဲ"

ေယာက်္ား " မင္းတို ့မိန္းမေတြကေရာ"

မိန္မ " က်ဳပ္တို ့ကေတာ ့ဟိုဘက္နားက၀င္တာေရာ ဒီဘက္နားက ၀င္တာေရာ

ပါးစပ္ကပဲ ၿပန္ထုတ္တာ"

''ေၾသာ္''

" သမီးနဲ ့ေစ်း၀ယ္ေတာင္ အတူတူ မသြားရဲ ပါဘူးရွင္။ သမီးေခ်ာေခ်ာေမြးမိတဲ ့ဒုကၡ ေတာ္တို ့သိမွာမဟုတ္ပါဘူး"

" သဘာ၀ပဲေလ ဆီဆက္ပိုင္ရွင္ႀကီးရယ္။၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနလို ့စိတ္ညစ္ေနတာေပါ ့။"

" ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနတာ စိတ္မညစ္ပါဘူးေနာ္။ လမ္းေထာင္ ့က သူေဌးက ေယာကၡမႀကီးလို ့ေခၚေခၚေနတာ

စိတ္ညစ္တာ"

" သူေဌးကေခၚတာမ်ား "

" အို…သူ ့အသက္က က်ဳပ္ထက္သံုးႏွစ္ပိုႀကီးတယ္ေတာ ့"


''ေဒၚေဒၚပဲဆံုးၿဖတ္ပါ''

ေကာင္ေလးနဲ ့ေကာင္မေလး ပန္းၿခံထဲမွာ စကားထိုင္ေၿပာေနၾကတုန္း ေကာင္မေလးရဲ ့အေမေရာက္လာၿပီး …

" ကဲေၿပာစမ္း …။ မင္းငါ ့သမီးကုိ ဘာေတြေၿပာေနတာလဲ။ ၿဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ေနတာမဟုတ္လား"

ဒီေတာ ့ေကာင္ေလးက " မဟုတ္ရပါဘူးေဒၚေဒၚ သူကခ်ည္းေၿပာေနတာပါ"


''လုပ္အားခ''

အစိုးရဌာနတစ္ခု၏ မန္ေနဂ်ာက မီးခံေသတၱာဖြင္ ့ရာတြင္ ေသာ ့နံပါတ္မ်ား တစ္ခုႏွင္ ့တစ္ခု

ရႈပ္ေထြးၿပီးၿငိေနသၿဖင္ ့ဖြင္ ့မရဘဲရွိေနသည္။ မန္ေနဂ်ာက အႀကံရၿပီး အနီးရွိ ေထာင္တစ္ခု၏

ေထာင္ပိုင္ထံ ဖုန္းဆက္ၿပီး မီးခံေသတၱာဖြင္ ့ၿခင္းကို ကြ်မ္းက်င္ေသာ ေထာင္က်အက်ဥ္းသား

ရွိပါက ေစလႊတ္ေပးပါရန္ အကူအညီေတာင္းခံလိုက္သည္။ မၾကာမီ ေထာင္၀ါဒါတစ္ဦးႏွင္ ့အတူ

အက်ဥ္းသားတစ္ဦးေရာက္ရွိလာသၿဖင္ ့မီးခံေသတၱာကို ၿပလိုက္သည္။ အက်ဥ္းသားက

နံပါတ္လွည္ ့သည္ ့ခလုတ္မ်ားကို ေလ ့လာစစ္ေဆးၿပီး ဖဏအၾကာတြင္ မီခံေသတၱာကို

အလြယ္တကူ ဖြင္ ့ေပးလိုက္ရာ မန္ေနဂ်ာမွာ အေတာ္၀မ္းသာသြားသည္။

မန္ေနဂ်ာ ။ ။ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာကြာ။ မီးခံေသတၱာဖြင္ ့ခဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။

အက်ဥ္းသား။ ။ ၾကည္ ့သာေပးဗ်ာ။ က်ဳပ္ေနာက္ဆံုးမီးခံေသတၱာ ဖြင္ ့တုန္းကေတာ ့ငါးသိန္းရတာပဲ။


''အားလံုးသေဘာတူရင္''

သေဘၤာတစ္စီးတြင္ ေရယာဥ္မွဴးအသစ္ အေၿပာင္းအလဲလုပ္ၾကသည္။

ေရယာဥ္မွဴးအေဟာင္းက သေဘၤာ၏ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္ကိုေၿပာၿပီး

သေဘၤာသားမ်ားကို ေရယာဥ္မွဴးအသစ္ႏွင္ ့ မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။

ေရယာဥ္မွဴးအသစ္ " မင္းတို ့အားလံုးသိေအာင္ တစ္ခုေတာ ့ရွင္းရွင္းေၿပာထားမယ္။

ဒီသေဘၤာဟာ မင္းတို ့သေဘၤာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ငါ ့သေဘၤာလည္းမဟုတ္ဘူး။

တို ့အားလံုးရဲ ့သေဘၤာၿဖစ္တယ္ဆိုတာပဲ။"

ထိုအခိုက္ သေဘၤာသားမ်ားထဲမွ အသံတစ္သံၾကားထြက္လာသည္။

" ဟာ အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ အားလံုးသေဘာတူရင္ ေရာင္းစားလိုက္ၾကရေအာင္"


''စဥ္းစားပါဦး''

သူမ "ငါႏိုင္ငံၿခားသြားမလို ့"

သူငယ္ခ်င္း " ဘာလုပ္ဖို ့"

သူမ " ပိုလွေအာင္ ခြဲစိတ္ကုသမလို ့"

သူငယ္ခ်င္း " အေတာ္ကုန္မွာပဲေနာ္"

သူမ " သိန္း၂၀၀ ေလာက္ေတာ ့ကုန္မွာေပါ ့"

သူငယ္ခ်င္း " ႏွေၿမာစရာႀကီးဟယ္"

သူမ " ကိုယ္ခ်စ္သူအတြက္ပဲကြာ"

သူငယ္ခ်င္း " စဥ္းစားပါဦးကြာ။ မင္းမွာရွိတဲ ့သိ္န္း၂၀၀ကုန္သြားရင္

မင္းခ်စ္သူက မင္းကို ခ်စ္ပါဦးမလား"


''ေၿပာခ်င္လြန္းလို ့''

ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဂ်ပန္မ်ားအုပ္စိုးေနေသာ ဒုတိယကမာၻစစ္အခ်ိန္ကာလၿဖစ္သည္။
ၿမန္မာႏိုင္ငံသို ့ေရာက္လာေသာ ဂ်ပန္စစ္သားတစ္ဦးသည္ ၿမန္မာစကားအလြန္တတ္ခ်င္သၿဖင့္
အၿမဲေလ ့လာလ်က္ရွိသည္။ ေန ့စဥ္ အရပ္သံုးၿမန္မာစကားမ်ားကို ေလ ့လာက်က္မွတ္သည္ ့အၿပင္
အိတ္ေဆာင္မွတ္စုစာအုပ္ေလးၿဖင္ ့လည္း ၿမန္မာစကားအသံထြက္မ်ားကို ဂ်ပန္လိုေရးမွတ္ထားေလ ့ရွိသည္။
တစ္ေန ့တြင္ ထိုဂ်ပန္စစ္သားသည္ စက္ဘီးစီဒလွ်က္ ၿမိဳ ့ထဲသို ့ထြက္လာစဥ္ လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ
ၿမန္မာတစ္ေယာက္ကို မေမွ်ာ္လင္ ့ဘဲ စက္ဘီးႏွင္ ့၀င္တိုက္မိေလသည္။ အတိုက္ခံရသူမွာ ဘာမွမၿဖစ္ေသာ္လည္း
ဂ်ပန္စစ္သားမွာမူ စက္ဘီးေရာလူပါလဲက်သြားသည္။ ထိုအခါ လဲေနရာမွ ခ်က္ခ်င္းထကာ သူ၏ မွတ္စုစာအုပ္ကို
ထုတ္လွ်က္ စာရြက္မ်ားကိုအၿပင္းအထန္လွန္ေနသည္။ ကိုေရႊၿမန္မာမွာမူ သူ ့ကိုေရးမွတ္သြားကာ ဖမ္းဆီးမည္
ထင္ၿပီး ေၾကာက္လန္ ့ေန၏ ။ သို ့ေသာ္ ဂ်ပန္ကမူ သူ၏စာအုပ္ကိုၾကည္ ့ ၍ အားရပါးရေအာ္လိုက္သံကို
ၾကားရေသာအခါ ကိုေရႊၿမန္မာမွာ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းခ်ဳပ္တည္းထားရေလသည္။
ဂ်ပန္စစ္သားက ၿမန္မာစကားမပီတပီၿဖင္ ့ေအာ္လိုက္သည္ကေတာ ေအာင္မေလးဗ် ဟူသတည္း။

က်ေနာ္တို႔နဲ႔ မသင့္ေလ်ာ္တဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးကို ေတြ႕ၿပီးမွ ထိုက္သင့္တဲ့ လူနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင့္ ရၾကတယ္။ ဒါမွ က်ေနာ္တို႔ ထိုက္သင့္တဲ့ လူနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရလို႔ ဒီအခြင့္အေရးကို တန္ဖိုးထားႏိုင္မယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ တံခါးေပါက္ ပိတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ တံခါး တစ္ေပါက္ ပြင့္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပိတ္သြားတဲ့ တံခါးကို ေငးမႈိင္ထိုင္ေတြး ေနတာနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ပြင့္လာတဲ့ ေနာက္တံခါးကိုသတိမမူလိုက္မိေတာ့ဘူး။

အေကာင္းဆံုး သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာ ...
ထိုင္ခံုေလးေပၚမွာ အတူထိုင္ရင္း ဘာစကားမွ မေျပာလိုက္ရဘဲ ေငးေမာၿပီး ခြဲခြာသြားၾကေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ တူမတူႏိုင္တဲ့ စကားလံုးေတြ ကိန္းေအာင္းသြားေစတာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပါ။
က်ေနာ္တို႔ မဆံုး႐ႈံးမခ်င္း ဘာေတြ ပုိင္ဆိုင္ထားသလဲ ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ သတိမထားမိၾကဘူး။ အဲဒီအတိုင္းပဲ။ က်ေနာ္တို႔ဆီ ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ ေရာက္ရွိလာတဲ့ အခ်ိန္က်မွ အရင္က ဒါေတြ ဘ၀မွာ လစ္ဟာေနခဲ့ပါလားလို႔ သိလိုက္ရတယ္။

တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ျပႆနာတက္ဖို႔ မိနစ္ပိုင္းပဲ လုိတယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သေဘာက်ဖို႔ နာရီပိုင္းေလာက္ အခ်ိန္ေပးရမယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔ ဆိုရင္ ရက္အနည္းငယ္ အခ်ိန္ၾကာသြားေကာင္း ၾကာသြားမယ္။
ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေမ့ေပ်ာက္ပစ္ဖို႔ေတာ့ တစ္ဘ၀စာေလာက္ အခ်ိန္ယူရလိမ့္မယ္။


အျမင္အာ႐ံုေနာက္ မလိုက္ပါနဲ႔။ လွည့္ဖ်ားတတ္တယ္။
ဥစၥာဓနေနာက္ မလိုက္နဲ႔။ ကုန္ဆံုးတဲ့ တစ္ေန႔ေတာ့ ရွိမွာပဲ။
သင့္ကို ျပံဳးေအာင္ လုပ္ႏိုင္သူကိုေတာ့ တန္ဖိုးထားေစခ်င္တယ္။
ေမွာင္ရိပ္ခိုေနတဲ့ ေန႔စြဲေတြကို ထြန္းလင္းေပးႏိုင္တာ အျပံဳးပဲရွိတယ္ေလ။
မက္ခ်င္တဲ့ အိပ္မက္ေတြ မက္လိုက္ပါ။ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြ သြားလိုက္ပါ။
ျဖစ္ခ်င္တာကို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါ။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ အသက္ တစ္ေခ်ာင္းပဲ ရွိတယ္။
လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးဆိုတာ တစ္ခါတည္းပဲ ရတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။

ခ်ဳိသာတဲ့ လူသား ျဖစ္ဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ရွိပါေစ။
သန္စြမ္းသူ ျဖစ္ဖုိ႔ လံုေလာက္တဲ့ အခက္အခဲ ရွိပါေစ။
လူသားဆန္ဖုိ႔ လံုေလာက္တဲ့ ပူေဆြးမႈေတြ ရွိပါေစ။
ေပ်ာ္ရႊင္သူ ျဖစ္ဖုိ႔ လံုေလာက္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိပါေစ။

သူမ်ားရဲ႕ ေနရာကေန အျမဲ ၀င္ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ သင့္ကို နာက်င္ေအာင္ လုပ္မယ့္ ခံစားခ်က္ေတြဟာ တျခားသူကိုလည္း နာက်င္ေစမွာ မလြဲပါဘူး။
သင့္ ႏွလံုးသားကို ျပံဳးရႊင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သူကို ရွာပါ။
သင့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြထဲက ဆြဲထုတ္ၿပီး တကယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀ အျဖစ္ ဖန္တီးခ်င္ေလာက္ေအာင္ လြမ္းဆြတ္ေစခဲ့တဲ့ စကၠန္႔တိုင္းဟာ သင့္ဘ၀ရဲ႕ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရတနာေတြပါ။
အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုး လူသားေတြ အတြက္ အရာအားလံုး အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။
သူတို႔ အနီးအနားမွာ ျဖတ္သန္း သြားလာေနတဲ့ အရာအားလံုး နီးပါးကိုပဲ တန္ဖိုးထားလိုက္တာပါ။

အခ်စ္ဟာ အျပံဳးနဲ႔ စတင္တယ္။ အနမ္းေၾကာင့္ ရွင္သန္လာၿပီး မ်က္ရည္နဲ႔ အဆံုးသတ္တယ္။
အထြန္းေတာက္ဆံုး အနာဂါတ္ဟာ ေမ့ေပ်ာက္သြားတဲ့ အတိတ္မွာပဲ အျမဲ အေျခခံပါတယ္။
အတိတ္က နာက်င္မႈေတြ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြကို ထြက္သြားခြင့္ မေပးရင္ေတာ့ သင္ဟာ ဘ၀ခရီးကို ဘယ္လိုမွ ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေမြးဖြားလာတုန္းက သင္ဟာ ငိုေနတယ္။ သင့္ ေဘးပတ္လည္က လူေတြ အားလံုး ျပံဳးေနၾကတယ္။
သင္ ေသသြားၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုမ ျဖစ္ေအာင္ အခုကတည္းက ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။
ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ သင့္ပတ္လည္က လူေတြ အားလံုးငိုေနၾကေပမယ့္ သင္ဟာ ျပံဳးေနႏိုင္သူ တစ္ဦးေပါ႔။

(Forward Mail မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)

တစ္ညသ၌ သရဲတစ္ေကာင္သည္ အေဆာက္အဦ တစ္ခုအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာ ေနသည္။ အကာလ
ညအခါ၀ယ္ သရဲတို႔ ဘာသာဘာ၀  လမ္းသလား ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အႏွီသရဲမွာ
ကာလသား သရဲတစ္ေကာင္ျဖစ္ၿပီး လူတို႔အား ေျခာက္လွန္႔ၿပီး အေပ်ာ္ရွာျခင္းကို
၀ါသနာထံု၏။ လူတို႔အား ေၾကာက္လန္႔ေစၿပီး မိမိ၏ သရဲပီသျခင္း အျဖစ္ကိုလည္း
ဂုဏ္ယူတတ္၏။ ယခု သူ ခ်ဥ္းကပ္လာ ေနေသာ အေဆာက္အဦမွာ မ်က္မျမင္ေက်ာင္း
တစ္ေက်ာင္း၏ အိပ္ခန္းေဆာင္သာ ျဖစ္ပါသည္။

အေဆာင္အတြင္း၀ယ္ မ်က္မျမင္တို႔သည္ မအိပ္ေသးဘဲ သရဲပံုျပင္မ်ား  ေျပာၿပီး
အဟားဟား ပြဲက်ေနၾက၏။ တကယ္ေတာ့ ယခုကဲ့သို႔ တိတ္ဆိတ္ ေမွာင္မိုက္ေနေသာ
ညအခါ၀ယ္ ပံုမွန္အားျဖင့္မူ သရဲပံုျပင္ကို ေက်ာတစိမ့္စိမ့္၊ ရင္တဖိုဖို
နားေထာင္ေန သင့္ေပသည္။ ယခုေတာ့ ဤသို႔မဟုတ္။ သရဲပံုျပင္နားေထာင္ၿပီး
ေဟးလား၀ါးလား အူျမဴးေနၾကသည္။ ဘယ္လုိလူေတြပါလိမ့္ဟု သရဲက ဇေ၀ဇ၀ါ
ေတြးမိလိုက္ၿပီး၊ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း မခံခ်င္စိတ္လည္း ျပင္းစြာ ျဖစ္မိ၏။
အစဥ္အလာအရ တေစၦသရဲ ပံုျပင္မ်ားေျပာၿပီး ဘယာနကရသကို ခံစားရမည့္အစား
အႏွီလူမ်ားက ဟာသရသ လုပ္ပစ္ေနျခင္းသည္ သရဲတစ္ေကာင္အတြက္ အခံရခက္လွ၏။
မိမိကဲ့သို႔ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ သရဲတစ္ေကာင္အတြက္ အခံရခက္လွ႐ံုမက
ေစာ္ကားခံရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု ကာလသား သရဲက ေဒါသတႀကီး ေတြးမိလိုက္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အႏွီလူသားတစ္သိုက္အား သရဲမွန္းတေစၦမွန္း သိေစရန္ အစြမ္းကုန္
ေျခာက္ျပေတာ့မည္ဟု သရဲက ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလသည္။

╩ ╩ ╩ ╩ ╩ ╩ ╩



ကာလသားသရဲ စိတ္ဆိုးမည္ဆိုလွ်င္လည္း ဆိုးေလာက္ပါသည္။ သရဲပံုျပင္တခ်ဳိ႕ကို
သိသည့္ မ်က္မျမင္တစ္ဦးက ဤသို႔ ဟန္ပါပါ ေျပာေန၏။

“အဲဒါနဲ႔ မသကၤာလို႔ ေနာက္လည္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ေရာ.. အံမေလး..
ေခါင္းျပတ္ႀကီးက ေနာက္က လိုက္လာပါ ေလေရာ။ သူ႔ေနာက္မွာလည္း ေသြးေတြက
တေတာက္ေတာက္က်ၿပီး ခ်င္းခ်င္းနီလို႔ကိုး...”
“ေခါင္းျပတ္ႀကီး ေနာက္က လိုက္လာေတာ့ ေခါင္းျပတ္ႀကီးကို
ေခၚမသြားခ်င္လို႔လား၊ ဘာလို႔လဲ” ဟု မ်က္မျမင္တစ္ဦးက ေၾကာက္ရမည့္ေနရာတြင္
စိတ္၀င္တစားေမးေန၏။
“ဟင္... သရဲေတြက ေခါင္းမရွိဘူးလား” ဟု အျခားတစ္ေယာက္က အူေၾကာင္ေၾကာင္ ၀င္ေမး၏။
“ခ်င္းခ်င္းနီဆိုတာ တ႐ုတ္မေလးလား” ဟု က်န္တစ္ေယာက္က ကူလီကူမာအသံျဖင့္
ေမးလိုက္၏။ ၀မ္းတြင္းကန္းမ်ားကို သရဲပံုျပင္ေျပာမိသူမွာ
တစ္ေၾကာင္းေျပာမိလိုက္၊ ရွင္းလို႔မႏိုင္လိုက္ ျဖစ္ေန၏။ ကာလသားသရဲ၏
ေဒါသမွာ အထြဋ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သြားၿပီ ျဖစ္၏။

“တိတ္စမ္း” ဟု အသံပါ၀ါကို ဂိတ္ဆံုးထားၿပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္
သရဲဘာသာျဖင့္ တိတ္စမ္းသည္ လူတို႔၏နားတြင္ အဓိပၸာယ္ မေပါက္ပါ။
ေျခာက္ျခားစရာ ေလတိုးသံႀကီးကိုသာ မ်က္မျမင္တို႔ ၾကားလိုက္ ရပါသည္။
သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာဆိုေနျခင္းမ်ားေတာ့ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
သရဲလည္း အားတက္သြားၿပီး သရဲတို႔တတ္အပ္သည့္ ေျခာက္လွန္႔ျခင္းပညာမ်ားကို
အစြမ္းကုန္သံုးကာ စတင္ေျခာက္လွန္႔ ေလေတာ့သည္။

သရဲေတြေခါင္းမရွိဘူးလား ေျပာထားသည့္ လူကို မွတ္ေလာက္သားေလာက္ရွိေစရန္
ရည္ရြယ္ၿပီး သရဲက သူ၏ ေခါင္းကို ျဖဳတ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္
ျခင္းလံုးေတာ့သလို ေျခေထာက္ျဖင့္ ေတာ့ျပေနလိုက္သည္။ လည္ပင္းတြင္
ေသြးမ်ားက တပြက္ပြက္ထ ေန၏။ ၾကမ္းျပင္တြင္လည္း ေသြးမ်ားခ်င္းခ်င္းနီေနသလို
ျမင္ရေအာင္ လုပ္ျပ၏။ စကားသံ တိတ္သြားသည့္ မ်က္မျမင္တို႔မွာ
ေၾကာက္ရြံ႕ဟန္ေတာ့ မျပ။ ေၾကာင္ေတာင္ကန္းမ်ားက
အူေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ သရဲကို ၾကည့္ေန၏။ ေဟာက္ပက္ကန္းမ်ားက
ဦးေခါင္းကိုငဲ့ၿပီး အသံကို နားစြင့္ေန၏။ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေျခာက္ျပေနသည့္
ကာလသားသရဲခမ်ာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္လာသည္။ စိတ္ထဲတြင္ နည္းနည္းေတာ့
ျဖံဳေနၿပီျဖစ္သည္။ တစ္နည္းမဟန္သျဖင့္ အျခားတစ္နည္းေျပာင္းၿပီး သူ၏
သရဲပီသလွေသာ ဦးေခါင္းႀကီးကို ျပန္တပ္လုိက္ျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏
လွ်ာနီနီႀကီးကို ၾကမ္းျပင္ထိေအာင္ ထုတ္ျပ၏။ မ်က္လံုးကို
စေကာ၀ိုင္းေလာက္ရွိေအာင္ ျပဴးျပ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ မ်က္မျမင္တို႔ထံမွ
စကားသံ စတင္ထြက္ေပၚလာသည္။

“ေလတိုးသံ လိုလို ၾကားမိလိုက္တယ္။ ေက်ာထဲမွာလည္းလည္း စိမ့္သြားသလိုပဲ။
အျပင္မွာ မိုးရြာေနလား မသိဘူး”
“ေအး.. ငါလည္း ၾကားလိုက္တယ္။ မိုးတြင္းမွ မေရာက္ေသးပဲ။ ဘယ္မွာ မိုးရြာမွာလဲ...”
“လမ္းမေပၚက ကားဘီးေပါက္တဲ့အသံ ျဖစ္မွာပါ” ဟု
အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးမားဟန္ရွိသည့္ မ်က္မျမင္တစ္ဦးက ၀င္ေျပာသည္။ ဤသို႔ျဖင့္
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ျငင္းခုန္သံမ်ား ျပန္လည္ ဆူညံလာေလသည္။

အစြမ္းကုန္ ေျခာက္ျပေနရသည့္ ကာလသားသရဲမွာ စိတ္အားငယ္လာၿပီျဖစ္၏။
သည္လိုအျဖစ္မ်ဳိး သူ၏ သရဲအေတြ႕အၾကံဳအရ မၾကံဳစဖူး။ တစ္ခါမွ် ဤသို႔
ေရကုန္ေရခမ္း မေျခာက္စဘူး။ သူ၏ သရဲေခ်ာေခ်ာလွသည့္ မ်က္ႏွာႀကီးအား
ယခုအခ်ိန္ မွန္ထဲျပန္ျမင္ရလွ်င္ သူကိုယ္တိုင္ပင္ လန္႔ဖ်ံ႕သြားရေလာက္သည္ဟု
ေတြးမိ၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ ကာလသားသရဲမွာ လိပ္ျပာငယ္လာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္
အေဆာင္တြင္းမွ သုတ္ေျခတင္ရ ေလေတာ့သည္။ အေဆာင္တြင္းတြင္ မ်က္မျမင္တို႔၏
အေခ်တင္ျငင္းခုန္သံ မ်ားသာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ က်န္ရစ္ခဲ့၏။

╩ ╩ ╩ ╩ ╩ ╩ ╩

ေနာက္တစ္ေန႔ည ညီအစ္ကို မသိတသိအခ်ိန္ ခန္႔တြင္ သရဲတစ္သိုက္သည္ မ်က္မျမင္
အေဆာင္အနီးသို႔ ခ်ီတက္လာ ၾက၏။ သိကၡာက် ခဲ့ရသည့္ ကာလသားသရဲမွာ သူ၏
လမ္းသရဲဆန္ဆန္ မိုက္တိမိုက္ကန္း သရဲတေစၦမ်ားကို စုစည္းလာခဲ့ၿပီး အင္အား
အလံုးအရင္းျဖင့္ ေျခာက္လွန္႔ရန္ စီစဥ္လာခဲ့၏။ ပါ၀င္လာသည့္ သရဲအားလံုးမွာ
ေျခာက္စေျခာက္န ရွိသည့္ အေကာင္မ်ားခ်ည္း ျဖစ္သည္။ စင္စစ္ ဤကိစၥသည္
သရဲအဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္လံုးႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ကိစၥသာ ျဖစ္၏။ သရဲျဖစ္ၿပီး
ေျခာက္ခြင့္ေလးမွ မရၾကေတာ့လွ်င္ သရဲတစ္မ်ဳိးသားလံုး အရွက္ရ ခ်ိမ့္မည္။
လူတို႔အား အခါအားေလ်ာ္စြာ ေျခာက္လွန္႔ျခင္းမွာ သရဲအဖြဲ႕အစည္း၏ အေျခခံ
အခြင့္အေရးသာ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးစီးဦးေဆာင္ သရဲနာယကႀကီး၏
ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေျခာက္ရမည့္ အစီအစဥ္ျဖစ္ၿပီး အမာခံသရဲမ်ားခ်ည္း
လိုက္ပါလာျခင္း ျဖစ္သည္။

အေဆာင္တြင္းမွ မ်က္မျမင္မ်ားကေတာ့ ဘာမွ် မသိရွာ။ ထံုးစံအတိုင္း
သရဲပံုျပင္ နားေထာင္ၿပီး စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္။
အိပ္ခ်င္စိတ္ပင္ မရွိၾကေသး။ ကြန္မန္ဒိုသရဲမ်ားက အေဆာင္တြင္းသို႔
ခ်ဥ္းႏွင္း၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး အစြမ္းကုန္ စတင္ ေျခာက္လွန္႔ေလသည္။ သရဲတို႔မွာ
လူကို ထိႏိုင္တို႔ႏိုင္သည့္ အစြမ္းမရွိသျဖင့္ အသံျဖင့္ အနံ႔ျဖင့္ စသည့္
ပညာကုန္ ထုတ္သံုးကာ တက္ညီလက္ညီ ေျခာက္လွန္႔ၾက၏။ မ်က္မျမင္တို႔၏ ဆူဆူညံညံ
ရယ္ေမာသံမ်ား ခဏမွ် တိတ္ဆိတ္သြားသည္။

“စိမ္းေရႊေရႊ အနံ႔ေတြ ရေနသလိုပဲ” ဟု ပံုေျပာေနသည့္ မ်က္မျမင္က
ေျပာလိုက္သည္။ သရဲတစ္သိုက္ အားတက္သြား၏။
“အဲဒါ ေၾကာင္ေတာင္ကန္း လက္ခ်က္ပဲ ေနမယ္။ ညေနက သူ႔ဆီက ပဲႀကီးေလွာ္စားေနသံ
ၾကားလိုက္ရတယ္” ဟု ေဟာက္ပက္ကန္းက အဆိုျပဳလိုက္သည္။
“အနံ႔က ဆိုးပါ့ကြာ။ မင္း ယုတ္မာလွခ်ည္လား ေၾကာင္ေတာင္ကန္း။ လူစံုခ်ိန္မွာ
လူမႈေရးနားမလည္ဘူးလား”
“မ်က္စိမျမင္လို႔ ႏွာေခါင္းအားကိုးၿပီး အသက္ရွင္ေနရတာ”
“အဲဒီေကာင္ ဘယ္နားမွာလဲ။ ငါ နားရင္း႐ိုက္မယ္”

မ်က္မျမင္တို႔ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ပြစိပြစိ ျဖစ္ကုန္၏။ ေၾကာင္ေတာင္ကန္းမွာ
မ်က္ႏွာေလး ဆီးရြက္ေလာက္ ငယ္သြားၿပီး သူ႔လက္ခ်က္မဟုတ္မွန္း
ျငင္းရွာပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ်က္ႏွာငယ္လား မငယ္လား မည္သည့္မ်က္မျမင္ကမွ
ျမင္ႏိုင္သည္ မဟုတ္။

“ဘုရားေပးေပးက်မ္းေပးေပး... ငါ မေပါက္ရပါဘူးကြာ။ အကန္းယဥ္ေက်းမႈေတာ့
ငါနားလည္ပါတယ္။ အသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္ အျပင္မွာမိုးရြာေနလားမသိဘူး”
“ဒါဆို အီးအီးဘယ္သူေပါက္ လုပ္ရမယ္။ ကဲ... အားလံုး၀ိုင္းထိုင္ၾက” ဟု
အကန္းတစ္ဦးက အၾကံေပးသည္။

ထိုသို႔ မ်က္မျမင္တစ္သိုက္ အလုပ္႐ႈပ္ေနစဥ္တြင္ပင္ အစြမ္းကုန္
ေျခာက္ေနၾကသည့္ သရဲတစ္သိုက္မွာ စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားစ ျပဳလာၿပီ ျဖစ္သည္။
ျမင္ကြင္းက ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္မွာ သရဲအခ်င္းခ်င္း တစ္ေကာင္မ်က္ႏွာပင္
တစ္ေကာင္ မၾကည့္ရဲ။ ေသြးက်ဲသည့္သရဲအခ်ဳိ႕က တပ္ဆုတ္ရန္
ေျခလွမ္းျပင္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုး သရဲငယ္တစ္ေကာင္သည္
အသည္းငယ္လြန္းလွသည္ျဖစ္၍ တစ္ဟုန္ထိုး လွည့္ေျပးလိုက္စဥ္မွာပင္ အစထဲက
ေျပးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနသည့္ ကြန္မန္ဒို သရဲမ်ားမွာ တိုင္ပင္စရာမလိုဘဲ
ထြက္ေျပးၾကေလသတည္း။ ထိုအခ်ိန္၀ယ္ အခန္းတံခါး၀တြင္ ျမင္ကြင္းကို
႐ုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရသည့္ လူသားတစ္ေယာက္ ရွိေနပါသည္။

“အား.....”

အသံနက္ႀကီးျဖင့္ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္သံႀကီးတစ္ခုကို ထိုညက မ်က္မျမင္တို႔
ၾကားလိုက္ၾကရ၏။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ မ်က္မျမင္တို႔အၾကားတြင္
ထူးျခားသတင္းတစ္ပုဒ္ ေရာက္လာ၏။ မ်က္မျမင္အေဆာင္၏ အေစာင့္အဖိုးႀကီးမွာ ညက
သရဲဂုတ္ခ်ဳိးသတ္သြားသျဖင့္ ေသဆံုးသြားသည့္ သတင္းျဖစ္၏။
မ်က္မျမင္ေဆာင္တြင္ သရဲမ်ား က်က္စားေနၾကသည္ဟု လူေျပာမ်ားေနသည္ ဆို၏။
ဤသတင္းမွာ မ်က္မျမင္တို႔အတြက္ အေရးႀကီးသတင္း ျဖစ္လာသည္။ မေတာ္
မိမိတို႔ကိုပါ ဂုတ္ခ်ဳိးသတ္လွ်င္ မခက္ေလာ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္က သရဲကို
ေရွာင္ရွားႏိုင္ ျမင္ႏိုင္သည္လည္း မဟုတ္။ ဂုတ္ခ်ဳိးသတ္မည္ဆိုလွ်င္
လည္စင္းခံရမည့္ သေဘာျဖစ္ေန၏။ ခါတိုင္းလို သရဲပံုျပင္ေျပာၿပီး
ရယ္ရဖို႔အသာထား အိမ္ေျမာင္စုတ္ထိုးသံကအစ ေၾကာက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္၏။ ခက္ေခ်ၿပီ။
မ်က္ကန္းတို႔၏ တေစၱေၾကာက္မႈ ျပႆနာမွာ ေျဖရွင္းရ ခက္ေလၿပီ။ ေနာက္ဆံုး
မ်က္မျမင္ေခါင္းေဆာင္က မ်က္မျမင္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး
ရေလေတာ့၏။

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဆာင္မွာ သရဲေတြ ေသာင္းက်န္းေနလို႔ အေဆာင္သားမ်ား ညည
မအိပ္ရဲေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္” ဟု မ်က္မျမင္ေခါင္းေဆာင္က ျပႆနာကို
တင္ျပသည္။
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္
“ခင္ဗ်ားတို႔က ျမင္ရလို႔လား” ဟု ျပန္ေမး၏။
“ျမင္ေတာ့ မျမင္ရဘူးေပါ့ဗ်ာ။ မျမင္ရလို႔ပဲ ဒီေက်ာင္းကို ေရာက္ေနတာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ အသံၾကားရတယ္။ မျမင္ရေပမဲ့ ရွိေတာ့ ရွိေနတာပဲ မဟုတ္လား”
“မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ အဖိုးႀကီး ဆံုးတဲ့ကိစၥက ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ ဆံုးသြားတာပါ”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မျမင္ရဘူးဆိုၿပီး မလိမ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ အခုဆိုရင္
အဖိုးႀကီးဆံုးတဲ့ညထဲက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိပ္မရေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနၾကၿပီ”
“ရွိတယ္ထားပါဦး။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို သရဲက ေျခာက္ျပလို႔မွ မရတာ” ဟု
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ေခါင္းကုတ္ၿပီး ေျပာလိုက္၏။
“ေျခာက္ျပလို႔ မရေပမဲ့ သရဲေတြက ရွိေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
မ်က္မျမင္ေတြဟာလည္း လူေတြပါပဲ။ လူသားစစ္စစ္ေတြပါပဲ။ ပရေလာကသားနဲ႔
အတူတူေနလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မျမင္ရေပမဲ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အႏၱရာယ္ ျပဳေနႏိုင္တာပဲ”

ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမွာ အၾကပ္႐ိုက္ရေလၿပီ။ တကယ္တမ္းေတာ့ မ်က္ကန္းတေစၦ
မေၾကာက္ျခင္းက ဘာမွ အေရးမႀကီး။ မ်က္ကန္းေတြ တေစၦေၾကာက္ပါမွ တကယ့္ျပႆနာ
ျဖစ္ေလ၏။ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးသည့္အရာကို ပါးစပ္သတင္းႏွင့္
အိပ္မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ေနၾကေလၿပီ။ မည္သို႔ ရွင္းျပရမည္နည္း။
သို႔ေသာ္ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းျခင္းျဖင့္ ျပႆနာအားလံုး
ေျဖရွင္းႏိုင္သည္ဟူေသာ အဆိုအရ အေခ်တင္ေဆြးေႏြးၿပီးေသာ္ ေနာက္ဆံုးတြင္
သေဘာတူညီမႈတစ္ခု ရရွိၾကသည္ ဆို၏။

မ်က္မျမင္ေဆာင္တြင္ မ်က္စိျမင္သည့္ လူငယ္ ဒ၀လမ္တစ္ဦး ခန္႔ထားေပးရမည္။
မ်က္မျမင္မ်ား အလုိရွိလွ်င္ လွမ္းေခၚ၍ ၾကားႏိုင္သည့္ေနရာတြင္ အျမဲတမ္း
ရွိေနေစရမည္။ တေစၦေၾကာက္သည့္ မ်က္ကန္းမ်ားေၾကာင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမွာ
ေငြထြက္ေပါက္ျဖင့္ ၾကံဳလာရေလသည္။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ မ်က္ကန္း
တေစၦမေၾကာက္ျခင္းသည္ နားလည္လြယ္သေလာက္ တေစၦေၾကာက္ေသာ မ်က္ကန္းမ်ားကို သူ
နားမလည္ႏိုင္ေတာ့။ မ်က္ကန္းမ်ားသာ တေစၦေၾကာက္လာၾကလွ်င္ ဤသို႔ ျပႆနာမ်ား
႐ႈပ္လာႏိုင္မွန္း သူ႔အေနျဖင့္ တစ္ခါမွ် မစဥ္းစားခဲ့ စဖူး။ ခုေတာ့
တေစၦေၾကာက္ေနသည့္ မ်က္ကန္းမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ငိုရမလို၊ ရယ္ရမလိုႏွင့္
ဒ၀လမ္ လစာပါ ထြက္ေလၿပီ။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ သရဲေျခာက္သည္ဟု နာမည္ႀကီး
ေနသည့္အတြက္ ဒ၀လမ္ကလည္း တစ္ဦးတည္း ခန္႔၍ မရေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္
ႏွစ္ေယာက္တြဲ ခန္႔လိုက္ရသည္။ ႏွစ္ေယာက္ေစာင့္မွသာ လုိအပ္လွ်င္
ခုခံကာကြယ္ႏိုင္မည္ဆို၏။ တေစၦေၾကာက္ေနသည့္ အကန္းမ်ားကိုသာ စိတ္ထဲမွ
က်ိန္ဆဲမိရေတာ့၏။

ထိုေန႔မွစ၍ အိမ္မေပ်ာ္ေသာ မ်က္မျမင္မ်ား စိတ္လက္ၾကည္သာ
အိပ္စက္ႏိုင္ၾကေတာ့သည္ ဆို၏။ ဒရ၀မ္ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း မိမိတို႔အလုပ္
အရွည္တည္တံ့ေစေသာငွာ တစ္ခါတရံ သရဲကို ျမင္လိုက္ရသလိုလို၊
သူတို႔ရွိေနလို႔ပဲ ၀င္မလာရဲသလိုလို မ်က္စိျမင္သည္ဟူသည့္ အားသာခ်က္ကို
အျပည့္အ၀ အသံုးခ်ကာ မ်က္မျမင္တို႔အား နားသြင္းေလ့ရွိသည္ ဆို၏။
ကိုေရႊသရဲတို႔မွာမူ ကြန္မန္ဒို သရဲတပ္ဖြဲ႕ က်႐ႈံးခဲ့ရေသာ
စစ္ဆင္ေရးေနာက္ပိုင္း မ်က္မျမင္အေဆာင္သို႔ အနားပင္ မသီ၀ံ့ေတာ့ဟု သိရသည္။
သရဲငယ္မ်ားကိုလည္း ဤအရပ္သို႔ လွည့္လည္က်က္စားျခင္းမျပဳရန္ သရဲမိဘမ်ားက
တားျမစ္ၾကသည္ ဆို၏။ မ်က္မျမင္အေဆာင္တြင္ေသာ္ တေစၦေၾကာက္တတ္သည့္
ေရႊဉာဏ္ရွင္ မ်က္မျမင္အုပ္စုကို ႀကိတ္၍ ေက်းဇူးတင္ေနသည့္
ဒရ၀မ္ႏွစ္ေယာက္မွာ ညစဥ္ညတိုင္း ယမကာတန္ခုိးျဖင့္ သိုးေနေအာင္
အိပ္ေနၾကေလသည္ ဟူသတည္း။        ။

သင္ခန္းစာ။    ။ မ်က္ကန္းတို႔ တေစၦေၾကာက္ေသာ္ ဒရ၀မ္တို႔ ခ်မ္းသာ၏။

သူငယ္ခ်င္းတို ့ကို ဒီတစ္ေခါက္မွ်ေ၀ခ်င္တာကေတာ့ တေစ ၦၾကီးပြဲေတာ္နဲ့ပတ္သက္နဲ့
ဗဟုသုတေလးေတြနဲ့ ထိုပြဲေတာ္ကာလအတြင္းမွာ သတိထားေစခ်င္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြပါ။
ႏွစ္စဥ္ ၈လပိုင္းမွာ တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရျပဳလုပ္ၾကတဲ့ တေစၦၾကီးပြဲေတာ္ဆိုတာကို 
သတိထားမိၾကပါလိမ့္မယ္။ ထိုပြဲေတာ္မွာ သူတို့ေတြ
ဘာေတြလုပ္ၾကတာလဲ၊ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ ဆိုတာကို တစ္ခ်ဳိ ့သူငယ္ခ်င္းေတြအေနနဲ့
ၾကားဖူးနား၀ေတာ့ရိွ ခ်င္ရိွၾကမယ္ထင္တယ္။ ထိုပြဲေတာ္နဲ့ ပတ္သက္ျပီး
စိတ္၀င္စားၾကလိမ့္မယ္လို ့ထင္လို ့ စုဆည္းရသမွ်ေလးေတြကို ေ၀မွ်လိုက္တယ္ေနာ္-
တေစ ၦၾကီးပြဲေတာ္ကို တေစ ၦၾကီးကန္ေတာ့ပြဲလို့လည္း ေခၚၾကပါတယ္။ တရုတ္လ
၇လပိုင္း(အဂၤလိပ္လ ၈လပိုင္း) ေရာက္ရင္ ငရဲမင္းဟာ ငရဲက်ေနတဲ့ တေစ ၦေတြကို
လြတ္လပ္ခြင့္အေနနဲ့ လူ ့ျပည္ကို ျပန္ခြင့္ တစ္လသတ္မွတ္ေပးျပီး ငရဲတံခါးကို
ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္တဲ့။ တေစ ၦေတြဟာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ငရဲျပည္မွာ ငရဲခံၾကလို ့ ထို
လြတ္လပ္ခြင့္ အခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ့ လူ ့ျပည္မွာရိွတဲ့ သူတို့ဆိုင္ရာ
ေဆြမ်ိဳးမ်ားဆီကို အေျပးအလႊားလာေရာက္ၾကသတဲ့။ (မၿပန္ေတာ႕ရင္ ငရဲမင္းၾကီးကလိုက္ေခၚမွာလား။)
လူ ့ျပည္က ေဆြမ်ိဳးမ်ားကလည္း အစဥ္အလာရိွခဲ့အတိုင္း ကြယ္လြန္ၾကျပီးျဖစ္တဲ့
မိမိတို့ရဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြကို ရည္စူးျပီးသစ္သီးေတြ၊ မုန့္ေတြ၊ အရက္ေတြ၊ ေရေႏြးေတြနဲ့ ပူေဇာ္ပသၾကတယ္။ ေရႊစကဴ
ေငြစကဴမ်ားကို ကြယ္လြန္ျပီးေဆြမ်ိဳးမ်ား တမလြန္ဘ၀မွာ အလိုရိွရာအသံုးျပဳႏိုင္ဖို႕့ကို 
ရည္ရြယ္ျပီးမီးရိႈ ့ေပးၾကေသးတယ္။
ဒါေတြကေတာ့ ေယဘူယ်အားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းတို့လည္း သိျပီးသားျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာေနာ္။
အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ အဲ့ဒီကာလမွာ သတိထားစရာအခ်က္ေလးေတြပါ-
ကဲ- တေစ ၦၾကီးပြဲေတာ္ကာလမွာ ဘာေတြေရွာင္ၾကဥ္ရမလဲဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္

၁) အိပ္ယာ ကုတင္ဦးပိုင္းမွာ ခ်ဴ၊ ေခါင္းေလာင္းကေလးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲမထားပါနဲ့ တဲ့-
ေလတိုက္လို့ ထြက္ေပၚလာတဲ့ေခါင္းေလာင္းသံက တေစ ၦေတြကို
ဖိတ္ေခၚသလိုျဖစ္တတ္ပါသတဲ့။

၂) ထိုကာလအတြင္း ေျခသလံုးေမႊးမ်ားကို မႏႈတ္ပါနဲ့ တဲ့- ေျခသလံုးေမႊးတစ္ေမႊးက တေစ
ၦ၃ေကာင္ကို ႏိုင္ပါသတဲ့- ဒါ့ေၾကာင့္ေျခသလံုးေမႊးေပါတဲ့သူအနားဆိုရင္ တေစ ၦေတြက
မကပ္ရဲလုိ့ပါတဲ့။

၃) ညအခ်ိန္ပိုင္းမွာ အ၀တ္မ်ားကို ခ်ိတ္လွမ္းျခင္းမျပဳပါနဲ့တဲ့- တေစ ၦေတြက
ခ်ိတ္ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကိုျမင္လို ့ ၾကိဳက္သြားရင္ ယူ၀တ္ျပီး
ေလွ်ာက္သြားတတ္လို့ပါတဲ့- ေနာက္ျပီး သူတို့ရဲ့ အနံ့အသက္ေတြ
ခ်န္ရစ္ခဲ့တတ္တယ္တဲ့။

၄) ညအခ်ိန္မေတာ္မွာ နာမည္ကို အက်ယ္ၾကီးေအာ္မေခၚပါနဲ့တဲ့- တေစ ၦေတြဟာ
ထိုနာမည္ကို မွတ္သားထားတတ္လို့ပါတဲ့။

၅) ညအခ်ိန္မွာ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ေလွ်ာက္မၾကည့္ပါနဲ့တဲ့- ဘာလို့လဲဆိုေတာ့ တေစ
ၦေတြက ေျခာက္လွန့္တတ္လို့ပါတဲ့။

၆) ညတစ္ညလံုး အိပ္ေရးပ်က္မခံသင့္ပါဘူးတဲ့- လူေတြရဲ့ ကံဟာ ညအခ်ိန္မွာ
အားနည္းတတ္ေပမဲ့ တေစ ၦမ်ားရဲ့ ကံကျမင့္တတ္တာေၾကာင့္  ေျခာက္လွန့္ျခင္း၊
ပူးကပ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္လို့ပါတဲ့။

၇) နံရံမ်ားအား မွီကပ္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါတဲ့- တေစ ၦမ်ားဟာ
နံရံမွာကပ္ျပီးအနားယူရတတ္ၾကလို့ပါတဲ့- နံရံကေအးတယ္မို့လား- ထိုအခ်ိန္မွာ
အလြယ္တကူ သရဲပူးျခင္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္လို့ပါတဲ့။

၈)ညအခ်ိန္ လမ္းေပၚမွာ မိမိအမည္(သို့) အသံတစ္စံုတရာေပးမႈကို
ျပန္လည္မထူးပါနဲ့တဲ့- ထိုသို ့ၾကားခဲ့ရင္လည္း ေခၚတဲ့သူ အသံျပဳတဲ့သူက တေစၦ
ၦမ်ားျဖစ္တတ္လို့ပါတဲ့။

၉) ထိုကာလမွာ မိမိကို တျခားသူတေယာက္ေယာက္မွ ပုခံုးပုတ္ျခင္း၊
ပုခံုးဖက္ျခင္းမ်ားကို လက္မခံသင့္ပါဘူးတဲ့- အေၾကာင္းကေတာ့ လူရဲ့ ခံႏာကိုယ္ရဲ့
အပိုင္း ၃ပိုင္းမွာ ကံျမင့္ေစတဲ့ မီးေတာက္ ၃ခုရိွေနလို့ပါတဲ့- ငယ္ထိပ္နဲ့
ပုခံုး၂ဖက္တို့မွာ ကံျကမာရဲ့ မီးေတာက္မ်ားရိွေနပါတယ္တဲ့- တကယ္လို့
တစ္ဦးတစ္ေယာက္က လာေရာက္ထိေတြ ့လွ်င္ ထိုမီးေတာက္မ်ားကို
ျငိမ္းေစႏိုင္လို့ပါတဲ့- အဲ ျငိမ္းသြားခဲ့ရင္ေတာ့ တေစ ၦမ်ားမွ ကိုယ့္ကို
ေျခာက္လွန့္ျခင္း၊ ပူးကပ္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ႏိုင္လုိ့ပါတဲ့။

၁၀) အိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္မွာ ဖိနပ္မ်ားကို ကုတင္ဆီသို ့ ဦးတည္ျပီး မထားသင့္ပါဘူးတဲ့-
တေစ ၦေတြက ဖိနပ္ဦးတည္ရာမွာ လူသားေတြရိွေနတတ္တာ သိရင္ သူတို့လည္း တူတူ
၀င္အိပ္တတ္လုိ႕ပါတဲ့။

၁၁) အစားစားခ်ိန္ ထမင္းပန္းကန္အလယ္မွာ တူ၊ ဇြန္း ခက္ရင္းမ်ားကို
စိုက္မထားပါနဲ့တဲ့- ထိုပံုစံက တေစ ၦမ်ားကို ဖိတ္ေခၚတဲ့ပံုစံျဖစ္လို့
သူတို့လည္း တူတူလာစားတတ္လို့ပါတဲ့။

၁၁) ညအခ်ိန္မွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါတဲ့- တေစ ၦမ်ားကိုပါ
ရိုက္မိသြားျပီး ထိုပံုႏွင့္အတူ မိမိအိမ္သို ့လိုက္ပါႏိုင္လုိ့ပါတဲ့။

၁၂) တေစ ၦမ်ားကို တင္ေျမွာက္ ပူေဇာ္ထားတဲ့ အစားအေသာက္မ်ားကို
မထီမဲ့ျမင္ျပဳျခင္း၊ ခိုးယူျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ျခင္းကို အထူးဆင္ျခင္ရပါမယ္တဲ့-
ထိုသို့ ျပဳမႈမိပါက နားမလည္ႏိုင္ေသာ၊ ေျဖရွင္းမရႏိုင္ေသာ၊ မလိုလားအပ္တဲ့
ကံဆိုးမႈမ်ားနဲ့ ျကံုေတြ ့တတ္လို႕ပါတဲ့။

(ျဖစ္ႏုိင္မျဖစ္ႏုိင္ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ေလးနဲ႕ ဆင္ျခင္ၾကေစခ်င္ပါတယ္... ဗဟုသုတ သပ္သပ္ပါ)

ေယာင္ၿပီး စားမိမွာစိုးလို႔......
၁။ ငရုတ္သီးႏွင္ ့ တရုတ္ႀကီး
၂။ သၾကားခဲႏွင္ ့ ရထားတြဲ
၃။ ေခြးရုိးႏွင္ ့ ေသးအိုး
၄။ ျခင္းေတာင္းႏွင္ ့ ထင္းေခ်ာင္း
၅။ လက္ဖက္ႏွင္ ့ တဘတ္
၆။ ထန္းရြက္လိတ္ႏွင္ ့ ပုရြက္ဆိတ္
၇။ ၀က္ၿမီးႏွင္ ့လက္ႏွီး
၈။ ေညာင္သီးႏွင္ ့ေၾကာင္ခ်ီး
၉။ ဗလာစာအုပ္ႏွင္ ့ ဌာပနာထုတ္
၁၀။ ကၽြဲခ်ိဳႏွင္ ့ရဲယို
၁၁။ သလဲသီးနွင္ ့ ငရဲမီး
၁၂။ ေဒါက္ခၽြန္ႏွင္ ့ေမ်ာက္၀ံ
၁၃။ ဓါတ္မီးႏွင္ ့ လက္သီး
၁၄။ ပလာတာႏွင္ ့ ပလာယာ
၁၅။ သၾကားသီးႏွင္ ့ ကုလားႀကီး
၁၆။ ၾကံေခ်ာင္းႏွင္ ့သံေခ်ာင္း
၁၇။ ေခါင္းေလာင္းနွင္ ့ ေခါင္းေပါင္း
၁၈။ ဖိနပ္စုတ္ႏွင္ ့ လက္ဖက္ပုပ္
၁၉။ ဇီးယိုႏွင္ ့မီးဖို
၂၀။ ေဆာ ့ပင္ႏွင္ ့ေဆာ ့ခ်ဥ္
၂၁။ ၀က္သားႏွင္ ့ဓာတ္ျပား
၂၂။ ပဲျပဳတ္ႏွင္ ့တဲပုတ္
၂၃။ ၾကက္သားႏွင္ ့ငွက္ဖ်ား
၂၄။ ဖက္လံုးနွင္ ့ဓါတ္လံုး
၂၅။ ေခါင္းအံုးႏွင္ ့စေလာင္းဖံုး
၂၆။ နာနတ္ယိုနွင္ ့ဖိနပ္တို
၂၇။ ေတာင္းစုတ္ႏွင္ ့ေျမာင္းပုပ္
၂၈။ ျခင္ေထာင္ႏွင္ ့ယင္ေကာင္
၂၉။ ဖက္ထုပ္ႏွင္ ့ၾကြက္စုတ္
၃၀။ ၀က္အူသုတ္ႏွင္ ့စကၠဴစုတ္

အားလံုးလိုက္နာရမယ္ေနာ္ .......... :D

ေမး။ ။မထိုက္..ေနေကာင္းပါစ။
ေၿဖ။ ။မေကာင္းဘူးေတာ႕။ဟိုတေလာကမွဗိုက္ၿပဳတ္သြားတာေတာ္ေရ။


ေမး။ေအာ္..၀မ္းသာပါတယ္ရွင္။မထိုက္......ပါပါရာဇီတေယာက္ကိုပါးဆြဲခ်လိုက္တယ္ဆို...။

ေၿဖ။ ။ဟုတ္တယ္ရွင္႔။သူကက်ဳပ္ကိုဘယ္ေလာက္လဲတဲ႕။က်ဳပ္လဲေရွာင္လင္၄ႏွစ္ ,
၀ူတန္း၇ႏွစ္အားရယ္ ,ဂ်က္မတို႕တတ္အပ္တဲ႕ပညာနဲ႕ ေလဟုန္ဆန္ၿပီး
ပါးဆြဲရိုက္လိုက္တာေလ။
ၿပီးေတာ႕မွကၽြန္မကအသက္ေမးတာပါရွင္ဆိုမွ....က်ဳပ္လဲလည္ပင္းညွစ္ဆံပင္ေဆာင္႔ဆြဲၿပီး
ေတာင္းပန္လိုက္တယ္ရွင္႔။


ေမး။ ။ေကာင္းတာေပါ႕ရွင္႕.ေက်ေအးသြားတာေပါ႔ေနာ။

ေၿဖ။ ။ဟုတ္တယ္။ခုေတာင္ရံုးတရံုးမွာနဖူးေဆာင္႔ၿပီးတိုင္တယ္ဆိုလားဘဲ။


ေမး။ ။ဦးတိုက္တယ္လုပ္ပါရွင္။ခုေပါ႕ေနာ္...ရုပ္ရွင္ေလာကမွာေပၚပူလာၿဖစ္ေနတာဘယ္သူေတြလဲရွင္႕။

ေၿဖ။ကၽြန္မၾကားတာေတာ႕ေဆာင္းေဟကိုရယ္..တီဇာ၀က္ေက်ာ္ရယ္..ေအးၿမတ္ခ်ိဳရယ္ထင္တာဘဲရွင္႔။


ေမး။ ။ဟုတ္လား။ဘာေၾကာင္႔လဲရွင္႔။

ေၿဖ။ ။ေအာ္...ေဆာင္းေဟကရင္လူးေဆးေၾကညာတယ္။
တီဇာ၀က္ေက်ာ္ကေရကူးဝတ္စံုေၾကညာတယ္။  ေအးၿမတ္ကေပါက္စီေရာင္းတယ္ေလ။show
ပြဲေတြမွာ။


ေမး။ ။ခုေပါ႕ေနာ္။အဆိုေတာ္ေတြထဲမွာဘယ္သူနာမည္ၾကီးေနတာလဲရွင္႔။

ေၿဖ။ကတၱရာေက်ာ္သိန္းပါရွင္႔။ဟဲဟဲ....နာမည္နဲ႕အသားေရာင္ကဟပ္ေနတာရယ္။ဂါဝန္ရွည္ရွည္ၾကီး
ေတြ ၀တ္တာရယ္။ english သီခ်င္း ေတြေကာ္ပီရိုက္တာရယ္ေၾကာင္႔ပါရွင္႔။သူ႕
showကရတနာ႕ဂူမယ္၀ဏၰနတ္ပြဲနဲ႕ေတာင္မွားတယ္ရွင္႔။ဟဲ.သူ႕မ်က္ႏွာၾကည္႕ရတာေလ။


ေမး။ ။ခု ..အဆုိေတာ္..ဂ်ဳတ္ဂ်က္.....မုိက္မိုက္ရိုင္းရိုင္းေတြမဆိုေတာ႕ဘူးဆိုတာ။

ေၿဖ။ ။ဟုတ္။သူေၿပာတယ္။မဆိုေတာ႕ဘူးတဲ႕။ထိုင္ဘဲဆဲေတာ႕မယ္တဲ႔ရွင္႔။


ေမး။ ။.ဟိုတေလာကသီခ်င္းမူပိုင္ခြင္႔ဆိုတာ...

ေၿဖ။ ။ကၽြန္မေၿပာတတ္ဘူးရွင္႔။ဒီလိုပါဘဲ။ေငြေပးလိုက္။
ဒီအတိုင္းသာဆိုကိုအာေခါင္နီတို႕မမဲတို႕ေတာ႕မလြယ္ဘူးရွင္႕အဟင္႕ဟင္႕။


ေမး။ ။ေအာ္...ကိုဆံုဆံုနဲ႕မပန္းမံွုတို႕အတြဲကေကာ...

ေၿဖ။ ။ဟင္းးဟင္းးဟင္း။ရွင္ကစသံုးလံုးကဘဲ....စပ္စုစိန္ေလ
အင္းးးမေၿပာတတ္ဘူးရွင္႔။
ဘဘၾကီးေၿမးကလဲရိွေနေတာ႕။ကိုဆံုေတာ႕ ၿပသနာဘဲရွင္႔။


ေမး။ေအာ္..ေဆာရီးပါရွင္႔..အမကိုယ္ေရးကိုယ္တာေလးေတြေမးပါ႔မယ္။အမက်န္းမာေရးနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီးဘာလုပ္သလဲ။

ေၿဖ။ ။လုပ္ပါတယ္။ေလွေလွာ္တယ္....ၾကိဳးခုန္တယ္ရွင္႔။ညတိုင္းဘဲ။


ေမး။ ။မထိုက္တၿခားစီးပြားေရးေကာလုပ္လားရွင္။

ေၿဖ။ ။လုပ္တာေပါ႕။အမ၀င္ေငြရဲ႕အၿခားတ၀က္ကဟင္းးဟင္းးဟင္းး။
ခုေတာ႕လဲေစ်းကြက္ပ်က္ပါၿပီေလ။ဟိုေကာင္မေတြ၀င္လာလို႕ေပါ႕။
တခ်ိန္ကေတာ႕ထိုက္ထိုက္တို႕ေခတ္ေပါ႕။အိမ္ေတာင္ၿပန္မအိပ္ရဘူး။


ေမး။ ။အမအသားအေရလွေအာင္ဘာလုပ္သလဲရွင္႔.

ေၿဖ။ ။သခြားသီးအၿမဲ သံုးတယ္ေလ။ဟင္းဟင္းဟင္း....


ေမး။ ။ခုသရုပ္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးေဘာအဖြဲ႕ကေကာ။

ေၿဖ။ ။ေအာ္...ေဘာစိတ္၀င္စားသူေတြေလရွင္။
ကၽြန္မေတာင္ပါခ်င္တာ။က်န္းမာေရးေၾကာင္႕။
ကၽြန္မကအိမ္ကြင္းအေ၀းကြင္းေဘာဖမ္း
ကၽြမ္းတယ္ေလရွင္။ဟင္းးဟင္းးဟင္းး။သူတို႕သိပါတယ္ေနာ..ေဟာေဟာ


ေမး။ ။ဟိုတေလာက.....မအမ်ိဳးမ်ိဳးခံနဲ႕မနိုင္ႏၵာတို႕အတင္းဆိုတာထြက္ေသးတယ္ေနာ္။

ေၿဖ။ ။ဟုတ္တာေပါ႕သူတို႕သန္းတုပ္ရင္းအတင္းႏုပ္ၾကတာေလ။
အဲေလ။သန္းႏုပ္ရင္းအတင္းတုပ္တာေလ။အဟီးးဗ်ီးး


ေမး။ ။ေအာ္..အမကိုခ်စ္တဲ႕သူေတြကိုဘာေၿပာမလဲ...

ေၿဖ။ ။ထိုက္ထိုက္ကိုအၿမဲအားေပးပါလို႕။Discountရိွပါတယ္လို႕။


ေမး။ ။အမလိပ္စာက..

ေၿဖ။ ။ၾကိဳက္တဲ႕နံပါတ္။ၾကိဳက္တဲ႕လမ္း။ KTV
ရပ္ကြက္။ၾကက္တန္းဆိုရၿပီရွင္႔။ေစ်းနဲ႕နီးလို႕ပါ။အဟင္႔ဟင္႔။


ေမး။ ။ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ရွင္႔။

ေၿဖ။ ။ကၽြန္မလဲတူတူပါဘဲရွင္....ေရာ႕..ၿဖန္းးးးးးးး


ေမး။ ။ဟုတ္ကဲ႕ရွင္႔.....ေရာ႕..ခြပ္။။(ႏွုတ္ဆက္ၾကတာပါ။စတိုင္သစ္ေလ.)

အေပ်ာ္ဟာသေလးပါ......အားလံုး..ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ

အခန္းကို ဘာအေရာင္သုတ္မလဲလို႔ မဆံုးျဖတ္ရေသးခင္ ရိုးရွင္းၿပီး ေရွးက်တဲ့ အျဖဴေရာင္ကို အရင္စမ္းသုတ္ၾကည့္ပါ။ တစ္ခါတေလ ရိုးရွင္းၿပီး ေရွးက်တဲ့နည္းလမ္းေတြက ေဘးကင္းလံုၿခံဳတဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္။

 

တစ္ပတ္မွာ တစ္နပ္ေလာက္ ေခၽြတာပါ။ စားမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့အစာကို ခ်ဳိ႕တဲ့သူေတြအတြက္ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲပါ။ အစာကိုစြန္႔ေနခ်ိန္အတြင္းမွာ တၿပိဳင္နက္ ေမတၱာကိုလည္း သင္စြန္႔ေနပါတယ္။

 

 

တကယ္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကေလးေတြကို (၁၆)ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုရွိဖို႔ အားေပးကူညီပါ။ ဒါဟာ လူ႔ဘဝအရသာကို အခ်ိန္ေစာၿပီး သူတို႔ ခံစားသိျမင္ေစသလို အရာရာ ခက္ခဲေၾကာင္း သူတို႔နားလည္ေစပါတယ္။

 

ရိုမန္တစ္ဆန္တဲ့ ခံစားခ်က္ကို လက္ကိုင္ထားပါ။ ဒါဟာ အခ်စ္ကို ထာဝရလတ္ဆတ္ေစသလို လူ႔ဘဝကို ၾကာရွည္ခံေစတဲ့အရာျဖစ္တယ္။

 

သားသမီးေတြကို အေကာင္းဆံုးအရာမေပးႏိုင္မွာကို စိတ္မပူပါနဲ႔။ သူတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး"သင္"ကိုပဲ ေပးပါ။ ဒါဟာ သူတို႔အလိုခ်င္ဆံုးအရာျဖစ္သလို သူတို႔ရဲ႕ အလိုအပ္ဆံုးလည္းျဖစ္ပါတယ္။

 

အမုန္းဆိုတာ အလြယ္တကူ ကူးစက္တတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမုန္းကို စိတ္ထဲ အဝင္မခံပါနဲ႔။ ဒီေန႔အထိ လူေတြ တိုးပြားလာရတာဟာ အမုန္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။

 

သက္ရွိတိုင္းက ေလးစားထိုက္သူေတြပါ။ ေလးစားမႈေတြ ရင္ဝယ္ပိုက္ၿပီး သက္ရွိတိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆႏၵျပဳရေအာင္...

 

သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ သင္ရဲ႕ကိုယ္ခဲြေလးပါ။ အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္တာဟာ လူ႔ဘဝခရီးလမ္းမွာ သင့္ကို အထီးမက်န္ေစပါဘူး။

 

ကတိဆိုတာ ႏွလံုးသားတစ္ခုက အျခားႏွလံုးသားတစ္ခုကို သစၥာျပဳတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကတိတည္ပါေစ။

 

ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့ ညခ်မ္းတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ျမက္ခင္းေပၚလဲၿပီး ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကေလးေတြကို ေရတြက္ပါ။ စိတ္လည္း အပန္းေျဖဖို႔လိုပါတယ္။

 

ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုမွာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္လိုအပ္တယ္။ တစ္..အသင့္ေတာ္ဆံုးလူကို ရွာယူပါ။ ႏွစ္.. အသင့္ေတာ္ဆံုးလူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဒီႏွစ္ခ်က္မွာ တစ္ခ်က္ခ်က္ မရွိလို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ၿမဲၿမဲမွတ္ပါ။

 

လွ်ပ္တစ္ျပက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ အခ်ိန္(၁၅)ႏွစ္ လိုအပ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ေတာက္ပမူကိုသာျမင္ၿပီး မေအာင္ျမင္ခင္ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ အခက္ခဲေတြကို လ်စ္လ်ဴမရွဴလိုက္နဲ႔။ တစ္ႀကိမ္ေအာင္ျမင္ဖို႔ က်ဆံုးျခင္းေတြ အမ်ားႀကီး စုပံုရပါတယ္။

အားလပ္ရက္မွာ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ အခ်ိန္ခိုးၿပီး အနားယူ အိပ္စက္ပါ။ ႏိုးလာတဲ့အခါ သင့္စိတ္ဟာ မြန္းလဲြေနေရာင္ျခည္လို ၾကည္လင္ေတာက္ပေနလိမ့္မယ္။

 

သင္ေမြးေန႔မွာ သင္ကိုယ္တိုင္ သစ္ပင္တစ္ပင္စိုက္ပါ။ သစ္ပင္ကို သင္နဲ႔အတူ ရွင္သန္ႀကီးထြားပါေစ။

 

ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိစဥ္မွာ ဓာတ္ပံုမ်ားမ်ားရိုက္ပါ။ အေကာင္းဆံုးကာလကို ဘဝမွာ အမွတ္တရခ်န္ခဲ့ပါေစ။

 

တျခားသူက သင့္ကို ကတ္ သို႔မဟုတ္ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္လႊာေရးပို႔ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။

 

ကေလးသူငယ္ေတြကို စည္းကမ္းတက် သင္ေျပာဆိုဆံုးမၿပီးေနာက္ သူတို႔ကို စိတ္ပါလက္ပါ ေပြ႔ဖက္ပါ။ သူတို႔ကို သင္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္၊ ဂရုစိုက္တယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိပါေစ။

 

မ်ားျပားလွတဲ့ အလုပ္ေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့လိုက္နဲ႔။ ဘဝမွာရွိတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တိုင္းက သင့္ဘဝမွာစုေဆာင္းမိတဲ့ အေကာင္းဆံုး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြျဖစ္တယ္။

 

မသိတတ္၊ နားမလည္တတ္သူေတြအတြက္ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ေပးပါ။ သူတစ္ပါးကို ကူညီတာ တုန္႔ျပန္မႈေတြ မလိုပါဘူး။

 

သင့္မ်က္စိေရွ႕က ျမင္ကြင္းကို အၿမဲလွပေအာင္ ထိန္းသိမ္းပါ။ ပုလင္းထဲထိုးထားတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုရင္လည္း လွပေနပါေစ။

သင့္နာရီကို ငါးမိနစ္ျမန္ထားပါ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တျခားသူထက္ သင္ေျခတစ္လွမ္း ျမန္ေနပါေစ။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိပါေစ။

 

စြန္႔စားျခင္းဆိုတာ ရဲဝံ့ျခင္းပဲ။ တကယ္လို႔ သင္မစြန္႔စားရင္ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ရဲဝံ့မႈကို သင္မသိဘူး။ စြန္းစားျခင္းထဲကေန ေအာင္ျမင္တဲ့လူ႔ဘဝကို ရွာယူပါ။

 

သင့္အႀကိဳက္ဆံုး ေတးဂီတနဲ႔ ေန႔ရက္တိုင္းကို ဖြင့္ပါ။ ဂီတဆိုတာ စိတ္ဝိညာဥ္ရဲ႕သီခ်င္းျဖစ္တယ္။ မနက္ခင္းတိုင္းမွာ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းၿပီး ေန႔ရက္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းပါ။

 

လင္မယားအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စိတ္ထိခိုက္ေစတဲ့အခါ ဘယ္သူ႔အမွားပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္ဆံုးေတာင္းပန္တတ္္ဖို႔ သင္ယူပါ။ "ေဆာရီးပဲ.. နင့္ကို ေဒါသထြက္ေစခဲ့ၿပီ။ ငါ့ကိုခြင့္လြတ္ပါ"။ ဒါဟာ စိတ္ထိခိုက္တာကို ကုသတဲ့ အေကာင္းဆံုးေဆးျဖစ္တယ္။

 

တစ္ေယာက္ေယာက္က သင့္ကိုေပြ႔ဖက္တဲ့အခါ သင့္ရင္ခြင္ထဲကေန သူအရင္ ခြာပါေစ။ သင့္ေဝးရာကို အခ်စ္မထြက္သြားမခ်င္း အခ်စ္ကို သင့္ဖက္ကစၿပီး အရင္လက္မလြတ္ပါနဲ႔။

 

သိလိုစိတ္ေတြ အၿမဲျပင္းျပေနပါေစ။ "ဘာေၾကာင့္" ဆိုတာကို မ်ားမ်ားေမးပါ။ ဒါဟာ ထိုးထြင္းဖန္တီးႏိုင္စြမ္းကို ျဖစ္ေစၿပီး ဘဝကို မညႇိဳးႏြမ္း မေျခာက္ေသြ႔ေစတဲ့ ရင္းျမစ္ျဖစ္တယ္။

 

အခ်စ္မွာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့ ဆဲြေဆာင္မႈေတြရွိတယ္။ အခ်စ္က ေလကို တိုက္ခိုက္ေစႏိုင္သလို မိုးကိုလည္း ရြာသန္းေစတယ္။ လူကို ေသရာက ရွင္သန္လာေစတယ္။ လူကို အၿမဲႏုပ်ဳိေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ရဲ႕အင္အားကို ဘယ္ေတာ့မွ အထင္မေသးပါနဲ႔။

 

အနာဂတ္မွာ ျဖစ္ပ်က္လာမယ့္အေၾကာင္းကို စိုးရိမ္ပူပန္လြန္ၿပီး မ်က္စိေရွ႕က လွပတဲ့အရာေတြကို လက္မလြတ္မိေစနဲ႔။ ပစၥဳပန္မွာ ေနေပ်ာ္တတ္ဖို႔ သင္ယူပါ။ အနာဂတ္ကို ႀကိဳတင္ေတြးေၾကာက္သူဟာ လက္ရွိတန္ဖိုးရွိတဲ့အရာေတြနဲ႔ ပိုပိုေဝးသြားပါလိမ့္မယ္။

 

အိမ္၊ အေမကို မၾကာခဏ ဖုန္းဆက္ပါ။ အခ်စ္ရွိရင္ လြမ္းဆြတ္မႈက ရွိစၿမဲပါ။ တျခားလူကို လြမ္းဆြတ္ျခင္းရဲ႕ ညင္းပန္းမႈဒဏ္ေတြ မခံပါရေစနဲ႔။ ဖုန္းဆက္တာဟာလည္း ခ်စ္ေၾကာင္းကိုတျခားနည္းနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသျခင္းပါပဲ။

 

အခ်စ္အတြက္နဲ႔ လက္ထပ္ပါ။ အခ်စ္စစ္မွာ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မလိုဘူး။ လက္ထပ္ျခင္းမွာ အခ်စ္ဆိုတာ လိုအပ္သလို ဒါဟာလည္း ခိုလံႈျခင္းျဖစ္တယ္။

 

အခြင့္အေရးကို ေအးေဆးသက္သာ ရွာလို႔မရဘူး။ ေအးေဆးသက္သာဆိုတာ ကမ္းစပ္မွာရပ္ေနတဲ့ ေလွငယ္ေလးလိုျဖစ္တယ္။ ေအးေဆးသက္သာရပ္ေနၿပီး မလႈပ္ရွားလို႔ ေလွေအာက္ပိုင္းဟာ မၾကာခင္မွာ ေဆြးသြားေတာ့မယ္။

 

ေန႔ရက္ေတြကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းျဖတ္ေက်ာ္ပါ။ ရိုးရွင္းတာက ဘဝကို ပိုလက္ေတြ႔က်ေစသလို တန္ဖိုးအရွိဆံုးလည္းျဖစ္တယ္။

 

ေခြးတစ္ေကာင္ျဖစ္ျဖစ္၊ အျခားတိရစာၦန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမြးျမဴၾကည့္ပါ။ သက္ရွိတစ္ခုကို ဘယ္လို တန္ဖိုးထား ဂရုစိုက္ရမယ္ဆိုတာကို သင္နားလည္လာလိမ့္မယ္။ 

အခန္းကို ဘာအေရာင္သုတ္မလဲလို႔ မဆံုးျဖတ္ရေသးခင္ ရိုးရွင္းၿပီး ေရွးက်တဲ့ အျဖဴေရာင္ကို အရင္စမ္းသုတ္ၾကည့္ပါ။ တစ္ခါတေလ ရိုးရွင္းၿပီး ေရွးက်တဲ့နည္းလမ္းေတြက ေဘးကင္းလံုၿခံဳတဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္။

 

တစ္ပတ္မွာ တစ္နပ္ေလာက္ ေခၽြတာပါ။ စားမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့အစာကို ခ်ဳိ႕တဲ့သူေတြအတြက္ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲပါ။ အစာကိုစြန္႔ေနခ်ိန္အတြင္းမွာ တၿပိဳင္နက္ ေမတၱာကိုလည္း သင္စြန္႔ေနပါတယ္။

 

 

တကယ္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကေလးေတြကို (၁၆)ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုရွိဖို႔ အားေပးကူညီပါ။ ဒါဟာ လူ႔ဘဝအရသာကို အခ်ိန္ေစာၿပီး သူတို႔ ခံစားသိျမင္ေစသလို အရာရာ ခက္ခဲေၾကာင္း သူတို႔နားလည္ေစပါတယ္။

 

ရိုမန္တစ္ဆန္တဲ့ ခံစားခ်က္ကို လက္ကိုင္ထားပါ။ ဒါဟာ အခ်စ္ကို ထာဝရလတ္ဆတ္ေစသလို လူ႔ဘဝကို ၾကာရွည္ခံေစတဲ့အရာျဖစ္တယ္။

 

သားသမီးေတြကို အေကာင္းဆံုးအရာမေပးႏိုင္မွာကို စိတ္မပူပါနဲ႔။ သူတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး"သင္"ကိုပဲ ေပးပါ။ ဒါဟာ သူတို႔အလိုခ်င္ဆံုးအရာျဖစ္သလို သူတို႔ရဲ႕ အလိုအပ္ဆံုးလည္းျဖစ္ပါတယ္။

 

အမုန္းဆိုတာ အလြယ္တကူ ကူးစက္တတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမုန္းကို စိတ္ထဲ အဝင္မခံပါနဲ႔။ ဒီေန႔အထိ လူေတြ တိုးပြားလာရတာဟာ အမုန္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ အခ်စ္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။

 

သက္ရွိတိုင္းက ေလးစားထိုက္သူေတြပါ။ ေလးစားမႈေတြ ရင္ဝယ္ပိုက္ၿပီး သက္ရွိတိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆႏၵျပဳရေအာင္...

 

သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာ သင္ရဲ႕ကိုယ္ခဲြေလးပါ။ အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္တာဟာ လူ႔ဘဝခရီးလမ္းမွာ သင့္ကို အထီးမက်န္ေစပါဘူး။

 

ကတိဆိုတာ ႏွလံုးသားတစ္ခုက အျခားႏွလံုးသားတစ္ခုကို သစၥာျပဳတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကတိတည္ပါေစ။

 

ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့ ညခ်မ္းတစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ျမက္ခင္းေပၚလဲၿပီး ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကေလးေတြကို ေရတြက္ပါ။ စိတ္လည္း အပန္းေျဖဖို႔လိုပါတယ္။

 

ေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုမွာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္လိုအပ္တယ္။ တစ္..အသင့္ေတာ္ဆံုးလူကို ရွာယူပါ။ ႏွစ္.. အသင့္ေတာ္ဆံုးလူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဒီႏွစ္ခ်က္မွာ တစ္ခ်က္ခ်က္ မရွိလို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ၿမဲၿမဲမွတ္ပါ။

 

လွ်ပ္တစ္ျပက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ အခ်ိန္(၁၅)ႏွစ္ လိုအပ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ေတာက္ပမူကိုသာျမင္ၿပီး မေအာင္ျမင္ခင္ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ အခက္ခဲေတြကို လ်စ္လ်ဴမရွဴလိုက္နဲ႔။ တစ္ႀကိမ္ေအာင္ျမင္ဖို႔ က်ဆံုးျခင္းေတြ အမ်ားႀကီး စုပံုရပါတယ္။

အားလပ္ရက္မွာ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ အခ်ိန္ခိုးၿပီး အနားယူ အိပ္စက္ပါ။ ႏိုးလာတဲ့အခါ သင့္စိတ္ဟာ မြန္းလဲြေနေရာင္ျခည္လို ၾကည္လင္ေတာက္ပေနလိမ့္မယ္။

 

သင္ေမြးေန႔မွာ သင္ကိုယ္တိုင္ သစ္ပင္တစ္ပင္စိုက္ပါ။ သစ္ပင္ကို သင္နဲ႔အတူ ရွင္သန္ႀကီးထြားပါေစ။

 

ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိစဥ္မွာ ဓာတ္ပံုမ်ားမ်ားရိုက္ပါ။ အေကာင္းဆံုးကာလကို ဘဝမွာ အမွတ္တရခ်န္ခဲ့ပါေစ။

 

တျခားသူက သင့္ကို ကတ္ သို႔မဟုတ္ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္လႊာေရးပို႔ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။

 

ကေလးသူငယ္ေတြကို စည္းကမ္းတက် သင္ေျပာဆိုဆံုးမၿပီးေနာက္ သူတို႔ကို စိတ္ပါလက္ပါ ေပြ႔ဖက္ပါ။ သူတို႔ကို သင္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္၊ ဂရုစိုက္တယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိပါေစ။

 

မ်ားျပားလွတဲ့ အလုပ္ေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့လိုက္နဲ႔။ ဘဝမွာရွိတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တိုင္းက သင့္ဘဝမွာစုေဆာင္းမိတဲ့ အေကာင္းဆံုး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြျဖစ္တယ္။

 

မသိတတ္၊ နားမလည္တတ္သူေတြအတြက္ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ေပးပါ။ သူတစ္ပါးကို ကူညီတာ တုန္႔ျပန္မႈေတြ မလိုပါဘူး။

 

သင့္မ်က္စိေရွ႕က ျမင္ကြင္းကို အၿမဲလွပေအာင္ ထိန္းသိမ္းပါ။ ပုလင္းထဲထိုးထားတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုရင္လည္း လွပေနပါေစ။

သင့္နာရီကို ငါးမိနစ္ျမန္ထားပါ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တျခားသူထက္ သင္ေျခတစ္လွမ္း ျမန္ေနပါေစ။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္ရွိပါေစ။

 

စြန္႔စားျခင္းဆိုတာ ရဲဝံ့ျခင္းပဲ။ တကယ္လို႔ သင္မစြန္႔စားရင္ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ရဲဝံ့မႈကို သင္မသိဘူး။ စြန္းစားျခင္းထဲကေန ေအာင္ျမင္တဲ့လူ႔ဘဝကို ရွာယူပါ။

 

သင့္အႀကိဳက္ဆံုး ေတးဂီတနဲ႔ ေန႔ရက္တိုင္းကို ဖြင့္ပါ။ ဂီတဆိုတာ စိတ္ဝိညာဥ္ရဲ႕သီခ်င္းျဖစ္တယ္။ မနက္ခင္းတိုင္းမွာ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းၿပီး ေန႔ရက္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းပါ။

 

လင္မယားအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စိတ္ထိခိုက္ေစတဲ့အခါ ဘယ္သူ႔အမွားပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္ဆံုးေတာင္းပန္တတ္္ဖို႔ သင္ယူပါ။ "ေဆာရီးပဲ.. နင့္ကို ေဒါသထြက္ေစခဲ့ၿပီ။ ငါ့ကိုခြင့္လြတ္ပါ"။ ဒါဟာ စိတ္ထိခိုက္တာကို ကုသတဲ့ အေကာင္းဆံုးေဆးျဖစ္တယ္။

 

တစ္ေယာက္ေယာက္က သင့္ကိုေပြ႔ဖက္တဲ့အခါ သင့္ရင္ခြင္ထဲကေန သူအရင္ ခြာပါေစ။ သင့္ေဝးရာကို အခ်စ္မထြက္သြားမခ်င္း အခ်စ္ကို သင့္ဖက္ကစၿပီး အရင္လက္မလြတ္ပါနဲ႔။

 

သိလိုစိတ္ေတြ အၿမဲျပင္းျပေနပါေစ။ "ဘာေၾကာင့္" ဆိုတာကို မ်ားမ်ားေမးပါ။ ဒါဟာ ထိုးထြင္းဖန္တီးႏိုင္စြမ္းကို ျဖစ္ေစၿပီး ဘဝကို မညႇိဳးႏြမ္း မေျခာက္ေသြ႔ေစတဲ့ ရင္းျမစ္ျဖစ္တယ္။

 

အခ်စ္မွာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့ ဆဲြေဆာင္မႈေတြရွိတယ္။ အခ်စ္က ေလကို တိုက္ခိုက္ေစႏိုင္သလို မိုးကိုလည္း ရြာသန္းေစတယ္။ လူကို ေသရာက ရွင္သန္လာေစတယ္။ လူကို အၿမဲႏုပ်ဳိေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်စ္ရဲ႕အင္အားကို ဘယ္ေတာ့မွ အထင္မေသးပါနဲ႔။

 

အနာဂတ္မွာ ျဖစ္ပ်က္လာမယ့္အေၾကာင္းကို စိုးရိမ္ပူပန္လြန္ၿပီး မ်က္စိေရွ႕က လွပတဲ့အရာေတြကို လက္မလြတ္မိေစနဲ႔။ ပစၥဳပန္မွာ ေနေပ်ာ္တတ္ဖို႔ သင္ယူပါ။ အနာဂတ္ကို ႀကိဳတင္ေတြးေၾကာက္သူဟာ လက္ရွိတန္ဖိုးရွိတဲ့အရာေတြနဲ႔ ပိုပိုေဝးသြားပါလိမ့္မယ္။

 

အိမ္၊ အေမကို မၾကာခဏ ဖုန္းဆက္ပါ။ အခ်စ္ရွိရင္ လြမ္းဆြတ္မႈက ရွိစၿမဲပါ။ တျခားလူကို လြမ္းဆြတ္ျခင္းရဲ႕ ညင္းပန္းမႈဒဏ္ေတြ မခံပါရေစနဲ႔။ ဖုန္းဆက္တာဟာလည္း ခ်စ္ေၾကာင္းကိုတျခားနည္းနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသျခင္းပါပဲ။

 

အခ်စ္အတြက္နဲ႔ လက္ထပ္ပါ။ အခ်စ္စစ္မွာ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မလိုဘူး။ လက္ထပ္ျခင္းမွာ အခ်စ္ဆိုတာ လိုအပ္သလို ဒါဟာလည္း ခိုလံႈျခင္းျဖစ္တယ္။

 

အခြင့္အေရးကို ေအးေဆးသက္သာ ရွာလို႔မရဘူး။ ေအးေဆးသက္သာဆိုတာ ကမ္းစပ္မွာရပ္ေနတဲ့ ေလွငယ္ေလးလိုျဖစ္တယ္။ ေအးေဆးသက္သာရပ္ေနၿပီး မလႈပ္ရွားလို႔ ေလွေအာက္ပိုင္းဟာ မၾကာခင္မွာ ေဆြးသြားေတာ့မယ္။

 

ေန႔ရက္ေတြကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းျဖတ္ေက်ာ္ပါ။ ရိုးရွင္းတာက ဘဝကို ပိုလက္ေတြ႔က်ေစသလို တန္ဖိုးအရွိဆံုးလည္းျဖစ္တယ္။

 

ေခြးတစ္ေကာင္ျဖစ္ျဖစ္၊ အျခားတိရစာၦန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမြးျမဴၾကည့္ပါ။ သက္ရွိတစ္ခုကို ဘယ္လို တန္ဖိုးထား ဂရုစိုက္ရမယ္ဆိုတာကို သင္နားလည္လာလိမ့္မယ္။

Woman can accomplish all, because they rule the persons who govern all.
မိန္းမမ်ားသည္အရာရာကိုျပီးစီးေအာင္လုပ္ႏိုင္ၾကသည္။ အဘယ္႕ေၾကာင္႕ဆိုေသာ္သူတို႕သည္အရာရာကိုခ်ဳပ္ကုိင္ထားသူမ်ားကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာေၾကာင္႕ျဖစ္သည္။

ႊTo the last comer, the bones.
ေနာက္ဆံုးမွလာသူအတြက္ အရိုးမ်ားသာက်န္သည္။

If you wish to avoid seeing a fool you must first break our looking glass.
အရူးတစ္ေယာက္ကို မျမင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္ သင္႕ရဲ႕ၾကည္႕မွန္ကို ပထမရိုက္ခဲြပစ္လိုက္ပါ။

Misfortune comes on horseback and goes away on foot.
ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မွူသည္ ေရာက္လာသည္႕အခါျမင္းေက်ာကုန္းေပၚမွ ေရာက္လာေလ႕ရိွျပီး ျပန္ထြက္သြားသည္႕အခါ
ေျခလ်င္သာျပန္ထြက္သြားေလ႕ရိွသည္။

Neutrality, as a lasting principle, is an Evidence of weakness.
ၾကာျမင္႕လွျပီျဖစ္တဲ႕အေျခံအယူအဆတစ္ခုကေတာ႕ဘက္မလိုက္ၾကားေနမွုဆိုတာ အားနည္းမွုရဲ႕သက္ေသျဖစ္တယ္ဆိုတာပါ။

Who knows not to obeys knows not to command.
မည္သို႕နာခံရမည္ကိုမသိသူသည္ မည္သို႕အမိန္႕ေပးရမည္ကိုလည္း မသိေပ။

While the dogs are snarling at each other, the wolf devours the sheep.
ေခြးမ်ားတစ္ေကာင္ကိုတစ္ေကာင္ေဟာင္ေနၾကစဥ္ ၀ံပုေလြကသိုးကိုစားပစ္လိုက္သည္။

When a dove begins to associate with crows its feathers remain white but it's heart grows black.
ခ်ဳိးတစ္ေကာင္က်ီးကန္းမ်ားႏွင္႕ေပါင္းဖက္သြားမိေသာအခါ အေမြးမ်ားမွာအျဖဴေရာက္ဆက္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူ၏ႏွလံုးသားမွာအနက္ေရာက္ျဖစ္သြားသည္။

A pretty girl's sigh can be heard farther away than a lion's roar.
အနီးမွျခေသၤတစ္ေကာင္ဟိန္းေဟာက္သံထက္ အေ၀းကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပင္႕သက္ရိွုက္သံကို ပို၍ၾကားၾကသည္။

Nothing is stronger than custom.
ထေလ႕ထံုးတမ္းထက္အင္အားပိုၾကီးေသာအရာဟူ၍ေလာကတြင္မရိွ။

A wise man puts aside ten percents of the money he gets and ninety percents of the free advice.
ဥာဏ္ပညာရိွေသာလူတစ္ေယာက္သည္ သူရေသာေငြ၏ (၁၀%)ႏွင္႕ သူရေသာ အခမဲ႕ အၾကံဥာဏ္မ်ား၏ (၉၀%)ကို ေဘးတြင္ဖယ္ထားေလ႕ရိွသည္။

A slip of foot may soon recover, but a slip of tongue never get over.
ေျခကၽြံလွ်င္ျပန္ႏွုတ္၍ရရိွနိုင္ဖြယ္ရိွေသးသည္။ စကားကၽြံလွ်င္ဘယ္ေတာ႕မွျပန္ႏွုတ္၍မရႏိုင္ေတာ႕။

A tree often removed will hardly bear good fruit.
မၾကာခဏေရႊ႕ေျပာင္း၍စိုက္သည္႕အပင္မွအသီးေကာင္းသီးခဲသည္။

There is no pillow so soft as a clear conscience.
ရိုးေျဖာင္႕သန္႕စင္ၾကည္လင္ေသာစိတ္ႏွလံုးေလာက္ ေပ်ာ႕ေပ်ာင္းႏူးညံ႕ေသာေခါင္းအံုးေလာကတြင္မရိွ။

The soup is often lost between the hand and the mouth.
တစ္ခါတစ္ရံ စြပ္ျပဳတ္သည္ လက္ႏွင္႕ပါးစပ္ၾကားတြင္ ဖိတ္တတ္သည္။

An optimist sees an opportunity in every calamity, a pessimist sees a calamity in every opportunity.
အေကာင္းျမင္သမားတစ္ဦးသည္ေဘးဒုကၡတိုင္းထဲမွ အခြင္႕အလမ္းကိုျမင္သည္။ အဆိုးျမင္သမားတစ္ဦးသည္ အခြင္႕အလမ္းတိုင္းထဲမွ ေဘးဒုကၡကိုျမင္သည္။

Zeal without knowledge is a runway horse.
ဗဟုသုတမရိွေသာစိတ္အားထက္သန္မွုသည္ ထြက္ေျပးသြားေသာ ျမင္းတစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။

A bad workman will not find a good tool.
အလုပ္သမားဆိုးတစ္ဦးသည္ လက္နက္ကိရိယာတန္ဆာပလာေကာင္းတစ္ခုကို ဘယ္ေတာ႕မွရွာမေတြ႕။

You cannot make an ass drink when he does not wish to.
ျမည္းကေရမေသာက္ခ်င္ေနေသာအခါ ၄င္းကိုေရေသာက္ေအာင္သင္မည္သို႕မွ်မလုပ္ႏိုင္။

There is a remedy for everything except death.
ေသျခင္းတရားမွလဲြ၍ အရာရာတြင္ေဆးရိွသည္။

Facts are not important when passions run hot and high.
ခံစားခ်က္မ်ားျပင္းထန္အရိွန္ျမင္႕လာခ်ိန္တြင္ အခ်က္အလက္မ်ားသည္အေရးမပါေတာ႕။

Far away is far away only if you don't go there.
မသြားပဲေနရင္သာ ေ၀းတယ္လို႕ျဖစ္ေနတာပါ။

Too much rest is rust.
အနားယူတာမ်ားလြန္းလွ်င္ သံေခ်းတက္တတ္သည္။

ႊThe foolish and dead alone never change their opinion.
ေလာက၌အေတြးအေခၚအယူအဆ မေျပာင္းလဲသူဟူ၍ အရူးမ်ားႏွင္႕အေလာင္းမ်ားသာရိွသည္။

In war - Resolution
In defeat - Defiance
In victory - Magnanimity
In peace - Good will
စစ္ပဲြတြင္ ဆံုျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာျပတ္သားရမည္။
ရွုံးႏိွမ္ေသာအခါ အာခံစိတ္ရိွရမည္။
ေအာင္ႏိုင္ေသာအခါ သေဘာထားၾကီးရမည္။
ျငိမ္းခ်မ္းေသာေလာကတြင္ ခ်စ္ၾကည္ေရးစိတ္ဓါတ္ရိွရမည္။

Beauty is a good letter of introduction.
လွပျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္သည္႕ မိတ္ဆက္စာတစ္ေစာင္ျဖစ္သည္။

One enemy is too many; a hundred friends too few.
ရန္သူတစ္ေယာက္ရိွလွ်င္မ်ားလြန္းလွသည္။ မိတ္ေဆြတစ္ရာရိွလွ်င္ နည္းလြႏ္းလွသည္။

Bad news has wings.
သတင္းဆိုးမ်ားတြင္ အေတာင္ပံမ်ားရိွသည္။

A good drum does not need hard striking.
ဒရမ္ေကာင္းမွန္လွ်င္ နာနာရိုက္စရာမလို။

He gives twice who gives quickly.
လ်င္ျမန္စြာေပးေသာ သူသည္ ႏွစ္ဆေပးေသာသူမည္၏။

No one reaches a high position without daring.
ရဲ၀ံ႕ျခင္းမရိွသူ မည္သူမွ အျမင္႕သို႕မေရာက္ႏုိင္။

The worst bankrupt is the person who has lost his enthusiasm.
စိတ္အားထက္သန္မွုကိုဆံုးရွုံးခဲ႕သူသည္ ေလာကတြင္ဆံုးရွုံးမွုအၾကီးဆံုးသူျဖစ္သည္။

Sometimes the best way to convince someone he is wrong is to let him have his way.
တခါတေလလူတစ္ေယာက္သူမွားေနသည္ဆိုေသာအခ်က္ကို လက္ခံယံုၾကည္လာေစရန္အေကာင္းဆံုးအခ်က္မွာ လႊတ္ေပးထားလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

Work has a bitter root but sweet fruit.
အလုပ္တြင္ခါးသည္႕အျမစ္ရိွေသာ္လည္း ခ်ဳိေသာအသီးလည္းရိွသည္။

Man becomes stupid and heartless when he does not have a dream.
လူတစ္ေယာက္သည္စိတ္ကူးယဥ္ေမွ်ာ္လင္႕စရာမရိွေတာ႕သည္႕အခါမိုက္မဲျပီး အစာနာ အညွာတာကင္းမဲ႕လာတတ္သည္။

Home is where the heart is.
ႏွလံုးသားရိွေသာေနရာသည္ အိမ္ျဖစ္သည္။

The heart of a fool is in his mouth, the mouth of a wise man is in his heart.
လူမိုက္တစ္ေယာက္၏ ႏွလံုးသားသည္ သူ႕ပါးစပ္တြင္ရိွသည္။ ပညာရိွတစ္ေယာက္၏ပါးစပ္သည္ သူ႕ႏွလံုးသားတြင္ရိွသည္။

Laugh, and the world laugh with you, weep, and you weep alone.
ရယ္ပါ။ သင္ႏွင္႕အတူကမၻာၾကီးကလိုက္ရယ္ပါလိမ္႕မည္။ ငိုပါ။ သင္တစ္ေယာက္တည္းငိုရလိမ္႕မည္။

He preaches best who lives best.
အေကာင္းဆံုးအသက္ရွင္ေနထုိင္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးဆံုးမေဟာေျပာၾသ၀ါဒေပးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

A good husband should be deaf and a good wife blind.
ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ေယာက္သည္ နားပိတ္ေနသင္႕ျပီး ဇနီးေကာင္းတစ္ေယာက္သည္မ်က္စိပိတ္ေနသင္႕သည္။

Life itself is but a compromise between death and life.
ဘ၀ကိုယ္ႏိွုက္က ရွင္ျခင္းနဲ႕ေသျခင္းၾကားက ေစ႕စပ္ညိွႏိွုင္းမွုတစ္ခုမွ်သာပါပဲ။

Nobel deeds that are concealed are most esteemed.
ထုတ္မေျပာေသာျမင္႕ျမတ္သည္႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ျမတ္ႏိုးေလးစားဖြယ္အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။

Life is too short to be little.
ဘ၀သည္ ေသးသိမ္ေနဖို႕အခ်ိန္မရိွေလာက္ေအာင္ တိုးေတာင္းလြန္းလွသည္။

Choose rather to be the tail of a lion than the head of a fox.
ေျမေခြးတစ္ေကာင္၏ ဦးေခါင္းျဖစ္ရင္ထက္ ျခေသၤ႕တစ္ေကာင္၏အျမီးျဖစ္ရန္ ေရြးခ်ယ္ပါ။

Hurry is only good for catching files.
အလ်င္စလိုလုပ္ျခင္းသည္ ယင္ေကာင္မ်ားကို ဖမ္းျခင္း၌သာေကာင္းသည္။

Too much courtesy is discourtesy.
လြန္လြန္ကဲကဲ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာျခင္းသည္ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာမွုမရိွျခင္းျဖစ္သည္။

Don't approach a goat from the front, a horse from the back, a fool from any side.
ဆိတ္တစ္ေကာင္ကို ေရွ႕ဘက္မွ မခ်ဥ္းကပ္ပါႏွင္႕၊ ျမင္းတစ္ေကာင္ကို အေနာက္ဘက္မွမခ်ဥ္းကပ္ပါႏွင္႕၊ အရူးတစ္ေယာက္ကိုေတာ႕ ဘယ္ဘက္ကမွမခ်ဥ္းကပ္ပါႏွင္႕။

Everyone is blind in his own cause.
လူတိုင္းသည္ကိုယ္႕အေရးကိစၥႏွင္႕ပတ္သက္လာလွ်င္ စံုလံုးကန္းသြားၾကေတာ႕သည္။

True love never becomes grey.
အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္သည္ ဘယ္ေတာ႕မွ အိုမင္းရင္႕ေရာ္သြားျခင္းမရိွ။

He who offends writes in sand, he who is offended in marbles.
ထိခိုက္ေအာင္လုပ္သူကသဲတြင္ေရးသည္။ အလုပ္ခံရသူက ေက်ာက္တြင္ေရးသည္။

Victory has hundred fathers, defeat is an orphan.
ေအာင္ျမင္မွုတြင္ အေဖမ်ားစြာရိွသည္။ ရွုံးနိမ္႕မွုကေတာ႕ အဖမဲ႕သားျဖစ္သည္။

Do not count your chickens before they are hatched.
ဥခံြထဲမွထြက္မလာေသးမခ်င္း ကုိယ္႕ၾကက္ဟုမတြက္ပါႏွင္႕။

Women and wine intoxicate men, young and old.
မိန္းမမ်ားႏွင္႕၀ိုင္အရက္က ေယာကၤ်ားမ်ားကို ၾကီးငယ္မဟူ မူးယစ္ရီေ၀ေစသည္။

I slept and dream that life was beauty. I work and found that life was duty.
အိပ္မက္ထဲမွာေတာ႕ ဘ၀ဆိုတာအလွ၊ ႏိုးလာေတာ႕ သိလိုက္ရတာက ဘ၀ဆိုတာတာ၀န္။

The more you say, the less people remember, the fewer the words, the greater the profit.
သင္စကားေတြပိုျပီး မ်ားမ်ားေျပာေလ လူေတြကပိုျပီး နည္းနည္းပဲ မွတ္မိေလေလ။ စကားနည္းေလ အက်ဳိးမ်ားေလ။

Punctuality is a mark of a winner.
အခ်ိန္ကိုေလးစားျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္သူတစ္ေယာက္၏ အမွတ္လကၡဏာတစ္ခုျဖစ္သည္။

Grasp all, lose all.
အားလံုးကိုဖမ္းရင္ေတာ အားလံုးလြန္ကုန္မွာပဲ။

The ass does not know what his tail is worth until it has gone.
ျမည္းသည္ အျမီးမျပတ္မခ်င္း အျမီး၏တန္ဖုိးကိုမသိ။

Fortune favours the audacious.
ကံၾကမၼာသည္ ရဲရင္႕သူကို မ်က္ႏွာသာေပးစျမဲ။

Strong people make as many and as ghastly mistakes as weak people.
The Difference is that strong people admit them, laugh at them and learn from them;
that is how they became strong.
ၾကံ႕ခိုင္တဲ႕လူေတြလည္း အားနည္းတဲ႕လူေတြလိုပဲအမွားေတြအမ်ားၾကီး လုပ္တတ္ၾကတာပါပဲ။
ျခားနားခ်က္ကေတာ႕ ၾကံ႕ခုိင္တဲ႕လူေတြက သူတို႕အမွားလုပ္မိတယ္ဆိုတာကို ၀န္ခံတယ္။ ျပီးေတာ႕ရယ္ေမာပစ္လိုက္ၾကတယ္။
ျပီးေတာ႕အဲဒီအမွားကေန သင္ခန္းစာယူၾကတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႕သူတို႕ဟာၾကံ႕ခုိင္သူေတြျဖစ္လာၾကတာပါ။

You must accept finite disappointment but you must never lose infinite hope.
စိတ္ပ်က္အားငယ္မွုကို အကန္႕အသက္ႏွင္႕လက္ခံပါ။ သို႕ေသာ္အကန္႕အသတ္မရိွေသာ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ကိုေတာ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ လက္လြတ္ဆံုးရွုံုးမခံပါႏွင္႕။

A house without books is a room without windows.
စာအုပ္မရိွေသာအိမ္သည္ ျပတင္းေပါက္မရိွေသာ အခန္းနွင္တူသည္။

Even Fuji is without beauty to one hungry and cold.
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျပိးခ်မ္းေနသူတစ္ေယာက္သည္ ဖူဂ်ီမီးေတာင္၏ အလွအပကိုပင္ မခံစားႏုိင္။

ႊThe tongue of a bad friend, cuts more than a knife.
သူငယ္ခ်င္းဆိုးတစ္ဦး၏ လွ်ာသည္ ဓားတစ္ေခ်ာင္းထက္ပို၍ျပတ္ေစသည္။

Though a lie be swift, the truth overtakes it.
လိမ္ညာမွုက ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္ အမွန္တရားက ၄င္းကိုေက်ာ္တက္သြားစျမဲ။

To everyone his burden seems heavy.
လူတုိင္းက သူတို႕၏ ၀န္ထုပ္သည္ ေလးသည္ဟုထင္ၾကသည္။

Least said, soonest mended.
စကားကိုအနည္းဆံုးေျပာ အမွားကိုအေစာဆံုးျပင္။

A lie can travel around the world before the truth gets out of bed.
အမွန္တရားက အိပ္ရာမွပင္မထေသးခင္ မုသားက ကမၻာတစ္ပတ္ ပတ္ျပီးျပီ။

Among thorns grow the roses.
ဆူးမ်ားၾကားက ႏွင္းဆီမ်ား။

He who cannot obey himself will be commanded.
ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ နာခံလိုက္နာျခင္းမရိွသူသည္ သူတစ္ပါး၏ အမိန္႕ေပးေစခိုင္းျခင္းကို နာခံလိုက္နာရလိမ္႕မည္။

The sparrow flying behind the hawk thinks the hawk is fleeing.
သိမ္းငွက္၏ ေနာက္မွပ်ံသန္းေနေသာ စာကေလးက သိမ္းငွက္ထြက္ေျပးေနသည္ဟု ထင္သည္။

One pound of learning requires ten pounds of common sense to apply it.
ေလ႕လာဆည္းပူးမွု တစ္ေပါင္ကို အသံုးျပဳရန္ သဘာ၀က်က် ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္တတ္မွု ဆယ္ေပါင္လိုသည္။

Behind every successful man there is a lot of unsuccessful years.
လက္ရိွတြင္ ေအာင္ျမင္ေနေသာ လူတုိင္း၏ ဘ၀၌ အတိတ္က ရွုံးႏိွမ္႕မွု တစ္ပံုတစ္ပင္ရိွခဲ႕သည္ခ်ည္းပင္။

Even the lion has to defend himself against flies.
ျခေသၤ႕ပင္လွ်င္ ယင္ေကာင္မ်ား၏ အႏၱရာယ္ကို ကာကြယ္ရေသးသည္။

Patience is the key of Life.
သည္းခံျခင္းသည္ ဘ၀၏ ေသာ႕တံျဖစ္သည္။

A doubtful remedy is better than more.
သံသယျဖစ္ဖြယ္ ကုသမွုတစ္ခုကို ခံယူျခင္းက လံုးလံုး ကုသမွုမခံယူျခင္းထက္ပိုေကာင္းသည္။

Life is a mixture of pain and pleasure.
ဘ၀ဟူသည္ နာက်င္မွုႏွင္႕ ၾကည္ႏူးမွု ေရာေႏွာ ေပါင္းစပ္ထားေသာ အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။

Between a woman's yes and no, there is not room for a pin to go.
မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ဟင္႕အင္းႏွင္႕အင္း ၾကားတြင္ အပ္တစ္ေခ်ာင္းပင္ ၀င္စရာေနရာမရိွပါ။

Let the speech be better than silence, or be silence.
စကားေျပာျခင္းက ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းထက္ ပိုေကာင္းမည္ဆိုလွ်င္ေတာ႕ေျပာပါ... သို႕မဟုတ္လွ်င္ေတာ႕ ဆိတ္ဆိတ္သာေနပါ။

Better be a fool than a knave.
လူလိမ္လူေကာက္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ျခင္းထက္ အရူးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းက ပိုေကာင္းသည္။

Lies have short legs.
မုသားမ်ားသည္ ခရီးေ၀းေ၀းမသြားႏိုင္။

A barking dogs seldom bites.
ေဟာင္လြန္းေသာေခြး လူမေလး။

Well begun is half done.
ေကာင္းစြာ စတင္ျခင္းသည္ တစ္၀က္ျပီးျခင္းမည္၏။

Never Give advice in a crowd.
လူအမ်ားေရွ႕မွာ ဘယ္ေတာ႕မွ အၾကံမေပးပါနဲ႕။

Doing nothing is doing ill.
ဘာမွမလုပ္ျခင္းသည္ မေကာင္းတာလုပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

All men can't be first.
လူအားလံုး ပထမခ်ည္းပဲေတာ႕ မျဖစ္ႏိုင္။

Success is getting what you want, happiness is liking what you get.
ေအာင္ျမင္မွုဆိုသည္မွာ သင္အလိုရိွေသာ အရာကိုရရိွျခင္းျဖစ္သည္။ 
ေပ်ာ္ရႊင္မွုဆိုသည္မွာ သင္ရရိွထားေသာ အရာကို ႏွစ္သက္ျခင္းျဖစ္သည္။

To avoid criticism do nothing, say nothing, be nothing.
ေ၀ဖန္မွုကို ေရွာင္ရွားလိုသည္ဆိုလွ်င္ ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႕... ဘာမွမေျပာပါနဲ႕...လူတစ္ေယာက္အျဖစ္လည္း တည္ရိွမေနပါႏွင္႕။

All married women are not wives.
အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမတိုင္း အိမ္ရွင္မ မဟုတ္။

First impressions are most lasting.
ပထမဆံုးအၾကိမ္ေတြ႕ဆံုစဥ္က ပံုရိပ္မ်ားသည္ ၾကာရွည္အခံဆံုးျဖစ္သည္။

To forget a wrong is the best revenge.
အမွားတစ္ခုကို ေမ႕ပစ္လိုက္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုး လက္စားေခ်ျခင္းျဖစ္သည္။

Be flexible, but be yourself.
လိုက္ေလ်ာညီေထြေနပါ... ဒါေပမယ္႕ သင္ဟာသင္ပဲျဖစ္ပါေစ။

One's eyes are what one is, one mouth is what one becomes.
လူတစ္ေယာက္၏ မ်က္လံုးက သူဘယ္လိုလူျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို ေျပာျပသည္။
လူတစ္ေယာက္၏ ပါးစပ္က သူဘယ္လိုလူျဖစ္္လာမည္ဆိုသည္ကို ေျပာျပသည္။

Most people don't mind criticism as long as it's about someone else.
လူအမ်ားစုက သူတို႕ကို ဦးတည္ေ၀ဖန္ျခင္း မဟုတ္သေရြ႕ ေ၀ဖန္ေရးကို ၾကိဳဆုိပါသည္။

Everybody is a fool in somebody's opinion.
လူတိုင္းသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ မ်က္စိထဲတြင္ေတာ႕ အရူးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္ခ်ည္းပင္။

Changing is not merely necessary to life, it is life.
အေျပာင္းအလဲဟူသည္ ဘ၀အတြက္ လိုအပ္ရံုမွ်သာမဟုတ္...ဘ၀ပင္ျဖစ္သည္။

All truth is not always to be told.
အမွန္အားလံုးသည္ အျမဲထုတ္ေျပာရန္မဟုတ္။

To know the disease is half the cure.
ေရာဂါကိုသိျခင္းသည္ တစ္၀က္ကုသျခင္းမည္၏။

A sound head, an honest heart and a humble spirit are the three best guides through time and eternity.
တည္ၾကည္ခိုင္ျမဲေသာ ဦးေခါင္းတစ္လံုး...ရိုးသားျဖဴစင္ေသာ ႏွလံုးသားတစ္ခု ႏွင္႕ ႏိွမ္႕ခ်မွုရိွေသာ စိတ္ထားတစ္ခုတို႕သည္
မည္သည္႕အခ်ိန္တြင္မဆို အေကာင္းဆံုးလမ္းျပ (၃)ခုျဖစ္သည္။

Hunger is a teacher of many things.
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္းသည္ အရာမ်ားစြာတို႕၏ ဆရာျဖစ္သည္။

Hope springs eternal in the human breast.
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္သည္ လူ႕ရင္ဘတ္ထဲတြင္ ထာ၀ရစီးဆင္းေနသည္။

Learn wisdom by the follies of others.
အျခားသူမ်ား၏ မုိက္မဲမွုအားျဖင္႕ ဥာဏ္ပညာကိုအရယူပါ။

Every dog is lion at home.
ဘယ္ေခြးမဆို အိမ္မွာေတာ႕ ျခေသၤ႕ပဲ။

A drowning man will catch even at razor.
ေရနစ္ေသသူသည္ သင္တုန္ဓားသြားကိုပင္ ဖမ္းဆုပ္လိမ္႕မည္။

Birds of a feather flock together.
သူေတာ္အခ်င္းအခ်င္း သတင္းေလြ႕ေလြ႕ ေပါင္းဖက္ေတြ႕။

ဓမၼတာ (သမရိုးက်) မဟုတ္ေသာ လိင္ဆက္ဆံမႈမ်ား ႏွင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ား(ေဆးပညာေဆာင္းပါး)
(စာေပစိစစ္ေရးမွ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ၿဖန့္ခ်ိခြင့္ မၿပဳခဲ့သည့္
ေဆးပညာဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွ လူမႈေရးႏွင့္ ေဆးပညာေဆာင္းပါး)

စာေရးသူေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းရွိ ကန္ထရိုက္တိုက္မွာ ေကာင္မေလးေတြ
စုငွားထားေသာ အခန္းတစ္ခန္းရွိသည္။ ၅ လႊာတြင္ေနထိုင္ေသာ စာေရးသူႏွင့္
ေဘးခ်င္းကပ္လွ်က္ အနည္းဆံုးေကာင္မေလး ၃ေယာက္ေလာက္ေတာ့ေနသည္ဟုထင္သည္။
နယ္ကေကာင္မေလးေတြမဟုတ္ ရန္ကုန္ရွိ ကုမၸဏီမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ
ေကာင္မေလးေတြပင္ၿဖစ္သည္။ တစ္ခါစကားစပ္ မိတုန္းက သူတို့အိမ္မ်ားက
ၿမိဳ့သစ္မ်ားတြင္ၿဖစ္၍ အလုပ္ႏွင့္နီးရန္သူတို့ သူငယ္ခ်င္းသံုးဦးစုငွား
ၾကသည္ဟု သိရသည္။

ထိုေကာင္မေလးေတြ အားလံုးအိမ္ေထာင္မရွိၾကေသး သို့ေပမယ့္ရည္းစားေတာ့
သံုးဦးစလံုးရွိၾကသည္။ တခါတေလ ထိုေကာင္မေလးေတြ ခ်စ္သူရည္းစားႏွင့္
ဖုန္းေၿပာေနၾကသည္မွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿမင့္သည္။ ေကာင္မေလးေတြအသက္က
အလြန္ဆံုးရွိမွ ႏွစ္ဆယ့္ငါး ႏွစ္ဆယ့္ေၿခာက္ ၀န္းက်င္။ သူတို ့၏ေဘးခန္းရွိ
စာေရးသူက ဂ်ာနယ္လစ္ဘ၀မို ့မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္ အိမ္မွာမရွိတာ မ်ားသည္။
တခါတေလ ေဖာင္ပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ တိုက္မွာအိပ္ရသည့္ညေတြလည္းရွိသည္။
တခါတေလက်ေတာ့ မိတ္ေဆြအယ္ဒီတာေတြနဲ့ အေသာက္မ်ားသြားၿပီး အိမ္မၿပန္ၿဖစ္သည့္
ညေတြလဲရွိသည္။ ဆိုေတာ့ ။ တစ္ကိုယ္ေရ တကာယသမားတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည့္ၿပင္
အိမ္မကပ္ေသာေၾကာင့္ စာေရးသူ၏ အိမ္ေဘးနားမွ မိတ္ေဆြေကာင္မေလးမ်ားမွာ
ပတ္၀န္းက်င္ကို သိပ္မႈစရာမလိုဘဲလြတ္လပ္ၾကသည္။

တစ္ေန ့……..ညဘက္ ေဖာင္ပိတ္ စီစစ္ေရးတင္အၿပီး စာေရးသူအိမ္သို
့မနက္ဖက္မွၿပန္ေရာက္လာသည္။ ဒီေန ့ေတာ့ အေခြၾကည့္ၿပီး ဘယ္မွမသြားဘဲ
အနားယူအံုးမည္ဟုဆိုကာ တစ္ေန ့ခင္လံုး အိပ္ပစ္ၿပီး ညေမွာင္ရီ ပ်ိဳးခါနီးမွ
ႏိုးလာခဲ့သည္။

မီးခလုတ္ဖြင့္ၾကည့္ ေတာ့မီးကမလာသည္မို ့ ၀ရန္တာဘက္ထြက္ကာ
လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကို ၾကည့္မည္ဟုၾကံခိုက္ ေဘးအိမ္မွ ေကာင္မေလးမ်ားကလည္း
သူတို့၏ ဝရန္တာတြင္ထိုင္ရင္း ေၿပာဆိုေနၾကေသာစကားေၾကာင့္
ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားခဲ့သည္။ သူတို့၏ ေလသာေဆာင္ႏွင့္ စာေရးသူ၏
ေလသာေဆာင္မွာ အလယ္သို့ကပ္၍ တည္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ အုတ္တစ္ခ်ပ္သာၿခားသည္။
ၿပီးေတာ့ အုတ္ပန္းကြက္မ်ားက ပါေနေသး၍ တစ္ဖက္မွစကားကို
အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။ အႏွီေကာင္မေလးမ်ားကေတာ့
ဒီအခ်ိန္စာေရးသူအိမ္မွာမရွိဟုထင္၍ စကားကို က်ယ္က်ယ္ေၿပာေနၾကၿခင္းၿဖစ္မည္။
သို့ေပမယ့္ သူတို့ေၿပာေနသည့္ စကားမ်ားကေတာ့
စာေရးသူ က်က္သီးေမြးညင္းပင္ ထသည္။

စာရႈသူ အသင္ကေတာ့ ေအာ္ ……မိန္းကေလးေတြ ဆံုမိေတာ့ မိန္းမတို့အတြင္းေရး
ေၿပာေနၾကတာေနမွာေပါ့ … ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ ဘာရွိအံုးမလဲလို့
ေမးေငါ့ၾကပါလိမ့္မယ္။စာေရးသူကေတာ့ ယေန့ေခာတ္လူငယ္မ်ားရဲ့ ေစာစီးစြာ
လိင္ကိစၥယဥ္ပါးလာတာေလာက္ကို စာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ့
ေရးေနစရာမလိုေလာက္ေတာ့ဘူး ဟုထင္သည္။ ဒီေခာတ္ရည္းစားၿဖစ္ၿပီးသြားက်လွ်င္
ပထမဆံုး ႏိုက္ကလပ္သြားမည္ ဒုတိယအဆင့္ဟိုတယ္သို့သြားၾကမည္။ ဘာမွ
ဆန္းၿပားေသာ ကိစၥမဟုတ္ေတာ့…. သို့ေပမယ့္ ယခုမိန္းကေလးမ်ား ေၿပာေနသည့္
စကားမ်ားကေတာ့ သူတို့ရဲ့ ဆန္းၿပားေသာ လိင္ဆက္ဆံမႈ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား ………

ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ေၿပာေနသည့္စကားထဲတြင္ သူရည္းစားႏွင့္
ညဖက္အတူသြားအိပ္ရာ သူရည္းစားကေတာင္းဆိုေသာေၾကာင့္ ဓမၼတာတိုင္းမဟုတ္ေသာ
လိင္ဆက္ဆံမႈကို လိုက္ေလွ်ာခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ အဲဒီ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္
အခုအညစ္အေၾကးစြန့္ထုတ္ရာလမ္းေၾကာင္းတြင္ နာေနသည္ဟု ဆိုသည္။

ပထမ ေကာင္မေလး၏ ေၿပာစကားကိုေထာက္၍ ဒုတိယေကာင္မေလးေၿပာသည့္သေဘာထားကေတာ့
သူတို႔သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ ထိုနည္းကို အရမ္းၾကိဳက္ေၾကာင္း
ကိုယ္၀န္ရမွာလည္းမပူရေၾကာင္း သမရိုးက်လိင္ဆက္ဆံၿခင္းထက္
ပို၍အာရံုကိုထိရွေၾကာင္း နာလည္းခဏသာၿဖစ္ေၾကာင္း သူ႔အေတြ႕အၾကံဳကို
ေဖာက္သည္ခ်သည္။

တတိယေကာင္မေလးကေတာ့ သူမၾကခင္လက္ထပ္ေတာ့မည့္ခ်စ္သူႏွင့္
ထိုကဲ့သို့လိင္ဆက္ဆံသည့္နည္းကိုမသံုးဖူးေသးေသာ္လည္း
တၿခားနည္းမ်ားစြာကိုသံုးဖူးေၾကာင္း
သို့ေပမယ့္ လက္ထပ္ၿပီးလွ်င္ေတာ့ ထိုနည္းကိုသံုးမွာ ၿဖစ္ေၾကာင္းစသည္ၿဖင့္
သူတုိ့ေၿပာသမွ်တုိ႔ကို စာေရးသူအတိုင္းသားၾကားေနရသည္။

၀ါသနာပါ၍ စာေပမ်ားကို အပတ္တကုတ္ ေရးသားေနသည့္ စာေရးသူမွာ
ဆရာ၀န္တစ္ဦးလည္းၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြရဲ့ တံခါးကိုသြားေခါက္ၿပီး
အၾကံေပးလိုက္ခ်င္ပါသည္။ သို ့ေပေသာ္လည္း သူမ်ားေၿပာစကားကို
ခိုးနားေထာင္ခဲ့ေသာသူမို ့ထိုစိတ္ကိုၿပန္မ်ိဳခ်ထားခဲ့ရသည္။

စာေရးသူတို ့ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀ၿဖင့္ ေဆးတကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ယူစဥ္
ဆရာၾကီးေဒါက္တာေက်ာ္လွ က ဖို-မ လိင္ဆက္ဆံၿခင္း ႏွင္ ့ေဆးပညာတြင္
ဆရာၾကီးအေခၚ ေနာက္ေဖးေပါက္မွ လိင္ဆက္ဆံၿခင္း၏
ေကာင္းက်ိဳး-ဆိုးၿပစ္မ်ားကိုပါသင္ၾကားေပးခဲ့သည္။

ဆရာၾကီးက ေကာင္းက်ိဳးမွာတစ္ခုတည္းရွိေၾကာင္း အလြန္အမင္းတဏွာရာဂ
ၾကီးေသာသူမ်ားအတြက္ သမရိုးက်နည္းထက္ ပိုလို႔ေကာင္းသည္။ ဆိုးၿပစ္ကေတာ့
မိန္းကေလးမ်ားမွာ ပိုၿဖစ္တတ္ၿပီး  စအိုကင္ဆာ၊ စအို၀ ဂရင္ဂ်ီနာ၊
မစင္စြန္႔ထုတ္ရာမွာ အခက္အခဲရွိလာတဲ့ အလာဂ်စ္ မိႈေရာဂါတို ့
ၿဖစ္တတ္ေၾကာင္းကို ရွင္းၿပခဲ့ပါတယ္ ။ဆက္ၿပီးေတာ့ ဆရာၾကီးက ဒီေရာဂါေတြရဲ့
အက်ိဳးဆက္က ေရာဂါၿဖစ္သူေတြ (ကာယကံရွင္ေတြ) ရဲ႕ထက္၀က္ေလာက္က ဒီေရာဂါကို
တတ္ကၽြမ္းတဲ့သမားေတာ္ေတြနဲ့ ၿပသရမွာ ရွက္ေၾကာက္ၿပီး ေဆးမွီတိုေတြနဲ့
ကုရာကေန မလိုလားအပ္တာေတြ ၿဖစ္ၾကၿပီး အသက္ပါ ဆံုးရံႈးသြားတဲ့ထိ
ၿဖစ္တတ္ေၾကာင္းတို့ကို ရွင္းၿပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပါေမာကၡ အက္ဖရက္ကင္းေဆးရဲ့
ထိုေရာဂါႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးေလ့လာခ်က္ေတြ။ ဒီေရာဂါနဲ့ ပတ္သက္ၿပီးစာေရးသူ
ကိုယ္ေတြ ့ကေတာ့ နယ္ၿမိဳ႕တစ္ခုမွာ စာေရးသူ ေဆးခန္းေလးဖြင့္ေနတုန္း အသက္
၄၀ ခန္ ့အရြယ္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေရာက္ရွိလာသည္။ သူေရာဂါအေၾကာင္း ေၿပာၿပၿပီး
ၿဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ေၿပာၿပေတာ့
သူတို့ၿမိဳ့မွာအမ်ိဳးသမီးဆရာ၀န္မရွိေသာေၾကာင့္ သူ ့ေရာဂါကို ဘယ္သူမွ
ဖြင့္ဟတုိင္ပင္ၿခင္းမၿပဳခဲ့ေၾကာင္း ယခုေရာဂါအေတာ္ကၽြမ္းလာေတာ့မွသာလွ်င္
သူကၽြန္ေတာ့္ဆီ ရွက္ရွက္ ႏွင့္ အရဲစြန္ ့လာခဲ့ေၾကာင္းတို ့ကိုေၿပာၿပသည္။

သူမ၏ ေရာဂါက ဆရာၾကီးေၿပာခဲ့သလို သမရိုးက် မဟုတ္ေသာ လိင္ဆက္ဆံၿခင္း  STDs
(Sexually Transmitted Diseases )ေၾကာင့္ ရရွိေသာ ေရာဂါပင္
ၿဖစ္သည္။ေရာဂါက အေတာ္ကၽြမ္းေနၿပီၿဖစ္ၿပီး ပါပီလိုမာ အမ်ိဳးအစားဘက္တီရီယား
တစ္မ်ိဳးလည္းစြဲကပ္ေနသည္ကို ေတြ ့ရသည္။ ေရာဂါက Chlamydia သို ့မဟုတ္
စအုိ၀ရင္ဂ်ီနာ ကဲ့သို ့ေသာ Genital Herpes ေရာဂါမ်ိဳးၿဖစ္သည္။

သူကေတာ့ ေဆးၿမီးတိုေတြနဲ့လည္း ကုသလို ပင္နယ္ဆလင္ ငါးသိန္းအားကိုလည္း
ေသာက္သည္ဟု ဆိုသည္။ သူမေသာက္ေသာ ေဆးေတြ ႏွင့္ ၿဖစ္ေနေသာေရာဂါက လာ:လားမွ
မဆိုင္။ စာေရးသူလည္း နယ္ၿမိဳ ့ေလးရွိ ဆရာ၀န္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္
သူမေရာဂါအတြက္လိုအပ္သည့္ ေဆး၀ါးမစံုလင္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ
အမ်ိဳးသမီးဆရာ၀န္ ထံသို့သြားေရာက္ၿပသရန္ပါစာေရးၿပီး ညႊန္ေပးလိုက္သည္။

ဒီလို ႏွင့္ ..စာေရးသူ လည္း ထိုကိစၥကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္
ၿဖစ္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္ေၿခာက္လေလာက္ၾကာေတာ့ ေဆးခန္းလာၿပစဥ္အခ်ိန္က
သူႏွင့္အတူ ပါလာေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ႏွင့္ဆံုၿဖစ္သည္၊ ၾကားရသည့္ သတင္းက
ထိုေရာဂါ ၿဖင့္ပင္ အဆိုပါအမ်ိဳးသမီးေသဆံုးသြားၿပီ ဆိုသည့္သတင္းၿဖစ္သည္။

ဓမၼာတာ မဟုတ္ပဲ လိင္ဆက္ဆံၿခင္း ႏွင့္ ပတ္သက္၍
အေမရိကန္အမ်ိဳးသားက်န္းမာေရး အသင္းၾကီးက သုေတသနလုပ္ထားၿခင္းမ်ားရွိသလို
အၿခားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ေပါင္း၍ ပညာေပးေဆာင္ရြက္မႈမ်ားလည္းရွိသည္။
စာေရးသူတို ့ ႏိုင္ငံတြင္ေတာ့ ထိုသို့ ဓမၼတာ မဟုတ္ေသာ
လိင္ဆက္ဆံၿခင္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ တိတိက်က် ေၿပာရလွ်င္ ပညာေပးမႈ
မရွိေသးသည္ကို ေတြ့ရသည္။

အေမရိကန္တြင္ လိင္ဆက္ဆံမႈ ၿပဳသည့္ အၾကိမ္ ၁၀၀ တိုင္းတြင္ အၾကိမ္ ၄၀ က
ထိုသို ့ဓမၼတာ မဟုတ္ေသာ လိင္ဆက္ဆံမႈကို ၿပဳၾကသည္ဟုဆိုသည္။
ၿပင္သစ္တြင္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီး ၁၀၀၀ ေက်ာ္ကို စစ္တမ္းထုတ္ၾကည့္ရာ ၈၀၀ ေက်ာ္က
ထိုကဲ့သို႔သမရိုးက် မဟုတ္ေသာလိင္ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးႏွင့္ ၾကံဳ ဖူးကာ ၄၀၀ ေက်ာ္က
ထိုနည္းကို ၾကိဳက္သည္ ဟုဆိုသည္။

သူတို ့ႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ထိုသို ့လိင္ဆက္ဆံၿခင္း ႏွင့္ ပတ္သက္၍
ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေရာဂါ ဘယမ်ားၿဖစ္လာ၍ အစိုးရကိုယ္တိုင္က
ပညာေပးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား ထိုနည္းလမ္းကို ႏွစ္သက္သူမ်ားအတြက္လည္း
ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို ပညာေပးလႈံေဆာ္မႈမ်ား က်ယ္က်ယ္ၿပန့္
ၿပန့္ ၿပဳလုပ္မႈမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။

စာေရးသူအေနၿဖင့္လည္း ထိုကဲ့သို ့ပညာေပး ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားကို
ႏိုင္ငံတြင္းရွိ မိန္းကေလး ေယာကၤ်ားကေလးမ်ားသိေအာင္ awareness
လုပ္ေပးေစခ်င္သည္။ ဥပမာအားၿဖင့္ စာေရးသူအိမ္ေဘးမွ မိန္ကေလးမ်ားသည္
ဓမၼတာမဟုတ္ေသာ လိင္ဆက္ဆံၿခင္း၏ ဆိုးၿပစ္မ်ားကိုမသိေသး၊
ေခတ္ကေၿပာင္းသြားၿပီမို႔ မလုပ္ပါႏွင့္ဟု သြားေၿပာ၍ မရ ၊သူ တို႔ကို
ပညာေပးလႈံေဆာ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ ဘယ္လိုနည္းလမ္းၿဖင္ ့ မိမိ၏ က်န္းမာေရးကို
မစိုးရိမ္ရပဲ အေကာင္းဆံုး အာရံုခံစား ႏိုင္မည္ကို သိရွိထား
ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

စာေရးသူနယ္ၿမိဳ႕တြင္ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္အၿဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းၿပဳေနစဥ္က
ေသဆံုးခဲ့ရသည့္ အမ်ိဳးသမီးသည္ ထိုကိစၥ ႏွင့္ ပညာေပးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား
မရွိေသး၍ ထိုအၿဖစ္ဆိုးမ်ိဳးၾကံဳ ရၿခင္းၿဖစ္သည္။ စာေရးသူ၏ သေဘာကေတာ့
တားဆီးလို ့ရသည္မွာ မဟုတ္တာ မၿဖစ္သင့္တာမၿဖစ္ရေအာင္ ပညာေပးက်ရံု
သတိရွိက်ဖို့ ေဆာ္ေအာက်ရံုသာရွိေတာ့သည္။

(Forward Mail မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။)

ကၽြန္ေတာ္ ပန္းစည္း၊ သစ္သီးေတြ နဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ယူၿပီး ေဆး႐ံုကို သြားခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေဆး႐ံုကို လာေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါၿပီ။
ေခါင္းငံု႔ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ေတာင္ လူနာခန္းကို ေရာက္ေအာင္သြားႏိုင္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲလာေနတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္အၿမဲလာေနတဲ့အတြက္ လူနာကုတင္ေပၚမွာလဲေနတဲ့လူနာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရမ္းအေရးႀကီးပါ။
တံခါးကို တေျဖးေျဖးဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူမ အိပ္ေနတယ္။ စာအုပ္ေတြ ပန္းစည္းေတြကို ထားလိုက္ၿပီးတယ္။ စာအုပ္က သူမအတြက္ အပ်င္းေျပေအာင္လို႔ပါ။ သူမဒီေဆး႐ံုကေန ဆင္းရအံုးမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ အခန္းအျပင္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဧည့္သည္နားေနတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူမႏိုးလာတာကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေနတဲ့လူေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေငးငိုင္ေနမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမစဥ္းစားပဲ ေငးငိုင္မွသာကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တေတြနဲ႔မခံစားေနရမွာ….
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္မေလးတေယာက္ကၽြန္ေတာ္ေဘးမွာလာထိုင္တယ္…. ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားမိဘူး… ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေငးေနခဲ့တယ္…. ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိထဲမွာ သူမေျခေထာက္က ဒဏ္ရာကို ျမင္သြားတယ္။ အလြန္ၾကည့္ရဆိုးတဲ့ ေရေႏြးပူေလာင္ထားတဲ့ဒဏ္ရာပါပဲ…..
သူမ ဒဏ္ရာကို မဖုန္းမကြယ္ပဲ လူျမင္သာေအာင္ ေဘာင္းဘီ ဒူးေလာက္နဲ႔ ဖိနပ္ကိုလဲ ဒဏ္ရာကို ဖုန္းေစတဲ့ ဖိနပ္မ်ိဳးမ၀တ္ထားဘူးးးးးးးးးးးးးးးးး
ကၽြန္ေတာ္ သူမေျခေထာက္ကိုၾကည့္ေနတာကို သူမသိေတာ့ `အရမ္းအံ့ၾသေနတာလား´ လို႔ေမးတယ္။
`ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသတာဒီဒဏ္ရာမဟုတ္ပါဘူး၊ သတၱိကိုအံ့ၾသတာ၊ သာမာန္မိန္းကေလးတေယာက္ဆိုရင္ ဒီလိုဒဏ္ရာနဲ႔ဆို ဖုန္းကြယ္ထားမွာေသခ်ာ္တယ္´
`ကၽြန္မအရင္က ဖုန္းထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုမဖုန္းေတာ့ဘူး။ ႀကိဳက္တဲ့ဖိနပ္ ႀကိဳက္တဲ့ ေဘာင္းဘီ၀တ္လို႔ရၿပီ´
``ဘာလို႔လဲ´´
`ကၽြန္မခ်စ္သူကဒီဒဏ္ရာကို လက္ခံတယ္။ သူေတာင္လက္ခံတယ္ ကၽြန္မဘာလို႔မလက္ခံရမွာလဲ´
အဲဒီဒဏ္ရာေလးက ၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္႐ုပ္ဆိုးပါတယ္ ….
သူမရဲ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနမိတယ္…
မိန္းကေလးရဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ဘာမ်ားပတ္သက္ေနလဲ… အထူးသျဖင့္ ခ်စ္သူေကာင္ေလးေျပာလိုက္တဲ့ ေ၀ဖန္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္…..?????
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူေကာင္မေလးေဆး႐ံုတက္တာ အစားမစားတဲ့ေရာဂါျဖစ္ေနတယ္။ အစားေတြမစားေတာ့ pressure ေတြက်တယ္၊ ႏွလံုးခုန္တာေတြ မမွန္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္မေ႐ြးအသက္အႏ ၱရာယ္႐ွိႏိုင္လို႔ေဆး႐ံုတင္လိုက္ရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေရေႏြးေလာင္ဒဏ္ရာ႐ွိတဲ့ေကာင္မေလးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရၿပီ။
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေဆး႐ံုတက္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့မိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က `ဒီ့ထက္နည္းနည္းပိန္ရင္ေကာင္းမွာပဲ´ လို႔ေျပာခဲ့မိတယ္။
လူဆိုတဲ့ သဘာ၀အေလ်ာက္ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘႀကီးမိတယ္။ ၿပီးျပည့္စံုတာကို လိုလားခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲ model girl ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးေျပာေလ့႐ွိတယ္။
သူ႔ရဲ့မိသားစုထဲမွာပိန္တာမ႐ွိတဲ့အေၾကာင္းအၿမဲေျပာခဲ့တယ္။ သူအရမ္းမ၀ပါဘူး။ ကိုယ္အေလးခ်ိန္နဲ႔ အရိပ္နဲ႔ ဆိုရင္ ႐ွိသင့္တဲ့ အေလးခ်ိန္မွာ႐ွိေနတယ္။ ၀တယ္ေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့ ျပည့္ျပည့္ေလးေပါ့။
ဒါလဲကၽြန္ေတာ္ မေက်နပ္ပါဘူး သူမ အားကစားမလုပ္ဘူးဆိုၿပီး ႀကိဳးခုန္ဖို႔ႀကိဳး၀ယ္ေပးခဲ့တယ္…. သူမ မခုန္ခ်င္ခဲ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္က ` ဒီကမာၻမွာ ဆင္ပဲ ႀကိဳးမခုန္တတ္တာ´ ဆိုၿပီး သူမကို ေလာင္ရယ္ခဲ့တယ္။
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္းမသိ သူမ ပိန္ပိန္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီး ၀မ္းသာလာတယ္…. လုပ္မယ္ဆိုရင္ မျဖစ္ႏိုင္တာမ႐ွိပါဘူး လို႔ေျပာခဲ့ေသးတယ္……
ဒီလိုနဲ႔ ဒီကိစၥက ျဖစ္ပ်က္သြားတာက ခုထိမၿပီးေသးပါဘူး။ သူမ ခဏခဏမူးလဲခဲ့တယ္…. စားၿပီးရင္ ျပန္အန္ေစခဲ့တယ္။ အန္ရင္းကေန လူပံုလဲမေပါက္ေတာ့ဘူး….
အခု သူမအစာအိမ္ေတြေယာင္ေနတယ္။ အစာအိမ္အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္။ အစာလမ္းေၾကာင္းလဲ ေသြးေတြထြက္ေနတယ္……. အန္တာက အေလ့အထလိုျဖစ္ၿပီး အစားမစားလဲ အန္ေနတယ္…..
သူမအားမ႐ွိလို႔ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ေတာင္ သူမ မျဖစ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္းမသိဘူး။
သူမကေတာ့ သူပိန္သြားၿပီ ဆိုတာကို ပဲ ၀မ္းသာအားရေျပာေနတယ္…..
ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လူနာခန္းထဲကို ျပန္၀င္လာခဲ့တယ္……သူမႏိုးေနၿပီ ေပ်ာ့ဖတ္ေနတဲ့ လက္ကေလးကို ကိုင္ၿပီး `ျမန္ျမန္က်န္းမာေအာင္လုပ္ အိမ္ျပန္မယ္ ပိန္ဖို႔မလိုေတာ့ဘူး….´´
`ဘယ္ရမလဲ ဒီမွာၾကည့္ အသားေတြပဲ ၀လြန္းတယ္´ ဆိုၿပီးေျပာေနတဲ့သူမကိုၾကည့္လိုက္တာ သြားေတြလဲ သြားပိုးေတြစားကုန္ၿပီ။ အၿမဲအန္ေတာ့ အစာအိမ္က အခ်ဥ္ရည္ေတြေၾကာင့္ သူမသြားေတြကို ပိုးစားေစခဲ့တယ္။
ဆရာ၀န္က သူမကို စိတ္ေရာဂါပါ ကုေပးရမယ္လို႔ေျပာတယ္… ဒီလို အစားမစားတဲ့လူနာေတြဟာ အ႐ိုးေပၚအရည္တင္ေနတာေတာင္ ၀လြန္းတယ္ပဲထင္ေနတယ္။
ဘာလို႔ဒီလိုေတြျဖစ္ကုန္တာလဲ…. ကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တရတယ္….
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ……… ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္…..
သူမဒီလို ေ၀ဒနာေတြခံစားေနရတာထက္ ကၽြန္ေတာ္ သူမဒီထက္၀ေနလဲ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္…
ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခဲ့တာ ပိန္လို႔ ၀လို႔မဟုတ္ပါဘူးးးးးးးးးးးး
ေရေႏြးေလာင္ဒဏ္ရာနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ့ခ်စ္သူက ဒဏ္ရာကို လက္ခံခဲ့လို႔ ေကာင္မေလး သူ႔ကိုယ္သူ လက္ခံႏိုင္ခဲ့တယ္….
ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူကို သူ႔ကိုယ္သူ မလက္ခံႏိုင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္…
ကိုယ္ကို confident ႐ွိတယ္ဆိုတာလဲ တျခားသူရဲ့သက္ေရာက္မႈ႐ွိပါတယ္….
စကားတစ္ခြန္းနဲ႔လဲ မထင္မွတ္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈႀကီးကို ျဖစ္ေစပါတယ္….
ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုနဲ႔ သူမကို စားလာေအာင္ သူမကို ေကၽြးရင္း `အခုအရမ္းပိန္ေနၿပီ ဘာလို႔ ဆက္ပိန္ေနအုန္းမွာလဲ´´ လို႔ ေမးတယ္.
`` ဘာလို႔လဲဆို…ငါအရမ္းေၾကာက္တယ္.. ငါမပိန္ရင္ နင္ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့မွာကို….´´
ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေလးေတြ၀ဲေနတယ္…
ဒီေလာက္ နက္နဲတဲ့သက္ေရာက္မႈ႐ွိသြားရတာလဲ….
သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ တခုနဲ႔………
ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ့ပါလား...။

လက္ျပျပီး ႏွုတ္ဆက္ရမွာလား

ေငးၾကည္႕ျပီး ေၾကကဲြရမွာလား

ေ၀းျပီဆိုတဲ႕ အသိ

မလိုခ်င္မိခဲ႕တာ အမွန္ပါ … ။

နိမိတ္ပံုမ်ားတဲ႕ ေလာကထဲ

မင္းကိုေတာ႕ တမ္းတဆဲပါ

ႏွုတ္ဆက္တာလည္းမဟုတ္

လြမ္းတာလည္းမဟုတ္ေတာ႕

ေျဖးေျဖးေလးေတာ႕ … … … “နင္”တာေပါ႕ ။               ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

နတ္ကေတာ္ေလာကတြင္က်င္လည္ရိုက္စား
နတ္ကေတာ္ႀကီးမ်ားေရွ႕
ထြန္က်ဴးသည္မဟုတ္ပါ။ သိသမွ်ေရးရေသာ္
နတ္ကေတာ္လုပ္နည္း နိသရည္းကား ..

၁) အရူးေထာင္လဲ အေရာက္လွမ္းရမည္ ၊ မမူးေအာင္လဲအေသာက္ကြၽမး္ရမည္ ။
၂) ကနားထိန္းကိုလဲ အဖားရမည္ ၊ အသားစိမ္းကိုလဲ စားရမည္ ။
၃) နတ္ဆိုင္းဆရာကိုလဲ အတီးေကာင္းေအာင္ကပ္ရမည္ ၊ နတ္သမိုင္းစာကိုလဲ
အရြီးေကာင္းေအာင္ ဖတ္ရမည္ ။
၄) လွ်ာထြက္ေအာင္လဲ အေျပာၿမိဳင္ရမည္ ၊ အသျပာထြက္ေအာင္လဲ အေဟာပိုင္ရမည္ ။
၅) အေျပာက်င့္က တစ္မနက္တည္းႏွင့္ ေမာႏိုင္သည္ ၊ အေဟာ သင့္က
တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ေထာႏိုင္သည္ ။
၆) ေလခ်ဥ္ဆိုးကိုလဲ မထေအာင္ ႀကံတတ္ရမည္ ၊ ေရစင္ဖိုးကိုလဲ ရေအာင္ ဖန္တတ္ရမည္ ။
၇) သရဲလိုေျခာက္ၿပီး က်ားေလာက္လဲ လ်င္ရမည္ ၊ ဆဲဆိုေငါက္ၿပီး စားေပါက္လဲထြင္ရမည္ ။
၈) အဆန္းထႊင္ကာ ဓါးစတန္႔လဲ ျပရမည္ ၊ ရွမ္း ကရင္ ဗမာ ကုလား ဒန္႔စ္လဲ ကရမည္ ။
၉) ေပြးမန္းလဲ တတ္ရမည္ ၊ အေပးအကမ္းလဲ ျဖတ္ရမည္ ။
၁၀) ေလာင္းကစားလဲ ႏႊဲရမည္ ၊ အေတာင္းအစားလဲ ရဲရမည္ ။
၁၁) ဇာတ္ခံုေပၚလဲ ေၾကာင္ရဲရမည္ ၊ နတ္ပံုေတာ္လဲ ေပါင္ရဲရမည္ ။
၁၂) ယၾတာကိုလဲ ေဆာင္ရမည္ ၊ ပ၀ါကိုလဲ ေပါင္ရမည္ ။
၁၃) ေဒါင္းဖဲကိုလဲ ကပ္ထားရမည္ ၊ ဗေလာင္းဗလဲကိုလဲ တတ္ထားရမည္ ။
၁၄) ဂါတ္စာေရးလာမွ အာမခံရသည္ ၊ နတ္ေမးလာမွ ဆာသမွ်ႏွံရသည္ ။
၁၅) အရပ္ႏူး ကိုလဲ အတည့္ေတြးရမည္ ၊ နတ္ရူးကိုလဲ တပည့္ေမြးရမည္ ။

ဒါ့ကေလာက္ တတ္လွ်င္ျဖင့္ ဘ၀တစ္သက္တာ ငတ္စရာမရွိ ႀကီးပြားဖို႔သာရွိေၾကာင္း
ကြၽႏ္ုပ္က ရဲရဲႀကီး အာမခံပါသည္။
နတ္ကေတာ္ေလာကတြင္က်င္လည္က်က္စား သာမန္နတ္ကေတာ္မ်ားထက္ တစ္ကြက္သာေစရန္
ေဆာင္ရန္နည္းလမ္းမ်ားကိုလဲ အရူးေခ်းပန္း ပရမ္းပတာ ရွင္းျပပါဦးမည္ ။

၁) ၾကက္သားကိုလဲ အုပ္ရမည္ ၊ ၀က္သားကိုလဲတုတ္ရမည္ ။
ၾကက္သားကို အုပ္မွ ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြးျဖစ္ႏိုင္သည္ ၊ ၀က္သားကို တုတ္မွ
၀က္ပုပ္ကေလးျဖစ္ႏိုင္သည္ ။
၂) ပရမ္းပတာလဲ ေျပာရမည္ ၊ လမ္းမွာလဲေဟာရမည္ ။
ပရမ္းပတာ ေျပာမွ အဟုတ္ထင္သည္ ၊ လမ္းမွာ ေဟာမွအလုပ္တြင္သည္။
၃) ငါးေျခာက္ကိုလဲ ေၾကာ္ရမည္ ၊ အေျခာက္လိုလဲ ေပ်ာ္ရမည္ ။
ငါးေျခာက္ကိုေၾကာ္မွေညွာ္မိသည္ ၊ အေျခာက္လိုေပ်ာ္မွ အေဖၚရွိသည္ ။
၄) လင္ကိုလဲ ညာတတ္ရမည္ ၊ အခ်ဥ္ကိုလဲ ရွာတတ္ရမည္ ။
လင္ကိုညာတတ္မွ မိုက္လို႔ေကာင္းသည္ ၊ အခ်ဥ္ကို ရွာတတ္မွ ရိုက္လို႔ေကာင္းသည္။
၅) ဒိုင္ခံစရာ က်ပ္ေငြ အပိုလဲရွိရမည္ ၊ ႏိုင္ငံတကာ နတ္ေတြကိုလဲ သိရမည္ ။
ဒိုင္ခံစရာ က်ပ္ေငြ အပိုရွိမွ အေလ်ာ္အစားၿမိဳင္သည္ ၊ ႏိုင္ငံတကာ
နတ္ေတြကိုသိမွ ေက်ာ္ၾကားႏိုင္သည္ ။
၆) ေတာအရက္လဲ ေသာက္ရမည္ ၊ ေဟာခ်က္လဲေပါက္ရမည္ ။
ေတာအရက္ေသာက္မွ ခံတြင္းသန္႔ၿပီး ေလွ်ာက္လည္ေဟာႏိုင္သည္ ၊ ေဟာခ်က္ေပါက္မွ
သတင္းပ်ံ႕ၿပီးေဖာက္သည္ေပါႏိုင္သည္ ။
၇) အေပ်ာ္ကိုလဲ ႀကိဳက္ရမည္ ၊ စားေတာ္ကိုလဲ တိုက္ရမည္ ။
အေပ်ာ္ႀကိဳက္မွ အတြဲအသစ္ထားႏိုင္သည္ ၊ စားေတာ္ တိုက္မွ အသည္းအျမစ္စားႏိုင္သည္ ။
၈) ေျမြေတာကိုလဲ ျဖတ္ရမည္ ၊ ေၾကြေဟာကိုလဲ တတ္ရမည္ ။
ေျမြေတာကိုျဖတ္မွ ေျမြၿပီးႏိုင္သည္ ၊ ေၾကြေဟာကိုတတ္မွ ေလႀကီးႏိုင္သည္ ။
၉)ဘူတာကတိုလဲ တစ္ရက္ႀကိဳေျပးရမည္ ၊ လူတကာကိုလဲ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရမည္ ။
တစ္ရက္ႀကိဳေျပးမွာ သြားစရာ တီးကတ္ရသည္ ၊ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးမွ စားစရာဖရီးႏွက္ရသည္ ။
၁၀) အေၾကြးလဲ ဆန္ဆီ မက်န္ၿဖဲရမည္ ၊ အေျပးလဲ ခ်န္ပီယံ ဆြဲရမည္ ။
ဆန္ဆီမက်န္ၿဖဲမွ အျမတ္ထြက္ေခ်သည္ ၊ ခ်န္ပီယံဆြဲမွ နတ္သက္ရွည္သည္ ။

တတ္မွစားရသည္မဟုတ္ပါ ၊ နပ္ လွ်င္လဲ စားရပါသည္။
ငတ္မွလာဘ္ေမွ်ာ္ျဖစ္သည္ ၊ နပ္မွ နတ္ကေတာ္စစ္သည္။
လိပ္ျပာသိပ္မွ နတ္ကေတာ္ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါ၊ ရိတ္စရာ ရိတ္လွ်င္လဲ နတ္ကေတာ္ျဖစ္ပါသည္ ။
ေရစင္ေသာက္မွျဖစ္သည္လဲမဟုတ္ပါ ၊ ေရသန္႔ေသာက္လဲ ျဖစ္ပါသည္ ။
လူလိုမွ နတ္လိုပါသည္ ၊ အူစိုမွ အငတ္ပိုပါသည္။ 

ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္ ႐ိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။
နိဗၺာန္ဆိုတာ လူ႔ဘဝ၌ ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္းကို ေခၚပါသလား။ ဘဝကုန္ဆံုးၿပီး
ဘာမွမရွိျခင္းကို ေခၚပါသလား။ ေကာင္းကင္မွာ ရွိပါသလား။
(မစိုးမိုးသူ၊ ဒုတိယႏွစ္ အဂၤလိပ္စာ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)

ေျဖ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ နိဗၺာန္ဆိုတာ ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္းကို ေခၚပါတယ္။ ဘာမွ
မရွိတာကို နိဗၺာန္လို႔ မေခၚပါဘူး။

အဘာဝပညတ္ လို႔ ေခၚပါတယ္။

နိဗၺာန္ဟာ ေကာင္းကင္မွာ မရွိပါဘူး။ ဘယ္မွာမွ မရွိပါဘူး။ နိဗၺာန္ဟာ အမွန္
ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္မွာမွ မရွိပါဘူး။ နားေထြးသြားပါသလား။

ဆိုလိုတာက ဆင္းရဲမရွိျခင္းဆိုတဲ့ အၿငိမ္းဓာတ္ႀကီးဟာ တည္ရာဌာန မရွိပါဘူး။
ဒီ သဘာဝႀကီးဟာ အေၾကာင္း တစံုတရာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ (သခၤတ)သဘာဝ
မဟုတ္ပါဘူး။
မူလကတည္းက သဘာဝအေလ်ာက္ ရွိေနတဲ့ အရွိ(အသခၤတ) သဘာဝႀကီးပါ။

ဒီေနရာမွာ သခၤတနဲ႔ အသခၤတရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို သေဘာမေပါက္ေသးသူမ်ားအတြက္
အနည္းအက်ဥ္း ရွင္းျပဖို႔ လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။

‘သခၤတ’ဆိုတာ “အေၾကာင္းတို႔ စုေပါင္း ျပဳလုပ္ေပးလို႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တရား”
လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
တိုတိုရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ “အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ တရားဟာ သခၤတတရား”ပါပဲ။
႐ုပ္နဲ႔နာမ္ကို သက္ဆိုင္ရာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတာမို႔
‘သခၤတတရား’လို႔ ေခၚရပါတယ္။

မေဖာက္မျပန္ အမွန္တကယ္ ရွိတဲ့ တရားမ်ားျဖစ္လို႔ “သခၤတပရမတ္”တရားမ်ားလို႔ ေခၚရပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ‘အျဖစ္တရား’မ်ားမို႔ သူတို႔ဟာ ပ်က္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ပ်က္သလဲဆိုတာ့ ျဖစ္လို႔ ပ်က္တာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ‘သခၤတနယ္’ ဟာ ျဖစ္ပ်က္နယ္ပါ။
ျဖစ္ပ်က္နယ္ထဲမွာ ရွိလို႔ သခၤတျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္မွန္သမွ်ဟာ ျဖစ္ပ်က္ဆင္းရဲ
သခၤါရဒုကၡခ်ည္းပါပဲ။

‘အသခၤတ’ ဆိုတာကေတာ့ သခၤတရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ သဘာဝပါ။

“အေၾကာင္းတို႔ စုေပါင္း မျပဳလုပ္အပ္တဲ့ သဘာဝ”လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
တိုတိုရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ “အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အျဖစ္တရား
မဟုတ္ဘူး”လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

အျဖစ္တရားမဟုတ္တဲ့ ဒီ အသခၤတ သဘာဝဟာ မေဖာက္မျပန္ အမွန္တကယ္ ရွိတဲ့
တရားျဖစ္လို႔ မူလ သဘာဝ အေနနဲ႔ ရွိေနတဲ့ “အရွိပရမတ္”တရားပါ။
“အသခၤတပရမတ္”ေပါ့။

အဲဒီ အရွိတရားဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူဟာ သခၤတရဲ႕ ေျပာင္းျပန္သေဘာျဖစ္လို႔ သခၤတ
ေခၚတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ၿငိမ္းေနျခင္း၊ ႐ုပ္နာမ္ မရွိျခင္း သေဘာပါပဲ။

႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ရွိေနသမွ် ဆင္းရဲေနတယ္။
႐ုပ္နာမ္ၿငိမ္းသြားေတာ့ ဆင္းရဲ မရွိေတာ့ဘူး။

အဲဒီ ဆင္းရဲၿငိမ္းေနတာဟာ တကယ္ရွိတဲ့ အရွိသဘာဝပါပဲ။
ဒါကိုပဲ နိဗၺာန္လို႔ ေခၚရပါတယ္။
အဲဒါဟာ အသခၤတတရားပါပဲ။

ဒီ ဆင္းရဲၿငိမ္းေနတဲ့ ဆင္းရဲကင္းေနတဲ့ သဘာဝဟာ မူလကတည္းက ရွိေနတဲ့
အရွိသဘာဝမို႔ သူဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တာ မဟုတ္လို႔ သူ႔ကို အသခၤတလို႔
ေခၚရပါတယ္။
အျဖစ္တရား မဟုတ္၊ အရွိတရားလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
အရွိတရားျဖစ္လို႔ မျဖစ္တဲ့အတြက္ ပ်က္လည္း မပ်က္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ အသခၤတနယ္လို႔ ေခၚတဲ့ နိဗၺာန္ဟာ ျဖစ္ပ်က္နယ္ကို
လြန္ေျမာက္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ဆင္းရဲမရွိဘဲ ဆင္းရဲၿငိမ္းေနပါတယ္။

ဒီေတာ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္ သခၤါရလို႔လည္း ေခၚတဲ့ သခၤတအျဖစ္တရားမ်ားဟာ
ျဖစ္ပ်က္ မကင္းလို႔ ဆင္းရဲတယ္။
အသခၤတ ေခၚတဲ့ အရွိတရားဟာ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း မရွိလို႔ ဆင္းရဲၿငိမ္းတယ္။
ဒါကိုပဲ နိဗၺာန္လို႔ ေခၚပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပဋိသမၻိဒါမဂ္ ပါဠိေတာ္ (စာ-၁၅) မွာလည္း -
“ဥပၸါေဒါ - အျဖစ္တရားသည္၊
သခၤါရာ - ႐ုပ္နာမ္သခၤါရတို႔ေပတည္း။
အႏုပၸါေဒါ - မျဖစ္တရား (အရွိတရား)သည္၊
နိဗၺာနံ - နိဗၺာန္ေပတည္း။” လို႔ အျဖစ္တရားနဲ႔ အရွိတရားကို ခြဲျခား
မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာပါပဲ။

ဒီ ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝ အရွိပရမတ္တရားဟာ တည္ရာ ဌာန မရွိလို႔ ဘယ္ေနရာမွာ
ရွိတယ္လို႔ ေျပာမရသလို အျဖစ္တရား မဟုတ္လို႔ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလက
ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ မရပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ အပတိ႒ = တည္ရာဌာန မရွိတဲ့ တရား၊ ကာလဝိမုတၱ = အတိတ္ အနာဂတ္
ပစၥဳပၸန္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွ လြတ္တဲ့ တရားပါ။ ( Nibbanna is beyond time
and space. )

ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ စတဲ့ တရားေတြဟာ သတၱဝါကို ပူေလာင္ေစတဲ့ တရား၊
ဆင္းရဲေစတဲ့ တရားေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ကိေလသာလို႔ ေခၚပါတယ္။
ဒီ ကိေလသာေတြ ရွိေနသမွ် ဆင္းရဲေနတာပါပဲ။
ဒီ ကိေလသာေတြ မရွိရင္ ဆင္းရဲၿငိမ္းၿပီး ခ်မ္းသာေတာ့တာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကိေလသာၿငိမ္းျခင္းဟာ ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္း = နိဗၺာန္ပါပဲ။

ကိေလသာၿငိမ္းေသာ္လည္း ႐ုပ္နဲ႔နာမ္တခ်ိဳ႕က ရွိေနေသးေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ဆင္းရဲ =
သခၤါရဒုကၡ က်န္ေနပါေသးတယ္။
အဲဒီ ႐ုပ္နာမ္သခၤါရေတြ အျဖစ္ရပ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ သခၤါရဒုကၡပါ
အၿပီးသတ္ ၿငိမ္းမွပဲ သႏၲိသုခ ေခၚတဲ့ တကယ္ အၿငိမ္းသဘာဝ နိဗၺာန္ႀကီးကို
ေတြ႕ရပါတယ္။

ေလာကမွာ မီးမရွိဘဲ ေအးေနတဲ့ သဘာဝဟာ မူလကတည္းက ရွိေနတဲ့ အရွိသဘာဝပါ။
သို႔ေသာ္လည္း မီးရွိေနတဲ့အခါမွာေတာ့ မီးမရွိဘဲ ေအးေနတဲ့ သဘာဝကို
မေတြ႕ႏိုင္ မသိႏိုင္ပါဘူး။
မီးၿငိမ္းသြားတဲ့အခါက်ေတာ့မွပဲ မူလကတည္းက ရွိေနတဲ့ ဒီေအးတဲ့ သဘာဝကို
ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႕ရသိရပါတယ္။

အဲဒီအတိုင္းပဲ ဒီ ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝ၊ ဆင္းရဲမရွိတဲ့ သဘာဝႀကီးဟာ
မူလကတည္းက ရွိေနတဲ့ အရွိသဘာဝႀကီးပါ။
႐ုပ္နာမ္သခၤါရ အျဖစ္ရပ္သြားမွ ျဖစ္ေပၚလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။
တစ္ဘက္က ဆင္းရဲရွိေနသလို တျခားတစ္ဘက္ကလည္း ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ ဆင္းရဲမရွိတဲ့
သဘာဝဟာ ရွိေနပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း ႐ုပ္နာမ္သခၤါရေတြ ျဖစ္ေနခိုက္မွာေတာ့ ႐ုပ္ဆင္းရဲ နာမ္ဆင္းရဲ
သခၤါရဆင္းရဲေတြက ဖံုးကြယ္ထားလို႔ ဆင္းရဲမရွိတဲ့ သဘာဝႀကီးကို
မဆုိက္ေရာက္ႏိုင္ မသိႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနတာပါ။

ရန္ကုန္ကေန မႏၲေလးအျမန္ရထား စီးသြားေတာ့ လမ္းဆံုးရင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးကို ေရာက္တယ္။
ဒီေတာ့ ရထားဆိုက္မွပဲ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီး ျဖစ္ေပၚလာသလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အမ်ားသိတဲ့အတိုင္းပဲ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးက အရင္ကတည္းက ရွိေနတာမဟုတ္လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား)

အဲဒီအတိုင္းပဲ ဆင္းရဲမရွိတဲ့ သဘာဝႀကီးဟာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အျဖစ္တရား (သခၤတ) မဟုတ္။ မူလကတည္းက ရွိေနတဲ့ အရွိတရား
(အသခၤတ)ပဲ။ မဂၢင္ရွစ္ပါး ယာဥ္ရထားကို လမ္းဆံုးေအာင္ စီးသြားႏိုင္တဲ့
လူကေတာ့ လမ္းဆံုးရင္ အသခၤတ သဘာဝ အၿငိမ္းဓာတ္ကို ဆိုက္ေရာက္သြားမွာပဲ။

တကယ္လို႔သာ နိဗၺာန္ဟာ အေၾကာင္းတစံုတရာေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ သဘာဝဆိုရင္ ပ်က္ရတာ
ဓမၼတာျဖစ္လို႔ နိဗၺာန္ကိုလည္း ပ်က္တယ္လို႔ ဆိုရာ ေရာက္ေပလိမ့္မယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ နိဗၺာန္ဟာ ျဖစ္တတ္ပ်က္တတ္လို႔ ဆင္းရဲပင္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္
ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ ခ်မ္းသာလို႔ မဆိုႏိုင္ျပန္ဘူး။

တကယ္ေတာ့ နိဗၺာန္ဟာ အရွိသဘာဝျဖစ္လို႔ ျဖစ္လည္း မျဖစ္၊ ပ်က္လည္း မပ်က္ဘူး။
အဲဒီလို မျဖစ္မပ်က္လို႔ဘဲ ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝအေနနဲ႔ အၿမဲ တည္ရွိေနတာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ “ဓုဝံ = အၿမဲရွိေနတဲ့ သေဘာ”လို႔ ဆိုရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မျဖစ္တဲ့
သဘာဝမို႔ သူ႔ကို ျဖစ္ေပၚေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္း မရွိဘူး။

ဒါျဖင့္ရင္ မဂၢရွစ္ပါးဟာ နိဗၺာန္ရဲ႕ အေၾကာင္းတရား မဟုတ္ဘူးလား။
မဂၢင္ရွစ္ပါး က်င့္ၾကံပြားမ်ားမွ ဆင္းရဲၿငိမ္းတာဆိုေတာ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးဟာ
ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္း ဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ရဲ႕ အေၾကာင္းတရားေပါ့လို႔ ေစာဒကတက္စရာ
ရွိပါတယ္။

အေျဖကေတာ့ မဂၢင္ရွစ္ပါး ပြားမ်ားမွ ဆင္းရဲၿငိမ္းတာ မွန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မဂၢင္ရွစ္ပါးဟာ နိဗၺာန္ရဲ႕ အေၾကာင္းတရားဆိုတာလည္း မွန္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း မဂၢင္ရွစ္ပါး ပြားျခင္းက ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္းကို ျဖစ္ေစတာ
မဟုတ္ပါဘူး။
မဂၢင္ရွစ္ပါး ပြားျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ ဆင္းရဲမရွိတဲ့ သဘာဝကို
ဆိုက္ေရာက္သြားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
မီးရထားစီးသြားလို႔ မူလကတည္းက ရွိေနတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးကို ေရာက္သြားသလိုပါပဲ။

ဝိသုဒၶိမဂ္ (ဒု၊ ၁၄၀)မွာ “ပတၱဗၺေမဝ ေဟတံ မေဂၢန၊ န ဥပၸါေဒတဗၺံ = ဤ
နိဗၺာန္ကို မဂ္သည္ ေရာက္အပ္သည္သာလွ်င္ ျဖစ္၏။ ျဖစ္ေစအပ္သည္ကား
မဟုတ္ေပ။”လို႔ မိန္႔ဆိုထားပါတယ္။

ပိုရွင္းေအာင္ ေျပာရရင္ မဂၢင္ရွစ္ပါးဟာ နိဗၺာန္ကို ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္း
(=ဇနကဟိတ္) မဟုတ္။
နိဗၺာန္ကို ေရာက္ေစတဲ့ အေၾကာင္း (=သမၸာပကဟိတ္)သာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကို ျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္း မရွိလို႔ နိဗၺာန္ဟာ အျဖစ္တရား
(သခၤတ) မဟုတ္။
အရွိတရား (အသခၤတ)သာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျဖစ္တဲ့တရား မဟုတ္လို႔ ပ်က္လည္း မပ်က္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဓုဝံ = အၿမဲ ရွိေနတဲ့ ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္း သဘာဝႀကီးပါ။

ဆင္းရဲ မရွိဘဲ ဆင္းရဲၿငိမ္းေနတဲ့ သဘာဝႀကီးဟာ အရွိတရား ျဖစ္ေသာ္လည္းပဲ
အဲဒီ ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝကို ရဖို႔ ဆိုက္ေရာက္ဖို႔ကေတာ့ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့
႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာ ဆင္းရဲ ၿငိမ္းမွပဲ ရႏိုင္ ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒီ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ ဆင္းရဲၿငိမ္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။
အဲဒီ ဆင္းရဲရဲ႕အေၾကာင္းကို ပယ္သတ္ရပါမယ္။
မီးခိုးကို မျမင္ မေတြ႕ခ်င္ရင္ မီးခိုးရဲ႕အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ မီးကို ၿငိမ္းသတ္ရပါမယ္။
အဲဒီအတိုင္းပဲ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ ဆင္းရဲကို မလိုခ်င္ရင္ အဲဒီ
ဆင္းရဲရဲ႕အေၾကာင္းကို ပယ္သတ္ရမွာပဲ။
ဒီ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ ဆင္းရဲရဲ႕ အေၾကာင္းက လိုခ်င္ တပ္မက္ ႏွစ္သက္ တြယ္တာမႈ
တဏွာေလာဘပဲလို႔ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ တစံုတရာကို လိုခ်င္ရင္ ဆင္းရဲေတာ့တာပဲ။ ေငြလိုခ်င္ရင္
ေငြလိုခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲတယ္။ ကားလိုခ်င္ရင္ ကားလိုခ်င္စိတ္ေၾကာင့္
ဆင္းရဲတယ္။ အဝတ္အစား တစံုတခုကို တပ္မက္ရင္လည္း အဲဒီ တပ္မက္စိတ္ေၾကာင့္
ဆင္းရဲတယ္။ သူေဌးသူႂကြယ္စတဲ့ ဘဝေကာင္း ဘဝမြန္ေတြကို လိုခ်င္ရင္လည္း
အဲဒီလိုခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲတယ္။
အဲဒီ ဆင္းရဲမွန္သမွ် ႐ုပ္ဆင္းရဲ နာမ္ဆင္းရဲခ်ည္းပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာဆင္းရဲ ၿငိမ္းခ်င္ရင္ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ လိုခ်င္
တပ္မက္ ႏွစ္သက္ တြယ္တာမႈ တဏွာေလာဘကို ပယ္သတ္မွပဲ ဆင္းရဲၿငိမ္းႏိုင္မယ္။

ဆက္ေျပာပါဦးမယ္။
႐ုပ္အသစ္ နာမ္အသစ္နဲ႔ ဘဝသစ္တစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း ဘဝျဖစ္ခ်င္တဲ့
တဏွာေလာဘေၾကာင့္ ျဖစ္တာပဲ။
ဘဝတစ္ခု ျဖစ္လာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ႐ုပ္အသစ္ နာမ္အသစ္ ျဖစ္လာတယ္။
႐ုပ္နဲ႔နာမ္ျဖစ္လာရင္ ဆင္းရဲမ်ားသလား ခ်မ္းသာမ်ားသလား။
(ဆင္းရဲမ်ားပါတယ္ ဘုရား။)

ဆင္းရဲမ်ားတယ္။ သို႔ေသာ္ သခၤါရဒုကၡဆိုတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ဆင္းရဲအေနနဲ႔
ဆိုရင္ေတာ့ ဆင္းရဲခ်ည္းပဲ။ ဟုတ္ကဲ့လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

က်န္တဲ့ ဒုကၡဒုကၡ၊ ဝိပရိဏာမဒုကၡ ဆိုတာေတြနဲ႔ တြက္လို႔ရွိရင္ေတာ့
ဆင္းရဲမ်ားတယ္။ ခ်မ္းသာနည္းတယ္။ ေသခ်ာသလား။
(ေသခ်ာပါတယ္ ဘုရား။)

ဒီေတာ့ ဆင္းရဲမ်ားၿပီးေတာ့ ခ်မ္းသာနည္းပါလ်က္နဲ႔ သတၱဝါဟာ ဘဝတစ္ခု
ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အသက္ရွင္ခ်င္မေနဘူးလား။
(ရွင္ခ်င္ေနပါတယ္ ဘုရား။)

ကဲ ေမးရဦးမယ္။ ဒီပရိသတ္ထဲ ဘယ္သူ ေသခ်င္သလဲ။
(ဘယ္သူမွ မေသခ်င္ပါ ဘုရား။)

ေသခ်င္သလား၊ ရွင္ခ်င္သလား။
(ရွင္ခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။)

ရွင္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ႏွစ္ခုတြဲၿပီးေတာ့ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ပ်က္
ျဖစ္ပ်က္ အစဥ္အတိုင္း ျဖစ္ေနတာ ေျပာတာ မဟုတ္လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒီေတာ့ ရွင္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ခု ဆက္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို
ဆိုလိုတာ မဟုတ္လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒီေတာ့ ဒီဘဝမွာ ေသသြားတာကို ဘယ္သူ လိုခ်င္မလဲ။
(ဘယ္သူမွ မလိုခ်င္ပါ ဘုရား။)

ဒီေတာ့ အခ်ိဳ႕က ေျပာေကာင္း ေျပာမယ္။
“အမယ္ေလး ... ဆရာေတာ္၊ မၾကာခင္က ၁၀-တန္း စာေမးပြဲက်ၾကတုန္းကေလ
ေသခ်င္တဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီး ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ တားထားရတယ္” လို႔။

ဒီေတာ့ တစံုတခုေသာ အဆင္မေျပမႈေၾကာင့္ ေသခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အဲဒီလူေတြ တကယ္
ေသခ်င္သလားဆိုေတာ့ အဲဒီဆင္းရဲနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ ၾကံဳတဲ့ အခိုက္မွာေတာ့
ေသခ်င္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ‘ဒီလိုဆိုရင္ ႀကိဳးဆြဲခ် ေသမယ္’ဆိုၿပီး
ႀကိဳးကြင္းစြပ္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ ... သူ ေသခ်င္စိတ္
ရွိပါဦးမလား။
(မရွိပါ ဘုရား။)

ဆန္႔ငင္ ဆန္႔ငင္ ျဖစ္ေနတာ ေသခ်င္လို႔လား၊ မေသခ်င္လို႔လား။
(မေသခ်င္လို႔ပါ ဘုရား။)

အဲဒီေတာ့ ရွင္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ေပဘူးလား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒီ ရွင္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဘဝအသစ္ ႐ုပ္အသစ္ နာမ္အသစ္ ဆိုတဲ့ ရွင္မႈ ျဖစ္ရတာ။

စားခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ စားရတယ္။
ဝတ္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဝတ္ရတယ္၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

အသက္ရွင္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ရွင္ရတယ္ဆိုတာ အဲဒါကိုပဲ စကားလံုးထြားထြားနဲ႔
ေျပာရရင္ “ဘဝတဏွာေၾကာင့္ ဘဝတစ္ခု ျဖစ္ရတယ္”လို႔ ေျပာရတယ္။

ရွင္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဘဝျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ အဲဒီရွင္ခ်င္စိတ္ဟာ သမုဒယသစၥာ။ ဟိုဘက္မွာ ဘဝအသစ္ ႐ုပ္အသစ္
နာမ္အသစ္ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဆင္းရဲေတြ ေတြ႕ေနတာဟာ ဘာေတြလဲ။
(ဒုကၡသစၥာပါ ဘုရား။)

ဒုကၡသစၥာ။ အဲဒီေတာ့ သမုဒယသစၥာေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္တယ္။

ဒီေတာ့ ဆင္းရဲရဲ႕ အေၾကာင္းတရားဟာ ဘာလဲ။
(သမုဒယသစၥာ တဏွာေလာဘပါ ဘုရား။)

လိုခ်င္မႈ၊ ႏွစ္သက္မႈ၊ ခ်စ္ခင္မႈ၊ တြယ္တာမႈ၊ ဒါပဲ မဟုတ္လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

ဒီေတာ့ လိုခ်င္ တပ္မက္ ႏွစ္သက္ တြယ္တာျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားက ဘာလဲဆိုေတာ့
ဒါေတြကို ဆင္းရဲလို႔ အမွန္အတိုင္း မသိတဲ့ အဝိဇၨာပဲ မဟုတ္လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

“အဲဒီ ႐ုပ္တရား နာမ္တရားေတြ ျဖစ္ေနတာဟာ ဆင္းရဲပဲ”လို႔ အမွန္အတိုင္း
မသိတာ။ အဲဒါကို ‘အဝိဇၨာ’လို႔လည္း ေခၚတယ္။ ‘ေမာဟ’လို႔လည္း ေခၚတယ္။
သူ႔ေၾကာင့္ပဲ လိုခ်င္ တပ္မက္ ႏွစ္သက္တဲ့ တဏွာေတြ ျဖစ္တယ္။

ဒီတဏွာေတြနဲ႔ လိုခ်င္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီ ဘဝအသစ္ေတြ ျဖစ္လို႔ ဆင္းရဲတယ္။
တစ္ခါ အဲဒီ ဘဝမွာလည္းပဲ ကားလိုခ်င္လို႔ ကားဝယ္ဖို႔ ေငြရွာရ၊ ကားရွာရနဲ႔
ဆင္းရဲေတြ ျဖစ္ရတယ္။
စာေမးပြဲေအာင္ခ်င္လို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားရတဲ့ ဆင္းရဲေတြ ျဖစ္တယ္။
“ဒီလိုဆို မေအာင္ခ်င္ရဘူးလား ဘုရား”လို႔ ေမးရင္ ...
(ေအာင္ခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။)
ေအာင္ခ်င္ရမွာေပါ့။ ေလာဘကို ပယ္မွ မပယ္ႏိုင္ေသးေတာ့ လူ႔ဘဝ
အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ဒီေလာဘ ရွိသေလာက္ ရွိမွာပဲ။

ဒီေတာ့ လိုခ်င္ တပ္မက္ ႏွစ္သက္တြယ္တာမႈ = တဏွာ = သမုဒယသစၥာဟာ
ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းပဲ။
သူ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚတဲ့ ဆင္းရဲမွန္သမွ် ႐ုပ္ဒုကၡ နာမ္ဒုကၡ အပါအဝင္ ေလာကမွာ
ေတြ႕ရတဲ့ ဒုကၡမွန္သမွ်ဟာ ဒုကၡသစၥာ = ဆင္းရဲအမွန္ေတြပဲ။

ဒါျဖင့္ရင္ အဲဒီဆင္းရဲေတြ ဘယ္အခါ ၿငိမ္းမလဲ။
အဲဒီ လိုခ်င္ တပ္မက္တဲ့ တဏွာ မရွိတဲ့အခါမွာ ဆင္းရဲၿငိမ္းမယ္။ မဟုတ္ဘူးလား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

မေသခ်ာဘူးလား။
(ေသခ်ာပါတယ္ ဘုရား။)

ေသခ်ာတယ္ေနာ္။ တဏွာတစ္ခု မရွိရင္ အဲဒီ တဏွာေၾကာင့္ ျဖစ္မယ့္ ဆင္းရဲတစ္ခု
ၿငိမ္းတာပဲ။
ကိုင္း ... ေမးမယ္။
ေဟာဒီ ပရိသတ္မွာ ေက်ာင္းရွိသလား။ ေက်ာင္းဆိုတာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေျပာတာ။
ကိုယ္ပိုင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ရွိသလား။
(မရွိပါ ဘုရား။)

မရွိရင္ ငါ့ေက်ာင္းမွာ မိုးေတြမ်ား စိုေနမလားဟဲ့၊ မိုးကလည္း ႐ြာေတာ့မယ္။
အဲဒီ စိုးရိမ္စိတ္ ရွိပါ့မလား။
(မရွိပါဘူး ဘုရား။)

ဘာေၾကာင့္ မရွိသလဲ။
(ေက်ာင္းမရွိလို႔ပါ ဘုရား။)

ေက်ာင္းမရွိေတာ့ ေက်ာင္းေပၚမွာ တြယ္တာ တပ္မက္တဲ့ တဏွာရွိသလား။
(မရွိပါ ဘုရား။)

အဲဒီလို ေက်ာင္းေပၚမွာ တြယ္တာ တပ္မက္တဲ့ တဏွာၿငိမ္းေတာ့
ေက်ာင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဆင္းရဲ မၿငိမ္းဘူးလား။
(ၿငိမ္းပါတယ္ ဘုရား။)

တဏွာၿငိမ္းရင္ ဆင္းရဲၿငိမ္းတယ္။ ဟုတ္လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးမ်ားဆိုရင္ ဘယ္သား ဘယ္သမီးအတြက္မွ ဘုန္းႀကီး ဆင္းရဲမျဖစ္ဘူး။
(ပရိသတ္ ရယ္ၾကသည္။)
အမယ္ ... မရယ္နဲ႔ေလ။ ဟုတ္တာ ေျပာတာ။
ကဲ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲ။ သားသမီး မရွိေတာ့ သားသမီးကို တပ္မက္တဲ့ တဏွာရွိသလား။
(မရွိပါ ဘုရား။)

အဲဒီ တဏွာ မၿငိမ္းဘူးလား။
(ၿငိမ္းပါတယ္ ဘုရား။)

ဒီတဏွာၿငိမ္းေတာ့ ဘုန္းႀကီးမွာ သားသမီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဆင္းရဲမၿငိမ္းဘူးလား။
(ၿငိမ္းပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒါ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကေတြ မဟုတ္ေပဘူးလား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

ဒီေတာ့ တရားက်င့္ၾကံ ပြားမ်ား အားထုတ္လို႔မို႔ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ကို
သတိဦးစီးတဲ့ စိတ္နဲ႔ မျပတ္ ႐ႈလို႔ ႐ုပ္နာမ္ရဲ႕ သဘာဝအမွန္ကို သိၿပီး
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ လကၡဏာေတြ သိျမင္တဲ့အခါ ဝိပႆနာဉာဏ္ေတြ တဆင့္ထက္ တဆင့္
တက္သြားၿပီး ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ ရေတာ့ ဒိ႒ိနဲ႔ ဝိစိကိစၧာ ကိေလသာ
ၿငိမ္းတယ္။
သကဒါဂါမိမဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ ရေတာ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေလာဘ ေဒါသ ကိေလသာေတြ ၿငိမ္းတယ္။
အနာဂါမိမဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ ရေတာ့ ကာမဘံုမွာ တြယ္တာ တပ္မက္တဲ့ ေလာဘနဲ႔ ေဒါသ
အားလံုး ၿငိမ္းတယ္။
အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ ရေတာ့ က်န္တဲ့ ကိေလသာအားလံုး အႂကြင္းမဲ့ ၿငိမ္းတယ္။

အဲဒီ ၿငိမ္းတဲ့ ကိေလသာထဲမွာ အခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ မသိမႈ အဝိဇၨာေရာ၊ တပ္မက္မႈ
တဏွာေရာ ေရွ႕ဆံုးက ပါတယ္။ မပါေပဘူးလား။
(ပါ,ပါတယ္ ဘုရား။)
မၿငိမ္းႏိုင္ဘူးလား။
(ၿငိမ္းႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား။)

ၿငိမ္းႏိုင္တာကို ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဆရာ ဆရာမေတြမွာ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို တပ္မက္တဲ့ တဏွာမရွိလို႔ တဏွာၿငိမ္းတာ သာဓက ျပခဲ့တယ္။
ဘုန္းႀကီးမွာ သားသမီးကို တပ္မက္တဲ့ တဏွာၿငိမ္းတာကို သာဓက ျပခဲ့တယ္။
တဏွာဆိုတာ ၿငိမ္းႏိုင္တယ္။ ၿငိမ္းေအာင္ လုပ္လို႔ရွိရင္ ၿငိမ္းႏိုင္တယ္။
ဒါကို ေျပာခ်င္တာပါ။

ဒီမွာလည္းပဲ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္နဲ႔ အရိယသစၥာကို အမွန္အတိုင္း
သိျမင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘာကိေလသာ ဘာအဝိဇၨာ ဘာတဏွာမွ မရွိေတာ့ဘူး။
ကိေလသာအားလံုး အျမစ္မက်န္ (အႏုသယပါ) ၿငိမ္းကုန္ၾကတယ္။ ဒိ႒ိလည္း
မရွိေတာ့ဘူး။ ကိေလသာေတြ အကုန္လံုး ၿငိမ္းသြားၾကၿပီ။

ဒီေတာ့ ဆင္းရဲရဲ႕ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ တြယ္တာ တပ္မက္မႈ တဏွာၿငိမ္းတဲ့
အခါက်ေတာ့ ဒီ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မွာ ဘာဆင္းရဲ ရွိဦးမလဲ။
(ဘာဆင္းရဲမွ မရွိပါ ဘုရား။)

မရွိေတာ့ဘူး။ သို႔ေသာ္ အဲဒီ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မွာ ႐ုပ္ခႏၶာ နာမ္ခႏၶာေတာ့ က်န္မေနဘူးလား။
(က်န္ေနပါတယ္ ဘုရား။)

က်န္ေနေတာ့ ႐ုပ္နာမ္တို႔ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္မႈ သခၤါရဒုကၡဆိုတာေတာ့ မရွိဘူးလား။
(ရွိပါတယ္ ဘုရား။)

ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ရဟႏၲာရတဲ့ အာ႐ုံျပဳတဲ့ ဆင္းရဲၿငိမ္းမႈသေဘာ = နိဗၺာန္ကို
႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ အႂကြင္းအက်န္ရွိတဲ့ နိဗၺာန္ = သဥပါဒိေသသနိဗၺာန္ လို႔
ေခၚတယ္။ အဲဒါဟာ ဒီဘဝတင္ပဲ ရႏိုင္တဲ့ နိဗၺာန္ပဲ။
ဒီေတာ့ လုပ္ရင္ မရဘူးလား။
(ရပါတယ္ ဘုရား။)

ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သခၤါရဒုကၡဆိုတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာရဲ႕ ျဖစ္မႈပ်က္မႈ က်န္ေနေသးတယ္။

အဲဒီ ရဟႏၲာ ပရိနိဗၺာန္ စံၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ရွင္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ တဏွာ
မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ေနာက္ဘဝမွာ အသက္ရွင္မႈဆိုတဲ့ ႐ုပ္သစ္နာမ္သစ္
ျပန္ျဖစ္ဦးမလား။
(မျဖစ္ေတာ့ပါ ဘုရား။)

မျဖစ္ေတာ့ ႐ုပ္ခႏၶာ နာမ္ခႏၶာမွာ ရွိတဲ့ သခၤါရဒုကၡဆိုတဲ့ ဆင္းရဲေကာ ရွိေသးသလား။
(မရွိပါ ဘုရား။)

မရွိေတာ့ ဒီဆင္းရဲ အားလံုး ၿငိမ္းမသြားဘူးလား။
(ၿငိမ္းသြားပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒါကို အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ လို႔ ေခၚတယ္။ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ အႂကြင္းအက်န္
မရွိေတာ့ဘဲ လံုးဝ ၿငိမ္းသြားတဲ့ နိဗၺာန္ပဲ။

ဒီေတာ့ “ဒီေနရာမွာ ဘာမွ မရွိတာကိုမ်ား နိဗၺာန္ေခၚရသလား”လို႔ ဆိုေတာ့
မဟုတ္ဘူး၊ ရွိတယ္။
ဘာရွိတာလည္းဆိုေတာ့ ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝႀကီး ရွိေနတယ္။ မဟုတ္ဘူးလား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝ ရွိမေနဘူးလား။
(ရွိေနပါတယ္ ဘုရား။)

ဒါျဖင့္ ရွိတာလား၊ မရွိတာလား။
(ရွိတာပါ ဘုရား။)

ဘာရွိတာလဲ။
(ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝ ရွိတာပါ ဘုရား။)

ဆိုၾကပါစို႔။ ဒီမွာ မီးေတာက္ေနတယ္။ မီးပံုႀကီး မီးေတာက္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့
“ဟဲ့ ... မီးေတြ ေတာက္ေနတယ္။ ၿငိမ္းလိုက္စမ္း”လို႔ ခိုင္းေတာ့၊
ၿငိမ္းပစ္လိုက္တယ္။ ဘာရွိေသးသလဲ။
(ဘာမွ မရွိပါ ဘုရား။)

ရွိတယ္။
(ရယ္ၾကသည္။)

မီးၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝ မရွိဘူးလား။
(ရွိပါတယ္ ဘုရား။)

မီးရွိတုန္းက မပူဘူးလား။
(ပူပါတယ္ ဘုရား။)

အခု မီးၿငိမ္းသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ ပူေသးလား။
(မပူေတာ့ပါ ဘုရား။)

အဲဒီေတာ့ အပူၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝ မရွိဘူးလား။
(ရွိပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒီအတိုင္းပဲ ႐ုပ္ဒုကၡ နာမ္ဒုကၡ သခၤါရဒုကၡပါ မရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီ
သခၤါရဒုကၡ သခၤါရဆင္းရဲပါ ၿငိမ္းေနတဲ့ သဘာဝႀကီး ရွိေနတယ္။ အဲဒါကို
နိဗၺာန္ေခၚတယ္။

ရဟႏၲာ ပရိနိဗၺာန္ စံတဲ့အခါ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ အားလံုး အျဖစ္ရပ္သြားတာနဲ႔
ေနာက္ထပ္ ႐ုပ္နာမ္အသစ္ မျဖစ္ေပၚေတာ့ဘဲ အဲဒီ ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ မူလ
သဘာဝႀကီးကို ဆိုက္ေရာက္သြားတာပဲ။ အဲဒါ အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ပဲ။ အဲဒါဟာ
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာပါပဲ။ ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာလို ခံစားရတဲ့ ခ်မ္းသာေတာ့
မဟုတ္ဘူး။ ဆင္းရဲၿငိမ္းေနလို႔ ဆင္းရဲမရွိလို႔ ခ်မ္းသာလို႔ ေခၚရတဲ့
သႏၲိသုခ = ၿငိမ္းေအးခ်မ္းသာပဲ။ ခံစားရတဲ့ ခ်မ္းသာ မဟုတ္ဘူး။

ခ်မ္းသာ ခံစားရရင္ မၾကာခင္ ဆင္းရဲက ေပၚလာဦးမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ခံစားရတဲ့
ခ်မ္းသာ = ေဝဒယိတသုခဟာ ျဖစ္မႈပ်က္မႈ ရွိေနေတာ့ ခ်မ္းသာစစ္ မဟုတ္ဘူး။
သခၤါရဒုကၡပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲ လံုးဝ ၿငိမ္းေနတဲ့ သႏၲိသုခ = ၿငိမ္းေအးျခင္း
ခ်မ္းသာမွသာ ခ်မ္းသာစစ္ ခ်မ္းသာမွန္ပဲ။
ဒီေတာ့ “ဒီလိုဆိုရင္ ဘုရား၊ ဘာမွ မရွိတာႀကီး လို႔ တပည့္ေတာ္တို႔
ျမင္ေနပါတယ္။ မလိုခ်င္ပါဘူး”လို႔မ်ား စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္မိရင္ ဒီလို
စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

လူတစ္ေယာက္ ကင္ဆာေရာဂါ ျဖစ္ေနတယ္။ ေအာ္ဟစ္ ညည္းညဴေနရတယ္။ ေဝဒနာက သိပ္
ျပင္းထန္ေနတယ္။ ဆရာဝန္ေတြလည္း ကုပါရဲ႕။ ဓာတ္လည္း ကင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္
ေရာဂါေဝဒနာက ျပင္းထန္ေတာ့ မသက္သာဘူး။ တေအာ္ေအာ္ တအင္အင္နဲ႔ ေနရတယ္။
ေန႔လည္း ေအာ္၊ ညလည္း ေအာ္နဲ႔။ အဲဒါ ဆင္းရဲလား၊ ခ်မ္းသာလား။
(ဆင္းရဲပါ ဘုရား။)

ဒီဆင္းရဲ ႀကိဳက္သလား၊ မႀကိဳက္ဘူးလား။
(မႀကိဳက္ပါ ဘုရား။)

မႀကိဳက္တာ ေသခ်ာလား။
(ေသခ်ာပါတယ္ ဘုရား။)

ဒါျဖင့္ အဲဒီ ဆင္းရဲၿငိမ္းေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ။ အခက္သားပဲ ေနာ္။
ဘုန္းႀကီး Newsweek မဂၢဇင္းထဲမွာ ေတြ႕တယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွာေတာ့
ကင္ဆာေရာဂါ ေပ်ာက္တဲ့ ႏႈန္းဟာ အားရစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္
တိုးတက္လာပါၿပီတဲ့။ အဲဒါ သုေတသနေတြရဲ႕ ေဆးေကာင္းဝါးေကာင္းေတြေၾကာင့္
တိုးတက္လာပါၿပီတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အခု ကင္ဆာေရာဂါဟာ ေစာေစာသိရင္
ေပ်ာက္ႏိုင္ၿပီတဲ့။

ဒါေပမယ့္ အခု ဒီလူမမာကေတာ့ ေဝဒနာ အင္မတန္ ျပင္းထန္ေနလို႔မို႔ အလြန္႔ကို
နာေန ကိုက္ေနတယ္။ ကိုင္း ညလည္း မအိပ္ရ၊ ေန႔လည္း မအိပ္ရနဲ႔ အအိပ္ကလည္း
ပ်က္။ နာတာ က်င္တာကလည္း ျပင္းထန္နဲ႔။ ဆင္းရဲလိုက္တာ လြန္ေရာ။ ငါ့ႏွယ္
ေသတာ ေကာင္းပါရဲ႕လို႔ ခဏခဏ ေသပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ ေပၚေနတယ္။
အဲဒီလို မစဥ္းစားမိေပဘူးလား။
(စဥ္းစားမိပါတယ္ ဘုရား။)

စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ ေသပါဆိုရင္ သူ ေသဝံ့ပါ့မလား။
(မေသဝံ့ပါ ဘုရား။)

မေသဝံ့လို႔ ေဆးေတြ ကုေနတာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

ဒီေတာ့ ဆရာဝန္က ကဲေလ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ခံစားေနရတာ ဒီေန႔ညေတာ့
ခ်မ္းသာရေစမယ္ေပါ့ ဆိုၿပီးေတာ့ ကုေပးလိုက္တယ္။ ဘယ္လို ကုေပးသလဲဆိုရင္
အားေကာင္းတဲ့ အိပ္ေဆး ထိုးေပးလိုက္တယ္။ အိပ္ေဆးထိုးၿပီးလို႔ နာရီဝက္ေလာက္
ၾကာေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။

ည ၁၀ နာရီေလာက္ကေန ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ႀကီး အိပ္လိုက္တာ နံနက္ ၈
နာရီေလာက္က်မွ ႏိုးတယ္။ အဲဒီ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းမွာ သူ ဆင္းရဲကို သိသလား။
(မသိပါ ဘုရား။)

မသိဘူး ေနာ္။ အဲဒီ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ ခံစားေနရတဲ့ ဆင္းရဲ
ၿငိမ္းမေနေပဘူးလား။
(ၿငိမ္းေနပါတယ္ ဘုရား။)

ၿငိမ္းေနတယ္ ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာေတာ့ ခံစားေနရသလဲ။
(ဘာမွ မခံစားရပါ ဘုရား။)

ဘာမွ မခံစားရဘူးလား။
(မခံစားရပါ ဘုရား။)

ေကာင္းတာဆိုလို႔ ဘာမွေတာ့ မခံစားရဘူး။ သို႔ေသာ္ ဆင္းရဲကေတာ့ ၿငိမ္းေနတယ္။
ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သဘာဝထဲေတာ့ ဆိုက္ေရာက္မေနဘူးလား။
(ဆိုက္ေရာက္ေနပါတယ္ ဘုရား။)

နံနက္ ၈ နာရီမွာ ႏိုးလည္း လာေရာ၊ ႏိုးလာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္တည္း အနာက
နာလာတာပဲ။ အေမရယ္ အဘရယ္နဲ႔ ေအာ္ေနရတယ္။ ျပန္ ဆင္းရဲျပန္တာပဲ။

ကိုင္း စဥ္းစားၾကည့္။ အဲဒီ ဆင္းရဲေနတဲ့ လူမမာ ေတာက္ေလွ်ာက္ႀကီး သိလ်က္
ဆင္းရဲေနတာကို သူ ႀကိဳက္မလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ခံစားမႈ မရွိဘဲ
ဆင္းရဲၿငိမ္းေနတာကို သူႀကိဳက္မလား။
(ခံစားမႈ မရွိဘဲ ဆင္းရဲၿငိမ္းေနတာကို သူႀကိဳက္ပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒီလိုဆိုရင္ ခံစားမႈ မရွိဘဲ ဆင္းရဲၿငိမ္းတဲ့ သေဘာဟာ မလိုလားအပ္ဘူးလား။
(လိုလားအပ္ပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒါ ဘုန္းႀကီး ဥပမာ ေျပာတာ။
ခုနက အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ဆိုတာ အဲဒါမ်ိဳးပဲ။ ခံစားမႈ မရွိဘဲ ဆင္းရဲခပ္သိမ္း
အၿပီးသတ္ ၿငိမ္းေနတဲ့ သေဘာပဲ။ ဆင္းရဲၿငိမ္းေတာ့ ခ်မ္းသာရေနတာေပါ့။ ခံေတာ့
မခံစားရဘူး။ ေဝဒယိတသုခ = ခံစားရတဲ့ ခ်မ္းသာ မရွိဘူး။ သႏၲိသုခ =
ၿငိမ္းခ်မ္းသာပဲ ရွိတယ္။

ဒီေတာ့ ေနာက္တစ္ခုက နိဗၺာန္ဆိုတာ ဘယ္မွာ ရွိပါသလဲ။
ေကာင္းကင္မွာ ရွိပါသလားတဲ့။
ကိုင္း ... ဘယ္မွာ ရွိတယ္လို႔ ေျပာရမလဲ။
ဆင္းရဲတာ ဘာရွိလို႔ ဆင္းရဲေနသလဲ။
(႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ရွိလို႔ ဆင္းရဲေနပါတယ္ ဘုရား။)

႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔စိတ္ ရွိလို႔ ဆင္းရဲေနတာ မဟုတ္လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒီေတာ့ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔စိတ္ ႏွစ္ခုရွိတဲ့အနက္က နာမ္ထဲက
ဆင္းရဲကို ျဖစ္ေစတဲ့ အဝိဇၨာ တဏွာ အစရွိတဲ့ ကိေလသာေတြ ၿငိမ္းသြားရင္ပဲ
မခ်မ္းသာဘူးလား။
(ခ်မ္းသာပါတယ္ ဘုရား။)

တဝက္မက ခ်မ္းသာသြားၿပီ။ အမ်ားႀကီး ခ်မ္းသာသြားၿပီ။ ဆယ္ပံုပံုရင္ ကိုးပံု
ခ်မ္းသာသြားၿပီ။ တစ္ပံုပဲ က်န္ေတာ့တယ္။

ဒီေတာ့ အဲဒီ ကိေလသာၿငိမ္းလို႔မို႔ ဆင္းရဲၿငိမ္းတာဟာ ေကာင္းကင္မွာ
ရွိတာလား။ ေျမႀကီးထဲမွာ ရွိတာလား။ ျဗဟၼာ့ဘံုမွာလား၊ နတ္ဘံုမွာလား။ ကိုင္း
ဘယ္မွာ ရွိလဲ။
(ဘယ္မွာမွ မရွိပါ ဘုရား။)

အဲဒီ ကိေလသာၿငိမ္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ မရွိေပဘူးလား။
(ရွိပါတယ္ ဘုရား။)

ဒါျဖင့္ နိဗၺာန္ ဘယ္မွာလဲ။
(ခႏၶာကိုယ္မွာပါ ဘုရား။)

ဟုတ္ကဲ့လား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား။)

ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက တစ္ခ်ိန္မွာ ေရာဟိတႆနတ္သားက ျမတ္စြာဘုရားကို
ဒီလို ေလွ်ာက္ဖူးတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ဟာ ေရွးဘဝတစ္ခုမွာ အလြန္တန္ခိုးႀကီးတဲ့
ရေသ့ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ေလးသမား ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ျမားတစ္စင္း
ထန္းပင္ရိပ္တစ္ခုကို ေက်ာ္လြန္တဲ့အခ်ိန္ႏွင့္ တပည့္ေတာ္ စၾကာဝဠာတစ္ခု
ျဖတ္ေက်ာ္တဲ့အခ်ိန္ ညီမွ်သည္အထိ လ်င္ျမန္လွတဲ့ အဟုန္ ရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေလာက္ တပည့္ေတာ္ အသြား လ်င္ျမန္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေလာက္ အသြားလ်င္ျမန္လွတဲ့ တပည့္ေတာ္ဟာ စၾကာဝဠာအနႏၲရွိတဲ့ ေလာကႀကီးရဲ႕
အဆံုးကို ေရာက္ခ်င္တဲ့အတြက္ ဆြမ္းခံခ်ိန္၊ စားခ်ိန္၊ ေသာက္ခ်ိန္၊
အနည္းငယ္မွ်ျဖစ္တဲ့ အနားယူခ်ိန္၊ တပိုတပါး သြားခ်ိန္မွတပါး အခ်ိန္ျပည့္
ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာလံုးလံုး အဲဒီေလာက္ လ်င္ျမန္တဲ့ အဟုန္နဲ႔ ေလာကႀကီးရဲ႕
အဆံုးကို သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလာကႀကီးရဲ႕ အဆံုးကို မေရာက္မီ
လမ္းမွာပဲ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီလို ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။

ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက မအိုမနာ မေသရာျဖစ္တဲ့ ေလာကရဲ႕ အဆံုးကို
သြားျခင္းျဖင့္ မေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူၿပီးေတာ့ ဒီလို
မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

“ဣမသႎၼေယဝ ဗ်ာမမေတၱ ကေဠဝေရ သသညိမွိ သမနေက ေလာကၪၥ ပညေပမိ ေလာကသမုဒယၪၥ
ေလာကနိေရာဓၪၥ ေလာကနိေရာဓဂါမိနိၪၥ ပဋိပဒံ”

ခု ႐ြတ္ျပခဲ့တဲ့ ေရာဟိတႆသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားေတာ္မူတာက
စိတ္ရွိတဲ့ တစ္လံမွ်ေလာက္ေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာပဲ ေလာကကို ငါဘုရား
ေဟာေတာ္မူတယ္တဲ့။
(ဒုကၡသစၥာကို ဆိုလိုပါတယ္။)

ေလာကျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းလည္း ဒီခႏၶာကိုယ္မွာပဲတဲ့။
(သမုဒယသစၥာ = တဏွာကို ဆိုလိုပါတယ္။)

႐ုပ္နာမ္ဆိုတဲ့ ေလာကခ်ဳပ္ၿငိမ္းတာလည္း ဒီခႏၶာကိုယ္မွာပဲတဲ့။
(ဒါ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း = နိေရာဓသစၥာကို မိန္႔ေတာ္မူတာပါ။)

အဲဒီ ေလာက ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ က်င့္တဲ့ အက်င့္လမ္းမွန္လည္း ဒီခႏၶာကိုယ္မွာပဲ တဲ့။
(မဂၢင္ရွစ္ပါး မဂၢသစၥာတရားကို ဆိုလိုပါတယ္။)

ဒီေတာ့ ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္းဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ ဘယ္မွာ ရွိသလဲ။
(ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိပါတယ္ ဘုရား။)

အဲဒီေတာ့ နိဗၺာန္ ဘယ္မွာလဲ။
(ခႏၶာကိုယ္မွာပါ ဘုရား။)

ေကာင္းကင္မွာလား။
(မဟုတ္ပါ ဘုရား။)

ေျမႀကီးထဲမွာလား။
(မဟုတ္ပါ ဘုရား။)

ေသခ်ာရဲ႕လား။
(ေသခ်ာပါတယ္ ဘုရား။)

နားလည္ၿပီေနာ္။
သို႔ေသာ္လည္း ေျပာစရာက နည္းနည္း က်န္ေနပါေသးတယ္။
အခု ေျပာခဲ့တဲ့ ေရာဟိတႆသုတ္မွာ ေလာကဆိုတာ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ပါပဲ။ အဲဒီ
႐ုပ္နဲ႔နာမ္ဟာ ဒုကၡသစၥာတရားပါပဲ။ ဒီေတာ့ ေလာကဆိုတာ ဒုကၡကိုပဲ
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား မိန္႔ၾကားေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေဒသနာေတာ္အရ
ဒုကၡ၊ သမုဒယ၊ နိေရာဓ၊ မဂၢ ဆိုတဲ့ သစၥာေလးပါးဟာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိတယ္လို႔
နားလည္ရပါတယ္။


ဒုကၡသစၥာကေတာ့ သတၱဝါတိုင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိပါတယ္။
သမုဒယသစၥာကေတာ့ ဘုရား ရဟႏၲာတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ မရွိပါဘူး။ တျခား
သတၱဝါမ်ားရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာသာ ရွိပါတယ္။
မဂၢသစၥာကေတာ့ ဝိပႆနာ႐ႈဆဲ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ ခႏၶာမွာ ပုဗၺဘာဂမဂ္ ရွိၿပီး
အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔ရဲ႕ မဂ္ဖိုလ္အခိုက္မွာ အရိယမဂ္ ရွိပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ယထာလာဘ = ရသင့္သလို ယူဖို႔ရာ ေပါင္းၿပီး
ေဟာေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

နိေရာဓသစၥာ = ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္း အမွန္တရား = နိဗၺာန္။ ဒီသစၥာလည္း
တစ္လံမွ်ေလာက္ေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိတယ္လို႔ ေဟာေတာ္မူေတာ့ နိဗၺာန္ရဲ႕
တည္ရာဟာ ခႏၶာကိုယ္ပဲလို႔ ဆိုရာ ေရာက္ေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ဟာ တည္ရာ မရွိတဲ့တရား မဟုတ္၊ တည္ရာရွိတဲ့ တရားလို႔
ယူဆစရာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီေဒသနာေတာ္ဟာ မုခ်ေဒသနာေတာ္ မဟုတ္ပါဘူး။
တင္စားၿပီး ေဟာေတာ္မူတဲ့ ဥပစာေဒသနာေတာ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလာင္ေနတဲ့ မီး ၿငိမ္းသြားတဲ့အခါ “မီးဘယ္မွာ ၿငိမ္းသလဲ”လို႔ ေမးရင္
“ဟုိမ်ာ ၿငိမ္းတယ္”လို႔ မီးေလာင္ၿပီးရာ ေနရာကို လက္ညိႇဳးထိုးျပ ရေသာ္လည္း
တကယ္ေတာ့ မီးၿငိမ္းသြားမႈကို ျမင္ရ ေတြ႕ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။
မီးၿငိမ္းသြားမႈ၊ မီးမရွိဘဲ ျဖစ္ေနမႈကို မျမင္ရ မေတြ႕ရလို႔ ဘယ္ေနရာမွာ
ၿငိမ္းတယ္လို႔ လက္ညိႇဳးထိုး ေျပာလို႔ မရပါဘူး။
မီးၿငိမ္းတယ္ဆိုတာ မၾကာမီကေလးက ရွိေနတဲ့ မီး၊ အခု မရွိဘဲ ျဖစ္သြားတာကိုပဲ
ၿငိမ္းတယ္လို႔ ေျပာၾကရတာျဖစ္ေတာ့ မီးၿငိမ္းတာကို ေျပာခ်င္ရင္ မၾကာမီက
မီးရွိခဲ့တဲ့ ေနရာကိုပဲ မီးၿငိမ္းတဲ့ ေနရာလို႔ တင္စား ေျပာၾကရပါတယ္။

အဲဒီအတိုင္းပဲ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ ရွိေနသမွ်ေတာ့ ဆင္းရဲ မၿငိမ္းႏိုင္ဘူး။
႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီး ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေပၚေတာ့မွဘဲ ဆင္းရဲ လံုးဝ
ၿငိမ္းသြားတယ္။
ဆင္းရဲၿငိမ္းမႈဟာ ဆင္းရဲအမွန္ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲၿငိမ္းျခင္းဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ကို ဆင္းရဲမၿငိမ္းမီက ရွိေနတဲ့
႐ုပ္နာမ္ခႏၶာမွာ ရွိတယ္လို႔ တင္စားၿပီး ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူတာ
ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ နိဗၺာန္ႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ “ေ႐ႊျပည္နိဗၺာန္
ဝင္စံေတာ္မူသည္”လို႔ သံုးႏႈန္းတဲ့ အရာမွာလည္း တင္စားမႈပါပဲ။
နိဗၺာန္ဟာ တည္ေနရာ တိုင္းႀကီး ျပည္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ေ႐ႊျပည္ေတာ္ႀကီးဟာ
ေရာက္ခ်င္ ေနခ်င္စရာ သာယာစည္ကားသလို နိဗၺာန = အၿငိမ္းဓာတ္ႀကီးဟာလည္း
ဆင္းရဲ လံုးဝ မရွိလို႔ ရခ်င္ ေရာက္ခ်င္စရာ မ်က္ေမွာက္ျပဳခ်င္စရာ
ေကာင္းလွေၾကာင္း အတူျပဳၿပီး တင္စား သံုးႏႈန္းတာပါပဲ။ သဒိသူပစာ လို႔
ေခၚပါတယ္။

သို႔ေသာ္ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုေတာ့ သတိျပဳရလိမ့္မယ္။
မဟာယာနဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဂိုဏ္းခြဲတစ္ခုျဖစ္တဲ့ သုခဝတီဗ်ဴဟာဂိုဏ္းကေတာ့
အေနာက္ဘက္ ေကာင္းကင္မွာ အလြန္သာယာလွတဲ့ နိဗၺာန္ေ႐ႊျပည္ႀကီး ရွိတယ္လို႔
ယူဆပါတယ္။
သုခဝတီနိဗၺာန္လို႔ ေခၚပါတယ္။
အဲဒီ နိဗၺာန္မွာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးတဲ့ ေရွးေရွး
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားမ်ား ခ်မ္းသာစြာ စံေတာ္မူလ်က္ရွိေၾကာင္း ယူဆပါတယ္။
အဲဒါ ဘုန္းႀကီးတို႔ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာနဲ႔ မသက္ဆိုင္ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅-ႏွစ္ေလာက္က အၿငိမ္းစား တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္
တရားသူႀကီးတစ္ေယာက္က ဘုန္းႀကီးကို ေမးဖူးတာ ရွိပါတယ္။

သူက ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ျပဳစုေတာ္မူၾကတဲ့ က်မ္းဂန္ေတြမွာ သခၤတဓာတ္မွ
အသခၤတဓာတ္သို႔ ေရာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ဖတ္ရ မွတ္ရပါတယ္။
နိဗၺာန္ဟာ အသခၤတဓာတ္ဆိုေတာ့ ပထဝီစတဲ့ ဓာတ္ႀကီးမ်ားလို ႐ုပ္ဓာတ္ပါလား။
ဒါမွမဟုတ္ ဝိညာဏဓာတ္လို နာမ္ဓာတ္ပါလားလို႔ ေမးပါတယ္။

ေမးလည္း ေမးစရာပါပဲ။
နိဗၺာန္ဟာ ႐ုပ္ဓာတ္လည္း မဟုတ္။ စိတ္ ေစတသိက္လို နာမ္ဓာတ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။
(ဤေနရာ၌ ‘နာမ္ဓာတ္လည္း မဟုတ္ဘူး’ဆိုသည္မွာ ‘စိတ္, ေစတသိက္တို႔ကဲ့သို႔
အာ႐ုံသို႔ ၫြတ္တတ္ေသာ နာမ္မဟုတ္’ဟု ဆိုလိုပါသည္။ ‘မိမိသို႔
အာရမၼဏိကတရားတို႔ကို ၫြတ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ နာမ္မည္၏’ဟူေသာ ဝစနတၳအရမူ
နိဗၺာန္ကို နာမ္တရား၌ သြင္းယူရပါသည္။)

ဓာတု = ဓာတ္ ဆိုတာ သဘာဝတရားကို ဆိုလိုပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အသခၤတဓာတ္ဆိုတာ အသခၤတ သဘာဝ = အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘဲ
မူလကတည္းက ရွိေနတဲ့ အရွိသဘာဝတရားလို႔ ဆိုလိုတာပါပဲ။

ကဲ ... ဒါေလာက္ဆိုရင္ နိဗၺာန္ေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖ ေတာ္သင့္ေလာက္ပါၿပီ။


+++++
ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “တကၠသိုလ္ဓမၼသဘင္” မွ http://lokachantha.blogspot.com/

နိဗၺာန္ဟူေသာ တရားသည္ တကယ္ပင္ ရွိပါသလားဘုရား။ အကယ္၍ ရွိပါက ထုိတရားသည္ အဘယ္မွာနည္း။ မည္သည့္တရားႏွင့္ တူပါသနည္း ဘုရား။

(ေလွ်ာက္ထား ေမးျမန္းသူ- ဘုံပုိင္ၿမိဳ႕ ပြဲစားႀကီး မစၥတာ လက္(က္) ဒါ၀ါလား၊ ေျဖဆုိသူ ဆရာေတာ္ အရွင္ အရိယဓမၼ)

အရွင္ အရိယဓမၼ။ ဒကာႀကီးရဲ႕ အေမးပုစာၦဟာ တစ္ခ်က္ခုတ္ သုံးခ်က္ျပတ္ ေမးခြန္းပဲ ဒကာႀကီးရဲ႕။ ေမးခြန္းကုိ ေျဖရာမွာ ဦးပဥၨင္းဟာ တာ၀န္သုံးခုကုိ တခါတည္း ထမ္းေဆာင္ရလိမ့္မယ္။

ပထမတာ၀န္က နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ တကယ္ရွိေၾကာင္း ျပဖုိ႔ ျဖစ္တယ္။

ဒုတိယ တာ၀န္ကေတာ့ နိဗၺာန္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္ဆုိတာ ျပဖုိျဖစ္တယ္။

တတိယ တာ၀န္ကေတာ့ နိဗၺာန္ရဲ႕ အသြင္အျပင္ လကၡဏာ ကုိ ေဖာ္ထုတ္ျပဖုိ႔ျဖစ္တယ္။

ပထမဆုံး တာ၀န္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ တကယ္ရွိေၾကာင္း ျပဖုိ႔ရာ ဒကာႀကီးကုိ ဦးပဥၨင္းက ျပန္ၿပီး ေမးရလိမ့္ဦးမယ္။ ကဲ ဒကာႀကီးကလည္း ေျဖပါဦး။

ဆရာေတာ္။ ယေန႔ ကမာၻေပၚမွာ ရွိေနၾကတဲ့ လူေတြ အားလုံးဟာ အသက္ ၁၀၀ ထိေအာင္ ေနၾကရပါ့မလား။

၀ါးလား။ အသက္ ၁၀၀ ထိေအာင္ ေနၾကရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။ သူတို႔ တေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ၾကပါမလဲ ဒကာႀကီး

ဤတြင္ ဆရာေတာ္က သင္ပုန္းေပၚတြင္ တဖက္မွ နိဗၺာန္ဟူေသာ တရား တကယ္တန္း တည္ရွိေနပုံႏွင့္ အျခားတဖက္မွ စၾကာ၀ဠာ ႀကီးႏွင့္ တကြ ဤစၾကာ၀ဠာ ႀကီးေပၚတြင္ ရွိရွိသမွ်ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၏ မတည္မၿမဲ ေဖာက္ျပန္တတ္သည့္ သေဘာတုိ႔ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ႏႈိင္းယွဥ္ေရးသားျပပါသည္။

 

စၾကာ၀ဠာႀကီး
	

ဆန္႔က်င္ဘက္နိဗၺာန္


ေသျခင္းတရား ရွိ၏။
	
ေသျခင္းတရား မရွိ။


အုိျခင္းတရား ရွိ၏။

အုိျခင္းတရား မရွိ။


နာျခင္းတရား ရွိ၏။
	
နာျခင္းတရား မရွိ။


ဒုကၡႏွင့္ ဆင္းရဲျခင္း  ရွိ၏။
	
ဒုကၡႏွင့္ ဆင္းရဲျခင္း  တုိ႔မွ ကင္းၿငိမ္းသည့္ တကယ့္ခ်မ္းသာသုခ ရွိ၏။


မတည္ၿမဲ။
	
တည္ၿမဲ၏။


စိတ္ႏွင့္ ကံတုိ႔၏ ဖန္ဆင္းမႈ။
	
စိတ္ႏွင့္ ကံတုိ႔က မဖန္ဆင္း။( အသခၤတဓာတ္)။


ပ်က္စီး၏။(အနိစၥ)
	
မပ်က္စီးႏိုင္။(နိစၥ)


အစအဆုံး ရွိ၏။

(အာဒိအနႏၲ)
	
အစအဆုံး မရွိ။


(အနာဒိအနႏၱ)

မသန္႔ရွင္းေခ်။
	
သန္႔ရွင္း၏။


ေမြးဖြားၾကရ၏။(ဇာတိ)

ေမြးဖြားၾကရျခင္း မရွိ။(အဇာတိ)


မသိမျမင္ျခင္၊ စြဲလမ္းျခင္း၊ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္း၊ စိတ္ဆုိးျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းျခင္း၊ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႔ျခင္း စသည့္ တရားမ်ား ရွိ၏။(အ၀ိဇၹာ၊ ဥပါဒါန္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ)
	
ဤ တရားမ်ား အားလုံးမွ ကင္းစင္၏။


သံေယာဇဥ္ႀကိဳး (၁၀) ေခ်ာင္းျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထား၏။
မည္သည့္ သံေယာဇဥ္ႀကဳိးမွ် မရွိ။


အေႏွာင္အဖြဲ႔ရွိ၏။

လြတ္လပ္၏။


သံသရာ အတြင္း၌ရွိ၏။

သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္၏။


အရသာမ်ား ရွိ၏။

လြတ္ေျမာက္သည့္ အရသာ တစ္ခုတည္းသာ ရွိ၏။

	
အာသာေျပမႈ မရွိ။

အာသာေျပလ်က္ရွိ၏။

	
ခ်ဳိးႏွိမ္၍ ရ၏။(သံ၀ရ သေဘာရွိ၏)

ခ်ဳိးႏွိမ္၍ မရ။(အသံ၀ရ သေဘာရွိ၏)

	 
အကန္႔အသတ္ရွိ၏။

အကန္႔အသတ္ မရွိ။

	
ခံစားျခင္း(ေ၀ဒနာ) ႏွင့္ တပ္မက္ျခင္း (တဏွာ)တရားတုိ႔ျဖင့္ အီေန၏။

ေ၀ဒနာႏွင့္ တဏွာတရားတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္၏။


တကယ္မရွိ။( ပရမတ္ မဟုတ္)၊ မၿမဲ။

တကယ္ရွိ၏။(ပရမတ္)၊ ၿမဲ၏။ 

	
စၾကာ၀ဠာသည္ တကယ္မရွိ။

နိဗၺာန္သည္ တကယ္ရွိ၏။

	
ဆရာေတာ္။ (အထက္ပါအတုိင္း သင္ပုန္းႀကီးေပၚ ၌ ေရးသားျပၿပီးေနာက္) ကဲဒကာႀကီး ၊ အခု ဦးပဥၨင္း ေရးျပထားတဲ့ ဆန္းစစ္ခ်က္အရ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ တကယ္တမ္း ရွိတယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံႏိုင္ရဲ႕လား။

 
၀ါးလား။ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ တကယ္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဆရာေတာ္ ရွင္းျပတဲ့ အခ်က္အားလုံးကုိ တပည့္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတၱ၀ါေတြမွာ ဇာတိတရား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရတယ္ ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိေတာ့ တပည့္ေတာ္ ဦးေခါင္းထဲမွာ မရွင္းေသးဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဆရာေတာ္။

 
ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ ဦးပဥၨင္းက ရွင္းျပရေသးတာေပါ့။ ဒကာႀကီး၊ ေမြးဖြားျခင္း(ဇာတိတရား) ဆုိတာဟာ ေသျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားပဲ။ နိဗၺာန္ေရာက္ၿပီးမွ သတၱ၀ါ တစ္ဦးဦးဟာ ဖြားရဦးမယ္ဆုိရင္ ထုိသတၱ၀ါဟာ ေသရမွာ အမွန္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိ ေသျခင္းတရား ရွိေနရင္ နိဗၺာန္ဟာ ေမြးဖြားျခင္း၊ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းဆုိတဲ့ တရားေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ တရားမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ျမစ္တစ္စင္းဟာ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေဒသမွာ ေမြးဖြားၿပီးေတာ့ ျမစ္၀အထိဟာ ဒီျမစ္ရဲ႕ တသက္တာ ဘ၀ပဲ။ ဒီနည္းတုိင္းပဲ သတၱ၀ါ တစ္ဦးဦးရဲ႕  ဘ၀တစ္သက္တာဟာ ေမြးဖြားတဲ့ အခါက စၿပီး ေသတဲ့ အခါမွာ အဆုံးသတ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားထဲမွာ ေမြးဖြားျခင္းဆုိတဲ့ တရားမရွိေတာ့ဘူး။ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းဟာ ႀကိဳးတေခ်ာင္းတည္းဘဲ။ အစတဖက္က ေမြးဖြားျခင္းဆုိတာျဖစ္ၿပီး က်န္အစ တဖက္က ေသးျခင္းပဲ။ သည့္အျပင္ အခ်က္တခ်က္လည္း ရွိေသးတယ္။ အဲဒါက ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းတုိ႔ဟာ ဒုကၡတရားေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ ၿမဲလည္း ၿမဲတဲ့ တရားေတြလည္း မဟုတ္ၾကဘူး ဒကာႀကီး။

 
၀ါလား။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ရွင္းလင္းခ်က္ျဖင့္ ေမြးဖြားျခင္းႏွင့္ ေသျခင္းတရားတုိ႔ အေၾကာင္းကုိ တပည့္ေတာ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာလည္း ေမြးဖြားျခင္း၊ ေသျခင္းဆုိတဲ့ တရားတုိ႔ရဲ႕ ကင္းၿငိမ္းရာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိလည္း သိျမင္နားလည္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။


ဆရာေတာ္။ အခု ဒကာႀကီးက နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ အဟုတ္အမွန္ ရွိေၾကာင္းကုိ ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔ လက္ခံပါၿပီဆုိေတာ့ ဦးပဥၨင္းက နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ ဘယ္ေနရမွာ  ရွိပါသလဲဆုိတဲ့ ဒုတိယ အဆင့္ေမးခြန္းကုိ ေျဖၾကားရဦးမယ္။

 
အထက္က ဦးပဥၨင္းရွင္းလင္းျပခဲ့တဲ့ အခ်က္အလက္မ်ားအရ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရား ကိန္း၀ပ္ဘုိ႔ရာ ေနရာဌာနရွိလုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အကယ္၍ ေနရာဌာန တစ္ခု ရွိခဲ့လွ်င္ ထုိေနရာဌာနရဲ႕ မူလ ဗီဇ တရားရွိရမယ္။ မူလဗီဇ တရားရွိတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ထုိတရားဟာ ပ်က္စီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရမယ္။ အမွန္ကေတာ့ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ ပထ၀ီ၊ ေတေဇာ၊ အာေပါ၊ ၀ါေယာ ဆုိတဲ့ မဟာဘုတ္ႀကီးေလးပါးနဲ႔ ဘာမွ် မပတ္သက္ဘူး။ ကင္းလြတ္တယ္။ ဒီမဟာဘုတ္ႀကီးေလးပါနဲ႔ ကင္းလြတ္လုိက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဘာတရားမွ် မရွိဘူး။ ဘာရုပ္၀တၳဳမွ် မရွိဘူး။ ဘာအသြင္သဏ ၭာန္မွလဲမရွိဘူး။ ဘယ္ေနရာဌာနမွလဲမရွိဘူး။ ဒီမဟာဘုတ္ႀကီးေလးပါး စုေပါင္းျဖစ္ေပၚရတဲ့ တရားဟူသမွ်မွာ ပ်က္စီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းရတာႀကီးဘဲ။ ဘာျပဳလို႔လည္းဆိုေတာ့ စတင္ျဖစ္ေပၚျခင္း(ဇာတိ)၊တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးျခင္း၊ပ်က္စီးယုိယြင္းျခင္း၊ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း ဆိုးတဲ့ တရားေတြဟာ ဒီမဟာဘုတ္ႀကီးေလးပါးတို႔ရဲ႕ မူလဗီဇကပါလာတဲ့ သေဘာေတြျဖစ္လို႔ဘဲ။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့တရားတည္ရွိ ဘို႔အတြက္ ေနရာဌာနဆိုတာ မလိုဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာ ထင္ရွားသြားၿပီ ဒကာႀကီး။


၀ါးလား။ ဒီလုိနိွဗၺာန္တရားကိန္း၀င္ဘို႔ ေနရာဌာနရယ္လို႔ မရွိရင္
ဒီတရားဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးရွိႏိုင္ပါ့မလဲဘုရား။

 
ဆရာေတာ္။ ကဲဒါျဖင့္ရင္ ဒကာႀကီးကို ဦးပဥၨင္းက ျပန္ေမးရဦးမယ္။

 
၀ါးလား။ မွန္ပါ့ ဆရာေတာ္။

 
ဆရာေတာ္။ ေလာကမွာ “ဥာဏ္ပညာ” ဆုိတဲ့ တရားရွိပါသလား ဒကာႀကီး။


၀ါးလား။ ရွိပါတယ္ ဆရာေတာ္။


ဆရာေတာ္။ ဒကာႀကီး ဒီ “ဥာဏ္ပညာ” ဆုိတဲ့ တရားကုိ ျမင္ဖူးသလား။


၀ါးလား။ မျမင္ဖူးပါဘူး ဆရာေတာ္။ ဒီတရားဟာ မျမင္ႏိုင္ မျမင္အပ္တဲ့ တရားပါ ဆရာေတာ္။


ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ရင္ ဒီ “ဥာဏ္ပညာ” ဆုိတဲ့ တရားဟာ ရွိတယ္လုိ႔ ဒကာႀကီး ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သိပါသလဲ။


၀ါးလား။ “ဥာဏ္ပညာ” ဆုိတဲ့ တရားကုိ စိတ္အာ႐ုံနဲ႔ သညာသေဘာနဲ႔ သိပါတယ္ ဆရာေတာ္။

ဆရာေတာ္။  “ဥာဏ္ပညာ” ဆုိတဲ့ တရားဟာ အဘယ္အရပ္ အဘယ္ေဒသမွာ ကိန္း၀ပ္ပါသလဲ ဒကာႀကီး။


၀ါးလား။  “ဥာဏ္ပညာ” ဆုိတဲ့ တရားဟာ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ဌာနမွ မကိန္း၀တ္ပါဘူး ဘုရား။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတရားဟာ ေပၚေပါက္လုိက္၊ ေပ်ာက္ကြယ္လုိက္၊ တဖန္ေပၚေပါက္လုိက္နဲ႔ အစဥ္တစုိက္ ျဖစ္ပ်က္ေနပါတယ္ ဘုရား။


ဆရာေတာ္။ “ေလ” ဆုိတဲ့တရားဟာ ရွိသလား။


၀ါးလား။ ေလ ဆုိတဲ တရားဟာ ရွိပါတယ္။ ဒီေလဆုိတဲ့ တရား မရွိဘဲနဲ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ဟာ အသက္ရွင္မေနႏိုင္ပါဘူး ဆရာေတာ္။


ဆရာေတာ္။ ဒကာႀကီး ေလကုိ ျမင္ရသလား။


၀ါးလား။ မျမင္ရပါဘူး ဆရာေတာ္။ ေလဟာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ တရားမဟုတ္ပါဘူး။


ဆရာေတာ္။ ေလဟာ ရွိတယ္ဆုိတာကုိ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သိေအာင္လုပ္သလဲ ဒကာႀကီး။

 
၀ါးလား။ ေလကုိ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အတြင္းမွာေရာ အျပင္မွာပါ ေလရဲ႕ အားကုိ စမ္းသပ္ ေတြ႕ထိျခင္းအားျဖင့္ ေလဆုိတဲ့ တရားဟာ တကယ္ရွိတယ္ဆုိတာ သိရပါတယ္ ဆရာေတာ္။


ဆရာေတာ္။ ဒါျဖင့္ ေလဟာ ဘယ္မွာ ကိန္း၀ပ္ေနသလဲ ဒကာႀကီး။

 
၀ါးလား။  “ဥာဏ္ပညာ” ဆုိတဲ့ တရားလုိပါပဲ ဆရာေတာ္။ ေလဟာလည္း အဆက္မျပက္ ျဖစ္ေပၚကြယ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ တရားပါပဲ ဘုရား။

 
ဆရာေတာ္။ “ဥာဏ္ပညာ” တုိ႔ ၊ “ေလ” တုိ႔ ဆုိတဲ့ တရားေတြဟာ တကယ္တမ္း ရွိပါလ်က္နဲ႔ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသမွာ ကိန္း၀ပ္လ်က္ ရွိတယ္လုိ႔ မျပႏိုင္သလုိဘဲ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာလည္း တကယ္ရွိေသာ္လည္း ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသမွာ ကိန္း၀ပ္တယ္လုိ႔ မျပႏိုင္ဘူး ဒကားႀကီး။ “ဥာဏ္ပညာ” ဆုိတဲ့ တရားနဲ႔ “ေလ” ဆုိတဲ့ တရားတုိ႔ တကယ္တမ္း ရွိတယ္ဆုိတာကုိ အာ႐ုံခံစားျခင္း၊ ေတြထိျခင္း ဆုိတဲ့ သေဘာတုိ႔နဲ႔သာ သိႏိုင္နားလည္ႏို္င္သလုိ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ တရားဟာ တကယ္ရွိတယ္ဆုိတာကုိလည္း အရဟတၱမဂ္၊ အရဟတၱဖုိလ္ ရေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕   ေလာကုတၱရာဥာဏ္၊ အာသ၀ကၡယဥာဏ္တုိ႔ျဖင့္သာ သိျမင္နားလည္ႏိုင္တယ္။ ကဲ ဒကာႀကီး ေၾကနပ္ၿပီလား။

 
၀ါးလား။ ေက်နပ္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။ “ဥာဏ္ပညာ” နဲ႔ “ေလ” ဆုိတဲ့ တရားေတြလုိပဲ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ တကယ္ရွိေသာ္လည္း ဘယ္ေနရာ ဘယ္ဌာနမွာ ကိန္း၀ပ္တယ္လုိ႔ ျပလုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္တာကုိလဲ သေဘာေပါက္ပါၿပီ ဆရာေတာ္။

 
ဆရာေတာ္။ ကဲ ဒုတိယ ျပႆနာ ရွင္းသြားၿပီ ဆုိရင္ တတိယ ျပႆနာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ဟာ မည္သည့္တရားနဲ႔ တူပါသလဲဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ ဆက္႐ွင္း ၾကရလိမ့္ဦးမယ္။ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ အထက္က ႐ွင္းျပခဲ့ သလုိပဲ ဒီေလာကႀကီးနဲ႔ သတၱိ၊ အရည္အခ်င္း၊ အသြင္အျပင္၊ ဂုဏ္လကၡဏာတုိ႔ မွစ၍ ဘယ္ဘက္ကမွ် မတူဘဲ လုံးလုံး ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ တရား ျဖစ္ေနေလေတာ့ နိဗၺာန္ကုိ ယၡဳ ေတြ႔ျမင္ေနၾကတဲ့ အရာ၀တၳဴေတြ ႐ုပ္၀တၳဴေတြနဲ႔ ဘယ္လုိမွ ႏိႈင္းယွဥ္ျပလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ေပဘူး ဒကာႀကီးရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ဥပမာေလး တစ္ခုနဲ႔ ေတာ့ ႐ွင္းျပရလိမ့္မယ္ ဒကာႀကီး နားေထာင္ေပေတာ့။

 
၀ါးလား။ မွန္ပါ့ နာလ်က္ပါ ဆရာေတာ္။


ဆရာေတာ္။ ေ႐ွးက ဘုရင္ႀကီးတပါးရွိသတဲ့။ ဒီဘုရင္ႀကီးဟာ အျခားဘုရင္ အဆူဆူ ကေၾကာက္႐ြံ႕ ႐ုိေသၿပီး လက္ေဆာင္ပဏၰာေတြ ႀကိဳ႕ရေလာက္ေအာင္ ဘုန္းတခုိး ႀကီးသတဲ့။ ေ႐ႊ ေငြ ေက်ာက္ သံ ပတၱျမား ေတြဆုိတာကလည္း ခန္႔မွန္းေရတြက္လုိ႔ မရႏိုင္ေအာင္ ေပါသတဲ့။ စစ္သည္အင္အားကလည္း အလြန္ႀကီးမားေတာင့္တင္း သတဲ့။ သူ႔ကုိ လုပ္ေကၽြးျပဳစုၾကတဲ့ ေမာင္းမ မိႆံကလည္း ေထာင္ေသာင္းမကဘူးတဲ့။ အခ်က္အျပဳတ္ အေက်ာ္အေမာ္ေတြကလည္း ရသာမ်ဳိးစုံတဲ့ ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ ခ်ဳိခ်ဥ္ယမကာေတြကုိ အမ်ဳိးေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ စီမံၿပီး ပြဲေတာ္မ်ား ဆက္သၾကရသတဲ့။ ဒီလုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြကုိ ခံစားစံစား ေနရတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ တေန႔ၾကေတာ့ ကု႒ႏူနာေရာဂါ စြဲကပ္လာသတဲ့။ ဒီေရာဂါ စြဲကပ္လာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဘုရင္ႀကီးဟာ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ စည္းစိမ္ေတြကုိလဲ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေမာင္းမမိႆံေတြနဲ႔လဲ မေပ်ာ္ပါးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံး အာ႐ုံငါးပါးမွာ ဘယ္အာ႐ုံမွ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီစက္ဆုတ္႐ြံ႐ွာဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ ေရာဂါအတြက္ အခ်ိန္ရွိသ၍ေ႐ြ႕ စိတ္ႏွလုံး ဆင္းရဲႏြမ္းရိေနရသတဲ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိ လဲပစ္ရသည္အထိ က်န္းမာေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိၿပီး သံႏၷိ႒ာန္ခ်လုိက္သတဲ့။ အဲဒီလုိ သံႏၷိ႒ာန္ ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္ “ဘယ္သူမဆုိ သူ၏ေရာဂါကုိ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသႏိုင္လုိရွိရင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္နဲ႔တကြ သူ႔ရဲ႕  ရတနာ ေ႐ႊေငြေတြကုိပါ ဆုလာဘ္အျဖစ္နဲ႔ ရလိမ့္မယ္” လုိ႔ တုိင္းျပည္အတြင္း ေက်ျငာလုိက္သတဲ့။ သူကိုယ္တုိင္ကေတာ့ ေရာဂါေ၀ဒနာ ကင္း႐ွင္းသြားၿပီး အရင္ကလုိ က်န္းမာလာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ထီးန္းကုိ စြန္႔ၿပီး ရေသ့အသြင္နဲ႔ ေတာရမွီေနေတာ့မယ္လုိ႔ စိတ္ကုိ ပုိင္းျဖတ္ထားသတဲ့။ ဒီလုိ ေက်ျငာလုိက္ေတာ့ တုိင္းျပည္အတြင္း အလြန္နာမည္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ သမားေတာ္ႀကီးေတြဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ေရာဂါကုိ လာေရာက္ကုသၾကသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သမားေတာ္ႀကီးမ်ားစြာဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ေရာဂါကုိ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ မကုသႏိုင္ၾက႐ွာဘူးတဲ့။ ေနာက္ဆုံးသမားေတာ္ႀကီး တစ္ဆူေရာက္လာၿပီး ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ေရာဂါကုိ  “သုံးလနဲ႔ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ သုံးလနဲ႔ ေပ်ာက္ကင္းရင္ အ႐ွင္မင္းျမတ္ကတိထားေတာ္မူတဲ့ အတုိင္း ထီးနန္းကုိသာ ေပးပါ။ မေပ်ာက္ကင္းရင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးရဲ႕   ဦးေခါင္းကုိ ျဖတ္ပစ္ပါ ဘုရား ” လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားၿပီး ကုသတဲ့။

ဒီသမားေတာ္ႀကီးဟာ တကယ့္ကုိ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္တဲ့ သမားေတာ္ႀကီးဆုိေတာ့ ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ သုံးလလဲၾကာေရာ ဘုရင္ႀကီးဟာ ပကတိအတုိင္း က်န္းမာသြားသတဲ့။ ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ဘာအငုတ္အရင္း မွ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ကတိအတုိင္း ထီးနန္းႏွင့္တကြ ရတနာ ေ႐ႊ ေငြ ေတြကုိ သမားေတာ္ႀကီး လက္ထဲအပ္ၿပီး ေတာထြက္ကာ ရေသ့ဘ၀နဲ႔ သစ္တပင္ရင္း ၀ါးတပင္ေအာက္မွာ ေက်ာင္းသခၤမ္း ကေလး ေဆာက္ၿပီး တရားက်င့္ေနသတဲ့။ သူ႔ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ဟာလည္း ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ အလြန္ျပည့္စုံေနသတဲ့။ ဒီေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ ထီနန္းစည္းစိမ္နဲ႔တကြ ရတနာ ေ႐ႊ ေငြ ေတြထက္ က်န္းမာေရးဟာ တကယ္ၾကေတာ့ တယ္ၿပီးအဖုိးတန္ပါကလားလုိ႔ ကုိယ္ေတြ သိျမင္နားလည္လာၿပီး “ ေအာ္ ေလာကတြင္ က်န္းမာျခင္းထက္ အဖုိးတန္းတဲ့ ရတနာကား မရွိေခ် တကား ” လုိ႔ ဥဒါန္းက်ဴးလုိက္သတဲ့။

(ထိ႔ုေနာက္ ဆရာေတာ္က မစၥတာ လက္ကဒါ ၀ါးလားအား)

 
ကဲဒကာႀကီး က်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့ တရားဟာ ဒီဘုရင္ႀကီး ဥဒါန္းက်ဴးသလုိ လူတဦး တေယာက္အား စိတ္ဓာတ္အားျဖင့္ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ရဲ႕လား။ ဒီတရား အမွန္ေကာ ရွိရဲ႕လား။

 
၀ါးလား။ ဒီဘုရင္ႀကီးေျပာသလုိ တကယ္ဘဲ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကုိ ခ်မ္းသာသုခ ေပးႏိုင္တဲ့ အဖုိးျဖတ္လုိ႔ မရေကာင္းတဲ့ က်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့ တရား႐ွိေၾကာင္းကုိ ကုိယ္တုိင္အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ ၀န္ခံပါတယ္ ဆရာေတာ္။

 
ဆရာေတာ္။ ကဲ ဒါျဖင့္ ဒီက်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့ တရားဟာ ဘယ္လုိပုံပန္း သဏၭာန္႐ွိတယ္ဆုိတာကုိ ေျပာျပႏိုင္ပါ့မလား။

 
၀ါးလား။ ဒီက်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့ တရားမွာ အသြင္သဏၭာန္ ႐ုပ္ျဒပ္ ရယ္လုိ႔ မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္လုိ႔ေတာ့ မျမင္ရပါဘူး ဘုရား။ ဒါေပမယ့္ ဒီတရားရဲ႕  အက်ဳိးေက်းဇူးကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ် မျငင္းပယ္ႏိုင္ပါဘူး ဘုရား။

 
ဆရာေတာ္။ အဲ ဒကာႀကီး ေျပာတဲ့အတို္င္း က်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့ တရားဟာ တကယ္ရွိၿပီး ဒီတရားရဲ႕ အက်ဳိးေက်းဇူးကုိ လူသားေတြဟာ ခံစာေနရေသာ္လဲ ဘယ္သူကမွ် က်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့ တရားဟာ ဘာနဲ႔ တူတယ္၊ ဘယ္လုိ ကုိင္တြယ္စမ္းသပ္လုိ႔ ရတယ္၊ ဘယ္လုိ အဖုိးတန္တယ္ ဆုိတာကုိ ကို္င္တြယ္ ျပသလုိ႔ မျဖစ္သလုိဘဲ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာလဲ စၾကာ၀ဠာႀကီးအတြင္းမွာ ရွိတဲ့ သတၱ၀ါ အနႏၲတုိ႔ ခံစားေနၾကရတဲ့ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း၊ အုိရျခင္း၊ နာရျခင္း၊ ေသရျခင္း ဆုိတဲ့ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြနဲ႔ တကြ အျခားဒုကၡေတြကပါ လြတ္ၿငိမ္းေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္တာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီနိဗၺာန္ဆုိတဲ့ တရားဟာ ျဖဴတယ္၊ ၀ါတယ္၊ နီတယ္၊ ညိဳတယ္လုိ႔လည္း ေျပာျပလုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လုံးတယ္၊ ျပားတယ္၊ ရွည္တယ္၊ တုိတယ္လုိ႔လည္း ေျပာျပလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒီတရားကုိ ရတဲ့လူမွဘဲ ကုိယ္တုိင္ ေတြ႔ႀကံဳခံစားစားၿပီး သိအပ္တဲ့ တရားပဲ ဒကာႀကီးရဲ႕။  ကဲ နိဗၺာန္ဟာ ဘယ္လုိ အဆင္းသဏၭာန္နဲ႔ ျပည့္စုံသလဲဆုိတဲ့ ဒကာႀကီးရဲ႕ ပုစာၦနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ဒကာႀကီး ႐ွင္းသြားၿပီလား။

 
၀ါးလား။ မွန္ပါ့ ဆရာေတာ္။ ယၡဳ ျပလိုက္တဲ့ ဥပမာနဲ႔ဘဲ ရွင္းသြားပါၿပီ ဆရာေတာ္။

 
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ပုံႏွိပ္ခဲ့ေသာ ဘိကၡဴအရိယဓမၼ (B.A) ၏ ဗုဒၶ ၀ါဒျပႆနာမ်ား စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

(ဒီေဆာင္းပါးေလး ဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ က်န္းမာေရး နဲ႔ပက္သက္တဲ့
ေဆာင္းပါးေလးပါ။)
ထမင္းစားျပီးတိုင္း ေရေႏြးေသာက္ဖို ့ သတိေပးတာ တခုတည္း မဟုတ္ပဲ
နွလုံးခုန္ ရုတ္တရက္ ရပ္တန့္ ေစတဲ့ ေရာဂါကိုလဲ သတိေပးရာ ေရာက္ပါတယ္။
တရုတ္လူမ်ဳိး နဲ႔ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြဟာ ထမင္းစားေနစဥ္မွာ ေရေႏြး
ေသာက္သုံးတဲ ့ အေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ေရေအး ( ေရခဲ ေရ ေသာက္သုံးေလ့ ) မရွိၾကပါဘူး။
ခုခ်ိန္မွာ ေတာ့ သူတို႔ဆီက ထမင္းစားစဥ္ ေရေႏြးေသာက္သုံးတဲ့ အေလ့ အထကို
ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြေျပာင္းလဲ က်င့္သုံးသင့္ပါတယ္။ ခုေဆာင္းပါးေလး က ေတာ့ ထမင္းစား
ျပီး ေတာ့ ေရခဲေရ ေသာက္သုံးသူေတြ အတြက္ေတာ့ သက္ေရာက္မႈ ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့
ထမင္းစားျပီးေတာ့ ေရခဲ ေရ ဒါမွမဟုတ္ အေအး တခုခု ေသာက္သုံးလိုက္ျခင္း ဟာ အေတာ္
ေလး အရသာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေရခဲေရ က ေနျပီးေတာ့ မၾကာခင္က မွ စားသုံးထားတဲ
့ အစာေတြ ကို ဆီခဲ ေတြ လို အစိုင္အခဲ အျဖစ္ ကို ေရာက္ေစပါတယ္။ ျပီးေတာ့
အဖတ္ေတြကလဲ အက္စစ္ အျဖစ္ တုံ႔ျပန္ျပီးေတာ့ အဲတာေတြကို ျဖိဳခြဲျပီးေတာ့အူနံရံ
ေတြကေနျပီး အခဲအစာေတြထက္ ပိုမို လွ်င္ျမန္စြာ စုပ္ယူပါလိမ့္မယ္။ အဲတာ ေတြ ဟာ
အူထဲ မွာ သြားျပီးေတာ့ စီတန္းေနပါျပီ။ မၾကာခင္ပဲ အဲတာ ေတြ ဟာ အဆီခဲ အျဖစ္
ေျပာင္းလဲ သြားျပီးေတာ့ ကင္ဆာ ေရာဂါကို ျဖစ္ေစ ဖို ့ ဦးတည္နိုင္ပါတယ္။
အေကာင္းဆုံး ကေတာ့ အစာ စားျပီးတိုင္းမွာ စြပ္ျပဳပ္ ပူပူေလး ျဖစ္ျဖစ္
ေရေႏြးၾကမ္းျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္သုံးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ (အေရးႀကီးတဲ့ နွလုံးခုန္ရုတ္တရက္
ရပ္တာမ်ဳိး)သင္သိသင့္တာ ကေတာ့ နွလုံးခုန္ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႔တဲ့ လကၡဏာေတြ
အားလုံးမွာဘယ္ဖက္လက္ေမာင္းကိုက္
ျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။ ေမးရုိးတေလွ်ာက္
နာက်င္လာျခင္းဟာလဲ သတိထားသင့္ပါတယ္။) (နွလုံးခုန္ရုတ္တရက္ ရပ္တန့္ စဥ္အတြင္းမွာ
ေတာ့ သင္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွပထမရင္ဘတ္နာျခင္း ကိုခံစားရမယ္မဟုတ္ပါ။ ဖ်ားနာျခင္းနဲ႕
ေခြ်းထြက္လြန္ျခင္း ေတြဟာလည္း အမ်ားဆုံးလကၡဏာေတြ ပါပဲ။ ၆၀ ရာနွဳန္းေသာ
နွလုံးခုန္ရုတ္တရက္ ရပ္တန့္ ၾကတဲ ့ သူေတြ ဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနယင္းကေန ျပီး ျပန္လည္
နိုးထလာျခင္း မရွိေတာ့ ပါဘူး။ ေမးရုိးနာက်င္မွဳ ့ က သင့္ ကို
နိုးထေအာင္လုပ္နိုင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တို႔တစ္ေတြ ဂရုျပဳျပီး ေတာ့ သတိထားရမွာပါ။
အဲတာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆက္လက္အသက္ရွင္ရပ္တည္ဖို႕အခြင့္အေရးေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။
(ႏွလုံးေရာဂါအထူးကု တစ္ေယာက္ က ေျပာတာ က ဒီစာ ကိုဖတ္မိသူတစ္ေယာက္ က ေန ျပီးေတာ့
ေနာက္ထပ္ ၁၀ ေယာက္ ကို ဆက္ေပးပို့မယ္ဆိုယင္ သင္ နဲ ့ ကြ်န္ဳပ္တို ့ ဟာ အနဲဆုံး
အသက္တစ္ေခ်ာင္း ကို ကယ္ဆယ္နိုင္မယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးေလး ကို
ဖတ္ပါ။ျပီးေတာ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆီကို ပို႔ေပးလိုက္ပါ။ ဒီလုပ္လုပ္ျခင္းဟာ
အသက္တစ္ေခ်ာင္း ကို ကယ္ဆယ္ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိတ္ေဆြေကာင္း အျဖစ္
နဲ႔ သင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ားကိုဒီေဆာင္းပါးေလး နဲ႔အတူ ဂရုတစိုက္ရွိဖို႔
လက္ဆင္႕ကမ္းေပးၾကပါဗ်ာ...

အရပ္သိပ္မျမင့္ဘဲ ခန္႔ညားတဲ့အျပင္ပန္းသ႑ာန္နဲ႔  သပ္ရပ္သန္႔ရွင္းတဲ့ အ၀တ္အစား၀တ္ထားတဲ့ အသက္(၉၂)ႏွစ္အရြယ္ အဘိုးအိုတစ္ဦး ဒီေန႔ပဲ လူအိုရံုကို ေျပာင္းေရြ႔လာခဲ့တယ္။ အသက္(၇၀)ရွိတဲ့  သူ႔ဇနီးေသဆံုးခဲ့လို႔ အိမ္ကေနထြက္ခြါဖို႔ သူ႔မွာတာ၀န္ရွိတယ္လို႔သူသိထားတယ္။
လူအိုရံုဧည့္ခန္းမွာ  နာရီအေတာ္ၾကာ သူထိုင္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔အတြက္ အခန္းျပင္ဆင္ၿပီးေၾကာင္း ၾကားသိခ်ိန္မွာ အၿပံဳးတစ္ပြင့္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ ထင္ဟပ္သြားတယ္။ တုတ္ေထာက္အကူနဲ႔ ဓာတ္ေလွကားဆီ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူေလွ်ာက္သြားတယ္။ သူ႔အခန္းေလးနဲ႔ ျပတင္းေပါက္မွာ ခန္းစီးအျဖင့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ အိပ္ရာခင္းအေၾကာင္း သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပေနတယ္။

"ဒီေနရာကို အဘိုးအရမ္းႀကိဳက္တယ္" လို႔ အဘိုးအိုက ေျပာတယ္။  ကစားစရာအရုပ္အသစ္ရထားတဲ့ (၈)ႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ေဘးကေန စိတ္အားထက္သန္စြာ လိုက္ပါလာတယ္။

"အခန္းကို အဘိုးမျမင္ရေသးလို႔ပါ... ေရာက္ခါနီးပါၿပီ"

"အတူတူပါပဲ ကိစၥမရွိပါဘူး.." အဘိုးအို ျပန္ေျဖတယ္။

"အဘိုးရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို အဘိုးအစတည္းက ေရြးထားၿပီးသားပါ။ အခန္းထဲမွာ  အသံုးအေဆာင္ေကာင္းရွိမွ ဒါမွမဟုတ္ ခမ္းခမ္းနားနား ျပင္ဆင္ထားမွ
အဘိုးႏွစ္သက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဓိက က အခန္းေလးကို အဘိုးဘယ္လို ပံုေဖာ္မလဲ၊  ဘယ္လိုအျမင္နဲ႔ၾကည့္မလဲ ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္"

"ဒီအခန္းေလးကို အဘိုးႏွစ္သက္တယ္လို႔ အဘိုးဦးေႏွာက္က ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသားပါ။ မနက္မိုးလင္း အိပ္ရာထတိုင္း ဒီလိုဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု အဘိုးခ်တတ္လို႔ပါပဲ"

"အဘိုးမွာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ တစ္ေနလံုး အိပ္ရာေပၚလဲေလ်ာင္းၿပီး အလုပ္သိပ္မလုပ္ေတာ့တဲ့ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြကို အဘိုးေရတြက္ေနခြင့္ရွိတယ္။  ဒါမွမဟုတ္ ရပ္ေနၿပီး  ကိုယ္အဂၤါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ေနလို႔ရတယ္"

"အဘိုးတို႔ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔တိုင္းက ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ျဖစ္တယ္။ အဘိုးမ်က္လံုးေတြ ဖြင့္ႏိုင္ေသးသေရြ႕ ဒီေန႔သစ္ေတြကို
အာ႐ုံစိုက္ၿပီး အဘိုးဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးတာေတြကို အမွတ္ရမယ္"

"အိုမင္းတဲ့အသက္အရြယ္ဟာ ဘဏ္အေကာင့္နဲ႔တူတယ္။ ႏုပ်ဳိခ်ိန္ စုေဆာင္းခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို လက္က်န္ဘ၀မွာ ထုတ္ယူသံုးစဲြေနတာျဖစ္တယ္"

"ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ေစာၿပီး မင္းရဲ႕မွတ္ဉာဏ္အေကာင့္ထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြစုေဆာင္းဖို႔ အႀကံေပးခ်င္တယ္" "အဘိုးရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္အေကာင့္ထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ထည့္ေပးတဲ့မင္းကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ အဲဒီေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို အဘိုးရဲ႕အေကာင့္ထဲ အဘိုးထပ္ျဖည့္ေနမွာပါ" ........

အရာရာတိုင္းမွာ ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာေတြ ခ်ည္းပါ။
အဓိက က မိမိရဲ႕ စိတ္ထားတတ္ဖို႔ဘဲလိုအပ္တယ္။
အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္တဲ့ စိတ္ထားရွိသူအတြက္ ေအးခ်မ္းမႈေတြသာအစဥ္အျမဲ ရရွိေနမွာပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအတြက္ ေအာက္က ရိုးရွင္းတဲ့လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြကို မွတ္ထားရမယ္။

(၁) ႏွလံုးသားထဲမွာ အမုန္းမရွိေစရဘူး
(၂) ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ပူပန္ေသာက မရွိေစရဘူး
(၃) ဘ၀ကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ရွင္သန္မယ္
(၄) မ်ားမ်ားေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲမယ္
(၅) နည္းနည္း ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္မယ္...။            ။

တစ္ခါက သခၤ်ာပညာရွင္ႀကီး “ယူကလစ္” ကို သူ ့တပည့္တစ္ေယာက္က အခုလိုေမးသတဲ့..
“ဆရာႀကီးခင္ဗ်ာ… ဆရာႀကီးသင္ေပးတဲ့ ဂ်ီႀသေမႀတီ ပညာဟာ လက္ေတြ ့
မွာဘာအသံုးက်မွာလည္းခင္ဗ်ာ ။”
“ယူကလစ္”က ဘာမွၿပန္မေၿပာပါဘူး…အေစခံတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး အခုလိုအမိန္
့ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
“ဒီသူငယ္ကို အသၿပာနည္းနည္း မ,စလိုက္ပါကြယ္။”
“ယူကလစ္”လိုလူမ်ိဳးကို “ပညာရွင္(Academic)” လို ့ေခၚပါသည္။ သူ ့တပည့္လို
လူမ်ိဳးဟာ “ပညာရွင္္”မဟုတ္ပါဘူး… အလြန္ဆံုးၿဖစ္မွ “ပညာသည္(Technician)”
လို ့ သာသတ္မွတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္…။
“ပညာရွင္” ရဲ့စိတ္ဓါတ္ဟာ “အက်ိဳးစီးပြား”နဲ ့ မယွဥ္ပါဘူး။ “ပညာ”
ကိုသာတရွိုက္မက္မက္ရွာေဖြေနလိုသူၿဖစ္တယ္။ သူရဲ့ ကိုယ္၊စိတ၊္ႏွလံုး
သံုးပါးလံုးကို အဆက္မၿပတ္ လွံု ့ေဆာ္ေနတာဟာ ေငြေႀကးမဟုတ္ပါဘူး။
ဂုဏ္ပကာသနလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာေတြလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူ
့အေသြးအသားထဲမွာ ကိန္း၀ပ္ေနတဲ့ “ကိုယ္ပိုင္အဟုန္”က သူ
့ကိုေမာင္းႏွင္ေနတယ္။ သူ ့ဘ၀ရဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ပညာရွာဖို
့ပါပဲ။ “ပညာ” ဟာသူ ့အတြက္ အလုပ္ၿဖစ္သလို သူ ့
ရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မွူလဲၿဖစ္ပါတယ္။
“ပညာသည္ ပညာအတြက္ (Knowledge for the sake of Knowledge)” ဆိုတာ
ပညာရွင္ေတြရဲ့ မေႀကၿငာတဲ့ မူ၀ါဒလို ့ဆိုႏိုင္ပါတယ္။“ဘာအတြက္၊
ညာအတြက္”ဆိုၿပီး လက္ရံုးဆန္ ့တန္းေလ့ရွိသူမ်ားအတြက္ကေတာ့… ဒီသေဘာကို
ဘ၀င္က် လွမယ္မထင္ပါဘူး။
“ပညာသည္၊ ပညာအတြက္”ဆိုတာ ေခါမ ဒသ၁နဆရာေတြရဲ့ လုပ္ထံုး၊လုပ္နည္းပါ။
အထူးသၿဖင့္ သခၤ်ာပညာရွင္ေတြၿဖစ္ပါတယ္။ သိၿပီးသား ပညာတစ္ခုကိုအေၿခခံၿပီး
မသိေသးတဲ့ပညာကို ဆက္ရွာတယ္။ သိၿပီဆိုတာနဲ ့ အဲဒီပညာကို အေၿခခံၿပီး ေနာက္
မသိေသးတဲ့ပညာကိုဆက္ရွာတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ ပညာခရီးသည္ဟာ
“အႀကြင္းမဲ့သိၿခင္း(Absolute True)” ဆီကိုဦးတည္ၿပီး
မေမာမပန္းခရီးဆက္ေနပါလိမ့္မယ္။
ေလာကီမွာ“အႀကြင္းမဲ့”ဆိုတဲ့ၿပည့္စံုမွူမ်ိဳးမရႏိုင္ေလေတာ့ ပညာခရီးဟာလည္း
ဘယ္ေတာ့မွမဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေႀကာင့္ ပညာရွင္ေတြဟာ အ၀ိဇၨာကေန
၀ိဇၨာဆီကို မနားတမ္းခရီးဆက္ေနတဲ့ “စဥ္ဆက္မၿပတ္ ေလ့လာေနႀကသူမ်ား
(Continual Learners)” ၿဖစ္ပါတယ္။ 

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ပန္းသီးပင္ႀကီးတစ္ပင္ ရွိသတဲ့။
အဲ့ဒီပန္းသီးပင္ႀကီးဆီကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေန႔စဥ္ လာလာကစားေနက်ေပါ့.....အပင္ေပၚတက္၊ ပန္းသီးေတြကို ဆြတ္ခူး စားေသာက္၊ သစ္ပင္ရိပ္မွာ တစ္ေမွးအိပ္၊ ေကာင္ကေလးအတြက္ သစ္ပင္ႀကီးဟာ အေဖာ္ေကာင္းလို႔ပဲ ဆိုႀကပါစို႔....ေကာင္ကေလးစာ သစ္ပင္ႀကီးကို သိပ္ခ်စ္သလို ပန္းသီးပင္ႀကီးကလည္း ေကာင္ေလးကို အေဖာ္လုပ္ေပးေနရတာ သိပ္သေဘာက်ေနတာေပါ့။ ။
အဲ့ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြလည္း တေရြ႔ေရြ႔ ကုန္သြားေရာ ဆိုပါစို႔။ ေကာင္ေလးကလည္း အရြယ္ေလး မသိမသာ ေရာက္လာတာနဲ႔ အတူ ပန္းသီးပင္ႀကီးဆီကိုလည္း ခါတိုင္းလို ေန႔စဥ္ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ ေကာင္ကေလးဟာ ပန္းသီးပင္ႀကီးဆီကို မသာယာလွတဲ့ မ်က္နွာနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။
``လာေလ...ေကာင္ေလး၊ ငါနဲ႔ ကစားရေအာင္ကြာ....´´
ပန္းသီးပင္ႀကီးက ေကာင္ေလးကို ေခၚလိုက္ပါတယ္။
``က်ြန္ေတာ္ ကေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်။ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မေဆာ့တတ္ေတာ့ဘူူး။ ကၽြန္ေတာ္က အရုပ္ေတြ၊ ကစားစရာေတြနဲ႔ပဲ ေတာ့ခ်င္၊ ကစားခ်င္ေနတယ္ဗ်ာ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ့္မွာကလည္း အရုပ္ေတြ၊ ကစားစရာေတြ ၀ယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံမရွိဘူး´´
``ေအး.......ငါ့မွာလည္း ပိုက္ဆံမရွိဘူး ေကာင္ေလးရဲ႕့။ ဒါေပမယ့္ ငါ့အသီးေတြ အားလံုးကို ခူးျပီး ျပန္ေရာင္းမယ္ဆိုရင္ မင္းလိုတဲ့ ပိုက္ဆံရမွာေပါ့ ေမာင္.....´´
ဒီစကားလဲ ႀကားရေရာ ေကာင္ကေလးလည္း ေပ်ာ္သြားတာတယ္။ ဟုတ္သားပဲ၊ ပန္းသီးေတြ ခူးျပီးေရာင္းလိုက္လို႔ကေတာ့ ပိုက္ဆံေတြ ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူလည္း ပန္းသီးပင္ႀကီးေပးမွာ သီးေနတဲ့ ပန္းသီးေတြအားလံုးကို ခူးဆြတ္ ထြက္ခြါသြားပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒိေနာက္မွာေတာ့ ေကာင္ကေလးဟာ ပန္းသီးပင္ႀကီးဆီကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေရာက္မလာ ျပန္ေတာ့ဘူး။ ပန္းသီးပင္ႀကီးကေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာေပါ့ေလ။
အဲလိုနဲ႕႕႔ အႀကာႀကီးႀကာခါမွ တစ္ေန႔မွာ ေကာင္ကေလးဟာ ပန္းသီးပင္ႀကီးဆီကို ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ပန္းသီးပင္ႀကီးကလည္း ေကာင္ေလးကို ေတြ႔ရေ၇ာ ေပ်ာ္သြားေတာ့တာေပါ့။
``လာကြာ....မင္းနဲ႔ မကစားရတာ ေတာ္ေတာ္ႀကာျပီ....ကစားရေအာင္ကြာ.....´´ ပန္းသီးပင္ႀကီးက ၀မ္းသာအားရ ေခၚလိုက္ပါတယ္။
``ကၽႊန္ေတာ့မွာ ကစားဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုအတြက္ အလုပ္လုပ္ရဦးမယ္ဗ်ိဳ႔ ။ မိသားစုနဲ႔ ေနဖို႔ အိမ္တစ္လံုး လိုေနလို႔ စိတ္ညစ္ေနတာဗ် ။ မကူညီနိုင္ဘူးလား...´´
``အင္း.....ငါ့မွာ အိမ္ေတာ့ ဘယ္၇ွိမလဲ ေကာင္ကေလးရဲ႕့။ ဒါေပမယ့္ မင္း ငါ့သစ္ကိုင္းေတြ ခုတ္ျပီး အိမ္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ မျဖစ္ဘူးလားကြဲ႔။ ခုတ္ယူပါလား.....´´
ဒါနဲ႔ ေကာင္ကေလးကလည္း ပန္းသီးပင္ႀကီးရဲ႔ သစ္ကိုင္းေတြကို အားရပါးရခုတ္ယူျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထြက္သြားျပန္ပါေရာ။ ပန္းသီးပင္ႀကီးကလည္း ေကာင္ကေလး ေပ်ာ္ေနတာျမင္ေတာ့ သူပါ ေပ်ာ္သြာေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ၊ ေကာင္ကေလး ေပ်ာက္သြားျပန္ပါေတာ့တယ္။ ပန္းသီးပင္ႀကီးကေတာ့ အထီးက်န္ ဘ၀ မွာ ထိခိုက္ေႀကကြဲ ေနရျပန္ေတာ့တာေပါ့။
အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ပူျပင္းလွတဲ့ ေႏြတစ္ရက္မွာ ေကာင္ကေလး ျပန္ေပၚလာျပန္တယ္။ အပင္ႀကီးကလည္း ၀မ္းသာ အားရပဲေပါ့။
``လာကြာ.....မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ ကစားရေအာင္....´´
``မကစားနိုင္ပါဘူး ပန္းသီးပင္ႀကီးရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနတယ္ဗ်။ အသက္ကလည္း ႀကီးလာျပီေလ...နားနားေနေနေလး ေနခ်င္လိုက္တာဗ်ာ၊၊ ေလွကေလး တစ္စင္းနဲ႔ ရြက္လႊင့္ရင္း ေအးေအးလူလူ နားခ်င္လိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ေလွ တစ္စင္းေလာက္ ရွာမေပးနိုင္ဘူးလားဗ်ာ...´´
``ငါ့ပင္စည္ကို ခုတ္လွဲျပီး ေလွလုပ္လိုက္ပါလား ေကာင္ကေလးရယ္...ဒါပဲ ငါတတ္နိုင္တယ္ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းႀကိဳက္တဲ့ေနရာကို ေလွာ္ခတ္သြားျပီး ေပ်ာ္နိုင္ပါလိမ့္မယ္ကြာ.....´´
ဒါနဲ႔ ေကာင္ကေလးကလည္း ပန္းသီးပင္ႀကီးရဲ႔ ပင္စည္ကို ခုတ္ျပီး ေလွတစ္စီး လုပ္လိုက္ေတာ့တာေပါ။
ေလွလည္းရေရာ ေကာင္ကေလးလည္း ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲကို ရြက္လႊင့္သြားလိုက္ေတာ့တာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို ျပန္ေရာက္မလာေတာ့ျပန္ဘူး။
အဲ့ဒီကေန နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေကာင္ကေလး ျပန္ေရာက္လာျပန္ပါေတာ့တယ္။
`` ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါ့မွာ မင္းကို ေပးစရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး ေကာင္ကေလးရဲ႔။ ပန္းသီးေတြလည္း ကုန္ျပီ.....´´
``ကၽြန္ေတာ့္ မွာလည္း ပန္းသီးကိုက္နိုင္တဲ့ သြားေတြ မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ.....´´
``မင္းတြယ္တတ္ဖို႔ သစ္ကိုင္းေတြလည္း ငါ့မွာ မရွိေတာ့ဘူး´´...
``ကၽြန္ေတာ္လည္း သစ္ပင္မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး....အိုပါျပီဗ်ာ....´´
``မင္းကို ေပးစရာ ငါ့မွာ ဘာဆို ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး ေကာင္ကေလး.။ ငါ့ဆီမွာ က်န္တာဆိုလို႔ ေသေတာ့မယ့္ အျမစ္ ေတြပဲ ရွိေတာ့တယ္ေနာ္....´´
ပန္းသီးပင္ႀကီးကေျပာရင္း မ်က္ရည္လည္လာတယ္။
ေကာင္ေလးက ျပန္ေျပာတယ္။
``ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး ပန္းသီးပင္ႀကီးရယ္။ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တာက နားခိုစရာေလး တစ္ေနရာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀မွာ သိပ္ကို ပင္ပန္း လွပါျပီ.....´´
``ဒါဆို အေတာ္ပဲေပါ့ ေကာင္ကေလးရဲ႔။ သစ္ပင္အိုႀကီးေတြရဲ႔ အျမစ္ဆိုတာ မွီလို႔ ...အံုုးလို႔ ေကာင္းတဲ့ နားစရာေနရာ အစစ္ပဲေလ........ထိုင္ကြာ...ထိုင္...ထိုင္၊ ငါနဲ႔ အတူ ထိုင္ျပီး မင္းစိတ္တိုင္းက် နားလိုက္စမ္းကြာ....´´
ေကာင္ေလးကလည္း ပန္းသီးပင္ရဲ႔ အျမစ္ေဘးမွာထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ပန္းသီးပင္ႀကီးကလည္း မ်က္ရည္ေတြႀကားကပဲ ႀကည္ႀကည္နူးနူး ျပံဳးလိုက္ပါေတာ့တယ္.......... ။

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ..........ဒီပံုျပင္ေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးအတြက္ပါပဲ။
ပန္းသီးပင္ႀကီးဆိုတာ နိမိတ္ပံုေလ။
ပန္းသီးပင္ႀကီးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ေမေမ၊ ေဖေဖပါ။ ငယ္တုန္းက ေမေမတို႔၊ ေဖဖတို႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ခဲ့ႀကသလဲ။
အဲ.....အရြယ္ေလးလည္း ေရာက္လာေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေမေမနဲ႔ ေဖေဖကို ထားရစ္ခဲ့ႀကတာပါ။ ကိုယ္လိုခ်င္တာေလးရွိမွ၊ ကိုယ့္မွာ ျပသနာေတြ ႀကံဳရခါမ်ိဳးက်ေတာ့မွ ေမေမတို႔၊ ေဖေဖတို႔ဆီ ျပန္ေရာက္ရေတာ့တာပါပဲ၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ မိဘ ဆိုတာကလည္း သူတို႔ဆီမွာ ရွိရွိသမွ်ေတြကိုေပးႀကရင္း ကိုယ့္သားသမွးေလးေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႀကတဲ့သူခ်ည္းပါပဲ။
စာဖတ္သူ လူႀကီးမင္းမ်ားအေနနဲ႔ ပံုျပင္ထဲက ေကာင္ေလးဟာ ပန္းသီးပင္ႀကီးအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ့္ကို ရက္စက္အားတယ္လို႔ ထင္မိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးကေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ အမိ နဲ႔ အဘ အေပၚမွာ အဲ့ဒီလိုပဲ ဆက္ဆံျဖစ္ခဲ့၊ ရသမွ် အကုန္ယူျဖစ္ခဲ့ႀကတာခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါလား၊၊ ဒီစာေလး ဖတ္မိတဲ့ လူႀကီးမင္းလည္း သင့္ရဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကို သည္စာပံုျပင္ေလး မွ်ေ၀ ေပးႀကပါ......ျပီးရင္ ကိုယ့္မိဘ...ကို ရိုေသ ေခ်ငံစြာ၊ ဆက္ဆံနိုင္ႀကေအာင္ ႀကိဳးစားႀကရေအာင္လား .............။ 

ေမတၱာ ဆိုတဲ့ ပါဠိရဲ့ အနက္ကို ခ်စ္ၿခင္းလို့ အနက္ ၿပန္ၾက ပါတယ္။ အခ်စ္က သံုးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။

၁။ ခ်စ္သူ အခ်စ္ရယ္
၂။ မိသားစု အခ်စ္ရယ္
၃။ ပါရမီ အခ်စ္ရယ္ ဆိုၿပီး သံုးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။

ခ်စ္သူ အခ်စ္ဆိုတာ မိန္းမ ေယာက်ာ္း အၿပန္အလွန္ ခ်စ္ၾကတဲ့ အခ်စ္ပါ။

မိသားစု အခ်စ္ဆိုတာက မိဘနဲ့ သားသမီး ညီနဲ့အကုိ ေမာင္နဲ့ႏွမ စသည္ မိသားစု အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးပါ။

ပါရမီ အခ်စ္ဆိုတာက ေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ့ အကိ်ဳးကုိ ၿဖစ္ထြန္းမူ့ကုိ လိုလားတဲ့ အခ်စ္ပါ ။ပါဠိလို ေၿပာရင္ ေတာ့ တဏွာ ေပမရယ္၊ ေဂဟသိတ ေပမရယ္၊ ေမတၱာ ေပမရယ္ပါ။ ေမတၱာ ပါရမီမွာေတာ့ ေနာက္ဆံုး ၿဖစ္တဲ့ ေမတၱာ ပါရမီကုိ ယူရမွာပါ။

ပါရမီ အခ်စ္ဟာ သူတစ္ပါး အက်ိဳးကုိ ငဲ့ေနပါတယ္။ မိမိ အက်ိဳးကုိ မငဲ့ပါဘူး။ ကုိယ္က သူ့ကုိ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ၿဖစ္ေနရင္ သူ ၾကီးပြား ေစခ်င္တယ္ ၊တိုးတက္ ေစခ်င္တယ္ ၊ ေအာင္ၿမင္ ေစခ်င္တယ္။ အစစ အရာရာ အဆင္ ေၿပေစခ်င္တယ္။ သူ့ဆီက ဘာတံုၿပန္မူ့မွ မေမ်ာ္လင့္ ပါဘူး ။ ဒါ- ပါရမီ အခ်စ္ရဲ့ သေဘာေတြပါပဲ။

အေၾကာင္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ သိခြင့္ ခင္ခြင့္ ရၾကတဲ့အခါမွာ ကုိယ္ကလည္း သူ့ကုိ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္မယ္။ သူကလည္း ကိုယ့္ကုိ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္မယ္ ႏွစ္ဦး စလံုးရဲ့ ခင္မင္မူ့ဟာ အစဥ္အၿမဲ ခိုင္ၿမဲေနေတာ့ မွာပါ။ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး သူတရားထူး တရားၿမတ္ ရဖို့ အတြက္လည္း ကုိယ္က ကူညီမယ္။ ကုိယ္တရားထူး တရားၿမတ္ ရဖို့အတြက္လည္း သူကကူညီမယ္ ဆုိရင္ ပါရမီ အခ်စ္က နိဗၺာန္ အထိေတာင္ ေက်းဇူးၿပဳ ေနေတာ့တာပါ။

တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ ကုိယ္က ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ၿပီး နိဗၺာန္ရဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ အခါ အားေလ်ာ္စြာ ဖန္တီး ေပးေန ႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီလိုပါပဲ၊ သတၱ၀ါ အားလံုး အေပၚမွာ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ႏိုင္ရမွာ ၿဖစ္သလို၊ ခ်စ္သူ အခ်င္းခ်င္း မိသားစု အခ်င္းခ်င္း မွာလည္း ပါရမီ အခ်စ္ ပါတဲ့ အခ်စ္ေတြ တြဲ တြဲ ပါေနပါမွ အစဥ္အၿမဲ ခိုင္ၿမဲေနမွာပါ။ ခ်စ္သူ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ေနၾကတဲ့ ေနရာမွာ တဏွာ ရာဂကုိ အေၿခခံတယ္ ဆိုေပမဲ့ သူကုသိုလ္ ၿဖစ္ဖို့ ကုိယ္က ဖန္တီးေပး ေနမယ္။ ကိုယ္ ကုသိုလ္ ၿဖစ္ဖို့အတြက္ သူက ဖန္တီး ေပးေနမယ္ ဆိုရင္ ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ရန္ၿဖစ္တယ္၊ မုန္းတယ္ ဆိုတာ ေတြဟာ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ရွာလို့ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။

ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ရဲ့ မိသား စုဘ၀ေလးဟာ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္းေလး ရွိေနရံုတင္ မကပဲ တရားထူး တရားၿမတ္ ရဖို့လည္း အေထာက္ အပံ့ေတြ ၿဖစ္ေန ေတာ့မွာပါ။ အဆင္မေၿပမူ့ ေတြၿဖစ္တယ္ဆိုတာ တဏွာေပမ အခ်စ္ေလာက္နဲ့ပဲ ခ်စ္ေနၾကလို.ပါ။ ပါရမီ အခ်စ္ မပါၾက လို့ပါ။ ဒီသေဘာေလးကုိ အာရံုၿပဳၿပီး အစဥ္သၿဖင့္ ခိုင္ၿမဲ ေနဖို့ ပါရမီ အခ်စ္ေလးပါ တြဲ ပါေပးရပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ့ မိသားစုေတြမွာ အဆင္မေၿပ ၿဖစ္တယ္ ဆိုတာလည္း ပါရမီ အခ်စ္ မပါ ၾကလို.ပါ။ ကိုယ့္မွာ ပါရမီ အခ်စ္သာ ရွိေနရင္ တဖက္က မသိလို့ မွားတဲ့ အမူအရာကုိ ၿပဦးေတာ့ သူ.ကုိ ကုိယ္က ေဒါသမထြက္ပဲ “ေၾသာ္..သူမသိလို့ ပဲေလ” ဆိုၿပီး ခြင့္လြတ္ၿပီးသား ၿဖစ္ေန တတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ့ ၿပသနာကုိ တရား သေဘာေလးနဲ့ ေၿဖရွင္း တတ္သလို အမွား ၿပဳသူ တစ္ဖက္သား ကုိလည္း တရားနဲ့ ၿပန္လည္ ေဖးမ တတ္ပါေသးတယ္။

ၿပသနာ တစ္ခုခု ၿဖစ္လာၿပီ ဆိုရင္ ကုိယ္ဖတ္ခဲ့ နာခဲ့ က်င့္ခဲ့တဲ့ တရားေတြ ၿပန္အာရံုၿပဳၿပီး တရားသေဘာနဲ့ ၿပန္ေၿဖရွင္းရ ပါတယ္။ တကယ္လို့ မတရားတဲ့ သေဘာနဲ့ ၿပန္ေၿဖရွင္းခဲ့ရင္ မတရားတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြပဲ ၿပန္ၿဖစ္ေတာ့တာပါ။ မတရားတဲ့ တံု့ ၿပန္မူ့ ေတြဟာ တစ္ဘက္သားမွာ တစ္သက္တာ စိတ္ဒဏ္ရာ ရသြားေစတာပါ။ တစ္သက္တာ ရသြားတဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာကုိ ၿပန္ကုဖို့ ခက္သြားပါၿပီ။ ဘသဆိုတာ အၿမဲတမ္း အဆင္ေၿပ မေန ႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ကာလ တစ္ခုခုမွာ ၾကီးမားတဲ့ အဆင္မေၿပ မူ.ၾကီးေတြ ၿဖစ္လာ ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကုိယ္ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ခဲ့ရသူေတြက ကုိယ့္အနားကုိ ေၿပးလာၾကမွာပါ။

ဘ၀မွာ ကုိယ္က ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ခဲ့ရသူ မရွိခဲ့ဘူး။ ကုိယ့္ေၾကာင့္ စိတ္ဒဏ္ရာ ရေစခဲ့တဲ့ သူေတြပဲ ရွိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ။ အဲဒီ အဆင္မေၿပမူ. ေတြနဲ့ပဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ တရားလည္း မကပ္လိုက္ႏိုင္ရင္ မေကာင္းတဲ့ ဂတိ တစ္ခုခုကုိ ေရာက္သြား ႏိုင္ပါတယ္။

ပုထုုဇဥ္ေတြရဲ့ သေဘာက ကုိယ့္အမွားကုိ ကုိယ္ၿပန္ၿမင္ခဲ ၾကပါတယ္။ အဲဒီ အခါမ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ကုိ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္သူ ၊ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း တစ္ဦးဦးက ကုိယ့္အမ်ားကုိ ၿမင္ၿပီး ၿပဳၿပင္ ေပးတဲ့အခါ၊ ၿပဳၿပင္ေပးတဲ့ အတိုင္း လက္ခံ က်င့္သံုး ရပါတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ဥပကၡာၿပဳ သြားေအာင္ ၿပဳၿပင္ေဖးမမူ.ကုိ မ်က္ကြယ္ မၿပဳရပါဘူး။ အေလးအနက္ထား က်င့္သံုး ေပးရပါတယ္။
ဒီေတာ့ ပါရမီ အခ်စ္ဆိုတာ လူတိုင္း လူတိုင္းအတြက္ လိုအပ္ေန ေတာ့တာပါ။ ေမတၱာ ဆိုတာ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့ သူေတြကုိ ထိုင္ၿပီး ပြားေနတာ နဲ့တင္ မလံုေလာက္ ေသးပါဘူး။ ထိုင္ၿပီး ပြားတာက ပြားေမတၱာပါ။ ကံအေနနဲ့ ေၿပာရရင္ မေနာကံ ေမတၱာပါ။ ပြားေမတၱာ နဲ့အတူ ထားေမတၱာ ကုိလည္း က်င့္သံုး ႏိုင္ရပါမယ္။

သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိ ေစမဲ့ စကားေလးေတြ ေၿပာၿပေပးတာ၊ သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိ ေစမဲ့ အလုပ္ ကေလးေတြ ၿပဳလုပ္ေပးတာ ေတြပါ။ ကံအေနနဲ့ ေၿပာရင္ေတာ့ ၀စီကံ ေမတၱာနဲ့ ကာယကံ ေမတၱာပါ။ ဘယ္လို စကားမ်ိဳးပဲ ေၿပာရေၿပာရ ေမတၱာနဲ့ ေၿပာေပးတာ၊ ဘယ္လို အလုပ္ပဲ လုပ္ရလုပ္ရ ေမတၱာနဲ ့လုပ္ေပးတာ၊ ၿမန္မာလို ေၿပာရင္ သူတစ္ပါး အက်ိဳး ငဲ့ငဲ့ၿပီး ေၿပာေပးတာ၊ သူတစ္ပါး အက်ိဳး ငဲ့ငဲ့ၿပီး လုပ္ေပး တာေတြပါ။ ဒါေတြဟာ ထားေမတၱာ ေတြပါပဲ။

တစ္ေန. တစ္ေန. လူမ်ိဳးစံုနဲ့ ဆက္ဆံေန ၾကရတာ ဆုိေတာ့ ကုိယ္က ေမတၱာ ပါပါေလးသာ ေၿပာဆို ၿပဳမူေပးရင္ သူတစ္ဖက္သားမွာ အဆင္ေၿပၿပီး စိတ္ေတြ ခ်မ္းသာ သြားတာပါ။ သူတင္လားဆို ကိုယ္လည္း ထပ္တူ စိတ္ခ်မ္းသာ ရၿပန္တာပါ။ ကုိယ္က်ိဳးကုိ ငဲ့ထားရင္ စကားေၿပာတာ ကအစ ေပါ့ေပ့ါပါးပါး မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘာၿဖစ္လို.လဲ ဆုိေတာ့ စကားေၿပာတဲ့ အခါတိုင္း “ငါ့အတြက္ ”ဆိုတာၾကီးက ရင္ထဲမွာ ရွိေနတာ ဆိုေတာ့ ေၿပာရတာ မလြတ္လပ္ ေတာ့ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ဘာမွ မခက္ပါဘူး။ အိပ္ရာထ ကုိယ္လက္ သန့္စင္ၿပီးတာ နဲ့ “ငါ ဒီေန. ဘယ္သူ နဲ့ပဲ ေတြ.ေတြ. ေမတၱာပါတဲ့ စကားေလးေတြပဲ ေၿပာေပးမယ္၊ ေမတၱာပါတဲ့ အလုပ္ေလးေတြ ပဲလုပ္ေပးမယ္”လို့ စိတ္ထဲက သံုးၾကိမ္ေလာက္ အဓိ႒ာန္ ထားလုိက္ရင္ လူတစ္ေယာက္နဲ့ ဆက္ဆံလိုက္ ရတာနဲ့ ေမတၱာ ဆိုတာေလးကုိ ေၿပးသတိရ ေတာ့တာပါ။

တစ္လေလာက္ ေလ့က်င့္ၿပီး က်င့္သံုး ၾကည့္လိုက္ရင္ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ဆံမူ့ ေတြဟာ ေမတၱာ ပါၿပီးသား ၿဖစ္ေနေတာ့မွာပါ။
တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ ေတြဆိုေတာ့ ကုိယ့္ရဲ့ စိတ္ဟာ အၿမဲတမ္းေတာ့ ၿဖဴေဖြး သန့္စင္ မေနႏိုင္ ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ အာရံုဆုိး တစ္ခုခုေၾကာင့္ ညစ္ေထးသြား တတ္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို အခါမ်ိဳး မွာ “ ငါ ေမတၱာ ပါရမီ ၿဖည့္က်င့္ခ်င္သူ ၊ငါက ေမတၱာ ပါရမီ ၿဖည့္က်င့္ခ်င္သူ” ၊လို့ ဆက္ကာ ဆက္ကာေလး ဆင္ၿခင္ေပး လိုက္ရင္ ပါရမီ ဓတ္ေတြ ရင္ထဲကုိ ၿပန္ေရာက္လာတာ မ်ားပါတယ္။

ပါရမီ အခ်စ္ရဲ့ သေဘာက သူတစ္ပါး အက်ိဳးကုိ ငဲ့ပါတယ္။ မိမိ အက်ိဳးကုိ လံုး၀ မငဲ့ပါဘူး။ ကုိယ္က အေၿခခံ သေဘာေလး ကုိ အာရံုၿပဳထား နိုင္ရပါမယ္။ ဒီေတာ့ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ ခ်စ္ႏိုင္ဖို့ အသက္ရွင္ေနသူ တစ္ဦးခ်င္း ဆီမွာကုိ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ အားလံုး အားလံုးဟာ ပါရမီ အခ်စ္ေတြနဲ.သာ ခ်စ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ရုပ္၀တၱဳေတြ အလ်င္အၿမန္ မတိုးတက္ဦးေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာေတာ ့အစဥ္သၿဖင့္ ၿငိမ္းေအး ေနမွာပါ။ အဲဒီ ၿငိမ္းခ်မ္းမူ. ကုိ အေၿခခံၿပီး ၀ိပႆနာ ဘက္ကုိ ကူးလိုက္ရင္ တကယ့္ ပန္းတိုင္ အစစ္ရဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကုိ တန္းကနဲ ေရာက္သြားေတာ့ မွာပါ။

သတၱ၀ါ အားလံုး ပါရမီ အခ်စ္ေတြနဲ့ ပဲ ခ်စ္ေနႏိုင္ဖို့ ဆိုတာ မၿဖစ္ႏုိင္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မၿဖစ္ႏိုင္သူ ေတြၾကားထဲမွာ ခ်စ္တဲ့ စာဖတ္သူ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ၿဖစ္ႏိုင္သူ တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾက ရပါမယ္။

ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ မခ်စ္ဖူးၾက ေသးလို့သာ တစ္ၿခား အာရံုေတြကုိ စိတ္ညြတ္ ေနၾကတာပါ။ ပါရမီ အခ်စ္ကို ခ်စ္ဖူး ၿပီးသြားရင္ ကုန္ခဲ့သမွ် အခိ်န္ေတြကုိေတာင္ ၿပန္ေနာင္တရ ေနေတာ့မွာပါ။

ပုထုဇဥ္ဆိုေတာ့လည္း ကိေလသာေလး ေတြက ရွိေနေသးတာ ဆိုေတာ့ အၿမဲတမ္း ပါရမီ အခ်စ္နဲ. ခ်စ္ေနႏိုင္ဖို. ဆိုတာကေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ ပါရမီ အခ်စ္နဲ့ နီးလိုက္ ေ၀းလိုက္ေတာ့ ၿဖစ္ေနမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္က အဲဒီ နီးေနတဲ့ သေဘာေလး ေ၀းေနတဲ့ သေဘာေလးကုိ သတိနဲ့ ၿပန္သိေနဖို့ ပါပဲ။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ ေတြ.ၾကဆံုၾက အခိုက္ေလးမွာ အၿပန္အလွန္ ကုိယ္စီ ပါရမီ အခ်စ္ကေလး ေတြနဲ့ ခ်စ္ေနဖို့ ပါပဲေလ။

ေရးသားသူ - အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)

ေက်ာင္း၀န္းေထာင့္ရွိ အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူသည္ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ အလ်ဥ္းၿဖစ္မသြားခဲ့ပါ။ တကယ္ဆို ေန၀င္ခါစ သည္အခ်ိန္ေလးသည္ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ၿဖစ္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္သည္။


အရွင္ဓမၼပီယ (ဓမၼာစရိယ)
သက္ေတာ္ (၂၄)ႏွစ္
၀ါေတာ္ (၄)၀ါ
ကေလာင္အမည္ – သက်ေသြး

(၁၈.၉.၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္။)
----

သို ့ေသာ္ သူေၾကာက္လန္ ့စိတ္ ျဖစ္မသြားခဲ့ပါ။

ဂူမ်က္နွာၿပင္တြင္ ေတြ႕လိုက္ရေသာ စာေၾကာင္းေလးမ်ားက ေၾကာက္လန္႔စိတ္ေနရာကို အစားထိုး၀င္သြားေလလားမသိ။ ၿပီးေတာ့ အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴေပၚတြင္ “ဘ၀ဆက္တိုင္း သံသယၿဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသူအၿဖစ္မွ ကင္းလြတ္ရပါလို၏” ဟူေသာ စာသားေလးကိုလည္း ေတြ ့လိုက္ရပါသည္။ သူသည္ ေၾကာက္လန္ ့စိတ္ထက္ စိတ္၀င္စားသည့္စိတ္က ပိုမ်ားသြားသည္။

သူသည္ သည္ၿမိဳ႕ကေလးသို႔ ညတရားေဟာဖို႔ ေန႔လည္(၃)နာရီခြဲေလာက္ကမွ ေရာက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ျပီးေတာ့ သည္ျမိဳ ့ကေလးသည္ သူ ့အတြက္ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ေရာက္ဖူးျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။။

တရားပြဲက ည(၇)နာရီမွ စမွဆိုေတာ့ အခ်ိန္ရေသးသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းေအာက္သုိ႔ဆင္းခဲ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းၿဖင့္ သည္ေနရာကေလးသို႔ သူေရာက္လာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။

အသက္၂၄ႏွစ္ဆိုတာ ေလာကမွာေနလို႔ အေကာင္းဆံုးအရြယ္ေလး။ ဘာၿဖစ္လို႔ပါလိမ့္။ ၿပီးေတာ့ စာေရးတဲ့ဦးဇင္းေလးတဲ့။ ျပီးေတာ့ စာေရးသည္ဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ပို၍ စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္သြားသည္။ ကို ‘သက်ေသြး’ ဆိုသည့္ကေလာင္နာမည္ေလးကို မဂၢဇင္းတခ်ိဳ႕တြင္ တစ္ပုဒ္စ၊ ႏွစ္ပုဒ္စေတာ့ ေတြ႕ဖူးသည္၊ မ်ားမ်ားေတာ့မေတြ႕ဖူး။ သူမဖတ္ၿဖစ္သည့္ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေရးေနတာလည္းၿဖစ္ႏိုင္သည္။

သူ႕အသက္ႏွင့္တြက္လွ်င္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုငယ္ေသာ ဦးဇင္းေလး။ စာေပေလာကအတြက္ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္း ဆံုးရႈံးသြားသလို သာသနာအတြက္လည္း ရဟန္းတစ္ပါး ဆံုးရႈံးသြားၿခင္းၿဖစ္သည္။

ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည့္ ေန႔စြဲကိုၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ်မၾကာေသး။ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္မွ်သာ ရွိေသးသည္။ အုတ္ဂူေလးပင္ သစ္သစ္လြင္လြင္ရွိေနဆဲ။ သူသည္ ၂၄ႏွစ္အရြယ္တုန္းက စာေတြေရးေနခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ဓမၼာစရိယတန္းအတြက္ စာေတြလည္းက်က္ေနခဲ့သည္။ အုတ္ဂူထဲက ဦးဇင္းေလးလည္း သည္အတိုင္းသာ ၿဖစ္ေနလိမ့္မည္။

သူသည္ ညေနခင္းမ်ားစြာကို ပံုစံမ်ိဳးစံုၿဖင့္ ၿဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါသည္။ အၿပံဳးႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အမုန္းႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အလြမ္းႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။ အေမာႏွင့္လည္း ျဖတ္သန္းဖူးသည္။၊ အေပ်ာ္ ႏွင့္လည္း ၿဖတ္သန္းဖူးသည္။ ေၾကာက္လန္ ့စိတ္ႏွင့္လည္း ၿဖတ္သန္းဖူးသည္။ သည္ညေနခင္းေလးကေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ ၿဖတ္သန္းေနတာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။

သူသည္ ပင့္သက္ကို႐ိႈက္ရင္း အုတ္ဂူနားဆီသို ့တိုးသြားမိသည္။ အုတ္ဂူေလးကို လက္ႏွင့္ထိလိုက္ေတာ့ ၾကမ္းရွရွ အဂၤေတသားသည္ သူ၏ႏွလံုးသားကို လာ၍ထိသေယာင္၊ ထိလက္စလက္ကို ခ်က္ခ်င္းမရုပ္မိ။

ဘာၿဖစ္လို႔ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားပါလိမ့္…….. တစ္ခုခုမ်ားၿဖစ္ခဲ့လို႔လား…။

သူေတြးေနဆဲမွာပင္ သူ႔ေနာက္မွ ေၿခသံသဲ့သဲ့ ၾကားရသည္။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သည္ေက်ာင္းတိုက္၏ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္၊ သက္ေတာ္(၈၀)ခန္႔ရွိၿပီ ၿဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္သည္ ေတာင္ေ၀ွးကို အားၿပဳထားသည္။ မ်က္မွန္ထူထူ၊ သကၤန္းအညိဳေရာင္ရင့္ရင့္ႏွင့္ ဇရာ၏လကၡဏာကို ၿပေနေသာ္လည္း ဆရာေတာ္တစ္ပါးအၿဖစ္ ပို၍သပၸာယၿဖစ္ေနပါသည္။

ဆရာေတာ္ သူ ့အနားေရာက္လာေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး အရိုအေသေပးလိုက္သည္။

‘ဦးဇင္းေလးက အုတ္ဂူေလးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္၀င္စားေနပံုရတယ္’

‘မွန္ပါဘုရား’

‘ဒီအေၾကာင္းေတြကို တပည့္ေတာာ္ ဘယ္သူ႔မွလည္း ေၿပာၿပ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေၿပာမၿပမိေအာင္လည္း သတိထားပါတယ္။ ဦးဇင္းေလးကေတာ့ စားလည္းေရး တရားလည္းေဟာေတာ့ အမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံေနရတာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ေၿပာၿပခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့သူက ဦးဇင္းေလးလိုပဲ စာေရးတယ္၊ စာေရးဆရာသိပ္ၿဖစ္ခ်င္တာ၊ မဂၢဇင္းေတြမွာ ဆယ့္ေလးငါးပုဒ္ေတာ့ ပါဖူးတယ္’

‘ေၿပာပါဘုရား၊ ၿပီးေတာ့ ဂူေလးကိုၾကည့္ၿပီး တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္၀င္စားေနပါတယ္ဘုရား’

‘ဒီဦးဇင္းေလးက ဒီၿမိဳ႕ကပဲ၊ မိဘေတြကလည္း အေတာ္အသင့္ခ်မ္းသာၾကပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ပဲ အေၿခခံစာေတြသင္ေပး၊ တပည့္ေတာ္ပဲ မႏၱေလးကစာသင္တိုက္ကို ကိုယ္တိုင္ပို႔ေပးခဲ့ရတာ၊ ဟိုတစ္ႏွစ္ကပဲ ဓမၼာစရိယတန္းမွာ သီလကၡန္တစ္က်မ္းေအာင္လို႔ဆိုၿပီ
း သကၤန္းတစ္စံု ဆုခ်လိုက္ရေသးတယ္။ လိုရင္းေၿပာရရင္ေတာ့ ဦးဇင္းေလးရယ္၊ သူေနတဲ့စာသင္တိုက္မွာ ဦးဇင္းတစ္ပါးက သရီးရိုင္ဖယ္ဆိုတဲ့ သကၤန္းတစ္စံုေပ်ာက္တယ္တဲ့၊ ေပ်ာက္တဲ့ဦးဇင္းက တပည့္ေတာ္ရဲ႕တပည့္ဦးဇင္းေလးကို စြပ္စြဲတယ္ေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆံုးဘယ္အထိၿဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ဦးဇင္းေတြကပါ ယံုလာၿပီး စကားေတြဘာေတြ မေၿပာၾကေတာ့ဘူးတဲ့၊ ပိုဆိုးတာကေတာ့ ဆြမ္းအတူမစားၾကေတာ့တာပဲ၊ သူမ်ားပစၥည္းခိုးရင္ ပါရာဇိကကံက်တာဆိုေတာ့ ပါရာဇိကက်တဲ့ ဦးဇင္းနဲ႔ ဆြမ္းအတူမစားခ်င္ၾကတဲ့ သေဘာေပါ့ေလ။

အားလံုးက ၀ိုင္းၾကဥ္ထားေတာ့ ဦးဇင္းေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး အထီးက်န္လာပံုရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကို သြားေလွ်ာက္ျပလိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္က ခ်က္ခ်င္းသံဃာကုန္ေခၚၿပီး ၾသ၀ါဒေပးတယ္။ တပ္အပ္မၿမင္ဘဲနဲ႔ မစြပ္စြဲဖို႔ေပါ့ေလ။ သံဃာၾကားထဲမွာ ဦးဇင္းေလးက လူးလွိမ့္ငိုေနတယ္တဲ့။ သူမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းလည္း က်ိန္ၿပီးေၿပာတယ္တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔ဇာတိၿဖစ္တဲ့ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ဒီေက်ာင္းကိုၿပန္ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ သူေရာက္တဲ့အခ်ိန္က တပည့္ေတာ္ ဆြမ္းစားေနတဲ့အခ်ိန္ ၁၁နာရီေလာက္ ရွိၿပီ။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္ကလည္း “ဦးဇင္း တစ္ခါတည္း ၀င္ဘုဥ္းေပးလိုက္” လို ့ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကဘာၿပန္ေၿပာသလဲဆိုေတာ့ “ဆရာေတာ္လည္းတပည့္ေတာ္ကို ယံုမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္ကို တစ္ပါးတည္းပဲၿပင္ေပးပါတဲ့”။ တပည့္ေတာ္ကလည္း “ဟဲ့...ဦးဇင္း၊ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊ လာ...တစ္ခါတည္း ဒီမွာ ၀င္ဘုဥ္းေပး။” လို ့ထပ္ေျပာေပမယ့္ သူက အေၾကာက္အကန္ၿငင္းေနတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူစိတ္ခ်မ္းသာပါေစဆိုၿပီး ၿပင္ေကၽြးခိုင္းလိုက္တယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာလည္း အဲဒီအတိုင္းပဲ တစ္ပါးတည္းပဲ စားတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း စကားမေၿပာဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းေထာင့္က မန္က်ည္းပင္ေအာက္မွာ အၿမဲသြားသြား တရားထိုင္တယ္။ ဒီကိုေရာက္ျပီး ၁၅ရက္ေၿမာက္တဲ့ေန႔မွာပဲ ဦးဇင္းေလးရယ္ ေျပာရမွာေတာင္ စကားမထြက္ရက္ပါဘူး။ အဲဒီ သူတရားထိုင္တဲ့မန္က်ည္းပင္မွာပဲ ႀကိဳးဆြဲခ် ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတယ္။’

‘အို’ သူ႔ႏႈတ္မွ အသံထြက္သည္အထိ အ့ံၾသသြားပါသည္။ ဆရာေတာ္က စကားဆက္သည္။

‘ပ်ံလြန္ေတာ္မူေတာ့ သကၤန္းၾကားထဲမွာ စာရြက္ကေလးတစ္ရြက္ ေတြ႔ရတယ္။ ဘာေရးထားသလဲဆိုေတာ့ “ဘ၀ဆက္တိုင္း သံသယၿဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံရသူအၿဖစ္မွ ကင္းလြတ္ရပါလို၏။” တဲ့။ တပည့္ေတာ္တို႔လည္း သူဘာေတြၿဖစ္လာခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း မသိရဘူး၊ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကလည္း စိတ္မေကာင္းၾကဘူး။ သူ႔အေမဆိုတာကေတာ့ ေၿပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ အခုဆိုပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီဆိုပါေတာ့’

‘အဲဒီဦးဇင္းေလးက သကၤန္းကို တကယ္ေကာယူမိလို႔လားဘုရား’

‘အဲဒါေၿပာမလို႔ပဲ….. ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး သံုးလေလာက္ၾကာေတာ့ သူနဲ႔ေတာ္ေတာ္ခင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းတစ္ပါးေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာတဲ့....သူ ့သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းဆီက စကားၾကားရေတာ့မွ အားလံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရတယ္။ သကၤန္းေပ်ာက္တဲ့ဦးဇင္းေလးက သကၤန္းေပ်ာက္သြားတာေတာ့  တကယ္ေပ်ာက္သြားတာပဲ။ ၿဖစ္ပံုက အဲဒီဦးဇင္းေလးက ဆြမ္းခံႀကြေနတုန္း သူ႔ရဲ႕ ဦးေလးဘုန္းႀကီးက ေတာကေရာက္လာတယ္တဲ့။ မႏၱေလးကို ပစၥည္းလာ၀ယ္တာတဲ့၊ ေသတၱာေပၚမွာ သရီးရိုင္ဖယ္သကၤန္းကို ေတြ႔သြားၿပီး သေဘာက်တာနဲ႔ တူလည္းၿဖစ္၊ တပည့္လည္းၿဖစ္ေနတာနဲ႔ မေၿပာပဲ ယူသြားလိုက္တယ္။ ဘူတာကို ခ်က္ခ်င္းဆင္းရတာဆိုေတာ့ ယူသြားတဲ့အေၾကာင္း ဘယ္သူ႔မွလည္း ေျပာခ်ိန္မရေတာ့ဘူး ထင္တယ္။ အၿဖစ္မွန္ကို ဘယ္သူမွမသိၾကေတာ့ ၿပႆနာၿဖစ္ၾကေတာ့တာပဲ။

ေနာက္ တပည့္ေတာ္ တပည့္ဦးဇင္းေလး ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး ႏွစ္လေလာက္ေနမွ သကၤန္းေပ်ာက္တဲ့ ဦးဇင္းေလးက သူ႔ရြာၿပန္မွ ဦးေလးဘုန္းႀကီးက သူသကၤန္းယူသြားတဲ့ အေၾကာင္းေၿပာျပတာတဲ့၊ အၿဖစ္မွန္ကို သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ အားလံုးကလြန္ကုန္ၿပီ။

တစ္ထြာေလာက္ရွိတဲ့ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းဟာ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းအထိ ဆံုးရံႈးသြားရတယ္။

တပည့္ေတာ္ အသက္ ရွစ္ဆယ္နီးေနပါျပီ။ ေတာ္ရံုတန္ရံုကိစၥကို အသက္အရြယ္အရ တရားနဲ ့ေျဖလို ့ရပါတယ္။ ဒီဦးဇင္းေလးကိစၥက်ေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကိုယ္တိုင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့ရတဲ့ တပည့္ရင္းေလး ၿဖစ္ေနေတာ့ သံေယာဇဥ္လည္း ေတာ္ေတာ္ျဖစ္မိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္  စိတ္ထဲမွာ ဣေျႏၵမရေတာ့ ျဖစ္မိတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာ သူ႔၀ဋ္ရွိလို႔ ခံရတာပဲေလလို႔ ႏွလံုးသြင္းလိုက္ရတယ္ ဦးဇင္းေလးရယ္’

ဆရာေတာ္က ဆက္တိုက္ေျပာလိုက္ရလို ့ထင္သည္။ သည္မွာပင္ စကားကို ရပ္ထားသည္။ စကားက သည္မွာတင္ မဆံုးသင့္ေသးပါ။ သည့္အတြက္ သူကပဲ စကားစလိုက္ရသည္။

“ဆရာေတာ္ဘုရား။ ဘုရားတပည့္ေတာ္ အထင္ေတာ့ ဦးဇင္းေလးအေနနဲ ့ ဒီနည္းနဲ ့မေျဖရွင္းဘဲ တျခားနည္းတစ္ခုခုနဲ ့ ေျဖရွင္းဖို ့ေကာင္းတယ္ဘုရား။ ေျဖရွင္းနည္း မွားသြားတယ္ ထင္တယ္ဘုရား။”

”အင္း...ဒါေပမယ့္ ဦးဇင္းေလးရယ္...၀ဇီရဗုဒၶိဋီကာမွာ ဂါထာေလးတစ္ပုဒ္ရွိတယ္။
ေယဘုေယ်န ဟိ သတၱာနံ၊ ၀ိနာေသ ပစၥဳပ႒ိေတ။
အနေယာနယ ရူေပန၊ ဗုဒၶိမာဂမၼတိဌတိ။ တဲ့
အဓိပၸါယ္ကေတာ့ “သတၱ၀ါေတြဟာ ပ်က္စီးဖို ့အခ်ိန္တန္လာရင္ နည္းဆိုးနည္းမွားဟာ နည္းမွန္ဟန္ေဆာင္ျပီး စိတ္မွာ ထင္လာတတ္တယ္” တဲ့။ တကယ္ေတာ့...လူဟာ ပ်က္စီးဖို ့အခ်ိန္တန္လာရင္ ဘာနဲ ့မွ ကာကြယ္လို ့ မရေတာ့ပါဘူး။ ကဲ...ကဲ....ဦးဇင္းေလးလည္း တရားေဟာရဦးမယ္။ ၾကြေတာ့...ၾကြေတာ့။”

“မွန္ပါဘုရား”

သူ ဆရာေတာ္ကုိလက္အုပ္ခ်ီၿပီး အရိုအေသေပးရင္း နားေနေဆာင္သို႔ၿပန္ခဲ့သည္။ လွမ္းရသည့္ ေၿခလွမ္းေတြက သိပ္မသြက္ခ်င္၊ ေလးတြဲ႔ဖင့္ေႏွးေနသည္။ ဆရာေတာ္ကေတာ့ သူ႔တပည့္ ဦးဇင္းေလး လဲေလ်ာင္းရာ အုတ္ဂူေလးနားမွာပဲ ရပ္က်န္ခဲ့သည္။

တစ္ထြာေလာက္ရွိေသာ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို သူေတာ္ေတာ္ေၾကာက္သြားပါသည္။ ၿပီးေတာ့မုန္းခ်င္စိတ္လည္း ေပါက္သြားပါသည္။

ၿမတ္စြာဘုရားလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ နပိုလီယန္လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဟစ္တလာလည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။ မာသာထရီဇာ လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးၿပဳခဲ့သည္။ ဘင္လာဒင္လည္း လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အသံုးျပဳခဲ့သည္။

ထိုလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းသည္ မၾကာခင္ၿပာၿဖစ္ရဦးမည္။ ၿပာမၿဖစ္ခင္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအေနႏွင့္ အေကာင္းအဆိုးေတြဖန္တီးေနဦးမည္။ ထိုလွ်ာတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ပင္ သူက်င္လည္ရာ၀န္းက်င္တြင္ရွိေသာ သတၱ၀ါတို႔သည္ အျမင့္သို ့လည္း ေရာက္သြားနိဳင္သည္။ အနိမ့္သို ့လည္း ေရာက္သြားနိဳင္သည္။ အေမွာင္ထဲသို႔လည္း ေရာက္သြားႏုိင္သည္။ အလင္းထဲသို႔လည္း ေရာက္သြားႏုိင္သည္။ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းသည္ အၿဖဴအမည္း ကို ေကာင္းေကာင္းဖန္တီးႏိုင္ပါသည္။

လွ်ာတစ္ေခ်ာင္သည္ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေကာ ဇာတ္သိမ္းသြားျပီဟု ဆိုနိဳင္ပါမည္လား။

ဗုဒၶဘာသာ၏ အဘိဓမၼာသေဘာတရားအရ ကံ, ကံ၏အက်ိဳးဆိုတာ ရွိသည္ပဲေလ။ ကံ, ကံ၏အက်ိဳးအရ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ျပဳမူေျပာဆိုခဲ့ေသာ အမူအရာတို ့သည္ ကမၼသတၱိတစ္ခုအေနႏွင့္ ဟိုဘက္ဘ၀အထိ ပါသြားပါလိမ့္မည္။ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေတာ့ ဘာမွ အယူခံခြင့္မရွိေတာ့။ သတၱိအားေလ်ာ္စြာ သုဂတိ၊ ဒုဂၢတိ တစ္ခုခုက အသင့္ၾကိဳေနပါလိမ့္မည္။

ျပာမျဖစ္ခင္ လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းကို အမွီျပဳျပီး တမလြန္၏ သုဂတိ ဒုဂၢတိကို ေကာင္းေကာင္းဖန္တီးနိဳင္ခြင့္ ရွိေနေသးသည္။ ျပာျဖစ္သြားလွ်င္ေတာ့ ဖန္တီးနိဳင္ခြင့္ ေရြးခ်ယ္နိဳင္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါ။

''မဟတၱမဂႏၶီရဲ႕ ဖိနပ္တစ္ရန္''

တစ္ေန႔ မဟတၱမဂႏၶီႀကီး ခရီးသြားရန္ ရထားေပၚအတက္မွာ သူ၏ဖိနပ္တစ္ဖက္ကၽြတ္ၿပီး ေအာက္ဘက္သံလမ္းေပၚက်သည္။
ရထားက ထြက္စျပဳေနၿပီျဖစ္ရာ သူေကာက္မယူႏုိင္ေတာ့။
ေဘးလူေတြေငးၾကည့္ေနၾကဆဲ ဂႏၶီက ေအးေအးေဆးေဆးပင္ သူ႔မွာက်န္ေသးသည့္ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကိုခၽြတ္ကာ ေစာေစာက ကၽြတ္က်ခဲ့သည့္ ေနရာဘက္ဆီသို႔ လွမ္းပစ္လုိက္သည္။
``ဟာ …. ဘာလုပ္တာလဲ ´´ ခရီးသည္တစ္ေယာက္က ေမးသည့္အခါ ဂႏၶီႀကီးကၿပံဳးၿပီး ``ေစာေစာကတစ္ဖက္တည္းေကာက္ရမယ့္လူ အခုေတာ့ တစ္ရန္ရသြားတာေပါ့ဗ်ာ၊
အဲ့ဒါဆုိသူစီးလုိ႔ရသြားၿပီ´´ ဟုေျဖေလသည္။

(မူရင္း ။ ။ The Little, Brown Book of Anecdotes မွ အမည္မသိစာေရးသူ၏ Shoes)

''ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္''

မိသားစုပိုင္ ယာေျမတစ္ခုကို ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္အတူတကြ လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္၊ သူ႔မိသားစုက ႀကီးသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က လူပ်ိဳလူလြတ္။
တစ္ေနကုန္ အလုပ္လုပ္ၿပီးလွ်င္ လယ္ယာထြက္သီးႏွံမ်ားႏွင့္ ေရာင္းခ်ရသည့္ အျမတ္အစြန္းမ်ားကို ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ညီတူမွ်တူ ခြဲေ၀ယူၾကသည္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ တစ္ကိုယ္တည္းသမား စဥ္းစားသည္။ ``လယ္ယာထြက္သီးႏွံေတြ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို ညီတူညီမွ် ခြဲေ၀ေနတာ မသင့္ဘူး၊ ငါကတစ္ေယာက္တည္းသမား၊
ငါ့လိုအပ္ခ်က္က နည္းနည္းေလး´´ သည္လိုေတြးကာ ညစဥ္ညတုိင္း သူ႔စပါးက်ီမွ
စပါးတစ္အိတ္စီထမ္းကာ ကြင္းျပင္ကို တိတ္တဆိတ္ျဖတ္သန္းၿပီး သူ႔အစ္ကိုအိမ္က
စပါးက်ီတည္းသြားထည့္သည္။
သည္အတြင္း အိမ္ေထာင္ရွင္အစ္ကိုႀကီးကလည္း စဥ္းစားသည္။ ``သီးႏွံေတြ ၀င္ေငြေတြကို ညီတူညီမွ်ေ၀ယူေနၾကတာမမွန္ဘူး၊ ငါကအိမ္ေထာင္သည္၊ ငါ့မွာ အသက္ႀကီးတဲ့အခ်ိန္
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔မိန္းမရွိတယ္၊ သားေထာက္သမီးခံရွိတယ္၊ ငါ့ညီမွာက
တစ္ေယာက္တည္း၊ မမာေရး မက်န္းေရးဆုိရင္ ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူမရွိဘူး´´ ဟူရ်္ေတြးကာ
ညတုိင္းစပါးတစ္အိတ္စီထမ္းၿပီး သူ႔ညီ စပါးက်ီထဲသြားထည့္သည္။
သည္လိုႏွင့္ ႏွစ္ခ်ီၾကာလာသည္။ ကုိယ့္က်ီထဲကစပါးေတြ ညစဥ္ထုတ္ယူေနပါလ်က္ ေလ်ာ့နည္းသြားျခင္းမရွိသည္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုးပင္ စဥ္းစားမရျဖစ္ၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းညတစ္ညတြင္ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္၀င္တုိက္မိၾကသည္။ သည္ေတာ့မွပင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ျဖစ္ပ်က္ေနပံုအလံုးစံုကို
ႏွစ္ဦးသားသိျမင္သြားၾကသည္။
စပါးအိတ္ေတြပစ္ခ်ကာ ညီအစ္ကိုေတြ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး တင္းတင္းဖက္ထားလုိက္မိၾကသည္။

(မူရင္း ။ ။ More Sower's Seeds စာအုပ္မွ အမည္မသိစာေရးသူ၏ Two Brothers)

''ေကာင္ေလးနဲ႔ ေခြးေလး''

စတိုးဆုိင္ပုိင္ရွင္က ဆုိင္တံခါး၀မွာ ဆုိင္းဘုတ္အသစ္တစ္ခု ထပ္ခ်ိတ္သည္။
``ေခြးေပါက္ကေလးမ်ား ေရာင္းရန္ရွိသည္´´ တဲ့။
သည္ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးကို ကေလးေတြ အလြန္စိတ္၀င္စားသည္။ သူတုိ႔က ေခြးခ်စ္တတ္သူမ်ားမဟုတ္လား။ ခဏအၾကာမွာပင္ ကေလးတစ္ေယာက္
ဆုိင္ေပါက္၀သုိ႔ေရာက္လာသည္။
``ေခြးေလးတစ္ေကာင္ ဘယ္ေလာက္ေရာင္းသလဲ ခင္ဗ်´´ ဟုေမးသည္။
``ေဒၚလာ 30 က 50 ထိ ေစ်းအစားစားရွိတယ္´´ ဆုိင္ရွင္ကေျဖသည္။
ေကာင္ေလးက သူ႔အိတ္ထဲမွာရွိသည့္ ပိုက္ဆံအေၾကြေတြႏႈိက္ထုတ္သည္။ ``ကၽြန္ေတာ့မွာ 2 ေဒၚလာနဲ႔ 37 ဆင့္ရွိပါတယ္၊ ေခြးေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လုိ႔ရမလားခင္ဗ်´´
ဆုိင္ရွင္ကၿပံဳးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေခြးအိမ္ထဲမွာ ရွိေနသည့္ ေခြးမႀကီးကိုေလခၽြန္ၿပီးေခၚလုိက္သည္။ ေခြးမႀကီးဆုိင္ခန္းထဲ ေျပး၀င္လာေတာ့
သူ႔ေနာက္က ေခြးေပါက္ကေလးငါးေကာင္တန္းစီရ်္လုိက္ပါလာသည္။ ပိစိေကြးေလးေတြ၊ အေမြးကသိပ္ရွည္ေတာ့
တစ္ကိုယ္လံုးအေမြးေတြဖံုးကာ လံုးေနသည္။ အဲသည္အထဲမွ တစ္ေကာင္က
ဟိုးေနာက္မွာျပတ္က်န္ခဲ့သည္။ သူကေထာ့တီးေထာ့နဲ႔ႏွင့္ လမ္းမေလွ်ာက္တတ္သလို။
ေကာင္ေလးက သည္ဟာေလးျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းစိတ္၀င္စားသြားသည္။
``ဒီေခြးေလးက ဘာျဖစ္တာလဲဟင္´´
ေခြးေလးမွာေမြးကတည္းက တင္ပါးဆံုအရိုးခြက္ပါမလာသျဖင့္ တစ္သက္လံုးေျခေထာ့နဲ႔ျဖစ္ေနမည္ဟု တိရစၧာန္ေဆးကု ဆရာ၀န္ကေျပာဆိုသည့္အေၾကာင္း
ဆုိင္ရွင္ကရွင္းျပသည္။
ေကာင္ေလးပိုရ်္စိတ္၀င္စားသြားသည္။
``ဒီေခြးေလး ကၽြန္ေတာ္၀ယ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ´´
``ဟာ … မ၀ယ္ပါနဲ႔ကြ၊ မင္းတကယ္လိုခ်င္ရင္ ငါေပးပါ့မယ္´´
သည္စကားၾကားေတာ့ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ သူကမေက်နပ္သည့္ အမူအရာမ်ိဳးႏွင့္ ဆုိင္ရွင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီးျပန္ေျပာသည္။
``အလကားေပးတာ ကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္ဘူးခင္ဗ်၊ ဒီေခြးေလးလဲ က်န္တဲ့ေခြးေတြနဲ႔ တန္းတူတန္ဖိုးရွိတာပဲ၊ တစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ပါဘူး၊
ကၽြန္ေတာ္တန္ဖိုးအျပည့္ပဲေပးမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာေလာေလာဆယ္ 2 ေဒၚလာနဲ႔ 37
ဆင့္ပဲရွိပါတယ္၊ အခုအဲ့ဒါယူထားပါ၊ ေနာက္ကိုတစ္လ ဆင့္ငါးဆယ္စီ ေက်တဲ့အထိ
ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေပးပါ့မယ္´´
သုိ႔ေသာ္ စတိုးဆုိင္ပိုင္ရွင္က အေလွ်ာ့မေပး။
``မ၀ယ္ပါနဲ႔ ကေလးရ၊ ေနာက္က်ေတာ့ မင္းစိတ္ပ်က္သြားလိမ့္မယ္၊ ဒီေခြးေလးက ေျပးႏုိင္လႊားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ မင္းနဲ႔ ခုန္ေပါက္ကစားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး´´
သည္အခါက်ေတာ့မွ ေကာင္ေလးက ဆုိင္ရွင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္ကာ သူ႔ေဘာင္းဘီေအာက္နားစကို လွန္ရ်္ျပရင္း ေလသံတိုးတိုးႏွင့္ေျပာသည္။
``ကၽြန္ေတာ္လဲ ေကာင္းေကာင္းမေျပးႏုိင္ပါဘူးဗ်ာ၊ ပါပီေလးခမ်ာမွာ သူ႔ကိုကုိယ္ခ်င္းစာမယ့္ လူတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိဖုိ႔လိုမွာေပါ့´´ တဲ့
ေကာင္ေလး၏ ဘယ္ေျခေထာက္ကေလးက အေတာ္ဆုိးဆိုး၀ါး၀ါးပင္ သိမ္ေနေကာက္ေနကာ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ရန္အတြက္ သတၱဳခ်ဳပ္တံမ်ားျဖင့္ အားျဖည့္ေပးထားရေလသည္။ 

A man should not sleep on silk till he has walked on sand.
သဲလမ္းေပၚမေလွ်ာက္ဖူးသေရြ့ ပိုးထည္ေပၚမအိပ္စက္သင့္ေပ။

Rich miser is poorer than a poorer than a poor man.
ကပ္ေစးနညး္ေသာသူေဌးသည္ ဆင္းရဲေသာ သူထက္ ပိုဆင္းရဲသည္။

Never underestimate the power of forgiveness.
ခြင့္လႊတ္ျခငး္၏စြမ္းအားကို ဘယ္ေတာ့မွ အထင္မေသးပါႏွင့္။

When you shoot the arrow of truth, just dip its point in honey.
အမွန္တရားတည္းဟူေသာျမားတံကို ပစ္ေသာအခါ ျမားထိပ္ကို ပ်ားရည္ထဲဦးစြာႏွစ္ပါ။

A man isn’t poor if he can still laugh.
လူတစ္ဦးသည္ရယ္ေမာႏုိင္သေရြ့ မဆင္းရဲ ေသးပါ။

Success comes in Cans; not in cant’s.
ေအာင္ျမင္မူသည္ လုပ္ႏိုင္သူမ်ားအတြက္ သာျဖစ္သည္။မလုပ္ႏိုင္သူမ်ားအတြက္ မဟုတ္။

No burden is too heavy if it is carried with love.
ေမတတၱာျဖင့္သယ္ပိုးမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမွ် မေလးလံပါ။

Don’t be afraid of moving slowly; be afraid of standing still.
ေႏွးေႏွးေကြးေကြး ေရြ့လ်ားျခင္းကို
မစိုးရိမ္ပါႏွင့္။မေရြ့မလ်ားဘဲေနျခင္းကိုစိုးရိမ္ပါ။

You don’t know where you are going if you are always looking back.
သင္သည္ေနက္သို့တစ္ခ်ိန္လံုးျပန္လွည့္ႀကည့္ေနလွ်င္ သင္သြားသည္ ေနသည့္
ခရီးကို မသိႏိုင္ပါ။

Happiness is found along the way; not at the end of the journey.
ေပ်ာ္ရႊင္ျခငး္ကိုလမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္တြင္ေတြ့ရသည္။ခရီးဆံုးတြင္ေတြ့ရသည္မဟုတ္။

We can only appreciate the miracle of sunrise if we have waited in darkness.
ကြ်ႏု္ပ္တို့သည္
အရုဏ္ဦးေနထြက္ျခငး္ကိ၏အံ့ဖြယ္ကိုအေမွာင္ထဲေစာင့္ဆိုင္းခဲ့မွသာ
ခံစားႏုိင္သည္။

Even if you’re on the right track, you’ll get run over if you just sit there.
သင္လမ္းမွန္ေနလွ်င္ပင္ျဖစ္ေစထိုေနရာတြင္သာ ထိုင္ေနပါက ကားတက္ႀကိတ္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။

He who does not hope to win, has already lost.
ေအာင္ျမင္ရန္ေမွ်ာ္လင့္ထားျခင္းမရွိေသာသူသည္ ရူံနိမ့္ႏွင့္ျပီးျဖစ္သည္။

You can give without loving, but you cannot love without giving.
သင္သည္ေမတၱာမထားပဲေပးကမ္းႏုိင္သည္။သို့ေသာ္ မေပးကမ္းဘဲေမတၱာမထားႏုိင္။

No one knows the weight of another burden.
သူတစ္ပါး၏၀န္ထုပ္၀န္ပိုးအေလးကို မည္သူမွ် မသိရွိပါ။

The time of failure is the best time for sowing the seeds of success.
က်ရူံးေသာအခ်ိန္သည္ေအာင္ျမင္မူမ်ိဳးေစ့စိုက္ပ်ိဳးရန္အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။

Wear smile and have friends; wear a frown and have wrinkles.
ျပံဳးရယ္ျခင္းျဖင့္မိတ္ေဆြပြားပါ။မ်က္ေမွာင္က်ံဳ့ျခငး္ျဖင့္
ပါးေရးတြန့္ရာမ်ားပြားပါ။

A CANDLE, BY CONSUMING ITSELF, GIVES LIGHT TO OTHERS.
ဖေယာင္းတိုင္သည္မိမိကိုယ္မိမိ ေလာင္ကြ်မ္းျခငး္ျဖင့္ အျခားသူတို့အား
အလင္းေရာင္ေပးသည္။

ျမန္မာေတြ ဘာေၾကာင္႔ ေအာက္က်ေနရလဲ
===============================
(၁) ဘာသာေရးအျမင္ႏွင္႔သုံးသပ္ျခင္း

------------------------------------------------------------------------
(က)
ေငြေၾကးေပါမ်ားေသာသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတြ႔ရပါတယ္၊၊
ေငြ ၃-၄-၅သိန္းစသျဖင္႔အကုန္ခံၿပီး ေခ်ာင္းသာ၊ ငပလီ၊ေမာင္းမကန္ တို႔ကိုသြားၿပီး
ေရငံငံေတြရွီတဲ႔ပင္လယ္ကိုသြားၾကည္႔ပါတယ္၊၊ဇိမ္ခံၾကပါတယ္၊၊
ငါေတာ႔မေသခင္ငါတို႔ကိုးကြယ္တဲ႔ဗုဒဘုရားရွင္ပြင္႔ေတာ္မူခဲ႔ေသာဗုဒၶဂါယာကို
သြားျဖစ္ေအာင္သြားၿပီးေတာ႔ကိုဖူးလိုက္ဦးမယ္္ေဟ႔ဆိုတာဒီေန႔အထိမေတြဘူးေသးပါဘူး၊၊

(ခ)
ခုေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မိန္းကေလးမ်ား ျဖစ္ပါတယ္၊၊
ေခတ္ေတြတိုးတက္ေနပါၿပီဆိုၿပီးကလပ္ေတြတက္ပါတယ္၊အရက္-ဘီယာေသာက္ပါတယ္၊
၀ိုင္ေသာက္ပါတယ္၊ပန္းျခံေတြမွာရည္းစားသညာေတြနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ၿပီး အကုန္ေပးပါတယ္၊၊
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္မိန္းမဆိုတာကိုသတိမရၾကပါဘူး၊၊သူတို႔ေတြရဲ႔ျမင္ကြင္းေတြဟာ
INTERNET မွာVIDEOမ်ား၊ဓါတ္ပုံမ်ားအျဖစ္နဲ႔ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနပါတယ္၊၊

စင္ကၤပူ၊ဒူဘိုင္း၊အေမရိကား
စတဲ႔ႏိုင္ငံေတြကိုပညာသင္ၾကားဖို႔အတြက္ျဖစ္ေစ၊အလုပ္လုပ္ဖို႔ျဖစ္ေစ
သြားေရာက္ေနေသာျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား(မွတ္ခ်က္-ပ်က္စီးေနေသာ မိန္းမဆိုးမ်ားကိုသာ
ဆိုလိုပါသည္-သိကၡာတရားနဲ႔မိန္းမဂုဏ္ကို အသက္မကတန္ဖိုးထားေစာင္႔ထိန္းၿပီး
စာကိုပဲတစိုက္မတ္မတ္ႀကိုးစားေနသည္႔ ေလးစားဖြယ္ ျမင္႔ျမတ္ေသာမိန္းကေလးမ်ား၊
မိမိအလုပ္ကိုသာ သန္႔ရွင္းစြာျဖင္႔အိေၿႏၵသိကၡာအျပည္႔ႏွင္႔ႀကိုးစားလုပ္ကိုင္ေနေသာ
တန္ဖိုးထားဂုဏ္ယူထိုက္သည္႔ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းမ်ား မပါ-ပါ၊၊
အမွန္တကယ္ ရွိပါတယ္ အဲ႔လိုမိန္းကေလးေတြနာမည္ႏွင္႔တပ္ေျပာလ်ွင္
သူတို႔ရဲ႔ personal ကိုထိခိုက္မွာစိုးလို႔ပါ၊၊)
အဲ႔ဒီမွာသၾကၤန္-NEW YEAR စတဲ႔ရက္ေတြမွာေသာက္ၾက၊စားၾက၊ကၾကခုန္ၾကနဲ႔ ပ်က္စီးေနၾက
ပါတယ္္၊၊ ရည္းစားထားၿပီး LIVING TOGETHER ေနထိုင္ၾကပါတယ္၊၊
တစ္ခ်ိဳ႔ေသာေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္ေသာအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္အခေၾကးေငြယူၿပီး
လုပ္ကိုင္စားေသာက္ပါတယ္၊၊
အဲ႔လိုအက်င္႔ပ်က္မိန္းကေလး ေတြေၾကာင္႔ႏိုင္ငံဟာေတာ္ေတာ္သိကၡာက်ပါတယ္၊၊
passport ထပ္ရင္ေတာင္ ျမန္မာဆိုရင္ ေနာက္ဆုံးကထားတယ္တဲ႔၊၊
အဲ႔ဒီစကားေလးကို စကၤပူက လူတစ္ေယာက္ကိုယ္တိုင္ေျပာတာပါ ၊၊
ၿပီးရင္ ျပန္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာအဲ႔ဒီရြွံပိတ္မ်ားအား  ျမန္မာအမ်ိဳးသားမ်ားက
ထမ္းၾကရပါတယ္၊၊
သိပ္ၿပီးရြံစရာေကာင္းေသာလုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္၊၊
သက္ေသအေနနဲ႔ဓါတ္ပုံေပါင္းမ်ားစြာ၊video ေပါင္းမ်ားစြာရွိပါတယ္၊၊
ဒါ႔ေၾကာင္႔ ျမန္မာအမ်ိိဳးသမီးေကာင္းမ်ားစြာထဲကအဲ႔ဒီအက်င္႔ပ်က္၊မိအုပ္ဖအုပ္မရွိေသာအမ်ိဳးသမီးဆိုးမ်ား
ထိန္းသင္႔ပါၿပီ၊၊ရွက္သင္႔ပါၿပီ၊၊

က်ြန္ေတာ္တို႔ Programming Lunguage နဲ႔နမူနာယူၿပီးစဥ္းစားၾကည္႔ရေအာင္၊၊
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႔စီးပြားေရး၊စစ္ေရး၊လူအင္အား၊သိပ႔ံပညာရပ္ေတြဟာ Variables
ေတြနဲ႔တူပါတယ္၊၊သူတို႔ဟာေျပာင္းလဲႏိုင္ပါတယ္၊၊ျပင္ႏိုင္ပါတယ္၊၊
အဲ.ယဥ္ေက်းမႈကေတာ႔ Data Typeလိုပဲprogramရဲ႔အစမွာေၾကျငာထားတဲ႔အတိုင္း
အျမဲတည္ရွိေနမွာျဖစ္ပါတယ္၊၊သူဟာ Constant ပါ၊၊ေအာ္ ဒါဆို က်ြန္မတို႔က
ထမီနဲ႔ ရင္ဖုံးအက်ၤီ၀တ္ၿပီး
အလုပ္လုပ္ၾကရမွာလား လို႔ဆိုဖြယ္ရာရွိပါတယ္၊၊
လာမေရာပါနဲ႔၊၊ တစ္ျခားစီပါ အဓိပၸါယ္ခ်င္း၊၊ သို႔ေသာ္ ေအးျမတ္သူလိုေတာ႔
ေနာက္ေက်ာလိပ္ျပာမကပ္နဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ၊၊ မိုးေဟကိုေလာက္လဲ မပြင္႔လင္းၾကနဲေပါ႔၊၊
ေရကူးတာလဲကူးေပါ႔ သင္ဇာ၀င္႔ေက်ာ္လိုေတာ႔ ေရမကူးနဲ႔ေပါ႔၊၊
ေရခဲမႈန္႔ကေတာ႔ျမန္မာႏိုင္ငံလိုပူအိုက္လြန္းတဲ႔ႏိုင္ငံမွာ စားၾကတာပါပဲ....သို႔ေသာ္
စႏၵီျမင္႔လြင္လို႔ေတာ႔ ေရခဲမႈန္႔မစားနဲ႔ေပါ႔၊၊ ဒါပါပဲ ၊၊
အရင္တုန္းကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ထမီျပင္၀တ္ရင္ လူမရွိတဲ႔ဘက္ကို
လွည္႔ၿပီးလုံျခုံေသသပ္စြာနဲ႔၀တ္ပါတယ္၊၊အဲ႔ဒါကိုမ်ား ခိုးၾကည္႔မိရင္ ႏွာဘူးႀကီး
ဘာႀကီးဆိုၿပီးေတာ႔ မ်က္ေစာင္းေပါင္းမ်ားစြာအထိုးခံရပါတယ္၊၊
က်ြန္ေတာ္တို႔မွာၾကည္႔ခ်င္ေသာ္လည္း မၾကည္႔ရဲပါဘူး၊၊
က်ြန္ေတာ္တို႔ ၉တန္း ၁၀ တန္းေလာက္အထိေပါ႔၊၊
ခုေတာ႔ အဲ႔လိုမဟုတ္ဘူး၊၊ ဟိုနားေဖာ္ ဒီနားေဖာ္နဲ႔၊၊
တစ္ခ်ိဳ႔ဆိုေပါင္အထက္မွာ၀တ္တယ္ ၊၊
သူတို႔ကိုသူတို႔ေတာ႔ ေခတ္မွီတယ္ေပါ႔ ဆိုလိုခ်င္တာက၊၊
ရုပ္ရွင္ဗြီဒီယို သရုပ္ေဆာင္မ်ားက ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပလုပ္ေနၾကတာလဲပါပါတယ္၊၊
အရင္ကျမန္မာကားမွာ နမ္းတယ္ဆိုရင္ အေ၀းကေန ကင္မရာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ကိုထပ္ၿပီးျပပါတယ္
ဟက္ကက္နဲ႔ဇင္ဇင္ေဇာ္ျမင္႔သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ႔သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရွိပါတယ္
အယ္လြန္း၀ါဆိုတာလားေတာ႔
မသိဘူး၊၊ ခု ေတာ္ေတာ္တိုးတက္လာပါၿပီ၊၊လူမင္း၊အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္၊ေအးျမတ္သူ၊ခရစၥတီးနား
၊ညီနႏၵ တို႔ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ႔" ပဥၥမံအနမ္း "ဆိုတဲ႔ဇာတ္ကားမွာ
လက္ေလာက္ေတာ႔ နမ္းလို႔ရလာပါၿပီ၊၊

(ဂ)
ေယာက်ၤားေလးမ်ားကလဲထိန္းသင္႔ပါတယ္၊၊
ကိုယ္႔ရဲ႔ႏွမမ်ားလိုသေဘာထားၿပီးေစာင္႔ထိန္းသင္႔ပါတယ္၊၊ေတြ႔သမ်ွမိန္းကေလးေတြကို
ကိုယ္႔ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလးေတြပါလား ဆိုတဲ႔အသိနဲ႔ ခ်က္တင္ေလာကထဲကဆြဲထုတ္ရမဲ႔အစား၊
ပိုၿပီးနစ္ေအာင္ႏွစ္ေနတဲ႔သူေတြက တစ္ပုံႀကီးပါ၊၊
တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရည္းစားထားၿပီး ဟိုပစၥည္းမွာ ဒီပစၥည္းမွာနဲ႔
ေယာက်ၤားမတန္မဲ႔ပိုင္းလုံးလုပ္ေနတာေတြ
သိပ္ၿပီးရွက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္သိပ္ၿပီးေအာက္တန္းက်ပါတယ္၊၊
လက္ေတာ႔ မွာတဲ႔သူနဲ႔ ၊ ဖုန္းမွာတဲ႔သူနဲ႔ ၊၊
ပါးရိုက္သတ္ဖို႔ေကာင္းတယ္၊၊တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔ မိန္းကေလးေတြကို ပထမခင္ေအာင္ေျပာတယ္
ၿပီးရင္ sexy word ေတြကိုလွည္႔ပတ္ေျပာၿပီး မိန္းကေလးမ်ားစိတ္ပါေအာင္
ၾကံဖန္ၿပီးေျပာတယ္ ဖ်က္စီးတယ္
အဲ႔လိုမ်ိဳးေတြယုတ္မာရိုင္းစိုင္းေအာက္တန္းက်ၾကပါတယ္ ၊၊
" ငါတို႔ကေယာက်ၤားေတြပဲ ဥပုဒ္ေစာင္႔တဲ႔ က်ားရွိလို႔လား "
ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္မေပးပါနဲ႔ ၊၊ အဲ႔ဒါ မိမဆုံးမ ဖမဆုံးမ
လမ္းႀကိုလမ္းၾကားမွာ ျပည္႔တန္ဆာနဲ႔ အမည္မသိဘိန္းစားနဲ႔
မ်ိဳးစပ္ၿပီးေပါက္ဖြားလာတဲ႔ ကေလကေခ်ေတြ ေပးတဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြပါ ၊၊
တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ မိန္းကေလးေတြဆိုရင္ အဲ႔ဒါေတြေၾကာင္႔ပဲ ခ်က္တင္ကိုအစြဲႀကီးစြဲၿပီး
ခ်က္တင္ဆိုတဲ႔ႏြံက ႏႈတ္ေခါင္းၿမုပ္ေနတာ အမ်ားႀကီးပါ၊၊အဲ႔လိုလူမ်ိဳးေတြကို
ေခြးကေမြးတဲ႔ ေအာက္တန္းစားမ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး
ေရွာင္သင္႔ပါတယ္မိန္းကေလးမ်ားအေနနဲ႔၊၊
သို႔ေသာ္ ေျပာသာေျပာရတာပါအဲ႔လိုေျပာစားလာတဲ႔ေယာက်္ားေတြကလဲ သဘာကရင္႔ေနပါၿပီ
ၿပီးေတာ႔ မိန္းကေလးေတြကလဲအဲ႔လိုေျပာတဲ႔သူေတြကိုမွ ပိုၿပီးေၾကြသလားေတာ႔
မေျပာတတ္ဘူးေပါ႔
ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ၾကပါတယ္ ၊၊ တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏  ဟာလာဟင္းလင္း
ဓါတ္ပုံေပါင္းမ်ားစြာဟာ က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ကြန္ပ်ဴတာတိုင္းမွာ ရွိပါတယ္၊၊
ေတာ္ေတာ္အရွက္နဲတဲ႔ မိန္းမေတြပါ VZO ကေနတစ္ဖက္က ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ကို
မ်ိဳးစုံလုပ္ျပပါတယ္ အကုန္ျပပါတယ္ က်ြန္ေတာ္ကေတာ႔
အဲ႔မိန္းမေတြရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးေတြကို အျပင္မွာသာေတြ႔လို႔ကေတာ႔
မ်က္ႏွာကိုေျပးကန္မိမွာ အမွန္ပဲ ရြံလြန္းလို႔ ေအာ႔ႏွလုံးနာလြန္းလို႔ ၊၊
အဲ႔ဒါလား ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ိဳးသမီး ေတြ ဆိုၿပီးေတာ႔ ေစာင္႔ကန္ပစ္ခ်င္တာ ၊၊
အဲ႔ေတာ႔ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းမ်ားအေနနဲ႔ အဲ႔လိုပုပ္ေနတဲ႔
ငခုံးမေတြ(မိန္းမမ်ား)ကိုလဲေရွင္ၾကဥ္ပါ ၊၊
ၿပီးရင္ပုပ္ေနတဲ႔ငခုံးမ(အထီးေတြ)ကိုလဲ သတိထားၿပီး ေရွင္ၾကဥ္ပါ၊၊
အေပါင္းအသင္းမလုပ္ၾကပါနဲ႔ လို႔ ႏွမရွိတဲ႔ အကိုတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေရာ
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘက္စုံမွာတိုးတက္ေစခ်င္တဲ႔သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေရာ သတိေပးပရေစ၊၊


(၂)စိတ္ဓါတ္ေရးရာအရ သုံးသပ္ခ်က္
-------------------------------------------------------------------
(က)
ျမန္မာေတြဟာကိုယ္ပိုင္-ကိုယ္တိုင္ အသစ္အဆန္းမ်ားအားတီထြင္လိုစိတ္မရွိျခင္း ၊
အျခားႏိုင္ငံမ်ားရဲ႔တီထြင္ေပးမႈမ်ားကိုသာအဆင္သင္႔ သုံးခ်င္ၾကေသာ
လူဖ်င္းလူႏုံလူအမ်ားျဖစ္ေနျခင္း၊၊ ပ်င္းရိျခင္း၊၊
ေတာ္သည္႔လူမ်ားခ်ြန္ထြက္လာၿပီဆိုရင္လဲ အဲ႔ဒီလူကိုဘယ္လို
ႏွိပ္ကြပ္ရမလဲဆိုတာပဲစဥ္းစားၾကပါတယ္၊၊
နမူနာေျပာျပမယ္၊၊ အိုင္းစတိုင္းဟာ ပန္းသီးေလးတစ္လုံးေၾကြက်တာကို ၾကည္႔ၿပီး
ထိုင္စဥ္းစားေနလို႔ အင္မတန္အသုံး၀င္တဲ႔မ်ားစြာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ
ျဖစ္လာေစမဲ႔ formula တစ္ခုကို ရရွိခဲ႔ပါတယ္၊၊တို႔ဆီမွာ တကယ္လို႔မ်ား
လူတစ္ေယာက္က အဲ႔လိုထိုင္စဥ္းစားေနရင္ ခုဒီစာကိုဖတ္ေနတဲ႔
လူႀကီးမင္း ဘယ္လိုေတြးမလဲ၊၊ဂ်က္လီဟာ ကြန္ဖူးကို တရုတ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးမွာ
ပထမရေအာင္ ယွဥ္ၿပိုင္ခဲ႔ပါတယ္၊၊ဒါ႔ေၾကာင္႔ သူ႔ကို မင္းသားတင္ရိုက္တယ္၊၊
နာမည္ႀကီးမင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါတယ္၊၊
ဘရုစလီဟာ ဗိုက္ေပၚကိုကားနင္းတာခံျပခဲ႔ပါတယ္၊၊အနီးကတ္ ထိုးခ်က္ဆိုတဲ႔
အဇဳတၱနဲ႔ ဗဟိဒၱ ေပါင္းစပ္ထားတဲ႔ထိုက္က်ိကို အေျခခံတဲ႔
သိုင္းပညာတစ္မ်ိဳးနဲ႔ အျခားတရုတ္ရိုးရာ
သိုင္းပညာမ်ားစြာကို ေဖာ္ထုတ္ျပသခဲ႔ပါတယ္၊၊ဒါ႔ေၾကာင္႔လဲ သိုင္းလို႔ေျပာရင္
တရုတ္ကို လူတိုင္းသိၾကပါတယ္၊၊အဲ႔လိုမ်ိဳး သူတို႔ဆီမွာ အားေပးအားေျမွာက္
ျပုၾကပါတယ္၊၊ တို႔ႏိုင္ငံမွာ သိုင္းသင္ေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ငေပါႀကီး ငရူးႀကီး
စသျဖင္႔ေျပာၾကပါတယ္ ႏွိမ္႔ခ်ခ်င္ၾကပါတယ္၊၊တရုတ္ကားေတြထဲမွာ ပါတဲ႔
အေၾကာပိတ္-အေၾကာႏွိပ္ပညာဆိုတာ တကယ္ရွိပါတယ္ အဲ႔ဒါဟာ တို႔ျမန္မာ႔ရိုးရာ
ဗန္တိုပညာ၊ ရွမ္းႀကီးသိုင္း၊ပြဲေက်ာင္းသိုင္း ဆိုတဲ႔ပညာရပ္ေတြထဲမွာ ပါပါတယ္၊၊
တရုတ္က ေဗာဓိဓမၼ(တရုတ္လို ဆရာေတာ္တာမို)ဆိုတဲ႔ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက
ျမန္မာတို႔ရဲ႔ ပြဲေက်ာင္းသိုင္းနဲ႔ နန္းသိမ္းခုံ(ယခု ရွမ္းႀကီးသိုင္း)ကို
တိဗက္မွာ သင္ယူခဲ႔ၿပီး သူ႔ႏိုင္ငံကိုေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာက်န္းမာေရးနဲ႔လဲညီညြတ္ေအာင္၊
ဘုန္းႀကီးေတြလဲ တရားက်င္႔တဲ႔အခ်ိန္မွာမငိုက္ျမည္းေအာင္ဆိုၿပီး
ပုံစံတစ္မ်ိဳးနဲ႔ထြင္ပါတယ္ ၊၊
သူ႔ေက်ာင္းရဲ႕နာမည္ကိုအစြဲျပုၿပီး အဲ႔သိုင္းကို ေရွာင္လင္လို႔ေခၚပါတယ္၊၊
အဲ႔ေတာ႔ တို႔ျမန္မာေတြသိပ္ၿပီးေတာ္ပါတယ္၊၊ အဲ႔လို ကိုယ္႔ဟာက သူမ်ားဟာျဖစ္သြားေအာင္
ေတာ္တဲ႔သူေတြကိုႏွိမ္႔ခ်ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္၊၊ ၿပီးေတာ႔ တစ္ခုရွိေသးတယ္၊၊
မင္းတုန္းမင္းေခတ္ကပါ၊၊ အဲ႔ဒီအခ်ိန္တုန္းက အဂၤလိပ္ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံကို
က်ဴးေက်ာ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ပါ၊၊ ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ လက္နက္အင္အားနဲ႔နည္းပညာမွာ
အဂၤလိပ္ကိုမမွီလို႔ သိပ္ၿပီးအခက္အခဲေတြ႔ေနရတဲ႔ အခ်ိန္ပါ၊၊ အဲ႔တုန္းက အဂၤလိပ္က
ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို၀င္ရင္ ေရေၾကာင္းကပဲ ၀င္ႏိုင္ပါတယ္၊၊ အဲ႔အခ်ိန္မွာ
ေယာအတြင္း၀န္ဦးဘိုးလႈိင္နဲ႔ ကေနာင္မင္းသားႀကီးတို႔ဟာ
ေရျမႈပ္ဗုံးထြင္ေနၾကတဲ႔အခ်ိန္ပါ၊၊ သူတို႔ ထြင္ထားတာၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ေအာင္ပင္လယ္ကန္ကို ႏွစ္ေယာက္သားသြားၿပီးစမ္းသပ္ၾကပါတယ္၊၊ အရင္ဆုံး
ကေနာင္မင္းသားႀကီးဟာ ဗုံးတစ္လုံးကို ကန္ထဲပစ္ခ်လိုက္ေတာ႔ ၀ုန္းဆိုတဲ႔
အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔အတူ ေပါက္ကြဲဲထြက္သြားပါတယ္ သူတို႔အရမ္းကိုေပ်ာ္ၿပီး
ကေနာင္ကဦးဘိုးလႈိင္ကို  " က်ဳပ္တို႔
အဂၤလိပ္ကိုေခ်ာင္ပိတ္ၿပီးစိစိညက္ညက္ေခ်ပစ္ႏိုင္ၿပီ"
လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္၊၊ သူတို႔စမ္းသပ္ေနတုန္းအခ်ိန္က နန္းတြင္းထဲမွာ မင္းတုန္းမင္းက
ဘုန္းႀကီးေတြကိုဆြမ္းဖိတ္ေက်ြးေနတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔၊၊ ကေနာင္နဲ႔ ဦးဘိုးလႈိင္တို႔
ေပ်ာ္ရြင္စြာနဲ႔ျပန္လာၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာ နန္းေတာ္တံခါး၀ကိုေရာက္ေတာ႔
လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္နဲ႔ ေတြ႔တယ္ ၊၊
ကေနာင္က " ႏွမေတာ္ ခုဏက အသံေတြအကိုေတာ္ၾကားလား သူဘာေျပာလဲ" လို႔
ေမးလိုက္တယ္၊၊ သူကေတာ႔မင္းတုန္းမင္းႀကီးလဲေပ်ာ္မယ္ထင္တာေပါ႔၊၊
လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္ေျပာတာက "
အဲ႔အခ်ိန္တုန္းက မင္းတရားႀကီးက ဘုန္းႀကီးဆြမ္းေက်ြးလုပ္ေနတာတဲ႔၊ ဘုန္းႀကီးေတြက
အဲ႔ဗုန္းကြဲသံကို ၾကားေတာ႔ ေရထဲကသတၱ၀ါေတြဒုကၡေရာက္ေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး
ဆြမ္းစားတာခ်က္ခ်င္းရပ္ၿပီး ျပန္ၾကြသြားၾက တယ္တဲ႔၊အဲ႔ဒါနဲ႔ မင္းတရားႀကီးက
ကေနာင္နဲ႔ဦးဘိုးလႈိင္ရဲ႔ ေရျမႈပ္ဗုံးကိုတားျမစ္ပါမယ္ဆိုၿပီး ကတိေပးလိုက္ရတယ္တဲ႔"၊၊
အဲ႔အခါမွ ကေနာင္မင္းသားႀကီးက၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ ဦးဘိုးလႈိင္ကို "
က်ဳပ္တို႔ေတြ သူ႔က်ြန္ပဲ လုပ္ၾကပါစို႔ွဗ်ာ"
တဲ႔၊၊ ၁၂၄၀ ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္အရာရွိမွတ္တမ္းတြင္ "
သတင္းေပးသူမွတ္တမ္း"ဆိုတဲ႔စာအုပ္မွာ
ျမန္မာတို႔သည္ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားႏွင္႔ေတာ္ပီဒိုေရျမႈပ္ဗုံးမ်ား
လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၿပီလို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒါကိုကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္ ဆိုတဲ႔စာအုပ္မွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္၊၊
အဲ႔ဒီလိုတို႔ျမန္မာေတြဟာ ေတာ္တဲ႔သူေတြကို အားေပးအားေျမွာက္လုပ္မႈ နည္းပါးၾကပါတယ္၊၊


(ခ)
မိမိကိုယ္ကိုအထင္ေသးသိမ္ငယ္တတ္ၿပီး
တိုင္းတစ္ပါးကိုစြတ္အထင္ႀကီးတတ္ေသာလူဖ်င္းလူႏုံမ်ား၊ဆန္ကုန္ေျမေလးမ်ား
တစ္ေန႔တစ္ျခားတိုးတက္မ်ားျပားလာျခင္း၊၊
အဆိုေတာ္ေလာကမွာစိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္တို႔၊ၾကက္ဖတို႔ ေက်ာ္ထြဋ္ေဆြ
တို႔ဆိုတဲ႔ေကာင္ေတြဟာ ေအာက္တန္းစားေတြပါ၊၊
စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ဟာသူမ်ားႏိုင္ငံက  သီခ်င္းေတြကို copy
လုပ္ပါတယ္၊၊ၿပီးရင္ဆုိုတယ္ ၊၊
ဒီအထိေအာင္ျပႆနာ မရွိေသးဘူး၊၊ ခုေနာက္ပိုင္း သီခ်င္းေတြမွာ မိုက္ရိုင္းတဲ႔ အထာေတြ၊
ေအာက္ပိုင္းစကားလုံးေတြ ပါလာပါၿပီ၊၊ရြံစရာသိပ္ေကာင္းတယ္၊၊ အဲ႔ဒါကိုပဲ သူ႔ရဲ႔
show ပြဲလာၾကည္႔တဲ႔ ေအာက္က မိန္းမေတြက လက္ႀကီးေတြကို အေပၚေထာင္ၿပီး
ယမ္းေနၾကရတာနဲ႔၊တေဟးေဟးတဟားဟားနဲ႔ေအာ္ဟစ္ေနလိုက္ၾကတာကို၊၊
ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္၊၊"
ဒီထဲမွာဂ်ီဆီြးၾကိုး၀တ္ထားတဲ႔ေစာ္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါလဲဆိုတာ" ေလ၊၊
အဲ႔လိုေျပာလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေအာက္ကေကာင္မေလးေတြ အရမ္းသေဘာက်သြားၾကတာ
တေဟးေဟးတဟားဟား နဲ႔၊၊ၾကည္႔စမ္း ဘယ္ေလာက္မိုက္ရိုင္းလဲ ၊၊
ၾကက္ဖတို႔ ေက်ာ္ထြဋ္ေဆြတို႔ဆိုတဲ႔ေကာင္ေတြဆိုထားတာ တရား၀င္မဟုတ္တဲ႔ေခြေတြေပါ႔ ၊၊
တကယ္ကို ညစ္ညစ္စုတ္စုတ္ေတြ သီခ်င္းလုပ္ဆိုထားတာပါ၊၊
သူတို႔မွာအဲ႔ဒါကိုဆုံးမေပးမဲ႔ အေဖေတြအေမေတြ မရွိဘူးလား၊၊ ရွိတယ္ဆိုရင္ေရာ
သူတို႔ရဲ႔မိဘေတြက မဆုံးမလို႔လား သူတို႔မွာ ႏွမေတြအေမေတြမရွိဘူးလား၊၊
ေတာ္ေတာ္ပက္စက္တယ္ အဲ႔ေကာင္ေတြက လူကေမြးတဲ႔ ေခြးေတြ၊၊ အဲ႔ေတာ႔
အဲ႔လိုလူကေမြးတဲ႔ေခြးေတြဆိုတဲ႔ show ပြဲေတြမွာမ်ား  သြားၾကည္႔ၿပီး ေအာက္ကေန
လက္ႀကီးေတြအေပၚကိုေထာင္ၿပီး
ေ၀ွ႔ယမ္းေနၾကတာ၊ဟိုဘက္ကိုယိမ္းလိုက္၊ဒီဘက္ကိုယိမ္းလိုက္နဲ႔၊၊
ဦးထုပ္ကို ေရွ႔မက်-ေနာက္မက်ေဆာင္းတယ္၊ေဘာင္းဘီကိုအပြႀကီးေတြ၀တ္တယ္
အကၤ်ီလက္က လက္ဇေကာဇကနဲ႔၊၊ လက္ေတြလည္ပင္းေတြမွာပတ္ထားတာေတြက
လမ္းေဘးမွာခ်ေရာင္းတဲ႔ ၅ရာတန္ ၆ရာတန္ေတြ၊၊
သူမ်ားႏိုင္ငံက ေကာင္ေတြက ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ေတာင္႔တယ္၊၊
အဲ႔ဒီရပ္ပါဆိုတဲ႔ ကပလီႀကီးေတြဘာေတြကိုၾကည္႔ပါလား၊၊ အားကစားလဲလုပ္တယ္ သူတို႔က၊၊
သူတို႔ဆြဲတဲ႔ သံဆြဲႀကီုးတို႔၊လက္မွာပတ္တဲ႔ လက္ပတ္တို႔ဆိုတာေတြက အနည္းဆုံး
 ေဒၚလာ၂၀၀၀ ေက်ာ္တန္တယ္၊၊အဲ႔ဒါကိုလိုက္တုၿပီး လမ္းေဘးကဟာကို၀တ္ၾကနဲ႔၊၊
မရွိရင္ မ၀တ္နဲေပါ႔၊၊
Akonဆြဲတဲ႔သံဆြဲႀကိုးၾကီးျမင္ဖူးလား အဲ႔ဒါ ေဒၚလာေထာင္နဲ႔ခ်ီတန္တယ္၊၊
အ၀တ္အစား၊တန္ဆာဆိုတာ ေစ်းႀကီးမွမဟုတ္ဘူး၊ကိုယ္႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔လိုက္ေအာင္
၀တ္ရတာ၊၊ၿပီးရင္ ကိုယ္က ဒီဇိုင္းတစ္မ်ိဳးထြင္ၿပီး၀တ္တယ္ဆိုရင္လဲ
အဲ႔ဒီဒီဇိုင္းနဲ႔လိုက္ေအာင္
ဆံပင္ကိုျပင္ရတာေတြရွိေသးတယ္၊ဘယ္ပုံစံ၀တ္ရင္ဘယ္လိုမ်ိဳးလမ္းေလ်ွာက္မွ
လိုက္တာဆိုတာရွိတယ္၊၊ ဥပမာ ဂ်င္းထည္ေတြကို၀တ္ရင္ဂ်င္းသည္
အမာသေဘာကိုေဆာင္လို႔ သူနဲ႔တြဲရမဲ႔ accessories ေတြဆိုရင္
ဆြဲႀကိုးဆိုသံထည္ 925 မွ ဘာမွနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတာေတြရွိ္တယ္၊၊
ဖတ္ပါ fashion စာအုပ္ေတြ၊၊ဒါ႔ေၾကာင္႔ အလိမၼာ စာမွာရွိတဲ႔၊၊ စာမွာ ဘာမဆိုရွိတယ္၊၊
fashion ဆိုတာ သူမ်ားမ၀တ္တာကို၀တ္တာ fashionမဟုတ္ဘူး၊၊
ကိုယ္နဲ႔လဲလိုက္ရမယ္၊ဆန္းလဲဆန္းသစ္ရမယ္၊အေရာင္စပ္ဟပ္မႈ၊
accessories ခ်င္းဆက္စပ္ရာမွာ လိုက္ဖက္မႈ ဒါေတြနဲ႔ေပါင္းမွfashionပါ၊၊
အဲ႔ေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ရပ္ပါေတြရဲ႔၀တ္တာစားတာေတြဟာ
အတုယူသင္႔သလားဆိုတာကိုစဥ္းစားပါ၊၊
အေကာင္းဆုံးက သူမ်ားကိုလိုက္တုမဲ႔အစားကိုယ္ပိုင္ထြင္တာပိုေကာင္းပါတယ္၊၊
သူမ်ားstyleကိုလိုက္တုတယ္ဆိုတာရွက္စရာေကာင္းပါတယ္၊၊
ခုဆိုၾကည္႔ အကယ္ဒမီမင္းသားခ်င္းအတူတူ လူမင္းက ေဘာင္းဘီမွာ ႀကိုးတပ္၀တ္တာနဲ႔ပဲ
မင္းေမာ္ကြန္းကလိုက္တုၿပီး ေဘာင္းဘီမွာႀကိုးတပ္၀တ္တယ္၊၊
ႀကိုးတပ္၀တ္တဲ႔ေဘာင္းဘီက
ဂ်င္းရိုးရိုး၊ေအာက္ကညွပ္ဖိနပ္၊အေပၚၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဂ်င္းဂ်ာကင္ကို
လက္အဖ်ားေခါက္၀တ္ထားတယ္၊၊
မင္းသမီးဆိုရင္ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္တို႔၀တ္တာစားတာေတြၾကည္႔ပါ၊၊ သိပ္ၿပီး fashion က်တယ္၊၊
ဒါ႕ေၾကာင္႔ သူမ်ား style ေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြကို
ေနရင္းထိုင္ရင္အထင္ႀကီးအတုယူေနမဲ႔အစား
ကိုယ္ပိုင္ ႀကိုးစားဖတ္မွတ္ၿပီးသင္ယူၾကပါ ၿပီးရင္ တီထြင္ၾကပါ၊၊ၿပီးရင္
underground အက၊၊ဟိုက သူတို႔ရဲ႔
ပါရာနာေ၀းသိုင္းနဲ႔တြဲၿပီးက သြားၾကတာ၊၊ၾကည္႔ေကာင္းတယ္၊၊
တို႔ဆီကဘိန္းစားလက္ေမာင္းနဲ႔ ပုေလြရိုးေျခသလုံးပိုင္ရွင္ေတြက လိုက္ကတာဘယ္လိုေနလဲ၊၊


(ဂ)
ထက္ျမက္ၿပီးေတာ္ေသာလူငယ္မ်ားမွာစီးပြားေရးေၾကာင္႔ျဖစ္ေစ၊
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ျဖစ္ေစေပၚထြက္လာႏိုင္ျခင္းမရွိပဲ
အလကားအက်ိဳးမရွိေသာ လူပိုမ်ားသာ
ေငြဂုဏ္ေၾကာင္႔ျဖစ္ေစ၊ လာဘ္ထိုးၿပီးျဖစ္ေစေပၚထြက္လာျခင္း၊၊


(ဃ)
ယေန႔ INTERNET ကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသုံးေနၾကပါၿပီ၊၊
သို႔ေသာ္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ
အက်ိဳးရွိသည္႔ေနရာတြင္ အသုံးမခ်ပဲ ရည္းစားရွာဖို႔၊ Sexy Words
ေတြေျပာၿပီး ေက်နပ္ဖို႔
စတဲ႔မဟုတ္တဲ႔ေနရာေတြမွာအသုံးခ်ေနၾကတာပါပဲ၊၊ျမန္မာရဲ႔ အဓိကအားနည္းခ်က္က
အဲ႔ဒါပဲ၊၊မဟုတ္တဲ႔ေနရာမွာသိပ္ၿပီး ခြ်န္တယ္၊၊ ၁ နာရီမွ
၂၀၀-၃၀၀ေလာက္ေပးရေသာ INTERNET ကို
အက်ိဳးရွိရွိအသုံးခ်မယ္ဆိုရင္ရတနာသိုက္ႀကီးပါ၊၊ လိုခ်င္တာေလ႔လာခ်င္တာ အကုန္ရတယ္၊၊
ရွာစမ္းပါ GOOGLE ကေန၊၊စာအုပ္ေတြရွာ ဖတ္၊ေလ႔လာ၊၊လုပ္စမ္းပါ၊၊ အလိမၼာ စာမွာရွိတဲ႔၊၊
ခုေတာ႔အဲ႔လိုမဟုတ္ဘူး၊၊ ၃-၄-၅ နာရီေလာက္  ထိုင္ၿပီး
ေတြ႔သမ်ွ(ေစာ္-ဘဲ)နဲ႔ထိုင္ခ်က္ေနၾကတယ္၊၊
အသက္အရြယ္ၾကီးၿပီးေတာင္းစားေနတဲ႔အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးေတြကိုက်ေတာ႔ လာေတာင္းရင္မရွိဘူး
ေျပာလႊတ္ရတာနဲ႔၊အစုတ္ဆုံးနဲ႔ တန္ဖိုးအေသးဆုံးပိုက္ဆံကိုေရြးၿပီး  ထည္႔ရတာနဲ႔ ၊၊
ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ အဲ႔လိုမခ်က္ပါဘူး၊၊ ခ်က္ဖို႔လဲ အခ်ိန္မေပးပါဘူး၊၊
အလုပ္ခ်ိန္မွာ  အလုပ္လုပ္တယ္၊၊ နားခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္းနားတယ္၊၊
ျမန္မာႏိုင္ငံကလြဲလို႔ က်န္တဲ႔ႏိုင္ငံေတြမွာNET အရမ္းေကာင္းပါတယ္၊၊
သို႔ေသာ္ သူတို႔ေတြ ဒို႔ဆီက ျမန္မာေတြလိုမခ်က္ပါဘူး၊၊ လိုအပ္မွ သုံးပါတယ္၊၊
ဒို႕ျမန္မာေတြကေတာ႔ အဲ႔လိုမဟုတ္ပါဘူး၊၊နားၾကပ္ႀကီးေတြ တပ္ၿပီး တစ္ေနကုန္
ဖင္ပူေအာင္ထိုင္၊ ေတြ႔သမ်ွ ဆန္႔က်င္ဘက္(gender ) မ်ားနဲ႔ခ်က္ ေနလိုက္ၾကတာကို
ေလယဥ္ေမာင္းေနတဲ႔ပိုင္းေလာ႔ႀကီးေတြ က်ေနတာပဲ၊၊ တစ္ခ်ိဳ႔ဆိုရင္ အဲ႔ဒီ INTERNET
ဆိုင္ကေရာင္းတာကိုစားၿပီး တစ္ေနကုန္ထိုင္ခ်က္ပါတယ္၊၊
လက္ေတြ႔နားနဲ႔ဆက္ဆက္ၾကားေနရတာေတြရွိပါတယ္ နစ္ကိုၾကိုက္တဲ႔အခ်ိန္ဖြင္႔၊
အျမဲတမ္းအြန္လိုင္းပဲ၊၊ၿပီးရင္ စကားကို အေကာင္းမေျပာဘူး၊၊
ႏွမရွိတဲ႔ က်ြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ ကိုယ္႔ႏွမသာဆိုရင္ဆိုတာေတြးေတာင္မေတြးရဲပါဘူး၊၊
လူတစ္ေယာက္ခ်က္တာကို ေဘးကေနနားေထာင္ေနတာ သူတို႔မွာ
အြန္လိုင္းကေန ေလဥဥၿပီးေမြးတာနဲ႔ကို သားသမီးရတနာ ၁၀ ေယာက္မကေတာ႔ဘူး၊၊
ကဲဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ  ၊၊ ျမန္မာေတြဟာ မဟုတ္တဲ႔ဘက္မွာ သိပ္ခြ်န္ေနၾကတယ္၊၊
အခ်ိန္ေတြ ၊ အင္အားေတြ ဘယ္ေလာက္ႏွေျမာစရာေကာင္းလိုက္သလဲ ၊၊
ရွက္သင္႔ ၾကပါၿပီ ၊ျပင္သင္႔ၾကပါၿပီ ၊၊
က်ြန္ေတာ္တို႔ေလးစားရတဲ႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို ေျပာခဲ႔တဲ႔
စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္၊၊ ရိုင္းတယ္လို႔ေတာ႔မထင္ပါနဲ႔၊၊
"ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာေတြ ဒီပုံအတိုင္းသာ ဆက္ေနသြားမယ္ဆိုရင္...
ျမန္မာႏိုင္ငံကဖာႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္တဲ႔"၊၊

ဒီ Mail အတြက္က်ြန္ေတာ္႔ကို မုန္းခ်င္မုန္းၾကပါ နာခ်င္ရင္နာၾကႏိုင္ပါတယ္၊ နာေအာင္လဲ
ေရးထားတာပါ၊၊ မွားေနၾကတာေတြကို ျပင္ေစခ်င္တဲ႔စိတ္နဲ႔၊အားလုံးကိုကိုယ္႔ႏွမေတြလို
မေပါင္းသင္႔တဲ႔သူေတြနဲ႔မေပါင္းရေအာင္ ၊ အတုမယူသင္႔တဲ႔သူေတြကိုအတုမယူမိေအာင္၊
အားလုံးကို ႀကိုးစားခ်င္စိတ္ရွိၾကဖို႔ေတြအတြက္နာေအာင္ေရးထားတာပါ၊၊
နာၿပီးေတာ႔ အဲ႔ဒီလူမ်ိဳးေတြ၊အဲ႔လိုကိစၥေတြကိုေရွာင္ၿပီးေျဖာင္႔လာၾကမယ္ဆိုရင္
က်ြန္ေတာ္ အမုန္းခံရတာ တန္ပါတယ္၊၊
အားလုံးပဲ Good luck ineverything!
ဒီစာကို ေထာက္ခံရင္ မွန္တယ္ဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ ဖတ္ဖို႔ေပးလိုက္ပါ၊၊
မမွန္ဘူးလို႔ယူဆရင္  ဒီစာေရးတဲ႔သူကို မုန္းႏိုင္ပါတယ္၊၊
တစ္ခုေျပာစရာရွိတာကအဲ႔ထဲမွာေရးထားတဲ႔
မေကာင္းေသာေယာက်ၤားမ်ား၊မိန္းမမ်ားဆိုတာအကုန္လုံးကိုေျပာတာမဟုတ္ပါ၊၊
အလြန္သိကၡာရွိၿပီး ေလးစားဖြယ္၊ဂုဏ္ယူထိုက္ေသာ
့ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းမ်ားစြာ၊အမ်ိဳးသားေကာင္းမ်ားစြာ ရွိပါသည္၊၊
နာမည္တပ္ၿပီးေျပာရန္မျဖစ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ႔ အားလုံးနာလည္ၾကမွာပါ၊၊

တစ္ခါတုန္းက
သိပၸံပညာရွင္ႀကီး သံုးေယာက္ဟာ အိမ္တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူတူ စုေပါင္း
ေနထိုင္ၾကတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
ဒါေပမဲ ့ခက္တာက သူတို႕ေနတဲ့အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ဖို႕ မီးဖိုတစ္လံုးမွ
မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သိပၸံပညာရွင္ႀကီးေတြဟာ ထမင္းစားခ်ိန္ၾကရင္
ဟိုအိမ္ဒီအိမ္သြားၿပီး ထမင္းနည္းနည္း ဟင္းနည္းနည္း လိုက္ေတာင္းစား ရတယ္ဆိုပဲ။

တစ္ေန႕လဲမဟုတ္၊ ႏွစ္ေန႕လဲမဟုတ္ ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္း မနက္စာေတာင္းလိုက္
ညစာေတာင္းလိုက္နဲ႕ ဆိုေတာ့ ေပးရတဲ့ အိမ္ေတြကလဲ ၿငိဳျငင္လာတယ္။
“ခင္ဗ်ားတို႕ကလည္းဗ်ာ၊ တစ္သက္လံုး ဒီလိုပဲ ေတာင္းစား ေနေတာ့မွာလား။ ကိုယ့္ဖါသာ
ကိုယ္လည္း ခ်က္စားၾက ဦးမွေပါ့”
“ခ်က္ေတာ့ ခ်က္စားခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ မီးဖို မရွိလို႕ပါ”
“မီးဖိုမရွိရင္ ၀ယ္ေပါ့ဗ်။ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားတို႕လဲ သိပၸံပညာရွင္ ေတြပဲ…
ကို္ယ့္ဖါသာကိုယ္ မီးဖိုေလးတစ္လံုး ေတာင္ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္တတ္ ၾကဘူးလား”
ဒီလို အေျပာခံရေတာ့ သိပၸံပညာရွင္ သံုးေယာက္ဟာ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားၾကၿပီး…
“ငါတို႕ အိမ္မွာ မီးဖိုတစ္လံုးေတာ့ ရွိဖို႕လိုၿပီ” လို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေအာင္ သူတို႕ကို္ယ္တိုင္ ပံုစံဆြဲၿပီး
တည္ေဆာက္ ၾကမယ္ေပါ့။ ဒီလိုနဲက အားလံုးသေဘာတူ လိုက္ၾကတယ္။
အဲဒါနဲ႕… မီးဖိုႀကီးတစ္လံုး စၿပီး တည္ေဆာက္ ျဖစ္ၾကေရာ ဆိုပါေတာ့ …။
မီးဖိုႀကီး မၿပီးခင္မွာ ပညာရွင္တစ္ေယာက္က အၾကံတစ္ခုရလာတယ္။
“က်ဳပ္တို႕ လုပ္တဲ့ မီးဖိုက သိပ္ၿပီး ႀကီးေနေတာ့ တစ္ေနရာက တစ္ေနရာကို
ေရႊ႕လို႕လြယ္ေအာင္ ဘီးေတြ တပ္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား”
အဲဒီ အၾကံေၾကာင့္ မီးဖိုေအာက္မွာ ဘီးေတြ တပ္ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာတင္
ေနာက္တစ္ေယာက္က
“ဘီးေတြႀကီးပဲရွိရင္ ေရႊ႕ခ်င္တဲ့အခါ တြန္းေနရမွာေပါ့။ ပင္ပန္းပါတယ္။ ေမာင္းၿပီး
ယူသြားလို႕ ရေအာင္ ေမာ္ေတာ္ကားလို စက္တပ္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား”
ဒါနဲ႕ပဲ… မီးဖိုမွာ အင္ဂ်င္ေတြ စက္ေတြ တပ္ဆင္လိုက္ၾကတယ္။ တတိယ သိပၸံပညာရွင္က…
“စက္လဲ တတ္ၿပီးၿပီ၊ ဘီးေတြလဲ ရွိၿပီ၊ ေမာင္းလို႕လဲ ရေနၿပီဆိုေတာ့… တစ္ခါတည္း
လူေတြပါ လိုက္စီးလို႕ ရေအာင္ လုပ္ၾကစို႕” လို႕ အၾကံေပးတယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ မီးဖိုဟာ လူစီးလို႕ ရတဲ့ ယာဥ္ႀကီး ျဖစ္သြားေရာ။
သိပၸံပညာရွင္ႀကီးေတြ မီးဖိုတစ္ခု ေဆာက္ေနတယ္ ၾကားလို႕ လာၾကည့္ၾကတဲ့ လူတစ္ေယာက္က
အဲဒီမီးဖိုကိုလည္း ျမင္ေရာ ရင္သပ္ရႈေမာ ျဖစ္သြားၿပီး…
“အို… အံမခန္း လက္ရာပဲ”
လို႕ ခ်ီးက်ဴးတယ္။ အဲဒီလူက စၿပီး သတင္းျဖန္႕လိုက္လို႕ ၾကားရတဲ့သူ မွန္သမွ်
မီးဖိုႀကီးကို က်ိတ္က်ိတ္တိုး လုယက္တိုးေ၀ွ႕ ၾကည့္ၾကပါေလေရာ… တဲ့။
ၾကည့္တဲ့သူတိုင္း ကလည္း မီးဖိုႀကီးကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ ခ်ီးမြမ္းသံ
ၾကားေလေလ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး ေတြကလည္း ပိုၿပီး ေက်နပ္အားရ လာေလေလ… သူတို႕
လက္စြမ္းျပ ခ်င္လာေလေလ ေပါ့။
ဒါနဲ႕ သိပၸံပညာရွင္ တစ္ေယာက္က မီးဖိုႀကီးမွာ ေနာက္တြဲ တပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း၊
ဧည့္ခန္းေတြ၊ အိမ္သာေတြ ကိုပါ အလိုအေလွ်ာက္ စနစ္နဲ႕ ဖြဲစည္း ေျပာင္းလဲ
လို႕ရေအာင္ တပ္ဆင္လိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလဖိအားသံုး စနစ္နဲ႕ မီးဖိုႀကီးကို စီးၿပီး ေကာင္းကင္ေပၚ
ပ်ံလုိ႕ရေအာင္ လုပ္တယ္။ မီးဖိုႀကီးက မိုးေလ၀သ အေျခအေနကိုလည္း တိုင္းတာေပး
ႏိုင္တယ္။
တတိယသိပၸံပညာရွင္ ကေတာ့ မီးဖိုႀကီး အတြင္းမွာ ကြန္ျပဴတာ တစ္လံုး
တပ္ဆင္လိုက္တယ္။ သိခ်င္တဲ့ ျပသနာ မွန္သမွ်ကို အဲဒီ ကြန္ျပဴတာ
ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တယ္ ဆိုပဲ။ မီးဖိုႀကီးကို လာၾကည့္ၾကတဲ့ လူေတြက
ေမြးေန႕သကၠရာဇ္ကို စာရြက္တစ္ရြက္မွာ ေရးၿပီး မီးဖိုထဲ ထည့္လိုက္ရင္ ကြန္ျပဴတာက
ေဗဒင္ ေဟာေပးတယ္… တဲ့။
လူေတြက မီးဖိုႀကီးရဲ႕ ေဗဒင္ဟာ သိပ္မွန္တာပဲ လို႕ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မီးဖိုႀကီးကို အစစအရာရာ တပ္ဆင္လို႕ ၿပီးသြားၾကတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ
အထူးျခား အဆန္းသစ္ဆံုး အျပည့္အစံုဆံုး မီးဖိုႀကီးပါ။ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေလး တစ္ခုပဲ
ရွိတယ္။
အဲဒီ မီးဖိုမွာ မီးေမႊးလို႕ မရဘူး…တဲ့။
သိပၸံပညာရွင္ႀကီး သံုးေယာက္ဟာ အရင္ကလိုပဲ ထမင္းေတြ၊ ဟင္းေတြ လိုက္ေတာင္းစား
ေနရတာပါပဲတဲ့။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ပံုျပင္ကို နားေထာင္ၿပီး အမ်ားႀကီး ေလွ်ာက္စဥ္းစား ေနမိတယ္။
“ဘ၀မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဘာေတြကို တည္ေဆာက္ ေနခဲ့ ၾကပါလိမ့္…” လို႕။

[img[ဗဟုသုတ၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/21a5eca27962d41849afe45f7cfeaeb56g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/e55602d1c98be763d61f81023664408d6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/6843e914ad56ac9c4efff8a389a056c96g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၄|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/3e25bde48f8b93e11753934764051f516g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၅|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/40243671973b0af7132d10cfbf225ea66g.jpg]
[img[ဗဟုသုတ၆|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/797ba9631e09ceadf35ae5ae8496721b6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၇|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/9c2a52f0423f33358a0d59237ffe37326g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၈|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/0c9d5fca2372700699dc69179372fd166g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၉|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/aebebed2394c0b77523a364c73764c036g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၁၀|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/63c71c155d1d279c929d9d173f2cd3fe6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၁၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/8790ae8971a5f0cc8a78a378e621a7386g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၁၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/66874442cd49c4f82c85d739c253e2436g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၁၃|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/751f4b8b8527c9f8e400a225565097f26g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၁၄|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/2053ae17af46ae6957a29f0b802bda9f6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၁၅|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/fa174e07cd6dd4e24cadedbc1fd8db2d6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၁၆|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/fc89f2847ee248790dcb65cc6d27f1686g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၁၇|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/456adb3f0bf299b598efb953dffe69556g.jpg]]

[img[ဗဟုသုတ၂၀|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/5173c1bf72070becfcdec21537c2ec736g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/66a6cc98ad5393128320a651420188b16g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/ef0d724d50b9a262faf686b1dbd6c5766g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၃|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/a2b49c67b11473bbea6d986d3b15ac596g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၄|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/a9e8f8c9899b13fb50f865f3d9fe6e626g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၅|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/aa5654810b745dfeaebde384ff5426d66g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၆|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/1c966ced1b4fa781a4670ae6214ab8f36g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၇|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/49124704788c332f888d77ccdfc5ebb26g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၈|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/93866fca9c7243763551ff83dbff46ee6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၂၉|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/73ec0ace8533bfdd53f9bf76fa07aabd6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၀|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/13593a3521ba5097e568c834068e2d5c6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/51b168d4e887d647c37159c932fb33626g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/e85035a65ef7c41ce664f75d7a507f7b6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၃|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/e296ae530b03c772cf973e1b0748fec56g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၄|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/57b4405ce2a8074dab8eca2470a125546g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၅|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/59b2e67f2be3a8625954e9d5bafb1d536g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၆|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/501804ae1538440ac576f60cdedfcf5e6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၇|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/84616ff9c47647520c5c0386e70639ac6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၈|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/78116ca65d3fe6d7b9ea63ade5e50b2d6g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၃၉|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/c2dedd55229fb09d26f0a15e1c90d4846g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၄၀|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/eade580aad901921c1252bc5998f9dc46g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၄၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/55a32bdce06b7cf3b7715781cdef31e96g.jpg]]
[img[ဗဟုသုတ၄၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/cca69770caadd6380d44d26ed54b467b6g.jpg]]

ဗိုက္ေအာင့္ျခင္း ေ၀ဒနာကို ခံစားဖူးတဲ့ သူတိုင္း သိၾကမွာပါ။ ဒီေ၀ဒနာဟာ
တကယ္ခံစားေနရတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ မလွဳပ္ရဲ မရွားရဲနဲ႔ တကယ့္ကို အလုပ္ပ်က္
အကိုင္ပ်က္ပါပဲ။ အရမ္းနာေနတဲ့ ခံစားခ်က္ဟာ ပိုပို တိုးလာမလားဆိုျပီး
အသက္ရွဴသံ တစ္ခ်က္နဲ႔ တစ္ခ်က္ၾကားမွာေတာင္ ရဲရဲ မရွဴရဲေလာက္ေအာင္
ဆိုးပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္မွန္မွန္ ဗိုက္ေအာင့္တတ္တဲ့ ေရာဂါကို
အစာလမ္းေၾကာင္း ျပည္တည္နာ (Peptic Ulcer) လို႔ေခၚပါတယ္။

ဗိုက္ေအာင့္ေစတဲ့ ေနာက္ခံ ေရာဂါ အေၾကာင္းတရား အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေပမယ့္ (၁)
နာေသာေနရာကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ လက္ညွိဳးနဲ႔ ညႊန္ျပလို႔ ရျခင္း (၂)
ကာလအတန္ၾကာ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ျပန္ျဖစ္လိုက္ ခဏခဏ ျဖစ္ေနျခင္း (၃)
နာက်င္ျခင္းသည္ အစာစားလိုက္ျခင္းနဲ႔ ဆက္စပ္ေနျခင္း စတဲ့ အခ်က္(၃)
ခ်က္စလံုး ရွိေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ အစာလမ္းေၾကာင္း ျပည္တည္နာ
(Peptic Ulcer) လို႔ ေျပာနိုင္ပါတယ္။

ဒီေရာဂါကို အစာအိမ္ျပည္တည္နာ (Gastric Ulcer) နဲ႔ အူသိမ္ျပည္တည္နာ
(Duodenal Ulcer) ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခားထားပါတယ္။ ေ၀ဒနာပံုစံမွာ
သိသိသာသာ ကြဲျပားပါတယ္။

(၁) အစာအိမ္ျပည္တည္နာက အရွိဳက္ေနရာနဲ႔ အစာအိမ္ရွိတဲ့ ေနရာေတြမွာ နာပါတယ္။ သူက
အစာစားလိုက္တာနဲ့ ျဖစ္တာပါပဲ။
အလြန္ဆံုး အစာစားျပီး နာရီ၀က္ေလာက္အတြင္း နာလာတတ္ပါတယ္။ အစာစားျပီး
နာတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က အသိသာဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒိုင္ဂ်င္း၊ ခေရးေမးလ္အက္စ္ စတဲ့
အက္ဆစ္ကို သက္သာေအာင္ ေလွ်ာ့ေပးတဲ့ ၀ါးစားရတဲ့Antacids ေတြေသာက္ရင္
ထူးထူးျခားျခား မသက္သာလွပါဘူး။

(၂) အူသိမ္ျပည္တည္နာက နာတဲ့ေနရာခ်င္း တူေပမယ့္ သူက ဗိုက္ဆာရင္ အစာေခ်ရည္ေတြ
ထြက္လာရင္
နာလာတတ္တဲ့ ေ၀ဒနာျဖစ္ျပီး သိသာတဲ့ လကၡဏာတစ္ခုအေနနဲ႔ အစာစားလိုက္မွ
သက္သာသြားပါတယ္။ Antacids ေတြ ၀ါးစားလိုက္ရင္ သိသိသာသာ သက္သာသြားပါတယ္။
ညတစ္ေရးနိုး ဗိုက္ဆာျပီး ထေအာင့္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ အူသိမ္ျပည္တည္နာ ျဖစ္ေနျပီ
ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုကုၾကမလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ဒီေရာဂါေတြအေၾကာင္း
တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေဖာ္ျပေပးသြားမွာ ျဖစ္ျပီး
ေဆးခန္းသြားစရာ မလိုေတာ့ဘဲ ႏွစ္ေပါင္း သံုးေလးဆယ္ ျဖစ္လာလဲ
ေပ်ာက္သြားေအာင္ ေသာက္လို႔ရတဲ့ ေဆးပံုစံကို
မက္ဖန္ပရိသတ္မ်ားအတြက္ေဖာ္ျပေပးမွာပါ။

ဒီေရာဂါ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးဟာ မိန္းေတြမွာထက္ ေယာက်္ားေတြမွာ ၂ဆကေန ၅ဆ
ပိုျဖစ္ေလ့ရွိတာ ေတြ႔ရမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။အစာအိမ္ျပည္တည္နာထက္ အူသိမ္ျပည္တည္နာက ပိုအျဖစ္မ်ားပါတယ္။
ထူးထူးျခားျခား “ O “ ေသြး သမားေတြမွာ ပိုျဖစ္ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြက
(၁) အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးမ်ား ေရရွည္စြဲေသာက္ျခင္း
(၂) ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း (အစာအိမ္နာကို ပိုျဖစ္ေစပါတယ္။ ျဖစ္ျပီးသား
အနာေတြကိုလည္း အနာက်က္ ေႏွးေစပါတယ္။
(၃) စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားေသာ၊ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ေဒါသၾကီးေသာ စိတ္အေျခအေနရွိျခင္း
(၄) အစာေခ်ရည္ အက္ဆစ္ဓာတ္မ်ား လြန္ကဲစြာ ထြက္ေစေသာ အစားအစာမ်ား (ေကာ္ဖီ၊
လက္ဖက္၊ အရက္၊ မဆလာ စသည္တို႔ကို) ရက္ဆက္ စားသံုးျခင္း
(၅) Helicobacter pylori အမည္ရွိ ဘက္တီးရီးယား အစာအိမ္လမ္းေၾကာင္းတြင္
ကူးစက္ခံရျခင္း
ဒီပိုးကိုေတြ႔ရွိတာ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးပါဘူး။ ဒီပိုးဟာ ဘယ္ေလာက္
ဆိုး၀ါးအစြမ္းထက္သလဲဆိုရင္ အစာေခ်ရည္ရဲ့ ဟိုက္ဒရိုကလိုရစ္ အက္ဆစ္ (HCl)
ထဲမွာေတာင္ ေအးေဆး အသက္ရွင္နိုင္ပါတယ္။ သူက အစာလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ အစာအိမ္ရဲ့
မ်က္ႏွာျပင္ဆဲလ္ေတြမွာ တြယ္ကပ္ ေပါက္ပြားေနထိုင္ပါတယ္။ ဒီပိုးဟာ
စတင္ေတြ႔ရွိခဲ့တုန္းက ပညာရွင္ေတြကိုယ္တိုင္ အံ့အားသင့္သြားေစတဲ့
အသက္ျပင္းတဲ့ ပိုးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီပိုးက မသန္႔တဲ့ အစားအေသာက္ လမ္းေဘးအစားအေသာက္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြက တစ္ဆင့္
အမ်ားဆံုး ကူးတယ္လို႔
သိရပါတယ္။ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲ နိုင္ငံေတြမွာ ပိုအျဖစ္မ်ားပါတယ္။


ေရွးယခင္က ဒီေရာဂါျဖစ္တဲ့ လူနာေတြမွာ အေၾကာင္းရင္း အမွတ္ (၁) ကေန (၄)
အထိပဲ စဥ္းစား ကုသေပးခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း လိုက္စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉၀%
ေသာ အစာအိမ္ျပည္တည္နာေတြနဲ႔ ၇၀% ေသာ အူသိမ္ျပည္တည္နာေတြဟာ ဒီပိုးေၾကာင့္
မေပ်ာက္နိုင္ေတာ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီပိုးက အနာေတြကို ပိုဆိုးေစျပီး
ေနာက္ဆံုး ကင္ဆာအျဖစ္ ေျပာင္းသြားေစပါတယ္။ (အထူးသျဖင့္ အူသိမ္အနာထက္
အစာအိမ္အနာက ကင္ဆာေျပာင္းဖို႔ အခြင့္အလမ္း အရမ္းမ်ားပါတယ္။
ကင္ဆာေျပာင္းတာက်ေတာ့ “A” ေသြးသမားေတြ ပိုမ်ားပါသတဲ့ ) ဒီပိုးဟာ
အက္ဆစ္ဓာတ္ကိုလဲ မ်ားလာေစလို႔ အနာက မေပ်ာက္ေတာ့ဘဲ မကုသေရြ႔ တစ္သက္လံုး
ျဖစ္သြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆက္တြဲေတြအေနနဲ႔ အနာျဖစ္လိုက္ အမာရြတ္တက္လိုက္ သံသရာလည္တာ ၾကာလာရင္
ကင္ဆာေျပာင္းသြားမယ္၊
ေပါက္ထြက္သြားျခင္း၊ အစာအိမ္ ထြက္ေပါက္ပိတ္ျခင္း၊ ေသြးထြက္ ေသြးအန္
ေသြး၀မ္းသြားျခင္း စတာေတြ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို ဗိုက္ေအာင့္တာ ၾကာလာလို႔ ေတြ႔ကရာ ကြမ္းရာဆိုင္က ေဆးေတြ ေသာက္၊
ရမ္းကုေတြနဲ႔
ေဆးျမီးတိုေတြနဲ႔ ကုေနၾကျပီး မေပ်ာက္ဘဲ အေျခအေနပိုဆိုးလာေနတဲ့ လူေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။

ပိုဆိုးတာက ရမ္းကုက ဗိုက္နာတာ အကိုက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆး ထပ္ေပးလိုက္လို႔
အစာအိမ္အကြင္းလိုက္ ေပါက္ထြက္ျပီး
ေဆးရံုေရာက္လာတဲ့သူေတြ ကြ်န္ေတာ့္အေတြ႔အၾကံဳမွာေတာင္ မနည္းေတာ့လို႔
ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (ၾကားျဖတ္ ေျပာရရင္ ျမန္မာတိုင္းရင္း
အစာအိမ္ေဆးမ်ားဟာလဲ ႏြယ္ခ်ိဳမ်ားစြာ ပါ၀င္တဲ့အတြက္ ေသြးတိုးတတ္တဲ့
သူမ်ားအတြက္ လံုး၀မသင့္ေတာ္ပါဘူး)

ဒီပိုးကို စစ္တဲ့ Investigation ေတြက 13C Urea Breath Test, Serological
Test, Rapid Urease Test, Culture စသျဖင့္ ရွိျပီး အတန္သင့္
ေစ်းၾကီးလွပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မတတ္နိုင္ပါဘူးဆိုတဲ့
လူနာကို ဒါေတြ စစ္ခိုင္းဖို႔ ဘယ္လိုေျပာရပါ့မလဲ။ ဒါကတစ္ခ်က္…..။

ေနာက္ျပီး ခန္႔မွန္းေျခ ၈၀% ခန္႔ေသာ ဗိုက္ေအာင့္သူအားလံုးမွာ ဒီ H.pylori
ပိုး ရွိေနျပီး က်န္တဲ့ ၂၀% ကလဲ ျပည္တည္အနာရွိလာျပီဆိုတာနဲ႔ မၾကာခင္
ဒီပိုး၀င္လာေတာ့မွာမို႔ ေအာက္ပါေဆးနည္းပံုစံအတိုင္း ၁၄ ရက္
တန္းေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ တကယ္လဲ ထိေရာက္စြာ ကုသေပ်ာက္ကင္းသြားတာ ကမၻာနဲ႔
အ၀ွမ္း လက္ေတြ႔ပါပဲ။ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ႏွစ္၃၀ ေက်ာ္ ေအာင့္လာတဲ့သူေတာင္
ဒီေဆး၁၄ ရက္နဲ႔ အျမစ္ျပတ္ေပ်ာက္ကင္းသြားတာ ကြ်န္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႔ပါပဲ။
ဒီေဆးနည္း ကုထံုးဟာ ေဆးခန္းေတြမွာပဲ ရနိုင္တဲ့ ဆရာ၀န္ေတြပဲ သိတဲ့
ေဆးနည္းေကာင္းတစ္လက္ ျဖစ္လို႔ တကယ္ေဘးကင္းျပီး ထိေရာက္တဲ့ ေဆးညႊန္းျဖစ္လို႔
ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ တြက္ရင္ ဘယ္ေလာက္တန္မလဲ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။

ဒါျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္က ဘာလို႔ ဒီလို လွိ်ဳ႔၀ွက္ခ်က္ကို
ထုတ္ေဖာ္ခ်ျပရသလဲဆိုေတာ့ ျပည္သူ႔အက်ိဳးအတြက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံမွာ
ဆရာ၀န္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရွိတဲ့ ေနရာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဆရာ၀န္
ရွိျပန္ဦးေတာ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ တစ္၀မ္းတစ္ခါး ရွာစားေနၾကရတဲ့ အတြက္
ေဆးကုခ မရွိဘဲ ေတြ႔ကရာ ဒိုင္ဂ်င္းေလး၀ါးျပီး ေဆးျမီးတိုေလး ေသာက္ျပီး
ရုန္းကန္လွဳပ္ရွား အသက္ဆက္ေနၾကရတဲ့ သူေတြအတြက္ အြန္လိုင္းေပၚကေန
တတ္စြမ္းသေလာက္ ကူညီေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္း
ေပးၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။
*
ေသာက္ရန္ ေဆးညႊန္း*
*Omezprazole 40 mg
Clarithromycin 500 mg
Amoxicillin 500 mg
Metronidazole 400 mg*

ဒီေဆး ၄ မ်ိဳးစလံုးကို တစ္ခါေသာက္ တစ္လံုးစီ တစ္ေန႔ ၂ခြက္
အစာစားျပီးတိုင္း ေသာက္ပါ။ ၁၄ ရက္တိတိ မပ်က္မကြက္ ေသာက္ပါ။ ဒါဆိုရင္
ေသခ်ာေပါက္ အျမစ္ျပတ္ ေပ်ာက္ကင္းပါမယ္။ ဒါဟာ H.pylori ပိုးနဲ႔
ဗိုက္ေအာင့္ျခင္း ေ၀ဒနာမ်ားကို အျမစ္ျပတ္ ကုသနိုင္တဲ့ ကမၻာေက်ာ္
ေဆးသံုးျဖာကုထံုး (Triple Therapy) ပဲျဖစ္ပါတယ္။ (Triple Therapy အျပင္ 2nd
Line အေနနဲ႔ Quadritherapy ေဆးေလးျဖာ ကုထံုးလဲ ေပၚေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒါက ေဆးမွန္မွန္မေသာက္လို႔ ျပန္ျဖစ္တဲ့ သူေတြ အတြက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုထဲက Triple Therapy ကိုပဲ မွန္မွန္ မပ်က္မကြက္ ေသာက္မယ္ဆိုရင္
ျပတ္ပါတယ္)
ဒီေဆးေတြကို ေသာက္ေနစဥ္အတြင္းမွာ ၀မ္းသြားျခင္း၊ ပါးစပ္အနည္းငယ္ပ်က္ျခင္း၊
ပ်ိဳ႔ခ်င္ အန္ခ်င္ျခင္း၊ ဗိုက္ေအာင့္ျခင္း
စတာေတြ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးအေနနဲ႔ ခံစားရတတ္ေပမယ့္ ေထြေထြထူးထူး အႏၱရာယ္
မရွိပါဘူး။ ၁၄ရက္ ေဆးအျပည့္ ေသာက္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအားလံုး
သက္သာေပ်ာက္ကင္းလို႔ စိတ္ခ်မ္းသာၾကရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳးစား
ေရးသားထားတဲ့ ဒီေဆာင္းပါးေလးဟာ မ်ိဳးၾကီးသီခ်င္းထဲကလို “ေနေရာင္ျခည္
မဟုတ္လဲပဲ…….. ၾကယ္စင္ေလာက္ေတာ့ ငါ့ရဲ့လက္တစ္ကမ္းအတြင္း………
ကိုယ္တတ္စြမ္းသေလာက္ အလင္းေရာင္ အေႏြးဓာတ္ ေပးခဲ့တယ္” ဆိုတာမ်ိဳး
ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ပဲ တကယ္ေက်နပ္လွပါျပီ။


တကူးတက ေမးလ္ပို႕ေပးတဲ႕ ထူးထူး ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။

စကားဦး။ ။ ဗုဒၶ၏ သဘာ၀ဓမၼေဒသာနာေတာ္မ်ားကုိ သိပၸံပညာျဖင့္ ႏႈိင္းယွဥ္၍ လူ႕သဘာ၀ဓမၼျဖစ္ေသာ ရုပ္အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ စိတ္အဖြဲ႕အစည္း တုိ႕၏ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲေနေသာ သဘာ၀တရားအား ထုိးထြင္းသိျမင္ႏုိင္ရန္ အာသီသျပဳလ်က္ ဆရာၾကီး ဦးေဌးေအာင္ ေဟာၾကားဆံုးမခ်က္မ်ားကို ေဒါက္တာတစ္ဦး၏ စုစည္းမူ႕ျဖင့္ တင္ျပထားေသာ စာအုပ္ကုိ ကုိးကားေဖာ္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သဗၺညဳတ ညဏ္ေတာ္၊ အာသ၀ကၡယညဏ္ေတာ္တုိ႕ျဖင့္ သိေတာ္မူေသာ သဘာ၀အမွန္တရားမ်ားကုိ လူသားတုိ႕ နားလည္ႏဳိ္င္ေသာ နယ္အတြင္းမွ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႕ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေဒသနာေတာ္မ်ားသည္ သဘာ၀ဓမၼ ပညာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသဘာ၀ဓမၼေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားရာတြင္ အေၾကာင္းယုတိၱ ခုိင္လံုသည္ သက္ေသ သာဓက ျပည့္စံုသည္။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မဆို စမ္းသပ္ခံႏုိင္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ယခု သိပၸံပညာ၏ ဘဘာ၀တရား ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲမူ႕ ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားသည္ ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ ေဒသနာေတာ္မ်ားႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းၾကလာေၾကာင္းကို ေတြ႕ရွိေနရပါသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက ညဏ္မ်က္စိဖြင့္ေပးသျဖင့္ အမွန္တကယ္ မရွိေသာ္လည္း ထပ္တလဲလဲ စြဲခဲ့ၾကေသာ ငါ၊ သူတစ္ပါး ဟူ၍ ယံုၾကည္စြဲျမဲေနေသာ သမုတိၱနယ္မွ ခံယူထားေသာ သဘာ၀တရားထက္ ေက်ာ္လြန္ကာ ပရမတၱနယ္မွ သဘာ၀အမွန္တရားမ်ား ရွိေၾကာင္း သိခဲ့ရပါသည္။ ပရမတၱနယ္မွ အမွန္တရားသည္ လူတြင္ ရုပ္တရားႏွင့္ နာမ္တရား ဟူ၍ နွစ္မ်ဳိးသာရွိေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။


ရုပ္တရား(ရူပကၡႏၶာ)ႏွင့္ နာမ္တရား( နာမကၡႏၶာ) တုိ႕ပူးေပါင္း၍ စဥ္ဆက္မျပက္ လုပ္ငန္း လုပ္ေနေသာ သဘာ၀အမွန္တရား(သစၥာတရား)ကုိ စိတ္(နာမ္တရား)က တုိက္ရုိက္သိေအာင္ ၀ိပႆနာျဖင့္ ေလ့က်င့္ရပါတယ္။
ေရွးဦးစြာ ရုပ္တရားကို ပုိင္ျခားၾကည့္ျခင္းကို ရူပကၡႏၶပရိေစၧဒပညာ ဟုေခၚပါသည္ ယေန႕ေခတ္ ေဆးပညာက ခႏၶေဗဒပညာ (Anatomy) ဟုေခၚပါသည္။ ရုပ္တရားတြင္ အရုိး၊ အေသြး၊ အသား၊ စသည္တုိ႕ကုိ ဖံုးအုပ္ထားေသာ အေရျပား ရွိပါသည္။ ယင္းမွတစ္ဆင့္တက္၍ ရူပကၡႏၶပစၥယပရိဂၢဟပညာျဖင့္ ေဖာ္ျပပါ အစိတ္အပိုင္းတုိ႕သည္ အခ်င္းခ်င္း ရုိင္းပင္း၍ လုပ္ငန္းလုပ္ေနၾကပံုမ်ားကို ေလ့လာရသည္ ယင္းကို ယေန႕ေဆးပညာက ဇီ၀ကမၼေဗဒပညာ ဟုေခၚပါသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရုပ္တရားတြင္ ရုပ္ခႏၶာကို ဖြဲစည္းထားေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ား အခ်င္းခ်င္း ရုိင္းပင္း၍ ရွင္သန္ေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနပံုကို ဆင္ျခင္ျပီး ရုပ္ခႏၶာကို ဖြဲစည္းတည္ေဆာက္ထားသည့္ အခဲသေဘာရွိေသာ အစိတ္အပိုင္း (၂၀)မ်ဳိး၊ အရည္သေဘာရွိေသာ အစိတ္အပိုင္း (၁၂)မ်ဳိး၊ ေလသေဘာရွိေသာ အစိတ္အပိုင္း (၆)မ်ဳိး၊ အပူသေဘာရွိေသာ အစိတ္အပိုင္း(၄)မ်ဳိး၊ ဟူ၍ ေကာ႒ာသ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို (၄၂)မ်ဳိး ခြဲ၍ ေလ့လာနည္းကို ေပးထားသည္။ ရုပ္ခႏၶာကို ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ ၀ါေယာ၊ ေတေဇာ၊ ဆုိတဲ့ ဓာတ္ၾကီးေလးပါးကို သိရန္ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိဓာတ္ေလးပါးကို ပုိင္းျခား၍ ဆင္ျခင္ေသာ ကမၼ႒ာန္းကို စတုဓာတု၀၀တၱာန္ ကမၼ႒ာန္းဟု ေခၚဆုိပါသည္။


ယေန႕သိပၸံ ပညာက ေဖာ္ထုတ္ျပသျဖင့္ ကလာပ္စည္မ်ား အေၾကာင္းကို သိလာေသာအခါ အခဲ၊ အေရ၊ ေလ၊ အပူတုိ႕သည္ ရုပ္ခႏၶာကို ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အေျခခံ(ယထာဘူတ) ဓာတ္ၾကီးေလးပါး ျဖစ္သည္ဟု လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္က ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ သင္ၾကားမူ႕သည္ မည္မွ်ေလးနက္၍ သိမ္ေမြ႕နက္နဲသည္ကုိ သိၾကရပါသည္။
အခဲသေဘာရွိေသာ အစိတ္အပိုင္းကိုေလ့လာလွ်င္ မာေသာ သေဘာရွိသည္။ ထင္ရွားေသာ အပိုင္းကုိ ျပရလွ်င္ အရုိးသည္ အမာဆံုးျဖစ္သည္ မာေသာဂုဏ္သတိၱ ရွိျခင္းေၾကာင့္ ခႏၶာတစ္ခုလံုးကုိ ထိန္းထားႏဳိင္ေၾကာင္းကို ဗုဒၶ၏ ရူပကၡႏၶာ ပရိေစၧဒပညာတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ယေန႕ ေဆးပညာတြင္လဲ လက္ခံထားပါသည္။ အရည္သေဘာရွိေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားတြင္ ေသြး၊ ေခၽြး၊ ဆီး၊ မ်က္ရည္၊ ႏွာရည္ စသည္တုိ႕ပါ၀င္ပါသည္ အရည္သည္ စီးဆင္းျခင္း သေဘာရွိျပီး ေသးငယ္ေသာ အေပါက္တြင္းသို႕ စိမ့္၀င္ထြက္ႏုိင္ေသာ ဂုဏ္သတိၱရွိသည္။ ဤအရည္ပို္င္းတြင္ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ေသြးသည္ ရုပ္ခႏၶာ အနံအျပားသုိ႕ ေရာက္ရွိျပီး ကလာပ္စည္မ်ား၏ အေျမးပါးကုိ ျဖတ္၍ အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ လုိအပ္ေသာ အဟာရႏွင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္တုိ႕ကို ရုပ္ခႏၶာတစ္ခုလံုးသုိ႕ ေပးပုိ႕ႏုိင္သည္။ ေလသေဘာရွိေသာ အစိတ္အပို္င္းတြင္လဲ တြန္းကန္ႏဳိင္ျခင္း လွဳပ္ရွားႏုိင္ျခင္း၊ ဖိအားေပးႏဳိင္ျခင္း ဂုဏ္သတၱိရွိိပါသည္ ထုိ႕ေၾကာင့္ အစာမ်ဳိရာတြင္ ဖိအားေပးျခင္း၊ ေခ်ာင္းဆုိးသည့္အခါ အညစ္အေၾကားစြန္႕သည့္အခါ အတြင္းမွ တြန္းကန္အားေပးျခင္း တုိ႕ လုပ္ေပးႏုိင္သည္။ အပူသေဘာသည္ ရုပ္ခႏၶာတြင္ အပူေငြ႕ရွိပါသည္ ၄င္းသည္ အပူစြမ္းအင္အျဖစ္တည္ရွိျပီး အပူစြမ္းအင္ကို ကလာပ္စည္မ်ားရွင္သန္ေရလုပ္ငန္းမ်ားမွ ရရွိသည္။ အခဲ၊ အရည္၊ ေလ တုိ႕သည္ အပူဓာတ္မ်ားရာတြင္ ျပန္႕ကားျပီး အပူဓာတ္နည္းလွ်င္ က်ဳ႕ံ၀င္ၾကပါသည္။ တစ္သမတ္တည္ရွိေသာ အပူဓာတ္က ထုိသုိ႕မျဖစ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းေပးသည္ ရုပ္ခႏၶာတြင္ အပူစြမ္းအင္အျပင္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္၊ မ်ားရွိသည္ဟု သိပၸံပညာက ေတြ႕ရွိခဲ့ပါသည္။ ရုပ္တရားတစ္ခုလံုးကို စိီစစ္ၾကည့္လုိက္ရင္ ဓာတ္ၾကီးေလးပါးမွ လြဲ၍ ဘာမွမရွိ ယင္းဓာတ္ၾကီးေလးပါးတစ္မ်ဳီးစီတြင္ ကိုယ္ပုိင္ ဂုဏ္သတၱိ တစ္မ်ဳိးစီ ရွိေနၾကျပီး အခ်ဳိးညီညီ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ရုပ္ခႏၶာ ရွင္သန္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္က ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရုပ္ခႏၶာ၏ အေျခခံဓာတ္ၾကီးေလးပါးႏွင့္ ပက္သက္၍ ေလးေလးနက္နက္ပုိင္းျခား ၾကည့္တတ္ရန္ နည္းလမ္းေပးထားခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ဖန္ ေဆးပညာက ေယာက်္ားႏွင့္ မိန္းမ ျဖစ္ေစေသာ ဘာ၀ရုပ္တုိ႕သည္(ေဆးပညာေခၚ chromosome) အဖမ်ဳိးဥေခၚ အဖဖက္မွ ေယာက်္ားျဖစ္ေစေသာ ဘာ၀ရုပ္ႏွင့္ အမိမ်ဳိးဥတုိ႕ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ေပါင္းစပ္မိလွ်င္ ေယာက်္ားျဖစ္ျပီး အဖဖက္မွ မိန္းမျဖစ္ေစေသာ ဘာ၀ရုပ္ႏွင့္ အမိမ်ဳိးဥတုိ႕ ေပါင္းစပ္မိေသာအခါ မိန္းမျဖစ္ေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမျဖစ္ျခင္းသည္ အမိမ်ဳိးဥႏွင့္ အဖမ်ဳိးဥတုိ႕ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ေပါင္းစပ္မိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိပါသည္။
ဗုဒၶ၏ လူ႕သဘာ၀ဓမၼပညာတြင္ ပဋိသေႏၶ တည္ဆဲခဏတြင္ ေယာက်္်ားျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္း ကမၼသတိၱကေထာက္ပံလွ်င္ ေယာက်္ားျဖစ္ျပီး၊ မိန္းမျဖစ္ေစေသာ ကမၼသတၱိက ေထာက္ပ့ံလွ်င္ မိန္းမျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပထားပါသည္။ ပဋိသေႏၶတည္ျပီးခ်ိန္မွစ၍ လူ၏ ဗီဇနိယာမ(ေဆးပညာေခၚ genetic law) အတုိင္း ကလာပ္စည္မ်ား အဆင့္ဆင့္ တုိးပြားလာရာ အရြယ္ေရာက္သည့္ အခ်ိန္၌ ကလာပ္စည္ေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းေက်ာ္ရွိသည္။ ယင္းမွာ ရုပ္၏ ဗီဇနိယာမအတုိင္း အစိတ္အပို္င္း(ေကာ႒ာသ) ျဖစ္ေအာင္ဖြဲစည္းသည္။ ေဆးပညာက ကလာပ္စည္မ်ားသည္ တစ္စကၠန္႕တြင္ ငါးကုေဋ ပ်က္စီးေနၾကျပီး ငါးကုေဋ အသစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ကိန္းဂဏန္းျဖင့္ေဖာ္ျပသည္။ ဗုဒၶ၏ ဓမၼပညာတြင္ ေဖာ္ျပေသာ ရုပ္ႏွင့္နာမ္ တုိ႕သည္ ျဖစ္ျခင္း၊ တည္ျခင္း ပ်က္ျခင္း၊ အစဥ္ကုိ မွန္ကန္ေၾကာင္း ေဆးပညာက ေထာက္ခံေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သုိ႕ ပ်က္ျခင္းႏွင့္ အသစ္ ျဖစ္ျခင္း အစဥ္သည္ ရုပ္ကလာပ္စည္တုိ႕၏ မတည္ျမဲျခင္းသေဘာ ၀ိပရိဏမ ဒုကၡဟုေခၚပါသည္၊ ၀ိပရိဏမ ဒုကၡသည္လည္း ဒုကၡသစၥာအနက္ တစ္ခက္ျဖစ္၍ သခၤ ါရ ဒုကၡကဲ့သုိ႕ ညဏ္ပညာျဖင့္သာ သိႏုိင္ေသာ ခႏၶာဒုကၡသစၥာျဖစ္ပါသည္။ ကလာပ္စည္းမ်ား ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္း ရပ္စဲေသာအခါ ေသျခင္း မရဏ ျဖစ္ေပၚသည္။ ေသးငယ္ေသာ ပရမာႏုျမဴေခၚ ကလာပ္စည္မ်ား ျဖစ္ပ်က္ပံုကို ဥပမာေပးရေသာ္ တီဗီဖန္သားျပင္အား ၾကည့္ရွဴ႕ျခင္းျဖင့္သိႏုိင္သည္ ေသးငယ္ေသာအစက္ေျပာက္ေလးမ်ား ေျပာင္းလည္းလွဳပ္ရွားျခင္ေၾကာင့္ အရုပ္ပံုမ်ားလွဳပ္ရွားေနျခင္း အျဖစ္ က်ေနာတုိ႕ အျမင္အာရုံတြင္ ထင္လာပါသည္။



ဗုဒၶသဘာ၀ဓမၼသည္ ပရမတၳတရား (၄)ပါးရွိေၾကာင္းေဟားၾကားခဲ့ပါသည္ သိပၸံပညာသည္ ရုပ္တရား ရုပ္တရားတပါးကိုသာ သိႏုိင္သည္ က်န္တရား သံုးပါးကို မသိႏုိင္ပါ။ ေနာက္ျပီး ဒိီပရမတၳတရား အေပါင္းတုိ႕ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ ဆက္ႏြယ္ပံုကို ရွင္းျပဖုိ႕ နိယာမတရား ငါးပါး ရွိပါတယ္။
၁။ ဥတုနိယာမ။ ။ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာနိယာမမ်ား၊
၂။ ဗီဇနိယာမ။ ။ ဇီ၀ဆုိင္ရာ နိယာမမ်ား၊
၃။ စိတၱနိယာမ။ ။ စိတ္တို႕၏ ျဖစ္ျမဲသေဘာ၊
၄။ ကမၼနိယာမ။ ။ ကံတရားတုိ၏ ျဖစ္ျမဲသေဘာ၊
၅။ ဓမၼနိယာမ။ ။ သဘာ၀ဓမၼတုိ႕၏ ျဖစ္ျမဲသေဘာ၊
ဤသုိ႕ ေလာကၾကီးတြင္ အမွန္တကယ္ရွိေသာ နိယာမငါးပါးတြင္ သိပၸံပညာသည္ (၁) ႏွင့္ (၂) ကိုသာ သိနားလည္ႏဳိင္ျပီး က်န္နိယာမ တရားကို မသိနားမလည္ပါ။
ကမာၻေက်ာ္ သိပၸံပညာရွင္ အုိင္စတုိင္းေျပာသြားေသာ စကားရွိပါသည္။


Religion is lame without science and is blind without religion.
သိပၸံပညာမပါေသာ ဘာသေရးသည္ အက်ဴိးျဖစ္ျပီး ဘာသာေရးမပါေသာ သိပၸံပညာသည္ အကန္းျဖစ္သည္။
မွန္ပါသည္ ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ လူသားမ်ား စား၀တ္ေနထုိင္ေရးအတြက္ သိပၸံပညာသည္ အမွန္တကယ္လုိအပ္ပါတယ္ သုိ႕ေသာ္ သိပၸံပညာသည္ ေျခလက္သန္စြမ္းသည့္ မ်က္မျမင္သူႏွင့္ အလားတူေနသျဖင့္ မ်က္စိႏွင့္တူေသာ ဗုဒၶသဘာ၀ဓမၼသည္ ပို၍ပင္ လုိအပ္ပါသည္။
ဂရိေတြးေခၚရွင္ (Socrates)ဆုိကေရးတီးကလည္း
'' လူသားတုိ႕သည္ အမွန္တရားကို သိေအာင္ ရွာၾကံရမည္။ အမွန္တရားကိုသိမွ အမွားကို မည္သူမွ် ျပဳလုပ္ေတာ့မည္မဟုတ္'
ဟု ဆုိခဲ့ပါတယ္။ မွန္ပါသည္ အမွန္တရားကို အမွန္တကယ္သိပါက အမွားတရားသည္ လွည့္စားလုိ႕မရေအာင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထင္ေပၚေနမည္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသို႕ အမွန္တရားကို အမွန္တကယ္သိႏုိင္ရန္ ဗုဒၶသဘာ၀ဓမၼကို သင္ယူေလ့လာ လုိက္စားျခင္းျဖင့္သာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါသည္။ဆုိကေရးတီးကပင္
''All i know is that i know nothing ကၽႊႏုပ္၏ သိျမင္ခ်က္အားလံုးကို သတၳဳခ်လုိက္လွ်င္ ကၽႊႏုပ္သည္ ဘာမွမသိျခင္းဟူေသာ အေျဖကိုသာရသည္ ''


ဟု ပညာရွိပီပီ ၀န္ခံခဲ့ပါသည္။ (Plato)ပေလတုိက အစစ္အမွန္တရားဟုသည္မွာ (Form)ပံုစံ သေဘာေဆာင္ေသာ နာမ္ေလာကျဖစ္သည္ ရုပ္ေလာကသည္ ပံု၏အသြင္လကၡဏာျဖစ္၍ အမွန္ရွိေသာ ေလာကမဟုတ္ဟုဆုိခဲ့ပါသည္။ ပေလတုိ႕၏ တပည့္ျဖစ္သူ (Aristotle)အရစၥတုိတယ္ကလဲ ရုပ္ေလာကႏွင့္ နာမ္ေလာကသည္ ခြဲမရေအာင္ ဒြန္တြဲ ဆက္စပ္ေနျပီး အေျခအေနအရ ေျပာင္းလဲေနသည္ဟု ဆုိပါသည္။ ေတြးေခၚပညာရွင္တုိ႕သည္ ဆင္ျခင္းျခင္အဓိက၀ါဒ(Rationalism) ကုိဦးစားေပးၾကတယ္။ ထုိ႕ျပင္ ယခုအခါ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္သည့္ တယ္လီ၏ပသီ (Telepathy)၊ စိတ္စြမ္းအင္အားျဖင့္ အရာ၀တၳဳမ်ားကုိ ေရႊ႕လ်ားေစႏုိင္ေသာ တယ္လီကုိင္းနက္ဆစ္(Telekinesis)၊ ဖံုးကြယ္ေနေသာ အရာမ်ားႏွင့္ ေ၀းလံသည့္အရပ္ေဒဒ၌ရွိေသာ အရာမ်ားကုိ ျမင္ေတြ႕ႏုိင္သည့္ ကလယ္ဗုိးယင့္(Clairvoyance)၊ အနာဂတ္တြင္ျဖစ္လာမည့္ အေၾကာင္းအရာတုိ႕ကုိ ၾကဳိတင္ျမင္ႏဳိ္င္ေသာ ပရီေကာ့နီရွင္း(Precognition)၊ စသည့္ မရစိတ္ပညာ(Parapsychology) တန္ခုိးမ်ား ရွိေၾကာင္းကိုလဲ စိတ္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ သိပၸံပညာရွင္မ်ားက လက္ခံထားၾကပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤကဲ့သုိ႕ေသာ ထူးျခားသည့္ စြမ္းရည္မ်ား ရွိေၾကာင္းကိုကား မရွင္းျပႏုိင္ၾကပါဘူး။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သဘာ၀ဓမၼပညာက စိတ္ျဖစ္ပံု၊ ပ်က္ပံု၊ စိတ္ေၾကာင့္ရုပ္ျဖစ္ပံု၊ စိတ္ကုိျခယ္လွယ္ေနၾကေသာ ေစတသိက္မ်ားေၾကာင့္ စိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲပံု၊ ကုသုိလ္စိတ္ႏွင့္ အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ပံု၊ ယင္းစိတ္တုိ႕ႏွင့္ ယွဥ္ျပီး အကုသုိလ္ကံ၊ အကုသုိလ္ကံ ေစတနာေၾကာင့္ သုဂတိႏွင့္ ဒုဂၢဘ၀မ်ား ျဖစ္ေပၚပံု၊ စ်ာန္အဘိညဏ္ရေအာင္ အားထုတ္လွ်င္ တယ္လီပသီ၊ ကလယ္ဗုိးယင့္၊ ပရီေကာ့နီရွင္း စသည့္တုိ႕ထက္ အဆမ်ားစြာပုိျပီး အစြမ္းထက္ေသာ ညဏ္ပညာရရွုိႏဳိင္ပံု၊ ဘ၀ကုိ တက္မက္တြယ္တာတတ္သည့္ တဏွာကုိ ၀ိပႆနာပညာျဖင့္ ပယ္သတ္ႏဳိင္ပံု၊ ထုိသို႕ ပယ္သက္လုိက္သည့္အခါ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ေသာ သႏၱိသုခကုိ ခံစားရပံု အလံုးစံုတုိ႕ကုိ တိတိက်က် ေဟာၾကားထားပါသည္။

ကမာၻေတြးေခၚပညာရွင္ၾကီးမ်ားသည္ ပရမတ္တရားအထိ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ႏုိင္ၾကသည္ဟု တစ္ခ်ိဳ႕ပညာရွိတုိ႕က အဆိုျပဳေစကာမူ မရမတ္နယ္တုိ႕ အမွန္တကယ္မေရာက္ၾကပါဘူး ၊ သိပၸံပညာက ရုပ္ကုိ အက္တန္၊ ေမာလီက်ဴးမ်ား အျဖစ္သုိ႕လည္ေကာင္း၊ အီလက္ထရြန္၊ ပရုိတြန္၊ နယူထရြန္၊ အဆင့္ထိလည္ေကာင္း အေသးစိတ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာႏဳိင္ေစကာမူ၊ စိတ္၊ေစသသိက္၊ နိဗၺာန္ တုိ႕၏အေၾကာင္းကို မသိျမင္ၾကပါ ထုိျပင့္ ယင္းပရမတ္တရားတုိ႕ အခ်င္းခ်င္းဆက္ႏြယ္ေနပံုကိုလည္း မသိနားမလည္ႏဳိင္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သိပၸံပညာက ပုဂၢဳိလ္ရွိသည္၊ ေယာက္်ားရွိသည္၊ မိန္းမရွိသည္၊ ေခြးေၾကာင္၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ေလယာဥ္ ရွိသည္ ဆုိေသာ ပညတ္အျမင္မ်ားကို မေျပာင္းလဲေစႏုိင္ပါ ပညတ္ေလာက အတြက္မူ ယင္းမွာ အတုိင္းအသာတစ္ခုထိ ျငင္းစရာမရွိေအာင္မွန္ပါသည္ သို႕ေသာ္ ဗုဒၶသဘာ၀ ပရမတ္တရားအရမွာမူ ထုိပညတ္ခ်က္မ်ားမရွိပါ။ ဥပမာ လူဟုသတ္မွတ္ထားေသာ ေလာကီအမွန္တရားကို ဆံပင္၊ေမြးညွင္း၊ ေျခသည္း၊လက္သည္း၊ အသား၊အေရ အေၾကာ၊အရုိး ဟု ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာလုိက္ပါက လူမရွိေတာ့ေပ ေကာ႒ာသ ၃၂ ပါးျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထုိ႕အတူ လူ၏ အစိတ္အပိုင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ ခံစားမူ႕ျဖစ္ေသာ ေ၀ဒနကၡႏၶာ၊ မွတ္သားမူ႕ျဖစ္ေသာ သညွာကၡႏၶာ၊ ေစ့ေဆာ္မူ႕ျဖစ္ေသာ သခၤ ါရကၡႏၶာ၊ သိမူ႕ျဖစ္ေသာ ၀ိညာနကၡႏၶာ၊ ဤနာမ္ခႏၶာေလးပါးကို လူဟု မသတ္မွတ္ႏုိင္ပါ၊ ရူပကၡႏၶာဆုိေသာ ရုပ္အစုႏွင့္ ေပါင္းစပ္လုိက္ေသာအခါမွသာ လူဟူေသာပညတ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ေလယာဥ္ စသည္တုိ႕မွာလဲ ထုိးနည္းလည္းေကာင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္စစီျဖဳတ္လုိက္ပါက ပညတ္အမွန္တရားသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသည္။ ဗုဒၶ၏ သဘာ၀ဓမၼပညာသည္ စၾက၀ဠာအလံုးစံု၌ ရွိၾကေသာ သက္ရွိသက္မဲ့ အလံုးစံုတုိ႕ကို အေျခခံအက်ဆံုး ျဖစ္သည့္ ပရမတၳ တရားမ်ားျဖင့္ အရွိကုိအရွိအတုိင္း သဘာ၀အမွန္အတုိင္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာကာ ေ၀ဖန္စီစစ္ျပထားေသာ ပညာ ျဖစ္ပါသည္။




အတြင္းစိတ္(မေနာ၀ိညဏ္)
အျပင္စိတ္ငါးမ်ဳိးသည္ သိ သေဘာသက္သက္သာပါသည့္ စိတ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ အျပင္စိတ္မ်ားျဖစ္ျပီးတုိင္း ေနာက္မွ ကပ္၍လုိက္ျပီး အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေသာ အလုပ္လုပ္သည့္ စိတ္မ်ားသည္ အတြင္းစိတ္(မေနာ၀ိညဏ္)မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အတြင္းစိတ္၏ တည္ရာသည္ အတြင္းဒြါရ ျဖစ္ျပီး မွီရာအာရုံသည္ အတြင္းအာရုံ(ဓမၼာရုုံ) ျဖစ္သည္။ အျပင္စိတ္မ်ားအာရုံကို အတြင္းစိတ္က ခံယူ၍ အတြင္းစိတ္၏ ျဖစ္လာေသာ အာရုံကုိ ဓမၼာရုံ ဟုေခၚသည္။ ထုိ႕ေၾကင့္ အျပင္ႏွင့္အတြင္း ေပါင္းလွ်င္ အာရုံေျခာက္မ်ဳိး ဒြါရေျခာက္ေပါက္ႏွင့္ စိတ္(၀ိညဏ္) ေျခာက္မ်ဳိးရွိသည္။ အျပင္စိတ္တြင္ သုခေ၀ဒနာႏွင့္ တြဲ၍ျဖစ္လွ်င္ အတြင္းစိတ္သည္ ေသာမနႆေ၀ဒနာႏွင့္ တြဲ၍ျဖစ္သည္။ အျပင္စိတ္သည္ ဒုကၡေ၀ဒနာႏွင့္ တြဲ၍ျဖစ္လွ်င္ အတြင္းစိတ္သည္ ေဒါမနႆေ၀ဒနာႏွင့္ တြဲ၍ျဖစ္သည္။ အျပင္စိတ္သည္ အဒုကၡမသုခ ေ၀ဒနာႏွင့္ တြဲ၍ျဖစ္လွ်င္ အတြင္းစိတ္သည္ ဥေပကၡာေ၀ဒနာႏွင့္ တြဲ၍ ျဖစ္သည္။ အျပင္စိတ္မ်ား ျဖစ္ျပီးတုိင္း အတြင္းစိတ္သည္ ေနာက္မွလုိက္၍ ျမင္စိတ္၊ ၾကားစိတ္ စသည္တုိ႕ အျပင္ ၄င္းတစ္မ်ဳိးတည္းလည္း အလုပ္လုပ္ပါသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ေတြးေတာၾကံစည္ျခင္း၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျခင္းတုိ႕သည္ အတြင္းစိတ္လုပ္ငန္း ျဖစ္သည္။

ဗုဒၵ၏ လူ႔သဘာ၀ဓမၼပညာက မ်က္စိတစ္မွိတ္တြင္ စိတ္ေပါင္း ကုေဋတစ္သိန္းၿဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ၿပသည္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္ ဟူေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၿမန္မာတို႔ တြက္ခ်က္ပံုကို သိရန္လိုသည္။

မ်က္စိ ၁၀ မွိတ္ = တစ္ခဏ
၁၀ ခဏ = တစ္ခရာ
၁၀ခရာ = တစ္ၿပန္
၆ၿပန္ = တစ္ဗီဇနာ
၁၅ ဗီဇနာ = တစ္ပါဒ္
၄ ပါဒ္ = တစ္နာရီ
၆၀ နာရီ = တစ္ရက္

အထက္ပါနည္းႏွင့္ တြက္လွ်င္ တစ္စကၠန္႔တြင္ မ်က္စိ ၂၅၀မိွတ္ရွိေၾကာင္း တြက္၍ရသည္။ သုိ႔ၿဖစ္ပါ၍ ဗုဒၶ၏ လူ႔သဘာ၀ဓမၼပညာက ေဖာ္ၿပေသာ စိတ္၏ၿဖစ္ႏႈန္းသည္ တစ္စကၠန္႔တြင္ ကုေဋ (၂ဒသမ၅)ကုေဋ ၿဖစ္သည္ဟု တြက္၍ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔သဘာ၀ဓမၼပညာက ေဖာ္ၿပေသာ စိတ္၏ၿဖစ္ႏႈန္းကို သိပၸံက တြက္ၿပေသာ တစ္စကၠန္႔တြင္ အလင္းလိႈင္းမ်ား မ်က္စိအၾကည္ရုပ္ကို ရိုက္ခတ္သည္႔ႏႈန္း ကုေဋ (၃) ကုေဋႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ အလြန္လ်င္ၿမန္စြာ ၿဖစ္၍ ပ်က္ေနၾကေသာ ၿမင္သိစိတ္ေလးမ်ား၏ ၿဖစ္တည္ပ်က္ အစဥ္အတန္းက ၿမင္မႈကို တစ္ဆက္တည္းဟု ထင္ရေအာင္ လုပ္ေပးသည္။

ယေန႔ေခတ္လူေတြဟာ ဘာသာအသိတရား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေခါင္းပါးလာျပီ။
ဘုရားေတာင္မွ ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ဦးခ်ရေကာင္းမွန္း မသိႀကေတာ႔ပါဘူး။ဒီလိုအေျခအေနေတြကိုသိလို ျမတ္စြာဘုရားက“ေနာင္္အနာဂတ္မွာ ဗုဒၶဘာသာ (၅)မ်ိဳး ကြဲျပားလိမ့္မယ္”ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီဗုဒၶဘာသာ(၅)မ်ိဳးကေတာ့

(၁)ကုလ ဗုဒၶဘာသာ
(၂)လာဘ ဗုဒၶဘာသာ
(၃)ဘယ ဗုဒၶဘာသာ
(၄)သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ
(၅)ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ

(၁)ကုလ ဗုဒၶဘာသာ
ကုလ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရိုးရာဗုဒၶဘာသာ ကိုေျပာတာပါ။အေမအေဖက ဗုဒၶဘာသာမို႔ သားသမီးက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာရတာပါ။မိဘက ခရစ္ယာန္ဆိုရင္ သားသမီးကလည္း ခရစ္ယာန္။ဒါကို မိရိုးဖလာ ကုလဗုဒၶဘာသာေပါ့။မိဘက ဗုဒၶဘာသာမို႔သာ သားသမီးကဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာရတာ ဘုရားရွင္ဘာလို႔ ပြင့္မွန္းမသိ။ဘုရား ဘာတရားေဟာမွန္းလည္းမသိ။ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ ရမွန္း လည္းမသိ။တရားေတာ္ကို ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ရမွန္းမသိ။ဘုရားကိိိုဦးခ်တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဦးခ်မွန္းမသိ။ဘာေႀကာင့္ဒီေလာက္ ရုိရိုေသေသနဲ႔ အေလးျပဳေနမွန္းကို မသိတာ။လုပ္ေတာ့လုပ္ေနတာပဲ အသိပညာ ဘာမွမပါတာ။ကုလ ဗုဒၶဘာသာပါ။

(၂)လာဘ ဗုဒၶဘာသာ
လာဘ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ လာဘ္လာဘ လိုလို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာာသာကို ဆိုလိုတာပါ။ဒီဘဝ စီးပြားေရးေလးတက္မလားဆိုျပီးမွ ဘုရားကိုးကြယ္တာမွာ ေရြးျပီးကိုးကြယ္တယ္။ဒီဘုရား ကိုးကြယ္ရင္ေတာ့ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားတယ္ ဟိုဘုရားကိုးကြယ္ရင္ေတာ့ စီးပြားေရးတက္တယ္ဆိုျပီး ေရြးကိုးကြယ္တာ လာဘ ဗုဒၶဘာသာပါ။ဘုရားကိုးကြယ္မွ လာဘ္ေပါမ်ားမယ္ဆိုရင္ ဘုရားမကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ေတြ ဘာလို႔ လာဘ္ရႊင္ေနလဲ။အဓိက စီးပြားေရးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘုရားေႀကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ကံ၊ညဏ္၊ဝိရိယ သတၱိေႀကာင့္ပါ။အိမ္ျခံ ဝယ္မယ္။ေရာင္းမယ္။အိမ္ေနရာေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ရက္ရာဇာ ျပႆဒါး ေရြးေနတာေတြ။ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေပၚမွာ ဘုိေတာ္ ဘြားေတာ္ပံုေတြ တင္ထားတာေတြ။ကိုႀကီးေက်ာ္ ၊ မႏွဲေလး အစရွိတဲ့ နတ္ေတြ ကုိးကြယ္တာေတြ။ေဗဒင္ယံုႀကည္ျပီး ယႀတာေတြ ေခ်လိုက္ႀက စတဲ့ လာဘ္လာဘ လိုခ်င္လို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာမ်ားကို လာဘဗုဒၶဘာသာလို႔ေခၚပါတယ္။

(၃)ဘယ ဗုဒၶဘာသာ
ဘယ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ေဘးကိုေႀကာက္္္္္္လို႔ ကိုးကြယ္တာကိုေခၚပါတယ္။အႏၱရာယ္ကင္းဖို႔၊ ေဘးရွင္းဖို႔၊အသက္ရွည္ဖို႔၊က်န္းမာဖို႔၊ဒီလိုအေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ဘုရား ကိုးကြယ္တာကို ဘယ ဗုဒၶဘာသာဟုေခၚပါသည္။ဒီဘုရား ကိုးကြယ္မွအသက္ရွည္မယ္ဆိုရင္ ဘုရားမကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ အစလာမ္ေတြ အသက္ရာေက်ာ္ ရွည္ေနႀကတာ ဘာလို႔ပါလဲ။ဘာမွမသိဘဲ ရမ္းကိုးကြယ္္္္္္တာ ကုလ ဗုဒဘာသာ၊လာဘ္လာဘ လိုခ်င္လို႔ကိုးကြယ္တာ လာဘ ဗုဒၶဘာသာ။ေဘးေႀကာက္ျပီး အကုိးအကြယ္ မွားေနတာ ဘယ ဗုဒၶဘာသာ။ဒီ ကုလ၊လာဘ၊ဘယ ဗုဒၶဘာသာ (၃)မ်ိဳးကို ေအာက္တန္းစား ဗုဒၶဘာသာဟုေခၚပါသည္။ဟိုလူမပါ။ဒီလူမပါ။ဟုိလူပသပါတယ္။ဒီလူပသပါတယ္။လက္ညႈိးထိုး ခြက္လွန္ လုပ္ေနတာေတြကို ဘုရားက သူေတာင္းစားဗုဒၶဘာသာပါတဲ့။

ခႏၶာမွာ အသိ၊ဘာသာေရအသိဓာတ္ခံ နည္းေတာ့ လိမ္စားေနတဲ့သူေတြက လိမ္လို႔ေကာင္းေနပါတယ္။ ဘုရားလည္းကိုးကြယ္ရေသး၊တရားလည္းကိုးကြယ္ရေသး၊ဆြမ္းဦးကိုလည္ေလာင္းလွဴရေသး၊သာသနာေတာ္ကိုလည္း ပစၥည္းေလးပါးနဲ့ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ဆက္ကပ္ရေသး။ဘာအတြက္ ဒါေတြ လုပ္ေနရတာလည္း ဘာအတြက္ သာသနာကိုခ်ီးေျမွာက္ေနတာလည္းဘာအတြက္ေက်ာင္းေဆာက္ေနတာလည္း။စဥ္းစားပါ။ေဝဖန္ပါ။သံုသပ္ပါ။

(၄)သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ
သဒၵါဓိက ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ သဒၵါတရားကို အရင္းခံပါတယ္။သဒၵါတရားဆိုတာ ယံုႀကည္ခ်က္္္္္္္ပါ။ ဘုရား၊တရား၊သံဃာကိုတကယ္သက္ဝင္္္္ယံုႀကည္တာကို ေခၚပါတယ္။ယံုႀကည္တဲ့ေနရာမွာလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ယံုႀကည္တဲ့ သမၼာသဒၵါ နဲ႔ မွားမွားယြင္းယြင္း ယံုႀကည္တဲ့ မိစၦာသဒၵါဆိုျပီး (၂)မ်ိဳးရွိပါတယ္။
သမၼာသဒၵါ မွန္မွန္ကန္ကန္ ယံုႀကည္ခ်က္ ဆိုတာ သစၥာတရား သိေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုုရားဟာ ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကိုသူသိသကဲ့သုိ႔ ေမတၱာ ဂရုဏာေတာ္အျပည့္နဲ႔ သစၥာေလးခ်က္ အနက္ကိုေဟာႀကား ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ဒီတရားေတာ္ အနက္ေတြကိုပိုင္ပိုင္္ႏုိင္ႏုိင္သိေတာ္မူသြားႀကတဲ့ အရိယာသူေတာ္စင္ႀကီး ေတြဟာ နိဗၺာန္ဝင္စံသြားႀကပါတယ္။နိဗၺာန္ဆိုတာ အို ၊ေသ၊နာ လြတ္ရာပါ။အေသလြတ္ရာ ျပတတ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားအား ကိုးကြယ္ပါ၏ ဆိုတဲ့ ယံုႀကည္ခ်က္ဟာ မွန္ကန္ေသာယံုႀကည္ခ်က္တရားေတာ္ကို ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ရသလဲ။ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္ကို ႀကိဳစားအားထုတ္လိုက္လို႔
တရားလမ္းေႀကာင္းးအတိုင္းသာ ေလွ်ာက္သြားႏုိင္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါမည္။ထို အေသလြတ္ရာ ပို႔ေဆာင္တာ တရားက ပို႔ေဆာင္တာပါ။ပုဂၢိဳလ္က ပို႔ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘူး။ထိုတရားေတြ မကြယ္မေပ်ာက္ေသးတာ ဘယ္သူ႔ေက်းဇူးပါလဲ ဆိုရင္ သံဃာေတြရဲ့ ေက်ဇူးပါ။ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူေသာဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊သုတ္ဝိနည္း အဘိဓမၼာတရားေတြ သံဃာေတာ္ေတြက ေဆာင္ထားတာပါ။ ပိဋကသံုးပုံကို သံဃာေတာ္ေတြက ေစာက္ေရွာက္ထားတာပါ။သံဃာေတာ္ကို ယံုႀကည္မႈ။ဒါေတြက ရတနာျမတ္သံုးပါးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ယံုႀကည္တဲ့ သမၼာသဒၵါယံုႀကည္မႈ။မိစၦာသဒၵါယံုႀကည္မႈက လာဘ္လာဘေပါတယ္။အႏၱရာယ္ကင္းတယ္ဆိုျပီး ကိုးကြယ္ယံုႀကည္ေနတာ မိစၦာသဒၵါ။လာဘ္လာဘ
ေပါတယ္ဆိုတဲ့ လာဘ ဗုဒၶဘာသာယံုႀကည္ခ်က္၊အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ဆိုျပီး ဘယ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ ယံုႀကည္ခ်က္၊ဗုဒၶရဲ့ ဂုဏ္ေက်ွဇူးကို ဘာမွနားမလည္ဘဲ သူမ်ားဦးတုိက္လို႔သာ ရမ္းဦးတိုက္ရတဲ့ ကုလ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ ယံုႀကည္မႈဒါေတြဟာ မိစၦာသဒၶါေတြပါ။အေသလြတ္ရာလမ္းကို ျပတတ္လို႔ ၊ အေသလြတ္ရာ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္လို႔၊ အေသလြတ္ရာ တရားကိုေဆာင္ထားႏုိင္လုိ႔ ရတနာသံုးပါးကို ကုိးကြယ္ ပါ၏ ဆိုတဲ့ သမၼာသဒၵါ။အႏွစ္သာရမရွိတာကို မရွိဘူးလို႔ သိပါတယ္။အႏွစ္သာရ ရွိတာကိုု ရွိတယ္လို႔သိပါ
တယ္။မွားတာကို မွားတယ္လို႔ သိတယ္။မွန္တာကို မွန္တယ္လို႔သိတယ္။သိတဲ့ အျပင္၊အမွားလမ္းကို ေရွာင္၊အမွန္လမ္းကိုေဆာင္တာသည္ သမၼာသဒၵါ ရွိတဲ့ သဒၵါဓိက ဗုဒၶဘာသာပါ။

(၅)ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ
သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ပညာဓိက ဟုေခၚသည္။ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဟာ တရားေတာ္ကို ယံုႀကည္တယ္။တရားေတာ္ကို ဘယ္လိုယံုႀကည္ တာလည္းဆိုေတာ့ ရမ္းယံုႀကည္တာမဟုတ္ဘဲ ခႏၱာအသိနဲ့ အေသအခ်ာသိျပီး ယံုတယ္။ထိုသိုသိတာကို ပညာ ဟုေခၚပါသည္။သစၥာေလးပါးကို အေသအခ်ာ ပညာနဲ႔သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြကို သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပ်က္ျမင္တာ ခႏၱာက ျမင္တာလား ပညာကျမင္တာလားဆိုေတာ့ ပညာကျမင္တာပါ။ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာပါ။ဘုရားကမင္းတုိ႔ခႏၱာ ထဲမွာ ျဖစ္္တာနဲ့ ပ်က္္တာပဲ ရွိတာလို႔ေဟာခဲ့ပါတယ္။ဒါကို ကိုယ္တိုင္ သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိျပီး က်င့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္တယ္။ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတာ့ ယံုႀကည္လာတယ္။ယံုႀကည္ေတာ့ သဒၵါ၊ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာက ပညာ။ထိုေႀကာင့္ သဒၵါနဲ႔ပညာ သြားျပီး တြဲေနပါတယ္။သဒၵါနဲ႔ ပညာဟာ တြဲလ်က္ပါတဲ့။သဒၵါတရား မွန္မွန္ကန္ကန္ နဲ႔သာ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ အပါယ္ေလးပါးမွ လြတ္ေျမာက္္္ႏိုင္၏။တို႔မွာ အပါယ္မ်ိဳးေစ့ေတြ၊အပါယ္က် ေႀကာင္းကံေတြ လုပ္ထာတာရွိတယ္။ဒါေတြကို ဘယ္သူမွ ဝင္တားလို႔ မရပါဘူး။သူကိုတားခ်င္ရင္၊ သူကိုအက်ိဳးမေပးေစခ်င္ရင္ ဘာနဲ့ျဖတ္ရမလဲ ဆိုေတာ့ ဥာဏ္နဲ႔ ျဖတ္ရမယ္။ဥာဏ္နဲ႔ ျဖတ္လိုက္လို႔
ျဖစ္ပ်က္ မဂ္ဆိုက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ သဒၵါလည္းပါတယ္၊ပညာလည္းပါတယ္။ဒါသည္ သဒၵါဓိက ႏွင့္ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပါသည္။

သဒၵါဓိက ႏွင့္ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဟာ အထက္္္္္တန္း ဗုဒၶဘာသာပါ။
သဒၶါႏွင့္ ပညာ balance( ဟန္ခ်က္ညီ)ဘို႕လဲ လုိပါတယ္၊ သဒၶါလြန္ကဲ ပညာနဲျပန္ရင္ (ႏွစ္လုံးလွ လူမုိက္ၾကီး) သူေတာ္ေကာင္းလူအၾကီးျဖစ္သြားပါတယ္၊ ဆင္ျခင္တုံတရားနဲပါးသူေတြက (superstitious rites, scarified, prayer,)အက်ိဳးမရွိတဲ့ေနရာေနမွာ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကို အသုံးခ်ေနၾကပါတယ္။ သဒၶါနဲျပီး ပညာကဲေနျပန္ရင္လဲ ပညာရွိလူမိုက္ၾကီး ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ဘယ္အရမဆုိ အစြန္းမေရာက္ေစ ဘုိ႕ပါဘဲ။

အရွင္ေကာ၀ိဒသိရီ ဘေလာ့မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ 

တစ္ျခားဘာသာဝင္ေတြကဗုဒၶဘာသာရဲ႔အႏွစ္ခ်ဳပ္ကဘာလဲလို႕
လာေမးခဲ႔ရင္သူငယ္ခ်င္းတို႕ဘယ္လုိေျဖၾကမလဲ..............
ဒါဟာစဥ္းစားစရာပါ.......................
ရုတ္ရက္ေတာ႔.....ဘာေျဖရမွန္းမသိအက်ပ္ရိဳက္သြားမွာအေသအခ်ာပါပဲ...
ဒီေမးခြန္းဟာဗုဒၶဘာသာကိုကိုးကြယ္ၾကတဲ႔ဘာသာဝင္ေတြသာမက၊
ဗုဒၶဘာသာကိုစိတ္ဝင္စားၾကတဲ႔၊ေလ႔လာခ်င္ၾကတဲ႔
အျခားေသာဘာသာဝင္မ်ားအတြက္ပါသိသင္႔တဲ႔ေမးခြန္းတစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေမးခြန္းကိုတစ္ခါကဂ်ပန္နိင္ငံေရာက္ေနတဲ႔ဗုဒၶဘာသာ
သာသနာျပဳဆရာေတာ္တစ္ပါးေျဖေပးခဲ႔ဘူးပါတယ္......ဒီလိုပါ.........
................................................................
ဂ်ပန္နိင္ငံကိုဗုဒၶဘာသာျပန္႕နွံ႕ေရာက္ရွိစအခ်ိန္....
ဂ်ပန္နိုင္ငံမွာနဂိုရွိျပီးသားကိုးကြယ္မႈဂိုဏ္းဂဏေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ေနာက္မွေရာက္လာတဲ႔႔
ဗုဒၶဘာသာကိုစိတ္ဝင္စားၾကပါတယ္။သိလည္းသိခ်င္ၾကပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္(...)ဂိုဏ္းကဂ်ပန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ကိုရင္ေတြဟာ
ဗုဒၶဘာသာသာသနာျပဳဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကိုေရာက္လာျပီး
''ဗုဒၶဘာသာရဲ႕လိုရင္းအနွစ္ခ်ဴပ္''ဟာဘာလဲဆိုတာကိုသိခ်င္ပါ
သတဲ႔။
အဲဒီေတာ႕သာသနာျပဳဘုန္းေတာ္ၾကီးကအတိုဆံုးေျဖၾကားခဲ႔ပါတယ္။
...............................................................
ဗုဒၶဘာသာရဲ႕လိုရင္းအနွစ္ခ်ဳပ္ဟာ...
(မေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကိုမျပဳလုပ္ျခင္း)
(ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကိုျပဳလုပ္ျခင္း)
(မိမိ၏စိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ထားျခင္း)
တို႔ျဖစ္ပါတယ္တဲ႔................
....................................................................
ဒီအခါမွာဂ်ပန္းဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကဝိုင္းျပီးရယ္ၾကပါတယ္။
ဒါေလးမ်ားကြာတဲ႔.....ငါတို႕ေက်ာင္းကဟိုကိုရင္ေလးေတာင္
ဒီေလာက္ေတာ႔သိပါတယ္။။။။။။။လို႕ေျပာပါတယ္........
.....................................................
အဲဒီေတာင္ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးကဘာျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ႕..
ဟုတ္ပါတယ္...ဒီအေၾကာင္းအရာကိုသိတာျဖစ္နိင္ပါတယ္။။။။
ဒါေပမယ္႕.........ငါ႔ရွင္........အသင္ဒီအသက္ဒီအရြယ္ေရာက္တဲ႔အထိ္......
မေကာင္းမႈေတြမျပဳပဲေရွာင္က်ဥ္နိင္ခဲ႔ျပီလား
ေကာင္းမႈေတြအျမဲျပဳလုပ္နိုင္ပါရဲ႕လား
မိမိစိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ထားနိုင္ပါျပီလား...........
လို႔ေမးတဲ႔အခါ........ျပန္ေျပာနိင္စရာစကားမရွိခဲ႔ပါဘူး.......
...............................................................................
ဟုတ္ပါတယ္......
ဗုဒၶဘာသာမွာသိေနရံုတစ္ခုတည္းနဲ႔ျပီးျပည္႕တာမဟုတ္၊
သိထားတာေတြကိုလက္ေတြ႕က်င္႔ၾကံအားထုတ္မွသာ
ျပီးျပည္႔စံုတဲ႔ဘာသာဝင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားပြင္႕ေတာ္တဲ႔အကာလကိုၾကည္႔မယ္ဆိုရင္လည္း၊
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူသည္မွပရိနိဗၺာန္စံသည္အထိေဟာၾကားသမွ်တရားေတြအားလံုးဟာ။
ဒီ(၃)ခ်က္ကိုပဲဦးတည္ရည္ရြယ္ေဟာၾကားခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။
.................................................................................
မေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကိုေရွာင္က်ဥ္ျခင္းဆိုတဲေနရာမွာ
စိတ္နဲ႔ျ႔ပဳတဲ႔မေကာင္းမႈ
ကိုယ္နဲ႔ျပဳတဲ႔မေကာင္းမႈ
နႈတ္နဲ႔ျပဳလုပ္တဲမေကာင္းမႈ
ဆိုတဲ႔မေကာင္းမႈေတြအားလံုးမွေ၇ွာင္က်ဥ္နိုင္ဖို႔ဆုိလို႕တာပါ။
ေကာင္းမႈေတြမွန္သမွ်ျပဳလဳပ္ျခင္းဆိုတဲ႔ေနရာမွာလည္း
စိတ္နဲ႔ျ႔ပဳတဲ႔ေကာင္းမႈ
နႈတ္နဲ႔ျ႔ပဳတဲ႕ေကာင္းမႈ
ကိုယ္နဲ႔ျ႔ပဳတဲ႕ေကာင္းမႈ
ဆိုျပီးလုပ္နိုင္သမွ်ေသာေကာင္းမႈေတြကိုအျမဲမျပတ္လုပ္နိုင္
ၾကဖို႔ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
မိမိစိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ထားျခင္းဆိုတဲ႕ေနရာမွာ
စိတ္ဆိုတာမေကာင္းမႈမွာေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ႔သေဘာရွိေလေတာ႔
အဲဒီစိတ္ကေလးကိုအသိ၊သတိနဲထိမ္းျပီးဘဝကိုပဲ႔ကိုင္သြားေလ
ဖို႔ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။.
.....................................................................

အေျပာလြယ္သေလာက္အလုပ္ရခက္ခဲပါတယ္။
လူေလာကထဲမွာပံုစံအမိ်ဳးအမ်ိဳးနဲ႔ရပ္တည္ေနရတဲ႔လူသားဘဝမွာ
အဲဒီလိုမေကာင္းမႈေတြကေရွာင္က်ဥ္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ.....
မျဖစ္နိင္ဘူးလို႔လြယ္လြယ္ေျပာၾကတယ္။တကယ္ေတာ႔မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ
မရွိ..ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။လြယ္ေတာ႔မလြယ္ကူဘူးေပါ႕ဗ်ာ။ဦးေႏွာက္ကိုသံုးျပီး
မေကာင္းတဲအလုပ္ေတြမလုပ္ျဖစ္ေအာင္။ေကာင္းတဲ႔အလုပ္ေတြလုပ္ျဖစ္ေနေအာင္။
မိမိစိတ္ကေလးကိုျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုတာတကယ္တမ္းလုပ္ဖို႔ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။
လုပ္နို္င္ဖို႔အတြက္
ဒါေတြဟာမေကာင္းမႈ၊ဒါေတြဟာေကာင္းမႈ
ခြဲျခားသိနိုင္မယ္႔ဘာသာေရးဗဟုသုတလိုအပ္တယ္။
သိတဲ႔အတိုင္းေရွာင္က်ဥ္ဖို႕၊လိုက္နာက်င္႕သံုးနိင္ဖို႔
ဘာသာအေပၚယံုၾကည္
တဲ႔သဒၶါတရားလိုအပ္တယ္။
...................................................................
ေနာက္ဆံုးပိတ္ေျပာခ်င္တာေလးက
ဗုဒၶဘာသာဟာယံုၾကည္ေနရံုသက္သက္မျပီး၊
လိုက္နာက်င္႔သံုးမွသာျပီးျပည္႔စံုတဲ႕ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုးဘာသာတစ္ခု
ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
.................................................................
မိုးရြာတဲအခါ
မိုးေရမစိုေအာင္ ထီးေဆာင္း ရပါမယ္ ..........
ဒီလိုသိထားျပီး...........
တကယ္တမ္းမိုးရြာတဲ႔အခါ
ထီးပါဖို႕လိုပါတယ္၊မိုးမစိုေအာင္ပါလာတဲ႔ထီးကို ဖြင္႕ေဆာင္းဖို႔လည္းလိုပါတယ္။
ထီးပါေနရံုနဲ႔မရပါဘူး။ အရာရာအားလံုးဟာ သင္႕အေပၚမွာပဲမူတည္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးသည္ ေန႔စဥ္ဗုဒၶဘာသာ သာသနာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဘာသာေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို တာ၀န္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ က်င့္ၾကံ ၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ရေပမည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရကို အေသးစိတ္ ေလ့လာၾကည့္လွ်ာင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေတြ႕ရသည္။

ဗုဒၶဟူသည္မွာ ဘ၀မ်ားစြာ သံသရာ၀ယ္ က်င္လည္ရစဥ္အခါက ဒါနစေသာ ပါရမီဆယ္ပါး အျပားသံုးဆယ္တုိ႔ကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့သျဖင့္ ေဗာဓိမ႑ိဳင္၀ယ္ သစၥာေလးပါ;တရားဥႆုံအလံုးစံုကို ဆရာမရွိ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ထိုးထြင္း၍ သိေတာ္မႈေသာ သဗၺညဳတဥာဏ္ရွင္ ဘုရားသခင္ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ဗုဒၶဘာသာဟူသည္ ထုိဘုရားသခင္သည္
၄၅-၀ါ ကာလပတ္လံုး လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔ အက်ိဳးစီးပြား တိုးပြားရန္ နိဗၺာန္အလုိ႔ငွာ ေဟာၾကားေတာ္
မႈခဲ့ေသာ တရားေဒသနာေတာ္မ်ားဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟူသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကား ေသာ တရားေတာ္ကို ယံုၾကည္သက္၀င္ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္၍ လိုက္နာ က်င့္ၾကံၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ေနၾကေသာသူမ်ားဟု အဓိပၸာယ္ရေလသည္။

အထက္ပါစကားအရ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားသည့္ တရားေတာ္မ်ားကို သက္၀င္ယံုၾကည္လုိက္နာသူကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟု ေခၚဆုိသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ဦးသည္ အမည္ခံရုံမွ် မဟုတ္ဘဲ အမွန္တကယ္ ဗုဒၶအဆံုးအမေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သံုးရေပမည္။
သို႔မွသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စစ္စစ္ျဖစ္ေပမည္၊
လူ႔ဘ၀သည္ ရခဲလွသည္။
အပါယ္ေလးဘံုသည္ ဒုကၡမ်ိဳးစံုကိုသာ ခံစားေနရ၍ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တရားမ်ား မျပဳလုပ္ႏုိင္ေပ၊
နတ္ျပည္ ျဗဟၼာျပည္မ်ားသည္လည္း သုခမ်ိဳးစံုကိုသာ ခံစားရ၍ ကုသုိလ္ျပဳလုပ္ရန္ ျဗဟၼာျပည္မ်ားသည္လည္း သုခမ်ိဳးစံုကိုသာ ခံစားရ၍ ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့ႏုိင္သည္၊ ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ျပဳလုပ္ရန္ မလြယ္ကူေခ်။

လူ႔ဘ၀သည္သာ ဒုကၡ သုခ ေရာေႏွာေန၍ မိမိ၏ အသိဥာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္ကာ ဒါန သီလ ဘာ၀နာတုိ႔ကို ျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးႏုိင္ျပီး၊ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ႏုိင္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀သည္ရခဲသည္ဟု ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့သည္။
ထုိသို႔ ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀ကို ရခဲ့ၾက၍ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ႏွင့္လည္း ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရျပီး ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားသည့္ တရားေတာ္မ်ားကိုလည္း နာၾကားၾကရသည့္ ရခဲလွေသာဘ၀အခုိက္အတန္႕တြင္ ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမနည္းလမ္းမ်ားကို အျမဲမျပတ္ လုိက္နာသင့္သည္။ ထုိသို႔လုိက္နာက်င့္ၾကမွလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စင္စစ္ျဖစ္ေပမည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ဦးျဖစ္လာလွ်င္ ေအာက္ပါ ဘာသာေရးလုပ္ငန္း တာ၀န္မ်ားကို ပညာဦးစီးေသာ ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ရမည္။
ထုိတာ၀န္မ်ားမွာ -
(က) ဘုရားရွိခိုးျခင္း
(ခ) ေမတၱာပို႔ျခင္း
(ဂ) အမွ်ေ၀ျခင္း
(ဃ) အလွဴဒါနျပဳလုပ္ျခငး္
(င) သာသနာေတာ္ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေရး ေဆာင္ရြက္ျခင္း
(စ) လကၡဏာေရး သံုးပါးဆင္ျခင္ျမင္း တုိ႔ျဖစ္သည္။

ဘုရားရွိခုိးျခင္း ဟူသည္မွာ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါးတုိ႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ႏွလံုးသြင္းရြတ္ဆုိ၍ ထိျခင္းငါးပါးျဖင့္ ရုိေသစြာ ရွိခိုးျခင္းျဖစ္သည္။

ေမတၱာပို႔ျခင္း ဟူသည္မွာ အမ်ားသတၱ၀ါတုိ႔ကို ရည္စူး၍ ၾကီးပြားခ်မး္သာေစလုိေသာ စိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစျခင္း၊ ပို႔လႊတ္ျခင္း၊ ပြားမ်ားျခင္း တုိ႔ျဖစ္သည္။

အမွ်ေ၀ျခင္း ဟူသည္မွာ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဒါနကုသိုလ္ သီလကုသိုလ္ ဘာ၀နာကုသိုလ္တို႔၏ အဖို႔ဘာဂကို
မိမိႏွင့္အတူ အညီအမွ်ရႏုိင္ေစရန္ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔အား အမွ် အမွ် အမွ်ဟု ေပးေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အလွဴဒါနျပဳလုပ္ျခင္း ဟူသည္မွာတစံုတခုေသာ ၀တၳဳပစၥည္းတုိ႔ကို ဘုရား အစရွိေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔အား ေစတနာျပဌာန္း၍ လွဴဒါန္းေပးကမ္းမႈျဖစ္သည္။
ထုိလွဴဒါန္းေပးကမ္းမႈသည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္တုိ႔အား ဆြမ္းကပ္ လွဴျခင္း၊ ေရခ်မ္း ကပ္လွဴျခင္း၊
ပန္းနံ႕သာ ကပ္လွဴျခင္း၊ ဆီမီး ကပ္လွဴျခင္း၊ ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း ေလာင္းလွဴျခင္း စေသာ အားျဖင့္ အလွဴဒါန အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါသည္။

သာသနာေတာ္ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေရး ေဆာင္ရြက္ျခင္း ဟူသည္မွာ မိမိကိုယ္၌လည္းေကာင္း၊ သူတပါး သႏၱာန္၌ လည္းေကာင္း ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမေတာ္ဟူေသာ သာသနာေတာ္ကို တည္တံ့ျပန္႔ပြားေအာင္ ျပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္သည္၊
အဆံုးအမ ဟူသည္မွာ ဒုစရုိက္မ်ား မျဖစ္ပြား ေအာင္ေဆာင္ရြက္ျခင္း။ သုစရုိက္တရားမ်ား တိုးပြားေအာင္
ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ ဘာသာေရး၊ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား၌ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ပရိယတၱိစာသင္သားမ်ားအား ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ ပဋိပတၱိက်င့္သံုးေနသူမ်ားအား ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ စာေပျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ အိမ္တြင္းသာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ျခင္း ရပ္ရြာအတြင္း သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ျခင္း စသည္တုိ႔ျဖစ္သည္။

လကၡဏာေရးသံုးပါး ဆင္ျခင္ျခင္း ဟူသည္မွာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ အျမင္ကိုေက်ာ္လြန္ျပီး ရုပ္နာမ္အျဖစ္ ျမင္ေအာင္
ရူကာ ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔၏ မျမဲဆင္းရဲ အတၱမဟုတ္ ဟု ရူျမင္ျခင္း၊ သိျခင္းျဖစ္သည္။

ဤသည္တုိ႔မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ဦး၏ ေန႔စဥ္ဘာသာေရးလုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္ရာ၌ တစ္ၾကိမ္မွ်သာမဟုတ္ စြမ္းအားရွိသေလာက္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ႏုိင္လွ်င္ ပို၍ အက်ိဳးရွိႏုိင္
ပါသည္။

(အက်ဳိးလို၍ေညာင္ေရေလာင္းျခင္းမ်ဳိးေတာ႕ မျဖစ္ေစလိုပါ...) 

၃၁ဘံုေတြကေတာ့

ျဗဟၼာ့ဘံု ၂၀ဘံု

နတ္ဘံု ၆ဘံု

လူ႔ဘံု ၁ဘံု

အပါယ္၄ဘံု
မိမိပါ၀င္ေနပါေသးတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား
ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ခါနီးအခ်ိန္မွာ မွာခဲ့တဲ ့မွာတမ္းေလးက
ေနာက္ဆံုးစကားေလးျပီးတာနဲ ့ပရိနိဗၺာန္စံသြားတာပါ။ ၀ရဓမၼာသခၤါ၇ အပၸမာေဒန
သံပါေဒထ။ ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတုိ ့ ငါဘု၇ား ပ၇ိနိဗၺာန္ စံကာနီး ေနာက္ဆံုး
စကားမွာၾကားမယ္.. ခ်စ္သား
ခ်စ္သမီးတုိ့ ယခုရရွိေနတဲ ့ ရုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါး ၊ ခႏၶာငါးပါး သခၤါရတရားတုိ
့သည္ အျမဲတမ္း ပ်က္ေနတယ္။ အျမဲတမ္းပ်က္ေနတဲ ့ရုပ္နာမ္ ၂ပါး ခႏၶာ၅ပါးက
အနိစၥအျမဲမရွိပါလုိ႔ အသစ္အသစ္ေတြသာ အစားထုိးေနတာကို သိသိေပးဖုိ႔ကို
မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆေသာ ၀ိပႆနာ တရားျဖင့္ ရႈပြားျပီးေတာ့ ေနရစ္ၾက လုိ ့
မွာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။ အခုလည္း ပ၇ိနိဗၺာန္စံကာနီးမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ
့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပရိနိဗၺာန္ မစံႏုိင္ဘူး။ သူ့၇ဲ့ ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတုိ
့၀ိပႆနာ မပြားဘဲ ေန၇စ္မွာစိုးရွာလုိ ့ ခႏၶာငါးပါး အျဖစ္ပ်က္ကို ၀ိပႆနာ
ရႈျပီးေတာ့ ေနရစ္ၾကပါလုိ ့မွာခဲ့ရွာတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ေမတၱာ ေစတနာ ပါ။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ သက္တမ္းရွည္တဲ ့ဘုရားရွင္ေတြလက္ထက္မွာဆုိ၇င္ သူတုိ
့ပရိနိဗၺာန္ စံသြား၇င္ တခါတည္း သာသနာပါ ကြယ္သြားတယ္။ သာသနာကုန္တယ္ ဆုိတာ
မဂ္ဖုိလ္၇တတ္တဲ ့ ၀ိပႆနာတရားေတြ ကုန္တာပါဘဲ။ ဘုရားတစ္ဆူပြင့္၇င္
သတၱ၀ါအေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ ့ေလးသေခ်ၤ္နဲ ့ဗုိလ္ေခ်တစ္သိန္း ေခ်ခၽြတ္၇ပါတယ္။
ဘုရားတစ္ဆူရဲ ့တာ၀န္ပါ။ ဒါေပမဲ ့ေဂါတမျမတ္စြာဘု၇ားက ဆယ္ေျခာက္သေခ်ၤပဲ
ေခ်ခၽြတ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ရွစ္သေခ်ၤနဲ ့ဗုိလ္ေခ်တစ္သိန္းက်န္ေသးတယ္။ အဲ့လုိ
က်န္ခဲ့တဲ ့အထဲမွာ အခုရွိေနတဲ ့မိမိတို ့အပါ၀င္ သတၱ၀ါအနတၱပါပါတယ္။ သူသာ
သာသနာ မထားခဲ့၇င္ မိမိတုိ ့ေယာဂီေတြ ၀ိပႆနာတရား မနာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
ေပ်ာက္သြားပါဘီ။သာသနာမရွိတဲ ့အခ်ိန္မွာ လူျဖစ္လို ့ တရားနာခ်င္လို ့ေငြသိန္းနဲ႔ခ်ီ ေလွ်ာက္ေပးအံုး ဘယ္သူမွ မေဟာနိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သာသနာကို
ျမတ္စြာဘုရားက ၅၀၀၀ ထားခဲ့တဲ့ အထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၄၆နွစ္ကုန္သြားဘီ။
ေနာက္ထပ္ နွစ္ေပါင္း ၂၄၀၀ေက်ာ္က်န္ေသးတယ္။ သာသနာႏွစ္ေပါင္း ၂၄၀၀
ေက်ာ္က်န္ေသးတာ ၀ိပႆနာတရားကို မနာၾကားေသးပါဘူး။ အားမထုတ္ေသးပါဘူးလို
့ေပါ့ေပါ့တန္တန္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအေတြး အေခၚဘယ္ေလာက္ မွားယြင္းေနပါသလဲဆိုတာ။ အဲ့လုိ
ေနမယ္ဆုိ၇င္ေတာ့ အမွားၾကီးမွားပါဘီ။ အဲ့ဒီ သာသနာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၄၀၀မွာ
မိမိနဲ ့ဘယ္ေလာက္မ်ားဆုိင္သလဲလုိ ့ စဥ္းစားပါ။ ဒီေန ့ည ကုိယ္ေသသြားဘီတဲ
့ေနာက္ေန ့အဲ့သာသနာ မိမိနဲ ့ဆုိင္ေသးလားဆုိေတာ့ မဆုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့
ကို္ယ္နဲ ့ဆုိင္တဲ ့သာသနာဟာ မေသခင္ကေလးမွာ သာ ဆုိင္တာပါ။ ဒါကုိ သတိ၇ပါ။
တခ်ိဳ႔ ထင္တယ္ ။ ေနာက္ဘ၀ ပဲလူဆက္ျဖစ္ျပီး သာသနာနဲ ့ျပန္ၾကံဳ၇ေတာ့မလိုလုိနဲ
့လြယ္တယ္မထင္လုိက္ၾကပါနဲ ့။ ဒိ႒ိမေပ်ာက္ေသးတဲ ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ
သုဂတိေရာက္တာ နည္းပါတယ္။ ဒုကၡတိ..အပါယ္သြားၾကတာ
မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဒိ႒ိေတြကို ပယ္ႏုိင္သမွ် ပယ္ႏုိင္ေအာင္
မိမိတုိ႔ကိုယ္တုိင္ေလ့က်င့္ဘုိ္ ့လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေသတာနဲ ့သာသနာနဲ ့
မဆုိင္ေတာ့ဘုိ ့ပါမ်ားပါတယ္။ ငရဲ၊ တိရိစၦာန္ ျပိတၱာဘ၀ေရာက္သြား၇င္ သာသနာနဲ
့ဆုိင္လို ႔ မ၇ေတာ့ပါဘူး။ မိမိတို ့တရက္ေန၇ရင္ သာသနာနဲ ့တရက္ပဲဆုိင္တယ္။
တလေနရရင္ သာသနာဟာ မိမိနဲ ့တလပဲ ဆုိင္တယ္။ ေသတာနဲ ့မဆုိင္ေတာ့ပါဘူး။
ေသျပီးေတာ့ အပါယ္က်သြား၇င္ ေတာ့ သြားဘီသာ မွတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေသမဦးခင္မွာ
ဥာဏ္ဦးဖုိ ့အေရးၾကီးပါတယ္။ စား၀တ္ေနေရးဆုိတာ ေသတဲ ့အထိရွာ၇မွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဘုရားမွာခဲ့တဲ ့စကားကုိ ေလးစားေက်းဇူးတင္ေသာ အားျဖင့္
နားေထာင္တဲ ့အေနနဲ ့၀ိပႆနာ တရားရႈပြားျခင္းအလုပ္ကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္
၂၄နာ၇ီမွာ ၁နာ၇ီ ၂နာ၇ီေလာက္ ေန့စဥ္ေပးၾကည့္ၾကပါလုိ ့တုိက္တြန္းပါတယ္။
မိမိကုိယ္ကို သနားၾကပါ။ မိမိကုိယ္ကို ျပန္ကယ္ပါ။ ၾကံဳတုန္းၾကိဳက္တုန္း..ဆုိတဲ
့အတုိင္း ၾကံဳတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကိဳက္လုိက္ၾကစမ္းပါ။ သာသနာ ၅၀၀၀ထားခဲ့တဲ႔
ဘုရားရွင္ကို ေလးလည္း ေလးစားၾကပါ။ ကႆပ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံတဲ ့အခါမွာ
ဓါတ္ေတာ္ကို တစ္လံုးထဲ ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါကို ေစတီတည္လုိက္ပါတယ္။
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ ေတာ္ျမတ္ၾကီးကေတာ့ ငါနဲ ့ ငါ့သာသနာ
မၾကံဳလုိက္၇တဲ ့ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါအေပါင္း ငါ့ဓါတ္ေတာ္ေတြ ဖူးျပီးေတာ့
ဘုရား၊တရား၊သံဃာကို သတိ၇ၾကပါေစ.. မဂ္ဖုိလ္ ၇မဲ႔အလုပ္ေတြ လုပ္ႏုိင္ၾကပါေစ။ မဂ္ဖုိလ္၇မဲ႔တရားေတြ နာၾကားႏုိင္ၾကပါေစ။ အကၽြတ္တရားရၾကပါေစ .. ၀ိပႆနာ
တရားနာၾကား အားထုတ္ျဖစ္ၾကပါေစလုိ ့ေစတနာနဲ ့သူ ့ရဲ ့ဓါတ္ေတာ္ေတြကုိ
အစိပ္စိပ္ အမႊာမႊာကြဲေအာင္ အဓိ႒ာန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သခင္ရဲ ့ဓါတ္ေတာ္ေတြဟာ အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာကြဲျပီး ကမ ၻာ
အ၇ပ္၇ပ္မွာ ပ်ံ ့နွံ ့လုိ ့ေနပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား၇ဲ ့ ဓါတ္ေတာ္ေတြ
ဖူးျပီးေတာ ့အသိဥာဏ္ေတြရ ၊၀ိပႆနာတရားေတြ ရႈပြားၾက အားထုတ္ၾကနဲ ့
မဂ္ဖုိလ္ရတဲ ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ကမၻာနဲ ့အ၀ွမ္း မွာလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။
ဘုရားရွင္ကို ဒီအခ်က္အတြက္ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ပ၇ိနိဗၺာန္စံကာနီး အခ်ိန္မွာေတာင္ အျခားဘုရားေတြကဲ့သို႔ ေအးေအးေဆးေဆး မစံႏုိင္ဘူး.. မိဘက သားသမီးကိုပူသလုိ .သူ႔တရားမနာလုိ္က္၇တဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ပုဂၢိဳလ္ေတြ အကန္းပုထုဇဥ္ဘ၀နဲ႔ ေသသြား၇မွာ သိပ္စိုး၇ိမ္ျပီး
ပရိနိဗၺာန္စံကာနီး အခ်ိန္မွာ မွာပါတယ္ ။ ဘာမွာသလဲဆုိေတာ့ … ခ်စ္သားခ်စ္သမီးတုိ႔
ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံကာနီး ေနာက္ဆံးုစကား အျဖစ္ အေရးၾကီးစကား
မွာၾကားခဲ့မယ္။ ဒီရုပ္နာမ္၂ပါး ခႏၶာငါးပါးဆိုတာ ျဖစ္ျပီး ပ်က္ေနၾကတယ္။
အဲ့ဒါကို ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းထံ နည္းယူျပီးေတာ့ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ႔မဆတဲ
့သတိနဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ ၀ိပႆနာတရား ရႈပြားျပီး ေနရစ္ၾကပါ…လို႔ အေရးတၾကီး မွာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါနျပဳၾက၊ သီလျပဳၾက၊ သမထလုပ္ၾကလုိ ့အေရးတၾကီးမမွာထားခဲ့ပါဘူး။

၁၅မိနစ္ေလးပဲရရပါ။
စိတ္ပင္ပန္းရင္ လူပင္ပန္းလြန္းရင္ ခ်က္ခ်ငး္ တရားထုိင္မွတ္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ (အေလ့က်င့္ မ်ားလာတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္မ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ တရားစိတ္ သြင္းလုိက္တာ နဲ႔ အေမာေျပသြားပါတယ္။) ဒါေၾကာင့္
မပင္ပန္းပဲ အိပ္ေ၇း၀တဲ ့မနက္ပိုင္း အခ်ိန္ေလးကို ၁၅မိနစ္ပဲရရ ဆက္တုိက္
တရားႏွလံုးသြင္းေပးတာ အကိ်ဳး ပိုျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ အခ်ိန္အမ်ားၾကီးထုိင္ျပီး
မထိေရာက္တာထက္ စာရင္ ၁၅မိနစ္နာရီ၀က္မွာ အျပည့္ႏွလံုးသြင္းႏုိင္တာ
ပိုထိေရာက္ေစပါတယ္။

1. 1.ျမင္ရင္ ျမင္တဲ႔ေနရာမွာရပ္။ ဆက္ျပီး ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ ဘာျမင္တယ္ မခြဲျခားန ့ဲ။ ျမင္တယ္လုိ႔ပဲ သိရံုသိလုိက္ပါ။ ဒီေလာက္ပဲရပ္လိုက္ပါ

2. ၾကားရင္ ၾကားတဲ႔ ေနရာမွာရပ္။ ဘယ္မင္းသား၊ မင္းသမီးရဲ ႔အသံလို႔ မခြဲျခားနဲ႔။ ဘယ္သူ႔အသံလား ဆူညံသံလား ဘာသံလား နား၀င္ခ်ိဳသံလား မခြဲျခားပါနဲ ့။ ကိေလသာ
ၾကားမ၀င္ေစနဲ႔။ ၾကားတဲ့ အသံလုိ႔ပဲ သိရံုသိလိုက္ပါ။

3. အနံံ႔၇တာနဲ ့ရပ္ပစ္။ နံတဲ့စိတ္ေလး ေပၚရံုပဲ။ ဘာနံ႔ညာနံ႔လုိ႔ မခြဲျခားပါနဲ႔။ အနံ႔ ၇တယ္လုိ႔ သိရံုေလးသိျပီး ျဖတ္ခ်လုိက္။


4. စားလည္း ၀က္သားၾကက္သား မခြဲေနနဲ ့ ။ ဘာဟင္း ညာဟင္း မခြဲျခားပါနဲ ့။ စားေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး မခြဲျခားပါနဲ ့။ အရသာေပၚတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာတင္ အရသာေပၚတယ္လို
့သိရံုသိျပီး ရပ္ပစ္ပါ။

5. ထိရင္ ထိတဲ႔ေနရာမွာတင္ ရပ္လုိက္ပါ။ နူးညံ့တယ္ ၾကမ္းတမ္းတယ္ မခြဲျခားပါနဲ႔ ။ ထိတယ္လုိ႔ပဲ သိရံုေလးသိေပးလုိက္ပါ။


6. ေတြး၇င္ ေတြးမွန္းသိလုိက္။ ဘာေတြးတယ္လုိ ့ဆက္မေတြးနဲ႔။ အေတြးေပၚသြားတယ္ ဆုိ၇ံုေလးသိျပီး ျဖတ္ခ်ပစ္ပါ။ ရပ္ပစ္ပါ။


အဲ့ဒါ တ၇ားအားထုတ္ေနတာပါ။ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္၇ျခင္း ၇ည္၇ြယ္ခ်က္က ကိေလသာေတြ ကုန္ဘုိ႔ ခမ္းဘုိ ့နည္းဘို ့ပါးဘုိ ့ေပ်ာက္ဘုိ ့ပါ။ ဘယ္ေနရာမဆုိ
ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ တ၇ားအားထုတ္လုိ႔ ၇ပါတယ္။ဒီေျခာက္ခ်က္ကို အဓိက သိေပးေနပါ။
ဆက္တုိက္သတိထား သိေပးေနပါ။ ဘာလုိ႔ ဆက္တုိက္ သိေန၇မလဲဆုိေတာ့ မ်က္စိတမွိတ္
တစကၠန္႔မွာ စိတ္က ကုေဋတစ္သိန္းေျပးေနတာကို ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာနစတဲ႔ ကိေလသာ
ကင္းစင္တဲ ့ အရိယာအျဖစ္ မေရာက္ရွိေသးခင္ျဖစ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ရဲ ႔
ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟ ဖုံးေနေသးတဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔ လိုက္မမွီနို္င္ေသးလုိ႔
မိမိဥာဏ္မွီသေလာက္ သိသေလာက္ ျဖတ္ခ်ေနရပါမယ္။ ဒါေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကို
ပါးေအာင္ ကုန္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးေနတာပါ။ ျဖတ္ခ်ရင္း ေလာဘ ေဒါသ
ေမာဟပါးလာတာနဲ႔ အမွ် သိလာတဲ႔ အသိဥာဏ္ေတြ ျမန္ဆန္လာတာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
လုပ္သာလုပ္ေပးေနပါ။ ေလ့သာေလ့က်င့္ေပးေနပါ။ အက်ိဳးေတြကေတာ့ အံ႔ၾသလုိ
့မကုန္ေအာင္ သူ႔အလုိလို ျဖစ္ထြန္းလာပါလိမ့္မယ္။ မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔.. ဒါေပမဲ႔
သူ႔အလိုလုိ မေကာင္းတာေတြ ေဘးအႏ ၱရာယ္ေတြကို ပယ္သြားပါလိမ့္မယ္။ မိမိတာ၀န္က
ေလ့က်င့္ေနဘုိ႔ပါ။ တရားတာ၀န္က တကယ္အရွိတရား သူ႔အလုိလိုဆိုတဲ႔ အနတၱသေဘာကုိ
ျပလာပါလိမ့္မယ္။


သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္း ေဘးရန္ကင္းကြာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ မတရားဟုဆုိအပ္ေသာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန ကိေလသာမ်ားနဲ ့အခ်ိန္ကုန္ခ်ိန္နည္းျပီး တရားဟုဆုိအပ္ေသာ ေလာဘေဒါသ ေမာဟ မာန ကိေလသာမ်ားကို ျဖတ္ခ်ႏုိင္ေသာအခ်ိန္အမ်ားစု ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ။။

၁။( ျမန္မာလူမ်ိဳးႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရား )


( ေမး ) ဆရာေတာ္ဘုရား ဗုဒၶ-အေလာင္းအလ်ာသည္ အႏၲိမဘ၀ ေနာက္ဆံုးကာလ၌ ခတၱိယႏွင့္ ျဗဟၼဏအမ်ိဳးတို႔၌သာ ျဖစ္ရသည္-ဟု စာအုပ္တအုပ္၌ ေတြ႔ပါသည္။
သို႔ပါ၍ ျမန္မာလူမိ်ဳး ဘုရားျဖစ္ႏိုင္-မျဖစ္ႏိုင္ သိလိုပါသည္ဘုရား။
( မ်ိဳးညႊန္႔-ျမန္မာခရီးသြားလုပ္ငန္းဌာန၊ ရန္ကုန္ )

( ေျဖ )
ဓမၼတာအားျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္မ်ား လူ႔ျပည္တြင္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူခါနီး၌ ၾကည့္ျခင္းႀကီး ငါးပါးျဖင့္ ၾကည့္ေလ့ရွိသည္။
ယင္းတို႔မွာ ၁။ ကာလ-ဘုရားျဖစ္ရာ ကာလ ( အသက္တသိန္းတန္းႏွင့္ တရာတန္း ၾကားကာလ )
၂။ ဒီပ-ကၽြန္းေလးကၽြန္းတြင္ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း
၃။ ေဒသ-ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း၏ အခ်က္အခ်ာ မဇၩိမေဒသ
၄။ ကုလ-အမ်ိဳးေလးပါးတြင္ ခတၱိယႏွင့္ ျဗဟၼဏမ်ိဳး
၅။ မာတု အာယုပရိေစၧဒ-မယ္ေတာ္၏ ဆယ္လႏွင့္ ခုနစ္ရက္ အသက္အပိုင္းအျခား-ဟူ၍ ငါးပါးျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မဇၩိမေဒသ၏ အျပင္ဘက္၌ က်ေနျခင္း
( ေဗာဓိပင္ကို ဗဟိုထား၍ အိႏၵိယျပည္ ဗီဟာနယ္တြင္ အေရွ႔လားေသာ္-ဇဂၤလနိဂံုး။
အေရွ႔ေတာင္လားေသာ္-သလႅ၀တီျမစ္။
အေနာက္လားေသာ္-ထူနပုဏၰားရြာ။
ေျမာက္လားေသာ္-ဥသိရဒၶဇေတာင္။
အတြင္း အ၀န္း ယူဇနာ ကိုးရာ အတြင္း၏ အျပင္ေဒသ ျဖစ္ေနျခင္း ) ေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဘုရားဟူ၍ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါ။
သို႔ေသာ္ လူ႔သမိုင္းအရ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သက်သာကီ၀င္မ်ိဳးမွ ဆင္းသက္လာေၾကာင္း အဆိုရွိသျဖင့္ တနည္းအားျဖင့္ ျမန္မာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမ်ိဳးအႏြယ္မ်ားပင္ ျဖစ္သျဖင့္ ေက်နပ္အားရဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
.....................................................................................................................................

၂။( လက္၀တ္ရတနာ ဌာပနာသြင္းျခင္း )


( ေမး ) ဘုရားေစတီမ်ားတြင္ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ား ထည့္သြင္း ဌာပနာျခင္း၏ အဓိပၸါယ္ကို ရွင္းလင္းစြာ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( ေမာင္စိုးလတ္-ထား၀ယ္ျမိဳ႔ )

( ေျဖ )
ဘုရားေစတီမ်ားတြင္ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ဌာပနာရာ၌ အဓိပၸါယ္ ၂-မ်ိဳးရွိပါသည္။
၁။ အဓိပၸါယ္တမ်ိဳးမွာ ေစတီေတာ္အတြင္း ဌာပနာတိုက္၌ ကိန္းေအာင္း စံပယ္ေတာ္မူကုန္ေသာ သရီရဓာတ္ေတာ္
ေမြေတာ္မ်ားႏွင့္ ဥဒၵိႆေစတီေတာ္မ်ားအား မိမိ၏အသံုးအေဆာင္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္သည္။

၂။ အျခားအဓိပၸါယ္တမ်ိဳးမွာ ေနာင္ ဤဓာတုေစတီေတာ္ ပ်က္စီးသြားလွ်င္ မိမိဌာပနာလိုက္ေသာ အဖိုးတန္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို ထုခြဲ၍ ရရွိလာေသာ ေငြအသျပာတို႔ျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ တည္ထားရန္ ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ယင္းအမွတ္ ၂-အဓိပၸါယ္ကို အေသာကမင္းႀကီး ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္မ်ားကို ျမႇဳပ္ႏွံဌာပနာရာ၌ ႀကီးမားလွစြာေသာ ပတၱျမားႀကီးကို ဌာပနာသြင္းကာ ေနာင္ေသာအခါ မင္းဆင္းရဲသည္ ဤပတၱျမားကိုယူ၍ ထုခြဲေရာင္ခ်ျပီးေသာ္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားအား ပူေဇာ္မႈ ျပဳေစသတည္း-ဟု ကမၸည္းေရးထိုးခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ ထင္ရွားသည္။

ထို႔ျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အထက္ပိုင္း ျမိဳ႔တျမိဳ႔တြင္ ေရွးေဟာင္းေစတီတဆူ ျပိဳပ်က္ရာတြင္ ဌာပနာတိုက္မွ ၁၇ိ/သားခန္႔ရွိေသာ ေငြတံုးတတံုးကို ေတြ႔ရေၾကာင္း ထိုေငြတံုးႀကီးတြင္ ေနာင္ ဤေစတီ ျပိဳပ်က္ပါက ဤေငြတံုးႀကီးကို ထုခြဲေရာင္းခ်၍ ရရွိေသာ ေငြျဖင့္ ျပန္လည္တည္ထားၾကပါကုန္-ဟု ကမၸည္းေရးထိုးထားေၾကာင္း ၾကားသိရဖူးေပသည္။
မည္သည့္အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ဌာပနာသြင္းသည္ျဖစ္ေစ အလြန္ထက္သန္ ေကာင္းမြန္ေသာ ေစတနာမ်ားျဖစ္သည္၊
ကုသိုလ္အထူး ဆည္းပူးျပဳလုပ္မႈမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။ အလြန္အက်ိဳးရွိသည္ဟူ၍သာ မွတ္သားသင့္ပါသည္။
*
...................................................................................................................................................

၃။( ေမး ) ( ေသာတာပန္ႏွင့္ အရက္ )


ဘုရားလက္ထက္က အရက္သမား ေသာတာပန္-ဟူ၍ ရွိခဲ့သည္ဟု ၾကားဖူးပါသည္၊ ဟုတ္ မဟုတ္ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( မလွလွ-မႏၲေလး )

( ေျဖ )
အရက္ အလြန္ေသာက္ေသာ သရဏာနိ သာကီ၀င္ မင္းသားအား ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာ၍ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားသည္၊ ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ကား အရက္မေသာက္ေတာ့ေခ်၊
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္တို႔မည္သည္မွာ ငါးပါးသီလကို မည္သည့္အခါမွ် ေဖာက္ဖ်က္သည္မဟုတ္။
ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္စေသာ အရိယာတရားတို႔သည္ ေလာကတြင္ အယဥ္ေက်းဆံုး တရားေတာ္မ်ား
ျဖစ္သည္၊

အရက္သည္ ေလာကတြင္ အရိုင္းစိုင္းဆံုး၏ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္၊
လြန္စြာဆန္႔က်င္သည္ျဖစ္သျဖင့္ အရက္ႏွင့္ ေရ ေရာေႏွာ၍ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္၏ ပါးစပ္တိြင္းသို႔ ထည့္လွ်င္
ေရသာ၀င္၍ အရက္မ၀င္ေၾကာင္း သီလကၡႏၶ၀ဂၢ အ႒ကထာတြင္ ဖြင့္ဆိုပါသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ အရက္သမား ေသာတာပန္-ဟူ၍ မရွိႏိုင္ေၾကာင္း အထူးမွတ္သားသင့္ပါသည္။
........................................................................................
၄။( ေမး ) ( သီလရွင္၀တ္ျခင္း )


သီလရွင္ ၀တ္ျခင္းသည္ ၀တ္သူႏွင့္ ၀တ္သူ၏မိဘမ်ား၌ မည္ကဲ့သို႔ အက်ိဳးေက်းဇူး ရွိႏိုင္သည္ကို ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( ႏုႏုခိုင္-ျမိဳ႔နယ္စာရင္းရံု၊ အိမ္မဲျမိဳ႔ )

( ေျဖ )
ဗုဒၶစာေပတြင္
၁။ ဥပသမၸဒ ပဗၺဇၨ
၂။ သာမေဏရ ပဗၺဇၨ
၃။ ဣသိ ပဗၺဇ
............................................................................................

၅။( ကုသို္လ္ျဖစ္ရန္ လိမ္လည္ လွည့္စားျခင္း )

( ေမး )။ ၁။ လူတဦးတေယာက္အား ကုသိုလ္ရပါေစျခင္းအက်ိဳးငွါ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမိသည္ဆိုလွ်င္ ထိုလိမ္သူမွာ မုသာ၀ါဒကံ ထိုက္ပါသလား။
၂။ သာသနာေတာ္ စည္ပင္ေစရန္ လူငယ္လူရြယ္တို႔အား ေလာကုတၱရာဘက္သို႔ အာရံုစိုက္လာေစရန္ ၄င္းတို႔အႀကိဳက္ ( ဥပမာ-နစၥ၊ ဂီတ၊ စသည္တို႔ႏွင့္ ) ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္၍ စည္းရံုးလႈံ႔ေဆာ္ျခင္းသည္ အျပစ္ရွိပါသလား ဘုရား။
( ေမာင္ေဆြတင့္-ျမိဳ႔နယ္ပညာေရးမွဴးရံုး၊ ေရႊေတာင္ျမိဳ႔ )

( ေျဖ )။ လိမ္လည္လွည့္ျဖားျခင္း မုသာ၀ါဒကံမွာ
၁-မဟုတ္မမွန္ေသာ ၀တၳဳလည္းျဖစ္ေစ၊
၂-ခၽြတ္ယြင္းေစလိုေသာ စိတ္ရွိသည္လည္းျဖစ္ေစ၊
၃-ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးတြင္ တပါးပါးျဖင့္ သိေအာင္လည္းျပဳေစ၊
၄-တပါးသူက ျပဳသည့္အတိုင္း သိလည္းသိေစ-
ဤအဂၤါေလးပါးႏွင့္ညီလွ်င္ မုသာ၀ါဒျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ သူတပါးအက်ိဳးပ်က္စီးမႈ အႀကီးအေသးေပၚ မူတည္၍ အျပစ္အႀကီးအေသး ကြားျခားႏိုင္ပါသည္။

လူတဦးတေယာက္အား ကုသိုလ္ရပါေစျခင္းငွါ-ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိ၍ ေျပာဆိုျခင္းမွာ အျပစ္မႀကီးဟု ဆိုႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ လိမ္လည္မႈအစား ပရိယာယ္ျပဳျခင္းမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။
သာဓကမွာ-တမၺဒါဌိက ခိုးသားႀကီးသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာအား တပည့္ေတာ္ ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္ပတ္လံုး လူသတ္ ခဲ့သည္မွာ ကိုယ္သတ္ခ်င္၍ သတ္သည္မဟုတ္၊ ရွင္ဘုရင္ သတ္ခိုင္း၍ သတ္ရပါသည္၊ တပည့္ေတာ္မွာ အျပစ္ရွိပါသလား-ဟု ဆိုသည္၊
ဤတြင္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ၄င္းခိုးသားႀကီး စိတ္လႈပ္ရွား၍ တရားမနာႏိုင္ျဖစ္ကာ ေကာင္းက်ိဳးမရျဖစ္မည္ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ သတ္ခိုင္း၍ သတ္ျခင္း၌ သင့္မွာ အျပစ္ရွိႏိုင္ပါ့မလား-ဟူ၍ ရွိသည္ဟုလည္းမဆို၊ မရွိသည္ဟုလည္းမဆို၊ ပရိယာယ္အေမးစကားျဖင့္ ေျဖလိုက္သည္၊ ပညာနည္းေသာ ခိုးသားႀကီးစိတ္တြင္ ငါ့မွာ အျပစ္မရွိဘူး-တဲ့ ဟု သိျမင္သြားကာ ေကာင္းစြာ တရားနာႏိုင္၍ တမလြန္ဘ၀တြင္ တုသိတာနတ္ျပည္သို႔ ေရာက္သြာရေပသည္။

၂။ ဇနပဒကလ်ာဏီအား စြဲလမ္း၍ ရဟန္းတရား အားမထုတ္ႏိုင္ေသာ ညီေတာ္ နႏၵ-ရဟန္းအား ျမတ္စြာဘုရားက နတ္ျပည္ေခၚသြားကာ နတ္သမီးမ်ားကိုျပရာ ဇနပဒကလ်ာဏီ အစြဲေပ်ာက္ျပီး နတ္သမီးမ်ားအား စြဲလမ္းသြားသည္၊ ဤတြင္ ရဟန္းတရားအားထုတ္လွ်င္ ဤနတ္သမီးမ်ားကို ရႏိုင္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားက နတ္သမီးျဖင့္ ေသြးေဆာင္၍ တရားအားထုတ္ေစသည္၊ ညီေတာ္နႏၵလည္း တရားအားထုတ္ကာ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားပါသည္၊ ဤသို႔ ဆူးတေခ်ာင္းစူးသည္ကို ဆူးတေခ်ာင္းျဖင့္ ထြင္သည့္သဖြယ္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္၍ ေလာကုတၱရာဘက္သို႔ ေရာက္ေစသည္မွာ အျပစ္ရွိသည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။
........................................................................................................................................
၆။( ငရဲ ႏွင့္ ၀ဋ္ )


( ေမး)။ ငရဲမွာ အပ ၀ဋ္မွာအျမဲ-ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားရွိပါသည္၊ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ငရဲမွာ ကုသိုလ္ျဖင့္ ေဆးေၾကာလို႔ရျပီး ၀ဋ္က်ေတာ့ မရပါသလဲဘုရား၊ ရွင္းလင္း မိန္႔ၾကားေပးပါရန္။
( မႏိုင္ႏိုင္ေမာ္-ပုေလာျမိဳ႔ )

( ေျဖ )။ ငရဲဟူသည္မွာ အကုသိုလ္၏ ပဋိသေႏၶက်ိဳးျဖစ္၍
၀ဋ္ဟူသည္မွာ အကုသိုလ္၏ ပ၀တၱိအက်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားက သုဂတိဘ၀မ်ား၌ ပဋိသေႏၶ အက်ိဳးမ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ ေပးသြားလွ်င္ ငရဲပဋိသေႏၶမ်ား ၾကားမ၀င္ႏိုင္ပါ၊
ဘ၀တခုခု၌ မဂ္တရား ဖိုလ္တရားမ်ားကို ရရွိသြားလွ်င္ ငရဲဟူေသာ ပဋိသေႏၶက်ိဳးမွာ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားရသည္။
၀ဋ္ဟူသည္မွာ ပဋိသေႏၶက်ိဳး မဟုတ္ပါ၊ သုဂတိဘ၀၌ပင္ ကုသိုလ္က်ိဳးမ်ား အၾကား၌ အျခားအကုသိုလ္ကံ တခုခု၏ ဥပထမၻက-ေထာက္ပံ့မႈကို ရလွ်င္ ကုသိုလ္အက်ိဳးေပးတို႔ ကြာဟ လစ္ဟင္းေနရာ၌ အႏၲရာယ္အေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္၍ အက်ိဳးေပးႏိုင္ပါသည္။
.....................................................................................................................................
၇။ (ဘုရားခန္းႏွင့္ ေအာက္ထပ္ )

( ေမး )။ ေအာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၌ ဘုရားခန္းထား၍ ကိုးကြယ္ရာ အေပၚထပ္ အိမ္ေထာင္စုတို႔၏ ေအာက္မွာ ျဖစ္ေနတတ္၍ ဘုရားခန္း၏အေပၚ၌ သြားလာေနထိုင္သူမ်ား၌ အျပစ္ရွိပါသလား၊
သို႔မဟုတ္ ေအာက္ထပ္၌ ဘုရားခန္း ထားသူမ်ားမွာ အျပစ္ရွိပါသလား၊
ေျဖၾကားေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ဘုရား။
( ေဒၚတင္တင္-ရန္ကင္း )

( ေျဖ )။ အထက္ထပ္၌ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ေအာက္ထပ္၌ ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၌ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားပီပီ ဘုရားခန္းကို တခမ္းတနားထား၍ ကိုးကြယ္ၾကျခင္းမွာ ဓမၼတာျဖစ္ရသည္။
ေအာက္ထပ္ျဖစ္၍ ဘရားခန္း မထားသင့္-မကိုးကြယ္သင့္ဟူ၍ မျဖစ္သင့္ပါေခ်။
မိမိတို႔ေနထိုင္ရာ ေနရာ၌ အထြတ္ျမတ္ဆံုးထား၍ ကိုးကြယ္ၾကရန္သာ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ ေအာက္ထပ္၌ ဘုရားထား၍ ကိုးကြယ္ျခင္းေၾကာင့္ အထက္ထပ္၌ ေနသူတို႔အတြက္လည္း မရိုမေသ ျပဳမူသည္မမည္။ ပကတိေနျမဲအတိုင္း ေနပါ၊ အျပစ္ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။

သာဓကအေနျဖင့္ ဆိုရေသာ္
ဥတၱရသတို႔သမီးသည္ မိမိခင္ပြန္းျဖစ္သူက ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား ကိုးကြယ္သူမဟုတ္၍ ခင္ပြန္းျဖစ္သူအား မိမိကုိယ္စား သီရိမာအား အထက္ထပ္၌ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးေစခဲ့သည္၊ မိမိက ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာျပီး ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္တို႔အား ခုနစ္ရက္ပတ္လံုး ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးခဲ့ေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း ဥတၱရာရွိရာ ျပသာဒ္ေအာက္ထပ္၍ ၾကြေရာက္ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္၌ ေနထိုင္ေသာ္လည္း ဘုရားခန္းထား၍ ကိုးကြယ္သင့္သည္သာ ျဖစ္ပါ၏၊ ဘုရားခန္းသို႔ အမႈန္အမႈိက္မ်ား မက်ေရာက္ႏိုင္ရန္ အ၀တ္မ်က္ႏွာၾကက္စသည္ လွလွပပ ျပဳလုပ္ပူေဇာ္ထားၾကရန္ကား လိုေပလိမ့္မည္။
................................................................................................................................................................

၈။(လူ၀တ္ေႀကာင္ ႏွင့္ ဆယ္ပါးသီလ)


ေမး။ လူ၀တ္ေႀကာင္မ်ား ဆယ္ပါးသီလေဆာက္တည္လွ်င္ မည္ကဲ့သို႔ က်င့္ႀကံေနထိုင္ရမည္ကို ေျဖႀကားေပးေတာ္မူပါရန္။
( ဟသၤာတ-ဦးေအာင္ေဖ၊ ဟသၤာတျမိဳ႔ )

ေျဖ။ ဆယ္ပါးသီလသည္ ခံယူ၍ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ မခံယူပဲ ေဆာက္တည္ျခင္း ဟူ၍ ၂-မ်ိဳးရွိပါသည္။ လူ၀တ္ေႀကာင္ (လူ၀တ္လူစား) ျဖင့္ ရဟန္းသံဃာစသည္မ်ားထံ၌ ခံယူ၍ေဆာက္တည္လွ်င္လည္း ေဆာက္တည္ႏိုင္ပါသည္။
သို႔မဟုတ္ ရေသ့စသည္တို႔ကဲ့သို႔ ဖန္ရည္ဆိုးေသာအ၀တ္ကို ၀တ္၍လည္း ေဆာက္တည္ႏိုင္ပါသည္။
ဖန္ရည္ဆိုးေသာအ၀တ္ကို ၀တ္လွ်င္ ဆယ္ပါးသီလ အထူးခံယူဖြယ္မလို၊ အလိုလို ခ့ယူျပီးျဖစ္၍ မေဆာက္တည္ မေစာင့္ေရွာက္ပဲ မေနရေတာ့ေပ၊
ရေသ့၊ ေယာဂီ၊ သီလရွင္ စေသာ ဖန္ရည္ဆိုး၀တ္ပုဂၢိဳလ္တိုင္းပင္ ဆယ္ပါးသီလကို နိစၥသီလအျဖစ္ ေဆာက္တည္ က်င့္သံုးရေတာ့သည္။

လူ၀တ္ေႀကာင္ျဖင့္ ခံယူေဆာက္တည္မႈမွာ နိစၥသီလမဟုတ္၊ ခံယူေသာ ေန႔တေန႔တာ၊ သို႔မဟုတ္ မိမိေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သမွ် ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္၏၊ သို႔ေသာ္ ရွစ္ပါးသီလထက္ပို၍ ေဆာက္တည္ထားသမွ် ကာလပတ္လံုး အိမ္မႈေရးရာမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ထားႏိုင္ရမည္၊ ဖန္ရည္ဆိုးအ၀တ္ ၀တ္းထားသူကဲံသို႔ က်င့္သံုးႏိုင္ရမည္။
လယ္ၽတီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဤဆယ္ပါးသီလသည္ နိစၥ-အနိစၥ ႏွစ္မ်ိဳးရ၏၊ အိမ္မႈေရးရာကို စြန႔္လႊတ္၍ အ၀တ္ေႀကာင္ဟူေသာ ပကတိလူတို႔အ၀တ္ကို ပယ္၍ အရဟတၱဓဇ အ၀င္အပါ ေညာင္ေခါက္ စသည္ ဆိုးအပ္ေသာ ေယာဂီအ၀တ္ကို ၀တ္သူ လူသူေတာ္ေကာင္းတို႔အား ထိုဆယ္ပါးသီလသည္ နိစၥသီလမ်ိဳး ျဖစ္၏။
ေယာဂီ၀တ္ကို ၀တိမိသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ထိုသူအား ဆယ္ပါးသီလသည္ တည္ေလေတာ့၏၊ ေယာဂီ၀တ္ကို ၀တ္မိသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ မျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္း၊ ေနလြဲ ညစာ စားျခင္း၊ ေရႊေငြကိုင္ျခင္း၊ စသည္တို႔ကို မျပဳလုပ္ရေတာ့ျပီ၊ လြန္က်ဴးမိလွ်င္ အျပစ္ရွိ၏-ဟု သီလ၀ိနိစၧယ၌ ဆိုေတာ္မူထားေပသည္။
အထူးမွာ-လူ၀တ္ေႀကာင္တိူ႔သည္ ဆယ္ပါးသီလကို ေဆာက္တည္ထားက မိမိပိုင္ဥစၥာျဖစ္ေသာ အိမ္မွာရွိသည့္ ေရႊေငြဘ႑ာမ်ား၌ အာလယျဖတ္ထားသင့္သည္၊ ယင္းတို႔ကိစၥကို မေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ယင္းတို႔၌ သာယာမႈကို ပယ္ရွားျခင္းႏွင့္ လူမႈကိစၥမ်ားကို လံုး၀ေရွာင္ရွားႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္၊ ထို႔ေႀကာင့္ ဆယ္ပါးသီလရွင္သည္ ၀တ္ေႀကာင္ကိုစြန္႔၍ ဖန္ရည္ဆိုးအ၀တ္ႏွင့္သာ ေလွ်ာ္သည္ဟု ေရွးဆရာတို႔ ဆိုေပသည္၊ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ၄င္းသီလခံယူထားက အိမ္ကိုမျပန္ဘဲ ေက်ာင္းကန္တို႔တြင္သာ ေနထိုင္အိပ္စက္သင့္ပါသည္။
**********************************************************************************
၉။( အလွဴဒါန မႈကိစၥ )
ေမး။
၁။ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ ဆုေတာင္းမွ ရပါသလားဘုရား၊ မည္သည့္ဆုမ်ိဳး ေတာင္းရပါသနည္း။
၂။ အလွဴဒါန စုေပါင္းျပဳလုပ္ရာတြင္ ေစက္ခ်သူ ( ေရစက္ခြက္ကိုင္သူ ) ႏွင့္ မကိုင္သူ မည္သူပို၍ ကုသိုလ္ရပါနည္း
၃။ အျမတ္ဆံုးအလွဴသည္ မည္သည့္အလွဴျဖစ္ပါသနည္း ေျဖႀကားေတာ္မူပါရန္။
( ဦးျမင့္ေမာင္ ေက်း/ဂ်ာ ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း၊ ကန္ဘလူျမိဳ႔ )

ေျဖ။ ( ၁ ) လူမိုက္ အလွဴ၊ ေပးပါမူလည္း၊ ရြယ္ခ်ဴဖိုလ္မဂ္၊ မပႏၷက္တည့္-ဟု အရွင္မဟာသီလ၀ံသက စပ္ဆိုပါသည္၊ အလွဴဒါနျပဳလုပ္ႀကရာတြင္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ဆုကို မေတာင္းဆိုလွ်င္ လူမိုက္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ဒါနျပဳမႈ၊ သီလေဆာက္တည္မႈ၊ ျပဳလုပ္တိုင္းပင္ ဆရာေတာ္မ်ားက ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု-ဟူေသာ ဆုေတာင္းကို တိုင္ေပးေလ့ရွိပါသည္၊ ဤကဲ့သို႔ နိဗၺာန္ဆုကို ေတာင္းမွလည္း မိမိျပဳေသာ ဒါနမႈ၊ သီလမႈမ်ားမွာ ပါရမီဒါန၊ ပါရမီသီလ ျဖစ္၍ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳသည္အထိ အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မယ္။
ဆုမေတာင္းဘဲ ျပဳေသာ ဒါနမႈစသည္မ်ားမွာ လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ျဖစ္သည့္ ၀ဋ္အတြင္းမွာသာအက်ိဳးေပးေပ
လိမ့္မယ္၊ ထို႔ေႀကာင့္ နိဗၺာန္ဆုကို ေတာင္းျဖစ္ေအာင္ ေတာင္းသင့္ပါသည္။

( ၂ ) စုေပါင္း၍ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ တဦးဦးကသာ ေရစက္ခြက္ကို ကိုင္၍ ေရစက္ခ်ေလ့ ရွိပါသည္၊ အိမ္တအိမ္မွ အလွဴလုပ္ရာတြင္လည္း အိမ္၏ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္၊ ပဓာနပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေရစက္ခ်ေလ့ ရွိပါသည္၊ လူေစ့ လက္ေစ့ ေရစက္ခြက္ မကိုင္ေသာ္လည္း ေစတနာအတူတူ ထားႀကသူမ်ားျဖစ္က အတူတူပင္ ကုသိုလ္ရပါသည္။

( ၃ ) သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ-ဟုျမတ္စြာဘုရား သံယုတ္ပါဠိေတာ္၌ ေဟာေတာ္မူသည့္အတိုင္း
အလွဴဒါန ဟူသမွ်တြင္ ဓမၼဒါနက ျမတ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္၊
ဓမၼဒါနဟူသည္မွာ တရားေဟာျခင္း၊ ပါဠိအ႒ကထာ က်မ္းဂန္မ်ားကို ပို႔ခ်ျခင္း၊ ျပႆနာကို ေျဖဆိုျခင္း၊ ကမၼ႒ာန္းတရားကို ညႊန္ႀကားျခင္း စသည္မ်ားႏွင့္ ပရိယတၱိ ပဋိပတၱိ သာသနာေတာ္မ်ားကို ခ်ီးေျမႇာက္ေသာ ရွင္ျပဳျခင္း။ ရဟန္းခံျခင္း၊ ပိဋကတ္စာေပမ်ားကို လွဴဒါန္းျခင္းႏွင့္ ကထိန္ခင္း လွဴဒါန္းျခင္း စသည္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
*************************************************************.


၁၀။( ေမး )။ အသုဘယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္ဟု အဘယ့္ေႀကာင့္ ေခၚပါသနည္း၊ ယင္းသို႔ ေခၚျခင္းေႀကာင့္ ဘာသာမတူသူမ်ားက နိဗၺာန္ဆုေတာင္းသည္ကို တမ်ိဳးထင္ေနႀကပါသည္၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ဟူေသာ အမည္အစား အသုဘယာဥ္ဟု ျပင္ဆင္သင့္၊ မသင့္ ေျဖႀကားေပးေတာ္မူပါရန္။
( ေမာင္စိုးျနင့္-လမ္းမေတာ္ျမိဳ႔နယ္ )

( ေျဖ )။ ေရွးဆရာျမတ္မ်ားက
ေသျခင္းတပါး၊ ဤတရားကား၊ မ်ားျပားလူ႔ေဘာင္၊ အက်ိဳးေဆာင္သည္၊ အိုေအာင္ေအာင္းေမ့၊ စီးျဖန္းႀက-ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
ေသျခင္းတရား မရဏာႏုႆတိကို အခါခပ္သိမ္း ဆင္ျခင္းပြားမ်ားေနလွ်င္ နိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ကို အျမန္ဆံုး မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ေႀကာင္း ေဟာႀကပါသည္၊ အလြန္မာန္မာနႀကီးေသာ ေခမာမိဖုရားႀကီး စသည္တို႔ကို ေသျခင္းတရားျပ၍ တရားထူးကို ရေစပါသည္၊
သားေသ၍ ေသာကမ်ားေနေသာ ကိသာေဂါတမီအားလည္း ေသျခင္းတရားကို ျမင္ေအာင္ျပ၍ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာပါသည္၊
ယသသူေဌးသားႏွင့္ အေဖာ္ ၅၅-ဦးတို႔သည္ ဇရပ္တြင္ အလိုလိုေသ၍ ပုပ္ေနေသာ အသုဘအေလာင္းေကာင္ကို ေဆာင္ယူသျဂႋဳဟ္ခဲ့ပါသည္၊ ထို႔ေႀကာင့္ ယသသူေဌးသားဘ၀တြင္ သူငယ္ခ်င္းတစု မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္တရားကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ ရႏိုင္ခဲ့ပါသည္၊
ထိုပေႀကာင့္ မိမိတို႔အနီးတြင္ တဦးဦးေသလြန္၍ အသုဘႀကံဳလွ်င္ ေသျခင္းတရာကို ပြားမ်ားျခင္း၊ ရႈဆင္ျခင္ျခင္းႏွင့္ အသုဘကို ၀ိုင္း၀န္းပို႔ေဆာင္ သျဂႋဳဟ္ေပးျခင္းျဖင့္ နိဗၺာန္တရားကို ဤမ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ ျမင္သိေစႏိုင္ေအာင္၊ သို႔မဟုတ္ ေနာက္ေနာက္ဘ၀တို႔တြင္ လြယ္လြယ္ကူကူ ျမင္သိႏိုင္ေအာင္၊ ပါရမီျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ႏိုင္ရန္အတြက္ လူေသ အသုဘတင္ ယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္၊ က်န္ရစ္သူမ်ား နိဗၺာန္ရေရး အားေပးျဖစ္ေပၚေစေသာ ယာဥ္-ဟု ေရွးက ေ၀ါဟာရျပဳခဲ့ဟန္ တူပါသည္။ ေရွးက အခမဲ့ကုသိုလ္ျဖစ္ အသုဘပို႔ေသာယာဥ္ကို နိဗၺာန္ယာဥ္ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ေသာလည္း ယင္းေ၀ါဟာရအတိုင္း ေခၚေ၀ၚေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္၊ သို႔ေသာ္ ယခုေခတ္တြင္ အသုဘယာဥ္ဟုလည္း ေခၚေ၀ၚေနႀကပါသည္၊ နိဗၺာန္ယာဥ္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမွာ ေဖာ္ျပပါအတိုင္း နက္နဲေသာသေဘာကို ေဆာင္ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာတို႔အဖို႔ ေတြးေတာစဥ္းစား သံေ၀ဂပြားႏိုင္သျဖင့္ အက်ိဳၚရွိေသာ ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါသည္
........................................................................................................
၁၁။( ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း ဖိနပ္ စီးေကာင္း မစီးေကာင္း )


( ေမး )။ ၁။ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း လူမ်ား ဖိနပ္ စီးေကာင္း မစီးေကာင္း သိလိုပါသည္ဘုရား။
၂။ ေက်ာင္းတိုက္ပိုင္ ဆရာေတာ္က ဖိနပ္စီးခြင့္ ျပဳႏိုင္ မျပဳႏိုင္ သိလိုပါသည္ဘုရား။
( ရွင္ပုည-အရိယ၀ံသေက်ာင္းတိုက္ ဘာအံျမိဳ႔ )

( ေျဖ )။ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း လူမ်ား ဖိနပ္စီေကာင္း မစီးေကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ကိုးကာေဖာ္ျပႀကရေသာ အေထာက္အထားမွာ ရာဇာ ကိရ ပုေဗၺ ေစတိယဂၤေဏ သဥပါဟေနာ အဂမာသိ၊ နိသဇၨနတၳာယ ပညတၱကဋသာရကဥၥ အေဓာေတဟိ ပါေဒဟိ အကၠမိ။ ( ဒီ-႒ ၁-၁၂၆ ) ပါဠိျဖစ္သည္။
ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး ေျခဖ၀ါး ဓားခြဲခံရျပီး နတ္ရြာစြရသည္မွၾ ေရွးေရွးဘ၀က ေစတီ ယင္ျပင္ေတာ္၌ ဖိနပ္စီး၍ သြားခဲ့ဖူးျခင္းႏွင့္ ရဟန္းသံဃာတို ထိုင္ရန္ခင္းထားေသာ အခင္း (ဖ်ာ) ေပၚကို ေျခမေဆးဘဲ (ေပက်ံေသာ ေျချဖင့္) နင္းသြားဖူးေသာေႀကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္၊ ေစၽႊယင္ျပင္ဟုသာဆို၍ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္ဟုကား မဆိုပါ၊ ေက်ာင္းႏွင့္စပ္၍ကား သံဃာမ်ား ေနထိုင္ရန္ ခင္းထားေသာဖ်ာ စသည့္ အခင္းေပၚ၌ ေျခမေဆးဘဲ ေပေပက်ံက်ံ ေျချဖင့္ နင္းသြးျခင္းကို ဆိုေပသည္။
ဤဖိနပ္ကိစၥမွာ အမ်ိဳးသာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဆက္စပ္ေနဟန္ တူပါသည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ေလးစားအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ေရွ႔သို႔ ဖိနပ္ခၽြတ္၍ သြားရသည့္ထံုးစံ ရွီေပသည္၊ ယင္းျမန္မာယဥ္ေက်းမႈမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာ မူရင္းမွ သက္ဆင္းရာ အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈႏွင့္လည္း ဆက္စပ္လာပံုရပါသည္၊ ဘာသာေရး အေဆာက္အအံုမ်ားသို႔ ၀င္တိုင္းပင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္လည္း ဖိနပ္ခၽြတ္ အေလ့ရွိေနေပသည္၊ အိႏၵိယနည္းတူပင္ သီရိလကၤာ၊ နီေပါလ္ စသည့္ႏိုင္ငံမ်ားမွာလည္း ဤအတူ ဖိနပ္ခၽြတ္ေလ့ရွီသည္၊ အေရွ႔ဘက္ ႏိုင္ငံမ်ား၌ကား ဤဓေလ့မရွိႀကပါ၊ အထူးတလည္ ရိုေသေလးစားမႈ ဂါရ၀နိ၀ါတ တရားအရ ျမန္မာ့ေရွးထံုးစဥ္လာ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဘုရားေက်ာင္းကန္တို႔မွာသာမက မိမိတို႔အိမ္ေပၚ တိုက္ခန္းတို႔မွာပင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ျခင္းမွာ ယဥ္ေက်းေသာအမူအရာမ်ားျဖစ္၍ လက္ခံထိုကေသာကိစၥပင္ ျဖစ္ပါ၏၊ အထူးမွာ သံဃာေတာ္မ်ားထိုင္ရန္ ခင္းထားေသာ ဖ်ာအခင္းတို႔တြင္ ေပက်ံေသာေျခတို႔ျဖင့္ မနင္းမိရန္ႏွင့္ ေက်ာင္းေပၚတက္ရာ၌ ေျခကိုစင္ႀကယ္ေအာင္ သုတ္သင္ရန္ အေရးႀကီးေႀကာင္းကိုပါ သတိျပဳႀကရန္ပင္၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္စပ္လ်င္း၍ ဖိနပ္ခၽြတ္ျခင္းျဖစ္၍ ေက်ာင္းဆရာေတာ္တို႔၏ ခြင့္ျပဳမႈ မျပဳမႈတို႔ကို ဤတြင္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုေတာ့မည္ မထင္ပါ။
( အမရပူရ မဟာဂႏၶာရံုေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ မဟာစည္ သာသနာ့ရိပ္သာေက်ာင္းတိုက္ စသည့္ အခ်ိဳ႔ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးတို႔တြင္မူ ေက်ာင္းေပၚမွာသာ ဖိနပ္စီးခြင့္ မေပးပဲ၊ ေက်ာင္းပရိ၀ုဏ္အတြင္း ဖိနပ္စီးခြင့္ ေပးထားပါသည္။)
...........................................................................................
၁၂။( ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ ဒု သ န ေသာ )


( ေမး ) အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ လင္ရွိမယားကို က်ဴးလြန္၍ ကာေမသုမိစၧာစာရထိုက္သကဲ့သို႔
အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ မယားရွိလင္ႏွင့္ က်ဴးလြန္က ကာေမသုမိစၧာစာရ ထိုက္ပါသလားဘုရား။
ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ ဒု သ န ေသာ မည္သို႔ထူးပါသလဲဘုရား။
ဒု သ န ေသာ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း သိလိုပါသည္ဘုရား။
( ေမာင္ေလးျမင့္-ဥကၠံျမိဳ႔ )။ ဦး၀င္းေဆြ-ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ )။ ဦးေစာထြန္း-ေတာင္သာျမိဳ႔ )။

( ေျဖ ) အမ်ိဳးသားမ်ားဆိုင္ရာ ကာေမသုမိစၧာစာရႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆိုင္ရာ ကာေမသုမိစၧာစာရကို ရွင္းလင္းသိသာရန္ ေဖာ္ျပလတံ့ပါ မိန္းမႏွစ္က်ိပ္ကို ေလ့လာမွတ္သားထားပါ။

၁။ မာတုရကၡိတာ-အမိေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၂။ ပိတုရကၡိတာ-အဖေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၃။ မာတာပိတုရကၡိတာ-မိဘႏွစ္ပါး ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၄။ ဘာတုရကၡိတာ-ေမာင္ႀကီး ေမာင္ငယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၅။ ဘဂိနိရကၡိတာ-အမ ညီမ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၆။ ဉာတိရကၡိတာ-ေဆြမ်ိဳး ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၇။ ေဂါတၱရကၡိတာ-အႏြယ္တူ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
၈။ ဓမၼရကၡိတာ-တရားက်င့္သံုးဖက္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ မိန္းမ။
( ဤမိန္းမ ရွစ္ေယာက္မွာ ကာမပိုင္သူ မရွိ၊ မိမိကာမ မိမိပိုင္သူတို႔သာျဖစ္၍ အထူးမွတ္သားထားပါ )

၉။ သာရကၡာ-ထိမ္းျမားထိုက္သူ အေစာင့္ရွိေသာ ( ေၾကာင္းလမ္းျပီး ) မိန္းမ။
၁၀။ သပရိဒ႑ာ-မင္းတို႔ ဒဏ္ထားအပ္ေသာ မိန္းမ။ ( အျခားသူႏွင့္ လက္မထပ္ရန္ မင္းမိန္႔အာဏာျဖင့္ တားျမစ္ထားေသာ မိန္းမ။)
၁၁။ ဓနကၠိတာ-ေယာက်္ားတဦးဦးက ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ထားေသာ မိန္းမ။
၁၂။ ဆႏၵ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးႏွင့္ အလိုတူ၍ အတူေနေသာ မိန္းမ။
၁၃။ ေဘာဂ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးက စည္းစိမ္ေပး၍ မယားျပဳထားေသာ မိန္းမ။
၁၄။ ပဋ၀ါသိနီ-ေယာက်္ားတဦးဦးက အ၀တ္ပုဆိုးေပး၍ မယားျပဳထားေသာ မိန္းမ။
၁၅။ ၾသဒပတၱကိနီ-ေရခြက္၌ ခက္စံုေခ်၍ ေယာက်္ားတဦးဦးႏွင့္ ထိမ္းျမားထာေးသာ မိန္းမ။
၁၆။ ၾသဘဋစုမၺဋာ-ေယာက်္ားတဦးဦးက ေခါင္းခုကိုခ်ေစ၍ သိမ္းယူထားေသာ မိန္းမ။
( အလြန္ဆင္းရဲ၍ ေခါင္းရြက္ လုပ္ကိုင္စားရေသာ မိန္းမကို မရြက္ေစရဘဲ သိမ္းယူထားသည္ဟု ဆိုလိုသည္။)
၁၇။ ဒါသီ စ ဘရိယာ-ကၽြန္လည္းျဖစ္, မယားလည္းျဖစ္ေနေသာ မိန္းမ။
၁၈။ ကမၼာကာရီ စ ဘရိယာ-အမႈလုပ္လည္း ျဖစ္, မယားလည္းျဖစ္ေနသာ မိန္းမ။
၁၉။ ဓဇာဟဋာ-စစ္ေျမမွ ေဆာင္ခဲ့ေသာ ( သုံ႔ပန္း ) မိန္းမ။
၂၀။ မုဟုတၱိကာ-တဦးဦး၏ ေခတၱမယားျဖစ္ေနသာ မိန္းမ။
ထိုမိန္းမ ႏွစ္က်ိပ္လံုးပင္ အမ်ိဳးသားတို႔အဖို႔ ကာေမသုမိစၧာစာရထိုက္သျဖင့္ လံုး၀က်ဴးလြန္ျခင္း မျပဳရေပ။
၁-မွ ၈-အထိမွာ ကာမပိုင္ မရွိ၊ အပ်ိဳစင္မ်ားျဖစ္၍ အမ်ိဳးသမီးတို႔အဖို႔ အျခားေယာက်္ားတပါးႏွင့္ က်ဴးလြန္မိသည့္တိုင္ ကာေမသုမိစၧာစာရ မျဖစ္။
၉-မွ ၂၀-အထိ မိန္းမတိဳပမွာ ကာမပိုင္ရွိသူမ်ားျဖစ္၍ မိမိ ကာပိုင္ေယာက်္ားမွတပါး မည္သည့္ ေယာက်္ားႏွင့္မွ် ကာမက်ဴးလြန္မႈ မျပဳရေတာ့ေပ။

ဒု သ န ေသာ-ဟူသည္မွာ ကႆပဘုရား လက္ထက္က သူေဌးသား ေလးဦး ကာေမသုမိစၧာစာရၾကာင့္ ေလာဟကုမီ ၻေခၚေသာ ငရဲသို႔ က်သြားရာ ငရဲသက္ အႏွစ္သံုးေသာင္း နစ္၍ ငရဲအိုးမွ တႀကိမ္ေပၚလာစဥ္ ဟစ္ေအာ္ေျပာဆိုေသာ စကားမ်ား၏ အစ စကားလံုးမ်ားျဖစ္သည္။
စကားလံုး တလံုးစီသာ ေအာ္ဟစ္ႏိုင္ခဲ့ျပီး ျပန္နစ္သြားသည္၊ ထိုအသံကို လင္ရွိမယားတဦးအား မတရားသိမ္းပိုက္ရန္ ၾကံစည္ေနေသာ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီး ကံအားေလွ်ာ္စြာ ၾကားရသည္၊ ဘုရားရွင္အား ေမးေလွ်ာက္သျဖင့္ ဘုရားရွင္က ေဟာျပ၍ ထင္ရွားလာရျခင္းျဖစ္သည္။ယင္း ဒု သ န ေသာ-မွာ သူေဌးသားေလးေယာက္ ( ငရဲသား ေလးဦး ) ရြတ္ဆိုေျပာၾကားေသာ ပါဠိဂါထာတို႔၏ အစ,စကားလံုးမ်ား ျဖစ္သည္၊ ေနာင္တရ၍ ေနာင္ ဤအျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေစရဘဲ ကုသိုလ္တရားမ်ားကို ပြားမ်ားပါေတာ့မည္ စေသာ အဓိပၸါယ္မ်ားပင္တည္း။

ဦးေလာကတိႆေျဖသည္

၁။( ေမး ) ( သိကၡုာပုဒ္မညီေသာ ရဟန္းမ်ား )


အရွင္ဘုရား၊ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ႏွင့္မညီေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ေ၀ဖန္ေျပာဆို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်လွ်င္ အျပစ္ျဖစ္ပါသလား၊
( ဥပမာ ) ဓားျပတိုက္ရာတြင္ လက္ေထာက္ခ်ျခင္း၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမၾကည့္၊ မတရား ဘက္လိုက္သျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆင္းရဲသား ပိုမို နစ္နာဆံုးရႈံးျခင္း )
( ဥိးခင္ေမာင္သိန္း-ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ )

( ေျဖ )
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦသီလ ေထရုပၸတၱိ-၌
ဟဲ့-ငတိုး၊ ရွင္ဘုရင္ႀကီးတဦးမွာ သားေတာ္ ၂-ပါးရွိတယ္။
အႀကီးက တရားရွိတယ္၊ ခင္မင္ၾကည္ညိဳသူ မ်ားတယ္၊
အငယ္က တရားမရွိဘူး၊ မုန္းတီးသူေတြ မ်ားတယ္၊

ထိုလူယုတ္မာေလးကို လက္ျဖင့္သြားလုပ္လွ်င္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ။
( သူ႔အေဖ ရွင္ဘုရင္ႀကီးက လက္ျဖတ္ပါလိမ့္မယ္ ဘုရား။)

ဆဲေရးတိုင္းထြာလွ်င္ေကာ၊
( အာဟက္ခံရပါလိမ့္မယ္ဘုရား )

ေအးေအး၊ မင္းတို႔ ဒီလိုသိရင္ေတာ္ျပီ။
ဘုရားရွင္ သားေတာ္ေတြအေပၚလဲ နင္တို႔ သတိထားတတ္ေရာ့ေပါ့-ဟု မိန္႔တယ္။

ဆူးေပၚဖက္က်မို႔ ငါျဖင့္ လန္႔လိုက္ေလကြယ္၊ ေမာင္ဘိုးအင္ရယ္-ဟု
ေညာင္ေလးပင္ျမိဳ႔၌ ဦးဘိုးအင္ ဆိုသည့္ သူ၏မိတ္ေဆြအား ေရွ႔ေန ဦးတိုးႀကီးက ျပန္၍ ေျပာျပဖူးသည္ဆို၏။-ဟု ပါရွိသည္။
ထိုဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးသီလ စကားေတာ္အတိုင္း မွတ္သားအပ္ပါသည္။
................................................................................................

၂။ ( ေမး ) ( ရဟန္း ႏွင့္ သံဃာ )


အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းႏွင့္ သံဃာ ကြာျခားမႈ ရွိပါသလားဘုရား၊
အခ်ိဳ႔က ရဟန္းသံဃာ-ဟု တြဲေခၚပါသည္၊
ရဟန္းခံပြဲဟုသာ ေခၚၾကျပီး သံဃာခံပြဲ-ဟု မေခၚၾကပါ၊
သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္ ပစၥည္း၀တၳဳ လွဴသည္ဟုသာ သံုးၾကပါသည္၊ ရွင္းျပေတာ္မူပါဘုရား။
( တင္တင္ယု-ေရႊျပည္သာျမိဳ႔နယ္ )

( ေျဖ )
ပုဂၢိဳလ္တပါးခ်င္းကို ရဟန္း-ဟုေခၚ၍ ေလးပါးႏွင့္ ေလးပါးမွအထက္ကို သံဃာ-ဟု ေခၚပါသည္။
သံဃာဟူ႐ာ၌ မွတ္သားရန္မွာ သံဃာဟုဆိုလွ်င္ ရဟန္းေတာ္တို႔၏ အစုအဖြဲ႔ အေပါင္းအစည္းဟု မွတ္သား၍ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က
အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မဟာကႆပမွစ၍
သာသနာ တေလွ်ာက္လံုးႏွင့္ ယခုမ်က္ျမင္ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းသာမေဏမ်ားအထိ ျမင္ရန္လိုအပ္ပါသည္။

ထိုသို႔ျမင္ထားမွသာလွ်င္ သံဃာေတာ္ဟုဆို၍ လွဴဒါန္းရာ၌ ရဟန္းသာမေဏတပါးကို ဆြမ္းေလာင္းရာ၌ျဖစ္ေစ၊ သံဃႆ ေဒမ-ဟု
ဆို၍ လွဴလွ်င္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို လွဴရာေရာက္ပါသည္။ ယင္းသို႔ သံဃာေတာ္ အားလံုးကို အာရံုျပဳ၍ လွဴရာ၌ ဒုႆီလ၊ အလဇၨီ-ဟူ၍ မရွိေတာ့ပါ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာတိုင္း သံဃာေတာ္အား လွဴဒါန္းပူေဇာ္တတ္ရန္ႏွင့္ ရဟန္းႏွင့္သံဃာကို ကြဲျပားရန္ အထူးပင္ အေရးႀကီးေပသည္။
*********************************************
...................................................................................................................................

၃။ (ေမး )
လူႏွစ္ဦးတို႔သည္ ဤလူ႔ျပည္က တျပိဳင္နက္ေသ၍ တဦးက ျဗဟၼာ့ျပည့္၌ ျဖစ္၍
တဦးက ဤလူ႔ျပည္၌ ျဖစ္ၾကရာ အဘယ္သူက အလ်င္ျဖစ္ႏိုင္ပသနည္း။

( ေျဖ )
မည္သည့္ဘ၀၌ပင္ျဖစ္ေစ အဘိဓမၼာအရ စုတိစိတ္ ေနာင္-ပဋိသေႏၶစိတ္ ျဖစ္ရ၍ ျဗဟၼာျပည္ႏွင့္ ဤလူ႔ျပည္ ႏွစ္ရပ္၌ တျပိဳင္နက္ပင္ ပဋိသေႏၶယူႏိုင္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ ဤအေၾကာင္းကို ထင္ရွားရန္ မိလိႏၵပဥႇာမွ ေလာကႏွစ္ခု ျဖစ္ရမႈ၌ တူမွ်ပံု ျပႆနာကို ေဖာ္ျပပါမည္။

မိလိႏၵမင္းသည္ -အရွင္ဘုရား နာဂေသန ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာသူ၊
ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ကသၼီရတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာသူ
ဤသူႏွစ္ဦးတို႔တြင္ အဘယ္သူက ၾကာျမင့္၍ အဘယ္သူက လ်င္ျမန္ပါသနည္း-ဟု ေမးေလွ်ာက္ေသာ္

မင္းျမတ္-ထိုသူႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ အညီအမၽွ်ပင္ အတူတူပင္ ျဖစ္ပါ၏-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

အရွင္ဘုရား၊ ဥပမာျပဳေတာ္မူပါဦးေလာ့
မင္းျမတ္၊ သင္သည္ အဘယ္ျမိဳ႔၌ ေမြးဖြားပါသနည္း၊
အရွင္ဘုရား၊ ကလသိမည္ေသာ ရြာ၌ ေမြးဖြားပါသည္။

မင္းျမတ္၊ ၄င္းကလသိရြာသည္ ဤသာဂလျမိဳ႔မွ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေ၀းကြာပါသနည္း။
အရွင္ဘုရား၊ ယူဇနာအားျဖင့္ ႏွစ္ရာတိုင္တိုင္ ေ၀းကြာပါသည္။

မင္းျမတ္၊ ကသၼီရတိုင္းသည္ ဤသာဂလျပည္မွ အဘယ္မွ်ေလာက္ ေ၀းကြာပါသနည္း၊
အရွင္ဘုရား၊ တဆယ့္ႏွစ္ယူဇနာ ေ၀းကြာပါသည္။

မင္းျမတ္၊ တိုက္တြန္းပါ၏၊ သင္ မင္းျမတ္သည္ ကလသိရြာကို ၾကြစည္ေအာက္ေမ့ပါေလာ့။
အရွင္ဘုရား၊ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့၍ ျပီးပါျပီဘုရား။

မင္းျမတ္၊ တိုက္တြန္းပါ၏၊ သင္မင္းျမတ္သည္ ကသၼီရတိုင္းကို ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ပါေလာ။
အရွင္ဘုရား၊ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့၍ ျပီးပါျပီဘုရား။

မင္းျမတ္၊ အဘယ္အရပ္ကို ၾကာျမင့္စြာ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရသနည္း။
အဘယ္အရပ္ကို လ်င္ျမန္စြာ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရသနည္း။
အရွင္ဘုရား၊ အညီအမွ်ပင္ ၾကံစည္ေအာက္ေမ့ရပါသည္ဘုရား။

မင္းျမတ္၊ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာသူ၊ ဤလူ႔ျပည္၌ ေသလြန္၍ ကသၼီရတိုင္း၌ ျဖစ္ေသာသူ၊
ဤသူႏွစ္ဦးတို႔သည္ အညီအမွ်ပင္ (အတူတူပင္) ျဖစ္ၾကရပါကုန္၏-ဟု ေျဖေတာ္မူေလ၏။

ဤအေမးအေျဖ၌ မိလိႏၵမင္းက အခ်ိဳ႔လူမ်ား ယူဆသကဲ့သို႔ ေသသူ၏အသက္၀ိညာဥ္သည္ ဤဘ၀က ေသဆံုးျပီးလွ်င္
မိမိပဋိသေႏၶတြယ္ေနရမည့္ ဘ၀သို႔ ရွာေဖြ၍ သြားေနရသည္၊ ဘ၀တခုႏွင့္တခု အၾကား၌ ၀ိညာဥ္သည္ တြယ္စရာမရွိ၊ လြင့္ပါးသြားလာေနရေသးသည္
-ဟု ယူဆ၍ ေမးျခင္းျဖစ္သည္။

အရွင္နာဂေသန-က အဘဓမၼာအရ စုတိစိတ္ အဆံုးသတ္ခ်ဳပ္လွ်င္ (ေသဆံုးလွ်င္) ထိုစုတိစိတ္၏ အျခားမဲ့၌သာလွ်င္
ပဋိသေႏၶစိတ္ ဆက္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ဘ၀ မည္မွ်ေလာက္ ေ၀းသည့္ ဘံုသို႔ပင္ ျဖစ္ရမည္ ျဖစ္ေစ၊ သာဂလေနျပည္ေတာ္မွ ကလသိရြာကို စိတ္ကူး၍ ခ်က္ခ်င္းထင္ျမင္ရသလိုပင္
စိတ္ျမန္သေလာက္ အျမန္ပင္ ျဖစ္ရေၾကာင္း ဥပမာျပ၍ ေျဖဆိုေတာ္မူေလသည္။

ဤအေမးအေျဖကို ေထာက္ဆ၍ ေသလြန္သူသည္ ဘ၀တခုသို႔ မေရာက္မီ ၾကားဘ၀တခုရွိေနေသးသည္၊ ခုႏွစ္ရက္ခန္႔ လြင့္ပါးေနရေသးသည္၊
အိမ္အနီးမွာပင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရေသးသည္၊ ထိုအခိုက္တြင္ တန္ခိုးရွင္တို႔ကဲ့သို႔ အရာခပ္သိမ္းကို ျမင္ႏိုင္သည္။
မိမိအေလာင္းအနီး၌ ေဆြမ်ိဳးတို႔ ငိုေနသည္ကုိပင္ ေတြ႔ေနရသည္၊ လိုရာအရပ္သို႔ ခဏခ်င္း သြားေရာက္ႏိုင္သည္ဟူေသာ
၀ိညာဥ္၀ါဒ ရွိသူတို႔၏ အယူကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေပေတာ့သည္။
********************************************************************************

၄။ ( ေမး ) ၀ိဓူရဇာတ္လာ ပုဏၰက-၏ သိေႏၶာျမင္းသည္ လူ႔စိတ္ထက္ ျမန္သည္-ဟု ဆိုပါသည္၊ နတ္ျမင္းျဖစ္ေသာ္လည္း လူ႔စိတ္ ျမန္သည္ထက္ ပို၍ ျမန္ႏိုင္ပါမည္ေလာ။

( ေျဖ )
နတ္က ဖန္ဆင္းထာေးသာ ျမင္းျဖစ္၍ လူ႔စိတ္ထက္ျမန္ေအာင္ သြားႏိုင္သည္ဆိုသည္မွာ မွန္ပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ နတ္ျပည္၌ တိရစၧာန္မရွိ၊
သိၾကားမင္း၏ ဧရာ၀ဏ္ဆင္၊
မာရ္နတ္၏ မဏိေမခလာဆင္၊
ေ၀ဇယႏၲာရထား၌ ကထားၾကေသာ သိေႏၶာျမင္း၊
ပုဏၰက-၏ မေနာမယ သိေႏၶာျမင္းတို႔မွာ နတ္သားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဆိုင္ရာနတ္မင္းမ်ား ဆင္ျမင္းတို႔ႏွင့္ သြားလာရန္ကိစၥေပၚမွ ဆင္၊ ျမင္း သ႑ာန္ ဖန္ဆင္းၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
၄င္းနတ္ဆင္ နတ္ျမင္းတို႔ သြားၾကသည္ ဆိုရာမွာလည္း ပကတိေျချဖင့္ သြားၾကသည္မဟုတ္၊ စိတ္ျဖင့္သြား၍ စိတ္ျမန္သေလာက္ ျမန္စြာေရာက္ၾကသည္။

ဤ၌ စိတ္သြားသည္ ဆိုရာမွာလည္း တင္စား၍ဆိုျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ စိတ္က သြားသည္မဟုတ္၊ အေ၀း၌ရွိေသာ အာရံုကို ယူျခင္း၊
ေတြးဆျခင္း၊ ေတြးဆတိုင္း စိတ္ကေရာက္ျခင္းကိုပင္ စိတ္သြားသည္-ဟု ဆိုရပါသည္။

ပုဏၰက-နတ္ျမင္းမွာ မေနာမယ သိႏၶ၀ျမင္းဟု ဆိုေပရာ စိတ္ျဖင့္ျပီးေသာ သိေႏၶာျမင္းဟု ဆိုသျဖင့္ လူ႔စိတ္ထက္
အဆမ်ားစြာျမန္ေသာ နတ္တို႔စိတ္ျဖင့္သြား၍ သိေႏၶာျမင္း ျဖစ္လ်က္ လူ႔စိတ္ထက္ ျမန္သည္-ဟု ဆိုရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
*********************************************************************************

၅။ ( ေမး ) ၾကယ္ လ နကၡတ္မ်ား စံုခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္ရာ ၾကယ္ လ နကၡတ္ အမ်ားအျပားကို ျမင္ရာ၌ တျပိဳင္နက္ပင္ ျမင္ေလသေလာ၊ တခုျပီးတခု ျမင္ေလသေလာ။

( ေျဖ )
တခုျပီးမွ တခုကို ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္။
စိတ္ အျဖစ္-အခ်ဳပ္ ျမန္သျဖင့္ တျပိဳင္နက္ ျမင္သည္-ဟု ထင္ရပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ အဘိဓမၼာသေဘာအရ စကၡဳပသာဒ (မ်က္စိ) က အဆင္းအာရံု တခုခုကို ၾကည့္ရႈလွ်င္
ဦးစြာ စကၡဳဒါြရ၀ီထိက်၍ ဘ၀င္စိတ္မ်ား ထိုက္သင့္သေရြ႔ ျဖစ္ျပီး မေနာဒြါရ၀ီထိမ်ား ေလး၀ီထိမွ် ဘ၀င္ျခား၍ ျဖစ္ျပီးမွ
မိမိၾကည့္ရႈေသာ ရုပါရံုတခု (ၾကယ္တလံုး) ကို သိျမင္ႏိုင္သည္။

ထို၀ီထိမ်ား ခ်ဳပ္ျပီးေနာက္မွ ေနာက္ထပ္ ၾကယ္တလံုးအတြက္ ေရွးနည္းတူ ၀ီထိမ်ားျဖစ္ရသည္။
စိတ္၏ ျဖစ္မႈ ခ်ဳပ္မႈမွာ လ်င္ျမန္လြန္းလွသည္၊ ၾကယ္-တလံုးျပီးမွ တလံုး ျမင္ရသည္ကို တျပိဳင္နက္ တခ်က္တည္း ျမင္သကဲ့သို႔ ထင္ရေလသည္။

မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္ အခ်ိန္အတြင္း၌ စိတ္ ေစတသိက္ နာမ္တရားမ်ား ကုေဋတသိန္းမက ျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္ကို
သတိျပဳ၍ အထက္ေဖာ္ျပပါ သေဘာတရားမ်ားကို သေဘာက်ႏိုင္စရာ ရွိေပသည္။

...............................................................................................................................................
၆။( ေမး ) ( ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္ )
ဆရာေတာ္ဘုရား ၀ိပါက္မွာ အမွန္-ေဇာမွာအျပန္-ဟူေသာ စကားကို ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
( လင္းထိုက္-လမ္းမေတာ္ ရန္ကုန္ )

( ေျဖ )
အဘိဓမၼာသေဘာအရ အလြန္လိုအပ္ေသာ ဘုရားအစရွိေသာ အာရံုတို႔ကို ျမင္ရျခင္းသည္ ကုသလ၀ိပါက္
( ကုသုိလ္၏ အက်ိဳးတရား ) ပင္ ျဖစ္သည္။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔အဖို႔ ထိုဘုရား အစရွိေသာ အာရံုတို႔ကို ျမင္ရလွ်င္ မဟာကုသိုလ္ ေသာမနႆေဇာမ်ား ျဖစ္ပြားၾကသည
္။ ၄င္းမွာ ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအမွန္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

သို႔ေသာ္ မိစၧာဒိ႒ိအယူရွိသူတို႔အဖို႔ကား ကုသိုလ္အက်ိဳးေၾကာင့္ ေတြ႔ၾကံဳဖူးေတြ႔ရေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆင္းသ႑ာန္၌

ကုသိုလ္ေဇာ မေစာႏိုင္ဘဲ အကုသိုလ္ ေဒါသေဇာမ်ား ေစာရေလသည္။ ၄င္းမွာ ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္-ျဖစ္ျခင္းပင္တည္း။

မစင္ပုပ္ စေသာ မေကာင္းေသာအာရံုကို ေတြ႔ၾကံဳရျခင္းမွာ အကုသလ၀ိပါက္ျဖစ္၍ အကုသိုလ္ ေဒါသေဇာ ေစာရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း
ေခြးတို႔အဖို႔ကား ႏွစ္သက္၀မ္းသာ သာယာမက္ေမာ ေသာမနႆေဇာ ျဖစ္ေလရာ ယင္းမွာလည္း ၀ိပါက္အမွန္ ေဇာအျပန္-ျဖစ္ျခင္းတမ်ိဳးပင္။
...................................................................................

၇။ ( ေမး ) ( သိမ္၀င္ စိပ္ပုတီး )
အရွင္ဘုရား၊ ရိုးရိုး ပုတီတကံုးထက္ သိမ္၀င္ထားတဲ့ ပုတီးက ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ပိုပါသလဲဘုရား။
ဘာအတြက္ ေကာင္းပါသလဲ ဘုရား။
( မသႏၲာဦး-ပုဏၰားကုန္းေတာင္ပိုင္း၊ တာေမြ-ရန္ကုန္ )

( ေျဖ )
သိမ္၀င္ ပုတီး၊ သိမ္၀င္ အပ္၊ သိမ္၀င္ သပိတ္ကြဲ စသည္တို႔မွာ အထက္ဂိုဏ္းဆရာတို႔၏ အသံုးအႏႈန္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
သိမ္၀င္ပုတီးျဖင့္ ပေယာဂပူး၀င္ေနေသာ လူနာအား စြပ္ေပးျခင္း၊ သိမ္၀င္အပ္ျဖင့္ နတ္ရဲ သစ္ပင္အား စိုက္ျခင္း၊ သိမ္၀င္
သပိတ္ကြဲ၌ အင္းခ်၍ ျမႇဳပ္ျခင္းတို႔မွာ ယင္းဂိုဏ္းဆရာတို႔၏ အလုပ္အေဆာင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရဖူးပါသည္။

သာသနာဆိုင္ရာကိစၥမ်ား၌ သိမ္၀င္ပုတီးစသည္ မလိုအပ္ပါ၊ သိကၡာကာမ သီလ၀ႏၲ လဇၨီေပသလ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကလည္း
ဥပသမၸဒ ကံေဆာင္ရာ၌ ပုတီးမ်ားထည့္ျခင္းတို႔ကို အားေပးေလ့မရွိပါ၊ ဒါယကာတို႔အလိုအားေလ်ာ္စြာ မဆန္႔က်င္ လိုက္ေလ်ာသည့္သေဘာျဖင့္
တားျမစ္ျခင္းမျပဳဘဲသာ ေနၾကပါသည္၊ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးစိပ္ရာ၌ သိမ္၀င္ပုတီးျဖစ္၍လည္း မည္သို႔မွ အက်ိဳးေက်းဇူး ပိုမိုလာမည္မဟုတ္၊
ရိုးရိုးပုတီးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါး ဂုဏ္ေတာ္၌ သမာဓိရေအာင္ ပြားမ်ားႏိုင္လွ်င္ အက်ိဳးထူးလွပါသည္။
......................................................................

၈။ ( ေမး ) ( ရဟန္းဒါယိကာမႏွင့္ အသက္အရြယ္ )
ဆရာေတာ္ဘုရား လာမည့္ႏွစ္တြင္ ကိုရင္တပါးႏွင့္ ေမာင္ေလးမ်ားကို ရဟန္းခံေပးခင္ပါသည္၊
ယခု တပည့္ေတာ္မ အသက္မွာ ၂၈-ႏွစ္ပါ။ ၄၅-ႏွစ္မျပည့္လွ်င္ ရဟန္းအမ မလုပ္ရဘူး-ဟု ေျပာၾကပါသည္၊
အဲဒါ- ဟုတ္ပါသလား၊ တပည့္ေတာ္မ ရဟန္းဒါယိကာမ သိပ္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္၊ ေက်းဇူးျပဳ၍ အျမန္ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။
( မနီနီေအး-ေရႊငါးကိတ္မုန္႔တိုက္၊ ကန္ဦးရပ္-ေက်ာက္ဆည္ )

( ေျဖ )
မည္သည့္အသက္အရြယ္ ေရာက္မွ ရဟန္းဒါယိကာမ၊ ေက်ာင္း-ဘုရား ဒါယိကာမ ျဖစ္ရမည္ဟု စာေပအေထာက္အထားမရွိပါ။
ေရွးဘုရင္မ်ားသည္ ပထမေက်ာ္ သာမေဏမ်ား၊ စာေပတတ္ကၽြမ္းေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို သမီးေတာ္ေလး မ်ားအား
ဒါယိကာမျပဳ၍ ရဟန္းခံေစ သိမ္ထပ္ေစပါသည္။ ေက်ာင္းေဆာက္ လွဴဒါန္းေစပါသည္၊
သာယာ၀တီမင္း၏ သမီးေတာ္ႀကီး ( ေနာင္-မင္းတုန္းမင္း၏ မိဖုရားႀကီး ) စၾကာေဒ၀ီ၊ မင္းတုန္းမင္း၏ ပင္တိုင္စံ သမီးေတာ္ စလင္း မင္းသမီးတို႔သည္
မင္းသမီးငယ္ကေလး ဘ၀ကပင္ ခမည္းေတာ္မ်ားက ခ်ီးေျမႇာက္၍ ရဟန္းဒါယိကာမမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

သီေပါမင္း၏ မိဖုရား စုဖုရားလတ္သည္လည္း မင္းသမီးငယ္ဘ၀ကပင္ ရဟန္းအမ ေက်ာင္းအမ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ ငယ္စဥ္ကပင္ သာသနာေတာ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္လိုစိတ္ ေပၚေပါက္သည္မွာ ေရွးေရွးဘ၀မ်ားစြာက အထံုပါရမီ ပါခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
အေကာင္းအထည္ေပၚေအာင္ ႀကိဳးစားင သာသနာ့မိခင္တဦး ျဖစ္လာပါေစဟု တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
..................................................................................(
၉။ ( ေမး ) ( အလွဴခံႏွင့္ အဖိုးအခ )
အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာေတြမွာ ဘုရားအတြက္၊ ေက်ာင္းအတြက္၊ ကထိန္အတြက္ ဆိုျပီး အလွဴခံဌာနေတြ ျပဳလုပ္ကာ
အေျပာအေဟာေကာင္းစြာျဖင့္ အလွဴခံေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါသည္။
အခ်ိဳ႔အလွဴခံဌာနမ်ားမွာ ေဟာေျပာ၍ အလွဴခံေပးသူအား အလွဴခံ၍ ရရွိသည့္ ေငြထဲမွ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖင့္ ေပးရသည္-ဟုသိရပါသည္၊
ဘုရား ေက်ာင္း ကထိန္အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး လွဴဒါန္းထားေသာ ေငြထဲမွ ထိုသို႔ျဖတ္ယူ သံုးစြဲျခင္းသည္ အျပစ္ရွိပါသလား။
အျပစ္ရွိလွ်င္ အတိမ္အနက္ ေဖာ္ျပေပးပါရန္ ရိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္။
( ဦးတင္အုန္း-မင္းဒင္လမ္း၊ သု၀ဏၰ )

( ေျဖ )
ေစတနာ့၀န္ထမ္း နိဗၺာန္ေဆာ္မ်ား ရွိသကဲ့သို႔ အခစားနိဗၺာန္ေဆာ္မ်ားလည္း ေရွးေရွးကပင္ ရွိခဲ့ပါသည္။
မူလကပင္ ဤေရြ႔ဤမွ်ယူရန္ အခေၾကးေငြ ေန႔တြက္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ရာခိုင္ႏႈန္းအေနျဖင့္ ျဖစ္ေစ ျဖတ္ထားျပီး
ထိုအတိုင္း မွန္ကန္စြာ ယူသူတို႔အဖို႔ အျပစ္ရွိဖြယ္ မျမင္ပါ။
ေစတီတဆူ တည္ေဆာက္ရာ၊ ေက်ာင္းတေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရာတို႔၌ ကုန္က်စရိတ္တြင္ ပန္းရန္ခ၊ လက္သမားခ မ်ားလည္း
အပါအ၀င္ျဖစ္သကဲ့သို႔ အလွဴခံ၍ ရေသာေငြေၾကးတြင္လည္း အခစား နိဗၺာန္ေဆာ္တို႔အတြက္ အဖိုးအခလည္း ပါရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
၄င္းတို႔၏ အေျပာအေဟာ လုပ္အားခမွာလည္း ဘုရား ေက်ာင္းကန္ တည္ေဆာက္ရာ၌ ပန္းရန္ခ၊ လက္သမားခတို႔ႏွင့္ အလားတူပင္ ယူဆႏိုင္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ဗုဒၶဘာသာကုိ အလြန္အက်ဴးေစာ္ကားထားတဲ႕ website ေပၚထြက္ေနတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၾကမွာပါ...အဲဒီလို အဓိပၸါယ္မရိွတဲ႕ စာေတြေလွ်ာက္ေရးေနတဲ႕...

၀က္ဆိုဒ္မွာ အျငင္းအခုန္လုပ္ရင္း...အကုသိုလ္ယူေနမဲ႕အစား...ယခုလိုစာမ်ဳိးေတြကို ေသခ်ာဖတ္ျပီး...ကုသိုလ္စိတ္ပြားတာက ပိုျပီးမွန္မယ္လို႕ထင္ပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဒီစာေလးကို

လက္ခံရရိွေသာအခါ ဆက္လက္ျဖန္႕ေ၀ရင္း သာသနာျပဳေပးၾကပါလို႕...သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္...သည္စာစုကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မွ Forward Mail လုပ္ေပးလို႕ရရိွခ်င္းျဖစ္ပါသည္.. {{{http://trueanswer.co.cc}}} မွာလည္း သြားေရာက္ဖတ္ရွူႏိုင္ပါသည္။ ထိုစာစုအားတင္ျပေသာ mrtureanswer ကိုလည္းေလးစားပါတယ္.။

ယင္းစာအား ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘာသာကို ေစာ္ကားေနေသာ website ပိုင္ရွင္ ရရိွ၍ေမးလိုေသာ ေမးခြန္းမ်ားရိွပါက...လိမၼာယဥ္ေက်းေသာ အသံုးႏွုန္းျဖင္႕ zmozmo@gmail.com သို႕ ေပးပို႕ေမးျမန္းႏိွုင္ေၾကာင္းႏွင္႕မေျဖႏိုင္ေသာအေျဖမရိွေစရဟု...အာမခံခ်က္တခါတည္းေပးလိုက္ပါသည္...
သင္႕၏အဓိပၸါယ္တိတိက်က်မရိွပဲတဖတ္သက္ေလွ်ာက္ေရးထားေသာစာမ်ားတင္ထားေသာ blog ကိုလည္ပတ္ဖို႕ရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္းသည္းခံပါ...။ (ထို ေစာ္ကားထားေသာ website သည္ ဘာသာေရး အသိဥာဏ္ သိပ္မဖံြ႕ျဖိဳးေသးေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို လမ္းမွားေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္)


ဗုဒၶဘာသာကို ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္ၾကေသာ၀က္ဆိုဒ္မ်ားမွ သက္ဆိုင္ရာ ေရာင္းရင္းအေပါင္း တို႕အား လည္း ေကာင္း။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေပါင္းတို႔အားလည္းေကာင္း တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ (ေခၚ) ဓမၼ universal law ဆိုတာကို အနည္းငယ္ တီးေခါက္မိေစရန္ ရည္ရြယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာကိုေရး လိုက္ရပါ တယ္ခင္မ်ာ-

တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြႀကီး တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ (သို႔) ဓမၼ universal law ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေသးလို႔ပါ။ မိတ္ေဆြြႀကီးတို႔ ဖ်က္ဆီးခ်င္တဲ့ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ (သို႔) ဓမၼ universal law ဟာ တကယ္ ေတာ့ ဘာလဲ ဆိုတာ အေသအခ်ာသိရရင္ မိတ္ေဆြႀကီး ဖ်က္ဆီးလိုေတာ့မွာ မဟုတ္ဘဲ ျပန္႔ပြါး ေအာင္ပင္ လုပ္ခ်င္လာပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြြႀကီး ဖ်က္ဆီးခ်င္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ (သို႔) ပုတ္ခတ္ေစာ္ကား ေဖာ္ျပထားသမွ်ဟာ တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ပဲ အေပၚယံအကာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပါတယ္။

တနည္းအားျဖင့္ မိတ္ေဆြႀကီး ေ၀ဖန္ေစာ္ကားေနသမွ်ဟာ တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ဘဲ အေပၚယံ အကာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ပညတ္သာသနာလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္း အရင္ဘ၀ က ဘာေတြျဖစ္။ သိဒၶတၳမင္းသား ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္မွာ ေမြးၿပီး။ အမိကဘယ္သူ။ အဖကဘယ္သူ။ ဘယ္ေနရာမွာေမြး။ ဘာလူမ်ဳိးျဖစ္။ ဘာႏိုင္ငံသားျဖစ္။ ဘယ္သူနဲ႔တူတယ္။(ေခ်ာတယ္။ ရုပ္ဆိုးတယ္)။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ေတြ႕။ ဘယ္သူနဲ႔လက္ထပ္။ ငယ္စဥ္ဘ၀ မိန္းမ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ယူခဲ့။ သားသမီးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရ။ ဘယ္သူေတြက သူ႔တပည့္ျဖစ္။ ဘယ္သူေတြက သူ႔ဆရာျဖစ္ခဲ့ၾက၊ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္မွာ ဘုရားျဖစ္၊ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္မွာ တရားေဟာ။ ဘာေရာဂါေ၀ဒနာျဖစ္။ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္ ပရိနိဗၺါန္စံ(ေသဆံုး) စတာေတြ - ဇာတ္လမ္းေတြဟာျဖင့္ ပုဂိၢဳလ္ေရး pensonal (သမိုင္း) အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာ ေတြျဖစ္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြႀကီးဟာ သူမ်ား personal ပုဂိၢဳလ္ေရးခ်ည္းကိုသာ ေဖာ္ျပေနၿပီး အသိဥာဏ္ပိုင္း-စိတ္ဓါတ္ပိုင္း (sprituality) အယူ၀ါဒေရးရာ (တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ)နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္လံုးမွ ကန္႔ကြက္ျခင္းမရွိပါ။
မိတ္ေဆြႀကီးတို႔ ပုတ္ခတ္ထားတဲ့ ေစတီ-ဘုရားပုံေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္တု ဆင္းတု ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါေတြဟာ အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတီ-ဆင္းတု-တစ္ဦးဦး တစ္ေယာက္ေယာက္ တစ္ခုခုကို ရွိခိုး ၀တ္ျပဳ ဆုေတာင္းေနၾကတာဟာ တကယ့္အစစ္အမွန္ ဗုဒၶဘာသာ (သို႔) ဓမၼ (သို႔) ဗုဒၶရဲ႕ အဓိက ျပဳလုပ္ေစခ်င္တဲ့ လိုရင္းမဟုတ္ပါဘူး။

အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာ ဟာ တကယ့္ အစစ္အမွန္ ဗုဒၶဘာသာ ကို သိရွိေရး လုပ္ေဆာင္ၾကရန္ ေၾကာ္ျငာ ေပးမႈ-ေဆာ္ၾသတိုက္တြန္းေပးမႈ အဆင့္သက္သက္သာျဖစ္ပါတယ္။

တကယ့္ အစစ္အမွန္ ဗုဒၶဘာသာ ကေတာ့ ေနာက္ျဖစ္မည့္ အနာဂတ္အက်ဳိးတရား ေတြကို နတ္ျပည္-ငရဲျပည္-ျမင့္မိုရ္ေတာင္-နိဗၺါန္- တစံုတရာ-ဘာလဲ-ဘာမွာလဲ ဆိုတာေတြကို ထည့္မစဥ္းစားပဲ မေမွ်ာ္ကိုးပဲ ပစၥပၸါန္တည့္တည့္ လက္ငင္း မိမိႏွင့္တကြ မိမိပတ္၀န္းက်င္ လက္ငင္းလက္ေတြ႕ အက်ဳိးရွိမယ့္အလုပ္ကို အေကာင္းဆံုး တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖင့္ ပစၥပၸါန္ အနာဂတ္ ေကာင္းက်ဳိးေတြ ဆုေတာင္း စရာမလိုဘဲ အလိုလို ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ျပဳလုပ္တာပါပဲ။

တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ မွာ လူေတြကို နတ္ျပည္ႏွင့္ ျဖားေယာင္းစရာ မလိုသလို၊ ငရဲျပည္ႏွင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ရန္ မလိုအပ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဗုဒၶ၏ လုပ္ေဆာင္ရန္အခ်က္မ်ား ႏွင့္ မလုပ္ေဆာင္ရန္အခ်က္မ်ား ညႊန္ၾကားထားမႈဟာ မိမိ ႏွင့္ တကြ မိမိ ပတ္၀န္းက်င္ကို ယခုလက္ငင္းေရာ-အနာဂတ္အတြက္ပါ ေကာင္းက်ဳိးျပဳေစရန္ အတြက္ ျငင္းပယ္ရန္မလိုအပ္ပဲ လုပ္ေဆာင္သင့္လွေၾကာင္း အသိဥာဏ္ရွိေသာသူမ်ားအားလံုး လြယ္ကူစြာ သိရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။

မိမိႏွင့္တကြ မိမိပတ္၀န္းက်င္ လက္ငင္းလက္ေတြ႕ အက်ဳိးရွိမယ့္ လုပ္ေဆာင္ရန္-မလုပ္ေဆာင္ရန္ အလုပ္ ေတြက ဘာေတြလဲ ဆိုတာကို ဗုဒၶက အဆင့္ (၄)ဆင့္ (သို႔)အလုပ္(၄မ်ဳိး) ခြဲျခားျပၿပီး တဆင့္ခ်င္း လုပ္ေဆာင္ သြားရပါမယ္။
ဒီ ဗုဒၶ၏ ညႊန္ၾကားမႈ (တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ) (သို႔) ဓမၼ universal law ကို ေ၀ဖန္ ကန္႔ကြက္ ပုတ္ခတ္ႏိုင္မွသာ ဗုဒၶဘာသာကို ဖ်က္ဆီးမႈ (သို႔)တကယ့္ဗုဒၶဘာသာကို ထိခိုက္ေစာ္ကားမႈျဖစ္ပါသည္ဟု ဒီေနရာကပဲ ေလးေလးနက္နက္ အႀကံျပဳသိေစအပ္ပါတယ္ခင္မ်ာ-

ဒီ အဆင့္-၄ ဆင့္ (သို႔) အလုပ္-၄မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ရန္ ဗုဒၶရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈကို လူအမ်ား မလုပ္ၾကရန္ မိတ္ေဆြႀကီးတို႔ ၀ါဒျဖန္႔ႏိုင္မွသာ ဗုဒၶဘာသာကို ဖ်က္ဆီးလို႔ရေပမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက မိတ္ေဆြႀကီးတို႔ ရည္မွန္းခ်က္ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္မည္မဟုတ္ပါ. အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ (သို႔) ဓမၼ universal law ကို မေ၀ဖန္ မကန္႔ကြက္ႏိုင္ဘဲ အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာ ဇာတ္လမ္း - ဇာတ္ကြက္မ်ား - ဇာတ္အိမ္မ်ားကိုသာ ၀တၳဳ ေ၀ဖန္သလို သြားေရာက္ ကန္႔ကြက္ ေ၀ဖန္ ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

သမိုင္းအဆက္ဆက္ ဗုဒၶဘာသာကို ေစာ္ကား ကန္႕ကြက္ ဖ်က္ဆီးသူမ်ားဟာလည္း အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာ ဆင္းတု- ေစတီ ပုထိုး - မွတ္ပံုတင္ထဲ (သန္းေခါင္းစာရင္း)ထဲမွ ဗုဒၶဘာသာအေရအတြက္ ကိုသာ အဓိကထား ေျပာင္း လဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာဟာ အိႏိၵယမွ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့သည္ဆိုေသာ္လည္း တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ က မေပ်ာက္ကြယ္သျဖင့္ ယခုဆိုလွ်င္ အိႏၵိယတြင္ ဗုဒၶသာသနာ ျပန္လည္ ထြန္းလင္းလာေခ်ၿပီ။

ႏိုင္ငံေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္တြင္ ၀ိပႆနာတရား ရိပ္သာမ်ား ဖြင့္လွ်က္ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တဆင့္ ျပန္လည္ သိနားလည္သြားကာ ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနသည့္ ဆရာႀကီး ဦးဂိုအင္ကာ ေက်းဇူးျဖင့္ အခုဆိုရင္ တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာဟာ အိႏိၵယ တြင္ အက်ဥ္းေထာင္၊ စာသင္ခန္း တို႔မွ စတင္ကာ တေက်ာ့ျပန္ ျပန္လည္ ထြန္းလင္းေနပါၿပီ။

အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွ အသိဥာဏ္ရွိသူမ်ားမွလည္း ဗုဒၶရဲ႕ အဆင့္-၄ ဆင့္ (သို႔) အလုပ္-၄မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ရန္ ညႊန္ၾကားမႈ (တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ) ဟာ ေ၀ဖန္-ကန္႔ကြက္စရာ တစံုတရာ လံုး၀မလိုအပ္ပဲ ေလာကီ အတြက္ေရာ ေလာကုတၱရာအတြက္ပါ လူမ်ဳိးမေရြး-ဘာသာမေရြး-ေနရာမေရြး-အခ်ိန္မေရြး လူတိုင္းလုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ထိုက္တဲ့ တရားျဖစ္ေၾကာင္း သိနားလည္လွ်က္ လိုက္နာ က်င့္သံုးရာမွ (ျဖန္႔ျဖဴးေပးရာမွ) ယခုဆိုလွ်င္ ဗုဒၶရဲ႕ အဆင့္-၄ ဆင့္ (သို႔) အလုပ္-၄မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ရန္ ညႊန္ၾကားမႈ(တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ) ဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံ မ်ားမွာ ယခုဆိုလွ်င္ အလြန္ပဲ လူသိမ်ား ေက်ာ္ၾကား လာကာ လိုက္နာ က်င့္သံုး လွ်က္ရွိၾကပါၿပီ။

ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ဆိုး ေဒါသထြက္ေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနနဲ႔လည္း ဗုဒၶဘာသာအေပၚ ေစာ္ကား ပုတ္ခတ္မႈမ်ားဟာ တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ပဲ တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာကို သိရွိေရး ကူညီေပးသည့္ အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာ ကိုသာ ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားျခင္းမွ် သာျဖစ္ေၾကာင္းသိနားလည္လွ်က္ စိတ္မသက္ မသာမျဖစ္ၾကပဲ ..................ဗုဒၶရဲ႕ အဆင့္-၄ ဆင့္ (သို႔)အလုပ္-၄မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ရန္ ညႊန္ၾကားမႈ (တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ) ကို မိမိတို႔ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေစရန္ ေစာ္ကားကန္႔ကြက္မွသာ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ၾကဖို႔ ပန္ၾကား အပ္ပါတယ္။

ဗုဒၶရဲ႕ အဆင့္-၄ဆင့္ (သို႔)အလုပ္-၄မ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ရန္ ညႊန္ၾကားမႈကို ယခု သိရွိရန္ အက်ဥ္းမွ် ေဖာ္ျပအပ္ ပါတယ္ ခင္ဗ်ား-

ပထမအဆင့္ (ဒါန) -
ႀကြား၀ါမႈမပါ - ေနာက္ဘ၀ေကာင္းစားေရးမပါ - ငါ့အတြက္-ငါ့ဘာသာ ေကာင္းစားေရး တစံုတရာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါ - -သူတပါး အက်ဳိး သက္သက္ အတြက္ စြန္႔လႊတ္ေပးကမ္းမႈ။ (သို႔) မိမိ ေလာဘစိတ္ ကို အေလာဘ စိတ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္မႈ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ဗုဒၶသည္ လွဴဒါန္းသူ၏ ေစတနာ ႏွင့္ အလွဴခံပုဂိၢဳလ္တို႔ စိတ္ထားႏွင့္ပတ္သက္ကာ အက်ဳိးရွိပံုကို အဆင့္ဆင့္ေျပာၾကားခဲ့ေသာ္လည္း ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့ျဖင့္မလွဴရ ဘယ္သူ႔ေတာ့ျဖင့္မ်ားမ်ားလွဴ ဟု မကန္႔သတ္ခဲ့ေပ။ သုတၱန္တစ္ခုတြင္ တျခားဘာသာမွ မိမိအားေျပာင္းလဲ ဆည္းကပ္ၾကည္ညိဳလာ သူတစ္ဦးအား အရင္ကိုးကြယ္ခဲ့ေသာဘာသာမွ အလွဴခံမ်ားကိုလည္း ဆက္လက္လွဴဒါန္းပါရန္ မိန္႔ၾကား ထားေလသည္ )

ဒုတိယအဆင့္ (သီလ)-
လူအပါအ၀င္ သတၱ၀ါမ်ား၏ အသက္ကို သတ္ျဖတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကည္ျခင္း။

သူတပါး-တိုင္းျပည္ပုိင္ ပစၥည္းမ်ားအား မတရားယူျခင္း-ခိုးယူျခင္း မွ ေရွာင္ၾကည္ျခင္း။

သူတပါး သားပ်ဳိ-သမီးပ်ဳိ-ကာမပိုင္ရွိသူမ်ားအား လြန္က်ဴး ေစာ္ကား ဖ်က္ဆီးျခင္း မွ ေရွာင္ၾကည္ျခင္း။

သူတပါးအား လိမ္ညာလွည့္ျဖားေျပာဆိုျခင္း မွ ေရွာင္ၾကည္ျခင္း။

အရက္ေသစာ မူးယစ္ေဆး၀ါးမ်ား ေသာက္စားမူးယစ္ျခင္း မွ ေရွာင္ၾကည္ျခင္း ။ စသည္တို႔ျဖစ္ေလသည္။ (သို႔) မိမိ ေဒါသ-ေလာဘ အေလွ်ာက္ မတရားလုပ္ခ်င္စိတ္မ်ားကို စြန္႔လႊတ္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။

တတိယအဆင့္(သမာဓိဘာ၀နာ) -
-လူမ်ဳိး-ဘာသာမေရြး-သတၱ၀ါမေရြး မည္သူ႔ကိုမဆို ခ်စ္ခင္လ်က္ သတၱ၀ါအားလံုး၏ ေကာင္းက်ဳိးကို ႏွစ္သက္လိုလားေသာ ေမတၱာ စိတ္ဓါတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚ(ပြားမ်ား)မႈကိုလည္းေကာင္း။

လူမ်ဳိး-ဘာသာမေရြး-သတၱ၀ါမေရြး ဒုကၡေရာက္သူ မည္သူ႔ကိုမဆို သနားၾကင္နာေသာ က႐ုဏာ စိတ္ထား ျဖစ္ေပၚ(ပြားမ်ား)မႈကိုလည္းေကာင္း။

လူမ်ဳိး-ဘာသာမေရြး-သတၱ၀ါမေရြး မိမိထက္သာသူ မိမိထက္ခ်မ္းသာသူအားလံုး မည္သူ႔ကိုမဆို ၀မ္း ေျမာက္ေသာ စိတ္ထား မုဒိတာ ျဖစ္ေပၚ(ပြားမ်ား)မႈကိုလည္းေကာင္း။

လူမ်ဳိး-ဘာသာမေရြး-သတၱ၀ါမေရြး မည္သုိ႔မွ် ဆံုးမ-သြန္သင္လို႔မရသူ မည္သူ႔ကိုမဆို ေဒါသစိတ္ မုန္းတီးစိတ္ နာက်ည္းစိတ္ မထားပဲ ညီညႊတ္မွ်တေသာသေဘာထား ဥပေကၡာ စိတ္ထား ျဖစ္ေပၚ(ပြားမ်ား)မႈကိုလည္းေကာင္း။

ေတာင္ေတြး-ေျမာက္ေတြး-ဟုိမေကာင္းၾကံ-ဒီမေကာင္းၾကံ-ဟိုပူ-ဒီပူ-ဟုိမေက်နပ္-ဒီမေက်နပ္ ျဖစ္မေနပဲ မိမိ ၀င္သက္ထြက္သက္ (သို႔) မိမိခႏၶာမွာျဖစ္ေပၚေနေသာ ဓါတ္သဘာ၀-စိတ္သဘာ၀ မ်ားကို သတိျဖင့္ ေစာင့္ ၾကည့္ကာ တည္ၾကည္ေနမႈကိုလည္းေကာင္း တတ္စြမ္းသမွ် လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ (သို႔) မနာလိုစိတ္-မုန္းတီးစိတ္-အေပ်ာ္ၾကဴးခ်င္ေသာစိတ္-ေထာင္လႊားေသာစိတ္-ပ်င္းရိေသာစိတ္- သူတပါးအား ဒုကၡေရာက္ေစလိုေသာစိတ္ - ပ်က္စီးေစလိုေသာစိတ္ စသည္ ျဖင့္ မေကာင္း ေသာ စိတ္ မ်ားကို စြန္႔လႊတ္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။

စတုတၴအဆင့္(၀ိပႆနာဘာ၀နာ)
ဒီအဆင့္ကေတာ့ တကယ့္ ဗုဒၶဘာသာ အဆင့္ေလးဆင့္ မွာ အျမင့္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဆင့္ကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကိုယ္တုိင္ ေရာက္ဖို႔ သိဖို႔ နားလည္ဖို႔ လုပ္တတ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ခဲယဥ္း ေနတတ္ ပါတယ္။ (ဒီမိတ္ေဆြႀကီးရဲ႕ post တစ္ခု မွာ တရားနည္း တစ္ခုကို ၀ိပႆနာ အျဖစ္ အထင္မွား လွ်က္ ပုတ္ခတ္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။)

အခုဒီေနရာမွာ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ ကို ရွင္းျပရင္လည္း ေဒါသစိတ္အားႀကီးသူမ်ား နားလည္ဖို႔ ခက္ခဲမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါေသာ္လည္း အၾကမ္းအားျဖင့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သေလာက္ တျခားသူမ်ားအတြက္ပါ ရည္ရြယ္လွ်က္ ေစတနာျဖင့္ ရွင္းျပလိုက္ပါသည္။

-အမွန္ ကို အမွန္ အတိုင္း သိေနျခင္း။
-တကယ့္ အရွိ ကို အရွိအတိုင္း သိေနျခင္း ။ လက္ခံ ယံုၾကည္ေနျခင္း။
-တကယ္မဟုတ္တာ ကို တကယ္မဟုတ္မွန္း သိေန ႏွလံုးသြင္းေနျခင္း။
-တကယ္ မရွိတာ ကို တကယ္မရွိမွန္း နားလည္ သေဘာေပါက္ ဆင္ျခင္ေနျခင္းျဖင့္
(တနည္းအားျဖင့္)
-မၿမဲေသာ တရစပ္ ပ်က္စီးေနေသာ အနိစၥ သဘာ၀မ်ားကို ..... တရစပ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပိဳကြဲေျပာင္းလဲေနမႈသေဘာျဖစ္ျခင္း (အနိစၥ) ဟု သိေနျခင္း -
-အႏွစ္မဟုတ္ေသာသေဘာ- ေက်နပ္သာယာစရာမဟုတ္ေသာသေဘာ ဒုကၡသဘာ၀မ်ားကို ......... အႏွစ္မဟုတ္ေသာသေဘာ- ေက်နပ္သာယာစရာမဟုတ္ေသာသေဘာ(ဒုကၡ သစၥာ)ဟု သိေနျခင္း
-ငါ-ငါ့ဟာ-ငါ့စိတ္-ငါပိုင္-ငါဆိုင္ အျဖစ္ (တစ္ခုခုအျဖစ္) ရွိမေနမႈ -ၿမဲမေနမႈ-အဖတ္မတင္မႈ-သဘာ၀သက္သက္မ်ားကို ................ငါ-ငါ့ဟာ-ငါ့စိတ္-ငါပိုင္- ငါဆိုင္ အျဖစ္ (တစ္ခုခုအျဖစ္) ရွိမေနမႈ -ၿမဲမေနမႈ - အဖတ္မတင္မႈ-သဘာ၀သက္သက္မ်ား(အနတၱ)ဟု လက္ခံယံုၾကည္ႏွလံုးသြင္းေနျခင္းျဖင့္ -

အမွန္တရား ကို အမွန္တရားအတိုင္း မွန္မွန္ကုန္ကန္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ျခင္း ဥာဏ္ အားျဖင့္ (သိနားလည္သြားမႈျဖင့္) ............ ပူေလာင္ဆင္းရဲေစေသာစိတ္မ်ား-မမွန္ကန္ေသာစိတ္မ်ား (ကိေလသာမ်ား) ကို တစ္စ တစ္စ စြန္႔လႊတ္- စြန္႔လႊတ္သြားႏိုင္မႈ ျဖစ္ေလသည္။

ေနာက္ဆံုး စတုတၴအဆင့္(၀ိပႆနာဘာ၀နာ)စြမ္းအားျဖင့္သာ တကယ့္ခ်မ္းသာအစစ္ - ၿငိမ္းခ်မ္းရာအစစ္ -တည္ၿမဲရာအစစ္ - အုိနာေသကင္းရာအစစ္ ကို သူတပါးေမးစရာမလုိပဲ self-evident အျဖစ္ ကိုယ္တိုင္ သိရွိ - မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားျခင္း enlightenment ျဖစ္ၾကရေလည္။

အထက္ပါ အဆင့္ (၄) ဆင့္ကို လုပ္ေဆာင္ေနသူဟာ မွတ္ပံုတင္ထဲတြင္ တျခားဘာသာ အမည္တစ္ခုကို ေရးထားေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေနေပမည္။ ဗုဒၶဟာ အဆင့္ (၄)ဆင့္ကို ေနာက္ဆံုး (၄)ဆင့္ထိ ျပဳလုပ္ရန္ အဓိကထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ တဆင့္လုပ္လွ်င္ တဆင့္အေလွ်က္ ႏွစ္ဆင့္ လုပ္လွ်င္ ႏွစ္ဆင့္အေလွ်ာက္- သံုးဆင့္လုပ္လွ်င္သံုးဆင့္ မိမိလုပ္ႏိုင္လွ်င္ လုပ္သည့္အေလွ်က္ မိမိ ႏွင့္ တကြ မိမိ ပတ္၀န္းက်င္မွာပါ ပစၥပၸါန္-အနာဂတ္ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားရရွိမည္မွာ ေသခ်ာေသာနိယာမ univeral law ဓမၼ ျဖစ္ေၾကာင္း မွာၾကားထားေလသည္။ မိမိ ႏွင့္ တကြ မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာပါ မိမိကုိယ္တိုင္ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးၾကည့္ပါက မိမိကုိယ္တိုင္ ယခုဘ၀မွာပင္ ပစၥပၸါန္-အနာဂတ္ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားကို ဒိ႒ မ်က္ျမင္ ေတြ႕ရွိ သိရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ မိမိ ႏွလံုးသားထဲတြင္ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာအစစ္ (ဓမၼ) ျပန္႔ပြား ထြန္းကားေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ။ တန္ခိုးျဖင့္ အပ္ခ်ေလာင္းဆိုၿပီး တစ္ဦးဦးမွ လုပ္ေပးလာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ အသနားခံ ဆုေတာင္း ေနစရာမလိုေၾကာင္း မွာၾကားထားေလသည္။

(မွတ္ခ်က္။ ဒီေလးခုကို လုပ္လွ်င္လုပ္သေလာက္ အက်ဳိးမ်ားမွာျဖစ္သလို- မလုပ္လွ်င္ မလုပ္သေလာက္ အက်ဳိးနည္း ေပမည္။ )။

ဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနနဲ႔ လည္း မွတ္ပံုတင္ထဲ စာရင္းအင္းထဲမွာ မိမိဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္တယ္ လို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ မွတ္တမ္းတင္ ေရးထား ေရးထား ။ ဒီအဆင့္ေလးဆင့္ကို ေနာက္ဆံုး အဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါက လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ပါက ဗုဒၶဘာသာ အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဒါသ ထြက္ထြက္ - ဘယ္လိုပဲ ရပ္တည္ ရပ္တည္ ဗုဒၶရဲ႕ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ တကယ့္ လိုရင္းအဓိက (တကယ့္ဗုဒၶသာသနာ)ကို တကယ္ တည္တံ့ေအာင္ ကာကြယ္မႈ ျပဳလုပ္ျခင္း ေတာ့ မဟုတ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ထားရေပမည္။

ဗုဒၶဘာသာကို ဖ်က္ဆီးလိုေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအေနျဖင့္လည္း အထက္ပါ အဆင့္ေလးဆင့္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ဗုဒၶရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈ ကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အား မလုပ္ေအာင္ တိုက္တြန္း လွည့္ျဖား ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မွသာ မိတ္ေဆြႀကီး တုိ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ အထေျမာက္ေအာင္ျမင္ပါမည္ဟု အႀကံျပဳပါသည္-

အထက္ပါ အခ်က္(၄)ခ်က္ လုပ္ေဆာင္မႈ ကို မိတ္ေဆြႀကီးတို႔ ကန္႔ကြက္ ဖ်က္ဆီးႏိုင္မွသာလွ်င္ ဗုဒၶရဲ႕ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ တကယ့္လိုရင္းအဓိက (တကယ့္ဗုဒၶသာသနာ)ကို ဖ်က္ဆီးျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တျခား ပါဠိေတာ္မဟုတ္ေသာ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ ဇာတ္လမ္း - ဇာတ္ကြက္ ပုဂိၢဳလ္ေရး pensonal မ်ား (အေပၚယံ ဗုဒၶဘာသာ) သမိုင္းမ်ား ကို ျငင္းခုန္ ေ၀ဖန္ ပုတ္ခတ္ေနျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။ မည္သည့္ ဘာသာေရး က်မ္းအားလံုးကို မဆို ေနာက္ဆံုး စကၠဴေပၚေရာက္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ အမွား မကင္းသည့္ လူသားမ်ားကသာ ဖန္တီး ျပဳလုပ္ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ေလရာ က်မ္းစာပါ အခ်က္မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္လွ်က္ ျငင္းခုန္ေဆြးေႏြးေနျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း (ျပႆနာ ႏွင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္သည့္ ပုထုဇဥ္လူသားမ်ား အားလံုး)တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖမွန္ ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု ရဲရဲ ႀကီး အာမခံပါသည္။

ဗုဒၶသာသနာကို ဖ်က္ဆီးလိုသူ မိတ္ေဆြႀကီးတို႔အေနျဖင့္

-က်ဳိက္ထီး႐ိုးဘုရားႀကီးကို ေတာင္ေအာင္ကို တြန္းခ်လို႔ရရင္ရမယ္-
သီလေစာင့္ထိန္းမႈေတြကိုေတာ့ ရပ္ဆုိင္းသြားေအာင္ေတာ့ တြန္းခ်လို႔မရပါဘူး................

-မိတ္ေဆြႀကီးတို႔ ေရႊတိဂံုဘုရားကေရႊေတြကို ခြါၿပီးေတာ့ ကိုယ္အက်ဳိးရွိမယ္ထင္ရာ သံုးလို႔ ရခ်င္ရမယ္-
ေမတၱာ-ကရုဏာ-မုဒိတာ-ဥေပကၡာ ျဗဟၼစိုရ္တရား သမာဓိတရား ပြားမ်ားမႈေတြကိုေတာ့ လံုး၀ ျပတ္လပ္ သြားေအာင္ ခြာခ်လို႔ မရပါဘူး။...................

ဗုဒၶက်မ္းစာအုပ္ေတြ-ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးေတြ-ဆင္းတုႀကီးေတြကို မီး႐ိႈ႕ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးလို႔ ရခ်င္ရမယ္-
မၿမဲေသာအနိစၥသဘာ၀တရားကို သေဘာေပါက္နားလည္ဆင္ျခင္ေနမႈ။ ငါ-ငါ့ဟာအျဖစ္ အထင္မမွားဘဲ- အမွန္တရားကို သိနားလည္လွ်က္ ေလာဘ-ေဒါသမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ေနေသာ စိတ္ထား သေဘာထား-ေအးခ်မ္းေသာစိတ္မ်ား-၀ိပႆနာဥာဏ္မ်ား-မဂ္ဥာဏ္-ဖိုလ္ဥာဏ္မ်ားကို ေတာ့ မိတ္ေဆြႀကီးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မီး႐ိႈ႕ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးလို႔ မရပါ။..............

(မိတ္ေဆြႀကီးေမးေသာ ေမးခြန္း ၁၀ ကို ဒီေနရာကပဲ အတိုဆံုးေျဖၾကားလိုက္ပါတယ္။ ေမးခြန္းမ်ားကို ေနာက္ဆံုးလိုရင္းခ်ဳပ္ပါက မေကာင္းမႈေတြ မ်ားစြာ လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ ကို ေရာက္ေသာသူ မ်ားရွိေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာက ေဖာ္ျပသျဖင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာလိုရင္းျဖစ္ေပသည္။)

ဓမၼ universal law မွာ မေကာင္းမႈေတြ မ်ားစြာ ျပဳခဲ့ေသာသူဟာ မေကာင္းက်ဳိးကို ျပဳခဲ့သည္အေလွ်ာက္ တန္ျပန္အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရရွိမွာေသခ်ာပါသည္။ (ဗုဒၶက ဒဏ္မခတ္)

သို႔ေသာ္ အထက္ပါ အဆင့္ (၄)ဆင့္ လုပ္ေဆာင္မႈကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါက လုပ္ေဆာင္သူ၏ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းအား ႀကီးမားလွ်င္ ႀကီးမားသေလာက္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အကုသိုလ္၏ တန္ျပန္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မ်ားကို compensate လုပ္ႏုိင္စြမ္း ေခ်ဖ်က္ႏိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။

(မွတ္ခ်က္။ ။အမိ-အဖ(သို႔) ရဟႏၱာ ကို သတ္ေသာကံ-စသည္ျဖင့္ အားႀကီးမားလြန္းေသာ အကုသိုလ္ကံမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ပါက တစ္ဘ၀ထဲႏွင့္ အကုသိုလ္၏ တန္ျပန္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မ်ားကိုcompensate မလုပ္ႏိုင္ပါ။ အကုသိုလ္၏ တန္ျပန္အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကို ေသခ်ာေပါက္ခံရေလသည္)

ထပ္မံ သိရွိလိုပါက ေအာက္ပါ ၀က္ဆိုဒ္မ်ားတြင္ ဆက္လက္ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။

{{{www.mindfulness.moethout.com}}}

{{{www.kodiamond.multiply.com}}}

{{{www.trueanswer.co.cc}}}

{{{www.dhammabooks.co.cc}}} (english language)

WITH LOVINGKINNESS TO ALL,
Mr TRUEANSWER
Prev: ကိုယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာဘဲ ေနနည္း 

''ေမး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို.သည္ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားကို ယံုၾကည္ ၾကပါသလား။''

ေျဖ။     ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို.တြင္ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရား မရိွပါ။ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရား မရိွရသည့္ အေၾကာင္းမ်ားစြာ ရိွပါသည္။ ေခတ္မီ လူမႈေရးေဗဒ ပညာရွင္၊ စိတၱေဗဒပညာရွင္ တစ္ဦးကဲ့သို.ပင္ ဗုဒၶတြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ရိွပါသည္။ ဘာသာေရး အယူအဆမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ေဂါ့ဒ္ဟူေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရား အယူအဆသည္ လူတို.၏ေၾကာက္စိတ္တြင္ အေျခခံ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သေဘာမွ်သာျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ လက္ခံပါသည္။ ဗုဒၶက ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာခဲ့ပါသည္။
ေၾကာက္စိတ္ဖိစီး၊ ခ်ည္ေႏွာင္ခံရမႈျဖင့္ လူတို.သည္ အားကိုးအားထား ျပဳေလာက္သည့္ ေတာင္မ်ား၊ေတာမ်ား၊ သစ္ပင္မ်ား၊ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားသို. သြားၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေရွးကလူမ်ားသည္ ေဘးအႏၱရာယ္ထူေျပာၿပီး ရိုင္းစိုင္းသည့္ ကမၻာေလာကႀကီးတြင္ ေနၾကရပါသည္။ တိရိစၦာန္ အရိုင္းမ်ား၏ ေဘးအႏၱရယ္ကိုလည္း ေၾကာက္ၾကရသည္။ အစားအစာ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရမည့္ အေနအထားကိုလည္း စိုးရိမ္ထိတ္လန္.ရသည္။ ထိခိုက္မႈ၊ နာမက်န္းျဖစ္မႈမ်ားကိုလည္း ေၾကာက္လန္.ၾကရသည္။ ထို.အျပင္ သဘာ၀အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္ေသာ မိုးခ်ဳန္းျခင္း၊ လွ်ပ္လက္ျခင္း၊ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲျခင္း စသည္တို.သည္လည္း ေရွးေခတ္လူသားတို. အျမဲၾကံဳေတြ.ေနရေသာ သဘာ၀အႏၱရာယ္၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အႏၱရာယ္ အသြယ္သြယ္ၾကားတြင္ ဘ၀လံုျခံဳမႈ ကင္းမဲ့လာသည့္အတြက္ လူသားသည္ ေကာင္းေသာအခ်ိန္တြင္ သက္သာရာရဖို.၊ ေဘးအႏၱရာယ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာ ကာလတြင္ ရဲစြမ္းသတၱိေပးဖို.၊ အမွားမွားအယြင္းယြင္း ျဖစ္ေသာ အခါမ်ိဳးတြင္ စိတ္ကိုေဖ်ာင္းဖ်ၿပီး သက္သာမႈေပးဖို.တို.အတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရား ဟူေသာ ကယ္တင္ရွင္၊ ေဖးမရွင္၊ တန္ခိုးရွင္အယူအဆကို တီထြင္ယူျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္လည္း လူတို.သည္ ေဘးဒုကၡမ်ားႏွင့္ နဖူးေတြ.ဒူးေတြ. ၾကံဳႀကိဳက္လာသည့္ အခါမ်ားတြင္ ဘာသာတရားကို ပို၍ဖက္တြယ္တက္သည္ကို သတိျပဳမိမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားမ်ားကို သက္၀င္ယံုၾကည္ျခင္းသည္ ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ရာတြင္ လိုအပ္ေသာ စိတ္ဓာတ္အင္အားကို ေပးစြမ္းသည္ဟူ၍ ေျပာဆိုၾကသည္ကို ၾကားဖူးၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ.ကလည္း သူတို.လိုအပ္သည့္အခါ ဆုေတာင္းၿပီး ဆုေတာင္းသည့္အတိုင္း ျဖည့္ဆည္းကူညီ မစေပးသည့္အတြက္ ဘုရားတစ္ဆူဆူကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ကိုးကြယ္ပါသည္ဟု ေျပာဆိုၾကသည္ကိုလည္း ၾကားဖူးေတြ.ဖူးၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအခ်က္မ်ားက ‘အားကိုးရာ တန္ခိုးရွင္ဘုရားရွင္ဟူေသာ အယူအဆသည္ လူတို.၏ ေသာကႏွင့္အေၾကာက္တရားမ်ားကို တံု.ျပန္မႈရလဒ္အျဖစ္ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္သည္’ ဟူေသာ ဗုဒၶ၏ ညႊန္ျပခ်က္ကို ေထာက္ခံသက္ေသျပေနဟန္ ရိွပါသည္။ လူသားတို.အေနျဖင့္ မိမိတို.၏ ေၾကာက္စိတ္မ်ားကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို.၊ ေလာဘ ကပ္ျငိစိတ္မ်ားကိုေလွ်ာ့ခ်ဖို.၊ မျပဳျပင္ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ ဘ၀တြင္ ၾကံဳရမည့္ကိစၥမ်ား၊ အေရးအရာမ်ားကိုမႈ ရဲရင့္တည္ၿငိမ္စြာ လက္ခံဖို. ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ၾကရန္ ဗုဒၶက ညႊန္ၾကားဆံုးမခဲ့ပါသည္။ အေၾကာက္တရားကို က်ိဳးေၾကာင္းမဲ့ေသာ ယံုၾကည္မႈျဖင့္ ဗုဒၶက အစားမထိုးခဲ့ပါ။ လူတို.၏ အေၾကာက္တရားကို က်ိဳးေၾကာင္းညီညြတ္ေသာ နားလည္မႈျဖင့္သာလွ်င္ အစားထိုးခဲ့ပါသည္။
ဖန္ဆင္းရွင္ ဘုရားဟူေသာ အယူအဆႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗုဒၶက မယံုၾကည္ရသည့္ ဒုတိယအေၾကာင္းတစ္ခ်က္လည္း ရိွပါေသးသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားဟူေသာ အယူအဆႏွင့္ပတ္သက္၍ အေထာက္အကူျပဳ သက္ေသအျဖစ္ ရပ္တည္မည့္ အေထာက္အထား ရိွဟန္မေပၚေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာေပၚတြင္ ဘာသာမ်ားစြာရိွပါသည္။ ထိုဘာသာ၀င္မ်ား အားလံုးကပင္ ဘုရား၏ ႏႈတ္ကပါဌ္ေတာ္ အဆံုးအမမ်ားရိွၿပီး ထိုအဆံုးအမမ်ားကို သူတို.၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဓမၼစာအုပ္မ်ားတြင္ သိမ္းဆည္းထားသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ သူတို.အသီးသီးသည္ သူတို. ယံုၾကည္ေသာ ဘုရား၏သေဘာကို ေကာင္းစြာ နားလည္ၾကၿပီး သူတို.၏ဘုရားသာလွ်င္ အစစ္အမွန္ရိွသည္၊ အျခားအျခားေသာ ဘာသာ၀င္မ်ား၏ ဘုရားမ်ားသည္ မရိွဟု ယံုၾကည္ေျပာဆိုၾကပါသည္။ တခ်ိဳ.ကလည္း ဘုရားသည္ အမ်ိဳးသား ဘာ၀ျဖစ္သည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ တခ်ိဳ.ကလည္း ဘုရားသည္ အမ်ိဳးသမီးဘာ၀ ျဖစ္သည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ တခ်ိဳ.ကလည္း ဘုရားသည္ အမ်ိဳးသားဘာ၀၊ အမ်ိဳးသမီးဘာ၀ မဟုတ္ဘဲ ၾကားဘာ၀ ျဖစ္သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း ေျပာဆိုတက္ၾကပါသည္။ သူတို.သည္ သူတို. ယံုၾကည္ေသာ ဘုရားရိွေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ သက္ေသျပစရာ အေထာက္အထား မ်ားစြာရိွသည့္အတြက္ လြန္စြာအားရေက်နပ္ ျဖစ္ၾကပါသည္။ သို.ေသာ္ အျခားေသာ ဘာသာ၀င္မ်ားက ၎တို.၏ ကိုးကြယ္ရာ ဘုရားရိွေၾကာင္း သက္ေသျပၾကေသာအခါ မယံုၾကည္ႏိုင္ေသာသေဘာျဖင့္ ျပံဳးၾက၊ ရယ္ၾကပါသည္။ မ်ားစြာေသာ ဘာသာတို.သည္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေညာင္းသည္အထိ ဘုရားရိွမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ သက္ေသျပရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေသာ္လည္း တကယ္ စစ္မွန္ေသာ၊ လက္ေတြ.က်ေသာ၊ တိက်ေသာ၊ မိမိရရျပႏိုင္ေသာ သက္ေသအေထာက္အထား မေတြ.သည္မွာ အလြန္ထူးဆန္း အံ့ဩစရာျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း။
ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားဟူေသာ အယူအဆႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗုဒၶက မယံုၾကည္ရသည့္ တတိယအေၾကာင္းတစ္ခ်က္မွာ ထိုယံုၾကည္ခ်က္သည္ မလိုအပ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ.ကလည္း စၾကာ၀ဠာအစ ျဖစ္တည္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ရန္ ဘုရားရိွပါသည္ဟု ယံုၾကည္ရန္လိုပါသည္ဟု ေျပာၾကသည္လည္း ရိွပါသည္။ သို.ေသာ္ စၾကာ၀ဠာအစ ရွင္းျပဖို.အတြက္ ဘုရားရိွသည္ဟု ယံုစရာမလိုအပ္ပါ။ ယေန. သိပၸံပညာက စၾကာ၀ဠာျဖစ္ေပၚ တည္တံ့လာျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားဟူေသာ အယူအဆလံုး၀မပါဘဲ ရွင္းလင္းေပးမႈမ်ား ရိွေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ.ကလည္း အဓိပၸယ္ျပည့္၀၍ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ဘ၀ကို ဦးတည္ရယူႏိုင္ဖို.အတြက္ ဘုရားရိွသည္ဟု ယံုၾကည္ရန္လိုသည္ဟု ဆိုၾကသူမ်ားလည္း ရိွပါသည္။ ဤအခ်က္မွာလည္း မလိုအပ္ပါ။ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လြတ္လပ္စြာေတြးေတာသူမ်ား၊ ဘာသာတရား လက္ကိုင္မထားသူမ်ားလည္း ဘုရားရိွသည္ဟု မယံုၾကည္ၾကပါဘဲလ်က္ တန္ဖိုးရိွေသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေသာ၊ အဓိပၸယ္ျပည့္၀ေသာ ဘ၀ကို ရယူထားႏိုင္သူ မ်ားစြာရိွပါသည္။ တခ်ိဳ. ယူဆပံုမွာလည္း တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ လူသားသည္ သဘာ၀အားျဖင့္ အားနည္းသည့္အတြက္ မိမိကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အင္အားျပည့္ျပည့္၀၀ မရိွသည့္အားေလ်ာ္စြာ လိုအပ္ေသာ အင္အားရဖို. တန္ခိုးရွင္ ဘုရားအေပၚ ယံုၾကည္မႈရိွရန္ လိုအပ္ပါသည္ဟု ဆိုၾကျပန္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္လည္း လက္ေတြ. အေထာက္အထားမ်ားအရ ဤသေဘာမွာ မမွန္ကန္ေၾကာင္း ေတြ.ရျပန္ပါသည္။ မ်ားစြာေသာ လူမ်ားတြင္ မၾကံဳစဖူး ထူးျခားေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ား ျဖစ္လာသည္ကို ေတြ.ရပါသည္။ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ အားကိုးၿပီး စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာစြာ ႀကိဳးစားၾကသျဖင့္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈမ်ား၊ အားနည္းခ်က္မ်ားသည္ ထူးထူးျခားျခား ပေပ်ာက္ၿပီး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ အရည္အေသြးမ်ား ျဖစ္လာပါသည္။ ထိုလူမ်ားသည္ ဘုရားအေပၚ ယံုၾကည္ၾကသူမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို.၊ လြတ္ေျမာက္ဖို.အတြက္ လူသားသည္ ဘုရားအေပၚ ယံုၾကည္ရန္ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆၾကသူမ်ားလည္း ရိွပါသည္။ ဤအခ်က္မွာလည္း ဘာသာေရးအေျခခံ သေဘာတရားျဖစ္သည့္ ကယ္တင္ျခင္းဟူေသာ သေဘာကို လက္ခံယံုၾကည္မွသာလွ်င္ ေကာင္းမြန္ဟုတ္မွန္သည့္ အေနအထားမ်ိဳး ရိွပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို.သည္ ထိုအယူအဆကိုလည္း လက္မခံၾကေပ။ လူသားတိုင္းသည္ မိမိ၏ အေတြ.အၾကံဳမ်ားေပၚတြင္ မူတည္လ်က္ မိမိ၏ စိတ္ကို ျဖဴစင္သန္.ရွင္း မြန္ျမတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ အစြမ္းသတၱိရိွသည္။ ေမတၱာတရား၊ အၾကင္နာတရားႏွင့္ အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈ တရားမ်ားကိုလည္း လူတိုင္းပြားမ်ားႏိုင္သည္ဟု လက္ခံပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို.သည္ သူတို.၏ အာရံုကို ေကာင္းကင္ဘံုဆီမွသည္ သူ၏ ႏွလံုးသားသို.သာ ပို.ေဆာင္ထားပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ.ေနရေသာ ျပႆနာ အခက္အခဲမ်ားကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နားလည္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္သာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို. တိုက္တြန္းအားေပးခဲ့ပါသည္။


''(မွတ္ခ်က္။ ဩစေၾတးလ်လူမ်ိဳး ေထရ၀ါဒ၊ ဗုဒၶရဟန္းေတာ္ V.S Dhammika ၏ ေျဖၾကားခ်က္မ်ားကို ဆရာႀကီးေဒါက္တာသိန္းလြင္ ဘာသာျပန္ထားပါသည္။)''

လူ လူခ်င္း တူပါလ်က္ ………….

အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အသက္တိုျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အသက္ရွည္ၾက၏။

အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အနာေရာဂါ ထူေျပာျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ အနာေရာဂါ ကင္းရွင္း က်န္းမာၾက၏။

အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာ လွပျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ ၾက၏။

အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ ေလးစားသူ အေျခြအရံ ေပါမ်ားျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ ေလးစားသူ အေျခြအရံ နည္းပါးၾက၏။

အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာ ျပည့္၀ျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ဆင္းရဲမြဲေတ ခ်ိဳ႕တဲ့ၾက၏။

အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ယုတ္နိမ့္ေသာ အမ်ိဳး၌ လူျဖစ္ျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ိဳး၌ လူျဖစ္ၾက၏။

အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ဥာဏ္ထိုင္း ပညာမဲ့ျပီး အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ဥာဏ္ေကာင္း ပညာရွိၾက၏။

လူေတြ ဘာေၾကာင့္ မတူကြဲျပား ေနၾကရပါသနည္း …………………..???

သည္ေမးခြန္းမ်ားကို လူတိုင္း စိတ္ထဲက ေမးမိၾကပါသည္။ အေျဖကို သိခ်င္ၾကပါသည္။ သိသလိုလိုႏွင့္ တကယ္ သေဘာမေပါက္ၾကေသးသူမ်ား မ်ားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိခ်င္သလို သိခ်င္လြန္း၍ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ ခန္႔က သုဘလုလင္ ဆိုေသာ လူငယ္တစ္ဦးက ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသို႔ အထက္ပါ အေမးပုစၦာမ်ားကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးသည္။

ထိုအခါ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ဆရာမကူ သယမၻဴဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ရွာေဖြ သိရွိခဲ့ေသာ သံုးေလာက ထြတ္ထား ျမတ္စြာဘုရားက ထိုအေမးမ်ားကို ျပန္လည္ ေျဖၾကားေသာ အားျဖင့္ စူဠကမၼသုတ္ေတာ္ ကို ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။

ထိုသုတၱန္အရ ဘ၀အဆက္ဆက္ က်င္လည္ရာ သံသရာတြင္
(၁) သူတစ္ပါး အသက္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သူမ်ားသည္ အသက္တိုျခင္း ၊
(၂) သူတစ္ပါးကို ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းဆဲခဲ့သူမ်ားသည္ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္တတ္ျခင္း ၊
(၃) ေဒါသအမ်က္ ၾကီးသူမ်ားသည္ ရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ျခင္း ၊
(၄) မိမိထက္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူး စသည္ သာသူမ်ားအေပၚ မနာလိုစိတ္ ေမြးၾကသူမ်ားသည္ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္၀န္းရံသူ အေျခြအရံ မရွိနည္းပါးျခင္း၊
(၅) ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို တြန္႔တိုႏွေမ်ာသျဖင့္ စြန္႔ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း မျပဳခဲ့သူမ်ားသည္ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း ၊
(၆) မာနၾကီးျပီး ဂါရ၀တရား (ရိုေသထိုက္သူကို ရိုေသျခင္း) ၊ နိ၀ါတ တရား (မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ္႔ခ်ျခင္း) တို႔ကင္းသူမ်ားသည္ ယုတ္နိမ့္ေသာ အမ်ိဳး၌ ျဖစ္ရျခင္း ၊
(၇) မိမိ မသိမတတ္သည္မ်ားကို ပညာရွိမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ေမးျမန္း၍ ဘ၀အဆက္ဆက္ ပညာပါရမီ ျဖည့္ဆည္းခဲ့ျခင္း မရွိသူမ်ားသည္ ဥာဏ္ထိုင္း အသိပညာနည္းျခင္း

စသည့္ အျပစ္မ်ားကို အသီးသီး ရရွိၾကျပီး
ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေသာ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း ျပဳခဲ့သူမ်ားသည္ ေကာင္းေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ား ျဖစ္သည့္
(၁) အသက္ရွည္စြာ ေနရျခင္း
(၂) အနာေရာဂါ ကင္းစြာ ေနရျခင္း
(၃) ရုပ္ရည္ အဆင္း လွပျခင္း
(၄) ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ ေလးစားသူ အေျခြအရံမ်ားျခင္း
(၅) ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ ျပည့္စံုျခင္း
(၆) ျမင့္ျမတ္ သန္႔စင္ေသာ အမ်ိဳးအႏြယ္၌ လူျဖစ္ရျခင္း
(၇) ဥာဏ္ပညာ အသိတရား ၾကီးမားျခင္း စသည္တို႔ကုိ အက်ိဳးအျဖစ္ ယခုဘ၀၌ ပိုင္ဆိုင္ရရွိၾကေပ၏။

ထိုအက်ိဳးဆက္သည္ ျမတ္စြာဘုရား လမ္းညႊန္ ေဟာၾကားခဲ့သည့္ မဂၤလသုတ္လာ ေကာင္းမြန္ေသာ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္သည့္ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ ဟူေသာ ေရွးက ျပဳခဲ့ဖူးေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ အထူးရွိျခင္း မဂၤလာတရားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကီလူ႔ေဘာင္မွစ၍ ေလာကုတၱရာ ကိစၥမ်ားတိုင္ေအာင္ အေတာ္ေလး အေရးၾကီးလွသည္႔ မဂၤလာတစ္ပါးဟု ဆိုလွ်င္ မည္သူမွ် မျငင္းႏိုင္ပါ။
ထိုသို႔ေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ “ကံသာလွ်င္ အမိ ၊ ကံသာလွ်င္ အဖ” ဟူေသာ စကား ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဓိပၸာယ္ေကာက္ မလြဲေအာင္ ယူသင့္ေပသည္။

သိုးေဆာင္းစကားပံု တစ္ခုလည္း ရွိပါသည္။ ထိုစကား၏ အဓိပၸာယ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘ၀တြင္ မၾကာခဏ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ခံစား အားငယ္ေနရတတ္ေလ့ ရွိပါသည္။ ထိုစကားကေတာ့ “ကံတစ္ေအာင္စသည္ ဥာဏ္တစ္ေပါင္ထက္ ပိုေကာင္းသည္” ဟူေသာ စကားပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္တြင္ ျပဳလုပ္ေနေသာ ကံမ်ားကေရာ အေရးမပါဘူးလားဟု ေမးစရာ ရွိသည္။ ထိုကံမ်ား ၾကိဳးစားမွဳမ်ားသည္ အေရးမပါမဟုတ္ ၊ ပါပါသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ့္တကယ္ အေရးၾကီးဆံုး အျမင့္မားဆံုးေသာ ဆိုေသာ ေနရာမ်ား အရာ၀တၳဳမ်ားကို ဥာဏ္တစ္ေပါင္ ၊ ၀ီရိယတစ္ေပါင္ေလာက္ မကပဲ တန္ခ်ိန္ႏွင့္ခ်ီ၍ က်ားကုတ္က်ားခဲ သံုးခဲ့ပါေသာ္လည္း ကံတစ္ေပါင္သမားမ်ားကသာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ရရွိဆြတ္ခူး သြားၾကသည္ကို ခဏခဏ ေတြ႔ေနရပါသည္။ တစ္ခါက အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးသလို ပုေဗၺစ ကတပုညတာ မဂၤလာတရားႏွင့္ မျပည့္စံုသူမ်ား အတြက္ကေတာ့ သံသရာသည္ သံပုရာထက္ အျပန္တစ္ရာ ခ်ဥ္ေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ် အျပစ္တင္၍ ရမည္ မထင္ပါ။ စိတ္ကို ဆက္၍ ျဖဴေအာင္ထားကာ ေကာင္းမွဳ ကုသိုလ္မ်ား ျပဳျခင္းျဖင့္ ကံကို ျပင္ရန္သာ ရွိပါသည္။

(ဤေနရာတြင္ ၾကားျဖတ္ ေျပာလိုသည္မွာ ဘ၀ျခားမွ အက်ိဳးေပးေသာကံ၊ ကာလတို အတြင္း အက်ိဳးေပးေသာ ကံ၊ ကာလရွည္အတြင္း အက်ိဳးေပးေသာ ကံ စသည္ျဖင့္ ဗုဒၶအလိုက် ကုသိုလ္ကံအမ်ိဳးအစားမ်ား ခြဲျခားထားပံုမွ ေရြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ပံုကို အလ်ဥ္းသင့္၍ တကယ္ တတ္ကြ်မ္းနားလည္သူမ်ားေတြ႔လွ်င္ ဆည္းကပ္၍ ေမးျမန္း ထားသင့္သည္ဟု ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္)

ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးစရာ စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ခ်က္ ရွိပါေသးသည္။ သံသရာ တစ္ေလ်ာက္တြင္ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွေသာ ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရမည္ ျဖစ္ျပီး ေကာင္းေသာ ဘ၀ေတြလည္း ပါခဲ့ဖူးမွာ ေသခ်ာလွေပသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ယခု ထိုကံေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ျပီတုန္း။

ယခုလက္ရွိ ေကာင္းေသာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားရသည္ ၊ ဆက္လက္၍ ေကာင္းလိုလွ်င္ ဘာဆက္လုပ္ ရမည္နည္း။
ယခုလက္ရွိ ဆိုးလွေသာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားရသည္ ၊ ဆက္လက္၍ မဆိုးလိုေတာ့လွ်င္ ဘာဆက္လုပ္ ရမည္နည္း။
ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ မ်ားထဲမွ ယူ၍ ပညာရွင္မ်ား သီကံုးထားေသာ လကၤာအပိုင္းအစေလး တစ္ခုသာ ရြတ္ျပလိုက္ပါမည္။

“ေရွးကေကာင္းလို႔ အခုေကာင္းပါတယ္
အခုေကာင္း ေနာင္ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္”
“ေရွးကဆိုးလို႔ အခုဆိုးပါတယ္
အခုဆိုး ေနာင္ ပိုဆိုးပါလိမ့္မယ္” ဟူ၏။

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ဆရာမ်ား သင္ေပးခဲ့သည့္ စူဠကမၼသုတ္ေတာ္၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကဗ်ာေလးကို မွတ္သား သတိရဖြယ္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။

သတ္ျဖတ္ခဲ့လွ်င္ ၊ သက္တိုရလို႔
ေရွာင္ၾကရွားၾက ၊ သက္ရွည္လို။

ညွဥ္းဆဲခဲ့လွ်င္ ၊ ေရာဂါမ်ားလို႔
ေရွာင္ၾကရွားၾက ၊ က်န္းမာလို။

ေဒါသၾကီးလွ်င္ ၊ ရုပ္ရည္ဆိုးလို႔
သည္းခံအက်ိဳး ၊ လွမည္ကို။

မနာလိုလွ်င္ ၊ ေျခြရံနည္းလို႔
နာလိုသူပဲ ၊ ေျခြရံပို။

မလွဴခဲ့လွ်င္ ၊ ဥစၥာမြဲလို႔
ခ်မ္းသာဖို႔လည္း ၊ ဒါနလို။

မာနၾကီးလွ်င္ ၊ မ်ိဳးႏြယ္ယုတ္လို႔
မာနကိုျဖဳတ္ ၊ မ်ိဳးျမတ္လို။

မေမးျမန္းလွ်င္ ၊ ပညာနည္းလို႔
ေမးျမန္းသူပဲ ၊ ပညာပို။

ဆိုးေအာင္ျပဳက ၊ ဆိုးတာရ
ေကာင္းမွ ၊ ေကာင္းမည္ဆို။

အဲဒါက စူဠကမၼသုတၱ အမိန္႔ေတာ္ကို။

ဆက္လက္၍ အေတြးေ၀ဖြယ္ ေမးခြန္းေလးတစ္ခု ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။

“အခ်ိဳ႕လူမ်ားသည္ ဒါနကုသိုလ္ ပါ၍ ခ်မ္းသာခဲ့ပါလ်က္ / ေကာင္းေသာ ကုသိုလ္ကံမ်ား ခံစားခဲ့ရပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ၾကာရွည္မခံ ပ်က္စီး ေလ်ာ့ပါး ဆံုးရွံဳးကုန္ၾကရပါသနည္း”



''သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ကုသုိလ္ပ်က္ပါသလား''


အေမး။ ။သက္သတ္လြတ္စားတဲ႔ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္က မိသားစုေတြအတြက္ အသားဟင္းခ်က္ေပးတာ သတ္သတ္လြတ္စားတဲ႔ ကုသိုလ္ ပ်က္သြားသလားဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိတာက သတ္သတ္လြတ္စားတယ္ဆိုတာသတၱ၀ါေတြကိုေဘးမဲ႔ေပးတယ္ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔ စားတယ္လို႔ သိထားပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ အသိ မွန္မမွန္ကို ေျဖေပးေတာ္မူပါဘုရား။
သန္းသန္းနိုင္
ရန္ကုန္

အေျဖ။ ။ သက္သတ္လြတ္စားရံုနဲ႔ ကုသိုလ္ မရႏိူင္တဲ့အတြက္ ဘယ္ အသားဟင္းျဖစ္ျဖစ္ ခ်က္ေပးလို႔ရပါတယ္။ အကုသုိလ္မျဖစ္ပါဘူး။
သက္သတ္လြတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သန္းေခါင္ယံအေမးအေျဖစာအုပ္မွာ ေဖၚျပထားပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ကုသုိလ္ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ ပုညႀကိယာ၀တၳဳ ဆယ္ပါးအနက္ ႀကိဳက္တာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ျပဳလုပ္လို႔ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ကုသုိလ္ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ သက္သတ္လြတ္စားပါလို႔ မေဟာထားပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ေရာဂါကင္းတဲ့အက်ဳိးေတာ့ ရရွိပါတယ္။ တစ္ခါက ဆရာေလးတစ္ပါးေျပာဖူးတယ္။ သူဟာ ၀ါတြင္းမွာ သက္သတ္လြတ္စားပါတယ္။ အသားနဲ႔စားတုန္းကထက္ အခုေရာဂါကင္းရွင္းေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား လို႔ ေျပာဖူးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကလဲ သူတစ္ပါးက သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ဘာအတြက္လဲလို႔ ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က “ သြားၾကားထိုးရတာ သက္သာေအာင္ သက္သတ္လြတ္စားရတာျဖစ္တယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူဖူးပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေရာဂါကင္းဖို႔အတြက္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ စားတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္ ကိုယ္စားတဲ့အသားဟာ ကိုယ့္ရည္ရြယ္ၿပီးသတ္တဲ့အသားမဟုတ္ရင္ သက္သတ္လြတ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သက္သတ္လြတ္စားျခင္းျဖင့္ သတၱ၀ါေတြကို ေဘးမဲ့ေပးရာေရာက္ပါတယ္ ..ဆိုတာနဲ႔စပ္ၿပီးေျပာပါ့မယ္။ ဒီလိုအသားမစားရံုနဲ႔ သတၱ၀ါေတြကို ေဘးမဲ့ေပးရာမေရာက္ပါဘူး။ တကယ္တန္း သတၱ၀ါေတြကို ေဘးမဲ့ေပးရာေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ငါးပါးသီလထဲက ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္အရ သူတစ္ပါးအသက္မသတ္ပဲ ေရွာင္ၾကဥ္လိုက္ရံုပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ ေဘးမဲ့ေပးရံုမက သီလေစာင့္ထိန္းတဲ့ အတြက္ကုသိုလ္ေတာင္ ရပါေသးတယ္ဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
စာေရးသူ- ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

-- 

''ရွိခိုးပူေဇာ္ျခင္းႏွင့္ ဗုဒၵဘာသာ''


အရာရာတုိင္းတြင္ အသြင္သဏၭာန္ႏွင္႔ အႏွစ္သာရဟူ၍ ရွိၾကသည္ ။ အသြင္သဏၭာန္သည္ အႏွစ္သာရကုိ ပုံေဖာ္ေဆာင္ၾကဥ္း ေပးရသလုိ ၊ အႏွစ္သာရသည္ အသြင္သဏၭာန္တည္ရွိမႈအား အဓိပၸါယ္ ၿပည္႔၀ေစေပသည္ ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ တစ္စုံတစ္ရာကုိ အကဲခတ္တန္းဖုိး ၿဖတ္မည္ ဆုိပါလွ်င္ အသြင္သဏၭာန္ေရာ အႏွစ္သာရကုိပါ ၿခံဳငုံမိရန္ အေရးၾကီးလွေပသည္ ။ လူသားတုိ႔၏ ဘ၀တစ္ခုလုံးႏွင္႔ သက္ဆုိင္ေသာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈ တုိ႔အား ေလ႔လာဆန္းစစ္မႈၿပဳရာတြင္လည္း အသြင္သဏၭာန္မွ်ကုိသာ ၾကည္႔ၿပီး အႏွစ္သာရ၏ တန္ဖုိးကုိ အကဲၿဖတ္၍ မရႏိူင္သည္ကုိ လူသားတုိင္း အေလးဂရုၿပဳအပ္ေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ကမၻာ႔လူသားထု တစ္ရပ္လုံး ကုိးကြယ္အားထားရာ ဘာသာၾကီး ေလးခုအနက္မွ တစ္ခုအပါအ၀င္ ၿဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ သုေတသီတုိ႔က ဘက္စုံေထာင္စုံမွ ေလ႔လာစူးစမ္းမႈမ်ားၿပဳလုပ္ခဲ႔ၾကရာ အခ်ိဳ ႔မွာအေပၚယံ အသြင္သဏၭာန္မွ်ကုိသာၾကည္႔ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၏ တန္ဖုိးကုိ အကဲၿဖတ္ၾက ၊ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား ေရးသားၿပဳစု ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိသည္ ။ ထုိသုိ႔အကဲၿဖတ္သူမ်ားထဲတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကုိ သိနားလည္ၿခင္းမရွိသူအခ်ိဳ ႔က ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ ရွိခုိးပူေဇာ္သည္႔ အေလ႔အထကုိ ရုပ္ထုကုိးကြယ္မႈ အၿဖစ္ အစဥ္တစုိက္ေ၀ဖန္ ရႈတ္ခ်ခဲ႔ၾကသည္ ။ ယင္းအေလ႔အထသည္ သူတုိ႔ အၿမင္တြင္ အဓိပၸါယ္မဲ႔ေကာင္း မဲ႔ေနေပလိမ္႔မည္ ။ သုိ႔ရာတြင္ ဘာသာတရားအဆုံးအမႏွင္႔အညီ ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ ဘ၀တစ္ခုအားမည္သုိ႔ ေဆာက္တည္ ရမည္ကုိ သင္ၾကားၿပသေပးခဲ႔သည္႔ ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္ တစ္ဦးအား အရုိအေသေပး ဂါရ၀ၿပဳၿခင္း၏ ထူးၿခားခ်က္ကုိကား သိနားလည္ၿခင္း မရိွၾကေခ် ။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္တုိ႔အား ရွိခုိးပူေဇာ္သည္႔ အေလ႔အထသည္ ဗုဒၶ၏ သစၥာဥာဏ္ ၊ ပါရမီ ၊ အသိပညာ ၊ ဂုဏ္ေက်းဇူး မ်ားႏွင္႔ လူသားတုိ႔ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ စြန္႔လႊတ္မႈတုိ႔အား အသိအမွတ္ၿပဳ ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းၿပသသည္႔ နည္းလမ္းတစ္ရပ္သာ ၿဖစ္သည္ ။ အဆုိပါ အေၾကာင္းတရားတုိ႔အား သိနားလည္မႈမရွိသည္႔အတြက္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ပူေဇာ္ၿခင္းအေပၚ ေ၀ဖန္ေၿပာဆုိ ေရးသားၾကၿခင္း ၿဖစ္သည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး အေနႏွင္႔ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူအားပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ မၿဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ ရမည္႔ကိစၥေပေလာဟုၿပန္လည္ သုံးသပ္ၾကည္႔သင္႔ေပသည္ ။ ဆင္းတု ၊ ရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အၿဖစ္ခံယူေရးအတြက္ မရွိမၿဖစ္လုိအပ္ခ်က္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အား ပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ အဓိပၸါယ္ရွိၿပီး အက်ဳိးယုတ္စရာ မရွိသည္႔ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈဆုိင္ရာ အေလ႔အထတစ္ရပ္သာ ၿဖစ္ေပသည္ ။ ၿမင္႔ၿမတ္စင္ၾကယ္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုအား ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်ရန္အလုိ႔ငွာ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဤကိစၥကုိ ေ႔ရွတန္းတင္ အသုံးခ်ေနၾကသည္ဆုိၿခင္းကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအဖုိ႔ နားလည္ရန္ခက္ခဲလွေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔က ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူၿဖင္႔ ကုိယ္စားၿပဳထားသည္႔ သူတို႔၏ ဆရာသခင္အားပူေဇာ္ဂါရ၀ၿပဳၿခင္းသည္ လူ႔ေဘာင္ အဖြဲ႔အစည္း၏ ကုိယ္႔က်င္႔တရား ဆုိင္ရာမူ၀ါဒ တစ္စုံတစ္ရာႏွင္႔ တစ္ပါးသူတုိ႔၏ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈအား ထိပါးခ်ဳိးေဖာက္ရာေရာက္ေနပါသေလာ ။ အကယ္စစ္စစ္ ဗုဒၶၿမတ္စြာသည္ ပကာသနလႊမ္းေသာ ဘာသာေရးအခမ္းအနားမ်ားက်င္းပရန္ မည္သည္႔အခါကမွ်အဆုိမၿပဳခဲ႔ပဲ ဓမၼကုိၿဖန္ၿဖဴးရန္ႏွင္႔ မွန္ကန္ၿမင္႔ၿမတ္ေသာဘ၀တစ္ခုအား ေဆာက္တည္ေရး လမ္းစဥ္တုိ႔ကုိ ညႊန္ၿပရန္သာ အာရုံစုိက္ခဲ႔ေပသည္ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာသက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါက ဗုဒၶ၏ေနာက္လုိက္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဗုဒၶ ကုိယ္စား ရုပ္ပြားဆင္းတုမ်ားထုလုပ္ကုိးကြယ္ ၾကရန္လည္းမည္႔သည္႔ အခါကမွ် တုိက္တြန္းမႈမၿပဳခဲ႔ေပ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္ၿပဳၿပီးေနာက္ အနည္းဆုံး ရာစုသုံးစုခန္႔ၾကာမွ ဗုဒၶ၏ေနာက္လုိက္ သံဃာေတာ္မ်ားက အရုိအေသၿပဳစရာ အထိမ္းအမွတ္အၿဖစ္ ဗုဒၶကုိယ္စား ရုုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ခဲ႔ၾကၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္ ။ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားက ဗုဒၶ၏ ၿပီးၿပည္႔စုံေသာ ၿဖဴစင္မႈ ၊ ဂရုဏာတရား ၊ ပညာဥာဏ္ ႏွင္႔ လူယဥ္ေက်းတုိ႔ အေလးထားပူေဇာ္ၿခင္းကုိ ခံယူထုိက္ေသာ ၿမင္႔ၿမတ္သည္႔ အရည္အေသြးမ်ားအား ကုိယ္စားၿပဳလ်က္ရွိသည္ ။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔သည္ ကမၻာ႔အႏုပညာရွင္တုိ႔ စြမ္းေဆာင္ခဲ႔သည္႔ အလွပဆုံး ၊ အေကာင္းမြန္ဆုံး လက္ရာတုိ႔အနက္ တစ္ခုလည္းၿဖစ္ေပသည္ ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မဟုတ္ေစကာမူ ဘာသာေရးအစြဲအလမ္း မၾကိးသူတစ္ခ်ိဳ႕မွာမူ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တုိ႔က ၾကည္ညဳိသူ၏ စိတ္ဘ၀င္တြင္ နက္ရႈိင္းေသာတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကုိ ဖန္တီးေပးႏူိင္စြမ္းရွိေၾကာင္း သိရွိၾကသည္ ။ သုိ႔ၿဖစ္ရာ သူတုိ႔၏ ေနအိမ္ ၊ ရုံးခန္းစသည္တုိ႔တြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ အၿမတ္တႏူိးထားေလ႔ရွိၾကသည္ ။ ထုိသုိ႔လူ႔စိတ္အာရုံကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေပးစြမ္းႏူိ္င္သည္႔ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအား မိမိတုိ႔ အနီး၀န္းက်င္တြင္ ထားရွိဖူးေၿမွာ္ အာရုံၿပဳၿခင္းသည္ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း တန္ဖုိးရွိေသာ လုပ္ရပ္တစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္ ။ အၿခားတစ္ဖက္တြင္ကား အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ႔သည္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္မႈအား ဗုဒၶ၀ါဒ၏ အေရးၾကိးဆုံး အႏွစ္သာရ အၿဖစ္ သေဘာထားကာ သူတုိ႔၏ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ လႈပ္ရွားမႈအားလုံးကို ဤၾကည္ညဳိကိုင္းရႈိင္းမႈဆုိင္ရာ အသြင္ သဏၭာန္၌သာ အဓိကဗဟုိၿပဳ အားထားေနၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရေပသည္ ။ ထုိသူတုိ႔ကုိမူ ရုပ္တုဆင္းတု ကုိးကြယ္သူမ်ားမဟုတ္ပါဟု ၿငင္းဆုိ ေၿပာၾကားရန္ခက္လွေပသည္ ။ ထုိသူတုိ႔သည္ ဒဏၰာရီဆန္ေသာ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိ အသိတရားကင္းမဲ႔စြာ တီထြင္ခဲ႔ၾကသည္ ။ ဗုဒၶၿမတ္စြာ၏ မ်က္ႏွာေတာ္အသြင္အၿပင္ ၊ လက္ဟန္ေၿခဟန္ ၊ မ်က္လုံးႏွင္႔ ဦးေဆာင္းေတာ္တုိ႔ကုိ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးၿဖင္႔ ထုလုပ္ၾကသည္ ။ မဟာလူသားတည္းဟူေသာ ၿမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္ကုိ ေကာင္းကင္ဆန္ေစခဲ႔သည္ ။ တန္ခုိးရွင္ ၊ ဖန္ဆင္းရွင္နတ္ဘုရားအသြင္ သုိ႔ေၿပာင္းေစခဲ႔ၾကသည္ ။ ယင္းရုပ္ပြားေတာ္မ်ားထံတြင္ ဆုေတာင္း ပတၱနာၿပဳၿခင္းၿဖင္႔ သူတုိ႔၏ ေလာကီေရးရာ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ၿပည္႔၀လာလိမ္႔မည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကသည္ ။ ထုိရုပ္ပြားေတာ္မ်ားသည္ ယင္းတုိ႔ကုိတီထြင္ ထုလုပ္ကိုးကြယ္ သူတုိ႔၏ အသိဥာဏ္ေခါင္းပါးမႈ ႏွင္႔ ကစဥ္႔ကလ်ား ၿဖစ္ေနသည္႔ စိတ္ေနသေဘာထားတုိ႔၏ ေရာင္ၿပန္ဟပ္မႈမွ်သာၿဖစ္ေပသည္ ။ ယခုအခ်ိန္အခါသည္ ဓမၼအစစ္အမွန္ကုိအေလးအနက္ထား အာရုံၿပဳလ်က္ အဆုိပါရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအေပၚ အစြဲအလမ္းၾကီးမႈမ်ားကုိ ေလွ်ာ႔ခ်ရမည္႔ကာလ ၿဖစ္ေပသည္ ။ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္သူတုိ႔၏ စုေ၀း၀တ္ၿပဳရာ ဗဟုိခ်က္မအၿဖစ္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအား ထိန္းသိမ္းသြားရေပမည္ ။ ယင္းသုိ႔ၿပဳႏူိ္င္မည္ဆုိလွ်င္ ဗုဒၶ၀ါဒ၏ ေကာင္းၿမတ္ေသာ ဂုဏ္သတင္းကုိ ဆက္လက္ထိ္န္းသိမ္းသြားႏူိင္ေပလိ္မ္႔မည္ ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ရုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာကုိထိန္းသိမ္းရင္း ဗုဒၶ၀ါဒအား ခံယူက်င္႔သုံးသြားႏူိင္ပါသည္ ။ သုိ႔ေသာ္မိမိတုိ႔၏ မိရုိးဖလာ ဓေလ႔ထုံးတမ္းမ်ားကုိ ဗုဒၶ၀ါဒ အတြင္းသြပ္သြင္းၿခင္းၿဖင္႔ အရုိးကုိ အရြက္ဖုံးေစရန္ကား မၿပဳအပ္ေပ ။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ဆုိေသာ မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက သူတုိ႔၏လူမ်ဳိးဓေလ႔ထုံးတမ္းႏွင္႔ သက္ဆုိင္ေသာ ပြဲလမ္းသဘင္အခမ္းအနားမ်ားအား သားစဥ္ေၿမးဆက္ ခံယူက်င္းပၾကသည္ကုိ ဘာသာၿခားတုိ႔က ဗုဒၶ၀ါဒ၏ လမ္းညႊန္မႈအရ ၿပဳလုပ္ေနသည္ဟု လြဲမွားစြာမွတ္ယူတတ္ၾကေသာ ေၾကာင္႔ၿဖစ္သည္ ။ ဘာသာေရးအယူသီးသည္႔ အစြန္းေရာက္ဘာသာၿခားအဖြဲ႔အစည္း အခ်ိဳ႔ကလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ပညာမဲ႔တုိ႔အား သူတုိ႔၏ဂုိဏ္းဂဏအတြင္းသုိ႕႔ ကူးေၿပာင္း၀င္ေရာက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ကာ ပရိယာယ္ဆင္လ်က္ဗုဒၶ၀ါဒအား သေရာ္ေလွာင္ေၿပာင္ ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်မႈၿပဳရာတြင္ ယင္းအေၿခအေနအား အသုံးခ်အၿမတ္ထုတ္ေလ႔ရွိၾကသည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သတိၿပဳအပ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အဆုိပါအခမ္းအနား ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားကုိ ရုိးရာ ဓေလ႔ထုံးစံ၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အၿဖစ္က်င္းပလုိသူမ်ားအေနၿဖင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ ႏွင္႔ေထြးေရာယွက္တင္မၿဖစ္ေစရန္ ယင္းတုိ႔ကုိဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းကန္တုိ႔၏ ၿပင္ပတြင္သာက်င္းပသင္႔သည္ ။ ဗုဒၶ၀ါဒကုိလူထုအၾကား အထင္အၿမင္လြဲမွားမႈႏွင္႔ ထိပါးဖ်က္ဆီးမႈကုိ ဖန္တီးႏိူင္ရန္ အခြင္႔သာေစမည္႔ အဆုိပါအေလ႔အထမ်ားအား ခြင္႔မၿပဳမိရန္ သတိၾကီးစြာထားၾကရမည္ ။ ေဒသတစ္ခု လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးတြင္ ေရွးကာလကပင္ အၿမစ္တြယ္တည္ရွိခဲ႔ေသာ မိရုိးဖလာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ႔ထုံးတမ္းတစ္ရပ္ေၾကာင္႔ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာတရားအေပၚ အထင္အၿမင္ လြဲမွားေစၿခင္းသည္ မိမိတုိ႔ယုံၾကည္ကုိးစားရာ ဘာသာတရား အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္႔တံၿပန္႔ပြားေရးအတြက္ ၾကီးမားေသာ အႏ ၱရာယ္တစ္ခုၿဖစ္သည္ဆုိၿခင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အေလးဂရုၿပဳသင္႔ေၾကာင္းေရးသား တင္ၿပလုိက္ရပါေတာ႔သည္ ။ ၀င္းသိန္းဦးေရးသားသည္႔ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ အမွန္တကယ္ ယဥ္ေက်းၾကၿပီေလာ ႏွင္႔ ဓမၼစာစုမ်ား ဆုိသည္႔စာအုပ္မွ ကုိးကားေရးသားၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ 

ဘုရားရွင္သည္ သဗၺညဳတဥာဏ္ကုိ ရရွိသည္႔ သက္ေတာ္ (၃၅) ႏွစ္အရြယ္မွ သက္ေတာ္ (၈၀)

အရြယ္တုိင္ေအာင္ (၄၅) ၀ါ ပတ္လုံး ေလာကအက်ဳိးကုိ သယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။

ေန႔စဥ္ပင္ မေနမနားၾကဳိးစားေဆာင္ရြက္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္ေန႔စဥ္ ျပဳလုပ္ေနက်

လုပ္ငန္းစဥ္ ငါးရပ္ရွိပါသည္။


(၁) နံနက္ပုိင္း လုပ္ငန္းစဥ္


ေန႔စဥ္ ဆြမ္းဘုန္းမေပးမီ ဗုဒၶျပဳေတာ္မူေသာ လုပ္ငန္းကို “ ပုေရဘတၱကိစၥ” ဟု ေခၚသည္။

နံနက္ပုိင္းတြင္ ဗုဒၶသည္ ဆြမ္းခံၾကြေလ႔ရွိသည္။ ရံခါ၌ ဆြမ္းခံမၾကြျဖစ္ေသာ္ ေက်ာင္းစဥ္

စစ္ေဆးေလ႔ရွိသည္။ ဆြမ္းခံရာမွ ျပန္ေရာက္လတ္ေသာ္ ေျခေဆးခုံ၌ ေျခေဆးေနစဥ္မွာပင္

ဒုလႅဘတရား ငါးပါး ကုိ ေဟာၾကားေလ႔ရွိသည္။


(၂) ေန႔လည္ပုိင္း လုပ္ငန္းစဥ္


ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးေနာက္ ဗုဒၶေဆာင္ရြက္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ “ပစၦာဘတၱကိစၥ” ဟု ေခၚသည္။

ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးေနာက္ လုိအပ္လွ်င္ ေခတၱမွ် တပါးတည္းေနထုိင္ကာ အနားယူသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ေရာက္ရွိလာေသာ လူ၊ ရွင္၊ ရဟန္း ပရိသတ္အား တရားေရေအး အျမဳိက္ေဆးကုိ

ေန႔စဥ္ တုိက္ေကၽြးေလ႔ ရွိသည္။


(၃) ဥာဥ္႔ဦးယံ လုပ္ငန္းစဥ္


ဥာဥ္႔ဦးယံ၌ ဗုဒၶေဆာင္ရြက္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ “ပုရိမယာမကိစၥ” ဟု ေခၚသည္။

လူဒါယကာ၊ ဒါယိကာမႏွင္႔ ဘိကၡဳနီပရိသတ္တုိ႔ ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားျပီးေနာက္ ဥာဥ္႔ဦးယံ အခ်ိန္တြင္

ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဆုံးမသြန္သင္ေတာ္မူသည္။

ရဟန္းေတာ္မ်ားေမးေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ ေျဖၾကားရွင္းလင္းေတာ္မူသည္။


(၄) သန္းေခါင္ယံ လုပ္ငန္းစဥ္


ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားေဟာၾကာျပီးေနာက္ သန္းေခါင္ယံတြင္ ဗုဒၶေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ

လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ “ မဇၥ်ိမယာမကိစၥ” ဟု ေခၚသည္။


ရဟန္းေတာ္မ်ားအား တရားေဟာၾကားျပီးေနာက္ သန္းေခါင္ယံတြင္ ေရာက္ရွိလာေသာ

နတ္၊ ျဗဟၼာတုိ႔အား တရားေဟာျပ ဆုံးမေတာ္မူသည္။

ေမးလာေသာ ျပႆနာတုိ႔ကုိ ေျဖၾကားရွင္းလင္းေတာ္မူသည္။


(၅) မုိးေသာက္ယံ လုပ္ငန္းစဥ္


နတ္၊ ျဗဟၼာမ်ားအား တရားေဟာၾကားေတာ္မူျပီးေနာက္ ဘုရားရွင္သည္ မုိးမေသာက္မီ က်န္သည္႔အခ်ိန္ကုိ

သုံးပုိင္းပုိင္း၍ ပထမပုိင္းတြင္ ခႏၶာကုိယ္ၾကံ႔ခုိင္မွ်တေရးအတြက္ စၾကၤန္ၾကြေတာ္မူသည္။

ဒုတိယပုိင္းတြင္ သတိႏွင္႔ ယွဥ္လ်က္ တစ္ခဏတာမွ် က်ိန္းစက္ အနားယူေတာ္မူသည္။

အနားယူျပီးေနာက္ အာရုံတက္ခ်ိန္တြက္ က်ိန္းစက္ရာမွ ထေတာ္မူကာ၊ မည္သူတုိ႔အား

ဆုံးမေခ်ခြ်တ္ရအံ႔နည္းဟု တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းကုိ စတင္ရန္ ေမွ်ာ္ေခၚဆင္ျခင္ၾကည္႔ရွဴ႔ေတာ္မူသည္။

ဤ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကုိပင္ မုိးေသာက္ယံ လုပ္ငန္းစဥ္ “ပစ ၦိမယာမကိစၥ” ဟုေခၚသည္။

ဗုဒၶ၏ တေန႔တာဘ၀၊ တေန႔တာ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေလ႔လာၾကည္႔ပါက မိမိအက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊

နားေနျခင္း မရွိ၊ ေလာကအက်ဳိးအတြက္ မေနမနားေဆာင္ရြက္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။

ဤသုိ႔ေဆာင္ရြက္သည္မွာ တေန႔တရက္မွ်သာ မဟုတ္ဘဲ (၄၅) ၀ါ ပတ္လုံး ျဖစ္ေလသည္။

ဤသုိ႔ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္ ဦးေဆာင္ကာ မေနမနား ၾကဳိးစားေဆာင္ရြက္ခဲ႔ျခင္းေၾကာင္႔ပင္ ထုိေခတ္

မဇၥ်ိမေဒသ နယ္နိမိတ္ကုိ ေက်ာ္လြန္ကာ ဗုဒၶသာသနာသည္ စည္ပင္ထြန္းကားလာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ေထရ၀ါဒတို႕တိုင္းျပည္ဘေလာ႕ခ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...။

ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကိစၥအားလံုးက တစ္ခုကိုရရင္ အျခားတစ္ခုကို ဆံုး႐ႈံးရတာခ်ည္းပဲ။ အခ်စ္က လူကိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေပးသလို ဝမ္းနည္းေၾကကဲြမႈကိုလည္း ေပးတယ္။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာျခင္းက လူကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစသလို စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈေတြကိုလည္း ေပးတယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းက လူကိုဝမ္းသာဂုဏ္ယူေစသလို ႐ႈံးနိမ့္ျခင္းက လူကိုဝမ္းနည္းေစတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရာတစ္ခုခုကို ပိုင္ဆိုင္ရတာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အလားတူ ဆံုး႐ံႈးသြားခဲ့ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့အဆအတိုင္း ျပန္ခံစားရလိမ့္မယ္။ ဥပမာ- ရယူပိုင္ဆိုင္တုန္းက ၈မွတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရင္ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ၈မွတ္ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက အတူတူပဲျဖစ္တယ္။

လူတခ်ဳိ႕က ပစၥည္းဥစၥာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ က်န္းမာေရး၊ မိသားစု သို႔မဟုတ္ အခ်စ္ေရးမွာ ဆံုး႐ႈံးသြားၾကတယ္။ လူတခ်ဳိ႕က စီးပြါးေရး၊ ေအာင္ျမင္ေရးမွာ ၃မွတ္ေလ်ာ့ခဲ့ေပမယ့္ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္မႈမွာ ၃မွတ္တိုးလာခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕အရာေတြက မတရားဘူးလို႔ထင္ရေပမယ့္ ေသခ်ာခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ရင္ တရားတာေတြခ်ည္းပါပဲ။

တခ်ဳိ႕က ေငြရွိရင္ ပိုေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။

ဆင္းရဲသားတစ္ဦးက ေငြရာေက်ာ္ေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရႏိုင္တယ္။ အဲဒီဆင္းရဲသား သူေဌးျဖစ္ၿပီးေနာက္ တူညီတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေငြေထာင္ေသာင္းသံုးမွ ဒါမွမဟုတ္ သိန္းရာေက်ာ္သံုးမွ သူရႏိုင္ေတာ့မယ္။ အရသာျပင္းျပင္းႀကိဳက္ေလ အဲဒီပစၥည္းေတြရဲ႕အရသာက ညံ့ေလေလျဖစ္တယ္။ ေငြေၾကးမ်ားေလေလ အဲဒီေငြေတြရဲ႕တန္ဖိုးက ေသးေလေလျဖစ္တယ္။ ဗိုက္အရမ္းဆာခ်ိန္မွာ ေပါက္စီတစ္လံုးရဲ႕ အရသာက အရမ္းခ်ဳိၿမိန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပါက္စီငါးလံုးစားၿပီးေနာက္ ေပါက္စီရဲ႕ ခ်ဳိၿမိန္တဲ့အရသာကို သင္ခံစားမိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေငြမ်ားေလ သူခိုးဓျမရန္ကိုေၾကာက္ေလ၊ အိမ္ႀကီးေလ ထိန္းသိမ္းလွဲက်င္းရမွာေၾကာက္ေလ၊ မ်ားမ်ားစားတဲ့လူက ဝမွာေၾကာက္တယ္။ ေကာင္းေကာင္းစားရတဲ့လူက ေသမွာေၾကာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေခတ္ ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြက ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ သစ္သီးဝလံေတြ စားၾကတယ္။ ပဲ၊ ေျပာင္း၊ ဂ်ံဳေတြကို အဓိကထားစားၾကတယ္။ အဲဒီအစားအစာေတြ အားလံုးက ဆင္းရဲတုန္းက စားခဲ့တဲ့အစာ ဒါမွမဟုတ္ တိရစာၦန္ေတြကို ေကြၽးတဲ့အစာေတြ မဟုတ္ပါလား?

အားလံုးသိၿပီျဖစ္တဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။

ေျမေခြးတစ္ေကာင္ဟာ ၿခံစည္းရိုးထဲက စပ်စ္သီးကိုေတြ႔ေတာ့ အရမ္းစားခ်င္ခဲ့တယ္။ အပင္ထက္က စပ်စ္သီးေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈေၾကာင့္ ေျမေခြးဟာ ၿခံထဲဝင္ဖို႔ ဝင္ေပါက္ကိုလိုက္ရွာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး စည္းရိုးနားက ဝင္ေပါက္တစ္ခုကို သူေတြ႔ခဲ့တယ္။ ဝင္ေပါက္ကေသးေနလို႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ဝင္မရခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေျမေခြးက ဝင္ေပါက္ေသးေသးေလးထဲ ဝင္ရဖို႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ ေသးငယ္သြားေအာင္ စည္းရိုးအျပင္မွာ(၆)ရက္ၾကာ အဆာငတ္ခံခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျမေခြးဟာ ၿခံထဲဝင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး စပ်စ္သီးေတြကို အားရပါးရ စားသံုးခဲ့တယ္။ စားၿပီးမွ ျပည့္တင္းေနတဲ့ခႏၶာနဲ႔ ၿခံအျပင္ထြက္ဖို႔ မရမွန္းသိေတာ့ ေျမေခြးဟာ (၆)ရက္ၾကာ အဆာငတ္ခံျပန္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးရကိန္းက အတူတူပဲလို႔ ေျပာရျခင္းျဖစ္တယ္။

ေခ်ာင္းအထက္ပိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေရေသာက္ေနတဲ့ ရွဥ့္တစ္ေကာင္နဲ႔ ေခ်ာင္းေအာက္ပိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေရေသာက္ေနတဲ့ ရွဥ့္က ဘာမွမျခားနားဘူး။ ရွဥ့္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရဘယ္ေလာက္ဆန္႔မလဲ? ေရပိုေသာက္တဲ့သူက ဗိုက္ကားၿပီး ေသရံုကလဲြလို႔ ဘာျဖစ္ႏိုင္ဦးမလဲ?

ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ကုိယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္က တစ္ေန႔ထမင္းသံုးနပ္နဲ႔ ညအိပ္ရင္ ကုတင္တစ္လံုးပါပဲ။ ကုတင္အလံုးတစ္ရာ ပိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ညအိပ္ရင္ ကုတင္တစ္လံုးပဲ သင္အိပ္ႏိုင္မယ္။ ဖိနပ္အရံတစ္ေထာင္ ပိုင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ႀကိမ္မွာ ဖိနပ္တစ္ရံပဲ သင္စီးလို႔ရမယ္။ ဟင္းအပဲြရာေက်ာ္ကို သင္မွာႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ သင္ဘယ္ေလာက္စားႏိုင္မလဲ? အလြန္ဆံုး အစာအိမ္တစ္ခုပဲ သင္ထည့္ႏိုင္မွာ မဟုတ္လား?

လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ လူဘဝဆိုတာကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။ လူ႔ေလာကထဲ ေရာက္လာသူေတြအားလံုးမွာ ဥစၥာ၊ ရာထူးေတြသာ အနိမ့္အျမင့္ဆိုၿပီး အဆင့္အတန္းခဲြထားၾကမယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုေတာ့ အနိမ့္အျမင့္ခဲြျခားလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေငြရွိတဲ့လူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ပိုရႈပ္ေထြးမယ္။ ဆင္းရဲတဲ့လူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ပိုရိုးရွင္းမယ္။ ဒီေလာက္ေလးပဲ ကြာျခားပါတယ္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ေယာက္်ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမ သံုးေလးေယာက္ပိုင္ဆိုင္သူက တစ္ေယာက္တည္းပိုင္ဆိုင္သူေလာက္ ရိုးရွင္းေပ်ာ္ရႊင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

သင္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္းျခင္းက တစ္ေနရာမွာ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနလိမ့္မယ္။ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ထပ္ၾကပ္မခြါလိုက္လို႔ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အရာရာတိုင္းက သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အံဝင္ခြင္က် ဒြန္တဲြေနတယ္ဆိုတာကို သင္သတိျပဳမိလိမ့္မယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တာ ဝမ္းနည္းတာ၊ ပိုင္ဆိုင္တာ ဆံုးရႈံးတာ၊ ေကာင္းတာ ဆိုးတာ၊ တိုးတာ ေလွ်ာ့တာ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက တူညီေနပါလိမ့္မယ္။

တခ်ဳိ႕လူက အခ်ိန္ေစာၿပီး ရယူပိုင္ဆိုင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေနာက္က်မွ ရယူပိုင္ဆိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က အခ်ိန္ေစာၿပီး လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနာက္က်မွ ဆံုးရႈံးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက အတူတူပဲျဖစ္တယ္။ ရယူပိုင္ဆိုင္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေလာက္ ဆံုးရႈံးခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္းရမွာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေသဆံုးခ်ိန္မွာ လူတိုင္း၊ အရာတိုင္းက တူညီသြားပါတယ္။ ေသဆံုးျခင္းက အရာအားလံုးကို တရားမွ်မွ် ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေသဆံုးျခင္းမွာ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ခဲြမထားပါဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့လူက သက္ေတာင့္သက္သာေသရၿပီး ဆင္းရဲသူက နာက်င္ခံစားၿပီး ေသမွာမဟုတ္ပါဘူး။

လူတခ်ဳိ႕က (၁ဝ)မွတ္အျပည့္ရတယ္။ သူေသဆံုးထြက္ခြါခ်ိန္မွာ (၁ဝ)မွတ္အျပည့္ ဆံုးရႈံးရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ လံုးဝတရားပါတယ္။

လူတခ်ဳိ႕က (၃)မွတ္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က (၇)မွတ္ရတယ္။
(၃)မွတ္ရသူက (၃)မွတ္ေသာဥစၥာကိုရၿပီး (၇)မွတ္ေသာက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရမယ္။
(၇)မွတ္ရသူက (၇)မွတ္ေသာဥစၥာကိုရၿပီး (၃)မွတ္ေသာက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရမယ္။
တခ်ဳိ႕က အရင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနာက္က်မွရတယ္။ တခ်ဳိ႕က လံုးဝမရဘူး။

အရင္ရသူက အရင္ဆံုး႐ႈံးမယ္။ ေနာက္က်ရသူက ေနာက္မွဆံုး႐ႈံးမယ္။ လံုးဝမရသူက ဆံုး႐ံႈးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ဘာအၿငိဳးအေတးမွ မထားနဲ႔။ သူမွန္တယ္၊ ငါမွားတယ္၊ သူညံ့တယ္၊ ငါေတာ္တယ္နဲ႔ တြယ္ကပ္တြက္ခ်က္မေနပါနဲ႔။ လူဘဝဆိုတာကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။

မူရင္းေရးသားသူ -- He Quan- Feng (何權峰) (စိတ္ပညာ)
(微笑，當生命陷落時 總數是一樣的) (ဘဝစိတ္ပ်က္ေၾကကဲြခ်ိန္မွာ ၿပံဳးပါ။ ေနာက္ဆံုးကိန္းက အတူတူပါပဲ)
ဘာသာျပန္သူ - ႏုိင္းႏုိင္းစေန 

(If you want to get ahead in life, go an extra mile) ဆိုတဲ့
ဆိုရိုးစကားရွိပါတယ္။ ဆိုလိုတာကသူမ်ားထက္သာခ်င္လွ်င္
သူမ်ားထက္
ပိုၿပီးအလုပ္လုပ္ပါ။ ေကာင္းကြက္ကအဲဒီမိုင္ပိုထဲမွာ ၿပိဳင္စရာလူမရွိတက္ဘူး။
လူအမ်ားစုဟာ ေပးထားတဲ့လခနဲ ့တန္ရုံပဲ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ ထားရွိၾကတယ္။
တခ်ိဳ ့ၾကေတာ့ လခနဲ ့တန္ေအာင္ေတာင္မလုပ္ေတာ့ဘဲ အခ်ိန္ရရ ဘာရရခိုးၾကခိုၾကတယ္။
အလုပ္ကိုမျပဳတ္ရုံေလး ထိန္းလုပ္ေနတဲ့သူေတြလည္း ေတြ ့ဖူးပါလိမ့္မယ္။
မိုင္ပိုသြားတဲ့လူ ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မိုင္ပိုသြားတဲ့လူေတြဟာ ၿပိဳင္ဘက္နည္းနည္းလာၿပီး

ေရွ ့ဆံုးကိုေရာက္သြားၾကတာပါ။

ကိုယ္ရတာထက္ပိုၿပီး ျပန္ေပးေလ့ရွိသူေတြ ရတက္တ အကိ်ဳးထူးေတြရွိပါတယ္။
(က) သင္ဘယ္မွာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘာကိုပဲလုပ္လုပ္ အလုပ္ခြင္တိုင္းက သင္လိုလူကို
တန္ဖိုးထားၾကတယ္။
(ခ) လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္ကို ပိုကၽြမ္းက်င္လာၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႉကိုတိုးတက္ေစတယ္။
(ဂ) လူေတြက အလိုလို ေခါင္းေဆာင္တင္ျခင္လာမယ္။
(ဃ) လူေတြရဲ ့ ယံုၾကည္မွုကိုရလာမယ္။
(င) အထက္လူႀကီးေတြရဲ ့ အထင္ႀကီးေလးစားျခင္းကို ရလာမယ္။
(စ) ထာဝစဥ္ လက္တြဲလိုတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြမ်ားလာမယ္။
(ဆ) ကူညီလိုသူေတြ ေပါလာမယ္။


ကိုယ့္အသိနဲ ့ကိုယ္ မိုင္ပိုေလွ်ာက္ေနသူ၊ ႀကီးၾကပ္သူမရွိလည္း အားသြန္ခြန္စိုက္
ႀကိဳးစားပမ္းစားအလုပ္လုပ္ေနသူ၊အခ်ိန္မွန္အလုပ္လာတက္သူ၊ သူတစ္ပါးကို ေထာက္ထားညွာတာသူ၊ ေျပာတာကိုေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ၿပီး အတိအက် အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးသူ၊ မုသားမေျပာတက္သူ၊ အေရးႀကီးလွ်င္ လက္မေရွာင္ဘဲအခ်ိန္မေရြးအလုပ္လုပ္ေပးသူ၊ ပင္ပန္းမွုကို မမွုဘဲ ရလဒ္ကိုပဲၾကည့္သူ၊ ပင္ပန္းတဲ့ၾကားကစကားခ်ိဳသာျပံဳးရႊင္စြာ ယဥ္ေက်းသူ၊ဒီလိုလူေတြကို ေနရာတိုင္းကလိုခ်င္ပါတယ္။ အေတြ ့အၾကံဳေတြ၊ ဘြဲ
့ဒီဂရီေတြဟာအထက္ပါအရည္အခ်င္းေတြေလာက္အေရးမႀကီးပါဘူး။

value-added (တန္ဖိုးေပါင္း ထည့္ထားေသာ) ဆိုတဲ့စကားလံုးတစ္ခု ဒီေန့ေခတ္မွာေခတ္စားပါတယ္။

(မိဘအတြက္၊သားသမီးအတြက္၊ဇနီးအတြက္၊ ခင္ပြန္းအတြက္၊ မိတ္ေဆြအတြက္၊ ဆရာအတြက္၊ တပည့္အတြက္၊ေဖာက္သည္ေတြအတြက္၊စသျဖင့္ ဘယ္သူ ့အတြက္ ဘာကိုပဲလုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရ ေစတနာအပိုေဆာင္းၿပီးေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးတဲ့

အက်င့္ကို ေမြးျမဴထားရပါမယ္။ ဘယ္ေတာ့မဆို ဘာကိုလုပ္လုပ္ ေစတနာအပိုေဆာင္းၿပီး
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္ေမးပါ။

"ထို ့ေနာက္ ထို ့ထက္ပို၍ (and then some mores)" ဆိုတဲ့ စကားစုေလးဟာ ေအာင္ျမင္မွုတံခါးကိုဖြင့္ႏုိင္တဲ့ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သူေတြအားလံုးဟာ လုပ္သင့္တာကိုအကုန္လုပ္ခဲ့တယ္။ ထို ့ေနာက္ထို ့ထက္ပို၍ လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ေအာင္ျမင္သူအားလံုးဟာ
ေပးအပ္တဲ့တာဝန္ကိုေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္တယ္။

ထို ့ေနာက္ထို ့ထက္ပို၍ တာဝန္ထမ္းခဲ့သည္။ ေအာင္ျမင္သူမ်ားဟာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ
့ၿပီး ရက္ေရာျပသည္။ထို ့ေနာက္ထို ့ထက္ပို၍ ေအာင္ျမင္သူမ်ားသည္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသည္။
ေအာင္ျမင္သူမ်ားသည္ ရာႏွုန္းျပည့္အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ ထို ့ေနာက္
အင္မတန္ညဏ္ေကာင္းၿပီး အထင္ႀကီးေလာက္တဲ့ ဘြဲ ့ဒီဂရီေတြနဲ ့လူတခ်ိဳ ့အဘယ္ေၾကာင့္
အလယ္အလတ္ဘဝမွာလမ္းဆံုးေနရပါသလဲ။ အဆိုးျမင္ နဲ ့ ခြန္အားကို ေလွ်ာ့သံုးၿပီး
အားလံုးကိုစိတ္ပ်က္ေအာင္ေျပာတတ္လုပ္တတ္နမူနာျပတတ္တဲ့ ပညာရွင္ႀကီးေတြျဖစ္သြားလို ့ပါပဲ။ လခနဲ ့တန္ရုံပဲလုပ္မယ္ငါ့ပညာနဲ
့တန္ေအာင္ေပးမထားလို ့
ပညာကုန္သံုးမလုပ္ႏုိင္ဘူး၊ သင့္ရုံလုပ္ေတာ္ေရာေပါ့လို ့စိတ္ထားတတ္ၾကတယ္။ သူတို
့ဘဝလည္းသင့္ရုံပဲတိုးတက္တာ ဘာမွမဆန္းပါဘူး။ကိုယ္ရတာထက္ပိုလုပ္ေပးေလ့ရွိသူေတြဟာ အဲဒီမိုင္ပို၊

အခ်ိန္ပိုေတြမွာယွဥ္ၿပိဳင္စရာလူေတြကို ေနာက္မွာထားခဲ့ေတာ့တာ။ သူမ်ားကသာသူတို
့ကိုလိုက္ၿပိဳင္ရေတာ့မယ္၊
သူတို ့ကသူမ်ားကိုၿပိဳင္စရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူမ်ားထက္မိုင္ပိုေလွ်ာက္မယ္ဆိုတဲ့ခံယူခ်က္သေဘာထားဟာ ဘဝေအာင္ျမင္ေရးမွာ
ညဏ္ေကာင္းတာေတြ ဘြဲ ့ဒီဂရီေတြထက္ အမ်ားႀကီး... အမ်ားႀကီး...
ပိုၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္။



(ဘြဲ ့ဒီဂရီေတြ ပိုင္ဆိုင္ၿပီး ေကာင္းမြန္ေသာအသိညဏ္နဲ ့
သူမ်ားထက္မိုင္ပိုေလွ်ာက္သူတိုင္း ေအာင္ျမင္ေသာ ဘဝတစ္ခုကို
ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွာအေသအခ်ာပင္)

ကၽြန္မ ဒီစာေလးကိုေရးခ်င္ေနခဲ့တာၾကာပီ .. ဒီၾကားထဲအလုပ္ေတြမ်ားေနတာနဲ႔မေရးျဖစ္ဘူး .. ၿပီးေတာ့ ဘယ္ကဘယ္လိုစၿပီး စာေရးရမယ္မွန္းလည္း
မသိဘူးေလ .. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မျမင္ခဲ့တဲ့ျမင္ကြင္းေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သင္ခန္းစာရခဲ့တာေလးေတြကို ေျပာျပခ်င္လုိ႔ႀကိဳးစားၿပီးေရးလိုက္ပါတယ္ ..
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဗဟုသုတမၾကြယ္၀တာ၊ စာလံုးအသံုးအႏႈန္းမသံုးႏႈန္းတတ္တဲ့မေျပျပစ္မႈေတြအတြက္ သည္းခံၿပီးဖတ္ေပးေစလိုပါတယ္ .. ။

ပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလတုန္းက ကၽြန္မတုိ႔အလုပ္က ၀န္ထမ္းအားလံုးကို ေငြေဆာင္အေပ်ာ္ခရီးလိုက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္ .. အသြားတုန္းကေတာ့ ညဘက္
ႀကီးဆုိေတာ့ ကားေပၚမွာအိပ္ပီးလိုက္သြားေတာ့ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ေတြမၾကည့္မိဘူးေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ အျပန္ခရီးကိုေန႔လည္မွာကားစထြက္ခဲ့ေတာ့
ရန္ကုန္-ပုသိမ္ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္က ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာရုန္းကန္ေနၾကရတဲ့ လူေတြရဲ႕ဘ၀ျမင္ကြင္းေတြကို ျမင္ခဲ့ရတယ္ .. အဲ့လမ္းမႀကီးက အရမ္း
ၾကမ္းပါတယ္ .. အခုမွ ျပဳျပင္ေနဆဲေပါ့ .. အဲ့မွာ ပထမဦးဆံုးစေတြ႕လုိက္တာက ကတၱရာႀကိဳေနတဲ့လူေတြေပါ့ .. ေနပူႀကဲတဲအခ်ိန္မွာ
ပူေလာင္လွတဲ့မီးေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြ .. ဘယ္ေလာက္မ်ားပူေလာင္လိုက္ၾကမလဲ .. အသက္ရွင္ရက္ငရဲခံေနၾကရသလိုပါပဲ ..
ပီးေတာ့ ေနပူႀကီးထဲမွာ လမ္းခင္းေနၾကရတဲ့လူေတြ .. ဗြက္ေတြထေနတဲ့ ေခ်ာင္းေရေတြေဘးမွာေရခ်ိဳးေနတဲ့ကေလးေတြ .. ႏြားေက်ာင္းေနတဲ့လူေတြ ..
ပင္ပန္းဆင္းရဲလွတဲ့ျမင္ကြင္းေတြကေတာ့ တစ္ပံုႀကီးပါပဲ .. ဒီလိုနဲ႔ညဘက္ေရာက္လာေတာ့ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေတြကလည္း သံေ၀ဂရခ်င္စရာေတြႀကီးပါ ..
ရန္ကုန္ကတုိက္ခန္းေတြရဲ႕ အခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခန္းစာေတာင္မရွိတဲ့ အိမ္ေသးေသးေလးေတြ၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း လယ္ကြင္းပဲရွိတယ္ ..
လွ်ပ္စစ္မီးလည္း မရွိၾကပါဘူး .. ကၽြန္မတုိ႔အလုပ္က အစ္ကိုတစ္ေယာက္ေျပာတာေတာ့ ေနမ၀င္ခင္ထမင္းပီးေအာင္စား ေန၀င္တာနဲ႔ အိပ္ယာ၀င္ၾကရ
တာတ့ဲ .. ဘတၳရီအိုးဖိုးတတ္ႏုိင္တဲ့သူေတြကေတာ့ မီးထြန္းႏုိင္ေပမယ့္ ဖေယာင္းတုိင္ဖိုးေတာင္ မတတ္ႏုိင္တဲ့သူေတြအတြက္ကေတာ့ အတိေမွာင္ပိန္း
ေနတာပါပဲေလ .. ညဘက္အေကာင္တစ္ေကာင္တတ္လာရင္ေတာင္ ျမင္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး .. ၿပီးေတာ့ ျခင္၊ ယင္၊ မွတ္ အေကာင္ေပါင္းစံုလည္း
ကိုက္ခံၾကရမွာပါပဲ .. ဒါေတြအားလံုးကေတာ့ ဘ၀ေပးကုသိုလ္ကံေတြပါ .. လူဘ၀က ပံုသ႑ာန္အမ်ိဳးစံုရွိတာပါပဲေလ .. ဘ၀မွာအသက္ရွင္ေနထုိင္ဖုိ႔
အတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္ေတြ မ်ိဳးစံုလုပ္ပီးရပ္တည္ရမွာပါပဲ .. ေမြးလာကတည္းက ဘ၀ကိုေရြးခ်ယ္လုိ႔မွမရႏုိင္တာ ..
ကၽြန္မတုိ႔ဘ၀ေတြမွာလည္း စိတ္ညစ္စရာေတြအမ်ားႀကီးပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဘ၀ေတြနဲ႔ ယွဥ္လုိက္တဲ့အခါမွာ အရမ္းကိုသာလြန္ေကာင္းမြန္ေနပါတယ္
ပညာမသင္ႏုိင္တဲ့သူေတြနဲ႔စာရင္ ကၽြန္မတုိ႔ဘြဲ႕ရေအာင္သင္ႏုိင္တယ္ .. ထမင္းကိုခက္ခက္ခဲခဲရွာမွ စားေနရတဲ့သူေတြထက္ ကၽြန္မတုိ႔အဆင္ေျပေျပ
ပိုစားႏုိင္တယ္ .. ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း သူတုိ႔ေတြထက္ ကၽြန္မတုိ႔ ပုိဂရုစိုက္ႏုိင္တယ္ .. သာတဲ့အခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးပါ ..
အားလံုးသူတုိ႔နဲ႔စာရင္ ကၽြန္မတုိ႔ဘ၀ေတြက ပိုအဆင္ေျပေျပေနထုိင္ႏုိင္ပါတယ္ .. ။

အခုကၽြန္မေျပာခ်င္တာက ကၽြန္မျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ျမင္ကြင္းေလးေတြေၾကာင့္ ငါသာဆိုရင္ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔အတူ သင္ခန္းစာေတြရလိုက္ပါတယ္ ..
ကၽြန္မတုိ႔ထက္ဆိုးတဲ့ဘ၀မွာေတာင္ သူတုိ႔အဆင္ေျပေျပႏုိင္ထိုင္ႏုိင္ေသးရင္ ကၽြန္မတုိ႔ဘ၀မွာေကာဘာလုိ႔ေကာင္းေကာင္းမေနႏုိင္ရမွာလဲ ..
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဘာလုိ႔မေနႏုိင္ရမွာလဲ .. စိတ္ညစ္စရာေတြခ်ည္း ဘာလုိ႔ေတြးေနမွာလဲ .. စိတ္ညစ္စရာေတြႀကံဳလာတုိင္းလည္း ဘာလုိ႔အၾကာႀကီးခံစားေနမွာလဲ ..
ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ရထားတဲ့ဘ၀ေလးကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ေနပါ .. အသက္ရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုးမွာေတာ့ အခက္အခဲေတြ၊ စိတ္ညစ္စရာေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး
ႀကံဳေနရမွာပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ စိတ္ညစ္စရာေတြႀကံဳလာတုိင္းမွာ ငါ့ထက္ဆုိးတဲ့လူေတြရွိေနပါေသးလား၊ သူတုိ႔ေတာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္အသက္ရွင္ေနႏုိင္ေသးရင္
ငါေကာ ဘာလုိ႔မေနႏုိင္ရမွာလဲ စိတ္သြင္းလုိက္ရင္ အားလံုးအဆင္ေျပသြားမွာပါ .. ဒါဆုိရင္ ႀကံဳေတြ႕လုိက္ရတဲ့ ျပသနာေလးဟာလည္းေသးငယ္သြားပီး
ေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့အေျဖလည္း ထြက္လာဖုိ႔လြယ္ကူသြားပါပီ .. အေရးႀကီးဆံုးက ေသးငယ္တဲ့ျပသနာကို ႀကီးထြားေစလာႏုိင္တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဖုိ႔
ပါပဲ .. စိတ္ညစ္စရာရွိရင္ ညစ္ပါ .. ဒါေပမယ့္ ခဏပဲညစ္ပါ .. ၿပီးရင္အေျဖရွာပါ .. ကုိယ့္ေအာက္ကလူေတြကိုၾကည့္ပါ .. သူတုိ႔ဘ၀ေတြထက္ ေကာင္းတဲ့
ကုိယ့္ရဲ႕ေကာင္းျခင္း၊ သာျခင္းေတြကိုျပန္စဥ္းစားပါ .. ျပန္အားတင္းၿပီး ျပသနာကိုအႏိုင္ယူပါ .. ဘယ္လိုအခက္အခဲမ်ိဳးကိုပဲႀကံဳႀကံဳ ငါ့ဘ၀ကဆိုးလုိက္တာ
ဆိုၿပီး စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႔ .. ကုိယ့္ထက္ဆိုးတဲ့လူေတြေလာကမွာတစ္ပံုႀကီးဆိုတာ နားလည္ထားရင္ ေလာကႀကီးကေနခ်င္စရာပါလုိ႔ .. ဘ၀ကတိုတိုေလးပါ ..
အခ်ိန္ကလည္းနည္းနည္းေလးပါ .. ဒီလိုနည္းတဲ့အခ်ိန္ကို ဘာလုိ႔စိတ္ညစ္ျခင္းေတြနဲ႔ ကုန္ဆံုးေစမွာလဲ .. ရေတာင့္ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ေလးမွာ
တန္ဖိုးရွိေအာင္ေနၿပီး အဲ့လိုဘ၀ေတြကိုမေရာက္သြားဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ .. ေလာကမွာ အဆိုးေတြခ်ည္း ရွိေနတာမဟုတ္ပါဘူး ..
အဆိုးနဲ႔အေကာင္းအၿမဲဒြန္တြဲေနပါတယ္ .. အေကာင္းကိုသာ ရွာေဖြတတ္ဖုိ႔လိုပါတယ္ .. ဒါေၾကာင့္ ဒီရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဣႆာႏွင့္ မစၧရိယဆိုတဲ့ အကုသိုလ္စိတ္ေတြကင္းေ၀းၿပီး ေလာကဓံရဲ႕ရိုက္ပုတ္မႈေတြကို ဘယ္ေထာင့္ကပဲလာလာ
ေအာင္ျမင္စြာျဖတ္ေက်ာ္ကာ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာအက်ိဳးသယ္ပိုးႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ သည္းခံဖတ္ေပးတဲ့သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္ … ။

ဒီစာေလးကိုဖတ္ၿပီးသြားခ်ိန္မွာ စိတ္ညစ္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ နည္းနည္းစိတ္သက္သာရာရသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မေရးရက်ိဳးနပ္သြားပါပီ ...


အိအိပိုးစံ

(ယင္းေဆာင္းပါးအားေပးပို႕ေပးေသာ ညီမ အိအိပိုးစံအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။)

;| @@color(#462cce):ဘာသာေရး@@ |

|[[ခ်စ္ဇနီးေလးေယာက္...]]|
|[[ငရဲ ကိုဘယ္လိုက်ေရာက္သလဲ...]]|
|[[ဗုဒၶဘာသာ (၅)မ်ဳိး...]]|
|[[ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး၏ ေန႕စဥ္၀တၱရားမ်ား...]]|
|[[ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္အားေဆးတစ္ခြက္]]|
|[[ဘုရားမ်ားရဲ႕ေရွ႕မွာရိွတဲ႕ ျခေသၤရုပ္ထုရဲ႕သမိုင္း...]]|
|[[ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကိုးကြယ္ျခင္းဆိုင္ရာ...]]|
|[[သာသနာသည္ နတ္ကိုးကြယ္မွဴကိုလံုး၀မႏိွမ္ႏွင္းႏိုင္]]|
|[[အခ်ိန္မဆဲြၾကပါနဲ႕ေတာ႕...]]|
|[[အေမွ်ာ္အေၾကာက္ျပႆနာ...]]|
|[[အေၾကာင္း နဲ႕ အက်ဳိး...]]|
|[[ေနစၾကာလစၾကာေစတီေတာ္သမိုင္းအက်ဥ္း...]]|
|[[ရွင္ေစာပုဆုေတာင္းျပည္႕ေစတီသမိုင္းအက်ဥ္း]]|
|[[ေနာင္ပြင္႕လတၱံေသာ အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားရွင္...]]|
|[[ေနာင္ေတာ္လတ္ေစတီေတာ္သမိုင္းအက်ဥ္း...]]|
|[[ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သမိုင္းအက်ဥ္း...]]|
|[[ဆံေတာ္တြင္းေစတီေတာ္သမိုင္းအက်ဥ္း...]]|
|[[ဆူးေလေစတီေတာ္သမိုင္းအက်ဥ္း...]]|
|[[ဂုဏ္ေတာ္(၉)ပါး...]]|
|[[ပါရမီအခ်စ္ (ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)]]|
|[[ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္ ဧတဒဂ္ရ ရဟႏၱာေထရီမ (၁၃)ပါး...]]|
|[[ေကာသလမင္း အိပ္မက္ (၁၆)ခ်က္...]]|
|[[သရဏဂံုတည္ျခင္းအက်ဳိး...]]|
|[[ပံ်လြန္ေတာ္မူသြားေသာ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးအေၾကာင္း...]]|
|[[ေထရ၀ါဒႏွင္မဟာယာန ကြာျခားခ်က္...]]|
|[[ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဗုဒၶပန္းခ်ီမ်ား...]]|
|[[ဝါဆိုလျပည့္ဓမၼစၾကာေန႔...]]|
|[[အရိေမေတၱယ်ဘုရားကို ဖူးခြင္႔ရမည္႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ား...]]|
|[[(၂၄)ပစၥည္း... (၀ါ) ပ႒ာန္းေဒသနာ...]]|
|[[စိတ္ညစ္ရင္ေရခ်ဳိးပါ (ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)...]]|
|[[နိဗၺာန္ဟူသည္...]]|
|[[ကမာၻပ်က္ခဲ႕မယ္ဆိုရင္...]]|
|[[အဠာနေမတံဂါထာႏွင့္ စံကင္းဆရာေတာ္ဘုရား...]]|
|[[ဗုဒၶဘာသာရဲ႕အႏွစ္ခ်ဳပ္...]]|
|[[ဗုဒၶ သဘာ၀ဓမၼအား သိပၸံပညာျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာႏိုင္ၿခင္း...]]|
|[[ကထိန္အက်ိဳးေက်းဇူးမည္သူရသနည္း...]]|
|[[လူ႔ဘံု နဲ႔ ငရဲဘံု...]]|
|[[သရဏီယ...]]|
|[[Living together သုိ႕မဟုတ္ လက္မထပ္ဘဲ အတူေနျခင္း...]]|
|[[တိတၳိႀကိဳး...]]|
|[[ကူးခတ္ခဲ႕ေသာ ပင္လယ္တစ္စင္းအေၾကာင္း...]]|
|[[ဘုရားရွင္တို႕၏တူညီေသာ အခ်က္ (၃၀)...]]|
|[[Why Aren't We Rich?]]|
|[[ဘုရားရွင္၏ အံ႔ဖြယ္ေတာ္(၁၈)ပါး...]]|
|[[တန္ခိုးျပျခင္းသည္ အဓိကမဟုတ္...]]|
|[[မေသခင္ ဗုဒၶေဗဒင္ ေမးသင့္သည္...]]|
|[[ဂါထာ မႏၱန္...]]|
|[[တရားနဲ႕တရားသမား...]]|
|[[ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေနာက္ဆုံးစကားဆုံးမၾသ၀ါဒမ်ား...]]|
|[[ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက၏ ဆံုးမၾသ၀ါဒမ်ား...]]|
|[[ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားဟူေသာ အယူအဆႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာအေမးအေျဖ...]]|
|[[ေနာင္ဘ၀ျပႆနာ...]]|
|[[အာရွတုိက္၏အလင္းေရာင္...]]|
|[[ယူသေနစီးယားႏွင့္ မာတုဃာတကကံ...]]|
|[[မေမ႕နိုင္ေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္...]]|
|[[ဆင္းတုရိွခုိးတာဘာေၾကာင္႕လဲ...]]|
|[[ဗုဒၶ၏ တေန႔တာဘ၀...]]|
|[[နိဗၺာန္ဆိုတာ...]]|
|[[ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ဘာသာေရးအေမးအေျဖ...]]|
|[[ဗုဒၶေျဖၾကားခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တကယ္မသိေသးေသာ ေမးခြန္းမ်ား၏ အေျဖမ်ား...]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|

တစ္ခါက ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးဟာ ပန္းျခံထဲ ေျခစၾကၤာျဖန္႔ေနတုန္း လွပတဲ့ ေျမြေလးတစ္ေကာင္ စည္းရိုးနားက ဆူးခက္ေတြၾကားမွာ ျငိေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
ေျမြငယ္ကို ဘုရင္က ကယ္တင္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရင္ၾကီး ပန္းျခံထဲ လွည့္လည္ေနတုန္း အ၀တ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
"အသင္ဟာ ဘယ္သူလဲ..? ဘယ္နည္းနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ လာသလဲ"

"မထိတ္လန္႔ပါနဲ႔ အရွင္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးက နဂါးမင္းပါ။ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္"

"ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲ"

"မေန႔က ကြ်န္ေတာ့္မ်ဳိး သမီးေလး အရွင္ပန္းျခံထဲက ပန္းမ်ားကို႐ႈစားရင္း စည္းရိုးမွာ ျငိေနခဲ့တယ္။ အရွင္ကယ္တင္ခဲ့လို႔ သမီးေတာ္ေလး ေနေလာင္ျခင္းမွာ လႊတ္ကင္းခဲ့ရတဲ့အတြက္
ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္။ အရွင္လိုရာ ေျပာပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ကူညီဖို႔အသင့္ပါ"

"အင္း...နန္းေတာ္မွာ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္။ ဘာမွလိုေလေသး မရွိဘူးဆိုေပမဲ့ သတၱ၀ါတို႔ရဲ႔ ဘာသာစကားကို အကြ်ႏု္ပ္တတ္ခ်င္တယ္။
အကြ်ႏု္ပ္က ေက်းငွက္တိရိစာၦန္ေတြကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး"

"ဒါ မခက္ခဲပါဘူး အရွင္။ သူတုိ႔ရဲ႔ စကားကို နားလည္ခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစျပီး သူတို႔ရဲ႔အသားကို မစားပါနဲ႔။ သူ႔အသားကိုစားျပီး သူ႔စကားကို နားလည္တာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
သက္သတ္လြတ္စားျပီး ခုႏွစ္ရက္အတြင္း သူတို႔စကားကို အရွင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို အရွင္လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားရမယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိသြားရင္ အစြမ္းျပယ္သြားလိမ့္မယ္"

နဂါးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက နဂါးမင္းေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာခဲ့တယ္။ ခုႏွစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စားပဲြေတာ္ခံေနတုန္း
ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ အသံကိုၾကားလုိက္တယ္။

ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က "ေတာ္... ဟိုၾကမ္းျပင္မွာက်ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ကို သြားေကာက္ပါလား" လို႔ေျပာေတာ့ ေနာက္ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က "စားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္ပါလား"

"က်ဳပ္မပ်ံႏိုင္လို႔ ေတာ့္ကို ေကာက္ခိုင္းတာေပါ့။ အစကေတာ့ ခ်စ္ပါတယ္ဆို ခုေတာ့ ထမင္းတစ္ေစ့ သြားေကာက္ဖို႔ ေတာင္ ေတာ္မလုပ္ႏို္င္ေတာ့ဘူးလား"

"အစားပဲရွိျပီ အလႈပ္မရွိလို႔ ၀ေနတာေပါ့။ ၀ိတ္ေလွ်ာ့ပါဆုိေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားေရွ႕မွာ က်ဳပ္ကို ထမင္း သြားေကာက္ခိုင္းတာ ေသခိုင္းတာနဲ႔အတူတူပဲ။
ဘာလဲ မင္းေနာက္မီးလင္းေနလို႔ ငါ့ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာလား"

ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ အခ်ီအခ်ေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိေတာ့တယ္။ ရုတ္တရက္ ထရယ္တဲ့ ဘုရင္ကို မိဖုရားက ဘာေၾကာင့္ရယ္တာလဲ ေမးေတာ့
ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပတယ္။

ထမင္းစားျပီး မိဖုရားနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားေျပာသံကို ဘုရင္က ၾကားလိုက္မိျပန္တယ္။

"ေဘးဖယ္ ရွင္မေရ.."

"ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ရွင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ေဘးအိမ္က မုဆိုးမဆီ သြားမလို႔လား"

"ဟာ.. ဒီမိန္းမ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ။ ေဘးအိမ္ကနဲ႔ ငါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ လူတကာကို မစြပ္စဲြနဲ႔"

"ေအာ္... ေက်းဇူးကန္းရဲ႔.. ရွင္က သူ႔ကို ကာဆီးကာဆီး လုပ္တာလား။ ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီမိန္းမေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ စကားမ်ားရတယ္။ မပတ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ သြားေနရတာလဲ"

"ငါ ေဘးအိမ္ကို သြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ပူညံပူညံလုပ္လြန္းလို႔ နားေအးပါးေအး အျပင္ထြက္ေရွာင္မလို႔.. ဖယ္စမ္းပါ"

"မဖယ္ႏိုင္ဘူး ရွင္ေရ... အစကေတာ့ ကြ်န္မကို မခဲြမခြါဘဲ တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆို။ အခုယူတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရွင္က က်ဳပ္ကို ခြါခ်င္ျပီလား"

အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ လံုးရင္းဆန္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚက ျပဳတ္က်လာျပီး အျမီးေတြ ျပတ္ကုန္တယ္။ "ေတာက္.. ဒီတစ္လ အျမီးျပတ္တာ သံုးခါရွိျပီကြ" ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့
ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိျပန္တယ္။ မိဖုရားက ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပျပန္တယ္။

အဲဒီေန႔ကစျပီး ဘုရင္ဟာ ရုတ္တရက္ ထထရယ္ေနတတ္တယ္။ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့ မိဖုရားက "ဘုရင္ၾကီး တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားပံုရတယ္။ ငါ့အသက္နဲ႔ မျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရင္
သူေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး" ဆိုျပီး ဘုရင္ၾကီးရယ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို မေျပာျပရင္ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မယ္လို႔ မိဖုရားက ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့တယ္။

ဘုရင္ၾကီးက လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို မေျပာျပခ်င္ေတာ့ "ခဏေနအုန္း.. က်ဳပ္အျပင္ထြက္ျပီး စိတ္အပန္း ေျဖလိုက္အုန္းမယ္။ ျပန္လာရင္ ေျပာျပမယ္" ဆိုျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။
နန္းေတာ္ရဲ႔ တစ္ေနရာ ဆိတ္ျခံကိုေတြ႔ေတာ့ ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ စကားေျပာေနတာကို ဘုရင္ၾကီးက ၾကားမိတယ္။

"ကြ်န္မမွာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္နဲ႔ ကြ်န္မကို ခ်ီပိုးစမ္းပါ"
"လမ္းေလွ်ာက္ေနရက္ အေကာင္းၾကီးကေန က်ဳပ္ကုိ ဘာလို႔ပိုးခိုင္းရတာလဲ"
"ရွင္မပိုးရင္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သတ္ေသလိုက္မွာေနာ္"
"ေရာ္... ဘယ္ႏွယ့္ အဲဒီလို တံုးအတဲ့အေတြးရွိရတာလဲ ရွင္မရယ္။ အဲဒီစကား ဘယ္က သင္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္း"

"ခုနားက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရား ေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္လို႔ပါ။ မိဖုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ သတ္ေသ မယ္ဆိုျပီး ေတာင္းဆိုတာကို ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ေလွ်ာခဲ့တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသတယ္ဆိုတာ လက္နက္ေကာင္း တစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္ေသးလား...? မခ်စ္ဘူးလားလို႔ စမ္းၾကည့္တာ"

"ဟား...ဟား.. မင္း အရမ္းတံုးအတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တယ္ဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာရွိသမွ် အျပဳအမႈထဲက ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႔ အတံုးဆံုး။
သတၱ၀ါေတြထဲမွာ လူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သတၱ၀ါကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့လမ္း မေရြးဘူး။ သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္အသက္ရွင္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တာကို တစ္ျခားလူက ၾကားခံျပီး လာေသေပးလို႔မရဘူး။ လူေတြလို ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္ခ်င္သလား..? ကိုယ့္ကိုယ္ ဆိတ္ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံမလား..?
ၾကိဳက္ရာလမ္းကို ေရြးေပးေတာ့"

ဆိတ္ဖို ေျပာစကားကို နားေထာင္ျပီး ဆိတ္မ ျငိမ္ကုတ္သြားတယ္။ ဘုရင္က သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး "ငါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အရွင္သခင္ ဘုရင္လို႔သာေျပာတယ္။
ငါ့ရဲ႔ အသိဥာဏ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႔ အသိဥာဏ္ေလာက္ ေတာင္ မရွိပါလား" လို႔ ေတြးမိျပီး မိဖုရားကို ေျပာျပဖို႔ နန္းေတာ္ထဲ ျပန္ခဲ့တယ္။

မိဖုရားကိုေတြ႔ေတာ့ ဘုရင္က"ႏွမေတာ္နဲ႔ အတူေနခ်ိန္ ေမာင္ေတာ္အျမဲရယ္ျဖစ္တာက ဟိုးအရင္က ႏွမေတာ္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ့ သတိရမိလို႔ပါ။
စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အပန္းေျဖခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အစဥ္အျမဲ သတိရေနလို႔ပါပဲ ႏွမေတာ္"

"ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ အစကတည္းက မေျပာတာလဲ"

"စိတ္ထဲမွာ ထားျပီး တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ေအာက္ေမ့ေနရတာက ပိုခ်ဳိျမိန္တယ္ေလ ႏွမေတာ္။ အေမႊးရနံ႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းတစ္လံုးလိုေပါ့။ အဖံုးဖြင့္လိုက္ရင္ ရနံ႔ေတြျပန္႔လႊင့္ကုန္တယ္"

ဘုရင္ရဲ႔ နား၀င္ခ်ဳိတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ မိဖုရားက ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။ ဘုရင္က ရုတ္တရက္ ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားကို ၾကားလိုက္မိတယ္။

"လူေတြရဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို အတုယူထားစမ္းပါ"
"ရွင္လဲကြ်န္မကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိးေျပာရင္ ရွင့္ကိုကြ်န္မ ရန္မရွာေတာ့ဘူး"
ဘုရင္ၾကီး ရယ္လိုက္မိျပန္တယ္။

***********************************

"ႏွစ္သက္တယ္"ဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႔ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ေလး
"ခ်စ္တယ္"ဆိုတာ ႏွစ္သက္တာရဲ႔ ခပ္ရင့္ရင့္အေရာင္ေလးေပါ့။

အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးရလိုက္လို႔ ဘ၀ဟာ ျပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘ၀ဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။

လမ္းတစ္ေနရာမွာ ဆံုၾကတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ႏွစ္ေကာင္လိုေပါ့။ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚက အေမြးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းထိေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီး ဆန္က်င့္ဖက္ကို လမ္းခဲြေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။
ဦးတည္ရာဖက္ကို တစ္ေရြ႔ေရြ႔ တြားသြားရင္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီဟင္းလင္းျပင္ၾကီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ေသးငယ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေနရာမွာ ထပ္ျပန္ဆံုခြင့္ ရၾကမလဲ?

စၾက၀ဠာနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ၾကည့္ရင္ ကြ်န္မတို႔ လူဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အမႈန္ေလးပါ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္လို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္မလဲ..?
ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရႏိုင္မလဲ?

လူ႔ဘ၀ထဲ တစ္ခါေရာက္လာဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
လူခ်င္းတစ္ခါေလာက္ ရင္းႏွီးႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
သူငယ္ခ်င္းလို႔ အမည္တပ္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
စကားေလး တစ္ခြန္းပါပဲ ....
"တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးပါ"

တရုတ္စကားပံု တစ္ခုက ဒီလိုေျပာပါတယ္။
"ေရွးကံေၾကာင့္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေ၀းေနၾကသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခြင့္ ရၾကတယ္။ ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ရွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္ မရဘူး" တဲ့...။

ေစတီမ်ား၏ မုဒ္၀မွာ ရွိတဲ့ ျခေသ့ၤရုပ္ၾကီးမ်ားနဲ႔ပက္သက္လုိ႔
ေရးခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ့ ျခေသ့ၤရုပ္ၾကီးမ်ားနဲ႔ပက္သက္ျပီး
မဟုတ္မမွန္ဇာတ္လမ္းေတြဖတ္မိလုိက္ရလုိ႔
ေရးခ်င္လာမိတယ္..ဒီအတြက္အမွန္ကုိ..ကုိေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ မဂၤလာသတင္းစဥ္
blog site (http://mawluu.blogspot.com/2009_09_01_archive.html) မွာ
“ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔တြင္ ေတြ႔ရေသာ ျခေသၤ့ရုပ္တု” ဆုိျပီး ပုိဒ့္တစ္ခု
တင္ထားတာ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ ဒီပုိ႔စ္ကုိပဲ..ဓမၼရတနာ(Google groups) မွာလဲ
ထပ္တင္ထားတာေတြ႔ရတယ္။ ေရးထားတာက..ဒီျခေသ့ၤရုပ္ၾကီးမ်ားရဲ႕ ေနာက္ခံ
သမိုင္းပါဆုိျပီးေရးထားပါတယ္။ သူေရးထားတဲ့အတိုင္း
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရမယ္ဆုိရင္..
ူသီဟဗာဟုမင္းရဲ႕ မိခင္ဟာ ျခေသ့ၤနဲ႔ ေပါင္းသင္းျပီး သီဟဗာဟုနဲ႔ သီဟသီ၀လ
ကုိေမြးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သီဟဗာဟုဟာ အေဖျဖစ္တဲ့ ျခေသ့ၤကုိ
သတ္မိပါတယ္..သီဟဗာဟုမင္းလည္း မိမိ၏ဖခင္ျဖစ္ေသာ ျခေသၤ့မင္းကို
သတ္မိေသာအျပစ္ကို ေနာင္တတရား ရရွိျပီး ဘုရားေစတီပုထိုးတို႔တြင္
ျခေသၤ့ရုပ္တုကို တည္ထားကိုးကြယ္ပါတယ္..လုိ႔ေရးထားပါတယ္။

အထက္ပါ ဇာတ္လမ္းသည္ မမွန္ပါဘူးလုိ႔ ေျပာပါရေစ..
ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပက္သက္တဲ့ သေကၤတမ်ားအေၾကာင္းကုိ မၾကာေသးမီကမွ ကြ်န္ေတာ္လည္း
အရွင္ေကာသလႅတရားမွာ နာခဲ့ပါေသးတယ္။
တရားေတာ္အမည္…ႏွလုံးသား၀ယ္ဘုရားတည္ (၁)
ဆရာေတာ္…………အရွင္ေကာသလႅ(ဓမၼေစတီဆရာေတာ္)
ေန႔ရက္…………….၂၅.၁.၂၀၀၉
ေနရာ………………မႏၱေလး
ဒီတရားထဲမွာ ဆရာေတာ္က သေကၤတေတြနဲ႔ပက္သက္ျပီး အခုလုိ ေသခ်ာရွင္းထားပါတယ္..
လ ရည္ညႊန္းခ်က္ သေကၤတ
၀ါဆုိ သေႏၶ ဆင္
ေတာထြက္ ျမင္း
ဓမၼစက္ (တရားေဟာ) စၾကာ - လွည္းဘီး
ကဆုန္ ဖြားျမင္ ၾကာ၊ ႏြား
ပြင့္ (သစၥာသိ) ေဗာဓီပင္ ၊ ျခေသ့ၤ
စံ (ပရိနိဗၺာန္) ႏြား ၊ ထူပါ
ဗ်ာဒိတ္ခံ ၾကာ


အဲလုိ ဇယားေလးနဲ႔ ဆရာေတာ္က ရွင္းထားပါတယ္။
သေကၤတ ရည္ညႊန္းခ်က္
ၾကာ ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္း ေမြးဖြားစဥ္အခါက ေမြးျပီးလ်င္ျပီးခ်င္း
နင္းေလ်ာက္ခဲ့ေသာအရာ၏ သေကၤတ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏြား ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္း ေမြးဖြားစဥ္နဲ႔ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္သည့္ လ၌ ရွိေသာ
ရာသီခြင္၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္ မယ္ေတာ္မာယာ၀မ္းၾကာတုိက္သုိ႔ ပဋိသေႏၶယူခဲ့စဥ္က အမွတ္အသားျဖစ္သည့္
သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။
ျမင္း ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္စဥ္က စီးခဲ့ေသာ ျမင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္.
(တနည္း) ကုသုိလ္တရားမ်ားျပဳရာတြင္ လ်င္ျမန္စြာျပဳျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္..
စၾကာ ဘုရားရွင္ ဓမၼစၾကာေဟာစဥ္က မဂၢင္ရွစ္ပါး၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္..
ေဗာဓိပင္ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည့္ ေနရာ၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္
ထူပါ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ကာ မီးသျဂႋဳလ္္ပူေဇာ္ျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။..
ျခေသ့ၤ သစၥာေလးပါးကုိ ရဲ၀ံ့စြာသိျခင္း၏ သေကၤတျဖစ္ပါတယ္။..
(တနည္း)ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ အက်ိဳးကုိ မက်င့္ပါ..အေၾကာင္းကုိသာ က်င့္ပါတယ္။..


အဲလုိ သူ႔အဓိပၸါယ္နဲ႔ သူ ရွိျပီးသားပါ။
ျခေသ့ၤဟာ သူ႕ကုိျမွားနဲ႔ ပစ္ရင္ ျမွားေနာက္သုိ႔ မလိုက္ဘဲ ပစ္တဲ့သူကုိပဲ
လုိက္ပါတယ္..ေခြးဆုိလွ်င္ ခဲနဲ႔ပစ္ပါက ခဲေနာက္ကုိလုိက္ပါတယ္..ျခေသ့ၤနဲ႔
မတူပါ..ဒါေၾကာင့္ ျခေသ့ၤဟာ အေၾကာင္းကုိ လုိက္တယ္လုိ႔ ပမာျပဳပါတယ္..
ဒီလုိပဲ ဗုဒၶတရားတြင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားသည္ အက်ိဳးတရားျဖစ္တဲ့
ဒုကၡသစၥာေတြ ျဖစ္မလာေအာင္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေအာင္ ပစၥဳပၸန္ မွာရွိတဲ့
အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္တဲ့ တဏွာ ၊ ဥပါဒါန္ ၊ ကမၼဘ၀ တုိ႔ မျဖစ္ေအာင္
အျပီးသတ္ပါတယ္..အေၾကာင္းတရားမ်ား မရွိပါက အက်ဳိးတရား ခႏၶာ (ဒုကၡသစၥာ) သည္
ထပ္ျဖစ္မလာေတာ့ပါ။ အက်ဳိးတရားတုိ႔သည္ ပုံမွန္အတုိင္း ျဖစ္ေနတာပါပဲ သူတုိ႔
ကုိ တုိက္ရုိက္ခ်ည္း မျဖစ္ေအာင္
လုပ္ရုိးမရွိပါ..လုပ္လုိ႔လည္းမရပါ..ခႏၶာဟူေသာ ဒုကၡသစၥာ အက်ဳိးရွိေန၍
ေ၀ဒနာ ဆိုသည္မွာ ထုိအက်ဳိးတရားနွင့္ တခါတည္း ပါလာ၍
ခံစားရမွာပါပဲ..ထုိေ၀ဒနာ အက်ဳိးေတြကုိ တုိက္ရုိက္ခ်ည္း ဖယ္ေန၍လည္း အျပီး
ေပ်ာက္သြားမည္ မဟုတ္ပါ..မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မဆုိ ေ၀ဒနာ၊ ဇာရာ၊ မရဏ ဟူေသာ
အက်ဳိးတုိ႔ မလြဲမေသြ ခံစားရမွာပါပဲ..ထုိအက်ဳိးတရားမ်ားသည္ အေၾကာင္း
ရွိေနသမွ် ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ..ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆုိင္ရာ အေၾကာင္းတရားမ်ားကုိ
ဖယ္ခြာမွသာလွ်င္ ထုိအက်ဳိးတရားမ်ား ထပ္ျဖစ္မလာေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္
ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ အေၾကာင္းကုိသာ က်င့္ပါတယ္ အက်ဳိးကုိ မက်င့္ဘူးလုိ႔
ဆိုလုိပါတယ္..ဒီသေဘာကုိပဲ ျခေသ့ၤ နဲ႔ ပမာျပဳထားတာပါ။ ဒီသေဘာေတြနဲ႔
ပက္သက္ျပီးသာ ေစတီပုထုိးမ်ားေရွ႕မွာ ျခေသ့ၤရုပ္ၾကီးမ်ား ထားတာပါ..
အဓိပၸါယ္မရွိေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မပက္သက္ပါဘူး။ ေျခေလးေခ်ာင္း
သတၱ၀ါနဲ႔ ေျခနွစ္ေခ်ာင္း သတၱ၀ါ ေပါင္းသင္းလုိ႔ ကေလးမရနုိင္ပါဘူး…အဲလုိ
မမွန္တဲ့ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းမ်ားကုိ အထင္မွားစရာမ်ား
ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..ဘာမွမသိတဲ့ နူိင္ငံျခားသားေတြလည္း
အထင္မွားစရာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..
အေၾကာင္းအရင္းမွန္ အဓိပၸါယ္မ်ားကုိ ျဖန္႔ေ၀ေစခ်င္ပါတယ္.. 

ဘုရားရွင္တို႔တြင္ တူေသာ အခ်က္မ်ား (၃၀) ရွိပါသည္ ။ 


(၁) အေလာင္းေတာ္သည္ ေနာက္ဆံုးေသာဘ၀၌ မိခင္၀မ္းၾကာတိုက္တြင္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူသည္။ ( ဒီမွာထူးျခားတာက နတ္ျပည္ကေန စုေတၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ျဗဟၼာျပည္ကေန စုေတျပီး ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး..တဲ႔ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ျဗဟၼာျပည္ကေန လာရင္ ကာမဂုဏ္ကို ရြံမုန္းတဲ႔ စိတ္အထံု လူ႔ျပည္ကို ပါလာမယ္ ။ အဲလုိဆုိရင္အိမ္ေထာင္ျပဳမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ဒီလို ေစာေစာစီးစီး ကတည္းက ကာမဂုဏ္ကို ရြံမုန္းေနရင္လည္း မဇၥိမပဋိပဋာ လမ္းစဥ္ကို ေတြ႔ဖို႔ခက္မယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္ ။)

 

(၂) မယ္ေတာ္၀မ္း၌ ထက္၀ယ္ပလၻင္ ဖြဲ႔ေခြ၍ အေရွ႕သို႕မ်က္ႏွာမူျပီးေနပါသည္ ။ ( အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ သာမန္လူေတြရဲ႕ သေႏၶသားေတြလို အမိ၀မ္းမွာ ေျပာင္းျပန္မေနပါဘူး ။ အတည္႔ပဲေနပါတယ္ ။ မယ္ေတာ္ရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ဟာလည္း ပူထြက္လာျခင္းမရွိပါ ။ မယ္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ့္သေႏၶသားကုိ ကိုယ္ ဗိုက္ကေန ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနႏိုင္ပါတယ္ ။ ခ်ဥ္ျခင္းတပ္ျခင္း ၊ နာက်င္ေအာ႔အန္ျခင္း မရွိပါ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ မယ္ေတာ္ေတြကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ျခင္းဒုကၡ မေပးၾကပါ ။ )

 

(၃) အေလာင္းေတာ္ကို မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ဖြားပါသည္ ။ ( ညစ္ေပမႈ မရွိပါ ၊ မိခင္လည္း က်န္းမာစြာ ရွိရပါတယ္ ၊ ေနာက္ (၇) ရက္မွာေတာ႔ မိခင္ ကံေတာ္ကုန္ရပါတယ္ ။ သက်သာကီ၀င္ ဆုိသည္မွာ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ရွိသူဟု အဓိပၸာယ္ရသည္႔ အတုိင္း ေမြးျပီးျပီးခ်င္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ပါတယ္ ။

 

(၄) ေတာအရပ္၌သာ ဖြားေတာ္မူပါသည္။

 

(၅) ဖြားျပီးျပီးျခင္း ေျမာက္အရပ္သို. ေျခ (၇) လွမ္းၾကြကာ…… “ဤေလာက၌ ငါသာ အျမတ္ဆံုးတည္း ၊ ငါ၏ ေနာက္ဆံုး ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္းတည္း ၊ေနာက္ထပ္ ပဋိသေႏၶ ေနစရာ မလိုေတာ႔ျပီ “……ဟု ၾကံဳး၀ါးေတာ္မူပါသည္။ (ထိုကာလတြင္ အကိုးကြယ္ခံ ဘ၀သို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနေသာ ျဗဟၼာေတြကို အသိေပးၾကံဳး၀ါးျခင္း ဟု ဆို၏ ။ ေဂါတမ ဘုရားေလာင္းသည္ ဘ၀ေပါင္း (၃) ခု၌ ဖြားစမွာပင္ စကားေျပာ၏ ။ မေဟာသဓါ ၊ ေ၀ႆႏၱရာ ႏွင္႔ ေနာင္ဆံုးဘ၀ – (သုခမွတ္စု))

 

(၆) သူအို၊သူနာ၊သူေသ ၊ရဟန္း နိမိတ္ (၄)ပါးျမင္ျပီး ၊ သား(၁)ေယာက္ဖြားေသာ ညမွသာ ေတာထြက္ေတာ္မူၾကသည္။ ( ထိုနိမိတ္ျပေသာ နတ္သားကို ဘုရားေလာင္း၏ ဆရာ ၅-ေယာက္တြင္ ၁-ေယာက္ အပါအ၀င္ဟု သတ္မွတ္ပါတယ္ ။ )

 

(၇) အရဟတၱဖိုလ္၏ တံခြန္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရယူျပီးမွ ဒုကၠရစရိယ က်င့္သည္။

 

(၈) ဘုရားျဖစ္မည္႔ေန႔တြင္ ႏြားႏို႔ဃနာဆြမ္း ဘုန္းေပးေတာ္မူၾကသည္။ ( ထိုဆြမ္းတြင္ နတ္ၾသဇာပါတတ္ျပီး ဘုရားျဖစ္ျပီး (၇) ပတ္ ၊ (၄၉) ရက္စာ အာဟာရ ျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္၏ ၀မ္းထဲတြင္ အစာေျခလည္း မျမန္ ၊ ျမန္ျမန္လည္း မဆာေလာင္ဘဲ သမာပတ္၀င္စားျခင္း ၊ တရားေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ျခင္းမ်ားအတြက္ ေကာင္းစြာ ေထာက္ပံ႔တယ္။ )

 

(၉) ျမက္အခင္းတြင္ ထိုင္ေတာ္မူလ်က္ ဘုရားျဖစ္သည္။

 

(၁၀) အာနပါန ကမၼဌာန္းကို စီးျဖန္းေတာ္မူၾကသည္ ။ ( ဘုရားရွင္တို႔သည္ အာနပါန ကမၼဌာန္းျဖင္႔သာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိၾကေသာေၾကာင့္ ေဂါတမ ဘုရားရွင္သည္လည္း အာနပါန ကို လြန္စြာ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူသည္။ ပါဠိေတာ္တြင္လည္း - ၁/ မဟာသတိပဌာနသုတ္ ( ဒီ-၂ ၊ ၃၁ ) ၂/ မဟာသတိပဌာနသုတ္ ( မ-၁ ၊ ၇၀ ) ၃/တတိယပါရာဇိက ပါဠိ ( ၀ိ-၁ ၊ ၈၉ ) ၄/ အာနာပါနႆတိ သုတ္ ( မ-၃ ၊ ၁၂၂ ) ၅/ မဟာရာဟုေလာ၀ါဒသုတ္ ( မ-၂ ၊ ၈၈ ) ၆/ ကာယဂတာသတိသုတ္ ( မ-၃ ၊ ၁၃၀ ) တို႔၌ ေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္ ။

 

(၁၁) မာရ္စစ္သည္ကို ေအာင္ေတာ္မူသည္ ။

 

(၁၂) ေဗာဓိပလႅင္၌သာ ၀ိဇၨာ(၃)ပါးစေသာ ဆအသာဓာရဏ …အစရွိေသာ ေက်းဇူးတရားအေပါင္းကို ရေတာ္မူၾကပါသည္။

 

(၁၃) ေဗာဓိပင္ရဲ႕ ထက္၀န္းက်င္၌သာ သတၱ သတၱာယက်င္႔ေတာ္မူၾကပါတယ္။ (၇) ဌာနကုိ ပုိ႔စ္သက္သက္ တင္ထားပါတယ္…. ဒီမွာ တင္လိုက္ရင္ အရမ္းရွည္ေနမွာ စိုးလုိ႔ပါ ။

 

(၁၄) တရားဦးေဟာ စိမ္႔ေသာငွာ ျဗဟၼာမင္းက ေလ်ွာက္ရသည္ ။ ( ၇ -သတၱဟ အျပီး ၅၀-ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ အဘယ္သူအား တရားေဟာရမည္နည္း ၊ အဘယ္သူသည္ ခက္ခဲနက္နဲေသာ ဤတရားမ်ားကို ေခတ္ကာလ၏ အယူ၀ါဒမ်ားမွ ခြဲထြက္၍ လ်င္ျမန္စြာ နားလည္ႏိုင္မည္နည္း ဟု ဆင္ျခင္ ၾကည္႔ေတာ္မူပါတယ္ ။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားကေတာ႔ ဒီေနရာမွာ ျမန္ျမန္တရားထူးရမယ္႔ သူကို ေရွးဦးစြာ ေဟာဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္တယ္ ။ ဆင္ျခင္တဲ႔ ေနရာမွာ ဘုရားရွင္ေတြဟာ ပကတိမ်က္စိကိုပဲ သံုးေတာ္မူၾကတယ္္လို႔ ေဟာပါတယ္ ။ ဘာေၾကာင္႔ ဗုဒၶစကၡဳ ( ဣျႏၵိယပေရာပရိယတၱ ၊ အာသယာႏုသယ ဥာဏ္ (၂)ပါး ) ကို မသံုးတာလဲ ဆိုတာ မသိပါဘူး ။ ပကတိမ်က္စိနဲ႔ပဲ ၾကည္႔ေတာ့ ပထမမွာ ဒီေလာက္ ခက္ခဲေနတဲ႔ တရားေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး ေစာေစာစီးစီး တရားထူးရမယ္႔ သူကိုမေတြ႔ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ဒီအခါ ဘုရားရွင္ဟာ မခ်ိတင္ကဲနဲ႔ တစ္ေလာကလံုး အႏၶေတြၾကီးပါလား လို႔ ညည္းတြားေတာ္မူပါတယ္။ ကိေလသာထူေျပာလြန္းတဲ႔ ေလာကကို တရားမေဟာေတာ့ဘူး၊ တစ္ကိုယ္တည္း ဖိုလ္ခ်မ္းသာနဲ႔ ေနေတာ႔မယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္အၾကံလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီအခါမွာ ျဗဟၼာမင္းက တရားဦးေဟာရန္ ေလ်ွာက္ရပါတယ္။ ေဂါတမဘုရားရွင္ကိုေတာ့ မဟာသဟမၸတိ ျဗဟၼာမင္းက ေတာင္းပန္တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီဃန္ိကယ္ မွာေတာ႔ ၀ိပႆီ ဘုရားရွင္လည္း ဒီလို ျဖစ္ခဲ႔တယ္လို႔ အတိအလင္းေရးထားပါတယ္။ )

 

(၁၅) ဣတိပတနမိဂဒါ၀ုန္ေတာ ၌သာ ဓမၼစၾကာတရားဦးကို ေဟာေတာ္မူၾကပါတယ္။

 

(၁၆) တပို႔တြဲ လျပည္႔ေန႔၌သာ ပါတိေမာက္ ျပေတာ္မူၾကပါတယ္ ။

 

(၁၇) ေဇတ၀န္မည္ေသာ ေက်ာင္းေတာ္၌သာ သီတင္းမ်ားၾကသည္။

 

(၁၈) သာ၀တၳိျမိဳ႕၌ သာ ယမိုက္ျပာဋိဟာျပေတာ္မူပါသည္ ။ ( ယမိုက္ + ျပာဋိဟာ = အစံုစံု + တန္ခိုး ။ ေရအစံု၊ မီးအစံု ဟုဆိုအပ္ေသာ အစံုလိုက္ အစံုလိုက္ ျဖစ္ေပၚေစေသာ တန္ခိုးေတာ္ )

 

(၁၉) တာ၀တိ ံသာ၌သာ အဘိဓမၼာတရားေဟာပါတယ္ ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပထမ၀ါကို မိဂဒါ၀ုန္မွာ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး ဒုတိယ၀ါ၊ တတိယ၀ါ၊ စတုတၳ၀ါတို႔ကို ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၊ ပဥၥမ၀ါကို ေ၀သာလီျပည္၊ ဆ႒၀ါကို မကုဠေတာင္ စသည့္ ေနရာဌာနမ်ား၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူသည္။ သတၱမ၀ါကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ သႏၱဳႆိတ နတ္သားကို အမွဴးထား၍ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကို ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အသံမစဲ ေဟာေတာ္မူသည္။

 

အဘိဓမၼာ သင္တန္းမွာ မွတ္သားမိတာကေတာ့ ၀ါတြင္း ( ၃ ) လ မွာ - ၁။ ဓမၼသဂၤဏီက်မ္း ကို ( ၁၂ ) ရက္ ၂။ ၀ိဘဂၤ (၀ိဘင္းက်မ္း)ကို ( ၁၂ ) ရက္ ၃။ ဓာတုကထာက်မ္းကို ( ၆ ) ရက္ ၄။ ပုဂၢလပညတၱိ (ပုဂၢလပညတ္က်မ္း)ကို ( ၇ ) ရက္ ၅။ ကထာ၀တၳဳက်မ္းကို ( ၈ ) ရက္ ၆။ ယမက (ယမိုက္က်မ္း)ကို ( ၂၀ ) ရက္ ၇။ ပ႒ာန (ပ႒ာန္းက်မ္း)ကို ( ၂၅ ) ရက္ ေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္။

 

နတ္ျပည္မွာ ဘုရားရွင္ ရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စကားေျပာႏႈန္း ျမွင္႔ျပီးေဟာလို႔ရတာဟာလည္း အေၾကာင္းတစ္ခုလို႔ ဆိုပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တြက္ၾကည္႔တာကေတာ့ လူ႔ျပည္ (၁၀၀) ႏွစ္ = တာ၀တိသာ(၁) ရက္

 

ယမိုက္က်မ္း-အရ လူ႔ျပည္ (၁) ႏွစ္ = လူ႔ျပည္ (၁၂) လ = တာ၀တိသာ ( ၀.၂၄ ) နာရီ လူ့ျပည္ (၃) လ = တာ၀တိသာ ( ၀.၀၆ ) နာရီ = တာ၀တိသာ (၃.၆) မိနစ္ နတ္ေတြအတြက္ေတာ႔ (၃.၆) မိနစ္ ပဲၾကာပါတယ္ ။ သူတို႔ရဲ႕ အခ်ိန္အတုိင္းအတာေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႔န႔ဲ ေရတြက္ပံု တူရင္ေပါ႔ေလ။ (၆၀) မိနစ္ = (၁)နာရီေတြ ဘာေတြ၊ မရွိရင္ေတာ႔ ဒီလိုတြက္လို႔ မရႏိုင္ဘူးေပါ႔ ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း လူ႔ျပည္ေရာက္တာၾကာျပီဆိုေတာ႔ ေမ႔ကုန္ျပီ ။( ဟီး )

 

(၂၀) သကၤႆနဂိုရ္ျပည္၌သာ နတ္ျပည္မွ သက္ေတာ္မူပါတယ္ ။

 

(၂၁) ဖလသမာပတ္ကို မျပတ္၀င္စားေတာ္မူပါတယ္ ။

 

(၂၂) နံနက္အခါ ၊ ညဥ္႔အခါ တို႔၌ ကြ်တ္ထိုက္ေသာ ေ၀ေနယ်ကို ၾကည္႕ရႈေတာ္မူပါသည္။ ( ေန႔ (၃) ခါ ၊ ည (၃)ခါ ..၆ ခါ ၾကည္႔ ပါတယ္ )

 

(၂၃) အေၾကာင္းရွိမွ ၀ိနည္းတရားတို႔ကို ပညတ္ေတာ္မူပါသည္။

 

(၂၄) အတၳဳပၸတၱိ နဲ႔ တိုက္ဆိုင္မႈရွိလ်ွင္ အတိတ္မွ ဇာတ္တရားမ်ားကို ေဟာပါသည္။

 

(၂၅) ေဆြေတာ္ ၊ မ်ိဳးေတာ္တို႔၏ အစည္းအေ၀း တရားပြဲမ်ားတြင္ ဗုဒၶ၀င္ကိုသာ ေဟာေတာ္မူၾကသည္။

 

(၂၆) ဧည္႔သည္ရဟန္းတို႔ႏွင္႔ တရားစကား ေျပာေတာ္မူၾကသည္။

 

(၂၇) ဒါယကာတို႔ ဖိတ္၍ ၀ါဆိုေတာ္မူေသာ္ ၊ ၀ါကြ်တ္လွ်င္ ဒါယကာတို႔အား ပန္ၾကားျပီးမွသာ ထြက္ခြာၾကြသြားေတာ္မူၾကသည္။

 

(၂၈) ေန႔စဥ္ အခါခပ္သိမ္း ဗုဒၶကိစၥငါးပါးကို ျပဳေတာ္မူသည္။ ( ဗုဒၶကိစၥငါးပါး ။ ။ ၁/ ပုေရဘတၱကိစၥ = နံနက္ပိုင္း၌ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူျခင္း၊ အလွဴရွင္ တို႔အား အခြင္႔အားေလ်ာ္စြာ မႏုေမာဒနာျပဳျခင္း ကိစၥ။ ၂/ ပစၧာဘတၱကိစၥ = ေနလြဲအခါ နဲ႔ ညေနပိုင္း၌ ပူေဇာ္ရန္လာသူတို႔၏ အပူေဇာ္ခံျပီး သင္႔ေတာ္ေသာ တရားေဟာျခင္းကိစၥ။ ၃/ ပုရိမယာမ ကိစၥ = ညဥ္႔ဦးယံ၌ ရဟန္းတို႔အား တရားေဟာျခင္း၊ကမၼဌာန္းေပးျခင္း စေသာ ကိစၥ။ ၄/ မဇၥိဳမယာမကိစၥ = သန္းေခါင္ယံ ၌ စၾကာ၀ဠာ တိုက္တစ္ေသာင္းမွ လာေရာက္ၾကကုန္ေသာ နတ္၊ျဗဟၼာတို႔၏ အေမးပုစၧာျပႆနာတို႔ကို ေျဖဆိုေတာ္မူျခင္းကိစၥ။ ၅/ ပစၧိမယာမ ကိစၥ = မိုးေသာက္ယံ ၏ ၃ ပံု ၊ ၁ ပံု တြင္ – ပထမတစ္ပံု၌ စၾကၤံၾကြေတာ္မူျခင္း ၊ ဒုတိယတစ္ပံု၌ သီဟေသယ်ျဖင္႔ လက္ယာနံေတာင္း ေလ်ာင္းစက္ေတာ္မူျခင္း၊ တတိယအပံု၌ မဟာကရုဏာျဖင္႔ စတုတၳစ်ာန္သမာပတ္ကို ၀င္စားေတာ္မူ၍ ထိုကရုဏာသမာပတ္မွ ထေတာ္မူေသာအခါ (အရုဏ္တက္ခါနီး) ယေန႔ ခြ်တ္ထိုက္ေသာ သတၱ၀ါကို ဗုဒၶစကၡဳျဖင္႔ ေလာက(၃)ပါးကို ၾကည္႔ေတာ္မူျခင္း ကိစၥ ။ သုတ္သီလကၡန္ အဌကထာ – မွ )

 

(၂၉) ပရိနိဗၺာန္ျပဳအ႔ံေသာေန႔၌ သားျပြမ္းဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသည္။

 

(၃၀) သမာပတ္၀င္စားျပီးမွ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူသည္။

(၁) ၀တ္ေတာ္မူေသာ သကၤန္းေတာ္သည္ ဖြပ္ဆိုးရျခင္း၊ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းမရွိျုခင္း။

(၂) ပရိကၡရာ (၈)ပါးကို ေဆာင္ေတာ္မူလွ်င္ ကိုယ္ႏွင့္မထိ လက္ေလးသစ္မွ်ကြာျခင္း။

(၃) ေတာ္ထြက္ေတာ္မူစဥ္က ပယ္ျဖတ္မူေသာဆံေတာ္သည္ လက္ႏွစ္သစ္မွ်သာ တစ္သက္ပတ္လံုး တည္ေတာ္မူျခင္း။

(၄) ဆြမ္းစားျပီးေသာ္ သပိတ္ေတာ္ေဆးလွ်င္ လက္ေတာ္စင္ ၊ လက္ေတာ္ေဆး ၊သပိတ္ေတာ္စင္၏။

(၅) မုန္ညင္းေစ႔မွ်ေသာ ၾကဳတ္ထဲသို႔ ၀င္ႏို္င္ျခင္း။

(၆) ေရာင္ျခည္ေတာ္ (၆)ပါး လႊတ္ေတာ္မူေသာ္ အရပ္(၁၀)မ်က္ႏွာကို ေဖာက္ထြင္းျခင္း။

(၇) ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါသို႔လိုက္၍ ကုိယ္ေတာ္မွတစ္ပါး နိမၼိတဘုရားေပါင္းမ်ားစြာ ဖန္ဆင္းႏိုင္ျခင္း။ (အေသေခ်ၤ)

(၈) ေခတ္သံုးပါးတုိ႔၌ အမိုက္တိုက္ကိုလည္းေကာင္း၊ အလင္းကိုလည္းေကာင္း ေပးႏိုင္ျခင္း။

(၉) အထက္ေကာင္းကင္တြင္ လ၀န္းကဲ႔သို႔ ျမင္ေတာ္မူျခင္း။

(၁၀) လူနတ္တို႔၏စိတ္ကို အသာသယာႏုသယဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိစြမ္းေတာ္မူျခင္း။

(၁၁) အသံေတာ္ရွစ္ပါးႏွင့္တရားေဟာ္ေတာ္မူရာ အလံုးစံုေသာပရိတ္သတ္တို႔၏အနားသို႔ ကပ္၍ေဟာသကဲ႔သို႔ၾကားရျခင္း။

(၁၂) ကၽြတ္အံ႔ေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို မဟာဂရုဏာ သမာပတၱိဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိႏိုင္ျခင္း။ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱ၀ါတို႔အေပၚတြင္ ကရုဏာတရား ပြားမ်ားအားၾကီးျခင္း။

(၁၃) လူနတ္ျဗဟၼာတို႔၏ ကၽြတ္မည့္အခါတည္းဟူေသာ အိေျႏၵအႏုအရင့္ကို သိေတာ္မူျခင္း။

(၁၄) အထက္ပါ(၁၃)ပါးႏွင့္ ေဥယ်ဓံတရား(၅)ပါးကို သိႏိုင္ျခင္း။

(၁၅) အလိုရွိ၍လက္ေတာ္ကိုဆန္႔လိုက္လွ်င္ သပိတ္ေတာ္အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္လာျခင္း။

(၁၆) ေရအစံု ၊ မီးအစံုႏွင့္ တန္ခိုးျဖာဋိကာျပႏို္င္ျခင္း။

(၁၇) တာ၀တႎသာသို႔ အဘိဓမၼာတရားေဟာ္ေတာ္မူရန္ ပကတိ သံုးဖ၀ါးႏွစ္လွမ္းတည္းျဖင့္ ၾကြေတာ္မူႏိုင္ျခင္း။

(၁၈) ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူလွ်င္ ေျခရာမတင္သည့္အျပင္ ေျမအညီအညြတ္ျဖစ္ရျခင္း။     ။

   1.
      ဘဝ ဆိုတာ ေလနဲ႕ လိႈင္းတို႕ သယ္ေဆာင္ရာကို ေမ်ာခ်င္ရာ ေမ်ာေနတဲ႔ ေရျပင္ေပၚက ရြက္ေလွမဟုတ္၊ တိက်တဲ႔ ရည္မွန္းဦးတည္ခ်က္ တစ္ခုတည္းကို အရွိန္ဟုန္နဲ႕ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ႔ သံလမ္းေပၚက ရထားတစ္စီး။

   2.
      ကၽြနု္ပ္တို႕ အတြက္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ ႏွစ္ခုရွိတယ္။ တစ္ခုက ေျခခ်စရာ သံလမ္းတစ္ခု၊ ေနာက္တစ္ခုက ခရီးအတြက္ လိုအပ္တဲ႔ ေလာင္စာ။

   3.
      တစ္ခါတစ္ရံမွာ သာယာစိုေျပတဲ႔ ေတာအုပ္ေတြကို ျဖတ္သန္းရသလို တစ္ခါတစ္ရံမွာ ခါးသီး ေျခာက္ေသြ႕တဲ႔ ကႏၵာရေတြကိုလည္း ျဖတ္သန္းရမယ္။ ဒါေပမယ္႔ စိုေျပေနခ်ိန္မို႕ ခဏနားေနလို႕ မရသလို၊ ခါးသီးေနခ်ိန္ေတြကို ျမန္ျမန္ေက်ာ္လြန္လို႕မရဘူး။ ႀကံဳေတြ႕ရသမွ် ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းတို႕ကို သင္ခန္းစာယူရင္း နဲ႕ ေနာက္ဆံုး ရည္မွန္းခ်က္ မေရာက္မခ်င္း မွန္မွန္ ခုတ္ေမာင္းရမွာပဲ။

   4.
      အခက္အခဲနဲ႕ ရံႈးနိမ္႔မႈဆိုတာ ခရီးေရာက္ခ်င္တဲ႔ ရထားအတြက္ေတာ႔ ဇလီဖာတံုးေတြ။

   5.
      သင္ ဆက္ၿပီးေတာ႔ ေရွ႕မတိုးေတာ႔လွ်င္ ျဖစ္ေပၚလာမယ္႔ ဆံုးရႈံးမႈကို ေရွာင္ရွားနိုင္ပါ၏။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေအာင္ျမင္မႈ ကိုလည္း ေရွာင္ရွားၿပီးသား ျဖစ္ေနလိမ္႔မည္။

   6.
      မနက္ျဖန္သြားရမယ္႔ ခရီးအတြက္ ေတြးၿပီး မပူပါနဲ႕။ ယေန႕ ခရီးကိုပဲ ေရာက္ေအာင္သြားလိုက္ပါ။ ကံၾကမၼာက ကိုယ္႔ဘက္က ရပ္တည္ လာပါလိမ္႔မယ္။

   7.
      သင္႔ပန္းတိုင္သို႕ ခ်ီတက္ေရး ကိစၥကို ပ်က္ဆီးေစနိုင္ေသာ အရာကား သင္႔ကိုသင္ မယံုၾကည္ျခင္း ျဖစ္၏။

   8.
      ေကာင္းသည္ၿဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ၿဖစ္ေစ လိုအပ္တဲ႔အခ်ိန္တစ္ခုကို ေစာင္႔ၾကည္႔ပါ။
      မၾကာမီ အေကာင္းဆံုးေတြ သင္႔ထံ ေရာက္လာေတာ႔မယ္ ဆိုတာသိပါ။

   9.
      လမ္းတစ္ဝက္ႏွင္႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မရပ္ပါႏွင္႔။

  10.
      ျဖတ္သန္းခဲ႔ၿပီးတဲ႔ ခရီးေတြကလည္း သိပ္အေရးႀကီးတယ္၊ မေန႕က လုပ္ခဲ႔တာေတြအားလံုးက ဒီေန႕မွာ သမိုင္းပဲ။ သမိုင္းမွာ အမဲစက္ တစ္စက္ထင္သြားရင္ တစ္ဘဝလံုး စိုးမိုးသြားေရာ။

  11.
      ေႏွးခ်င္ေႏွးပါေစ၊ ေျဖးေျဖးပဲ ဆက္သြားပါ။ ခရီးေရာက္ဖို႕ဆိုတာ ေႏွးတာ၊ျမန္တာ ထက္၊ ရပ္မေနဖို႕ပဲလိုတယ္။

  12.
      တစ္ေယာက္ဆင္း၊ တစ္ေယာက္တက္ လူေပါင္းစံုနဲ႕ ပတ္သက္ရလိမ္႔မယ္။ ခဏပဲ ရပ္ေပးပါ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ တစ္ေနရာတည္းမွာ ထာဝရ မရပ္မိပါေစနဲ႕။

  13.
      ေငြကို အေရးထားသူကို ေငြနဲ႕ဆက္ဆံ။ ေမတၱာကို တန္ဖိုးထားတဲ့သူကို ေစတနာနဲ႕ဆက္ဆံ။

  14.
      လမ္းမွန္အတုိင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း တည့္တည့္သြား။ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင္႔ ကိုယ္႔လမ္းကိုယ္သြားေနခ်ိန္မွာ ေရွ႕က လာပိတ္ရပ္ရင္ေတာ့ နင္းပစ္လိုက္။ ေသသြားရင္ေတာင္ ရထားမွာ အျပစ္မရွိဘူး။

  15.
      ခရီးဆံုးပန္းတိုင္ကို ေရာက္ခ်င္တဲ႔စိတ္သာ တကယ္ရွိပါေစ။ မုခ်ေရာက္ပါလိမ္႔မည္။

  16.
      အတက္၊ အဆင္းေတြကို ဂရုစိုက္ပါ။ အတက္မွာ ေႏွးၿပီး အဆင္းမွာ ျမန္တာက ေလာကဓမၼတာပဲ၊ အတက္ျမန္ေအာင္ထက္ အဆင္းမွာ အက်နာၿပီး တစ္စစီ ျပဳတ္မထြက္ဖို႕ ပိုအေရးႀကီးတယ္။

  17.
      ရထားတို႕ ကံၾကမၼာသည္ ေခါင္းတြဲႏွင့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ မူတည္သလို၊ လူတစ္ေယာက္၏ ကံၾကမၼာသည္လည္း ေခါင္းသံုးမႈႏွင္႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ မူတည္သည္။

  18.
      လွပမႈရယ္၊ ဥာဏ္ပညာရယ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ အတူတြဲေနရိုး မရွိဘူး၊ လွပမႈေတြကို သတိထားပါ၊ ဥာဏ္ကို လႊာသံုးပါ။

  19.
      တစ္ႀကိမ္မွာ ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခုတည္းကိုသာ ဦးတည္ပါ။

  20.
      မိမိ၏ လုပ္ရပ္တစ္ခုက ရည္မွန္းထားတဲ႔ ခရီးဆံုးကို ဦးတည္ခ်က္ ေျပာင္းေစနိုင္တယ္လို႕ ယံုၾကည္လွ်င္ ေလွ်ာ့လုပ္ပါ။ အေထာက္အကူျပဳသည္ဟု ယံုၾကည္လွ်င္ တိုးလုပ္ပါ။

  21.
      အသံေပးရမယ္႔ေနရာ ေရာက္မွ အသံထြက္ပါ။ ဘာသံမွ မထြက္ရမယ္႔အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ ဆိုတာကို သတိရပါ။

  22.
      သင့္ဘ၀ခရီးကို တၿခားတစ္ေယာက္ႏွင့္ မႏိႈင္းယွဥ္ပါႏွင့္။ အခ်ိန္တိုင္းက သင့္ခရီး တိုးတက္မႈအတြက္သာ ျဖစ္ပါေစ။

  23.
      ဘာကိုဦးတည္ၿပီး ဘယ္ကိုခရီးဆက္ေနမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိတဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္ ရာသီဥတု ဘယ္ေလာက္ သာယာသာယာ၊ လမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း အက်ိဳးမျပဳနိုင္ဘူး။


      ကိုယ္ ဘူတာ ဘယ္ႏွစ္ခု ကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ ၿပီလဲ ဆို တာလဲ  မ်က္ေျခ မပ်က္ပါေစနဲ႕ ၊

အလုပ္အကိုင္မရွိေသးတဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ အလုပ္လိုခ်င္တဲ႕ အတြက္ မိုက္ကရိုေဆာဖ္႕ ကုမၸဏီမွာ ရံုးအကူ တစ္ေနရာအတြက္ အလုပ္ သြားေလွ်ာက္ ပါတယ္ …. သက္ဆိုင္ရာ ခန္႕ခြဲမႈ မန္ေနဂ်ာက သူ႕ကို အင္တာဗ်ဴး လုပ္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ၾကမ္းျပင္ကို သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ခိုင္းျပီး သူ႕ကို စမ္းသပ္ စစ္ေဆး ပါတယ္…

စမ္းသပ္လို႕ သူ႕လုပ္ရည္ ကိုင္ရည္ကို ေက်နပ္သြားတဲ႕အခါ မန္ေနဂ်ာက ေကာင္ေလးကို “ကဲ.. မင္းကို အလုပ္ခန္႕လိုက္ပါျပီ… မင္းရဲ႕ အီးေမလ္း လိပ္စာ ထားခဲ႕… မင္း အီးေမလ္းထဲကို အလုပ္ခန္႕လႊာပို႕လိုက္မယ္.. မင္းက အဲဒီထဲမွာ လိုအပ္တဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြျဖည္႕ရမယ္.. ျပီးရင္ မင္း အလုပ္ စ၀င္ႏိုင္မဲ႕ရက္ကို ျဖည္႕ျပီး တို႕ဆီကို ျပန္ပို႕လိုက္ ” လို႕ ေျပာပါတယ္..

ေကာင္ေလးက “ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ကြန္ပ်ဴတာမရွိပါဘူးခင္ဗ်ာ..သံုးလဲ မသံုးတတ္ပါဘူး.. ျပီးေတာ႕ အီေမလ္းလိပ္စာလဲ မရွိပါဘူး” လို႕ ျပန္ေျပာ လိုက္ပါတယ္..

“ေအး .. ဒါဆိုရင္ေတာ႕ ၀မ္းနည္းပါတယ္ကြာ.. မင္းမွာ အီးေမလ္းလိပ္စာေလး တစ္ခုေတာင္ မရွိဘူးဆိုတဲ႕ သေဘာက မင္းလဲ ဒီကမၻာမွာ မရွိဘူး ဆိုတဲ႕ သေဘာ ဘဲကြာ…. ဒီကမၻာေလာကၾကီးမွာ မရွိတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကို တို႕ကုမၸဏီက အလုပ္ခန္႕ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိပါဘူး.. မင္း သြားလို႕ ရပါျပီ..” လို႕ မန္ေနဂ်ာက သူ႕ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္..

ေကာင္ေလးက စိတ္ပ်က္ အားငယ္စြာ၊ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ ကင္းမဲ႕စြာနဲ႕ မိုက္ကရိုေဆာဖ္႕ ကုမၸဏီၾကီးကေန ထြက္ခြာလာပါတယ္.. သူ႕လက္ထဲမွာလည္း ၁၀ တန္ ေဒၚလာ တစ္ရြက္သာ ရွိပါတယ္.. ဒီေငြနဲ႕ သူ႕ဘ၀ ဘယ္လိုမ်ား ေရွ႕ဆက္ရပ္တည္ရမွာပါလိမ္႕.. လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း အတန္ၾကာ သူ စဥ္းစား ေနမိပါတယ္.. ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ……

စဥ္းစားလို႕ရသြားျပီျဖစ္တဲ႕သူ… သြက္လက္တဲ႕ ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ အတူ စူပါ မားကက္ကို သြားပါတယ္…. အဲဒီမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ၁၀ ကီလိုဂရမ္ပါတဲ႕ တစ္ေသတၱာကို ၀ယ္လိုက္ ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ တစ္အိမ္တက္ဆင္း အိမ္ေတြမွာ လိုက္လံေရာင္းခ်ပါတယ္.. မယံုႏိုင္စရာ ၂နာရီမျပည္႕ခင္ေလးမွာ သူ႕ေငြက ၂ဆ ျဖစ္သြားခဲ႕ပါျပီ.. ၃ၾကိမ္ေျမာက္ ၀ယ္ယူျပီး ျပန္ေရာင္းခ်လို႕ အကုန္မွာ ေဒၚလာ ၆၀နဲ႕ အတူ အိမ္ကို ျပန္ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္..

ေကာင္ေလး ေကာင္းမြန္စြာ သေဘာေပါက္သြားခဲ႕ပါျပီ… သူ႕ဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ ဒီနည္းနဲ႕ သူ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း နားလည္သြားျပီ.. မနက္တိုင္း မနက္တိုင္း ေစာေစာစီးစီး ထတယ္… ဆိုင္မွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီး မွအစ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ ၀ယ္ျပီး အိမ္တိုင္းကို လိုက္လံေရာင္းခ်တယ္.. ညနက္မွ အိမ္ျပန္ ေရာက္တယ္.. ဒီလိုနဲ႕ သူ႕ေငြေတြဟာ ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္းကို ၂ဆ ၃ဆ တိုးပြားလာပါတယ္..

မၾကာခင္မွာဘဲ… တြန္းလွည္းေလး တစ္စီးကို ၀ယ္ယူႏိုင္ခဲ႕ျပီ……. ထို႕ေနာက္ေတာ႕ ထရပ္ကားတစ္စီး….. ထို႕ေနာက္ မွာေတာ႕ စားေသာက္စရာေတြကို တင္ေဆာင္ ျဖန္႕ခ်ီ ေရာင္းခ်ႏိုင္တဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ယာဥ္ အုပ္စုလိုက္ကို ပိုင္ဆိုင္သြားခဲ႕ပါျပီ….

၅ႏွစ္အၾကာမွာ… အဲဒီေကာင္ေလးဟာ အေမရိကားရဲ႕ အစားအေသာက္ လက္လီေရာင္းခ်တဲ႕ အၾကီးဆံုး လုပ္ငန္းရွင္ၾကီး တစ္ဦး ျဖစ္လာ ပါေတာ႕တယ္… ခ်မ္းသာလာတဲ႕ ေကာင္ေလးဟာ သူ႕မိသားစု ေနာင္ေရးအတြက္ အသက္ အာမခံထားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္..

သူဟာ အသက္အာမခံ လုပ္ငန္းက ကို္ယ္စားလွယ္ တစ္ဦးကို ေခၚယူေတြ႔ဆံုျပီး စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း၊ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းမ်ားကို ေမးျမန္းစံုစမ္းပါတယ္.. စကားေျပာဆို စံုစမ္းလို႕ ျပီးတဲ႕အခါမွာ… ကိုယ္စားလွယ္က သူေဌးကို အီေမလ္းလိပ္စာ ေတာင္းပါတယ္.. သူေဌးက “က်ဳပ္မွာ ဘာအီေမလ္းလိပ္စာမွ မရွိပါဘူး.. ကြန္ပ်ဴတာလဲ မသံုးတတ္ပါဘူး” လို႕ျပန္ေျပာတယ္..

ကိုယ္စားလွယ္က အံ႕အားသင္႕တဲ႕ေလသံနဲ႕ သူေဌးကို ေမးပါတယ္… “ခင္ဗ်ားမွာ အီေမလ္း လိပ္စာမရွိ၊ ကြန္ပ်ဴတာ မသံုးတတ္ဘဲနဲ႕ေတာင္ ဒီေလာက္ ေအာင္ျမင္တဲ႕ စီးပြားေရး အင္ပါယာကို တည္ေထာင္ ထားႏိုင္တယ္ေနာ္.. ခင္ဗ်ားမွန္းၾကည္႕စမ္းပါ…. တကယ္လို႕ ကြန္ပ်ဴတာကို ကၽြမ္းကၽြမ္း က်င္က်င္လဲ သံုးတတ္မယ္… လူတိုင္းနဲ႕ ဆက္သြယ္လို႕ရမဲ႕ အီေမလ္း လိပ္စာလဲရွိခဲ႕မယ္ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ား ဒီထက္ကို ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္ ၾကီးက်ယ္လာမလဲလို႕….”

သူက ခနေတာ႕စဥ္းစားလိုက္ျပီး အေျဖျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္..

“က်ဳပ္သာ ကြန္ပ်ဴတာ တတ္မယ္.. အီေမလ္း လိပ္စာသာ ရွိခဲ႕မယ္ ဆိုရင္ ခုခ်ိန္မွာ မိုက္ကရိုေဆာဖ္႕ ကုမၸဏီမွာ ရံုးအကူဘ၀နဲ႕ ရွိေနပါလိမ္႕မယ္” တဲ႕

“ဘ၀ဆုိတာ ပပက ဆိုင္မွာ ပစၥည္း ၀ယ္ရသလိုပဲ။ လုိခ်င္တာနဲ႔ မလိုခ်င္တာ တြဲၿပီးရတယ္”

စာေရး ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္က အထက္ပါ အတုိင္း ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ ၁၉၇၀ ၀န္းက်င္က “ပပက” ဆိုသည္မွာ “ျပည္သူ႔ ပစၥည္း ေကာ္ပိုေရးရွင္း” ဟု အမည္ရၿပီး ပစၥည္းမ်ားကို ခြဲတမ္းႏွင့္ အတြဲလုိက္ ေရာင္းခဲ့၏။ ေစ်းကြက္ဖြင့္ စနစ္ မရွိေသးသျဖင့္ ထုိဆုိင္မ်ားကိုသာ အားကိုးခဲ့ ရ၏။ ဆိုင္မ်ားက အေရာင္းထိုင္း ပစၥည္းမ်ား က်န္ေနမည္ စိုးသျဖင့္ လိုခ်င္ေသာ လူႀကိဳက္မ်ား ပစၥည္းမ်ားကို လူႀကိဳက္နည္း ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ တြဲျခင္း ျဖစ္သည္။ ဥပမာ ႏို႔ဆီ၊ အထည္ပိတ္စႏွင့္ ေဆးလိပ္လိုမ်ိဳး။ ဆရာမႀကီးက လူ႔ဘ၀ ဆုိသည္မွာ ကိုယ့္ဆႏၵ၊ ကိုယ္လိုအင္ေတြခ်ည္း မရႏုိင္။ ကိုယ္ မလိုခ်င္ပါပဲ လ်က္ႏွင့္ ကိုယ္မျဖစ္ခ်င္ ပါပဲႏွင့္လည္း ထိုမလိုခ်င္ မျဖစ္ခ်င္သည္ မ်ားကို မလြဲမေသြ ႀကံဳရလိမ့္မည္ဟု ဥပမာ အလကၤာႏွင့္ ေျပာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

 

ဆရာမႀကီးကား အေတြ႔အႀကံဳ စံုခဲ့ၿပီ။ ရွင္ႀကီး၀မ္းထဲလည္း ၀င္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ရွင္ငယ္၀မ္းထဲလည္း ၀င္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ထိုအခ်ိန္က ကြ်န္မတို႔ကား ရင္တခ်ီခ်ီႏွင့္ မာန္တ၀င့္၀င့္ႏွင့္ လုပ္လွ်င္ ျဖစ္ရမည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ေနၾကဆဲ။ မျဖစ္ေလတုိင္း ေဒါသႏွင့္ ေသာကတုိ႔ အံုႂကြကာ မုန္တိုင္း ၾကမ္းစၿမဲ။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ အထက္ပါ အတိုင္း ဆရာမႀကီးက ဆုံးမ ေဖ်ာင္းဖ် ျခင္းတည္း။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္မတို႔ကား ၿငိမ္သက္၍ မသြားၾက။ ေရႊျပည္ေအး တရား မၾကားႏုိင္ဟု ခါထုတ္ခဲ့ၾက ေလသည္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆုိလွ်င္ “ဘ၀ဆိုတာ” ဟု ေျပာရတုိင္း ခပ္ရႊင္ရႊင္၊ ခပ္ေသာေသာ အနက္ ဖြင့္ခဲ့ဖူးသည္။ “ဥႆာလိႈင္ထိပ္ထား” ဟု လူသိမ်ားေသာ သူငယ္ခ်င္း ထားထားသည္ အေဆာင္ ၀ရန္တာမွ ေန၍ လ၀န္းႀကီး သာေနသည္ကို ေငးၾကည့္ရင္း “ေၾသာ္ ဘ၀...ဘ၀ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ ဘနဲ႔၀ ေပါင္း ထားတာပဲ”ဟု ေျပာလုိက္ရာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာ လုိက္ၾကသည္။ ငယ္သူတုိ႔ ဘ၀ကား အရာရာသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ ရယ္ေမာဖြယ္ေပပဲ။

အဆိုေတာ္ ကိုမင္းေနာင္၏ “ဘ၀ ဟူသည္ ရယူျခင္း မဟုတ္၊ ေပးဆပ္ေနရ ျခင္းျဖစ္သည္” ဆုိေသာ သီခ်င္း ေပၚလာ၏။ ကြၽန္မတုိ႔သည္ ႐ုံးမွာ ကုတ္ျခစ္၍ ႐ုန္းကန္ေနၾက၏။ လဆန္းမွ လလယ္ အသြယ္သြယ္ေသာ ေစ်းဖိုးမ်ားကို ေရတြက္ေနၾက၏။ “ျပတ္တုန္းလပ္တုန္း ၂၃” ထုံးကို ႏွလုံးမူၾက၏။ ၂၅ ရက္ဆုိလွ်င္ ေခ်းေငြရသည္။ ၃၀ ရက္ေန႔ လခ ထုတ္ေတာ့ ဆပ္ရ၏။ ထုိအခါ ေၾသာ္ ဘ၀ဟူသည္ ရယူျခင္းမဟုတ္၊ ေႂကြးဆပ္ ေနရျခင္း ျဖစ္သည္”ဟု ေတးဆုိ လ်က္ ရယ္ပစ္ခဲ့ၾက ေလသည္။

ခ်စ္သူမ်က္ႏွာ ေမာ့ၾကည့္ ေနရသည့္ အခ်ိန္မ်ားဆို ဘာကုိမွ စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾကမႈ မရွိခဲ့။ ခ်စ္သူနဲ႔သာ ဆိုရင္ စၾက၀ဠာ အျပင္ဘက္ ထြက္ရမလား ဆုိသည့္ သီခ်င္းကို မ႐ိုးတမ္း ဆုိခဲ့ေလသည္ေပါ့။ တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္ေတာ့ မဟုတ္။ တဲအိမ္သစ္ကေလးမွာ ေနဖူးသည္။ ၀ါးၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အတူလိွမ့္ အိပ္ရင္း ၀ါးစိမ္းနံ႕ေလးက ေမႊးလုိက္တာေနာ္ဟု အမွတ္ထင္ထင္ ေျပာခဲ့မိေသးသည္။ မိုးတြင္းမွာ ဓနိေတြ မိုးယိုေတာ့ ကုိယ္က ေခါင္မိုး အေပါက္ကို ဂ်ာနယ္ စာရြက္ေတြႏွင့္ လုိက္၍ ဖာသည္။ ေခါင္တုိင္တန္းေပၚသုိ႔ ေဘာင္းဘီရွည္ႏွင့္ လႊားခနဲ တက္သြားေသာ မိန္းမကို သူက ေအာက္က ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေအးဟုတ္ၿပီ၊ ဟုိဘက္မွာ တစ္ေပါက္ဆုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ရယ္စရာ ေကာင္းသလဲေနာ္။ ကိုယ္က သူ႔ကိုယ္ေပၚ တမင္ ခုန္ခ်လိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္သား ၀ါးၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်ေတာ့ ရယ္လုိက္ၾကတာေလ။

မိုးတြင္းႀကီးမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္သား စားပြဲ ၀ုိင္းေလးႏွင့္ ထမင္းလက္ဆုံ စားေနၾကစဥ္ ေလျပင္းက ေ၀ွ႕လုိက္ေတာ့ အေနာက္ဘက္က ထရံတစ္ခ်ပ္လုံး ၀ုန္းဆုိ လြင့္က်သြားပါ ေလေရာ။ ႏွစ္ဦးသား ခ်ိန္ကိုက္ထားသကဲ့သုိ႔ ထလိုက္ၾကၿပီး ေအာက္ဆင္း၊ ၀ါးထရံကို ျပန္ေထာင္၊ ၀ါးလုံးရွည္ တစ္ခုနဲ႔ထိန္း။ လုပ္ပါဟဆိုေသာ အခါ လုပ္ေနတယ္ ေလတဲ့။ ေလကတိုက္၊ မိုးကရႊဲ၊ တဟဲဟဲႏွင့္ ရယ္ေမာရင္း ထရံျပန္ကာမိ ေတာ့မွ ျပန္တက္ လက္ေဆးၿပီး ထမင္း ၀ိုင္းျပန္ထုိင္ၾကသည္။ ဘာမွ စိတ္ညစ္တယ္ မရွိခဲ့။

ကိုယ္က လက္ထဲပိုက္ဆံ နည္းလွ်င္ ေစ်းမ၀ယ္တတ္။ ထုိရက္ဆုိလွ်င္ သူက ေစ်းသြားေပးသည္။ ေငြ ၁ က်ပ္နဲ႔ ဘာရမွာတုံး။ ရသားပဲ။ ငါးခူ တစ္ေကာင္ပါလာ၏။ ငါးခူ ငါးဆုပ္ဟင္း ခ်က္ေကြၽးမယ္ဟု သူဆိုသည္။ ငါးခူ ေလးကို အသားလႊာ၊ ဆန္လက္တစ္ ဆုပ္ေလာက္ကိုေလွာ္ေထာင္း၊ ငါးခူနဲ႔ ေရာၿပီးေထာင္း။ ဆီျပန္ခ်က္ ေပးသည္မွာ ေကာင္းမွေကာင္း။ ရွမ္းနံနံပင္ခတ္ လုိ႔ေလ။ ဘယ္မွာ ဆင္းရဲလုိ႕လဲ။

ႏွစ္ေယာက္အတူ အလုပ္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားရင္းလည္း ပိုက္ဆံျပတ္ ဖူးပါသည္။ စိတ္မညစ္ပါ။ ဘတ္စ္ ကားေပၚ ခပ္တည္တည္တက္သည္။ သူကေတာ့မ်က္ႏွာပ်က္တတ္၏။ ကိုယ္ ကစပ္ၿဖီးၿဖီးႏွင့္ စပယ္ယာကို မ်က္ႏွာခ်ဳိ ေသြးပါသည္။ မမတို႔ ပိုက္ဆံ ကုန္သြား လု႔ိလုိ႔ တုိးတိုး ေျပာလုိက္၏။ စပယ္ယာက ေမာင္းခ်ပါ့မလား။ ကုိယ္ေတြ၏ ဥပဓိ႐ုပ္ႏွင့္ ဆုိေတာ့ နားလည္စြာ ျပံဳးရယ္ရင္း ႀကိဳက္သေလာက္ စီးပါဗ်ာ ဟုဆိုသည္။ ကားဂိတ္က အိမ္အျပန္ သူ႔ဘယ္ဘက္ လက္ေမာင္းကို ကုိယ့္ လက္ႏွစ္ဖက္လုံးနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ခုိစီးရင္း ခုန္ဆြ ခုန္ဆြနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဘ၀ဆိုတာ ေငြရွိမွ ေပ်ာ္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်စ္ ရွိေနရင္ အရာရာ ျပည့္စုံတာပါပဲဟု ထင္ခဲ့ဖူးျခင္းသည္ အသက္ ၃၀ မေက်ာ္ခင္က ျဖစ္ပါ သည္။

ကြၽန္မသည္ ေလွငယ္ေလးတစ္ စင္းထဲမွာ ေရာက္ေနေလသည္။ ေလွ ထဲမွာ ဘာမွ် မရွိပါ။ ေလွာ္တက္ မရွိ၊ ရိကၡာ မရွိ။ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ ေသာအခါ တလိပ္လိပ္တက္လာေသာ မုိးရိပ္တုိ႔ကို ျမင္ရ၏။ အေနာက္ဘက္ ဆီတြင္ နီရဲေနသည္။ ေလနီၾကမ္း ဆင္ေတာ့မည္ ထင္ရဲ႕။ တက္မရွိရင္ လက္ ႏွင့္ ေလွာ္ရမွာေပါ့ဟု စိတ္ကူးလုိက္ ေသာအခါ ေလွပတ္ပတ္လည္ ေရျပင္ က်ယ္မွာ ငါး၊ လိပ္၊ ငါးမန္းမ်ား လူး လြန္႔ေနၾကသည္ကိုျမင္ရ၏။ ေရထဲ လက္ခ်၍ မျဖစ္ႏုိင္။

ေခတၱမွ် ငိုင္ေနၿပီး စဥ္းစားသည္။အေလာင္းေတာ္ မဟာဇနက မင္းႏွင့္ စာေသာ္ မိမိက ေတာ္ေသးသည္ဟု ယူဆမိ၏။ မိမိသည္ ေရထဲေရာက္ မေနေခ်။ ေရကူးရန္မလိုေခ်။ ေလာ ေလာဆယ္ေတာ့ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ႏွင့္ အသက္မွန္မွန္ ႐ွဴ၍ ရေနေသး သည္။
ေဟာ အေနာက္ဘက္က ေလျပင္း တုိက္လာေလၿပီ။

ေလွသည္လူးစျပဳလာ၏။ ကိုယ္ကို ဘယ္ညာယိမ္းၿပီး ထိန္းေနရသည္။ ေလျပင္းကပုိ၍သည္းလာသည္။ မိုး ေမွာင္က်လာသည္။ မိုးစက္ေတြပါက် လာၾကၿပီ။ ကြၽန္မသည္ ေလွနံႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းတင္းဆုပ္ရင္း မ်က္စိကိုမွိတ္ထားရ၏။ အသက္ ကို ၀၀႐ွဴသြင္းစဥ္ ငါမေသေသးဘူး ဟု အားတင္းရ၏။ စိတ္ထဲမွာလည္း သရဏဂုံ သုံးပါးကို မရပ္မနား ရြတ္ ေနမိပါသည္။

အိပ္ရာမွႏိုးေသာအခါ...
လူသည္ေမာလ်လ်ျဖစ္ေနသည္။
တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးေစးမ်ားျဖင့္ ရႊဲနစ္ေနေလသည္။
အိပ္မက္က ဆုိးလွခ်ည္လား။
တကယ္ေတာ့ အျပင္ဘ၀မွာ လည္း သည္အတုိင္းပါပဲ။ ကြၽန္မသည္ ေလွကေလး တစ္စင္းႏွင့္ တက္မပါ၊ ရြက္မပါ၊ ရိကၡာဗလာႏွင့္ လြင့္ေမ်ာေန ခဲ့သည္။ ဘယ္ခရီးဟု မမွန္းဆတတ္။ ဘယ္ဆိပ္ကမ္းဟု မတမ္းတတတ္။ ဘယ္အေဖာ္ဟုလည္း မရည္မွန္းတတ္ ေတာ့ၿပီ။

ေလာေလာဆယ္ ကြၽန္မအတြက္ အေရးအႀကီးဆုံး ကိစၥသည္ အသက္႐ွဴ ႏိုင္ေရးသာ ျဖစ္သည္။ အသက္မွန္မွန္႐ွဴ ေနရသည္ကို သတိထားၿပီး ငါမေသ ေသးဟု သေဘာေပါက္ေန၏။ အသက္ ရွင္ေနေသာ လူသည္ ဘာကုိမဆုိ ေမွ်ာ္ လင့္ႏိုင္သည္ပဲ။ အသက္ မွန္မွန္႐ွဴရင္း အတိတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ အနာဂတ္ကို လည္းေကာင္း ေတြးၾကည့္သည္။ ဘာကိုမွ် ေတြး၍မရ။ ရင္ထဲမွာ လိႈင္းထလာသည္။ လိႈင္းေခါင္းျဖဴတုိ႔က နဂါး အေမာက္ႏွယ္ မာန္ဖီ၍ လာၾကသည္။ မိမိကို ၀ါးမ်ဳိအံ့ဟု ရက္စက္စြာ ၾကံဳး၀ါး ေနၾကသည္။ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး အသက္ ကိုသာ ႀကိဳးစား႐ွဴရျပန္၏။

အေမာေျပစျပဳေသာ အခါ ေဘးဘီ ကို ၾကည့္ခ်င္လာျပန္သည္။ ငါ့ အနားမွာ ဘယ္သူရွိလဲ။ ငါ ဘာလုပ္စရာ ရွိသလဲ။ အို ငါ့အနားမွာ ဘယ္သူမွ်မရွိ ေခ်တကား။ တကယ္ေတာ့ အႏၲရာယ္ေတာထဲ ေရာက္ၿပီဆုိလွ်င္ ဘယ္သစၥာရွင္ကမွ် အသက္ေပးၿပီး လာမကယ္ၾကေပ။ အား စိတ္နာဖုိ႔ မေကာင္းေပဘူးလား။
ငါ ဘာလုပ္စရာရွိသလဲ။ လုပ္စရာ ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲေလ။ ေရးလက္စ စာမူေတြ တစ္ထပ္ႀကီးပဲ။ ေရး ၿပီးသားေတြေရာ၊ ေရးဖုိ႔ စီစဥ္ထားတာ ေတြေရာ၊ စာအုပ္ ျဖစ္ၿပီးတာေတြေရာ၊ ကြန္ပ်ဴတာ စီၿပီး စာအုပ္ ခ်ဳပ္ထားတာ ေတြေရာ။ ၿပီးေတာ့ ေရးရန္ဆိုသည့္ စာကပ္ထားေသာ ဖိုင္တြဲေတြ။
ေရးဖုိ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကလည္း မကုန္ႏိုင္။

လူငယ္မ်ား ျပဳျပင္ေရးတဲ့။ လူငယ္ အေတြးအေခၚ တုိးတက္ ေရးတဲ့။
လူမႈသိပၸံႏွင့္ ေခတ္မီ တုိးတက္ေသာ ကမၻာတဲ့။
သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ႏွင့္ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းတဲ့။
ခ်မ္းသာေသာ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ဆင္းရဲ ေသာႏုိင္ငံမ်ားအေရးတဲ့။
ပဋိပကၡအၾကား လႈပ္ရွားျခင္းတဲ့။
အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ မိမိကိုယ္ တိုင္ေရး ႐ုပ္ပုံလြာတဲ့။

“ေၾသာ္ အားနာလုိက္တာ တစ္ခ်ိန္က ခ်စ္သူရယ္။ ရွင့္အတြက္ေတာ့ ကြၽန္မ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးေနာ္။ ေပးဆပ္ ခဲ့ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ အင္အားေတြဟာ ကြၽန္မကို တက္ကေလး တစ္ေခ်ာင္းေတာင္ ၀ယ္မေပးခဲ့ဘူး။
ရွိပါေစေလ။ ေပ်ာ္စရာေတြ ဖန္တီး ေပးခဲ့တဲ့ ရွင့္ကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္က “အခ်စ္ကို မခံစားဖူးဘူး”ဆုိရင္ ဘ၀ဟာ ဘယ္ျပည့္စုံမလဲ ေနာ္။ သုိ႔ေပမယ့္ အလုပ္ေတြ လုပ္ရဦး မယ္ကြယ္”

ဟိုး ေ၀းေ၀းမွာ ပ်ပ်ေလး ျမင္ေနရတာ ဘာပါလိမ့္။
တိမ္ေတာင္ တိမ္လိပ္ေတြလား၊ ကမ္းရိပ္ ေသာင္ေျခေလလား။
ေၾသာ္ သဲ့သဲ့ေလး ေတးသံလည္း ၾကားေနရသည္။
ရွင္တို႔ ေတးသြားက ဘာ အေၾကာင္းလဲကြယ္။

“ယုိယီးေလ ယီးေလးေလး”တဲ့။ ဒါက ေရလားျဖစ္သည္။ ေလွေတာ္သံ ျဖစ္၏။ ခမ္းနားလုိက္ေပစြ။ ခ်စ္သူကို တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေနသံ မဟုတ္။ ပတ္ ၀န္းက်င္ကုိ မေက်မနပ္ႏွင့္ ရန္လုိေနသံ မဟုတ္။ အားငယ္ ႏြမ္းလ်ေနသံ မဟုတ္။ ငါးဖမ္း တံငါေလွေတြဆီက ပိုက္ကြန္ဆြဲရင္း အားေပးသည့္အသံ၊ ေမွ်ာ္လင့္သံ။ ေကာင္းေလစြ။

ဒါမ်ဳိးေတြ ၾကားခ်င္ပါသည္။ ညည္းညဴ တမ္းတေနလုိ႔ ဘာထူးမွာတဲ့လဲ။ အားေပ်ာ့ ညိႇဳးေလ်ာ္ေနလုိ႔ဘာ ျဖစ္လာမွာလဲ။ ကိုယ့္ဘ၀ရပ္တည္ေရး အတြက္ တကယ္လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ ကိုပဲအားစုိက္ခြန္စုိက္ရေပမယ္ေပါ့ဟု စဥ္းစားသည္။ မဟာဇနကမင္းသား ေတာင္ အားမေလွ်ာ့ဘဲ ခုနစ္ရက္ လုံးလုံး သမုဒၵရာျပင္မွာ ကူးခတ္ေနခဲ့လုိ႔ ေမခလာ ကယ္တင္တာခံရတာ မဟုတ္လား။ ညိႇဳးေလ်ာ္အားပ်က္သူတုိ႔ ငါး မန္းစာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီ မဟုတ္လားဟု ေတြး မိသည္။

ကြၽန္မက ေတးသံကို နားစြင့္ျပန္ သည္။
ေလညင္းထဲမွာပါလာတာ ဘာ ေတးသြားပါလိမ့္။
လူတို႔၏ ေတးသံကား မဟုတ္။ ငွက္ကေလးေတြ အသံပါ။
ဒါဆုိ ေသခ်ာၿပီ။ ကြၽန္းေျမ တစ္ခုခုႏွင့္ နီးေနၿပီေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူတို႔က ဘာငွက္ ကေလးေတြပါလိမ့္။ ပင္လယ္ထဲ ဆုိေတာ့ ပင္လယ္ပ်ံလႊားေတြလား။ ဇီ၀စုိး ေတြလား၊ ပင္လယ္စင္ေရာ္ေတြလား။

ပင္လယ္စင္ေရာ္ဆိုေသာ အေတြးတြင္ ေယာနသံ စင္ေရာ္ကို သတိရသြား သည္ Jonathan Livingston Seagull ေပါ့။ ေရးသူစာေရးဆရာကRichard Bach တဲ့ အေမရိကန္ လူမ်ဳိးပါ။ အမွန္ေတာ့ သူက စာေရးဆရာလည္း မဟုတ္ပါ။ Pilot ေလယာဥ္ေမာင္း သမားျဖစ္သည္။ ေလယာဥ္ အတတ္ပညာကို စာအုပ္မ်ား ေရးခဲ့ရာ စုစုေပါင္း သုံးအုပ္ျဖစ္ခဲ့၏။ ယခုဆုိ ဂႏၴ၀င္ေတြ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ ေလတပ္မေတာ္တြင္ အရာရွိ အျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့သည္။ ေယာန သံစင္ေရာ္ ကို ေရးေသာ အခါမွာေတာ့ သန္းခ်ီ၍ ပုိက္ဆံရသျဖင့္ သူေဌးႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့၏။ ကုိယ္ပိုင္ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီး တစ္စင္းကို ေမာင္းကာ ခရီး ဆက္ေန သည္ဆုိပဲ။
ဘယ္ေလာက္မ်ား အားက်ဖြယ္ ေကာင္းပါသလဲ။

ကုိယ္ေတြ စာေရးစားလာတာ ေရႊရတု ေရာက္ေတာ့မည္။ ကိုယ္ပိုင္ ေလယာဥ္ပံ် အသာထား၊ ကုိယ္ပိုင္ “မိုဘိုင္းလ္” ေလးေတာင္ မ၀ယ္ႏိုင္။ ကြာသည္ေပါ့ေလ။ သူေရးေသာ ေယာနသံ ကိုလည္း ၾကည့္ပါဦး။ စာတစ္အုပ္လုံးကို မေျပာ။ စာလုံးတစ္လုံးသည္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ငါးေထာင္ တန္ေနၿပီတဲ့။ ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ား ဒါေလာက္ေအာင္ျမင္ရတာပါလိမ့္။ သိပ္ထူး ထူးဆန္းဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။Pilot ကိုယ္တုိင္ေျပာျပခ်က္ အရ “လူတိုင္း လူတုိင္းသည္ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ အလုပ္မ်ဳိးကို မိမိ လုပ္လုိေၾကာင္း၊ ကုိယ္တိုင္ေတြ႕ ေအာင္ စိစစ္ရွာေဖြၿပီးေသာ္၊ ထိုအလုပ္ကို ေသေသေက်ေက် ဇြဲနပဲျဖင့္ လုပ္အပ္သည္” ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။

ပန္းခ်ီ ပညာရွင္တစ္ဦးက ဤပုံ၀တၳဳသည္ ပင္လယ္ စင္ေရာ္မ်ား အေၾကာင္း မဟုတ္၊ ပန္းခ်ီပညာရွင္ တစ္ဦးအဖုိ႔ မိမိ၏ ပန္းခ်ီပညာမႈအထာကို ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ ေအာင္ရွာေဖြဖုိ႔ အေၾကာင္းသာ ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။ ကုန္စည္ထုတ္လုပ္သူ တစ္ဦးကမူ ဤပုံ၀တၳဳသည္ ႀကီးျမင့္ တုိးပြားရန္ အာသာ ဆႏၵျပင္းျပမႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ စြန္႔စားမႈ၊ တီထြင္မႈ၊ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိမႈ၊ သစၥာရွိမႈ၊ မွ်ေ၀ ခံစားစံစားမႈ၊ ပညာ သင္ၾကားမႈႏွင့္ သင္ယူမႈအမ်ားအတြက္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္မႈ၊ ေမတၱာပြားမႈ စသည္တို႔ကို အားေပးအား ေျမႇာက္ျပဳေသာ ပုံ၀တၳဳဟုဆိုသည္။

ေ၀ဖန္ေရးဆရာ တစ္ဦးကလည္း “ကုိယ္မွန္ေနသည္ဟု သိလွ်င္ တစ္ေရြးသားမွ် ေလွ်ာ့မေပးတတ္ေသာ လူစားမ်ဳိး၊ အလုပ္တစ္ခုခုကို လုပ္ၿပီဆုိလွ်င္ ကုိယ့္အတြက္ ဘယ္လုိအက်ဳိးမွ် မရွိေစကာမူ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္ေသာ လူစားမ်ဳိး၊ ဘ၀ဟူသည္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျခင္း အလုပ္သာ မဟုတ္ဘဲ ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ ေနျခင္းျဖစ္ရမည္ဟု သက္၀င္ယုံၾကည္ ေနထိုင္သည့္ လူစားမ်ဳိးတို႔သည္ ဤပံု၀တၳဳ ၏ အဓိကဇာတ္ေဆာင္ ေယာနသံစင္ေရာ္ ႏွင့္ သေဘာခ်င္း တုိက္ဆိုင္ေနၾကမည္” ဟုဆုိပါသည္။

Richard Bach၏ အဂၤလိပ္လုိ ေရးထားေသာ စာအုပ္ကို ျမန္မာဘာသာသုိ႔ ျပန္ဆုိ ထုတ္ေ၀ ျဖန္႔ခ်ိေပးသူကား ဘသန္း(ဓမိၼက)တည္း။ ထုိဘာသာျပန္သူ ဆရာ ကလည္း “ျပန္ဆိုသူ အဖို႔မူ၊ လူသတၱ၀ါတုိ႔ အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ လူသတၱ၀ါ၌သာ ရွိ၏။ အဆုံးအမေပၚတြင္ ေမတၱာ ပြားမ်ားျခင္း ဟူေသာ ေကာင္းျမတ္ ခ်ဳိၿမိန္ သည့္ သေဘာကို ထပ္ေလာင္း ထားသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ စာက်ဥ္းေသာ္လည္း အနက္က်ယ္ေျပာ ဘိသည္တကားဟု တအ့ံတၾသ ေတြ႕ရ၍ အလြန္ပင္ စိတ္ၾကည္ႏူး ျခင္းျဖစ္မိသည္”ဟု ေရးသားခဲ့သည္။

ကြၽန္မသည္ မေသေသး။
လြင့္ေမ်ာေနဆဲျဖစ္သည္။
မိမိအသက္ကို မိမိ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ဆဲျဖစ္သည္။

ေယာနသံစင္ေရာ္သည္၊ ကိုယ္က်ဳိးမငဲ့ဘဲ အသက္ကိုပင္ မမႈဘဲ ေလာက၌ ဘာအလုပ္သင့္ဆုံးနည္း ဟူေသာ ေမးခြန္း၏ အေျဖကို ေပးသြားခဲ့ေလၿပီ။
ကြၽန္မသည္ ေလာကအတြက္၊
ထုိ႔ေနာက္ လူသားမ်ားအတြက္၊
ထု႔ိျပင္ မိမိကုိယ္တုိင္အတြက္၊
ေယာနသံစင္ေရာ္ ပ်ံသန္းေသာ လမ္းအတိုင္း၊ ပ်ံသန္းရန္ ရွိသည္မွ တစ္ပါး အျခား အက်ဳိးရွိေသာ အလုပ္ ဘာကို လုပ္ရပါဦး မည္နည္း။
ဘ၀၏ အရသာကား ထုိအလုပ္ပင္ မဟုတ္ပါလား...။

''ဆႏၵရွိဖို ့က ပထမ''

ဒီေန ့ကမၻာတစ္လႊား စြန္ ့စားသြားလာျပီး ပညာေတြသင္၊ မဟာဘြဲ ့ေတြ ပါရဂူဘြဲ ့ေတြ ရထားတဲ့

လူငယ္ေတြ ေျပာေျပာေနၾက စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါ မင္းတို ့လို ပညာရွာေနတဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္

မွတ္သားစရာေကာင္းလြန္းလုိ ့စကားလက္ေဆာင္ပါးလိုပါတယ္။ ဒီေန ့ကမၻာေပၚမွာ ေခတ္လူငယ္ေတြ

တက္ရမယ့္ ပညာရပ္ေတြက တစ္ပံုၾကီးပါ။ ျမန္မာလူငယ္ေတြသာ သင္ယူခြင့္ရရင္ တစ္ဖက္ကမ္း

ေရာက္ေအာင္ တတ္မွာေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္သင္တဲ့အခါ တကယ္တတ္ေျမာက္ဖို ့က

အဲ့ဒီလူငယ္မွာ ရွိတဲ့ စိတ္ပါ၀င္စားျပီး တကယ္တက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိဖို ့ပါပဲတဲ့။ ဘာကိုပဲလုပ္လုပ္ စိတ္ကမပါ

ရင္ ဘာမွျဖစ္နုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းလုပ္ရင္ သူေဌးျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵ၊

ပညာသင္ရင္လည္း ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကို ျပင္းျပင္းျပျပထားရမွာေပါ့။ ဆႏၵရွိရံုမွ်မဟုတ္ဘဲ

ဆႏၵျပင္းျပင္းျပျပရွိေအာင္ လုပ္ျပီးမွ ပညာသင္တာ ဟာ မင္းအတြက္ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

''ရိုးရိုးၾကင့္ ျမင့္ျမင့္ၾကံပါ''

ရိုးရိုးက်င့္ ျမင့္ျမင့္ၾကံ ဆုိတဲ့ စကားဟာ မင္းတို ့လို လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြအတြက္

လမ္းညႊန္ေဆာင္ပုဒ္တစ္ ပုဒ္ပါ။ မသိသူ ေက်ာ္သြား၊ သိသူေဖာ္စား ဆုိသလို သိသူေတြက ေဖာ္စားၾက

လို ့ၾကီးပြားခ်မ္းသာသြားၾကတဲ့ လူေတြ ဟာ တစ္ပံုၾကီးပါပဲ။ ငါတစ္ေန ့မွာ ဒီဘ၀မ်ိဴးေရာက္ရမယ္လို ့ဘ၀

ျမင့္ျမင့္တစ္ခုကို ေမွ်ာ္မွန္းထားပါ။ ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီ ့ဘ၀ေရာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုၾကိဳးစားတဲ့

ေနရာမွ ျဖတ္လမ္းမလုိက္ပါနဲ ့။ '' ပင္လယ္ျပင္မွာ ကူးခတ္ေနရမွာ က်ဴပ္တာ၀န္၊

ကမ္းေရာက္မေရာက္တာက သူ ့သေဘာအတုိင္းပဲ'' လို ့ဆုိခဲ့တဲ့ မဟာဇနက မင္းသားလုိ ့ရိုးရိုးသားသား

ၾကိဳးစားသြားရမွာပါ။ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ရိုးရိုးသားသားေန၊ ရိုးရိုးသားသား ေျပာ တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

မွန္ကန္မွဳသစၥာကို အေျခခံထားတာ ျဖစ္လို ့တန္ခိုးရွိတယ္။ လုိရာပန္းတုိင္ဆီ ပို ့ေပးနုိင္တဲ့

အစြမ္းသတိၱရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့ ္ကုိယ္ေမွ်ာ္မွန္းထးာတဲ့ ဘ၀ပန္းတုိင္ဆီကို ရိုးသားတဲ့ စိတ္

နဲ ့ေလွ်ာက္လမ္းသြားနုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါလုိ ့တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

''စကား နားေထာင္ျခင္းဟာ ၾကီးမားတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခု''

လူမွာ နားနွစ္ဖက္ ကုိယ္စီရွိေနတာ ၾကားဖို ့န ဲ့နားေထာင္ဖို ့ေလာက္ပဲလို ့ယူဆလုိက္ရင္ မွားသြားမယ္။

လူရဲ့နားဟာ အဲ့ဒါထက္မက ၾကီးေလးတဲ့အလုပ္ေတြကို လုပ္ဖုိ ့လိုေသးတယ္။ အဲ့ဒီ အလုပ္ေတြက ၾကားရင္

ဘာကုိၾကားရသလဲလို ့သတိကပ္ျပီး နားေထာင္ဖို ့၊ နားေထာင္ရင္လည္း ၾကားရတဲ့ စကားေတြထဲက

ဘာေတြကို လိုက္နာက်င့္သံုးရမလဲဆုိတာ စီစစ္ခံယူတတ္ဖို ့ဆုိတာေတြပါပဲ။ ၾကားရင္လည္း ၾကားတတ္ဖို ့၊

နားေထာင္ရင္လည္း နားေထာင္တတ္ဖို ့လုိတယ္။ နားေထာင္တတ္တာဟာ အရည္အခ်င္းတစ္ခုပါ။

လူၾကီးမိဘ၊ ဆရာသမားေတြ ဆုိဆံုးမတဲ့စကားကုိ ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္တတ္တာဟာ ပုိမိုထူးျခားတဲ့

အရည္အခ်င္းတစ္ခုပါ။

 ကာစာဘီးယန္းကားဆုိတဲ့ အဂၤလိပ္ ကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ဖူးမွာေပါ့။ သေဘၤာကပတိန္ ျဖစ္သူ ဖခင္ရဲ့ ''

မင္း...ငါ ျပန္မလာမခ်င္း ဒီမွာေစာင့္ေန၊ ဘယ္မွာမသြားနဲ ့'' ဆိုတဲ့ စကားကုိ နားေထာင္ျပီး မီးေလာင္ေနတဲ့

သေဘၤာေပၚမွာ မီးေလာင္အေသခံသြားတဲ့ ကာစာဘီးယန္းကား ဆုိတဲ့လူငယ္ေလး အေၾကာင္းကုိ ေရး

ဖြဲ ့ထားတာပါ။ သူ ့ရဲ့စကား နားေထာင္တတ္တဲ့ ဂုဏ္ကုိ ေလးစားတဲ့အေနနဲ ့ သူ ့ေက်ာက္ရုပ္ကုိထုျပီး

အေမရိကန္ျပည္မွာ ယေန ့တိုင္ တေလးတစား ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳေနၾကပါသတဲ့။

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

''မ်က္နွာထားေလး ခ်ိဴပါေစ''

မ်က္နွာဟာ ခႏၵာကုိယ္ရဲ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းမ်ား ၀င္ထြက္ရာ တံခါးေပါက္၊ ေရာက္လာတဲ့

ဧည့္သည္ေတြကုိ ေလာကြတ္ပ်ဴငွာ ၾကိဳဆုိဧည့္ခံရာ ဧည့္ခန္းလို ့ဆုိၾကတယ္။ ဟုတ္တာေပါ့။ ရႊင္ပ်ခ်ိဴသာတဲ့

မ်က္နွာေလးကုိ ၾကည့္ျပီး ခ်စ္ခင္ရင္းနွီးတဲ့ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ မ်က္နွာ

ခ်ိဴခ်ိဴေအးေလးေလးကုိ ၾကည့္ျပီး ေတြ ့ရတဲ့လူတိုင္း ဘ၀င္နွလံုး ေအးခ်မ္းသြားၾကရတယ္မဟုတ္လား။

ဒါေၾကာင့္ လူရဲ့ မ်က္နွာဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘ၀တစ္ခုလံုးကုိ ဖန္တီးနုိင္တဲ့ စြမ္းအားရွိလုိ ့မင္းတို ့ငါ

တုိ ့ဟာ မ်က္နွာကို ထားတတ္ၾကရမယ္။ ျပံဳးေနတဲ့ ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္နွာေလးကုိ မိုင္ေပါင္းတစ္ေထာင္ကပင္

ျမင္နုိင္ေပမယ့္ ခက္ထန္ ရွံဳ ့မဲ ့ေနတဲ့ မ်က္နာကိုေတာ့ အနီးကေလးမွာရွိေပမယ့္ မျမင္နုိင္ၾကဘူး

လုိ ့ဆုိၾကတယ္။ လူၾကီးသူမေတြက သူတို ့ကုိကန္ေတာ့တဲ့အခါ '' မ်က္နွာျမင္ ခ်စ္ခင္ပါေစ ''

လို ့ဆုေတာင္းေပးၾကတယ္မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၵာကုိယ္ရဲ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းမ်ား ၀င္ထြက္ရာ

တံခါးေပါက္ ၊ ဧည့္ခန္းမနဲ ့တူတဲ့ မ်က္နွာမ်ိဴးကို ပုိင္ဆုိင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ မ်က္နွာထားကုိ ျမင္သူေတြ

ခ်စ္ခင္လာေအာင္ ထားတတ္ဖို ့လိုမွာေပါ့။

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

''ေမတၱာထား ဘယ္အခါမွ မွားတယ္မရွိ''

ေပါင္းသင္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းတဲ့လူဟာ လူတကာထက္ တစ္ပန္းသာျပီး အမ်ားနဲ ့မတူေအာင္

လူတကာေတြက သူ ့ကုိ ခ်စ္ခင္ၾကတာ ေတြ ့ဘူးမွာေပါ့။ သူ ့ကိုလူေတြ ဘာေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္ရင္းနွီးၾကသလဲ။

ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းလုိ ့ လို ့ဆုိမွာမဟုတ္လား။ ဒါဆုိ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး

ေကာင္းတယ္ဆုိတာ ဘာလဲလုိ ့ေမးစရာ ေပၚလာျပန္တယ္။ မင္း....ဘယ္လုိ ျပန္ေျဖမလဲ။

သူမ်ား အၾကိဳက္လိုက္ျပီးေျပာတာ၊ လုပ္တာလုိ ့ေျဖမွာေပါ့။

အဲ့ဒါက အေပၚယံစကားပါ။ အနွစ္သာရမပါဘူး။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းတဲ့ ၊ လူခ်စ္လူခင္မ်ားတဲ့

လူဟာ...

လူေတြကုိ ခ်စ္ေသာမ်က္စိနဲ ့ၾကည့္တယ္။

ေမတၱာနဲ ့စကားေျပာတယ္။

ေမတၱာနဲ ့ကူညီ ေဆာင္ရြက္တယ္။

အမ်ားေကာင္းက်ိဴးကုိ ေမတၱာနဲ ့အက်ိဴးေဆာင္တယ္။

အဲ့ဒီ ေမတၱာကသာ သူ ့ကို လူခ်စ္လူခင္မ်ားေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ ေမတၱာဟာ တံု ့ျပန္တတ္ျပီး တူတဲ့

အက်ိဴးေပးတယ္။ ေမတၱာဟာ ေပးသူေရာ ခံယူသာပါ ေအးခ်မ္းတယ္။ေမတၱာထားရင္ ဘယ္အခါမွ

မွားတယ္လို ့မရွိဘူး။ စဥ္းစားနိုင္ဖို ့ပါ။

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

''ခြင့္လႊတ္တာဟာ အရွံဳးေပးျခင္းမဟုတ္''

ကမၻာမွာ '' သူက ကုိယ့္သြားတစ္ေခ်ာင္းနွုတ္ရင္ ကုိယ္က သူ ့သြားတစ္ေခ်ာင္းျပန္ႏွဳတ္ရမယ္ '' ဆိုတဲ့

ဟမၼဴရာဘီဘုရင္ရဲ့ ဥပေဒ ၊ '' သူက ကုိယ့္ကို ျပစ္မွားရင္ ျပန္ျပီးလက္စားမေခ်နဲ ့၊ ခြင့္လႊတ္လုိက္ပါ '' ဆုိတဲ့

ေထရ၀ါဒ ဘာသာတရားရဲ့ က်င့္စဥ္နွစ္ခုဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းေထာင္နဲ ့ခ်ီျပီး ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ

ေန ့မွာေတာ့ ကလဲ့စားေခ် ၀ါဒျဖစ္တဲ့ ဟမၼဴရာဘီဥပေဒဟာ လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး ေထရ၀ါဒရဲ့

လက္စားမေခ်ေရး က်င့္စဥ္ဟာ ရွင္သန္ေနစဲပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ ကုိယ့္အေပၚျပစ္မွားတာကို

ခြင့္လႊတ္သည္းခံတာ ေခတ္မမွီဘူး၊ လက္ေတြ ့မက်ဘူးလို ့ေျပာဦးမွာလား။

တကယ္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္တာနဲ ့အရွံဳးေပးတာကုိ ခြဲခြဲျခားျခား နားမလည္ၾကလို ့ပါ။ ခြင့္လႊတ္တာဟာ အျမတ္

နဲ ့အနုိင္ယူတာ၊ အရွံဳးေပးတာကေတာ့ အရွံဳးနဲ ့အရွံဳးေပးတာ။

မင္းကုိ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္က လာျပီးစရင္ အထက္စီးကလာျပီးဗိုလ္က်ရင္ မင္းက မခံခ်င္စိတ္

နဲ ့ျပန္တံု ့ျပန္မွာ လား။ ဒါမွမဟုတ္ သူမသိလုိ ့ေျပာတာ၊ သူင့ါကိုနားမလည္လို ့ဒီလုိလုပ္တာလို ့ခံယူျပီး

ျပံဳးျပံဳးေလး နဲ ့ခြင့္လႊတ္မွာလား။ ေနာက္တစ္ေခတ္ရဲ့ သားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့

မင္းဟာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ ့အနုိင္ယူလိုက္မယ္လို ့ယံုၾကည္ပါတယ္။

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

''တဒဂၤဒုကၡေတြကုိ ရင္းျပီးမွ ထာ၀ရသုခကို ရနုိင္မယ္''

ဟိုတစ္ခါ မင္းကုိ လမ္းမွာေတြ ့တုန္းက ခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ဟာ ပင္ပန္းလြန္းလို ့တစ္ျခားအလုပ္တစ္ခု

ေျပာင္းလုပ္ေတာ့မယ္လို ့ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။ ျပန္စဥ္းစားပါဦး။

ေလာကမွာ အပင္ပန္းမခံ၊ အဆင္းရဲမခံဘဲနဲ ့လုပ္နုိင္တဲ့ အလုပ္မ်ိဴး ဘယ္မွာရွိနိုင္မလဲ။

အလုပ္ဆုိကတည္းက အားစုိက္ရတယ္။ ေခါင္းစားခံရတယ္။ ဒီေတာ့ မပင္ပန္းဘဲေနမွာလား။

ကုန္ကုန္ေျပာရင္ ထမင္းစားရတဲ့အလုပ္ေတာင္ လက္ေဆးရတယ္။ ကုိယ့္က်န္းမာေရးနဲ ့သင့္ေတာ္ မေတာ္

ၾကည့္ရတယ္။ ျပီးေတာ့ လက္နဲ ့ယူျပီး ပါးစပ္ထဲထည့္ရတယ္။ ၀ါးရတယ္။ မ်ိဴခ်ရတယ္။ စားျပီးေတာင္

မျပီးေသးဘူး။ လက္ေတြ ပါးစပ္ေတြ စင္ေအာင္ေဆးရတယ္။ အဲ့ဒီ အလုပ္ေတြကုိ ပင္ပန္းတယ္

လုိ ့ညည္းဦးမွာလား။

တဒၤဂခဏေလးေတြမွာ ေတြ ့ၾကံဳရတဲ့ ဒုကၡေလးေတြကို ပင္ပန္းတယ္လို ့သေဘာမထားပါနဲ ့။ ငါခ်မ္းသာ

ဖို ့အရင္းအနီွးေတြကုိ စုေဆာင္းေနတယ္လုိ ့ခံယူျပီး လာသမွ်ဒုကၡေတြကို ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ ့ရင္ဆုိင္လုိက္ပါလုိ ့။

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

'''အလုပ္လုပ္ျပီး ေခါင္းေဆာင္ေနရာယူပါ''

ယေန ့အဖြဲ ့အစည္းေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြကုိ ၾကည့္ပါ။ သူမ်ားထက္ အလုပ္ပုိလုပ္နုိင္သူ၊

အလုပ္ကုိလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္နုိင္သူေတြကိုသာ ေတြ ့ရမယ္။ အလုပ္ မွာ ဂုဏ္ရွိတယ္

လုိ ့ေျပာေနၾကတာ ဒါကိုေျပာေနတာပါ။ '' အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူက ေကာင္းခ်ိီးမဂၤလာနဲ ့ျပည့္စံုေနတဲ့သူပါ။

ဒါေၾကာင့္ သူ ့ကုိ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ဆုိတာ ဘာလဲလို ့ရွင္းျပစရာမလုိပါဘူး။ သူသိျပီးသား '' လို ့ပညာရွိၾကီး

ကာလိုင္းလ္ ကေျပာဘူးတယ္။

မွန္တယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ဟာ အဲ့ဒီ ့လူအတြက္ အေကာင္းဆံုးလက္နက္ တစ္ခုပါ။ တက္ၾကြလွဳပ္ရွား

အလုပ္ၾကိဳးစားတဲ့ လူကုိ လူဖ်င္း၊ လူည့ံ၊ ေရသာခို အေခ်ာင္သမားေတြက ေၾကာက္ၾကတယ္။

အနားမသီရဲဘူး။ ပခံုးခ်င္း မယွဥ္ရဲဘူုး။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူဟာသူတုိ ့ေရွ ့

အလိုလုိေရာက္ေနတယ္။ သူတို ့ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကုိ ဘယ္သူမွ မေရြးခ်ယ္ရဘဲ ေရာက္လာတယ္။

အဲ့ဒါလာ အလုပ္တန္ခုိးပါ။ အလုပ္မွာ ဂုဏ္ရွိတယ္။ တန္ခိုးရွိတယ္ ဆိုတာ အဲ့ဒါကိုေျပာတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ အမ်ားၾကားမွာ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ရခ်င္ရင္ ျဖတ္လမ္းမလိုက္ပါနဲ ့။ အလုပ္လုပ္ျပပါ

လုို ့စကားလက္ေဆာင္ပါးလိုက္ပါတယ္။

♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣

 အခုလက္ရွိဖတ္ေနတဲ့ ဆရာၾကီး ဦး၀မ္ထိန္ေရးသားေသာ '' ခ်စ္တပည့္သုိ ့စကားလက္ေဆာင္ '' ဆုိတဲ့ စာအုပ္ထဲမွ သေဘာက်မိေသာ စာစုအခ်ိဴ ့ကို ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

သင္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါမွာ ဘ၀က သင့္ကိုရယ္တယ္။
သင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခါမွာ ဘ၀က သင့္ကို ၿပံဳးၿပီးၾကည့္တယ္။
သင္သူမ်ားေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘ၀က သင့္ကိုအေလးျပဳတယ္။
ေအာင္ျမင္သူတိုင္းမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ရွိဖူးပါတယ္။
ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ဇာတ္သိမ္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။
လြယ္တာက သူမ်ားရဲ႕အမွားကို ေ၀ဖန္အကဲျဖတ္ဖို႔ပါ။
ခက္တာကေတာ့ ကိုယ့္အျပစ္ကို အမွန္အတိုင္းသိျမင္ဖို႔ပါ။
ဘယ္သူမွ အတိတ္ကိုျပန္သြားၿပီး ဆိုးရြားတဲ့အစကို ျပင္လို႔မရပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဆံုးသတ္ရဖို႔ အခုခ်က္ခ်င္း စတင္လႈပ္ရွားတာကိုေတာ့ လူတိုင္းလုပ္လို႔ရပါတယ္။
ျပႆနာတစ္ခုဟာ ေျဖရွင္းလို႔ရႏိုင္တာဆိုရင္ ဘာမွစိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး။
ေျဖရွင္းလို႔ မရႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း စိတ္ပူေနလို႔ ဘာမ်ားထူးမွာ မို႔လို႔လဲ။
ဘယ္သူမွ ေသာ့တံမရွိတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ကို မဖန္တီးပါဘူး။
အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ဆံုးရႈံးလိုက္ရၿပီဆိုရင္ သင့္မ်က္လံုးေတြကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ျပည့္မေနပါေစနဲ႔။
မ်က္ရည္ေတြက သင့္ေရွ႕က ပိုေကာင္းတဲ့ ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးတစ္ခုကိုကြယ္ပစ္လိုက္ပါလိမ့္မယ္။
မ်က္ႏွာကိုျပဳျပင္လိုက္တာ (Changing the Face) ဟာ ဘာကိုမွ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မွာ
မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲကို ရင္ဆိုင္လိုက္တာ (Facing the Change)
ကေတာ့ အရာရာကို ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္ပါတယ္။
သူမ်ားေတြအေၾကာင္း မေက်မနပ္ ညည္းညဴမေနပါနဲ႔။
ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္လိုက္ပါ။
အမွားေတြက ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ နာက်င္ပင္ပန္းေစပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေတြၾကာလာလို႔ အဲဒီအမွားေတြ စုေပါင္းလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သင့္ကို
ေအာင္ျမင္မႈဆီေခၚေဆာင္သြားမယ့္ "အေတြ႕အႀကံဳ" ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။
က်ရႈံးတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဲရင့္မႈရွိပါ။
ေအာင္ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တည္ၿငိမ္မႈရွိပါ။
အပူေပးခံထားရတဲ့ ေရႊေတြဟာအလွဆင္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
ထြင္းထုခံထားရတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြဟာလည္း ရုပ္ထုေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သင့္ဘ၀မွာနာက်င္မႈခံစားရမႈေတြမ်ားလာေလ သင့္ရဲ႕ တန္ဖိုးတက္လာေလပါပဲ။

ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ကုိ သူ႔ အေမက ေက်ာင္းလာအပ္တယ္ ... သူ႔ သားက အရမ္းေတာ္လြန္း၊ ဉာဏ္ထက္လြန္းလုိ႔ သူငယ္တန္း ကေန စမတက္ဘဲ သံုးတန္းကေန          ထားေပးပါလုိ႔
      ေတာင္းဆုိ တယ္တဲ့ ... အဲဒါနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီးကလည္း
      စာေမးတာေပါ့ ...

      ေက်ာင္းအုပ္။ ။ ငါး .. ငါးလီ ...
      ကေလး ။ ။ ႏွစ္ဆယ့္ငါး
      ေက်ာင္းအုပ္။ ။ သုံး .. သံုးလီ ..
      ကေလး ။ ။ ကုိး
      ေက်ာင္းအုပ္။ ။ ကုိး ... ကုိးလီ ..
      ကေလး ။ ။ ရွစ္ဆယ့္တစ္
      ေက်ာင္းအုပ္။ ။ ေတာ္လုိက္တဲ့ ကေလး .. ကဲ .. သြားကြာ .. သံုးတန္း ...

      ဒါေပမဲ့ .. သံုးတန္း ဆရာမက ကဲ ဒီအတုိင္းေတာ့ မရဘူး ... ငါလဲ ေမးဦးမယ္ဆုိၿပီး စစ္ပါေလေရာတဲ့ ....
      ဆရာမ။ ။ သားေလး ... ဆရာမတုိ႔မွာ ႏွစ္ခု ပဲ ရွိတယ္ ... ႏြားမွာ ေလးခု ရွိတယ္ .. အဲဒါ ဘာလဲ ....
      ကေလး။ ။ ေျခေထာက္ေပါ့ ခ်ာမရဲ့ ....
      ဆရာမ။ ။ ဒါဆုိ သားေလးရဲ. ေအာက္မွာ ႏွစ္ခု ရွိတယ္ ... ဆရာမဆီမွာ တစ္ခုမွ မရွိဘူး ... အဲဒါေရာဘာလဲ ...
      ကေလး။ ။ အိပ္ကပ္ေပါ့ .. ခ်ာမဆီမွာ ရွိမွ မရွိတာ .. သားသားမွာ ႏွစ္ခု ..
      ဆရာမ။ ။ ဟားးးးးး ... တယ္ေတာ္တဲ့ ကေလးေလးပဲ .. အုိေက .. သား သံုးတန္းမွာ ..
      တက္ခြင့္ ရသြားၿပီ ...
      ေက်ာင္းအုပ္။ ။ ေန .. ေန ပါအံုး .. ဆရာမရယ္ ... ဒီကေလးကုိ ငါးတန္းပဲ
      ပုိ႔လိုက္ပါ .. ကြ်န္ေတာ္ ေတြးတာနဲ႔ သူေျဖတာ တစ္ျခားဆီပဲ ....
 
 


      ''လူလည္''

      တစ္ခါက ေတာသားတစ္ေယာက္ဟာ ၿမိဳ႕တက္လာတယ္။ သူဟာ ၿမိဳ႕က
      အေဆာက္အဦအျမင့္ႀကီးေတြကို ၾကည့္ၿပီး အထပ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာ
      ေရတြက္ေနေလရဲ႕။ အဲဒီမွာ ၿမိဳ႕သား လူလည္ တစ္ေယာက္ေရာက္ခ်လာၿပီး.... ....

      ( ၿမိဳ႕သား)။ ။ “ဒီမွာ၊ ဒီမွာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕မွာ အေဆာက္အဦး ေတြကို ဒီလို
      ေရတြက္ခ်င္တိုင္း ေရတြက္လို႔ မရဘူးဗ်။ အထပ္ တစ္ထပ္ကို 100 ႏႈန္းနဲ႕ ေရရတယ္။
      အခု ခင္ဗ်ား ေရထားတာ ဘယ္ႏွစ္ထပ္ ေရ ၿပီးၿပီလဲ”။

      (ေတာသား) ။ ။ “ေၾသာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ 10 ထပ္ပဲ ေရရပါေသးတယ္”။....

      ( ၿမိဳ႕သား)။ ။ “ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို 1000 ေပး။ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေရတြက္ခြင့္ လက္မွတ္
      ေပးခဲ့မယ္။ ဒါနဲ႔ ေတာသားဟာ ၿမိဳ႕သားကို ပိုက္ဆံ 1000 ေပးလိုက္ၿပီး
      သူေတြးေနတာက
      “ ေၾသာ္၊ ၿမိဳ႕သားမ်ား လည္တယ္ လည္တယ္နဲ႔ ငါနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ ခံလိုက္ရတာပဲ။ ဟီးဟီးဟီး................ .. ငါကျဖင့္ 15 ထပ္ ေလာက္ေတာင္
      ေရၿပီးၿပီ ” တဲ့။
 
 


      ''သူခိုးႏွင့္ ခ်ာတိတ္''

      သူခိုး တစ္ေယာက္သည္ အိမ္ခန္းတစ္ခန္းထဲသို့ ေသာ့တူႏွင့္ ဖြင့္ျပီး ဝင္လာသည္။ ေလးႏွစ္ အရြယ္ရွိ ခ်ာတိတ္ တစ္ေယာက္ကို မထင္မွတ္ဘဲ
      ေတြ႔ေလသည္။
      “ ေဟ့ ခ်ာတိတ္ ...မင္းအေဖနဲ႔ အေမ အိမ္မွာ ရွိလား ”
      “ မရွိဘူး ” ခ်ာတိတ္ေလး ေျဖျပီး တစိမ္းကို ယံုၾကည္သည့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္
      ၾကည့္သည္။ “ အဲဒါဆို ေရ တစ္ခြက္ေလာက္ ယူခဲ့ ေပးပါ့လားကြာ ” ဤသို႔ ေျပာျပီး
      သူခိုးက ေတြးသည္၊ ခ်ာတိတ္ေလး ေရသြားယူေနတုန္း၊ အဝတ္ ဘီဒိုကို ဖြင့္ျပီး
      လိုခ်င္တာ ယူလိုက္ မည္ဟု ေတြးသည္။ သို႔ေသာ္ ဘီဒို ဖြင့္ရုံသာ ရွိေသးသည္
      ခ်ာတိတ္ေလး ျပန္ေရာက္လာျပီး ေရခြက္ကို လွမ္းေပး လိုက္သည္။ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္
      ေရခြက္ထဲက ေရကို ေသာက္ခ်လိုက္ရသည္။ “ ေနာက္ထပ္ တစ္ခြက္ေလာက္ ခပ္ေပးပါဦးကြာ
      ” ဘီဒို ထဲမွ သိုးေမႊးအက်ႌကို ထည့္ရရုံ ရွိေသး ခ်ာတိတ္ေလး ျပန္ေရာက္လာျပီး
      ေရခြက္ကို ကမ္းေပးသည္။ စတုတၳ အၾကိမ္ေျမာက္ ေရေနာက္တစ္ခြက္
      ယူရန္ ေျပာေသာ အခါ ခ်ာတိတ္ေလးက ျပန္ေျဖသည္။ “ ဦးေလးၾကီး ကြ်န္ေတာ္
      မယူလာႏိုင္ေတာ့ဘူး..... ေရပိုက္ေခါင္းကို
      ကြ်န္ေတာ္ လက္နဲ႔ မမွီဘူး၊ အိမ္သာထဲက ေရကလည္း ကုန္ေနျပီ ခင္ဗ် ”
 
 


      ''သိျပီးသား''

      စိတ္ေရာဂါ ျဖစ္ေနၾကသူ ကုိစကူ နဲ႔ ကုိေဇာ္ဂ်ီ တုိ႔ ငွက္ေပ်ာသီး စားေနၾကသည္။
      ကုိေဇာ္္ဂ်ီ က ေျပာသည္။
      `ေဟ့... မင္းဘာျဖစ္လုိ႔ အခြံမႏႊာသလဲကြ´ စကူျပန္ေျဖသည္
      `ဘာ ႏႊာစရာလုိသလဲ ၊ အထဲမွာ ဘာရိွတယ္ဆုိတာ ငါသိၿပီးသားပဲဟာ ´
 
 


      ''ခ်ိဳသာစြာေျပာပါ''

      ေလယာဥ္တစ္စီး ... စက္ခ်ိဳ႕ယြင္း ေနေတာ့ ခရီးသည္ေတြ အားလံုး စိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကၿပီ ..။
      အားလံုးက ဘုရားတလုိ႔ ... အဲဒါကုိ Pilot က ေလယာဥ္မယ္ကုိ ...
      ခရီးသည္ေတြကုိ အားေပးစကားေျပာဖုိ႔ လႊတ္လုိက္တဲ့ အခါ ... ေလယာဥ္မယ္က ခ်ိဳခ်ဥ္ဗန္းေလး
      ကုိင္လုိ႔ အျပင္ထြက္သြားၿပီး .... " ကဲ ... ခရီးသည္မ်ားရွင္ ... မေသခင္ေလး
      ... အခ်ိဳတည္း ၾကရေအာင္ ... " တဲ့ ...
 
 


''ယူမိသည့္ တာ၀န္''

      “ အဝတ္အစားေတြကို ေလွ်ာ္ဖို႔ အမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ေယာက္ကို ခင္ဗ်ား ငွားထားတယ္ မဟုတ္လား။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ ေလွ်ာ္ေနရတာလဲ ဗ်ာ။ ”
      ဟု အသိတစ္ေယာက္က ေမးသည္..။
      ထိုအခါ ေမးခံရသည့္ ေယာက်ၤားက မသာမယာ မ်က္ႏွာျဖင့္.....“ သူ့ကို ကြ်န္ေတာ္ ယူလိုက္ျပီ ေလဗ်ာ ” ဟု ေျဖေလသည္။
      ေၾသာ္...ယူမိသည့္ တာဝန္မ်ားေနာ္............ ...

ဒါေလးဖတ္ၿပီး ရယ္နိုင္ပါေစ...

''တရားမွ်တလိုက္ပံုက''

တစ္ခါက ဆိတ္တစ္ေကာင္ က ေမာင္ေအးရဲ့ ျခံထဲက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ
စားျပီးဖ်က္ဆီး ပစ္လို့ ေမာင္ေအးက ရိုက္သတ္လိုက္ သတဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့
ဆိတ္ပိုင္ရွင္ ေမာင္ေခြးက တင္းျပီး ထင္းတံုး နဲ့ ေပါက္လိုက္တာ
ေမာင္ေအးမိန္းမ ကိုမွန္ျပီးကိုယ္ဝန္ သံုလပ်က္က်သြာတယ္။ ဒီလိုနဲ့
အခ်င္းမ်ားျပီး ရပ္ကြက္ေကာင္စီ တရားရံုးကို ေရာက္လာေတာ့ တရာသူျကီး က
အျဖစ္အပ်က္ အစံုအလင္ကို နားေထာင္ျပီး စီရင္ခ်က္ခ်လိုက္ ပံုက ေမာင္ေအး က
ေမာင္ေခြး ရဲ့ဆိတ္ကို သတ္လို့ ဆိတ္တစ္ ေကာင္ျပန္ အစားေပးေစ။
ေမာင္ေခြး က ေမာင္ေအး မိန္းမ ကိုယ္ဝန္သံုးလ ပ်က္က်ေအာင္လုပ္လို့ ေမာင္ေအး
မိန္းမကို ကိုယ္ဝန္ သံုးလ ရိွ ေအာင္ျပန္လုပ္ေပးေစတဲ့။

''လူမွားလို''

အလြန္ေအးတဲ့ေဆာင္းတမနက္မွာ ကိုရီးယားသားတေယာက္ဟာ ထံုးစံအတိုင္း
နွင္းေလွ်ာစီးဘို. မိန္းမကို နႈတ္ဆက္ျပီး ထြက္ခဲ.တယ္။လမ္းေရာက္မွ
ရာသီဥတုက အရမ္းဆိုးလာေတာ့ လွည့္ျပန္လာျပီး
'အားးးးးးးးးး ဒီေန.ရာသီဥတုကေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပ'ဲလို.ေျပာျပီးမိန္းမေဘး
ျပန္ဝင္အိပ္ခိ်န္မွာ မိန္းမက လွည့္မျကည့္ပဲျပန္ေျပာလိုက္ပံုက
'ဒါေတာင္အိမ္ကေကာင္ျကီးက နွင္ေလွ်ာစီးဖို.သြားေသးတယ္' တဲ့။

''ပစ္တာလည္းပစ္ေပါ့ နည္းနည္းေတာ့သတိထား''

ျမို့မွာ တကၠသိုလ္သြားတက္တဲ့သားျပန္လာေတာ့ ေတာမွာေနတဲ့
အေဖက(ရိုးရိုးအအ)ဒိလိုေျပာတယ္
အေဖ။ ။''ငါ့သား ျမို့မွာေက်ာင္းသြားတက္တာ ပညာကိုျကိုးစားသင္ေနာ္။
အေပ်ာ္အပါးတို့ ေလာင္းကစားတို့မလုပ္နဲ့ ျကားလား''
သား။ ။ ''မလုပ္ပါဘူးအေဖရယ္။ တစ္ခါတစ္ရံပိုကာေလးဘာေလးေတာ့ ပစ္တာေပါ့။''
အေဖ။ ။ ''ေအး ေအး။ ပိုကာပစ္ရင္လည္း ေသခ်ာျကည့္ပစ္။ မ်က္စိမ်က္နွာ မွန္ဦးမယ္။

''စိတ္ေကာင္းရိွသူ...''

ေနရာတကာ စြာက်ယ္စြာက်ယ္ ဝင္လုပ္ေနသည္႔ ေယာကၡမကို ကိုဘေမာင္
သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည္ႏွင့္ တစ္ေန႔တြင္ ေယာကၡမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကို
ဆြဲကိုင္ကာ ကိုးထပ္တိုက္ခန္း ျပတင္းေပါက္၏ အျပင္ဘက္သို႔ ထုတ္လိုက္သည္ ။
ေခါင္းေအာက္စိုက္ ျဖစ္ေနေသာ ေယာကၡမႏွင့္ ကိုဘေမာင္ အၾကား စကားေျပာခန္း
မွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္ ။
“ တစ္အိမ္ေက်ာ္က ကိုျမ သူ႔ေယာကၡမကို ဘာလုပ္ လိုက္တယ္ဆိုတာ
သိလား..၊”
ေယာကၡျဖစ္သူ တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္ ။
“ ဟင့္အင္း”
“ေယာကၡမကို ကိုျမ ေပါက္ဆိန္နဲ႔ခုတ္သတ္လိုက္တယ္ဗ်..၊ ေအာက္ထပ္က
ကိုေရြဂဲ က်ေတာ့ သူ႔ေယာကၡမကို ဘယ္လို လုပ္လိုက္သလဲ သိလား..၊”
“ ဟင့္အင္း”
“ သူ႔ေယာကၡမ ကို ေရနစ္ သတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ အဲ....ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့
စိတ္ေကာင္းရိွတဲ့လူ ။ ဒါေၾကာင့္ အန္တီကို ကြၽန္ေတာ္ လႊတ္ေပးလိုက္မယ္ ။
ကိုင္း...သြားေပေတာ့..”

''ဒါမွမဟုတ္...................''

အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ဆရာဝန္မထံ ေရာက္လာၿပီး ေျပာသည္ ။
“ ေဒါက္တာ ၊ကြၽန္မ ေယာက္်ားဟာ သူ႔ရဲ႔ ေယာက္်ားတာဝန္ကို ကြၽန္မ
ေက်နပ္ေအာင္ မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဘူးရွင့္”
ဆရာဝန္မက အမ်ဳိးသမီးကို ၾကည့္ရွုစစ္ေဆးသည္ ။
“ရွင့္ဆီမွာ ကြၽန္မ ဘာခ်ဳိ႔ယြင္းခ်က္မွ မေတြ႔ဘူး ။ ေယာက္်ားကို ေခၚလာခဲ့ပါ”
ေယာက္်ား ေရာက္လာသည္ ။ ၄င္းကို ဆရာဝန္မ စစ္ေဆးသည္။ ထို႔ေနာက္
ေမးေနက် ပံုစံမ်ဳိးျဖင့္ ေမးသည္ ။
“တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အခ်ိန္ဘယ္လို ကုန္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပစမ္းပါ”
“မနက္ ရုံးကို သြားတယ္ ။ လမ္းမွာ အသိအမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္က သူ႔ကားကို
ရပ္ၿပီး ၊ ရွင္ ရံုးသြားမွာလား ၊ ဒါမွမဟုတ္.. ဆိုၿပီး အဓိပၸါယ္ပါပါ ေမးတယ္ ။
ကြၽန္ေတာ္ "ဒါမွမဟုတ္" ကိုေရြးလိုက္တယ္ ။ ရံုးေရာက္ေတာ့ အတြင္းေရးမူးမက
ႀကိုေနၿပီး အကိုႀကီး ...အလုပ္လုပ္မွာလား ၊..... ဒါမွမဟုတ္....
ဆိုၿပီးေျပာျပန္ေရာ
။ ကြၽန္ေတာ္ "ဒါမွမဟုတ္" ကိုေရြးလိုက္တယ္ ။ ညေနက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ကို
ျပန္လာတယ္။ ကိုယ့္အိပ္ခန္းကို မဝင္ခင္မွာ ေဘးခန္းက အမ်ဳိးသမီး ထြက္လာၿပီး
ဘယ့္ႏွယ္လဲ... အိမ္ကို တမ္းဝင္မွာလား ၊... ဒါမွမဟုတ္... လို႔ေမးတယ္ ။
"ဒါမွမဟုတ္" ကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ေရြးလိုက္တယ္ ။ ......ကိုယ့္အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့
မိန္းမက ရွင္အိပ္မွာလား ၊.....ဒါမွမဟုတ္ ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အေျဖကို ေစာင့္တယ္။
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ထိုးအိပ္လိုက္ေတာ့တယ္ ။”
အမ်ဳိးသမီး ဆရာဝန္က ခ်က္ခ်င္း ေမးခြန္းထုတ္သည္ ။
“ ကိုင္း ၊ ရွင္ ကုမွာလား..၊.. ဒါမွမဟုတ္.......”

မထင္မွတ္ဘဲ လူဘ၀ကို ငါေရာက္ခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ ေလးစားရေသာ မိဘမ်ားနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ ခ်စ္ခင္ရေသာ ညီကိုေမာင္ႏွမမ်ား ရွိခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ ရင္းႏွီးရေသာ ေဆြမ်ဳိးမ်ား ရွိခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ လမ္းျပေပးေသာ ဆရာေကာင္းမ်ားနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းက စိတ္ပ်က္ေစခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူငယ္ခ်င္းက သူငယ္ခ်င္းေကာင္းျဖစ္ခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ ဒီလမ္းကို ေလ်ွာက္ခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ ဒီအလုပ္ကို တန္ဖိုးထား တက္လာတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သ႔ူကို သိခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သ႔ူနဲ႔ ရင္းႏွီးလာတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔နဲ႔ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္လာတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ကို သံေယာဇဥ္ ျဖစ္မိတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ကို သတိရ မိတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ကို သတိထားမိတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ကို စိတ္၀င္စားမိတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ကို စိတ္လွုပ္ရွားခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ကို ဖြင္႔ေျပာဖို႔ အားေတြ မရွိခဲ႔ဘူး

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔အတြက္ ငါ မခံစားခဲ႔ မိဘူး :P

မထင္မွတ္ဘဲ နင္ ငါကို အစစအရာရာ ကူညီတယ္

မထင္မွတ္ဘဲ နင္ ငါကို လိုက္ေလ်ာခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ နင္ ငါကို အထီးမက်န္ေစခဲ႔ဘူး

မထင္မွတ္ဘဲ နင္ ငါကို ဖြင္႔ေျပာခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ နင႔္အတြက္ ငါ ရင္မခုန္ခဲ႔ဘူး

မထင္မွတ္ဘဲ နင္႔ကို ငါ ျငင္းခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ သူ နင္ ငါ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔တယ္

မထင္မွတ္ဘဲ .............................

မထင္မွတ္ဘဲ..............................

မထင္မွတ္ဘဲ..............................

ေလာကၾကီးက မထင္မွတ္ တာေတြမ်ားလို႔

အမွတ္တမဲ႔ ေနလိုက္တာ ပဲေကာင္းတယ္ပါေနာ္...

ကၽြန္ေတာ္ တင္းနစ္ ကစားေနတာကို ေဖေဖက ပထမဦးဆံုး လာၾကည္႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႕ကစားဟန္အတိုင္း သြက္သြက္လက္လက္ ကစားျပတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔
တတိယ ကစားတဲ႔ သူတစ္ေယာက္က အေတာ္ ကၽြမ္းက်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္
ကၽြန္ေတာ္႕ကစားေနၾက အတိုင္း ကစားရင္းကို သူ႔ရဲ႕ လက္ျပန္ေဘာေတြက ကၽြန္ေတာ္
လြတ္ေနတဲ႔ ေနရာေတြကို တဖြဲဖြဲက်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေျပးအလႊားလိုက္ရင္လည္း
မမွီႏိုင္တဲ႔ ေနရာေတြ။ လိုက္လို႔ မမွီႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ႔ ေနရာေတြ ဆိုေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္လည္း အေသအေၾက မလိုက္မိဘူး။ ဒါနဲ႔ ပြဲျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္
ႏွစ္ပြဲျပတ္နဲ႔ ရံႈးတယ္။

ေဖေဖ လာၾကည္႔ေတာ႔မွ ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ႔ ကိုယ္႕ထက္ အတန္းၾကီးက လူတစ္ေယာက္ကို
ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရံႈးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ျပီး မေက်နပ္။ ဒီလူကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္
တစ္ေန႕ ႏိုင္ေအာင္ ကစားမယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ေဖေဖနဲ႔
အိမ္ျပန္လာေတာ႔ ေဖေဖက လမ္းမွာ ဘာမွ ေသခ်ာ မေျပာဘူး။ သူ႕ဖာသာ ေအးေဆး
ေလွ်ာက္လာတယ္။ ေဖေဖ ဘာမွ မေျပာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာတယ္။
တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ တင္းနစ္ကစားတာ ေဖေဖ ပထမဦးဆံုး လာၾကည္႔တဲ႔ ပြဲ။ ေဖေဖ
တစ္ခုခုေတာ႔ ေျပာဖို႔ ေကာင္းတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေဖေဖ လာၾကည္႔တဲ႔ ပြဲမွ ႏွစ္ပြဲျပတ္နဲ႔ ရံႈးရတယ္လို႔။ ဒီလူရဲ႕
ရုိုက္ခ်က္ေတြက အသာေလးဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္လို႔ မမွီႏိုင္တဲ႔ ေနရာေတြကို
သူက သူရဲ႕ လက္ျပန္ရိုက္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပို႔သြားတာ။ ဟူး...ဒီရုိက္ခ်က္ေတြ
ျပန္ေတြးရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေဘးနားက ေဖေဖ႕ကို တစ္ခုခု ေျပာခ်င္တယ္။ ေဖေဖရဲ႕ဘာမွ
မေျပာပဲ တိတ္ဆိတ္ေနတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ကို ပိုျပီး အေနရခက္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင္႔
ေဖေဖ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ စကားစလိုက္တယ္။

“ ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကစားတဲ႔သူက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ေနာ္ ေဖေဖ။ သားမမွီတဲ႔
ေနရာေတြကို သူ႕ရဲ႕ လက္ျပန္ရိုက္ခ်က္နဲ႔ သူရိုက္ျပီး ကစားသြားတာ။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာကို ေဖေဖက နားေထာင္ျပီး...

“ သူ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာလည္း ဟုတ္တယ္။ သူရဲ႕ လက္ျပန္ရိုက္ခ်က္ေတြ ေကာင္းတယ္
ဆိုတာလည္း ဟုတ္တယ္။ သူက သားလြတ္ေနတဲ႔ ေနရာေတြကို ရုိက္တယ္ ဆိုတာလည္း ဟုတ္တယ္။
ဒါေပမဲ႔ တစ္ခုေတာ႔ မဟုတ္ဘူးသား။ ”

“ ဗ်ာ...၊ ဘာလဲ ေဖေဖ။ ”

“ ဘာလဲ ဆိုေတာ႔ သူ႕ရိုက္ခ်က္ေတြကို လိုက္ဆယ္ဖို႔ သားက မမွီဘူးလို႔ ေျပာတာေလ။
တကယ္ေတာ႔ သူ႕ရိုက္ေတြ ေကာင္းတယ္ ။ သားလြတ္ေနတဲ႔ ေနရာကို လိုက္ရိုက္တယ္
ဆိုတာလည္း ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သားရယ္ ၊ သားေသခ်ာ စဥ္းစားပါဦး။ တင္းနစ္ ရိုက္တယ္
ဆိုတာ သူမ်ား ဟာကြက္ လြတ္ကြက္ ဆီကို ရိုက္ရတာ မဟုတ္လား။

တကယ္ေတာ႔ ဒီေန႕ သူရဲ႕ ရိုက္ကြက္ေတြ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာထက္ ငါ႔သားက
သူရိုက္လိုက္တာေတြ ငါ မမွီတဲ႔ ေနရာကို ေရာက္ေနပါလား ဆိုျပီး မလိုက္လို႔ ဒီေန႕
သား ရံႈးရတာပါ။ ”

ေဖေဖ ဒီလို ေျပာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံ့ၾသသြားျပီး . .

“ မဟုတ္ဘူးေလ.ေဖေဖ။ သူ႕ရိုက္တာေတြကို သားမွ မမွီတာေလ။ ”

ဒီေတာ႔ ေဖေဖက ျပံဳးၾကည္႔ျပီး. . .

“ ဟုတ္တယ္။ ငါ႕သားစိတ္ထဲမွာ ဒါကေတာ႔ မမီွပါဘူးလို႔ ရွိေနတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔
မလိုက္တာ။ မလိုက္ေတာ႔ မမွီဘူး။ မမွီဘူးလို႔ ထင္ေနေတာ႔ မလိုက္ျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔
ငါ႔သား ရံႈးခဲ႔တာပဲ။ တကယ္ေတာ*႔ **“ မမီွဘူးဆိုတာ မလိုက္လို႔ပါ။ ”* တကယ္လို႔
ငါ႕သားသာ ဒီေဘာလံုးကို မီွရမယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ လိုက္ၾကည္႔စမ္းပါ။ ဒီေဘာလံုး
ရပ္ေနသလို ငါ႔သားဆီက စြမ္းအင္ေတြ ထြက္လာျပီး မွီလာပါလိမ္႕မယ္။

မမွီႏိုင္ဘူး ထင္ေနသ၍ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မီွလာလိမ္႕မယ္ မဟုတ္ဘူး. . သား။ ငါ မီွရမယ္
ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ လိုက္ၾကည္႔စမ္းပါ။ မွတ္ထားသား ဘယ္အရာ မဆို *“ မမွီဘူးဆိုတာ
မလိုက္လို႔ပါ။ ”* ”

ေဖေဖ ဒီလို ေျပာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဘာမွ ေတာ႔
ျပန္မေျပာျဖစ္ပဲ အိမ္ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီညက တစ္ညလံုး
အိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔ပါ။ တစ္ညလံုး စဥ္းစားေနခဲ႔တယ္။ ငါ တကယ္ကို မမွီတာလား ။
မမွီဘူးထင္ျပီး မလိုက္ျဖစ္တာလား ၊ ေဖေဖ ေျပာသလိုေရာ တကယ္လား။ ကၽြန္ေတာ္
ကစားခဲ႔တဲ႔ တင္းနစ္ပြဲေတြ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြးၾကည္႔တယ္။ ဒီေန႕ ကစားတဲ႔ ပြဲကို
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြးၾကည္႔တယ္။ ေဖေဖ ေျပာတာ အမွန္ပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

မမီွႏိုင္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ေနတာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို
တင္းနစ္ေဘာလံုးေနာက္ကို မလိုက္ပဲ အရံႈးပြဲေတြနဲ႔ ေတြ႕ေစခဲ႔ပါလားလို႔လည္း
ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လာခဲ႔တယ္။ တကယ္လုိ႔ ငါ အားစိုက္လိုက္ရင္ မွီခ်င္မွီလာႏိုင္တယ္
ဆိုျပီးလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ငါ.မီွေအာင္ လုိက္ၾကည္႔မယ္ လို႕လည္း
ကၽြန္ေတာ္ သံဓိဌာန္ခ်မိတယ္။

ေနာက္ေန႕ကစျပီး ေဘာလံုးနားေရာက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ရိုက္ခြင္႔မရပဲ
ေခ်ာ္ခ်င္ေခ်ာ္သြားပါေစ ကၽြန္ေတာ္ ေဘာလံုးေနာက္ကို အားစိုက္ျပီး လိုက္ခဲ႔တယ္။
ဒီေတာ႔ အရင္က ကၽြန္ေတာ္ မမီွႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔ ေဘာလံုးေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္
လက္တစ္ကမ္း အမွီမွာ လိုက္ျပီး ရိုက္ႏိုင္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုး မမွီဘူးဆိုရင္လည္း
ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ သက္လံုေကာင္းလာခဲ႔တယ္။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လက္ျပန္ရိုက္ခ်က္ေတြနဲ႔ လြတ္ေနတဲ႔ ေနရာေတြကို ရိုက္ခဲ႔ျပီး
ႏွစ္ပြဲဆက္ ရံႈးေစခဲ႔တဲ႔ အတန္းၾကီးက ေက်ာင္းသားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြ႕ေတာ႔
သူ႕ရဲ႕ ရိုက္ခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ အတင္းလိုက္တယ္။ တကယ္ကို အံ့ၾသစရာပါပဲဗ်ာ.
အရင္က မမွၤီပါဘူးဆိုျပီး လက္ျပန္ရိုက္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕လြတ္ကြက္ေနရာ
ရိုက္ခဲ႔သူကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ပြဲျပတ္ ၊ အမွတ္ျပတ္နဲ႔ အႏိုင္ရခဲ႔ပါတယ္။

ဒီတစ္ပြဲထဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး.။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ဆက္ရိုက္သမွ် ပြဲေတြကိုလည္း
ကၽြန္ေတာ္ မမွီဘူးဆိုတာ မျဖစ္ေအာင္ ေဘာလံုးေနာက္ အားစိုက္ျပီး ေလအဟုန္ကဲ႔သို႔
ကၽြန္ေတာ္ လိုက္တယ္။ ေဘာလံုးေနာက္ လို္က္သူ ေဘာလံုးရတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔
ကၽြန္ေတာ္႕မွာ လြတ္ထြက္သြာတယ္ ဆိုတဲ႔ ေဘာလံုး ရွားလာသလို ကၽြန္ေတာ္လည္း
အဆင္႔ေတြ တတ္ျပီး ကမာၻ႕ခ်န္ပီယံ ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ေစတဲ႔ အရာက ဘာလဲ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ေျပာစရာ
စကားတစ္ခြန္းကိုပဲ ထုတ္ျပရမွာပါ။

“ မမွီဘူး ဆိုတာ မလိုက္လို႔ပါ။ ”

ဒီေကာင္ေလးကေတာ႔ စပိန္ႏိုင္ငံကို ကိုယ္စားျပဳျပီး ကမာၻ႕ခ်န္ပီယံ ျဖစ္လာခဲ႔တဲ႔ ၊
အသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရယ္နဲ႔ ကြင္းထဲမွာ တလႊားလႊား ေျပးလြားေနတတ္တဲ႔ *Rafael Nadal *ပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။

 <http://www.blogger.com/photos/hi-res/1M/3061>

<http://www.blogger.com/photos/hi-res/1M/3062>

အခု စာဖတ္သူတို႔ေရာ ဘယ္အရာကမ်ား လိုက္လို႔ မမွီဘူးဆိုျပီး ျဖစ္ေနပါသလဲ။
ဒါဆိုရင္ Rafael Nadal ရဲ႕ စကားကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာရမွာပါပဲ။

“ မမွီဘူးဆိုတာ မလိုက္လို႕ပါ။ ”

တကယ္လို႔သာ အျမဲတမ္း အားစိုက္ျပီး လိုက္ၾကည္႔လိုက္ပါ။ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ႔
ကိုယ္မမွီဘူးဆိုတဲ႔ အရာကို မွီၤလာပါလိမ္႔မယ္။

(၁)မင္းမွာ အခ်ိန္အားေလးမ်ားရွိရင္ ငါ့ဆီကို ဖုန္းေခၚပါလားကြာ။
ကိစၥအေထြအထူးေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းအသံကို နားေထာင္ခ်င္ၾကတယ္ေလ...။
ေမ်ာက္ေတြ စကားေျပာတတ္တယ္ဆိုတာကို သူတို႔က မယံုၾကဘူးကြ။ ဒါေၾကာင့္ပါ။


(၂)
ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမန္မာျပည္မွာ ႐ုပ္အဆိုးဆံုးဆိုၿပီး ရဲစခန္းတစ္ခုမွာ ဖမ္းထားၾကပါတယ္။
မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ ရဲစခန္းကို လိုက္လာၿပီး သူတို႔ေတြ မွားတယ္ဆိုတာ
သက္ေသျပေပးပါလားဗ်ာ။

(၃)
မင္းကိုျမင္ေတြ႔ခ်င္လိုက္တာမွ တစ္ပိုင္းကိုေသေနတာပါပဲကြာ....
မင္းကိုလည္း စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခ်င္တယ္....
ဒါေပမယ့္ မင္းဆီကုိ ငါလာလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္....
အေၾကာင္းကေတာ့.... ဂိတ္မွာေစာင့္ေနတဲ့ေကာင္က တိရစၦာန္႐ံုထဲကို လက္မွတ္မပါဘဲ ၀င္လို႔မရဘူးလို႔ တားေနလို႔ပါ.....။


(၄)
ခ်စ္သူက ဖုန္းဆက္ရင္းေျပာတယ္....။ လာမယ့္ စေနေန႔ သူတို႔အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးတဲ့......။
ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားတယ္.....။ ၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္....။
စေနေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူရဲ႔ အိမ္ကို ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ပါတယ္....။


ခ်စ္သူေျပာခဲ့သလိုပါပဲ.... သူတို႔အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူး..... တံခါးေပါက္မွာ ေသာ့အႀကီးႀကီးခတ္လို႔ေပါ့....။

(၁)
အင္မတန္ေခ်ာေမာၿပီး ေယာက္်ားပီသတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ရင္ မင္းဘာလုပ္မလဲလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေမးတယ္။


ခင္ဗ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီေမးခြန္းျပန္ေမးခ်င္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေျဖလား။ ခင္ဗ်ားစိတ္၀င္စားရင္ ေျပာျပမယ္။
အဲဒီလူကို ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာကို စိုက္ၾကည့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြ ဘယ္ကုိမွ မေရႊ႔ဘဲ အဲဒီလူကို စိုက္ၾကည့္ေနမယ္။


စိတ္ထဲမွာလည္း အေတာ္ကို ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္းတဲ့လူပါလားဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးေနမယ္။
ဒီလူေလာက္ေခ်ာေမာၿပီး ေယာက္်ားပီသတဲ့လူ ဒီကမၻာေပၚမွာ ရွိမွရွိပါ့မလားလို႔လည္း ေတြးေနမယ္။
ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးျပမယ္။
ထပ္ၿပီးၿပံဳးဦးမယ္။
အဲ... အဲဒီလူကိုစိုက္ၾကည့္ေနရတာ အေတာ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ပင္ပန္းသြားၿပီဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။

ဘာလုပ္မလဲ... ဟုတ္လား။
ဘာလုပ္ရမလဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ မွန္ကို ေအာက္ခ်ရေတာ့မွာေပါ့။ မွန္ကို ကၽြန္ေတာ္အၾကာႀကီး ကိုင္မထားႏိုင္ဘူးေလဗ်ာ။

(၂)
သင့္ရဲ႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သင့္ရဲ႔လွ်ာနဲ႔ ထိလို႔မရဘူးဆိုတာ သင္သိရဲ႔လား။


......
.........
.............
.........................

(၃)
This cat is cat a cat good cat way cat to cat keep cat a cat idiot cat busy cat for cat 20 cat seconds cat!


ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရွိဘူးဟုတ္လား။ ခဏေနပါဦးဗ်ာ။
အခု... အဲဒီအေပၚက အဂၤလိပ္စာေၾကာင္းကို cat ဆိုတာေတြ ျဖဳတ္ၿပီး ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။ တစ္ခုခုမ်ားအဓိပၸါယ္ရွိလာမလားလို႔ပါ။ း)

(၄)
ခ်စ္သူေရ...

မင္းနာမည္ကို သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ ငါေရးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရေတြက အဲဒီနာမည္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တယ္။
မင္းနာမည္ကို ေလထဲမွာ ငါေရးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလနဲ႔အတူ အေ၀းကို လြင့္ပါေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္... မင္းနာမည္ကို ငါ့အသည္းႏွလံုးမွာ ေရးထိုးလိုက္တယ္။


အခု ငါႏွလံုးေရာဂါရေနၿပီေလ.....။

(၅)
ငါဗိုက္ဆာေနတာကို ဘုရားသခင္ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ပီဆာတစ္ခု ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။
ငါေရဆာေနတာကို ဘုရားသခင္ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ပက္ပ္စီကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။
ငါေမွာင္မိုက္ေနတာကို ဘုရားသခင္ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ အလင္းေရာင္ကုိ ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။


ငါေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ အပူအပင္ကင္းေနတာကို ဘုရားသခင္ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ မင္းဆိုတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။

''တစ္''

ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုမွာ အင္မတန္လွပတဲ့ မိန္းမေခ်ာတစ္ဦးကုိေတြ ့လုိက္ျပီဆုိပါေတာ့။

သူ ့ဆီတုိက္ရုိက္၀င္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က” အင္မတန္ခ်မ္းသာတဲ့သူေဌးပါ။ကၽြန္ေတာ္

ကုိ လက္ထက္မလား” လုိ ့ေမးရင္ အဲဒါ Direct Marketing ။

တုိက္ရုိက္ေစ်းကြက္တင္တာေပါ့။

''ႏွစ္''

ပါတီမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္နဲ ့ ေပ်ာ္ေနႀကတုန္းမွာ အင္မတန္လွပတဲ့မိန္းကေလး

ကုိေတြ ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အဲဒီကေလးမဆီ ေလွ်ာက္သြားျပီး ခင္ဗ်ားကုိ

လက္ညုိးထုိးျပတယ္။

“ သူက သိပ္ခ်မ္းသာတာ၊ သူ ့ကုိႀကိ ုက္လုိက္ပါလား” လုိ ့ေျပာရင္ အဲဒါ Advertising။

ေႀကာ္ျငာသေဘာတရား။

''သုံး''

ပါတီမွာ မိန္းမေခ်ာေလးကုိေတြ ့လုိ ့တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းထားလုိက္တယ္။

ေနာက္ေန ့က်ေတာ့ တယ္လီဖုန္းနဲ ့လွမ္းျပီး “ ကၽြန္ေတာ္ကသိပ္ခ်မ္းသာတဲ့လူပါ။

ကၽြန္ေတာ္ကုိ လက္ထက္မလား” လုိ ့ေမးရင္ အဲဒါ Telemarketing ။

''ေလး''

ပါတီမွာ ေကာင္းမေလးကုိေတြ ့တယ္။ စကားေရာေဖာေရာေတြလုပ္ျပီးအခ်ဴိရည္ယူူေပး၊

စားစရာယူေပးေတြ လုပ္တယ္။ျပန္မယ္ဆုိေတာ့ ကားအထိလုိက္ပုိ ့ေပးျပီး တံခါးဖြင့္ေပး

တယ္။ ျပီးေတာ့မွ စကားၾကီးသုံးခြန္းေျပာတယ္။ အဲဒါ Public Relation ။ ျပန္ဆက္ေပါ့။

''ငါး''

ပါတီမွာ ေကာင္းမေလးက ခင္ဗ်ားဆီကုိ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေရာက္လာျပီး “ ရွင္က သိပ္

ခ်မ္းသာတယ္ဆုိ၊ ကၽြန္မကုိ လက္ထက္ပါလားဟင္” လုိ ့ေမးရင္အဲဒါ Brand Recognition။

ေစ်းကြက္မွာ ပစၥည္းေပါက္သြားတာ။

''ေျခာက္''

ပါတီမွာ ေကာင္းမေလးကုိေတြ ့တယ္။ သူ ့ဆီသြားျပီး “ ကုိယ္ကသူေဌးေလးပါ။ ကုိယ့္ကုိ

လက္ထက္ပါလား” လုိ ့ေျပာတယ္။ေကာင္းမေလးက လွည့္ၾကည့္ျပီး ပါးၾကီးကုိ အားရပါးရ

ထိထိမိမိ တြယ္ထည့္လုိက္တယ္။အဲဒါ Customer Feedback ။ စားသုံးသူရဲ ့သေဘာထား။

''ခုႏွစ္''

ပါတီမွာ ေတြ ့တဲ့ေကာင္းမေလးကုိ ခင္ဗ်ားက ခ်ဥ္းကပ္ျပီး သုံးခြန္းေသာစကားေျပာတယ္။

သူက “ အေတာ္ပဲ ကၽြန္မေယာက္်ားနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္” ဆုိျပီး သူ ့ေဘးဘဲၾကီးနဲ ့

မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ အဲဒါ Demand and Supply Gap ။ ၀ယ္လုိအားနဲ ့ေရာင္းလုိအား

ကြာဟမႈ။

''ရွစ္''

ပါတီမွာ ေကာင္းမေလးေတြ ့လုိ ့ခ်ဥ္းကပ္ဖုိ
့ေျခလွမ္းျပင္ေနတုန္းတစ္ေယာက္က၀င္လာျပီး

“ကုိကုိကသူေဌး၊လက္ထက္ၾကရေအာင္ ေနာ္ ” လုိ ့ျဖတ္ခုတ္သြားရင္အဲဒါ Competition

Eating into your market share ။ ေစ်းကြက္အလုခံတာ။

''ကုိး''

ပါတီမွာေကာင္းမေလးေတြ ့လုိ ့ ခ်ဥ္းကပ္လမ္းေဖာက္ေနတုန္း အိမ္ကဟာမၾကီးေပၚလာျပီး

“ေမာင္ေရ” လုိ ့အသံေပးလုိက္တယ္။အဲဒါ Market Restriction ။
ေစ်းကြက္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၀င္လာတာ။

(၁)

ကရင္ၿပည္နယ္ ဇြဲကပင္ေတာင္ေၿခႏွင့္ မိုင္ ၂၀၀ မွ်ေ၀းေသာေနရာတြင္ လူသူအေရာက္အေပါက္နဲေသာ ရြာ ကေလး တစ္ရြာ ရွိေလသည္ ။ ရြာကေလး၏ မူလအမည္မွာ ေစာကလံု ရြာ ၿဖစ္၏ ။ အခ်ိန္ကာလ ၾကာၿမင့္ လာ ေသာ
အခါ ေစာကလံုရြာကေလးအား မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ေစာကလံုရြာ ဟု မေခၚၾကေတာ့ပဲ
မိစၧာရြာ ဟုသာ ေခၚေ၀ၚၾကေလသည္ ။ စင္စစ္ မိစၧာရြာကို ၿခံဳၾကည့္ရလွ်င္
လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းေသာ ခ်ိဳင့္၀ွမ္း ထဲတြင္ တည္ေဆာက္ထားၿခင္း ၿဖစ္ၿပီး
ရြာေတာင္ဖက္တြင္ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခု ရွိ၏ ။ ထိုစမ္း ေခ်ာင္း ေလးကို
ရြာသားမ်ားက ငွက္မလြတ္ေခ်ာင္း ဟုေခၚတြင္ၾကကုန္၏ ။ ေႏြရာသီႏွင့္
ေဆာင္းရာသီတြင္ တည္ၿငိမ ္ေအး ေဆးသေလာက္ မိုးရာသီတြင္ေဒါမာန္ၾကီးစြာၿဖင့္
စီးဆင္းတတ္ေသာေၾကာင့္ ေခ်ာင္းေပၚမွ ၿဖတ္ပ်ံေသာ ငွက္ပင္ မလြတ္ပဲေသရသည္ကို
အစြဲၿပဳ၍ ငွက္မလြတ္ေခ်ာင္းဟု ေခၚၿခင္းၿဖစ္သည္ ။ ရြာ၏အေနာက္ဖက္တြင္ ေတာၾကီး
မ်က္မည္းသာရွိ၍ အေရွ႔ဖက္တြင္မူ ကိုင္းပင္မ်ားစိုက္ပ်ိဳးၿခင္းကို
လုပ္ကိုင္ၾကေလသည္ ။ ရြာေၿမာက္ ဖက္တြင္မူ ၾကီးမားလွေသာ
ေတာင္စြယ္ေတာင္တန္းမ်ားၿဖင့္ ၿပည့္ႏွက္လွ်က္ရွိေပသည္ ။ ထိုၿမင္ကြင္းမ်ားသည္
မိစၧာရြာအား အေပၚမွ စီးၾကည့္လွ်င္ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းပတ္လည္တြင္ ၿမင္ရေသာ
အရာမ်ားေပတည္း ။

ထူးဆန္းသည္မွာ မိစၧာရြာတြင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမရွိေပ ။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမရွိ၍ အၿခားဘာသာ
ကိုးကြယ္ သလား ဟု ေမးရေအာင္လည္း မည္သည့္ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ပသမႈမွ မရွိေပ ။ ပကတိ
အရိုးခံလူမ်ားသာ ၿဖစ္ၾကေလ ၏ ။ ေစာကလံုရြာေလးအား မိစၧာရြာဟု အမည္တြင္ေစေသာ
အရာမ်ားကား ဤသို႔တည္း ...။

(၂)

ညအေမွာင္ယံကား မဟူရာ ပိတ္ကားခ်ပ္ၾကီးႏွယ္.. ။ ပိန္းပိတ္ေအာင္မဲေမွာင္ေန၏ ။
မိစၧာရြာေလးတြင္ လူသံ မဆုိထားႏွင့္ ေခြးအူးသံ ပင္မၾကားရေလာက္ေအာင္
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လြန္းေန၏ ။ ညဥ္႔ငွက္ ေအာ္သံ မ်ားကိုကား တခါတရံမွသာ
ၾကားရတတ္၏ ။ ထိုအခိုက္ ရြာအလယ္ေခါင္တြင္ အေမွာင္ထုကိုခြင္း၍ မီးတုတ္မ်ား
ကိုင္ေဆာင္ထားၾကေသာ ရြာသားငါးဦးတို႔သည္ ၀ါးလံုးမ်ားကို လွ်ိဳ၍
လူေသအေလာင္းတစ္ေလာင္းကို ထမ္းကာ ရြာေၿမာက္ဖက္သို႔ ဦးတည္၍ သြားေန၏ ။

" ေသခ်ာထမ္းပါကြာ ဖိုးခြားရ မင္းဟာက တၿဖည္းၿဖည္းေလးလာၿပီ "


" ေအးကြ ေစာလြင္ရ ဒီအေလာင္းကလည္း တၿဖည္းၿဖည္းေလးလာတယ္ကြ သြက္သြက္ေလး ေလ်ာက္ရ ေအာင္ ကြာ "

အထက္ပါအသံမ်ား ၾကားရၿပီးေနာက္ ေၿခသံမ်ားမွ အပမည္သည့္အသံမွ် မၾကားရေတာ့ေပ ။ မိစၧာရြာတြင္ သခ်ၤိဳင္းကုန္းမရွိၿခင္း
ပင္ၿဖစ္၏ ။ ရြာသားမ်ားသည္ လူေသလွ်င္ ရြာ၏ ေၿမာက္ဖက္တြင္ရွိေသာ ေတာင္စြယ္
ေတာင္ကလပ္မ်ားေပၚတြင္ ငွက္စာအလို႔ငွာ အေလာင္းမ်ားကို လာ၍ ပစ္ၾကေလ၏ ။
ယခုလည္း ရြာထဲရွိ လူေသ အေလာင္းတစ္ေလာင္းအား ညဖက္ၾကီးသြား၍ ပစ္ၾကဟန္တူ၏ ။
တၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ ေတာင္ကလပ္မ်ားႏွင့္ နီးလာ ေလသည္ ။ ရြာသားတစ္ဦးက
အေလာင္းတင္ရန္ ေတာင္ကလပ္အား လိုက္လံၾကည့္ရွူေလသည္ ။ အခ်ိဳ႕ေက်ာက္
ေတာင္မ်ားေပၚတြင္ လူအရိုးစုမ်ားကို အမ်ားအၿပားေတြ႔ရေလသည္ ။

" ကဲဖိုးေခြးေရ ဒီကိုသယ္လာေဟ့ ဒီမွာ လြတ္တယ္ ဒီေနရာမွာပဲ ထားခဲ့မယ္ေဟ့ "


" ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့အဘ "

ေၿပာေၿပာဆိုဆို ရြာသားေလးေယာက္သည္ အေလာင္းၾကီးအား မႏိုင့္တႏိုင္ထမ္း၍ ေတာင္ကလပ္ေပၚတြင္ တင္ လိုက္ ေလသည္ ။

" အားပါး အေတာ္ေလးသကြာ ၂ ေယာက္စာမို႔ထင္တယ္ကြ "


" ေအးကြာ နန္းမူသနားပါတယ္ သူ႔ခမ်ာ မီးမဖြားႏိုင္လို႔သာ ေသရရွာတာ အသက္ကၿဖင့္ ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသး တယ္ "

ထိုသုိ႔ေၿပာဆိုၿပီးေနာက္ ဖိုးခြားက အေလာင္းအားၾကည့္လိုက္ရာ

" ေအာင္မေလး "


" ဘာၿဖစ္တာလည္းဟ "


" ဟို...ဟိုမွာ မ်က္လံုးၾကီးပြင့္ေနတယ္ "


" အာကြာ ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔ ၿပန္ပိတ္လိုက္ရသားနဲ႔ "

ေၿပာသာေၿပာလိုက္ရေသာ္လည္း ေစာလြင္ေက်ာရိုးတေလ်ာက္ ၾကက္သီးထသြားမိေလ၏ ။ အေလာင္းကို ေနရာ တက်ထားၿပီး ငါးေယာက္သား ၿပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့၏ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္တြင္
ေနာက္မွအသံၾကား၍ ငါး ေယာက္သား ၿပိဳင္၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ
အေလာင္းေကာင္ၾကီးကို စားေသာက္ေနဟန္ရွိေသာ မဲမဲ သ႑ာန္ ၾကီးကို
ေတြ႔လိုက္ၾကရေလေတာ့သည္ ။

" သ...သရဲ... ေအာင္မေလး... သရဲဗ်ိဳ႕... သရဲေၿခာက္တယ္ဗ်ိဳ႕.."


" ကယ္ၾကပါဦးဗ် သ...သရဲ "

အသံမ်ိဳးစံုေအာ္ဟစ္ၿပီး ငါးေယာက္သား ရြာဖက္ဆီသို႔ ဦးတည္ေၿပးလႊားလာခဲ့၏ ။ ရြာသို႔ေရာက္ေသာ္ ေမာပန္း ေနၿပီၿဖစ္၍ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမေၿပာႏိုင္ေသး ။ အေမာေၿပေတာ့မွ
သူတို႔ထဲတြင္ အသက္အၾကီးဆံုး အဘဦး ဟန္သာက အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာၿပေလသည္ ။
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ် မၾကံဳဖူး၍ ရြာသားမ်ားစိတ္ထဲတြင္ သို႔ေလာ သို႔ေလာ ႏွင့္
ေတြးေတာေၾကာက္ရြ႔ံကုန္ၾကေလေတာ့သည္ ။ ရြာပတ္၀န္းက်င္တြင္ကား အေမွာင္ထုသည္
တိတ ္ဆိတ္ စြာ ဆက္လက္ၾကီးစိုးလွ်က္.... ။

(၃)

နံနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ရြာသူၾကီးက သရဲေၿခာက္ခံရေသာ ရြာသားငါးေယာက္အား ေခၚေဆာင္လွ်က္ ရြာေၿမာက ္ဖက္ရွိ
ေက်ာက္ကလပ္မ်ား ရွိရာသို႔ သြားေရာက္ၾကည့္ရွူၾကေလသည္ ။ ဘုရား...ဘုရား....
သူတို႔ ညက တင္ထား ခဲ့ေသာ အေလာင္းေကာင္ၾကီးက လတ္တေလာအသားမ်ားကို ႏႊာ၍
စားေသာက္ထားသည့္ႏွယ္ ။ အရိုးစုေလး သာ က်န္ရစ္ေတာ့သည္ ။ ေသြးမ်ားကား
ၿမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရႊဲစိုေန၏ ။ လူေသထားသည္မွာ ၂၄ နာရီ မၿပည့္ေသး၍
ေသြးမ်ားက ခဲမေနပဲ အိုင္ထြန္းေနတုန္းရွိေသးသည္ ။ ရြာသားမ်ားလည္း
အေၿဖရွာမရပဲ ညည္းၿငဴၾကေလသည္ ။

" ေအးကြ တို႔ရြာမွာ ဒါမ်ိဳးတစ္ခါမွ အရင္တုန္းကမ ၿဖစ္ဖူးပါဘူး
ငွက္စားရေအာင္လည္း ဒီေလာက္ ၿမန္ၿမန္ကုန ္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး ..ကဲ ငါတို႔
ၿပန္ရေအာင္ေဟ့ "

အၿပန္လမ္းက တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ေသြ႔လြန္းေန၏ ။ သူတို႔ထြက္ခြာသြားရာသို႔ မ်က္လံုးနီနီၾကီးတစ္စံုက ေခ်ာင္း ေၿမာင္း
ၾကည့္ရွူေနသည္ကိုမူ ရြာသားမ်ား မသိလိုက္ပါေခ် ။

ေႏြေခါင္ေခါင္မို႔ အပူကား တလွ်ပ္လွ်ပ္ႏွင့္အစြမ္းကုန္ပူၿပင္းေန၏ ။ ေရာ္ရြက္၀ါတို႔က
သစ္ပင္ၾကီးမ်ားဆီမွ တ ေဖ်ာက္ ေဖ်ာက္ ေၾကြဆင္းလွ်က္ ရွိကုန္၏ ။

" အား..ဗိုက္ေအာင့္တယ္အေမေရ..လုပ္ပါဦး "


" ဟဲ့ နင္မခ်စ္ဥ ၿပဳတ္ရည္ေသာက္ထားတယ္မဟုတ္လား တကတည္း " " အား..မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး အေမရ ဗိုက္ကထိုးေအာင့္လာၿပီ အန္လည္း
အန္ခ်င္တယ္..ေ၀ါ့.."

ေၿပာေၿပာဆိုဆို အန္ခ်လိုက္ေသာ သမီးၿဖစ္သူ ေအးေမေၾကာင့္ အေမၿဖစ္သူ စိတ္ပူပန္သြားသည္ ။ ခက္သည္က သူတို႔ရြာ
တြင္ ဆရာ၀န္မဆုိထားႏွင့္ ေဆးမွဴးပင္ အေရာက္အေပါက္နည္းလွေသာ အလြန္ေခါင္သည့္
ရြာပင္ ၿဖစ္သည္ ။

" ဟဲ့ေအးေမ...နင္ ဟိုတေန႔က ေဒၚအုိဇာနဲ႔ ရန္ၿဖစ္ထားတယ္ဟုတ္ မဟုတ္မွ လြဲေရာ
ညည္းကို ဟိုကၿပဳစား လိုက္ၿပီ ထင္တယ္ ငါအတန္တန္မွာထားရဲ႕နဲ႔ေအ..
ဟိုတေလာကတင္ သူနဲ႔ မတည့္တဲ့ နန္းမူေတာင္ မီးမဖြားႏိုင္ လို႔ ေသသြားတာ
ဘာၾကာေသးလို႔တုန္း ညည္းေအ မၿဖစ္ေသးပါဘူး သူ႔ကို သြားေတာင္းပန္လိုက္ "


" အို ဒီအဖြားၾကီးကို ဘာလို႔ ေတာင္းပန္ရမွာတုန္း မေတာင္းပန္ႏိုင္ပါဘူး "

စိတ္ပူပန္စြာ ေၿပာေနေသာ မိခင္ၿဖစ္သူကို ၿပန္လည္ေၿပာဆိုရင္း သူမအန္ထားေသာ ေအာက္ကို
ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့

" အား..."

စူးရွစြာ ေအာ္လိုက္ေသာ အသံေၾကာင့္ မိခင္ၿဖစ္သူက ေၿပးၿပီး လာၾကည့္ေလသည္ ။

" ဟဲ့ ...ဆံပင္ခ်ည္ေတြပါလား ေအာင္မေလး ကယ္ၾကပါဦးေတာ့ "

ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ အသံေၾကာင့္ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား လာေ၇ာက္ၾကည့္ရွူၾကရာ ခဏတြင္းပင္ လူအုပ္ၾကီး
ၿဖစ္သြားေလသည္ ။

" ဟဲ့ ၿပဳစားခံရတာ ဟဲ့ "


" ေဒၚအိုဇာၾကီး လက္ခ်က္ ၿစဖ္မွာေပါ့ေအ "


" အိုေအ သူက အဲဒီေလာက္ေတာင္စြမ္းလို႔လား "


" စြမ္းလို႔ပဲ နန္းမူ ကိုယ္၀န္ၾကီးနဲ႔ ေသသြားတာ မေတြ႔ဘူးလား "

ရြာသူရြာ သားမ်ားကား တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေၿပာဆိုၾကကုန္၏ ။

ထိုသို႔ ၿဖင့္ ရက္မ်ားက တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ ကုန္ဆံုးလာခဲ့သည္ ။ တစ္ပတ္တိတိၿပည့္ေသာေန႔တြင္ ေအးေမ တစ္
ေယာက္ကား ဗိုက္အလြန္အမင္းေအာင့္ကာ ေသြးမ်ားဆင္းၿပီး အသက္ပါဆံုးရေလေတာ့သည္ ။
ရြာသူရြာ သားမ်ား၏ စိတ္ထဲတြင္ကား စုန္း ၊ ကေ၀ အတတ္ ၿပဳစားၿခင္းအတတ္ကို
အလြန္အမင္း ယံုၾကည္ သြားၾက ေလေတာ့သည္ ။ ရြာထဲတြင္ ၿပဳစားၿခင္းအတတ္ကို
တက္ၾကသူမ်ားမွာ ေဒၚအိုဇာတစ္ဦးတည္း မဟုတ္ေပ ။ လူ ၁၀ ေယာက္ခန္႔မွ်
စုန္းအတတ္ကို တတ္ေၿမာက္ၾကသည္ဟု အယူရွိၾကေလသည္ ။ ထိုသို႔ စုန္းအတတ္ကို
တက္သူ မ်ားႏွင့္ ရန္မၿဖစ္ရေအာင္ ေနၾကရေလသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက
အသက္ဆံုးရွံဳးသည္အထိ ၿဖစ္ႏိုင္ေပ သည္ ။ တခါကေလည္း ေအးေမေသဆံုးၿပီး ေနာက္ ၃
ရက္ေၿမာက္ေန႔တြင္ ရြာထဲရွိ ေဒၚသူဇာႏွင့္ ကိုဖိုးေခြးတို႔ စကားမ်ား
ရန္ၿဖစ္ၾကေလသည္။ ေဒၚသူဇာကား ေအာက္လမ္းပညာကို တဖက္ကမ္းတက္သည္ဟု အယူရွိၾက
ေလသည္ ။ ထိုသို႔စကားမ်ားၿပီး ေနာက္တစ္ရက္တြင္ ကိုဖိုးေခြးကား ပိုးထိ၍
ေသဆံုးရေလ၏ ။ ဤသုိ႔ လူမ်ား တစတစ ေသဆံုးဖန္မ်ားလာေသာအခါ ေစာကလံုရြာကေလးအား
လူမ်ားက မိစၧာရြာဟု ေခၚတြင္ၾက ကုန္ေလ ေတာ့သည္ ။

(၄)

အထက္ပါ အၿဖစ္အပ်က္မ်ား ၿဖစ္ပ်က္ၿပီး ႏွစ္လခန္႔ၾကာေသာအခါတြင္ မိစၧာရြာသို႔ လူႏွစ္ဦး ေရာက္ရွိလာ ေလသည္ ။
တစ္ဦးမွာ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္ၿဖစ္ၿပီး က်န္တစ္ဦးမွာ ကၽြႏ္ုပ္ပင္ ၿဖစ္ေလသည္။
ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္မွာ အထူးကုဆရာ၀န္တစ္ဦး ၿဖစ္ေသာ္လည္း
ဆရာ၀န္မ်ားေပါမ်ားေသာ ၿမိဳ႕ၾကီးၿပၾကီးမ်ားတြင္ မေနပဲ ေက်းလက္
ေတာရြာမ်ားသို႔ လွည့္လည္ေဆးကုေနေသာ ဆရာ၀န္တစ္ဦး ၿဖစ္ေပသည္ ။
ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္မွာ စြန္႔စားသြား လာရၿခင္းကို လြန္စြာ ၀ါသနာပါလွၿပီး
တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ႏွင့္ ၿပည့္စံုေသာ လြန္စြာ ဗဟုသုတႏွင့္ ၿပည့္စံုေသာ ၊
ေယာကၤ်ား ပီသလွေသာ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးအစားကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူၿဖစ္၏ ။ သူသည္
လူနာႏွင့္ေတြ႔လွ်င္ ႏူးည့ံ ေသာ ဆရာ၀န္တစ္ဦး ၿဖစ္ၿပီး ရန္သူႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္
ရက္စက္တတ္ေသာ က်ားရဲတစ္ေကာင္ အသြင္ရွိ ေလသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ကား
ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ားကို ၀ါသနာပါလြန္းသည္ ၿဖစ္၍ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ႏွင့္
အတြဲမိကာ ၿမန္မာၿပည္တစ္၀ွမ္း လွည့္လည္သြားလာေနၾကၿခင္း ၿဖစ္၏ ။ ထုိ႔ၿပင္
ကၽြႏ္ုပ္သည္လည္း စြန္႔စား၀ံ့ေသာ ရဲရင့္ လွေသာ ဆရာ၀န္တစ္ဦး ၿဖစ္သည္ကိုမူ
အထူးေဖာ္ၿပရန္လိုမည္မထင္ေပ ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးေရာက္ေရာက္ၿခင္း မိစၧာရြာကေလးအား တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ေသြ႔ေနေလ၏ ။ ထိုအခိုက္ လူေလး ေယာက္မွာ
ေစာင္ႏွင့္ ပတ္ထားေသာ အရာတစ္ခုကို ၀ါးၿဖင့္ လွ်ိဳထမ္းကာ
ရြာေၿမာက္ပိုင္းသို႔ သုတ္သုတ္ သုတ္ သုတ္ ေလ်ာက္သြားေလ၏ ။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔လည္း
လမ္းဖယ္ေပးလိုက္ၿပီး ရြာလူၾကီးအိမ္သို႔ ေမးၿမန္းစံုစမ္းၿပီး သြား
ေရာက္ၾကေလသည္ ။ ရြာလူၾကီးကား သေဘာမေနာေကာင္းေသာ လူၾကီးတစ္ဦး ၿဖစ္ေလသည္။
နာမည္မွာ ဦးထြန္းလူၿဖစ္၏ ။

" ဒီလိုပါ သူၾကီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က နယ္လွည့္ေဆးကုေနတဲ့
ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦးပါ ေနာက္ၿပီးေ တာေတာင္ ေရေၿမ သဘာ၀ေတြကို ေလ့လာခ်င္ၾကတာနဲ႔
ခရီးထြက္ေနၾကတာပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒီရြာေလးမွာ ေခတၱခဏ တည္းခို ခြင့္
ၿပဳပါခင္ဗ်ာ "


" ေအးဗ်ာ ဆရာတို႔ ေရာက္လာတာၿဖင့္ က်ဴပ္ေတာ့ သိပ္အားရွိတာပဲ ဒီရြာေလးကို လူေတြက မိစၧာရြာလို႔ ေခၚၾက တယ္ စုန္းကေ၀ ၿပဳစားတာေတြ မ်ားတယ္ဆိုၿပီး
ေတာ္ရံုလူေတြ မလာ၀ံ့ၾကဘူးဆရာ အင္း.. .ေၿပာ ရမွာေတာ့ အားနာပါတယ္
ဆရာေလးတို႔ရယ္ လူနာေတြကလည္း အခုတေလာ တအားမ်ားလာတယ္ ေနာက္ထူး ဆန္းတာ ေတြ
လည္း ၾကံဳေနရတယ္ဆရာ "


" ဆိုစမ္းပါဦး သူၾကီးရဲ႕ ဘယ္လိုထူးဆန္းတာတုန္း "


"ဒီလိုဗ် အခုတေလာ ရြာေၿမာက္ဖက္က ေတာင္ကလပ္ေတြမွာ လူေသအေလာင္းေတြ ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ေန တယ္ ဗ်ေနာက္ၿပီး ရြာေၿမာက္ပိုင္းက ညိဳေအးရဲ႕ သားေလးလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္ဗ် အခုထိ
ရွာမေတြ႔ေသးဘူး "


" ဟုတ္ကဲ့ပါသူၾကီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အကူအညီေပးပါ့မယ္ ခင္ဗ်ာ "

ကၽြႏ္ုပ္က ေၿပာလိုက္ေသာအခါ သူၾကီးက အလြန္အမင္း ၀မး္သာကာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔
ႏွစ္ဦးတည္းခိုရန္ ရြာထဲရွိ အိမ္အ လြတ္ တစ္လံုးသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးေလသည္ ။

" ကဲ ..ကိုသက္တန္႔ေရ ဒီညေတာ့ ေတာင္ကလပ္ေတြေပၚက အေလာင္ေတြကိစၥ သြားၿပီး စံုစမ္းရေအာင္ဗ်ာ ေန႔လယ္ က
လူတစ္ဦး သြားပစ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ ဒီည သြားၾကည့္ရင္ အေၿဖတစ္ခုခုေတာ့
ေတြ႔မွာပဲဗ် "

ဟု ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္က လက္စြဲေတာ္ေသနတ္ကို တိုက္ခၽြတ္ရင္း ေၿပာေလရာ ကၽြႏု္ပ္က

" သြားၾကတာေပါ့ ကိုႏိုင္ေဇာ္ရယ္ ကဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ခရီးပမ္းလာတယ္ဆိုေတာ့ တေရးတေမာ အိပ္ လိုက္ ၾကရေအာင္ "

ဟုေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း အိမ္ေရွ႕၀ါး ကြပ္ပစ္ေလးေပၚတက္၍
ဇရက္မင္းစည္းစိမ္ကို ခံယူ လိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ေႏြဦးေလရူးကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး
မိုးရာသီေရာက္လာေတာ့မည္ ၿဖစ္၍ ေကာင္းကင္တြင္ သိပ္၍ မပူၿပင္းပဲ တိမ္မ်ားက
အံု႔ဆိုင္းေန၏ ။ ေလတၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ အိပ္လိုက္ရာ မၾကာမီ အိပ္ေပ်ာ္ၿခင္း
သို႔ ေရာက္ ေလေတာ့သည္ ။

(၅)

ညေနရီတေရာ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္မို႔ ေကာင္းကင္က လိေမၼာ္ေရာင္ဖက္သို႔ သန္းေန၏ ။
မၾကာမီေန၀င္ကာ ေလာ ကတစ္ခြင္ အေမွာင္ဓါတ္က ၾကီးစိုးေပေတာ့မည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း စကားတေၿပာေၿပာႏွင့္ေလ်ာက္လာရာ မၾကာ မီ ေတာင္ကလပ္မ်ား
ရွိရာသို႔ ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ ေနက လံုး၀၀င္သြားၿပီ ၿဖစ္၏ ။ ထုိ႔ေနာက္
ေဒါက္တာ ႏုိင္ေဇာ္ကား သူ၏ ေသနတ္ကို အဆင္သင့္ ကိုင္ထားၿပီး ေက်ာက္ကလပ္မ်ား
ရွိရာသို႔ တၿဖည္းၿဖည္းလွည့္လည္ ၾကည့္ရွူေန၏ ။ အခ်ိဳ႕ေက်ာက္ေတာင္မ်ားေပၚတြင္
လူေသအေလာင္းမ်ားပင္ မေတြ႔ရေတာ့ပဲ အရိုးစုမ်ားသာ ေတြ႔ရေလသည္ ။
အခ်ိဳ႕ေက်ာက္ေတာင္မ်ားအေပၚတြင္မူ အရိုးပင္မေတြ႔ရေတာ့ေပ ။ ထိုအခိုက္
အစြန္ဖက္ရွိ ေက်ာက္ကလပ္ေပၚတြင္ မဲမဲသ႑ာန္ တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရ၍
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးကား တိုးကပ္၍ သြား ၾကည့္ၾကေလသည္ ။
ေက်ာက္ကလပ္ေပၚတြင္တင္ထားေသာ အရာမွာကား အေလာင္းေကာင္ၾကီးပင္ ၿဖစ္ေလ၏ ။
ထိုအေလာင္းေကာင္ၾကီးကား အတြင္းကလီစာမ်ား မရွိေတာ့ေခ်ၿပီ ။ အူမ်ားပြင့္ထြက္၍
တစ္စံုတစ္ဦးက စားထားသကဲ့သို႔ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ၿဖစ္ေနေလ၏ ။ ထိုအခိုက္
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ႏွစ္ဦးေက်ာဖက္မွ အသံဗလံမ်ား ၾကားလိုက္ရ၍ ႏွစ္ဦးသား
ေက်ာက္ေဆာင္အကြယ္သို႔ အၿမန္ပုန္းေနလိုက္ရေလသည္ ။ အလို....ၿမင္လိုက္ရေသာ
ၿမင္ကြင္းကား အလြန္ပင္ ေအာ့ႏွလံုးနာဖြယ္ရာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းေလာေတာ့သည္ ။

အပိုင္း (၂)ကို ဆက္လက္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ဖတ္ရွူၾကပါရန္ ။

မဲမဲသ႑ာန္ၾကီးသည္ လူ႔အရပ္ထက္ လြန္စြာ ၿမင့္မားထြားၾကိဳင္းၿပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးက အဖုအပိမ့္မ်ား ထြက္ ေနေလ၏ ။ မ်က္ႏွာကလည္း အထြတ္အထြတ္ႏွင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ သ႑ာန္ရွိေလသည္ ။ ထိုမႏုသာ လူ႔ဘီ လူးၾကီးက
အေလာင္းေကာင္ၾကီးအား ဓါးႏွင့္ စိန္ေၿပနေၿပ ခြာယူစားေသာက္ေနေလသည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦး လည္း ဆက္လက္၍ မပုန္းေအာင္းေတာ့ပဲ
လူ႔ဘီလူးၾကီးရွိရာသို႔ ထြက္လိုက္ေလေတာ့သည္ ။


" ေဟ့ ရပ္လိုက္ စမ္း ခင္ဗ်ားဘယ္သူလည္း မလႈပ္နဲ႔ "


ေဒါက္တာ ႏုိင္ေဇာ္က ေသနတ္ႏွင့္ ေသခ်ာစြာ ခ်ိန္ရင္းေၿပာေလသည္ ။ လူ႔ဘီလူးၾကီးကား လွ်င္ၿမန္စြာၿဖင့္ ၄င္း၏ ဓါးႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရွိရာသို႔
ပစ္ေပါက္လိုက္ေလသည္ ။


" ၀ွစ္ "


" ဒိုင္း "


ဓါးပစ္လိုက္ေသာ အသံႏွင့္ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေဇာ္၏ ေသနတ္သံတို႔မွာ တစ္ထပ္တည္း က်သြားေလသည္ ။


(၆)


ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ပစ္လိုက္ေသာ က်ည္ဆံမွာ လူ႔ဘီလူးၾကီးအား ထိသြားဟန္တန္သည္ ။ လူ႔ဘီလူးၾကီးမွာ ယိုင္ ထြက္ သြားၿပီး ေနာက္ ေက်ာက္ကလပ္မ်ား ေနာက္ေသာက္ ပုန္းေအာင္း
ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္ ။ ကၽြႏု္ပ္ တို႔ႏွစ္ဦးလည္း အေမွာင္ထဲတြင္
ရန္သူအား ဆက္လုိုက္ၿခင္းသည္ လြန္စြာ မိုက္မဲလွသည္ဟု ယူဆကာ တည္း ခိုရာ
အိမ္သို႔သာ ၿပန္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။


" ဒီေကာင္ၾကီးက လွ်င္ေတာ့ အေတာ္လွ်င္တယ္ဗ် ဒီေကာင့္ကို ထိသြားတာေတာင္ ေပ်ာက္သြားတယ္ ေတာက္ .. တစ္ခ်က္တည္း မထိလိုက္တာ နာတယ္ဗ်ာ "


" ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕ ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ၾကီးကို အပိုင္ဖမ္းရမယ္ဗ် "


ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လည္း ေၿပာေၿပာဆိုဆုိ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနမိေလေတာ့သည္ ။ညက အိပ္ေရးပ်က္သြားေသာေၾကာင့္ ေနအေတာ္ၿမင့္မွ ၂ ေယာက္သား ႏိုးလာၾကေလသည္ ။
ထိုအခိုက္


" ကယ္ၾကပါဦးဗ်ိဳ႕ ဒီမွာ ေထြးညိဳ သတိလစ္သြားလို႔ဗ်ိဳ ကယ္ၾကပါဦး "


စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာလိုက္ေသာအသံသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ တည္းခိုရာ အိမ္မွ ၂ အိမ္ေက်ာ္ေလာက္ ၿဖစ္သည္ဟု ခန္႔မွန္း ရေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း
အိမ္ေပၚမွ အၿမန္ဆင္းကာ အသံလာရာဆီသို႔ ေၿပးထြက္ ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။
အသံလာရာဆီကို ေရာက္ေတာ့ လူမ်ားက ၀ိုင္းအံု၍ ၾကည့္ေနၾကေလသည္ ။


" ကဲကဲ ခဏေလာက္လမ္းဖယ္ေပးပါခင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည့္ပါရေစ "


ကၽြႏု္ပ္က ေၿပာေၿပာဆိုဆို လူအုပ္ထဲသို႔ ေၿပး၀င္လိုက္သည္ ။ လူအုပ္ၾကီးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးအား လမ္းဖယ္ ေပးၾကေလသည္ ။ သတိလစ္ေသာ မိန္းကေလးအား စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ
အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီ ၿဖစ္သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က


" အင္းဗ်ာ စိတ္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး လူနာက အသက္မရွိေတာ့ပါဘူး ဘယ္လိုၿဖစ္တာလည္း ေၿပာပါဦးဗ်ာ "


" ဗ်ာ..ၿဖစ္မွ ၿဖစ္ရေလ ညီမေလးရယ္ ..ဒီလိုပါဗ်ာ ေထြးညိဳက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ထဲက ဗိုက္ အရမ္း ေအာင့္ ေနပါတယ္ ။ ဆရာေလးတို႔ကို သြားၿပဆိုေတာ့လည္း ရွက္လို႔ မၿပရဲဘူးတဲ့ ဒီမနက္ၾကေတာ့ ၀မ္းေတြလည္း အရမ္း
သြားပါတယ္ ၀မ္းသြားေတာ့ ဆံပင္ခ်ည္ေတြလည္း ပါလာပါတယ္ ဗိုက္လည္း
အရမ္းေအာင့္ၿပီး ေသြးေတြလည္း ၿမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆင္းပါတယ္ ဒါနဲ႔ သူလည္း
ဗိုက္ကို ဖိၿပီး သတိလစ္သြားရတာပါခင္ဗ်ာ "


" အင္း ၿဖစ္မွ ၿဖစ္ရေလဗ်ာ မရွက္သင့္တဲ့အရာကို မွဗ်ာ.."


" ေတာက္..ဒါ ဟို မိန္းမၾကီးလက္ခ်က္ပဲ ၿဖစ္ရမယ္ ဒင္းၿပဳစားလို႔ ဆံပင္ခ်ည္ေတြ ပါတာၿဖစ္ရမယ္ "


" ကဲ ကဲ..ခဏေလး ေနပါဦးဗ်ာ ဘာေၾကာင့္ေသရသလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဖာ္ထုတ္ေပးပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္
ခင္ဗ်ားတို႔ဖက္ က တစ္ခုကူညီရမယ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဒီမိန္းကေလးက ဘာေတာ္သလဲဗ် "


" ကၽြန္ေတာ့္ ညီမ ၀မ္းကြဲပါဆရာ "


" ကဲဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေၿပာၿပမယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမွန္တရားေပၚေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ေပးပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီအေလာင္းကို
ရင္ခြဲစစ္ေဆးဖို႔ (Post Modern ) လုပ္ဖို႔လို္ပါတယ္ ...အဲဒါၿပဳလုပ္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခြင့္ၿပဳပါ "


ရြာသားမ်ားအားလံုး အတန္ၾကာ တိတ္ဆိတ္သြားၾက၏ ။ အတန္ၾကာမွ ေသဆံုးသူမိန္းမပ်ိဳ၏ အစ္ကိုက


" ခြင့္ၿပဳပါတယ္ ဆရာတို႔ ၾကိဳက္သလိုလုပ္ပါ အမွန္တရားကို သိခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ "


ဟုေၿပာေလသည္ ။ သုိ႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦး ၊ ေသဆံုးသူမိန္းကေလး၏ အစ္ကို ၊ သူၾကီး ႏွင့္ ရြာသူရြာသားအခ်ိဳ႔ တို႔ကို ေခၚေဆာင္ကာ ရင္ခြဲစစ္ေဆးၿခင္း ( PM ) အား
ရြာ၏ထံုးစံအရ ရြာထဲတြင္ ၿပဳလုပ္ရန္ မၿဖစ္ႏိုင္ ေသာ ေၾကာင့္ ရြာ
ေၿမာက္ဖက္ရွိ ေက်ာက္ကလပ္မ်ား ရွိရာသို႔ အေလာင္းအားသယ္ေဆာင္ကာ ထြက္လာ ခဲ့ေလ
ေတာ့ သည္ ။


(၇)


မြန္းတည့္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ၿဖစ္ေသာ္လည္း အပူရွိန္က ပူသင့္သေလာက္ မပူပဲ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္ အံု႔ဆိုင္းကာ ေနသည္ ။ လူေသအေလာင္းအား ရြာေၿမာက္ဖက္ရွိ ေက်ာက္ကလပ္ၾကီးတစ္ခုေပၚတင္၍
ကၽြႏ္ုပ္က စတင္ၿပီး ရင္ခြဲစစ္ ေဆးၿခင္း (PM) ကို စတင္၍ ၿပဳလုပ္ေလသည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္၏ ဓါးသြားက အေလာင္းေကာင္၏ ၀မ္းဗိုက ္အလႊာမ်ားကို တစ္လႊာၿပီး တစ္လႊာ
ၿဖတ္သန္းသြားေလသည္ ။ မၾကာမီ ၀မ္းဗိုက္အတြင္းမွ ပုပ္အက္အက္
အနံ႔မ်ားႏွင့္အတူ အရည္မ်ား စီးက်လာသည္ ။ အရည္မ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီးသည္ႏွင့္
ေတြ႔လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္း ေၾကာင့္ ရြာသားအားလံုး ၾကက္ေသေသသြားၾကသည္။
ၿမင္ကြင္းကား ၀မ္းဗိုက္အတြင္းရွိ သားအိမ္ ၊ သားဥ အိမ္ႏွင့္ အူနံရံမ်ားတြင္
ဆံခ်ည္မွ်င္မ်ား သြားမ်ား ၊ အရိုးမ်ား တြယ္ကပ္ေနၾကၿခင္းပင္ ၿဖစ္သည္ ။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးမွာ ထိုၿမင္ကြင္းကို ၿမင္လိုက္ရမွ သက္ၿပင္း
ခ်ႏိုင္ၾကေပသည္ ။ ရြာသားမ်ားကား လြန္စြာ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ ေနၾကသည္
ၿဖစ္ရာ စကားပင္ မေၿပာႏိုင္ရွာေပ ။ သို႔ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က


" ကဲကဲ..ရြာသားမ်ားခင္ဗ်ား အခုဆိုရင္ အေၿဖမွန္ကို သိရပါၿပီ အခုေတာ့ အေလာင္းကို ၿပန္ပိတ္လိုက္ရေအာင္ ရြာ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွင္းၿပပါ့မယ္ "


ဟုေၿပာလိုက္ေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ရြာသားမ်ားကို ရွင္းၿပရန္ သားဥအိမ္ကို ယူေဆာင္ၿပီး ၀မ္းဗိုက္ကို ၿပန္ပိတ္ကာ ရြာ၏ ထံုးစံအတိုင္း ေက်ာက္ကလပ္ေပၚတြင္ တင္၍
ၿပန္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ရြာလူၾကီး၏ ႏွိဳးေဆာ္မႈၿဖင့္ သူၾကီးအိမ္တြင္
တစ္ရြာလံုးနီးနီး စုရံုးေနၾကေလ၏ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကစ၍


" ဒီလိုပါခင္ဗ်ာ အခုဒီရြာေလးမွာ ခဏခဏ အၿဖစ္မ်ားေနတဲ့ ဆံပင္ခ်ည္ေတြ အန္တယ္ ဆံပင္ခ်ည္ေတြ ၀မ္း သြားတယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ စုန္းကေ၀ အတတ္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ ။ ဒီသားဥအိမ္ကို ၾကည့္ပါ
ခင္ဗ်ာ ။

ဒါဟာ ေရာဂါတစ္ခုေၾကာင့္ ၿဖစ္ရတာပါ ။ လူသားေတြဟာ မေမြးဖြားခင္တုန္းက မိခင္၀မ္းဗိုက္ထဲမွာ Ectoderm , Mesoderm , Endoderm ဆိုတဲ့ အလႊာသံုးလႊာကေန ေပါင္းစပ္ၿပီး လူရယ္လို႔ ၿဖစ္လာရတာပါ ။ အလြယ္နား
လည္ေအာင္ ရွင္းၿပရရင္ အဲဒီလို ေပါင္းစပ္တဲ့အခါ မွာ တစ္စံုတစ္ခု
မွားယြင္းၿပီးေတာ့ အေရၿပားေအာက္မွာ အေရ အိတ္ကေလးေတြပါလာပါတယ္ ။
ဒီအိတ္ကေလးေတြကို ခြဲစိတ္ၿပီးေတာ့ လည္း ဖယ္ရွားပစ္လို႔ရပါတယ္ ။ ဒီအိတ္က
ေလးေတြကို Dermoid Cyst လို႔ေခၚပါတယ္ ။ ဒီေကာင္က တစ္နည္းေၿပာရရင္ အဲဒီအ ေရ
အိတ္ရ ွိတဲ့ေနရာမွာ ပံုမမွန္တဲ့အရာေတြ ဥပမာ သြားေတြ ၊ ဆံပင္ခ်ည္ေတြ ၊
အရိုးေတြ စသၿဖင့္ လာၿပီး တြယ္ ကပ္ၿငိပါတယ္ ။ ဒီအေရအိတ္ဟာ
၀မ္းဗိုက္ပိုင္းမွာ တည္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သားဥအိမ္ေတြ ၊ သားအိမ္ေတြ အူေတြမွာ
တြယ္ႏိုင္ပါတယ္ ။ ဒါကို Teratoma လို႔လည္းေခၚပါေသးတယ္ ။ အခု ဒီေသသြားတဲ့
ကေလးမေလးဟာ သားဥအိမ္မွာ Teratoma ၿဖစ္တာ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီသားဥအိမ္
ေပါက္သြားတဲ့အခါ ဗိုက္အလြန္အမင္းေအာင့္ၿပီး ေသြးေတြဆင္း ၿပီးေတာ့ ပိုး၀င္ (
Infection ) ေၾကာင့္၀မ္းေတြသြားၿပီး ေသြးလန္႔ ( Shock ) ေၾကာင့္ဆံုးရတာ
ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ဒီ Dermoid Cyst ေတြဟာ အေရၿပားေအာက္က မည္သည့္ေနရာမွာမဆို
ၿဖစ္ပြားႏိုင္ပါတယ္ ။ သူ႔ကို ကုသခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခြဲစိတ္ၿပီး ဖယ္ရွားမွသာ
ရပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဒီDermoid Cyst ေတြဟာ ဒီတစ္ရြာ တည္းမွာ ပဲ ဘာေၾကာင့္
အၿဖစ္မ်ားေစသလဲဆုိတာကေတာ့ မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ၿပီး
ေၿပာပါ့ မယ္ခင္ဗ်ာ "


" ဟယ္ထူးဆန္းလိုက္တာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး "


" ဟုတ္ပါ့ေအ က်ဳပ္တို႔ ၿဖင့္ ဟိုမိန္းမေတြ ၿပဳစားတယ္ပဲ ထင္ေနတာ ခုမွပဲ ရွင္းသြားေတာ့တယ္ "


စသၿဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေၿပာဆိုၾကေလသည္ ။ ၿပီးေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အမွန္တရားကို သိခြင့္ရ သည ့္အ တြက္ အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္ေနၾကၿပီး စိတ္ရွင္းလင္းစြာ
အသီးသီး ၿပန္သြားၾကေလေတာ့သည္ ။


" ကိုသက္တန္႔ေရ ဒီ Disease ရဲ႕ Cause ကိုေတာ့ ရွာမွ ၿဖစ္မယ္ဗ်ိဳ႕ ဒါဟာ ရြာသားေတြရဲ႕ Lifestyle န႔ဲလည္း ပတ္သတ္ေနမွာပဲ သူ႔ရဲ႕ Source ကို ရွာရမယ္ဗ်ိဳ႕ "


" ဟုတ္ပါ့ကိုႏိုင္ေဇာ္ေရ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလိုပဲ ေတြးမိတာပဲ ဒီရြာမွာ ဘာေၾကာင့္ Dermoid Cyst ေတြ အၿဖစ္မ်ားေနပါလိမ့္ "


(၈)


သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း ေတာင္ေတာင္အီအီ စဥ္းစားၿပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနမိေလေတာ့သည္ ။ ညေန ေစာင္း ေန၀င္ခ်ိန္တြင္ လူ႔ဘီလူးၾကီးအား စံုစမ္းရန္ ေက်ာက္ကလပ္မ်ား
ရွိရာသို႔ တစ္ေခါက္ သြား ေရာက္ခဲ့ၾကေသးသည္ ။ သို႔ေသာ္ ယင္းကားေပၚမလာပါေခ် ။
ဤတြင္ ရြာရွိၿပဳစားသူမ်ား အေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ၿပရန္ လိုေပသည္ ။ ယင္းတို႔ကား
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦး ရြာကေလးသို႔ စစေရာက္ၿခင္းေန႔တြင္ ႏွစ္ၿမိဳ႕ဟန္
မရွိခဲ့ၾကေခ် ။ အခ်ိဳ႕ကား စုန္းတိုက္မည္ ကေ၀တိုက္၍ ေမာင္းထုတ္ပစ္မည္ဟု
ကြယ္ရာတြင္ ၿခိမ္း ေၿခာက္ ခဲ့ၾကေသးသည္ ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးကား
စုန္း ၊ ကေ၀ ၊ ၿပဳစားၿခင္း အတတ္မ်ားကို အယံုအၾကည္မ ရွိၾကသူမ်ား ပီပီ
၄င္းတို႔၏ စကားမ်ားအား ဂရုစိုက္ခဲ့ၾကၿခင္း မရွိခဲ့ေပ ။ကၽြႏ္ုပ္တို႔
ႏွစ္ဦးလည္း ဇြဲေကာင္ေကာင္းႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ညတြင္ ေက်ာက္ကလပ္မ်ား
ရွိရာသို႔ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာခဲ့ၾကေလေတာ့သည္ ။ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္ကား
လက္စြဲေတာ္ ေသနတ္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တြင္ကား ေၿခႏွစ ္ေခ်ာင္းတြင္ ကပ္လွ်က္
ခ်ည္ထားေသာ ဓါးေၿမွာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းသာလွ်င္ ပါရွိေလသည္ ။ သို႔ႏွင့္ နာရီၿပန္
တစ္ခ်က္ တီးခါနီးေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦးလည္း စိတ္ေလ်ာ့စၿပဳလာေလသည္ ။
ၿခင္မွက္မ်ားကလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးအား လြန္စြာ ႏွိပ္စက္ၾကကုန္၏ ။
ထိုအခိုက္ မဲမဲသ႑ာန္ၾကီးကား ယမန္ေန႔က ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ တင္ထားခဲ့ေသာ
အေလာင္းေကာင္ၾကီး ရွိရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေလသည္ ။ ေဒါက္တာႏုိင္ေဇာ္က ထြက္၍
ရင္ဆိုင္မည္ ၿပဳရာ ကၽြႏ္ုပ္က တားလိုက္ၿပီး အေမွာင္ထဲမွ ကၽြႏု္ပ္၏
ဓါးေၿမွာင္တစ္လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး မဲမဲ သ႑ာန္ၾကီး၏ ေၿခေထာက္ရွိရာသို႔
ပစ္လိုက္ေလသည္ ။


" ၀ွီး "


" ဒုတ္"


ဓါးေၿမွာင္က ပစ္မွတ္ဆီသို႔ တည့္တည့္စိုက္၀င္သြားဟန္တူ၏ ။ မဲမဲသ႑ာန္ကား ေခြက်သြားၿပီး ၿပန္မထ ႏုိင္ေတာ့ေပ ။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွစ္ဦးလည္း လွ်င္ၿမန္စြာ
ေၿပးသြားၿပီးလွ်င္ ယင္းမဲမဲသ႑ာန္အား ညွပ္၍ ဖမ္းလိုက္ ေလ သည္ ။
အလို...မဲမဲသ႑ာန္ကား အၿခားမဟုတ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လို လူသားစစ္စစ္ ပင္ၿဖစ္ေလ၏ ။
ယင္း၏ ေပါင္တြင္ ကား ကၽြႏု္ပ္ ပစ္လိုက္ေသာ ဓါးေၿမွာင္ကားနစ္၀င္လွ်က္ ။
သို႔ေသာ္ ထိုလူကား သာမန္လူတို႔ထက္ ၾကီးထြား ေနသည္ကား အံ့ၾသစရာပင္ ။အသားအေရတို႔က
ရိရြဲလွ်က္ ရွိၿပီး မ်က္ႏွာက အထြတ္အထြတ္မ်ားႏွင့္ ။


" ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလည္း ဘာလို႔ ဒီအေလာင္းေကာင္ေတြကို လာစားေနရတာလဲ "


ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ၿပီးေမးလိုက္ရာ ထိုလူ႔ဘီလူးၾကီးက


" ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ ခဏေလးပါခင္ဗ်ာ က်ဳပ္အေၾကာင္းကို အၿပည့္အစံု ေၿပာၿပပါ့မယ္ အခုဒီဓါးကိုေတာ့ ႏွုတ္ေပး ပါဗ်ာ နာလြန္းလို႔ပါ "


ဟုေၿပာရာ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဓါးေၿမွာင္ကို ဆြဲႏွဳတ္လိုက္ၿပီး လက္ကိုင္ပု၀ါႏွင့္ ေသြးတိုက္ေအာင္ဆို႔ကာ ဆီးေပး လိုက္ေလသည္ ။


" ဒီလိုပါခင္ဗ်ာ က်ဳပ္နာမည္က ဘဒင္ပါ က်ဳပ္က အရင္ကတည္းက ဒီရြာနဲ႔မတည့္လို႔ ရြာၿပင္မွာ တစ္ေယာက္ တည္း ေနတဲ့သူပါ က်ဳပ္က အရက္ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက စေသာက္ခဲ့ပါတယ္
ရြာအၿပင္က တဲမွာ အရက္ ေသာက္ၿပီဆိုရင္ ေတာပစ္ၿပီး ရလာတဲ့ ေတာေကာင္သားေတြနဲ႔
ၿမည္းေလ့ရွိပါတယ္ .. တစ္ေန႔ေတာ့ က်ဳပ္ ဘာသား ေကာင္မွ ရမလာခဲ့ဘူး ဒါနဲ႔
အရက္ခ်ည္းပဲ ဇြတ္မွိတ္ေသာက္ခဲ့တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ ေရခ်ိန္ကိုက္လာတဲ့အခါမွာ
က်ဳပ္ရင္ ေတြ ပူလြန္းလို႔ အၿမ္ညးရွာမယ္ဆိုၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါနဲ႔
ေတာင္ကလပ္ေတြနားလည္း ေရာက္ ေရာ ေတာေကာင္တစ္ေကာင္ေသေနတာေတြ႔ၿပီး က်ဳပ္လည္း
အားရ၀မ္းသာနဲ႔ မီးကင္ၿပီး ၿမည္းခဲ့ပါတယ္ ။ ေနာက္ တစ္ေန႔ က်ဳပ္ႏိုးလာေတာ့ ညက
က်ဳပ္ၿမည္းခဲ့တာ ေတာေကာင္မဟုတ္ပဲ လူေသအေလာင္း ၿဖစ္ေန ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္
အရသာက ထူးလြန္းလို႔ က်ဳပ္စြဲလမ္းခဲ့မိပါတယ္ ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ပုိင္း ရြာက
လူေသေတြ လာပစ္ တိုင္း က်ဳပ္ခိုးၿပီး စားခဲ့ပါတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္း
အစိမ္းစားတဲ့အဆင့္ ထိေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ မစားရမေနႏိုင္လို႔ လူေသ ေတြ
လာမပစ္လို႔ ၾကာသြားတဲ့အခါ ရြာေၿမာက္ပိုင္း အစြန္ကကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာင္
က်ဳပ္...က်ဳပ္ ..သတ္ၿပီး စားမိပါတယ္ဗ်ာ လူသားစားတဲ့ေန႔ကစၿပီး လူလည္း
ေဖာသြပ္ေယာင္ကိုင္းလာခဲ့ပါတယ္ ။ တစ္ကိုယ္ လံုး အဖုအပိမ့္ေတြ ထြက္ၿပီး
အသားအေရလည္း ရိရြဲလာခဲ့ပါတယ္ ။ အခုခင္ဗ်ားတို႔ေတြ႔တဲ့အတိုင္း ခႏၶာကိုယ္က
ၾကီးထြားေနတာပါပဲ "


ဟု ရွည္လွ်ားစြာ ရွင္းၿပေလသည္ ။ထိုအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း လူေသအေလာင္းမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနၿခင္း အေၿဖကို တိတိက်က် သိရေလေတာ့သည္ ။ သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ဘဒင္အား ေခၚေဆာင္ကာ
သူၾကီးထံသို႔ အပ္ႏွံလိုက္ေလသည္ ။ ရြာသူရြာ သားမ်ားအားလည္း ေခၚေစ၍
ဘဒင္အေၾကာင္းကို ရွင္းၿပလိုက္ေလေတာ့သည္ ။ ထိုအခါမွ ရြာသူရြာ သား
မ်ားစိတ္တြင္ တစ္ခ်ိန္လံုး ေၿခာက္လွန္႔ေနခဲ့ေသာ လူသားစား သရဲအေၾကာင္းကို
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိသြား ကာ " ဟင္း " ခ်ႏိုင္ၾကေပေတာ့သည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔
ႏွစ္ဦးအားလည္း ေက်းဇူးအထပ္ထပ္ တင္ေန ၾကေပ ေတာ့ သည္ ။သို႔ႏွင့္
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကား ေနာက္ဆံုး ၿပသာနာ တစ္ခုကိုသာ ေၿဖရွင္းရန္က်န္ေပေတာ့သည္ ။
ေနာက္ရက္မ်ားမွစ၍ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္တို႔သည္ Dermoid Cyst
အၿဖစ္မ်ားၿခင္း၏ အေၾကာင္းကို လိုက္ရွာၾကရာ တစ္ပတ္ တိတိ တိုင္
ေအာင္အစရွာမရပဲ ၿဖစ္ေနေလေတာ့သည္ ။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးသည္
စိတ္ေၿပ လက္ေပ်ာက္ ငါးမွ်ားရန္အတြက္ ရြာေတာင္ဖက္ရွိ စမ္းေခ်ာင္းေလးသို႔
ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္ ။ စမ္းေခ်ာင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေဒါက္တာႏိုင္ေဇာ္က


" အလို.. ကိုသက္တန္႔ေရ ဒီစမ္းေခ်ာင္းက ၾကည္လွခ်ည္လားဗ်ိဳ႕ ေအာက္ေၿခကို ၿမင္ေနရတယ္ ဟိုေအာက္ ေၿခက ေက်ာက္တံုး ၿဖဴၿဖဴၾကီးေတြက ဘာေက်ာက္ေတြတုန္း "


" မသိဘူးဗ် ဆင္းၾကည့္ရမွာပဲ "


ဟု ကၽြႏ္ုပ္က ေၿပာေၿပာဆိုဆို ငါးမွ်ားတံမ်ားခ်ၿပီး ေရထဲသို႔ ဆင္းလိုက္ေလသည္ ။ စမ္းေခ်ာင္းဟုဆိုေသာ္လည္း ေရေအာက္ၾကမ္းၿပင္ထိဆိုလွ်င္ အေတာင္ ၂၀ မွ်
နက္ေပသည္ ။ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေရေအာက္ၾကမ္းၿပင္ထိငုပ္ကာ ေက်ာက္တံုး တစ္တံုးကို
သယ္ယူခဲ့ေလသည္ ။ ကမ္းစပ္သို႔ေရာက္လွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးစလံုး
လြန္စြာအံ့အား သင့္သြားၾကေလသည္ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုေက်ာက္တံုးကား
တစ္ခ်ိန္က ကၽြႏု္ပ္တို႔ ႏွစ္ဦး ေပါင္း၍ သုေတသန ၿပဳလုပ္ခဲ့ဖူးေသာ Arsenic
ဟုေခၚေသာ ဓါတ္ေငြ႔ အဆိပ္တစ္မ်ိဳးထြက္သည့္ ေက်ာက္ပင္ ၿဖစ္ေလ သည္ ။ ထိုအခါမွ
ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ၿပသာနာၾကီး၏ အေၿဖကို ႏွစ္ဦးစလံုး ရိပ္မိသြားေလေတာ့သည္ ။
သို႔ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ႏွစ္ဦးလည္း ေက်ာက္တံုး ကို ယူကာ သူၾကီးအိမ္သို႔
ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္ ။


(၉)


သူၾကီးအိမ္သို႔ ေရာက္ေသာ္ ရြာသူရြာသားမ်ားအား စုေ၀းေစ၏ ။ ထို႔ေနာက္ ကၽြႏ္ုပ္ကပင္စတင္၍


" ရြာသား ေတြကို ေခၚရၿခင္းအေၾကာင္းကေတာ့ ဒီရြာမွာ ဆံပင္ခ်ည္ေတြအန္တယ္ဆိုတဲ့ Dermoid Cyst ေရာဂါ အၿဖစ္မ်ား ေစတဲ့အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ရွိခဲ့ပါၿပီ ရြာသားေတြကို
တစ္ခုေမးခ်င္တာက ေသာက္ ေရသံုးေရေတြကို ဘယ္ကရပါသလဲ "


" ရြာေတာင္ပိုင္းက စမ္းေခ်ာင္းက ရတာပါဆရာ "


ရြာသားမ်ားက ၀ိုင္းေၿဖၾက၏ ။


" ဒါဆို ဒီစမ္းေခ်ာင္းက အဓိက တရားခံပါပဲ ဒီလိုပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီစမ္းေခ်ာင္းေအာက္ေၿခကေန ဒီေက်ာက္ တံုးကို ရရွိခဲ့တာပါ ဒီလိုေက်ာက္တံုးမ်ိဳးေတြ ေရေအာက္ၾကမ္းၿပင္မွာ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါေသးတယ္ ။
ဒီေက်ာက္ တံုးမ်ိဳးေတြ ေရေအာက္ၾကမ္းၿပင္မွာ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါေသးတယ္
ဒီေက်ာက္တံုးက အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ Arsenic ဆိုတဲ့ အဆိပ္ဓါတ္ေငြ႔ရည္
တစ္မ်ိဳးကို ထုတ္ေပးတဲ့ေက်ာက္ပါ ။ ထုတ္လႊတ္တဲ့ ပမာဏ နည္းတဲ့အတြက္ ေသာက္သံုး
သူအခ်ိဳ႕မွာ ဘာလကၡဏာမွ မၿပေပမယ့္ ဒီေကာင္က အခ်ိဳ႕လူေတြမွာ အဆိပ္အ
ေတာက္ၿဖစ္ေစပါတယ္ ။ Dermoid Cyst ဟာ မိခင္၀မ္းထဲမွာ ကတည္းက
အလႊာသံုးလႊာေပါင္းစည္းမႈမွာ မွားယြင္း ၿပီး အရည္အိတ္ၿဖစ္ေပၚလာတယ္ ဆိုေပမယ့္
ဒီ Arsenic နဲ႔ ေတြ႔မွသာလွ်င္ အလြန္လွ်င္ၿမန္စြာ ပြားမ်ားတဲ့ Teratoma
အဆင့္ကို ေရာက္ပါတယ္ ။ ဒီေရကို ေသာက္ေနၾကေတာ့ Dermoid Cyst အခံရွိတဲ့
အခ်ိဳ႕မိန္း မေတြမွာ Teratoma အဆင့္ေၿပာင္းၿပီး ဆံပင္ခ်ည္ေတြအန္
ဗိုက္ေတြေအာင့္ၿပီးေသဆံုးရတာပါပဲ ဘာၿပဳစား တာ စုန္းကေ၀ ေၾကာင့္မွ
မဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ ဒီစမ္ေခ်ာင္းကိုလည္း အခုကစၿပီး အသံုးမၿပဳပါနဲ႔ ေရတြင္း
ေရကန္တူးၿပီး အသံုးၿပဳေစလိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ "


ဟု ရွင္းၿပလိုက္ေသာအခါ ရြာသူရြာသားမ်ားအားလံုး တအံ့တၾသ ၿဖစ္ၾကေလသည္ ။


" ဟင္း...ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ ဒီေရေတြ ဆက္ေသာက္ေနလို႔ကေတာ့ တစ္ရြာလံုး မ်ိဳးၿပဳတ္ကုန္မွာ ဆရာတို႔ ေရာက္လာ ေပလို႔ပဲ ဗ်ာ ..ဆရာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာက်ဳပ္တို႔ တစ္ရြာလံုးရဲ႕
ေက်းဇူးရွင္ေတြပါဗ်ာ "


ဟုသူၾကီးကေၿပာေလသည္ ။ သုိ႔ႏွင့္ တစ္ရြာလံုးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးအား ၀ိုင္း၍ ေက်းဇူးတင္ၾကေလေတာ့သည္ ။


(၁၀)


ေနာက္ တစ္ေန႔ေရာက္ေသာအခါ ရြာမွာ ေအးခ်မ္းသြားၿပီ ၿဖစ္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း ခရီးဆက္ထြက္ေတာ့မည္ ၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာေလရာ တစ္ရြာလံုးက မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္
၀ိုင္းၿပီး ပို႔ေဆာင္ၾကရွာေလသည္ ။ ဘဒင္အား သူၾကီး က ရြာ၏ထံုးစံအရ မည္သို႔
စီရင္လိုက္သည္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ဦး မသိရွိခဲ့ေပ ။ ဤသို႔ၿဖင့္ ေစာကလံု
ရြာေလး အား ေနာင္တြင္ မိစၧာရြာဟု မည္သူမွ် မေခၚတြင္ၾကေတာ့ပဲ " ေစာကလံုရြာ " ဟုသာ
ၿပန္လည္ေခၚေ၀ၚၾကၿပီး ရြာကေလးသည္ အယူ၀ါဒလြဲမ်ား စုန္း ၊ ကေ၀ ယံုၾကည္မႈမ်ား
ပေပ်ာက္ကာ ေအးခ်မ္း သာယာ ေလေတာ့ သတည္း....။

ေျပာင္းျပီးသြားရင္-ေတာ့ ဒီစာကို လံုး၀ ေ႐ွ.ဆက္မဖတ္ပါနဲ.။ ဒီစာရဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က- စလံုးမေျပာင္းရေသး
ေသာ္လည္း ေျပာင္းရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတဲ့ သူမ်ား အတြက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က စကၤာပူမွာ ေန-ေနတဲ့ျမန္မာ ပီ-အာ တစ္ေယာက္ပါ။ ျမန္မာ ပီအာ အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးနဲ. တစ္ဦး
ေတြ.ရင္ ႏွဳတ္ဆက္ စကားေျပာရင္၊ စ, လံုးေျပာင္းျပီးျပီလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို မၾကာခဏ ၾကားေနရပါတယ္။
ယခု ကၽြန္ေတာ္ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ကိစၥက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္တို.၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥ တို.နဲ. လံုး၀ မပါတ္သက္ ပါဘူး။ မိမိ
တစ္ဦးခ်င္းရဲ. ကိုယ္က်ိဳး ကိစၥကို စဥ္းစားဘို.ကိုပဲ ေဆြးေႏြးေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို. -မိတ္ေဆြအခ်ိဳ.က-သူတို. စ, လံုး ေျပာင္းၾကတယ္ဆိုတဲ. အေၾကာင္းရင္းကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာျပ
ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ.က ေတာ့ -“ကၽြန္ေတာ့္ အလုပ္က မၾကာခဏ Oversea သြားရတယ္။ ျမန္မာ ပတ္စ္ပို.ဆိုရင္
ဗီဇာ ယူရ-တာ တစ္မ်ိဳး၊ အေမရိကန္ ဆိုရင္ ဗီဇာ မရ တာက တစ္မ်ိဳး၊ ဆိုေတာ့ စ, လံုးပတ္စ္ပို. ေျပာင္းမွ အဆင္
ေျပမယ္ ဆိုျပီး၊ ေျပာင္းလိုက္တာ”။
အခ်ိဳ.ကေတာ့ “စ, လံုး ေျပာင္းလိုက္ရင္၊ အစိုးရဆီက အိမ္ဘိုး ၃-ေသာင္း ရမယ္ေလ၊ ဒါဆိုရင္ အိမ္၀ယ္ဘို.က
အဆင္ေျပ သြားျပီ၊ ဒါေၾကာင့္ ေျပာင္းလိုက္တာ ေကာင္းတယ္ဆိုျပီး ေျပာင္းလိုက္ၾကတာ။”
အခ်ိဳ.ကေတာ့ “ကၽြန္ေတာ္က အိမ္အေဟာင္းကို ၀ယ္ထားတာ၊ ေနာက္က်ရင္ Upgrading လုပ္ရင္၊ P.R
ဆိုရင္- စ, လံုးေတြထက္ ၄-၅ ဆ ပိုေပးရမွာ ဆိုေတာ့ ေျပာင္းလိုက္တာ”
အခ်ိဳ.ကေတာ့ “ျမန္မာ ပတ္စ္ပို.ကိုင္ထားရင္၊ ဘာအခြင့္အေရးမွ မရပဲ၊ အခြန္ေဆာင္ေနရတာပဲ ႐ိွတယ္။ စ, လံုး
ေျပာင္းရင္ ဒီအခြန္ေပးေနရတဲ့ ျမန္မာ သံ႐ံုးကို သြားစရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ “
အခ်ိဳ.ကေတာ့ “သားသမီးေတြက- ဒီမွာပဲ အေျခခ်ၾကမွာ ဆိုေတာ့ ေျပာင္းလိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္ဆိုျပီး၊
ေျပာင္းလိုက္တာ”?
စသည္ျဖင့္- စသည္ျဖင့္ ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာ- ကၽြန္ေတာ္တို.ရဲ့ ဘ၀ ႐ွင္သန္ရပ္တည္မွဳ ႐ွဳေထာင့္ အျမင္၊ အ႐ွဳံးအျမတ္ တြက္ၾကည့္
ဘို. အျမင္၊ (ျမင္ေတြ.ႏိုင္တဲ့၊ မျမင္ေတြ.ႏိုင္တဲ့ အက်ိဳး၊ အဆိုးတို.ကို ယွဥ္ျပျပီး ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို.ရဲ့ ဘ၀ ႐ွင္သန္ရပ္တည္မွဳ အျမင္

ကၽြန္ေတာ္ တို.တစ္ေတြ ေရျခားေျမျခား မွာ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းဟာ ကိုယ္တိုင္းျပည္ အတြင္းမွာ- ကိုယ္ရဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ မရ႐ိွမေအာင္ျမင္ႏိုင္လို. ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာကို ထြက္လာရတာ လို. ဆိုရင္ အားလံုးလက္ခံၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့- စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္ ထြက္လာၾကသူေတြ အမ်ားအျပား ႐ိွသလို- ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၊ ပညာ႐ွင္ မ်ား အေနနဲ. တိုးတက္မွဳ ေမွ်ာ္မွန္းမွဳ ေတြ၊ ေအာင္ျမင္မွဳ၊ စီးပြားေရး သမား ေတြအတြက္က- ျပင္ပ ကမၻာနဲ. အဆက္အသြယ္ ရ႐ိွျပီး ေအာင္ျမင္ ဘို. စသည္တို.ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္- နံပါတ္ (၁) အေနနဲ.- မိမိကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္ၾကဘို.လိုပါတယ္။ မိမိဘာကို တကယ္ လိုခ်င္တာလဲ၊ ကြန္ပ်ဴတာ စကားနဲ.ေျပာရင္- System Requirement ကို ပေရာဂ်က္ တစ္ခုလုပ္ တဲ့ အခါမွာ- အရင္ဆံုးသတ္မွတ္ၾကရပါတယ္။ အဲဒီ အဆင့္မွာ- Requirement ေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေသေသခ်ာခ်ာ Define လုပ္ၾကရပါတယ္။ ဆိုလိုတာက- မိမိလိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပဲ- Software တစ္ခုကို ေရးျပီးရင္- ေနာက္ဆံုးၾကရင္- ျပန္ျပင္ဘို. ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ပါပဲ။ အားလံုးကို အစ-က
ျပန္စၾကရပါလိမ့္မယ္။
ဒီေနရာမွာ- ကၽြန္ေတာ္တို. ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြရဲ. အားနည္းခ်က္ကို ျမင္ၾကရပါလိမ့္မယ္။ သူမ်ားေျပာရင္-
အလြယ္တစ္ကူ ေခါင္းညိတ္တတ္ျပီး၊ မိမိကိုယ္တိုင္ အေသအခ်ာ ေလ့လာမွဳ နည္းပါးတဲ့ အခ်က္ပါ။ ေနာက္ျပီး မွ-
မီးစင္ၾကည့္က တတ္တဲ့သူကို ေတာ္တယ္ လို.အသိအမွတ္ ျပဳျပီး၊ ေလ့လာသံုးသပ္ တတ္သူ အေျမွာ္အျမင္ ႐ိွသူ
တို.ကို အထင္မၾကီး တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို. ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားဟာ ဥပေဒ စာခ်ဳပ္စာတမ္းကိစၥကို နားမလည္ လို.
အလိမ္ခံ ၾကရတာ၊ မိမိက အမွန္ျဖစ္ပါလွ်က္နဲ. အမွဳ႐ံွဳးရတာ၊ ႐ုပ္႐ွင္ ဗြီဒီယို သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားက ဇတ္ကားေတြကို
ပါးစပ္ခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ျပီး ေနာက္ဆံုး ခရီးစရိတ္၊ အ၀တ္အစား ဘိုးေတြမွာ ဘယ္သူက အကုန္အက်ခံရမွာ လဲမသိလို.
အျငင္းပြား ရတတ္တာ- စသည္ျဖင့္ လက္႐ိွႏိုင္ငံတကာမွာ- အေရအတြက္ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနပါတယ္။
အခ်ိဳ.ဆိုရင္- ငါ့မွာ ပိုက္ဆံ႐ိွရင္ ပန္းရံနဲ. လက္သမားကို ခိုင္းျပီး ေဆာက္မယ္ ဆိုျပီး ဒီဇိုင္းပံု မ႐ိွပဲ အိမ္ေဆာက္
လို. ေနာက္ဆံုးမွာ- ကိုးလိုးကန္.လန္. အိမ္ၾကီးနဲ. နပမ္းလံုးေနရတာေတြကို- မိမိရဲ့ ပါတ္၀န္းက်င္မွာ အလြယ္တကူ
ေတြ.ႏိုင္ပါတယ္။ မိမိမွာ သင့္ေတာ္တဲ့ အရည္အခ်င္း မ႐ိွပဲ- ပဲြစားကုိ ေငြေပးျပီး ႏိုင္ငံျခား ျဖစ္ရင္ ျပီးေရာနဲ.
ထြက္လာလို. ဒုကၡအၾကီးအက်ယ္ ေတြ.ေနတဲ့သူေတြကို ယိုးဒယား၊ မေလး႐ွားမွာ သိန္းနဲ. ခ်ီျပီး ေတြ.ႏိုင္ပါတယ္
ဟုတ္ကဲ့- နဂိုစကားကို ျပန္ေကာက္ ၾကရေအာင္။
ကၽြန္ေတာ္မွာ- ေငြမ႐ိွရင္၊ ေငြ႐ိွရင္ ဘာမဆိုျဖစ္ျပီ လို. ထင္တတ္ၾကတတ္။ တကယ္ ေငြ႐ိွေတာ့ေရာ ျဖစ္ပါ
သလား။

ကၽြန္ေတာ္ တို.တစ္ေတြ အျပာေရာင္ အိုင္စီကဒ္ကေန- အနီေရာင္ အိုင္စီကဒ္ကို ေျပာင္းကိုင္တဲ့ အခါမွာ-
စာ႐ြက္ေပၚမွာ- စ, လံုးျဖစ္သြားပါျပီ။ ဒါဆိုရင္ ဒီမွာ လက္႐ိွ- စ,လံုးေတြနဲ. တူသြားျပီလား။ သူတို.က- ကိုယ့္ကို
အသိုင္းအ၀ိုင္းတစ္ခု ထဲမွာ ထည့္သြင္းလက္ခံလိုက္ျပီလား။
လက္႐ိွ ေ႐ႊ စ,လုးံ ေတြကို- ဒီကလူေတြက မင္းဘယ္ေတာ့ ျပန္မွာလဲ ေမးရင္- I’m Singaporean လို. ရဲရဲ မေျဖ
ရဲၾကပါ။ ဘာျဖစ္လို.ပါလဲ။ လက္႐ိွ အိမ္႐ွင္ အုပ္စုေတြနဲ. ေပါင္းသင္း က်င္လည္ေနသလား၊ မိမိနဲ. ႏိုင္ငံတူ
အသိုင္းအ၀ိုင္း ထဲမွာပဲ က်င္လည္ေနရပါသလား၊ ႏိုင္ငံသား မေျပာင္းထားတဲ့ သူေတြဟာ ဧည့္သည္ေတြပါ။
ဒီတိုင္းျပည္ စီးပြားပ်က္ရင္ ျဖစ္ေစ၊ ကပ္တစ္ခုခု က်ေရာက္ရင္ ျဖစ္ေစ၊ မိမိ ႏိုင္ငံမွာ အခြင့္အလမ္း ေပၚလာရင္
ျဖစ္ေစ၊ သူတို.အားလံုး အိမ္ျပန္သြားၾကမွာပါ။ ဒါဆိုရင္- ဒီမွာပဲ အေျခစိုက္မယ္ လုပ္ထားတဲ့ သူမ်ားအေနနဲ. ဒီက
အိမ္႐ွင္ေတြကိုပဲ အေပါင္းအသင္းလုပ္ရပါလိမ့္မယ္။
အဲဒါ အျပင္ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့- ဒီက လူေတြက အျပင္မွာ- ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမား ေတြကို ေထာက္ခံ
ပါတယ္ လုိ.ပဲေျပာ ေျပာ၊ သူတို.ရဲ. ရင္ထဲမွာ- ဒီေကာင္ ေတြဟာ အခြင့္အေရးသမား ေတြလို. ႐ိွေနၾကပါတယ္။
သူတို.ေတြ အလုပ္႐ိွေနခ်ိန္မွာ- ကိုယ္တို.ကို ေထာက္ခံေနေပမဲ့- သူတို. အလုပ္မရၾကေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ-
သူတို.ေနရာကို အခြင့္အေရးသမား-ေတြ ေအာက္ေစ်းနဲ. လာျပီး သူတို. အလုပ္ကို လုယူသြားတယ္လို. ခံစား
ၾကတယ္ ဆိုတာကို နားလည္ ထားပါ။
ဒီေတာ့- ကိုယ္တကယ္ ေပ်ာ္ႏိုင္ပါ့မလား။

''ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ''

ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို. လူသားမ်ားဟာ မိမိတို.ရဲ. စား၀တ္ေနေရး၊ လံုျခံဳေရးအတြက္ တစ္ေနရာက တစ္ေနရာကို ေ႐ႊ.ေျပာင္း ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းအခါက- ပါတ္စ္ပို. တို.၊ ဗီဇာတို.မလိုခဲ့ၾကပါဘူး၊ လူ၀င္မွဳ ၾကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒ တို.ဘာတို. ေသေသခ်ာခ်ာမ႐ိွခဲ့ ၾကပါဘူး။ အဆင္မေျပရင္- ေနာက္တစ္ေနရာ ထပ္ေ႐ႊ.ျပီး၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို ေမြးဖြားလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ- အေရးအၾကီးဆံုးက စား၀တ္ေနေရး က မ႐ိွမျဖစ္ပါ။ အခု ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက- စကၤာပူဟာ အမွန္ စင္စစ္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ျဖစ္ေနသလား ဆိုတာပါပဲ။ တကယ္တမ္းက- စကၤာပူမွာ- ေသာက္ေရက အစ ဘာဆို ဘာမွ် သဘာ၀ အရင္းအျမစ္မ႐ိွပါ။ ကမာၻ.ကုန္သြယ္မွဳ စီးပြားေရးလမ္းေၾကာင္းမွာ- ေနရာေကာင္းရထား တဲ့ အတြက္ ေၾကာင့္ ၀င္ေငြေကာင္းေနရျခင္းပါ။ ဟိုအစတုန္းက- အေ႐ွ.ေတာင္ အာ႐ွေဒသမွာ- သူလို.မ်ိဳး၊ နည္းပညာ၊ အရည္အေသြး ဘယ္သူမွ မ႐ိွေသးခ်ိန္၊ အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ႏိုင္ငံေရး တည္ျငိမ္မွဳ မ႐ိွေသးခ်ိန္ေတြကို အခြင့္ေကာင္း ယူျပီး ၾကီးပြားလာရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုဆိုရင္- အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ- သူထက္ ေကာင္းတဲ့၊ လုပ္အားခ၊ ေျမေနရာငွါးခ၊ ေစ်းသက္သာ တဲ့ ဆိပ္ကမ္းၾကီးေတြ၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မွဳ လုပ္ငန္းၾကီးေတြ ဆက္တိုက္ ေပၚထြက္လာပါျပီ။ အေနာက္ အုပ္စု၊ ဂ်ပန္ အစ႐ိွတဲ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြဟာ လုပ္အားခ သက္သာတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို
ေ႐ႊ.ေျပာင္း ဘို.အတြက္ ေန.စဥ္ဆိုသလို- စကၤာပူက စက္႐ံုေတြကို ပိတ္လာေနတာကို သတိထားမိသူတိုင္း သိႏိုင္
ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ေျပာင္းမ်ားစြာ လုပ္လာခဲ့တဲ့ ကြန္တိန္နာ ႐ွစ္ပင္း လုပ္ငန္းၾကီးေတြဟာ လည္း စကၤာပူက
ထြက္ခြာေနပါျပီ။
ဒါေတြကို စကၤာပူ အစိုးရက ၾကိဳတင္သိထားတဲ့ အတြက္ သူတို.ႏိုင္ငံကို ကုန္ထုတ္လုပ္မွဳႏိုင္ငံကေန- ၀န္ေဆာင္မွဳ
ႏိုင္ငံအျဖစ္ ေျပာင္းဘို.ၾကိဳးစားလာရပါတယ္။ Resort တို. Casino ေပ်ာ္ပြဲစားလုပ္ငန္း၊ ေလာင္းကစားလုပ္ငန္း,
Formula One ျပိဳင္ကား လုပ္ငန္းတို.ကို တစ္ဘက္က လုပ္လာရသလို၊ Financial Hub, Medical Hub,
Educational Hub, တို.လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ဘို. အစီအစဥ္ေတြခ်လာရပါတယ္။ အဲဒီလိုမွ မၾကံစည္ရင္
စကၤာပူဟာ ကမၻာေျမပံုမွာ မည္သူမွ် မသိႏိုင္တဲ့ ကၽြန္းကေလးအျဖစ္ကို ျပန္ေရာက္သြားမွာကို အားလံုး သိၾကပါတယ္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လီကြမ္ယု ေျပာသလို- ကၽြန္ေတာ္ တို.အစိုးရ အေနနဲ.အရည္အခ်င္း မ႐ိွရင္၊ မင္းတို.
သားသမီးေတြ ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသြားသင္ၾကရမယ္။ မင္းတို.မိန္းမ ေတြ အျခားႏိုင္ငံမွာ Maid သြားလုပ္ၾကရမယ္။
မင္းတို.၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္ေတြဟာ အခုတန္ဘိုးရဲ့ အစြန္းထြက္တန္ဘိုးေတာင္ ႐ိွမွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူး ဆုတိ ာ
သူခ်ဲ.ကားေျပာတာမဟုတ္ပါ။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သြားမွာပါ-
အဲဒီေတာ့ သူတို.လုပ္မယ့္ လုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္တဲ့ လုပ္လာရသလို၊ Financial Hub, Medical Hub, Educational
Hub တို.ဟာ ကိုယ္သင္ၾကား၊ လာခဲ့တဲ. အတတ္ပညာ၊ ကုိယ္လုပ္လာခဲ့တဲ့ အေတြ.အၾကံဳေတြနဲ. ဆက္စပ္လို. ရပါသလား၊ တကယ္လို. ကိုယ္က လိုင္းေျပာင္းျပီး လုပ္မယ္ ဆိုရင္ေရာ- သူတို.အေနနဲ. လက္ခံႏိုင္မလား ဆိုတာက
စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ပါ။
တ႐ုပ္ျပည္၊ အိႏၵိယ တို.မွာ နည္းပညာေတြ၊ လူအင္အားေတြ ႐ိွေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြဟာ
အဲဒီႏိုင္ငံေတြကို ေန.တိုင္းေျပာင္းေရႊ.ေနပါတယ္။
ဒီတိုင္းျပည္မွာ- ကပ္ေရာဂါတစ္ခု က်ေရာက္ခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ၊ အၾကမ္းဘက္ ေပါက္ကြဲမွဳ ၊ လူမ်ိဳးေရး အထိက႐ုဏ္း
တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရင္ ျဖစ္ေစ၊ ယခုျမင္ေတြ.ေနရတဲ့အေနအထားနဲ. အင္မတန္ကြာျခားတဲ့ စကၤာပူ ျဖစ္သြားမွာ
ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ကပ္ေရာဂါ၊ အၾကမ္းဘက္မွဳ၊ လူမ်ိဳးေရး အထိက႐ုဏ္း ေတြကို စကၤာပူအစိုးရအေနနဲ.
အလြန္ ဂ႐ုစိုက္ရပါတယ္။ တစ္ဘက္ကလည္း ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြကို ထိန္းထားႏိုင္ဘို. မက္လံုးေတြ ေပးထား
ရပါတယ္။ အမွန္က စကၤာပူဟာ- ေလဆန္ေရဆန္ကို ေလွာ္ခတ္ေနရတဲ့ ႐ြက္ေလွငယ္ ေလးတစ္စင္းပါ-
သတိ၀ီရိယ ေလွ်ာ.လိုက္တာနဲ. ေနာက္ေၾကာင္းကို ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ျပန္ေရာက္သြားမွာကို အလုပ္လုပ္ေနတဲ့
သူေတြ သိထားၾကပါတယ္။ သဘာ၀ အရင္းအျမစ္ျပည့္ၾကြယ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ- ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ျပႆနာမ်ား
ေပၚခဲ့ရင္၊ ရက္အနည္းငယ္ အတြင္းမွာပဲ နလံထူႏိုင္တယ္ ဆိုတာ အိႏၵိယ မြန္ဘိုင္း ဗံုးေပါက္ကြဲမွဳ ျဖစ္ျပီး
ေနာက္ေန. မွာ မူလအတိုင္း လူေတြ အသြားအလာမပ်က္တဲ့ အေျခအေနမ်ားကို သက္ေသခံေနပါတယ္။
ဒီအခ်က္မ်ားကို သိထားၾကတဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးသား မ်ားျဖစ္တဲ့ ျပည္ၾကီးတ႐ုပ္မ်ား၊ မေလး႐ွား၊ အင္ဒိုနီး႐ွား တ႐ုပ္မ်ား၊
အိႏၵိယ မ်ား၊ ဟာ စကၤာပူ ပီအာ အျဖစ္မွာတင္ ရပ္ထားၾကျပီး၊ စလံုးႏိုင္ငံသား အျဖစ္ကိုေျပာင္းသူ ၂-ရာခိုင္ႏွဳန္း
ေလာက္ပဲ ႐ိွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို. ျမန္မာမ်ားက ေတာ့ စလံုးေျပာင္းသူဟာ ပီအာ အေရအတြက္ ရဲ.
တစ္၀က္မက ေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို.အေနနဲ. အိမ္တစ္အိမ္ေဆာက္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္- ေဆာက္မည့္ေနရာက
ေျမၾကီး အေနအထား ကို ေလ့လာရပါမယ္။ ေျမေပ်ာ.၊ ႐ႊံ.ေျမ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီး။ သတိမထားပဲ ေဆာက္လိုက္ရင္-
အားလံုး ျပိဳပ်က္သြားပါလိမ့္မယ္။
ဒီေနရာမွာ- အခ်ိဳ.ေသာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားမ်ား- စကၤာပူ ႏိုင္ငံသား ေျပာင္းတာကို သတိထားမိၾကပါလိမ့္မယ္။
အေျဖက ဘာမ်ားပါလဲ။ ဥပမာ- ၂-ခု ေပးခ်င္ပါတယ္ မၾကာခင္က ဟယ္လီေကာ့ပတာ ပ်က္က်ေသဆံုးသြား တဲ့
Chemoil ကုမၸဏီ ရ့ဲ. ပိုင္႐ွင္၊ CEO ျဖစ္သူ Robert Chandra ဆိုရင္ သူအေနနဲ. ေရနံအေရာင္းအ၀ယ္
လုပ္သူျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ဆိုလွ်င္- အီရတ္ေရနံကို ၀ယ္လို.မရတဲ့အတြက္
မေျပာင္းမေန ေျပာင္းရျခင္း ျဖစ္သလို။ မၾကာေသးခင္က ႏိုင္ငံသားေျပာင္းလိုက္တဲ့ ႐ုပ္႐ွင္မင္းသား ဂ်က္လီ
ဆိုလွ်င္- ၁၉၈၀ ႏွစ္မ်ားမွာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခ့ျဲ ပီး၊ ယခုေျပာင္းလိုက္ရတာက- အေမရိကန္ အစိုးရရဲ့.
အခြန္ဥပေဒ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၄၀% ၀င္ေငြခြန္ေဆာင္ရတဲ့ အေမရိကန္ရဲ့ ၀င္ေငြခြန္ ဥပေဒဟာ ယခင္က
အေမရိကန္ ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္သူမ်ားသာ အၾကံဳး၀င္ တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္- ခ်မ္းသာတဲ့ လုပ္ငန္း႐ွင္မ်ား၊
႐ုပ္႐ွင္မင္းသားမ်ားဟာ ျပင္ပ ထုတ္လုပ္သူ မ်ားနဲ့ အေမရိကန္ ျပင္ပမွာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျခင္းျဖင့္ ၀င္ေငြခြန္
မေပးရေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ယခု ဥပေဒ အသစ္အရ- အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္လွ်င္ ဘယ္ေနရာမွာပဲ
လုပ္လုပ္ ၀င္ေငြခြန္ေပးရမယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို. ရဲ့ ၄၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းေသာ ၀င္ေငြခြန္ကို သက္သာ ဘို.က
အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသား ဘ၀ကို စြန္.ရပါလိမ္မယ္။

''လက္ခံရျခင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္''

ကၽြန္ေတာ္ တို.ကို လက္ခံရျခင္းရဲ့ ပထမဆံုး အေၾကာင္းရင္းက- လုပ္အား အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယက လူမ်ိဳးေရး ဟန္ခ်က္ညီဘို.ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယက ၂၀၀၁ ႏွစ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စီးပြားေရး ကပ္ေၾကာင့္ ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္ခန္း အမ်ားအျပား ၀ယ္သူ မ႐ိွေတာ့ ပါဘူး။ ဒီေနရာ အျခား ႏိုင္ငံေတြမွာ ဆိုရင္- ပုဂၢလိက ေဆာက္လုပ္သူ ဟာ သူရဲ. ေငြကို ျဖစ္တဲ့ နည္း နဲ. ျပန္ေဖၚ ႏိုင္ဘို. အတြက္ ေစ်းေလ်ာ့ျခင္း၊ ငွားျခင္း ဆိုတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္ရပါတယ္။ ဒီမွာ ေတာ့ တိုက္ခန္း ေတြဟာ အစိုးရပိုင္ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ - ေစ်းကို ေလ်ာ့ခ်မည့္ အစား၊ Demand ကို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္ ႏိုင္ငံျခားသား ေတြကို အိမ္၀ယ္ ခြင့္ ရေအာင္ ေခၚသြင္းလိုက္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို အိမ္၀ယ္ခြင့္ ရတဲ့ တစ္ဘက္က ပီအာ ေတြ ေပးပစ္သလို၊ 4-Room ေတြကို နဂိုက လူပ်ိဳလူလြတ္ စ, လံုး ေတြ ၀ယ္ခြင့္ မရခဲ့ေပမယ့္ ၀ယ္လို.ရေအာင္ စည္းမ်ဥ္း ေျပာင္းပစ္လိုက္ပါတယ္။ ပထမအခ်က္- သူ.ႏိုင္ငံအတြက္ ကာယ၊ ဥာဏ လုပ္သားေတြကို လုိအပ္ေနပါတယ္။ သူတို.ႏိုင္ငံသား ေတြဟာ အႏၱရယ္ၾကီးတဲ့ ေနရာေတြမွာ မလုပ္လိုတဲ့ အတြက္၊ လုပ္ရလွ်င္လည္း တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ ေလ်ာ္ေၾကးေပးရမွာ
ျဖစ္တဲ့ အတြက္- သေဘၤာက်င္း လုပ္ငန္းမ်ိဳးေတြမွာ- ေစ်းေပါျပီး၊ က်န္မာေရး၊ အသက္အာမခံကို သိပ္ဂ႐ုစိုက္
ေပးစရာ မလိုတဲ့ ျမန္မာ၊ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္၊ အိႏၵိယ အလုပ္သမားတို.ဟာ မ႐ိွမျဖစ္ပါ။ ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခု
ျပတ္ေတာက္ သြားခဲ့ေပမယ့္၊ သင့္ေတာ္တဲ့ ေလ်ာ္ေၾကး မရပဲ ျပည္ေတာ္ျပန္သြားရတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား ေတြ
အမ်ားၾကီးပါ။
ဒုတိယ အခ်က္က- ႐ုတ္တစ္ရက္ သိပ္မျမင္သာပါဘူး၊ စကၤာပူႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္တုန္းက
တ႐ုပ္လူမ်ိဳးက ၈၀% ေလာက္႐ိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စကၤာပူႏိုင္ငံကို ၾကီးပြားေရး အတြက္ ၾကိဳးစားေနၾကရတဲ့
ကာလ ေတြအတြင္းမွာ- ကေလးေမြးကို သြယ္၀ိုက္ေသာ အားျဖင့္ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၀-
ႏွစ္လြန္ကာလ ေတြမွာ- တတိယ ေမြးတဲ့ကေလးကို မိမိအိမ္နဲ. နီးတဲ့ေက်ာင္းမွာ တက္ခြင့္မရေအာင္ လုပ္ခဲ့ပါ
တယ္။ ဒါေပမယ့္ မူဆလင္ဘာသာ၀င္ မေလး လူမ်ိဳးေတြက သားသမီး ရျခင္းကို တားျမစ္ျခင္း မ႐ိွတဲ့ အတြက္-
မေလး နဲ.၊ တ႐ုပ္ အေရအတြက္ အခ်ိဳး ဟာ အႏွစ္ေလးဆယ္ ကာလမွာ သိပ္မကြာေတာ့ပါဘူး။ မေလး႐ွား ရဲ့
အစြန္းထြက္၊ ကၽြန္းငယ္ ျဖစ္သလို၊ အင္ဒိုနီး႐ွားရဲ့ ၀န္းရံထားျခင္းကို ခံေနရတဲ့ စကၤာပူမွာ- စုစုေပါင္း လူဦးေရမွာ-
မေလး အခ်ိဳးကို ေလွ်ာ့ပစ္ဘို.လိုလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျခားႏိုင္ငံျခားကို ျဖည့္သြင္းတာ ျဖစ္ေပမယ့္-
မေလး႐ွားက မေလးေတြအေနနဲ.- စကၤာပူမွာ- အလုပ္လာ႐ွာဘို. မလြယ္သလို- စကၤာပူ တ႐ုပ္တစ္ေယာက္နဲ.
အိမ္ေထာင္ က်တဲ့ မေလး႐ွား မေလး အမ်ိဳးသမီးကို စကၤာပူႏိုင္ငံသား ေပးဘို. အလြန္.လြန္.ခက္ေအာင္ လုပ္ထား
ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ကို စကၤာပူ ႏိုင္ငံသား မေလးလူမ်ိဳး ေတြ- ခံစားသိေနၾကေပမယ့္- အခ်ိန္အခါ မတိုင္ေသးတဲ့အတြက္
သူတို.ျမိဳသိပ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ- ေကာင္းတဲ့လကၡဏာမဟုတ္ပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း တ႐ုပ္အားကို ျဖည့္ဘို.- အဓိက- အားျဖင့္ ျပည္ၾကီး တ႐ုပ္လူမ်ိဳးကို ေခၚသြင္းႏိုင္ဘို.အတြက္ Spass ဆိုတာကို စတင္ျပဌာန္းလိုက္ပါတယ္။ နဂိုက Work permit, Employment pass စသျဖင့္
သတ္မွတ္ထားတဲ အတြက္- Work permit တစ္ေယာက္ ကို PR ေပးဘို.က ခက္ပါတယ္။ Employment pass
ကို Eligibility Criteria ေတြသတ္မွတ္ထားတဲ့ အတြက္ အမ်ားစု ၀င္လာမယ့္ ျပည္ၾကီးတ႐ုပ္ကို Employment
pass ေပးဘို.က ခက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ Employment pass ဆိုလွ်င္ ၂-ႏွစ္ေနျပီးမွ PR ေလွ်ာက္ခြင့္ သတ္မွတ္ထားခဲ့ တဲ့အတြက္၊ အျမန္အဆန္ PR ေပးဘို.လည္း လြယ္၊ Eligibility Criteria ေတြ ေလွ်ာ့ခ် ထားတဲ့
S-pass ကို စတင္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ- Internet ကေန အလြယ္တကူ ဗီဇာ ေလွ်ာက္ႏိုင္ျပီး
တ႐ုပ္ျပည္မွာ တြင္ ဗီဇာကို Collect လုပ္ႏိုင္တဲ့ ေနရာေပါင္း ၃၀-ေက်ာ္ သတ္မွတ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
PR ေပးျပီးရင္- လူေတြကို ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ေျပာင္းလာေအာင္- က်ံဳးသြင္း ဘို.ျဖစ္တဲ့၊ PR ခံစားခြင့္ေတြကို ေလွ်ာ့ခ်
လိုက္ပါ တယ္။ ဒါေတြကို တစ္ဆင့္ခ်င္း လုပ္သြားေပမယ့္ မလုပ္ခင္ ကတည္းက အစီအစဥ္ အတိအက် ႐ိွထား
ျပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ. တ႐ုပ္အေရ အတြက္ အခ်ိဳးပမာဏ တိုးတက္ဘို. လုပ္တာျဖစ္ေပမယ့္- ျပည္ၾကီး
တ႐ုပ္ေတြ ထဲက- သိပ္သံုးလို.မရတဲ့ အႏွိပ္သည္၊ ျပည္.တန္ဆာ၊ ကားသမား၊ Hawker Center အလုပ္သမား
ေတြေလာက္သာ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္သြားျပီး၊ ပညာတတ္ တ႐ုပ္မ်ားက- ၂-မ်ိဳးျဖစ္သြားပါတယ္။ ပထမ တစ္မ်ိဳးက PR
အေနနဲ.သာ ရပ္တည္ေနၾကျပီး၊ ဒုတိယ တစ္မ်ိဳးက အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကို ဆက္သြားလုိသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယ အမ်ိဳးဟာ စလံုးႏိုင္ငံသား ျဖစ္သြားတာနဲ. အေမရိကန္ H1 ဗီဇာကို အလြယ္တကူ ယူျပီး အေမရိကန္ကို
သြား၊ အစိမ္းေရာင္ကဒ္ျပား ကိုင္ေဆာင္သူမ်ား ျဖစ္သြားပါတယ္။ စုစုေပါင္း တ႐ုပ္လူမ်ိဳးရဲ့ ၂% ေလာက္ပဲ စ,
လံုးေျပာင္းျဖစ္သြားပါတယ္။ အိႏၵိယ ေတြလည္း ဒီပမာဏ ေလာက္ပဲ ႐ိွပါတယ္။
ေထာင္တာက ယုန္ပါ။ မိသြားတကာ ေၾကာင္ပါ။ ေထာင္တုန္းက တ႐ုပ္လူမ်ိဳးမ်ားကို ေထာင္တာ ျဖစ္ေပမယ့္၊
မိသြားတာက ျမန္မာ မ်ားျဖစ္ပါတယ္။
တတိယ အခ်က္က ေတာ့ အထက္မွာ ေဖာ္ျပထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ စ, လံုး အစိုးရ အေနနဲ. - ပထမ အခ်က္ ၃- ခ်က္အျပင္ ထပ္ရသြားတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ အပိုဆု
ေတြကေတာ့-
- ကေလးမ်ား- သူတို.လူမ်ိဳးေတြ- မေမြးတဲ့ ကေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို.က သယ္ေဆာင္လာၾကတယ္။
- ဥာဏ္ပညာရည္စြမ္း- ႐ုတ္တစ္ရက္မျမင္ႏိုင္တဲ့ အခ်က္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို. ျမန္မာ ပညာတတ္ အမ်ားစုက
ေမြးတဲ့ ကေလးေတြဟာ ဥာဏ္စြမ္းရည္အားျဖင့္ ဒီက လူေတြရဲ. ကေလးေတြထက္ ျမင့္မားၾကတယ္
ဆိုတာ သတိျပဳမိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဥာဏ္စြမ္းရည္ ဟာ မ်ိဳး႐ိုးလိုက္တတ္တာမို.- ပညာတတ္ ျမန္မာက
ေမြးတဲ့ ကေလးေတြဟာ- ထမင္းဆိုင္မွာ လုပ္တဲ့၊ ကားဒ႐ိုင္ဘာ လုပ္တဲ့ စ,လံုး ကေလးေတြ
ထက္သာပါတယ္။

''CPF- ဒါက ထင္ထင္႐ွား႐ွား ရလိုက္တဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ပါ။''
''အ႐ံွဳး အျမတ္၊ (၁- က်န္းမာေရး Medical benefit)''

ကမာၻမွာ ဖြံ.ျဖိဳးတိုးတက္ျပီး- ႏိုင္ငံ လို. ေက်ျငာထားတဲ. ႏိုင္ငံေတြမွာ- သူ.တို.ႏိုင္ငံသား ေတြအတြက္ အလုပ္လက္မဲ့ ေထာက္ပံ့ေၾကး၊ သားသမီး အနည္းအမ်ားအလိုက္ ေထာက္ပံ့ေၾကး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ေထာက္ပံ့ေၾကး ဆို.တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြမွာ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရ အေနနဲ. သူ.အိပ္ေထာင္ထဲက စိုက္ျပီး- ျပည္သူေတြအတြက္ ကူညီၾကရပါတယ္။ လူေတြအတြက္ အေရးအၾကီးဆံုးက က်န္းမာေရး ကူညီမွဳပါ။ ကေနဒါမွာ- ၾသစေတ်လ်မွာ- ဆုိရင္- ႏိုင္ငံသား ေတြအတြက္ က်န္းမာေရး ကို အစိုးရက လံုးလံုးလ်ားလ်ား စိုက္ထားပါတယ္။ စကၤာပူဟာ ေငြေၾကး အေနအထားအားျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အရန္ ဘဏၭာ အမ်ားဆံုး ကမာၻ. ႏိုင္ငံ ေတြထဲမွာ- ထိပ္ဆံုး မွာ ႐ိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအရန္ေငြေၾကး ဟာ ျပည္သူ ျပည္သားမ်ား နဲ. လံုးလံုးလ်ားလ်ား မဆိုင္ဘူး ဆိုတာ- ျပီးခဲ့တဲ့ စီးပြားေရး ျပႆနာ ကိစၥေတြမွာ သတိထားၾကည့္လွ်င္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ေဆး႐ံုေတြဟာ ႏွစ္စဥ္ မိမိတို.အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အေရာင္းလ်ာထားခ်က္ Sales Budget ကို ျပည့္မီေအာင္ ၾကိဳးစား ၾကရပါတယ္။ ပုဂၢလိက ေဆး႐ံုေတြရဲ. အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ေငြေၾကး အက်ိဳးအျမတ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို နားလည္ လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္ အစိုးရ ေဆး႐ံုေတြကပါ- ႏွစ္စဥ္ အက်ိဳးအျမတ္ ျဖစ္ထြန္း ေနတဲ့ အခ်က္ဟာ- သူတို.
က ဆင္းရဲတဲ့ ႏုငိ ္ငံလို. အထင္ေသး ေျပာဆိုေနတဲ့ အင္ဒိုနီး႐ွား၊ ထိုင္း ႏိုင္ငံေတြက ေဆး႐ုံေတြ ေလာက္ေတာင္
မြန္ျမတ္မွဳ မ႐ိွပါဘူး။ သတင္း အေမွာင္ ခ်ထားလို. အျပင္ပိုင္း အျမင္ေကာင္း ေနတဲ့ စ,လံုး ေဆး႐ံုေတြရဲ. အမွား
ေတြ၊ ေငြမ႐ိွတဲ့ ကင္ဆာ ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ အတြက္ စမ္းသပ္မွဳ ေတြဟာ- ေဆး႐ံု ေလာက
အတြင္းသတင္းေတြကို သတိထား ေလ့လာ ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ေငြေၾကး အလြန္ခ်မ္းသာရင္- အေကာင္းဆံုး
ေဆး႐ံုမွာ အေကာင္းဆံုးဆရာ ေတြနဲ. အသက္ကို ဆြဲဆန္. ႏိုင္တာမွန္ေပမဲ့- ၀န္ထမ္း ဘ၀မွာ သာ အမ်ားစု
႐ိွေနတဲ့ ျပည္သူ ေတြအတြက္က ေတာ့ တကယ့္ ဒုကၡ ပင္လယ္ပါ။ မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ရပ္ တစ္ခုမွာ- လုပ္ငန္း
ေအာင္ျမင္ ေနတဲ့ သားသမီး- ၃-ေယာက္ဟာ အေရးေပၚ ဌာနမွာ အသက္လု ေနရတဲ့ အေမအတြက္ ၆-လ
ေလာက္ ေငြနဲ.ရင္းကုသ ျပီးေနာက္ - ေနာက္ဆံုးေငြေၾကး မတတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ တဲ့ အတြက္ လက္ေလွ်ာ့ လိုက္ၾက
ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ တစ္ရပ္ပါ။ ICU မွာ- ၆-လ ေလာက္ထားျပီး၊ Treatment
ေတြအတြက္- Diagnosis ေတြအတြက္၊ သီးသန္. ေပးရတဲ့ ကုန္က် စရိတ္ကို မွန္းၾကည့္ပါ။ သားသမီး ၃-ေယာက္
စလံုးေရာ- မိခင္ ျဖစ္သူပါ- စ, လံုး စစ္စစ္ေတြပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေတာ့ မိခင္ဟာ- ေသတာပါပဲ။
ေငြေၾကးအက်ိဳးအျမတ္ ရသြားတာက ေဆး႐ုပံ ါ။ ဒီေနရာမွာ- တစ္ျခား ႏိုင္ငံ တစ္ခုခု- က ေဆး႐ုံျဖစ္လွ်င္- မိခင္
ေသဆံုးတာျခင္း တူႏိုင္ေပမယ့္ လူနာ႐ွင္ ေတြရဲ. အိပ္ေထာင္ထဲက ေငြကို ဒီက ေဆး႐ံုေတြေလာက္ ႏိွဳက္သြားမွာ
မဟုတ္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို.လို. လြန္ခဲ့တဲ့ ၅-၆ လ ေလာက္က သတင္းစာမွာ- စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ႐ိွတဲ့
သက္ၾကီး႐ြယ္အို ေတြရဲ့ ၇၀% ဟာ သူတို.အေနနဲ. လိုအပ္တဲ့ ပံုမွန္ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးမွဳ Regular Medical
Check up မလုပ္တဲ့ အတြက္ အေရးေပၚဌာနကို ထပ္ဖန္ တစ္လဲလဲ တက္ေနၾကရတယ္လို. ေရးထားပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့- က်န္းမာေရး စစ္ေဆးမွဳ လုပ္လိုက္လို. ေရာဂါတစ္ခု ကို ေတြ.ရင္- ကုသႏိုင္ဘို. ဒီလူၾကီးေတြမွာ
ေငြမ႐ိွၾကပါဘူး၊ အစိုးရကလည္း နာမည္ခံ စိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္ မစိုက္ပါဘူး။ သူတို. ရဲ့ သားသမီး
ေတြကိုလည္း ဒုကၡမေပး ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း မၾကာေသးခင္ ကာလ ေတြမွာ- ေဆးစစ္ျပီး ျပန္လာတဲ့
သက္ၾကီး႐ြယ္အိုေတြ- ရထား လမ္းေပၚ ခုန္ခ်ခဲ့ၾကရတာပါ။
အစိုးရစိုက္ထုတ္မွဳ-
ဒီေနရာမွာ- ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက- အခ်ိဳ.ေျပာေနၾကတဲ့ စ,လံုးျဖစ္ရင္ အစိုးရက စုိက္ေပးတယ္ ဆိုတဲ့
ကိစၥကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က Today သတင္းစာမွာ- လူတစ္ေယာက္က တြက္ခ်က္ျပထားပါတယ္။
Block တစ္ခု စာေျမေနရာ အတြက္ Land Lease လို.ေခၚတဲ့ ေျမငွားခ ၉၉-ႏွစ္ ကို တြက္၊ ေနာက္ထပ္ piling
ကုန္က် စရိတ္ကို တြက္၊ ျပီးရင္ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုန္က်မွဳကို တြက္၊ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏံွမွဳ အတြက္ အတိုးတြက္ကို
တြက္၊ အားလံုးစာရင္း ေပါင္းလိုက္ရင္၊ HDB တိုက္ခန္း ၄-ခန္း တစ္ခုကို ေငြ ၅-ေသာင္းနဲ. ေရာင္းရင္ကို ျမတ္ေန
ပါျပီ၊ ဒါကို အစိုးရ ကုိယ္တိုင္က ၃-သိန္း ေရာင္းတာဟာ ဘာျဖစ္လို.ပါလဲ၊ HDB ရဲ့ တစ္ႏွစ္တာ ေငြစာရင္း
အ႐ံွဳးအျမတ္ကို ျပည္သူ လူထုကို သိရေအာင္ ေျပာျပပါလို. ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို HDB က တာ၀န္႐ိွသူက
ျပန္လည္ ေျဖဆိုခ်က္က - ဒီကိစၥကို ဒီလို တြက္လို. မရပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို.လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို.
ေဆာက္ေပးတာက- Home ပါ House မဟုတ္ပါဘူးလို. ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၅-ေသာင္းတန္တဲ့
တိုက္ခန္း ကို ၃-သိန္းလို. ေစ်းတင္၊ ၃-ေသာင္းကို စ, လံုးအတြက္ အစိုးရက စိုက္ေပးတယ္ လို.လုပ္ထားတာပါ။
ဒါကလည္း လူတိုင္းကို စိုက္ေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိသားစု ၀င္ေငြ စုစုေပါင္း တစ္လကို ၈၀၀၀ မေက်ာ္မွ ပါ။
ဒီကိစၥကို ၾကည့္လိုက္ရင္- ေနာက္ထပ္ ကိစၥေတြ ျဖစ္တဲ့ HDB upgrading, နဲ. ေဆး႐ံုကိစၥေတြမွာ- ကိုယ့္ရဲ.
လစာ ၀င္ေငြနဲ.၊ ေဆး႐ံု တက္တဲ့ အဆင့္အတန္း ေပၚမူတည္ျပီး စိုက္ေပးတယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥကို သေဘာေပါက္မယ္
ထင္ ပါတယ္။ Medisave Accont ကေန ေပးလို. ရတယ္ လို.ေျပာင္းလိုက္ တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ- ေဆး႐ံုစရိတ္ကို ၃-
ဆ တင္လိုက္ပါတယ္။ ဒါကို လူၾကီးပိုင္း စကၤာပူ ေတြ သိၾကပါတယ္။ အခု ကုန္တိုက္ေတြမွာ- Discount 50% ,
ဆိုျပီး၊ မူလ ေစ်းကု ိ Sticker မွာ ျပင္ျပီး၊ ျပန္ေရာင္း တာဟာ- အဆန္းမဟုတ္ပါ။
ဘ၀ကို အ႐ြယ္ ၃-ပိုင္း ပိုင္းလိုက္ရင္- ကၽြန္ေတာ္တို.ဟာ ဒုတိယ အ႐ြယ္ထဲေရာက္ေနပါျပီ။ တတိယ အ႐ြယ္မွာ
မလႊဲ မေ႐ွာင္သာတဲ့ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း တို.ကို သိပ္မၾကာခင္ ရင္ဆိုင္ရပါေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို.လို.-
ကၽြန္ေတာ္တို.သာ ဒီမွာ ေနရင္- ေစာေစာက ေျပာလိုက္တဲ့ ဒီက အသက္ၾကီးသူေတြ ရဲ. အေျခအေနနဲ. ဘ၀ကို
ႏွစ္အနည္းငယ္ အတြင္း ေရာက္႐ိွပါေတာ့မယ္ ဆိုတာကို သတိျပဳၾကပါ။

''အ႐ံွဳး အျမတ္၊ (၂) CPF''

လက္႐ိွ အားျဖင့္ မေလး႐ွားကေန- စကၤာပူႏိုင္ငံကို ေန.စဥ္ အသြားအျပန္ လုပ္ျပီး အလုပ္လာ လုပ္ေနတဲ့ လူဦးေရဟာ ၈-ေသာင္းေက်ာ္ ႐ိွပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ- PR အျဖစ္နဲ. ေန ေနတဲ့ မေလး႐ွား တ႐ုပ္ေတြ မပါေသးပါဘူး၊ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေနရာ- အားလံုးမွာ မေလး႐ွား တ႐ုပ္ေတြ အေရအတြက္ဟာ အလြန္မ်ား ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေလး႐ွားပါတ္စ္ပို. ကိုင္ထားတဲ့ မေလး တ႐ုပ္ PR ေတြ အေနနဲ. သူတို.ရဲ. PRကို စြန္.လႊတ္ျပီး- မေလး႐ွား ျပန္မယ္ ဆိုရင္ -Sabah, Salawak စတဲ့ အေ႐ွ.ဘက္ မေလး႐ွား East Malaysia က သူေတြ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို.ရဲ့ CPF ကို ခ်က္ျခင္း ထုတ္လို.ရေပမယ့္၊ အေနာက္ မေလး႐ွား ေခၚတဲ့ အဓိက မေလး႐ွား ဘက္က လာတဲ့ သူေတြကို ေတာ့ ၂-ႏွစ္ ဆိုင္းငံ့ျပီးမွ ထုတ္လို.ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လဲ ဆိုေတာ့ အေနာက္ မေလး႐ွားက အမ်ားစု ျဖစ္ေနလို.- ဒီေငြကို ခ်က္ျခင္း ထုတ္ေပးလိုက္ရင္ - သူတို. တိုင္းျပည္ရဲ. ေငြ အေျမာက္ အမ်ား ထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ေလာေလာဆယ္ အထိ ကၽြန္ေတာ္တို. ျမန္မာ PR ေတြ အေနနဲ. ကိုယ္ PR ကို စြန္.လႊတ္ရင္၊ CPF ကို ခ်က္ျခင္း
ထုတ္လို. ရပါေသးတယ္။ ဒါလိုလုပ္ရင္- အႏိုင္နဲ. ပိုင္းျပီးသြားတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္လို. ဒီႏိုင္ငံက သိပ္လိုလား တဲ့
အေနအထား မဟုတ္ပါဘူး။
လက္႐ိွအားျဖင့္ စ,လံုး ႏိုင္ငံသား ေတြအေနနဲ. ၂၀၀၇ မတိုင္မီက အသက္ ၆၂-ႏွစ္ ျပည့္ရင္- CPF ကို
ျပန္ထုတ္လို. ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၇-ၾသဂုတ္လမွာ- National Day မွာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ လီ႐ွင္လံုးက ၆၂-ကေန
၆၅ ႏွစ္ကို ၂၀၁၂ က စျပီး ေျပာင္းဘို. ေၾကျငာလိုက္ပါတယ္။ 

ဒီေနရာမွာ- ေနာက္တစ္ခု သိထားဘို.က CPF Minimum Sum (Ordinary + Special A/c) အနည္းဆံုးပမာဏ
ကို ေျပာင္းလိုက္တာပါပဲ။ အသက္ ၅၅-ႏွစ္ ျပည့္ေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ. CPF Special Account MediSave
Account ေတြမွာ အနည္းဆံုး ထားရမယ့္ ပမာဏ မျပည့္ေသးရင္၊ သူ.ရဲ. Ordinary Account ကေန အလိုလို
ဆြဲယူမယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေျပာင္းလိုက္တဲ့ - Special Account ရဲ. အနည္းဆံုး ႐ိွရမယ့္ ပမာဏ ဟာ-
တစ္သိန္း ၂-ေသာင္း ျဖစ္ျပီး၊
MediSave Account ရဲ. အနည္းဆံုး ႐ိွရမယ့္ ပမာဏ ဟာ-၃-ေသာင္း ၂-ေထာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒဟာ ၂၀၁၃-
မွာ စတင္ အသက္ ၀င္ပါလိမ့္မယ္။ ဆိုလိုတာက- အဲဒီေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ- အသက္ ၅၅-ႏွစ္ျပည့္ တဲ့သူ ျဖစ္တဲ့
အတြက္ ေၾကာင့္ အခုကာလ လူလတ္ပိုင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တို.အားလံုး ဒီအထဲမွာ အက်ံဳး၀င္ေနပါတယ္။
ဥပမာ- ကိုယ္၀ယ္ထား တဲ့ အိမ္ဘိုးကို အခု ေလာေလာဆယ္ မွာ CPF ကေန ေပးလုိ.ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၅၅-
ႏွစ္ျပည့္ တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္- Special Account မွာ ၁၂၀,၀၀၀ မျပည့္ရင္၊ MediSave Account မွာ ၃၂,၀၀၀
မျပည့္ရင္- လက္႐ိွ အိမ္ဘိုးအရစ္က် ေပးေနတဲ. Ordinary Account ကေငြ ေတြကို Minimum Sum အျဖစ္
သက္ဆိုင္ရာ Account ကို ကြန္ပ်ဴတာကေန အလိုလို ေျပာင္း လိုက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္-
က်န္ေနတဲ. အရစ္က်ေပးေငြကို မိမိအိပ္ေထာင္ထဲက ေငြသားနဲ. ပဲ ေပးရပါေတာ့မယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို. ရတဲ့
၀င္ေငြကို CPF Calculator မွာ တြက္ၾကည့္ ျပီး၊ စုစုေပါင္း ေငြ ၁-သိန္း၊ ၅ေသာင္း ၂ ေထာင္ ကို ျပည့္ႏိုင္လား
တြက္ ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ အနည္းဆံုး ပမာဏ မျပည့္မီရင္- ၅၀၀၀ က လြဲလို. ထုတ္ယူခြင့္ မျပဳေတာ့ပါဘူး။
ဒီစာသားေလးကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။
After 1 January 2013, CPF members who reach 55 can withdraw the balances in their Ordinary and Special Accounts only after setting aside the CPF Minimum Sum and the Medisave Minimum Sum.
However, the first $5,000 can be withdrawn even if the Minimum Sum requirement is not met.
အျပည့္အစံုကို ေအာက္မွာ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ဒါက CPF website ထဲက ပါ။

http://www.ltc-cpa.com/Circular_to_%20Clients_Summary_of_CPF_Change...
http://www.cpf.org.sg/NR/rdonlyres/C7A3F0C7-F0E7-4B5A-9792-2C07D4B6...
တကယ္တမ္းအားျဖင့္ MediSave Account မွာ ႐ွိေနတဲ့ ေငြကို ေဆး႐ံုမွာ ေနာက္ဆံုးေသဆံုး ခ်ိန္အထိ
ထုတ္ယူျခင္း မျပဳႏိုင္ပါဘူး။ ကုန္က်တဲ့ စရိတ္ကို ေဆး႐ံုက မစိုက္ရေအာင္- ကၽြန္ေတာ္တို.ကို ငါးၾကင္းဆီ နဲ.
ငါးၾကင္း ျပန္ေၾကာ္ထား ထားပါ။
အဲဒီေတာ့ အႏိုင္နဲ.ပိုင္းမလား၊ ဆင္ေသေကာင္ ေနာက္ကို ဆက္လိုက္ၾကမလား ဆိုတာ ကို ဆံုးျဖတ္ၾကဘို.
သင့္ပါတယ္။

''အ႐ံွဳး အျမတ္၊ (မျမင္ရေသာ ဆံုး႐ံွဳးမွဳမ်ား)''

ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာမ်ားဟာ ျမန္မာ့ ႐ိုးရာ၊ ျမန္မာ့ ဓေလ့ ေတြကို လြမ္းေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ပဲ ဘိုစိတ္ ဆန္တဲ့ သူပဲ့ ျဖစ္ျဖစ္၊ သားသမီး ေတြကို သံေယာဇဥ္ထားမွဳ၊ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ၊ ေစာင့္ေ႐ွာက္လိုမွဳမွာ- ျမန္မာ ဆန္ခ်င္ တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ေတြမွာ- ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမွဳ သင္တန္းေတြ တက္ျဖစ္ေအာင္ မိဘ အခ်ိဳ.က ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလး ေတြကို တကယ္တမ္း လႊမ္းမိုးတာက ေက်ာင္း နဲ. သူ.ရဲ. အသိုင္းအ ၀ိုင္း ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို မိဘ ေတြအေနနဲ. ေလွ်ာ.တြက္ထားမိတတ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းက သိပၸံ နည္းပညာ ဆိုတဲ့ စကားကို အထပ္ထပ္ေျပာ တဲ့ ေက်ာင္းရဲ. သင္ခန္းစာ ေတြကို ရလာျပီးတဲ့ ေနာက္မွာ- ကေလးေတြဟာ နိဗၺာန္ ဆိုတာ၊ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ ဆိုတာကုိ ယံုလာၾကပါဦးမလား၊ မိဘက ႐ိုက္ႏွက္ရင္ တရားစြဲလို.ရတယ္ လို.ေက်ာင္းက သင္ေပးလိုက္ျပီး တဲ့အခါမွာ- မိဘရဲ့ ေစတနာနဲ. ဆံုးမမွဳကို သူတို.လက္သင့္ ခံႏိုင္ပါေတာ့မလား၊
ကိုယ္အေနနဲ. မတတ္ႏိုင္လို. ထြက္ခြာလာတဲ့ရတဲ့ တိုင္းျပည္ကို- ကေလးေတြက တတိယ ႏိုင္ငံ၊ ဆင္းရဲသား
တိုင္းျပည္ လို. ေျပာေနတတ္ၾကျပီေလ။
အသက္ၾကီးလာရင္- မိမိနဲ. အကၽြမ္းတ၀င္ ျဖစ္တဲ့ ေနရာေဟာင္းကို လြမ္းလို.ရပါ့မလား
အသက္ၾကီးလာရင္- ကိုယ္နဲ. ေျပာမနာ ဆိုမနာ မိတ္ေဆြေတြကို ေတာင့္ တမိေပမယ့္၊ သူတို.နဲ. ေတြ.ႏိုင္၊
ေျပာဆို ႏိုင္ပါ့မလား၊ တိုက္ေအာက္မွာ ဘီယာ တစ္ပုလင္း ကို အေဖာ္လုပ္ေနရတဲ့ စကၤာပူ သက္ၾကီး
႐ြယ္ၾကီးေတြ.ကို ေတာ့ ေန.တိုင္း ေတြ.ႏိုင္ပါတယ္။

''သားသမီး အားကိုးရမလား''

ဒီႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္တဲ့ ဘ၀မွာ- လူတိုင္းဟာ ဘ၀ တိုက္ပြဲကို အၾကိတ္အနယ္ ယွဥ္ႏႊဲေနၾကရပါတယ္။ သားသမီး ေတြဟာ လည္း သူတို.ရဲ. ဘ၀ ရပ္တည္မွဳ အတြက္ ေန.စဥ္ႏွင့္ အမွ် ႐ုန္းကန္ ေနၾကရပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃-ႏွစ္က သတင္းစာ ထဲမွာ ပါတဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ- လူလတ္တန္းစား အေနအထားနဲ. သားသမီး ေတြကို ဆရာ၀န္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ စကၤာပူ လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ဟာ- သူ.ရဲ. လူလတ္ပိုင္း အေနအထားမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ.ပဲ သားသမီးေတြ ဆရာ၀န္ ျဖစ္၊ သူလည္း အနားယူ လိုက္ျပီး၊ ဘ၀ၾကီးကို ျငိမ္းခ်မ္းျပီလို. ယူဆမိေပမယ့္- သားသမီး ေတြ အေနနဲ.က- ဒီႏိုင္ငံမွာ ဆရာ၀န္လုပ္ရင္- ၀င္ေငြအလြန္နည္းတာကို သိလာၾကပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ဆရာ၀န္ ေတြ ေမြးထုတ္ေပးေနတဲ့ ေနာက္မွာ- ဆရာ၀န္ အေရအတြက္ က မ်ားလာေတာ့ အစိုးရ ေဆး႐ံုမွာ လုပ္ရင္လည္း ၀င္ေငြက နည္းနည္းပဲ ရမယ္။ ကိုယ္ပိုင္ ေဆးခန္း ဖြင့္ရေအာင္လည္း အရင္းအႏွီး ကလိုေသးတယ္။ ဒါနဲ.ပဲ သားသမီး ေတြက ၾသစေတ်လ်မွာ အလုပ္လုပ္ဘို. စီစဥ္ၾကပါတယ္။ ဒါဆိုရင္- ဒီအစိုးရကို ေလ်ာ္ဘို.ေငြက လိုလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိ သေလာက္က ၂-သိန္းလား မသိဘူး၊ ဒီပမာဏကို ေလ်ာ္ဘို. မိဘကို
အကူအညီ ေတာင္းေတာ့ - ဖခင္ ျဖစ္သူက ၅-ခန္းအိမ္ကို ေရာင္း၊ အခန္း ေသး ၀ယ္ျပီး ပိုတဲ့ ေငြနဲ.
ေလ်ာ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ျခား ဟုိကိစၥ၊ ဒီကိစၥေတြ အတြက္ လိုလာျပန္တာမို. သူ.ရဲ. CPF ေငြကို
ထုတ္ျပီး ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ.ပဲ- သားသမီး ေတြ အျခားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သြားလုပ္၊ အိမ္ေထာင္က်
သြားၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္းက မိဘ ဆီက ၾကီးၾကီးမားမား ေတြ ေတာင္းျပီးတာနဲ. ျပန္ေပးရ မွာကို
သားသမီးေတြက ေမ့သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့- အသက္ ၇၀ အ႐ြယ္မွာ- သူ.အေနနဲ.
စားေသာက္ဆိုင္ ေတြမွာ- သန္.႐ွင္းေရး အလုပ္ကို လုပ္ရတဲ. အဆင့္ ေရာက္သြားပါတယ္။

''အိမ္ျပန္လို. ရမလား၊ အလိုအေလ်ာက္ ႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ ရပ္စဲျခင္း''

အခ်ိဳ.က- ဆိုၾကပါတယ္။ “ႏိုင္ငံသား ေျပာင္းထားလည္း ဘာျဖစ္လဲ၊ ငါတို.မွာ မွတ္ပံုတင္ ႐ိွေနတာပဲ။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္ ထဲ မွာ-မွတ္ပံုတင္ နဲ.ေနရင္ ဘယ္သူ သိမွာ မို.လို.လဲ “ တဲ့။ အင္မတန္ စိုးရိမ္ စရာ ေကာင္းတဲ့ အေတြးအေခၚပါ။ ဘာျဖစ္လို.လဲ ဆိုေတာ့- ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ေျပာင္း ထားလိုက္ကတည္းက - ႏိုင္ငံျခားသား ပါတ္စ္ပို. ကုငိ ္ျပီး- ရန္ကုန္ ေလဆိပ္ကို ၀င္လာကတည္းက- လ.၀.က အေနနဲ.- ႏိုင္ငံျခား တစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္ ထဲ ၀င္လာတယ္ ဆိုျပီး စာရင္း သြင္းလိုက္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို. ျမန္မာ ေတြအေနနဲ. အက်င့္ပ်က္ လာဘ္စားမွဳ နဲ. တကယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ ယႏၱရား လည္ပါတ္ေနမွဳကို ခြဲျခား နားလည္ ထားဘို. လိုပါတယ္။ လာဘ္စား တဲ့ လ.၀.က ၀န္ထမ္းေတြဘက္က- တျခမ္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ ယႏၱရား တည္ေဆာက္ထားမွဳက တစ္ျခမ္းပါ။ ၁၉၇၄- မွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ- မိန္းဖရိမ္ ကြန္ပ်ဳတာကို စတင္ သံုးစြဲ တဲ့ဌာနက ၂-ခု ပဲ ႐ိွပါတယ္။ တစ္ခုက- လ.၀.က နဲ. ေနာက္တစ္ခုက C.S.O လို.ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ စာရင္းခ်ဳပ္႐ံုးပါ။ ဆိုလိုတာက- အစိုးရ အေနနဲ. လ.၀.က
ကိစၥကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထား တာမဟုတ္တာကို ဆိုလိုပါတယ္။
ႏိုင္ငံျခားသား အေနနဲ. ျမန္မာ ျပည္ထဲ ၀င္လာျပီး ျပန္အထြက္ မ႐ိွဘူးဆိုရင္- လ.၀.က အေနနဲ. သိေနပါတယ္။
ဒါကို ေငြေပးျပီး ေျဖ႐ွင္း မယ္ဆိုရင္- မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို. မဆိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္႐ံုးခ်ဳပ္ကေန၊ သက္ဆိုင္ရာ
ျမိဳ.နယ္အထိသာမက၊ လ.၀.က၊ ရဲ၊ ေထာက္လွမ္းေရး စသည္ျဖင့္ ဌာနေပါင္းစံု အထိ ဆက္စပ္ေနတယ္ ဆိုရင္-
ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ ေတာ့ ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ- F.R.C လို.ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား မွတ္ပံုတင္၊ ဧည့္ႏိုင္ငံသား
မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ထားတဲ့ လူေတြ အေနနဲ. ဘယ္ကိုသြားသြား သက္ဆိုင္ရာကို အေၾကာင္းၾကားရတယ္။ အခက္အခဲ
အမ်ားၾကီး ႐ိွတယ္ ဆိုတာ- သက္ဆိုင္သူေတြ သိၾကပါတယ္။ အခုကိစၥက- ဒီထက္ အဆမ်ားစြာ- ျပင္းထန္
ပါတယ္။ လက္႐ိွအားျဖင့္ အျခား ႏိုင္ငံတစ္ခု ရဲ. ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ-
တရားမ၀င္ ရက္လြန္ျပီး ေနတယ္ ဆိုျခင္းဟာ- အက်ယ္ခ်ဲ.ရင္ ခ်ဲ.သေလာက္ ျပႆနာ ၾကီးမားပါတယ္။
ဟုတ္ျပီ- ဒီေတာ့ ဒီလိုမလုပ္ဘူး၊ ပါတ္စ္ပို.နဲ. ျပန္မ၀င္ဘူး။ ယိုးဒယား နယ္စပ္ကေန ျပန္ခိုး၀င္ မယ္ဆိုရင္လည္း-
ေအာင္ျမင္ ခ်င္လည္း ေအာင္ျမင္မယ္။ ေအာင္ျမင္လို. အထဲေရာက္ျပန္ေတာ့ လည္း - အေၾကာင္းသိသူက
ေဖၚလိုက္ရင္- အၾကီးအက်ယ္ ဒုကၡေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ကာလမွာ- ကိုယ္အေနနဲ. အ႐ြယ္ ႐ိွေသးရင္
ေတာ္ပါ ေသးတယ္။ အ႐ြယ္ၾကီးရင့္ျပီး- ၀င္ေငြမ႐ွာႏိုင္ တဲ့ အေနအထား မွာ ဆိုရင္ အသက္ၾကီးပိုင္း မွာ ၾကံဳေတြ.
ရမယ့္ ပံုမွန္ေလာက ဓမၷတာထက္ အမ်ားၾကီး ဆိုးတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္အေရးၾကီးတာ တစ္ခုက- ျမန္မာႏိုင္ငံသားကို စြန္.လႊတ္ျပီးကတည္းက တရား၀င္အားျဖင့္ ျပန္ရဘို. လမ္း
မ႐ိွေတာ့ပါဘူး။ လ.၀.က ဥပေဒကို ေနာင္ဘယ္အစိုးရပဲ တက္တက္၊ လြယ္လြယ္ကူကူ ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္
လိုက္လို.မရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနတဲ့ အျခား ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေနရာ
၀င္ယူသြားရင္၊ ျမန္မာျပည္သား စစ္စစ္ေတြ ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္တာလည္း ျဖစ္သလို၊ ႏိုင္ငံေတာ္
လံုျခံဳေရးကိစၥလည္း ျဖစ္ေနလို.ပါ။ စကၤာပူ ႏိုင္ငံရဲ. ဥပေဒကလည္း သူ.ႏိုင္ငံသား ပင္ ျဖစ္လင့္ကစား- အျခား
ႏိုင္ငံတစ္ခု ခုမွာ ေနထိုင္ျပီး သက္ဆိုင္ရာ သံ႐ံုးကို ဆက္သြယ္ မွဳ (၅) ႏွစ္အတြင္း မလုပ္ခဲ့ဘူး ဆိုရင္-
သူ.ႏိုင္ငံသား အျဖစ္က အလို အေလ်ာက္ ပယ္ဖ်က္ပစ္ပါတယ္။ ေအာက္မွာေဖၚျပထားတဲ့ Weblink ကို ၾကည့္ပါ။
http://statutes.agc.gov.sg/non_version/cgi-bin/cgi_getdata.pl?actno...

''ႏိုင္ငံသား ဥပေဒ၊ အပိုဒ္ ၁၂၉- ပုဒ္မ (၅) မွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။''

ဆိုလိုတာက Registration ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ Naturalization ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စကၤာပူ ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ကို ရယူထားသူ
တစ္ဦးဟာ စကၤာပူ ၀န္ထမ္းလည္း မဟုတ္၊ စကၤာပူ အစိုးရ ရဲ. အဖြဲ.အစည္းတစ္ခုခုက လည္း မဟုတ္၊ စကၤာပူ
သံ႐ံုးကို လည္း ဆက္သြယ္မွဳ မလုပ္ - ပါပဲႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံ တစ္ခုခု မွာ ၅-ႏွစ္ ဆက္တိုက္ ေနခဲ့လွ်င္- စကၤာပူ
ႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ ရပ္စဲ ျပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံေပ်ာက္ဆံုးျခင္း ဆိုတဲ့ ဒုကၡဟာ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးမားတယ္ ဆိုတာကို- မၾကံဳဘူးသူေတြ
နားမလည္ ၾကပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးစုေတြဟာ အေကာင္းဆံုး ဥပမာ တစ္ခုပါ။
http://newsgroups.derkeiler.com/Archive/Soc/soc.culture.singapore/2...
http://www.channelnewsasia.com/stories/singaporelocalnews/view/2949...
http://www.channelnewsasia.com/stories/singaporelocalnews/view/4330...

နိဂံုးခ်ဳပ္

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တကယ္လို.- အခု ဒီစာကို ဖတ္ေနသူဟာ ေဒၚလာ သန္းခ်ီျပီ စီးပြားေရး လုပ္ေနသူ ဆိုရင္- ဒီႏိုင္ငံဟာ တကယ္ေကာင္းပါတယ္။ ေဘးကင္း လံုျခံဳမွဳ နဲ. တကြ- ကမၻာနဲ. အခ်ိန္ျပည့္ ဆက္သြယ္ ျပီး အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ အလြန္ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္လုပ္မွ- ရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ သူေတြ. အေနနဲ. အသက္ၾကီးပိုင္း အလားအလာကေတာ့- Town Council မွာ သြားအလုပ္ေတာင္း ရပါလိမ့္မယ္။ သန္.႐ွင္းေရး အလုပ္၊ ကုန္တိုက္ေတြမွာ- အသီးအ႐ြက္ေတြ ထုပ္ေပးတဲ့ အလုပ္စသျဖင့္ ရေကာင္း ရပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လို. - ဒီႏိုင္ငံဟာ- ေနာက္ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ကို စြန္.စရာ မလိုတဲ့ Dual Citizenship ကိုလက္ခံရင္၊ အလုပ္လက္မဲ့ ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြ၊ အသက္ၾကီးပိုင္း ေထာက္ပံ့ ေၾကးေတြ ေပးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့- မိတ္ေဆြ- ခ်က္ျခင္းပဲ ႏိုင္ငံသား ေျပာင္းလိုက္ပါ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့- 

ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာျပန္တယ္။

လူမႈေရးကိစၥေတြေစတနာ့ဝန္ထမ္းနားေထာင္ေပး၊ကူေတြးေပးတဲ့အလုပ္ကေလးလုပ္ေနတာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္၊
ႏွစ္ႏွစ္နီးခဲ့ၿပီဆိုေတာ့လည္း
ကြ်န္ေတာ့္ဆီကိုေရာက္ေရာက္လာသူေတြ မနည္းလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
အမ်ားစုကေတာ့အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားေတြထဲကလည္းအခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးအေရအတြက္ေလာက္
မမ်ားဦးေတာင္တိုးတိုးၿပီးေရာက္လာေနၾကတာ ေတြ႕ရေတာ့ ၾကည္ႏူးရတယ္။

လာၾကတဲ့အထဲမွာ အင္မတန္နည္းတာကေတာ့ အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ ကေလးမေလးေတြပါ။

သည္တစ္ေခါက္ေရာက္လာတဲ့ ကေလးမေလးနဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္ခ်ိန္မွာ
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေရးစရာက ရလို႔ သြားျပန္တယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ
ေယာက္်ားေတြရဲ႕အခ်စ္ကိုအက်ယ္တဝင့္ ေရးျပျဖစ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္လည္း
ေက်နပ္ၾကည္ႏူးမိသြားရတယ္။
(တခ်ိဳ႕ေယာက္်ားေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို
ခ်ီးမြမ္းေျခေက်ာက္လုပ္ၾကတယ္။ဘာလို႔ ဖြင့္ခ်ရတာတုန္းတဲ့ဗ်ား။)


သည္လိုပါ။ ကေလးမေလးမွာက ခ်စ္သူ ရွိတယ္။ ကေလးမေလးက အသက္ ၁၈ႏွစ္၊
ဒုတိယႏွစ္တက္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူေလး။ အဲဒါ သူ႔ခ်စ္သူက သူ႔ကို
ဆိတ္ကြယ္ရာသြားဖို႔ မရမကေခၚေနသတဲ့။ ကေလးမေလးကလည္း ျငင္းတယ္။
ကေလးမေလးရဲ႕စကားက ရွင္းပါတယ္။

“သမီး အိမ္ေထာင္မျပဳခ်င္ေသးဘူးဆရာ၊ သမီးမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြလည္း
ဘာဆိုဘာမွ မျပည့္စံုေသးဘူး။ မိဘေတြကိုလည္း သမီး လုပ္ေကြ်းခ်င္ေသးတယ္”

သိပ္ေကာင္းတဲ့ စကားေလး။

ဒါေပမယ့္ သူ႔ခ်စ္သူက ဇြတ္ေခၚေနတယ္။ မလိုက္ရင္
ခ်စ္သူနဲ႔ကြဲခ်င္ကြဲရလိမ့္မယ္တဲ့။ အဲဒါ ဘာလုပ္ရမလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို
လာတိုင္ပင္တာတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လို ေျပာမယ္ မွတ္သလဲ။ တစ္ေခါက္တေလေတာ့
လိုက္သြားပါသမီးရယ္လို႔ ေျပာရမွာလား။ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း
သမီးနဲ႔။ကိုယ့္သမီးေလးကိုသာဆို ေျပာျဖစ္မယ့္ စကားကိုပဲ ေျပာရပါတယ္။

“မွန္လိုက္တာ။ သမီး သိပ္မွန္တာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကိုကိုယ္ကိုယ္တိုင္က
တန္ဖိုးထားမွ ရမွာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကိုယ္ပဲ
ထိန္းသိမ္းႏိုင္တာ။ သမီး သိပ္ေတာ္တာပဲ”လို႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။

ကေလးမေလးက အခ်ီးက်ဴးခံလိုက္ရလို႔ ဝမ္းသာပံု မျပဘူး။ မ်က္လံုးေလး
ေပကလပ္၊ေပကလပ္နဲ႔၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသးတယ္။

“ဘာလဲ၊ သမီးက သူနဲ႔ ကြဲသြားမွာ စိုးလို႔လား”လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့
ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ညိတ္တယ္။

“ဒါျဖင့္ သူ႔အလိုကို လိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့”လို႔ ေမးျပန္ေတာ့
ေခါင္းကိုသြက္သြက္ခါတယ္။

“ဒါဆိုလည္း ရွင္းေနတာပဲ သမီးရယ္၊ အလိုမလိုက္လို႔ ကြဲခ်င္လည္း
ကြဲပါေစ။ထိန္းသိမ္းရမွာက သမီးတာဝန္ပဲ”လို႔ ေျပာလိုက္ရပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ သည္ကေလးမေလး အပါအဝင္ ဒါမ်ိဳးကိစၥနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ
ေရာက္လာသူေတြေလး-ငါးေယာက္ မကေတာ့ပါဘူး။ သည္တစ္ေယာက္ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔လာေတြ႕ခ်ိန္အထိ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တာ
ေတြ႕ရဖူးပါေသးတယ္။
က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ခ်စ္သူအလိုက် မလိုက္ေလ်ာသင့္တာကို
လိုက္ေလ်ာမိရာကစိတ္ညစ္ကုန္ရတဲ့သူေတြပါ။

သည္ေနရာမွာ ေယာက္်ားေတြအေၾကာင္းကို မိန္းကေလးေတြ
သိေအာင္ထပ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း
ေယာက္်ားထဲကေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သည္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔
တစ္စက္မွမကင္းတဲ့အျပင္ ရည္းစားသက္ေစ့ထားခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း
သည္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အပိုင္ေျပာလို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္အသက္ ၁၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ရည္းစားအျဖစ္
ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း(သူ႔ေရွ႕ကဟာေတြက ေျခေအးဝမ္းေရာင္ေတြပါ)စတင္
တြဲခဲ့သူမွသည္ ၂၀ဝ၁ခုႏွစ္ႏွစ္ဦးမွာ လမ္းခြဲလိုက္တဲ့
(အိမ္ေထာင္ရွင္တန္မဲ့နဲ႔ ထားခဲ့ဖူးတဲ့)ရည္းစားအထိ ရွိရွိသမွ်
ရည္းစားအားလံုးကို ဟုတ္ကဲ့… “ဆိတ္ကြယ္ရာ”ကိုေခၚသြားဖူးတာခ်ည္းပါပဲ
ခင္ဗ်ား။ [မယံုရင္ ၁၉၇၆-၇၇ရန္ကုန္ဝိဇၨာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း
ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ ပထမဆံုးရည္းစားအျဖစ္ ထားခဲ့ဖူးသူကို ဆိတ္ကြယ္ရာ
အေခၚေကာင္းလို႔ဒုကၡမ်ားတဲ့အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ ဝတၳဳေလးကို ရွာသာ
ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေျခရာၿပိဳးေျပာက္ လြမ္းပြင့္
ေကာက္သီကိုယ္တိုင္ၾကံဳ၀တၳဳတိုမ်ား စာအုပ္ထဲမွာ ပါပါတယ္။]

ေျပာခ်င္တာက သမီးရည္းစားရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ ေယာက္်ားေတြဟာ
ဘာမွန္းကိုမသိဘူး။ ဆိတ္ကြယ္ရာကိုမွ ေခၚမသြားရရင္ မေနတတ္ၾကပါဘူး။ အဲ…
လိုက္တဲ့သူကလိုက္လာၿပီဆိုရင္လည္း အဲဒီ့ ကိုေရႊေယာက်ာ္းသားမ်ားဟာ
တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္
တိုးတိုး တက္ဖို႔လည္း တစ္စက္မွ ဝန္မေလးတတ္ၾကျပန္ဘူး။

အဲ… ေခၚရာကို မလိုက္ဘူးဆိုရင္လည္း မ်က္ႏွာေတာ္ညိဳ၊
အလိုမက်ျဖစ္ၿပီးအမ်ိဳးစံု ဂ်ီက်၊ ဂ်စ္တိုက္၊ ေမာင့္ကို မခ်စ္လို႔လား၊
မယံုလို႔လားစသျဖင့္ မ်က္ရည္ခံထိုး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပပ္ခြ်ဲႏွပ္ခြ်ဲ
လုပ္တတ္တာလည္း အဲဒီ့ကိုေရႊေယာက်္ားသားမ်ားပါပဲ ခင္ဗ်ာ။

ဒါဟာ အခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္းကပါ။ “လေရာင္ကို
မေၾကာင္ဝံ့လို႔၊သစ္ပင္ေအာက္ကို ေမွာင္ခိုကာရယ္၊ ႏွစ္ေယာက္သား
ေတြ႕ၾကရာဝယ္”ဆိုတဲ့ ဟိုးေရွးေရွးကတည္းက ေယာက်ာ္းနဲ႔မိန္းမ သမီးရည္းစားဘ
ဝေရာက္ၾကၿပီဆိုတာနဲ႔
ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းသာ ေတြ႕ခ်င္တဲ့ အာသီသက အဖိုမွာေရာ အမမွာပါ ရွိတတ္စျမဲပါ။

ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ခ်စ္သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း
ေတြ႕ခ်င္တာကလြတ္လြတ္လပ္လပ္ တြတ္ထိုးခ်င္လို႔ပါ။ ႏြဲ႕ခ်င္၊ မီခ်င္လို႔ပါ။
ဒါေပမယ့္အစ္ကို ကာလသားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ ခ်ိန္းတဲ့ေနာက္ ေကာက္ေကာက္
ပါေအာင္လိုက္လာၿပီဆိုကတည္းက သူလည္း ငါလိုပဲ၊ ေငြပင္လယ္
လက္ပစ္ကူးခ်င္စိတ္အျပည့္နဲ႔လို႔ ထင္ကုန္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲသလို
ထင္ကုန္ေအာင္လည္း မမေတြဖက္က
ခ်စ္သူကို ခ်စ္တာေလး တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ
မလိုက္ေလ်ာသင့္တာေတြလိုက္ေလ်ာျဖစ္ေနတတ္ၾကတာကိုး။ အမွန္ကေတာ့
ေယာက်္ားေတြမွာ ရွိတဲ့စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ တံု႔ျပန္တာထက္ ကိုယ့္ခ်စ္သူ
စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔စံုလံုးကန္းၿပီး ဇြတ္မွိတ္ၾကတာက အမ်ားစုပါ။
သည္မွာတင္ မိန္းမေတြမ်ားႏွာေခါင္းမပါရင္ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္
အေျပာခံကုန္ရေတာ့တာပါပဲ။

အခုေခတ္က်ေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ ဗီဒီယို စက္ေတြ ေပၚလာတဲ့အခါမွာ
အိုးမကြာ၊အိမ္မကြာလည္း ၾကည့္စရာေတြက ေပါလာ၊ ဗွီစီဒီဆိုတဲ့
ဓာတ္ျပားေလးေတြကလည္းေပါေပါေလာေလာနဲ႔ဆိုေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြမွာ
အတုျမင္ဖို႔က အရင္ေခတ္ကထက္
ပိုလို႔ လြယ္လာပါေတာ့တယ္။ အတတ္သင္ဖို႔က်ေတာ့ ကိုယ္နဲ႔
လက္ရွိတြဲေနတဲ့ခ်စ္သူက ပစ္မွတ္ျဖစ္ကုန္ျပန္တယ္။

ကိုယ့္တုန္းကလည္း ရည္းစားရွိလာရင္ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ
ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းခဲ့တာခ်ည္းျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ႏွမ၊ သူ႔ႏွမ၊ ကိုယ့္သမီး၊
သူ႔သမီးက်ေတာ့ သတိ မေပးလို႔က မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

အရြယ္ေရာက္ေနတဲ့ (၂၀ေက်ာ္) မိန္းကေလးေတြ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္လိုက္ခ်င္လို႔
လိုက္သြားမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ သေဘာပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္မို႔
ဘယ္သူကမွ ကန္႔ကြက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့
အက်ိဳးဆက္ေတြကိုေတာ့ မမမ်ား ကိုယ့္ဘာသာ ေသခ်ာစဥ္းစားသိရွိထားသင့္ပါတယ္။

ဆိတ္ကြယ္ရာကို လိုက္မိၿပီဆိုကတည္းက…

(၁) ကိုယ့္ကို အလိုတူ အလိုပါအျဖစ္ ေယာက္်ားေလးဘက္က အလိုလို
သတ္မွတ္လိုက္ၿပီဆိုတာကို နားလည္ထားရပါမယ္။

(၂) လက္ကေလးကိုင္႐ံု၊ နဖူးကေလး နမ္း႐ံု၊ ပခံုးကေလး
ဖက္႐ံုေလာက္နဲ႔တင္ပီးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳတင္ တြက္ဆထားရပါမယ္။
သိပ္လ်င္တဲ့ေယာက်ာ္းသားေတြဆိုရင္ ဝ႐ုန္းသုန္းကား မဟုတ္ဘဲနဲ႔
လက္ကေလးကိုင္ရင္း၊
နဖူးကေလး နမ္းရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး
“က်ံဳးသြင္း”တတ္ၾကတာမို႔ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ငိုက္ခနဲ
ၫြတ္က်သြားမွန္း
မသိလိုက္ရသူေတြလည္း ရွိတတ္တယ္။ ဒါေတြကို ႀကိဳျမင္ထားဖို႔လိုတယ္။

ဒါက မလိုက္ခင္ကတည္းက သိေနရမွာပါ။ ဒါကို သိသိႀကီးနဲ႔ လိုက္ရင္ေတာ့…

(၁) အလိုတူလို႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္

(၂) မိမိစိတ္ မိမိႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းနဲ႔
ဘယ္အတိုင္းအတာအထိလိုက္ေလ်ာမယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ရပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္
တိခနဲ
ရပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိလို႔ရင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

သည္ေနရာမွာ “ဟင့္အင္း၊ လံုးဝ မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ဘူး”လို႔ ေျပာတာ
(ဝါ)ျငင္းဆန္ႏိုင္တာဟာ အရည္အခ်င္းပါ။ အသိဉာဏ္ ရွိတာပါ။ ရင့္က်က္တာပါ။

နမူနာေလးနဲ႔ ေျပာပါရေစ။ ကေလးဘဝတုန္းက “မိျဖဴနဲ႔ ငါနဲ႔ မေခၚဘူးဟ၊
နင္လည္းသူ႔ကို မေခၚနဲ႔ေနာ္”လို႔ ေျပာရင္ လိုက္ေလ်ာမိတတ္ၾကပါတယ္။
အရြယ္ေလးရလာေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးလာေျပာရင္ “ဘာဆိုင္လို႔တုန္း၊
နင့္ဘာသာမေခၚခ်င္မေခၚနဲ႔ေပါ့။ နင္မေခၚတာနဲ႔ ငါလည္း
မေခၚဘဲေနရမယ္ဆိုတာကေတာ့အဓိပၸာယ္ မရွိဘူးဟာ”လို႔ ေျပာျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။
ဒါဟာ ရင့္က်က္လာမႈ၊
အသိဉာဏ္ရွိမႈကို ျပသတာ မဟုတ္ဘူးလား။

အလားတူပဲ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးတစ္ခုခုကို စမ္းၾကည့္ရေအာင္လို႔
သူငယ္ခ်င္းကအေဖာ္စပ္လာခ်ိန္မွာလည္း “ဟင့္အင္း”လို႔ ျငင္းႏိုင္တာဟာ
အသိဉာဏ္ရွိတာကိုျပတာပါပဲ။ ကေလးဘဝတုန္းက သူမ်ား ပစၥည္းေသာ၊ ဘာေသာ
မသိ၊လိုခ်င္ၿပီေဟ့ဆိုရင္ တဂြဲဂြဲ ေအာ္ငိုတတ္ၾကေပမယ့္ အသက္ကေလး
ရလာတာနဲ႔အမွ်သူမ်ားပစၥည္းကို ေပးသူက ေပးလို႔ အလကား ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ခ်ိန္ဆကုန္ၾကတာ၊ေပးကမ္းမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကိုပါ
တြက္ကုန္ၾကတာဟာအသိဉာဏ္ရွိတာ၊ ရင့္က်က္တာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ခ်စ္သူက အဆင့္ေတြ ေက်ာ္ဖို႔
အားထုတ္တဲ့အခါမွာလည္းကိုယ့္ဘက္က ယတိျပတ္ ျငင္းပယ္ႏိုင္တာဟာ ကိုယ့္မွာ
အသိဉာဏ္ မႏံ႔ုနဲ႔ရာ၊ရင့္က်က္ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိရာ ေရာက္တာမို႔ ကိုယ္
မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ရင္ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းပယ္ႏိုင္ရပါမယ္။
ျငင္းပယ္တတ္ရပါလိမ့္မယ္။

အဲ… အဲသလိုမွ မဟုတ္ဘဲ၊ လိုက္လည္း လိုက္သြားမိတယ္၊
ျငင္းဖို႔ကလည္းအားနာတယ္၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကို အမ်ိဳးစံု ဂ်ီက်၊
မ်က္ရည္ခံထိုးတဲ့ဒဏ္ကို
မခံႏိုင္ေတာ့လို႔လည္းလိုက္ေလ်ာမိသြားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္လာႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့
အက်ိဳးဆက္ေတြက
တစ္စက္မွ မေကာင္းလွပါဘူး။

(၁) ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကို တန္ဖိုးထားေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။လံုးလံုး
တန္ဖိုးမထားေတာ့တာမ်ိဳး မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကို
အရင္ကေလာက္တန္ဖိုးထားေတာ့မွာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
လြယ္လြယ္နဲ႔ရရင္ေယာက္်ားျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းမျဖစ္ျဖစ္ လူ မွန္ရင္
သိပ္တန္ဖိုးမထားတတ္တာသဘာဝပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘက္က လြယ္လြယ္
လိုက္ေလ်ာမိလို႔ကိုယ့္ေဈးပ်က္သြားတာ၊ သူ႔ဘက္က တန္ဖိုးမထားတာဟာ
ေစ့ေစ့ေတြးရင္ကိုယ့္အျပစ္ေတြခ်ည္းပါ။

(၂) တစ္ခါလိုက္ေလ်ာမိၿပီဆိုတာနဲ႔ အခါအခါ
အထပ္ထပ္လိုက္ေလ်ာရေတာ့မွာလည္းသိထားဖို႔ လိုတယ္။

(၃) သည္အထဲမွာမွ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္၊
အဓိကအက်ဆံုးအခ်က္ကကိုယ့္ခ်စ္သူဆိုေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔ တစ္အိမ္တည္း
ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။မနက္အိပ္ရာထက ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္အထိလည္း
ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာ ရွိေနသူမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္သူ႔ေနာက္ေၾကာင္း
ရာဇဝင္ကို သူေျပာသေလာက္သာသိထားရတာပါ။ သူဟာ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ
ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးခဲ့မွန္းကိုယ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ
အမွန္အတိုင္း မသိႏိုင္ပါဘူး။ သည္အခါမွာ သူ႔မွာအိပ္ခ်္အိုင္ဗွီဆိုတဲ့
ကုရာနတၳိေရာဂါပိုး ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုပါအလိုလို ကူးစက္လာမယ့္
အႏၲရာယ္ႀကီးက ေက်ာခ်မ္းစရာႀကီးပါ။အိပ္ခ်္အိုင္ဗွီပိုး ရွိသူေတြမွာ
ခ်ိဳေပါက္ေနတာမဟုတ္ဘဲ သူလို ကိုယ္လိုသြားသြားလာလာ၊ က်န္းက်န္းမာမာမို႔
ကိုယ့္ခ်စ္သူကို အျမင္နဲ႔တင္၊
သူ႔စကားတစ္မ်ိဳးနဲ႔တင္ ယံုလို႔မရဘူးဆိုတာ
သတိခ်ပ္ၾကေစလိုပါတယ္။အစီအစဥ္အတိုင္း အမွတ္စဥ္ထိုးၿပီး ေျပာေနလို႔သာ ဒါက
နံပါတ္(၃)ျဖစ္သြားတာပါ။ တကယ္ေတာ့ သည္အခ်က္ဟာ ထိပ္ဆံုး
နံပါတ္တစ္ကသတိထားရမယ့္ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

(၄) ေနာက္ထပ္အႏၲရာယ္ကေတာ့ တျခား လိင္မွတစ္ဆင့္ ကူးစက္ေရာဂါေတြလို႔ေခၚတဲ့
ကာလသားေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကူးစက္လာႏိုင္စရာ ရွိတာေတြပါပဲ။
ဒါ့အျပင္ေရယုန္ေပါက္တာလို၊ အသည္းေရာင္အသားဝါ ဘီပိုး၊ စီပိုးလိုဟာေတြလည္း
ကူးစက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကလည္း လူေကာင္းပကတိေတြဆီမွာခိုေအာင္းေနႏိုင္တဲ့
ေရာဂါပိုးေတြပါပဲ။

(၅) ေရာဂါေတြၿပီးတဲ့ေနာက္
တျခားဆိုးရြားတဲ့အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ကိုယ္ဝန္ရွိလာႏိုင္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ္ဝန္ရွိလာတဲ့အခါ
ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားက တာဝန္ယူရင္ ေတာ္ရဲ႕၊ တာဝန္မယူရင္
မမမ်ားပဲအက်ိဳးနည္းရမွာပါ။ တာဝန္ယူတဲ့အခါမွာလည္း ကဲတုန္းက သူတို႔ပဲ
ဇြတ္ကဲခဲ့သူေယာက်ာ္းသားမ်ားေပမယ့္ ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္ ယူလိုက္ရရင္
အဲဒီ့မိန္းမအေပၚမွာအေျခာက္တိုက္ ညိဳးတတ္တဲ့ေယာက္်ားေတြလည္း မ်က္စိနဲ႔
တပ္အပ္ ျမင္ဖူးပါတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို ယူလိုက္တဲ့
ေယာက္်ားဟာ
ကိုယ့္အေပၚမွာ အလိုလို အသာစီး ယူသြားတတ္တယ္။
တာဝန္မယူတဲ့သူနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘဝပ်က္သြားႏိုင္တာ အထူး
ရွင္းေနစရာ မလိုေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူရည္းစား ထားေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးမ်ားအေနနဲ႔
ကိုယ့္ခ်စ္သူကကိုယ့္ကို ဆိတ္ကြယ္ရာကို ေခၚရင္၊ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ ေတြ႕ဖို႔
ခ်ိန္းရင္သတိထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ သည္အခ်က္ေတြကို ေလးေလးနက္နက္
စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။

သည္အတြက္ ခ်စ္သူနဲ႔ ကြဲရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔
ေမးစရာရွိပါတယ္။ကြ်န္ေတာ့္စာအစမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကေလးမေလးကလည္း
ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးသြားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အဲသလို အလိုမလိုက္လို႔
ကြဲသြားမွေတာ့ကိုယ့္ခ်စ္သူဟာ ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္တာမဟုတ္မွန္း၊
ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာမႈကိုသာ လိုခ်င္မက္ေမာမွန္း အလိုလို
သက္ေသျပလိုက္ရာေရာက္ၿပီးသားမို႔ တကယ္တမ္းမွာ အဲလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ လြဲသြားတာဟာ
လြမ္းစရာတစ္စက္မွ
မရွိပါဘူး။ေနာက္တစ္ခ်က္ကခ်စ္သူတစ္ေယာက္မရွိေတာ့ရင္ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔
အစားထိုး လို႔ရပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ပ်က္သြားတဲ့ဘဝအေနအထားကိုေတာ့ ဘာနဲ႔မွ
အဖတ္ဆယ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက
အပ်ိဳရည္တစ္ခါပ်က္ၿပီးရင္ အပ်ိဳျပန္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ပဲလက္ထပ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အူေၾကာင္ေၾကာင္ အယူအဆေတြကိုလည္း
လက္ကိုင္ မထားၾကေစခ်င္ဘူး။လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေပါင္းၿပီးမွ ဘယ္ဟာက
သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ ဘယ္ဟာကသာေပါင္း ညာစား၊ ဘယ္ဟာက အေပၚယံလို႔
ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြတစ္ေလွႀကီး ၾကားမွာလည္း ဘယ္သူက
မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ဘယ္သူက အေရးဆို
အားမကိုးရဘူး၊ ဘယ္သူက ဖက္လွဲတကင္း မေနတတ္ေပမယ့္ အေရးက်အားကိုးရတယ္စသျဖင့္
ေနရင္းနဲ႔မွ သိလာရပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ဆရာသမားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊လူေတြျဖစ္ၾကတာမို႔ လူအေၾကာင္းဟာ
ေပါင္းရင္းနဲ႔မွ သိလာၿပီး ဘယ္သူကျဖင့္ကိုယ္နဲ႔
အဆင္ေျပတယ္အစပ္တည့္တယ္၊ေရရွည္လက္တြဲႏိုင္တယ္ဆိုတာကို
အမ်ားထဲက ေရြးၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ယူရတတ္စျမဲပါ။

ခ်စ္သူရည္းစား၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ဆိုတာလည္း နတ္ျပည္က
လာတဲ့သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။လူထဲက လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီ့ လူေတြထဲက
လူေတြကိုမွတစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္၊ပိေတာက္ဆိုပိေတာက္ဆိုၿပီးလက္ထပ္သူနဲ႔ခ်စ္သူကိုတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာဟာ
ဆင္ျခင္တံုတရားကင္းမဲ့လြန္းရာက်ပါတယ္။ျမန္မာလည္းမပီသပါဘူး။ဘာလို႔ဆို၊ေရွးလူႀကီးသူမေတြကိုယ္၌ကရည္းစားတစ္ေထာင္
လင္ေကာင္တစ္ေယာက္လို႔ ဆိုထားခဲ့တဲ့ ျမန္မာစကားဟာ အင္မတန္
ဓမၼဓိ႒ာန္က်တဲ့စကားျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

အဲေတာ့ အပ်ိဳမတို႔အေနနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ ခ်စ္သူရည္းစားက
ကိုယ့္ကိုဆိတ္ကြယ္ရာမွာ ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုမယ္၊ ေခၚသြားမယ္ဆိုရင္
သေဘာမလြယ္မိမွဒူးနဲ႔ မ်က္ရည္ မသုတ္ရမွာကို ေတြးတတ္ေနေစခ်င္လွပါတယ္။

ထပ္ေျပာပါရေစ…

ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ
ထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကမွာပါ။ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကိုလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ
ျမႇင့္တင္ႏိုင္႐ိုး
ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ဘဝကိုလည္း ေကာင္းေအာင္၊ ဆိုးေအာင္မိနစ္ပိုင္း၊
စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့
ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကသာ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါကို စဥ္းစားမိၾကမယ္ဆိုရင္…

အားလံုးေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ...

မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာ အတၱေက်ာ္ရဲ ႔ စာစုေလးပါ........ 

-  ငါငိုရင္ နင္မွားတယ္မမွားတယ္ဆိုတာကို ထားလိုက္ ေယာက်ၤားေလးပီပီ အရင္လာေခ်ာ့ပါ။

-  ေကာင္ေလးေခ်ာတာေလးေတြေတြ႔ရင္ ငါတို႔လဲ ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့။

- ငါမင္းကို ရစ္ေနတယ္ ႐ႈပ္ေနတယ္ ဆိုတာကလဲ မင္းကို ဂ႐ုပိုစိုက္ေစခ်င္လို႔ပါ။

- မင္းခ်မ္းသာဖို႔မလိုပါဘူး ဒါေပမဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိရင္ လံုေလာက္ပါၿပီ။

- တခါတေလ အျပင္သြားရင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးေတာ့ ၀တ္လာမွေပါ့။ 

- ငါကလဲ အေခ်ာဆံုး အလွဆံုးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါ့ကို လွတယ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တယ္လို႔ ေျပာတာေတာ့ ၾကားခ်င္တာေပါ့။

- အသိအမွတ္ျဖစ္တဲ့ရက္ ေမြးေန႔ေတြကို မင္းသိရမယ္။

- ငါရဲ့ကိစၥေတြအားလံုးကို မင္းကို ေ၀မွ်ခ်င္တယ္။ ငါဘာကို လိမ္းထားတာ အလွျပင္တဲ့အေၾကာင္းေျပာရင္ နားမလည္ေနရင္ေတာင္ နားေထာင္ေစခ်င္ပါတယ္။

- တခါတေလ အိပ္ခါနီး ဖုန္းေလး တခ်က္ေလာက္ဆက္ပါလား။ ဖုန္းေျပာၿပီးမွ မင္းအိပ္သြားတာကလဲ ငါတို႔ ၾကည္ႏူးစရာပါ။

- ငါလဲ ေဒါသထြက္တက္တာေပါ့။ အဲလိုဆိုရင္ တလမွာ ၃ရက္ေလာက္ေတာ့ ခြင့္လြတ္ပါ။

- တခ်ိဳ႕ေတြကို ငါလဲလုပ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းလုပ္ေပးတာကို လိုခ်င္လို႔ပါ။

- မင္းဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္သူနဲ႔ ဆိုတာေတြကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာျပပါ မင္းရဲ့ အရိပ္လိုသိေနခ်င္ပါတယ္။ တဆင့္စကားကေနၾကားရင္ မိန္းကေလးဆိုတဲ့အတိုင္းအားငယ္တယ္ စိတ္ဆိုးတတ္တယ္ ၿပီးရင္ ၀မ္းနည္းေနမယ္။

- ငါဖုန္းကို ဒီတိုင္းခ်လိုက္ရင္ မင္းခ်က္ခ်င္းဖုန္းျပန္ဆက္ပါ…… 

- မင္းမွာ ဆိုးတဲ့အေပါင္းအေဖာ္ေတြ႐ွိရင္ ငါ မေပါင္းေစခ်င္ပါဘူး။ သူတို႔လို မင္းဆိုးမွာစိုးလို႔ပါ။

- ငါထမင္းဟင္းေတြခ်က္ေကၽြးရင္ စားပဲမစားနဲ႔ ေကာင္းတယ္ေတာ့ တခြန္းေလာက္ေျပာမွေပါ့။ 

- ငါထမင္းခ်က္ၿပီးရင္ ပန္းကန္ေဆးဖို႔ျပင္ထားပါ။ ငါတံျမက္စည္းလွည္းၿပီးရင္ ၾကမ္းတိုက္ဖို႔ျပင္ထားပါ။

- မင္းအလုပ္ႀကိဳးစားတာကို ငါသေဘာက်တယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ငါ့ကိုေတာ့ အေဖာ္ျပဳအုံုး။

- ငါက ဘယ္ကို သြားမလဲလို႔ေမးရင္ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာသြားလို႔မေျပာပါနဲ႔။ အဲဒါက အလိုလုိက္တာမဟုတ္ဘူး ငါနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔တာ စိတ္မပါသလို ငါခံစားရလို႔ပါ။

- ငါကသာ ပိန္ေအာင္အစားေလ်ာ့မယ္လို႔ေျပာရင္ ငါလံုး၀မ၀ဘူး အစားမေလ်ာ့နဲ႔ မင္းေလးကိုခ်စ္ေနမွာပါပဲ ဆိုတဲ့ စကားကို ၾကားခ်င္လို႔ပါ။

- ငါမွာ ေယာက်ၤားေလးသူငယ္ခ်င္းေတာ့ ႐ွိသင့္တာေပါ့။ မိန္းကေလးေတြက အခ်စ္နဲ႔ ခင္မင္မႈကို စည္းနဲ႔မဟုတ္ပါဘူး။ တံတိုင္းနဲ႔ကို ျခားထားတာပါ။

- ငါလဲ ရည္းစားေဟာင္း အခ်စ္ဦး ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ မင္းသား ကိုေတာ့ တခါတေလသတိရမိတာေပါ့။ ကေလးတုန္းကမို႔ သတိရၿပီး သေဘာက်မိတာပါ။ ခု၊ ေနာင္ ခ်စ္သြားမွာက မင္းကို ေလ။

-  ငါတို႔တြဲတာၾကာၿပီဆိုေပမဲ့ မထင္မွတ္တဲ့ surprise ေလးေတာ့ မင္းဆီကလိုခ်င္တာပါပဲ။

-  ငါကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာပါ။ မေျပာရင္ မခ်စ္ေတာ့ဘူးလားဆိုၿပီး ေတြးေနတတ္လို႔ပါ။

- လူေတြရဲ့အေ႐ွ႕မွာ မင္းငါ့ကို မေအာ္ပါနဲ႔။ ငါလဲမင္းကို ေလးစားမွာပါ။

- သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားပါ။ လည္ပါ။ တခါတခါေတာ့ ငါလဲ လိုက္ခ်င္တာေပါ့။ မင္းရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ငါကမင္းရဲ့ ခ်စ္သူပါဆိုတာကို သိေစခ်င္တယ္ေလ။

- ဒီသီခ်င္းအရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ စာသားေလးကို သတိထားၿပီး နားေထာင္ေပးပါ သီခ်င္းစာသားထဲမွာ ငါေျပာခ်င္တဲ့ စကားေလး႐ွိေနလို႔ပါ။

1 . (ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္)

Men: ငါတို့ ညစာအတြက္ ဘာကို စီစဥ္သင့္လဲမသိဘူးေနာ္.?
Women: ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ရွင္ရယ္...
Men: မက္ဆီကိုအစားစားေလးမ်ား မစားခ်င္ဘူးလားကြာ..?
Women: ဟင္အင္း..ဟင္အင္း..က်မတခါစားဖူးတယ္..အဲေနာက္ မ်က္နွာမွာ အဖုေတြတခါတည္း
ထြက္လာေတာ့တာပဲ..

Men: ေကာင္းျပီးေလ..ဒါဆိုလည္း..တရုတ္စားေလး စားႀကတာေပါ့..
Women: ရွင္...မေန့ကလည္း ဒါပဲ.. ဒီေန့လည္း..အဲဒါပဲလား..ကၽြတ္.?
Men: အင္..... ပင္လယ္စားဆိုရင္ေတာ့ေရာ..
Women: ဟင္..ပင္လယ္စားေတြက မေကာင္းပါဘူးရွင္ရယ္...၀မ္းေတြ
ေလွ်ာတက္ပါဘိနဲ့..
Men: အင္..ဒါဆိုရင္ မင္း ဘာစားခ်င္သလဲ ေျပာျပေလ..?
Women : ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..ရပါတယ္ရွင့္...။



2. (ဘာပဲလုပ္လုပ္)

Men: အင္း..ဒါဆို..ငါတို့ ဘာလုပ္ႀကမလဲကြာ..?
Women: ဘာပဲလုပ္လုပ္ေလ..
Men: ဇာတ္ကားေလးမ်ား မႀကည့္ခ်င္ဘူးလား.. ကိုယ္တို့ မႀကည့္တာ အေတာ္ႀကာေနျပီထင္တယ္..
Women: ဇာတ္ကားႀကည့္တာ မေကာင္းပါဘူးရွင္ရယ္..အခ်ိန္ကို သက္သက္ျဖဳန္းေနႀကတာပါ..
Men: ဒါဆိုလည္း.. ဘိဳးလင္းသြား လိမ့္ႀကမလား..
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္တာေပါ့..?
Women: ဒီလို ပူေလာင္ေနတဲ့ေနမွာ ရွင္က ......?
Men: အင္း... လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားျပီ တခုခုမ်ား ေသာက္ႀကမလား..
Women: လက္ဖက္ရည္ ျဖတ္ထားတယ္ရွင့္...
Men: အင္း..ဒါဆိုရင္ မင္း ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ေျပာႀကည့္ေလ..?
Women: ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ..ရပါတယ္ရွင္...။



3. (ရွင္ ဆံုးျဖတ္ပါ.)

Men: ဒါဆိုလည္း..အိမ္ပဲ ျပန္ႀကမလား?
Women: ရွင္ပဲ ဆံုးျဖတ္ပါ..
Men: အိုေက.. ဘတ္(စ)ကားစီးႀကတာေပါ့.. အတူတူးစီးမယ္ေလ..
Women: အဲဒီကားေတြက ညစ္ပတ္ျပီး အျမဲတမ္း ႀကပ္သတ္ေနတာပဲ..မေကာင္းပါဘူး...
Men: ဟုတ္ပါျပီ.. တကၠစီပဲ ငွားလိုက္ပါမယ္..
Women: ဘာ..ဒီေလာက္ နီးနီးေလးကို အသံုးျဖဳန္းမႀကီးစမ္းပါနဲ့ ရွင္ရယ္..
Men: ေကာင္းျပီေလ.. လမ္းေလွ်ာက္ျပီပဲ ျပန္ႀကတာေပါ့.. ပတ္၀န္းက်င္ကို ခံစားလို့ရတာပဲ..
Women: က်မ ဗိုက္ဆာေနျပီ..လမ္းမေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ဘူး ရွင့္...
Men: ဟင္..ဒါျဖင့္..ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ ေျပာေလ..?
Women: ရွင္ပဲ..ဆံုးျဖတ္ပါ..
Men: ညစာ အရင္ စားႀကမလားဟင္.?
Women: ဘာပဲလုပ္လုပ္ပါရွင္..
Men: ဘာစားခ်င္လဲ ေျပာႀကည့္ေလ..?
Women: ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..ရပါတယ္ရွင္......။

1) Guys may be flirting around all day, but before they go to sleep, they always think about the girl they truly care about.
ေယာက်္ားေလးေတြဟာ သူတုိ့ သဘာ၀အတိုင္း တေန့လံုးနီးပါး စတတ္ ေနာက္ တတ္ၾကေပမယ့္ အိပ္ခါနီးေလးမွာေတာ့ သူတို့ ဂရုစိုက္တဲ့ (သူတုိ့ စိတ္၀င္စားတဲ့ )မိန္းကေလးကိုအေၾကာင္းကိုေတာ့ ေတြးၾကစၿမဲပါဘဲ ......

2) Guys are more emotional then you think. If they loved you once, it'll take them a lot longer then you think to let go in their head, and it hurts every second that they try.
ေယာက်္ားေလးေတြက ေကာင္မေလးေတြထင္ထားတာထက္ ပိုၿပီးစိတ္ခံစံားလြယ္ပါတယ္.. သူတို႔ေခါင္းထဲက ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္မေလးကို ထုတ္ၿပစ္ဖို႔ဆိုတာ ထင္ထားတာထက္ ပိုၿပီးအခ်ိန္ပိုၾကာတတ္ပါတယ္... Second တိုင္းအမ်ွ ခံစားရတတ္ ပါတယ္...

3) Guys go crazy over a girl's smile.
သူတို႔ဟာ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ အၿပံဳးမွာ ရူးသြပ္သြားတတ္ပါတယ္..

4) A guy who likes you wants to be the only guy you talk to.
ခ်စ္ရေသာ မိန္းကေလးအတြက္ သူတို႔သာလွ်င္ စကားေၿပာေဖာ္ ၿဖစ္ခ်င္ၾကပါတယ္..

5) If a guy tells you about his problems, he just needs someone to listen to him. You don't need to give advice.
သူတို႔မွာရွိေနတဲ့ ၿပသနာကိုေၿပာၿပေနၿခင္းဟာ နားေထာင္ေပးေစခ်င္တဲ့ သေဘာပါပဲ.. အၾကံေတာင္းေနတာ မဟုတ္ၾကဘူး.. တိတ္တိတ္ေလးနဲ႔နားေထာင္ေပးေနလိုက္ပါ.. :)

6) A usual act that proves that the guy likes you is when he teases you.
ပံုမွန္ေၿပာဆို စေနာက္ေနခ်င္းဟာလည္း ေကာင္ေလးဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းသက္ေသ တစ္ခုပါပဲ..

7) Guys love you more than you love them !!!
ေကာင္ေလးခ်စ္တတ္တာ ေကာင္မေလးထက္ ပိုပါတယ္..

8) Guys use words like hot or cute to describe girls. They rarely use beautiful or gorgeous. If a guy uses that, he loves you or likes you a whole heck of a lot.
သူတို႔ ေကာင္မေလးေတြကို မိုက္တယ္. ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ပဲေၿပာတတ္ၾကပါတယ္.. အဲ.. လွတယ္ မဟာဆန္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ တကယ္ခ်စ္လို႔ တကယ္ရင္ထဲက ခံစားေနရ လို႔တဲ့..

9) If the guy does something stupid in front of the girl, he will think about it for the next couple days or until the next time he spends time with the girl.
ေကာင္မေလးေရွ႔မွာ မေကာင္းတာတစ္ခု (something stupid) လုပ္ခဲ့မိတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ေနာက္ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာတဲ့ ထိ ေတြးေနတတ္ပါတယ္.. မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေကာင္မေလးနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ခ်ိန္ထိ ေတြးေနတတ္ပါတယ္..

10) If a guy looks unusually calm and laid back, he's probably faking it and he's really thinking on something.
သူတို႔ ပံုမွန္မဟုတ္ပဲ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔စိတ္ထဲမွာတစ္ခုခုေတြးေနတာပဲၿဖစ္ပါတယ္..

11) When a guy says he is going crazy about the girl, he really is. Guys rarely say that.
သူတို႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ရူးေနရၿပီဆိုရင္ သူတို႔အမွန္တကယ္ေၿပာေနၿခင္းသာၿဖစ္ပါတယ္.. ေၿပာခဲတဲ့စကားေလးပါ..

12) When a guy asks you to leave him alone, he's just actually saying, "Please come and listen to me."
တစ္ေယာက္တည္းေနခြင့္ေပးပါ ဆိုတာ ညာတာပါ.. ဆိုလိုရင္းကေတာ့ ငါေၿပာတာကိုလာၿပီးနားေထာင္ေပးပါလို႔ ေၿပာေနၿခင္းသာၿဖစ္ပါတယ္..

13) If a guy starts to talk seriously, listen to him. It doesn't happen that often, so when it does, you know something's up.
သူတို႔စကားကိုေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ေၿပာေနရင္ ဂရုစိုက္ေပးပါ နားေထာင္ေပးပါ..

14) When a guy looks at you for longer than a second, he's definitely thinking something.
တစ္second ထက္ ပိုၿပီးေကာင္မေလးအား ၾကည့္ေနခဲ့ရင္ သူတစ္ခုခုကိုေသခ်ာ ေတြးေနလို႔ပဲၿဖစ္ပါတယ္..

15) Guys really think that girls are strange and have unpredictable decisions and are MAD or confusing, but somehow are drawn even more to them.
ခန္႔မွန္းရခက္တဲ့မိန္းကေလးေတြ ထူးၿခားတဲ့မိန္းကေလးေတြ ရူးတူးတူးေပါခ်ာခ်ာ ေကာင္မေလးေတြ :) အေၾကာင္းကိုပိုေတြးတတ္ၾကၿပီး သူတို႔အာရံုမွာ ထိုမိန္းကေလးမ်ားက မသိဘာသာ ပိုေနရာယူေနတတ္ၾကပါတယ္..

16) No guy can handle all his problems on his own; he's just too stubborn to admit it.
သူတို႔တစ္ေယာက္ထဲ ၿပသနာအားလံုးကို မေၿဖရွင္းႏိုင္ပါ၀ူး.. သူတို႔၀န္ခံဖို႔မရဲတာသာၿဖစ္ပါတယ္..

17) When a guy sacrifices his sleep and helth just to talk to you, He really likes you and wants to be with you as much as possible........
ေကာင္မေလးနဲ႔စကားေၿပာခြင့္ရဖို႔အတြက္ သူရဲ႔အိပ္စက္ၿခင္း နဲ့ သူရဲ႔က်မ္းမာေရးကို ေၿပာၿပေနၿခင္းဟာ သူေကာင္မေလးကို တကယ္ၾကိဳက္လို႔ အတူရွိေနခ်င္တဲ့အတြက္သာေၿပာေနၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါတယ္..

18) Even if you dumped a guy months ago and he loved you, he probably still does and if he had one wish it would be for you to come back into his life.
ေကာင္မေလးလမ္းခြဲသြားတာ လေတာ္ေတာ္ၾကာေနေပမယ့္ ဆုေတာင္းတစ္ခုရရွိမယ္ဆိုရင္ အဲတာဟာေကာင္မေလးသူဘ၀အတြင္း ၿပန္လာႏိုင္ဖို႔အတြက္သာၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္.. 

“ အေျပာမတတ္ေတာ႔ ဆဲသလို ၊ အေနမတတ္ေတာ႔ ျဖဲသလို ” တဲ႔။ ေရွးေရွးတုန္းကကတည္းက ေျပာၾကတဲ႔ စကားပံုေလးပါ။ ဒါေပမဲ႔ အခုေခတ္မွာ “ အေျပာမတတ္ေတာ႔လည္း ျဖဲသလို ” ကိုယ္႕ဖာသာ မသိပဲ ျဖစ္သြားတတ္တဲ႔
စကားေလးေတြ ရွိပါတယ္။

တခ်ိဳ႕စကားလံုးမ်ား ၊ စကားမ်ားကို ကိုယ္က ေသခ်ာ အဓိပၸါယ္ မသိပဲ မေျပာသင္႔႔ပါဘူး။
ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ႔ စကားလံုးဟာ ကိုယ္ကေတာ႔ အဓိပၸါယ္ မသိေတာ႔ ေပါ႔ေပါ႔ေလး ဆိုျပီး ေျပာလိုက္ေပမဲ႔
အဓိပၸါယ္သိေနသူေတြ ၾကားထဲမွာ က်ေတာ႔ မ်ားစြာ အရွက္ရေစႏုိင္ပါတယ္။

ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ႔ စကားရဲ႕ အနက္ အဓိပၸါယ္ ကိုယ္က ေသခ်ာ မသိေသာေၾကာင္႔ လြယ္လြယ္ကူကုူ
ေျပာလိုက္ျပီး အဓိပၸါယ္သိေသာ သူက ထို သူသိေနေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင္႔ အဓိပၸါယ္ပါပါ ကိုယ္႕ကို
ၾကည္႔သြားပါက ခံႏိုင္ပါမလား။ “ ဒီလူ ငါ႔ကို ဘယ္လို ၾကည္႔သြားပါလိမ္႕ ” ဆိုျပီး စိတ္ထဲမွာ
မျဖစ္မိဘူးလား။

အခုေခတ္မွာ ဗန္းစကားေတြ မ်ားစြာ ေပၚေနပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ထိုဗန္းစကားမ်ား၏ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ
ေယာက်္ားေလးမ်ားမွ စတင္ျဖစ္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုမွ ဘယ္လို စတင္ ျဖစ္လာတာလဲ
ဆိုတာ မသိေသာေၾကာင္႔ သူေျပာ ကိုယ္ေျပာ ေျပာရင္း ေျပာလို႔ ေကာင္းလို႔ ဆက္ေျပာေနတယ္ ဆိုရင္
မူရင္း အဓိပၸါယ္ကုိ သိေနေသာ တျခားသူမ်ားက အဓိပၸါယ္ပါေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင္႔ ၾကည္႕ေနပါလိမ္႔မည္။

ယခုေခတ္ေတြ မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားလည္း သံုးေနေသာ စကားလံုးမ်ား ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
အခ်ိန္ရသလို ဆက္ေရးသြားပါ႔မယ္။



''၁။ ဖြန္ေၾကာင္''



ဖြန္ေၾကာင္ လို႔ ဘာလို႔ ေခၚတာလဲ ။ ဖြန္ေၾကာင္ ဆိုတာ ဘာလဲ လို႔ ေမးလိုက္ရင္ ဘယ္သူမွ
ေသခ်ာ က်က်နန ေျဖႏိုင္မယ္ မထင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းတတ္ေနတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကင္တင္းထိုင္ေနတုန္း
မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းက အခ်င္းခ်င္း လွမ္းေျပာတယ္။

“ ဟဲ႔...ဟဲ႔.. . အဲဒီေကာင္ေလ ဖြန္ေၾကာင္ ဟ သိလား။ ”

သူကေတာ႔ အမ်ားသူ ငါလိုပဲ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ေျပာလိုက္တာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီဖြန္ေၾကာင္ ဆိုေသာ
စကားစု အဓိပၸါယ္ကို သိထားေသာ ကၽြန္ေတာ္က နားေတြ ရွက္ေနမိတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ႔ ဒီေကာင္ကလည္း
ဒါနဲ႔ တင္ မျပီးဘူးဗ်။ ဟိုဘက္ကေန ဒီဘက္ကို သူ႕ကိစၥနဲ႔ သူ ေလွ်ာက္ေနတယ္။ ဒီေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ၾကားထဲမွာ ဘယ္တုန္းထဲက မ်က္မုန္းက်ိဳးေနမွန္းမသိေတာ႔ ပြစိပြစိနဲ႔။

“ ဟယ္ . . ဖြန္ေၾကာင္ ဒီဘက္ ျပန္လာျပန္ျပီ။ ”

“ ေအးဟာ ဒီဖြန္ေၾကာင္႔ မ်က္ခြက္ မၾကည္႔ခ်င္ပါဘူး ဆိုမွ။ ”

သူတို႔ သူတို႔ဖာသာ ေရရြတ္ေနေပမဲ႔ မေနႏိုင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာျပမိတယ္။

“ ဟဲ႕....ေနၾကဦး။ နင္တို႔ ဖြန္ေၾကာင္ ၊ ဖြန္ေၾကာင္ နဲ႔သာ ေျပာေနတာ ၊ ဖြန္ေၾကာင္ ဆိုတာ
ဘာအဓိပၸါယ္လဲ သိလား။ ”

ဒီေတာ႔ ေယာင္ဝါးဝါးနဲ႔ ေလွ်ာက္ေျဖၾကတယ္။ “ ရည္းစားမ်ားလို႔ ” ဘာညာေပါ႔။

“ မဟုတ္ဘူး။ နင္ တို႔မွားေနျပီ။ ငါေျပာျပခ်င္တယ္။ ေျပာရတာလဲ ခက္ေနတယ္ဟာ သူငယ္ခ်င္း
မိန္းကေလးေတြ ဆိုေတာ႔ ၊ ဒါေပမဲ႔ မေျပာျပန္ရင္လည္း နင္တို႔က ဒီဖြန္ေၾကာင္ ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို
သာမာန္ ေအာက္ေမ႔ျပီး ေျပာေနဦးမွာပဲ။

ဒါေပမဲ႔ ဒီစကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာ သိသြားရင္ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ နင္တို႔ ဖြန္ေၾကာင္
ဆိုျပီး ေျပာျဖစ္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ ”

ဒီေတာ႔ သူတို႔ေတြ အားလံုး တတ္တတ္ၾကြၾကြ ေျပာၾကတယ္။

“ ဒါဆိုလည္း ေျပာေလဟာ ဖြန္ေၾကာင္ ဆိုတာ ဘာလဲ။ ”

“ ေအး ဖြန္ေၾကာင္ ဆိုတာ ကုလည္ကုလား ဘာသာစကားကေန ဆင္းသက္လာတာ။ သူတို႕ ဘာသာနဲ႔ “ ဖြန္တဲလ္ ” ဆိုတာ ( ကန္ေတာ္႕ဗ်ာ ) “ မိန္းမအဂၤါ
” ကိုေခၚတာ။ ဒါေၾကာင္႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္လာတဲ႔ ကုလည္ကုလားေတြက ျမန္မာမိန္းမေတြကို
ျမင္ရင္ သူတို႔ လိုလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ မတူေတာ႔ မိန္းကေလးလို မေျပာပဲ “ ဖြန္တဲလ္ ” ဆိုျပီး
ဟိုဟာ ဆိုျပီး သူတို႔ ဖာသာပဲ သိတဲ႔ ဘာသာစကားလံုးနဲ႔ ေျပာၾကတယ္။

ဒါကို ျမန္မာေတြကလည္း ၾကာလာေတာ႔ သူတို႔ ခင္လာျပီး ဖြန္တဲလ္ ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုျပီး သိလာတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ဖြန္တဲလ္ ဆိုရင္ အားလံုး သိသြားမွာ စိုးလို႔ “ တဲလ္ ” ကို ျဖဳတ္ျပီး
“ ဖြန္ - - ဖြန္ - - ဖြန္ ” လို႔ပဲ အတိုေကာက္ ေခၚၾကတယ္။

ဒီေနရာမွာထပ္ျပီး ကြန္႕လိုက္တာကေတာ႔ “ ေၾကာင္ ” ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဘာသာစကားအရ “
ေၾကာင္ ” ကုိ ေလးမ်ိဳးခြဲျပီး အဓိပၸါယ္ ေကာက္ၾကပါတယ္။

၁။ ေၾကာင္ ---- ေက်ာက္မ်က္ရတနာမွ အမည္တစ္မ်ိဳး။

၂။ ေၾကာင္ ---- ျမန္မာလို အၾကား “ ေညာင္ ” လို႔ ေအာ္တတ္ေသာ တိရစာၦန္။

၃။ ေၾကာင္ ---- ေနရာေခ်ာ္၍လြဲေနျခင္း။ ( ဥပမာ - စက္ကေတာ႔ “ ေၾကာင္ ” ေနျပီကြာ ၊
ဒီလူက “ ေၾကာင္ ” ေတာင္ေတာင္ပါ။ )

၄။ ေၾကာင္ ---- စားသံုးသူ ၊ စားသံုးျခင္း ( ဘာလို႔လဲေမးရင္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္
ေျဖရပါလိမ္႔မယ္။ ျမန္မာ႔စကားလံုးက်မ္းေတြမွာ ရွာဖတ္ၾကည္႔ပါ။ )

ဒါေၾကာင္႔ အခု စကား ႏွစ္မ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ျပပါေတာ႔မယ္။ ဒီေတာ႔ဗ်ာ..

“ ဖြန္ေၾကာင္ ဆိုေတာ႔ - - - “ X X X X ” ကို
စားသံုးေနသူ ” ဆိုျပီး ေျပာတာပါ။

တကယ္ေတာ႔ ကုလည္ကုလားေတြန႔ဲ ေပါင္းသင္းေနထိုင္သူမ်ားထဲမွာ မိန္းမ အရမ္းလိုက္စားသူ ရွိေနပါလိမ္႔မယ္။
ဒါကို သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း သိေသာ “ ဖြန္ေၾကာင္ ” ဆိုေသာ
စကားလံုးကို သံုးလိုက္တာပါ။

ဒီမွာ ကိုယ္လည္း မသိပဲ ၊ သူမ်ားေျပာလို႔ လိုက္ေျပာရင္း ဒီစကားျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔
သတိထားသင္႔ပါတယ္။ ကိုယ္က သူ႕ကို “ ဖြန္ေၾကာင္ ” လို႔ သြားေျပာေတာ႔ သူက ကိုယ္႔ကို .
.

“ နင္ ဘယ္လိုလုပ္ သိလဲ ၊ နင္ေတာင္ပါေသးလား။ ”

လို႔ အေမးခံလိုက္ရင္ မသိရင္ေတာ႔ ေဝေတေတ ျဖစ္ေနႏိုင္ေပမဲ႔ သိရင္ အေတာ္ခံျပင္းစရာပါ။

ဒါေၾကာင္႔ ဒီစကားလံုးကို ေရွာင္သင္႔ပါတယ္။

--------------------------------------------------------------------------------------


''၂။ လူယုတ္မာ''



မိန္းကေလးေတြ လံုးဝ အသံုးမျပဳသင္႔ေသာ စကားလံုး ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဆို သူက “ ဖြန္ေၾကာင္
” ထက္ဆိုးပါတယ္။ ဒီစကားလံုးကို ဘယ္ေနရာမွာ ၊ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ သံုးရတာလည္း ဆိုရင္ . .
.

“ ကိုယ္႕ကို လက္ထပ္ေပါင္းသင္းပါ႔မယ္ ဆိုျပီး ေသြးေဆာင္ ျဖားေယာင္းျပီး အတူတူ ေနလာခဲ႔ျပီးမွ
ေနာက္ေတာ႔ နင္႔ကို ငါ မယူႏိုင္ဘူးဟာ ဆိုျပီး ေရွာင္ထြက္သြားသူ ”

ကိုမွ ေျပာခြင္႔ရွိတဲ႔ စကားပါ။ ဒီအခ်ိန္က်ရင္ေတာ႔ ေျပာပါ...ေျပာလိုက္ပါ . . ေျပာခ်လိုက္ပါ.
. .၊ နင္ဟာ. . “ လူယုတ္မာ ” လို႔။

အခုေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ စိတ္သေဘာထားေလး မတိုက္ဆိုင္ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေန ၊ ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ေနာက္ျပီးေတာ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ တကယ္ အတည္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာၾကတယ္။

“ နင္. . လူယုတ္မာ ”

တဲ႔။ သူ႕ကို ဒီလို ေျပာလိုက္ျခင္းျဖင္႔ လူအမ်ားၾကားမွာ သူ သိကၡာက်သြားမလား။ ဟုတ္ပါတယ္။
က်ႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဒီစကားလံုးေၾကာင္႔ အဓိက သိကၡာက်တာကေတာ႔ ကိုယ္ပါပဲ။

ဒီစကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္နဲ႔ သံုးရမဲ႔ ေနရာကို သိေနတဲ႔ သူေတြကေတာ႔ . .

“ ေၾသာ္. .ဒီေကာင္မေလးက ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ အတူတူေနျပီး အခု ေကာင္ေလးက လက္မထပ္ႏိုင္ဘူး ဆိုလို႔
ေျပာတာပါလား။ ”

လို႔ ေတြးၾကမွာပါပဲ။ ဒါဆို ကိုယ္လည္း ေနရင္းထိုင္ရင္း အပ်ိဳဘဝကေန တိတ္တိတ္ပုန္း အတူတူ
ေနထိုင္တဲ႔ ဘဝကို ေရာက္ေတာ႔တာပါပဲ။

ဒီစကားလံုးစတင္ ျဖစ္ေပၚလာတာကေတာ႔ ဟိုးအရင္ အေခၚ မယားငယ္ ၊ အခုေခတ္အေခၚ မယားျပိဳင္ေတြ
ထားရာကေန ျဖစ္လာတာပါ။ သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ ယူပါ႔မယ္ ဆိုျပီး သေဘာတူေနထုိုင္ျပီးမွ
မယားၾကီးန႔ဲ ျပႆနာတတ္မွာ စိုးလို႔ ေငြေပးျပီး ခြဲခြာတဲ႔ အခါမွာ သံုးတဲ႔ စကားလံုးကေန
ဆင္းသက္လာခဲ႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ “ လူယုတ္မာ ” ဆိုေသာ စကားလံုးကို
သံုးလိုက္ကတည္းက ထို သံုးေသာ မိန္းကေလးက မေကာင္းေတာ႔ပါဘူး။

ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ လူတစ္ေယာက္ ၊ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ အေပၚ စိတ္ဆိုးဆိုး “ လူယုတ္မာ
” လို႔ မေျပာပါနဲ႔။ ကိုယ္က သူ႕ကို နစ္နာေစလိုလို႕ “ လူယုတ္မာ ” လို႔ ေျပာတယ္
ဆိုရင္ သူက ဒီအဓိပၸါယ္နဲ႔ သံုးရမဲ႔ ေနရာကို သိေနတယ္ ဆိုပါက. . .

“ ငါက လူယုတ္မာ ဟုတ္လား။ ဒါဆို နင္႔ကို နင္ သိေနာ္ ။ ”

ဆိုေသာ စကားေလး တစ္ခြန္းနဲ႔တင္ ေသလို႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔သလို ေနာက္ဆံုး
ဒီလို အေျခအေနက်မွသာ “ လူယုတ္မာ ” ဆိုေသာ စကားလံုးကို ထုတ္သံုးသင္႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္းဗ်ာ..“
လူယုတ္မာ ” လို႔ ထုတ္ေျပာလိုက္ျပီ ဆိုကတည္းက ကိုယ္႔ကလည္း သူနဲ႔ လက္မထပ္ပဲ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ႔ပါတယ္လို႔
ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ဝန္ခံလိုက္သလိုပါပဲဗ်ာ။

ဒီမွာ တစ္ခု ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ “ ဒီ “ လူယုတ္မာ ” စကားလံုးက မေကာင္းဘူးဆိုရင္ ဘာလို႔
ဝတၳဳေတြ ၊ ရုပ္ရွင္ေတြမွာ လြယ္လြယ္ေျပာေနတာလဲ ” ဆိုျပီး ေမးခြင္႔ ရွိပါတယ္။ ဒီအတြက္
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အေျဖမ်ားမ်ားစားစား မရွိပါ။ တစ္ခုတည္းပါပဲ။

“ သူတို႔ မသိလို႔ပါ။ ”

ဟိုးေရွးေခတ္က ရုပ္ရွင္ေတြမွာ ဆိုရင္ ဒီလိုမ်ိဳး လူၾကမ္းက အဓမၼက်င္႔လို႔ ကိုယ္ဝန္ရွိသြားတယ္။
သူ႕ကို လက္ထပ္ဖို႔ ေျပာေတာ႔ လက္မထပ္ဘူးဆိုတဲ႔ ေနရာေတြမွသာ ဒီ “ လူယုတ္မာ ” ဆိုေသာ စကားလံုးကို
သံုးစြဲပါတယ္။

သိို႕ေသာ္ ငါတို႕ကေတာ႔ အယူမရွိဘူးေပါ႔။ သံုးမွာပဲ ဆိုလည္း . . ဟဲ. . ဟဲ. . ရပါတယ္။
ကိုယ္႕အတြက္ သိကၡာေတာ႔ မဲ႕မွာေပါ႔ေလ။

ဒါေၾကာင္႔ ဒီစကားလံုးကိုလည္း ေရွာင္သင္႔႔ပါတယ္။

မိန္းကေလးမ်ားကို အသက္နဲ႔လိုက္ျပီး သတ္မွတ္ၾကပံုကေတာ့…

- အသက္(၁၃)ႏွစ္ အရြယ္မွ အသက္(၁၈)ႏွစ္ အရြယ္ထိကို… အပ်ိဳျဖန္း…

- အသက္(၁၈)ႏွစ္မွ အသက္(၂၅)ႏွစ္ထိကို… အပ်ိဳစင္…

- အဲ… အသက္(၂၅)ႏွစ္ေက်ာ္ရင္ေတာ့… အပ်ိဳၾကီးလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ၾကပါျပီ…

ျပီးေတာ့ ရွိပါေသးတယ္…

- အသက္(၁၀)ႏွစ္ကေန (၂၀) အတြင္းက အာဖရိကနဲ႔တူတယ္…

- (စိတ္ဝင္စားစရာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္… ရွာေဖြစူးစမ္းစရာေတြရွိေနတယ္…)

- အသက္(၂၀)ကေန (၃၀) အတြင္းမွာေတာ့ အိႏိၵယနဲ႔တူတယ္…

- (တည္ျငိမ္လာတယ္… တိုးတက္ေနတယ္… အိေျႏၵရွိတယ္… သိမ္ေမြ႔တယ္… )

- အသက္(၃၀)ကေန (၄၀) အတြင္းကေတာ့ အေမရိကားနဲ႔တူတယ္…

- (အတတ္ပညာနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္…)

- အသက္(၄၀)ကေန (၅၀)အတြင္းကေတာ့ ဥေရာပနဲ႔တူတယ္…

- (ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ သိ္ပ္မရွိေတာ့ဘူး… ဟန္ပဲရွိေတာ့တယ္…)

- ေနာက္ဆံုး အသက္(၅၀)ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ ဆိုက္ေဘးရီးယားနဲ႔တူတယ္…

- (၄င္းရွိတာကို သိေပမယ့္လည္း… ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္ၾကဘူး…)

မိန္းကေလးမ်ားဟာ… အသက္(၂၅)နားနီးလာျပီဆိုရင္… အသက္(၂၅)ကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီဆိုရင္… အပ်ိဳၾကီးလုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ… မရည္ရြယ္ဘူးျဖစ္ေစ… "အပ်ိဳၾကီး" လို႔ ေခၚတာကိုေတာ့ လံုးဝမၾကိဳက္ၾကပါဘူး…

တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေခၚလိုက္မိတဲ့အခါ ျပန္ေျပာေလ့ရွိတဲ့စကားေတြကေတာ့…

- "ငါ တကယ္အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနျပီလား" (စိတ္ထဲက ျပန္ေျပာတာ…)

- "ငါ အသက္မၾကီးေသးဘူး ထင္တာပဲ…" (မွန္ၾကည့္ျပီး ေျပာတတ္ေသာစကား…)

- "ငါ့ အလွကမွ ရင့္က်က္တဲ့ အလွ…" (ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားက အပ်ိဳၾကီးဟု ေခၚေသာအခါ တံု႔ျပန္ပံု…)

- "ငါက သူ႔ထက္ေတာင္ နုပါေသးတယ္…" (သူမထက္ ႏွစ္နွစ္၊ သံုးနွစ္ငယ္သူမ်ား၏ ေခၚသံကို ၾကားရေသာ အခါ ေတြးေတာပံု…)

- "ငါက မျဖစ္ေသးပါဘူး… သူတို႔ကသာ အရိုးေဆြးေနၾကျပီ…" (သူမ၏စီနီယာ အပ်ိဳၾကီး လူပ်ိဳၾကီးမ်ားက ေခၚသည္ကို ၾကားရေသာအခါ ဆင္ျခင္ပံု…)

အသက္(၂၅)ေက်ာ္လာျပီး လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မရွိေသးသူမ်ားကို အပ်ိဳၾကီးလို႔ ေျပာမိရင္ေတာ့…

- "ငါက စြံရဲ့သားနဲ႔ အပ်ိဳၾကီးလုပ္မွာ…"

- "ငါက သေဘာက်တဲ့ လူမေတြ႔ေသးလို႔ပါ… ေတြ႔ရင္ေတာ့… စဥ္းစားမွာေပါ့…"

- "သူမ်ားေတြ မဂၤလာမေဆာင္ခင္မွာ ငါ့ဖိတ္စာေရာက္လာေစရမယ္…"

- "ငါက မစြံပါဘူး… စြံတဲ့သူေတြက ေျပာအားရွိတာေပါ့…"

- "ငါက ေတာ္လို႔ ငါ့ကို ေၾကာက္ျပီး… ဘယ္သူမွ… မလိုက္ရဲတာ…"

- "ပိဂၤုတၱရလုလင္ေတြက ဥဒုမၺရေဒဝီနားကို မကပ္နိုင္ၾကတာပါ…"

- "ပုရိသေတြကို ေၾကြေအာင္လုပ္ဖို႔… ရူပါမလိုပါဘူး… ဗ်ဴဟာပဲလိုတယ္…"

- "ငါက ဘာမွၾကိဳးစားစရာမလိုဘူး… အိမ္က စီစဥ္ေပးလိမ့္မယ္…"

- "ငါ့အတြက္ဆိုရင္ အကူအညီေပးမယ့္ ပုရိသေတြမ်ား တန္းစီေနတာပဲ…"

- "မလိုခ်င္လို႔ပါ… လိုခ်င္ရင္ ေခါင္းေခါက္ျပီးေတာင္ ယူလို႔ရတယ္…"

- "ပုရိသေတြကို စိတ္မရွည္လို႔ အပ်ိဳၾကီးလုပ္ေနတာ…"

- "ဘာမွမဟုတ္တဲ့အခ်စ္ေနာက္လိုက္မေနနဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္ဘူး…"

- "အပိုအလုပ္ေတြမလုပ္ခ်င္လို႔ပါ… တစ္ေယာက္တည္းေနတာေအးခ်မ္းတယ္"

- "သြားမပါရင္ေန… ကားပါရင္ စဥ္းစားမယ္…" စသည္ျဖင့္ေပါ့…

(တစ္ခ်ိဳ.ကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး… ျပံဳးေနပါတယ္… တစ္ခ်ိဳ.ကေတာ့ မဲ့ျပံဳးျပံဳးပါတယ္… တစ္ခ်ိဳ.ကေတာ့ ခါးသီးစြာ မဲ့ပါတယ္… တစ္ခ်ိဳ.ကေတာ့ တည္တည္ၾကီးတံု႔ျပန္ပါတယ္…)

မိန္းကေလးေတြက သူမတို႔ရဲ့ နုပ်ိဳေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အလြန္ႏွေျမာၾကပါတယ္… အမွန္တရားကိုလည္း လက္မခံနိုင္ၾကတဲ့အတြက္ ေခတ္ေပၚCosmetics မ်ားရဲ့ အကူအညီရဲ့ နုပ်ိဳျခင္းကို အခ်ိန္ဆြဲ… ဇရာကို
က်ားကန္ထားတတ္ၾကပါတယ္… "ဣတိၳရူပံ ဓနံ"… ဆိုေတာ့လည္း… ေျပာရခက္သားပဲေလ…


ေနာက္တစ္ခုက အပ်ိဳၾကီးမ်ား စြံတဲ့အခါ ျဖစ္ေလ့ရွိတာေတြက…

-သူမတို႔ရဲ့ ရည္းစားကို အရမ္းခ်စ္ျမတ္နိုးၾကပါတယ္…

(လသားကေလးလက္ထဲကို အရုပ္ကေလးထည့္ထားျပီး ျပန္ယူတဲ့အခါ လံုးဝလႊတ္မေပးေတာ့ပဲ အတင္းအက်ပ္ကိုင္ထား သလိုမ်ိဳးပါ…)

-သဝန္လည္း အင္မတန္တိုတတ္ပါတယ္…

-မိန္းကေလး ငယ္ငယ္ေလးေတြနဲ႔ သူမရဲ့ရည္းစား စကားေျပာတာကိုလည္း မႏွစ္လိုပါဘူး…

(ေကာင္မေလးေတြက ငယ္ေပမယ့္ မေခဘူး…ပဲကလည္းမ်ား… အသံကလည္း ခရာတာတာ ညုတုတုနဲ႔လို႔ ေတြးေနတတ္ပါတယ္…)

-သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း အသံေတြေျပာင္းလဲသြားတတ္ပါေသးတယ္…

-တစ္ျခားလူကို ေျပာတဲ့ အသံနဲ႔ ရည္းစားကို ေျပာတဲ့ အသံ နူးညံ့မႈနဲ႔ အီစီကလီျဖစ္မႈ အဆတစ္ရာေလာက္ကြာ ျခားပါတယ္…


-သူမတို႔ရဲ့ ရည္းစားကို အျခားလူမ်ားက အကူအညီေတာင္းမိရင္ အင္တင္တင္နဲ႔ သေဘာမတူသလို လုပ္တတ္ပါေသးတယ္…

အထက္ပါ အခ်က္ေတြက အပ်ိဳၾကီးေတြမွာသာ မဟုတ္ပါဘူး… မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိတတ္တဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ…

မိတ္ေဆြ… အပ်ိဳၾကီးနဲ႔မ်ား ၾကိဳက္မိလွ်င္ေတာ့ သင္သတိထားေလာ့…

(ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုးစာေရးဆရာျဖစ္တဲ႕ ဆရာလူေန ရဲ႕ နတ္သမီးအေဆာင္ လုိ႕ေခၚတဲ႕ စာအုပ္ထဲကေန ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္...
ဆရာ႕ကို အျမဲအားေပးေလးစားလွ်က္ပါ)

တစ္ခါတုန္းက

ဘုရားသခင္သည္ လူသားမိန္းမအား ဖန္ဆင္းေနစဥ္အတြင္း ၆ ရက္ေျမာက္ေန ့တြင္ နတ္သမီးတစ္ပါးေရာက္လာၿပီး ဘုရားသခင္အား 

"ဒီတစ္ခုေလးကို ဘာေၾကာင့္ အခ်ိန္အမ်ားၾကီး ယူၿပီး ဖန္ဆင္းေနရတာလဲ"
ဟု အျပစ္တင္စကားဆိုေလ၏ ။ ထိုအခါ ဘုရားသခင္ က

"ဖန္တီးေနတဲ့လူသားမိန္းမရဲ ့အစိတ္အပိုင္းေတြကိုေတြ ့လား"
ဟုေမးလိုက္ေလ၏ ။

နတ္သမီးက ဖန္တီးလက္စ လူသားမိန္းမကို ေသခ်ာၾကည့္ေန၏ ။

ဘုရားသခင္ကဆက္ေျပာျပသည္ ။

ဘုရားသခင္သည္ သူဖန္တီးၿပီးျဖစ္ေသာ လူသားမိန္းမ ၏ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း အားညႊန္ျပလိုက္ၿပီး....

"ဒီလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ ့သူမဟာ အ၀တ္ေလွ်ာ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္ ။ အိမ္ကပစၥည္း ၂၀၀ ေလာက္ကိုလည္း ဟိုေရႊ ့ဒီေရြ ့လုပ္ႏိုင္တယ္ ။ အစားအေသာက္မ်ိဴးစံုကိုလည္း ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေပးႏိုင္တယ္ ။ ဒါ့အျပင္
ကေလးငယ္ေတြကို တစ္ၾကိမ္တည္းမွာ ခ်ီမျပဳစုႏိုင္တယ္ ။ ေနာက္ၿပီး
ဒူးနာေနတာကေနစၿပီး အသည္းကြဲေနတာအထိ သူမက ေပ်ာက္ကင္းေအာင္
စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္တယ္ "
ဟု ဖန္တီးေနရင္းမွ ရွင္းျပသည္ ။

ဘုရားသခင္၏စကားေၾကာင့္ နတ္သမီးမွာ လူသားမိန္းမကို အထင္ၾကီးေလးစားသြား၏ ။

"လက္ႏွစ္ဖက္ထဲနဲ ့အဲ့ဒါေတြ အကုန္လံုးလုပ္လို ့ရတယ္ ...... မျဖစ္ႏိုင္တာ ."
ဟုေျပာၿပီးေခါင္းခါေနျပန္၏ ။

ထို ့ေနာက္ ဘုရားသခင္အားတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ...
"ဒါဟာလူသားမိန္းမ ျဖစ္ေပၚရမဲ့ ပံုစံ အျပည့္အစံုပဲလား"ဟုထပ္ေမးျပန္၏ ။

"ဒီေန ့ေတာ့ သူမကို ဖန္တီးရတာေတြအရမ္းမ်ားေနၿပီ ..မနက္ျဖန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ပါဦး ၊ အဲ့ဒီအခါက်ရင္ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့လူသားမိန္းမပံုစံကိုေတြ ့ရလိမ့္မယ္"

ဘုရားသခင္က ဆက္ေျပာျပန္၏ ။

"ဒီေန ့မွာေတာ့ လူသားမိန္းမရဲ ့ပံုစံဟာ ၿပီးသင့္သေလာက္ေတာ့ၿပီးေနပါၿပီ ။ ဖန္ဆင္းခဲ့သမွ်ထဲမွာ လူသားမိန္းမကို ဖန္ဆင္းရတာ အၾကိဳက္ႏွစ္သက္ဆံုးပါပဲ "


"နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါေတြဆိုရင္ သူမဟာ သူမဘာသာ သူမ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တတ္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေန ့မွာ ၁၈ နာရီေလာက္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္ ။

နတ္သမီးသည္ ဘုရားသခင္ စကားကို နားေထာင္ေနရင္း မွ လူသားမိန္းမ အနီသို ့တိုးသြား၏ ။ 
ထို ့ေနာက္ လူသားမိန္းမ ကို တို ့ထိၾကည့္လိုက္၏ ။

"ႏူးညံ့လြန္းလွခ်ည္လား"

"ဟုတ္တယ္ ႏူးည့ံတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္ သန္မာေအာင္ေတာ့ ဖန္တီးထားတယ္ ။ 
အခက္အခဲေတြ ၊ အတားအဆီးေတြကိုလည္း ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးထားတယ္"

"သူမကေတြးတတ္လား"ဟုနတ္သမီးကေမးလိုက္ျပန္ပါသည္ ။

"ေတြးတတ္ယံုတင္မကပါဘူး ။ က်ိဴးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ေအာင္စဥ္းစားႏိုင္ၿပီး ညိွႏိႈင္းမႈေတြကိုလည္း လုပ္တတ္ေသးတယ္"

နတ္သမီးသည္ ဘုရားသခင္ဖန္တီးလက္စ လူသားမိန္းမ၏ ပါးျပင္ကို ထိလုိက္ျပန္၏

"ဟင္..ဒီမွာ အေရေတြ စိမ့္က်ေနပါလား ။ ဖန္ဆင္းထားတာေတြမ်ားလြန္းလို ့သူမမွာ ၀န္တုတ္၀န္ပိုး ျဖစ္ေနၿပီလား မသိဘူး"

"ဒါဟာ အရည္ေတြစိမ့္က်တာမဟုတ္ပါဘူး ။ အဲ့ဒါကို မ်က္ရည္လို ့ေခၚပါတယ္"

"ဘာအတြက္လဲ"

"သူမရဲ ့ဘ၀မွာ ၀မ္းနည္းမႈေတြ ၊ ေၾကကြဲမႈေတြ ၊ အမုန္းတရားေတြ ၊ ခ်စ္ျခင္းေတြ ၊ အထီးက်န္ဆန္မႈေတြ ၊ ၿပီးေတာ့ နာက်င္မႈေတြ ၊ ဂုဏ္ယူမႈေတြ စတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြကို ေဖာ္ျပဖို ့အတြက္ပါ"

ထိုအခါ နတ္သမီးသည္ လူသားမိန္းမအတြက္ မ်က္ရည္ဖန္တီးမႈကို လြန္စြာ အထင္ၾကီးသြားေလ၏ ။

"သင္ဟာ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွေပတယ္ ။ အရာရာ အားလံုးကိုလည္း စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ေတြးေတာႏိုင္ေပတယ္ ။ သင္အခု ဖန္တီးထားေသာ လူသားမိန္းမကလည္း ကမာၻေလာကၾကီးအတြက္ ထူးျခားၿပီး အလိုအပ္ဆံုး
ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္"
ဟုဆိုလိုက္သည္ ။

ဘုရားသခင္က နတ္သမီးစကားကို တစ္ခ်က္ ျပံဳးလိုက္သည္ ။

"ဟုတ္တယ္ ... လူသားမိန္းမက ကမာၻေလာကၾကီးအတြက္ တကယ္လိုအပ္တယ္ ။ သူမမွာ လူသားေယာကၤ်ားေတြ အံ့ၾသသြားေလာက္ေစမယ့္ ခြန္အားေတြ ရွိတယ္ ။ မိသားစုရဲ ့ဒုကၡေတြနဲ ့၀န္ထုတ္၀န္ပိုးေတြကိုလည္း ေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတယ္"

"သူမေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ၊ ခ်စ္ျခင္းေတြ ၊ အေတြးအေခၚေတြ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တယ္ ။ ေၾကာက္ရြံ ့မႈေတြေတြ ့ၾကံဳခံစားေနရေတာင္တာမွ သူမက ျပံဳးျပႏိုင္တယ္"

"အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား"

"ဒါ့အျပင္ ငိုေၾကြးရမယ့္ ဒုကၡေတြၾကံဳလာခ်ိန္မွာလည္း သူမက သီခ်င္းဆိုတယ္ ။ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း သီခ်င္းဆိုတယ္ ။ ေၾကာက္ရြ ့ံတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း သီခ်င္းဆိုတယ္ "

"အို"

"သူ ့မိသားစုအတြက္ ယံုၾကည္ရာကို ျပဳလုပ္တယ္ ။ သူမဟာ သူ ့မိသားစုအတြက္ အခရာလို ့ခံယူထားတတ္ၿပီး မိသားစု ေအာင္ျမင္ျခင္းဟာလည္း သူ ့အေပၚမွာတည္မွီေနတယ္လို ့ ယူဆထားတတ္တဲ့ လူသားတစ္မ်ိဴးပါ ။ သူမရဲ
့ႏွလံုးသား ဟာ ပံုသ႑ာန္အမွန္မရွိပါဘူး"

"သူမရဲ ့သားသမီးေတြ ေအာင္ျမင္ေနတာၾကည့္ၿပီး ငိုေၾကြးရင္လည္း ငိုေၾကြးေနတတ္ေသးတယ္ ။ ေနာက္ၿပီး သားသမီးရတဲ့ အေၾကာင္းတို ့ၾကားရရင္လည္း တစ္စံုတစ္ဦးအတြက္ ဂုဏ္ယူေနတတ္ေသးတယ္"

နတ္သမီးမွာ ဘုရားသခင္စကားကို နားေထာင္ေနရင္း သေဘာက်ေနပံုရ၏ ။ ဘုရားသခင္က လူသားမိန္းမ၏ ေနာက္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ဆက္ရွင္းျပေနျပ၏ ။

"သူမရဲ ့ႏွလံုးသားဟာ ေဆြမ်ိဴးမိသားစုထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆံုးတယ္လို ့သတင္းၾကားရရင္ပဲ ကြဲေၾကတတ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ .... သူမဟာ ထိုေၾကကြဲမႈေတြကို ဘ၀ရဲ ့ခြန္အားအျဖစ္
ေျပာင္းလဲအသံုးျပဳတတ္ေသးတယ္"

"အနမ္းရယ္ ၊ယုယတဲ့ ေထြးေပြ ့မႈဟာ အသည္းကြဲျခင္းကို သက္သာေစႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကိုလည္း သူမကသိေသးတယ္"

"ဒါေပမဲ့ သူမမွာ ခ်ိဴ ့ယြင္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္"

"ဘယ္လို"

နတ္သမီးမွာ မၾကားလိုက္၍ျပန္ေမး၏

"ခ်ဴိ ့ယြင္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္လို ့ေျပာတာပါ"

"ဘာခ်ိဴ ့ယြင္းခ်က္လဲ"

"သူမဟာ သူမရဲ ့အဲ့ဒီလို တန္ဖိုးရွိမႈေတြကို ေမ့ေနတတ္တယ္"

"ဟင္"

"ေနာက္ၿပီး သူမဟာ ကမာၻေလာကအတြက္ အဖိုးတန္ လူသားတစ္ေယာက္ပါလား ဆိုတာကို သူ ့ကိုသူ အၿမဲတမ္းလည္း ေမ့ေနတတ္တယ္"
ဟုေျပာၿပီး သူ၏ဖန္ဆင္းျခင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ေလ၏ ။

(ကူးယူေဖာ္ျပလိုလွ်င္ ေက်းဇူးျပဳ၍ Credit ေပးပါ)

ကၽြန္ေတာ္႕အိမ္မွာ တီဗီြ မရိွေပမယ္႕

တစ္ႏွစ္နဲ႕ေလးလတိတိ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္႕စရာ

သမီးေလးဆီမွာ တီဗီြတစ္လံုးရိွပါတယ္ ။

တီဘီ အမ်ဳိးအစားကေတာ႕

အရို တီဘီ တဲ႕ ။

မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း

လူစဥ္မီွေအာင္

သမီးေလး တီဘီကို ျပဳျပင္တပ္ဆင္ဖို႕

INH – 100mg

Rifanpicin – 300mg

PZA – 500mg

ၾကက္ဥ ကာက်က္သံုးလံုး

ငွက္ေပ်ာသီး ဖီးၾကမ္းတစ္လံုး

ေရာဂါကုထံုးေဆးနဲ႕ ဓါတ္စာ ျမားခ်က္က

ကၽြန္ေတာ္႕ရင္၀ကို ထုတ္ခ်င္းေပါက္လဲ

ေနာက္ေက်ာမွာေတာ႕

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ပန္းေတြပြင္႕လို႕ … ။              ။ 

အိမ္ေထာင္သက္ (၂၁)ႏွစ္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ကၽြန္ေတာ့္ကို
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ညစာအတူ ထြက္စားၿပီး ရုပ္ရွင္အတူတူ
ၾကည့္ေစခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ေျပာပါတယ္။
သူကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို
သိပ္ခ်စ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ ရွိေနခ်င္တာ သူသိတယ္တဲ့။

ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမေျပာေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဆိုတာ မုဆိုးမအျဖစ္
ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းေနတာ (၁၉)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
အလုပ္ေတြနဲ႔ သားသမီး(၃)ေယာက္အတြက္ တာ၀န္ေတြေၾကာင့္ အေမ့ဆီကို
အေၾကာင္းထူးရွိတဲ့ တခါတရံကလြဲလို႔ သိပ္မေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။

အဲဒီညကေတာ့ အေမ့ကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ညစာထြက္စားၿပီး
ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

"သား... ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား။ ဘာမ်ားျဖစ္ေနလဲ?"

အေမဟာ ညည့္နက္မွဖုန္းလာရင္၊ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ အျပင္ထြက္စားဖို႔ေခၚရင္
သတင္းဆိုးေတြမ်ား ရွိလို႔လားလို႔ သံသယ၀င္တတ္တဲ့သူပါ။

"မဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္။ အေမနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေတြ႔ၿပီး စကားေလးဘာေလး
ေျပာခ်င္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေမနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲေလ"

အေမက စဥ္းစားသလို ခဏျငိမ္သြားၿပီးမွ "အရမ္းေကာင္းတာေပါ့ သားရယ္" လို႔
ျပန္ေျပာပါတယ္။

အဲဒီအပတ္ ေသာၾကာေန႔မွာ ရံုးဆင္းတာနဲ႔ အေမ့ကိုကားနဲ႔ သြားႀကိဳပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းလႈပ္ရွားေနမိတယ္။ အေမ့အိမ္ကို
ေရာက္တဲ့အခါမွာ အေမလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ စိတ္လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ
ေတြ႔ရပါတယ္။ အေမက ကုတ္အက်ီေလး၀တ္ၿပီး တံခါး၀မွာ ေစာင့္ေနပါတယ္။
ဆံပင္ေလးေတြကို အေခြအလိပ္ေလးေတြ လုပ္ထားၿပီး အေဖနဲ႔ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္
မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ ပြဲတုန္းက ၀တ္ခဲ့တဲ့ အက်ီေလးကိုပဲ ၀တ္ထားပါတယ္။
အေမ့မ်က္ႏွာေပၚက အျပံဳးဟာ နတ္သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါလိုပဲ
လင္းလက္ေတာက္ပေနပါတယ္။

"အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ငါ့သားေလးနဲ႔ အျပင္ထြက္ၿပီး ထမင္းစားမလို႔
လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ သူတို႔ေတြက အေမ့ကိုအထင္ႀကီးေနၾကတယ္။ သားနဲ႔
ဘယ္ေတြသြားတယ္ ဘာေတြစားတယ္ဆိုတာ သူတို႔ကိုျပန္ေျပာျပရဦးမယ္။
သိပ္သိခ်င္ေနၾကတယ္..." ကားေပၚတက္ရင္း အေမကေျပာတယ္။

ဆိုင္အေကာင္းစားႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ေႏြးေထြးမႈရွိတဲ့
ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သြားလိုက္တယ္။ ထိပ္တန္းအမ်ိဳးသမီးႀကီး
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဟန္ပန္မ်ိဳးနဲ႔ အေမက ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားပါတယ္။
စားပြဲမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ အစားအေသာက္စာရင္းကို ကၽြန္ေတာ္က ဖတ္ျပရပါတယ္။
အေမက စာလံုးႀကီးႀကီးေတြကိုပဲ ဖတ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ။ ဖတ္ရင္းတန္းလန္းနဲ႔
ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိုင္ၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့အေမ့ကို
ေတြ႕ရပါတယ္။ အတိတ္ကို သတိရေနတဲ့ အျပံဳးေလးနဲ႔ အေမကေျပာတယ္...

"သားငယ္ငယ္ေလးတုန္းကေတာ့ အစားအေသာက္စာရင္းကို ဖတ္ျပတဲ့သူက အေမေပါ့..."
"အခုေတာ့ အေမအနားယူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အလွည့္ေပးေပါ့... ေနာ္အေမ..." လို႔
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ညစာစားရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေကာင္းေကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေျပာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက ဘာမွေထြေထြထူးထူးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အခုလတ္တေလာ ကိုယ္ဘာေတြလုပ္တယ္ ဘာေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အျပန္အလွန္
ေျပာျဖစ္ၾကတာပါ။ စကားေျပာတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသလဲဆိုရင္ ရုပ္ရွင္ေတာင္
လြတ္သြားတဲ့အထိပါပဲ။

အေမ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေတာ့ အေမက "အေမတို႔ ေနာက္တစ္ခါလည္း အခုလိုပဲ
အျပင္ထြက္စားၾကဦးမယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေမက ေကၽြးမွာေနာ္..."
လို႔ေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာတူလိုက္ရပါတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက "ညစာထြက္စားတာ ေပ်ာ္ခဲ့လား" လို႔
အျပံဳးနဲ႔ ေမးပါတယ္။

"အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ေတာင္
အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္..." လို႔ ျပန္ေျဖမိပါတယ္။

ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ ရုတ္တရက္ ျပင္းထန္တဲ့ ႏွလံုးေရာဂါခံစားရၿပီး
အေမဆံုးရွာပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္ဆန္လြန္းလို႔ အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္
ဘာမွေတာင္ လုပ္မေပးလိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ အေမဆံုးၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ
အေမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ သြားခဲ့တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ေငြလက္ခံျဖတ္ပိုင္း
မိတၱဴတစ္ေစာင္ပါတဲ့ စာအိတ္တစ္အိတ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေရာက္လာပါတယ္။
ျဖတ္ပိုင္းမိတၱဴနဲ႔အတူ အေမေရးထားတဲ့ စာေလးတစ္ေစာင္ပါ ပါလာပါတယ္။

"သား... ဒီေငြေတာင္းခံလႊာအတြက္ အေမႀကိဳၿပီး ပိုက္ဆံေပးခဲ့တယ္...
အဲဒီေန႔မွာ အေမသားတို႔နဲ႔ အတူရွိေနႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာေတာ့
သိပ္မေသခ်ာဘူး... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမလူႏွစ္ေယာက္စာအတြက္ ပိုက္ဆံေပးခဲ့တယ္။

အေမ့သားနဲ႔အေမ့ေခၽြးမ အတြက္ပါ...
သားနဲ႔ညစာထြက္စားတဲ့ညဟာ အေမ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္အဓိပၸါယ္ရွိတယ္ဆိုတာ
သားဘယ္ေတာ့မွ သိမွာမဟုတ္ပါဘူး... သားကို အေမသိပ္ခ်စ္တယ္..."

အေမ့စာကို ဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း
အခ်ိန္မီေျပာဖို႔၊ သူတို႔ရသင့္တဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္ေတြကို အခ်ိန္မီေပးဖို႔ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္နားလည္လိုက္ပါတယ္။

ဘ၀မွာ ဘုရားနဲ႔ မိသားစုထက္ပိုၿပီး အေရးႀကီးတဲ့အရာ မရွိပါဘူး။

တန္ဖိုးရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးမို႔လို႔ ဘာသာျပန္ျပီး မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ အခုလို
မိေ၀းဖေ၀းနဲ႔ တနယ္တေက်းေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူႀကီးမိဘေတြနဲ႔ တစ္အိမ္ထဲမွာ
အတူတူေနခြင့္ ျပဳစုခြင့္ရေနတဲ့သူေတြကို အားက်မိပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း
မိဘနဲ႔အတူတူေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြတုန္းက (မိဘခိုင္းတာရွိရင္ေတာ့ အကုန္လံုး
လုပ္ေပးခဲ့ေပမယ့္) မိဘနားသိပ္မေနခဲ့ပဲ အခ်ိန္အားရင္ ကိုယ္ဘာသာတစ္ေယာက္ထဲ
ေနတတ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ မိဘနဲ႔ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို တမက္တေမာ
ျပန္လိုခ်င္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဘ၀မွာ ကိုယ့္ဘာသာရုန္းကန္ရင္း
လူေတြအေၾကာင္းပိုသိလာတဲ့ အခါက်မွ ေနာက္ဆံုးကိုယ့္ဘက္မွာ
အျမဲတမ္းရပ္တည္တဲ့ သူေတြဟာ မိသားစုပဲဆိုတာ ပိုၿပီးနားလည္လာမိပါတယ္။

မိဘနဲ႔ အတူေနေနဆဲျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကိုလည္း
အလုပ္ေတြရႈပ္ေနေပမယ့္ မိဘအတြက္ အခ်ိန္သပ္သပ္ေပးဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ 

တရုတ္နုိင္ငံမွ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူတစ္ဦးဟာ ကုိယ္တစ္ၿခမ္းေလၿဖတ္ေနသည္ ့သူမရဲ ့ဖခင္ၿဖစ္သူကုိအခ်ိန္ၿပည္ ့ႀကည္ ့ရွဳေစာင္ ့ေရွာက္နုိင္ဖုိ ့သူမႏွင္ ့အတူတကၠသုိလ္ေက်ာင္းကုိေခၚသြားေလ ့ရွိပါတယ္...
အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ရႊီဒါေဟြး ဟာ ၀ူဟန္းဇီ၀အင္ဂ်င္နီယာတကၠသုိလ္မွာစက္မွဳႏွင္ ့လွ်ပ္စစ္အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ေတြကုိ တက္ေရာက္သင္ယူေနတာ ၿဖစ္ပါတယ္လို ့ခ်န္က်န္းေနစဥ္သတင္းစာကေဖာ္ၿပခဲ ့ပါတယ္...

ေန့စဥ္သူမရဲဖခင္ကုိဂရုစုိက္ၿပဳစုရ၊မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္လည္း
လုပ္ရသည့္ႀကားထဲကပင္ေက်ာင္းစာကုိပါေလ ့လာခဲ ့ရတာၿဖစ္ေပမယ္ ့ထူးဆန္းအံ့ႀသစရာေကာင္းစြာ သူမဟာအတန္းထဲမွာ စာအေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသူၿဖစ္ေနပါတယ္...

" ကြ်န္မအတြက္ေတာ ့ဘ၀ခရီးဟာ ႀကမ္းတမ္းတယ္လုိ ့မထင္မိပါဘူး...မိသားစုမွာတစ္ဥိးတည္းေသာသားသမီးၿဖစ္လို ့ကြ်န္မသာ အိမ္ကေနထြက္သြားခဲ ့ယင္ ဘယ္သူမွ အေဖ ့ကုိၿပဳစုမယ္သူမရွိပါဘူး..."လုိ ့သူမကေၿပာႀကားခဲ ့ပါတယ္...

သူမရဲ ့ဖခင္ၿဖစ္သူ အသက္ ၆၈ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ရႊီခ်န္ရူဟာဦးေႏွာက္ထဲေသြးယုိၿပီး ၎ရဲ ့ဘယ္ဘက္ကုိယ္တစ္ၿခမ္းေလၿဖတ္ေနခဲ ့တာ ယခုႏွစ္အဆန္းပိုင္းကတည္းကၿဖစ္ပါတယ္...

သူမရဲ ့မိခင္ၿဖစ္သူဟာလည္း က်န္းမာေရးမေကာင္းတာမုိသူမကုိယ္သူမပင္အနုိင္နုိင္ ၿပန္လည္ဂရုစုိက္ေနရတာမုိ ့မိန္းကေလးဟာ သူမရဲ ့ဖခင္ၿဖစ္သူကုိ သူမႏွင္ ့အတူတကၠသိုလ္သိုအတူေခၚေဆာင္သြားဖုိ ့ဆံုးၿဖတ္ခဲ ့ရတာၿဖစ္ပါတယ္...
သူမရဲၿဖစ္အင္ကုိစာနာနားလည္ခ႕ဲတဲ႕တကၠသိုလ္ကအခေႀကးေငြေပးစရာမလုိပဲ
သူမတုိ့အတြက္ေနစရာအေဆာင္ကမ္းလွမ္းေထာက္ပံ ့ခဲ ့ပါတယ္...

သူမဟာေနလည္ထမင္းစားနားခ်ိန္ေတြမွာစားေသာက္ခန္းမွာအလုပ္လုပ္ၿပီးေနလည္
ေက်ာင္းဆင္းၿပီးတာနဲသံုးနာရီေလာက္ေရသန္ ့ဗူးမ်ားႏွင္ ့ဖံုးကဒ္မ်ား ေရာင္းရပါတယ္..

သူမဟာေန့စဥ္နံနက္၅နာရီမွာအိပ္ယာကထရၿပီးစားေသာက္ဖုိ၀ယ္ၿခမ္းရပါတယ္..
.ၿပီးတာနဲသူမရဲဖခင္နွင္အတူေက်ာင္းကုိေရာက္ဖုိ ့တစ္နာရီေလာက္ႀကာေအာင္သြားရပါတယ္..

ညေနအိမ္ၿပန္ေရာက္တာနဲသူမဟာခ်က္ၿပဳတ္ၿပင္ဆင္ၿပီးတာႏွင့္ဖခင္ကုိမိနစ္သံုးဆယ္ေလာက
္ႀကာေအာင္ႏွိပ္နယ္ေပးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေစရပါတယ္...
ထုိအရာေတြအားလံုးၿပီးမွ သူမရဲ ့ေက်ာင္းစာမ်ားကုိ က်က္မွတ္ဖုိ ့အခ်ိန္ရေတာတာၿဖစ္ပါတယ္...

မိဘေက်းဇူးသိတတ္တဲမိန္းကေလးအေႀကာင္းဖတ္ရတာႀကည္ႏူးရသလိုသူမရဲဘ၀ကုိအရွဳံးမေပးပဲ
ဲႀကဳိးစားမွဳကိုလည္းေလးစားမိပါရဲ ႕
ေခတ္ေပၚအသံုးအေဆာင္(အ၀တ္အစား၊မုိဘုိင္းစတာေတြ)ႏွင့္အေပ်ာ္အပါးကုိစိတ္ထဲမွာမထားပဲ
ေလာကဓံကုိႀကံ ့ႀကံ ့ခံနုိင္တဲ ့သူမရဲ ့စိတ္ဓါတ္ကုိ ယေန ့လူငယ္ေတြအတုယူနုိင္ႀကပါေစ...
ဘ၀မွာအဲဒီအသံုးအေဆာင္ေတြမရွိလည္းဘာမွမၿဖစ္သြားဖူးဆုိတာသိသူအဖုိကေတာစိတ္ထဲမွာ
လိုခ်င္မွဳေတြနည္းေနမွာအမွန္ပါပဲ...

အဂၤလိပ္လို သတင္းေလးပါ....

A Chinese woman has taken her partially paralysed father to university with her so she can look after him and study at the same time.
Xu Dahui, 22, is studying mechanical and electrical engineering at Wuhan Bioengineering Institute, reports
Changjiang Daily.
Amazingly, she is top of her class - despite the demands of studying,
caring for her father and working part-time to make ends meet.
"I don't think the life is harsh to me. I am the only child in the
family. If I quit, who would take care of him?" she asked.
Xu's father, Xu Changru, 68, suffered an acute cerebral haemorrhage,
which paralysed the left side of his body, earlier this year.
She decided to take him to university with her as her mother is also
unwell, and can barely look after herself.
The university, touched by her story, offered the pair a rent-free
university apartment.
Xu works in the canteen during her lunchbreak and sells bottled water
and telephone cards for three hours after her afternoon lectures.
She gets up at 5am each day to shop for food, then gets her father up
and the pair make their way to class - a journey which takes them an
hour.
After going back home in the evening, she cooks a meal and then gives
her father a 30-minute massage to help him sleep. Only then, can she
begin her own home study time.

Posted bypeter kyaw

source: http://blog.kopeter.com/ 

တစ္ရက္….မီးဖိုေခ်ာင္ဟာအရင္လိုမသန္႔႐ွင္းေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ပန္းကန္ေဆးတာမေျပာင္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….အိုးခြက္ေတြဟာအရင္လိုမေတာက္ေျပာင္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ပန္းပင္ေတြဟာေပါင္းျမက္ေတြနဲ႔ျဖစ္ေနရင္….
တစ္ရက္….ၾကမ္းျပင္နဲ႔စင္ေတြမွာ ဖုန္ေတြထူေနရင္….
တစ္ရက္….ဟင္းေတြငန္လာရင္….
တစ္ရက္….အရာရာကိုေမ့လြယ္လာရင္….
တစ္ရက္....စကားမ်ားမ်ားေျပာလာရင္
တစ္ရက္….အေလ႔အထေတြဟာပ်က္ျပယ္ကုန္ရင္….
တစ္ရက္….သစ္သီးေတြစားရတာကိုမႀကိဳက္ေတာ့ရင္….
တစ္ရက္….ဆန္ျပဳတ္စားရတာႀကိဳက္လာရင္….
တစ္ရက္….အသြားအလာအရမ္းေႏွးေကြးလာရင္….
သူတို႔ကအေအးမိ႐ံုေလာက္ပဲဆိုၿပီး မေနပါနဲ႔…
အဲဒါဟာ…အိုလာတာပါ…..

တစ္ရက္….သူတို႔အျပင္မထြက္ေတာ့ရင္… သူတို႔တကယ္အိုလာပါၿပီ။
သားသမီးေတြရဲ့ျပဳစုမႈကုိလုိလားတဲ့အခ်ိန္ပါ သူတို႔ကိုအခ်ိန္ေပးပါ
စိတ္႐ွည္ပါ သည္းခံပါ သူတို႔ဘာလုပ္လုပ္အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

သူတို႔ရဲ့အိပ္ယာေတြကို လဲေပးပါ…..သူတို႔ဒါေတြကို သတိထားမိေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး….
မိဘဆိုတဲ့ ဂုဏ္အတိုင္း တင့္တယ္ေအာင္ထားပါ……
ေရခ်ိဳးေပးပါ….ကိုယ္တိုင္သန္႔စင္ေအာင္သူတို႔မလုပ္ႏို္င္ေတာ့ပါဘူး…..
သူတို႔ေတြစားလုိ႔ရႏိုင္တဲ့ အစားေတြခ်က္ထားေပးဖို႔လည္း မေမ့ပါနဲ႔…..
ေကာင္းေကာင္း၀ါးႏိုင္တ့ဲ သြားေတြမ႐ွိေတာ့ပါဘူး….

ေမြးကင္းစကတည္းက မိဘေတြလုပ္ေပးေနတဲ့ အရာအားလံုးကိုမေမ့ပစ္ပါနဲ႔…..
လမ္းေလွ်ာက္တာေတြ၊ စာေရးတာေတြ၊ အစစအရာရာ အေျခခံကေန သင္ေပးခဲ့တယ္….
သူတို႔တကယ္ ဘာမွအလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္…ကိုယ္ျပန္လုပ္ေပးရမဲ့အလွည့္ပါ….

အားလံုးမွတ္ထားၾကပါ….မိဘေတြဟာကုိယ့္ရဲ့ပံုရိပ္ပါ… အားလံုးလဲတေန႔အိုလာၾကမွာပါ….
အိုတဲ့အခ်ိ္န္မွာ ဘယ္လုိေနထိုင္ျခင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားထားလား။

အခုလို လူလြတ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ သင့္မိဘကို ဂ႐ုစိုက္ဖူးလား။
သင့္မိဘကေကာ သင့္ကိုဘယ္အခ်ိန္ထိေစာင့္ေနႏိုင္အုန္းမွာလဲ။ 

;| @@color(#ce2cc4):မိဘေမတၱာ@@ |

|[[ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္အလိုအပ္ဆံုး...]]|
|[[စာနာစိတ္ေလးေတာ႕ရိွေစခ်င္...]]|
|[[ညာေျပာတဲ႕ေမေမ...]]|
|[[မိဘအတြက္အခ်ိန္ေပးပါ...]]|
|[[မိဘေတြ႐ွိေနၾကေသးရင္…]]|
|[[မိဘေမတၱာဆိုတာ...]]|
|[[ရက္စက္ေသာျမင္ကြင္း (၅) ခု...]]|
|[[သားခ်စ္တဲ႕ေမေမ...]]|
|[[ေမေမ... သားရွာေနတာၾကာလွၿပီ...]]|
|[[ပန္းသီးပင္ၾကီးနဲ႕ေကာင္ေလး...]]|
|[[မိဘေက်းဇူး အထူးသိတတ္၊ သမီးၿမတ္...]]|
|[[ဆန္သူခိုး...]]|
|[[အေမအျဖစ္မွစြန္႕လြတ္ျခင္း...]]|
|[[ဂ်င္နီေလးရဲ႕ ပုလဲဆဲြၾကိဳး...]]|
|[[အေမ႕သားရဲ႕ေမြးေန႕...]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|

တစ္ခါက....ေစ်းရွိတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာမွာ ေစ်းဖိတ္ေန႔ညေနပိုင္းေရာက္တဲ့
အခါမွာ ေနာက္ေန႔ေရာင္းခ်ဖို႔အတြက္ အမဲသက္ေလ့ရွိပါတယ္….. အဲဒီအခါမွာ ေနာက္ေန႔ႏြားသက္ဖို႔ ၀ယ္လာေတာ့ နြားမႀကီးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနတယ္
အဲဒီႏြားမႀကီး၀ယ္လိုက္ေတာ့ ႏုိ႔မပ်က္ေသးတဲ့ ႏြားငယ္ေလးတစ္ေကာင္ပါလာတယ္။
ႏြားမႀကီးကို ႏြားသက္ကုန္းေပၚေခၚလာေတာ့ ႏြားငယ္ သားေလးလည္း ဘာမသိညာမသိနဲ႔
လိုက္ပါလာေတာ့တာေပ့ါ။ ႏြားသက္ကုန္းနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာေတာ့ အရင္ကသက္ထားတဲ့
ႏြားေတြရဲ႕အရိုးအနံ႕ရေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း မိမိကုိ သက္ေတာ့မယ္ဆိုတာသိေတာ့
ေမာင္းလို႔မရေတာ့ဘူးတဲ့။

လူေတြကလည္း ေနမ၀င္ခင္ ကိစၥၿပီးေအာင္လုပ္ရမွာဆိုေတာ့ ႏြားမႀကီးကို ေနာက္ကေနေမာင္းလို႔မရေတာ့တဲ့ အဆုံး ႏွာႀကိဳးကို လွန္ၿပီး
ေရွ႕ကေနတအားဆြဲေတာ့တယ္။ ႏြားမႀကီးလည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ယက္ကန္
ယက္ကန္နဲ႕ ရုံးေနတာေပ့ါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏြားသားေလးက ဘာမွမသိရွာဘူးေလ။
ေတာထဲမွာ ျမတ္စားရင္း ေဆာ့ကစားေနေလရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့ပါလာတဲ့လူေတြအားလုံးက
ႏြားမႀကီးႏွားဖ်ားႀကိဳးကို တအားဆြဲၾကေတာ့ ႏြားမႀကီးရဲ႕ ႏွာဖ်ား အသား
ေတြျပတ္သြားေတာ့တယ္။ ေသြးတစက္စက္နဲ႔ နြားမႀကီးလည္း ေၾကာက္အား
လန္႔အားေျပးေတာ့တာေပ့ါ။

လယ္ကြက္ႏွစ္ကြက္ သုံးကြက္ေလာက္ လြန္တဲ့အခါမွာ က်န္တဲ့ႏြားသားငယ္ေလးက အေမကိုမေတြ႔ေတာ့ အသံေပး ေအာ္လိုက္ေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္း ဆက္မေျပးေတာ့ဘူး
ႏြားသားေလးကိုရပ္ေစာင့္ ေနတယ္။ ႏြားသားေလးနဲ႔အတူ ႏြားသက္သမားေတြက ပါလာေတာ့
ႏြားမႀကီးလည္း ေနာက္လယ္ကြက္ သုံးကြက္ေလာက ္ဆက္ေျပးျပန္ေ၇ာ ။
အေမနဲ႔အေတာ္ေ၀းသြားေတာ့ ႏြားသားေလးလည္းဆက္ေအာ္ျပန္ေတာ့
ႏြားမႀကီးလည္းတစ္ဖန္ ရပ္ေစာင့္ေနျပန္တယ္။

အဲဒါကို ႏြားသက္သမားေတြက ႏြားမႀကီးကိုလုိက္ေန႔လို႔ေတာ့ ဒို႔ေတာေန၀င္သြားေတာ့မယ္။ ဖမ္းဖို႔ေတာ့မလြယ္ ေတာ့ဘူး။
သူ႔သားေလးကိုဖမ္းရင္ေတာ့ သူျပန္လာမွာပဲဆိုတဲ့ အႀကံကိုရရွိသြားေတာ့တာေပ့ါ။
အဲဒါနဲ႔ ႏြားသား ေလးကို၀ုိုင္းဖမ္းၾကေတာ့တယ္။ ႏြားသက္ကုန္းမွာ
ႏြားသားေလးကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ီထားၿပီး ေအာ္ေအာင္ ၀ိုင္းရိုက္ ၾကတယ္။ သားေလးရဲ႕ မခ်ိမဆံ့ေအာ္သံကိုၾကားရေတာ့ ႏြားမႀကီးလည္းဆက္မေျပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႕မွာရွိတဲ့ ဒဏ္ရာကိုေရာ အသက္ခံရမယ္ဆိုတဲ့အသိကိုပါ ေမ့ၿပီး သားေလးရွိရာကို ျပန္လွည္႔လာေတာ့တာေပ့ါ။

ႏြားသက္ သမားေတြကလည္း လက္နက္ကိုယ္စီနဲ႔ ကိုင္ေစာင့္ေနၾကတာေပ့ါ။ ႏြားမႀကီးကလည္း သားေလးရွိရာကို တေျဖး ေျဖးလွမ္းေလွ်ာက္လာတယ္ ။
သားေလးရဲ႕ကုိယ္မွာရွိတဲ့ေသြးထြက္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကိုလွ်ာနဲ႔ လွ်က္ေပးေန ေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေနာက္မွာရွိတဲ့ ႏြားသက္သမားေတြက
သူတို႔လုပ္ရမယ့္လုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ကိုင္ၾက ေတာ့တယ္။

ဒါကို ျမင့္မိုရ္ဦးရဲ႕ေနာက္ဆုံးေရစင္ပဲဆိုတာ ႏြားသားေလးကသိခ်င္မွ သိမယ္ေပ့ါေနာ္။ ျမင္းမိုရ္ဦးက ေတာ့ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီ။
ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ အဲဒါပါပဲ...............
ဘုရားရွင္ေမတၱာသုတ္ေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ မာတာယထာ နိယံပုတ၊ၱ မာယုသာ ဧကပုတၱ မႏုရေကၡ ။ လူမိခင္မ်ားသာမကဘူး တိရစၧာန္မိခင္မ်ားလည္း ရင္ေသြးကို အသက္နဲ႔လဲၿပီး
ကာကြယ္ၾကတယ္ ။


{{{''အဲဒါေၾကာင့္ အႏႈိင္းမဲ့ေမတၱာကို ဘယ္သိပၸံဆရာကမွ မတိုင္းတာႏိုင္ပါဘူး။
မိဘေက်းဇူး ဆပ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ...။''}}}

မိသားစု ဆိုတာ …

တစ္ေယာက္ေရွ႕ေရာက္ဖို႕

တစ္ေယာက္ေနာက္ဆုတ္ရတယ္

သစ္ကိုင္းတစ္ကုိင္း ထိုးထြက္ဖို႕

သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း အခုတ္ခံရတယ္

မိသားစုသီခ်င္းဟာ အတက္အဆင္းရိွတယ္

သံစံုျမည္တယ္ ။

မိသားစု ဆိုတာ …

လူေျခာက္ေယာက္ရိွ လူေျခာက္ေယာက္

လက္ဆယ္ေျခာင္းရိွ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း

ေခတ္ကေတာင္းဆိုတဲ႕အတိုင္း

လွုပ္ရွားရတယ္ အိမ္ရိွလူအကုန္ ။

လဲက်သြားတဲ႕ ငါ႕အေဖေနရာကို

ငါ႕ညီေလး ၀င္ခဲ႕တယ္

ယိုင္နဲ႕သြားတဲ႕ ငါ႕အေမေနရာကို

ငါ႕ညီမေလး ၀င္ခဲ႕တယ္

မိသားစုကို ငါမျမင္ခဲ႕ဘူး ။

ငါ႕အေတြးအေခၚက သားသမီးဆိုတာ

သီးျခားရွင္သန္ရတဲ႕ ဘ၀တစ္ခု

ငါက လမ္းေပၚမွာ ႀကီးျပင္းခဲ႕လို႕

လမ္းနဲ႕ေသြးသားေတာ္စပ္တယ္လို႕ ထင္တယ္ ။

ငါ႕မိသားစုမွာ ငါဟာ မလင္းတဲ႕မီး

ငါ႕မိသားစုမွာ ငါဟာ မလံုျခံဳတဲ႕ ထရံ

ငါ႕ႀကိဳးကိုတီးခတ္လိုက္တိုင္း အသံေၾကာင္ထြက္တယ္

ငါ႕မိသားစုမွာ

မိုးယိုေပါက္ေလး ရိွတယ္ဆိုရင္လည္း ငါပဲျဖစ္မွာ

ငါ႕မိသားစုမွာ

ၾကမ္းခင္းေပါက္ က်ဳိးပဲ႕ေနတယ္ဆိုရင္လည္း ငါပဲျဖစ္မွာ

မေအာင္ျမင္တဲ႕ ေဘာလံုးအသင္းဟာ ငါ႕မိသားစု

မ၀င္တဲ႕ ဂိုးေတြအားလံုးဟာ

ငါ … … … သြင္းခဲ႕တာေတြပါ … … … ။          ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

ျဖစ္စဥ္ (၁)

တစ္ခါက

ကားတစ္စီး ဘရိတ္ေပါက္ျပီး ေခ်ာက္ထဲက်ခါနီး ျဖစ္ေနတယ္.။ အရွိန္ကလည္း ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရေတာ႔.။ ကားေပၚမွာ ကားေမာင္းေနတဲ႔ မိခင္နဲ႔ သူ႕သားေလးပဲ ပါတယ္.။ ကေလးက အခုမွ ႏွစ္ႏွစ္သားေလး.။ ဘယ္လိုမွ ကားကို အရွိန္ေလွ်ာ႔မရတဲ႔ အဆံုး သူ႕သားေလးကို ကားထဲမွာ ရွိတဲ႔ အဝတ္ေတြနဲ႔ ထုပ္ျပီး ကားေပၚက ပစ္ခ်လိုက္တယ္.။ ဒီလို သူလည္း သူ႕သားေလးကို ကားေပၚက ပစ္ခ်လို႔လည္း ျပီးေရာ..သူ႕ကားကေတာ႔ အရွိန္မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ပဲ..။ ေခ်ာက္ထဲကို ထိုးက်သြားခဲ႔တယ္.။ ဒီလို သူထိုးက်သြားတာကို ကားလမ္းမွာ ရွိေနတဲ႔ ကားေပၚက လူေတြလည္း ျမင္လိုက္ၾကရတယ္.။
သူ႕ကေလးေလးကို ကားေပၚကေန အဝတ္နဲ႔ ထုပ္ျပီး ကားလမ္းမေပၚ လႊင္႔ပစ္ခဲ႔တာဟာ သူ ရက္စက္တယ္ လို႔ ဆိုမလား.။



ျဖစ္စဥ္ (၂)

ဒုတိယကမာၻစစ္ပြဲတြင္ ျဖစ္သည္.။

ဂ်ာမနီ၏ ေလယာဥ္မ်ားက ျပင္သစ္ျပည္သို႕ အဆက္မျပတ္ဗံုးေတြၾကဲေနသည္.။ လူေတြအားလံုး ကလည္း ေၾကာက္လန္႕တၾကား ဗံုးခိုက်င္းထဲသို႔ ဝင္ျပီး ခိုလံႈေနၾကတယ္.။ ဒီေနရာသာ သူတို႕ အတြက္ အလံုျခံဳဆံုး ေနရာ မဟုတ္လား.။ ဂ်ာမန္ေလယာဥ္ေတြ ပ်ံလာသံၾကားရင္ ဥၾသေတြဆြဲတယ္...ဒါဆို လူေတြ အားလံုး ဗံုးခိုက်င္းထဲသို႔ ေျပးဝင္ၾကတယ္.။ ဂ်ာမန္ေလယာဥ္ေတြ စိတ္ၾကိဳက္ဗံုးၾကဲလို႔ ျပီးလို႔ ဥၾသသံေတြ ျပန္ထြက္လာမွ သူတို႔ ဗံုးခိုက်င္းထဲက ထြက္ရဲၾကတယ္.။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ တစ္ေန႕ဂ်ာမန္ေလယာဥ္ေတြ ဗံုးလာၾကဲလို႔ ဥၾသသံေတြ ၾကားေတာ႔ လူေတြ အားလံုး ဗံုးခိုက်င္းထဲသို႔ ေျပးဝင္ၾကတယ္.။ ဗံုးခိုက်င္းထဲမွာ လူေပါင္းစံု ၊ ဗံုးခိုက်င္းထဲကို တကယ္လို႔ ရန္သူေရာက္လာျပီး ရန္ျပဳမွာ စိုးလို႔ ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားတခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္.။ ဥၾသသံၾကားလို႔ လူေတြအားလံုး ဗံုးခိုက်င္းထဲ ေျပးဝင္လာၾကခ်ိန္မွာ အျပင္မွာ ဗံုးေတြ ၾကဲခ်ေနသံကို ၾကားေနရျပီ.။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဗံုးခိုက်င္းထဲကို လူတစ္ေယာက္ ေနာက္က်ျပီး ကမန္းကတမ္းေျပးဝင္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသား တစ္ဦးပါပဲ.။ ဒါေပမဲ႔ ..သူကလည္း ကမန္းကတမ္းဝင္လာတာ ဆိုေတာ႔ ဗံုးခိုက်င္း တံခါးကို လံုေအာင္ မပိတ္ခဲ႔ဘူး.။
အားလံုးကလည္း ဘယ္သူ႕မွ သူ႕ကို အျပစ္မတင္ႏိုင္ဘူး.။ ဗံုးေတြက အျပင္က ၾကဲေနျပီကိုး.။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ေနာက္ဆံုး ဒီလူ ဗံုးခိုက်င္းထဲ ဝင္သြားတာကို ဂ်ာမန္စစ္သားတစ္ေယာက္က ေတြ႕လိုက္တယ္.။ ဒီေတာ႔ သူက လက္ပစ္ဗံုးတစ္လံုးကို စနစ္တံျဖဳတ္ျပီး ဗံုးခိုက်င္းထဲကို ပစ္ထည္႔လိုက္တယ္.။ လက္ပစ္ဗံုးတစ္လံုး ဗံုးခိုက်င္းထဲကို လိမ္႕က်လာတာ အားလံုးျမင္လိုက္ရတယ္.။ ဘယ္ေနရာမွာ သူတို႔မွာ ေရွာင္စရာ မရွိဘူး.။ အစုလိုက္ ၊ အျပံဳလိုက္ ေသရမဲ႔အျဖစ္.။
ဒီအခ်ိန္မွာ မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ ..။ ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားေလး တစ္ေယာက္က လက္ပစ္ဗံုးေပၚကို ေမွာက္ျပီးလွဲအိပ္လိုက္တယ္.။ လက္ပစ္ဗံုးကို ေကာက္ျပီး အျပင္ကို ျပန္ပစ္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိတာ သူသိေနတယ္ေလ.။ ဒါေၾကာင္႔ ဗံုးေပါက္ကြဲလို႔ အားလံုးထိမွာေၾကာင္႔ လက္ပစ္ဗံုးေပၚကို သူခႏၶာကိုယ္ကို လွဲခ်လိုက္တယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ အားလံုးကိုယ္စား သူ အသက္ဆံုးရံႈးသြားတယ္.။

ဒီရဲေဘာ္ေလးကို မိုက္မဲတယ္ လို႔ ေခၚမလား..။



ျဖစ္စဥ္(၃)


အရမ္းေတာ္တဲ႔ သြားစရာဝန္ၾကီး တစ္ဦးရွိတယ္.။ သူက စည္းကမ္းၾကီးတယ္.။ သြားလာျပတဲ႔ သူေတြကို သြားျပမဲ႔ သူကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အဝင္မခံဘုူး..။ အသက္ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္.မည္သူမွ မဝင္ရ..။ သူက အေတြ႕အၾကံဳအရမ္းမ်ားေတာ႔ မွားတယ္ လည္း မရွိပါဘူး.။ လူေတြ အားလံုးကလည္း ယံုၾကည္ၾကတယ္.။
တစ္ေန႕ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူ႕ဆီမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ အံသြားလာႏုတ္တယ္.။ ဒါကို ကေလးအေမက အျပင္ကေန ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္ေနတယ္.။ သူ႕ကေလးကို စိုးရိမ္ေနတာေလ.။ ဒါနဲ႔ ေကာင္တာက ဆရာဝန္ၾကီး အကူ နပ္စ္ က ေဆးယူဖို႔ အေနာက္ဖက္ထြက္သြားတုန္း သူက ဆရာဝန္ၾကီးရဲ႕ ေဆးကုခန္း (သြားႏႈတ္ခန္း) ထဲကို ဆရာဝန္ၾကီး မသိေအာင္ အသာေလးဝင္သြားတယ္.။
ဆရာဝန္ၾကီးကလည္း ကေလးသြားကို ကုန္းႏုတ္ေနတာ ဆိုေတာ႔ သူဝင္လာတာကို မေတြ႕ရဘူး.။ မသိလိုက္ဘူး.။ ဒီမွာ သူ႕ကေလးပါးစပ္ထဲက သြားကို ဆရာဝန္ၾကီး ႏုတ္ေနတာကို သူေတြ႕လိုက္ရတယ္.။ သူ႕ႈကေလးပါးစပ္ထဲမွာ ေသြးေတြထြက္ေနတာ ျမင္မေကာင္းဘူး.။ ဒါကို ျမင္ေတာ႔ သူ ေသြးေၾကာင္ျပီး မ်က္ႏွာေတြ ျဖဳေရာ္လာျပီး သတိလစ္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားတယ္.။ ေနာက္..လူက ယိုင္ျပီး ဆရာဝန္ၾကီးရဲ႕ ေဆးဘီဒိုနဲ႔ တိုက္မိသြားတယ္.။ ဒီေတာ႔မွ ဆရာဝန္ၾကီးက သူဝင္လာတာကို သိလိုက္ရတယ္.။
သိလိုက္ရရခ်င္းပဲ ဆရာဝန္ၾကီးလုပ္လိုက္တာက ဒီမိန္းမကို ပါးပိတ္ရိုက္ လိုက္တာပဲ.။ ဒီေတာ႔ ျပႆနာေတြ ေတာ္ေတာ္ တတ္သြားတယ္.။ ေတာ္ေတာ္လည္း ရွင္းလိုက္ရတယ္.။ အားလံုးကလည္း ဆရာဝန္ၾကီးက ေမာက္မာတယ္.။ ရိုင္းစိုင္းတယ္.။ ရက္စက္တယ္ လို႔ ေျပာၾကတယ္.။ ညေရာက္ေတာ႔ ဆရာဝန္ၾကီးက သူ႕ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ဒီလို ေရးတယ္.။

“ ကၽြန္ေတာ္႕ ေဆးကုခန္းထဲကို အပိုလူေတြ မဝင္ေစခ်င္တာက..။ သြားဆိုတာ အႏုတ္ခံေနရသူက မျမင္ရဘူးေလ..။ ေဘးက အေဖာ္က ျမင္ေနရေတာ႔ ထြက္ေနတဲ႔ ေသြးေတြကို ျမင္ျပီး မူးတတ္ၾကတယ္ေလ.။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႕ေဆးခန္းထဲမွာ သြားႏုတ္သူကလြဲရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မရွိေစခ်င္တာပါ.။ ဒီေန႕လည္း တစ္ေယာက္ ဝင္လာတယ္.။ ေနာက္..သူျမင္ျပီး မူးလာတယ္.. ေမ႔လဲေတာ႔မယ္.။ ဒါေၾကာင္႔..သူ႕ကို စိတ္လႈပ္ရွားျပီး စိတ္ေျပာင္းသြားေအာင္ ပါးလွမ္းရိုက္လိုက္ရပါတယ္.။ ဒါမွ သူ စိတ္ေျပာင္း သြားပါေတာ႔တယ္.။ ဒါေပမဲ႔ .. ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေတာ႔ ဘယ္လို ထင္သြားမလဲ မသိပါဘူး.။ ဒါဟာ သူ႕အတြက္လုပ္တာပါ..။ ”

ဒီဆရာဝန္ၾကီးကို ရက္စက္တယ္ လို႔ ေခၚမလား..။



ျဖစ္စဥ္(၄)

အဆိပ္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိသူေတြ အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရတယ္.။ အဆိပ္ကို ငါ ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိျပီ ဆုိရံုနဲ႔ သူတို႕ ဒီအဆင္႔မွာ ရပ္မထားခဲ႔ပါ.။ ဥပမာ အေနနဲ႔ စိန္အဆိပ္အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပမယ္.။
စိန္အဆိပ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသူဟာ.စိန္အဆိပ္အေၾကာင္းကို အားလံုး ေလ႕လာတယ္.။ အရမ္းကို ျပင္းထန္တဲ႔ အဆိပ္.။ စိန္ကို စားဖို႔ ေနေနသာသာ အဆိပ္ကို သံပုရားသီးညွစ္ျပီး ထြက္လာတဲ႔ အေငြ႕ေလးကို ရွဴလိုက္္တာနဲ႔တင္ တံုးခနဲ႔လဲက် ေသသြားႏိုင္တယ္.။ စိန္အဆိပ္ရဲ႕ ျဖစ္ေပၚလာပံု ၊ အေရာင္အေသြး ၊ အနံ႕ ၊ အရသာ ..........၊ ဒီမွာ အရသာဆိုတာက ေနာက္သလို ျဖစ္ေနျပန္ေရာ..။
အဆိပ္ပါဆိုမွ ဘယ္လိုလုပ္ အရသာကို သိမလဲ .။ မဟုတ္ပါ.။ တီထြင္ေလ႕လာသူဆိုတာ ဒါေတြက အစ မွတ္တမ္းတင္ရပါတယ္.။ ဒါနဲ႔ စိန္ကို ပထမဦးဆံုးေတြ႕ရွိသူဟာ.စိန္အဆိပ္ရဲ႕ အရသာကို မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ စိန္အဆိပ္ကို သူ႕လွ်ာေပၚတင္ရံုပဲ ရွိေသးတယ္..။ သူဟာ ဘာမွ မေရးလိုက္ႏိုင္ဘူး.။ လဲက်ေသဆံုုးသြားတယ္.။ ဒါနဲ႔ပဲ ၇ ႏွစ္ေလာက္ၾကတဲ႔ အထိ စိန္အဆိပ္ရဲ႕ အရသာကုိ ဘယ္သူမွ မွတ္တမ္းမတင္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး.။
ေနာက္မွ ပညာရွင္ တစ္ဖြဲ႔က မျပည္႔စံုေသးတဲ႔ စိန္အဆိပ္မွတ္တမ္းကို ျဖည္႔ဖို႔ သူတို႕ကိုယ္ကို စေတးျပီး စိန္အဆိပ္ရဲ႕ မွတ္တမ္းကို ျဖည္႔မယ္ လို႔ ေၾကျငာခဲ႔တယ္.။ ဒါနဲ႔ ျပင္းထန္တယ္ ဆိုတာ သိေတာ႔..စမ္းသပ္သူတစ္ေယာက္က ပါးစပ္နားကို စိန္အဆိပ္မေရာက္ခင္ ေဘာပင္ နဲ႔ စာရြက္ေလးကို အသင္႔ျပင္ထားတယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ လွ်ာေပၚကို စိန္အဆိပ္ကို တင္ျပီး အရသာရတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းေရးဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္.။ ဒါေပမဲ႔..သူ S.W ဆိုတဲ႔ စာေလးႏွစ္လံုးပဲ ေရးျပီး ေသသြားခဲ႔ရတယ္.။
ဒါနဲ႔ သူတို႔ အဖြဲ႔ထဲက ေနာက္တစ္ေယာက္က သူစမ္းသပ္သြားတာ S.W ဆိုေတာ႔ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္းလည္း မသိဘူးေလ.။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ဆက္ျပီး စမ္းသပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္တယ္.။ ဒီမွာ သူကလည္း ပါးစပ္ထဲကို စိန္အဆိပ္ မထည္႔ခင္ ဟိုတစ္ေယာက္ေရးထားတဲ႔ စာမွာ ဆက္ေရးဖို႔ လက္ကို အသင္႔ျပင္ထားလိုက္တယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ စိန္အဆိပ္ကို လွ်ာေပၚတင္ျပီး အရသာရေတာ႔ သူ ဆက္ေရးတယ္.။ E. E တဲ႔.။ ဒါလည္း ျပီးေရာ..။ သူလည္း လဲက်ေသဆံုးသြားတယ္.။ ဒီေတာ႔ ရသမွ် စာေတြ ဆက္စပ္ေရးထားတာကေတာ႔ S.W.E.E ျဖစ္ေနျပီ..။ ဒါေပမဲ႔ ဘာမွန္းလည္း မသိေသး။
ဒီေတာ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူတို႔ လူႏွစ္ေယာက္လည္း အသက္ေပးသြားရျပီေလ.။ သူဆက္လုပ္မယ္ ဆိုျပီး ျပင္တယ္.။ ဒီမွာ အားလံုးေသာ ျပည္သူလူထုေတြကလည္း ကန္႕ကြက္ၾကတယ္.။ ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ အဆိပ္ေလး တစ္ခုရဲ႕ အရသာကို သိရဖို႔ လူ႕အသက္ေတြေသေနရတယ္ေပါ႔.။ ဆက္မလုပ္ၾကပါနဲ႔ေတာ႕လို႔ ကန္ကြက္ၾကတယ္.။ ဒါေပမဲ႔ ပညာရွင္ေတြက မရပ္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆက္ျပီး စိန္အဆိပ္ အရသာကို သိရဖို႔ ျပင္ေတာ႔တယ္.။ သူလည္း လွ်ာေပၚ စိန္အဆိပ္မတင္ခင္ အရင္လူေတြ ေရးထားတဲ႔ ေနရာမွာ ဆက္ေရးဖို႔ လက္ကို ျပင္ထားလိုက္တယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ စိန္အဆိပ္ကို လွ်ာေပၚလည္းတင္ျပီး အရသာကိုလည္း သိေရာ..။ သူ T ရယ္....ေနာက္ကေန အပိတ္မ်ဥ္းေလးရယ္ ကို တားျပီး လဲက်ေသဆံုးသြားခဲ႔တယ္.။
ဒီေတာ႔မွ လူေတြ အားလံုးလည္း စိန္အဆိပ္ရဲ႕ အရသာကို လူအသက္ ၄ သက္နဲ႔ ရင္းျပီး သိလိုက္ၾကရတယ္.။ အဲဒါကေတာ႔ S.W.E.E.T ( ခ်ိဳတယ္ ) ဆိုတဲ႔ အရသာပါပဲ.။ စိန္အဆိပ္ဆိုတာ ခ်ိဳတယ္ ဆိုတဲ႔ အရသာ ရွိတယ္ ဆိုတာကို လူ႕အသက္ ၄ ေယာက္နဲ႔ သုေတသနျပဳသြားတာပါ.။ ဒီေနာက္မွာေတာ႔ စိန္အဆိပ္ရဲ႕ အရသာကို ဘယ္သူမွ ထပ္ျပီး မစမ္းသပ္ၾကေတာ႔ပါဘူး.။
ဒီလို ကိုယ္သိခ်င္တာကို သိဖို႔ ...အားလံုးကို သိေစခ်င္တာ သိရဖို႔ သူတို႕ အသက္ကို ရင္းတာကို မိုက္မဲတယ္ လို႔ ေခၚမလား..။



ယံုႀကည္႔မႈတစ္ခုအတြက္ အသက္ကို စြန္႔ခဲ႔တဲ႔သူေတြလဲအမ်ားႀကီးပဲ။
ဥပမာ ကမာၻႀကီးလံုးတယ္ဆိုတဲ႕ ယံုႀကည္႔မႈ႕ကို မစြန္႕လႊတ္လို႔ ဂယ္လီလီယို အသက္စြန္႔ခဲ႔ရသလို ....

သူတို႔ကမိုက္မဲတာလား ....
ငါတို႔ကမိုက္မဲတာလား ....
ဒါက . ေလာကနိယာမပဲလား ........ !!!

တစ္ခါက ဤမဟာဘဒၵကမၻာရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ သားအဖႏွစ္ေယာက္ရွိၾကတယ္တဲ့.....

××××××××××××××××××××××××××××××××

တစ္ေန႔မွာ သမီးလုပ္တဲ့သူက ဖေအကိုတိုင္တည္တယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ 
အဆင္မေျပတာေတြမ်ားေနတယ္ေပါ့။

ဘာလုပ္လုပ္အဆင္မေျပတာေတြခ်ည္းမို႔ အားကပ်က္ေနၿပီး အရာရာကို
လက္ေလွ်ာ့လိုက္ခ်င္စိတ္က ေပါက္ေနၿပီ ေဖေဖရယ္။
တိုက္ခိုက္ရတာ ၊ ရုန္းကန္ရတာလည္း သမီးမွာေမာလွပါၿပိရွင္။ ျပႆနာတစ္ခု
ေျပလည္လို႔မွ မနားရေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခုက ထပ္တက္လာတာနဲ႕၊ ဘ၀ဆိုတာ
ဒုကၡတြင္းႀကီးထဲ ေဇာက္ထိုးဆင္းေနရသလိုပါဘဲ ေဖေဖရယ္၊ သမီးေတာ့ စိတ္ညစ္တယ္။
လူေတာင္ ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဘာညာ စသျဖင့္ ဖေအကိုတိုင္တည္ရင္း ညည္းရွာတယ္။

ဖေအလုပ္တဲ့သူက စားဖိုမွဴးႀကီးပါ။
သမီးကလည္း အဲသလိုညည္းညဴတိုင္တည္လာေရာ ဖေအက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႕ သမီးကိုလက္ဆြဲၿပီး
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေခၚသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိုးသံုးလံုးထဲကို ေရေတြျဖည့္ၿပီး
မီးျပင္းျပင္းနဲ႕ မီးဖိုသံုးဖိုေပၚမွာ တင္လုိက္တယ္။ မၾကာပါဘူး။
မီးေတြကျပင္းေတာ့ အိုးသံုးလံုးစလံုးထဲက ေရေတြ ပြက္ပြက္ဆူလာေတာ့တာေပါ့။

ေရေႏြးလည္းဆူေရာ ဖေအလုပ္တဲ့သူက တစ္အိုးထဲကို မုန္လာဥေတြထည့္၊
ေနာက္တစ္အိုးထဲကို ၾကက္ဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အိုးထဲကိုက်ေတာ့
လက္ဖက္ေျခာက္ေတြထည့္လိုက္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အိုးေတြကိုသည္အတိုင္းဆက္တည္ထားလိုက္တယ္။ စကားေတာ့ တစ္လံုးမွမေျပာဘူး။
သမီးလုပ္တဲ့သူက ေဖေဖႏွယ္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနျပန္တာလဲလို႕ ေတြးရင္း
စိတ္ကတယ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာမဆိုအေၾကာင္းမဲ့မလုပ္တတ္တဲ့
ဖေအအေၾကာင္းကို သိထားေတာ့ အံကေလးတင္းရင္း စိတ္မရွည္စြာနဲ႔ေစာင့္ေနရပါေတာ့တယ္။

ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဖေအလုပ္တဲ့သူက မီးသံုးဖိုစလံုးကို သတ္လိုက္ၿပီးပထမအိုးထဲက
မုန္လာဥေတြကိုဆယ္ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲထည့္တယ္။ ေနာက္တစ္အိုးထဲက
ၾကက္ဥေတြကိုလည္း ဆယ္ၿပီး တျခားပန္းကန္တစ္လံုးထဲထည့္တယ္။ ေနာက္ဆံုးအိုးထဲဲက
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေတြကိုလည္း ပန္းကန္တစ္လံုးထဲထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ
သမီးဘက္လွည့္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
““ ကဲ ........ သမီးေရ၊ ဒါေတြက ဘာေတြလဲ ”
““ မုန္လာဥျပဳတ္ရယ္၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ရယ္၊ ေရေႏြးၾကမ္းရယ္ပါေဖေဖ ””
အဲသလိုေျဖလိုက္ေတာ့ ဖေအက သမီးကိုသူ႔နားလာခုိင္းၿပီး မုန္လာဥေတြစမ္းခိုင္းတယ္။ သမီးက
ဖေခိုင္းတဲ့အတိုင္း မုန္လာဥျပဳတ္ေတြကို ဇြန္းနဲ႔ထိုးၾကည့္ၿပီးေနာက္ ““
ေဖေဖ မုန္လာဥေတြကလည္း ေပ်ာ့ၿပဲေနၿပီ ”” လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဖေအက သမီးစကားကို အမႈမထားဘဲ ၾကက္ဥျပဳတ္တစ္လံုးကို ယူၿပီး
ခြဲခိုင္းျပန္တယ္။ အေပၚကအကာကို ခြာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့
ေကာင္းေကာင္းႀကီးက်က္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ၾကက္ဥျပဳတ္ေပါ့။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္းကိုျမည္းၾကည့္ဖို႔ ဖေအက ခိုင္းလိုက္ျပန္တယ္။သမီးလုပ္တဲ့သူက
ၿပံဳးလိုက္မိရင္းကေန ဖေအခိုင္းတဲ့အတိုင္း အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့
ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကို တဖူးဖူးမႈတ္လို႔ ျမည္းလိုက္ရပါတယ္။ အင္မတန္
ေမႊးပ်ံ႕ၿပီးအရသာရွိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းျဖစ္ေနတာကိုလည္း သတိထားလိုက္မိတယ္။

““ ေဖေဖ ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲဟင္”
““ မုန္လာဥရယ္၊ ၾကက္ဥရယ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ရယ္ဆိုတဲ့ မတူတဲ့အရာသံုးမ်ဳိးဟာတူညီတဲ့ဒုကၡျဖစ္တဲ့
ေရေႏြးပူပူထဲမွာ တၿပိဳင္တည္းတညီတည္း ထည့္အျပဳတ္ခံရတာခ်င္းအတူတူ
တံု႔ျပန္ပံုခ်င္းက်ေတာ့ မတူဘူးေလ သမီးရဲ႕””
မုန္လာဥဟာ ေရေႏြးထဲမေရာက္ခင္တုန္းကေတာ့
သန္သန္မာမာေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႀကီးရယ္၊ အဲ..... ဒါေပမဲ့
ေရေႏြးနဲ႕လည္းအျပဳတ္ခံရေရာ တစ္ခါတည္းကို ေပ်ာ့ဖတ္ၿပီးခ်ိနဲ႕သြားေတာ့တာဘဲ....

ၾကက္ဥက်ေတာ့ ေရေႏြးထဲမေရာက္ခင္က အထိမခံဘူး။ ထိခိုက္လိုက္တာနဲ႔
ဖတ္ခနဲကြဲသြားမွာအေသအခ်ာေနာ္။ ဒါေပမဲ့ေရေႏြးဆူဆူထဲမွာလည္း
ၾကာၾကာေလးေနလိုက္ရေရာ အဲဒီေပ်ာ့အိေနတဲ့ အတြင္းသားေတြအားလံုး မာကုန္တာဘဲမဟုတ္လား သမီးရဲ႕....

ေအး.... လက္ဖက္ေျခာက္ကေတာ့ တစ္ဘာသာပဲ။ ေရေႏြးပြက္ပြက္ထဲလည္းေရာက္သြားေရာ
အဲဒီပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ေရကိုပါ လက္ဖက္ရည္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တယ္.......

““ ကဲ
...... အေဖ့သမီးကေရာဘာလဲ? မုန္လာဥလား၊ ၾကက္ဥလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လား။
ေလာကဓံဆိုတာေတာ့ လူတိုင္းရင္ဆိုင္ၾကရတာပါပဲ သမီးရဲ႕၊ အဲဒီေလာကဓံနဲ႔
နဖူးေတြ႕၊ ဒူးေတြ႕ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ သမီးကဘယ္လိုတံု႕ျပန္လိုက္ခ်င္သလဲ။
မုန္လာဥလို တံု႕ျပန္မလား၊ ၾကက္ဥလိုတံု႕ျပန္မလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လို
တံု႕ျပန္မလား၊ သမီးဘာသာ စဥ္းစားေပေတာ့ကြယ္......””

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲ။
သူငယ္ခ်င္းေရာ ဘယ္လိုပါလဲ။
အျပင္ပန္းအျမင္မွာေတာ့ မုန္လာဥလို
မာမာခ်ာခ်ာေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႀကီးနဲ႕၊ ေလာကဓံနဲ႕
တကယ္တမ္းရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ ေပ်ာ့ေခြႏြမ္းရိၿပီး အားကုန္သြားမယ့္
လူစားမ်ဳိးပါလား။

ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္ဥလိုလူစားလား။ အစတုန္းကေတာ့ ထိလြယ္၊ ရွလြယ္တယ္၊
စိတ္ကလည္းေပ်ာ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေသခ်င္းတရားလို၊ ရွင္ကြဲ ကြဲတာလို၊
ခၽြတ္ၿခံဳက်တာလို ၾကမၼာဆိုးတစ္ခုခုကို အျပင္းအထန္
ခံစားရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ နင္လားဟဲ့ ..... ေလာကဓံဆိုတဲ့စိတ္ဓါတ္၊
ထီမထင္တဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႕ မာေက်ာေက်ာ၊ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္သြားမယ့္
လူစားမ်ဳိးလား။ မျပဳတ္ခင္ၾကက္ဥနဲ႕ ျပဳတ္ၿပီးၾကက္ဥလိုဘဲ အျပင္ပန္းအျမင္မွာ
သိပ္မကြာလွေပမယ့္ အတြင္းမွာ ခါးသီးမာေက်ာေနတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႕
လူမ်ားျဖစ္ေနမွာလား။

ဒါမွမဟုတ္ မင္းဟာ လက္ဖက္ေျခာက္လို လူမ်ဳိးလား။ ေရပူကိုေပမယ့္
အသြင္ေျပာင္းႏိုင္စြမ္းရွိတာမ်ဳိးေလ။ လက္ဖက္ေျခာက္ဆိုတာက ေရေႏြးဆူေလေလ
ပြက္ေလေလ လက္ဖက္ရည္အရသာ ေကာင္းေလေလေပါ့။
လက္ဖက္ေျခာက္လိုလူဆိုတာကလည္း ဒုကၡသုကၡေတြကို အရွိန္တက္ေလေလ၊
အရည္အခ်င္းေတြပိုရွိလာေလေလျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္အတြက္
ပိုေကာင္းတဲ့အေျခအေနကို ဖန္တီးေပးႏိုင္သူျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္...။           ။

ဦးဇင္္းကနယ္ကပါ၊ရန္ကုန္ဗုဒၵတကၠသိုလ္မွာ ေနာက္ဆံုးနွစ္ပညာသင္ယူေနတဲ႕အခ်ိန္ကေပါ့…

တစ္ေန႕ဦးဇင္းရဲ႕ဒကာမတစ္ေယာက္ရဲ႕သမိးရန္ကုန္လာတဲ႕အခိုက္နယ္ကေနလူၾကံဳပါးလိုက္လို႕

ပစၥည္းလူၾကံဳထည့္ေပးလိုက္တာ..အဲဒီဒကာမကလည္းဦးဇင္းေနတဲ႕ေက်ာင္းကိုမလာတက္ေတာ့

ဦးဇင္းကပဲစိးရမယ့္ကားနံပါတ္ေတြ၊ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ေတြအေသအခ်ာေၿပာၿပၿပီး..

ေရာက္ေလာက္မယ့္အခ်ိန္ေလာက္ကိုဦးဇင္းလည္းကားမွတ္တိုင္ကေနေစာင့္ေနပါ့မယ္လို႕

အေသအခ်ာကတိေပးလိုက္တယ္ေလ၊ခ်ိန္းထားတဲ႕ေန႕ ေန႕လည္တစ္နာရီေလာက္က်ေတာ့

ဦးဇင္းလည္းကမာၻဘုရားမွတ္တိုင္မွာခ်ိန္းထားေတာ့ေနကပူေနေပမယ့္လာမယ့္ဒကာမကလည္းလည္

လည္ဝယ္ဝယ္ကားမစီးတက္တဲ႕သူၿဖစ္တာေၾကာင့္ ေစာင့္ေနရမွာဆိုးတာနဲ႕နည္းနည္းေစာေစာေလးသြားၿပိး

ေစာင့္မယ္ဆိုတဲ႕စိတ္ကူးနဲ႕ေပါ့။သိတဲအတိုင္းရန္ကုန္ေနကလဲပူလိုက္တာမွအရမ္း၊ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့

အဲဒီဒကာမကလည္းေရာက္သင့္တဲ႕အခ်ိန္ထပ္အမ်ားၾကီးေနာက္က်ေနတာေတာင္ ေရာက္မလာေသးေတာ့

ဦးဇင္းလည္းေဒါသထြက္တာေပါ့။ ကားေတြသာတစ္စီးၿပီးတစ္စီးလာေနတာအဲဒီဒကာမကေပၚမလာေသးဘူးေလ။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲအဲဒီလိုကားမွတ္တိုင္မွာ ပိုက္ဆံလိုက္ေတာင္းတဲ႕ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ကဦးဇင္းနားလာၿပီး ဘုန္းဘုန္းရယ္သားထမင္းမစားရေသးလို႕

သားကိုပိုက္ဆံငါးဆယ္ေလာက္ေပးပါတဲ႕သားေတာင္းပန္ပါတယ္ ဗိုက္ဆာေနလို႕ပါဆိုၿပီးပိုက္ဆံလာေတာင္းေတာ့ ဦးဇင္းလည္းရန္ကုန္မွာ

အဲလိုမ်ိဳးလုပ္စားေနတဲ႕ကေလးေတြကိုေစတနာမရွိလို႕ရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါ္ဘူး ဒါေပမယ့္မလွဴတက္ဘူး။

ကေလးေတြပ်က္စီးရာကိုတြန္းမပို႕ခ်င္ဘူးေလ..အဲဒီေန႕ကစိတ္ေတြကလည္းတိုေနတဲ႕အခ်ိန္

အဲဒီကေလးကလည္းအဲလိုမ်ိဳးလာေတာင္းေတာစိတ္ကလည္းတိုေနတာနဲ႕ အဲဒီကေလးကိုခပ္တည္တည္ပဲ

ေအာ္ေယာက္လြတ္လိုက္တယ္ေနာက္တစ္ခါလည္း လာမေတာင္းနဲ႕ထပ္လာရင္မင္းကိုထုပစ္မယ္လို႕

ၿခိမ္းေၿခာက္ရင္းခ်ိန္းထားတဲ႕ဒကာမကိုဆက္ေစာင့္ေနတာေပါ့။ဦးဇင္းကအဲဒီကေလးေၾကာက္ၿပီး

ထြက္သြားမယ္ထင္တာမထြက္ပဲဦးဇင္းနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာပဲဦးဇင္းကိုကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေတာ

့ဦးဇင္းစိတ္ထဲကထင္မိတယ္…ေၾသာ္ကေလးေတြလည္းမေၾကာက္တက္ပါလား..

အင္းဒီတစ္ခါထပ္လာေတာင္းရင္ေတာ့တစ္ကယ္ပဲခပ္နာနာေလးထုပစ္လိုက္မယ္လို႕စိတ္တိုေနတာနဲ႕ကလည္းေရာၿပိး

ေတြးထားမိတယ္။လာရဲလာၾကည့္ေပါ့ေလလို႕ၾကံဳးဝါးရင္းေပါ့။အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာလာသည့္တိုင္ေအာင္

အဲဒီကေလးကလည္းဘယ္မွမသြားပဲဦးဇင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနဦးဇင္းကိုပဲကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနေတာ့…

ဦးဇင္းမွာဘာရယ္မဟုတ္ပိုလို႕ေဒါသထြက္မိေနတယ္။မွတ္တိုင္တစ္ခုလံုးမွာလည္ေနလည္ခင္းၾကီးၿဖစ္ေနတာ

ေၾကာင့္ဦးဇင္းရယ္အဲဒီေကာင္ေလးရယ္နွစ္ေယာက္တည္းရွိေနတာေပါ့။သိပ္မၾကာဘူးအဲဒီေကာင္ေလးဦးဇင္း

နားကိုမရဲတရဲနဲ႕တၿဖည္းၿဖည္းတိုးလာတာ..ဦးဇင္းကလည္းစိတ္ထဲကေနလာခဲ႕နင့္ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့

ခပ္နာနာေလးထုပစ္လိုက္မယ္ေပါ့လို႕စိတ္ထဲကအသာက်ိမ္းေမာင္းရင္းၾကည့္ေနတုန္းပဲအဲဒီကေလးက

ဦးဇင္းနဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာ ေႏြပူပူေခ်ြးေစးေတြေၾကာင့္ေရာေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႕အတြက္ အေရာင္ေတာင္မွိန္ေနတဲ႕ငါးဆယ္တန္နွစ္ရြက္ကိုအသာၿဖန္႕ၿပီးဘုန္းဘုန္းတဲ႕သားေတာင္းတာ

အခုဆိုရင္(၁၀၀)ပဲရွိတယ္တဲ႕အဲဒါဘုန္းဘုန္းကားခမရွိရင္သားေတာင္းထားတဲ႕(၁၀၀)ထဲက(၅၀)ယူပါလားတဲ႕။

ဦးဇင္းရင္ထဲဘာၿဖစ္သြားမွန္းမသိဘူးမွန္းမသိဘူး.ကိုယ္စိတ္ထဲကေတာ့ေဒါသေတြနဲ႕ဒီကေလးအေပၚမွာ

မၿဖဴစင္ခဲ႕သေလာက္ဒီကေလးကေတာ့မွတ္တိုင္မွာအၾကာၾကိးေစာင့္ေနတာကားခမရွိရွာလို႕ဆိုၿပီး

မေၾကာက္မရြံ႕နဲ႕ေတာင္းတားတဲ႕ပိုက္ဆံထဲကတစ္ဝက္ယူပါလို႕လာေပးတဲ႕အဲဒီကေလးရဲ႕

နွလံုးသားေလာက္ေတာင္ကိုယ္ရဲ႕နွလံုးသားမၿဖဴပါလားေတြးရင္းဒီေန႕အထိေတြးမိတိုင္းအမည္မသိတဲ႕

အသိတရားတစ္ခုက်န္ရစ္ခဲ႕တယ္…ကဲစာဖတ္သူတို႕ကိုလည္းဦးဇင္းလိုမ်ိဳးေလးတစ္ခုခုက်န္ခဲ႕ေစခ်င္တဲ႕

ဆႏၵေၾကာင့္အခုလိုတင္ၿပေပးလိုက္ရတာပါ

(ဦးဇင္းတစ္ပါးရဲ႕အေတြ႕အၾကံဳၿဖစ္ရပ္မွန္အားၿပန္လည္ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။)

ေဗဒင္ ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းသည္ လူအမ်ားစု၏ စိတ္အစာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေလာဘစိတ္၏ ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္ ေဗဒင္ကို စားသံုးတတ္ၾကသည္။ ကံတရားကို ေဘးဖယ္၍ ဥာဏ္ႏွင့္ ၀ီရိယကို အရင္းတည္ကာ လူေနမႈ ျမင့္မားေအာင္ ႀကံေဆာင္ႀကိဳးစားတတ္ၾကသည္။

 

အေၾကာင္းေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ အက်ိဳးတရားေကာင္းဖို႕ အၿမဲတမ္း ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကသည္။ ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာေသာအခါ (အက်ိဳးတရား မေကာင္းေသာအခါ) မိမိ၏ ပင္ကိုအသိဥာဏ္မ်ားပင္ ေမွးမိွန္ကာ ေဗဒင္ကို စားသံုး၍ ေလာဘစိတ္ကို ေျဖသိမ့္ၾကသည္။ ဒီထက္ပို၍ ျမႇင့္တင္ေပးၾကသည္။ လူ႕ေလာက စီးပြားေရး အဆင္မေျပမႈမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ သံုးမ်ိဳးလံုး ႐ိွေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါမည္။ အတိတ္ကံ၊ ပစၥဳပၸန္ကံမ်ား ေကာင္း၍ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ဆင္ျခင္ကာ ၀ီရိယ ထားတတ္ၾကပါသည္။ အခ်ိဳ႕လည္း အတိတ္ကံႏွင့္ပင္ အေတာ္ၾကာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ခံစားတတ္ၾကရ ျပန္ပါသည္။ အတိတ္ကံ အနည္းငယ္ေကာင္း၍ ပစၥပၸန္ကံ မေကာင္းေသာအခါ အတိတ္မေကာင္းဘဲ ပစၥဳပၸန္ကံ အနည္းငယ္ေကာင္းေသာအခါတို႕၌ လည္းေကာင္း မေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားရတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ................


'''ေလာကေဗဒင္''

“ေသာၾကာသားသမီး ျဖစ္လို႕ အျမစ္အညြန္႕ျဖစ္တဲ့ ပိေတာက္သားကို ဘုရားထု ကိုးကြယ္ပါ၊ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး ပုတီးစိပ္ပါ။ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္း မနက္ ကိုးေခါက္၊ ည ကိုးေခါက္ ႐ြတ္ပါ။ တနလၤာ သားသမီးနဲ႕ မေပါင္းပါနဲ႕။ စီးပြားတူ မလုပ္ပါနဲ႕။ တိရစၦာန္မ်ားကို အစာေကၽြးၿပီး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ေနပါ။ ရဟန္းသံဃာ သက္ႀကီး ႐ြယ္အိုမ်ားအား ဆန္ ဆီ ဆား ေဆး လွဴေပးပါ။ ဆင္းရဲသူမ်ားအား အ၀တ္အထည္ လွဴပါ။ မိမိေမြးေန႕တြင္ ညအိပ္ အ၀တ္အစား အေဟာင္းမ်ားကို ေျခသည္း-လက္သည္း -ဆံပင္ စသည္တို႕ႏွင့္ အတူ ေျမျမႇဳပ္ပါ။ ေရေမွ်ာပါ” စသည္ စသည္ျဖင့္ .......။

 

''(မခိုင္းသင့္) ယုတၱိမ႐ိွေသာ ယၾတာ''

နကၡတ္ေကာင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနေသာ လူမိုက္အား ေကာင္းက်ိဳးတရားသည္ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ေလၿပီ။ ေကာင္းေသာအလုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ နကၡတ္ေကာင္းျဖစ္သည္။ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့ေသာ နကၡတ္သည္ အသိဥာဏ္႐ိွေသာ လူသားအား အဘယ္သို႕ေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား ေပးႏိုင္ပါမည္နည္း။ ေကာင္းေသာအလုပ္ မွန္သမွ်ကို လ်င္ျမန္စြာ လုပ္ပါ။ မေကာင္းမႈဆိုလွ်င္ တတ္ႏိုင္သမွ် အခ်ိိန္ဆြဲပါ။ မေကာင္းမႈႀကံစည္၊ ျပဳလုပ္၊ ေျပာဆိုခ်င္ေသာ မိမိစိတ္ကို တားျမစ္ပါ” ဟု ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႕ေတာ္မူပါသည္။

ကိေလသာအျပည့္ ႐ိွေနေသးေသာ သိဒၶတၱမင္းသား ေတာထြက္ခ်ိန္၌ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး မေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေပ။ ေကာင္းေသာအလုပ္မွန္းသိ၍လည္း အခ်ိန္မဆြဲခဲ့ပါ။ သတၱ၀ါမွန္သမွ်တို႕၏ ေ႐ွ႕ေဆာင္လမ္းျပသဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါေပ၏။ စံနမူနာ ယူထိုက္ပါေပ၏။ ကိေလသာအားလံုး ကင္းစင္ၿပီးေသာ ျမတ္ဘုရား၏ မိန္႕မွာခ်က္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႕သည္ ပို၍ ပို၍ လိုက္နာ က်င့္သံုးသင့္လွေပေတာ့သည္။

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ပိေတာက္သား ဘုရားကို ကိုးကြယ္ပါ၏ဟု မည္သည့္ က်မ္းဂန္၊ မည္သုိ႕ေသာ ပညာ႐ွင္မ်ားက မိန္႕ေလသနည္း။ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးႏွင့္ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္း ႐ြတ္ပါဆိုေသာ ေဗဒင္ေဟာခ်က္ကိုသာ ယံုၾကည္ေနလွ်င္ အားကိုးေနလွ်င္၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိႏွင့္ ကိုက္ညီပါမည္ေလာ။ တနလၤာ သားသမီးကို မေပါင္းပါနဲ႕ဟု ေဗဒင္က ေဟာဆိုရာတြင္ တနလၤာသားသမီးသည္ ေလးစား ဆည္းကပ္ထိုက္ေသာ ရဟန္းပညာ႐ိွ၊ လူပညာ႐ိွ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ေ႐ွာင္႐ွားရန္ သင့္ မသင့္ စဥ္းစားရပါလိမ့္မည္။ ေက်းဇူး႐ွင္ မိဘ၊ ဆရာသမား ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ မည္သို႕ ဆက္ဆံရပါမည္နည္း။ ေဗဒင္ေၾကာင့္ ထိုသူတို႕အား မဆည္းကပ္မိေသာ္ မည္မွ် အက်ိဳးယုတ္ႏိုင္သည္ကို တြက္ဆမိပါ၏ေလာ။ ေန႕ခုႏွစ္ေန႕ (႐ွစ္ေန႕) တြင္ ဘယ္ေန႕သားျဖစ္ျဖစ္ လူမိုက္ဆိုလွ်င္ မေပါင္းပါႏွင့္။ ေ႐ွာင္ၾကဥ္ပါ။ ပညာ႐ိွကို ဆိုလွ်င္ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ပါ ဟူေသာ မဂၤလာတရားေတာ္လာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ မိန္႕ၾကားခ်က္ ႐ိွပါသည္။ စဥ္းစားၾကပါကုန္။

ငါးပိထုပ္ေသာဖက္ကို ငါးပိနံ႕ ကူးစက္တတ္သလို ေတာင္ဇလပ္ပန္းထုပ္ေသာ ဖက္ကိုလည္း ေတာင္ဇလပ္ပန္း၏ ရနံ႕ ကူးစက္တတ္ပါသည္။ လူမိုက္ႏွင့္ ေပါင္းသင္းမိ၍ အသိဆိုး၊ ဥာဏ္ဆိုးမ်ား စြဲကပ္ခဲ့ေသာ္ ကံမေကာင္းခဲ့ေသာ္ မိမိ၏ အ၀တ္အစား၊ ဆံပင္၊ ေျခသည္း၊ လက္သည္းတြင္မက ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေရေမွ်ာေသာ္လည္း အဆိုးတရားမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ မသြားႏိုင္ပါေပ။ အဆိုးတရားမ်ား စြဲကပ္ၿမဲ စြဲကပ္ေနမည္သာ ျဖစ္သည္။

ျမတ္ဘုရား၏ တပည့္သာ၀က မ်ားစြာတို႕မွာ ဘုရားလမ္းစဥ္အတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးက်င့္ႀကံၾက၍ ကိေလသာ ကုန္ခမ္းၾကေသာ္လည္း တိတိၳလမ္းစဥ္ျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္ေရစိမ္က်င့္ေသာ္လည္း ကိေလသာအညစ္အေၾကး မကုန္သူေတြ မ်ားစြာ႐ိွခဲ့ၾကပါသည္။

တိရစၦာန္မ်ားကို အစာေကၽြးၿပီး ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ၾကည့္ေနပါၿပီး ျပဳလုပ္ၾကေသာအခါ ေသာမနႆသဟဂုဏ္ ဥာဏ၀ိပၸယုတ္ သသခၤါရိက ကုသိုလ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ထိုကုသိုလ္ကံသည္ ဘ၀ေပါင္းတစ္ရာအထိ သက္႐ွည္၊ ဆင္းလွ၊ ခ်မ္းသာရ၊ ဗလ ဥာဏ္ပညာ အက်ိဳးငါးပါးကို ေပးစြမ္းႏိုင္ပါသည္။ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ႐ြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ရင္း အနက္အဓိပၸါယ္မ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ပါက မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ကုသိုလ္တရား ရႏိုင္ပါသည္။ သရဏဂံု သီလ႐ိွေသာ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုမ်ား၊ ရဟန္းသာမေဏမ်ားအား လွဴဒါန္းမိပါက ဘ၀အသေခၤ် အက်ိဳးငါးပါးကို ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေဗဒင္ဆရာက ယၾတာ ေခ်ခိုင္းမွ လုပ္ၾကသည္။ မိုက္မဲေလစြ ။

“ဗုဒၶေဗဒင္”ဟူေသာ စကားလံုးသည္ စာေရးသူ၏ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ပါ။ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္လွဴပြဲတြင္ သပၸဴရိသဒါနတရား ေဟာၾကားခဲ့စဥ္က ထည့္သြင္းမိန္႕ၾကားသြားေသာ စကားေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက “အမ်ိဳးသမီးေရာ၊ အမ်ိဳးသားေရာ သကၠစၥဒါန မပါၾကရင္ ဒါနေၾကာင့္ေတာ့ အေျခြအရံ ပရိသတ္ေတြ ေပါပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္ပရိသတ္အေပၚမွာ ၾသဇာမေညာင္းဘူး။ ဒါဟာ “ဗုဒၶေဗဒင္”လို႕ ဆိုႏိုင္တာေပါ့” ဟု မိန္႕ၾကားခဲ့ပါသည္။

ေဆးဆရာသည္ လူနာအေပၚ ေစတနာထားကာ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္း သက္သာေရးအတြက္ ေဆးခါးျဖစ္ေနေသာ္လည္း ထိုေဆးကို ေမႊးသည္၊ ေအးသည္၊ ဆိမ့္သည္၊ အ၀င္ေကာင္းသည္ စသည္ျဖင့္ လူနာေသာက္ခ်င္လာေအာင္ ေျပာဆို၍ တိုက္သကဲ့သို႕ ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း လူတို႕အႀကိဳက္ႏွင့္ေလ်ာ္စြာ ေဗဒင္ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍ မိန္႕ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ ဗုဒၶ၏ ဓမၼေဆးသည္ကား ေဆးခါးႀကီး မဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္လည္း သတၱ၀ါအမ်ားက မေသာက္သံုးခ်င္ၾကေပ။ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ကာလေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းႏွီး႐ွာေဖြထားခဲ့ရေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ စကား(တရား)ေတာ္ကို ယံုၾကည္ပါလွ်င္-

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္သည္ ေကာဠိယနိဂံုး၀ယ္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ေကာဠိယ၏သား ဒီဃဇာဏု မည္ေသာ အမ်ိဳးသားက-
“အ႐ွင္ဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္တို႕သည္ ေလာကီစည္းစိမ္ ခံစားလ်က္ သားမယားျဖင့္ ေနၾကပါကုန္၏။ အေမႊးနံ႕သာ သံုးစြဲပါကုန္၏။ ေ႐ႊေငြရတနာတို႕ကိုလည္း ႏွစ္သက္ပါကုန္၏။ ေလာကီလူ႕ေဘာင္တြင္ ေနၾကရေသာ တပည့္ေတာ္တို႕အား ဤဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀မ်ား၌ စီးပြားဥစၥာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာႏိုင္ေသာ တရားနည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ညႊန္ျပေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္က-
“ခ်စ္သား၊ ဤေလာကတြင္ လူတစ္ဦးသည္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အသက္ေမြးရသည္။ မည္သည့္အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ ထိုအလုပ္၌ ကၽြမ္းက်င္မႈ ႐ိွရမည္။ မပ်င္းမရိ လံု႕လ႐ိွရမည္။ စူးစမ္း ႏိႈင္းခ်ိန္တတ္ေသာ ဥာဏ္စြမ္းလည္း ႐ိွရမည္။ စီမံခန္႕ခြဲတတ္ရမည္။ ဤသို႕ေသာ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ ျပည့္စံုလွ်င္ ဥ႒ာနသမၸဒါႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ဟု မွတ္ရမည္။ ဥ႒ာနသမၸဒါႏွင့္ ျပည့္စံု၍ တရားသျဖင့္ ရ႐ိွလာေသာ စီးပြားဥစၥာတို႕ကို ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး မဖ်က္ဆီးႏိုင္ေအာင္လည္း ေစာင့္ေ႐ွာက္တတ္ရမည္။ ဤသည္ကို အာရကၡ သမၸဒါဟု မွတ္ရမည္။ မိမိေနရာ၊ ၿမိဳ႕၊ ႐ြာ နိဂံုး၌ သဒၶါ သီလ စေသာ မိတ္ေဆြေကာင္း အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုသူမ်ား၊ ႀကီးပြားေရး၊ စီးပြားေရး စသည္တို႕၌ ေအာင္ျမင္ေနၾကကုန္ေသာသူမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံရမည္။ မိတ္ေဆြေကာင္းႏွင့္ ေပါင္းသင့္ေသာသူသည္ ထိုမိတ္ေဆြေကာင္း၏ အရည္အခ်င္းေကာင္းပံုကို အတုလိုက္၍ မိမိလည္း သဒၶါတရားေကာင္းသူ၊ သီလ႐ိွသူ၊ ႀကီးပြားေအာင္လုပ္ႏိုင္သူ ျဖစ္လာမည္။ အသိ အလိမၼာ တိုးပြားလာတတ္သည္။ ဤသည္မွာ ကလ်ာဏ မိတၱသမၸဒါ၏ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျဖစ္သည္။ သမဇီ၀ိတ သမၸဒါႏွင့္ ျပည့္စံုဖို႕လည္း လိုေပေသးသည္။ မိမိ႐ွာေဖြရ႐ိွထားေသာ စီးပြားဥစၥာကို ၀င္ေငြ ထြက္ေငြ စနစ္တက် မွ်တေအာင္ အသက္ေမြးတတ္ရမည္။ ဤ သမၸဒါတရားေလးပါးတို႕ႏွင့္ ျပည့္စံုသူတိုင္း ဤဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀တို႕၌ စီးပြားဥစၥာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေပလိမ့္မည္ ခ်စ္သား ” ဟု မိန္႕ၾကားခဲ့ပါသည္။

မ်က္ေမွာက္ေလာက ခ်မ္းသာသူအမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ယၾတာ သမၸဒါေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါလိမ့္မည္။ ယေန႕ေခတ္ လူငယ္အမ်ားစုက လက္ေတြ႕၀ါဒ (သိပၸံ၀ါဒ) ကို ယံုၾကည္လက္ခံၾကသည္။ သိပၸံ၀ါဒထက္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ၀ါဒက တိက် ေသခ်ာပါသည္။ မွန္ကန္ပါသည္။ ဗုဒၶယၾတာေၾကာင့္ လက္ငင္းခ်မ္းသာ သြားၾကေသာ သူေဌး သူၾကြယ္တို႕ကို စာေပးမ်ား၌ ေတြ႕ရသည္။ သူတို႕လုပ္ေသာ ယၾတာမ်ားမွာ -
(၁) လွဴဖြယ္ ၀တၳဳ စင္ၾကယ္ျခင္း
(၂) ေစတနာသံုးတန္ ျပဠာန္းျခင္း
(၃) အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာျဖစ္ျခင္း
(၄) ထိုအလွဴခံပုဂိၢဳလ္ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထျခင္း တို႕ ျဖစ္ၾကပါသည္။

'' မေသခင္ ဗုဒၶေဗဒင္ ေမးသင့္သည္''

ဤစာ႐ႈသူ မိတ္ေဆြမ်ား၊ ေဗဒင္ကို ယံုၾကည္အားကိုးပါလွ်င္ သင္မေသခင္ ဗုဒၶေဗဒင္ကို ေမးသင့္ပါသည္။ ဗုဒၶ ယၾတာ ေခ်သင့္ပါသည္။ ဗုဒၶေဟာၾကားေသာ ဗုဒၶေဗဒင္ကား စၾကာ၀ဠာအထိ ထြက္ေဖာက္၍ ထာ၀ရ မွန္ကန္ ေနမည္ တကား ။           ။

အသံုးအႏွုန္းအနည္းငယ္ရိုင္းရင္ခြင္႕လႊတ္ပါ...ဟာသလို႕ဆိုေသာ္လည္း...ပညာေပးတခုအေနနဲ႕လည္း...
ျမင္သင္႕ပါတယ္...

အသက္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ခပ္မိုက္မိုက္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဆရာ၀န္နဲ႔
လာေဆြးေႏြးပါတယ္..

ေကာင္မေလး- "ဆရာ.. က်မရည္းစားကို အရမ္းစိတ္ဆိုးတာပဲ...
မ်ိဳးမစစ္လို႔ေတာင္ ေခၚသင့္တယ္..
သူ အရမ္းကို လြန္တာပဲ... တကယ္ပါပဲ"

ဆရာ၀န္- "ဟင္း... အရမ္း ရင့္သီးတဲ့ စကားလံုးပဲကြယ့္... ဒါေပမဲ့ မင္းမွာ
အေၾကာင္းေတာ့ရိွမွာေပါ့ေလ..

ငါ ကူညီႏိုင္ရေအာင္ အဲဒီအေၾကာင္းေျပာျပပါဦး..."

ေကာင္မေလး - "ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ.. ဟိုတစ္ညကေပါ့... က်မတို႔ ကမ္းေျခတခုမွာ ကားရပ္ထားျပီး
ေနက်တုန္းက...

အဲဒီမွာ လူလည္း ျပတ္တယ္ေလ... အဲဒီအခ်ိန္ သူက က်မလက္ကို ကိုင္လိုက္တယ္.."

ဆရာ၀န္ - "မင္းလက္ကုိ ဒီလိုကိုင္လိုက္တာလား"

ေကာင္မေလး - "ဟုတ္တယ္ ဆရာ... ခုဆရာ ကိုင္ထားသလိုပဲ..."

ဆရာ၀န္ - "အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ဆိုရင္ေတာ့ မ်ိဳးမစစ္လို႔ မေခၚသင့္ပါဘူးကြယ္..

အဲဒါက မင္းနဲ႔ မေ၀းခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာေလ.."

ေကာင္မေလး - "ျပီးေတာ့... သူက က်မဖက္ကို တိုးလာျပီး.. က်မကို ဖက္လိုက္တယ္..."

ဆရာ၀န္ - "ဒီလိုုလား"

ေကာင္မေလး - "ဟုတ္တယ္ ဆရာ.. ဆရာလုပ္သလိုပဲ"

ဆရာ၀န္ - "ဒါလည္း မ်ိဳးမစစ္လို႔ မေခၚပါဘူးကြယ္.. မင္းနဲ႔အနားမွာ ထာ၀ရေနခ်င္တယ္လို႔
ဆိုလိုတာေလ.."

ေကာင္မေလး - "ျပီးေတာ့ က်မကို နမ္းတယ္..

ဆရာ၀န္ - "ဒီလုိလား"

ေကာင္မေလး - "ဟုတ္ ဆရာ... ဆရာ ခုနမ္းတဲ့အတိုင္းပဲ.."


ဆရာ၀န္ - "အလို နမ္းတာေလးနဲ႔ေတာ့ မ်ိဳးမစစ္လို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္
မေခၚသင့္ပါဘူးကြယ္..

မင္းကို ၾကင္နာတဲ့ အျပဳအမူပါ..."

ေကာင္မေလး - "ျပီးေတာ့ သူ က်မအကၤ်ီထဲ လက္ထည္႔လိုက္တယ္... ဆရာ"

ဆရာ၀န္ - "ဒီလိုေလးလား"

ေကာင္မေလး - "ဟုတ္... ဆရာ အဲဒီလိုပဲ.."

ဆရာ၀န္ - "ဒါလည္း မ်ိဳးမစစ္တဲ့ လုပ္ရပ္မဟုတ္ပါဘူးကြယ္... မင္းကို ကာကြယ္ခ်င္တဲ့
သေဘာပါ..."

ေကာင္မေလး - "ျပီးေတာ့ သူ က်မ အ၀တ္အစားေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခြ်တ္လိုက္တယ္"

ဆရာ၀န္ - "မင္း ျငင္းေသးလား"

ေကာင္မေလး - "ဟင္အင္း... က်မ သူ႔ကို ခ်စ္ေတာ့ သူသေဘာအတိုင္းပါပဲ.."

ဆရာ၀န္ - "မင္း အ၀တ္အစားေတြကို ဒီလိုခြ်တ္လိုက္တာလား.."

ေကာင္မေလး - "ဟုတ္တယ္ ဆရာ.. ခုလို အ၀တ္အစားမဲ့သြားတဲ့တိုင္ေအာင္ပဲ ..."

ဆရာ၀န္ - "ခုထိ သူ႔ကို မ်ိဳးမစစ္လို႔ ေခၚစရာ အေၾကာင္းမရိွေသးဘူးကြယ္..

ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက မင္းရဲ့ တကိုယ္လံုး စူးစမ္းခ်င္လို႔ပဲေလ.."

ေကာင္မေလး - "ျပီးေတာ့ သူ က်မကို နမ္းျပီး... က်မနဲ႔ ခ်စ္တင္းေနွာတယ္..."

ဆရာ၀န္ - "ခုငါတို႔ လုပ္ေနသလိုမ်ိဳး သူလုပ္တာလား"

ေကာင္မေလး - "အင္း... ခုလိုအတိအက်ပါပဲ ဆရာရယ္..."

ဆရာ၀န္ - "မ်ိဳးမစစ္လို႔ မေခၚသင့္ေသးပါဘူးကြယ္... သူအတြက္ မင္းရိွဖို႔

လုိအပ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပဲေလ..."

ေကာင္မေလး - "ဒါေပမဲ့... သူက သူ႔မွာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ရိွေနတယ္လို႔ က်မကို
ေျပာလိုက္တယ္ေလ..."

အျပင္ဘက္က လူနာေတြ႔နဲ႔ ေဆးခန္း၀န္ထမ္းေတြ ဆရာ၀န္ရဲ့ စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္သံကို
ၾကားလိုက္ရတယ္..

မ်ိဳးမစစ္္!!!! ေကာင္မ….!!!! 

> (၁) တကယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုအေဖာ္ျပဳေပးသူမရွိတဲ့အခါ တစ္ေယာက္တည္း
>
> သီခ်င္းနားေထာင္ပါ၊ စာဖတ္ပါ၊ စာေရးပါ။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ျဖစ္တယ္။
>
> (၂) တကယ္လို႔ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ
> ဒါမွမဟုတ္ ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး ငိုလိုက္ပါ။ တျခားလူရဲ႕ႏွစ္သိမ့္မႈေတြ
> မလိုပါဘူး။ ငိုၿပီးတာနဲ႔ စိတ္ေတြလန္းဆန္းလာလိမ့္မယ္။
>
> (၃) စိတ္ထိခိုက္တဲ့အခါ ယံုၾကည္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို ရင္ဖြင့္ပါ။
> တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ညစ္စရာေတြကို ရင္ထဲသိုဝွက္ထားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုၿပီး
> စိတ္ထိခိုက္ေစတယ္။
>
> (၄) မေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ျပာကို ေမာ္ၾကည့္ပါ။ ၾကယ္ေတြကို
> ေရတြက္ပါ။ အေျပာက်ယ္တဲ့ေကာင္းကင္မွာ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့
> အခ်စ္တစ္ခုေတာ့ရွိလိမ့္မယ္။ "ငါ မဆိုးဘူး" ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္
> ယံုၾကည္မႈတစ္ခုေတာ့ေပးပါ။
>
> (၅) မိသားစုအပါအဝင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့သူရဲ႕ ေမြးေန႔ကိုမွတ္ထားပါ။
> ကိုယ့္ေမြးေန႔ကိုလည္း မွတ္ထားပါ။ ေမြးေန႔မွာ လက္ေဆာင္ေပးသူမရွိရင္
> ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔။ လွပတဲ့လက္ေဆာင္ေတြဝယ္ၿပီး အေဖ၊ အေမကို ေပးႏိုင္ပါတယ္။
>
> (၆) အားလပ္ခ်ိန္မွာ ၿငိမ့္ေညာင္းတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ပါ၊
> စာေကာင္းေလးေတြရွာဖတ္ပါ။ ခဏတာ အိပ္စက္ပါ။
>
> (၇) အခုခ်ိန္ကစၿပီး ထက္ျမက္သူျဖစ္ပါေစ။ ငါ့ကိုလြမ္းလား? ခ်စ္လားလို႔
> တစ္ဘက္သားကို သြားမေမ့ပါနဲ႔။ တကယ္လို႔ သူလြမ္းရင္၊ သူခ်စ္ရင္
> သူဘာသာသူေျပာလိမ့္မယ္။ ကုိယ္သြားေမးေနရင္ သူဘဝင္ျမင့္သြားလိမ့္မယ္။
>
> (၈) ကိစၥတခ်ဳိ႕၊ လူတခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ သိပ္မရက္စက္မိေစနဲ႔။ ဥပမာ-
> ထမင္းမစားတာ၊ ငုိတာ၊ အခန္းေအာင္းတာ၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တာ... ဒါေတြက
> လူႏုံ႔လူအေတြ လုပ္တဲ့အလုပ္ျဖစ္တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ႏံု႔အတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။
>
> (၉) ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတစ္ပါးေနာက္ကြယ္မွာ
> သူ႔မေကာင္းေၾကာင္း မေျပာပါနဲ႔။ ေျပာခဲ့ရင္လည္း ေကာင္းေၾကာင္းပဲေျပာပါ။
> မိတ္ေဆြတစ္ဦးပိုတာက ရန္သူတစ္ေယာက္တိုးတာထက္ ပိုေကာင္းပါတယ္။
>
> (၁ဝ) တစ္ခါတေလမွာ ကားပိုင္းဆက္ေတြ ၾကည့္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္
> မွိန္းမသြားရဘူး။ တစ္ခါတေလမွာ ဆံပင္ေတြ ႐ႈပ္ပြၾကည့္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္
> အခ်ိန္အခါနဲ႔ ကိုက္ညီရမယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ ဆဲၾကည့္လို႔ရတယ္။
> ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းရွိခ်ိန္ ဒါမွမဟုတ္
> အရင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းေရွ႕ျဖစ္ရမယ္။ ဆဲၿပီးတာနဲ႔
> ကိုယ့္ကိုစိတ္ညစ္ေစတဲ့အရာေတြ ေမ့ပစ္ႏိုင္ရမယ္။
>
> (၁၁) အတတ္ႏိုင္ဆံုး လူေတြနဲ႔မျငင္းခုန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။
> ေဒါသထြက္ေနသူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုမထိန္းႏိုင္တဲ့
> အရူးတစ္ေယာက္နဲ႔တူၿပီး အရမ္းေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ သည္းခံၿပီး
> ျပႆနာရင္းျမစ္ကိုရွာပါ။ စိတ္ေတြတည္ၿငိမ္ခ်ိန္မွ ေျဖရွင္းပါ။
>
> ခ်စ္ဖို႔မေလာနဲ႔ အခ်ိန္ေပးပါ
>
> ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ၿပီးတဲ့လူႏွစ္ဦးက ကိုယ္ဟာသူ႔ရင္ထဲကခ်စ္သူ
> ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကိုသိဖို႔ အခ်ိန္တေအာင့္ေလာက္ လိုအပ္တယ္။
> အဲဒီအခ်ိန္တေအာင့္က ႏွစ္ခ်ီၾကာႏိုင္သလို တခ်ဳိ႕က တစ္သက္၊ တစ္ဘဝအခ်ိန္ကို
> အသံုးျပဳၿပီးမွ တစ္ဘက္သားကို နားလည္ၾကရတယ္။
>
> အႀကံ(၁)
>
> pheromone နည္းနည္းေလ်ာ့ပါ အသိဉာဏ္မ်ားမ်ားပိုပါ
>
> ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ မ်က္စိနဲ႔ ေသခ်ာေလ့လာရတဲ့အျပင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုလည္း
> ကိုက္ညိႇၾကည့္ဖို႔ လုိအပ္တယ္။ ခ်စ္စမွာ လူေတြက မ်က္ကန္းဆန္ၿပီး
> တစ္ဘက္သားကို အေကာင္းပဲျမင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေတြက ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ
> လူ႔ခႏၶာကထြက္တဲ့ pheromoneေၾကာင့္ မ်က္ကန္းဆန္ေစတာျဖစ္တယ္။ pheromone
> ေၾကာင့္ ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္သားရဲ႕အလွ၊ အေကာင္းကိုပဲျမင္ခဲ့တယ္။
> ဒါေၾကာင့္ "အခ်စ္မွာမ်က္စိမရွိ"ဆိုတဲ့ စကားေပၚလာခဲ့တာျဖစ္တယ္။
>
> ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး သက္တမ္းအနည္းငယ္အၾကာမွာ pheromoneက ပံုမွန္အေနအထားကို
> ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ဒီလိုအေနအထားျဖစ္ဖို႔ ႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတတ္တယ္။
> အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ တစ္ဘက္သားကို ကိုယ္တစ္ကယ္ခ်စ္မခ်စ္၊
> သင့္မသင့္ေတာ္ဆိုတာကို ေလ့လာဆန္းစစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ခ်စ္သူေတြက
> ႏွစ္ဝက္ေတာင္မခံဘဲ pheromone ေလ်ာ့နည္းခ်ိန္မွာ လမ္းခဲြၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
> အခ်စ္မွာ ခ်စ္ဖို႔ သံစဥ္ေတြလိုအပ္တယ္။ ခ်စ္စမွာ ေျဖးေျဖးခ်င္းနဲ႔
> ခ်စ္သံစဥ္ေတြ အဆံုးထိ တီးခတ္သီဆိုႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္
> လွပတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က သံစဥ္ေၾကာင့္ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။
>
> အႀကံ (၂)
>
> သူနဲ႔မတူခ်င္ရင္ သူ႔ကိုမခ်စ္ပါနဲ႔
>
> ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ အခ်င္းခ်င္း တူညီသက္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ တစ္ဘက္သားကအေရးပါတယ္။
> တစ္ဘက္သားရဲ႕ အေျပာအဆို၊ ႏွစ္သက္တဲ့အစားအေသာက္ေတြကို မသိမသာနဲ႔
> ကိုယ္သင္ယူမိတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ရုပ္ပါေျဖးေျဖးဆင္လာတာကို ေတြ႔ရတယ္။
> ဒါေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဟာ "ကိုယ္နဲ႔မတူခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္"နဲ႔
> ခ်စ္သူျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ခဏေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္တယ္။ သူ႔ကို
> ကုိယ္တကယ္ခ်စ္သလား?
>
> တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ဇီဇာေၾကာင္တဲ့လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကြၽန္မခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။
> သူနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားအတူ သြားလည္တဲ့အေခါက္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးအိမ္မွာ
> ကြၽန္မတို႔ထမင္းအတူစားခဲ့ၾကတယ္။ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ သူကမ်က္ရိပ္နဲ႔
> ကြၽန္မကို ပန္းကန္ေဆးကူသင့္ေၾကာင္းျပတယ္။ မိတ္ေဆြအိမ္မွာ
> ပန္းကန္ေဆးစက္ရွိေပမယ့္ ကြၽန္မရဲ႕အက်င့္က
> သူတစ္ပါးဂရုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္တာမ်ဳိးကို ႏွစ္သက္တာေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္
> ပန္းကန္ေတြအမ်ားႀကီးေဆးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါနဲ႔တင္ သူကမေက်နပ္ခဲ့ဘူး။
> အဲဒီခရီးမွာ ကြၽန္မတို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ျငင္းခုန္ခဲ့ၾကရတယ္။ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္
> တင္းမာေနတဲ့ သူ႔မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲကိုပဲ ကြၽန္မေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႔ရြ႔ံ
> ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ကိုျဖတ္ပစ္မယ္လို႔
> စိတ္ထဲမွာတိတ္တိတ္ေလး ကြၽန္မဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
> သူရဲ႕ခ်စ္သူမျဖစ္ခ်င္ေတာ့တဲ့အျပင္ သူ႔ကိုကြၽန္မၾကည့္လည္း
> မၾကည့္ခ်င္ခဲ့ေတာ့ဘူး။
>
> အဲဒီတစ္ေခါက္မွာ အခ်စ္ကို စိတ္အစဲြအလမ္းနဲ႔ပဲ ခ်စ္လို႔မရမွန္း
> ကြၽန္မသိလိုက္ရတယ္။ "ခရီးေဝးမွ ျမင္းရဲ႕ခံႏိုင္အားကိုသိတယ္။
> ေပါင္းသင္းတာၾကာမွာ လူ႔စိတ္ကိုသိတယ္" ဆိုသလိုမ်ဳိး
> သူ႔စိတ္ကိုလံုးလံုးသိၿပီး သူနဲ႔မတူခ်င္ခဲ့ရင္ ေစာေစာစီးစီး
> လမ္းခဲြလိုက္ၾကတာပိုေကာင္းတယ္။ တကယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕အေလ့အထကို သိၿပီးသည့္တိုင္
> သူ႔ကိုဆက္ခ်စ္ေနေသးတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကိုယ္တကယ္ေပးဆပ္သင့္သူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
>
> အႀကံ (၃)
>
> အခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္မွ အခ်စ္ရဲ႕ရုပ္ပံုစစ္ကို ျမင္ရတယ္
>
> အခ်စ္ခရီးလမ္းက ေနေရာင္ျခည္ပဲ ထြန္းေတာက္ေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတေလ
> မေတာ္တဆေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳရတတ္တယ္။ ဒါဟာ အခ်စ္ကိုစမ္းသပ္တဲ့ အေကာင္းဆံုး
> အခြင့္အေရးျဖစ္တယ္။ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေဆးရံုတက္ရတယ္ ဒါမွမဟုတ္
> ကုမၸဏီက ရုတ္တရက္ အေရးအေၾကာင္းရွိလာတယ္ ဒီလိုမေတာ္တဆေတြက
> အခ်စ္ကိုသက္ေရာက္ေစတတ္တယ္။ ဒီလိုအခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္
> အၿမဲေတြ႔ေနၾကခ်စ္သူႏွစ္ဦးက ေခတၱခဏေတာ့ ခဲြၾကရတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ
> ကိုယ့္ရဲ႕လိုအပ္မႈကို ခ်စ္သူက ဘယ္လိုအကူအညီေပးသလဲ! အႀကံေပးသလဲ! ဒါေတြက
> ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးတတ္တယ္။
>
> မေတာ္တဆျဖစ္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိစၥကို သူ႔ကိစၥလိုသေဘာထားၿပီး
> ကူညီေျဖရွင္းေပးတဲ့ခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္လံုၿခံဳမႈ၊ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို
> ေရွ႕တန္းတင္တတ္တဲ့ခ်စ္သူမ်ဳိးကို ကြၽန္မတို႔က ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔
> ခ်စ္သင့္ပါတယ္။ ခ်စ္ရတာလည္း တန္ပါတယ္။
>
> တကယ္လို႔ မေတာ္တဆျဖစ္ခ်ိန္ အလုပ္မ်ားတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီး
> ကိုယ့္ကိုေရွာင္ဖယ္တတ္တဲ့ခ်စ္သူ၊ အရာအားလံုးၿပီးၿငိမ္းမွ
> "အဆင္ေျပလား?"ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဆီျပန္လာတတ္တဲ့ ခ်စ္သူမ်ဳိးကိုေတာ့
> ခ်စ္ရတာမထိုက္တန္ပါဘူး။
>
> အႀကံ (၄)
>
> ေျပာင္းလဲဖို႔ အခ်ိန္ေပးပါ
>
> အခ်စ္ကိုစြန္႔ခြါခ်ိန္ အလွ်င္စလိုမလုပ္ဘဲ ေျပာင္းလဲဖို႔
> သူ႔ကိုအခ်ိန္ေပးသင့္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ သူ႔ဆီမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ
> တပံုႀကီးရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ဖို႔ သူကိုယ္တိုင္
> သင္ယူလိုစိတ္ရွိတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကိုယ့္အတြက္အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္
> ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မအေဖလိုမ်ဳိး ႏုရြယ္စဥ္မွာ ေဗြ႐ႈပ္ခဲ့တယ္။
> အသက္ႀကီးလာေတာ့ အိမ္အတြက္၊ မိသားစုအတြက္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး
> ေပးဆပ္လာခဲ့တဲ့အေမကိုၾကည့္ၿပီး သူလည္းေျပာင္းလဲလာခဲ့တယ္။
> အေမကိုျပန္ေပးဆပ္တတ္ဖို႔ သူသင္ယူခဲ့တယ္။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ သားသမီး၊
> လင္ေယာက္်ားအတြက္ အရာရာကို ေပးဆပ္စေတးခံခဲ့တဲ့အေမက ေနာက္ဆံုးမွ
> ကိုယ့္ကိုဂရုစိုက္တတ္တဲ့ လင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုရခဲ့တယ္။
> သူ႔ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဖ့အေပၚထားတဲ့
> အေမရဲ႕အခ်စ္က အျမစ္တြယ္ခိုင္ၿမဲခဲ့တယ္။ ျငင္းခုန္မႈေတြ
> မျပတ္ရွိခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ အေမမတုန္လႈပ္ခဲ့ဘူး။ အေမအတြက္
> တဘက္သားရဲ႕အခ်စ္ကုိ နားလည္ဖို႔ သူ႔တစ္သက္အခ်ိန္ယူခဲ့ရတယ္...။

ေမ့ေဆးပ်ယ္လို ့ ႏိုးထလာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ေဘးဘီ ဝဲယာကို
ဝိုက္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သူက လူနာအိမ္ေဆာင္ခန္္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ ရွိေနျပီး
သူ ့နံေဘးမွာ သူနာျပဳဆရာမတစ္ေယာက္ ရပ္ေစာင့္ေနတာ ေတြ ့လိုက္ရတယ္။
ခြဲစိတ္ခန္းထဲမွာ အစစအရာရာ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ရွိခဲ့ရဲ့လားလို ့ သူက
ေမးပါတယ္။

သူနာျပဳဆရာမေလးက ျပံဳးျပီး …
“အဆင္ေျပပါတယ္ရွင္… အားလံုးေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါပဲ”

“ကြ်န္ေတာ္က ခြြဲစိပ္ခံရမွာကို ေၾကာက္ခဲ့တာဗ်”

“ဘာျဖစ္လို ့ေၾကာက္ရမွာလဲ၊ စိုးရိမ္စရာ ဘာဆိုဘာမွ မရွိဘူး”

“ကြ်န္ေတာ္က အျမဲတမ္း လြဲလြဲေလးေတြနဲ ့ ၾကံဳခဲ့ရသူဆိုေတာ့
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ေၾကာက္တယ္ဗ်” … လို ့အစခ်ီျပီး သူ ့ကို ေမြးစကတဲက
လြဲမွားခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို စီကာပတ္ကံုး ေျပာျပပါေတာ့တယ္။

သူ ့ကိုေမြးတဲ့ ေဆးရံုမွာ ကေလးခ်င္းမွားမိလို ့ သူ ့အသက္
ဆယ္ႏွစ္သားေလာက္အထိ အာရွသား လင္မယားကို သူ ့မိဘလို ့ပဲ မွတ္ယူခဲ့ရတယ္တဲ့။
သူ ့မိဘဆိုသူေတြကလည္း သူတို ့ရဲ့ ကေလးဟာ ဘာလို ့ အသားေတြ ဒီေလာက္ေဖြးျပီး
မ်က္လံုးဒီေလာက္ ျပဴးရသလဲ ဆိုတာကို အဲဒီတုန္းက ဘယ္လိုမွ စဥ္းစားလို
့မတတ္ခဲ့ၾကဘူးတဲ့။ ေနာက္မွ ကေလးခ်င္းမွားမွန္း သိျပီး သူ ့ကို သူ ့ရဲ့
မိရင္းဖရင္းေတြဆီ ျပန္သြားပို ့ေပးၾကသတဲ့။ အတိအက်ေျပာရရင္ေတာ့ သူ
့မိခင္ဆီျပန္ပို ့ေပးတာပါ။ သူ ့အေဖက သူ ့အေမကို ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာကတည္းက
ပစ္သြားခဲ့ပါျပီ။ ဥေရာပသူ သူ ့မိန္းမက တရုတ္ ရုပ္နဲ ့ကေလးေလး ေမြးလာလို
့ပါတဲ့ေလ။

“ကြ်န္ေတာ္နာမည္ကလည္း မွားျပီး ရထားတာဗ်”

“ရွင့္နာမည္က လီရီယို မဟုတ္ဘူးလား”

“အမွန္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ေလာင္ရိုလို ့မွည့္တာ။ အဲဒါ စိစစ္ေရးရံုးေရာက္မွ
ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို လီရီယို ျဖစ္သြားလည္း ကြ်န္ေတာ္လည္း မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။”

လြဲမွားမႈေတြက အဲဒီမွာတင္ အဆံုးမသတ္ေသးပါဘူး။ သူေက်ာင္းတက္ေတာ့လည္း
သူ’မက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ပစ္မႈေတြအတြက္ ခဏခဏ မွားျပီး အပစ္ေပးတာကို ခံခဲ့ရတယ္။
တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ စာေမးပြဲကို သူက ဂုဏ္ထူးနဲ ့ေအာင္ေပမယ့္ ကြန္ျပဴတာက
စာရင္းမွားထုတ္လို ့ သူ တကၠသိုလ္တက္ခြင့္ မရလိုက္ဘူး။

“ျပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ကစျပီး ထူးဆန္းတဲ့ တယ္လီဖုန္းအခြန္ေတြကို
ေဆာင္ေနရတယ္ဗ်။ ေရွ ့လတုန္းကဆို တယ္လီဖုန္းခ ေငြ ၃၀၀/- ေဆာင္ခဲ့ရတယ္”

“ရွင္က ႏိုင္ငံျခားဖုန္းေတြ ခဏခဏ ေခၚပံုရတယ္”

“ဘယ္ကလာဗ်ာ… ကြ်န္ေတာ့္အိမ္မွာ တယ္လီဖုန္းေတာင္မရွိဘူး။”

မိန္းမရေတာ့လည္း မွားျပီးရျပန္ေရာ။ သူ ့မိန္္းမက သူ ့ကို တျခားတစ္ေယာက္နဲ
့ မွားျပီး လက္ထပ္ခဲ့တာ။ အိမ္ေထာင္ေရးကလည္း အဆင္မေျပပါဘူး။

“ဘာလို အဆင္မေျပျဖစ္ရတာလဲ…”

“သူက တျခားတစ္ေယာက္နဲ ့ မွားျပီးလက္ထပ္ခဲ့တာေလ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို
တကယ္ခ်စ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ အဲဒီေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ သူ ့ခ်စ္သူဆီပဲ
အျမဲတမ္းသြားေနေတာ့တာေပါ့။”

လူမွားျပီး ခဏခဏ အဖမ္းခံရဖူးတယ္။ သူမယူဖူးတဲ့ အေၾကြးေတြအတြက္
အတိုးေတာင္းတဲ့စာေတြ ခဏခဏရဖူးတယ္။ ဆရာဝန္ကသူ ့ကို အခုလိုေျပာေတာ့
သူေပ်ာ္ေတာင္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္ဆိုပဲ …

“ခင္ဗ်ား လူေလာကမွာ သိပ္ၾကာၾကာ ေနခြင့္မရေတာ့ဘူးဗ်ာ”

ဒါလည္း ဆရာဝန္က သူူ ့ကို လူနာမွားျပီး ေျပာမိတာတဲ့။ တကယ္က
ဘာမွျဖစ္ေလာက္တဲ့ ေရာဂါမဟုတ္ပါဘူး။ အူအတက္ေပါက္ရံုကေလးပါ။

“အခု ခင္ဗ်ားက ကြ်န္ေတာ့ကို ခြဲစိတ္ခန္းထဲမွာ ဘာအမွားအယြင္းမွမရွိဘူး
ဆိုေတာ့ ယံုရခက္ခက္ေပါ့ဗ်ာ”

ဒီမွာတင္ ျပံဳးျပီးနားေထာင္ေနတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးရဲ့ မ်က္ႏွာဟာ
တမဟုတ္ခ်င္း ျငိွဳးက်သြားပါတယ္။

“အူ.. အူအတက္ေပါက္တာ… ဟုတ္လား …”

“ဟုတ္တယ္ေလ … ကြ်န္ေတာ္ အူအတက္ေပါက္လို ့ ျဖတ္ထုပ္ဖို ့အတြက္
ေဆးရံုတက္ရတာေလ ... ဘာျဖစ္လို ့လဲ…”

သူနာျပဳဆရာမေလး ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့စကားက …

“ဒါဆို ရွင္က … ေယာက္်ားကေန မိန္းမျဖစ္ေအာင္ ခြဲစိတ္တဲ့ လူနာ မဟုတ္ဘူးေပါ့…”

"ဗ်ာ" 

တရားရံုးမွာ တစ္ေန႕ေတာ့ ရံုးတံဆိပ္ ေပ်ာက္သြားေလတယ္။  တရားသူႀကီးက “ ရံုးတံဆိပ္တံုး ေပ်ာက္သြားတာ ႀကီးေလးတဲ့ ျပစ္မွဳတစ္ခုဘဲ.. ဒီကိစၥ
ကုိ (၃)ရက္အတြင္း ရေအာင္ရွင္းေစ ” ဆုိၿပီး သူ႕ေအာက္က အမွဳထမ္းကို ညႊန္ၾကားလိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕ … အမွဳထမ္းက… “ သံသယရွိတဲ့သူ (၃) ေယာက္ကို ဖမ္းထားၿပီးပါၿပီ တရားသူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား “ လို႕ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ တရား သူႀကီးက… “ ေကာင္းၿပီ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို ငါကိုယ္တိုင္ စစ္ေခ်မယ္ “ ဆိုၿပီး အမွဳ ကို စတင္စစ္ေဆး ေလေတာ့တယ္။

ပထမ သံသယရွိျခင္းခံရသူက ဒူးေထာက္ခစားလွ်က္ ..” ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမခိုးရပါဘူးဗ်ာ “ လို႕ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ တရားသူႀကီးက “ ဒါဆိုမင္းအေဖ ေရာ ဘာဆိုဘာမွ မခိုးဘူးဘူးလား “ လို႕ေမးတယ္။ ဒီေတာ့ သံသယရွိျခင္းခံရသူက “ အေဖက သူ.. လူငယ္ဘ၀တုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႕ အေပ်ာ္ ဖရဲသီးခိုးဘူးတယ္ ေျပာပါတယ္ “ လို႕ေျဖေလတယ္။ ဒီေတာ့ တရားသူႀကီးက “ အိမ္း…မင္းက အေဖတူသားပဲ၊ မင္းလည္း သူခ္ိုးဘဲ ျဖစ္ရ မယ္။ သူ႕ကို ၿပီးရင္ ႀကိမ္ဒဏ္ ေပးလိုက္စမ္းေဟ့..” လို႕ေျပာလိုက္တယ္။

အဲ့ဒီေနာက္ ဒုတိယ သံသယရွိခံရသူကို ဒူးေထာက္ခစားေစၿပီး စစ္ေဆးျပန္ေလတယ္။

“ မင္း..ငါ့ရဲ႕ တံဆိပ္တံုးကို ခိုးသလား “ ..လို႕ တရားသူႀကီးက ေမးတယ္။ ဒုတိယ သံသယရွိခံရသူက “ ကၽြန္ေတာ့္ အဘိုးကေတာ့ မုန္လာဥနည္းနည္း ခိုးခဲ႕ဘူးပါတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို စခ်င္စိတ္နဲ႕ ခိုးယူခဲ့ဘူးတယ္လို႕ ေျပာတာ ၾကားခဲ့ရဘူးပါတယ္ “ လို႕ေျဖတယ္။ ဒီေတာ့ တရားသူႀကီးက “ “ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းအဘိုးကလည္း သူခိုးဘဲ။ ဒီေတာ့ မင္းလည္းသူခိုးျဖစ္မွာဘဲ .. သူ႕ကို ႀကိမ္ဒဏ္ေပးစမ္းေဟ့ ..လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။

တတိယ သံသယရွိခံရသူ အလွည့္ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္..။

တရားသူႀကီးက ထံုးစံအတိုင္း “ ဒူးေထာက္ခစားစမ္း “ ..လို႕ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ တတိယသံသယ ရွိခံရသူက “ ကၽြန္ေတာ္ ဒူးမေထာက္ႏိုင္ဘူး“ ..လို႕ ရဲရဲ၀့ံ၀ံ့ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ တရားသူႀကီးက ေဒါသထြက္ၿပီး “ မင္းကဘာလို႕ ငါ့ကို ဒူးေထာက္ မခစားႏိုင္ရတာလည္းကြ ..ေဟ “ လို႕ေျပာ လိုက္တယ္။

ဒီေတာ့ တတိယ သံသယရွိခံရသူ လူငယ္က “ ကၽြန္ေတာ့အေဖရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ အနာစိမ္း ရွိခဲ့ဘူးတယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဒူးမေထာက္ႏိုင္ဘူး “ လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့တရားသူႀကီးက “ အဲ့ဒါ မင္းနဲ႕ ဘာဆိုင္လို႕တုန္းကြ “ လို႕ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။

ဒီေတာ့ တတိယလူငယ္က “ ကၽြန္ေတာ့အေဖရဲ႕ အနာစိမ္းက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မဆိုင္ရင္.. အခုေရွ႕က ႀကိမ္ဒဏ္အေပးခံရတဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ကေရာ သူတို႕ရဲ႕ အေဖေတြ အဘိုးေတြလုပ္ခဲ့တာနဲ႕ ဘာမ်ားဆိုင္စရာ ရွိႏိုင္ပါဦးမလည္းဗ်ာ..” လို႕ ေျပာလိုက္ေလတယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တရားသူႀကီးမင္းရဲ႕ မိန္းမက ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ လက္ဆြဲၿပီး တရားစီရင္ရာ ေနရာကို ၀င္လာေလတယ္။ၿပီးေတာ့ သူမက “ သား..မင္းအေဖရဲ႕ တံဆိပ္တုံး မင္း.. ယူၿပီး ကစားထားတာ ျမန္ျမန္ ျပန္ေပးလိုက္ေခ် “ ..လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ ကေလးရဲ႕ လက္ထဲမွာေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ႕ တံဆိပ္တံုး။

အဲ့ဒီေတာ့.. သံသယနဲ႕ ေခၚလာျခင္းခံလာရတဲ႕ လူ (၃) ေယာက္က တရားသူႀကီးကို လက္ညိဳးထိုးလွ်က္ တစ္ညီတစ္ညာထဲ အခုလိုေျပာလိုက္တယ္။

“ ခင္ဗ်ားသား ခိုးတယ္ေနာ္.. ။ အတူတူဘဲေပါ့။ ခင္ဗ်ားလည္း သူခိုးဘဲ။ ၾကိမ္ဒဏ္ကို  ရဲရဲ၀့ံ၀့ံ  ခံယူသင့္တယ္ ..။ “

တစ္ေန႔စာၾကည့္ေနခိုက္----
ေနေကာင္းပါရဲ႔လား အရွင္ဘုရား"ဟု ေမးျမန္းႏႈတ္ဆက္သံေၾကာင့္
"ေအာ္-ေနေကာင္းပါတယ္၊ မေပၚလာတာ အေတာ္ၾကာပါပေကာလား
ဒကာထူးရဲ႔"ဟုျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရ၏။

"မေပၚလာတာၾကာဆို တပည့္ေတာ္မိခင္ႀကီး က်န္းမာေရးမေကာင္းတာ
ရန္ကုန္ထိသြားၿပီး ေဆးကုေပးေနခဲ့ရလို႔ပါဘုရား၊ အခုေတာ့ က်န္းမာေရး
ေကာင္းသြားပါၿပီ၊ အဲဒါ အရွင္ဘုရားအတြက္ လွဴစရာကေလးေတြလည္း
ပါလာ၊ ေမးစရာေလးေတြလည္း ေတြ႔လာခဲ့ရလို႔ပါဘုရား။"

"လွဴစရာကိုေတာ့ ထားပါဦး၊ ေမးစရာကို အရင္သိပါရေစ။"


"ဒီလိုပါဘုရား၊ ရန္ကုန္ေဆးခန္းမွာတုန္းက တပည့္ေတာ္တို႔ အေမအရြယ္
အသက္ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ ေဆးကုသမႈခံယူေန
တာကိုေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္ဘုရား၊ ေရာဂါက သားအိမ္ကင္ဆာလို႔ ဆိုပါတယ္။
နာလြန္းလို႔ထင္ပါရဲ႔ဘုရား၊ ေအာ္လိုက္ ညည္းလိုက္နဲ႔ တလူးလူး တလြန္႔လြန္႔
ျဖစ္ေနတာ ျမင္ရ ၾကားရတဲ့ သူေတြေတာင္မသက္သာလွဘူးေပါ့ ဘုရား။"

"ဒီလိုနဲ႔ သားသမီးေတြက စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး မၾကည့္ရက္ေတာ့တဲ့အဆံုးမွာ

ဆရာဝန္ႀကီးကို သူတို႔အေမကို ယူသေနစီးယား လုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းပန္

ၾကေတာ့တာပါပဲဘုရား။"


"ေနပါဦး ဒကာထူးရဲ႔၊ ယူသေနစီးယားဆိုတာ ေနာက္ဆံုးေပၚကုထံုးလား၊
ေဆးဆံုးသံုးၿပီး ကုေပးဖို႔ေျပာတာလား။"

"ဘယ္ကဟုတ္ရမွာလဲဘုရား၊ ယူသေနစီးယား (Euthanasia) ဆိုတာ

မနာမက်င္ရေလေအာင္ လူနာကို ညင္ညင္သာသာ ကိစၥတံုးပစ္တဲ့နည္းကို

ဆိုတာပါဘုရား။"


"ဟာ-ျဖစ္ရေလ ဒကာထူးရယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီးက လုပ္ေပးလိုက္ေရာ့လား။"

"ေလွ်က္ပါ့မယ္ဘုရား၊ ဆရာဝန္ႀကီးက ဘာသာေရးကို အေတာ္ကိုင္းရႈိင္းပံုရပါတယ္
ဘုရား၊ ဒီလိုယူသာေနစီးယားလုပ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ သူ႔အသက္ကိုသတ္
တာပဲတဲ့၊ ေဝဒနာခံစားရတာကေတာ့ လူနာရဲ႔ကံတရား အက်ိဳးေပးေပါ့ေလ၊ ဒီလို
မလုပ္ခ်င္ၾကပါနဲ႔လို႔ အေတာ္ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ရွင္းျပပါတယ္ဘုရား။"

"ၿပီးေတာ့ ဆရာဝန္ဆိုတာ လူနာကို အသက္ရွည္က်န္းမာေအာင္ တတ္စြမ္းသမွ်
ကုသေပးၾကရတဲ့သူေတြသာျဖစ္ၿပီး လူနာကေရာ လူနာရွင္ေတြကပါ ဘယ္ေလာက္
လိုလားလိုလား အသက္တိုေအာင္လုပ္ေပးတဲ့သူ လူနာရဲ႔ကံကို အဆံုးသတ္ေပးတဲ့
သူေတြမျဖစ္သင့္ပါဘူးတဲ့။"

"ေနာက္ၿပီးစဥ္းစားစရာက သူမေသခင္ ကုရနိုင္တဲ့နည္း ကုရနိုင္တဲ့ေဆး မေပၚဘူး
လို႔လည္းမဆိုနိုင္ဘူး၊ သတၱဝါတစ္ခု ကံတစ္ခုဆိုတာကိုလည္း သတိျပဳရပါမယ္တဲ့
ဘုရား။"

"ဒါေတြဟာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိုေရးတဲ့ ေရာဂါဆန္းနဲ႔ဇာတ္လမ္းမ်ား စာအုပ္

ထဲကရရွိထားတဲ့ ဗဟုသုတ အသိတရားေတြကို တဆင့္ျဖန္႔ေဝေပးတာပါတဲ့။"


"ဆရာဝန္ေတြဘက္က ေနာက္ဆံုးေပၚနည္းပညာေတြ၊ ေဆးဝါးေတြနဲ႔ တတ္စြမ္းသမွ်
ကုသေပးေနသလို လူနာရွင္ေတြဘက္ကလည္း အတတ္နိုင္ဆံုး ျပဳစုယုယမႈေတြ
ေပးၾကပါလို႔ ေျပာသြားပါေသးတယ္ဘုရား။"

အင္း...ေတာ္ေတာ္ သေဘာထားျပည့္ဝတဲ့၊ ဗဟုသုတျပည့္စံုတဲ့ဆရာဝန္ႀကီးပဲကိုး၊
အထူးသျဖင့္ ဒါေတြကိုတင္ျပေပးတဲ့ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ညိုကို ေလးစားစရာပါပဲ။
ဒါနဲ႔ ဒကာထူး ေမးစရာေတြဆိုတာက...

"ေၾသာ္-ဒီလိုပါဘုရား၊ အကယ္၍သာ လူနာရဲ႔သားသမီးေတြ ေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း
ယူသေနစီးယားလုပ္ေပးလိုက္ရင္ ေတာင္းဆိုတဲ့သူေတြနဲ႔ လုပ္ေပးတဲ့သူမွာ ဘယ္လို
အျပစ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္နိုင္မလဲ သိခ်င္တာပါဘုရား။"

"ေမးလဲေမးထိုက္ သိလည္းသိထိုက္တာပဲ ဒကာထူးေရ။ ေတာင္းဆိုတဲ့သူေတြက လူနာရဲ႔

သားသမီးအရင္းေတြ စစ္မွန္ခဲ့ရင္ေတာ့ မာတုဃာတကကံ ထိုက္မွာျဖစ္ၿပီး လုပ္ေပးတဲ့

အျခားသူကေတာ့ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္မွာပါပဲ။"


"ဒီေနရာမွာ မာတုဃာတကကံထိုက္ရတာကေတာ့ ယူသေနစီယားလုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းပန္
တာက သတ္တဲ့ပံုစံ (၆) မ်ိဳးထဲက အာဏတၱိက ေခၚတဲ့ ေစခိုင္း၍သတ္ျခင္းဆိုတဲ့ အထဲမွာ
အက်ံုဳးဝင္ေနတာရယ္၊ အသတ္ခံရသူကလည္း လူသားစစ္စစ္ျဖစ္တဲ့ အေမရင္း၊ သတ္သူ
(ေစခိုင္းေတာင္းပန္သူ) ကလည္း လူသားစစ္စစ္ သားသမီးအရင္းျဖစ္ေနတာရယ္၊ အဲဒီ
ေစခိုင္းမႈ ပေယာဂေၾကာင့္ပဲ ေသဆံုးတာရယ္တို႔ေၾကာင့္ မာတုဃာတကကံ ( အေမသတ္
တဲ့ကံ) ထိုက္ရတာပါပဲ။"

"တင္ပါ့ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားေျပာတဲ့အထဲက သတ္တဲ့ပံုစံ (၆) မ်ိဳးဆိုတာနဲ႔ လူသားစစ္စစ္
ဆိုတာေတြကို မိန္႔ပါဦးဘုရား။"

"သတ္တဲ့ပံုစံ (၆) မ်ိဳးဆိုတာက

(၁) ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ထိလက္ေရာက္သတ္ျခင္း (သာဟတၳိက)၊
(၂) ေစခိုင္း၍သတ္ျခင္း (အာဏတၱိက)၊
(၃) ပတ္ခတ္၍သတ္ျခင္း (နိႆဂၢိယ)၊
(၄) က်ေသ ထိေသေအာင္ တြင္းတူး၊ ဗံုးေထာင္၊ ေျငာင့္တံသင္းေထာင္ထား၍သတ္ျခင္း
(ထာဝရ)
(၅) စုန္းအတတ္၊ ေမွာ္အတတ္စတဲ့ အတတ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔သတ္ျခင္း (ဝိဇၨာမယ)
(၆) ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ တန္ခိုးနဲ႔သတ္ျခင္း (ကမၼဇိဒၶိ) -တို႔ပါပဲ။"

"ေနာက္လူသားစင္စစ္ဆိုတာက မာတုဃာတက၊ ပိတုဃာတကကံေတြမွာ သတ္သူေရာ၊
အသတ္ခံရသူပါ လူသားစစ္စစ္ေတြျဖစ္ပါမွ ဒီကံေတြကထိုက္တာ၊ သီဟဗာဟုတို႔မွာလို
အသတ္ခံရသူအေဖက တိရစၦာန္ျဖစ္ၿပီး၊ သတ္တဲ့သူ သားသမီးကလူျဖစ္ရင္ေတာ့ ဒီကံ
ႀကီးေတြမထိုက္နိုင္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါ၊ ဒီကံႀကီး (အာနႏၱရိယကံ) ေတြ ထိုက္မႈ-မထိုက္မႈ
နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အက်ယ္တဝင့္ သိခ်င္ရင္ေတာ့ သမႏၱစကၡဳဒီပနီက်မ္းမွာ ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။"

"မွန္ပါဘုရား၊ အကယ္၍ ဒီကံႀကီးထိုက္သြားရင္ ပစၥဳပၸန္ဘဝနဲ႔ တမလြန္ဘဝေတြမွာ ခံစား
ရမယ့္ အက်ိဳးအာနိသင္ေတြကိုလည္း သိလိုပါေသးတယ္ဘုရား။"

"ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာေတာ့ စ်ာန္တရား၊ မဂ္တရား၊ ဖိုလ္တရားေတြ လံုးဝမရနိုင္ေတာ့ဘူး။ အမ်ား

တကာရဲ႔ ရႈတ္ခ်ခံရမႈေတြကိုေတာ့ ေတြးၾကည့္ရင္ သိနိုင္ေလာက္ပါတယ္။ အဇာတသတ္

မင္းတို႔လို ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္တာေတြစတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲေပါ့။

အဲ-တမလြန္လားရာဂတိကေတာ့(ဘယ္လိုေကာင္းမႈေတြကိုပဲ ျပဳထားေစဦး၊ ျပဳေပဦးေတာ့)

ဒီဘဝကေသရင္ ငရဲမွာတပ္အပ္က်ျဖစ္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။"


"ယခုလိုသိခြင့္ရတာ ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္။ ဟိုလူနာရွင္သားသမီးေတြကေတာ့ ဆရာဝန္
ႀကီးရဲ႔ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဒီကံႀကီးကလြတ္သြားၾကရတာပဲဘုရား၊ ေတာ္ပါေသးရဲ႔။"

"အင္း-မရွိတာထက္ မသိတာခက္တယ္လို႔ဆို မဟုတ္လားကိုထူးရဲ႔၊ သိသင့္သိထိုက္တာ
ေတြကို သိေအာင္ ေလ့လာထားၾကရမွာေပါ့။"

"တင္ပါ့ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔လို မိအို ဖအိုေတြနဲ႔ ေနရတဲ့သူေတြ ပိုၿပီးသိသင့္ပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္လည္း တတ္နိုင္သေလာက္ လက္ဆင့္ကမ္းမွာပါပဲဘုရား။"

"မိဘစတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးေတြဟာ မီးနဲ႔ပမာတူတယ္တဲ့ ဒကာထူးရဲ႔၊ မီးဆိုတာ သံုးတတ္ရင္
ထမင္းခ်က္၊ အေႏြးေငြ႔လံႈ၊ အလင္းေရာင္ယူ အမ်ိဳးစံုေအာင္ သံုးလို႔ရေပမဲ့၊ မသံုးတတ္ရင္ေတာ့
ေလာင္တတ္ ကၽြမ္းတတ္တာ သဘာဝပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ငရဲမီး အေလာင္မခံရေအာင္
ေရွာင္ရွားၿပီး၊ လူနတ္နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာရေအာင္ ဒီမီးအလင္းေရာင္ႀကီးေတြကို သံုးတတ္ပါေစ
ဒကာထူးေရ။"

"ဤသို႔ျဖင့္ ဒကာထူးတစ္ေယာက္ ပါလာေသာလကၻက္ေျခာက္ကို လွဴၿပီး ရိုေသစြာ ဦးခ်
လိုက္ေလသတည္း။"


(ဓမၼရတနာမဂၢဇင္း၌ "သတ္ေစျခင္း ေသေစျခင္း"အမည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပၿပီး)

''အရွင္၀ိသာရဒ(ရမၼာ၀တီ)''

(၁) မ်က္လံုး ႏွစ္လံုးကို မ်က္လံုးအိမ္ကေန  ထုတ္ယူျပီး ေဇါက္ထိုး ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ရင္ အဲဒီလူရဲ့ အျမင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ လို.
    ေတြးၾကည့္ဖူးလား မိတ္ေဆြ... အတည့္ပဲ ျမင္ေနရမွာလား ၊ ေဇါက္ထိုးေတြ ျမင္ေနရမွာလားဆိုတာကိုေပါ့ ....
    တကယ္လို. အဲဒီလိုသာ လုပ္ခဲ့ရင္ ႏွစ္လ ေလာက္ထိေတာ့ ဒီလူရဲ့ အျမင္ေတြဟာ  ေဇါက္ထိုးပဲ ျမင္ရမွာပါ...
    အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ျပန္ျပီး အတည့္ ျမင္လာမွာပါ ခင္ဗ်ာ .... လူ. ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ adaptation ရသြားတဲ့အခါေပါ့ဗ်ာ ...
   ( ၾကံၾကံဖန္ဖန္ research တစ္ခုကိုဖတ္ရလို. ျပန္ေရးထားတာပါ ။)


(၂) နွလုံးၾကြက္သားဟာ ေသြးကုိ ေလထဲကုိ ၁၅ မီတာ ( ေပ ၅၀ )အထိညွစ္ထုတ္နုိင္တယ္ ...
     ဒါဟာ ရန္ကုန္ကတိုက္အိမ္ေတြရဲ့  ငါးထပ္ေလာက္ထိ ေရာက္ႏိုင္တဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ ။

(၃) က်ေနာ္တို. ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ လွည့္ပတ္ေနတဲ့ ေသြးေတြဟာ တေန.ကို အၾကိမ္ ႏွစ္ေထာင္ခန္. လွည့္ပတ္ေနတာပါ ။


(၄) အရြယ္ေ၇ာက္ျပီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အေရျပားမ်က္ႏွာျပင္ကို ျဖန္.ခင္းလိုက္ရင္  ၂၂ စတုရန္းေပ  ေလာက္ရွိျပီး
     ခုနစ္ ေပါင္နီးပါးေလးပါတယ္ ။

(၅) လူ.ကိုယ္မွာ အေသးဆံုး အရိုးက နားအတြင္းမွာ ရွိတဲ့ စတားရပ္ ( stirrup ) ေခၚတဲ့ အရိုးေလးပါ ။
     အၾကီးဆံုး အရိုးကေတာ့ femur လို.ေခၚတဲ့ ေပါင္ရိုး ပါ ခင္ဗ်ာ ။
     တဆက္တည္းေျပာျပပါဦးမယ္ ။ ေပါင္ရိုးက်ိဳးတာဟာ လူတစ္ေယာက္ကို ေသေစႏိုင္ပါတယ္ ။

(၆) လူၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆုတ္ထဲ ၀င္ဆန္.တဲ့ ေလပမာဏက (၅) လီတာခန္. ရွိပါတယ္ ။


(၇) လူတစ္ေယာက္ အသက္ရူတဲ့ခါ ရူသြင္းတဲ့ အရွိန္နႈန္းနဲ့ ရူထုတ္တဲ့ အရွိန္ႏႈန္းက အတူတူပဲ ျဖစ္ျပီး
      တစ္နာရီကို ၈ ကီလိုမီတာ  ေလာက္ျဖစ္ပါတယ္ ။


(၈)  ကိုယ့္ ကို သူမ်ားထက္ပိုျပီးျခင္ပိုကိုက္တာမ်ိဳးကို က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြမ်ား ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ ။
     ဒါဟာ ေလးျဖဴ ေျပာသလို ရုပ္ေခ်ာတဲ့သူေတြ ကို ျခင္က ေရြးျပီးကိုက္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ ။
     လူေတြ မွာ က်ေနာ္တို.ကိုယ္တိုင္ မသိႏိုင္တဲ့ ကိုယ္သင္းနံ့ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္ ။တိရိစာၦန္ေတြသာ သိႏိုင္တာပါ။
     တခ်ိဳ. လူေတြရဲ့ အဲဒီ ကိုယ္နံ့ေတြက ျခင္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ေစတဲံ့ အတြက္ ျခင္ေတြက အဲဒီလူနားမွာပဲ ၀ဲေနေတာ့တာပါ ...


(၉) အမ်ားဆံုးေတြ.ရေသာ မ်က္လံုး အေရာင္မွာ အညိဳ ေရာင္ ျဖစ္သည္ ။
     က်ေနာ့္မ်က္လံုး အညိဳေရာင္ျဖစ္တာကို ထူးဆန္းတယ္ ထင္တဲ့ သယ္ရင္းေတြ မွတ္ထားၾကေနာ္ ...
     ဒါမွ normal အေရာင္တဲ့ ခင္ဗ် ..
  
    (မ်က္စိညိဳလွ်င္ စီးပြါးျဖစ္မည္ ။ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားမည္ ။မ်က္လံုးညိဳပိုင္ရွင္မ်ားသည္ အခ်စ္နွင့္ပက္သက္ရ်္ စြဲလန္းမႈရွိသည္ ။
     မိတ္ျမဲတတ္သည္ ။ ရာသက္ပန္ ေပါင္းေဖၚရမည့္ အခ်စ္မ်ိဳး ကိုသာ ေ၇ြးခ်ယ္တတ္သည္ ။ ရာသက္ပန္ စြဲျမဲေသာ မိတ္ေဆြစိတ္
     ထားရွိတတ္သည္ ။ အလုပ္ကို မ်ားစြာၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ျပီး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္ ။ အလုပ္လုပ္ရာတြင္
     ေစ့စပ္ေသခ်ာရ်္  ဇြဲ ရွိရွိလုပ္ကိုင္တတ္သည္ ။ ယင္းတိုးသည္ အႏုပညာကို ႏွစ္သတ္ျမတ္ႏိုးရ်္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားႏွင့္လည္း
     ျပည့္၀ႏိုင္ၾကေပသည္ ။ ( ရူပသွ်တၱရက်မ္း၊ စာ - ၁၅၆/၁၆၄ ) )
   

(၁၀) လူတစ္ေယာက္ ရဲ့ အေပၚသြားနဲ့ ေအာက္သြား ထိတဲ့အခ်ိန္ စုစုေပါင္းဟာ တစ္ေန.ကို ( ၁၉ ) မိနစ္ေက်ာ္ သာရွိပါတယ္ ။
       ပညာရပ္ဆိုင္ရာေမးလ္ မဟုတ္လို. ေသခ်ာ မရွင္းျပေတာ့ပါဘူး ။ ေသခ်ာသိခ်င္ရင္ သြားဘက္ဆိုင္ရာ ဆရာ၀န္မ်ားကို
       ေမးၾကည့္လို.ရပါတယ္ ။

(၁၁) လူ တကိုယ္လံုးမွာ ေသြးခုန္ႏႈန္း တိုင္းလို.ရတဲ့ ေနရာ ( ၉ ) ေနရာရွိပါတယ္ ။
       လက္ဖံ်လိုေနရာမ်ိဳးမွာ တိုင္းလို.ရတာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို.အားလံုးသိၾကမွာပါ ။
       ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ shock (ေရွာ့ခ္) ရသြားလို. ေမ့ေျမာေနတဲံခ်ိနမွာဆိုရင္ေတာ့ လက္ဖ်ံလိုေနရာက
       ေသြးခုန္ႏႈန္းကို စမ္းလို.မမိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ အေရးအေပါဆံုးေနရာကေတာ့
      လည္ပင္း မွာရွိတဲ့  Carotic artery ေနရာပါပဲ ...

(၁၂) သာမာန္ လူၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ့ အံသြားၾကိတ္တဲ့ အား ဟာ ပါင္ ( ၅၀) ကေန ( ၂၀၀) ထိ ရွိပါတယ္တဲ့ ...

(၁၃) က်ေနာ္တို.ရဲ့ အူသိမ္ ( small intestine ) ဟာ ၂၂ ေပ ရွည္တယ္လို. လူတိုင္းသိၾကပါတယ္ ။
       ဒါေပမဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ မွာ ၂၂ ေပ မွရိပါဘူး ။ ေယာက္်ားေလးေတြ ထက္ အနည္းငယ္ ပိုတိုပါတယ္ ။
       မိန္းကေလးေတြ အူတိုတယ္ဆိုတာ ဒီကေန ျဖစ္တာတာလားေတာ့ မသိပါဘူးေနာ္ ....

ဒီဟာေလးဖတ္ၿပီေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြကိုေျပာခ်င္ပါတယ္။
သူမ်ားေတြကိုအျပစ္တင္မဲ႕အစား ဒါေလးေတြလိုက္နာၾကရေအာင္လားဗ်ာ။ အျပည္႕အ၀ မဟုတ္ေတာင္.................။
(၁) အျပင္ထြက္လို႕ အသက္ႀကီးၿပီး ခ်ိဳ႕တဲ႕တဲ႕ လူေတြေတြရင္ ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္လႈဳ ခဲ႕ၾကပါ။ (ဒါဟာကုသိုလ္ျပဳတာပါပဲ။ )
(၂) လမ္းမွားေရာက္ေနတဲ႕ (အစြန္းေရာက္ေနတဲ႕) သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ကို ေဖ်ာင္းဖ်ပါ။
ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ႕။

*********************************************************************************
(ကူးယူေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္ပါတယ္)

ဒီႏိုင္ငံက သက္ၾကီးရြယ္အို"အနနၱဂိုဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္"၊ "ၾကီးသူကို
ရိုေသ၊ ငယ္သူကို သနား၊ ရြယ္တူကို ေလးစား" …စတဲ့ အဆံုးအမေတြနဲ ့
ၾကီးျပင္းခဲ့ရသူ၊ လိုက္နာခဲ့ရသူ ကြ်န္မလို ျမန္မာလူမ်ိဳး တေယာက္ အတြက္
ဒီိိိႏိုင္ငံက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြရဲ့ ဘ၀ကို ေတြ ့တိုင္း၊ ျမင္တိုင္း၊
ၾကားတိုင္း ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္သီးသီး ဆို ့ဆို ့နင့္နင့္ ခံစားရျမဲ။
ဆင္းရဲခ်မ္းသာမွ ုေတြၾကား ဘယ္အရာကမ်ား လစ္ဟင္းေပ်ာက္ကြယ္ေနလဲလို ့
မဆံုးနိုင္ေမးခြန္းေတြနဲ ့လုံးလည္လိုက္စျမဲ။

ျမင္ကြင္း(၁)
လူစည္ကားေသာ ဘူတာရုံေတြမွာ အဖိုးအိုကိုေတြ ့ရတတ္သည္။ အက်ၤီဗလာ
ေဘာင္းဘီတိုနဲ ့ဘာဂ်ာကို အဆက္မျပတ္မွ ုတ္ ေဘာလံုးေလးကစားျပရင္း
ထမင္းတလုတ္အတြက္ ပိုက္ဆံရွာရသူ။ အသက္ ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ အရြယ္
ဘယ္ေလာက္က်န္းမာသည္ ေျပာေျပာ ခုလုိ ပင္ပင္ပန္းပန္း
ဘယ္ရုန္းကန္ခ်င္ပါ့မလဲ။ သူကို ့ေတြလွ်င္ လူေတြက သူေဖ်ာ္ေျဖတာကို
ျပံူးျပီး ပိုက္ဆံထည့္ၾကသည္။ ကြ်န္မကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျပံုးႏိုင္ပါ။
ပိုက္ဆံလွ ူဒါန္းတိုင္း ေခြ်းေတြျပန္ေနေအာင္ ပင္ပန္းေနသည့္ သူ ့ကို
ၾကည့္ျပီး မ်က္ရည္၀ဲရျမဲ။ ခုေတာ့ သူ ့ကို မေတြ ့ရတာ ၾကာျပီ။
တခုခုမ်ားျဖစ္သြားလားလို ့ ေတြးျပီးစိတ္ပူမိေသးသည္။
*****

ျမင္ကြင္း(၂)
ရုံးက သူငယ္ခ်င္းနဲ ့ စကားေျပာရင္း အမွတ္တမဲ့ သိလိုက္ရသည္။ သူ ့အေမက
ရုံးတရံုးမွာ သန္ ့ရွင္းေရး အလုပ္လုပ္သည္တဲ့။ ကြ်န္မ အေတာ္အံံၾသသြားသည္။
ရုံးမွာ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္သည္ဆိုသည္မွာ ဖုန္စုပ္၊ ၾကမ္းတိုက္၊
အိမ္သာေဆးတဲ့ အထိ။ Brandေတြေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္တတ္ေသာ၊
ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ အစားအစာေပါင္းစံုကို ရူးသြပ္ေသာ သူက အေမ့ကို
ဒီအလုပ္မ်ိဳးလုပ္တာ လက္ပိုက္ၾကည့္္ေနေလာက္ေအာင္
မခ်ိဳ ့တဲ့တာ ေသခ်ာသည္။ အေမက အသက္ဘယ္ႏွႏွစ္လဲဆိုေတာ့ ၆၅ တဲ့။
အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ အေမအလုပ္မလုပ္ရင္ အေမ့အိမ္စရိတ္ ဘယ္သူေပးမလဲတဲ့။
ကြ်န္မမွာ စကားလံုးေတြ ရွားပါးကုန္သည္။
*****

ျမင္ကြင္း(၃)
အဖြားအိုက အဖိုးအိုကို တြဲေနက်။ တုန္ခိ်ခိ်ေျခလွမ္းမ်ားကို လူရွ ုပ္ေသာ
စားေသာက္ဆိုင္က အခ်ိန္ဆင္းရဲသည့္ လူငယ္တခ်ိဳ ့က စိတ္မရွည္။
ျပည့္ေနေသာအမွိ ုက္ပံုးကို ေတြ ့ေတာ့ အဖုိးအို၊အဖြားအိုရဲ့
မြဲေျခာက္ေျခာက္ မ်က္လုံးေလးေတြ အေရာင္လက္သြားသည္။ အဖိုးက အမွိ
ုက္ပံုးထဲမွ အေအးသံဗူး၊ သတင္းစာအေဟာင္းေတြကို ရွာ၊ အဖြားက
အဖိုးကမ္းေပးေသာ သံဗူးေလးေတြကို ေျခေထာက္နဲ ့ဖိျပားျပီး သူတို ့ရဲ့
ညစ္ႏြမ္းႏြမ္းအိတ္ထဲကို ထည့္သည္။ ဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ စားလက္စ ထမင္းေတြ
မ်ိဳမက်။ ဒီနုိင္ငံမွာ ေတြ ့ေနက်ျမင္ကြင္းေပမယ့္ ကြ်န္မရင္ထဲက ဆုိ
့နင့္မွ ုက အျမဲအသစ္ျဖစ္တတ္သည္။ ခဏေနေတာ့ သူတို ့လက္ထဲမွာ ညစာအတြက္
ေငြစေလးေတြ။ တကယ္လို ့မ်ား ညစာအတြက္ မလံုေလာက္ေသာညေတြ ဆိုရင္…။
*****

ျမင္ကြင္း(၄)
အသက္ ၈၀ေက်ာ္ ေယာကၡမၾကီးကို မက်န္းမာလို ့ လူအိုရုံပို ့လုိက္ျပီလို ့
ကြ်န္မ အရာရွိက လာေျပာေတာ့ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္စြာ မ်က္လုံးျပူးသြားမိသည္။ သူ
့ေယာကၡမၾကီး ေနမေကာင္းေနတာ ၾကာလွျပီ။ ခုေတာ့ လူအိုရုံတဲ့။ လူအိုရုံမွာက
အျမဲ ေစာင့္ေရွာက္မဲ့သူ ရွိေတာ့ ပိုအဆင္ေျပသည္တဲ့။ အရင္က သူတို
့တအိမ္လံုးကို ေယာကၡမၾကီးက ခ်က္ျပုတ္ေကြ်းခဲ့သည္။ လုိတုန္းကေတာ့ တမ်ိဳး…
မလိုေတာ့စြန္ ့ပစ္ျပီ။ ကြန္ဒိုမွာေနျပီး တႏွစ္တခါ ကမာၻပတ္ေနသူေတြက အေမကို
ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ ့ မစြမ္းသာေတာ့ဘူးလား။
သူ ့ကိုေန ့တိုင္းေတာ့ သြားေတြ ့မွာေပါ့ေနာ္လို ့ လွ်ာရွည္မိေတာ့
အခ်ိ္န္ဘယ္မွာလဲတဲ့။ အလြန္ဆုံးတလ တခါေပါ့တဲ့။ လူအိုရုံထဲက သားသမီးေတြ၊
ေျမးေတြ အလာကို ေမွ်ာ္ေနမယ့္ ေမတၱာငတ္တဲ့မ်က္၀န္းတစံုကေတာ့။
*****

ျမင္ကြင္း(၅)
ပိတ္ထားေသာတံခါးေနာက္ကြယ္မွ…။ တုန္ခ်ိခိ်အေမအိုၾကီးကို အခိုင္းအေစလို
စကားေျပာေနသည့္ သမီး။ အေမေရခ်ိဳးတာ ၾကာလို ့ဆိုကာ ေရဖိုးကုန္မွာ ေၾကာက္၍
အျပင္ကေန ေရကို ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဆပ္ျပာေတြနဲ ့အေမထြက္ေမးေတာ့ အေမကို
သင္ခန္းစာေပးသည့္ သမီးမ်က္ႏွာက ရုိက္ခ်င္စရာ။ အေမကေတာ့ မရုိက္ရက္။
မ်က္ရည္ေ၀့သီေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားနဲ ့ ေငးၾကည့္လို။ ဒါတကယ့္ အျဖစ္အပ်က္တဲ့။
ဒီနုိင္ငံက ပိတ္ထားေသာတံခါးေနာက္ကြယ္မွ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ။ ကြ်န္မ
TVမ်က္ႏွာျပင္ကို ေၾကာခိုင္းလိုက္သည္။ အဲဒီေလာက္ အသဲမမာပါ။ ရင္ထဲမွာေတာ့
ေၾကေၾကကြဲကဲြ။
*****

ျမင္ကြင္း(၆)
အိမ္ေဘးအိမ္မွာ အ၀တ္လာေလွ်ာ္ေနက် အေဒၚၾကီးကို မုန္ ့ဟင္းခါးဆိုင္မွာ ေတြ
့ေတာ့ အေမက ႏွ ုတ္ဆက္သည္။ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ မနဲစားေနရသည့္ သူ ့ကို မုန္
့ဟင္းခါးဆိုင္မွာ ေတြ ့တာ အေတာ္ထူးဆန္းသည္ကို။ အေမအိုၾကီးမုန္
့ဟင္းခါးစားခ်င္တယ္ဆုိလို ့ ရွိတဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ ့လာ၀ယ္တာတဲ့။ ျမန္မာျပည္
အလည္ျပန္တုန္း ေတြ ့လိုက္ရတဲ့ ဒီအျဖစ္ေလးက ရင္မွအနာကို သက္သာေစသည္။ သူ
့ေစတနာက သူ ့ကို လက္ငင္း အက်ိဳးေပးပါသည္။ အေမက တအိမ္လုံးအတြက္ မုန္
့ဟင္းခါးကုသိုလ္လုပ္လုိက္ေတာ့ သူ ့မွာ ၀မ္းသာလို ့။ မုန္ ့ဟင္းခါးမစားရတာ
ႏွစ္နဲ ့ခ်ီေနျပီတဲ့။ လူမဲြေသာ္လည္း ေစတနာ၊ေမတၱာခ်မ္းသာသူ။
*****

ကဲ...စဥ္းစား...စာနာႏိုင္ၾကပါေစ...။ 

	ဟူး… ပူလိုက္တာ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းဆင္းျခင္းပဲ စစ္ေတြျမိဳ႕ရဲ႕ ေနလံုးၾကီး စႏွုတ္ဆက္ ပါေတာ႕တယ္… စစ္ေတြရံုးက လာၾကိဳေပးတဲ႕ ကားနဲ႕ပဲ လိုက္သြားျပီ… ျမိဳ႕ကို ပတ္ၾကည္႕တာ… ဗိုက္ဆာရေကာာင္းမွန္းလည္း မသိလိုက္ဘူး… အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္… ညေန ေလးနာရီေလာက္မွာ တည္းခိုးခန္းယူျပီးေနလိုက္တာ စစ္ေတြအတြက္ တစ္ေန႕တာကုန္ဆံုးသြားတယ္… ေနာက္ေန႕ ႏိုးတယ္ဆိုရင္ပဲ… မနက္စာစားျပီး… စစ္ေတြျမိဳ႕ၾကီးကို ႏွုတ္ဆက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ရပါေတာ႕တယ္… စစ္ေတြသေဘၤာဆိပ္ကိုသြားျပီး… လက္မွတ္၀ယ္… အခန္းငွားျပီး သေဘၤာေပၚတက္ျပီး… စစ္ေတြကိုလက္ျပႏွုတ္ဆက္… ဗူးသီးေတာင္ျမိဳ႕ (ေမာင္ေတာမေရာက္ခင္) ကိုခရီးဆက္ခဲ႕ပါျပီအခ်ိန္ကေတာ႕ မနက္ ၇း၃၀ ေပါ႕… သေဘၤာက Steamer အမ်ဳိးအစား… ေရယက္လည္းျမန္တယ္… ေရဆူးလည္း သိပ္မနက္ဘူး… ဒါေၾကာင္ ခက္သြက္သြက္ေမာင္းေနတယ္လို႕ စိတ္ထဲထင္မိတယ္… ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႕ ျပင္းတာနဲ႕ သေဘၤာအေပၚဆံုးထပ္ကိုသြားၾကည္႕မိတယ္… အားပါး လွလိုက္တဲ႕ ရွု႕ခင္းဗ်ာ… ဇင္ေယာ္ေတြ ၀ဲပ်ံျပီ အစာလိုက္ေတာင္းေနတဲ႕ပံုစံေလးေတြ မ်က္လံုးထဲအခုထိျမင္ေယာင္ေနတုန္းပဲ.. ကိုယ္႕မွာကလည္း အစာေကၽြးစရာမပါေတာ႕ သူမ်ားေတြ အစာေကၽြးတာကိုပဲၾကည္႕ရင္ အဲဒီ ရွု႕ခင္းကို ပီတိျဖစ္ခဲ႕မိတယ္… နည္းနည္းၾကာေတာ႕ ဇင္ေယာ္ေတြလည္းဆက္မလိုက္လာေတာ႕ပဲ သူတို႕ရဲ႕မူရင္းေနရာ သေဘၤာဆိပ္နဲ႕နီးရာမွာပဲေနခဲ႕ၾကတယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္းပ်င္းတာနဲ႕ အခန္းထဲ၀င္ စာအုပ္ဖတ္နဲ႕ ေနလိုက္တာ… ၂ နာရီေလာက္ၾကာသြားတယ္ထင္တယ္… သေဘၤာက ကမ္းကပ္ပါျပီ… ကမ္းကပ္တယ္ဆိုေတာ႕ ျမန္လွခ်ည္လားေပါ႕… ကုိယ္႕စိတ္ကူးနဲ႕ကိုယ္ ဟုတ္ေနတာ… ေမးၾကည္႕ေတာ႕မွာ အခုမွ ခရီးက ၅ ပံု ၁ ပံု ေလာက္ပဲရိွေသးတယ္တဲ႕… (ေသစမ္း) ကပ္တဲ႕ကမ္းနာမည္ကိုေတာ႕ မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္… `ေျခေတာ္ရာ` တဲ႕… ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရာ အစစ္လို႕ေျပာပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ကမ္းကပ္ခ်ိန္ ၁၀ မိနစ္ပဲ ရတာမလို႕ ဆင္းၾကည္႕ဖုိ႕အခြင္႕မရခဲ႕ပါဘူး… စစ္ေတြက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကေတာ႕ အမ်ားၾကီး… အဲဒီ ဆိပ္ကမ္းမွာဆင္းေနခဲ႕ၾကတာေတြ႕ရပါတယ္… (တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြပါ)… အတက္အဆင္းေတြျပီးသြားေတာ႕ သေဘၤာက ဆက္လက္ထြက္ခြါလာပါတယ္… ပ်င္းပ်င္းရိရိနဲ႕ကို လုိက္လာရတာပါ… အေဖာ္လည္းမပါ အခန္းထဲမွာလည္းပူလည္းပူ ပ်င္းလည္းပ်င္းဆိုေတာ႕ ဟုိသြား ဒီသြားလုပ္ရင္းနဲ႕ ေနာက္ထပ္ ကမ္းတစ္ခုကို ထပ္ကပ္ပါျပီး … ကမ္းနာမည္က ေညာင္ေခ်ာင္းတဲ႕ အဲအခ်ိန္ကေတာ႕ ၁၀း၀၀ေလာက္ရိွျပီ ေတာ္ေတာ္စည္တဲ႕ရြာေလးပါ… ကမ္းမကပ္ခင္ ကမ္းစပ္ကအတက္ အဆင္းတံတားေလးမွာ လူေတြအံုေနေတာ႕ ကိုယ္လိုသူလိုပဲ သေဘၤာစီးမဲ႕သူေတြပဲထင္တာေပါ႕… အမ်ားၾကီးမွ တကယ္အမ်ားၾကီးပဲ… ကမ္းကပ္မွ ေျပးတတ္လာတာ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္အထုတ္ေလးေတြကိုယ္စီနဲ႕… သူတို႕တက္နင္းမွာစိုးလို႕ မနည္းေရွာင္ ရတယ္… ထမင္းေရာင္းတဲ႕သူေတြကိုး… (သူတို႕လည္း တစ္၀မ္းတခါးမလြယ္လွဘူး) ကၽြန္ေတာ္လည္းဗိုက္ဆာ ေနတာနဲ႕ ၀ယ္စားမလို႕ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ေခၚလိုက္တယ္… ေျပးလာလိုက္တာ ျပဳတ္က်မတတ္ပဲ… အဲဒီမွာ စေတြ႕တာ… သူက ရခုိင္ေလး… ျမန္မာလို နားမလည္ဘူး… ဘာဟင္းေတြပါလဲေမးတာ ၁၀၀ တဲ႕… ေသျပီ… ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းလဲမသိ… အခန္းအျပင္ထြက္ တစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္း… ရခုိင္အကိုတစ္ေယာက္က ၀င္ေျပာေပးတယ္… ပုဇြန္…၀က္သား…စသျဖင္႕ေပါ႕ဗ်ာ… တစ္ထုပ္ဘယ္ေလာက္လဲ လို႕ေမးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၄၀၀ ၅၀၀ ေပးရမယ္ထင္တာကိုး… သူခုဏကေျပာသလိုပဲ တစ္ကယ္ကို တစ္ထုပ္တစ္ရာဗ်… တန္လိုက္တာေျပာမေနနဲ႕…ပုဇြန္က ၄ ေကာင္ပါတယ္… အေကာင္လည္းနည္းနည္းၾကီး တယ္ေပါ႕… ၀က္သားက တစ္တုန္း… ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟင္း ၅ ထုပ္ ထမင္း ၄ ထုပ္၀ယ္လုိက္တယ္… ေကာင္ေလးက မ်က္လံုးၾကီးျပဴးၾကည္႕ေနတယ္… တစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ အဲေလာက္ေတာင္၀ယ္သလားဆိုတဲ႕ သေဘာေပါ႕ဗ်ာ… ေနာက္မွ ဗိုက္ကိုလက္ညိွဳးထုိးျပလိုက္တယ္ေလ… နည္းတဲ႕ဗိုက္အိုးမွမဟုတ္တာ (ေၾကာ္ျငာ၀င္တာပါ) ေကာင္ေလးလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ဗိုက္ကိုျမင္မွ အဲေလာက္၀ယ္ရတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္ နဲ႕တူတယ္ ေပ်ာ္ျပီးျပန္သြားတယ္… ထားလိုက္ပါ… ထမင္း၀ယ္စားတာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနျပီ… ေနာက္ေတာ႕ ကမ္းကခြါျပီး ျပန္ထြက္လာတာေလ… ဒီတစ္ခါ ကမ္းကေနခြါလာလိုက္တာ ေန႕လည္ ၁း၃၀ မွ ကမ္းထပ္ကပ္တယ္… နာမည္က ရေသ႕ေတာင္တဲ႕ အတက္အဆင္းလည္းမ်ားသလို ရြာအၾကီးၾကီးတစ္ရြာလို႕လည္းေျပာလို႕ရတယ္… ျမိဳ႕လို႕ေခၚလို႕လည္းရတယ္… ခရီးတစ္၀က္ၾကိဳးတဲ႕ေနရာလို႕ေျပာၾကတယ္… အဲဒီမွာ ခရီးတ၀က္ၾကိဳးတာ ေသခ်ာရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္းေတြးမိတယ္ ေသျပီလို႕… ေနာက္ထပ္ ခရီးတစ္၀က္ဆိုရင္ ည ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွပဲ ေရာက္ေတာ႕မယ္ဆိုတာ ေတြးမိတယ္… ရေသ႕ေတာင္ျမိဳ႕ကေနကမ္းခြါျပီး ေတာက္ေလွ်ာက္လံုး၀ကို မရပ္ပဲ ေမာင္းတာ တစ္ခါမွ အဲဒီသေဘၤာမွာေလာက္ပ်င္းျပီး ေနမထိထုိင္မသာမျဖစ္ဖူးဘူး… တကယ္ပါ ေနာက္ဆို မစီးပါရေစနဲ႕လို႕ေတာင္ ဆုေတာင္းမိတယ္… အရမ္းလည္းပင္ပန္းလြန္းတယ္… ဒါေပမယ္႕လည္း ကိုယ္ကသာ ၾကီးက်ယ္ေနတာ သူမ်ားေတြဆို ကိုယ္႕လို အခန္းနဲ႕မဟုတ္ပဲ ေအာက္မွာပဲ ထုိင္ခံုေသးေသးေလးေတြနဲ႕ တစ္လမ္းလံုးလိုက္လာရတာ ျပန္ျမင္ေတာ႕လည္း ကိုယ္႕ဘ၀က အဲေလာက္လည္းမဆိုးလွပါဘူးေလဆိုျပီး ျပန္ေတြးမိျပန္ေရာ… ဒီလိုနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္လာလိုက္တာ… ည ၉း၀၀ ထိုးေလာက္က်ေတာ႕ ဗူးသီးေတာင္ ဆိပ္ကမ္းေရာက္ပါျပီဗ်ာ..ေပ်ာ္လိုက္တာ… သူမ်ားေတြလိုပဲ အလုအယက္တိုးေ၀ွ႕ဆင္းျဖစ္တယ္…ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ ေျမၾကီးနဲ႕မထိရတာ ၁ ေန႕နီးနီးပဲေလ… အဲဒါနဲ႕ ကမ္းေပၚေရာက္ေတာ႕ လာၾကိဳမဲ႕ကားရွာေနတာ… ရွာရင္းနဲ႕ကားမေတြ႕ဘူးဆိုလို႕ ေဘးနားက အကိုၾကီးကိုေမးၾကည္႕တာ… ရံုးနာမည္ေလးေျပာျပီးေတာ႕ အဲဒီကားကို သိလားလို႕ ေမးေတာ႕မွာ… သူက ကၽြန္ေတာ္႕ကိုလာၾကိဳတဲ႕သူျဖစ္ေနတယ္… (ဒီတခါလွ်ာရွည္မိတာ ကံေကာင္းသြားတယ္ :P) ကားက ေနရာမရလုိ႕ အေ၀းမွာရပ္ထားရလို႕ဆိုပဲ… ထားလိုက္ပါ ဗူးသီးေတာင္ ေရာက္ျပီဆိုေတာ႕ ေမာင္ေတာ လည္းေရာက္ဖို႕သိပ္မလိုေတာ႕ဘူးေပါ႕…အဲဒီအထင္နဲ႕ ကားေပၚပစၥည္းေတြ အားရပါးရတင္ က်က်နန ေရွ႕ခန္းတက္ထိုင္းျပီး… ကားေမာင္းတဲ႕အကုိ႕ကိုေမးၾကည္႕ေတာ႕ (၁း၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ သြားရဦးမယ္ညီေလးတဲ႕) တကယ္ကို ရွည္လ်ားလွတဲ႕ ခရီးတစ္ခုဆိုတာကို ေရာက္ခါနီးမွ ရိပ္မိတာ… ေတာ္ေတာ္ကိုလြန္သြားျပီေလ… မနက္ ၇း၃၀ ကေန စစ္ေတြသေဘၤာဆိပ္ကထြက္တာ ည ၉း၀၀ ထိုးအထိ ေမာင္ေတာ မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး… တကယ္ဆိုရင္ ဒီေလာက္ မေ၀းသင္႕ဘူးလို႕ စိတ္ထဲက ထင္ခဲ႕မိတယ္… အခုေတာ႕ ကားစီးရင္း တစ္လမ္းလံုးပ်င္းလာသမွ် ကိုအငဲသီခ်င္းေလးလဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေကာင္းလာတာ… သီခ်င္းဖြင္႕ေပးတဲ႕ ကားဆရာကိုေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ… ေနာက္ဆံုးေတာ႕ တျဖည္းျဖည္း သီခ်င္းေလး နားေထာင္ရင္းလိုက္လာရင္းနဲ႕ပဲ… ေမာင္ေတာျမိဳ႕ ကိုေရာက္လာခဲ႕ပါျပီ… အခ်ိန္ကေတာ႕ ည ၁၁း၀၀ ထိုးခါနီးေလးပါ…အခုဆိုရင္ေတာ႕ ပထမပိုင္းအေနနဲ႕ ေမာေတာျမိဳ႕ေရာက္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေလယာဥ္... သေဘၤာ… ကား… ပင္ပန္းမွူမ်ားစြာနဲ႕ ျဖတ္သန္းလာခဲ႕ရပံုေလးေပါ႕ဗ်ာ…။	။

	ေရျမွဳပ္တာလည္း ျမွဳပ္ျပီးကုန္ျပီေလ… မျပင္ႏိုင္တာကို မစဥ္းစားေတာ႕ပဲ ဘယ္ဘက္က တတ္ႏုိင္မလဲ ဆိုတာေလးပဲ စဥ္းစားေနမိတာ… ေနာက္ဆံုးေတာ႕လည္း ဒီဘက္မွာ စားက်က္လုေနတဲ႕ အဖဲြ႕အစည္းေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ႕ ကိုယ္တိုင္လည္း လက္ရိွ  တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ႕ အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္တဲ႕ UNWFP (ၾကြားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္) နဲ႕ပဲ ေယာင္၀ါး ကုသိုလ္ေလးပဲ ယူလိုက္တာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္႕တို႕အဖဲြ႕အစည္း ေဆာင္ပုဒ္ကိုက Fighting Hunger Worldwide… ေနာက္တစ္ခုက World Food Programme ဆိုတာရဲ႕ ခ်စ္စႏိုးနာမည္ရိွေသးတယ္.. We Feed People တဲ႕… ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီစာသားေလးအရမ္းၾကိဳက္တယ္… ကဲ…အလွဴအဒါန္း ကုသိုလ္အေၾကာင္းေလးပဲ စလိုက္မယ္ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္ ေရၾကီးတဲ႕အခ်ိန္ကာလ အတြင္းမွာ… ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ႕ကို သြားခဲ႕ရတယ္… သြားခဲ႕ရပံုကလည္း တစ္သက္စာ မေမ႕စရာပါပဲ… ဒီ နံပါတ္ (၁၀) က ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ႕ရတဲ႕ ခရီးလမ္းေၾကာင္းနဲ႕တင္ျပီးသြားမွာပါ… အဲဒီေန႕ မနက္ (၆)နာရီေလာက္တည္းက ႏိုးေနတယ္… ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ အ၀တ္အစားေတြထည္႕ရမယ္ေလ… ကိုယ္က ဘူးသီးေတာင္မွာ ၁၀ရက္ေလာက္ ေနရမယ္လို႕ တာ၀န္က်တာကိုး… အဲဒါနဲ႕ ရိွတဲ႕ အ၀တ္စုတ္ေလးေတြ… သြားတိုက္ေဆး/တံ… ဆပ္ျပာနဲ႕ တျခားလိုတာေလးေတြ ဖိသိပ္ထည္႕ျပီး ကားအလာကိုေစာင္႕ေနလိုက္တယ္… ဒီေန႕ လမ္းေလွ်ာက္သြားရမယ္ဆိုလို႕ အေတြ႕အၾကံဳအသစ္ဆိုျပီး ရင္ခုန္ေနတာ… လာၾကိဳတဲ႕ကားကလည္း ခ်ိန္းထားတဲ႕အခ်ိန္အတုိင္းပါပဲ ေရာက္လာပါတယ္… ဒါနဲ႕ အိမ္ကေနရံုးကိုသြားျပီး ယူစရာရိွယူ… ျပီးတာနဲ႕ ေမာင္ေတာကေန ဘူ၊သီးေတာင္ ေတာင္ပတ္ကားလမ္းပိုင္း ရသေလာက္ထိလာခဲ႕တယ္… ရသေလာက္ဆိုလို႕ အေ၀းၾကီးမထင္နဲ႕ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ပဲရိွေသးတယ္ လမ္းစေလွ်ာက္ရမဲ႕ေနရာက ေရာက္ျပီ… အားလံုး ၇ မုိင္ လမ္းေလွ်ာက္ရမယ္တဲ႕… ၾကားတာနဲ႕ နည္းနည္းတြန္႕သြားတယ္… ဒါေပမယ္႕လည္း ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ အားတင္းထားရတာေပါ႕… ကုသိုလ္ေရး ကုသိုလ္ေရး ဆိုျပီးေတာ႕… အဲဒါနဲ႕ ကားကေရွ႕ဆက္သြားမရေတာ႕တဲ႕ ေနရာေရာက္ေတာ႕ ရပ္လည္းရပ္ေရာ… အို… ဓါးျပတုိက္မလို႕လားမွတ္ရတယ္… လူေတြကားနားကို အံုလာလိုက္တာ လန္႕ေတာင္လန္႕သြားတယ္… လက္ထဲမွာလည္း ဒုတ္ေတြနဲ႕… ခပ္တည္တည္နဲ႕ ကားေပၚမွာပဲ ထိုင္ေနလိုက္တယ္… အမွန္ေတာ႕ ဘာမွန္းမသိလုိ႕ လန္႕ျပီးကားေပၚက မဆင္းရဲေသးတာ… ျပီးေတာ႕မွ ကားေမာင္းတဲ႕ဆရာသမားက အထုပ္ထမ္းေပးဖို႕ ေစာင္႕ေနၾကတာပါဆိုမွ စိတ္ေအးသြားတယ္… ျပီးေတာ႕မွ ကားေပၚကဆင္းျပီး အထုပ္သယ္ေပးမဲ႕ အထမ္းသမားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေခၚျပီး ေစ်းစကားေျပာတာေပါ႕… ေမးၾကည္႕ေတာ႕ ၁၅၀၀ ေပးပါနဲ႕… ဟင္ခနဲျဖစ္သြားတယ္… ျပန္ေမးလိုက္တယ္… မင္းက ဘယ္အထိလုိက္မွာလဲလို႕… သူက ဘူးသီးေတာင္အေရာက္လို႕ေျပာတယ္… ကၽြန္ေတာ္အံၾသျပီး ထပ္ေမးလိုက္တယ္… ၁၅၀၀ ဟုတ္လားလို႕… သူက ဒါဆို ၁၀၀၀ ပဲေပးတဲ႕… အဲဒီမွာ ဇာတ္စရွုပ္တာ… ကိုယ္ေမးတာက ၁၅၀၀ ကိုနည္းလို႕ပိုေပးမလို႕… (ပိုေပးမယ္ဆိုလို႕ အထင္မၾကီးနဲ႕ အားလံုး ရံုးပိုက္ဆံနဲ႕ရွင္းမွာ) အဲဒါသူက ေစ်းစြတ္ေလွ်ာ႕ေနလို႕ လက္ကုတ္ျပီး သပ္သပ္ေခၚျပီး မင္းကို ၃၀၀၀ ေပးမယ္လို႕ေျပာလိုက္ေတာ႕ မ်က္လံုးၾကီးျပဴးျပီး ၾကည္႕ေနတာေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္လို႕ေတာင္ ေျပာလို႕ရတယ္… သူလည္း ၀မ္းသာသြားျပီး ကားေပၚကရိွသမွ်အထုပ္ေတြ ဆဲြခ်ေနလို႕ မနည္းတားယူရတယ္… အဲဒါနဲ႕ အထုပ္သယ္မဲ႕သူလည္း ငွားျပီးျပီ ဆိုေတာ႕ေရွ႕ဆက္ဖို႕ပဲရိွတာေပါ႕… အဲဒီမွာ သယ္ေပးတဲ႕ဆရာသမားက ဆရာဖိနပ္ခၽြတ္ေလွ်ာက္ အရမ္းေခ်ာတယ္လို႕ေျပာတယ္… ကိုယ္ကလည္ မခၽြတ္ခ်င္တာနဲ႕ ရပါတယ္ကြာလို႕ ခပ္ေပါ႕ေပါ႕ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္… သိပ္မၾကာပါဘူး ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲရိွမယ္… ဖိနပ္က ရြံနဲ႕ေခ်ာျပီ ဖင္ထိုင္လဲေတာ႕တာပဲ… ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကေတာ႕ ျပံဳးေနတယ္ေလ… အဲဒါရွက္ရမ္းရမ္းျပီးအျမန္ျပန္ထ ဖိနပ္ခၽြတ္ျပီးမွ ေလွ်ာက္ရတယ္… ေအာ္… သူ႕ေနရာနဲ႕သူေတာ႕ ျမွဳပ္ကြက္ေလးေတြရိွေနတာပါပဲ… ျပဳတ္က်ခဲ႕တဲ႕ေနရာနားေလး  ဓါတ္ပံုၾကည္႕လိုက္ပါဦး… 
[img[ျပဳတ္က်ခဲ႕တဲ႕ရြံ႕အျပည္႕နဲ႕လမ္း|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/21bba71cdf3b15065efcd3ca83f8acd16g.jpg]]
အဲဒါနဲ႕ဆက္ေလွ်ာက္တာလိုက္တာ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ႕ တအားေမာလာတယ္ မိုးကလည္း ရြာတုန္းက ေသေအာင္ရြာျပီးမွ အဲဒီေန႕ကမရြာဘူး… ပူလိုက္တာမွမေျပာနဲ႕ ေနကပူ ေခၽြးကထြက္ လူကေညာင္း အဲလိုဒုကၡေတြ… ဒါေပမယ္႕လည္း ပန္းတိုင္ကိုအေရာက္သြားမွျဖစ္မယ္ဆိုတဲ႕ ရဲေဘာ္စိတ္ေလးေမြး… ၾကိဳးစားအားတင္ေလွ်ာက္ရတာေပါ႕… အဲဒီမွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ ျပိဳၾကသြားတဲ႕ လမ္းတစ္ေနရာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္… ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္မ်ား ကားတစ္စီးစီးျဖတ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ လူေတြသြားေနတဲ႕ အခ်ိန္မ်ား ဆိုျပီးေတြးမိလို႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္လို႕ သံုးလိုက္တာပါ… ပံုကိုၾကည္႕ၾကည္႕ပါဦး… 
[img[လမ္းကလံုး၀ကိုပိုင္းထြက္ျပိဳက်သြားတာ|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/312453f7a06e7ab93e2f54f07ff6f8276g.jpg]]
အသဲယားစရာၾကီးဗ်ာ… အဲဒီကေန ဘယ္လိုလမ္းေလွ်ာက္ရမယ္ေတြးေနတုန္း ဆရာသမားက ေရွ႕ကေန သစ္ပင္ၾကားထဲတုိး၀င္သြားတယ္… ေအာ္ ေျမာင္လမ္းကိုး… (ေျမာင္ဆိုတာ ရခုိင္အေခၚပါ… အမွန္ေတာ႕ ေခ်ာက္ ထဲကသြားရတာပါ) သြားရင္နဲ႕ နားရင္းနဲ႕ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ မသိလိုက္ခင္မွာပဲ ခရီးတ၀က္က်ဳိးေနျပီလုိ႕ ေျပာပါတယ္… စိတ္ကေဇာတစ္ခု ေဆာင္ေနရင္ သိပ္ျပီးေမာရမွန္းမသိဘူးဆိုတာ မွန္ပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္လို အပ်င္းၾကီးတဲ႕လူေတာင္ ၂နာရီေလာက္ခရီးကို ေလွ်ာက္ခဲ႔ႏုိင္ျပီေလ… အဲဒီ ခရီးတ၀က္က်ဳိးမွာ ရုပ္လည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႏွုံးခ်ိျပီး စုတ္ျပတ္ေနလဲရွု႕စားေတာ္မူပါဦးဗ်ာ… (သတိ… ၾကည္႕ျပီး မအန္ရ… :D) 
[img[လမ္းတ၀က္အေရာက္သာယာတဲ႕ေရတံခြန္ေလးနဲ႕|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/1fc081c1c36580ddf8b30542aa41ec1d6g.jpg]]
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လမ္းေလွ်ာက္တယ္ဆုိေတာ႕ ေမာေတာ႕ေမာတာပဲေလ… အဲဒီနားမွာပဲ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထုိင္လိုက္တယ္… ၅ မိနစ္ေလာက္နားလိုက္တယ္… ေတာ္ေတာ္ေလး အေမာေျပသြားတယ္… အဲဒါျပီးတာနဲ႕ ေရွကဆက္ေလွ်ာက္ေတာ႕ သိပ္မၾကာခင္ေလးမွာပဲ ေက်းဇူးရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဒုကၡေရာက္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္… အဲဒါနဲ႕သူတို႕ကိုလည္း ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ႕ေသးတယ္… 
[img[ႏြားကေလးေတြလည္းေရေမွ်ာဒုကၡသည္ျဖစ္ခဲ႕တယ္|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/7f71b565583e34f530a82c2f1b495ac76g.jpg]]
ခရီးကေတာ႕ လမ္းခ်ည္းပဲေလွ်ာက္ေနရေတာ႕ ဘာေရးရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္… ဒါေပမယ္႕ ၃နာရီ နီးနီးေလာက္ေလွ်ာက္ျပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ လူက လံုး၀ကို အေနအထားမဟန္ေတာ႕ပါဘူး… အဆိုးဆံုးကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ေပါ႕ဆမွုျဖစ္တဲ႕ ေသာက္ေရဘူးမပါလာခ်င္းပါပဲ… အဲဒါအရမ္းေမာျပီး ေခၽြးတစ္လံုးလံုးနဲ႕ ေရဆာလြန္းတာ တစ္ကုိယ္လံုး တုန္ေတာင္တုန္တယ္ဗ်ာ… အခု ဒီစာေလးဖတ္ျပီး ခရီးထြက္ရင္ေတာ႕ ေရဘူးမပါ ေႏြခါမွသိ ဆိုသလိုမ်ဳိး မျဖစ္ရေအာင္… သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ေရဘူးမေမ႕နဲ႕ေပါ႕… အဲလို မခံႏုိင္ျဖစ္ေနတဲ႕ပံုကို အထုပ္သယ္ေပးတဲ႕ဆရာသမားက သိတယ္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခဏနားမယ္ဆိုျပီး ေနရာေလးတစ္ခုကို အေ၀းကေနလက္ညိဳးထုိးျပတယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း အမွုမဲ႕အမွတ္မဲ႕ပါပဲ… ဒါေပမယ္႕ အနီးေရာက္ေတာ႕ ၀င္လည္းနားေရာ အားပါး အေမာကိုေျပသြားတာပဲ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ေရအုိးေလးရိွေနတယ္ဗ်ာ… သန္႕တာ မသန္႕တာ အပထား လူဆိုတာ အရမ္းငတ္ရင္ မရွက္ႏုိင္ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္လည္း သန္္႕တာမသန္႕တာမၾကည္႕ဘူး ၂ ခြက္ အားရပါးရေမာ႕ထည္႕လိုက္တယ္… အဲဒါကို အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ ဆရာသမားကို အကူအညီေတာင္းတာ သူက မရိုက္တတ္ဘူးတဲ႕ ကင္မရာေပးတာကို မကိုင္ခ်င္ဘူးဆုိလို႕ ကိုယ္႕ဖာသာ အဲဒီေနရာေလးကိုပဲ ရိုက္လာေတာ႕တယ္ဗ်ာ…
[img[အရမ္းေအးခ်မ္းတဲ႕ခဏနားခိုးခဲ႕ရတဲ႕နားခိုးရာေလး|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/3cde24bb69b712d9141fe412325512d56g.jpg]]
အဲဒီကေန အေမာေျပျပိး ခရီးဆက္ေတာ႕ ဆရာသမားက မိနစ္၃၀ေလာက္ဆိုေရာက္ျပီလို႕ေျပာတယ္… လူက သူေျပာမွ ငိုရမလို ေပ်ာ္ရမလိုနဲ႕… လူက ၃နာရီေက်ာ္လမ္းေလွ်ာက္လာျပီးလို႕ ေသမတတ္ေမာေနတာကို သူက နာရီ၀က္ပဲလိုတယ္လို႕ေျပာရက္တယ္… ေတာ္ေတာ္အသည္းမာ (အသဲမာ) ျပီးစာနာစိတ္မရိွတဲ႕လူ… ဒါေပမယ္႕ တစ္လမ္းလံုး သူကပဲ ေဖးမျပီးေခၚလာတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးတင္တဲ႕အေနနဲ႕ အျပစ္မတင္ရက္ေတာ႕ပါဘူး… ေနာက္ထပ္နာရီ၀က္ဆုိလည္း နာရီ၀က္ေပါ႕ ခက္တာက လူကိုယ္တုိင္က ခါးကိုင္းေနျပီၾကည္႕ဦး…
[img[လူလည္းခါးပါကိုင္းေရာ|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/f47f7421d847465a92ec2356626d6d786g.jpg]]
[img[အားတင္းထားမိနစ္(၃၀)ပဲလိုတယ္|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/08179d11e259e60c7b3b614484ffdc886g.jpg]]
ေနာက္ေတာ႕ လြင္ျပင္က်ယ္ၾကီးကို ေရေတြ အရိွန္နဲ႕စီးဆင္းေနတဲ႕ေနရာကိုေရာက္လာတယ္… အဲဒီေနရာေနလွမ္းၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ မွုန္၀ါး၀ါးနဲ႕ ကားေတြလူေတြကို လွမ္းေတြ႕ေနရပါျပီ… အဲလိုဆိုေတာ႕ ေျခလွမ္းကလည္း အားေတြတက္လာ လူကလည္း ေရာက္ခ်င္စိတ္နဲ႕ ေရထဲ ႏံြထဲျဖတ္ေလွ်ာက္လိုက္တာ ဘယ္လိုကေန ဘယ္လိုေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားခဲ႕တာ ကၽြန္ေတာ္႕အထင္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေလွ်ာက္ခဲ႕ရမယ္ ထင္တယ္… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ခရီးတခုရဲ႕ပန္းတိုင္ကေတာ႕ အျမဲတမ္းတည္ရိွေနရဲ႕ဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္… [img[ပန္းတိုင္ကိုအေ၀းကဆဲြရိုက္ထားတာ|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/c518faf73a36e0d338e09c4bc769e7686g.jpg]]

	ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအခက္အခဲကေတာ႕ အစားအေသာက္ေပါ႕ဗ်ာ… ဘာလို႕လဲေတာ႕ မေမးနဲ႕ ေျပာျပမယ္… ကၽြန္ေတာ္က ၀က္သားအရမ္းၾကိဳက္တာဗ်… ေမာင္ေတာျမိဳ႕ရဲ႕ လူဦးေရက ၁၀ သိန္း ေက်ာ္ေလာက္ရိွတယ္ဆုိပါစို႕… မြတ္ဆလင္လူမ်ဳိးဦးေရက ၉၀ ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ရိွပါတယ္… ရခုိင္လူမ်ဳိးက       ၇ ရာခုိင္ႏွုန္းေလာက္ရိွမယ္… က်န္တာက တျခားေသာ ဗမာ…ဟိႏၵဴ…တရုတ္…အစံုေပါ႕…။ အစားအေသာက္ အခက္အခဲကိုရွင္းျပခ်င္လို႕ပါ… လူဦးေရအရၾကည္႕ရင္ကိုပဲ ရွင္းေနပါျပီ… ၀က္သားရွားျပီေလ… မြတ္ဆလင္ေတြက သူတို႕ဘာသာအရ ၀က္သားမစားၾကဘူးဆိုေတာ႕ က်န္တဲ႕ ၁၀ရာခိုင္ႏွုန္းက ေတာ္ေတာ္ ေစ်းကြက္အတြက္နည္းသြားျပီေပါ႕… ဒါေၾကာင္႕ ၀က္သားၾကိဳက္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ တိုင္ပတ္ျပီ ေျပာတာေပါ႕… အဲဒါပဲလားဆိုေတာ႕မဟုတ္ေသးဘူး… ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္မွာကတည္း ဟင္းဆိုရင္ အရမ္းစပ္ရင္ မစားဘူးဗ်… ငရုတ္သီးစပ္လြန္းရင္ မစားႏိုင္ဘူးေလ (ၾကီးက်ယ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္)… ကဲ ဒီလည္းေရာက္ေရာ... ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ရခုိင္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ သြားစားျဖစ္တယ္… အဲဒီမွာျပႆနာကစတာ… ၀က္သားအခ်ဳိနဲ႕ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ျပင္ေပးပါလို႕ေျပာလိုက္ေတာ႕ အခ်ဳိမရိွဘူးတဲ႕… ရခုိင္နဲ႕ျမန္မာက စကားတူပါတယ္…ရခိုင္က စကားေျပာ၀ဲတာပါ… အဲဒီ အခ်ဳိမရိွဘူးလို႕ ေျပာတဲ႕ ရခုိင္မေလးေျပာတာကို ေဘးကမြတ္ဆလင္တစ္ေယာက္က ဘာသာျပန္ေပးရပါတယ္… အဲဒါ ဒုကၡေခၚမလား အေတြ႕အၾကံဳ ေခၚမလားေတာ႕ မေျပာတတ္ေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ… (အခုေတာ႕ရခုိင္လို ၅၀ ရာခိုင္ႏွုန္ေးလာက္နားလည္ေနပါျပီ) ဆက္ဦးမယ္… အဲဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀က္သားဟင္းေတာ႕ရိွတယ္မလားလို႕ ၀က္သားဟင္ျဖစ္ျပီးေရာဆိုျပီး မွာစားလိုက္ပါတယ္… အားပါး….(ေကာင္းလို႕မဟုတ္ဘူး) စပ္လိုက္တာမေျပာပါနဲ႕… လံုး၀မစားႏိုင္ဘူးဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္လည္း ဗိုက္ဆာလြန္းေတာ႕ တစ္ပန္းကန္ေတာ႕ကုန္ေအာင္စားခဲ႕တယ္… ဒီတခါပဲ ထမင္းမစားႏုိင္တာ ျဖစ္ဘူးတယ္… အံ႕ေရာ…။ ေနာက္ေန႕က်ေတာ႕ ရံုးစတက္ရျပီေလ… ရံုးလည္း စ တတ္တတ္ခ်င္းအခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ… ပထမဆံုးအခက္အခဲက ကၽြန္ေတာ္႕ေရွ႕လုပ္သြားတဲ႕ ဆရာသမားဆီက Hand Over မရလိုက္ဘူးေလ… သူ လုပ္ထားသမွ် Router, Access Point, Network, Bandwidth Controlling (IP Star),  Network ပိုင္းနဲ႕ပတ္သက္သမွ် အကုန္လုိက္ရွင္းရတာေပါ႕… အစအဆံုး ကုိယ္တုိင္လုပ္ရင္သာ လြယ္ဦးမယ္… သူမ်ားလုပ္ထားတာေတြ ၾကားျဖတ္၀င္လုပ္ရသလိုျဖစ္ေနေတာ႕ အခက္အခဲရိွတာအမွန္ပဲ… ဒီၾကားထဲ Database ေတြကလည္းရိွေသးတယ္… ကၽြန္ေတာ္က Database အပိုင္းအရမ္းအားနည္းေတာ႕ ပိုခက္ျပီေပါ႕… ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးနည္းပါး (တကယ္ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားမပါ၀င္ပါ) အတြက္ အခက္အခဲကေတာ႕ ဘာသာစကားပါပဲ… ေမာင္ေတာက NGO and UN ေတြအကုန္လံုးက အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားကိုအဓိက သံုးပါတယ္… Meeting, Reporting, Requesting…etc ေပါ႕… တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ အဂၤလိပ္စာ မသံုးဘူး လက္ရိွေဒသရဲ႕စကားကိုပဲ အဓိကထားသံုးတယ္ၾကားလို႕ပါ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာလုပ္တယ္ေတာ႕ မထင္ၾကပါနဲ႕ဗ်ေနာ႕… ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း နည္းနည္းေတာ႕လွ်ာရွည္တတ္လို႕ပါ… :D … ဆက္ဦးမယ္… လတိုင္း meeting, reporting, requesting ေတြရိွေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္က ေရာက္ေရာက္ခ်င္းလည္း ျဖစ္… အစိမ္းသက္သက္ၾကီး အစအဆံုးလည္းလုိက္လုပ္ရတာဆိုေတာ႕ ေခါင္းကိုက္ရတာအမွန္ပဲ… အဆိုးဆံုးက ေမာင္ေတာျမိဳ႕မွာ အိုင္တီပိုင္း အေသအခ်ာ ၀န္ထမ္းခန္႕တဲ႕ INGO ဆိုလို႕ ၃ခုေလာက္ပဲရိွတယ္… ကဲ အိုင္တီသမားသံုးေယာက္ပဲရိွတဲ႕ေမာင္ေတာျမိဳ႕… ကိုယ္က တခုခုျဖစ္ရင္ ဘယ္ေျပးအကူအညီေတာင္းရမွန္းလဲ မသိ… အရာရာ အြန္လိုင္းတက္ရွာ… ရန္ကုန္က အိုင္တီဆရာကိုလွမ္းေမး…အဲဒါနဲ႕တင္ ပင္ပန္းျပီးအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ကုန္ခဲ႕ရတယ္… ေနာက္ထပ္ဆိုးတာက ဒီမွာသံုးတဲ႕အင္တာနက္က IP Star ကိုသံုးတယ္… ADSL, Wimax ဘာမွမရ… မခက္လား…။ IP Star ဆိုတာက ရန္ကုန္မွာလုပ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ အိုင္တီ ၁၀ ေယာက္မွာ ကိုးေယာက္မသိဘူး…က်န္တဲ႕တစ္ေယာက္ကလည္းေယာင္၀ါး၀ါးပဲသိမွာ…။ ဘယ္လိုလုပ္အဆင္ေျပ ေတာ႕မလဲ…။ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀မွာေတာ႕ အခက္ခဲဆံုး လုပ္ငန္းခြင္ကာလကိုျပပါဆိုရင္ လက္ရိွအခ်ိန္အထိေတာ႕ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေရာက္ ၀န္ထမ္းဘ၀ကိုပဲျပရမွာပဲ… အကယ္၍မ်ား သူငယ္ခ်င္းေတြ INGO and UN ေတြနဲ႕ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ကိုလာမယ္ဆိုရင္ ၾကိဳဆိုလွ်က္ပါ… ေနတတ္ရင္ေတာ႕ အဆင္ေျပပါတယ္… မေနတတ္ရင္ေတာ႕ ျပန္ေျပးမွာအေသအခ်ာပါပဲ… ေမာင္ေတာမွာ ရန္ကုန္က လာတဲ႕သူေတြ ၆ လ ျပည္႕တာရွားပါတယ္… ဒါေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ ပထမဆံုး(INGO) အေတြ႕အၾကံဳေလးကို ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ရတာပါ…။	။

	ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ေမာင္ေတာမွာ ဆိုင္ကယ္ နဲ႕ ဆိုကၠား အမ်ားဆံုးပဲ… INGO and UN ေတြရဲ႕ကားေတြရယ္…အစိုးရအဖဲြ႕အစည္းက ကားေတြရယ္ကလဲြရင္ တစ္ျမိဳ႕လံုးကိုယ္ပိုင္ကား ၃ စီးေလာက္ပဲ ေတြ႕ဖူးတယ္…။ စျပီ…ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဟိုသြားဒီသြားေလးလုပ္ဖို႕တစ္ေယာက္တည္း ဆုိကၠားငွားဖို႕ ထြက္လာတာေပါ႕… ဆိုကၠားတစ္စီးကို လွမ္းတာလိုက္တယ္ (ဆိုကၠားေတြေပါပံုမ်ား လက္ေညာင္းလို႕ မဆန္႕ရဲ႕ဘူး သူတို႕ေခၚတယ္ထင္မွာစိုးလို႕ :D ) ေစ်းသြားခ်င္လို႕ ဘယ္ေလာက္လဲလို႕ေမးေတာ႕ သူက နားမလည္ဘူး… လက္ခါျပျပီး ထြက္သြားတယ္… ေနာက္တစ္စီးငွားတယ္… ေစ်းသြားဖို႕ ဘယ္ေလာက္လဲေမးေတာ႕ သူက ေစ်းလားတဲ႕ျပန္ေမးတယ္…ျပီးေတာ႕ ေသခ်ာၾကည္႕ျပီး လက္ေလးေခ်ာင္း ေထာင္ျပတယ္… ကိုယ္ကလည္း ဒီေကာင္ဘာေကာင္လဲေပါ႕ ေသခ်ာၾကည္႕ျပီးမွ ၄၀၀ ဆိုေတာ႕ တန္တယ္ေပါ႕… ခရီးကလည္းေ၀းတယ္ေလ… ရံုးကားနဲ႕သြားဖူးေတာ႕ ေ၀းတာကိုသိတယ္ေလ… စီးသြားေတာ႕ ေအးေဆးေလးေပါ႕… ဟိုေရာက္ေတာ႕ ၅၀၀ တန္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္… ၁၀၀ ျပန္အမ္းတယ္… ဘာမွမထူးဆန္းဘူး မထင္နဲ႕ ျပန္အမ္းတဲ႕ ၁၀၀ [img[ေမာင္ေတာပိုက္ဆံ ၁၀၀ တန္|http://i39.tinypic.com/103zpty.jpg]] [img[ေမာင္ေတာပိုက္ဆံ ၁၀၀ တန္|http://i39.tinypic.com/funxxg.jpg]] [img[ေမာင္ေတာပိုက္ဆံ ၅၀ တန္|http://i44.tinypic.com/2mcgbhs.jpg]] တန္ကို ပံုထဲမွာၾကည္႕လိုက္ဦး… ေလသြားမယ္… ကိုယ္က တစ္ခါမွလည္း မျမင္ဖူးဘူးေလ… မယူဘူးလို႕ ၁၀၀ တန္ အစစ္ေပးပါလို႕…သူက ျမန္မာလိုနည္းနည္းတတ္လို႕ ေတာ္ေသးတာေပါ႕… (အခုိသံုးရေလ...ယူထားပါ = အကိုသံုးလို႕ရတယ္ယူထားပါလို႕ေျပာတာပါ :P ) မယူဘူးလို႕… ၁၀၀တန္ပဲလဲေပးပါဆိုျပီ ေနပူက်ဲတဲၾကီးထဲ မတ္တပ္ရပ္ျပီးေတာ႕ကို ရန္ျဖစ္တာ… ဘာေျပာေကာင္းမလဲ… ေနာက္ဆံုးေဘးက ရခုိင္ဆိုင္တစ္ဆိုင္က အကိုတစ္ေယာက္က ၀င္ျပီးရွင္းေပးရတယ္… ဒီမွာ ဒီပိုက္ဆံေတြပဲသံုးၾကတာပါတဲ႕ အေၾကြအရမ္းရွားလို႕ပါဆုိမွ ကိစၥျပီးသြားတာ…ကဲ စဥ္းစားၾကည္႕ဗ်ာ…ဆိုဒ္ကား စီးတာေလးေတာင္ စာေၾကာင္း ၁၃ ေၾကာင္းေလာက္ထြက္တယ္… လူလည္းပူထူသြားတာပဲ… ဆိုကၠားကိစၥျပီးျပီ ထင္ေနတယ္မလား…မျပီးေသးဘူး နည္းနည္းက်န္ေသးတယ္… ဆိုကၠားခေလ… ခုဏက ဆိုကၠာသမားေသခ်ာ ၾကည္႕ျပီးလက္ ၄ ေခ်ာင္းေထာင္သြားတာ အလကားမဟုတ္ဘူးဗ်… သူက ကုိယ္႕ကိုႏွပ္သြားတာ… ျမိဳ႕သား ေဘာ္ေက်ာ႕ဆိုျပီး ကစ္သြားတာ… အျပန္ဆိုကၠားသမားကမွ လိမၼာတယ္… ၁၅၀ ပဲေပးရတယ္… ကဲ ၂၅၀ အကစ္ခံလိုက္ရျပီ… ရင္နာလိုက္တာ… ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္က ဆိုကၠားခကုိ ရန္ကုန္နဲ႕ယွဥ္ျပီးစီးတာေလ… ၄၀၀ လည္း တန္တယ္ထင္တာေပါ႕… ၄၀၀ က်တဲ႕အကြာအေ၀းကို ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာအေနနဲ႕ေျပာျပမယ္… ရန္ကုန္မွာဆို (လသာျမိဳ႕နယ္ကေန အလံုေထာ္လီေကြ႕ေလာက္ေ၀းတာဗ်) အဲေလာက္အကြာအေ၀းကို ၄၀၀ ကၽြန္ေတာ္က တန္တယ္ထင္တာေပါ႕ဗ်… အျပန္က်ေတာ႕ ၁၅၀ ေျပာေတာ႕ ယံုေတာင္မယံုဘူး… တကယ္ဗ်ာ… သနားေတာင္သနားတယ္ နင္းရတာ အေ၀းၾကီး ၁၅၀ တည္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၂၀၀ ေပးလိုက္တယ္ဗ်ာ… ၅၀ တည္းပိုေပးတယ္ဆိုေပမယ္႕ ဆိုကၠားသမားကိုၾကည္႕ရတာ မိွုရသြားတဲ႕မ်က္ႏွာမ်ဳိးဗ်… ၅၀ ဖိုးအလွဴက ျမတ္တယ္ပဲ ေျပာရေတာ႕မွာေပါ႕…။		။

	ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႕ အလုပ္ကေနတစ္ဆင္႕သြားခဲ႕ရတဲ႕ Unforgettable Trip တစ္ခုအေၾကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္… အဲဒါကေတာ႕ စစ္ေတြမွာသြားခဲ႕ရတာျဖစ္ပါတယ္… ေမာင္ေတာကေန စစ္ေတြကို Training တစ္ခုသြားတက္ရင္း စစ္ေတြမွာၾကံဳၾကိဳက္ခဲ႕တာပါ… ဘာ Trip လည္းဆိုေတာ႕ မိဘမဲ႕ကေလးမ်ားနဲ႕ စစ္ေတြကမ္းေျခ ကိုသြားခဲ႕တာေလးပါ…တကယ္ကို အမွတ္တရျဖစ္စရာ မေမ႕ႏုိင္စရာေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ… ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ခဲ႕ရသလို သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုၾကည္႕ျပီး ၀မ္းလည္းနည္းခဲ႕ရပါတယ္… ဒီပိုစ္႕အဆံုးမွာ ဓါတ္ပံုေလးေတြပါတင္ထားေပးပါ႕မယ္… ရွင္းလင္းခ်က္ကို ဓါတ္ပံုေပၚမွာ Mouse Cursor ခဏတင္ထားရင္ ေပၚလာပါလိမ္႕မယ္… သင္တန္းနားတဲ႕ေန႕ေလးလည္းျဖစ္… စစ္ေတြက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အကိုအမမ်ားကလည္း လိုက္ခဲ႕ဖို႕ေခၚတာနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္သြားျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္… ဟိုေရာက္ေတာ႕ ဘယ္သူမွမေရာက္ၾကေသးဘူးဗ်… ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးက ထြက္လာတာက တစ္ဖဲြ႕… ကေလးေတြနဲ႕ သပ္သပ္စီလာမွာက တစ္ဖဲြ႕ဆိုေတာ႕ ကမ္းေျခကိုကၽြန္ေတာ္တို႕အဖဲြ႕ ၾကိဳေရာက္ေနတာေပါ႕… ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ အုန္းေရအေရာင္ဆိုင္က ၾကိဳဆိုပါ၏ဆိုေတာ႕ကာ တ၀ၾကီးေသာက္ပစ္လိုက္တာေပါ႕ ႏွစ္လံုး ဆက္တုိက္ကိုေသာက္ပစ္လိုက္တာ… ရင္ထဲအေမာကိုေျပသြားတာပဲ… ခရီးက တအားမေ၀းဘူး… စစ္ေတြမွာ (တုတ္တုတ္လို႕ေခၚတဲ႕ သံုးဘီးဆိုင္ကယ္) နဲ႕ကမ္းေျခကိုလာတာေလ… ၃၅ မိနစ္ေလာက္ေတာ႕ စီးရတယ္… 
သိပ္မၾကာပါဘူး… ကေလးေတြ တစ္သိုက္ၾကီးနဲ႕ကားႏွစ္စီး ေရာက္လာပါျပီ… အျပစ္ကင္းျပီး ေပ်ာ္ရြင္ေနတဲ႕ ကေလးေတြကိုၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးအေပ်ာ္ေတြကူးစက္ခဲ႕ရပါတယ္… တကယ္ကို ရိုးသားျဖဴစင္တဲ႕ ကေလးငယ္ေလးေတြပါ… ေရာက္ေရာက္ခ်င္းသူတို႕ေလးေတြထဲက နဲနဲအရြယ္ေရာက္ျပီးသား လူငယ္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕အစီအစဥ္ေတြကို ၀ိုင္းကူညီၾကပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕အစီအစဥ္ဆိုတာက ထမင္စားဖို႕ ျပင္ဆင္တာရယ္… ကေလးေတြကစားဖို႕… ပန္းခ်ီဆဲြဖို႕… ေဘာလံုးကန္ဖို႕… စတဲ ႕ကေလးေတြေပ်ာ္ရြင္ေစမဲ႕ အစီအစဥ္ေကာင္းေလးေတြေပါ႕… အဲဒါေလးေတြကို ၀ိုင္းလုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႕ ကေလးေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးမွူအေတာ္အတန္ရ ခဲ႕တယ္… ခက္တာက ရခိုင္စကားကုိ အဲဒီတုန္းက သိပ္နားမလည္ေသးဘူး… အဲဒီေတာ႕ Global Language သံုး ရျပီေပါ႕… ေျခဟန္လက္ဟန္ေလ… ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားတယ္… ကေလးေတြကလည္း လူၾကီးေတြကို ေၾကာက္စိတ္… ရွက္စိတ္… ဟန္ေဆာင္စိတ္မရိွဘူး… သူတို႕လိုခ်င္တာကိုရေအာင္ေျပာတယ္ ရေအာင္လုပ္ေပးေတာ႕ သေဘာက်တယ္ အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႕ ရယ္ေမာၾကတယ္… သူတို႕နားေထာင္ခ်င္တဲ႕ ပံုျပင္အတိုေလးေတြ… ပန္းခ်ီဆဲြတာေလးေတြ… သူတိုနဲ႕ အနီးကပ္ေနထုိင္ေျပာဆိုရင္ ကိုယ္ပါစိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ေပ်ာ္ရြင္မိတယ္… အဲလိုဟိုကစား ဒီကစားနဲ႕ ေန႕လည္ထမင္းစားခါနီးေရာက္လာေတာ႕ ကေလးေတြကုိ ထမင္းစားၾကမယ္လို႕လဲ ေခၚလိုက္ေရာ… ေဆာ႕လက္စအားလံုးကို ပစ္ထားျပီး ထမင္းအိုးနားမွာ ၀ိုင္းေနလိုက္ၾကတာ တကယ္ကို ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ႕ သဘာ၀ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပါပဲ…။ အစကေတာ႕ ကေလးေတြနဲ႕အတူပါလာတဲ႕ အေဒၚၾကီးက ထမင္းထည္႕ေပးတယ္… ၾကာေတာ႕ သူလည္း လက္ေညာင္းလာတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ထမင္း၀င္ခပ္ထည္႕ေပးတယ္… သူတို႕ရဲ႕ ထမင္းအိုးနားမွာ ၀ိုင္းေနရင္ ေျပာေနတဲ႕စကားေတြ ဟန္ပန္အမူအရာေတြကုိ ၾကည္႕ရင္ ကုိယ္႕မွာေမာရေကာင္းမွန္းလဲ မသိခဲ႕ပါဘူး… (ည တည္းခိုခန္းေရာက္မွ ဒဏ္ေၾကေဆးလိမ္းရတာေတာ႕ ဘယ္သူမွမသိဘူးေပါ႕) မိဘမဲ႕ကေလး ဆိုတဲ႕ အသံုးအႏွုန္းထက္ ယဥ္ေက်းတဲ႕အသံုးအႏွုန္းလည္း သံုးလို႕မတတ္ေတာ႕ဘူးဗ်ာ… ဒါေပမယ္႕ ေလာကမွာ မိဘမဲ႕ကေလးငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရိွေနမလဲဆိုတာေတာ႕ရယ္ အဲဒီမိဘမဲ႕ကေလးငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္ျပီး မိဘေမတၱာငတ္ေနၾကလဲဆိုတာရယ္ကိုေတာ႕ ဘယ္သူမွသိႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး… သိခဲ႕ရင္လည္း ငါကူညီႏိုင္ပါ႕မလားဆိုတဲ႕အေတြးနဲ႕တင္ ၀မ္းနည္းမိမွာ အမွန္ပါပဲ… ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ေန၀င္ကာနီး ကေလးေတြကို ျပန္ၾကဖို႕ေျပာေတာ႕ အရမ္းငယ္တဲ႕ ကေလးေတြရဲ႕မ်ာက္ႏွာမွာ ေျပာင္းလဲမွူ မရိွေပမယ္႕…  အရြယ္ေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ႕ ကေလးငယ္တစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာ မွာေတာ႕ ေျပာင္းလဲမွူ ေတြမ်ားစြာနဲ႕ေပါ႕…။		။
[img[ဟင္းထည္႕ဖို႕ေစာင္႕ေနၾကတယ္|http://i42.tinypic.com/20j251z.jpg]] ... [img[ပန္းခ်ီဆရာေတြစုေနတယ္|http://i43.tinypic.com/anc1es.jpg]] ... [img[ေပ်ာ္ရြင္စရာကစားနည္းတစ္ခု|http://i43.tinypic.com/2ef2rz8.jpg]] ... [img[ေဘာလံုးညွပ္ျပီးေျပးၾကျပီ|http://i39.tinypic.com/k00m61.jpg]] ... [img[ေပ်ာ္ရြင္စြာကစားေနတဲ႕အေ၀းကျမင္ကြင္းတစ္ခု|http://i42.tinypic.com/20k215y.jpg]]

	ဒီတစ္ခါေတာ႕ အလုပ္ကေနတဆင္႕သြားခဲ႕ရတဲ႕ ေမာင္ေတာျမိဳ႕နဲ႕ အေတာ္အတန္ေလးေ၀းတဲ႕ ေနရာမွာရိွတဲ႕ ေရတံခြန္ေလးအေၾကာင္းေျပာျပမယ္… ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ အဲဒီေရတံခြန္က ဗူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာမွာ မသိသူမရိွသေလာက္ နာမည္ေက်ာ္တဲ႕ေရတံခြန္ျဖစ္ေနလို႔ေပါ႕… ေအာက္ဆံုးမွာပံုေလးေတြ တင္ေပးမွာပါ…ဒါေပမယ္႕ ပံုထဲမွာျမင္ရမဲ႕ျမင္ကြင္းက အျပင္မွာ ေတြ႕ရတဲ႕ ျမင္ကြင္းနဲ႕တျခားဆီပါ… အျပင္မွာေတြ႕လိုက္ရတဲ႕ သဘာ၀ ရွုခင္းက စိတ္ခ်မ္းသာမွူအျပည္႕ေပးႏုိင္တဲ႕ျမင္ကြင္းတစ္ခုဆုိ အမွားဘူးဗ်… ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႕ ျပည္႕ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဲဒီလို ခရီးေလးထြက္လိုက္ရတာ ဘယ္လိုမွ အစားထိုးမရတဲ႕ အရသာေပါ႕… သြားတဲ႕ေန႕ကစေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႕… ေမာင္ေတာ ကေန ဗူးသီးေတာင္က ဘုတ္ဆိပ္ လို႕ေခၚတဲ႕ ဆိပ္ကမ္းကုိသြားမွာ… ေမာင္ေတာ ဗူးသီးေတာင္ကလည္း ၁း၃၀ ခရီးသြားရတာကိုး… အဲဒီမွာ ရံုးကညီအကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကားေနရာလုခဲ႕ရေသးတယ္… အားလံုးက Land Cruiser ပဲစီးမယ္ခ်ည္းလုပ္ေနၾကတာ… ညိမ္႕တာကိုးဗ် စီးခ်င္ၾကမွာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀င္လုေသးတယ္… သိတယ္မလား ကိုယ္လံုးကခပ္ပိန္ပိန္ဆိုေတာ႕ :D … မရပါဘူး… ေနာက္ဆံုး အဆင္ေျပတဲ႕ကားေလးနဲ႕ပဲ ခရီးဆက္ၾကတယ္… အားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ… (ကားအေၾကာင္းနည္းနည္းေျပာဦးမယ္ NGO and UN ေတြက ဒီေမာင္ေတာ ဗူးသီးေတာင္မွာ လန္ခရူဇာ နဲ႕ ပါဂ်ဲရိုး ေတြပဲသံုးၾကတယ္ ၾကြားတာဟုတ္ဘူးေနာ္… သိေစခ်င္လို႕ ေျပာျပတာပါ… ေတာင္တက္လမ္းေတြခ်ည္းပဲမလို႕ အဲလိုကားေတြပဲသံုးၾကရတယ္ေလ)… ဗူးသီးေတာင္ ေရာက္ေတာ႕ ဗူးသီးေတာင္ကအဖဲြ႕ကလည္း ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကမ်ား ဘုတ္ဆိပ္ေရာက္ေနၾကလဲမသိဘူး… စက္ေလွေပၚေတာင္မွ ပစၥည္းေတြတင္ျပီးေနျပီး… အားလံုးလူစံုေတာ႕ (အဲဒီေန႕ကအားလံုး အေယာက္ ၆၀ ေလာက္ရိွမယ္… စက္ေလွကႏွစ္စီးေလ…) စက္ေလွထြက္ဖို႕အားလံုးစက္ေလွေပၚတက္… မိန္းကေလးေတြက စက္ေလွ၀မ္းထဲ၀င္ေန…ေယာကၤ်ားေလးေတြက စက္ေလွေခါင္မိုးေပၚတက္… ဓါတ္ပံုထဲကလိုေပါ႕…[img[စက္ေလွမထြက္ခင္ေခါင္မိုးေပၚမွာ|http://i40.tinypic.com/fe2r82.jpg]]
သြားရတဲ႕စက္ေလွပံုစံကိုလည္း ျမင္ေစခ်င္လို႕ ဓါတ္ပံုရုိက္ထားေသးတယ္… (ၾကြားရဦးမယ္… ကၽြန္ေတာ႕ဘ၀ ေကာက္ေၾကာင္းမွာပါတဲ႕ ပံုေတြအားလံုးက ကိုယ္တုိင္ရိုက္ထားတာေတြေနာ္… :D) [img[ဒီလိုစက္ေလွမ်ဳိး(၂)စီးနဲ႕သြားၾကတယ္|http://i43.tinypic.com/o60hvl.jpg]]
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ဗ်ာ… ရာသီဥတုပါအေျခအေနပါ တခါတည္းေရးေပးလိုက္မယ္ဗ်ာ… ေမာင္ေတာ ရာသီဥတုက ေႏြဆိုရင္ ေက်ာေကာ႕ေအာင္ပူတယ္ အပူခ်ိန္ ၃၇ံ ၃၈ံ ေလာက္အျမဲရိွတယ္… မိုးရာသီဆိုရင္ ၁လ လံုး (၂၄နာရီမျပတ္ေနာ္) မိုးရြာမျပတ္တဲ႕လေတြရိွတယ္… ကဲ ေဆာင္းရာသီ စက္ေလွေပၚေရာက္ေနတာ ေဆာင္းရာသီပဲ… အေႏြးထည္ခၽြတ္ရင္ နာျပီသာမွတ္… ဂတ္ဂတ္တုန္သြားမယ္...(ျမည္သံစဲြ :D) ေဆာင္းရာသီဆိုရင္လည္း မနက္ေစာေစာဆိုရင္ အပူခ်ိန္က ၇ံ ေလာက္ပဲရိွတယ္… ေအးခ်က္က ကမ္းကုန္ပဲ… တအားေအးတာ ေရမကိုင္ႏိုင္ဘူး… (ေျပာခ်င္တာက ေရမခ်ဳိးဘူးလို႕ေျပာတာ :P) ကဲ ျပန္ဆက္ဦးမယ္… စက္ေလွစထြက္ေတာ႕ အားလံုးက ကင္မရာတစ္ကိုင္ကိုင္နဲ႕ ရိုက္လိုက္ၾကတာ မနည္းပါပဲ… ရွု႕ခင္းကလည္း လွတာကိုးဗ်… ရိွသမွ်ေယာကၤ်ားေလးေတြအားလံုးေလွေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ျပီးေတာ႕ကို လိုက္လာၾက တာ… ခရီးကလည္း စက္ေလွနဲ႕ ၃း၃၀ ေလာက္သြားရတယ္ေလ… စက္ေလွေပၚမွာ အရက္ေသာက္တဲ႕သူက ေသာက္.. ဘီယာကစ္တဲ႕သူကကစ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က အခ်ိန္ျဖဳန္းစရာမရိွေတာ႕ ရိွတဲ႕သူနဲ႕ ေလပတ္ေဖာ ရတာေပါ႕… ၃း၃၀ ဆိုတာဘာမွမၾကာလုိက္ပါဘူး… စိုင္းေတာင္ေရတံခြန္ကိုေရာက္ပါျပီ… ေရတံခြန္အလွကို ခဏေလာက္ရွု႕စားၾကည္႔ပါဦး… အရမ္းလန္းတယ္ေနာ္… အျပင္မွာေတြ႕လိုက္ရတဲ႕ ျမင္ကြင္းက ပိုလွတယ္… ဓါတ္ပံုကေတာ႕ ကင္မရာသိပ္မေကာင္းလို႕ထင္တယ္ (ရုိက္တဲ႕သူကေတာ္ပါတယ္ :P) အရမ္းမလွဘူးျဖစ္သြား တယ္… [img[စိုင္းေတာင္ေရတံခြန္အလွ|http://i43.tinypic.com/53wndt.jpg]]
[img[ေရတံခြန္အနီးကပ္ျမင္ကြင္း|http://i42.tinypic.com/303lm9w.jpg]]
ကဲ… စာဖတ္ေနတဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေတာ႕မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီပံုေတြျပန္ၾကည္႕ရင္းနဲ႕ကို အဲဒီေနရာ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္သြားခ်င္လာတယ္… စက္ေလွက စိုင္ေတာင္ေရတံခြန္ေရာက္လို႕ ကမ္းကပ္ျပီးတာနဲ႕ အားလံုးတိုးေ၀ွ႕ဆင္းျပီး ဓါတ္ပံုေတြရုိက္ၾကျပန္ေရာ… ကၽြန္ေတာ္လည္းထပ္ေျပာရမွာပဲေလ… လွတာကိုးဗ်… 
ကဲ…အားလံုးလူစံုျပီ စက္ေလွကေန ရိကၡာေတြလည္းခ်ျပီးျပီလည္းဆိုေရာ ေရတံခြန္ေပၚစတက္ၾကျပီ… ေရတံခြန္က ေအာက္ဆံုးအထပ္ကေန အေပၚဆံုးအထိ ၇ ထပ္ရိွတယ္ေျပာတယ္… အေပၚဆံုးအထပ္ကိုလည္း ေရာက္ၾကတဲ႕သူေတြတအားနည္းတယ္ေျပာတယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္ခဲ႕တာကလည္း ၃ ထပ္ေျမာက္ပဲ ရိွေသးတယ္… ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္လွတာေနာ္… တခ်ဳိ႕ေတြေျပာတာကေတာ႕ အေပၚဆံုးထပ္ေရာက္ရင္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာ ႏွစ္ျမိဳ႕လံုးကိုလွမ္းျမင္ရတယ္ေျပာတာပဲ… ကိုယ္မွမတက္ႏုိင္တာ… သူမ်ားေျပာတာ ာေခါင္းညိမ္႕ရတာေပါ႕… :D … အားလံုး သံုးထပ္ေျမာက္ေနရာကိုေရာက္ဖို႕ အမ်ားၾကီးျဖတ္သန္းခဲ႕ရတာပါ… လမ္းမွာ ေရညိွေတြ… ပင္ပင္ပန္းပန္း ၀ါးလံုးသယ္ေနၾကတဲ႕ ကာယလုပ္သားေတြ (သူတို႕ကမေရွာင္ရင္ ၀ါးလံုးနဲ႕ ထိုးခ်မွာ :P) ေရစီးေနတဲ႕ ေရတံခြန္အေသးေလးေတြ စတဲ႕စတဲ႕ အမ်ားၾကီးေတြကိုျဖတ္သန္းျပီးမွ နားမဲ႕ေနရာကို ေရာက္ခဲ႕ၾကတာပါ… ေနရာအတည္တက်ရျပီ အားလံုးလည္းနားေနၾကျပီ အဲဒီအခ်ိန္ ဘယ္သူက လူစြမ္းေကာင္း ထလုပ္တယ္မွတ္လဲ… ဒီေကာင္ၾကီးေပါ႕… ခပ္တည္တည္နဲ႕ အေႏြးထည္နဲ႕ ဖိနပ္ခၽြတ္ျပီး ေရထဲကို ၀ုန္းကခဲ ဒိုင္ပင္ပစ္လိုက္တာ… အပစ္ေကာင္းတာေလ… ေရကေအးတာမွစိမ္႕ေနတာပဲ… အားလံုးက မ်က္လံုးၾကီးေတြ ျပဴးျပီးၾကည္႕ေနၾကတယ္… တခ်ဳိ႕ကလွမ္းေအာ္တယ္… မေအးဘူးလားတဲ႕… အဲဒီေရကန္ကတအားေအးတာ… ေျဖးေျဖးခ်င္းက်င္႕သားရေအာင္ ေရစိမ္ျပီးမွ ကူးလို႕ရတာတဲ႕… ကိုယ္ကလည္းမသိဘူးေလ သိတယ္မလား… လူစြမ္းေကာင္းပါဆိုမွ… :D တစ္ခါတည္း ကမ္းေပၚကိုေျပးတက္ျပီး ေနပူစာျပန္လွုံရတယ္… ဒါေတာင္အခ်မ္းက ေတာ္ေတာ္နဲ႕မေျပဘူး… သိပ္မၾကာပါဘူး အားလံုးကလည္း ေရကူးဖို႕တာစူေနၾကျပီ… အ၀တ္ေလးေတြလဲျပီး  ေရကန္ထဲဆင္းလာၾကတယ္… ေရွ႕မွာလူစြမ္းေကာင္းလုပ္ျပထားေတာ႕ ဘယ္သူမွအရမ္းမဆင္းၾကဘူး... ေရထဲကို ေျခေထာက္ဆင္းစိမ္ၾကတယ္… ျပီးမွာ တျဖည္းျဖည္း အခ်မ္းေျပေအာင္ ေရထဲ ဆင္းစိမ္ၾကတယ္… အဲဒီ ေအးစိမ္႕ေနပါတယ္ဆိုတဲ႕ ေရကန္ကို အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္ထားပါေသးတယ္…ၾကည္႕ၾကည္႕ပါဦး… [img[ေရတံခြန္အေပၚက ထူးဆန္းလွပတဲ႕ေရကူးကန္|http://i50.tinypic.com/2ywbzes.jpg]]
ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ကေတာ႕ အရမ္းသာယာတဲ႕ေရကန္ၾကီးတစ္ခုပဲ… ျမင္ေနရတဲ႕ ေက်ာက္တုန္းၾကီးေပၚ ၀ါးေဖာင္ေတြနဲ႕ ကူးခတ္သြားျပီး ထိုင္ခဲ႕ရတဲ႕အရသာကိုေတာ႕ လံုး၀ေမ႕ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး… ၀ါးေဖာင္ကို ဘယ္လိုေလွာ္ေခတ္ ကျမင္းေက်ာထခဲ႕လဲပံုထဲမွာ ၾကည္႕ပါဦးဗ်ာ… စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ပဲ… [img[ကၽြန္ေတာ္ေဖာင္စီးျပီးကဲေနတာေလ|http://i49.tinypic.com/hx9d87.jpg]]
ေဖာင္လုစီးခဲ႕တာေတြ… ေဖာင္ခ်ည္ထားတဲ႕ၾကိဳးျပတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေရႏွစ္မလိုျဖစ္တာကို ကယ္ခဲ႕ရတာေတြ အဲဒီရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ႕ အခ်ိန္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အသက္ၾကီးလာရင္ ဘယ္ေတာ႕မွ ျပန္ရႏုိင္မွာမဟုတ္ေတာ႕တဲ႕အမွတ္တရေတြပါပဲ… အားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္နဲ႕ ေရကူးျပီးၾကေတာ႕ ေန႕ခင္းထမင္း စားဖို႕ ျပင္ဆင္္ၾကျပီေလ… ရံုးက စီစဥ္လာတဲ႕ ဒံေပါက္ေတြကိုပဲ အားရပါးရစားၾကတာေပါ႕… ၾကည္ဦးဗ်ာ… [img[ထမင္းစားခ်ိန္|http://i47.tinypic.com/33yl35g.jpg]] အားလံုးထမင္းလည္းစားျပီးေရာ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ ေနရာေတြေလွ်ာက္သြားျပီး ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၾကတာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္က ရွု႕ခင္းပံုေတြကို ရိုက္တာ၀ါသနာပါတယ္.. ဒါေပမယ္႕ ရံုးကလူေတြနဲ႕သြားေတာ႕ ေနာက္ဆံုး ရွု႕ခင္းပံုေတြသိပ္မပါဘူး… ကုိယ္႕ပံုေတြခ်ည္းပဲျဖစ္သြားတယ္ အဲဒါေတြေတာ႕ ထမင္းစားပ်က္မွာစုိးလို႕မတင္ေတာ႕ဘူး… :P … အားလံုးတစ္ေနကုန္ ေရကူး ေလွ်ာက္သြားနဲ႕ ပင္ပန္းေနၾကျပီ… အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကနီးလာျပီေလ… အားလံုးျပန္ဖို႕ျပင္ဆင္ၾကရျပီေပါ႕… အခုကၽြန္ေတာ္ေရးသြားတာေတြက နည္းနည္းေလးေပမယ္႕ တကယ္႕ကာယံကံရွင္ေတြကေတာ႕ အေပ်ာ္ေတြ တစ္ပံုၾကီးရခဲ႕တာပါ… အားလံုးအျပန္မွာေတာ႕ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မွူေတြအျပည္႕နဲ႕ ေျဖးေျဖးခ်င္းပဲ ေတာင္ေပၚက ဆင္းခဲ႕ၾကပါတယ္… ေတာင္ေပၚကအဆင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ကြင္းတခုကိုေတြ႕လို႕ ရိုက္ထားတာေလးပါ… 
[img[ေရလမ္းခရီးကေနအဲဒီ၀ါးေဖာင္ေတြနဲ႕စီးပြားရွာ|http://i48.tinypic.com/v4ukba.jpg]]
အဲဒါက ၀ါးေဖာင္ေတြပါ…အဲဒီ၀ါးေဖာင္ေတြကို ေသခ်ာစည္းေႏွာင္ျပီး… ဗူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာအထိ ခရီးဆက္ၾကတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္… သူတို႕ရဲ႕ပင္ပန္းမွူကေတာ႕ ေတြးၾကည္႕တာနဲ႕တင္သိႏုိင္ပါတယ္… အဲဒီ ၀ါးေဖာင္ေတြရဖို႕ ၀ါးခုတ္ရမယ္…၀ါးခုတ္ဖို႕အတြက္ ေတာင္ေပၚေတြကိုခက္ခက္ခဲခဲတက္ျပီး တက္ခုတ္သယ္ လုပ္ၾကရမယ္… ျပီးရင္ ၀ါးေဖာင္စည္းရမယ္… ေရေမွ်ာျပီး ၀ါးေဖာင္ေတြေပၚကေန တစ္ရက္ခရီးေလာက္ ခရီးဆက္ရမယ္… တကယ္ကိုမလြယ္လွပါဘူး… လူေတြဟာ သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာ ဆိုတဲ႕ စကားပံုလိုပဲ… တကယ္႕ကို ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ရွာေဖြေနတာေတြ႕ခဲ႕တာဟာလည္း အေပ်ာ္ခရီးကရခဲ႕တဲ႕… သင္ခန္းစားေလးတခု ပါပဲ…။		။

	ဒီတစ္ခါေတာ႕ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေပၚမွာပဲ ၾကံဳခဲ႕ရတဲ႕ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ ရခိုင္သူရခုိင္သားေတြရဲ႕ တပို႕တဲြလ ရထားဆဲြပဲြေလးအေၾကာင္းေျပာျပပါ႕မယ္… သူ႕ရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကေတာ႕ ရခိုင္လူမ်ဳိးတို႕ရဲ႕ အစည္ကားဆံုး ရိုးရာပဲြေတာ္ျဖစ္သလို ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာလည္း ေမာင္ေတာျမိဳ႕ တစ္ေနရာမွာပဲ ၾကံဳေတြ႕ရမွာျဖစ္ျပီး… ရခုိင္သူ ရခိုင္သားတို႕ရဲ႕ စည္းလံုးတဲ႕စိတ္ဓါတ္အေျခခံကိုလည္း ျပတဲ႕ပြဲဆိုလည္းမမွားပါဘူး… ရထားဆဲြပဲ ျပဳလုပ္တဲ႕ေန႕က ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တပို႕တဲြလျပည္႕ေန႕မတိုင္ခင္ႏွစ္ရက္ နွင္႕ တပို႕တဲြလျပည္႕ေန႕ အားလံုးေပါင္း သံုးရက္က်င္းပပါတယ္… ရထားဆဲြပဲမတုိင္ခင္ ရခုိင္သူရခုိင္သားေတြ ရထားပဲြ မ႑ာပ္မွာ သီခ်င္းတုိက္တာေတြ… အကတုိက္တာေတြ… မ႑ာပ္အေဆာက္အဦးအတြက္အျပင္အဆင္ေတြကို အေတာ္႕ကိုတက္တက္ၾကြၾကြနဲ႕ လုပ္ေနၾကတာ ၁၀ ရက္ေလာက္ၾကိဳျမင္ခဲ႕ရပါတယ္… ရထားပဲြအတြက္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ကို ၁၀ ရက္ေလာက္ ေပးတယ္ဆိုကတည္းက ဘယ္ေလာက္အေလးထားလဲဆိုတာ သိသာပါတယ္… ရထားပဲြေန႕ကိုပဲ တန္းျပီးေျပာၾက မယ္ဗ်ာ… ရထားပဲြေန႕လည္းေရာက္ေရာ… လမ္းေပၚထြက္လိုက္တာနဲ႕ ေယာကၤ်ားမိန္းမ အားလံုး ေရလည္လန္းေနၾကတယ္… အားလံုး ပဲြတက္မဲ႕စတုိင္ေတြခ်ည္းပဲေပါ႕… ညေန ၄ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ႕ မ႑ာပ္ေရွ႕မွာ လူေတြအံုေနပါျပီ… ပဲြစေတာ႕ တာ၀န္ရိွလူၾကီးတစ္ေယာက္က အမွာစကားေျပာၾကားျပီးတာနဲ႕… ရခိုင္မိန္းကေလးမ်ားရဲ႕ ရခိုင္အကနဲ႕စတင္ခဲ႕ပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္ပထမရက္က ကင္မရာမပါေတာ႕ အဲဒီပံုေတြေတာ႕ မရိုက္လုိက္ႏုိင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ… ႏွေျမာလိုက္တာတကယ္ပါပဲ… ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ရခိုင္အကေတြ တစ္ပုဒ္ျပီးတစ္ပုဒ္ ေဖ်ာ္ေျဖတာ… လူလည္း ဇာတ္ကိုေညာင္းသြားတာပဲ… ေမာ႕ၾကည္႕ရတာကိုးဗ်… ျပီးေတာ႕မွ ရထားပဲြဒိုင္က တက္လာျပီး… ေယာကၤ်ားတစ္ဘက္ မိန္းမတစ္ဘက္ ေနရာခဲြခိုင္းတယ္… လူက တအားမ်ားေတာ႕ ဒိုင္က မုိက္နဲ႕ေအာ္တာေတာင္ တုိးမေပါက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္… တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျငိမ္ေအာင္ခဏေလာက္ေစာင္႕ျပီးမွာ စည္းကမ္းခ်က္ေတြေျပာတယ္… အဓိကရထားပဲြမွာ ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ကေတာ႕ ရထားဆဲြလို႕ႏိုင္တဲ႕ဘက္က သံခ်ပ္ထိုးျပီး စကားနာထိုးၾကတာေပါ႕… မိန္းကေလးေတြ ႏုိင္ရင္ ေယာကၤ်ားေလးေတြ နားသာပိတ္ထားေတာ႕… ေယာကၤ်ားေလးေတြကလည္း မေခဘူးေနာ္… စကားနာထိုးတဲ႕သံခ်ပ္ေတြက ရီရတာ အူေတာင္နာတယ္… ႏွစ္ဘက္စလံုးအရမ္းေတာ္ၾကတယ္… စည္းကမ္းခ်က္ေတြေျပာျပီးေတာ႕ ရထားစဆဲြဖို႕လုပ္ၾကတယ္… ရထားဆိုတာက ေအာက္မွာ ငွက္ေပ်ာတံုးဘီးထပ္ထားတဲ႕ သစ္သားစင္မွာ အပင္တစ္ခုကို အေသအခ်ာတပ္ထားတယ္… အဲဒီရထားဆိုတာကို တစ္ဘက္ကို ၾကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းစီထုတ္ထားတယ္… ၾကိဳးေတြရဲ႕အရွည္ကလည္း အနည္းဆံုး ေပ ၂၀၀ စီေလာက္ရိွမယ္… ၾကိဳးရဲ႕လံုးပတ္က ၃ လက္မလံုး အၾကီးၾကီးေတြ… အဲဒီရထားပဲဘယ္ေလာက္စည္လဲဆိုတာ ေအာက္မွာဓါတ္ပံုေတြတန္းစီတင္ထားေပးမယ္… ၾကည္႕လိုက္ၾကဗ်ာ…အခုေတာ႕စာခ်ည္းပဲေတာက္ေလွ်ာက္ ေရးသြားလိုက္မယ္… ရထားပဲြက တစ္ေန႕ကို ၇ ပဲြဆဲြၾကတယ္… ပထမေန႕က ကၽြန္ေတာ္လည္း နည္းနည္း ရိွန္ေနတာနဲ႕၀င္မဆဲြျဖစ္လိုက္ဦး… ေနာက္ေန႕ၾကေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕သြားဖို႕ တုိင္ပင္ျပီး သြားၾကတယ္… ဒုတိယေန႕ေတာ႕ အပီအျပင္ဆဲြမယ္ဆိုျပီးေတာ႕ေပါ႕… ပထမေန႕ကလည္းေယာကၤ်ားေလးေတြႏုိင္ထားေတာ႕ စိတ္ဓါတ္က တက္ၾကြေနတယ္… ဒုတိယေန႕ရထားဆဲြမဲ႕အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ႕… တစ္ဘက္စီေနရာယူျပီး ဆဲြၾကပါေလေရာ… သိတယ္မလား ကၽြန္ေတာ္တို႕ပါလာျပီေလ… ဘယ္ရမလဲ… ၅ မိနစ္ေတာင္မခံဘူး မိန္းကေလးဘက္ကႏိုင္သြားေရာ :D … တစ္ပဲြတည္းနဲ႕ လက္အရည္ၾကည္ဖုထသြားတယ္ဗ်ာ… ဒါေပမယ္႕ ရွုံးထားတယ္ဆိုတဲ႕စိတ္နဲ႕ ထပ္ဆဲြတာ… ဘယ္ရမလဲ ေနာက္တပဲြၾကေတာ႕… ထပ္ရွုံးတာပဲ… :P မလြယ္ဘူးဗ်… မိန္းမနဲ႕ေယာကၤ်ားမႏိုင္ဘူးလားလို႕ေျပာလဲေျပာခ်င္စရာပဲ… လူက ႏွစ္ဆ သံုးဆေလာက္ကြာတယ္… ႏွစ္ပဲြလည္းျပီးေရာ လက္ကမခံႏုိင္ေတာ႕ဘူး… ပဲြစီစဥ္သူေတြက ၾကိဳသိေနတယ္ထင္တယ္… ၾကက္ေျခနီအဖဲြ႕က အဆင္သင္႕ အဲဒီက ၾကက္ေျခနီအကိုၾကီးကလည္း ဒဏ္ေၾကေဆးလိမ္းေပးတယ္…ပတ္တီးစည္းေပးတယ္… မရဘူး ေသြးပူေနေတာ႕ထပ္ဆဲြတာပဲ… တခါတည္းေျပာလိုက္မယ္ဗ်ာ… ခဏခဏရွုံးတယ္ေျပာရတာ လက္ေညာင္းလို႕ ဒုတိယေန႕ (၇)ပဲြဆဲြတာ တစ္ပဲြမွ ေယာကၤ်ားေလးမႏုိင္ဘူးေအးေရာ… အဲဒီေတာ႕ ေနာက္ဆံုးေန႕အဆံုးအျဖတ္ပဲေလ… ပထမေန႕က ၅ ပဲြႏိုင္ ၂ ပဲြရွုံး… အခ်ိဳးခ်လိုက္ေတာ႕ ၅ပြဲႏိုင္ ၉ပဲြရွုံး ျဖစ္ေနျပီ… ေနာက္ဆံုးေန႕ကအဆံုးအျဖတ္ေလ… ရခုိင္ကလူၾကီးေတြကေတာ႕ သူတို႕ႏွစ္တုိင္းအေတြ႕အၾကံဳကို ေျပာျပပါတယ္…အားတက္စရာပါပဲ… ေနာက္ဆံုး (၅)ႏွစ္ေယာက္ၾကားေလး တစ္ခါမွမႏိုင္ဖူးဘူးတဲ႕… ကဲ (၆)ႏွစ္ေျမာက္လာျပီထင္တယ္… ေနာက္ဆံုးေန႕မနက္ပိုင္းမွာၾကားရတဲ႕သတင္းကေတာ႕ ေယာကၤ်ားေလးေတြ အားတက္စရာပါ… ဗူးသီးေတာင္က မိန္းကေလးေတြအားလံုးနီးပါး ကားေတြနဲ႕လာပါလိမ္႕မယ္တဲ႕… ကဲ ကဲ ကဲ… သတင္းကေတာ႕ ဒီလိုပါပဲ သတင္းလႊင္႕တာေပါ႕ မိန္းကေလးေတြဘက္ ေယကၤ်ားေလးေတြေၾကာက္သြားမလား ဆိုျပီး… ဘယ္ေၾကာက္လိမ္႕မလဲ… လန္႕တာ :D … ညေန ၅ နာရီေလာက္လဲေရာက္ေရာ… အရင္ေန႕ေတြနဲ႕လံုး၀မတူပါဘူး… အရမ္းကို တိုးတိုးၾကိတ္ပါပဲ… စည္ကားလိုက္တာဗ်ာ… ဘာလို႕လူေတြဒီေလာာက္ေတာင္မ်ားလဲ ဟုိေမးဒီေမး ေမးၾကည္႕ေတာ႕မွ… မနက္ကၾကားတဲ႕သတင္းက အမွန္ျဖစ္ေနတာကိုး… ဗူးသီးေတာင္ကေန ကားေတြနဲ႕လာၾကတာ မနည္းဘူးတဲ႕ မိန္းကေလးေတြခ်ည္းပဲတဲ႕… ရထားဆဲြရမွာကိုေၾကာက္ေနျပီ… ဒါေပမယ္႕ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ… ေယာကၤ်ားေလးေတြကလည္း ၂ ရက္လံုး သံခ်ပ္ ၉ ခါပက္ပက္စပ္စပ္ အေျပာခံထားရတာေတာင္မွ မမွတ္ဘူး… ေနာက္ဆံုးေန႕လည္းအမ်ားၾကီးမေရးေတာ႕ ပါဘူးဗ်ာ… ရံွုးတာပါပဲ… ေနာက္ဆံုးေန႕ ေယာကၤ်ားေလးေတြရွုံးျပီး မိန္းကေလးေတြႏုိင္ေၾကာင္း ဒိုင္က မုိက္ကေန ေအာ္လိုက္တာ… နားကဲြမတတ္ပဲ… အားလံုးပဲြေတြျပီးျပီဆိုေတာ႕မွ ေနာက္ဆံုးပိတ္ပဲြဆိုတာရိွေသးတယ္… အဲဒီပဲြကမွ တကယ္႕အႏွစ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ… ၃ ရက္လံုးလံုးဆဲြခဲ႕တဲ႕ရထားၾကီးကို မီးရိွု႕ပစ္တာေလ… အပင္က အဲဒီေတာ႕မွ ဘာအပင္လည္းဆိုတာသိေတာ႕တယ္… ၀ါးပင္ေတြဗ်… တစ္ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႕ ေပါက္လိုက္တာ ဆိုတာ ေဗ်ာက္အုိးက်ေနတာပဲ… အဲဒီရထားကို မီးရိွုေနတုန္း ရခုိင္လူမ်ဳိးေတြ အရမ္းၾကိဳက္တဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ႕ (ရိုးရာကမမ) ဆိုတဲ႕သီခ်င္းနဲ႕ ကလိုက္ၾကတာ… အရမ္းကိုေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္… အခုေတာ႕ ရိွတဲ႕ ဓါတ္ပံုေလးေတြကိုပဲၾကည္႕ရင္း ရခုိင္ရိုးရာ ရထားဆဲြပဲြအေၾကာင္း ဗဟုသုတေလးကို ဒီမွာပဲ ရပ္နားလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ…။		။
[img[ရထားဆဲြမ႑ာပ္မနက္ပိုင္းျမင္ကြင္း|http://i46.tinypic.com/20zdy7s.jpg]]
[img[စည္းကားလြန္းလွတဲ႕ရထားပဲြျမင္ကြင္းတခု|http://i49.tinypic.com/2ij2omo.jpg]]
[img[မိန္းကေလးဘက္ရထားဆဲြပဲြျမင္ကြင္း|http://i49.tinypic.com/esm78l.jpg]]
[img[ရထားမဆဲြခင္ ဓါတ္ပံုအရင္အရုိက္ခံေနတာ|http://i48.tinypic.com/jr9qop.jpg]]
[img[ဆဲြထားမမတို႕ေရ|http://i47.tinypic.com/25qce3b.jpg]]
[img[အဲဒါကေတာ႕တစ္ကယ္ဆဲြေနျပီ|http://i45.tinypic.com/dmea9x.jpg]]

	ဒီတစ္ခါ အလုပ္တာ၀န္အျပည္႕နဲ႕သြားခဲ႕ရတဲ႕ Field Visit (or) Field Trip ပံုစံေလး ေျပာခ်င္ပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ေတာကိုေရာက္ျပီး ၄ လေလာက္အၾကာမွာသြားခဲ႕တာပါ… ေဆာင္းရာသီကုန္ခါနီးမွာ သြားခဲ႕ရတာဆိုေတာ႕ အေအးကလည္း မေပါ႕ေသးဘူးေလ… မသြားခင္တစ္ရက္ၾကိဳေျပာလိုက္ပါရဲ႕ မနက္ျဖန္ မနက္ (၆)နာရီကားစထြက္မယ္တဲ႕… လူကမ်ားေပမဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕စီးတဲ႕ကားမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေနာက္ထပ္လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္အကိုတစ္ေယာက္ပဲပါပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္က ေဒတာေတြကို သြားစစ္ဖို႕အဓိကပါ ေနာက္အကိုကေတာ႕ HR အပိုင္းလိုအပ္တာေလးေတြလုပ္ဖို႕ေပါ႕… မနက္ (၆)နာရီအေရာက္ဆိုေတာ႕ အိမ္ကေန ၅း၃၀ ကတည္းကထ မ်က္ႏွာသစ္ (ေရေတာမခ်ဳိးႏုိင္ဘူး မနက္ပိုင္းအရမ္းေအးတုန္းပဲေလ) ျပီးေတာ႕ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူအျပင္ထြက္လာၾကတာေပါ႕… အိမ္ထဲမွာက မီးမရိွလို႕ ေမွာင္တာမ်ားလားမွတ္တယ္… ေဆာင္းတြင္းဆိုေတာ႕က ၅း၃၀ လည္း ေမွာင္မည္းေနတာပဲ…ဒါေပမယ္႕မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ… ရံုးကို ၆ နာရီ အေရာက္ဆိုေတာ႕သြားေပါ႕… ဆိုကၠားကလည္းတစ္စီးမွမရိွေသးဘူး…ႏွင္းေတြကလည္းက်တယ္… ေအာင္မေလးဗ်ာ ဒီၾကားထဲမွာမွ ေခြးေတြကလည္းသူတို႕အစြယ္နဲ႕သြားေတြကို အဟီးဟီးျဖဲျပေနတယ္… လန္႕ေနရတယ္… ဘယ္ေတာ႕မ်ား ကိုယ္႕ေျခသလံုးကိုေျပးတြယ္မလဲဆိုတဲ႕အေတြးနဲ႕ေပါ႕… ႏွစ္ေယာက္သား စကားတစ္ေျပာေျပာစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႕ ရံုးကိုတန္းတန္းမတ္မတ္ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္… ေရာက္ေတာ႕ ကို႕ထက္ေစာတဲ႕ လူေတြကလည္းတစ္ပံုၾကီးပဲ အထုတ္ေတြအပိုးေတြနဲ႕ေပါ႕… သူတို႕က Field ထဲမွာ ရက္ရွည္ (၁၀ရက္) ေနရမဲ႕သူေတြဆိုေတာ႕ အေႏြးထည္…ေစာင္…အ၀တ္အစား… လိုအပ္တာေလးေတြေပါ႕… သူတို႕အထုတ္ေတြကို ကားေပၚတင္ျပီးလို႕ စကားေတာင္ေအးေဆးထုိင္ေျပာေနၾကျပီ ဘယ္အခ်ိန္တကည္းက ေရာက္ေနၾကလဲေတာ႕ မေျပာတတ္ဘူး… အားလံုးစကားေျပာေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ပါးစပ္ထဲက အေငြ႕ေလးေတြ ထြက္ေနတာလည္း တမ်ဳိးၾကည္႕လို႕ေကာင္းတယ္ဗ်… ကဲ အခ်ိန္က်ျပီဆိုေတာ႕ ကားထြက္မယ္ေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း ကိုယ္စီးရမဲ႕ကားေပၚတက္ျပီး အျငိမ္႕သားေလးပါသြားတာေပါ႕… ကားထြက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းစျပပါတယ္… ထင္ပါတယ္အလြန္ဆံုး ၅ မိနစ္ေပါ႕… ဟဲဟဲ တစ္ေခါေခါအိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ… ခရီးေတာ္ေတာ္ေပါက္တဲ႕အထိပါပဲ… ဒါေတာင္ ကားကခဏရပ္ျပီး အဲကြန္းပိတ္သြားလို႕ေနာ္… မဟုတ္ရင္ တလမ္းလံုးအိပ္မွာ… ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မအိပ္ျဖစ္ပါဘူး… တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးနဲ႕ ေနရာကိုသြားရတာဆိုေတာ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကိုေလ႕လာရဦးမွာကိုး… ကၽြန္ေတာ္သြားရမွာက Field Base ၃ ခုစလံုးကိုသြားရမွာပါ… ရြာနာမည္ေလးေတြကိုလည္း ဖတ္ၾကည္႔ပါဦး… ၾကိမ္ေခ်ာင္းရြာ... သမန္းသားရြာ… ခေမာင္ဆိပ္ရြာ… အဲဒီရြာသံုးခုကိုပါ… ပထမဆံုးေရာက္မွာက ၾကိမ္ေခ်ာင္းကိုပါ ကားနဲ႕ပံုမွန္သြားလို႕ၾကာတဲ႕အခ်ိန္ကေတာ႕ ၂နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေပါ႕… လမ္းမွာက တစ္၀က္ေလာက္အိပ္ျပီး လိုက္လာတာဆိုေတာ႕ က်န္တဲ႕တစ္၀က္ကို အိပ္ခ်င္ဘူးတူး မ်က္ျပဴးဆိုတဲ႕ အထာေလးနဲ႕ ဟိုၾကည္႕ဒီၾကည္႕လုပ္ရင္ ၾကိမ္ေခ်ာင္းကိုေရာက္လာခဲ႕ပါတယ္… အေစာၾကီးကတည္းက ပလန္ခ်ျပီးသားပါ… ၾကိမ္ေခ်ာင္းမွာ စစ္စရာရိွတာစစ္ျပီး အဲဒီေန႕မွာပဲ ခေမာင္းဆိပ္အထိ အေရာက္ဆင္းရမွာပါ… အဲဒီေတာ႕ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမနားျဖစ္ပါဘူး… Field Base ကတာ၀န္ရိွတဲ႕ ဆရာ၀န္အမရယ္ Site Officer ရယ္ သူတိုနဲ႕ ေဒတာနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ ကိစၥေတြေဆြးေႏြးျပီး လိုအပ္တာေတြကိုလည္းတုိင္ပင္ ျပီးေတာ႕ ေကာ္ဖီေသာက္ၾကတာေပါ႕… ေကာ္ဖီေသာက္ျပီးေတာ႕ မနက္စာ ထမင္းစားမယ္ဆိုျပီေတာ႕ ၾကိမ္ေခ်ာင္းေစ်းကို သြားၾကပါတယ္… အဲ… ေျပာစရာတစ္ခုေပၚလာျပီ နည္းနည္းထူးဆန္းတာေလးေပါ႕ ၾကိမ္ေခ်ာင္း သမန္းသား ခေမာင္းဆိပ္ ရြာသံုးရြာက ေမာင္ေတာမွာ မသိသူမရိွပါဘူး ေ၀းလြန္းေပမဲ႕ NGO and UN ေတြအကုန္လံုး အဲဒီ ရြာသံုးရြာကိုပဲ အဓိကထား အလုပ္ခြင္တည္ထားတာဆိုေတာ႕ အရမ္းၾကီးတဲ႕ရြာၾကီးေတြဆိုတာ ခန္႕မွန္းမိမွာပါ… အဲဒီမွာ ထူးျခားတာက ေစ်းေန႕ဆိုတာရိွတယ္ဗ်… မ်က္စိလည္သြားလားမသိဘူး… ေစ်းကိုေန႕တုိင္းမေရာင္းဘူး တစ္ပတ္မွႏွစ္ရက္ပဲေရာင္းတယ္… ဥပမာ ၾကိမ္ေခ်ာင္းက တနလၤာ ၾကာသပေတးဆို အဲဒီေန႕ပဲေစ်းရိွတယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႕သြားတဲ႕ရက္က သမန္းသားေစ်းေန႕ျဖစ္ေနတယ္…ၾကိမ္ေခ်ာင္းမွာဘာေစ်းမွမရိွဘူး… ၾကိမ္ေခ်ာင္း သမန္းသား ခေမာင္းဆိပ္ သံုးခုကလည္းေစ်းေန႕ေတြမတူျပန္ဘူး… ဘာလို႕ေစ်းေန႕ေတြခဲြထားလဲေတာ႕မသိဘူး  ကဲေစ်းအေၾကာင္းေလးထားလိုက္ပါဦး.. ထမင္းစားဖို႕ထြက္လာေတာ႕ လမ္းမွာ ကုန္းျမင္႕ၾကီးတစ္ခုေတြ႕လို႕ တက္ၾကည္တယ္… ေတာ္ေတာ္လွတယ္ဗ်… ဓါတ္ပံုရိုက္လာတယ္… ၾကည္႕ၾကည္႕ဦး… [img[ၾကိမ္ေခ်ာင္းရြာေသာက္သံုးေရကန္|http://i48.tinypic.com/ibl5px.jpg]]
ၾကည္႕ျပီးရင္ေျပာျပမယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္းမသိဘူး ေနာက္မွေမးၾကည္႕ေတာ႕ အဲဒါက ၾကိမ္ေခ်ာင္းရြာသူရြာသား ေတြအားလံုး သံုးေရ ေသာက္ေရ အျဖစ္အသံုးျပဳတဲ႕ ေရကန္ၾကီးတဲ႕… ဒါေတြကေတာ႕ အစကဆိုရင္ အံ႕ၾသေကာင္းအံ႕ၾသမယ္… အခုေတာ႕ ဘာမွမထူးဆန္းေတာ႕ပါဘူး… အဲလိုကန္မ်ဳိးကို ေနရာတုိင္းမွာ ေတြ႕ခဲ႕ရျပီေလ… အဲလိုနဲ႕ပဲ ရိွတဲ႕ထမင္းဆိုင္ေလးမွာ ထမင္းစားၾကတာေပါ႕… ဘယ္ရမလဲ ရခုိင္ဆိုင္ပဲသြားတာ.. ၀က္သားေလးနဲ႕ ျမိန္သလားမေမးနဲ႕ အစပ္လည္းမေၾကာက္ေတာ႕ဘူး ၾကိဳက္သေလာက္စပ္ အားလံုးနဲ႕တန္းတူ စားႏုိင္သြားျပီ အေတြ႕အၾကံဳကသင္ေပးသြားတာေလ… ထမင္းစားျပီးေတာ႕ ကားဆရာကိုကိုက ထြက္မယ္ဆိုေတာ႕ အီးလည္လည္ၾကီးနဲ႕ သမန္းသာကိုခရီးဆက္ခဲ႕ၾကတာေပါ႕… ၾကိမ္ေခ်ာင္းနဲ႕ သမန္းသားၾကားမွာေရးစရာအေထြအထူးသိပ္မရိွပါဘူး… သမန္းသားကေန ခေမာင္းဆိပ္ေရာက္ဖို႕သြားတဲ႕ ၾကားခရီးကမွ နည္းနည္းေရးစရာရိွဦးမယ္… သမန္သားကေန ေဒတာေတြစစ္ျပီးေတာ႕ ညေန ၃း၃၀ ေလာက္ ျပန္ထြက္လာၾကတယ္… ခေမာင္းဆိပ္ကို ၄၅မိနစ္ေလာက္ေမာင္းရင္ေရာက္ပါျပီ… ဒါေပမယ္႕ၾကားထဲမွာ ေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕ျမင္ကြင္းေလးေတြေတာ႕ ဓါတ္ပံုေလးနဲ႕တဲြၾကည္႕ၾကည္႕ပါဦး… တံတားက်ဳိးတစ္ခုနားကို ေရာက္ေတာ႕ကားဆရာကို ေမးၾကည္႕ေတာ႕ အရင္ႏွစ္ကမိုးတြင္းက ေရေတြၾကီးျပီး ျပိဳသြားတဲ႕တံတားတဲ႕… 
[img[မႏွစ္ကမိုးတြင္းေရစီးၾကမ္းလို႕က်ဳိးသြားတဲ႕တံတားၾကီး|http://i45.tinypic.com/23hm39e.jpg]]
တံတားမရိွေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကားေတြ ဘယ္လိုသြားရတယ္မွတ္တုန္းဗ်… ေရထဲကေနကားေမာင္းသြားရတယ္ ေပ်ာ္စရာၾကီးတခါမွေရထဲမွာကားမစီးဖူးဘူး… မယံုဘူးမလား ဓါတ္ပံုကိုၾကည္႕လိုက္… ဟဲဟဲ အံ႕ၾသသြားမယ္… [img[ေရထဲကားျဖတ္ေမာင္းေနခ်ိန္|http://i47.tinypic.com/11ifzlx.jpg]]
ေနာက္ထပ္တစ္ပံုရိွပါေသးတယ္ အဲဒါကေတာ႕ တစ္ခါတစ္ရံ ေတာထဲကေန ရြာနားအထိေရာက္လာျပီ သီးႏံွေတြ လာေရာက္စားေသာက္တတ္တဲ႕ဆင္ေတြပါ… လမ္းေတြေပၚအထိလည္းတက္ပါတယ္… အရမး္ဆိုးပါတယ္… သူတို႕နဲ႕ ေတြ႕ရင္ ကားစက္ကိုသတ္ျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနရပါတယ္… မဟုတ္လို႕ကေတာ႕ အျမင္ကတ္ပုဒ္မနဲ႕ ကားကို ႏွာေမာင္းေတြနဲ႕ဆဲြလန္ပစ္ပါလိမ္႕မယ္… ေတာဆင္းရိုင္းေတြဆိုေတာက ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးၾကတာေပါ႕… [img[ဒီလိုဆင္ေတြကေတာ႕လမ္းေပၚေတာင္တက္ၾကတယ္|http://i50.tinypic.com/wujzae.jpg]]
စဥ္းစားသာၾကည္႕ဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ္တို႕လို တခါတေလသြားရတဲ႕သူက အေရးမၾကီးဘူး အျမဲတမ္းသြားရတဲ႕သူဆို ဆင္နဲ႕ဘယ္ေန႕ေတြ႕မလဲဆိုတာပဲစဥ္းစားရမွာ… တစ္ခုေတာ႕ေျပာျပပါ႕မယ္… Privacy ခ်ဳိးေဖာက္တယ္လဲ မထင္ၾကပါနဲ႕… ကၽြန္ေတာ္ Field Base တစ္ခုကေဆးရံုမွာ ဆင္နင္းခံရတဲ႕ လူနာတစ္ေယာက္ကို အဲဒီေန႕မွာပဲ ေတြ႕ခဲ႕ရပါတယ္… အေျခအေနနည္းနည္းဆုိးတယ္လို႕ပဲေျပာရမွာေပါ႕… ကၽြန္ေတာ္သူခံစားေနရတာ မၾကည္႕ရက္တာအမွန္ပဲဗ်ာ… ဆိုးလြန္းပါတယ္… ဒါလည္း ဘ၀ေတြထဲက ဘ၀လို႕ပဲ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာရမွာပဲ… ထားပါေတာ႕ဗ်ာ… ဒီလိုနဲ႕ ညေနေစာင္း ၄း၄၀ ေလာက္က်ေတာ႕ ခေမာင္းဆိပ္ေရာက္သြားတာေပါ႕ Field Base သံုုးခုထဲမွာ ခေမာင္းဆိပ္က အေ၀းဆံုးဗ်… ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုးကလည္း ခေမာင္းဆိပ္ပဲ… အရမ္းေနလို႕ထုိင္လို႕ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ… Field Base ရံုးကလည္းအက်ယ္ၾကီး တကယ္႕ကိုအၾကီးၾကီးပဲ… ညေနေစာင္းမွေရာက္ေတာ႕ အလုပ္ေတြလည္းရွုပ္ေနၾကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဒတာေတြမစစ္ျဖစ္ဘူး… ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ ျခံကလည္းက်ယ္ ၅း၃၀ ေလာက္က်ေတာ႕ အားလံုးရွင္းသြားျပီ ဆိုေတာ႕မွ အဲဒီရံုမွာရိွတဲ႕ ၾကက္ေတာင္ရိုက္တံငွားျပီ ၾကက္ေတာင္ထြက္ရိုက္တယ္… ေပ်ာ္စရာၾကီး ကေလးလို ေဆာ႕ရတာကိုး… ရံုးကလူေတြၾကီးပဲဆိုေတာ႕ ရွက္စရာလည္းမလိုဘူးေလ… (အစကတည္းကလည္း သိပ္မရွက္ တတ္တာပါမယ္ထင္တာပဲ :D) ေဆာ႕ျပီးေတာ႕ပင္ပန္းလာတာနဲ႕ ေရခ်ဳိးမယ္လုပ္ေတာ႕ ညပိုင္းေရာက္လို႕ အရမ္းေအးေနျပီ… ေရသြားကိုင္ၾကည္႕တယ္… လက္က်င္လို႕ျပန္ထြက္လာတယ္… မရဘူး နံခ်င္နံပါေစ မခ်ဳိးဘူး စိတ္ဓါတ္က ညစ္ပတ္ဖို႕ဆိုမာတယ္ေလ… ဒါေပမယ္႕ Field Base ကအကိုက မခံႏိုင္ဘူးလားမသိပါဘူး ေရေႏြးနဲ႕ခ်ဳိးပါလားဆိုေတာ႕ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက်ေပါ႕… ခ်က္ျခင္းေရေႏြးအုိးလာေပးတယ္… ေက်းဇူးတင္လုိက္တာဗ်ာ… လူကိုေရခ်ဳိးလိုက္တာလန္းသြားတာပဲ… ျပန္ထြက္လာမွ ေသမတတ္ေအးတာ… ေနဖို႕ေပးထားတဲ႕အခန္းထဲ၀င္ျပီး ေရျမန္ျမန္သုတ္ ေစာင္ျခံဳျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလး ၅ မိနစ္ေလာက္ ေကြးေနလိုက္မွာ အခ်မ္းသက္သာသြားတယ္… တကယ္ကိုေအးတာ… ရန္ကုန္မွာအဲဒါမ်ဳိးအေအးဓါတ္က ရိွမွမရိွတာ ဘယ္ခံႏိုင္မလဲ… အဲဒီေန႕ညက်ေတာ႕ အိပ္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ တကယ္႕ကိုတိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းတဲ႕ ေနရာေလးပါပဲ… မနက္က်ေတာ႕လည္း အေစာၾကီးထျဖစ္တယ္… မနက္စာစားသြားစားမယ္လုပ္ေတာ႕ ရြာကလူၾကီးတစ္ေယာက္က ဖိတ္ေကၽြးတယ္… မနက္စာသူ႕အိမ္မွာသြားစားျဖစ္တယ္… စာလို႕ေကာင္းတယ္ဗ် ကိုယ္တုိင္ခ်က္တာလို႕ေျပာတယ္… ဘယ္အခ်ိန္တည္း ကခ်က္ထားလဲေတာ႕မသိဘူး… ဘာေတြလဲဆိုတာၾကည္႕ၾကည္႕ (သတိ - သေရက်ရင္ေတာ႕ တာ၀န္မယူပါ) :D [img[ဒီလိုမုန္႕ေတြနဲ႕ခေမာင္းဆိပ္ကဧည္႕ခံတယ္|http://i46.tinypic.com/124it6x.jpg]]
ခေမာင္းဆိပ္မွာလည္း မနက္စာစားျပီးေတာ႕ ေဒတာကိစၥေတြေျပာ… ဘာအလုပ္မွမရိွေတာ႕ ဟုိနားဒီနား ေလွ်ာက္သြားၾကည္႕တာေပါ႕… အဲဒီမွာ ယိုင္နဲ႕နဲ႕တံတားေလးတစ္စင္းသြားေတြ႕တယ္… ယိုင္နဲ႕နဲ႕ဆိုေပမဲ႕… ကၽြန္ေတာ္တက္တာေတာင္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး… နယ္ခံတစ္ေယာက္ေျပာျပတာကေတာ႕ အဲဒီတံတားက ေႏြရာသီ တစ္ခုတည္းအတြက္ေဆာက္ထားတာဆိုပဲ… မိုးရာသီၾကရင္ ေရစီးနဲ႕တစ္ခါတည္းပင္လယ္ထဲကိုပါသြားေရာတဲ႕… ကဲ… အဲလို အၾကံအစည္ေကာင္းေတြနဲ႕ ေသခ်ာကို တံတားထိုးထားတာေနာ္ လန္းတယ္ ၾကည္႕ >>>>> [img[ေႏြရာသီတစ္ခုတည္းအတြက္ႏွစ္တိုင္းျပန္ေဆာက္ရတဲ႕တံတား|http://i50.tinypic.com/qz1zwh.jpg]]
အေ၀းၾကီးလည္းမသြားျဖစ္ေတာ႕ပါဘူး… ခဏပဲပတ္ျပီးျပန္လာလိုက္တယ္… အားလံုးကိစၥေတြလည္းျပီးျပီ ဆိုေတာ႕ ေန႕လည္ေလာက္ျပန္ျဖစ္ၾကတယ္… အျပန္ၾကေတာ႕ ၾကားရြာျဖစ္တဲ႕ သမန္းသားကိုခဏပဲ၀င္တယ္… ၾကိမ္ေခ်ာင္းကိုတိုက္ရိုက္ေမာင္းခ်လာတာ… ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႕ ၾကိမ္ေခ်ာင္းေစ်းေန႕ျဖစ္ေနတယ္… ေကာ္တာပဲဆိုျပီး ၀င္ေမႊတာ… ဒီတခါအေမႊေကာင္းတာ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႕အစာေလးသြားေတြ႕တယ္… ဘာမ်ားထင္လဲ…. ဒိန္ခ်ဥ္ပါဗ်ာ… ဒိန္ခ်ဥ္ပါ… အရမ္းတန္တယ္ အိုးအၾကီးၾကီးမွ  ၁၅၀၀ ပဲေပးရတယ္… အိုးတစ္အိုးကလည္း သြန္ထည္႕လုိက္ရင္ ထမင္းႏွစ္လံုးခ်က္ဒန္အုိးကိုျပည္႕ေရာ ကၽြန္ေတာ္၀ယ္ရင္ ၁၃၀၀ ရမလားလို႕ ေစ်းဆစ္ေနတဲ႕ပံုကိုလည္းၾကည္႕လိုက္ပါဦး… ၁၃၀၀ ရရင္ ၅ အိုးယူမယ္ဆိုမွ မရဘူးဆိုပဲ…  [img[အျပန္ၾကိမ္ေခ်ာင္းေစ်းေန႕မွာဒိန္ခ်ဥ္၀ယ္ေနတာ|http://i47.tinypic.com/32zkehh.jpg]]
ကဲ … ေနာက္ဆံုးေတာ႕လည္း ေစ်း၀ယ္ျပီး ေမာင္ေတာကိုတန္းျပန္လာခဲ႕ၾကတာပါ… ဘာမွထူးထူးျခားျခား မရိွေတာ႕ပါဘူး… ေအာ္… ေမ႕သြားလို႕… သမန္းသားနဲ႕ ခေမာင္းဆိပ္မွာ ခ်က္ေကၽြးခဲ႕တဲ႕ ေန႕လည္စာ နဲ႕ ညစာကို ဘယ္ေတာ႕မွမေမ႕ပါဘူးလို႕ သြားေရတမွ်မွ် ငတ္ၾကီးက်ရင္းနဲ႕ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္ဗ်ာ…။	။

	ဒီတခါေတာ႕ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ထဲက ေက်းရြာေလးတစ္ခုျဖစ္တဲ႕ ေအာင္ဗလရြာဆိုတဲ႕ ေနရာကို သြားခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္းေရးမယ္ဗ်ာ… အစကေတာ႕ မလုိက္ခ်င္သလိုလုိက္ခ်င္သလိုအင္တင္တင္လုပ္ေနတာ… အားလံုးက စက္ဘီးနဲ႕ပဲသြားမယ္ ကားမငွားဘူးလည္းဆိုေရာ… ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတာ… ကားမစီးခ်င္ဘူးေလ… ကားကသံုးဘီးဆိုင္ကယ္(တုတ္တုတ္) ပဲရိွတာ… အားလံုးစက္ဘီး ဘယ္ႏွစ္စီးရိွလည္း တြက္ၾကည္႕ေတာ႕ ၆ စီး… လူက ၁၅ေယာက္ေလာက္ရိွတယ္… စက္ဘီးႏွစ္စီးက ႏွစ္ေယာက္စီးလို႕မရဘူး… အဲဒီေတာ႕ စက္ဘီး ၄ စီးနဲ႕ ၈ေယာက္သြားတယ္… ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္တစ္စီး…က်န္တဲ႕ ၅ေယာက္ေလာက္က ဆိုကၠားနဲ႕ညားေရာ… စက္ဘီးေတြစီျပီးနင္းလာလိုက္တာ… လူေတြကလည္း စက္ဘီးတန္းၾကီးကိုမျမင္ဖူးဘူးလားမသိဘူး ေသခ်ာကို မ်က္ျပဴးၾကီးေတြနဲ႕လိုက္ၾကည္႕တာ… ထားပါေတာ႕… အဲလိုနဲ႕ ၁၀ မိနစ္ေလာက္နင္းလာလိုက္ၾကတာ… ေမာင္ေတာေစ်းေရာက္လာတယ္… ေမာင္ေတာေစ်းမွေယာကၤ်ားေလးေတြ စက္ဘီးေစာင္႕ မိန္းကေလးေတြက ဘုရားမွလွဴဖို႕ပန္းေတြ ပစၥည္းေတြဆင္း၀ယ္ၾကတယ္… အမွန္ေတာ႕ အဲဒီေန႕က ေအာင္ဗလရြာကေစတီကိုသြားဖို႕အဓိကပါ… ဒါေပမယ္႕ ေစတီကိုဖူးျပီးတာနဲ႕ ဘယ္ကိုေျခထပ္ရွည္ ၾကလဲဆိုေတာမၾကာခင္ဖတ္ရမွာပါ… [img[ဒါမ်ဳိးစက္ဘီးေလးေတြစီးသြားၾကတာ|http://i50.tinypic.com/wb88sw.jpg]]
ေစ်းကေနဆက္ထြက္လာေတာ႕ ေရွ႕ကစက္ဘီးေလးစီးက ေကာ႕ေကာ႕ေလးနင္းသြားၾကေတာ႕ သူတို႕ေနာက္လုိက္တာေပါ႕ ေနာက္ကဆုိကၠားႏွစ္စီးက မပါလာဘူး… ဘယ္မွာက်န္ခဲ႕လဲေပါ႕…သူတို႕လမ္းမ်ားမွားကုန္ျပီလားဆိုျပီး စိတ္ပူမိေသးတယ္… ေတာ္ေတာ္ေလး နင္းလာျပီးမွ ေရွ႕ဆံုးက စက္ဘီးကရပ္ျပီး ဘာျပန္ေမးတယ္မွတ္တုန္း ဘယ္ကိုဆက္သြားရမွာလဲတဲ႕… အားလံုးက မင္းမသိဘူးလားဆိုေတာ႕ မသိဘူးေလတဲ႕ ဒါဆို ဘာလို႕ေရွ႕ဆံုးကေနသြားေနတာလဲဆိုေတာ႕ ဒီလုိပဲနင္းလာလုိက္တာေလတဲ႕ ဘာေၾကာင္႕မွမဟုတ္ဘူးတဲ႕… ေသစမ္း… ဟုိလူ႕ေမးဒီလူ႕ေမးေပါ႕ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ေအာင္ဗလရြာဘယ္လိုသြားမရမလဲဆိုေတာ႕ ျမန္မာလိုနားလည္းမလည္ၾကဘူး… ၄ ၅ ေယာက္ေလာက္ေမးမွ ဟိုလက္ညိဳးထိုး ဒီလက္ညိဳးထိုးနဲ႕ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြရွာေမးမွ စိတ္ေအးရေတာ႕တယ္… လမ္းမွားတာလည္းေတာ္ေသးတာေပါ႕ သိပ္အေ၀းၾကီးမသြားလိုက္ရလို႕… သြားရတဲ႕လမ္းကေတာ႕ၾကမ္းသလား မေမးနဲ႕ ၾကမ္းတယ္… ေတာ္ေတာ႕ကိုၾကမ္းတာ… ဖင္ကိုနာေနတာပဲ (စက္ဘီးစီးရလို႕ေျပာတာေနာ္ တမ်ဳိးမထင္ၾကနဲ႕ဦး) ၁၅ မိနစ္ေလာက္ သဲထဲ ရံြ႕ထဲ ခ်ဳိင္႕ခြက္ေတြထဲ စက္ဘီးနင္းလာလိုက္ၾကတာ သြားဖို႕ရည္ရြယ္ထားတဲ႕ ေစတီကိုေရာက္ခဲ႕ၾကပါတယ္… [img[အေ၀းတစ္ေနရာမွ ေစတီကိုလွမ္းျမင္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ႕ရပံု|http://i46.tinypic.com/nq8lms.jpg]]
[img[ေစတီေတာ္ အနီးကပ္ျမင္ကြင္း|http://i46.tinypic.com/28jehbr.jpg]]
 အဲဒီေစတီမွာပဲ ရိုခုိး၀တ္ျပဳျပီး ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ စုျပီးဓါတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ၾကတယ္… ေစတီေလးရဲ႕တည္ေနရာက အရမ္းေအးခ်မ္းတယ္ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္တာလည္း ပါပါတယ္… ေဘးဘက္ ေလးဘက္ေလးတန္မွာ ဘာမွမရိွဘူး ကြင္းျပင္ၾကီးဗ်… ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေတာ႕ ေစတီရဲ႕မလွမ္းမကမ္းနားမွာရိွတယ္… ေသေသခ်ာခ်ာေလး စည္းရိုးခတ္ထားတယ္ ေမးၾကည္႕ေတာ႕ ေဗာဓိေညာင္တဲ႕… အရမ္းကို ၾကည္ႏူးသြားမိတယ္… တကယ္႕ကို သာယာတဲ႕ေနရာေလးမွာ ဘုရားရွင္ကို ရည္စူးထားတဲ႕ ေစတီႏွစ္ဆူ တစ္ျပိဳင္နက္ေတြ႕ခဲ႕ရလို႕ေလ… ေစတီကတစ္ခု ေဗာဓိေညာင္ ကလည္းေစတီပဲေလ အဲဒါေၾကာင္႕ အရမ္း၀မ္းသာမိတယ္… ကေလးေတြကလည္း ဘုရားနားမွာ ကစားေနလိုက္ၾကတာ… ေပ်ာ္စရာပါ...  ဘုရားမွာ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ျပီးေတာ႕ ေအာင္ဗလရြာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသြားၾကတယ္… [img[ဘုရားေရွ႕မွာ စုျပီးဓါတ္ပံုရိုက္ထားၾကတာ|http://i49.tinypic.com/2n0254h.jpg]]
 ဆရာေတာ္ကိုေကာ္ဖီမစ္တစ္ေယာက္ကပ္တယ္… အားလံုးကေတာ႕ ၀တၱဳေငြကပ္ၾကတယ္… ဆရာေတာ္က ခဏတရားေပးတယ္… ဆရာေတာ္က သူၾကံဳေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕ ဘဂၤလာေဒရွ္႕က “ျမိဳ” လို႕ေခၚတဲ႕ လူမ်ဳိးေတြအေၾကာင္းေျပာျပတယ္… ဓါတ္ပံုေတြလည္းထုတ္ျပတယ္… ဓါတ္ပံုတစ္ပံုေလာက္စြန္႕ဖို႕ ဆရာေတာ္ကုိ ခြင္႕ေတာင္းခ်င္ေပမယ္႕ ဆရာေတာ္ကို အားနာမိလို႕ မေတာင္းခဲ႕ေတာ႕ပါဘူး (ေနာက္မွသိခဲ႕ရတာကေတာ႕ အဲဒီ လူမ်ဳိးေတြက ေမာင္ေတာျမိဳ႕ကေန ၾကိမ္ေခ်ာင္း သြားတဲ႕လမ္းခဲြမွာ ျမိဳရြာ တစ္ရြာရိွတယ္လိုသိရပါတယ္ အိမ္ေျခ ၁၀ေက်ာ္ေလာက္ပဲရိွတယ္လို႕ေျပာၾကတယ္) အဲဒီ ျမိဳ လူမ်ဳိးေတြက နားကြင္းအၾကီးၾကီးေတြစြပ္ထားတာပါ… နားကြင္းတဲြေလာင္းမဟုတ္ဘူးေနာ္… နားမွာကို နားေပါက္အၾကီးၾကီးျဖစ္ျပီး အေသတပ္ထားသလိုမ်ဳိး စြပ္ထားတာ… ဘယ္ေလာက္ၾကီးမလဲဆိုရင္ ေသခ်ာတာကေတာ႕ ပံုမွန္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ေကာ္ဖီခြက္ထက္မေသးတာအမွန္ပဲ… ကဲ မ်က္လံုးထဲ ျမင္ေယာင္ေလာက္ျပီထင္ပါတယ္… ဓါတ္ပံုေတြ ရမလာခဲ႕တာေတာ႕ စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ… ဆရာေတာ္ဆီမွာ အလွဴေငြထည္႕ျပီး ခဏအၾကာမွာပဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကေန ျပန္ထြက္လာခဲ႕ပါတယ္… ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကေန ျပန္ထြက္ေတာ႕ ရံုးကအမတစ္ေယာက္က အဲဒီ ေအာင္ဗလရြာေလးမွာ ေနတယ္ေလ… သူအိမ္ကိုသြားလည္ၾကတာေပါ႕… အိမ္ေရာက္ေတာ႕ သူက မုန္ေတြအမ်ားၾကီးခ်ေကၽြးတာ အားနားလိုက္တာဗ်ာ… (စားတာပါပဲ) မစားခင္ေလးမွာ အားလံုးအဲဒီအိမ္ရဲ႕ ျခံ၀န္းေလးထဲမွာရိွတဲ႕ ငပိေထာင္းတဲ႕ဆံုကို အထူးအဆန္းသြားၾကည္႕ၾကေသးတယ္…[img[ငပိေထာင္းၾကည္႕ေနတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္|http://i46.tinypic.com/9uxnux.jpg]]
 ေမြးေနတာကိုးဗ်… ငပိနံ႕ေလးက သင္းေနတာပဲ… အဲဒီအိမ္မွာေမြးထားတဲ႕ အမ်ဳိးေတြေတာင္ေတြ႕ခဲ႕ေသးတယ္ (၀က္ကေလးေတြ) ခ်စ္စရာေလးေတြဗ်ာ… တကယ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္… ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ သေရေတာင္က်တယ္ဗ်ာ… :D … မစားရတာၾကာေတာ႕ ၀က္သားဆိုရင္ မေနႏုိင္ဘူးေလ… စားေသာက္ျပီး နာရီ၀က္ေလာက္ေအးေဆးေနလိုက္ၾကေသးတယ္… ျပီးေတာ႕ တစ္ေယာက္က စေျပာတယ္… Border Fence ကိုျမင္ေနရတယ္ သြားၾကမလားတဲ႕… အားလံုးကလည္း ေရာက္မွမေရာက္ဖူးတာ သြားၾကမယ္ဆိုျပီး ထြက္လာၾကတာ… အျမင္ကေတာ႕ နီးနီးေလးဗ်ာ…ေရာက္ဖို႕ေလွ်ာက္လုိက္ရတာ… နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာတယ္… ျပီးေတာ႕ လယ္ကြင္းေတြကိုျဖတ္ေလွ်ာက္ရတာေလ… အဖုအထစ္ေတြခ်ည္းပဲ… ေနာက္ဆံုးေတာ႕လည္းေရာက္သြားတာပါပဲ… အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕သူေတြရိွတယ္… အစိုးကရ ခ်ထားတဲ႕ အေစာင္႕ေတြလည္းရိွတယ္… သူတို႕ကို အေသအခ်ာေျပာဆိုအကူအညီေတာင္းတာေပါ႕… ခဏေလာက္ သြားျပီး ၾကည္႕ခ်င္လို႕ပါ… အမွတ္တရဓါတ္ပံုေလးေတြရိုက္ခ်င္လို႕ပါလို႕ ေျပာေတာ႕သူတို႕ကလည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင္႕ျပဳပါတယ္… အဲဒါနဲ႕ေအးေဆးဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၾက ေဆာ႕ၾကတာေပါ႕… ေဆာ႕တယ္္ဆိုတာက ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ဓါတ္ပံုကို ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးရိုက္ၾကတာကိုေျပာတာပါ… ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕အတူ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကပါလာတယ္… သူကေတာ႕ အဆင္မေျပလို႕ Border Fence နားကိုလုိက္မလာဘူး ဆိုျပီးအေ၀းမွာပဲရပ္က်န္ေနခဲ႕တဲ႕… အၾကာၾကီးလည္းမေနပါဘူး ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီးတာနဲ႕ ခဏပဲ ျပန္တာပါ… အျပန္လမ္းမွာေတာ႕ တစ္လမ္းလံုး စကားေတြေအာ္ေျပာ ျငင္းခုန္ရင္းနဲ႕ပဲ ျပန္လာခဲ႕ၾကတယ္ေလ… ထူးျခားတာကေတာ႕ Border Fence ဆိုတာက ေတာ္ရံုတန္ရံု ေရာက္ဖို႕မလြယ္တဲ႕ ေနရာပါ [img[Border Fence အနီးကပ္ျမင္ကြင္း|http://i46.tinypic.com/2011sbb.jpg]] ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္ခဲ႕တဲ႕ အခ်ိန္တုန္းကေတာ႕ လုပ္ငန္းခြင္အခ်ိန္ပဲရိွပါေသးတယ္ အခုေတာ႕အားလံုး သံဇကာေတြလည္း တပ္ျပီးျပီလို႕သိရပါတယ္… ေမာင္ေတာမွာ ေနလို႕ Bangladesh နဲ႕လည္းတအားနီးလို႕ Border Fence ဆိုတာကို ကိုယ္ေတြ႕ေရာက္ဖူးခဲ႕ရတာပါ… အဲလို အေတြ႕အၾကံဳမ်ဳိးဆိုတာ ေနာက္အလုပ္တစ္ေနရာကိုေျပာင္းရင္ သက္သက္ခ်ည္းျပန္လာဖို႕ဆိုတာ မလြယ္ေတာ႕ဘူးေလ… အဲဒီအတြက္ မေရာက္ဖူးတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သိေစခ်င္လို႕ ျမင္ဖူးေစခ်င္လို႕ ပံုေတြနဲ႕အတူ ေရးေပးလိုက္တာပါ… [img[ေနာက္ခံ Border Fence ကိုအဓိကျပခ်င္တာပါ :D |http://i49.tinypic.com/2lka2d1.jpg]]
က်န္တာေတာ႕ တအားထူးထူးျခားျခားၾကီးမရိွလွပါဘူး… အင္း…ေမ႕လို႕… အျပန္မွာကၽြန္ေတာ္႕ စက္ဘီး Chain ၁၀ ခါေလာက္ျပဳတ္ျပဳတ္က်လို႕ စက္ဘီးကိုလူကျပန္စီးသြားပါေၾကာင္း…။		။

	ဒီတခါေတာ႕ အခုလပိုင္းေလးကမွျဖစ္သြားတဲ႕ လက္တေလာသတင္း ပူပူေႏြးေႏြးေလးကို ေရးမယ္ဗ်ာ… ဓါတ္ပံုေတြလည္း ေ၀ေ၀ဆာဆာရိွေနေတာ႕ အဆင္ေျပတယ္ေျပာလို႕ရတာေပါ႕… ျဖစ္ပ်က္ခဲ႕တဲ႕ ေန႕စဲြေလးကို မေမ႕ပါဘူး… (၁၅.၆.၂၀၁၀) မွာပါ… မိုးေတြကရြာလိုက္မွ တအားပါပဲ… စိတ္ညစ္စရာမၾကံဳခဲ႕ရေတာ႕ အဲဒီေန႕က မိုးရြာတာေတာင္ ေပ်ာ္ေနမိပါေသးတယ္… (၁၄.၆.၂၀၁၀) ည ၉ နာရီေက်ာ္တည္းက သည္းသည္းမဲမဲရြာတဲ႕မိုး ေနာက္ေန႕ မိုးလင္းတဲ႕အထိ လံုး၀မတိတ္ေသးဘူးေလ… မနက္အိပ္ရာထေတာ႕ အခန္းျပဳတင္းကေန ၾကည္႕လိုက္တယ္ မိုးကရြာေနတုန္းပဲ ေအးေအးလူလူပဲ သြားတုိက္မ်က္ႏွာသစ္ ေရမိုးခ်ဳိးျပီး အလုပ္သြားဖို႕ Ferry ထြက္ေစာင္႕ေနလိုက္တယ္… ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းကုိင္ျပီး ဟိုၾကည္႕ဒီၾကည္႕ေပါ႕… ထူးထူးျခားျခား ဒီေန႕မွ ကားလည္းတစ္စီးမွမျဖတ္ ဆိုကၠားလည္းမလာ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္လဲေပါ႕… စဥ္းစားရင္နဲ႕ နာရီၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ ၈း၃၀ ခဲြေနျပီ… အဲေတာ႕မွ နည္းနည္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ခ်င္သြားတယ္ ရံုးတက္ခ်ိန္က မနက္ ၈း၃၀ ေလ အခုပဲ ရံုးတက္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ Ferry ကမလာေသးဘူးေပါ႕ဆိုျပီး နည္းနည္းစိတ္တိုသြားတယ္ အဲဒါနဲ႕ ရံုးကိုဖုန္းဆက္မယ္ဆိုျပီး ဖုန္းဆုိင္သြားမွ ရံုးက အကိုတစ္ေယာက္ ေရတစ္ပိုင္းရဲြရဲြစိုၾကီးနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္လာတာ ေတြ႕ရတယ္… လက္ထဲမွာလည္းထီးၾကီးနဲ႕ ဘာလို႕မ်ား ေရေတြရြဲေနပါလိမ္႕လို႕ေတာ႕ေတြးမိေသးတယ္ အဲဒီအကိုကိုေမးၾကည္႕လုိက္တယ္ ရံုးကားလည္းမလာဘူး ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဘာညာေပါ႕… အဲဒီေတာ႕မွ သူက ေျပာတာ ညီေလးက ဘာမွမသိေသးဘူးလားတဲ႕ ဒီေန႕ရံုးဘက္ကို ကားေရာလူေရာသြားလို႕မရဘူးဆိုေတာ႕ ဘာမ်ားျဖစ္လို႕လဲ ထပ္စပ္စုမွ တစ္ညလံုးမိုးေတြၾကီးလို႕ ေရေတြျပည္႕ေနျပီေလတဲ႕ ျမိဳ႕ထဲမွာလည္းသြားၾကည္႕ဦး အိမ္ေတြေရျမွဳပ္ေနျပီဆိုမွ ဘုရားတမိတယ္… ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ႕ေနရာက ျမိဳ႕ျပင္ျဖစ္ေနေတာ႕ အျမင္႕ပိုင္းေလ… ေရမတက္ဘူး… ကၽြန္ေတာ္မိုးရြာတာကိုေပ်ာ္ခဲ႕မိတာေတာင္ စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ ေသခ်ာတယ္ အဲဒီရံုးကအကိုေျပာပံုအရေတာ႕ အိမ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရျမွဳပ္ကုန္ျပီဆိုတာ… ကၽြန္ေတာ္လည္းဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္မဲ႕အတူတူေတာ႕ အေျခအေနသိရေအာင္ဆိုျပီး သြားၾကည္႕လုိက္ေသးတယ္ အားပါ တစ္ကယ္႕ကိုေရလြမ္းေနတဲ႕ျမိဳ႕ၾကီးပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရကခါးေလာက္ေရာက္လာေတာ႕ ေရွ႕ဆက္ မသြားခ်င္ေတာ႕တာနဲ႕ လွည္႕ျပန္ခဲ႕ရတယ္ ဘယ္ေလာက္ေရလြမ္းေနလဲဆိုတာ ပံုေလးေတြကိုၾကည္႕ပါဦးဗ်ာ… 
[img[ေရလြမ္းေနေသာျမင္ကြင္းတစ္ခု(၁)|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/3ef10a09e4af3ae68d136f74549aa5806g.jpg]]
[img[ေရလြမ္းေနေသာျမင္ကြင္းတစ္ခု(၂)|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/484d4d8deb7dedd5aee3f3ed7a13519c6g.jpg]]
အေျခအေနကကေတာ႕ ျမင္တဲ႕အတုိင္းပါပဲ… အရမ္းမဆိုးလွဘူးလို႕ ဓါတ္ပံုကို ၾကည္႕ျပီး ထင္ေကာင္းထင္ပါလိမ္႕မယ္… စကားရိုင္းသြားရင္ေတာ႕ခြင္႕လႊတ္ပါ ကိုယ္တိုင္မခံစားရရင္ေတာ႕ ဘယ္အရာမွ ဆုိးတယ္လို႕ထင္မွာမဟုတ္ပါဘူး… ၀င္ခံစားၾကည္႕ေပးဖို႕ပဲ ေျပာခ်င္တာပါ… အဲဒီေန႕က ရံုးမတက္ခဲ႕ရတာ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ေတာ႕ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္တဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႕ခဲ႕ရတာပါပဲ… မတတ္ႏိုင္ဘူး… ကံအေၾကာင္းမလွဘူးလို႕ပဲဆိုရမွာပဲ… ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀မွ ဒီေလာက္ဆိုး၀ါးတဲ႕စိတ္ပ်က္စရာ ျမင္ကြင္းတခါမွမ်က္ျမင္မၾကံဳခဲ႕ဖူးပါဘူး… ရန္ကုန္မွာ နာဂစ္ျဖစ္တုန္းက သစ္ပင္ေတြျပိဳတာေတြျမင္ခဲ႕ရတယ္ စေလာင္းေတြ သြပ္ခ်ပ္ေတြ အစရိွတာေတြ လမ္းမွာျပန္႕ၾကဲေနတာျမင္ခဲ႕ရတယ္ ဒါေပမယ္႕ ဘယ္လိုမွ သိပ္မခံစားခဲ႕ရဘူး (တကယ္႕နာဂစ္ဒဏ္ခံေဒသျဖစ္တဲ႕ ဧရာ၀တီတိုင္းဘက္ကေတာ႕ အရမ္းဆိုးရြားတာ မွန္ပါတယ္ ကိုယ္တုိင္ျမင္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳကိုပဲေျပာတာပါ) မခံစားရဖူးဆိုလို႕ မင္းအိမ္မွ ဘာမွမျဖစ္တာလုိ႕ မထင္လိုက္ပါနဲ႕ စေလာင္းေတြ အင္တာနာေတြ ေလတုိက္လိုက္တာ အေပ်ာက္ပါပဲ… ထားလုိက္ပါ… အခုေျပာခ်င္တာက အိမ္ေတြေရျမွဳပ္တာ မၾကံဳဖူးေသးတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ေတာ႕ အရမ္းကို အံ႕ၾသျပီး စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ႕ ျမင္ကြင္းပါပဲ… ေရလြမ္းခံရတဲ႕အိမ္ပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ (အိမ္ပိုင္ရွင္ဆိုလို႕ အိမ္ၾကီးရခိုင္ေတြမထင္ပါနဲ႕ တဲပုတ္လို႕ပဲေခၚပါေစ အဲလိုမ်ဳိးအိမ္ေတြပါ) ၀မ္းနည္းျပီး စိတ္ပ်က္ေနတယ္ဆိုတာ အထင္းသားျမင္ေတြ႕ခဲ႕ရေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း တကယ္႕ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ သူတို႕ကိုၾကည္႕ေလ လွုပ္ရွားမွမဲ႕ေနတယ္ ဒါေပမယ္႕ တည္ျငိမ္မွုေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္ တိတ္ဆိတ္ေနၾကတယ္ ဒါေပမယ္႕ မ်က္၀န္းထဲမွာ စကားလံုးေတြျပည္႕ေနတယ္… စကားလံုးနဲ႕ေဖာ္ျပဖို႕ခက္တဲ႕ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးေတြ သူတို႕ဆီမွာ ျပည္႕ႏွက္ေနတယ္… အဲဒီအခ်ိန္စဥ္းစားမိတာ ငါ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္လဲဆိုတာပဲ… တစ္ေယာက္တည္းဆိုရင္ေတာ႕ ဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ပါဘူး… ဒါေပမယ္႕ အလုပ္ကေနတဆင္႕ ကူညီႏိုင္တာေတြက အမ်ားၾကီးပဲလို႕စဥ္းစားမိ လိုက္ေတာ႕လည္း စိတ္ထဲနည္းနည္း သက္သာသြားပါတယ္… အဲဒီေန႕ပဲ ခ်က္ျခင္းသတင္းရလိုက္တာကေတာ႕ ဘူးသီးေတာင္မွာလည္း ေရၾကီးလို႕ ၂၈ေယာက္ေသသြားျပီလို႕ သိခဲ႕ရတယ္… ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေပၚမွာေတာ႕ ေသဆံုးမွုမရိွဘူးလို႕သိရတယ္… ဒါေပမယ္႕ ေမာင္ေတာဆိုတာက အက်ယ္ၾကီးပါ… ရြာငယ္ေပါင္း ရာနဲ႕ခ်ီျပီး ဖဲြ႕စည္းထားတဲ႕ ျမိဳ႕ၾကီးလို႕ေတာင္ေျပာလို႕ရပါတယ္… သတင္းေတြ သတင္းေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္ရေနတာပါ ဘယ္ရြာကေတာ႕ ျမွဳပ္သြားျပန္ျပီ… ဘယ္ရြာကေတာ႕ ေရထဲေမွ်ာသြားျပီ စသျဖင္႕သတင္းေပါင္းမ်ားစြာကို နားမေထာင္ခ်င္လည္း ၾကားေနခဲ႕ရပါတယ္… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ ကံၾကမၼာကရဲ႕ လွည္႕စားမွု ဒဏ္ေခတ္မွုက တခါတေလမွာ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းသေလာက္ တခါတစ္ေလ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာ လံုး၀ကို ယံုၾကည္သြားပါျပီ… ပံုေလးေတြကိုၾကည္႕ရင္းနဲ႕ပဲ ေကာက္ေၾကာင္း (၉) ကိုခဏနားမယ္ဗ်ာ…
[img[ဘူးသီးေတာင္မွာေရျမွဳပ္ေနတဲ႕ဆိုင္တစ္ဆိုင္|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/b31fab675e43beaa9b9f223c36ef99e96g.jpg]]
[img[ရြာတစ္ရြာရဲ႕မိုးဒဏ္ခံခဲ႕ရတဲ႕ျမင္ကြင္း(၁)|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/32622a62094b9ad24a2bd248986b2bde6g.jpg]]
[img[ရြာတစ္ရြာရဲ႕မိုးဒဏ္ခံခဲ႕ရတဲ႕ျမင္ကြင္း(၂)|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/4c00be5346a84e41f889197468c2d3126g.jpg]]

  ေကာင္းကင္ၾကီးက မႈန္မိႈင္းေနလိုက္တာ။ လ၀န္းေသာ္တာနဲ႔ သူ႔ကို ၀န္းရံခစားေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြြလည္း မိုးသားေတြေၾကာင့္ ကြယ္ေပ်ာက္ေနရရွာ။ ဒီအခ်ိန္ေလးမွာပဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ မိွန္ျပျပ မာက်ဴရီမီးလံုးေအာက္က ေပတစ္ရာလမ္းေပၚ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်လို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနေလရဲ႕။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ ရင္ထဲမွာ ဘာခံစားခ်က္ေတြမ်ား ရိွေနပါလိမ့္။ အင္း........... သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို မိုးနတ္ေဒ၀ါက သိသြားလို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕ ႏွင္းမိုးေလးေတြ တဖြဲဖဲြ ရြာခ်ေပးလိုက္တယ္။ သူ႕လက္ထဲမွာလည္း လက္ကိုင္ပု၀ါေလးတစ္ထည္နဲ႔ မိုးေရထိလို႔ မင္ေတြ ျပန္႔ေနတဲ့ စာေခါက္ေလးတစ္ခု။ ျပီးေတာ့......... မိုးက အျငိဳးတၾကီးရြာလာသလို ေကာင္ေလးလည္း မိုးနဲ႔အျပိဳင္ ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ ႏႈတ္ကလည္း " ရင္ထဲက မိုး၊ ရင္ထဲက မိုး " ရယ္ ဆိုျပီး ေရရြတ္ေနလိုက္တာ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သူ အသည္းကြဲေနတာပဲ ျဖစ္ရမယ္။

                  ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ အသည္းကြဲေနတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္က " မာန္"။ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးနာမည္က " မိုး "။ မ်ဥ္းျပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းလို မဆံုႏိုင္တဲ့အျဖစ္က ဒီလို.......................

                  ၾကည္လင္သာယာေနေသာ ေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္မွာ အပူအပင္ကင္းစြာ " မိုး " နဲ႔ " မာန္ "တို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကစားေနၾကတာေပါ့။ 

မ ိုး၊ ငါတို႔ ဘာကစားနည္း ေျပာင္းကစားရင္ ေကာင္းမလဲ။

မာန္ကလဲဟာ အိုးပုတ္၊ ခ်ဳးိရုပ္တမ္း ကစားရတာ ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔။ ဘာလို႔ ေျပာင္းကစားခ်င္ရတာတုန္း။

အာ....... ဒါ မိန္းကေလးေတြ ကစားတဲ့နည္းဟ၊ ငါ မကစားခ်င္ေတာ့ဘူး။

ေအာင္မယ္၊ နင္ကမ်ား ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဘာကစားနည္း ေျပာင္းခ်င္ရျပန္တာလဲ။

ငါ ကုလားမစည္း နင္းခ်င္လို႔ဟ။

မာန္ရယ္၊ စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း ေျပာပါဦး။ ဒါလည္း မိန္းကေလးပဲ ကစားရတဲ့ဟာကို။

အာ....... မသိဘူးဟာ၊ ငါ အဲ့ဒါပဲ ကစားခ်င္တယ္၊ ကစားမွာလား၊ မကစားဘူးလား၊ ေျပာ....... ။

ေအး..... အေလွ်ာ့ေပးပါတယ္၊ မာန္ရယ္။ နင္ စည္းဆြဲရင္ ငါကစားမယ္။

ဒါဆို ငါက စည္းဆြဲရေတာ့၊ ငါ အရင္ စကစားမယ္။ သေဘာတူလား။

ေအးပါ၊ ျငင္းရင္ မကစားဘူးေနာ္။

ေအးပါ၊ မျငင္းဘူး၊ ကတိေပးပါတယ္၊ မိုးရယ္။

               ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကစားရင္း ေမာလာေတာ့..................

ေတာ္ျပီ မာန္၊ ခုန္ရတာ ေမာေနျပီ၊ မကစားေတာ့ဘူး။

ေအး..... ဟိုနားက ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးေပၚ သြား အေမာေျဖၾကတာေပါ့ဟာ။

               ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးေပၚ ပစ္လဲွရင္း..............

  မုိး၊ ေကာင္းကင္ၾကီးက အရမ္းလွတာပဲေနာ္။

ေအာင္မယ္၊ နင္ကမ်ား အလွအပေတြ ခံစားေနတတ္လိုက္တာ၊ အခုမွ လူေကာင္က လက္ေတာက္ေလာက္ေလးရိွေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ နင္ေျပာသလိုပဲ ေကာင္းကင္ၾကီးက လွတယ္။

မိုး၊ နင္နဲ႔အတူ ဒီေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႕ေအာက္မွာ ဒီလိုပဲ အၿမဲတမ္း ေနသြားခ်င္တယ္၊ နင္ရိွရင္ ငါေပ်ာ္တယ္။

ငါလည္း နင္ရိွရင္ ေပ်ာ္ပါတယ္၊ မာန္ရယ္။

               ဒီလိုနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ကေလးဘ၀ ျဖတ္သန္းရင္း ေက်ာင္းသြားအတူ၊ ကစားအတူ ေနလာၾကတာေပါ့။ မိုးက အတန္းထဲမွာ အျမဲ အဆင့္ ၁ ရသလို ကြၽန္ေတာ္က မိုးရဲ႕ေနာက္က အဆင့္ ၃၊ ၄၊ ၅ နဲ႔ပဲ ၀ဲခ်ာလည္လိုက္ေနတယ္။ အဲ.........  ၃ တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္အပ်က္ေလးရိွတယ္။ အတန္းထဲမွာ ေယာက္်ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလး ခြဲထိုင္ရေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ မိုးရယ္ က ေနာက္ဆံုးတနး္ေလးမွာ အတူတူ ထိုင္တာကို ဆရာမက ခြင့္ျပဳတယ္။ ဒီလို စာအတူလုပ္၊ အတူကစား၊ အတူထိုင္တာကို တခ်ဳိ႕ ႏွစ္က် ေက်ာင္းသားေတြက ၾကည့္မရဘူး။ တစ္ေန႔မွာေတာ့...............................

မိုး၊ စာအုပ္ သြားထပ္မလို႔၊ နင့္စာအုပ္ပါေပး၊ ငါ ထပ္ေပးမယ္။

ေရာ့၊ ေသခ်ာထပ္ေပးေနာ္။

ေအးပါဟာ။

                ဆရာမဆီ သြားထပ္ျပီး အျပန္မွာ ေက်ာ္ဦးဆိုတဲ့ေကာင္က..............

ေဟ့ေကာင္ ေကာင္မေလးနား အျမဲဘူးေနတဲ့ ၂၄ နာရီ ႏွာဘူး။

ေဒါသေတြ ထြက္လိုက္တာဗ်ာ။ အသားေတြေတာင္တုန္တယ္။ လက္ေတြကလည္း ေဒါသနဲ႔အတူ ေက်ာ္ဦး မ်က္ႏွာေပၚ ေျဗာင္း ခနဲ ရိုက္ျပီးသားျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္တန္းလံုးက ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္၀ဲလာမိတယ္။

ဒီမွာပဲ...............

ဆရာမ ။         ။ မာန္နဲ႔ ေက်ာ္ဦး၊ လာဦး၊ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ။

ေက်ာ္ဦး ။        ။ သူ..... သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရိုက္တယ္၊ ဆရာမ။

မာန္ ။            ။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၂၄နာရီ ႏွာဘူးလို႔ ေျပာလို႔ ဆရာမ။

ဆရာမ ။        ။ ဒါဆို ႏွစ္ေယာက္စလံုး မွားတယ္။ ကဲ......... ေက်ာ္ဦး သားက သူမ်ား မၾကိဳက္တာကို    သြားစတဲ့အတြက္ ႏွစ္ခ်က္ရိုက္မယ္။ ေနာက္..  သူမ်ား မၾကိဳက္တာ မစရဘူးေနာ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီ့ထက္ နာမယ္။ ၾကားလား။

                    မာန္... သားက ဘာလို႔ လက္တုန္႔ျပန္ရတာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်က္ရိုက္မယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီလို မလုပ္ရဘူးေနာ္။ ဆရာမကို လာတိုင္၊ ဟုတ္ျပီလား။ 

မာန္ ။           ။ သား....   သား စိတ္မထိန္းႏုိင္လို႔ ျဖစ္သြားတာပါ ဆရာမ။

                     မိုး နားမွာ ျပန္ထိုင္ေတာ့..................

မာန္ နင္က ရိုက္ျပီး ငိုေနေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။

မေျပာတတ္ဘူးဟာ၊ ငါ ေတာ္ေတာ္ေဒါသ ထြက္သြားတယ္။ ငါ့ လက္ကို ကိုင္ၾကည့္ပါလား။

ေအးဟ၊ တုန္ေနတာပဲ၊ နင္က စိတ္ဆိုးမယ္ ၾကံရင္ ေဒါသကို ေရွ့က ထားတာကိုးဟ....  ခစ္.. ခစ္ခစ္ ။

မိမိုးမ နင္က ရယ္တယ္၊ ဟုတ္လား။ ငါ့ ေဒါသေတြ နင့္ဆီ ေရာက္ကုန္မယ္ေနာ္၊ ဟြန္း.............

ေအာင္မေလး၊ မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုေဒါမာန္ထၾကီးရယ္၊ ငါက နင့္ကို ခ်စ္လို႔ စတာပါဟ။

ဘာ............ ခ်စ္လို႔.......... ဟုတ္လား။

 

 
                     ေပ်ာ္ရႊင္စြာေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းရင္း ေလးတန္းေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မိုး ေက်ာင္းမွာ ဆုံမိၾကတယ္။

မာန္ နင္လည္း ေအာင္တယ္။ နင္နဲ႔ ငါ ေက်ာင္းခြဲတမ္းတူမွာဟ။

ငါ့ကို ငါ့အစ္ကိုေတြ တက္တဲ့ေက်ာင္းမွာ တက္ရမယ္တဲ့။ ငါေတာ့ နင္နဲ႔ မခြဲပဲ ေက်ာင္းအတူတူ တက္ခ်င္ေသးတယ္ဟာ။

ဒါဆို နင္နဲ႔ငါ ခြဲရေတာ့မွာေပါ့။ ဒါဆို နင္ ငါ့ကို သတိရရင္ၾကည့္လို႔ရေအာင္ ငါ့ လက္ကိုင္ပု၀ါေလး ေပးလိုက္မယ္။

ငါလည္း နင့္ကို ေဖာင္တိန္ပန္ေလး ျပန္ေပးလိုက္မယ္ဟာ။ ငါ့ကို သတိရရင္ ထုတ္ၾကည့္ေပါ့။

                     အမွတ္တရပစၥည္း ကိုယ္စီ လဲျပီးေနာက္ ခြဲခြာသြားလိုက္ၾကတာ တစ္ခါ ႏွစ္ခါသာ ဆံုျဖစ္ၾကေတာ့တယ္။
                     ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းသစ္ေတြနဲ႔ ေနသားတက် ျဖစ္သလို မိုးလည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းသစ္ေတြနဲ႔ ေနသားတက် ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ေနမိတယ္။ မိုးေတြ ရြာတိုင္း မိုးကို သတိရသလို မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို သေဘာက်ေနမိတယ္။

                    ရြက္ေဟာင္းေတြ အခါခါေၾကြသလို ရြက္သစ္ေတြလည္း အခါခါ ေ၀ၾကျပီး ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္းရာသီေတြ အလီလီ ေျပာင္းလာလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္း စာေမးပဲြၾကီးကို ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။
ေပေတလြန္းတဲ ့ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္လည္း မေကာင္းတဲ့အတြက္ ဥပေဒေမဂ်ာနဲ႔သာ တကၠသိုလ္ ဆက္တက္ျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲက မိုးဟာလည္း GTC ( Civil ) ကို မအူပင္မွာ တက္ေနေလရဲ႕။

                    အင္း.......... တကၠသိုလ္ေျမၾကီးဟာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဘ၀ပန္းတုိင္ျဖစ္သလို အခ်စ္ပန္းေတြ ဖူးပြင့္တဲ့ ေနရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ား သမီးရည္းစား အတြဲေတြ ျမင္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲက ငံုေနတဲ့ အခ်စ္ပန္းေလးေတြဟာလည္း ဖူးပြင့္လာပါေတာ့တယ္။ လႈပ္ရွားလာတဲ့ ႏွလံုးသားရဲ႕အလိုအရ မိုးကို ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ေျပာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို မိုးရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာလည္း အခ်စ္ပန္းေတြ ေ၀ဆာေနမွာ ဧကန္မလြဲဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ မိုးကို ေနာက္ပိုးဖုိ႔ ျပင္ဆင္မိတယ္။ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ အိမ္ကို သြားေလ့လာတဲ့အခါ မအူပင္မွွာ တစ္ပတ္ကို ငါးရက္ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းတက္လုပ္ျပီး စေန၊ တနဂၤေႏြ ျပန္လာရင္လည္း အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ဘူး။ ထြက္ျပန္ရင္လည္း သူ႔အေမက အျမဲပါေနေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနတာေပါ့။ လႈပ္ရွားဖုိ႔ နည္းလမ္းတစ္ခုကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ မအူပင္ျပန္တဲ့အခါ လိုက္သြားဖို႔ပဲ။
                  ဒါနဲ႔ မိုးကို ေပးဖို႔ ရည္းစားစာေရးျဖစ္တယ္။
 

ရင္ထဲက မိုး
                 မိုးေတြ ရြာတိုင္း မိုးကို သတိရတယ္။
                 မိုးဆိုတာ ေအးျမျခင္း မဟုတ္လား။
                 ကိုယ့္ ရင္ထဲမွာ အခ်စ္မီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေနတယ္ မိုးရယ္။
                 မိုးရဲ႔ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ျငိမ္းသတ္ေပးမွသာ ကိုယ့္ရဲ႔ အခ်စ္ေ၀ဒနာေတြ ေပ်ာက္မွာပါ။
                 ကိုယ္ေလ မိုးကို အရမ္း ခ်စ္တယ္။
                                                                                                   အမွတ္တရ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးရဲ႔
                                                                                                                                            ပိုင္ရွင္
                                                                                                                                                      မာန္

                   အရမ္းရိုစင္းျပီး ထိေရာက္မယ္လုိ႔ ထင္တယ္။ အင္း........... မိုး တနဂၤေႏြေန႔ မအူပင္ျပန္မွာပဲ။

တနဂၤေႏြေန႔

                  မိုးထြက္အလာကို မိုးတို႔ အိမ္နားက ေစာင့္ေနမိတယ္။ မိုး အေမနဲ႔ ထြက္လာျပီး ကားဂိတ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မိးုတို႔ တက္တဲ့ ကားေပၚကို လိုက္တက္တယ္။ ဒဂံုဧရာ အေ၀းေျပးသြားမွာဆိုေတာ့ သမိုင္းမွာဆင္းျပီး ၃၆ ေျပာင္းစီးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ေရာက္လာတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို သူငယ္ခ်င္း ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ေတြ႔ေရာ။ ဘယ္သြားမလို႔လဲ ေမးေတာ့ ကိြဳင္ပဲ ဘယ္လိုေျဖရမလဲ မသိျဖစ္ေနခိ်န္မွာ မိုးကို သူလွမ္းျမင္သြားတယ္။ သူကလည္း မိုးနဲ႔ တစ္လမ္းတည္း ေနတဲ့သူ။ သူ ရိပ္မိသြားျပီးေတာ့

ဟား....... ဟား.........မင္း မိုး ေနာက္ လိုက္လာတာ မဟုတ္လား။

ဟုတ္္။

ေအး...... ငါလည္း မအူပင္သြားမွာ၊ အတူတူ သြားၾကတာေပါ့ကြာ။

                  ကၽြန္ေတာ္ အလ်င္စလို လက္မွတ္၀ယ္လိုက္တယ္။ မိုးလည္း ၀င္လာျပီး လက္မွတ္ျဖတ္တယ္။ ကားထြက္ခ်ိန္နီးေနတာနဲ႔ ကားေပၚ တက္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိုးတက္မလာဘူး။ အာ.......ဒုကၡပဲ။ ေနာက္ကား နဲ႔ လိုက္မယ္ထင္ပါရဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မအူပင္ကို အရင္ေရာက္ႏွင့္ျပီး မိုးကို ေစာင့္ေနမိတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ မိုး ပါလာတဲ့ကား ဆိုက္လာပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ။ အိတ္ကပ္ထဲက ရည္းစားစာကို စမ္းၾကည့္ေတာ့ ရင္ေတြ ခုန္ေနလိုက္တာ။

                   ဒီ့ျပင္ ခရီးသည္ေတြနဲ႔အတူ မိုးလည္း အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔ ဆင္းလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ေတြပိုခုန္လာတယ္ဗ်။ မိုး ေအာက္ကိုေရာက္ေတာ့ ထီးဖြင့္လိုက္ေရာ အထုပ္အပိုးေတြကို မိုးနဲ႔ သက္တူရြယ္တူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေပးလုိက္တာေတြ႔ရတယ္။ ျပီးေတာ့ ထီးအတူတူ ေဆာင္းျပီးသြားတာကို ေတြ႔လိုက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေပ်ာ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြဟာ ေရပြက္ေတြလို ခုျမင္ခုေပ်ာက္ ျဖစ္ကုန္တယ္။

                   ဒါနဲ႔ ရန္ကုန္အျပန္လမ္းမွာ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုျပီး စဥ္းစားရင္း ေခါင္းေတြေတာင္ မူးေနာက္လာတယ္။ အေရးအေၾကာင္း ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္သလို လမ္းမွာ ကားက ပ်က္ေနေသး။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ေန၀င္ရီသေရာ ျဖစ္ေနျပီ။

ဟင္.......... မိုးရိပ္ မိုးသားေတြ တက္လာပါလား။  သတိရလိုက္တာ မိုးရယ္။

အို........... ႏွင္းမိုးေလးေတြပါ က်လာပါလား။  ပိုျပီးေတာ့ ခံစားရလာျပီဗ်ာ။ 

မိုးက ပိုသည္းလာတယ္။ မိုးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ရယ္ေနတာလားလို႔ေတာင္ ေတြးမိတယ္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးနဲ႔ စာကို လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္မိတယ္။

မ်က္ရည္ေတြဟာ မိုးနဲ႔အတူ စီးက်ကုန္ျပီး ခ်စ္သ၀ဏ္လႊာေလးဟာလည္း မင္ေတြ ျပန္႔ကုန္ျပီ။

မာက်ဴရီမီးလံုးမ်ားေအာက္မွာ သည္းေနတဲ့ မိုးနဲ႔အတူ ရႈိက္ၾကီးတငင္ငို မိတယ္။

ႏႈတ္ကလည္း ရင္ထဲက မိုး၊ ရင္ထဲက မိးု ရယ္လို႔ ေရရြတ္ရင္း

အခ်စ္ဆိုတာ

ရယူျခင္းလား။

ေပးဆပ္ျခင္းလား ဆိုတာ...    ခ်ာခ်ာလည္ရင္း...။

''ရည္းစားစကားေျပာတယ္ ဆိုတာ''

တကယ္ေတာ႔လြယ္မေယာင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ၾကတာ အားလံုးလည္းသိမွာပါ။

ဒီေတာ႔ ကိုခ်စ္တဲ႔ေကာင္မေလးကို ရည္းစားစကား စမေျပာခင္မွာ ဘာလုပ္သင္႔တယ္ဆိုတာေလး ေတြကို ေအာက္မွာဖတ္ၾကည္႔ရေအာင္ေနာ္။

''သူမရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။''

မင္းသူမကို စိတ္၀င္စားေနျပီဆိုတာနဲ႔ သူနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔
ခင္မင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ႔ ေကာင္မေလးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား(၇၀%)
ေလာက္ဟာ ရည္းစားေရြးျပီဆိုရင္ အခင္ဆံုးသယ္ရင္းေတြကို တိုင္ပင္တက္ၾကလို႔ပါ။

''သူမင္းကို ယံုၾကည္လာေအာင္ၾကိဳးစားပါ။''

ယံုၾကည္လာေအာင္ၾကိဳးစားပါလို႔ ေျပာတဲ႔ေနရာမွာလည္း လိမ္လည္လွည္႔ျဖားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဖို႔ ေတာ႔ လိုအပ္ပါမယ္။
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ႔ မိန္းကေလးေတြဟာ ေယာက်ၤားေလးေတြရဲ႔ ရုပ္ရည္ထက္၊ သူရဲ႔
အျပဳအမူ၊ အလုပ္အကိုင္၊ အဆင္႔အတန္းေတြ သူမရဲ႔ယံုၾကည္႔မွဳမွာ
ထည္႔ေတြးတက္ၾကလို႔ပါ။ ဒီအျပဳအမူ အဆင္႔အတန္းေတြကို လိမ္ညာထားရင္ေတာ႔
အျဖစ္မွန္ေပၚတဲ႔ တစ္ေန႔မင္းကိုဂြမ္းသြားမွာေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔မင္းကိုတိုင္မွန္ကန္တဲ႕ယံုၾကည္မွုေပးႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။

''သူမနဲ႔ေတြ႔ရင္ၾကင္နာျပပါ။''

သူမနဲ႔ေတြ႔ရင္ၾကင္နာျပပါဆိုတာကလည္း အရမ္းအိုဗာ ျဖစ္ဖို႔ေတာ႔မလိုပါဘူး။ ေတာ္သင္႔ရံုေပါ႔။ ဥပမာ-
သူ႔မရဲ႔ထီးကိုကိုင္ေပးတာမ်ိဳး၊ သူမစားမဲ႔မုန္႔ကိုယူ ေပးတာမ်ိဳး၊
သူမေသာက္မဲ႔ ေရဘူးကို ေဖာက္ေပးတာမ်ိဳးေပါ႔။ ဒီလိုလုပ္ေပးတဲ႔ေနရာ မွာလဲ
မင္းရဲ႕မ်က္လံုးမွာၾကင္နာရိပ္ေလးေတာ႔ သန္းေနသင္႔တာေပါ႔ေနာ႕……………။

''သူ႔ဘက္ကဘယ္လို သေဘာထားလည္းေလ႔လာပါ။''

တကယ္ေတာ႔ ေကာင္ေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ရည္းစားစကားမေျပာခင္မွာ ေကာင္မေလးက
ကိုယ္႔ကိုဘယ္လို သေဘာထားလည္းဆိုတာ နားလည္တယ္လို႔ေတာ႔
ထင္ပါတယ္။ေအာက္ကအခ်က္ေလးေတြ သူမမွာေတြ႔ေနရင္ေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္။ သူမမင္းကို
ျပန္ခ်စ္မယ္လို႔ (55%) ယူဆနိုင္ပါတယ္။

   1. တစ္ေနရာရာသြားမယ္ဆိုတိုင္း မင္းကိုေခၚေနပီဆိုရင္
   2. မင္းကသူ႔မကို ပိုးပန္းတဲ႔ အေနနဲ႔ သူ႔မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို မုန္႔ေကၽြးေနတာကို သူမကမၾကိဳက္တဲ႔ ပံုစံနဲ႔ျပေနရင္
   3. မင္းအေၾကာင္းေတြကို သူ႔မသူငယ္ခ်င္းေတြဆီမွာ ေမးေနရင္
   4. မင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတိုင္း သူမမ်က္နွာမေကာင္းဘူးဆိုရင္
   5. မင္းေပ်ာ္ေနတဲ႔ အခါသူမမ်က္နွာ ျပံဳးေနရင္
   6. “နင္ဒီအက်ီၤနဲ႔ မလိုက္ဖူး” စသည္ျဖင္႔ မင္းရဲ႔၀တ္စားဆင္ယင္မွဳေတြမွာ စြက္ဖက္လာပီဆိုရင္
   7. မင္းေငြေတြ အပိုသံုးေနတာေတြကို သူမ မၾကိဳက္ေၾကာင္းေျပာလာပီဆိုရင္
   8. မင္းတိုးတက္ဖို႔ သူမဂရုတစိုက္နဲ႔ လမ္းညႊန္မွဳေတြ လုပ္လာပီဆိုရင္
      စသည္ျဖင္႔ ေပါ႔။ မင္းကို
      ဂရုစိုက္လာခဲ႔ရင္ေတာ႔ သူမက မင္းကိုျပန္ခ်စ္ဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ရွိ ေနပီလို႔
      ထင္ပါတယ္။

''ဒါဆိုရင္ေတာ႔မင္းသူမကိုရည္းစားစကားစေျပာလို႔ရပီလို႔ထင္ပါတယ္...။''

  ယာဥ္နံပါတ္နဲ႔ ရင္နံပါတ္
             
       “ဟဲလို ဟဲလို က်မကို ကူညီပါရွင္
ပလာဇာမွာေစ်း၀ယ္ၿပီး တကၠစီနဲ႔ အိမ္ကို
ျပန္လာတာ ကားေပၚမွာ အ၀တ္အစားေတြ
ပါသြားလို႔ အကၤ် ီေတြက အထည္ကို သံုးေသာင္း
ေလာက္ေတာင္ တန္တယ္ရွင္႔”
        “ဟုတ္ကဲ႔ ကူညီၿပီးရွာေပးပါ႔မယ္
ဒါ႔ထက္ ယာဥ္နံပါတ္ မသိဘူးလား ခင္ဗ်ာ”
       “သိပါတယ္ရွင္ ရင္၃၆ ၊ ခါး၂၂ ၊ တင္ ၃၈
ရွိပါတယ္ရွင္”။

        +++++++++++++++++++++++

             အာဂေယာကၼ
           ------------------
       “ဟင္.....ခိုးရာလိုက္တယ္လည္းဆိုေသး
ဘာမွလည္းယူမလာပါလား ”
      “ဒီည တစ္ညတည္းပဲ ကိုကိုရယ္ ဘာယူရ
ဦးမွာလဲ ။ေမေမက မွာလိုက္တယ္ ခိုးေျပးတယ္ဆို
တာ စတိေလာက္ဆိုေတာ္ေရာ႔ေပါ႔တဲ႔ မနက္က်ရင္
ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေစာေစာ ျပန္လာၾကတဲ႔ ကိုကို႔
ကို ခိုင္းစရာရွိတယ္တဲ႔ ”။
           ++++++++++++++++++++++++++

                  ေမ႔မတဲ႔ဲဲဲဲဲဲဲ႔အေၾကာင္း
                 
         “မလႊဲသာလြန္းလို႔သာ ကြာရွင္းလိုက္ရေပမဲ႔
ငါ႔မိန္းမကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေမ႔လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး
သူငယ္ခ်င္းရာ”
        “အိုကြာ အခ်ိန္က ကုစားသြားမွာပါ
သိပ္ၿပီးစြဲလမ္း မေနပါနဲ႔”
       “ဒီလိုကြ သူ႔ကိုေမ႔လို႔မရတဲ႔ အေၾကာင္းက
ငါ႔နာမည္နဲ႔ သူယူထားတဲ႔ အေႁကြးေတြ ေနာက္
တစ္ႏွစ္ေလာက္ထိ ဆပ္ေပးရ  ဦးမွာမို႔ပါ..။”
       ++++++++++++++++++++++++++++++

                 ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ
               
       “ေတာက္....နာသကြာ ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာ
ဒီေလာက္ မီးပ်က္မယ္မွန္း သိရင္ အခ်စ္ရဲ႕
မ်က္ႏွာေလးကို တ၀ၾကီး နမ္းပစ္တာေပါ႔
အခုေတာ႔ မီးကျပန္လာေနၿပီ”
      “ဟင္....ဒါျဖင္႔ မီးပ်က္တုန္းက နမ္းတာ
ကိုကို မဟုတ္ဘူးေပါ႔ေနာ္ ။”
         +++++++++++++++++++++++++++++++

                    သမ္းျပတာမဟုတ္ပါ
                  
        “ရွင္ ေတာ္ေတာ္ ရုိင္းပါလား က်မေရွ႕မွာ
ပါးစပ္ကို လက္၀ါးနဲ႔မကာပဲ သမ္းျပတာ ႏွစ္ႀကိမ္
ရွိသြားၿပီ...”
          “အထင္မလြဲပါနဲ႔ဗ်ာ က်ေနာ္ တစ္ခုခု
ေျပာမယ္ၾကံတိုင္း ခင္ဗ်ားက ေရပက္မ၀င္ေအာင္
ေျပာေနတာကိုးဗ် ။”
            ++++++++++++++++++++++++++++++++++

                    ေယာက်္ားဆိုတာ
                 
       “ေဟာ ဟိုထိုင္ေနတဲ႔လူဟာ ခုနက
က်မကို တစ္ခ်ိန္လံုးလိုလို စုိက္ၾကည္႔ေနတာ
အခု မမေရာက္လာမွ ခပ္တည္တည္ ေနေဖာ္
ရေတာ႔တယ္”
       “ဘယ္သူလဲ ဟိုလူလား အဲဒါ
မမ အမ်ိဳးသားေလ ။”
       +++++++++++++++++++++++++++++++

                ေစ်းပိုရေအာင္လို႔
                
        “သမီးေရ ဟိုအေဒၚကေျပာတယ္ သမီးေမာင္ေလးကို
ေရာင္းမလား ပိုက္ဆံ အမ်ာႀကီးေပးမယ္တဲ႔ ”
        “ဟင္႔အင္း မေရာင္းဘူးေမေမ”
       “ငါ႔ သမီးကေမာင္ေလးကို သိပ္ခ်စ္တာ
ပဲကိုး”
        “မဟုတ္ဘူးေမေမ ဒီထက္ပိုက္ဆံ
ပိုရေအာင္ နည္းနည္းႀကီးလာမွ ေ၇ာင္းမလို႔ ။”
     +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                ကင္မရာ မ၀ယ္ႏူိင္သူမို႔
              
        “ဟိုလူႀကီးဟာ ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းမွာထိုင္ၿပီး
ပံုဆြဲေနတာဘာလုပ္ဖို႔လည္း ေဖေဖ”
       “အဲဒါ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းပံုကို ပန္းခ်ီဆြဲေနတာ သားရဲ႕
ကင္မရာမ၀ယ္ႏူိင္ေတာ႔လည္း ခုလိုပဲ အပင္ပန္း
ခံရတာေပါ႔သားရယ္ ။”
       ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

''(၁) Aries (မိႆရာသီဖြား -- မတ္လ ၂၁ မွ ဧၿပီ ၁၉ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

ေမေမ "Aries သမီးေလး.. စကပ္ဝတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ဒါန္းမစီးရဘူးေနာ္။ ေကာင္ေလးေတြ သမီးရဲ႕အတြင္းခံကို ေတြ႔သြားႏိုင္တယ္"
Aries "ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမ"
ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ Ariesက ေမေမဆီေျပးလာၿပီး "ေမေမ... ေမေမ ဒီေန႔ ေအာင္ေအာင္နဲ႔ဒါန္းစီးၿပိဳင္တာ သမီးႏိုင္တယ္"
ေမေမက စိတ္တုိၿပီး "စကပ္ဝတ္ထားရင္ ဒါန္းမစီးရဘူးလို႔ ေမေမမွာထားတယ္မဟုတ္လား?"
Aries "သမီး ဒီေလာက္မအပါဘူး ေမေမရဲ႕၊ အတြင္းခံကို သူမျမင္ေအာင္ ခြၽတ္ထားၿပီးမွ ဒါန္းစီးတာပါ"

(Ariesဖြားက ရဲရင့္၊ ပြင့္လင္းၿပီး လုပ္ရဲရင္ ခံရဲသူျဖစ္တယ္)


''(၂) Taurus (ၿပိႆရာသီဖြား--ဧၿပီ ၂ဝ မွ ေမ ၂ဝ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

ဖရဲသီးေရာင္းသူ "လာေနာ္.. လာေနာ္.. ဖရဲသီးခ်ဳိတယ္၊ မခ်ဳိရင္ ပိုက္ဆံမယူဘူး"
ေရဆာေနတဲ့ Taurus " အေတာ္ပဲ... ကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်ဳိတာေပးပါ"
(Taurusဖြားက အိမ္၊ မိသားစုကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္သူ ေဘးေခ်ာ္ခ်င္သည့္တိုင္ ကိုယ့္ကိုကာကြယ္တတ္သူျဖစ္တယ္)


''(၃) Gemini (ေမထုန္ရာသီဖြား-- ေမ ၂၁ မွ ဇြန္ ၂ဝ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

ေမေမ "Gemini ေရ ထေတာ့ ၾကက္ဖေတာင္တြန္ေနၿပီ"
Gemini "အာ..... ေမေမကလဲ! ၾကက္ဖတြန္ရင္ တြန္ပေစေပါ့။ သမီးက ၾကက္မမွမဟုတ္တာ"
(Gemini ဖြားက ကိုယ့္ကို သိတတ္လိုစိတ္၊ ကိုယ္ပိုင္ေတြးေတာစိတ္ ျပင္းထန္သူျဖစ္တယ္)

''(၄) Cancer (ကရကဋ္ရာသီဖြား-- ဇြန္ ၂၁ မွ ဇူလိုင္ ၂၂ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

Cancer "ဒီည သားေမေမနဲ႔အိပ္မယ္"
ေမေမ "သား မိန္းမယူၿပီးလည္း ေမေမနဲ႔အိပ္မွာလား?"
Cancer "အင္း"
ေမေမ "ဒါဆို သားမိန္းမဘယ္လိုလုပ္မလဲ?"
Cancer "ေဖေဖနဲ႔ ေပးအိပ္လိုက္မယ္"
(Cancerဖြားက မိခင္ကိုစဲြလမ္းသူ၊ မွီခိုသူျဖစ္တယ္)

''(၅) Leo (သိဟ္ရာသီဖြား-- ဇူလိုင္ ၂၃ မွ ၾသဂုတ္၂၂ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

Leo "ဒီတင္ပါးပံုေပါက္စီကို လူေတြဘာလို႔ စားၾကတာလဲ?"
ဆိုင္ထဲက ေပါက္စီစားသူေတြ ေနရထိုင္ရခက္ကုန္တယ္။ Leoက ပဲေပါက္စီတစ္လံုး ယူလိုက္တယ္။
Leo "ေမေမ.. ေမေမ တင္ပါးထဲမွာ အီးေတြနဲ႔...."
ေပါက္စီစားသူေတြ အန္လုလုျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။
(Leoဖြားက ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္နဲ႔ ေဘးလူရဲ႕အၾကည့္၊ အေျပာကို သိပ္ဂရုမစိုက္တတ္သူျဖစ္တယ္)

''(၆) virgo (ကန္ရာသီဖြား-- ၾသဂုတ္ ၂၃ မွ စက္တင္ဘာ ၂၂ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

virgoက ကိုယ့္ခ်က္ကိုၾကည့္ၿပီး "ဒါဘာလဲ"လို႔ ေဖေဖကို တအံ့တၾသေမးတယ္။
ေဖေဖက "ခ်က္ႀကိဳးက ကေလးငယ္ကို မိခင္နဲ႔ဆက္ထားေပးတယ္။ မိခင္ဝမ္းတြင္းက ခြါတာနဲ႔
ဆရာဝန္က ခ်က္ႀကိဳးကိုျဖတ္ၿပီး အထံုးထံုးေပးလိုက္တယ္။ အဲလိုနဲ႔
ခ်က္ျဖစ္လာခဲ့တယ္" လို႔ အတိုခ်ံဳးရွင္းျပလိုက္တယ္။
virgo "ဆရာဝန္က ဘာျဖစ္လို႔ လိပ္ျပာပံုဖဲႀကိဳးေလး မထံုးေပးတာလဲ မသိဘူးေနာ္"
(virgoဖြားက စူးစမ္းလိုစိတ္မ်ားၿပီး ၿပီးျပည့္စံုမႈကုိ လိုလားသူျဖစ္တယ္)

''(၇) Libra (တူရာသီဖြား-- စက္တင္ဘာ ၂၃ မွ ေအာက္တိုဘာ ၂၂ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

ေဖေဖ "Libra သား.. ဒီေန႔ေက်ာင္းမသြားနဲ႔ေတာ့၊ မေန႔ညက သားအတြက္ သားေမေမက အမႊာေလးေမြးေပးလိုက္တယ္။ ဆရာမဆီ ခြင့္တစ္ရက္တိုင္လိုက္ေနာ္"
Libra "ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ... ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ပဲေမြးတယ္လို႔ သားေျပာမယ္။ က်န္တစ္ေယာက္ကို သားေက်ာင္းမသြားခ်င္တဲ့ေန႔မွ ထပ္ေျပာမယ္"

(Libraဖြားက ထက္ျမက္ၿပီး ခ်င့္ခ်ိန္မွန္းဆတတ္သူျဖစ္တယ္)


''(၈) Scorpio (ၿဗိစၧာရာသီဖြား-- ေအာက္တိုဘာ ၂၃ မွ ႏို၀င္ဘာ ၂၁ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

Scorpioအိပ္ေပ်ာ္ခါနီးမွ ျခင္တစ္ေကာင္က သူ႔ကိုကိုက္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ Scorpioထလာၿပီး ျခင္ကို
ေမာင္းထုတ္တယ္။ ဘယ္လိုေမာင္းထုတ္ထုတ္ အခန္းထဲကေန ျခင္ထြက္မသြားဘူး။
"ေကာင္းၿပီ.... မင္းမထြက္ရင္ ငါထြက္တယ္ကြာ!"
ေျပာေျပာဆိုဆို အိပ္ခန္းထဲကေန Scorpioထြက္သြားၿပီး တံခါးကိုေသာ့ခတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ အားရေက်နပ္ဟန္နဲ႔---
"ဟင္း.. ဒီည ငါအခန္းထဲ ဝင္မအိပ္ေတာ့ဘူး။ အခန္းထဲမွာ မင္းကို အငတ္ထားၿပီး သတ္ပစ္မယ္"

( Scorpio ဖြားက မေရရာသူ၊ လက္ေတြ႔ထိုးထြင္းဥာဏ္ နည္းသူျဖစ္တယ္)


''(၉) Sagittarius (ဓႏုရာသီဖြား-- ႏိုဝင္ဘာ ၂၂ မွ ဒီဇင္ဘာ ၂၁ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

Sagittarius "ေဖေဖ... ေဖေဖ့ဆံပင္ျဖဴေတြ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္မ်ားရတာလဲ?"
ေဖေဖ "သား မလိမၼာလို႔ေပါ့။ သားမလိမၼာလို႔ ေဖေဖဆံပင္ျဖဴမ်ားရတာေပါ့"
Sagittarius တေအာင့္ေလာက္ စဥ္းစားၿပီး.....
"ဘိုးဘိုးဆံပင္ေတြ တစ္ေခါင္းလံုးျဖဴရတာက ဘာေၾကာင့္လဲေဖေဖ?"
ေဖေဖ "............"
(Sagittarius ဖြားက ေတြးေတာတာကို ႏွစ္သက္သူျဖစ္တယ္)

''(၁ဝ) Capricorn (မကာရရာသီဖြား-- ဒီဇင္ဘာ ၂၂ မွ ဇန္နဝါရီ ၁၉ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

တစ္ေန႔မွာ Capricornနဲ႔ေမေမ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္တယ္။ လမ္းခုလပ္ေရာက္ေတာ့
ရုတ္တရက္မိုးရြာခ်တယ္။ ေမေမက Capricorn လက္ကိုဆဲြၿပီး "မိုးရြာၿပီ...
ေျပးေျပး.. ေရွ႕ကိုေျပး!" လို႔ေျပာေတာ့ Capricornက တု႔ံေႏွးေႏွးနဲ႔
"ေရွ႕မွာ မိုးမရြာလို႔လား?" တဲ့။

(Capricorn ဖြားက အမွန္ကိုသိေပမယ့္ လိုက္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ပ်င္းရိသူျဖစ္တယ္)

''(၁၁) Aquarius (ကံုရာသီဖြား-- ဇန္နဝါရီ ၂ဝ မွ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၈ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

Aquarius "ၾကက္ဥက ဘယ္ကထြက္လာတာလဲ ေမေမ?"
ေမေမ "ၾကက္မက ထြက္လာတာေပါ့"
Aquarius "'ၾကက္မက ဘယ္ကထြက္လာတာလဲ ေမေမ?"
ေမေမ "ၾကက္ဥက ေပါက္လာတာေပါ့"
Aquarius "ၾကက္မနဲ႔ၾကက္ဥ ဘယ္ဟာက အရင္ရွိတာလဲ ေမေမ?"

(Aquarius ဖြားရဲ႕ အေတြးေတြက သာမန္လူေတြရဲ႕အေတြးေတြနဲ႔ အၿမဲကဲြျပားတတ္တယ္)

''(၁၂) Pisces (မိန္ရာသီဖြား-- ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၉ မွ မတ္လ ၂ဝ အတြင္းေမြးဖြားသူ)''

ေဖေဖက သူ႔ငယ္စဥ္အေၾကာင္းေတြ Pisces ကို ေျပာျပေနခဲ့တယ္။
ေဖေဖ "ေဖေဖတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို အစာေရစာမဝလို႔ အၿမဲငတ္ျပတ္ခဲ့ရတယ္"
Pisces "သနားလိုက္တာေနာ္။ ေဖေဖက စားစရာမရွိလို႔ သားတို႔အိမ္ကို ေရာက္လာခဲ့တာေပါ့ေနာ္"
(Piscesဖြားက ကိုယ္ခ်င္းစာ၊ အၾကင္နာစိတ္ရွိေပမယ့္ အေျခအေနကို မခဲြျခားတတ္သူျဖစ္တယ္)

***၁၂ရာသီဖြားေတြမွာ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေတြ ဒီထက္မကရွိၾကပါတယ္။ အင္တာနက္မွာရွာေဖြ
ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမွာေရးထားတာက တခ်ဳိ႕တေလပဲျဖစ္ပါတယ္။
(၁၂)ရာသီခြင္ဟာသလို႔ ဆိုထားေပမယ့္ တခ်ဳိ႕က သိပ္မရယ္ရပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘာသာျပန္ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေကာ ဘယ္လိုလဲ.... ဟုတ္ရဲ႕လား... :P

Ref: ႏိုင္းႏိုင္းစေန 

ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ကုိးကြယ္ၿခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ေဆြးေႏြးတင္ၿပခ်င္ပါတယ္ ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္ေတာ္မူၿပီးၾကကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္တုိ႔ကုိ သက္ေတာ္ ထင္ရွား ရွိသကဲ႔သုိ႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကလွ်င္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔အား လွဴဒါန္း ပူေဇာ္ဆည္းကပ္ရသည္႔ အက်ဳိးသည္ တူညီေၾကာင္း ဗုဒၶဘုရားရွင္က ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါသည္ ။ ဘုရားေဟာ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေထာက္ရႈ႔ၿခင္းအားၿဖင္႔ မည္သည္႔ ရုပ္ပြားေတာ္ကိုမွ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရမည္ ၊ မည္သည္႔ရုပ္ပြားေတာ္ကုိ မကိုးကြယ္ မဆည္းကပ္ရ ဟူ၍ ခြဲၿခား၍ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္မွာပါ ။

ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ၿခင္းႏွင္႔ ပတ္သက္၍ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရွားရွင္ကို ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရသကဲ႔သုိ႔ တူညီေသာ အက်ဳိးကုိ ရရွိႏူိင္ေၾကာင္း ခုိင္မာေသာ အေထာက္အထားရွိေသာ္လည္း ဗုဒၶစကားေတာ္ကုိ ေသြဖယ္၀ံ႔ၾကေသာ သူတုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာဟု မဆုိႏူိင္ေတာ႔ပါ ။ဗုဒၶရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္သည္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သူတုိ႔အား မခုိက္ပါ (ဒုကၡမၿဖစ္ေစပါ) ။

ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအား မရုိေသလွ်င္ (ရုိေသရာ မေရာက္လွ်င္) ထုိအကုသုိလ္ကပင္ ဒုကၡၿဖစ္ေစပါသည္ ။ဇာတံ သရဏေတာ ဘယံ ကုိးကြယ္ရာမွာ ေဘးမၿဖစ္ၾကေစရန္သတိထားၾကရမည္ ၿဖစ္သည္ ။ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလ၌ ေဘးကုိေၾကာက္ေသာေၾကာင္႔လည္းေကာင္း ၊ လာဘ္လာဘ ရေစၿခင္းဌာ လည္းေကာင္း ၊ အခ်ဳိ ႔သူမ်ားလည္း ဘုရားခန္းၾကီး ဟည္းေနၿပီး ေရာက္လာၾကသူမ်ား အထင္ၾကီးေစရန္ ၿမန္မာတစ္ၿပည္လုံးက ေက်ာ္ၾကားသမွ်ေသာ ကုိးကြယ္ရာ အားလုံးတုိ႔၏ ပုံမ်ဳိးစုံတုိ႔ကုိ အခမ္းအနား တစ္ခု ၿပင္ဆင္ထားသည္႔ႏွယ္ ကုိးကြယ္ (ခ်ိတ္ဆြဲ) ထားၾကေလသည္ ။

ဘုိးေတာ္ ၀ိဇၨာ ေဇာ္ဂ်ီ ႏွင္႔ နတ္ရုပ္တုတုိ႔သည္ ဘုရားရွင္ႏွင္႔ တစ္တန္းတည္း ထားၿပီး မကုိးကြယ္သင္႔ပါ ။ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါက ဘုရားရွင္ကုိ အဂါရ၀ (မရုိေသ မေလးစား) ၿခင္း ၿဖစ္ေစပါတယ္ ။ ေနာက္ထပ္ ဆင္ၿခင္ဖြယ္ရာ ေကာင္းေသာ ကိစၥတစ္ခုရွိပါေသးသည္ ။ ဘုရားရွင္ ရုပ္ပြားေတာ္နဲ႔ ပုံေတာ္တုိ႔ကုိ ပုိက္ဆံအိပ္ ၊ အိတ္ကပ္ထဲသုိ႔ ထည္႔သြင္း၍ ေဆာင္ထားၾကၿခင္းသည္ အဂါရ၀ ၿဖစ္ေစပါတယ္ မိမိသည္ ဘယ္လုိေနရာေတြကုိ သြားတက္ လာတက္ ၀င္တက္ ထြက္တက္သနည္းဟု ၿပန္လည္စဥ္းစားၾကည္႔လွ်င္ အၿမဲ၀င္ထြက္သြားလာေနေသာ ေနရာသည္ အိပ္ခန္းႏွင္႔ အိပ္သာပင္ ၿဖစ္သည္ ။

အဲလုိေနရာမ်ဳိးေတြမွာ ဘုရားရွင္၏ ရုပ္ပြားေတာ္ ပုံေတာ္ တုိ႔နွင္႔ သင္႔မသင္႔ မိမိဥာဏ္ၿဖင္႔ ခ်င္႔ၾကည္႔ဖုိ႔ လုိအပ္လွပါတယ္ ။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏူိင္ငံ၌ ဗုဒၶဘာသာ ဟုခံယူထားၾကေသာ အခ်ိဳ ႔ အိမ္မ်ားမွာလည္း ဧည္႔ခန္း၌ ဧည္႔ခံဘုရား လုပ္ထားၾကသည္ကုိ ေတြ႔ဘူးၾကမွာပါ ။ ဆြမ္းေတာ္ ပန္းေတာ္မရွိ တစ္အိမ္လုံး တြင္မီးခုိးမ်ား တအူအူထေနသည္႔အထဲ အေမႊးတုိင္ဟု ေခၚေနၾကေသာ မန္က်ည္းသား အမႈန္႔တုိ႔ၿဖင္႔ ရႈိ႔ၿမိဳက္ထားၾက၏ ။ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ေသာက္၍ မ၀ေလာက္ေသာ ေရတစ္ခြက္ၿဖင္႔လည္း တစ္ေနကုန္မလဲပဲ ကပ္လွဴထားၾကပါတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ရံ ဌက္ေပ်ာသီး စေသာ သစ္သီးစိမ္းမ်ား ကပ္လွဴသူမ်ားလည္း ရွိေပေသးသည္ ။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါခင္ဗ်ာ မိမိတုိ႔၏အထြက္အၿမတ္ထားတဲ႔ ဘုရားရွင္ကုိ ၿဖစ္သလုိမကပ္လွဴသင္႔ပါ သံဃာေတာ္ တစ္ပါးကုိဆြမ္း ၊ ခဲဘြယ္ ကပ္လွဴသလုိ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိသလုိ စိတ္မွာ ရည္မွတ္ၿပီး ကပ္လွဴသင္႔ပါတယ္ ။

အမရပူရၿမဳိ ႔ မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းရွိ ေက်ာင္းမ်ားအေပၚ၀ယ္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ရုပ္ပြားေတာ္ၿမတ္မ်ားကို ထားခြင္႔မၿပဳပါ ။ ဂႏၶာကုဋိ (ဘုရားတုိက္ေက်ာင္း) တစ္ေက်ာင္း၌သာ ၾကည္ညဳိဖြယ္ရာ ၿဖစ္ေအာင္ ထားရွိေစေတာ္မူပါသည္ ။ ဆရာေတာ္ရဲ ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ႔ ရဟန္းသာမေဏငယ္တုိ႔သည္ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာမ်ား မဆင္မၿခင္ ၿပဳလုပ္ေၿပာဆုိမိၾကလွ်င္ ကုသုိလ္ တစ္ပဲ ငရဲ တစ္ပိႆာဆုိသကဲ႔သုိ႔ ကုသုိလ္ရဖုိ႔ထက္ အကုသုိလ္ၿဖစ္ဖုိ႔က မ်ားဟန္ရွိေသာေၾကာင္႔ ဤသုိ႔တားၿမစ္ေတာ္မူၿခင္းၿဖစ္သည္ ။

ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ရုပ္ပြားေတာ္ကုိ မေလ်ာ္ေသာ ကုိးကြယ္နည္းၿဖင္႔ ပူေဇာ္ထားသူတုိ႔၏ ေနအိမ္ကိုၾကည္႔လွ်င္ ၄င္းအိမ္သည္ ေၿပာင္ေၿမာက္တုိးတက္မႈ ရွိလိမ္႔မည္ မဟုတ္ပါ ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ရုပ္ပြားေတာ္ကုိ မပူေဇာ္လွ်င္ (အိမ္မွာမထားရွိလွ်င္) ဘာမွမၿဖစ္ေပမယ္႔ ထားလွ်င္ ထားသည္႔ အေလ်ာက္ရုိေသစြာ ပူေဇာ္ရေသာ္ ကုသုိလ္မ်ားရၾကမည္ ၿဖစ္သကဲ႔သုိ႔ မရုိေသလွ်င္ (အဂါရ၀ၿဖစ္လွ်င္) အကုသုိလ္ေတြၿဖစ္ေနမွာ အမွန္ပါ ။က်ေနာ္တုိ႔လက္ေတြ႔ၿမင္ေတြ႔ေနတာေလးေတြကေတာ႔ ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ ဗုဒၶဘုရားရွင္ပုံေတာ္မ်ားကို စုပုံေရာင္းခ်ေနသူမ်ား ၊ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း ဟုတ္ မဟုတ္ ၿပဒါးစိမ္ၾကည္႔ ၾကသူမ်ား ၊ တံစဥ္းတုိက္ၾကည္႔ၾကသူမ်ား ၊ ငရဲမီး (ပန္းတိမ္သုံး) ၿဖင္႔ တုိ႔ၾကည္႔ၾကသူမ်ားကုိ ဗုဒၶဘုရားရုပ္ပြားေတာ္က ဘာမွမလုုပ္ေပမယ္႔ မိမိတုိ႔ၿပဳတဲ႔ ေကာင္းက်ဳိး ဆုိးေကာင္း ကံေတြကုိ ခံစားရမွာ အမွန္ပါ ။ၿဖစ္ႏူိင္ရင္ မိမိတုိ႔ေသခ်ာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၿခင္းမၿပဳႏူိင္ရင္ ဘုရားပုံေတာ္ ရုပ္ပြားေတာ္ ကိုမိမိတုိ႔ေနတဲ႔ အခန္းမွာ မထားတာအေကာင္းဆုံးပါ ကုသုိလ္ထက္ အကုသုိလ္မ်ားေနမွာ စုိး၍ ေစတနာႏွင္႔ အၾကံၿပဳၿခင္းပါခင္ဗ်ား ။

ဗုဒၶဘာသာ အေရး ဓမၼဒႆန အေတြးအၿမင္မ်ား စာအုပ္မွ ကိုးကားၿပီး ေရးသားပါသည္ ။ 

ရုရွားပံုျပင္ေလး တပုဒ္ေပါ့… ျပိဳင္ပြဲ တဲ့ နာမည္ေလးက…..

ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ ပန္းခ်ီျပိဳင္ပြဲတခုကို ေနာက္အခ်ိန္တႏွစ္အၾကာတြင္ က်င္းပမည္ဟု ေၾကညာပါသတဲ့။ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ ပန္းခ်ီဆရာေတြ ၀င္ေရာက္ျပိဳင္ရမဲ့ ပန္းခ်ီကားအမ်ိဳးအစားကေတာ့ မိန္းမတေယာက္အလွကို ေဖာ္ျပတဲ့ ပန္းခ်ီကားမ်ိဳးေပါ့။ ၀င္ေရာက္ျပိဳင္ပြဲ၀င္မည္႔ ပန္းခ်ီကား မ်ားကို ျမိဳ႕ရဲ႕ လူသြားလူလာမ်ားေသာ အဓိက ရင္ျပင္မွာ လူတိုင္း ၾကည္႔ရႈႏိုင္ရန္ ခင္းက်င္း ျပသသြားမယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္နဲ႔ေပါ့… အေကာင္းဆံုးပန္းခ်ီကားႏွင့္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္သြားတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာကိုေတာ့ ေရႊဖလားၾကီး ဆုခ်မယ္လို႔ ေၾကညာထားပါတယ္တဲ့….

အဲ့ဒီ ပန္းခ်ီျပိဳင္ပြဲ ေၾကညာခ်က္ ထြက္တယ္ဆို၇င္ပဲ ျမိဳ႕ခံလူမ်ားဟာ ဒီေရႊဖလားၾကီးကို ပိုင္ဆိုင္မည္႔သူဟာ အရမ္းကို ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ျမိဳ႕ခံ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးျဖစ္မယ္ဆိုတာကို သံသယကင္းစြာနဲ႔ အတိအက် တြက္ထားက်တယ္တဲ့။ အဲ့ပန္းခ်ီဆရာၾကီးကိုယ္တိုင္ကသာ ေရႊဖလားၾကီးကို ဆြတ္ခူးႏိုင္ခြင့္ကို သံသယရွိေနေလရဲ႕။ အေၾကာင္းအရင္းက သူ႔မွာ အ၇မ္းကို ေတာ္တဲ့ တပည္႔တေယာက္ရွိေလေတာ့ .. သူ႔တပည္႔နဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ရင္ သူရံႈးေလမလားလို႔ေပါ့ေလ။ ျပိဳင္ပြဲေၾကညာခ်က္ သိသိခ်င္းပဲ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဟာ လူအားလံုး ျမင္ေတြ႔သင့္တဲ့ အလွ အလွဆံုးမိန္းမပ်ိဳတေယာက္ကို ရွာေဖြျပီး ၄င္းမိန္းမပ်ိဳအလွကို ေဖာ္က်ဴး ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားနဲ႔ ျပိဳင္ပြဲ၀င္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရႊယ္ခ်က္နဲ႔ ျမိဳ႕ကထြက္ဖို႔ ျပင္ပါေလသတဲ့။ ျမိဳ႕ကအထြက္၊ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးရဲ႕ တပည္႔အိမ္ေရွ႕က အျဖတ္မွာ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဟာ သူ႔တပည္႔လူငယ္ေလးကိုေတြ႔ေတာ့ သူစိုးရိမ္ေနတာေလးေတြ ေမးျဖစ္တာေပါ့ေနာ္။

“မဂၤလာပါတပည္႔ေလး”

“ဆရာၾကီး ဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ ခဗ်.. အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔”

“တပည္႔ေလးေကာ ပန္းခ်ီျပိဳင္ပြဲအေၾကာင္းၾကားပီပီးလားကြ.. ၀င္ျပိဳင္ျဖစ္မယ္မို႔လား ေဟ့”

“ဟုတ္ကဲ့ခဗ်.. ဆရာၾကီးပါ ၀င္ျပိဳင္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ့္အတြက္ ဆုရဖို႔ မလြယ္ကူတာ သိေပမယ့္ က်ေနာ္၀င္ျပိဳင္သြားပါမယ္ ဆရာၾကီးခဗ်ာ”

“ေအးေအး.. ေကာင္းတယ္ကြာ.. တပည္႔ေလးေကာ ဘယ္ကိုထြက္ပီး ျပည္႔စံုတဲ့အလွရွိတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို ရွာမယ္ ေတြးထားလဲ”

“က်ေနာ္ ေတြ႔ထားျပီးပါပီ ဆရာၾကီး”

လူငယ္ေလးဟာ ၾကည္လင္စြာျပံဳး၇ယ္လွ်က္ ဆရာၾကီးကို အဲ့အေျဖ ျပန္ေပးပါသတဲ့။ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးႏွလံုးအိမ္ဟာ လူငယ္ေလး အေျဖၾကားလွ်င္ပဲ တေျဖးေျဖး ေခ်မႊခံရသလို ခံစားရပါတယ္တဲ့။  ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက…

“တပည္႔ေလးက ဘယ္မွာရွာေတြ႔တာလဲကြ… ပန္းခ်ီအဆြဲခံ မင္းရဲ႕ ျပည္႔စံုပါတယ္ဆိုတဲ့ model ကို”

“ဒီမွာေလ .. ဆရာၾကီးရဲ႕”

လူငယ္ေလးဟာ ဆရာၾကီးကို သူရဲ႕ သတို႔သမီးေလာင္း “ဇိုးရာ” အမည္ရွိတဲ့ အိမ္ေဘးမွာ ရပ္ေနသူေလးကို ညႊန္ျပပါသတဲ့။ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဟာ အစေတာ့ စိုး၇ိမ္မႈေတြ ကင္းစင္သြားပါသတဲ့။ “ဇိုးရာ” နဲ႔သာ သူ႔တပည္႔၀င္ျပိဳင္ရင္ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးသာလွ်င္ အႏိုင္ရမယ္လို႔ ေတြးဆလွ်က္ေပါ့ေနာ္။ သူ႔တပည္႔ေလးကိုေတာင္ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက သနားလာတာနဲ႔ …

“တပည္႔ငယ္… မင့္သတို႔သမီးေလာင္း “ဇိုးရာ” က မလွဘူးရယ္လို႔ ေတာ့ မျငင္းလိုပါဘူးကြယ္.. ဒါေပမဲ့ မင္းစဥ္းစားပါဦး… လူအားလံုး မင္သက္သြားေအာင္ ျမင္သင့္တဲ့ မိန္းမတေယာက္အလွဟာ သူ႔အလွကိုယ္တိုင္လားဆိုတာ”

“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာၾကီး.. သူ႔အလွပါပဲ… လူအားလံုးျမင္သင့္တယ္ဆိုတာ… က်ေနာ့္ “ဇိုးရာ” ထက္ လွတဲ့သူရွိမယ္ မဟုတ္ပါဘူးခဗ်ာ”

ပန္းခ်ီဆရာၾကီးနဲနဲေတာ့ ေတြေ၀သြားေလသတဲ့။ သူမ်ား မ်က္စိမွားေလသလားေပါ့။ “ဇိုးရာ” ဟာတကယ္ပဲ သူ႔တပည္႔ထင္သလိုေလလားေပါ့ေနာ္။ သူ “ဇိုးရာ” ကို ေသခ်ာထပ္ၾကည္႔မိျပန္ပါသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ “ဇိုးရာ” ဟာ က်ယ္ျပန္႔ေသာမ်က္နာ၊ လွပတဲ့ မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ သာမန္လွပတဲ့ မိန္းမတေယာက္လို႔ပဲ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးျမင္ပါသတဲ့။ ထူးျခားေလာက္တဲ့ အလွ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။ “ေအာ္… ခ်စ္မိရင္ မ်က္စိေတြကန္းသြားတယ္” ဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳးေနမွာေပါ့ေလလို႔ သူေတြးျပီးရယ္ခ်င္ေသာ္လည္း မ်က္နာတည္နဲ႔ပဲ….

“အင္းေလ… ငါ့တပည္႔ မွန္ႏိုင္ပါတယ္… တပည္႔အတြက္ model ေတြ႔ပီဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ေနပီေပါ့… ဆရာၾကီးေတာ့ အရွာထြက္လိုက္ဦးမယ္ တပည္႔ေရ”

သူရဲ႕ တဦးတည္းေသာျပိဳင္ဖက္၊ သူ႔ေအာင္ျမင္မႈကို လုယူႏိုင္မည္႔သူလို႔ ေတြးထင္ထားမိသူက အခ်စ္အတြက္ မ်က္ကန္းျဖစ္ေနေလေတာ့ ပန္ခ်ီဆရာၾကီးဟာ သူရဲ႕ ျပီးျပည္႔စံုလွပေသာ အမ်ိဳးသမီးရွာပံုေတာ္ကုိ စိတ္ပူပင္မႈကင္းစြာနဲ႔ စတင္ခဲ့ပါသတဲ့။ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဟာ တရႊာ၀င္ တရႊာထြက္၊ တျမိဳ႕၀င္ တျမိဳ႕ထြက္၊ တေတာ၀င္ တေတာထြက္၊ တေတာင္ဆင္း တေတာင္တက္နဲ႔ ေနရွာအႏွ႔ံရွာေဖြခဲ့တာမွာ ဘယ္ေနရာမွာမွ သူလိုခ်င္တဲ့ အလွပိုင္ရွင္ကို မေတြ႔ေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတာင္ နဲနဲ က်ခ်င္ခ်င္တဲ့ (ဆူးကိုေမႊ႔၇ာ ေျမလႊာသင္ျဖဴး ေတာင္ကုိေခါင္းအံုး ေက်ာက္တံုးကို ဖက္လံုးလုပ္ပီးေပါ့ေလ)။ တခါတေလမွာလဲ သူေတြ႔တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို သူမေလပဲလား၊ မဟုတ္ေသးပါဘူးနဲ႔ပဲေပါ့ေလ။

ဒီလိုနဲ႔ လေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ပါပီ။ တခါတေလ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဟာ သူရွာေဖြတဲ့ အလွပိုင္ရွင္ကို မေတြ႔ေတာ့ပါဘူးလို႔ေတာင္ စိတ္ေလွ်ာ့ခ်င္လာတယ္တဲ့။ တခါမွာ ပင္လယ္အနီးက ေတာင္ေျခမွာ အိပ္ေနရာကေန ႏိုးထလာခါစ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဟာ ေတာင္ေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ထူးထူးျခားျခားကို လွပေသာမိန္းမပ်ိဳေလးကို ျမင္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ “အိုး……. ငါရွာခဲ့တာ သူမပါပဲ.. ေသခ်ာသြားပါပီ” လို႔တီးတိုးေရရႊတ္လိုက္မိပါေတာ့တယ္တဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ တႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ဟာ မသိမသာနဲ႔ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ျမိဳ႕ခံလူမ်ားဟာ ဇာလိုက္ကာျဖဴၾကီးေတြနဲ႔အုပ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားမ်ား ခင္းက်င္းထားတဲ့ ျမိဳ႕ရဲ႕အဓိက၇င္ျပင္မွာ စုေ၀းေနက်ပါပီ။ ပန္းခ်ီကားၾကီးတခ်ပ္ရဲ႕ေဘးမွာ ရပ္ေနသူကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးပါတဲ့၊ အျခားပန္းခ်ီကားေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ သူကေတာ့ ဆရာၾကီးတပည္႔ ျဖစ္ပါသတဲ့။ လူအုပ္ၾကီးဟာ ရဲရဲရင့္ရင့္နဲ႔ ပညာရဲရင့္ ပြဲလယ္တင့္ဟန္နဲ႔ ရပ္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးကိုတလွည္႔၊ သိမ္ကုပ္စြာနဲ႔ ရပ္ေနတဲ့ ဆရာၾကီးတပည္႔ကို တလွည္႔ၾကည္႔ပီးေတာ့ တီးတိုးစကားမ်ားဆိုလွ်က္ေပါ့။

ပထမဆံုး ဇာလိုက္ကာျဖဴၾကီးဖြင့္လိုက္တာကေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားလိုက္ကာၾကီးပါတဲ့။ လူအုပ္ၾကီးဟာ ခ်က္ခ်င္းကို ျငိမ္က်သြားပါသတဲ့။ လူအုပ္ၾကီးေတြ႔ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ လွခ်င္တိုင္းကို လွေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးတေယာက္ရဲ႕အလွကိုပါတဲ့။ သူမရဲ႕ မ်က္လံုး၀ိုင္းၾကီးေတြနဲ႔ လူအုပ္ၾကီးကို ျပန္လည္ၾကည္႔ေနသလိုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားအတြင္းမွာ မိန္းမပ်ိဳအလွဟာ မိုးေသာက္အာရုဏ္မွာ လင္းကာစ ေကာင္းကင္ အလွလို၊ လူအုပ္အတြင္းမွ မည္သူမွ် ထိုေလာက္ ပီးျပည္႔စံုေသာ အလွပိုင္ရွင္ကို တသက္နဲ႔ တကိုယ္မေတြ႔ဘူးဘူးဆိုတာ ျငင္းစရာမလိုေအာင္ကို တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမအလွဟာ အရမ္းကို လင္းလက္လြန္းပါသတဲ့။ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ပန္းခ်ီကားမ်ားကို လာေရာက္ၾကည္႔ရႈက်ေသာ လူအုပ္ၾကီးၾကားထဲမွ စံုတြဲ၊ စံုတြဲေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း ျပန္လွန္ၾကည္႔မိက်ပါတဲ့။ “ေဘးမွ ရည္းစားပ်ိဳမ၊ ေဘးမွ အိမ္သူပ်ိဳခင္သက္ထားနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္မ်ား ခ်စ္ခင္စံုမက္မိပါလိမ့္လို႔” သံသယေတြစတင္ပြားလာတဲ့ ခ်စ္သူလုလင္ပ်ိဳ၊ အိမ္သူသက္ထား လင္ေယာက္က်ားမ်ားေဘးက အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ပန္းခ်ီကားထဲက မိန္းမပ်ိဳအလွကို မၾကည္႔၀ံ့၊ လမင္းၾကီးကို မယွဥ္ႏိုင္သည္႔ ၾကယ္စင္မ်ားလို ရွက္ရႊံ႕စြာနဲ႔ မ်က္နာေလးမ်ားကို ပ၀ါနဲ႔ ကြယ္ယူေနက်ရပါသတဲ့။

အဘိုးအိုတေယာက္ဟာလဲ သူ႔ေဘးမွအဘြားအိုကို ၾကည္႔လွ်က္ “ေအာ္… ငါ့ေဘးမွာၾကည္႔ပါဦး… ၀လိုက္တဲ့ မိန္းမ… ပါးေရးနားေရေတြေတာင္ တြန္႔ေနပါပီလား…. ငါဘယ္လုိမ်ား သူနဲ႔တူတူ ဒီဘ၀တေလွ်ာက္လံုးကို လက္တြဲပီးျဖတ္သန္းခဲ့တာပါလိမ့္” လို႔ ေတြးေနမိပါသတဲ့။ လူအုပ္ၾကီးတခုလံုးဟာလဲ ပန္းခ်ီကားထဲက မိန္းမပ်ိဳအလွကို ၾကည္႔ရႈခံစားရင္းနဲ႔ပဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာကို ျငိမ္သက္ေတြေ၀ေနက်ပါသတဲ့။
 
ဒါေပမဲ့လဲ ဒုတိယ ပန္းခ်ီကားရဲ႕ ဇာလိုက္ကာျဖဴၾကီးကို ဖြင့္ခ်လိုက္ပါပီတဲ့။ လူအုပ္ၾကီးဟာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္မ်ား ပန္းခ်ီဆရာၾကီးရဲ႕ တပည္႔ လုလင္ပ်ိဳဟာ မေလးမစားျပဳလိုက္ေလသလဲလို႔ သူတို႔မ်က္စိကိုေတာင္ သူတို႔မယံုႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ အေၾကာင္းကေတာ့ ပန္းခ်ီကားထဲက မိန္းမပ်ိဳဟာ “ဇိုးရာ” ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲတဲ့။ ဟုတ္တယ္… “ဇိုးရာ” မွ “ဇိုးရာ” အစစ္။ ျမိဳ႕ခံလူမ်ား ျမင္ေတြ႔ေနက် “ဇိုးရာ”၊ မနက္ဆို ဘူတာမွာ သစ္သီးခ်င္းေလးဆြဲလို႔ ေစ်းေရာင္းေနတတ္တဲ့ “ဇိုးရာ”၊ ေန႔ဆို ပန္းျခံမွာ အလုပ္လုပ္ေနတတ္တဲ့ “ဇိုးရာ”၊ ညေနဆို ဆိတ္ႏို႔ညွစ္ေနတတ္တဲ့ “ဇိုးရာ”။ ပန္းခ်ီကားထဲမွ မိန္းမပ်ိဳဟာ “ဇိုးရာ”မွ“ဇိုးရာ” အစစ္ပါတဲ့။

လူအုပ္ထဲက တေယာက္က ထေအာ္ပါေလေကာ၊ “ရိုက္ကြာ… အဲ့ေကာင္ကိုရိုက္ပစ္” တဲ့။ လူအုပ္ၾကီးတခုလံုး အုတ္အုတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ကို ညံလို႔ေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ပဲ လူအုပ္ၾကီးဟာ ျပန္ျငိမ္သြားပီး၊ တေယာက္ေသာလုလင္ပ်ိဳက “မင္းသိလားကြ… ငါအ၇င္က “ဇိုးရာ”ကို ဒီေလာက္လွမယ္လို႔ ထင္မထားဘူး” လို႔ ေဘးက လုလင္ပ်ိဳသူငယ္ခ်င္းကို အေျပာ၊ သူငယ္ခ်င္းလုလင္ပ်ိဳကလဲ “ေအးကြ…. ထူးေတာ့ ထူးဆန္းတယ္… ငါမ်က္စိကို မလႊဲခ်င္ေတာ့ဘူး” လို႔ ျပန္ေျပာပါသတဲ့။ ပန္းခ်ီကားထဲမွာေတာ့ မ်က္ခံုးနက္ၾကီးနဲ႔ လူအုပ္ကို ၾကည္႔ေနသလိုလိုပံုနဲ႔ “ဇိုးရာ”၊ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေလမွာ အျပံဳးစစေလး ခ်ိတ္ေနတဲ့ “ဇိုးရာ”၊ ခ်စ္သူေမာင္က သူမေရွ႕ဒူးေထာက္ပီး “ဇိုးရာရယ္.. ေမာင္မင္းကို ခ်စ္လိုက္တာကြာ” လို႔ အေျပာခံပီးကာစလို ၾကည္ႏူးပီတိအျပည္႔နဲ႔ အလွပိုင္ရွင္ “ဇိုးရာ” ပါတဲ့။

လူအုပ္ၾကီးဟာ ျငိမ္သက္စြာနဲ႔ပဲ “ဇိုးရာ”အလွမွာေမ်ာေနက်ပါသတဲ့။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ပန္းခ်ီကားထဲက “ဇိုးရာ”ဟာ သူတို႔ျမင္ဖူးေနက် “ဇိုးရာ”၊ မနက္ဆို ဘူတာမွာ သစ္သီးခ်င္းေလးဆြဲလို႔ ေစ်းေရာင္းေနတတ္တဲ့ “ဇိုးရာ”၊ ေန႔ဆို ပန္းျခံမွာ အလုပ္လုပ္ေနတတ္တဲ့ “ဇိုးရာ”၊ ညေနဆို ဆိတ္ႏို႔ညွစ္ေနတတ္တဲ့ “ဇိုးရာ” ဆိုတာကိုေမ့ေလွ်ာ့လွ်က္ေပါ့။ သူမမ်က္နာေလးဟာ နဲနဲၾကီးက်ယ္လွပေနသလိုလို၊ ေနမင္းၾကီးဟာပဲ သူမအလွကို မယွဥ္ႏိုင္လို႔ အေနာက္အ၇ပ္သို႔ ေျပး၀င္ေတာ့မလိုလိုေပါ့ေလ။ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အခ်စ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အခ်ိန္မ်ားကို ကိုယ္ျပန္သတိရလွ်က္ေပါ့။ ခုပန္းခ်ီကားထဲက  “ဇိုးရာ” ရဲ႕ေတာက္ပေနတဲ့ မ်က္လံုးေလး ေတြဟာ အရင္တခ်ိန္က သူတို႔ခ်စ္သူေတြရဲ႕ ေတာက္ပတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြကို သတိရေစပါသတဲ့။

ခုနက သူ႔ေဘးက အဘြားအိုကိုၾကည္႔ပီးေတြေ၀မိခဲ့တဲ့ အဘိုးအိုဟာ သူ႔အဘြားအိုကို ျပန္ၾကည္႔ပီးေတာ့၊ တခုုခုကို မွတ္မိဟန္နဲ႔ က်ိတ္ျပံဳးေလး ျပံဳးေနပါသတဲ့။ ခုအခ်ိန္ ပါးေရနားေရေတြတြန္႔ေနတဲ့ အဘြားအိုမ်က္နာဟာ အရင္အခ်ိန္ေတြကို သတိရေစျပီး၊ လွပတဲ့ အဘြားအုိရဲ႕မ်က္လံုးေလးမ်ားကို ၾကည္႔ေနလွ်က္ကေန ရုတ္တရက္ အဘုိးအိုဟာ လူအုပ္ထဲကေန ပထမဆံုး ထေအာ္တာကေတာ့……….

“ေရႊဖလားဆုဟာ… လုလင္ပ်ိဳအတြက္… ေရႊဖလားဆုဟာ လုလင္ပ်ိဳအတြက္”  တဲ့…။        ။

မ်က္၀န္းတစ္လ်ဥ္ ျမင္ဖူးစဥ္က

ငါေလႏွစ္သက္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႕တယ္ ။

အျပံဳးတစ္ပြင္႕ သူပစ္လြင္႕ေတာ႕

ငါေလၾကည္ႏုူး ရူးသြပ္ခဲ႕တယ္ ။

ထက္ျမက္သံယာဥ္ ၾကားခဲ႕စဥ္က

ငါေလယစ္မူး ခ်စ္ဖူးခဲ႕တယ္ ။

စကားတစ္ခြန္း သူေျပာလြန္းေတာ႕

ငါေလစံုမက္ ယံုတတ္ခဲ႕တယ္ ။

သို႕ေပမယ္႕လည္း

အတိတ္ဒဏ္ရာ မေျဖသာ၍

ငါေလေစာင္႔ျမဲ ေရာင္႕ရဲခဲ႕တယ္ ။

ဤသို႕ရင္မွာ ပူေလာင္စြာျဖင္႕

ငါေလေနစိမ္႕ ေျဖသိမ္႕ေနေသာ္

ဇဲြမာန္ေမွ်ာ္ကိုး ခ်စ္ႀကိဳးေျဖေလ်ာ႕

သူေစာင္႕မည္ေလာ ေပ်ာက္မည္ေလာ ။           ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

“Many a false step was made by standing still.” – FORTUNE COOKIES

သင္ ရံႈးနိမ့္ဖူးသလား?  ဒါေတာ့ ေမးစရာပင္မလို။ ဘာမွ မလုပ္ေသာသူသာလွ်င္
ဘယ္ေတာ့မွ မရံႈးနိမ့္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ကာယဗလကစားသူမ်ားအတြက္ေရာ။ တျခား ေရးရာမ်ားမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔
ရံႈးနိမ့္ၾကသလို ကာယဗလအရာမွာလည္း ရံႈးနိမ့္ျခင္းႏွင့္
အျမဲလိုလိုရင္ဆိုင္ေနရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကစားသမားမ်ားသည္
သာမာန္လူမ်ားထက္ပင္ ရံႈးနိမ့္ျခင္း(failure) ကို ပိုရင္းႏွီးၾကသည္။
ဘာေၾကာင့္လဲ? ဘာေၾကာင့္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကစားတိုင္း အၾကိမ္တိုင္း
အေက်ာ့တိုင္းမွာ ရံႈးနိမ့္ေအာင္ ကစားရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အေလးတစ္တံုးကို
ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္ မႏိုင္ေတာ့သည္အထိ “မ”ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၾကြက္သားေတြ
ေတာင့္တင္းကိုက္ခဲျပီး လံုး၀က်ဆံုးသြားသည္အထိ ကစားမွသည္ ထိေရာက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ရင္းႏွီးျပီးသားပင္။ ရံႈးနိမ့္ျခင္းသည္
ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုကာယဗလမွ ရေသာ အယူအဆမ်ားကို ထပ္ေပါင္းကာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရံႈးနိမ့္ျခင္းဆိုသည္ကို သံုးသပ္ၾကည့္ၾကရေအာင္။

၁။ ရံႈးနိမ့္ျခင္းသည္ စကားလံုးပရိယာယ္သာျဖစ္သည္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိတၱဗလဋီကာတြင္ ဖတ္ဖူးၾကသည္ထဲမွာ အေတြးအခၚ ပညာရွင္ၾကီး
William James ေျပာခဲ့သည္ “Action seems to follow feeling, but really
action and feeling go altogether and by regulating the action which is
under the more direct control of the will, we can indirectly
regulating the feeling which is not…”

“Thus the soverign voluntary path to cheerfulness, if our cheerfulness
be lost, is to sit up cheerfully and to act and speak as if
cheerfulness was already there…” (လုပ္ေဆာင္ခ်က္အျပဳအမူသည္
ခံစားမႈျပီးမွ လာသလို ထင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္ေတာ့
လုပ္ေဆာင္ခ်က္အျပဳအမူႏွင့္ ခံစားမႈသည္ တျပိဳင္တည္းျဖစ္သည္။ ကိုယ့္
စိတ္ထက္သန္မႈေအာက္မွာ ရိွေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အျပဳအမူကို
ခ်ဳပ္ကိုင္လႊမ္းမိုးႏိုင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားမႈမ်ားကိုလည္း
သြယ္၀ိုက္စြာ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပီတိေပ်ာ္ရြင္ျခင္း
ေပ်ာက္ဆံုးသြားလို႔ ျပန္လည္ေခၚယူရန္ အေကာင္းဆံုးေသာ လုပ္ႏိုင္သည့္
နည္းလမ္းသည္ ၀မ္းသာပီတိေပ်ာ္ရႊင္ေနသကဲ့သို႔ ေနထိုင္ေျပာဆို
ျပဳမူျခင္းသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။)  ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေယာင္ေဆာင္တတ္ရမည္ဟု
ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ ငိုခ်င္လွ်င္ မ်က္ႏွာကို ငိုခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္။
၀မ္းသာခ်င္လွ်င္ ျပံဳးလိုက္။ စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ကို
ကာကြယ္တတ္ရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ စံျပပုဂၢိဳလ္ၾကီး
အာႏိုးသည္လည္း စကားလံုးႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ကို သူ၏ positive mind ကို
နည္းနည္းေလးမွ အထိမခံ။ ေနာက္ျပီးသူသည္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ျခင္း၊
စကားစစ္ထိုးျခင္းမွာလည္း အလြန္ၾကြယ္၀သူျဖစ္သည္။ သူသည္ အျမဲလိုလို
စကားလံုးကို positive ေတြ အေကာင္းေတြခ်ည္းသာ ေျပာသည္။ ဥပမာ ရံႈးဆိုသည့္
စကားလံုးကို မေျပာ၊ ေအာင္ျမင္ဆိုသည့္ စကားလံုးသာေျပာသည္။ ဆိုပါစို႔။
သင့္ကို ရံႈးသည္လို႔ ေျပာပါက လံုး၀ အဲသည္လို မမွတ္ယူပါႏွင့္။
ကိုယ့္ကိုယ္ထဲကို ဘယ္ေတာ့မွ မေကာင္းတာေတြ အ၀င္မခံပါႏွင့္။ ရံႈးတာမဟုတ္
မေအာင္ျမင္ေသးတာပါလို႔ ယူဆပါ။ ေ၀းကြာတာမဟုတ္ မနီးစပ္ေသးတာပါလို႔ ေျပာပါ။
၀မ္းနည္းတာမဟုတ္ မေပ်ာ္ရႊင္ေသးတာပါ။ က်တာမဟုတ္ မေအာင္ေသးတာပါ။

၂။ ခိုင္ခံ့ေသာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံၾကီး ရိွပါေစ။

လံွတံေထာက္ အျမင့္ခုန္သမားေတြ ဟိုး အေ၀းၾကီး ဆီကို လွမ္းခုန္ႏိုင္ၾကသည္။
ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ခုန္ႏိုင္ၾကသနည္း။ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးထဲမွ
အဓိကအခ်က္သည္ ျပန္က်သည့္အခါ မနာေအာင္ ခံထားေသာ
ဆိုဖာအခံၾကီးေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀တြင္ ေအာင္ျမင္ေအာင္
ၾကိဳးစားသေရြ႔ကာလပတ္လံုး ရံႈးနိမ့္မႈေတြ တျပံဳတေခါင္းၾကီး ေတြ႔ရလိမ့္မည္။
ေတြ႔ကို ေတြ႔ပါမည္။ သို႔ေသာ္ ထိုရံႈးနိမ့္မႈေတြသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ၾကိဳးစားေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္လာရသည္။ မၾကိဳးစားလွ်င္ ဘာမွ မရံႈး။
ေအာက္ေျခမွာေနေနလွ်င္ ဘာမွ ရံႈးစရာမရိွ။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း
အထက္ကိုတက္ရင္းနဲ႔ ေအာက္ေျခထိ ေရာက္ေအာင္ကိုပင္ တြန္းခ်ခံရတတ္သည္။
bouncing သေဘာမ်ဳိးပင္။ ျပန္တက္ ျပန္က်။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေအာက္ေျခကေန
ျပန္ကန္ထြက္ရမည္ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္က်က်၊
ဘယ္လိုက်က် ထိုေအာက္ေျခမွာ ခိုင္ခံ့ေသာ ဆုိဖာတံုးၾကီးရိွေနလွ်င္ ဘာမွ
နာစရာမရိွ။ ထိုေအာက္ေျခ အခံၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ၾကသည္။
တန္ဖိုးမထားမိၾက။ လည္ျပန္ လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ပါဦး။ ဘာေတြ လိုေနလဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္အာမခံ၊ က်န္းမာေရးအာမခံ ထားလို႔ရလား။ ရလွ်င္ ထားပါ။
ေဆးေတြေရာ အစံုရိွရဲ႕လား။ Vitamin C (အားကစားလုပ္လွ်င္ စီဗစ္
အနည္းဆံုးတစ္ေန႔ကို ၁ ဂရမ္လိုအပ္သည္၊ ၁၀၀ မီလီဂရမ္ ၁၀လံုးျဖစ္သည္။)
Burplex(တစ္ေန႔ ႏွစ္လံုးဆိုလွ်င္ လံုေလာက္သည္) analgesic(ပါရာစီတေမာ
တစ္ကဒ္ေလာက္ေဆာင္ထားပါ)၊ ဓာတ္ဆားထုတ္၊ ၀မ္းပိတ္ေဆး၊ ေခါင္းမူးေပ်ာက္ေဆး၊
ဘာမီတြန္၊ ပရုတ္ဆီ၊ အနာကတ္ပလာစတာ၊ ဘီတာဒင္းအရည္၊ တျခားကိုယ့္သီးသန္႔
ေရာဂါရိွလွ်င္ သူ႔အတြက္ ေဆးအပိုမ်ား စသည္ျဖင့္ ေဆာင္ထားပါ။ အနီးဆံုး
ေဆးခန္းက ဘယ္နားမွာလဲ ေသခ်ာ မွတ္သားထားပါ။ အေရးေပၚထိခုိက္မႈဆို
ေဆးရံုၾကီးကလြဲ၍ ဘယ္မွ မသြားပါႏွင့္။ အျမန္ဆံုးလမ္းကို မွတ္သားထားပါ။
အေရးေပၚ ပိုက္ဆံေတြ ထားထားပါ။

သို႔ေသာ္ ထိုအရာမ်ားထက္ မ်ားစြာ အေရးၾကီးေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ရိွသည္။
အေကာင္းမြန္ဆံုး ျပဳမူေနထိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ လမ္းလြဲမသြားပါႏွင့္။ တခ်ဳိ႔
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနသူမ်ား illegal ေနထိုင္ျခင္း ျဖစ္သြားသည့္အခါ တစ္ခုခု
ျဖစ္သြားခဲ့လွ်င္ မလြယ္။ ေအာက္ကို က်လွ်င္ တမန္သလင္းၾကီးသာရိွသည္။
အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္းဟာဘာလဲ။ ကိုယ့္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံၾကီးကို
ခိုင္ခံ့ေအာင္ ျပန္လည္ ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ဒုကၡေတြကို
ခဏေမ့လိုက္ပါ။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ျပန္ၾကည့္ပါ။ ကိုယ့္အေဖအေမ
ဘာျဖစ္ေနျပီလဲ။ ေနေကာင္းရဲ႕လား၊ အားေဆးေတြေသာက္ရဲ႔လား။
၀မ္းနည္းအားငယ္ေနလား၊ ခ်စ္ခင္သိမ္ေမြ႔စြာ ျပဳစုပါ။ ေမးျမန္းပါ။
ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြေရာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ အဆင္ေျပရဲ႔လား။ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က
ကူညီပါ။ ေဖ်ာင္းဖ်ပါ။ ေပါင္းသင္းပါ။ ကိုယ့္မိသားစုကို ျပန္လည္
သိုက္၀န္းပါ။ ႏွစ္ေထာင္းအားရျပံဳးပါ၊ ေျပာပါ။ ဆက္ဆံပါ။ ကိုယ့္မိန္းမ၊
ကိုယ့္ေယာက္်ား၊ ကိုယ့္သားသမီး သူတို႔ေတြ စိတ္ထဲ ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ
ျမင္မိရဲ႕လား။ ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္ေတြေရာ ဖုန္းဆက္ျဖစ္ရဲ႔လား၊ အျပင္မွာ
ေခၚေတြ႔ျပီး ဆက္သြယ္မိရဲ႕လား။ ရံုးခန္းမွာ သူမ်ား
စားပြဲဖုန္သုတ္ေပးရေသာ္လည္း သူတို႔အတြက္ ကိုယ့္စိတ္ကို
ျပန္ဖုန္ခါမိရဲ႔လား။

ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္သကဲ့သို႔ ေနထိုင္ပါ။
အဲသည့္အခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ကိုယ္သတိရမည္မွာ ဘုရား၊တရားက အရင္ျဖစ္လိမ့္မည္။
ဘယ္ေလာက္ပင္ ဘုရားမယံုၾကည္ဘူးေျပာေျပာ၊ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ
ယံုၾကည္သြားၾကစျမဲျဖစ္သည္။ ကိုယ္မတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတြ အမ်ားၾကီးရိွသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားတရား မွန္မွန္ရိွခိုးပါ။ သူတို႔ေတြအတြက္ ဆုေတာင္းပါ။
နည္းမွန္လမ္းမွန္ ေနထိုင္ပါ။ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႔စြာ
ဆက္ဆံတတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ပါ။ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေလာက္မုန္းေသာ မိတ္ေဆြေတြ
ရိွသည္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လည္မမုန္းပါႏွင့္။ ေဒါက္တာ မတင္၀င္းေျပာသလို
“ေခါင္းေလးျငိမ့္ပါ။ ျပံဳးပါ၊ ျပီးေတာ့ ကုိယ္လုပ္စရာရိွသည့္အလုပ္ကို
ဆက္လုပ္ပါ။” ထိုသို႔ ထိုသို႔ ျပန္လည္တည္ေဆာက္လာသည့္အခါ ဘာျဖစ္လာမလဲ။
ကိုယ့္အတြက္ ခိုင္မာေသာ ဆိုဖာၾကီးေတြ တထပ္ျပီး တထပ္
တည္ေဆာက္ႏိုင္လာျပီျဖစ္သည္။ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ရံႈးရံႈး ကိုယ့္ခ်စ္သူက
ကိုယ့္ကို ေထြးေပြ႔ေနမည္သာျဖစ္သည္။ ကိုယ့္အေဖက ကိုယ့္ေခါင္းကို ပုတ္ကာ
ျပံဳးေနမည္သာျဖစ္သည္။ ကိုယ့္အေမက ကိုယ့္ကို အားရိွေအာင္
စြတ္ျပဳတ္ေလးတိုက္ကာ ေခ်ာ့ေနမည္ျဖစ္သည္။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ မိတ္ေဆြေတြ၊
ေဆြမ်ဳိးေတြ အားလံုးသည္ သင့္ဘက္မွာ ရိွေနလိမ့္မည္။ …..  ဘာရံႈးစရာ၊ နာစရာ
ရိွေနလို႔လဲ။ ျပန္ကန္ထြက္ဖို႔သာ ျပင္ရံုသာ။

၃။ တျခားဘယ္အရာမွ အရာမေရာက္ေတာ့ပါ။

ကိုယ့္ေဘးမွာ ပံုေနေသာ လုပ္စရာေတြ။ ျပြတ္သိပ္ခတ္ေနေသာ ေစာင့္ေနရသည့္
လူအုပ္ၾကီးၾကားထဲ ေရာက္ေနတာေတြ။ စုတ္ပဲ့လွေသာ စကားသံေတြ၊ ညစ္ညဴးေနေသာ
မ်က္ႏွာေတြ။ စသည္စသည္ျဖင့္ ကုိယ္ျပန္ကန္ျပီး တတ္လာခဲ့ေသာ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ
ေတြ႔ေနျပီ။ ထို လုပ္စရာအပံုၾကီးမ်ားၾကားမွ သူမ်ားေတြ ေဖာက္မျမင္ႏိုင္ေသာ၊
ထိုစကားသံေတြၾကားမွ သူမ်ားေတြ မၾကားႏိုင္ေသာ၊ ထိုရႈံ႕မဲ့ေနေသာ
မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္မ်ား မျပံဳးႏိုင္ေသာ အရာတစ္ခုကို ကိုယ္က ျမင္ႏိုင္၊
ၾကားႏိုင္၊ ျပံဳးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။ အဲသည့္အရာက ဘာလဲ။ ရည္မွန္းခ်က္၊
အိပ္မက္ျဖစ္သည္။ ထိုအိပ္မက္သည္ သင့္စိတ္ကို ၾကည္လင္သြားေစသည္။
ျပံဳးသြားေစသည္။ ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ အာဂ်င္တီးနားက ျမစ္ေလးတစ္ခုမွာ
ေအးေအးေဆးေဆး ေလွေလးစီးကာ အလည္အပတ္သြားေရာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရမည့္ပံုကို
ျမင္ေယာင္ပါ။ ကိုယ္ေနခ်င္သည့္ ကေလာက အိမ္ပံုစံေလးကို အတိအက် စိတ္ထဲမွာ
တည္ေဆာက္ၾကည့္ပါ။ စသည္ျဖင့္ ကိုယ့္အိပ္မက္ အေကာင္းေတြခ်ည္း ျမင္မက္ပါ။
အာႏိုးၾကီး၏ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္နည္းကို က်င့္သံုးပါ။
ေသာက္သံုးမက်တဲ့သူမ်ားရဲ႕ စကားေတြကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပါ။
ထိုအိပ္မက္ဆိုေသာ ကာကြယ္ေဆးထိုးထားပါ။ ရည္မွန္းခ်က္ဆိုေသာ ဒိုင္းကာၾကီး
ေဆာင္ထားပါ။ ကိုယ့္မွာ ခိုင္ခံ့ေသာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ
ခံတပ္တံတိုင္းၾကီးလည္း ရိွေနျပီ။ က်လည္း ဘာမႈစရာရိွလဲ။ ဇြဲလံု႔လဆိုသည့္
ဓားကိုကိုင္စြဲျပီး အေသသာ ႏႊဲေပေတာ့။ ကိုယ့္မွာ ရည္မွန္းခ်က္၊
အေကာင္းျမင္စိတ္ဓာတ္၊ ခိုင္မာေသာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံသာရိွလွ်င္ တျခား တျခား
ဘယ္အရာ့ဘယ္အရာမွ အေရးမပါေတာ့ပါ။ အရာ မေရာက္ေတာ့ပါ။

“I’ve failed over and over and over again in my life and that is why Isucceed.” 
Michael Jordan

ရွင္ေစာပုဆုေတာင္းျပည္႕ေစတီေတာ္သည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီး၏ ရာဟုေထာင္႕ (အေနာက္ေျမာက္ အရပ္) တြင္ ရာဟုေထာင္႕ သံတန္ေဆာင္းၾကီး၏ အေနာက္ဘက္၌တည္ရိွသည္။ သာသနာသကၠရာဇ္(၂၀၁၅) ခုႏွစ္၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၁၃၄)ခုႏွစ္၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ (၁၄၇၁)ခုႏွစ္တြင္ ဟံသာ၀တီ ဧကရီဘုရင္မၾကီး ရွင္ေစာပုသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးႏွင္႕ ေနာင္ေတာ္ၾကီးေစတီေတာ္တုိ႕ကို ျပဳျပင္မြမ္းမံ တည္ေဆာက္ေတာ္ မူျပီး တစ္ႏွစ္ၾကာေသာ အခါတည္ထားခဲ႕သည္႕ ေစတီေတာ္တစ္ဆူျဖစ္သည္။
သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ပဥၥမေျမာက္ တည္ထားေတာ္မူခဲ႕သည္႕ ေစတီေတာ္ျဖစ္သည္။ ေပါကၠံရာမ ပုဂံေနျပည္ေတာ္ရိွ ဆရာေတာ္ ရွင္မဌးေခၚ ဗားထီးငယ္ ရွင္ရေသ႕ ေခၚ ဗားထီးဆရာေတာ္(မြန္ဆရာေတာ္) အား ဦးစြာပထမ ဦးထိပ္ပန္ဆင္၍ ဗားထီး၊ ဗားမဲ႕၊ ဗားတေမာ႕၊ ဗားျမိဳက္ စသည္႕ ဗားေလးဗားဆရာေတာ္တို႕အား ရည္စူးလွ်က္ တည္ထားေတာ္မူခဲ႕သည္။ ထို႕ေၾကာင္႕ ဤဘုရားကို ဗားေလးဗားဘုရားဟူ၍လည္းေကာင္း ရွင္ေစာပုဆုေတာင္းျပည္႕ေစတီေတာ္ ဟူ၍လည္းေကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ေခၚၾကသည္။
ေစတီေတာ္ၾကီးအနီးတြင္ယခင္က စကားစိမ္း၊ စကား၀ါ၊ စကားပင္ ေလးပင္တိတိႏွင္႕ ခေရပင္မ်ားရိွခဲ႕သည္။ ဤေစတီေတာ္ႏွင္႕ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ေအာက္တည္႕တည္႕တြင္ ေရထြက္ေပါက္ႏွင္႕ ေျမေအာက္ဥမင္လိုဏ္လမ္းရိွသည္ဟု အဆိုရိွၾကသည္။ ေစတီေတာ္၏ ေခါင္းေလာင္းေမွာက္ပတ္ပတ္လည္ တစ္ပတ္လံုး ဘီလူးရုပ္မ်ား၊ အစြယ္တကားကား လက္ရံုးထြားထြား ႏွစ္ဖက္ေကြး၍ပါရိွသည္။ ထုိ႕အျပင္ ေစတီေတာ္ မုခ္၀ေရွ႕ရိွ ေနရာေျမသည္ “ဗားေလးဗားန၀င္းဗုဒၶေအာင္ေျမ” ေနရာျဖစ္ေလသည္။ ။

အကယ္၍ ယင္းေဆာင္းပါအား ျဖန္႕ေ၀ကုသိုလ္ျပဳလိုပါက http://zinmyo.tk ကို refer လုပ္ေပးပါခင္ဗ်ာ…အမွားအယြင္းတစ္စံုတစ္ရာပါရိွပါက ကၽြန္ေတာ္၏ မွားယြင္းမွူသာျဖစ္ျပီး ေစတီေတာ္၏ သမိုင္းေနာက္ခံႏွင္႕လံုး၀မသက္ဆိုင္ေၾကာင္းပါ…။ ။ 

မသိေသးသူေတြအတြက္ေပါ႔...

ကဲစမယ္…… လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဘုရား႐ွိခိုးတဲ့ပံုစံကိုျပဳလုပ္
လိုက္ပါ...
လက္ခလယ္ကိုေခါက္လိုက္ၿပီး လက္ခလည္ကိုေၾကာခ်င္းထိေအာင္
ေခါက္ေကြးထားဖို႔ိုလိုမယ္ေနာ္...
က်န္တဲ့လက္ေခ်ာင္းမ်ားက လက္ထိပ္ခ်င္းထိေနပါေစ။

ဒီကစားနည္းကို မကစားခင္မွာ လက္ငါးေခ်ာင္းက ဘာကိုရည္ညႊန္းတယ္ဆိုတာကို
ေျပာျပပါမယ္။

1. လက္မထိပ္ကို ထိလိုက္ ခြါလိုက္လုပ္ၾကည့္ပါ...
လက္မကိုခြါလို႔ ရပါတယ္...
လက္မဆိုတာ မိဘကိုဆိုလိုတာပါ...
လူတိုင္းမွာ အိုနာေသရမယ္ဆိုတာရွိတယ္...
ဒါေၾကာင့္ ခြါလို႔ရတာပါ။

2. ေနာက္လက္မကိုျပန္ထိလိုက္ၿပီး လက္ညိႈးကို ထိလိုက္
ခြါလိုက္လုပ္ၾကည့္ပါ...
လက္ညႈိးကေတာ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမ ကိုဆိုလိုတာပါ...
သူတို႔ေတြလည္း သူ႔အိမ္ေထာင္နဲ႔ သူျဖစ္သြားရင္ သင့္ကို
ခြဲသြားမွာပဲ။

3. ေနာက္ၿပီး လက္ခလယ္ကေတာ့ ကိုယ္ကိုတိုင္ပဲျဖစ္တယ္...
( ဒါေၾကာင့္ဘာမွလုပ္စရာမလိုပါဘူး )

4. ေနာက္လက္ညႈိးနဲ႔လက္မေတြကိုျပန္ထိထားၿပီး...
လက္သန္းေလးကို ထပ္ခြါၾကည့္ပါ...
ဒါကေတာ့ သားသမီးေတြပါ...
သူတို႔လည္း ခြဲခြါၾကမွာပါ။

5. ဒါျဖင့္ ေနာက္ဆံုးလက္သူၾကြယ္ကို ခြါၾကည့္ပါ...
ခြါလို႔ရလား...
ခြါလို႔မရဘူးမဟုတ္လား...
ဒါဟာ တစ္သက္တာထာ၀ရလက္တြဲေဖာ္ပဲျဖစ္တယ္...
ဒါေၾကာင့္ လက္ထပ္လက္စြပ္ကို လက္သၾကြယ္မွာ၀တ္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ 

လင္ေယာက်္ား အေရာင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ေပၚမွာ ဖြင့္လွစ္လိုက္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြ အေနနဲ႔ အဲဒီ ဆုိင္ထဲမွာ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ေယာက်္ားမ်ဳိးကုိ ေရြးၿပီး ဝယ္ႏိုင္ပါတယ္။ စတိုးဆိုင္ရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပံုကို အဝင္ဝေတြမွာ လမ္းၫႊန္ ဆိုင္းဘုတ္ေတြနဲ႔ ေရးေပးထားတယ္။ အေဆာက္အဦရဲ႕ အဝင္ဝမွာေတာ့ ေရးထားတာက "သင္ တစ္ႀကိမ္သာ လာေရာက္ခြင့္ ရွိသည္" တဲ့။

စတိုးဆိုင္က အထပ္ ေျခာက္ထပ္ ရွိပါတယ္။ အထပ္ျမင့္သြားေလေလ အေရာင္းကုန္ ေယာက်္ားေလးေတြရဲ႕ အရည္အေသြးက ျမင့္ေလေလေပါ႔။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီးၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အထပ္ တစ္ထပ္က ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ ဝယ္ယူႏုိင္သလို မႀကိဳက္ေသးရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ထပ္ တက္ၿပီး ေလ့လာႏုိင္တာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ အထပ္တစ္ထပ္ တက္ၿပီး သြားတာနဲ႔ ေအာက္ထပ္က ေရာင္းကုန္ ေယာက်္ားေလးကို ေရြးပိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး။ စတိုးဆုိင္ထဲက ျပန္ထြက္မယ္ ဆိုမွပဲ ေအာက္ဆင္းပိုင္ခြင့္ ရွိေတာ့တယ္။ ဒါေတြက ဒီ စတိုးဆိုင္ရဲ႕ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြေပါ႔။
အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာတယ္။ သူ႕အတြက္ လိုက္ဖက္ညီမယ့္ ခင္ပြန္းေလာင္း၊ လင္ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ဝယ္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ႔။ပထမထပ္ရဲ႕ အဝင္တံခါးမွာ ခ်ိပ္ထားတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။

(၁) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား


ဒုတိယထပ္ရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္က

(၂) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းသည့္အျပင္ ကေလးလည္း ခ်စ္တတ္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား


တတိယထပ္ရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္က

(၃) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းသည့္အျပင္ ကေလးလည္း ခ်စ္တတ္ၿပီး ႐ုပ္ရည္ အထူးသန္႔ျပန္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား

"ဝိုးးးးးး" ဆိုတဲ့ အာေမဋိတ္သံ ထြက္လာေပမယ့္ ေနာက္တစ္ထပ္ကို ဆက္တက္ဖို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

အမ်ဳိးသမီးဟာ စတုတၳထပ္ကို တက္သြားၿပီး စတုတၳထပ္ရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ကို ဖတ္လိုက္တယ္။

(၄) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းသည့္အျပင္ ကေလးလည္း ခ်စ္တတ္ၿပီး ေႂကြေလာက္ေအာင္ သန္႔ျပန္႔႐ံုမက အိမ္မႈကိစၥမ်ားကိုပါ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးတတ္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား

"ဟိုက္ ရွားပါး၊ ေႂကြစမ္း။ ငါ ေျခေထာက္ေတြ မခိုင္ေတာ့ပါလား" လို႔ ေရရြတ္ေနမိတယ္။
ေနာက္တစ္ထပ္ကို ဆက္တက္ဖို႔ပဲ အားသန္ေနတယ္။ ဒီထက္ ေကာင္းတာေတြ အေပၚထပ္မွာ ရွိႏိုင္တယ္ေလ။ ပၪၥမထပ္ရဲ႕ ဆုိင္းဘုတ္က

(၅) လႊာ >> အလုပ္အကိုင္ရွိ၍ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ႈိင္းသည့္အျပင္ ကေလးလည္း ခ်စ္တတ္ၿပီး ေႂကြေလာက္ေအာင္ သန္႔ျပန္႔႐ံုမက အိမ္မႈကိစၥမ်ားကိုပါ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးတတ္သလို အင္မတန္ ခ်စ္တတ္၊ ၾကင္နာတတ္ေသာ အမ်ဳိးသားမ်ား

ဒီထက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းေတာ့မယ္ မထင္။ သူရဲ႕ အာ႐ံုေတြက ဒီအလႊာမွာပဲ တစ္ဝဲဝဲ လည္ေနေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက ေနာက္တစ္ထပ္ တက္ဖို႔ ေလွကားဘက္ကုိပဲ ဆက္ၿပီး ခ်ီတက္ေနေတာ့တယ္။ ဆ႒မထပ္က ေရြးခ်ယ္မႈက ပိုေကာင္းႏိုင္ေသးတာေပါ႔။
ဆ႒မထပ္ရဲ႕ ဆုိင္းဘုတ္က

(၆) လႊာ >> သင္ဟာ ဒီအထပ္ကို ေရာက္လာတဲ့ (၄ ၅၈ ၇၅၇) ေယာက္ေျမာက္ ဧည့္သည္ပါ။ ဒီအလႊာမွာ ဘာ အမ်ဳိးသားမွ မရွိပါဘူး။ မေရာင့္ရဲႏိုင္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ အထီးက်န္မႈေတြပဲ ရွိပါတယ္။ လင္ေယာက်္ား စတိုးဆိုင္ကို ေစ်းဝယ္လာတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္။ ဆိုင္ကေန ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပစၥည္းမ်ား ေမ့မက်န္ရစ္ေအာင္ အထူးသတိျပဳေပးပါ။ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ 

xxxxxx ဝဝဝဝဝဝ xxxxxx 

ဒီပံုျပင္အရ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ မေရာင့္ရဲတတ္မႈကို ေဖာ္ၾကဴးထားတာပါ။ အဂၤလိပ္လိုကေန ဘာသာျပန္ထားတာပါေၾကာင့္ မူရင္းအႏွစ္သာရ မပ်က္ေအာင္ ေရးထားတာ ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္အတြက္ ေျပာစရာေတြ ရွိလာတယ္။ မေရာင့္ရဲတတ္တာ လူသဘာဝမို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြတင္ မကဘဲ အမ်ဳိးသားေတြေကာ ဒီပံုျပင္နဲ႔ သက္ဆုိင္မယ္လို႔ ထင္တယ္။ က်ေနာ္ အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ အဲလိုသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိမယ္ဆိုရင္ ၆ လႊာအထိ ဒီအတုိင္း တက္သြားမယ့္အျပင္ ေခါင္းမိုးေပၚအထိ တက္သြားၿပီး ဖြက္ထားဦးမလားလို႔ တက္ၾကည့္မိမွာ အမွန္ပဲဗ်။ ေရြးခြင့္ ရွိတာကိုးဗ်။ ဒီေတာ့ စိတ္တုိင္းမက်မခ်င္း ဆက္ေရြးေနဦးမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခါတေလ စဥ္းစားမိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိစၥအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မ်ားမ်ား မရွိသင့္ဘူး။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မ်ားေလေလ ေထြၿပီး ဘာယူရမွန္း မသိေလေလပဲေလ။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ဘာမွ မေရြးရဘဲ တစ္ခုတည္းကို လက္ခံရတာ စိတ္ပင္ပန္း သက္သာသလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒႆနပညာရွင္ေတြ ေျပာတာကေတာ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မ်ားမ်ား ရွိျခင္းက လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတတဲ့။ လြတ္လပ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ အားလံုးက ပြင့္ေနရမယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။
ရည္းစားမ်ားတဲ့ လူေတြက အိမ္ေထာင္က် ေနာက္က်တာ မ်ားတယ္။ ဒါ က်ေနာ္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေတြ႕ေနရတာ။ ရည္စားမ်ားေတာ့ ေရြးခ်ယ္စရာ မ်ားတယ္။ ဟုိလူယူရႏိုးႏိုး၊ ဒီလူ ယူရႏိုးႏိုး အျမဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ က်ေနာ္ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ဖတ္ဖူးတာကို ျပန္ၿပီး ေဝမွ်လိုက္ဦးမယ္။ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ သိပ္မဆိုင္လွေပမယ့္ ၾကံဳလို႔ ;P ။ လူေတြ အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီး ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရသလဲ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ သုေတသန ျပဳၾကတယ္။ တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ အရြယ္ေရာက္သူေတြ အိမ္ေထာင္မျပဳၾကလို႔ အေတာ္ေလး ျပႆနာတက္ေနတယ္။ ျမင္သာ ထင္သာတဲ့ ျပႆနာက အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ဦးေရ (work force) နဲ႔ အရြယ္ေရာက္မယ့္သူ ဦးေရ (Potential work force) နည္းလာျခင္းပဲ။ သုေတသနရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း အေနနဲ႔ အသက္သံုးဆယ္ရဲ႕ အထက္ အပ်ဳိႀကီး၊ လူပ်ဳိႀကီးေတြကို အင္တာဗ်ဴးထားတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံ စိတ္ဓါတ္သေဘာထားကို ေကာက္ခ်က္ဆြဲၿပီး တူတာေတြကို စုခ်လိုက္တဲ့အခါမွာ အာလံုးမွာ တူညီေနတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ လာေတြ႕တယ္။ အဲဒီအခ်က္က အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ လူပ်ဳိႀကီး အပ်ဳိႀကီးေတြဆီမွာ အဲဒီ အခ်က္ ရွိသလားလို႔ လိုက္ေလ့လာၾကည့္ေတာ့လဲ မလြဲဘူး၊ ရွိေနတယ္။ အဲဒီအခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ 

"မိမိကိုယ္ကို အထင္ႀကီးလြန္ျခင္း"တဲ့။ 


http://pikay.myanmarbloggers.org/  မွကူးယူမွ်ေ၀ပါသည္။

ေမး ။ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာပါတဲ့ရမ္ဆိုတာဘာ
ပါလဲဟင္
ေျဖ။ကြန္ပ်ဴတာအတြက္ရမ္ပုလင္းပါ

ေမး။ တဂစ္မွာဘယ္ႏွစ္ဘိုက္ရွိပါသလဲ
ေျဖ ။ဂစ္လို ့ေအာ္တဲ့ဌက္တစ္ေကာင္မွာတစ္ဗိုက္ဘဲရွိပါတယ္

ေမး ။ email ပို ့ေနရင္းconnectionျပဳတ္သြားတဲ့အခါဘယ္လိုလုပ္ရင္အေကာင္းဆံုးပါလဲ
ေျဖ ။
အေကာင္းဆံုးကေတာ့ကြန္ပ်ဴတာပါ၀ါပိတ္ျပီးအိပ္ပါ။ဆိုင္မွာဆိုရင္ေတာ့အိမ္ျပန္ပါ။

ေမး ။ကြန္ပ်ဴတာထဲဗိုင္းရပ္စ္၀င္ရင္ေျဖရွင္းပံုေလးအေသးစိတ္ ေျပာနိဳင္မလား
ေျဖ ။ ဟုတ္ကဲ့ရပါတယ္

၁။ systemပံုးကိုအရင္ဖြင့္ပါ။

၂။ ရွိရွိသမွ် ဟတ္ဒစ္၊မားသားဘုတ္၊ရွိသမွ်ကတ္ အကုန္ျဖဳတ္ပါ။

၃။ျပီးရင္ေတာ့ဆပ္ျပာမွဳန္ ့မ်ားမ်ားနဲ ့ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ဇလံုထဲကိုထည့္ျပီး
Decogenနဲ ့တစ္ညစိမ္ပါ။

၄ ။ ေနာက္တစ္ေန ့က် ျပန္ေဆးေႀကာျပီးေနပူပူမွာ လွမ္းပါ။

၅ ။ ေျခာက္ေသြ ့သြားေသာအခါပစၥည္းမ်ားကိုေနရာတက် ျပန္တပ္ပါ။

၆။ စက္ကိုျပန္ဖြင့္ေသာအခါ VIRUS မရွိေတာ့ေႀကာင္းေပ်ာ္ ရႊင္ဖြယ္ေတြ ရပါလိမ့့္မည္။

၇ ။ ေနာက္ပိုင္းသံုးရင္SYSTEM ပံုးကိုဗိုင္းရပ္စ္ထပ္မ၀င္ေအာင္

ေနပူထဲထားကာအသံုးျပဳပါဟု...။

ေမး ။သမီးကြန္ပ်ဴတာအရမ္းေလးေနလို ့ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္ ။ ကူပါဦး
ေျဖ ။ အရင္ဆံုးဟတ္ဒစ္(စ္)ျဖဳတ္ထားလိုက္ပါ ။
ဒါမွေလးေနရင္ပါ၀ါစပလိုင္းထပ္ပါျဖဳတ္ထား
လိုက္ေပါ့အရမ္းအရမ္းေပါ့သြားမယ္

ေမး ။ကၽႊန္ေတာ္တို ့ဘက္ကမီးမွန္ဘူး ။
UPS ကလဲသိပ္မေကာင္းေတာ့
မီးပ်က္ခ်ိန္ကြန္ပ်ဴတာျမန္ျမန္ပိတ္ခ်င္ရင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ
ေျဖ ။ upsနဲ ကြန္ပ်ဴတာသြယ္တားတဲ့ပလပ္ကိုခ်က္ခ်င္းဆြဲျဖဳတ္ပါ။
ခ်က္ခ်င္းပိတ္သြားရေစမယ္

ေမး ။ခဏခဏ restart က်ေနတဲ့အတြက္ေျဖရွင္းေပးပါ
ေျဖ ။ဆိုင္ပို ့လိုက္ပါ

ေမး။ ကၽြန္ေတာ့္window ကအဖြင့္အပိတ္ႀကာေနတယ္
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ window မွာျပသနာရွိလို ့လား
ေျဖ။ ဟုတ္ပါတယ္ window ကိုအဖြင့္အပိတ္ေခ်ာင္ေအာင္ ပတၱာမွာဆီနဲနဲ ထိုးေပးပါ ။

ေမး။အင္တာနက္သံုးဖို ့ဘာလိုအပ္ပါသလဲရွင္
ေျဖ။ပိုက္ဆံလိုတာေပါ့ သမီးရယ္ ဟုတ္ဘူးလား

ေမး။သမီးပို႔ လိုက္တဲ့အီးေမးဟိုဘက္ေရာက္မေရာက္ဘယ္လိုသိနိဳင္မလဲ
ေျဖ ။ေသခ်ာေအာင္ ဖံုးဆက္ျပီးလွမ္းေမးႀကည့္ပါ။

ေမး။အီးေမးေတြထဲကစာေတြမွာဗိုင္းရပ္စ္ပါမပါဘယ္လိုသိနိဳင္မလဲ
ေျဖ။အဲ့ဒီအီးေမးကိုဖြင့္ႀကည့္ပါ-သင့္စက္ထဲဗိုင္းရပ္စ္၀င္လို႔ ့ရွိရင္ဗုိင္းရပ္စ္ ပါလို ့ေပါ့ကြယ္...။ 

ငါတို႔ လမ္းခဲြၾကရေအာင္"

ေကာင္မေလးက စိတ္ကိုတင္းၿပီးေျပာတယ္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?" ေကာင္ေလးက နားမလည္စြာနဲ႔ေမးတယ္။

"ပင္ပန္းၿပီ.. ေမာၿပီဆိုမွေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ မလိုေတာ့ဘူးထင္တယ္"

ေကာင္မေလးစကားကို ေကာင္ေလးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေဆးလိပ္ကို တဖြာၿပီးတဖြာ ဖြာေနတယ္။

"မသြားပါနဲ႔.. ခဲြမသြားနဲ႔လို႔ေတာင္ ရင္ဖြင့္ၿပီး မတားျမစ္တတ္တဲ့ခ်စ္သူက
ငါ့အတြက္ ဘာအေပ်ာ္ေတြမ်ား သယ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ဦးမလဲ?"

ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္ေတြ ေအးစက္လာသလို ခံစားမိတယ္။ တေအာင့္ၾကာမွ ေကာင္ေလးစကားစတယ္။

"ငါဘယ္လိုလုပ္မွ ငါ့ကို နင္ခဲြမသြားမွာလဲ?"

"နင့္ကို ငါေမးခြန္းတစ္ခုေမးမယ္။ တကယ္လို႔ နင္ေျဖတဲ့အေျဖက
ငါ့စိတ္ထဲေတြးထင္ထားတဲ့ အေျဖနဲ႔တူခဲ့ရင္ နင့္ကိုငါ ခဲြမသြားဘူး။ ဥပမာ-
ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းမွာရွိတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ကို ငါအရမ္းႀကိဳက္တယ္။
အဲဒီပန္းကို ခူးရင္ ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္က်ၿပီး ေသကိုေသရမယ္။ ငါ့အတြက္
နင္ခူးေပးရဲလား?"

"အင္း... နင့္ကို မနက္က်မွ ငါအေျဖေပးမယ္"

ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္ေတြ ေရခဲမွတ္ထိေအာင္ ေအးခဲသြားခဲ့တယ္။

မနက္လင္းလာေတာ့ ေကာင္ေလးရွိမေနေတာ့ဘူး။ စားပဲြခံုေပၚမွာ
ႏြားႏို႔ပူပူတစ္ခြက္နဲ႔ ခြက္နဲ႔ဖိထားတဲ့ စာရြက္တစ္ရြက္ကို
ေကာင္မေလးေတြ႔လိုက္တယ္။ စာရြက္ကိုယူၿပီး ေကာင္မေလးၾကည့္လိုက္တယ္။

"ေကာင္မေလး....
အဲဒီပန္းကို ငါသြားခူးမွာ မဟုတ္ဘူး။ သြားမခူးတဲ့အေၾကာင္း ငါ့ကိုရွင္းျပခြင့္ေပးပါ။

(၁)
နင္က ကြန္ျပဴတာနဲ႔ စာေတြပဲရိုက္တတ္တယ္။ စက္ထဲက ေဒတာတခ်ဳိ႕ ပ်က္သြားခဲ့ရင္
နင္က ကီးဘုတ္ေပၚေမွာက္ၿပီး ငိုဖို႔ပဲသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒတာေတြျပင္ဖို႔
ငါ့လက္ညႇိဳးေတြ နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။

(၂)
အျပင္ထြက္တိုင္း နင္ေသာ့ေမ့တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသာ့ျပန္လာေပးဖို႔
ငါ့ေျခေထာက္ေတြ နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။

(၃)
ေလွ်ာက္လည္ရတာကို နင္ႀကိဳက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နင္မၾကာခဏ လမ္းမွားတယ္။
ဒါေၾကာင့္ နင္လမ္းမေပ်ာက္ဖို႔ ငါ့မ်က္စိေတြ နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။

(၄)
လစဥ္ မိန္းမသဘာဝျဖစ္တိုင္း ကိုယ္ေတြေအးစက္ၿပီး နင္ဗိုက္နာတတ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ နင့္ကိုယ္နဲ႔ ဗိုက္ေလးေႏြးေထြးေအာင္ ပြတ္သပ္ေပးဖို႔
ငါ့လက္ဖဝါးေတြ နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။

(၅)
နင့္မွာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းနည္းတယ္။ အထီးက်န္တဲ့ေဝဒနာမ်ဳိး
နင္ခံစားရမွာစိုးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နင္မပ်င္းမရိ စကားေျပာေဖာ္ရဖို႔
ငါ့ပါးစပ္ကို နင့္အတြက္ခ်န္ထားပါရေစ။

(၆)
နင္က ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ အၿမဲရွိတယ္။ ကြန္ျပဴတာအလင္းေၾကာင့္ မ်က္စိေတြလဲ
ေတာ္ေတာ္ထိခိုက္ခဲ့ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ နင့္အတြက္ငါေကာင္းေကာင္း အသက္ရွင္ရမယ္။
နင္အိုလာတဲ့အခါ နင့္ကို လက္သည္းညႇပ္ေပးမယ္၊ ဆံပင္ျဖဴေတြ ႏုတ္ေပးမယ္။
နင့္လက္ကို အၿမဲတဲြထားမယ္။ ပင္လယ္ေဘးက ေသာင္ကမ္းစပ္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္။
ေရာင္စံုပန္းတစ္ပြင့္ခ်င္းစီက လွပတဲ့နင့္မ်က္ႏွာနဲ႔တူေၾကာင္း ေျပာျပမယ္။

ဒါေၾကာင့္ ငါ့ထက္ နင့္ကိုခ်စ္မယ့္သူ နင္မေတြ႔မခ်င္း
အဲဒီေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ပန္းကို ငါသြားမခူးခ်င္ဘူး"

ေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြ စာရြက္ေပၚ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီးက်လာခဲ့တယ္။ မ်က္စိကို
တစ္ခ်က္ပြတ္ၿပီး ေကာင္မေလးဆက္ဖတ္ျပန္တယ္။

"ေကာင္မေလး....
ဒီစာကိုဖတ္ၿပီးသြားရင္၊ ငါ့အေျဖကို နင္ေက်နပ္သြားရင္
ငါ့ကိုတံခါးဖြင့္ေပးပါေနာ္။ ငါအခု တံခါးအျပင္ဖက္ ေရာက္ေနတယ္။
နင္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ႏြားႏို႔ေပါင္မုန္႔ ငါဝယ္ခဲ့တယ္"

တံခါးကို ေကာင္မေလး အျမန္ဆဲြဖြင့္လိုက္တယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ေကာင္ေလးက တံခါးအျပင္ဖက္ကေန ေကာင္မေလးကို
လက္ေဝ့ယမ္းျပေနခဲ့တယ္။

ဒါကပဲ အခ်စ္ ဒါမွမဟုတ္ ဘဝပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တဲ့အခ်စ္ေတြက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႔ ပတ္လည္ဝန္းခံရတဲ့အခါ
ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵနဲ႔ ပိုစိတ္ကူးယဥ္ဆန္တာေတြကို ေတာင့္တလာတတ္တယ္။

တစ္ဖက္သားရဲ႕ သာမန္အျပဳအမႈနဲ႔ အမႈအရာေလးကိုၾကည့္ၿပီး ခ်စ္တယ္၊
မခ်စ္ဘူးလို႔ သတ္မွတ္လို႔မရဘူး။ အခ်စ္မွာ တသတ္မွတ္တည္းသတ္မွတ္ဖို႔
ပံုေသနည္းမရွိဘူး။

အခ်စ္ဟာ ပန္းတစ္ပြင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။
မနက္ခင္းမွာ ႏိုးထေစတဲ့ အနမ္းတစ္ပြင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။
စိတ္အားငယ္ခ်ိန္မွာ မွီခိုႏိုင္တဲ့ ပုခံုးတစ္စံုလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အခ်စ္ကို ခံစားနားလည္တတ္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္.....

"ေတာ္ေတာ္ရစ္နုိင္တဲ့ေကာင္မေလးေတြပဲေနာ္ ဒါေျကာင့္ေျပာတာဗ်
မိန္းကေလးေတြအတြက္ကေတာ့ ပုံမွန္အခ်ိန္မွာေတာင္ ရမ္ ႏွစ္ပတ္စာ ရွိတယ္ဆုိပဲ"

ေျပာင္းလဲမႈတခဏမွာ နာက်င္မႈေတြျပည္႕ႏွက္
လက္ဖ်ားေတြေအးစက္ အသဲေတြေဘးထြက္ထုိင္ေအာင္
နင္ရဲ႕အတၱ ငါ႕ကိုအလဲထိုးခ်ိန္မွာ
နာနာက်ည္းက်ည္း ေအာ္ဟစ္ရမဲ႕အစား
ငါ႕ႏွုတ္ဖ်ားက ဆံြ႕အမႈေတြနဲ႕ ျပည္ေနခဲ႕တယ္...

ထမင္းလက္ဆံုစားခဲ႕တဲ႕ ေက်ာင္းကန္တင္းစားပဲြ
ေအာက္ေမ႕ရင္ ျပန္လည္ၾကားေယာင္မိတဲ႕စကားသံ
"ကို႕ ကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲ" ဆိုတဲ႕ မုသား
အခုမ်ားျပန္ေတြ႕လို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တဲ႕အခါ...

လူတကာ စြပ္စဲြတဲ႕ လက္ႏီွးစုတ္နင္႕ဘ၀ကို
အျမတ္တႏိုးနဲ႕ ငါမ်က္ႏွာသုတ္ခဲ႕တာ သတိရရင္
ေခါင္းငံု႕မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ထြက္သြားမွာကို
ေက်းဇူးျပဳ၍ မတားပါနဲ႕...။            ။

လြန္းေသြးငယ္...

တစ္ခါက အရက္မူးျပီး ကားလမ္းကို မ်ဥ္းက်ားက မကူးဘဲ လမ္းလယ္က ျဖတ္ကူးလို႔ အဖမ္းခံရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ တရားရုံးကို ေရာက္လာတယ္။ တရားရုံး ေရာက္ေတာ့ တရားသူၾကီးက တရားခံကို ေမးတယ္။ “ေမာင္မင္း လမ္းျဖတ္ကူးရာမွာ ဘာလို႔ မ်ဥ္းက်ားက မကူးရတာလဲ ”
“ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး မ်ဥ္းက်ားကို ရွာမေတြ႔လို႔ပါ ”
“မွန္ပါတယ္၊ မ်ဥ္းက်ားက ေတာင္ဘက္မွာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ေျမာက္ဘက္ကို လိုက္ရွာမိလို႔ပါ ”
“ ရွာမေတြ႔ ရတာနဲ႕ ကူးေရာလား ”
“ မကူးေသးပါဘူး၊ ကူးမလို႔ ဟန္ျပင္ ေနတုန္းပါ။ အရက္က နည္းနည္းမူးေနေတာ့ ေရွ႕ကိုယုိင္သြားတဲ့ ဆီမွာ မလဲေအာင္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ထိန္းရင္း ႏွစ္လမ္း၊ သုံးလမ္း လွမ္းမိတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအမူးလြန္ေနတယ္ ဆုိတာ အရက္ေရာင္းတဲ့ ကိုေခြး သိပါတယ္။ ကိုေခြးဆုိတာ မစိန္ၾကည္ရဲ႕ ေယာက္်ားပါ၊ မစိန္ၾကည္ရဲ႕ သမၤီး မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး သြားပါေသးတယ္၊ သူတုိ႔က ”
“ ဒီမွာ ေမးတာကိုပဲ ေျဖပါ။ မ်ဥ္းက်ား မရွိတဲ့ ေနရာက လမ္းျဖတ္ကူးတယ္လို႔ ေမာင္မင္းကို စြဲဆုိထားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား ဒါပဲ ေျဖပါ ”
“ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး မကူးပါဘူး၊ မကူးတဲ့ အေၾကာင္းကို သက္ေသျပေနတာပါ၊ ကိုေခြးဆုိင္မွာ ေသာက္တုန္းက ကို အုန္းေမာင္ ပါ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး မူးရင္း ေရွ႕ကို ေလးငါးလွမ္း ယုိင္တတ္တယ္ ဆုိတာ သူသိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးနဲ႕ ကိုအုန္းေမာင္နဲ႕ ငါးမွ်ားတုန္းက အဲသလို ယုိင္ဖူးပါတယ္။ ေတာင္သမန္သြား ငါးမွ်ားတာပါ။ အဲဒီနားက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ ဦးပညာေက်ာင္းမွာေတာင္ ငွက္ေပ်ာသီး ေတာင္းစားပါေသးတယ္။ သူ႔ ေက်ာင္းေဘးက သီးပင္ၾကီးဆုိရင္ အလြန္ခ်ဳိပါတယ္ ”
တရားသူၾကီးမွာ စိတ္မရွည္ေတာ့-
“ ဒီမွာေမာင္မင္း၊ ၀န္ခံလိုက္ရင္ ဒဏ္ေငြ ငါးဆယ္ပဲ ရုိက္မွာ ဘယ္ေလာက္မွ အျပစ္ၾကီးတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ေၾကာက္စရာလဲ မလိုပါဘူး ”
“ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး မေၾကာက္ပါဘူးဘုရား၊ ဆင္ျဖဴကန္ သခၤ်ဳိင္းမွာ ေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း အိပ္လာခဲ့ေသးတယ္။ လူရႊင္ေတာကိုဒီပါ သိပါတယ္။ သူက ကိုေရႊဆီက အမဲအူျပဳတ္ ယူလာတာကို သခၤ်ဳိင္းထဲမွာ သြားစားရဲရင္ အၾကီးတစ္လုံး ေပးမယ္ ဆုိတာနဲ႕ သြားစားတာပါ၊ ေတာ္ရုံတန္ရုံနဲ႕ ဆုိ သြားစားရဲဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး သူငယ္ခ်င္း တတ္တူဆုိ ညေမွာင္တာနဲ႕ အိမ္ျပင္ေတာင္ မထြက္ရဲပါဘူး၊ ဒါနဲ႕ အရွင္က ဘယ္အရပ္ကလဲ ၊ တတ္တူ တုိ႔ အိမ္နဲ႕မ်ား နီမလားလို႔...လို႔ ...”
တရားသူၾကီး က စိတ္ပ်က္စြာနဲ႕
“ ေမာင္မင္း စကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာပါနဲ႕ ”
“ အရွင္ဘုရားေမးလို႔ ေျပာတာပါဘုရား ”
“ေမးတာကို ေမးတာပဲ ေျဖပါ၊ ေမာင္မင္း လမ္းျဖတ္ကူးသလား ”
“ ကူးပါဘူးဘုရား ၊ အဲဒီနား လမ္းထိပ္က ေရခဲေရသည္ ေမးၾကည့္ပါဘုရား၊ သူ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိပါ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး ေန႔တုိင္းသူဆီက ေရခဲေရ ေသာက္ေနက်ပါ။ သူ႔ေယာကၡမ ဆုိက္ကားနင္းပါတယ္။ ကေလးသုံးေယာက္ နဲ႕ ၊ သူ႔ႏွမက မုိက္တယ္ဘုရား၊ ထမင္းအုိးၾကီးကို ေပါင္စားပစ္တယ္၊ ခုေတာ့ ေျမအိုးနဲ႕ ခ်က္ေနရတယ္ ”
တရားသူၾကီးသည္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပီး အိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံကို ႏႈိက္ကာ ေငြငါးဆယ္ကို စုိက္၍ ဒဏ္ေဆာင္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့မွ တရားခံကို ထြက္သြားရန္ ေျပာလိုက္ေလေတာ့သည္... :P 

''လ အကၡရာ...''

တစ္နုိင္ငံလံုး စာတတ္ေျမာက္ေရးအစီအစဥ္ျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာစာအထူးျပဳ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား က်ီးမႏိုးရြာကေလးသို႕
အသံုးလံုးသင္တန္းမ်ား
သြားေရာက္သင္ၾကားခဲ႕စဥ္ကျဖစ္သည္။ျမန္မာစာဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ
မစုစုလႈိင္က ေက်းရြာထဲမွ အဘုိးႀကီး ၊ အဘြားႀကီးဆယ္ေယာက္ခန္႕ကုိ
စာသင္ေပးေနသည္။
"ဦးႀကီးတုိ႕၊ ေဒၚႀကီးတုိ႕ မေန႕ကသင္လုိက္တာေတြမွတ္မိေသးရဲ႕လား"
"မွတ္မိပါတယ္ ဆရာမေလး"
စုစုလႈိင္ေက်နပ္သြားသည္။ ထုိ႕ေနာက္ အျဖစ္လုပ္ထားေသာ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚတြင္ ၀ အကၡရာကုိ ေရးလိုက္သည္။

"ဒါျဖင္႕ ဒါဘာလဲ"
ရြာသူရြာသားမ်ား ေတာ္ၾကပါသည္။ အားလံုးတစ္ညီတစ္ညြတ္တည္းတလြဲေျဖသည္။
"လ ပါ ဆရာမေလး"
သူတုိ႕ေမ႕မွာစုိးသျဖင္႕မုိးေပၚက လကို ျပျပၿပီး သင္ထားသျဖင္႕ တလြဲေျဖၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္လံုးမမွတ္မိလည္း
ေနာက္တစ္လံုးမွတ္မိေပလိမ္႕မည္။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ ေနာက္ထပ္ ထ
အကၡရာကုိေရးျပလုိက္သည္။
"ဦးႀကီးတုိ႕ေဒၚႀကီးတုိ႕ ဒါကေရာ"
"လပူးပါ ဆရာမေလး "
သူတုိ႕စိတ္ထဲတြင္ လႏွစ္လံုးပူးေနသည္ဟုထင္ေနမွန္း စုစုလႈိင္ သိလုိက္သည္။ စာသင္သားႀကီးမ်ားကုိ
ေနာက္ခ်င္စိတ္လည္း ေပၚသြားသည္။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ ၀
လံုးမ်ားကုိတစ္လံုးႏွင္႕တစ္လံုးဆက္ၿပီး သံုးေလးလံုး ေရးျပလုိက္သည္။
"ဒါကေရာ"
အသံမ်ားအတန္ၾကာတိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ၿပီးေတာ႕မွ ဥာဏ္ထက္ေသးပံုရေသာ အဖြားႀကီး တစ္ေယာက္က ထေအာ္လုိက္သည္။
"လေတြျပြတ္ေနလုိ႕ လျပြတ္ပါ ဆရာမေလး"

" ေဟာေတာ႕"...


''သိေနတယ္ေနာ္''

ကိုဘေမာင္ ႏိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနတာ ၾကာၿပီ။
မနက္ကမွျပန္ေရာက္သျဖင့္ မိန္းမႏွင့္ အလြမ္းသင့္ေနၾကသည္။
ဒါေပမယ့္ လာသမွ်မိတ္ေဆြေတြကို ဧည့္ခံေနရသျဖင့္ သူေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ေနမိသည္။
ညေနပိုင္းေရာက္မွ ဧည့္ကုန္သြားသည္။
ဒါေပမယ့္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ သားျဖစ္သူ ေက်ာင္းမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။
ထုိအခါ ကိုဘေမာင္က သားျဖစ္သူကို
“သားေရ ၀ရံတာ ထြက္ေနစမ္း။ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေဖေဖ့ကို ေအာ္ေျပာေန”
ဟုမွာၿပီး အိပ္ခန္းထဲသို႔ ၀င္ေနၾကသည္။
သားျဖစ္သူကလဲ ေအာ္ေျပာေနသည္။
“ဆိုက္ကားသမားတစ္ေယာက္ မူးလာေနတယ္။
ေမာင္ေမာင္ တို႔ေတြ ေဘာလံုးကန္ၾကေတာ့မယ္ေဖေဖ။
ကိုမင္းက ကြမ္း၀ယ္ေနတယ္။
အိမ္ေနာက္ေဖးက အမရံုးက ျပန္လာၿပီ။
ေဟာ . . . ေအာင္ေအာင္ တို႔ အိမ္မွာ သူ႔အေဖနဲ႔ သူ႔အေမတို႔ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေနၾကၿပီ”
ကိုဘေမာင္ အံ့ၾသသြားတယ္။
“ေဟ . . .။ သူ႔အေဖန႔႔ဲ သူ႔အေမ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေနတာ မင္းက ဘယ္လိုလုပ္သိလဲကြ”
“ဟိုမွာ ၾကည့္ေလ ေအာင္ေအာင္လဲ ၀ရံတာ ထြက္ရပ္ၿပီး ေအာ္ ေနတယ္”   


''ဒါလဲျဖစ္ႏိုင္တာပဲ. .''

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အရက္ေသာက္ေနၾကသည္ ၊ တစ္ေယာက္က ေျပာသည္ ။
"ငါ့ မိန္းမဟာ ငါ့ အေပၚမွာသစၥာမရွိဘူးကြ "
"ဘာျဖစ္လို႕လဲ "
"ၾကည့္ေလ ၊ နယ္ကိုတာ၀န္နဲ႕ ငါခရီးထြက္တယ္ ၊တာ၀န္ၿပီးဆံုးေတာ့
ဘယ္ေန႕ျပန္ေရာက္မယ္ ဆိုတာကိုေၾကးနန္းနဲ႕အေၾကာင္း ၾကားလိုက္တယ္ ၊ အဲ ငါ
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႕ကိုတျခားေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕တယ္ "
ဤသို႕ေျပာၿပီး ခဏၾကာတြင္ စဥ္းစားဟန္ျဖင့္၎ ဆက္ေျပာသည္ ။
"သစၥာမဲ့တယ္လို႕ မုခ်ႀကီးေတာ့စြတ္စဲြလို႕ မျဖစ္ဘူး ထင္တယ္ ၊ သူ႕ခမ်ာ
ေၾကးနန္းကိုမရတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ "

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက လိပ္မိသားစုတစ္စုဟာ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ သဘာ၀ကိုက ေႏွးေကြးတဲ့ လိပ္ေတြဟာ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္တာလည္း ၇ ႏွစ္ေတာင္
ၾကာပါတယ္တဲ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လိပ္မိသားစု အိမ္ကထြက္လာၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာကို
ရွာၾကပါတယ္။ ထြက္လာၿပီး ၂ ႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးေနရာ တစ္ခုကို
ရွာေတြ႔သြားၾကပါတယ္။

အဲဒီေနရာကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာတို႔ ေပ်ာ္ပြဲစားအတြက္ စားစရာေတြကို ျခင္းေတာင္းထဲက
ထုတ္ၿပီး ျပင္ဆင္တာတို႔ကိုေတာ့ ၆ လအၾကာမွာ ၿပီးစီးသြားပါတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ သူတုိ႔
ဆားေမ့က်န္ခဲ့တာကို သိလိုက္ရပါတယ္။ ဆားမပါတဲ့ ေပ်ာ္ပြဲစားက ဘယ္လိုမွ
ေကာင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သူတို႔ထင္တယ္။ အဲဒီကိစၥကို အၾကာႀကီး
ေဆြးေႏြးအၿပီးမွာေတာ့ အငယ္ဆံုးလိပ္ကေလးကို အိမ္မွာ ဆားျပန္ယူဖို႔ ေရြးခ်ယ္ၿပီး
တာ၀န္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ မိသားစုထဲမွာ အျမန္ဆံုးျဖစ္တဲ့ လိပ္ကေလးဟာ လူးလွိမ့္ၿပီး
ငိုယိုပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကတိတစ္ခုေတာင္းၿပီးမွ သြားမယ္လို႔ သေဘာတူပါတယ္။
ကတိကေတာ့ ဘယ္သူမွ သူျပန္မေရာက္မခ်င္း အစားအေသာက္ေတြကို မစားပါဘူး ဆိုတဲ့ ကတိပါပဲ။
တမိသားစုလံုးက သေဘာတူလိုက္ေတာ့မွ လိပ္ကေလး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

သံုးႏွစ္ၾကာတဲ့အထိ လိပ္ကေလး ျပန္ေရာက္မလာပါဘူး။ ငါးႏွစ္... ေျခာက္ႏွစ္...
ခုနစ္ႏွစ္ေျမာက္ လာတဲ့အခါမွာေတာ့ အသက္အႀကီးဆံုး လိပ္ႀကီးက ဗိုက္ဆာတဲ့ဒဏ္ကို
မခံႏိုင္ရွာေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ့စားေတာ့မယ္လို႔ ေျပာၿပီး
အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔ထုပ္ကို ဖြင့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လိပ္ကေလးက
သစ္ပင္အေနာက္ကေန ရုတ္တရက္ထြက္လာၿပီး ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
"ေတြ႔လား! သားကို ေစာင့္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိသားပဲ။ ေတာ္ၿပီ
ဆားသြားမယူေတာ့ဘူး..."

လူတခ်ိဳ႕ဟာ တျခားလူေတြကို ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုလုပ္ေပးဖို႔
ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္းနဲ႔ပဲ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းျပစ္တတ္ၾကတယ္။ သူမ်ားေတြ
ဘာလုပ္သလဲဆိုတာကို အေလးထား စိတ္၀င္စားေနရတာနဲ႔ပဲ ကိုယ့္အတြက္ေတာင္
ဘာမွမလုပ္ျဖစ္လိုက္ၾကဘူး။

တခါက အိမ္ရွင္မတဦးသည္ အိမ္ေရွ႔တြင္ မုတ္ဆိတ္ျဖဴႏွင့္ အဘိုးအိုသံုးဦး
ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္မိသည္။ ထိုအဘိုးအိုမ်ားကို သူမသိေပ။
"အဘိုးတို႔ကို ကြ်န္မ မသိဘူး။ဒါေပမဲ့ အဘိုးတို႔ ဆာေနေလာက္မယ္ထင္တယ္။
အိမ္ထဲ၀င္ျပီး တခုခု သံုးေဆာင္ပါဦးလား" ဟု သူမ ေလာကြတ္ျပဳသည္။
"အိမ္ရွင္ေယာက္်ားရွိေနလား" အဘိုးအိုက ေမးသည္။"မရွိဘူး...အျပင္သြားလိုက္တယ္"
"ဒါဆို အဘိုးတို႔ အိမ္ထဲကို ၀င္လို႔မရေသးဘူး"
ညေန လင္ေယာက္်ား ျပန္လာေသာအခါ အိမ္ရွင္မက အေၾကာင္းစံုကို ေျပာျပလိုက္သည္။
"ကိုယ္အိမ္ေရာက္ေနျပီပဲ...သူတို႔ကို ျပန္သြားဖိတ္လိုက္ပါဦး"
အိမ္ရွင္မက အဘိုးအို သံုးဦးအား အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့ဖို႔ ဖိတ္ေခၚျပန္သည္။
"အဘိုးတို႔ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္တအိမ္ထဲကို ျပိဳင္တူ၀င္လို႔ မရဘူး"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...အဘိုး" အိမ္ရွင္မက တအံတၾသႏွင့္ ေမးသည္။
"သူ႔နာမည္က ဓနဥစၥာတဲ့" အဘုိးအိုတဦးက အျခားတဦးကို ထိုးျပျပီးေျပာသည္။ ဆက္၍
"သူကေတာ့ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ အဘိုးက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ အိမ္ထဲကို ဘယ္သူအရင္
၀င္ရမလဲဆိုတာ တူမေလးေယာက္်ားနဲ႔ အရင္ သြားတိုင္ပင္ၾကည့္လိုက္ဦး"
အိမ္ရွင္မမွာ အိမ္ထဲ၀င္ျပီး လင္ေယာက္်ားကို အေၾကာင္းစံု ေျပာျပျပန္သည္။
"ေအာ္.. ဒီလိုကိုး... ဒါဆိုရင္ ဓနဥစၥာကို အရင္ဆံုးဖိတ္လိုက္ရေအာင္"
"ဘာျဖစ္လို႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို အရင္မဖိတ္တာလဲ" အိမ္ရွင္မက အတြန္႔တက္သည္။
"ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဆံုး ဖိတ္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား"
ေထာင့္တေနရာတြင္ ထိုင္ျပီး သူတို႔ေျပာေသာ စကားကို နားေထာင္ေနသည့္
ေခြ်းမျဖစ္သူက အၾကံျပဳသည္။
"အင္း....ေကာင္းတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္မယ္" ေခြ်းမ၏ အၾကံကို
သူတို႔ေထာက္ခံလိုက္ၾကသည္။ "ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္ပါတယ္။ အိမ္ထဲကို
ၾကြပါ" အိမ္ရွင္မက ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟုေသာ အဘိုးအိုက
အိမ္ထဲ၀င္သည္ႏွင့္ က်န္အဘိုးအို ႏွစ္ဦးက လိုက္၀င္လာသည္။
" သံုးေယာက္လံုး ျပိဳင္တူ၀င္လို႔ မရဘူးဆို ကြ်န္မက သူ႔ကိုပဲ
အရင္ဖိတ္လိုက္တာ။ အဘိုးတို႔က ဘာလို႔ လိုက္၀င္လာရသလဲ"
"တကယ္လို႔ တူမက ဥစၥာဓန သို႔မဟုတ္ ေအာင္ျမင္မူကို အရင္ဖိတ္ရင္
က်န္တဲ့ႏွစ္ဦးက လိုက္၀င္လို႔မရဘူး။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္ဖိတ္မယ္ဆိုရင္
သူဘယ္ကိုသြားသြား က်န္တဲ့ႏွစ္ဦးက လိုက္ကိုလိုက္ရတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ရွိရင္ ဥစၥာဓနနဲ႔ ေအာင္ျမင္မူ ဆိုတာလည္း ရွိမွာပဲ" လို႕
အဘိုးအို တဦးက ရွင္းျပသည္။

(copy from letmakeasulike.ning.com)

ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာစံုတဲြတစ္တဲြမုန္တိုင္းထန္ေနတယ္။ေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္၀န္းမွာ တိမ္ေတြညိဳေနတယ္။ေကာင္ေလးကေလထန္ေနတယ္။ခဏေနေတာ့ေလျငိမ္သြားတယ္။မိုးေတြ တရေဟာရြာခ်ပါ ေလေရာ....ေကာင္မေလးက စိတ္တိုတိုနဲ႔ေရွ႔မွာခ်ထားတဲ့လီမြန္တီးကို အားနဲ႔ေမႊပစ္လိုက္တယ္။အခြံပါတဲ့လီမြန္ကေကာင္မေလးရဲ႕ေဒါသဇြန္းေအာက္မွာမြမြေၾကလို႔.. ေကာက္ေသာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လီမြန္တီးကခါးသက္သက္...စားပဲြထိုးတစ္ေယာက္ကို လက္ျပလိုက္တယ္။စကားမေျပာဘဲစူပုပ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာအမႈအရာနဲ႔လီမြန္တီးကိုေမးဆတ္ျပလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခြက္လဲေပးဆုိတဲ့အမႈအရာနဲ႔...လီမြန္တီးေနာက္တစ္ခြက္လာခ်ျပန္တယ္။ အခြံပါတဲ့လီမြန္ကေကာင္မေလးရဲ႕ေဒါသကိုျပန္ဆြေပးလိုက္တယ္။မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့ေဒါသကို စားပဲြထိုးဆီဦးတည္လိုက္တယ္။

"အခံြမပါတဲ့လီမြန္ထည့္ပါလို႔႔ေျပာလိုက္တာမင္းမၾကားဘူးလား"
စားပဲြထိုးကေကာင္မေလးကိုေသခ်ာၾကည့္တယ္။ျပီးေတာ့...
"အစ္မေလး..မေလာနဲ႔ေလ...အခြံပါတဲ့လီမြန္ကတီးထဲေပ်ာ္၀င္ျပီးခ်ဳိျမျမအရသာနဲ႔ေသာက္သူကို လန္းဆန္းေစႏိုင္တယ္။အခုခ်ိန္မွာအစ္မလိုေနတဲ့အရသာမ်ဳိးေပါ့။လီမြန္ကိုအခ်ိန္တိုအတြင္းတီးထဲ ေပ်ာ္၀င္ေအာင္ဆိုျပီးသြားမေမြ၊မဖိလိုက္နဲ႔။အဲဒီလိုလုပ္ရင္ခါးတဲ့အရသာေတြပဲထြက္လာျပီး တီးကိုလဲေနာက္ေစတယ္"

ေကာင္မေလးတစ္ခ်က္ေတြသြားတယ္။စားပဲြထိုးကိုျပန္ၾကည့္ျပီး...
"ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေစာင့္မွလီမြန္ရဲ႔အရသာေတြကတီးထဲေပ်ာ္၀င္ေစမလဲ""၁၂နာရီ....စိတ္ရွည္ လက္ရွည္၁၂နာရီေလာက္ေစာင့္မွကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အေကာင္းဆံုးအရသာကိုရမွာ"စားပဲြထိုးက ျပံဳးျပီးေျဖတယ္။ ဆက္ျပီး...
"တကယ္ဆိုရင္တီးေဖ်ာ္တာတင္မဟုတ္ဘူး။ဘ၀မွာစိတ္ညစ္စရာေတြၾကံဳရင္လဲအခ်ိန္ယူျပီးသည္းခံ ေစာင့္စားလိုက္ရင္စိတ္ညစ္စရာေတြကကိုယ္ထင္သေလာက္မၾကီးက်ယ္ပါဘူး"

"မင္းဘာကိုဆိုလိုခ်င္သလဲ"ေဒါသမ်က္ေစာင္းကဟုန္းခနဲ...
"ကြ်န္ေတာ္ကအစ္မကိုလီမြန္တီးေဖ်ာ္နည္းေလးေျပာျပတာပါ။တီးေဖ်ာ္နည္းနဲ႔ဘ၀ကိုလည္း ေကာင္းတဲ့တီးတစ္ခြက္ျဖစ္ေအာင္ေဖ်ာ္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုေျပာျပတာပါ"ေဒါသမ်က္ေစာင္းေအာက္မွာ ျပာက်သြားမွာစိုးလို႔စားပဲြထိုးကကိုယ္ကိုကိုင္းညႊတ္ျပီးေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။ေကာင္မေလးရဲ႕ ေရွ႔မွာေတာ့လီမြန္တီးရဲ႔မ်က္ႏွာျပင္ကျငိမ္သက္လို႔...

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လီမြန္တီးတစ္ခြက္ကိုသူေဖ်ာ္ၾကည့္လိုက္တယ္။၀ိုင္းစက္စက္လီမြန္ကိုလွီးျပီး တီးထဲထည့္လိုက္တယ္။လီမြန္ေတြဖန္ခြက္ေအာက္တျဖည္းျဖည္းနစ္၀င္သြားတယ္။အသက္႐ွဴသလို လီမြန္ဖတ္ေတြတီးထဲမွာေပ်ာ္၀င္ေနတာကိုျငိမ္ျငိမ္ေလးထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။လီမြန္မွ်င္ေလးေတြ မွာတီးေတြတဲြခိုေနတယ္။ေနာက္ေတာ့လီမြန္ရဲ႕အရသာေတြ၊၀ိညာဥ္ေတြတီးထဲေပ်ာ္၀င္ကုန္တယ္။ ၁၂နာရီၾကာေတာ့တီးကိုသူေသာက္ၾကည့္လိုက္တယ္။သူတစ္ခါမွမေသာက္ခဲ့ဖူးတဲ့လီမြန္တီးရဲ႕ အရသာကလွ်ာကိုလာထိတယ္။ဒါဟာလီမြန္ရဲ႔၀ိညာဥ္ေတြတီးထဲအကုန္ေပ်ာ္၀င္လို႔ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အရသာဆိုတာကိုသူသေဘာေပါက္လိုက္တယ္။

လီမြန္တီးကိုအရသာခံေသာက္ေနတုန္းလူေခါင္းဘဲလ္ကျမည္လာတယ္။တံခါးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြ ေပြ႔ထားတဲ့ေကာင္ေလးကိုတံခါး၀မွာေတြ႔လိုက္တယ္။

"၀င္ခဲ့လို႔ရလား"

"အင္း"ေကာင္မေလးေခါင္းညိတ္ျပီးျပံဳးျပလိုက္တယ္။

လီမြန္တီးကိုေကာင္ေလးေရွ႕တြန္းပို႔ေပးလိုက္ရင္း...
"ဘယ္လိုစိတ္ညစ္စရာပဲေတြ႔ေတြ႔ေနာက္ဆိုငါတို႔လြယ္လြယ္နဲ႔စိတ္မဆိုး၊စိတ္မေကာက္ၾကဘဲ ဒီလီမြန္တီးအတုကို ငါတို႔ယူၾကရေအာင္ေနာ္"
"ဘာျဖစ္လို႔လီမြန္တီးအတုယူရမလဲ"ေကာင္ေလးကသေဘာမေပါက္ဟန္နဲ႔ေမးတယ္။
"ဒီလိုေကာင္းတဲ့အရသာကိုရဖို႔စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔သည္းခံျပီးေစာင့္ရလို႔ေပါ့"

ေနာက္ေတာ့ေကာင္မေလးကလီမြန္တီးေဖ်ာ္နည္းလွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကိုဘ၀ထဲသယ္လာခဲ့တယ္။ျပႆနာ တစ္ခုကိုကမူးက႐ူးမဆံုးျဖတ္ေတာ့ဘဲေခါင္းေအးေအးနဲ႔စိတ္ရွည္သည္းခံျပီးေစာင့္ခဲ့တယ္။လီမြန္တီးရဲ႕ အေကာင္းဆံုး အရသာကိုေသာက္ရင္းဘ၀ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈအရသာကိုလည္းျမည္းစမ္းေနခဲ့တယ္။

စားပဲြထိုးေကာင္ေလးေျပာတဲ့စကားကိုေတာ့သူဘယ္ေတာ့မွမေမ့ခဲ့ပါဘူး။

"လီမြန္ကို အခ်ိန္တိုအတြင္း တီးထဲ ေပ်ာ္၀င္ေအာင္ဆိုျပီး သြားမေမြ၊ မဖိလိုက္နဲ႔။ အဲဒီလိုလုပ္ရင္ ခါးတဲ့ အရသာေတြပဲ ထြက္လာျပီးတီးကိုလဲေနာက္ေစတယ္"

(၁)
ခရီးအတူသြား ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က အခုလို႔ ေမးခဲ့တယ္။
"လူတစ္ေယာက္က အျခားလူတစ္ေယာက္ကို ေပးႏိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္က ဘာလဲ"

ဒီေမးခြန္းကို သေဘာက်လို႔ သိတဲ့ လူအခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေမးခဲ့ဖူးတယ္။
အေျဖေတြအမ်ားၾကီးထဲက တစ္ခ်ဳိ႕အေျဖဟာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းေနတယ္။ ဥပမာ
"သစၥာ၊ ခ်ီးက်ဴးစကား၊ ဂတိ၊ အၾကင္နာ၊ ဗဟုသုတ၊ ေလးစားမႈ၊ ခြင့္လြတ္မႈ၊
အခ်စ္၊ ဂ႐ုစိုက္မႈ.... " စတာေတြျဖစ္တယ္။ အေျဖေတြထဲက ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့တဲ့
ေကာင္မေလး ေျဖခဲ့တဲ့ "အခ်ိန္" ဆိုတဲ့အေျဖကုိ အခုထက္ထိ အမွတ္ရေနမိတယ္။

ခ်စ္သူနဲ႔ကဲြစ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို စိတ္ေျပေအာင္ ကြ်န္မတို႔
သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ အျပင္ေခၚထုတ္ျပီး လည္ပတ္စားေသာက္ၾကတယ္။
တစ္ပတ္ေနျပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္က သူ႔ကို "နင္စိတ္ေျပေအာင္
လည္ပတ္စားေသာက္ခဲ့တဲ့ billေတြအားလံုး အဲဒီလူကို ပို႔ေပးလိုက္၊ ပိုက္ဆံကို
သူ႐ွင္းပါေစ"လို႔ စေနာက္လိုက္တယ္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"လမ္းခဲြခေလ"

"ဟင္း....သူေလ်ာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး.. ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါ့ရဲ႕
အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္၊ တန္ဖိုးအ႐ွိဆံုး အခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ သူ႔ကိုေပးခဲ့တာပဲ။
သူေလ်ာ္ႏိိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး" လို႔ သူက ျပန္ေျဖ႐ွာတယ္။

(၂)
ေန႔တိုင္း အခ်ိန္ေတြကို အလုပ္မွာပဲ ျမဳပ္ႏွံထားျပီး အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔
အရြယ္လြန္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သူ႔အိမ္က စိတ္ပူစျပဳလာတယ္။
သူ႔အတြက္ သင့္ေတာ္မယ့္ မိန္းကေလးကို လိုက္႐ွာ၊ လိုက္စပ္ေပးနဲ႔
အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကတယ္။ "ဘယ္လိုမိန္းကေလးမ်ဳိးကို ၾကိဳက္လဲ၊ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ
တစ္ခုခုကို ေျပာမွ လူေတြက နင့္အတြက္ ႐ွာေပးရ အဆင္ေျပမွာေပါ့" လို႔ သူ႔ကို
ကြ်န္မေမးေတာ့...
"သူ႔အတြက္ ငါ့အခ်ိန္ေတြကိုေပးႏိုင္မယ့္ မိန္းကေလးကိုပဲ ငါလိုခ်င္တယ္"
လို႔ သူက ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။

(၃)
အခ်စ္ေၾကာင့္ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ အၾကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ခဲ့တဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ေပမယ့္ မေပ်ာ္ရႊင္တဲ့
စိတ္ျပတင္းေပါက္ကို မဖြင့္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခ်စ္သစ္ မ႐ွာႏိုင္ခဲ့ဘူး။ လူေတြက
သူ႔ကိုထားသြားခဲ့သူကို မေမ့ႏိုင္လို႔၊ ေစာင့္ေနေသးတယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူ သူ႔ကိုျပန္ဆက္ဖို႔ ထပ္ၾကိဳးစားခ်ိန္မွာ
သူျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။

"သူ႔ကို ကြ်န္မ ေမ့မရလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္မႏွေျမာတာက ဟိုးအရင္သူနဲ႔အတူ
႐ွိခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်ိန္ေတြကိုပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိး
ကြ်န္မတို႔အတြက္ ထပ္႐ွိလာႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး"

(၄)
"အဆံုးမဲ့ အခ်ိန္နယ္ပယ္တြင္းမွာ ေစာတယ္၊ ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။
အခ်ိန္မီ ေရာက္လာတာပဲရွိတယ္"

ေစာေစာမုန္းတဲ့ အမုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္က်မွ မုန္းတဲ့ အမုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္
အမုန္းဆိုတာ စိတ္ညစ္၊ ၀မ္းနည္းစရာေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမုန္းကို ဥေပကၡာ
ျပဳလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

မွန္တဲ့အခ်ိန္မွာေတြ႔တဲ့ အခ်စ္ရဲ႕႐ုပ္ပံုကမွ လွပသတဲ့။ (right time, right person)
မွန္တဲ့အခ်ိန္မွာ မွားတဲ့အခ်စ္နဲ႔ ေတြ႔ရင္ ခံစားရတယ္။ (right time, wrong person)
မွားတဲ့အခ်ိန္မွာ မွန္တဲ့အခ်စ္နဲ႔ေတြ႔ရင္ ၀မ္းနည္းရတယ္။ (wrong time, right person)

ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကို ေပးႏိုင္မယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို႐ွာယူပါ။ သူ႔အခ်ိန္ေတြ
ကိုယ့္အတြက္ေပးႏိုင္မယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို ႐ွာယူပါ။ ကိုယ့္အတြက္
စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ ေပးႏိုင္တဲ့ လူကိုတန္ဖိုးထားပါ။ အေကာင္းဆံုး
လက္ေဆာင္ဆိုတာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူအတြက္ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကို
ေပးႏိုင္တာပဲျဖစ္တယ္။

သြားအတူ၊ လာအတူ၊ စားအတူ၊ အတူေဆြးေႏြးတယ္၊ အတူဆိုညည္းတယ္၊
အတူကဗ်ာစပ္ၾကတယ္၊ အတူကာရံေတြညႇိၾကတယ္... အတူ..... အတူ.... တစ္ေယာက္တည္း
ျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ "အေပ်ာ္"ဆိုတာ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ တကယ္လို႔ ကြ်န္မကို
"အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္က ဘာလဲလို႔" ေမးခဲ့ရင္ "အခ်ိန္" လို႔ပဲ
ကြ်န္မေျဖမိမွာပါ။

ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ေန၊ ခံစားေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေလးစားျမတ္ႏိုးေနပါေစ...
အဲဒီအခ်စ္၊ ျမတ္ႏိုးမႈေတြက ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနားမွာေနခြင့္ရတဲ့
"အခ်ိန္" န႔ဲ မႏိႈင္းသာပါဘူး။ 

''(၁)''

“လူ႕အသက္ရွင္ေနမူတြင္ ၀င္ရုိးစြန္း ႏွစ္ဖက္ရွိသည္။ တစ္ဖက္က ေပ်ာ္ရႊင္ သုခ (Pleasure) ျဖစ္ျပီး။ အျခားတစ္ဖက္စြန္းက ေ၀ဒနာဒုကၡ (Pain) ျဖစ္သည္” ဟု ဆုိပါသည္။

ကြ်န္ုပ္၏ ပထမဦးဆံုး ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲရျခင္းသည္ကား မည္သည့္ ၀င္ရုိးစြန္းသည္ ေပ်ာ္ရႊင္သုချဖစ္မွန္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိရျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ လူေတြသည္ ဟုိဘက္သြားရမလုိ ဒီဘက္သြားရမလုိျဖစ္ျပီး ခ်ာလည္ခ်ာလည္ ေလွ်ာက္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပံုရပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ စိတ္မေကာင္းပါ။

မေန႕က အိပ္မက္ထဲတြင္ လူေတြအားလံုး ၀ါးလံုးတန္းတစ္တန္းေပၚ ေရာက္ေနၾက၏။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ တန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္က ၀ါးလံုးတန္းေပၚတြင္ ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္ သည္ဘက္ေလွ်ာက္လုိက္ ျဖစ္ေနေသာ လူေတြကို ၾကည့္ရင္း သနားလာသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ …

“ေပ်ာ္ရႊင္သုခဟာ ၀ါးလံုးရဲ႕ ညာဘက္အစြန္းပဲ” ဟု သတ္မွတ္ျပီး အားလံုးၾကားေအာင္ ေအာ္ေျပာလုိက္၏။

လူေတြက အားရ၀မ္းသာျဖင့္ “ေဟး” ခနဲ ေအာ္ဟစ္ကာ ၀ါးလံုး၏ ညာဘက္အစြန္းဆီ စုျပံဳတုိးေ၀ွ႕သြားၾကသည္။

အေတာ္ဆုိးရြားသြားေၾကာင္း သင္ခန္႕မွန္းၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။ ၀ါးလံုးသည္ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းေထာင္ကာ လူေတြအားလံုး ျပဳတ္က်သြားၾက၏။

အိပ္ရာမွ လန္႕ႏုိးလာေသာအခါ ကြ်ႏု္ပ္ဒုတိယအၾကိမ္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါသည္။

ေနပါေစေတာ့ လူေတြ ခ်ာလည္ခ်ာလည္နဲက စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္ေနၾကတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။

.............။...........

''(၂)''

“အခ်ိန္ကာလဆုိသည္မွာ ေသျခင္းတရား၏ အေသြးအသားသာလွ်င္ ျဖစ္သည္” ဟု ဆုိပါသည္။

ထုိစကားကို ဖတ္ျပီး လူႏွစ္ေယာက္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိေနၾကသည္ကို ကြ်ႏု္ပ္ နားေထာင္ဖူးသည္။ တစ္ေယာက္က …

“အခ်ိန္နဲ႕အမွ် စကၠန္႕မလပ္ ကာလအတြင္းမွာကို ငါတုိ႔ဟာ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေသဆံုးေနရတာပဲလုိ႕ ဆုိလုိတာကြ၊ ၾကည့္ေလ … ဒါဟာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ယိုယြင္းေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ သေဘာကို ဆုိလုိတာ မဟုတ္ဘူးလား”

ဒုတိထတစ္ေယာက္က ထုိစကားကို နားေထာင္ျပီး ေခါင္းခါလုိက္၏။ သူ႔အေတြးက ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္သည္။

“ငါတို႔ဟာ စကၠန္႕မလပ္ ေသဆံုးရာက ျပန္ျပန္ရွင္သန္လာတယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာကြ၊ မင္း စဥ္းစားၾကည့္ေလ …

ေသသြားတာက ငါတုိ႔ မဟုတ္ဘူး။ “ေသျခင္း” ဆုိတဲ့ သေဘာက သူ႔ဘာသာသူ ေသသြားတာ၊ ငါတုိ႔က ခ်ဳပ္ျငိမ္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ေပ်ာက္ကြယ္ခ်ဳပ္ပ်က္သြားတာက အဲဒီ ေသျခင္းဆုိတဲ့ သေဘာေလးေတြပါ”

ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျပိဳင္တူ သက္ျပင္းခ်သံၾကားရ၏။

ပထမလူက …“ငါတုိ႕ရဲ႕ ခႏၶာဟာ မျမဲဘူးကြ” ဟု ေျပာ၏။

ဒုတိယလူက… “ေသျခင္းဆုိတာလည္း မျမဲပါဘူးကြာ” ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။

မျမဲလွ်င္လည္း ေကာ္ျဖင့္ ကပ္ခ်င္ကပ္၊ ခါးပတ္ျဖင့္ ပတ္ခ်င္ပတ္၊ တစ္ခုခု လုပ္ေပးထားဖုိ႔ ေကာင္းပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ကေတာ့ ဘာမွ ၀င္မေျပာပါ။ တိတ္တိတ္ကေလးေနလုိက္၏။

.............။...........


''(၃)''


“ေသျပီးိသည္ေ့နာက္ ဟုိဘက္တြင္ ေနာက္ဘ၀ ရွိမရွိကို မည္သူကမွ သခၤ်ိဳင္းက ထလာျပီး၊ အစီရင္ခံမည္မုတ္” ဟု ဆုိပါသည္။

ေလာ္ရီကား ဒရုိင္ဘာႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း၊ ကြ်ႏု္ပ္ဖတ္ဖူးပါသည္။ (John Fowles ေရးသားေသာ ARISTOS စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၃၉) တြင္ ျဖစ္၏။
ဒရုိင္ဘာတစ္ေယာက္က သူ႔ကားေပၚတြင္ အုတ္ခဲမ်ား သယ္လာသည္။ ေနာက္ ဒရုိင္ဘာတစ္ေယာက္ ကေတာ့ ကားေပၚတြင္ ေပါက္ကြဲေစတတ္ေသာ ယမ္းပစၥည္းမ်ား သယ္လာသည္။

သူတို႔ႏွစ္ဦးအနက္ မည္သူသည္ကားကို ပို၍ ဂရုတစုိက္ေမာင္းမည္နည္း။

ရုိးရိုးကေလးပင္ ျဖစ္သည္။ ေပါက္ကြဲေစတတ္ေသာ ယမ္းပစၥည္းမ်ားကို သယ္ေဆာင္လာသူ ဒရုိင္ဘာက ပိုျပီး ဂရုစုိက္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခု ရွိေသးသည္။

ထုိယမ္းပစၥည္းမ်ားကို သယ္ေဆာင္လာသူ ဒရုိင္ဘာက …

“ေနာက္ဘ၀ကို ယံုၾကည္သူ” ျဖစ္လွ်င္ ပိုျပီး စုိးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕မည္လား “ေနာက္ဘ၀ကို မယံုၾကည္သူ” ျဖစ္လွ်င္ပိုုျပီး စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕မည္လား။
သင္ေကာ မည္သို႔ ထင္ပါသနည္း။ ကြ်န္ုပ္ ရမး္သမ္း၍ ေျဖၾကည့္လုိက္သည္။

“ေနာက္ဘ၀ကို မယံုၾကည္သူ” က ေသရမွာ ပိုေၾကာက္မည္” ဟု။

(ကြ်ႏု္ပ္အထင္က ေနာက္ဘ၀ကို ယံုၾကည္သူအဖုိ႔ ျပန္လည္ရွင္သန္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိေသးေၾကာင္း သိပ္ေၾကာက္လိမ့္မည္မဟုတ္ု ေအာက္ေမ့ လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။)

ကြ်န္ေတာ္ မွားသြားပါသည္။

အေျဖက …“အတူတူပဲ” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလံုးသည္ ယမ္းေတြတင္လာေသာ လာရီကားကို ေမာင္းႏွင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

.............။...........


''(၄)''


“ကမၻာေပၚမွာ ပထမဦးဆံုး ေျခာက္ေသြ႕သြားသင့္တဲ့ အရာကေတာ့ မ်က္ရည္ပါပဲ” ဟု တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆုိဖူးသည္။

မည္သူက ေျပာတာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ထုိသူသည္ မ်က္ရည္မ်ားကို အေၾကာင္းမဲ့ မုန္းတီးသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

ကြ်န္ုပ္ကေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားကို အေၾကာင့္မဲ့ မမုန္းတီးႏုိင္ပါ။ ငိုစရာရွိလွ်င္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ငိုပစ္လုိက္မည္ျဖစ္ျပီး ရယ္စရာရွိလွ်င္လည္း စိတ္ပါလက္ပါ ရယ္ေမာရန္ အသင့္ရွိပါသည္။

သင္ေကာ မ်က္ရည္မက်ျခင္ဘူးလား။

အနည္းငယ္ ကိုးရုိးကားရား ျဖစ္ေနပံုရေသာ္လည္း အေတာ္လွပေသာ ကမၻာေက်ာ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရွိပါသည္။

“ကိုယ့္ရန္သူရဲ႕ အုတ္ဂူေပၚ က်တဲ့မ်က္ရည္ဟာ သန္႕ရွင္း ျဖဴစင္တယ္” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ထုိအတုိင္းသာ မွန္မည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ကြ်န္ုပ္က “မ်က္ရည္က်သူ”သာ ျဖစ္ခ်င္ပါေတာ့သည္။

အုတ္ဂူထဲကလူ မျဖစ္ခ်င္ပါ။

.............။...........


''(၅)''

“ေကာင္းျခင္းတရား” မ်ားသည္ ကြ်နု္ပ္တုိ႔ အိမ္တံခါး၀ေရာက္ခါမွ လွည့္ျပန္သြားရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ … ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ထဲတြင္ ေသာကပရိေဒ၀မ်ားကို လက္ခံထားႏွင့္ျပီးသား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပင္” ဟု ဆုိပါသည္။

ထုိအဆုိအမိန္႕ကို ဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားသြားရပါသည္။

ေကာင္းျခငး္တရားဆုိတာ ဘာလဲ။

ကြ်ႏု္ပ္အလြန္ျမတ္ႏုိးေသာ ယြန္းဘူးေလးတစ္ဘူးကို (ငယ္ငယ္တုန္းက) ရခဲ့ဖူး၏။ ထုိယြန္းဘူး ကေလးရသည့္ေန႕သည္ ကြ်ႏ္ုပ္အတြက္ “ေကာင္းျခင္းတရား” တုိ႔ ေပါင္းစံုခသည့္ေန႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သိပ္မၾကာလုိက္ပါ။ တစ္ပတ္ခန္႕အၾကာတြင္ ထုိယြန္းဘူးကေလး ေပ်ာက္သြားသည္။ ေသာကပရိေဒ၀မ်ားႏွင့္ ငိုေၾကြးေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္သာ က်န္ခဲ့၏။

ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္သတိရတုိင္း ကြ်ႏု္ပ္စိတ္ထဲမွာ…

ထုိယြန္းကေလးဟာ ေကာင္းျခင္းတရားလား၊ ဆုိျခင္းတရားလားဟု ေမးခြန္းထုတ္ေနမိဆဲ ျဖစ္ပါသည္။


မင္းခုိက္စုိးစန္

အသက္ေလး27 ေက်ာ္လာျပီဆိုရင္ ေတြ႔တာနဲ႔ေမးၾကျပီ.... 'ေဟ့...အပ်ိဳၾကီး ဘယ္ေတာ့စားရမွာလဲ' 'ဒီလူပ်ိဳၾကီးဘယ္ေတာ့စြံမွာလဲ'....ေပါ့။
ဒါကိုငါေတာ့ဟိုင္းေနပါျပီ ၊ သိုးေနပါျပီလို႕သြားယူဆရင္ မွားသြားမွာေပါ့ေနာ္....။

ဖန္ခြက္ထဲမွာ ေရကျပည့္ေနတာလား၊ ေလွ်ာ့ေနတာလားဆိုတာ ကိုယ့္အေတြးေပၚမွာပဲမူတည္ပါတယ္တဲ့။
ျပည့္တဲ့ဘက္ကေတြးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်စ္ေနာက္ကိုပဲရူးရူးမိုက္မိုက္ မလိုက္ခဲ့မိပဲ မိမိဘ၀တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကိုပဲ ရွာခဲ့လို႔ဒီအသက္အရြယ္အထိ ေရာက္လာခဲ့တယ္လို့ေတြးပါ။ အသက္20၊ 21 ေလာက္နဲ႔သာ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ႏွေမွ်ာဖို႔ ေကာင္းလိမ့္မလဲေနာ္။
သားေက်ြးမူ မယားေကၽြးမူေတြနဲ႔၊ ခင္ပြန္း နဲ့ သားသမီးေတြကို ျပဳစုေနရတာနဲ႔
တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ ့ဘ၀ၾကီးမွာ ဒါေတြနဲ႔ပဲ လံုးျခာလိုက္သြားမွာေပါ့.....ေနာ္...။
ဒီလိုေျပာလို႕တစ္သက္လံုးမယူေတာ့ဘူးလား ဆိုရင္ေတာ့.......အဲဒါက ကံၾကမၼာနဲ႔ဖူးစာေပၚမွာ အမ်ားၾကီးမူတည္ ေနေသးတယ္ေလ....။ ဘယ္ေလာက္ပဲရခ်င္ရခ်င္ ကံမပါရင္ေတာ့အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနရမွာပဲေလ၊ ဒါေၾကာင့္
မလိုခ်င္ဘူး မရခ်င္ဘူးဆိုေပမဲ့လည္း
ကံပါလာရင္ေတာ့ေရွာင္လြဲလို႔မရႏိူင္ပါဘူး...ဟုတ္တယ္ဟုတ္?
ရြာကဘၾကီးတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္- ေယာက္က်ားေလးက ၀ယ္မဲ့သူတဲ့၊ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ေရာင္းကုန္လိုပဲတဲ့...။ ကိုယ္ကခရမ္းခ်ဥ္သီးလား၊ ကုန္ေျခာက္လား၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာလား၊ ေရႊလား၊ စိန္လား တဲ့..။
ခရမ္းခ်ဥ္သီးဆိုရင္ေတာ့ ျမန္ျမန္အစြံထုတ္ရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။ ကုန္ေျခာက္ဆိုရင္လည္း Expire date ရိွေတာ့ ဒုတိယ အျမန္ အစြံထုတ္ရမွာေပါ့ေနာ္...။
ေကာင္ေလးေတြဆိုရင္လည္း ကိုယ္ကစိန္၊ ေရႊ၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာကို ၀ယ္ႏိူင္တဲ့
အရည္အခ်င္းရိွဖို႔သာ အဓိကပါတဲ့..။ "ေဒြးခ်ိဳးေလးတိုး" ဆိုတဲ့အတိုင္း ကိုယ့္အသက္ကို တစ္၀က္၀က္ျပီး 4 တိုးၾကည့္လိုက္၊ အသက္40 ေရာက္ရင္္ေတာင္မွ 24 ႏွစ္ေကာင္မေလးကို ယူလို႔ရပါေသးတယ္တဲ့............။
ကဲ-အခုကိုယ္က အိမ္ေထာင္မရိွေသးေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔ ဘယ္သြားအံုးမလည္း၊ ဘယ္မွာအိပ္အံုးမလည္း သင့္ေတာ္ပါေသးတယ္။ ကံဆိုးျပန္ရင္ သ၀န္တိုတတ္တဲ့အမ်ိဳးသမီးနဲ့ရထားရင္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရင္လည္းနားညီးခံရတဲ့ ဒုကၡ၊ သံသယ၀င္ခံရတဲ့ဒုကၡကို ခံရႏိုင္တယ္တဲ့။ ကဲ အခုဆို ကိုယ္က အလုပ္မသြားခ်င္ဘူး၊ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေသးဘူးဆိုရင္လည္း ရေသးတယ္တဲ့။ ကဲ-ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ရတာ...ေနာ္။
ဒါေပမယ့္..ကိုယ္ကသူမ်ား သားသမီးကို ယူထားျပီးရင္ေတာ့ ခင္ပြနး္တစ္ေယာက္ရဲ႕တာ၀န္ကိုေက်ပြန္ရေတာ့မွာေလ။

မိန္းကေလးဆိုရင္လည္းခုဆိုရင္ ဘယ္အခ်ိန္မွအိပ္ရာထထ၊ ဘာလိုပံုစံ၀တ္ခ်င္ခ်င္၊ ဘယ္ေတြကိုပဲေလွ်ာက္လည္ခ်င္လည္ခ်င္ ဘယ္အခ်ိန္က်မွအိပ္အိပ္၊ အားလံုးကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ကိုယ့္သေဘာေတြပဲေလ...။ ကဲ-ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္လဲ...ေနာ္ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ရတာ။ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ အစ္ကိုအစ္မေတြအားလံုးကုိ ေက်ာက္မ်က္ရတနာလို လူေတြခ်ည္းပဲလို႕ ယူဆထားတာေၾကာင့္ ဒီစာေလးကိုေရးလိုက္တာပါ။
အမွားပါရင္ေတာ့ ခြင့္လြတ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ မိမိကိုယ္မိမိ ေလးစားမူေတြနဲ႔ အပ်ိဳၾကီး၊ လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူလိုက္စမ္းပါ။
ဒီအသက္အရြယ္အထိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းထားႏိူင္တာကို ဂုဏ္ယူပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဘ၀မွာတစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္စြာမျဖတ္သန္းခ်င္ဘူး၊ အားကိုးတိုင္ပင္ေဖၚေလးရိွကိုရိွမွဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ကေတာ့ သမီးကညာအရႊယ္မလင့္ေစႏွင့္ ဆိုတဲ့အတိုင္း ျမန္ျမန္ေစာေစာ ယူၾကပါတဲ့....။ ေကာင္ေလးေတြအတြက္လည္းအဲဒီ စကားပံုေလးလိုပါပဲတဲ့။

အဲ....အေရးအၾကီးဆံုးကေတာ့ေလ ကိုယ့္မွာသူငယ္ခ်င္းလို၊ မိတ္ေဆြလို၊ ေမာင္ႏွလို၊ ကိုယ္နဲ႔အတူတူမွ်ေ၀ခံစားေပးႏိူင္မဲ့
စပါယ္ရာပတ္(စ္)ေလးေတာ့ ၾကည့္ထား၊ ရိွထားသင့္ပါတယ္၊ ကိုယ္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္လို့ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္က်ရလည္း ကိုယ္ဘ၀အတြက္ သင့္ေတာ္မဲ့သူမ်ိဳးေပါ့။

ေလာကမွာ မိမိလက္ရိွဘ၀ကိုယ္မိမိေက်နပ္၊ ႏွစ္သိမ့္တတ္ဖို့ကအေရးၾကီးဆံုးပါ။
ပီတိကိုစားျပီးအားရိွႏိုင္ၾကေစရန္ရည္ရြယ္လွ်က္...။

တစ္ခါတုန္းက သူေဌးၾကီးတစ္ေယာက္သည္ တပည္႔ျဖစ္သူအား လူမုိက္ၾကီး
(၁၀)ေယာက္အားရွာေဖြ၍ စာရင္း ေကာက္ခဲ႔ရန္ တာဝန္ေပးလုိက္သည္။
တပည္႔ျဖစ္သူကလည္း သူေဌးၾကီး၏ တာဝန္ေပးခ်က္အရ စာရင္း ေကာက္ရန္
ခရီးထြက္ခဲ႔သည္။

သူေဌးၾကီးတပည္႔သည္ ခရီးထြက္ခြာလာရာ ျမစ္တစ္ခု သုိ႔ေရာက္လာ၏။ လူတစ္
ေယာက္သည္ ျမစ္ထဲမွေရမ်ားကုိ ခပ္ထုတ္ေနသည္ကုိေတြ႔ရ၏။
ဘာေၾကာင္႔ခပ္ထုတ္ေနသည္ကုိ သိခ်င္လာ၍ အေၾကာင္းစုံကုိေမးျမန္းၾကည္႔သည္။
“ရြာထဲက ကၽြန္ေတာ္ၾကဳိက္ေနတဲ႔ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ အလွအပေလးက ျမစ္ထဲကေရေတြ
ကုန္ေအာင္ခပ္ထုတ္ႏုိင္ ရင္ ကၽြန္ေတာ္ကုိ လက္ထပ္မယ္တဲ႔။ အဲဒါ သူအခ်စ္ကုိ
ရေအာင္ၾကဳိးပမ္းေနရတာဗ်” ။
အင္းေတာ္ေတာ္ မုိက္မဲတဲ႔လူေပပဲ။ ထုိသူနံမည္ ကုိေမးျမန္း၍ လူမုိက္နံပါတ္(၁)
အျဖစ္စာရင္းမွတ္လုိက္ေလ၏။

ထုိျမစ္ေၾကာင္းအတုိင္း ဆက္လက္ထြက္ခြာလာရာ လူတစ္ေယာက္သည္
ျမစ္ထဲသုိ႕ေခါက္ေခါက္အခါခါ ေလွာ္ ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရျပန္သည္။
သူေဌးၾကီးရဲ႕ တပည္႔က အေၾကာင္းအရင္း ကုိေမးျမန္းေလ၏။
“ က်ဴပ္သူငယ္ခ်င္းေပါ႔ မေန႔က က်ဴပ္ႏြားကုိ ဌားျပီး တစ္ေနကုန္ခုိင္းလုိက္တာ
ႏြားကုိဖတ္ဖတ္ကုိေမာလုိ႔၊ က်ဴပ္က လဲဘယ္ရမလဲ သူေလွကုိဌားျပီး
တစ္ေနလုံးအားရပါးရ ေလွာ္ျပီး လက္စားေခ်ေနတာေလ”
သူေဌးၾကီးတပည္လဲ အံၾသစြာ ျဖင္႔ထုိသူ၏ နံမည္ကုိေမးျပီး
လူမုိက္နံပါတ္(၂)အျဖစ္စာရင္းမွတ္လုိက္ေလသည္။

ထုိေနာက္ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ႔ရာ လူတစ္ေယာက္သည္ လူတစ္ေယာက္ သစ္ပင္ေပၚ၌
ရွိေန၏။ သစ္ခုတ္ သမားက ထုိသစ္ပင္
ကုိခုတ္လဲေန၏။
“ ေဟ႔လူ သစ္ပင္ေပၚက ဆင္းေလဗ်ာ သစ္ပင္ခုတ္လဲေနတယ္”
“ ကၽြန္ေတာ္ သစ္ပင္ေပၚတတ္တာ မဆင္းတတ္လုိ႔ ေတြ႔တဲ႔သစ္ခုတ္သမားေျပာျပီး
သစ္ပင္လဲခုိင္းေနတာပါ။ သစ္ပင္လဲမွ ကၽြန္ေတာ္ လြယ္လြယ္ကူကူ
ေအာက္ေရာက္ႏုိင္မွာပါ ” ။
သူေဌးၾကီးတပည္႔လည္း အံၾသသြားျပီး မထူးပါဘူး ဒီလူလဲနံမည္ေမးျပီး
စာရင္းသြင္းလုိက္ရုံေပါ႔။ သူေဌးၾကီး တပည္႔လည္း နံမည္ေမးျပီး လူမုိက္ နံပါတ္
(၃) အျဖစ္စာရင္းမွတ္လုိက္ေလသည္။

ဒီလုိနဲ႔ ဆက္လက္ထြက္ခြာ လာခဲ႔ရာ ေတာစပ္တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ လူတစ္ေယာက္သည္
ဓားမကုိကုိင္လွ်က္ တြင္းဝတစ္ခုတြင္
ထုိင္ ေနေလသည္။
“ ေဟ႔လူ ခင္ဗ်ား တြင္းဝထုိင္ျပီး ဘာလုပ္ေနတာလဲ “
“ ကၽြန္ေတာ္ ေျမၾကြက္တစ္ေကာင္လုိက္ဖမ္းေနတာပါ။ အခုတြင္းထဲ
ဝင္သြားလုိ႔ပါ။ၾကြက္ထြက္လာေအာင္ေစာင္႔ ေနတာပါ။ထြက္လာလုိ႔ကေတာ႔ ေဟာဒီဓားနဲ႔
ခုတ္သတ္ဖုိ႔ပါပဲ “။
“ မထြက္လာရင္ေကာဗ်ာ “
“ထြက္လာမွာပါဗ်ာ၊ ၾကြက္ကတြင္းထဲမွာ ၾကာၾကာဘယ္ေနႏုိင္ပါမလဲ၊ သူေနရ
ထုိင္ရၾကပ္လုိ႔ ထြက္လာရင္ေတာ႔ အသိပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ ကေျမၾကြက္သား
အရမ္းၾကဳိက္တယ္ေလ”။
သူေဌးၾကီးတပည္႔လည္း ထုိသူအားနံမည္ေမးျပီး လူမုိက္နံပါတ္ (၄)
အျဖစ္မွတ္လုိက္ေလသည္။ လူမုိက္စာရင္း ေကာက္ရန္ဆက္လက္ထြက္ခြာ လာရာ
သူေဌးၾကီးတပည္႔သည္ ရြာတစ္ရြာသုိ႔ေရာက္ေလသည္။

ရြာအဝင္လမ္း တြင္ လူတစ္ေယာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ေျမာက္လ်က္ ဖင္ထုိင္လ်က္လဲေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။
“ေဟ႔လူ ထေလဗ်ာ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ၊ ေျခေထာက္နာသြားလုိ႔ မထႏုိင္ဘူးလား၊
ကၽြန္ေတာ္ထူေပးမယ္ ဟုေျပာေျပာ ဆုိဆုိႏွင္႔ ထုိလူလက္ႏွစ္ဖက္ကုိ
ကုိင္လုိက္ရာ” “အား မကုိင္နဲ႔ မကုိင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကုိထူရင္ ခ်ဳိင္းကမျပီး ထူေပး”
ဟုေျပေလ၏။ သူေဌးၾကီးတပည္႔လည္း ထုိလူ ေျပာသည္႔အတုိင္း
ခ်ဳိင္းကမျပီးထူေပးလုိက္ေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ လက္ႏွစ္ဖက္ကေျမာက္ျမဲအတုိင္း
ေျမာက္ေန၏။ “ ခင္ဗ်ား လက္ႏွစ္ဖက္က ခ်လုိ႔မရဘူးလား အေၾကာကပ္ေနတာလား “။
“မဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ ေသတၱာ ဝယ္မလုိ႔ျမဳိ႔ေပၚတတ္လာတာ၊ အဲဒါအိမ္က ေသတၱာ
အေဟာင္း အတုိင္းကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တုိင္းလာခဲ႔တာ၊ မေတာ္တဆ ေခ်ာ္လဲျပီး
မိတ္ေဆြေရာက္လာျပီး ထူေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္” ။
သူေဌးၾကီးတပည္႔လဲ ထုိသူနံမည္ေမး၍ လူမုိက္နံပါတ္ (၅)
အျဖစ္သတ္မွတ္လုိက္ေလသည္။ ျပီးေတာ႔ သူေဌး ၾကီးတပည္႔လည္းရြာထဲသုိ႔ဝင္လာေလ၏။


လမ္းခရီးတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ျငင္းခုန္ေနသည္ ကုိေတြ႔ရ၍ အေၾကာင္း စုံကုိေမးၾကည္႔၏။
“ကၽြန္ေတာ္ ကေျပာတယ္၊ ေငြထုပ္ေကာက္ရရင္ ခရီးကအတူတူ ထြက္လာတာမုိ႔
တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ ပုိင္သင္႔ တယ္လုိ႔”
“ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး ေငြထုပ္ကုိ အရင္ေတြ႔တဲ႔လူက ပုိျပီးရသင္႔တာေပါ႔၊
မဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ “
“ ေနပါဦး ခင္ဗ်ား တုိ႔က အဲဒီေငြထုပ္ ကုိေကာက္ရထားလုိ႔လား”
“မေကာက္ရပါဘူးဗ်ာ၊ ေကာက္ရခဲ႔ရင္ ဆုိျပီး ျငင္းခုန္ေနၾကတာပါ”ခ်က္ခ်င္းပင္
ထုိသူႏွစ္ေယာက္၏ နံမည္မ်ားေမးျပီး စာရင္းသြင္းလုိက္၏။
လူမုိက္နံပါတ္(၆) ႏွင္႔လူမုိက္နံပါတ္(၇) ဟုစာရင္းမွတ္လုိက္၏။

ထုိေနာက္ သူေဌးၾကီးတပည္႔လည္း အေၾကာင္းအရာအျဖစ္အပ်က္မ်ား ႏွင္႔တကြလူမုိက္ (၇)ဦး၏
နာမည္စာရင္းမ်ား ကုိေပးအပ္လုိက္ေလ၏။ သူေဌးၾကီးလည္း သူတပည္႔တင္ျပေသာ
စာရင္းအားၾကည္႔ ၍ “ ငါေကာက္ခိုင္းတာက ဆယ္ဦးကြ၊ မင္းေကာက္ခဲ႔တာ
ခုႏွစ္ဦးပဲရွိေသးတယ္၊ သုံးဦးလုိေသးတာပဲ “။
“ ဆယ္ဦးျပည္႔ပါတယ္ သူေဌးမင္း၊ က်န္တဲ႔ သုံးဦးက ၊ ဘာမွ အရည္မရအဖတ္မရ
လူမုိက္စာရင္းေကာက္ခုိင္းတဲ႔ သူေဌးမင္းနဲ႔ လူမုိက္စာရင္း လုိက္ေကာက္တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ဘာမွ အရည္မရ အဖတ္မရ ဘာဗဟုသုတမွ မရွိတဲ႔ ဒီပုိစ္႔ကုိ
ဖတ္တဲ႔လူရယ္ေပါင္းလုိက္ရင္ ဆယ္ဦးျပည္႔တာေပါ႔ သူေဌးမင္းရယ္ “။

''သင္သိလား?''


(1) ကြ်န္ေတာ္တို႕ အားလံုး ႏွာေခ် တဲ့အခါမွာ မ်က္လံုးဖြင့္ျပီး ဘယ္လိုမွ ေခ်လို႕မရပါဘူးခင္ဗ်ာ

(2) လင္းပိုင္ေတြဟာ အိပ္တဲ႕အခါမွာ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ဖြင့္ျပီး အိပ္က်ပါတယ္

(3) ႏွစ္စဥ္တိုင္း ႏွစ္စဥ္တိုင္းမွာ ေျမြကိုက္ခံရလို႕ ေသဆံုးတဲ့ လူအေရအတြက္ထက္
ပ်ားတုပ္ခံရလို႕ ေသဆံုးတဲ့ လူအေရအတြက္က ပိုမ်ားပါတယ္

(4) ညာသန္လူူေတြဟာ ဘယ္သန္လူေတြထက္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ကိုးႏွစ္ ပိုအသက္ရွည္ၾကပါတယ္

(5) ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုး Queen Elizabeth I ကို မသိရင္ေတာင္ ၾကားဖူးၾကမွာပါ ဘုရင္မၾကီးဟာ
လိုအပ္သည္ ျဖစ္ေစ မလိုအပ္သည္ျဖစ္ေစ သံုးလမွာ တစ္ၾကိမ္သာ ေရခ်ဳိးပါတယ္တယ္။

(6) နာဇီေခါင္းေဆာင္ဟစ္တလာဟာ သက္သတ္လြတ္စားသူျဖစ္ျပီး သူ႕မွာ Testis (ေ၀ွးေစ႕)
တစ္လံုးသာ ရွိပါတယ္

(7) ပိုလာ ၀က္၀ံေတြဟာ ပင္ဂြင္းငွက္ 86 ေကာင္ကုိ တစ္ထိုင္တည္း စားႏိုင္ပါတယ္

(8) ေဂါက္သီးတစ္လံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ အစက္အေျပာက္( အခ်ိဳင္႕)ေပါင္း
336 ရွိပါတယ္

(9) သင္ ႏွာေခ်တဲ့အခါမွာ ပါးစပ္ႏွင့္ႏွာေခါင္းအား ပိတ္ဆို႕မွဳ မျဖစ္ေစရန္ ဂရုစိုက္ပါ
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သင့္မ်က္လံုးမ်ား ကဲြထြက္သြားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္

(10) ပိုးဟပ္တစ္ေကာင္အား ေခါင္းျဖတ္လိုက္မည္ဆိုပါက ဆယ္႕ငါးရက္တိုင္ ဆက္လက္
အသက္ရွင္ေနႏိုင္ပါသည္၊၊ ထိုသို႕ေသဆံုးသြားျခင္းမွာလည္း ဆယ္႕ငါးရက္တိုင္
အစာမစားရေသာေၾကာင့္သာျဖစ္ပါသည္

(11) ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ လူေတြအားလံုး ေဘးခ်င္းယွဥ္ျပီးတန္းစီလိုက္ရင္ ကမာၻကို အပတ္ 60
ပတ္မိ မွာျဖစ္ပါတယ္

(12) လူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ အသန္မာဆံုးေသာ ၾကြက္သားကေတာ့ လွ်ာ ျဖစ္ပါတယ္

(13) ေရဘ၀ဲ ေတြမွာ ႏွလံုးသား သံုးခု ပါရွိပါတယ္

(14) ေန ကေန ကမာၻကို အလင္းတန္းက်ေရာက္ရန္အခ်ိန္ 8 မိနစ္ လိုအပ္ပါတယ္
အဲဒါဟာ ဘာကိုဆိုလိုသလဲဆိုေတာ့ သင္ဟာ ေန၀င္သြားတာကိုျမင္လိုက္ရတဲ့
ဲ့ အခ်ိန္မွာလြန္ခဲ့တဲ့ 8 မိနစ္ကတည္းက ေန၀င္ျပီးသြားပါျပီ

(15) လူေတြစားသံုးေနၾကတဲ့ အစားအစာေတြထဲမွာ တစ္ခုထဲေသာမပုပ္မသိုးႏိုင္တဲ့ အစားအစာ
ကေတာ့ ပ်ားရည္ျဖစ္ပါတယ္၊၊

(16) အဂၤလိပ္စကားလံုးေတြထဲမွာ သရ(vowels)မပါဘဲ အရွည္ဆံုးေသာ စကားလံုးမွာ
twyndylly ngs ျဖစ္ျပီး အမႊာစံုတဲြမ်ား လို႕အဓိပြါယ္ရပါတယ္

(17) ၀က္ေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာဖဲြ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုအရ ေကာင္းကင္ကို
ေမာ႕ၾကည္႕ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊၊

(18) ေမလ မွာေမြးတဲ႕ကေလးေတြဟာ အျခားလမွာေမြးတဲ႕ ကေလးေတြထက္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္
200 grams ပိုေလးပါတယ္

(19) အက္စ္ကီးမိုး လူမ်ိဳးေတြမွာ ဆီးႏွင္း(snow)လို႕အဓိပြါယ္ရတဲ႕ စကားလံုးေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္
ရွိျပီး (hello)ဟလို ဟူေသာႏွဳတ္ခြန္းဆက္စကားလံုး မရွိေပ၊၊

(20) ကမာၻေပၚတြင္ရွိေသာလူဦးေရကို အေယာက္တစ္ရာထိ အခ်ိဳးက်စြာ ခ်ံဳ႕လိုက္မည္ဆိုပါက
အာရွတိုက္မွ 57 ေယာက္၊ ဥေရာပတိုက္မွ 21 ေယာက္၊ အေမရိကတိုက္မွ 14 ေယာက္ ႏွင့္
အာဖရိကတိုက္မွ 8 ေယာက္ စီရွိမွာျဖစ္ပါတယ္၊၊ထိုအထဲမွ တစ္ေယာက္တည္းကသာလွ်င္
ကြန္ျပဴတာတစ္စံုကိုပိုင္ဆိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္၊၊

(21) ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မ်က္လံုးအရြယ္အစားဟာ ေမြးသည္မွ ေသသည္ထိ တရြယ္တည္း
ျဖစ္ျပီး ၊ ႏွာေခါင္းႏွင့္ နားရြက္မွာမူ ၾကီးထြားမွဳႏုန္း ရပ္တန္႕သြားျခင္းမရွိေပ
[ဒီကိစၥကိုေတာ့ Bioဆရာမတစ္ေယာက္ကို ေမးျမန္းဖူးပါတယ္.. ဆရာမကေတာ့
မပာုတ္ဘူးလို ့ျငင္းဆိုပါတယ္..]

(22) အကယ္၍သင္သည္ မိုးၾကိဳးပစ္ခံရပါက အပူခ်ိန္ 28000 ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ျဖင့္ေလာင္ကြ်မ္း
ခံရမည္ျဖစ္ျပီး ထိုအပူခ်ိန္မွာ ေနမ်က္နွာျပင္ထက္ပိုမိုေသာ အပူခ်ိန္ျဖစ္သည္

(23) ကမာၻေပၚရွိ ငွက္မ်ားအားလံုးထဲမွ အျပာေရာင္ကို ျမင္ႏိုင္ေသာတစ္ခုတည္းေသာ ငွက္မွာ
ဇီးကြက္ျဖစ္သည္

(24) ပံုမွန္အားျဖင့္ တေန႕တာအေတာအတြင္း အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ စကားလံုး 2000 ေက်ာ္
ေျပာျပီးခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ စကားလံုးေပါင္း 7000 ေက်ာ္ေျပာျပီးျဖစ္ေပသည္၊၊
(ေၾသာ္... မိန္းမ မိန္းမ )

(25) ပ်ားေကာင္မ်ားသည္ ပ်ားရည္ တစ္ေပါင္ ရရွိရန္ ပန္းပြင့္ေပါင္း 2000 ေက်ာ္ ျဖတ္သန္း
နားေရာက္ရျပီး ခရီးမိုင္ေပါင္း 55000 ေက်ာ္ ပ်ံသန္းရေပသည္၊၊

(26) ခုန္ေပါက္ျခင္း(jumping) မျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ႏို႕တိုက္သတၱ၀ါကေတာ႕
ဆင္ျဖစ္ပါတယ္

(27) ေဂါက္ရုိက္ကစားျခင္းကို လြန္ခဲ႕ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက စေကာ႕တလန္ျပည္မွ စတင္
တီထြင္ခဲ႕တယ္လို႔ဆိုပါတယ္၊၊သူတို႔ဟာ အဲ႕ဒီ ကစားနည္းကို " Gentlemen Only
Ladies Forbidden " လို႕ သတ္မွတ္ထားရာကေန အဂၤလိပ္ေတြက GOLF ဆိုျပီး စတင္
ကစားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္၊၊

(28) ျခဘုရင္မတစ္ေကာင္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္တိုင္အသက္ရွင္ေနႏိုင္ျပီး ေန႕စဥ္ ျခေကာင္ေရ
သံုးေသာင္းထိ ေမြးဖြားေပးႏိုင္ပါတယ္၊၊

(29) သင္ႏွင့္အတူ ေမြးေန႕တစ္ေန႕တည္း က်ေရာက္ေနသူေပါင္းမွာ 10,000,000 (ဆယ္သန္း)
ျဖစ္ပါတယ္

(30) ပိုးဟပ္မ်ား လံုး၀မစားေသာ တစ္ခုတည္းေသာအစားအစာမွာ သခြားသီး ျဖစ္ပါတယ္

(31) သမၶတၾကီးလင္ကြန္းဟာ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ အျဖစ္1846 ခုႏွစ္မွာေရြးခ်ယ္ျခင္း
ခံရပါတယ္၊၊
သမၶတကေနဒီကေတာ႕ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ အျဖစ္ 1946 ခုႏွစ္မွာေရြးခ်ယ္ခံ
ရပါတယ္၊၊

(32) သမၶတၾကီးလင္ကြန္းဟာ 1860 ခုႏွစ္မွာသမၶတအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရျပီး
သမၶတကေနဒီကေတာ႕1960 ခုနွစ္မွာ သမၶတျဖစ္လာခဲ႕ျပန္ပါတယ္၊၊

(33) သမၶတၾကီးလင္ကြန္းရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးနာမည္ဟာ ကေနဒီ ျဖစ္ျပီး
သမၶတကေနဒီရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးနာမည္ဟာလည္း လင္ကြန္းျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္

(34) သူတို႕ႏွစ္ဦးစလံုးသမၶတအျဖစ္အိမ္ျဖဴေတာ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕အျပီးမွာေတာ႕
ရင္ေသြးတစ္ဦးစီ ဆံုးပါးသြားခဲ႕ရျပန္ပါတယ္
သမၶတႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ေသာၾကာေန႕မွာ လုပ္ၾကံခံရျပီး ၊ ႏွစ္ဦးစလံုး ဦးေခါင္းကိုပဲ
က်ည္ဆန္ထိမွန္ ေသဆံုးခဲ႕ရပါတယ္၊၊

(35) သမၶတႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ေတာင္ပိုင္းသားေတြျဖစ္တဲ႕ ဂြ်န္ဆင္ေၾကာင့္ပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ရျပီး
ေတာင္ပိုင္းသားေတြကပဲ ပစ္ခတ္လုပ္ၾကံျခင္းကိုခံခဲ႕ရပါတယ္
သမၶတၾကီးလင္ကြန္းကို ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာေအာင္ျမင္ေစခဲ႕တဲ႕ အန္ဒရုဳးဂြ်န္ဆင္ဟာ
1808 ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ႕သူျဖစ္ျပီး သမၶတကေနဒီကို ေအာင္ျမင္ေစခဲ႔တဲ႕ လန္ဒန္ဂြ်န္ဆင္
ကေတာ႕1908 ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားသူျဖစ္ပါတယ္၊၊



''Believe it or not''

1   သမၼတ ၾကီးလင္ကြန္းကို လုပ္ၾကံခဲ႔တဲ့ သူကေတာ့ ဂြ်န္၀ိုက္စ္ဘုသ္ျဖစ္ျပီး
 သူဟာ 1839 ခုႏွစ္မွာ         ေမြးဖြားသူျဖစ္ပါတယ္၊၊ သမၼတ ကေနဒီကိုလုပ္ၾကံခဲ့သူ
  ဟာေဗး ေအာ႕ေ၀ါ့ဒ္  မွာ 1939 ခုႏွစ္         မွာေမြးဖြားသူျဖစ္ပါတယ္၊၊

 2 သမၼတၾကီးလင္ကြန္းဟာ (Ford) ဖို႕သ္ အမ်ိဳးသားျပဇာတ္ရုံမွာ လုပ္ၾကံျခင္းခံခဲ့ရျပီး
သမၼတ ကေနဒီကေတာ့ (Ford) ဖို႕သ္ဆိုသူထုတ္လုပ္ခဲ႕တဲ့ ကားထဲမွာလုပ္ၾကံခံခဲ့ရတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ကားနာမည္ကလဲ လင္ကြန္းလို႕ ေခၚပါတယ္

 3 သမၼတလင္ကြန္းကို လုပ္ၾကံခဲ႕သူ Booth ဟာ ျပဇာတ္ရုံမွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္
သြားခဲ့ျပီးကုန္တိုက္တစ္ခုထဲကေန ဖမ္းဆီးမိခဲ႔ပါတယ္၊၊
သမၼတ ကေနဒီကိုလုပ္ၾကံသူ Oswald ကေတာ့ ကုန္တိုက္တစ္ခုကေန ထြက္ေျပးသြားခဲ့ျပီး
ျပဇာတ္ရုံထဲကေန ျပန္လည္ဖမ္းမိခဲ့ျပန္ပါတယ္၊၊

4 သမၼတလင္ကြန္းဟာ လုပ္ၾကံျခင္းမခံရမီ တစ္ပတ္အလိုမွာ Maryland ျပည္နယ္
 (Monroe) မြန္ရုိးရပ္ကြက္မွာရွိေနခဲ့ပါတယ္၊၊
 သမၼတ ကေနဒီကေတာ့ လုပ္ၾကံမခံရမီ တစ္ပတ္အလုုိမွာ ကေမၻာေက်ာ္မင္းသမီး
 Marilyn Monroe  မာရီလင္မြန္ရုိးနဲ႕အတူရွိေနခဲ႔ျပန္ပါတယ္၊၊  

5 သမၼတႏွစ္ေယာက္ကို လုပ္ၾကံခဲ႕တဲ့ Booth နဲ႕ Oswald တို႕ဟာ သူတို႕ကို တရားရုံးမွ ျပစ္ဒဏ္
    မခ်မွတ္ရေသးခင္မွာပဲ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ႕ရျပန္ပါတယ္၊၊

6 ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ေလးႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ တေန႕ကို ေမးခြန္းေပါင္း 437 ခုထိ
    ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္၊၊

7 ေနာက္ျပန္လွည္႕ၾကည္႕စရာမလိုဘဲ ေနာက္ကိုျပန္ျမင္ႏိုင္တဲ႕ သတၱ၀ါႏွစ္မ်ိဳးကေတာ႕ ယုန္ နဲ႕
      ၾကက္တူေရြး တို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊

8 ကမၻာေက်ာ္ရုပ္ရွင္မင္းသမီး မာရီလင္မြန္ရုိးရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ ေျခေခ်ာင္း ေျခာက္
      ေခ်ာင္းစီ ရွိပါတယ္၊၊

9 ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေနထိုင္ေနတဲ႕ ကမၻာၾကီးရဲ႕ အေလးခ်ိန္ဟာ 5,940 billion billion metric tons[SIZE=-1] ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ

10 သင္႕ရဲ႕ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ သင္ဟာ အစားအေသာက္အေလးခ်ိန္ေပါင္း
    60,000 pounds စားေသာက္ႏိုင္ပါတယ္၊၊အဲ႕ဒီ အေလးခ်ိန္ဟာ ဆင္ေျခာက္ေကာင္ရဲ႕
     အေလးခ်ိန္နဲ႕လည္းညီမွ်ပါတယ္

11 လင္းႏို႕ေတြဟာ ဂူထဲကထြက္တိုင္း ဘယ္ဘက္ကိုပဲ ေကြ႕သြားတက္ပါတယ္၊၊

12   အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ ရွပ္အက်ႋေတြမွာ ၾကယ္သီးက ညာဘက္မွာ ရွိျပီး အမ်ိဳးသမီး၀တ္ရွပ္အက်ႋ
         ေတြမွာေတာ႕ ၾကယ္သီးက ဘယ္ဘက္မွာ ရွိပါတယ္

13   တိုင္တန္းနစ္သေဘာၤတည္ေဆာက္ရာတြင္ 7 million dollars ကုန္ၾကခဲ႕ျပီး
       တိုင္တန္းနစ္ရုပ္ရွင္ ရုိက္ကူးမွဳအတြက္မွာမွဳ 200 million dollars သံုးစဲြခဲ႕ရပါတယ္

14  ေန႕စဥ္တိုင္းေန႕စဥ္တိုင္းတြင္ ကေလးငယ္ေပါင္း 400,000 ေမြးဖြားေနျပီး လူဦးေရေပါင္း
         140,000 ခန္႕ေသဆံုးေနလွ်က္ရွိကာ စံုတဲြ သန္းေပါင္း 200 ကေတာ႕ making love
         လုပ္ၾကပါတယ္တဲ႕ခင္ဗ်ာ

15  ကမၻာ႕လူဦးေရ တစ္၀က္ေက်ာ္ သည္ တယ္လီဖုန္းေခၚဆိုျခင္း သို႕မဟုတ္ လက္ခံေျပာဆိုဖူးျခင္း
         မရွိေပ၊၊


''သင္သိလား(၂)''

၁။နွလုံးၾကြက္သားဟာ ေသြးကုိ ေလထဲကုိ ၁၅ မီတာအထိညွစ္ထုတ္နုိင္တယ္တဲ့....

၂။လူ ့ခႏၶာကုိယ္မွာအသန္မာဆုံးၾကြက္သာ းက လွ်ာပါတဲ့ဗ်ား.....

၃။မခုန္နုိင္တဲ့ တိရိစာၦန္ က ဆင္ပါတဲ့ဗ်ား..

၄။လိပ္ၿပာေတြက ၀တ္ရည္ ကုိေၿခေထာက္နဲ့စုပ္တာတဲ့ေနာ္

၅။ၿခင္မွာလည္းသြားရွိတယ္ဗ်

၆။ပုိလာ၀က္၀ံေတြက ဘယ္သန္ေတြေနာ္..ဟင္းဟင္း

၇။မိေခ်ာင္းေတြက လ်ွာထုတ္လုိ့မရဘူးဗ်

၈။ပုိးဟပ္ကလည္းအသက္ၿပင္းတယ္...ေ ခါင္းၿပတ္သြားတာေတာင္ ေနာက္ထပ္(၉)
ရက္အသက္ရွင္နုိင္တယ္တဲ့..ေခါင္းၿပတ္သြားလုိ့အစာမစားန ုိင္လုိ့ေသရတာတဲ့

၉။လူနဲ့ လင္းပုိင္ပဲ လိင္ကိစၥကုိ pleasure အေနနဲ့ ခံစားၾကတယ္တဲ့..ဟီးဟီး

၁၀။ ၁၁၁၁၁၁၁၁၁*၁၁၁၁၁၁၁၁၁= ၁၂၃၄၅၆၇၈၉၉၈၇၆၅၄၃၂၁

၁၁။မ်က္စိမမွိတ္ပဲ နွာေခ်လုိ့မရဘူးေနာ့္ (မရယ္နဲ့တကယ္ေၿပာေနတာ)

၁၂။Star fish ေတြမွာဦးေနွာက္မပါဘူးဗ်

၁၃။ဘဲေတြရဲ့အသံက echo မပါဘူးေနာ္..ဘာေၾကာင့္လဲ

၁၄။Cemetery ဆုိတာ ဂရိဘာသာစကား Koimetirion ကလာတာပါတဲ့ ..ဘာလဲဆုိေတာ ့
အိပ္ခန္းတဲ့..

၁၅။ဖဲခ်ပ္မွာပါတဲ့ King ေတြဟာ သမုိင္းမွာ တကယ္ရွိခဲ့တဲ့ ဘုရင္ေတြကုိ
ကုိယ္စားၿပဳပါတယ္တဲ့

Spades:King David
Clubs:Alexander The Great
Hearts:Charlemagne
Diamonds:Julius Cesar

၁၆။ပန္းၿခံေတြမွာေတြ ့ရတဲ ့ၿမင္းစီးစစ္သည္ရုပ္တုေတြရဲ ့ၿမင္းရဲ့ေၿခေထာက္
(၁) ဖက္ဟာေလထဲမွာရွိေနရင္ အဲဒီစစ္သည္ဟာ စစ္ပြဲမွာ ရတဲ့ဒဏ္ရာေၾကာင့္
ေသတာတဲ့၊ (၂)ဖက္ ေလထဲမွာ ရွိေနရင္စစ္ပြဲမွာက်တာပါတဲ့၊ (၄) ဖက္လုံး
ေၿမေပၚမွာ ရွိေနရင္ေတာ့ ရုိးရုိးေသတာပါတဲ့
(ကဲ...ပန္းၿခံေတြေရာက္ရင္ေသခ်ာၾ ကည့္ဖုိ့မေန ့ၾကနဲ့ေနာ္)
(ရုပ္တုကုိၾကည့္ဖုိ့ေၿပာတာေနာ္)

၁၇။ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက အဂၤလန္မွာ ဘုရင္ ့ရဲ့အမိန္ ့မရပဲ
ၿပည္သူၿပည္သားေတြဟာ လိင္ဆက္ဆံလုိ့မရၾကပါဘူးတဲ့... သူတုိ့ဟာ
ကေလးလုိခ်င္ရင္ ဘုရင့္ခြင့္ၿပဳခ်က္ရမွ...အဲဒီခြ င့္ၿပဳခ်က္ကုိ
အိမ္တံခါး၀မွာခ်ိတ္ၿပီး လိင္ဆက္ဆံမွုၿပဳရပါတယ္တဲ့...
ဟီးဟီး..တစ္မ်ိဳးပဲေနာ္
အဲဒီ Plague ကေတာ့ဒီလုိေလးပါ... "Fornication Under Consent of the King" (fuck)
(ရုိင္းတယ္လုိ့မထင္ေစခ်င္ပါ... သိေစခ်င္လုိ့တင္ၿပေပးတာပါခင္ဗ်ာ...)

၁၈။အဂၤလိပ္ေတြ ၾသစေတးလ်ကုိ စၿပီးေၿခခ်ၾကေတာ့ သားပုိက္ေကာင္ကုိ
ဘယ္လုိေခၚသလဲလုိ့ စေမးၾကပါတယ္တဲ့.... ေဒသခံ ၾသစေတးလ်န္းေတြက "Kan Ghu Ru"
လုိ့ေၿဖၾကပါတယ္
ဒါနဲ့ပဲ..ကုိေရႊဥာဏ္ၾကီးရွင္ေတြ က သားပုိက္ေကာင္ကုိ "Kangaroo" လုိ့
ေခၚေ၀ၚသမုတ္ခဲ့ပါတယ္ ၾသစေတးလ်န္းေတြေၿပာတဲ့ "Kan Ghu Ru" ဆုိတာက "We
don"t understand you " ပါတဲ့ဗ်ား..

၂၀။ဟုိးအရင္က စစ္ပြဲေတြမွာ တပ္ဖြဲ ့ေတြ မပ်က္မစီး မဆုံးရွံုးပဲ
ကုိယ့္ရပ္ရြာကုိၿပန္လာနုိင္ရင္ " 0 killed"
လုိ့ေရးၿပီးၿပန္လာၾကပါတယ္တဲ့... .အဲဒီကေန ယခုကြ်န္ေတာ္တုိ့ေတြ ေၿပာေနတဲ့
"OK "ဆုိတာ ၿဖစ္လာတာပါ..

ေနရဲ့ အပူရွိန္ဟာ အရမ္းကို ျပင္းထန္လြန္းလို႔ အလင္းျဖဴ မဟုတ္ဘဲ အ၀ါေရာင္ဖက္ေတာင္ သမ္းေနတယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္။ မ်က္စိတစ္ဆံုး ေတြ႔ရသမွ် အရာေတြဟာ ေျခာက္ေသြ႔ျခင္း နဲ႔ပဲ အေဖာ္ျပဳ ေနရလို႔ ပ်င္းရိ အထီးက်န္စရာ အသြင္ကို ေဆာင္ေနပါတယ္။ ေလဟာ သူ႔ဟာသူ ကေတာ့ထိုးတမ္း ကစားရင္း တခါတရံ အမွိဳက္စေတြ သစ္ရြက္ေတြကို သယ္ေဆာင္ မ ယူသြားျပီးမွ ျပန္ခ်ခဲ့လိုက္၊ စိတ္ေပါက္လာရင္ တိုက္ခ်င္တဲ့ ဘက္က တိုက္လိုက္နဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ တစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ခုန္သံလို ပရမ္းပတာ ဆန္ေနပါတယ္။

ဒီလိုအခ်ိန္အခါ တန္ခူးလေရာက္တိုင္း လူေတြက ျမိဳ႕လံုးျပည့္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ ဆင္ယင္က်င္းပ ၾကသလို ပိေတာက္ပင္ေတြကလည္း ပင္လံုးျပည့္ ပိေတာက္ပြဲေတာ္ ဆင္ယင္က်င္းပ ၾကပါတယ္။ တန္ခူးလ ေရာက္ခါနီးရင္ ပိေတာက္ပန္းေတြ အလိုလို ပြင့္လာၾကျပီး တန္ခူးလသၾကၤန္ရဲ့ ရာသီအခင္းအက်င္းကို လွပေ၀ဆာ ျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ေပးၾကျမဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္ပဲေပါ့။ ပိေတာက္ဟာလည္း သၾကၤန္ပြဲေတာ္ေၾကာင့္ပဲ ဂုဏ္၀င့္ တင့္တယ္ နာမည္ၾကီး လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ပိေတာက္ရနံ႔ေတြ သင္းေနတဲ့ ေလျပည္ကို ရွဴရွိုက္ရင္း ျပင္းရွလင္းထင္းတဲ့ ေနေရာင္ ေအာက္မွာ အေဖာ္အေပါင္းေတြနဲ႔ တက္ၾကြေပ်ာ္ရႊင္စြာ သၾကၤန္ေရကစား ရတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး၊ ဒါမွမဟုတ္ တန္ခူးလရဲ့ အားလပ္ရက္ေတြမွာ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူေနရင္း ပိေတာက္ရနံ႔ေလး ရမိလိုက္တဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးဟာ အရမ္းကို ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းမွန္း စာဖတ္သူ သင္သိမွာပါ။
 
တစ္ခုပဲေမးခ်င္တယ္။ သင္နဲ႔ သင့္ပတ္၀န္းက်င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ၾကားက ဆက္ဆံေရးဟာ တန္ခူးလၾကၤန္နဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြ ၾကားက ဆက္ဆံေရးေလာက္ ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္စရာ ေကာင္းရဲ့လား…….. ???






“ဟာကြာ ……. သူကူညီရင္ ရရဲ့သားနဲ႔။ သူ႔အိတ္ထဲက စိုက္ေပးရတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ကို။ ငါေတာင္းတဲ့ အကူအညီကလဲ သူ႔အတြက္ ခဲရာခဲဆစ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူ႔မွလဲ မထိခိုက္တဲ့ ကိစၥပါ။ ေျပာထားတာကို မကူညီဘူး”

ေနေရာင္ေအာက္က လမ္းမတစ္ေနရာမွာ မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္က ေဘးက အေဖာ္ကို ညည္းတြားေျပာဆို လိုက္ရာက ထြက္လာတဲ့ စကားသံပါ။ သူနဲ႔ ေစာေစာက ေတြ႔ခဲ့သူနဲ႔ ၾကားက ဆက္ဆံေရးကေတာ့ ပံုပ်က္သြားတာ ေသခ်ာပါတယ္။

“ၾကည့္စမ္း ……… ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္စားျပီး သူမ်ားမိသားစုၾကားထဲ စိတ္၀မ္းကြဲေအာင္ အေမေတြ႔ေတာ့ တစ္မ်ိဳး၊ သမီးေတြ႔ေတာ့ တစ္မ်ိဳး ေျမွာက္ထိုးပင့္ေကာ္ ကုန္းေခ်ာတယ္။ ေတြ႔ျပီးရွင္းမယ္ လာပါေလ့ေစဦး”

ဒါကက်ေတာ့ ဆင္ေျခဖုံး ရပ္ကြက္တစ္ခုက ေဒါသထြက္ေနတဲ့ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ့ မခံမရပ္ႏိုင္လို႔ ၾကံဳး၀ါးတဲ့ အသံပါ။ ဘယ္သူမွားသလဲ မွန္သလဲ မသိႏိုင္ေပမယ့္ မၾကာခင္ ရန္ပြဲတစ္ပြဲ စတင္ေတာ့မွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။

“သူက သူမ်က္မုန္းက်ိဳးေနတဲ့ သူဆိုရင္ အခြင့္အေရးေတြ မေပးဘဲ ပညာေပးထား ေရာေလ။ လက္တြဲေခၚျပီး မသင္ျပေပးဘဲနဲ႔ အလုပ္ထဲမွာ အမွားပါသြားရင္လဲ ဆူလိုက္တာ မိုးမႊန္လို႔။ စိတ္ေကာင္းေကာင္းေလး မထားဘူး။ အားလံုးအေပၚ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သာတူညီမွ် ဆက္ဆံသင့္တာေပါ့။ ငါလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးနဲ႔ ၾကိဳးစားပမ္းစား အလုပ္လုပ္ခ်င္ခဲ့တာ…….. အခုေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားကေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ၀န္ထမ္းႏွစ္ဦးက သေဘာထား တင္းမာတဲ့ အထက္လူၾကီးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အခ်င္းခ်င္း ရင္ဖြင့္ေနၾကတဲ့ ေနာက္ကြယ္က စကားသံပါ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဒီဌာနရဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ တိုးတက္မွဳ နည္းလာမွာ မွန္းၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

“သူလဲ အရင္က ဒီလမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ သူပါကြာ။ နည္းလမ္းေကာင္းေလး လမ္းေၾကာင္းေလး ေျပာျပလိုက္ေတာ့ ဘာျဖစ္သြားမွာမို႔လဲ။ သူနဲ႔ငါဆိုလဲ စီနီယာ ဂ်ဴနီယာ အကြာၾကီးပါကြာ………. ငါက သူ႔ကို ေက်ာ္တက္သြားမွာ မနာလိုစရာလား။ ႏွဳတ္၏ ေစာင္မျခင္း လက္၏ ေစာင္မျခင္း ဆိုတာ လုပ္ေကာင္း ပါတယ္ကြာ။ အခုေတာ့ လွ်ိဳထားတယ္” စသျဖင့္ အညစ္ခံလိုက္ရတဲ့ လူေတြရဲ့ မေက်မနပ္ ေရရြတ္ ညည္းတြားသံေတြဟာ ဒီကမၻာၾကီးေပၚမွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မ်ားျပားလြန္းစြာ ထြက္ေပၚေနၾကတာ အားလံုး အသိပါပဲ။

ဒီလိုမ်ိဳး အညစ္ခံရလို႔ ဒီလိုမ်ိဳး ညည္းတြားဖူးတဲ့ သူေတြထဲမွာ သင္လည္း ပါဖူးမယ္ ထင္တယ္။ လူသားေတြ အားလံုးဟာ ရာႏွဳန္းျပည့္ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္သူေတြ မဟုတ္ၾကေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးေတာ့ မညစ္သင့္ၾကပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ့ ရွင္သန္ရပ္တည္ေရးမွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ ထိခိုက္သြားျခင္းမရွိဘဲ ကိုယ္က နည္းနည္းေလး ေပးလိုက္ရေပမယ့္ သူမ်ားရဲ့ ရွင္သန္ရပ္တည္ေရးမွာ မ်ားစြာ အေထာက္အကူ ရသြားေစတဲ့ လူသားဆန္တဲ့ အကူအညီေတြဟာ ဘယ္သူ႔ကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပးသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဆီကို တစ္ပတ္ျပန္လည္လာတဲ့ ေစတနာ ေမတၱာ စက္၀န္းကို လိုခ်င္ရင္ ကိုယ္လက္ရွိ ရပ္တည္ေနတဲ့ အမွတ္ကေန စဆြဲသားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေဂါက္ကြင္းထဲ ေရာက္ေနျပီ တစ္ခ်က္တည္းက်င္း၀င္ေအာင္ ရိုက္လိုက္မွ ဆိုတဲ့အေတြးဟာ ဘယ္သူမွ မသိေတာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရွက္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။သူမ်ားကို ေကာင္းေအာင္ မကူညီႏိုင္ေတာင္ ဆိုးေအာင္ အလကားသက္သက္ ရည္ရြယ္ျပီး ဒုကၡမေပးသင့္ပါဘူး။

ေနာက္ျပီး လူတိုင္း အကူအညီမလိုဖူးတဲ့ သူရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ ခြန္အားၾကီးမားလွတဲ့ ေတာဘုရင္ ျခေသၤ႔ၾကီးေတာင္ ပိုက္ကြန္ထဲမိေနလို႔ ၾကြက္ကေလးရဲ့ အကူအညီ လိုတဲ့ တစ္ေန႔ဆိုတာ ရွိလာခဲ့ေသးတာပဲ။ အနာဂတ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ၾကိဳေတြးလို႔ မရပါဘူး။ သူမ်ားေတြ ကိုယ့္ကို ေစတနာ တန္ျပန္လာေအာင္ ကိုယ့္ဘက္ကေန ေစတနာထား ေပးသင့္ပါတယ္။ သူမ်ားဒုကၡေရာက္ေအာင္ တမင္ ညစ္တာမ်ိဳး ေခ်ာက္တြန္းတာမ်ိဳး၊ ကိုယ္ကေတာ့ သူ႔ေကာင္းက်ိဳးမို႔ အားစိုက္မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူး ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

မွ်မွ်တတ ေျပာရရင္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ေနာ္။ အထက္က ညည္းညဴျပစ္တင္ ေနၾကတဲ့ သူေတြကေရာ သူမ်ားကို အခြင့္အေရးရတိုင္း ကူညီတတ္သူေတြ ဟုတ္ရဲ့လား။ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အခြင့္အေရးကေရာ သူတို႔ရထိုက္ရဲ့လား စတာေတြေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အထက္မွာ ညည္းတြားခဲ့သူေတြရဲ့ အေျပာခံရသူေတြ ဘက္ကလည္း “အားတိုင္း အကူအညီ လာေတာင္းေနလို႔ ေပးရမွာလား။ သူကေကာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘာကူညီဖူးလဲ။ ျပီးရင္လဲ ေက်းဇူးကန္းဦးမယ္” လို႔ ေစာဒက တက္ႏိုင္ပါတယ္။ “အို…. မွန္တာေျပာတာပဲ ဘာျဖစ္လဲ။ သူလဲ သူမ်ားေတြၾကားထဲ အဲလို ခြ်န္တြန္းလုပ္ေနက်ပဲ” ဆိုျပီး ႏွဳတ္ခမ္းတစ္လံ ပန္းတစ္လံနဲ႔ ျပန္ေျဖရွင္းပါလိမ့္မယ္။

တတိယေျမာက္ စကားဟာလည္း ကိုယ္နဲ႔အဆင္မေျပတဲ့ အထက္လူၾကီးကို ေနာက္ကြယ္ကေန အတင္းခ်တာလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေျပာခံရသူက တကယ္ အဂတိတရား မကင္းတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး တစ္ေယာက္ကလည္း “ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ရွာၾကံၾကိဳးစားလာရတာ ဒီလိုေတာ့ မေျပာျပႏိုင္ပါဘူး” လို႔ ျပန္ေခ်ပလည္း သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မေ၀ဖန္လိုပါဘူး။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ဒီလူေတြ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာ ဘယ္သူလြန္တယ္၊ ဘယ္သူမွားတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ဟာ သူတို႔ သိၾကမွာပါ။ သူတို႔ရင္ထဲက ေစတနာကို ေဘးလူ ဘယ္သူမွ မသိေတာင္ သူတို႔သိပါတယ္။ “ေစတနာသည္ ကံျဖစ္၏” လို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေဟာၾကား ဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ သင့္ရဲ့ သူတစ္ပါးအေပၚ သက္ေရာက္ထားရွိ လိုက္တဲ့ ေစတနာအက်ိဳးကို သင္ မလြဲမေသြ ျပန္ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာေကာင္းရင္ ကံေကာင္းမယ္၊ ေစတနာဆိုးရင္ ကံဆိုးမယ္ ရွင္းေနတာပဲ။ သူတစ္ပါးေတြ အေပၚ စိတ္ေကာင္း ထားသင့္လား မထားသင့္ဘူးလား ဆိုတာကို အတၱေပၚ အေျခခံတဲ့ ဘယ္ေလာကီ၀ါဒေတြနဲ႔မွ ျပန္ေတြးေခၚ ၾကံဆမေနပါနဲ႔။ သင္ျပဳေသာကံ ပဲ့တင္သံ သင့္ထံျပန္လာမည္ ဆိုတာ လံုး၀ေသခ်ာပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ ေစတနာထားလိုက္လို႔ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳး ျပန္ေပးခ်ိန္က်ရင္ သင့္ရဲ့ အတၱ၀ါဒေတြက သင့္ကို အကာအကြယ္ ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ႏြားမရဲ့ ႏို႔တိုင္ကေန ညွစ္ယူထားတဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့ ႏို႔ဟာ အခ်ိန္မၾကာေသးလို႔ ခ်ိဳျမိန္ ေကာင္းမြန္ ေနေသး သလိုပဲေပါ့။ မေကာင္းမွဳဆိုတာ တန္ျပန္အက်ိဳး မေပးေသးခင္ အခ်ိန္အထိ ျပဳလုပ္ရသူအတြက္ တကယ္ခ်ိဳျမိန္ အရသာ ရွိပါတယ္။ သူက အသာစီးက ရေနတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ႏို႔အခ်ဥ္ေပါက္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ ခ်ိဳျမိန္တဲ့အရသာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသလို မေကာင္းမွဳရဲ့ အက်ိဳးေပးခ်ိန္ ေရာက္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ထားခဲ့တဲ့ ေစတနာအက်ိဳးကို မလြဲမေသြ ျပန္ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဘ၀ဆိုတာ သူ႔ကို ဂိုးသြင္းမွ ကိုယ္ေနာက္တစ္ဆင့္ တက္ရတဲ့ ေဘာလံုးကြင္းထဲက အေနအထားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကိုအလဲထိုးမွ ကိုယ္ရွင္သန္ရတဲ့ လက္ေ၀ွ႔ၾကိဳး၀ိုင္းထဲက အေနအထားမ်ိဳးလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘ၀ဆိုတာ အားလံုး အတူတကြ ရွင္သန္လို႔ ရပါတယ္။ လူသားတိုင္းဟာ လူသားဆန္တဲ့ စိတ္ထားေလးေတြနဲ႔ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေစတနာေမတၱာထား ေဖးမၾကမယ္ ဆိုရင္ လူ႔အလႊာ အသီးသီးက မိသားစုေနအိမ္တိုင္းဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ သီရိေဂဟာေတြ ျဖစ္ေနၾကမွာပါ။ လမ္းတိုင္း၊ ရပ္ကြက္တိုင္း၊ လုပ္ငန္းခြင္တိုင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတိုင္းဟာလည္း ေက်နပ္ ေနေပ်ာ္စရာ ျဖစ္ေနၾကမွာပါ။ ဒါဟာ စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သင့္တဲ့ လူ႔ဘံုေလာကရဲ့ လိုအပ္ေနတဲ့ အႏွစ္သာရပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လူသားေတြ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးၾကား အျပန္အလွန္ ကူညီၾကရင္း ေအးခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ရွင္သန္ၾကျခင္းဟာ လူ႔ဘံုေလာကရဲ့ အႏွစ္သာရလို႔ ေျပာရင္ ရပါတယ္။ ဒီအႏွစ္သာရကို မခံစားတတ္ဘဲ ဖ်က္ဆီးၾကမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ လူ႔ဘံုနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ ငရဲဘံုနဲ႔ သြားတူေနပါလိမ့္မယ္။ ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခုၾကိဳေျပာထား ပါရေစ။ ဒီပံုျပင္ေလးဟာ ယုတၱိေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပံုျပင္ထဲက ေပးတဲ့ အဓိကအခ်က္အလက္ (message) နဲ႔ အသိတရား (sense)  ကေတာ့ အရမ္း စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းမြန္ပါတယ္။





တစ္ခါက ေကာင္းကင္ဘံုမွာ စူးစမ္းေလ့လာလိုစိတ္ အျပည့္ရွိတဲ့ နတ္သူငယ္ေလး တစ္ပါး ရွိပါတယ္။ သူ႔နာမည္ကို ခ်မ္း (Charm) လို႔ ဆိုၾကပါစို႔။ ေကာင္းကင္ဘံုက နတ္သား ဆိုေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ လံုး၀ မခံစားရဘူးေပါ့။ ခ်မ္းဟာ တစ္ေန႔မွာ သူမၾကားဖူးတဲ့ လူ႔ဘံုနဲ႔ ငရဲဘံုဆိုတာ တျခားနတ္ေတြ ေျပာေနတာ ၾကားျပီး စိတ္၀င္စားသြားကာ သူ႔ဖခင္ နတ္သားကို လူ႔ဘံုနဲ႔ ငရဲဘံုဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးျမန္းစူးစမ္းပါတယ္။

သူ႔ဖခင္က လူ႔ဘံုဆိုတာက တန္ခိုးသာ မရွိေသာ္လည္း သူတို႔နတ္ေတြနဲ႔ ရုပ္အဆင္း သ႑ာန္အားျဖင့္လည္း တူညီကာ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းေတြ ကင္းတဲ့ ေနရာမွာလည္း မကြာလွတဲ့ လူသားေတြ ေနထိုင္ရာ ဘံုျဖစ္ျပီး ငရဲဘံုကေတာ့ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ရတဲ့ ေနရာပဲ လို႔ ခ်မ္းကို ရွင္းျပပါတယ္။ ခ်မ္းလည္း စိတ္၀င္စားသြားျပီး သူ႔ကို အဲဒီဘံုေတြကို လိုက္ျပပါ၊ ငရဲဘံုနဲ႔ လူ႔ဘံု ဘာေတြ ကြာသလဲ သိခ်င္ပါတယ္ လို႔ သူ႔ဖခင္ကို ပူဆာသတဲ့။
 
ဒါနဲ႔ သူ႕ဖခင္ နတ္သားက ခ်မ္းကို ပထမဦးဆံုး ငရဲဘံုကို လိုက္ျပပါတယ္။ ငရဲဘံုဟာ သစ္ပင္ ေတာေတာင္ေတြနဲ႔ အေတာ္ေလး သာယာက်ယ္၀န္းျပီး ကန္ေတြမ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ကန္ေတြထဲမွာ ေရေတြ မရွိဘဲ စားစရာ ေသာက္စရာ ေတြျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ သာယာလွပျပီး စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ငရဲက်ေနတဲ့ အသက္အရြယ္စံု ငရဲသားေတြ အားလံုးဟာ ညွိဳးခ်ံဳးေနၾကျပီး စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ေနၾကတာ ခ်မ္းကေတြ႔ရပါတယ္။ ငရဲသားေတြ လက္ထဲမွာလည္း သူတို႔တစ္ရပ္ေလာက္ ရွည္တဲ့ ဇြန္းရွည္ၾကီးေတြ ဆုပ္ကိုင္ထားၾကရင္း မ်က္ႏွာ မသာမယာနဲ႔ ေရကန္ေဘးမွာ အစားအေသာက္ေတြ ေမွ်ာ္ရင္း ထိုင္တဲ့ သူကထိုင္၊ အားျပတ္လို႔ လဲတဲ့သူကလဲနဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့ ခ်မ္းလည္း နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔အေဖကို ေမးပါသတဲ့။ ဒီလို ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျခအေနေတြ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ သူတို႔ ဘာလို႔ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲနဲ႔ အားျပတ္လဲေနၾကရတာလဲ၊ သူတို႔လက္ထဲက ဇြန္းေတြနဲ႔ ကန္ထဲက ဟာေတြကို ခပ္မစားၾကဘူးလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႔ဖခင္က အဓိပၸာယ္ပါပါ ျပံဳးလိုက္ပါတယ္။

သူ႔ဖခင္က ခ်မ္းကို “သူတို႔လက္ထဲက ဇြန္းေတြက အရမ္းရွည္ျပီး အရင္းကပဲ ကိုင္လို႔ ရလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခပ္စားလို႔ မရဘူးေလ” လို႔ ေျဖပါတယ္။ ဥာဏ္ထက္တဲ့ နတ္ကေလး ခ်မ္းက ခ်က္ခ်င္းပဲ တစ္စံုတစ္ခု ေတြးမိသြားျပီး “ကိုယ္စားလို႔ မရေပမယ့္ သူမ်ားကို ေကြ်းလို႔ေတာ့ ရတာပဲေလ။ ဒီလိုပဲ အျပန္အလွန္ခြံ႔ၾကေပါ့” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ သူ႔အေဖက “သူတို႔က ကိုယ္မစားရတာပဲ အာရံုက ရွိေနေတာ့ သူမ်ားကိုေကြ်းလိုက္ရင္ သူမ်ား၀သြားျပီး ကိုယ့္လဲ ျပန္ခြံ႔ေပးမယ္ ဆိုတာကို ဥာဏ္က မျမင္ႏိုင္ႏိုင္တဲ့ ငရဲသားေတြ ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဗိုက္မျပည့္ေတာ့ ရွဳခင္းေတြ ဘယ္ေလာက္လွလွ ဘ၀က မသာယာႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ သူမ်ားေကာင္းစားသြားမွာ မလိုလားလို႔၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေမတၱာထားဖို႔ ေမ့ေနၾကလို႔ အားလံုး စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ဒုကၡေတြ ခံစားေနၾက ရတဲ့အတြက္ ဒီေနရာကို ငရဲဘံုလို႔ ေခၚတာပဲ” လို႔ ခ်မ္းရဲ့ အေဖ နတ္သားၾကီးက ခ်မ္းကို အိုင္ဒီယာပါပါ ဆင္ျခင္ဆံုးမပါတယ္။

ခ်မ္းကို သူ႔အေဖက လူ႔ဘံုကို ေခၚသြားလို႔ ေရာက္သြားေတာ့ ခ်မ္း အံ့ၾသရျပန္ပါတယ္။ ငရဲဘံုနဲ႔ လူ႔ဘံုဟာ အခင္းအက်င္း ရွဳခင္းအေနအထားေတြ တူေနရံုမွ်မက အစားအစာေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ကန္ေတြ ရွိတာခ်င္းေရာ၊ လူသားေတြ လက္ထဲမွာ သူတို႔တစ္ရပ္ေလာက္ ရွိတဲ့ ဇြန္းရွည္ၾကီးေတြ ကိုင္ထားတာခ်င္းပါ ငရဲသားေတြနဲ႔ တူေနပါတယ္။

လံုး၀ မတူတာ ေတြကေတာ့ လူသားေတြဟာ အာဟာရျပည့္၀ျပီး လန္းဆန္း တက္ၾကြေနပါတယ္။ ငရဲသားေတြလို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ထိုင္ေနတာေတြ ညွိဳးႏြမ္းပိန္ေျခာက္ျပီး ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ျဖစ္ေနတာေတြ လံုး၀ မရွိၾကပါဘူး။ အစာမ၀ေသးသူေတြက အစာကန္ေဘးမွာ စုဖြဲ႔ ၀ိုင္းထိုင္ၾကျပီး အခ်င္းခ်င္း ခြ႔ံေကြ်းရင္း ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ ေနၾကပါတယ္။ အစာစားျပီးသား သူေတြ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကေတာ့ သစ္ပင္ရိပ္ေတြ ကန္စပ္ေတြမွာပဲ ကိုယ့္ဇြန္းေတြ ေဘးခ်လို႔ ေအးေအးလူလူ ထိုင္ေနၾကပါတယ္။ ကေလးငယ္ေတြက ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူး ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားလို႔ေပါ့။ ပန္းေရာင္စံုေတြ ၾကားထဲမွာ ခ်စ္သူစံုတြဲေတြ အပန္းေျဖသူေတြနဲ႔ စည္ကားေနပါတယ္။ အားလံုး ေအးခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ရွင္သန္ေနၾကပါတယ္။ ဗိုက္ဆာလာလည္း ျပႆနာမရွိပါဘူး။ ကန္စပ္ကိုသာ သြားလိုက္။ ဆာေနတုန္း လာလို႔ ဇြန္းမပါတဲ့အတြက္ သူက ခြ႔ံမေကြ်းႏိုင္လည္း ဘယ္သူကမွ တြက္ကပ္မေနၾကဘဲ ဆာသူကို ေတြ႔ရာလူက ေစတနာပါပါ ခြ႔ံေကြ်းေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
 
ဒီျမင္ကြင္းေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ နတ္ငယ္ေလး ခ်မ္း ကိုယ္တိုင္ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးသြားရသလို တစ္ျပိဳင္နက္ တည္းမွာပဲ ဒီလူ႔ဘံုရဲ့ ေအးခ်မ္းေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ ေကာင္းျခင္းရဲ့ လွိ်ဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္ သြားခဲ့ပါတယ္။ “သူတို႔ေတြက်ေတာ့ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ တစ္ေယာက္ေကာင္းက်ိဳးကို တစ္ေယာက္က လိုလားလို႔ ေစတနာ ထားၾကလို႔ ဒီလို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေနာ္ ေဖေဖ” လို႔ သူ႔ဖခင္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ဖခင္က “ဒါေပါ့သားရယ္။ သူမ်ားေကာင္းစားတာကို လိုလားျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေမတၱာေတြ ထားေနၾကလို႔ အားလံုး စိတ္ေရာကိုယ္ပါ သုခေတြ ခံစားေနၾကရျပီး ေအးခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ေနၾကလို႔ ဒီေနရာကို လူ႔ဘံုလို႔ ေခၚတာပဲ။ တည္ရွိတဲ့ အေပၚယံ အသြင္သ႑ာန္ျခင္း တူေပမယ့္ အတြင္းပိုင္း အႏွစ္သာရ ျဖစ္တဲ့ ေနသူေတြရဲ့ စိတ္ထားေပၚ မူတည္ျပီး ဒုကၡနဲ႔ သုခ ရလဒ္ခ်င္း ကြဲျပားသြားတာေပါ့။ ဒီေတာ့ သားလဲ မွတ္ထားေနာ္။ ေစတနာဆိုတာ တူေသာ အက်ိဳးေပးတယ္” လို႔ ခ်မ္းကို ဆံုးမပါတယ္။

လူ႔ဘံုကေန ျပန္လာတဲ့အခါ နတ္ငယ္ေလးခ်မ္းမွာ အသိတရားေတြ ဆင္ျခင္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရခဲ့သလို စာဖတ္သူတို႔လည္း ဒီပံုျပင္ေလးက ေပးလိုတဲ့ ေစတနာ အေတြးအျမင္ကို ႏွလံုးသားထဲကေန လက္ခံရရွိမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ကဲ………… ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို တန္ခူးသၾကၤန္နဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြ ၾကားထဲက ဆက္ဆံေရးလို ရင္ခုန္ဆြတ္ပ်ံ႕ ၾကည္ႏူးဖြယ္ တည္ေဆာက္ ၾကရေအာင္လား။ လူ႔ဘံုဆိုတာ ဘာလဲ……..? ငရဲဘံုဆိုတာ ဘာလဲ……….? အသြင္သ႑ာန္ အားျဖင့္ မကြာပါဘူး။ အႏွစ္သာရပဲ ကြာတာပါ ဆိုတာ သင္သိသြားျပီ မလား။

(၁)တစ္ခါက မ်က္စိေကာင္းတဲ့လူနဲ႔
မ်က္စိမႈန္သူႏွစ္ေယာက္ေရထဲေမ်ာပါသြားခဲ့တယ္။ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ျမစ္ျပင္မွာ
အသက္ရွင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ႏွစ္ဦးသား အားသြန္ခြန္စိုက္ ကူးခတ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူ
သူတို႔ ေျခကုန္လက္ပမ္း က်သြားခဲ့တယ္။ ရုတ္တရက္ သူတို႔ဖက္ ေမ်ာလာေနတဲ့
အေဝးကေလွတစ္စီးကို မ်က္စိေကာင္းသူက ေတြ႔ျမင္သြားခဲ့တယ္။
မ်က္စိမႈန္သူကလည္း မႈန္ဝါးဝါးၾကားမွာ ေလွကိုေတြ႔ခဲ့လို႔ ႏွစ္ဦးသား
ေလွဖက္ကိုဦးတည္ၿပီး အားကုန္ကူးခတ္ၾကျပန္တယ္။

ကူးရင္းသြားရင္း မ်က္စိေကာင္းသူက ရုတ္တရက္ အကူးရပ္လိုက္တယ္။ အေၾကာင္းက
ေလွတစ္စီးလို႔ သူထင္ခဲ့တဲ့အရာက ေလွမဟုတ္ဘဲ သစ္ေဆြးတုံးတစ္တံုးျဖစ္ေနလို႔
ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္စိမႈန္သူက သစ္ေဆြးတုံးမွန္း မသိခဲ့လို႔
အကူးမရပ္ခဲ့ဘူး။ အနီးနားေရာက္မွ ေလွမဟုတ္ဘဲ သစ္ေဆြးတံုးမွန္း သိတဲ့အခ်ိန္
သူဟာ ကမ္းနဲ႔အေတာ္ေလး နီးေနၿပီျဖစ္တယ္။ မ်က္စိေကာင္းသူကေတာ့ ေရလယ္မွာ
တစ္ဝဲဝဲလည္ရင္း နစ္ျမႇဳပ္ေသဆံုးသြားခဲ့ရတယ္။


(၂)
ကင္ဆာေရာဂါ ေဝဒနာသည္ႏွစ္ဦးမွာ တစ္ဦးကနားပါးၿပီး တစ္ဦးကနားထိုင္းတယ္။
နားပါးသူက ဆရာဝန္ေတြ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ေနတဲ့ သူ (၃)လသာ
ခံမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ၾကားၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး
(၃)လေတာင္မခံဘဲ ေသသြားခဲ့တယ္။ နားထိုင္းသူက ဆရာဝန္ေတြရဲ႕
စကားကိုေခ်ာင္းနားေထာင္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ သူနဲ႔ေျပာခ်င္တဲ့ စကားကိုေတာင္
ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ေျပာရတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူဟာ (၃)လေက်ာ္လြန္တဲ့အထိ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနခဲ့ရတယ္။


(၃)
အေမရိကန္က ေရာဘတ္နဲ႔ စတီဗင္ဆိုတဲ့ သူေဌးႏွစ္ဦးမွာ အရြယ္အစားတူတဲ႔
ကုမၸဏီေသးတစ္ခုစီ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရာဘတ္က တစ္ျခားလူထက္
ေဝးေဝးျမင္တတ္ခဲ့ၿပီး ဘယ္အရာကိုမဆို စိစစ္တြက္ခ်က္တတ္တယ္။ ၂ဝဝ၈ခုႏွစ္
အေမရိကန္ရဲ႕ စီးပြါးပ်က္ကိန္းကို သူႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ၿပီး ကုမၸဏီက
ေငြေတြကို ခဲြျခမ္းမွ်ေဝခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကုမၸဏီကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့တယ္။
၂ဝဝ၈ စီးပြါးေရးကပ္ဆိုက္တဲ့ႏွစ္မွာ ကုမၸဏီေပါင္း ၃ဝ%
ၿပိဳကဲြသြားႏိုင္တာမို႔ အေၾကြးေတြ မက်န္ေအာင္ သူဖ်က္သိမ္းလိုက္တာ
ျဖစ္တယ္။ ၃ဝ%ထဲမွာ သူ႔ကုမၸဏီ အေသးေလးလည္းပါမယ္လို႔
ခန္႔မွန္းခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။

စတီဗင္ကေတာ့ အတြက္အခ်က္ မလည္ဝယ္တဲ့အျပင္ အနည္းငယ္ တံုးအသူလည္းျဖစ္တယ္။
အနာဂါတ္ကို လံုးဝႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းလို႔ မရႏိုင္ဘူးလို႔
ထင္မွတ္ထားသူလည္းျဖစ္တယ္။ အနာဂါတ္အတြက္ လွလွပပ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီး
သူ႔ေရွ႕မွာ ခ်ျပရင္ေတာင္ ယံုမယ့္သူမဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အနာဂါတ္က ကိုယ့္အနား
တကယ့္မေရာက္လာေသးလို႔ လို႔ သူမွတ္ယူခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကုမၸဏီတစ္ရက္
အသက္ဆက္လို႔ရရင္ တစ္ရက္အသက္ဆက္မယ္၊ တစ္ရက္ေတာင့္ခံမယ္လို႔ပဲ
သူခံယူထားတယ္။ စီးပြါးေရး ကပ္ဆိုက္တဲ့ႏွစ္ကို သူ႔ကုမၸဏီေလး
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အတြက္အခ်က္ေကာင္းသူက
ၿပိဳကဲြခဲ့ရၿပီး အတြက္အခ်က္ ညံ့သူက ေရရွည္တည္တံ့ခဲ့တယ္။


လူ႔ဘဝထဲက တစ္ခ်ဳိ႕ကိစၥမွာ သိတာထက္ မသိတာက ပိုေကာင္းတယ္။ ထက္ျမက္တာထက္
မထက္ျမက္တာက ပိုေကာင္းတယ္။ လူေတြေျပာတတ္ၾကတဲ့ ဝိုးတိုးဝါးတား၊
မႈန္ဝါးဝါးျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးကိုေခၚတာျဖစ္မယ္။ တစ္ခါတေလမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြက အဲဒီမႈန္ဝါးဝါးေတြထဲမွာ ပုန္းေအာင္းေနတတ္တယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕ကိစၥက မ်ားမ်ားသိေလ မ်ားမ်ားစိတ္ဆင္းရဲေလ ဆိုသလို ၾကည္ၾကည္လင္လင္
ႏိုးထလာတဲ့ တခဏမွာ အဲဒီေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြက အေဝးကို လႊင့္ထြက္သြားတတ္တယ္။


စကားတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘဝကိုပ်က္စီးေစႏိုင္တယ္။
စကားအခြန္းတစ္ေထာင္သံုးမွ လူတစ္ေယာက္ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ႏိုင္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သင့္ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို ခ်ိတ္ဆဲြထားပါ။


ကိုယ္ယံုၾကည္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သင့္ျမတ္ေအာင္ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါ။
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ္နဲ႔သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူနဲ႔ ဆံုဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။


ငါရဲ႔ "အရည္အခ်င္း" သူ႔မွာမရွိသလို
သူ႔ရဲ့ "အရည္အခ်င္း"လဲ ငါ့မွာ မရွိဘူး ဆိုတာကို
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါနဲ႔...


လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ေတြ႕ရတဲ့သူကုိ ေစတနာထားၿပီး၊ လက္ရွိအလုပ္ကုိ
အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့သူဟာ...
ဘ၀လမ္းေၾကာင္းမွန္ကုိတည့္တည့္ေလွ်ာက္ေနသူပါပဲ... 

သူငယ္ခ်င္းတုိ႔.......
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔ႀကံစည္ေနပါသလား။ ေအာက္ပါႏိုင္ငံေတြရဲ့ နာမည္ေတြကို စစ္ေဆးၾကည့္ပါဦး

{{{Names of Some Romantic Countries}}}

H.O.L.L.A.N.D      ''Hope Our Love Lasts And Never Dies.''
I.T.A.L.Y            ''I Trust And Love You.''
L.I.B.Y.A            ''Love Is Beautiful; You Also.''
F.R.A.N.C.E        ''Friendships Remain And Never Can End.''
C.H.I.N.A           ''Come Here ... I Need Affection.''
B.U.R.M.A          ''Between Us, Remember Me Always.''
N.E.P.A.L           ''Never Ever Part As Lovers.''
I.N.D.I.A            ''Nearly Died In Adoration.''
K.E.N.Y.A           ''Keep Everything Nice, Yet Arousing.''
E.G.Y.P.T           ''Everything Great, You Pretty Thing!''
M.A.N.I.L.A         ''May All Nights Inspire Love Always.''
T.H.A.I.L.A.N.D    ''Totally Happy. Always In Love And Never Dul'.''

(၁) လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္သလို
သူ႔အတြက္လဲ ေပ်ာ္ရမယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူဟာ အလွပဆံုးျဖစ္တယ္။ ဆဲြေဆာင္မူ
အရွိဆံုးျဖစ္တယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြ အသက္ရွင္တာ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို
လက္ကိုင္ထားလို႔။ မိန္းကေလးေတြ အသက္ရွင္တာ မွတ္သားျခင္းကို
လက္ကိုင္ထားလို႔။ ... Socrates

(၂) လင္မယားဆိုတာ ကပ္ေၾကးတစ္လက္နဲ႔တူတယ္။ ထက္ျမက္တဲ့ အသြားႏွစ္ခုဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မခဲြဘူး။ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနပါေစ ၾကား၀င္လာတဲ့ ပစၥည္းကိုေတာ့
အသြားႏွစ္ဖက္ေပါင္းျပီး ညွပ္ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္။... S.Smith

(၃) လူငယ္ေတြရဲ႔ အိပ္မက္ဟာ အခ်စ္၊ ေငြေၾကးနဲ႔ က်န္းမာေရးတဲ့။ ဒါေပမဲ့
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ က်န္းမာေရး၊ ေငြေၾကးနဲ႔ အခ်စ္လို႔ ေျပာင္းလဲသြားတာကို
သူတို႔ သတိျပဳမိၾကလိမ့္မယ္။... Paul Jiruidi

(၄) မိန္းကေလးေတြဟာ စကားေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ကို လ်စ္လ်ဴရွဴထားတဲ့
ေယာက္်ားေတြနဲ႔ေျပာရင္ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေျပာတယ္။ သူတို႔ကို ေပ်ာ္ေအာင္
စိတ္လွဳပ္ရွားေအာင္လုပ္တဲ့ ေယာက္်ားေတြနဲ႔ ဆိုရင္ အသံတိုးတိုးနဲ႔
ေျပာတယ္။ သူတို႔တကယ္ခ်စ္တဲ့ ေယာက္်ားေလးနဲ႔က်ေတာ့ အသံတိတ္ေန
တတ္တယ္။... George Eliot

(၅) ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ သူတို႔ရဲ႔ လြတ္လပ္မႈနဲ႔
ေလာင္းကစားလုပ္တာပဲ။ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔
ေလာင္းကစားလုပ္တာပဲ။... W.Somerset Maugham

(၆) အခ်စ္ဆိုတာ မီးတအိမ္နဲ႔ တူတယ္။ အတြင္းစိတ္မွာရွိတဲ့ ဆီနဲ႔
ထြန္းညႇိမွသာ မီးရဲ႔ အလင္းေရာင္ဟာ မမွိန္ႏိုင္ဘူး။ မညိမ္းႏိုင္ဘူး။... Henry H. Hansa

(၇) ေယာက္်ားေလးေတြ စီးကရက္တစ္လိပ္ ေသာက္ျပီး စိတ္ေျဖတာဟာ မိန္းကေလးေတြ
တခါေလာက္ အားရပါးရ ငိုလိုက္တာနဲ႔ ညီမွ်တယ္။... Edwards.Mbowe Reighton

(၈) မိန္းကေလးေတြရဲ႔ ႏုပ်ဳိတဲ့ လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ျပီ။
အဲဒါကေတာ့ အသက္လိမ္ျခင္းပဲ။... Shakespeare

(၉) အခ်စ္ကို မ်က္စိနဲ႔ မခံစားဘူး။ အခ်စ္ကို ႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားတာ။... Shannon Fafe

(၁၀) မိန္းကေလးတိုင္း ေရြးခ်ယ္မူတခုကို ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ။
လူခ်စ္လူခင္ေပါတဲ့ ေယာက္်ားေလးကို လက္ထပ္ရင္ စိတ္မခ်ဘူး။ လူခ်စ္လူခင္
နည္းတဲ့ ေယာက္်ားေလး က်ျပန္ေတာ့ စိတ္မပါဘူး။... Mark Twain

(၁၁) အခ်စ္ဆိုတာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေဘးမွာ ေပါက္ေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္နဲ႔တူတယ္။
အဲဒီပန္းကို ခူးဖို႔ရာ သတၱိေတြရွိရမယ္။... Shakespeare

(၁၂) အခ်စ္ဟာ ဘ၀ကို ေလာင္ျမိဳက္ေစတယ္။ အခ်စ္ဟာ ရွင္သန္ျခင္းကို
စိုေျပေစတယ္။... Johann W. Goethe

(၁၃) လူေတြရဲ႔ အခ်စ္ကို မခံရတာ ၾကီးမားတဲ့ ေ၀ဒနာဆိုးတရပ္ ခံရတာနဲ႔တူတယ္။
လူေတြကို မခ်စ္ႏိုင္တဲ့သူဟာ ရွင္လွ်က္နဲ႔ ေသေနတာနဲ႔ တူတယ္။... Gelinbeier

(၁၄) အခ်စ္ကို နားမလည္ခင္မွာ မိန္းကေလးဟာ မိန္းကေလး မဟုတ္သလို
ေယာက္်ားေလးဟာလဲ ေယာက္်ားေလးမဟုတ္ဘူး။... History Myers

(၁၅) ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာဆိုတာ လူ႔ဘ၀မွာ ပ်ံ႔ႏွ႔ံေနတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
မရွိရင္ ဘာသာ၊ သမိုင္း၊ စိတ္ကူးယဥ္မူနဲ႔ အႏုပညာဆိုတာလဲ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။... Honore de Balzac

(၁၆) ေငြေၾကးေၾကာင့္ လက္ထပ္တဲ့လူေလာက္ ယုတ္မာတာ မရွိဘူး။ အခ်စ္တစ္ခုတည္း
အတြက္နဲ႔ လက္ထပ္တဲ့လူေလာက္ မိုက္မဲတာ မရွိဘူး။... Johnson

(၁၇) သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္မွာ တူညီတဲ့ခံစားမူေတြ
ရွိရမယ္။ တေယာက္လြတ္လပ္မူကို တေယာက္က ၀င္မစြက္ဖက္ရဘူး။
ေပါင္းဖက္ရျခင္းကို တန္ဖိုးထားရမယ္။ ခ်စ္ခင္မူကို ထိန္းသိမ္းရမယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို လက္ကိုင္ထားရင္ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ ေယာက္်ားေလးနဲ႔
မိန္းကေလးအတြက္ အလွဆံုးနဲ႔ အေရးပါဆံုးျဖစ္မယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ ယံုၾကည္တယ္။...
Bertrand Russell

(၁၈) အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖူးသလို အခ်စ္ကို ဆံုးရွံဳးဖူးတာက တစ္ခါမွ
မခ်စ္ဖူးတာ ထက္စာရင္ ေကာင္းေသးတယ္။.... Alfred Tennyson

(၁၉) အိမ္ဆိုတာ လူေတြရဲ႔ အဆိုးအျပစ္နဲ႔ က်ဆံုးျခင္းေတြ သို၀ွက္ထားတဲ့
တခုတည္းေသာ ေနရာျဖစ္သလို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ခ်ဳိျမိန္မူေတြကို
သိုေလွာင္ထားတဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္တယ္။... Bernard Shaw

(၂၀) လူ....လူ...လူ...လူဆိုတာ ရယ္ေမာျခင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ၾကားက
ခ်ိန္သီးတစ္လံုးျဖစ္တယ္။... Lord Byron

 “ဝါဆိုလျပည့္ဓမၼစၾကာေန႔”
ဦးထြန္းဝင္း (ဘီေအ၊ ဓမၼာစရိယ)


ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိထၲမင္းသားသည္ အေနာ္မာေသာင္ကမ္း၌ ဆံေတာ္ကိုပယ္ကာ ေတာသို႔ဝင္ျပီး အာဠာရႏွင့္ဥကဒ ရေသ့ၾကီးႏွစ္ပါးထံနည္းခံ၍ တရားက်င့္ရာ ေလာကီစ်ာန္သမာပတ္ မ်ားကိုသာရ၍ အမတနိဗၺာန္တရားမွန္ကိုမရသျဖင့္ ထိုအရပ္ေဒသမွဖယ္ခြါ ထြက္ခြါခဲ့ေလသည္။

ဥရုေဝလေတာ ေနရၪၨနာျမစ္ကမ္းပါးတြင္ ပၪၥဝဂၢီငါးဦးတို႔၏ လုပ္ေကြ်းျပဳစုမႈကိုခံယူ၍ ဒုကၠစရိယာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာေအာင္ က်င့္ပါေသာ္လည္း အမတနိဗၺာန္တရားမွန္ကိုမရသျဖင့္ ျပင္းထန္ေသာအက်င့္ ကိုစြန္႔ပယ္၍ တရားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းရန္ အစာေရစာမ်ား ျပန္လည္မွီဝဲသျဖင့္ ပၪၥဝဂၢီငါးဦးတို႔က တရားထူးရေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု အထင္လြဲကာ ဖဲခြါထြက္သြားၾက ေလေတာ့သည္။

ဗုဒၶအလာင္းေတာ္သည္ ျပင္းထန္လြန္းေသာ ႏွစ္ဖက္စြန္းက်င့္စဥ္ကို ပယ္၍ အလယ္အလတ္ မဇၩိမ ပဋိပဒါ သမထဘာဝနာက်င့္စဥ္ျဖင့္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃- ခု (ခရစ္မေပၚ မွီ ၅၄၄ ႏွစ္) (၅၄၄- ဘီစီ) ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ေရႊပလႅင္ေပၚ ၌ သဗၺညဳတ အလံုးစံုကိုသိေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ဟု ေခၚဆိုသတ္မွတ္ၾကပါသည္။ ဘုရားျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ခ်င္း ပထမဆရာမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ အာဠာရႏွင့္ဥဒက ရေသ့ႏွစ္ပါးတို႔အား ေက်း ဇူးဆပ္တရားေဟာရန္ ဆင္ျခင္ရာ စုေတ့ကြယ္လြန္ကုန္ၾကျပီးျဖစ္၍ ဥရုေဝလေတာတြင္ အနီးကပ္အ လုပ္အေကြ်းျပဳစုခဲ့ၾကေသာ ပဥၥဝဂၢီငါးဦးတို႔ရွိရာ မိဂဒါဝုန္ေတာသို႔ ၾကြ၍ ဝါဆိုလျပည့္ စေနေန႔၌ ဓမၼစ ၾကာတရားဦး ေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝါဆိုလျပည့္ကို “ဓမၼစၾကာေန႔” ဟူ၍ သတ္မွတ္ေခၚတြင္ၾကေလသည္။

“ေဒြေမဘိကၡေဝ” အစခ်ီေသာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကိုေဟာ၍အဆံုး၌ အရွင္ေကာ႑ည သည္ ေသာတာပန္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ “ဧဟိဘိကၡဳ” (ရဟန္းလာေလာ့) ရဟန္းအျဖစ္ကိုခံ ယူေလ၏။ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ပင္ ဝါကပ္ေတာ္မူလ်က္ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွစ၍ ျမိဳ႔ ရြာ အတြင္းသို႔ ဆြမ္းခံမွ်ၾကြေတာ္မမူဘဲ ပဥၥဝဂၢီငါးဦးတို႔၏ ကမၼဌာန္းအလုပ္၌ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာ အညစ္အေၾကး အေႏွာင့္အယွက္တို႔ကို တားဆီးရန္အလို႔ငွာ ေန႔ညဥ့္မျပတ္ အဆံုးအမၾသဝါဒေပးျခင္း ျဖင့္ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းမွာပင္ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။

ပဥၥဝဂၢီ ငါးဦးတို႔အနက္ ႏွစ္ပါးေသာရဟန္းတို႔ကို ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူစဥ္ သံုးပါးေသာရဟန္းတို႔ သည္ ဆြမ္းအတြက္လွည့္လည္ၾကကုန္၏။ ထိုဆြမ္းျဖင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ႏွင့္တကြ ပဥၥဝဂၢီ ငါးဦးတို႔သည္ မွ်တ ကုန္၏။ သံုးပါးေသာရဟန္းတို႔ကို ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူစဥ္ ႏွစ္ပါးေသာရဟန္းတို႔သည္ ဆြမ္းအ တြက္လွည့္လည္ ၾကကုန္၏။ ထိုဆြမ္းျဖင့္ အားလံုးေျခာက္ပါးတို႔ မွ်တၾကကုန္၏။ ဤနည္းျဖင့္ အဆံုး အမၾသဝါဒေပးေတာ္မူရာ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔၌ ဝပၸ မေထရ္ ေသာတာပန္ျဖစ္၏။ ဝါဆို လျပည့္ေက်ာ္ (၂) ရက္ေန႔၌ ဘဒၵိယ မေထရ္ ေသာတာပန္ျဖစ္၏။ (၃) ရက္ေန႔၌ မဟာနာမ္ မေထရ္ ေသာတာပန္ျဖစ္၏။ (၄) ရက္ေန႔၌ အႆရိ မေထရ္ ေသာတာပန္ျဖစ္၏။ ဤသို႔အစၪ္အတိုင္း ေသာ တာပတၲိဖိုလ္၌တည္ၾက၍ “ဧဟိဘိကၡဳ” ရဟန္းအျဖစ္ကို အသီးသီးခံယူၾကေလ၏။

ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၅) ရက္ ရဟႏၲာေန ့။ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၅) ရက္ေေန႔၌ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ ပဥၥဝဂၢီငါးဦးတို႔အား အနတၲလကၡဏာသုတ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ သုတ္အဆံုး၌ ပၪၥဝဂၢီငါးဦးတို႔ သည္ အရဟတၲဖိုလ္တည္ၾက၍ “ရဟႏၲာ” ျဖစ္ၾကေလ၏။

ဗုဒၶေဂါတမ၏သာသနာေတာ္၌ ပဥၥဝဂၢီငါးဦးတို႔သည္ ေရွးဦးစြာရဟႏၲာျဖစ္ၾကသူမ်ားျဖစ္၏။

ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၅) ရက္ေန႔သည္ လူသားငါးဦးတို႔ ေရွးၪီးစြာရဟႏၲာျဖစ္ေသာေန႔ျဖစ္သျဖင့္ “ရဟႏၲာေန႔” ဟု ဥဒါန္းေမာ္ကြန္းတြင္ေလ၏။ ဝါဆိုအဓိပၸါယ္မွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ဝါတြင္းသံုးလ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔မွ (ဝါကြ်တ္) သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔ထိ ခရီးမထြက္၊ ေဒသစာရီမၾကြဘဲ မိမိေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔သိမ္တြင္ “ပဝါရဏာ” “ပန္ၾကားျခင္း” “ျမင္၊ ၾကား၊ သံသယ ယံုမွားျခင္း” ရွိပါက ေျပာဆိုၾကပါ “ပန္ၾကားျပဳၾကျပီး” လွ်င္ ဝါဆိုျခင္းကိစၥျပီးဆံုးျခင္းကို ဝါကြ်တ္သည္၊ ဝါမွထြက္သည္ဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။

ဓမၼစၾကာအဓိပၸါယ္ -
ဓမၼ + စကၠ >စၾကာ > စက္ဝိုင္း
ဓမၼ = သေဘာတရား - လည္ပတ္ေသာလွည္းဘီး၊ လည္ပတ္ေနေသာစက္ဝိုင္း
ဗုဒၶက ဓမၼစၾကာတြင္ -
အစြန္းအယုတ္ဟုေခၚေဝၚသမုတ္အပ္ကုန္တရား ႏွစ္(၂) ပါးရွိသည္။ (၁) ပထမ တစ္ပါးမွာ ယုတ္မာ ေသာ ရြာသူ ရြာသား ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သားတို႔၏ လက္သံုး လက္ကိုင္ျဖစ္ေသာ၊ ပုထုစဥ္သတၲဝါတို႔၏ အေလ့ အမူအရာျဖစ္ေသာ၊ အရိယပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္မဆိုင္ေသာ၊ အက်ိဳးတစံုတရာႏွင့္မွ် မစပ္ယွဥ္ေသာ ေလာကီ အာရံုကာမဂုဏ္တို႔၌ ကာမခ်မ္းသာကို သာယာတံုျငားလိုက္စားအားထုတ္မႈဟုဆိုအပ္ေသာ အၾကင္ အစြန္းသမုတ္ အယုတ္တရားမ်ိဳးသည္ရွိေလ၏။ ဤသည္ကား (၁) ပါးတည္း။ (ဆိုလိုသည္မွာ - အိမ္ ေထာင္ျပဳ ၊ သားေမြး လင္ႏွင့္မယား ကာမခ်မ္းသာႏွင့္ေပ်ာ္ပါးေနေသာလမ္း။ (ကာမသုခလႅိကာႏု ေယာဂ)

(၂) ဒုတိယတစ္ပါးမွာ - ကိုယ္ခ်မ္းသာမႈမဖက္ ဆင္းရဲမႈသက္သက္မွ်သာျဖစ္ေသာ၊ အရိယပုဂၢိဳလ္တို႔ ႏွင့္မဆိုင္ေသာ၊ အက်ိဳးတစံုတရာႏွင့္မစပ္ယွဥ္ေသာ၊ ေရခ်ိဳး၊ မီးလံႈ၊ ဆူပံု၌အိပ္ျခင္း အစရွိသသည့္ မိမိ ကိုယ္ကိုပင္ပန္းေအာင္သာလြန္ၾကိဳးစားေလ့ရွိေသာ အၾကင္အစြန္းဟုေခၚေဝၚသမုတ္ အယုတ္တရားမ်ိဳးရွိ ေလ၏။ ဤသည္ကား (၁) ပါးတည္း။ (ဆိုလိုသည္မွာ - မိမိကိုယ္ကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွိပ္စက္၍က်င့္ေသာ အက်င့္ (အတၲကိလမထာႏုေယာဂ) ျဖစ္၏။

အလယ္လမ္း (က်င့္စဥ္)
“မဇၩိမာပဋိပဒါ”
စင္စစ္ႏွစ္ပါးကုန္ေသာ ထိုအစြန္း(အယုတ္) တရားတို႔ကို မကပ္မေရာက္ (မက်င့္ မျပဳလုပ္) မူ၍ ဗုဒၶ(ငါ ) ဘုရားသည္ အၾကင္ အလယ္လမ္းဟုဆိုအပ္ေသာအက်င့္ျမတ္ကို သဗၺညဳတ အလံုးစံုကိုသိ ေတာ္မူေသာဉာဏ္ေတာ္အလင္းျဖင့္ ထိုးထြင္း၍သိေတာ္မူအပ္ေလျပီ။

ထိုအလယ္လမ္းဟုဆိုအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္သည္ (၁) သစၥာေလးပါးကိုျမင္ေစႏိုင္ဘိေသာ ပညာ မ်က္စိကိုလည္းျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။ (၂)အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းမႈကိုလည္းျပဳျပင္စီရင္တတ္ေပ၏။ (၃) ကိေလသာမီးအျပီးခ်ဳပ္ျငိမ္းေစျခင္းငွါ၊ ဉာဏ္ကြန္ျမဴး၍အထူးသိေစျခင္းငွါ၊ မေဖါက္မျပန္ မွန္ကန္ ေကားင္းမြန္စြာသိေစျခင္းငွါ ၊ ဒုကၡခပ္သိမ္းခ်ဳပ္ျငိမ္း၍ ဇာတ္သိမ္းျခင္းငွါျဖစ္၏။ ထိုအလယ္လမ္း ဟုဆိုအပ္ေသာအက်င့္ျမတ္သည္ အဘယ္နည္း။ အရိယာျမင့္ျမတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏လက္ကိုင္ ျဖစ္၍ ျမင့္ျမတ္ေသာအဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဤမဂၢင္ရွစ္ပါးတရားသည္ပင္တည္း။ ဤမဂၢင္ရွစ္ ပါးတရားဟူသည္ အဘယ္နည္း။

(*သမၼာကို မွန္ကန္ (ေသာ) ၊ တရား (ေသာ )၊ လမ္းက် (ေသာ )၊ ေကာင္း(ေသာ )ဟူ၍ျပန္ဆိုႏိုင္ ၏။)

၁) ေကာင္းစြာျမင္ျခင္း = သမၼာဒိ႒ိ
၂) ေကာင္းစြာၾကံျခင္း = သမၼာသကၤပၸ
၃) ေကာင္းစြာေျပာဆိုျခင္း = သမၼာဝါစာ
၄) ေကာင္းစြာျပဳလုပ္ျခင္း = သမၼကမၹ ႏၲ
၅) ေကာင္းစြာအသက္ေမြးျခင္း = သမၼာအာဇီဝ
၆) ေကာင္းစြာအားထုတ္ျခင္း = သမၼာဝါယမ
၇) ေကာင္းစြာေအာက္ေမ့ျခင္း = သမၼာသတိ
၈) ေကာင္းစြာတည္ၾကည္ျခင္း = သမၼာသမာဓိ

မဂ္စိတ္ (၄) ခု၌ရွိေသာ အထက္ပါ မဂၢင္တရားကိုယ္ရွစ္ပါးသည္ မဂၢသစၥာမည္၏။ ဤမဂၢသစၥာ ကိုက်င့္ၾကံပြါးမ်ားအားထုတ္လွ်င္ သႏၲိသုခ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာအမွန္နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ နိေရာဓသစၥာကို ရရွိႏိုင္ပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္မဂၢသစၥာသည္ အေၾကာင္းတရားသစၥာျဖစ္၏။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးသစၥာနိေရာဓသစၥာကို ရရွိ၏။ ဤသို႔အေၾကာင္း အက်ိဳးလည္ပတ္ေသာ ေၾကာင့္ဓမၼစကၠ = ဓမၼစၾကာ = လွည္းဘီးကဲ့သို႔လည္ပတ္ေသာစက္ဟူ၍ဆို၏။

သစၥာေလးပါး ဓမၼစၾကာတရား
သစၥာေလးပါး (အဘိဓမၼာတရားကိုယ္ )
၁။ ေလာကီစိတ္ (၈၁) ေလာဘၾကည္ေသာ (မပါေသာ ) ၊ ေစတသိက္ (၅၁)။ ရုပ္ (၂၈)။ ဤေတဘူမိကျဖစ္ေသာ ဝဋ္တရားသည္ ဒုကၡသစၥာ (ဆင္းရဲျခင္းအမွန္) မည္၏။

ဓမၼစၾကာသုတ္လာ ဆင္းရဲဒုကၡ (၈)မ်ိဳး
၁) ပဋိသေႏၶတည္ေနရျခင္းသည္လည္းဆင္းရဲ၏။
၂) အိုရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
၃) နာရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
၄) ေသရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
၅) မခ်စ္ေသာသူ (ရုပ္နာမ္စသည္တို႔ႏွင့္) အတူေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
၆) ခ်စ္ႏွစ္သက္ေသာသူ (နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ) တို႔ႏွင့္ေကြကြင္းရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ ၏။
၇) လိုခ်င္ရာကို (နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ) မရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲ၏။
၈) အက်ဥ္းအားျဖင့္စြဲလမ္းရာ အာရံုျဖစ္ေသာခႏၶငါးပါးတို႔သည္ ဆင္းရဲကုန္၏။
ဤဒုကၡသစၥာသည္ကား အက်ိဳးတရား (ဆင္းရဲအမွန္) သစၥာျဖစ္၏။ ဗုဒၶသည္ တရားရွာသူ ၊ တရားနာယူသူမ်ားအလြယ္တကူသိျမင္ႏိုင္ေစရန္အတြက္ အက်ိဳးတရား ဒုကၡသစၥာကို ပထမထား၍ ေဟာ၏။
၂။ ဒုကၡဆင္းရဲ၏ ျဖစ္ရန္အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေသာ တဏွာဟူေသာ ေလာဘေစတသိက္သည္ သမုဒယ သစၥာ(ဆင္၊ရဲျဖစ္ေၾကာင္းအမွန္ျဖစ္၏။
လိုခ်င္တပ္မက္ျခင္းတည္၊ ဟူေသာတဏွာေလာဘေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္ခႏၶာကိုရရွိသျဖင့္ ထိုဒုကၡ(ဆင္း ရဲ)သစၥာကိုရရွိၾကသည္။
ဤသို႔ တဏွာေလာဘ သမုဒယ သစၥာတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရား မ်ားျဖစ္ေသာ ဒုကၡျဖစ္ရေလ၏။

သမုဒယသစၥာေၾကာင့္ ဒုကၡသစၥာျဖစ္၏ မဂၢသစၥာေၾကာင့္ နိေရာဓသစၥာကိုရ၏ ဤသို ့ေၾကာင္း က်ိဳးစက္လည္ပတ္ျခင္းကို ဓမၼစၾကာေခၚဆိုေလသည္။

အနတၲအဓိပၸာယ္

အနတၲ =ငါမဟုတ္၊ မိမိအလိုသို ့မလိုက္ပါျခင္း အစိုးတရမိမိ္ျဖစ္ခ်င္သကဲ့သို ့မျဖစ္ျခင္း အနတၲ = န +အတၲ (အန္ +အ)
န =မဟုတ္ ၊ အတၲ =ငါ =အနတၲ =ငါမဟုတ္ တနည္းအားျဖင့္ =အနတၲသဒၵါသည္ (၁) အလိုသို ့မလိုက္ျခင္း ၊ မိမိျဖစ္ခ်င္သကဲ့သို ့မျဖစ္ျခင္းအနက္။
ျဖစ္ဆဲဥပါဒ္ခဏ၌ ရွိေသာရုပ္သည္ တည္ဆဲနီ ခဏ သို ့မေရာက္ပါေစလင့္။
တည္ဆဲရုပ္သည္ မအိုပါေစလင့္။ အိုေသာ ရုပ္သည္ မျပိဳမကြဲမပ်က္စီးပါေစလင့္။ ဤသို ့စသည္ျဖင့္ မိမိ ေတာင့္တတိုင္း မျဖစ္ျခင္း၊ အလိုသို ့မလိုက္ျခင္း အနက္သေဘာေၾကာင့္ “အနတၲ”မည္၏။

(၂) ပိုင္ဆိုင္သူမရွိျခင္းအနက္။

ရုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တည္းဟူေသာ ခႏၶာငါးပါးရုပ္နာမ္တရားတို ့သည္ မိမိတို ့ သေဘာအတိုင္းသာျဖစ္ပ်က္ေနၾကသည္။ “မည္သို ့ျဖစ္ေစ၊ မည္သို ့ရွိေစ” ဟု အမိန္ ့ေပးႏိုင္သည့္ ပို္င္ စိုးသူတစ္စံုတေယာက္မွ်မရွိျခင္း အနက္သေဘာေၾကာင့္ “အနတၲ”မည္၏။

(၃) ျပဳစုစီမံတတ္၊ ဖန္တီးတတ္ေသာ အနက္သေဘာမွ ဆိတ္သုန္းျခင္းအနက္။ ရုပ္၊ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တို ့သည္ ျပဳလုပ္တတ္၊ ခံစားတတ္၊ ျပဳျပင္စီရင္တတ္၊ ဖန္တီး တတ္ေသာ သေဘာမွ ဆိတ္သုန္းျခင္းအနက္သေဘာေၾကာင့္ “အနတၲ” မည္၏။

(၄) တိတၳိ တို႔က မပ်က္မစီးအျမဲတည္တံ့သည္ဟု စြဲယူေသာ “အတၲ” ကိုပယ္ျခင္း။ သာသနာပတိတၳိ တို႔သည္ မပ်က္မစီးအျမဲတည္ေသာ အမာခံအႏွစ္သာရကို “အတၲ” ဟုၾကံဆစြဲ လမ္းၾကကုန္၏။ ထိုအမာခံအတၲသေဘာမရွိျခင္းေၾကာင့္ “အနတၲ”မည္၏။

အနတၲ ဓါတ္သေဘာ ဤအနတၲဓါတ္သေဘာသည္ ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူေသာ သာသနာတြင္း၌ လည္းေကာင္း၊ ပြင့္ေတာ္မမူ ေသာ သာသနာပအခါ၌လည္းေကာင္း၊ မိမိသဘာဝအတိုင္းတည္ရွိ၏။ သို႔ရာတြင္ ေဖၚထုတ္ေဟာ ၾကားမည့္သူမရွိလွ်င္ သတၲဝါတို႔မသိႏိုင္။ ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူလာေသာအခါမွသာ ထိုအနတၲဓါတ္သေဘာကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔ သိရွိနားလည္ၾကရေလ၏။

အနတၲလကၡဏာသုတ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္
(က) ခႏၶာငါးပါးတို႔၏ အနတၲျဖစ္ပံု
(ခ) ခႏၶာငါးပါးတို႔၏ အနစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၲ ျဖစ္ပံု၊
(ဂ) ဝိပႆနာပညာ၊ မဂ္ပညာျဖင့္ရႈျမင္ပံု
(ဃ) ဝိပႆနာဉာဏ္၊ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္၊ ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္ျဖစ္ပံု၊
(င) ပဥၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ ရဟႏၲာျဖစ္ပံုဟူ၍ အပိုင္း(၅)ပိုင္းျဖင့္ေဟာၾကားထားပါ၏။
ဤ “ဝါဆိုလျပည့္ ဓမၼစၾကာေန႔” တြင္ မဂ္ဖိုလ္တရားထူးကိုလိုလားေတာင့္တေသာ သူေတာ္ ေကာင္း အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးအေပါင္းတို႔သည္ အနတၲလကၡဏသုတ္ကို(ခႏၶာငါးပါး ရုပ္နာမ္တရား တို႔ကို အနစၥ၊ အျမဲမရွိ၊ ဒုကၡဆင္းရဲ၏၊ အနတၲအစိုးမရ မလိုမလိုက္၊) “ ငါပို္င္ေသာပစၥည္းမဟုတ္၊ ငါမဟုတ္၊ ငါ့ကိုယ္မဟုတ္” ဟု ဝိပႆနာဉာဏ္ပညာျဖင့္ ေန႔ညပြားမ်ားအားထုတ္၍ ခႏၶာငါးပါး၌ အနတၲလကၡဏာထင္ျမင္လ်က္ အရဟတၲဖိုလ္တိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားအားထုတ္က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကပါေစကုန္ သတည္း...။      ။
ဦးထြန္းဝင္း B.A
ဓမၼာစရိယ
ကိုးကားေသာစာအုပ္မၽား
၁။ ဓမၼာစၾကာသုတ္(ေလးဘာသာ)
၂။ အနတၲလကၡဏသုတ္(ေလးဘာသာ)
ဦးထြန္းဝင္း (ဘီေအ၊ ဓမၼာစရိယ)
၂၀ဝ၆ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ

သင္ဘာေတြ ဆံုး႐ံႈးဖူးလဲ
၂၅  ႏွစ္မွာ သူ႔ခင္ပြန္းကိုေမးတယ္ ဘာဆံုး႐ံႈးဖူးလဲ။ ခင္ပြန္းက ငါအခြင့္အေရးေကာင္းတဲ့အလုပ္ကို လက္လြတ္ဆံုး႐ႈံးသြားတယ္။
၃၅  ႏွစ္မွာ သူ႔ခင္ပြန္းကိုေမးတယ္ ဘာဆံုး႐ံႈးဖူးလဲ။ ခင္ပြန္းက စိတ္ဆိုးစြာနဲ႔ျပန္ေျဖတယ္ ငါေနာက္ဆံုးကားကိုစီးဖို႔ငါမမီခဲ့ဘူး။
၄၅  ႏွစ္မွာ သူ႔ခင္ပြန္း ၀မ္းနည္းစြာေျပာတယ္ ငါ့ရဲ့အရင္းႏွီးဆံုးသူေတြရဲ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ငါမမီဘူး။
၅၅  ႏွစ္မွာ သူ႔ခင္ပြန္းကစိတ္ဓါတ္က်စြာေျပာတယ္ အလုပ္နားဖို႔အခြင့္အေရးေကာင္းေတြကို ငါလက္လြတ္ျပန္ၿပီ။
၆၅  ႏွစ္မွာ သူ႔ခင္ပြန္းက ငါသြားဆရာ၀န္ကိုျပဖို႔ငါ ေမ့ေနခဲ့တယ္…..
      ဒီလိုနဲ႔ သူမယားက ျပန္ေျပာသမွ်ေတြကို ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႔ၾကည့္ေနခဲ့တယ္….. အၿပံဳးေတြၾကားမွာ သူမရဲ့ စိတ္ဓါတ္က်တာေတြကို ဖံုးလြမ္းထားခဲ့တယ္……
၇၅  ႏွစ္မွာ သူ႔ခင္ပြန္းကိုသူမ မေမးေတာ့ဘူး…… သူမဖ်ားနာေနတဲ့ကုတင္နားမွာထိုင္ေနတဲ့အဖိုးႀကီးက သူ႔မိန္းမနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကို ျပန္ေတြးမိတယ္…..   ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ခင္ပြန္းကေမးတယ္…. သူ႔မိန္းမက အၿပံဳးနဲ႔ ေမးခြန္းကိုျပန္ေျဖတယ္… ငါဒီတသက္ ငါနင့္ကိုေ႐ြးခဲ့တာကို ငါေနာင္တမရပါဘူး…..
ခင္ပြန္းအဖိုးအို ငုိတယ္….. တသက္လံုး သူ အလုပ္ေတြနဲ႔႐ႈပ္ေနခဲ့တယ္… သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဇနီးကို သူဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘူး အေဖာ္မျပဳႏိုင္ဘူး……..
အဘြားအိုကို သူေပြ႕ဖက္ၿပီးေျပာတယ္ ငါဒီတသက္မွာ ႏွစ္၅၀ အတူတူေနတဲ့အခ်ိန္ေတြ ငါတို႔ရဲ့သံေယာဇဥ္ေတြကို ငါဆံုး႐ႈံးတယ္…


''စည္ကား႐ုန္းကန္လွတဲ့ ၿမိဳ႕ျပထဲမွာ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ လံုးပန္းေနရတဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး႐ွိတယ္…. အားလံုးဟာ အလုပ္က အေရးႀကီးတယ္ဆိုၿပီး အလုပ္ကိုပထမေနရာမွာထားတာဟာ မသိလိုက္ခ်ိန္အတြင္းမွာ ထံုးစံလိုျဖစ္သြားတယ္…..
ေနထိုင္မႈအဆင့္အတန္းေတြအတြက္ ကိုယ့္ရဲ့တန္ဖိုး႐ွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ စြမ္းအားေတြကို အသံုးခ်ပစ္တယ္….. ကိုယ့္က်န္းမာေရးအတြက္  အခ်ိန္မေပးဘူး…. ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ကိုယ့္ရင္ေသြး မိဘေတြကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူး… ဒါ့အျပင္ ေဘးနားမွာ႐ွိတဲ့ ခ်စ္သူ၊ ဇနီး၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ ေတြကို လစ္လ်ဴ႐ႈမိတယ္…
ျမတ္ႏိုးပါ….. ေနာင္တမရေစခ်င္ဘူး…..
ေနာက္ႏွစ္ရဲ့ ဒီေန႔မွာ ကိုယ္ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာမသိႏိုင္ပါဘူး…
ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ ဆိုသလို သင္လက္႐ွိအေျခအေနကို သင္ျမတ္ႏိုးပါ… သင္ရင္ထဲမွာ တကယ္အေရးႀကီးေနတာကို ေျပာျပလုိက္ပါ… အခ်ိန္ေပးပါ… ဂ႐ုစိုက္ပါ..
ေန႔တိုင္းကို ဘ၀ရဲ့ေနာက္ဆံုးရက္လို႔သတ္မွတ္ၿပီး ႐ွင္သန္ပါ…
ဒါမွ သင္ေနာင္တမရမွာ….''

အခု ဒီစာကို ဖတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္ေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူရတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္အေၾကာင္းကို ေတြးေတာေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္ကို အရမ္းဂရုစိုက္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကို သိပ္လြမ္းေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္နဲ႔ စကားေတြ ေျပာခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္နဲ႔အတူ ရွိေနခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကို ေဘးမေတြ႔ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္ရဲ႕ အေထာက္အပံ့ေတြကို
ေက်းဇူးတင္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္ရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္
ထားခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္အတြက္ အရာရာကို
အဆင္ေျပေစခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္ဟာ သူတို႔ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိေစခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို
က်င္းပေပးေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ကို လက္ေဆာင္ေတြ
ေပးခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္ဟာ သူ႔အတြက္ လက္ေဆာင္တစ္ခုပဲလို႔
မွတ္ယူေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္ဟာ သူ႔အေပၚမွာ မေအးစက္လြန္း မေႏြးေထြးလြန္းဖို႔
ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကို ေပြ႔ဖက္ခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကို ခ်စ္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သူ႔ကို လက္ေဆာင္တစ္ခု
ေပးေစခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္ရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြကို အားက်ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္အေၾကာင္းေတြးၿပီး ၿပံဳးေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္ငိုေၾကြးဖို႔ ပခံုးတစ္စံု
ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္နဲ႔အတူ ေလွ်ာက္လည္ၿပီး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရ႔ႊင္ ေနခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ရဲ႕ ကမၻာႀကီး ကိုစဥ္းစားေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ကို ကာကြယ္ေပးခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကို တစ္စံုတစ္ခု လုပ္ေပးခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ကို ခြင့္လြတ္ေစခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ရဲ႕ ခြင့္လြတ္မႈေတြကို
ေက်းဇူးတင္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္နဲ႔အတူ အတိတ္ကိုျပန္ေတြးၿပီး
ရယ္ေမာခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကိုသတိရၿပီး
သင့္ကို သူရွိတဲ့ေနရာမွာ ရွိေနေစခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ရဲ႕အခ်စ္ဟာ ခၽြင္းခ်က္မရွိျဖစ္တယ္ဆိုတာ
သိလိုေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ရဲ႕ အႀကံဥာဏ္ေတြလို ေလးစားတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သူဟာသင့္ကို ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္ေၾကာင္း
ေျပာျပခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္နဲ႔အတူ ေရွးေဟာင္းရုပ္ရွင္ကားေတြကို
အတူၾကည့္ခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သူ႔ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို သင္နဲ႔အတူ ခံစားခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ထားခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္ကေတာ့
သင့္ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႔ကို ေပြ႔ထားေစခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကို တန္းဘိုးထားတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတြကုန္တာကို
တားဆီးႏိုင္ပါေစလို႔
ဆုေတာင္းေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ေစာင့္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္ဟာ သင္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ကို
သင့္ကို ခ်စ္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ေၾကာင့္ ခံစားေနရတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ကို သတိရေစတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို
နားဆင္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သူဟာ သင့္အတြက္အၿမဲရွိေနေၾကာင္း
သင့္ကို သိေစခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင္ဟာ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနလို႔
ေပ်ာ္ရႊင္ ၀မ္းသာေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
သင့္အေၾကာင္းကို
ညလံုးေပါက္ ေတြးေနမိတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္ဟာ
သင့္ေၾကာင့္ အသက္ရွင္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္ဟာ ဒါေတြကို သတိၿပဳမိဖို႔
ဆုေတာင္းေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္ဟာ ပိုေတာ္ ပိုေကာင္းလာတယ္ဆိုတာ
သင့္ကို သိေစခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ စိတ္တူကို္ယ္တူ ၾကင္ေဖာ္ျဖစ္မယ္လို႔
ယံုၾကည္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္အနားမွာ ရွိေနခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္ဟာ
သင့္ရဲ႕ ေစာင္မၾကည့္ရႈမဳႈနဲ႔ အႀကံဥာဏ္ေတြကို
လြမ္းဆြတ္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ရဲ႕ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔
အႀကံဥာဏ္ေတြကို တန္ဘိုးထားတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္အေပၚမွာ သစၥာရွိတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္ကဟာ
သင့္ကို အႀကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
ဒီစာကို သူ႔ဆီပို႔ေစခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈကို လိုအပ္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယာက္က
သင့္ရဲ႕ သစၥာရွိမႈကို လိုအပ္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ဆက္ရွိေနေစခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္ဒီစာကို ဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ငိုေၾကြးေနလိမ့္မယ္

သင့္မွာ အဲဒီ တစ္စံုတစ္ေယက္ ရွိေနႏိုင္သလို
သင္ကိုယ္တိုင္ကလည္း တစ္စံုတစ္ေယက္ ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္

သင္ဟာ တစ္စံုတစ္ေယက္အတြက္ အရာရာတိုင္းျဖစ္ေနႏိုင္တယ္
အခု ဒီစာကို ဖတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ-----------
တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္ဟာ ဒါေတြကို သတိၿပဳမိဖို႔
ဆုေတာင္းေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္ဟာ ပိုေတာ္ ပိုေကာင္းလာတယ္ဆိုတာ
သင့္ကို သိေစခ်င္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ စိတ္တူကို္ယ္တူ ၾကင္ေဖာ္ျဖစ္မယ္လို႔
ယံုၾကည္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္အနားမွာ ရွိေနခ်င္တယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္ဟာ
သင့္ရဲ႕ ေစာင္မၾကည့္ရႈမဳႈနဲ႔ အႀကံဥာဏ္ေတြကို
လြမ္းဆြတ္ေနတယ္

တစ္စံုတစ္ေယက္က
သင့္ရဲ႕ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔
အႀကံဥာဏ္ေတြကို တန္ဘိုးထားတယ္




အခုဒီစာကိုဖတ္ေနခ်ိန္မွာ သင့္စိတ္ထဲမွာလူေတြ အမ်ားၾကီးေပၚလာပါလိမ့္မယ္။
ဒီစာသားေတြကို ကိုယ္စားၿပဳေပးေနတဲ့သူေတြေပါ့။
သူတို႕ကိုလည္း ဒီစာေလးကို မွ်ေ၀ခံစားေစခ်င္စိတ္မ်ားေပၚခဲ့ရင္ သူတို႕ဆီကို
ပို႕ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ သူတို႕ေကာ ဒီစာကိုဖတ္ေနခ်ိန္မွာ
သင့္ကိုမ်ားသတိရေနမလားေပါ့။ တကယ္လို႕သူတို႕သာ သင့္ကို သတိရရင္
ၿပန္ပို႕ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ သင္ဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္
တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူအၿဖစ္ ရွိေနတာကိုဂုဏ္ယူလိုက္စမ္းပါ။ သင္ဟာ
ဒီေလာကၾကီးမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ေနရာတစ္ခုရွိေနတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ 

သိျပီးသူမ်ားမေမ့မေလ်ာ့ဆက္လက္က်င့္သံုးႏိုင္ရန္ႏွင့္မသိရွိေသးသူမ်ားစမ္းသပ္က်င့္သံုးႏိုင္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္
ေအာက္ပါအတိုင္းေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။

(၁)တဖက္လူအေပၚမွာ ရိုးသားစြာ စိတ္၀င္စားပါ။

လူလူခ်င္းသေဘာက်ပါ။ တဖက္လူရဲ႕ျပသနာကိုစိတ္၀င္စားပါ။သူတို႕ရဲ႕အခ်ိန္ေပးဂရုစိုက္မႈကိုရတတ္ပါတယ္...
မိတ္ေဆြေကာင္းရဖို႕အတြက္ အခ်ိန္လုိတယ္။အားစိုက္ရမယ္။ကိုယ္က်ိဳးမၾကည့္ရပါ။စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္နဲ႕
စာနာစိတ္ရွိရမယ္... ေမြးသကၠရာဇ္စုျပီးသူတို႕ရဲ႕ေမြးေန႕မေရာက္မီ တရက္အလိုတြင္ အသိေပးလိုက္ပါ...
အံ့ၾသ၀မ္းသာေနတာေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္...

(၂)ျပံဳးပါ။

အျပံဳးဟာ...ႏံုးေခြေနသူကို အနားေပးအားေမြးေပးေစသလို၊ စိတ္ဓါတ္က်ေနသူကို ေနရဲ႕အလင္းေရာင္
ေဆာင္တတ္ပါတယ္...ေၾကကြဲသူကိုေနေရာင္ျခည္ေပးပါတယ္...ဒါဟာ သဘာ၀ရဲ႕ဒုကၡ ေသာကေတြကို
ဆန္႕က်င္ျဖိဳဖ်က္ဖို႕အေကာင္းဆံုးနည္းပါ...အျပံဳးဟာေငြေပး၀ယ္၍မရသလို ေခ်းယူ၍မရပါ...
ေတာင္းယူ၍မရသလို ခိုးယူ၍မရပါ...ေပးတတ္မွသာအသံုးတည့္သည့္ ပစၥည္းတခုပါ...
ျပံဳးလိုက္တဲ့အခါၾကမွသာ အၾကင္နာတရားနဲ႕လူသားပီသသြားပါတယ္...

(၃)လူတေယာက္ရဲ႕နာမည္ဟာ သူ႕အတြက္ နား၀င္အခ်ိဳဆံုးနဲ႕အေရးပါဆံုးအသံပါ။

လူဆိုသည္မွာ တျခားလူရဲ႕နာမည္ေတြထက္ ကိုယ့္နာမည္သာ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတာပါ...
နာမည္ကိုမွတ္ထားပါ။ လြယ္လင့္တကူ ထိုနာမည္ကိုေခၚလိုုက္ပါ...ထိုလူ ဘ၀င္ခိုက္သြားပါျပီ...
လူတေယာက္ရဲ႕နာမည္ကိုေမ့ၾကည့္ပါ။စာလံုးေပါင္းမွားၾကည့္ပါ။သင့္အတြက္အက်ိဳးယုတ္စရာတည္မိသြားပါျပီ..
.
(၄)စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ပါ။ ေျပာေနသူဆက္ေျပာေအာင္တြန္းအားေပးပါ။

မိမိကိုစကားေျပာေနသူဟာ သူ႕ကိုယ္သူသာ စိတ္၀င္စားေနတတ္တယ္ဆိုတာမွတ္ထားပါ...
သူလိုခ်င္တာေတြ၊သူ႕ျပသနာေတြကိုသာ စိတ္၀င္စားတာပါ...
တဖက္သားစကားကိုဆံုးေအာင္နားေထာင္ျပီး ေျပာခ်င္တာဆက္ေျပာေအာင္ တြန္းအားေပးလိုက္ပါ...

(၅)တဖက္လူအက်ိဳးရွိမဲ့ဘက္က စ ေျပာပါ။

သူအျမတ္တႏိုးတန္ဖိုးထားတဲ႕အေၾကာင္းအရာကိုေျပာပါ...
သူသိပ္ျပီးစိတ္၀င္စားတဲ့အေၾကာင္းကို သတိထားၾကည့္ျပီး စေျပာတတ္ပါေစ...

(၆)တဖက္လူအေရးပါတယ္ဆိုတာ သူသိေအာင္ရိုးသားျဖဴစင္စြာျပဳပါ။ေျပာပါ။

တဖက္လူရဲ႕ေကာင္းကြက္ကိုရွာျပီး အားတက္သေရာခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုမႈျပဳပါ...
ေျမွာက္ေျပာျခင္းမဟုတ္ပဲ ရိုးသားျဖဴစင္ေသာစိတ္ျဖင့္ထုတ္ေျပာပါ...

(သင္ႏွင့္အနီးဆံုးလူကစျပီးဒီနည္းေတြကိုလက္ေတြ႕စလုပ္ၾကည့္ပါ...မ်က္လွည့္ျပသလိုျဖစ္လာမွာေတြကို
ေစာင့္ၾကည့္ေပေတာ့...)

အဲဒီအတြက္ ေအာက္ကေမးခြန္းကေလးေတြကို ေျဖၾကည့္ေပးပါဦး။ ျပီးရင္ ေဘာစ့္ သေဘာက်ေအာင္ လုပ္ၾကမယ္ေလ။

သင့္ရဲ႕ေဘာ့စ္က.....
- သင့္ကို ပံုမွန္အကဲျဖတ္တာမ်ိဳး လုပ္လား။
- ရံဖန္ရံခါဆိုသလို ေန႔လယ္စာအတူစားဖို႔ေခၚလား။
- အေရးၾကီး အစည္းအေ၀းေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို အေရးတယူ အသိေပးလား။
- ထူးထူးခြၽန္ခြၽန္ လုပ္ေဆာင္မႈအေပၚ ဆုခ်လား။
- အခက္အခဲနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ဆီက အကူအညီေတာင္းလား။
ဘယ္အကြက္ေတြမွာ အမွန္ျဖစ္လဲ။

တကယ္တမ္းအားျဖင့္ေတာ့ အနည္းဆံုးအကြက္ သံုးခုမွာ အမွန္ျဖစ္တာမ်ိဳး ျဖစ္ရပါမယ္။ "အလုပ္ရွင္က ရာထူးတိုးမေပးရင္ေတာင္မွပဲ သူက သင့္ကိုသေဘာက်တယ္ဆိုရင္ ရွင့္အေပၚမွာ သူက က်ိန္းေသေလးစားမႈရွိမွာပဲ" လို႔အလုပ္လမ္းညႊန္ဆရာမ နီကိုး၀ီလ္ယမ္ကေျပာပါတယ္။

"တကယ္လို႔ အလုပ္ရွင္က ကိုယ့္ကိုခ်ီးက်ဴးတာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ဘူး။ ကိုယ့္အေပၚ အေလးထားတာမ်ိဳးလည္း မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ သူအျမင္မၾကည္တာ ထင္ရွားတယ္"

ဒီေတာ့ အလုပ္ရွင္ဆီမွာ မ်က္ႏွာသာရဖို႔အတြက္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ နည္းဗ်ဴဟာေတြကို က်င့္သံုးႏိုင္ပါတယ္။ ဒီဗ်ဴဟာေတြက ဘယ္အလုပ္ရွင္အတြက္မဆို အက်ံဳး၀င္ပါတယ္။

(၁) ျပင္စရာရွိတာ ျပင္ပါ
'ကိုယ္က အလုပ္ေစာေစာ လာဖို႔လိုလား။ တာ၀န္ပိုယူဖို႔ လိုမလား။ အ၀တ္အစားကို ပိုျပီး ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္က်က် ၀တ္ဖို႔လိုေနလား။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာေအာင္ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ႏို္င္တဲ့ အခ်က္သံုးခ်က္ကို စာရင္းခ်ၾကည့္ပါ' လို႔ ၀ီလီယမ္က ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႕မွ အဆင္မေျပေသးဘူးတဲ့လား။ ၀ီလီယမ္ကေတာ့ ယံုၾကည္ရတဲ့ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ကိုယ္ ဘာလိုေနလဲဆိုတာ ေမးျပီး အၾကံဥာဏ္ေတာင္းၾကည့္လို႔ဆိုပါတယ္။

(၂) ၾကယ္တစ္ပြင့္လိုေနပါ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္တာမ်ိဳး စိတ္မခ်တာမ်ိဳး မျဖစ္ပါေစနဲ႕။ 'ကိုယ္ဟာ မလံုျခံဳဘူးဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို မလိုခ်င္ဘူး မဟုတ္လား' လို႔ ၀ီလီယမ္က ေျပာပါတယ္။
'ကိိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္တိုင္မွမယံုရင္ ဘယ္သူက လာယံုမွာလဲ။ ကိုယ့္မွာ အစြမ္းအစရွိတယ္၊ တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ ခံယူထားရမယ္'

(၃) အျပဳသေဘာေဆာင္ပါ
မွန္ပါတယ္၊ ကိုယ္ အက်ပ္အတည္းနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ လုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြကို 'ငါလုပ္ႏိုင္တယ'္ ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႕ပဲ ခ်ဥ္းကပ္ပါ။ 'ဒီလိုေတာ့ျဖင့္ အလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး'ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳး မထားပါနဲ႕။ ကိုယ္က အျမဲတက္တက္ၾကြၾကြ ရွိေနရင္ လူၾကီးက သေဘာက်တာခ်ည္းပါပဲ။ မျဖစ္ႏိုင္၊မတတ္ႏိုင္ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးကို ဘယ္လူၾကီးက သေဘာက်မလဲ။

(၄) ဘက္စံုပါေစ
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ နီးစပ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သူနဲ႕၀ါသနာခ်င္း၊ စိတ္၀င္စားတာခ်င္းတူတယ္ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႕ ၾကိဳးစားရတဲ့အခါေတြလည္းရွိတတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ေဘာ့စ္ေတြနဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္တာမွာလည္း အဲဒါမ်ိဳး လုပ္ႏိုင္တာေတြရွိပါတယ္။ ကိုယ္က အေျပးျပိဳင္ပြဲတစ္ခုအတြက္ ေလ့က်င့္ေနတာ၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ၀င္လုပ္ေနတာကို ေဘာ့စ္က သိသြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေၾသာ္..ဒီကေလးက တက္တက္ၾကြၾကြရွိသားပဲ၊ သူ႕မွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြရွိသားပဲဆိုျပီး ကိုယ့္အေပၚပိုျပီး အျမင္ၾကည္လာႏိုင္ပါတယ္။

သစ္ပင္


ကြ်န္ေတာ့္ကို သစ္ပင္လို႔ ေခၚၾကတဲ့အေၾကာင္းက ကြ်န္ေတာ္က ပန္းခ်ီဆဲြတာကို
၀ါသနာပါတယ္။ က်ြန္ေတာ့္ အၾကိဳက္ဆံုးက သစ္ပင္ေတြ ဆဲြရတာကိုပဲ။ ၾကာလာေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ ပန္းခ်ီကားေအာက္မွာ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္က ကြ်န္ေတာ္ထိုးေနက်
ဆိုင္း(Sign) အစား ၀င္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက ကြ်န္ေတာ္
ရည္းစားအမ်ားၾကီး ထားခဲ့့ဖူးတယ္။ ရည္းစားေတြ အမ်ားၾကီးထဲက ကြ်န္ေတာ္
အရမ္းခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေၾကာင္း ဖြင့္မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ သူမ မွာ တစ္ဖက္သားကို
ဆဲြေဆာင္နိုင္တဲ့ လွပတဲ့ရုပ္ရည္ ကိုယ္လံုးမရွိဘူး။ သာမန္မိန္းကေလးထဲက
တကယ့္သာမန္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္...
တကယ့္ကိုခ်စ္တယ္...
သူမရဲ့ ရိုးသားမႈကို ခ်စ္တယ္..
သူမရဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ၊ သူမရဲ့ အားနည္းခ်က္၊ သူမရဲ့
အားငယ္မႈေတြကို ခ်စ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္၊
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မထူးျခားတဲ့ သူမက ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မထိုက္တန္ဘူးလို႔
ထင္မွာစိုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို ဖြင့္မေျပာခဲ့့တာပါ။
ခ်စ္ခဲ့ၾကျပီးရင္လည္း ေနာက္ဆံုး ခဲြခြာရမွာစိုးလို႔၊ ခ်စ္ခဲ့ၾကျပီးရင္
ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ သူမကို ထိခိုက္ေအာင္ေျပာမွာ ေၾကာက္လို႔၊ တစ္ေန႔
သူမကို ကြ်န္ေတာ္ လံုး၀ပိုင္ဆိုင္ရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ယံုၾကည္ထားမိျပီး တစ္ျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔ တဲြခ်င္ေသးလို႔ သူမကို
ကြ်န္ေတာ္ ဖြင့္မေျပာေသးတာလည္းပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ တစ္ျခားေကာင္မေလးနဲ႔ တဲြေနတာကိုၾကည့္ျပီး သူမ ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွာ
သူငယ္ခ်င္းလို႔ (၃)နွစ္အတူရွိ ေနခဲ့တယ္။ (၃)နွစ္္လံုးလံုး
သူမခံစားခဲ့ရတယ္။ ခံစားေနတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ မသိေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္း
တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ သူမၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ြန္ေတာ္က ပါးနပ္တဲ့
ဒါရိုက္တာတစ္ေယာက္ပဲေလ.. တစ္ခါက ကြ်န္ေတာ္႔ေကာင္မေလးနဲ႔
ေက်ာင္းအေဆာင္ေဘးမွာ ခ်ိန္းေတြ႔ျပီး နမ္းေနၾကတာကို သူမနဲ႔
ပက္ပင္းတိုးမိတယ္။ သူမက ဟန္ေဆာင္ရယ္ရင္း go on ဆိုျပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူမရဲ႔ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးဟာ ညတုန္းက
ဘယ္ေလာက္ခံစားျပီး ငိုထားရတယ္ ဆိုတာကို သက္ေသျပေနပါတယ္။


ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ မ်က္လံုးမို႔ေနတာလည္းဆိုတာကို
မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳျပီး မေမးတဲ့အျပင္ သူမကို ေလွာင္ရီေနမိတယ္။
ေက်ာင္းဆင္းလို႔ လူေတြအားလံုးျပန္ၾကေတာ့မွ သူမ စာသင္ခန္းထဲမွာ
ခိုးငိုေနတာကို ေဘာလံုးက်င့္ရင္း ပစၥည္းတစ္ခု ေမ့က်န္လို႔ ျပန္လာယူတဲ့
ကြ်န္ေတာ္ စာသင္ခန္း အျပင္ဖက္မွာ သူမငိုေနတာကို တစ္နာရီနီးနီး
ရပ္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာကို သူမ မသိခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ နံပတ္(၄)ေယာက္ေျမာက္
ေကာင္မေလးက သူမကို မလိုလားမနွစ္ျမိဳ႔ခဲ့ဘူး။ တစ္ခါက သူတို႔နွစ္ေယာက္
အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ားၾကတယ္။ သူမရဲ႔သိမ့္ေမြ႔တဲ့ စရုိက္က လူေတြကို
ရန္မလုပ္တတ္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့
ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္မေလးဖက္ကေနျပီး သူမကို ေဟာက္လိုက္မိတယ္။ မ်က္ရည္ေတြက်ရင္း
သူမကြ်န္ေတာ္ကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနတယ္။ သူမရဲ႔ မ်က္ရည္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈရင္း
ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္းမေလးလက္ကို ဆဲြျပီး စာသင္ခန္းျပင္ ဖက္ထြက္သြားလိုက္တယ္။
ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူမက ဘာမွမျဖစ္ခဲ့တဲ့ပံုစံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔
စရင္းေနာက္ရင္း အရင္လိုပဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ သူမ ဘယ္ေလာက္ ခံစားရမယ္ဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္နားလည္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ပုိခံစားရတယ္ဆိုတာကို သူမ
မသိခဲ့ပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္(၅)ေယာက္ေျမာက္ ေကာင္မေလးနဲ႔ လမ္းခဲြေတာ့ သူမကိုေခၚျပီး
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ထြက္လည္ၾကတယ္။ "ငါ နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္"ဆိုေတာ့..
အေတာ္ပဲ ငါလည္း နင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္လို႔ သူမက ဆိုတယ္။

"ငါ သူနဲ႔ လမ္းခဲြလိုက္ျပီ"
"ငါ သူ႔ကို အေျဖေပးလိုက္ျပီ"
"သူ"ဆိုတာ ဘယ္သူလည္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလး သူမကို
ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါျပီ။ သန္မာဖ်တ္လတ္ျပီး သြက္လက္သြက္လက္
ခ်စ္စရာ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါ။ သူမကို အသဲအသန္ ပိုးပန္းခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ခံစားသြားရတယ္ဆိုတာ သူမ မသိေအာင္ဟန္ေဆာင္ရင္း၊ ၾကားရတာ
၀မ္းသာေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဟန္ေဆာင္မႈကို
ဆက္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး။ ရင္မွာနာက်င္ေနတာေတြ ရင္၀မွာ တစ္ခုခုနဲ႔
လာဖိထားသလို ခံစားရတယ္။ အသက္႐ွဳ မ၀ေတာ့ဘူး။ တအားေအာ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတာ
အသံေတြက လည္ေခ်ာင္း၀မွာ ထစ္ဆို႔ေနခဲ့တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ငိုမိတယ္...ခ်ံဳးပဲြခ် ငိုမိတယ္.....
သူမ ခ်ဳံးပဲြခ်ငိုတာကို အၾကိမ္ေပါင္းမနည္း ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
စာေမးပဲြေတြျပီးလို႔ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့မဲ့ ေနာက္ဆံုးတစ္ရက္မွာ
ကြ်န္ေတာ့္ဖုန္းထဲမွာ message ေလး တစ္ေစာင္ရွိ ေနတာကို သတိထားမိတယ္။
ရက္စဲြကိုၾကည့္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့(၁၀)ရက္က ကြ်န္ေတာ္ခ်ံဳးပဲြခ်ငိုခဲ့တဲ့
ရက္ေလးပါ။ ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ေမ့ေနခဲ့တာပါ...

"သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႔ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္ မေပးလို႔လား"


သစ္ရြက္

ေက်ာင္းတုန္းက သစ္ရြက္ေလးေတြ စုေဆာင္းတာကို ၀ါသနာပါခဲ့တယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သစ္ရြက္ေလးေတြဟာ နွစ္ရွည္လၾကာ မွီခိုခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ကို
ခဲြထြက္ရဲတဲ့ သတၲိရွိလို႔ပဲ။ ေက်ာင္းတုန္းက ကြ်န္မနဲ႔ အရမ္းခင္တဲ့
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္။ သမီးရည္းစားလို႔မဟုတ္ဘဲ
တကယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္လို ခင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူပထမ
ရည္းစားရေတာ့ ကြ်န္မမွာ မရွိအပ္တဲ့ သ၀န္တိုမႈ၊ ရင္ထဲက နာက်င္မႈေတြ
ခံစားခဲ့ရတယ္။ (၂)လေလာက္ေနျပီး သူတို႔ျပတ္သြားေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
သူမသိေအာင္ ကြ်န္မ ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္လအၾကာမွာ သူ
ဒုတိယေျမာက္ရည္းစား ရသြားျပန္တယ္။

ကြ်န္မသူ႔ကို ခ်စ္တယ္...
သူလည္း ကြ်န္မကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိတယ္...
ဒါေပမဲ့....သူဘာလို႔ ကြ်န္မကို ဖြင့္မေျပာေသးတာလဲ....
နွစ္ေယာက္စလံုးခ်စ္ေနလ်က္နဲ႔ သူဘာလို႔ မတုန္မလႈပ္လဲ....
သူရည္းစားတစ္ေယာက္ ေျပာင္းတိုင္း ကြ်န္မရင္တစ္ခါနာရတယ္...ခံစားရတယ္....
တစ္ခါခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္သံသယျဖစ္မိတယ္။ ကြ်န္မကပဲ သူ႔ကို တစ္ဖက္သတ္
ခ်စ္ေနမိတာလား..
ကြ်န္မကို မခ်စ္ဘူး ဆိုရင္လည္း ဘာလို႔ ကြ်န္မအေပၚ သေဘာေကာင္းေနတာလဲ...
သူသေဘာေကာင္းတာေတြဟာ ရိုးရိုးသူငယ္ခ်င္း ထက္ေတာင္ လြန္ေနျပီ...
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာ ခံစားရလြန္းပါတယ္...
သူရဲ့အၾကိဳက္ေတြ အက်င့္ေတြ ကြ်န္မအေပၚဆက္ဆံမႈေတြ ကြ်န္မ ေကာင္းေကာင္း
နားလည္နိုင္ခဲ့ေပမဲ့ မိန္းကေလးကပဲ အရင္စ ဖြင့္ေျပာရမလား ဆိုတာကုိ ကြ်န္မ
မခန္႔မွန္းတတ္ခဲ့ဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.... သူဖြင့္ေျပာလာမဲ့ရက္ကို ေမွ်ာ္ရင္း ကြ်န္မသူ
့ေဘးမွာပဲ ရွိေနခ်င္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကိုပဲ ဂရုစိုက္ခ်င္တယ္ ခ်စ္ခ်င္တယ္။ ညည
သူ႔ဖုန္းသူ႔ message ကို ေမွ်ာ္ေနရသလိုေပါ့။ သူဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ေတြ႐ွဳပ္
မအားတဲ့ၾကားက ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ သူခ်န္ထားတတ္ေသးတယ္ဆိုတာ
ကြ်န္မသိေနတယ္ေလ...

ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္စားရင္း (၃)နွစ္လံုးလံုး သူ႔ေဘးမွာ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တယ္။
ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာဟာ ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ လက္လႊတ္ခ်င္ေပမဲ့လည္း
ေရာက္ရွိလာမဲ့ ရက္ကို ၾကိဳေတြးျပီး ၾကည္နူးရင္း
ဆက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခ်င္တယ္။ ဒီလိုပင္ပန္းျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ေတြေ၀ျခင္းေတြဟာ (၃)နွစ္လံုးလံုး ကြ်န္မနဲ႔အတူ
ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးစာေမးပဲြ ေျဖဖို႔ နီးလာေတာ့ တျခားအခန္းက
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကို အသဲအသန္ပိုးပန္းတယ္။ စစခ်င္းမွာ ကြ်န္မ
ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးဟာ ကြ်န္မ နွလံုးသားရဲ႔ ေနရာ
တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို တေျဖးေျဖး စိုးမိုးလာခဲ့တယ္။

ေကာင္ေလးဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ ေလလိုပါပဲ...
ကြ်န္မရဲ႔ နွလံုးသားသစ္ရြက္ကို လႈပ္ခါေအာင္ တိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္းတယ္...
ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ႔ နွလံုးသားတစ္ေနရာစာ မကေတာ့ပါဘူး ကြ်န္မရဲ႔
နာက်င္ျခင္း၊ ေစာင့္စားျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္နက္ေနတဲ့ နွလံုးသား
သစ္ရြက္ေလးကို ေလနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္မဲ့ေနရာကို ေကာင္ေလး
ေခၚေဆာင္သြားနိုင္လိမ့္မယ္လို့ ကြ်န္မယံုၾကည္လိုက္မိတယ္။ သစ္ရြက္ေလး
သစ္ပင္္ေပၚက ေၾကြက်သြားခဲ့ပါျပီ။ သစ္ပင္ကေတာ့ျပံဳးေနတယ္ ေနခဲ့ပါလို႔လဲ
မတားခဲ့ပါဘူး။

"သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ႔ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လား"


ေလေျပ

ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စနိုးနဲ႔ သစ္ရြက္လို႔ေခၚခဲ့တယ္။ သူမက
သူခ်စ္တဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္မွာ ခံစားခ်က္ေတြ ဖံုးကြယ္ရင္း မွီခိုျပီးေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ သစ္ရြက္ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္
ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ ေလလုပ္ရေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူမကို စျပီး
သတိထားမိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းေျပာင္းလာျပီး တစ္လအၾကာမွာပါ။
ေသးငယ္တဲ့ သူမရဲ့ ကိုယ္လံုးနဲ႔ ေဘာလံုးကြင္းေဘးမွာ ထိုင္ရင္း
မ်က္စိတစ္စံုဟာ ေဘာလံုးက်င့္ေနတဲ့ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ကို
စူးစိုက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။ သူမတစ္ေယာက္ထဲပဲျဖစ္ျဖစ္
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမအဲဒီေနရာေလးမွာ ထိုင္ျပီး ေငးၾကည့္ေနတတ္တာ
အားကစား အခ်ိန္တိုင္းပဲ။ ေကာင္ေလးက တစ္ျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ရယ္ေမာေနရင္
သူမရဲ့မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔... ေကာင္ေလး သူမဖက္
လွည့္လာျပီဆိုရင္ သူမရဲ႔ မ်က္လံုးအိမ္မွာ အျပံဳးစေတြနဲ႔... သူမ
အဲဒီေကာင္ေလးကို အျမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္သလိုပဲ၊ သူမကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ရမ
ဲ့အလုပ္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ထိုင္ေနက်ေနရာေလးမွာ သူမကိုမေတြ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ
စိုးရိမ္မႈေတ ြ၀င္ေရာက္လာတယ္။ ဘယ္လို စိုးရိမ္မႈမ်ဳိးလည္းဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္
ေျပာမျပတတ္ဘူး။ ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ သူမ အျမဲေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးလည္း
ရွိမေနလို႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မခ်တာနဲ႔ သူမရဲ့ စာသင္ခန္းဖက္ကို
ေျပးလာခဲ့မိတယ္။ အထဲကိုၾကည့္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးရဲ႔ ဆူပူသံ၊
သူမရဲ႔ ရွဴိက္သံ ေကာင္ေလးရဲ႔ ထြက္ခြာသံကို ၾကားျမင္ခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ရက္ေတြမွာ သူမဟာ အရင္ကလိုပဲ ေဘာလံုးကြင္းေဘးမွာ ေကာင္ေလးကို
ေငးေနျပန္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ သ႔ူေဘးကို ေလ်ာက္သြားျပီး ျပံဳးျပလိုက္တယ္။ ေနာက္
စာရြက္တစ္ရြက္ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ သူမက အံၾသတဲ့ပံုစံနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို
ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ျပံဳးျပီး စာရြက္ကို ယူလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ
စာရြက္ေခါက္ေလးကို ကိုင္လို႔ ကြ်န္ေတာ္နား သူမေရာက္လာတယ္။

"သစ္ရြက္ရဲ႕စိတ္ဟာ ေလးနက္ခိုင္ျမဲလြန္းတယ္။ ေလတိုက္တိုင္း မပါနိုင္ဘူး"
"သစ္ရြက္ရဲ႔ စိတ္ဟာ ေလးနက္ခိုင္ျမဲတာ မဟုတ္ဘူး ... သစ္ရြက္က သစ္ပင္ကို
မခဲြနိုင္တာပါ"
အဲဒီလို သူမနဲ႔ စာအေပးအယူလုပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း သူမတစ္ျဖည္းျဖည္း
ကြ်န္ေတာ္ကို စကား ျပန္ေျပာလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကို
လက္ခံတတ္လာတယ္။ ဖုန္းေခၚရင္လည္း ျပန္ေျပာတတ္လာတယ္။ သူမ ကြ်န္ေတာ့္ကို
မခ်စ္နိုင္ဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ ကြ်န္ေတာ့္ကို
ခ်စ္လာနိုင္တဲ့အထိ ကြ်န္ေတာ္ ဇဲြလံုလရွိခဲ့တယ္။

သူမနဲ႔ သိခဲ့တဲ့ (၄)လအတြင္း ကြ်န္ေတာ္႔ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ ဖြင့္ေျပာခဲ့တာ
အၾကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္နိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ေျပာတိုင္း သူမ
စကားလွမ္းေၾကာင္း လဲႊပစ္တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ လက္မလႊတ္ေသးပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ ္သူမကို အရမ္းခ်စ္ေနမိျပီေလ.. ခ်စ္မိရင္ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လာတယ္..
သူမရဲ့ အခ်စ္ကို ရေအာင္ယူမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္မိတယ္။ သူမ မခ်စ္မွန္း
သိလွ်က္နဲ႔ သူမအေျဖေပးလာမဲ့ ရက္ကို ေစာင့္စားရင္း ကြ်န္ေတာ္သူ႔ေဘးမွာ
ရွိေနခဲ့တယ္။

"ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္...ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာေတြ ၾကားလား.. ဘာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကို
စကားျပန္မေျပာတာလဲ.. ေမးတာလဲ ေျဖအုန္းေလ"

"ကြ်န္မ ေခါင္းျငိမ့္ေနတယ္"
"ဟင္"
ကြ်န္ေတာ္နား ကြ်န္ေတာ္ မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ...
"ကြ်န္မေခါင္းျငိမ့္ေနပါတယ္" သူမ ျပန္ေအာ္ပါတယ္...
ကြ်န္ေတာ္ ဖုန္းကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ အေပၚအကၤ်ီကို ေကာက္စြပ္ျပီး
သူမအိမ္ဖက္ ဆိုင္ကယ္ အျပင္း ေမာင္းထြက္ခဲ့တယ္။ အိမ္ေရွ႔ဘဲလ္ကို
နိုက္လိုက္ျပီး သူမ ထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူမကို တင္းတင္းေလး
ဖက္ထားလိုက္မိတယ္။

"သစ္ရြက္ေလးေၾကြတာ ေလရဲ့ ေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္လား သစ္ပင္က ေနခြင့္မေပးလို႔လား"



သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ...

တို႔ေတြေရာ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္လာရင္.....
သစ္ပင္ လား ?
သစ္ရြက္ လား?
ေလေျပ လား?
ဆိုတာေလးကိုေတာ့ ဆန္းစစ္ဖို႔လုိမယ္ထင္တယ္ေနာ္..

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သံုးေယာက္စလံုးမွာ ခ်စ္ျခင္းအျပည့္နဲ႔ ႏူးညံ့တဲ့
ႏွလံုးသားကိုယ္စီ ရွိၾကတယ္ေနာ္....

ငါကေတာ့ ခ်စ္သူကို ကုိယ့္ရဲ ႔ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ခ်စ္သူကို  စိတ္ခ်မ္းသာမႈ
႔ေပးႏုိင္တဲ့ ေလေျပေလးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဟာ....
ခ်စ္သူကို စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြေပးနုိင္တဲ့ေလေျပေလးလုိ ခ်စ္သူကိုတန္းတမိပါတယ္....


--
愛のためには理由がない。
ငါနင့္ကိုခ်စ္တဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ နင္တျခားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တတ္လာမယ့္
အခ်ိန္ေရာက္လာမွာ ငါအေၾကာက္ဆံုးပဲ.....

ေတာင္ေပၚမွာရွိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက
ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးဟာကိုရင္တစ္ပါးကို ေတာင္ေအာက္လြတ္ျပီး
ဆီအဝယ္ခိုင္းခဲ့တယ္။
ကိုရင္ဆီမဝယ္ထြက္ခင္ ဘုန္းၾကီးက ဆီထည့္ဖို႔ ခြက္တစ္လံုးေပးျပီး "
ေက်ာင္းမွာ အသံုးစရိတ္ မလံုေလာက္တဲ့အတြက္ ဆီကို လံုးဝ မဖိတ္စင္ေအာင္
ဂရုတစိုက္ ထည့္ခဲ့ပါ ကိုရင္" လို႔ သတိေပး မွာၾကားလိုက္တယ္။ ကိုရင္က
ေတာင္ေအာက္ဆင္း ဆီဝယ္ျပီးေနာက္ ေတာင္ေပၚကို ျပန္လာလာခဲ့တယ္။
လမ္းမွာ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ အမွာစကားကို ျပန္ၾကားေယာင္ျပီး လက္ထဲကဆီဖိတ္မွာ
အရမ္းစိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆီခြက္ကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ျပီး
ေတာင္ေပၚလမ္းအတိုင္း တက္လာခဲ့တယ္။ ေဘးဘီကိုလဲ မၾကည့္ရဲခဲ့သလို
ေရွ႕ကလမ္းကိုလည္း မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းေရာက္ခါနီးမွာ
ေရွ႕ကိုမၾကည့္ခဲ့တာေၾကာင့္ ခ်ဳိင့္တစ္ခုကို နင္းမိျပီး
ယိုင္လဲသြားခဲ့တယ္။ လက္ထဲကဆီ သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ ဖိတ္သြားခဲ့တယ္။
ဘုန္းၾကီးဆူေတာ့မယ္ဆိုတ့ဲ အေတြးနဲ႔ ကိုရင္ဟာ ေၾကာက္လန္႔ျပီး
လက္ေတြတုန္လာခဲ့တယ္။ ဆီခြက္ကို အျငိမ္မကိုင္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ဆီခြက္ဟာ
မီးဖိုေခ်ာင္အေရာက္မွာ တစ္ဝက္သာက်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။

ဒါကို ဘုန္းၾကီးကသိေတာ့ ကိုရင္ကို စိတ္ဆိုးျပီး "ေသခ်ာယူခဲ့ပါလို႔
မွာထားရက္နဲ႔ ဖိတ္ျဖစ္ေအာင္ဖိတ္ခဲ့ေသးတယ္" ဆိုျပီး ဆူေတာ့ ကိုရင္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီအျဖစ္ကို တစ္ျခားဘုန္းၾကီးတစ္ပါးက သိေတာ့
ကိုရင္ကိုေခၚျပီး ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကိုရင္ကိုေခၚျပီး
"ကိုရင္ကို ဆီသြားဝယ္ခိုင္းအုန္းမယ္။ ဒီတစ္ေခါက္သြားရင္ လမ္းေပၚမွာ
ကိုရင္ေတြ႔တဲ့ လူ၊ ပစၥည္းမွန္သမွ် ဘုန္းၾကီးကို ျပန္ေလွ်ာက္ရမယ္" လို႔
မွာလိုက္တယ္။

ဘုန္းၾကီးစကားကို ၾကားေတာ့ ကိုရင္က မသြားခ်င္ခဲ့ဘူး။ ပထမတစ္ေခါက္က
ဆီခြက္ကို မဖိတ္ေအာင္ မယူႏိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ ဒီတစ္ေခါက္က ေဘးဝဲယာကို
ၾကည့္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဒီအလုပ္ကို သူလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ မျဖစ္မေန သူသြားခဲ့ရျပန္တယ္။

ဆီဝယ္ျပီး အျပန္လမ္းမွာ ကိုရင္က ေဘးဝဲယာကို ၾကည့္ျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေဆာ့ကစားေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ၊ ေတာေတာင္ရဲ႕အလွကို ခံစားရင္း၊
လယ္သမားတို႔ရဲ႕ ေလွကားထစ္ စိုက္ခင္းေတြကို ၾကည့္႐ႈရင္း စိတ္ေတြက
ေပါ့ပါးေနခဲ့တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္အလွမွာ နစ္ေမွ်ာေနခဲ့လို႔
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရွ႕ သူေရာက္လို႔ေရာက္လာမွန္း မသိခဲ့ဘူး။
မီးဖိုေခ်ာင္ေရာက္တဲ့အထိ ခြက္ထဲက ဆီက တစ္စက္မွေတာင္ မဖိတ္ခဲ့ပါဘူး။

သတိထားေလ အမွားလုပ္မိေလပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သင္ယူခ်ိန္မွာျဖစ္ျဖစ္၊
အလုပ္ခ်ိန္မွာျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးထားျပီး အေတြ႔အၾကံဳအတြက္
သင္ယူေလ့လာႏိုင္ခဲ့ရင္ အေကာင္းဆံုးပါ။ အေတြ႔အၾကံဳထဲကေန ဘဝရဲ႕
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာေဖြတတ္သူေတြကမွ စိတ္ရဲ႕ဖိစီးမႈ၊ စိတ္ညစ္မႈေတြနဲ႔
ကင္းေဝးမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ဒီပံုျပင္က ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

''အသက္ရွင္ေရး''


ေရွးေရွးတုန္းက ဂ်ပန္တံငါေတြ ငါးရွဥ့္ဖမ္းထြက္ၾကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ေလွက
ေသးတာေၾကာင့္ ေလွဝမ္းထဲ ဖမ္းရထားတဲ့ ငါးရွဥ့္ေတြဟာ ကမ္းမကပ္ခင္
ေသကုန္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တံငါတစ္ဦးရဲ႕ ေလွအျပင္အဆင္ေတြက တစ္ျခား
တံငါသည္ေတြရဲ႕ ေလွနဲ႔တူတယ္ဆိုေပမယ့္ သူဖမ္းရတဲ့ ငါးရွဥ့္ေတြက
ကမ္းကပ္တဲ့အထိ မေသဘဲ ရွိေနေသးတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
သူ႔ငါးရွဥ့္အရွင္ေတြက တစ္ျခားသူေတြထက္ အျမဲေစ်းေကာင္း ပိုရခဲ့တယ္။
ႏွစ္ၾကာလာေတာ့ အဲဒီတံငါသည္ဟာ စုေဆာင္းမိျပီး အရြယ္ေထာက္လာတာေၾကာင့္
ငါးဖမ္းမထြက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သားကို ငါးရွဥ့္ဖမ္းတဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္
သင္ေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္က တံငါသည္ဟာ ေလွဝမ္းထဲမွာ Catfish လို႔ေခၚတဲ့
ငါးတစ္ခ်ဳိ႕ထည့္ထားျပီး ဖမ္းရတဲ့ငါးရွဥ့္ကို Catfish နဲ႔အတူ
ေရာထည့္ထားလိုက္တယ္။ ေရာထည့္ခံရတဲ့ ငါးႏွစ္မ်ဳိးဟာ အခ်င္းခ်င္း
ကိုက္ျဖတ္ၾကတယ္။ Catfish ရဲ႕ တိုက္ခုိက္မႈကို ငါးရွဥ့္က မျဖစ္မေန
ျပန္ခုခံခဲ့ရတယ္။ ငါးရွဥ့္ရဲ႕ "အသက္ရွင္ေရး"ဆိုတဲ့ သဘာဝစိတ္က အျပန္အလွန္
တိုက္ခိုက္မႈေအာက္မွာ အလိုအေလွ်ာက္ ထၾကြလာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ
ကမ္းကပ္တဲ့အထိ မေသဘဲ ရွိေနခဲ့တာျဖစ္တယ္။

တံငါသည္က ဆက္ျပီး သားကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ ကမ္းမကပ္ခင္ ေသရတဲ့ ငါးရွဥ့္ေတြက
သူတို႔ကို ဖမ္းမိသြားျပီ။ ဘယ္လိုပဲရုန္းရုန္း လြတ္ေတာ့မွာ
မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ေသဖို႔ကိုပဲ ေစာင့္ေနခဲ့ၾကလို႔ သူတို႔ရဲ႕
အသက္ရွင္ဖို႔ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က အလြယ္တကူ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ေလွဝမ္းထဲမွာ ၾကာၾကာမေနရဘဲ အခ်ိန္တိုအတြင္း ေသသြားၾကတာျဖစ္တယ္။

တံငါသည္က စိန္ေခၚမႈေတြကို သတၱိရွိရွိရင္ဆိုင္ဖို႔၊ စိန္ေခၚမႈေၾကာင့္
ဘဝရဲ႕ အသက္ရွင္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က
ပိုျပီးျပည့္စံုလာမယ့္အေၾကာင္း သားကို သင္ျပေပးခဲ့တယ္။

ဂ်ပန္မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီး ၾကီးျပင္းလို႔ နားလည္မႈအတင့္သင့္ ရွိလာတဲ့အခါ
ဒီပံုျပင္ကို ေျပာျပေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕
ဘဝစိန္ေခၚမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ သတိၱ၊ စြမ္းရည္ေတြေၾကာင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက
ယေန႔အာရွမွာ အတိုးတက္ဆံုး ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့တယ္။

သတိရျခင္းဆိုတာ

လြတ္လပ္တယ္ တိက်ေသခ်ာတယ္

သို၀ွက္ဟန္ေဆာင္မွူ ကင္းတယ္

က်ယ္၀န္းတယ္ နက္ရွိုင္းတယ္

အေႏွာက္အယွက္ ကင္းတယ္

လံုျခံဳတယ္ အခ်က္အလက္ ျပည္႕စံုတယ္

ဒါေပမယ္႕ … … … … …

အထီးက်န္ဆန္တယ္ ။        ။

''ကိုအယ္ျဖဴ''

ဒီပို႔စ္ေလးကို ကိုေက်ာ္သက္လတ္ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္မွာေတြ႕တာ အေတာ္ၾကာပါၿပီ။အဲဒီတုန္းက ျပန္တင္ခြင့္ျပဳဖို႔ ခြင့္ေတာင္းခဲ့ေပမယ့္ မတင္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။အခုမွပဲ တင္ျဖစ္ေတာ့တယ္။
အခုေျပာခ်င္တဲ့ေဆးေတြကေတာ့ ျမန္မာအေခၚအေ၀ၚနဲ႔ဆိုရင္စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစေသာ ေဆး၀ါးမ်ားစာရင္းမွာ ထည့္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။
အခုေျပာမယ့္ေဆးေတြကို တစ္ခါတစ္ရံမွာ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်ဴးလြန္မႈေတြကိုအေထာက္အကူျပဳဖို႔ အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာက်ဴးလြန္တယ္ဆိုရာတြင္ ကာယကံရွင္၏ သေဘာဆႏၵမပါေသာ လိင္မႈဆိုင္ရာအျပဳအမူတိုင္းကိုဆိုလိုပါသည္။

ဤေနရာတြင္ မေလွ်ာ္ရာ ကိုင္တြယ္ျခင္းမွအစ ........................................................(အရြယ္ေရာက္သူတိုင္းသိၾကၿပီးၿဖစ္မည့္ အၿမင္ရိုင္းေသာရွင္းလင္းခ်က္စာသားမ်ားကိုဖ်က္ထားပါသည္-ပုံ ထူးဆန္း) ......... ႀကံစည္ျခင္းတို႔ပါ ပါ၀င္ပါသည္.............................................. 

ယခုေျပာမည့္ ေဆး၀ါးမ်ား၏ အာနိသင္ေၾကာင့္ေဆးခတ္ခံရသူဟာ ႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ခုခံႏိုင္မႈ မရွိေတာ့ဘဲ လိင္ဆက္ဆံမႈအား
ျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္း ေပ်ာက္ဆံုးကာ မည္သို႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ ဆိုသည္ကိုပင္မွတ္မိႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ေပ။ ယင္းေဆး၀ါးမ်ားသည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္အေရာင္မရွိ၊ အနံ႔မရွိဘဲ အရသာလည္း မရွိသျဖင့္ တစ္ဖက္သား မရိပ္မိေစဘဲအခ်ဳိရည္အတြင္းသို႔ ထည့္ခတ္ႏိုင္ေပသည္။ Date rape drug အမ်ဳိးအစားအနည္းဆံုး သံုးမ်ဳိး ရွိပါသည္။ ယင္းတို႔မွာ -
GHB (Gamma Hydroxybutyric Acid)
Rohypnol (Flunitrazepam)
Ketamine (Ketamine Hydrochloride) တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
Date rape (ခ်ိန္းေတြ႕က်င့္ႀကံျခင္းလို႔ ဘာသာျပန္ရင္ ရမယ္ထင္ပါ့) ဟုအသံုးမ်ားေသာ္လည္း ပညာရွင္အမ်ားစုကေတာ့ ေဆး၀ါး အသံုးျပဳ၍လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်ဴးလြန္ျခင္း (drug-facilitated sexual assault) ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းကို ပိုမိုႏွစ္သက္ၾကသည္။ ယင္းေဆး၀ါးမ်ားအားဓါးျပမႈႏွင့္ ႐ုပ္ပိုင္းအရ တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ားကဲ့သုိ႔ေသာအျခားရာဇ၀တ္မႈမ်ားတြင္လည္း အသံုးျပဳႏိုင္ၿပီး က်ားမ မေရြး ေဆးအာနိသင္ျပႏိုင္ေပသည္။
ေဆး၏ ပံုသ႑ာန္
GHB သည္ အေရာင္အဆင္းႏွင့္ အနံ႔မရွိေသာ အရည္၊ အျဖဴေရာင္အမႈန္႔ႏွင့္ေဆးျပားဟူ၍ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိသည္။
Rohypnol သည္ ေဆးျပားပံုစံျဖစ္ၿပီး အရည္မ်ားတြင္ ေပ်ာ္၀င္ႏိုင္သည္။
ေဆးပံုစံအသစ္သည္ အရည္မ်ားတြင္ ေပ်ာ္၀င္သည့္အခါ အျပာေရာင္သန္းသြားေသာ္လည္းအေရာင္မရွိသည့္ ေဆးပံုစံေဟာင္းအားလည္း ရရွိႏိုင္ေပေသးသည္။
Ketamine မွာမူ အျဖဴေရာင္အမႈန္႔ျဖစ္သည္။

ခႏၶာကိုယ္အား အက်ဳိးသက္ေရာက္ပံု

ေဆးသည္ လွ်င္ျမန္စြာ အာနိသင္ျပႏိုင္သည္။ ေဆးအာနိသင္မပ်ယ္ခင္ခံသည့္အခ်ိန္မွာမူ ကြဲျပားသည္။ ယင္းသည္ ေဆးမည္မွ်
အသံုးျပဳသည္ဆိုသည့္အခ်က္ႏွင့္ အရက္ကဲ့သို႔ေသာ အျခားပစၥည္းမ်ားႏွင့္ေရာစပ္ထားသည့္အေပၚတြင္ မူတည္သည္။ အရက္သည္ ထိုေဆးမ်ား၏ အာနိသင္ကိုပိုမိုဆိုး၀ါးေစၿပီး က်န္းမာေရးကို ပိုမိုထိခိုက္ေစႏိုင္ပါသည္။

ထို႔ျပင္GHB ကို အိမ္တြင္ပင္ အလြယ္တကူ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေပသည္။

GHB ၏ အာနိသင္မ်ား

အာ႐ုံစူးစိုက္ႏိုင္မႈ ေလွ်ာ့က်ျခင္း
အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ျခင္း
မူးေ၀ျခင္း
မအီမသာႏွင့္ ပ်ဳိ႕ခ်င္ အန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ျခင္း
အျမင္ေ၀၀ါးလာျခင္း
သတိလစ္ျခင္း
ေလျဖတ္သကဲ့သို႔ျဖစ္ျခင္း
ေဆးခတ္ခံရခ်ိန္ႏွင့္ ေဆးအာနိသင္ ပ်ယ္ခ်ိန္အၾကားမွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား
မမွတ္မိျခင္း
အသက္႐ွဴရန္ ခက္ခဲျခင္း
တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ျခင္း
ေခၽြးထြက္ျခင္း
ေအာ့အန္ျခင္း
ႏွလံုးခုန္ႏႈန္း ေႏွးေကြးျခင္း
အိပ္မက္ကဲ့သို႔ ခံစားရျခင္း
သတိေမ့ေျမာျခင္း (ဦးေႏွာက္အလုပ္ ရပ္ဆိုင္းျခင္း - coma)
ေသဆံုးျခင္း

Rohypnol ၏ အာနိသင္မ်ား

ေဆးခတ္ခံရခ်ိန္ႏွင့္ ေဆးအာနိသင္ ပ်ယ္ခ်ိန္အၾကားမွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား
မမွတ္မိျခင္း
ေသြးေပါင္ခ်ိန္က်ျခင္း
အိပ္ခ်င္လာျခင္း
ႂကြက္သားမ်ား အားေလွ်ာ့လာျခင္း သို႔မဟုတ္ ႂကြက္သားမ်ားအား
ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ျခင္း
အရက္မူးသကဲ့သို႔ျဖစ္ျခင္း
မအီမသာႏွင့္ ပ်ဳိ႕ခ်င္ အန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ျခင္း
စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ျခင္း
လႈပ္ရွားရန္ ခက္ခဲလာျခင္း
အသိစိတ္ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း
ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ျခင္း
အျမင္ေ၀၀ါးလာျခင္း
မူးေ၀ျခင္း
အစာအိမ္ မအီမသာျဖစ္ျခင္း


Ketamine ၏ အာနိသင္မ်ား

စိတ္အာ႐ုံေခ်ာက္ျခားျခင္း
အခ်ိန္ႏွင့္ အမွတ္အသားမ်ားအား မွတ္သားႏိုင္စြမ္း ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း
အျမင္ႏွင့္ အၾကားအာ႐ုံမ်ား မမွန္မကန္ ျဖစ္လာျခင္း
မိမိကိုယ္ကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ဟု ခံစားလာရျခင္း
လႈပ္ရွားႏိုင္စြမ္းအား ထိခိုက္လာျခင္း
အသက္႐ွဴရန္ ခက္ခဲလာျခင္း
အူတက္ေအာင္ရယ္ျခင္း
ေအာ့အန္ျခင္း
ခႏၶာကိုယ္ ထိေတြ႕ခံစားႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ျခင္း
မွတ္ဉာဏ္ထိခိုက္ျခင္း
အိပ္မက္ကဲ့သို႔ ခံစားရျခင္း
ထံုထိုင္းျခင္း
လႈပ္ရွားမႈအား ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ထိန္းႏိုင္စြမ္း ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း
အမူအရာ ၾကမ္းတမ္းလာျခင္း
စကားသံ ဗလံုးဗေထြးျဖစ္ျခင္း
ဒီေဆးေတြ တရား၀င္သလား?

ဟုတ္ကဲ့။ တစ္ခ်ဳိ႕ေဆးေတြက တရား၀င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သင့္ကို မထိခိုက္ဟုမဆိုလိုပါ။

တရား၀င္ေဆး၀ါးျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္းမာေရး၀န္ေဆာင္မႈေပးသူမ်ား(ဆရာ၀န္ကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား) ၏

ညႊန္ၾကားခ်က္မပါဘဲ အသံုးမျပဳသင့္ပါ။

Rohypnol သည္ တရား၀င္ေဆး၀ါး မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ဥေရာပႏွင့္မကၠစီကိုတို႔တြင္ အိပ္မေပ်ာ္သည့္ေရာဂါမ်ားအတြက္ ေသာက္ရန္ ညႊန္ေလ့ရွိၿပီးခြဲစိတ္ရာတြင္ ေမ့ေဆးအျဖစ္လည္း တရား၀င္ အသံုးျပဳတတ္ၾကသည္။

Ketamine ကို အေမရိကတြင္ လူမ်ားႏွင့္ တိရိစာၦန္မ်ားအတြက္ေမ့ေဆးတစ္မ်ဳိးအျဖစ္ တရား၀င္သံုးစြဲၾကသည္။

တိရစာၦန္မ်ားတြင္ အမ်ားဆံုးအသံုးျပဳၾကသည္။ တိရိစာၦန္ေဆးခန္းမ်ားရွိ Ketamine ေဆးမ်ားအား မၾကာခဏ
လုယက္ခံၾကရေၾကာင္း သိရသည္။

GHB အား narcolepsy ဟုေခၚသည့္ အိပ္မေပ်ာ္သည့္ေရာဂါအား ကုသရန္အတြက္အေမရိကတြင္ မၾကာေသးမီက

တရား၀င္ေဆး၀ါးအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။

ေဆးခတ္မခံရေအာင္ ဘယ္လိုကာကြယ္မလဲ?

ကိုယ္ႏွင့္မသိသူမ်ားမွ တိုက္ေကၽြးသည့္ ေဖ်ာ္ရည္၊ ေသာက္ေရစသည့္အရည္မ်ားအား မေသာက္ပါႏွင့္။
အေအးသံဗူးမ်ားအား ကိုယ္တိုင္ဖြင့္၍ ေသာက္ပါ။
ကိုယ္ပိုင္ ေသာက္ရည္ႏွင့္ အေအးဗူးမ်ားအား ကိုယ္ႏွင့္မကြာထား၍အိမ္သာသြားလွ်င္ပင္ ယူသြားပါ။
အေအးႏွင့္ ေရအား အျခားသူႏွင့္ မွ်ေ၀မေသာက္ပါႏွင့္။ Punchေဖ်ာ္ရည္မ်ားႏွင့္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ လူအမ်ား စုေပါင္းေသာက္သံုးသည့္ခြက္မ်ား၊ ပုလင္းမ်ားအတြင္းမွ အရည္မ်ားအား မေသာက္ပါႏွင့္။

(မိန္းကေလးေတြသႀကၤန္လိုအခ်ိန္မ်ဳိး သတိထားၾကဗ်ဳိ႕။ အဲဒီဟာေတြထဲမွာေဆးခတ္ထားႏိုင္ပါတယ္။)
ထူးျခားေသာ အနံ႔ႏွင့္ အရသာရွိေသာ မည္သည့္အရည္ကိုမွ် မေသာက္ပါႏွင့္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ GHB တြင္ ငန္ေသာအရသာ ရွိပါသည္။

အကယ္၍ ေဆးခတ္ခံရသည္ သို႔မဟုတ္ မုဒိမ္းက်င့္ခံရသည္ဟုထင္ပါက ရဲစခန္းသို႔မဟုတ္ ေဆး႐ုံသို႔ တိုက္႐ိုက္သြားပါ။
ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ခ်က္ျခင္း ဆီးစစ္ေဆးမႈ ခံယူပါ။ ေဆးအာနိသင္သည္အလြန္လွ်င္ျမန္စြာ ပ်ယ္သြားႏိုင္ပါသည္။

Rohypnol သည္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းတြင္နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေနႏိုင္ၿပီး ေဆးေသာက္သံုးၿပီး ၇၂ နာရီအတြင္းတြင္
ဆီးအတြင္း စစ္ေဆးေတြ႕ရွိႏိုင္ပါသည္။ GHB မွာမူ ၁၂ နာရီအထိသာခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေနႏိုင္ပါသည္။
တစ္စံုတစ္ရာ အကူအညီမရမခ်င္း ဆီးမသြားပစ္ပါႏွင့္။ ေရေလာင္းေဆးျခင္း၊ေရခ်ဳိးျခင္း သို႔မဟုတ္ အ၀တ္အစားလဲျခင္း မျပဳလုပ္ပါႏွင့္။ ယင္းအရာမ်ားသည္မုဒိမ္းက်င့္ခံရသည္ဆိုသည့္ သက္ေသမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
အေရးေပၚဖုန္းနံပါတ္ သို႔မဟုတ္ ရဲဌာနသို႔ ဖုန္းေခၚပါ။ ရွက္ျခင္း၊အျပစ္ရွိသလို ခံစားရျခင္း၊ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းႏွင့္ တုန္လႈပ္ျခင္းတို႔သည္ပံုမွန္ျဖစ္တတ္ေသာ အရာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြမ္းက်င္သည့္ ပညာရွင္မ်ား၏အႀကံဉာဏ္ရရွိရန္ အေရးႀကီးပါသည္။
အရက္ဆိုင္၊ ကလပ္ သို႔မဟုတ္ ပါတီပြဲမ်ားသို႔သြားလွ်င္ တစ္ဦးတည္းမသြားပါႏွင့္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား စုေပါင္းသြားျခင္းျဖင့္ တစ္ဦးကို တစ္ဦးအျပန္အလွန္ ကူညီႏိုင္ပါသည္။
သင့္စိတ္တြင္ ပံုမွန္မဟုတ္ဟု ခံစားရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ ခပ္ေ၀းေ၀းတြင္သာေနပါ။
သင္ အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ႏိုင္ျခင္းမရွိသူထံမွ မည္သည့္တိုက္ေကၽြးမႈကိုမွ်လက္မခံပါႏွင့္။
သင္ေသာက္ေနေသာခြက္အား စိတ္ခ်ရေသာ ေစာင့္ၾကည့္ေပးမည့္သူမရွိဘဲအိမ္သာသြားလွ်င္ပင္ ခ်န္မထားခဲ့ပါႏွင့္။
အထက္ပါ ေဆးမ်ားအား အရက္အျပင္ အခ်ဳိရည္မ်ား၊ လက္ဘက္ရည္၊ ေကာ္ဖီႏွင့္ေခ်ာကလက္ေဖ်ာ္ရည္အပူ စသည္တို႔တြင္ ထည့္ခတ္ႏိုင္ပါသည္။ သင့္အားခုခံႏိုင္စြမ္းမရွိေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္ ေဆး၀ါးမ်ားစြာရွိၿပီး
အမ်ားစုသည္ ေသာက္သံုးသည့္ အရည္မ်ားအတြင္း အလြယ္တကူ မသိရွိႏိုင္ပါ။
ပုလင္းအတြင္းမွ အရည္ကို ေသာက္သံုးၿပီး ပုလင္းအ၀အား သင့္လက္မျဖင့္ပိတ္ထားျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုပုလင္းအားေစာင့္ၾကည့္ေပးမည့္သူမရွိဘဲ ထားခဲ့လွ်င္ ယင္းပုလင္းအတြင္း မည္သူကမည္သည့္အရာမ်ား ထည့္လိုက္သည္ဟု သိရွိႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ေပ။
အကယ္၍ ထိုသို႔ထားခဲ့မိ၍ ျပန္လာသည့္အခါ သင္၏ ပုလင္း သို႔မဟုတ္ ခြက္သည္ေနရာ ေရြ႕ေနျခင္း၊ ပံုစံေျပာင္းေနျခင္း၊ ျပည့္ေအာင္ ထပ္ျဖည့္ထားသည္ဟုထင္ရျခင္း သို႔မဟုတ္ အရသာ ထူးျခားေနျခင္းတို႔ ေတြ႕ရွိရပါကဆက္လက္ေသာက္သံုးျခင္း မျပဳပါႏွင့္။
အရက္ဆိုင္၊ ကလပ္ သို႔မဟုတ္ ပါတီပြဲတြင္ ယခုမွ ေတြ႕ဖူးသူႏွင့္အတူျပန္ရမည္ဆိုပါက အထူးစဥ္းစားၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ပါ။
တစ္ခြက္၊ ႏွစ္ခြက္မွ်ႏွင့္ မူးလာသည္ဟု ခံစားလာရပါက ယံုၾကည္ရေသာ မိတ္ေဆြ၊ကလပ္မွ လံုၿခံဳေရး၀န္ထမ္း သို႔မဟုတ္ အရက္ဆိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားထံမွအကူအညီ ရယူပါ။ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရသည့္ေနရာသို႔ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ေရာက္ရွိရန္ အေရးႀကီးပါသည္။
သင္အကူအညီေတာင္းမည့္သူသည္ မည္မွ်ၾကာေအာင္ပင္ သိရွိေနခဲ့သူ ျဖစ္ေစကာမူလံုး၀ယံုၾကည္ရသူ ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာစြာ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါ။

 
က်ားမ မေရြး ေဆးခတ္ခံရႏိုင္ပါသည္

အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္မ်ားမွာ ေဆး၀ါး အသံုးျပဳ၍ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာက်ဴးလြန္ျခင္းအႏၱရာယ္အား ေလွ်ာ့ခ်ရန္ နည္းလမ္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
သင္အျပင္သြားသည့္အခါတိုင္း အထက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားအားမွတ္မိႏိုင္လိမ့္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ပါႏွင့္။ ထို႔ေၾကာင့္
မည္သည့္အခ်ိန္တြင္မဆို အထူးဂ႐ုျပဳသင့္ပါေၾကာင္း။ ။

လူတစ္ေယာက္ရဲ့ Personality ဟာ သိပ္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ လွလွ မလွလွ ပံုစံ က်က် မက်က် တစ္ခုခ်င္း အစိတ္အပိုင္း ေတြက ၾကည္လင္ေနမယ္။ ရွင္းသန္ ့ သပ္ရပ္ေနရမယ္။ သြားေလးဆိုလည္း ေဖြးေနမယ္။ မ်က္ႏွာ အသားအေရဟာလည္း ၾကည္လင္ေနမယ္ စသျဖင့္ အစိတ္အပိုင္းတိုင္းဟာ ရွင္းသန္ ့ေနမယ္ဆိုရင္ အမ်ား အလယ္မွာ တင့္တယ္ ပါလိမ့္မယ္။

''ပုလဲစီသလို လွပေအာင္''

ပုလဲဗလးေတြ စီသလို သြားေလးေတြ ေဖြးသန္ ့ဖို ့ ေစ်းႀကီးတဲ့ သြားတိုက္ေဆးေတြ ၀ယ္မ သံုးႏိုင္ရင္ ၀မ္းမနည္းပါနဲ ့။ သံပုရာ ရည္တစ္ဇြန္း၊ ဆိုဒါတစ္ဇြန္း၊ ဆားဇြန္း၀က္ ရွိရင္ ျဖဴေဖြးလွပေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ သြားတိုက္ေဆး ကို ရရွိႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီပစၥည္း သံုးမ်ိဳးကို ေရာေမႊၿပိးရင္ မနက္ ည နွစ္ႀကိမ္ တိုက္ပါ။ အကုန္သက္သာတဲ့နည္းနဲ ့ မယံုရင္ စမ္းၾကည့္ ျဖဴေဖြး ေတာက္ပ ေနေစရမယ္။ အာမခံပါတယ္။

''အသားမာတက္ၿပီး အမဲစြဲေနရင္''

ဒူး တံေတာင္ဆစ္ ေျခမ်က္စိေတြဟာ မည္းမယ္ဆိုတာခ်ည္းပါပဲ။ စိတ္ညစ္ဖို ့ေကာင္းပါတယ္ လို ့ ညည္းေနမယ့္အစား ဒါေလး နဲ ့ လုပ္ၾကည့္ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ သံပုရာသီးပဲ လိုပါ တယ္။ သံပုရာသီးကို ထက္ပိုင္းပိုင္းၿပီး အဲဒီ သံပုရာျခမ္းနဲ ့ေန ့စဥ္ ပံုမွန္ ပြတ္တိုက္ေပးပါ။ ထူးျခား သိသာစြာ အညိဳအမဲ အသားမာေတြ ေလ်ာ့ပါး ေပ်ာက္ပ်က္ သြားပါလိမ့္မယ္။

''မ်က္ကြင္းညိဳရင္''

မ်က္၀န္းတ၀ိုက္ ညိဳၿပီး အၾကည့္ရဆိုးေနလို ့ မိတ္ကပ္လိမ္းရင္လည္း မ်က္ကြင္းညိဳၿပီး ထင္း ထင္းႀကီး ျဖစ္ေနလို ့ စိတ္ညစ္ေန တဲ့သူေတြ အတြက္ မ်က္ကြင္းညိဳ မ်က္အိတ္တြဲ တာေတြ ေပ်ာက္ဖို ့ ေစ်းႀကီးတာေတြ ၀ယ္မသံုးပါနဲ ့။ မီးဖိုထဲက အာလူး တစ္လံုးနဲ ့တင္ ကိစၥၿပီးပါ တယ္။ အာလူးကို အခြံႏြာ အသားေတြကို ပါးပါးလွီး ႏုတ္ႏုတ္စဥ္း လက္နဲ ့ ဆုပ္ၿပီး အရည္ ညွစ္ၿပီးရင္ အာလူးဖတ္ေတြကို မ်က္လံုးတ၀ိုက္ကို အံုေပးပါ။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ေတာ့ ၾကာ ေအာင္ ထားပါ။ အဲဒါကို ေန ့စဥ္ (သို ့) ရက္ျခား ဆိုသလို အံုေပးရင္ မ်က္ကြင္းညိဳျခင္း ကေန ကင္းေ၀း ပါလိမ့္မယ္။

''ရင္းေနတဲ့ ၀က္ၿခံမ်ား ညိႈးသြားေအာင္''

၀က္ၿခံ ေပါက္ေနၿပီး ညွစ္ျပန္ေတာ့လည္း အမာရြတ္ ထင္ၿပီး ရင္းဦးမယ္။ လြယ္ပါတယ္။ ၀က္ၿခံထိပ္ကို ပ်ားရည္ စြတ္ထားတဲ့ ဂြမ္းေလးနဲ ့ တို ့ေပးပါ။ ၀က္ၿခံ ညိွဳးေျခာက္ၿပီး သူ ့အလို လို အဆံ ထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။

''အသားပတ္တဲ့ အခါ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို သတိရပါ''

ဒီကိစၥကို ခရမ္းခ်ဥ္သီးက လံုး၀ တာ၀န္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို ထက္ျခမ္းျခမ္း အထဲက အဆန္ေတြကိုထုတ္ အႏွစ္ ခ်ည္း သီးသန္ ့နဲ ့ မ်က္ႏွာကို ပြတ္တိုက္ လိမ္းက်ံ ေပးပါ။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ေနရင္ ေရေႏြးေႏြးနဲ ့ ေဆးခ်ပါ။ အသားပတ္တဲ့ အခါတိုင္း လုပ္ေပးရင္ မ်က္ႏွာ အသားအေရပါ ၾကည္လင္ ေခ်ာေမြ ့ သြားလိမ့္မယ္။

''ေနေလာင္ရင္ ႏြားႏို ့သံုး''

ႏြားႏို ့နဲ ့ ေရခ်ိဳးၿပီး အသားအေရကို ထိန္းသိမ္းတဲ့ေခတ္ ဆိုတာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ႏြားႏို ့နဲ ့ေရခ်ိဳးပါလို ့ေတာ့ မတိုက္တြန္း ခ်င္ပါဘူး။ အကုန္အက် မ်ားလို ့ ေခ်ာက္တြန္းတယ္ ထင္ မွာ စိုးလို ့ပါ။ ဒါေပမဲ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ သြားလို ့ပဲ ေနေလာင္ေလာင္၊ ေနပူထဲ သြားလို ့ပဲ အသားမဲမဲ ႏြားႏို ့ကို ၾကြက္ၾကြက္ဆူေအာင္ ႀကိဳၿပီးရင္ အေအးခံ (မလိုင္ကို စားပစ္ပါ။ မလိမ္း ပါနဲ ့ ႏွေမ်ာစရာႀကီး) ၿပီးမွ ဂြမ္းစေလးနဲ ့ ေနေလာင္တဲ့ ေနရာကို ပြတ္သပ္ လိမ္းက်ံ ေပးပါ။ မိနစ္ အနည္းငယ္ၾကာရင္ ေရေဆးလိုက္ပါ။ လုပ္ေလ၊ အက်ိဳးရွိေလ ဆိုတာ လုပ္ဖူးရင္ သိသာလာပါလိမ့္မယ္။


သဘာ၀သစ္သီးနဲ႔ ကုသတဲ့ နည္းေလးေတြ ျဖစ္လို႔ ေဘးထြက္ဆိုးၾကိဳးဒဏ္မရွိေလာက္ဘူး ထင္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေလးမ်ားအားလံုး လွပႏိုင္ၾကပါေစ...။

ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးကို ယုံၾကည္ဆည္းကပ္ၿခင္းသည္ သရဏဂုံတည္ၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္ ။ သရဏဂုံတည္ၿခင္း အက်ဳိး (၅) မ်ဳိးရွိပါတယ္။

(၁) ဘယ - ေဘးရန္ကင္းရွင္း ေစပါသည္ ။

(၂) သႏၱာသ - ေၾကာက္ရြံမႈ ပူေလာင္မႈ မွန္သမွ်ကုိ ေပ်ာက္ကင္းေစပါသည္ ။

(၃) ဒုကၡ - ကိုယ္ဆင္းရဲၿခင္း စိတ္ဆင္းရဲၿခင္းကုိလည္း ေပ်ာက္ကင္းေစပါသည္ ။

(၄) ဒုဂတိ - အပါယ္ေလးဘုံ က်ေရာက္မည္႔ ေဘးကိုလည္း ပယ္ေပ်ာက္ေစပါသည္ ။

(၅) ပရိကိေလသ - မိမိစိတ္၏ ညစ္ႏြမ္းမႈ မွန္သမွ်ေတြကိုလည္း ပယ္ေပ်ာက္ေစပါသည္ ။

သရဏဂုံ ေဆာက္တည္ရၿခင္းအေၾကာင္း ကေတာ႔ ေလးမ်ဳိးရွိပါတယ္

(၁) မိမိကုိယ္တုိင္ ယုံၾကည္မႈ မရွိပဲ အမ်ဳိး အမွတ္ၿဖင္႔ ကုိးကြယ္ၿခင္္းဟာ သရဏဂုံမေၿမာက္ပါ ။

(၂) ေဘးအႏၱရာယ္ကို ေၾကာက္ေသာအားၿဖင္႔ ကိုးကြယ္ၿခင္းဟာ သရဏဂုံမေၿမာက္ပါ ။

(၃) လာဘ္ လာဘ ကုိုေမွ်ာ္ကုိးၿပီး ကုိးကြယ္ၿခင္းဟာလည္း သရဏဂုံမေၿမာက္ပါ ။

(၄) ၿမတ္ေသာအလွဴကုိခံေတာ္မူထုိက္ေသာအားၿဖင္႔ ကိုးကြယ္ၿခင္းဟာ သရဏဂုံေၿမာက္ပါတယ္ ။

အေပၚက ေရးသားထားတဲ႔ သရဏဂုံေဆာက္တည္ရၿခင္းအေၾကာင္း ေလးမ်ဳိးထဲက မိမိတုိ႔ ဘယ္ကုိးကြယ္မႈထဲမွာ ပါတယ္ဆုိတာကုိ္ ဆင္ၿခင္ႏူိင္ေအာင္ ေရးသားေဖာ္ၿပလုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ..မွန္ကန္တဲ႔ ကုိးကြယ္ၿခင္းနဲ႔ သရဏဂုံၿမဲတဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားၿဖစ္ၾကပါေစ...။

ေန ့စဥ္ျမင္ေတြ ့ၾကားနာ ေျပာဆိုေနၾကရသမွ် တြင္သရဏီယတရား( ၆-ပါး) အားစြဲကိုင္၍သတိ ေဆာင္ႏိုင္ၾကမည္ဆိုပါအက်ဳိးတရား မ်ားျပားလွျပီး လူဘ၀ေနထိုင္မွူ အတြက္ေထာက္အကူမ်ား စြာရွိေၾကာင္း က်င့္ၾကံ သူတိုင္း သိရွိၾကေပမည္။ 

" သရဏီယ" ပါဠိစကား၏ျမန္မာအနက္မွာစကၠန္ ့တိုင္း(သို ့)အခ်ိန္တိုင္းသတိတရရွိျခင္းဟု အနက္္ျပန္သည္။ "သရဏီယ" တရားေတာ္မွ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ အရည္အေသြး( ၆-မ်ိဳး)ကိုဗုဒၶတရား ေတာ္လာအတိုင္း၊ ဗုဒၶကိုပမာ စံထားေရးသား သြားပါမည္။

သရဏီယ တရားစြဲျမဲသူတိုင္း ကိုခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုသူ ေပါမ်ားၾကျပီး၊ ထိုသူေရာက္မလာႏိုင္ေသာ အရပ္တြင္သူသာရွိလွ်င္ ေကာင္းလိမ့္မည္ဟု တမ္းတၾကရ စျမဲျဖစ္သည္။ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္ ႏွင့္ေတြၾကံဳဖူးသူ တိုင္းကမၾကာမၾကာ သတိတရရွိ ေနၾကေပလိမ့္မည္။ လူမွူဆက္ဆံေရးျဖင့္ အဓိကရပ္တည္ထား ေသာလူသား၏ သေဘာသဘာ၀အတိုင္း မိမိကိုအမွတ္ရ ေနျခင္းကို ဆႏၵရွိလိုၾကေပမည္။  

စီးပြားေရး၊ လူမူေရး ၊ပညာေရး မည္သည့္နယ္ပယ္ အသိုင္းအ၀န္းအတြက္မဆို  လူထုအမ်ား ၏ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳေလးစားျခင္း မခံရေသာ သူမ်ားသည္ေအာင္ျမင္မွူ အစစ္အမွန္္ကို ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ မည္မဟုတ္ေပ။ စစ္မွန္ေသာေအာင္ျမင္မွူ၏ ဇစ္ျမစ္ တည္တံ့ေမြးဖြားရာသည္ " သရဏီယ "တရားမွာ သာအေျချပဳၾကေပသည္။

ရိုေသေလးစားမွူတြင္ ခ်စ္ေၾကာက္႐ိိုေသ ႏွင့္မုန္းေၾကာက္႐ိုေသ ႏွစ္မ်ိဳး အနက္ "သရဏီယ" တရား ျဖင့္ျပည့္စံုသူမ်ား  ရ႐ွိေသာ ႐ိုေသေလးစားမွူမ်ိဳးမွာ ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသဟု သတ္မွတ္ရေပမည္။

မိမိလုပ္ငန္္းကိစၥမ်ား အတြက ္အျခားသူတို ့၏ လိုလားစြာ ပူးေပါင္းမူမ်ားစြာလိုအပ္ပါက သရဏီယ တရားသည္ အေကာင္းဆံုး စည္း႐ံုးေရးျဖစ္သည္။ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူမ်ားအၾကား ျငင္းခံုမွဳမျဖစ္ေစရန္ထိန္းကြပ္ ေပးႏိုင္ေသာ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းေကာင္း လည္းျဖစ္ေပသည္။ ညီညြတ္ မွ်တမွူမ်ား ကို ေ႐ွး႐ွဳေစေသာ အေကာင္းဆံုးက်င့္စဥ္မည္၏။အလြန္ေကာင္းျမတ္လွေသာ ဗုဒၶၾသ၀ါဒတစ္ခုအျဖစ္ သရဏီယ တရား( ၆-ပါး)ကိုအစဥ္တိုင္း ေျပာမည္ဆိုပါက-

(၁) ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ကိုယ္အမူအရာရွိျခင္း
(၂) ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ႏွူတ္အမူအရာရွိျခင္း
(၃) ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ လိုက္ေလွ်ာတတ္ျခင္း
(၄) ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ မွ်တေ၀ဖန္မွူ႐ွိျခင္း္
(၅) ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ႐ွိျခင္း
(၆) ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အသိပညာ႐ွိျခင္းတို ့ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ကိုေဒါင္းက မယ္ေတာ္ေဆးခန္း တေနရာရိွ ခြဲစိတ္ခံုေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနရင္း နာက်င္စြာ ညည္းညဴေနသည္။ နာက်င္မႈ ဆိုးရြား ျပင္းထန္လာသည္ႏွင့္ အမွ် သူ႔အနီးတြင္ ထိုင္ကာ လက္ကိုကိုင္ၿပီး အားေပးေနေသာ မိတ္ေဆြတဦးက သူ႔လက္ကို တင္းတင္း ဆုပ္ကုိင္လုိက္သည္။

ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ ၂ ဦးက သူ႔ေဘး တဘက္တခ်က္တြင္ ရိွေနၿပီး သူ၏လိင္တံရိွ ေရာဂါပိုး ၀င္ေနေသာ အေရျပားကို ဖယ္ထုတ္ရန္ ခပ္သြက္သြက္ လုပ္ရွားေနၾကသည္။ ရာသီဥတု ပူျပင္းေသာေၾကာင့္ သူတုိ႔၏နဖူးမွ ေခၽြးမ်ားက တဒီးဒီး က်ေနသည္။ တ၀ီ၀ီလွည့္ေနေသာ ပန္ကာေလ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေၾကာင့္သာ သူတို႔ အနည္းငယ္ သက္သာမႈ ရေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ျဖတ္သြားျဖတ္လာ သြားေနၾကသူမ်ားက ခြဲစိတ္ခံုဘက္ အာရံု မထားမိၾကပါ။ လူ ၄ ဦးက ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနၿပီး က်ားကစား ေနၾကသည္။ ကိုေဒါင္း၏ ျပႆနာကို အေလးမထားၾက။ ေဆးမွဴးတဦး ၀င္လာၿပီး အခန္းထဲရွိ လူတေယာက္ႏွင့္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ စကားေျပာေနသည္။

လူနာ၏မိတ္ေဆြက မ်က္ရည္၀ဲေနၿပီး ေဆးမွဴးကေလးကို ၾကည့္ေနသည္။ ကိုေဒါင္း မည္မွ် ခံစားေနရေၾကာင္း သူက ေကာင္းေကာင္း သိေနသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ၈ မဲေဆာက္ တဖက္ကမ္း ျမ၀တီၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လာၾကသူ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေသာက္စားရင္း ယခုကိစၥ အၾကံထူး ရလာျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ မိတ္ေဆြမ်ားက ထိုင္းႏိုင္ငံ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းတြင္ သြားေရာက္ လုပ္ကုိင္ရာမွ ျပန္လာၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ ေရခ်ိန္ကုိက္လာၾကေသာအခါ တဦးက ပုဆိုးကိုမ၍ သူ၏လိင္တံကို ျပေလသည္။

စားအုန္းဆီ အစြမ္းထက္ပုံကုိ ရွာေဖြ သိရိွရေၾကာင္း၊ စားအုန္းဆီကို လိင္တံအတြင္း ထိုးသြင္းသျဖင့္ သန္စြမ္း ႀကီးမားလာ ေၾကာင္း ထုိသူက ရွင္းျပသည္။ ကိုေဒါင္းကလည္း မသိႏိုးနား သူ႔မိတ္ေဆြမ်ား စကားကို ယံုၾကည္ နစ္ေမ်ာသြားသည္။ သူလည္း လိင္တံထဲ စားအုန္းဆီ ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ သူတို႔အုပ္စုထဲမွ မည္သူကမွ် ထုိလုပ္ရပ္ အတြက္ အႏၱရာယ္ ရွိႏိုင္သည္ကို l။

“အခုလို အႏၱရာယ္ျဖစ္မယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ သိခဲ့ရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ ႀကဳိသိခဲ့ရင္ေတာ့ ဒီလိုလုပ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီေဆးခန္း ကုိလည္း ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဟု ကိုေဒါင္းက တိုးတိုးလ်လ် ေျပာသည္။

ယခုလို ကိစၥမ်ဳိးကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္မွာ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔ ရွိေတာ့မည္ဟု ယူဆရသည္။ ျမန္မာသေဘၤာသားမ်ား၊ ငါးဖမ္း လုပ္သားမ်ားက ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ တျခားဆိပ္ကမ္းမ်ားမွ ရရိွလာသည့္ အဆုိပါ နည္းလမ္းကုိ ဤေဒသႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခ့ဲျခင္း ျဖစ္သည္။ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ ပညာမတတ္ေသာ ျမန္မာ အမ်ဳိးသားငယ္မ်ား အၾကားတြင္ ဤလုပ္ရပ္က ေရပန္းစားေန သည္။

ေဆးခန္းမွ ေဆးမွဴး ေလာ၀ါေဆးကေတာ့ ယခုလို ျပႆနာမ်ဳိးျဖင့္ တပတ္လွ်င္ လူနာ ၅ ဦး ခန္႔ ေရာက္လာတတ္သည္ဟု ဆိုသည္။

ကိုေဒါင္းက ယခုတပတ္အတြက္ ၄ ဦးေျမာက္ လူနာျဖစ္ၿပီး၊ ယခုႏွစ္ အတြက္ ဆုိလွ်င္ ၁၂၂ ဦးေျမာက္လူနာ ျဖစ္သည္။

"သူတို႔မိတ္ေဆြေတြ မဲေဆာက္ကို ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီး သူတို႔ရဲ႕ပစၥည္း ဘယ္ေလာက္ႀကီးတယ္ ဆိုတာ ႂကြားၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းသလဲ၊ လုပ္ရတာလည္း အလြယ္ကေလးပဲ ေပါ့ဗ်ာ။ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း အားက်ၿပီး လုိက္လုပ္ခ်င္ၾကတာေပါ့" ဟု ေဆးမွဴး ေလာ္၀ါးေဆးက ေျပာသည္။

"သူတို႔က ပညာလည္း မတတ္ၾကေတာ့ ဆိုးက်ဳိး အႏၱရာယ္ကို မသိၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္က်ဳိးနည္းၿပီးမွ ေရာက္လာ ၾကတယ္"ဟု ေလာ္၀ါးေဆးက ရွင္းျပသည္။

အျခားအႏၱရာယ္တခုမွာ ေဆးထိုးအပ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ ထိုးထည့္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖူးေယာင္ၿပီး ေရာဂါပိုးလည္း ၀င္ႏိုင္ သည္။ အုန္းဆီက ေသြးလွည့္ပတ္မႈကို ေႏွးေကြးေစေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာလည္း ရွိသည္။ လိင္တံဆီသို႔ ေသြးလွည့္ပတ္ စီးဆင္းမႈ တိုးတက္လာေစေသာ္လည္း၊ ဆီမ်ားျဖင့္ ပိတ္မိေနေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး အဆမတန္ ဖူးေယာင္ျခင္းႏွင့္ ပိုးကူးစက္ျခင္းလည္း ခံရႏိုင္သည္ဟု ဆုိသည္။

အေျခအေန အဆုိးရြားဆုံး ျဖစ္သြားပါက ေရာဂါပိုးကူးစက္မႈက ေသြးေၾကာမ်ားမွတဆင့္ ျပန္႔ပြားသြားၿပီး ကင္ဆာ သို႔မဟုတ္ ေသြး အဆိပ္သင့္သည့္ ေရာဂါ ျဖစ္ပြားေစသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဤသုိ႔ေရာဂါပိုးကူးစက္မႈေၾကာင့္ လူႏွစ္ဦး အသက္ ဆံုးရႈံး ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္ဟု မယ္ေတာ္ေဆးခန္းက သတင္းရထားသည္။

ယခု ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ ေရာက္လာသည့္ လူနာတဦး၏ အေျခအေန ဆိုးရြားလြန္းေသာေၾကာင့္ လိင္တံကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ရ သည္။ ပံုမွန္ ကုသမႈခံမည္ဆိုလွ်င္ ခြဲစိတ္မႈ ႏွစ္ဆင့္ ျပဳရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ခဲြစိတ္မႈ တခုႏွင့္ တခုအၾကား ေဆးရံုတြင္ တလၾကာ ေနထိုင္ရမည္၊ ပထမအႀကိမ္မွာ လိင္တံရိွ ပိုးကူးစက္ေနသည့္ အေရျပားကို ဖယ္ရွားပစ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ေပါင္မွအေရ ျပားကိုယူ၍ လိင္တံ၌ အစားထိုးေပးသည့္ ခြဲစိတ္မႈ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာျပည္သား အမ်ဳိးသားမ်ား စားအုန္းဆီသံုး၍ အတတ္ဆန္းေနၾကျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ပညာေပးရန္ မယ္ေတာ္ ေဆးခန္း က ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ မတ္လက ျဖန္႔ခ်ိခဲ့သည့္ လိင္အဂၤါ ႀကီးထြားေစရန္ သဘာ၀ မဟုတ္သည့္ ေဆာင္ရြက္မႈ၏ အႏၱရာယ္အေၾကာင္း လက္ကမ္းစာေစာင္တြင္ ၾကံဳေတြ႔ရမည့္ အႏၱရာယ္မ်ား၊ ကုသႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားကိုလည္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ေရႊ႔ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား ကူညီေရး အစီအစဥ္ (MAP) အဖြဲ႔ကလည္း ေရႊ႔ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား အၾကား ယခု လက္ကမ္း စာေစာင္မ်ားကို ျဖန္႔ခ်ိေပးရန္ ကူညီ ေဆာင္ရြက္ေပးေနသည္။

“အခု လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြက ဒီက အ၀န္းအ၀ုိင္းနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔မယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရည္ရြယ္ တာကေတာ့ အမ်ဳိးသားေတြ အခုလို အုန္းဆီ ထိုးထည့္တာမ်ဳိးေတြ မလုပ္ဖုိ႔၊ လုပ္ခ့ဲမိတယ္ ဆုိရင္လည္း ခ်က္ခ်င္း လာၿပီး စစ္ေဆးစမ္းသပ္မႈ ခံယူၾကဖို႔ပါပဲ"ဟု ေလာ္၀ါးေဆးက ေျပာသည္။

အုန္းဆီကို လိင္တံ ႀကီးထြားေစရန္ အသံုးျပဳေနမႈမ်ား ရပ္ဆိုင္း ေစရန္အတြက္ မယ္ေတာ္ေဆးခန္း၏ ပညာေပး လႈံ႕ေဆာ္မႈ အျပင္ တျခား ႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားမွာ မဆိုစေလာက္သာ ရွိခ့ဲသည္။ ႏုိင္ငံတကာ အကူအညီေပးေရး အဖဲြ႔ႀကီး ျဖစ္ေသာ World Vision အဖြဲ႔က ဤျပႆနာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး က်န္းမာေရး ပညာေပး အစီအစဥ္တြင္ အစိတ္အပိုင္းတခု အျဖစ္ ယခင္က ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ထုိႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို လက္ေလွ်ာ့ထားလိုက္ၿပီဟု ဆိုသည္။

“အခုအခ်ိန္မွာ ဒီျပႆနာကုိ ကုိင္တြယ္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဆိုလို႔ တခုမွ မရွိပါဘူး” ဟု World Vision ၏ မဲေဆာက္ေဒသ က်န္းမာေရး လုပ္ငန္းမ်ား ညိႇႏိႈင္းေရးမွဴးတဦးက ေျပာသည္။

“က်န္းမာေရးအသိ ခ်ဳိ႕တဲ့တာက အႀကီးဆံုး ျပႆနာပဲ။ တကယ္လုိ႔ အဖြဲ႔အစည္း တခုခုက အခ်ိန္ေပးၿပီး လူေတြကို ဒီလုပ္ရပ္ရဲ႕ အႏၱရာယ္ အေၾကာင္း ေျပာျပေပးႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီး အက်ဳိးရွိမွာပါ”ဟု သူက ဆိုသည္။

“အဖြဲ႔အစည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္မ၀င္စားၾကဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူတို႔က ဒီကိစၥကို ေရာဂါတခုလို႔ မျမင္ၾက တာပဲ။ ကိုယ့္ဘာသာ ျပႆနာရွာလို႔ ျဖစ္လာတ့ဲဟာလို႔ ျမင္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ျပႆနာ တက္တ့ဲလူေတြကုိ ဒဏ္ခတ္ အျပစ္ေပးသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အျမင္ေျပာင္းလာရင္ေတာ့ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာ ရပ္ဆိုင္းသြားဖို႔ တကယ္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မွာပါ”ဟု သူက ရွင္းျပသည္။

ေဆးခန္းရွိ လူနာတဦးကလည္း အျဖစ္ဆိုးတခုကို ျပန္ေျပာျပသည္။ သူတို႔ရြာမွ အမ်ဳိးသားတဦးက လိင္တံထဲသို႔ အုန္းဆီကုိ ကုိယ္တုိင္ ထိုးထည့္သည္။ ငါးႏွစ္ၾကာသည့္အခါ ပိုး၀င္လာၿပီး ေယာင္ယမ္း လာသည္။ သူက အုန္းဆီေၾကာင့္ ထုိသုိ႔ ျဖစ္ရသည္ကို သတိထားမိပံုမရ။

ဆရာ၀န္ထံ သြားျပရန္လည္း အရွက္ႀကီး ရွက္ေနသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အနာ ႏွင့္ အရွက္ သက္သာေစရန္ အရက္ ဖိေသာက္ရာမွ အရက္စြဲသြားသည္။ ေနာက္ဆံုး သူမခံမရပ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသလိုက္ေလသည္။

“ပညာတတ္ၾကရင္ေတာ့ ဒါမ်ဳိး ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ဳိးသားေတြကို ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္နဲ႔ ကုသမႈ ခံယူႏိုင္ပံု နည္းလမ္းေတြအေၾကာင္း ပညာေပးတာေတြ လုပ္ဖုိ႔ လုိေသးတယ္”ဟု လူနာက ေျပာသည္။

အကယ္၍ ၎ေယာက္်ားသားမ်ားက ပညာတတ္မ်ားျဖစ္သည္ ဆိုလွ်င္ပင္ ဆရာ၀န္ထံ သြားေရာက္ျပသရန္ ရွက္ေန ႏိုင္သည္။ တျခားေရြးခ်ယ္ရန္လမ္း မရွိေတာ့သည့္ အခ်ိန္ အထိ၊ ေရာဂါ ပိုဆိုးလာသည့္ အေျခအေနအထိ ထိုင္ေစာင့္ ေနသည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ အခ်ိန္လြန္မွ လာျပလွ်င္ေတာ့ ေရာဂါ ပို၍ ဆိုးစရာ အေၾကာင္း ရွိေနသည္။

ကုသမႈ သြားေရာက္ခံယူရန္အတြက္ ေနာက္ထပ္ ျပႆနာတခုမွာ ကုန္က်စရိတ္ ျဖစ္သည္။ World Vision က လူနာမ်ား အတြက္ ေဆးဖိုး၀ါးခႏွင့္ ခရီးစရိတ္မ်ား ကူညီ ေထာက္ပံ့ေပးဖူးသည္။

မယ္ေတာ္ေဆးခန္းတြင္ ယခုျပႆနာကို ကုသရန္ ဘတ္ ၁၀၀၀ (၂၉ ေဒၚလာ) ကုန္က်ႏိုင္သည္။ ထုိပမာဏမွာ ၿမိဳ႕ႀကီး မ်ားတြင္ ကုသလွ်င္ ေပးရမည့္ ကုန္က်စရိတ္၏ အစြန္းထြက္မွ်သာ ရွိသည္။ ဘန္ေကာက္တြင္ ကုသလွ်င္ ေဒၚလာ ၉၀၀ ခန္႔၊ ရန္ကုန္တြင္ ကုသလွ်င္ က်ပ္ ၂ သိန္း (ေဒၚလာ ၁၈၀ ခန္႔) ကုန္က်ႏိုင္သည္။ ေဆးခန္း တာ၀န္ရွိသူမ်ား၏ အဆုိအရ ကုန္က်စရိတ္ သက္သာေစရန္ အတြက္ ရန္ကုန္မွ လာေရာက္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိသည္ဟု သိရသည္။

မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ၊ ေဆးခန္းသုိ႔ ေရာက္လာသူအမ်ားစုမွာ မဲေဆာက္ေဒသ အလုပ္သမားေလာကမွ ျဖစ္သည္။

“အလုပ္သမား အမ်ားစုက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆင္းရဲလြန္းတဲ့ မိသားစုေတြက လာၾကတာ၊ ပညာလည္း မတတ္ၾကဘူး။ အဲဒီ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဘယ္ေလာက္ အႏၱရာယ္ႀကီးတယ္ဆိုတာ သူတို႔ကို ရွင္းျပလည္း သေဘာမေပါက္ႏိုင္ၾကဘူး။ က်ေနာ္တို႔က သင္တန္းေတြ၊ ဘာေတြ လုပ္ဖုိ႔ စည္းရံုးၿပီး စီစဥ္ရင္ေတာင္မွ စက္ရံုေတြမွာ သိပ္ခက္တယ္။ အလုပ္ သမား ေတြက သင္တန္းလာဖို႔ မအားၾကျပန္ဘူး” ဟု World Vision မွ က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ ၀န္ထမ္းက ေျပာျပသည္။

မယ္ေတာ္ ေဆးခန္းမွ ေဆးမွဴး ေလာ္၀ါးေဆးက ဤျပႆနာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားကုိ သတိေပးလုိသည္ဟု ဆုိသည္။

“ေယာက္်ားရဲ႕အဂၤါဆိုတာ သဘာ၀က်က် ျဖစ္လာတာ၊ ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔တင္ ေက်နပ္သင့္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ သဘာ၀ကို ဖီလာ ဆန္႔က်င္ လုပ္ရင္ေတာ့ ျပႆနာတက္မွာပဲ”ဟု သူက ေျပာလုိက္သည္။

ခြဲစိတ္ကုဌာနအျပင္ဘက္တြင္ ကုသမႈ အတြက္ ကိုေဒါင္း ေစာင့္ဆုိင္းေနစဥ္ကလည္း ထုိသုိ႔ သတိေပးမႈမ်ဳိး ၾကားခ့ဲရသည္။

“တကယ္လုိ႔မ်ား ကိုယ့္လိင္တံထဲကို အုန္းဆီ ထိုးထည့္ဖို႔ စဥ္းစားေနတယ္ ဆိုရင္ မလုပ္ပါနဲ႔လုိ႔ အဲဒီလူကုိ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ရွက္စရာ ေကာင္းတယ္၊ ပိုက္ဆံ ကုန္မယ္၊ အဆုိးဆုံးကေတာ့ မိသားစု တခုလုံး စိတ္ညစ္ရမွာပဲ”ဟု ကိုေဒါင္းက ေျပာေလ သည္။

ALEX ELLGEE ေရးသားသည့္ Using Palm Oil for Sexual Enhancement Leads to Pain, Embarrassment ေဆာင္းပါးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။

(Forward Mail မွရရိွပါသည္)

            ဤျမန္မာျပည္ႏွင္႕တကြ တစ္ကမာၻလံုးသည္ မိရိုးဖလာ နတ္ကိုးကြယ္ျခင္းရိွရာ… သာသနာအမ်ဳိးမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ေပၚ၍ လြမ္းမိုးေသာ္လည္း လံုး၀ေပ်ာက္သည္မဟုတ္ပဲ
အနည္းအမ်ားက်န္သည္သာတည္း။ နတ္ကိုးကြယ္ျခင္းမွာ ႒ာနီကဲ႕သို႕ျဖစ္ေနျပီး… သာသနာမွာ
ယာယီကဲ႕သို႕ျဖစ္ေနေလသည္။ အလြန္ကို ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလွပါသည္…။

            ျမန္မာျပည္ကိုၾကည္႕ၾကပါစို႕…။ ေရွးဦးစြာနတ္ကိုးကြယ္သည္ကုိေတြ႕ရသည္ ေနာက္ ဟိႏၵဴအယူ၀ါဒ ေရာက္လာသည္…။ ေနာက္ဆံုး ဗုဒၶဘာသာေရာက္လာသည္…။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႕သည္ ဗုဒၶဘာသာ ဟု၀န္ခံၾကသည္…။ အၾကီးက်ယ္
အျမတ္ႏိုးဆံုးေသာ ကိုးကြယ္မွဴလည္းျဖစ္သည္…။ သို႕ေသာ္ နတ္ကိုလည္းေကာင္း…
ဟိႏၵဴအယူ၀ါဒကိုလည္းေကာင္း လံုး၀မျဖိဳႏိုင္ေခ်…။

            အိမ္တြင္ အုန္းသီးဆဲြျခင္း…၊ ဦးရွင္ၾကီးတင္ျခင္း…၊ ရြာဦးထပ္၌ နတ္စင္တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးရိွျခင္း…၊ ေရႊေညာင္ပင္…၊ ကညင္ပင္…၊ ၾကိဳ႕ပင္ စေသာ သစ္ပင္နတ္၊ ေတာနတ္၊ ေတာင္နတ္တို႕ကို အႏံွ႕ကိုးကြယ္ၾကသည္…။ မဟာဂီရိ ပုပၸါးနတ္ပဲြ…၊
ေတာင္ျပံဳးနတ္ပဲြ…၊ ရတနာ႕ဂူနတ္ပဲြ…တို႕မွာလည္း ၾကီးက်ယ္ထင္ရွားလွ်က္ရိွေနသည္…။

            ျမန္မာျပည္တြင္သာမက တစ္ကမာၻလံုးတြင္ပါ အထင္ေပၚဆံုး ဗုဒၶဘာသာအေဆာက္အဦးျဖစ္ေသာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ ေျခရင္း၌ နတ္၀င္သည္ နတ္ဆိုင္တို႕ ယခုတုိင္အသက္ေမြးလွ်က္ရိွၾကေပသည္…။ အဆိုးဆံုးကေတာ႕
ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရား၀င္းအတြင္းရိွ အစိမ္းေရာင္၀တ္စံုပိုင္ရွင္
ျမနန္းႏြယ္ပဲျဖစ္ပါတယ္…။ ဘုရားဖူးမ်ားကလည္း ဘုရားကိုမ၀င္ပဲ အဲဒီ
ျမနန္းႏြယ္အေဆာက္အဦးကို ၀င္ေရာက္ျပီး… အိမ္ကိုတန္းျပန္ေလ႕ ရိွေနၾကပါျပီ…။ အဲဒါက
နတ္ေၾကာင္႕ သာသနာေတာ္ ေမွးမိွန္ျခင္းတစ္မ်ဳိးပါပဲ…။

            ဟိႏၵဴ၀ါဒ ဟိႏၵဴနတ္တို႕သည္လည္းမေပ်ာက္ေခ်…။ ဥပမာ…ယခုအခါ ဘုရားဆြမ္းကပ္ရာ၌ ဘုရား…တရား…သံဃာ အျပင္ တနဂၤေႏြ…၊ တနလၤာ…၊ စေသာ ခုႏွစ္ေန႕ျဂိဳလ္နတ္မ်ား…၊ သူရႆတီ…၊ စႏၵီ…၊ ပရမီသြာ…၊ မဟာပိႏၷဲ…၊ စေသာ ဟိႏၵဴနတ္ၾကီးမ်ား ပါေနသည္ကို
သတိျပဳမိေလသည္…။

            ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာသည္ ေပၚသည္႕အခါေပၚ၍ ေပ်ာက္သည္႕ အခါေပ်ာက္ေနေပမည္ …။ သုိ႕ရာတြင္ မိရိုးဖလာ နတ္ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ကား လူရိွေနသမွ် ကာလပတ္လံုး တည္ရိွေနမည္သာတည္း…။ အဲဒါက နတ္ေၾကာင္ သာသနာေတာ္ ေမွးမိွန္ျခင္းတစ္မ်ဳိးပါပဲ…။

            ဤေဆာင္းပါးတြင္ေရးသားခဲ႕သည္႕အတုိင္း နတ္ကိုးကြယ္မွဴသည္ လူတည္ရိွေနသေရြ႕ကာလပတ္လံုး တည္ရိွေနမည္ျဖစ္ရာ မည္သည္႕အခါမွ် လံုး၀ေပ်ာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်…။ နတ္ကိုးကြယ္မွဴသည္အယူမွားေသာ မိစာၦအမွဴမ်ဳိးျဖစ္၍ ေလာကက်ဳိး…၊
သံသရာက်ဳိးကို ပ်က္စီးေစတတ္၏…။ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ လူ႕အသက္…၊ တိရစာၦန္အသက္တို႕ျဖင္႕
ပူေဇာ္တတ္သည္ ျဖစ္ရကား မ်ားစြာၾကီးေလးေသာ မေကာင္းမွဴတုိ႕ကို ပြားမ်ားေစတတ္သည္…။
စင္စစ္ေသာ္ကား ဤအေလ႕အက်င္႕မ်ားသည္ တနည္းနည္းျဖင္႕ ကမာၻေပၚတြင္ အႏွံအျပားရိွေလသည္…။
အဆိုးဆံုးေတြ႕ရသည္ကား အေမရိကတိုက္…၊ မကၠဆီကိုျပည္နယ္…၊ အက္ဇ္တက္(Aztecs)
လူမ်ဳိးတို႕သည္ လူကိုယဇ္နတ္ပူေဇာ္တတ္ၾကသည္…။ ယခုအခါ ထို မကၠဆီကိုျမိဳ႕ ျပတုိက္တြင္
ေက်ာက္ယဇ္ပလင္တစ္ခုသိမ္းထားသည္…။ အ၀ိုင္းပံုအခ်င္း ၇ ေပမွ်က်ယ္သည္…။
ထိုပလႅင္ေပၚတြင္ လူေပါင္းတစ္သန္းေက်ာ္ယဇ္ပူေဇာ္ခဲ႕ဖူးေလသည္…။


ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္…ယင္းေဆာင္းပါးအား ျဖန္႕ေ၀လိုပါက http://zinmyo.tk ကို refer လုပ္ေပးပါခင္ဗ်ာ…အမွားအယြင္းပါခဲ႕လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္႕တာ၀န္သာျဖစ္ပါတယ္...။

မေတာ္တဆမႈနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ဇနီး ကြၽန္ေတာ့္အပါးက ထာဝရထြက္ခြါသြားတာ အခုဆိုရင္ (၄)ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ အိမ္မႈကိစၥဘာမွ မလုပ္တတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လူမမယ္သားေလးကို မထားခ်င္ဘဲထားခဲ့ရတဲ့ ဇနီးရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ကြၽန္ေတာ္နားလည္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သားအေပၚ အေဖလိုတစ္မ်ဳိး၊ အေမလိုတစ္မ်ဳိး ဂရုမစိုက္တတ္ခဲ့လို႔ ခံစားရပါတယ္။

တစ္ခါက အလုပ္ကိစၥနဲ႔ မနက္အေစာႀကီး အိမ္ကေန ကြၽန္ေတာ္ထြက္ခဲ့ရလို႔ သားအတြက္ ဘာမွ မစီစဥ္ေပးခဲ့ရဘူး။ တစ္ေန႔ကက်န္တဲ့ ထမင္းနဲ႔ၾကက္ဥေပါင္းကုိပဲ ေႏြးၿပီး အိပ္ရာက ေကာင္းေကာင္းႏိုးဟန္မတူေသးတဲ့ သားကိုမွာခဲ့တယ္။ သားကို တစ္ေန႔သံုးနပ္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔နဲ႔ အလုပ္ကတစ္ဖက္မို႔ ကြၽန္ေတာ္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ခဲ့ရတယ္။

တစ္ညေန အလုပ္ကအျပန္ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းပင္ပန္းေနခဲ့တယ္။ အေပၚအကၤ်ီကိုခြၽတ္ သားကို တစ္ခ်က္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ညစာေတာင္မစားႏိုင္ဘဲ ကုတင္ေပၚ ကြၽန္ေတာ္ပစ္လဲွခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ "ဘုန္း"ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ ေခါက္ဆဲနဲ႔ဟင္းရည္ေတြ အိပ္ယာခင္းေပၚ စီးက်ေပက်ံကုန္ခဲ့တယ္။ ေစာင္ထဲမွာ ေခါက္ဆဲြတစ္ခြက္ ရွိေနခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ "ဟာ.... ဒီကေလး" ခ်က္ခ်င္းပဲ အကၤ်ီခ်ိတ္တစ္ခုကို ေကာက္ယူၿပီး အိပ္ခန္းထဲကေန ကြၽန္ေတာ္ေျပးထြက္ခဲ့တယ္။ ကစားစရာေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားေနတဲ့ သားရဲ႕တင္ပါးကို မေျပာမဆို ကြၽန္ေတာ္ရိုက္ခ်ပစ္တယ္။ အရမ္းေဒါသထြက္ေနလို႔ မနားတမ္း ကြၽန္ေတာ္ရိုက္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငိုယိုၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ သားရဲ႕စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အရိုက္ရပ္သြားခဲ့တယ္။

"ထမင္းအိုးထဲက ထမင္းေတြ မနက္ကတည္းက ကုန္သြားၿပီေဖေဖ။ ညေနစာကို သားေက်ာင္းမွာစားခဲ့ပါတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ ေဖေဖလည္း မျပန္လာေသးတာနဲ႔ မီးဖိုေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ ေခါက္ဆဲြတစ္ထုပ္ေတြ႔လို႔ သားျပဳပ္မလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မီးဖိုးဂက္စ္ကို ေလွ်ာက္မဖြင့္ရဘူးလို႔ ေဖေဖမွာထားခဲ့လို႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲက ေရေႏြးနဲ႔ သားေခါက္ဆဲြျပဳပ္လိုက္ပါတယ္။ ေခါက္ဆဲြစားေနရင္း ေဖေဖကိုလည္း စားေစခ်င္လို႔ ေခါက္ဆဲြေအးမသြာေအာင္ ေစာင္ေအာက္ထဲ သားထည့္ထားမိတာပါ ေဖေဖ။ ေဖေဖျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေျပာမလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းဆီက ငွားလာတဲ့ ကစားစရာေတြဆီ စိတ္ေရာက္ေနလို႔ သားေျပာဖို႔ ေမ့သြားတာပါ ေဖေဖ"

ကြၽန္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြ သားေတြ႔မွာစိုးလို႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ ကြၽန္ေတာ္အေျပးဝင္ခဲ့တယ္။ ေရစက္ေခါင္းကို အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေအာ္ငိုမိပါတယ္။ တေအာင့္ေနမွ ကြၽန္ေတာ္အားတင္းၿပီး သားကို တစ္ဖက္ကေခ်ာ့ရင္း တစ္ဖက္က ဒဏ္ရာေတြကို ေဆးလိမ္းေပးၿပီး အိပ္ေစခဲ့တယ္။ ကုတင္ေပၚက ေပက်ံေနတဲ့ ေခါက္ဆဲြေတြကိုရွင္းလင္းၿပီး သားအိပ္ခန္းတံခါးကို ကြၽန္ေတာ္ အသာေလးတြန္းဖြင့္ၾကည့္မိတယ္။ လက္ထဲမွာ အေမ့ဓာတ္ပံုကုိ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ သားဆီက ရွဳိက္သံတိုးတိုးကို ကြၽန္ေတာ္ၾကားေနရတုန္းပါပဲ။ တံခါးေဘာင္ကိုမွီၿပီ သားကို အၾကာႀကီး ကြၽန္ေတာ္ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္က ဒီလိုကိစၥမ်ဳိး ျဖစ္ပြါးၿပီးေနာက္ မိခင္တာဝန္ပါေက်ပြန္ဖို႔ သားကို ကြၽန္ေတာ္ပိုၿပီး ဂရုစိုက္ခဲ့တယ္။ အခုဆိုရင္ သား(၇)ႏွစ္ျပည့္ပါေတာ့မယ္။ မၾကာခင္ ေက်ာင္းႀကီးတက္ရပါေတာ့မယ္။ ကံေကာင္းတာက ဒီကာလအေတာအတြင္း သားေပၚ ဘာအရိပ္မည္းမွ မက်ေရာက္ခဲ့ဘူး။ သားဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ႀကီးထြားလာခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သားကိုကြၽန္ေတာ္ရိုက္မိျပန္တယ္။ ဆရာမဆီက ေက်ာင္းကို သားေရာက္မလာခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ၾကားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပူမိတယ္။ အလုပ္ေစာေစာဆင္းၿပီး ရပ္ကြက္လမ္းေတြမွာ သားနာမည္ကို အက်ယ္ႀကီးေအာ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္လိုက္ရွာခဲ့မိတယ္။ ဘယ္လိုရွာရွာ သားကိုမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေရွ႕က ကစားစရာေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့သားကိုေတြ႔ခဲ့တယ္။ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ သားကို ကြၽန္ေတာ္ အဆက္မျပတ္ရိုက္မိျပန္တယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ သားဆီက ဘာေျဖရွင္းခ်က္မွ မၾကားခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတာင္းပန္တဲ့စကားတစ္ခြန္းပဲ သားေျပာခဲ့တယ္။ ေနာက္က်မွသိရတာက အဲဒီေန႔မွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕မိဘေတြကို ေက်ာင္းကပဲြအတြက္ ဖိတ္ၾကားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးျဖစ္ပ်က္ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းကသင္ခဲ့တဲ့ စာေတြကို ေလ့က်င့္ဖို႔ဆုိၿပီး သားက သူ႔အခန္းထဲမွာပဲ အၿမဲေအာင္းေနခဲ့ေတာ့တယ္။ စာေတြကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ေလ့က်င့္ေရးမွတ္ေနတဲ့ သားကိုၾကည့္ရင္း သြားေလသူဇနီးလည္း အေဝးတစ္ေနရာကေန သားရဲ႕ႀကိဳးစားမႈေတြကိုၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖစ္ေနမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။

တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္က တခဏအတြင္း ကုန္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ လမ္းေတြ၊ ဆိုင္ေတြမွာေတာင္ ခရစ္စမတ္သီခ်င္းေတြ ၾကားေနရၿပီျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သားကျပႆနာတစ္ခု ထပ္ရွာလာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ဆင္းခါနီး ရပ္ကြက္ရံုးဆီက ဖုန္းတစ္ခုကို လက္ခံရခဲ့တယ္။ ဖုန္းထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္သားက လိပ္စာမပါတဲ့စာေတြကို စာတိုက္ပံုးေတြထဲ လိုက္ထည့္ေနလို႔ဆိုပါတယ္။ ႏွစ္တိုင္း ဒီလိုရာသီေရာက္ရင္ စာတိုက္က အလုပ္အရမ္း႐ႈပ္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သားရဲ႕လိပ္စာမပါတဲ့ စာေတြက သူတို႔အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစပါတယ္။

သားကို ေနာက္ထပ္မရိုက္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္ အိမ္ကိုကြၽန္ေတာ္ အလွ်င္စလို ျပန္လာခဲ့မိတယ္။ သားကိုေခၚၿပီး ကြၽန္ေတာ္ထပ္ရိုက္ခဲ့မိျပန္တယ္။ သားက သူမွားေၾကာင္းဝန္ခံေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ မွားတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မေျပာခဲ့ဘူး။ သားကို ေထာင့္တစ္ေနရာတြန္းပို႔ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ လ်စ္လ်ဴရွဴထားလိုက္တယ္။ စာတိုက္ဖက္သြားၿပီး သားထည့္ထားတဲ့ လိပ္စာမပါတဲ့ စာေတြကို သြားယူခဲ့တယ္။

"ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုနည္းနဲ႔ လူေတြကိုေနာက္ရသလဲ?"

စာေတြကို သားေရွ႕ပစ္ခ်ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေမးတယ္။

"ဒီစာေတြက ေမေမ့အတြက္ ထည့္တဲ့စာပါေဖေဖ" သားက မ်က္ရည္အရဲႊသားနဲ႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြျပည့္ႏွက္လာၿပီး စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သားေရွ႕မွာ မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကြၽန္ေတာ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားမိတယ္။

"ဒီလိုဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ တစ္ႀကိမ္မွာ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့စာေတြ ထည့္ရသလဲ?"

"အရင္တုန္းကေရးထားတဲ့စာေတြ စာတိုက္ပံုးနဲ႔ သားမမီခဲ့လို႔ မထည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခု သားအရပ္မီလာလို႔ အရင္ကေရးထားတဲ့စာနဲ႔ အခုစာေတြေပါင္းထည့္လိုက္တာပါ ေဖေဖ"

စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး ေမးခဲ့ေပမယ့္ သားအေျဖက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကို ပိုလႈပ္ရွားတုန္လႈပ္ေစခဲ့တယ္။ သားကိုျပန္ေျပာဖို႔ စကားလံုးေတြ ကြၽန္ေတာ္ရွာမရခဲ့ဘူး။ တေအာင့္ေနမွ ကြၽန္ေတာ္စကားစျဖစ္တယ္။

"သား.. သားေမေမက ဟိုး မိုးေကာင္းကင္ေပၚေရာက္ေနတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ သားေရးတဲ့စာေတြကို မီး႐ႈိ႕ပစ္လိုက္ေနာ္။ ဒါမွ စာေတြ ေကာင္းကင္ေပၚေရာက္မွာ.."

သား အိပ္ေပ်ာ္သြားမွ အိမ္အျပင္မွာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း စာေတြကို မီးရႈိ႕ေနမိတယ္။ စာထဲမွာ သား ေရးထားတာေတြကို သိခ်င္ေဇာနဲ႔ စာတခ်ဳိ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ စာတစ္ေစာင္က ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို ဆဲြလႈပ္ရမ္းခါခဲ့ပါတယ္။

"ခ်စ္ရတဲ့ ေမေမ

ေမေမကို သားအရမ္းသတိရတယ္။ ေမေမ.. ဒီေန႔ သားတို႔ေက်ာင္းမွာ ကပဲြရွိတယ္။ ေမေမကို ေခၚခဲ့ရမယ္ဆိုလို႔ သားမွာေမေမမရွိလို႔ အဲဒီပဲြကို သားမသြားခဲ့ဘူး။ ေမေမကို ေဖေဖသတိရမွာစိုးလို႔ ေဖေဖကိုလည္း သားမေျပာခဲ့ဘူး။ ေဖေဖက သားကို ေနရာအႏွံ႔ရွာခဲ့တယ္။ သားေပ်ာ္ေနတယ္လို႔ ေဖေဖထင္ေအာင္ ကစားစရာေတြေရွ႕မွာ သားတမင္သြားရပ္ေနခဲ့တယ္ ေမေမ။ ေဖေဖသားကို ရိုက္ခဲ့ေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ သားေက်ာင္းမတက္တဲ့အေၾကာင္းကို သားမေျပာခဲ့ဘူး။

ေမေမ... ေမေမ့ကိုလြမ္းလို႔ ေဖေဖငိုတာကို သားအၿမဲေတြ႔တယ္။ သားလိုပဲ ေဖေဖလည္း ေမေမကို အရမ္းသတိရတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမ.. ေမေမ့ပံုရိပ္က သားအသိဥာဏ္ထဲမွာ ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနခဲ့ၿပီေမေမ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သားအိပ္မက္ထဲကို လာခဲ့ပါေမေမ.. ေမေမ့မ်က္ႏွာကို သားေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ၾကည့္ပါရေစ။ ကိုယ္လြမ္းတဲ့သူရဲ႕ ဓာတ္ပံုကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီးအိပ္ရင္ အဲဒီလူကို အိပ္မက္မက္တတ္တယ္ဆုိ ေမေမ... ဘာျဖစ္လို႔ သားအိပ္မက္ထဲမွာ အခုခ်ိန္ထိ ေမေမကို မေတြ႔ရေသးတာလဲ ေမေမ!"

ကြၽန္ေတာ္ ခ်ဳံးပဲြခ်ငုိမိပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ လြတ္ဟာေနတဲ့ သားရင္ထဲကေမေမကို ကြၽန္ေတာ္ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မလဲ?

မူရင္း-- google search or 妻子的空位

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။ 

၁။ ဆံုး႐ံႈးသြားတဲ့အခ်ိန္မွ မိမိပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာကို သိတယ္။

၂။ မွတ္သားသင့္တာကိုမွတ္သားၿပ ီး ေမ့သင့္တာကိုေမ့ရမယ္။ ေျပာင္းလဲႏိုင္တာကို ေျပာင္းလဲၿပီး မေျပာင္းလဲႏိုင္တာကို သင္လက္ခံႏိုင္ရမယ္။

၃။ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ၀မ္းနည္းမႈကို မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေစတယ္။

၄။သူ႔အတြက္နဲ႔မ်က္ရည္မက်သင့္ဘူး ။ သူသင့္ကိုခ်စ္တာမွန္ရင္
သူ႔အတြက္နဲ႔မ်က္ရည္က်ေတာ့မယ္ဆို ရင္ သူကသင့္ရဲ့
မ်က္ရည္ကိုက်ခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ဘူ း။

၅။ ၾကည္ႏူးေနတဲ့ ခ်စ္သူေတြရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ အနမ္းေတြအတြက္ျဖစ္တယ္။
ရန္ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကေန ထြက္လာတာကေတာ့ တေယာက္ကို တေယာက္နာက်င္ေစတဲ့ စကားေတြပါပဲ။

၆။ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ တစ္ခုခုေပ်ာက္သြားလို႔ လိုက္႐ွာေနသလိုပဲဘယ္လို႐ွာ႐ွာမ
ေတြ႕ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွာု ျပန္ေတြ႕သလိုေပါ့။ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ
သင့္နံေဘးမွာပါ။

၇။ မ်က္ရည္စက္ရဲ့ အပူခ်ိန္ဟာ ၅၃၀℃ ျဖစ္တယ္။ အျပင္ေလာကရဲ့ေအးစက္မႈေၾကာင ့္ မ်က္ရည္စက္က်ခ်ိန္မွာ ၅၃℃ သာက်န္ေတာ့တယ္။

၈။ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ အလိုလိုက္ျခင္းဟာ မတူပါဘူး။ အလိုလိုက္ရင္ ဘာမွမေျပာလဲရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္မွာ အဲလိုလုပ္လို႔မရဘူး။

၉။လူ႔ဘ၀မွာ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ အခ်စ္ေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုၿပီးစာေမးပြဲႀကီးေလးခုမွာ 
ပ်မ္းမွ်ေအာင္မွသာ ေအာင္ျမင္မွာပါ။တစ္ခုထဲမွာအာ႐ံုစူးစိုက္ေနလို႔လဲ
ဒီလူ႔ဘ၀ မွာ ေအာင္ျမင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

၁၀။ ငါးေလးကေျပာတယ္ သင္ငါ့ရဲ့မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္ေတြကို ေတြရမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါးေလးက ေရထဲမွာေနလို႔ပါ။

ေရကေျပာတယ္ ငါးရဲ့မ်က္ရည္ကို ေရကခံစားရတယ္တဲ့ ငါးေလးကေရရဲ့ ရင္ထဲမွာ႐ွိလို႔တဲ့။

၁၁။ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ လွပတဲ့ ပန္းေလးအသြင္နဲ႔ သင့္ေဘးမွာ႐ွိတဲ့သူေတြကို ေမြးရနံ႔နဲ႔ သင္းေစရမယ္။

၁၂။တစ္မိနစ္အတြင္းမွာ လူတစ္ေယာက္ကို သိႏိုင္တယ္။ တစ္နာရီအတြင္း
လူတစ္ေယာက္ကိုႏွစ္သက္ႏိုင္ တယ္။ တစ္ရက္အတြင္းမွာ သင္သူ႔ကို ခ်စ္ႏိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ တသက္လံုးအခ်ိန္ေတြကုန္သြား ေပမဲ့ သင္သူ႔ကို ေမ့ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

၁၃။ သင္ဦးတည္ရာ႐ွိေနရင္ သင္ဟာဘယ္ေနရာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာအေရ းမႀကီးပါဘူး။

၁၄။ ဘယ္အရာမဆို အဘက္ဘက္ေသာ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္ ရတယ္။

၁၅။ ဘ၀ခရီးလမ္းဆိုတာ ယံုၾကည္ခ်က္႐ွိတဲ့သူအတြက္ ခင္းထားေပးပါတယ္။

၁၆။ ေပ်ာ႐ႊင္မႈကို ေ၀မွ်လိုက္ရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ ႏွစ္ဆပါ။ Sorrw share is sorrow half, Joy share is Joy double.

၁၇။ အျမင့္ဆံုးကိုမွန္း အေကာင္းဆံုးကိုႀကိဳးစားၿပီ း အဆိုးဆံုးအတြက္ျပင္ဆင္ထားပ ါ။

၁၈။ လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကို အခ်ိန္နဲ႔အခြင့္အေရး ကို႐ွာပါ။

မလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္အတြက္ ဆင္ေျခကိုေတာ့ ႐ွာပါ။

၁၉။ သိရက္နဲ႔ ႐ူးမူးေနတာ အရက္အျပင္ အခ်စ္ပါ။

၂၀။ ငါတို႔ေတြ အခြင့္အေရးမ႐ွိတာမဟုတ္ဘူး။ အခြင့္အေရးကမ်က္စိေ႐ွ႕မွာပ ါ။ ျပန္စဖို႔ သတၱိမ႐ွိတာပါ။

၂၁။ အရသာမ႐ွိတဲ့ ေရကို ၿငီးေငြ႔တယ္လို႔ ဘယ္သူမွမေျပာသလို ေအးေဆးၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ကို ဘယ္သူက ၿငီးေငြ႔မွာလဲ။

၂၂။ လိုခ်င္တဲ့အခ်စ္ကို မရရင္ ရေနတဲ့အခ်စ္ကို သင္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ။

၂၃။အေ႐ွ႕ဘက္ကေနထြက္လို႔ အေနာက္ဘက္ကို ေန၀င္သြားသလို
စိတ္ညစ္လဲတစ္ရက္ေပ်ာ္လဲတစ္ ရက္ ေပါ့။ တစ္ခုခုကို
သင္ရင္ဆိုင္ိတဲ့အခ်ိန္မွာသင္ရင္ ဆိုင္ႏိုင္တဲ့
သတၱိကမွ််တေနမယ္ဆိုရင္ သင္လဲေပ်ာ္မယ္စိတ္လဲခ်မ္းသာမယ္။

၂၄။ သင္ျမတ္ႏိုးတက္ရင္ သင္ပိုင္ဆိုင္ထားတာကအေကာင္းဆံုး ပါ သင္အတၱႀကီးေနမယ္ဆိုရင္ သင္ပိုင္ဆိုင္ထားတာေတာင္ဆံုး႐ႈံ းႏိုင္ပါတယ္။

၂၅။အခ်စ္မွာလိုအပ္တာ ပြင့္လင္းမႈ၊ အေခ်အတင္ျဖစ္ၿပီဆိုရင္
ညိႈႏိႈင္းရမယ္။စိတ္တိုတဲ့အခ်ိန္ မွာ စိတ္ကို ေအးေအးထားရမယ္၊
ေပ်ာ္႐ႊင္တာေတြကို ေ၀မွ်ရမယ္။

ဘာေၾကာင့္ၾကယ္တံခြန္မွာအၿမီးတန္းရွိေနတာလဲ ?

ၾကယ္တံခြန္ဆုိတာကီလိုမီတာအနည္းငယ္ပဲထူထဲတဲ့ေက်ာက္သားအေၾကအမြေတြ၊ေရခဲအေၾကအမြ
ေတြဖဲြ႔စည္းထားတဲ့ကိုယ္ထည္ႀကီးျဖစ္တယ္။သူကေနနဲ႔အနီးကိုေရာက္လာတဲ့အခါမွာပူလာတယ္။ေရ
ခဲေတြကဓာတ္ေငြ႔ေတြ
အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ဖုန္႔မႈန္႔အပိုင္းအစေတြကိုအာကာသထဲဆြဲထုတ္ပစ္
ထယ္။ေနမွပ်ံထြက္လာတဲ့အမႈန္ေလးေတြစုထားတဲ့တိမ္တိုုက္ေတြဟာ(အာကာသထဲရွိေလေၾကာင့္)
သူ႔ဓာတ္ေငြ႔ေတြကိုေနာက္
ဘက္တြန္းထုတ္ၿပီးဖုန္မႈန္႔ေတြနဲ႔အၿမီးတန္းအျဖစ္ဖဲြ႔စညး္ထားလုိက္ပါတယ္။
ေနရဲ႕အနားကျဖတ္ပ်ံေနစဥ္မွာအဲဒီဥကၠာခဲရဲ႕အၿမီးတန္းကသိပ္လွတယ္။အလွဆံုးပဲ၊အၿမီးတန္္းကီ္လို
မီတာသန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးရွည္လ်ားႏိုင္တယ္။တစ္ခ်ဳိ႕အၿမီးတန္းေတြကသိ္ပ္ကိုပါးလႊာတယ္။ဥပမာအားျဖင့္ကမာၻ႔
အနီးမွေဘးဒုကၡမေပးဘဲျဖတ္ပ်ံသြားတဲ့ေဟလီၾကယ္တံခြန္ရဲ႕အၿမီးဟာသိပ္ကိုပါးလွပ္ပါတယ္


_____________________________________________________________________

ပင္လယ္ဟာဘယ္ေလာက္နက္သလဲ ?

ပစိဖိတ္သမုဒၵရာဟာ အနိ္မ့္ဆံုးအနက္ (၄၀၅၀)မီတာနဲ႔ အျမင့္ဆံုးအနက္
(၁၁၀၃၀)မီတာရွိၿပီး အနက္ဆံုး
ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့အိႏိၵယသမုဒၵရာဟာအနိမ့္ဆံုး
(၃၉၀၀)မီတာနဲ႔အျမင့္ဆံုးအနက္ (၉၂၀၀)မီ
တာရွိတယ္။အတၱလန္တိတ္သမုဒၵရာကေတာ့အနိမ့္ဆံုးအနက္(၃၃၀၀)မီတာနဲ႔အျမင့္ဆံုးအနက္
(၉၂၀၀)မီ
တာ၊ အာတိတ္သမုဒၵရာကေတာ့ အနိမ့္ဆံုးအျမင့္ဆံုးအနက္ (၅၅၀၀)မီတာရွိၿပီး
ေျမထဲပင္လယ္ကအမ်ား
ဆံုးအနက္ (၅၁၂၀)မီတာနဲ႔ အနည္းဆံုးက (၁၀၀၀)မီတာရွိတယ္။
ပင္လယ္နက္အစုအေ၀းရဲ႕ေအာက္ေျခ
ကေဘာလ္တစ္ျဖစ္ၿပီးအနည္းဆံုးအနက္က
(၄၆၀)မီတာရွိၿပီးေျမာက္ဘက္ပင္လယ္ကေတာ့(၉၁-၁၀၀)မီ
တာနက္တယ္။

_____________________________________________________________________

သက္တန္႔ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ ?

သက္တန္႔ေတြကိုညမွာမျမင္ရဘူးဆိုတာသင္သတိထားမိလိမ့္မယ္။တိမ္ထူတဲ့ေန႔ေတြနဲ႔မိုးရြာေနတဲ့
အခါမွာလည္းသူတို႔ကိုသင္
မျမင္ရဘူး။မိုးရြာၿပီးၾကည္လင္သြားသည့္အခါေတြနဲ႔ေနပူတုန္းမိုးရြာေနတဲ့
အခ်ိန္အတြင္းမွာသက္တန္႔ေတြေပၚေပါက္ လာတယ္။ေရထဲမွာရွိတဲ့ေရစက္ကေလးေတြကိုေနေရာင္
ျခည္အလင္္းျပန္တဲ့အခါေတြမွာသက္တန္႔ကိုေတြ႔ႏိုင္သည္။

_____________________________________________________________________

လွ်ိဳ႕၀ွက္စာေရးနည္းပညာ ဆုိတာဘာလဲ ?

လွ်ိဳ႕၀ွက္စာေရး နည္းပညာဆုိတာ စာလံုးေတြ စီရမယ့္ေနရာမွာ
ကိန္းဂဏန္းေတြကိုအသံုးျပဳၿပီး လွ်ိဳ႕
၀ွက္စာတမ္းတစ္ေစာင္ေရးဖဲြ႕တဲ့ အနုပညာတရပ္ျဖစ္္တယ္။ အကၡရာစာလံုး အသီးသီး အတြက္
သီးျခားအ
ထူးျပဳစီမံထားတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြေပးထားၿပီး စကား၀ွက္စာတစ္ေစာင္ေရးဖြဲ႔ရပါတယ္။
ဒီလွ်ိဳ႕၀ွက္သေကၤ
တကို ဆုိက္ဘာစကား၀ွက္လို႔ေခၚပါတယ္။ စကား၀ွက္ပံုစံႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။
သတင္းေပးပို႔လႊာမွာပါတဲ့ စာလံုး
အသီးသီးအတြက္ ကိန္းဂဏန္း၊ စာလံုးသေကၤတ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
အစားထိုးေရးသားျခင္းမ်ိုုဳးလည္း ရွိတယ္။
ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ့ သတင္းလႊာမွာပါတဲ့ စာလံုး  ေလးေတြကို ေနရာအထား အသို
အစီအစဥ္မ်ား
ေျပာင္းလဲပစ္ျခင္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ဒီၤလိုနည္းလမ္းႏွစ္သြယ္ကိုအသံုးျပဳတဲ့အခါနည္းမ်ိဳးစံုအသံုးျပဳၾကတယ္။
ေပးပို႔သူူနဲ႔ လက္ခံသူႏွစ္ဦးစလံုးမွာ သေကၤတနဲ႔လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို
ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္မယ့္ သေကၤတ အညႊန္းစာ
အုပ္ ကိုယ္စီရွိၾကတယ္။

_____________________________________________________________________

ကမာၻ႔ပထမဆံုး ေလေၾကာင္းလုိင္းကဘာလဲ

KLM (Kiss Me, Leave Me, Miss Me) သည္ ကမာၻ႔ပထမဆံုး
စီးပြားျဖစ္လုပ္ကိုင္ေလေၾကာင္းလုိင္း
ျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါငး္ ၈၀ေက်ာ္ကတည္းကေျပးဆြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
၎ကိုနယ္သာလန္နုိင္္ငံမွ ဒက္ခ်္
လူမ်ိဳး ေလယာဥ္မွဴး အဲလဘတ္ပလီစ္မန္းက
စတင္ခဲ့ျခငး္ျဖစ္သည္။အဲလဘတ္သည္KLMေလေၾကာင္းလုိင္း
ကို တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၅၃ ခုနွစ္တုိင္ေအာင္
KLM၏ဥကၠ႒အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ယေန႔ေခတ္တြင္တုိက္
ႀကိီးငါးတုိ္က္မွ ၿမိဳ႕ေတာ္ေပါင္း ၁၄၀၀ေက်ာ္တြင္
KLMေလေၾကာင္းလုိင္း၏ကြန္ယက္မ်ားျဖန္႔က်ုက္ထားၿပီျဖစ္
သည္ ဟု 7 Day News ဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ျပထားပါသည္။

_____________________________________________________________________

အင္းေတာ္ႀကီးဘာေၾကာင့္ကမာၻေက်ာ္တာလဲ ?

ကခ်င္ျပည္နယ္ျမစ္ႀကီးနားခရုိင္မိုးေကာင္းနယ္အတြင္းတည္ရွိသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အႀကီးဆုံးေသာသဘာ၀
အင္းႀကီးျဖစ္သည္။ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္အလ်ား(၁၆)မိုင္ရွိသည္။
မုိးရာသီအခ်ိန္တြင္အေနာက္ဘက္ကမး္ရွိလံုးတံုႏွင္အေရွ႕ဘက္ကမး္ရွိဟဲမုရြာအၾကားေရျပင္အက်ယ္ဆံုးျဖစ္
သည္။အနံခုႏွစ္မိုင္က်ယ္၀န္းသည္။ေရျပင္ႀကီးသက္သက္အက်ယ္အ၀န္းသည္(၄၄.၉)စတုရန္းမိုင္ရွိသည္။

အင္းေတာ္ႀကီးအိုင္အတြင္းအမိႈိက္ဒိုက္သရုိက္ကင္းစင္သည္။ေရၾကည္လင္သည္။ေရျပင္က်ယ္ႀကီးသည္
ပင္လယ္ျပင္တမွ်ရႈမဆံုးေအာင္လွပသည္။အင္းေတာ္ႀကီး၏အလယ္အင္းစြယ္တစ္ခုေပၚတြင္ေရႊမဥၹဴေစတီ
ေတာ္တည္ထားသည္။
အင္းေတာ္ႀကီးသည္ပတ္ပတ္လည္၌ေတာင္ရုိးေတာင္စြယ္မ်ား၀ိုင္းရံထားသည့္
ခ်ဳိင့္၀ွမ္းႀကီးျဖစ္သည္။ေရႊမဥၹဴေစတီသည္ကခ်င္ျပည္နယ္၏အဓိကရေစတီေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္။ေပါင္းလဆန္း
ုရားပြဲေတာ္က်င္းပခ်ိန္နီးကပ္လာလွ်င္ဘုရားေစတီအေရာက္လူေလွ်ာက္သြားႏိုင္ရန္သဲလမ္းမႀကီးႏွစ္လမ္းေပၚ
လာတတ္သည္။ ဘုရားပြဲေတာ္ၿပီးသည့္အခါသဲလမ္းမ်ားေရထဲျပန္ျမဳပ္သြားတတ္သည္။

_____________________________________________________________________

အိုလံပစ္ပြဲေတာ္မ်ားဘယ္အခ်ိန္က စတင္ခဲ့သလဲ ?

ခရစ္ေတာ္မေပၚမီ(၇၇၆)ခုႏွစ္မွစ၍ဂရိလူမ်ဳိးမ်ားသည္အိုလံပစ္ပြဲေတာ္မ်ားကိုေလးႏွစ္တစ္ႀကိ္မ္
က်င္းပခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ zeus
နတ္ဘုရားကိုပူေဇာ္ရန္ပန္းခ်ီပညာရွင္မ်ားစာေရးဆရာမ်ား၊
အားကစားသမားမ်ားစုေ၀းေရာက္ရွိတတ္သည္။အိုလံပစ္ပဲြဟုေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။ပထမဦးဆံုး
အိုလံပစ္ၿပဳိင္ပြဲမ်ားသည္အားကစားသက္သက္မဟုတ္ေခ်၊ျပဇာတ္မ်ားကၾကသည္၊ကဗ်ာမ်ားရြတ္
ၾကသည္။
ေျပးပြဲမ်ားက်င္းပၾကသည္။ဂရိလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္အိုလံပစ္ၿပဳိင္ပဲြမ်ားသည္စိတ္ႏွင့္ရုပ္
ေပါငး္စပ္မႈကိုေဖာ္ျပၿပီး zeus
နတ္ဘုရားထံေအာင္ပြဲဆုေတာင္းခံႏိုင္သည္ဟုယူဆသည္။အိုလံ
ပစ္ပြဲေတာ္မ်ားကို(၃)ရက္ၾကာမွ်က်င္းပခဲ့သည္။အားကစားသမားမ်ားသည္အေျပးၿပဳိင္ၾက၊လွည္း
ေမာင္းၿပဳိင္ၾကသည္။ပြဲေတာ္မစမီက်မ္းသစၥာက်ိန္ရသည္။ၿပဳိင္ပြဲမ်ားအၿပီးတြင္ဆုေပးပြဲမ်ားစား
ေသာက္ပြဲမ်ားက်င္းပတတ္ၾကသည္။

_____________________________________________________________________

အင္းေလးကန္ႀကီးဘာေၾကာင့္ကမာၻေက်ာ္ရသလဲ ?

ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပို္င္း၊ေညာင္ေရႊနယ္တြင္တည္ရွိသည္။ျမစ္ႀကီးနားခရိုင္ရွိအင္းေတာင္ႀကီးမွလြဲလွ်င္
ျမန္မာႏိုင္ငံမွဒုတိယအႀကီးဆံုးေသာသဘာ၀အင္းအိုင္ႀကီးျဖစ္သည္။ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္တန္းလ်က္ရွိေသာ
ေတာင္တန္းႀကီး(၂)ခုၾကားတြင္ခြက္၀င္ေနေသာေညာင္ေရႊခ်ဳိင့္၀ွမ္းႀကီး၏အလယ္အနက္ရႈိင္းဆံုးအပိုင္း၌
တည္ရွိသည္။
အင္းေလးတည္ရာအရပ္ သည္ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ေပ(၂၉၀၀)ေက်ာ္ျမင့္သည္။
အင္းေလးသည္ေတာင္ေပၚအင္းအိုင္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္သည္။ေတာင္ရုိးေတာင္တန္းမ်ား၀န္းရံလ်က္ၾကည္လင္
ျပာလဲ့ေသာေရျပင္က်ယ္ႀကီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္သာမကကမာၻတြင္ပါေက်ာ္ၾကားသည္။အင္း
ေလးသည္ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္အလ်ားကိုးမိုင္ခန္႔ရွည္သည္။အက်ယ္ဆံုးေနရာ၌အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္သံုးမိုင္ခြဲ
ခန္႔ရွိသည္။ေရွးအခါကအင္းေလးကန္ႀကီး၏အက်ယ္အ၀န္းသည္စတုရန္းမိင္(၁၉၀)ခန္႔ရွိမည္ဟုခန္႔မွန္းရ
သည္။အင္းေလးေရျပင္ေပၚတြင္ရြာႀကီး၊ရြာငယ္မ်ားတည္ေဆာက္ထားသည္။တစ္ေနရာမွတစ္ေနရာသို႔ေလွ
မ်ား၊စက္ေလွမ်ားျဖင့္သြားလာၾကသည္။ေလွကိုေျချဖင့္ေလွာ္ခတ္သည္။အင္းေလးေဒသနန္ဟူးရြာရွိေဖာင္
ေတာ္ဦးဘုရားသည္ထင္းရွားသည္။

_____________________________________________________________________

ငပလီလို႔ဘာေၾကာင့္ေခၚတာလဲ ?

အပန္းေျဖစခန္းအျဖစ္ထင္ရွားသည္။ရခို္င္ျပည္နယ္၊သံတဲြၿမဳိ႕ႏွင့္ေလးမိုင္ေလာက္သာေ၀းကြာသည္။
မဇင္းေလဆိပ္သည္သံတြဲၿမဳိ႕ႏွင့္ခုႏွစ္မိုင္ခန္႔ေ၀းသည္။ငပလီကမ္းေျခစခန္းသည္ရြာကေလးျဖစ္သည္။
မဇင္းေလဆိပ္မွ(၂)မိုင္မွ်သာေ၀းသည္။ငပလီသည္ျမန္မာစကားမဟုတ္ေပ။အီတလီလူမ်ဳိးတို႔သည္
သံတြဲၿမဳိ႕အနီးယခုငပလီစခန္းသို႔ေရာက္လာၾကသည္။ငပလီစခန္းေနရာသည္အီတလီႏုိင္ငံရွိေနပလီ
(ေနပယ္)ကမး္ေျခစခန္းကဲ့သို႔အလြန္သာယာသည္။ရႈခင္းလွသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ေနပလီဟုေခၚတြင္ခဲ့သည္း
ေနာင္တြင္ေနပလီ မွ ငပလီ ျဖစ္လာသည္ဟုဆိုသည္။

_____________________________________________________________________

ပင္းတယၿမဳိ႕ဘာေၾကာင့္ကမာၻေက်ာ္ေနတာလဲ ?

ရွမ္းျပည္နယ္(ေတာင္ပိုင္း)ပင္းတယၿမဳိ႕သည္ ဧရာ၀တီျမစ္၏ျမစ္လက္တက္ျဖစ္ေသာ
ေဇာ္ဂ်ီျမစ္ေတာင္
မွေျမာက္သို႔ျဖတ္သနး္စီးဆင္းေသာျမစ္၀ွမ္း၌တည္ရွိသည္။
ပင္းတယၿမဳိ႕၏အေရွ႕ဘက္ပိုင္းတြင္ကုန္းျမင့္
လြင္ျပင္ႀကီးျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ ေပ(၃၀၀၀)ေက်ာ္ျမင့္သည္။ အေနာက္ပိုင္းတြင္လည္းေပ
(၅၀၀၀)ေက်ာ္
ျမင့္ေသာေတာင္တန္းႀကီးရွိသည္။ပင္းတယၿမဳိ႕သည္ေတာင္တန္းႀကီး၏ေျခရင္းတြင္တည္ရွိသည္။အလြန္
ရႈခင္းလွသည္။ ၿမဳိ႕အ၀င္တြင္နာဂပတၱန္၊ပုတၱလုတ္ကန္ဟုေခၚေသာ ပင္းတယကန္ႀကီးရွိသည္။
ေညာင္
ၾကတ္ပင္တန္း၏အရိပ္ေအာက္၌တင့္တယ္စြာရွိသည္။
ပင္းတယၿမဳိ႕အေနာက္ေတာင္ဘက္ယြန္းယြန္း(၁)
မိုင္ခန္႕အကြာေတာင္ေစာင္းေပၚတြင္ေစာင္းတန္းအသြယ္သြယ္ေရႊေရာင္တ၀င္း၀င္းျဖင့္ေရႊဥမင္ဘုရားရွိ
သည္။ေရႊဥမင္ဘုရား၏ ေက်ာက္သားဥမင္ႀကီးအတြင္း၌ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားလက္ညွဳိးထိုးမ
လြဲေအာင္
မ်ားျပားသည္။

_____________________________________________________________________

ဘားအံဆိုတဲ့နာမည ္ ဘယ္ကရတာလဲ ?

ဘားအံၿမဳိ႕သည္ကရင္ျပည္နယ္၏ၿမဳိ႕ေတာ္ျဖစ္သည္။လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀၀)ေက်ာ္ကသံလြင္ျမစ္
ကမး္နဖူးတြင္စုစုေပါင္းအိမ္ေျခ (၂၀၀)ခန္႔ရွိရြာေလးတစ္ရြာသာျဖစ္ခဲ့သည္။
ရြာကေလးတည္ရာသံလြင္ ျမစ္၏ကမ္းစြယ္တြင္အဓိကရ ေက်ာက္စြန္းႀကီးတစ္ခုရွိသည္။
ထုိစြန္းကို ယိုးဒယား၊ ရွမ္းဘာသာျဖင့္ဖား
အမ္း(ေက်ာက္+အစြယ္)ဟုေခၚခဲ့သည္။ဖားအမ္းမွတစ္ဆင့္အသံအနည္းငယ္ေျပာင္း၍ဘားအံဟုအမည္
တြင္လာသည္။ ၁၉၀၇ခုႏွစ္တြင္ၿမဳိ႕ကြက္ရုိက္ခဲ့သည္။
ဘားအံၿမဳိ႕နယ္တြင္ထင္ရွားေသာေတာင္သည္ဇြဲ
ကပင္ေတာင္ျဖစ္သည္။ဇြဲကပင္ဆုေတာင္းျပည့္ေစတီေတာ္တည္ထားသည္။ဘားအံၿမဳိ႕မွသံလြင္ျမစ္ညာ
ရွစ္မို္င္ခန္႕ အကြာေကာ့ဂြန္းေတာင္၏အေရွ႕ဘက္၌ေကာ့ဂြန္းဂူရွိသည္။
ဘားအံ၏အေနာက္ဘက္(၁၂) မို္င္ကြာအရပ္၌ဘုရင္ဂ်ီဂူ(ဘုရင့္ညီဂူ)ရွိသည္။
ဂူ၏ေအာက္ေျခတြင္ေရပူစမး္အိုင္ရွိသည္။ ေရပူစမ္း၊ေရ ေအး
စမ္းႏွစ္ခုယွဥ္လ်က္စီးဆင္းလ်က္ရွိေသာ္လည္းေရပူႏွင့္ေရေအးေပါင္းစပ္ျခင္းမရွိေၾကာင္းေတြ႕ရ
သည္။

_____________________________________________________________________

ေရႊစက္ေတာ္ေဘးမဲ့ေတာ ဘယ္မွာရွိသလဲ ?

ခရစ္မေပၚမီ (၆၀၀)ခုႏွစ္တြင္ျမတ္စြာဘုရားေျခေတာ္ရာႏွစ္ဆူကိန္း၀ပ္စံပယ္ခဲ့၍
အထက္စက္ေတာ္ရာ၊
ေအာက္စက္ေတာ္ရာဟူ၍ထင္ရွားသည္။ ေရႊစက္ေတာ္ေဘးမဲ့ေတာကို္ ၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ဇြန္လ
(၂၉)ရက္
တြင္စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ မင္းဘူး(စကု)ၿမဳိ႕နယ္၊ ငဖဲၿမဳိ႕နယ္ႏွင့္
ေစတုတၱရာၿမဳိ႕နယ္မ်ားပါ၀င္
တည္ရွိသည္။ ေရႊစက္ေတာ္ေဘးမဲ့ေတာသည္ (၃၁၄)စတုရန္းမိုင္က်ယ္၀န္းသည္။
ျမန္မာ့ေရႊသမင္ကို
အဓိကထိန္းသိမ္းထားသည္။ ငွက္အမ်ဳိးေပါင္း (၁၁၃)မ်ဳိးလည္းအျခားတိရစာၦန္မ်ားႏွင့္
အတူက်က္စား
ေနထိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ေရႊစက္ေတာ္ေဘးမဲ့ေတာအျဖစ္
ခါကာဘိုရာဇီအမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္၊ အင္း
ေတာ္ႀကီးေဘးမဲ့ေတာ၊အင္းေလးေဒသ၊လန္ပိေဘးမဲ့ေတာ၊မိန္းမလွကၽြန္းေဘးမဲ့ေတာ၊အေလာင္းေတာ္

ကႆပအမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္တို႔လည္းအထူးထင္ရွားသည္။
ျမန္မာႏို္င္ငံတြင္အမ်ဳိးသားဥယ်ာဥ္ေျခာက္ခု၊
ေတာရုိင္းတိရစာၦန္ေဘးမဲ့ေတာ (၃၅)ခုရွိသည္။ ေတာင္ဥယ်ာဥ္အျဖစ္
ပုပၸါးေတာင္ဥယ်ာဥ္တစ္ခုသာရွိ
သည္။

_____________________________________________________________________

မီးေသေတာင္ႀကီးဘယ္မွာရွိသလဲ ?

ပုပၸါးေတာင္သည္နတ္ေတာင္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊မီေသေတာင္ဟူ၍လညး္ေကာင္းထင္းရွား
သည္။မႏ ၱေလးတုိင္း၊ျမင္းၿခံခရိုင္အေရွ႕ဘက္စြန္းတြင္ထီးထီးႀကီးတည္ရွိေနသည္။
ပဲခူးရိုးမ
ေတာင္တန္း၏ေျမာက္ဘက္အစြန္းတြင္သီးျခားထုိးထြက္ေနေသာမီးေတာင္ေဟာင္းႀကီးတစ္
ခုျဖစ္သည္။  ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္(၄၉၈၁) ေပျမင့္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္၌ေတာင္
မ်ားမရွိေပ။ တစ္ေတာင္တည္း မီေတာင္၏ထိပ္ခြက္ခြက္ႏွင့္ထိုးထြက္ေနသည္။
မုိင္(၄၀)ခန္႔
ေ၀းေသာဧရာ၀တီျမစ္ေပၚမွပင္ျမင္ႏိုင္သည္။ အေနာက္ဘက္သို႔အနည္းငယ္ထြန္းလ်က္နိမ့္
သည္။ ေတာင္ဘက္၊ အေနာက္ဘက္ႏွင့္အေရွ႕ဘက္တို႔တြင္ျမင့္မားသည္။ ပုပၸါးေတာင္ႀကီး
ကို  အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွၾကည့္လွ်င္ ပံုသ႑ာန္ေလးမ်ဳိးျဖင့္ျမင္ႏုိင္သည္။
မီးေတာင္ထိပ္၀
(၃၀၀၀) ခန္႔နက္ရႈိုင္းေသာ ေခ်ာက္ႀကီျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိသည္။
ပုပၸါးမီးေတာင္သည္တစ္ႀကိမ္
သာ ေပါက္ကြဲခဲ့ပံုရသည္။ ပုပၸါးၿမဳိ႕ကေလးသည္
ေခ်ာ္ကုန္းျပင္ျမင့္ေပၚ၌တည္ထားျခင္းျဖစ္
သည္။

_____________________________________________________________________

ေရွးေဟာင္းပ်ဴၿမဳိ႕ေတာ္ႀကီး ဘယ္မွာရွိသလဲ ?

သေရေခတၱရာၿမဳိ႕ေဟာင္းသည္ျပည္ၿမဳိ႕အေရွ႕ေတာင္ဘက္ငါးမို္င္အကြာတြင္ရွိသည္။
အုတ္ၿမဳိ႕ရိုးကိုက်ဳံးပတ္လည္
၀ိုင္းထားသည္။စက္၀ုိင္းပံုမက်တက်ျဖစ္ၿပီးေတာင္
ေျမာက္ႏွစ္မိုင္ခြဲ၊အေရွ႕အေနာက္ႏွစ္မို္င္ခန္႔က်ယ္၀န္းသည္။ျပည္
ေပါက္ေခါင္းသြားကားလမ္းကို ေျမာက္ဘက္ၿမဳိ႕ရုိးေပၚမွျဖတ္လ်က္တည္ေဆာက္ထားသည္။
ေမွာဇာဘူတာသည္ၿမဳိ႕
ေဟာင္း၏ဗဟိုေနရာအေရွ႕ေျမာက္ဘက္ယြန္းယြန္းတြင္တည္ရွိသည္။
ပ်ဴေခတ္ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အအံုမ်ားေန
ရာအႏွံေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။  ၿမဳိ႕ရုိးအလယ္ဗဟိုတြင္  နန္းေတာ္ကုန္းေနရာရွိသည္။
 စတုဂံအုတ္ရိုး  ကာရံထားသည္။
ေတာင္ဘက္ၿမဳိ႕ရိုးအျပင္ဘက္၌အေရွ႕ပ်ဴတိုက္၊အေနာက္ပ်ဴတုိက္ႏွင့္ဗိႆႏုိး
သခၤ်ဴိင္းက်န္ရွိေသးသည္။


_____________________________________________________________________

;| @@color(#a22ac5):သုတရသ@@ |

| !Pages | !Pages |
|[[Pandora...]]|[[လူမိုက္ၾကီး (၁၀)ေယာက္...]]|
|[[Sorry ကိုအလြယ္တကူမေျပာပါနဲ႕...]]|[[The Mirror...]]|
|[[Words...]]|[[ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ႏွစ္သက္ရင္ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာမရိွပါဘူး...]]|
|[[က်ဳပ္တို႕အဂၤလိပ္စာညံ႕တယ္လို႕ဘယ္သူေျပာလဲ...]]|[[ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕တူေသာ မိန္းကေလးမ်ား...]]|
|[[ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕အေရးအၾကီးဆံုးအစိတ္အပိုင္း...]]|[[မိန္းမဋီကာ...]]|
|[[ငါးပိအဂၤလိပ္နဲ႔ေျပာတာဘာျဖစ္လဲ]]|[[စဥ္းစားစရာ...ဗဟုသုတအေထြေထြ]]|
|[[စာနာစိတ္...]]|[[စုဗူးေလးလက္ေဆာင္...]]|
|[[ဆိုကေရးတီး နဲ႕ လူငယ္...]]|[[ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို အဂၤလိပ္လိုေလ႕လာရေအာင္...]]|
|[[တစ္ၾကိမ္ေလာက္ေတာ႕ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ပါ...]]|[[နတ္ကေတာ္လုပ္နည္း နိသရည္းကား]]|
|[[ပညာရွင္နဲ႕ပညာသည္...]]|[[ဖတ္ေစခ်င္လို႕ပါ...]]|
|[[ဖတ္ၾကည္႕ပါ (အက်ဳိးရိွမယ္ထင္ပါတယ္)]]|[[ဘဝစိတ္ပ်က္ေၾကကဲြခ်ိန္မွာ ၿပံဳးပါ။ ေနာက္ဆံုးကိန္းက အတူတူပါပဲ]]|
|[[ဘဝမွာ သူမ်ားထက္ပိုၿပီးေရွ ့ကိုေရာက္ခ်င္သလား၊ တစ္မိုင္ပိုသြားပါ...]]|[[ဘာလုိ႔စိတ္ညစ္ေနမွာလဲ]]|
|[[ဘ၀မွာတစ္ခါတစ္ရံ...]]|[[မိန္းကေလးမ်ားသိမွတ္ဖြယ္...]]|
|[[လူ႕ဘ၀ထဲမွ အားေဆးမ်ား...]]|[[လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ (၂၀)...]]|
|[[သူငယ္ခ်င္းေကာင္းရဲ႕လကၡဏာ...]]|[[အမွန္တရား ၂၁ ...]]|
|[[အသံုး၀င္ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ဘာသာျပန္ စကားပံုမ်ား...]]|[[အီး ဋီကာ...]]|
|[[အေရာင္၏လွည္႕စားမွူမ်ား...]]|[[ေဘာင္ေတြကိုေက်ာ္ၾကည္႕ပါ...]]|
|[[ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ နည္း (၃၀)...]]|[[ေဒၚလာ လဲမယ္ဆို အဲဒီေနရာကိုသတိထား...]]|
|[[ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္အားေဆးတစ္ခြက္...]]|[[ျမက္ရိတ္သမား...]]|
|[[သင့္ေဘာ့စ္က သင့္ကိုစိတ္တိုင္းမက်ဘူးတဲ့လား...]]|[[မထင္မွတ္ဘဲ...]]|
|[[သၾကားထက္ ခ်ိဳေသာအရာ...]]|[[လြမ္းေလာက္တဲ့ ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕ရဲ့နာမည္...]]|
|[[သတိထားေလ အမွားလုပ္မိေလ...]]|[[ေတာ္လိုက္တဲ႕ငါ႕သမီးေလး...]]|
|[[မိတ္ေဆြ၊ သင္  Singaporean  ေျပာင္းျပီးသြားျပီလား...]]|[[လိုအပ္ခ်က္ (၃)ခု...]]|
|[[အေတြးကတ္ၿပား...]]|[[ေငြအလိမ္မခံရဖို႕ သတိျပဳသင့္တဲ့ အခ်က္ေလးတစ္ခု...]]|
|[[ျပန္လည္ေတြးေတာသင့္ေသာ႐ိုးရွင္းေသာစကားလံုးမ်ား...]]|[[မွတ္သားဖြယ္ရာစာစုေလးမ်ား...]]|
|[[လူၾကီးလူငယ္အားလ့ံုးအတြက္ ဗဟုသုတ...]]|[[ကမာၻမွာဒုတိအခ်မ္းသာဆံုးပုဂိၢဳလ္ ေဒါနယ္ထရမ္႕ ရဲ႕စကားေတြ...]]|
|[[သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ...]]|[[စိန္ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာ...]]|
|[[ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ အေျခခံအဆင့္က မတက္ႏိုင္တာလဲ (၁)...]]|[[ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ အေျခခံအဆင့္က မတက္ႏိုင္တာလဲ (၂)...]]|
|[[ဗဟုသုတ (၁)...]]|[[ဗဟုသုတ (၂)...]]|
|[[ကံေကာင္းႏိုင္ၾကပါေစ...]]|[[ကိုေဇမ်ိဳးလတ္ မကြယ္လြန္ခင္ေရးခဲ႕ေသာ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္စာစုမ်ား...]]|
|[[ေသြး...မ်က္ၾကည္လႊာ...ခႏၶာကိုယ္ လွဴၾကမယ္...]]|[[အခြံခြာၿပီးငွက္ေပ်ာသီး အသင့္စားခြင့္ရသူေတြ...]]|
|[[အတု အေယာင္ အပ်က္ေတြကို အတုမခိုးနဲ႕ (လူထုစိန္၀င္း)...]]|[[ယံုခ်င္ယံု... မယံုခ်င္ေန...]]|
|[[မုန္လာဥ...ၾကက္ဥ...လက္ဖက္ေျခာက္...]]|[[ဘ၀အတြက္အားေဆး...]]|
|[[အားနာရင္ ခါးပါတတ္တယ္...]]|[[ညီမွ်တဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္...]]|
|[[ကၾကီးခေခြးအိမ္ကိုေၿပး... အေၿပးမတတ္…]]|[[အပိုင္းအစ ကေလးအေတြးမ်ာ (မင္းခိုက္စိုးစံ)...]]|
|[[အဆိုးထဲမွ အေကာင္းမ်ား...]]|[[Some Useful Website...]]|
|[[စကားတစ္ခြန္း ဘဝတစ္ခုကို ေျပာင္းလဲေစသည္...]]|[[မိစာၦရြာ...]]|
|[[ရံႈးနိမ့္ျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ျခင္း...]]|[[အျဖဴနဲ႕အနက္...]]|
|[[ကေလးေတြဆိုတာ... (ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ေပးၾကပါ)...]]|[[အဂၤလိပ္လို ပီေအာင္ဖတ္ၾကမယ္...]]|
|[[ခ်မ္းသာသူကိုဘယ္လိုရႏိုင္မလဲ...]]|[[ျမန္မာဗီြဒီယိုဇာတ္လမ္းၾကည္႕ျပီးရလာေသာ ဗဟုသုတ (၁၀၀)...]]|
|[[တေစၦၾကီးပဲြေတာ္...]]|[[ပညာရိွအဖုိးအုိ...]]|
|[[ရုရွားပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္...]]|[[မိန္းမေတြရဲ႕တန္ဖိုး...]]|
|[[Contradict or Antipathy or ၀ိေရာဓိ...]]|[[ဂုဏ္ေနာက္ ကိုယ္လိုက္စရာမလိုဘူး ၊ ကိုယ့္ေနာက္ကိုပဲဂုဏ္ကလိုက္ရမယ္...]]|
|[[သိထားသင္႕တဲ႕ (၂၅)ခ်က္...]]|[[ေမာ္ဒန္ေဗဒင္ႏွင္႕ယၾတာမ်ား...]]|
|[[.............တိုနဲ႕မအိပ္ပါနဲ႕...]]|[[မိန္းကေလးေတြရဲ႕ သေဘာထားေတြ...]]|
|[[Please Think It Now!!!...]]|[[စကၤာပူက သရဲအေၾကာင္း...]]|
|[[ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမွဳေဘးဒါဏ္အေႀကာင္း...]]|[[သုတစြယ္စံုေမးခြန္းႏွင္႕အေျဖမ်ား...]]|
|[[ခႏၶာေဗဒ...]]|[[ေဘာက်ိ...]]|
|[[ယုတိၱရိွတဲ႕အေတြး...]]|[[BURUNDANGA...]]|
|[[IQ or EQ...]]|[[အျဖည္႕ခံ...]]|
|[[မမီွဘူးဆိုတာ မလိုက္လို႕ပါ...]]|[[မာကစ္တင္းအထာ...]]|
|[[ငပ်င္း...]]|[[၀ိတ္ခ်မယ္...]]|
|[[မိုက္မဲတာလား...]]|[[စေကာလားရွစ္နဲ ့ေက်ာင္းတက္မယ္ဆိုရင္...]]|
|[[တေစၦေၾကာက္ေသာမ်က္ကန္းတို႕အေၾကာင္း...]]|[[ဘ၀ဆိုတာ...]]|
|[[လိပ္မိသားစု သင္ခန္းစာ...]]|[[ဒါေတြ သင္သိျပီး ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေနပါေစ...]]|
|[[ဖိုးသူေတာ္ႀကီး ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္...]]|[[ဘ၀ရသ...]]|
|[[အမိႈက္ပံုး...]]|[[ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္...]]|
|[[မိန္းကေလးေတြေရွာင္သင္႕တဲ႕ စကားမ်ား...]]|[[ဘ၀အတြက္ အဖိုးတန္ စာစုမ်ား...]]|
|[[ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္...]]|[[တစ္ဘ၀တာအတြက္ လက္ရာတစ္ခုတည္းတာ တည္ေဆာက္ခြင္႕ရိွသည္...]]|
|[[သင့္ကိုလူေတြသေဘာေတြ႕လာေစမယ့္နည္း ၆ သြယ္...]]|[[အိမ္ရွင္မေတြအတြက္...]]|
|[[ေမ်ာက္တစ္အုပ္နဲ႕ဦးထုပ္သည္...]]|[[SMS shortcuts...]]|
|[[ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ ပိုလာ၀က္၀ံလို ကိုယ့္ေသြးကို ေသာက္ျပီး ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့လူ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား…]]|[[လူတိုင္းအတြက္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ...]]|
|[[ဖတ္ၾကည္႕ေပးပါ...]]|[[]]|
|[[]]|[[]]|
|[[]]|[[]]|

ရာသီဥတုေတြ ေျပာင္းလဲေနသလိုပါပဲ။ လူ႔ဘ၀ဆိုတာလည္း ေဟာင္းလိုက္ သစ္လိုက္။

ဖုန္းစာအုပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ ပလူပ်ံေနတဲ့

ဖုန္းနံပါတ္ေတြ..ဘယ္ ဖုန္းနံပါတ္ကုိမ်ား စိတ္အားထက္သန္ျပီး

ေရးမွတ္ခဲ့မိလဲ... ဒီေန႔ထိ ဘယ္ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔မ်ား အဆက္အသြယ္

အျမဲရွိခဲ့သလဲ... ကုိယ့္ကိုယ္ျပန္ ဆန္းစစ္ၾကည့္မိတယ္။



လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ရထားတစ္စီးလိုပဲ... သြားတဲ့ ခရီးတစ္ေလ်ာက္မွာ လူေတြက

တက္လာၾကတယ္။ ဆင္းသြားၾကတယ္။ ေနရာသစ္၊ ပတ္၀န္းက်င္သစ္မွာ အိမ္သစ္၊

ရာသစ္ေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြအသစ္ေတြနဲ႔ ဆံုမယ္။ မိတ္ေဆြသစ္

ဖဲြ႔ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေပးဆပ္ခဲ့ဖူးလဲ... မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြနဲ႔

ဆက္သြယ္ဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေပးဆပ္ခဲ့ဖူးလဲ... အခ်ိန္ေတြရဲ႕

အေျပာင္းအလဲၾကားမွာ ရွိရင္းစဲြ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ဟာ

တေျဖးေျဖးက်ဲလာခဲ့တယ္။



ညအခါ မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္ ၾကယ္ေလးေတြဟာ တစ္စုတစ္စည္းထဲ

ရွိေနသလိုပဲ.. တကယ္တမ္းေတာ့ ၾကယ္ေတြဟာ တစ္ပြင့္နဲ႔ တစ္ပြင့္ အရမ္း

ေ၀းကြာၾကတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြက

အမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္တူကိုယ္တူ ေပါင္းဖက္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ

ဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိလဲဲ... ဘယ္နွစ္ေယာက္နဲ႔မ်ား အဆက္အသြယ္ အျမဲရွိလဲ...

နွစ္ေတြၾကာလာမွ အဆက္အသြယ္ နည္းခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ လူေလာက

ကေန တေျဖးေျဖး ထြက္ခြာ သြားမွန္းသတိျပဳမိတယ္။



လူေတြဟာ

အသက္(၂၀)မွာ အခ်စ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။

အသက္(၃၀)မွာ လက္ထပ္ဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။

အသက္(၄၀)မွာ ေအာင္ျမင္မွုကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။

အသက္(၅၀)မွာ ၾကြယ္၀ဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။

အသက္(၆၀)မွာ ျပည့္စံုုဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။

အသက္(၇၀)မွာ က်န္းမာဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။

အသက္(၈၀)မွာ အိပ္လိုက္ျပီးရင္ ျပန္နိုးလာဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။



--------------------------------------------------------------------------------




သာမန္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုယ့္မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ

.... ကိုယ္ကေရာ သူတို႔အတြက္ ဘယ္လို သူငယ္ခ်င္းမ်ဳိးလဲ.....?



သာမန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင္ငိုတာကို မျမင္ဖူးဘူး။

အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင္ငိုဖို႔အတြက္ သူ႔ပုခံုးကို ဌားေပးတယ္။



သာမန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္မိဘနာမည္ေတြကို မသိဘူး။

အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္မိဘ ဖုန္းနံပါတ္ကို သူ႔စာအုပ္မွာ
ကူးထားတတ္တယ္။



သာမန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္ျပႆနာကို ေဆြးေႏြးမယ္။

အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းကူမယ္။



သာမန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္ပါတီမွာ ၀ိုင္တပုလင္း ယူလာလိမ့္မယ္။

အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္ပါတီ မစခင္ကတည္းက လာကူျပီး ပဲြျပီးမွ
ျပန္တတ္တယ္။



သာမန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူအိပ္ေနခ်ိန္မွာ သင္ဖုန္းဆက္တာကို စိတ္ဆိုးမယ္။

အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင္ဘာျဖစ္လို႔ အခုမွ ဖုန္းဆက္ရသလဲလို႔
စိတ္ပူမယ္။



သာမန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္စိတ္ကူး အခ်စ္ဇာတ္ကို စပ္စုမယ္။

အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္စိတ္ကူးကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာခိုင္းမယ္။



သာမန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္အိမ္လာလည္ရင္ ဧည့္သည္လိုေနမယ္။

အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္အိမ္လာလည္ရင္ ေရခဲ ေသတၱာကို

သူကိုယ္တိုင္ ဖြင့္မယ္။



သာမန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင္နဲ႔ ကေတာက္ကဆတ္ျဖစ္ျပီး သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ကေန

ရပ္စဲမယ္။ အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင္နဲ႔ ကေတာက္ကဆတ္ မျဖစ္ရင္

သူငယ္ခ်င္း မစစ္ဘူးလို႔ ထင္မယ္။



သာမန္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က သူ႔အနားမွာ သင္အျမဲရွိေနတာကို လုိလားတယ္။

အစစ္အမွန္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သင့္အနားမွာ သူအျမဲရွိေနတာကို လိုလားတယ္။



ေလာကၾကီးတြင္လူတစ္မ်ဳိးရွိသည္.....

တျခားလူ မသိေသာ ကိုယ္၏လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္မ်ားကို သူသိသည္။

ကိုယ္စာမရေသာအခ်ိန္တြင္ ရွင္းျပတတ္ျပီး ကိုယ္အမွား လုပ္မိေသာအခ်ိန္တြင္

ကိုယ့္ဘက္မွရပ္တည္ျပီး ၀န္ခံေပးတတ္သည္။ အားငယ္ေသာအခ်ိန္တြင္

အားေပးတတ္ျပီး ၀မ္းနည္းေနသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ နွစ္သိမ့္တတ္သည္။

ကိုယ္အဆင္ေျပလွ်င္ သူ႔ကိုေမ့ေနတတ္ျပီး အဆင္မေျပေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္

ကိုယ့္ရင္ဖြင့္သမွ်ကို စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ နားေထာင္ေပးတတ္သည္။

ကိုယ္နွင့္အတူ ရွိေနမည့္ အခ်ိန္မ်ားက ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ထက္ပင္

ၾကာရွည္ခိုင္ျမဲတတ္သည္။ ထိုလူမ်ဳိးကို သူငယ္ခ်င္း ဟုေခၚသည္။


အမ်ားဆီကသင့္ဘာမ်ားေမ်ာ္လင့္ထားပါသလဲ့....
အဲဒီအရာေတြကိုအမ်ားကိုျပန္ေပးလိုက္ပါ..
.ကိုယ့္အတြက္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမရွိရင္ေတာင္သူမ်ားအတြက္ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားေပးလိုက္ပါ


သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ေဆြမ်ိဳးလည္းမဟုတ္၊ ေမာင္ႏွမလည္းမဟုတ္၊
မိသားစု၀င္လည္းမဟုတ္တဲ့ ကိုယ္ရဲ႕အရင္းႏွီးဆံုး သူစိမ္းေတြပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္း
အစစ္အမွန္မ်ိဳး ကိုယ့္ေဘးမွာ ရွိေနရင္ေတာင္
လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးမသြားေစနဲ႕ေနာ္။ သင့္အနားမွာ သူအျမဲရွိေနတာကို
လိုလားေနလို႔ ပဲေလ ။

အျဖဴေရာင္ဇာတ္ခံုမွာ အတူကခုန္
အျမင္မတူတဲ႕ ဖလွယ္မွုေတြနဲ႕
အေသအေၾကျငင္းခုန္ၾကရင္း
အဆံုးသတ္တိုင္း ပုခံုးခ်င္းဖက္လို႕
ေလာကၾကီးကို ဟားတိုက္ရယ္ခဲ႕ၾကတာ...

လြမ္းလိုက္တာသူငယ္ခ်င္းရယ္
ဟိုးအရင္ေက်ာင္းသားဘ၀ အုပ္စုဖဲြ႕ပ်ံသန္းလို႕
အာဃာတေတြကင္းပ မာန္မာနမရိွတဲ႕ခင္မင္မွု
ဆက္ထံုးမရိွတဲ႕ ေႏွာင္ၾကိဳးနဲ႕ရစ္ပတ္ခဲ႕တဲ႕
အျဖဴေရာင္သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ...

ေပ်ာ္ခဲ႕တာသတိရတိုင္း လစ္ဟာတဲ႕ရင္ထဲမွာ
ထုဆစ္ခဲ႕တဲ႕သမိုင္းကုိ လြမ္းလိုက္တာ
ဘယ္ေသာင္ထြန္းလို႕ ဘယ္ကမ္းမွာေ၀စည္ေနလဲ 
သိခ်င္စမ္းတယ္...

ဘယ္ႏွစ္ပြင္႕ေၾကြလို႕ ဘယ္ႏွစ္ပြင္႕ႏြမ္း
သိခ်င္စိတ္ျပင္းရွရွက ရင္တြင္းေဘာင္ဘင္ကိုခတ္လို႕
ကံမကုန္ျပန္ဆံုမဲ႕ေန႕ အရင္လိုရယ္ႏုိင္ဦးမလား
ေတြးရင္နဲ႕ဆုေတာင္းမိတာ အခါခါ...

ရာသီေတြေျပာင္းသြားလည္း
အျဖဴေရာင္ခင္မင္မွု သံေယာဇဥ္နဲ႕
ပ်က္သုန္းမသြားမဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အကၡရာက
ႏွလံုးသားရပ္၀န္းမွာ ခိုင္ျမဲစြာထြင္းထုလို႕...

တကယ္ျပန္ဆံုျဖစ္ခဲ႕ၾကရင္ေလ...
မေျပာျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ ရင္တြင္းစကားေတြ
ဖလွယ္ၾကမယ္သူငယ္ခ်င္းရယ္...။      ။

လြန္းေသြးငယ္

တစ္ခါတုန္းက အရမ္းခင္မင္ၾကတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္.. သူတို႕၂ေယာက္ဟာ သဲကႏၱာရၾကီး တစ္ခုကို ေျခက်င္ ျဖတ္ေက်ာ္ ေနၾကပါတယ္ ခရီးလမ္း တစ္ေနရာမွာ သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္
အျငင္းအခံု ျဖစ္ၾကပါတယ္.. စကားမ်ားၾကရင္း ေဒါသေတြ ပါလာျပီး သူငယ္ခ်င္း
တစ္္ေယာက္က တစ္ျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ရိုက္လိုက္ပါတယ္.. အရိုက္
ခံလိုက္ရတဲ႕ တစ္ေယာက္က ဘာမွျပန္မလုပ္၊ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ သဲျပင္ေပၚမွာ
စာေရးခ်လိုက္ပါတယ္..

ဒီေန႕….. ငါ႕ရဲ႕အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းက ငါ႕မ်က္ႏွာကို ရိုက္တယ္ …

ဒီလိုနဲ႕ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ကို ခရီးဆက္ၾကပါတယ္.. အိုေအစစ္ေလးေတြ႕ေတာ႕ ခနတစ္ျဖဳတ္ ရပ္နားျပီး ေရခ်ိဳးၾကဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္.. ေရခ်ိဳးဖို႕ ေရထဲ အဆင္းမွာ မ်က္ႏွာကို
အရိုက္ခံထားရတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ႏြံထဲမွာ ေျခေထာက္ နစ္သြားပါတယ္..
ရုန္းေလနစ္ေလ ရုန္းေလနစ္ေလ ျဖစ္ေနတဲ႕ သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းက ကယ္တင္
လိုက္ပါတယ္.. ကမ္းေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္သား အနားယူၾကရင္း ေရနစ္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက
ေက်ာက္တံုး တစ္တံုးကို ယူလိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ေက်ာက္တံုး ေပၚမွာ
စာတစ္ေၾကာင္း ေရးထြင္းလိုက္ပါတယ္..

ဒီေန႕….. ငါ႕ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး သူငယ္ခ်င္းက ငါ႕အသက္ကို ကယ္လိုက္တယ္…..

သူ႕မ်က္ႏွာကို ရိုက္ခဲ႕ျပီးမွ အခု အသက္ျပန္ကယ္လိုက္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ေမးပါတယ္…

“ ငါ   မင္းမ်က္ႏွာကို ရိုက္တုန္းကေတာ႕ သဲေပၚမွာ စာေရးတယ္.. အခု က်ေတာ႕ ေက်ာက္တံုးေပၚမွာ ေရးတယ္. အဲဒါ ဘာသေဘာလဲကြာ.. ”

ေက်ာက္တံုးေပၚမွာ ထြင္းေရးေနတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ျပံဳးျပီး ျပန္ေျဖပါတယ္..

“တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ္႕ကို နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခဲ႕ရင္ သဲျပင္ေပၚမွာဘဲ ခ်ေရးသင္႕တယ္.. ဒါမွလဲ ခြင္႕လႊတ္ျခင္းဆိုတဲ႕ ေလကေလး တိုက္ခတ္လာတဲ႕အခါ ေရးထားတဲ႕စာ အားလံုး
လႊင္႕ေပ်ာက္ သြားႏိုင္တယ္ေလ… ဒါေပမဲ႕ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ္႕အေပၚမွာ
ေကာင္းတာ လုပ္ေပးခဲ႕တယ္.. အကူအညီေပးခဲ႕တယ္ ဆိုရင္ အခုလို ေက်ာက္တံုးေပၚမွာ
ထြင္းထားရမယ္ .. ဒီလို ထြင္းထားတဲ႕အတြက္ ဘယ္လို ေလမုန္တိုင္း မ်ိဳးဘဲ
ျဖစ္ေစ ေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ မလြယ္ ေတာ႕ဘူးေလ… ဘယ္လိုအရာကမွ
ပ်က္သြားေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ႕ဘူးေပါ႕”

—————————————————————————————————————————–

ပံုျပင္ေလးက ဒီေလာက္ေလးပါဘဲ … ဒါေပမဲ႕ ဒီပံုျပင္နဲ႕ ဆက္စပ္ျပီး စဥ္းစားစရာေတြက အမ်ားၾကီးပါေနာ္… ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ဘ၀မွာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြဆီက အကူ အညီေတြ ရခဲ႕ၾကဖူးမွာပါ…..
အဲလိုရခဲ႕ဖူးတဲ႕ အကူအညီ ေတြအတြက္ အျမဲတမ္း သတိတရနဲ႕ ရွိေနခဲ႕ၾကပါရဲ႕လား…
ခနေလးနဲ႕ဘဲ ေမ႕ေပ်ာက္ပစ္လိုက္ၾက ပါျပီလား… ဘ၀မွာ ကိုယ္႔အေပၚ အးဆိုးေတြနဲ႔
ဆက္ဆံခဲ႕သူေတြ ရွိသလို ၊ ကိုယ္႕ကို စာနာ နားလည္ ကူညီတတ္တဲ႕
သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေကာင္းေတြလဲ မထင္ မွတ္တဲ႕ ေနရာေတြမွာ ရွိေနတတ္ပါတယ္..

-အခ်စ္ရဲ႕ အတိမ္အနက္ၿပ သေကၤတ အၿဖစ္ သ၀န္တိုမႈကို
ခ်စ္သူမ်ားကေဖာ္ၿပေလ့ရွိသည္ကိုသိရသည္။
ခ်စ္သူ မိန္းကေလးသည္ ေယာက်္ားေလးအေပၚ
အၿခားမိန္းကေလးနွင့္ပတ္သတ္ၿပီး၊သ၀န္တိုမႈမ်ားေလေလ
အခ်စ္ၾကီးေလေလဟုယူဆၾကသည္။
ေယာက်္ားေလးကလည္းသ၀န္တိုၿခင္းသည္ သူ႔ကိုခ်စ္ၿခင္းေၾကာင့္ၿဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္...။

-ဤသေဘာထားသည္ လြဲမွားသည့္သေဘာထားၿဖစ္၏။
အမွန္စင္စစ္အားၿဖင့္ သ၀န္တိုသူတို႔၏ အခ်စ္သည္ အားနည္းသည့္အခ်စ္သာလွ်င္ၿဖစ္သည္။
အခ်စ္ၾကီးၿခင္းေၾကာင့္ သ၀န္တိုၿခင္းကားမဟုတ္၊ရင့္က်က္ေသာ
စိတ္မရွိၿခင္းေၾကာင့္သာ သ၀န္တိုၿခင္းၿဖစ္သည္။
တစ္နည္းအားၿဖင့္ သ၀န္တိုအခ်စ္သည္ အတၱအခ်စ္ပင္ၿဖစ္သည္။

-သ၀န္တိုတတ္သူတို႔တြင္ မုန္းတီးစိတ္နွင့္ အၿပစ္စြဲစိတ္မ်ားရွိေနတတ္သည္။
ထိုစိတ္မ်ားကို ခ်စ္သူအေပၚထင္ဟပ္ၿပီး စြပ္စြဲေနၿခင္းၿဖစ္သည္။အခ်စ္စိတ္
ေလ်ာ့နည္းလာၿခင္းသည္ သူမဟုတ္ ခ်စ္သူသာလွ်င္ၿဖစ္သည္ဟု သူထင္မွတ္ေနသည္။
သူ႕စိတ္တြင္ရွိေနသည့္ ခ်ဳိ႕တဲ့သည့္စိတ္ထားမ်ားကို ခ်စ္သူအေပၚ
ထင္ဟပ္လာသည့္ အခါတြင္၊သူ႔တြင္ မနာလို ၀န္တိုသည့္စိတ္မ်ား ေပၚေပါက္လာေတာ့သည္။

-လြဲမွားသည့္စိတ္ထားမ်ားသည္လည္း သ၀န္တိုသူတို႔တြင္ရွိေနတတ္သည္။
သူသည္ ခ်စ္စရာမေကာင္းေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို သူ႕ခ်စ္သူက နွစ္နွစ္ကာကာ
မခ်စ္ဟု ယုံၾကည္တတ္ၾကသည္။သူသည္ မုန္းစရာေကာင္းသူ ၿဖစ္သည္ဟုလည္း
ယူဆတတ္သည္။အခ်ဳိ႕မွာ သူတို႔တြင္ရွိေနသည့္ မုန္းတီးစိတ္ကို မနာလို
သ၀န္တိုစိတ္အၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲနိုင္မွသာ အခ်စ္စိတ္ေပၚေပါက္လာနိုင္ၾကသည္။

-သ၀န္တိုတတ္သူတို႔မွာ အလိုအေလ်ာက္ ခ်စ္တတ္ၾကသူမ်ားမဟုတ္ၾက၊ၿပိဳင္ဘက္
တစ္ဦးဦးေပၚေပါက္လာမွသာ အၿခားသူအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈရွိလာ
နိုင္သူမ်ားၿဖစ္ၾကသည္။သူတို႔၏ဆက္ဆံေရးကို ၿခိမ္းေၿခာက္မႈ မရွိေသးသ၍
ခ်စ္စိတ္ ခင္စိတ္ေပၚေပါက္လာနိုင္မည္မဟုတ္ေပ....။
သူငယ္ခ်င္းအားလုံး စစ္မွန္ေသာအခ်စ္၊ သ၀န္တိုၿခင္းကင္းေသာအခ်စ္ ရရွိၾကပါေစ။ ။

အသက္ရေနျဖစ္တဲ႕ လူၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ ေအးစက္ေနတဲ႕ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္း ေလး
တစ္ခုေပၚမွာ ထိုင္ေနပါတယ္.. မုတ္ဆိတ္ ပါးသိုင္းေမြး ပရဗ်စ္၊
စုတ္ျပဲညစ္ႏြမ္းေနတဲ႕ အ၀တ္အစားေတြနဲ႕ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ သူ႕ကို
လမ္းသြား လမ္းလာ လူေတြက သာမန္ကာလွ်ံကာ ၾကည္႕သြားၾကရံုက လြဲလို႕ဘယ္သူကမွ
အေရးတယူ မရွိၾက.. ဟုတ္ပါတယ္ေလ အိမ္မရွိ ယာမရွိ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတဲ႕
သူ႕လိုလူ တစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူကမ်ား ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ လုပ္ခ်င္ပါ႕မလဲ….
ေရခဲလုမတတ္ ေအးခ်မ္းလြန္းတဲ႕ ခုလိုခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စုတ္ျပဲေနတဲ႕
သူ႕ကုတ္အက်ၤ ီအေဟာင္းေလး ထက္စာရင္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ထူထူထဲထဲရွိမဲ႕
အကၤ်ီမ်ိဳး သူ႕အတြက္ သိပ္ကို လိုအပ္ေနတာေတာ႕ အမွန္ပါ…

 

ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ အသက္ ၃၅ႏွစ္ခန္႕ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ
ပလက္ေဖာင္းေလးအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ လာေနပါတယ္.. ေလွ်ာက္လာရင္းနဲ႕
အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႕အနားအေရာက္မွာ ရပ္တန္႕လိုက္ျပီး သူ႕ကို ငံု႕ၾကည္႕လိုက္ကာ
“ ဦးေလး.. ရွင္ေနေကာင္းရဲ႕လား” လို႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကား ဆိုလိုက္ပါတယ္..
ၾကည္႕လိုက္တာနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အထက္တန္းလႊာက ျဖစ္မယ္ဆိုတာ
အဖိုးအိုက သိလိုက္ပါတယ္.. သူမဟာ လွပသစ္လြင္တဲ႕ ထူထူထဲထဲ ကုတ္အကၤ်ီကို
၀တ္ဆင္ ထားပါတယ္… ျပီးေတာ႕လဲ သူမကို ၾကည္႕ရတာ ငတ္မြတ္ျခင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္း
ဆိုတာကို ဘယ္ေသာခါမွ ခံစားခဲ႕ရဖူးပံု မေပၚပါဘူး.. ဒီလို အမ်ိးသမီး
တစ္ေယာက္က သူနဲ႕ လာျပီး စကားေျပာဆို ပတ္သက္ဖို႕ဆိုတာ အေၾကာင္းကို မရွိပါ…
သူဟာလည္း တစ္ျခား လမ္းသြားလမ္းလာေတြလိုဘဲ သူ႕ကို ရယ္စရာလုပ္ဖို႕
စေနာက္ဖို႕ သက္သက္နဲ႕ စကားလာေျပာေနတာသာ ျဖစ္မွာပါ.. ဒါေၾကာင္႕လဲ
အမ်ိဳးသမီးကို “ ခင္ဗ်ား ကိုယ္႕လမ္းကို သြားပါ.. က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း
ေနပါရေစလို႕ ” ေအာ္ဟစ္ျပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္..

အံ႕ၾသစရာက အမ်ိဳးသမီးဟာ ထြက္မသြားဘဲ ဆက္ျပီး ရပ္ေနတုန္းပါ…. ညီညာျပီး
ျဖဴေဖြး လွပေနတဲ႕ သြားေတြကို ေပၚေအာင္ ျပံဳးလိုက္ရင္းက “ ရွင္
ဗိုက္ဆာေနသလား ” လို႕ သူ႕ကို ေမးျပန္ပါတယ္… “ မဆာပါဘူး က်ဳပ္က
သမၼတၾကီးနဲ႕ အတူတူ ညစာစားျပီးျပီ ခင္ဗ်ားသာ ခုခ်က္ျခင္း
ဒီကထြက္သြားစမ္းပါဗ်ာ ” လို႕ ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ ျပန္ေျဖ လိုက္ပါတယ္….
အမ်ိဳးသမီးဟာ ထြက္ျပီး မသြားသလို အျပံဳးလဲ မပ်က္ပါဘူး.. ျပီးေတာ႕
အဖိုးအိုရဲ႕လက္ေမာင္းေတြကို အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ္.. “ ဟာ ခင္ဗ်ား
ဘာလုပ္တာလဲ က်ဳပ္ေျပာျပီးျပီ.. က်ဳပ္ကို မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႕ ခင္ဗ်ား
ဒီေနရာက ထြက္သြားပါ.. ” လို႕ အဖိုးအိုက ေဒါသတၾကီး တံု႕ျပန္ပါတယ္..

ဒီအခ်ိန္မွာ ရဲအရာရွိ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပီး “ အစ္မၾကီး ျပႆနာ တစ္ခုခု
ျဖစ္ေနသလား.. ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား ကူညီေပးရပါမလဲ ” လို႕ ေမးပါတယ္..
အမ်ိဳးသမီးက “ ဘာျပႆနာမွ မရွိပါဘူး ရဲအရာရွိၾကီးရယ္.. ဒီလူကို
ထရပ္ႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္မ ၾကိဳးစားေနတာပါ.. ကၽြန္မကို တစ္ဆိတ္ေလာက္
ကူညီေပးပါလားရွင္.. ” ရဲအရာရွိဟာ သူ႕ေခါင္းကို ကုတ္လိုက္ရင္း “
ဒီအဖိုးၾကီး ဂ်က္ ဟာ ဒီေနရာမွာ ေနလာတာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ ၾကာပါျပီ.. သူဟာ
ဘယ္သူ႕ကုိမွေတာ႕ ဒုကၡ မေပးခဲ႕ပါဘူး.. သူ႕ကို ဘာမ်ားလုပ္မလို႕ပါလဲ ”
လို႕ေမးလိုက္ပါတယ္..

“ရွင္ ဟိုနားက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား.. ကၽြန္မ သူ႕ကို
အဲဒီဆိုင္ေလးထဲကို ေခၚသြားျပီး တစ္ခုခု ေကၽြးခ်င္တယ္… ျပီးေတာ႕လဲ
ဒီေလာက္ခ်မ္းေအးလြန္းတဲ႕ ရာသီဥတုဒဏ္ကေန ခနေလးျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ကို
လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္တယ္.. ”

“ ခင္ဗ်ား ရူးေနသလား က်ဳပ္ အဲဒီအထဲကို မသြားခ်င္ဘူး ” ေျပာေနရင္းမွာဘဲ
သူ႕ကို သန္မာတဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ ေတြနဲ႕ ဆြဲထူမျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္.. “
ရဲအရာရွိၾကီး က်ုဳပ္ကိုလႊတ္ပါဗ်.. က်ဳပ္ေအးေအး ေဆးေဆး ေနပါရေစ..
က်ဳပ္ဘာအမွားမွလဲ လုပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး ” လို႕ အဖိုးအို ဂ်က္ဟာ အေၾကာက္အကန္
ျငင္းမိပါတယ္..

“ ခင္ဗ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး အေျခအေနကို ဖန္တီး ေပးတာေနတာကို
မမိုက္မဲခ်င္စမ္းပါနဲ႕” ရဲအရာရွိက ခပ္ထန္ထန္ သူ႕ကို ျပန္ေျပာပါတယ္..
ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အမ်ိဳးသမီးၾကီးနဲ႕ ရဲအရာရွိဟာ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕ သူ႕ကို
ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲကို ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေခၚလာႏိုင္ခဲ႕ျပီး ဆိုင္ရဲ႕ အတြင္းဘက္
ခပ္က်က် ေကာင္တာအနီးမွာ သူ႕ကို ထိုင္ေစလိုက္ပါတယ္.. အခ်ိန္က မနက္စာ
စားခ်ိန္ေက်ာ္သြားျပီး ေန႕လည္စာစားခ်ိန္လဲ မေရာက္ေသးတဲ႕ အတြက္
ဆိုင္အတြင္းထဲမွာေတာ႕ လူသူ ရွင္းလင္းေနပါတယ္.. ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူဟာ
စားပြဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး သူတို႕ရဲ႕ စားပြဲမွာ လာရပ္ျပီး ေမးပါတယ္.. “
ရဲအရာရွိ ခင္ဗ်ာ.. ဘာမ်ားျဖစ္လို႕ပါလဲ.. ဒီအဖိုးၾကီးက ခင္ဗ်ားတို႕ကို
ဒုကၡမ်ားေပးေနလို႕လား ”
“ ဘာမွ ဒုကၡ မေပးပါဘူး… သူ႕ကို ဒီအစ္မၾကီးက ေကၽြးေမြးဖို႕ ေခၚလာတာပါ.. ”
ရဲအရာရွိရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ “ အိုး ဒီေနရာဟာ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြနဲ႕
သင္႕ေတာ္တဲ႕ေနရာ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္ဟာ
လူၾကီးလူေကာင္းေတြ ၀င္ထြက္သြားလာ စားေသာက္တဲ႕ ဆိုင္ျဖစ္ပါတယ္..
ဒီလိုလမ္းေပၚက လူတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္ထဲမွာ လာစားေနတာ သူမ်ားေတြ
ေတြ႔သြားရင္ ဆိုင္ရဲ႕ စီးပြားေရးကို ထိခိုက္ပါလိမ္႕မယ္…” လို႔
ဆိုင္မန္ေနဂ်ာက ေျပာလိုက္ပါတယ္..

“ ကဲ အမ်ိဳးသမီး ခင္ဗ်ားေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား.. က်ဳပ္ေျပာခဲ႕သားဘဲ ..
ဒီလိုေနရာကို က်ဳပ္မလာခ်င္ပါဘူးလို႕.. က်ဳပ္သြားေတာ႕မယ္..
ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုလဲ ဘယ္ေတာ႕မွ ထပ္မလာဘူး.. ” အဖိုးအို ဂ်က္က
သြားတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေတာ႕တဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖြင္႔ဟရင္း ေဒါသျဖစ္စြာ
ေျပာလိုက္ပါတယ္..

အမ်ိဳးသမီးဟာ ဆိုင္ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာကို ေသခ်ာၾကည္႕လိုက္ျပီး
ျပံဳးျပလိုက္ရင္းက “ မန္ေနဂ်ာ.. ရွင္ ဒီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ရွိတဲ႕ အက္ဒီ
ႏွင္႕ အဖြဲ႕ရဲ႕ ဘဏ္လုပ္ငန္းစုၾကီးကို သိတယ္ မဟုတ္လား. ” လို႕
ေမးလိုက္ပါတယ္.. ဒီေတာ႕ မန္ေနဂ်ာက စိတ္မရွည္တဲ႕ေလသံနဲ႕ “ သိပါတယ္..
သူတို႕ဟာ အပတ္စဥ္တိုင္း ကုမၸဏီ အစည္းအေ၀းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆိုင္ရဲ႕
အထူးခန္းမွာ အျမဲ လုပ္ပါတယ္.. ဘာျဖစ္လို႕ပါလဲ ” လို႕ျပန္ေျဖပါတယ္..
အမ်ိဳးသမီးက “ ဒါဆိုရင္ သူတို႕ရဲ႕ အပတ္စဥ္ အစည္းအေ၀းေၾကာင္႕
ရွင္တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အစားအေသာက္ေတြ ပိုျပီး ေရာင္းခဲ႕ရတဲ႕ အတြက္ သူတို႕ဟာ
ရွင္တို႕ ဆိုင္ကို တစ္ဘက္တစ္လမ္းက အက်ိဳးျပဳေနတယ္ ဆိုတာေတာ႕ ရွင္လက္ခံတယ္
မဟုတ္လား.. ”

“အဲဒီကိစၥ ခင္ဗ်ားနဲ႕ မဆိုင္ဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္.. ” မန္ေနဂ်ာက
ေဒါသထြက္လာပံုရတဲ႕ ေလသံနဲ႕ ျပန္ေျပာပါတယ္..

“ကၽြန္မက အဲဒီ ဘဏ္လုပ္ငန္းစုရဲ႕ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ မစၥ ပင္နီလုပ္ အက္ဒီ ပါ.. ”

“ဗ်ာ…. ” မန္ေနဂ်ာရဲ႕ အမူအယာက ခ်င္ျခင္းဘဲ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္..

အမ်ိဳးသမီးက ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ျပံဳးလိုက္ရင္း “ကၽြန္မက ခါတိုင္းလုပ္တဲ႕
အဲဒီပြဲနဲ႕ မတူတဲ႕ စားေသာက္ပြဲေလး တစ္ခုကို အခု လုပ္ခ်င္ပါတယ္..
ရွင္တို႕ဆိုင္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုး စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ ယူလာခဲ႕ပါ.. ”

စားပြဲမွာ ရပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ႕ ရဲအရာရွိကုိ တစ္ခ်က္ၾကည္႕လိုက္ျပီး “
ရဲအရာရွိၾကီးကိုလည္း ကၽြန္မတို႕နဲ႕အတူတူ စားေသာက္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္.. ”

“ေတာ္ပါျပီခင္ဗ်ာ ေက်းဇူးပါ.. ကၽြန္ေတာ္က တာ၀န္ခ်ိန္တြင္း ျဖစ္ေနပါတယ္….”

“ဒါဆိုရင္ အျပန္ကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ႕ ယူသြားပါရွင္.. ”

“ေကာင္းပါျပီဗ်ာ .. ေကာ္ဖီေတာ႕ ယူသြားပါ႕မယ္.. ”

ရဲအရာရွိစကား အဆံုးမွာ မန္ေနဂ်ာက

“ကၽြန္ေတာ္ ရဲအရာရွိ ယူသြားဖို႕အတြက္ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ယူလာေပးပါ႕မယ္..
ဒီ၀ိုင္းအတြက္လဲ အေကာင္းဆံုး အစားအေသာက္ေတြကို ယူလာခဲ႕ပါ႕မယ္ ခင္ဗ်ာ ”
လို႕ေျပာျပီး မန္ေနဂ်ာက စားပြဲကေန ထြက္ခြာသြားပါတယ္..

မန္ေနဂ်ာ ျပန္အထြက္ကိုေစာင္႕ျပီး ရဲအရာရွိက အမ်ိဳးသမီးကို “ ခင္ဗ်ား
သူ႕ကို လူမွန္ေနရာမွန္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာဘဲ ” ဟု
လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္..

“ ကၽြန္မ ဒီလိုေတာ႕ မရည္ရြယ္ပါဘူး… ကၽြန္မ အေနနဲ႕ အန္ကယ္ ဂ်က္ ကို
ဒီေခၚလာတာ အေၾကာင္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္..” ေျပာရင္းက အမ်ိဳးသမီးဟာ
ထိုင္ခံုေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္. အဖိုးၾကီးဘက္ကို လွည္႕ျပီး စကား
စတင္ေျပာပါတယ္..

“ အန္ကယ္ ဂ်က္ ရွင္ကၽြန္မကို မွတ္မိလား.. ”

အဖိုးအို ဂ်က္ဟာ အမ်ိဳးသမီးၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ
စူးစမ္းစြာၾကည္႕ေနရင္းက “ က်ဳပ္ထင္တာ.. ခင္ဗ်ားဟာ က်ဳပ္ကို
ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိေနပံုဘဲ”

“ဟုတ္ပါတယ္ .. ကၽြန္မက အရင္တုန္းကထက္စာရင္ ရင္႕ေရာ္သြားခဲ႕ပါျပီ..
အခုအခ်ိန္မွာ ဟိုအရင္ အခ်ိန္တုန္းက ထက္စာရင္ ေငြေၾကးဥစၥာ အရာရာ
ျပည္႕စံုေကာင္း ျပည္႕စံုေနျပီလို႕ ဆိုႏိုင္ေပမဲ႕ ကၽြန္မ ငယ္စဥ္ကာလတုန္းက
ရွင္ ဒီဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္ ကၽြန္မဟာ ေအးခဲေနတဲ႕
ခုလိုရာသီမ်ိဳးမွာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ႕ လမ္းတကာ ေလွ်ာက္ျပီး အစားေလး
တစ္လုပ္အတြက္ အလုပ္ေတာင္းခဲ႕ရဖူးတဲ႕အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္ေတာ႕မွ
မေမ႕ပါဘူးရွင္…”

“ အစ္မၾကီး”

ရဲအရာရွိထံမွာ အံ႕ၾသတၾကီး ေလသံက လႊတ္ခနဲ ထြက္က်လာပါတယ္.. ဒီလို
ဂုဏ္သေရရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ႕ လမ္းေတြေပၚမွာ
ေလွ်ာက္သြားခဲ႕ ဖူးတယ္ ဆိုတာကို သူဘယ္လို လုပ္ျပီး ယံုႏိုင္မွာလဲ..

အမ်ိဳးသမီးက သူ႕ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို စတင္ျပီး ရွင္းျပပါတယ္.. “ ကၽြန္မဟာ
အဲဒီအခ်ိန္က ေကာလိပ္ေက်ာင္းက ထြက္လာကစ ဒီျမိဳ႕ကေလးကို အလုပ္ရွာဖို႕
ေရာက္လာပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကံဆိုးခ်င္ေတာ႕ အလုပ္တစ္ခုတစ္ေလမွကို ေတာ္ေတာ္နဲ႕
ရွာလို႕မရခဲ႕ပါဘူး.. ဘယ္သူကမွ အလုပ္မခန္႕ခဲ႕ၾကပါဘူး… ေနာက္ဆံုးေတာ႕
လက္ထဲမွာ ျပားေစ႕ေလး အနည္းငယ္က လြဲလို႕ ဘာမွ မက်န္ေတာ႕တဲ႕အခါ ကၽြန္မ
ငွားေနတဲ႕ အခန္းပိုင္ရွင္က အခန္းငွားခ မေပးႏိုင္ေတာ႕တဲ႕ ကၽြန္မကုိ
ေမာင္းထုတ္လိုက္ပါတယ္.. ဒီလိုနဲ႕.. ေဖေဖာ္၀ါရီလရဲ႕ ျပင္းလြန္းတဲ႕
အေအးဒဏ္ေအာက္မွာ ခိုနားရာမရွိ၊ ငတ္ျပတ္ဆင္းရဲစြာနဲ႕ လမ္းေတြေပၚမွာ
ေလွ်ာက္သြားေနခဲ႕ရင္း ဒီေနရာေလးကို စားစရာ တစ္ခုတစ္ေလ ရလို ရျငား
ေရာက္လာခဲ႕ပါတယ္.. ”

အဖိုးၾကီးဂ်က္ဟာ ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ျပီး “ အိုး က်ဳပ္မွတ္မိျပီ… က်ဳပ္ဟာ
ဟိုနားက ေကာင္တာမွာ ရပ္ေနခဲ႕တယ္. ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကိုေမးတယ္.. အစားအေသာက္
နည္းနည္းေပးပါ.. ဆိုင္မွာရွိတဲ႕ အလုပ္ကို လုပ္ေပးပါ႕မယ္လို႕
ေျပာခဲ႕တယ္ေလ. က်ဳပ္က ဆိုင္၀န္ထမ္း မဟုတ္တဲ႕ အျပင္လူကို အလုပ္ခိုင္းတဲ႕
အခ်က္ဟာ ဆိုင္ရဲ႕ စည္းကမ္းခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ရာက်တဲ႕အတြက္ အလုပ္မေပးႏိုင္
ေၾကာင္း ေျပာခဲ႕တယ္.. ”

“ဟုတ္ကဲ႕ .. ကၽြန္မသိပါတယ္ အန္ကယ္ဂ်က္.. ျပီးေတာ႕ ရွင္ဟာ ကၽြန္မ တစ္သက္
ျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ အၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ႕ အသားညွပ္ ဆင္းဒ၀စ္ၾကီးတစ္ခုနဲ႕ ေကာ္ဖီ
တစ္ခြက္ကို ေပးျပီးေတာ႕ ဟိုေထာင္႕နားက စားပြဲမွာ သြားထိုင္စားပါလို႕
ေျပာခဲ႕တယ္. ကၽြန္မက ရွင္ ကၽြန္မေၾကာင္႕ ျပႆနာတစ္ခုခု ျဖစ္မွာကို
စိုးရိမ္ေနခဲ႕ေပမဲ႕ ရွင္က ကၽြန္မ အတြက္ က်သင္႕ေငြကို ေကာင္တာမွာ
သြားရွင္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္.. ဒီေတာ႕မွ အားလံုး အဆင္ေျပသြားျပီဆိုတာ
သိမွ စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႕ အစားကို စားႏိုင္ခဲ႕တယ္.. ”

“ခင္ဗ်ား ဒီေနာက္ပိုင္း အလုပ္ရသြားခဲ႕သလား.. ” အဖိုးဂ်က္က
အမ်ိဳးသမီးၾကီးကို ေမးလိုက္ပါတယ္..

“ဟုတ္တယ္.. သိပ္မၾကာခင္မွာ ကၽြန္မဟာ အလုပ္တစ္ခုကို ရလိုက္တယ္..
အလုပ္လုပ္တဲ႕ အခါ သူမ်ားေတြထက္ပိုျပီး အလုပ္မွာ ေစတနာထားတယ္..
ၾကိဳးစားတယ္.. ကၽြန္မက ငတ္ျပတ္တဲ႕ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ႕ဖူးေတာ႕ ဒီဘ၀ကို
ျပန္မသြားခ်င္ဘူးေလ.. ဒီေတာ႕ ဘာလုပ္သလဲ… သူမ်ားထက္ ပိုၾကိဳးစားရတာေပါ႕
ကၽြန္မရဲ႕ လံု႕လ ၀ရိယေကာင္းမႈေၾကာင္႕ မၾကာခင္မွာ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း
တစ္ခုကို ထူေထာင္လာႏိုင္ခဲ႕တယ္.. ကံတရားရဲ႕ ေဖးမမႈလဲ ပါတာေပါ႕ေလ.. ”
အမ်ိဳးသမီဟာ သူမရဲ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဆြဲဖြင္႕လိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕
လိပ္စာကဒ္ျပားေလး တစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္ရင္းက

“ရွင္ ဒီမွာ စားေသာက္ျပီးစီးတဲ႕အခါ ဒီလိပ္စာေလးအတိုင္း
ေရာက္ေအာင္သြားျပီး ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိနဲ႕ သြားေတြ႔ေစခ်င္တယ္..
ကၽြန္မတို႕ ကုမၸဏီမွာ ရွင္႕အတြက္ သင္႕ေတာ္တဲ႕ အလုပ္တစ္ေနရာကို သူ
စီစဥ္ေပးလိမ္႕မယ္.. ျပီးေတာ႕ ရွင္႕အတြက္ အ၀တ္အစား၀ယ္ဖို႕၊ ေနထိုင္
စားေသာက္ဖို႕ ေငြတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူ ထုတ္ေပးလိမ္႕မယ္.. ရွင္
ကိုယ္႕ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ႕ တစ္ေန႕အထိ ေထာက္ပံ႕ပါလိမ္႕မယ္..
ရွင္ ဘယ္လို အကူအညီဘဲ လုိလို ကၽြန္မဆီ လာခဲ႕ပါ… ကၽြန္မ ရွင္႕အတြက္
အျမဲတမ္း တံခါးဖြင္႕ထားပါတယ္ အန္ကယ္ဂ်က္.. ”

အဖိုးအုိ ဂ်က္ရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာရင္းက “ခင္ဗ်ားကို
ဘယ္လို ေက်းဇူးတင္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ… ”

“ေက်းဇူးတင္ဖို႕ မလိုပါဘူး အန္ကယ္ ဂ်က္ရယ္.. ကူညီထိုက္သူကို ကူညီရတာ
၀မ္းေျမာက္စရာပါ.. ရွင္႕ရဲ႕ စာနာ ေထာက္ထား တတ္တဲ႕ စိတ္ထားေလးကို
ကၽြန္မဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႕ပါဘူး.. ရွင္ေကၽြးခဲ႕တဲ႕ ဆင္းဒ၀စ္နဲ႕
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာ ကၽြန္မဘ၀မွာ တန္ဖိုးအၾကီးဆံုး အရာေတြပါ… ဘယ္လိုမွ
တန္ဖိုးျဖတ္လို႕မရပါဘူး.. ကၽြန္မကို ခုလို ကူညီတတ္ျခင္းရဲ႕ လမ္းစကို
လမ္းျပခဲ႕တဲ႕ သူကလဲ အန္ကယ္ဂ်က္ ကိုယ္တိုင္ပါ”

စားေသာက္ေနတဲ႕ အဖိုးအိုဂ်က္ကို ႏႈတ္ဆက္ျပီးေနာက္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕
ရဲအရာရွိဟာ ေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ထြက္လာ ၾကပါတယ္..
ဆိုင္ေရွ႕အေရာက္မွာ တစ္ေယာက္တစ္လမ္း ထြက္ခြာမသြားခင္ ဆိုင္အ၀နားမွာ
ေခတၱရပ္ျပီး အမ်ိဳးသမီးဟာ ရဲအရာရွိကို ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုပါတယ္..

“ ရွင္႕ရဲ႕ အကူအညီအတြက္ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္ ရဲအရာရွိမင္းရယ္.. ”

“အိုး ေက်းဇူးတင္ဖို႕ မလိုပါဘူး မစၥ အက္ဒီ.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာင္
ေက်းဇူးတင္ရမွာပါဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ သိပ္ထူးဆန္း အံ႕ၾသစရာ
အျဖစ္အပ်က္ကေလးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. ဘယ္ေတာ႕မွ ေမ႕ႏိုင္မဲ႕ အျဖစ္အပ်က္လဲ
မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ႕ ရင္ထဲကို ေတာ္ေတာ္ ထိပါတယ္.. ခင္ဗ်ားရဲ႕
ေကာ္ဖီအတြက္လဲ ေက်းဇူးပါ မစၥ အယ္ဒီ.. ”

ရဲအရာရွိရဲ႕ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကို သတိရလိုက္မိတဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဟာ “အိုး
ရွင္ ေကာ္ဖီကို ဘယ္လို ေသာက္တယ္ ဆိုတာ ေမးဖို႕ ကၽြန္မ ေမ႕သြားတယ္ အခု
ယူလာတာ ဘလက္ေကာ္ဖီ သက္သက္ဘဲ ထင္တယ္.. ႏို႕ ျဖစ္ျဖစ္ သၾကားျဖစ္ျဖစ္
ထပ္ယူမလား. ”

ရဲအရာရွိဟာ လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကို ငံု႕ၾကည္႕လိုက္ရင္းက ျပံဳးလိုက္ျပီးေတာ႕
“ကၽြန္ေတာ႕ အတြက္ သၾကားေတြ ႏို႕ေတြ မလိုေတာ႕ ပါဘူးဗ်ာ.. ဒီေန႕ ခင္ဗ်ား
အန္ကယ္ ဂ်က္ကို ေပးလိုက္တဲ႕ ေစတနာေမတၱာေတြက အဲဒီအရာေတြထက္ ခ်ိဳပါတယ္..
တန္ဖိုးၾကီးလွပါတယ္.. ေစတနာ ေမတၱာ နဲ႕ ေက်းဇူးသိတတ္ျခင္းဆိုတဲ႕ အရာေတြဟာ
ဘယ္အရာနဲ႕မွ မတူေအာင္ ခ်ိဳျမိန္လြန္း လွပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ႕ ရင္ထဲမွာလဲ
ဒီအခ်ိဳဓာတ္ေတြ ကူးစက္ျပီး ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို သၾကားမွ မလိုေတာ႕ပါဘူးဗ်ာ..”
လို႕ ေျပာလိုက္ပါေတာ႕တယ္..

“ ဆရာမ ”

က်ဴတိုရီရယ္ ဆရာမ

အမူပိုတယ္ တစ္ခါမက

လူကိုျမဴဆြယ္ စာမရ

အို … … ယူကိုယူမယ္ … … ငါကြ ။         ။


“ စာေမးပဲြ ”

 
ေမးခ်င္ရာေမး ေငး၍ေနမည္

ေျဖ၍မရ ထ၍ျပန္မည္

သည္တစ္ႏွစ္က် ေနာက္ႏွစ္က်န္ေသးသည္ ။             ။


“ လြမ္းခ်င္း ”



ခ်စ္သူအုတ္ဂူ ေဖြးျဖဴျဖဴကို

ေသးပူပူနဲ႕ ပန္းခ်င္တယ္ ။           ။


" မ "


ပညာသင္ခုိက္ " မ " ဘက္လုိက္ပါ...

" မ " ဘက္လုိက္လွ်င္ စိတ္ရႊင္ဥာဏ္ထက္ ေတာ္ကီညက္၏...

သင္၏ေတာ္ကီယုံၾကည္လာလွ်င္...အပ်ဳိကညာ အလုိလုိသာ...

သင္ဘာေျပာေျပာ ေရစုန္ေမ်ာ၏...။


" ေက်ာင္း "


ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္ စာေတြခက္...

ေက်ာင္းသား ဦးေဏွာက္ပ်က္...

ေက်ာင္းမွန္မွန္သြား စာေတြမ်ား...

ေက်ာင္းသား ဦးေဏွာက္စား...

ေက်ာင္းမွန္မွန္ေျပး စာနဲ႕ေ၀း...

ေက်ာင္းသားဦးေဏွာက္ေအး...။

;| @@color(#ceb52c):ဟာသမ်ား@@ |

|[[Facebook ကိုက္တဲ႕ေရာဂါ…]]|
|[[Funny Chinese Name...]]|
|[[ခ်ဴခ်ာ နဲ႕ အာဘန္း...]]|
|[[ခ်ဴခ်ာ ဟာသမ်ား...]]|
|[[တိတ္တိတ္ပုန္းဟာသမ်ား...]]|
|[[စာေမးေကာင္းတဲ႕ေမေမ...]]|
|[[တဲြဖက္မစားသင္႕ေသာ အစာမ်ား...]]|
|[[မရီၾကနဲ႕ေနာ္... :D]]|
|[[မ်ဳိးမစစ္...]]|
|[[မွားခ်က္ကမ္းကုန္...]]|
|[[ရာသီဖြားမ်ားအတြက္ ေဗဒင္...]]|
|[[လမ္းျဖတ္မကူးပါ... :D]]|
|[[ဟာသမ်ား...]]|
|[[ဟာသအတိုအထြာမ်ား]]|
|[[ဟာသအတိုအထြာမ်ား(၂)...]]|
|[[ဟာသအေထြေထြ]]|
|[[ဟာသေပါင္းစံု...]]|
|[[ဟာသေလးမ်ား...]]|
|[[အင္တာနက္ဆိုင္ရန္ပဲြ...]]|
|[[အရြယ္လြန္ ဟာသမ်ား...]]|
|[[အသစ္ေတာ့ အသစ္ပဲ]]|
|[[အေဖနဲ႕သား ဟာသမ်ား...]]|
|[[ေနာက္ထပ္ဟာသေလးမ်ား...]]|
|[[ျဖည္းျဖည္းေတြးျပီးရီ...]]|
|[[ေတြးေေတြးျပီး(ရီ)ရယ္...]]|
|[[ေဆာင္းတြင္းဆိုျဖစ္တတ္ပါတယ္...]]|
|[[လန္ထြက္ေနေသာ ကြန္ျပဴတာအေမးအေျဖမ်ား...]]|
|[[ဟာသအနည္းငယ္...]]|
|[[မိန္းကေလးေတြရဲ႕ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...]]|
|[[တတိယနွစ္M.B,B.Sေခတ္သစ္ရည္းစားစာ...]]|
|[[အမွန္အကန္ သတင္းစံုေလးေတြပါ...]]|
|[[ေမာင္...]]|
|[[ဟာသေလးေတြ]]|
|[[တိုတုိေလးနဲ႕ထိတဲ႕ဟာသမ်ား...]]|
|[[ဘ၀အေမာေျပဟာသေလးမ်ား...]]|
|[[ထိုက္ထိုက္မိုးဦး အင္တာဗ်ဴးအသစ္...]]|
|[[ဟာသေတြတင္ခိုင္းလြန္းလို႕ ဖတ္ၾကပါ...]]|
|[[အသစ္အသစ္ေသာဟာသေလးေတြ...]]|
|[[ကိုထံု ဟာသမ်ား...]]|
|[[ျမန္မာစာဘဲြ႕ရမသိတဲ႕ ျမန္စာစကားမ်ား...]]|
|[[လအကၡရာ...သိေနတယ္ေနာ္...ဒါလည္းျဖစ္နုိင္တာပဲ...]]|
|[[ေဆးေက်ာင္းသား/သူေတြကြ...]]|
|[[တကယ္ရီရတယ္ဗ်ာ...]]|
|[[အိတ္ဖြင္႕ေပးစာ...]]|
|[[တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေမးခြန္းပံုစံထြက္ျပီ...]]|
|[[ရယ္ၾကဦး...]]|
|[[ခ်စ္ပံုျပင္ရဲ႕ေနာက္ကြယ္...]]|
|[[ႏိုင္ငံျခားသြားမည္႕သူမ်ားအတြက္အဂၤလိပ္စာေလ႕လာမယ္...]]|
|[[ေပ်ာ္စရာ ဟာသေလးမ်ား...]]|
|[[ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္အာရံု...]]|
|[[ဇြန္းနဲ႕ပဲလုပ္လိုက္တယ္...]]|
|[[ေသာင္းေျပာင္းေထြလာမ်ား...]]|
|[[ျမန္မာအဘိဓါန္...]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|

''ေျပးမယ္ၾကံ ထရံကက်ဳိး''

စိတ္ေရာဂါကုေဆးရံုက လူနာေတြအားလံုး အစည္းအေ၀းႀကိတ္ထိုင္ၾကၿပီး ေဆးရံုက
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္မယ့္ လမ္းကိုေရြး ခ်ယ္ဆံုးျဖတ္ လိုက္ ၾကတယ္။ သူတို႕က
ေဆးရံု၀င္း ထရံကို ၾကက္ဖတစ္ေကာင္လို ခုန္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ေအာင္
ၾကက္ဖတစ္ေကာင္ ကို ရိုက္သတ္ၿပီး ခြဲေ၀စား ၾကတယ္။ ၿပီး ေတာ့ သူတို႕အားလံုး
၀င္းထရံကိုခုန္ေက်ာ္ႏိုင္ေအာင္ တိုးတိုး တိတ္တိတ္က်ိတ္ၿပီး
ေလ့က်င့္ၾကေလတယ္။ ေနာက္ဆံုး အားလံုး ခုန္ေက်ာ္တတ္သြား ၾက တယ္။ ဒီလိုနဲ႕
ထြက္ေျပး မယ့္ေန႕ကိုေရာက္လာၾကတယ္။ အေျခအေနကို စံုစမ္းေလ့လာဖို႕
တစ္ေယာက္ကို အရင္လႊတ္လိုက္ၾကတယ္။ မၾကာခင္ မွာ ထိုလူက မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႕
ျပန္ေရာက္လာလို႕ အားလံုးက စိုးရိမ္စြာ ၀ိုင္းေမးလိုက္ၾကတယ္။

” အေျခအေန မေကာင္းဖူးလား။ ဘာျဖစ္လာတာလည္း “

” ငါတို႕ ေျပးလို႕ မျဖစ္ေတာ့ဘူး “

” ဘာျဖစ္လို႕လည္း “

” သူတို႕က ၀င္းထရံကို ၿဖိဳလိုက္ၾကၿပီ”


''ဆရာ၀န္ေတြ ေျပာတဲ့အတိုင္း''

အရက္သမားတစ္ေယာက္ ဆရာ၀န္ထံလာၿပီး အရက္ျဖတ္လိုေၾကာင္းေျပာတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့
အရက္ကိုအျမစ္ျဖတ္ဖို႕ သံဓိဌာန္ ခ်ထားတယ္လို႕ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ဆရာ၀န္က..

” ကူညီရမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္းတာလုပ္တာဘဲ။ အရက္ဆိုတာ
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းမွ်ဥ္းၿပီး ျဖတ္ရ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႕ကစၿပီး တစ္ရက္ကို
ႏွစ္ပက္ ထက္ပိုၿပီး မေသာက္မိေစဘဲ ေနၾကည့္စမ္းပါ။ ေနာက္တစ္ပတ္
ကြၽန္ေတ့္ကိုျပန္လာျပပါ။ တိုးတက္မွဳ အေျခအေနကို ၾကည့္ရေအာင္ “

၇-ရက္ၾကာေတာ့ ထိုလူနာ တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူ႕ကိုယ္က အရက္နံံ႕
ေတြကတစ္္ေထာင္းေထာင္းထြက္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာ၀န္က မႏွစ္ၿမိဳ႕စြာနဲ႕ ..

” ဘယ္လိုလည္းဗ်၊ တစ္ရက္ကို ႏွစ္ပက္ထက္ပိုမေသာက္ရဘူးလို႕ ခင္ဗ်ားကို
ကြၽန္ေတာ္ ေျပာထားတယ္ေလ။ ခုေတာ့ အရက္ကန္ထဲ က်လာသလား မွတ္ရတယ္။
မႊန္ထူေနတာဘဲ “

ဒီေတာ့အရက္သမားက လွ်ာေလး အာေလးနဲ႕ေျပာလိုက္ပံုက..

” ဘာလဲ.. ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ဆီမွာဘဲ က်ဳပ္ကကုတယ္ထင္လို႕လား “

''ေမ့ေနလို႕ပါဆိုမွ''

အရက္ေထြလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္က လမ္းမွာ အဖိုးႀကီး တစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲၿပီးေမးတယ္။

” ဦးေလး.. ဒီနားမွာ ကိုဖိုးတုတ္ဆိုတဲ့သူ ေနတဲ့အိမ္က သိလား။ သိရင္ေျပာျပစမ္းပါ “

” ဟ.. ေမာင္ရင္က ဖိုးတုတ္ပဲေလ”

” ဒါကို ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ဗ်ာ။ သူဘယ္မွာေနသလည္း ဆိုတာပဲ ေျပာစမ္းပါ ။ “


''လက္ခ်ာေပးသူ''

ည ၁၂နာရီခန္႕တြင္ ယိုင္တိယိုင္တိုင္ေလွ်ာက္လာတဲ့ အရက္သမားကို ကင္းလွည့္ေနတဲ့ ရဲကား ကေမးတယ္။

” အခ်ိန္မေတာ္ ဘယ္သြားမလို႕လည္း “

” လက္ခ်ာသြားနားေထာင္မလို႕

” ဒီလို အခ်ိန္ႀကီး ခင္ဗ်ားလို ငမူးကို ဘယ္လိုလူက လက္ခ်ာေပးမွာလည္း “

” ကြၽန္ေတာ့ မိန္းမ”


''အားက်စရာ''

” ၾကက္ဖေတြဟာ ဘာျဖစ္လို႕ တစ္သက္လံုး တြန္ႏိုင္ၾကတာလည္း “

” သူ႕မွာ မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေယာကၡမ တစ္ေယာက္မွမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တြန္ႏိုင္တာ “


''ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္''

” ေမာင္.. ဒီျမစ္ထဲကို အခ်စ္ခုန္ခ်ရင္ ေမာင္.. ဆင္းကယ္မွာလားဟင္” လို႕ ေကာင္မေလးက သူ႕ခ်စ္သူကိုကႏြဲ႕ကရေမး လိုက္တယ္။

ဒီေတာ့ ခ်စ္သူျဖစ္သူက ေမွ်ာ္လင့္ေလသံေလးနဲ႕ ေမးလိုက္တာက

” ကယ္မွာေပါ့လို႕ ေမာင္ေျဖရင္ အခ်စ္က တကယ္ခုန္ခ်မွာလားဟင္္ “


''မွတ္သားစရာ''

ေဆးတကၠသိုလ္ကဘြဲ႕ရၿပီး သူက ေမြးရပ္ေျမကိုျပန္လာတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ေဆးရံုမွာ အလုပ္၀င္ေန တုန္း လူတစ္ေယာက္ သူ႕ဆီ ေရာက္လာၿပီးေျပာတယ္။

” ေဒါက္တာ.. ကြၽန္ေတာ့ မိန္းမဟာ ေမြးလိုက္တိုင္း ႏွစ္ျမႊာပူးခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာလိုလုပ္ရမလည္း။ ကူပါဦးဆရာ “

ဆရာ၀န္လည္း မွတ္စုစာအုပ္ထုတ္ဖတ္လိုက္တယ္။ စာအုပ္ထဲမွာမွတ္ထားတာက ”
အကယ္လို႕မ်ား မိန္းမသည္ အျမႊာပူးေမြးပါက ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ၏
ကပ္ပယ္အိတ္တစ္လံုး ျဖတ္ထုတ္ရမည္ ” လို႕ေရးထားတာကိုေတြ႕ရယ္။ ဒါနဲ႕ ဆရာ၀န္က
လူနာေယာက်္ား ကို တစ္လံုးျဖတ္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။

လမ်ားသိပ္မၾကာမီ ဆရာ၀န္ထံ ထိုလူနာေရာက္လာျပန္တယ္။

” ေဒါက္တာ.. ကြၽန္ေတာ့မိန္းမ အျမႊာပူး ထပ္ေမြးျပန္ၿပီဗ်။ လုပ္ပါဦး။ “

ဆရာ၀န္က သူ႕ရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္ကို ထုတ္ၿပီးဖတ္လိုက္ေတာ့ ”
တစ္လံုးျဖတ္ထုတ္ၿပီးေသာ္ လည္း ထပ္မံ အျမႊာေမြးလာပါက က်န္ရွိေသာ
ေနာက္တစ္လံုးကိုပါ ထပ္မံျဖတ္ထုတ္ရမယ္ ” လို႕မွတ္ထားတာေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႕
လူနာေယာက်္ားကို လက္က်န္ တစ္လံုးကိုပါ ထပ္မံ ျဖတ္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။

တစ္ႏွစ္ပင္ မၾကာေသး။ ေစာေစာက လူနာ ထပ္မံေရာက္လာျပန္တယ္။

” ေဒါက္တာ လုပ္ပါဦး။ ကြၽန္ေတာ့မိန္းမ အျမႊာပူး ထပ္ေမြးျပန္ၿပီခင္ဗ် “

ဆရာ၀န္လည္း မွတ္စုစာအုပ္ကို ကဗ်ာကယာထုတ္ၿပီး ေရးမွတ္ထားသည္ကို အသံထြက္ ဖတ္လိုက္ေလတယ္။

” ႏွစ္လံုးလံုး ျဖတ္ထုတ္ၿပီးသည့္တိုင္ေအာင္ မိန္းမသည္
အျမႊာပူးထပ္ေမြးေနပါက လူမွားျဖတ္ မိၿပီဟုသေဘာေပါက္ရမည္" 

''ေရွ႔ေျပာေနာက္ၾကည့္''

“ဘာလို႔ အလုပ္က ထြက္လာတာလဲ”

“သူေဌးက အေျပာအဆိုမတတ္လို႔ပါ”

“ေဟ ဘယ္လိုေျပာလို႔လဲ”

“ကၽြန္မကို သိပ္လွတာပဲတဲ့”

“ဒါေလာက္ကေလး ေျပာတာနဲ႔ စိတ္ဆိုးရသလား”

“ကၽြန္မက စိတ္မဆိုးပါဘူး၊ သူ႔မိန္းမစိတ္ဆိုးသြားတာ၊ သူ႔မိန္းမေ႐ွ႕ေျပာတာကိုး”


''အရွင္းဆုံးအေျဖ''

လူနာ - Doctor ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံး ကိုက္ေနတယ္ ဘာလုပ္ရမလဲဟင္
ဆရာဝန္ - တေလာကကြၽန္ေတာ္သြားကိုက္တယ္ ကိုက္တဲ့သြားကိုဆြဲႏႈတ္လိုက္တာ ေပ်ာက္သြားတာပဲ
လူနာ - ဗ်ာ ?

''သည္းခံတတ္ေသာမိန္းမ''


ဖိုးသိန္း “မိန္းမ၊ မင္းနဲ႔ငါေပါင္းလာတာ အႏွစ္၂၀ ေက်ာ္ေနၿပီ၊ စညားကတည္းက ငါမင္းကုိ မူးလာတုိင္း ရိုက္ႏွက္
ေနတာကုိ မင္းဘာလုိ႔ အခု အခ်ိန္ထိ သည္းခံၿပီးေပါင္းေနႏိုင္တာလဲ”
က်င္စိန္ “ေအာ္၊ ရွင္လည္းစိတ္ေတြကုိ ေလွ်ာ့ေနၿပီဆုိေတာ့ ေျပာျပရတာေပါ့၊ ဒီလုိရွင့္၊ ရွင္က်မကုိ ရုိက္ႏွက္ၿပီး
ရွင္ အိပ္သြားၿပီဆုိရင္ ကၽြန္မ အိမ္သာတစ္ခုလံုး ေၾကြခြက္ပါမက်န္ တုိက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာျပစ္လုိက္တာပဲ”
ဖုိးသိန္း “အဲဒီလုိလုပ္တာနဲ႔ မင္းကစိတ္ေျပသြားေရလား”
က်င္စိန္ “ေျပတာေပါ့ရွင့္၊ ကၽြန္မအိမ္သာတုိက္တာ ရွင့္သြားပြတ္တံနဲ႕ေလ”


''သိပ္ေကာင္း''


ရထားေပၚတြင္ျဖစ္သည္။
ကကသ္လစ္ဘုန္းႀကီးႏွင္႔ ဂ်ဴးဘာသာေရးတရားေဟာဆရာတို႔ တစ္ခန္းထဲ ထိုင္လာၾကသည္။ ကက္သလစ္ဘုန္းႀကီးက ဂ်ဴးဘာသာေရးတရားေဟာဆရာကို ေျပာသည္။
“က်ေနာ္႔မွာ ၀က္ေပါင္ေျခာက္ ပါတယ္၊ စားပါဦးလား”
“က်ေနာ္တို႔ ဘာသာေရးက ၀က္သားမစားရလို႔ တားျမစ္ထားပါတယ္”
“အင္း၊ ၀မ္းနည္းစရာပဲ၊ သိပ္အရသာရိွတာဗ်”
ဘူတာသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဂ်ဴးဘာသာေရးတရားေဟာဆရာက မဆင္းခင္ ကက္သလစ္ဘုန္းႀကီးကို ေျပာသည္။
“ဖာသာရဲ႕ ဇနီးကို ဦးညြတ္တယ္လို႔ ေျပာေပးပါ။”
“က်ေနာ္႔မွာ ဇနီးမရိွဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ဘာသာေရးက က်ေနာ္တို႔ကို မိန္းမ မယူရဘူးလို႔ တားျမစ္တယ္။”
“ဟုတ္လား ၊ ၀မ္းနည္းစရာပဲဗ်ာ၊ သိပ္အရသာရိွတာဗ်”


''အေၾကာင္းအရင္း''


တစ္ေန႔ ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္ က ပန္းခ်ီျပခန္းမွာ ထိုင္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္း ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္  ကို
ေတြ႔လို႔ ေမးလိုက္တယ္...
“သူငယ္ခ်င္း ျပပြဲ မွာ  လူၾကီးေတြက မင္းပန္းခ်ီကားကို ဘာလို႔ ျပခြင့္မေပးတာလဲကြ”
“ပန္းခ်ီကားထဲမွာ မိခင္ရဲ့ ရင္ခြင္ထဲက ႏို႔စို႔ေနတဲ့ ကေလးငယ္ရဲ့ရုပ္ဟာ အသက္အစိတ္ေလာက္ရွိေနတဲ့ ရုပ္ေပါက္ေနလို႔တဲ့”


''ယံုပါ''


လူတစ္ေယာက္က သူ ့သူငယ္ခ်င္းကိုေဆးခန္းလိုက္ပို ့ျပီး ေဆးခန္းမွဆရာ၀န္ကို...

"ဒီတစ္ခါ သူစိတ္ေဖာက္တာေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတယ္ ဆရာ"

"ဟုတ္လား ဘာေတြလုပ္သလဲ"

"သူ ့ေယာကၡမၾကီးကို ကြ်န္ေတာ့္မိေက်ာင္းကန္ထဲတြန္းခ်တယ္ဆရာ"

"ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"

"မိေက်ာင္းနွစ္ေကာင္ေသသြားတယ္ဆရာ"



''ေျပာရမွာခက္တယ္''


မိန္းမျဖစ္သူမီးဖြားေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေယာက်္ားျဖစ္သူကဆရာ၀န္ကို

ဖုန္းဆက္ေခၚသည္။ ဆရာ၀န္မၾကီးေရာက္လာျပီး.....

"လူနာေရာ"

"အခန္းထဲမွာ"

"ရွင္ အျပင္မွာေနေနာ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

ခဏေလးၾကာေတာ့ ဆရာ၀န္မၾကီးက တံခါးဟလိုက္ျပီး

"ေက်ာက္လွည့္ရွိရင္ အျမန္ေပးပါ"

"ဟုတ္"

ေယာက်္ားျဖစ္သူကယူေပးလိုက္တယ္။ ဆရာမၾကီးက၀င္သြားျပီး ျပန္ထြက္လာတယ္။

"ပလာယာပါလို ခ်င္တယ္"

"ဟုတ္"

တစ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့

"စို ့နဲ ့တူသာေပးပါေတာ့"

ဒီေတာ့လူနာရွင္ကစိုးရိမ္ျပီး-

"ဗ်ာ လူနာရဲ ့အျခအေနကေတာ္ေတာ္ဆိုးလို ့လား"

"မေျပာတတ္ေသးဘူးရွင္ ေဆးေသတၱာကိုဖြင့္လို ့မရေသးလို ့"

 

''ေနာက္မျဖစ္ေအာင္''


ေဆးခန္းကို လက္မွာဒဏ္ရာရတဲ ့လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။

ဒီေတာ့ဆရာ၀န္က.....

"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"

"ကားတံခါးဆြဲပိတ္လိုက္တာ လက္ညွပ္သြားလို ့"

"ခင္ဗ်ားမူးေနရင္ေတာ့ဒီလို ့ခဏခဏျဖစ္ေနမွာပဲ"

"ေနာက္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ဆရာ"

"အရက္ျဖတ္မယ္ေပါ့"

"ကြ်န္ေတာ္ ကားတံခါးကိုျဖဳတ္ပစ္လိုက္ျပီဆရာ"



''မဟုတ္ဘူးလား''


စိတ္ေရာက္ဂါကုဆရာ၀န္က သူ ့ရဲ ့လူနာကိုေမးတယ္.........

"၁၀၀ ထဲကေန ၁ ႏႈတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္က်န္သလဲ"

လူနာကအေတာ္ၾကာၾကာ စဥ္းစားျပီးမွ....

"သံုည (၂) လံုးက်န္မယ္ဆရာ"

 
''သူ႔လဲေမးပဲနဲ႔''


ကို္ေတာသား အိမ္သာတက္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္တစ္ဖက္အခန္းမွအသံထြက္လာသည္။
"ေဟ့လူေနေကာင္းလားဗ်"
ကို္ေတာသား "ေကာင္းပါတယ္ဗ်"
တစ္ဖက္မွလူ "ခင္ဗ်ားဘာေတြလုပ္ေနလဲ'"
ကို္ေတာသား "အိမ္သာထဲေရာက္မွေတာ့အိမ္သာတက္ေနတာေပါ"့
တစ္ဖက္မွလူ "အလုပ္ေတြရႈပ္ေနလား"
ကို္ေတာသား "ေဟ့လူအိမ္သာတက္ေနပါတယ္ဆိုဘာေတြလာေမးေနတာလဲ"
တစ္ဖက္မွလူ "ကြ်န္ေတာ္လာခဲ့ရမလား"
ကို္ေတာသား "ဟာေဟ့လူမလာနဲ႔ေလ မလာနဲ႔မလာနဲ႔"
ထိုစဥ္တစ္ဖက္အခန္းမွလူကတံခါးဝုန္းဆိုပိတ္ခါ
"ေဟ့သူငယ္ခ်င္းငါေနာက္မွဖုန္းျပန္ဆက္လိုက္မယ္။ဒီမွာ တစ္ဖက္အခန္းက အူေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္က ငါမင္းကိုေမးသမွ်ကို လုိက္ေျဖေနလို႔။"

 
''အေကာင္းဆံုးသမားေတာ္''

အရင္တုန္းကျမိဳ ့တစ္ျမိဳ ့မွာေဆးဆရာေတြခ်ည္းဘဲ့စုျပီးေနတဲ့ရပ္ကြက္တစ္ခုရွိတယ္........
ထူးျခားတာက ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ကကုလို ့လူနာတစ္ဦးဦးေသဆံုခဲ့ရင္ အုန္ခြံ တစ္ခု
ကို ကုတဲ့ဆရာရဲ ့အိမ္ေရွ့မွာလူျမင္ေအာင္ခ်ိပ္ဆြဲထားရတယ္.......၂ေယာက္ေသရင္ ၂ခု ။ ၃ ေယာက္
ေသရင္ရင္ ၃ ခုေပါ့.........
တစ္ေန ့....
တျခားရပ္ကြက္က သားဖႏွစ္ဦးမွာ ဖေအလုပ္တဲ့သူကအေတာ္ၾကီးေနမေကာင္ျဖစ္ေတာ့ သားျဖစ္တဲ့သူ
ကို ေဆးဆရာ ရပ္ကြက္သြားျပီး အေကာင္းဆံုး သမားေတာ္ကိုေရႊးျပီး ပင့္ခဲ့ဖို ့ခိုင္းလိုက္တယ္.....
သားျဖစ္တဲ့သူလည္း အဲဒီရပ္ကြက္သြာျပီး အေကာင္းဆံုး သမားေတာ္ကို လိုက္ရွာတယ္.......
ဒါေပမယ့္ ...တစ္ေယာက္မွစိတ္တိုင္းမက်ဘူးတဲ့....ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေဆးဆရာေတြရဲ ့အိမ္ေရွ့ေတြမွာက အုန္ခြံေတြ ပလူပ်ံေနလို ့ေလ......တစ္ခ်ိဳ ့အိမ္ေတြက အခု ၂၀  ၊ ၃၀ ...တစ္ခ်ိဳ ့အိမ္ေတြဆိုအမ်ားၾကီးဘဲ့တဲ့....အုန္ခြံ ဆြဲမထားတဲ့အိမ္ ကေတာ့ တစ္အိမ္ေတာင္မရွိဘူးတဲ့.....
သားျဖစ္တဲ့ သူလည္းစိတ္ညစ္ညစ္လိုက္ရွာလိုက္တာ...
ရပ္ကြက္ အစြန္နားေရာက္ေတာ့ အုန္ခြံနွစ္ခုတည္းဘဲ့ဆြဲထားတဲ့ ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ ့အိမ္ကို
ရွားရွားပါးပါးေတြရသတဲ့......သားျဖစ္တဲ့ သူလည္း၀မ္းသာအားရနဲ ့အိမ္ကိုပင့္လာေပါ့.....
ေဆးဆရာ လည္းအိမ္ေရာက္ေတာ့...
လူနာအေျခအေနၾကည့္ျပီး....ေဆးေတြတိုက္....ေဆးေတြေပးျပီး .....အျပန္က်ေတာ့ သားျဖစ္
တဲ့သူကျပန္လိုက္ပိို ့တာေပါ့......
လမ္းေရာက္ေတာ့ သားျဖစ္တဲ့သူကစကားစတယ္......
"ဆရာက အိမ္ေရွ ့မွာအုန္းခြံ ႏွစ္ခုတည္း ဘဲ့ ဆြဲထားတယ္ဆိုေတာ့ အေတာ္စြမ္းတာဘဲ့ေနာ္"..တဲ့.....
"ဒါနဲ ့ဆရာကလူနာဘယ္နွစ္ေယာက္ကု ဖူးလဲ"....လို ့ဆက္ေမးတယ္....
ေဆးရာၾကီး ရဲ ့အေျဖစကားေၾကာင့္ သားျဖစ္တဲ့သူ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္......
ေဆးဆရာၾကီးက လက္ညိုးနွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပီးေတာ့ ျပန္ေျဖတယ္......
" ..နွစ္ေယာက္......."


''စစ္တပ္ထဲကအင္တာဗ်ဴး''


ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႔လက္ထက္ကျဖစ္သည္။ ေနာက္ေန႔တပ္အတြင္းသို႔အဂၤလိပ္အရာရွိလာေရာက္စစ္ေဆးမည္ျဖစ္သျဖင့္တပ္တြင္းအဂၤလိပ္စာတတ္သူျမန္မာအရာရွိကတပ္သားမ်ားအားအဂၤလိပ္စာသင္ေပးေနသည္။
ရဲေဘာ္တို႔အဂၤလိပ္အရာရွိလာရင္ေမးခြန္းကိုသိစရာမလိုတဲ့အတြက္ေမးခြန္းကိုမသင္ေတာ့ဘူး။ ေမးခြန္းပါသင္ရင္မမွတ္မိျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ ဒီတိုင္းပဲေမးမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ဒီတိုင္းပဲေျဖ။
အဂၤလိပ္အရာရွိလာရင္ပထမဆံုးေမးမဲ႔ေမးခြန္းက အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလည္းလို႔ေမးလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါအသက္၃၀ႏွစ္(30years)လို႕ေျဖပါ။
ေနာက္စစ္မႈထမ္းကာလဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲေမးရင္၅ႏွစ္(5years)လို႔ေျဖပါ။
အေဖကဗမာလားေမးရင္ဟုတ္ပါတယ္(yes)လို႔ေျဖပါ။
အေမကေရာဗမာလားေမးရင္ႏွစ္ေယာက္လံုးအတူတူပါပဲ(both)လို႔ေျဖပါ။
ဒါနဲ႔ပဲတပ္သားေတြအဲဒါကိုအေသက်က္ထားၾကလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔အဂၤလိပ္အရာရွိလာစစ္ေတာ့ တပ္သားအားလံုးကိုအဲဒီအတိုင္းပဲေမးတယ္။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ဆံုးတပ္သားကိုေဘာလံုးအလွည္႔ေရာက္ေတာ့ေမးခြန္းေျပာင္းေမးဖို႔စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ "ရဲေဘာ္စစ္သက္ဘယ္ေလာက္လဲ။"
ကိုေဘာလံုး "၃၀ႏွစ္ပါ။"
"ဒါဆိုအသက္ကေရာ။"
ကိုေဘာလံုး '၅ႏွစ္ပါ။"
အရာရွိမ်က္လံုးျပဴးသြားျပီး "ရူးေနလား"လို႔ေမးလိုက္တယ္။
ကိုေဘာလံုး "ဟုတ္ပါတယ္။"
အရာရွိက"အိုးမိုင္ေဂါ့မင္းပဲရူးလားငါပဲရူးလားမသိေတာ့ပါဘူး။" 
ကုိေဘာလံုး "ႏွစ္ေယာက္စလံုးပါပဲ။"

 
''တစ္ေယာက္မွ မရွိပါ''


လူဆုိးမ်ား လက္မွ လြတ္ေအာင္ ကုိခ်ဴခ်ာေျပးရင္း ေရတြင္းထဲ ဆင္းပုန္းသည္။ လူဆုိးဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္က ေရတြင္းထဲ ၾကည့္ျပီး ေအာ္သည္။

"တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသလားေဟ့"

ကုိခ်ဴခ်ာက ပဲ့တင္သံပုံစံျဖင့္ ျပန္ေအာ္သည္။

"တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသလားေဟ့၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိသလားေဟ့"

"တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးထင္တယ္"

"တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးထင္တယ္၊ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးထင္တယ္"

 "ဗုံးတစ္လုံး ပစ္ခ်လုိက္ရင္ ေကာင္းမလား"

 "မပစ္နဲ႔၊ မပစ္နဲ႔ တစ္ေယာက္မွ မရွိတာပဲ"

ေက်ာင္းမသြားခ်င္သူ


အေမ ၊ သားေရအိပ္ရာထေတာ့ကြယ္၊ ေက်ာင္းခ်ိန္ေနာက္က်ေနဦးမယ္။ ထ ....ထ

သား ၊ ဟာ...အေမကလည္း သားေက်ာင္းမသြားခ်င္ဖူး၊ သားကိုေက်ာင္းကဆရာေတြ
ဆရာမေတြအားလံုးကလည္းမုန္းတယ္၊ေက်ာင္းသားေတြကလည္းမုန္းတယ္၊ မသြားခ်င္ဖူးအေမရာ

အေမ ၊ ေၾသာ္ .....သားရယ္ ၊ ဒါေပမယ္. သားေက်ာင္းသြားရမယ္ေလ၊ ထေတာ့

သား ၊ ဒါဆိုသားကိုဘာေၾကာင္.ေက်ာင္းသြားရမယ္ဆိုတာေျပာ။ေမေမေျပာတဲ.အေၾကာင္းျပခ်က္ခိုင္လံုမွ သားသြားမယ္

အေမ ၊ ခက္တဲ.ကေလးပဲ။ သားေက်ာင္းတက္မွျဖစ္မွာေပါ.။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ.သားကေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးမဟုတ္လား။


စူပါကြန္ျပဴတာ


ေနာက္ဆံုးေပၚဆူပါကြန္ျပဴတာသည္ အရာအားလံုးကိုသိျမင္
ႏိုင္စြမ္းရိွသည္ဟုသတင္းၾကီးေနသည္။ တစ္ရက္တြင္
လက္ေတြ.က်က်လုပ္တတ္ေသာလူတစ္ေယာက္ အဆိုပါကြန္ျပဴတာရိွရာသို. ေရာက္လာသည္။

လူရြယ္ ၊ ေဟ.ကြန္ျပဴတာ၊ ငါ.အေဖဘယ္မွာတုန္းေျဖစမ္းပါ။

ကြန္ျပဴတာ ၊ မင္းအေဖ မစ္ခ်ီဂန္မွာ ငါးျမွာားေနတယ္
လူရြယ္ ၊ မင္းကျမင္ေန၊ သိေနတယ္ေပါ.။ ဒီမယ္ ဆူပါကြန္ျပဴတာ အဲတာလံုး၀ မဟုတ္ဖူး။ မင္းလိမ္ေနတာ။ ငါ.အေဖဆံုးသြားတာႏွစ္20ေက်ာ္ျပီ

ကြန္ျပဴတာ ၊ မဟုတ္ဖူး၊ ေသသြားတာက မင္းအေမရဲ.ေယာက်ၤားပါ။ မင္းအေဖအရင္းမဟုတ္ဖူး၊ အခုမင္း အေဖရဲ.လက္ထဲမွာရွစ္ဆယ္သားေလာက္ရိွတဲ. ငါးၾကင္းၾကီး ေတာင္ေရာက္ေနျပီ၊ လာမစမ္းနဲ.


သည္လိုငါ.သား


ကေလး ၊ ေဖေဖ၊ သားကို ဘယ္လိုေမြးလာတာလဲဟင္
ဖခင္ ၊ ေအး၊ ငါ.သား။ မင္းတစ္ေန.ေန.မွာသည္လိုေမးမွာပဲလို.
ငါတြက္ထားတာကြ၊ ဒီလိုကြာ။ မင္းအေမနဲ.ေဖေဖ chat room မွာ chatting လုပ္ရင္းသိခဲ့ၾကတယ္။ေနာက္ cyber cafe ဆိုင္ေတြကေန email ေတြအျပန္အလွန္ပို.ၾကတယ္၊
ဒီလိုနဲ.ေနာက္ဆံုးမင္းအေမက ေဖေဖ.ကို download လုပ္ႏဳုိင္တယ္လို.ခြင့္ျပဴတယ္။ သူကလည္းေဖေဖ.ကို uploaded ျပန္လုပ္တယ္၊ေဖေဖတို.ႏွစ္ေယာက္လံုး firewall ခ်မထားမိဖူး၊ ျပီးေတာ့ delete button ကိုလည္းမႏွိပ္မိဖူး၊ ေနာက္ ကိုးလၾကာေတာ. မင္းကိုရလာတာေပါ.၊ အဲသည္အခ်ိန္ကvirous အကိုက္မခံလိုက္ရတာလည္းပါတာေပါ.၊ currentကလည္း လံုး၀မွန္ေနခဲ.တာ၊မင္းကံေကာင္းတယ္ငါ.သား၊


သားလိမၼာ


A ၊ က်ေနာ္.မွာ အရမ္းကိုလိမၼာတဲ.သားတစ္ေယာက္ရိွတယ္
B ၊ ခင္ဗ်ားသား ေဆးလိပ္ေသာက္လား
A ၊ မေသာက္ဖူးဗ်
B ၊ ယမကာေတြေရာေသာက္တတ္္လား
A ၊ ႏိုး
B ၊ ညဥ့္နက္ သန္းေခါင္မွ အျမဲအိမ္ျပန္လာေလ့ရိွလား
A ၊ မရိွဖူးဗ်
B ၊ ခင္ဗ်ား ကံေကာင္းတာေပါ.။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ခင္ဗ်ားမွာတကယ့္ကိုလိမၼာတဲ့သားတစ္ေယာက္ရိွေနျပီလို. ဆိုႏိုင္ပါတယ္၊ ေနပါဦး၊ သူ.အသက္
ဘယ္ေလာက္ရိွျပီလဲဗ်။
A ၊ လာမယ့္ ဗုဒၶဟူးေန.ဆို ဒီေကာင့္အသက္ ေျခာက္လတင္းတင္းျပည့္ျပီ 

''ေအာ္..အဲ့လိုလား''


ကေလးတေယာက္က သူ႕အိမ္ေ၇ွ႕က အုတ္ခံုေလးမွာထိုင္ေနတယ္..လူတေယာက္က ေ၇ာက္လာျပီးေမးတယ္..
`သား.သားေမေမေ၇ာ´
ကေလးကေျဖတယ္..
`မ၇ွိဘူး ..ကေလးေမြးေနလို့ ေဆး၇ံုမွာ အနားယူေနတယ္´
အဲဒီလူက ျပန္ေမးတယ္..
`ဟင္..သားအေဖက နုိင္ငံျခားမွာဆို´
`အငး္ေလ..ေဖေဖက ေန့တိုင္းေမေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္ေနတာပဲကို´


''တိုက္ထည့္လိုက္မလို့''


မစၥတာbean၇ထားေမာင္းတယ္..တစ္ေန့ေတာ့ သူေမာင္းတဲ့၇ထားက လမ္းေခ်ာ္ျပီး လယ္ကြင္း ထဲက်သြားလို့
၇ထားစီးတဲ့လူေတြဒဏ္၇ာ ၇ကုန္တယ္..မီး၇ထားကအ၇ာ၇ွိက သူ႕ကိုေခၚဆူ တယ္..
`၇ထားေမာင္းတယ္ဆိုတာ လူအမ်ားၾကီး၇ဲ့ အသက္ကို မငး္လက္ထဲမွာ ထည့္ျပီးေမာင္း၇တာ.. မငး္ဘာလို့ ဒီေလာက္တာ၀န္မဲ့၇တာလဲ´
beanကေျဖတယ္..
`မဟုတ္ပါဘူးဆ၇ာ..ကၽြန္ေတာ္ဒီေန့ ၇ထားေမာင္းလာတဲ့ လမ္းမွာ လူတေယာက္က လွဲအိပ္ ေနတယ္..ကၽြန္ေတာ္အေ၀းၾကီးကေန
ဥၾသတခါဆြဲတယ္..သူမထဘူး..ေနာက္တစ္ခါဆြဲတယ္..
သူမထဘူး..ေနာက္တခါထပ္ဆြဲတယ္..သူမထဘူးခင္ဗ်..´
အဲဒါနဲ့ အ၇ာ၇ွိကေျပာတယ္..
`သူမထလဲ တက္ၾကိတ္လိုက္ေတာ့ေပါ့ကြာ..လူတေယာက္ထဲ အသက္ကို ငဲ့ျပီး လူအမ်ားၾကီးပါ တဲ့ ၇ထားကိုလယ္ကြင္းထဲထိုးခ်လိုက္တာေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ´
beanျပန္ေျဖတယ္..
`ဟုတ္တယ္.ကၽြန္ေတာ္လဲ တိုက္လိုက္ေတာ့မယ္လို့ ဆံုးျဖတ္ျပီး ၇ထားကို သူ႕နားေမာင္းလာတဲ့ အခါမွာ သူက လယ္ကြင္းထဲ ဆင္းေျပးသြားလို့..´


(၁၉၇၀ခုနွစ္က တစ္ကြက္ကာတြန္းမ်ားျဖစ္ပါတယ္)

''ဆံပင္ညွပ္ခဲ့ပါ''

ကေလးက ေက်ာင္းကေန အိမ္ကိုျပန္လာတယ္..
`ေမေမေ၇..သားကို ဆ၇ာမက ဆံပင္ညွပ္ခဲ့ပါတဲ့´
`ဒီေတာ့ သားက ဆံပင္ညွပ္ေတာ့မယ္ေပါ့..´
´ဟင့္အင္း..ေက်ာင္းထြက္ေတာ့မယ္..´


''ဒါေတြယူသြား''


တစ္ညမွာ အိမ္တအိမ္ကို သူခိုး၀င္တယ္..အဲဒီအိမ္ကေကာင္ေလးက သူခိုးကိုေတြ႕သြားတယ္..
သူခိုးလဲလန္႕သြားတယ္..ေကာင္ေလးက ဘာမေျပာဘာမဆိုနဲ့ သူ႕ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ
မ,ခ် လာျပီးသူခိုးကိုေပး၇င္း ေျပာလိုက္တယ္..
`ေ၇ာ့.ဒါေတြပါယူသြား..မယူသြား၇င္ တအိမ္လံုးနိုးေအာင္ ေအာ္ပစ္လိုက္မယ္´


''မျငင္းေတာ့ပါဘူး''


ေက်ာင္းတြင္ ဆ၇ာက ကေလးတေယာက္ကိုေမးသည္..
`ကမၻာၾကီးက ဘယ္လိုပံု၇ွိသလဲကြ´
ကေလးက မဆိုင္းမတြ ေျဖသည္..
`လံုးတယ္ ဆ၇ာ´
´ကမၻာၾကီးလံုးေၾကာင္း ဘယ္လို သက္ေသျပနိင္သလဲ´
ကေလးက ခဏတိတ္သြားျပီး ျပန္ေျဖသည္..
`ဆ၇ာျပားတယ္ ထင္၇င္လဲ ထားလိုက္ပါေတာ့ ဆ၇ာ..ကၽြန္ေတာ္ ဆ၇ာနဲ့ ျပိဳင္မျငင္းခ်င္ပါဘူး´


''ဘယ္မွာလဲ''


လုူတေယာက္က အလြန္အမင္း သြားကိုက္ေနတယ္..သူ႕ကို အိမ္နီးခ်င္း လူတေယာက္က ေျပာတယ္..
`ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဗ်ာ..သြားနာေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက အာဘြားေပးလိုူက္တာ တခါတည္းကို
သက္သာသြားေ၇ာဗ်ိဳ႕..ခင္ဗ်ားလဲ အဲ့လို လုပ္ၾကည့္ပါလား´
သြားကိုက္ေနတဲ့လူ ၀မ္းသာအား၇ ေမးတယ္..
`ဟာ..ဟုတ္လား..ခု ခင္ဗ်ားမိန္းမ ဘယ္မွာလဲ´


''ဒီလိုေမး၇တယ္ကြ''


၇ြာတစ္၇ြာမွာ အိမ္ေထာင္စုစာ၇င္းေကာက္ဖို့ေမာင္အ ကို ၇ြာလူၾကီးက တာ၀န္ေပးလိုက္တယ္..
`လြယ္ပါတယ္ကြာ..မငး္က တအိမ္တက္ တအိမ္ဆင္း အိမ္ေထာင္စုစာ၇င္းေကာက္ဖို့ပါလို့ ေျပာ
အိမ္ေထာင္၇ွိလား..ကေလးေ၇ာ၇ွိလား..ေယာက်ာ္းေလးဘယ္ႏွေယာက္ မိန္းကေလးဘယ္ႏွ
ေယာက္ အဲ့လိုိေမးျပီး ဒီစာအုပ္ထဲမွတ္ခဲ့၇ံုပဲ´
ေမာင္အ အိမ္တအိမ္ထဲ၀င္သြားတယ္..ေကာင္မေလး တေယာက္ထြက္လာတယ္..ေမာင္အ ေျပာလိုက္တယ္..
`အိမ္ေထာင္စု စာ၇င္းေကာက္မလို့..မငး္ဒီအိမ္ကလား´
ေကာင္မေလး ေခါငး္ညိတ္ျပတယ္..ေမာင္အက ေမးတယ္..
`အိမ္ေထာင္၇ွိလား´
`မ၇ွိ္ပါဘူး´
`ဒါဆိုကေလးေ၇ာ..´
`ျဖန္းးးးးးးးးးးးးးး´
ေမာင္အကို ေကာင္မေလးက ပါး၇ိုက္ျပီး အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားတယ္..ေမာင္အလဲ ၇ြာလူၾကီးဆၤီျပန္ လာျပီးေျပာျ့ပတယ္..၇ြာလူၾကီးကေျပာတယ္..
`ေအးေပါ့ကြာ..အိမ္ေထာင္မ၇ွိပါဘူးေျပာတာ ကေလးက ဘယ္၇ွိမွာလဲ ..ဒီတခါ ကေလး၇ွိလား အ၇င္ေမးၾကားလား´
ေမာင္အ ျပန္ထြက္လာတယ္..အိမ္တအိမ္ကို၀င္တယ္..အဘြားၾကီးတေယာက္ကိုေတြ႕ေတာ့ သူေျပာတယ္..
`အိမ္ေထာင္စုစာ၇င္းေကာက္မလို့ ..အဘြားဒီအိမ္က လား`
`ေအး´
`အငး္..အဘြား ကေလး၇ွိလား..´
`ေအး၇ွိတယ္ ၆ေယာက္´
`ဒါဆို အိမ္ေထာင္ေ၇ာ..?´
`ျဖန္းးးးးးးးးးးးးးးးးး´
အဘြားၾကီး အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားတယ္..



''မ၇ွိလို့''


တိုလီမိုလီ ပစၥည္းေလးေတြ ေ၇ာင္းတဲ့ ဆိုူင္တဆိုင္ကို လူတေယာက္၀င္လာျပီးေမးတယ္..
`တူ၇ွိလား´
`ဟင့္အင္း´
`သံေ၇ာ´
`ဟင့္အင္း´
`ဒါဆို လႊ´
`မ၇ွိဘူး´
`ေကာ္တို့ တိပ္တို့ ပလာယာတို့..´
`ဘာမွမ၇ွိဘူး´
`ဟင္..ဒါဆို ခင္ဗ်ားတို့ ဘာလို့ ဆုိင္ဖြင့္ေနေသးလဲ´
ဆိုင္၇ွင္ျပန္ေျဖတယ္..
`ဆိုင္ပိတ္ဖို့ ေသာ့မ၇ွိလို့´


''တူးတီးတူတူးတူး''


ခ်ဴခ်ာလူမ်ိုဳးတေယာက္က အဂၤလန္ကိုသြားလည္တယ္..ဟိုတယ္ မွာတည္းတယ္..သူက receptionistကိုေျပာတယ္..
`တူးတီးတူတူးတူး´
receptionistနားမလည္ဘူး..ဒါနဲ့ စပိန္ဘာသာျပန္ကိုေခၚေမးတယ္..စပိန္ဘာသာျပန္က ေမးတယ္..
`ဘာအလို၇ွိပါသလဲ လူၾကီးမင္းခင္ဗ်ာ´
ခ်ဴခ်ာျပန္ေျပာတယ္..
`တူးတီးတူတူးတူး´
စပိန္ဘာသာျပန္နားမလည္ဘူး..ဒါနဲ့ ျပင္သစ္ဘာသာျပန္ေ၇ာက္လာတယ္..ေမးတယ္..ခ်ဴခ်ာ ကလဲ ျပန္ေျပာတယ္..
`တူးတီးတူတူးတူး´
ျပင္သစ္လဲ နားမလည္ဘူး..စကားျပန္ေတြေတာ္ေတာ္စံုသြားတယ္..ဘယ္သူမွ နားမလည္ဘူး.. ေနာက္ဆံုးဟိုတယ္ မန္ေနဂ်ာေ၇ာက္လာတယ္..ေမးတယ္..
`ဘာမ်ားအလို၇ွိပါသလဲ လူၾကီးမငး္ခင္ဗ်ာ´
ခ်ဴခ်ာကေျပာျပတယ္..
`တူးတီးတူတူးတူး´
မန္ေနဂ်ာ စဥ္းစားတ.ယ္..ျပီးေတာ့မွ ၀မ္းသာအား၇ ထေျပာတယ္..
`ေအာ္..သူကေျပာတယ္...လက္ဖက္၇ည္ႏွစ္ခြက္ အခန္းနံပါတ္ ၂၂ ကိုလာပို့ေပးပါတဲ့´


''မွားသြားျပီ''


စိတၱဇေ၇ာဂါျဖစ္ေနတဲ့ သားကို မိဘေတြက အိမ္မွာ ဆ၇ာ၀န္ေခၚျပတယ္..ဆ၇ာ၀န္ကို သားျဖစ္ သူက ေျပာျပေနတယ္..
`ဆ၇ာ..ကၽြန္ေတာ္ ညက ၇ႈးေပါက္ခ်င္လို့ အိမ္သာထဲသြားတယ္ ဆ၇ာ..အိမ္သာတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့
မီးက အလိုလိုလင္းသြားတယ္..တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္ေတာ့ မီးက အလိုလိုမွိတ္
သြားတယ္ဆ၇ာ.အဲဒါနဲ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ၇ႈးေပါက္ျပီးျပန္အိပ္ေနလိုက္တယ္..´
အေဖျဖစ္သူက ထေအာ္တယ္..
`ဟာ..အဲဒါမွျပသနာပဲ..မိန္းမေ၇..မင့္သား ေ၇ခဲေသတၱာထဲ ၇ႈးေပါက္လိုက္ျပီ ထင္တယ္´

''ေအးေလ..ေအးေလ..''


တစ္ကိုယ္လံုး ဘာမွ၀တ္မထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ တက္ခ္စ္ီတားတယ္..ကားသမားက
၇ပ္ေပးလိုူက္တယ္..အမ်ိဳးသမီးက ကားေပၚတက္ထိုင္တယ္..ကားသမားက ကားကို ေ၇ွ႕ကို
ၾကည့္မေမာင္းဘဲ အဲဒီမိန္းမက္ုိပဲ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ့
ၾကည့္ျပီးေမာင္းေနတယ္..ၾကာေတာ့ အမ်ိဳး သမီးကေမးတယ္..
`၇ွင္ ဘာလို့ ကၽြန္မကိုပဲ ၾကည့္ေန၇တာလဲ..၇ွင္ကႏွာဗူးပဲ..´
ကားသမားက ျပန္ေျပာတယ္..
`ကၽြန္ေတာ္ႏွာဗူး မဟုတ္ပါဘူး..ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနတာက ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကားေပၚက ဆငး္၇င္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္အိတ္ထဲကေန တက္ခ္စီခ ေပးမလဲလို့ၾကည့္ေနတာပါ..´

''ေရလာေျမာင္းေပး''

႐ွင္ကၽြန္မကို နမ္းရင္ အေဖမျမင္ေစနဲ႕ေနာ္။
ကိုယ္မင္းကို ဘယ္တုန္းကမွ မနမ္းရပါလား။
ဟုတ္ပါတယ္ ၊ တကယ္တည္းမွပဲ ၊ နမ္းမယ္ဆိုရင္ေျပာတာပါ။
ေကာင္း ေရာ ။


''ေတာ္ေသးတာေပါ့''

လင္မယားႏွစ္ေယာက္တြင္ သားေလးေယာက္ရွိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ
အၾကီးသံုးေယာက္မွာ ဆံပင္နီနီ၊ အသားလတ္လတ္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္သည္။
အငယ္ဆံုးမွာ ဆံပင္နက္နက္ႏွင့္ အရပ္ ပုပုျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္
ေနာက္ဆံုးတြင္ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ေသလုဆဲဆဲတြင္ ဇနီးျဖစ္သူကို ေသခ်ာ
ေမးလိုက္သည္။
-အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္မေသခင္ ကိုယ့္ကို ရိုးရိုးသားသား ေျပာစမ္းပါ။ အငယ္ဆံုး
သားေလးက ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးဆိုတာ။
- ဘုရားအဆူဆူကို က်ိန္ျပီး ေျပာရဲပါတယ္။ ရွင့္သားမွ ရွင့္သား အစစ္ပါ။
ဟု ဇနီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ထိုစကားကို ၾကားျပီးသည္ႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ျပံဳးလွ်က္
ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဇနီးျဖစ္သူက ေရရြတ္ေျပာဆို လိုက္သည္။
- ေတာ္ေသးတာေပါ့ … တျခား သံုးေယာက္ကို ေမးမသြားလို႕……


''ပေဟဠိတိတ္တိတ္ပုန္း''

ပင္လယ္ကမ္းစပ္ ရြာတစ္ရြာက အိမ္ရွင္ေယာက္်ားေတြဟာ မၾကာခဏ ပင္လယ္ထဲသြားၿပီး ငါးသြားရွာၾကတယ္။ အိမ္ရွင္ေယာက္်ားမရွိတဲ့အခ်ိန္ မိန္းမေတြက ေဖာက္ျပန္ၾကတယ္။ ေဖာက္ျပန္ၿပီးတိုင္းလည္း ဖာသာဆီသြားၿပီး
အမွားဝန္ခံၾကတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ဖာသာကမိန္းမေတြကို “ေနာက္တစ္ခါ လာဝန္ခံၾကရင္
ခိုးစားတယ္လို႔မေျပာဘဲ “ေခ်ာ္လဲတယ္”လို႔ ေျပာပါ။ ေခ်ာ္လဲလာတယ္လို႔ ေျပာရင္
ငါသိၿပီ” လို႔ မွာလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ဖာသာအသက္ႀကီးၿပီး ေနာက္ဖာသာအသစ္တစ္ေယာက္ေျပာင္းတယ္။ မေျပာင္းခင္ ရြာသူႀကီးကို “ေခ်ာ္လဲတယ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုေျပာျပၿပီး ေနာက္ဖာသာကိုရွင္းျပဖို႔ မွာခဲ့တယ္။ ဖာသာအသစ္ေရာက္လာေတာ့ သူႀကီးက
အဲဒီစကားရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ေျပာျပဖို႔ေမ့သြားခဲ့တယ္။

ရြာထဲ မိန္းမေတြက အရင္အတိုင္းပဲ ခိုးစားၿပီးတိုင္း ဖာသာအသစ္ဆီသြားၿပီး ဝန္ခံၾကတယ္။ ေခ်ာ္လဲတဲ့လူေတြ မ်ားေနတာေၾကာင့္ ဖာသာက သူႀကီးဆီသြားၿပီး မိန္းမေတြ မၾကာခဏေခ်ာ္လဲေနတာေၾကာင့္ ရြာထဲကလမ္းေတြ ျပဳျပင္သင့္ေၾကာင္း
ေျပာျပတယ္။ ဖာသာစကားကိုၾကားေတာ့ သူႀကီးက ထရယ္တယ္။ အားရပါးရ
ရယ္ေနတဲ့သူႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ဖာသာနားမလည္စြာနဲ႔ ထေအာ္တယ္။

“သူႀကီး… ခင္ဗ်ား ဘာရယ္ေနတာလဲ! ဒီတစ္ပတ္အတြင္း ခင္ဗ်ားမိန္းမ ေခ်ာ္လဲတာ ၃ ခါရွိၿပီဗ်”



''မွန္သလားလို႕ပါ''


သားငယ္သည္ အေမၿဖစ္သူအား ေရွ႕ကၾကည့္လိုက္ ေနာက္ကၾကည့္လိုက္
ေဘးတိုက္ၾကည့္လိုက္ႏွင့္
အၿပန္ၿပန္္ အလွန္လွန္ ၾကည့္သည္။ၾကာေသာ္ အေမၿဖစ္သူ စိတ္မရွည္ေတာ့သည္ႏွင့္
ေဒါသသံၿဖင့္
ေၿပာသည္။
“ဟဲ့ ေကာင္ေလး ဘာၿဖစ္လို႕ ငါ့ကို ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ။´´
“ေဖေဖ ေၿပာတာမွန္ မ မွန္သိခ်င္လို႕ပါ။ေမေမ၊ေဖေဖက အိမ္က အေစခံ
မေက်ာ့ကိုေၿပာတယ္၊
`ငါတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေနတာထိုင္တာ သတိထားရမယ္၊ငါ့မိန္းမရဲ႕ ေနာက္ေစ့မွာလည္း
မ်က္စိပါတယ္`
တဲ့။´´




''ၿမိဳမက်ဘူး''


စစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕ ေဆးရုံသို႕ေရာက္ရွိလာၿပီး လူနာတစ္ေယာက္ကိုေမးသည္။
“ဘာေရာဂါနဲ႕တက္ေရာက္ကုသေနတာလဲ ခင္ဗ်ာ။´´
“လိပ္ေခါင္းေရာဂါပါ။´´
“အခု မိတ္ေဆြကို ဘယ္လို ကုသေနပါသလဲ။´´
“စအိုထဲကို ပိုက္သြင္းၿပီး ေဆးေတြ ေလာင္းခ်ပါတယ္။´´
“မေက်နပ္တာ ရွိလား။´´
“မရွိပါဘူး၊အားလံုးေကာင္းပါတယ္။´´
ေဘးကုတင္က လူနာကို စစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးက ေမးၿပန္သည္။
“မိတ္ေဆြကေကရာ ဘာေရာဂါနဲ႕ ေဆးရုံတက္ ကုသေနတာလဲ။´´
“လည္ေခ်ာင္းနာတဲ့ေရာဂါပါ။´´
“အခု မိတ္ေဆြကို ဘယ္လို ကုသေနပါသလဲ။´´
“အာေခါင္ထဲကို ပိုက္သြင္းၿပီးေဆးေတြ ေလာင္းခ်ပါတယ္။´´
“မေက်နပ္တာ ရွိလား။´´
“တစ္ခုပဲ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ပိုက္သြင္းကုတဲ့ ဥစၥာ ကၽြန္ေတာ့ဆီက
စေစခ်င္ပါတယ္။´´



''မလုိေတာ့ဘူး''

အမ်ိဳးသားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတို႕ အသိမိတ္ေဆြ ၿဖစ္ၿပီး ညတစ္ညလံုး အတူတူ
အခ်ိန္ၿဖဳန္းလိုက္ၾကသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္တြင္ အမ်ိဳးသမီးက ေမးသည္။
“ရွင့္မွာ AIDS ေရာဂါ ကင္းရွင္းေၾကာင္း ေဆးလက္မွတ္ရွိလား။´´
“ရွိတယ္ ဘာၿဖစ္လို႕ေမးတာလဲ။´´
“ေၾသာ္….လႊင့္ပစ္ခ်င္ရင္ လႊင့္ပစ္လို႕ ရတယ္လို႕ ေၿပာမလို႕ပါ။´´


''ေရာက္ရင္ေတြ႕မယ္''


အရက္သမားတစ္ေယာက္ အငွားကားကို တက္စီးသည္။ကားဆရာကို
အာေလးလွ်ာေလးနဲ႕ေၿပာသည္။ “ကား–ဆရာ၊က်ဳပ္ကို—-ေတာင္ဥကၠလာပ
၈-ရပ္ကြက္ကို——-လိုက္ပို႕စမ္းပါဗ်ာ။´´ “အိမ္နံပါတ္ ဘယ္ေလာက္လဲ။´´
“ဟိုေရာက္ေတာ့—မင္းဟာမင္း—ေတြ႕—ပါလိမ့္မယ္ကြ။´´


''သူ.ဖာသာသူ အဆံုးစီရင္တာ မဟုတ္ပါဘူးရွင္''

စိတၱဇ ေဆးရံုမွာ စိတၱဇ ေ၀ဒနာရွင္ လူနာ အမ်ိဳးသမီး တဦးနွင္. အမ်ိဳးသား
တစ္ဦး ရွိပါသည္။ တေန. သူတုိ.၂ေယာက္ အတူလမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း
ေဆးရံုရဲ.ေရကူးကန္နား ေရာက္ေတာ. အမ်ိုဳးသား က ကန္ထဲသုိ.
ခုန္ဆင္းခ်လုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ. ေရနစ္ေတာ.တာပဲ။ ဒါနဲ. အမ်ိဳးသမီး ကလဲ
အလွ်င္အၿမန္ခုန္ဆင္းၿပီး ကုန္းေပၚသုိ.ဆြဲတင္ ကယ္ဆယ္ လာခဲ.ပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးရဲ. ေကာင္းမြန္တဲ.ၿပဳမူခ်က္ေၾကာင္.၊ စိတ္ၿပန္လည္ လာသည္မွတ္ကာ ဆရာ၀န္ၾကီး က သူ.အား ေဆးရံုက ဆင္းခြင္.ေပးဖုိ. ခြင္.ၿပဳလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ. ဆရာ၀န္ၾကီးကုိယ္တုိင္ ထုိအမ်ိဳးသမီးဆီသြားၿပီး

ဆရာ၀န္ – ေနေကာင္းလား ခင္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကုိ သတင္းေကာင္း တခု နဲ. သတင္းဆုိးတခု ေၿပာစရာရွိတယ္ဗ်။ သတင္းေကာင္းကေတာ. ခင္ဗ်ား ပံုမွန္လူေတြ လုိ စိတ္ၿပန္လည္လာလုိ. ေဆးရံုက ဆင္းခြင္.ေပးလိုက္မယ္။ သတင္းဆုိးကေတာ.
ခင္ဗ်ားကယ္ခဲ.တဲ. အမ်ိဳးသားလူနာ ခုနေလးကပဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ တံဘတ္ နဲ.
ဆြဲၾကိဳးခ်ၿပီး ကုိယ္.ကုိယ္ကုိယ္ အဆံုးစီရင္သြားရွာတယ္။
စိတ္မေကာင္းပါဘူးခင္ဗ်ာ။

အမ်ိဳးသမီး – ေအာ္ဟုတ္လား၊ သူ.ဖာသာသူ အဆံုးစီရင္တာ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ ၊ ကြ်န္မကုိယ္တုိင္သူကုိ. ေရေတြ စုိေနလုိ. ေၿခာက္သြားေအာင္ လွန္းေပးလုိက္ခဲ.တာပါ။



''မင္းဘာလုိ.ငိုေနတာလဲ?''


ကေလး နွစ္ေယာက္ ေဆးခန္းတြင္ ေဆးစစ္ရန္ ထု္ိင္ေစာင္.ေနၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က စတင္ ငိုးေကြ်းပါေတာ.သည္။
ပထမကေလး – မင္းဘာလုိ.ငိုေနတာလဲ။
ဒုတိယကေလး – ငါဒီကို ေသြးလာစစ္တာဟ။
ပထမကေလး – အဲဒါ ငိုစရာလား။
ဒုတိယကေလး – ေသြးစစ္ရင္ ကြ်န္ေတာ့ လက္ညိဳးကုိ ဆရာ၀န္က အပ္နဲ.ေဖာက္မွာေလ။
ထိုအခါမွာေတာ. ပထမ ကေလး က စတင္ငိုေၾကြးပါေတာ.သည္။ ဒီေတာ့ ဒုတိယ ကေလးက အံ့အားသင့္စြာၿဖင္.။
ဒုတိယကေလး – မင္းက ဘာလုိ.ငိုရၿပန္တာလဲ။
ပထမကေလး – ငါက ဒီကုိ ဆီးလာစစ္တာေလ။ ၿဗဲၿဗဲ



''ဒီတသက္ေတာ့ ကေလးအေဖ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး''


စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္တြင္္ျဖစ္သည္ ဂ်ပန္ ဆာမူရုိင္: ၃ ေယာက္ တစ္ဝုိင္းထဲ ထုိင္ၿပီ: စားေသာက္ေနၾကသည္ ။
စားေသာက္ေနတုန္း ယင္ေကာင္ တစ္ေကာင္က စားပြဲဝုိင္းေပၚျဖတ္ပ်ံ သြားသည္။
ဆာမူရုိင္: တစ္ေရာက္က သူ.ဓါး ကုိ ဖ်တ္ခနဲ ဆြဲထုတ္ၿပီး ယင္ေကာင္ ကုိခုတ္ခ်လုိက္သည္။
ယင္ေကာင္ ၂ ပုိင္းျပတ္ပီး က်လာသည္ ။ ဆုိင္ထဲကလူေတြအားလံုး အံ့အားသင့္ ကုန္သည္။
(ဆာမူရုိင္: ဆုိတာမ်ဳိးက ဓါးခုတ္အင္မတန္ျမန္ သကုိး ။ )

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ယင္ေကာင္ ေနာက္တစ္ေကာင္က ပ်ံ လာျပန္သည္ ။ ဒုတိယ ဆာမူရုိင္: ကလည္း အားက်မခံ ဓါးကုိ ဆြဲထုတ္ၿပီး ယင္ေကာင္ ကုိခုတ္ခ်လုိက္ သည္။ ယင္ေကာင္ ၄ ပုိင္းျပတၿ္ပီးက်လာသည္ ။ လူေတြလည္းပါးစပ္အေဟာင္း
သားျဖစ္ကုန္သည္။

ခဏၾကာေတာ့ ကံဆုိးသူေမာင္ရွင္…. ေနာက္ထက္ယင္ေကာင္ တစ္ေကာင္ပ်ံသန္းလာျပန္သည္။ ပရိတ္္သတ္ေတြလည္း
တတိယ ဆာမူရုိင္: ဘာလုပ္ျပဦးမလဲဆုိတာ အင္မတန္စိတ္ ဝင္စားေနၾကၿပီ။ တတိယ ဆာမူရုိင္: က သူ.ဓါးကုိ ဖ်တ္ဆုိ ဆြဲထုတ္ ၿပီး ဓါးအိမ္ထဲ ျပန္ထည့္လုိက္သည္။
( ျမန္လြန္းလုိ႔ ခုတ္လုိက္တာေတာင္မျမင္လုိက္ရဘူး ။)

လူေတြလည္း စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ယင္ေကာင္ ကုိလုိက္ၾကည္ေတာ့ ကုိေရႊယင္ေကာင္က ဟန္မပ်က္ ဆက္ပ်ံ ေနသည္။့ လူေတြကစိတ္ဓာတ္က်သြားသည္ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တတိယဆာမူရုိင္: ေျပာလုိက္သည့္ စကားေၾကာင္. ပရိတ္သတ္ ႀကီး
ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္ၾကသည္ ။ တတိယဆာမူရုိင္: က
” ဒီေကာင္ ပ်ံ တာေတာ့ ပ်ံ ႏုိင္ ပါတယ္ ..ဒါေပမယ့္ ဒီတသက္ေတာ့ ကေလးအေဖ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး”



''ပုိးထိမွာ မပူရေတာ့ဘူး''


သိပၸံ အတန္း တခုတြင္ လက္ေတြ.ခ်ိန္၌ ပုိးေကာင္ ၄ ေကာင္အား ဖန္အိမ္ တခုစီတြင္ ထည္.၍ စမ္းသပ္ က်ရာ၀ယ္
ပထမ ပုိးေကာင္ ကုိ အရက္ ထည္.ထားတဲ့ ဖန္အိမ္ မွာ ထည္.ထားတယ္။
ဒုတိယ ပုိးေကာင္ ကုိ ေဆးလိပ္ေငြ.ေတြ ၿဖည္.ထားတဲ့ ဖန္အိမ္မွာ ထည္.ထားတယ္။
တတိယ ပုိးေကာင္ ကုိ သုတ္ရည္ထည္.ထားေသာ ဖန္အိမ္မွာ ထည့္ထားတယ္။
စတုတၱ ပုိးေကာင္ ကုိ ေၿမၿသဇာ ထည္.ထားေသာ ဖန္အိမ္မွာ ထည့္ထားတယ္။

ေနာက္တေန.မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ အေၿဖကုိ သြားၾကည့္က်ရာ၀ယ္။

အရက္ ထည့္ထားတဲ့ ဖန္အိမ္ က ပုိးေကာင္ ေသသည္။
ေဆးလိပ္ေငြ.ေတြ ၿဖည့္ထားတဲ့ ဖန္အိမ္ က ပုိးေကာင္ ေသသည္။
သုတ္ရည္ထည့္ထားေသာ ဖန္အိမ္ က ပုိးေကာင္ ေသသည္။
ေၿမၿသဇာ ထည့္ထားေသာ ဖန္အိမ္ မွ ပုိးေကာင္ အသက္ရွင္ေနေသးသည္။
ဆရာ – ကဲတပည့္ တုိ. ဒီ လက္ေတြ. သင္ခန္းစာ ကေန ဘာေတြ ေလ့လာ ခဲ့ရသလဲ သိတဲ.သူလက္ညိဴးေထာင္။
တပည္. – ကြ်န္ေတာ္ ေလ.လာ ခဲ့တာကေတာ့ ‘သင္ဘယ္ေလာက္ပဲ အရက္ေသာက္၊
ေဆးလိပ္ေသာက္၊ မိန္းမ၊ေယာက်ၤား ဘယ္ေလာက္ ရူပ္ရူပ္ ပုိးထိမွာ မပူရေတာ.ဘူး’
။ ဟုတ္တယ္ မလား ဆရာ။



''မင္း၇ဲ. အေတြး အေခၚကုိ ၾကိဳက္တယ္''

ဆရာမ – ၿခံစည္းေပၚမွာ ငွက္ ၅ ေကာင္ နားေနတယ္။ တကယ္လုိ. တေယာက္ က ေသနတ္နဲ.
တခ်က္ ပစ္လုိက္ရင္။ ငွက္ဘယ္နွေကာင္ က်န္မလဲ။ ကဲ ေဂ်ာ္နီ ေၿဖစမ္း။

ေဂ်ာ္နီ – ဘယ္ႏွေကာင္မွ မက်န္ပါဘူး။ ေသနတ္ေဖာက္လုိက္တာနဲ. အားလံုး ထပ်ံကုန္မွာပါ။

ဆရာမ – အေၿဖ မွန္ က ၄ ေကာင္ပါ။ မင္းအေၿဖက မွားေပမယ္. မင္း၇ဲ. အေတြး အေခၚကုိ ၾကိဳက္တယ္။

ေဂ်ာ္နီ – ဒါဆုိ ဆရာမ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေမးခြန္းတခုေမးမယ္ေနာ္။

ဆရာမ – အင္း ေမး။

ေဂ်ာ္နီ – အမ်ိဳးသမီး ၃ ေယာက္ ခံုတန္းရွည္ေပၚမွာ ေရခဲမုန္.ထုိင္စားေနက်တယ္။ ပထမတစ္ေယာက္ က ေရခဲမုန္. ကုိ ေဘးကေန လွ်ာ နဲ. လွ်က္ေနတယ္။ ဒုတိယ တစ္ေယာက္ ေရခဲမုန္.ကို အေပၚက ေန အားရပါးရ စုပ္ ေနတယ္။
တတိယ တစ္ေယာက္ က ေရခဲမုန္.ကုိ ကုိက္စားေနတယ္။ ဘယ္တေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္
လုိ.ထင္လဲ ဆရာမ။

ဆရာမ က ရွက္ရွက္ နွင္.

ဆရာမ – အေပၚက ေန အားရပါးရ စုပ္ ေနတဲ. သူက အိမ္ေထာင္သည္ ေပါ.ကြယ္။

ေဂ်ာ္နီ – မွားတယ္ဆရာမ ၊ သူတုိ.ထဲ က လက္ထပ္ လက္စြပ္ရွိတဲ.သူ က အိမ္ေထာင္သည္ ပါ။ ဒါေပမယ္. ကြ်န္ေတာ္ ဆရာမ အေတြးအေခၚကုိ သေဘာက်တယ္။



''ေက်ာင္းဟာသမ်ား''


ဆရာ – ေမာင္ပု မင္း ရဲ. “ကြ်န္ေတာ္.ရဲ. ေခြး” ဆုိတဲ. essay က မင္းအစ္ကုိေရးတာ နဲ. တထပ္ထဲပါလားကြ။ မင္းကူးခ် တာလား။မွန္မွန္ေၿပာစမ္း။
ေမာင္ပု – ကူးမခ်ပါဘူး ဆရာ၊ ဒါေပ.မယ္. ေခြးက အဲ.ေခြးပဲေလ။

ဆရာ – ေမာင္ပု၊ မင္းအေဖ မွာ ပုိက္ဆံ ၁၀ ရွိတယ္။ မင္းက သူဆီက ၆ က်ပ္ မုန္.ဖုိးေတာင္းရင္။ မင္းအေဖ ဆီမွာ ဘယ္ေလာက္က်န္မလဲ။
ေမာင္ပု – ၁၀ ပါ ဆရာ။
ဆရာ – မင္း က သခ်ာၤ ကုိ နားမလည္ဘူးပဲ။
ေမာင္ပု – ဆရာ လဲ ကြ်န္ေတာ္.အေဖ ကုိ နားမလည္ပါဘူး။

ဆရာ – မာရီယာ ထြက္ခဲ.၊ ေဟာဒီ ကမာၻေၿမပံု ကေန အေမရိကား တုိက္ကုိ ေထာက္ၿပစမ္း။
မာရီယာ – ဒီမွာ ပါ ဆရာ။
ဆရာ – မွန္တယ္။ ကဲ ကေလးတုိ.ေရ အေမရိကား တုိက္ကုိ ဘယ္သူရွာေဖြ ေတြ.ရွိခဲ. သလဲ။
အတန္း – မာရီယာပါ ဆရာ။

ဆရာ – မင္းဘာလုိ. ေက်ာင္းေနာက္က်တာလဲ။
တပည္. – ေက်ာင္းလမ္း ထိပ္ က ဆုိင္းဘုတ္ ေၾကာင္.ပါ ဆရာ။
ဆရာ – ဘာ ဆုိင္းဘုတ္ တုန္း။
တပည္. – ေက်ာင္းရွိသည္၊ ေၿဖးေၿဖးေမာင္း ဆုိတဲ.ဟာေလ။

ဆရာ – ေမာင္ပု၊ ေရ ရဲ. ဓါတုေဗဒ ေဖာ္ၿမဴလာ ကုိေၿပာစမ္း။
ေမာင္ပု – H I J K L M N O
ဆရာ – ဘာေတြ လာေၿပာေနတာလဲ။
ေမာင္ပု – ဆရာပဲ မေန.က သင္တယ္ေလ. H to O ဆုိ။

''ဒီလို မလုပ္ပါနဲ႕ ကိုယ့္လူ''

စိတ္ေရာဂါကု ဆရာဝန္ထံ ေရာက္လာေသာ လူနာက.... “ ဆရာ..ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္လံုးမ
ွာ မိေခ်ာင္းငယ္ေလးေတြ အမ်ားၾကီး ကပ္ေနတယ္ ” ဟု ေျပာျပီး သူ့ကိုယ္ေပၚမွ
မိေက်ာင္းငယ္ေလးမ်ားကို ခြာခ်ဟန္ျပဳသည္။

ထိုအခါ ဆရာဝန္မွ အလန့္တၾကားႏွင့္ ေအာ္သည္........
“ ေဟ့လူ ...ေဟ့လူ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲဗ်ာ၊ ဘာျဖစ္လို့
ကြ်န္ေတာ့ဘက္ ခြာခ်ေနရတာလဲ၊
ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ..ကံေကာင္းလို့ ကြ်န္ေတာ့္ေပၚမေရာက္တယ္ ”


''ၾကိဳတင္သတိေပးခ်က္္''

“ဟဲလို မီးသတ္ဌာနကပါလား ခင္ဗ်ာ”
“ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ဘယ္မွာမီးေလာင္လုိ႔ပါလဲ”
“ဒီလိုပါခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕က ျခံထဲမွာ ငရုပ္နဲ႔ ခရမ္းခ်ဥ္ပင္
စိုက္္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအင္ျမင္ပါတယ္။

တစ္ေန႔ေရာင္းေၾကးဟာ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ သံုးရာေလာက္ရပါတယ္”
“မိတ္ေဆြ ခင္ဗ်ား မွားေနၿပီ ဒါမီးသတ္ရံုးဗ် စိုက္ပ်ိဳးေရးဌာနမဟုတ္ဘူး”
“ဟုတ္ကဲ့ သိပါတယ္ခင္ဗ်၊ အခုကၽြန္ေတာ့္အိ္မ္ေဘးမွာမ ီးေလာ င္ေနပါတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ မီးလာသတ္ရင္

ကၽြန္ေတာ့္စိုက္ခင္းက အပင္ေတြကို နင္းမိမွာစိုးလို႔ပါ”


''မဆုတ္သာ မတိုးသာ အေျခအေန''

အလုပ္ရွင္က အတြင္းေရးမွဴးမကို ေျပာသည္။ ငါ့တို႔ ႏိုင္ငံ့ျခားကိုတစ္ပတ္ၾကာ
သြားရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ စီစဥ္စရာရွိတာေတြ စီစဥ္ထား။ အတြင္းေရးမွဴးမက
သူ႔ေယာက်ၤားထံ ဖုန္းဆက္၏။ ကၽြန္မ သူေဌးနဲ႔ ကၽြန္မႏိုင္ငံျခားကို
တစ္ပတ္ၾကာ သြားရလိမ့္မယ္ ။ ရွင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ၾကည့္ေနေနာ ္ ေယာက်ာၤးက
သူ႔တိတ္တိတ္ပုန္း ခ်စ္သူထံဖုန္းေခၚသည္။ ကိုယ့္မိန္းမ ႏိုင္ငံျခားကို
တစ္ပတ္ ၾကာသြားရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တို႔ တစ္ပတ္လံုး အတူေနၾကရေအာင္။
တိတ္တိတ္ပုန္းခ်စ္သူက သူမ သီးသန္႔ က်ဴရွင္ေပးေနေသာ ေကာင္ေလးထံ
ဖုန္းဆက္သည္။ ငါ တစ္ပတ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္စရာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္
မင္းစာလာသင္စရာ မလိုဘူး ေကာင္ေလးက သူ႔အဘိုးထံ ဖုန္းဆက္သည္။ ဘိုးဘိုး၊
ကၽြန္ေတာ့္ဆရာမ အလုပ္မ်ားေနလို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ စာမသင္ရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
တစ္ပတ္လံုးေနၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းရေအာင္။ အဘိုး(အလုပ္ရွင္သူေဌး)က
သူ႔အတြင္းေရးမွဴးကို ဖုန္းဆက္သည္။ ဒီအပတ္ငါေျမးနဲ႔အခ်ိန္ျဖဳန္းရမယ ္။
အဲဒီ အစည္းအေ၀းက ိုမတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အတြင္းေရမွဴးက သူ႔ေယာက်ၤားကို
ဖုန္းေခၚသည္။ ကၽြန္မအလုပ္ရွင္က ဒီတစ္ပတ္္ထဲ လုပ္စရာေလးေတြ ရွိတယ္္။
ခရီးစဥ္ကို ျဖက္လိုက္တယ္။ ေယာက်ၤားကသူ့ တိတ္တိတ္ပုနး္ခ်စ္သ ူထံ
ဖုန္းဆက္သည္။ ငါတို႔ ဒီတစ္ပတ္ အတူတူအခ်ိန္ မျဖဳန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ။
ငါ့မိန္းမ ခရီးစဥ္ ဖ်က္လိုက္တယ္။ တိတ္တိတ္ပုနး္ခ်စ္သူက
က်ဴရွင္သင္ေပးေနသည့္ ေကာင္ေလးထံ ဖုန္းေခၚသည္။ ဒီတစ္ပတ္ ငါတို႔
ပံုမွန္အတိုင္း စာသင္ဖို႔ရွ ိတယ္။ ေကာင္ေလးက သူ႔အဘိုးထံဖုန္းဆက္သည္။
ဘိုးဘိုး ကၽြန္ေတာ့္ဆရာမက ေျပာတယ္။ က်ူဴရွင္တက္ရမယ္တဲ့ အဘိုးနဲ႔
အေဖာ္မလူပ္ေပးႏိုင္တာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ အဘိုး (အလုပ္ရွင္)က
သူ႔အတြင္းေရးမွဴးထံ ဖုန္းဆက္သည္။ ဘာမွ မစိုးရိမ္နဲ႔။ အဲဒီ အစည္းအေ၀းကို
ဒီတစ္ပတ္ ဒို႔တက္ရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္စီစဥ္စရာရွိတာေတြ စီစဥ္ထားလိုက္။
အဲဒါကို မဆုတ္သာမတိုးသာ အေျခအေနဟု ေခၚသည္။


''ေပါင္းစံု''


အႏိုင္ အခ်စ္ေရ အခ်စ္ေရ ေနာက္မေခၚေတာ့ဘူး.......
ပိုးအိစံ ေမာင္ေခၚရာ လိုက္ခဲ့ေတာ့မယ္ ေရႊၿမိဳ႕ ေမာင္ႀကီးေရ .......

စိုးစႏၵာထြန္း ေမာင့္အခ်စ္ျမားစူး ရူးရၿပီေပါ့ေလ....
ေလးျဖဴ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔ ေဟ့ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႔....

Lဆိုင္းဇီ လာခ်င္ရင္ အနီးေလး....ႀကိဳမယ္ရွင့္....
. မ်ိဳးႀကီး ..မလာပါနဲ႔

နန္းစုရတီစိုး က်မေနာက္ကို မလိုက္ခဲ့ပါနဲ႔ ေမေမဆူလိမ့္မယ္...
မိုးမင္း မင္းသေဘာ မင္းသေဘာ မင္းသေဘာပဲ.....

Rဇာနည္ ေရေျမျခားသြားရေတာ့ မင္းေလးကိုထားခဲ့ ရၿပီေပါ့............
NO ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္မွာပဲ.......

အငဲ ေဟာင္းသြားၿပီလား ....ေဟာင္းသြားၿပီလား.....
စိုးစႏာထြန္းမေႏွာင္းေသးပါဘူး...မေဟာင္းေသးပါဘူး အခ်စ္ေရ.....

Lဆိုင္းဇီ ဖုန္းဆက္လည္း မေျပာခ်င္ဘူးလား.....
၀ိုင္၀ိုင္း ေတာ္ၿပီကြာ ဒီဖုန္းစုပ္ႀကီးကို လႊင့္ပစ္လိုက္စမ္းပါ.....

ထြန္းအိျႏာဗို ငါေလ ျမင္ႏုိင္ရင္ နင့္ကိုျပခ်င္တယ္.....
. ဗဒင္ ျမင္တယ္ အိပ္မက္ထဲလည္းျမင္တယ္၊ စိတ္ကူးထဲလည္း ျမင္တယ္...

ဗဒင္ လမ္းၾကားမွာ အလစ္သုတ္ၿပီး ခိုးနမ္းတုန္းကေပါ့.....
တင့္တင့္ထြန္း နမ္းပါ နမ္းပါ နမ္းပါ..... ....

ၿဖိဳးႀကီး ေ၀းေ၀းသြားလို႔ မရေအာင္ အခ်စ္ရယ္ ဖက္ထားခ်င္တယ္......
တင့္တင့္ထြန္း ႀကိဳက္တယ္....မင္းလုပ္သမွ် ႀကိဳက္တယ္.....

ထူးအိမ္သင္ ေမ့လိုက္ေတာ့ အခ်စ္ေလးေရ..........
ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း ငါေတာ့ေမ့လို႔မရႏိုင္ဘူး အခ်စ္ဆံုးေရ..........

လြႊမ္းမိုး စိတ္ညစ္လို႔ အရက္ကိုေသာက္တယ္........
ေမဆြိ စိတ္ညစ္ရင္ ဂစ္တာတီးပါလား ကိုကိုရယ္.........

စည္သူလြင္ အခ်စ္ေရ ......ကိုယ့္ေၾကာင့္........
ခင္ဖုန္း မင္းေၾကာင့္ မင္းေၾကာင့္ ပါေနာ္.......
ခင္ဖုန္းေရ သူ႔ေၾကာင့္ပါတဲ့ ၀န္ခံေနတာ ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ

သီရိေဆြ နင္နဲ႔ငါနဲ႔ ...ငါနဲ႔နင္နဲ႔....အုိး...အိုး......
ေရႊျပည္တန္သိန္းေဇာ္ အိစက္ညက္ေညာတဲ့ ဖဲေမြ႔ယာေပၚ၀ယ္.........

စႏရားလွထြတ္ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညတစ္ည သံသရာ၀ယ္....
ေမဆြိ ၾကင္နာစြာ အိပ္ေဆးေလးမ်ား ေပးပါ.........
ဘာလို႔ အိပ္မေပ်ာ္ၾကတာလဲ ေဘာပြဲေတြ ၾကည္႔ၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕

သုေမာင္ စစ္ကိုင္းေတာင္ကို အေရာက္သြားလို႔ ...တရားရွာမေလ ......
ေမဆြိ ကိုကိုေရ ..ကြယ္ရာမွာ အေျခမမ်ားနဲ႔ေနာ္......ကိုကိုေနာ္ ေနာ္ေနာ္.....
(ေအာ္ ........တရားလည္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မရွာရပါလား)

ဖိုးေသာၾကာ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကကြယ္ ေျပာခ်င္တာေတြလည္း ေျပာၾကပါေစကြယ္...
သွ်ားအိဘုိဘိုဟန္ အေဖအေမေတြက ေျပာတာလား...အကိုေမာင္ေတြက
ေျပာတာလား.........

ေဇာ္၀င္းထြဋ္ ေခါင္းေတြကိုက္လို႔ ကိုယ္ေတြပူတယ္ ေဆးခန္းသြားလည္း
မသက္သာဘူးေဟ့.......
ေမခလာ ဇြတ္ခ်စ္မယ္ေဟ့...... ဇြတ္ခ်စ္တတ္တာ ငါပဲ........

(မမေမခလာရယ္ ဟိုက ေနမေကာင္းပါဘူးဆိုေနမွ ဇြတ္)

ပန္းအိျဖဴ စာဥတို႔ သူငယ္ခ်င္းမေတြ ေရခပ္ဆင္းလို႔လာ......
စိုင္းစိုင္း ေရအိုးေလးလႈပ္ပါေဟ့ ...အိုးေလး လႈပ္ပါေဟ့....

ကဗ်ာဘြဲ႔မွဴး ကိုကိုေယာကၤ်ားမဟုတ္ဘူး......................................
တြံေတးသိန္းတန္ မိန္းမေတြ မာယာေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေသးတယ္ ပ်င္းေသးတယ္.......


''ေက်ာင္းဆရာမ''

တစ္ေန႔မွာ... လူတစ္ေယာက္ဟာ. သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔..
သူ႔အေၾကာင္းေတြကိုေျပာျပေနတယ္တဲ့....
ငါ ေက်ာင္းဆရာမကို.. လက္ထက္ခဲ့မိတာ... မွားသြားၿပီကြာ.. တဲ့..
ဘာလို႔လဲ တဲ့.. သူ႔သူငယ္ခ်င္းက.. ေမးတယ္... တဲ့..
ေအးကြာ... ဟိုေန႔က ငါအိမ္ျပန္ေနာက္က်ေတာ့..
အိမ္ထဲကိုအ၀င္မခံဘဲ.. ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ခ်ေပးတယ္ကြာ..
ေနာက္တစ္ခါ.. အိမ္ကို အခ်ိန္မွန္ ျပန္လာပါ့မယ္... ေနာက္မက်ေစရပါဘူး.. လို႔..
အေၾကာင္း တစ္ရာ ေရးခိုင္းတယ္ကြာ... တဲ့...

''အႏုပညာရွင္''

အိမ္ရွင္၏သမီးသည္ စႏၵရားကို တီေနသည္။
၎အနားသို႔ ဧည့္သည္ျဖစ္သူ နာမည္ႀကီးစႏၵရားဆရာ ကပ္လာၿပီး ေမးသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔ ေျခနင္းကို အသံုးမျပဳတာလဲ"
"ဘရိတ္အုပ္ရေလာက္ေအာင္အထိ က်မ ျမန္ျမန္ မတီးတတ္ေသးလို႔ပါ"


''ျဖစ္လိုေသာဆႏၵ''

အထူးစည္းကမ္းတင္းၾကပ္သည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ လန္ဒန္ၿမိဳ႔ရွိ
ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားေက်ာင္း တစ္ခုသို႔ တြမ္.. ဆိုသူ
ေက်ာင္းသားအသစ္တစ္ေယာက္ေရာက္ရွိလာသည္။
ဤေက်ာင္းသည္ စည္းကမ္းႀကီးလွေၾကာင္း မိဘမ်ားသို႔ စာေရးလွ်င္
မလိုအပ္သည္မ်ားကို မေရးသင့္ေၾကာင္း ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားက တြမ္
ကိုသတိေပးသည္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ တြမ္.. ထံမွ ပထမဆံုးစာကို တြမ္၏ မိဘမ်ား လက္ခံရရွိၾကသည္။
စာမွာတိုတုိေလးျဖစ္သည္။
"ေဖေဖ.. ေမေမတို႔ခင္ဗ်ား... ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေပါင္း
၃၈၇ ေယာက္ရွိပါသည္။ ေက်ာင္းသားဦးေရ ၃၈၆ ေယာက္သာျဖစ္ေစလိုေသာ ဆႏၵ
ကြၽန္ေတာ့တြင္ ျပင္းျပလ်က္ရွိပါသည္"
ခ်စ္တဲ့သား.. တြမ္


''ဘ၀တူျခင္း''

လူစီးရထားတြဲေပၞတြင္ ျဖစ္သည္။ ရထားတြဲတစ္ခုလံုး ခရီးသည္မ်ား ၎တုိ႔၏
ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ေျခခ်စရာ ေနရာလြတ္မရွိေအာင္ ျပြတ္သိပ္ေနသည္။ လက္မွတ္စစ္က
လက္မွတ္မ်ားကို လိုက္လံစစ္ေဆးသည္။ ပစၥည္းပံုးမ်ားၾကားတြင္ ပုန္းေနေသာ
အသက္ ၅၀ အရြယ္ခန္႔ ပိန္ပိန္ေသးေသး လူႀကီးတစ္ဦးကို ေတြ႔ရသည္။
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ လူႀကီးကေျပာသည္။
"ဦးဟာ.. မရွိဆင္းရဲသားပါ... ေမာင္ရင္ရယ္...
လက္မွတ္၀ယ္ဖုိ႔ပိုက္ဆံမရွိပါဘူး.. တစ္ဖက္ရြာမွာ ဦးရဲ႕သမီး
ဒီေန႔မဂၤလာေဆာင္မယ္.. အဲဒီကိုသြားခ်င္လို႔ ဒီေန႔မေရာက္ရင္မျဖစ္လို႔ပါ...
ဘယ္သူ႕ကိုမွ အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ရေအာင္ ဦး ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနပါ့မယ္.."
လက္မွတ္စစ္သည္. သေဘာေကာင္းပံုရသည္.. ထို႔ေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာဘဲ
က်န္ခရီးသည္တို႔၏ လက္မွတ္မ်ားကို ဆက္စစ္သည္။ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္..
ကုပ္ကုပ္ကေလးထိုင္ေနေသာ အရပ္ပုပု ပိန္ပိန္ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ရသည္။
လက္မွတ္စစ္က ၎အနားေရာက္ေသာအခါ လူငယ္၏ မ်က္ႏွာသည္ ေၾကာက္စိတ္ျဖင့္
ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္သြားသည္။ ၎တြင္လည္း လက္မွတ္မရွိေခ်....
"ခင္ဗ်ားဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ"
"ကြၽန္ေတာ္က သတို႔သားပါ" ဟု လူငယ္က တိုးတိုးေလး.. ေျပာသည္။...


''ေျပာထားေလ''

နာမည္ႀကီး စံုစမ္းေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ တစ္ခုက အလြန္အင္မတန္မွ ကို
ရက္စက္ေသာ လူသတ္သမားတစ္ေယာက္ကို အလိုရွိေနတဲ့အတြက္ လူေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္ ။
ေနာက္ဆံုး ဆန္ခါတင္ အေနနဲ႔ ေယာက်ၤား ၂ ေယာက္နဲ႔ မိန္းမ ၁ ေယာက္
ကိုေရြးခ်ယ္လို႕ရၾကတာေပါ့ေလ ။
အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး စမ္းသပ္မႈ အေနနဲ႔ သူတို႕ ၃ ေယာက္ကို စစ္ေဆးၾကတာေပါ့ ။
ပထမဆံုး ေယာက်ၤားကို ဗလာက်ည္ဆန္ေတြ ပါတဲ့ ေသနတ္ တစ္လက္ေပးၿပီး
တစ္ဖက္အခန္းမွာ ရွိတဲ့ သူ႕မိန္းမကို သြားသတ္ခိုင္းပါတယ္ ။
အဲဒီ လူက ခါးခါးသီးသီးကို ျငင္းပါတယ္ .. သူ႕မိန္းမကို သူ မသတ္ရက္ပါဘူးတဲ့ ...။
ဒုတိယ တစ္ေယာက္ကလဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္မိန္းမေတာ့ ကိုယ္ မသတ္ႏိုင္ပါဘူးလို႕ပဲ
ျငင္းပါတယ္ ..။
အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အမ်ိဳးသမီး အလွည့္ေရာက္လာတာေပါ့
အမ်ိဳးသမီးကိုေျပာတယ္ .. ဒီေသနတ္ကို ယူသြားၿပီး ခင္ဗ်ား ေယာက်ၤားကို
ပစ္သတ္လာခဲ့ပါေပါ့ ..
အမ်ိဳးသမီးက အခန္းထဲ ၀င္သြားတယ္
အခန္းထဲက ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားရၿပီး အမ်ိဳးသမီးက ေမာေမာပန္းပန္းနဲပ ျပန္ထြက္လာတယ္
အျပင္က အရာရွိေတြကို စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္
ရွင္တို႕က ဗလာက်ည္ဆန္ေတြ ဘာလို႕ထည့္ထားတာလဲ .. အမေလး မနဲကို ရိုက္သတ္ခဲ့ရတယ္


''ဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္''

အိမ္၀ယ္မည့္သူက ပြဲစားကိုေျပာသည္။
"အခုခင္ဗ်ားျပတဲ့ အိမ္ကိုေတာ့ ႀကိဳက္ၿပီ..၊ ဒါနဲ႔ ဒီရပ္ကြက္က..
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ရွိရဲ႕လားဗ်"

"အင္မတန္တိတ္ဆိတ္တာေပ့ါ.. ဒီႏွစ္ထဲမွာ အိမ္ငါအိမ္ အႏုၾကမ္းစီးခံရတယ္..
လမ္းသြားလမ္းလာ သံုးေယာက္ အသတ္ခံရတယ္.. ဘယ္သူမွ ဘာအသံမွ မၾကားဘူး.."

''အေတြးကိုယ္စီ''

အိပ္ခန္းထဲတြင္ျဖစ္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္စျပဳရင္း.. မိန္းမ၏မ်က္ႏွာတြင္
အျပံဳးရိပ္ေပၞလာသည္။
"မနက္ျဖန္ ငါတို႔လက္ထက္တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေျမာက္ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ပဲ.. မနက္က်ရင္
ေယာက္်ားဆီက လက္ေဆာင္တစ္ခုခု ရေတာ့မွာပဲ.." ဟုေတြးသည္။
ေဘးေတြလွဲေနေသာ ေယာက္်ားကလည္း သူ႔အေတြးႏွင့္သူျဖစ္သည္။
"လြန္ခဲ့ေသာ ၁၅ ႏွစ္ကသာ ဒီမိန္းမကို ငါလည္ပင္းညွစ္သတ္ခဲ့ရင္ မနက္ျဖန္ဆို လြတ္ၿပီ။"

''ျဖစ္ႏုိင္ရင္ မဆိုပါနဲ႔''

ကေလးက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ႏိုင္သည္ႏွင့္ မိန္းမက ေယာက္်ားကို ေျပာသည္။
"ကြၽန္မ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆိုျပလိုက္မွထင္တယ္.."
"မင္းကလဲကြာ၊ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႔.. ပထမ သူ႔ကို ေခ်ာ့ၾကည့္ပါဦး.."


''ဒီနာမည္''

မိန္းမလုပ္သူက ေယာက်ၤားရဲ႕ပါးကို ျဖန္းကခဲ ပိတ္ရိုက္လိုက္တယ္..။
ေယာက်ၤားက ဘာလို႕ရိုက္တာလဲလို႕ ေဒါသနဲ႔ ျပန္ေမးတယ္ ..
ရွင့္အက်ီၤအိတ္ကပ္ထဲမွာ ေကသီ ဆိုတဲ့ မိန္းမနာမည္ကိုေတြ႕လို႕ လို႕
မိန္းမလုပ္သူက ျပန္ေျပာတယ္..
ဟာ.. ဒါ ငါေလာင္းထားတဲ့ ျမင္းမ နာမည္ကြ လို႕ ေယာက်ၤားလုပ္သူက မိန္းမ ကို
ျပန္ေခ်ာ့တယ္ ..။

ေနာက္တေန႔

မိန္းမက ေယာက်ၤားကို ပါးရိုက္ျပန္တယ္.. ။
ဘာလို႕ရိုက္တာလဲလို႕ ေမးေတာ့ ..
ညက ရွင့္ ျမင္းက ဖုန္းဆက္လို႕ တဲ့

''ကစားမယ္''

ခ်ာတိတ္ေလးက ခ်ာတိတ္မေလးကို ေျပာသည္။
နင္နဲ႔ငါနဲ႔ တိရစာၦန္ရံုလုပ္တမ္း ကစားၾကရေအာင္...
ေကာင္းသားပဲ.. ဘယ္လို ကစားၾကမလဲ
ငါက ေမ်ာက္လုပ္မယ္... နင္က ငါ စားဖို႔ ငွက္ေပ်ာ္သီး ယူလာခဲ့...

ေကာက္ခ်က္

''မွဳခင္းသတင္း''

အပိုင္းပိုင္း ခုတ္ျဖတ္ထားေသာ ေသသူ၏အေလာင္းကို ဂုန္နီအိတ္ထဲတြင္
ထည့္ခ်ဳပ္ထားသည္။ ဤအခ်က္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ သတ္ေသသည့္
အမွဳမဟုတ္ဟု ယူဆသည္။


''အသက္ပိုရွည္ရတဲ့အေၾကာင္း''

ေမး - မိန္းမေတြက ေယာက်ၤားေတြထက္ ဘာလို႔ အသက္ပိုရွည္တာလဲ ။
ေျဖ - သူတို႔က မိန္းမမွ မရဘူးတာ ။

''နတ္မိမယ္''

" အေမ..နတ္မိမယ္ ဆိုတာ ဘာလဲဟင္.." " နတ္မိမယ္..ဆိုတာ..လူနဲ႔တူတဲ့
အမ်ိဳးေပါ့ ။ဒါေပမဲ့ သူကေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံတတ္တယ္ကြဲ႔ " " မ မွန္ ဘူး " "
ဘာ ၿဖစ္ လို႔ လဲ " " မေန႔က ေဘးအိမ္က အန္တီကို အေဖက တင္ပါးဆံုကို
လက္နဲ႔ပုတ္ၿပီး မင္းဟာ နတ္မိမယ္ လို႔ေၿပာတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သူက
မပ်ံတတ္ဘူး..ဗ်..။


''သတင္းေပး''

တစ္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳသည္ ရဲစခန္းသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည
"ဟဲလို ရဲစခန္းက ပါလားခင္ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ့္အိမ္နီးခ်င္း အေၾကာင္းကို
တိုင္ခ်င္လို႕ပါ .. သူ႕အိမ္ရဲ႕ ထင္းစင္ထဲမွာ ေဆးေျခာက္ေတြ ဖြက္ထားတယ္
ခင္ဗ်"

"အခုလို သတင္းေပးတာ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္" ရဲစခန္းမွ ျပန္ေျပာသည္။

ေနာက္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳ၏ ေဘးအိမ္သို႕ ရဲမ်ား ေရာက္လာသည္။ ရဲမ်ားက
ထင္းစင္ရွိရာသုိ႕ သြားကာ ထင္းစမ်ားကို တစ္စခ်င္းကို ေပါက္ဆိန္ျဖင့္ ခြဲကာ
ရွာေဖြ ၾကေတာ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေဆးေျခာက္မ်ားကို မေတြ႕ေခ်။

ရဲမ်ား ျပန္သြားျပီးေနာက္ ေမာင္ညိဳသည္ သူ၏ အိမ္နီးခ်င္း ေမာင္စိမ္း
ဆီသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။

"ေဟ့ေကာင္ ခုနက ရဲေတြ လာျပီး ထင္းေတြ ခြဲသြားလား"
"ေအး ခြဲသြားတယ္ကြ"
"ေအး .. ေကာင္းတယ္ .. အဲ့ဒါဆိုရင္ မင္းအလွည့္ .. ရဲေတြ ဆီကို
ဖုန္းေခၚလိုက္.. ငါ့အိမ္က ဥယ်ာဥ္ ေျမဆြဖို႕ လိုေနတယ္".......


''ေတာ္ေသးတာေပါ့''

လင္မယားႏွစ္ေယာက္တြင္ သားေလးေယာက္ရွိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ
အၾကီးသံုးေယာက္မွာ ဆံပင္နီနီ၊ အသားလတ္လတ္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္သည္။
အငယ္ဆံုးမွာ ဆံပင္နက္နက္ႏွင့္ အရပ္ ပုပုျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္
ေနာက္ဆံုးတြင္ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ေသလုဆဲဆဲတြင္ ဇနီးျဖစ္သူကို ေသခ်ာ
ေမးလိုက္သည္။

-အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္မေသခင္ ကိုယ့္ကို ရိုးရိုးသားသား ေျပာစမ္းပါ။ အငယ္ဆံုး
သားေလးက ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးဆိုတာ။

- ဘုရားအဆူဆူကို က်ိန္ျပီး ေျပာရဲပါတယ္။ ရွင့္သားမွ ရွင့္သား အစစ္ပါ။
ဟု ဇနီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

ထိုစကားကို ၾကားျပီးသည္ႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ျပံဳးလွ်က္
ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဇနီးျဖစ္သူက ေရရြတ္ေျပာဆို လိုက္သည္။
- ေတာ္ေသးတာေပါ့ ... တျခား သံုးေယာက္ကို ေမးမသြားလို႕......


''သံုးလံုးမရွိလို႕''

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကုလားထိုင္ေတြနဲ႕ရိုက္ေနတာကိုမင္းကဒီအတိုင္းၾကည့္ေနရလား?
ကုလားထိုင္ကႏွစ္လံုးတည္းမို႕ပါ.........



''ငုန္တာဥစားခ်င္တယ္''

ဆိုင္ထဲသို႔ ယုန္၀င္လာၿပီး ေစ်းေရာင္းသူကိုေမးသည္။

"ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုင္မွာ ငုန္တာဥ ရွိလားဟင္.."

ထိုအခါ ဆိုင္ရွင္က
"တစ္အခ်က္ - ငုန္တာဥမဟုတ္ဘူး.. မုန္လာဥ
ႏွစ္အခ်က္ - ေနာက္တစ္ခါ ငုန္တာဥလို႔ လာေျပာရင္ မင္းကို ေဟာဟိုကနံရံမွာ
သံနဲ႔ ရိုက္ထည့္လိုက္မယ္ နားလည္လား.. သြား..."

ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ ေစာေစာကဆိုင္သို႔ ယုန္ျပန္ေရာက္လာျပန္သည္။

"ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုင္မွာ သံ ရွိလားဟင္.."

"မရွိဘူး."

"အဲဒါဆို ငုန္တာဥေကာ ရွိလား.."


''ေခြးစကား''

တယ္လီဖုန္းသံျမည္လာသည္။
ေခြးမွလြဲဲ၍ အိမ္ထဲတြင္ မည္သူမွ မရွိေခ်။
တယ္လီဖုန္းကို ေခြး ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။

"၀ုတ္"
"အခုစကားေျပာေနတာ ဘယ္သူလဲ"
"၀ုတ္"
"စကားကို သဲသဲကြဲကြဲ ေျပာစမ္းပါ"
"ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္၊ ၀ တစ္ေခ်ာင္းငင္ တသတ္ ၀ုတ္.. ၀ုတ္.. ၀ုတ္..."


''ခြင့္လြတ္ပါ''

၁၇-ရာစု အဂၤလန္ႏိုင္ငံ။ ေလးျမားပစ္ၿပိဳင္ပြဲတြင္ျဖစ္သည္။
ပထမဦးဆံုး အပ်ံစားကုတ္အက်ႌ အပ်ံစားေဘာင္းဘီ၀တ္ထားေသာ လူေခ်ာတစ္ေယာက္
ထြက္လာၿပီး ပစ္သည္။ ျမားသည္ ဘုရင့္အပါးေတာ္ျမဲ၏ ေခါင္းထိပ္တြင္ တင္ထားေသာ
ပန္းသီးကိုမွန္သည္။
ပရိသတ္မ်ား တစ္ခဲနက္ ၾသဘာေပးၾကသည္။ လူေခ်ာကေျပာသည္။
"I am Robin Hood"
ပရိသတ္၏ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ဆူညံသြားသည္။ ေနာက္လူငယ္တစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။
သားေရဂ်ာကင္၊ သားေရေဘာင္းဘီရွည္ကို ၀တ္ထားသည္။ ၎က ပန္းသီးကိုခ်ိန္ၿပီး
ျမားကိုလႊတ္လိုက္သည္။ ပန္းသီးထက္ျခမ္းကြဲသြားသည္။ ပရိသတ္မ်ား
ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ အားေပးၾကသည္။ လူငယ္ကေျပာသည္။
"I am Willghelm Telle"
ပရိသတ္၏လက္ခုပ္သံမ်ား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသို႔ပ်ံ႕ႏွ႕ံသြားသည္။
ဗလေကာင္းေကာင္း အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ က်ပ္တင္းေနေသာ
ကုတ္အက်ႌႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုကို ၀တ္ထားသည္။ ႀကီးမားလွေသာ ေလးကို
ယူလိုက္ၿပီး ခြၽန္ထက္သည့္ စို႔ေခ်ာင္းျဖစ္ပစ္စည္။ စို႔ေခ်ာင္းသည္
ဘုရင့္အပါးေတာ္ျမဲ၏ ေခါင္းကို ျဖတ္ေဖာက္ထြက္သြားသည္။
ပရိသတ္အားလံုးတုန္လွဳပ္ ေျခာက္ျခားသြားၾကသည္။ အတန္ၾကာဘာအသံမွ မၾကားရဘဲ
တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
ထိုဗလႀကီးကေျပာသည္။
"I am SORRY"



ဂ်ာမနီနိုင္ငံကမုဆိုးႏွစ္ေယာက္တဲ
့ဗ်...ေတာပစ္ထြက္သြားၾကတာေပါ့ဗ်ာ...ေလယာဥ္အေသးေလးနဲ ့တဲ့ဗ်ိဳ
့....ေလယာဥ္ေမာင္းေတာ
့ပါတာေပါ့ဗ်ာ...ေတာလဲေရာက္ေရာေနရာေကာင္းေလးမွာဆင္းၿပီးေလယာဥ္မွဴးကိုမုဆိုးတစ္ေယာက္က..။
။ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ဒီေနရာကိုလာၾကိဳပါလို ့မွာလိုက္ပါတယ္...ေလယာဥ္မွဴးကလဲ
။ ။ေကာင္းပါၿပီဆိုၿပီးၿပန္သြားတာေပါ့ဗ်ာ....
ေနာက္ႏွစ္ရက္လြန္ၿပီးသုံးရက္ေၿမာက္ေန ့မွာေတာ ့ေလယာဥ္မွဴးကလဲမွာထားတဲ
့ေနရာမွာေရာက္လာပါတာေပါ့ဗ်ာ...မုဆိုးေတြက သားေကာင္းႏွစ္ေကာင္ရထားတာတဲ
့ဗ်....အဲဒီေတာ ့ေလယာဥ္မွဴးကေၿပာလိုက္ပါတယ္။
။က်ေနာ္ေလယာဥ္ကသားေကာင္းတစ္ေကာင္းပဲနိုင္တယ္ခင္ဗ်ား......
အဲဒီအခ်ိန္မွာမုဆိုးတစ္ေယာက္က။ ။ ဟဟ..က်ေနာ္တို ့မႏွစ္ကလဲဒီလိုေလယာဥ္နဲ
့လာၿပီးသားေကာင္းလဲႏွစ္ေကာင္သယ္တာပါပဲဗ်ာ....လို ့ေစာဒကတက္လိုက္တယ္ဗ်ိဳ
့...
အဲဒီေတာ ့ေလယာဥ္မွဴးကလဲ.။
။ေအာ္..ဟုတ္လား..မႏွစ္ကေတာင္ႏွစ္ေကာင္သယ္တယ္ဆိုရင္ေတာ
့က်ေနာ္လဲသယ္ေပးပါမယ္ ့လို ့ေၿပာလိုက္ပါတယ္...
အဲလိုနဲ ့....သားေကာင္ႏွစ္ေကာင္တင္ၿပီးေလယာဥ္ပ်ံတက္သြားတာေပါ့ဗ်ာ....ေလယာဥ္က၀န္မနိုင္ေတာ့ပ်ံတက္ၿပီးမၾကာခင္မွာပဲေတာင္းတစ္လုံးကိုတိုက္ၿပီးပ်က္က်သြားတယ္
တယ္ဗ်ိဳ ့....အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေလယာဥ္အပ်က္အဆီးေတြၾကားကေနမုဆိုးတစ္ေယာက္က
ထြက္လာၿပီး ။ ။ေဟ ့...သူငယ္ခ်င္းေရ....ငါတို
့ဘယ္ေနရာေရာက္ေနတာလဲကြ...ေသခ်ာေလးၾကည္ ့စမ္းပါအုံးဟ.......လို
့ေမးလိုက္ပါတယ္...အဲေတာ ့က်န္တဲ့မုဆိုး ့တစ္ေယာက္က။ ။
ဟ...သူငယ္ခ်င္းရ...ငါတို ့မႏွစ္ကပ်က္က်တဲ ့ေနရာနဲ ့
မိုင္၀က္ေလာက္ပဲေ၀းတယ္ဟ....လို ့ေၿပာလိုက္တယ္တဲ ့ဗ်ိဳ ့......


''ၾကံဳ...ၾကံဳဖူးးပါဘူးဗ်ာ''

တစ္ခါကျမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ျမိဳ႕မွာသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေခါင္ရည္ေသာက္ရင္း
ေဆးလိပ္ဖြာခ်င္လာတာေၾကာင့္ ေဆးလိပ္မွာပါတယ္။ဆုိင္ကေဆးလိပ္လာခ်ပါတယ္။
ေသာက္မလို႔လုပ္ေတာ့မွမီးျခစ္ပါမလာတာေၾကာင့္ေဘး၀ိုင္းကသူကိုမီးျခစ္ငွားတယ္။
" အစ္ကို မီးျခစ္ပါလားခင္ဗ်"ဆိုေတာ့
ေဘး၀ိုင္းကသူကမီးျခစ္ထုတ္ေပးရင္း
"ညီေလးေဆးလိပ္ပါလား"တဲ့။


''သဘာ၀ေပကိုး''

"အဘြား.. အဘြားရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ဘာျဖစ္လို႔ အႀကီးႀကီး ျဖစ္ေနရတာလဲဟင္. "
"ေကာင္းေကာင္းျမင္ရေအာင္လို႔ေပါ့.."
"အဘြားရဲ႕ နားရြက္ေတြကေကာ ဘာျဖစ္လို႔ အႀကီးႀကီးျဖစ္ေနရတာလဲဟင္..."
"ေကာင္းေကာင္းၾကားရေအာင္လို႔ေပါ့ကြယ္.."
"ဒါဆို ႏွာေခါင္းကေကာ.. ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္အရွည္ႀကီး ျဖစ္ေနရတာလဲဟင္.. "
"ငါတို႔ဟာ ဆင္ေတြမဟုတ္လား.. ငါ့ေျမးရယ္.."


အိႏၵိယနိုင္ငံကိုအဂၤလိပ္မ်ားသိမ္းပိုက္ၿပီးေသာအခ်ိန္တြင္ၿဖစ္သည္။ရြာတစ္ရြာမွတရားခံဟုထင္ရေသာ
ရြာသားသုံးေယာက္ကိုအဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္မ်ားကစစ္ေဆးေမးၿမန္းေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
ထိုသို ့ေမးၿမန္းရာတြင္အိႏၵိယစကားကိုနားမလည္ေသာေၾကာင္
့အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္မ်ားကဘာသာၿပန္အၿဖစ္အိႏၵိယဘာသာၿပန္တစ္ေယာက္ကိုေခၚထားပါတယ္...
အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္။ ။ ေဟ ့ေကာင္မင္းတို ့ရတနာေသတၱာကိုဘယ္ေနရာမွာ၀ွက္ထားတာလဲ......
ဘာသာၿပန္ကလဲအိႏၵိယစကားၿဖင္ ့ေဟ့ေကာင္မင္းတို
့့ရတနာေသတၱာကိုဘယ္ေနရာမွာ၀ွက္ထားတာလဲလို
့သခင္ၾကီးကေမးေနတယ္...သိရင္ေၿဖလိုက္ပါလို ့ေၿပာလိုက္ပါတယ္တဲ ့....
အဲဒီအခ်ိန္မွာရြာသားတစ္ေယာက္က။ ။ေဟ
့ေကာင္ေတြေသေတာင္မေၿပာဘူးကြာ..သတ္ခ်င္သတ္ပစ္လိုက္လို ့ေၿပာလိုက္ပါတယ္...
...အဲဒီေတာ ့ဘာသာၿပန္ကလဲသူေၿပာတဲ ့အတိုင္းၿပန္ေၿပာတာေပါ့ဗ်ာ...
အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ကစိတ္ဆိုးၿပီး။
။ဒီတစ္ခါမွမေၿပာရင္အဲဒီေကာင္ကိုေၿခေတြလက္ေတြၿဖတ္ပစ္ကြာလို
့ေၿပာလိုက္ပါတယ္
ဘာသာၿပန္။ ။မင္းဒီီတစ္ခါမွမေၿပာရင္ေၿခေတြလက္ေတြၿဖတ္္ပစ္မယ္လို ့ေၿပာေနတယ္.......
အဲဒီရြာသားကမေၿပာတာနဲဲ
့ေၿခေတြလက္ေတြၿဖတ္ၿပီးသတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္....ဒုတိယရြာသားကလဲေမးတိုင္းမေၿဖပါဘူး...အဲဒီေတာ
့သူ ့ကိုလဲေခါင္းၿဖတ္ၿပီးသတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္တဲ ့....အဲဒီေတာ
့ေနာက္ဆုံးလူတစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ ့တာေပါ့ဗ်ာ..အဲဒီအခ်ိန္မွာ
အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္က။
။ရတနာေသတၱာေတြဘယ္မွာထားသလဲေၿပာပါ....ဘာသာၿပန္ကလဲအိႏၵိယဘာသာနဲ
့ေမးတာေပါ့ဗ်ာ...ရြာသားကပထမတစ္ခါေတာ ့ၿငင္းလိုက္္တာေပါ့ဗ်ာ....အဲဒီေတာ ့
အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္က။ ။ေနာက္ဆုံးအေနနဲ
့ေမးမယ္.....မေၿပာရင္ဗိုက္ခြဲၿပီးအူထုတ္သတ္ကြာလို
့ေၿပာလိုက္ပါတယ္..ဘာသာၿပန္ကလဲေၿပာတာေပါ့ဗ်ာ...မင္းကိုေၿပာေနၿပီ...ေနာက္ဆုံးပဲတဲ
့...မင္းမေၿပာရင္ဗိုက္ခြဲၿပီးသတ္မယ္တဲ
့...ေၿပာလိုက္ပါ...မင္းေၿပာရင္အသက္ကိုခ်မ္းသာေပးၾကမွာပါလို
့ေၿပာလိုက္ပါတယ္....ရြာသားကလဲေၾကာက္လဲေၾကာက္အသတ္လဲမခံခ်င္ေတာ ့
ရြာသား။ ။က်ေနာ္တို ့ရြာေနာက္ကေရတံခြန္ၾကီးနားကလွိဳင္ဂူထဲမွာပါလို
့ေၿပာလိုက္ပါတယ္....အဲဒီေတာ
့ဘာသာၿပန္က။ ။သခင္ၾကီးသူကအေသပဲခံမယ္...ဘယ္ေတာ ့မွမေၿပာဘူးလို
့ေၿပာပါတယ္လို ့ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ကိုေၿပာပါတယ္တဲ ့...


''သူခိုးဖမ္းစက္''

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ ေနာက္ဆံုးေပၚ သူခိုးဖမ္းစက္ရုပ္ တစ္ခုကို တီထြင္လိုက္သည္။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ ငါးမိနစ္အတြင္း သူခိုးတစ္ရာကို စက္ရုပ္က ဖမ္းေပးသည္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ ငါးမိနစ္အတြင္း သူခိုး ႏွစ္ရာကို စက္ရုပ္က ဖမ္းေပးသည္။

ရုရားႏိုင္ငံတြင္ ငါးမိနစ္အတြင္း စက္ရုပ္ကို သူခိုးခိုးသြားသည္

ကူညီပါ့မယ္


ဟင္းသီးဟင္းရြက္သည္ကို အဘြားႀကီးကေျပာသည္
"အားလူးငါးပိႆာ၀ယ္မလို႔ သမီးရယ္။ ဒါေပမယ့္ မသယ္ႏုိင္မွာ စိုးတယ္ကြယ္။"
"မပူပါနဲ႔ အဘြား။ အဘြား သယ္ႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္မခ်ိန္ေပးလုိက္ပါ့မယ္"


မတိုင္နဲ႔ေလ


အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂဆိုင္သို႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ၀င္လာၿပီး ဆိုင္ရွင္ကို
မေက်မနပ္ ေျပာသည္။
"မေန႔က ခင္ဗ်ားဆိုင္က ကၽြန္ေတာ္ ကုလာထိုင္၀ယ္သြားတယ္။ ဒီေန႔ က်ိဳးသြားပါပေကာ။"
"မဟုတ္မွလြဲေရာ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ တက္ထိုင္လိုက္ၿပီ ထင္တယ္။"


ေနာက္ဆံုးေပၚအိမ္သားသံုးစကၠဴ


ကမၻာ့အေကာင္းဆံုး အိမ္သားသံုးစကၠဴ ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပသည္။ အေမရိကန္
ကိုယ္စားလွယ္က ခလုတ္ကို ႏိွပ္လိုက္သည္။ စကၠဴလိပ္ အလိုအေလ်ာက္ လည္လာၿပီး
လိုသေလာက္ ျဖတ္ေပးသည္။ ပရိသတ္အားလံုး အံ့ၾသတႀကီး လက္ခုပ္တီး
ၾသဘာေပးၾကသည္။
ျပင္သစ္ကိုယ္စားလွယ္ မိမိႏိုင္ငံထုတ္စကၠဴကို ျပသည္။ စကၠဴသည္ Channel No.5
ေရေမႊးကဲ့သို႔ သင္းပ်ံ႕ထံုႀကိဳင္ေနသည္။ ပရိသတ္မ်ား အလုအယက္ နမူနာ
ေတာင္းၾကသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္ စင္ျမင့္ေပၚမွ ဆင္းလာၿပီး အကဲျဖတ္
ဒိုင္လူႀကီးမ်ားကို ေဆးျပားတစ္ျပားစီ ေပးသည္။ ဒိုင္လူႀကီးမ်ား ေနရာမွ
ထသြားၾကသည္။
"ဘယ္လိုလဲ၊ ဘယ္ႏွယ့္လဲဟင္"
"ထုပ္ပိုးၿပီးသား အိတ္ကေလးနဲ႔ ျပန္ထြက္လာတယ္။ အံ့ေရာ"


လူစကား


လူစကားေျပာတတ္ေသာ ၾကက္တူေရြးကို မိန္းမႀကီး ၀ယ္လာသည္။
အိမ္သို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၾကက္တူေရြးကို ေျပာသည္။
"ငါေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္ေျပာစမ္း၊ ကၽြႏု္ပ္သည္ လူျဖစ္သည္။ လူစကားကို
ေျပာတတ္သည္လို႔"
ၾကက္တူေရြးက အံ့ၾသတႀကီး ျပန္ေမးသည္။
"ဘာ ဘာ. ခင္ဗ်ားလည္း လူစကား ေျပာတတ္တယ္ ဟုတ္လား"


ႀကိဳးစားၾကည့္ေလ


ဆရာက ေမးသည္
"ငါးေတြ ဘာျဖစ္လို႔ စကားမေျပာသလဲ"
ပီတာက ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖသည္။
"ေရထဲမွာ ဆရာ စကားေျပာၾကည့္ပါလား"


ေနာင္တ


"လက္မထပ္ခင္တုန္းက ငါ့မိန္းမကို ငါဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲဆိုရင္ တစ္ခါတေလ
သူ႔ကို ကိုက္စားခ်င္စိတ္ ေပၚမိတယ္"
"အခုေကာ"
"မစားလိုက္မိတာ မွားေလျခင္းလို႔ ေနာင္တရတယ္"


ဘယ္အခ်ိန္လာရမလဲ


ေစ်းမ၀ယ္ဖူးေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ေစ်း၀ယ္ထြက္လာသည္။
အမ်ိဳးသား - အမႀကီး ခရမ္းသီး တစ္လံုး ဘယ္ေလာက္လဲ
ေစ်းသည္ - ေမာင္ေလး ခရမ္းသီးက အခ်ိန္နဲ႔ ေရာင္းတာကြဲ႕
အမ်ိဳးသား - အဲ့ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အခ်ိန္ လာ၀ယ္ရမလဲ?


ဘာမွမရိွဘူး


လူတစ္ေယာက္ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ ၀င္လာၿပီး စားပြဲထိုးကို ေမးသည္
"ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ ငါးဟင္းရလား"
"မရပါဘူး"
"အမဲႏွပ္ေရာ"
ႊ"မရိွပါဘူး"
"ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေၾကာ္ေကာ"
"အဲဒါလည္း မရိွပါဘူး"
ေယာက်္ားႀကီး စိတ္ပ်က္ၿပီး ဆိုင္ထဲမွထြက္လာသည္။ ေနာက္မွ စားပြဲထိုး
ေျပးလိုက္လာၿပီး ေအာ္ေျပာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု ေျပာဖို႔ ေမ့သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္မွာ
၀က္သားဟင္းလဲ မရပါဘူး"


အႀကံေကာင္း


အရက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကို ဧည့္သည္က ေျပာသည္
"ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုင္က တစ္ေန႔တစ္ေန႔မွာ စည္ဘီယာ ဘယ္ႏွစ္လီတာ ေရာင္းရသလဲ"
"လီတာ ၂၀၀ ေလာက္ပါ"
"တစ္ေန႔ကို လီတာ ၃၀၀ ေလာက္ မေရာင္းရခ်င္ဘူးလား"
"ေရာင္းခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ. နည္းရိွရင္ မစပါလား"
"ဖန္ခြက္ထဲကို ဘီယာ အျပည့္ထည့္"


မည္သူမျပဳ မိမိမႈ


"အန္ကယ့္သမီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ထပ္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၿပီ ခင္ဗ်။"
ထိုအခါ အဖိုးႀကီးက
"အဲဒါကေတာ့ မည္သူမျပဳ မိမိမႈပဲ၊ ေမာင္ရင္သာ အန္ကယ္တို႔အိမ္ကို ညေနတိုင္း
မလာခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဒီလုိျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္းမရိွဘူး"


ေပးစားခ်င္တာၾကာၿပီ


သမီးရည္စားႏွစ္ေယာက္ ခိုးေျပးၾကသည္။ ခရီးတြင္ေစရန္ တက္စီတစ္စီငွားကာ
ေကာင္ေလး သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ သြားၾကသည္။ အိမ္ေရာက္ေသာအခါ ေကာင္ေလးက
တက္စီသမားအား ပိုက္ဆံထုတ္ေပးမည္ အလုပ္တြင္ တက္စီသမားက
"မေပးပါနဲ႔ေတာ့။ သတို႔သမီးအေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးၿပီးပါၿပီ။"


က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ကမၻာ


"ဒါလင္ေရ။ ကမၻာႀကီးက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဆိုတာ အမွန္ဘဲေနာ္။ ဒါလင္ရဲ႕
တတိယဇနီးနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ဒုတိယ ေယာက်္ားတို႔ဟာ ဒါလင္ ဒုတိယဇနီးနဲ႔ ကၽြန္မ
ပထမေယာက်္ားပိုင္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္က တိုက္အိမ္မွာ သူတို႔ရဲ႕
ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးကို ကုန္လြန္ခဲ့တယ္ဆိုဘဲ"


ခင္ဗ်ားတို႔ကိုး


ေဆးရံုမွ လင္မယာႏွစ္ဦး ထြက္လာသည္။ လမ္းတြင္ တက္စီငွားသည္။ မိန္းမက တက္စီသမားအား
"ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေျဖးေျဖးေမာင္းေပးပါေနာ္.ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ မေန႔က
အေမာင္းၾကမ္းတဲ့ ဒရိုင္ဘာန႔ဲေတြ႔တာ ေဆးရံုတက္လိုက္ရတယ္။"
တက္စီသမား။ ။"ဪ....ခင္ဗ်ားတို႔ကိုး။ ၾကည့္စမ္း၊ ရုတ္တရက္ မမွတ္မိဘူး"



ရပါတယ္


အဆိုသင္တန္းတြင္ သင္တန္းသူတစ္ဦးက နည္းျပအားေမးသည္။
"ဆရာ။ ကၽြန္မကို ရွင္းရွင္းပဲ ေျပာပါဆရာ။ ကၽြန္မအသံက ဘယ္ေနရာမွာမွ
သံုးစားလို႔ မရေတာ့ဘူးလား"
"ဟာ...ဒီလိုလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ - မီးေလာင္တာတို႔၊ ေရနစ္တာတို႔၊
ဓျပတိုက္ခံရတာတို႔ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားအသံဟာ အစားထိုးလို႔ကို မရဘူး။
တကယ္ေျပာတာ"


ဉာဏ္ၾကီးရွင္


ေလးနွစ္သားကိုတိုး ႏွင္႔ ေျခာက္ႏွစ္သားကိုျဖိဳးတို႔ ေမ်ာက္ညီေနာင္
သူတို႔အဘြားအိမ္သို႔ အလည္ေရာက္ေနသည္။ ညအိပ္ခ်ိန္တြင္ ေမ်ာက္ညီေနာင္အား
အဘြားမွ ဘုရားရွိခိုး ခိုင္းဧ။္၊ ဘုရားရွိခိုးျပီးေသာအခါ
ကိုတိုး ။ ။ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ဂိမ္းစက္ တစ္လံုး ရ ရိုရပါလိုဧ။္ ဘုရား
(က်ယ္ေလာင္စြာဆုေတာင္းေလသည္ )။
ကိုျဖိဳး။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ဘာလို႔ အက်ယ္ၾကီးဆုေတာင္းေနတာတုန္းကြ ၊ ဘုရား က
နားမေလးပါဘူး။
ကိုတိုး။ ။ အင္း ဘုရား က ေတာ႔ နားမေလးပါဘူး ၊ ဒါေပမယ္႔ အဘြားကေတာ႔ နားေလးတယ္ဟ။



မွားပါတယ္


ကိုအူ တစ္ေယာက္ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ရန္ လက္မွတ္ရံုတြင္ လက္မွတ္ျဖတ္ေနသည္။ တခဏာ
အၾကာတြင္ ကိုအူ တစ္ေယာက္ လက္မွတ္လာ ျဖတ္ျပန္သည္။ သိပ္မၾကာလိုက္
လက္မွတ္ရံုသို႔ ကိုအူ ျပန္ေရာက္လာကာ လက္မွတ္ ျဖတ္ျပန္သည္။
လက္မွတ္ေရာင္းသူ- (အံျသ စြာျဖင္႔) ေစာေစာတုန္းက လက္မွတ္ႏွစ္ခါ လာဝယ္တာ
ေနာင္ျကီးပဲ မဟုတ္လား၊ ဒါေကာဆို သံုး ခါရွိသြားျပီေနာ္။ ဘာလို႔လဲဗ်။
ကိုအူ- ဘာျဖစ္ရမွာလဲဗ်။ ရံုေပါက္က လူေပါ႔၊ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ဗ်ာ
က်ဳပ္လက္မွတ္ကို ေတာင္းျပီး စုတ္ျဖဲပစ္လိုက္တယ္။



လြဲ ခ်က္ကနာ


ေတာစပ္တစ္ေနရာတြင္ ကိုျဖဴ၊ ကို ျကူ ႏွင္႔ ကိုအူ တို႔သံုးဦးအား
ရာဇဝတ္မွဳျဖင္႔ ေသဒဏ္ေပးရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ အေစာင္႔ျဖစ္သူက ကိုျဖဴအား
အခ်ဳပ္ကားတြင္းမွ ပထမဆံုး ေခၚထုတ္လာသည္။ ထို႔ ေနာက္ အရာရွိျဖစ္သူက
ေသနတ္သမားအား ပစ္မိန္႔ေပးသည္။(အဂၤလိပ္လို အမိန္႔ေပး)
အရာရွိ- "Ready",'Aim".
ကိုျဖဴ-(အရာရွိ ဧ။္ စကားမဆံုးခင္ ရုတ္တရတ္ထေအာ္သည္) ,' Earthquake!'
လူအမ်ား အလန္႔တျကား ႏွင္႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္ ကိုျဖဴထြက္ေျပး
လြတ္ေျမာက္သြားသည္။
ေနာက္ ကိုၾကဴအလွည္႔
အရာရွိ-- 'Ready', 'Aim'
ကိုၾကဴ- 'Tornado!'
ရုတ္တရတ္ လူမ်ား အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားျပန္သည္၊ ကိုၾကဴလည္း ထြက္ေျပး
လြတ္ေျမာက္သြားျပန္သည္။
ေနာက္ဆံုး ကိုအူ႔အလွည္႔
အရာရွိ-' Ready', 'Aim'
ကိုအူလည္း က်န္လူမ်ားကို အတုယူ၍ ေအာ္လိုက္ ပံု က "Fire!"
အတတ္ႏုိင္ဆံုး ျကိုးစား၍ ဘာသာျပန္ပါေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကို
ေက်ပ္မွဳမရွိပါ။ ထို႔ေျကာင္႔ သီးခံေပးပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ Fire ဆိုတာ ပစ္လို႔ အမိန္႔ေပးတာပါ၊ စကားလံုးေတြကို
သူ႔ေနရာႏွင္႔ သူသံုးနိုင္ျကပါေစ)



ဒီလိုလားးးး


အေမရိကရိွ ဂၽြန္၊ ေဂ်ာ႔၊ မိုက္ ဟူေသာ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ သံုးဦးစကား လက္ဆံုက်ေနသည္။
ဂၽြန္ - အေမရိကမွာ ငါက အေတာ္ဆံုး ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ကြ။
ေဂ်ာ႔ႏွင္႔မိုက္ - မင္းက ဘာေတြစြမ္း ေဆာင္ခဲ႔လို႔လဲ ၊ လင္း စမ္းပါအံုး။
ဂၽြန္- လက္ေခ်ာင္း (၇)ေခ်ာင္း ျပတ္သြားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ငါလက္ေခ်ာင္းေတြ
ျပန္ဆက္ေပးဘူးတယ္၊ ငါဆက္တာ ေကာင္းမေကာင္းေတာ႔မသိဘူး အခုသူ ကမာၻေက်ာ္
စႏၵယား ပညာရွင္ျဖစ္ေနျပီ။
ေဂ်ာ႔-မင္းဟာက ဘာဟုတ္ေသးလဲကြာ ။ ငါေျခႏွစ္ဘက္ ျပတ္သြားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို
ေျခေထာက္ ျပန္ဆက္ေပးခဲ႔တယ္၊ ၂နွစ္ေလာက္လဲျကာေရာ အဲ႔ဒီ႔လူက ဧဝရတ္ေတာင္ကို
တတ္ႏိုင္သြားျပီကြ။
မိုက ္- (အားငယ္စိတ္ပ်က္သည္႔ေလသံျဖင္႔)၊ အင္း မင္းတို႔ေတြ
ေတာ္ျကပါတယ္ကြာ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ (၃) ႏွစ္ ေလာက္က ျမင္းစီးလာတဲ႔
ေဂ်ာ္ကီတစ္ေယာက္ အရွန္ျပင္းတဲ႔ကားနဲ႔ တိုက္မိတာ လူေကာ ျမင္းေကာ ေခါင္းေတြ
ပြင္႔ကုန္တယ္၊ ဦးေႏွာက္ေတြကို ေဖြးလို႔ ။ အဲ႔ဒီ႔လူရဲ႔ ေခါင္းကို ငါ
ျပန္ဆက္ေပးနိုင္ခဲ႔တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ --
ေဂ်ာ႔နဲ႔ဂၽြန္- ဟာေတာ္လွခ်ီလား၊ ဒါေပမယ္႔ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟ။
မိုက္- အေရးတျကီး နဲ႔ဆိုေတာ႔ ျမင္းဦးေနွာက္ နဲ႔ သူ႔ဦးေနွာက္ လြဲျပီး
ထည္႔ေပးလိုက္မိတယ္။
ေဂ်ာ႔နဲ႔ဂၽြန္ - အမယ္ေလး ဒုကၡပဲ ဒီလူ အခု အေျခအေန ေကာင္းရဲ ႔လား။ သူဘယ္မွာလဲ။
မို္က္ - ေကာင္းမေကာင္းေတာ႔ မသိဘူးကြာ ။ အခုေတာ႔ အေမရိကန္ သမၼတ ျဖစ္ေနေလရဲ႔။
အင္တာနက္မွ ေဂ်ာ႔ဒဘလူဘုခ်္ကို က်ီစယ္ေသာ ဟာသမ်ားကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္
ဘာသာျပန္ပါသည္။ ျဗဳန္းခနဲ ဝလံုးကြဲေအာင္ ရယ္ရမည္ မဟုတ္ပါ၊
စိမ္႔စိမ္႔ေတြး၍ ေျဖးေျဖးေလး ရယ္ပါ။



လာမေၾကာနဲ႔ နာ ဘာမွ တိဘူး


ေကာင္းကင္ဘံုတခါးဝတြင္ ေရာက္လာသူမ်ားကို ေကာင္းကင္တမန္မွ စစ္ေဆးေနသည္။
ပထမလ ူ- ကၽြန္ေတာ္အိုင္စတိုင္းပါ ဝင္ခြင္႔ျပဳပါ၊
တမန္ - အိုင္စတိုင္းျဖစ္ေျကာင္း သက္ေသျပပါ၊
ထိုအခါ ပထမလူသည္ အိုင္စတိုင္းဧ။္ သီအိုရီမ်ားကို ရွင္းျပေလသည္။ ထို႔ေျကာင္႔
တမန္-ေကာင္းျပီ ငါလက္ခံပါျပီ ၊ ဝင္ပါေလ။
ဒုတိယလူ - ကၽြန္ေတာ္ ပီကာဆိုပါ
တမန္ - ေကာင္းျပီ ၊သက္သျပပါ၊
ဒုတိယလူသည္ လွပေသာပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ကို လွ်င္ျမန္စြာေရးဆြဲျပေလသည္။
တမန္-ဟုတ္ပါျပီ ငါယံုျကည္ပါသည္၊ ဝင္ပါေလ။
တတိယလူ - ကၽြန္ေတာ္ ေဂ်ာ႔ဒဘလူဘုခ်္ပါ
တမန္ - အင္း အိုင္စတုိင္းနဲ႔ ပီကာဆို ကေတာ႔ သက္ေသ
ေကာင္းေကာင္းျပနိုင္ခဲ႔တယ္၊ သင္လည္းျပပါ၊
တတိယလူ - (အတန္ငယ္ စိတ္ရွဳပ္ေထြးဟန္ျဖင္႔ စဥ္းစားျပီးေနာက္) ၊သူတို႔က
ဘယ္သူေတြလည္းဗ်ာ၊
တမန္ - ဟာ--ေကာင္းျပီ ေဂ်ာ႔ ငါယံုျကည္ပါျပီ၊ သူတို႔အထဲမွာရွိတယ္၊ ဝင္ပါေလ။


စာရင္းကိုင္ဆိုတာ...........


စာရင္ကိုင္တစ္ဦး ဆရာ၀န္ထံေရာက္လာၿပီး သူခံစားေနရေသာ ေ၀ဒနာေလးအား ေျပာျပေလသည္။
စာရင္းကိုင္။ ။ ေဒါက္တာ......၊ ကၽြန္ေတာ္ ညဘက္မွာအိပ္လို႔မရဘူး။
ဆရာ၀န္။ ။ ဒါဆိုရင္......ကိန္းဂဏာန္းေတြ တစ္ကေနၿပီး ၅၀၀ အထိ ေရတြက္ပါ၊
အိပ္ေပ်ာ္သြားပါလိမ့္မယ္။
စာရင္းကိုင္။ ။ လုပ္ၿပီးပါၿပီ......အိပ္မေပ်ာ္မပါဘူး ေဒါက္တာ။
ဆရာ၀န္။ ။ ခင္ဗ်ားက ကိန္းရဏာန္း ဘယ္လိုေရတြက္လို႔လဲ။
စာရင္းကိုင္။ ။ အစဥ္လိုက္ခ်ေရးပါတယ္.။ ေရးရင္းမွားလို႔ျပင္ပါတယ္...။
ျပင္ရင္းမွားရင္းနဲ႔ မိုးလင္းသြားလို႔ပါ.။
ဆရာ၀န္။ ။ ဗ်ာ...........။


ေစ်းႀကီးလိုက္တဲ့ ၾကက္တူေရြး...


အိမ္ေမြးတိရစာၦန္မ်ားေရာင္းေသာ ဆုင္တစ္ဆိုင္အတြင္း ၀ယ္သူတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာေလသည္။
၀ယ္သူ။ ။ ၾကက္တူးေရြးတစ္ေကာင္ေလာက္ လိုခ်င္တယ္။
ဆိုင္ရွင္။ ။ ရပါတယ္။ ဒီၾကက္တူေရြးက ေဒၞလာ ၅၀၀၊ ကြန္ပ်ဴတာ
ေကာင္းေကာင္းအသုံးျပဳတတ္တယ္။
၀ယ္သူ။ ။ တယ္ဟုတ္ပါလား။
ဆိုင္ရွင္။ ။ ဒီၾကက္တူေရြးက ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဖြင့္တတ္၊ ပိတ္တတ္ၿပီး
သီခ်င္းလည္းဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေဒၞလာ ၁၀၀၀။
၀ယ္သူ။ ။ မဆိုးပါဘူး
ဆိုင္ရွင္။ ။ ဒီၾကက္တူေရြးကေတာ့ ေဒၞလာ ၃၀၀၀ ပါ။
၀ယ္သူ။ ။ ေစ်းႀကီးလိုက္တာ ...။ သူကေကာဘာတတ္ပါသလဲ.....။
၀ယ္သူ။ ။ ဘာမွေတာ့မတတ္ပါဘူး။
ဆိုင္ရွင္။ ။ ဟင္ဘာျဖစ္လို႔ ေစ်းႀကီးတာလဲ။
ဆိုင္ရွင္။ ။ မနက္တုိင္း ဟုိၾကက္တူေရြးႏွစ္ေကာင္က သူ႔ကို
ဆရာႀကီးလို႔ေခၚေနလို႔ပါ။


မတ္တပ္ပဲရပ္ပါ့မယ္...


ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးက သူကိုယ္တုိင္ ထုလုပ္ခဲ့ေသာ ႐ုပ္တုတစ္ခုကို စားပြဲေပၞ၌
တင္ထားကာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေမးျမန္းေလသည္။
ေက်ာင္းဆရာ ။ ။ ဒီ႐ုပ္တုလက္ရာေပၚ မင္းတို႔အျမင္ေတြေျပာရမယ္၊ ကဲ ေဂ်ာ္နီ
ထၿပီးေျပာပါဦး။
ေဂ်ာ္နီ ။ ။ ဘာ႐ုပ္တုမွန္းကို မသိပါဘူးဆရာ။
ေက်ာင္းဆရာ ။ ။ မသိရင္ အတန္းအျပင္ထြက္၊ မတ္တပ္ရပ္၊ ကဲ ဆန္နီ ထၿပီးေျပာ။
ဆန္နီ ။ ။ ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ပဲ ရပ္လိုက္ပါ့မယ္ ဆရာ။
ေက်ာင္းဆရာ ။ ။ ေဟ...


မွတ္မိလုိက္ပုံက...


လူတစ္ဦးအား တုိက္ၿပီးေမာင္းေျပးသြားေသာ ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ပြားသည့္ေနရာသို႔
ယာဥ္ထိန္းရဲတစ္ဦး
ေရာက္ရွိလာၿပီး အနီးရွိကေလးငယ္မ်ားအား ေအာက္ပါအတိုိင္း ေမးေလသည္။
ယာဥ္ထိန္းရဲ ။ ။ ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္ေတာ့ မင္းတုိ႔ဒီေနရာမွာ ရွိေနလား။
ကေလးငယ္ ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရွိေနပါတယ္။
ယာဥ္ထိန္းရဲ ။ ။ ယာဥ္တုိက္တာမင္းတို႔ ေတြ႔မွာေပါ့။
ကေလးငယ္ ။ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္လိုက္ပါတယ္။
ယာဥ္ထိန္းရဲ ။ ။ ဒါဆိုရင္ ေမာင္းေျပးသြားတဲ့ ကားနံပါတ္ကို မွတ္မိလား။
ကေလးငယ္ ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ မွတ္မိပါတယ္။
ယာဥ္ထိန္းရဲ ။ ။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီကားနံပါတ္ကို ေျပာျပပါဦး။
ကေလးငယ္ ။ ။ ဂါလန္ ၁၅၀၀။
ယာဥ္ထိန္းရဲ ။ ။ ေဟ...


ကားအနီႀကီးသာေမာင္းလာခဲ့ပါ...


မီးသတ္ဌာနသို႔ အေရးေပၞတယ္လီဖုန္း၀င္လာသျဖင့္ တာ၀န္က် အရာရွိတစ္ဦးက ဖုန္းနား
ေထာင္ေလသည္။
အရာရွိ ။ ။ အမိန္႔ရွိပါခင္ဗ်။
ဖုန္းဆက္သူ ။ ။ ဆရာ ျမန္ျမန္ေလးလာခဲ့ပါ။ ဒီမွာမီးေလာင္ေနလို႔။
အရာရွိ ။ ။ ဟုတ္လား............ ဘယ္ေနရာလဲ၊ ေနရာ ေျပာပါ။
ဖုန္းဆက္သူ ။ ။ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလြန္းလို႔ ေနရာကိုေတာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ
မသိေတာ့ဘူး။
အရာရွိ ။ ။ ဒါဆိုကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုလာရမလဲ။
ဖုန္းဆက္သူ ။ ။ ကားအနီႀကီးသာေမာင္းလာခဲ့ပါဗ်ာ။
အရာရွိ ။ ။ ဗ်ာ...


လူမွန္ေနရာမွန္


"ေမာင္ဘေမာင္. မင္း ဘယ္လုိ ေယာက်္ားလဲကြယ့္။ မင္းမိန္းမကေတာ့
ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႔ ထင္းခြဲေနတယ္။ မင္းက်ေတာ့ ဒီခံုေပၚမွာ ေအးေအးေဆးေဆး
မယ္ဒလင္ ထိုင္တီးေနတယ္"
"မတတ္ႏိုင္ဘူး ေဒၚေဒၚ. သူမွ မယ္ဒလင္ မတီးတတ္တာ။"


စဥ္းစားပါ


ဆရာက တပည့္ကို ေမးသည္။
ဆရာ.....၀င္ၿပီးရင္ ျပန္မထြက္ခ်င္တာ ၂ ခု ရိွတယ္။ အဲဒါဘာလဲ သိလား?
တပည့္.....မသိပါဘူးဆရာ. ေက်းဇူးျပဳၿပီ ရွင္းျပေပးပါ။
ဆရာ.....တစ္က. ျမန္မာက်ဳးပစ္၊ ၀င္ၿပီးရင္ ျပန္ကို မထြက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
တပည့္.....ေနာက္တစ္ခုေရာ ဆရာ.
ဆရာ.....မင္းဟာမင္း စဥ္းစားဦးမွေပါ့ကြ။ ေနရာတကာ ငါ့ကိုခ်ည္း အားကိုးမေနနဲ႔...


မတူၾကဘူး


"ခင္ဗ်ား ခြက္ထဲ ၀ီစကီ ထပ္ထည့္ ေပးရမလား."
"ဟင့္အင္း မထည့္နဲ႔! ကၽြန္ေတာ္ ၀ီစကီ ေသာက္ၿပီးရင္ ညအိပ္လို႔မရဘူး"
"ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ပဲ။ အိပ္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္ ၀ီစကီ
ေသာက္လို႔ မရဘူး"


ပြဲစား


"ပြဲစားဆိုတဲ့ စကားလံုးကို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ျပပါ."
"ဥပေဒေဘာင္ထဲက ေခါင္ပံုျဖတ္သမား"


ျမစ္နဲ႔ပင္လယ္


ကမ္းတစ္ဖက္ပဲ ရိွရင္ ပင္လယ္၊ ကမ္းႏွစ္ဖက္ ရိွရင္ ျမစ္


ခက္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔


စိတ္ေရာဂါ အထူးကုဆရာ၀န္၏ ေဆးခန္းေရွ႕တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ စာတန္း
ဆရာ၀န္ႏွင့္ ေတြ႔ရန္ ေစာင့္စားေနၾကေသာ လူနာမ်ားခင္ဗ်ား။ မိမိတုိ႔
ခံစားေနရေသာ ေရာဂါလကၡဏာမ်ားကို အခ်င္းခ်င္း မဖလွယ္ၾကပါႏွင့္။
ေရာဂါဇစ္ျမစ္ကို ေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။



ျပင္ဆင္မႈ


"သမီး.....မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ပန္းကန္ျပား ငါးခ်ပ္ယူခဲ့စမ္း"
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ ေမေမ"
"သမီးေဖေဖနဲ႔ စကားေျပာစရာရိွလို႔"


အခ်စ္


"ေမာင့္ကို ခ်စ္ရဲ႕လားဟင္"
"အရူးအမူးကို ခ်စ္တယ္"
"ေမာင့္အတြက္ အသက္ကို အေသခံႏိုင္ပါ့မလား."
"ဟင့္အင္း.....ခင့္အခ်စ္က အၿမဲတမ္း ရွင္သန္ေနတဲ့ အခ်စ္ေလ"


ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းပဲေျပာပါ


"ရွင္ ကၽြန္မကို ခ်စ္တယ္ေနာ္"
"သိပ္ကို ခ်စ္တယ္"
"အဲဒါဆို ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ၾကမလဲဟင္"
"ေဟ့ ေဟ့...ေခါင္းစဥ္ကို ျဗဳန္းစားႀကီး ေျပာင္းမပစ္နဲ႔ေလ."


ျမင္းၿပိဳင္ပြဲ


ျမင္းၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပေနစဥ္ ျမင္းတစ္ေကာင္က တျခားတစ္ေကာင္ကို ေမးသည္။
"မင္းဆီမွာ ျမင္းေကာင္ေရအား ဘယ္ေလာက္ရိွသလဲကြ"


သင္ခန္းစာ


သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ရိွၾကသည္။ တစ္ေယာက္က အရက္ေသာက္သည္ ေနာက္တစ္ေယာက္က
လံုး၀ မေသာက္ေခ်။ တစ္ေန႔ အရက္ေသာက္သူ အရက္မူးမူးျဖင့္ ကားတက္ေမာင္းသည္။
အရက္ မေသာက္သူကို တက္ႀကိက္မိသည္။ အရက္ မေသာက္သူ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသသြားသည္။
သင္ခန္းစာ - ေသာက္လွ်င္ေသမည္၊ မေသာက္လွ်င္လည္း ေသမည္။


မဟာ့မဟာ ျပႆနာ


"ပီတာ မင္းအေဖက ဘယ္သူလဲ" ဆရာမက ပီတာေလးကို ေမးသည္
"ဟာ ဆရာမလဲ လုပ္ၿပီ.....ဒီကိစၥနဲ႔ပဲ အိမ္မွာ အေဖနဲ႔အေမ အၿမဲ ရန္ျဖစ္ေနက်ဗ်..."


ျငင္းပါ


"ေဒါက္တာ...ကိုယ္၀န္မရိွေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ.ဟင္"
"ဟင့္အင္းလို႔ ေျပာ"


မ်က္စိဆရာ၀န္


အခန္းထဲ၀င္လာေသာ အမ်ိဳးသမီးကို ဆရာ၀န္က ေျပာသည္။
"အ၀တ္အစား ခၽြတ္လိုက္ပါ"
"ေဒါက္တာ ကၽြန္မ နားကိုက္တာ လာျပတာပါ"
"အဲဒါဆို နား၊ ႏွားေခါင္းနဲ႔ လည္းေခ်ာင္း ဆရာ၀န္ဆီ သြားပါ"
"ရွင္က ဘယ္သူလဲ"
"မ်က္စိ ဆရာ၀န္"



ေခြးစကား


တယ္လီဖုန္းသံ ျမည္လာသည္။ ေခြးမွလြဲ၍ အိမ္ထဲတြင္ မည္သူမွ မရိွေခ်.....
တယ္လီဖုန္းကို ေခြး ေကာက္ကိုင္လုိက္သည္။
"၀ုတ္"
အခုစကားေျပာေနတာ ဘယ္သူလဲ
"၀ုတ္"
"စကားကို သဲသဲကြဲကြဲ ေျပာစမ္းပါ"
"ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္၊ ၀တစ္ေခ်ာင္းငင္ တသက္ ၀ုတ္၊ ၀ုတ္ ၀ုတ္"


ကေလးႀကီးလည္း လိုတာကိုး


"ကေလးေတြရဲ႕ စဥ္းစားဥာဏ္ အားေကာင္းလာေစတဲ့ ဗိုက္တာမင္ေဆး ရိွပါသလားရွင္"
"ရိွပါတယ္ ကေလးရဲ႕အသက္က ဘယ္ေလာက္ပါလဲ"
"၁၀ ႏွစ္၊ ၁၂ ႏွစ္နဲ႔ ၄၅ ႏွစ္...."


နားမထိုင္းဘူး


"ေဒါက္တာ ကၽြန္ေတာ္ ႏွားေစးေနတယ္ ခင္ဗ်..."
"ဒီေလာက္ေအာ္ေျပာစရာ မလိုဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ နားမပင္းဘူး၊ နားလည္းလား"
"ကိုင္း.....ကိုက္တဲ့ သြား.ဘယ္သြားလဲ ေျပာ"


ပိန္နည္း


အလြန္၀ေသာ အမ်ိဳးသမီးလူနာက ဆရာ၀န္ကို ေျပာသည္။
"ေဒါက္တာ.....ပိန္ဖို႔အတြက္ ဘာေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ ဟင္"
"ေခါင္းကို ဘယ္ေစာင္းလိုက္၊ ညာေစာင္းလိုက္ လုပ္ေပးပါ။"
"တစ္ေန႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ လုပ္ရမလဲ"
"ခင္ဗ်ားကို အစာစားဖို႔ ဖိတ္ေခၚတဲ့ အခါတိုင္း"


ကူညီခ်င္ပါတယ္


ေယာက်္ားႀကီးတစ္ေယာက္ အမ်ားသံုး အိမ္သာထဲထိုင္ေနသည္။ ကိစၥၿပီးေသာအခါ
အိမ္သာထဲ စကၠဴရွာသည္။ ဘယ္မွာမွ မေတြ႔ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘးခန္းကို
တံခါးေခါက္ၿပီး ေမးသည္။
"ခင္ဗ်ားဆီမွာ စကၠဴပို မပါဘူးလားခင္ဗ်ား"
"မပါဘူး...အဲ လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ခဲတံေပးႏိုင္တယ္၊ ယူမလား ဟင္"



ေလွ်ာ့မေျပာနဲ႔


လူနာအမ်ိဳးသမီးႀကီးကို စမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ဆရာ၀န္က ေျပာသည္။
"အင္း ေခါင္းက ေနာက္္ေနတယ္၊ အစာအိမ္လည္း သိပ္မေကာင္းဘူး၊ ဒီၾကားထဲ
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေသြးတုိးႏႈန္းက အေတာ္ေလး ျမင့္ေနျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား
အသက္ဘယ္ေလာက္ ရိွၿပီလဲ"
အမ်ိဳးသမီးက မပြင့္တပြင့္ ေျဖသည္။
"၂၈ ႏွစ္ပါ"
"ဪ မွတ္ဥာဏ္လည္း မေကာင္းဘူးကိုး"


ဂီတစာဆို

နာမည္ႀကီး ဂီတစာဆိုကို သတင္းေထာက္က ေမးသည္။
"ဆရာ...ဆရာ ဘယ္တုန္းက သီခ်င္းစေရးပါသလဲ ခင္ဗ်ား"
"ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီး ေျခာက္ေယာက္ေျမာက္ ကေလးေမြးတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕
ဖန္းတီးႏိုင္မႈစြမ္းအားကို တျခားေနရာမွာ အသံုးခ်ရေတာ့မယ္လို႔ နားလည္လိုက္
ကတည္းကပဲဗ်ာ။" 

၁) ဆပ္ျပာ


‘‘ သဘာ၀ ေလာကႀကီး ကုိ တည္ေနေအာင္ ေပါင္းစပ္ဖြဲ႔စည္း ထားတဲ႔ ဓာတ္ႀကီး ေလပါးကုိ
ေျပာစမ္း။’’
‘‘ ေျမ-ေလ-မီး...ၿပီးေတာ့...ၿပီးေတာ့...’’
‘‘ မင္းလက္ကို သန္ရွင္းေအာင္ ဘာကုိသံုးရသလဲ။’’
‘‘ ဆပ္ျပာပါ ဆရာ ’’

၂) ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးတည္ေဆာက္ခ်ိန္


‘‘ ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးကို ဘယ္အခ်ိန္မွာတည္ေဆာက္ခဲ့တာလဲ။’’
‘‘ ညမွာပါ’’
‘‘ ဘာလို႔ ညလို႔ ေျပာရတာလဲ’’
‘‘ ဆရာပဲေျပာတယ္ေလ။ ’’
‘‘ ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးကုိ တစ္ေန႔တည္း ႏွင့္ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ဘူးလို႔’’

၃) ရူပေဗဒ


‘‘ မုိးခ်ိန္းရင္ လွ်ပ္စီးလွ်ပ္တာကို အရင္ျမင္ရ ၿပီး အသံကိုေနာက္မွ ၾကားရတာ
ဘာလို႔လဲ။’’
‘‘ မ်က္စိက နားထက္ေရွ႕နည္းနည္း ပုိေရာက္ေနလို႔ခင္ဗ်။’’

၄) ဆက္သြယ္လိုလွ်င္


‘‘ ခရစ္တုိဖာကုိလံဘတ္ရဲ႕ ေနာက္မွာ (၁၄၅၁-၁၅၆၀) ဆိုၿပီးေရးထားပါတယ္။

အဲဒီဂဏန္းေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္ကုိသိရဲ႕လား။’’

‘‘ ကုိလံဘတ္ရဲ႕ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ပါ ဆရာ။’’

၅) ကၽြန္ေတာ့္အေဖပါ


ေမာင္ေမာင္က ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးဆီကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီး-

‘‘ ကၽြန္ေတာ့္သားကုိခြင့္ေပးဖို႔ ခြင့္တုိင္တာပါ။’’
‘‘ ခု ဖုန္းဆက္တာဘယ္သူလဲ’’
‘‘ ကၽြန္...ကၽြန္..ကၽြန္ေတာ့္ အေဖပါ ဆရာႀကီး။’’

၆) မွန္ေပမယ့္ မွားတယ္


‘‘စိတၱဇနာမ္ ဆိုတာဘာလဲ။’’
‘‘ မသိဘူးဆရာ။’’
‘‘ ထိလို႔ကိုင္လို႕ မရတဲ့အရာ အမည္ေပါ့။’’
‘‘သိပါၿပီဆရာ။ မီးဖိုေပၚက ထမင္းအိုးပါ။’’

၇) မွန္ေတာ့မွန္ပါရဲ႕


‘‘ နာမ္ ’’တစ္ခုကိုေျပာပါ။
‘‘ ႏြား ’’ ပါဆရာ။
‘‘ မွန္တယ္၊ ကဲ...ေနာက္တစ္ေယာက္ေျပာပါဦး။’’
‘‘ ေနာက္ထပ္ႏြားတစ္ေကာင္ပါခင္ဗ်။’’


၈) စီေအတီ

‘‘ CAT ကတ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို သိရဲ႕လား။’’
‘‘ မသိဘူးခင္ဗ်။’’
‘‘ မင္းအိမ္မွာၾကြက္ေတြကို ဘယ္သူဖမ္းတာလဲ။’’
‘‘ အေမေထာင္ေျခာက္ေထာင္ၿပီးဖမ္းပါတယ္။’’

၉) အေမးႏွင့္ အေမး


‘‘ မင္းအၿမဲ သေဘၤာစီး ခရီးသြားေနၿပီး ခုထိေရမကူးတတ္ေသးဘူးလား။’
‘‘ ခင္ဗ်ားေရာ အၿမဲေလယာဥ္ပ်ံစီး ခရီးသြားေနၿပီး ခုထိ မပ်ံတတ္ေသးဘူးလား။’’

၁၀) သတိေပးေနလို႕


‘‘ မင္းကဘာလို႔ ေက်ာင္းအၿမဲ ေနာက္က်ေနရတာလဲ။’’
‘‘ လမ္းေထာင့္ ေရာက္တုိင္း သတိေပး ဆိုင္းဘုတ္ကုိေတြ႔ေနလို႕ပါ။ ’’
‘‘ ေက်ာင္းရွိသည္ေျဖးေျဖး’’တဲ့။ 

''အေသခ်ာဆံုး''

ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္တြင္ အဘြားအိုက လူတစ္ေယာက္ကိုေမးသည္။
``သခၤ်ိဳင္းကို ဘယ္ကားစီးရင္...ေရာက္မလဲဟင္။´´
``ဘရိတ္ေပါက္ေနတဲ့ကား..စီးသြား။
´´

''အခ်င္းခ်င္းေတြပါလား''

ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းကၿဖစ္သည္။ ကတုတ္က်င္းတြင္ ဆိုဗီယက္စစ္သားမ်ားရွိေနၾကသည္။
၎တို႕ဘက္သို႕ ဂ်ာမန္တင့္ကားခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ ဆိုဗီယက္စစ္သားမ်ား
ေမာင္းၿပန္ေသနတ္ေတြႏွင့္ပစ္သည္။
မထိ လက္ပစ္ဗံုးပါကုန္သြားသည္။တင့္ကာ းသည္ လက္တစ္ကမ္းအကြာသို႕ေရာက္လာသည္။ဤတြင္
တစ္ခ်ိန္လံုး မပစ္ဘဲေနေသာတပ္သားမိန္းမလ်ာကို ၀ုိင္းေအာ္ ၾကသည္။
``ေဟ့ေကာင္..ဘာေငးေနတာလဲ တို႕ကို ဒင္းတက္မၾကိတ္ခင္မင္းဆီက
လက္ပစ္ဗံုးနဲ႕ပစ္လိုက္။´´
``ဟင့္အင္းဟင့္အင္း ေကာင္ေလးေတြ သနားပါတယ္။´´
``ေဟ့ေကာင္ ပစ္လို႕ေၿပာေနတာမၾကားဖူးလား၊မဟုတ္ရင္ ဗံုးအစား
မင္းကိုငါတို႕ပစ္လိုက္မယ္နားလည္လား။´´ ``ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း
တင့္ကားထဲမွာေကာင္ေလးေတြရွိေနတယ္ေလ..သနားစရာၾကီး။´´
ကတုတ္က်င္းေရွ႕တည့္တည့္သို႕တင့္ကားေရာက္လာသည္။တင့္ကား၏အေပၚဖံုးပြင့္သြားၿပီး
ေခါင္းတစ္လံုးၿပဴထြက္ လာသည္။ဂ်ာမန္စစ္သားလွမ္းေၿပာသည္။
``ေကာင္ေလးေတြ...နည္းနည္းဖယ္ေပးၾကေနာ္..ႏို႕မဟုတ္ရင္ တက္နင္းမိလိမ့္မယ္ကြဲ႕။´´


''တတိယအၾကိမ္''

ဆရာ၀န္ဆီ ပထမအၾကိမ္ ကိုဘေမာင္ေရာက္တုန္းက လည္ေခ်ာင္းနာသည္ဟု ေၿပာလိုက္ရာ
ဆရာ၀န္က အာသီးကို ၿဖတ္ေပးလိုက္သည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ေရာက္ေတာ့
ဗိုက္နာသည္ဟုေၿပာလိုက္ရာ
ဆရာ၀န္က အူအတက္ကို ခ်က္ခ်င္း ၿဖတ္ေပးလိုက္သည္။ တတိယအၾကိမ္ေရာက္၍ ဆရာ၀န္က
ဘာၿဖစ္တာလဲဟု ေမးေသာအခါ ကိုဘေမာင္ မေၿဖေခ်။ ဤအေခါက္တြင္ ၎ေခါင္းကိုက္ေန၍
ၿဖစ္ေလသည္။

''အသင့္ၿပင္ထား''

လူနာကို ခြဲစိတ္ခန္းထဲသို႕ ေခၚလာသည္။ မၾကာမီ ေရခ်ိန္ကိုက္ေနေသာ ေမ့ေဆးဆရာ၀န္
၀င္လာၿပီးေၿပာသည္။
``ကိုင္း.ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခြဲစိတ္ဖို႕ ၿပင္ဆင္ေတာ့မယ္။´´
လူနာေၾကာက္လန္႕တၾကားေၿပာသည္။
``ၿဖစ္ပါ့ မလားဆရာ..ဆရာမူးေနတာပဲ။´´
``ကၽြန္ေတာ္လား မူးေနတာ...မမူးပါဘူး၊ေဟာ ခဏေနလာမယ့္ခြဲစိတ္ဆရာသာ မူးေနတာ၊
မယံုရင္ ေစာင့္ၾကည့္။´´


''မေမ့နဲ႕ေနာ္''

ဆရာ၀န္က လူနာကိုမွာသည္။
``ကၽြန္ေတာ္ေပးလိုက္တဲ့ေဆးေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာသက္သာသြားရင္
ကၽြန္ေတာ့္ကို
ခ်က္ခ်င္း အေၾကာင္းၾကားေနာ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလားတူ ေ၀ဒနာခံစားေနရတယ္ဗ်။´´


''စာနာစိတ္''

စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရုံတြင္ၿဖစ္ သည္။ လူနာသံုးေယာက္ ခုတင္တစ္ခုတည္းတြင္
ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း
အိပ္ေနၾကသည္။ ၎တို႕အထဲကတစ္ေယာက္သည္ မလွည့္သာ မလႈပ္သာ သၿဖင့္
အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္။ၾကာေသာ္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သၿဖင့္ ေခါင္းအံုးကိုဆြဲကာ
ၾကမ္းေပၚဆင္းအိပ္သည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ လူနာတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးပြင့္လာၿပီး မိမိေဘးတြင္
ေနရာလြတ္သြားသည္ကိုေတြ႕သည္။
သို႕ႏွင့္ ၾကမ္းေပၚက လူနာကို လွမ္းေၿပာသည္။
``ေဟ့...ေနရာေခ်ာင္သြားၿပီ၊လာ..တက္အိပ္လွည့္။´´

''ခ်ီးက်ဴးထိုက္သူ''

ေငြစကၠဴ အတုလုပ္ေသာေယာက်ာ္းက မိန္းမကို ခ်ီးက်ဴးစကားေၿပာသည္။
``ငါ့ မိန္းမ အင္မတန္ေတာ္ပါလားေဟ့၊ဒီေန႕လည္းေ နာက္တပ္
ေငြႏွစ္ေသာင္းသံုးလိုက္ႏိုင္ပါလား။

ဟိုးတစ္ခ်ိန္က ကၽြန္းေလးတစ္ကၽြန္းမွာ ခံစားခ်က္ေတြ အားလံုး ေနထုိင္ၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေၾကကြဲမႈ၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ အသိပညာ စသျဖင့္ေပါ႔။ အခ်စ္လည္း ေနပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူတုိ႔ စုေပါင္းေနၾကတဲ့ ကၽြန္းဟာ မၾကာခင္မွာ ပင္လယ္ထဲကို ျမဳပ္ေတာ့မယ္လို႔ သတိေပးေၾကျငာခ်က္ ထြက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အားလံုးကိုယ္စီကိုယ္စီ ေလွေတြ လုပ္ၾကၿပီး အဲဒီကၽြန္းကေန ထြက္ခြာသြားၾကေတာ့တယ္။ အခ်စ္က လြဲလို႔ေပါ႔။

သူက ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေသးတယ္ေလ။ ကၽြန္းႀကီးတစ္ခုလံုး ျမဳပ္ခါနီးၿပီဆိုမွ အခ်စ္က သူ႔ကိုလာကယ္ဖို႔ အကူအညီ ေတာင္းမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

ခ်မ္းသာျခင္းကို ေလွနဲ႔ ျဖတ္သြားတာ ျမင္လိုက္ေတာ့ အခ်စ္က
"ဗ်ဳိ႕ ... ကိုခ်မ္းသာ၊ က်ေနာ့္ကို ခင္ဗ်ားနဲ႔ အတူလိုက္ခြင့္ ေပးပါလား။" လို႔ လွမ္းအကူအညီ ေတာင္းလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ခ်မ္းသာျခင္းက
"ဝမ္းနည္းပါတယ္ အခ်စ္ရာ။ ေလွေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ေရႊေတြ ေငြေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ မင္းအတြက္ ေနရာမရွိဘူး။" လို႔ ျငင္းလိုက္တယ္။

ေဘးနား ေရာက္လာတဲ့ မာနကို လွမ္းအကူအညီေတာင္းေတာ့လည္း အေျဖက မထူးဘူး။
"ကိုယ္ မင္းကို မကူညီႏိုင္ဘူး အခ်စ္။ မင္း တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ရႊဲလို႔ ငါေလွ ပ်က္သြားလိမ့္မယ္။ မျဖစ္ပါဘူး။"

ေၾကကြဲမႈကို လွမ္းျမင္လိုက္ေတာ့ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ "ေၾကကြဲမႈ၊ က်ေနာ့္ကိုလည္း ေခၚသြားပါဦး။"
"အို ... အခ်စ္၊ ငါ တအား ဝမ္းနည္းေနလို႔ပါကြာ။ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေအးေဆး ေနပါရေစ။" လို႔ ပူေဆြးေနတဲ့ အသံနဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေဘးနားက ျဖတ္သြားတာ ျမင္ေတာ့ လွမ္းေခၚလိုက္ေပမယ့္ သူ႔ဖာသာ အေပ်ာ္လံုးနဲ႔ စို႔ေနေတာ့ ေခၚေနတာေတာင္ မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။

အဲဒီလို အားကိုးရာမဲ့လို႔ အားငယ္ေနခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို "လာ အခ်စ္။ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့။" ဆိုတဲ့ အသံတစ္သံ ထြက္လာတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ အသက္ေတာ္ေတာ္ ႀကီးေနပါၿပီ။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ။ အခ်စ္ခမ်ာ တအား ေပ်ာ္သြားၿပီး ေလွေပၚ ခုန္တက္လိုက္တယ္။ ကယ္တင္ရွင္ေတြ႕ၿပီ ဆိုၿပီး အေပ်ာ္လြန္လိုက္တာ အဘိုးအိုကို ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဆိုတာေတာင္ မေမးလုိက္မိဘူး။ ေနာက္ ကမ္းေျခ တစ္ေနရာလည္း ေရာက္ေရာ အခ်စ္ကို ခ်ၿပီးၿပီးခ်င္း ဘာမွ မေျပာဘဲ ေလွေလွာ္ၿပီး ထြက္သြားေလရဲ႕။

ေက်းဇူးတင္ခ်င္တာေတာင္ ဘယ္သူ႔ တင္ရမွန္း မသိတဲ့ ဘဝ။ ဒါနဲ႔ တျခားအဘိုးအို တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးပညာကို သြားေမးေတာ့တယ္။
"က်ေနာ္ကို ဘယ္သူ ကူညီသလဲဆိုတာ သိလား အဘ"
"အဲဒါ အခ်ိန္ ကြဲ႕" လို႔ အဘိုးအို ျပန္ေျဖေတာ့ "အခ်ိန္" လို႔ ပါးစပ္ကေန ေရရြတ္ရင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာ အမူအရာကို အကဲခတ္မိတဲ့ ဘိုးပညာက တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"ေအးကြဲ႕။ ေလာကမွာ အခ်စ္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို နားလည္ႏိုင္စြမ္းရွိတာ အခ်ိန္ပဲ ရွိတယ္မဟုတ္လား အေမာင္ရဲ႕"

....................................................................................................

ဒီ ပံုျပင္ေလး ဖတ္ၿပီးသြားေတာ့ အေတာ္ေလး ေတြးေနျဖစ္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ အခ်စ္နဲ႔ ဒုကၡပင္လယ္ ေဝေနခ်ိန္မွာ ဘာကမွ အေဖာ္မျပဳႏိုင္ဘူး ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သ႐ုပ္ေဖာ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ကၽြန္းေပၚမွာသာ သူ႔လိုပဲ ေနာက္ထပ္ အခ်စ္ တစ္ေယာက္ ထပ္ရွိေနရင္ေကာလို႔ ေတြးမိျပန္တယ္။ ဒါဆိုလည္း ဒီကၽြန္းေပၚမွာပဲ ေရနစ္ၿပီး ေသခ်င္ေသပါေစလို႔ ေျပာင္းေတြးသြားမလား ဆိုတာလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပဲေနာ္။ အခ်စ္အေၾကာင္းကို ဖတ္ရတိုင္း စဥ္းစားမိတိုင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေျပာခဲ့တာကို အမွတ္သြားသြား ရေနမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ စကားေလးကို အေတြးပြားႏိုင္ဖုိ႔ တင္ျပရင္း .....
"အခ်စ္ဆိုတာ ၾကက္သြန္ လွီးတဲ့အခါ က်တဲ့ မ်က္ရည္လိုပဲ။ လွီးေနတုန္းေတာ့ က်ေနမွာေပါ႔ကြာ။ လွီးၿပီးသြားေတာ့လည္း ဘယ္က်ေတာ့မလဲ။ လွီးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ မ်က္ရည္က်တဲ့ အေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ရယ္ခ်င္စရာႀကီးကြ။ ထပ္လွီးၾကည့္ ထပ္က်ဦးမွာပဲ။ လံုးဝ မက်ခ်င္ရင္ေတာ့ မလွီးနဲ႔ေပါ႔ကြာ။"

ေဆးရံုတစ္ခုလံုး အလုပ္မ်ားလြန္းေနတဲ႕တစ္ေန႕ မနက္ခင္း ၈နာရီခြဲ အခ်ိန္ေလာက္မွာ
အသက္ ၈၀ အရြယ္ အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ ေဆးရံုကို ေရာက္လာတယ္.. အရင္တစ္ပတ္က
ခြဲစိတ္ထားတဲ႕ သူ႕လက္ေပၚက ခ်ဳပ္ရိုးကို ျပန္ေျဖဖို႕ ေရာက္လာတာပါ.. သူက ေဆးရံု
ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းဘဲ ကၽြန္ေတာ႕ကို ေျပာတယ္….

“ကိုးနာရီေလာက္မွာ အဖိုး ခ်ိန္းထားတာေလးတစ္ခု ရွိလို႕ အရင္လိုေနတယ္..
အဖိုးကို အျမန္လုပ္ေပးပါ လူေလးရယ္ …”

ကၽြန္ေတာ္က သူ႕နံမည္ အသက္ စတာေတြကို စာအုပ္ထဲေရးသြင္းလိုက္ရင္း “ အဖိုး
ခနေလာက္ထိုင္ပါဦးခင္ဗ်ာ” လို႕ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္….. သူ႕ဒဏ္ရာက ခ်ဳပ္ရိုးကို
ေျဖဖို႕ဆိုရင္ ဆရာ၀န္ တစ္ေယာက္ေယာက္ အားဖို႕ အနည္းဆံုးတစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ေတာ႕
ေစာင္႕ရလိမ္႕မယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္… ကၽြန္ေတာ္ က သူ႕ရဲ႕အလွ်င္စလို ျဖစ္ေနတဲ႕
အမူအရာေၾကာင္႕ ဒီေဆးရံုမွာ ေလာေလာဆည္ အလုပ္သိပ္မမ်ားတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ကဘဲ
ၾကည္႕ေပးဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္…

အနာကို စစ္ေဆးၾကည္႕ေတာ႕ အားလံုးအေျခအေနေကာင္းတယ္.. အနာလဲက်က္ေနျပီ … ဒါနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္က ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ကို အနာ ခ်ဳပ္ရိုး ေျဖဖိို႕ လိုအပ္တဲ႕ ကိရိယာ
တန္ဆာပလာေတြ ယူလာဖို႕ လွမ္းေျပာ လိုက္တယ္… ခ်ဳပ္ရိုးေျဖေနရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က
သူ႕ကို စကား စေျပာလိုက္တယ္…

“အဖိုး ဘာေတြမ်ား အေရးတၾကီး ခ်ိန္းထားတာရွိလို႕လဲ ဒီေလာက္အရင္လိုေနတာ…”

“ မဟုတ္ပါဘူးလူေလးရယ္… အဖိုး မိန္းမနဲ႕ မနက္စာ အတူစားဖို႕အတြက္
လူနာေစာင္႕ေရွာက္ေရးေဂဟာကို သြားမလို႕ပါ… အဖိုးက မနက္တိုင္းကို သူနဲ႕အတူတူ
မနက္စာ စားေနၾကေလ…..”

“ေအာ္.. အဖိုးမိန္းမက လူနာေစာင္႕ေရွာက္ေရးေဂဟာမွာလား …
ေနမေကာင္းလို႕လားခင္ဗ်ာ…”

“အင္း.. သူက အယ္လ္ဇိုင္းမားေရာဂါေၾကာင္႕ ကုသ ေစာင္႕ေရွာက္မႈခံယူဖို႕ အဲဒီမွာ
ေရာက္ေနတာပါကြယ္..”

ကၽြန္ေတာ္က အဖိုးကို က်ီစယ္ခ်င္တာနဲ႕

“တကယ္လို႕ နံနက္စာစားဖို႕ အဖိုး နည္းနည္း ေနာက္က်ရင္ အဖြားက အဖိုးကို
စိတ္ဆိုးမွာလား”..

*“သူ က အဖိုးဘယ္သူဆိုတာကိုေတာင္ မသိေတာ႕ပါဘူးကြယ္…. အဖိုးကို မမွတ္မိေတာ႕တာ
ခုဆို ၅ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိပါျပီ..”*

ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေလးအံ႔ၾသသြားတယ္.. “အိုး.. ဒါနဲ႕ေတာင္ အဖိုးက မနက္တိုင္း
မနက္တိုင္း မနက္စာအတူ စားဖို႕သြားေနေသးတယ္ေနာ္..အဖိုး ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ
ဆိုတာကိုေတာင္ သူက မမွတ္မိေတာ႕ဘဲနဲ႕မ်ား…”


အဖိုးအိုက ျပံဳးလိုက္တယ္…. ျပီးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ႕လက္ကို အသာအယာ
ဆုပ္ကိုင္လိုက္ျပီးေတာ႕ ေျပာတယ္..

*” သူအဖိုးကို မသိေတာ႕တာ မွန္ပါတယ္…. ဒါေပမဲ႕ အဖိုးက သူဘယ္သူဆိုတာ
သိေနေသးတယ္ေလ” *

အဖိုးအို စကားေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ႔ရင္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ခုကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္
ခံစားလိုက္္ရသလို ျဖစ္သြားတယ္… အဖိုးအိုေရွ႕မွာ မ်က္ရည္ မက်မိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္
ၾကိဳးစားျပီး ထိန္းလိုက္ရတယ္… အဖိုးကေတာ႕ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕က
ထြက္ခြာသြားခဲ႕ျပီ.. အဖိုးရဲ႕လက္နဲ႕ ကိုင္သြားတဲ႕ ကၽြန္ေတာ႕ လက္ေပၚက
ေနရာေလးမွာ သူ႕ဆီက အေႏြးဓာတ္ကေလး ခုခ်ိန္ထိ က်န္ေနေသးသလို ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ထဲ
ခံစား မိတယ္… လက္ေပၚမွာ တင္မကပါဘူး..ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာပါ
က်န္ေနခဲ႕တာပါ… အဲဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳးဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ရွာေဖြေနတဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္ခဲ႕တဲ႕ အခ်စ္မ်ိဳး၊ ကၽြန္ေတာ္ တန္ဖိုးထားခ်င္ခဲ႕တဲ႕
အခ်စ္မ်ိဳးပါ…..

အခ်စ္စစ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ႕ ရုပ္ခံစားမႈ သက္သက္လဲမဟုတ္ဘူး…. စိတ္ခံစားမႈ သက္သက္လဲ
မဟုတ္ဘူး.. ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕သူက ျပန္ခ်စ္သည္ ျဖစ္ေစ မခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ ..ကုိယ္႕ဘက္က
အျမဲတမ္း ခ်စ္သြားႏိုင္တဲ႕ ၊ဘာကိုမွ ျပန္လည္ရရွိဖို႕ မေမွ်ာ္လင္႕တဲ႕ အခ်စ္ကို
အခ်စ္စစ္ပါ လို႕ဆိုရင္ စာဖတ္သူမ်ား လက္ခံ ႏိုင္ပါ႕မလား….. ကၽြန္မတို႕ ေတြရဲ႕
ဘ၀မွာ *အခ်စ္စစ္ *ဆိုတဲ႕ စကားလံုးကို ခနခနသံုးစြဲဖူး၊ ေျပာဖူး ၾကပါ လိမ္႕မယ္
… ဒါေပမဲ႕ အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ဘယ္လို အရာလဲ ဆိုတာ ကိုေတာ႕
အဓိပၸါယ္ဖြင္႕ဆိုပံုျခင္း ၊ နားလည္ လက္ခံပံုျခင္းေတာ႕ ကြဲျပား ၾကပါ လိမ္႕မယ္…
ဒီ ဇာတ္လမ္းေလး ထဲက အဖိုးအိုရဲ႕ အခ်စ္မ်ိဳးကို အခ်စ္စစ္ပါလို႕ ဆိုရင္
သေဘာတူတဲ႕သူ ရွိသလို သေဘာမတူတဲ႕ သူေတြလဲ ရွိေကာင္း ရွိပါလိမ္႕မယ္….
ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ေစ ေမွ်ာ္လင္႕ျခင္း ကင္းတဲ႕ ခ်စ္ျခင္း တစ္စံုကိုေတာ႕
တန္ဖိုးထားေလးစားရမွာပါ……


ဇာတ္လမ္းေလးထဲက အဖိုးအိုရဲ႕အခ်စ္ကို ဦးညႊတ္လိုက္ရင္းနဲ႕ …
စာဖတ္သူမ်ားလဲအခ်စ္စစ္ကို ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိ ႏိုင္ၾကပါေစေနာ္… 

မင္းေပ်ာ္ေတာ႕ ငါျပံဳး

မင္းမုန္းေတာ႕ ငါငို

ခ်စ္လိုလွ်င္ မင္းသေဘာ

မေမာဘူး မင္းအတြက္ဆို

လိုအပ္လွ်င္ အရံသင္႕

စဥ္သျဖင္႕ ရိွေနခ်င္

မၾကင္နာ မင္းပစ္ခြာေတာ႕

ဗလာအသည္း ေမွာက္လ်က္လဲ၏ ။

၀မ္းနည္းလို႕ မင္းငိုေတာ႕

ရင္ကိုဖဲ႕ အသက္ေပး

မငိုေဆး ေဖာ္ေပးခ်င္တာ

ငါ႕ေစတနာ

ႏွလံုးသားနဲ႕ရင္း

ရင္ကဲြနာ စပ္ဖ်ဥ္းမွ

အခ်ိန္က်လို႕ ငါ႕မွာသိ

အခ်စ္စစ္မွာ အတၱမရိွ ။       ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

တစ္ခါက

ငါက ခ်စ္ခဲ႕ရသူမို႕

ခ်စ္တဲ႕သူထံအပါး၀ယ္

နားလည္ရင္း ခြင္႕လြတ္

ခြင္႕လြတ္ရင္း စြန္႕လြတ္ခဲ႕ရျပီ … ။

အခ်စ္ဆိုတာ

အပိုငါမေျပာပါဘူး

အခ်ိဳသကာ မဟုတ္ခဲ႕တာ

အေသအခ်ာ … ။

အျပံဳးမေ၀ ႏွုံးေခြေနတဲ႕

ႏွလံုးသားငယ္ ျပံဳရယ္ေစဖို႕

မုန္းတယ္ဆိုတဲ႕စကား

ဘယ္အခါမ်ားမွ

မၾကားရေစ

သြားပါရေစေတာ႕

အခ်စ္မဲ႕ ရပ္၀န္းတစ္ေနရာ ။            ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

အခ်စ္ေၾကာင္႕ ကမာၻၾကီးဟာ လည္ပတ္ေနတယ္လို႕ အဆိုရွိပါတယ္ ၊ ေနရာတိုင္းမွာ
ၾကည္႕ပါ ၊ အခ်စ္နဲ႕ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ႕ အရာ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ႕ ေတြ႕ရမယ္တဲ႕ ၊
အခ်စ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႕ နက္ရွိဳင္းတဲ႕ ခံစားမွဳ
တစ္ခုေပါ႕ ၊ ဒါေပမယ္႕ တခါတရံမွာ ဘယ္လိုဘယ္ပုံ ဆိုတာ ေဖၚျပရ ခက္ေနတတ္ပါတယ္
အဲဒီလိုပါပဲ တခ်ိဳ႕သူေတြမွာ ေတာ႕ ကိုယ္က ခ်စ္ေနေပမယ္႕ သိေအာင္ျပဖို႕ ၊
တစ္နည္းေျပာရရင္ အခ်စ္ကို ေကာင္းမြန္စြာ ေပးဖို႕ ဘာေတြလိုမယ္ဆိုတာ မသိပဲ
ျဖစ္ေနတတ္ျပန္ပါေသးတယ္ ၊ က်ေနာ္႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိတယ္ သူကေတာ႕
ခ်စ္တယ္ ေျပာေနတာပဲ ၊ ဒါေပမယ္႕ သူခ်စ္တဲ႕ သူက ဘာကို ၾကည္႕ျပီး
သူခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုု နားလည္ရမလဲ မသိဘူး ၊ သူခ်စ္တာကို လည္း မခံစား ရဘူး ၊
အဲဒီလိုေတာ႕ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး ။

ကိုယ႕္စိတ္ထဲမွာပဲကိုယ္ ၾကိတ္ျပီး ခ်စ္ေနရင္ေတာ႕ ကိုယ္႕ရဲ႕ ခံစားမွဳ
သီးသန္႕ အတြက္ပါပဲ ၊ ကိုယ္႕ခ်စ္သူကို ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ႕သူကို
အခ်စ္ေတြ ေပးခ်င္လာျပီဆိုရင္ေတာ႕ အခ်စ္ရဲ႕ ဘာသာစကားေတြကို ေလ႕လာ
ထားသင္႕ပါတယ္ ၊ ကိုယ႕္ရဲ႕ ခ်စ္သူကလည္း အခ်စ္ကို ရရွိနားလည္ နိုင္ေစမယ္႕
နည္းေလးေတြေပါ႕ ၊ ဆန္းစစ္ၾကည္႕တဲ႕ အခါမွာေတာ႕ တကယ္ပဲ ခ်စ္သူ
ႏွစ္သက္ေစမယ္႕ အခ်က္ေတြဆိုတာ ေတြ႕ရတဲ႕ အတြက္ ခ်စ္လိုသူ
သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ျပန္လည္ ေ၀ငွေပးလိုက္ပါတယ္ ။

အခ်စ္ရဲ႕ဘာသာစကားေတြကေတာ႕

၁. Give time .. အခ်ိန္ေပးပါ

ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕သူကို ကိုယ္႕ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြထဲက မွ်ေပးဖို႕ပါပဲ ၊ အတူ
ရွိေနနိဳင္ရင္လဲ ရွိေနေပါ႕ ၊ ရွိမေနနိုင္ရင္လည္း ဘယ္အခ်ိန္မွာ လိုအပ္မလဲ
၊ သူလိုအပ္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က အခ်ိန္ေလးေပးနိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစား
သင္႕ပါတယ္ ။ ခ်စ္သူေတြရဲ႕ ၾကားမွာ အခ်ိန္မေပး နိုင္ျခင္းဟာလဲ ျပႆနာ
တစ္ခုပါ ၊ ဒါေၾကာင္႕ အခ်စ္ကို ေပးဖို႕ ဆိုရင္ အခ်ိန္ကိုလဲ ေပးသင္႕တယ္
ဆိုတဲ႕ အခ်က္ကို သိထားသင္႕ပါတယ္ ။

၂. Give caring … ဂရုစိုက္မွဳေပးပါ

ကိုယ္႕ခ်စ္သူကို ဂရုတစိုက္ ရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕သူက
ဂရုတစိုက္ ရွိေနေစခ်င္တာ သဘာ၀ပါပဲ ၊ ဒါေပမယ္႕ လက္ေတြ႕မွာေတာ႕ အမွတ္တမဲ႕
ဖာသိဖာသာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္ ၊ အထူးသျဖင္႕ သူရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကုိ
ဂရုစိုက္ျပီး နားလည္ေပးဖို႕ပါပဲ ။

၃. Give help … အကူအညီေပးပါ

ကိုယ႕္ခ်စ္သူကို ကိုယ္ေပးနိုင္တဲ႕ အကူအညီေလးေတြ ေပးဖို႕ပါ ၊
အေသးအမႊားေလးေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႕ ၊ စိတ္ခံစားမွဳ ပိုင္းဆိုင္ရာမွာေတာ႕
ထိေရာက္ပါတယ္ ၊ ၾကင္နာမွဳ ကို ျပရာေရာက္သလိုပဲ သူ႕အတြက္ ၾကည္နူးပီတိ
ျဖစ္ရပါတယ္ ။

၄. Give understanding and be happy နားလည္မွဳ ေပးျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ကိုယ္ခ်စ္သူကို နားလည္မွဳ ေပးျပီး ခ်စ္ပါ ၊ ခ်စ္တဲ႕ ေနရာမွာ
ကိုယ္႕ခ်စ္သူဟာ လြပ္လပ္မွဳ ရွိေစဖို႕ ေဘာင္ေတြ ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြကို
က်ယ္က်ယ္ေလးထားေပးပါ ၊ စည္းမ်ဥ္း ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြက သိပ္ျပီး
က်ဥ္းက်ပ္ေနရင္ အခ်စ္ခံရတဲ႕ သူဟာ လြပ္လပ္မွဳ မရွိတဲ႕ အတြက္ အျပည္႕အ၀
ေပ်ာ္ရႊင္နိုင္မွာ မဟုတ္သလို တခါတရံ မွာ စိတ္ေတာင္ ညစ္သြားေစပါလိမ္႕မယ္ ။

၅. Give respect ေလးစားမွဳ ေပးပါ

ကိုယ္႕ခ်စ္သူဟာ ဘယ္လိုအေျခအေန အဆင္႕အတန္း မွာ ျဖစ္ေစ ကိုယ္က ခ်စ္ျပီ
ဆိုရင္ေတာ႕ ေလးစားမွဳေလး ေပးပါ ၊ ကိုယ္က အရမ္း လႊမ္းမိုးေနတာမ်ိဳး
မလုပ္ပဲ နဲ႕ သူတည္ရွိေနမွဳနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ အေနအထားေလးကို လည္း အသိအမွတ္ ျပဳ
ေပးပါ ၊

၆. Give attention ( Pay attention to details ) … အာရုံစူးစိုက္မွဳေပးပါ

ကိုယ္ခ်စ္သူဟာ ဘာကို နွစ္သက္တယ္ ဘာကို မႏွစ္သက္ဘူး စတဲ႕ အေသးစိတ္
အခ်က္အလက္ ေလးေတြက စျပီး သိထားပါ ၊ အာရုံစူးစိုက္ျပီး မွတ္သားပါ ၊
သူၾကိဳက္တာကို လုပ္ျပီး မၾကိဳက္တာကို မလုပ္ပါနဲ႕

၇. Give gifts …. လက္ေဆာင္ေလးေတြ ေပးပါ

တခါတရံ မွာေတာ႕ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ေပးတာဟာလဲ အခ်စ္ကို ျပသရာ ေရာက္ပါတယ္ ၊
သတိရ ျခင္းရဲ႕ အထိန္းအမွတ္ အျဖစ္ေပါ႕ ၊ လက္ေဆာင္ေသးေသးေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါေစ
တန္ဘိုးထား တတ္ၾကပါတယ္ ။

အရာ၀တၳဳ တိုင္းမွာ တန္ဘုိး နွစ္မ်ိဳး ရွိၾကပါတယ္ ၊ အဲဒါေတြကေတာ႕ material
value နဲ႕ sentimental value တို႕ပါပဲ ၊ material value က ပစၥည္းရဲ႕ မူလ
တန္ဘိုး ျဖစ္ျပီးေတာ႕ sentimental value ကေတာ႕ အဲဒီပစၥည္း အေပၚမွာ
ခံစားတဲ႕ သူ႕ေၾကာင္႕ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႕ ခံစားခ်က္ရဲ႕ တန္ဘိုးပါ ။
ခ်စ္သူက ထီးေလး တစ္လက္ကို လက္ေဆာင္းေပးတယ္ ဆိုပါစို႕၊ ေနပူထဲသြားလို႕
အဲဒီ ထီးေလးကို ေဆာင္းတဲ႕ အခါမွ ပိုျပီး ေအးတယ္လို႕ ခံစားရေကာင္း
ရနိုင္ပါတယ္ ၊ ခ်စ္သူရဲ႕ အမွတ္တရ ျဖစ္မွဳ ၊ ခ်စ္သူရဲ႕ အမွတ္သေကၤတ ၊
ခ်စ္သူရဲ႕ ေစတနာ စတဲ႕.. စတဲ႕ ခံစားရျခင္းေတြ ပူးေပါင္းပါ၀င္ေနတာမို႕
အဲဒီထီးေလးကို ... ေရာင္းတဲ႕ ဆိုင္ေပၚကအလားတူ ထီးတစ္လက္ ထက္ေတာ႕ ပို
တန္ဘိုးထား ပါလိမ္႕မယ္ ၊ အဲဒီသေဘာပါပဲ ။

ဒါေၾကာင္႕မို႕ ကိုယ္႕အတြက္ မပင္ပန္းေစမယ္႕ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ေပးသင္႔ပါတယ္ ။

၈. Communication ဆက္သြယ္ေျပာဆိုပါ

လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံတဲ႕ ေနရာ မွာေတာင္ ေျပာဆို ဆက္ဆံေရးဟာ အေရးၾကီးပါတယ္
၊ ကိုယ္႕ခ်စ္သူကို က်ေတာ႕ ကိုယ္က ခ်စ္တဲ႕ အေၾကာင္း ၊ သူဟာ ကိုယ္႕ အတြက္
လိုအပ္တယ္ ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္း စတာေတြကို ေျပာေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ၊
တခ်ိဳ႕သူမ်ားဟာ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕ စကားကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ၾကားခ်င္သလို ေသခ်ာ
ေစခ်င္တဲ႕ အတြက္ ေမးလဲ ေမးေလ႕ ရွိပါတယ္ ၊ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ကေတာ႕
ပုံစံခ်င္းမတူဘူးေပါ႕ ၊ ကိုယ္႕ခ်စ္သူရဲ႕ ဆႏၵကို လိုက္ျပီး
ကိုယ္ခံစားခ်က္ကို သိေအာင္ ေျပာေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အပိုေတြကို ညာျဖီး
အာရႊီးဖို႕ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ခ်စ္တဲ႕ အေၾကာင္းကို ေျပာဖို႕လဲ
လိုအပ္တယ္ ဆိုတဲ႕ အခ်က္ကေလးကို စားရင္းတို႕ ေပးလိုက္တာပါပဲ ။

၉. Touching ထိေတြ႕မွဳတဲ႕

ဒီအခ်က္က ျမန္မာေတာ႕ မဆန္ဘူး ၊ ဒါေပမယ္႕ ခ်န္ခဲ႕ဖို႕လဲ မေကာင္းဘူး ၊
ဒါေၾကာင္႕ ေအာက္ဆုံးနားမွာ ထားျပီး ထည္႕ေပးလိုက္ပါတယ္ ။

တခါတရံ အားငယ္ေနတဲ႕ အခါမ်ိဳးမွာ တစုံတေယာက္က လက္ကုိ
ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္ကိုင္ျပီး အားေပးစကား ေျပာလာတဲ႕ အခါ အားရွိသြားသလိုမ်ိဳး
ခံစားရဖူးပါသလား ၊ ပုခုံးဖက္ျပီး ေပါင္းလာၾကတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါလို႕
ေျပာၾကတာ ၾကားဖူးပါသလား ၊ ေႏြးေထြးမွဳ ရင္းႏွီးမွဳ စတဲ႕
စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ထိေတြ႕ မွဳေတြကေန တစ္ဆင္႕
ရရွိနိုင္ပါတယ္ ။ ႏွလုံးကေန ထုတ္လႊတ္တဲ႕ စြမ္းအင္ေတြကို ထိေတြ႕မွဳေတြကေန
တစ္ဆင္႕ ကူးေျပာင္း ရရွိနိုင္တဲ႕ အေၾကာင္းေတြကို က်ေနာ္ ဖတ္ရွဳဖူးပါတယ္ ။

ဒါေၾကာင္႕မို႕ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္တာ ၊ ပုခုံးကိုဖက္တာ ၊ လက္ေမာင္းကို
ကိုင္တာ ၊ အၾကင္နာေပးတာေလးေတြက အစေပါ႕ ဒါေလးေတြကလဲ လိုအပ္ပါတယ္ ။ အဓိက
ကေတာ႕ ခႏၶာကိုယ္ပိုင္းဆိုင္ရာထက္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ၾကင္နာမွဳ
ေႏြးေထြးမွဳ စတဲ႕ ခံစားရတာေတြကို ေျပာခ်င္တာပါ ။
( ဒါကိုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္းအားလုံး မသိဘူးဗ် ၊ သိတဲ႕သူေတြက ဆက္ေရးေပးပါ )

ကဲ အခ်စ္ကို အဲဒီ ဘာသားစကားေတြနဲ႕ ေျပာဆိုမယ္ဆိုရင္ သင္႕ခ်စ္သူက
ေကာင္းေကာင္း နားလည္ပါလိမ္႕မယ္လို႕ကၽြန္ေတာ္ေျပာရဲပါတယ္ ခင္ဗ်ားတို႕
အေကာင္းဆုံး အခ်စ္သမားေတြ ျဖစ္လာမယ္ထင္ပါတယ္... 

တစ္ခါက အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ႕သမီးရည္စားအတြဲတစ္တြဲရိွတယ္ေပါ႕… အဲဒီေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္မေလးမွာ ေကာင္မေလးကပဲ ဘယ္အရာကိုမဆို ဦးေဆာင္ေနရသလိုျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါကိုေကာင္မေလး သိပ္သေဘာမက်ျဖစ္ေနတာ…. သူ႕ခ်စ္သူကိုလည္း အားကိုးေလာက္တဲ႕ ဦးေဆာင္သူ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႕သေဘာရိွတယ္ေလ…။ အဲဒီလိုနဲ႕ တစ္ရက္မွာေတာ႕… ႏွစ္ေယာက္အတူ ပင္လယ္ျပင္ကို အေပ်ာ္စီးသေဘၤာႏွင့္ အလည္သြားၾကတယ္…အဲဒီအခ်ိန္မွာ သေဘၤာကေမွာက္ပါေလေရာ…။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႕ပဲ ေရထဲမွာ ပ်ဥ္ျပားတစ္ခ်ပ္နဲ႕သူတို႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္မွ် ေမ်ာေနၾကတယ္။
“နင္ေၾကာက္ေနလား” လို႕ေကာင္မေလးေမးေတာ႕ေကာင္ေလးက ဓါးေသးေသးေလးကို ထုတ္ျပၿပီး “ေၾကာက္ပါဘူး၊ ငါးမန္းေတြလာရင္ ငါဒီဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္မယ္” လို႔ေျပာတယ္…။ ေကာင္မေလးက ေခါင္းေလးခါၿပီးရီတယ္…သူရဲ႕ရီတဲ႕ပံုစံက ငါပဲဦးေဆာင္ရဦးမွာပဲဆိုတဲ႕သေဘာေပါ႕…။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သေဘၤာတစ္စင္းက သူတို႕႔ေမွ်ာေနတာကို ေတြ႕သြားတယ္… ဘယ္လိုေတြ႕လဲဆိုေတာ႕…ကပၸတိန္က မွန္ေျပာင္းၾကီးနဲ႕ၾကည္႕ေနတဲ႕အခ်ိန္ျဖစ္ေနတာကိုး…သူတို႕ကံေကာင္းသြားတာေပါ႕…အဲ...ကံေကာင္းျပီထင္ေနတာ…သေဘာၤနဲ႕ခပ္ေ၀းေ၀းမွာလည္း ငါးမန္းစူးေတာင္ေတြ ေရေပၚကေန အလွ်င္အျမန္ ကူးလာေနတာကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္…တစ္ဖက္မွာ ငါးမန္းေတြလည္းလာေနတယ္….သေဘာၤကလည္း အခ်ိန္မွီေရာက္လာဖို႕ မေသခ်ာဘူး…အဲဒီေတာ႕ေကာင္မေလးကေျပာတယ္… “ငါတို႔အစြမ္းကုန္ကူးခက္ၾကရေအာင္” အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးဟာ ေကာင္မေလးမထင္ထားတဲ႕ ကိစၥတစ္ခုကိုလုပ္လိုက္တယ္… အဲဒါကေတာ႕ ေကာင္မေလးကို ပ်ဥ္ျပားေပၚကတြန္းခ်လိုက္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ကူးသြားတယ္…. “ဒီတစ္ခါငါအရင္ ကူးမယ္ဆိုၿပီး” ထြက္သြားတယ္…. ေကာင္မေလးမွာ ေျပာမတတ္ေလာက္ေအာင္ အ ၿပီးက်န္ခဲ့တယ္…..ေကာင္ေလးကေတာ႕ ငါးမန္းေတြ၀န္းရံေနတဲ့ၾကားထဲမွာ ကူးခက္ရင္းနဲ႕ “ငါနင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ႕စကားတစ္ခြနးပဲ ေအာ္လိုက္ႏုိင္ျပီး ပင္လယ္ထဲမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္…..သေဘၤာသားေတြက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးကို ကယ္တင္လိုက္ႏိုင္ၾကတယ္….သေဘၤာcaptainကေတာ႕ ၀မ္းနည္းတဲ႕ေလသံနဲ႕ ေကာင္မေလးကိုေျပာတယ္… “သူဟာငါေတြ႔ဖူးတဲ႕ လူေတြထဲမွာ အရဲရင့္ဆံုးပဲ သူ႔အတြက္ ဆုေတာင္းေပးၾကရေအာင္” လို႕ေျပာလုိက္တယ္… အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက “မဟုတ္ဘူး၊ သူကငေၾကာက္” လို႔ေျပာေတာ့ သေဘၤာ captain ကအံ႕ၾသဟန္နဲ႕ “ဟာ… ဘာလုိ႔လဲ၊ နင္တို႔ကို ကယ္မလို႔ အေ၀းၾကည့္မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည့္ေနတာ ငါ အစအဆံုးျမင္ေနရတယ္…၊ ထင္ထင္႐ွား႐ွားပဲ နင္႔ကိုတြန္းထုတ္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ႕မွ သူ႔လက္ကိုသူ ဓါးနဲ႔ ဒဏ္ရာရေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္…. ငါးမန္းဆိုတာေသြးညိွႏွံ႔ကိုခ်က္ျခင္းသိတာ…နင္႕ေကာင္ေလးက ႏွစ္ေယာက္စလံုး မလႊတ္ႏိုင္မွန္းသိလို႕ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္သံုးျပီး နင္႕တစ္ေယာက္ကုိကယ္ဖုိ႔အခ်ိန္ရေအာင္….လုပ္သြားတာ…
သူသာဒီလုိမလုပ္ရင္နင္လည္း ငါးမန္းစားျဖစ္ေနျပီ… ဒီသေဘၤာေပၚမွာေရာက္လာစရာအေၾကာင္း မရိွဘူး……….” ဟုရွင္းျပလိုက္ကာမွ….ေကာင္မေလးဟာ ဘာမွမေျပာႏိုင္ပဲ ဆံြအစြာနဲ႕မ်က္ရည္ေတြၾကားထဲ တစ္ေယာက္တည္း ေကာင္ေလးရဲ႕ နာမည္ကိုသာေခၚေနမိပါေတာ႕တယ္… အဲဒီအခ်ိန္ၾကမွပဲ… သူခ်စ္သူေကာင္ေလးရဲ႕ အေပၚအထင္ေသးခဲ႕မိတာေတြ…အထင္မွားခဲ႕မိတာေတြကို စိတ္ထဲကေနပဲ ၾကိတ္ျပီးေတာင္းပန္ေနခဲ႕တယ္… ေနာက္ေတာ႕မွ သူဟာစကားတခြန္းကုိေလးေလးနက္နက္ေျပာလိုက္ပါတယ္… အဲဒါကေတာ႕… “နင္ဟာ နင္႕အသက္နဲ႕နင္႕ရဲ႕အခ်စ္ေတြကိုသက္ေသျပခဲ႕တယ္...ငါ႕ကလည္း...ငါအသက္ရွင္သေရြ႕ ငါ႕ရဲ႕အခ်စ္ေတြအကုန္လံုးဟာ နင္႕တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲျဖစ္ေစရမယ္လို႕ ငါသစၥာဆိုပါတယ္ဟာ"။         ။

ဒီစာေလးကို ဖတ္ျပီးရင္ေတာ႕မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အေပၚထားတဲ႕ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ… ေဖာ္ထုတ္မျပတာပဲရိွတာပါ… အေရးၾကံဳရင္ ေပးဆပ္ရဲတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ပါတယ္ဗ်ာ…
မူရင္ပို႕စ္ကိုအနည္းငယ္ျပင္ဆင္တင္ျပပါသည္…ခြင္႕မေတာင္းခဲ႕မိသည္႕အတြက္ ဒီေနရာကပဲေတာင္းပန္ပါတယ္... 

''ဘာကို ႐ိုမန္တစ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေခၚသလဲ...''

ေကာင္ေလးက သူ႔ကို မခ်စ္မွန္းသိရက္နဲ႔ ေကာင္မေလးကို ႏွင္းဆီပန္း ၉၉၉ပြင့္
လက္ေဆာင္ေပးတာကို ေခၚတယ္။

''ဘာကို ျဖဳန္းတီးတယ္လို႔ ေခၚသလဲ...''

ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုခ်စ္မွန္း သိရက္နဲ႔ ႏွင္းဆီပန္း ၉၉၉ပြင့္
လက္ေဆာင္ေပးတာကို ေခၚတယ္။

လူသတၱ၀ါဆိုတာ ငွက္နဲ႔တူတယ္။ အေတာင္တစ္စံုစီ ရွိၾကတယ္။ ေတာင္ပံတစ္ခုက
ေယာက္်ား၊ တစ္ခုက မိန္းမ။ တူညီတဲ့ အင္အားနဲ႔ သန္မာတဲ့ အေတာင္ႏွစ္ခုကို
တက္ညီလက္ညီ ခပ္ေပးမွ ေကာင္းကင္အျမင့္ကို ပ်ံသန္းႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႔ သခၤ်ဳိင္းတဲ့။ ဒါေပမဲ့ လက္မထပ္ခဲ့ရင္ အခ်စ္က
ျမဳပ္ႏွံရာ ေနရာမရွိဘဲ ေသဆံုးသြားလိမ့္မယ္။

မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္လိုက္ျပီးေနာက္ အဲဒီေယာက္်ားဟာ သူ႔ေ႐ွ႕ေရးကို
ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မပူေတာ့ဘူး။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ျပီးေနာက္
အဲဒီမိန္းမဟာ သူ႔ေ႐ွ႕ေရးကို အျမဲစိတ္ပူေနတတ္တယ္။

ဇနီးေမာင္ႏွံဆိုတာ တူတစ္စံုန႔ဲတယ္။ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔တစ္ေခ်ာင္း မခဲြမခြါ
အတူေနရျပီး ခ်ဳိ၊ ခ်ဥ္၊ ဖန္၊ စပ္.... ဟင္းအရသာေတြလို ဘ၀ရဲ႕ ခ်ဳိျမိန္မႈ၊
ခါးသီးမႈေတြကို အတူတကြ ခံစားၾကရတယ္။ ဒီလိုတူက တစ္ခါသံုးတူ မဟုတ္ဘဲ
ၾကာရွည္အသံုးခံ၊ အၾကမ္းခံတဲ့ ဆင္စြယ္တူျဖစ္ရမယ္။

ေယာက္်ားေလး ပိုက္ဆံထုတ္ရွင္းတာ ခ်စ္သူေၾကာင့္မို႔၊
မိန္းကေလး ပိုက္ဆံထုတ္ရွင္းတာ လင္မယားေၾကာင့္မို႔၊
ေယာက္်ားေလးေရာ၊ မိန္းကေလးေရာ ပိုက္ဆံလုရွင္းၾကတာ သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔လို႔။

လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ ၁+၁=၂ မဟုတ္ဘူး။ ၀.၅+၀.၅= ၁ ပဲျဖစ္တယ္။
ကိုယ္စီမွာရွိတဲ့ ဥပဓိ႐ုပ္ေတြကို ခြာခ်၊ အတၱမာနေတြ ခြာခ်၊ အျပစ္အနာအဆာေတြ
ခြာခ်ျပီး တစ္ခုတည္းျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းစပ္လိုက္တာျဖစ္တယ္။

အေကာင္းဆံုး ကုန္ပစၥည္းက ေၾကာ္ျငာထဲမွာပဲရွိတယ္။
လံုး၀ ျပီးျပည့္စံုတဲ့လူက ကဗ်ာထဲမွာပဲရွိတယ္။
လံုး၀ အျပစ္ကင္းတဲ့ အခ်စ္က ၀တၳဳထဲမွာပဲရွိတယ္။
ခြ်တ္ယြင္းခ်က္မရွိတဲ့ အိမ္ေထာင္ဆိုတာ အိပ္မက္ထဲမွာပဲရွိတယ္။
အေကာင္းဆံုးကို လူတိုင္းလိုခ်င္ၾကတယ္။ အေကာင္းဆံုးကိုရဖို႔
ေမွ်ာ္ကိုးေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြ က်င့္သံုးမွ ရမယ္...။        ။

> အခ်စ္ေလးမ်ိဳးရိွတယ္တဲ့....
>
> 1. Ego Love
> 2. One-sided Love
> 3. Blind Love
> 4. True Love
>
>
> 1. Ego Love
>
> ဒီအမ်ိဳးအစားကေတာ့ အတၱဆန္တဲ့အခ်စ္မ်ိဳးလို႕ေျပာလို႕ရပါတယ္.... အခ်စ္ဆိုတာ
> ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္းလို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူေတြေပါ့... ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို...
>
> ကိုယ့္ေဘးမွာပဲေခၚထားခ်င္တယ္... မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံခ်င္ဘူး...
> သ၀န္တိုေနတယ္... ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္.... အဲဒါ ego
> love ျဖစ္ေနပါျပီ... အဲဒီလိုလူေတြက... ခ်စ္သူကို စိတ္ဆိုးလြယ္တယ္... သူက ငါ့ကို
>
> ငါခ်စ္သေလာက္မခ်စ္ဘူးဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳး.. ခဏခဏ၀င္တတ္ပါတယ္... အမွားဆိုရင္
> ေသးေသးေလးေတာင္ သည္းမခံတတ္ၾကပါဘူး.... အခ်စ္ၾကီးျပီး
> အမ်က္ၾကီးတယ္ဆိုတဲ့လူစားမ်ိဳးေတြလည္းပါတယ္ေပါ့...
>
>
> 2. One-sided Love
>
> ဒီအမ်ိဳးအစားက...ကိုယ္ကပဲခ်စ္ေနခ်င္တယ္...... အရာရာေပးဆပ္ေနခ်င္တယ္......
>
> အေကာင္းဆံုးေတြလုပ္ေပးခ်င္ေနတယ္...... ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္လူက...
> ကိုယ္လုပ္ေပးေနတာေတြကို လိုခ်င္ရဲ႕လားဆိုတာ... ဘယ္ေတာ့မွမစဥ္းစားပါဘူး...
> အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ခါ... တစ္ဖက္လူက စိတ္က်ဥ္းက်ပ္တာေတြ...
> စိတ္ရႈပ္တာေတြခံစားရတတ္ပါတယ္... အတြဲတစ္တြဲမွာ တစ္ေယာက္က
>
> အဲဒီလိုျဖစ္ေနျပီဆိုရင္ေတာ့....... မၾကာခင္မွာ ဆက္ဆံေရးက
> အက္ေၾကာင္းထင္လာတတ္ပါတယ္...
>
>
> 3. Blind Love
>
> ဒီလိုအခ်စ္အမ်ိဳးအစားကို... စိတ္ကစားတာလို႕လည္းေခၚႏိုင္ပါတယ္...
> အခ်စ္မွာမ်က္စိမရိွဘူးလို႕ေျပာေနၾကတဲ့သူေတြေပါ့... အရာရာကို ရင္ဆိုင္ရဲလာမယ္...
>
> သူ႕အတြက္နဲ႕ အရာရာကိုစြန္႕လႊတ္ရဲတဲ့ စိတ္ေတြ၀င္လာမယ္...
> ဒါဆိုရင္ blind love ျဖစ္ေနပါျပီ... ျဖစ္သင့္မျဖစ္သင့္... လုပ္သင့္မသင့္ေတြလည္း
> မစဥ္းစားမိေတာ့ဘူးေလ.... ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳးက ၾကာၾကာမခံပါဘူး....
> အခ်စ္ေတြေပ်ာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွ...
>
> ကိုယ္လုပ္မိတာေတြအတြက္...ေနာင္တရေနတတ္ပါတယ္...
>
>
>
> 4. True love
>
> ေနာက္ဆံုးအမ်ိဳးအစားပါ.... ေမတၱာလို႕လည္းေခၚႏိုင္တယ္ေပါ့.....
> ေအးခ်မ္းတဲ့အခ်စ္လို႕ိေျပာလို႔ ရပါတယ္... ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႕လည္း မေၾကကြဲရဘူး....
>
> ရယူလိုျခင္းအတြက္လည္း မပူေလာင္ရတဲ့အခ်စ္မ်ိဳးပါ....
> ဒီလိုအခ်စ္မ်ိဳးကေတာ့.... အင္မတန္ရွားပါတယ္... လူတစ္ေယာက္ကို....
> တစ္ျခားဘာကိုမွမၾကည့္ဘဲ.... သူျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ခ်စ္ေနတဲ့အခ်စ္မ်ိဳးပါ....
> အသဲကြဲတယ္ဆိုတာလည္းမရိွဘူး.... သူနဲ႕မေပါင္းရလည္း... ဘာမွမျဖစ္ဘဲ...
>
> တစ္သက္လံုး... စိတ္ထဲမွာထားျပီး.... ခ်စ္သြားႏိုင္တဲ့အခ်စ္မ်ိဳးပါ....
> အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ၅၂၈ ေမတၱာနဲ႕ေတာင္ မွားတတ္ၾကပါတယ္....
>
>
>
> အေပၚမွာေရးခဲ့တဲ့အခ်စ္ေလးမ်ိဳး မွာ Ego Love နဲ႕ One-sided Love က
> နည္းနည္းဆင္ပါတယ္...
>
>
> တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ခါတစ္ေလ...Blind Love ကို True Love နဲ႕လည္း မွားတတ္ၾကပါတယ္...
> ဆင္တာကိုး... မတူကေတာ့... Blind Love က လြယ္လြယ္နဲ႕ေပ်ာက္သြားတတ္ျပီး... True
> Love ကေတာ့ ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ မေပ်ာက္သြားတတ္ပါဘူး...
>
>
>
> အဲဒါေၾကာင့္...... ခ်စ္မိျပီဆိုရင္..... ကိုယ့္ကိုကိုယ္မွန္မွန္ကန္ကန္
> သံုးသပ္ႏိုင္ျပီး... ရင္ဆိုင္ရမယ့္ျပသနာေတြကိုေျဖရွင္းႏိုင္ၾကပါေစ... ...

;| @@color(#2cc150):အခ်စ္ႏွင္႕ပတ္သက္ေသာ@@ |

| !Love Page | | !Love Page |
|[[တစ္ခါပဲရိွတဲ႕အခြင္႕အေရး...]]||[[တုန္႕ျပန္ဖို႕အခ်ိန္ေပးလိုက္ပါ...]]|
|[[ေယာကၤ်ားေလးေတြသိဖို႕ မိန္းကေလးဆိုတာ...]]||[[မိန္းကေလးေတြသိဖုိ႕ေယာကၤ်ားေလးေတြဆိုတာ...]]|
|[[လက္ထပ္လက္စြပ္ကို ဘာေၾကာင္႕ လက္သူၾကြယ္မွာ၀တ္သလဲ...]]||[[မိန္းကေလးမ်ားသိမွတ္ဖြယ္...]]|
|[[လူတစ္ေယာက္က အျခားလူတစ္ေယာက္ကို ေပးႏိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္က ဘာလဲ...]]||[[မိန္းမဋီကာ...]]|
|[[အခ်စ္စစ္...]]||[[လမ္းခဲြခ်င္သလား...ဒါေလးအရင္ဖတ္ၾကည္႕ပါဦး...]]|
|[[အင္တာနက္ကို မုန္းတယ္.... မိန္းမေတြကို မုန္းတယ္... ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမုန္းဆံုးပဲ...]]||[[သင္ဟာတစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ အရာရာျဖစ္ေနႏုိင္တယ္...]]|
|[[ေယာကၤ်ားနဲ႕မိန္းမ...]]||[[သ၀န္တိုျခင္းကင္းတဲ႕အခ်စ္...]]|
|[[ေရွးေရစက္ကံ...]]||[[ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ေကာင္မေလးေတြ ဘာေၾကာင္႕...]]|
|[[၁၀၀ ဒီဂရီအျပည္႕အခ်စ္...]]||[[ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ျဖစ္တည္မွူ...]]|
|[[အခ်စ္အတြက္ တစ္ၾကိမ္သက္ေသျပရင္ လံုေလာက္ပါတယ္...]]||[[သစ္ပင္၊ သစ္ရြက္ ၊ ေလ ေၿပ....]]|
|[[အခ်စ္ႏွင္႕ပတ္သက္ေသာ အခ်က္တခ်ဳိ႕...]]||[[၀မ္အမ္း ဂြတ္ႏိုက္]]|
|[[အိမ္ေထာင္ျပဳၾကမယ္ဆိုရာ၀ယ္...]]||[[စုဗူးေလးလက္ေဆာင္...]]|
|[[ေအးတိေအးစက္ႏိုင္လြန္းတဲ႕ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္...]]||[[မိန္းကေလးေတြရဲ႕ သေဘာထားေတြ...]]|
|[[အခ်စ္ကိုနားလည္ေသာ...]]||[[တစ္ဘဝစာ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္...]]|
|[[ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕အဓိပၸါယ္...]]||[[၁၉၉၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ(ျဖစ္ရပ္မွန္)...]]|
|[[အရူးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ပံုျပင္...]]||[[အခ်စ္အေပၚထားရိွတဲ႕ ဒႆနေတြ...]]|
|[[အႏိုင္ရတယ္ဆိုေပမယ္႕ ရံွုးေနပါျပီ...]]||[[ၾကဴတတ္သူမ်ား သတိထား...]]|
|[[ၾကိဳး (ဂ်ဴး)...]]||[[A To Z]]|
|[[စိတ္ဆိုးဖို႕အတြက္မဟုတ္ဘူး...]]||[[လင္ေယာကၤ်ားအေရာင္းဆိုင္...]]|
|[[ကြာရွင္းဟိုတယ္...]]||[[ေအာ္ ေယာကၤ်ားေယာကၤ်ား...]]|
|[[အြန္လိုင္းခ်စ္သူ...]]||[[လူပ်ိဳၾကီး အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေနရတာ ဂုဏ္ယူလိုက္စမ္းပါ....]]|
|[[စစ္မွန္ေသာ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀...]]||[[နက္နဲတဲ႕သက္ေရာက္မႈ...]]|
|[[ရည္းစားစကားမေျပာခင္မွာ...]]||[[ရင္ထဲကမိုး...]]|
|[[စဥ္းစားျပီးမွ ယူရမဲ႕မိန္းမ(၃)မ်ဳိး...]]||[[သင္ဘာေတြဆံုးရံႈးဖူးသလဲ...]]|
|[[လီမြန္တီး ကေပးတဲ႕သင္ခန္းစာ...]]||[[အခ်စ္ေလးမ်ဳိးရိွတယ္...]]|
|[[]]||[[]]|
|[[]]||[[]]|
|[[]]||[[]]|
|[[]]||[[]]|
|[[]]||[[]]|
|[[]]||[[]]|
|[[]]||[[]]|

ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ သံေယာဇဥ္,သံေယာဇဥ္ႏွင့္ ယွဥ္ေသာေမတၱာဟာ
အကြ်မ္း၀င္ၿခင္းရဲ ့လကၡဏာပါ ။
ေမတၱာသာရိွၿပီး သံေယာဇဥ္မရိွရင္လည္း
ကုိယ့္အေပၚဆက္ဆံတာဟာအားလံုး
အေပၚဆက္ဆံတာထက္ပိုၿပီးဂရုတစိုက္ရိွမွာ
မဟုတ္ပါဘူး ။သံေယာဇဥ္သာရိွၿပီး ေမတၱာမရိွရင္လည္းကိုယ့္ရဲ
့ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳး၊ေကာင္းမႈ ဆိုးမႈေတြကိုေ၀မွ်ခံစားနားလည္ႏိုင္စြမ္း၊
အက်ိဳးေဆာင္ေပးႏိုင္စြမ္း၊ရိွမွာမဟုတ္ပါဘူး ။


အခ်စ္ဆိုတာအလြန္သန္႔ရွင္းတဲ႔အရာပါ။ ဒီလို အခ်စ္ေရးမွာအဆင္မေျပတိုင္း
ေနာက္ရည္းစားအသစ္ရွာေနၾကတာေတာ႔မေကာင္းပါဘူး။ ကိုယ္႔ခ်စ္သူက ရႈပ္ေန
ေပြေနတာတကယ္မွန္လို႔ ရည္းစားသစ္ ေျပာင္းရွာတာ ကုိေတာ႔အျပစ္မေျပာပါဘူး။
ျမန္ျမန္ျဖတ္ေလ ေကာင္းေလပါပဲ။ ဒီလိုလူနဲ႔ ျပတ္သြားတာ
ကိုယ္႔အတြက္ပိုေကာင္းတယ္ေလ။ ေနာင္ေရးအတြက္လည္း
စိတ္ဆင္းမရဲရေတာ႔ဘူးေပါ႔။အလိုမလိုက္လို႔၊ နားလည္မႈမရိွလို႔၊
အေခ်ာ႔မေကာင္းလို႔၊ သူမ်ားလို အေပ်ာ္ေတြမေပးႏိုင္လို႔၊
Romanticမရိွလို႔၊
ေရခဲတံုးၾကီးမလို႔ဆိုၿပီးေတာ႔ ရည္းစားကိုျဖတ္တာကေတာ႔ မေကာင္းပါဘူး။

ခ်စ္သူတိုင္း နားလည္ထားဖုိ႔က ကိုယ္ကလည္း မေဖာက္ျပန္ေအာင္ေနတတ္ၾကဖို႔ပါ။
အခ်ိန္တိုင္း ကုိယ္႔ခ်စ္သူကို ခ်စ္ေနတတ္ၾကဖို႔ပါ။ ေပါက္စီ စားရတာ
အီလာလို႔ ဟမ္ဘာကာေျပာင္း စားခ်င္ရင္ ခ်စ္သူကို
ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းေျပာၿပီး ဟမ္ဘာကာျဖစ္ေအာင္
အမိ်ဳးမိ်ဳးေျပာင္းၿပီးလုပ္စားၾကေပါ႔။

၀ါသနာ၊ အလုပ္၊အားကစားေတြမွာလည္း ခ်စ္သူႏွစ္ဦးလံုး အၾကိဳက္တူေအာင္
ညိွႏိုင္ၾကရင္ပိုေကာင္းပါတယ္။ အားလပ္ခ်ိန္တုိင္းမွာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးအတူ
ခံစားေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္လို႔ေလ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ပိုၿပီးေပးႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေတြက အရြယ္ေရာက္လာေလခ်စ္သူႏွစ္ဦးပိုခ်စ္လာေအာင္ဖန္တီးေပးႏိုင္ၾကေလပါပဲ။
ကိုယ္႔ခ်စ္သူနဲ႔အတူက်န္းမာေရးလိုက္စားတတ္ေအာင္ ပိ်ဳးေထာင္ထားၾကပါ။ အားလပ္ခ်ိန္မွာ
၀ါသနာပါရာေလးေတြကို အတူ ခံစားႏိုင္ေအာင္ ညိွထားၾကပါ။ သီခ်င္းၾကိဳက္ရင္
သီခ်င္းနားေထာင္ေပါ႔။ ရုပ္ရွင္ၾကိဳက္ရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ၾကေပါ႔။
အခ်က္အျပဳတ္ၾကိဳက္ရင္ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးစားၾကေပါ႔။
ခရီးထြက္တာၾကိဳက္ရင္ အတူခရီးထြက္ၾကေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒါေတြလုပ္ဖို႔
အရမ္းၾကီးဖိအားေပးမလုပ္ၾကပါနဲ႔။အၾကိဳက္ခ်င္းတူေအာင္ လုပ္ဖို႔ကနည္းနည္းခက္တယ္ေလ။

အခ်စ္ေတြပိုၿပီးတိုးလာခ်င္လို႔တာ လုပ္ေနၾကတာေလ။ တခါတေလ အလုပ္မအားလို႔
အေရးေပၚအေၾကာင္းေတြရိွလာလို႔ ဆိုၿပီး
အစီအစဥ္ေတြျပတ္သြားတာေတြရိွႏိုင္တယ္ေလ။ဒါကို ငါထက္ပိုၿပီး
ဦးစားေပးရမည္႔အရာေတြရိွေနတယ္ေပါ႔လို႔ စိတ္ဆိုးသြားၿပီး
ခ်စ္သူေတြရန္ပြဲျဖစ္ၾကရတာလဲ ခဏခဏပါပဲ။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာလည္း
နားလည္မႈတည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါ။ အခ်စ္ဆိုတာ နားလည္မႈပါ။
ကိုယ္႔ခ်စ္သူအေပၚ နားလည္တတ္မႈပါ။ ကိုယ္႔အခ်စ္အေပၚမွာလည္း
နားလည္တတ္မႈပါ။

အခ်စ္စစ္နဲ႔ ခ်စ္မိၾကတာမွန္ရင္ နားလည္မႈကို အရင္တည္ေဆာက္ၾကပါ။
ဘာပဲလုပ္လုပ္ အခ်စ္ကို ေရွ႔တန္းတင္ပါ။ သိမ္ငယ္မႈ၊
အထီးက်န္ဆန္မႈျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ႔အေတြးေတြကို ေလွ်ာ႔ပါ။ ကိုယ္႔အခ်စ္ကို
တန္ဖိုးထားပါ။ ကိုယ္႔အခ်စ္ကို တန္ဖိုးရိွလာေအာင္လုပ္ၾကပါ။
ခ်စ္စၾကင္စကလိုအခ်စ္စိတ္ေတြမေပ်ာက္သြားေအာင္ ျမတ္ႏိုးၾကပါ။
ေဖာက္ျပန္ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြေပၚလာတိုင္း ကိုယ္႔ခ်စ္သူေလးမ်က္ႏွာကို
ျပန္ျမင္ၾကပါ။ ခ်စ္သူအေပၚ ေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားေတြ၊
ခ်စ္မိခဲ႔တဲ႔အျဖစ္ေလးေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါ။ စိတ္ျကည္လင္တဲ႕ေန႔မွာ
ကိုယ္႔ခ်စ္သူေတြကို ေမးၾကည္႔ပါ။ ကိုယ္႔ကို ဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ။
အေပ်ာ္သေဘာအတြက္လား။ တသက္လံုးအတြက္လားလို႔။ တသက္လံုးအတြက္လို႔အေျဖေပးရင္
တုိ႔ဒီေန႔ကစၿပီး တေယာက္ကို တေယာက္ တေန႔တျခားပိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္လာေအာင္
ၾကိဳးစားၾကမယ္ေနာ္ ဆိုၿပီးေျပာလိုက္ပါ။

ေရွ႕ဆက္ရမည္႔အခ်စ္ခရီးလမ္းမွာ
ေဖာက္ျပန္ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြမျဖစ္လာေအာင္လို႔ေလ။ ကိုယ္႔ဘက္က
ေဖာက္ျပန္တဲ႔စိတ္ေတြျဖစ္လာတိုင္း ဒီစကားေလးကို သတိရၾကပါ။
အခ်စ္လိုေနတာလား။ ႔။ ကိုယ္႔မွာ အခ်စ္ပိုင္ဆိုင္ထားရင္
ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္တဲ႔ ို ပိုင္ဆိုင္ထားတာပဲဆိုတဲ႔အခ်က္ကိုလည္း
မေမ႔ၾကပါနဲ႔။ ။

အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ကအခ်စ္ေတြ အၾကင္နာေတြ ယုယမႈေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ
အရာရာအားလံုးကိုေပးႏိုင္ပါတယ္။ ေဖာက္ျပန္စိတ္ဟာ တခဏပါ။
ဒီအတြက္နဲ႔ကိုယ္႔မွာရိွေနတဲ႔ တန္ဖိုးရိွတဲ႔အခ်စ္ေတြ
ဆံုးရွဴံးသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုလည္း မေမ႔ၾကပါနဲ႔။

ညစ္ပတ္သြားတုိင္းေရေဆးလိုက္ရင္ သန္႔သြားတာပဲဆိုတဲ႔ အရာေတြထဲမွာ
အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္မပါပါဘူး။ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆိုတာ အခ်စ္ကုိ
တန္ဖိုးထားနားလည္တတ္တဲ႔ ခ်စ္သူေတြၾကားမွာတာရိွတာပါ။ တကယ္ခ်စ္မိရင္
နားလည္ၾကမွာပါ။ အခ်စ္စစ္ဆိုတာ သူမ်ားနဲ႔ ေ၀ခြဲလို႔လဲမရဘူး။
ေဖာက္ျပန္တာကိုလည္း ခြင္႔မလႊတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ္႔ခ်စ္သူက ကိုယ္႔အေပၚ
ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးေပးေနတဲ႔ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ေတြကို ကိုယ္ကလည္း
ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထား တတ္ရမယ္ေလ။ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္
ေဖာက္ျပန္ေနတဲ႔စိတ္ေတြကို အခ်ိန္တိုင္းထိန္းသိမ္းႏိုင္ရမယ္ေလ။ အတိတ္က
ေပြခဲ႔ ရႈပ္ခဲ႔ မွားခဲ႔တာေတြကို ခြင္႔လႊတ္ႏိုင္ေပမဲ႔ အခ်စ္စစ္နဲ႔
စခ်စ္မိၿပီဆိုကတည္းက ထပ္မေဖာက္ျပန္ေအာင္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ရမယ္ေလ။

အခ်စ္စစ္ဆိုတာ အတိတ္က အမွားေတြကို
ခြင္႔လႊတ္ႏိုင္ေပမဲ႔ လက္ရိွ ထပ္က်ဴးလြန္ေနတဲ႔ေဖာက္ျပန္မႈအမွားေတြကိုေတာ႔
ခြင္႔မလႊတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ခ်စ္တတ္တဲ ့သူတိုင္း.... ကိုယ္႔ခ်စ္သူမ်ားအေပၚတသက္လံုး
မေဖာက္မျပန္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း...။           ။

ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ခါနီးအခ်ိန္မွာ မွာခဲ့တဲ ့မွာတမ္းေလးပါ...
ေနာက္ဆံုးစကားေလးျပီးတာနဲ ့ပရိနိဗၺာန္စံသြားတာပါ။ ၀ရဓမၼာသခၤါ၇ အပၸမာေဒန
သံပါေဒထ။ ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတုိ ့ ငါဘု၇ား ပ၇ိနိဗၺာန္ စံကာနီး ေနာက္ဆံုး
စကားမွာၾကားမယ္.. ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတုိ့ ယခုရရွိေနတဲ ့ ရုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါး ၊
ခႏၶာငါးပါး သခၤါရတရားတုိ ့သည္ အျမဲတမ္း ပ်က္ေနတယ္။ အျမဲတမ္းပ်က္ေနတဲ
့ရုပ္နာမ္ ၂ပါး ခႏၶာ၅ပါးက အနိစၥအျမဲမရွိပါလုိ႔ အသစ္အသစ္ေတြသာ
အစားထုိးေနတာကို သိသိေပးဖုိ႔ကို မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆေသာ ၀ိပႆနာ တရားျဖင့္
ရႈပြားျပီးေတာ့ ေနရစ္ၾက လုိ ့ မွာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။ အခုလည္း
ပ၇ိနိဗၺာန္စံကာနီးမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပရိနိဗၺာန္
မစံႏုိင္ဘူး။ သူ့၇ဲ့ ခ်စ္သား ခ်စ္သမီးတုိ ့၀ိပႆနာ မပြားဘဲ
ေန၇စ္မွာစိုးရွာလုိ ့ ခႏၶာငါးပါး အျဖစ္ပ်က္ကို ၀ိပႆနာ ရႈျပီးေတာ့
ေနရစ္ၾကပါလုိ ့မွာခဲ့ရွာတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ေမတၱာ ေစတနာ ပါ။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ သက္တမ္းရွည္တဲ ့ဘုရားရွင္ေတြလက္ထက္မွာဆုိ၇င္ သူတုိ
့ပရိနိဗၺာန္ စံသြား၇င္ တခါတည္း သာသနာပါ ကြယ္သြားတယ္။ သာသနာကုန္တယ္ ဆုိတာ
မဂ္ဖုိလ္၇တတ္တဲ ့ ၀ိပႆနာတရားေတြ ကုန္တာပါဘဲ။ ဘုရားတစ္ဆူပြင့္၇င္
သတၱ၀ါအေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ ့ေလးသေခ်ၤ္နဲ ့ဗုိလ္ေခ်တစ္သိန္း ေခ်ခၽြတ္၇ပါတယ္။
ဘုရားတစ္ဆူရဲ ့တာ၀န္ပါ။ ဒါေပမဲ ့ေဂါတမျမတ္စြာဘု၇ားက ဆယ္ေျခာက္သေခ်ၤပဲ
ေခ်ခၽြတ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ရွစ္သေခ်ၤနဲ ့ဗုိလ္ေခ်တစ္သိန္းက်န္ေသးတယ္။ အဲ့လုိ
က်န္ခဲ့တဲ ့အထဲမွာ အခုရွိေနတဲ ့မိမိတို ့အပါ၀င္ သတၱ၀ါအနတၱပါပါတယ္။ သူသာ
သာသနာ မထားခဲ့၇င္ မိမိတုိ ့ေယာဂီေတြ ၀ိပႆနာတရား မနာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
ေပ်ာက္သြားပါဘီ။သာသနာမရွိတဲ ့အခ်ိန္မွာ လူျဖစ္လို ့ တရားနာခ်င္လို
့ေငြသိန္းနဲ႔ခ်ီ ေလွ်ာက္ေပးအံုး ဘယ္သူမွ မေဟာနိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သာသနာကို
ျမတ္စြာဘုရားက ၅၀၀၀ ထားခဲ့တဲ့ အထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၄၆နွစ္ကုန္သြားဘီ။
ေနာက္ထပ္ နွစ္ေပါင္း ၂၄၀၀ေက်ာ္က်န္ေသးတယ္။ သာသနာႏွစ္ေပါင္း ၂၄၀၀
ေက်ာ္က်န္ေသးတာ ၀ိပႆနာတရားကို မနာၾကားေသးပါဘူး။ အားမထုတ္ေသးပါဘူးလို
့ေပါ့ေပါ့တန္တန္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအေတြး အေခၚဘယ္ေလာက္
မွားယြင္းေနပါသလဲဆိုတာ။ အဲ့လုိ ေနမယ္ဆုိ၇င္ေတာ့ အမွားၾကီးမွားပါဘီ။
အဲ့ဒီ သာသနာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၄၀၀မွာ မိမိနဲ ့ဘယ္ေလာက္မ်ားဆုိင္သလဲလုိ ့
စဥ္းစားပါ။ ဒီေန ့ည ကုိယ္ေသသြားဘီတဲ ့ေနာက္ေန ့အဲ့သာသနာ မိမိနဲ
့ဆုိင္ေသးလားဆုိေတာ့ မဆုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ကို္ယ္နဲ ့ဆုိင္တဲ ့သာသနာဟာ
မေသခင္ကေလးမွာ သာ ဆုိင္တာပါ။ ဒါကုိ သတိ၇ပါ။ တခ်ိဳ႔ ထင္တယ္ ။ ေနာက္ဘ၀
ပဲလူဆက္ျဖစ္ျပီး သာသနာနဲ ့ျပန္ၾကံဳ၇ေတာ့မလိုလုိနဲ
့လြယ္တယ္မထင္လုိက္ၾကပါနဲ ့။ ဒိ႒ိမေပ်ာက္ေသးတဲ ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ
သုဂတိေရာက္တာ နည္းပါတယ္။ ဒုကၡတိ..အပါယ္သြားၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဒီဒိ႒ိေတြကို ပယ္ႏုိင္သမွ် ပယ္ႏုိင္ေအာင္ မိမိတုိ႔ကိုယ္တုိင္ေလ့က်င့္ဘုိ္
့လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေသတာနဲ ့သာသနာနဲ ့ မဆုိင္ေတာ့ဘုိ ့ပါမ်ားပါတယ္။ ငရဲ၊
တိရိစၦာန္ ျပိတၱာဘ၀ေရာက္သြား၇င္ သာသနာနဲ ့ဆုိင္လို ႔ မ၇ေတာ့ပါဘူး။
မိမိတို ့တရက္ေန၇ရင္ သာသနာနဲ ့တရက္ပဲဆုိင္တယ္။ တလေနရရင္ သာသနာဟာ မိမိနဲ
့တလပဲ ဆုိင္တယ္။ ေသတာနဲ ့မဆုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ေသျပီးေတာ့ အပါယ္က်သြား၇င္
ေတာ့ သြားဘီသာ မွတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေသမဦးခင္မွာ ဥာဏ္ဦးဖုိ ့အေရးၾကီးပါတယ္။
စား၀တ္ေနေရးဆုိတာ ေသတဲ ့အထိရွာ၇မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားမွာခဲ့တဲ ့စကားကုိ
ေလးစားေက်းဇူးတင္ေသာ အားျဖင့္ နားေထာင္တဲ ့အေနနဲ ့၀ိပႆနာ
တရားရႈပြားျခင္းအလုပ္ကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ၂၄နာ၇ီမွာ ၁နာ၇ီ ၂နာ၇ီေလာက္
ေန့စဥ္ေပးၾကည့္ၾကပါလုိ ့တုိက္တြန္းပါတယ္။ မိမိကုိယ္ကို သနားၾကပါ။
မိမိကုိယ္ကို ျပန္ကယ္ပါ။ ၾကံဳတုန္းၾကိဳက္တုန္း..ဆုိတဲ ့အတုိင္း ၾကံဳတဲ့
အခ်ိန္မွာ ၾကိဳက္လုိက္ၾကစမ္းပါ။ သာသနာ ၅၀၀၀ထားခဲ့တဲ႔ ဘုရားရွင္ကို
ေလးလည္း ေလးစားၾကပါ။ ကႆပ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံတဲ ့အခါမွာ ဓါတ္ေတာ္ကို
တစ္လံုးထဲ ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါကို ေစတီတည္လုိက္ပါတယ္။
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ ေတာ္ျမတ္ၾကီးကေတာ့ ငါနဲ ့ ငါ့သာသနာ
မၾကံဳလုိက္၇တဲ ့ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါအေပါင္း ငါ့ဓါတ္ေတာ္ေတြ ဖူးျပီးေတာ့
ဘုရား၊တရား၊သံဃာကို သတိ၇ၾကပါေစ.. မဂ္ဖုိလ္ ၇မဲ႔အလုပ္ေတြ လုပ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
မဂ္ဖုိလ္၇မဲ႔တရားေတြ နာၾကားႏုိင္ၾကပါေစ။ အကၽြတ္တရားရၾကပါေစ .. ၀ိပႆနာ
တရားနာၾကား အားထုတ္ျဖစ္ၾကပါေစလုိ ့ေစတနာနဲ ့သူ ့ရဲ ့ဓါတ္ေတာ္ေတြကုိ
အစိပ္စိပ္ အမႊာမႊာကြဲေအာင္ အဓိ႒ာန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သခင္ရဲ ့ဓါတ္ေတာ္ေတြဟာ အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာကြဲျပီး ကမ ၻာ
အ၇ပ္၇ပ္မွာ ပ်ံ ့နွံ ့လုိ ့ေနပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား၇ဲ ့ ဓါတ္ေတာ္ေတြ
ဖူးျပီးေတာ ့အသိဥာဏ္ေတြရ ၊၀ိပႆနာတရားေတြ ရႈပြားၾက အားထုတ္ၾကနဲ ့
မဂ္ဖုိလ္ရတဲ ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ကမၻာနဲ ့အ၀ွမ္း မွာလည္း
အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကို ဒီအခ်က္အတြက္ ေက်းဇူးတင္စရာ
ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ပ၇ိနိဗၺာန္စံကာနီး အခ်ိန္မွာေတာင္ အျခားဘုရားေတြကဲ့သို႔
ေအးေအးေဆးေဆး မစံႏုိင္ဘူး.. မိဘက သားသမီးကိုပူသလုိ .သူ႔တရားမနာလုိ္က္၇တဲ႔
ေနာက္ပိုင္း ပုဂၢိဳလ္ေတြ အကန္းပုထုဇဥ္ဘ၀နဲ႔ ေသသြား၇မွာ သိပ္စိုး၇ိမ္ျပီး
ပရိနိဗၺာန္စံကာနီး အခ်ိန္မွာ မွာပါတယ္ ။ ဘာမွာသလဲဆုိေတာ့ …
ခ်စ္သားခ်စ္သမီးတုိ႔ ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံကာနီး ေနာက္ဆံးုစကား အျဖစ္
အေရးၾကီးစကား မွာၾကားခဲ့မယ္။ ဒီရုပ္နာမ္၂ပါး ခႏၶာငါးပါးဆိုတာ ျဖစ္ျပီး
ပ်က္ေနၾကတယ္။ အဲ့ဒါကို ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းထံ နည္းယူျပီးေတာ့ မေမ့မေလ်ာ့
မေပါ႔မဆတဲ ့သတိနဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ ၀ိပႆနာတရား ရႈပြားျပီး ေနရစ္ၾကပါ…လို႔
အေရးတၾကီး မွာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါနျပဳၾက၊ သီလျပဳၾက၊ သမထလုပ္ၾကလုိ
့အေရးတၾကီးမမွာထားခဲ့ပါဘူး။

၁၅မိနစ္ေလးပဲရရပါ။

စိတ္ပင္ပန္းရင္ လူပင္ပန္းလြန္းရင္ ခ်က္ခ်ငး္ တရားထုိင္မွတ္လို႔
မရႏုိင္ပါဘူး။ (အေလ့က်င့္ မ်ားလာတဲ႔ ပုဂၢဳိလ္မ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ တရားစိတ္
သြင္းလုိက္တာ နဲ႔ အေမာေျပသြားပါတယ္။) ဒါေၾကာင့္ မပင္ပန္းပဲ အိပ္ေ၇း၀တဲ
့မနက္ပိုင္း အခ်ိန္ေလးကို ၁၅မိနစ္ပဲရရ ဆက္တုိက္ တရားႏွလံုးသြင္းေပးတာ
အကိ်ဳး ပိုျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ အခ်ိန္အမ်ားၾကီးထုိင္ျပီး မထိေရာက္တာထက္ စာရင္
၁၅မိနစ္နာရီ၀က္မွာ အျပည့္ႏွလံုးသြင္းႏုိင္တာ ပိုထိေရာက္ေစပါတယ္။

1. 1.ျမင္ရင္ ျမင္တဲ႔ေနရာမွာရပ္။ ဆက္ျပီး ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ ဘာျမင္တယ္
မခြဲျခားန ့ဲ။ ျမင္တယ္လုိ႔ပဲ သိရံုသိလုိက္ပါ။ ဒီေလာက္ပဲ။

2. ၾကားရင္ ၾကားတဲ႔ ေနရာမွာရပ္။ ဘယ္မင္းသား၊ မင္းသမီးရဲ ႔အသံလို႔
မခြဲျခားနဲ႔။ ဘယ္သူ႔အသံလား ဆူညံသံလား ဘာသံလား နား၀င္ခ်ိဳသံလား
မခြဲျခားပါနဲ ့။ ကိေလသာ ၾကားမ၀င္ေစနဲ႔။ ၾကားတဲ့ အသံလုိ႔ပဲ
သိရံုသိလိုက္ပါ။

3. အနံံ႔၇တာနဲ ့ရပ္ပစ္။ နံတဲ့စိတ္ေလး ေပၚရံုပဲ။ ဘာနံ႔ညာနံ႔လုိ႔
မခြဲျခားပါနဲ႔။ အနံ႔ ၇တယ္လုိ႔ သိရံုေလးသိျပီး ျဖတ္ခ်လုိက္။

4. စားလည္း ၀က္သားၾကက္သား မခြဲေနနဲ ့ ။ ဘာဟင္း ညာဟင္း မခြဲျခားပါနဲ
့။ စားေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး မခြဲျခားပါနဲ ့။ အရသာေပၚတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာတင္
အရသာေပၚတယ္လို ့သိရံုသိျပီး ရပ္ပစ္ပါ။

5. ထိရင္ ထိတဲ႔ေနရာမွာတင္ ရပ္လုိက္ပါ။ နူးညံ့တယ္ ၾကမ္းတမ္းတယ္
မခြဲျခားပါနဲ႔ ။ ထိတယ္လုိ႔ပဲ သိရံုေလးသိေပးလုိက္ပါ။

6. ေတြး၇င္ ေတြးမွန္းသိလုိက္။ ဘာေတြးတယ္လုိ ့ဆက္မေတြးနဲ႔။
အေတြးေပၚသြားတယ္ ဆုိ၇ံုေလးသိျပီး ျဖတ္ခ်ပစ္ပါ။ ရပ္ပစ္ပါ။

အဲ့ဒါ တ၇ားအားထုတ္ေနတာပါ။ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္၇ျခင္း ၇ည္၇ြယ္ခ်က္က
ကိေလသာေတြ ကုန္ဘုိ႔ ခမ္းဘုိ ့နည္းဘို ့ပါးဘုိ ့ေပ်ာက္ဘုိ ့ပါ။
ဘယ္ေနရာမဆုိ ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ တ၇ားအားထုတ္လုိ႔ ၇ပါတယ္။ဒီေျခာက္ခ်က္ကို အဓိက
သိေပးေနပါ။ ဆက္တုိက္သတိထား သိေပးေနပါ။ ဘာလုိ႔ ဆက္တုိက္ သိေန၇မလဲဆုိေတာ့
မ်က္စိတမွိတ္ တစကၠန္႔မွာ စိတ္က ကုေဋတစ္သိန္းေျပးေနတာကို ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ
မာနစတဲ႔ ကိေလသာ ကင္းစင္တဲ ့ အရိယာအျဖစ္ မေရာက္ရွိေသးခင္ျဖစ္တဲ႔
ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ရဲ ႔ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟ ဖုံးေနေသးတဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔
လိုက္မမွီနို္င္ေသးလုိ႔ မိမိဥာဏ္မွီသေလာက္ သိသေလာက္ ျဖတ္ခ်ေနရပါမယ္။
ဒါေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကို ပါးေအာင္ ကုန္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးေနတာပါ။ ျဖတ္ခ်ရင္း
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟပါးလာတာနဲ႔ အမွ် သိလာတဲ႔ အသိဥာဏ္ေတြ ျမန္ဆန္လာတာကို
ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ လုပ္သာလုပ္ေပးေနပါ။ ေလ့သာေလ့က်င့္ေပးေနပါ။
အက်ိဳးေတြကေတာ့ အံ႔ၾသလုိ ့မကုန္ေအာင္ သူ႔အလုိလို ျဖစ္ထြန္းလာပါလိမ့္မယ္။
မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔.. ဒါေပမဲ႔ သူ႔အလိုလုိ မေကာင္းတာေတြ ေဘးအႏ ၱရာယ္ေတြကို
ပယ္သြားပါလိမ့္မယ္။ မိမိတာ၀န္က ေလ့က်င့္ေနဘုိ႔ပါ။ တရားတာ၀န္က
တကယ္အရွိတရား သူ႔အလုိလိုဆိုတဲ႔ အနတၱသေဘာကုိ ျပလာပါလိမ့္မယ္။

သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္း ေဘးရန္ကင္းကြာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာနဲ႔
မတရားဟုဆုိအပ္ေသာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန ကိေလသာမ်ားနဲ
့အခ်ိန္ကုန္ခ်ိန္နည္းျပီး တရားဟုဆုိအပ္ေသာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန
ကိေလသာမ်ားကို ျဖတ္ခ်ႏုိင္ေသာအခ်ိန္အမ်ားစု ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕...

လူကအေတြးသမား အေရးသမားျဖစ္ေလေတာ့ ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ ပတ္၀န္းက်င္မွအရာမ်ားကို ဂရုတစိုက္ၾကည့္မိေသာ သူအတြက္ေတာ့ တခါတရံ ဇာတ္လမ္း ေကာင္းေလးေတြ ရတတ္သည္။

ဒီေန႔လဲ အျပင္ထြက္ေတာ့ ရထားေပၚမွာ ကိုယ့္ေဘးနားလာရပ္ေသာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း ေရးစရာရျပန္သည္။

၀င္လာကတည္းက အေမျဖစ္သူက Priority Seat မွာ ေနရာရဖို႔ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္သည္ ။ ထုိင္လက္စ အဘိုးႀကီးက ဆင္းသြားသည့္အခါ အဲ့ဒီေနရာကို သြားဖို႔ ျပင္ေနတံုး ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေကာင္ေလး ခပ္၀၀တစ္ေယာက္က အေျပးသြားထုိင္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ (သူတို႔ စလံုးေတြရဲ႕ စတုိင္လ္အတုိင္း) earphone ေလးနဲ႔ သီခ်င္းနားေထာင္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ထုိေနရာသည္ (disable person, aged, pregnant & children) ဆိုတာ နည္းနည္းမွ သူတုိ႔နဲ႔ မဆုိင္သလို အေနအထားမ်ိဳးနဲ႔ ။

အင္းေလ .. သူ႕ကုိယ္လံုးခပ္၀၀ကို ၾကည့္လုိက္ရင္ေတာ့ သူ႕ကိုလဲ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စာရင္းမွာ သြင္းခ်င္သြင္းလု႔ိရပါတယ္ ။ စိတ္ထဲမွာ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္ရင္း ေဘးနားက ကေလးအေမက လႈပ္စိလႈပ္ရြျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ္ပါ လုိက္လႈပ္ေနရျပန္သည္ ။ ကေလးအေမက ထိုေကာင္ေလး မျမင္ျမင္ေအာင္ ၄ႏွစ္အရြယ္ေလာက္ ကေလးမေလးကို တျပျပျဖစ္ေနေသာ္လဲ ဟိုေကာင္ေလးက အိပ္ေနၿပီ .. အဲ့ဒါကို မသိ။

ဒီေနရာမွာ local မဟုတ္ပဲ ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္မွ စူးစူး၀ါး၀ါး အၾကည့္မ်ားနဲ႔ (ကံမေကာင္းရင္) ထို ကေလးအေမဆိုသူရဲ႕ (This is reserve seat, don't you know that?) ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ိဳးကိုပါ လက္ခံေကာင္းလက္ခံရလိမ့္မည္ ။ တကယ္ .. မယံုမရွိနဲ႔ . ကိုယ္ေတြ႕ ။

အခုေတာ့ ကေလးအေမက အႏွီေကာင္ေလးကိုလဲ ေျပာခြင့္မသာသည့္အခါ ေနာက္ ဗ်ဴဟာတမ်ိဳးသံုးၿပီး ရထားအလယ္ေကာင္မွာ (အလြန္ေညာင္းညာေနသည့္ ပံုစံနဲ႔) ဇြတ္ထုိင္ခ်လိုက္ေလသည္ ။

တကယ္ေတာ့ သူတက္လာသည့္ ဘူတာမွစေရတြက္ရင္ ၁၀မိနစ္ေတာင္ ျပည့္ေအာင္ ရထားမစီးရေသးပါ။ ၿပီးေတာ့ ေျပာရရင္ ကေလးက သူ႕ဘာသာသူ ရထားအလယ္မွာ ေဆာ့ေနတာ .. ထုိင္ဖို႔ကို စိတ္မေရာက္။ ေနာက္ဆံုး ၾကည့္မလွတဲ့ ျမင္ကြင္းအတြက္ ဟိုးအစြန္တေနရာက Priority seat မွာ ထုိင္ေနသည့္ အသက္ႀကီးႀကီး အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္က ေနရာေပးလုိက္သည္ ။

အလယ္ခံုေတြမွာ အသီးသီးထုိင္ေနၾကတဲ့ ကိုယ္လက္သန္စြမ္းသူ လူငယ္ လူလတ္မွန္သမွ် ထုိ အျဖစ္အပ်က္ကို သူတုိ႔နဲ႔ ဘာမွမဆုိင္သေယာင္ေယာင္ ။

တကယ္ေတာ့ လူ႕တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဆုိတဲ့ အခ်ိန္အတုိင္းအတာကေတာင္ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ တုိေတာင္းလွေသးတာ ။ ဒီခဏတာ ခရီးတုိေလးအတြင္းမွာ ေနရာေလး တေနရာစာအတြက္နဲ႔ လူ႕စိတ္ေတြ ကေယာက္ကယက္ ထျဖစ္ေနတာ အံ့ၾသစရာ ။

ကိုယ္ကေတာ့ ရထားေပၚက ေနရာရခဲ့ရင္ေတာင္ အလကားေနရင္း ဖယ္ေပးခ်င္ေနတဲ့ လူစားမ်ိဳး ။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာတံုးကေတာင္ ခပ္က်ပ္က်ပ္ ဘတ္စကားေတြကို ျဖစ္သလိုစီးက်င့္ရေနေသာ သူမတု႔ိသည္ Air-Condition နဲ႔ (လူသိပ္က်ပ္ပါတယ္ဆုိတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာင္ ေရႊႏုိင္ငံက ကားမ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ အႏုိင္ရမွာမဟုတ္တဲ့) သူတို႔ရဲ႕ public transportation အဆင္ေျပမႈေတြၾကားမွာ ဒီေနရာေလးတစ္ခုကို တခါတေလ အရမ္းပင္ပန္းခ်ိန္ အိပ္ငိုက္ဖို႔ေလာက္ကလြဲၿပီး လုဦးရေလာက္ေအာင္ မမက္တတ္။

တခါတေလက်ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ သူတို႔ကို သနားမိသည္ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဖြံၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံမွာေနေနရေသာ္လဲ စိတ္ဓါတ္ေတြ မဖြံၿဖိဳး မႀကံ့ခုိင္ေလျခင္းလို႔ ..။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္လိုအေနအထားမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးပဲႀကံဳႀကံဳ တကယ္တမ္း ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကသူေတြက ဖြံၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ၊ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ေႏွးေကြးေသာႏုိင္ငံဆုိသူက လာသူေတြ။

လိုရင္ခ်က္ခ်င္းမရ၊ ခ်က္ျခင္းမျဖစ္ ကိုယ့္ဘာသာတီထြင္ႀကံဆရေသာ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသည့္ သူမတုိ႔သည္ သူတို႔ထက္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေတာ္သည္။ စိတ္ဓါတ္ျပည့္၀လွသည္ ။

အရင္တံုးက မရွိျခင္းေတြ၊ မျပည့္စံုျခင္းေတြကို စိတ္တုိင္းမက်ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္အခ်ိန္ေတြရွိသည္။ အလြန္တုိးတက္ေနပါၿပီဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္လာရင္း (အရာရာ အဆင္ေျပေျပဘ၀မွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၿပီး ကုိယ့္စိတ္သေဘာက် အရာရာ အဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ့သည့္ဘ၀ထဲမွာ စိတ္ဓါတ္အင္အားေလး ခ်ိဳ႕တဲ့ေနရွာသည့္) သူတို႔ေတြနဲ႔ အလုပ္တြဲလုပ္ရသည့္အခ်ိန္မွာ (ႀကံဳခဲ့ဆံုခဲ့ရသည့္ ဘ၀ေပးအေျခအေနမ်ားသည္) ကိုယ့္ကို စိတ္ဓါတ္ခြန္အား ျပည့္၀ႀကံ့ခုိင္သူအျဖစ္ အားျဖည့္ခဲ့သည့္အရာေတြပါလားလို႔ သိရေတာ့ သူမ အရာရာကို ေက်းဇူးတင္တတ္ၿပီ ။

တကယ္ပါ .. ကိုယ့္ႏုိင္ငံကသူငယ္ခ်င္းေတြ လူငယ္ေတြကို အၿမဲအားေပးခ်င္တာက "ငွက္ေပ်ာသီး အခြံခြာၿပီးသား ဘ၀ေတြကုိ အားက်ေနရင္ သူတို႔လိုပဲ ဘယ္ေတာ့မွ အခြံခြာတတ္မွာ မဟုတ္သလို .. ဘယ္ေတာ့မွလဲ အရသာရွိရွိ စားရမွာမဟုတ္ဘူး ။ ဘ၀မွာ တခါတေလ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ မျပည့္စံုျခင္းကပဲ စိတ္ဓါတ္ခြန္အား ႀကံ့ခုိင္ျပည့္စံုမႈကို ေပးစြမ္းႏုိင္တာပါ"...။         ။

1. If you understand, say "understand”. If you don't understand, say “don’t understand". But if you understand and say "don't understand".How do I understand that you understand? Understand!

2. I wish to wish the wish you wish to wish, but if you wish the wish the witch wishes, I won't wish the wish you wish to wish.


3. Sounding by sound is a sound method of sounding sounds.

4. A sailor went to sea to see, what he could see. And all he could see was sea, sea, sea.

5. Purple Paper People, Purple Paper People, Purple Paper People.


6. If two witches were watching two watches, which witch would watch which watch?

7. I thought a thought but the thought I thought wasn't the thought I thought. I thought if the thought I thought had been the thought I thought, I wouldn't have thought so much.

8. Once a fellow met a fellow in a field of beans, said a fellow to a fellow. If a fellow asks a fellow, Can a fellow tell a fellow what a fellow means?

9. Mr. Inside went over to see Mr. Outside. Mr. Inside stood outside and called to Mr. Outside inside.

10. Mr. Outside answered Mr. Inside from inside and Told Mr. Inside to come inside. Mr. Inside said "NO", and told Mr. Outside to come outside.

11. Mr. Outside and Mr. Inside argued from inside and outside about going outside or coming inside. Finally, Mr. Outside coaxed Mr. Inside to come inside then both Mr. Outside and Mr. Inside went outside to the riverside.

12. She sells sea shells on the sea shore. The shells that she sells are sea shells I'm sure.

13. The owner of the inside inn was inside his inside inn with his inside outside his inside inn.


14. If one doctor doctors another doctor does the doctor who doctors the doctor, doctors the doctor the way the doctor he is doctoring doctors? Or does the doctor doctors the way the doctor who doctors doctor?

15. When a doctor falls ill another doctor doctors the doctor. Does the doctor doctoring the doctor doctors the doctor in his own way or does the doctor doctoring the doctor doctors the doctor in the doctor's way.


16. We surely shall see the sun shine shortly. Whether the weather be fine, or whether the weather be not, Whether the weather be cold Or whether the weather be hot, We'll weather the weather Whatever the weather, Whether we like it or not.

17. Whether the weather is hot or whether the weather is cold. Whether the weather is
either or not, It is whether we like it or not.

18. Nine nice night nurses nursing nicely.

19. A flea and a fly in a flue Said the fly "Oh what should we do", said the flea. “Let us fly”, said the fly to the flea. So they flew through a flaw in the flue.

20. If you tell Tom to tell a tongue-twister his tongue will be twisted as tongue-twister twists tongues.

21. Mr. See owned a saw and Mr. Soar owned a seesaw. Now See's saw sawed Soar's seesaw Before Soar saw See, Which made Soar sore. Had Soar seen See's saw Before See sawed Soar's seesaw; See's saw would not have sawed Soar's seesaw. So See's saw sawed Soar's seesaw. But it was sad to see Soar so sore just because See's saw sawed Soar's seesaw.

သန္းေခါင္ယံ ည(၁၂)နာရီတြင္ အင္တာနက္ေပၚသို႔ သူတက္အလာကို ေစာင့္ေနတတ္သည္မွာ ကြ်န္မအတြက္ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည္။ အခန္းထဲတြင္ မီးမ်ားကို ပိတ္ျပီး ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနမိသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ screen ေပၚမွ ျဖာက်လာေသာ ျပာလဲ့လဲ့ မီးေရာင္မွလဲြ၍ အခန္းတစ္ခုလံုး ေမွာင္အတိက်ေနသည္။ သူ၏ screen name မွာ (midnight)ျဖစ္ျပီး သန္းေခါင္ယံည(၁၂)နာရီတိတိတြင္ online ေပၚသို႔ တက္လာတတ္သည္။ ကြ်န္မမွာ ညတြင္မအိပ္ဘဲ အင္တာနက္ေပၚတြင္ ေျခဆန္႔ေနတတ္ေသာ ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကြ်န္မဆီပို႔ေသာ သူ၏ message မွာ ထိုစာေၾကာင္းေလးျဖစ္သည္။

"အင္တာနက္ကို မုန္းတယ္.... မိန္းမေတြကို မုန္းတယ္... ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမုန္းဆံုးပဲ"
ထိုစာေၾကာင္းကို ဖတ္ျပီး ကြ်န္မစိတ္၀င္စားသြားမိသည္။ ကြ်န္မလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ပ်င္းေနသည့္ အခ်ိန္မို႔ စာတစ္ေၾကာင္းရိုက္ျပီး ပို႔လိုက္မိသည္။ ကြ်န္မပို႔ေသာ စာကိုဖတ္ျပီး သူေပါက္ကရထပ္ေျပာေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု ကြ်န္မေတြးမိသည္။

"ကိုယ့္ကိုယ္ဒီေလာက္မုန္းေနရင္ သြားေသလိုက္ပါလား"
သို႔ေသာ္ တစ္မိနစ္မွ်ပင္ မၾကာလိုက္....
"ဟုတ္တယ္.. ကြ်န္ေတာ္က အခုသရဲေလ"
"ဟား....သရဲျဖစ္ရတာေပ်ာ္လား"
"ကြ်န္ေတာ္ မေပ်ာ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မိတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္မကြ်တ္ဘူး"
"ဟား...ဟား.. အခ်စ္အတြက္ေၾကာင့္လား"

ဒီလိုႏွင့္ စာေတြ အျပန္အလွန္ပို႔ၾကရင္း သူႏွင့္ ကြ်န္မ online သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားၾကသည္။ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ တေစၦတစ္ေကာင္အျဖင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ညတိုင္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ တိက်စြာonline ေပၚသို႔ ေရာက္လာတတ္သည္။ ထိုအျပဳအမႈမ်ားေၾကာင့္ သူ႔ကို အံ့ၾသထိန္႔လန္႔စြာ ကြ်န္မပိုစိတ္၀င္စားမိသည္။ တေစၦသရဲ အင္တာနက္ သံုးပါ့မလား... ဒါဟာ တိုက္ဆိုင္တဲ့ ေနာင္ေျပာင္မႈ တစ္ခုပဲျဖစ္မည္ဟု ကြ်န္မ ေျဖသိမ့္မိသည္။ သူသည္ အရင္ကတည္းက ကြ်န္မ၏ရုပ္ရည္ကို ျမင္ဖူးထားသည့္အလား ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္မ၏ ပံုပန္းသ႑ာန္ကို မေမးဖူးခဲ့။ တစ္ခါတရံ သူသည္ ကြ်န္မေဘးတြင္ရွိေနခဲ့ျပီး ကြ်န္မကို ထိုင္ၾကည့္ေနသည္ဟု ေျခာက္တတ္ေသးသည္။

"ကြ်န္မ အခုဘာလုပ္ေနလဲ"
တစ္ခါတရံ ေနာက္ေျပာင္ျပီး သူ႔ကို ကြ်န္မေမးဖူးသည္။ ခဏမွ် သူႏႈတ္ဆိတ္ ေနတတ္ျပီး...
"ေတာ္ပါျပီ... ကြ်န္ေတာ္မေျပာခ်င္ဘူး.. ေျပာလိုက္ရင္ လန္႔သြားဦးမယ္"
"ေကာ္ဖီေတြ သိပ္မေသာက္နဲ႔ေလ"
"ပံုဆိုးပန္းဆိုး ထိုင္မေနနဲ႔ေလ"
တစ္ခါတရံ ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ စကားမ်ားကို သူေျပာတတ္သည္။ ထိုစာရေသာ အခ်ိန္တြင္ တိုက္ဆိုင္စြာ ကြ်န္မမွာ ေကာ္ဖီေသာက္ေနသည့္အခ်ိန္ (သို႔) ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ေျခအစံုကို စုတင္ျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ ကြ်န္ပ်ဴတာကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။

ကြ်န္မႏွင့္ chatting လုပ္ေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သူ႔ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတတ္သည္။ သူသည္ အသက္(၂၃)ႏွစ္ျဖစ္ျပီး chat room ထဲမွ ေမ"ဟုေခၚေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အစဲြအလမ္းၾကီးစြာ ခ်စ္မိခဲ့ေၾကာင္း၊ ေမ"ေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္မိေၾကာင္း၊ အင္တာနက္ကို ပထမဦးဆံုး ထိေတြ႔မိသည့္ သူ႔အဖို႔ chatting ဟုေခၚေသာ အင္တာနက္ စကား၀ုိင္း၏ လွည့္စားမႈကို နားမလည္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေမ"၏ေဖာ္ေရြေသာ အေျပာအဆိုမ်ားေပၚတြင္ သူသာယာမိေၾကာင္း ကြ်န္မကို ေျပာျပတတ္သည္။ အင္တာနက္တြက္ ဆရာတစ္ဆူလို ျဖစ္ေနေသာ ေမ"မွာ သူ မသိနားမလည္သည္မ်ားကို သင္ျပတတ္သည္။ ေမ"၏ ေႏြးေထြးေသာ အေျပာမ်ားေၾကာင့္ chatroomထဲ သူအျမဲ၀င္ျဖစ္ခဲ့သည္။ chatroom ထဲ၀င္တိုင္း ေမ"မွလဲြ၍ မည္သူႏွင့္မွ် သူစကားမေျပာေပ။

"ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ကို ခ်စ္တယ္.... ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ အင္တာနက္ခ်စ္သူ လုပ္ႏိုင္မလား"
"အင္တာနက္ ခ်စ္သူအတြက္ ဘာေကာင္းက်ဳိးရွိလဲ"
"ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေမကိုေပးဖို႔အတြက္ အခ်စ္ေတြ အျပည့္ရွိပါတယ္"
"အခ်စ္... အဟား... ေမမွာ ေပါလြန္းလို႔ကြယ္"
"ဒါဆို ေမလိုခ်င္တာ ကြ်န္ေတာ္အကုန္ေပးမယ္"
"အသက္ ယူမယ္ဆိုရင္ ေပးႏိုင္မလား"
"ေကာင္းျပီေလ"

ေမ"၏အခ်စ္ကို ရဖို႔အတြက္ အရာရာကို သူစြန္႔လြတ္ရဲခဲ့သည္။ ေမ"၏ စကားလံုး ခ်ဳိခ်ဳိေလးမ်ားၾကား သူမိန္းေမာ သာယာေနခဲ့မိသည္။ ၾကာေတာ့ အင္တာနက္ထဲတြင္ ေျပာရသည္ကို သူ အားမရေတာ့။ ေမ"ကို အျပင္ေလာကတြင္ သူေတြ႔ခ်င္လာသည္။ လူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ျပီး ေမ"ကို ေပြ႔ဖက္နမ္း႐ႈပ္ခ်င္မိသည္။ ေမ" ကိုအျပင္တြင္ ေတြ႔ရန္၊ ဖုန္းဆက္ခြင့္ ေပးရန္ သူေတာင္းဆိုမိသည္။ ေမ"က ေတာင္းဆိုမႈေတြ မ်ားလြန္းေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေတြ႔ခြင့္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႔အေပၚ ေမ"၏ဆက္ဆံမႈမ်ားက ေအးစက္လာခဲ့သည္။ ေမ"ပို႔လာေသာ စာေၾကာင္းမ်ားကို ဖတ္ျခင္းျဖင့္ သူ႔အေပၚတြင္ ေမ"စိတ္ကုန္လာျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေနသည္။
ညတိုင္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ သူသည္ အခ်ိန္တိက်စြာ onlineေပၚသို႔ ေရာက္လာျပီး သူႏွင့္ေမ"၏ ပံုျပင္ကို ကြ်န္မအား ေျပာျပတတ္သည္။ တစ္ခါတရံ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို ကြ်န္မ မေထာက္ခံမိေသာ္လည္း ညတိုင္း online တက္ျပီး သူေျပာေသာ ပံုျပင္ကို နားေထာင္သည့္အလုပ္မွာ ကြ်န္မအတြက္ မလုပ္မျဖစ္ အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။

"ဘာျဖစ္လို႔ မီးမဖြင့္တာလဲ... အလင္းျပန္ေနတာ မ်က္စိပ်က္မယ္ေနာ္"
"ဘာေျပာခ်င္တာလဲ.. ကြ်န္မကို ထိုင္ၾကည့္ေနျပန္ျပီလို႔ ေျခာက္လွန္႔ခ်င္တာလား"
"ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္ေလ... ဘာလဲ မယံုေသးဘူးလား"

ကြ်န္မ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ တစ္ခါတေလ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ပင္ အနားတြင္ သူရွိေနသည္ဟု ယံုမွား သံသယ၀င္မိတတ္သည္။ ၀ိညာဥ္၏ သံလိုက္ဓာတ္ႏွင့္ အင္တာနက္၏ သံလုိက္လႈိင္းမ်ား တစ္ခါတရံ ဆဲြငင္တတ္သည္ဟု သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေျပာဖူးေသာ္လည္း ကြ်န္မ အယံုအၾကည္ မရွိခဲ့။ ထူးဆန္းသည္မွာ သူ႔ကို ကြ်န္မနည္းနည္းမွ ေၾကာက္မေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

"ခင္ဗ်ားက ထူးျခားတယ္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို မေၾကာက္လို႔ ကြ်န္ေတာ္က သရဲဆိုတာ တကယ္မယံုလို႔လား"
"ကြ်န္မ တေစၦသရဲေတြ အယံုအၾကည္ မရွိဘူး"
သူေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ျပီး မနက္မိုးလင္းမွ ကြ်န္မအိပ္ယာ၀င္ျဖစ္သည္။ မနက္ပိုင္းတြင္ ေနျမင့္မွ ထတတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ ကြ်န္မ၏ အတန္းခ်ိန္မ်ားကို ညေနပိုင္းတြင္သာ ေရြးထားသည္။ ဒီေန႔အတန္းဆင္းခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မေခါင္းေတြ ေလးလံျပီး ကိုယ္လက္မအီမသာ ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္အေရာက္ ေဆးေသာက္ျပီး midnight online ေပၚသို႔ တက္လာခ်ိန္မွ ထေတာ့မည္ဟု စိတ္ကူးႏွင့္ ကြ်န္မအိပ္လိုက္သည္။

အိပ္ေပ်ာ္ျပီး သိပ္မၾကာလိုက္ စိတ္ထဲတြင္ တကယ့္အျဖစ္လိုလို အိပ္မက္လိုလို ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္မအခန္းထဲသို႔ ၀င္လာသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ကြ်န္မထထိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ ထမရခဲ့။ ထိုေယာက္်ားေလးမွာ အျပာႏုေရာင္ ည၀တ္အကၤ်ီကို ၀တ္ဆင္ထားသည္။ ရုပ္ရည္မွာ သန္႔ျပန္႔ေနေသာ္လည္း မ်က္ႏွာမွာ ေသြးဆုတ္ျပီး ျဖဴေရာ္ေနသည္။ အၾကည့္မွာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔သည္။ ကြ်န္မ ကုတင္နားသို႔ ခ်ည္းကပ္လာျပီး ကြ်န္မ၏ဆံပင္မ်ားကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြ်န္မမ်က္ႏွာကို ညင္သာစြာ ပတ္သပ္ေပးျပီး "ကိုယ့္ကိုယ္ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုစိုက္ေလ" ဟုေျပာျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ကြ်န္မမ်က္စိကို အားယူဖြင့္လိုက္မိသည္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၂နာရီ ၁၀မိနစ္။ ကြ်န္မ ကုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းျပီး ကြန္ပ်ဴတာကို အလွ်င္အျမန္ဖြင့္လိုက္သည္။ လိုင္းခ်ိတ္ေနခ်ိန္တြင္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ တကယ္လား၊ အိပ္မက္လား ဆုိသည္ကို ကြ်န္မ ေတြးေနမိသည္။ အိပ္မက္ျဖစ္သည္ထားဦး.. ဘာေၾကာင့္ ထိုလူ႔ ရုပ္ရွည္ကို ကြ်န္မေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနပါလိမ့္။ ကြ်န္မ ေ၀ခဲြမရျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ စာတစ္ေၾကာင္းေပၚလာသည္။

"ကိုယ့္ကိုယ္ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုစိုက္ေလ"
ကြ်န္မ တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင့္တင္းသြားသည္။ အိပ္မက္ထဲက စကားႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းပါလား...
စာေၾကာင္းေရးပို႔လိုက္သူမွာ ကြ်န္မႏွင့္ ညတိုင္း chatting လုပ္ေနေသာ သူ႔ကိုယ္သူ တေစၦသရဲပါဟု ေျပာေသာ midnight.... ကြ်န္မ အသက္ရွဴဖို႔ ေခတၱေမ့ေနခဲ့ျပီး ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားေပၚက စာကိုသာ မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူဟာ ကြ်န္မလို လူစင္စစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ အသိေပးေနမိသည္။
"တစ္ေယာက္ထဲေနရင္ အစာေတြကို ပံုမွန္စားရမယ္ေလ"
ကြ်န္မ ျပန္မေျပာသည္ကို သူသတိထားမိပံု မရ။ သူေျပာခ်င္တာကို ေျပာေနသည္။
"ရွင္အခု ဘယ္မွာလဲ... ကြ်န္မ အခန္းထဲမွာပဲလား.. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား" ကြ်န္မ ထိန္႔လန္႔စြာ ေမးလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား ဘယ္လို အေျဖမ်ဳိးကို လိုခ်င္လဲ"
"တိက်တဲ့ အေျဖမွန္ကို ကြ်န္မလိုခ်င္တယ္"
"ခင္ဗ်ား ခရမ္းႏုေရာင္ ည၀တ္အကၤ်ီကို ၀တ္ထားတယ္။ အက်ၤီေအာက္မွာ အိတ္ကပ္ေလးႏွစ္ခုပါတယ္။ အိတ္ကပ္ေပၚမွာ လိပ္ျပာပံုဖဲျပားေလးပါတယ္။ စားပဲြခံုေပၚမွာ ခင္ဗ်ားေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီခြက္ေလး တင္ထားတယ္။ ဒီညေတာ့ ခြက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီ ရွိမေနဘူး။ ခင္ဗ်ား အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ေကာ္ဖီမေဖ်ာ္ရေသးဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေကာ္ဖီ မေသာက္ပါနဲ႔လား.... ခင္ဗ်ား ဖ်ားေနျပီ"

ဖန္သားေပၚက ဆက္တိုက္ေပၚလာေသာ စာမ်ားကို ဖတ္ရင္း ကြ်န္မႏွလံုးေသြးမ်ားပင္ ရပ္တန္႔သြားျပီလားဟု ထင္မိသည္။ ကြ်န္မဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့... ကြန္ပ်ဴတာ ပါ၀ါခလုတ္ကို အျမန္ဆံုးပိတ္ျပီး ကုတင္ေပၚသို႔ ခုန္တက္ကာ ေစာင္ကို ေခါင္းျမီးျခံဳထားလိုက္သည္။ ကြ်န္မေဘးတြင္ သူရွိေနသည္။ ကြ်န္မ အခန္းထဲတြင္ တကယ္ရွိေနခဲ့လို႔လည္း ကြ်န္မ၏ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈေတြ၊ ကြ်န္မ၏အက်င့္ေတြကို သူသိေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ညတိုင္း online ေပၚသို႔ ပံုမွန္တက္ျပီး သူ႔ကိုေစာင့္ေနတတ္ေသာ ကြ်န္မ၏ တံုးအအ အျပဳအမႈမ်ားကို သူအရင္ကတည္းက ေစာင့္ၾကည့္ေနပံုရသည္။ သူေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ ဆိုသည့္အေတြးႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ကြ်န္မတစ္ကိုယ္လံုး ေစာင္ထဲတြင္ တုန္ေနမိသည္။ မည္မွ်ၾကာၾကာ တုန္လႈပ္ေနမိသည္ မသိ။ ညေနက ေသာက္ထားေသာ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ ကြ်န္မ တေျဖးေျဖး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မႈန္၀ါး၀ါး ကြ်န္မ၏ မသိစိတ္ထဲတြင္ သူသည္ ကုတင္ေဘးတြင္ ထိုင္ရင္း ကြ်န္မအား ကရုဏာသက္စြာ ၾကည့္ေနသည္။ ေနာက္တြင္ ကြ်န္မ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

မနက္ႏိုးလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မ အပူခ်ိန္တက္ေနသည္။ တစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့ေခြေနျပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ရန္ အင္အားပင္ မရွိေတာ့။ ညတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္စဥ္းစားမိသည္။ သူသည္ ေန႔ခင္းတြင္ ကြ်န္မေဘးတြင္ ရွိေနမည္ မဟုတ္ဟု ထင္မိသည္။ တေစၦသရဲမ်ားသည္ အလင္းေရာင္ကို ေၾကာက္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား..။ ကြ်န္မ ကုတင္ေပၚမွ အားယူထလိုက္သည္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရန္ ေရေႏြးတည္ေနရင္း ညက သူေျပာခဲ့ေသာ စကားကို ျပန္သတိရမိသည္။

"ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေကာ္ဖီ မေသာက္ပါနဲ႔လား.. ခင္ဗ်ား ဖ်ားေနျပီ"
ေကာ္ဖီကို ကြ်န္မ ဆက္မေဖ်ာ္မိေတာ့။ ညတုန္းက ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ သူ႔ပံုရိပ္ကို ကြ်န္မျမင္ေယာင္မိသည္။ သူသာ တေစၦမဟုတ္ခဲ့လွ်င္ မိန္းကေလးမ်ား ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနေသာ ရုပ္ရွည္ရွိသူျဖစ္သည္။ သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ျပီး သူ႔အေပၚ ကြ်န္မ သနားမႈေတြ ပိုသြားျပီလား...သူ႔ကို ကြ်န္မ ခ်စ္မိသြားျပီမလား.. တေစၦတစ္ေကာင္ကို ကြ်န္မခ်စ္မိသြားျပီလား... ဘယ္ေလာက္ စိတၱဇဆန္တဲ့ အျပဳအမႈလဲေနာ္...

သူေျပာျပဖူးေသာ သူ႔အေၾကာင္းမ်ားကို ကြ်န္မျပန္စဥ္းစားမိသည္။ သူ႔အေပၚ ေမ" ဆက္ဆံေရးက်ဲလာခဲ့သည္ ဆိုသည့္အထိပဲ ကြ်န္မသိခဲ့သည္။ သူ႔လို ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာသည့္ လူကို ေမ" ဘာေၾကာင့္မ်ား ျငင္းဆန္ခဲ့သလဲ.. ကြ်န္မသိခ်င္လာမိသည္။ သူဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္ခဲ့လဲ... "အင္တာနက္ကို မုန္းတယ္.. မိန္းမေတြကိုမုန္းတယ္" ဟုေျပာျပီး ဘာေၾကာင့္ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို အင္တာနက္ေပၚက ကြ်န္မအား ေျပာျပေနသလဲ.. ကြ်န္မသိခ်င္စိတ္ ပိုျပင္းျပလာခဲ့သည္။

ညအေမွာင္ထု၏ တေျဖးေျဖး ၀င္ေရာက္လာမႈက ကြ်န္မစိတ္ကို ပိုလႈပ္ရွားေစခဲ့သည္။ သိခ်င္စိတ္မ်ားေၾကာင့္ ည ၁၁နာရီ မိနစ္ ၅၀တြင္ ကြ်န္မ အခန္းမီးမ်ားကုိ ဖြင့္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔တြင္ ထုိင္ေနမိသည္။ မည္မွ်ပင္ သတၱိရွိသည္ထားဦး တေစၦတစ္ေကာင္ႏွင့္ အေမွာင္ထဲတြင္ ကြ်န္မ ထိုင္ရဲမည္မဟုတ္။ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ထားေသာ တေစၦတစ္ေကာင္ကို ကြ်န္မ မျမင္မေတြ႔ႏိုင္မွန္း သိေနေသာ္လည္း တံခါးေပါက္ဘက္သို႔ ကြ်န္မ မၾကာခဏ လွည့္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔ကို ကြ်န္မေစာင့္ေနေၾကာင္း သူ႔အား သိေစခ်င္ေသးသည္။
ည ၁၂ နာရီ ၀၁ မိနစ္... နံရံေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာ နာရီလက္တံ၏ တစ္ေခ်ာက္ေခ်ာက္ အသံမွလဲြ၍ တစ္ခန္းလံုး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဒီည သူလာပါဦးမလား...။မေန႔ညက ကြ်န္မ အျပဳအမႈေၾကာင့္ ဒီည သူထပ္လာပါ ဦးမလား...

"တစ္ခန္းလံုး မီးေတြ ထိန္ေနေအာင္ ဖြင့္ထားတာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေၾကာက္သြားျပီလား"
သူလာပါျပီ.... ကြ်န္မ ၀မ္းသာသြားမိသည္။ သူ႔ကိုေမးဖို႔ ေမးခြန္းေတြ ကြ်န္မမွာ အမ်ားၾကီးရွိေသးသည္ မဟုတ္ပါလား..။

"နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္မိပါတယ္"
ကြ်န္မ စာျပန္မရိုက္ဘဲ ပါးစပ္က တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္မိသည္။ သူသာ ကြ်န္မအခန္းထဲတြင္ ရွိေနခဲ့လွ်င္ ကြ်န္မေျပာသမွ် သူၾကားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ကြ်န္မထင္သည္။ ယခု အျဖစ္အပ်က္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္ေျပာင္ေနသည္ဟု ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေသးသည္။

"ခင္ဗ်ား အရင္က ကြ်န္ေတာ့္ကို မေၾကာက္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ"
"အရင္တုန္းက တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္ေျပာင္ေနတယ္လို႔ ကြ်န္မထင္ခဲ့တယ္ေလ။ တကယ့္သရဲျဖစ္မယ္မွန္း ေတြးမထားမိဘူး"
"အခု ခင္ဗ်ား သိျပီေလ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆက္စကားေျပာေနဦးမလား"
"အင္း... ေျပာမယ္။ ကြ်န္မသိခ်င္တာေတြ ေမးရဦးမယ္" ကြ်န္မ အသက္ကို ျပင္းျပင္းေလး ရွဴသြင္းလိုက္မိသည္။
"ေမနဲ႔ ရွင့္အေၾကာင္းကို အစအဆံုး ေျပာျပႏိုင္မလား"

"ေမဟာ ကေ၀မတစ္ေယာက္ပါ။ လွည့္စားတတ္တဲ့ ကေ၀မ... ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ခင္ကတည္းက သူ႔မွာ လက္ထပ္ရမဲ့သူရွိျပီးသား.. အင္တာနက္မွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကလည္း သူ႔အတြက္ အပ်င္းေျပဖို႔ သက္သက္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို အရုပ္တစ္ရုပ္လို သူသေဘာထားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႔ ခံစားခ်က္ကို သူအမ်ဳိးမ်ဳိး လွည့္စားခဲ့တယ္"

"ရွင္ ဘယ္လိုလုပ္သိလိုက္တာလဲ"

"သူနဲ႔ေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္လည္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ သူ႔ကို မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္လို႔လည္း ေျပာခဲ့တယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူေတြ႔မယ္လို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ေတြ႔ရမဲ့ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ္စိတ္အရမ္းလႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေတြ႔တာနဲ႔ သူမွန္း ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိေနခဲ့တယ္။ သူအရမ္းလွတယ္။ ဓာတ္ပံုထဲကထက္ေတာင္ လွတယ္"

ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္ေပၚမွ တက္လာေသာ စာမ်ားကို ဖတ္ရင္း ကြ်န္မမ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ ေမ့ေနခဲ့သည္။

"ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ သက္သာေသးပံု မေပၚဘူး သြားအိပ္လိုက္ပါလား"
"ဟင့္အင္း... ကြ်န္မ ေမးဖို႔ ေမးခြန္းေတြ က်န္ေနေသးတယ္" ကြ်န္မ ေခါင္းရမ္းရင္း ေျပာလိုက္မိသည္။
"ခင္ဗ်ားရဲ႔ လက္ကို ကြ်န္ေတာ္ ကိုင္ေနတယ္... ခံစားလို႔ရလား"
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ စာေၾကာင္းေၾကာင့္ ကြ်န္မေယာင္ရမ္းျပီး လက္ကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကြ်န္မ ခံစားလို႔ မရခဲ့...သို႔ေသာ္ ေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္စံုက ကြ်န္မလက္ကို ဆုတ္ကိုင္းထားသည္ဟု ကြ်န္မျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္။

"ခင္ဗ်ား ၾကည့္ရတာ အားမရွိဘူးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ စိုးရိမ္တယ္။ ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေနာက္ညမွ ေမးပါလား... အနားယူလိုက္ေနာ္"

စာေၾကာင္းေလး တစ္ေၾကာင္းသာျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၾကင္နာေသာ သူ႔စကားမ်ားကို ကြ်န္မခံစားမိသည္။

"ကြ်န္မ တစ္ခုေမးျပီးရင္ သြားအိပ္မွာပါ"
ကြ်န္မ အရဲစြန္႔ျပီး ကြ်န္မ အသိခ်င္ဆံုး ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးလိုက္မိသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္မကိုမွ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရတာလဲ"

"... ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ၾကာျပီ။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ chatting မလုပ္ခင္ကတည္းက ခင္ဗ်ားအခန္းထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ရွိေနခဲ့တယ္"

တေစၦတစ္ေကာင္ ကြ်န္မ အခန္းထဲတြင္ အေစာၾကီးကတည္းက ရွိေနသည္ကို ကြ်န္မ မသိခဲ့ပါလား.. ကြ်န္မ၏ ေန႔စဥ္ အျပဳအမႈမ်ားကို သူေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါလား...။ ထိုသို႔ ေတြးမိလိုက္စဥ္ ကြ်န္မပါးႏွစ္ဘက္ အပူေၾကာင့္ ရွိန္းခနဲ ျဖစ္သြားသည္။

"ဟား...ဟား.. ခင္ဗ်ား ဘာေတြးေနလဲ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီေလာက္ ေအာက္တန္း မက်ပါဘူးဗ်ာ"

ကြ်န္မပါးႏွစ္ဘက္ နီျမန္းသြားသည္ကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ၏အေတြးကို သူသိေနခဲ့သည္။
"တစ္ျခားလူမသိေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အျပဳအမႈေတြဟာ မတရားဘူးဆိုတာ ရွင္မသိဘူးလား"

"တရားတယ္၊ မတရားဘူးဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၀ိညာဥ္ေတြက ဒီလိုပဲ ေလွ်ာက္သြားေနတတ္တယ္ေလ။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ခင္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္ေတာ္ အခ်ိန္သတ္မွတ္ျပီး လာခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုး ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ၾကည့္ မေနေတာ့ပါဘူး"

"ေနပါဦး..... ေန႔လည္အခ်ိန္ေတြမွာ ရွင္ဘာလုပ္ေနလဲ"

"ေန႔လည္.. ေန႔လည္ဆိုရင္ ေလးေထာင့္အခန္းထဲမွာ ထားထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ကြ်န္ေတာ္၀င္ေနရတယ္ေလ။ ညအခ်ိန္လို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထြက္လာခြင့္မရဘူး"

ကြ်န္မ မ်က္လံုးမ်ား ျပဴးသြားမိသည္။
ေလးေထာင့္အခန္း......... ခႏၶာကိုယ္....

"ေန.. ေနပါဦး... လူေတြက ရွင့္ကို မသၿဂၤိဳလ္ၾကေသးဘူးလား"
"ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္က ေဆးရံုမွာပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ေမ့ေျမာေနဆဲမို႔ သူတို႔က လက္မလြတ္ခ်င္ၾကေသးဘူးနဲ႔ တူတယ္"

သူ...သူ... အသက္ရွင္ေနဆဲပါလား..။ ၀ိညာဥ္ကသာ ေလွ်ာက္သြားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆးရံုတြင္ လဲေလ်ာင္းေနေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ၀ိညာဥ္မဲ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္မည္။

"ရွင္ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ မျပန္တာလဲ... လူလုပ္ရမွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္သြားျပီလား"

"ကြ်န္ေတာ္ ျပန္သြားရင္ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ မျမင္ရေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမ့သြားမွာ စိုးတယ္"

သူ႔စကားကို ၾကားျပီး ကြ်န္မ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိသည္။ သူ၏စိတ္ထဲတြင္ ကြ်န္မ ရွိေနခဲ့ျပီလား... လူသားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ သူ၏ပိုက္ေထြးမႈကို ကြ်န္မခံယူခ်င္ေသးသည္။ လူတစ္ဖန္ျပန္လုပ္ဖို႔ သူ႔မွာ အခြင့္အေရးေတြ ရွိေနေသးသည္။ ကြ်န္မကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ထိုအခြင့္အေရးကို သူ လက္လြတ္ေတာ့မလား။ ကြ်န္မ မ်က္စိေထာင့္စြန္းက မ်က္ရည္မ်ား အတားအဆီးမဲ့ စီးက်လာသည္။

"မငို.. မငိုပါနဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာအမွားမ်ား ေျပာမိပါလိမ့္ (ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတယ္)"

ထိုစာေၾကာင္းကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ အသံထြက္ ရယ္လိုက္မိသည္။ တေစၦတစ္ေကာင္က ကြ်န္မကို ႏွစ္သိမ့္ေနပါလား..။ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို ကပ်ာကယာ သုတ္ေပးေနသည့္ သူ႔ကို ကြ်န္မျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္။

"ရွင္ရဲ႔ ေပြ႔ဖက္မႈကို ကြ်န္မ ခံယူခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုမဟုတ္ေသးဘူး။ တကယ့္ လူတစ္ေယာက္အျဖင့္နဲ႔ ေပြ႔ဖက္မႈကို ကြ်န္မ ခံယူခ်င္တယ္"

"ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္၀င္ဖို႔ ေျပာေနတာလား"
"ဟုတ္တယ္"

"၀င္သြားျပီးေနာက္ပိုင္း ခင္ဗ်ားနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် ကြ်န္ေတာ္ သတိမရေတာ့မွာကို မေၾကာက္ဘူးလား"
"ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္သလား..ကြ်န္မကို ေမ့သြားမွာလား" ကြ်န္မစိတ္ပူစြာ ေျပာလိုက္မိသည္။

"အေသအခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႔ေမ့တတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ မေမ့တတ္ဘူး။ ခံႏိုင္ရည္အားကို ၾကည့္ရဦးမယ္ေလ"

ျပန္သြားျပီး သူ သတိမရခဲ့လို႔ ကြ်န္မကို လာမရွာႏိုင္ခ်င္ေနပါေစ။ ကြ်န္မေၾကာင့္ သူသည္ ခိုကိုးရာမဲ့ ၀ိညာဥ္တစ္ေကာင္ေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။

"ျပန္သြားပါ။ ရွင္ ကြ်န္မကို မေမ့ဘူးလို႔ ကြ်န္မ ယံုၾကည္တယ္။ လူစင္စစ္တစ္ေယာက္အျဖင့္နဲ႔ ကြ်န္မေရွ႔မွာ ထိုင္ျပီး ရွင္နဲ႔ ေမအေၾကာင္းေျပာျပတာကို ကြ်န္မ ၾကားခ်င္ေသးတယ္"

မ်က္စိကိုမွိတ္ သူ႔ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ ခံစားရင္း ကြ်န္မ ေျပာလိုက္သည္။

"ခင္ဗ်ား စကားကို ကြ်န္ေတာ္ နားေထာင္မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္၀င္မယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနမလား"

"ကြ်န္မ ေစာင့္ေနမယ္။ တစ္သက္လံုး ေစာင့္ေနမယ္။ ကြ်န္မကို ေမ့ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရွင္သတိရျပီး ကြ်န္မကို ျပန္မွတ္မိလာတဲ့အထိ ေစာင့္ေနမယ္"

ကြ်န္မေျပာရင္း ရင္နင့္မိသည္။ မ်က္ရည္မ်ားက အတားအဆီးမဲ့စြာ စီးဆင္းလာျပန္သည္။ သူ ကြ်န္မအနားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မယ္ဆိုတာ ရာခုိင္ႏႈန္း တစ္၀က္က ေသခ်ာေနျပီ။ ရင္ထဲ စူးေနေအာင္ နာက်င္လာမိသည္။

"ခင္ဗ်ားပါးကို ကြ်န္ေတာ္ နမ္းလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း ဂရုစိုက္ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္သြားျပီ။ ကြ်န္ေတာ့္ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနပါေနာ္"

နာရီလက္တံမ်ား တစ္စကၠန္႔ျပီး တစ္စကၠန္႔ ေရြ႔ေနသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ သူ၏ စာမ်ား ထပ္ေပၚမလာေတာ့။ ကြ်န္မ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း အားရပါးရ ငိုလိုက္မိသည္။ အိပ္မက္ထဲက သူ႔ပံုရိပ္ကို စဲြစဲြျမဲျမဲ မွတ္ထားရန္ ကိုယ့္ကိုယ္ သတိေပးလိုက္မိသည္။ သူသည္ အခ်ိန္မေရြး ကြ်န္မေရွ႔တြင္ ေပၚလာႏိုင္သည္။ ထိုအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ အလွပဆံုးျပံဳးလွ်က္ သူ႔ကို ေႏြးေထြးစြာ ကြ်န္မၾကိဳမည္။ သူမလာမွန္း သိေနလွ်က္ႏွင့္ ညသန္းေခါင္ ၁၂နာရီေရာက္တိုင္း ကြ်န္မ online ေပၚသို႔ တက္ျပီး သူ႔ကိုရွာျမဲ... သူ၏ message မ်ားကို ေမွ်ာ္ေနျမဲပင္။ ကြ်န္မ၏ အျပဳအမႈမ်ားသည္ စိတၱဇဆန္ေကာင္း ဆန္ေနလိမ့္မည္။

၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀

ျပကၡဒိန္ စာရြက္မ်ား တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ ေၾကြက်ကုန္သည္။ လူသြားလူလာမ်ားၾကားတြင္ သူ႔ကို ကြ်န္မ လိုက္ရွာေနမိသည္။ ကြ်န္မကိုေတြ႔လွ်င္ ကြ်န္မႏွင့္ ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသမွ် သူ မွတ္မိေနမည္ဆိုသည္ကို ကြ်န္မ ယံုၾကည္ေနမိသည္။ ေက်ာင္း၀င္းထဲရွိ သစ္ရြက္မ်ားပင္ ေႏြဦးေလႏွင့္အတူ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနၾကကုန္ျပီ။ မၾကာမီ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္ေတာ့မည္။ ေလ႐ႈးတစ္ခ်က္အေ၀ွ႔ ကြ်န္မလက္ထဲက စာရြက္မ်ား ျပန္႔က်ဲကုန္သည္။ ထိုစာရြက္စာတမ္းမ်ား မရွိလွ်င္ စာေမးပဲြတြင္ ကြ်န္မ ဒုကၡလွလွေလး ေတြ႔ဦးမည္။ စာရြက္မ်ားကို ကြ်န္မ ကပ်ာကယာ လိုက္ေကာက္လိုက္သည္။ ကြ်န္မႏွင့္အတူ စာရြက္မ်ားကို လိုက္ေကာက္ေနေသာ အရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္္မိသည္။ စာရြက္မ်ားကို ေကာက္ရင္း ကြ်န္မ ေဘးနားတြင္ ေျခအစံကို ရပ္လိုက္သည္။

"ကိုယ့္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း ဂရုစိုက္ေလ"

ကြ်န္မရင္ ဒိန္းခနဲ ခုန္သြားမိသည္။ ခပ္ၾသၾသႏွင့္ ႏူးညံ့ေသာ ထိုအသံမွာ ကြ်န္မႏွင့္ မရင္းႏွီးေပမယ့္ ထိုလူေျပာလိုက္ေသာ စကားမွာ midnight ေျပာတတ္ေသာ စကားႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း။ ကြ်န္မ အထိန္႔အလန္႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။

သူ... သူပါလား... အိပ္မက္ထဲက ရုပ္ပံုလႊာေလး... အသားအနည္းငယ္ ညိဳသည္မွလဲြ၍ ကြ်န္မ အသိစိတ္ထဲက ရုပ္ပံုေလး၊ ကြ်န္မႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ရုပ္ပံုေလး။ ခႏၶာကိုယ္ အနည္းငယ္ ဖြံ႔ျဖိဳးသည္ကလဲြ၍ အိပ္မက္ထဲက ရုပ္ပံုႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း။ ကြ်န္မေရွ႔တြင္ သူထိုင္ခ်လိုက္သည္။

"ေဆာရီးပဲေနာ္.. ေတာ္ေတာ္ေလး က်န္းမာဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ယူေနရလို႔ပါ။ လံုး၀ ေနေကာင္းသြားျပီဆိုမွ ကြ်န္ေတာ္ လာေတြ႔ရဲတယ္ေလ"

ကြ်န္မ အံ့ၾသ၀မ္းသာျပီး ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ မ်က္လံုးအိမ္ထဲတြင္ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေနခဲ့သည္။ ကြ်န္မကိုယ္ကို ေထာင္မတ္ေပးရင္း ကြ်န္မမပါးကို ညင္သာစြာ သူပြတ္သပ္လိုက္သည္။

"ကြ်န္ေတာ္ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ပါးျပင္ေတြက ႏူးညံ့ေနတယ္"
"ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ့္ကြ်န္ေတာ္ ျပန္မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ"
သူရယ္ရင္း လက္ကို ကမ္းေပးသည္။ ရယ္ေနပံုက အျပစ္ကင္းေသာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ တူေနသည္။
"ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ေနေဒြးေဇာ္ပါ။ ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္"
"ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္။ ကြ်န္မ မိဆိုးပါ"

ကြ်န္မျပန္ကမ္းလိုက္ေသာ လက္ကို ၾကင္နာစြာ သူဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
"မိဆိုး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တစ္သက္လံုး လက္တဲြသြားႏိုင္မလား"
ကြ်န္မ ေခါင္းကို သြင္သြင္ငံု႔လိုက္မိသည္။

ေႏြဦး၏ ေလ႐ူးႏွင့္အတူ ကြ်န္မေရွ႔သို႔ သူေရာက္လာခဲ့သည္။ ရြက္ေၾကြမ်ား ျဖန္႔ခင္းထားေသာ အ၀ါေရာင္လမ္းေလးေပၚတြင္ သူႏွင့္ကြ်န္မ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုၾကသည္။


ျပီးပါျပီ...

အင္တာနက္ကေဖးဆိုင္တစ္ခုအတြင္း ဆိုင္အ၀င္ ေကာင္တာတြင္ ဆိုင္ထုိင္ေနေသာေကာင္မေလးႏွင့္ ကူညီေပးသူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိေန၏
ဆိုင္အတြင္း အသည္းအသန္chatting လုပ္ေနၾကသူ
ေကာင္ေလးေကာင္မေလးမ်ား မ်က္စိအစာေကြ်းေနေသာဦးေလးၾကီးမ်ား တစ္ဖက္အခန္းတြင္ ဖရုသ၀ါစာ စကားလံုးမ်ားေဖာေဖာသီသီသံုးၿပီး Game ေဆာ့ေနၾကေသာ အရြယ္မ်ိဳးစံုေယာက်္ားေလးမ်ားလညး္ရွိေနၾကသည္

ထိုအခ်ိန္တြင္ ဆိုင္အတြင္းသို႔ ပုိက္ဆံအိတ္ခပ္ၾကီးၾကီးလြယ္ထားၿပီးမ်က္ႏွာတြင္ မိတ္ကပ္မ်ားကုိ စိတၱဇပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္စိတ္ၾကိဳက္ခ်ယ္ထားသကဲ့သို႔ ၿပင္ဆင္ထားေသာ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦး၀င္လာေလသည္
“ သမီးေရ အန္တီ့သမီးနဲ႔ video chat ေၿပာခ်င္လို႔ပါကြယ္ လုပ္ေပးပါအုန္း ’’
“ဟုတ္ကဲ့ပါ သမီးေဘးက ဒီကြန္ၿပဴတာမွာထုိင္လိုက္ေနာ္’’

“ လိုင္းေတြကေရာေကာင္းရဲ႕လားကြယ္ ဟုိေန႔ကေတာ့အန္တီေၿပာတာအသံကသိပ္မၾကားရလို႔ကြယ့္ အန္တီ့သမီးေလးက စင္ကာပူမွာေလ သူက အန္တီနဲ႔ေန႔တိုင္းနီးပါးစကားေၿပာခ်င္တာတဲ့ အိမ္ကိုလည္းဖုန္းဆက္ပါတယ္ကြယ္ခဏခဏပဲ အန္တီက သူ႔မ်က္ႏွာေလးပါၿမင္ခ်င္လို႔ဒီကုိလာရတာပါ တကယ္ဆိုအန္တီကေလဒီလိုလူေတြၾကားထဲစကားသိပ္ေၿပာတတ္တာမဟုတ္ဘူး သိတယ္မွတ္လား ဒီအခ်ိန္ကအရမ္းပူတာေလ အန္တီက Aircon အခန္းထဲမွာေနရမွေနလို႔ေကာင္းတာသမီးရဲ႕ ”

“ ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္မတို႔ဆိုင္ကအၿမန္ႏွဳန္းက အရမ္းေကာင္းပါတယ္အန္တီ လွစ္လွစ္ကိုေၿပးေနတာပဲၿပီးေတာ့ ဒီဆိုင္မွာက မီးစက္ကုိ ၂၄ နာရီေမာင္းထားတာပါ ဒီေတာ့ Aircon ကလည္းအၿမဲေအးပါတယ္ရွင့္ ေၾသာ္.. ရၿပီအန္တီ အန္တီ့သမီးကုိေၿပာလို႔ရပါၿပီေနာ္ ဟယ္လို ဟယ္လို ၾကားရလားခဏေလးေနာ္ ေရာ့အန္တီ ..ေၿပာလုိ႔ရပါၿပီ ”

“ေအး သမီးေရ ေမေမပါ ၾကားရလားသမီးေလးသမီးေလးေနေကာင္းရဲ႕လား ဒီေန႔သမီးေလးနားရက္ဆုိလို႔ ေမေမလာခဲ့တာေလသမီးရဲ႕သမီးေဖေဖကေတာ့မလိုက္လာဘူးေလ သူကဒီလိုလာေၿပာရတာကုိရွက္လို႔တဲ့ကြယ္ တကယ္ေတာ့ဘာရွက္စရာလဲ သမီးရယ္ ကုိယ့္သမီးက ႏိုင္ငံၿခားေရာက္ေနလို႔ ဒီလိုလာေၿပာခြင့္ရတာေလ သူမ်ားေတြမ်ားဒီလိုအခြင့္ရလို႔လား လမ္းထဲကမိန္းမေတြကေလ ေမေမ့ကုိမနာလိုေတာင္ၿဖစ္ေနၾကတာသမီးရဲ႕သိလား သူတို႔မနာလိုပိုၿဖစ္ေအာင္အခုဆုိ ပုိလို႔ေတာင္လုပ္ၿပေသးတယ္ ေမေမကေလ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ႏိုင္ငံၿခားသြားေနတဲ့သားသမီးရွိတဲ့ မိဘေတြနဲ႔ပဲအေပါင္းအသင္းလုပ္ေတာ့တာ
ဒါမွ သူေၿပာတာကုိယ္သိကိုယ္ေၿပာတာသူနားလည္ၿဖစ္မွာေပါ့သမီးရဲ႕ ေနာ္..”

ထိုအခ်ိန္တြင္ဆိုင္အတြင္းသို႔ ခပ္ရုိးရုိးပံုစံ အမ်ိဳးသားၾကီးတစ္ဦး၀င္လာသည္ေကာင္တာမွေကာင္မေလးကုိ “သမီး ဦးေလးသားကုိတစ္ခ်က္ေလာက္ေခၚေပးစမ္းပါကြယ္ ” “ဦးေလးသားကဘယ္သူလဲရွင္”
“ညိဳေမာင္တဲ့ကြယ့္ ” “ေၾသာ္ ဟုတ္ ဒီဆိုင္ထဲမွာရွိေနတာလား ခဏေလးေနာ္” “ ဟာ.. မဟုတ္ဘူးေလ သမီးရဲ႕ ဦးေလးသားက မေလးရွားမွာေလ သူနဲ႔စကားေၿပာခ်င္လို႔သမီးကုိဖုန္းေခၚခိုင္းတာ အရင္ေတာ့ဦးေလးသားအၾကီးကဒီကေနလာေၿပာတယ္ဆုိပဲကြယ့္ဦးေလးကခုမွလာဖူးတာ ငါ့တူမပဲေခၚေပးပါအုန္း ”

(အမ်ိဳးသမီးၾကီး……… )
သမီးအလုပ္ေရာအဆင္ေၿပရဲ႕လားသမီးေရ အမ္..ဘာၿဖစ္တယ္ ဘာေလွ်ာက္တာမရဘူး ပီအာ (PR) ဟုတ္လား ေလွ်ာက္မေနပါနဲ႔သမီးရယ္ ၀ယ္လိုက္ပါလား အဲဒါကို ..ေၾသာ္မရဘူးလား၀ယ္လို႔ ေအးေလဒါဆိုလည္းဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲကြယ္ ေမေမကပိုက္ဆံေပးရင္၀ယ္လို႔ရမယ္ထင္ေနတာသမီးရဲ႕ ဒါဆိုသမီးေလးကဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ဒီလကုန္မွာ သမီးေနရမယ့္ရက္ၿပည္႔သြားၿပီဟုတ္လား အဲလိုဆုိေတာ့ သမီးကၿပန္လာရမွာလား ၿပန္ေတာ့မလာနဲ႔သမီးရယ္ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြကအတင္းေၿပာၾကမွာ

( ဆိုင္မွ ေကာင္မေလးႏွင့္ အမ်ိဳးသားၾကီး……)
ဟယ္လို ဟယ္လို မေလးရွားကလားရွင္ ခဏေလးေနာ္ ၿမန္မာၿပည္ကဆက္တာပါ ဦးေလးရၿပီေနာ္ ေၿပာလို႔ရပါၿပီ ဟယ္လို ဟယ္လို သားလားကြ ငါပါ မင္းအေဖေလ
ေအး ….ခြီးတဲ့မွပဲကြာ မင္းကလည္း ငါတုိ႔ကုိအဆက္အသြယ္ေတာင္မလုပ္တာၾကာၿပီ မင္းအဆင္ေၿပရဲ႕လားကြ ဘာၿဖစ္တယ္ အိုၿဖစ္သြားလို႔ဟုတ္လား မင္းက မိန္းမဘယ္တုန္းကယူလိုက္လို႔ အိုသြားတာတုန္းကြ မင္းကြာ မိဘကုိေတာင္မတိုင္ပင္ပဲ ဘိုမေတြကုိယူလိုက္တာလားကြာ ဒါေတာ့ငါသိပ္စိတ္ဆိုးတယ္

ေၾသာ္ ေနဖို႔ရက္လြန္သြားတာဟုတ္လား ဒါဆိုလည္းၿပန္လာေလကြာ မင္းကအဘတို႔ကိုခ်မ္းခ်မ္းသာသာထားခ်င္တယ္ ပုိက္ဆံမ်ားမ်ားရွာခ်င္တယ္ဆိုလို႔သာငါတုိ႔ကလႊတ္ေပးရတာ ရြာမွာလယ္လုပ္စားလည္း ထမင္းမငတ္ပါဘူးကြာ ရြာသာၿပန္ၿပီးေအးေဆးေနပါလားကြာ
မင္းသြားတုန္းက အဘတို႔ေရာင္းလိုက္ရတဲ့ လယ္ေတြနဲ႔ႏြားမၾကီးလည္းအခုၿပန္၀ယ္ၿပီးပါၿပီကြ ငါတုိ႔ဒီမွာအားလံုးအဆင္ေၿပတယ္
မင္းပို႔တဲ့ပုိက္ဆံေတြအဘတို႔ မၿဖဳန္းပစ္ပါဘူးကြာ

(အမ်ိဳးသမီးၾကီး……….)
ဟုိဟာေလသမီးအရင္ေနတဲ့ အက္စ္ပတ္ ( S pass ) ဆိုလား ဘာလား အဲဒါကုိပဲၿပန္လုပ္ပါလားသမီးရဲ႕လုပ္ထားလား ေအး ေအးေကာင္းတယ္သမီး ၿပန္လာဖုိ႔ေတာ့မစဥ္းစားပါနဲ႔သမီးရယ္ ေနာ္ မရခင္ ရက္ၿပည္႔သြားရင္ အဲဒီမွာေနလို႔မရေတာ့ဘူး ဟုတ္လား ဒါဆိုဘယ္လုိလုပ္ရမွာလဲကြယ့္
Stay ေရွာင္ရမယ္ ေအးေလဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲကြယ္ ဒါနဲ႔
သမီးကဘယ္ကု္ိသြားမွာလဲ ဘယ္လိုဘယ္လို ေအာ္ဇီ ဟုတ္လား ဘာတုန္းသမီးရဲ႕ ေအာ္ဇီဆိုတာဘာတုန္းေမေမမွမသိတာ ေၾသာ္ Australia ကုိလား အင္းသမီးကသြားမွၿဖစ္မယ္ဆုိေတာ့လည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲသြားေပါ့ကြယ္

ၿပန္လာလို႔ေတာ့လံုး၀မၿဖစ္ဘူးေနာ္သမီး ေမေမတုိ႔ဂုဏ္ငယ္သြားမယ္သမီးရဲ႕ ပုိက္ဆံရတာမရတာကအေရးမၾကီးပါဘူးကြယ္သမီးလိုရင္ ညညး္ေဖေဖမသိေအာင္
ေမေမပုိ႔ေပးမွာသိလား ၿပန္သာမလာနဲ႔ ေနာ္

(အမ်ိဳးသားၾကီး………….)
မင္းတို႔က မိုးမလင္းခင္ကတည္းကအလုပ္သြား မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္မွၿပန္လာရတာဆိုကြ ရြာေၿမာက္ပိုင္းက ဖုိးေထာင္ကသူ႔အိမ္ကုိ စာေရးတာအဲလိုမ်ိဳးပါတယ္တဲ့ကြ
ပင္ပန္းတာလည္းလြန္ပါေရာဆို ညၿပန္ေရာက္တာနဲ႔ တခ်ိဳးတည္းအိပ္တာ
အခ်င္းခ်င္းေတာင္စကားမေၿပာႏိုင္ဘူးဆို
မင္းတုိ႔ဟာကလည္းကြာ ရြာမွာလယ္လုပ္တာထက္ပိုဆိုးေနပါလားကြာ
ဟုိပြဲစားေၿပာသြားတုန္းကေတာ့ အဘတို႔တေတြ ေအးေအးေနေတာ့ဆိုကြ

အဘသားကဟုိေရာက္ရင္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္စရာမလုိဘူး Aircon ခန္းထဲမွာေအးေအးေနရၿပီး ပိုက္ဆံရမွာဆို ဒါဆုိဒီေကာင္ကငါတို႔ကိုလိမ္တာေပါ့ ေနပေစအုန္း တစ္ခါေလာက္ေတာ့မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ရြာကကာလသားေတြေခၚလာၿပီးၿပသနာ သြားရွာပစ္ရမယ္ကြာ ဘာမလုပ္ပါနဲ႔လဲကြ ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးေတြကို ဒီေလာက္ေတာ့ေၿပာသင့္တာေပါ့ကြာ မင္းကလည္း ေ….ာက္ေရးမပါတာ ဘာဂရုစိုက္ရမလဲကြ မင္းအဘငါ့အေၾကာင္းလဲသိတယ္မလား

(အမ်ိဳးသမီးၾကီး ႏွင့္ အမ်ိဳးသားၾကီးအေၿခအတင္ေၿပာခန္း.. )
အို … အသံၾကီးကလည္းအက်ယ္ၾကီးနဲ႔အလိုက္မသိလိုက္တာဒီလူၾကီးႏွယ္ ဒီဘက္မွာသူမ်ားေတြ စကားေၿပာေနတယ္ရွင့္ ရုိင္းရုိင္းစုိင္းစုိင္းေတြကလညး္ပါေသး
အဆင့္ ကုိမရွိဘူးတကယ့္ တစ္လံုးခ်ိဳင့္ပဲ

အလိုဗ်ာ ခင္ဗ်ားဘာသာစကားေၿပာတာ က်ဳပ္ကလာ၀င္လုေၿပာေနလို႔လားအသံက်ယ္တာဘာၿဖစ္တုန္း တိုးတုိးေၿပာရေအာင္ လူမၾကား၀ံ့တာေၿပာေနတာမွမဟုတ္တာ
က်ဳပ္လည္း ဒီမွာႏိုင္ငံၿခားကက်ဳပ္သားနဲ႔ေၿပာေနတာပါဗ်

အမယ္ေလး မေလးရွားသြား အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ေနရတဲ့ သားအေၾကာင္းမ်ားစကားလုပ္ေၿပာေနေသးတယ္ ကြ်န္မသမီးကပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္စရာမလိုတဲ့ ဘြဲ႔ရရွင့္ အခုလည္းစလံုးမွာသိရဲ႕လား
ရွင့္သားလို O ၿဖစ္ေနတဲ့ မေလးကလူေတြကုိအခု အံုလိုက္က်င္းလုိက္ ဒီၿပန္ပို႔ခံေနရတာအားလံုးအသိပဲ
လူကုိမ်ားဘယ္ေခတ္မွာေနေနတယ္ထင္လဲ အခုက Internet ေခတ္ရွင့္ သိရဲ႕လား ဘာမွကုိဖံုးကြယ္ထားလို႔မရဘူး အားလံုးက Internet ေပၚတက္လိုက္ရင္ အကုန္ေပၚတယ္

ခင္ဗ်ားသမီးက စလံုးမွာဟုတ္လား ဘာတုန္းဗ် စလံုးဆိုတာ ဘြဲ႔ရဆိုေတာ့..သိၿပီ စစ္ကုိင္းေခ်ာင္မွာသီလရွင္၀တ္ေနတာလား ဘာဘြဲ႔ရတာတုန္းဗ် မသုဓမၼစာရီဘြဲ႔လား
ဘယ္ႏွစ္၀ါရွိၿပီတုန္း ေအးဗ်ာ က်ဳပ္သားလို လူေတြကိုၿပန္ပို႔တယ္ဆုိေတာ့လည္း ေကာင္းတာပါပဲ က်ဳပ္တို႔ကလည္း က်ဳပ္သားကုိၿပန္ေတြ႔ခ်င္လွပါၿပီ အင္တာနက္တက္တာေတြဘာေတြေတာ့မသိဘူးဗ် အိမ္သာတက္ရင္လည္းအားလံုးေပၚတာပါပဲဗ် ခင္ဗ်ားႏွယ္ဗ်ာ မသိဘူးလား

ရွင္ေနာ္ရွင္ ခက္ပါတယ္ေလ ဘာမွနားမလည္တဲ့သူကုိေၿပာရတာ ႏြားကုိုေခ်ာကလက္ေကြ်းသလိုပဲၿဖစ္မွာ ကြ်န္မသမီးအခုစင္ကာပူမွာ အက္စ္ပတ္နဲ႔အလုပ္လုပ္ေနတာရွင့္ သိၿပီလား ရွင့္သားလို
အို ၿဖစ္ေနလို႔ပုန္းေနရတဲ့ဘ၀မဟုတ္ဘူး

ခင္ဗ်ားဗ်ာ သမီးမိန္းကေလးကုိမ်ား ႏိုင္ငံၿခားလႊတ္ထားတယ္ၿပီးေတာ့လည္းလုပ္ခိုင္းတာအက္စ္ပတ္နဲ႕အလုပ္လုပ္ခုိင္းတာတဲ့
ဒါၾကြားစရာလားဗ်ာ ေတာ္ေတာ္ နားရွက္စရာေတြ
က်ဳပ္သားကေယာက်္ားေလးဗ် ေဒါင္က်က်ၿပားက်က် ခင္ဗ်ားသမီးကၿမန္မာမိန္းကေလးေနာ္ မလုပ္ခိုင္းသင့္ဘူး ဒီလိုမ်ိဳး

ရွင္ဘာေတြေၿပာေနတာလဲ ကြ်န္မသမီးက စာရင္းကုိင္လုပ္တာရွင့္ အေကာင့္တန္႔ (accountant) လုပ္တာ Spass ဆုိတာလည္း ရွင့္သားလို ပုန္းရွိဳးကြယ္ရွိဳးေနစရာမလိုေအာင္ အစုိးရကအသိအမွတ္ၿပဳေပးထားလို႔ေနခြင့္ရတဲ့ခြင့္ၿပဳမိန္႔ကိုေၿပာတာ ခက္ပါတယ္
ေတာ္ၿပီေတာ္ၿပီ ရွင္နဲ႔ေၿပာရတာ အခ်ိန္ကုန္တယ္

သမီးေရ ေအး.. ေဆာရီးပါသမီးရယ္ ဒီမွာေလ ေဘးမွာ ဘာမသိညာမသိေတာသားတစ္ေယာက္ကို သမီးအလုပ္အေၾကာင္းရွင္းၿပေနရလို႔ပါ
ေအးပါသမီးရယ္ ေမေမသမီးေၿပာထားတာမေမ့ပါဘူး Work permit နဲ႔သြားတဲ့လူရဲ႕မိဘေတြဆုိအေရာမ၀င္ပါဘူး Spass ဆိုတန္းတူေပါ့ PR ဆို ေသေသခ်ာခ်ာဂရုစုိက္ေပါင္းမယ္ေနာ္

(အမ်ိဳးသားၾကီး…)
ေအး.. ေဟ့ေကာင္ မင္းက်န္းမာေရးလည္းဂရုစုိက္ပါကြာ မင္းကိုေၿပာရအုန္းမယ္ ရြာေတာင္ပိုင္းက ေက်ာ္ဒြန္းတို႔တေတြကမင္းပုိ႔လိုက္တဲ့ပံုေတြၾကည္႔ၿပီးမင္းကုိ
ၿမိဳ႔သားၾကီးနဲ႔ေတာင္တူေနၿပီလို႔ေၿပာေနၾကတာကြ
ရြာကလူေတြအားလံုးကမင္းကုိသတိရေနၾကတာပါကြာ

(အမ်ိဳးသမီးၾကီး…. )
သမီးေရ ခ်စ္သူေတြဘာေတြေရာထားေနၿပီလား ဒီအရြယ္ေရာက္မွေတာ့မထားနဲ႔မေၿပာလုိပါဘူးသမီးရယ္ ေသခ်ာေတာ့ေရြးေနာ္သမီး
သမီးေၿပာၿပထားလို႔ေမေမေတာင္မွတ္မိေနပါတယ္ ဘာတဲ့ စလံုးကေကာင္မေလးေတြက
ေကာင္ေလးေတြကို C သံုးလံုးနဲ႔ေရြးတယ္ Condo,, Car,,, Creditcard,,, ဆိုတာေလ သမီးလည္းအဲလိုေရြးေနာ္
PR ဆိုအသားမည္းလညး္ရတယ္ သြားက်ဲလည္းလွတယ္ ဟုတ္လား ဟားဟား ေအးပါသမီးရယ္ ညည္းသိရင္ၿပီးတာပါပဲ

သမီးေမေမ့ဆီပို႔လိုက္တဲ့ဓါးၾကီးပါတိတ္ေရာင္စံုကုိ၀တ္ သမီးပို႔တဲ့ အိတ္ေလးကုိင္ၿပီးေမေမအၿပင္ထြက္တုန္းကေလ အမေလးသမီးရယ္
ရပ္ကြက္ထဲကမိန္းမေတြေလ ၀တ္ထားတဲ့ထမီေလးလွလိုက္တာ အိတ္ေလးကဘယ္ေလာက္ေပးရလဲဟင္ဆုိၿပီးအတင္းလိုက္ေမးၾကတာ ေမေမကလည္းမၾကြားခ်င္ပါဘူးသမီးရယ္ ဒါေတြကသမီးေလး စလံုးက၀ယ္ေပးထားတာ ဒီမွာေတာင္ရွိခ်င္မွရွိအုန္းမွာလို႔အားနာနာနဲ႔ပဲေၿပာၿပလိုက္ရတယ္

(အမ်ိဳးသားၾကီး…..)
ငါ့သား မင္းအဲဒီက မိန္းမေတြေတာ့ယူမလာနဲ႔ကြာသိလား အဘတို႔ကငါ့သားကုိ ရြာကလံုမေတြနဲ႔ပဲယူေစခ်င္တယ္ကြာ အေၾကာင္းသိခ်င္းဆုိေတာ့ေကာင္းတာေပါ့ကြာ မင္းရည္းစား ေရႊမိလည္း ေနာက္လဆို ေယာက်္ားယူေတာ့မယ္ဆုိပဲကြာ ဟုိဘက္ရြာကဆီစက္ပုိင္ရွင္သားလို႔ေၿပာတာပဲ သူ႔အေမၾကီးကေငြမက္တာမင္းလည္းအသိပဲေလကြာ မင္းသြားေတာ့ေရႊမိခမ်ာငိုလိုက္တာတဲ့ အခုေတာ့လည္း သူ႔မိဘစကားမလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူးထင္ပါရဲ႕ကြာ

ပူမေနပါနဲ႔ငါ့သားရာ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ထမီလွန္ရမွာပါ အာ…မွားလို႔ကြာ ဟုိဘက္ကမိန္းမက ထမီၾကြားလံုးထုတ္ေနလို႔ အဘေယာင္သြားတာပါ အခ်ိန္တန္ေတာ့လညး္ မင္းမိန္းမတစ္ေယာက္ရေအာင္အဘတို႔လုိက္ေတာင္းေပးမွာပါ
အဲဒီကမလံုတဲ့မိန္းမေတြသာယူမလာနဲ႔ဟုတ္လား အဲဒီႏိုင္ငံၿခားမွာ မိန္းမလည္ေတြကမ်ားတယ္
အေမလူလည္မေတြကလည္းသမီးေတြကိုတစ္ထပ္တည္းၿဖစ္ေအာင္သင္ေပးထားတာသိလား
မင္းကအတီးအတနဲ႔ ခံေနရမယ္ကြ

ဒါနဲ႔ေနာက္ဆုိမင္းဘာမွမပုိ႔ပါနဲ႔ကြာ ဟုိတစ္ခါမင္းေပးတဲ့ ေခ်ာကလက္ဆုိတာေတြကုိလည္း ငါတုိ႔မစားတတ္ပါဘူး မင္းတူမေတြေတာင္မၾကိဳက္ဘူးကြ သူတုိ႔ကေၿပာတယ္ မင္းတုိ႔ႏုိင္ငံၿခားကလုပ္တဲ့ထန္းလ်က္ကတို႔လုပ္တဲ့ထန္းလ်က္ေလာက္ေတာင္
အရသာမရွိဘူးတဲ့ကြ အေရာင္ကလည္း မည္းမည္းတူးတူးနဲ႔ ထန္းလ်က္ကမွၿဖဴေသးတယ္ဆိုလားပဲကြာ

(အမ်ိဳးသမီးၾကီး….)
ဒီမွာရွင္ဘယ္သူ႔ကုိေစာင္းေၿပာေနတာလဲ ကြ်န္မဘာသာလူလည္မ မကလို႔ပန္ကာမပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရဟတ္မပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရွင္နဲ႔ဘာဆိုင္သလဲ ေယာက်္ားၾကီးၿဖစ္ၿပီး အတင္းကလည္းေၿပာေသး ရွင့္သားလို အုိၿဖစ္ေနတဲ့ ေအာက္လမ္းကသြားတဲ့သူမ်ိဳးကုိဘယ္သူကမွ စိတ္လည္း၀င္စားမွာမဟုတ္ဘူးပူမေနနဲ႔

(အမ်ိဳးသားၾကီး…)
အတင္းမေၿပာရေပါင္ဗ်ာ ခင္ဗ်ားေနာက္ကြယ္မွာေၿပာမွအတင္းၿဖစ္တာေပါ့ ခုကေဘးတင္ေၿပာေနတာ အတင္းလည္းမေၿပာဘူး လုလညး္မေၿပာဘူး အမွန္ကုိေၿပာေနတာ က်ဳပ္သားကိုက်ဳပ္စုိးရိမ္လို႔မွာတာ ေအာက္လမ္းကပဲသြားသြားအထက္လမ္းကပဲသြားသြား ဘယ္လုိပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ႏိုင္ငံၿခားေတာ့ေရာက္သြားတာပဲမွတ္လား
က်ဳပ္သားေလးက်ဳပ္တုိ႔ကို လုပ္ေကြ်းေနတာဗ် ခင္ဗ်ားတုိ႔လို ေခတ္မီခ်င္လို႔ ၾကြားခ်င္လို႔ ေငြကုန္ခံၿပီးသားသမီးကိုအေ၀းပုိ႔ထားတာမဟုတ္ဘူး ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာကိုယ့္လည္းတတ္ႏိုင္သားနဲ႔ သားသမီးကိုမ်ား ဂုဏ္ၿပိဳင္ခ်င္လို႔ မိဘရင္ေငြ႔နဲ႔ေ၀းတဲ့ေနရာပို႔ထားရက္တာ အံ့ၾသမဆံုးဘူး

(အမ်ိဳးသမီးၾကီး ခါးေထာက္မတ္တပ္ရပ္လ်က္ …..)
ရွင္ ရွင္ လူပါး၀လွခ်ည္လား က်ဳပ္တုိ႔ဘာသာဘာလုပ္လုပ္ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ က်ဳပ္တုိ႔ကေလ သားသမီးကုိ အေ၀းတင္မကဘူး သိၾကားမင္းေနတဲ့ တာ၀တ ံိသာေတာင္ပုိ႔ခ်င္ေသးတာ ၿမင့္ခ်င္သေလာက္ၿမင့္ပေစ
ဘာၿဖစ္လဲဂုဏ္ၿပိဳင္ေတာ့ ၿပိဳင္စရာရွိမွၿပိဳင္လို႔ရတာ
ရွင္တုိ႔လိုေတာသားေတြကေတာ့ဒါမ်ိဳးဘယ္နားလည္ပ့ါမလဲ ခုေခတ္ကဒီလိုပဲရွင့္ ႏိုင္ငံၿခားသြားတဲ့ေခတ္
ႏိုင္ငံၿခားမွာေနမွ လူရာ၀င္တဲ့ေခတ္ေလ ရွင္တို႔ကမိုးလင္းကမုိးခ်ဳပ္လယ္ကြင္းထဲမွာ ရႊံ႕ေတြဗြက္ေတြထဲကမတက္စတမ္းအလုပ္လုပ္ေနၾကရတာကုိး ဒါေတြမသိတာမဆန္းပါဘူး

(အမ်ိဳးသားၾကီး ေဒါသထြက္သြားေသာပံုစံၿဖင့္….)
ဘာဗ် က်ဳပ္တုိ႔ေတြ အဲဒီလိုလယ္ထြန္ၿပီးစပါးစုိက္ထားလို႔ခင္ဗ်ားတုိ႔ စားေနတဲ့ ဆန္ဆိုတာရတာ
စားၿပီးနားမလည္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားလို႔လိုလူကံုထံဟန္ေဆာင္ထားတဲ့သူေတြကုိေၿပာတာၿဖစ္မယ္ က်ဳပ္ကုိေၿပာခ်င္သေလာက္ေၿပာရတယ္ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ေတြကုိမေစာ္ကားနဲ႔ဗ် ခင္ဗ်ားဗ်ာ မိန္းမၿဖစ္ေနလို႔ မဟုတ္ရင္ေတာ့လက္သီးတစ္လံုးေလာက္ေတာ့ေကြ်းလို္က္ၿပီ

(အမ်ိဳးသမီးၾကီး ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္လ်က္……….)
ေအာင္မယ္ လုပ္ရဲလုပ္ၾကည္႔စမ္းပါ က်ဳပ္လက္၀ါးကလည္း ပါးမေရြးဘူးရွင့္ ၿငိမ္ခံေနမယ္မ်ားမွတ္သလား သူမ်ားေသးေသးတင္မခံခ်င္လို႔နာမည္ကုိက မူယာလို႔ေပးထားတာ ေသးေသးတင္မပါဘူးသိလား

( အမ်ိဳးသားၾကီး….)
ေအးေလ ဒါေၾကာင့္ အေမေရာသမီးေရာ မူယာမာယာမ်ားေနၾကတာေပါ့
မူရင္းေကာင္းမွမိတၱဴေကာင္းမယ္ဆုိတဲ့စကားသိပ္မွန္တာပဲကုိး
ခင္ဗ်ားမိဘေတြ နာမည္ေပးတာတကယ္ေတာ္တယ္ဗ်ာ ဒီမွာ ေဒၚမူယာမာယာၾကီးက်ဳပ္ကလည္း သံခဲတဲ့ တစ္ခဲတည္းရွိတာ ႏွစ္ခဲရွိလို႔ကေတာ့ အရည္က်ိဳ မီးၿမိွဳက္ပစ္လုိက္မယ္ တစ္ပြဲတစ္လမ္းစမ္းခ်င္လို႔လား အေဒၚၾကီး လာေလ မိန္းမဆိုၿပီး ညွာမယ္မထင္နဲ႔

(ဆိုင္ရွင္ေကာင္မေလးႏွင့္ ေကာင္ေလး …)
ဟာ……. ဦးေလးတို႔ အန္တီတို႔ ေတာ္ၾကပါေတာ့ ရန္မၿဖစ္ၾကပါနဲ႔ internet ဆိုင္ကရန္ပြဲဆိုၿပီး ဟုိေခ်ာကလက္ၿမိဳ႔က ကုန္ၾကမ္းရွာေနတဲ့ လြမ္းတို႔ mAy mE တို႔ ဘရဏီ တို႔က bLog ေတြထဲထည္႔ေရးအင္တာနက္ေပၚတင္လိုက္လို႔ ကြ်န္မတို႔ဆိုင္နာမည္ပ်က္ေနပါ့မယ္...

;| @@color(#fffffff):အဆိုအမိန္႕မ်ား@@ |

|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၁)...]]|
|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၂)...]]|
|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၃)...]]|
|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၄)...]]|
|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၅)...]]|
|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၆)...]]|
|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၇)...]]|
|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၈)...]]|
|[[ဒႆနလက္ေဆာင္ (၉)...]]|
|[[စာတုိမွတ္စုမ်ား...]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|
|[[]]|

အဆိုးထဲမွေကာင္းကြက္ေလးေတြရွာၾကည့္ၾကရေအာင္

ေနရတဲ့လူ.ဘ၀က သက္တမ္းတိုတိုေလးပါ...
စိတ္ညစ္စရာေလးေတြၾကံုလာရတဲ့အခါ.
...ေကာင္းကြက္ေလးေတြျပန္ရွာျပီး
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အားေပးၾကည့္ပါလား မိတ္ေဆြ..
ခဏတာေနရတဲ့လူ.ဘ၀ၾကီး...မွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလးေနၾကည့္ၾကရေအာင္

ကဲဒီလိုေလးေတြးၾကည့္တာေပါ့......

တစ္ညလံုးေပာာက္သံထြက္ေနတဲ့ ေယာက္်ားနဲ. အတူတူအိပ္ရတဲ့အခါ သူပာာ
တျခားေသာသူေတြနဲ့အတူမရွိပဲ ကိုယ့္ေဘးမွာတစ္ညလံုးရွိေနပါလားလို.
ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ.....

ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ကို.ရဲ့သမီးေလး အစားအေသာက္နဲ.ပတ္သက္ျပီး ဂ်ီၾက
ေနတဲ့အခါ သူမ်ားေတြလိုလမ္းေပၚမွာအေလမလိုက္ဘဲ
အိမ္မွာေဘးကင္းစြာရွိေနပါလားလို. ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ....

အခြန္ခေတြေပးေဆာင္ေနရလို.စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ
ငါပာာအလုပ္လက္မဲ့မပာုတ္ပါလားလို. ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ....

ပါတီပြဲျပီးသြားလို. ရွင္းလင္းသိမ္းဆည္းစရာေတြ
ေတာင္လိုပံုေနတဲ့အခါ..ငါ့ရဲ့ေဘးပတ္လည္မွာ
သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ့အတြက္...အထီးက်န္ဆန္စြာမခံစားရပါလားလို.
ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ....

ကိုယ့္ရဲ့အ၀တ္အစားတခ်ိဳ.
ကိုယ္နဲ့မေတာ္ေတာ့တဲ့အခါ...ကိုယ္ပာာ၀လင္လံုေလာက္စြာစားေသာက္
ေနရပါလားလို. ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ....

ၾကမ္းတိုက္စရာေတြ အိမ္သန့္ရွင္းေရးေတြလုပ္ေနရလို.ပင္ပန္းေနတဲ့အခါ ငါပာာ
အိမ္တစ္လံုးပိုင္ဆိုင္ေနပါလားလို. ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ....

ကားပါကင္ကို အေ၀းၾကီးမွာသြားရပ္ရတဲ့အခါ
ငါကိုလိုအပ္တဲ့ေနရာေရာက္ေအာင္ပို.ေဆာင္ေပးမဲ့
ေကာင္းမြန္တဲ့ေျခေထာက္ေတြနဲ. က်န္းမာတဲ့ခႏၶာကိုယ္ရွိေနပါလားလို.
ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ.....

အိမ္နီးနားပတ္၀န္းက်င္ကဆူညံသံေတြကိုသည္းမခံနိုင္ေတာ့တဲ့အခါ.
ငါ့မွာအၾကားအာရံုခံစားနိုင္တဲ့ေကာင္းမြန္တဲ့နားေတြ၇ွိေနပါလားလို.
ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ...

အ၀တ္ေလ်ွာ္စရာ မီးပူတိုက္စရာေတြအမ်ားၾကည့္ရွိလို. စိတ္ညစ္ေနျပီလား
ကိုယ့္မွာအ၀တ္အစားလံုလံုေလာက္ေလာက္ရွိေနပါလားလို....ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ..

တစ္ေန.တာကုန္ဆံုးလုခါနီးမွာ...တစ္ကိုယ္လံုးေညာင္းညာကိုက္ခဲျပီးပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့အခါ
ကိုယ္တစ္ေန.တာအလုပ္ကိုၾကိဳးစားစြာလုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါလားလို..ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ...

ႏွစ္ျခိုက္စြာအိပ္ေမာၾကေနတဲ့မနက္ခင္းမွာ ဆူညံစြာနိုးထလာတဲ့
နိုးစက္နာရီသံၾကားရတဲ့အခါ
ကိုယ္ပာာယေန.အထိအသက္ရွင္ေနဆဲပါလားလို.ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ....

..ကဲမိတ္ေဆြ..ပင္ပန္းေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကေလးကို ေကာင္းကြက္ေလးေတြရွာျပိးေျဖသိပ္လိုက္ပါလား
မနက္ျဖန္မ်ားစြာပာာေပ်ာ္ရႊင္သာယာလွပါေနမွာပါ...။

ျမန္မာေတြဖတ္ဖို႔ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ထုတ္ေ၀တဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြထဲမွာ ျမန္မာလို စာေတြေရးရင္းနဲ႔ အဂၤလိပ္စာလံုးေတြ ေရာညႇပ္ေရးၾကတာမ်ားကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ႏိုင္ေၾကာင္း မၾကာခဏ ေရးခဲ့တယ္။ လက္ခံသူရွိသလို လက္မခံသူလည္း ရွိတယ္။

''ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ေတြ''

ဒါက သဘာ၀မို႔ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္ကမႏွစ္သက္ေပမယ့္ ႏွစ္သက္သူလည္း ရွိမွာေပါ့။ ႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာက်လို႔လည္း ေရးေနၾကတာပဲ။ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္မႏွစ္သက္တာလည္း အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ အဂၤလိပ္စာ၊ အဂၤလိပ္ယဥ္ေက်းမႈကို မုန္းလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ မုန္းစရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္စာကို မမုန္းသလို ျမန္မာစာကို ခ်စ္လြန္းလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူလိုငါလိုထက္ မပိုပါဘူး။ မုန္းတာက ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ ျမန္မာစာလည္းမဟုတ္ အဂၤလိပ္စာလည္းမဟုတ္တဲ့ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ စာမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။

''မမွန္တဲ့ အဂၤလိပ္စကား''

ျမန္မာလိုေရးရင္ ျမန္မာစာ ပီသေစခ်င္သလို အဂၤလိပ္လိုေရးရင္လည္း အဂၤလိပ္စာ ပီသေစခ်င္တယ္။ ကမၻာ့ဖလားပြဲ သတင္းေရးရာမွာToday match, Tomorrow match  ေရးတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒီအေရးအသားက ယေန႔ပြဲ၊ နက္ျဖန္ပြဲဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားကို အဓိပၸာယ္ ျပန္ေရးထားတာျဖစ္တယ္။အဂၤလိပ္စကား မဟုတ္ဘူး။ အဂၤလိပ္လိုေရးရင္ Today's match, Tomorrow's match လို႔ ေရးရမွာမဟုတ္လား။ မမွန္မကန္ ေရးမယ့္အစား ယေန႔ပြဲ၊ နက္ျဖန္ပြဲလို႔ ျမန္မာလိုေရးလိုက္ရင္ ဘာျဖစ္သြားမွာမို႔လဲ။

''အႂကြားလြန္ေတာ့ ရယ္စရာျဖစ္''

တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း မွန္ေတာ့မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ အဂၤလိပ္စာေတြ ထည့္ေရးလြန္းအားႀကီးေတာ့ တတ္ေၾကာင္းသိပ္ႂကြားခ်င္မွန္း သိသာၿပီး လူရယ္စရာ ျဖစ္သြားတယ္။ သတင္းလို႔ ေရးႏိုင္ပါလ်က္နဲ႔ News လို႔ ေရးလိုက္တာမ်ဳိး၊ နည္းပညာ စက္မႈအတတ္ပညာလို႔ ေရးရင္ျဖစ္လ်က္နဲ႔ တကၠေနာ္ေလာ္ဂ်ီလို႔ ေရးလိုက္တာမ်ဳိး၊ လူတိုင္း အလုပ္သမားလို႔ ေရးေနတာကို 'ေလဘာ'လို႔ ေရးလိုက္တာမ်ဳိးေတြေပါ့။ ဘုိလိုေရးခ်င္ၿပီး အသံထြက္မမွန္ေတာ့ ကိုယ္ညံ့တာ ထုတ္ႂကြားသလို ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။

''အဲယားေ၀းတဲ့လား''

ထိုင္းေလေၾကာင္းလို႔ ေရးလိုက္ရင္ ၿပီးေနတာကို ထိုင္းအဲယားေ၀းလို႔ ေရးလုိက္ေတာ့ ၾကည့္မေကာင္းဘူး။ အိုင္ဒီေယာေလာ္ဂ်ီ(ideology)ကို အိုင္ဒီအိုေလာ္ဂ်ီ၊ အီဒီအိုေလာ္ဂ်ီ စသျဖင့္ ေရးလိုက္ေတာ့လည္း ရယ္စရာျဖစ္သြားတယ္။ ေရွးက သေဘာတရားတို႔၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆတို႔ဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ခဲ့ၾကလို႔ (Socialist Ideology)ကို ဆိုရွယ္လစ္သေဘာတရားလို႔ ေရးခဲ့ၾက၊ နားလည္ခဲ့ၾကၿပီးသား မဟုတ္လား။ ထိုင္ေန အေကာင္းသား၊ ထသြားမွ က်ဳိးမွန္းသိ ဆိုသလို အႂကြားလြန္ရင္ ရယ္စရာျဖစ္တတ္တယ္။

''အဂၤလိပ္စာတန္းထိုး ႐ုပ္ရွင္ေတြ''

စာနယ္ဇင္းေတြမွာသာ မဟုတ္ေသးဘူး။ အခုတစ္ေလာ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ေတြမွာပါ အဂၤလိပ္စာတန္းထိုးေတြ ဖက္ရွင္ျဖစ္လာတာ သတိထားမိတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက Today match ယေန႔ပြဲ ေရးသလုိမ်ဳိး ျမန္မာစကားကို အဂၤလိပ္အဓိပၸာယ္ ျပန္ထားတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနတာလည္း သတိထားမိပါတယ္။ ျမန္မာေတြဖတ္ၿပီး အတုယူမွားရင္ မေကာင္းသလို ႏိုင္ငံျခားသား ဖတ္မိရင္လည္း ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို အထင္ေသးသြားစရာျဖစ္တယ္။ ကိန္း႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္လို ပြဲႀကီးကို သြားၿပိဳင္မွာမို႔ အဂၤလိပ္စာတန္းထိုးတယ္ဆိုရင္ နားလည္ႏိုင္ေသးတယ္။ ျမန္မာေတြၾကည့္ဖို႔ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာပဲ ျပေနၾကတာေတြကို အဂၤလိပ္စာတန္းထိုးတာေတာ့ ႂကြားခ်င္တာသက္သက္ပဲလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတယ္။

''ခ်က္အရက္က ၀ီစကီမျဖစ္ရ''

အဂၤလိပ္စကားလံုးေတြထည့္ေရးတိုင္း အဂၤလိပ္စာတန္းေတြ ထိုးျပတိုင္း ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ျဖစ္သြားၿပီထင္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္သနားစရာ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။ ခ်က္အရက္ကို အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့ တံဆိပ္ကပ္ေရာင္း႐ံုနဲ႔ ၀ီစကီျဖစ္သြားတာမွ မဟုတ္တာ။ အေရးႀကီးတာက ကိုယ့္ပစၥည္း ေကာင္းဖို႔သာျဖစ္တယ္။ ကဗ်ာဆရာႀကီး တဂိုးဟာ အဂၤလိပ္စာတတ္ေပတတ္ႀကီး ျဖစ္တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ အဂၤလိပ္လို ေရးေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကဗ်ာအမ်ားစုကို သူ႔မိခင္ဘာသာစကား ဘဂၤါလီဘာသာနဲ႔ပဲ ေရးပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဘာသာစကားတိုင္းလိုလိုနဲ႔ တဂိုးရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို ဘာသာျပန္ယူၾကပါတယ္။ ႐ုရွားဘာသာနဲ႔ ရွိသလို တ႐ုတ္ဘာသာနဲ႔လည္း ရွိပါတယ္။

''အဂၤလိပ္လို ေရးၾကပါ''

ကမၻာေက်ာ္စာေရးဆရာႀကီး ေတာ္လ္စတြိဳင္းရဲ႕ လက္ရာအားလံုးကိုလည္း ဘာသာေပါင္းစံု ဘာသာျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ႐ုရွားဘာသာနဲ႔ပဲ ေရးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ကမၻာတစ္ခြင္လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့တဲ့ ကားလ္မတ္ရဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ က်မ္းေတြလည္း ဂ်ာမန္ဘာသာနဲ႔ ေရးခဲ့တာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေတြေျပာတာက ျမန္မာေတြ ျမန္မာလိုပဲေရးၾက၊ တျခားဘာသာေတြနဲ႔ မေရးၾကနဲ႔လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ တျခားဘာသာေတြနဲ႔ ေရးႏိုင္ရင္ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔က ျမန္မာေတြ ပိုရင္းႏွီးေတာ့ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ စာေတြေရးၿပီး ထုတ္ၾကပါ။ ႏိုင္ငံျခားက စာနယ္ဇင္းေတြမွာလည္း ျမန္မာအေၾကာင္း ကမၻာသိေအာင္ ေရးၾကပါလို႔ ႏိႈးေဆာ္ပါတယ္။

''ဖ်င္း ဖ်င္းတယ္ေပါ့''

၀ါးလံုးေခါင္းထဲ လသာသလို ျမန္မာစာေတြထဲ အဂၤလိပ္စာလံုးေတြ ေရာညႇွပ္ေရးေနတာေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္မေနၾကပါနဲ႔။ ျမန္မာစာ ေရးတဲ့အခါမွာ ျမန္မာစာပီပီသသ ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာ ေရးတဲ့အခါမွာလည္း အဂၤလိပ္စာ ပီပီသသ ေရးၾကေစခ်င္တယ္။ Today match  ဆိုတာမ်ဳိးကေတာ့ ရွက္စရာေကာင္းတယ္။ လံုး၀မျဖစ္သင့္ဘူး။ ျမန္မာက ေ၀ါဟာရ ေခါင္းပါးလို႔ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခက မခိုင္လံုဘူးဆိုတာလည္း လူတိုင္းသိပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ပ်င္း ပ်င္းတယ္၊ ဖ်င္း ဖ်င္းတယ္ေပါ့။

''အေဖာ္အခၽြတ္နဲ႔ ဂလိုဘယ္''

ဂလိုဘယ္နဲ႔ ကိုင္မေပါက္နဲ႔။ ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ အဂၤလိပ္စကားဟာ ကမၻာသံုးစကား ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အျငင္းမပြားဘူး။ အဂၤလိပ္စကားေျပာတာ အဂၤလိပ္စာေရးတာကို ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အဂၤလိပ္စာလည္း မဟုတ္၊ ျမန္မာစာလည္း မပီသတဲ့ ေတာင္မေရာက္၊ ေျမာက္မေရာက္၊ ကကတစ္စာ အေရးအသားမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ဖို႔သာ ေျပာတာ။ ခုေခတ္က ထစ္ကနဲဆို ဂလိုဘယ္နဲ႔ ကိုင္ေပါက္ခ်င္ေနၾကတာ။ အေဖာ္အခြၽတ္ ၀တ္စားဆင္ယင္ ၾကသူမ်ားကလည္း ဂလိုဘယ္ယဥ္ေက်းမႈတို႔၊ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းတို႔၊ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီတို႔ဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိးေတြ သိပ္ေျပာၾကတယ္။ ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ တျခားစီပဲ။ သူတို႔ အတူယူေနၾကတဲ့ ဂလိုဘယ္ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာေတြက အစစ္အမွန္ အေနာက္တုိင္းယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္ပ်က္မွာ ဗ႐ုတ္သုကၡနဲ႔ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈပ်က္ေတြသာ ျဖစ္တယ္။

''ျမန္မာမႈျပဳရမယ္''

ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ဖို႔အတြက္ "စုတုျပဳ" လုပ္ရမွာပဲ။ အတုခိုးစရာေတြကို အတုခိုးရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မူရင္းအစစ္အမွန္ေတြကို အတုခိုးၾကရမွာပါ။ အတုအေယာင္အပ်က္ေတြကို အတုခိုးရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အတုယူသင့္တာေတြကို အတုယူၿပီး ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေရေျမသဘာ၀၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးရဲ႕ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ "ျမန္မာမႈျပဳ" ၿပီး ယူရမွာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ဆုိတာ ကမၻာေပၚမွာ လူဦးေရအမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွာ တည္ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေသးေသးေလးတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမ့ထားလို႔မရပါဘူး။ စာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈကို ၀ါးမ်ဳိခံမသြားရေအာင္ သတိႀကီးစြာ ထားေနၾကရပါမယ္။ စာေပနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရင္ လူမ်ဳိးပါ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။         ။

''Weekly ELEVEN News Journal, အတြဲ-၅၊ အမွတ္-၄၀၊ စာမ်က္ႏွာ-၂၂''

(၁)

``သား...ေက်ာင္းမသြားခ်င္ဘူးေမေမ´´

``ဘာျဖစ္လုိ႕လဲသားရဲ႕´´

``ေက်ာင္းေရာက္ရင္ သားကုိ ကႀကီးေရးျပပါလု္ိ႕

ခုိင္းလိမ့္မယ္ေမေမရဲ႕´´

``ဒါမ်ား....ဘာခက္လုိ႕လဲ သားရယ္၊ ေရးျပလုိက္ေပါ့´´

``ေမေမ ဘာသိလုိ႕လဲ၊ ကႀကီးေရးၿပီးရင္ သူတုိ႕က ခေခြးပါ ဆက္ၿပီးေရးခုိင္းၾကဦိးမွာ.....´´


(၂)

အဲဒီဟာသထဲက ကေလးငယ္ရဲ႕ စဥ္းစားပုံ စဥ္းစားနည္းဟာ

လူႀကီးေတြအတြက္ ရယ္စရာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနမွာပါ။

ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္က ျပန္စဥ္းစားရင္ ကေလးငယ္ဟာ(သူ႕ကုိယ္သူေတာ့)

အင္မတန္မွ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားစြာစဥ္ၤးစားဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္လုိ႕ ေအာက္ေမ့မွာမလြဲပါဘူး။


မွန္ပါတယ္။ သူ႕မွာလည္း ကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အတုိင္းအတာနဲ႕ ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့

စဥ္းစားနည္း(Speculative Thinking) ရွိေနတာပဲမဟုတ္လား။

အေမ လုပ္တဲ့သူက ``ကႀကီး´´ေရးခုိင္းရင္ ``ကႀကီး´´ေရးလုိက္၊

``ခေခြး´´ ေရးခုိင္းရင္ ``ခေခြး´`ေရးလုိက္၊ ``ဂငယ္´´ ေရးခုိင္းတဲ့

အခါက်ေတာ့လည္း ``ဂငယ္´´ေရးလုိက္ေပါ့လုိ႕ စဥ္းစားတယ္။

အဲဒီလုိ တစ္ခုခ်င္းစီ ျဖတ္သန္းရင္းနဲ႕ သူ႕သားငယ္ဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕
စာတတ္ေျမာက္တဲ့သူ

တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမယ္ ဆုိတဲ့စိတ္နဲ႕ ``နိဂုံး´`တစ္ခုကုိ ဆင္ျခင္ထားတယ္။



ကေလးငယ္ရဲ႕ ဆင္ျခင္မႈကလည္း မမွာယြင္းပါဘူး။

``ကႀကီး´´ ၿပီးရင္ ``ခေခြး´´၊ ``ခေခြး´` ၿပီးရင္ ``ဂငယ္´´ စသည္ျဖင့္ မဆုံးတမ္းလာေတာ့မယ္ဆုိတာ

သူလည္းေတြးေနမိတာပဲ။


ဒါေပမယ့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ ``နိဂုံး´´က်ေတာ့

``အဲသည္လုိဒုကၡ (စာလုံးေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု သင္ေနရတာကုိ

ကေလးငယ္ကေတာ့ ဒုကၡ လုိ႕ထင္မွာေပါ့) အဆင့္ဆင့္ ကုိ

ေရရွည္ မခံစားရဖုိ႕ ´´ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ တုိတုိ ေျပာရရင္ ``သက္ေတင့္သက္သာေနရေရး´´

ျဖစ္တယ္။


ဒါေၾကာင့္ ဒီဒုကၡကုိ ေစာေစာစီးစီးလမ္းစျဖတ္တဲ့အေနနဲ႕ ``ေက်ာင္းမသြားခ်င္ဘူး´´လုိ႕ေျပာလုိက္တာပါ။


(၃)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူႀကီးေတြကေကာ ဘာထူးသလဲဟု ေတြးမိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြဟာ လူ႕ဘ၀ကုိ ရၿပီဆုိကတည္းက

ဒုကၡသင္ခန္းစာရဲ႕ ပထမဆုံး အကၡရာ ျဖစ္တဲ့ ``ကႀကီး´`ကုိ စ ေရးခဲ့ရပါၿပီ။ အသက္ႀကီးလာတာနဲ႕ အမွ်


``ခေခြး´´ေတြ ``ဂငယ္´´ေတြကုိ ဆက္တုိက္ ေတြ႕လာရဦးမွာပါ။


ဘ၀ဆုိတာ ဒုကၡ ဆုိတဲ့ အကၡရာေတြကုိ သင္ၾကားျပဌာန္းထားတဲ့

စာအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြဟာ ဘယ္သူက ဒီဒုကၡဆုိတဲ့ အကၡရာကုိ
သင္ၾကားခ်င္ၾကလုိ႕လဲ။

ဒုကၡတစ္ခုခ်င္းစီနဲ႕ ေတြ႕ႀကဳံရတုိင္း မၿပီးေသးဘူးလား၊ အၿပီးဆုံးႏုိင္ေသးဘူးလားလုိ႕

ညည္းတြားၾကတာခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။


(၄)
တကယ္ဆုိရင္ ဒုကၡေတြကုိ ရင္ဆုိင္တဲ့နည္းက သိပ္

အဆန္းတၾကယ္မဟုတ္ပါဘူး။ခက္ခက္ခဲခဲလည္းမဟုတ္ပါဘူး။

``ကႀကီး´´ဒုကၡနဲ႕ ႀကံဳရင္ ``ကႀကီးကုိ´´ေရးခ်လုိက္၊ ``ခေခြး´´ ဒုကၡနဲ႕ႀကံံဳအခါ

`ခေခြး´` ကုိ ေရးခ်လုိက္ရုံပါပဲ။


ဒီလုိပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖတ္သန္းသြားၾကရေအာင္။

ဒါမွ တကယ္လူၾကီး အေတြးျဖစ္ပါတယ္။

(၅)
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အားလုံးက ညည္းတြားေနၾကတယ္။

စိတ္ပ်က္ေနၾကတယ္။ ေလာကဆုိတဲ့ ေက်ာင္းကုိ မတက္ခ်င္ဘူးဆုိၿပီး ေက်ာင္းေျပးခ်င္ေနၾကတယ္။


ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဆင္ျခင္မႈရဲ႕ ``နိဂုံး´´က

ဘ၀ကုိ နားလည္တတ္ေျမာက္ဖုိ႕မဟုတ္ပဲ ``သက္ေတာင့္သက္သာ


ေနထုိင္ဖုိ႕´` ရည္ရြယ္ထားၾကတာကု္ိး။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တေတြဟာ ......

အသက္ႀကီးေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြပါပဲ။

မင္းခုိက္စုိးစန္

==========================

 
ကေလးႏွစ္ေယာက္ ဆရာ၀န္ထံေရာက္လာသည္။

ဆရာ၀န္က “ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ သားတုိ႕”ဟုေမးေသာအခါ

ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က...

“ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္ျပားေစ့ကုိ မ်ိဳခ်လုိက္မိတယ္ ခင္ဗ်”

ထုိအခါ ဆရာ၀န္က ေဘးမွပါလာေသာ အျခားကေလးငယ္ကုိ ၾကည့္လုိက္သည္။ ထုိကေလးက ေအာ္ဟစ္ငုိရွဳိက္ေနသည္။

“ေနစမ္းပါဦီီီး၊မင္းကေရာ ...ဘာျဖစ္လုိ႕ငုိေနတာလဲ”

က်န္ကေလးငယ္က ရွဳိက္သံၾကားမွ ေျဖသည္။

“သူမ်ိဳခ်လုိက္တဲ့ ပုိက္ဆံက ကၽြန္ေတာ့္ပုိက္ဆံ ခင္ဗ်”


....................

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူႀကီးေတြေရာ ဘာထူးလုိ႕လဲဟု

ကၽြႏ္ေတာ္ေတြးမိသည္။

သူတပါး၏ဒုကၡကုိ စာနာဖုိ႕ထက္

“ကုိယ့္ပုိင္ဆုိင္မႈ ဆုံးရွဳံးနစ္နာျခင္း” ကုိသာ ပုိၿပီး အဓိကက်သည္ဟု ေအာက္ေမ့တတ္ၾကသည္ မဟုတ္လား။

“တုိက္တန္းနစ္ သေဘၤာႀကီးျမဳပ္ၿပီး

လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆုံးသြားရသည္ဟူသည့္

သတင္းကုိၾကားရသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ ေထြေထြထူးထူး မခံစားရပါ။

၀မ္းမနည္းမိပါ။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္

ေခါင္းကုိက္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။”

......ဟူေသာ စားသားတစ္ပုိင္းတစ္စကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ရဖူးပါသည္။

သည့္ အတြက္ ထူးျခားၿပီး မအံ့ၾသမိေတာ့ပါ။

လူဆုိသည္မွာ “ကုိယ့္ဒုကၡသာလွ်င္ အႀကီးက်ယ္ဆုံး”ဟု သေဘာထားတတ္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

အေရးႀကီးေသာ လူနာတစ္ေယာက္ကုိ

ေျမာက္ဥကၠလာေဆးရုံ ႀကီးသုိ႕ပုိ႕ရန္

တကၠစီတစ္စီး လက္ျပၿပီး တားခဲ့သည္။ တကၠစီ ဒရုိင္ဘာက

ညဥ့္နက္ေနၿပီဟုေျပာကာ

၂၅၀၀ိ/ -ေတာင္းသည္။

“ေလွ်ာ့ပါဦးဗ်ာ၊ လူနာက.......”

ကၽြန္ေတာ္ စကားကုိ ဆုံးေအာင္ေျပာခြင့္မရလုိက္ပါ။

ကားဆရာက ေဒါသ တႀကီးေမာင္းထြက္သြးသည္။

“သူ႕ဆယ္ျပားေစ့ကုိ ကၽြန္ေတာ္ မ်ိဳခ်ခဲ့မိပါသလား”

သူ႕အတြက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္၏အသက္ထက္ ေငြ၂၅၀၀ိ/က ပုိအေရးႀကီးေနေပလိမ့္မည္။

ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကုိစိတ္မဆုိးမိပါ။

ရဂယ္သာ ရယ္ေမာေနခ်င္ပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သည္ (အကယ္စင္စစ္) ကေလးမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါသည္။


မင္းခုိက္စုိးစန္

.....................
......................
(၁)

အိမ္သုိ႕ျပန္ေရာက္လာေသာ ကေလးငယ္က
မိခင္ကုိ သူ႔အေတြ႕အႀကံဳျပန္ေျပာျပသည္။

“ေမေမ...ဒီေန႕ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ
အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကုိ သား
တက္နင္းမိလုိက္တယ္။ သားက ေတာင္းပန္လုိက္တယ္။
ဒါနဲ႕ အန္တီႀကီးက သားကုိ
ေခ်ာကလက္တစ္ခု ထုတ္ေက်ြးတယ္။ ”

“သားက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႕ ေျပာလုိက္ေရာလား”

“ဟင့္အင္း....သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ထပ္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကုိ
တက္နင္းလုိက္တယ္”

...............

(၂)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူမႈဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္ထဲမွာ
Handicapေပးထားရတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။

Handicapဆုိတာက ပစားေပးထားတဲ့ သေဘာကုိ ဆုိတာပါ။
ကစားပြဲေတြမွာဆုိရင္ အမွတ္ေၾကာေပးထားတာေပါ့။
ကုိယ္နဲ႕ စစ္တုရင္ထုိးမယ့္သူဟာ ကုိယ့္ေအာက္
နိမ့္က်တဲ့ စြမ္းရညရွိသူျဖစ္ေနရင္ သူ႕ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ

သက္ညွာတဲ့အေနနဲ႕ ကုိယ့္ဘက္က ဘစ္ေရွာ့အရုပ္တစ္ရုပ္၊
ဒါမွမဟုတ္.........ျမင္းရုပ္္တစ္ရုပ္ ပြဲမစခင္ကတည္းက အက်ဆုံးခံျပီး
ေလွ်ာ့ကစားတာပါ။

ဒါမွ တရားမွ်တမႈရွိမယ္လုိ႕ ယုံၾကည္တာကုိး ။

လူ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲမွာလည္း ဒီလုိပဲ။ တခ်ိဳ႕ လူေတြကုိ
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ (သနားလုိ႕၊ အားနာလုိ႕) ပစားေပးသက္ညွာထားတာေတြရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခက္တာက သူတုိ႕ထဲက တခ်ိဳ႕လူေတြမွာ
တမင္သက္ညွာမွန္းမသိၾကဘူး။ ေရာင့္တက္လာၾကတယ္။

ကေလးဆုိးၾကီးေတြလုိပဲ။

ကုိယ့္ေျခေထာက္ကုိတက္နင္းျပီး ေတာင္းပန္လုိ႕
ကုိယ္ကသနားအားနာတာနဲ႔
ေခ်ာကလက္တစ္ခု ထုတ္ေၾကြးလုိက္မိပါတယ္။ သူတုိ႕က ေနာက္ထပ္ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကုိ
ထပ္ျပီးနင္းၾကျပန္ေရာ။

ကဲ...မခက္ဘူးလား။

တခ်ိဳ႕ အိမ္ေတြ၊ တခ်ိဳ႕ဆုိင္ေတြမွာ .....

(အားနာလုိ႕ လုိက္ေလ်ာတာ အတယ္လုိ႕ မထင္နဲ႕)ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကုိ
ေတြ႕ေတြ႕ေနရေတာ့ “ေၾသာ္...သူတုိ႕လည္း ခဏခဏ ေျခေထာက္နင္းခံရရွာတယ္ထင္ပါရဲ႕”

လုိ႔ ေတြးျပီး ျပံဳးမိတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ...။မေကာင္းတတ္လုိ႕ အေလ်ာ့ေပးေနရတာမွန္ေပမယ့္ ခဏခဏျဖစ္လာေတာ့လည္း ဘယ္သူသည္းခံႏုိင္မွာလည္း။
အားလုံးက ပုတုဇဥ္ေတြပဲ မဟုတ္လား။

................
(၃)

ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ကေတာ့
အဲဒီဆုိင္းဘုတ္ကုိ တစ္မ်ိဳးဖတ္မိရွာတယ္။

(အားနာလုိ႕လုိက္ေလ်ာတာ “အတယ္” လုိ႕ မထင္နဲ႕တဲ့။)

သူကအဲဒီလုိဖတ္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာေမးေနတယ္။
“ေဟ့ေကာင္...အတယ္ဆုိတာ တရုတ္လုိ အေဖကုိေျပာတာ မဟုတ္လား...တဲ့။

သူဖတ္သလုိမ်ိဳးဆုိရင္ သူ႕အဓိပါယ္နဲ႕ သူေတာ့မဆုိးပါဘူးလုိ႕ ေတြးမိသား။

ဟုတ္တယ္ေလ.........။

ေနာက္ထပ္ ေခ်ာကလက္ တစ္ခု ထပ္လုိခ်င္လုိ႕
အားမနာ၊ပါးမနာ သူမ်ားေျခေထာက္
ထပ္နပ္နင္းတဲ့ သူရဲ႕ အေတြးဟာ “ကေလးအေတြးပါ” ။
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ျပီးသားပဲ။
အဲဒီလူေတြဟာ ကေလးေတြ၊ ကေလးဆန္တဲ့ လူေတြပါ ဆုိတာ။

သူတုိ႕ကုိ ဘယ္သူက ေရရွည္မွာ သည္းခံႏုိင္မွာလဲ။ အလြန္ဆုံး သူ႕
အေဖ၊အေမပဲေပါ့။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် စိတ္ပ်က္လာမွာေသခ်ာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကေလးအေတြးဆုိတာ ခက္သားလား။

ကုိယ့္ အေဖ၊အေမအေပၚ ဆုိးခ်င္တုိင္း ဆုိးလုိ႕ရရုံနဲ႕
က်န္တဲ့လူေတြအားလုံးအေပၚမွာလည္း အဲသည္လုိ ဆုိးဖုိ႕
“အခြင့္အေရး” ရမယ္လုိ႕ ထင္ေနတတ္တာမ်ိဳး။


 
......................
(၄)

အဲသည္ ကေလးစိတ္၊ကေလးဥာဥ္မ်ိဳးေတြ႕ရင္
အားလုံး၀ုိင္းၿပီးျပဳျပင္ေပးၾကဖုိ႕လုိပါတယ္။

အဲသည္ အျပဳျပင္ခံ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း
အမွန္တကယ္ လုိလုိလားလား ျပဳျပင္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိဖုိ႕လုိပါလိမ့္မယ္။

ေလာကမွာ အေရးႀကီးဆုံးက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္
အရွိ.....အရွိအတုိင္းတည့္တည့္မတ္မတ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္တတ္တဲ့
“သတိ”
ရွိဖုိ႕ပါပဲ..........။ ။

မင္းခုိက္စုိးစန္

တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ထဲကေန အင္းစိန္ကို တကၠစီကားေလး
တစ္စီးငွားၿပီး ျပန္လာခဲ့ ပါတယ္။ တကၠစီကားသမားက စိတ္မရွည္တဲ့အတြက္ လမ္းခုလတ္မွာ
ကားတိုက္ဖို႔ သံုးခါႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ သံုးခါစလံုး တစ္ဘက္ကားသမားေတြက
မွားတာမဟုတ္ဘဲ ကြ်န္ေတာ္စီးလာတဲ့ ကားသမားကဘဲ ဒိုင္ခံ မွားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမတစ္ခါကေတာ့ မီးပိြဳင့္ မီးနီခါနီးကို အတင္းလုျဖတ္ၿပီး ေမာင္းတဲ့အတြက္
တစ္ဖက္ကလာတဲ့ ကားနဲ႔ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တိုက္မလို ျဖစ္သြားတာပါ။ ဒုတိယတစ္ခါကေတာ့
ကားလမ္း ျပင္ေနတဲ့ လမ္းေဘးက ျမဴနီစီပယ္ အလုပ္သမားေတြကို တိုက္မိမလို
ျဖစ္သြားတာပါ။

တတိယနဲ႔ေနာက္ဆံုးတစ္ခါကေတာ့ ေရွ႔ကသြားေနတဲ့ ဆိုကၠားကို တိုက္မိမလို
ျဖစ္သြားတာပါ။ လီဗာကို တအားဖိနင္းလိုက္၊ ဘရိတ္ကို ေဆာင့္နင္းလိုက္နဲ႔
စိတ္မရွည္စြာ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္း ျမည္တြန္ေတာက္တီးၿပီး ေမာင္းေနတဲ့
ကားသမားရဲ့ကားကို စီးၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ရင္တမမနဲ႔ လုိက္ခဲ့ရပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာလဲ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္လာမဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သြားႀကိဳဖို႔
ေလဆိပ္ကို အျခားတကၠစီကားေလး တစ္စီးငွားၿပီး ကြ်န္ေတာ္ သြားခဲ့ပါတယ္။
ေလဆိပ္ထဲအ၀င္ လမ္းေၾကာင္းေလး အတိုင္း ကားေမာင္း၀င္လာေနတံုးမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ
ကားပါကင္မွာ ရပ္ထားတဲ့ ကားတစ္စီးက စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကားေရွ႔ကို
ျဖတ္ထြက္လိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ တကၠစီဒရိုင္ဘာက ကားဘရိတ္ကို ေဆာင့္နင္းၿပီး
ကားကို ဘယ္ဘက္ေကြ႔ခ်လိုက္တာမို႔ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ ၀င္လာတဲ့ ကားနဲ႔ မတိုက္မိဘဲ
ပြတ္ကာ သီကာေလး လြတ္ထြက္သြားပါတယ္။

လမ္းေၾကာင္းမွားၿပီး စည္းကမ္းမဲ့ ေမာင္းတဲ့ တစ္ဘက္ကားသမားက ကားထဲကေန
ေခါင္းအျပင္ထြက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကား ဒရိုင္ဘာကို နင္ဘဲငဆ ေအာ္ဆဲပါတယ္။
လက္ဟန္အမူအယာေတြနဲ႔လဲ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္ကား ထဲက လမ္းသရဲေတြစတိုင္နဲ႔
မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္းလုပ္ျပပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ေဒါသျဖစ္သြားေပမဲ့
ကြ်နေတာ့္တကၠစီ ဒရိုင္ဘာက သူမမွားဘဲနဲ႔ (သူမွန္ေနရဲ့သားနဲ႔) ၿပံဳးၿပီး
တစ္ဘက္ကားသမားကို ေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႔ လက္ျပန္ျပေနပါတယ္။

သူၿပံဳးတာက သေရာ္ၿပံဳး၊ ေလွာင္ၿပံဳး၊ မထိတထိၿပံဳး၊ မခ်ိၿပံဳး၊ အေပၚယံအၿပံဳး
မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ကို စိတ္ထဲက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးျခင္း၊
ခင္မင္ရင္းႏီွးျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္အသနားခံျခင္း ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ ပါေနပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ မေန႔က စီးလာတဲ့ တကၠစီသမားနဲ႔
တျခားစီပါဘဲ။ ခင္ဗ်ား သူ႔ကို ဘာျဖစ္လို႔ ၿပံဳးျပၿပီး ေတာင္းပန္ေနရတာလဲ။ ခင္ဗ်ား
မွားတာမဟုတ္ဘူး။ သူမွားတာေလ။ ဘုရားမလို႔ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေဆးရံုမေရာက္တာ။
ဒီလူ ေတာ္ေတာ္ မိုက္ရိုင္းတဲ့လူဘဲ - လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေမးလိုက္မိတဲ့ အထိပါဘဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ တကၠစီဒရိုင္ဘာ ျပန္ေျပာတဲ့ စကားက ကြ်န္ေတာ့္ကို သင္ခန္းစာ ေတြ
အမ်ားႀကီး ေပးသြားပါတယ္။ သူက -

ဟုတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လံုး၀ မမွားပါဘူး။ သူမွားတာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ သူမွားရသလဲ
ဆိုေတာ့ သူ႔ဆီမွာ အမိႈက္ေတြအမ်ားႀကီးပါတဲ့ အမိႈက္ပံုးတစ္ပံုး ရိွပါတယ္။
အဲဒီအမိႈက္ကို သူက ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီ သြန္ပစ္ခ်င္ ေနတယ္။ လူတစ္ေယာက္ေယာက္က
သူ႔အေပၚ အမိႈက္သြန္ပစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔အေပၚက အမိႈက္ကို သူ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေပၚ ျပန္သြန္ပစ္ခ်င္ေနတာဗ်။

ဒီေန႔ ေလာကႀကီးထဲမွာ သူ႔လို အမိႈက္ေတြအမ်ားႀကီး သယ္ပိုးထားတဲ့သူေတြ
အမ်ားႀကီးရိွပါတယ္။ အမိႈက္ပံုး လူသားေတြ ေပါ့ဗ်ာ။

အခ်ည္းႏွီးေသာ အရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ အမိႈက္ပံုး၊ ေဒါသအမိႈက္ပံုး၊ ေလာဘ
အမိႈက္ပံုး၊ စိတ္ဓါတ္က်တဲ့ အမိႈက္ပံုး၊ ရန္လိုတဲ့ အမိႈက္ပံုး၊ အျပစ္တင္လိုတဲ့
အမိႈက္ပံုး စတဲ့ စတဲ့ အမိႈက္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေတာ့ ဒီလူေတြက အဲဒီ အမိႈက္ေတြကို
လႊင့္ပစ္ခ်င္ေနၾကတယ္။ လႊင့္ပစ္ဖို႔ေနရာ လိုက္ရွာေနၾကတယ္။

ခုနကလူကလဲ သူ႔ရဲ့ ေဒါသအမိႈက္ႀကီးကိုပစ္ဖို႔ ေနရာရွာတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို
ေတြ႔သြားလို႔ လိုက္ပစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ အမိႈက္ကို ကြ်န္ေတာ္မယူပါဘူး။
ၿပံဳးၿပံဳးေလး တံု႔ျပန္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔အမိႈက္က သူ႔ေခါင္းေပၚ ျပန္က်သြားပါတယ္။
သူဆဲသလိုသာ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ဆဲလိုက္ရင္၊ သူမိုက္ရိုင္းသလိုသာ ကြ်န္ေတာ္
ျပန္မိုက္ရိုင္းလုိက္ရင္ သူ႔အမိႈက္က ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေပၚ ေရာက္လာမွာ။

အဲဒီအခါက်ရင္ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေခါင္းေပၚေရာက္လာတဲ့ အဲဒီအမိႈက္ကို တစ္ေနရာရာမွာ
ပစ္ဖို႔ေနရာ လိုက္ရွာမိလိမ့္မယ္။ ကားသမား အခ်င္းခ်င္းအေပၚ။ ခရီးသည္အေပၚ၊
ကားပိုင္ရွင္အေပၚ အမိႈက္ျပန္ပစ္ခ်င္ ပစ္မိလိမ့္မယ္။

ေနာက္ဆံုး ဘယ္သူ႔အေပၚမွာမွ ပစ္စရာေနရာရွာမေတြ႔ရင္ အဲဒီအမိႈက္က အိမ္အထိပါလာၿပီး
အိမ္က ဇနီး၊ သားသမီး၊ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမေတြ အေပၚ ပစ္ပံုခ်မိလိမ့္မယ္။

အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာအမိႈက္မွ မယူမိခဲ့လို႔ ဘာအမိႈက္မွာ ပစ္စရာမရိွဘူးဗ်
တဲ့။ ဘ၀ဆိုတာ တိုတုိေလးပါ။ ခင္ဗ်ားအေပၚ ေကာင္းတဲ့သူေတြကို ခ်စ္ပါ။
မေကာင္းတဲ့သူေတြ အတြက္ ေကာင္းလာေအာင္ ဆုေတာင္းေပးပါ။

(၀န္ခံခ်က္။ ။ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မွန္ သက္ေသခံခ်က္ႏွင့္ The Law of the Garbage
Truck အားဆီးေလ်ာ္ေအာင္ ျမန္မာဘာသာသို႔ ျပန္ဆုိကာ ေရာစပ္ေရးသားထားျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။)

ကြ်န္ေတာ္၏ ျဖည့္စြက္ခ်က္ -

အခါတစ္ပါးတြင္ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဆြမ္းခံထြက္ရာ ပုဏၰားတစ္ဦး၏ အိမ္ေရွ႔အေရာက္
ပုဏၰားက ဆြမ္းေလာင္းရမည့္အစား ျမတ္စြာဘုရားကို ဆဲဆိုလႊတ္ပါသည္။ ထိုအခါ
ျမတ္စြာဘုရားက ၿပံဳးလွ်က္ ခံယူေတာ္မူပါသည္။ ထိုအခါ ပုဏၰားက ျမတ္စြာဘုရားကို
ရွင္ႀကီးေဂါတမ၊ ငါ သည္ေလာက္ ဆဲဆိုေနတာေတာင္ နင္ဘယ္လိုမွ မေနဘူးလား။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ ဟု ေမးပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက သင္ပုဏၰားႀကီး၊
သင္ဆြမ္းေလာင္းတဲ့အခါ ငါမခံယူရင္ သင့္ဆြမ္းေတြ ဘယ္ေရာက္သြားမလဲ။

အို၊ ရဟန္းႀကီး။ ဘယ္မွမေရာက္၊ ငါ့ဆီမွာဘဲ က်န္ေနမွာေပါ့။

ေအး၊ ပုဏၰားႀကီး။ ခုလဲ သင္ေပးတဲ့ ဆဲဆိုမႈေတြကို ငါမခံယူသျဖင့္
အဲသည္ဆဲဆိုမႈေတြဟာ ငါ့ဆီမေရာက္၊ သင့္ဆီမွာဘဲ က်န္ေနရစ္တယ္ - ဟု မိန္႔ၾကားပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ သူတစ္ပါးတို႔ အမိႈက္ေလာင္းရာ အမိႈက္ပံုးႀကီးမ်ား ျဖစ္မေနေစရန္
ႀကိဳးစားၾကပါစို႔။

၁။ မင္းငါ့ရင္ထဲကို ၀င္ၾကည့္လို႔ရမယ္ ဆိုရင္ မင္းငိုမယ္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
ငါရင္ထဲမွာ မင္းနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနလို႔။ ငါမင္းရင္ထဲကို ၀င္ၾကည့္လို႔ရမယ္ ဆိုရင္
ငါငိုမယ္ ဘာလို႔လဲဆို မင္းရင္ထဲမွာ ငါမ႐ွိလို႔။

၂။ တရက္ ငါတို႔ေတြ မထင္မွတ္ပဲ ဆံုၾကရင္ ငါ့ေျခလွမ္းေတြကို ရပ္လိုက္မယ္။
တေျဖးေျဖး ေ၀းသြားတဲ့ ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး ငါကိုယ့္ကို ေျပာမယ္ “အဲဒီလူကို
ငါခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္” လို႔။

၃။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ ေအးစက္ရတာလဲလို႔ ငါခံစားေနရတယ္။ ငါေႏြးေထြးဖူးေတာ့
ဒီအေအးဓါတ္ကို မခံႏိုင္တာ။

၄။ မင္းငါ့ကို ခြဲခြါမယ္ဆိုရင္လဲ ငါမတားပါဘူး
မင္းမွာမင္းရဲ့အေၾကာင္းေတြ႐ွိလို႔ေနမွာေပါ့။ မင္းငါကို ခ်စ္ေနေသးတယ္လို႔ေျပာရင္
ငါမင္းကိုေျပာမယ္ ငါအခုထိေစာင့္ေနေသးတယ္။

၅။ မေျပာရင္ ေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္လို႔ ထာ၀ရမေျပာရင္ ထာ၀ရေျပာင္းလဲမွာမဟုတ္ဘူး။

၆။ မင္းဒီေလာကကိုေရာက္လာတုန္းက ငိုတယ္ မင္းငိုတာကိုၾကည့္ၿပီး
အားလံုးၿပံဳးၾကတယ္။ မင္းဒီေလာကကေနထြက္သြားေတာ့ မင္းၿပံဳးတယ္ အားလံုးငိုၾကတယ္။

၇။ မင္းကို ငိုေစတဲ့ အေၾကာင္း တစ္ေသာင္းေလာက္႐ွိမယ္ဆိုရင္ မင္းကို ရီေစတဲ့
အေၾကာင္း တစ္ေသာင္းနဲ႔ တစ္ခု ႐ွိမယ္။

၈။ ၾကံ့ခိုင္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာက ကိုယ့္ကို လိမ္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ လိမ္ခံရတာကို
ခံႏိုင္ရည္႐ွိေအာင္လုပ္တာပါ။

၉။ ဘာလို႔ ငါ့အခ်စ္ေတြကို ေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါခ်စ္တာမွားသြားၿပီး။
သင့္ေတာ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သင့္ေတာ္တဲ့သူနဲ႔ မေတြ႔တာဘာေၾကာင့္လဲ။

၁၀။ ေလတံခြန္လြတ္တာ ခ်စ္ေနရတဲ့ခံစားခ်က္ပါပဲ။ ဘယ္လိုေ၀းကြာေနပါေစ လြယ္လြယ္နဲ႔
မေျပာင္းလဲဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းလက္ထဲက ႀကိဳးကိုမင္းကိုင္ထားလို႔
မင္းတို႔ရဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေလးပါ။

၁၁။ လူေတြအၾကားမွာ ငါကဘယ္သူလဲ။ ငါဘယ္ဘက္ကိုသြားလိုက္ ညာဘက္ကိုသြားလိုက္နဲ႔။
ငါမ်က္စိေတြလည္ေနတယ္။ မိုး႐ြာတယ္။ ေကာင္းကင္ႀကီးငိုေနၿပီ လို႔ ငါေျပာတယ္။

၁၂။ Believe ဆိုတဲ့ စကားလံုးမွာေတာင္ lie ေလးကပါေနတယ္။ lie ေနရင္ေတာင္
ငါယံုပါ့မယ္။

၁၃။ မင္းငါ့ကို ထြက္သြားေတာ့လို႔ေျပာတယ္။ ငါထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ငါထြက္သြားၿပီးေတာ့ မင္းက ငါ့ကို ျပန္လာဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ sorry ပါ
ငါထြက္သြားတာ အေ၀းတေနရာကိုေရာက္ေနၿပီ။

၁၄။ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၿပီး သူစိမ္းလူတေယာက္ကို ငါရင္ဖြင့္ေနရတယ္။

၁၅။ မင္းရဲ့ ဂ႐ုစိုက္တာေတြကို ငါေမွ်ာ္ရင္း ငါကိုယ့္ကိုဂ႐ုစိုက္တတ္လာၿပီ။

၁၆။ မင္းထြက္သြားတဲ့ ေန႔က ငါမ်က္ရည္မက်ဘူး
ငါမ်က္ေတာင္မခက္မိေအာင္ငါႀကိဳးစားခဲ့တယ္။

၁၇။ အခ်စ္ဆိုတာ နာက်င္ေစပါတယ္။ ရက္စက္တဲ့သူေတြကေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူကို နာက်င္ေစတယ္။
သေဘာထားျပည့္ၿပီးျမတ္ႏိုးတဲ့သူေတြကေတာ့ သူတို႔ကိုသူတို႔ နာက်င္ေစတယ္။

၁၈။ ႏွေမ်ာဖို႔ေကာင္းတာကေတာ့ လက္မလြတ္ရမွာကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္လြတ္ၿပီး
ေခါင္းမမာသင့္တဲ့ ေနရာမွာ ေခါင္းမာေနၾကတယ္။

၁၉။ လူတစ္ေယာက္ကိုလြမ္းတာ ေရေအးတစ္ခြက္ေသာက္ရသလိုပဲ ၾကာရင္ မ်က္ရည္ျဖစ္သြားတယ္။

၂၀။ မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စတင္ခဲ့တယ္။ တားဆီးလို႔မရတဲ့အခ်ိန္မွာ
ၿပီးဆံုးသြားတယ္။

၂၁။ ေစာင့္ေမွ်ာ္တယ္….မလြယ္ကူပါဘူး။
နာက်င္ေစတယ္…..မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္နာက်င္ေစခဲ့ပါတယ္။ 

အေတြးအေခၚ ။ ။ အပ်ိဳၾကီးမ်ား အိမ္ေထာင္မရွိၾက..။

မႈခင္း ။ ။ ႏြားၿပာၾကီးေသဆံုးရာမွ အမဲသားၿဖစ္သြားၿခင္း..

သုေတသန ။ ။ ကေလးမ်ားကို မိခင္ႏို႔တိုက္ေကၽြးလွ်င္ တခ်ိန္ လူၾကီးၿဖစ္လာႏိုင္
ဟုဆို..။

ႏိုင္ငံတကာ အေရး ။ ။.. ဖင္လန္ႏွင္႔ ဥရုေဂြး တေယာက္ကိုတေယာက္ကို
မၾကည္႔ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ၿဖစ္ေနရာမွ...စစ္ေရးအသြင္ေၿပာင္း.၊..
ခုခ်ိန္တြင္ဥရုေဂြးမွာ မတည္ၿငိမ္ပဲ လႈပ္တုတ္တုတ္ၿဖစ္ေန...။

အားကစား သတင္း။ ။ ..ေၿပးခုန္ပစ္တြင္ ကပ္ပလီမ်ား ကို ေဆးစစ္ရာမွ
အသားမဲေၾကာင္းေတြ႔ရွိ..။

က်န္းမာေရး။ ။....တေန႔ပန္းသီး တလံုးစားလွ်င္ တလ အလံုး 30 မွ 31 လံုး
ထိကုန္ႏိုင္...။

သိပ္ပံပညာ.။ ။..အနာဂတ္တြင္ ေယာက်္ား ရွားပါး မႈေၾကာင္႔ မိန္းမမ်ား ေယာက်္ား
shopping ထြက္ၿခင္း၊.ေလလံဆြဲၿခင္း၊...ေယာက်္ားလု
စစ္ပြဲမ်ားၿဖစ္ၿခင္း....၊.ခရမ္းသီးမ်ားေစ်းတက္ကုန္ၿခင္း တို႔
ၿဖစ္လာႏိုင္ေၾကာင္း....

အႏုပညာ ။ ။ရုပ္ရွင္ရိုက္ကြင္းမ်ားတြင္ ကင္မရာ အစား ၀ါးရင္းတုတ္ၿဖင္႔ ရိုက္မည္႔
အစီအစဥ္အား မိုက္တီး ကတင္သြင္း ရာ ေမာင္မ်ိဳးမင္း(ေရတြင္းပ်က္) က
ပယ္ခ်လိုက္ေၾကာင္း.....။

နယ္သတင္းမ်ား..။ဆိုင္မ်ားတြင္ ေကာင္ေလးမ်ားက နံၿပားဂ်ံဳမ်ားကို နယ္ကာ
အိမ္မ်ားတြင္မိန္းမမ်ားက အသားမ်ားကို မဆလာႏွင္႔ နယ္ေနၾကေၾကာင္း..။

အိုင္တီ.သတင္း.....။အင္တာနက္ဆိုင္မ်ား
ေပါမ်ားလာၿခင္းေၾကာင္႔...အၿပိဳင္အဆိုင္ၿဖစ္ကာ...ေစ်းခ်ၿခင္း...၊ဆက္တိုက္သံုးလွ်င္
ထမင္းပါေကၽြးၿခင္း ။ကြန္က်လွ်င္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ၿဖင္႔ အစားထိုးေပးၿခင္း
။အေကာင္႔ အလန္းေလးမ်ား ရွာေပးၿခင္း..။တခါတေလ ၾကဴ ပါရဂူ မ်ားခန္႔ထားပီး ကူ
ၾကဴေပး ၿခင္း..(အဆင္ေၿပလွ်င္ အၿပင္မွာေတြ႔ၿခင္းအတြက္
စီစဥ္ေပးၿခင္း....စသည္႔၀န္ေဆာင္မႈမ်ားၿဖင္႔
ေစ်းကြက္ခ်ဲ႔ထြင္လာႏိုင္ေၾကာင္း...ကၽြမ္းက်င္ သူမ်ားက သံုးသပ္ၾက
ေၾကာင္း...။အခ်ိဳ႔ေသာ ဆိုင္မ်ားက မသမာေသာ နည္းသံုးႏိုင္သည္..။အြန္လိုင္းမွ
အဆင္ေၿပသြားၾကေသာ အတြဲမ်ား ေနာင္လာမသံုးေတာ႔မည္စိုးရိမ္ ကာ ၿပတ္ေအာင္
ၾကားကေသြးထိုး ၿခင္းမ်ားပင္ လုပ္လာႏိုင္ၾကသည္ဆို ဧ္။

စသၿဖင္႔ သတင္းအစံု အလင္ပါ..။

ယေန႔ ဆရာ၀န္မ်ား ေတြ႔ရွိေသာ အခ်က္က ေဆးလိပ္ႏွင့္အရက္ ေပါင္းစပ္လို႔ မရပါ။
အရက္ေရာ ေဆးလိပ္ပါ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစတတ္သည္။ ဤသည္မွာ လူတိုင္း
အသိပင္..။ ယင္းႏွစ္ခုကို ေပါင္းလိုက္မိလွ်င္ ျပႆနာမွာ ပို၍ပို၍
ေမွ်ာ္မွန္းသည္ထက္ ၾကီးထြားသြားသည္။



အရက္ေရာ ေဆးလိပ္ပါ ေသာက္သံုးသူတို႔၏ ဖ်ားနာဖို႔ႏႈန္းသည္ ေဆးလိပ္ကို
မေသာက္ပဲ အရက္ကို ေရေသာက္သလို ေသာက္ေနေသာသူ၊ အရက္ကိုမေသာက္ပဲ ေဆးလိပ္ကို
မီးခိုးေခါင္းတိုင္ျဖစ္ေအာင္ ေသာက္ေနေသာ သူေတြထက္ ပိုသည္ဟု
ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကင္ဆာေရာဂါ သုေတသနမွ ပညာရွင္မ်ားက
ဆိုပါသည္။ အဆိုပါ ဌာနၾကီးမွ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္၏ ေျပာျပခ်က္အရ ေန႔စဥ္ စီးကရက္
တစ္ဗူးႏွင့္အတူ အရက္ကို အသင့္အတင့္ တြဲဖက္ေသာက္သံုးေသာသူ၏
အစာမ်ိဳလမ္းေၾကာင္း ကင္ဆာျဖစ္ဖို႔ႏႈန္းသည္ အရက္တစ္မ်ိဳးထဲသာ ေသာက္သံုးတတ္သူ
သို႔ စီးကရက္ တစ္မ်ိဳးကိုသာ ေန႔စဥ္မွီ၀ဲသူေတြထက္ ငါးဆပိုသည္။ အကယ္၍
လူတစ္ေယာက္သည္ စီးကရက္ကို အသင့္အတင့္ေသာက္၍ ေန႔စဥ္အရက္ကို အလြန္အမင္း
ေသာက္သံုးခဲ့ေသာ္ သူ၏ အစာမ်ိဳလမ္းေၾကာင္း ကင္ဆာေရာဂါ ျဖစ္မည့္ႏႈန္းသည္ အရက္
သို႔ စီးကရက္ တစ္မ်ိဳးထဲ ေသာက္သူထက္ ၁၈ဆ ပိုသည္။ အရက္ေရာ စီးကရက္ကိုပါ
အလြန္အက်ြံ ေသာက္မိျပီဆိုပါက ကင္ဆာျဖစ္ရမည့္ႏႈန္းသည္ ၄၄ဆအထိ
တက္သြားႏိုင္သည္။



ဘယ္လိုေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ေနရပါလိမ့္...။ အေျဖကို ရရွိရန္ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို
ရႈသြင္းေနေသာ သူတစ္ေယာက္ကို သတိထားၾကည့္ပါ။ စီးကရက္က ထြက္လာေသာ အေငြ႔တြင္
ကာဗြန္မိုေအာက္ဆိုက္၊ ႏိုက္ထရိုဂ်င္ဒိုင္ေအာက္ဆိုက္ စသည့္
ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ ဓါတ္အမ်ိဳးေပါင္း ၄၀၀၀ တို႔သည္ အဆုတ္ထဲကို
၀င္ေရာက္သြားသည္။ ၄င္းဓါတ္ေငြ႕တို႔သည္ ပါးစပ္၊ ႏွေခါင္း၊ လည္ေခ်ာင္းႏွင့္
အဆုတ္ထဲ၌ အသာတြယ္ကပ္ျပီး ေနတတ္ၾကသည္။ ဤအခ်ိန္မွာ ေဆးလိပ္သမားက
ေရာဆာလာသျဖင့္ ခံတြင္းရွင္းသြားေအာင္ အရက္တစ္ခြက္ကို အေဖၚျပဳလိုက္ျပီ
ဆိုပါက ပါးစပ္ႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းတ၀ိုက္ကုိ အရက္ျဖင့္ ပက္ဖ်န္းလိုက္သလို
ျဖစ္သြားမည္ျဖစ္၏။ အရက္က ကင္ဆာေရာဂါ မျဖစ္ေစပါ။ သို႔ေသာ္ ပါးစပ္၊
လည္ေခ်ာင္း စသည္တို႔၌ အနည္တင္ေနေသာ စီးကရက္မွ ဓါတ္မ်ားကို အရည္ေပ်ာ္ေစ၍
ခႏၶာကိုယ္ထဲကို မ၀င္၀င္သြားေအာင္ အကူအညီ ေပးလို္က္၏။



စီးကရက္သမားက စီးကရက္ကို ဆက္ျပီးေသာက္လွ်င္ ပါးစပ္ႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းအတြင္း၌
ေရာက္ေနျပီးျဖစ္ေသာ အရက္က အဆိပ္ဓါတ္မ်ားကို ခႏၶာကိုယ္တြင္းသို႔
မ၀င္၀င္ေအာင္ဆက္ျပီး ကူညီျပန္၏။ ဒီအခ်ိန္မွာ ၀မ္းဗိုက္အတြင္း၌ ရွိေသာ
အသည္းက ၄င္းဆီကို ေရာက္လာေသာ အဆိပ္အေတာက္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္ေအာင္
ၾကိဳးစားေပးရသည္။ အထူးသျဖင့္ အရက္တြင္ပါလာေသာ ခႏၶာကိုယ္တြင္းကို ေလာေလာဆယ္
ဒုကၡေပးမည့္ အဆိပ္မ်ားကို လစ္လွ်ဴရႈ႕ထားရသလို ျဖစ္သြား၏။ ဒီလိုႏွင့္
စီးကရက္ တစ္မ်ိဳးထဲကုိ မွီ၀ဲေနသူ၏ ေသြးထဲတြင္ အဆိပ္ဓါတ္သည္ မိနစ္အနည္းငယ္သာ
ရွိေနရမည့္အစား အရက္ပါ တြဲဖက္ေသာသူတြင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္
ဒုကၡေပးေနေတာ့သည္။



အသည္းက အရက္တြင္ပါလာေသာ အဆိပ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးေပးေနရစဥ္ ေနာက္ တာ၀န္တစ္ခုကို
လစ္ဟင္းသြားျပန္သည္။ ဒါက ေသြးထဲမွ အဆီဓါတ္ကိုယူျပီး သၾကားဓါတ္အျဖစ္
အသြင္ေျပာင္းေပးဖို႔ တာ၀န္ျဖစ္သည္။ သို႔ေၾကာင့္ အရက္သမားတို႔တြင္ ေသြးထဲ၌
အဆီဓါတ္သည္ ပိုလွ်ံေနတတ္သည္။ တခ်ိန္ထဲမွာ စီးကရက္က ပါလာေသာ
အဆိပ္ဓါတ္မ်ားႏွင့္ ေပါင္းဆပ္မိေသာအခါ ေသြးခဲလြယ္သည့္ အဆင့္ကို ေရာက္သြား၏။
ဤတြင္ ေသြးေၾကာပိတ္သည့္ ေရာဂါမ်ိဳးစံုႏွင့္ ဆက္စပ္သြား၏။



အဆုတ္ထဲကို ျပန္၍ ၾကည့္ၾကရေအာင္...။ စီးကရက္ေငြ႔တြင္ CO ဓါတ္ေငြ႔ပါရွိသည္။
ထိုဓါတ္ေငြ႔သည္ ေအာက္ဆီဂ်င္ဓါတ္ေငြ႕ထက္ ေသြးထဲကို၀င္ဖို႔ အဆ ၂၄၀ လြယ္ကူသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ စီးကရက္ မ်ားမ်ားေသာက္ေနသူ တစ္ေယာက္၏ ေသြးထဲတြင္ ေအာက္ဆီဂ်င္
ပါရွိသည့္ႏႈန္းသည္ ၈% နီးပါး ေလ်ာ့နည္းသြား၏။ စီးကရက္ အရက္
တြဲဖက္စြဲေနေသာသူသည္ အစာအာဟာရ အစားအေသာက္ နည္းတတ္၏။ အာဟာရ ခ်ိဳ႔တဲ့ ေနတတ္၏။
ဤအခ်က္ေတြ အားလံုးေပါင္းစပ္မိေသာအခါ ခႏၶာကိုယ္၏ အာရံုေၾကာမ်ားကို ထိ၏။
အသည္းကမေကာင္း၊ ေအာက္ဆီဂ်င္ကနည္း၊ ေသြးေၾကာေတြက ပိတ္လုလု၊ အေျခအေနမွာ
ဦးေႏွာက္ကို ထိခိုက္၏။ ႏွလံုးေသြးေၾကာေတြကို ဒုကၡေပး၏။
အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းကို ဒုကၡေပး၏။ ဤတြင္ နဂိုက ေသြးတိုးေရာဂါ နည္းနည္းပါးပါး
ရွိေနသူျဖစ္ပါက ေလျဖတ္ခံရမွာ ႏွလံဳးေသြးေၾကာပိတ္ ေရာဂါရေတာ့မွာ ေသခ်ာ၏။



အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ စီးကရက္ေသာက္ျပီး ပ႒ိသေႏၶတားေဆးကိုပါ သံုးစြဲပါက
ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေသြးယိုသည္အထိ ျဖစ္တတ္၏။ အရက္က ေသြးတိုးေရာဂါကို အားေပး၏။
အစာအိမ္ေရာဂါ ရွိေသာသူသည္ အရက္ႏွင့္ စီးကရက္ကို ဆက္ျပီးမွီ၀ဲပါက ဘယ္ေတာ့မွ
ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။



အမ်ိဳးသားမ်ားတြင္လည္း အရက္္ကို အလြန္အက်ြံေသာက္သံုးမိပါက ေသြးထဲ၌
ေယာက်္ားဟိုမုန္းဓါတ္ က်ဆင္း၏။ စီးကရက္ျဖင့္ ေပါင္းစပ္မိပါက
သုတ္ပိုးမထြက္သည့္ ဘ၀ကို ေရာက္သြားတတ္၏။ ထိုအခါ အိမ္ေထာင္က်ေပမဲ့
ကေလးအေဖဘ၀ကို ေရာက္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ...။



သို႔ေၾကာင့္ အရက္ႏွင့္ စီးကရက္ မတြဲမိေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဆရာ၀န္ေတြက
ျပည္သူေတြကို အၾကံေပးၾကပါဟု ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ထုတ္ ကမၻာ့ေဆးပညာ အသင္းဂ်ာနယ္မွ
ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

၁။ ယခုၾကံဳေတြ႕ေနတဲ့ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သာသနာတြင္းမွာ ကုိယ္တုိင္ ရဟန္းသာမေဏ
သီလရွင္၀တ္ျပီး ပရိယတ္၊ ပဠိပတ္သာသနာျပဳတဲ့ ပုဂၹိဳလ္။

၂။ မိမိရင္မွျဖစ္တဲ့သား၊ သူတစ္ပါးရင္မွ ျဖစ္တဲ့သားေတြကုိ
ရဟန္းခံေပးျခင္း၊ ရွင္ျပဳေပးျခင္းျပဳတဲ့ ပုဂၹိဳလ္။

၃။ မိခင္ဖခင္တုိ့ကုိ ၀တ္ေက်တန္းေက်မဟုတ္ဘဲ စိတ္ပါလက္ပါ
ရိုေသစြာျပဳစုလုပ္ေကၽြးတဲ့ ပုဂၹိဳလ္။

၄။ သရဏဂံုသီလ မျပတ္ ေဆာက္တည္ေသာ ပုဂၹိဳလ္။

၅။ ဘုရားသာသနာ တည္စိမ့္ေသာဌာ ေစတီ၊ ပုထိုး၊ စည္းခံု ဥမင္လိုဏ္ေခါင္း ဇရပ္
စသည္တုိ့ကုိ ျပဳျပင္တဲ့ပုဂၹိဳလ္၊ အသစ္ေဆာက္လုပ္လွဴးဒါန္းတဲ့ ပုဂၹိဳလ္။

၆။ ေဗာဓိေညာင္ပင္ စုိက္ပ်ဳိးေသာ ပုဂၹိဳလ္၊ ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းေသာ ပုဂၹိဳလ္။

၇။ ေရတြင္း ေရကန္ ေရအိမ္ စတုဒီသာ ေက်ာင္းဇရပ္ တံတား ျပဳျပင္ေသာပုဂၹိုဳလ္၊
အရုဏ္ဆြမ္း ေန့ဆြမ္း ေလာင္လွဴေသာ ပုဂၹိဳလ္။

၈။ ရဟန္းတုိ့အား ပစၥည္းေလးပါး လွဴဒါန္းေထာက္ပံံ့ေသာ ပုဂၹိဳလ္။

၉။ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ေသာ ပုဂၹိဳလ္

အားလံုး ဧကန္မုခ် ေျမၾကီး လက္ခတ္မလြဲ၊ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ကုိ
ဖူးေျမာ္ရျပီး နိဗၹာန္ကုိရမယ္။



အရိေမေတၱယ်ဘုရား


ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ တကယ္လို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ေဟာဒီကမာၻမွာ
ေနာင္ပြင္ေတာ္မူမဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္းကို သိခ်င္ၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္
တခ်ိဳ႔လည္း သိျပီးျဖစ္ေနၾကမွာပါ မသိရေသးတဲ႔ သူေတြအတြက္
ဒီပိုစ္႔ေလးကိုတင္လိုက္တာပါ ဒီေမးလ္ေလးကို ပို႔ေပးတ႔ဲ အရွင္၀ိမလ၀ံသကို
အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္ဘုရား။ ေနာင္ပြင္႔ေတာ္မူမည္႔ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ ကို
ရိွခိုးကန္႔ေတာ႔လိုက္ပါတယ္ ဘုရား

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနထုိင္ေသာေဟာဒီကမာၻမွာဘုရားငါးဆူပြင့္မယ္လို႔
မွတ္သားၾကားသိဖူးပါတယ္ အခုဘုရားေလးဆူးပြင့္ထြန္းျပီးပါျပီ
ေနာင္ပြင့္လတၱံေသာ ျမတ္စြာဘုရားမွာ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ ဟုသိရပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာတိုင္းရဲ ႔ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္းက နိဗၺာန္ျဖစ္ပါတယ္
“အလြန္ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းေသာဘုရားရွင္ရဲ့ တရားေတာ္အားနာၾကားျပီး
ေရွ႔ေတာ္မွာတင္ကြ်တ္တမ္း၀င္ နိဗၺာန္စံရမယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆုံးေပါ့ဗ်ာ။”

အဲဒီအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တိုဘုရားရွင္ ေဟားၾကားခဲ့သည့္အတိုင္း လိုက္လုပ္ဖို႔
လုိပါတယ္ …သုံးခ်က္ထဲပါ

၁။ မေကာင္းမွု ကိုေရွာင္ရမယ္ ။

၂။ ေကာင္းမွု ကိုေဆာင္ျပီးအစဥ္ျပဳလုပ္ေနရမယ္ ။

၃။ စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ထားရပါမယ္ ။

ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကပိၸလဝတ္ျပည္ နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းမွာ
သီတင္းသံုးေနတဲ႔အခ်ိန္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ
အရဟတၱဖိုလ္စ်ာန္သမာပတ္ ဝင္စားျပီး အဇိတရဟန္း ေနာင္အနာဂတ္ကာလမွာ
အရိေမေတၱယ်ဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူမည္႔အေႀကာင္းကို ေဟာႀကားေတာ္ မူပါတယ္။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားေလာင္းက တစ္သေခ်ၤႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္း
ပါရမီေတြျဖည္႔က်င္႔ျပီး တုသိတာနတ္ျပည္မွာရိွေနမယ္။

ေနာင္ပြင္႔ေတာ္မူမည္႔အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္အေႀကာင္း

အေလာင္းေတာ္နတ္သားက လူ႕ျပည္ကိုဆင္းျပီး ပဋိသေႏၶေနဖို႔ရာအတြက္
ဘုရားေလာင္းတို႔ရဲ႔ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာ ဓမၼတာအရ ပဋိသေႏၶယူေတာ႔မယ္ဆိုရင္
ႀကည္႔ျခင္းငါးပါး အရင္ႀကည္႔ျပီးမွ ပဋိသေႏၶယူေလ႔ရိွႀကတယ္။

ႀကည္႔ျခင္းငါးပါးျဖင္႔ႀကည္႔ေတာ္မူျခင္းက-

(၁)ဘုရားျဖစ္မည္႔ေခတ္အခါကာလကား အႏွစ္တစ္သိန္းမွစျပီး ေအာက္ျဖစ္ေသာကာလ
အႏွစ္တစ္ရာတန္းမွစျပီး အထက္ျဖစ္ေသာကာလ (တစ္သိန္းႏွင္႔ တစ္သိန္းေအာက္-
၁၀၀အထက္)

(၂)ဘုရားျဖစ္ရာက်ြန္းကား ဇမၺဴဒိပ္က်ြန္း

(၃)ဘုရားပြင္႔ရာေဒသကား မဇၥ်ိမေဒသ

(၄)ဘုရားေလာင္းျဖစ္ရာ အမ်ိဳးကား မင္းမ်ိဳး ပုဏၰားမ်ိဳး

(၅)မယ္ေတာ္၏အသက္အပိုင္းအျခားကား ဘုရားေလာင္းေမြးျပီးခုနစ္ရက္သာေနရျခင္း

ပဋိသေႏၶယူုျခင္း

ေကတုမတီျပည္………..သခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တိုင္ပင္ႀကံစည္ဘက္ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ
အတိတ္ အနာဂတ္ကိုသိျမင္ႏိုင္ျပီးပစၥဳပန္သံသရာအစီးအပြားကို ဆံုးမတတ္ေသာ
သုျဗဟၼပုဏၰားႀကီး၏ ျဗဟၼဏဝတီပုေဏၰးမဝမ္းမွာ ပဋိသေႏၶေနလိမ္႔မည္။

ျဗဟၼဏဝတီပုေဏၰးမဝမ္းမွာဆယ္လျပည္႔တဲ႔အခါမွာ ဣသိပေတနသမင္ေတာမွာ မယ္ေတာ္
ျဗဟၼဏဝတီသည္ထိုင္လ်က္လည္းမဟုတ္ အိပ္လ်က္လည္းမဟုတ္ဘဲ ရပ္လ်က္သာလွ်င္
သစ္ပင္၏အကိုင္းအခက္ကိုကိုင္လ်က္
ေမေတၱယ်ကိုဖြားေတာ္မူလိမ္႔မည္။ဘုရားေလာင္းနဲ႔အတူ
တစ္ခ်ိန္တည္းဖြားေတာ္မူတဲ႔ဖြားဘက္ေတာ္ ၁၈
ကုေဋအားလံုးအမတ္ေတြခ်ည္းျဖစ္မယ္။ အဇိတဟူေသာအမည္ကိုသာေပးလိမ္႔မယ္။
ဘုရားေလာင္းအဇိတမင္းသားဟာဖြားလွ်င္ဖြားခ်င္း ခုနစ္ဖဝါးလွမ္းျပီး
ေျခေတာ္ခ်တိုင္းခ်တိုင္း ႀကာပြင္႔ေတြေပၚေပါက္လိမ္႔မယ္။

ဖြားလွ်င္ဖြားခ်င္း ခုနစ္လွမ္းလွမ္းျပီး “ယခုဘဝကား
ငါ႔အဖို႔ေနာက္ဆံုးဘဝတည္း ေနာက္ထပ္ဘဝမရိွေတာ႔ျပီ အာသေဝါကင္းသည္
ျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ျငိမ္းေအးလတံၱ႔”
ဟူေသာစကားကိုအရပ္ေလးမ်က္ႏွာကိုႀကည္႔ျပီးေျပာဆိုလိမ္႔မယ္။

ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ေပၚလာျခင္း

အဇိတမင္းသားေလာကစည္းစိမ္ခံစားဖို႔ရာေနမင္း၏ေရာင္ျခည္ကဲ႔သို႔လူသားေတြမ်က္စိျဖင္႔စိန္းစိန္းမႀကည္႔ဝံ႕တဲ႔
အေရာင္တလက္လက္ျဖင္႔
ရတနာအေရာင္ထြန္းလင္းေျပာင္တဲ႔တင္႔တယ္ခံ႕ညားေသာျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ေပၚေပါက္လာလိ္မ္႔မည္။ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ကို
တစ္ေဆာင္မွာ ပရိေဘာဂအသံုးအေဆာင္ အျပည္႔အစံုပါတဲ႔တိုက္ခန္းက ခုနစ္ေထာင္စီ
တစ္ဖက္တစ္ဖက္မွာ ပတၱျမားေက်ာက္မ်က္ရြဲစီေသာနဝရတ္ကိုးပါးနဲ႔ ျပည္႔စံုေသာ
ပလႅင္ခုနစ္ေထာင္စီ ရတနာခုနစ္ပါးႏွင္႔ျပည္႔စံုေသာ ထီးျဖဴခုနစ္ေထာင္စီ
ခုတင္ေညာင္ေစာင္းခုနစ္ေထာင္စီ ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္ကို တိုက္ခန္းက

ခုနစ္ေထာင္စီဆိုေတာ႔ ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ဆိုရင္ တုိက္ခန္းေပါင္း ၂၈၀၀၀
ရိွမယ္။ ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္တစ္ေဆာင္ကို ေရႊအိုးႀကီးကတစ္လံုးစီ။

ေရႊအိုးတစ္လံုးစီရဲ႔အဝကား တစ္ယူဇနာက်ယ္မယ္။ ေရႊအိုး၏အေမာက္ကား
ေျမႀကီးနဲ႔အမွ်ေအာက္ေျမႀကီးအဆံုးထိ သံုးလို႔မကုန္ဘူး။ ဒါတင္မကေသးဘူး

ေရႊအိုးတစ္လံုးစီမွာ ပေဒသာပင္ႀကီးေျခာက္ပင္စီ ေပါက္လိမ္႔မယ္။
ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္ တစ္ေဆာင္မွာ ဆဒၵန္ဆင္မင္းခုနစ္ေထာင္ ေလာဟကသိေႏၶာျမင္း
တစ္ေထာင္ျဖင္႔ ေမာင္းႏွင္ရေသာရထားခုနစ္ရာ
ေမာင္းမေပါင္းတစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္က ဆိုတီးမွဳတ္ေျဖေဖ်ာ္ဖို႔ရာ

ကေခ်သည္အမ်ိဳးသမီးခုနစ္ေထာင္တို႔ျဖင္႔ေဖ်ာ္ေျဖႀကလိမ္႔မည္။

အဇိတမင္းသားအိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း

အခ်ိန္တန္လို႔အရြယ္ေရာက္တဲ႔အခါ
စႏၵမုကၡီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳလိမ္႔မည္။ စႏၵမုကၡီအမ်ိဳးသမီးကလည္း
သူမတူ နတ္သမီးတမွ်အလြန္လွပျပီး သူ႕ရဲ႔ခႏၶာကိုယ္အနံ႔ကား
စႏၵကူးသရကၡန္အနံ႕လိုေမႊးႀကိဳင္ေနမယ္။ ခႏၶာကိုယ္အသားကလည္း ဝါဂြမ္းကဲ႔သို႔
ႏူးညံ႕မယ္။ ခႏၶာကိုယ္အေရာင္က ဆယ္႔ႏွစ္ေတာင္အတြင္း မီးမထြန္းဘဲ
အေရာင္တဝင္းဝင္းထိန္ေနမယ္။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ဟာဘယ္ေလာက္ဘုန္းႀကီးလိုက္မလဲဆိုတာ
ရွင္ဘုရင္မဟုတ္ဘဲနဲ႔
အဇိတမင္းသားဘဝေလာက္ရိွတာေတာင္မွသခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တကြ
ျမိဳ႔ေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္က ရွင္ဘုရင္ေတြနတ္သားေတြက
ေဝယ်ဝစၥလုပ္ေပးခ်င္လို႔ျပဳလုပ္ခြင္႔ေပးဖို႔လာျပီးေတာင္းပန္ႀကတယ္တဲ႔။
အဇိတမင္းသားက အက်ြႏု္ပ္မွာ ဖြားဘက္ေတာ္ ၁၈ ကုေဋအမတ္ႀကီးႏွင္႔တကြ
ဆင္ျမင္းရဲမက္ဗိုလ္ပါေတြ ရိွပါတယ္။ အလိုမရိွေတာ႔ပါဟု ေျပာလႊတ္လိမ္႔မယ္။

သားေတာ္ဖြားျမင္ျခင္း

အဇိတမင္းသားဟာ ျပသာဒ္ေလးေဆာင္မွာ ေလာကီစည္းစိမ္ခံစားေနစဥ္မွာ
အႏွစ္တစ္ေသာင္းျပည္႔တဲ႔အခါက်ရင္ ျဗဟၼာဝံသ ဆိုတဲ႔

သားေယာက်ာ္းေလးေမြးဖြားလိမ္႔မယ္။

နိမိတ္ေလးပါးျမင္ျခင္း

ျဗဟၼာဝံသ သားေယာက်ာ္းေလးေမြးဖြားျပီးတဲ႔အခါ ဘုရားရွင္တို႔ရဲ႔
ထံုးတမ္းစဥ္လာ ဓမၼတာအရ ဥယ်ာဥ္ကထြက္စဥ္မွာ သူအို သူနာ သူေသ ရဟန္း

နိမိတ္ႀကီးေလးပါးေတြ႕ျမင္ရရင္ သံေဝဂတရားေတြရလာျပီးေတာ႔
ေတာထြက္မည္႔အႀကံျဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မည္။ ဒိဗ်ာဝဒါန ေမေတၱယ်ဗ်ာကရဏဝဒါန (၃၆-၃၇)
မွာျပဆိုထားတာကေတာ႔ သခၤမင္း၏ ယဇ္တိုင္အပိုင္းပိုင္းျပတ္သည္ကို ျမင္ရျပီး
သံေဝဂျဖစ္ျပီးေတာထြက္လိမ္႔မည္လို႔ျပဆိုထားတာရိွေသးတယ္။
ဘယ္လိုပံုနည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေတာကေတာ႔ထြက္မွာပါပဲ။ အဇိတမင္းသား
ေတာထြက္မယ္႔အႀကံစိတ္ကို သခၤစႀကဝေတးမင္းက သိတဲ႔အခါ
အဇိတမင္းသားေပ်ာ္ေအာင္ဆိုျပီးေတာ႔ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ
ကေခ်သည္ေတြျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔သား နိဂံုးဇနပုဒ္သူ မင္းသားမင္းေျမး သူေဌး
သူႀကြယ္စေသာ လူအေပါင္းတို႔က ပန္းနံ႔သာစြဲလ်က္ အဇိတမင္းသားကို ျခံရံျပီး

ေနႀကလိမ္႔မယ္။ နတ္ျဗဟၼာေတြကလည္း နတ္တို႔ရဲ႔ ထီး တံခြန္ ပန္းနံ႔သာ
ေရႊေပါက္ေပါက္ ေငြေပါက္ေပါက္ စသည္တို႔ျဖင္႔ ဘုရားေလာင္းျပာသာဒ္
မိုးႀကီးရြာသကဲ႔သို႔ အျပည္႔အလွ်ံျခံရံခစားေနႀကလိမ္႔မယ္။ လူ႔ဘဝ
ကာမဂုဏ္ထဲမွာေပ်ာ္ေအာင္ေျဖေဖ်ာ္ေနႀကတာ။

အဇိတမင္းသားေတာထြက္ေတာ္မူျခင္း

အဇိတမင္းသား ေတာထြက္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္အႀကံကို သခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တကြ
တိုင္းသူျပည္သား လုူေတြအားလံုးသိသြားႀကတဲ႔အခါမွာ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္
ဘယ္အခ်ိန္မွာ အဇိတမင္း ေတာထြက္မယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းအသံကို အားလံုးသိသြားႀကေတာ႔
နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသား ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြ ေတာရြာဇနပုဒ္က လူေတြ
မင္းသား မင္းေျမး သူေဌး သူႀကြယ္အစရိွတဲ႔ လူေပါင္းမ်ားစြာႏွင္႔တကြ
စႏၵမုကၡီ သားေတာ္ ျဗဟၼာဝံသ အလုပ္အေက်ြးကေခ်သည္ေတြေရာ အဇိမင္းရဲ႔
ျပာသာဒ္ထဲမွာ ေတာထြက္ရင္လိုက္ဖို႔ရာအတြက္ျပည္႔လွ်ံျပီးေတာ႔ေနမယ္။
ေတာထြက္မည္႔ အခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ လူေပါင္းမ်ားစြာျပည္႔ေနတဲ႔ ျပာသာဒ္ႀကီးဟာ
ဘုရားေလာင္းတန္ခိုးေတာ္ႀကာင္႔လည္းေကာင္း
စႀကဝေတးမင္းအာဏာေႀကာင္႔လည္းေကာင္း နတ္ျဗဟၼာတို႔
တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔လည္းေကာင္း ဟသာၤမင္းပ်ံသကဲ႔သို႔
ေကာင္းကင္ယံသို႔ပ်ံတက္ျပီး ကံ႕ေကာ္ပင္ရိွရာအရပ္သို႔ ေကာင္းကင္ယံခရီးျဖင္႔
ေတာထြက္သြားႀကလိမ္႔မယ္။ နတ္ျဗဟာၼမ်ား ပို႔ေဆာင္ျခင္း ေကာင္းကင္ယံ ဟသာၤပ်ံ
ျပာသာဒ္ႀကီးကို ျဗဟာၼမင္းက သံုးယူဇနာ ရိွေသာထီးကိုကိုင္ျပီး လိုက္မယ္။
သိႀကားမင္းက အေတာင္ေျခာက္ဆယ္ရိွေသာ လက္ယာရစ္ ခရုသင္းကိုကိုင္လ်က္ သာဓု
သံုးႀကိမ္ေခၚျပီးလိုက္မယ္။ သုတဝံနတ္သားက သားျမီးယပ္ကိုကိုင္ျပီးလိုက္မယ္။
တုသိတာနတ္သားက ပတၱျမားယပ္ကိုကိုင္ျပီးလိုက္မယ္။ ပဥၥသၤိခနတ္သားက
ေစာင္းကိုကိုင္္မယ္။ ေလာကပါလနတ္သားေလးေယာက္က သန္လ်က္ကိုကိုင္မယ္။
ႏွစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းရိွတဲ႔ ဘီလူးစစ္သည္ေတြက လက္နက္ကိုယ္စီကိုင္မယ္။
နတ္သမီးေတြက ရတနာပုေဋာင္းကိုကိုင္မယ္။ အသူရာနတ္တို႔က သီခ်င္းဆိုျပီးေတာ႔
နတ္တို႔၏ တံခြန္ကိုကိုင္မယ္။ နတ္မင္းတို႔က ပတၱျမားရိွေသာ
ဆီမီးကိုကိုင္မယ္။ ဂဠဳန္တို႔က ေစာင္းတီးလိုက္မယ္။ ဂႏၶဗၺနတ္တို႔က
ေစာင္းတီးျပီးလိုက္မယ္။ ဟသာၤပ်ံေကာင္းကင္ျပာသာဒ္ထဲမွာ ေတာထြက္လို႔
လိုက္ႀကမည္႔ ပရိသတ္ေတြက ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တဲ႔။ ေကာင္းကင္ယံျပာသာဒ္ပ်ံနဲ႔
ေဆြစံုမ်ိဳးစံု သားနဲ႔ မယားနဲ႔ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ပရိသတ္နဲ႔ အျခံအရံနဲ႔
ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔ ကံ႕ေကာ္ပင္ရိွရာသို႔ ေတာထြက္မွာ။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ဟာ ကံ႕ေကာ္ပင္ေအာက္မွာပြင္႔မွာပါ။
ကံ႔ေကာ္ပင္ဆီေရာက္တဲ႔အခါမွာ အဇိတမင္းသားက ကံ႕ေကာ္ပင္ေအာက္မွာ
ဒုကၠခရစရိယာကို က်င္႔ေတာ္မူပါမယ္။ အဇိတမင္းသားဟာ ဒုကၠခရစရိယာကို
ေျခာက္ရက္က်င္႔ေတာ္မူရံုမွ်နဲ႔ ဘုရားစင္စစ္ျဖစ္လိမ္႔မည္။
စႏၵမုကၡီမိဖုရားက အဲဒီေနရာမွာပဲ နတ္ႀသဇာနဲ႔ျပည္႔စံုတဲ႔
ႏြားႏို႔ဆြမ္းလွဳလိမ္႔မယ္။

သဗၺညဳတဥာဏ္ရသည္႔အခ်ိန္

ညေနခ်မ္းအခ်ိန္ေရာက္သည္႔အခါ ကံ႕ေကာ္ပင္နဲ႔ မနီးမေဝး
ရတနာခုနစ္ပါးနဲ႔ျပည္႔စံုတဲ႔ အျမင္႔ ၆၄ေတာင္ရိွတဲ႔
ေရႊပလႅင္ေပၚေပါက္လာလိမ္႔မယ္။ ထိုေရႊပလႅင္အထက္ဝယ္
ထက္ဝက္ဖြဲ႔ေခြထိုင္ေနေတာ္မူလ်က္ အေရွ႔ေလာကဓာတ္ကိုႀကည္႔ျပီး နတ္ပရိသတ္နဲ႔
လူပရိသတ္ေတြျခံရံလ်က္ မာရ္နတ္ရဲ႔႔ရန္ကိုေအာင္ျမင္လိမ္႔မယ္။ ညဥ္႔ဦးယံမွာ
ပုေဗၺနိဝါသႏုႆတိဥာဏ္ကိုရမယ္။ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္ကိုရမယ္။
မိုးေသာက္ယံအခ်ိန္ အာသဝကၡယဥာဏ္ေတြရျပီးေတာ႔
ေနဝန္းႀကီးေပၚေပါက္လာတဲ႔အခ်ိန္က်ေတာ႔ သစၥာေလးပါးကိုသိျပီး
သဗၺညဳတဥာဏ္ကိုရမယ္။

ဘုရားပြင္႔တဲ႔ကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ လံုးပတ္က အဲဒီေခတ္အခါမွာ လူေတြရဲ႔ အေတာင္နဲ႔
အေတာင္ခုနစ္ဆယ္ရိွမယ္။ အကိုင္းအခက္ ကိုးကိုင္း ခက္မကိုးျဖာလို႔ေခၚတယ္။
ကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ အနံ႕ေတြက ေလေအာက္ကိုဆယ္ယူဇနာ ေလအထက္ကို ဆယ္ယူဇနာေမႊးမယ္။
ကံ႕ေကာ္ပြင္႔ေတြက ႏြားလွည္းဘီးေလာက္ႀကီးမယ္။ ဘုရားျဖစ္တဲ႔ေန႔ကစျပီး
ပြင္႔ႀကတဲ႔ ကံ႕ေကာ္ပြင္႔ေတြဟာ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံတဲ႔ေန႔က်မွ
ေႀကြႀကေတာ႔မွာ။ အဲဒီကံ႕ေကာ္ပင္ကို ဘယ္ငွက္မွ မနားဝံ႕ႀကဘူး။
ျဖတ္ေက်ာ္မပ်ံ႕ဝံ႕ႀကဘူး။ ကံ႕ေကာ္ပင္းနားေရာက္တဲ႔ငွက္တိုင္း သတၱဝါတိုင္း
ကံ႕ေကာ္ပင္ကို လက္ယာရစ္သံုးပတ္ပတ္ျပီးမွ သြားႀကလိမ္႔မယ္။ ျဗဟၼာမင္းက
တရားေဟာရန္ ေတာင္းပန္ျခင္း အဲဒီကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ အနီးအနားမွာပဲ
သီတင္းသံုးေနတဲ႔အခ်ိန္ ေလးဆယ္႔ကိုးရက္ေက်ာ္လြန္တဲ႔အခါ
ပြင္႔ေတာ္မူသြားႀကတဲ႔ ဘုရားရွင္တိုင္းရဲ႔ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာအရ
ျဗဟၼာမင္းႀကီးရဲ႔ေလာကဂရုကို ခံယူမယ္။ ျဗဟၼာမင္းကေတာင္းပန္မွ တရားေဟာရတာက
ပြင္႔ေတာ္မူသြားႀကတဲ႔ ဘုရားရွင္တိုင္းရဲ႔ ဓမၼတာျဖစ္လို႔ ေဟာရတာ။
ဘုရားမပြင္႔မီ ဗာဟိရကာလမွ လူဝတ္ေႀကာင္မ်ား ရေသ႔ ပရိဗိုဇ္ ရဟန္း
ပုဏၰားတို႔ေတြဟာ ျဗဟၼာေတြကိုသာ အေလးဂရုျပဳ ကိုးကြယ္ေနႀကတာ။ တေလာကလံုးက
အေလးအျမတ္ျပဳေသာ ျဗဟၼာႀကီးက ျမတ္စြာဘုရားအား အေလးျပဳ
ညႊတ္တြားကိုင္းရွိဳင္းလာလွ်င္ တစ္ေလာကလံုးပင္ ျမတ္စြာဘုရားကို
အေလးျပဳညႊတ္တြားကိုင္းရိွဳင္းလာလိမ္႔မယ္။ အဲဒါကို ေလာကဂရု
ယူလိုက္တာလို႔ေခၚတယ္။

ဓမၼစႀကာတရားေဟာႀကြျခင္း

ျဗဟၼာမင္းထံမွ တရားေဟာရန္ဝန္ခံျပီးျပီဆိုလွ်င္ပဲ ဣသိပတနဥယ်ာဥ္ေတာသို႔
ဓမၼစႀကာတရားေဟာဖို႔ရန္ႀကြလိမ္႔မယ္။ ဘုရားရွင္ေျခေတာ္အစံုကို ခံအံ႕ေသာငွာ
ေျမႀကီးကိုခြင္းျပီး အေတာင္သံုးဆယ္ရိွတဲ႔ ႀကာပြင္႔ႀကီး ၂၄ ေတာင္ရိွတဲ႔
ႀကာပြင္႔ငယ္ေတြက ဘုရားရွင္ေျခခ်တိုင္း ေျခခ်တိုင္း ပြင္႔ေပးလိမ္႔မယ္။
လူပရိသတ္ ရွစ္ယူဇနာ နတ္ပရိသတ္ စႀကာဝဠာတိုက္အျပည္႔ ျဗဟၼာျပည္အထက္ဆံုး
အကနိ႒ဘံုတိုင္ေအာင္ ပရိသတ္ေတြကို ထန္းသီးလံုးေလာက္ႀကီးေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္
ေျခာက္ပါးလႊတ္ျပီး ဓမၼစႀကာတရားေဟာတဲ႔အခါမွာ လူပုဂၢိဳလ္ ကုေဋတစ္သိန္း
နတ္ျဗဟၼာေတြက ကုေဋတစ္သိန္း က်ြတ္တမ္းဝင္ႀကလိမ္႔မယ္။

ဘုရားရွင္၏တန္ခိုးေတာ္

ဘုရားရွင္၏တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ေရႊပန္းဆိုင္း ေငြပန္းဆိုင္း
ပုလဲပန္းဆိုင္း သႏၱာပန္းဆိုင္းတို႔ျဖင္႔ တန္ဆာဆင္လ်က္ ရတနာခုနစ္ပါးႏွင္႔
ျပည္႔စံုျပီး ဆယ္႔ႏွစ္ယူဇနာက်ယ္ဝန္းတဲ႔ ဗိမာန္မ်က္ႏွာက်က္သည္
ဓမၼစႀကာတရားဦးေဟာသည္႔ေန႔မွစျပီး ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံသည္႔တိုင္ေအာင္
ေန႔ညအျမဲပင္လိုက္ပါျပီး မ်က္ႏွာက်က္အျဖစ္ မိုးကာျပီးေနမယ္။
အရိေမေတၱယ်ဘုရား ေနသန္႔စင္ေသာအခါ ေနဖို႔ရာအတြက္ ေျမႀကီးတို႔ကိုခြဲျပီး
ရတနာသံုးပါးႏွင္႔ျပည္႔စံုေသာ ၁၂ ယူဇနာက်ယ္ဝန္းတဲ႔
ေရႊမ႑ပ္ႀကီးေပၚေပါက္လိမ္႔မယ္။ ဘုရားရွင္တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔
မိတာန္ပန္းဆိုင္း တုရင္တိုင္ ထီး တံခြန္ ဆီမီး တန္ေဆာင္း ရတနာမ႑ပ္ႀကီးဟာ
ဘုရားရွင္တရားေဟာရာ ဌာနတိုင္းမွာ အိမ္မွာေဟာမယ္ဆိုရင္ အိမ္ေပါက္ဝ
ေက်ာင္းမွာေဟာမယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းေပါက္ဝ ျမိဳ႔မွာေဟာမယ္ဆိုရင္ ျမိဳ႔မွာ
ေတာမွာေဟာမယ္ဆိုရင္ ေတာမွာ စတဲ႔ ေဟာတဲ႔ေနရာတိုင္းမွာ ေကာင္းကင္ယံကေနျပီး
အျမဲတမ္း ပရိနိဗၺာန္စံအထိ လို္က္ပါေနမွာ။

ရုပ္ျမင္သံႀကားေမေတၱယ်ဘုရား

အရိေမေတၱယ်ဘုရား တရားေဟာတဲ႔အခါ ဘယ္ျမိဳ႔ ဘယ္ေဒသ ဘယ္အရပ္ ဘယ္ရြာေဒသ ဇနပုဒ္
 အိမ္ကပဲေဟာေဟာ စႀကဝဠာတိုက္တစ္ေသာင္းလံုး ဘုရားရွင္ရဲ႔
တရားေဟာအသံကိုႀကားေနရမယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႔ ပံုသဏၭာန္ကိုလည္းျမင္ေနရမယ္။
ရုပ္လည္းျမင္ရမယ္ အသံလည္းႀကားရမယ္။ မျမင္ခ်င္လို႔ မ်က္စိမွိတ္ထားလည္း
မရဘူး။ မႀကားခ်င္လို႔နားပိတ္ထားလည္းမရဘူး။
ဘုရားရွင္ရဲ႔တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ၃၁ ဘံုအကာအရံမရိွ
ဖီလာထုတ္ခ်င္းေပါက္ျမင္ႀကရမွာ။ အေပၚႀကည္႔ရင္ နတ္သား နတ္သမီး
ျဗဟၼာေတြျမင္ရမယ္။ ေအာက္ငံု႕ႀကည္႔ရင္ ငရဲျပည္မွာ ခံစားေနရတဲ႔
ငရဲဒုကၡမ်ိဳးစံုကိုျမင္ရေတာ႔ ငရဲေရာက္ေအာင္
အကုသိုလ္ေတြျပဳရဲဖို႔မရိွေတာ႔ဘူး။
အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ရဲ႕တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ေယာက်ာ္းဆိုရင္ နတ္သားလို
မိန္းမဆိုရင္ နတ္သမီးလို ေခ်ာေမာလွပေတြခ်ည္းျဖစ္ရာ ရုပ္မေခ်ာ
အဂၤါမစံုတစ္ေယာက္မွမရိွ။ အကုန္းအကြ အကန္း အႏူအဝဲေရာဂါသည္ေတြ လံုးဝမရိွ။
အသက္ငါးရာျပည္႔တဲ႔အရြယ္ေရာက္ရင္ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးေတြ
အိမ္ေထာင္ျပဳႀကလိမ္႔မယ္။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး ခိုက္ရန္ေဒါသမရိွ ျပႆနာမရိွ
ကြဲကြာသြားျခင္းလည္းမရိွ။ အျမဲအဆင္ေျပမယ္။ ရာသက္ပန္ေပါင္းသင္းရမယ္။
အမ်ိဳးသမီးတိုင္းမွာ ပတၱျမားနားေတာင္း လက္စြပ္ လက္ေကာက္
ေျခက်င္းစသည္တို႔ဟာ ေရႊအိုးႀကီးေတြထဲက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ယူဝတ္ႀကမွာ။
ေရႊမဝတ္နိုင္တဲ႔သူမရိွဘူးတဲ႔။ စားစရာပေဒသာပင္ေတြမွာ
ယူစားခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ယူစားလို႔ရတယ္။ က်န္းမာေရးအေနနဲ႔ႀကည္႔မယ္ဆိုရင္လည္း
ဘာေရာဂါမွကိုမရိွဘူး။ ေန႕ညခြဲမရ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ရဲ႔
တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ကမၻာေလာႀကီးဟာ ေန႔အခါ ညအခါရယ္လို႔မရိွ ေန႔ေရာညပါ
အျမဲတမ္းလင္းထိန္ျပီးေတာ႔ မနက္ပြင္႔တဲ႔ပန္း ညပြင္႔တဲ႔ပန္း မနက္ပန္း ညပန္း
ႀကက္တြန္သံေတြကို ႀကည္႔ရွဳနားေထာင္ျပီး ေန႔ညခြဲယူရလိမ္႔မယ္။
ပရိနိဗၺာန္စံမည္႔အရြယ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးတဲ႔အခ်ိန္ကစျပီး ကုေဋခုနစ္ရာေသာ ပရိသတ္တို႔ကို
ေခ်ခ်ြတ္ေတာ္မူျပီးလွ်င္ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္းျပည္႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ

ပရိနိဗၺာန္စံဝင္လိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ သာသနာေတာ္က
အႏွစ္ႏွစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္း ျပည္႔တဲ႔အခါ ဘဒၵကမၻာႀကီးသည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္
ပ်က္ျပီး ကမၻာတစ္သိန္းကာလလံုး ဘုရားမပြင္႔ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ဘုရားမပြင္႔တဲ႔
ကမၻာတစ္သိန္းေက်ာ္လြန္ေသာအခါ မ႑ကမၻာျဖစ္ျပီးေတာ႔ ဥတၱရာမမင္းသည္
ရာမသမၺဳဒၶဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။ ပေသနဒီေကာသလမင္းက ဓမၼရာဇာဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။
အဲဒီ မ႑ကမၻာမွာဘုရားႏွစ္ဆူပြင္႔ျပီးပ်က္စီးသြားတဲ႔အခါ သာရကမၻာျဖစ္ေပၚျပီး
အဘိဘူဘုရားတစ္ဆူသာပြင္႔လိမ္႔မယ္။ သာရကမၻာပ်က္ျပီး
ကမၻာတစ္သိန္းဘုရားမပြင္႔ဘဲေနျပီးေတာ႔ ကမၻာတစ္သိန္းေက်ာ္လြန္ေသာအခါ
ျဖစ္ေပၚလာမယ္႔ ကမၻာမ်ားမွာ ဒီဃေသာနိအသူရိန္နတ္သား စႏၵနီပုဏၰား၊ သုဘလုလင္
ေတာေဒယ်ပုဏၰား ၊ နာဠာဂီရိဆင္မင္း ပလေလယဆင္မင္းတို႔ အစဥ္အတိုင္း
ဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။ အရိေမေတၱယ်ဘုရားဖူးေျမာ္ရန္ ျပဳလုပ္ရမည္႔ကုသိုလ္
ယခုႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ႔ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သာသနာကာလအတြင္းမွာ ကိုယ္တိုင္
ရဟန္းသာမေဏ သီလရွင္ဝတ္ျပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္ သာသနာျပဳေနတဲ႔ပုဂၢိဳလ္
မိမိရင္မွျဖစ္တဲ႔သား သူတစ္ပါးရင္မွျဖစ္တဲ႔သားေတြကို ရဟန္းခံေပးျခင္း
ရွင္ျပဳေပးျခင္းျပဳတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ မိခင္ဖခင္ေက်းဇူးရွင္ေတြကို
ဝတ္ေက်တမ္းေက်မဟုတ္ဘဲ စိတ္ပါလက္ပါျပဳစုလုပ္ေက်ြးေသာပုဂိၢဳလ္
သရဏဂံုသီလမျပတ္ေဆာက္တည္ေသာပုဂၢိဳလ္ ဘုရားသာသနာတည္စိမ္႔ေသာငွာ ေစတီပုထိုး
စည္းခံု ဥမင္လိုဏ္ေခါင္း ဇရပ္စသည္တို႔ကို ျပဳျပင္တဲ႔ပုဂၢိဳလ္
အသစ္ေဆာက္လုပ္လွဳဒါန္းတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ ေဗာဓိေညာင္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေသာပုဂၢိဳလ္
ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းေသာပုဂၢိဳလ္ ေရတြင္း ေရအိုင္ ေရကန္ စတုဒိသာေက်ာင္းဇရပ္
တံတားျ႔ပဳျပင္ေသာပု ၢိဳလ္ အရုဏ္ဆြမ္း ေန႔ဆြမ္းမျပတ္ေလာင္းလွဳေသာပုဂၢိဳလ္
ရဟန္းတို႔အားပစၥည္းေလးပါးတို႔ျဖင္႔ေထာက္ပံ႕လွဳဒါန္းေသာပုဂၢိဳလ္
ကမၼဌာန္းဘာဝနာပြားမ်ားအားထုတ္ေသာပုဂၢိဳလ္….            အဲဒီ
ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုး ဧကန္မုခ် မလြဲမေသြ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ
အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရျပီး နိဗၺာန္ကိုရမယ္။ အဲဒါက
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ေျပာျပခဲ႔တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေျပာျပခဲ႔တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြကေတာ႔…..
မဟာေဝသႏၱရာဇာတ္ေတာ္ကို ေန႔ခ်င္းကုန္ေအာင္နာႀကားႀကေသာသူတို႔သည္
က်ြႏု္ပ္ဘုရားမျဖစ္မီအႀကား သံသရာ၌ က်င္လည္ေလသမွ်မွာလည္း
စိတ္ႏွင္႔ကိုယ္ကို အစိုးရ၍ လူေကာင္း နတ္ေကာင္း စည္းစိမ္ေကာင္းကို
ခံစားရျပီး က်ြႏု္ပ္ဘုရားျဖစ္ေသာအခါ ေရွးဦးစြာ ဖူးေတြ႕ရ၍
ပဋိသမိၻဒါပညာေလးပါးႏွင္႔တကြ ရဟႏၱာအျဖစ္ကို
မခ်ြတ္မလြဲရႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္လို႔ ရွင္မာလဲမေထရ္ျမတ္အား
အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းက ေျပာျပေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

ဟိုး ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ဒီလို အခ်စ္ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ပံုျပင္ထဲက
ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ရူးေနၾကတယ္။ သူကရူးေနလို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး
အ႐ူးစကားပဲ ေျပာတတ္တယ္။ သူမကလည္းရူးေနၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး သူ႔ကိုပဲ
ခပ္တံုးတံုးရယ္ျပၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။

အစက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မသိၾကဘူး။ သူက ေတာင္အရပ္မွာ ေနၿပီး
သူမက ေျမာက္အရပ္မွာ ေနၾကတယ္။ အိမ္ကလူေတြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တံုးအတယ္ဆိုၿပီး
ဂရုမစိုက္ဘဲ သြားခ်င္ရာသြား ဆိုၿပီး စြန္႔ပစ္ထားၾကတယ္။ ေတာင္အရပ္ကေန
ေျမာက္အရပ္ဆီ ဦးတည္ၿပီး သူထြက္လာခဲ့တယ္။ ေျမာက္အရပ္ကေန ေတာင္အရပ္ဆီ ဦးတည္ၿပီး
သူမ ေလလြင့္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေလလြင့္ခဲ့ၾကတယ္…

တကယ္ေတာ့ အရင္က သူမရူးဘူး။ တစ္ခါက အလုပ္ခြင္မွာ ေခါင္းကိုအုတ္နဲ႔
ရိုက္မိၿပီးေနာက္ သူရူးသြားတာ ျဖစ္တယ္။ သူမလည္း အစက မရူးဘူး။ တကၠသိုလ္
ဝင္တန္းမွာ ၿမိဳ႕နယ္ ပထမရခဲ့တဲ့ သူမေနရာကို သူေဌးသမီး တစ္ေယာက္ ဝယ္ယူလိုက္ရာက
ဘယ္သူနဲ႔မွ သူမ စကား မေျပာေတာ့ဘူး။ အေဖ အေမ ကိုလည္း ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး။
ေနာက္ေတာ့ သူမ ႐ူးသြားခဲ့တယ္။

လမ္းခရီး ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သူတို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကမွန္း မသိဘူး။ သူ႔ကိုယ္ေပၚက
အဝတ္အစားေတြ ညစ္ပတ္ ေပေရေနတယ္။ မည္းညစ္ေနတဲ့ ေျခဖ်ားေတြ ဖိနပ္ထိပ္မွာ
ျပဴထြက္ေနတယ္။ သူမကိုယ္ေပၚက အနီေရာင္ ဝတ္စံုလည္း မီးခိုးေရာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
႐ႈပ္ပြေနတဲ့ သူမဆံပင္ေပၚမွာ ျမက္ေျခာက္ေတြ ကပ္ညိႇေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမမ်က္ႏွာ
ျဖဴေနတယ္။ ျဖဴေရာ္ေနတယ္။ လက္ထဲမွာ ေရပုလင္းတစ္လံုး ကိုင္ထားၿပီး လမ္းသြား
လမ္းလာ ေတြကို ထံုအ,အ သူမ ရယ္ျပေနခဲ့တယ္။

ညေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ သူမေတြ႔ၾကတယ္။ အမႈိက္ပံုးတစ္ခုမွာ မိႈတက္ေနတဲ့
ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္ကို အတူေတြ႔ၾကရင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆံုခဲ့ၾကခဲ့တယ္။
ေပါင္မုန္႔ဆီ ႏွစ္ဦးသား လက္လွမ္းၿပီး ေကာက္ယူခ်ိန္ ေခါင္းခ်င္းတိုက္
ဆံုခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ သူမကို သူစူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္။ သူ႔ကို
သူမရယ္ျပေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူ႔လက္ထဲ ေပါင္မုန္႔ပါလာတယ္။ မည္းညစ္ေနတဲ့
ပါးစပ္ႀကီးကိုဟၿပီး ေပါင္မုန္႔ကို ခပ္နာနာတစ္ခ်က္ သူကိုက္ခ်လိုက္တယ္။ သူမ
မလႈပ္ဘဲ သူ႔ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။

သူမကို အေရာင္မပါတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ သူတစ္ခ်က္ ေစာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ တံေထြးေတြကို
မျပတ္မ်ဳိခ်ရင္း သူ႔ကို သူမေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ စားလက္စ ေပါင္မုန္႔ကို ရပ္ၿပီး
ထံုအအနဲ႔ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ သူမကို ျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔
အရူးႏွစ္ေယာက္ ဘာအမႈအရာမွမျပဘဲ အခ်င္းခ်င္း စိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။

သူမကို သူေပါင္မုန္႔ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ တစ္ဝက္သာ က်န္တဲ့ေပါင္မုန္႔ကို သူမဆတ္ခနဲ
ဆဲြယူၿပီး အားရပါးရ စားလိုက္တယ္။ ေနရာက သူလွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။
ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲ အိပ္ေနက် အိမ္အိုႀကီးဆီ သူျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နားေရာက္မွ
သူ႔ေနာက္မွာ သူမ လိုက္ပါလာမွန္း သိတယ္။ သူ႔ကို သူမရယ္ျပျပန္တယ္။
သူတို႔အခ်င္းခ်င္း စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာၾကဘဲ အိမ္အိုႀကီးထဲမွာ အတူေနခဲ့ၾကတယ္။

ညအိပ္ခ်ိန္မွာ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ ေႏြးေထြးမႈကို သူခံစားမိတယ္။ ႏုိးလာေတာ့
သူမက သူ႔ကိုဖက္ၿပီး အိပ္ေနတယ္။ အရူးတစ္ေယာက္ပံုစံနဲ႔ မတူဘဲ
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ သူ႔ကိုဖက္ၿပီး သူမအိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အရူးႏွစ္ေယာက္ တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူေနျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေန႔ခင္းမွာ
ႏွစ္ေယာက္အတူ ေစ်းထဲက စားစရာေတြ ေကာက္ယူစားၿပီး သူတို႔ ဗိုက္ျဖည့္ၾကတယ္။
ညဖက္မွာ အိမ္အိုႀကီးဆီ ျပန္အိပ္ၾကတယ္။ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္၊ တစ္လၿပီး တစ္လ
ေန႔ရက္ေတြကို သူတို႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။

တစ္ညမွာ ဘယ္က ေကာက္ရမွန္းမသိတဲ့ လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို သူယူျပန္ခဲ့တယ္။ သံေခ်းေတြ
တက္ေနတဲ့ လက္စြပ္ကို သူမလက္ထဲ သူစြပ္ေပးလိုက္တယ္။ သူမက ထံုးစံအတိုင္း
သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနတယ္။ အဲဒီညက သူမ အားရပါးရ ရယ္ျဖစ္တယ္။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာ
သူမရယ္သံကို အတိုင္းသား ၾကားေနရတယ္။ ရယ္သံေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ ငိုသံေတြပါေနခဲ့တယ္။
ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူမငိုမိတယ္။ သူ႔ကိုဖက္ၿပီး ဘာမွန္းညာမွန္း မသိ သူမ ငိုေနမိတယ္။
သူက မတုန္လႈပ္တဲ့ အျပင္ မ်က္ႏွာမွာလည္း ဘာအမူအရာမွ မျပခဲ့ဘူး။

သူမ ဖ်ားေနတယ္။ တစ္ခါမွ မဖ်ားဖူးတဲ့သူမ အျပင္းဖ်ား ေနခဲ့တယ္။ သူနဲ႔အတူ မနက္စာ
ထြက္မေကာက္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ကို ရယ္ျပ မေနခဲ့ေတာ့ဘူး။ သူ႔တစ္ေယာက္တည္း အစာေတြ
သြားေကာက္ခဲ့ၿပီး ေန႔ခင္းမွာ ျပန္လာခဲ့တယ္။ လက္ထဲမွာ ေရအသစ္တစ္ဗူးနဲ႔
ေပါင္မုန္႔အသစ္တစ္ထုပ္ ယူၿပီး သူျပန္လာခဲ့တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေတြ ဖုေယာင္ေနတယ္။
လက္ညိဳးေတြလည္း ညိဳမည္းေနတယ္၊ ႏွာေခါင္းမွာလည္း ေသြးေတြေပေနတယ္။ ဆိုင္ထဲက ေရနဲ႔
ေပါင္မုန္႔ကို သူဝင္လုတဲ့အခ်ိန္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ရိုက္ထားလို႔ျဖစ္တယ္။

မ်က္လံုးေတြကို သူမမွိတ္ထားလည္း သူ႔ကို အရင္လိုပဲ ရယ္ျပေနခဲ့တယ္။
ေပါင္မုန္႔ကိုယူၿပီး သူမပါးစပ္ထဲ သူထည့္ေပးလိုက္တယ္။ သူမ မစားႏိုင္ဘူး။
ၾကည့္ရတာ သူမ သိပ္မဟန္ေတာ့ဘူး။ အဖ်ားေတြတက္ၿပီး သူမေမ့ေမ်ာသြားခဲ့တယ္။
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အမူအရာေတြကို ျမင္ရတယ္။ စိုးရိမ္တဲ့ အမူအရာ၊
အကူအညီမဲ့တဲ့ အမူအရာ… အိမ္အိုထဲကေန သူထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ အစိမ္းေရာင္ဝတ္
ရဲသားတစ္ဦးကုိေတြ႔ေတာ့ သူငိုတယ္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူငိုခဲ့တယ္။

“ကြၽန္ေတာ့္ အမ်ဳိးသမီးကို ကယ္ပါ” လို႔ ပါးစပ္ကေအာ္ၿပီး သူငိုတယ္။

“သြားစမ္း.. အရူး.. ေတာက္.. အိမ္ကထြက္တာနဲ႔ ဘယ္ကအရူးနဲ႔ လာတိုးေနမွန္း မသိဘူး”

ရဲသားက ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ကို ကန္ထည့္လိုက္တယ္။ ေျမႀကီးေပၚ သူပက္လက္
လွန္က်သြားတယ္။ ရဲသားက သူ႔ဗိုက္တည့္တည့္ အားနဲ႔ သံုးေလးခ်က္ ဆင့္ၿပီး
ကန္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ တံေထြးတစ္ခ်က္ ေထြးထည့္ၿပီး ေနရာက
ထြက္သြားတယ္။ ေျမေပၚမွာ သူအၾကာႀကီး လဲေနခဲ့တယ္။ သူထႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ မ်က္ႏွာေပၚက
တံေထြးေတာင္ ေျခာက္ေနခဲ့ၿပီ။

သူမကိုေက်ာပိုးၿပီး လမ္းမႀကီးေပၚ သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းေပၚမွာ လူေတြအမ်ားႀကီး
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကို တစ္ေယာက္မွ ဂရုစိုက္မၾကည့္ၾကဘူး။ ၾကည့္ၾကတဲ့ လူေတြကလည္း
ရြံ႕ရွာတဲ့ ေအးတိေအးစက္ အၾကည့္နဲ႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
ကိုယ္လမ္းကိုယ္သြားလိုက္ၾကတယ္။ သူမကို လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ သူခ်လိုက္ၿပီး
အကူအညီမဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ လူေတြကို သူလိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူမ
အသက္မွ်င္းမွ်င္းေလးပဲ ရွဴေနတယ္။ ရုတ္တရက္ လမ္းေဘးက ဖန္ကဲြစတစ္စကို
သူေကာက္ယူၿပီး သူမရဲ႕ ညစ္ပတ္ ပိန္လွီေနတဲ့ လက္ေပၚ ခုတ္ခ်လိုက္တယ္။ သူမလက္ထဲက
ေသြးေတြ ျဖာခနဲ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ ပန္းတက္လာတယ္။

“ဟား.. ဟား… ကြၽန္ေတာ္ လူသတ္လိုက္ၿပီ… ခင္ဗ်ားတို႔ၾကည့္ ကြၽန္ေတာ္
လူသတ္လိုက္ၿပီ”

အဲဒီေနာက္ အေရးေပၚ လူနာတင္ကား ေရာက္လာၿပီး သူမကို သယ္ထုတ္ သြားၾကတယ္။
ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြက သူ႔ကို ကန္ေက်ာက္ၿပီး ဆဲဆို ထြက္သြားၾကတယ္။ ကယ္တင္
ခံရေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ သူမ ေသဆံုး သြားခဲ့ရတယ္။ အေရးေပၚခန္းမွာ
တစ္နာရီေလာက္ေတာင္ သူမ မေနခဲ့ရဘဲ ရင္ခဲြရံုထဲ ပို႔ခံခဲ့ရတယ္။ ေသဆံုးသြားေပမယ့္
သူမမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေနခဲ့တယ္။ ေသဆံုးခ်ိန္ထိ သူမ လက္သူၾကြယ္မွာ သံေခ်းတက္ေနတဲ့
လက္စြပ္ကို စြပ္ထားဆဲျဖစ္တယ္။

သူမျပန္အလာကို သူအၾကာႀကီး ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ လံုးဝ
ျပန္မလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ကို ရယ္ျပဖို႔ ျပန္မလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ သူငိုမိတယ္။
အားပါတရ သူေအာ္ငိုမိတယ္။ ညတစ္ညလံုး သူ႔ငိုသံေတြ လႊမ္းေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္
ဘယ္သူ႔မွ သူ႔ငိုသံကို သတိမထားခဲ့မိၾကဘူး။

သူတို႔ စေတြ႔ခဲ့တဲ့ အမိႈက္ပံုးေဘးမွာပဲ သူ႔ရဲ႕ေအးစက္ေနတဲ့ အေလာင္းကို လူေတြ
ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက အၿပံဳးေတာင္ ေအးစက္ ေနခဲ့ပါၿပီ။ မိႈတက္ေနတဲ့
ေပါင္မုန္႔ တစ္ခ်ပ္နဲ႔ မေဖာက္ရေသးတဲ့ ေရတစ္ပုလင္းက သူ႔ရင္ခြင္ထက္မွာ
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႔ဖက္လို႔…။

ိ''မႏွင္းဆီ''

အသက္အရြယ္ အလြန္ႀကီးေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ အဘိုးအို၊ အဘြားအို စံုတြဲ ႏွစ္တြဲဟာ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာနဲ႕ ေထြရာေလးပါး စကားလက္ဆံုက် ေနၾကတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အဘိုးအိုတစ္ေယာက္က ေနာက္ အဘိုးအို တစ္ေယာက္ကို
အခုလိုေမးလိုက္တယ္။

” ဖရက္.. ၿပီးခဲ့တဲ့လက မင္းတို႕ စံုတြဲ သြားခဲ့ၾကတဲ့ မွတ္ဥာဏ္ေလ့က်င့္ေရး
ေဆးခန္းက ဘယ္ႏွယ့္ ေနလဲ။ တိုးတက္မွဳ ရွိရဲ႕လားကြ “

” သိပ္ကို ထူးျခားတာေပါ့ “ လို႕ အဘိုး ဖရက္က ျပန္ေျပာေလတယ္။ အဘိုးဖရက္က
ဆက္ၿပီးေျပာေလတယ္။

” ငါတို႕ကို ေနာက္ဆံုးေပၚ စိတ္ေလ့က်င့္နည္းေတြ အားလံုး သင္ေပးလိုက္တယ္။
အာရံုမွာ ေပၚလာရင္ ဘယ္လို ဆက္စပ္ ေတြးေခၚ ပံုက အစေပါ့။ ေလ့က်င့္ၾကည့္ေတာ့
ငါတို႕ အတြက္ ေတာ္ေတာ့ကို ထူးျခားမွဳရွိသြားတယ္ကြ “

” ဟန္က်လိုက္ေလကြာ။ ငါတို႕ စံုတြဲလဲ သြားဦးမွဘဲ။ ဒါနဲ႕ အဲ့ဒီ ေဆးခန္း
နာမည္က ဘာတဲ့ … “

အဘိုး ဖရက္ စဥ္းစားတယ္။ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕လို႕ တမ်ဳိး၊ ေခါင္း
ကုတ္လို႕တစ္ဖံု၊ ကြၽတ္သတ္ လို႕ တစ္ခါ.. ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ထပ္ခါထပ္ခါ
စဥ္းစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမွတ္မိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ခဏေနေတာ့ အဘိုးဖရက္ရဲ႕
မ်က္ႏွာေပၚမွာ ၿပံဳးရိပ္ေလးတစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြား တယ္။

” သိၿပီ.. အနီေရာင္ ပန္းပြင့္ေလကြာ။ ရိုးတံရွည္ရွည္နဲ႕။ ဆူးေလးေတြလည္း
ပါေသးတယ္ေလ။ အဲဒါကို ဘာပန္းလို႕ေခၚသလဲကြာ..။ အဲ့ဒီ… အဲ့ဒီနာမည္…..” လို႕
အဘိုးဖရက္က ေျပာတယ္။

” မင္းေျပာတာ ႏွင္းဆီ မဟုတ္လား “

” ေအး.. ေအး.. ဟုတ္တယ္.. ဟုတ္တယ္ကြ… အဲဒါ.. အဲဒါ “

အဘိုးဖရက္က သူ႕ရဲ႕ဇနီး အဘြားဘက္သို႕လွည့္ၿပီး …

” မႏွင္းဆီေရ.. ငါတို႕ သြားျပခဲ့တဲ့ ေဆးခန္းနာမည္က ဘာတဲ့လဲကြာ ” …. တဲ့ ။ :)


~~~~~~~~~~~ :) ~~~~~~~~~~~


''သက္ေသခံပစၥည္း လိုတယ္ဆိုလို႕''


တစ္ေန႕မွာ အဘြားတစ္ေယာက္ဟာ ကုန္စံုဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုသြားၿပီ

းေတာ့ အိမ္က သူ႕ေခြးေလး အတြက္ ေခြးစာသြား၀ယ္ပါတယ္။ ေခြးစာ၀ယ္ၿပီး
ပိုက္ဆံရွင္းမယ္လုပ္ေတာ့ ေကာင္တာက ေငြကိုင္ မိန္းကေလးက ..

” ကြၽန္မတို႕ဆိုင္မွာ ေခြးစာ၀ယ္မယ္ဆိုရင္ အဘြားရဲ႕ေခြးကို ျပႏိုင္မွ
ေရာင္းေပးလို႕ရပါမယ္ ” လို႕ ေျပာတယ္။

ဒါနဲ႕ အဘြားလည္း အိမ္ျပန္ၿပီး အိမ္က သူ႕ေခြးကိုယူလာခဲ့ပါမွ
ေခြးစာ၀ယ္ယူခြင့္ရသြားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕မွာလည္း အဘြားက အဲ့ဒီဆိုင္မွာပဲ သူ႕အိမ္က ပူစီေလးအတြက္ ေၾကာင္စာ
လာ၀ယ္ျပန္ပါတယ္။ဒီအခါမွာလည္း ေကာင္တာက ေငြကိုင္ မိန္းကေလးက မေန႕ကလို
အလားတူ ပဲ… ” ကြၽန္မတို႕ဆိုင္မွာ ေၾကာင္စာ၀ယ္မယ္ဆိုရင္ အဘြားရဲ႕ေၾကာင္ကို
ျပႏိုင္မွ ေရာင္းေပး လို႕ရပါ့မယ္ ” လို႕ ေျပာျပန္တယ္။

အဘြားလည္း ဒီမိန္းကေလး တယ္ရစ္ပါလားလို႕ေတာင္ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ အိမ္ျပန္ၿပီး
သူ႕ေၾကာင္မေလးကို ေခၚယူလာျပပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ေနာက္ဆံုး အဘြားလည္း ေၾကာင္စာ
၀ယ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ ။

တတိယေန႔မွာ အဘြားဟာ ကုန္စံုဆိုင္ေလးကို ထပ္မံေရာက္ရွိခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ အဘြားလက္ထဲမွာ ကဒ္ထူပံုးငယ္ေလး တစ္ခု ပါလာ ပါတယ္။ အဘြားက
ေကာင္တာက ေငြကိုင္ မိန္းကေလးဆီ တန္းသြားလိုက္တယ္။ ေနာက္..
သူ႕ေကာင္တာေရွ႔မွာရပ္လွ်က္က လက္ထဲက ကဒ္ထူပံုး ေလးကို ဆန္႕တန္းေပးရင္း…

” ငါ့ေျမး.. အထဲကို လက္ကေလးႏွဳိက္ စမ္းၾကည့္လိုက္စမ္း” လို႕
ေျပာလိုက္ပါတယ္။ မိန္းကေလး လဲ သူလက္ကေလးဆန္႕တန္းလို႕ ပံုးထဲ ႏွဳိက္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ပူေႏြးၿပီး ႏူးည့့ံေနတဲ့ အေတြ႕ အထိကို သူလက္ဖ်ားေလးေတြမွာ
ခံစားမိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႕ မိန္းကေလးလည္း ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတုန္း အဘြားက
အခုလိုေျပာလာပါတယ္။

” အဘြားကို အိမ္သာသံုး စကၠဴ တစ္လိပ္ေလာက္ေရာင္းပါကြယ္ ” ..တဲ့။


~~~~~~~~~~~ :) ~~~~~~~~~~~

''မအိုေသးတဲ့ အခ်စ္''

အသက္ ၇၀အရြယ္အဖိုးနဲ႕အဖြားဟာ အရမ္းစိတ္လွဳပ္ရွားေနၾကတယ္..။ သူတို႕၂ေယာက္ဟာ
ဟိုးအရင္အတူ ကုန္လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏုပ်ဳိစဥ္ အခ်ိန္ေတြ ကာလေတြကို
ျပန္လည္တမ္းတေနမိၾကတယ္။

သူတို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ တိို႕ေတြအသက္ေတြႀကီးၿပီ..ေလာကႀကီးမွာ ေနရမယ့္
အခ်ိန္ေတြလည္း သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး..။ ဒီေတာ့ ၂ေယာက္ အတူ အသက္ရွင္ေနစဥ္
အခိ်န္မွာ.. တစ္ေန႕ေလာက္ေတာ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်စ္သည္းခဲ့ၾကတဲ့ ဘ၀ကို
တစ္ခဏေလာက္ ျပန္သြားၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား…ဆုိၿပီး သူတို႕၂ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္သူေတြ
ျဖစ္ခဲ႕ၾကတဲ႕ အမွတ္ရဆံုး ရက္ျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ လာမယ့္နယူးရီးယားေန႕မွာ
ဟိုး…လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္ ၅၀ တုန္းက အတိုင္း ေက်ာ္ျဖတ္ဘိုု႕
ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

အဲဒီလို ရက္သတ္မွတ္ၿပီးေနာက္ အဖိုးေရာအဖြားေရာဟာ အဲ့ဒီေန႕ေရာက္ဘို႕ကို
စိတ္ကူးရင္း စိတ္ေတြ လွဴပ္ရွားေနေတာ့တာေပါ့။ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္ ၅၀ရဲ႕ အဲ႕ဒီ
ဒီဇင္ဘာ ၃၁ရက္ မနက္ခင္းမွာ သ ူတို႕ႏွစ္ဦး ဆံုေတြ႕ၿပီး ကဲခဲ႕သဲခဲ႕ၾကတာကို
သူတို႕ ဘယ္ေမ့ႏိုင္ပါ့မလည္းေနာ္..။

ဒီဇင္ဘာ ၃၁ရက္ေန႕မနက္ခင္းမွာေတာ႕ …..

အဖိုးတစ္ေယာက္ မနက္ ၆နာရီထဲက သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ခဲ႔တဲ့ အမွတ္တရ
ေနရာေလးျဖစ္တဲ႕ ျမစ္ကမ္းနဖူးက သစ္ပင္ဆီကိုု အလ်င္စလို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလဲ ေတြ႕ေတြ႕သမွ် ေတာပန္းအရိုင္းလွလွႀကီးေတြကိုလည္း အဖြားကိုေပးဘို႕ခူးယူခဲ႕တယ္။ အဖိုးဟာ ေနမထြက္ခင္ထဲက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို
လန္းဆန္းတက္ၾကြလို႕ အဖြားကိုေစာင့္ခဲ့တယ္။

အဖိုးေစာင့္ခဲ႕တယ္။ ေစာင့္ခဲ့တယ္..။ အဖြားလာမယ့္လမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ကို မွဳန္ေ၀သီ ေနတဲ႕မ်က္လံုးအစံုနဲ႕ေမွ်ာ္လို႕ေပါ့။ တစ္ေန႕လံုး စိတ္ရွည္ ရွည္နဲ႕ကိုေစာင့္ခဲ႕တယ္။ ဒါေပမယ့္.. အဆံုးမွာေတာ့ ေနသာ၀င္သြားတယ္။ အဖြားက
ေပၚမလာခဲပါ့ဘူး။

အဖိုးဟာ ေဒါႀကီးေမာႀကီးနဲ႕ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ႕တယ္။ သူက တံခါးကို ေဒါသတႀကီး
ဆြဲဖြင့္လိုက္ ေတာ႕ ဧည့္ခန္း ဆိုဖာေပၚမွာ ေခါင္းအံုးထဲ မ်က္ႏွာ ဖြက္ၿပီး
လွဲေလ်ာင္းေနတဲ႕ အဖြားကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဖိုးရဲ႕ ေဒါသက တရွိန္ထိုး
ဒီဂရီျမင့္တက္သြားၿပီေပါ့။ ငါကေတာ့ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း ေစာင့္ေနရတာ။
မယ္မင္းႀကီးမက ဒီအိမ္ကေန တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာပဲ ဇိမ္ေတြ႕ေနတယ္ေပါ့ ဆိုၿပီး
စိတ္တိုတိုနဲ႕ လက္ထဲက ပန္းေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ေပါက္ရင္း
ေအာ္ေမးလိုက္တယ္။

” ဒီမွာ အမယ္ႀကီး…မင္း..ခ်ိန္းထားတဲ႕ေနရာကိုဘာလို႕မလာတာလည္း..? ”

အဖြားက လက္ထဲကေခါင္းအံုးနဲ႕ အဖိုးေခါင္းကို သာသာေလးရိုက္လိုက္ၿပီး
မ်က္လႊာေလးခ်လို႕ ခ်စ္စဖြယ္ ရွက္စႏိုး မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ျပန္ေျဖ လိုက္တာက…
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….

”အေမက ကြၽန္မကိုသြားခြင့္မျပဳလို႕..ေပါ႕.. ” …တဲ့ ။

''သြားမွျဖစ္မယ္''

ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ လက္ထပ္လိုက္သည္။ ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ သူငယ္ခ်င္း ဆရာ၀န္ေတြက ဖုန္းလွမ္းဆက္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ … ပိုကာေဒါင္းမယ္။ ျမန္ျမန္လာခဲ့။ ဒီမွာ တစ္အိမ္လိုေနလို႔"
ဆရာ၀န္က အေရးေပၚ ခြဲစိတ္မႈတစ္ခုအတြက္ ေဆးရံုမွ ဖုန္းဆက္ေၾကာင္း ဇနီးသည္အားေျပာသည္။ အေလာတႀကီး အ၀တ္အစားလဲေနေသာ
ေယာက္်ားကိုၾကည့္ရင္း ဇနီးျဖစ္သူကေမးသည္။
"ဟိုမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အေရးႀကီးေနလို႔လား ေမာင္"
ဆရာ၀န္က ခပ္တည္တည္ျပန္ေျဖသည္။
"အေရးႀကီးတာေပါ့။ ဟိုမွာ ဆရာ၀န္(၄)ေယာက္ေတာင္ ေရာက္ေနၾကၿပီ"


''ေၾကာက္သြားၿပီ''

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အရက္ေသာက္ရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္ကေျပာသည္။
"ေတာ္ၿပီကြာ။ ငါခုတေလာ ေလွ်ာ့ေသာက္ေနတယ္
အံ့ၾသသြားေသာ အျခားသူငယ္ခ်င္းက အေၾကာင္းရင္းကိုေမးရာ ပထမတစ္ေယာက္က ျပန္ေျဖသည္။
"တေလာကကြာ။ ငါအျပင္မွာ ေသာက္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားတယ္။ အဲဒါ အိမ္လဲျပန္ေရာက္ေရာ
တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ ငါ့မိန္းမက ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ငါ့မ်က္လံုးထဲမွာ
ျမင္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီေလာက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး
ထပ္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ"


''နားမလည္ဘူး''

မိသားစု(၃)ေယာက္ ညစာတူတူ စားေနၾကသည္။ သားငယ္က အေဖအား လွမ္းေမးသည္။
"ေဖေဖ ေမေမ့ကို ဘာလို႔ လက္ထပ္ခဲ့တာလဲ ဟင္"
ေယာက္်ားလုပ္သူက မိန္းမအား လွည့္ေျပာသည္
"ေတြ႕လား … ငါ့လုပ္ရပ္ကို ကေလးေတာင္ နားမလည္ဘူး"


''ေစာေစာျပန္မယ္''

မိဘခ်င္း သေဘာတူထားၿပီး မၾကာမီ လက္ထပ္ေတာ့မည့္ စံုတဲြတစ္တြဲ အျပင္ထြက္လည္ၾကသည္။ ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္၌
၀င္ထိုင္ၾကရင္း အမ်ိဳးသားကေမးသည္။
"ခင္ဗ်ား အရင္က ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရည္းစာေတြအေၾကာင္း ေျပာျပပါလား"
အမ်ိဳးသမီးက ျပန္ေျဖသည္။
"ဒီေန႔ေတာ့ မေျပာျပႏိုင္ဘူး။ ေမေမတို႔ကို ဒီေန႔ မိုးမခ်ဳပ္ခင္ ျပန္လာမယ္လို႔ ကတိေပးထားတယ္ရွင့္"


''မွတ္ကေရာ''

အလုပ္မ်ားေနေသာ ခင္ပြန္းသည္အား အလိုက္မသိေသာ ဇနီးက စကားေတြ
တတြတ္တြတ္ေျပာေနသည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက သူမစကားတြင္ စိတ္မပါမွန္းလည္း
မရိပ္မိေခ်။
"ေမာင္ … ခင့္ကို ဘာလို႔လက္ထပ္ခဲ့တာလဲဟင္။ ခင့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး လွလြန္းလို႔လား။
ဒါမွမဟုတ္ ခင့္ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ေလးကို သေဘာက်လို႔လား။ အင္း …
မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ခင္ရဲ႕ စိတ္ထားေလး ျဖဴတာကို ျမတ္ႏိုးလို႔လား။ အဲ …
ဒါမွမဟုတ္ …"
စိတ္မရွည္ေတာ့ေသာ ခင္ပြန္းက သူမဘက္လွည့္ၿပီး တစ္ခြန္းတည္း ျပန္ေျဖသည္။
"မင္း ခုလို ဟာသေျပာတတ္တာကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ေဟ့"



''ေနလိုလူ''


အိမ္ေထာင္သက္ (၁)လေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ သူမတို႔ သူငယ္ခ်င္းကို မိန္းကေလးမ်ား ၀ိုင္းေမးၾကသည္။
"ဟဲ့ နင့္ေယာက္်ားအေၾကာင္း ေျပာျပစမ္းပါ"
မိန္းကေလးကေျဖသည္။
"ငါ့ေယာက္်ားက ေနလို ေယာက္်ားဟ"
သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ၀ိုင္းေျပာသည္။
"တယ္လဲ ေကာင္းတဲ့ ဥပမာပါလား။ နင့္ေယာက္်ားက ေနမင္းႀကီးလို ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာေပါ့"
မိန္းကေလးက ရွင္းျပသည္။
"ဟုတ္ပါဘူးဟာ။ ေနဆိုတာ မနက္ဖက္ပဲရွိၿပီး ညဘက္ဆုိရင္ ေပ်ာက္သြားတယ္မဟုတ္လား"


''ဧည့္သည္''

လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ၿပီးကာစတြင္ အိမ္ေရွ႕မွ လူေခၚေခါင္းေလာင္းသံ ျမည္လာသည္။ ေယာက္်ားလုပ္သူက တံခါးသြားဖြင့္ေပးသည္။
အျပင္တြင္ ဓားေျမွာင္ကိုင္ထားေသာ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ လူတစ္ဦး ရပ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အသံအက္အက္ႀကီးျဖင့္ ေယာက္်ားလုပ္သူအား ေျပာသည္။
"က်ဳပ္က လူသတ္သမားပဲ။ မိန္းမေတြကို လည္လွီးၿပီး သတ္ပစ္ခ်င္တယ္"
ေယာက္်ားျဖစ္သူက ထိုလူအား ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ အိမ္ထဲသို႔ လွမ္းေအာ္သည္။
"မိန္းမေရ၊ ေဟာဒီမွာ မင္းနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့။ ဧည့္သည္ လာတယ္ေဟ့။"


''ဖိုးကံေကာင္း''

လက္ထပ္ၿပီးစ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ထီေပါက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက ၄င္း ကံေကာင္းေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴးသည္။ ထို႔ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းက ေမးသည္။
"ဒါနဲ႔ ထီေပါက္တာသိေတာ့ မင္းမိန္းမ ဘာေျပာေသးလဲ"
ထီေပါက္သူက ေျဖသည္။
"ဟင့္အင္း … ၀မ္းသာလြန္းလို႔ ဆြံ႕သြားလိုက္တာ ခုထိ စကားမေျပာႏိုင္ေသးဘူး"
သူငယ္ခ်င္းက ေျပာသည္။
"ၾကည့္စမ္း၊ ၾကည့္စမ္း … ကံေကာင္းတဲ့သူေတြမ်ား ဆက္တိုက္ကို ကံေကာင္းၾကတာပါလား"


''ကံေကာင္းတဲ့ ေမာင္''

လူတစ္ဦး ကားတိုက္ခံရၿပီး ေဆးရံုသို႔ ေရာက္လာသည္။ သတင္းၾကားသျဖင့္ ေဆးရံုသို႔ လုိက္လာေသာ ၄င္း၏ဇနီးက ၀မ္းသာအားရေျပာသည္။
"ေမာင္ရယ္၊ ကံေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ မေန႔ကပဲ ေမာင္ မေတာ္တဆမႈအတြက္ အာမခံ လုပ္ထားလိုက္တယ္။ ေဟာ … ဒီေန႔ပဲ ကားတိုက္ခံရၿပီ"


''ေပ်ာ္ရွာမယ္''


လက္ထပ္ၿပီး သံုးလခန္႔အၾကာတြင္ျဖစ္သည္။ အလုပ္မွျပန္လာေသာ ေယာက္်ားအား မိန္းမလုပ္သူက အိမ္ေပါက္၀တြင္ ထြက္ႀကိဳၿပီး ေျပာသည္။
"ေမာင္ ေလာေလာဆယ္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ေနတဲ့ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေလးမွာ မၾကာခင္ သံုးေယာက္ ျဖစ္လာေတာ့မယ္"
ေယာက္်ားျဖစ္သူ၏ မ်က္ႏွာမွာ ႏူးညံ့၀င္းထိန္သြားသည္။ ဇနီးသည္အား တယုတယ ေပြ႕ဖက္လိုက္ရင္း ေကာင္းတာေပါ့ကြာလို႔ တိုးတိုးေလး
ေျပာသည္။ ဇနီးသည္က ၀မ္းသာအားရ ေျပာသည္။

"ေမာင္ခုလို သေဘာထားမ်ိဳးရွိမွန္း သိလို႔ရွိရင္ ေနာက္အပါတ္ထဲဆို ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာ လာေနမယ့္ ေမေမေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္ရွာမွာပဲ "

''အေလလိုက္တဲ့လူ''


သေဘၤာတစ္စင္း မုန္တိုင္းမိၿပီး နစ္ျမဳပ္သြားသည္။ လူတစ္ဦးမွာ ပ်ဥ္ခ်ပ္တစ္ခ်ပ္တြင္ တြယ္ၿပီး ပင္လယ္ထဲတြင္
တစ္ရက္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ေမ်ာေနေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကံေကာင္းေထာက္မၿပီး
ေရစီးေၾကာင္းက သူ႔အား ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းသို႔ သယ္ေဆာင္သြားသည္။ ထိုလူ
ကမ္းေပၚသို႔ ဒယိမ္းဒယိုင္ တက္လာခ်ိန္တြင္ သေဘၤာနစ္စဥ္က ၄င္းႏွင့္
လူခ်င္းကြဲသြားသည့္ ဇနီးျဖစ္သူကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ခါးေထာက္ၿပီး
ရပ္ေစာင့္ေနေသာ ဇနီးျဖစ္သူက ၄င္းဘာမွမေျပာႏိုင္ခင္ လွမ္းေအာ္သည္။
"(၂၄)နာရီလံုးလံုး ေပ်ာက္ေနရေအာင္ …. ေတာ္ ဘယ္နားသြားၿပီး အေလလိုက္ေနသလဲဲ ေျပာစမ္း"


''ေမးသင့္တယ္''


မဂၤလာပြဲသို႔ မိခင္ႏွင့္အတူ ေရာက္ရွိလာေသာ ကေလးငယ္က ၄င္း၏မိခင္အား ေမးသည္။

"ေမေမ … သတို႔သမီးက ဘာလို႔အျဖဴေရာင္ ၀တ္တာလဲဟင္"

မိခင္ျဖစ္သူက စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ရွင္းျပသည္။

"ေၾသာ္ … သားရယ္၊ သတို႔သမီး အျဖဴေရာင္၀တ္တာ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔
၀တ္ထားတာေလ။ ဒီေန႔က သတို႔သမီးရဲ႕ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးေန႔ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
အျဖဴေရာင္က ကိုယ္စားျပဳတာကြဲ႕"

ခ်ာတိတ္ေလး ခဏၿငိမ္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အေမကို တိုးတိုးေလးေမးသည္။

"ေမေမ … သတို႔သားကေရာ ဘာလို႔ အနက္ေရာင္၀တ္ထားတာလဲ ဟင္"...

(၁၈ ႏွစ္ေအာက္ မဖတ္ရ)

ေခတ္ဆန္ေသာ၊ အလွအပ ၾကိဳက္တတ္ေသာ၊ ရဲတင္း ပြင့္လင္းေသာ မိန္းမပ်ိဳ တဦးသည္ ေလယာဥ္ ခရီးစဥ္ တခုတြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး တဦးႏွင့္ ေဘးခ်င္း ယွဥ္လွ်က္ လိုက္ပါလာ၏။

သူမသည္ ရင္ခြင္ထဲမွ ခရီးေဆာင္ လက္ေပြ႕အိတ္ကို ဖြင့္ယင္း အထဲမွာ ပါလာေသာ ပစၥည္းတခုကို မၾကာခဏ ထုတ္ ထုတ္ၾကည့္ ေနမိ ေလ၏။ သူ၏ မ်က္ႏွာ ေပၚတြင္လည္း ထိတ္လန္႕ျခင္း၊ စိုးရိမ္ ေသာက ျဖစ္ျခင္း၊ ၾကံရာ မရ ျဖစ္ျခင္းက ဖံုးမရ ဖိမရ အထင္းသား ေပၚလြင္လွ်က္ရွိသည္။

ထိုသို႕ျဖင့္ လိုက္ပါလာယင္း မၾကာမီတြင္ ရုတ္တရက္ အၾကံတခုရကာ နံေဘးမွ ပတီးစိပ္၍ လိုက္ပါလာေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဘက္သို႕ လွည့္၍...

“တပည့္ေတာ္ကို တခုေလာက္ ကူညီႏိုင္မလား ဘုရာ့” ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။

ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ဆိုလိုက္ေသာ သူမ၏ စကားေၾကာင့္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားေသာ ဖာသာၾကီးသည္ စိပ္လက္စ ပုတီးကို ေပါင္ေပၚတင္ရင္း...

“ေျပာေလ ဒကာမေလး။ ကိုယ္ေတာ္ ကူညီႏိုင္တာရွိရင္ ကူညီတာေပါ့”

“ဟုတ္ကဲ့။ သမီး ဒီကေန႕ပဲ စူပါမားကက္ကေန အမ်ိဳးအစား ေကာင္းတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီေတာင့္ တေတာင့္ကို ေစ်းၾကီးေပးျပီး ဝယ္လာခဲ့မိ လို႕ပါရွင့္။ အသစ္ စက္စက္မို႕ ေလဆိပ္က အေကာက္ခြန္မွာ အခြန္ေတြ အမ်ားၾကီး ေဆာင္ရမွာ ေၾကာက္လို႕... အဲဒါ ဖာသာၾကီးရဲ႕ ဝတ္ရံုသကၤန္း ေအာက္ထဲမွာ ဖြက္ျပီး ယူသြားေပးဖို႕  အကူအညီ ေတာင္းၾကည့္ တာပါ ရွင့္။”

“အင္း... ဒါေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းက လိမ္ေျပာလို႕ မရဘူးကြဲ႕။ ေလဆိပ္ေရာက္လို႕ အခြန္ေဆာင္စရာ ပါသလား ေမးရင္ ဘုန္းဘုန္းက အမွန္အတိုင္း ေျဖရမွာ... ဒါလိုဆိုရင္ေကာ ျဖစ္ပါ့မလား သမီးရဲ႕...”

“မွန္ပါ” အမ်ိဳးသမီးမွာ တခ်က္ စဥ္းစားယင္း...

 “ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္ရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား” ဟုဆိုကာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးနား နားသို႕ တိုးတိုးကပ္ေျပာ လိုက္သည္။

ထို႕ေနာက္ “အဆင္ေျပသြားမွာပါ ဘုရား” ..ဟုဆိုယင္း သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းနီေတာင့္ကို အိတ္ထဲမွ ထုတ္၍ ဘုန္းေတာ္ၾကီးအား ေပးလိုက္ေလ၏။

... ... ...

ေလဆိပ္သို႕ ေရာက္ေသာအခါဝယ္ တာဝန္ရွိသူ အေကာက္အခြန္ အရာရွိမွ ဘုန္းေတာ္ၾကီးအား အခြန္ေဆာင္ရန္ ပစၥည္းပါလွ်င္ ထုတ္ျပရန္ ေတာင္းပန္ေလ၏။ ထိုအခါ ဘုန္းေတာ္ၾကီးက အမ်ိဳးသမီးငယ္ ႏွင့္ တိုင္ပင္ ထားသည့္အတိုင္း...

“ဦးေခါင္းကေန ခါးအထက္အထိေတာ့ ဘာမွ မပါပါဘူး ဒကာၾကီးရဲ႕” ဟု ေျဖလုိက္ေလသည္။

ဘုန္းၾကီး ေျဖလိုက္ေသာ အေျဖေၾကာင့္ ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားေသာ အရာရွိက မေက်နပ္ေသးဘဲ...

“ဒါဆို ခါးေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ပါလာတယ္လား ဘုရာ့” ဟု ျပန္၍ ေမးျပန္ေလ၏။

“ေအးကြဲ႕... ခါးေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့... ဘုန္းဘုန္းမွာ... အမ်ိဳးသမီးေတြ အတြက္ ဟို.. ဟိုဒင္း... ပစၥည္းတခုေတာ့ ပါတယ္ကြဲ႕... ဒါ.. ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းဘဝမွာ တခါမွေတာ့ သံုးမၾကည့္ ဖူးေသးဘူး။ ေမာင္ရင္ ၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ ထုတ္ျပမယ္ေလ...”

ထိုသို႕ ေျဖလိုက္ေသာ အခါမွာေတာ့ အေကာက္အခြန္ အရာရွိ လူငယ္သည္ အားရပါးရ ရယ္ေမာရင္း ဘာမွဆက္၍ ေမးျမန္း မေနေတာ့ဘဲ ဘုန္းေတာ္ၾကီးကို ဆက္လက္ ထြက္ခြာခြင့္ ျပဳလိုက္ ေလေတာ့သတည္း။

Adjust burden to strength, like arrow to bow.
တန္ႏွင့္အားကို ေလးႏွင့္ျမွားကဲ့သုိ႔ ညီေအာင္လုပ္ပါ။

Although cowardly be slow to run.
မရဲေသာ္လည္း ေျပးခဲေစ။

The anger of the prudent never shows.
ပညာရွိအမ်က္ အျပင္မထြက္။

Arrows all gone before the battle begins.
စစ္မေရာက္ခင္ ျမွားကုန္။

As the doe gives birth to a fawn the tiger eats it.
သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္း။

As to eating it, will it is covered with grit; but as to throwing it away, well, it is rich and luscious.
စားရမွာလည္း သဲတရွပ္ရွပ္၊ လႊင့္ပစ္ရမွာကလည္း အဆီနဲ႔ တ၀င္း၀င္း။

As you are fated to eat honey, bees swarm in your beard.
စားရကံၾကံဳေတာ့ မုတ္ဆိိတ္ပ်ားစြဲ။

Ask when you don't know, wash when you're dirty.
မသိလွ်င္ေမး၊ မစင္လွ်င္ေဆး။

At the sight of fresh fish away goes the roast.
ငါးစိမ္းျမင္၊ ငါးကင္ပစ္။

Bad children? Blame the parents.
သားသမီးမေကာင္း မိဘေခါင္း။

Being afraid of the tiger he takes refuge with the lork Spirit, but the lord Spirit is worse than the tiger.
က်ားေၾကာက္လို႔ ရုွင္ႀကီးကိုး၊ ရွင္ႀကီး က်ားထက္ဆိုး။

The bigger the tiger, the bigger the pug-marks.
က်ားႀကီးေတ့ာ ေျခရာႀကီး။

The black elephant dare not look at the royal white elephant's face.
ဆင္ျဖဴမ်က္ႏွာ ဆင္မည္း မၾကည့္၀ံ့။

A blind fowl came upon the rice-pot .
ၾကက္ကန္း ဆန္အိုးတိုး။

The blind man is not afraid of ghosts.
မ်က္ကန္းတစ္ေဆမေၾကာက္။

The care of one daughter equals that of a thousand cattle.
သမီးတစ္ေကာင္ ႏြားတစ္ေထာင္။

The cat jumps with joy when the forest is on fire.
ေတာမီးေလာင္ ေတာေၾကာင္ လက္ခေမာင္းခတ္။

Cheeks shinning because of gold earrings.
ေရႊနားကပ္ေရာင္ေၾကာင့္ ပါးေျပာင္။

Clear water cannot be obtained from a well that has just been dug.
ခု ေရတြင္းတူး၊ ခု ေရၾကည္ေသာက္၍ မရ။

Day will not break for a hen's cackle; it will break only for a cock's crow.
ၾကက္မတြန္၍ မိုးမလင္း၊ ၾကက္ဖတြန္မွ မိုးလင္းသည္။

Desire for haste is delay.
အရင္လို အေႏွးျဖစ္။

Discard only bad baskets and punnets, not bad sons and daughters.
ေတာင္းစုတ္ ပလံုးစုတ္သာ ပစ္႐ုိးထံုးစံ ရွိသည္။ သားဆိုးသမီးဆိုးကို ပစ္႐ုိးထံုးစံမရွိ။

Do not spare a bullock or a wife.
မယားနဲ႔ႏြား မသနားနဲ႔။

Do not tread on a heap of thorns because you have faith in you karma.
ကံယံုု၍ ဆူးပံုမနင္းနဲ႔။

Eat a section of garlic; you smell of garlic. Eat two sections; you smell the same.
တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္စားလည္းၾကက္သြန္။

Eczema comes on the leprous place.
ႏူရာ ၀ဲစြဲ။

An ember about to blaze glows brightly.
ေတာက္မည့္မီးခဲ တရဲရဲ။

Empty pockets, empty promises.
ေငြမရွိ စကားမတည္။

An error may go on for ever, but it can be set right in a moment.
ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏ။

Even if you do not love him (her), hold your breath and kiss him (her), even if yor do not kiss him (her), heave a sigh.
မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း၊ နမ္းေသာ္လည္း ပင့္သက္႐ွဴ။

Falling face downwards in the front of the tiger.
က်ားေရွ႕ ေမွာက္ရက္လဲ။

Fetching water in an open wicker basket.
ျခင္းၾကားနဲ႔ ေရသယ္။

Flipping sesamum seeds into an elephant's mouth.
ဆင္ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္။

A floor which has no binding is in disorder.
အကြပ္မရွိၾကမ္း ပရမ္းပတာ။

Fondle a dog and it will lick your face.
ေခြးကေလး အေရာ၀င္ေတာ့ ပါးလ်က္ နားလ်က္။

The future price will be fixed in the future; sell it at the current price.
ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း။

Going to plough and forgetting the cattle.
လယ္ထြန္သြား ႏြားေမ့။

A good beginning ensures a satisfactory ending.
အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာ။

A good tree can lodge ten thousand birds.
သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္းနားႏိုင္။

Grass depends on the island, the island on the grass.
ကြၽန္းကိုင္းမွီ ကိုင္းကြၽန္းမွီ။

Great desire obtains little.
အလိုႀကီးက အရနည္း။

Guests only come to a happy house.
အိမ္သာလုိ႔ ဧည့္လာ။

He asked for bones because he wants flesh.
အသားလုိလို႔ အ႐ုိးေတာင္း။

He breathes through someone else's nose.
သူမ်ားႏွာေခါင္းေပါက္နဲ႔ အသက္႐ႈ။

He calls her aunt only when her cucumber fruits.
ဘူးသီးသီးလို႔ အရီးေတာ္။

He climbs up the pole of the marquee to show his alms-giving.
အလွဴ႕ရွင္မွန္းသိေအာင္ မ႑ပ္တိုင္တက္ျပ။

He does not catch the monitor lizard and he has lost his chopper.
ဖြတ္မရ ဓားမဆုံး။

He dropped a fish-hook whenever the fish sent up bubbles (expecting to catch it).
ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်။

He leans on a white elephant and sucks sugar-cane.
ဆင္ျဖဴေတာ္မွီ၍ ၾကံစုပ္။

He lives in the bushes but his spirits is in the heavens.
လူေနခ်ဳံၾကား စိတ္ေနဘံုဖ်ား။

He may be poor, however intelligent he may be, if he has no karma.
ကံမရွိ ဥာဏ္ရွိတိုင္းမြဲ။

He praises the pickling of his own fish.
ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ ကိုယ္ခ်ဥ္။

He rides without knowing whether it's a stallion or mare.
ကိုယ္စီးတဲ့ျမင္း အထီးမွန္းအမမွန္း မသိ။

He tries to establish relationship with a person only when the person has gold.
ေရႊရွိမွ အမ်ဳိးေတာ္။

He was all right when he was sitting; only when he got up did I realize he was lame.
ထိုင္ေနေတာ့ အေကာင္းသား၊ ထသြားမွ အကိ်ဳးမွန္းသိ။

He who talks isn't strong; he who's strong doesn't talk.
လူေျပာမသန္၊ လူသန္မေျပာ။

He would like to ride a difficult buffalo but hasn't enough courage.
မရဲဘဲ ကြၽဲျပဲစီးခ်င္။

His mouth say; "Buddha Buddha, " but his hand acts contrariwise.
ပါးစပ္က ဘုရား ဘုရား၊ လက္က ကားယား ကားယား။

Husband and wife are like tongue and teeth.
လင္နဲ႔မယား လွ်ာနဲ႔သြား။

I have no money to pay the debt and no land abscond to.
ေပးစရာ ေငြမရွိ၊ ေျပးစရာ ေျမမရွိ။

If a needle can pierce it don't chop with an axe.
အပ္ျဖင့္ ထြင္း၍ရလွ်င္၊ ပုဆိန္ျဖင့္ မခုတ္ရ။

If the beginning is good, the end must be perfect.
အစေကာင္းလွ်င္ အေႏွာင္းေသခ်ာမည္။

If the cattle are scattered the tiger seizes him.
ႏြားကြဲလွ်င္ က်ားဆြဲမည္။

If the fire is greater the fire wins; if the water is greater the water wins.
မီးမ်ား မီးႏိုင္၊ ေရမ်ား ေရႏိုင္။

If the thorn falls the leaf is pierced; if the leaf falls the leaf is pierced.
ဆူးေပၚဖက္က်လွ်င္ ဖက္ေပါက္သည္။ ဖက္ေပၚဆူးက်လွ်င္ ဖက္ေပါက္သည္။

If there is a question, there is also an answer.
အေမးရွိလွ်င္ အေျဖရွိသည္။

If you carry the world" No" with you, you will never be poor even in old age.
ဘူးတစ္လံုးေဆာင္ အိုေတာင္မဆင္းရဲ။

If you do not know, ask; if it not clean, wash.
မသိလွ်င္ေမး၊ မစင္လွ်င္ေဆး။

If you don't believe me , ask my wife.
မယံုရင္ ငါ့မယားကိုေမး။

If you want to go fast, go the old road.
အလ်င္လို လမ္းအိုလိုက္။

If you desire is great you obtain little.
အလိုႀကီးက အရနည္းသည္။

Ignorance is more troubles me than poverty.
မရွိတာထက္ မသိထာခက္သည္။

In a basket it is the binding, in a man it is his clothes.
ေတာင္းမွာအကြပ္၊ လူမွာအ၀တ္။

In a forest where there is no heart-wood the castor-oil plant rules.
အႏွစ္မရွိတဲ့ေတာ ၾကက္ဆူပင္ မင္းမူ။

In another's eyes, but in his own eyes he sees no dirt.
အျခားလူမ်ား၏ မ်က္ေခ်းကိုျမင္၍ ကိုယ့္မ်က္ေခ်းကိုယ္မျမင္။

In journeying at improper time, one step; in eating improper food, one mouthful is sufficient to course mishap.
အစားမေတာ္ တစ္လုပ္၊ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း။

It is for bird to fly and die; it is for man t5o scheme and die.
ငွက္သည္ ပ်ံရင္းေသသည္။ လူသည္ ၾကံရင္းေသသည္။

It's like threading a dog's crooked tail through a joint of bamboo.
ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္သလို။

Just as the breeze carries the flower's fragrance, so do men carry men's news.
ပန္းသတင္း ေလညွင္းေဆာင္ လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္။

Just when he wants to cry you touch him.
ငိုခ်င္လ်က္ လက္တို႔။

Karma is the mother and karma is the father.
ကံသာလွ်င္ အမိ၊ ကံသာလွ်င္ အဖ။

Karma watches over your property; your intelligence watches over your life.
ဥစၥာကံေစာင့္၊ အသက္ဥာဏ္ေစာင့္။

A lazy man lies flat on his back, a lazy woman stretches out her legs.
ေယာက္်ားပ်င္းေတာ့ ေက်ာခင္း၊ မိန္းမပ်င္းေတာ့ ေျခဆင္း။

Let enmity stops short, but love lingers on.
ခ်စ္စကို ရွည္ေစ၊ မုန္းစကို တိုေစ။

Let them know about it but not see it.
သိတာသိေစ မျမင္ေစနဲ႔။

Like father and grandfather alike.
ဘမ်ဳိးဘိုးတုူ။

Loss of good is one day spoiled; loss of a husband is a ruined life.
ကုန္႐ႈံးေတာ့ တစ္ရက္၊ လင္႐ႈံးေတာ့ တစ္သက္။

A man does not lose his life if the time at which he is fated to die is not arrived.
ေသေန႔မေစ့ေသးလွ်င္ မေသ။

The man from hell is not afraid of hot ashes.
ငရဲကလူ ျပာပူမေၾကာက္။

Mice cease to fear the cat when she is too old.
ေၾကာင္အို ၾကြက္မေလး။

Minds together, bodies apart.
စိတ္ေပါင္းကုိယ္ခြာ။

Moderation is medicine, excess is peril.
လြန္ရင္ေဘး၊ တန္ရင္ေဆး။

The moon shinning in the hollow of the bamboo.
၀ါးလံုးေခါင္းထဲ လသာ။

More money always wins the cause.
ေငြမ်ား စကားႏိုင္။

A motherless son is a fish in low water.
အမိမဲ႔သား ေရနည္းငါး။

Near a fisherman one is a fisherman; near a hunter a hunter.
တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး။

No lawyer is infallible, nor a doctor immortal.
မမွားေသာ ေရွ႕ေန၊ မေသေသာ ေဆးသမား။

The oar broke while the boat was going.
ေလွေလွာ္ရင္း တက္က်ိဳး။

Offering a sword-hilt to a thief.
သူခိုး အ႐ုိးကမ္း။

Old bullocks are partial to tender grass.
ႏြားအို ျမက္ႏုႀကိဳက္။

Once you have died you know how to lay out the corpse.
တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္။

One can but fall to earth or rise to the golden umbrella.
ေသေျမႀကီး ရွင္ေရႊထီး။

One capable many and a force of ten thousand was crushed.
တစ္ေယာက္ေကာင္းက တစ္ေသာင္းဗိုလ္ေျခ ညက္ညက္ေၾက။

One day, six feet, where will Bagan move to ?
တစ္ေန႔တစ္လံ ပုဂံဘယ္ေရြ႕။

One day to die, and one day to born.
ေသတစ္ေန႔ ေမြးတစ္ေန႔။

One in a thousand mothers bears such sons.
မတစ္ေထာင္ တစ္ေကာင္ဘြား။

One mouthful of unsuitable food, one imprudent step may lead to peril.
အစားမေတာ္တစ္လုပ္၊ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း။

One needs a full stomach to keep the precepts.
အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္မည္။

One seasum seed will not make oil.
ႏွမ္းတစ္ေစ့ႏွင့္ ဆီမျဖစ္ႏိုင္။

One should not open the mouth for a presentation cow and look at the teeth.
အလကားရသည့္ႏြားကို သြားၿဖဲမၾကည့္သင့္။

One's bed is a throne if one thinks to be so.
ကုိယ္ထင္လွ်င္ ခုတင္ေရႊနန္း။

Only the sufferer knows how his belly aches.
ကိုယ္၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ။

Only when the thief has run away do the tattoo spots show their power.
သူခိုးေျပးမွ ထိုးကြင္းထ။

Picking up frogs with a perforated bag.
ပလိုင္းေပါက္ႏွင့္ ဖားေကာက္။

Pinning for the aunt rather than the mother.
အေမေက်ာ္ ေတြးေတာ္လြမ္း။

Playing a harp before a buffalo.
ကြၽဲပါးေစာင္းတီး။

Pot against pot, the pots will touch; ropes together, the ropes will tangle.
ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္းထိ၊ အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္းထိ။

The price of the hook(goad) is greater than the prick of the elephant.
ဆင္ဖိုးထက္ ခြၽန္းဖိုးကႀကီး။

Property is guarded by luck.
ဥစၥာကံေစာင့္။

Rain water leaks through the roof-top.
ေခါင္က မိုးယို။

Riding on the same boat, going on the same journey.
တစ္ေလွတည္းစီး တစ္ခရီးတည္းသြား။

Rubbing liniment on the unaffected spot.
မေရာင္ရာ ဆီလူး။

Said to be marrying a captain, she married a sailor.
ေက်ာ္ေတာ့ေလွသူႀကီး ညားေတာ့ ေလွထိုးသား။

Searching for a lime before he gets the hare.
ယုန္မရခင္ သံပရာရွာ။

Seeing the bark you know the tree; seeing his expression you know his character.
အေပြးျမင္ အပင္သိ၊ အေသြးျမင္ အသြင္သိ။

Setting fire to the granary because one cannot beat the mice.
ၾကြက္မႏိုင္ က်ီမီးနဲ႔႐ႈိ႕။

She wears the flower when it has a sweet scent, but discards it when it has lost its scent.
ေမႊးလွ်င္ပန္၊ နံလွ်င္ပစ္။

Silence is worth a thousand pieces of silver.
ဆိတ္ဆိတ္ေန ေထာင္တန္။

The snare was set to catch a hare but the cat was caught.
ယုန္ေထာင္ ေၾကာင္မိ။

The son is one month older than his father.
အေဖထက္ သားတစ္လႀကီး။

The stick falls on the sore.
အနာေပၚ တုတ္က်။

Store up the water while it rains.

The strongest young bullock is only as strong as an old bullock with a broken leg.
ႏြားပ်ဳိသန္လွ ႏြားအိုေပါင္က်ဳိးသေလာက္ပဲ ျဖစ္သည္။

Sugar-cane is sweet always, man only sometimes.
ၾကံသည္ အစဥ္ခ်ဳိေသာ္လည္း လူသည္ အစဥ္ မခ်ဳိ။

Taking shelter in the shade of a tree and breaking off the branches.
အရိပ္ေနေန၊ အခက္ခ်ဳိးခ်ဳိး။

Teaching a monk to read; showing an alligator king the water business.
ဘုန္းႀကီးစာခ်၊ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပ။

Teasing eventually turns to quarrel.
အက်ီစားသန္လွ်င္ ရန္ျဖစ္သည္။

Teeth that are going to chew for a long time must avoid bones.
ၾကာၾကာ၀ါးမယ့္သြား အ႐ုိးၾကည့္ေရွာင္။

A thing floats when it gets rotten; the news, if not true will not spread.
ပုပ္လွ်င္ေပၚ၊ ဟုတ္လွ်င္ေက်ာ္။

Those who are unaware walt over it, those who are aware unearth it and eat it.
မသိသူေက်ာ္သြား သိသူေဖာ္စား။

Throwing sand at the meat he cannot eat.
မစားရတဲ့အမဲ သဲႏွင့္ပက္။

The tiger who courts death moves to another jungle.
ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္း။

Timidity relieves one of responsibility.
ေၾကာက္တတ္လွ်င္ ၀န္ကင္းသည္။

To be ignorant is worse than being poor.
မရွိတာထက္ မသိတာခက္။

To dig one's grave with one's own hands.
ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူး။

Too many doctors and the son dies.
ဆရာမ်ား သားေသ။

Too much carp makes the curry in stupid.
ငါးသိုင္းမ်ား ဟင္းဟံု။

Too much talk will include errors.
စကားမ်ားလွ်င္ အမွားပါမည္။

The top of a pinnade now, firewood soon.
မွန္ကင္းတစ္လွည့္ ထင္းတစ္လွည္။

Travelling by raft and yet thirsty.
ေဖာင္ဆီးရင္း ေရငတ္။

Trust a slave you lose an eye; trust your children you lose both.
ကြၽန္ယံုေတာ့ တစ္လံုးကန္း၊ သားသမီးယံုေတာ့ စံုလံုးကန္း။

Until timber is available, use bamboo as a girder.
သစ္မရခင္ ၀ါးကူ။

A village ox does not feed on village grass.
ရြာနားကျမက္ ရြာႏြားမစား။

Water falling into sand.
သဲထဲ ေရသြန္။

Wax will show the quality of gold.
ေရႊအေၾကာင္း ဖေယာင္းသက္ေသတည္။

When an elephant shrinks it's still a buffalo.
ဆင္ပိန္ေတာ့ ကြၽဲ။

When diamonds are being sold, the tobacco-stalk merchant is in the way.
စိန္ေကာင္းေက်ာက္ေကာင္း ေရာင္းေနသည့္ အခါ၌ ေဆး႐ုိးသည္က ကန့္လန့္ကန့္လန့္။

When I work for my living the rains are scanty, when I stead for my living the dogs bark.
လုပ္စားေတာ့ မိုးေခါင္၊ ခိုးစားေတာ့ ေခြးေဟာင္။

When in agony a mother will even deny being related to her son.
ကိုယ္မခ်ိ အမိေသာ္လည္း သားေတာ္ခဲ။

When the disease is not known there is no remedy.
အနာမသိ ေဆးမရွိ။

When your strength is not sufficient, humble yourself.
အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ့။

Where there is a question, there must be an answer.
အေမးရွိလွ်င္ အေျဖရွိရမည္။

While being troubled by snakes, he is harassed by centipedes.
ေျမြပူရာ ကင္းေမွာင့္။

The whole boat is putrid because of a single carp.
ငါးခံုးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုပ္။

A woman's modesty cannot be bought with gold.
မိန္းမတို႔အိျႏၵ ေရႊေပး၍မရ။

You will face a hundred problems in your lifetime though you may not live that long.
အသက္တစ္ရာမေနရေသာ္လည္း အမႈတစ္ရာေတြ႕ရ။ 

၁၉၈၁-ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လထုတ္၊ ရတနာမြန္ မဂၢဇင္းတြင္ ကိုယ္ေတြ႔ အႏၱရာယ္ကင္း  ဂါထာဟု ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးပါသည္။

ထိုေဆာင္းပါး၏ နိဂံုးတြင္ ပါဠိေတာ္လာ မူရင္းဇာတ္ေၾကာင္းကို အခြင့္သင့္ေသာအခါ ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမည္ဟု ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ထိုေဆာင္းပါး ကို စိတ္ပါ၀င္စားသူ အေတာ္မ်ားလွပါသည္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကပင္ ဆက္လက္ေရးသားရန္ တိုက္တြန္းပါသည္။

အဠာနာေမတံ စေသာ အႏၱရာယ္ကင္းဂါထာ ပါဠိကို ရရွိသူမ်ားေသာ္လည္း ပါဠိေတာ္လာ မူရင္းဇာတ္ေၾကာင္းကို သိသူ နည္းပါးလွပါသည္။ စာေရးသူသည္ ဂါထာေတာ္ျဖစ္ေပၚလာပံု မူရင္းဇာတ္ေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေရးသား ေပးပို႔ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ စာမူပါ ဆံုးခဲ့ရပါေတာ့သည္။

ယခု စာေရးဆရာ မင္းသူရိန္က သူ၏ တန္ခိုးထက္ျမတ္သည့္ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ေတြ႕႔ျဖစ္ရပ္မ်ား အမွတ္(၅)တြင္ ထိုေဆာင္းပါးကို အသံုးျပဳရန ္ႏွင့္ ျဖည့္စြက္ရန္မ်ားရွိပါက ဆက္လက္ေရးသားေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုလာပါသည္။

ျပည္သူမ်ားအတြက္ ေရးေသာစာျဖစ္၍ ျပည္သူအမ်ား အက်ိဳးအတြက္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ရာ က်ြႏု္ပ္အဖို႔ ၀မ္းေျမာက္ စြာခြင္ျပဳရံုမက ပါဠိေတာ္ လာမူရင္း ဇာတ္ေၾကာင္းကိုပါ ျဖည့္စြက္တင္ျပလိုက္ပါသည္။

“အဠာနေမတံ” စေသာ ပါဠိေတာ္မ်ား၊ စူဠ၀ဂၢပါဠိေတာ္မွ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးျဖစ္ပါသည္။ ပါဠိေတာ္ဟူသည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ မိန္႔ၾကားခ်က္ စကားေတာ္ျဖစ္သည္။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္ဌာနတြင္ ဘယ္သူတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤပါဠိေတာ္ဂါထာကို မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူခဲ့သည္ကို သိသင့္သိထိုက္လွ ေပသည္။

တစ္ေန႔ေသာအခါ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဂိဇ်ၥကုဋ္ေတာင္ရိပ္၌ လူးလာတံု႔ေခါက္ စၾကၤံေလွ်ာက္ေတာ္မူေနသည္။ ထိုအခါ ေဒ၀ဒတ္သည္ ဂိၥ်ကုဋ္ေတာင္ေပၚသို႔ တက္သြားျပီး ဤေက်ာက္တံုးျဖင့္ ရဟန္းေဂါတမကို သတ္မည္ဟု ၾကီးစြာေသာ ေက်ာက္တံုးၾကီးကို လွိမ့္ခ်လိုက္ေလသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္  ေတာင္ထြတ္ၾကီးႏွစ္ခုတို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ လိမ့္က်လာေသာ ေက်ာက္တံုးၾကီးကို တစ္ျပိဳင္တည္းလိုလို ၀င္၍ ခံလိုက္ၾကသည္။ ေက်ာက္တံုးၾကီးသည္ ျမတ္ဗုဒၶထံသို႔ မေရာက္ဘဲ တံု႔ရပ္သြားသည္။

သို႔ေသာ္ ထုိေက်ာက္တံုးမွ    ေက်ာက္လႊာတစ္ခုသည္  ကြဲပဲ့စင္ထြက္ကာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေျခမေတာ္ေပၚသို႔ က်ေလသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေျခမေတာ္တြင္ ေသြးစိမ္းတည္ (ေသြးေျခဥ) သြားသည္။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ အထက္သို႔ ေမာ့္ၾကည္ေတာ္မူ၍ “မဂ္ဖိုလ္မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားမိုက္၊ သင္သည္ မ်ားစြာေသာ မေကာင္းမူတို႔ ျဖစ္ပြားေစ အပ္ျပီ၊ သင္သည္ ယုတ္မာေသာ စိတ္အၾကံျဖင့္ ငါ ဘုရားကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ ျပဳဘိ၏။ အနႏၱရိယ ကံၾကီးကို ဆည္းပူးအားထုတ္ေပ၏” ဟုေဒ၀ဒတ္အား အမိန္႔ရွိလိုက္သည္။

ေဒ၀ဒတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား သတ္ရန္ အားထုတ္ေနသည္ဟူေသာ သတင္းကို ရဟန္းေတာ္မ်ား ၾကားသိၾကသည္။ ရဟန္းမ်ားတို႔သည္ ဘုရားရွင္၏ ေက်ာင္းေတာ္ကို ၀ိုင္းရံ၍ စၾကၤံၾကြကာ ျမတ္ဗုဒၶ လံုျခံဳုမူအတြက္ စာေပမ်ားကို အသံက်ယ္စြာျဖင့္ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေနၾကသည္။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ရဟန္းတို႔၏ အသံက်ယ္စြာျဖင့္ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္သံတို႔ကို ၾကားေတာ္မူသည္။

“အာနႏၵာ၊ က်ယ္ေလာက္စြာ ရြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္ေနေသာ အသံတို႔ကား အဘယ္နည္း” ဟုေမးေတာမူ၏။

ရွင္အာနႏၵာက “ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၊ ေဒ၀ဒတ္က ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ရန္ ၾကံစည္အားထုတ္ေနေသာ သတင္းကို ရဟန္းမ်ား ၾကားသိၾကပါသည္။ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ ေက်ာင္းေတာ္ကို ၀ိုင္းရံလ်က္ စၾကၤံေလွ်ာက္ကာ စာေပမ်ားကို အသံက်ယ္စြာ ရြတ္ဆိုေစာင့္ေရွာက္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္ ဘုရား“ ဟုေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္။

“ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ သည္သုိ႔ဆိုလွ်င္ ငါဘုရားအား ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကကုန္ေသာ ရဟန္းမ်ားကို ငါ ဘုရားထံသုိ႔ ေခၚလိုက္ပါ“ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။

ရဟန္းေတာ္မ်ား ျမတ္ဗုဒၶ၏ထံေတာ္သို႔ စံုညီစြာ ေရာက္လာၾကသည္။ သင့္ေလ်ာ္ရာ ေနရာတြင္ ထိုင္ၾက၍ ျမတ္ဗုဒၶအား ရိုေသစြာ ရွိခိုးၾကသည္။

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္က-

“အဠာနေမတံ ဘိကၡေ၀ အန၀ကာေသာ၊ ယံ ပရူပကၠေမန တထာဂတံ ဇီ၀ိတာ ေ၀ါေရာေပယ်။

အႏုပကၠေမန ဘိကၡေ၀ တထာဂတာ ပရိနိဗၺာယႏၱိ။“

ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

အနက္အဓိပၸါယ္မွာ --

“ခ်စ္သား ရဟန္းတို႔၊ သူတစ္ပါးတို႔၏ လံု႔လပေယာဂေၾကာင့္ ငါဘုရားသည္ ပရိနိဗၺာန္စံရန္ အေၾကာင္းအခြင့္မရွိ။ ရဟန္းတို႔၊ ငါဘုရားတို႔မည္သည္ သူတစ္ပါးတို႔၏ လံု႔လပေယာဂ မရွိဘဲသာလွ်င္ ပရိနိဗၺာန္စံၾကရျမဲ ျဖစ္ကုန္၏။“

ဤကား “အဠာနေမတံ“ ဟူေသာ ဂါထာေတာ္ကို ဘုရားရွင္၏ ႏွုတ္ေတာ္မွ ျမြက္ေတာ္မူရျခင္း၏ မူရင္းဇာတ္ေၾကာင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ ႏွဳတ္ေတာ္မွ မိန္႔ျမြက္ေသာ စကားေတာ္(ဂါထာေတာ္) မွန္လွ်င္  ယံုၾကည္ေလးနက္စြာ ရြတ္ဆိုပြားမ်ားပါက အႏၱရာယ္ကင္း၍ ေကာင္းက်ိဳး ခ်မ္းသာရႏိုင္ပါသည္။

ဥပမာ- ပဠာန္းပါဠိေတာ္ကို အျမဲတမ္းရြတ္ဖတ္၍ ေကာင္းက်ိဳးရသူမ်ား အလြန္မ်ားျပားလွပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိပဠာန္းပါဠိေတာ္ကို လာဘ္ရရန္၊ အႏၱရာယ္ကင္းရန္ ေတာင့္တေသာ ပါဠိေ၀ါဟာရ တစ္လံုးမွ် မပါ၀င္ေပ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တန္ခိုး ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ မိမိတို႔၏ သဒၶါတရား ထက္သန္မူ အစြမ္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

ေဖာ္ျပပါ“ အဠာနေမတံ“ ပါဠိေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ကိုယ္ေတြ႔အေၾကာင္း အရာမ်ားကား အလြန္မ်ားျပားလွပါသည္။ ဦးေမာင္ေမာင္တင္ (မဟာ၀ိဇၨာ) ျမန္မာစာအဖြဲ႔၀င္သည္ ဤဂါထာကို အလြန္ယံုၾကည္သူျဖစ္ပါသည္။ ထုိဂါထာပါဠိေတာ္ကို အႏၱရာယ္ကင္းရံုအတြက္သာ မဟုတ္ေပ။ အစစအရာရာ အက်ိဳးျပီးႏိုင္ေသာ သဗၺသိဒၶိ ဂါထာဟုပင္  ယံုၾကည္ထားသူျဖစ္ပါသည္။

သူ၏ ယံုၾကည္ခ်က္ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။ ဆရာဦးေမာင္ေမာင္တင္(မဟာ၀ိဇၨာ) ႏွင့္အတူ ပန္းခ်ီ ကိုစိန္ျမင့္၊ ဦးေစာလြင္(တကၠသိုလ္ ေမာင္ေစာလြင္) စေသာ အဖြဲ႔၀င္တစ္စု ဆားလင္းၾကီးသို႔ ကားျဖင္႔ေရာက္လာၾကသည္။

သူတို႔အဖြဲ႕မွာ အေရအတြက္ မနည္းလွပါ။ သူတုိ႔အဖြဲ႕သည္ ေတာင္ေပၚေက်ာင္းသို႔ သြားၾကသည္။ သူတုိ႔ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ခ်ိန္မွာ နံနက္(၁၁) နာရီခြဲ ေက်ာ္ေနပါျပီ။ ေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းစား၍ပင္ ျပီးေနၾကျပီ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုေန႔က ေတာင္ေပၚေက်ာင္းတြင္ ဆြမ္းကပ္လွဴပြဲတစ္ခုရွိေနရာ အဆင္သင့္ပင္ သူတို႔အဖြဲ႔၀င္မ်ားကို ထမင္းေက်ြး ဧည့္ခံသည္။ သူတုိ႔အဖြဲ႔၀င္ အားလံုး ရင္းႏီွးေပ်ာ္ရႊင္စြာပင္ စားေသာက္ၾကပါသည္။

ထမင္းစားျပီးေသာ အခါ ဦးေမာင္ေမာင္တင္(မဟာ၀ိဇၨာ)က “ကဲ.. ဘယ္သြားသြား အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ျပီးသားပါ။ တစ္လမ္းလံုးလည္း သိပ္အဆင္ေျပတာပဲ၊ ဒီဂါထာက တစ္ကယ္အက်ိဳးေပးတာ“ ဟုေျပာပါသည္။ သူ၏ ယံုၾကည္ခ်က္မွာ ထိုထက္ပင္ ေလးနက္စြာ ယံုၾကည္ထားေၾကာင္း စာေရးသူ ရိပ္မိပါသည္။ ထုိယံုၾကည္ခ်က္ ေစတနာေၾကာင့္ပင္ ဤ “အဠာနေမတံ” အႏၱရာယ္ကင္း ဂါထာကို ကတ္ျပားကေလးမ်ား ရိုုက္ႏိွပ္ေ၀ငဌသည္မွာ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားလွေပျပီ။

မၾကာေသးမီက မႏၱေလးသို႔ တစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ေရာက္ခိုက္ ဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္တင္ (မဟာ၀ိဇၨာ) ႏွင့္ေတြ႔ဆံုခြင္႔ ရခဲ့ပါသည္။

ဆရာဦးေမာင္ေမာင္တင္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္သမိုင္း သုေတသန ဦးစီးဌာန၊ အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၍ ယဥ္ေက်းမူမ်ားကို ေလ့လာသိရွိႏိုင္ရန္ သေရေခတၱရာ၊ မိုင္းေမာတို႔မွ ေတြ႕ရွိရေသာ ဘဒၵပီဌပံု၊ ပ်ဳဒဂၤါး၊ ပုတီးေစ့၊ အိုးကြဲ၊ အုတ္ခြက္ စေသာ ပံုမ်ားကို ဒီဇိုင္းဆြဲထားေသာ စာရြက္တစ္ရြက္ကို စာေရးသူအားေပးပါသည္။

ယင္းစာရြက္၏ ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္  တံဆိပ္တံုးျဖင္႔ အႏၱရာယ္ကင္း ဂါထာကို ရိုက္ႏိွပ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ယခင္ကလည္း ကတ္ျပားတြင္  ရိုက္ႏွိပ္၍ ဆရာဦးေမာင္ေမာင္တင္က ေပးပို႔ခဲ့ဖူးပါသည္။ သူ႔အခန္းနံရံတြင္လည္း ေရးသား ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။

“တစ္ခါက ေလယာဥ္ပ်ံပ်က္က်တုန္းက မေသဘဲ က်န္ေနတဲ့သူရဲ႕ အိတ္ထဲမွာ ဒီအႏၱရာယ္ကင္း ကတ္ျပားကေလး ပါတာေပါ့“ ဟု ဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္တင္က ေျပာသည္။ မၾကာမီက လက္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ေျပာျပသည္။ ဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္တင္သည္ ထိုအႏၱရာယ္ကင္း ဂါထာကို ယံုၾကည္၍ စိတ္၀င္စားလွသည္။

ဆရာ၊ ဒီအႏၱရာယ္ကင္းဂါထာနဲ႔ ပက္သက္ျပီး စံကင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ကိုယ္ေတြ႔၀တၱဳ၊ ဆရာေတာ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ အမိန္႔ရွိတာေတြ အမ်ားၾကီး ၾကားဘူးတာေပါ့“

“ဒီလိုဆိုရင္ စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးစမ္းပါဦး၊ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေပါင္းျပီး ထုတ္တန္ရတာေပါ့၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း ရတနာမြန္မွာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးပါ“ ဟု ဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္တင္က စာေရးသူကို တိုက္တြန္းသည္။ ရတနာမြန္တြင္ စာေရးဖို႔ တိုက္တြန္းသည္ကေတာ့ ယခုမွ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ကိစၥအေထြေထြေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါ။

၁၃၂၁။ (၁၉၅၉) ခုႏွစ္၊ ၀ါဆို ေန၀င္စအခ်ိန္။

မႏၱေလးျမိဳ႕  မဟာ၀ိသုဒၶါရံုတိုက္သစ္၊ အဘိဓဇ မဟာရဠဂုရု ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ သက္ေတာ္ရွည္ စံကင္းဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး သီတင္းသံုးေတာ ္မူေသာ သက္ေတာ္ရွည္ ေက်ာင္းေဆာင္ေပၚ၌ ျဖစ္သည္။

ရဟန္းေလးတစ္ပါးသည္ ဆရာေတာ္ၾကီးကို ဦးသံုးၾကိမ္ခ်၍ လက္အုပ္ခ်ီကာ ထိုင္ေနသည္။ ထုိအခ်ိန္က စာေရးသူမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးအနီးသို႔ ေရာက္ေန၏။

“ဘာကိစၥလဲ“

ရဟန္းငယ္ကို ဆရာေတာ္ၾကီးက ေမး၏။

“ဘုရားတပည့္ေတာ္ အရပ္ျပန္မွာမုိ႔ ဆရာေတာ္ကို လာကန္ေတာ့ပါသည္ဘုရား“ ဟု ရဟန္းငယ္က ေလွ်ာက္သည္။

“ ဘယ္အရပ္မွာေနလဲ၊ ေတာေက်ာင္းလား၊ ရြာေက်ာင္းလား“

“ေတာေက်ာင္းမွာ ေနမွာပါ ဘုရား“

“ေအး ဒီလိုဆိုရင္ျဖင္႔ တို႔ ရိုက္ႏိွပ္ေ၀ငွတဲ့ “ အဠာနေမတံ“ ဂါထာကို ရရဲ႕လား။ ရရင္ ဒါေလးကို အျမဲရြတ္ဖတ္၊ သိပ္ ေက်းဇူးမ်ားတယ္။ တို႔ေတာ့ တစ္သက္လံုး အသံုးျပဳလာတာပဲ ၊ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ဒါကိုပဲ  အားကိုးရြတ္ခဲ့တယ္။“

ဆရာေတာ္ၾကီးက ေမတၱာ ကရုဏာ အျပည့္အ၀ပါေသာ အသံျဖင့္ အမိန္႔ရွိေတာ္မူသည္။ ရဟန္းကေလးက လက္အုပ္ခ်ီ၍ နားစိုက္ေန၏။ ဆရာေတာ ္ၾကီးသည္ “အဠာနေမတံ“ အစခ်ီေသာ သဗၺမဂ္လာ ဂါထာေတာ္လာ “ ဒိ၀ါ တပတိ အာဒိေစၥာ“ အစရွိေသာ သဗၺမဂၤလာ ဂါထာေတာ္ကို ရိုက္ႏွိပ္၍ ဓမၼဒါနအျဖစ္ ေ၀ငွ၏။ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္းအျမဲရြတ္ဖတ္သည္ဟု ၾကားသိရဖူးသည္။ ဆရာေတာ္ၾကီးက “ အဠာနေမတံ“ အႏၱရာယ္ကင္းႏွင့္ ကိုယ္ေတြ႔၀တၱဳမ်ားကို ဆက္လက္အမိန္႔ရွိေတာ္ မူပါသည္။

“ တို႔ ဓႏုျဖဴ စံကင္းမွာ ေနစဥ္တုန္းက ညေနပိုင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေရလာလွဴေလ့ရွိတယ္၊ ဒီထဲမွာ “စိန္သံု“ ေခၚတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါတယ္။ သူ႕အသက္က ဆယ္႔ႏွစ္ႏွစ္ ဆယ့္သံုးႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္။

“ အဲဒီႏွစ္မွာ ပုလိပ္ကပ္ေရာဂါျဖစ္ေတာ့ စိန္သံုရဲ႕ အေမလဲ ပုလိပ္ကပ္ထဲပါသြားတယ္၊ စိန္သံုတို႔ရဲ႕ေနအိမ္ေရွ႕က ေခ်ာင္းရွိတယ္။ တံတားကေလး ကူးထားရတယ္။

“စိန္သံု အေမဆံုးျပီး ညမွာ လူေတြ ၀ိုင္းေစာင့္အိပ္ရတဲ့အထဲက စိန္သံုဟာ အမ အမ ဆိုျပီး  ထလိုက္တာ ေခ်ာင္းဟိုဘက္ကမ္းအထိ ေရာက္တယ္။ ႏွစ္ည သံုးည ထလိုက္တယ္။

“တို႔ဆီ လာေလွ်ာက္တာနဲ႔ “  အဠာနေမတံ“ ကို တစ္ေၾကာင္းတည္း မိုင္းကိုင္ စကၠဴထဲမွာေရးျပီး လည္ပင္းဆြဲေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီညက စျပီး ေကာင္းေကာင္းအိပ္ရတယ္။

ဆရာေတာ္၏ အသံမွာ ၾကည္လင္ျပတ္သား၍ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းသျဖင့္ စာေရးသူ အာရံုစိုက္မိပါသည္။ ဆရာေတာ္က ဆက္လက္အမိန္႔ရွိျပန္ သည္။

အဲဒီႏွစ္ကပဲ အရပ္ထဲမွာ(၁၄) ႏွစ္သားေလာက္ရွိတဲံ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ ပေယာဂ၀င္ျပီး ဆူလိုက္၊ ဆဲလိုက္၊ ငိုလိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတယ္။ ဘယ္သူမွ ေျပာမရ၊ ဆိုမရ၊ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတယ္။

ဒါနဲ႔ တိုဆီကို လာေခၚတယ္။ “အဠာနေမတံ” တစ္ေၾကာင္းတည္းေရးျပီး သူ႔လည္ပင္းကို ဆြဲေပးလိုက္တယ္။ ဘုန္းၾကီးက ႏိုင္သဟနဲ႔ ေအာ္ျပီး ေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္။

ရဟန္းကေလးက လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ ဆရာေတာ္ၾကီး အမိန္႔ရွိေနသည္ကို နားစိုက္၍ ေနသည္။ ဆရာေတာ္က သူ၏ ကိုယ္ေတြ႔ ၀တၱဳမ်ားကို ဆက္ျပန္သည္။

တို႔ စံကင္းမေရာက္ခင္ မႏၱေလးမွာ ေနတုန္းက တပည့္ ဦးပဥၥင္းတစ္ပါးကို ”အဠာနေမတံ”ကို က်က္ခိုင္းထားတယ္။ ဦးပဥၥင္းက သူ႔ဆြမ္းခံအိမ္က လူေတြကို ေရးေပးျပီး အျမဲရြတ္ခိုင္းတယ္၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အယံုအၾကည္မရွိဘူး။ က်က္လဲ မက်က္ဘူး၊ ရြတ္လဲ မရြတ္ဘူး။

“အဲဒီတုန္းက မႏၱေလးမွာ ပုလိပ္ေရာဂါျဖစ္တယ္။ ဟိုတုနု္းက ပုလိပ္ကပ္ေရာဂါ ျဖစ္ျပီဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မေန၀ံ့ၾကဘူး။ အဲဒီအိမ္မွာ မယံုၾကည္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ ေရာဂါထဲ ပါသြားရွာတယ္။ က်န္တဲ့အိမ္သားေတြ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။

ဆရာေတာ္သည္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အျမဲရြတ္ဆို အသံုးျပဳေနသျဖင့္ ကိုယ္ေတြ႔၀တၱဳမ်ား အမ်ားပင္ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့သည္။ မိမိယံုၾကည္အားကိုးသလို အျခားသူမ်ားကိုလည္း ယံုၾကည္အားကိုးေစခ်င္သည္။ ေလးနက္ေစခ်င္သည္ ဆက္လက္ မိန္႔ေတာ္မူျပန္ပါသည္။

တို႔ တပည့္ ရဟန္းတစ္ပါး စစ္ကိုင္းနယ္ထဲက ရြာတစ္ရြာမွာ ေက်ာင္းထိုင္တယ္၊ အဲဒီေက်ာင္းက ေျခာက္လြန္းလို႔ ေက်ာင္းဘုန္းၾကီး မျမဲဘူး၊ မေန၀ံ့ဘူး။

“သူေက်ာင္းထိုင္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ”အဠာနေမတံ” ကိုအျမဲရြတ္ဖတ္တယ္၊ ကိုရင္ေတြ ေက်ာင္းသားေတြကိုလဲ သင္ေပးျပီး အျမဲ အရြတ ္ခိုင္းတယ္၊ ကိုရင္ေတြ ေက်ာင္းသားေတြကလဲ ကေလးေတြဆိုေတာ့ ခဲေတြ မန္းျပီး ဟိုပစ္ ဒီပစ္လုပ္ၾကတယ္၊ အဲဒီဘုန္းၾကီး လက္ထက္မွာ မေျခာက္မလွန္႔ေတာ့ဘဲ အႏၱရာယ္ကင္းသြားတယ္၊ သူလဲ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ျမဲသြားတယ္။

စံကင္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ အသံၾကည္လင္ျပတ္သြားစြာျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။ ဆရာေတာ္၏ ေမတၱာအျပည့္အ၀ပါေသာ အသံကိုၾကားရသူတုိုင္း စိတ္ခ်မ္းေျမ့မူကို ခံစားၾကရပါသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ရြတ္ဖတ္နည္းကို ဆက္လက္မိန္႕ၾကားျပန္ပါသည္။

”ေအး … ဒါကို ရြတ္ဖတ္တဲ့အခါေတာ့ ေမတၱာပုိ႔ျပီးမွ ရြတ္ဖတ္ရမယ္။ ေမတၱာမပို႕ဘဲ ရြတ္ရင္ ကိုယ့္အေပၚမွာ မေကာင္းၾကံစည္ ျပဳလုပ္သူမ်ား ရွိရင္ တန္ျပန္(ဒဏ္ျပန္) တတ္တယ္၊ ေမတၱာပို႔ျပီးမွ ရြတ္ေတာ့ ကိုယ့္မွာလဲ အႏၱရာယ္ကင္းတယ္၊ တစ္ဖက္မွာလဲ တန္မျပန္ဘူး။

ဒါနဲ႔ စပ္ျပီး ေျပာရဦးမယ္၊ တစ္ခါက သာသနာေရး၀န္းၾကီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေမာင္၀င္း၊(ဆရာေတာ္ၾကီး အေျပာအတိုင္းေရးပါသည္) အေမရိကန္ သံအမတ္ၾကီး အျဖစ္နဲ႔ သြားခါနီးမွာ တုိ႔ကို လာကန္ေတာ့တယ္။ သူ႔ကို “ အဠာနေမတံ” ကို အျမဲရြတ္ဖတ္ဖို႔ ေျပာေတာ့ သူက………….

”ဆရာေတာ္ ”အဠာနေမတံ” က သိပ္ထက္ျမတ္လြန္းပါတယ္လို႔ ေလွ်ာက္တယ္၊ သူက တန္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာကို ေျပာလိုက္ဟန္ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ မင္း ေမတၱာပို႔ျပီး ရြတ္ရဲ႕လားလို႔ သူ႔ကိုေမးၾကည့္ေတာ့  ေမတၱာမပိုတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္တယ္။

ေအး.. ေမတၱာပို႔ ရြတ္ရတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္သည္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အျမဲရြတ္ဖတ္ေတာ္မူေသာ အႏၱရာယ္ကင္းျဖစ္၍ စိတ္၀င္တစား မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါသည္။ ပါဠိအေနအထား အမွားအမွန္ကိုလည္း..

”ေရွးက ရိုက္ႏိွပ္တဲ့ စူဠ၀ါ ပါဠိေတာ္ေတြမွာ ” အဃာနေမတံ ဘိကၡေ၀ အန၀ကာေသာ ေယာပရူပကၠေမန” လို႕ရွိတယ္။ ေက်ာက္စာမူမွာလဲ ေယာပရူ ပကၠေမန ပဲရွိေနတယ္။ ”ေယာ” ဟာမမွန္ဘူ။ တို႔ ၀ိသုဒၶါရံုဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ” ယံ ပရူပကၠေမန” လို႔ ျပင္ဆင္ေတာ္မူတယ္။ ယခု ထပ္ရိုက္တဲ့ စာအုပ္ေတြမွာေတာ့ ”ယံ” လို႔ အမွန္အတိုင္း ျပင္ထားပါတယ္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး မိန္႔ၾကားေတာ္မူေသာ ”အဠာနေမတံ” အႏၱရာယ္ကင္း ကိုယ့္ေတြ႔၀တၱဳမ်ားမွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ျဖစ္၍ မွတ္မွတ္သားသား နားၾကား အာရံုစိုက္မိခဲ့ပါသည္။ ထိုအႏၱရာယ္ႏွင့္ ပက္သက္၍ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ေျပာၾကားခ်က္ႏွင့္ ေလာကီက်မ္းမ်ားတြင္ ေတြ႔ရွိရေသာ အေၾကာင္းမ်ား ရွိပါေသးသည္။ ရွည္လ်ားမည္ေၾကာင့္ မတင္ျပလိုေတာ့ပါ။ ပါဠိေတာ္ပါ မူရင္းဇာတ္ေၾကာင္းကို အခြင့္သာေသာအခါ ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမည္။

ေဘးရန္အႏၱရာယ္ကင္း၍ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳး လိုလားသူတိုင္း ယံုၾကည္စြာ က်က္မွတ္ ရြတ္ဆို ပြားမ်ားႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

ႏွစ္အသေခ်ၤၾကာမွ
တစ္ခါသာပြင့္လာႏိုင္သည့္
ပြင့္လာၿပီးလွ်င္လည္း
ကမၻာေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးကို
ပညာရနံ.ႏွင့္ ေမတၱာပ်ားရည္တို.
လႊမ္းေစမည့္
လူသားသစ္ပင္က ပြင့္လာသည့္
နတ္ပန္းတစ္ပြင့္

(Sir Edwin Arnold, “Light of Asia”)

ဘေလာ့ဂါ အစ္ကိုတစ္ေယာက္က အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး စာေပပညာရွင္ ဆာအက္ဒြင္အာနိုးလ္ဒ္ ေရးသားသည့္ “အာရွတိုက္၏ အလင္းေရာင္” စာအုပ္ထဲက စာေလးေတြ ေဖာ္ျပေပးဖို. ညႊန္ျပလာတဲ့အတြက္ ဒီစာစုေလးကို ရွာေဖြေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က အဲဒီစာအုပ္ကို ဟိုအပိုဒ္နည္းနည္း ဒီအပိုဒ္နည္းနည္း ဖတ္ထားတာပါ။ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေပပညာရွင္ ဆာအက္ဒြင္အာႏိုးလ္ဒ္ဟာ ျမတ္ဗုဒၶကို အာရွတိုက္၏ အလင္းေရာင္ဟူေသာ ကဗ်ာျဖင့္ေရးဖြဲ. သီကံုးခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့ေသာစာအုပ္ ျဖစ္ၿပီး အႀကိမ္ေပါင္း ရာေက်ာ္ ရိုက္ႏွိပ္ျဖန္.ခ်ီေနရပါသည္။ အခုစာစုေလးကိုေတာ့ ဆရာကိုရင္ဩရဲ. စာအုပ္ထဲကေတြ.လို. ေဖာ္ျပလိုက္တာျဖစ္ၿပီး အဆိုပါစာေရးသူကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီစာစုေလးကို “THE LIGHT OF ASIA” နဲ. ဆရာေမာင္သာႏိုးရဲ. အာရွတိုက္အလင္းေရာင္ စာအုပ္မ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ထားတယ္လို. ဆိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ (၀န္ခံခ်က္)
လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဆက္ တစ္ဆက္အထက္က ဥေရာပတိုက္မွာ အာရွတိုက္မွ ဤဘာသာတရားအေၾကာင္းကို လံုး၀နီးပါး မသိကၽြမ္းခဲ့ၾကပါေခ်။ သို.ေသာ္ ဤဘာသာတရား (ဗုဒၶဘာသာ)သည္ ရာစုႏွစ္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးစုႏွစ္အတြင္း တည္တံ့ ရွင္သန္ေနခဲ့ပါၿပီ။
ယေန.အခ်ိန္မွာ ဘာသာ၀င္ဦးေရအရ၊ ပ်ံ.ႏွံ.ရာေဒသအရ၊ အက်ယ္အ၀န္းအရ မည္သည့္ အယူ၀ါဒထက္မဆို သာလြန္ေနပါၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္တို.၏ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ သန္းေပါင္း ေလးရာ့ခုႏွစ္ဆယ္သည္ ေဂါတမဗုဒၶ၏ ေနနည္း၊ ေသနည္းအတိုင္း ေနေနၾက၊ ေသေနၾကပါသည္။ဤေရွးေခတ္ဆရာတို.၏ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ လႊမ္းမိုးမႈသည္ ေလာေလာဆယ္အခ်ိန္မွာ နိေပါႏွင့္ သီဟိုဠ္ (သီရိလကၤာ)ကေန အေရွ.ပိုင္းကၽြန္းဆြယ္တစ္၀န္း၊ တရုတ္၊ ဂ်ပန္၊ တိဘက္၊ အလယ္အာရွ၊ ဆိုက္ဘီးရီးယား၊ ဆြီဒစ္၊ လက္ပလန္တို.အထိ ပ်ံ.ႏွံ.ေနပါေလ၏။
အိႏၵိယကိုယ္တိုင္ကိုလည္း ဤျမင့္ျမတ္သည့္ ယံုၾကည္မႈ အင္ပါယာထဲမွာ ထည့္သြင္း၍ ရေကာင္းပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈသည္ ဗုဒၶဇာတိအရပ္မွ လြန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေဂါတမဗုဒၶ၏ ျမင့္ျမတ္လွသည့္ ဓမၼသည္ ယခုေခတ္ ျဗာဟၼဏ၀ါဒအေပၚမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရေအာင္ ခတ္ႏွိပ္လ်က္သား ျဖစ္ေနပါသည္။ ဟိႏၵဴတို.၏ အဓိကဓေလ့ထံုးစံႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားသည္ ဗုဒၶဓမၼ၏ သိမ္ေမြ.လွေသာ ဩဇာေညာင္းမႈ မကင္းေၾကာင္း ထင္ရွားလွပါသည္။
ထို.ေၾကာင့္ လူသားထု သံုးပံုတစ္ပံုတို.သည္ မိမိတို.၏ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ ဘာသာတရားဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ားကို ဤေတာ္၀င္ မဟာမင္းသားျမတ္ဆီမွ ရခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤမင္းသားျမတ္၏ ပုဂၢလိကဘ၀သည္ လက္ရိွအကိုးအကားမ်ားအရ မျပည့္မစံုသာ သိရေသးေသာ္လည္း သေဘာတရားပိုင္းမွာကား အျမင့္မားဆံုး ျဖစ္ပါေပသည္။ျခြင္းခ်က္တစ္ခုကား ရိွပါ၏။ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ စာအုပ္မ်ားမွာ အခ်က္အလက္မ်ား မညီညြတ္ျခင္း၊ ပမာဒေလချဖစ္ျခင္း၊ ျဖည့္စြတ္ျခင္း၊ အဓိပၸယ္ေကာက္မွားျခင္းတို. ပါတက္ပါသည္။ သို.ေသာ္ တစ္ေနရာမွာကား တညီတညြတ္တည္း ျဖစ္ေနပါေလသည္။
ယင္းမွာ မင္းသားတစ္ပါး၏ အေကာင္းဆံုး အရည္အခ်င္းမ်ားကို ပညာရွင္တစ္ဦး၏ အသိဥာဏ္၊ အာဇာနည္တစ္ဦး၏ အားသြန္ျမဳပ္ႏွံမႈတို.ႏွင့္ ေပါင္းစည္း ညီညြတ္ထားသူ ဤအိႏၵိယတိုင္းရင္းသား မဟာဆရာျမတ္၏ စင္ၾကယ္သန္.ရွင္းမႈႏွင့္ ၾကင္နာျမင့္ျမတ္မႈတို.ကို ပ်က္ျပားေစသည့္အရာ အျပဳအမႈ တစ္စြန္းတစ္စ စကားတစ္ခြန္း တစ္ပါဒမွ် မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း လံုး၀မရိွျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေလသည္။
ဗုဒၶ၀ါဒထဲမွာ-
အားလံုးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထာ၀ရတည္ရိွမႈ၊
ထာ၀ရရွင္သန္ေသာ အတိုင္းအဆမဲ့ ေမတၱာတရား၊
အဆံုးစြန္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးကို မပ်က္ျပားေစႏိုင္သည့္
ယံုၾကည္မႈ အေျခခံသေဘာတရား၊
လူသားတို.ဘ၀ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေပၚဖူးသမွ်တို.ထဲတြင္
ဂုဏ္ယူဖြယ္ အေကာင္းဆံုးေသာ ေဖာ္ထုတ္ခ်က္မ်ား ပါရိွေနပါသည္။

 
''အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားသို.အဘိဓမၼာစတင္မ်ိဳးေစ့ခ်သူ''


ဤေဆာင္းပါးကို ဓမၼအလင္းသစ္ဂ်ာနယ္တြင္ စာေရးသူတစ္ဦး(၀ံသပါလ-ေျမာင္းျမ) ကေရးသားခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ သိသူမ်ား ညႊန္ၾကားေပးၾကပါဦး။ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးမ်ားႏိုင္သည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ပင္ မေတာင္းႏိုင္ပဲ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္္ပါသည္။ ဆရာေတာ္အေနႏွင့္လည္း ယခုကဲ့သို. ေဖာ္ျပမည္ဆိုလွ်င္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ခြင့္ျပဳမည္ဟု ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
 
အဂၤလန္ႏိုင္ငံသည္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းကားပ်ံ.ႏွံ.ေရးအတြက္ အထူးလုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ George Turner သည္ ၁၈၃၇-ခုႏွစ္တြင္ မဟာ၀ံသက်မ္းကို အဂၤလိပ္ဘာသာ ျပန္ဆိုၿပီး ထုတ္ေ၀သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စတင္ၿပီး ဗုဒၶက်မ္းစာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အဂၤလိပ္ဘာသာသို. အမ်ားအျပား ျပန္ဆိုထုတ္ေ၀ခဲ့၏။ ၁၈၈၁-ခုႏွစ္တြင္ စတင္တည္ေထာင္ေသာ ပါဠိအသင္းႀကီးသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ျပန္.ပြားေစရန္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ အမ်ားအသိပင္ျဖစ္၏။ ထို.ျပင္ Sir Edwin Arnold သည္လည္း ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို လူႀကိဳက္မ်ားေစရန္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္ကိုလည္း ေတြ.ရပါသည္။ ၁၈၇၉-ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ “အာရွတိုက္၏ အလင္းေရာင္” “The Light of Asia” စာအုပ္သည္ အေနာက္ႏိုင္ငံသားတို.၏ အသည္းႏွလံုးထဲသို. ထိုးေဖာက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ထိုစာအုပ္သည္္ အေနာက္ႏိုင္ငံသားတို. ဗုဒၶဘာသာအေပၚ စြဲမက္ေစရန္ အထူး တြန္းအားေပးႏိုင္ခဲ့၏။ သို.ေသာ္လည္း သုတၱန္္ႏွင့္ ၀ိနည္းေလာက္ကိုသာလွ်င္ ျဖန္.ျဖဴးႏိုင္ခဲ့၏။ အဘိဓမၼာသည္ ၂၀ရာစု အေစာပိုင္းအထိ အေနာက္ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ အေတာ္ပင္ စိမ္းလွ၏။ အဘိဓမၼာႏွင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံသားတို.ၾကားတြင္ အလြန္ပင္ အလွမ္းကြာ လွပါသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထိုအလွမ္းကြာမႈကို ျမန္မာလူမ်ိဳး ဦးေရႊဇံေအာင္က စတင္ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ခဲ့၏။ ဦးေရႊဇံေအာင္ စတင္ ထြန္းညိႇေပးခဲ့ေသာ အဘိဓမၼာ မီးရႈးတိုင္ကို ဆရာေတာ္ ဦးေသ႒ိလက အဘိဓမၼာ သင္တန္းမ်ား ေပးျခင္းျဖင့္ ဆက္လက္ ေတာက္ပေစႏိုင္ခဲ့၏။ အဘိဓမၼာကို အမွန္တကယ္ပင္ တက္ကၽြမ္းသူတစ္ဦး၏ ပထမဆံုးေသာ သင္တန္းဆိုလွ်င္လည္း ဆိုႏိုင္မည္ျဖစ္၏။ ယေန.အခ်ိန္ဆိုလွ်င္ အဘိဓမၼာသည္ အရိွန္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ တစ္ကမၻာလံုးသို. ပ်ံ.ႏွံ.ေနၿပီျဖစ္၏။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ.တြင္ ကြယ္လြန္သူ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ ဦးသီလာနႏၵာဘိ၀ံသ ဆရာေတာ္က အေျခခံ အဘိဓမၼာသင္တန္းကို ပို.ခ်ေပးႏိုင္ခဲ့၏။
ပါဠိစကားလံုးျဖစ္သည့္ အဘိဓမၼာတြင္ ေရွ.စကားလံုး အဘိႏွင့္ ဓမၼဟူသည့္ စကားႏွစ္လံုးရိွပါသည္။ အဘိစကားလံုးသည္ သာလြန္ျခင္း၊ ႏူးညံ့နက္နဲျခင္း အဓိပၸယ္ကိုေဆာင္ပါသည္။ အဘိဓမၼာတြင္ ဓမၼသဂၤဏီ၊ ၀ိဘင္းဂ၊ ဓာတုကထာ၊ ပုဂၢလပညတ္၊ ကထာ၀တၳဳ၊ ယမကႏွင့္ ပ႒ာနဆိုၿပီး ၇-က်မ္းရိွပါသည္။  အဘိဓမၼာသည္ ခက္ခဲနက္နဲလြန္းသျဖင့္  အဘိဓမၼာကၽြမ္းက်င္သူမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာ ပညာရွင္မ်ားအျဖစ္ သေဘာထားၾက၏။  အဘိဓမၼာပိဋကတြင္ သာမန္ရိုးစင္းေသာ သုတၱန္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ ပိုမိုနက္နဲလွသည့္ ဗုဒၶေဟာၾကားခ်က္မ်ား ပါ၀င္ေနသျဖင့္ အေရးႀကီးလွ၏။  အဘိဓမၼာသည္ စိတ္ႏွင့္ရုပ္တို.၏ျဖစ္စဥ္ကို ေလ့လာျခင္းျဖစ္၏။အဘိဓမၼာကို ေလ့လာျခင္းသည္ ျမန္မာတို.အဖို. အလြန္ထူးျမတ္လွၿပီး တန္ဖိုးလည္း အလြန္ထား၏။ ထို.ျပင္ သံဃာေတာ္မ်ားသည္သာမက လူပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း အဘိဓမၼာကို တန္ဖိုးထားၿပီး သင္ယူေနၾက၏။ စစ္မျဖစ္မီကာလတြင္ ျမန္မာတို.၏ အဘိဓမၼာကၽြမ္းက်င္မႈ ဂုဏ္သတင္းေၾကာင့္ သီရိလကၤာႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံတို.မွ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ႏွစ္စဥ္လာေရာက္သင္ယူၾက၏။ အေနာက္တိုင္းပညာကို သင္ယူခဲ့ေသာ ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ အဘိဓမၼာကို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပထမဆံုး မ်ိဳးေစ့ခ်ခဲ့သူျဖစ္၏။ ၀ိနည္းႏွင့္ သုတၱန္ေလာက္ကိုသာလွ်င္ ေလ့လာထားၾကေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံသားမ်ား အဘိဓမၼာကို ေလ့လာႏိုင္ေရး လမ္းခင္းေပးခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါသည္။ အဘိဓမၼာကို ကၽြမ္းက်င္ရန္မွာ လြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္ေပ။ ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ တစ္ဖက္မွ ႏိုင္ငံတာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္ အဘိဓမၼာကို ဆရာေတာ္ဦးဂႏၶမာထံတြင္ ၁၉၈၅-ခုႏွစ္မွစတင္ၿပီး မဆုတ္မနစ္ ေလ့လာခဲ့၏။ ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ ပညာဗဟုသုတကို အလြန္လိုလားသူတစ္ဦး ျဖစ္သည့္ျပင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို အလြန္ၾကည္ညိဳသူလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အလြန္ထင္ရွားလွသည့္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး(၁၈၄၆-၁၉၂၃) ထံတြင္ တပည့္ခံၿပီး ဗုဒၶစာေပကို သင္ယူသည္။ ျမန္မာႏွင့္ ပါဠိကိုသာ ကၽြမ္းက်င္သည္မဟုတ္ေပ။ အဂၤလိပ္ႏွင့္ လက္တင္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ဒႆနိကေဗဒက်မ္းမ်ားကို နက္နဲစြာေလ့လာေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပင္ပတြင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္.ပြားေစရန္ ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀ေသာ The Buddhism Magazine တြင္ အဘိဓမၼာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးခဲ့၏။ ထိုမဂၢဇင္းသည္ အာရွႏွင့္ ကမၻာတလႊားသို. ထိုးေဖာက္ႏိုင္သည္ကိုလည္း ေတြ.ရ၏။ ၀ိနိယႏွင့္ သုတၱန္ကိုသာလွ်င္ ေလ့လာေနခဲ့ရေသာ အေနာက္တိုင္းသားမ်ားသည္ ဦးေရႊဇံေအာင္ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာကို စတင္ေလ့လာခြင့္ ရလာၾကသည္။
အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဗုဒၶအဘိဓမၼာကို စတင္မ်ိဳးေစ့ခ်ခဲ့သည့္ ဦးေရႊဇံေအာင္ကို ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြၿမိဳ.တြင္ ၁၈၇၁-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၀)ရက္ေန.၌ ေမြးဖြားခဲ့၏။ အဖ ခရိုင္ရဲ၀န္ ဦးေရႊသာ၊ အမိ ေဒၚအျဖဴစံတို.၏ သားသမီး ေလးေယာက္အနက္ သားအႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ၁၈၈၁-ခုႏွစ္မွစ၍၊ စစ္ေတြျမိဳ. အစိုးရ အလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားရာ ၁၈၈၅-ခုႏွစ္၌ အလယ္တန္းစေကာလာရွစ္ ဆုကိုရရိွသည္။ ထိုမွတစ္ဖန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ.သို. ေျပာင္းေရႊ. ပညာသင္ၾကားျပန္ရာ ၁၈၈၇-ခုႏွစ္တြင္ တကၠသိုလ္၀င္ စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္သည္။ ထို.ေနာက္ ရန္ကုန္ေကာလိပ္ေက်ာင္းတြင္ ဆက္လက္ ပညာသင္ယူျပန္ရာ ၁၈၉၁-ခုႏွစ္တြင္ ထိုေခတ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အျမင့္ဆံုးဘြဲ.ျဖစ္ေသာ ၀ိဇၨာဘြဲ.ထူးကို ဆြတ္ခူးရရိွသည္။ လိုအပ္ေသာပညာ ရရိွၿပီးေနာက္ ပညာေရးဌာန၌ ပညာအုပ္အျဖစ္ စတင္၀င္ေရာက္ ထမ္းေဆာင္သည္။ ထို.ေနာက္ ေျမစာရင္းဌာနသို. ေျပာင္းေရႊ.ကာ အတန္ၾကာ အမႈထမ္းခဲ့ရာ ၁၉၀၂-ခုႏွစ္တြင္ ျမိဳ.အုပ္တန္းေခၚ ျမန္မာႏိုင္ငံ လက္ေအာက္၀န္ထမ္း အဖြဲ.၀င္အျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ.ခန္.ထားျခင္း ခံရျပန္သည္။ ၁၉၀၇-ခုႏွစ္တြင္ ၀န္ေထာက္တန္းေခၚ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၀န္ထမ္းအဖြဲ.သို. တိုးျမႇင့္ခန္.ထားျခင္း ခံရျပန္သည္။
ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ အခြန္၀န္ေထာက္အျဖစ္ ထမ္းရြက္ေနစဥ္ ထိုစဥ္က ေျဖရွင္းရန္ အလြန္ခက္ခဲေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္သည့္ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္သူမ်ားကို ေနရာခ်ထား၍ ေျမခြန္ေတာ္ စည္းၾကပ္ေရးအတြက္ အထူးတာ၀န္က်ေရာက္၍ ထမ္းေဆာင္ရသည္။ ဤျပႆနာႀကီးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အၾကံေပးခ်က္မ်ားကို အစိုးရက အထူးႏွစ္သက္ လက္ခံခဲ့သည္။ သူ၏ စာအုပ္ျပာေခၚ အစီရင္ခံစာကို သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရအရာရိွမ်ား အထူးအမွီသဟဲျပဳ၍ ဖတ္ရႈခဲ့ၾကရသည္ ဟုဆိုသည္။ ၁၉၁၂-ခုႏွစ္တြင္ တြံေတးတူးေျမာင္း ေဖာက္လုပ္ရန္အတြက္ ေျမသိမ္းအရာရိွအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခန္.အပ္ျခင္း ခံရ၏။ စတင္စည္ကားစ ျပဳလာၿပီျဖစ္ေသာ သန္လ်င္ၿမိဳ.တြင္ ေျမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ဆိုင္ရာ အထူးစံုစမ္းေရးအဖြဲ.၀င္ လူႀကီးအျဖစ္ ၁၉၁၃-ခုႏွစ္တြင္ ခန္.ထားျခင္း ခံရသည္။ ၁၉၁၄-ခုႏွစ္တြင္ ေျမဖက္ဌာန၌ သူ၏ ထူးခၽြန္စြာ ေဆာင္ရြက္မႈအတြက္ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ထိုေခတ္အေနျဖင့္ အရပ္ဘက္ ထူးခၽြန္တံဆိပ္ A.T.M အမႈထမ္းေကာင္း မင္းဘြဲ.တံဆိပ္ကို သူ.အား ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့၏။ ၁၉၁၈-ခုႏွစ္တြင္ ေက်ာက္တန္း နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္အျဖစ္ ထမ္းရြက္ေနရင္း ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ စစ္ေခ်းေငြ အေျမာက္အျမား ရွာေဖြ စုေဆာင္းေပးႏိုင္ခဲ့သည္။
ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ ဟံသာ၀တီခရိုင္တြင္ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ခရိုင္၀န္အျဖစ္ ထမ္းရြက္ရၿပီးေနာက္ ၁၉၂၀-ျပည့္ႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘ႑ာေတာ္မင္းႀကီး၏ အတြင္း၀န္အျဖစ္ ယာယီခန္.အပ္ျခင္း ခံရသည္။ ထို.ေနာက္ သထံုခရိုင္၀န္အျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ.ထမ္းရြက္ရာ အထူးပင္ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားေသာ အစိုးရအရာရိွ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၂၃-ခုႏွစ္တြင္ K.S.M ေခၚ ေရႊစလြယ္ရမင္း ဘြဲ.တံဆိပ္ကို ျဗိတိသွ်အစိုးရက အပ္ႏွင္းခ်ီးျမႇင့္သည္။ ထို.ေနာက္ ျမဴနီစပယ္ အခြန္ေတာ္မ်ား ေကာက္ခံေရးဆိုင္ရာ စံုစမ္းမႈ ေကာ္မတီ၀င္အျဖစ္ ခန္.အပ္ျခင္း ခံရျပန္ရာ ယင္းေကာ္မတီ ဥကၠ႒ကိုယ္တိုင္က ဦးေရႊဇံေအာင္၏ ထူးခၽြန္ေပါက္ေျမာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္းကို ခ်ီးက်ဴးခဲ့ရသည္။ မၾကာမီ ျမန္မာအမ်ိဳးသားမ်ားအား မည္သည့္အခါကမွ ခန္.အပ္ျခင္းမျပဳခဲ့သည့္ ရာထူးျဖစ္ေသာ ယစ္မ်ိဳးမင္းႀကီးအျဖစ္ ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ ပထမဆံုး ခန္.အပ္ျခင္း ခံရျပန္သည္။
ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ သာသနာေတာ္ကို အထူးၾကည္ညိဳ ေလးစားစိတ္ႏွင့္ ႀကိဳးစားလိုစိတ္တို.ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းအျဖစ္ တာ၀န္အမ်ိဳးမ်ိဳး ထမ္းေဆာင္စဥ္ အဘိဓမၼာကို ဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶမာ၏ ေျခေတာ္ရင္းတြင္ ေလ့လာခဲ့၏။ The Buddhism Magazine ကို ႀကီးၾကပ္ထုတ္ေ၀သည့္ အာနႏၵာေမတၱယ်ဆရာေတာ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ လန္ဒန္ပါဠိအသင္းႀကီးကို စတင္တည္ေထာင္သူ မစၥတာ ရစ္ေဒးဗစ္စ္၏ ဇနီးျဖစ္သူ မစၥစ္ ရစ္ေဒးဗစ္ႏွင့္ စတင္အဆက္အသြယ္ ရခဲ့၏။ ဆရာႀကီးသည္ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟသၿဂိဳဟ္က်မ္းကို အဂၤလိပ္ဘာသာသို. ျပန္ဆိုၿပီး မစၥစ္ရစ္ေဒးဗစ္ထံ ပို.လိုက္၏။ ယင္းစာမူကို မစၥစ္ရစ္ေဒးဗစ္ႏွင့္ ဦးေရႊဇံေအာင္တို. အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စစ္ေဆးျပင္ဆင္ၿပီးမွ ဗုဒၶ၀ါဒမဂၢဇင္း The Buddhism Magazine တြင္ ဦးေရႊဇံေအာင္ ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါးကို နိဒါန္းအျဖစ္ထည့္ကာ ၁၉၁၀-ျပည့္ႏွစ္တြင္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀သည္။ စာအုပ္ထြက္လာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ တစ္ကမၻာလံုးမွ ပညာရိွမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴးလက္ခံျခင္း ခံရသည္။ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးႏွင့္ မစၥစ္ရစ္ေဒးဗစ္တို.၏ ဗုဒၶအဘိဓမၼာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာ အေမးအေျဖမ်ားကိုလည္း ဦးေရႊဇံေအာင္ပင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆိုကာ အျပန္အလွန္ ဆက္သြယ္၍ အက်ိဳးေဆာင္ေပးခဲ့ရသည္။
ဦးေရႊဇံေအာင္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ဖတ္ရႈေလ့လာႏိုင္ရန္ ေရးသားရံုမက အေနာက္ႏိုင္ငံ က်မ္းတစ္ေဆာင္ျဖစ္ေသာ ေလာဂ်စ္က်မ္းကို တကၠိယနယဒီပနီ အမည္ရိွ က်မ္းကို ျပဳစုေရးသားသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ သုေတသန အသင္းဂ်ာနယ္တြင္ ၁၉၁၁-ခုႏွစ္မွ ၁၉၂၀-ခုႏွစ္အတြင္း ေဆာင္းပါးေပါင္း ၃၅-ခုကို ပါ၀င္ေရးသား ႏိုင္ခဲ့သည္။ ေဆာင္းပါးအမ်ားစုသည္ ဗုဒၶအဘိဓမၼာမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။ ဆရာႀကီးသည္ က်မ္းႀကီးက်မ္းခိုင္ တို.ကိုသာမက လက္၀ဲသုႏၵရ၏ မဲဇာေတာင္ေျခရတုကိုပင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆိုေရးသားခဲ့ေသးသည္။ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း စာအုပ္ ၇-အုပ္ကို ျပဳစုႏိုင္ခဲ့၏။ ၎တို.မွာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးသားေသာ-
၁။ ဇရာလကၡဏာဒိ ဒီပနီက်မ္း
၂။ တကၠိယနယ ဒီပနီက်မ္း
၃။ ကာယဂၤသမၻာရ ဒီပနီက်မ္း
၄။ ရူပ ဒီပနီက်မ္း
အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားေသာ-
၅။ ယမကေခၚ ယမိုက္က်မ္း
၆။ ကထာ၀တၳဳ
၇။ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္း တို.ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ ျမန္မာမႈကို ေလးစားသူလည္းျဖစ္၏။
ျမန္မာဘာသာကိုသာမက အဂၤလိပ္ဘာသာကိုပါ အထူးကၽြမ္းက်င္ေသာ ဆရာႀကီးကို ကမၻာကပါ သိလာၾကၿပီး ၁၉၃၂-ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က D.Litt ဘြဲ.ကို အပ္ႏွင္းခဲ့၏။ သို.ရာတြင္ ဘြဲ.ႏွင္းသဘင္က်င္းပရန္ ၁၀-ရက္ခန္.အလိုတြင္ ဦးေရႊဇံေအာင္ ကြယ္လြန္ခဲ့၏။ နိဂံုးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ၁၉၂၄-ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းႀကီးအတြက္ သင္ခန္းစာမ်ား ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ေရး ေကာ္မတီတြင္ ဆရာႀကီး ေျပာၾကားခဲ့ေသာ မွတ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပလိုပါသည္။
“ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ. အေရွ.တိုင္း အေနာက္တိုင္း စာအုပ္ေတြကို အေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို. ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ. ေလာကနီတိေလာက္ ေကာင္းတဲ့က်မ္း မေတြ.ေသးပါဘူး၊ ျမန္မာစာေပကို အထင္မေသးဖို. လိုပါတယ္။”

အဲဒီ စကားပံုေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို မသိေသးတဲ႕သူေတြအတြက္...အားနာတတ္လြန္းတဲ႕သူေတြအတြက္ပါ...


တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာက ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္မွာ အရမ္းအားနာတတ္တဲ့
ရုကၡစိုးတစ္ပါးရွိပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္ထိ အားနာတတ္သလဲဆိုုေတာ့ . . . . . . . .

အဲဒီရုကၡစိုးေနတဲ့ေညာင္ပင္ကုိ ေန ့တိုင္းလာျပီးပူေဇာ္ဆုေတာင္းေ
နတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။

တစ္ရက္ႏွစ္ရက္မဟုတ္ လနဲ ့ခ်ီျပီး ေန ့တိုင္းလာဆုေတာင္းေနေတာ့ ရုကၡစိုးက
အားနာလာပါ တယ္။

ဒါနဲ ့ ေကာင္မေလး လာပူေဇာ္တဲ့အခါ ကိုယ္ထင္ျပျပီး ေဟ့ ေကာင္မေလး၊

နင္ငါ့ကို ေန ့တိုင္းလာ ပူေဇာ္ေနတာ ဘာေၾကာင့္လဲ လို ့ ေမးတယ္။

ဒီေတာ့ ေကာင္မေလးက ဒီလိုပါ . . .ကြ်န္မအေဖမွာ အရမ္းခ်စ္တဲ့
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။

သားသမီးေတြရလာရင္ေပးစားမယ္ဆိုျ
ပီး အဲဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ ့ အေဖနဲ ့ကတိထားၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အေဖေရာ သူ ့ သူငယ္ခ်င္းပါ သမီးေတြပဲေမြးခဲ့ေတာ့ သူတို ့ကတိ အတြက္
အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတယ္။

ကြ်န္မလည္းအေဖ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္
ကြ်န္မကိုေယာက်ာၤးေလးျဖစ္ေအာင္ အရွင္ရုကၡစိုးကူညီေပးပါ လို ့ ေျပာျပပါတယ္။

ဒီေတာ့ ရုကၡစိုးၾကီးက ဟဲ့ နင္ေယာက်ာၤေလးျဖစ္ေအာင္ ငါကူညီဖို ့မတတ္ႏိုင္ဘူး။

တျခားဆုေတာင္းေခ် လုိ ့ ေျပာရွာတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးကလည္း ဒီဆုကိုပဲထပ္တလဲလဲေတာင္းေနေတာ့
ရုကၡစိုးၾကီးကအားနာလာျပီး

အင္း . . နင္ဒီေလာက္ဆႏၵျပင္းျပေနရင္လည္း နည္းလမ္းတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။

..................

ဒါေပမယ့္ နင္ကတိတည္ရမယ္

ကြ်န္မအေဖရဲ့ ဆႏၵသာျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ရင္ ကတိတည္ပါ့မယ္

ေကာင္းျပီ။

နင့္ကိုငါ့ခါးေအာက္ပိုင္းခဏငွားလိုက္မယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ႏွစ္တိတိျပည့္တဲ့ေန႔ က်ရင္နင္လာျပန္လဲရမယ္ ဆိုျပီး ကတိေတာင္းတယ္။

ေက်းဇူးၾကီးပါတယ္အရွင္ရုကၡစိုးၾကီးရယ္။. . .

ဒီလိုနဲ ့ပဲ ရုကၡစုိးၾကီးခမ်ာ ေနရင္းထိုင္ရင္း ရုကၡစိုးမၾကီးျဖစ္သြားရွာတယ္။


ေကာင္မေလးကေတာ့ ရုကၡစုိးၾကီးရဲ ့တန္ခိုးနဲ ့ေကာင္ေလးျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ သူ႔
အေဖရဲ့ဆႏၵအတိုင္းလက္ထပ္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ ့ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ရုကၡစုိးမၾကီးကလည္းသူ ့ဗိမာန္မွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနခဲ့ပါတယ္။

တစ္ေန ့မွာေတာ့ ရုကၡစုိးမၾကီးရဲ့ ဗိမာန္နားကေညာင္ပင္တစ္ပင္ကို
တျခားကရုကၡစုိးတစ္ပါး Transfer နဲ ့ ေျပာင္း လာပါတယ္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရုကၡစုိးအသစ္ကသူ ့ေညာင္ပင္ရဲ ့ပတ္၀န္းက်င္ကိုေလ့လာရင္း
ရုကၡစုိးမၾကီးကိုေတြ ့သြားပါေလေရာ။

ေတာအုပ္ေလးထဲမွာႏွစ္ပါးထဲဆိုေတာ့ ဟိုရုကၡစုိးက ရင္ေတြဘာေတြခုန္ျပီး ေၾကာင္
ေတာ့တာပဲ။

ရုကၡစုိးမၾကီးရဲ ့ေညာင္ပင္ဆီ ကို အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာျပီးသြားလည္၊

အခ်ိန္ရတိုင္းလည္း ရုကၡစုိးမေလးေတြၾကိဳက္တတ္တဲ့ဟာေလးေတြနဲ ့ ခ်ဳပ္ ရတာအေမာ။

ရုကၡစုိးမၾကီးကလည္း သူ ့အေၾကာင္းသူသိေတာ့ ေရွာင္ရွာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေန ့တိုင္းေန ့တိုင္း နားပူနားဆာလုပ္ေနတာၾကာေတာ့

ရုကၡစုိးမၾကီးကအားနာနာနဲ ့ပဲ . . . . . . . ။

ဒီလိုနဲ ့

တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ကတိအတိုင္း ေကာင္မေလးကရုကၡစုိးၾကီးရဲ႕
ခါးေအာက္ပိုင္းကိုလာျပန္လဲပါတယ္။

ရုကၡစုိးၾကီးကလည္း ျပန္လဲမယ္ဆိုျပီးကိုယ္ထင္ျပတဲ့အခါ
ေကာင္မေလးအရမ္းအံ့ၾသသြားပါတယ္။

မယံုႏိုင္စရာပါပဲ။

ရုကၡစုိးၾကီးမွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနျပီေလ။

ဗိုက္ကေလးကပူလုိ ့ . . .။

ဒီေတာ့ ေကာင္မေလးက အရွင္ရုကၡစုိးၾကီး ကြ်န္မကတိအတိုင္း
တစ္ႏွစ္အတိမွာျပန္လာခဲ့ပါတယ္ေပမယ့္

ဒီပံုစံၾကီးနဲ ့ေတာ့ျပန္မလဲႏိုင္ပါဘူး လို ့ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့
ျပန္ေျပးသြားပါေလေရာ။

အားနာတတ္တဲ့ ရုကၡစုိး(မ)ၾကီးမွာေတာ့ ဗိုက္ၾကီးတစ္လံုးနဲ ့ . . . . .။

မိသားစုအားလံုး စုျပီးခ်ဳပ္တဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ ျခင္းရဲ႕
၀တ္စံုေလးေလးပင္ပင္ကို အက်အန၀တ္လို႕
ေလာကဓံ ေတာင္ကမ္းပါးကို တြယ္တက္ေနရတဲ႕ " ငါ"
" နင္႔" ဘက္ကို လက္မကမ္းနိုင္ခဲ႕တာ နားလည္ပါ
ငါမသြားခ်င္တဲ႔လမ္း ကံတရားကခင္းေပးတာေလ
ငါေပ်ာ္သလိုေနရင္ ငိုရမယ္လူအမ်ားႀကီးရွိေနခဲ႔လို႔
အားလံုးေပ်ာ္ဖုိ႔ ငါက်ိတ္ငိုလိုက္ရတယ္
အားလံုးကေျပာတယ္ ငါအတြက္ကံတရား ဖန္ဆင္းေပးတဲ႕လမ္းတဲ႔ ေလ
ဘယ္ေလာက္ပဲေတာ္ေတာ္ ငါေပ်ာ္တာနင္႔ အနားမွာပဲဆိုတာ
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႕လက္ထုိးအန္လိုက္တယ္ ..... ေျပာခ်င္သလုိသာေျပာႀကေတာ႔...။    ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

သို႕

ကၽြန္ေတာ္တစ္ေန႔က ကြန္ျပဴတာတစ္လံုး၀ယ္ယူခဲ့ပါသည္။ ျပသနာေလးေတြရိွေနသျဖင့္
စာေရးအေၾကာင္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။

၁။
ကြန္ျပဴတာ၀ယ္ျပီး အင္တာနက္ခ်ိတ္လိုက္ပါသည္။ E-mail မွာ
ျပသနာျဖစ္ပါေတာ့သည္။ Password ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ********
အဲဒါေတြပဲေပၚေနတယ္။ တျခားေနရာမွာမျဖစ္ဘူး။ အဲဒီေနရာမွာပဲ။ ကြန္ျပဴတာကို
စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း အကုန္လံုးေကာင္းပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီျပသနာကို
ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးေစလိုပါသည္

၂။
ေနာက္တစ္ခုက turn off ခလုပ္ကို နွိပ္လိုက္လ်ွင္ ကြန္ျပဴတာက ဆက္ျပီး
အလုပ္မလုပ္ေတာ့ပါ။ ျပီးေတာ့
start button ပဲပါသည္။ stop button လည္းမပါ။ အဲဒါေလးကိုလည္း တပ္ဆင္ေပးေစခ်င္ပါသည္။

၃။ 
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ Run ဆိုတဲ့ ခလုပ္ကိုနိွပ္လိုက္လို႔
ေျပးလိုက္ရတာ တျခားျမိဳ႔ကို ေရာက္သြားေရာဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းဆိုခ်င္တာက Sit ဆိုတဲ့ ခလုတ္ေလးတစ္ခုေလာက္ကို
လည္းတပ္ဆင္ေပးခ်င္ပါသည္။ ဒါမွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိုင္ျပီးမွ ကြန္ျပဴတာကို
သံုးနုိင္မယ္မဟုတ္ပါလား။

၄။
ပီးေတာ့ ဟိုတစ္ေန႔က ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ လက္စြပ္ေပ်ာက္သြားလို႔။ search
မွာ ရွာၾကည့္တာ ရွာမေတြ႔ပါ။
search button က ဟန္လုပ္ျပီးတပ္ထားတာမ်ားလား။

၅။ 
ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ျပဴတာမွာ ဖဲရိုက္တံုးက နိုင္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ
ဘယ္ေတာ့ေလာက္ရမလဲဆိုေတာ့ သိပရေစ။

၆။ 
ဟိုတစ္ေန႔ကအိမ္နားမီးေလာင္တံုးက F1 ႏွိပ္ၿပီးအကူအညီလွမ္းေတာင္တာ....ေရာက္မလာပါ။

၇။ 
ေနာက္ၿပီး window button/key ကိုႏွိပ္လုိက္ရင္ၿပတင္းေပါက္ကပြင့္မလာပါ။ ပတ္တာမ်ားပ်က္ေနလားမသိပါ ။

၈။ 
ကၽြန္ေတာ္ ကေလးေတြကို Mircrosoft Word သင္ျပီးပါပီ။ သူတို႔က Microsoft Sentence သင္ခ်င္ေနၾကပီ။
အဲဒါေလးလည္း ဘယ္ေတာ့ေလာက္ထြက္မလဲ မသိဘူးေနာ္...။

က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္လိုသူမ်ားအေနႏွင့္ အိပ္ခ်ိန္ျပည့္ျပည္၀၀ လိုအပ္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက ဆိုသည္။ အိပ္ေရးမ၀သည့္ အေျခအေနမ်ားသည္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဆိုးရြားေသာ အေျခအေနမ်ား သက္ေရာက္လာႏိုင္ေၾကာင္း၊ မၾကာခဏ အိပ္ေရးပ်က္ျခင္းေၾကာင့္ အာရံုေၾကာ ထိခိုက္မႈမ်ားအျပင္ အျခားေသာ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ားပါ ေတြ႕ႀကံဳရတတ္ၿပီး လူ႔သက္တမ္းကိုပါ ထိခိုက္လာေစႏိုင္သည္ဟု သိရွိရသည္။ အေမရိကန္တြင္ လူဦးေရ သန္း(၅၀)မွ သန္း(၇၀)ၾကားအထိသည္ အိပ္ေရးမ၀မႈေၾကာင့္ က်န္းမာေရးႏွင့္ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အဆင္မေျပမႈမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရသည္ဟု ဆရာ၀န္မ်ားကဆိုသည္။ သုေတသန ျပဳလုပ္မႈမ်ားအရ အိပ္ေရးမ၀ျခင္းေၾကာင့္ အဆိုးဘက္မွ ႀကံဳေတြ႕ရသည့္ အထင္ရွားဆံုး အေျခအေန(၁၀)ခုမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။

၁။ စစ္တမ္းမ်ားအရ တစ္ညတြင္ (၇)နာရီ ေအာက္သာ အိပ္ေသာသူမ်ား သည္ ပို၍ဝလာႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎ကဆာေလာင္ေစေသာ ေဟာ္မုန္းမ်ားကို ပိုထြက္ေစေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

၂။ အိပ္ေနစဥ္တြင္ အသက္႐ႉ ပုံမမွန္ ၾကသူမ်ားမွာ အဆီမ်ားေသာ အစားမ်ားကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သူမ်ားျဖစ္ၾကျပီး ယင္းတို႕မွာ အမ်ားအားျဖင့္
အမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။

၃။ အိပ္ခ်ိန္နည္းပါးမႈသည္ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ႏႈန္းႏွင့္ တိုက္႐ိုက္အခ်ိဳးက်ေၾကာင္း သိရသည္။

၄။ တစ္ညတြင္ (၅)နာရီေအာက္သာအိပ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ (၄၅)ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ ႏွလုံးေရာဂါ ပိုမိုျဖစ္ပြားတတ္ေၾကာင္း သိရသည္။

၅။ အဝလြန္သူမ်ား၊ အိပ္ေနစဥ္ အသက္႐ႉပိတ္တတ္သူမ်ားမွာ ေသြးတိုးေရာဂါ ျဖစ္ပြါးႏႈန္း သာမန္ထက္ ျမင့္မားေၾကာင္း သိရသည္။

၆။ ယဥ္မေတာ္တဆမႈမ်ား၏ (၂၀)ရာခိုင္ႏႈန္း မွာ အိပ္ငိုက္ေသာ ယဥ္ေမာင္းသူမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

၇။ အိပ္ေရးမဝေသာ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ားတြင္ ရုတ္တရတ္ လဲက်မႈႏႈန္း (၂)ဆမွ (၄.၅)ဆအထိ ျမင့္တက္ေၾကာင္း သိရသည္။

၈။ အိပ္ေရးမဝေသာ လူငယ္မ်ားတြင္ စိတ္က်ေရာဂါ ျဖစ္ပြါးမႈႏႈန္း ပိုမိုေၾကာင္းသိရသည္။

၉။ အိပ္ေရးမဝေသာ ကေလးမ်ားတြင္ ADHDဟုေခၚသည့္ အာ႐ုံစူးစိုက္မႈမရွိ၊ ဂဏွာမျငိမ္ေရာဂါ ပို၍ျဖစ္ပြားပါသည္။

၁၀။ တစ္ညတြင္(၅)နာရီေအာက္သာ အိပ္ေသာသူမ်ားမွာ မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္မွ် မရွိဘဲႏွင့္ ေယ်ဘူယ်အားျဖင့္ အသက္တိုတတ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

အထက္ပါ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားေၾကာင့္ လူအမ်ားအေနႏွင့္ အိပ္ေရးပ်က္ခံ အလုပ္လုပ္ျခင္းမ်ိဳးကဲ့သို႔ အျပဳအမူမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ၿပီး
က်န္းမာေရးႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္စက္ျခင္းမ်ိဳး ျပဳလုပ္သင့္ပါေၾကာင္း ဆရာ၀န္မ်ားက အတိအလင္း ႏိႈးေဆာ္ထားေၾကာင္း သိရသည္။

တင္ျပထားသူ..ရွင္းၾကယ္
သူ ့ဆိုဒ္က...http://bestlifesofhuman.ning.com/ကပါ။ 

အိပ္ေရး၀ေအာင္ အိပ္စက္မႈမရွိေသာ အေလ့အထ ၾကာရွည္စြာ စြဲကပ္ေနျခင္းသည္
အသက္တိုေစတတ္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက သတိေပးေျပာၾကားခဲ့သည္။ တစ္ေန႔လ်င္
(၆)နာရီေအာက္ ေလ်ာ့နည္းကာ
အိပ္စက္ခ်ိန္ရွိသူမ်ားသည္ သာမန္ထက္ ပိုမိုေစာစီးစြာ ေသဆံုးႏုိင္ေၾကာင္း
အီတလီႏွင့္ ၿဗိတိန္မွ သုေတသီမ်ားကဆိုသည္။ ၎တို႔၏ ေလ့လာမႈအရ
တစ္ေန႔(၆)နာရီေအာက္သာ အိပ္စက္သူမ်ားသည္ ပံုမွန္အားျဖင့္ (၈)နာရီၾကာ
အိပ္စက္သူမ်ားထက္ ပ်မ္းမွ်(၂၅)ႏွစ္ထိ အသက္ပိုတိုရန္ (၁၂)ရာခုိင္ႏႈန္း
ပိုမိုနီးစပ္ေၾကာင္း သိရသည္။ Sleepေဆးပညာဂ်ာနယ္က ယခုေတြ႕ရွိခ်က္အား
လူေပါင္း(၁.၅)သန္းအား မတူညီသည့္ သုေတသနျပဳမႈ (၁၆)ခုျဖင့္ ေလ့လာခဲ့ၿပီး
ေကာက္ခ်က္ဆြဲထားျခင္းဟု ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည္။ (၆)နာရီႏွင့္ (၈)နာရီၾကား
ကာလသည္ လူတစ္ဦး ေန႔စဥ္ပံုမွန္ အိပ္စက္သင့္သည့္ အေျခအေနျဖစ္ၿပီး
ထို႔ထက္ပိုျခင္း၊ ေလ်ာ့ျခင္းတို႔သည္ ေစာစီးစြာ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္
ဆက္စပ္ေနေၾကာင္း ဆရာ၀န္မ်ားကဆိုသည္။ ေလာင္းဘာရိုး အိပ္စက္မႈ သုေတသနစင္တာမွ
ပါေမာကၡ ဂ်င္မ္ဟုမ္းက “အိပ္စက္ျခင္းဟာ ဓာတ္ခြဲခန္းသံုး လစ္တမတ္စ္
စကၠဴလိုပါပဲ။ စိတ္ပိုင္းေရာ၊ ရုပ္ပိုင္းေရာရဲ႕ က်န္းမာေရးနဲ႔
ဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။ အိပ္တာကို အလြန္အကၽြံျဖစ္ရင္၊ လိုတာထက္ေလ်ာ့ေနရင္
တျခားေရာဂါေတြ အမ်ားႀကီး ရလာႏိုင္ပါတယ္”ဟု ရွင္းျပခဲ့သည္။ “တခ်ိဳ႕ေတြက
တစ္ေန႔ကို (၅)နာရီေလာက္ပဲ အိပ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ က်န္းမာေရး ရႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္
အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ အိပ္ခ်ိန္မလံုေလာက္တာဟာ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ဇီ၀ျဖစ္စဥ္ေတြအတြက္
ေမာင္းႏွင္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ပံုမွန္လည္ပတ္ႏိုင္စြမ္းကို ႀကီးႀကီးမားမား
ထိခုိက္လာႏုိင္ပါတယ္”ဟု ေဒါက္တာဟုမ္းက ေျပာၾကားသြားသည္။

၁။ ပုရြက္ဆိတ္ေတြ တက္ေနပါသလား။
ပုရြက္ဆိတ္တို႔သည္ သခြားသီးကို မုန္း၏။ ထို႔အတြက္ ပုရြက္ဆိတ္မ်ားလာလွ်င္ သူတို႔လမ္းေၾကာင္းတြင္ သခြားသီးခံြမ်ား ပစ္ခ်ထားလုိက္ပါေလ။ ၎တို႔သည္ ႀကိမ္ဆဲကာ အေ၀းသုိ႔ထြက္ေျပးသြားပါလိမ့္မည္


၂။ အမႈန္အမိႈက္မ်ား လံုး၀ကင္းစင္ေသာ ေရခဲတံုးကေလးမ်ား အလိုရိွပါသလား။
ေရခဲေသတၱာထဲ မထည့္မီ ေရကို အရင္ႀကိဳလိုက္ပါ (တဲ့)။ ဆိုလိုသည္မွာ ေရက်က္ေအးကို ေရခဲတံုးလုပ္ပါ။

၃။ ၾကည့္မွန္ကို လံုး၀ ၾကည္လင္ေနေစလိုပါသလား။
မွန္ကို အရက္ပ်ံျဖင့္ ပြတ္ေပးပါ (တဲ့)။

၄။ အက်ႌမွာ ပီေကေတြေပလာလို႔ ကေလးကို ရိုက္မလို႔လား။
မရိုက္ပါနဲ႔။ အဲဒီအက်ႌကို ေရခဲေသတၱာထဲ တစ္နာရီေလာက္ ပစ္ထည့္ထားလိုက္ပါ။ အိုေကမွာ စိုေျပသြားပါလိမ့္မယ္ (တဲ့)။


၅။ အစ္ကိုတို႔ရဲ့ ရွပ္အက်ႌအျဖဴေလးေတြကို ျဖဴေဖြးေတာက္ေျပာင္သြားေစလိုပါသလား။
အက်ႌ ကို သံပုရာသီးျခမ္းနဲ႔အတူ ေရပူထဲမွာ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ စိမ္ပါ။ 

၆။ သံပုရာသီးထဲက အရည္ေတြကို အကုန္ညွစ္ထုတ္လိုပါသလား။
သံပုရာသီးေတြကို ေရေႏြးနဲ႔ တစ္နာရီၾကာစိမ္ၿပီးမွ ညွစ္ပါ (တဲ့)။

၇။ ေဂၚဖီထုပ္ေၾကာ္ရင္ အနံ႔မနံေအာင္ -
ေၾကာ္ေနတံုး အိုးထဲကုိ ေပါင္မံု႔ေလးတစ္ဖဲ့ ပစ္ထည့္လုိက္ပါ (တဲ့)။


၈။ ၾကက္သြန္လီွးရင္ မငိုရေအာင္ -
ပီေက၀ါးပါ (လို႔ေျပာတာပဲ)။

၉။ အာလူးျပဳတ္တာ အျမန္ႏူးခ်င္ရင္ -
အားလူးတစ္ျခမ္း(တစ္လံုးလံုး မဟုတ္) ကို အခြံႏႊာၿပီးမွ ျပဳတ္ပါ ။

၁၀။ ရွပ္အက်ႌမွာ မင္ေတြစြန္းလာလို႔ ေယာက္်ား (ေယာကၤ်ား လို႔ မေရးလိုက္ပါနဲ႔။ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္၊ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ပါ့မယ္။) ကို
ရန္မလုပ္ပါနဲ႔။ အလြယ္ေလးပါ။
မင္ စြန္းေသာေနရာကို သြားတိုက္ေဆးျဖင့္ က်က်နန ပြတ္ေပးပါ။
ေနာက္ၿပီး သြားတိုက္ေဆး လံုး၀ ေျခာက္သြားၿပီ ဆိုမွ ပြတ္ေလွ်ာ္ပါ


၁၁။ ကစြန္းဥျပဳတ္ အခံြႏႊာရတာ ခက္ေနပါသလား။
ျပဳတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ေရေအးနဲ႔ ခ်က္ျခင္း စိမ္ပါ။


၁၂။ ၾကြက္ေတြလာလို႔ စိတ္ညစ္ေနပါသလား။
သူတို႔လာမဲ့လမ္းမွာ ျငဳပ္ေကာင္းမံႈ႔ ျဖဴးထားပါ။

> “ခ်စ္လို႔”လို႔ ေျဖမယ့္သူေတြလည္း ရွိမွာပါ။ “
> တစ္ေယာက္တည္းမေနခ်င္လို႔”လို႔ ေျဖတဲ့သူလည္း ရွိမွာပဲ။ 
> “အသက္ႀကီးတဲ့အခါ အထီးက်န္မွာစိုးလို႔”ဆိုတာလည္း ၾကားရႏိုင္တယ္။
>တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး႐ိုးေအာင္ေျဖၾကမွာေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ ေျဖၾက ေျဖၾက၊
>ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ဘယ္သူမွ “စိတ္ဆင္းရဲမယ္ထင္လို႔” အိမ္ေထာင္ျပဳတာ မဟုတ္ပါဘူး။
> စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ထင္လို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့သူခ်ည္းပါပဲ။

> တစ္ေခတ္တစ္ခါတုန္းကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာဟာ
> “အားကိုးရာ”ရွာၾကတဲ့သေဘာ အမ်ားႀကီးေဆာင္တယ္။ “အိမ္ေထာင္ဦးစီး”၊
> “အိမ္ဦးနတ္”စတဲ့ ေဝါဟာရေတြ ေပၚေပါက္လာတာဟာ သည္အခ်က္ကို အထင္အရွား
> ျပဆိုေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ အိမ္ဦးနတ္ႀကီးက ဘာအလုပ္မွ မလုပ္၊
> ဘာတာဝန္မွ မယူတာမို႔လို႔ အရာရာမွာ ကိုယ္ကခ်ည္း ဦးေဆာင္ေနရတဲ့ အမ်ိဳးသမီး
> စြမ္းေဆာင္ရွင္ေတြလည္း သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ ရွိခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။

> ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့ေခတ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အစိတ္ေက်ာ္အထိေတာင္
> အဲဒီ့ အားကိုးရာ ရွာတဲ့ အစဥ္အလာႀကီးက တယ္မေပ်ာက္ခ်င္ေသးပါဘူး။ ဒါျဖင့္
> အခုေရာ လံုးလံုး အကင္းေသၿပီလားလို႔ ေမးရင္ ေခါင္းရမ္းျပရမယ့္ အဆင့္မွာပဲ
> ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွးကထက္ စာရင္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ
> လုပ္ငန္းခြင္ေတြဆီ ပိုေရာက္လာေနၾကၿပီ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ထက္ျမက္တဲ့
> အစြမ္းအစကို အမ်ားႀကီး ပိုျမင္ေနၾကရပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မိ႐ိုးဖလာအစြဲဆိုတာ
> ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေပ်ာက္ခဲေလေတာ့ အဲသလို မမေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္လည္း အျပည့္အဝ
> အားကိုးတာ မဟုတ္ေပမယ့္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ မွီခ်င္၊ ခိုခ်င္၊
> ႏြဲ႕ခ်င္တဲ့သေဘာထားေလးေတြက ဆက္လက္ ခိုင္ျမဲေနဆဲပါပဲ။
> ထားပါေတာ့…
>
> ေယာက္်ားေတြကက်ေတာ့ေရာ ဘာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳတာလဲဆိုတာကို
> ဆန္းစစ္ျပန္ရင္ အဟဲ… ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း မိန္းမေတြကို အားကိုးလို႔ပါပဲ
> ခင္ဗ်။ စီးပြားေရးအရ အားကိုးတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္
> အပ်င္းထူတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေယာက်္ားသားမ်ားကို ေနမႈ ထိုင္မႈ အစုစုမွာ
> လုပ္ေပး၊ ကိုင္ေပး၊ ခ်က္ေပး၊ ျပဳတ္ေပး၊ ေလွ်ာ္ေပး၊ ဖြပ္ေပးခ်ည္ေသးရဲ႕
> ဆိုတာရယ္၊ ဟိုဟာေလးရယ္အတြက္ အဓိကထားလို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာပါပဲခင္ဗ်ား။
>
> အဲဒီ့အခ်က္ေတြေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး
> လို႔ ေျဖာင့္ကြယ္ ကြယ္ၿပီး
> က်ယ္က်ယ္ႀကီးႀကီးေတြ ေလွ်ာက္ေျပာရရင္ေတာ့လား၊ ဟား… မ်ိဳးဆက္
> ခ်န္ခဲ့ခ်င္လို႔၊ လူ႔တာဝန္ေက်ခ်င္လို႔၊ ဘာလို႔ ညာလို႔ေတြ ေျပာလို႔ရပါတယ္။
> ေျပာလည္း ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ အတြင္းပိုင္းမွာေတာ့
> ဝန္မခံရင္သာ ရွိရမယ္၊ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္က အေမေတြ၊ အစ္မေတြ ကိုယ့္ကို
> ယုယခဲ့သလို ျပဳစုယုယေပးမယ့္သူကို ရွာတာနဲ႔ လူတို႔ဘာဝ ထိုကိစၥအတြက္
> တစ္ဦးတည္း မူပိုင္ လက္ကားဒိုင္ႀကီး ဖြင့္လိုက္တာပါပဲ။
>
> အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္သလား?
> အဲသလိုမ်ား ေမးလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေယာက္်ားဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔
> တိုက္တြန္းမိမွာ ျဖစ္သလို မိန္းမဆိုရင္ အိမ္ေထာင္မျပဳဖို႔
> အားေပးမိမွာပါပဲ။
>
> ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ထူေထာင္လိုက္တဲ့အခါမွာ အျမတ္ထြက္တဲ့သူက
> ေယာက်္ားေတြသာျဖစ္ၿပီး အ႐ံႈးေပၚသူက မိန္းမသားေတြ ျဖစ္ေနတတ္လို႔ပါပဲ။
> ေလွ်ာ့ေလွ်ာေပါ့ေပါ့ ေျပာရင္ သည္အခ်က္ဟာ အိမ္ေထာင္ တစ္ရာမွာ
> ၆၀-၇၀ေလာက္အတြက္ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ေနပါလိမ့္မယ္။ သာသာထိုးထိုး
> အေလးခိုးၿပီး ေျပာရရင္ေတာ့ တစ္ရာမွာ ၉၀-၉၅ေလာက္ေေတာင္လို႔ ေျပာရမယ္။
>
> မိန္းမေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တဲ့အခါ အပ်ိဳဘဝကို ဆံုး႐ံႈးပါတယ္။
> ေယာက္်ားေတြကေရာ လူပ်ိဳဘဝကို မဆံုးလို႔လားလို႔ ေမးစရာ ရွိေပမယ့္
> အိမ္ေထာင္ရွင္တန္မဲ့နဲ႔ လူပ်ိဳေလးလို ကိုးကြ်င္းကိုးကြ်င္း လုပ္ေနသူေတြ၊
> အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေနခ်င္သလို ေနေနသူေတြ၊ လူပ်ိဳေယာင္ေဆာင္ၿပီး
> ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္မွတစ္ပါး အျခားမိန္းမသားေတြကို ထိကပါးရိကပါး
> လုပ္ေနသူေတြ က်ားတို႔ နယ္ပယ္မွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွိေနပါတယ္။
> မိန္းမသားေတြ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္နဲ႔
> ေနခြင့္ရလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ မိဘအိမ္မွာ ေနရစဥ္ကထက္ ပိုမိုလြတ္လပ္လာ၊
> အပ်ိဳဘဝတုန္းကထက္ က်ယ္ေျပာတဲ့ လူ႔ေလာကနဲ႔ ပိုမို
> ထိေတြ႕ခြင့္ရလာႏိုင္တာမွန္ေပမယ္
> ့ တကယ္တမ္းမွာ အိမ္ေထာင့္ဝန္ေတြ
> ဖိစီးလာတဲ့အခါ၊ သားသမီးတာဝန္ ယူလာရတဲ့အခါေတြမွာ အရာရာမွာ ကိုယ္ဟာ
> အလိုလိုေနရင္း ဒုတိယ ေနရာ၊ တတိယ ေနရာကို ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ လင္က ပထမ၊
> သားက ဒုတိယ၊ သမီးက တတိယမ်ားျဖစ္ေနရင္ ကိုယ္က စတုတၳဘဝကို ေရာက္သြားတယ္။
>
> သည္ေတာ့ကာ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ကလည္း ေယာက္်ားေတြဟာ ပထမ၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္း
> ေယာက္်ားေတြဟာ ပထမ ေနရာမွာပဲ အစဥ္အလာအရ ဆက္လက္ ခိုင္ျမဲေနတာမို႔
> ေယာက္်ားေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳတာဟာ တစ္စက္ကမွ မ႐ံႈးပါဘူး။
> မိန္းမသားေတြအတြက္က်ေတာ့ မိဘ လက္ထဲမွာတုန္းက အေဖ့ကို ပထမေနရာမွာ
> ေပးခဲ့ရလို႔၊ အစ္ကို႔ကို ဒုတိယေနရာမွာ ထားခဲ့ရလို႔၊ ကိုယ္က တတိယေနရာမွာ
> ရွိခဲ့တယ္ဆိုဦး၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့မွ စတုတၳေနရာ ေရာက္သြားရၿပီဆိုရင္
> အဖ်ဥ္းဆံုး တစ္ဆင့္ေတာ့ က်သြားတာပါပဲ၊ ႐ံႈးသြားတာပါပဲ။ တကယ္လို႔မ်ား
> ကိုယ္က သမီးဦးမို႔လို႔ ဖူးဖူးမႈတ္ခံဆိုရင္ ဒုတိယေနရာက စတုတၳေနရာကို
> ဆင္းရတာမ်ိဳးျဖစ္ၿပီ၊ အ႐ံႈးက ႀကီးသြားၿပီ။
>
> ဒါလည္း လင္က ကိုယ့္အေပၚ သစၥာရွိေနဦးမွ။ သူက သစၥာမရွိဘဲနဲ႔
> ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ လုပ္၊ ေနာက္ထပ္ တစ္အိုးတစ္အိမ္မ်ား ထူမယ္ဆိုရင္
> ကိုယ့္အဆင့္က ပထမဇနီးလို႔ နာမည္သာ ခံတယ္၊ တကယ္ ေနရာရေတာ့ ဟိုးေအာက္ေျခအထိ
> ေရာက္ခ်င္ ေရာက္သြားႏိုင္ေသးတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးဆိုရင္ မျမတ္တဲ့အျပင္
> ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ အ႐ံႈးက ေပၚၿပီ။
>
> တျခားဟာေတြ ခဏထားဦး။ ကိုယ္ကလည္း အလုပ္လုပ္၊ သူကလည္း အလုပ္လုပ္၊
> ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ တက္ညီလက္ညီ ရွိေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြမွာေတာင္ အေရးရယ္၊
> အေၾကာင္းရယ္၊ သားေတြ၊ သမီးေတြ ေနမေကာင္း ထိုင္မသာ ျဖစ္လို႔မ်ား ခြင့္ယူရ၊
> အလုပ္ ဖ်က္ရစတမ္းဆိုရင္ မယားကသာ ခြင့္ယူရ၊ အလုပ္ဖ်က္ရတာ။ လင္သားေတြကေတာ့
> အလုပ္ဖ်က္ဖို႔ ေနေနသာသာ၊ အိပ္ေရးေလး အပ်က္ခံဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ရယ္။
>
> ကိုင္း… အဲေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳတာ ဘယ္သူျမတ္ၿပီး ဘယ္သူ႐ံႈးသလဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာ
> စဥ္းစားၾကည့္ၾကေပေရာ့…
>
> ေျပာမယ္ဆိုရင္ နံပါတ္စဥ္ထိုးၿပီးေတာင္ အမ်ားႀကီး ေျပာလို႔ရပါတယ္။
> လိုတိုရွင္း ေျပာရရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ၾကတဲ့အခါ ဘယ္ဖက္က တြက္တြက္၊
> အျမတ္ထြက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုေရႊေယာက်္ားသားေတြ၊ ခြက္ခြက္လန္တာက မမတို႔
> စိန္စိန္မိန္းမသားေတြသာျဖစ္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား။
>
> အမ်ိဳးသမီးမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ၾကံရင္…
> သည္ေလာက္ေျပာေနတဲ့ၾကားက အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္မ်ား ၾကံရင္
> ေအာက္ပါ အမွန္တရားမ်ားကို လက္ကိုင္ထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
>
> (၁) အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္လို႔ တစ္ကိုယ္ေရ ေနရတဲ့ဘဝထက္ ထူးၿပီး
> စိတ္ခ်မ္းသာလာရမွာ မဟုတ္ဘူး။ သည္အခ်က္ဟာ နိဒါန္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့
> သတင္းေဆာင္းပါးပါ သိပၸံနည္းက် သုေတသနအရ ထင္ရွားေနပါတယ္။
>
> (၂) ေယာက်ာ္းေတြဟာ မရခင္ ဖ်ာလိုလိပ္၊ ထိပ္ေပၚတင္တတ္၊ ရၿပီးရင္
> ဖ်ာလိုခင္းၿပီး တက္နင္းတတ္တယ္။ သည္အခ်က္ကို မယံုရင္ ကိုယ့္အေမ၊
> ကိုယ့္အေဒၚအပါအဝင္ အိမ္ေထာင္သက္ ၾကာရွည္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မ်ားဆီက
> သက္ေသခံထြက္ခ်က္ေတြ ေတာင္းၾကည့္ႏိုင္ၾကပါတယ္။
>
> (၃) ေယာက်ာ္းေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးသစၥာကို ဘယ္၊ ဘယ္ေသာအခါမွ
> မယံုစားထိုက္ဘူး။ ခႏၶာေဗဒသေဘာ၊ စိတ္ပညာအရ လူသတၱဝါေတြမွာ ျဖစ္ေပၚျမဲ
> တပ္မက္စိတ္နဲ႔ ရမၼက္ေဇာ သေဘာေတြမွာ က်ားနဲ႔ မတို႔ဟာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး
> ဆန္႔က်င္ ျခားနားလွတာမို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွ နားလည္လို႔
> မရႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေပြလီမႈအစံုဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေယာက္်ားေတြကို
> ထံုမႊမ္းထားပါတယ္။ ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ လိင္တူခ်င္း
> စံုမက္သူမ်ားသာ ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ဘယ္သူကျဖင့္ ဘယ္လို တည္ၾကည္တာလို႔
> ပတ္ဝန္းက်င္က ျမင္ျမင္ကရာကို အထင္ေတာ္ မႀကီးလိုက္ၾကပါနဲ႔ဦး။
> တည့္တည့္ေျပာပါရေစ။ နားရြက္နဲ႔မနာ၊ ေျခေထာက္နဲ႔သာ နာေတာ္မူၾကပါ။ ဟုတ္ကဲ့…
> အခေၾကးေငြ ေပးရတဲ့ အေပ်ာ္အေဖာ္ဆီသြားတယ္ဆိုတာ အျမန္ဆံုး ၁၅မိနစ္၊
> အၾကာဆံုးမွ ႏွစ္နာရီပါ။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း ညီအစ္ကိုရင္းခ်င္းေတာင္
> လူလံုး မကြဲေလာက္တဲ့ အကာလ ညအခါမ်ားမွာ တစ္ခါတေလ ၾကတာပါ။ အဲဒါကိုပဲ၊
> အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ “အေမႀကီးေရ… အေဖႀကီးေတာ့ အေပ်ာ္အေဖာ္ဆီက
> ျပန္လာတယ္ေဟ့”လို႔ ဘယ္သူမွ ထုတ္မေျပာပါဘူးခင္ဗ်ား။ သူ အဲသလို သြားလာ
> ေနတာကို ဘယ္သူကမွလည္း ေတာ္ေတာ္တန္တန္ သိလိုက္မွာ မဟုတ္၊ ရိပ္မိလိုက္မွာ
> မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူကျဖင့္ ဘယ္လို တည္တံ့တာဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔
> ဟုတ္ႏိုးႏိုး မေအာက္ေမ့ၾကပါနဲ႔။ စာတစ္အုပ္ ေကာင္းမေကာင္းကို
> စာအုပ္အဖံုးနဲ႔ ဆံုးျဖတ္လို႔ မရဘူးဆိုတဲ့ သိုးေဆာင္းဆို႐ိုးကို
> မေမ့ၾကေစခ်င္ဘူး။
>
> (၄) အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တာနဲ႔ မိန္းမသားေတြဟာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးစံုကို
> လြယ္ရပါေတာ့မယ္။ လင့္တာဝန္၊ သားသမီးတာဝန္ေတြ ထမ္းရေတာ့မွာကို ဆိုလိုတာပါ။
> ေယာက္်ားေတြလည္း ထမ္းရတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က
> ဝင္ေငြေကာင္းေကာင္း ရွာေပးႏိုင္ၿပီဆိုရင္ က်န္တာေတြ ေပယ်ာလကန္ ထားလို႔
> ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမွာေတာ့ ကိုယ္ဝန္စတင္ေဆာင္ကတည္းက ကာယိကဒုကၡ စတင္
> ခံစားရၿပီ။ သည္ကမွ ဆက္တိုက္ထမ္းရမယ့္ဝန္ဟာ အမယ္မင္း… အစံု ခင္ဗ်၊ အစံု၊
> အစံု။
>
> (၅) ေယာက္်ားသားမ်ားရဲ႕ ဝင္စားမႈဟာ အိမ္ထဲမွာ အလြန္ရွိခဲတယ္။ ေဘာလံုးပြဲ၊
> ေဂါက္ကြင္း၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ဘီယာဆိုင္၊ က်ားဝိုင္း၊ ဘိလိယက္ဝိုင္း စတဲ့
> ေနရာေတြမွာ ဘယ္သူေတြ ေနရာ အယူဆံုးလဲဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔တင္ သည္အခ်က္ကလည္း
> ဒက္ထိျဖစ္ေနပါၿပီ။ အားအား ရွိ၊ အိမ္က မိန္းမနား ကပ္ေနတဲ့ ေယာက်ာ္းဆိုတာ
> မပဋာ ရွာမေတြ႕ခဲ့တဲ့ မံုညင္းဆီေလာက ္နီးနီး ရွားလွပါတယ္။ အဲ…
> ျခြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိသေပါ့။ အိုလာတဲ့အခါ၊ နာလာတဲ့အခါ၊
> မစြမ္းေတာ့တဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ အိမ္က ၾကက္နာမႀကီးနားမွာ တဖဝါး မခြာ
> ရွိတတ္တယ္။ မအို မနာေသးဘဲ စြမ္းေနသမွ်ေတာ့လား၊ အိမ္ေစာင့္နတ္နဲ႔
> ရန္ျဖစ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ယမယ္မ်ိဳးစံု ရွာၿပီး အိမ္ကခြာဖို႔
> စဥ္းစားေနတတ္ၾကတာ တစ္ရာမွာ ၉၅ေယာက္ အထက္ပါပဲ။ ဒါ အေလးခိုးၿပီး ေျပာတာ။
> ေလွ်ာ့ေျပာရင္ေတာ့ ၆၀%ရဲ႕အထက္မွာ ရွိေနတာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
>
> ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္သလဲ?
> ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ မရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ့
> အမ်ိဳးသမီးစာရင္းမွာ ထိပ္ဆံုးက ပါပါတယ္။ မိမိဘဝရပ္တည္မႈအတြက္၊
> ေနသာဖို႔အတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳတာပဲေပါ့။
>
> ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ့ လူရည္ အင္မတန္လည္တဲ့၊ ပါးနပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ
> အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေယာက္်ားက်မ္း ေက်ညက္သူေတြ
> အိမ္ေထာင္ျပဳတာကို ဩဘာေပးထိုက္ပါတယ္။ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ ေကာင္းကြက္ေတြကို
> သိသလို ညံ့ကြက္ေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနၿပီး ေကာင္းကြက္ေတြကို
> အသံုးခ်၊ ညံ့ကြက္ေတြနဲ႔ အညႇာကိုင္တတ္မယ္ဆိုရင္ ေအာက္သြားမပါတဲ့
> ႏြားျပာႀကီးမ်ား ေမြးႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသလို
> အရည္အခ်င္းမ်ိဳးရွိဖို႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္တန္တန္ ပါရမီမ်ိဳးနဲ႔ မလြယ္ပါဘူး။
> သူ႐ို႕ မေအေတြ ကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္လင္သားကို
> အပိုင္ကိုင္ထားျပမွရင္လည္းျဖစ္မယ္၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ေယာက်ာ္း
> ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ရင္းႏွီး ကြ်မ္းဝင္စြာ ေနတတ္ၿပီး လွစ္လွစ္
> လွစ္လွစ္ေနေအာင္ ပါးနပ္မွရင္လည္း ျဖစ္ပါမယ္။
>
> သည္ႏွစ္မ်ိဳးကလြဲရင္ က်န္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ဆိုရင္ေတာ့
> အနည္းဆံုး ဆယ္ႀကိမ္ဆယ္ခါ ျပန္စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။
>
> အိမ္ေထာင္မျပဳသင့္ဆံုး အမ်ိဳးသမီးေတြ
> ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စ အျပည့္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ လံုးလံုး
> အိမ္ေထာင္မျပဳသင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဝမ္းကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း
> ေက်ာင္းႏိုင္ေနတဲ့အျပင္ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ သံုးသံုးစြဲစြဲေနႏိုင္တဲ့
> အမ်ိဳးသမီးမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳတာကို ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အားကို မေပးခ်င္ဘူး။
> အဲသလို အမ်ိဳးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳတာဟာ ဒုကၡရွာတာလို႔ခ်ည္း
> ျမင္ေနလို႔ပါပဲ။ မယံုမရွိပါနဲ႔၊ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အတန္အသင့္ ရင့္မာလာတဲ့
> လူမႈေရးအတိုင္ပင္ခံ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာေရာ၊ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာပါ
> အိုးဒယ္နစ္၊ နစ္ေနရွာၾကတဲ့ စြမ္းေဆာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ မၾကာခဏ
> ေတြ႕ေတြ႕ေနရပါတယ္။
> ဒုတိယကေတာ့ ဘဝမွာ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မေနဖူးသူေတြပါ။ ရွိတာ၊
> မရွိတာနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဟာေလးနဲ႔ကိုယ္ စိတ္လက္ ခ်မ္းသာေအာင္
> ေနက်င့္ရွိျခင္း/မရွိျခင္းနဲ႔ပဲဆိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔မ်ား စာဖတ္သူဟာ
> အခုအခ်ိန္အထိ ျဖတ္သန္းခဲ့သမွ် ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္မွာ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ
> သိပ္မေနဖူးခဲ့ရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္မွ စိတ္ခ်မ္းသာလာမယ္ဆိုတဲ့အေတြးဟာ
> တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေတာ့မယ့္ စိတ္ကူးဆိုတာ ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္။
>
> အခ်စ္ရဲ႕ အခန္းက႑
> ကြ်န္ေတာ္ ေျပာသြားတဲ့အထဲမွာ အခ်စ္ရဲ႕အခန္းက႑ကို တစ္လံုးမွ
> ထည့္ေဆြးေႏြးမသြားပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ဖိုမခ်စ္ကို
> သိပ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မယံုၾကည္လွလို႔ပါပဲ။ မျမဲတဲ့ အနိစၥသေဘာတရားထဲမွာ အဲဒီ့
> ေရႊအခ်စ္လည္း အတိအက် ပါပါတယ္။ ဘာဝနာနဲ႔ ပြားမ်ား ယူရတဲ့ ေမတၲာကို
> မဆိုလိုဘူးေနာ္။ ေလာကီလူ႔ေဘာင္က အဖိုနဲ႔အမၾကားမွာ ေပၚေပါက္
> ေပ်ာက္ကြယ္တတ္ျမဲ အခ်စ္ဆိုတဲ့ “အစြဲ”ကို ေျပာတာပါ။
>
> တကယ္လို႔မ်ား၊ စာဖတ္သူ မမဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သိပ္ခ်စ္ေနတယ္၊ တစ္သက္လံုး
> ဆက္ခ်စ္ခ်င္ေနခ်င္တယ္၊ ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္ေလးအထိ
> ခ်စ္သြားခ်င္တယ္ဆိုပါရင္ေလ… ကြ်န္ေတာ္ ေပးခ်င္တဲ့အၾကံကေတာ့ အဲဒီ့လူကို
> ယူကို မယူဘဲနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကပဲ အသာေလး၊ တိတ္တိတ္ေလး ခ်စ္ေနလိုက္စမ္းပါ။
> အဲဒါက သူ႔ကို ေသတစ္ပန္ သက္တစ္ဆံုး ခ်စ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲ… ခ်စ္သူကို
> လက္ထပ္လိုက္မိလို႔ကေတာ့ အင္း… ေႏွးတာနဲ႔ ျမန္တာပဲ ကြာပါလိမ့္မယ္၊
> ခ်စ္သူဘဝကေန မုန္းသူ၊ ရြံရွာသူ၊ စက္ဆုပ္သူအျဖစ္
> ေျပာင္းသြားႏိုင္တဲ့ကိန္းက ၅၀%ဝန္းက်င္မွာ ရွိေၾကာင္းပါ။ ဒါ
> အေလးခိုးထားတဲ့ ကိန္းဂဏန္း မဟုတ္ပါဘူး။ အပိုင္ေျပာႏိုင္တဲ့ ပမာဏပါ။
>
> ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီ့အခ်စ္ဆိုတဲ့ (ဘာမွန္းမသိလွတဲ့) ခံစားမႈနဲ႔ပဲ စံုလံုး
> ကန္းကန္း ကုန္ျပန္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေမလည္း မေနရ၊ အေဖလည္း မေနရ၊
> ေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြလည္း မေနရ၊ ေဘးလူေတြလည္း မေနရနဲ႔ အရပ္ကူပါ
> လူဝိုင္းပါေတြျဖစ္ရတဲ့ သာဓကေတြလည္း မနည္းဘူး။ ၿပီးရင္ ကိုယ့္ဖက္က
> စံုလံုးကန္းခဲ့မိတာကို ျပန္မျမင္ေတာ့ဘဲ သင္းကိုက ဘယ္ကဲ့သို႔
> ဘယ္ခ်မ္းသာေတြျဖစ္ကုန္တာလည္း အဲဒီ့မမေတြပဲ။
>
> သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေလ…
> ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ၊ ကြ်န္ေတာ္မကလို႔ သိၾကားမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ပဲ
> ဆင္းလာၿပီး တားဦးတားဦး၊ ကာမဘံုသား ဆံုလည္ႏြားဆိုတဲ့ စာရင္းထဲမွာ
> ပါေနၾကတဲ့ သူသူကိုယ္ကိုယ္ဟာ အရြယ္ေလး ေရာက္လာ၊ ေက်ာ္လာ၊ လြန္လာတဲ့အခါ
> အိမ္ေထာင္မွ မရွိရင္ မူမမွန္တဲ့သူလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျမင္မိၾကရင္းကေန
> မရအရ အိမ္ရာထူေထာင္ ျဖစ္ေနၾကဦးမွာပါပဲ။
>
> အခု ကြ်န္ေတာ္ ေရးလိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အိမ္ေထာင္ မျပဳေရးဆိုတဲ့
> အဆိုျုပေဆြးေႏြးခ်က္ဟာ မျဖစ္မေန အိမ္ေထာင္ျပဳကို ျပဳေတာ့မယ္လို႔
> ဆံုးျဖတ္ထားသူမ်ားအတြက္ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္ျပဳရ ေကာင္းႏိုး၊ မျပဳရ
> ေကာင္းႏိုးျဖစ္ေနသူေတြ၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အိမ္ေထာင္ မျပဳခ်င္လွေပမယ့္
> လူေျပာသူေျပာနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ရင္မ်ား ေကာင္းမလားလို႔
> ေတြးေနသူေတြအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက စဥ္းစားစရာရေအာင္ အၾကံျပဳ
> ေဆြးေႏြးလိုက္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဖတ္မိတာေတာ့ ၾကာၿပီဗ် ဒါေပမယ့္ အခု ေမးလ္ထဲ ေရာက္လာေတာ့ ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ . . .အစား အစာစားခ်ိန္ မဖတ္ဖို႕ေတာ့ သတိေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ ....

လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဆက္ဆံတဲ့အခါ စိတ္ေနစိတ္ထားကိုအကဲခတ္နိုင္ေစဖို႔ ဖတ္ဖူးတဲ့ဋီကာေလးကိုျဖန္႔ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။

လူကဲခတ္ႏိုင္ႀကပါေစ။

-လူတစ္ေယာက္ဟာအီးကို ကုန္ေအာင္မေပါက္ေန႔ဖို႔ညစာစုထား
တတ္ရင္အဲဒီလူကိုကပ္ေစးႏွဲသူလို႔ေခၚတယ္။

-အီးကိုစုမထားဘဲဘယ္ေနရာသြားသြားအျမဲေပါက္ေနရင္ အဲဒီလူဟာ ရက္ေရာသူ

-ႏွစ္ဦးတည္းရွိခ်ိန္ကိုမွ ေရြးျပီးအီးေပါက္တတ္ရင္အဲဒီလူဟာ သီးသန္႔ဆန္သူ

-လူအမ်ားရွိခ်ိန္ကိုမွ ေရြးျပီးအီးေပါက္တတ္ရင္အဲဒီလူဟာ အေပါင္းအသင္းမက္သူ

-အီးေပါက္ခ်င္ေသာ္လည္းမေပါက္ဘဲေအာင့္ထားတတ္ရင္ မိုက္မဲသူ

-အီးေပါက္ခ်င္ေပမဲ့မေပါက္ဘဲေအာင့္ထားျပီး ကာလေဒသေရြးျပီးမွေပါက္တတ္ရင္ ပညာရွိသူ

-အသံမထြက္ေအာင္အီးေပါက္ေလ့ရွိရင္ လွ်ိဳ႕႔၀ွက္တတ္သူ

-အသံက်ယ္ေလာင္စြာအီးေပါက္တတ္လွ်င္ ဘြင္းဘြင္းက်သူ

-မိမိအီးေပါက္ျခင္းအတြက္အလြန္ဂုဏ္ယူေနတတ္ရင္ ၀ါႀကြားသူ

-မိမိအီးေပါက္ျခင္းအတြက္အလြန္ရွက္ေနတတ္ရင္ ဖိႏွိပ္မႈေႀကာင့္ မြန္းက်ပ္ေနသူ

-လူတစ္ေယာက္ဟာငါ့အီးတယ္ေမႊးပါလားလို႔ ကိုယ့္အီးကို ကိုယ္ျပန္ရွူေနတတ္ရင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သူ

-နင့္ရဲ႔အီးတယ္ေမႊးပါလားသူမ်ားအီးလုိက္ရွူေနရင္ အဲဒီသူဟာ အရူး

-ပင္ပင္ပမ္းပမ္းအားမစိုက္ဘဲအီးေပါက္ထြက္ရင္အားကစားလိုက္စားသူ

-မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္အားစိုက္ညွစ္မွအီးေပါက္ထြက္ရင္အားကစားမလိုက္စားသူ

-အီးမွန္မွန္ေပါက္ေသာ္လည္းေလထုညစ္ညမ္းမွာကိုစိုးရိမ္ေနတတ္ရင္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကိုဂရုစိုက္သူ

-အီးေပါက္ျပီးတိုင္း နံတယ္ေဟ့လို႔သူကဦးေအာင္ထေအာ္ရင္အဲဒီသူဟာ မရိုးသားသူ

-အီးေပါက္ျပီးတိုင္း မ်က္ႏွာႀကီးနီလာတတ္ရင္အဲဒီသူဟာရိုးစင္းသူ

-အီးေပါက္ျပီးတိုင္းအီးေပါက္ေႀကာင္း၀န္ခံလွ်င္ရိုးသားသူ

-အီးမေပါက္ခင္ခြင့္ျပဳပါေနာ္လို႔ေျပာျပီး အီးေပါက္ျပီးေဆာရီးေနာ္လို႔ေျပာတတ္ရင္ယဥ္ေက်းမႈအသိရွိသူ

- အီးမေပါက္ခင္ခြင့္ျပဳေနာ္လုိ႔ေျပာျပီးထြက္သြားတတ္ရင္ယဥ္ေက်းသူ

-အသံႀကားရံုနဲ႔ဘယ္သူအီးေပါက္သလဲဆိုတာကိုေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရင္ဥာဏ္ေကာင္းသူ

-ရုပ္ရွင္ထဲမွာအီးေပါက္ျပတာကိုႀကည့္ျပီးအလြန္ရယ္ေနရင္ဥာဏ္သိပ္မေကာင္းသူ

-အီးေပါက္ရန္ႀကိဳးစားရာမွခ်ီးထြက္သြားရင္ကံမေကာင္းသူ

-၂၄ နာရီပတ္လံုး အီးတဗ်စ္ဗ်စ္ေပါက္ေနရင္ ဖင္မႏိုင္ဘဲပဲႀကီးဟင္းစားသူ

-ဗိုက္နာေနေသာ္လည္းအီးဘယ္လိုမွမေပါက္နိုင္ရင္ျပသနာေတြ႔ေတာ့မည့္သူ
-လူအမ်ားႏွင့္စကားေျပာေနရာမွအီးအသံက်ယ္က်ယ္ေပါက္မိေသာ္လည္းခပ္တည္တည္ျဖင့္စကား
ဆက္ေျပာေနလွ်င္ အဲဒီသူဟာရဲ၀ံ့သူ၊မွန္တယ္ထင္လွ်င္လုပ္ရဲသူ။
ကဲတို႔တစ္ေတြဒီေန႔ကစျပီးလူေတြကိုေလ့လာႀကည့္ႀကတာေပါ့ ။
မွန္ကန္စြာဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါေစ...။

ဒီစာအုပ္ကိုစာေရးဆရာႀကီး 'ေဖၿမင့္' ဘာသာၿပန္ထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

''လူတစ္ေယာက္ထံမွ အစစအရာရာ
သိမ္းပိုက္သြားႏုိင္ေသာ္လည္း
တစ္ခုကိုမႈ ယူ၍မရ။
ယင္းကား ၊ လူ႕လြတ္လပ္ခြင့္တို႔အနက္
အရင္းခံအက်ဆံုးၿဖစ္သည့္
‘မိမိလမ္းကို မိမိေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္’ ၿဖစ္ေပသည္။
[ဗစ္တာ ဖရန္ကဲလ္]''


 ေကာလိပ္ေရာက္စ ႏွစ္မ်ားတုန္းကမႈ ကြ်န္ေတာ္ကမေက်နပ္စိတ္ ေဒါသစိတ္ေတြ မ်ားေနသည့္
လူငယ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ေဒါသက အရပ္ရပ္သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။
ေလာကႀကီးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ဘာကိုမွ မေက်နပ္ခ်င္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ေဒါသက ေနရာတစ္ခုမွာ
စုၿပံဳက်ေရာက္ေနတာလည္း ရွိသည္။ အဲဒါက မိဘမ်ားၿဖစ္သည္။ မိဘေတြကို ကြ်န္ေတာ္
သေဘာမက်ပါ။ အေဖ့ႀသ၀ါဒေတြ ၊ လမ္းညႊန္တာ သြန္သင္တာ ဆံုးမတာေတြအတြက္ ကြ်န္ေတာ္
အၿမဲေဒါသထြက္ေနရသည္။

မိဘက ေငြေႀကးမၿပည့္စံုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ နီးနီးနားနားက ေကာလိပ္ေက်ာင္းကိုပဲ
တက္ႏုိင္သည္။ ေက်ာင္းသြားေတာ့လည္း ေန႔တိုင္း ဘတ္စကားႏွင့္ ပဲသြားရသည္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ အေဖႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ အႀကီးအက်ယ္ စကားမ်ားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္တြင္
ကြ်န္ေတာ့္ကို အေဖခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းသည္ဟု ထင္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ အခ်ဳပ္ခ်ယ္ေတြက
ရုန္းထြက္ခ်င္ေနသည္။ အေဖက ကြ်န္ေတာ္ လူႀကီးကိုမေလးစား ၊
ပုန္ကန္ခ်င္သည္ဟုၿမင္သည္။ ဖိဖိစီးစီး ကိုင္တြယ္မွ ၿဖစ္မည္ဟု သေဘာထားသည္။
အဲသည္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေတြႏွင့္ ေပါက္ကြဲႀကေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္
အိမ္ကဆူပူေအာ္ဟစ္ၿပီး ထြက္လာေတာ့ေက်ာင္းကားက သြားႏွင့္ၿပီ။ ေနာက္တစ္စီး
ေစာင့္မည္ဆိုလွ်င္ ‘ပညာေရး’ အတန္းကို မီမွာမဟုတ္ေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ အဲသည္မွာ
ပို၍ပင္ စိတ္တိုလာသည္။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ေဒါသထြက္လိုက္ ၊ တဟင္းဟင္း သက္ၿပင္းခ်လိုက္ႏွင့္
ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာသည္။ စိတ္ထဲမွာ အေဖႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေဒါသေတြးေတြ
တစ္ေလွ်ာက္လံုး သြန္ခ်လာသည္။ ၿမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္ လူငယ္အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနည္းတူ
ကြ်န္ေတာ့္အေတြးေတြက ကိုယ့္သေဘာ ကိုယ့္ဆႏၵေတြခ်ည္း ႀကီးစိုးလြန္းေနသည္။
ေလာကႀကီးမွာ ကြ်န္ေတာ့္အေဖေလာက္ဆိုးသည့္ အေဖမ်ဴိး တစ္ေယာက္မွ် ရွိမည္မဟုတ္ ၊
ကြ်န္ေတာ့္လို မတရား ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရ သည့္ အေနအထားမ်ဳိးလည္း ဘယ္သူမွ်
ႀကံဳဖူးႀကလိမ့္မည္မဟုတ္ ၊ ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အေဖသည္
အထက္တန္းေက်ာင္းထြက္စာေမးပြဲေလာက္ပင္ မေအာင္ၿမင္ခဲ့ ၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္က
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ၊ သူ႕ထက္အမ်ားႀကီးပညာတတ္သည္ ၊ ဒါေတာင္မွပင္ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀
ကြ်န္ေတာ့္အစီအစဥ္ေတြမွာ ေနရတကာ ၀င္ပါခ်င္ ၊ လိုက္ေႏွာင့္ယွက္ခ်င္ေနသည္ ၊
စသၿဖင့္။

က်ယ္၀န္းေသာ ေက်ာင္း၀င္းကို ၿဖတ္သန္းကာစာသင္တန္းရွိသည့္ အေဆာက္အံုဆီသို႔
အေၿပးအလႊားသြားရင္း ရုတ္တရက္ တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသည္။ သည္ကေန႔ေပးရမည့္
‘အေတြးကတ္ၿပား’ အဆိုင္းမင့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ရေသး။

သည္အတန္းက ေဒါက္တာ ဆစ္ဒနီဘီဆိုင္မြန္၏ အတန္းၿဖစ္သည္။ ေဒါက္တာဆိုင္မြန္က
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းမွာ အထူးၿခားဆံုး ဆရာတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္။ သူ႕ေပၚလစီေတြ
လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြက လံုး၀ တစ္ဘာသာ။ သင္ႀကားပံု သင္ႀကားနည္းေတြက တစ္ခါမွ
မႀကံဳေတြ႕ဖူးသည့္ အသစ္အဆန္းေတြၿဖစ္သလို ၊ အမွတ္ေပးစနစ္ကလည္း အံ့ႀသဖြယ္ရာပင္။
ေဒါက္တာဆိုင္မြန္ အေႀကာင္းကို လူတိုင္းက ေၿပာႀကသည္။

သူ႕ထံ ပထမဆံုး အတန္းတက္ရသည့္ေန႔တြင္ေဒါက္တာဆိုင္မြန္က သင္ခန္းစာအစီအစဥ္
တစ္ခုရွင္းၿပသည္။ “အဂၤါေန႔တိုင္း ေလးလက္မ ေၿခာက္လက္မအရြယ္ အညႊန္းကတ္ၿပားတစ္ခုစီ
ယူခဲ့ႀကပါ ၊ ကတ္ၿပားရဲ႕ ထိပ္မ်ဥ္းေႀကာင္းမွာ နာမည္နဲ႔ ေန႔စြဲေရးပါ ၊ ေအာက္မွာ
ဘာေရးမလဲဆိုတာေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းသေဘာပဲ။ အေတြးတစ္ခုေရးႏုိင္တယ္ ၊ ကိုယ္
စိုးရိမ္ပူပန္တာေရးႏုိင္တယ္ ၊ ခံစားခ်က္ေရးႏိုင္တယ္ ၊ ေမးခြန္းတစ္ခုခု
ေရးႏုိင္တယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့ တစ္ခုခုကို
ေရးလိုက္ႏုိင္တယ္။ အဲဒါဟာမင္းတို႔နဲ႔ ဆရာနဲ႔ႀကား တိုက္ရုိက္ဆက္သြယ္တဲ့
နည္းတစ္ခုပဲ။ ဒီကတ္ၿပားေတြဟာ လံုး၀ ‘လွ်ဳိ႕၀ွက္’ ၿဖစ္တယ္ ၊ ဗုဒၶဟူးေန႔တိုင္း
ဒါေတြၿပန္ေပးမယ္ ၊ ကတ္ၿပားေပၚမွာ မင္းတို႔ေရးလိုက္တာေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဆရာ့ရဲ႕
မွတ္ခ်က္ေတြ ပါလာလိမ့္မယ္ ၊ ေမးခြန္းေမးသူကို ဆရာ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ႀကိဳးစားၿပီး
ေၿဖမယ္ ၊ ကိုယ္စိုးရိမ္ပူပန္တဲ့ကိစၥ ေဖာ္ၿပလာသူကိုလည္းပဲ အလားတူဆရာအေလးအနက္
တုံ႔ၿပန္မယ္။ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ကဒီကတ္ၿပားဟာ
အဂၤါေန႔အတန္းတက္ဖို႔အတြက္၀င္ခြင့္လက္မွတ္ၿဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့ႀကဖို႔ပဲ”

ပထမအဂၤါေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာအညႊန္းကတ္ၿပားယူလာသည္။ ကတ္ၿပားထိပ္မွာ
ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ႏွင့္ အဲသည္ေန႔ ေန႔စြဲကို က်က်နနေရးထားၿပီး ေအာက္ဘက္တြင္
“အေရာင္ေၿပာင္တိုင္းလဲ ေရႊမဟုတ္” ဟူေသာ စာတစ္ေႀကာင္း ေရးလိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွယ ေဒါက္တာဆိုင္မြန္က အတန္းသားေတြကိုကတ္ၿပားမ်ား ၿပန္ေပးသည္။
ကြ်န္ေတာ့္ကတ္ၿပားတြင္ခဲတံႏွင့္ ေရးထားေသာ မွတ္ခ်က္တစ္ခု ပါလာသည္။ “ဒီစကားပံုက
မင္းအတြက္ ဘာအဓိပၸာယ္ ထြက္သလဲ ၊ ထူးၿခားခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာရွိသလား”

မွတ္ခ်က္ကိုဖတ္ကာ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲ စႏုိးစေႏွာင့္ ၿဖစ္သြားသည္။ သူက
သည္ကတ္ၿပားေတြကိုတကယ္အေလးအနက္ လုပ္ေနသည္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ရင္ထဲရွိေနတာေတြကို
သူ႕ထံ လံုး၀ဖြင့္ဟခ်င္စိတ္မရွိ။

ေနာက္ရက္ေတြ ေရာက္လာသည္။ သည္အတန္းက တစ္ရက္တစ္နာရီ ေန႔တိုင္းရွိသည္။
ေဒါက္တာဆိုင္မြန္က တကယ္ထက္ၿမက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား
ေမးခြန္းေတြ ေမးေသာနည္းၿဖင့္ သင္ႀကားသည္။ အရင္တုန္းက ဘယ္ဆရာထံကမွ
မႀကားခဲ့ရဘူးသည့္ ၿပႆနာေတြ ၊ အေရးကိစၥေတြ သူ ေဖာ္ထုတ္ကာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား
ေဆြးေႏြးခိုင္းသည္။ ၿပႆနာကို ကိုယ္တိုင္စဥ္းစားၿဖစ္ေအာင္ဆြေပးသည္။
ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္မဟုတ္ အေလးအနက္စဥ္းစားေစၿခင္း ၿဖစ္သည္။ လူမႈေရးၿပႆနာ ၊
ႏိုင္ငံေရးၿပႆနာ ၊ တစ္ဦးခ်င္းဆိုင္ဂာ ၿပႆနာ အားလံုးသည္ပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔
အတန္းအတြက္ ေဆြးေႏြးစရာသင္ခန္းစာေတြခ်ည္းၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတန္းသည္
လူမႈေရးရာဘာသာရပ္မ်ား သင္ႀကားပို႔ခ်ပံုနည္းနာမ်ားအေႀကာင္း ေလ့လာေသာ
အတန္းၿဖစ္ရာေလ့လာမႈနယ္ပယ္က အလြန္က်ယ္၀န္းသည္။ ကြ်န္ေတာ္
အထက္တန္းေက်ာင္းမွာတုန္းကလည္း လူမႈေရးရာဘာသာမ်ားၿဖစ္ေသာ ပထ၀ီ ၊ သမိုင္း ၊
စီးပြားေရးပညာ အစရွိတာေတြ သင္ခဲ့ရဖူးသည္။ ဆရာ ဆရာမ မ်ားက သည္ဟာေတြကို
က်က္စာဘာသာမ်ားအၿဖစ္သေဘာထားႀကသည္။ သူတို႔ထဲမွာပါသည့္ အမည္ေတြ ၊
ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြ ၊ နံပါတ္စဥ္ထိုး၍ ေပးထားသည့္ အခ်က္အလက္ေတြကို
အလြတ္ရေအာင္က်က္္ ၊ စာေမးပြဲမွာ ေမးလာသည့္အခါ အားလံုးၿပန္ခ်ေရး ၊ ဒါပဲၿဖစ္သည္။
သူတို႔အထဲက အေႀကာင္းအခ်က္ေတြႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးစဥ္းစားေ၀ဖန္ဖို႔ ဘယ္သူကမွ
ခိုင္းေလ့မရွိခဲ့။

အစပိုင္း၌ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္တြင္ ဆရာဆိုင္မြန္ကကြ်န္ေတာ္တို႔ကို
သည္ၿပႆနာရပ္ေတြႏွင့္ ပတ္သက္၍ေထာက္ခံသည့္ဘက္ကအၿမင္ေတြ သို႔မဟုတ္
ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သည့္ ဘက္ကအၿမင္ေတြ ေခါင္းထဲရုိက္ထည့္ေပးဖို႔
ႀကိဳးစားေနတာမ်ာလားဟု ထင္ၿမင္မိေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ဆရာက သည္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး
မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္ဘာသာ စဥ္းစားတတ္ဖို႔ ၊ ၿပီး အဲသည္ကမွ
ကိုယ္ပိုင္အေတြးအျမင္ အယူအဆမ်ား ကိုင္စြဲရရွိလာေစဖို႔ သူ တိုက္တြန္း
အားေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရလွ်င္
သည္အတန္းတက္ရတာ ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္ ကသိကေအာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ ၊ ဆရာဆိုင္မြန္
သင္ၾကားပံုက အသစ္အဆန္းျဖစ္၍ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္မရွိဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သေဘာက်ခ်င္စရာ၊
တစ္ခါတစ္ရံ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ခ်င္စရာလည္းျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္သည္သင္ၾကားပံုမ်ိဳး မၾကံဳဘူးသည့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆရာဆိုင္မြန္ကို
ဘယ္လိုပံုစံျပန္လည္တံု႔ျပန္ ဆက္ဆံမည္ဟူေသာ ဗ်ဴဟာတစ္ရပ္ ခ်မွတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိ
ျဖစ္ေနသည္။ ပံုမွန္အတန္းမွာ အေကာင္းဆံုး ဘယ္လို ေနထိုင္ရမည္ဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္သိသည္။ ေရွ႕ဆံုးတန္းမွာထိုင္၊ ဆရာ့လက္ခ်ာကို အရမ္းသေဘာက်ေၾကာင္းေျပာ၊
အဆိုင္းမင့္ေတြကို ဆရာေျပာသည့္ပံုစံအတိုင္း တိတိက်က် သပ္သပ္ရပ္ရပ္
ရိုက္ျပီးတင္၊ ျပီးလွ်င္ စာေတြ အလြတ္က်က္ ၊ အလြတ္က်က္ ၊ အလြတ္က်က္။ ယခု
ဆရာ့အတန္းကေတာ့ လံုး၀တျခားစီ ျဖစ္ေနသည္။ အရင္အစဥ္အဆက္ ကြ်န္ေတာ္
သံုးစြဲေအာင္ျမင္လာခဲ့သည့္ နည္းေတြ သည္ေနရာမွာ သံုးမရျဖစ္ေနသည္။

ဒုတိယအဂၤါေန႔ ေရာက္လာျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ကတ္ျပားေပၚမွာ
“အခ်ိန္မီတစ္ခ်က္ခ်ဳပ္လွ်င္ ေရညိွမတင္” ဟု ေရးလုိက္သည္။
(“အခ်ိန္မီတစ္ခ်က္ခ်ဳပ္လွ်င္ ကိုးခ်က္ခ်ဳပ္ရ သက္သာသည္” ႏွင့္ “လိမ့္ေနေသာ
ေက်ာက္ခဲေရညိွမတင္” ဟူေသာ စကားပံုႏွစ္ခုကို ျဖတ္ဆက္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။)
ဒါကလည္း ဆရာ့ကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ကိုးစားယံုၾကည္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ဟာသကေလးႏွင့္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဖံုးထားကာထားလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး
အေရာတ၀င္ မဆက္ဆံခ်င္သည့္ အခါမ်ိဳးမွာ က်င့္သံုးေလ့ရွိသည့္ ကၽြန္ေတာ္၏
အေကာင္းဆံုး ကာကြယ္ေရးနည္းလမ္းတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ေန႔ကတ္ျပားျပန္ရသည့္
အခါမွာေတာ့ “မင္းၾကည့္ရတာ ဟာသဥာဏ္ရွိပံု ရတယ္၊ အဲဒါဟာ မင္းအတြက္ အေရးၾကီးတဲ့
အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္ပဲလား” ဟူေသာ မွတ္ခ်က္တစ္ခုပါလာသည္။

သူဘာကိုလိုခ်င္သလဲ။ အခုလုပ္ေနတာ ဘာသေဘာလဲ။ မူလတန္းေက်ာင္းမွ စတင္ကာ ယေန႔အထိ
ကၽြန္ေတာ့္အား ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြပါ လိုက္စိတ္၀င္စားသည့္ ဆရာ ဆရာမ တစ္ေယာက္မွ်
မၾကံဳဘူးပါ။ သည္ဆရာ ဘာကိုအလိုရွိသလဲ။

ကြ်န္ေတာ္ စာသင္ေဆာင္ထဲ အေျပးအလႊား၀င္လာခဲ့သည့္အခ်ိန္ အတန္းစတာ ၁၀
မိနစ္ခန္႔ရိွေနျပီ။ အခန္းျပင္ဘက္နားေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္မွတ္စုစာအုပ္ထဲက
အညႊန္းကတ္ျပာတစ္ခု ထုတ္ယူသည္။ နာမည္နဲ႔ ေန႔စြဲေရးသည္။ အဲသည္ေနာက္ ဘာအေတြး
ေရးရမလဲ အသည္းအသန္စဥ္းစားသည္။ သည္အခါ ေစာေစာက အေဖႏွင့္ ရန္ျဖစ္ခဲ့သည့္
အေၾကာင့္တစ္ခုပဲ ေခါင္းထဲေပၚလာသည္။ “ကြ်န္ေတာ္သည္ လံုး၀အသံုးမက်ေသာ သူတစ္ေယာက္၏
သားျဖစ္သည္” ဟု ေရးခ်လိုက္ျပီး အခန္းထဲ အလွ်င္အျမန္၀င္ခဲ့သည္။ ဆရာက
၀င္ေပါက္အနီးမွာပဲ ရပ္ကာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေဆြးေႏြးေျပာဆိုေနခိုက္ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတာ့ ကတ္ျပားလွမ္းေတာင္းသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔လက္ထဲ
ကတ္ျပားထည့္ေပးလိုက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ေနရာမွာ ၀င္ထုိင္သည္။

ေနရာမွာ ထုိင္မိသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကြ်န္ေတာ္ အႀကီးအက်ယ္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ ငါ ဘာေတြလုပ္မိလုိက္ပါလိမ့္။ ကတ္ျပားကို
ေပးလုိက္မိၿပီ။ အဲဒါ အႀကီးအက်ယ္ ျပသာနာ။ သည္ကိစၥဖြင့္ေျပာဖို႔
ကၽြန္ေတာ္လံုး၀စိတ္ကူးမရွိခဲ့။ ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဒါသ အာဃာတေတြ
သူသိသြားေတာ့မည္။ ကြ်န္ေတာ့္အေဖအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀အေၾကာင္းေတြ
သူသိသြားေတာ့မည္။ အဲသည္ေန႔ အတန္းထဲက တစ္ျခားကိစၥေတြ ကြ်န္ေတာ္ ဘာတစ္ခုမွသတိမရ။
ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ႀကီးစိုးေနသည္က ကတ္ျပားကိစၥသာပဲျဖစ္သည္။

အဲသည္ည တစ္ညလံုးပင္ အမ်ိဳးအမည္မေဖာ္ျပႏိုင္သည့္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားမႈတစ္ခုေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္မရႏိုင္ခဲ့။ သည္ကတ္ျပားေတြက
ဘာအဓိပၸာယ္လဲ။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္လဲ။ ငါ ဘာေၾကာင့္ အေဖ့အေၾကာင္း
သူ႔ကိုသြားေျပာလိုက္မိသလဲ။ တကယ္လို႔ သူသာ အေဖကို ဆက္သြယ္စကားေျပာခဲ့ရင္
ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ။ ဒါေတြ သူနဲေကာ ဘာဆိုင္သလဲ။ သူမ်ားကိစၥေတြ
သူဘာပတ္သက္စရာလိုသလဲ…။

ဗုဒၶဟူးမနက္ ေရာက္လာသည္။ စိတ္မေျဖာင့္ တေျဖာင့္ႏွင့္ပင္ ေက်ာင္းသြားဖို႔
ကြ်န္ေတာ္ျပင္သည္။ အတန္းထဲ ကြ်န္ေတာ္ အခ်ိန္ေစာစီးစြာ ေရာက္လာသည္။ အတန္းထဲမွာ
ေနာက္ဘက္အေ၀းဆံုးထိုင္ကာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ပုန္းလွ်ိဳခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနသည္။
အတန္းစသည္။ ေဒါက္တာဆိုင္မြန္က အေတြးကတ္ျပားေတြ ျပန္လိုက္ေပးသည္။
ကြ်န္ေတာ့္ကတ္ျပားကို စားပြဲေပၚေတြ ေမွာက္လ်က္ခ်သြားသည္။ ဒါလည္း သူ႔ထံုးစံပဲ
ျဖစ္သည္။ ကတ္ျပားကို ကြ်န္ေတာ္ေကာက္ကိုင္လုိက္သည္။ သို႔ေသာ္ လွန္ရပင္ ခက္ေနသည္။

ကတ္ျပားကုိၾကည့္မိသည့္အခါမွာေတာ့ သူေရးထားေသာစာကို ဖတ္မိသည္။ “လံုး၀အသံုးမက်ေသာ
သူရဲ႕သားက အနာဂတ္ကာလ သူ႔ဘ၀အတြက္ ဘာေတြ လုပ္ေနပါသလဲ” တဲ့။

ကြ်န္ေတာ္ လံုး၀ အရႈိက္ထိုးခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားသည္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္
ေက်ာင္းသားသမဂၢလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ တေမ့တေမာထုိင္ကာ
‘ကြ်န္ေတာ့္မိဘေတြေၾကာင့္’ ေပၚေပါက္လာရသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ျပႆနာေတြ
အေၾကာင္းေျပာဆိုေလ့ရွိခဲ့သည္။ သူတို႔ကလည္း အလားတူအေၾကာင္းအရာေတြ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္
ျပန္လည္ မွ်ေ၀ၾကစျမဲ ျဖစ္သည္။ ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႔ကို ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ္တာ၀န္ယူဖို႔
ေကာင္းသည့္အေၾကာင္း ေျပာေလ့မရိွခဲ့။ တကယ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးပင္ မိဘကို
အျပစ္ပံုခ်ေသာအလုပ္ကို တညီတညႊတ္လုပ္ကာ ေရသာခိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ ျပႆနာမွန္သမွ်သည္
ကြ်န္ေတာ္တို႔မိဘေတြြ၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ စာေမးပြဲမွာ
အမွတ္ေကာင္းေကာင္းမရလွ်င္ အေမ့ကုိ အျပစ္တင္မည္။ ေထာက္ပံ့ေၾကးအလုပ္တစ္ခု
ရေတာ့မလိုႏွင့္ မရလွ်င္ အေဖ့ကို အျပစ္တင္မည္။ ကြ်န္ေတာ္က မိဘေတြေနရာမက်သည့္
အေၾကာင္းအျမဲေျပာ၍ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း အရမ္းနားလည္သေဘာေပါက္သည့္ လကၡဏာျဖင့္
ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖင့္ နားေထာင္ၾကျမဲ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
ေက်ာင္းစရိတ္ရွာေဖြေပးေနသည့္ မိဘေတြသည္ ဘာတစ္ခုမွ် မတတ္မသိဘဲ ေနရာတကာလိုက္
ျပႆနာရွာေနၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ပါေမာကၡဆစ္ဒနီဆိုင္မြန္၏ အလြန္ရုိးစင္းသလိုထင္ရေသာ ေမးခြန္းက
ကြ်န္ေတာ္မႈတ္ထားသည့္ အဲသည္ေလပူေဖာင္းကို ထုိးေဖာက္ပစ္ခဲ့သည္။ သူက ျပႆနာ၏
ေသာ့ခ်က္ကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္သည္။ ကိစၥက ဘယ္သူ႔ကိစၥလဲ။ မင္းျပႆနာကို
ဘယ္သူတာ၀န္ယူရမွာလဲဟူ၍ တဲ့တိုးေမးခ်လုိက္ျခင္းပင္။

အဲသည္ေန႔က သမဂၢလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဘက္သို႔ေၿခဦးမလွည့္ၿဖစ္ေတာ့ပဲ အိမ္ဆီ
တန္းၿပန္လာခဲ့သည္။ လူက စိတ္ဓာတ္က်ေနသလိုလို ၊ နည္းနည္းႏွိပ္ကြက္ခံထားရသလိုလို
ၿဖစ္ေနသည္။ တစ္ညေနလံုး သည္ကိစၥကိုပဲ တအံုေႏြးေႏြး ေတြးေနမိသည္။
အေမေၿပာခဲ့ဖူးသည့္ စကားတစ္ခြန္းကိုလည္း အဖန္ဖန္ သတိရေနသည္။ “သန္းႀကြယ္သူေဌးက
သူ႕ကိုယ္သူဂုဏ္ေဖာ္ခ်င္တဲ့အခါ ‘ကိုယ္ထူးကိုယ္ခြ်န္သမား’ တဲ့ ၊ အမႈၿဖစ္ၿပီး
အဖမ္းခံရၿပီဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ‘ငယ္ငယ္တုန္းက စရုိက္ႀကမ္းတဲ့ မိဘေတြနဲ႔
ႀကီးၿပင္းလာရလို႔ပါ’ တဲ့”

ဘ၀အတြက္ တကယ့္အေၿပာင္းအလဲႀကီးတစ္ရပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရၿခင္းၿဖစ္သည္ဟု
ေၿပာခ်င္လွပါသည္။ သို႔ေသာ္ သည္လိုေၿပာလွ်င္လည္း အတိအက်မွန္မည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။
ေဒါက္တာဆိုင္မြန္၏ မွတ္ခ်က္က ေရရွည္ဆြဲကာၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း
အာနိသင္သက္ေရာက္ခဲ့ၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ရက္သတၱပတ္အတန္ႀကာေအာင္
သူ႕မွတ္ခ်က္စကားက ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ခဏခဏ ေပၚလာေနသည္။ စိတ္ထဲမွာ ဟိုကိစၥ
သည္ကိစၥေတြအတြက္ အေဖ့အား အၿပစ္တင္စကားဆိုမိတိုင္း ကိုယ္တြင္းမွ အသံတစ္သံက
“ဟုတ္ၿပီ ၊ မင္းေၿပာတဲ့အတိုင္း မင္းအေဖက ဘယ္ေနရာတစ္ခုမွမေကာင္းဘူးပဲ ထားပါေတာ့
၊ မင္းကေကာ မင္းကိစၥအတြက္ ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာ အေဖကိုခ်ည္း အၿပစ္ပံုခ်ၿပီး
ေရွာင္တိမ္းေနႏိုင္မယ္ ထင္သလဲ” ဟူ၍လွမ္းလွမ္းေမးတာ ကြ်န္ေတာ္ႀကားေနရသည္။

တၿဖည္းၿဖည္း ကြ်န္ေတာ့္အေတြးေတြ ေၿပာင္းလဲသထက္ ေၿပာင္းလဲလာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ့္
ၿပစ္တင္ေ၀ဖန္စကားေတြ ေၿပာလြန္းတာ ကိုယ့္ဘာသာႀကားလာသေဘာေပါက္လာသည္။
ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ အဓိကပုဂၢိဳလ္ေနရာက မထားမိပါကလား ၊
ကြ်န္ေတာ္သည္ ၿပဳလုပ္သူမဟုတ္ အၿပဳခံ ၿဖစ္ေနခဲ့ပါကလားဆိုတာကို
ကြ်န္ေတာ္ၿမင္လာသည္။ သည္အခါက်ေတာ့ ေဒါက္တာဆိုင္မြန္႔အတန္းထဲမွာတုန္းကထက္ပင္
ပို၍ မသက္မသာခံစားရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ရုပ္ေသးရုပ္တစ္ရုပ္မၿဖစ္ခ်င္ပါ။ ကိုယ္ကစတင္
ၿပဳလုပ္သူသာၿဖစ္ခ်င္သည္။ သူတပါးလုပ္ရပ္ကို လိုက္၍တံု႔ၿပန္ လႈပ္ရွားသူမ်ဳိး
မၿဖစ္ခ်င္ပါ။

သို႔ေသာ္ ရင့္က်က္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈၿဖစ္စဥ္က အေဆာတလွ်င္အလြယ္တကူ မၿဖစ္ေပၚပါ။
မိမိခံစားမႈ ၊ မိမိေရြးခ်ယ္မႈႏွင့္ မိမိလုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ မိမိဘာသာ
တာ၀န္ယူတတ္သူတစ္ဦးအၿဖစ္ ကြ်န္ေတာ့္အား လူအမ်ား သတိထားမိလာဖို႔ တစ္ႏွစ္မွ်
အခ်ိန္ႀကာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းက ဘာသာရပ္တိုင္းမွာပင္
ကြ်န္ေတာ့္အဆင့္အမွတ္ေတြသိသိသာသာ တက္လာသည္။ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြ
တိုးပြားလာသကဲ့သို႔ သူတို႔၏အရည္အခ်င္းေတြလည္း ၿမင့္မားလွတာ
အံ့ႀသစြာေတြ႕ရွိရသည္။ အထူးၿခားဆံုးက ကြ်န္ေတာ့္အၿမင္မွာအေဖအရင္ကထက္ အဆမတန္
ေတာ္လာေနၿခင္းၿဖစ္သည္။

သည္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လံုးပင္ ကြ်န္ေတာ္အေတြးကတ္ၿပားေတြ ၿဖည့္ၿမဲ
ၿဖည့္ေပးၿဖစ္ခဲ့သည္။ ထူးၿခားလွေသာ သည့္ဆရာထံ၌ ေနာက္ထပ္အတန္းတစ္တန္း
ထပ္တက္ေသးသည္။ ေက်ာင္းေနခဲ့သည့္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆရာ့အတန္းမွာ
ကြ်န္ေတာ္အႀကိဳးစားဆံုးၿဖစ္ခဲ့သည္။ အပတ္စဥ္ေပးရသည့္ အေတြးကတ္ၿပားမ်ားႏွင့္အတူ
ပို၍ အေၿဖရခက္ေသာ ၿပႆနာေမးခြန္းေတြ ကြ်န္ေတာ္ဆက္၍ဆက္၍ ရရွိခဲ့သည္။

ႏွစ္အတန္ႀကာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္တိုးတက္မႈက ကြ်န္ေတာ့္ဘာသာပင္
အံ့အားသင့္ရသေလာက္ပင္ အႏုိင္ႏိုင္ရွိခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထူးခြ်န္ေသာ
ေက်ာင္းသားတစ္ဦး ၿဖစ္လာၿပီး အဲသည္ေနာက္တြင္မႈ ေအာင္ၿမင္ေသာ ဆရာတစ္ဦးအၿဖစ္ပါ
အသိအမွတ္ၿပဳ ခံလာခဲ့ရသည္။ နဂိုက အၿမဲမေက်မခ်မ္းၿဖစ္ေနၿပီး ဘ၀အတြက္
လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္သည့္ အလုပ္မွန္သမွ်ကို အၿမဲေရွာင္ဖယ္ေနခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္
ယခုေတာ့ ထက္သန္တက္ႀကြသူ ၊ ရည္မွန္းခ်က္ရွိသူ ၊ ရႊင္ပ်လန္းဆန္းေနသူတစ္ဦး
ၿဖစ္လာခဲ့ၿပီ။

အေဖနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ႀကား ဆက္ဆံေရးသည္လည္းအလားတူပင္ လံုးလံုးလ်ားလ်ားႀကီး
ေၿပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ ယခင္က ခ်ဳပ္ခ်ယ္သည္ထင္ခဲ့ရာမွ ယခုေတာ့အေဖကြ်န္ေတာ့္အတြက္
စိုးရိမ္ပူပန္ၿခင္း ၊ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဂရုစိုက္ၿခင္းသာၿဖစ္သည္ဟု ၿမင္လာခဲ့ၿပီ။
ကြ်န္ေတာ္အားထိန္းေက်ာင္းပဲ့ၿပင္ရန္အတြက္ အေဖ့မွာ “ေခ်ာေမြ႕ေၿပၿပစ္ေသာ”
နည္းလမ္းမ်ား မရွိခဲ့တာ မွန္ေသာ္လည္း ေစတနာေမတၱာအရင္းခံက ႀကီးမားလွသည္ဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီ။ အေဖႏွင့္ ရန္ၿဖစ္တာေတြ တၿဖည္းၿဖည္း ေလ်ာ့လာသည္။
ေနာက္ဆံုး လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ အေဖသည္ အေၿမာ္အၿမင္ရွိ၍ သားသမီးကိုလည္း
ခ်စ္တတ္ေသာ ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေႀကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းစြာ သိနားလည္ခဲ့ၿပီ။

သည္အရာအားလံုးပင္ အလြန္ရုိးစင္းသလို ထင္ရသည့္ ဆရာ့ေမးခြန္းတစ္ခုက အစၿပဳခဲ့ၿခင္း
ၿဖစ္ေခ်သည္။

[မူရင္း။ ။ Hanoch McCarty ၏ The Thought Card]

''ေကာင္းတာလည္းရွိပါတယ္''

အေဖျဖစ္သူက သားရဲ႕ပညာေရးမွတ္တမ္းကို ဖတ္ၾကည့္ေနတယ္...။
အေဖ ။ ။ သခ်ာၤ - ညံ့ ။ ျမန္မာစာက လိုေသးတယ္ ။ အဂၤလိပ္စာက်ေတာ့ မလိုက္ႏိုင္ဘူး ။
အေထြေထြအားမရ...တဲ့
သား ။ ။ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ပါ ေဖေဖ ။
အေဖ ။ ။ က်န္းမာေရး - ေကာင္း ။


''ဆု''


သား ။ ။ သားဆုရခဲ့တယ္ ေမေမ ။
အေမ ။ ။ ဘာအတြက္လဲ ။
သား ။ ။ ဆရာေမးတာ ေျဖနုိင္လို႕ ။
အေမ ။ ။ ဘာေမးတာလဲ ။
သား ။ ။ ၾကက္ဆင္မွာ ေျခဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းလဲတဲ့ ။
အေမ ။ ။ သားက ဘယ္လိုေျဖလိုက္သလဲ ။
သား ။ ။ သုံးေခ်ာင္း ။
အေမ ။ ။ ႏွစ္ေခ်ာင္းသားရဲ႕ ။
သား ။ ။ တျခား ေက်ာင္းသားေတြက ေလးေခ်ာင္းလို႕ေျဖတာေမေမ ။ ဆရာက မင္းအေျဖမွန္နဲ႕
အနီးစပ္ဆုံးဆုိျပီး ဆုေပးတာ ။


''ကေလးအေတြး''

''(၁)''
ဖခင္.....သား မတတ္တာ ဘာရွိလဲ ေဖေဖ့ကို ေျပာျပ။
သား.....ဒီကမၻာေပၚမွာ သားမတတ္တာ (၂)ခုပဲရွိတယ္။
ဖခင္.....ဟာ....ငါ့သား တယ္ေတာ္ပါလား...ဘယ္(၂)ခု မတတ္တာလဲ။
သား.....သား "ဒီဟာ" လဲ မတတ္ဘူး။ သား "ဟုိဟာ" လဲ မတတ္ဘူး။
ဖခင္.......... ^&(*&!")(!_)£$"

''(၂)''
ဖခင္..........သားၾကီးလာရင္ ဘယ္သူ႔ကို ယူမလဲ
သား..........ဘြားဘြားက သားကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုေတာ့....သားၾကီးလာ
ရင္ ဘြားဘြားကိုယူမယ္။
ဖခင္.........ဟာ....ေဖေဖ့ ေမေမကို သားယူလို႔ ဘယ္ရမလဲ။ အဲဒီလို ေျပာ
လို႔မရဘူး သား..
သား........ ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ သား ေမေမကိုက်ေတာ့ ေဖေဖယူလို႔ရလဲ။
ဖခင္.........^&!()%^$%!$"*(

''(၃)''
ဖခင္........... သား ၁ နဲ႔ ၁ ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရလဲ
သား........... မသိဘူး ေဖေဖ
ဖခင္......... လူအ..၂ ရတယ္...ဟင္း...ဒါေလးေတာင္မသိဘူး။ ဒါဆိုရင္
ေဖေဖနဲ႔ သားေပါင္းရင္ ဘာရလဲ။
သား........... ေဖေဖနဲ႔ သားေပါင္းရင္ လူအ ႏွစ္ေယာက္ရတယ္။
ဖခင္...........&^!*"^!%"$!£")(*)

''(၄)''
"နင့္အမွတ္ ဘယ္ေလာက္ရလဲ"
"သုည ..နင္ေကာ"
"ငါလဲ သုညပဲရတယ္"
"အမွတ္ခ်င္း တူေနျပန္ျပီ ဆရာက ငါတုိ႔ကို ခိုးၾကည့္တယ္ ေျပာဦးမလား မသိ
ဘူး"

''( ၅ )''
ဖခင္........ဟင္း....ေက်ာင္းဖြင့္ခါစပဲ ရွိေသးတယ္။ ရမွတ္က သုညတဲ့...ဟင္း
သား........ ဆရာမက ေျပာတယ္..ဘယ္အရာမဆို သုညက စရမယ္တဲ့။
ဖခင္............&*!^"!%"!^%"!08

''(၆ )''
ဖခင္.......... ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းထားေပးတာ စာမၾကိဳးစားခ်င္ဘူး။ ေဖေဖ့
တုန္းက ဆင္းရဲလို႔ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တာေတာင္ မတက္ခဲ့ရဘူး။
သား........... ေဖေဖ....သားတို႔ ဘယ္ေတာ့ ျပန္ဆင္းရဲမွာလဲဟင္....
ဖခင္............&*!^"!%"!^%"!08 

ကၽြန္ေတာ္ အေမ႕ကိုမုန္းတယ္…
အေမဟာ သူမ်ားေတြရဲ႕ အေမနဲ႕မတူဘူး….မ်က္လံုးတစ္ဘက္ဘဲရွိတယ္….ရုပ္ဆိုးလိုက္တာ…
အရမ္းကို ရွက္ဖို႕ ေကာင္းတာဘဲ… ဆိုင္ေလး ေသးေသး ၊ စုတ္ျပတ္ျပတ္ ေလးမွာ အေမက
ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ေလးေတြ ေရာင္းတယ္ ဒီလို ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေစ်းေရာင္းေနတဲ႕ အေမ႕ကို
ၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ရွက္တယ္….အေမ႕ေၾကာင္႕ လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အထင္ေသး
ၾကတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္… သူမ်ား အေမေတြလို ဘာလို႕မ်ား အေမဟာ ခ်မ္းသာေအာင္
မလုပ္သလဲ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ျဖင္႕ နားကို မလည္ႏိုင္ပါဘူး…. ဒါေၾကာင္႕ အေမ႕ကို
ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္ဘူး..မုန္းတယ္…

ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ အားကစား ျပိဳင္ပြဲေတြ
လုပ္တယ္….ေက်ာင္းသား မိဘေတြကို ဖိတ္တယ္…ကၽြန္ေတာ္ အေမ႕ကို မလာေစခ်င္ဘူး…
ဒါေပမဲ႕ အေမက ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတယ္… အေမ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္လိုက္တာလဲ ..
လူေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ႕ ကို အရွက္ လာခြဲတယ္…. ရွက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ.. အခုေတာ႕
ကၽြန္ေတာ႕အေမဟာ ရုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႕ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ထဲ ရွိတဲ႕သူဆိုတာ ေက်ာင္းက
သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္ သိကုန္ျပီ ကၽြန္ေတာ္ အေမ႕ကို ခါးခါးသီးသီး
ၾကည္႕မိတယ္…ျပီးေတာ႕ ေက်ာင္းထဲကေန ေျပးထြက္ခဲ႕မိတယ္…

ေနာက္တစ္ေန႕ ေက်ာင္းတက္ေတာ႕ အတန္းေဖာ္ေတြက ကၽြန္ေတာ႕ကို ၀ိုင္းျပီး ” မင္းအေမက
မ်က္လံုး တစ္ဘက္ တည္း ရွိတယ္ေနာ္ ” လို႕ စၾကတယ္.. ေအာ္ဟစ္ ေနာက္ေျပာင္ၾကတယ္…
ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသလဲထြက္ ရွက္လဲ ရွက္မိတယ္….အေမ႕ကို ကမၻာေျမၾကီးေပၚကေန ေပ်ာက္ကြယ္
သြားပါေစလို႕ကို ဆုေတာင္းမိတယ္… သူမ်ား အေမေတြလို ၾကည္႕ေကာင္းတဲ႕ရုပ္ရည္လဲ
မရွိဘူး.. သူမ်ားအေမေတြလို ပိုက္ဆံလဲ မခ်မ္းသာဘူး.. ကၽြန္ေတာ္ အေမ႕ကို
အရမ္းမုန္းတာဘဲ..

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ အေမ႕ကိုေမးတယ္.. “ အေမ႕မ်က္လံုးတစ္ဘက္က ဘယ္ေရာက္
သြားတာလဲ .. အေမက သူမ်ားအေမေတြ လိုလဲ မလွဘူး…. ရုပ္ကဆိုး. ဆင္းကလဲ
ဆင္းရဲေသးတယ္…..အေမဟာ ကၽြန္ေတာ႕ကို အရွက္ခြဲဖို႕သက္သက္မ်ား အသက္ရွင္ေနတာလား…
အေမဘာေၾကာင္႕ ျမန္ျမန္မေသတာလဲ “ လို႕ ရက္ရက္ စက္စက္ ကၽြန္ေတာ္
ေျပာပစ္လိုက္တယ္…….. အေမက ဘာမွကုိ ျပန္မေျပာဘူး…. ၀မ္းနည္းတဲ႕ မ်က္ႏွာေလးနဲ႕
တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ဘဲ လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ေနခဲ႕တယ္… ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ႕
စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ သြားမိတယ္… အေမ႕ကို အဲလို ေျပာလိုက္မိလို႕.. ဒါေပမဲ႕
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ အဲလို ေျပာလိုက္ရတာကိုလည္း ေက်နပ္ သြားမိတယ္…ကၽြန္ေတာ္
တစ္ခ်ိန္လံုး အေမ႕ကို ေျပာခ်င္ခဲ႕တဲ႕ စကားကို ေျပာလိုက္ရလို႕ေလ…

အဲဒီည…. ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေရးႏိုးလားေတာ႕ ေရဆာတာနဲ႕ ေရေသာက္ဖို႕ ထမင္းစား ခန္းထဲကို
အသြား တိတ္ တိတ္ေလး ငိုေၾကြးေနတဲ႕ အေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္
ႏိုးသြားမွာစိုးလို႕ အသံ မထြက္ ရွာဘဲ တိုးတိုးေလး ငိုေနတဲ႕ အေမ…..
အေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ၾကည္႕ျပီး အျမန္ဆံုး ျပန္ထြက္လာခဲ႕တယ္…

တကယ္ေတာ႕ ေန႕လည္က အေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္မိတဲ႕စကားေၾ*
*ကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္
ကိုယ္တိုင္လည္း အသည္း ႏွလံုးေထာင္႕ တစ္ေနရာမွာလဲ တဆစ္ဆစ္နဲ႕ ကိုက္ခဲ
ေနသလိုပါဘဲ… ဒါေပမဲ႕ အရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ မ်က္လံုး တစ္ဖက္တည္းနဲ႕ ငိုေနတဲ႕အေမ႕ကို
ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတယ္…

ဒီေတာ႕…. ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္…. ခုခ်ိန္ကစျပီး ငါ႕ေျခေထာက္ေပၚ
ငါ ရပ္တည္ ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစား ေတာ႕မယ္… ငါ႕ဘ၀ကို
ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္မယ္..ငါအေမ႕ကို မုန္းတယ္..ျပီးေတာ႕ ဒီ စုတ္ျပတ္ဆိုး၀ါး လွတဲ႕
ဆင္းရဲျခင္းကို ငါမုန္းတယ္..ဒီကေန ငါ လြတ္ေအာင္ ရုန္းမယ္.. အေမ႔ဆီကေန…..
ျပီးေတာ႕ ဆင္းရဲျခင္း ဆီကေန…..

အေမ႕အိမ္ကေန ထြက္လာျပီး.. ဆိုလ္းျမိဳ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္
ၾကိဳးစားတယ္..ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀အတြက္……. ေရွ႕ေျခလွမ္းေတြအတြက္…… ရည္မွန္းခ်က္
အျပည္႕နဲ႕ေပါ႕ အထက္တန္းေအာင္ေတာ႕ ဆိုလ္း တကၠသုိလ္ၾကီးမွာ ပညာသင္ခြင္႕ ရတယ္.
ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ပိုျပီး ျပင္းထန္ လာတယ္
ခိုင္မာလာတယ္..

ေက်ာင္းျပီးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္…. စီးပြားေရးလဲ အဆင္ေျပေတာ႕
ကိုယ္ပိုင္ အိမ္နဲ႕ ဘာနဲ႕ ျဖစ္လာ တယ္.. သားသမီးေတြ ရလာတယ္.. ခုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႕
ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ သာယာတဲ႕ အိမ္ေထာင္နဲ႕၊ ေအာင္ျမင္ တဲ႕ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္
ရပ္တည္ေနျပီ… ဒီမွာေနရတာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္.. ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ရဲ႕ အတိတ္၊
ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ ကၽြန္ေတာ႕အေမ၊ ဆင္းရဲလြန္းတဲ႕ ကၽြန္ေတာ႕ငယ္ဘ၀ အဲဒါေတြကို သတိရစရာ
ျပန္အမွတ္ ရစရာ ဘာမွလဲ မရွိေတာ႕ဘူး… ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အတိတ္ေတြ အားလံုးကို
ေမ႕ထားျပီး ခုလက္ရွိဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနျပီ ....ေက်နပ္ေနျပီ…

ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀ကို အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနတုန္း လံုး၀ ဘယ္တုန္းကမွ
မေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႕ သူ တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ေရွ႕ကို ေရာက္လာတယ္..

"ဘုရားေရ…..အေမပါလား"

“ခုခ်ိန္ထိ မ်က္လံုးတစ္ဘက္ပ်က္ၾကီးနဲ႕ရွိေနတုန္း… ဆိုးလိုက္တာဗ်ာ”..

ေကာင္းကင္ၾကီး တစ္ခုလံုး ကၽြန္ေတာ႕ေရွ႕ကို ျပိဳက်လာသလိုဘဲ…. ကၽြန္ေတာ႕သမီးေလးက
မ်က္လံုး တစ္ဖက္ တည္းနဲ႕ ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ အေမ႕ကို ျမင္ေတာ႕ လန္႔ေအာ္ျပီး
အိမ္ထဲကို ေျပး၀င္သြားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသေတြ ဒီေရလို တက္လာတယ္…


“ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ.. ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္မသိပါလား .. ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ အိမ္ကို
ဘာကိစၥနဲ႕ လာရတာလဲ..က်ဳပ္သမီးေလး ခင္ဗ်ားရဲ႕ ရုပ္ၾကီးကို ျမင္ျပီး
လန္႕သြားျပီ….

သြား….. ခင္ဗ်ား ခုခ်က္ျခင္း က်ဳပ္အိမ္က ထြက္သြား”


ကၽြန္ေတာ္ မသိဟန္ေဆာင္ျပီး တကယ္႕ကို မမွတ္မိသလိုနဲ႕ အေမ႕ကို ေျပာပစ္လိုက္တယ္..

“အိုး ၀မ္းနည္းပါတယ္ရွင္…. ကၽြန္မ အိမ္လိပ္စာမွားျပီး ၀င္လာမိတာပါ”…

အေမက တိုးတုိးတိတ္တိတ္ေလးဘဲ ျပန္ေျဖျပီး ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္စိေရွ႕ကေန
တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္.. ေတာ္ပါေသးရဲ႕..ဘုရား မ လို႕.. အေမ
ကၽြန္ေတာ္႕ကို မမွတ္မိဘူး..ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ေတြ အေတာ္ သက္သာရာ ရသြားတယ္..
ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ေျပာမိတယ္.. “ငါေနာက္ကို သတိထားစရာ မလိုေတာ႕ဘူး…
ငါ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ လံုး ဒီအေၾကာင္းေတြ ထပ္ေပၚလာေတာ႕မွာ မဟုတ္ေတာ႕ဘူး”

တစ္ေန႕…..ကၽြန္ေတာ္႕ဇာတိ ျဖစ္တဲ႕ ငယ္ငယ္ကေနခဲ႕တဲ႕ေက်ာင္းကေန ေက်ာင္းသား
ေဟာင္းေတြ ျပန္လည္ ေတြ႕ဆံုပြဲ လုပ္မဲ႕ ဖိတ္စာေလး ေရာက္လာတယ္.. မသြားခ်င္ေပမဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ သြားရဦးမယ္… ကၽြန္ေတာ႕မိန္းမကုိ အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ စီးပြားေရး
ကိစၥနဲ႕ ခရီးထြက္စရာ ရွိတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ လိမ္လုိက္တယ္…ကၽြန္ေတာ႕ရဲ႕
ဆင္းရဲတဲ႕ငယ္ဘ၀အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္႕မိန္းမကို ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာခဲ႕ဖူးဘူးေလ…

ေတြ႕ဆံုပြဲျပီးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကေနခဲ႕တဲ႕ အိမ္ေလးကို ၾကည္႕ဖို႕
ထြက္လာခဲ႕တယ္… အိမ္လို႕သာ ေခၚတာပါ အိမ္နဲ႕ေတာင္ မတူပါဘူး… အမိုးအကာ မလံုတဲ႕
တဲကုတ္ေလးပါ… ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး.. စပ္စုခ်င္တဲ႕စိတ္ကေလးနဲ႕ အိမ္ကေလးက ဘယ္လိုမ်ား
ျဖစ္ေနမွာပါလိမ္႕ ဆိုျပီးၾကည္႕ခ်င္တာနဲ႕ ထြက္လာတာ….

ဒီမွာဘဲ.. ကၽြန္ေတာ႕အေမကို ေအးစက္ စိုစြတ္ေနတဲ႕ ေျမျပင္ေပၚမွာ လဲက်ေနတာ
ေတြ႕လိုက္ရတယ္… ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္က်ဖို႕ မေျပာနဲ႕ ၀မ္းနည္းတဲ႕ စိတ္
နည္းနည္း ေလးေတာင္ မျဖစ္မိဘူး… အေမ႕လက္ထဲမွာ စာရြက္ပိုင္းေလးတစ္ခုကို ေတြ႔ရတယ္…
ကၽြန္ေတာ္ယူၾကည္႕လိုက္ေတာ႕အေမရဲ႕ မပီမသ မလွမပ လက္ေရး ေလးေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕
အတြက္ ေရးထားတဲ႕စာမွန္း သိလုိက္ရတယ္…




သားေလးေရ…

အေမ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနတာၾကာပါျပီ….. အေမမေသခင္ သားေလးဖတ္ဖို႕ ဒီစာေလး
ေရးထားခဲ႕ခ်င္လို႕ပါ… အေမ ေနရေတာ႕မယ္ မထင္ပါဘူးကြယ္ …. သားေလးရွိတဲ႕ဆိုလ္းကိုလဲ
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဘယ္ေတာ႕မွ အေမ ေရာက္ႏိုင္ ေတာ႕မွာ မဟုတ္ပါဘူး…. သားေလးကို အေမ႕ဆီ
တစ္ေခါက္ေလာက္ လာလည္ ေစခ်င္လိုက္တာကြယ္…. အေမေလ သားေလးကို အရမ္းလြမ္းလို႕ပါ..
ေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႕ပါ… ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုပြဲကို သားေလး လာမယ္
ၾကားေတာ႕ အေမ ၀မ္းသာ လိုက္တာ.. ဒါေပမဲ႕ ေက်ာင္းကုိ အေမမလာဖို႕ ဆံုးျဖတ္
ထားပါတယ္ အဲဒါက သားေလးအတြက္ပါကြယ္…အေမ႕မွာက မ်က္စိတစ္ဖက္ထဲ ရွိတာကိုး….
ဒီအတြက္နဲ႕ သားကို အရွက္ရေစ တာ အေမ ၀မ္းနည္း ပါတယ္သားရယ္.

အေမေျပာျပပါ႕မယ္သားရယ္… အမွန္ေတာ႕ သားငယ္ငယ္တုန္းက ေဆာ႕ကစားရင္း
မေတာ္တဆျဖစ္ျပီး သားမ်က္စိ တစ္ဖက္ ပ်က္စီး သြားခဲ႕တယ္. အေမ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕
မ်က္စိတစ္ဖက္ မရွိေတာ႕တဲ႕ သားကို ဘယ္လိုလုပ္ ၾကည္႕ရက္ ႏိုင္ ပါ႕မလဲကြယ္…
သားၾကီးလာရင္ မ်က္စိတစ္ဘက္တည္းနဲ႕ လူေတြၾကား ဘယ္လိုမ်ား ေနမလဲလို႕
ေတြးၾကည္႕တိုင္း စိတ္ဆင္းရဲမိတယ္… ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ရတယ္….ၾကီးလာရင္
ငါ႕သားေလးရွက္မယ္ ဆိုတာ အေမ သိတယ္…. အေမက အသက္ၾကီးျပီ.. သားက လူ႕ဘ၀ကို
အရွည္ၾကီး ေလွ်ာက္လွမ္း ရဦးမွာေလ… ဒါေၾကာင္႕ အေမ႕ရဲ႕မ်က္စိတစ္ဘက္ သားကို
ေပးလိုက္တာပါ… အေမ႕ရဲ႕မ်က္လံုးနဲ႕ ေလာကၾကီးကုိ ငါ႕သားေလး ေကာင္း ေကာင္း
မြန္မြန္ ျပန္ျမင္လာႏိုင္တဲ႕ အတြက္ သားကို ၾကည္႕ျပီး
အေမ၀မ္းသာမိတယ္..ဂုဏ္ယူမိတယ္…. ဒီ႕အတြက္ အေမဘယ္ေတာ႔မွ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါဘူး..
၀မ္းလဲ မနည္းခဲ႕ပါဘူး. ငယ္ငယ္က အေမ႕ကို သားေလး စိတ္ဆိုး
ခဲ႕ဖူးတယ္..စိတ္ဆိုးျပီး အေမ႕ကို ေျပာခဲ႕ ဆိုခဲ႕တာေတြ အေမ သားကို ဘယ္ေတာ႕မွ ေဗြ
မယူခဲ႕ပါဘူး….ငါ႕သားေလး ငါ႕ကို ခ်စ္လို႕ေျပာတာဘဲလို႕ အေမေတြးခဲ႕ပါတယ္..
အေမသားကို ခ်စ္တယ္ သားရယ္…. သားဟာ အေမ႕ရဲ႕ ဘ၀၊ အေမရဲ႕ ကမၻာပါကြယ္……..



အိုး.. ကၽြန္ေတာ္႕အသည္းေတြကြဲပါျပီ…..အေမရယ္ ….သားကိုခြင္႕မလႊတ္ပါနဲ႕
…ဘယ္ေတာ႕မွ သားမိုက္ကို ခြင္႕မလႊတ္ပါနဲ႕…..


ကၽြန္ေတာ္ ရွိဳက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေနမိပါျပီ…. ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မုန္းခဲ႕တဲ႕
မ်က္လံုးတစ္ဖက္တည္းရွိခဲ႕တဲ႕ အေမဟာ ကၽြန္ေတာ႕ အတြက္ သူ႕မ်က္လံုးကို
စြန္႕လႊတ္ခဲ႕တယ္ဆိုတာ အေမေသမွ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရပါျပီ..


ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ေပးဆပ္အနစ္နာခံျပီး ခ်စ္သြားတဲ႕ အေမ႕ရဲ႕ေမတၱာကို ဘယ္တုန္းကမွ
မသိတတ္ နားမလည္ တတ္ခဲ႕တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ၊ ဘယ္တုန္းကမွ မငိုခဲ႕ဖူးတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္
လူမိုက္ၾကီး၊ ခုေတာ႕ မဆံုးႏိုင္တဲ႕ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ အေမ႕အတြက္ ငိုေၾကြးေနမိပါျပီ…
ကၽြန္ေတာ္႕လို မိဘေက်းဇူး မသိတတ္တဲ႕သား.. မိဘေစတနာကို နားမလည္တဲ႕ သားမ်ိဳး၊
မိဘေသမွ ေနာင္တရတဲ႕သားမ်ိဳး ဘယ္ေတာ႕မွ မျဖစ္ၾကပါ ေစနဲ႕ဗ်ာ…။         ။

ယခုေခတ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္းနီးပါး ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို ကိုးကြယ္ေနၾက၏ ။ သုိ႔ေသာ္ တမလြန္က်ိဳး ပစၥဳပၸန္က်ိဳး ရသဓြားသူမ်ားကို သိသာမ်ားျပားစြာ မေတြ႕ၾကရေပ။ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ ကိုးကြယ္ျခင္းကို ေထရ၀ါဒနည္းက် ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္သည္။

ရတနာသံုးပါးႏွင့္ စပ္ေသာ ဒါနတစ္ခုက ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးေပးရန္ ေခတၱ ႏွင့္ အဇၥ်ာသယ ဟူေသာ အဂါၤႏွစ္ခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ လုိ၏။ ေခတၱ ဟူသည္ ဘုရား ၊ တရား ၊ သံဃာဟူေသာ ရတနာသံုးပါး ထင္႐ွား႐ွိေနျခင္းျဖစ္၏။ အဇၥ်ာသယ ဟူသည္ ဘယ ( အေၾကာက္ ) ၊ လာဘ ( အေမွ်ာ္ ) ၊ ကုလာစာရ ( မိ႐ိုးဖလာ) ဟူေသာ အခ်က္တုိ႔မွ ကင္းလြတ္၍ ျဖဴစင္သန္႔႐ွင္းေသာ သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဟူေသာ အဂါၤႏွစ္ခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ လုိအပ္၏။

ဘုရား႐ွင္၏ အဆံုးအမ သာသနာၾကီး ထင္႐ွား႐ွိေနျခင္းေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား ထင္႐ွား႐ွိေနသည္ႏွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္၏။ တရားႏွင့္ သံဃာကုိကား ဆုိဖြယ္ရာပင္ မ႐ွိေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခတၱဟူေသာ အဂါၤဘက္မွ ခ်ိဳ႕ယြင္းျခင္း မ႐ွိေပ။ ရတနာသံုးပါးကုိ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ပါလ်က္ သိသာထင္႐ွားေသာ ေကာင္းက်ိဳးကုိ မရၾကသည္မွာ အဇၥ်ာသယ ဟူေသာ ဒုတိယ အဂါၤပ်က္ကြက္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။

ဟုတ္/မဟုတ္ လက္ေတြ႔ဆန္းစစ္ၾကပါစို႔။

ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္သူ အမ်ားစုသည္ မိဘမ်ိဳး႐ိုးအစဥ္အဆက္လုပ္ငန္းစဥ္ဟု သေဘာထားကာ ၀တ္ေက်တန္းေက် ကပ္ၾကသူမ်ားက မ်ား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ပြဲကို ၾကည့္လုိက္လွ်င္ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္စာေလာက္ ဆြမ္းေပၚတြင္ ဟင္းေလးတစ္ဖက္တင္ထားသည္ကိုသာ ေတြ႔ရ၏။ မိ႐ိုးဖလာသဒၶါျဖစ္၍ အားနည္းေနရသည့္ ၾကားထဲတြင္ အေမွ်ာ္ႏွင့္ အေၾကာက္က ၀င္ေရာလိုက္ျပန္ေသာအခါ ထုိသဒၶါသည္ ခ်ည့္နဲ႔ျပီး နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထက္သန္စြာ အက်ိဳးမေပးျခင္း ျဖစ္၏။ အေမွ်ာ္၀င္လာပံုကား ဆြမ္းေတာ္ကပ္လွ်င္ ေပါက္ေပါက္ပြင့္ပါ ထည့္ကပ္ ၊ ဒါမွ စီးပြားေရးလမ္းမၾကီး ပြင့္မယ္ ဟု ဂိုဏ္းဆရာမ်ားေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ ေပါက္ေပါက္မ်ား ထည့္ကပ္ေတာ့၏။ ျမတ္စြာဘုရား ဘုန္းေပးတာ မေပးတာ အဓိက မဟုတ္ ၊ ငါတုိ႔စီးပြားေရးတတ္ဖုိ႔ အဓိက ဟူေသာ အေမွ်ာ္ဦးစီးသည့္ ဒါနကုသိုလ္သည္ အဘယ္မွာ အက်ိဳးေပး အးေကာင္းပါေတာ့မည္နည္း။ တခ်ိဳ႕က သစ္သီးကုိးမ်ိဳးတင္ပါ ၊ န၀င္းေၾကသည့္အတြက္ လုိရာျပည့္တယ္ ဟု ေျပာလုိက္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္းတင္၏။ ျမတ္စြာဘုရားဘုန္းေပးေစခ်င္ေသာ ေစတနာထက္ မိမိလုိရာ ဆႏၵျပည့္၀ဖုိ႔ အဓိကထား၏ ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သစ္သီးစိတ္မ်ားကုိ ၀ယ္ယူျပီး မခြဲစိပ္ဘဲ အလံုးလုိက္ တင္ထားသည္။ သာမန္ရဟန္းတပါးကိုပင္ အရွင္ဘုရား ဘုန္းေပးပါဟု ေျပာျပီး ဖရဲသီး အလံုးလုိက္ကို ဒီတုိင္းကပ္လုိက္လွ်င္ သင့္ေတာ္ပါမည္ေလာ။ ေတြးေခၚၾကည့္ေစခ်င္သည္။ တစ္ဖန္ ထိုသစ္သီးမ်ားကို ညပိုင္းမွာပါ ကပ္ထားျပန္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား အားလံုးသည္ ေန႔လြဲညစာ မဘုန္းေပးၾကေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၁၂ နာရီေက်ာ္သည္ႏွင့္ မည္သည့္သစ္သီး အစာကုိမွ် မတင္သင့္ေပ။ သိလ်က္ႏွင့္ ကပ္လွ်င္ အျပစ္ပင္ ျဖစ္တတ္၏။

အေၾကာက္ေၾကာင့္ ဒါန ျပဳပံု

ေဗဒင္ဆရာက ေသာက အပူေတြ ျငိမ္းေစရန္ ဘုရားကို ေရသပၸါယ္ပါဟု ေဟာလုိက္၏။ ျပာသိုလ မနက္အေစာၾကီး ဘုရားေပၚတတ္ကာ ေမြးနံမွ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ေပၚသုိ႔ ေအးစက္ေနေသာ ေရမ်ားကို အဆက္မျပတ္ ေလာင္းခ်ေတာ့၏။ ႐ုပ္ပြားေတာ္ေနရာတြင္ စိတ္ဆိုးေသာ ရဟန္းတစ္ပါးပါးသာဆုိလွ်င္ ဒီေလာက္ေအးေနတဲ့အခ်ိန္ င့ါကုိ ေရေလာင္းရသလား ဟု ဆုိကာ ထ႐ိုက္ပစ္မွာ ေသခ်ာသည္။

တကယ္လႈသင့္သည္ကား စာသင္တုိက္မ်ား ၊ ကမၼ႒ာန္းဌာနမ်ားသုိ႔ မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ တစ္ရက္စာ ၊ ႏွစ္ရက္စာ စသည္ သတ္မွတ္ျပီး ေရတင္ရန္ စက္ဆီဖိုးအျဖစ္ လႈလုိက္မည္ဆုိလွ်င္ အက်ိဳးေပးသန္ေသာ ကာလဒါန တစ္ခု ျဖစ္သြားေပမည္။ အခ်ိဳ႕ေဗဒင္ဆရာက မေကာင္းေသာျဂိဳလ္မွ လြတ္ရန္ ဘုရားကုိ သက္ေစ့ မီးပူေဇာ္ပါ ဟု ေဟာလုိက္သည္ႏွင့္ ေန႔ ၁၂ နာရီ ၁ ခ်က္ ေနပူက်ဲက်ဲ ဘုရားေပၚတတ္ျပီး ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းၾကျပန္သည္။ အမွန္ကား မီးပူေဇာ္ျခင္းမဟုတ္ ၊ အလင္းေရာင္ ပူေဇာ္ျခင္းသာျဖစ္၏။ ဘုရား သုိ႔မဟုတ္ ကမၼ႒ာန္းတုိက္တြင္ လွ်ပ္စစ္မီးဖုိးကိုသာ လႈဒါန္းသင့္သည္။ ေရႊလႈလွ်င္ ျဖစ္ရာဘ၀ ေရႊလုိအဆင္းလွသည္ဟူေသာ အေမွ်ာ္စိတ္ေၾကာင့္ လုိအပ္ေသာ မလုိအပ္ေသာ ဘာမွ မစူးစမ္းေတာ့ဘဲ တန္ခိုးၾကီး ဆင္းတုေတာ္မ်ားကို ၀ိုင္း၀န္းေရႊခ်ၾက၏။ တခ်ိဳ႕ ဘုရားပံုေပ်ာက္ကာ ဘာမွန္းမသိ လံုးလံုးၾကီးျဖစ္သြားၾကသည္။ အမွန္ ေရႊခ်ဖုိ႔ ၀တၳဳေငြကို သီးသန္႔လႈသင့္သည္။ ေဂါပကမ်ားက ေသခ်ာစြာ စာရင္းႏွင့္ထားျပီး လုိအပ္ေသာအခါ ေရႊဆုိင္း၀ယ္ျပီး ခ်ေပးသင့္သည္။

႐ုပ္ပြားေတာ္ မည္သည့္ပံုမ်ိဳးေပါက္ေနေန ငါႏွင့္မဆုိင္ ၊ ငါ ကုသိုလ္ရျပီးေရာ ဟူေသာ စိတ္မ်ိဳးသည္ ေထရ၀ါဒနည္းက်ေသာ စိတ္မ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ ငါ ေကာင္းစားေရးအတၱ၀ါဒကုိ ဦးတည္ေသာ တႏၱရ ၊ မႏၱရ စိတ္ထားမ်ိဳးသာ ျဖစ္၏။ နိဂံုးခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္ ရတနာသံုးပါး ဟူေသာ ေခတၱကား ေျပာဖြယ္မရွိေအာင္ ျပည့္စံုေန၏။

မ်ိဳး႐ိုးအစဥ္အလာ ၊ အေမွ်ာ္ ၊ အေၾကာက္ ဟူေသာ သံုးမ်ိဳးကုိ ပယ္ေဖ်ာက္၍ သဒၶါျဖဴစင္စြာျဖင့္ လႈဒါန္းၾကမည္ ဆုိလွ်င္ အဇၥ်ာသယ ဟူေသာ အဂါၤနွင့္လည္း ျပည့္စံုကာ ယခုဘ၀မွာပင္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ားကို ခံစားၾကရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလးနက္စြာ အသိေပးအပ္ပါသည္။

က်မ္းကိုး ။ ။ ေမတၱာရွင္ ေ႐ႊျပည္သာ၏ ေထရ၀ါဒ မွတ္ေက်ာက္ 

၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… အေဖနဲ႕အေမ (ပါပါးနဲ႕မာမား) ေက်းဇူးနဲ႕ လူ႕ဘ၀ဆိုတဲ႕ ရခဲ႕လွေသာ ဘံုေလာကကို ေျခခ်ခြင္႕ရခဲ႕တယ္… အဲဒီေက်းဇူး သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ေသးပါ…


၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… သာမာန္လူ႕ဘ၀မ်ဳိး ၾကံဳၾကိဳက္တာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ… မြန္ျမတ္လွေသာ သာသနာနဲ႕ ၾကံဳၾကိဳက္ခြင္႕ရတဲ႕အျပင္… မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ သြန္သင္ေပးခဲ႕တယ္… အဲဒီေက်းဇူး သားေက်ေအာင္ မဆပ္ႏုိင္ေသးပါ…


၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… ငယ္စဥ္ဘ၀တည္းကအစျပီး လက္ရိွအခ်ိန္အထိ (ေနာင္လည္းရိွေနဦးမဲ႕) ေကၽြးေမြးျပဳစုေစာင္႕ေရွာက္ လူလားေျမာက္ေစခဲ႕တယ္… အဲဒီေက်းဇူး သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ေသးပါ…


၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… မူလတန္း အလယ္တန္း အထက္တန္း တကၠသိုလ္ စတဲ႕ ေက်ာင္းေတြက ဘ၀အတြက္ အေထာက္အကူရမဲ႕ ပညာေတြကို ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ အခ်ိန္ကုန္ခံ ေစတနာအျပည္႕နဲ႕ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္မႈမ်ဳိးကိုမွ မေမွ်ာ္လင္႕ပဲ သင္ၾကားေထာက္ပံ႕ခဲ႕တယ္… အဲဒီေက်းဇူး သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ေသးပါ...


၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… ေက်ာင္းပညာရပ္ေတြသာမက ၀ါသနာပါလြန္းလွလို႕ နာပူနာဆာလုပ္… ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ ပညာသင္စရိတ္ သင္တန္းေၾကးေတြကို တစ္ခ်က္မတြန္႕ ေထာက္ပံ႕ေပးခဲ႕တယ္… အဲဒီေက်းဇူး သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏိုင္ေသးပါ…


၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ပညာေတြသင္ျပီး အလုပ္စလုပ္ခဲ႕ျပီ… ပထမဆံုးလစာ ၄၀၀၀၀က်ပ္တိတိ အေမ႕ကိုအပ္ခဲ႕တယ္… ဒါပေမယ္႕ ျပန္ေပးရတဲ႕ မုန္႕ဖိုးက သိန္းခ်ီခဲ႕တယ္… မ်က္ႏွာကျပံဳးရႊင္ ၄၀၀၀၀ ဆိုတဲ႕ေငြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာလက္ခံေပးတဲ႕အေမ႕အျပံဳး… လစာထက္မ်ားတဲ႕ မုန္႕ဖိုးကို ျပန္ေပးခဲ႕တဲ႕အေမ… အဲဒီေက်းဇူး သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ေသးပါ…


၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… အလုပ္ခြင္ထဲေရာက္ေနတာေတာင္ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ စိတ္ပူ… အလုပ္မွာ အမွားေတြမလုပ္မိေအာင္ အလုပ္ကို အလုပ္လိုျမင္ေအာင္… အလုပ္ကို ေစတနာထားတတ္ေအာင္… ကမာၻမွာအၾကီးဆံုးဆိုတဲ႕ ေက်ာင္းလို႕ဆိုရမဲ႕… ေလာကေက်ာင္းၾကီးမွာ လိုက္ေလွ်ာညီေထြ ေနတတ္ထိုင္တတ္ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားဆံုးမေပးခဲ႕တယ္… အဲဒီေက်းဇူး သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏိုင္ေသးပါ…


၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… အခုေတာ႕ အေမ႕ရင္ခြင္ရဲ႕အေ၀း အလုပ္ခြင္တစ္ေနရာကိုေရာက္ေနရျပီ… ဒါေတာင္မွ ဖုန္းနဲ႕တစ္မ်ဳိး စာနဲ႕တစ္ဖုံ စုိးရိမ္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳးိ ေဖာ္ထုတ္ခ်စ္ျပေနေပးတဲ႕ အေမ… စိတ္ပူစိုးရိမ္စြာနဲ႕ အခ်စ္ေတြေဖာ္ထုတ္မျပေပမဲ႕ သားျမင္ေနရတယ္… အဲဒီေက်းဇူးေတြ သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ေသးပါ…


၂၅ ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… သူငယ္ခ်င္း ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြ ဆုေတာင္းေပးတဲ႕ ဆုေတာင္းေတြ ပို႕ေပးတဲ႕ လက္ေဆာင္ေတြအထဲမွာ အၾကိဳက္ဆံုးက အေမ႕ဆုေတာင္းနဲ႕လက္ေဆာင္ပါ… (သား က်န္းမာခ်မ္းသာပါ… အလုပ္အကိုင္အဆင္ေျပပါေစ… မနာလံုးမုန္းထား ရန္သူေတြနည္းပါေစ… သာသာနာကိုခ်ီးေျမာက္ႏိုင္ေသာ သားေကာင္းရတနာျဖစ္ပါေစ…) (လက္ေဆာင္အေနနဲ႕… ေမြးေန႕မွာ သံဃာေတြကို ဆြမ္းကပ္ေပးတယ္…) တန္ဖိုးမျဖတ္ႏုိင္တဲ႕ စိတ္ကူးေစတနာ လက္ေဆာင္နဲ႕စကားေတြ… အဲဒီေက်းဇူး သားေက်ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ေသးပါ…


၂၅  ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ခဲ႕ျပီ… အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရင္ကထက္ ပိုခုိင္မာလာတဲ႕ သားရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္… အေမ႕ေက်းဇူးကို သားဘက္က ရသေလာက္ ရတဲ႕အခ်ိန္ ရတဲ႕နည္းလမ္း မေကာင္းမႈေသြဖယ္ကာ ေက်ေအာင္ဆပ္ပါေတာ႕မယ္… သားရဲ႕စိတ္ကူးေတြ ေအာင္ျမင္ျပီး အေမ႕အေပၚ ျပည္႕၀စြာ သက္ေရာက္ပါရေစသားလို႕ ဆုေတာင္းကာ အေ၀းေရာက္ေနတဲ႕သား လွမ္းကာ ရိွခိုးကန္ေတာ႕ပါတယ္အေမ… (မာမားလည္း က်န္းမာခ်မ္းသာစြာနဲ႕သားနဲ႕သမီး အျပန္ကိုေစာင္႕ေမွ်ာ္ေနႏိုင္ပါေစ…) ။                ။


အေမရင္းအေဖရင္းကဲ႕သို႕ ေမြးကတည္းက အခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျပီး တစ္သက္စာ ေကၽြးေမြးျပဳစု ပညာသင္ေစာင္႕ေရွာက္ခဲ႕တဲ႕ အေ၀းတစ္ႏိုင္ငံက အေဒၚနဲ႕ဦးေလး သားအသက္ရိွသေနသေရႊ႕ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ဖို႕ အခြင္႕အေရးကို ေမွ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ေပးပါ…


ရသမွ်ေငြ စုေဆာင္းခ်င္းအလ်င္းမရိွ ရွာလို႕ရသမွ် ပိုက္ဆံ အိမ္အကုန္ပို႕တဲ႕ အမ… သူလည္းပဲ အတုယူစရာ ေကာင္းေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေပးခဲ႕တဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္…


သားနဲ႕သမီး အနားမွာမရိွလို႕ အားငယ္ေနမဲ႕ အေမ (မာမား)ကို ျပဳစုေစာင္႕ေရွာက္ေပးထားေသာ စိတ္ထားမြတ္ျမတ္လွသည္႕ ေဆြမ်ဳိးအားလံုးကုိလည္း ေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ…

 
အားလံုးအတြက္ ခ်စ္တဲ႕သား…


ဇင္မ်ဳိး

ျပင္သစ္အလံကို သင္ျမင္ဖူးပါသလား။ ၄င္းဟာ အျပာ၊ အျဖဴ၊ အနီ
အေရာင္သံုးမ်ိဳးအစင္းစပ္ထားတာျဖစ္တယ္။ (ပံု)
ဒီအေရာင္သံုးမ်ိဳးအစင္းဟာ အက်ယ္အတူတူပဲလား။ ေပတံနဲ႔တိုင္းၾကည္႔ရင္
မတူတာေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ
ဟာဒီအလံကိုစတင္ခ်မွတ္ျပဳလုပ္စဥ္က အေရာင္သံုးမ်ိဳးအစင္းဟာ တစ္ညီတည္းပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုၾကည္႔ၾကည္႔
အျပာေရာင္ဟာ အနီေရာင္ထက္က်ယ္တယ္လို႔ခံစားရတယ္။ဒီေတာ့ျပင္သစ္အစိုးရဟာကၽြမ္းက်င္သူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေခၚျပီး
ဒီကိစၥနဲ႔ပက္သက္ျပီး သုေတသနျပဳခုိင္းတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔ဟာ အျပာ၊
အျဖဴ၊ အနီေရာင္သံုးမ်ိဳးရဲ႕ သင့္ေတာ္
တဲ့ အက်ယ္အခ်ိဳးကိုရရွိခ့ဲပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၃ဝ း ၃၃ း ၃၇ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိဳးနဲ႔ အေရာင္သံုးမ်ိဳးကိုစပ္ျပီးအ
လံ လုပ္လိုက္ေတာ့ အေရာင္သံုးေရာင္ဟာ တူညီေနတယ္လို႔ထင္ရတယ္။
သင္အ့ံၾသမိသလား။ စင္စစ္ဒါဟာအလင္း
ေရာင္က ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို လွည္႔စားတာျဖစ္တယ္။
အဂၤလိပ္သိပံၸပညာရွင္နယူတန္ဟာ စမ္းသပ္မႈတစ္ခုလုပ္တယ္။ သူဟာ
အျဖဴေရာင္ေနေရာင္ျခည္တစ္ခုကိုသံုးေထာင့္
မွန္ကို ျဖတ္သြားေစတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ဘက္က ပိတ္ကားေပၚမွာ အနီ၊ လိေမၼာ္၊ အဝါ၊
အစိမ္း၊ အျပာ၊ မဲနယ္၊ ခရမ္း၊
အေရာင္ခုနစ္မ်ိဳးကိုေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီ တစ္ေရာင္တည္းအလင္းေရာင္ဟာ အရာဝတၳဳ
တစ္မ်ိဳးထဲ ဝင္သြားတဲ့အခါမွာ
ေကြ႔ေကာက္သြားတယ္။ မတူတဲ့အေရာင္အလင္းေရာင္ဟာ ေကြ႔ေကာက္သြားေစတဲ့ အေျခအေနလည္းမတူဘူး။
အျပာေရာင္ဟာအနီေရာင္ထက္ေကြ႔ေကာက္လြယ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလင္းျပာဟာ
လူရဲ႕မွန္ခံုးအသြင္ မ်က္စိကိုျဖတ္
လာတဲ့အခါမွာ အနီေရာင္ထက္ စုမွတ္ (တစ္စက္တည္းမွာစုတယ္) focusing
ပိုနီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျပာေရာင္ႏွင့္
အနီေရာင္ဟာ မ်က္စိနဲ႔ အကြာအေဝးတူျပီး အၾကီးအငယ္တူရင္
ကၽြႏု္ပ္တို႔ၾကည္႔ျမင္ရတာ အျပာေရာင္က ပိုၾကီးသလို
ခံစားရတယ္။ ေဆာင္းရာသီမွာ ျပာလဲ့ေနတဲ့ မိုးေကာင္းကင္ဟာ
အလြန္ျမင့္တယ္လို႔ခံစားရတာလည္း ဒါေၾကာင့္ပါပဲ။
ခန္းမ စတဲ့ အေဆာက္အအံုေတြမွာ မ်က္ႏွာက်က္ကို အျပာသုတ္တယ္။
ပိုျပီးျမင့္တယ္၊ က်ယ္တယ္လို႔ထင္ရတယ္။
ဒါလည္း ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ပါပဲ...။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္က “ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ တန္ခိုး” ေဆာင္းပါးကို ေရးၿပီးခ်ိန္မွာ စိတ္ပါလက္ပါ ၀င္ေရာက္ဖတ္႐ႈၾကတာကို ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ရယ္ ၊ အခုေဆာင္းပါးကို ဆက္မေရးရင္ အရင္ေဆာင္းပါးက သိပ္ၿပီး ျပည့္စံုမွာ မဟုတ္ေသးတာေၾကာင့္ အခုထပ္ၿပီး “၀ဋ္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ဆက္ၿပီး ေရးခ်င္ပါတယ္။

ေဗဒင္ပညာေပး ၀က္ဆိုဒ္မွာ ဘာသာေရးဆိုင္ရာေတြ ၀င္ေရးေနလို႕ ဒီဆရာေတာ့ “လိုင္းေၾကာင္” သြားၿပီလားလို႕ေတာ့ မထင္ၾကပါနဲ႕ဗ်ာ။ ေဗဒင္ပညာေပးေတြလည္း ဆက္ေရးသြားမွာပါ။ ကိုယ့္ပရိတ္သတ္ေတြ ေဗဒင္ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ကိုလည္း ေျဖေပးသြားမွာပါ။ အခုေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ဆက္ၿပီး ေရးပါရေစဦး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ “ေလာကမွာ အက်ဳိးတရား ဟူသေရြ႕ဟာ အေၾကာင္းတရား ကင္းၿပီး ျဖစ္ရတယ္” လို႕ မရွိပါဘူး။ အက်ဳိးရွိရင္ အေၾကာင္း ရွိရမယ္။ Cause and Effect ေပါ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဒီလို အသက္(၁၈)ႏွစ္မွာ အသက္ေဘးကေန ေသလုေမ်ာပါး ႐ုန္းကန္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ လာခဲ့ရတဲ့ျဖစ္ရပ္(အက်ဳိးတရား)ဟာ ဒီဘ၀မွာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္တစ္ခု (အေၾကာင္းတရား) နဲ႕ စပ္ဆက္ ပတ္သက္ေနလို႕ပါဘဲ။

“၀ဋ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာမွန္ရင္ ၾကားဘူးၾကမွာပါ။ “၀ဋ္လည္တတ္တယ္” တို႕၊ “၀ဋ္ေႂကြးၾကမၼာ မေျပးသာ” တို႕၊ “၀ဋ္မွာအၿမဲ ငရဲမွာ အပ”တို႕ “၀ဋ္ေတာ္ (၁၂)ပါးတို႕” ၊ “၀ဋ္ဆိုတာ ေနာင္ဘ၀မကူးဘူး” ဆိုတဲ့ စကားေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြ အၿမဲလိုလို ၾကားေနၾကရတဲ့ စကားေတြ မဟုတ္ပါလား။ အဲဒီထဲကမွ “၀ဋ္ဆိုတာ ေနာင္ဘ၀မကူးဘူး” ဆိုတဲ့ စကားေလးဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀၊ ကၽြန္ေတာ္႕အျဖစ္အပ်က္နဲ႕ လံုး၀ သက္ဆိုင္ေနလို႕ ဒီ “၀ဋ္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ဆက္ၿပီး ေရးသားလိုက္ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား။

ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္ကေပါ႕။ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္ဟာ အိမ္မွာ တိရစၧာန္မ်ဳိးစံုကို ေမြးတာကို သိပ္၀ါသနာ ပါတာကိုးဗ်။ သူမ်ား ေတြက အိမ္မွာ “ေခြး” ေလာက္ “ေၾကာင္” ေလာက္ဘဲ ေမြးတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေဖကေတာ့ အိမ္မွာ “ေခြး၊ ေၾကာင္၊ ၾကက္တူေရြး၊ ေမ်ာက္၊ သာလိကာ၊ ယုန္၊ ႂကြက္ျဖဴ၊ ပူး၊ အလွေမြးငါး၊ အလွေမြးၾကက္ ေတြသာမကႀကံႀကံဖန္ဖန္ “စပါးအံုးေႃမြႀကီး” ေတြပါ ေမြးထား သဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ငယ္ငယ္ (၅)ႏွစ္သားေလာက္မွာ အိမ္ထဲမွာ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ့ စပါးအံုးေႃမြႀကီးေတြေပၚ တက္ခြစီးတာကို ခပ္ေရးေရးေတာင္မွ မွတ္မိပါေသးတယ္။ ဘယ္ကေလးကိုမွလည္း ဒုကၡမေပးပါဘူး၊ ကေလးေတြကို “ၿမိဳပစ္ဖို႕” ေနေနသာ အသားတံုးေတြကိုေတာင္ သူတို႕ေရွ႕ ခ်ေပးရင္ မစားလို႕ ပါးစပ္ထဲကို ဒုတ္နဲ႕ ထိုးထည့္ၿပီး ခြန္႕ရသဗ်။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးသူမေတြက အိမ္မွာ ေႃမြမေမြးေကာင္းဘူး ၀ိုင္းေျပာၾကတာနဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီစပါးအံုး ေႃမြႀကီး(၂)ေကာင္ကို “ရန္ကုန္တိရိစၧာန္ ဥယာဥ္”မွာ သြားၿပီး လွဴလိုက္ပါတယ္။

ဒီလို အိမ္မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း အေကာင္ေတြကိုေတာင္မွ ေမြးတာဆိုေတာ့ ေခြးတို႕ ေၾကာင္တို႕ဆိုတာ ရွိၿပီေပါ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း “ေခြး” ကို ခ်စ္သေလာက္၊ “ေၾကာင္” ဆိုရင္ အရမ္းမုန္းပါတယ္။ လူေပၚအတင္းတက္ၿပီး “တဂြီးဂြီး” မည္ၿပီး လာလာ“ႏွပ္” တဲ့အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ္က ကိုင္လႊင့္ပစ္တတ္လြန္းလို႕ ေၾကာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ႕နားကို သိပ္မကပ္ၾကပါဘူး။ အိမ္မွာကလည္း ေၾကာင္အေကာင္က (၁၀)ေကာင္ေလာက္ ရွိတာကိုးဗ်။ ဒီအထဲမွာ အ၀ါေရာင္ ေၾကာင္အထီးႀကီး တစ္ေကာင္ဟာ အသက္ကလည္း အႀကီးဆံုး၊ ထြားလည္း အထြားဆံုးဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ေၾကာင္ငယ္ေတြ အေပၚမွာ အၿမဲဗိုလ္က်ေလ့ရွိပါတယ္။ ေၾကာင္ေတြကို သူ႕ခြက္နဲ႕သူ အစာေကၽြးေပမယ့္ ဒီေၾကာင္၀ါႀကီးက သူဗိုက္သိပ္မ၀ရင္ (လူအလစ္မွာ) က်န္တဲ့ေၾကာင္ငယ္ေတြဆီက အစာကို လုစားတတ္တဲ့ အက်င္႕ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေၾကာင္စာေကၽြးတဲ့အခါ တိုင္းမွာ လူတစ္ေယာက္က အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က (၇)တန္းေက်ာင္းသား၊ အသက္က (၁၃)ႏွစ္ေလာက္ဘဲ ရွိဦးမယ္။

ဒီလို ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ေစ႕ထဲမွာ “ေဒါင့္မက်ဳိး” ျဖစ္ေနပါတယ္ဆိုမွ တစ္ေန႕ေတာ့ ဒီေၾကာင္၀ါႀကီးဟာ သူ႕အနားကို (အေမနဲ႕မွားၿပီး) ပြတ္သီးပြတ္သပ္လာလုပ္တဲ့ ႏို႕စို႕အရြယ္ ေၾကာင္ေပါက္ကေလးတစ္ေကာင္ကို “ကိုက္” ပစ္လိုက္တာ ဒီေၾကာင္ေပါက္ ကေလး ေသပါေလေရာဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က “အင္း- ဒီေၾကာင္အိုႀကီးကိုေတာ့ ပညာေပးရမယ္” ဆိုၿပီး ႀကံေတာ့တာ ေပါ႕ဗ်ာ။ သိပ္မစဥ္းစားလိုက္ရပါဘူး(မေကာင္းမႈမို႕လားေတာ့ မသိပါဘူး)။ ေခါင္းထဲကို အႀကံတစ္ခ်က္ ၀င္လာ ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ သိၾကတဲ့အတိုင္း “ေၾကာင္” ဆိုတာမ်ဳိးက “ေရအင္မတန္ေၾကာက္တဲ့သတၱ၀ါ” မဟုတ္လား။ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေလးေတြ ေရစိုရင္ေတာင္ “ခါလိုက္”၊ “ပါးစပ္နဲ႕လွ်က္လိုက္” နဲ႕ ၿပီးေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ။ “ေရ” ဆိုတာ ေၾကာင္ေတြ အေၾကာက္ဆံုး အရာတစ္ခုဘဲေလ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ေရွ႕မွာ အလ်ား(၄)ေပ၊ အနံ (၃)ေပ၊ အျမင့္ (၄)ေပေလာက္ရွိတဲ့ “အုတ္ေရကန္”ေလးရွိပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕ မွာ စိုက္ထားတဲ့ သစ္ပင္ပန္းပင္ေတြ ေရေလာင္းဖို႕ လုပ္ထားတာေပါ႕ဗ်ာ။ ဒီကန္ကေလးကလည္း ေရအၿမဲတမ္း ျပည့္ေနတာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ကၽြန္ေတာ္ , အဲဒီေၾကာင္၀ါႀကီး အိပ္ေနခ်ိန္မွာ လည္ဂုတ္က တစ္ခ်က္၊ ခါးကတစ္ခ်က္ ဖမ္းခ်ဳပ္ ကိုင္ၿပီး အိမ္ေရွ႕က ေရကန္ဆီကို ယူလာၿပီး ေရထဲပစ္ခ်လိုက္တာေပါ႕ဗ်ာ။

အို- ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ ေၾကာင္ဆိုတာ ေရအလြန္ေၾကာက္တဲ့သတၱ၀ါျဖစ္ေလေတာ့ ေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႕ ေရထဲကေန အတင္းရုန္းကန္, ကူးခတ္ . . ၿပီးေတာ့ ေရကန္ေဘာင္ကို လက္သည္း နဲ႕ ကုပ္ဖဲ႕တက္ၿပီး ခုန္ခ်ထြက္ေျပးတာကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္မွာ သေဘာက်လြန္းလို႕ ရယ္လိုက္ရတာဗ်ာ။“ ဒီေလာက္ေတာင္ အႏိုင္က်င့္တဲ့ အေကာင္ေတာ့ မွတ္ကေရာေပါ႕”။ (ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က အႏိုင္က်င့္လိုက္တာကိုေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္မသိလိုက္ဘူး)

ဒါနဲ႕ ဒီလိုဘဲ ဒီေၾကာင္၀ါႀကီးကို အလစ္မွာ ဖမ္း,ဖမ္းၿပီး ေရထဲပစ္ ပစ္ခ်တာ (ကၽြန္ေတာ့အထင္ေတာ့) ၄-၅-၆ ႀကိမ္ထက္ နည္းမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒီေၾကာင္၀ါႀကီးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ရင္ “လန္႕”လြန္းလို႕ ျမင္တာနဲ႕ ထြက္ေျပးေတာ့တာဘဲ။ လြယ္လြယ္နဲ႕ ဖမ္းရတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းကို အလစ္၀င္ဖမ္းမွ ရတာကိုးဗ်။ ဒီလုိနဲ႕ တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဒီလိုဘဲ ေၾကာင္ႀကီးအိပ္ေနတုန္း အလစ္၀င္ဖမ္းၿပီး ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ေရွ႕ေရကန္ထဲကို ပစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေန႕က ခါတိုင္း အၿမဲေရျပည့္ေနတဲ့ ေရကန္ထဲမွာ ေရ “တစ္ေတာင္”ေလာက္ ေလ်ာ႕ေနတယ္ဗ်။ ဒီေတာ့ ေၾကာင္၀ါႀကီးလည္း ခါတိုင္းလို ကန္ေဘာင္ကို လက္နဲ႕လွမ္းကုပ္တက္ေပမယ့္ “တစ္ေတာင္ေလာက္ကြာေနေတာ့” မမွီေတာ့ဘူးဗ်။ ဒီေတာ့ အတင္းရုန္းကန္ ကူးခတ္ၿပီး ဒီဘက္ေဘာင္မမွီေတာ့ ဟိုဘက္ေဘာင္ ကူးေျပးၿပီးတက္. . . ဟိုဘက္ေဘာင္ ကလည္း မမွီေတာ့ ဒီဘက္ျပန္လာနဲ႕ ေရထဲမွာ ခ်ာခ်ာလည္ ေနေတာ့တာေပါ႕ဗ်ာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေၾကာင္၀ါႀကီးဟာ ေမာလြန္းလို႕ ဆက္မကူး ႏိုင္ေတာ့ဘဲ နံရံတစ္ဘက္ကို လက္သည္းနဲ႕ကုပ္တြယ္ထားရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ဗ်။ ၾကည့္ေနတာမွ အၾကာႀကီးဘဲ။ အခုျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ေတာင္မွ ဒီေၾကာင္ႀကီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ မိပါေသးတယ္။

ဒီေၾကာင္ႀကီး ၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္ထဲမွာ “မုန္းတီးျခင္း၊ နာက်ည္းျခင္း၊ ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ေတာင္းပန္တိုး႐ႈိး အသနားခံျခင္း” ေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ထဲမွာ ခ်က္ျခင္း သနားစိတ္ ျပန္၀င္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေၾကာင္ႀကီးကို ဂုတ္ကေနဆြဲတင္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚျပန္ခ်ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေၾကာင္ႀကီး လည္း ထံုးစံအတိုင္း ထြက္ေျပး ေတာ့တာေပါ႕ဗ်ာ။ အဲသည္လို ျဖစ္ၿပီးကတည္းက အဲဒီေၾကာင္ႀကီးကို ေနာက္ထပ္ ေရထပ္ မႏွစ္ေတာ့ပါဘူး။

“ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္တန္ခိုး” ေဆာင္းပါးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့သလို ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမစ္လယ္ေခါင္မွာေရနစ္ခ်ိန္၊ “ေသမင္းနဲ႕ စစ္ခင္း” ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ “ဖ်တ္ကနဲ၊ ဖ်တ္ကနဲ” ေပၚလာတဲ့ အေတြးေတြ၊ အာရံုေတြက အမ်ားႀကီးဘဲဗ်။ ေသရမွာေၾကာက္ျခင္း၊ မေသခ်င္,ေသးျခင္း၊ ေသကို ေသရေတာ့မွာလို႕ထင္ျခင္း၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ေအာက္ေမ႕မိျခင္း၊ မိခင္ဖခင္မ်ားကို သတိရျခင္း ေတြသာမက လံုး၀ ေမ႕ေနတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုက ျဖတ္ကနဲ ေပၚလာေတာ့ တာကိုး။ အဲဒါကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ (၅)ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေၾကာင္၀ါႀကီးကို ေရထဲပစ္ခ်တာေတြ၊ အဲဒီ ေၾကာင္၀ါႀကီး အသက္လုၿပီး ေရကူးေနတာေတြ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသနားစဖြယ္ စိုက္ၾကည့္ေနတာေတြဟာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ရုပ္ရွင္ ဆလိုက္ ထိုးျပသလို ေပၚလာေတာ့တာကိုးဗ် ။ ဒါကို အရင္ေဆာင္းပါးထဲမွာ မထည့္ခဲ႔ပါဘူး။ ဒီေဆာင္းပါးက်မွ ထည့္ေရးမယ္ ဆိုၿပီး ခ်န္ထား ခဲ့ပါတယ္။ မယံုမရွိၾကပါနဲ႕။ အမွန္တကယ္ပါဘဲဗ်ာ။ ကေန႕ထိေအာင္ ဒီကိစၥကို ျပန္ေတြးမိတိုင္း အေတာ္လည္း အံ့ၾသမိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ဟာ စုတိစိတ္က်ခါနီး(ေသခါနီး)လာရင္ သူျပဳခဲ့သမွ် “ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္” ေတြဟာ “ကမၼနိမိတ္၊ ဂတိနိမိတ္” ေတြအျဖစ္ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေပၚလာတယ္ဆိုတာ ဟုတ္လိမ့္မယ္ဗ်။ ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာ။ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးဘူးခဲ့တဲ့ ဒီေၾကာင္ႀကီးကိစၥက ဘာျဖစ္လို႕ ဒီလို အသက္လုေနခ်ိန္မွ အေတြးထဲမွာ သူ႕အလိုလို ေပၚလာရတယ္ဆိုတာ . . စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့ဗ်။ အကုသိုလ္ဆိုတာမ်ဳိးဟာ ကိုယ္ကျပဳခဲ့ၿပီး ေမ႕ေမ႕ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကို ေရာက္လာၿပီ ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု “သက္ေသလာခံ” ၾကသလိုပါဘဲဗ်ာ။ အင္မတန္ သံေ၀ဂရဖို႕ ေကာင္းလွ ပါတယ္။

ဒီေနရမွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးမွတ္ဘူးသမွ်ထဲက မွတ္သားဖို႕ေကာင္းတာေလးတစ္ခု တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ သိၿပီးသူမ်ားလည္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ မသိေသးသူမ်ားအတြက္ေပါ႕။

ဗုဒၶဘာသာ က်မ္းစာေတြမွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ “ကုသိုလ္ျဖစ္ေစ၊ အကုသိုလ္ျဖစ္ေစ” တစ္ခုခုကို ျပဳတဲ့အခ်ိန္မွာ “ေဇာ(၇)ႀကိမ္” က်ေလ့ရွိတယ္လုိ႕ဆိုပါတယ္။ (ဒါက ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးနဲ႕ ေတြ႕ရွိခ်က္ပါ၊ သာမန္ ပုထုဇဥ္ေတြ ကေတာ့ ေဇာ(၇)ႀကိမ္ကို သိဖို႕မေျပာနဲ႕၊ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ဟာ “ကုသိုလ္လား၊ အကုသိုလ္လား” ဆိုတာေတာင္ ခြဲျခား မသိတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးပါ)။ ဒီေဇာ(၇)ႀကိမ္က်တဲ့အခါမွ “ပထမေဇာ” ထဲမွာ ၀င္, သြားၿပီဆိုရင္ ဒီလူျပဳတဲ့ “ကုသိုလ္/ အကုသိုလ္” ဟာ (၇)ရက္ ၊ (၇)လ၊ (၇)ႏွစ္ အတြင္းမွာ အက်ဳိးေပးမယ္တဲ့။ တကယ္လို႕ (၇)ရက္၊ (၇)လ ၊ (၇)ႏွစ္အတြင္းမွ အက်ဳိးမေပးရင္ေတာ့ “အေဟာသိကံ” ျဖစ္သြားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ႕။

တကယ္လို႕ “သတၱမေဇာ” ထဲမွာ ၀င္, သြားရင္ေတာ့ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ဳိးေပးမယ္တဲ့။ က်န္ “အလယ္ေဇာ (၅)ခ်က္” ကေတာ့ တတိယဘ၀ကေနစၿပီး နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္မျပဳမျခင္း အခါအခြင့္ သင့္ရင္ သင့္သလို အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မယ္တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာင္ႀကီးကို ေရႏွစ္ၿပီး ညႇဥ္းဆဲခဲ့တဲ့ ကံဟာ “ပထမေဇာ” ထဲကို ၀င္သြားၿပီး (၇)ႏွစ္အတြင္း အက်ဳိးေပးခံရျခင္းလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ယံုၾကည္ ေနမိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အသိထဲမွာ ၀င္ေရာက္လာတဲ့ “သနားၾကင္နာစိတ္ ကေလး” ေၾကာင့္ရယ္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို ေအာက္ေမ႕သတိရျခင္းတို႕ေၾကာင့္သာ ေသလုေျမာပါး ခံခဲ့ရေပမယ့္ အသက္မေသခဲ့တာလို႕လည္း ယံုၾကည္မိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ “ဓမၼမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္” က ေျပာဘူးပါတယ္။ “တင္ဗိုလ္ဗိုလ္”ေရ ၊ အကုသိုလ္မ်ား တတ္ႏိုင္သေရြ႕ မလုပ္မိေအာင္ ေရွာင္ကြ” တဲ့။ “လုပ္လိုက္တုန္းကေတာ့ တစ္ခါဘဲလုပ္လိုက္ရတာ၊ ျပန္ခံရၿပီဆိုရင္ ဘ၀ေပါင္းမေရမတြက္ႏိုင္ ေအာင္ (နိဗၺာန္ကို မ၀င္မျခင္း) ခံလို႕ကို မၿပီးေအာင္ ေပးဆပ္ရတာမို႕ လုပ္ရတာနဲ႕ေတာင္ မတန္ပါဘူးကြာ”တဲ့။

အေတာ္မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ေပါ႕ေလ။ သံသရာတို႕၊ ေနာက္ဘ၀တို႕၊ ၀ဋ္တို႕၊ ငရဲတို႕ မယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၾကေပါ႕။ ဒါေပမယ့္ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာင္ႀကီးကို မတရားလုပ္ခဲ့တာကို ျပန္ျမင္ရသလို ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အစီအရီ ေပၚလာလိမ့္မယ္ဆိုတာေတာ့ (ကိုယ္ေတြ႕မို႕လို႕) သတိေပးခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ ရံဖန္ရံခါ ပါလာတတ္တဲ့ “ကၽြန္ေတာ္ တရားအားထုတ္တဲ့အေၾကာင္း” ကလည္း လူအထင္ႀကီး ေအာင္၊ ဟန္ျပေကာင္းေအာင္ ေရးေနတာ မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ ေသခ်ိန္မေရာက္ေသးလို႕သာ မေသ ခဲ့ရေပမယ့္ “ေသမင္းခံတြင္း၀” ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရာက္ခဲ့ဘူးသူပါ။ ေစာေစာက ေျပာသလို “ေရနစ္” ဘူးတယ္။ ကား (၃)ႀကိမ္ ေမွာက္ဘူးတယ္။ အစာအိမ္ေရာဂါေၾကာင့္တစ္ခါ၊ အူေရာင္ငန္းဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္တစ္ခါ ေဆးရံုအေရးေပၚခန္းမွာ (၂)ႀကိမ္ တက္ခဲ့ဘူးတယ္။ တစ္ႀကိမ္ဆိုရင္ လံုး၀ မရေတာ့ဘူးထင္လုိ႕ မိန္းမနဲ႕ သားသမီးေတြကိုေတာင္ ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာမွာၾကားၿပီး စိတ္ေလ်ာ႕ထားရာက ျပန္ေကာင္းလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို ေသမင္းခံတြင္း၀ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရာက္ဘူးၿပီး ေသမင္းနဲ႕ လက္တလံုးျခား လြတ္ေျမာက္ခဲ့သူမို႕ “ေသျခင္းတရား” ကို သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီး နားလည္ပါတယ္။ ေသျခင္းတရားဟာ ကိုယ္နဲ႕ နီးနီးေလးဆိုတာ သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီးခံစားတတ္ ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒီလို ေသေဘးကေန အႀကိမ္ႀကိမ္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး လံုး၀မလြတ္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္တစ္ခု ကိုလည္း မုခ်ေရာက္ရဦးမယ္ဆိုတာကို အေသအခ်ာ သိေနပါတယ္။

ခ်စ္ခင္ေလးစားလွစြာေသာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားခင္ဗ်ား။ ေသျခင္းတရားကိုဆင္ျခင္ျခင္း ဆိုတဲ့ “မရဏႏုႆတိ” ဟာ မၾကာခဏ ႏွလံုးသြင္းေကာင္းတဲ့ တရားတစ္ခုပါ။ “မရဏႏုႆတိ” ကို မၾကာခဏ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္သူဟာ “ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ အတၱ၊ မာန္မာန” ေတြ ေလ်ာ႕နည္းလာႏိုင္ပါတယ္။ “ေၾသာ္ တစ္ေန႕ေတာ႕ အားလံုးေသၾကမွာဘဲေလ” ဆိုတဲ့ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္မႈ ဟာ ကိုယ့္သ႑န္မွာရွိေနတဲ့ “အလြန္အကၽြံျဖစ္မႈ” အားလံုးကို ေလ်ာ႕နည္းေစႏိုင္ပါတယ္။ ဘ၀ကို ပိုၿပီး ေအးခ်မ္း ေစႏိုင္ပါတယ္။ တန္ဖိုးမရွိတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႕ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာေတြကို သတိ၀င္လာေစႏိုင္ပါတယ္။ လူလူခ်င္း ညႇာတာ ေထာက္ထားစိတ္၊ ကိုယ္ျခင္းစာစိတ္ေတြကို တိုးပြားလာေစႏိုင္ပါတယ္။ တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႕ဘ၀အတြင္း တန္ဖိုးရွိတာေတြကို ပိုၿပီး လုပ္ကိုင္လာႏိုင္ေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးေနသူမို႕ ဒီလို အက်ဳိးထူးေတြကို လက္ေတြ႕ ခံစား ေနရတာ အမွန္ပါ။

ေနာက္ၿပီး “ကိုယ္ျပဳသည့္ကံ ၊ ပဲ့တင္သံ” ဆိုတာလို “သတၱ၀ါအျခင္းျခင္း၊ အားႀကီးသူက အားနည္းသူအေပၚ အႏိုင္ထက္ျပဳ ညႇင္းဆဲျခင္း” ဆိုတဲ့ တရားဟာလည္း ကမၼနိယာမအရ ေဇာ(၇)ႀကိမ္အက်ဳိးေပးၿပီး ဒီဘ၀မွာလည္း – “၀ဋ္” ျပန္လည္ခ်င္ လည္မယ္။ ဒီဘ၀ မလည္ရင္ ေနာက္ဘ၀မွာ လည္မယ္။ ေနာက္ဘ၀မွာ မလည္ရင္ တတိယဘ၀ကေနစ,ၿပီး “ေတဘုမၼက” သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ ရဟတ္ခ်ားႀကီး လည္ပတ္ေနသေရြ႕ မကုန္ႏိုင္ မဆံုးႏိုင္ ခံစားၾကရလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္းခင္ဗ်ား။

အင္တာနက္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ 

တစ္ခါက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ…ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခု တည္ေဆာက္ဖို႕  ဆံုးျဖတ္္လိုက္တယ္တဲ့။

သူဟာအရင္ဆံုး ေရနဲ႕   လဲနီး ေျမဆီေျမၾသဇာလဲ ေကာင္းတဲ့ေနရာတစ္ခုမွာ ေျမကြက္လပ္က်ယ္က်ယ္ေလးတစ္ခု၀ယ္လိုက္တယ္။

ေနာက္…ေျမကြက္လပ္ရဲ႕   ေထာင့္ေနရာမွာ သူေနဖို႕   တဲေလးတစ္လံုးထိုးလိုက္တယ္။

ျပီးေတာ့…သူက ဘာဆက္လုပ္ရမလဲစဥ္းစားတယ္။

ပထမဆံုး သူရဲ႕  ဥယ်ာဥ္ေလးကို အျပင္လူေတြမေႏွာက္ယွက္ႏိုင္ေအာင္ ျခံစည္းရိုးခတ္ရမယ္ေပါ့။

အဲဒါနဲ႕   သူကိုယ္တိုင္း ၀ါးေတြခုတ္တယ္…ေနာက္ ၀ါးလံုး ၀ါးျခမ္းေတြနဲ႕   သူပိုင္ေျမကြက္ေလးကို ျခံစည္းရိုးခတ္လိုက္တယ္ေပါ့။

ျခံစည္းရိုးခတ္ျပီးသြားတဲ့အခါ လူငယ္ေလးက စဥ္းစားတယ္။

ဒီ၀ါးျခံစည္းရိုးဟာ…ေနာက္ျဖစ္လာမယ့္ သူ႕   ရဲ႕   ဥယ်ာဥ္ေလးနဲ႕  မလိုက္ဖက္ဘူးေပါ့။

ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားရင္း လူငယ္ေလးဟာ ေတာထဲကိုထြက္လာခဲ့တယ္။

တစ္ေနရာအေရာက္မွာ…သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ကို တြယ္တက္ျပီးေပါက္ေနတဲ့ အရမ္းလွတဲ့ ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြကို သတိထားမိသြားတယ္။

ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြက ႏြယ္ပင္ကေန ေပါက္ေနတာပဲ။

ႏြယ္ပင္ရဲ႕   ပင္စည္မွာလဲ ခြၽန္ျမတဲ့ ဆူးေတြနဲ႕  ။

အဲဒီ ပန္းႏြယ္ပင္ေတြကိုၾကည့္ျပီး လူငယ္ေလးကအၾကံတစ္ခုရသြားတယ္။

သူ႕   ရဲ႕   ၀ါးျခံစည္းရိုးေပၚကေနမံျပီး ဆူးပါတဲ့ ပန္းႏြယ္ပင္စိုက္ရမယ္ေပါ့။

ဒါဆို သူရဲ႕   ပန္းဥယ်ာဥ္ၾကီးနဲ႕   လဲလိုက္ဖက္မယ္….သူ႕  ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ေႏွာက္ယွက္မယ့္သူေတြရန္ကလဲ ကာကြယ္ျပီးျဖစ္မယ္ေလ။

အဲဒါနဲ႕   သူက…ႏြယ္ပန္းျခံဳၾကီးကေန အပင္ေပါက္ေလးတစ္ခု ယူလာခဲ့တယ္။

ႏြယ္ပင္ေပါက္ေလးကေတာ့ေပ်ာ္လို႕   ေပါ့။

ဘယ္သူ႕   ကမွသူ႕  ကို အခုလို တယုတယ စိုက္ပ်ိဳး ဖို႕   ယူမသြားခဲ့ဖူးဘူးေလ။

လူငယ္ေလးက ႏြယ္ပင္ေပါက္ေလးကို ယူသြားျပီး ျခံစည္းရိုးရဲ႕  ေထာင့္တစ္ေနရာကေန စျပီးစိုက္တယ္။

ဒီအပင္ေလးဟာ သူ႕   အတြက္ေတာ့ ပထမဆံုးပန္းပင္ေလးပဲေလ။

ေန႕   တိုင္း ႏြယ္ပင္ေပါက္ေလးကို ေရေလာင္း ေျမဆြ ေျမၾသဇာထည့္ေပးတယ္။

ျပီးေတာ့ ေျမရိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕  ရဲ႕   ေျမကြက္လပ္ကိုလည္း ပန္းပင္အမ်ိဳးမ်ိဳး စိုက္လို႕   ရေအာင္ ေပါင္းသင္ ေျမဆြေပးတယ္။

ေတာထဲမွာ အၾကမ္းပတမ္းရွင္သန္ေနရတဲ့ ႏြယ္ပင္ေလးဟာ အခုလို ကရုတစိုက္ ေရေလာင္းေျမဆြေပးေတာ့ တရိွန္ထိုးၾကီးထြားလာတာေပါ့။

အရြက္ေတြလဲ ဖားဖားေ၀ေ၀၊ ပင္စည္က ဆူးေတြကလဲ ခြၽန္ျမလို႕   ။

၀ါးျခံစည္းရိုးကို ျဖန္႕  က်က္ျခံဳလႊမ္းလို႕   သူ႕  သခင္ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးရဲ႕   ျခံ ကိုအစြမ္းကုန္ကာကြယ္ေပးဖို႕   ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားေလရဲ႕   ။

ႏြယ္ပင္ေလး ျခံစည္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္ၾကီးထြားလာတာနဲ႕   အမွ် လူငယ္ေလးရဲ႕   ျခံဟာလဲ ပန္းပင္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးဖို႕   အဆင္သင့္ျဖစ္လာျပီေလ။

ဒါနဲ႕   တစ္ေန႕   ေတာ့ လူငယ္ေလးဟာ ျမိဳ႕   ကိုတက္ျပီး ပန္းမ်ိဳး ေစ့ေတြသြား၀ယ္တယ္။

လူငယ္ေလးမရိွတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏြယ္ပင္ေလးဟာ သူ႕  ရဲ႕   တာ၀န္ကိုအစြမ္းကုန္ထမ္းေဆာင္ျပီး ျခံကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရင္းက်န္ခဲ့ပါတယ္။

၃ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ လူငယ္ေလးက ျမိဳ႕  ကျပန္ေရာက္လာတယ္။

မ်ိဳးေစ့ထုပ္ေတြနဲ႕   ၀မ္းသာေနတဲ့ လူငယ္ေလးဟာ သူ႕  ရဲ႕  ႏြယ္ပင္ေလးကိုေတာင္ ႏႈတ္မဆက္အားပဲ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ သူရဲ႕   ႏြယ္ပင္ေလးမွာ ခရမ္းေရာင္ ပန္းပြင့္ေလးေတြ စပြင့္ေနျပီဆိုတာကို သူသတိမထားမိခဲ့ဘူး။

ေနာက္ေန႕  ေတြလဲ လူငယ္ေလးဟာ ေပါင္းသင္ေျမဆြထားတဲ့ ေျမေပၚမွာ သူ၀ယ္လာတဲ့ ပန္း မ်ိဳးေစ့ေတြက်ဲရင္းအလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္။

ႏြယ္ပင္ေလးကို ေရေလာင္းဖို႕   ေနေနသာသာ လွည့္ေတာင္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္လည္း သန္မာေနျပီျဖစ္တဲ့ ႏြယ္ပင္ေလးဟာ လူငယ္ေလးအလုပ္မ်ားေနတာကိုၾကည့္ျပီး ၾကည္ႏူးရင္းနဲ႕  ဆက္ၾကီးထြားလာခဲ့တယ္။

တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ လူငယ္ေလးရဲ႕   ျခံေလးဟာ ပန္းေတြအစံုအလင္နဲ႕   အရမ္းလွတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ျခံစည္းရိုးတစ္ခုလံုးလဲ ခရမ္းေရာင္ပန္းႏြယ္ေတြနဲ႕   လႊမ္းျခံဳ လို႕   ဥယ်ာဥ္ၾကီးနဲ႕   အရမ္းကို ပနံရေနခဲ့တယ္။

ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြကလဲ ခရမ္းေရာင္ျခံစည္းရိုးၾကီးကိုၾကည့္ျပီး လူငယ္ေလးရဲ႕   ဥယ်ာဥ္ကို ခရမ္းေရာင္ ဥယ်ာဥ္လို႕   နာမည္ေပးထားၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ ပိုင္ရွင္လူငယ္ေလးကေတာ့…သူ႕   ျခံစည္းရိုးက ႏြယ္ပင္ေလးကို သတိေတာင္မထားမိပါဘူး။

သူ႕  ျခံထဲက မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႕   ပန္းေတြနဲ႕  ပဲအလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္။

ျခံစည္းရိုးေပၚက ႏြယ္ပင္ေလးခမ်ာသူ႕   ကိုကရုမစိုက္ေတာ့လဲ လူငယ္ေလးကို အျပစ္မတင္ရက္ပါဘူး။

ေတာထဲကေန ေခၚလာျပီး ျခံစည္းရိုးေပၚမွာေနရာေပးခဲ့တာကုိပဲ ေက်းဇူးတင္ေနျပီး ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို အစြမ္းကုန္ကာကြယ္ေပးေနခဲ့တယ္။

တစ္ေန႕   ေတာ့လူငယ္ေလးက ေတြးမိတယ္။

သူ႕   ရဲ႕   အရမ္းလွတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ပတ္၀န္းက်င္ကိုျပခ်င္တယ္။

ဒီဥယ်ာဥ္ၾကီးအတြက္နဲ႕   ဂုဏ္ယူခ်င္တယ္။

ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက ခရမ္းေရာင္ ဥယ်ာဥ္လို႕  ေခၚတာကိုေတာင္ သေဘာမေတြ႕  ေတာ့ဘူး။

သူ႕   ဥယ်ာဥ္ထဲမွာက ပန္းေရာင္စံုရိွေနတာပဲေလ…

အဲဒီေတာ့ ျခံစည္းရိုးက ႏြယ္ပင္ေတြကို မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး…ရႈပ္တယ္လို႕   ျမင္လာတယ္။

သူ႕   ဥယ်ာဥ္ၾကီးရဲ႕   အလွကို ဖံုးကြယ္ထားတယ္လို႕   ျမင္လာတယ္…ႏြယ္ပင္ေတြေၾကာင့္ ျခံထဲမွာ အလင္းေရာင္နည္းေနတယ္လို႕  ခံစားလာရတယ္။

ဒါနဲ႕   တစ္ေန႕   ေတာ့ ဒါးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕   ႏြယ္ပင္ေတြအကုန္ခုတ္ခ်ပါေလေရာ။

ဒီႏြယ္ပင္ေတြဟာ သူ႕   ရဲ႕ ပထမဆံုးပန္းပင္ဆိုတာကိုလဲ ေမ့သြားတယ္

သူ႕  ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကာကြယ္ေပးခဲ့တာကိုလဲ ေမ့သြားတယ္။

ႏြယ္ပင္ေလးကေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ….

ရင္နာရင္းနဲ႕   ပဲ….သူခ်စ္တဲ့ သခင္ရဲ႕   ဒါးခ်က္ေအာက္မွာ အကိုင္းအခက္ေတြ တိခနဲတိခနဲ…

မၾကာခင္မွာပဲ ၀ါးျခံစည္းရိုးကို ဖံုးထားတဲ့ ႏြယ္ပင္ရဲ႕   အကိုင္းအခက္ေတြအကုန္ကုန္သြားျပီး ၀ါးျခံစည္းရိုးပဲက်န္ခဲ့တယ္။

ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလံုးလဲ လင္းသြားျပီး လူငယ္ေလးလဲ ေက်နပ္သြားေတာ့တယ္။

ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ လူေတြက…၀ါးျခံစည္းရိုးၾကားကေနျမင္ေနရတဲ့ လူငယ္ေလးရဲ႕   ဥယ်ာဥ္ကို ပိုခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။

အနားက ျဖတ္သြားတဲ့ လူတိုင္း ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ရပ္မၾကည့္ရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ကို ဥယ်ာဥ္ၾကီးကလွပါတယ္။

လူငယ္ေလးကလဲ သူ႕   ဥယ်ာဥ္အတြက္အရမ္းကို ဂုဏ္ယူေနခဲ့တယ္။

တစ္ရက္ေတာ့ လူငယ္ေလးဟာ သူ႕   ဥယ်ာဥ္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ ေျမၾသဇာေတြ၀ယ္ဖို႕   ျမိဳ႕ ကိုသြားရတယ္။

ဥယ်ာဥ္ၾကီးကိုေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြလက္ထဲအပ္ထားခဲ့ရတာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ပဲ ဥယ်ာဥ္ၾကီးနားကို နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္တဲ့ ဆိတ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕   ဆိတ္အုပ္တစ္အုပ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။

ဆာေလာင္ေနတဲ့ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ဆိတ္ေတြအတြက္ေတာ့ ဥယ်ာဥ္ထဲက ရြက္ႏုပြင့္ႏုေလးေတြဟာ…အရမ္းကိုဆြဲေဆာင္အားေကာင္းေနခဲ့တာေပါ့။

ခါတိုင္း သူတို႕  ကိုတားဆီးေနတဲ့ ဆူးႏြယ္ပင္ေတြလဲမရိွေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ၀ါးျခံစည္းရိုးကိုအတင္းတိုးျပီး၀င္ၾကတယ္။

၀ါးျခံစည္းရိုးက ဆာေလာင္ေနတဲ့ ဆိတ္ေတြရဲ႕   ဒဏ္ကိုဘယ္ခံႏိုင္မလဲ။

ဆိတ္ေတြရဲ႕   တြန္းထိုးမႈေအာက္မွ လဲက် က်ိဳးပ်က္သြားတယ္။

ျခံစည္းရိုးလဲ က်ိဳးသြားေရာဆိတ္ေတြဟာ ဥယ်ာဥ္ထဲ၀င္ျပီးထင္တိုင္းက်ဲေတာ့တာပါပဲ။

ပ်ိဳးပင္ေလးေတြကို နင္းေျခၾကတယ္၊ ပန္းပြင့္ေတြကို ၀ါးျမိဳၾကတယ္၊ ရြက္ႏုေတြကို စားေသာက္ၾကတယ္။

စားလို႕   မရတဲ့ အပင္ေတြအကိုင္းေတြက်ေတာ့ ကိုယ္လံုးေတြနဲ႕   တြန္းတိုက္ခ်ိဳးဖဲ့ၾကတယ္။

ဆိတ္အုပ္ၾကီးဟာ စားေသာက္ေသာင္းက်န္းလို႕   ၀မွ ဥယ်ာဥ္ထဲကေန ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္။

ဥယ်ာဥ္မႈးလူငယ္ေလးျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ မျမင္ရက္စရာ ျမင္ကြင္းက ဆီးၾကိဳေနပါတယ္။

တာ၀န္ေပါ့ေလ်ာ့ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ဖို႕   ေမ့ေနခဲ့တဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြလဲ ဘာမွမေျပာႏိုင္ၾကပါဘူး။

ဥယ်ာဥ္ၾကီးရ႕ဲ   ျခံစည္းရိုးက လဲက် က်ိဳးပ်က္ေနတယ္။

ျခံထဲမွာလဲ….အပင္က်ိဴးေတြ၊ အပြင့္ေၾကြေတြ၊ အရြက္ေၾကေတြနဲ႕   ရႈပ္ပြ ညစ္ပတ္ေနတယ္။

ဥယ်ာဥ္မႈးေလးဟာ မူးေမ့လဲက်သြားမတတ္ခံစားလိုက္ရပါတယ္။

သူအရမ္းတန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၾကီးဟာ အခုေတာ့ အမိႈက္ပံုတစ္ခုလိုျဖစ္ေနပါျပီ။

ဒါေပမယ့္လဲ…ျဖစ္တာက ျဖစ္ျပီးသြားျပီမို႕   ရင္နာနာနဲ႕  ပဲ ျပန္ျပင္ဆင္ဖို႕   ၾကိဳးစားရပါေတာ့တယ္…

အရင္ဆံုး အပင္က်ိဳး အရြက္ေၾက ေတြကိုအရင္ရွင္းထုတ္ရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အေကာင္းက်န္ေသးတယ္ အပင္ေလးေတြ နည္းနည္းကို ျပန္ျပီးေသခ်ာ ေျမဆြ အားျဖည့္ရတယ္။

ပ်က္ဆီး သြားတဲ့ အပင္ေတြေနရာမွာ ျပန္စိုက္ဖို႕…ပ်ိဳး ပင္ေပါက္ေလးေတြျပန္ေမြးရတယ္။

ရွင္းလင္းတဲ့အလုပ္ေတြျပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးဟာ က်ိဳးပဲ့ပ်က္ဆီးေနတဲ့ ျခံစည္းရိုးကိုၾကည့္မိတယ္။

ဆိတ္ေတြေၾကာင့္ က်ိဳးပ်က္သြားတဲ့ ျခံစည္းရိုးကိုလဲ ျပန္ျပဳျပင္ရဦးမယ္ေလ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ အခိုင္အခံ့လုပ္ရမယ္လို႕   ဥယ်ာဥ္မႈးေလးက ေတြးတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ… ျခံစည္းရိုးရဲ႕   ေအာက္ေျခကေန အေပၚကို ႏြယ္တက္ဖို႕   ၾကိဳးစားေနတဲ့အပင္ေလးေတြကို သတိထားမိသြားတယ္။

ေသးေသးသြယ္သြယ္အပင္ေလးေတြပါပဲ…ခရမ္းေရာင္အပြင့္ေလးေတြနဲ႕    ျခံစည္းရိုးေအာက္ေျခမွာ ေပါက္ေနၾကတာ။

အဲဒီခရမ္းေရာင္အပြင့္ေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကအရမ္းလွတယ္လို႕   ခံစားလိုက္ရတယ္။

ေနာက္ျပီး ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာ သူ႕   ဥယ်ာဥ္ကိုကာကြယ္ေပးသြားတဲ့ သူ႕   ရဲ႕   ပထမဆံုး ပန္းႏြယ္ပင္ေလးကိုသတိရလိုက္တယ္။

သူက ဥယ်ာဥ္ကို ကာကြယ္ေပးေနတဲ့ ပန္းႏြယ္ပင္ေလးကို ရက္စက္မိေပမယ့္ ႏြယ္ပင္ေလးကျပန္မရက္စက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ဆက္ျပီးေစာင့္ေရွာက္ဖို႕  အတြက္ မ်ိဳးဆက္ေလးေတြထားသြားတယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးလဲ နားလည္သြားပါျပီ။

ျခံစည္းရိုးကို ျပန္ျပင္ျပီး ခရမ္းေရာင္ပန္းႏြယ္ေလးေတြကုိလဲ ကရုတစိုက္ေစာင့္ေရွာက္တယ္..ျခံထဲက တျခားပန္းေတြနဲ႕ တန္းတူေပါ့။

မၾကာခင္မွာပဲ…လူငယ္ေလးရဲ႕  ဥယ်ာဥ္ၾကီးက ပန္းေတြနဲ႕   ျပန္ျပီးေ၀ဆာလာပါတယ္။

ခရမ္းေရာင္ႏြယ္ျခံစည္းရိုးၾကီးအပါအ၀င္ေပါ့။

ျပီးေတာ့ ခရမ္းေရာင္ဥယ်ာဥ္ဆိုတဲ့နာမည္ကလဲ…အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္တင္မကပဲ ဟိုးအေ၀းအထိေက်ာ္ၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။

……….။……..

တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ႏြယ္ပင္ေလးလို အျဖည့္ခံ လူသားေတြရိွေနတတ္ပါတယ္….

သူတို႕   ကိုသတိမမူပဲ ရက္စက္မိတဲ့ခါ….ဘ၀မွာ က်ရံႈးမႈေတြၾကံဳလာရတတ္ပါတယ္…

ဒုတိယအၾကိမ္အခြင့္အေရးဆိုတာက လဲ….အျမဲမေသခ်ာတာမို႕…..ကြၽန္ေတာ္တို႕   ေဘးကေန….ျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့ သူေတြကို…

သတိထား တန္ဖိုးထားသင့္ပါတယ္ေနာ္….

အၿဖဴတစ္စက္ .... အၿဖဴေတာ့ အၿဖဴပါပဲ ခပ္ညစ္ညစ္ပဲ ၿဖဴေနခဲ့ေလရဲ႕ ။

နွဳိင္းယွဥ္ေနတာက အနက္ေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ ခပ္ညစ္ညစ္အၿဖဴဟာ

အနက္ေတြၾကားထဲမွာ ေခါင္းတစ္လုံးပိုၿမင့္ေနခဲ့တယ္ ။

သူ႕ကိုယ္သူလည္း ေက်နပ္လို႕ေပါ့ ။ နွဳိင္းရအၿဖဴဆိုတာ မသိခဲ့ရွာဘူး ။

တစ္ေန႕ေတာ့ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားၿပီး အၿဖဴတစ္စက္ ထပ္ေရာက္လာခဲ့တယ္ ။

အၿဖဴခ်င္း တူေပမဲ့ အေသြးအေရာင္ခ်င္းက ကြာၿခားလို႕ ။

ခပ္ညစ္ညစ္နွဳိင္းရအၿဖဴဟာ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ပကတိအၿဖဴနဲ႕ယွဥ္လိုက္ေတာ့

အနက္သာသာအဆင့္ပဲ ရွိေတာ့တယ္ ။

အနက္ေတြက ပိုနက္သြားၾကတယ္ ။

နုွဳိင္းရအၿဖဴက အေရာင္ေဖ်ာ့ေတာ့သြားတယ္ ။

လူေတြဟာ စတင္ေမြးဖြားလာကတည္းက ပကတိအၿဖဴဘ၀ကို ပုိင္ဆုိင္ခဲ့ၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ ။

ရွင္သန္ေနထုိင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ ၊ ဆုံးမပဲ့ၿပင္ေပးတဲ့ အုပ္ထိန္းသူမ်ား ၊

အေတြးအေခၚ ၊ ခံယူခ်က္ ၊ စိတ္ဓါတ္ ၊ ေလာကဓံ အေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္

ပကတိအၿဖဴဘ၀ကေန နွဳိင္းရအၿဖဴ ... အဲဒီကတစ္ဆင့္ အနက္ဘ၀ကို

အသြင္ေၿပာင္းသြားရတာပါ ။

အနက္ဆိုတာ အၿဖဴေရာင္ေပၚကေန ဆန္႕က်င္ဘက္ အေရာင္

လႊမ္းၿခဳံခံထားရတာလို႕ ၿမင္မိပါတယ္ ။

ေလ်ွာက္လွမ္းရမယ့္ဘ၀မွာ ကုိယ့္ကိုေဆးၿခယ္မယ့္ အေရာင္ေတြက

နည္းလမ္းေပါင္းစုံနဲ႕ ေစာင့္ၾကိဳေနပါတယ္ ။

တစ္ခ်ဳိ႕က ပကတိအေရာင္အတုိင္း ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ရပ္တည္သြားၾကတယ္ ။

တစ္ခ်ဳိ႕က စြန္းထင္းသြားၾကတယ္ ။

အခ်ိန္မီွ သိၿပီး စိတ္ဓါတ္အင္အားနဲ႕ အစြန္းခြ်တ္ၿပီး ပကတိအေရာင္အတုိင္း

ၿပန္ရွင္သန္သြားၾကတဲ့ သူေတြရွိသလို အစြန္းအထင္းကို ခြ်တ္ဖို႕မၾကိဳးစားေတာ့ဘဲ

ပကတိအၿဖဴေရာင္ကေန ေသြဖီလို႕ အစြန္းအထင္း အထပ္ထပ္နဲ႕

အနက္ဘ၀ကို လုံးလုံးေၿပာင္းလဲသြားသူေတြလဲ ရွိေနမွာပါ ။

အ၀တ္အစား စြန္းထင္းရင္ အစြန္္းခြ်တ္ေဆး ေကာင္းေကာင္းနဲ႕

နဂိုအေရာင္ကိုမမွီရင္ေတာင္ အတတ္နုိင္ဆုံးၿပန္ၿဖဴစင္ေအာင္ ေလ်ွာ္ဖြပ္လို႕ရပါတယ္ ။

အစြန္းခြ်တ္ဖို႕ အတြက္ ခပ္ဖြဖြေလးေတာ့ လုပ္လို႕မရဘူးေပါ့ ။

အ၀တ္အစား စြန္းထင္းခဲ့ရင္ အစြန္းခြ်တ္ေဆးေကာင္းေကာင္း လိုအပ္သလို

ကိုယ္က်င့္တရား စြန္းထင္းခဲ့ရင္ အခ်ိန္မွီအသိစိတ္နဲ႕ၿပဳၿပင္ခ်င္တဲ့စိတ္ဓါတ္ေကာင္း

တစ္ခုလိုအပ္ပါတယ္ ။

တစ္ထပ္စားလည္း ၾကက္သြန္ ၊ နွစ္ထပ္စားလည္း ၾကက္သြန္ဆိုတဲ့ ဆိုတဲ့

သူေတြလည္း ရွိေနမယ္ ထင္ပါတယ္ ။

တစ္ထပ္စားရင္ ဗိုက္ထဲကို ၾကက္သြန္တစ္ထပ္ပဲ ေရာက္သြားမွာပါ ။

အထပ္ထပ္ စားမိရင္ ဗိုက္ထဲမွာလည္း ၾကက္သြန္အထပ္ထပ္နဲ႕ ၿပည့္နွက္ေနပါလိမ့္မယ္ ။

အငိုလြယ္ေပမဲ့ အရွဳိက္ခက္တတ္ပါတယ္ ။

အစားလြယ္ေပမဲ့ အန္ထုတ္ရခက္ေတာ့မွာပါ ။

" Accident to habit .... habit to hobby " ဆုိတဲ့ စကားကို သြားသတိရမိပါတယ္ ။

ေကာင္းတဲ့အလုပ္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဆုိးတဲ့အလုပ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အားလုံးဟာ

မေတာ္တဆ အၿပဳအမူ အၿဖစ္အပ်က္ေလးေတြကေန

စတင္သြားၾကတာခ်ည္းပါပဲ ။

မေတာ္တဆကေန အေလ့အက်င့္ ၿဖစ္လာရင္ကို ၿပင္ရခက္တတ္ပါတယ္ ။

အေလ့အက်င့္ကေန ၀ါသနာအဆင့္ထိ ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့

အစြဲသေဘာ ၿဖစ္သြားပါၿပီ ။

အစြန္းဆိုတာေတာင္ ခြ်တ္ရခက္ရင္ အစြဲဆိုတာ ပိုခြ်တ္ရခက္ပါတယ္ ။

စတင္ေမြးဖြားလာကတည္းက ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ပကတိအၿဖဴေရာင္ကို

အတတ္နုိင္ဆုံး ထိန္းသိမ္းရင္း အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္

စြန္းထင္းညစ္ေထးသြားခဲ့ရင္လည္း အခ်ိန္မွီ ၿပဳၿပင္လိုစိတ္နဲ႕

ဘ၀ကို ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္လွမ္းၾကရမွာပါ ။

အၿဖဴနဲ႕အနက္ ၾကိဳက္တဲ့အေရာင္ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိသလို

လူဆုိးနဲ႕လူေကာင္း ၾကိဳက္တဲ့ဘ၀ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဆိုတာ

ကာယကံရွင္ လက္ထဲမွာသာ ရွိေနပါတယ္ ။          ။

“ေဟ့ ေရာက္ေနျပီလား…”
“ႏြယ့္ဆီမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ..”
“ဟုတ္လား ဘာျဖစ္ျပန္ျပီလဲ..”
“မေန႕က မိုးထဲ သြားေတာ့ မိုးေတြ စိုတယ္.. အဲ့တာ ေအးေနေရာ..အခု
ဆရာ၀န္ကေျပာသြားတယ္ ႏြယ္ဖ်ားေနသည္တဲ့ …”
“ေအာ္ အေအး မိတာလား…”
“အင္း ဟုတ္တယ္ ဆရာ၀န္က အဲ့လိုေတာ့ ေျပာတယ္ ..အေအးမိတာတဲ့…”
“ျဖစ္ရေလ…”
ဒီေကာင္မေလး ကတစ္မ်ိဳးေလးပါပဲ… ဘယ္လိုေျပာရမလဲ
ကေလးလိုမ်ိဳး ..စာေရးလိုက္ရင္လဲ ပံုႏွိပ္စာ ဖတ္ရသလို…
က်ေနာ္က ေက်ာင္းျပီးကတည္းက အေဖ့အကူညီနဲ႕ cyber ေလးတစ္ခုဖြင့္ထားတာ ၂
ႏွစ္ေလာက္ရွိပါျပီ…အြန္လိုင္း မွာ အခ်ိန္ျပည့္ရွိေနတတ္ေပမယ့္
အြန္လိုင္းေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္းလဲ မရွိပါ..အလုပ္ရႈပ္လြန္းလို႕..အျပင္က
သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ ၃ လေနလို႕ တစ္ခါမေတြ႕မိပါ…။
ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္ ညဖက္ေလး ခဏေလာက္ပဲ အြန္လိုင္းထိုင္ျဖစ္ပါတယ္..။တေန႕ေတာ့
ဒီ ေကာင္မေလးနဲ႕ ေတြ႕မိတယ္…က်ေနာ့္ ဆိုင္ေၾကာ္ျငာမွာ က်ေနာ့္ acc
ကိုေရးထားလို႕ က်ေနာ့္ကိုလာ add ၾကတာ မ်ားတယ္ေလ…။ဒီေကာင္မေလးပဲ
အဲ့လိုပံုစံနဲ႕ က်ေနာ့္ကုိမိတ္ဆက္လာတာပါ..
အစေတာ့ ပံုမွန္ပါပဲ..ေနာက္ေတာ့မွ သူ႕ပံုစံေလးက တစ္မ်ိဳးမို႕လို႕
ခင္ေနမိပါတယ္…။တမ်ိဳးမွ တကယ့္ကိုတမ်ိဳးေလးပါ..။
“မင္း ေဆးေသာက္ထားလား…”
“ႏြယ္ေတြးေနတာ…ကို႕ အေၾကာင္းကို…”
“အမ္..ေဆးေသာက္ထားလားလို႕ ေမးတာေလ…”
“ေအာ္ သိျပီ ေန႕လည္က မွတ္ထားတာ..ကို႕ကို ႏြယ္လြမ္းေနတာ…”
က်ေနာ္ျပံဳးမိပါသည္..။က်ေနာ္ ေမးတာေတြကို သူစိတ္မ၀င္စား ပါ..။
“လြမ္းတယ္ဆို တာကို ႏြယ္မသိဘူး…
ေန႕လည္ကမွ ညီမေလးကို ေမးၾကည့္တာ သူကေျပာတယ္ အလြမ္းဆိုတာ
ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္တဲ့..သူေျပာတုန္းက သိတယ္ အခုေတာ့ မမွိတ္မိေတာ့ဘူး…”
“ေဟာဗ် ေကာင္းေရာ …အဲ့တာ ထားပါ ေနမေကာင္းဘူးဆိုရင္ ဘာလို႕
အြန္လိုင္းထိုင္ေနတာလဲ နားနားေနေန ေနေတာ့ေလ..”
“ေက်ာမွာ ေခၽႊးေတြ ထြက္ေနလို႕…”
“ဟုတ္လား အ၀တ္လဲလိုက္ေလ…ျပီးရင္ ျပန္အိပ္လိုက္”
“အင္း…”
ေဟာဗ် ေအာက္သြားျပီ..အင္းေလ သူေနမေကာင္းလို႕ ေစာေစာနားတာပဲ
ေကာင္းပါတယ္လို႕ ေတြးမိပါ၏..။
က်ေနာ့္မွာ သူ႕နာမည္ ႏြယ္ဆိုတာကလြဲလို႕ ဘာတစ္ခုမွ မသိပါ…
သူ႕ကိုသံေယာဇဥ္တြယ္မိတာ ေတာ့ အမွန္ပါ..တခါတေလ သူေျပာတာေလးေတြက
ေတာ္ေတာ္ထိပါတယ္..ရိုးရိုးေလး ေတြးျပီးေတာ့
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတတ္တာကိုလဲ သေဘာက်မိတယ္..အျပင္မွာ
ခ်ိန္းရင္ေကာင္းမလားလို႕ ေတြးမိျပန္ေတာ့ ကေလးကလားနဲ႕ လို႕ ကို႕ကိုကို
ျပန္ေတြးမိရင္း ရွက္တာနဲ႕ စိတ္ကူးဖ်က္လိုက္ရတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါ..။ဒါေပမယ့္
ေတြ႕ေတာ့ ေတြ႕ဖူးခ်င္သား..။
……………………………………………………………………………………………………………
သား…ငါမင္းအတြက္ အိမ္ေထာင္ဖက္ ရွာထားတယ္…
မနက္စာ ေကာ္ဖီ၀ိုင္းမွာ အေဖ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို နားထဲမွာ
ျပန္ၾကားေနမိပါတယ္… အဲ့ဒီစကားကို ျပန္စဥ္းစားတိုင္း ႏြယ္ဆိုတဲ့
ေကာင္းမေလး အေၾကာင္းကလဲ ေနာက္ဆက္တြဲ ကပ္ပါလာျပန္တယ္..
“သူ သက္သာရဲ႕လား..”
ဒီေန႕ေတာ့ အခ်ိန္ေပးျပီးေတာ့ သူနဲ႕ ေျပာမယ္လို႕လဲ စိတ္ကူးမိပါတယ္..။
ဆိုင္ေရာက္ေရာက္ ခ်င္း က်ေနာ့္ရဲ႕ private acc ကို
ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္..ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ သူ offline message
ပို႕ထားပါတယ္… စာလံုးေလး ႏွစ္လံုးတည္းပါ..
“လြမ္းလို႕…”
တဲ့ေလ..ဒီေကာင္မေလး ေ၀ါဟာရ အသစ္ရလို႕ ခဏခဏ ထုတ္ေဖာ္ေျပာေနတတ္တဲ့ မူၾကိဳ
ေက်ာင္းသူေလး က်ေနတာပဲ..။
……………………………………………………………………………………………………………………
“ဟဲ့ သီရိ ဒီဆိုင္ေသခ်ာ ပါတယ္ေနာ္…. “
“ေသခ်ာပါတယ္ဟ အေမကိုယ္တိုင္ ေရးေပးလိုက္တာ…”
“ဖုန္းဆက္လိုက္ပါလား…”
“မဆက္ခ်င္ပါဘူးဟာ ရွက္စရာၾကီး.သူက သိခ်င္မွ
သိဦးမွာ..ငါ့ဘာသာသြားၾကည့္ခ်င္လို႕..”
“သီရိတို႕မ်ားေနာ္ ကို႕ဘာသာမူခဲ့သမွ် အခုအိမ္က ရွာေပးေတာ့ လဲ
ဟန္ေတာင္မေဆာင္ပါလား…”
“ဟဲ့ ေအးမာ ငါက အေစာကတည္းက မိဘသေဘာတူတာပဲ ယူမွာလို႕ စဥ္းစားျပီးသားေနာ္…”
“ေအးပါ နင့္အိမ္က ရွာေပးထားတာ ဘယ္လိုပံုလဲ ဆိုတာ ၾကည့္ေသးတာေပါ့…”
“ဟဲ႕ လာ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ၀င္ရေအာင္…”
သိီနဲ႕ ေအးမာ တို႕ ႏွေယာက္ ေကာင္တာကို တည့္တည့္ ခ်ီတက္ သြားပါသည္။
“ အကိုၾကီး စက္အားလား မသိဘူး…”
“ေအာ္ အားပါတယ္ညီမ ဒီအစြန္က ေကာင္းတယ္ ဘယ္ႏွလံုးယူမွာလဲ…”
“တစ္လုံုး…”
လက္ညိဳးေလး အသာေထာင္လို႕ ေျပာတဲ့ေကာင္မေလးကို
စိုက္ၾကည့္လိုက္မိတယ္..ခ်စ္စရာေလးပါပဲ…လူငယ္ပံုစံ သြက္သြက္ေလးနဲ႕
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ပါ..။ေကာင္မေလးကလဲက်ေနာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္…။
ေနရာခ်ေပးျပီးတဲ့ အထိကို မျမင္ဖူးတဲ့ လူတေယာက္လိုုၾကည့္ေနတာပါ…။
က်ေနာ့္စိတ္ထဲ မွာလဲ တမ်ိဳး ျဖစ္လာပါတယ္…။
“ႏြယ္ မ်ားလား…”
“ဟဲ့ ေခ်ာလိုက္တာေနာ္..ေျဖာင့္လဲေျဖာင့္တယ္ နင္ေတာ့ မိုက္တာပဲ
ကိုယ္ေတာ္ကလဲနင့္ကိုၾကည့္ေနတာ သူငယ္အိမ္ေစာင္းေတာ့မယ္…”
“ဟဲ့ တိုးတိုး …”
ေအးမာေပါင္ကို လိမ္ဆြဲရင္း သူမလဲ
ျပံဳးလိုက္မိပါတယ္..သူတကယ္ကိုၾကည့္ေကာင္းတာပဲ…။
…………………………………………………………………………………………………………………
“ႏြယ္.. သက္သာရဲ႕လား…”
“ႏြယ္အိမ္မက္ မက္တယ္..အကို႕ကိုလဲ ေတြ႕တယ္… အကို႕ရုပ္ဆိုးတယ္…”
“ဟမ္..ဟုတ္လား မတၱရားလိုက္တာ အကိုက်ေတာ့ မင္းကို မေတြ႕ဖူးဘူး…”
“ႏြယ့္ကို မေတြ႕ပါ နဲ႕ ကိုရယ္..ႏြယ္ ငို မွာ…”
“ဘာလို႕ ငိုမွာလဲ အကိုက ႏြယ္ကို မရိုက္ပါဘူး…”
“ႏြယ္ ၇ယ္ေနတယ္…”
သူေျပာမွ က်ေနာ္ တကယ္ကို ရယ္မိပါေတာ့ သည္..။
“အကိုတို႕ ေတြ႕ၾကမယ္ေလ…”
“ဟင့္အင္း..ႏြယ္မေတြ႕ ဘူး…”
“ႏြယ္ သိလား အကို႕ကို အိမ္က မိန္းမေပးစားေတာ့မယ္..”
သူ႕ဘက္ က ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ ျငိမ္သက္သြားပါတယ္..။
“ႏြယ္ခ်စ္တဲ့ သူေတြက ႏြယ့္နား မွာ လဲ မေနက်ဘူးေနာ္… ႏြယ္အခု
မ်က္ရည္က်ေနတယ္…”
“ႏြယ္ရယ္…”
က်ေနာ္ ေျပာျပီးမွ မွားမွန္းသိလုိ႕ ျပန္ေတာင္းပန္ဖို႕ ၾကိဳးစားေပမယ့္ သူ
ေအာက္သြားပါျပီ..။
ဟူးးးးး……ဒီတစ္ညေတာ့ က်ေနာ္ အေတြးသံေခ်ာင္း ေခါက္ေနရအံုးမွာပါ..။
……………………………………………………………………………………………………………………
“ဟဲ့ သား တိုက္ပံု၀တ္ဦးေလ..”
“ပူတယ္ အေမရ.. “
“ေနပါေစ ဒီေကာင္က ဒီတိုင္လဲ ၾကည့္ေကာင္ေနတာပဲ …”
အေဖ ကေတာ့ ေပ်ာ္ေနပံုပါပဲ…။က်ေနာ္နဲ႕ သေဘာတူထားတဲ့ မိန္းကေလး ရဲ႕ အိမ္က
ထမင္းစားဖိတ္လို႕ သြားေတြ႕ရ မွာ ပါ..။အေဖ့ အလုပ္ရွင္ ရဲ႕ သမီး နဲ႕ က်ေနာ္
အေၾကာင္းပါေအာင္ အေဖ ေတာ္ေတာ္ စပ္ဟပ္ခဲ့ပံုရပါတယ္.. သားဆိုးသားမိုက္
မျဖစ္ခ်င္လို႕သာ က်ေနာ္လိုက္ေလ်ာက္ ရေပမယ့္ ဘယ္ဘက္ ရင္ခြင္တစ္ျခမ္းလံုး
မီးေတာက္သလို ပူေနပါတယ္…။
“ေအာ္.. ႏြယ္ရယ္…”
မင္းနဲ႕ မေတြ႕တာ ၂ ပါတ္ ျပည့္ေတာ့မယ္..ငါပို႕ထားတဲ့ စာေတြေရာ
မင္းေတြ႕ရဲ႕လား …..
………………………………………………………………………………………………………
“ေဟာ လာၾကျပီ..လာလာ ဦးသန္းေ၀ ေရ… က်ဳပ္လဲ မနက္ကတည္းက ေမွ်ာ္ေနတာဗ်ိဳ႕…”
“ဟုတ္ကဲ့ ..က်ေနာ္သားကလဲ သူ႕အလုပ္ကိစေလး ေပၚလာလို႕ နည္းနည္း
ေနာက္က်သြားတယ္…”
အသားျဖဳျဖဳ နဲ႕ ဦးေလး က က်ေနာ့္ အေဖကို ႏႈတ္ဆက္ရင္းနဲ႕က်ေနာ့္ကို
အျပံဳးနဲ႕ မိတ္ဆက္ ပါတယ္..။
ဧည့္ခန္း မွာ ထိုင္မိေတာ့ ခပ္၀၀ နဲ႕ အေဒၚၾကီးတေယာက္ ထြက္လာတယ္ .. အေဖက
အလုပ္ရွႈ္ရဲ႕ ဇနီးျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္…အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဟို
အမ်ိဳးသမီးကို မေတြ႕ရေသးပါ..။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႕ အေမ အခန္းထဲ
ျပန္၀င္သြားပါတယ္..ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူ႕ေနာက္မွာ အရိပ္ေလး တစ္ခု ကပ္ပါလာ
တယ္…။က်ေနာ္ ျမင္ဖူးသလိုလုိ ရွိလို႕ ေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့
“ေအာ္….သူပါလား..”
တခါက က်ေနာ့္ဆိုင္မွာ အင္တာနက္ လာသံုးတဲ့ ေကာင္မေလး ပါ…
ပံုစံတစ္မ်ိဳးေလးမို႕ သတိထားမိေနတာပါ.. သူကလဲ က်ေနာ့္ကို ေတြ႕
ဖူးျပီးသားမို႕ အစိမ္းသက္သက္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ မ်က္၀န္းေတြကေတာ့
ရွက္ေနေၾကာင္း ၀န္ခံေနပါတယ္..။
စကား အေတာ္ၾကာ ေျပာျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ေနလည္စာစား ၾကတယ္…
ဧည့္သည္ေရာက္ေနရင္ မိသားစုနဲ႕ ထမင္းအတူမစား တတ္ဘူးလို႕ ေျပာတတ္တဲ့ ႏြယ္
ကို သတိရ မိျပန္ပါသည္…။ ဟင္းေတြထဲမွာလဲ ႏြယ္ၾကိဳက္တယ္လို႕ ေျပာဖူးတဲ့
ကိုက္လံေက်ာ္ ပါလာပါေသးတယ္..။ ဟူး … မလြယ္ပါလားေနာ္…။
ထမင္းစား ျပီးေတာ့ ပညာေရး အေၾကာင္းအလုပ္အကိုင္ေၾကာင္း ေျပာရင္းနဲ႕ က်ေနာ္
အင္တာနက္ ဆိုင္ဖြင့္ထားတာကို ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္…။
“သား က ကိုယ္တိုင္ လဲ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ အင္တာ နက္ လိုက္ခ်ိတ္ တယ္ေနာ္ …”
“ဟုတ္ အခုဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား သံုးေနၾကျပီေလ…”
“ေအာ္ ေအ အင္တာနက္ ဆိုလို႕ သမီး ေလး ကြန္ပ်ဳတာ နက္မရတာၾကာျပီဆို .. သား
ကိုၾကည့္ခိုင္းလိုက္ပါလား…”
“ဟင္…”
၇င္တစ္ခ်က္ေဆာင့္ခုန္သြားပါတယ္..ဘာျဖစ္တာပါလိမ့္လို႕ ကို႕ကိုိကို
ျပန္ေမးရင္း က်ေနာ္ကြန္ပ်ဳတာ ခန္းကိုထြက္လာ ခဲ့တယ္…
ကြန္ပ်ဳတာကို နက္ခ်ိန္ၾကည့္လိုက္တယ္ .. မရပါ…ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိတဲ့ဟာကို
လိုက္ျပီးအျပစ္ရွာလိုက္ေတာ့ ၁၀ မိနစ္ေလာက္အၾကာမွ အားလံုးအဆင္ေျပေနပါျပီ…
က်ေနာ္ ထိုင္ခံုက ထမယ္လို႕ ဟန္ျပင္ျပီးေတာ့မွ စဥ္းစား မိတာနဲ႕ toolbars
ေပၚက gmai shortcut တစ္ခုကို ေခၚလိုက္ပါတယ္….
ဟာ…. ရုတ္တရက္ ကို႕မ်က္လံုးကို မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္သြားပါတယ္…
ေပၚလာတဲ့ gmail box ေလးရဲ႕ User name မွာ ေပၚလာတာက ႏြယ္ရဲ႕ account
ေလးပါပဲ…။
ဟားးး ရုတ္တရတ္ ေလထဲမွာ ေမွ်ာသြားသလိုပါပဲ.. အက်ယ္ၾကီးေအာ္ဟစ္
ျပစ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ျပံုးရံုေလးနဲ႕ပဲ က်ေနာ္ စိတ္ကို
ေျဖေလ်ာ့ခ်လိုက္ရပါတယ္.. က်ေနာ္ အျပံဳးျဖင့္ အေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့
ေကာင္မေလး ကိုၾကည့္လိုက္ပါတယ္…
“မင္း နာမည္ မသိေသးဘူး ေနာ္…”
“ေအာ္..ညီမ နာမည္က သီရိႏြယ္ပါ…”
ေအာ္…
အဲ့ဒီေန႕က က်ေနာ္ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႕ ျပန္လာခဲ့ ရပါတယ္..။
………………………………………………………………………………………………………………..
ဒီေန႕ ဆိုင္မွာ လူရွင္းေနပါတယ္… က်ေနာ္လဲ ႏြယ္နဲ႕
က်ေနာ့္အေၾကာင္းေလးေတြကို ဘေလာ့တစ္ခုလုပ္ျပီးေတာ့
ေရးေနမိတယ္..ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားလဲ မသိ ေခါင္းကုိက္လာတာနဲ႕ လမ္းမဖက္ကို
ၾကည့္ရင္း မ်က္စီ အေညာင္းေျဖလိုက္ရပါတယ္…စိတ္ထဲမွာေတာ့
ႏြယ့္အေၾကာင္းကိုေတြးေနမိတုန္းပါပဲ…
သိီရိႏြယ္ ဟာ ႏြယ္မ်ားလား ..ႏြယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲက ခံစား
သိရွိျပီးသား ျဖစ္ေနရမွာပါ..အခုေတာ့ သီ၇ိႏြယ္ကို က်ေနာ့္ ႏြယ္ ကဲ့သို႕
ခံစားလို႕ မရပါ..။ ႏြယ္ ရဲ႕ စကားေျပာဟန္နဲ႕ စိတ္ထားေလးေတြကို ျပီးေတာ့
ႏြယ္နဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ ရင္ႏွီးမႈ ဒါေတြကို သိီရိႏြယ္ထံမွာ မေတြ႕ ရပါ..။
ထီေပါက္ျပီးမွ ထီလက္မွေျပာက္ ေနရတဲ့ က်ေနာ့္အျဖစ္ပါ..။
က်ေနာ္ၾကည့္ေနတဲ့ လမ္းမၾကီးရဲ႕ တဖက္မွာ ကားမွတ္တိုင္ တစ္ခုရွိပါတယ္…
ယို္င္နဲ႕ေနတဲ့ ကားမွတ္တိုင္ေလးရဲ႕ နားမွာ ေကာင္မေလးတေယာက္
က်ေနာ့္ဆိုင္ကိုၾကည့္ေနသလို တစ္ခုခု ကိုေတြးေနသလိုနဲ႕ မ်က္ေမွာင္ေလးက်ံဳ႕
ေနျပီးေတာ့ ၇ပ္ေနတာကို က်ေနာ္သတိထားမိလာသည္…နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားတဲ့
ဆံပင္မ်ားက မဟာဆန္လွ၏.. မ်က္ႏွာေလးက ႏြမ္းႏြမ္းေလး ျဖစ္ေနေပမယ့္ လွပျပီး
အျပစ္ကင္းေနတဲ့ ပံုစံေလး ကိုေတာ့ ဖံုးဖိ လို႕ မရေအာင္ကို ေပၚလြင္ေနပါတယ္…
ရုတ္တရတ္ မိုး ရြာလာတယ္..။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ဘယ္မွ မေရြ႕ပါ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕
သူလဲ စုိရြဲလာပါေတာ့ သည္…။က်ေနာ္ ဒီအတိုင္း ၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့ပါ …
ဆိုင္ေဒါင့္ မိသားစုထီိးၾကီးကို ယူျပီး ကားလမ္းကို
ကူးလိုက္ပါတယ္..သူ႕နားေရာက္ေတာ့မွ က်ေနာ္ သူ႕ကို ေသခ်ာၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္…

“အား လွလိုက္တာ…”
က်ေနာ္ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာျဖစ္ပါတယ္ …ဇာတ္လမ္းရွာတယ္ထင္ေနမွာလဲ ဆိုးတာေၾကာင့္
ထီးကို ထိုး ေပးလိုက္တယ္ သူမက မယူပါ..က်ေနာ့္ကိုပဲ
ၾကည့္ေနပါတယ္..ေသြးေ၇ာင္ ေဖ်ာ့လွ်ေနတဲ့ သူ႕ ႏႈတ္ဖ်ားကလဲ တစ္ခုခု ကို
ေျပာေတာ့မလိုလို ..က်ေနာ္လဲ သူ႕ကို ၾကည့္ေနမိျပန္ပါတယ္..ရုတ္တရက္ က်ေနာ္
ရင္ခုန္သံေတြ မာလာတယ္..ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ကြဲထြက္ေတာ့မလိုကို
တုန္ခါေနပါတယ္..။က်ေနာ္စိတ္ကို ထိန္းလိုက္ပါတယ္..ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္
ႏႈတ္ခမ္းေတြထဲကေနျပီးေတာ့ စကားသံ မပိမသ ထြက္က်လာတယ္….
“ထီးယူေလ…”
သူက စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ထီးကိုလွမ္း ယူတယ္..က်ေနာ္ သိလိုက္ပါတယ္
သူအျပင္းဖ်ားေနတာပဲ သူ႕ရဲ႕ အပူခ်ိန္က က်ေနာ့္ ဆီကိုေတာင္ လာဟပ္ပါတယ္..
“မင္းဖ်ားေနတာပဲ… ဒိမွာ မေနနဲဲ႕ေတာ့ေလ အိမ္ျပင္ခ်င္ျပန္
ေဆးခန္းသြားခ်င္သြား ေလ…”
သူက ခ်က္ခ်င္းေခါင္းညွိတ္ပါတယ္..
က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ ႏြယ့္ကို သတိရမိတယ္..သူလဲ က်ေနာ္ေျပာသမွ် နားေထာင္
တတ္သည္ ေလ..။ကားကေတာ္ေတာ္ နဲ႕ မလာပါ…သူျပန္ေရာ ျပန္တတ္ရဲ႕လား…။မထူးပါ
အဆံုးထိကူညီတာပဲ ေကာင္းတယ္လို႕ ေတြးမိပါတယ္.
“အကို လိုက္ပုိ႕ေပးမယ္.. အဆင္ေျပလား…”
သူျပာျပာသလဲ ေခါင္းခါပါတယ္..
“ဒါဆိုလဲ အဌားကားတစ္စီး တားေပးမယ္ေလ.. ပိုက္ဆံ မပါရင္
က်ေနာ္ပဲရွင္းေပးမယ္..ဟုတ္ျပီလား …”
က်ေနာ္ကားတားဖို႕ လမ္းေပၚကိုဆင္းလိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို
သူဆြဲ ထားပါတယ္..က်ေနာ္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ ေခါင္းခါျပတယ္.. ျပီးေတာ့
သူ ငိုေနတယ္..
“ဟင္ ဘာလို႕ ငိုတာလဲ .. .”
က်ေနာ္ေျပာမွ သူတရႈိက္ရိႈက္ ငိုပါေတာ့သည္…။ျပီးေတာ့ သူ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕
က်ေနာ့္ေပၚကို မီွက်လာပါေတာ့ တယ္..။ က်ေနာ္ အဌားကားတစ္စီးကို
လက္ျပလိုက္ပါသည္..သူ႕ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ကိုလဲ ေတာင္းမေနေတာ့ပါ..။
ကားေပၚကို သူ႕ကို ထိန္းျပီးတင္လိုက္ပါတယ္..ျပီးေတာ့ သူ႕ကို
ေယာက္တည္းလြတ္လိုက္ရမွာလဲ က်ေနာ္ စိတ္မခ်စြာ ကိုယ္တိုင္
လိုက္ခဲ့မိေတာ့တယ္..
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႕ ဆံပင္ေတြကို ေရွ႕ခ်ျပီးေတာ့ ခုနက ငိုတာ သူမဟုတ္သလို
က်ေနာ့္ကို လဲ မသိတဲ့ လူတေယာက္လို ( တကယ္လဲ မသိပါဘူး )
တဖက္လွည့္ေနပါတယ္.. “ဟိတ္ …”
သူက ျပန္မထူးပါ ၾကားတယ္ဆိုတာကုိေတာ့ အမူအယာနဲ႕ ျပပါတယ္..
“အိမ္လိပ္စာေျပာေလ…”
သူျငိမ္သြားပါတယ္ …ကားသမားလဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ နဲ႕
ထိုင္ေနပါတယ္…သူ က်ေနာ့္ဘက္ကို တျဖည္းျဖည္း လွည့္လာျပီးေတာ့ ငိုထားလို႕
နီေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ က်ေနာ့္ကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္
ၾကည့္ေနပါတယ္..က်ေနာ္လဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနပါျပီ.. ဒါေပမယ့္ သူ႕ကို
တစိမ္း တေယာက္လိုေတာ့ စိမ္းသက္မေနပါ …သူ႕ခံစားခ်ုက္ေတြကို နားလည္
မိသလိုပါပဲ… သူ က က်ေနာ့္လက္ကို လာကိုင္ပါတယ္…ျပီးေတာ့ ဘယ္ကေန ဘယ္လို
သူ႕လက္ထဲမွာ ရွိေနလဲ မသိတဲ့ ေဘာပင္ တေခ်ာင္းနဲ႕ က်ေနာ့္လက္ဖ၀ါးေပၚကို
စာေရးပါေတာ့သည္..။
ေအာ္..သူစကား မေျပာတတ္ ရွာဘူးကိုး…။ သူ႕ကို သနားသြားမိပါတယ္..သူေရးထားတဲ့
စာကိုလဲ ငံု႕ဖတ္လိုက္တယ္..။
ဟမ္..က်ေနာ့္မွာ အံ့ၾသလြန္းလို႕ မိုက္ခနဲေတာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္..ျပီးေတာ့
က်ေနာ္ အရမ္းလဲ ေပ်ာ္သြားမိတယ္..သူ က်ေနာ့္လက္ဖ၀ါးေပၚမွာ ေရးထားတာက
နာမည္တစ္ခုပါ..
ညီမေလး သီရိႏြယ္
တဲ့ေလ.. က်ေနာ္ မွာ ေပ်ာ္လြန္းလို႕ စကားေတာင္ ပီေအာင္မေျပာႏိူင္ေတာ့ပါ…
“ကားဆရာ ကမာရြတ္…”
သူကေတာ့ ကားတစ္ဖက္စြန္းေဒါင့္ေလးမွာ က်ံဳက်ံဳ႕ေလးထိုင္ေနတယ္...က်ေနာ္
သူ႕ေဘးနားကို တျဖည္းျဖည္း ကပ္သြားပါတယ္ .. နင္ဂ်ာ တစ္ေကာင္လို ေပါ့..
သူ႕လက္ကို က်ေနာ္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ သူတခ်က္တြန္႕သြားပါတယ္..
“ႏြယ္ …”
သူတေယာက္ပဲ ၾကားႏိုင္မယ့္ အသံနဲ႕ ေခၚလိုက္ပါတယ္…
“အရူးမေလး မင္း အကိုနဲ႕ မေတြ႕ခ်င္တာ ဒါေၾကာင့္လား အကိုက မင္းရဲ႕ စိတ္ကို
ခင္မင္ မိတာ သံေယာဇဥ္ ထားမိတာပါ ..မင္းလွတာ မလွတာ မင္းမွာ
ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ ရွိေနတာေတြ က အကို႕ အတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ
မရွိဘူးေနာ္… အကို ေျပာတာကို သိတယ္ မွလား အကိုေျပာတာကိုေရာ ယံုရဲ႕လား…”
သူေျဖးေျဖးေလး ေခါင္းညွိတ္ျပ တယ္
“မင္း နာမည္ေတာ့ ေျပာဖို႕ သင့္ျပီေနာ္…”
သူက က်ေနာ့္ လက္ခံေပၚမွာ ေဘာပင္ နဲ႕ေရးျပပါတယ္..
ေမတၱာႏြယ္ တဲ့..
ေအးျမလွတဲ့နာမည္ေလးပါ ႏွလံုးသားထဲထိ ဆိမ့္၀င္သြားပါသည္...
သူကို က်ေနာ္ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္ပါတယ္..သူကေတာ့..တရႈိက္ရိႈက္ နဲ႕
ငိုေနတုန္းပါပဲ
“ဟိတ္ ဘာလို႕ ငိုေနတာလဲ အကို ႏြယ့္ကို မရိုက္ပါဘူးေနာ္…”
သူျပံဳးပါတယ္ က်ေနာ္မျမင္ရေပမယ့္ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ သူ႕ရဲ႕
အထိအေတြ႕နဲ႕ က်ေနာ္ သိေနတာပါ..အထိအေတြ မရွိေပမယ့္လဲ က်ေနာ္တို႕ အသိ နဲ႕လဲ
မျမင္ရရင္ေတာင္ သိေနဦးမွာ ပါ…
က်ေနာ္ ႏြယ့္လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ပါတယ္ ျပီးေတာ့ သူ႕လက္ေပၚမွာ
ေရးလိုက္ပါတယ္…
“ႏြယ့္ကို ကို အရမ္းခ်စ္တယ္..”
က်ေနာ္ႏႈတ္ကလဲ ႏြယ္ကိုေထြးေပြးရင္ ေျပာလိုက္ပါတယ္..
“ဘာျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆိုင္ၾကမယ္ေနာ္…”
သူ ဘာမွ ျပန္မတံု႕ျပန္ပါ…ဒါေပမယ့္ သူလဲ ေပ်ာ္ေနမယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္
သိေနပါတယ္..။က်ေတာ္တို႕ က အသိနဲ႕ အရင္ ဆက္သြယ္ထားၾကတဲ့
အြန္လိုင္းခ်စ္သူေတြ ေလ...။

ႏုပ်ဳိတဲ့ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး အသစ္ေျပာင္းလာတဲ့ အိမ္ခန္းထဲမွာ ပရိေဘာဂေတြ ေနရာခ်ရင္း ျငင္းခုန္ေနၾကတယ္။ ေကာင္မေလး စြာသမွ် ေကာင္ေလးက တင္းခံတယ္။ တေအာင့္ေနေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဘာမွမလုပ္ႏိုင္၊ မေျပာႏိုင္ဘဲ ျငင္းခုန္တာနဲ႔တင္ လက္ပန္းက်ကုန္ၾကတယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ အႏွိမ္ခံရတဲ့ ေကာင္ေလးက စကားစတယ္။

"မိန္းမရယ္.... နင္ေျပာသမွ် မွန္တယ္ထားဦး ငါ့ကိုအႏိုင္လိုခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ လွပတဲ့ဒီညကို နင္အက်ည္းတန္ေစေတာ့မလား?"

"ငါ့ကိုအႏိုင္လိုခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ လွပတဲ့ဒီညကို နင္အက်ည္းတန္ေစေတာ့မလား?" ေကာင္ေလးေျပာတဲ့စကားက တိုတိုေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ "အႏိုင္"လိုခ်င္သူကို ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးေပးလိုက္တယ္။

"တခ်ဳိ႕အခ်ိန္မွာ မင္းအႏိုင္ရတယ္ဆိုေပမယ့္ မင္းရႈံးေနပါၿပီ" ဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္အရမ္းႏွစ္သက္မိတယ္။

တကယ္လည္း တခ်ဳိ႕အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အႏိုင္ရလိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ ခံစားမႈအပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရႈံးသြားတယ္။ ျငင္းခုန္တဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္လိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဟန္ပန္အမႈအရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရႈံးသြားတယ္။ တစ္ဘက္လူကို အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းလိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ခင္မင္မႈမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရႈံးသြားတယ္။

တစ္ခါတေလ ႏိုင္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထင္ထားတာေတြက တကယ္တမ္းေတာ့ ရႈံးေနတာေတြျဖစ္တယ္။ လူတစ္ေယာက္ သို႔မဟုတ္ ျပႆနာတစ္ခုကို ေျဖရွင္းခ်ိန္မွာ "အက်ဳိးအေၾကာင္း" ရွိရမယ္။ မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ လည္ပင္းရိုးေတြေထာင္တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ "အားၿပိဳင္" ေနဖို႔မလိုဘူး။

"ညွာတာ၊ သင့္ျမတ္"တဲ့အျပဳအမႈက "ၾကမ္းတမ္း၊ သန္မာ"တဲ့ အျပဳအမႈထက္ လူေတြလက္ခံၾကတယ္။

ေလာကႀကီးမွာ လူ(၄)မ်ဳိးရွိတယ္။

ပထမလူက ကိုယ္ပိုင္ဟန္ မရွိသူ၊ ဆင္ေျခတံုတရား နည္းပါးသူ၊ စိတ္သေဘာထား မျပည့္၀သူျဖစ္တယ္။

ဒုတိယလူက ကိုယ္ပိုင္ဟန္ မရွိသူ၊ ဆင္ေျခတံုတရား နည္းပါးသူ၊ စိတ္သေဘာထား ျပည့္၀သူျဖစ္တယ္။

တတိယလူက ကိုယ္ပိုင္ဟန္ရွိတယ္၊ ဆင္ေျခတံုတရားလည္းရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ "တဇြတ္ထိုး"လုပ္တတ္သူျဖစ္တယ္။

စတုတၳလူက ကိုယ္ပိုင္ဟန္ရွိတယ္၊ ဆင္ေျခတံုတရားရွိတယ္၊ ညင္ညင္သာသာ ျပဳမႈေျပာဆိုတတ္တယ္။

ပထမလူမ်ဳိးက ဘာမွမပိုင္ဆိုင္တဲ့ "သနားစရာ" ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။
ဒုတိယလူမ်ဳိးက ကိုယ္ပိုင္ဟန္မရွိတဲ့ "မဆင္မျခင္" ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။
တတိယလူမ်ဳိးက လူလူခ်င္းေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ့ အႏုပညာကိုမသိတဲ့ "စက္ရုပ္"ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။
စတုတၳလူမ်ဳိးက အိန္လ္ဂ်ယ္နဲ႔တူတဲ့ "ခ်စ္စရာ" ပုဂိၢဳလ္ျဖစ္တယ္။
စတုတၳလူမ်ဳိးကသာ ေလာကႀကီးကို တကယ့္ေအာင္ႏိုင္သူျဖစ္တယ္။

မူရင္း - google search or 有時候你贏了..但其實你輸了

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။ 

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြက သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ေစခ်င္တာလဲ စာေလးေတြပို႔ေစခ်င္တာလဲဆိုတာကို
ေကာင္မေလးေတြက ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေနတဲ့စကားလံုးေတြကို လိုလားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္ေလးဘယ္ေလာက္အလုပ္႐ႈပ္ေနပါေစ ေကာင္မေလးကို သတိရေနပါတယ္ဆိုတာကို သိခ်င္ေနတာပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ေကာင္မေလးေတြဘာေၾကာင့္ အစားသြားစားမယ္လို႔ေျပာတာကို…
ေကာင္မေလးေတြကတကယ္စားခ်င္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္ေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ စားေနရတဲ့အခ်ိန္ကို ၾကည္ႏူးလို႔ပါ။ ႏွစ္ေယာက္ထဲကမာၻမွာေနခ်င္လို႔ပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ေကာင္မေလးေတြဘာေၾကာင့္လက္ေဆာင္လုိခ်င္တာလဲ….
ေကာင္မေလးေတြကေတာင္းဆိုလိုက္တဲ့အရာကို ေကာင္ေလးေတြ၀ယ္ေပးမွာလား မ၀ယ္ေပးဘူးလားဆိုတာကို သိခ်င္တာပါ။ အဓိကေတာ့ ေကာင္မေလးအတြက္ ေကာင္ေလးဒီပိုက္ဆံကိုျဖဳန္းေပးႏိုင္လားဆိုတာကိုသိခ်င္တာပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ေကာင္မေလးေတြဘာေၾကာင့္ေကာင္ေလးကိုအလုပ္ႀကိဳးစား ခုိုင္းတာလဲဆိုတာကို….
ေကာင္မေလးေတြက ေကာင္ေလးလာေတာင္းမဲ့ေန႔ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတာပါ။ အလုပ္ေတြ အဆင္ေျပမွ သူတို႔ေ႐ွ႕ေရးေအးရေအာင္လို႔ပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ေကာင္မေလးေတြဘာေၾကာင့္ တတြတ္တြတ္႐ြတ္ေနတာလဲ.
ေကာင္မေလးေတြလဲ အဘြားႀကီးတေယာက္အသြင္မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးအေပၚ ဂ႐ုစိုက္တာေတြ စိတ္ပူတာေတြက အတိုင္းထက္လြန္သြားတာပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြစိတ္တိုရင္ လမ္းခြဲမယ္လို႔ေျပာတာလဲ
ေကာင္မေလးေတြတကယ္လမ္းခြဲခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္ေလးရဲ့ ယုယမႈေတြ အခ်စ္ေတြကို သူတို႔ေတြ ျပန္႐ွာယူတာပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြ လမ္းခြဲၿပီးေနာက္ ေကာင္ေလးကို သူငယ္ခ်င္းအသြင္နဲ႔ ဂ႐ုစိုက္ေနေသးတာလဲ…
ေကာင္မေလးေတြ တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ျပန္ဟန္ေဆာင္ရတာရင္ေမာလွပါတယ္။ ေကာင္မေလးက သူတို႔ရဲ့အခ်စ္ကို ျပန္ေစာင့္စားေမွ်ာ္လင့္မိတာပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြ လမ္းခြဲၿပီးေနာက္ ညတိုင္းငိုေနရတာလဲ….
ေကာင္မေလးေတြသိတယ္ ဒီညတာငိုေၾကြးတာနဲ႔ မအိပ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ သူလြမ္းလို႔အိပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြ သူတို႔ကို ေ႐ွာင္တာလဲဆိုတာ
ေကာင္မေလးေတြက ေကာင္ေလးကို မေတြ႔ခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ေတြ႔လိုက္ရင္ သူ႔ခံစားခ်က္ေတြ ေပၚလာၿပီး အေျခအေနေတြ ဆိုးရြားသြားမွာကိို မလိုလားလို႔ပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြစိတ္ေကာက္ရတာလဲ….
ခ်စ္တဲ့သူကိုသာစိတ္ေကာက္တာပါ… ခ်စ္တဲ့သူကို အေရးလုပ္လို႔… သူ႔ကိုနားလည္ေစခ်င္လို႔ပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြ စိတ္လဲမေကာက္ရန္လဲမျဖစ္ပဲ တိတ္ဆိတ္ေနရတာလဲဆိုတာ…
ေကာင္မေလးခံစားေနရတာဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနပါေစ..တခါတခါ ေကာင္ေလးေတြရဲ့စိတ္ကို သူတို႔ေျပာင္းလဲလို႔ရတာမဟုတ္လို႔ ေကာင္မေလးက သူ႔ရဲ့စိတ္ကို ၿငိမ္သြားေအာင္ တိတ္တိတ္ေနလိုက္တာပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြအရင္ရည္းစားကို ေမးေမးေေနတာလဲဆိုတာ…
ေကာင္မေလးေတြက အရင္ရည္းစားလို သူ႔ကိုခ်န္ထားခဲ့မွာစိုးရိမ္ေနလို႔ပါ။

ေကာင္ေလးေတြမသိဘူး ဘာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြကေကာင္ေလးရဲ့႐ွင္းျပခ်က္ေတြကို နားေထာင္ေပးတာလဲ….
ေကာင္မေလးေတြ စိတ္မတိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးရဲ့ ႐ွင္းျပခ်က္ထဲကေန သူအေရးႀကီးတာလား တျခားသူအေရးႀကီးတာလားဆိုတာကို သိခ်င္လို႔ ေသခ်ာနားေထာင္ေပးေနတာပါ။ 

(၁) အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေလးခုေသာ ႏြားလား ဥသဘတို႔သည္ လာလတ္၍ မင္းရင္ျပင္၌ ေဝွ႔မည္ဟု တြန္ျမည္ ၾကံဳးဝါးလ်က္ မေဝွ႔ပဲသာလွ်င္ ဖဲေလကုန္သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ မိုးတို႔သည္ ရြာအံသကဲ့သို႔ ထစ္ႀကိဳးလ်က္ မရြာပဲသာလွ်င္ ေပ်ာက္ပ်က္ ကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ ေကာက္ပဲသီးႏွံတို႔ ပ်က္ဆီး၍ လူတို႔၌ အစာေရစာ ရွားပါး ငတ္မြတ္ျခင္း ျဖစ္လတၱံ႔။

(၂) ႏုနယ္ေသးငယ္စြာေသာ အပင္တို႔သည္ ပြင့္ၾက သီးၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ ဆုတ္ယုတ္ေသာကာလ လူတို႔ အသက္တန္း တိုေသာ ကာလ၌ ေယာကၤ်ား မိန္းမတို႔သည္ ထက္သန္ ျပင္းေသာ ရာဂ ရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ငယ္ရြယ္စဥ္ အခါ၌ပင္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း၊ သားေမြးျခင္း တို႔ကို ျပဳကုန္လတၱံ႔။

(၃) ႏြားမႀကီးတို႔သည္ မိမိတို႔ ေမြးစျဖစ္ေသာ ႏြားမငယ္တို႔၏ ႏို႔ကို စို႔သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ ႀကီးေသာသူတို႔အား အ႐ိုအေသျပဳျခင္း ေပ်ာက္ကြယ္ေသာ ကာလ၌ အမိအဖ၊ ေယာကၡမ စသူတို႔သည္ ကိုးကြယ္ရာ မရိွကုန္သည္ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိတို႔၏ သားသမီး သားမက္ ေခၽြးမ စသူတို႔ထံ၌ ကပ္ရပ္၍ ၿငိဳျငင္ ညိႇဳးငယ္စြာ အသက္ေမြးရကုန္လတၱံ႔။

(၄) လွည္းတို႔၌ ဝန္ကို ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ႏြားႀကီးတို႔ကို မကမူ၍ ႏြားငယ္တုိ႔ကိုသာ ကေစကုန္၏။ ႏြားငယ္တို႔လည္း ဝန္ကို မႏိုင္၍ လွည္းတို႔ကိုလည္း ဆြဲျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္သည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အသက္ႀကီး ဝါႀကီး ပညာရိွကုန္ေသာ သူတို႔အား အမတ္၊ တရားသူႀကီး စေသာ ရာထူးစည္းစိမ္တို႔၌ မခန္႔ထားမူ၍ အသက္၊ ဝါ၊ ပညာ ငယ္ကုန္ေသာ လူငယ္တို႔အားသာ ခန္႔ထားၾကလတၱံ႔။ ထိုအခါ အခြင့္အေရးမသိ၊ မေတာ္ မမွန္ျဖစ္၍ အမႈ မၿပီး၊ အက်ဳိးမၿပီး ရိွေသာအခါ လူငယ္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ရာထူး စည္းစိမ္ကို စြန္႔ၾကလတၱံ႔။ လူႀကီးတို႔သည္လည္း ငါတို႔မွာ ျပင္ပကသာ ျဖစ္၏ဟု လ်စ္လွ်ဳျပဳ၍ ေနၾကလကုန္လတၱံ႔။ သို႔ျဖစ္၍ တရားမေစာင့္ အမႈမၿပီးၾကသည္ႏွင့္ မင္းႏွင့္တကြ တိုင္းျပည္ပါ ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္ဆီးၾကလတၱံ႔။

(၅) ခံတြင္း ႏွစ္ခုရွိေသာ ျမင္းသည္ ေကၽြးလာေသာ မုေယာစပါး စသည္တို႔ကို ခံတြင္းႏွစ္ခုျဖင့္ပင္ စားသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔လက္ထက္၌ တရားမေစာင့္ေသာ တရားသူႀကီးတို႔သည္ ႏွစ္ဖက္ေသာ အမႈသည္တို႔မွ ေပးေသာ တံစိုးလက္ေဆာင္တို႔ကို စား၍ အမႈတို႔ကို မမွန္မကန္ ဆံုးျဖတ္ၾကကုန္လတၱံ႔။

(၆) အဖိုးတသိန္း ထိုက္ေသာ ေရႊခြက္ကို ေျမေခြးဖိုအား က်င္ငယ္စြန္႔ရန္ ေပး၏။ ေျမေခြးလည္း ထိုေရႊခြက္၌ က်င္ငယ္စြန္႔သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးျမတ္ေသာ သူတို႔သည္ အခ်ီးအေျမႇာက္ မခံရ၊ ဆင္းရဲၾက၍ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတို႔ အစိုးတရ ႂကြယ္ဝ ခ်မ္းသာၾကလတၱံ႔။ ထိုအခါ အမ်ဳိးျမတ္တို႔ အသက္ ေမြးျခင္းငွာ မတတ္ႏုိင္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ မိမိတို႔ သမီးတို႔ကို အမ်ဳိးယုတ္တို႔အား ေပး၍ အသက္ေမြး ၾကကုန္လတၱံ႔။

(၇) တေယာက္ေသာ ေယာကၤ်ားသည္ အင္းပ်ဥ္၌ ထိုင္လ်က္ လြန္ကို က်စ္၍ ေျခရင္း၌ ထား၏။ ထုိ အင္းပ်ဥ္ေအာက္၌ရိွေသာ ဆာေလာင္ေသာ ေျမေခြးမသည္ ထိုေယာကၤ်ား မသိစဥ္လွ်င္ ထိုလြန္ကို စား၏ ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ မိန္းမတို႔သည္ အစားအေသာက္၊ အဝတ္၊ အေနအထို္င္ စသည္တို႔၌ ေလာ္လည္ျခင္း ရိွ၍ မိမိတို႔ လင္ေယာကၤ်ားသည္ ဆင္းရဲၿငိဳျငင္စြာ ရွာေဖြ စုေဆာင္းအပ္ေသာ ဥစၥာ ပစၥည္းတို႔ကို အဝတ္အစား၊ အစားအေသာက္ တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ ေသာက္စား ကစားျခင္းတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ အေပ်ာ္အပါးတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ သေဘာက္ လင္ငယ္ထားျခင္း တို႔၌ လည္းေကာင္း အရမ္းမဲ့လွ်င္ ျဖဳန္းတီးေလလတၱံ႔။ ေခြးမသည္ မသိ စဥ္းစား သကဲ့သို႔ အိမ္သူ မိန္းမတို႔သည္ ဤသို႔ တိတ္တဆိတ္ ျဖဳန္းတီး ခိုးစားၾကလတၱံ႔။

(၈) ေရမရိွေသာ အိုးတို႔ျဖင့္ ျခံရံအပ္ေသာ ေရျပည့္အိုးႀကီး တလံုးကို ျမင္ရ၏။ လူတို႔သည္ အရပ္ ၈ မ်က္ႏွာမွ ေရကို ယူလာၾက၍ ထိုေရျပည့္အိုးႀကီး အတြင္းသို႔သာလွ်င္ ေလာင္းထည့္ ၾက၏။ ေလာင္းထည့္ေသာ ေရတို႔သည္ ျပည့္လွ်ံ၍ က်ကုန္၏။ ဤသို႔လွ်င္ အဖန္ တလဲလဲ ေရျပည့္အိုးသို႔သာ ေလာင္းလွ်က္ ေရမရိွေသာ အျခံအရံ အိုးတို႔ အတြင္းသို႔ကား မည္သူမွ် မေလာင္း မထည့္ပဲ ေနသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ မေကာင္းေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ မင္းႏွင့္တကြ လူတို႔ တရားပ်က္ကြက္၊ ၾသဇာညံ့ဖ်င္း၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ မင္းအစိုးရတို႔သည္ ဆင္းရဲသားတို႔အား မင္း၏ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ကိုသာ လုပ္ကိုင္ေစအံ။ ေဆာင္ရြက္ ေစအံ။ ထမ္းရြက္ေစအံ။ သို႔ျဖစ္ရကား မင္းတို႔၌သာ ျပည့္စံု အက်ဳိးခံစားၾကရ၍ ဆင္းရဲသားတို႔မွာ ေရမရိွေသာ အိုးတို႔ပမာ တစံုတရာ မရိွ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္လတၱံ႔။

(၉) နက္႐ႈိင္း က်ယ္ဝန္းေသာ ေရကန္ႀကီး တခုတြင္ သတၱဝါတို႔ ဆင္း၍ ေရေသာက္ၾက၏။ ကန္၏ အလယ္ ေရနက္ရာ၌ ေရသည္ ေနာက္၍ ကန္နားဝန္းက်င္ ေရတိမ္ရာ သတၱဝါတို႔ နင္းရာ၌ ေရသည္ ၾကည္လင္၏ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔သည္ မတရား အုပ္စိုးျခင္း၊ တံစိုးစားျခင္း၊ ေလာ္လည္ျခင္း၊ သနားညႇာတာ ဂ႐ုဏာ မဲ့ျခင္း၊ ၾကမ္းၾကဳတ္ ရက္စက္ျခင္းတို႔ ရိွလွ်က္ လူတို႔အေပၚ၌ အထူးထူး အျပားျပားေသာ အခ်င္းအရာျဖင့္ အခြန္အတုတ္တို႔ကို ခဲြခန္႔ ေကာက္ယူလတၱံ႔။ ထုိအခါ လူတို႔မွာ တစ္စံုတစ္ရာ မေပးေဆာင္ႏိုင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲလ်က္ ၿမိဳ႕ႀကီးရပ္ႀကီးတို႔၌ မေနႏိုင္ပဲ ရပ္စြန္ ျပည္နားသို႔ သြားေရာက္ေနၾကရသည္ ျဖစ္လတၱံ႔။ ကန္အလယ္တြင္ေနာက္၍ ကန္ေဘးတြင္ ၾကည္သကဲ့သို႔ ၿမိဳ႕လယ္ရြာလယ္၌ တိတ္ဆိတ္၍ ရပ္စြန္ျပည္နား၌ လူစည္ကားလတၱံ႔။

(၁၀) တစ္လံုးတည္းေသာ အိုးျဖင့္ တခ်ိန္တည္းခ်က္ေသာ ထမင္းသည္ အခ်ဳိ႕ေပ်ာ့၏၊ အခ်ဳိ႕ မနပ္၊ အခ်ဳိ႕နပ္၏။ ဤသို႔ ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ မိုးကြက္ၾကား ရြာလတၱံ႔။ ထိုအခါ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ မိုးရြာလြန္း၍ ေကာက္ပဲသီးႏွံ ပ်က္အံ။ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ မရြာ၍ ပ်က္အံ။ အခ်ဳိ႕ေနရာ တြင္ကား မိုးမွန္၍ ေကာင္းအံ။ ဤသို႔လွ်င္ ထမင္းအိုးတြင္ ျမင္ေသာ ထမင္းကဲ့သို႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံ သံုးေထြ ျပားလတၱံ႔။

(၁၁) အဖိုးတသိန္းထက္ေသာ စႏၵကူးႏွစ္ကို ယက္တက္ပုပ္ရည္ျဖင့္ ေရာင္းစားသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ ငါဘုရား၏ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ေသာ ကာလတြင္ ေလာ္လည္၍ လာဘ္လာဘကို မက္ေမာ ကုန္ေသာ ရဟန္းအလဇၨီ လူအလဇၨီတို႔သည္ ဆြမ္း၊ ေဆး၊ ေက်ာင္း၊ သကၤန္း ဥစၥာပစၥည္း စသည္ တို႔ကို အလိုရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ လမ္းခရီးဆံု၊ အိမ္ဝ၊ အိမ္ႀကိဳ အိမ္ၾကားတို႔၌ ငါဘုရား၏ တရားေတာ္ကို ေဟာၾကားလတၱံ႔။ နိဗၺာန္ အလို႔ငွာ ေဟာေတာ္ မူအပ္ေသာ အလြန္ မြန္ျမတ္ေသာ တရားေတာ္ကို တစ္ပဲ၊ တစ္မူး၊ တစ္က်ပ္ စသည္တို႔ အက်ဳိးငွာ ေရာင္းစား ေဟာေျပာ ၾကသည္ ျဖစ္၍ တသိန္းထိုက္ေသာ စႏၵာကူးႏွစ္ကို ယက္တက္ပုပ္ရည္ျဖင့္ ေရာင္းစား သကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၂) ဘူးေတာင္းတို႔သည္ ေရ၌ နစ္သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတိို႔ကိုသာ ရာထူး စည္းစိမ္ ေပးသည္ ျဖစ္၍ အမ်ဳိးယုတ္တို႔ တန္ခိုး အာဏာ ႀကီးမား ထင္ေပၚ အရာရာတြင္ တြင္က်ယ္လ်က္ ၄င္းတို႔ စကားသာလွ်င္ ဘုူးေတာင္း နစ္သကဲသို႔ နစ္၍ တည္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၃) ေက်ာက္ဖ်ာႀကီး ေရတြင္ေပၚသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ ေတာ္မွန္ လိမၼာ ပညာရိွေသာ သူတို႔၏ စကားသည္ မည္သည့္ အရာ၌ မဆို ေလးေသာ ေက်ာက္ဖ်ာ ေရတြင္ ေပၚသကဲ့သို႔ နစ္တည္ ျခင္းမရိွ၊ မခို္င္မျမဲ ရိွၾကကုန္ လတၱံ႔။

(၁၄) ဖားငယ္မ တို႔သည္ ႀကီးစြာေသာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးမ်ားကို စားၿမိဳသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ လူတို႔သည္ ျပင္းေသာ ရာဂ ရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ကိေလသာ အလိုသို႔ လိုက္လ်က္ ငယ္ရြယ္ကုန္ေသာ မယားတို႔၏ အလိုသို႔ လံုးဝ လိုက္ၾကကုန္ လတၱံ႔။ အလုပ္အကိုင္မႈ၊ ဥစၥာ ပစၥည္းမႈ၊ ေက်းကၽြန္မႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ စေသာ အရပ္ရပ္တို႔၌ လင္ေပၚတြင္ လႊမ္းမိုး အုပ္စိုးျခင္းကို ျပဳၾကမည္ ျဖစ္ရကား ဖားငယ္မသည္ အဆိပ္လ်င္ေသာ ေႁမြကို စားမ်ဳိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၅) မည္းနက္ ႐ုပ္သြင္၊ အဆင္း ဆိုးဝါးေသာ က်ီးတို႔ကို ေရႊ၏ အဆင္းႏွင့္ တူေသာ ေရႊဟသၤာ တို႔က ျခံရံ ေနၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ အားနည္းေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ ထုိမင္းတို႔သည္ ဆင္စီး ျမင္းစီး စေသာ အတတ္တို႔၌ မလိမၼာ၍ စစ္ထိုးျခင္း၌ မရဲရင့္ဘဲ ျဖစ္ၾကကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ တုိင္းျပည္ ႏုိင္ငံ ဆံုး႐ႈံးမည္ကို စိုး၍ တူေသာ ဇာတ္ရိွေသာ သူေကာင္းသား တို႔အား အစိုးရျခင္းကို မေပးမူ၍ မိမိတို႔ထံ၌ ခစား ၾကကုန္ေသာ အမ်ဳိး ယုတ္ေသာ ေက်းကၽြန္တို႔အားသာ ေပးကုန္လတၱံ႔။ သို႔ျဖစ္၍ အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔ ကိုးကြယ္ရာ မရိွပဲ အစိုးရျခင္း၌ တည္ကုန္ေသာ အမ်ဳိးယုတ္တို႔ထံ၌ ခစားၾကကုန္ လတၱံ႔။

(၁၆) ဆိတ္တို႔သည္ က်ားသစ္ကို သတ္စားၾကသျဖင့္ က်ားသစ္တို႔သည္ ေၾကာက္လန္႔လ်က္ ဆိတ္တို႔ကို အေဝးမွ ျမင္လွ်င္ပင္ ေတာခ်ဳံရိွရာသို႔ ေျပးၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတို႔ အစိုးရ ကုန္သည္ ျဖစ္၍ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔ မထင္ရွား ျဖစ္လတၱံ႔။ အမ်ဳိးယုတ္ သူတို႔မွာ မင္းကၽြမ္းဝင္သည္ ျဖစ္၍ တရား႐ံုးတို႔၌ ၾသဇာအာဏာ လႊမ္းမိုးလ်က္ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔၏ ဘိုးဘပိုင္ လယ္ေျမ ဥစၥာ အရပ္ရပ္တို႔ကို ငါတို႔ လယ္ေျမဥစၥာ ျဖစ္သည္ဟု သိမ္းယူၾက၍ တရားတေဘာင္ ျဖစ္လွ်င္ တန္ခိုးမဲ့သူတို႔အား ဖိႏွိပ္ပုတ္ခတ္ ၿခိမ္းေျခာက္ ႏွင္ထုတ္လ်က္ အႏိုင္က်င့္ ၾကကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔ ေၾကာက္လန္႔ စက္ဆုတ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ လယ္ယာ ဥစၥာတို႔ကို ေပးအပ္ကုန္လ်က္ အိမ္သို႔ျပန္၍ အိပ္ေနၾကကုန္အံ။ ထိုမွ တပါးလည္း အက်င့္သီလရိွေသာ ရဟန္းတို႔သည္ အက်င့္သီလမဲ့ေသာ ရဟန္းတို႔က ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ဖိႏွိပ္ၾကေလသျဖင့္ ေတာသို႔ ေျပးဝင္ ပုန္းေအာင္း ၾကကုန္လတၱံ႔။ ဤသို႔လွ်င္ အမ်ဳိးေကာင္း၊ သူေတာ္ေကာင္း တို႔လည္း လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာ ေတာေတာေတာင္ေတာင္ တို႔ကို ေျပးပုန္း ၾကကုန္လတၱံ႔။

''(၁)''

ကထိကရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ဘာလဲ?

... .... ..... ကထိကဆိုတာ အျခားလူေတြအိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိ ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာတတ္တဲ့အက်င့္ဆိုးရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။


''(၂)''

စာေမးပြဲဆိုတာ ခ်စ္သူမိန္းကေလးလိုပါပဲ။

ေမးခြန္းေတြအမ်ားႀကီးေမးတယ္။ နားလည္ဖို႔ ခက္ခဲတယ္။ အမ်ားႀကီး ရွင္းလင္းေျဖဆိုရတယ္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္ကေတာ့ အၿမဲတမ္း က်႐ံႈးမႈပဲ။


''(၃)''

တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ ဥပေဒသ (၃)ခ်က္



စာသင္ခန္းမ်ားအတြင္း၌ ဆူညံမႈမျပဳရ၊ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာ ေနရမည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အျခားသူမ်ား အိပ္ေမာက်ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ စာသင္ခန္းလာရာတြင္ သင္တို႔၏ လြယ္အိတ္မ်ားကို မေမ့မေလ်ာ့ ယူေဆာင္လာရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔ကို ေခါင္းအံုးအျဖစ္ အသံုးျပဳႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းပုရိ၀ုဏ္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညစ္ပတ္ေအာင္ အရင္လုပ္ရမည္။


''(၄)''

ေမး - သူလွ်ိဳတစ္ေယာက္ရဲ႕သား စာေမးပြဲက်လာတဲ့အခါ သူ႔အေဖကို ဘာေျပာမယ္ထင္သလဲ?

ေျဖ - အေဖ၊ သူတို႔ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို (၃)နာရီလံုး ေမးခြန္းေတြ ေမးၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ကို ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေနႏိုင္ခဲ့တယ္။

''(၅)''

ကၽြမ္းက်င္ထက္ျမက္တဲ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းစာေတြကို အၿမဲတမ္း စာေမးပြဲနီးမွပဲ ျပင္ဆင္က်က္မွတ္ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီလို စာေမးပြဲနီးမွ ဖုတ္ပူမီးတုိက္ျပင္ဆင္ျခင္းက အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုစီမံခန္႔ခြဲရမယ္ဆိုတာနဲ႔ အေရးေပၚအေျခအေနေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္း ကုိယ္တြယ္ရမယ္ဆိုတာကို သင္ၾကားေပးလို႔ပါပဲ။

''(၆)''

ကားေမာင္းသူတစ္ဦး အမွားတစ္ခုလုပ္မိရင္ မေတာ္တဆမႈတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ သိပၸံပညာရွင္တစ္ေယာက္က အမွားလုပ္မိရင္ေတာ့ တီထြင္မႈတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ စက္ခ်ဳပ္သမားတစ္ေယာက္က လုပ္မိရင္ ဖက္ရွင္အသစ္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ေယာက္က အမွားလုပ္မိရင္ သီအိုရီအသစ္တစ္ခု ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က အမွားလုပ္မိရင္ေကာ.... ? အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ အမွားက အမွားပဲျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ေပးခံရမလား၊ တုိင္စာပို႔ခံရမလား၊ စာေမးပြဲက်မလား တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္လာမွာပါပဲ။

''(၇)''

ဆရာမ - ကဲ... သီတာ၊ ဆရာမကို ေရသတၱ၀ါ (၅)မ်ိဳး ေျပာျပပါဦး။

သီတာ - ငါး။ ဆရာမ - မွန္တာေပါ့။ က်န္တဲ့ (၄)ေကာင္ကို ေျပာျပပါဦး။ သီတာ - ငါးအေဖ၊ ငါးအေမ၊ ငါးညီေလး၊ ငါးညီမေလး။


''(၈)''

ငါ... ဘာမ်ား အမွားလုပ္ခဲ့မိသလဲကြာ။

မင္းဘာေၾကာင့္ ငါ့ကို ေရွာင္ဖယ္ပစ္ခြါေနရတာလဲ။ တစ္ပတ္မွာ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ပဲ မင္း...ငါ့ကို သတိရတဲ့အတြက္ ငါ...ဘယ္ေလာက္ နာက်င္ေၾကကြဲရတယ္ဆုိတာ မင္းသိရဲ႕လား။ အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ မင္းရဲ႕ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ (Text book)


''(၉)''

ကထိကတစ္ေယာက္မွာ မိခင္တစ္ေယာက္ထက္ သာတဲ့အခ်က္ေတြမ်ား ရွိသလား? ရွိတာေပါ့။ မိခင္တစ္ေယာက္က သားတစ္ေယာက္ကိုပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ေခ်ာ့သိပ္ႏိုင္တယ္။ ကထိကတစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ခန္းလံုးကို အိပ္ေမာက်ေစႏိုင္တယ္ေလ။


''(၁၀)''

သမုိင္းဆရာ - ၁၉၁၅ မွာ ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲ။

ေက်ာင္းသား - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္ဆရာ။ သမုိင္းဆရာ - ေကာင္းၿပီ၊ ၁၉၂၀ မွာေရာ ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲ။ ေက်ာင္းသား - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အသက္(၅)ႏွစ္ ျပည့္ပါတယ္ဆရာ။

         ဂဂၤါ၀ါဠဳသဲစုမကပြင့္ေတာ္မွုၾကေသာ  ဘုရားရွင္တိုင္း    ရဟန္းေယာက်ၤားပရိသတ္၊  ရဟန္းမိန္းမပရိသတ္၊  ဥပါသကါေယာက်ၤားပရိသတ္၊ဥပါဥိကါမိန္းမပရိသတ္ဟူ၍   ပရိသတ္ေလးပါးရွိရစျမဲျဖစ္ေပသည္၊
          ပထမျဖစ္ေသာရဟန္းေယာက်ၤားပရိသတ္တို့မွာ      ဘုရားစစ္စစ္ျဖစ္ေတာ္မွုျပီး  ေနာက္အနည္းငယ္ေသာရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္၊တတိယနွင့္စတုထၳျဖစ္ေသာ  ဥပါသကါႏွင့္ဥပါသိကါမပရိသတ္မွာ   ပထမရဟန္းေယာက်ၤားပရိသတ္ျဖစ္ေပၚျပီး ေနာက္မၾကာမွီမွာပင္ျဖစ္ေပၚလာရေပသည္။

          ဘုရားရွင္ဧ။္ဒုတိယပရိသတ္ျဖစ္ေသာ  ရဟန္းမိန္းမပရိသတ္ေခၚ ဘိကၡဳနီတို့သည္   ဘုရားပြင့္ေတာ္မွုျပီးအတန္ၾကာမွေပၚေပါက္လာေပသည္။

          ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တြင္     မဟာပဇာပတိေဂါတမီအား    ျမတ္စြာဘုရားရွင္က   ဂရုဓံတရားရွစ္ပါးခံယူေစျပီး၊ ထိုဂရုဓံတရားကို   ၀န္ခံေစျခင္းသည္ပင္လ်င္ေဂါတမီအတြက္   ပဥၹင္းခံမွုျဖစ္ေစေလာ့ဟု  မိန့္ေတာ္မွုခဲ့ပါသည္၊

          ထိုဂရုဓံတရားရွစ္ပါးကို    မဟာပဇာပတိေဂါတမီ  တစ္ပါးတည္းသာ  ၀န္ခံရ်္ရဟန္းျဖစ္ျပီးေနာက္   က်န္သာကီ၀င္မင္းသမီးငါးရာကား      ဘိကၡဳသံဃာကယခုေခတ္  ရဟန္းခံသကဲ့သို့  ဥတၱိစတုတၳကမၼ၀ါစာျဖင့္   ရဟန္းခံေပးရသည္ဟုမွတ္သားရပါသည္။

ထိုကဲ့သို့   ဘိကၡဳနီမ်ားေပၚေပါက္လာျပီးေနာက္     ဧတဒဂ္ဂုဏ္ထူးရ  ေထရီမေပါင္း   (၁၃)ပါးေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ထို(၁၃)ပါးကား..........


(၁)  မဟာပဇာပတိေဂါတမီအရွင္မ - ၀ါရင့္ဂုဏ္ထူး

(၂)  ေခမာအရွင္မ                 - ပညာၾကီးမားျခင္းဂုဏ္ထူး

(၃) ဥပပ္လ၀႑ာအရွင္မ          - တန္ခိုးၾကီးမားျခင္းဂုဏ္ထူး

(၄)  ပဋာစာရီအရွင္မ              - ၀ိနည္းဓိုရ္ဂုဏ္ထူး

(၅) ဓမၼဒိႏၷာအရွင္မ                - တရားေဟာေကာင္းဂုဏ္ထူး

(၆)ဇနပဒကလ်ာဏီအရွင္မ        - စ်န္၀င္စားျခင္းဂုဏ္ထူး

(၇)ေသာဏာအရွင္မ               - လံု့လၾကီးမားျခင္းဂုဏ္ထူး

(၈) သကုလာအရွင္မ               - နတ္မ်က္စိကဲ့သို့ ျမင္နိုင္စြမ္းရိွသည့္ဂုဏ္ထူး

(၉)ဘဒၵါကု႑လေကသာအရွင္မ    - အဘိညာဥ္လွ်င္ျမန္စြာ၀င္စားနိုင္ျခင္းဂုဏ္ထူး

(၁၀) ဘဒၵါကာပိလာနီအရွင္မ       - ေရွးဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုျမင္စြမ္းနိုင္ျခင္းဂုဏ္ထူး

(၁၁)ဘဒၵၵၵၵၵါကစၥာနာ(ယေသာဓရာ)   - အားၾကီးေသာအဘိညာဥ္ရွိသူဂုဏ္ထူး

(၁၂)ကိသာေဂါတမီိိိိိိိီီိီိီိိီီိိိိိိိိိိိိိီ္္အရွင္မ          - ေခါင္းပါးေသာသကၤန္းကိုေဆာင္ျခင္းဂုဏ္ထူးီီိိိီိိိိီိိီ

(၁၃)သိဂၤါလကမာတာအရွင္မ       - သဒၵါတရားလြန္ကဲျခင္းဂုဏ္ထူး    စသည့္ေထရီမ မ်ားျဖစ္ပါသည္။

   
ဂုဏ္ထူးမရေသာ္လည္း   တနည္းတဖံုေက်ာ္ၾကားေသာေထရီမမ်ားလည္း    ေပၚထြက္ခဲ့ေပသည္။


ရေ၀ထြန္းဧ။္  ဘိကၡဳနီနွင့္  သီလရွင္ သမိုင္းစာအုပ္မွထုတ္နွုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။

(ကၽြန္ေတာ္ထံသို႕ တကူးတက ေပးပို႕ေပးေသာ ကိုမ်ိဳးမင္းထြန္း အား အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရိွပါသည္။)

(ဖတ္လို႕မရွင္းရင္ ေသခ်ာလိုက္လုပ္ၾကည္ပါ... သေဘာေပါက္သြားပါလိမ္႕မယ္)

ေငြအလိမ္မခံရဖို႕ သတိျပဳသင့္တဲ့ အခ်က္ေလးတစ္ခုေျပာျပခ်င္လို႕ပါ၊
အခုေခတ္ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏုိင္ငံျခားေငြေၾကးနဲ႕ ျမန္မာေငြေၾကးလဲလွယ္မွဳမ်ား
ျမင့္မားလာေနသည္ႏွင့္ အမွ် ႏိုင္ငံတကာသံုးေငြေတြ တရားမဝင္လဲလွယ္ၾကတာက


အျပစ္ႀကီးတစ္ခုလို႕ မေတြးထင္ၾကေတာ့ပါဘူး၊ တစ္ေဒၚလာကို ေျခာက္က်ပ္နဲ႕
ဘယ္သူမွ တရားဝင္မလဲလွယ္ၾကပါဘူး၊ အရပ္သားအခ်င္းခ်င္းလက္တို႕စနစ္
နဲ႕ လဲလွယ္ေနၾကတာ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီေနပါၿပီ၊ ဒါကလည္း ေခတ္ေရစီးရဲ႕လိုအပ္ခ်က္
ျဖစ္ေနလို႕ပါ၊
တစ္ေဒၚလာကို ေပါက္ေစ်းဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီး ေရာင္းသူဝယ္သူအခ်င္းခ်င္း ေဒၚလာေပးၾက


ျမန္မာေငြေပးၾက နဲ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ၾကရာမွာ ျမန္မာေငြေၾကးကို လိမ္ၾကတာပါ၊ ၊
ၾကားဖူးေနတဲ့ တို႕ေဆးဘာေဆးကိစၥေတြနဲ႕ လိမ္တာမ်ိဳးကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါဘူး၊
အခုလိမ္နည္းက ေငြေၾကးေရတြက္ပံုကို အသံုးခ်ၿပီး ရိုးရိုးေလးနဲ႕ကို လိမ္တာပါ၊ အသိ


အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္ကိုယ္တုိင္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေဒၚလာကို ျမန္မာေငြနဲ႕သြားအလဲမွာ
ခံလိုက္ရတာပါ၊ အိမ္ေရာက္မွ ရလာတဲ့ျမန္မာေငြ တစ္သိန္းတစ္အုပ္စီမွာ
၂၇၀၀၀က်ပ္စီေလ်ာ့ေနတာပါ၊ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ေနတုန္း ကလည္းေရြလာပါတယ္၊
တစ္ခုေတာ့ရိွတယ္၊ တဖက္လူက ရဲလာေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ လို႕ ခဏခဏ ေျပာေနတဲ့ၾကားက


အေလာတႀကီးေရလာရတာပါ၊ စာဖတ္သူက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ထင္ပါလိမ့္မယ္၊ဒါေပမဲ့
ခံရတဲ့သူက တကယ္ခံလာရတာပါ၊ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥေတြမွာ တကယ္သတိထားစရာကိစၥပါ၊

ျမန္မာျပည္မွာ ေငြတစ္သိန္းအုပ္စီရင္
ႏွစ္မ်ိဳးစည္းႏိုင္ပါတယ္(တစ္ေထာင္တန္ျဖင့္အလိမ္ခံခဲ့ရပါသျဖင့္တစ္ေထာင္တန္ကိစၥသာေျပာပါမည္)ေထာင္တန္

အရြက္တစ္ရာကို တစ္အုပ္လုပ္စည္းၾကသလို ၊ေထာင္တန္ဆယ္ရြက္ပါ ေသာင္းအုပ္
ဆယ္အုပ္ လုပ္ၿပီးလည္းစည္းတတ္ၾကပါတယ္၊အခုလိမ္နည္းက
အရြက္တစ္ရာထပ္စည္းထားတဲ့တစ္သိန္းအုပ္မွာ လိမ္လို႕မရပါဘူး၊
ေသာင္းအုပ္ဆယ္အုပ္လုပ္ထားတဲ့တစ္သိန္းအုပ္မွာလိမ္တာပါ၊ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္


ေသာင္းအုပ္ဆယ္အုပ္ပါတဲ့ တစ္သိန္းအုပ္ကို ေရတြက္ရင္ သေရပင္အစည္း
မေျဖဘဲအရင္ဆံုး ေသာင္းအုပ္ဆယ္အုပ္ျပည့္လားအရင္ ေရတယ္၊ ျပီးမွ အတြင္းက
ေထာင္တန္ေလးေတြကိုေရမယ္၊ တစ္ရြက္ ႏွစ္ရြက္ သံုး ေလး……. ရွစ္ရြက္
ကုိးရြက္ၿပီးရင္ တစ္အုပ္၊ ေနာက္ထပ္ကိုးရြက္ၿပီးရင္တစ္အုပ္၊

ဒါမ်ိဳးေရတြက္ၾကတာပါ၊ကိုးရြက္နဲ႕ ဆံုးရင္ၿပီးတာဘဲ၊ ျပည့္တယ္ေပါ့၊
ကိုးရြက္ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ပါသြားလဲလို႕ေတာ့ မွတ္မထားတတ္ၾကပါဘူး၊
အဲ့ဒီအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ အလိမ္ခံရတာပါ၊ (စာေရးသူကိုယ္တိုင္လည္း အရင္က
အဲလိုမ်ိဳးဘဲေရတြက္ေပမဲ့ ခုေတာ့ျပင္လိုက္ပါၿပီ) အဲလိုမ်ိဳးေရတြက္ရင္ေတာ့


(၂၇၀၀၀)ေလ်ာ့ေနတဲ့ လိမ္ထားတဲ့ တစ္သိန္းအုပ္က ေသာင္းအုပ္ဆယ္အုပ္ပါမယ္၊
ၿပီးရင္ကိုးရြက္ကိုးရြက္ ကြက္တိဘဲျဖစ္ေနမွာပါ၊ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့
ျမန္မာေငြတစ္ေထာင္တန္ ၇၃ရြက္(73000/ks)ထဲ နဲ႕တစ္သိန္းအုပ္ပံုစံရေအာင္္
စီထားလို႕ပါ၊ အေပၚက ေငြေရြနည္းအတိုင္းမေရြဘဲနဲ႕၊


ေသာင္းအုပ္ဆယ္အုပ္ျပည့္မျပည့္စစ္ၿပီးရင္ ေထာင္တန္
အရြက္ကိုးဆယ္ျပည့္မျပည့္ေရရင္ေတာ့ အလိမ္ေပၚမွာပါ၊ ေထာင္တန္က
အရြက္ကိုးဆယ္မဟုတ္ဘဲ ေျခာက္ဆယ့္သံုးရြက္ဘဲရိွေနလို႕ပါ၊ ကိုးရြက္
(၇)ခါဘဲပါပါတယ္၊ စာဖတ္သူေခါင္းရွဳပ္သြားမယ္ထင္ပါတယ္၊

ေအာက္ကေငြစီနည္းေလးဖတ္လိုက္ရင္ ရွင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္တိုင္
လုပ္ၾကည့္လိုက္ရင္ ပိုျမင္သာသြားမွာပါ၊ စာေရးသူလည္း ေထာင္တန္ (၇၃)ရြက္နဲ႕
ေတာ္ေတာ္ေလး အခ်ိန္ေပး အလုပ္ရွဳပ္လိုက္လို႕ ထြက္လာတဲ့ နည္းေလးပါ
လိမ္နည္းသိေန၍ အလိမ္မခံရေစရန္အတြက္ ရည္ရြယ္ပါသည္၊ လိမ္နည္းေရးထားသည္ဟု
မမွတ္ေစလိုပါ၊

တစ္ေထာင္တန္၇၃ရြက္ျဖင့္တစ္သိန္းအုပ္ပံုစံရရန္
>>အရင္ဆံုး အရြက္၄၀ ယူၿပီး တစ္ေသာင္းအုပ္ေလးအုပ္လုပ္ပါ၊(ဒါကေတာ့
ပံုမွန္ေငြစီသလုိမ်ိဳးပါ)ဒီေလးအုပ္ကို သပ္သပ္ပံုထားပါ
ဒါဆို(၇၃)ရြက္ထဲက (၃၃)ရြက္က်န္ပါမယ္၊



>>ၿပီးရင္ ငါးရြက္ကိုထပ္ၿပီး တစ္ရြက္နဲ႕အုပ္ပါ၊ ေျခာက္ေထာင္အုပ္လို႕ သံုးပါမယ္၊
ေျခာက္ေထာင္အုပ္ သံုးအုပ္လုပ္ပါ၊ ေစာေစာက ေသာင္းအုပ္နဲ႕ မေရာဘဲ
သပ္သပ္ပံုထားပါ(မဟုတ္တာ စလုပ္ေနပါၿပီ)
(၇၃)ရြက္ထဲက ( ၁၅) ရြက္ ဘဲက်န္ေနပါမယ္



>>ေနာက္တစ္ဆင့္က ေလးရြက္ကိုထပ္ၿပီး တစ္ရြက္နဲ႕အုပ္ပါ၊
ငါးေထာင္အုပ္လို႕သံုးပါမယ္၊ ငါးေထာင္အုပ္လည္း သံုးအုပ္လုပ္ပါ၊ေစာေစာက
အုပ္ေတြနဲ႕ မေရာဘဲ သပ္သပ္ပံုထားပါ၊
ဒီအဆင့္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ (၇၃)ရြက္ကုန္ပါၿပီ၊ သင့္ဆီမွာ လဲ ေငြအုပ္ပံု


သံုးပံုရေနမွာပါ ( တစ္ေသာင္းအုပ္ပံု၊ ေျခာက္ေထာင္အုပ္ပံု၊ ငါးေထာင္အုပ္ပံု)

>>ေနာက္ဆံုးလုပ္ရမွာက ေအာက္က အစီစဥ္အတိုင္း တစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ထပ္စီဖို႕ပါ၊
အစီစဥ္မလဲြဖို႕ လိုပါမယ္၊
အရင္ဆံုး တစ္ေသာင္းအုပ္ႏွစ္အုပ္၊


ၿပီးရင္ ေျခာက္ေထာင္အုပ္တစ္အုပ္၊ ၿပီးရင္ ငါးေထာင္အုပ္တစ္အုပ္
(ေရတြက္တဲ့အခါ
အေပၚအုပ္ႏွစ္ရြက္မပါဘဲ၊ ႏွစ္အုပ္ေပါင္းကိုးရြက္ျဖစ္ေနရန္ျဖစ္သည္)
ၿပီးရင္ေျခာက္ေထာင္အုပ္တစ္အုပ္၊ ၿပီးရင္ ငါးေထာင္အုပ္တစ္အုပ္
ၿပီးရင္ေျခာက္ေထာင္အုပ္တစ္အုပ္၊ ၿပီးရင္ ငါးေထာင္အုပ္တစ္အုပ္


ၿပီးရင္ တစ္ေသာင္းအုပ္ႏွစ္အုပ္ ၊
ၿပီးရင္ေတာ့ သေရပင္နဲ႕ သိန္းအုပ္အုပ္သလိုပတ္ခ်ီပစ္လိုက္၊ ၿပီးရင္
ေရြၾကည့္လိုက္ပါ၊ အေပၚကအတိုင္း အစီစဥ္မလဲြခဲ့ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ သင့္ ရဲ႕
၇၃ရြက္နဲ႕သိန္းအုပ္က ၊ဆယ္အုပ္ၿပည့္ၿပီး၊ကိုးရြက္ကိုးရြက္ အတိျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္၊


လိမ္လည္သူသည္ အထက္ပါနည္းကိုသံုးထားသလို ေငြေရတြက္ခ်ိန္မွာလည္း စိတ္ေစာ၊
စိတ္ေလာေစရန္ ေဘးမွလံု႕ေဆာ္၍ ၎တို႕လိမ္လည္မွဳ အထေျမာက္ရန္ လုပ္ေဆာင္ပါလိမ့္မယ္၊
ဤနည္းကုိေဒၚလာဝယ္ေရာင္းကိစၥမ်ားတြင္သာမက အျခားေသာေနရာမ်ားတြင္လည္း


သံုးႏိုင္ေၾကာင္း ကို ဂရုျပဳသင့္ပါသည္။

မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ၊ ေငြကို္ ကိုးရြက္ကိုးရြက္ဟု မေရတြက္လွ်င္၄င္း၊ (၂၇)ရြက္
ေတာင္ေလ်ာ့ေနတဲ့တစ္သိန္းအုပ္ဟာ သာမန္ထက္ ထုအားျဖင့္ပါးေနေၾကာင္း သတိထားလွ်င္၎
ေငြေၾကးအလိမ္ခံရျခင္းမွကင္းေဝးႏိုင္မည္သာျဖစ္ပါသည္…


လိမ္ညာခံရျခင္းမွကင္းေဝးႏိုင္ေစရန္ရည္ရြယ္၍------

၁။ ကတိအေပးနည္းပါေစ။
၂။ အမွန္ကို အျမဲေျပာပါ။
၃။ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းထားရွိ ပါ။
၄။ သူတစ္ပါး မေကာင္းေၾကာင္း ဘယ္အခါမွ မေျပာႏွင့္။
၅။ မိမိ၀င္ေငြႏွင့္ ေလာက္ငွေအာင္ သံုးစြဲပါ။ွ
၆။ မိမိ၏ဘယ္လုပ္ငန္းတြင္မဆို ကြ်မ္းက်င္မႈရိွပါစ။
၇။ မူးယစ္ေစသည့္ အရာမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
၈။ သဒၶါမေရာက္မီ တရားမွ်တမွဳ ရွိပါေစ။
၉။ ေလာင္းကစားမွဳကို လံဳး၀ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
၁၀။ လွ်ိဳ႕၀ွက္သင့္သည္ကို မေပါက္ၾကားပါေစႏွင့္။
၁၁။ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းျခင္းမြန္သည္ သာ ဘဝ၏ေအာင္ျမင္တိုးတက္ျခင္းကိုျဖစ ္ေစသည္။
၁၂။တတ္ႏိုင္ပါက ေခ်းငွားမွဳအား ဘယ္ေသာအခါမွ မျပဳပါႏွင့္။
၁၃။ သင္၏ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ျခင ္းသည္ သင့္၏ေက်နပ္မႈနွင့္ လုပ္ငန္းအေပၚမွာမူတည္ပါလိမ့္မယ္ ။
၁၄။ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမွဳကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အေလာသံုးဆယ္မျပဳလုပ္သင့္။
၁၅။ သူတစ္ပါးအား ေျပာဆုိရန္ရွိလွ်င္ ထုိသူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရ်္ေျပာပါ။
၁၆။ မယားတစ္ေယာက္ကို လုပ္ေၾကြးႏိုင္မွ ထိမ္းျမားမဂၤလာ ျပဳသင့္ရာသည္။
၁၇။ ၾကီးလာသည့္အခါ သံုးစြဲႏိုင္ရန္ ငယ္ရြယ္စဥ္က ေခၽြတာစုေဆာင္းရာ၏။
၁၈။ အေပၚယံသာယာမႈကိုၾကည့္၍ အေပ်ာ္အပါးမ်ားအားမလိုက္စားသင့္ ။
၁၉။သူတစ္ပါးတို႔အားကူညီရာတ ြင္ ကဲ့ရဲ့ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မႈကုိဂရုမစိုက္သင္ ့။
၂၀။ ေကာင္းေသာစိတ္ထားျခင္း၊ေကာင္းေသ ာစကား ဆိုျခင္းသည္ မြန္ျမတ္ျခင္းျဖစ္၏။
၂၁။ မွန္မွန္ကန္ကန္ႏွင့္ႀကိဳးစားမႈေ ၾကာင့္တိုးတက္ျခင္းသည္ ထုိက္တန္ေအာင္ျမင္ျခင္းျဖစ ္၏။
၂၂။ ညအိပ္ယာ၀င္သည့္အခါတစ္ေန႔တာလုပ္ေ ဆာင္ခဲ့သမွ်ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ျခင္းသည္
ေနာက္ေန႔လုပ္ေဆာင္ရမည့္အလုပ္အတြ က္ တိက်မႈကိုျဖစ္ေစ၏။
၂၃။ သင့္အျပဳအမူေဆာင္ရြက္ခ်က္မွလြဲရ ်္ သင့္အက်င့္စာရိတၱကို ထိခိုက္ေစမည့္အေၾကာင္းမရိွ နိင္။
၂၄။ အလုပ္တစ္ခုကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ သံုးသပ္ၿပီးမွအေကာင္အထည္ေဖ ၚရာ၏။
၂၅။ အလုပ္ႏွင့္ဘယ္အခါမွ ကင္းကြားမႈမျဖစ္ေစပဲ လက္မ်ားကိုအက်ိဳးရွိစြာအသံုးခ်ပ ါ။
၂၆။ကိုယ့္အက်ိဳးသာၾကည့္ၿပီ း သူတစ္ပါးအက်ိဳးမၾကည့္ေသာသူမ်ားအ ား မိတ္ေဆြအျဖစ္မျပဳသင့္။
၂၇။အက်င့္စရိုက္ၾကမ္းတန္းသူမ်ား နွင့္အတူတကြမေနသင့္။
၂၈။ၾသဇာအားဏာရိွသူေသာ္ျငား လည္း ယုတ္မာရက္စက္လူမဆန္သူမ်ားနွင့္ေ ဝးေဝးေနသင့္၏။
၂၉။သူေတာ္မဟုတ္သူယုတ္တို႔နွင့္က င္းကင္းေနက ကိုယ္ စိတ္နွစ္ျဖာခ်မ္းသာရ၏။
၃၀။ကိုယ့္အက်ိဳး သူ႔အက်ိဳး မွ်မွ်တတေဆာင္ရြက္ျငားက မိတ္ေကာင္းသဟာေပါၾကြယ္ပါ၏။ 

> စူးရွလြန္းလွေသာ အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ႏိုးလာခဲ႔တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို
> ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလယာဥ္တစ္စင္းေပၚေရာက္ေနျခင္းပါ။ ေဘးမွာက
> တရုတ္မေလးတစ္ေယာက္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေလယာဥ္က ဘယ္ကိုသြားမွာလဲလို႔
> တရုတ္လိုေမးလိုက္ေတာ့ သူက အေမရိကားကို သြားေနတာလို႔
> ရုရွလိုျပန္ေျပာေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မုန္႔စိမ္းေပါင္းတစ္ထုပ္နဲ႔
> မက်ည္းေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ကို လာခ်တာေတြ႔လို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့
> J - Lo(Jennifer Lopez) ျဖစ္ေနတယ္။ သူက လိုတာရွိရင္ မွာပါလို႔ ျမန္မာလို႔လည္း
> ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စားမလို႔ ဇြန္းနဲ႔ ခရင္းကို
> ကိုင္ကာရွိေသးတယ္ ေလယာဥ္က သေဘၤာဆိပ္ကမ္းကို လာကပ္တယ္။
> ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းေတာ့ အေမရိကားေလဆိပ္မွာ ဆာရီျခံဳထားတဲ႔ ကုလားမေလးေတြ
> အမ်ားႀကီး လာႀကိဳေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာ္ေဇာနီႀကီးေပၚမွာ
> ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း အားလံုးကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ေလဆိပ္က
> ထြက္ေတာ့ ကားမွတ္တိုင္မွာ ဘတ္စ္ကားတစ္စီးကို အဆင္သင့္ေတြ႔တာနဲ႔
> အျမန္ေျပးတက္ၿပီး လုိက္သြားတယ္။ က်ပ္လိုက္တဲ႔ကားဗ်ာ..။ ေျခခ်စရာေတာင္
> ေနရာမရွိဘူး။ သြားေနတဲ႔ လမ္းကလည္း ဆိုးမွဆိုး ။ မုန္႔လင္မယားအိုးက
> အဘားအဘား ေခၚေလာက္တယ္။ စပယ္ယာကလည္း ဆိုးလိုက္တဲ႔ အေပါက္။ ကားေပၚက
> လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ပီဇာဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကိုေတြ႔တာနဲ႔ ကားေပၚကေန
> အတင္းတိုးဆင္းမိတယ္။ ဗိုက္ကလည္း ဆာလာသလိုလိုဆိုေတာ့ေလ။
> ကားေပၚကဆင္းၿပီးေတာ့ ဒီေလာက္က်ပ္တဲ႔ကား ဘာကားပါလိမ္႔လို႔ သိခ်င္တာနဲ႔
> ကားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ မထသ ၃၉ ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္။
> ျမန္မာနိဳင္ငံမွာဆို ဒီလိုမဟုတ္။
> လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ပီဇာဆိုင္ထဲ၀င္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိ။
> ဆိုင္ရွင္က ၿငီးၿငဴေနတယ္။ ဆိုင္ေရာင္းရတာ အလုပ္မျဖစ္ေၾကာင္း။ ဘာအခြန္
> ညာအခြန္ နဲ႔ လာလာေကာက္တာေတြ မ်ားေနေၾကာင္း။ အရင္တုန္းက အေမရိကားနဲ႔
> မတူေၾကာင္း။ သူ႕သားႏွစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ခု အရမ္းတိုးတက္လာတဲ႔
> ျမန္မာနိဳင္ငံကို လြတ္ဖို႔ စဥ္းစားေနေၾကာင္း။ ခုေနာက္ပိုင္း
> ျမန္မာနိဳင္ငံကို သြားဖို႔ မလြယ္ေၾကာင္း။ ေအးဂ်င့္ေတြကလည္း
> စိတ္မခ်ရေၾကာင္း။ အေမရိကားမွာ ရတဲ႔ ၀င္ေငြနဲ႔ မိသားစု
> စားလို႔မေလာက္ေၾကာင္း။ ခုေနာက္ပိုင္း အေမရိကက လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း
> ျမန္မာနိဳင္ငံကို အထြက္မ်ားေၾကာင္း အမ်ားႀကီးေျပာျပေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
> သူေျပာတာကို အီၾကာေကြးနဲ႔ လက္ဖက္ရည္က်ဆိမ့္ တစ္ခြက္ေသာက္ရင္း
> နားေထာင္ေနလုိက္တယ္။
> ပီဇာဆိုင္က ျပန္ထြက္လာေတာ့ လမ္းမွာ ဘုန္းႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးကို ေတြ႔ရတယ္။
> ကၽြန္ေတာ္ဘက္ကို ေျပးလာေနၾကတယ္။ အေနာက္မွာ ေနတိုးတပ္ဖြဲ႔ေတြက အတင္း
> လိုက္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွန္းမသိပဲ ေမတၱာသုတ္ကို ရြတ္ေနမိတုန္း
> စစ္သားတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုဂုတ္ကေန လာဆြဲေခၚသြားတယ္။ ေနာက္
> ကၽြန္ေတာ္ကို အိုဘားမားနဲ႔ ေတြ႔ခိုင္းတယ္။ အိုဘားမားက
> မာမူသတင္းေထာက္ႀကီးကို လမ္းမလည္ေကာင္မွာ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္တာ ကၽြန္ေတာ္ပါလို႔
> စြပ္စြဲတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရပ္ကြက္ကေပးတဲ႔ ျပစ္မႈကင္းရွင္းေၾကာင္း
> ေထာက္ခံစာကို ျပလိုက္ေတာ့ ျပန္လြတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဆက္သြားရင္းနဲ႔
> ဟိုတယ္တစ္ခုေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အနားယူခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတာနဲ႔
> ဟိုတယ္ေပၚကိုတက္ေတာ့ မီးက ျပတ္သြားတယ္။ ဟိုတယ္က ကုလားေလးေတြကို
> ေမးၾကည့္ေတာ့ အေမရိကားမွာ ခု မီးက အလွည့္က်လာေနတယ္လို႔ေျပာတယ္ ဒီေန႔က
> မီးျပတ္ရက္တဲ႔။ စိတ္ကုန္လိုက္တာဗ်ာ..။
> ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမရိကားမွာ ဒီေလာက္ဆိုးရြားေနတာ မေနခ်င္ေတာ့တာနဲ႔
> ျမန္မာနိဳင္ငံကို ျပန္ဖို႔ ပတ္စပို႔သြားလုပ္တယ္။ တိုးလိုက္ရတာဗ်ာ။
> ေစာင့္ရတာလည္း ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ဒါနဲ႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ဆိုၿပီး IC
> ရိႈးသြားၾကည့္တယ္။ စင္ေပၚမွာ ဆိုေနသူက ပိုးအိစံ ။ သူက `အခ်စ္ဆိုတာ
> ရယူျခင္းမွ မဟုတ္ပဲ မဏိစႏၵာ ´လို႔ ဆိုေနတုန္းမွာပဲ မ်ိဳးႀကီးက
> စင္ေပၚတက္လာၿပီး `ရယူျခင္းမဟုတ္ရင္ အခ်စ္က ဘာလဲ´ ဆိုၿပီး တက္ဆိုၿပီးေတာ့
> ထခ်ၾကတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဒြးေသသြားခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း
> ပတ္စပို႔ရံုးကို ျပန္သြားၿပီး တာ၀န္ရွိသူေတြကို စာအိတ္ေလးေပးလိုက္တာ
> ပတ္စပို႔တန္းရတာပဲ။ ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အြန္ေစာေလးကို သြားႏႈတ္ဆက္ေတာ့
> ဖက္ဖက္ၿပီး ငိုလိုက္တာကို ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏွစ္သိမ္႔ရင္း
> ပုခံုးေလးကို ကိုင္ၿပီး ပါးေလးကို ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ကပ္လိုက္တုန္း….
> ဒံုး……
> ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ႏိုးသြားတယ္။ ေၾကာင္က ဗီဒိုေပၚကေန ခုန္ခ်လိုက္ျခင္းပင္။
> ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ကေယာက္ကယက္ဆိုတဲ႔ အတိုင္းပဲ။ ဘာေတြ မက္ေနမွန္းလဲမသိ။
> အစီအစဥ္လည္း မက်။ အိမ္ကေၾကာင္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးသြားခဲ႔တယ္ဗ်…။
> ဘယ့္ႏွယ္ … ေကာင္းခန္းေရာက္မွဗ်ာ။

မယံုမရွိၾကနဲ ့။ ေဆးေက်ာင္းသား/သူ ဆိုတဲ့ သူေတြဟာ အင္မတန္ ့ကို
ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးျပီး… သူတို ့လိုခ်င္တဲ့ ပညာတစ္ခုရဖို ့ ဆို
ဘာမဆိုလုပ္ဝံ့တဲ့… ဇြဲလံု ့လရွိတဲ့… သူေတြပါ။ ဒါကိုက သူတို ့ ရဲ့
အားနည္းခ်က္လို ့ ဆိုရမလားပဲ…။

ရင္ခြဲရံုမွာ ပထမဦးဆံုး လက္ေတြ ့ဆင္းရတဲ့ ေန ့တစ္ေန ့ေပါ့။
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အားလံုးကလည္း ခြဲရ စိတ္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ တအားကိုပဲ
ေပ်ာ္ၾက ရႊင္ၾက စိတ္အား ထက္သန္ ေနၾကတာေပါ့။ သူတို ့တစ္ဖြဲ ့သားလံုးရဲ့
ေရွ ့ မွာလည္း ခြဲစိတ္ခံမယ့္ အေလာင္းေကာင္ၾကီးက မလႈပ္မယွက္… ျငိမ္သက္လို
့…။

အားလံုးလိုက္လုပ္ရမယ့္ လက္ေတြ ့သင္ခန္းစာ မစခင္မွာ ပေရာ္ဖက္ဆာက
ေက်ာင္းသား အားလံုး သိရမယ့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို အေသးစိတ္ရွင္းျပပါတယ္။

“ပထမ အခ်က္အေနနဲ ့… ... ... အဟမ္းအဟမ္း…”

ေက်ာင္းသာေတြရဲ့ အာရံု စူးစိုက္မႈရေအာင္ တစ္ခ်က္ ေဝ ့ၾကည့္လိုက္ျပီးမွ
ေလးေလးပင္ပင္နဲ ့…

“ရင္ခြဲရံုမွာ... ခြဲေတာ့ စိတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္… မင္းတို ့မွာ...
ရြံတတ္တဲ့စိတ္ရွိလို ့ လံုးဝမျဖစ္ဘူး”

ဒီစကားကို လက္ညွိဳးတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ ့ေျပာေနရင္း… ရုတ္တရက္ဆိုသလိုပဲ သူ
့လက္ကို မသာေကာင္ၾကီးရဲ့ စအိုထဲကို ေကာက္ကာငင္ကာ ႏိႈက္ထည့္လိုက္ျပီး… သူ
့ရဲ့ လက္ကို ျပန္ထုတ္… ပါးစပ္နဲ ့ စုပ္ျပလိုက္ပါေတာ့တယ္။

“အီးးးးးးး”
“အူးးးးးးး”
“အိုးးးးးးး”

ၾကည့္ေနၾကတဲ့ သူေတြအားလံုး လန္ ့ျဖန္ ့ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြ ဆီက
အာေမဋိတ္သံေတြ ထြက္လို ့ မဆံုးခင္မွာတင္ပဲ ဆရာက …

“ကဲ... အားလံုးျမင္ျပီးၾကတဲ့အတိုင္း... မင္းတို ့ ေတြ
ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့... ဆရာလုပ္ျပတဲ့ အတိုင္း လိုက္လုပ္ၾကေပေတာ့”

မယံုမရွိၾကပါနဲ ့။

‘ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင’္ ဆိုတဲ့ စကားဟာ အေတာ့္ကိုပဲ ‘တာ’ သြားပါတယ္။
ေစာေစာတုန္းက 'ဟင္' ရယ္ ' ဟယ္' ရယ္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အဲဒီ
မသတီစရာ အပုတ္ေကာင္ၾကီးကို ဘယ္လိုမွ ရြံရွာမေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

လက္ညိွဳးေလးကိုေထာင္… အေပါက္ကေလးထဲကို ထည့္… ျပီးေတာ့ ‘ျပြတ္’ ကနဲ ျမည္ေအာင္ စုပ္…။

ဒီအတိုင္း ေက်ာင္းသားေရာ ေက်ာင္းသူပါမက်န္ တလွည့္စီ လိုက္လုပ္ၾကပါေတာ့တယ္။

အားလံုးလက္ေတြ ့လုပ္ျပီးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ပေရာ္ဖက္ဆာက က်န္ရွိေနေသးတဲ့
တစ္ခ်က္ကို ဆက္ျပီး ပို ့ခ်တာေပါ့။

“ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့... ပိုျပီး အေရးပါတဲ့..အျပင္… အေတြ ့အၾကံဳ
မရွိေသးသူမ်ားအဖို ့… လိုက္လုပ္ဖုိ ့ အင္မတန္မွပဲ ခဲယဥ္းတယ္။ အဲဒီအခ်က္က
ဘာလဲဆိုေတာ့... မ်က္စိလ်င္လ်င္ထားျပီး... စူးစမ္းေလ့လာတတ္ဖို ့ပါပဲ။”

“အခုနတုန္းက... ဆရာမင္းတို ့ေရွ ့မွာ ႏိႈက္ျပတဲ့ လက္က...
လက္ခလယ္ျဖစ္ျပီး… ပါးစပ္ထဲကိုေတာ့... လက္ခလယ္ မဟုတ္ဘဲ... လက္ညိွဳးကို
ထည့္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာလိုက္ၾကည့္ရသေလာက္... ဒီအခ်က္ကို...
ဘယ္ေက်ာင္းသားမွ... သတိမမူမိလိုက္ၾကပါဘူး…”

“တိန္…”

" ဟဲ့ သမီး ..ဒါက ဘယ္သြားမွာတုန္း "

" ေမေမ...သမီး အင္တာနက္ဆိုင္မွာ အင္တာနက္သြားသံုးမလို႔ ..နည္းနည္းေနာက္က်မယ္ေနာ္"
" ေအး...ေအး... သမီး.. ေကာင္းတယ္.. အင္တာနက္သံုးတာဆိုေတာ့ ဗဟုသုတရၿပီးေတာ့ ပညာစံုတာေပါ့"
" ဟုတ္ကဲ့ပါေမေမ..သမီးက အင္တာနက္ေပၚမွာ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ရွာလို႔ရလို႔ အခ်ိန္ရတိုင္း သြားသြားၿပီးေတာ့သံုးေနရတာေပါ့"
" ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္...သမီး.. ဒါလည္း ပညာေရးပဲေလ.. ေရာ့..ေရာ့.. သမီးသံုးဖို႔ ပိုက္ဆံယူသြားဦး"
" ဟုတ္"


ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေကာင္မေလး အင္တာနက္ဆိုင္ကို ေရာက္ေရာေပါ့ဗ်ာ....
ေရာက္ေတာ့ စက္ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းပဲ ..ဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း G-talk ကို ဖြင့္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ....
ဟုတ္တယ္ေလ.. လူ 10 ေယာက္မွာ အင္တာနက္ဆိုင္ေရာက္ရင္ 9 ေယာက္ကေတာ့ ဘာစလုပ္သလဲ.. G-talk ပဲစဖြင့္တာေပါ့....
ဒါက အင္တာနက္သံုးတဲ့သူေတြရဲ႕ icon ၿဖစ္ေနၿပီေလ....
အင္း..ေစာေစာကေၿပာတဲ့ ေကာင္မေလးအေၾကာင္းေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္.... ေၾသာ္... ေၾသာ္...
ဂ်ီေတာ့ ဖြင့္တဲ့ေနရာေရာက္သြားၿပီ...

စဖြင့္ဖြင့္ၿခင္းပဲ.. "ဟိုင္း" ေပါ့ဗ်ာ... ကိုကို ဘာေတြလုပ္ေနလဲ.. မေတြ႔ရတာၾကာၿပီေနာ္.. ေနေကာင္းလား..ဘာညာသရကာေပါ့ဗ်ာ..

အဲ...အဲ... မၿပီးေသးဘူးဗ်... ေနာက္ထပ္ Account တစ္ခုနဲ႕က .. ေမာင္.. ဘာေတြလုပ္ေနလဲ.. ဒီကေတာ့သတိရေနတာ ေမာင္က ဖုန္းေလးေတာင္မဆက္ဘူး... အင္းေပါ့ ဘာညာသရကာပဲေလ.. ဟီဟိ

ၿပီးၿပီထင္လို႔လား.. ဘယ္ၿပီးဦးမလဲ..ေနာက္ထပ္ Account သစ္တစ္ခုနဲ႕.. ကိုၾကီးလား... ဘာညာသရကာေပါ့....

ဒီလိုနဲ႕ အရည္မရအဖတ္မရတဲ့ စကားေတြ ေၿပာလိုက္တာ အခ်ိန္က ကုန္မွန္းမသိကုန္ေရာ... အဲဒီအခ်ိန္တင္ ဘယ္ကမလဲ...
တစ္ပါတ္မွာ ၇ ရက္ရိွတာ ေကာင္မေလးခမ်ာ မအားရွာဘူး... အေကာင့္တစ္ခုက ကိုကို နဲ႔က တစ္ရက္... ေနာက္ထပ္ အေကာင့္ တစ္ခုက ေမာင္ နဲ႕က တစ္ရက္ ... ေနာက္ထပ္ အေကာင့္တစ္ခုက ကိုၾကီးနဲ႕က တစ္ရက္... စုစုေပါင္းသံုးရက္ေပါ့....

ဒီေလာက္ပဲ ထင္ေသးလား..ဘယ္ဟုတ္မလဲ..ေက်ာင္းမွာက ရိွေသးတယ္ေလ... သူငယ္ခ်င္းမကရည္းစားမက် ေကာင္ေလးေတြက ...

အိမ္လည္းၿပန္ေရာက္ေရာ... ေမေမရယ္ ..အင္တာနက္ဆိုင္မွာေလ.. သမီးတို႔လို လူငယ္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ သိလား..
မ်ားမွာေပါ့ ေမေမရယ္.. အင္တာနက္ဆိုတာ ကိုယ္သိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြအကုန္သိရတယ္ေလ...

ဟုတ္တာေပါ့.. သိရတာေပါ့... ေတာ့္ေတာ့္ကို သိရပါတယ္.. ဟိုမင္းသမီးက ဘယ္သူနဲ႕ ဘာၿဖစ္လို႔တဲ့
ဟိုမင္းသားကလည္း ဟိုဟာေလ.. အယ္.. ဟို အဆိုေတာ္ကေတာ့ ဟိုလိုတဲ့....

ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုေလးေတြေပါ့.....
သူမ်ားႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြေတာ့ ဘာေတြသံုးေနၾကလဲ ဘာေတြလုပ္ေနၾကလည္း ေတာ့မသိဘူးေလ... ကြ်န္ေတာ္မွ ႏိုင္ငံၿခားကို မေရာက္ဘူးတာ
ဒါေပမယ့္ ၾကားဘူးတာေလးေတြေတာ့ရိ္ွတယ္ေလ... ဟိုက 13 ႏွစ္သားေလာက္ဆိုရင္ အင္တာနက္ေပၚမွာ ပညာရွာတတ္ေနၿပီ.. ဘယ္ဆိုဒ္က ဘယ္လို..
ဆိုတာကို ထံုးလိုေၿခေရလိုေႏွာက္ေနၿပီ....

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရႊၿမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြကေတာ့ အားက်စရာေတာ့ ေကာင္းသား... အင္တာနက္သာသံုးေနတယ္.. ဘာမွမသိတဲ့သူေတြက တစ္ပံုၾကီး.... ဂ်ီေတာ့ ဂ်ီေမးလ္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းၾကီးကြ်မ္းက်င္ၾကတယ္.... လူငယ္ေတြလားဆိုေတာ့ လူၾကီးလို႔ေၿပာလို႔ရတဲ့ လူေတြကလည္းတစ္ပံုၾကီး... အဲဒီထဲမွာ ေက်ာင္းဆရာမေတြလည္းပါတယ္.. သင္တန္းဆရာမေတြ ဆရာေတြလည္းပါတယ္...
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သိတဲ့ ဆရာမေလးတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္တယ္.. ဘာေၿပာလည္းဆိုေတာ့
" အစ္မကေလ..ဘာမွေတာ့သိပ္မသံုးၿဖစ္ပါဘူး..အြန္လိုင္းမွာ ဂ်ီေတာ့ေလး ဂ်ီေမလ္းေလးဖြင့္ၾကည့္ရံုပါတဲ့"
ေကာင္းပါေလေရာ..... ဆရာမက အြန္လိုင္းမွာ အခ်ိန္ရတိုင္းလာသံုးတယ္.. ဘာလုပ္သလဲ..က်ဴက်ဴစိန္လုပ္တယ္ေပါ့
ဟီးးးးးးးးးးးးးးးးးး အဲဒီဆရာမသင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြေရာ..က်ဴက်ဴစိန္ေလးေတြပဲေပါ့ဗ်ာ.............

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာခ်င္တာက 1နာရီကို ပိုက္ဆံ 400 ၊500 ေလာက္ေပးၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ကုန္ လက္ေညာင္း ေနာက္ဆံုးထၿပန္သြားေတာ့လည္း ေခါင္းထဲမွာဘာမွအက်ိဳးရိွတဲ့ အသိေတြပါမသြားဘူး... အဲ..ပါသြားတာတစ္ခုေတာ့ရိွတယ္...
သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႕ၿဖစ္ေတာ့ ေၿပာလို႕ရတာေပါ့... " ဟဲ့ ငါ့အေကာင့္ထဲက ဟိုေကာင္ေလးက ဟိုၿမိဳ႕ကတဲ့..မဆိုးဘူးေတာ့္..
ဟိုေကာင္ေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးရီရတယ္သိလား.. ခင္လိုက္တာဟယ္..သူ႔ကို.." ဒါပဲေၿပာၿဖစ္ၾကမွာေပါ့.... 

ဘယ္မွာေတာ့ ဘာအလုပ္ေတြေခၚေနၿပီ..အဲဒီကို လုပ္ခ်င္ရင္ ဘာေတြတတ္ထားရမယ္ ..ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းေတြရိွမွ ရမွာလံဲ.. ဟိုသင္တန္းမွာေတာ့ ဘာေတြသင္ေနၿပီ.. ေၿပာရရင္ေတာ့ ေၿပာမဆံုးေပါင္ေတာသံုးေထာင္ပါပဲ..ဘာေတြဘာေတြ..ေပါ့.. သင္စရာသိစရာေတြ... တစ္ပံုတပင္ၾကီး...အဲဒါေတြက်မေျပာဘူး... အင္း... ေတာ္လိုက္တဲ႕ငါ႕သမီးေလးပါလား...။

''၁.''


တစ္ခါက လူသားစားေသာ လူမ်ဳိးႏြယ္ အၾကီးအကဲ တစ္ဦး ေလယာဥ္ပ်ံစီးေလသည္။
ေလယာဥ္မယ္........"ဘာမ်ားသံုးေဆာင္မလဲရွင္။"
အၾကီးအကဲ..........."ခရီးသည္ေတြရဲ႕ နာမည္စာရင္းကို အရင္ျပစမ္းပါ။"

''၂.''


တစ္ခါက ခ်စ္သူနွစ္ဦး စကားမ်ားၾကသည္။
မိန္းကေလး " ရွင္ဟာ ဘာမွ အသံုးမက်တဲ့ အမွိုက္ပဲ"
ေယာကၤ်ားေလး " အမွုိက္မွန္းသိရက္နဲ႔ ဘာလို႔ ခ်စ္ခဲ့လဲ"
မိန္းကေလးမွာ ပိုေဒါသထြက္ျပီး " ရွင္ဘာသိလို႔လဲ ဒါကြ်န္မ recycle
လုပ္ေနတာရွင့္"

''၃.''


"ကြ်န္ေတာ္ဟာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ခ်စ္သူလား"
" ဒါေပါ့ရွင္.... ဘာျဖစ္လို႔ ေယာက်ၤားေလးတိုင္းက ဒီေမးခြန္းကို ေမးၾကသလဲ
မသိဘူး"

''၄.''


ကၾကီး "ABCD ... ၂၆ လံုးထဲမွာ ET မရွိရင္ ဘယ္နွစ္လံုးက်န္မလဲ"
ခေခြး " ၂၄ လံုးက်န္မယ္"
ကၾကီး " မွားတယ္... ၂၁ လံုးပဲ က်န္မယ္"
ခေခြး " ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
ကၾကီး " ET က UFO ကိုစီးသြားရမွာ မို႔လို႔ပါ။"

''၅.''


အသက္(၆၀)ရွိ လင္မယားနွစ္ဦး ေမြးေန႔ပဲြ က်င္းပၾကသည္။ နတ္သား
တစ္ပါးေရာက္လာျပီး လိုရာဆုေတာင္း
ေစသည္။
အဘြားအို " တပည့္ေတာ္မ ကမၻာပတ္ခ်င္ပါတယ္"
နတ္သား " ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ေစ"
အဘြားအိုမွာ ေတာင္းေသာဆုျပည့္သြားသည္။
အဘိုးအို " တပည့္ေတာ္ထက္ အသက္(၃၀)ငယ္တဲ့ မိန္းကေလးကို အခုအခ်ိန္မွာ
ေပြ႔ဖက္ခ်င္ပါတယ္"
နတ္သား "ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ေစ"
အဘိုးအိုမွာ ခ်က္ခ်င္း အသက္(၉၀)ျဖစ္သြားသည္။
ဆုေတာင္းမည္ဆိုလွ်င္ စကားကို ရွင္းလင္းေအာင္ေျပာသင့္သည္။

''၆.''


မိုက္ခရိုေဆာ့ခ္၏ ဖခင္ Bill - Gatesမွာ မေတာ္တဆ
ကားတိုက္မွုျဖင့္ေသဆံုးသြားသည္။ (တကယ္မထင္ေစခ်င္ပါ)
ယမမင္း " ခင္ဗ်ားကို နတ္ျပည္ပို႔ရမလား၊ ငရဲျပည္ပို႔ရမလား ဆံုးျဖတ္လို႔
မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ကြန္ျပဴတာေတြကို
ထီထြင္ျပီး လူေတြကို ခင္ဗ်ား အမ်ားၾကီး အက်ဳိးျပဳခဲ့တယ္။ အံ့မခန္းတဲ့
အသံုး၀င္ WINDOWS ေတြကိုလည္း ထြင္
ခဲ့တယ္။ နတ္ျပည္သြားခ်င္သလား၊ ငရဲျပည္ သြားခ်င္သလား ခင္ဗ်ားဘာသာ
ဆံုးျဖတ္ေပေတာ့"
Bill - Gates " နတ္ျပည္နဲ႔ ငရဲျပည္ ဘာမ်ားကြာျခားပါသလဲ"
ယမမင္း "ခင္ဗ်ားဆံုးျဖတ္လို႔ ရေအာင္ အဲဒီ ေနရာနွစ္ေနရာကို
က်ဳပ္အရင္လိုက္ျပမယ္"
သို႔နွင့္ ငရဲျပည္သို႔ သူတို႔ေရာက္လာၾကသည္။ ငရဲျပည္မွာ သန္႔ရွင္းေသာ
ပင္လယ္ကမ္းစပ္၊ ျဖဴေဖြးေသာ သဲျပင္နွင့္
မိန္းမလွေလးမ်ားျဖင့္ လွပေနသည္။ Bill - Gates မွာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္။
သို႔နွင့္ နတ္ျပည္သို႔ သူတို႔ ေရာက္လာၾကျပန္သည္။ နတ္ျပည္မွာ လွပေသာ
တိမ္တိုက္နွင့္ နတ္သမီးမ်ား ေပ်ာ္ပါး
ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ငရဲျပည္ေလာက္ စဲြေဆာင္မွုမရွိေပ။
Bill - Gates "ကြ်န္ေတာ္ ငရဲျပည္ပဲ သြားမယ္"
ယမမင္း "ေကာင္းျပီ"
သို႔နွင့္ နွစ္ပတ္ၾကာေသာ္ ယမမင္းမွာ ဒီသန္းၾကြယ္သူေငွး ငရဲျပည္မွာ
ဘာမ်ားလုပ္ေနသလဲ ဟု သိခ်င္ေသာေၾကာင္း
ငရဲျပည္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ Bill - Gatesမွာ လက္က်င္း၊
ေျခက်င္းမ်ားခတ္ျပီး အနွိိပ္စက္ခံေနရသည္။
Bill - Gates "ဒီေနရာဟာ အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့တဲ့
မိန္းမလွေလးေတြေရာ၊ သဲျဖဴျဖဴနဲ႔
ပင္လယ္ ကမ္းစပ္ေတြေရာ ဘယ္ေရာက္ကုန္ျပီလဲ"
ယမမင္း " ေအာ္ အဲတာေတြလား....အဲတာေတြက Screen Saver ေတြေလ"

မဟာယာနဘာသာကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္၀င္တစားရွိေသာ္လည္း အေႀကာင္းေႀကာင္း
ေႀကာင္႔မေလ႔လာၿဖစ္ပဲ အလွမ္းေ၀းေနႀကတာကို သတိထားမိပါတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔
ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး ဖာသိဖာသာေနတာလဲ ပါမွာပါ၊ သုိ႔ေသာ္လည္း
တိုင္းတပါးကို ေရာက္လာ
တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ကုိယ္႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘာသာမ်ိဳးစုံ၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ၊
ေနာက္ဆုံး ဘာသာမဲ႔ ၀ါဒသမားကအစ ေတြ႔ၿမင္ေနႀကရတာေႀကာင္႔ မသိမၿဖစ္အေနနဲ႔
လိုအပ္လာတယ္၊ စာေရးသူတို႔ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတြမွာေတာင္
ၿမန္မာၿပည္မွာတုံးက မလိုအပ္ဖူးလို႔ ထင္ခဲ႔မိတယ္၊

အခုေတာ႔ ကိုယ္႔၀န္းက်င္မွာ မဟာယာနဘုန္းႀကီးေတြ၊ သီလရွင္ေတြ ၊ တရုတ္
ကိုးရီးယား ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြကို ေတြ႔လာ၇တဲ႔ အခါမွာေတာ႔
သူတို႔ဘာသာအေႀကာင္းကို မသိလို႔ မရေတာ႔ဘူူး၊ သူ႔တို႔ဘာသာကုိ အစအဆုံး ဘုရား
တရားက အစ လုိက္ေမးေနရတယ္ ဆုိရင္ ကိုယ္႔ၿမန္မာလူမ်ိဳး
သိကၡာေတာ္ေတာ္က်ေနၿပီ၊ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး ေၿပာတဲ႔ စကားတခြန္းကို
မွတ္သားမိဘူးတယ္၊ ဘယ္ဘာသာကို မဆို ေလ႔လာထားပါ၊ သူတို႔နဲ႔ စကားေၿပာလို႔
အနိုင္လိုခ်င္၇င္ သူ႔တို႔ ဘာသာရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို သိေနေတာ႔ ေၿပာဆိုရတာ (
ေနာက္ဆုံး ၿငင္းခုံရင္ေတာင္ ကိုယ္က အနိုင္ရမယ္ ) သိပ္လြယ္တယ္ တဲ႔။
အထူးသၿဖင္႔ စာေရးသူတို႔ ၿမန္မာနိုင္ငံမွာ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ ဆိုတာ
တရုတ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွ
ာသာ ရွိတာမို႔ ရဟန္းသံဃာေတြေရာ ဒကာ ဒကာမေတြပါ အလွမ္းေ၀းေနခဲ႔ႀကတယ္။ ဒါေႀကာင္႔ လက္လွမ္းမီွသေလာက္ကို တင္ၿပလို္က္ပါတယ္၊

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ - မည္ပုံ

ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာ မဟာသကၠရာဇ္ ( ၁၄၈ )ခုနွစ္
ကဆုန္လၿပည္႔ေန႔မွေနာက္ ၃ လလြန္ေၿမာက္ၿပီးေသာအခါ အရွင္မဟာကႆပဦးေဆာင္ေသာ
ရဟႏၱာမေထရ္ ၅၀၀ ၿဖင္႔ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္တို႔ကို တလုံးတပါဒမွ် ၿပင္ဆင္ ၿဖည္႔စြက္ၿခင္း၊
ထုတ္ႏွဳတ္ပယ္ရွားၿခင္း အလ်င္းမရွိခဲ႔ပဲ ေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္႔အတုိင္း
တေသြမတိမ္း ပထမသဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူခဲ႔ႀကသည္။
အခ်ဳပ္အားၿဖင္႔ ဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ႔ၿပီးေသာ တရားေတာ္တို႔ကို ယေန႔အခ်ိန္အထိ တလုံးတပါဒမွ် ၿပင္ဆင္ၿဖည္႔စြက္ၿခင္းမရွိပဲ တပည္႔သား သာ၀က အစဥ္အဆက္ လက္ဆင္႔ကမ္း သယ္ေဆာင္လာေသာ ၀ါဒကုိ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ
( တပည္႔သား သာ၀က မေထရ္အစဥ္အဆက္ သယ္ေဆာင္လာေသာ ဘုရား၀ါဒ ) ဟု
မွတ္နို္င္ပါသည္။

ဒုတိယ သဂၤါယနာ
ၿမတ္ဗုဒၶ လြန္ေတာ္မူၿပီး သာသနာႏွစ္ေပါင္း (၁၀၀)ၾကာၿပီးေနာက္ ၀ဇၨီတိုင္းသားရဟန္းမ်ား (ေဒ၀ဒတ္
တပည့္မ်ား )မွ အဓမၼ၀တၳဳ (၁၀)ပါးကို ေတာင္းဆုိခ့ဲၾကသည္။ ဥပမာ ေနလက္တစ္သစ္လြဲသည္႔
အခ်ိန္အထိ ၀ိကာလေဘာဇန လုပ္နို္င္တယ္၊ ေသႏု(အရက္ခပ္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ယခုေခတ္
ထန္းရည္လိုမ်ိဳး )ကို ေသာက္နိုင္တယ္၊ ေရႊေငြမ်ားကို လူေတြလို စိတ္ႀကိဳက္
ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳနို္င္တယ္ -- စသျဖင့္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီး ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္အား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္လာသျဖင့္ ထုိရန္သူတို႔အား ကာကြယ္ရန္ ဒုတိယအႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ရၿပန္သည္။

(၂) သာသနာႏွစ္ (၁၀၀)ႏွစ္
(၃) ေနရာ ေ၀သာလီျပည္၊ ၀ါဠဳကာရာမေက်ာင္း
(၄) ေခါင္းေဆာင္ အရွင္ယသမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ေရ၀တႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိ
(၅) သံဃာဦးေရ ရဟႏၲာေပါင္း (၇၀၀)
(၆) မင္း ကာလာေသာကမင္း
(၇) ၾကာျမင့္ခ်ိန္ (၈) လ

အရွင္ယသ၊ အရွင္ေရ၀တ အရွင္သဗၺကာမီ ဦးေဆာင္ေသာ ၇ဟႏၱာမ်ား ေ၀သာလီၿပည္၌ သဂၤါယနာတင္ေနစဥ္ ၀ဇၨီတိုင္းသားရဟန္းပ်က္မ်ားကို သံဃာထု၊ မင္းပရိသတ္ထု၊ ၿပည္သူလူထု ေပါင္းၿပီး နွင္ထုတ္ခဲ႔ႀကသည္၊ ထိုရဟန္းပ်က္ မ်ားကာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ပမာဏ ရွိခဲ႔သည္ ဟူ၏။

ထိုရဟန္းပ်က္တို႔ ကို တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္လုိက္ရာ ၎တို႔သည္ ဟိမ၀ႏၲာေတာင္ေျခဖက္ သို႔ သြားေရာက္
ၿပီး ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးမွ သနားကာ ခိုလႈံခြင့္ေပးလိုက္ရာမွ ထုိရဟန္းတို႔သည္လည္း သဂၤါယနာစင္ၿပိဳင္ တင္ခဲ့ၾကသည္။

ထုိရဟန္းတို႔အား တစ္ေသာင္းေက်ာ္ဟူေသာ ႀကီးမားေသာ အင္အားရွိသျဖင့္
မဟာသံဃိကဂိုဏ္းဟု နာမည္ တြင္ခ႔ဲသည္၊ ထိုဂိုဏ္းမွ မဟာယာန၀ါဒ ၿဖစ္လာသည္။
ထုိမွတဖန္ ေ၀သာလီ၌ က်န္ရိွခဲ့ၾကေသာ ရဟႏၲာ ( ၇၀၀ )အဖြဲ႔အား ဟီနယာနဂိုဏ္း
ေသးငယ္ ေသာဂိုဏ္း ( တနည္းအားၿဖင္႔ သဗၺတၳိ၀ါဒဂိုဏ္း ) ဟု ေခၚတြင္ခဲ့သည္။
ထိုဂိုဏ္းမွ ေထရ၀ါဒ ဆင္းသက္လာပါသည္။ အမွန္ကေတာ႔ ငါတို႔က ရြာရဲ႕
ေၿမာက္ပိုင္းမွာ ေနတယ္ ဆိုရင္ သူတို႔က ေတာင္ပိုင္းမွာ ေနတယ္ ဟု အလိုလို
မေၿပာေသာ္လည္း ေၿပာသကဲ႔သို႔ ေထရ၀ါဒ ကိုလည္း မဟာယာန ၀ါဒီ တို႔သည္ ဟီနယာန ဟု
သုံးစြဲခဲ႔ႀကေလသည္၊

အိႏိၵယ ေတာင္ပိုင္းေဒသမွ စကာ ၿပန္႔နွ႔ံခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ ေတာင္ပိုင္းဗုဒၶဘာသာ(ေထရ၀ါဒ) ဟုလည္းအလြယ္တကူ မွတ္နို္င္ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္း၊ ၿမန္မာ၊
ကေမၻာဒီယား၊ လာအို နိုင္ငံတို႔တြင္ သာသနာထြန္းကားေနဆဲမို႔ ေထရ၀ါဒ ၅
နိုင္ငံ ဟု အမ်ားက အသိအမွတ္ၿပဳ လက္ခံထားဆဲၿဖစ္သည္။

မဟာယာနမွာေတာ႔ မဇၥ်ိမေဒသ အိႏိၵယၿပည္ ေၿမာက္ပိုင္း ဟိမ၀ႏၱာကေန
ၿပန္႔ပြားခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာ ( မဟာယာန ) ဟု
မွတ္နို္င္သည္၊ဘီစီ ၁ ရာစု မွ စကာ ေအဒီ ၁ ရာစု အအေတာအတြင္း မဟာယာန ၀ါဒ
စတင္ၿဖစ္ေပၚလာသည္ဟု သိရသည္၊ မဟာယာနတို႔၏ Saddharma Pundarika Sutra
သဒၶမၼပု႑ရိက သုတ္တြင္မူ ေအဒီ ၂ ရာစုမွ စကာ ေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္ေသာ Nagarjuna
နာဂဇုန သည္ သူ၏ သုညတ၀ါဒကို စြဲကိုင္ကာ အင္အားႀကီးမားေစခဲ႔သည္၊ ေအဒီ ၄
ရာစုေလာက္တြင္ေတာ႔Asanga အသဂၤ နွင္႔ Vasubandhu ၀သုဗႏၶဳ တို႔ လက္ထက္တြင္
မဟာယာနဘာသာသည္ အထြတ္အထိပ္အေၿခအေနသို႔ ေရာက္ရွိေအာင္ ၿပန္႔ပြားခဲ႔သည္ဟု
ဆိုရပါမည္။
( မဟာ - ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ၊ ယာန - နိဗၺာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ အရာ၊ ယာဥ္ဟူေသာ၊ ၀ါဒ - အယူရွိသူ )

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာ ေခၚ မဟာယာန သည္ တရုတ္ၿပည္၊ တိဗက္၊
ပါကစၥတန္၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဗီယက္နမ္၊ ကိုးရီးယား ဂ်ပန္ စေသာ ေတာင္ အာရွ
နိုင္ငံမ်ားအထိ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ၿပန္႔ပြားခဲ႔သည္၊
ထုိနိင္ငံတို႔တြင္ ေထရ၀ါဒ ဘာသာ အားေကာင္းစြာ ပ်ံ႕နွ႔ံသည္ဟူ၍
မႀကားဖူးခဲ႔ေပ။ အနည္းစုေတာ႔ ရွိခဲ႔လိမ္႔မည္၊ ထို႔ေႀကာင္႔ တရုတ္ ဂ်ပန္
ကိုးရီးယား တုိ႔၏ ဘာသာေရး အခန္းက႑မ်ားတြင္ တုံးေခါက္ၿခင္း၊ ဖေယာင္းတိုင္
အေမႊးတိုင္ ထြန္းၿခင္း ေသသူအား ရည္စူးကာ စကၠဴမ်ားအားမီးရွိဳ႕ ၿပာခ်ၿခင္း
စသည္မ်ားသည္ နိုင္ငံ ဓေလ႔ ယဥ္ေက်းမွဳ႕အရ အနည္းငယ္ ကြဲလြဲသည္မွအပ
တူညီေနႀကေပသည္။

ၿပိဳက်ခါနီး အိမ္ကို က်ားကန္ ထားရသလိုၿဖစ္ေနတဲ႔ မဟာယာန ဘာသာဟာ
ေနာက္ပိုင္းေခတ္မွာေတာ႔ ဂ်ပန္နိုင္ငံက စၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ား
အိမ္ေထာင္ၿပဳသင္႔တဲ႔ဂိုဏ္း၊မၿပဳသင္႔တဲ႔ ဂိုဏ္း ဆိုၿပီး ကြဲၿပားလာတယ္၊ တခ်ိဳ႕အရက္ေသာက္ႀကတယ္၊ တခ်ိဳ႕က
မေသာက္ဘူး၊ တခ်ိဳ႕သက္သက္လြတ္စားတယ္၊ တခ်ိဳ႕က မစားႀကဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔
ယခုအခ်ိန္မွာ ကိုးရီးယား ဂ်ပန္ ဘုန္းႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
အိမ္ေထာင္ရွိႀကတယ္၊ အရက္ေသာက္ႀကတယ္၊ ပါတီ နိုက္ကလပ္တက္ႀကတယ္ လို႔ တဆင္႔စကား ႀကားဖူးပါတယ္၊ တရုတ္၊ တိဗက္ ေဟာင္ေကာင္ ထုိင္၀မ္ စတဲ႔
နိုင္ငံေတြမွာ ရွိတဲ႔ မဟာယာနဘုန္းႀကီး ေတြကေတာ႔ အိမ္ေထာင္ၿပဳတယ္ လို႔
မႀကားမိပါဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔ သူတို႔ကေတာ႔ နည္းနည္း သန္႔ရွင္းေသးတယ္ လို႔
ယူဆ၇မွာပါ။ သက္သက္လြတ္၀ါဒကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးစိုးေနဆဲပါပဲ၊ ဒါကလဲ
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါကတည္းက အရွင္ေဒ၀ဒတ္က ေတာင္းဆု ငါးပါးထဲမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသက္သက္လြတ္ စားဖို႔ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူပါဘုရား - ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္ခဲ႔ဖူးေပမယ္႔ ဘုရားရွင္က ခြင္႔မၿပဳခဲ႔ဘူး။

အရင္းစစ္ေတာ႔ အၿမစ္ေၿမက - ဆုိသလို ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာေခၚ မဟာယာန၀ါဒ
ဟာလဲ ဒုတိယသဂၤါယနာ တင္ခ်ိန္ ကတည္းက အဓမၼ၀ါဒက ေန ဆင္းသက္လာတာမို႔
အယူ၀ါဒေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လြဲေနတာ မထူးဆန္းေတာ႔ပါဘူး။

လြတ္ေၿမာက္ရာ လမ္းမ်ား နွုိင္းယွဥ္ခ်က္
ေထရ၀ါဒ ဘာသာ တြင္ နိဗၺာန္ ပန္းတိုင္သို႔ -
၁ ။ သမၼာသမၺဳဒၶ အၿဖစ္နွင္႔ ကူးေၿမာက္ၿခင္း၊
၂ ။ ပေစၥကဗုဒၶါ ဘုရားငယ္အၿဖစ္ ကူးေၿမာက္ၿခင္း၊
၃ ။ သာ၀က ေဗာဓိ - ေခၚ ရဟႏၱာအၿဖစ္ ကူးေၿမာက္ၿခင္း ဟု သုံးမ်ိဳးရွိသည္။

မဟာယာန ဘာသာတြင္လည္း -
Bodhisattvayana, ( ေဗာဓိသတၱ ယာန ) ဘုရားအေလာင္းယာန၊
Prateka-Buddhayana, ( ပေစၥက ဗုဒၶယာန ) ပေစၥဗုဒၶါေလာင္း ယာန၊
Sravakayana ( သာ၀က ယာန ) သာ၀ကေလာင္း ယာန၊ၿဖင္႔ ကူးေၿမာက္ၿခင္း ဆိုၿပီး တူညီေသာ အမ်ိဳးအစားမ်ား ေတြ႔ရသည္။

ေထရ၀ါဒ ႏွင္႔ မဟာယာန၀ါဒတြင္ တူညီေသာ အဂၤါ ( ၆ ) ခ်က္
(၁) ျမတ္စြာဘုရားကို နွစ္ဖက္စလုံးက ဆရာ အျဖစ္လက္ခံၾကတယ္။
(၂) သစၥာ ေလးပါး တရားေတာ္ကို ႏွစ္ဖက္လံုးက အျပည္႔အ၀လက္ခံၾကတယ္။
(၃) မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားကိုလဲ လက္ခံတာခ်င္း တူညီတယ္၊

(၄) ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာေတာ္ကို လက္ခံတာလဲ တူညီတယ္၊
(၅) ဖန္ဆင္းရွင္ကို ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ လက္မခံပဲ ပယ္ၿမစ္ပါတယ္။
(၆) အနိစၥ ၊ဒုကၡ၊အနတၱ နဲ႔ သီလ၊သမာဓိ ၊ပညာေတြကို ႏွစ္ဖက္လံုးက လက္ခံၾကတယ္။

Mahayana and Theravada
Now, what is the difference between Mahayana and Theravada?
I have studied Mahayana for many years and the more I study it, the
more I find there is hardly any difference between Theravada and
Mahayana with regard to the fundamental teachings.

1- Both accept Sakyamuni Buddha as the Teacher.
2- The Four Noble Truths are exactly the same in both schools.
3- The Eightfold Path is exactly the same in both schools.
4- The Paticca-samuppada or the Dependent Origination is the same in both schools.
5- Both rejected the idea of a supreme being who created and governed this world.
6- Both accept Anicca, Dukkha, Anatta and Sila, Samadhi, Panna without any difference.

အနတၱကို နွစ္ဖက္စလုံးက လက္မခံႀကေပမယ္႔ ကြဲျပားခ်က္က တရားေတာ္ေတြ မဟုတ္ဘဲ
ေဗာဓိသတၱ လို႔ ေခၚတဲ႔ ဘုရားေလာင္း ၊ ဘုရားက်င္႔စဥ္ အေပၚမွာ ထားတဲ႔ သေဘာထား
ျဖစ္ေနတယ္။
ေထရ၀ါဒ က ဘုရားေလာင္း ကို ပုထုဇဥ္ပဲရွိေသးလို႔ မကိုးကြယ္ဘူး။ ေထရ၀ါဒဆိုတာ
ရဟႏၱာ ျဖစ္ဖို႔ က်င္႔တဲ႔ ၀ါဒျဖစ္ျပီး ၊ မဟာယာနကေတာ႔ ဗုဒၶျဖစ္မယ္႔
ဘုရားေလာင္း ေဗာဓိသတၱက်င္႔စဥ္ကို လက္ခံတဲ႔ ၀ါဒပါ။
ေထရ၀ါဒမွာ ေဗာဓိသတၱကို လြတ္ေျမာက္ရာ သစၥာတရားကို မသိေသးတဲ႔ ပုထုဇဥ္မို႔ မကိုးကြယ္
ေသးေပမယ္႔ ၊ မဟာယာန မွာေတာ႔ ကိုးကြယ္စရာ ေဗာဓိသတၱေတြ မ်ားပါတယ္။ ဘုရားေလာင္း ၊ ဘုရားရဲ႔ မိခင္၊ ဖခင္ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။

ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဓမၼစၾကာႏွင္႔ ၀ိပႆနာ တရားေတာ္ကို နာဖူးပါတယ္၊
မဟာယာန အယူ၀ါဒမွာ - အရဟတၱဖိုလ္ရျပီးသား ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒီဘ၀ကေန
နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳလို႔ မရေသးဘူး။ ရဟႏၱာအၿဖစ္ကေန အနာဂမ္ ၊ သကဒါဂမ္ ၊
ေသာတာပန္ အထိ ျပန္ ေလွ်ာက်သြားတယ္။ ပုထုဇဥ္ျပန္ျဖစ္သြားရမယ္ ။ ျပီးမွ
ဘုရားဆုပန္ျပီး ဘုရားျဖစ္ဖို႔ ျပန္ၾကိဳးစားၾကရမယ္။

ေထရ၀ါဒ မွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး - ပုထုဇဥ္ဘ၀ကေန ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊
ရဟႏၱာ အစဥ္အတိုင္းၿဖစ္ၿပီးရင္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ၿပဳရတာပါပဲ၊
ေနာက္ဆုံးဘ၀ေပါ႔၊ သူ႔အတြက္ ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာကိုယ္ဟာ ေနာက္ဆုံးပါပဲ၊
ဘုရားေဟာထားတဲ႔ စကားေလးတခြန္းရွိတယ္၊ ရဟႏၱာၿဖစ္တဲ႔သူ မ်ားလဲ
ေၿပာေလ႔ရွိႀကတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ပါ။

(၁) အကုပၸါ ေမ ၀ိမုတၱိ = ငါ၏ ရရွိၿပီးေသာ အရဟတၱဖိုလ္ ဥာဏ္သည္ ဘယ္လိုအေႀကာင္း
ေႀကာင္႔မွ မပ်က္စီးနိုင္ေတာ႔ေပ။
(၂) အယမႏၱိမာ ဇာတိ ၊ နတၳိ ဒါနိ ပုန ဗၻေ၀ါတိ = ဒီဘ၀သည္ ေနာက္ဆံုးဘ၀ပဲ။ ေနာက္ထပ္ ဘ၀သစ္ ဆိုတာ မရွိေတာ႔ဘူး၊
(၃) နာပရံ ဣတၳတၳာယာတိ ပဇာနာတိ - ၇ဟႏၱာ ၿဖစ္ၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္ က်င္႔ႀကံစရာ လုံး၀ မရွိေတာ႔ဘူး - တဲ႔။

ဒါကို ေထာက္ေသာအားၿဖင္႔ ေထရ၀ါဒဟာ အားလုံး ဘုရားေဟာစကားနဲ႔ တူညီေနေသးတယ္။
မဟာယာနမွာေတာ႔ ကိုယ္မႀကိဳက္တာေတြကို ပယ္လိုက္၊ ထုတ္လိုက္ ၿပန္ထည္႔လိုက္၊
အသစ္ထပ္တိုးလိုက္နဲ႔ ေခတ္အ ဆက္ဆက္ ၿဖတ္သန္းခဲ႔တာမို႔ ဘယ္တရားက ဘုရားေဟာ
တရား အစစ္အမွန္လဲ ဆိုတာ တိတိက်က် ေၿပာနိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ႔ အေၿခအေနကို
ေရာက္ေနပါၿပီ။ စစ္မွန္ေသာ တရားေတာ္တို႔ သည္ မိမိတို႔ လက္ထဲမွာသာ
ရွိေနေသးေသာေႀကာင္႔ အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်နိုင္ႀကပါေစ ဟုသာ
တုိက္တြန္းစကားဆိုရင္း နိဂုံး ခ်ဳပ္ပါရေစ --


ေမတၱာၿဖင္႔
အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ M A ( ပန္းကမၻာ )

ကိုးကား --
စူဠ၀ါပါဠိေတာ္
အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္
ဖားေအာက္ တရားေတာ္

ေဒၚလာေတြ ေစ်းအရမ္းက်ေနပါတယ္။ US မွ တစ္ေထာင္ပဲ ေပါက္ၿပီး စကၤာပူဆို ၆၃၀ ပဲ ရပါတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြး မေန႔ကေစ်းပါ။ မေန႔က ျမိဳ႕ထဲသြားရင္း ေဒၚလာလဲဖို႔ စိတ္ကူးရတယ္။ ေစ်းက်ေနမွန္းသိေတာ့ သိပ္မလဲခ်င္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ေယာက်ာ္းမသိေအာင္ ဝယ္ခ်င္တာေလးေတြလည္းရွိေတာ့ ဧမာေႏြလနား လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ေစ်းစံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ၆၂၀ တဲ့။ ဟိုတစ္ေန႔ကတင္ ၆၅၀ အထိရွိေသးတာ ၊ ၆၂၀ ဆိုရင္ေတာ့ မလဲႏိုင္ဘူးေပါ့။ ၆၅၀ ရမွပဲ လဲမယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မေပးၾကဘူး။ လူတစ္ေယာက္က အိုေက.. ၆၅၀ ရမယ္တဲ့။ ကိုယ္က စလံုး ၁၀၀ လဲမယ္ဆိုေတာ့ လက္လြတ္မခံခ်င္ၾကဘူး။ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးတယ္…တစ္ေသာင္းအုပ္ ခုနစ္အုပ္ကို သားေရပင္နဲ႔စည္းထားတယ္။ သူက ပိုက္ဆံကို ကိုယ့္ေရွ႕မွာတင္ ေရေပးတယ္၊ အဟုတ္.. ကိုးရြက္တစ္ခါ၊ ကိုးရြက္တစ္ခါ အုပ္ထားတဲ့ တစ္ရြက္နဲ႔ဆို ၁၀ ရြက္ တစ္အုပ္ အံကိုက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္လက္ထဲပိုက္ဆံေရာက္လာေတာ့ ဒါဘယ္လိုမွ ၇ ေသာင္း မျပည့္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ ကိုယ့္လက္နဲ႔ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေရေတာ့လည္း အံကိုက္ပဲ။ ပထမ တစ္ခါ ေရတယ္၊ စိတ္တိုင္းမက်ေသးဘူး။ ဝယ္တဲ့လူက ေျပာပါတယ္.. ေရပါ စိတ္ၾကိဳက္ေရပါ ျပည့္တယ္ဆိုမွ သူ႔ကို ငါးရြက္ျပန္ႏႈတ္ေပးပါတဲ့။ ဒုတိယတစ္ေခါက္ ထပ္ေရၾကည့္တယ္.. သူတို႔ကို ေျပာလိုက္တယ္ မဟုတ္ေသးဘူး အကို၊ ပိုက္ဆံက မျပည့္သလိုပဲလို႔။ အဲဒါဆို ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရပါတဲ့။ စိတ္ထဲက သိေနတယ္ ငါ့ကိုေတာ့ တစ္ပတ္ရိုက္ေနျပီလို႔။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ၊ သားေရပင္ကို ျဖဳတ္ ပိုက္ဆံအားလံုးကို ျဖဳတ္ျပီး က်က်နန ေရၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ..ဒင္းတို႔က ကိုးရြက္တစ္အုပ္ကို အေပၚမွာ ႏွစ္ရြက္အုပ္ထားတာပဲ၊ အဲဒီလိုခ်ည္း ႏွစ္အုပ္။ ဒီေတာ့ တစ္အုပ္ခ်င္းစီေရေတာ့လည္း ကိုးရြက္စီ၊ အေပၚက အုပ္လိုက္ေရေတာ့လည္း ခုနစ္အုပ္..ဟုတ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ခိုးထားတာမ်ား နည္းနည္းေနာေနာ ၂ ေသာင္း၊ဒါေတာင္ ကိုယ္က ေျခာက္ေသာင္းခြဲပဲ ရမွာဆိုေတာ့ သူ႕ကို ငါးေထာင္ျပန္ေပး လုပ္ေသးတာ။ ေသခ်ာေရမိေပလို႔ေပါ့။ ဒီမွာ၊ ဒီမွာ .. ရွင္တို႔ဟာက တစ္အုပ္ကို ႏွစ္အုပ္လုပ္ထားတာပဲလို႔ ပိုက္ဆံက ျပည့္မွ မျပည့္တာ အခုမွ ငါးေသာင္းပဲ ရွိေသးတာ၊ တစ္ေသာင္းခြဲထပ္ေပးခ်ည္ ဆိုေတာ့ ဒင္းတို႔က လည္တယ္။ တစ္ေသာင္းခြဲထပ္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ေဒၚလာလည္း ေပးေရာ ၊ ဟိုဘက္ကလူကို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ ေဟ့ေကာင္ မင္းၾကိဳက္ရင္ ယူတဲ့။ အခ်ဥ္ဖမ္းတာ ဖမ္းမရေတာ့ ဒီလူက ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ .. အမဟာ အေၾကြေတြတဲ့။ ဟဲ့.. နင္တို႔ကို ငါးဆယ္တန္ႏွစ္ရြက္လို႔ အစကတည္းက ေျပာလဲတာေလ.. ငါးဆယ္တန္က အေၾကြလားဟဲ့ အဲဒါမွ အေၾကြဆိုရင္လည္း နင္ကိုယ္တိုင္ စကၤာပူမွာ တစ္ရာတန္သြားရွာ၊ ေသေအာင္ရွာေတာင္ မေတြ႕ဘူးဟဲ့..လို႔ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ျပန္ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ ေအာ္..ေသခ်ာေရမိေပလို႔ပဲ။ ဒီနားမွာ ဒီလိုလုပ္စားေနက်ဆိုတာ ၾကားေတာ့ၾကားသား။ ခုေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔။ အဖမ္းအဆီးေတြ ဘာေတြလည္း အဲဒီနားက ရွိတယ္ေျပာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႔ လဲၿပီး ျပန္သြားတဲ့သူေတြကေတာ့ ခံလိုက္ရမွာပဲ။ ကိုယ္သြားေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းလာတာ ဆိုၿပီး ဝိုင္းညစ္လိုက္တာ၊ ညစ္လို႔မရေတာ့ မကိုက္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး မယူဘူးျဖစ္တာ။ အေတာ္မလြယ္တဲ့ဟာေတြ။ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၊ ဧမာေႏြလနား ေဒၚလာလဲမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သတိမလြတ္ေစနဲ႔။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္သြား၊ ကိုယ့္ေဒၚလာကိုလည္း အရင္မေပးလိုက္နဲ႔၊ ပိုက္ဆံေသခ်ာစစ္ၿပီးမွသာ ေပးဖို႔မွာခ်င္ပါတယ္။

http://www.missthonnthonn.com မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ 

ေနစၾကာလစၾကာေစတီသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္၏ အလယ္ပစၥယာ စေနေထာင္႕ ၀ိဇၨာေဇာ္ဂ်ီ ေခၚ ၀ိဇၨာညီေနာင္ေစတီေတာ္၏ အေနာက္ဘက္၊ ေရႊေတာင္ေငြေတာင္ တန္ေဆာင္းေဘးတြင္ တည္ရိွသည္။ ေစတီေတာ္သည္ အေရွ႕ဘက္တြင္ မုခ္ေပါက္၀အတြင္းရုပ္ပြားေတာ္ရိွျပီး သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ေပၚရိွ န၀င္းေစတီေတာ္ၾကီး (၉)ဆူ၌ ဥာဏ္ေတာ္အနိမ္႕ဆံုးေစတီေတာ္ျဖစ္သည္။ ေစတီေတာ္၏ အေရွ႕ဘက္ လိုဏ္ဂူ မုခ္၀ေပၚတြင္ ေနန၀င္း ေဒါင္းစၾကာႏွင္ လန၀င္ယုန္စၾကာရုပ္ကို ရုပ္လံုးေဖာ္ျပထားသည္။ ေနန၀င္း စၾကာကို ေဒါင္းရုပ္အား စေနနဂါးရစ္ပတ္ထား၍လည္းေကာင္း၊ လန၀င္းစၾကာကို ယုန္ရုပ္အား စေနနံ နဂါးအျပင္မွ ရစ္ပတ္ထားလ်က္လည္းေကာင္း၊ အျမင္ျခားေစကာ ထင္ရွားေစရန္ န၀င္းစၾကာသိဒိၶႏွစ္ပါးကို ရုပ္လံုးေဖာ္ျပထားသည္။
ဤေနစၾကာလစၾကာေစတီ၏ ေကာင္းမွဴေတာ္အလွဴရွင္မွာ စေနသားသာလွ်င္ ဧကန္အမွန္ျဖစ္ေပမည္။ ေရႊတိဂံုရင္ျပင္ေတာ္ စေနေထာင္႕မွ စေနေန႕တြင္ အႏိၱမအျပီးစခန္း ခရီးေရာက္ေပါက္ေျမာက္သြားေသာေၾကာင္႕ သာလွ်င္ ေနစၾကာလစၾကာန၀င္းစၾကာႏွစ္ဆူလံုးကို စေနနံနဂါးကိုသံုး၍ ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု အဆုိရိွေလသည္။

အကယ္၍ ယင္းေဆာင္းပါအား ျဖန္႕ေ၀ကုသိုလ္ျပဳလိုပါက http://zinmyo.tk ကို refer လုပ္ေပးပါခင္ဗ်ာ…အမွားအယြင္းတစ္စံုတစ္ရာပါရိွပါက ကၽြန္ေတာ္၏ မွားယြင္းမွူသာျဖစ္ျပီး ေစတီေတာ္၏ သမိုင္းေနာက္ခံႏွင္႕လံုး၀မသက္ဆိုင္ေၾကာင္းပါ…။ ။ 

''ႀကိဳက္တာ၀ယ္စား''

အေမရိကန္ႏိုင္ငံရွိ ၀က္ေမြးျမဴသူတစ္ဦးထံသို႔ တစ္ေန႔ေသာအခါ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာၿပီးစံုစမ္းေလ၏ ။
" ခင္ဗ်ားရဲ႕၀က္ေတြကို ဘယ္လိုအစာေတြေကြၽးသလဲဗ် "
" ကြၽန္ေတာ့္၀က္ေတြကို ထမင္းက်န္၊ ဟင္းက်န္ေတြနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္အပုပ္ေတြ ေရာစပ္ၿပီးေကြၽးပါတယ္ "
" ၾကားရတာစိတ္မေကာင္းစရာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကမၻာ့တိရိစၦာန္မ်ား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖဲြ႕ကအရာရွိပါ ။ အခုလိုက်န္းမာေရးနဲ႔မညီညြတ္တဲ့အစာေတြ ေကြၽးမႈအတြက္ခင္ဗ်ားကို ေဒၚလာတစ္ေထာင္ဒဏ္ေငြရိုက္ရပါလိမ့္မယ္ "
ဒဏ္ေငြေဆာင္ၿပီး ( ၃ ) လခန္႔ၾကာျပန္ေသာ္ ေနာက္ထပ္လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ဦး ေရာက္လာၿပီး စံုးစမ္းျပန္၏ ။
"ခင္ဗ်ား၀က္ေတြကို ဘယ္လိုအစာေတြေကြၽးသလဲဗ် "
" ဟုတ္ကဲ့၊ ေပါင္မုန္႔၊ ပူတင္း၊ ဒိန္ခဲ၊ အာလူး၊ ၾကက္ေပါင္းနဲ႔ ဗိုက္တာမင္အားေဆးေတြ ေရာစပ္ၿပီးေကြၽးပါတယ္ခင္ဗ်ာ "
" အားပါး၊ အ့ံၾသစရာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႔က အရာရွိပါ ။ ကမၻာႀကီးရဲ႕လူဦးေရေလးပံုတစ္ပံုေလာက္ ႏွစ္စဥ္အငတ္ေဘးႀကံဳေနရတာကိုေတာင္မွ ခင္ဗ်ားကၿခိဳးၿခံဳမႈမရွိဘဲ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနတာ အဲဒီအတြက္ခင္ဗ်ားကို ေဒၚလာတစ္ေထာင္ဒဏ္ေငြရိုက္ပါတယ္ "
ဒဏ္ေငြေဆာင္ၿပီး မ်ားမၾကာမီေနာက္တစ္ဦးလာျပန္ေလ၏ ။
" ခင္ဗ်ား၀က္ေတြကို ဘယ္လိုအစာေတြေကြၽးပါသလဲခင္ဗ်ား "
" တစ္ေကာင္ကို တစ္ေဒၚလာစီေပးၿပီး ႀကိဳက္တာ၀ယ္စားလို႔ ေျပာလိုက္တယ္ "


''စည္းကမ္းရွိသူ''


" လူေတြကစည္းကမ္းမရွိၾကဘူးဗ်ာ ။ ငွားၿပီးရင္ျပန္မေပးခ်င္ၾကဘူး ။ ခင္ဗ်ားတို႔ပတ္၀န္းက်င္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး "
" ကြၽန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္က စည္းကမ္းရွိရွိျပန္ေပးပါတယ္ ။ မိုးတြင္းတုန္းကငွားသြားတဲ့ထီးကို ေဆာင္းတြင္းက်ေတာ့ လာျပန္ေပးၿပီး ေစာင္ျပန္ငွားသြားတယ္ ။ ေႏြေရာက္ေတာ့ ေစာင္လာပို႔ၿပီး ယပ္ေတာင္ျပန္ငွားသြားၾကတယ္ဗ် "


''မွားယြင္းမႈ၏ရလဒ္''


" မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ညားလာတာ အခုဆိုရင္အိမ္ေထာင္သက္တမ္း အႏွစ္အစိတ္ရွိၿပီ ။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အဲဒီကိစ္စဟာ မွားယြင္းမႈတစ္ခုရဲ႕ ရလဒ္ပဲ "

" ဘယ္လို ဘယ္လို ဘာေျပာတယ္ ရွင္းစမ္းပါဦး "
" ဒီလိုေလ၊ အဲဒီမင္းကို စေတြ႕တဲ့ေန႔က ငါေလခြၽန္မိတာ မင္းကိုေခၚတာ မဟုတ္ဘူး ။ တကၠစီသမားကိုကြ "


''သိနားလည္မႈ''


" မင္းတို႔ထဲမွာ စႏၵရားအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့သူ ပါသလားကြ "
" ပါပါတယ္ဆရာ၊ ကြၽန္ေတာ္ စႏၵရားတီးတတ္ပါတယ္။ စႏၵရားအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ "

" ဒါဆို ဒီစႏၵရားကို ကားေပၚတင္တဲ့အခါ မင္းကဦးေဆာင္ၿပီး ဂရုစိုက္တင္ေပးစမ္းပါကြာ "
 
 
''သူ႕လက္ရာ''

 
 " ဒီေန႔ ကြၽန္မခ်က္ေကြၽးတဲ့ဟင္းက ဘယ့္ႏွယ္ေနလဲဟင္ "

" ေကာင္းတယ္ မိန္းမရာ၊ ခ်ိဳၿပီးဆိမ့္ေနတာပဲ "
" မဟုတ္ေသးပါဘူးေတာ္၊ ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းစာအုပ္ထဲမွာ ခ်ဥ္စပ္လို႔ေရးထားတယ္ရွင့္ "


''ထီးတစ္လက္၏သံသရာ''

 
" အခုလာရတာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္က ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ငွားသြားတဲ့ထီးကို ျပန္ယူခ်င္လို႔ပါ "
" ေဟာဗ်ာ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မေန႔ကအိမ္လာလည္ရင္း ခဏငွားသြားတယ္ဗ်။ သူ႔ဆီသြ ားေတာင္းေတာ့ ေယာက္ဖတစ္ေယာက္ ခဏငွားသြားလို႔ပါတဲ့။


အေရးႀကီးသလား၊ လိုက္ရွာေပးမယ္ေလ "

" အေရးႀကီးပါေသာ္ေကာဗ်ာ။  ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီထီးကိုငွားေဆာင္းလာခဲ့တာ။ အဲဒါလာေတာင္းေနလို႔ဗ်ိဳ႕။ သူကလည္းဒီထီးဟာ သူ႔ထီးမဟုတ္ဘူး
ခဏငွားလာတာတဲ့ "
 
 
''စိတ္ခ်စမ္းပါ''

 
" ဒီမွာရွင့္ ေလယာဥ္ပ်ံေမာင္းတဲ့ဆရာႀကီး၊ ကြၽန္မတစ္ခါမွ ေလယာဥ္ပ်ံမစီးဖူးလို႔ ရင္ေတြတုန္လိုက္တာရွင္။ ကြၽန္မတို႔ခရီးသည္ေတြအားလံုးေဘးကင္းရန္ကင္းနဲ႔ ေျမျပင္ေပၚျပန္ေရာက္မွာပါေနာ္ "

" စိတ္ခ်ပါဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ေလယာဥ္ေမာင္းလာတာၾကာပါၿပီ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေကာင္းကင္မွာမထားခဲ့ပါဘူး "

 
''ယံုပါတယ္''

 
" တစ္ဆိတ္ေလာက္ ခင္ဗ်ား၊ ကြၽန ္ေတာ့္စက္ဘီးကို ၾကည့္ထားေပးစမ္းပါ "
" ေဟ့ေကာင္ ငါကအယ္ဒီတာကြ "
" ရပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုယံုပါတယ္ " 
 
 
''ေမေမ့စကား

 
" လက္ေရးညံ့လိုက္တာကြာ၊ မင္းကိုေန႔တိုင္းရိုက္ရတာလည္း လက္ေညာင္းလွၿပီ၊ မင္းအိမ္ကဘာမွဂရုမစိုက္ဘူးလား "

ကြၽန္ေတာ့္ေမေမကေျပာတယ္ဆရာ၊ င ါ့သားလက္ေရးမလွလည္းကိစ္စမရွိဘူးတဲ့၊ ဘယ္သူမွမဖတ္တတ္ရင္ေနပါေစတဲ့၊ ႀကီးရင္ဆရာ၀န္လုပ္ခိုင္းမွာတဲ့ "



''ဘယ္သူ႕လက္ခ်က္လဲ''

 
" ဟိုေန႔က ေလးထပ္တိုက္ေပၚက မင္းခုန္ခ်တာ အံ့ၾသတယ္ကြာ၊ ရုပ္ရွင္ထဲက
စတန္႔မင္းသားေတြ စြန္႔စားျပတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ကားရုိက္ဖို႔ေလ့က်င့္ေနတာလား "
" ဟင္း ..... ဟင္း ..... ငါလည္း စဥ္းစားေနတာ၊ ဘယ္သူမ်ား ငါ့ကိုတြန္းခ်လိုက္တာလဲလို႔ "
 
 
''တစ္ေယာက္တစ္လွည့္''

 
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဟန္းနီးမြန္းထြက္ခ်င္လို႔ ခြင့္ဆယ္ရက္ေလာက္ ေပးပါခင္ဗ်ာ "
" အင္း ..... ခက ္တာပဲ။ ေလာေလာဆယ္ အလုပ္ေတြ က်ပ္ေနေတာ့တစ္ေယာက္ေယာက္ မရွိရင္လည္းမျဖစ္ျပန္ဘူး။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကငါ့ကုမၸဏီရဲ႕စံျပ၀န္ထမ္းေတြဆိုေတာ့ ခြင့္မေပးႏိုင္ဘူးလို႔လည္း မေျပာရက္ျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီသြားၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစကြာ "


''သူ႕ေနရာသူျပန္သြား''


" ေဟာဒီခြက္ထဲက ေက်ာက္ခဲေလးေတြဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ "
" ဪ ..... အဲဒါေက်ာက္တံုးေလးေတြလား၊ ကြၽန္ေတာ္ကေသာက္ရမယ့္ေဆးမွတ္လို႔ ခုနကပဲေသာက္လိုက္မိၿပီ ဆရာမ "
" ေဟာေတာ္ ဒုကၡပါပဲ။ အဲဒါရွင္သတိရလာရင္ ျပဖို႔ထားတာ။ ရွင့္ဆီးအိမ္ထဲက ခဲြထုတ္ထားတဲ့ဟာေတြရွင့္ "


''ေမးမွသိတယ္''


" မင္းတို႕လင္မယား ျပန္ေပါင္းထုပ္သြားၾကၿပီလို႔ၾကားရတာ ၀မ္းသာတယ္ကြာ၊ ေန႕ခင္းတုန္းကေတာင္ မင္းတို႕အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့
မင္းတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ထင္းေတြအတူတူခဲြေနၾကတာ ေတြ႕မိေသးတယ္ကြာ "



" ထင္းမဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ၊ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂေတြ "


''ေျပာခ်င္တာကဒီလိုပါ''


" မင္းဟာကားကို တစ္နာရီမိုင္တစ္ရာႏႈန္းေလာက္နဲ႔ ေမာင္းလာတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ညအေမွာင္ထဲ
ကားေရွ႕မီးကို ဖြင့္မေမာင္းဘူး ။ လမ္းလည္းမွားလာတယ္ ။
ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္လည္း မပါဘူး ။ ကိုင္း ..... ဒီေလာက္ေတာင္အျပစ္ေတြမ်ားတာ ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ "


" ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ့္မွာအျပစ္တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္ ။ အဲဒါကေတာ့ဒီကားကုိ ခိုးလာတာပါပဲ "  


 
''ဘယ္သူမွမေျပာနဲ႔ေနာ္''


" ဓူ၀ံၾကယ္ဆိုတာ ဘယ္ဟာလဲဟင္ဘိုးဘိုး "

" ဟိုး ..... ေတာင္ဘက္က ၾကယ္နီနီႀကီးဟာ ဓူ၀ံၾကယ္ေပါ့ ေျမးရဲ႕ "
" ဟင္ ..... ေက်ာင္းမွာ ဆရာမကေျပာေတာ့ ဓူ၀ံၾကယ္ဟာ ေျမာက္အရပ္မွာရွိတယ္ဆို "

" ရွဴး ..... ဘယ္သူမွ ေလွ်ာက္မေျပာေလနဲ႔ ၊ ဓူ၀ံၾကယ္ေတာင္ဘက္ကို ေျပာင္းသြားတာတစ္ပတ္ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ ေျမးရဲ႕ "


''စနစ္တက်အသံုးျပဳနည္း''


" မနက္က၀ယ္သြားတဲ့ ယပ္ေတာင္က တစ္ခါႏွစ္ခါပဲခတ္ရေသးတယ္ စုတ္သြားၿပီ ၊ ဘယ္လိုျဖစ္တာရတာလဲ "
" အသံုးျပဳပံုမွားလို႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာင္းတဲ့ ယပ္ေတာင္ဟာ လက္နဲ႔ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးကိုင္ထားၿပီး ခပ္ေစခ်င္တဲ့အရာ၀တၱဳကို ယပ္ေတာင္ေရွ႕မွာ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ခပ္ျမန္ျမန္လွည့္ေပးရပါတယ္ခင္ဗ်ား "



''နားေလးသူမို႔ပါ''


" ခုနက စတိတ္ရႈိးေပၚမွာ အသံၿပဲႀကီးနဲ႔ ဟဲဗီးသီခ်င္းဆိုသြားတာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္လား "
" ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္က တက္သစ္စဟဲဗီးအဆိုေတာ္ပါ "
" ဒါဆိုတစ္ဆိတ္ ကူညီစမ္းပါ ။ ပဲြခင္းထဲမွာ က်ဳပ္မိန္းမနဲ႔ လူခ်င္းကြဲသြားလို႔ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္ေပးစမ္းပါ ။ သူက နားနည္းနည္းေလးတယ္ "



''ဟိုတစ္မ်ိဳး ဒီတစ္မ်ိဳး''



" ေမာင္မင္းအေနနဲ႔ ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ဘာေျပာရေတာ့မွာလဲ တရားသူႀကီးမင္းခင္ဗ်ာ ။ သူ႔အခန္းထဲ ၀င္ခိုးတုန္းက တရားလိုဟာ
အိပ္ေမာက်ေနတာပါ ။ အခုက်ေတာ့ သူ႔အိမ္ထဲ၀င္ခိုးတာ ေသေသခ်ာခ်ာျမင္ပါတယ္လို႔
ထြက္ဆိုေနပါတယ္ "


''ေမေမ့တာ၀န္ထားလိုက္''


" ဒီလူနဲ႔သမီးလက္မထပ္ခ်င္ ဘူးေမေမ ၊ သူနဲ႔သမီးနဲ႔ အယူအဆခ်င္း မတူၾကဘူး ။ သူကငရဲရွိတယ္ဆိုတာကို မယံုဘူးလို႔အေၾကာက္အကန္ေျပာတယ္ ေမေမရဲ႕ "
" လက္ထပ္မွာသာ ထပ္လိုက္ပါသမီးရယ္ ၊ ငရဲတကယ္ရွိေၾကာင္း သိေအာင္လုပ္ဖို႔ ေမေမ့တာ၀န္ထားလိုက္စမ္းပါ "


''မေျမာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ''


" မင္းခိုးတဲ့ပစ္စည္းေတြက အစံုပါပဲလားကြ ၊ တီဗီြရယ္ ၊ ေအာက္စက္ရယ္ ၊
ေရခဲေသတၱာရယ္ ၊ ပန္ကာရယ္ ၊ မီးခံေသတၱာရယ္ ၊ အိမ္သားေတြတစ္ေယာက္မွ
မႏိုးေစဘဲ အျပင္ကိုဒါေတြအကုန္သယ္ထုတ္ႏိုင္တာ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ကြာ  "
" ဟာ ..... တရားသူႀကီးမင္းကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကုိ အေနခက္ေအာင္ေျမွာက္ေနျပန္ၿပီ "  


''ထင္တာကတျခား''


" တရားခံက သူငယ္မကို ပဲြခင္းထဲက ေခၚထုတ္သြားၿပီး လူရွင္းတဲ့ေနရာေရာက္မွ ပါသမွ်လုယက္သြားတယ္ဆိုတာ ဟုတ္သလား "
" ဟုတ္ပါတယ္ ၊ တရားသူႀကီးမင္း "
" ဒါျဖင့္ရင္ ပဲြခင္းပရိသတ္ထဲမွာတုန္းက ဘာျဖစ္လို႔ေအာ္ဟစ္အကူအညီ မေတာင္းခဲ့တာလဲ "
" ကြၽန္မနားကိုအသာကပ္ၿပီး လက္ကုတ္ေခၚသြားတုန္းက ဒီလုိလုပ္လိမ့္မယ္ မထင္ခဲ့မိလို႔ပါရွင္ "  


''ျပင္ပအစားအစာ''



" ဗ်ိဳ႕ဆရာသမား ၊ ဟိုလူသူ႔မိန္းမကို မိေက်ာင္းကန္ထဲ တြန္းခ်ေနတယ္ ။ ျမန္ျမန္သြားကယ္ၾကရေအာင္ "
" ဟင္း ..... တယ္ခက္တဲ့လူပဲ ၊ မိေက်ာင္းေမြးျမဴေရးစခန္းမွာ ျပင္ပအစားအစာေတြ လံုး၀ေကြၽးခြင့္ မရွိတာကို သူမသိလို႔ထင္တယ္ "  


''ေယာက်္ားဆိုတာ''


" ေဟာဟိုထိုင္ေနတဲ့လူဟာ ခုနကတစ္ခ်ိန္လံုးလိုလို ကြၽန္မကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာ ၊ အခုမမေရာက္လာမွပဲ ခပ္တည္တည္ေနေဖာ္ရေတာ့တယ္ "
" ဘယ္သူလဲ ဟိုလူလား ၊ အဲဒါမမအမ်ိဳးသားေလ "  


''တလဲြမထင္ပါနဲ႔''


" ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ မုဆိုး၀ါေတာ္ေတာ္ရင့္ေနၿပီနဲ႔တူတယ္ "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ် "
" ဒီတစ္ေန႔လံုး ျခေသၤ့ေတြ ၊ က်ားေတြပဲလိုက္ပစ္ေနတာ ေတြ႕လို႔ပါ "
" ဒါကဒီလိုပါ ၊ ဒီမနက္ထြက္လာတုန္းက စာကေလးေတြ ၊ ငွက္ေတြဖမ္းဖို႔ပါပဲ ၊ ဒါေပမဲ့ မ်က္မွန္ကသစ္ကိုင္းနဲ႔ၿငိၿပီး က်ေပ်ာက္သြားလို႔ "  


''ဆရာ့ညႊန္ၾကားခ်က္''


" တပည့္ေရ ၊ ဟိုဓါတ္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ခဏကိုင္ၾကည့္စမ္းကြာ "
" ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "
" ဘယ္လိုေနလဲကြ "
" ဘယ္လိုမွ မေနဘူးဆရာ "
" အင္း ..... ဒါဆို က်န္တဲ့တစ္စကို သြားမကိုင္နဲ႔ ဓါတ္လိုက္လိမ့္မယ္ "


''လိုခ်င္ရင္ေျပာပါ''


" ခင္ဗ်ားတို႔ ထမင္းဆိုင္က ၾကက္သားဟင္းပန္းကန္ကို ၾကည့္ပါဦး ၊ အရုိးနဲ႔အေရခံြခ်ည္းပဲ "
" ဘာလဲ ၊ အေမြးနဲ႔ လိုခ်င္လို႔လား "   

ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ေနထုိင္ေသာေဟာဒီကမာၻမွာ
ဘုရားငါးဆူပြင့္မယ္လို႔မွတ္သားၾကားသိဖူးပါတယ္ အခုဘုရားေလးဆူး
ပြင့္ထြန္းျပီးပါျပီ ေနာင္ပြင့္လတၱံေသာ ျမတ္စြာဘုရားမွာ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္
ဟုသိရပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာတိုင္းရဲ ႔ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္းက
နိဗၺန္ျဖစ္ပါတယ္

အလြန္ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းေသာဘုရားရွင္ရဲ့ တရားေတာ္အားနာၾကားျပီး
ေရွ႔ေတာ္မွာတင္ကြ်တ္တမ္း၀င္ နိဗၺန္စံရမယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆုံးေပါ့ဗ်ာ။

အဲ ဒီအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘုရားရွင္ ေဟားၾကားခဲ့သည့္အတိုင္း
လိုက္လုပ္ဖို႔လုိပါတယ္ …သုံးခ်က္ထဲပါ

၁။ မေကာင္းမွု ကိုေရွာင္ရမယ္ ။

၂။ ေကာင္းမွု ကိုေဆာင္ျပီးအစဥ္ျပဳလုပ္ေနရမယ္ ။

၃။ စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ထားရပါမယ္ ။

ေအာက္တိုဘာလထုတ္ ဂႏၶာရီမဂၢဇင္းမွ-

ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကပိၸလဝတ္ျပည္ နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းမွာ
သီတင္းသံုးေနတဲ႔အခ်ိန္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ
အရဟတၱဖိုလ္စ်ာန္သမာပတ္ ဝင္စားျပီး အဇိတရဟန္းေနာင္ အနာဂတ္ကာလမွာ အရိေမေတၱယ်ဘုရား
ျဖစ္ေတာ္မူမည္႔အေႀကာင္းကို ေဟာႀကားေတာ္မူပါတယ္။ အရိေမေတၱယ်ဘုရားေလာင္းက
တစ္သေခ်ၤႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီေတြျဖည္႔က်င္႔ျပီး တုသိတာနတ္ျပည္မွာရိွေနမယ္။

ေနာင္ပြင္႔ေတာ္မူမည္႔အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္အေႀကာင္း

အေလာင္းေတာ္နတ္သားက လူ႕ျပည္ကိုဆင္းျပီး ပဋိသေႏၶေနဖို႔ရာအတြက္
ဘုရားေလာင္းတို႔ရဲ႔ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာ ဓမၼတာအရ ပဋိသေႏၶယူေတာ႔မယ္ဆိုရင္
ႀကည္႔ျခင္းငါးပါး အရင္ႀကည္႔ျပီးမွ ပဋိသေႏၶယူေလ႔ရိွႀကတယ္။
ႀကည္႔ျခင္းငါးပါးျဖင္႔ႀကည္႔ေတာ္မူျခင္းက-

(၁)ဘုရားျဖစ္မည္႔ေခတ္အခါကာလကား အႏွစ္တစ္သိန္းမွစျပီး ေအာက္ျဖစ္ေသာကာလ
အႏွစ္တစ္ရာတန္းမွစျပီးအထက္ျဖစ္ေသာကာလ (တစ္သိန္းႏွင္႔ တစ္သိန္းေအာက္- ၁၀၀ အထက္)

(၂)ဘုရားျဖစ္ရာက်ြန္းကား ဇမၺဴဒိပ္က်ြန္း

(၃)ဘုရားပြင္႔ရာေဒသကား မဇၥ်ိမေဒသ

(၄)ဘုရားေလာင္းျဖစ္ရာ အမ်ိဳးကား မင္းမ်ိဳး ပုဏၰားမ်ိဳး

(၅)မယ္ေတာ္၏အသက္အပိုင္းအျခားကား ဘုရားေလာင္းေမြးျပီးခုနစ္ရက္သာေနရျခင္း

ပဋိသေႏၶယူုျခင္း

ေကတုမတီျပည္
သခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တိုင္ပင္ႀကံစည္ဘက္ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာအတိတ္အနာဂတ္ကိုသိျမင္ႏိုင္ျပီး
ပစၥဳပန္သံသရာအစီးအပြားကို ဆံုးမတတ္ေသာ သုျဗဟၼပုဏၰားႀကီး၏ျဗဟၼဏဝတီပုေဏၰးမဝမ္းမွာ
ပဋိသေႏၶေနလိမ္႔မည္။

ျဗဟၼဏဝတီပုေဏၰးမဝမ္းမွာဆယ္လျပည္႔တဲ႔အခါမွာ ဣသိပေတနသမင္ေတာမွာ မယ္ေတာ္
ျဗဟၼဏဝတီသည္ထိုင္လ်က္လည္းမဟုတ္ အိပ္လ်က္လည္းမဟုတ္ဘဲ ရပ္လ်က္သာလွ်င္
သစ္ပင္၏အကိုင္းအခက္ကိုကိုင္လ်က္ေမေတၱယ်ကိုဖြားေတာ္မူလိမ္႔မည္။ဘုရားေလာင္းနဲ႔အတူတစ္ခ်ိန္တည္းဖြားေတာ္မူတဲ႔ဖြားဘက္ေတာ္
၁၈ ကုေဋအားလံုးအမတ္ေတြခ်ည္းျဖစ္မယ္။

အဇိတဟူေသာအမည္ကိုသာေပးလိမ္႔မယ္။ ဘုရားေလာင္းအဇိတမင္းသားဟာဖြားလွ်င္ဖြားခ်င္း
ခုနစ္ဖဝါးလွမ္းျပီး ေျခေတာ္ခ်တိုင္းခ်တိုင္း ႀကာပြင္႔ေတြေပၚေပါက္လိမ္႔မယ္။
ဖြားလွ်င္ဖြားခ်င္း ခုနစ္လွမ္းလွမ္းျပီး “ယခုဘဝကား ငါ႔အဖို႔ေနာက္ဆံုးဘဝတည္း
ေနာက္ထပ္ဘဝမရိွေတာ႔ျပီ အာသေဝါကင္းသည္ျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ျငိမ္းေအးလတံၱ႔”
ဟူေသာစကားကိုအရပ္ေလးမ်က္ႏွာကိုႀကည္႔ျပီးေျပာဆိုလိမ္႔မယ္။

ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ေပၚလာျခင္း

အဇိတမင္းသားေလာကစည္းစိမ္ခံစားဖို႔ရာေနမင္း၏ေရာင္ျခည္ကဲ႔သို႔လူသားေတြမ်က္စိျဖင္႔စိန္းစိန္းမႀကည္႔ဝံ႕တဲ႔
အေရာင္တလက္လက္ျဖင္႔ ရတနာအေရာင္ထြန္းလင္းေျပာင္တဲ႔
တင္႔တယ္ခံ႕ညားေသာျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ေပၚေပါက္လာလိ္မ္႔မည္။

ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ကို တစ္ေဆာင္မွာ ပရိေဘာဂအသံုးအေဆာင္ အျပည္႔အစံုပါတဲ႔ တိုက္ခန္းက
ခုနစ္ေထာင္စီ တစ္ဖက္တစ္ဖက္မွာ ပတၱျမားေက်ာက္မ်က္ရြဲစီေသာ နဝရတ္ကိုးပါးနဲ႔
ျပည္႔စံုေသာ ပလႅင္ခုနစ္ေထာင္စီ ရတနာခုနစ္ပါးႏွင္႔ျပည္႔စံုေသာ
ထီးျဖဴခုနစ္ေထာင္စီ ခုတင္ေညာင္ေစာင္းခုနစ္ေထာင္စီ ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္ကို
တိုက္ခန္းက ခုနစ္ေထာင္စီဆိုေတာ႔ ျပာသာဒ္ေလးေဆာင္ဆိုရင္ တုိက္ခန္းေပါင္း ၂၈၀၀၀
ရိွမယ္။

ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္တစ္ေဆာင္ကို ေရႊအိုးႀကီးကတစ္လံုးစီ။ ေရႊအိုးတစ္လံုးစီရဲ႔အဝကား
တစ္ယူဇနာက်ယ္မယ္။ ေရႊအိုး၏အေမာက္ကား ေျမႀကီးနဲ႔အမွ်ေအာက္ေျမႀကီးအဆံုးထိ
သံုးလို႔မကုန္ဘူး။ ဒါတင္မကေသးဘူး ေရႊအိုးတစ္လံုးစီမွာ ပေဒသာပင္ႀကီးေျခာက္ပင္စီ
ေပါက္လိမ္႔မယ္။ ျပာသာဒ္တစ္ေဆာင္ တစ္ေဆာင္မွာ ဆဒၵန္ဆင္မင္းခုနစ္ေထာင္
ေလာဟကသိေႏၶာျမင္း တစ္ေထာင္ျဖင္႔ ေမာင္းႏွင္ရေသာရထားခုနစ္ရာ
ေမာင္းမေပါင္းတစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္က ဆိုတီးမွဳတ္ေျဖေဖ်ာ္ဖို႔ရာ
ကေခ်သည္အမ်ိဳးသမီးခုနစ္ေထာင္တို႔ျဖင္႔ေဖ်ာ္ေျဖႀကလိမ္႔မည္။

အဇိတမင္းသားအိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း

အခ်ိန္တန္လို႔အရြယ္ေရာက္တဲ႔အခါ စႏၵမုကၡီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳလိမ္႔မည္။
စႏၵမုကၡီအမ်ိဳးသမီးကလည္း သူမတူ နတ္သမီးတမွ်အလြန္လွပျပီး သူ႕ရဲ႔ခႏၶာကိုယ္အနံ႔ကား
စႏၵကူးသရကၡန္အနံ႕လိုေမႊးႀကိဳင္ေနမယ္။ ခႏၶာကိုယ္အသားကလည္း ဝါဂြမ္းကဲ႔သို႔
ႏူးညံ႕မယ္။ ခႏၶာကိုယ္အေရာင္က ဆယ္႔ႏွစ္ေတာင္အတြင္း မီးမထြန္းဘဲ
အေရာင္တဝင္းဝင္းထိန္ေနမယ္။

အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ဟာဘယ္ေလာက္ဘုန္းႀကီးလိုက္မလဲဆိုတာ ရွင္ဘုရင္မဟုတ္ဘဲနဲ႔
အဇိတမင္းသားဘဝေလာက္ရိွတာေတာင္မွ သခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တကြ
ျမိဳ႔ေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္က ရွင္ဘုရင္ေတြနတ္သားေတြက
ေဝယ်ဝစၥလုပ္ေပးခ်င္လို႔ျပဳလုပ္ခြင္႔ေပးဖို႔လာျပီးေတာင္းပန္ႀကတယ္တဲ႔။

အဇိတမင္းသားက အက်ြႏု္ပ္မွာ ဖြားဘက္ေတာ္ ၁၈ ကုေဋအမတ္ႀကီးႏွင္႔တကြ
ဆင္ျမင္းရဲမက္ဗိုလ္ပါေတြရိွပါတယ္။ အလိုမရိွေတာ႔ပါဟု ေျပာလႊတ္လိမ္႔မယ္။

သားေတာ္ဖြားျမင္ျခင္း

အဇိတမင္းသားဟာ ျပသာဒ္ေလးေဆာင္မွာ ေလာကီစည္းစိမ္ခံစားေနစဥ္မွာ
အႏွစ္တစ္ေသာင္းျပည္႔တဲ႔အခါက်ရင္ ျဗဟၼာဝံသ ဆိုတဲ႔
သားေယာက်ာ္းေလးေမြးဖြားလိမ္႔မယ္။

နိမိတ္ေလးပါးျမင္ျခင္း

ျဗဟၼာဝံသ သားေယာက်ာ္းေလးေမြးဖြားျပီးတဲ႔အခါ ဘုရားရွင္တို႔ရဲ႔ ထံုးတမ္းစဥ္လာ
ဓမၼတာအရ ဥယ်ာဥ္ကထြက္စဥ္မွာ သူအို သူနာ သူေသ ရဟန္း နိမိတ္ႀကီးေလးပါးေတြ႕ျမင္ရရင္
သံေဝဂတရားေတြရလာျပီးေတာ႔ ေတာထြက္မည္႔အႀကံျဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မည္။

ဒိဗ်ာဝဒါန ေမေတၱယ်ဗ်ာကရဏဝဒါန (၃၆-၃၇) မွာျပဆိုထားတာကေတာ႔ သခၤမင္း၏
ယဇ္တိုင္အပိုင္းပိုင္းျပတ္သည္ကို ျမင္ရျပီး
သံေဝဂျဖစ္ျပီးေတာထြက္လိမ္႔မည္လို႔ျပဆိုထားတာရိွေသးတယ္။
ဘယ္လိုပံုနည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေတာကေတာ႔ထြက္မွာပါပဲ။

အဇိတမင္းသား ေတာထြက္မယ္႔အႀကံစိတ္ကို သခၤစႀကဝေတးမင္းက သိတဲ႔အခါ
အဇိတမင္းသားေပ်ာ္ေအာင္ဆိုျပီးေတာ႔ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ ကေခ်သည္ေတြျမိဳ႔သူ
ျမိဳ႔သား နိဂံုးဇနပုဒ္သူ မင္းသားမင္းေျမး သူေဌး သူႀကြယ္စေသာ လူအေပါင္းတို႔က
ပန္းနံ႔သာစြဲလ်က္ အဇိတမင္းသားကို ျခံရံျပီး ေနႀကလိမ္႔မယ္။

နတ္ျဗဟၼာေတြကလည္း နတ္တို႔ရဲ႔ ထီး တံခြန္ ပန္းနံ႔သာ ေရႊေပါက္ေပါက္ ေငြေပါက္ေပါက္
စသည္တို႔ျဖင္႔ ဘုရားေလာင္းျပာသာဒ္ မိုးႀကီးရြာသကဲ႔သို႔
အျပည္႔အလွ်ံျခံရံခစားေနႀကလိမ္႔မယ္။ လူ႔ဘဝ
ကာမဂုဏ္ထဲမွာေပ်ာ္ေအာင္ေျဖေဖ်ာ္ေနႀကတာ။

အဇိတမင္းသားေတာထြက္ေတာ္မူျခင္း

အဇိတမင္းသား ေတာထြက္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္အႀကံကို သခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔တကြ
တိုင္းသူျပည္သား လုူေတြအားလံုးသိသြားႀကတဲ႔အခါမွာ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ
အဇိတမင္း ေတာထြက္မယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းအသံကို အားလံုးသိသြားႀကေတာ႔ နန္းတြင္းသူ
နန္းတြင္းသား ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြ ေတာရြာဇနပုဒ္က လူေတြ မင္းသား မင္းေျမး သူေဌး
သူႀကြယ္အစရိွတဲ႔ လူေပါင္းမ်ားစြာႏွင္႔တကြ စႏၵမုကၡီ သားေတာ္ ျဗဟၼာဝံသ
အလုပ္အေက်ြးကေခ်သည္ေတြေရာ အဇိမင္းရဲ႔ ျပာသာဒ္ထဲမွာ
ေတာထြက္ရင္လိုက္ဖို႔ရာအတြက္ျပည္႔လွ်ံျပီးေတာ႔ေနမယ္။

ေတာထြက္မည္႔ အခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ လူေပါင္းမ်ားစြာျပည္႔ေနတဲ႔ ျပာသာဒ္ႀကီးဟာ
ဘုရားေလာင္းတန္ခိုးေတာ္ႀကာင္႔လည္းေကာင္း စႀကဝေတးမင္းအာဏာေႀကာင္႔လည္းေကာင္း
နတ္ျဗဟၼာတို႔ တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔လည္းေကာင္း ဟသာၤမင္းပ်ံသကဲ႔သို႔
ေကာင္းကင္ယံသို႔ပ်ံတက္ျပီး ကံ႕ေကာ္ပင္ရိွရာအရပ္သို႔ ေကာင္းကင္ယံခရီးျဖင္႔
ေတာထြက္သြားႀကလိမ္႔မယ္။

နတ္ျဗဟာၼမ်ား ပို႔ေဆာင္ျခင္း

ေကာင္းကင္ယံ ဟသာၤပ်ံ ျပာသာဒ္ႀကီးကို ျဗဟာၼမင္းက သံုးယူဇနာ
ရိွေသာထီးကိုကိုင္ျပီး လိုက္မယ္။ သိႀကားမင္းက အေတာင္ေျခာက္ဆယ္ရိွေသာ လက္ယာရစ္
ခရုသင္းကိုကိုင္လ်က္ သာဓု သံုးႀကိမ္ေခၚျပီးလိုက္မယ္။

သုတဝံနတ္သားက သားျမီးယပ္ကိုကိုင္ျပီးလိုက္မယ္။ တုသိတာနတ္သားက
ပတၱျမားယပ္ကိုကိုင္ျပီးလိုက္မယ္။ ပဥၥသၤိခနတ္သားက ေစာင္းကိုကိုင္္မယ္။
ေလာကပါလနတ္သားေလးေယာက္က သန္လ်က္ကိုကိုင္မယ္။ ႏွစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းရိွတဲ႔
ဘီလူးစစ္သည္ေတြက လက္နက္ကိုယ္စီကိုင္မယ္။ နတ္သမီးေတြက ရတနာပုေဋာင္းကိုကိုင္မယ္။
အသူရာနတ္တို႔က သီခ်င္းဆိုျပီးေတာ႔ နတ္တို႔၏ တံခြန္ကိုကိုင္မယ္။ နတ္မင္းတို႔က
ပတၱျမားရိွေသာ ဆီမီးကိုကိုင္မယ္။ ဂဠဳန္တို႔က ေစာင္းတီးလိုက္မယ္။ ဂႏၶဗၺနတ္တို႔က
ေစာင္းတီးျပီးလိုက္မယ္။

ဟသာၤပ်ံေကာင္းကင္ျပာသာဒ္ထဲမွာ ေတာထြက္လို႔ လိုက္ႀကမည္႔ ပရိသတ္ေတြက
ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တဲ႔။ ေကာင္းကင္ယံျပာသာဒ္ပ်ံနဲ႔ ေဆြစံုမ်ိဳးစံု သားနဲ႔
မယားနဲ႔ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ပရိသတ္နဲ႔ အျခံအရံနဲ႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔
ကံ႕ေကာ္ပင္ရိွရာသို႔ ေတာထြက္မွာ။

အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ဟာ ကံ႕ေကာ္ပင္ေအာက္မွာပြင္႔မွာပါ။
ကံ႔ေကာ္ပင္ဆီေရာက္တဲ႔အခါမွာ အဇိတမင္းသားက ကံ႕ေကာ္ပင္ေအာက္မွာ ဒုကၠခရစရိယာကို
က်င္႔ေတာ္မူပါမယ္။ အဇိတမင္းသားဟာ ဒုကၠခရစရိယာကို ေျခာက္ရက္က်င္႔ေတာ္မူရံုမွ်နဲ႔
ဘုရားစင္စစ္ျဖစ္လိမ္႔မည္။

စႏၵမုကၡီမိဖုရားက အဲဒီေနရာမွာပဲ နတ္ႀသဇာနဲ႔ျပည္႔စံုတဲ႔
ႏြားႏို႔ဆြမ္းလွဳလိမ္႔မယ္။

သဗၺညဳတဥာဏ္ရသည္႔အခ်ိန္

ညေနခ်မ္းအခ်ိန္ေရာက္သည္႔အခါ ကံ႕ေကာ္ပင္နဲ႔ မနီးမေဝး ရတနာခုနစ္ပါးနဲ႔ျပည္႔စံုတဲ႔
အျမင္႔ ၆၄ေတာင္ရိွတဲ႔ ေရႊပလႅင္ေပၚေပါက္လာလိမ္႔မယ္။ ထိုေရႊပလႅင္အထက္ဝယ္
ထက္ဝက္ဖြဲ႔ေခြထိုင္ေနေတာ္မူလ်က္ အေရွ႔ေလာကဓာတ္ကိုႀကည္႔ျပီး နတ္ပရိသတ္နဲ႔
လူပရိသတ္ေတြျခံရံလ်က္ မာရ္နတ္ရဲ႔႔ရန္ကိုေအာင္ျမင္လိမ္႔မယ္။ ညဥ္႔ဦးယံမွာ
ပုေဗၺနိဝါသႏုႆတိဥာဏ္ကိုရမယ္။ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မွာ ဒိဗၺစကၡဳဥာဏ္ကိုရမယ္။
မိုးေသာက္ယံအခ်ိန္ အာသဝကၡယဥာဏ္ေတြရျပီးေတာ႔
ေနဝန္းႀကီးေပၚေပါက္လာတဲ႔အခ်ိန္က်ေတာ႔ သစၥာေလးပါးကိုသိျပီး သဗၺညဳတဥာဏ္ကိုရမယ္။

ဘုရားပြင္႔တဲ႔ကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ လံုးပတ္က အဲဒီေခတ္အခါမွာ လူေတြရဲ႔ အေတာင္နဲ႔
အေတာင္ခုနစ္ဆယ္ရိွမယ္။ အကိုင္းအခက္ ကိုးကိုင္း ခက္မကိုးျဖာလို႔ေခၚတယ္။
ကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ အနံ႕ေတြက ေလေအာက္ကိုဆယ္ယူဇနာ ေလအထက္ကို ဆယ္ယူဇနာေမႊးမယ္။

ကံ႕ေကာ္ပြင္႔ေတြက ႏြားလွည္းဘီးေလာက္ႀကီးမယ္။ ဘုရားျဖစ္တဲ႔ေန႔ကစျပီး ပြင္႔ႀကတဲ႔
ကံ႕ေကာ္ပြင္႔ေတြဟာ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံတဲ႔ေန႔က်မွ ေႀကြႀကေတာ႔မွာ။
အဲဒီကံ႕ေကာ္ပင္ကို ဘယ္ငွက္မွ မနားဝံ႕ႀကဘူး။ ျဖတ္ေက်ာ္မပ်ံ႕ဝံ႕ႀကဘူး။
ကံ႕ေကာ္ပင္းနားေရာက္တဲ႔ငွက္တိုင္း သတၱဝါတိုင္း ကံ႕ေကာ္ပင္ကို
လက္ယာရစ္သံုးပတ္ပတ္ျပီးမွ သြားႀကလိမ္႔မယ္။

ျဗဟၼာမင္းက တရားေဟာရန္ ေတာင္းပန္ျခင္း

အဲဒီကံ႕ေကာ္ပင္ရဲ႔ အနီးအနားမွာပဲ သီတင္းသံုးေနတဲ႔အခ်ိန္
ေလးဆယ္႔ကိုးရက္ေက်ာ္လြန္တဲ႔အခါ ပြင္႔ေတာ္မူသြားႀကတဲ႔ ဘုရားရွင္တိုင္းရဲ႔
ထံုးတမ္းအစဥ္အလာအရ ျဗဟၼာမင္းႀကီးရဲ႔ေလာကဂရုကို ခံယူမယ္။

ျဗဟၼာမင္းကေတာင္းပန္မွ တရားေဟာရတာက ပြင္႔ေတာ္မူသြားႀကတဲ႔ ဘုရားရွင္တိုင္းရဲ႔
ဓမၼတာျဖစ္လို႔ ေဟာရတာ။ ဘုရားမပြင္႔မီ ဗာဟိရကာလမွ လူဝတ္ေႀကာင္မ်ား ရေသ႔ ပရိဗိုဇ္
ရဟန္း ပုဏၰားတို႔ေတြဟာ ျဗဟၼာေတြကိုသာ အေလးဂရုျပဳ ကိုးကြယ္ေနႀကတာ။

တေလာကလံုးက အေလးအျမတ္ျပဳေသာ ျဗဟၼာႀကီးက ျမတ္စြာဘုရားအား အေလးျပဳ
ညႊတ္တြားကိုင္းရွိဳင္းလာလွ်င္ တစ္ေလာကလံုးပင္ ျမတ္စြာဘုရားကို
အေလးျပဳညႊတ္တြားကိုင္းရိွဳင္းလာလိမ္႔မယ္။ အဲဒါကို ေလာကဂရု ယူလိုက္တာလို႔ေခၚတယ္။

ဓမၼစႀကာတရားေဟာႀကြျခင္း

ျဗဟၼာမင္းထံမွ တရားေဟာရန္ဝန္ခံျပီးျပီဆိုလွ်င္ပဲ ဣသိပတနဥယ်ာဥ္ေတာသို႔
ဓမၼစႀကာတရားေဟာဖို႔ရန္ႀကြလိမ္႔မယ္။ ဘုရားရွင္ေျခေတာ္အစံုကို ခံအံ႕ေသာငွာ
ေျမႀကီးကိုခြင္းျပီး အေတာင္သံုးဆယ္ရိွတဲ႔ ႀကာပြင္႔ႀကီး ၂၄ ေတာင္ရိွတဲ႔
ႀကာပြင္႔ငယ္ေတြက ဘုရားရွင္ေျခခ်တိုင္း ေျခခ်တိုင္း ပြင္႔ေပးလိမ္႔မယ္။ လူပရိသတ္
ရွစ္ယူဇနာ နတ္ပရိသတ္ စႀကာဝဠာတိုက္အျပည္႔ ျဗဟၼာျပည္အထက္ဆံုး အကနိ႒ဘံုတိုင္ေအာင္
ပရိသတ္ေတြကို ထန္းသီးလံုးေလာက္ႀကီးေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္ပါးလႊတ္ျပီး
ဓမၼစႀကာတရားေဟာတဲ႔အခါမွာ လူပုဂၢိဳလ္ ကုေဋတစ္သိန္း နတ္ျဗဟၼာေတြက ကုေဋတစ္သိန္း
က်ြတ္တမ္းဝင္ႀကလိမ္႔မယ္။

ဘုရားရွင္၏တန္ခိုးေတာ္

ဘုရားရွင္၏တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ေရႊပန္းဆိုင္း ေငြပန္းဆိုင္း ပုလဲပန္းဆိုင္း
သႏၱာပန္းဆိုင္းတို႔ျဖင္႔ တန္ဆာဆင္လ်က္ ရတနာခုနစ္ပါးႏွင္႔ ျပည္႔စံုျပီး
ဆယ္႔ႏွစ္ယူဇနာက်ယ္ဝန္းတဲ႔ ဗိမာန္မ်က္ႏွာက်က္သည္
ဓမၼစႀကာတရားဦးေဟာသည္႔ေန႔မွစျပီး ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံသည္႔တိုင္ေအာင္
ေန႔ညအျမဲပင္လိုက္ပါျပီး မ်က္ႏွာက်က္အျဖစ္ မိုးကာျပီးေနမယ္။ အရိေမေတၱယ်ဘုရား
ေနသန္႔စင္ေသာအခါ ေနဖို႔ရာအတြက္ ေျမႀကီးတို႔ကိုခြဲျပီး
ရတနာသံုးပါးႏွင္႔ျပည္႔စံုေသာ ၁၂ ယူဇနာက်ယ္ဝန္းတဲ႔ ေရႊမ႑ပ္ႀကီးေပၚေပါက္လိမ္႔မယ္။

ဘုရားရွင္တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ မိတာန္ပန္းဆိုင္း တုရင္တိုင္ ထီး တံခြန္ ဆီမီး
တန္ေဆာင္း ရတနာမ႑ပ္ႀကီးဟာ ဘုရားရွင္တရားေဟာရာ ဌာနတိုင္းမွာ အိမ္မွာေဟာမယ္ဆိုရင္
အိမ္ေပါက္ဝ ေက်ာင္းမွာေဟာမယ္ဆိုရင္ ေက်ာင္းေပါက္ဝ ျမိဳ႔မွာေဟာမယ္ဆိုရင္
ျမိဳ႔မွာ ေတာမွာေဟာမယ္ဆိုရင္ ေတာမွာ စတဲ႔ ေဟာတဲ႔ေနရာတိုင္းမွာ
ေကာင္းကင္ယံကေနျပီး အျမဲတမ္း ပရိနိဗၺာန္စံအထိ လို္က္ပါေနမွာ။

ရုပ္ျမင္သံႀကားေမေတၱယ်ဘုရား

အရိေမေတၱယ်ဘုရား တရားေဟာတဲ႔အခါ ဘယ္ျမိဳ႔ ဘယ္ေဒသ ဘယ္အရပ္ ဘယ္ရြာေဒသ ဇနပုဒ္
အိမ္ကပဲေဟာေဟာ စႀကဝဠာတိုက္တစ္ေသာင္းလံုး ဘုရားရွင္ရဲ႔ တရားေဟာအသံကိုႀကားေနရမယ္။
ဘုရားရွင္ရဲ႔ ပံုသဏၭာန္ကိုလည္းျမင္ေနရမယ္။ ရုပ္လည္းျမင္ရမယ္ အသံလည္းႀကားရမယ္။
မျမင္ခ်င္လို႔ မ်က္စိမွိတ္ထားလည္း မရဘူး။ မႀကားခ်င္လို႔နားပိတ္ထားလည္းမရဘူး။
ဘုရားရွင္ရဲ႔တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ၃၁ ဘံုအကာအရံမရိွ
ဖီလာထုတ္ခ်င္းေပါက္ျမင္ႀကရမွာ။ အေပၚႀကည္႔ရင္ နတ္သား နတ္သမီး ျဗဟၼာေတြျမင္ရမယ္။
ေအာက္ငံု႕ႀကည္႔ရင္ ငရဲျပည္မွာ ခံစားေနရတဲ႔ ငရဲဒုကၡမ်ိဳးစံုကိုျမင္ရေတာ႔
ငရဲေရာက္ေအာင္ အကုသိုလ္ေတြျပဳရဲဖို႔မရိွေတာ႔ဘူး။

အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ရဲ႕တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ေယာက်ာ္းဆိုရင္ နတ္သားလို
မိန္းမဆိုရင္ နတ္သမီးလို ေခ်ာေမာလွပေတြခ်ည္းျဖစ္ရာ ရုပ္မေခ်ာ
အဂၤါမစံုတစ္ေယာက္မွမရိွ။ အကုန္းအကြ အကန္း အႏူအဝဲေရာဂါသည္ေတြ လံုးဝမရိွ။

အသက္ငါးရာျပည္႔တဲ႔အရြယ္ေရာက္ရင္ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးေတြ
အိမ္ေထာင္ျပဳႀကလိမ္႔မယ္။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး ခိုက္ရန္ေဒါသမရိွ ျပႆနာမရိွ
ကြဲကြာသြားျခင္းလည္းမရိွ။ အျမဲအဆင္ေျပမယ္။ ရာသက္ပန္ေပါင္းသင္းရမယ္။
အမ်ိဳးသမီးတိုင္းမွာ ပတၱျမားနားေတာင္း လက္စြပ္ လက္ေကာက္ ေျခက်င္းစသည္တို႔ဟာ
ေရႊအိုးႀကီးေတြထဲက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ယူဝတ္ႀကမွာ။ ေရႊမဝတ္နိုင္တဲ႔သူမရိွဘူးတဲ႔။

စားစရာပေဒသာပင္ေတြမွာ ယူစားခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ယူစားလို႔ရတယ္။
က်န္းမာေရးအေနနဲ႔ႀကည္႔မယ္ဆိုရင္လည္း ဘာေရာဂါမွကိုမရိွဘူး။

ေန႕ညခြဲမရ

အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ရဲ႔ တန္ခိုးေတာ္ေႀကာင္႔ ကမၻာေလာႀကီးဟာ ေန႔အခါ
ညအခါရယ္လို႔မရိွ ေန႔ေရာညပါ အျမဲတမ္းလင္းထိန္ျပီးေတာ႔ မနက္ပြင္႔တဲ႔ပန္း
ညပြင္႔တဲ႔ပန္း မနက္ပန္း ညပန္း ႀကက္တြန္သံေတြကို ႀကည္႔ရွဳနားေထာင္ျပီး
ေန႔ညခြဲယူရလိမ္႔မယ္။

ပရိနိဗၺာန္စံမည္႔အရြယ္

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးတဲ႔အခ်ိန္ကစျပီး ကုေဋခုနစ္ရာေသာ
ပရိသတ္တို႔ကို ေခ်ခ်ြတ္ေတာ္မူျပီးလွ်င္ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္းျပည္႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ
ပရိနိဗၺာန္စံဝင္လိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ သာသနာေတာ္က အႏွစ္ႏွစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္း
ျပည္႔တဲ႔အခါ ဘဒၵကမၻာႀကီးသည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ သာသနာပ်က္ျပီး ကမၻာတစ္သိန္းကာလလံုး
ဘုရားမပြင္႔ေတာ႔ဘူးတဲ႔။

ဘုရားမပြင္႔တဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္းေက်ာ္လြန္ေသာအခါ မ႑ကမၻာျဖစ္ျပီးေတာ႔ ဥတၱရာမမင္းသည္
ရာမသမၺဳဒၶဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။ ပေသနဒီေကာသလမင္းက ဓမၼရာဇာဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။

အဲဒီ မ႑ကမၻာမွာဘုရားႏွစ္ဆူပြင္႔ျပီးပ်က္စီးသြားတဲ႔အခါ သာရကမၻာျဖစ္ေပၚျပီး
အဘိဘူဘုရားတစ္ဆူသာပြင္႔လိမ္႔မယ္။

သာရကမၻာပ်က္ျပီး ကမၻာတစ္သိန္းဘုရားမပြင္႔ဘဲေနျပီးေတာ႔
ကမၻာတစ္သိန္းေက်ာ္လြန္ေသာအခါ ျဖစ္ေပၚလာမယ္႔ ကမၻာမ်ားမွာ ဒီဃေသာနိအသူရိန္နတ္သား
စႏၵနီပုဏၰား သုဘလုလင္ ေတာေဒယ်ပုဏၰား နာဠာဂီရိဆင္မင္း ပလေလယဆင္မင္းတို႔
အစဥ္အတိုင္း ဘုရားျဖစ္လိမ္႔မယ္။

အရိေမေတၱယ်ဘုရားဖူးေျမာ္ရန္ ျပဳလုပ္ရမည္႔ကုသိုလ္

ယခုႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ႔ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သာသနာကာလအတြင္းမွာ

ကိုယ္တိုင္ ရဟန္းသာမေဏ သီလရွင္ဝတ္ျပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္ သာသနာျပဳေနတဲ႔ပုဂၢိဳလ္

မိမိရင္မွျဖစ္တဲ႔သား သူတစ္ပါးရင္မွျဖစ္တဲ႔သားေတြကို ရဟန္းခံေပးျခင္း
ရွင္ျပဳေပးျခင္းျပဳတဲ႔ပုဂၢိဳလ္

မိခင္ဖခင္ေက်းဇူးရွင္ေတြကို ဝတ္ေက်တမ္းေက်မဟုတ္ဘဲ
စိတ္ပါလက္ပါျပဳစုလုပ္ေက်ြးေသာပုဂိၢဳလ္

သရဏဂံုသီလမျပတ္ေဆာက္တည္ေသာပုဂၢိဳလ္

ဘုရားသာသနာတည္စိမ္႔ေသာငွာ ေစတီပုထိုး စည္းခံု ဥမင္လိုဏ္ေခါင္း ဇရပ္စသည္တို႔ကို
ျပဳျပင္တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ အသစ္ေဆာက္လုပ္လွဳဒါန္းတဲ႔ပုဂၢိဳလ္

ေဗာဓိေညာင္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေသာပုဂၢိဳလ္

ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းေသာပုဂၢိဳလ္

ေရတြင္း ေရအိုင္ ေရကန္ စတုဒိသာေက်ာင္းဇရပ္ တံတားျ႔ပဳျပင္ေသာပုဂၢိဳလ္

အရုဏ္ဆြမ္း ေန႔ဆြမ္းမျပတ္ေလာင္းလွဳေသာပုဂၢိဳလ္

ရဟန္းတို႔အားပစၥည္းေလးပါးတို႔ျဖင္႔ေထာက္ပံ႕လွဳဒါန္းေသာပုဂၢိဳလ္

ကမၼဌာန္းဘာဝနာပြားမ်ားအားထုတ္ေသာပုဂၢိဳလ္….

အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုး ဧကန္မုခ် မလြဲမေသြ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ
အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေျမာ္ရျပီး နိဗၺာန္ကိုရမယ္။

အဲဒါက ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ေျပာျပခဲ႔တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းေျပာျပခဲ႔တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြကေတာ႔…..

မဟာေဝသႏၱရာဇာတ္ေတာ္ကို ေန႔ခ်င္းကုန္ေအာင္နာႀကားႀကေသာသူတို႔သည္
က်ြႏု္ပ္ဘုရားမျဖစ္မီအႀကား သံသရာ၌ က်င္လည္ေလသမွ်မွာလည္း စိတ္ႏွင္႔ကိုယ္ကို
အစိုးရ၍ လူေကာင္း နတ္ေကာင္း စည္းစိမ္ေကာင္းကို ခံစားရျပီး
က်ြႏု္ပ္ဘုရားျဖစ္ေသာအခါ ေရွးဦးစြာ ဖူးေတြ႕ရ၍ ပဋိသမိၻဒါပညာေလးပါးႏွင္႔တကြ
ရဟႏၱာအျဖစ္ကို မခ်ြတ္မလြဲရႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္လို႔ ရွင္မာလဲမေထရ္ျမတ္အား
အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းက ေျပာျပေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ 

လူသားတို. ေသဆံုးၿပီးေနာက္ ဘယ္ကိုသြားၾကမည္နည္း ဟု ေမးလာလွ်င္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျဖၾကမည္ထင္သည္။ ထာ၀ရဘုရားကို ယံုၾကည္သူမ်ားက ထာ၀ရငရဲသို. (သို.) ထာ၀ရ ေကာင္းကင္ဘံုသို. ေရာက္ရိွမည္ ဟုေျဖၾကမည္။ ေနာက္ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေျဖတစ္မ်ိဳးက ေသဆံုးၿပီးသည္ေနာက္ လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ဟု ေျဖမည္။ ေနာက္ထပ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေျဖမ်ားစြာ ထြက္ေပၚလာႏိုင္ေသးသည္။ အထက္ပါ ေမးခြန္းပံုစံမ်ိဳးကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ၀စၦပရိဗိုဇ္က ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္း ခဲ့ပါေသးသည္။ ေအာက္ပါ အေမး၊ အေျဖမ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ ၀စၦပရိဗိုဇ္တို. အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုၾကပံုမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
“အရွင္ေဂါတမ ေလာကသည္ ျမဲသည္လို. အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“ဒါဆို မၿမဲဘူးလို. အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“ေလာကသည္ အဆံုးမရိွလို.ေရာ အယူရိွပါလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“အသက္နဲ.ကိုယ္ အတူပဲလို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး၀စၦ”
“ဒါဆို အသက္တျခားကိုယ္တျခားလို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး၀စၦ”
“ေသၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျဖစ္တယ္လို.ေရာ အယူရိွပါသလား အရွင္ေဂါတမ”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“ဒါဆို ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ မျဖစ္လို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“‘ေသၿပီးသည္ေနာက္ ျဖစ္လည္းျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္လည္းမျဖစ္လို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး၀စၦ”
“ဒါဆို ျဖစ္တာလည္းမဟုတ္၊ မျဖစ္တာလည္းမဟုတ္လို.ေရာ အယူရိွပါသလား”
“အယူမရိွဘူး ၀စၦ”
“အရွင္ေဂါတမ အယူမရိွဘူးလို.ပဲ ေျဖေနပါလား၊ အဘယ္ေၾကာင့္ပါလဲ”
“‘ဒါေတြဟာ မိစၦာဒိ႒ိအယူေတြသာ ျဖစ္တယ္ ၀စၦ၊ လြတ္ေျမာက္ၿငိမ္းခ်မ္းဖို.အတြက္ မျဖစ္ဘူး၊ အယူဆိုတဲ့စကားကို ငါဘုရား ပယ္ထားၿပီ၊ စြဲလမ္းမႈေတြ ေထာင္လႊားမႈေတြ မရိွလို. လြတ္ေျမာက္ေနသူျဖစ္တယ္”
“ဒီလို လြတ္ေျမာက္တဲ့ စိတ္ရိွသူကေရာ ဘယ္မွာ ပဋိသေႏၶျဖစ္ပါသလဲ”
“ပဋိသေႏၶျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ အျဖစ္ကိုမေရာက္ဘူး ၀စၦ”
“ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ မျဖစ္ဘူးေပါ့”
“မျဖစ္လို.လဲ ေျပာလုိ.မရဘူး ၀စၦ”
“‘ဒါဆို ပဋိသေႏၶျဖစ္လည္းျဖစ္၊ မျဖစ္လည္းမျဖစ္ေပါ့”
“အဲဒီလို အျဖစ္ကိုလည္း မေရာက္ဘူး၀စၦ”
“‘ဒါဆို ပဋိသေႏၶျဖစ္တာလည္းမဟုတ္၊ မျဖစ္တာလည္း မဟုတ္ေပါ့”
“အဲဒီ အျဖစ္ကိုလည္း မေရာက္ဘူး ၀စၦ”
“အရွင္ ေဂါတမ၊ ကၽြႏု္ပ္ နားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္ရပါၿပီ၊ အနည္းငယ္ နားလည္တာေလးေတာင္ ေပ်ာက္သြားရပါၿပီ”
“ခက္ခဲနက္နဲလို. သင္နားမလည္ႏိုင္တာပါ၊ ေကာင္းၿပီ၀စၦ သင့္ေရွ.မွာ မီးေတာက္တစ္ခုရိွေနမယ္ ဆိုရင္ သင္သိမလား”
“သိပါတယ္”
“မီးေတာက္က ဘယ္အရာကိုစြဲၿပီး ေလာင္ေနတာဆိုတာကိုေကာ သင္သိမလား”
“‘ဒါလည္း သိပါတယ္ အရွင္ေဂါတမ”
“မီးၿငိမ္းသြားရင္ေကာ သိမလား ၀စၦ”
“ဒါကိုလည္း သိပါတယ္ အရွင္ေဂါတမ”
“ၿငိမ္းသြားတဲ့မီးက အေရွ.၊ အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္၊ ဘယ္ေရာက္တယ္ဆိုတာေရာ သိသလား ၀စၦ”
“‘ဒါေတာ့ မသိႏိုင္ပါဘူး အရွင္ေဂါတမ၊ မီးဆိုတာ ျမက္၊ထင္း ဆိုတဲ့ ေလာင္စာကိုစြဲၿပီး ေလာင္တာပါ၊ ေလာင္စာကုန္လို.သာ မီးၿငိမ္းသြားရတာပါ”
“၀စၦ၊ ခႏၶာငါးပါးကို သတၱ၀ါလို. ပညတ္ရင္ရမယ္၊ ငါဘုရားကေတာ့ ခႏၶာငါးပါးကို ပယ္ၿပီးၿပီ၊ ထန္းငုတ္တုိလို ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ လြတ္ေျမာက္သြားၿပီ”
“အရွင္ေဂါတမ၊ အရွင့္ရဲ. စကားေတြဟာ အႏွစ္ေတြပဲရိွတဲ့ အင္ၾကင္းပင္ႀကီးလိုပါပဲ၊ တပည့္ေတာ္ကို ဒီေန.ကစၿပီး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူ ဥပါသကာလို. အသိအမွတ္ျပဳေတာ္မႈပါ ဘုရား”


လွ်ပ္စစ္ဓာတ္သည္ တစ္သမတ္တည္း တည္ရိွေနသလားဟု ေမးလွ်င္ မတည္ပါဟု ေျဖရေပမည္၊ အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ ေျပာင္းလဲေနပါသလားဟု ေမးလွ်င္ မေျပာင္းပါဟုပင္ ေျဖရေပမည္၊ အကယ္၍ လႈပ္ရွားမႈရိွသလားဟု ေမးလွ်င္လည္း မလႈပ္ရွားပါဟု ေျဖရေပမည္။ လူေသၿပီးေနာက္ လူ.အတၱ၏အေျခအေနမ်ားကို ေမးသည့္အခါ ဗုဒၶကအလားတူ အေျဖမ်ိဳးေပးခဲ့သည္။ သို.ရာတြင္ ယင္းေျဖဆိုပံုမ်ားသည္ ၁၇-၁၈ ရာစု သိပၸံပညာ အစဥ္အလာမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈ မရိွၾကေသးေပ။ (ေဂ်-ေရာဘတ္အိုပင္းေဟးမား)

ေနာင္ေတာ္လတ္ေစတီေတာ္သည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီး၏ တနဂၤေႏြေထာင္႕ (အေရွ႕ေျမာက္အရပ္) ႏွင္႕ ေနာင္ေတာ္ေစတီေတာ္၏ စေနေထာင္႕ (အေနာက္ေတာင္အရပ္) ေစတီႏွစ္ဆူအၾကား မ်ဥ္းတစ္ေျဖာင္႕တည္းေပၚတြင္ တည္ရိွသည္။ ဤေစတီေတာ္ကို သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ေပၚရိွ ေတာင္ထြတ္သံုးလံုးအနက္ အလယ္တြင္ရိွသည္႕ ဒုတိယေတာင္ထြတ္ေပၚရိွတည္ထားေသာ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ တည္၍ ဒုတိယေျမာက္ ျပီးစီးသည္႕ ေစတီေတာ္ျဖစ္သည္။
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ ဥကၠလာပမင္းၾကီးသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ကို တည္ေဆာက္ေတာ္မူေနစဥ္ကာလ “ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ဓါတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ား ႒ာပနာရပါလုိ၏” ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳဆုေတာင္းေလွ်ာက္ထားသည္တြင္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ထင္းရွားျပသ လိုရာဆႏၵ ျပည္႕၀ေစဟု ဆုေပးမိန္႕ၾကားခဲသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးေနာင္ေတာ္လတ္ေစတီေတာ္ကို တည္ထားေတာ္မူခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။
သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ေနာင္ေတာ္ၾကီးေစတီေတာ္ ပထမဆံုး တည္ထားျပီးစီးျပီးေနာက္မွ ဒုတိယေျမာက္ ျပီးစီးေသာေစတီျဖစ္ေသာေၾကာင္႕ ေနာင္ေတာ္လတ္ေစတီဟုေခၚတြင္ေလသည္။ ဤေစတီသည္ ေဒၚဒဂံုခင္ခင္ေလး၏ မဟာေဗာဓိပုထိုး၏အေရွ႕၊ ပထမံဘိုးဘိုးေအာင္ တစ္၀ဂူ ဆုေတာင္းျပည္႕ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ရိွရာ ကမ္းနားေစ်း၊ အာရံုခံတန္ေဆာင္းအေနာက္ ႏွစ္ခုအၾကားတြင္ရိွသည္။
ေနာင္ေတာ္လတ္ေစတီေတာ္၏ ေခါင္းေလာင္းေမွာက္ပတ္ပတ္လည္ ေဖာင္းရစ္တစ္ပတ္လံုး အစြယ္ကားကား ဘီလူရုပ္မ်ား လက္ရံုးႏွစ္ဖက္ေကြး၍ တစ္ပတ္ျပည္႕ပါရိွေနေသာေၾကာင္႕ ဤေစတီေတာ္၏ စည္းကို “ယကၡစည္း၊ ကုမၻဏ္စည္း”ဟုေခၚသည္။ ဤေစတီေတာ္၏ အေနာက္ဖက္ေျခရင္းသည္ ေအာင္ေျမျဖစ္၏။ ယင္းေအာင္ေျမေနရာကို “ယကၡကုမၻဏ္ေအာင္ေျမ၊ ယကၡကုမၻဏ္န၀င္းဗုဒၶေအာင္ေျမ” ဟုေခၚသည္။ ေရႊတိဂံုေပၚရိွ န၀င္းဗုဒၶေအာင္ေျမ (၉)႒ာနတြင္ တစ္ေနရာ တစ္႒ာနအျဖစ္ ပါ၀င္ေတာ္မူသည္။ ဤေစတီေတာ္ေအာက္တည္႕တည္႕၌ ဓားစက္လွံစက္မ်ား ထားရိွရာ ေရႊသေဘၤာရိွသည္႕ ဆံေတာ္တုိက္ အတြင္းသို႕၀င္ေသာ ေျမေအာက္ဥမင္လိုဏ္လမ္းရိွသည္ဟု အဆိုရိွသည္။
အထူးဆန္းဆံုးျဖစ္ေနသည္မွာ သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္ေပၚရိွ ေစတီေတာ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ရိွသည္႕အနက္ (က) ေနာင္ေတာ္ၾကီးေစတီ (ခ) ေနာင္ေတာ္လတ္ေစတီ (ဂ) ေနာင္ေတာ္ငယ္ေစတီ ေခၚ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးသံုးဆူတို႕ (၁) အေႏာၱဓါတ္မစြာ အေရွ႕ေျမာက္ေထာင္႕ တနဂၤေႏြမွသည္ အေနာက္ေတာင္ေထာင္႕ စေနဆီသို႕ မ်ဥ္းတစ္ေျဖာင္႕တည္း တန္းေနၾကသည္႕အျပင္ (၂) ထီးေတာ္ (၃) ငွက္ေပ်ာ္ဖူး (၄) ေဖာင္းရစ္ (၅) ၾကာေမွာက္ၾကာလန္ (၆) ရဲြ (၇) ေခါင္းေလာင္းေမွာက္ (၈) ပစၥယာစသည္တို႕မွာ အားလံုးတစ္ပံုစံတည္း အခ်ဳိးတစ္ညီတည္းျဖစ္ေနသည္ကိုထူးျခား အံမခန္းေတြ႕ရေလသည္။ ။

အကယ္၍ ယင္းေဆာင္းပါအား ျဖန္႕ေ၀ကုသိုလ္ျပဳလိုပါက http://zinmyo.tk ကို refer လုပ္ေပးပါခင္ဗ်ာ…အမွားအယြင္းတစ္စံုတစ္ရာပါရိွပါက ကၽြန္ေတာ္၏ မွားယြင္းမွူသာျဖစ္ျပီး ေစတီေတာ္၏ သမိုင္းေနာက္ခံႏွင္႕လံုး၀မသက္ဆိုင္ေၾကာင္းပါ…။ ။ 

''မွားပါတယ္''


တခါက လူႏွစ္ေယာက္ဟာေတာထဲမွာမ်က္စိလည္လမ္းမွားၿပီးလမ္းေပ်ာက္ေနပါတယ္။ဒါကို သစ္ခုတ္သမားတစ္ေယာက္ကကယ္ၿပီး အိမ္ကိုေခၚလာတယ္။ညေရာက္ေတာ့ အဲ့ဒီလူႏွစ္ေယာက္ က သစ္ခုတ္သမားရဲ့သမီးကို ဘလက္ကာယ ျပဳတယ္။ဒါနဲ႔ သစ္ခုတ္သမားလည္းအလြန္စိတ္ဆိုးၿပီးသတ္မယ္လုပ္ပါေရာ။အဲ့ဒီလူႏွစ္ေယာက္လည္း

သစ္ခုတ္သမားကိုမသတ္ဖို႔ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္တာေပါ့။ဒါနဲ႔ သစ္ခုတ္သမားလည္းအခြင့္အေရးေပးတဲ့အေနနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၿခံထဲမွာရွိတဲ့ သစ္သီး၁၀လံုးစီ ခူးခဲ့ပါလို႔ေၿပာလိုက္တယ္။မၾကာခင္မွာ ပထမလူက မက္မန္းသီး၁၀လံုးကိုယူၿပီးၿပန္လာပါတယ္၊သစ္ခုတ္သမားက အဲ့ဒီမက္မန္းသီးကို မင္းရဲ့ ဖင္ေပါက္ထဲကိုထည့္ရမယ္၊တကယ္လို႔ ၁၀လံုးလံုးထဲ့ၿပီးတာေတာင္တစ္ခ်က္မွ်မရယ္ရင္ အသက္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးမယ္တဲ႔၊ဒါနဲ႔ ပထမလူလည္းထဲ့ေနတာ ၉လံုးေၿမာက္လည္းေရာက္ေရာ အားပါးတရရယ္လိုက္လို႔ သတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ယမမင္းဆီကိုေရာက္ေတာ့ ယမမင္းက "မင္းကြာ ၊ေနာက္ႏွစ္လံုးသည္းခံလိုက္ရင္ မင္းေသစရာမလိုေတာ့ဘူး၊ဘာေၾကာင့္ရယ္ရတာလဲ"လို႔ေမးေတာ့ ပထမလူက အရယ္ကိုမရပ္ႏိုင္ေသးဘဲ "ယမမင္းၾကီး ၊က်ေတာ္မ်ိဳး မရယ္ဘဲနဲ႔၁၀လံုးလံုးထဲ့ႏိုင္ပါတယ္၊ဒါေပမယ့္ ၉လံုးေၿမာက္မွာ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းက ဒူးရင္းသီး၁၀လံုးကို သယ္လာတာေတြ႔လိုက္ရလို႔ ပါ။"တဲ့


''လြဲ ခ်က္ကနာ''


ေတာစပ္တစ္ေနရာတြင္ ကိုျဖဴ၊ ကို ျကူ ႏွင္႔ ကို အူ တို႔သံုး ဦး အား ရာဇဝတ္ မွဳ ျဖင္႔ ေသဒဏ္ ေပး ရန္ ျပင္ဆင္ ေနသည္။အေစာင္႔ျဖစ္သူ က ကိုျဖဴအား အခ်ဳပ္ကားတြင္းမွ ပထမ ဆံုး ေခၚထုတ္လာ သည္။ ထို႔ ေနာက္ အရာရွိျဖစ္သူက ေသနတ္သမား အား ပစ္မိန္႔ေပးသည္။(အဂၤလိပ္လို အမိန္႔ေပး)
အရာရွိ- "Ready",'Aim".
ကိုျဖဴ-(အရာရွိ ဧ။္ စကားမဆံုးခင္ ရုတ္တရတ္ထေအာ္သည္) ,' Earthquake!'

လူအမ်ား အလန္႔တျကား ႏွင္႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္ ကိုျဖဴထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားသည္။
ေနာက္ ကိုၾကဴအလွည္႔
အရာရွိ-- 'Ready', 'Aim'
ကိုၾကဴ- 'Tornado!'
ရုတ္တရတ္ လူမ်ား အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားျပန္သည္၊ ကိုၾကဴ လည္း ထြက္ ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားျပန္သည္။
ေနာက္ဆံုး ကိုအူ႔အလွည္႔
အရာရွိ-' Ready', 'Aim'
ကိုအူ လည္း က်န္လူမ်ား ကို အတုယူ၍ ေအာ္လိုက္ ပံု က "Fire


''တိုက္ဆိုင္လိုက္ပံုမ်ား''


မနီသည္ အတန္းထဲတြင္ အျမဲအိပ္ငိုက္ ေလ႔ ရွိ သည္။ တစ္ေန႔ မနီအိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္
ဆရာမ။ ။ မနီ ကမာၻ ျကီး ကို ဘယ္သူ ဖန္ဆင္းခဲ႔လည္း
မနီ အိပ္အိုက္ေနသျဖင္႔ မၾကားေသာ္ေၾကာင္႔ သူမ ေနာက္ တြင္ ထိုင္ေန ေသာ ကို ျဖိဳးမွ ေဘာ႔ပင္ႏွင္႔ ထိုး၍ သ တိ ေပးလိုက္ သည္။

ထိုအခါ
မနီ။ ။" ဘုရားသခင္" ( လန္႔သြား သျဖင္႔ ေရာင္၍ ေအာ္လိုက္သည၊္ ထို႔ေနာက္ သူမ ျပန္လည္ အိပ္ ေပ်ာ္သြား ျပန္သည္)။
ဆရာမ။ ။ ေတာ္ လိုက္ တာ၊ ေနာက္ တစ္ခု ထပ္ေမးမယ္၊ တို႔ ရဲ႔ ကယ္တင္ရွင္ က ဘယ္သူလဲ သမီး
ဆရာမေမး သည္ ကို မနီမ မၾကား ၊ အိပ္္ လို႔ ေကာင္း ေနသည္ ၊ ထို႔ ေၾကာင္႔ ကိုျဖိဳးမွ ေဘာ႔ပင္ျဖင္႔ ထိုး၍ သတိ ေပး ရျပန္ သည္။
မနီ။ ။"ဂ်ီးဆပ္ ခရစ္"(လန္႔သြားျပန္ သျဖင္႔ ေရာင္၍ ထေအာ္ျပန္သည္၊ ထို႔ေနာက္ တဖန္အိပ္ေပ်ာ္ ျပန္ေလသည္ )
ဆရာမ။ ။ မွန္ ပါ တယ္၊ ဆရာမ ေနာက္ဆံုး တစ္ ခု ေမး ခ်င္ တာ ကေတာ႔ ၂၃ ေယာက္ေျမာက္ ကေလး ေမြးျပီးတဲ႔ေနာက္ မွာ ဧဝ က အာ ဒမ္ ကို ဘာ ေျပာခဲ႔ လည္း ။
ဒီတစ္ခါ ေတာ႔ ကို ျဖိဳး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မနီ ကို ေဘာ႔ ပင္ႏွင္႔ နာနာ ထိုး၍ သတိေပးလိုက္သည္။မနီ အေတာ္ နာ သြား သည္။ထို႔ေၾကာင္႔ အိပ္ ယာ မွ ႏုိုး လာ သျဖင္႔ ရုတ္တရတ္ ထလိုက္ ကာ
မနီ။ ။ ေနာက္တစ္ ခါ ငါ႔ ကို ထပ္ ထိုး ရဲ ထိုးၾကည္႔ ၊ နင္႔ ဟာ ကို ထက္ပိုင္း ခ်ိဳးပစ္မယ္
ဆရာမခမ်ာ ဘုမသိ ဘ မသိ ျဖင္႔ သတိလစ္ သြား ရွာသည္။


''ေဖေဖ့ဧည့္သည္''


တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ကုိလွဦး၊ မသင္းႏွင့္ သူတုိ႔ရဲ႕သားေလးတူးတူးႏွင့္ဆုိၿပီး သားအဖ သုံးေယာက္ေနထုိင္ၾကတယ္တဲ့ ..
တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုလွဦးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ၿမိဳ႕သားတစ္ေယာက္ေရာက္လာလည္တယ္တဲ့..
ကုိလွဦး။ ။ ကဲသူငယ္ခ်င္း ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ေရအရင္ခ်ိဳးလုိက္ကြာ ၿပီးရင္ထမင္းစားရေအာင္တဲ့
ဧည့္သည္။ ။ ေအးပါကြာ ၿပီးေတာ့စားၾကတာေပါ့။ အခုငါေရခ်ိဳးလုိက္ဦးမယ္ ဆုိၿပီး ေရသြားခ်ိဳးဖုိ႔ ထြက္သြားတယ္တဲ့
သား။ ။ ေဖေဖ ဒီေန႔ သားတုိ႔စားဖုိ႔ ငါးက တစ္ေကာင္ပ။ဲရွိတယ္ေနာ္။ ေဖေဖ့ဧည့္သည္က ၾကည့္ရတာ အစားေတာ္ေတာ္ႀကီးမယ့္ပုံပဲ
ေတာ္ၾကာေန သားသားစားဖုိ႔ ဘာမွမက်န္ပဲေနဦးမယ္ေနာ္ ေဖေဖ။
ကုိလွဦး။ ။ သားကုိ ေဖေဖေျပာျပမယ္ မွတ္ထားသား။ ကေလးဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ ဧည့္သည္နဲ႔အတူတူ မစားရဘူး။ ဧည့္သည္ဆုိတာ အိေျႏၶရွိရတယ္။ သူမ်ားအိမ္မွာ ထမင္းစားတယ္ဆုိရင္ ဟင္းေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ကုန္ေအာင္မစားရဘူး။ ဟန္ျပေလာက္ပဲစားရတာသားရဲ႕ ဥပမာကြာ ငါးဟင္းဆုိပါေတာ့ ငါးကုိတစ္ဖက္ပဲစား
ရတာသားရ။ ေနာက္တစ္ဖက္ကုိ လွန္မစားရဘူး။ ဒါဧည့္သည္ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ လူ႔မႈစည္းကမ္းေပါ့ သားေလးရယ္။
သားသား။ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါေဖေဖ

ဧည့္သည္။ ။သူငယ္ခ်င္းေရ ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီကြာ ေရခ်ိဳးရတာေကာင္းလုိက္တာကြာ။ ရာသီဥတုက ပူေနေတာ့ ေတာ္ကုိမေတာ္ခ်င္းဘူး အခုမွ ေပါ့ပါးသြားေတာ့တယ္။
ကုိလွဦး။ ။ ကဲဒါဆုိ ထမင္းတစ္ခါတည္းစားၾကရေအာင္ကြာ။ အားလုံးအဆင္သင့္ပဲ။
ဧည့္သည္။ ။ ေအးစားရတာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္ဆုိၿပီး ထမင္းလက္ဆုံစားၾကတယ္တဲ့။
ဧည့္သည္ကလဲ ထမင္းစားရတာ အေတာ္ကုိၿမိန္တာနဲ႔။ ငါးကုိေနာက္တစ္ဖက္လွန္လုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ
သား။ ။ေဖေဖေရ ေဖေဖ့ဧည့္သည္ႀကီးက သားစားမယ့္ ငါးေနာက္တစ္ျခမ္းကုိ လွန္ေနၿပီလွန္ေနၿပီ။
ကုိလွဦး။ ။ ဟာသားကလဲ ဦးဦးကုိ အဲ့လုိမေျပာရဘူးေလ။
သားေျပာလုိက္ပုံက ...........
သား။ ။ ဟာေဖေဖပဲေျပာထားၿပီးေတာ့။ ဧည့္သည္ဆုိတာ ငါးကုိ တစ္ဖက္ပဲစားရတာ။ ေနာက္တစ္ဖက္ကုိ မလွန္ရဘူးဆုိ။
ဒီဦးဦးက ေနာက္တစ္ဖက္လွန္ၿပီးစားေတာ့ သားစားဖုိ႔က်န္ေတာ့ဘူးေပါ့။


''ေဗဒင္ဆရာေျပာတာမွန္ပါတယ္''


ေဗဒင္ကို အင္မတန္ယံုၾကည္ေသာလင္မယားႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနၾကသည္။
ေယာကၤ်ား။ ။ေဗဒင္ဆရာေျပာတာမွန္လည္းမမွန္ဘူး။ငါ့မွာေတာ့စိတ္ဆင္းရဲ
လိုက္ရတာ။
မိန္းမ။ ။ဆရာကဘာေျပာလို ့လည္း ၊႐ွင္ကစိတ္ဆင္းရဲရေအာင္။
ေယာကၤ်ား။ ။မင္းကိုယ္၀န္႐ွိတုန္းကေဗဒင္ဆရာေျပာလိုက္တာေလ ၊
မွတ္မိေသးလား။
မိန္းမ။ ။အငိးမွတ္မိသားပဲ။ ကေလးကေဖေဖလို ့ေခၚတဲ့
ေန ့ၾကရင္ ကေလးအေဖေသမယ္ဆိုတာမွတ္လား။
ေယာကၤ်ား။ ။ေအးေလ။မနက္ကပဲသားေလးကငါကို ေဖေဖ လို့ေခၚတယ္ေလ။
အခုည ( ၁၂ )နာရီေက်ာ္ၿပီေလ။ငါေသမွမေသေသးတာကြ။
သူေျပာတာမွားတာေပါ့။
မိန္းမ။ ။သူေျပာတာမမွားပါဘူးေမာင္ရယ္။ ေန ့ခင္းက အကိုအလုပ္သြား
ေနတုန္း ဟိုဘက္အိမ္က ကိုဖိုးေအာင္ႀကီးဆံုးသြားတယ္ေလ။


''ေကာင္း ေရာ''


ေဆးေက်ာင္းတခုတြင္ ျဖစ္သည္..
ဆရာေပါက္ ၂ ေယာက္ က ေက်ာင္း သား ေက်ာင္း သူ မ်ား အား စာေမး ပဲြ စစ္ေနသည္..
ဆရာေပါက္စ ၂ ေယာက္ က ခြက္ ပံုး ကစ္ ရင္း စစ္ ေန ၾကျခင္းျဖစ္ သည္...
စစ္ တဲ့ ပံု စံ က ေတာ့... ၾကြတ္ၾကြတ္ အိပ္ေလး တခု စီထဲ မွာ. လူ႕ ကိုယ္ တြင္း မွာ ရွိတဲ့.. အဂၤါ အစိတ္ အပုိင္း တ ခု စီထည့္ ထား သည္... ျပီး ေတာ့.
ေက်ာင္း သား၊ ေက်ာင္း သူမ်ားက မိ မိ စိတ္ ၾကိဳက္ အိပ္ကို ေရြး ခ်ယ္ ၾကီး..
ထုိ အစိတ္အပိုင္း သည္ ဘာ ျဖစ္ တယ္.. ဘယ္ လို အလုပ္ လုပ္ တယ္ ဆို တာ ကို ေျဖ ဆို ရမွာ ျဖစ္ ပါတယ္..
အဲ ဒီလုိနဲ႕..
ေက်ာင္း သား ေက်ာင္း သူ ေတြ ေျဖဆို သြား လိုက္ ၾကတာ..
ေက်ားင္းသူေလး တ ေယာက္ အလွည္႕ ၾကေတာ့....
ကြ်တ္ကြ်တ္ အိပ္ကို စမ္း ၾကည့္ျပီး...
မ်က္လံုး.. ျပဴး မ်က္စံ ျပဴး နဲ႕..
"ဟင္ .. ဟင္.. ဒါ....ဒါ ... ဒါ .. ၀က္ အူေခ်ာင္း...၀က္ အူ ေခ်ာင္း" ..
လုိ႕ ေျပာ ပါတယ္..
အဲဒီမွာ ဆရာ ၂ ေယာက္ က...
"သမီး ဒါ စာေမး ပဲြစစ္ တာ ေလ...ေသခ်ာစဥ္းစား သမီး... "
"သမီး မွာ chance ရွိ တယ္ စဥ္းစား လုိ႕ ရေသးတယ္ "... လို႕ ေျပာပါတယ္..
အဲဒီမွာ.. ေက်ာင္းသူ ေလး က...
"မ.. မဟုတ္ဘူး.. ဒါ ၀က္အူေခ်ာင္း မွ ၀က္ အူေခ်ာင္း အစစ္.." လုိ႕.. ေျပာပါတယ္.
ထို အခါ ဆရာကလည္း.
"မဟုတ္ေသးဘူးေလ သမီး... ဒါလူ႕ ကိုယ္ အဂၤါ အစိတ္ အပိုင္း ေတြ.. ေလ"
"ဘယ္လို လုပ္ ၀က္ အူေခ်ာင္း ပါမွာလည္း... ေသေသ ခ်ာခ်ာစဥ္းစား သမီး"
"ျပီးေတာ့ သမီးက ဆရာ၀န္လုပ္မွာေလ.. မရွက္ ရဘူး..." လို႕ ေျပာ သတဲ့..
ေက်ာင္း သူေလး က လည္း..
"မဟုတ္ဘူး သမီး သိ တယ္ ဒါ ၀က္ အူေခ်ာင္း မွ ၀က္ အူေခ်ာင္း အစစ္.."
ထိုအခါ ဆရာ ၂ ေယာက္ မွာ မေနသာေတာ့ပဲ.
"ကဲ ဒါဆို ဖြင့္ ၾကည့္ ၾကရေအာင္" ဆို ျပီး ဖြင့္ ၾကည့္လုိက္ တဲ့ အခါ...
တ ကယ္ ပဲ.. ၀က္ အူ ေခ်ာင္း ၾကီး ထြက္လာ သတဲ့.....
ထို အခါ ဆရာ တစ္ ေယာက္ ေျပာလုိက္ ပံု က..
"ဟာ .. ခြီး တဲ့ မွ ပဲ... ငါ တို႕.. ၀က္ အူ ေခ်ာင္း နဲ႕ မွား ျမည္း မိျပီ"...တဲ့...


''ေတာ္ေသးတာေပါ့''


လင္မယားႏွစ္ေယာက္တြင္ သားေလးေယာက္ရွိသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ အၾကီးသံုးေယာက္မွာ ဆံပင္နီနီ၊ အသားလတ္လတ္၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္သည္။ အငယ္ဆံုးမွာ ဆံပင္နက္နက္ႏွင့္ အရပ္ ပုပုျဖစ္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ေနာက္ဆံုးတြင္ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ေသလုဆဲဆဲတြင္ ဇနီးျဖစ္သူကို ေသခ်ာ ေမးလိုက္သည္။

-အခ်စ္ရယ္ ကိုယ္မေသခင္ ကိုယ့္ကို ရိုးရိုးသားသား ေျပာစမ္းပါ။ အငယ္ဆံုး သားေလးက ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးဆိုတာ။


- ဘုရားအဆူဆူကို က်ိန္ျပီး ေျပာရဲပါတယ္။ ရွင့္သားမွ ရွင့္သား အစစ္ပါ။
ဟု ဇနီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

ထိုစကားကို ၾကားျပီးသည္ႏွင့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူသည္ ျပံဳးလွ်က္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဇနီးျဖစ္သူက ေရရြတ္ေျပာဆို လိုက္သည္။
- ေတာ္ေသးတာေပါ့ ... တျခား သံုးေယာက္ကို ေမးမသြားလို႕......


''မင္းပဲေမးၾကည့္''

တပည့္ - "ဆရာ… က်န္စစ္သားမင္းက နတ္ျပည္မွာ နတ္သားမ်ား ျဖစ္ေနမလားပဲ"
ဆရာ - "အဲဒါေတာ့ ငါ နတ္ျပည္ေရာက္မွပဲ ေမးၾကည့္ခဲ့ပါမယ္ကြာ"
တပည့္ - "တကယ္လို႔ ငရဲခံေနရရင္ေကာ ဆရာ"
ဆရာ - "ဒါဆို မင္းပဲ ေမးၾကည့္ခဲ့ေပါ့ကြာ"


''တိုးတက္ရဲ႕လား''


ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး လီနင္ ေသဆံုးသြားရာ စိန္႔ပီတာရွိရာ ဘံုဗိမာန္သို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ထိုအခါ ဘုရားသခင္က စိန္႔ပီတာအား လီနင္ကို ေစာင့္ၾကည့္ပညာေပးရန္ အမိန္႔ေပးလိုက္သည္။ တစ္ပတ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါ ဘုရားသခင္က စိန္႔ပီတာအား ေမးလုိက္သည္။
"လီနင္ရဲ႕အေျခအေန တိုးတက္ရဲ႕လား"
"တိုးတက္လာပါတယ္၊ ရဲေဘာ္ ဘုရားသခင္"


''
ပထမအႀကိမ္ဆိုေတာ့''


ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနၾကသည္။
"သိလား၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ လူနာရဲ႕ေျခေထာက္ကို ျဖတ္တုန္းက စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ အမွားတစ္ခုကို လုပ္လုိက္မိတယ္"
"ႀကီးက်ယ္တဲ့ အမွားေတာ့ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား"
"ဟင့္အင္း၊ မႀကီးက်ယ္ပါဘူး၊ ေျခေထာက္ကို မွားၿပီး ျဖတ္လိုက္မိ႐ံုပါပဲ"


''အမဲလိုက္ျခင္း''


မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ အမဲလုိက္သြားရန္အတြက္ ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီး ခြင့္ (၇)ရက္ ယူသည္။ ခြင့္ရက္ေစ့၍ ေဆး႐ံုသို႔ ျပန္လာသည့္ေန႔တြင္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူနာျပဳဆရာမကို စိတ္ပ်က္စကား ေျပာသည္။
"အလကားပဲ၊ ငါ့လက္ခ်က္နဲ႔ ဘယ္ေကာင္မွ အသက္ထြက္မသြားဘူး"
"ဟုတ္လား၊ ဒီလိုသာဆို ေဆး႐ံုမွာပဲ ေနခဲ့ရင္ အေကာင္းသားေနာ္"


''ပ်ားရည္မဟုတ္ပါ''


အေဖလုပ္သူ ေဗာ့ဒ္ကာပုလင္းကို တစ္ဦးတည္း ၿဖိဳေနသည္။ သားငယ္က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွေန၍ ခါးေထာက္ၿပီး ရြံရွာစြာ ၾကည့္သည္။
"ေဟ့ေကာင္၊ ငါ့ဆီလာစမ္း"
"အေဖ၊ မလာပါရေစနဲ႔"
"လာလို႔ ငါ ေျပာေနတယ္၊ ေရာ့ ေသာက္စမ္း"
"ဟာ အေဖ၊ မလုပ္ပါနဲ႔"
"ေသာက္လို႔ ငါ အမိန္႔ေပးေနတယ္"
အေဖေပးေသာခြက္ကို ခ်ာတိတ္ ေသာက္ခ်လိုက္သည္။
"ထြီ၊ ခါးလိုက္တာ"
"ေအး၊ မင္းအေမက ငါ ပ်ားရည္ေသာက္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတယ္၊ ဟင္း"


''ဓာတုေဗဒပညာရွင္''


ပါေမာကၡ - "၁၇ ရာစုႏွစ္က ဓာတုေဗဒပညာရွင္ေတြအေၾကာင္း တစ္ခုခု ေျပာျပႏိုင္မလား"
ေက်ာင္းသား - "ဟုတ္ကဲ့၊ သူတို႔အားလံုး ေသသြားပါၿပီ"


''၃၂ ေခ်ာင္းရွိလို႔ ေတာ္ေတာ့တယ္''


သြားကုဆရာ၀န္က အားနာသံျဖင့္ေျပာသည္။

"ေဆာရီးပဲ။ ေကာင္းတဲ့သြားကို ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္မိတယ္။ နာေနတဲ့ ခင္ဗ်ားသြားကို ထပ္ႏႈတ္ရလိမ့္မယ္ဗ်ာ"

႐ံႈ႕မဲ့ေနရာက လူနာျပန္ေျပာသည္။

"ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ။ ႏႈတ္ေပါ့။ အင္း ေဒါက္တာသာ မ်က္စိဆရာ၀န္ဆိုရင္ ဒုကၡ"


''က်ယ္လာမွာပါ''


သူေဌးကေတာ္ကို ပလပ္စတစ္ ခြဲစိတ္မႈလုပ္သည္။ ပိုေနေသာ အဆီမ်ားကို ထုတ္ပစ္သည္။ ႏွာေခါင္းပံုသဏၭာန္ကို ေျပာင္းေပးသည္။

ခြဲစိတ္မႈၿပီးေသာအခါ မွန္ထဲ မိမိကုိယ္မိမိ ၾကည့္ရင္း သူေဌးကေတာ္က ေျပာသည္။

"ခြဲစိတ္မႈကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေက်နပ္ပါတယ္၊ မ်က္လံုးတစ္ခုပဲ…."

"ဘာကို ဆိုလိုတာလဲခင္ဗ်ာ"

"ေၾသာ္ ကၽြန္မရဲ႕ မ်က္လံုးကို နည္းနည္းခ်ဲ႕ေပးလိုက္ရင္မ်ား ပိုေကာင္းသြားမလားလို႔ပါ"

"ဒီအတြက္ေတာ့ စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ခြဲစိတ္ခေဘာက္ခ်ာကို ျမင္တဲ့အခါမွာ အစ္မႀကီးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ အလိုလို က်ယ္လာပါလိမ့္မယ္"


''ယံုစမ္းပါ''


ေယာက္်ားျဖစ္သူ ည ၁ နာရီတြင္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္၊ မိန္းမက အိပ္ခန္းထဲမွေန၍ လွမ္းေမးသည္။

"ဘယ္ႏွနာရီ ရွိၿပီလဲ"

"၁၀ နာရီ"

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ တုိင္ကပ္နာရီမွ "ဒင္" ဟု တစ္ခ်က္တီးသည္။

"ရွင္ ကၽြန္မကို လွိမ့္ျပန္ၿပီလား၊ နာရီတစ္ခ်က္တီးသံ ကၽြန္မၾကားရတာပဲ"

"ေဟ့၊ သုညကုိပါ မင္းက တီးေစခ်င္လို႔လားကြ ေဟ"



''အျပန္အလွန္ယဥ္ေက်းမႈ''


ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုတြင္ ၁၅-ႏွစ္သား လူပ်ိဳေပါက္က မိမိႏွင့္ တြဲကပါရန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအား သြားဖိတ္သည္။

"ကၽြန္မ ကေလးနဲ႔ မကဘူး"

"ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ခင္ဗ်ား ကုိယ္၀န္နဲ႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိလို႔ပါ"


''အလိမ္မိျခင္း''


ၾကက္သားေလးတစ္ေကာင္ကုိ ၀ံပုေလြမ ဖမ္းမိသည္။ စားမည္ျပဳရာ ၾကက္သားေလး ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုယိုၿပီး ေတာင္းပန္သည္။

"ကၽြန္ေတာ့္ကို လႊတ္ပါဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖကို ေခၚလာေပးပါ့မယ္"

ၾကက္သားေလး၏ စကားကို ၀ံပုေလြမ ယံုၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ၾကက္သားေလး အိမ္ေခါင္မိုးေပၚတက္ၿပီး အားရပါးရ ရယ္သည္။

"ဟဲ ဟဲ၊ ၀ံပုေလြကို တစ္ပတ္႐ိုက္ရတာ ၀မ္းသာလုိက္တာ။ မွတ္ထား၊ ငါ့မွာ အေဖအေမ မရွိဘူး။ ငါဟာ ဥေဖာက္စက္နဲ႔ ေမြးတဲ့ၾကက္၊ နားလည္လား၊ ဟားဟား" 

တခါက လန္ဒန္ကကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုမွာ အသစ္ေျပာင္းေရႊ႕လာတဲ့ Marketing Director တစ္ေယာက္ကို ႀကိဳဆိုပြဲ က်င္းပၾကတယ္။ အဲ့ဒီပြဲမွာ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈကို တည္ေဆာက္တဲ့အေနနဲ႔  သူ႕ဇနီးကို အားလုံးက "ရွင့္ကို သူ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ထားရဲ႕လား၊ သူ႕ေၾကာင့္ တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့လား" လို႔  ၀ိုင္းေမးၾကတယ္ ။

အဲ့ဒီလို သူ႕ဇနီးကို ေမးတာကို ၾကားသြားတဲ့ ခင္ပြန္းသည္က သူမအနားမွာမရွိေပမဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲမို႔ သူ႕ဇနီး ဘယ္လို အေျဖေပးမယ္ဆိုတာကို အေသအခ်ာသိေနတဲ့ ပံုနဲ႔ ခပ္ေအးေအးပဲရွိေနတယ္ ။

"ဟင့္အင္း .. သူ ကၽြန္မကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္မထားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ၊ ကၽြန္မေပ်ာ္ရႊင္ေနတာလဲ သူ႕ေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး" ။

ရုတ္တရက္ ဇနီးရဲ႕ အဲ့ဒီအေျဖကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ ခင္ပြန္းဟာ အ့ံၾသတုန္လႈပ္ၿပီး ၾကက္ေသေသသြားသလို ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးလဲ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အေျဖအတြက္ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားၾကတယ္ ။

ေနာက္ေတာ့ သူ႕ဇနီးက ..

" .......ဒီလိုပါ .. ကၽြန္မေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ေၾကာင့္ပါပဲ ။ အေျခအေနတုိင္းနဲ႔ ေနရသမွ်အခုိက္အတန္႔တုိင္းမွာ ႀကံဳလာသမွ်ကို ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ထားတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ တကယ္လို႔မ်ား တျခားအရာ၊ တျခားသူေတြေပၚမွာ မွီခုိေနခဲ့တယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီအရာ၊ အဲ့ဒီသူေတြ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့အခါ ကၽြန္မရဲ႕အေပ်ာ္ေတြလဲ ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္စီးကုန္မွာေပါ့ ။ ကၽြန္မ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန တတ္ဖို႔ကိုပဲ ဆံုးျဖတ္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး က်န္တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေတာ့ အေတြ႕အႀကံဳတစ္ခုအျဖစ္၊ အေျခအေနတစ္ခုအျဖစ္ ေတြးၾကည့္ၿပီး အဲ့ဒါနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြမႈရွိေအာင္ က်င့္သံုးေနထုိင္ပါတယ္ ။

.........ကၽြန္မကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆုိတာ ကၽြန္မ ခင္ပြန္းရဲ႕ တာ၀န္မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႕မွာလဲ သူ႕အေျခအေန၊ သူ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔သူ ။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြဟာ အဲ့ဒီအရာေတြနဲ႔  ဘာမွ မပတ္သက္ဘူး။ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို  ေျပာင္းလဲမႈေတြအတုိင္း (ဒါမွမဟုတ္) ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အတူတူလက္တြဲရင္ဆုိင္ႏုိင္ေစတဲ့ အေျခအေနတစ္ခု အျဖစ္ လက္ခံထားတယ္ ။

......... ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆုိတာ ဘ၀ကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရင္း ေနတတ္ရမဲ့ စိတ္သေဘာထားပါ။ ကုိယ့္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ကုိယ့္ဆီမွာပဲ ရွိပါတယ္ ။ တျခားသူ၊ တျခားအရာေတြေပၚမွာ မမီွခုိပါဘူး" လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္ ။

*Being happy is an attitude about life and each one of us must decide! Being happy depends on you.*
 
ကဲ .. ဒါေလးကို ဖတ္မိၾကတ့ဲ စာဖတ္သူအေပါင္းလဲ အမွီအခုိကင္းတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို မိမိစိတ္မွာပဲ ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏုိင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။

တေလာကေပါ့ လူက စိတ္ဓါတ္ေတြကက် ဘာမွ လုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္မ႐ွိ ျဖစ္ေနတာ။ လုပ္ငန္းကလဲရပ္ အလုပ္လက္မဲ့ပုံစံနဲ႔ မနက္လင္းရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနရတာ ပ်င္းလာတယ္။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္လဲ ေတာ္ေတာ္ ေသာက္သုံးမက်တဲ့ ေကာင္ဆုိျပီး စိတ္ညစ္လာျပန္ေရာ။ ေသရင္ ေအးမယ္ ဆုိျပီး ေတြးမိတာလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္။ ခံႏုိင္ရည္က မဲ့လာတယ္။ ငါဘာအတြက္ အသက္႐ွင္ေနတာလဲ စဥ္းစားလုိ႔ကုိ မရဘူး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ခက္တယ္ဗ်ာ ခက္တယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ သုိ႔ေပမယ့္ေပါ့ေလ . . . . .

တေန႔က အေဖနဲ႔ အပ်င္းေျပ လုိက္သြားလုိက္တယ္။ သူကလဲ ပြဲစားတန္းဘက္ သြားရေအာင္တဲ့ သြားေလဆုိျပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ လုိက္သြားတယ္ ဟုိေရာက္ေတာ့ အေဖက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္ ကားကိစၥ ဘာညာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ပ်င္းတာနဲ႔ အပင္အရိပ္ေအာက္မွာ ထုိင္ေနလုိက္တယ္။ ထုိင္ေနတုန္း႐ွိေသးတယ္ ေဘးနားကေန ကေလးတစ္ေယာက္က လာေခၚတယ္ ႐ုတ္တရက္ နားမလည္ဘူး သူေခၚလုိက္တဲ့ အသံကုိ ဘာတဲ့ “ေဘာက်ိ” တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ျပန္ေမးလုိက္တယ္ ဘာလဲဆုိေတာ့ ေဘးက အေဖ့သူငယ္ခ်င္းက ႐ွင္းျပတယ္ “ေဘာစိ (Boss)” လုိ႔ေခၚတာတဲ့။ ေၾသာ္ဒါနဲ႔ ျပဳံးမိတယ္။ ဘာတုန္းဆုိေတာ့ “အေနာ္ကားေဆးေပးမယ္ေနာ္တဲ့” လူက ေလးႏွစ္သာသာေလာက္႐ွိဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ ၾကည့္ေနလုိက္တယ္။ အေဖ့သူငယ္ခ်င္း ေမးတယ္ “မင္းကားေဆးမွာက ဟုတ္ပါျပီ ျပီးရင္ မုန္႔ဖုိးေတာင္းမွာလားတဲ့” ဟုိကေလးက “ဟီး ဟီး အေနာ္က ခင္လုိ႔ ေဆးေပးမွာပါတဲ့” ဒါနဲ႔ ဟုိက ဆက္ေျပာတယ္ “မင္းထမင္းစားျပီးျပီလားဆုိေတာ့
” ကုိယ့္ဆရာက ဗုိက္ကေလးပြတ္ျပီး မစားရေသးဘူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ ညေန ၃ နာရီေလာက္ ရွိေတာ့မယ္ ဒီအခ်ိန္ထိ ဒီကေလး ထမင္းမစားရေသးဘူးဆုိေတာ့ ရင္ထဲ ခ်ိသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္က စားပြဲထုိးေလးကုိ လွမ္းေခၚျပီး မုန္႔တစ္ပြဲမွာလုိက္တယ္။ လာပုိ႔သြားတယ္ ဟုိကေလးကေတာ့ ကားဘီးေတြကုိ ေရေဆးေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ေနရင္းက သူ႔ကုိလွမ္းေခၚလုိက္တယ္။
“ေဘာက်ိ ဘာခုိင္းမလုိ႔လဲ”
“မခုိင္းပါဘူးကြာ မင္းကုိ မုန္႔စားခုိင္းမလုိ႔”
“ဒါေတြ စားရမွာလား”
“ေအး စားလုိက္ မင္းဖုိ႔ မွာထားတာ” ခ်ာတိတ္က ခ်က္ျခင္းမစားေသးဘူး အေဖ့ သူငယ္ခ်င္းကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ဟုိက စားေလကြာဆုိေတာ့ စားတယ္။ စားလုိက္တာ အကုန္ပဲ ဆာေနမွာေပါ့ေလ။ စားျပီးေတာ့
“အား . . . ဗုိက္ဝသြားတာပဲ” ကၽြန္ေတာ္ျပဳံးမိတယ္။ ျပီးေတာ့ ကားဘီးေတြ သြားေဆးေနတယ္။ ကားေလးဘီးလုံးကုိ သူ႔အ႐ြယ္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ လုိက္ေဆးေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး ထားလုိက္ေတာ့ ျပီးျပီ ေတာ္ေတာ္ သန္႔သြားျပီဆုိျပီး ေျပာလုိက္ေတာ့ ရတယ္ ေဘာက်ိ ရတယ္ဆုိျပီး လုပ္ေနတယ္။ ခနေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ျခင္း ရပ္ခုိင္းလုိက္တယ္ ျပီးေတာ့ မုန္႔ဖုိး ၁၀၀၀ ထပ္ေပးလုိက္တယ္။ အေဖ့သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ျပီး ျပဳံးတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကုိ ေမးလုိက္တယ္။ ဒီကေလး ဘယ္ကလဲဆုိေတာ့။
“ဒီလုိပဲကြ ဒီမွာလာျပီး ေရသန္႔ပုလင္းေတြ ေကာက္တဲ့ မိသားစုထဲက”
“အင္း . . . ”
“အဲဒီ့ ကေလးက တေန႔ကုိ ပုိက္ဆံ ၅၀၀ ရေအာင္ ရွာရတယ္ မရရင္ မျပန္ရဘူးကြ”
“ဗ်ာ . . .”
“ဟုတ္တယ္ ဒီေကာင္ တခါ ညေန ၇ နာရီေက်ာ္ေနလုိ႔ မျပန္ေသးလုိ႔ ေမးၾကည့္တာ ၄၀၀ ပဲရေသးလုိ႔ ဆက္ေနရတယ္တဲ့ အဲဒါ လုိတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ ခ်က္ျခင္းေပးျပီး သူ႔မိသားစုပါ ေခၚေျပာလုိက္ရေသးတယ္”
“ဟာ ဗ်ာ . . . ”
“မဟာနဲ႔ဦးေဟ့ တခါတေလ ဒီေကာင္က လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ ခုံေလးေတြ ဆက္ျပီး အိပ္တာ”
“ဟူး . . . ေမာတယ္ဗ်ာ ၾကားရတာ”
“သူ႔အသက္က ၄ ႏွစ္သာသာပဲ ႐ွိဦးမယ္ ဒီအ႐ြယ္ေလးနဲ႔ ေလာကဓံကုိ ခံေနရျပီ”
“အဲဒီ့ ကေလးေတြကုိ ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖုိ႔လုိတယ္ ဦးေလး ကၽြန္ေတာ္ ဒါမ်ဳိးေတြေတြ႔ရင္ မခံစားႏုိင္ဘူး”
“ေအးေပါ့ကြာ ငါတုိ႔လဲ အဲဒါေၾကာင့္ ထမင္းစားလဲ ေခၚေကၽြး ပုိက္ဆံဆုိလဲ ေပးေပါ့ ဒီလုိပဲ ေနေနရတာပဲ သိပ္လဲ မေပးရဲဘူး အက်င့္ေတြ ပ်က္ကုန္မွာစုိးတယ္ အလကားမေပးတာကုိ ေျပာတာ ခုိင္းခ်င္လုိ႔ ခုိင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး ေငြတန္ဖုိးနားလည္ေအာင္ အလုပ္ကေလးသိေအာင္ ခုိင္းတာ ဘယ္ခုိင္းရက္ပါ့မလဲကြာ ဒီအ႐ြယ္ေလး ဒါေၾကာင့္ သူနဲ႔ တန္တဲ့ ေရသန္႔ဗူးေလး ဝယ္ခုိင္းတာ ဘာညာပဲ ခုိင္းတယ္။ ပုိက္ဆံ ဒီအတုိင္းေပးရင္ သူေတာင္းစား ျဖစ္သြားမွာစုိးလုိ႔ ေငြကုိ ေတာင္းတုိင္းရရင္ သူေတာင္းစားျဖစ္သြားမွာစုိးတယ္ငါ့တူရ အဲဒါေၾကာင့္”
“ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဒါကုိ လက္ခံတယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ သူ႔ဘဝကုိ ၾကည့္ရတာ အဆင္မေျပဘူး စိတ္ထဲ မေကာင္းလုိက္တာ”
“ဒါကေတာ့ ငါ့တူရယ္ ဒီလုိပဲ သူ႔လုိ ကေလးမ်ဳိး တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ အမ်ားၾကီးပဲ မင္းသိတဲ့အတုိင္းပဲ”
“အင္း . . .”
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ခနေနေတာ့ ညေနေစာင္းသြားျပီး ဟုိကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ ေဆာ့ေနတယ္ ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိျပီး ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ “ေဘာက်ိ နက္ဖန္ လာဦးမွာလားတဲ့” ေအးကြာလုိ႔ တုိတုိတုတ္တုတ္ေျဖျပီး သူ႔ေခါင္းေလးကုိ ပြတ္ျပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။ လူက စြပ္က်ယ္အၾကီးၾကီးဝတ္ထားတယ္ ႏွပ္ခ်ီးကတြဲေလာင္းနဲ႔ ဒါနဲ႔ ကားထဲက တစ္႐ွဴးထုတ္ျပီး ႏွပ္သုတ္ေပးလုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကားေပၚမွာပါတဲ့ အ႐ုပ္ကေလးတစ္႐ုပ္ေပးျဖစ္လုိက္တယ္။ အေဖကေတာ့ ဘာမွ မေျပာဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကုိပဲ ၾကည့္ေနတယ္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္လမ္းေပၚမွာ စကားမေျပာျဖစ္ဘူး။ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့ လာခဲ့ေလဆုိျပီး ေျပာလုိက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာေတာ့ ဟုိေျပာဒီေျပာနဲ႔ ဘီယာဆုိင္ေရာက္သြားတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းက ယူနန္ေပါ့ ထုံးစံအတုိင္းေပါ့။ စိတ္ကညစ္ေနေတာ့ ေသာက္ျပီးရင္ေသာက္ေလ့႐ွိတာကုိး။ ကားပါကင္ အထဲမွာ မရေတာ့အျပင္မွာ ရပ္လုိက္တယ္။ ကားေပၚက ဆင္းေတာ့ “ေဘာက်ိ” ဆုိျပီး ေခၚသံၾကားလုိ႔ ၾကည့္လုိက္တာ လားလားလား ညေနက ဆရာသမားျဖစ္ေနတယ္။ “ေဟ့ေကာင္ မျပန္ေသးဘူးလား ဆုိေတာ့” ျပန္မွာတဲ့ သူ႔အေမကုိ ေစာင့္ေနတာတဲ့။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေရသန္႔ဗူးေတြ ေကာက္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔လုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေငးေနတယ္။ ျပီးေတာ့ ခ်ာတိတ္ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆုိင္ထဲကုိ ဝင္လာတယ္။ ဆုိင္ထဲမွာထုိင္ေနရင္းနဲ႔ ဘီယာမွာတယ္ ေသာက္မယ္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းက ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပလုိက္တယ္ ညေနက အျဖစ္အပ်က္ကို အကုန္လုံး တိတ္သြားတယ္ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။ ဘီယာ လာခ်ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေျပာလုိက္တယ္။
“ငါတုိ႔ေသာက္တာ တုိက္ဂါး တစ္လုံး ၁၃၀၀ ေပးရတယ္ တေန႔ကုိ တစ္ေယာက္ ၅ လုံးေလာက္ေသာက္တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဟုိကေလးအေနနဲ႔ဆုိ ဘယ္ႏွစ္ရက္သုံးလုိ႔ရမလဲ” အဲဒီ့လုိလဲ ေျပာလုိက္ေရာ ဘယ္ေကာင္မွ မလႈပ္ေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လဲ ျမဳိမက်ေတာ့ဘူး အဲဒီ့ေန႔က ဘီယာ တစ္ခြက္စီေလာက္ပဲေသာက္တယ္ တုိင္ပင္စရာ မလုိဘူး ျပန္မယ္ဆုိျပီး ထျပန္တယ္။ စိတ္ထဲမွာလဲ တေန႔ကုိ ငါးရာ ႐ွာရတယ္ဆုိတဲ့ ဟုိခ်ာတိတ္ကုိပဲ ျမင္ေနမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တေန႔ကုိ ေငြဘယ္ေလာက္ ျဖဳန္းတီးမိျပီလဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျဖဳန္းတဲ့ေငြေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ကယ္ႏုိင္မလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္ အသက္က ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ တေန႔ ငါးရာ တဲ့ စဥ္းစားစမ္းဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ့္ဘာသာစိတ္ဓါတ္က်တာလဲ ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒီ့ကေလးရဲ႕ အားမာန္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ထဲ စီးဝင္လာတယ္။ သူေနတတ္တယ္ ေနေပ်ာ္ေအာင္ေနတယ္။ အ႐ြယ္နဲ႔ေသာကမမွ်ဘူး ဒါေပမယ့္ ေလာကဓံကုိ ခံႏုိင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာလုိ႔ မခံႏုိင္ရမွာလဲ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ ေငြကုိ ပုိ႐ွာဖုိ႔ လုိလာတယ္။ ဟုတ္တယ္ ပုိက္ဆံ႐ွိရင္ ခုနကလုိ ကေလးေတြကုိ အမ်ားၾကီး ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္လုိ႔ရမယ္။ ကဲ စဥ္းစား။ ခင္ဗ်ား တစ္ေန႔ ဘယ္ေလာက္သုံးေနသလဲ ဘယ္ေလာက္ျဖဳန္းေနလဲ ခင္ဗ်ား စိတ္ဓါတ္က်စရာက ဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲ စဥ္းစား။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စဥ္းစားလုိ႔ျပီးျပီ က်န္တဲ့သူေတြ ဆက္စဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ ဒါပါပဲဗ်ာ အခုလုိ ျပန္ေျပာရတာေတာင္ ေမာလွျပီ။ နားထဲမွာ တစ္ခုခု လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိတုိင္း “ေဘာက်ိ” ဆုိတဲ့ သူ႔အသံပဲ ၾကားၾကားေနတယ္။

ကိုေမာင္ ရဲ႕ ဘေလာခ္႕မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...။

အေမရိကန္ေတြ အာကာသထဲ့သြားေတာ့ကမၻာ့ေျမဆြဲအား မရွိေတာ့တ့ဲ ဟင္းလင္းျပင္မွာ
သူတို႕ ေဘာပင္ေတြက မွင္မထြက္ေတာ့တာေတြ႕ရတယ္။ဒီေတာ့ ပညာရွင္ေတြ
နာရီေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာသုေတသနလုပ္၊ပုိက္ဆံေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ
သံုးျပီးခ်ိန္မွာ pump pen လုိ့ေခၚတဲ့ ဖိအားေပးျပီးသံုးရတဲ့
ေဘာလ္ပင္ကိုတီထြင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။အေမရိကန္ရ့ဲ
ျပိဳင္ဖက္ဆိုဗီယက္ေတတြကအေမရိကန္ ဒီျပသာနာျဖစ္ေနတာကို သိတယ္။ သူတို့ကေတာ့
အခ်ိန္နာရီမကုန္ဘဲ ပိုက္ဆံလည္း ဘာမွ မကုန္ဘဲ ဒီျပသာနာကို
ေျဖရွင္းလုိက္တယ္။

ဒါကေတာ့ သူတို့ အာကာသယာဥ္မူး ေတြကို ခဲတံေတြေပးျပီး သံုးခိုင္းလိုက္တာပါ။

ဒီျပသာနာကို ျပန္ႀကည့္ရင္ အေမရိကန္ေတြဟာ နည္းပညာရဲ့ ေဘာင္ခတ္မူကိုခံရျပီး
ေဘာင္ထဲက စဥ္းစား အေျဖရွာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

ေဘာလ္ပင္ဟာ ေအာက္ကိုစိုက္ေရးမွ ကမၻာ့ေျမဆြဲအားနဲ့ မွင္ထြက္တယ္ဆိုတဲ့
ယူဆခ်က္ကို ကိုင္ျပီး ေျမဆြဲအားမရွိရင္ ေျမဆြဲအားလို မွင္ကို ထြက္ေစဖို့
ဘယ္လိုလုုပ္မလဲဆိုတ့ဲ သိပၸံဆိုင္ရာ ယူဆခ်က္ေဘာင္ထဲက စဥ္းစားခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ဆိုဗီယက္ေတြကေတာ့ ေဘာလ္ပင္ ေရးမရင္ ေရးရတာ ဘာရွိလဲလုိ့ လြတ္လပ္စြာ
စဥ္းစားခဲ့တာျဖစ္တယ္။ဒီတကယ့္ျဖစ္ရပ္မွတ္ အျဖစ္အပ်က္ေလးက ဘာကို
ေျပာေနသလဲဆိုေတာ့ လူေတြက သိျခင္းတတ္ျခင္းဆိုတဲ့ေဘာင္ေတြခတ္ခံထားေနရျပီး
အဲဒီေဘာင္ေတြထဲကေနပဲ စဥ္းစားလုပ္ကိုင္ေနႀကတယ္ဆိုတာပါပဲ။

ေနာက္ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇတ္လမ္းေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။အီတလီႏုိင္ငံ
တူရင္ျမိဳ့မွာ ကုလသမဂၢ အရာရွိေတြရဲ့ ဦးစီးတကၠသိုလ္ရွိတယ္။ သိတ့ဲအတိုင္း
ကုလသမဂၢ အရာရွိျဖစ္တယ္ဆို ကတည္းက ႏုိင္ငံတကာ ထိပ္သီးတကၠသိုလ္ေတြက
ပါရဂူဘြဲ့ေတြ၊ မဟာဘြဲ႕ေတြရထားတဲ့ တကယ့္ ပညာရွင္ႀကီးေတြေပါ့။

အဲဒီလူေတြကိုေမးခြန္သံုးခုေမးတယ္။ ဘယ္သူမွ မေျဖႏုိင္ဘူး။ ေျဖတ့ဲ
အေျဖေတြကလည္း လက္မခံႏုိင္တ့ဲ အေျဖေတြ၊ ဒါနဲ့ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက
အဲဒီလူေတြကို ေဘးနားက မူႀကိဳေက်ာင္းေလးကို ေခၚသြားျပီးကေလးေတြကို
အဲဒီေမးခြန္ေမးေတာ့ကေလး အကုန္နီးပါးက ေျဖႏုိင္တာကို ေတြ့ရတယ္။
ဘာလုိ့ေျဖႏုိင္ သလဲဆိုေတာ့ ကေလးေတြမွာ ဘာအသိပညာ၊ အတတ္ပညာ ေဘာင္ေတြမွ
ခတ္ထားျခင္း မခံရေသးလုိ့ လြတ္လပ္စြာ စဥ္းစားႏုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေတြ့ရတယ္။

အဲဒီေမးခြန္းေတြကေတာ့

(၁) ဆင္နဲ့ သစ္ကုလားအုတ္ကို ေရခဲေသတၱာထဲ ဘယ္လုိ့ ထည့္မလဲ။

(၂) ေတာဘုရင္ ျခေသၤ့ ႀကီးက ေတာေနသတၱ၀ါအားလံုးကို အစည္းေ၀းေခၚတယ္။ဘယ္သူေတြ
မလာဘူးလဲ၊ဘာလို့ မလာတာလဲ။

(၃) မိေခ်ာင္းေတြေပါတဲ့ေခ်ာင္းကို ေရထဲျဖတ္ျပီးဘယ္အခ်ိန္ကူးမလဲဆိုတဲ့
ေမးခြန္းသံုးခုပါ။

ကဲ…….သင္စဥ္းစားျပီး ေျဖႀကည့္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေျပာႏုိင္တာ တစ္ခုကေတာ့သင္လည္း
သိျမင္တတ္သိထားတဲ့ ပညာေဘာင္ေတြထဲကပဲ စဥ္းစားျပီး အေျဖမရႏုိင္ဘူး
ဆိုတာပါပဲ။

ေနာက္ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခု ကေတာ့ ေပါင္ဒါကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ျဖစ္တာပါ။ အဲဒီ
ကုမၸဏီ ဟာ မာကတ္တင္း(Marketing) နည္းမ်ိဳးစံု သံုးျပီး
အေရာင္းျမင့္တင္ခဲ့ရာမွ အေရာင္းက တစ္ရွိန္ထိုး တက္ျပီး တစ္ေနရာမွာ
အေရာင္းတန့္သြားပါတယ္။ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္က အစည္းေ၀းေခၚျပီး အေရာင္းကို
ေနာက္ထပ္သံုးပံုတစ္ပုံတက္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြာလတီလည္း မေလွ်ာ့ဘူး၊
ေစ်းလည္း မတင္ဘူး၊ ေပါင္ဒါတစ္ဘူးစီမွာထည့္တဲ့ ေပါင္ဒါမူန့္ အေလးခ်ိန္လည္း
မေလွ်ာ့ဘူးလုိ့ ေျပာပါတယ္။ စီနီယာ မာကတ္တင္းေတြက အႀကံေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု
ေပးေပမယ့္ အသံုးမတည့္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ ေနာက္္ဆံုးမွာ ကုတ္ကုတ္ေလး
ထိုင္ေနတ့ဲ မာကတ္တင္း ၀န္ထမ္းကေလး က ထျပီး အႀကံတစ္ခု ေပးပါတယ္။
က်န္တဲ့သူေတြ က သူေပးတဲ့ ကို ၀ိုင္ရယ္ေပးမယ့္ အဲဒီ့ ကုမၸဏီ ဟာ
ဒီ၀န္ထမ္းအသစ္ေလး ေပးတဲ့ အႀကံန့ဲ ပဲ အေရာင္းသံုးပုံတစ္ပုံတက္သြားတယ္။ သူ
ဘာအႀကံေပးခဲသလဲ? သူေပးတာကေတာ့ ေပါင္ဒါသံုးသူေတြ ပုံမွန္ထက္ အခ်ိန္
သံုးပုံးတစ္ပုံ ေစာျပီး ကုန္ေအာင္လက္ရွိ ေပါင္ဒါဘူးက အေပါက္ေတြရဲ့
အက်ယ္ကို သံုးပံု တစ္ပံုထပ္ခ်ဲဳ့ ေပးဖို့ပါ။သင္ေရာ ဒီလုိ ေတြးမိခဲ့ပါလား?

အေမရိကန္ရဲ့ ပထမဆံုး သမၼတ ေဂ်ာ့ခ်္၀ါရွင္တန္ ငယ္စဥ္က သူ့အိမ္က
ပန္းသီးပင္ႀကီးကို ပုဆိန္နဲ့ ခုတ္လွဲခ့ဲပါတယ္။ အေဖက ဘာလုိ့ ခုတ္လွဲခ့ဲသလဲ
ဆိုျပီး ဆူေတာ့ ေဂ်ာ့ခ်္၀ါရွင္တန္ က သူ့အျပစ္ကို ၀န္ခံပါတယ္။ သူ့အေဖကလည္း
သူ့ကို မရိုက္ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ဘာလို့ အေဖက မရိုက္တာလဲဆိိုတဲ့ ေမးခြန္ကို
ေက်ာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေမးခဲ့ႀကျပီး ဆရာေတြကိုသူတို့
တပည့္ေတြေပးတဲ့ စံျပ အေျဖကေတာ့ အျပစ္ကို ၀န္ခံလုိ့ မရိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကေလးတစ္ဦးကေတာ့ ေဂ်ာ့ခ်္၀ါရွင္တန္ လက္ထဲမွာ ပုဆိန္ႀကီး
ကိုင္ထားလုိ့ သူအေဖက သူရိုက္ရင္ ထခုတ္မွာစိုးလုိ့ မရုိက္တာလုိ့
ေျဖခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေရာ အေျဖမွန္တစ္ခု မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ ပညာေတြ။
ယဥ္ေက်းမူ ထံုးတမ္း ဓေလ့ေတြနဲ့ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ ဒီကမၻာမွာ ဒီကေလးရဲ့ အေျဖက
မွတ္တမ္း တင္မခံခဲ့ရပါဘူး။

ခုနက ေမးခြန္သံုးခုရဲံ အေျဖေတြကို အခု ေျဖေပးပါမယ္။

(၁)အေျဖကေတာ့

ဆင္ရဲ့ သစ္ကုလားအုတ္ကို ေရခဲေသတၱာထဲကို ထည့္မယ္ဆိုရင္ ေရခဲေသတၱာရဲ့
တံခါးကိုဖြင့္ျပီးမွ ထည့္လုိရမွာ ျဖစ္လုိ့
ပထမအေျဖကေတာ့တံခါးဖြင့္ထည့္ရမယ္ဆိုတာပါပဲ ျဖစ္တယ္။

ေရခဲေသတၱာဟာ ဘယ္အရြယ္ပဲရွိတယ္ဆိုတာ သိတဲ့သူေတြက ဒီအေျဖကို
မေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေရခဲေသတၱာ ကိုဒီအေကာင္ေတြထည့္ဖို့ ႀကီးႀကီးလုပ္ရင္
မရဘူးလား။ ေရခဲေသတၱာဆိုတာ ဘယ္အရြယ္ထက္မႀကီးရဘူးလုိ့ ကန့္သတ္ထားလိုု့လား။
မထားပါဘူး။ ကိုယ္ျမင္ဘူးတဲ့ အတိုင္းအတာေႀကာင့္ ယုတၱိက်တ့ဲအေျဖကို
မေပးခဲ့ႀကတာပါ။

ဒီတစ္ခုအေျဖရရင္ က်န္တာေတြက လြယ္သြားပါျပီး။

(၂)အေျဖကေတာ့

ျခေသၤ့ႀကီးေခၚတဲ့ အစည္းအေ၀းပ်က္ကြက္တာ ဒီႏွစ္ေကာင္ေပါ့။ သူတုိ့က
ေရခဲေသတၱာထဲ အပိတ္ခံထားရတာကိုး။

(၃)ေနာက္္ဆံုးအေျဖကို ဒီအခ်ိန္ဆို သိေလာက္ျပီထင္ပါတယ္။ မိေခ်ာင္းေတြ အစည္းေ၀းတက္ေနခ်ိန္မွာ
ေခ်ာင္းကုိ ျဖတ္ကူးမွာေပါ့။

တကယ္ေတာ့ ေဘာင္ေတြ၊ စည္းေတြကို ေက်ာ္ျပီး စဥ္းစား ႀကည့္ရင္ ေလာကမွာ
ခက္ခဲတယ္ဆိုတဲ့ ျပသာနာေတြရဲ့ အေျဖဟာ ရွင္းရွင္းေလးေတြပါဆိုတာ ဒီဥပမာအရ
သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ လည္း ကမၻာႀကီးမွာ အခုဆိုရင္ out of the box
ဆိုတဲ့ စကားေခတ္စားလာပါတယ္။ စည္းမ်ဥ္းေဘာင္ခတ္
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအျပင္ဘက္ကေနေတြးေတာ ႀကံစည္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္
သင့္ဘ၀မွာ ခက္ခဲတဲ့ ျပသာနာေတြ ရင္ဆိုင္ရရင္ေဘာင္ေတြ စည္းေတြ မခတ္ဘဲ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စဥ္းစား ႀကည့္ပါ။ သင့္အတြက္ အေကာင္းဆံုးန့ဲ
အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးအေျဖက လြယ္လြယ္ေလးနဲ့ ရလာပါလိမ့္မယ္။ 

အဲဒီေန႔က က်မဘ၀အတြက္ အေပ်ာ္ဆံုးေန႔ေလးေပါ့.....က်မ အခ်ုစ္ကို
ရွာေဖြေတြ႔ရွိတဲ့ေန႔ လို႔ ေျပာရင္မမွားဘူးေပါ့.....မွတ္မိ
ပါေသးတယ္။ စိုင္းစိုင္းသီခ်င္းထဲကလို အဲဒီေန႔က မိုးမရြာဘူး။...

သူ...က်မတို႔ ေက်ာင္းကို စေျပာင္းလာတဲ့ေန႔ေလးေပါ့.....အဲ
ဒီေန႔က သူအကီ်ၤ
အျဖဴေလးကို ၀တ္ထားတာေလးက နိုင္းနိိုင္းတို႔ သန္႔သလို ေခ်ာသလို သူက
သန္႔သန္႔ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ ဒီရင္ဘတ္ၾကီးကို စြဲေဆာင္ သြားတာေပါ့။

က်မနဲ႔က ေမဂ်ာပါတူတာဆိုေတာ့ တက္ရတဲ့ အခန္းခ်င္းလည္းတူတယ္။ က်မေလ ဆ၇ာေတြ
စာသင္ခ်ိန္မွာေတာင္ သူ႔ကို ေငးၾကည့္ရင္း ရင္ထဲတိုးတိုးခ်စ္လာရသူပါ....

သူကေတာ့ က်မကိုရွိတယ္လို႔ေတာင္မထင္ဘူး။ က်မကိုမွ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘယ္မိန္းကေလး ကိုမွ ရွိတယ္လို႔ မထင္တာ။ က်မလည္း ဒါေလးကိုပဲ ခ်စ္ေနရတာ။

သူ႔ကိုေလ...တျခားေမဂ်ာက ေကာင္မေလးေတြကေတာင္ လာလာေၾကာင္ ၾကေသးတယ္။
ေျမြေျမႊခ်င္းဆိုေတာ့ ေျချမင္တာေပါ့။ သူတို႔ကလည္း က်မရင္ထဲက ေမာင္ရဲ႔
အခ်စ္ကို လိုခ်င္ေနၾကတာေလ...က်မ မသိဘူးမ်ား ထင္ေနၾကလား။

က်မလက္ဦးမွကိုျဖစ္မွာေပါ့။ က်မဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။
အင္း...ေရလာေျမာင္းေပးရမွာ ေပါ့။ မိန္းကေလးတန္မဲ့ သူ႔ကို
ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္မိပါတယ္။ ေန႔ခင္းဘက္ဆို သူထိုင္တဲ့ ကင္န္တင္းရဲ႔ သူ႔အ
ေရွ႔ စားပြဲ၀ိုင္းမွာထိုင္ သူ႔မ်က္နွာေလးကို ေငးၾကည့္။ ဒါက်မ
ေန႔စဥ္လုပ္ေနၾက လုပ္ငန္းစဥ္ေလးေပမယ့္ သူကေတာ့ သတိထားမိပံုကို မေပၚပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ စာသင္နွစ္ တစ္နွစ္ကုန္ခါနီးေတာ့မယ္။ အေျခအေနက တိုးတက္လာမွဳကို
မရွိဘူး။

က်မခ်စ္ရတဲ့ ေမာင္ေရ.....ေမာင့္မွာ ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသားေကာရွိရဲ႔လား။
ေမာင္..မိန္းကေလး ဘ၀ကိုေရာ အားမနာေတာ့ဘူးလား။ ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္ ေမာင္ရယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ရယ္...ေမာင့္ရဲ႔အခ်စ္ကို က်မရမွ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒီေန႔
ေက်ာင္းတက္ ရမွာ ေနာက္ဆံုးေန႔ေလ။ ဒီေန႔ေက်ာင္းတက္ျပီးသြားရင္
ေနာက္ရက္ေတြစာေမးပြဲေျဖ၊ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ဆိုေတာ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးကို
ေတြ႔နိုင္ဖို႔အတြက္ ေမာင့္အခ်စ္ကို က်မရမွျဖစ္ေတာ့မယ္။
ေမာင္ဖြင့္မေျပာရင္ က်မေမာင့္ ကို ခ်စ္ပါတယ္လို႔
မိန္းကေလးတန္မယ့္လာေျပာေတာ့မယ္။ ေမာင္ေရ......

ရည္မွန္းခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ ေမာင္...လာတတ္တဲ့ လမ္းကေလးကေန ေမာင့္
ကို က်မေစာင့္ေနလိုက္တယ္...ဒီေန႔မွ
ေမာင္ရယ္..ေနာက္က်လိုက္တာ.....လာပါေတာ့....

ေဟာ...ဟိုမွာ...ေမာင္လာေနျပီ...အရင္က ေမာင္လာရင္ေဘးမွာ အေဖၚတေယာက္ပါေန
ၾက။ အခု ကံၾကမၼာက ကိုယ့္ဘက္ကို လိုက္ေနလို႔လားမသိ။ ေမာင္တေယာက္တည္း။

ေမာင္ေရ....ေမာင္ကို ခ်စ္တယ္...က်မဘယ္လို ဖြင့္ေျပာရမွာလဲ၊ က်မ
တခုခုျဖစ္ေနဟန္ ေဆာင္လိုက္တယ္။

"ဟိတ္...တို႔ကို တခုကူညီပါလား"

ေမာင္..လွည့္ၾကည့္တယ္။ က်မႏွလံုးသားေတြ အရည္ေတြ
ေပ်ာ္ကုန္ပါျပီ..ေမာင္ရယ္... ဒါေပမယ့္ ေမာင္က ဒီအတိုင္းပဲ
လွည့္ထြက္သြြားတယ္။ ေမာင္ရယ္...ရက္စက္လိုက္တာ....၊၊

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင့္ကို က်မခ်စ္ေနေၾကာင္း ေမာင္သီေအာင္ ဖြင့္ေျပာရမယ္။

"ေမာင္"

အရဲစြန္႔ျပီး က်မလွမ္းေခၚလိုက္တယ္။ ေမာင္လွည့္ၾကည့္တယ္။ က်မ..ေမာင့္ကို
အျပံဳး တခုလက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္။ ေမာင္...က်မကို ရက္ရက္စက္စက္
စကားတခြန္းေျပာျပီး လွည့္ထြက္သြားတယ္။

ေမာင္ရယ္..ရက္စက္လိုက္တာ.....ေမာင္...လုပ္ရက္တယ္။
ေမာင္....ေမာင္...က်မကို ဒီ လိုမ်ိဳး မေျပာသင့္ပါဘူး။

"ေက်ာင္းေနာက္က်ေနရတဲ့အထဲ ဒီအေျခာက္ကတမ်ိဳး"

ေမာင့္..စကားသံေတြ...က်မနားထဲက မထြက္ေတာ့ဘူး။ က်မအသည္းေတြကို ခြဲသြားတဲ့
ေမာင္ေျပာခဲ့တဲ့ ဒီစကားေလးကို ...................

''တနဂၤေႏြ သားသမီးမ်ား (အ၊ဥ၊ၾသ)''

အားအားယားယား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အူေၾကာင္ၾကား ျဖစ္ေနေသာသူတစ္္ ေယာက္ႏွွင့္
မိတ္ေဆြျဖစ္ကိန္းရွိသည္။ အူတူတူ အတတ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဥတုတု ညဳတုတု
ျဖစ္ကိန္းရွိသည္။ အီရတ္ ႏုိင္ငံသုိ႔ ေႏြရာသီ အပန္းေျဖခရီး
ထြက္ရကိန္းရွိသည္။ ဥ
ႏွင့္ပတ္သက္၍ က်န္းမာေရး အညံ့ရွိသည္။ အိမ္သာတက္ရင္း အူက်ေရာဂါ အျပင္းအထန္း
ခံစားရတတ္သည္။ အနာၾကီးေရာဂါ ျဖစ္ေနေသာ သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ မေတာ္တဆ
အိမ္ေထာင္က်ကိန္း ရွိသည္။


ယၾတာ။ ။အဂၤါေန႔တြင္ ဥဥေနေသာ ၾကက္မဖင္ကုိ အံ့ၾသစြာၾကည့္၍ “ေအာင္ၿပီ၊
ေအာင္ၿပီ” ဟု သုံးၾကိမ္တုိင္တုိင္ ေအာ္ပါ။


''တနလာၤ သားသမီးမ်ား (က၊ခ၊ဂ၊ဃ၊င)''


ကုန္းကုန္း ခြခြ အလုပ္မ်ားေနတတ္သည္။ တနလၤာနံျဖစ္ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္ေသာ
ကုန္တင္ကား၊ဘစ္(စ္)ကားမ်ား မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အစုံလိုက္အျပဳံလိုက္ ၀င္လာတတ္သည္။
႐ုတ္တရက္ ၀င္လာတတ္သျဖင့္ သတိၾကီးစြာထားရန္ လိုအပ္သည္။ ေဂါက္ေၾကာင္
ေၾကာင္ျဖစ္ေနေသာ ကုလားမတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခ်စ္ၾကဳိက္ရကိန္းရွိသည္။
က်ပ္မျပည့္ေသာလူတစ္ေယာက္၏ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ လုပ္ျခင္းခံရတတ္သည္။ 
လကုန္ရက္ ျဖစ္ပါကေငြ၀င္ကိန္းရွိသည္။ ေခြး႐ူးျပန္ေရာဂါ ရွိသူမ်ား ခၽြတ္ျခဳံက်ေနေသာ သူမ်ား၏
မရမကခ်စ္ၾကဳိက္ျခင္းကုိ ခံရတတ္သည္။ ဂတ္ထဲတြင္ အိပ္စက္ရကိန္းရွိသည္။
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ေခြးကုိက္ျခင္း၊ ဂႏုိက်ျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္သည္။


ယၾတာ။ ။ၾကာသပေတးေန႔တြင္ ဂတုံးေျပာင္ေအာင္ တုံးၿပီး ကင္းျမီးေကာက္ေထာင္ကာ
ေၾကာင္တစ္ေကာင္လို ေအာ္ဟစ္၍ ယၾတာေခ်ပါ။


''အဂၤါ သားသမီးမ်ား (စ၊ဆ၊ဇ၊စ်၊ည)''


စာမလုပ္သူမ်ား အထူးသတိထားပါ ေစ့စပ္ေသခ်ာ၍ ေစ့ေစ့စပ္စပ္လုပ္တတ္ ေသာ ဆရာ၏
စာေမးပြဲႏွင့္ စိတ္ညစ္စြာ ၾကဳံရတတ္သည္။ အျပင္းအထန္ ဇစ္ညွပ္ျခင္း
ခံစားရတတ္သည္။ဆုိက္ကားနင္းစားျခင္း ၊စာခုိးခ်ျခင္း၊ ေစ်းေရာင္းျခင္း၊ ညေစာင့္ျခင္း စသည့္
ပညာရပ္မ်ားကုိ ဇင္ဘာေဘြ ႏုိင္ငံတြင္ သြားေရာက္ သင္ယူရကိန္းရွိသည္။
စိတ္ေရာဂါရွိသူမ်ား အဆဲသန္သူမ်ား ဆစ္ဖလစ္ေရာဂါ ရွိသူမ်ားႏွင့္ စီးပြါးေရးစပ္တူ
လုပ္ပါက အထူးေအာင္ျမင္ကိန္းရွိသည္။ ညွင္း ၊၀ဲ စြဲကပ္ေနေသာ သူမ်ားႏွင့္
အိမ္ေထာင္က်ကိန္းရွိသည္။


ယၾတာ။ ။စေနေန႔ ညဘက္ ၁၂ နာရီတြင္ စုိင္းစုိင္းခမ္းလႈိင္၏ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ
ေစ်းထဲ၌ အဆဲသန္ေသာ ေစ်းသည္တစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ စြဲစြဲျမဲျမဲ ဆယ္ရက္ ဆက္ဆုိပါ။


''ဗုဒၶဟူး သားသမီးမ်ား (ယ၊ရ၊လ၊၀)''


၀ဲ၊ယားနားအၾကီးအက်ယ္ ေပါက္တတ္သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေလလည္တတ္ ေသာသူမ်ား၏
ေနာက္မွမလိုက္ပါႏွင့္၊ လုံးပါးပါးႏုိင္သည္(ႏွာေခါင္း)။
႐ူးွႏွမ္းႏွမ္းျဖစ္ေန
သူတစ္ေယာက္၏ ရင္ဖြင့္စကားကုိ နားေထာင္ေပးရတတ္သည္။ ၀က္႐ူးျပန္ေရာဂါရွိ သူမ်ား၊
ယဥ္ယဥ္ေလး ႐ူးေနေသာ သူမ်ား ၊ေလက်ယ္တတ္သူမ်ား၊ ၀ိတ္ေပါေပါေနသူ မ်ားနဲ႔
စပ္တူစီးပြါးေရးလုပ္ပါက အၾကီးအက်ယ္ ေအာင္ျမင္ကိန္းရွိသည္။ ၀က္မတစ္ေကာင္ ကဲ့သုိ႔
၀အစ္ေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ေရလာေျမာင္းေပးျခင္း ႏွင့္
ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ျခင္းကုိ မထင္မွတ္ပဲ လက္ခံရတတ္သည္။ ယာဥ္၊ ရထားတုိ႔ ေပၚ၌
ယားနာေဆး၊ လိပ္ေခါင္းေပ်ာက္ေဆး ေရာင္းျခင္းမွ ထူးျခားစြာအျမတ္ရကိန္းရွိသည္။


ယၾတာ။ ။လင္ရွိမယား တစ္ေယာက္၏ အိမ္ေရွ႕တြင္
“၀င္သက္ထြက္သက္(ႏြဲ႕ယဥ္၀င္း)”သီခ်င္းကို ေလးဖက္ကုန္း၍ လဒမႈွိ္င္မႈိင္ကာ
လက္ယာရစ္ပတ္ကာ ေလးၾကိမ္တုိင္တုိင္ ဟစ္ေၾကြးပါ။


''ၾကာသပေတး သားသမီးမ်ား (ပ၊ဖ၊ဗ၊ဘ၊မ)''


ဘုိင္က်ၿပီး မြဲေတေနတတ္သည္္။ မ်က္ႏွာတြင္ ပုိးစုိးပက္စက္ မီးေလာင္တတ္သည္
ဗုိက္ၾကီးသည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ကိန္းရွိသည္။ ပုတက္ေမြးျခင္း ၊ဖြတ္
ေမြးျခင္း၊ ပုရစ္ေမြးျခင္း၊ ဘယာေၾကာ္ ေၾကာ္ေရာင္းျခင္းစသည့္ အလုပ္မ်ားျဖင့္
ပုိးစုိး ပက္စက္ ျမဳိးျမဳိးျမက္ျမက္ စီးပြါးတက္ကိန္းရွိသည္။
ဖိနပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊မီးေသြး ေရာင္း၀ယ္ျခင္း ၊ေျပာင္းဖူးဖုတ္ျခင္း ပညာမ်ားရပ္မ်ားကုိ မြန္ဂုိလီးယား၊
ဖင္လန္၊ ေဘာ့ဇနီးယား၊ ျမန္မာ စသည့္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ပညာေတာ္သင္
သြားရကိန္းရွိသည္။ ဘာဘူကုလားမၾကီး၏ ေဖာေဖာသီသီ မ်က္ႏွာေပးျခင္း၊ ပုဆုိးၾကားတြင္
ပိပိရိရိ ေမတၱာစာ ခုိးထည့္ခံရျခင္းမ်ား ၾကဳံရတတ္သည္။


ယၾတာ။ ။ေဘာင္းဘီတုိ၀တ္၍ ဗုိက္ႀကီးသည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ေဘာလုံးကြင္းတြင္
ဘရိတ္ဒန္႔ အတူတြဲက၍ ယၾတာေခ်ပါ။ လုိအပ္ဆႏၵျပည့္၀ လာလိမ့္မည္။


''ေသာၾကာ သားသမီးမ်ား (သ၊ဟ)''


ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ေသာက္ရွက္ဟက္တက္ကြဲ၍
သူတစ္ပါး၏ ေသခ်င္ေစာ္နံေလာက္ေအာင္ ေသာက္ျမင္ ကပ္ျခင္းကုိ ပုိးစုိးပက္စက္
အၾကီးအက်ယ္ ၾကဳံရတတ္သည္။ သရဲမတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဟုိကိစၥ ျဖစ္ကိန္းရွိသည္။
သခၤ်ဳိိင္းကုန္း၊သုႆာန္ ေစာင့္ျခင္း ၊သန္ေကာင္ေမြးျခင္း
ေဟာင္းႏြမ္းပစၥည္းေရာင္း၀ယ္ျခင္းတုိ႔မွ ဟုိးေလးတေက်ာ္ အက်ဳိးအျမတ္ရကိ္န္း
႐ွိသည္။ ဟုိင္းေနေသာ သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ သုိးသုိးသန္႔သန္႔ သတင္းထြက္ကိန္းရွိ သည္။
သတိၾကီးၾကီး ထားပါ ေတာ္ကာက်မည္။ သပ္သပ္ရပ္၀တ္ၿပီး ဟုိင္းလတ္ကားတုိက္ကာ
ဟပ္ထုိးလဲၿပီး ေဟာဟဲေဟာဟဲ ျဖစ္ေနတတ္သည္။


ယၾကာ။ ။ေသာၾကာေန႔တြင္ သုႆာန္၌ ေသသြားသူ၏ မိသားစုေ႐ွ႕တြင္ ဟာသလုပ္၍
ဟဲေလးသီခ်င္းျဖင့္ သုံးၾကိမ္တုိင္တုိင္ ဟစ္ေၾကြးပါ။အည့ံမ်ား
ေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္။


''စေန သားသမီးမ်ား (တ၊ထ၊ဒ၊ဓ၊န)''


တင္ပါးတြင္ ဒက္ေပါက္၍ ဒန္႔တန္႔တန္႔ထုံေပထုံေပ ၿဖစ္္ေနတတ္သည္။ ႏူနာေရာဂါရွိသူ
တစ္ေယာက္၏ တီတီတာတာ ထူးထူးၿခားၿခား ခ်စ္ၾကိဳးသြယ္ကိန္းရွိသည္။ တင္တု လုပ္ၿခင္း၊
ထီးၿပင္ၿခင္း၊ ဓါးေသြးၿခင္း ဒန္အိုးဖာေထးၿခင္း စေသာ လုပ္ငန္းမ်ား ႏွင့္
သက္ဆိုင္ေသာ ပညာရပ္မ်ားကို တူနီးရွား၊ ထိုင္း၊ နယူးေယာက္ စေသာေနရာမ်ားသို႕
သြားေရာက္သင္ရကိန္းရွိသည္။ နတ္ကေတာ္မ်ားႏွင့္ တြဲဖက္လုပ္ငန္းစပ္တူ လုပ္ပါက
ထူးထူးၿခားၿခား ေအာင္ၿမင္ကိန္းရွိသည္။ ထီးႏွင့္ အသံနီးစပ္ေသာပစၥည္းမ်ား
အၿပြတ္လိုက္ ၀င္ကိန္းရွိသည္။ ဓါတ္ရုိက္ ဓါတ္ဆင္လုပ္ၿခင္း၊
ဓါတ္ရုင္ရုိက္ၿခင္း၊ဓါတ္သြားၿခင္းကိုပိတ္ဆို႔ ့ေဆးေရာင္းၿခင္း စေသာလုပ္ငန္းမ်ားမွ
အက်ဳိးအၿမတ္ရရွိမည္။


ယၾတာ။ ။တနလာၤေန ့တြင္ တင္ပါးေပၚ၀တ္ၿပီး နတ္သီခ်င္းဖြင့္ကာ နံနက္အခ်ိန္၌
ႏုိင္းႏုိင္းကဲ့သုိ႔ ထိထိမိမိ ကပါ။

ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြစံုေနတယ္ ေမေမ
လင္းလက္ေနတဲ႕ၾကယ္တစ္ပြင္႕မ်ား
တိုးလာသလား ရွာေနလားေမေမ

တစ္ေန႕ေန႕ေပါ႕ေလ...
ေမေမ႕ဆႏၵအတိုင္းျဖစ္ေအာင္
သားၾကိဳးစားေနပါတယ္
ေမေမ႕ကို ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္မယ္႕
တစ္ခုတည္းေသာ အခြင္႕အေရးပဲေလ...

ေမေမ အဆင္ေျပရဲ႕လား
သား ေတြးပူတုန္းရိွေသး
ေမေမ အနားေရာက္ခဲ႕ျပီ...

ေမေမ ေနေကာင္းရဲ႕လား
ေမးမယ္ ၾကံရံုရိွေသး
ေမေမ႕ ႏွုတ္ကအရင္ေမးျပီေလ...

ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စားစရာကို
ေမေမ႕အတြက္ ၀ယ္မလားေတြး
ေမေမကေတာ႕ သားအတြက္
အေကာင္းဆံုးဆိုတာမ်ဳိး ၀ယ္ခဲ႕ျပီေလ...

ေမတၱာဆိုတာ အလ်ားအနံမရိွေပမဲ႕
အသြားအျပန္ရိွသတဲ႕
ဒါေပမယ္႕
ေပးဆပ္မွုရဲ႕တစ္ဘက္မွာေတာ႕
ရယူမွုေတြသာရိွေနေလရဲ႕...

ေရဆုန္မွာ အသာေမွ်ာရင္း
ကုန္ခမ္းမသြားတဲ႕ ေမေမ႕ေမတၱာေတြနဲ႕
သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀လမ္းဟာ
ေအးခ်မ္းသာယာခဲ႕ေပါ႕...

ေမေမ...
သား စိန္ေခၚခ်င္တယ္
ဘယ္သူျငင္း၀ံ႕သလဲ
ေမေမရဲ႕ေမတၱာေတြ
သားအတြက္ ထာ၀ရ ေအးျမေနမယ္ဆိုတာကိုေပါ႕...။     ။

လြန္းေသြးငယ္

(၁၉၉၄)ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ Koblenzၿမိဳ႕ေလးက ေရခဲေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းထားဆဲျဖစ္တယ္။ ၿမိဳ႕ေလးမွာရွိတဲ့ မိဘမဲ့ေက်ာင္းက Rhineျမစ္ေဘးမွာ တည္ရွိတာေၾကာင့္ ျမင့္မားတဲ့ေက်ာင္းေဆာင္ကို အေဝးကေန ထီးထီးလွမ္းျမင္ေနရတယ္။

အဲဒီေန႔မနက္က အသက္(၅ဝ)ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ စစၥတာထရီယာတစ္ေယာက္ ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ အျပင္ထြက္ဖို႔စီစဥ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတံခါးဝအေရာက္မွာ ရုတ္တရက္ကေလးငိုသံကို သူၾကားလိုက္မိတယ္။ အသံၾကားရာဖက္ကို သူလွည့္ၾကည့္ေတာ့ တံခါးဝနဲ႔မလွမ္းမကမ္း ၿခံဳပုတ္တစ္ခုမွာ ေရႊေရာင္ဆံပင္နဲ႔ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ စစၥတာက ကေလးကို ေက်ာင္းထဲေခၚယူေမြးစားၿပီး Derbyလို႔ အမည္ေပးခဲ့တယ္။

(၇)ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္က မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ Derbyတစ္ေယာက္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းကေန က်န္းက်န္းမာမာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။ Derbyဟာ စိတ္သေဘာထားေကာင္းေပမယ့္ စိတ္က် ႏြမ္းလ်တတ္တဲ့အက်င့္ရွိတယ္။

ေနသာတဲ့ေန႔ေတြမွာ စစၥတာေတြက ကေလးေတြေခၚၿပီး ေတာအုပ္အလြန္ ျမစ္ေဘးကျမက္ခင္းျပင္ဆီ သြားေရာက္ ေဆာ့ကစားတတ္ၾကတယ္။ ေတာအုပ္မနီးမေဝးမွာရွိတဲ့ ရြာလူေတြက မိဘမဲ့ကေလးေတြကို လက္ညႇိဳးထိုးၿပီး သူတို႔ကေလးကို "အဲဒီကေလးေတြက မိဘအစြန္႔ပစ္ခံထားရတဲ့ ကေလးေတြ... နင္တို႔လည္း မလိမၼာရင္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းကို ပို႔ပစ္မယ္" လို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။

အဲဒီလိုစကားၾကားတိုင္း Derby အရမ္းဝမ္းနည္းမိတယ္။ စိတ္ထိခိုက္လြန္းၿပီး စစၥတာကို "စစၥတာ... ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြက ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို မလိုခ်င္တာလဲ? ကြၽန္ေတာ္ကို သူတို႔မခ်စ္လို႔လား?"လို႔ ေမးတယ္။ ဒယ္ဘီရဲ႕အသံထဲမွာ သူ႔အသက္နဲ႔မလိုက္တဲ့ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြပါေနခဲ့တယ္။ သူ႔အေမးကို စစၥတာက တအံ့တၾသနဲ႔ "ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုေတြးရသလဲ?"လို႔ဆိုတယ္။

"ကြၽန္ေတာ္တို႔က မိဘေတြစြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ကေလးေတြလို႔ လူေတြေျပာၾကတယ္" ဝမ္းနည္းေၾကကဲြတဲ့အသံနဲ႔ ဒယ္ဘီဆိုတယ္။

"သားရဲ႕ေမေမကို စစၥတာမေတြ႔ဖူးေပမယ့္ သားကို သူခ်စ္တယ္ဆိုတာ စစၥတာယံုတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ့္သားသမီးကို မခ်စ္တဲ့မိခင္ဆိုတာ မရွိဘူး။ သားေမေမ သားကိုစြန္႔ပစ္ခဲ့ရတာက သူ႔မွာအခက္အခဲရွိလို႔၊ အကူအညီမဲ့ခဲ့လို႔ျဖစ္မယ္"

စစၥတာရဲ႕ႏွစ္သိမ့္စကားကို ဒယ္ဘီဘာမွျပန္မေျပာခဲ့ေတာ့ဘူး။ အဲဒီကစ ဒယ္ဘီ ပုိႀကီးျပင္းခဲ့တယ္လို ထင္ရတယ္။ သူဟာ ျပတင္းေပါက္မွာ အၿမဲရပ္ေနၿပီး Rhineျမစ္ဘက္ကို ေငးေမာၾကည့္ေနတတ္တယ္။ အေမကိုလြမ္းဆြတ္တဲ့ ဒယ္ဘီရဲ႕အလြမ္းေတြက ျမစ္ေရေတြနဲ႔အတူ စီးေမ်ာသြားခဲ့တယ္။

(၂ဝဝ၃)ခုႏွစ္ မိခင္မ်ားေန႔ .... မိခင္မ်ားေန႔ရဲ႕ ေႏြးေထြးၾကည္ႏူးစရာျမင္ကြင္းေတြက အေမကို ပိုေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေစေအာင္ ဒယ္ဘီရဲ႕စိတ္ကို ထိုးဆြခဲ့တယ္။ တီဗီလိုင္းတိုင္းမွာ မိခင္မ်ားေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အစီအစဥ္ေတြ ထုတ္လႊင့္ခဲ့တယ္။ အစီအစဥ္မွာ အေမအတြက္ သားသမီးေတြရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈကို ေဖာ္ညႊန္းျပသခဲ့တယ္။ (၆)ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္က ေခြၽးတလံုးလံုးနဲ႔ အေမကိုျမက္ရိတ္ကူခဲ့တယ္။ အေမက ေဘးကေနၿပီး သားကို မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ ရိုက္ကြက္ေတြျဖစ္တယ္။ ဒါကို ဒယ္ဘီၾကည့္ၿပီး "ကြၽန္ေတာ္လည္း မိဘေတြကို ကူညီခ်င္လိုက္တာ သူတို႔ဘယ္မွာလဲ?" လို႔ စစၥတာကိုေမးခဲ့တယ္။

ဒယ္ဘီရဲ႕အေမးကို စစၥတာျပန္မေျဖႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့သည့္တိုင္ ဒယ္ဘီမိဘရဲ႕သတင္းအစအန ဘာမွမရခဲ့ဘူး။ ဝမ္းနည္းအားငယ္စိတ္နဲ႔ လမ္းမေပၚ ဒယ္ဘီေျပးထြက္ခဲ့မိတယ္။ လမ္းမေပၚမွာ အေမေတြကအမ်ားႀကီး ဒါေပမယ့္ ဒယ္ဘီအတြက္ အေမတစ္ေယာက္ေတာင္ မပါခဲ့ပါဘူး။ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဒယ္ဘီ ခ်ံဳးပဲြခ်ငိုခဲ့မိတယ္။

လအတန္ငယ္အၾကာမွာ အသက္(၉)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ဒယ္ဘီတစ္ေယာက္ မိဘမဲ့ေက်ာင္းကခြါၿပီး ေက်ာင္းနဲ႔မနီးမေဝးက မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ခဲ့တယ္။ တစ္ခါက အတန္းခ်ိန္တစ္ခ်ိန္မွာ ဆရာမက သူတို႔ကို ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပခဲ့တယ္။

"ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးရွိခဲ့တယ္။ ဘုရင္ႀကီးက Go (ခ်က္ထိုး)ကစားတာကို အရမ္းႏွစ္သက္ခဲ့ၿပီး ကစားနည္းထီထြင္ခဲ့သူကို ဆုေၾကးေတြခ်ီးျမႇင့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ထီထြင္ခဲ့သူက သူ႔ကို ဆန္ေစ့အနည္းငယ္ခ်ီးျမႇင့္ဖို႔ ဘုရင္ထံေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ အဲဒီလူက ဆန္ေစ့ေတြကို ခ်က္ပ်ဥ္ပထမအကြက္မွာ တစ္ေစ့တင္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဒုတိယအကြက္မွာ ဆန္ႏွစ္ေစ့၊ တတိယအကြက္မွာ ႏွစ္ဆတိုးၿပီး ဆန္ေစ့ေလးေစ့တင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ဆတိုးၿပီး ခ်က္ပ်ဥ္တစ္ခုလံုးကို ဆန္အျပည့္တင္လိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဆန္အေစ့ေပါင္းစြာရခဲ့တယ္။ အဲဒီဆန္ေစ့ေပါင္းေတြက ကမာၻဆန္ေစ့ေပါင္းရဲ႕ ၁ဝဆျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအဆေပါင္းေတြကို သူခ်ီးျမႇင့္ခံခဲ့ရတယ္"

ဆရာမေျပာတဲ့ပံုျပင္ကို နားေထာင္ၿပီး ဒယ္ဘီရဲ႕မ်က္လံုးေတြ အေရာင္လက္သြားခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ကို သူကူညီၿပီး အဲဒီလူကို ေနာက္ထပ္လူ(၁ဝ)ေယာက္ ထပ္ကူညီခိုင္းမယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ေမတၱာေတြကုိ လက္ဆင့္ကမ္းၿပီး တစ္ေန႔မွာ ကိုယ့္မိဘပါ အကူအညီခံရမယ္လို႔ ဒယ္ဘီေတြးမိတယ္။ အဲဒီေနာက္ လူတစ္ေယာက္ကိုကူညီၿပီးတိုင္း ေက်းဇူးတင္စကားေျပာခံရခ်ိန္မွာ ဒယ္ဘီက "တစ္ျခားလူ(၁ဝ)ေယာက္ကို ခင္ဗ်ားကူညီတာဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးတင္ရာေရာက္တယ္"လို႔ ဆိုခဲ့တယ္။

အကူအညီခံရသူေတြက ဒယ္ဘီရဲ႕စိတ္ရင္းေစတနာကို ခံစားခဲ့ရသလို ဒယ္ဘီရဲ႕ဒီလိုနည္းနဲ႔ ျဖန္႔ေဝလက္ဆင့္ကမ္းတဲ့ေမတၱာေတြက သူတို႔ရင္ကို ရိုက္ခတ္ခဲ့တယ္။ ဒယ္ဘီရဲ႕နည္းအတိုင္း လူ(၁ဝ)ေယာက္ကိုကူညီၿပီး အကူအညီခံရသူတိုင္းကို ေနာက္ထပ္လူ(၁ဝ)ေယာက္စီ ထပ္ကူညီဖို႔ သူတို႔ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေမတၱာစက္ဝိုင္းတစ္ခုက ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ေနရာအႏွံ႔မွာ ျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့တယ္။

ဂ်ာမဏီက နာမည္ႀကီး အစီအစဥ္တင္ဆက္သူ Rickကို ကူညီခဲ့မိမယ္လို႔ ဒယ္ဘီ လံုးဝထင္မထားခဲ့မိဘူး။

Rickက အသက္(၅ဝ)အရြယ္ရွိတဲ့ ဂ်ာမဏီတီဗီလိုင္းက အစီအစဥ္တင္ဆက္သူျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ျပည့္ဝတဲ့ စင္ေပၚအေတြ႔အႀကံဳ၊ ဟာသဥာဏ္ေၾကာင့္ ဂ်ာမန္တို႔ႏွစ္သက္တဲ့ တင္ဆက္သူတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူဟာနာမည္ႀကီးသူေတြရဲ႕ အျပင္ပန္းဟန္ေဆာင္မႈ၊ ကြယ္ဝွက္မႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး သူ႔အစီအစဥ္မွာ တင္ဆက္ခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕သရုပ္အမွန္ကုိ ျမင္ေပါင္းမ်ားခဲ့လို႔ပဲလား! တီဗီလိုင္းေတြရဲ႕ အၿပိဳင္အဆိုင္နဲ႔ စိတ္ဖိအားေၾကာင့္လား! (၂ဝဝ၃)ခုႏွစ္မွာ Rickတစ္ေယာက္ စိတ္က်ေရာဂါခံစားခဲ့ရၿပီး အလုပ္မွ ခဏရပ္နားခဲ့ရတယ္။ ေအာက္တိုဘာလမွာ Rickဟာ ခြင့္တစ္ႏွစ္ယူၿပီး ကိုယ္လက္လန္းဆန္း ျပန္က်န္းမာလာေအာင္ ခရီးထြက္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ Rickတစ္ေယာက္ ဒယ္ဘီေနတဲ့ၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ လွပတဲ့ Rhineျမစ္အလွက သူ႔ကို ညိႇ႔ငင္ဖမ္းစားထားခဲ့တယ္။ တစ္ညေနေစာင္းမွာ ျမစ္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ Rick လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္။ တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ရုတ္တရက္ ႏွလံုးေရာဂါေဖာက္ၿပီး အိတ္ထဲက ေဆးမထုတ္ႏိုင္ခင္မွာ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ သူလဲက်သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚ ငါးမွ်ားေနတဲ့ဒယ္ဘီက မူးလဲသြားတဲ့ Rickကိုျမင္ၿပီး ေဆးရံုကိုဖုန္းဆက္ အခ်ိန္မီကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

ေရာဂါသက္သာလာတဲ့ Rickက သူ႔ကိုကယ္ခဲ့တဲ့ ဒယ္ဘီလက္ကို ကိုင္ၿပီး ေက်းဇူးတင္စကားေျပာတယ္။

"လူေလး... မင္းကို ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္ရမွန္း မသိဘူးကြာ။ တကယ္လို႔ မင္းေငြလိုရင္ မင္းကိုငါ ေငြေတြအမ်ားႀကီးေပးႏိုင္တယ္"

Rickအေျပာကို ဒယ္ဘီေခါင္းခါၿပီး "တကယ္လို႔ အကူအညီလိုအပ္တဲ့ လူ(၁ဝ)ေယာက္ကို အန္ကယ္ကူညီႏိုင္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေက်းဇူးဆပ္ရာ ေရာက္ပါတယ္" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

"မင္းတကယ္ ဘာမွမလိုဘူးလား?" Rick အေမးကို ဒယ္ဘီၿပံဳးၿပီး ေခါင္းခါျပလိုက္ျပန္တယ္။

ထူးဆန္းတဲ့ဒယ္ဘီေၾကာင့္ Rick အံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ကမခြါခင္ ဒယ္ဘီကိုကားနဲ႔ ေက်ာင္းအထိလိုက္ပို႔ၿပီး အဆက္အသြယ္ကို သူခ်န္ခဲ့တယ္။ Rickထြက္ခြါခါနီး ဒယ္ဘီက "လူ(၁ဝ)ေယာက္ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္" လို႔ ထပ္မွာျပန္တယ္။ Rickတစ္ေယာက္ ဒယ္ဘီကို ေသခ်ာၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ဒယ္ဘီရဲ႕ စိတ္ရင္းေစတနာေတြက သူ႔ဆီကူးစက္လာခဲ့တာေၾကာင့္ ဒယ္ဘီကို သူတေလးတစား ေခါင္းညိတ္ျပခဲ့တယ္။

ဒီကာလအေတာအတြင္းမွာ Rickဟာ သူ႔ဘဝေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ျပန္ေတြ႔ခဲ့တယ္။ ဒယ္ဘီေၾကာင့္ သူ႔ဘဝပိုလွပခဲ့တယ္။ ေပးခဲ့တဲ့ဂတိအတိုင္း လူ(၁ဝ)ေယာက္ကို ေစတနာရွိရွိ သူကူညီခဲ့တယ္။ လူေတြကိုကူညီၿပီးတိုင္း သူ႔စိတ္ေတြ လန္းဆန္းတက္ၾကြလာတယ္လို႔ သူခံစားမိတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူေတြဆီကေန "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းၾကားရခ်ိန္မွာ သူ႔ဘဝ ပိုတန္ဖိုးကိုရွိလာတယ္လို႔ သူခံစားမိခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဝက္ေလာက္က်န္ေသးတဲ့ သူ႔ခြင့္ရက္ေတြကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး သူအလုပ္ျပန္ဝင္ခဲ့တယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက လူေတြကိုကူညီရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ေျပာင္းလဲလာခဲ့တဲ့ Rickကိုၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသခဲ့ၾကတယ္။

လူေတြကိုေပးလိုက္တဲ့ အကူအညီ(၁ဝ)ခုက Rickကို ထူးဆန္းမႈေတြနဲ႔ ေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္။ သူရဲ႕စိတ္က်ေရာဂါလည္း တေျဖးေျဖး ေပ်ာက္ကင္းလာခဲ့တယ္။ (၂ဝဝ၃)ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ(၁)ရက္ေန႔ညမွာ Rickရဲ႕ အစီအစဥ္ကိုစလႊင့္ခဲ့တယ္။ Rickတစ္ေယာက္ ကင္မရာေရွ႕မွာရပ္ၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို သူႀကံဳေတြ႔ခဲ့တာေတြ ေျပာျပေနခဲ့တယ္။

"အရင္တုန္းက တျခားလူေတြရဲ႕အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္အမ်ားႀကီးေျပာခဲ့တယ္။ ဒီညမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါမယ္....... "

Rickဟာ မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေကာင္း(၁ဝ)ခုကို နာရီဝက္အတြင္းမွာ ေျပာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ Rickဟာ ဆို႔နင့္တဲ့အသံနဲ႔ "ဒါေတြဟာ တကယ္ဆိုတာ မယံုတဲ့လူေတြလည္းရွိၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ေမတၱာ၊ ေစတနာေတြကို တစ္ဘက္သားအတြက္ ေပးဆပ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ရလာတဲ့အေပ်ာ္ေတြက ကြၽန္ေတာ္တစ္ကိုယ္လံုးထဲ လွည့္ပတ္စီးဆင္းေစခဲ့တယ္။ လူဆယ္ေယာက္ကို ကူညီတာနဲ႔ သင့္ဘဝက ထူးဆန္းအံ့ၾသမႈေတြနဲ႔ တစ္မ်ဳိးတစ္ဖံု ေျပာင္းလဲလာႏိုင္ပါတယ္" လို႔ေျပာခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ Rickရဲ႕အစီအစဥ္က ဂ်ာမဏီတစ္ႏိုင္ငံလံုးကို ျပန္႔ႏွံ႔သြားခဲ့ၿပီး လူေတြရဲ႕စိတ္ကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ လူတခ်ဳိ႕က Rickဆီဖုန္းဆက္ၿပီး လူဆယ္ေယာက္ကိုကူညီၿပီး လုပ္ရပ္ေကာင္းဆယ္ခုကို သူတို႔လုပ္ဖို႔ သေဘာတူေၾကာင္း ေျပာခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕က သူ႔အစီအစဥ္မွာ ဒယ္ဘီကိုေခၚခဲ့ဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ စိတ္ေစတနာေကာင္းတဲ့ ဒယ္ဘီကို သူတို႔ေတြ႔ခ်င္ခဲ့ၾကတယ္။

(၂ဝဝ၄)ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွာ ဒယ္ဘီကို Rickရဲ႕ အစီအစဥ္မွာ ဖိတ္ေခၚခဲ့တယ္။ ပရိသတ္ေတြက ဒယ္ဘီကို တအံ့တၾသနဲ႔ "မင္းမွာ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုအေတြးေတြရွိခဲ့တာလဲ"လို႔ ေမးေတာ့ ဒယ္ဘီက မ်က္ႏွာနီေလးနဲ႔ ႏုတ္ခမ္းကိုတစ္ခ်က္ကိုက္ၿပီး သူ႔အေတြးေတြကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ ကေလးငယ္တစ္ဦးမွာ မိခင္ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြ ဒီေလာက္နက္နဲလိမ့္မယ္လို႔ လူေတြမထင္ခဲ့ၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕လူႀကီးပိုင္းအရြယ္ေတြက တစ္ေန႔ကုန္တစ္ေန႔ခမ္း အလုပ္ေတြရႈပ္ၿပီး ကိုယ့္မိခင္ကို ေမ့ထားတတ္ၾကတယ္။ ဒယ္ဘီရဲ႕အေတြးေတြက လူေတြရဲ႕အႏူးညံ့ဆံုး၊ အေပ်ာ့ေပ်ာင္းဆံုး စိတ္တစ္ေနရာကို ကုိင္လႈပ္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ပရိသတ္အမ်ားရဲ႕မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္ေတြ ေဝသီခဲ့ရတယ္။

Rickက ပိန္လွီလွတဲ့ ဒယ္ဘီရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို တင္းတင္းေပြ႔ဖက္ၿပီး "မင္းအေမေတာ့ မင္းကိုအရမ္းခ်စ္မွာပဲ၊ မင္းအေမကို မင္းတစ္ေန႔ေတြ႔မွာပါ" လို႔ အားေပးစကားဆိုခဲ့တယ္။

ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံတစ္ခုလံုးကို "လုပ္ရပ္ေကာင္း(၁ဝ)ခု"ဆိုတဲ့လိႈင္းတစ္ခု ရိုက္ခတ္သြားခဲ့တယ္။ အရင္က ခက္ထန္တဲ့လူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာင္ ေႏြးေထြးတဲ့အၿပံဳးေတြ ေတြ႔ျမင္ၾကၿပီျဖစ္တယ္။ လူေတြက သူတို႔ကူညီခ့ဲတဲ့လူေတြမွာ ဒယ္ဘီမိခင္ပါဝင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒယ္ဘီရဲ႕ရုပ္ပံုနဲ႔အသံကို ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံရဲ႕ လမ္းတိုင္းမွာေတြ႔ျမင္ရတယ္။ ဒယ္ဘီရဲ႕ပံုျပင္ကို လူတိုင္းေျပာစမွတ္ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ တီဗီလိုင္းေတြကလည္း ဒယ္ဘီမိခင္ရွာပံုေတာ္မွာ ကူညီခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒယ္ဘီမိခင္က လူထင္ထြက္မျပခဲ့ပါဘူး။

(၂ဝဝ၄)ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းတဲ့ ဒယ္ဘီအေပၚ အေၾကာင္းမလွတဲ့ ကံတရားတစ္ခုက်ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒယ္ဘီေနတဲ့ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားအမ်ားဟာ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစု၊ ပတ္ဝန္းက်င္က ႀကီးျပင္းလာသူေတြျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ကေလးေတြဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဒုစရိုက္အဖဲြ႔ေတြထဲ ပါဝင္ခဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။ ဒယ္ဘီကိုလူသိမ်ားလာၿပီးေနာက္ ဒယ္ဘီမွာ ေငြေၾကးေတြရွိလာႏိုင္တယ္လို႔ ထင္ၿပီး ဒယ္ဘီကို သူတို႔ရဲ႕ပစ္မွတ္အျဖစ္ထားခဲ့တယ္။

(၂ဝဝ၄)ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၁၆)ရက္ေန႔ ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အျပန္လမ္းမွာ ဒယ္ဘီကို ေက်ာင္းသားဆိုးတခ်ဳိ႕ ဝိုင္းလုယွက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒယ္ဘီကိုယ္ေပၚမွာ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ေငြကိုမေတြ႔ေတာ့ ေဒါသႀကီးတဲ့ လူငယ္ေတြက ဒယ္ဘီကို ဓားနဲ႔ထိုးခဲ့ၾကတယ္။

ဒယ္ဘီရဲ႕ဗိုက္နဲ႔ ႏွလံုးအိမ္မွာ ဓားထိုးတြင္းခံရၿပီး အႀကီးအက်ယ္ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။ ေသြးအိုင္ထဲမွာ ၂နာရီေက်ာ္ လဲေလ်ာင္းေနခဲ့ရတဲ့ ဒယ္ဘီကို ကင္းလွည့္ယာဥ္ေတြ႔မွ ေဆးရံုကိုပို႔ခဲ့ရတယ္။ ေမ့ေျမာေနတဲ့ ဒယ္ဘီဆီကေန "ေမေမ... ေမေမ..."ဆိုတဲ့ ညည္းသံကို လူေတြၾကားခဲ့ရတယ္။

တီဗီလိုင္းေတြက ဒယ္ဘီရဲ႕အေျခအေနကို ၂၄နာရီလံုး ထုတ္လႊင့္ခဲ့တယ္။ ဒယ္ဘီကို ဂရုစိုက္စိုးရိမ္ၾကသူေတြက ဒယ္ဘီက်န္းမာဖို႔ ဆုေတာင္းၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြစုၿပီး အလက္ဆႏၵားရင္ျပင္မွာ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး အသဲပံုျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ပါးစပ္မွာလည္း "ေမေမ... ေမေမ..." လို႔ ရြတ္ေအာ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ရြတ္ေအာ္သံကိုၾကားတဲ့ လူေတြက မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ဒီ"အသဲပံု" ထဲပါဝင္လာၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ လူေတြတေျဖးေျဖး မ်ားျပားလာခဲ့ၿပီး အသဲပံုလည္း တေျဖးေျဖးႀကီးမားလာခဲ့တယ္။

လူေတြကို ပိုထိခိုက္ဝမ္းနည္းေစခဲ့တာက ဒယ္ဘီဓားထိုးခံရၿပီး နာရီပိုင္းေနာက္မွာ အမ်ဳိးသမီးရာေပါင္းမ်ားစြာက တီဗီလိုင္းဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး သူတို႔ဟာ ဒယ္ဘီရဲ႕မိခင္အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ဖို႔ သေဘာတူေၾကာင္းေျပာခဲ့တယ္။ Rita က Munichတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦးျဖစ္တယ္။ ရီတာက ဆို႔ဆို႔နင့္နင့္နဲ႔ "ဒယ္ဘီဆိုတဲ့ လူလိမၼာေလးရဲ႕ မိခင္လုပ္ရမွာ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္"လို႔ဆိုတယ္။

အသက္(၃၅)ႏွစ္ရွိတဲ့ Talina က ဖုန္းအႀကိမ္ႀကိမ္ဆက္ၿပီး "ကြၽန္မက မိခင္မဲ့ကေလးတစ္ဦးပါ။ အေမရဲ႕ေမတၱာကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကြၽန္မေတာင့္တခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒယ္ဘီရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ကြၽန္မနားလည္ႏိုင္ပါတယ္" လို႔ဆိုခဲ့တယ္။

Koblenz ၿမိဳ႕က Judyဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာ သူ႔သားေလးေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရၿပီး သားေလးကိုရွာေဖြေနဆဲသူက "ကြၽန္မသားေလးသာ ဒယ္ဘီလိုမ်ဳိး အေမကိုလြမ္းဆြတ္ေနခဲ့ရင္ ကြၽန္မအရမ္းေပ်ာ္မိမွာပဲ၊ ဒယ္ဘီရဲ႕မိခင္ျဖစ္ဖို႔ ကြၽန္မေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒယ္ဘီကို မိခင္ေမတၱာအစစ္အမွန္နဲ႔ ကြၽန္မတစ္သက္လံုးခ်စ္ပါ့မယ္" လို႔ဆိုတယ္။

ေထာင္ေသာင္းမကတဲ့ ဖုန္းေတြမွာ မိခင္အမ်ားက သူတို႔ရဲ႕စစ္မွန္တဲ့အတြင္းစိတ္နဲ႔ "ဒယ္ဘီရဲ႕မိခင္"လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒယ္ဘီမွာ မိခင္တစ္ဦးပဲရွိႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကိုပဲေရြးၿပီး ဒယ္ဘီရဲ႕မိခင္အျဖစ္ ဒယ္ဘီကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေစခဲ့တယ္။ အေရးႀကီးဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူအမ်ားစိစစ္ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ဒယ္ဘီနဲ႔တစ္ၿမိဳ႕ထဲေနတဲ့ Judyကို ဒယ္ဘီရဲ႕မိခင္အျဖစ္ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။

(၂ဝဝ၄)ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၁၇)ရက္ေန႔မနက္ပိုင္းမွာ ေမ့ေျမာေနရာက ဒယ္ဘီႏိုးလာခဲ့တယ္။ မ်က္လံုးကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ Lily ပန္းတစ္စည္းကိုင္ထားတဲ့ Judyကို ကုတင္ေဘးမွာ ရပ္ေနတာေတြ႔လိုက္တယ္။ Judyက ဒယ္ဘီရဲ႕လက္ကိုကိုင္ၿပီး "ဒယ္ဘီ... ေမေမ.. ေမေမဒီမွာပါ" လို႔ဆိုတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ကို ေတြ႔သလိုမ်ဳိး ဒယ္ဘီမ်က္လံုးေတြ အေရာင္လက္လာခဲ့တယ္။ အံ့ၾသသြားတဲ့ပံုစံနဲ႔ "တကယ္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕အေမလားဟင္!" လို႔ေမးတယ္။

မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ Judyေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာရွိတဲ့လူေတြကလည္း ဒယ္ဘီကို ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း အၿပံဳးနဲ႔ေခါင္းညိတ္ျပၾကတယ္။ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းက ဒယ္ဘီပါးျပင္ေပၚ စီးက်လာခဲ့တယ္။

"ေမေမ... သားရွာေနတာၾကာလွၿပီေမေမ.. သားကို ထပ္ခဲြမသြားပါနဲ႔ေနာ္ ေမေမ.. ထပ္ခဲြမသြားပါနဲ႔ေတာ့"

"စိတ္ခ်ပါသားရယ္.. သားကို ေမေမ ဘယ္ေတာ့မွ ခဲြမသြားေတာ့ပါဘူး"

Judy ေခါင္းညိတ္ျပရင္း ရႈိက္ႀကီးတငင္နဲ႔ေျပာတယ္။ ဒယ္ဘီရဲ႕ျဖဴေရာ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးေတြ ဖူးပြင့္သြားခဲ့တယ္။ စကားေတြအမ်ားႀကီး သူထပ္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူမွာေျပာဖို႔ အင္အားမရွိခဲ့ဘူး။

အဲဒီေန႔က ဒယ္ဘီရဲ႕ လူ႔ဘဝေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္တယ္။ Judyရဲ႕လက္ကို လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးတဲ့အလား သူတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္။ အေမ့မ်က္ႏွာကုိၾကည့္ဖို႔ သူမ်က္လံုးေတြ တစ္ခ်က္မွမမွိတ္ခဲ့ဘူး။ အခန္းထဲမွာရွိတဲ့ လူေတြရဲ႕ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြ မေျခာက္ခမ္းခဲ့ဘူး။

(၂ဝဝ၄)ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၈ရက္ေန႔ မနက္၂နာရီမွာ ဒယ္ဘီတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီး လူ႔ဘဝထဲကေန ထာဝရထြက္ခြါသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ Judy လက္ကို သူတင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားဆဲပါပဲ.....

မူရင္း-- http://www.duwenzhang.com

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

တစ္ခါတုန္းက ဦးထုပ္ေရာင္းသမားတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕အိမ္ကထြက္ၿပီး ေစ်းကို
သြားေရာင္းတယ္….။

ဦးထုပ္ေတြကို ျခင္းႀကီးႏွစ္လံုးထဲမွာထည့္ၿပီး အလယ္က၀ါးလံုးနဲ႕လွ်ိဳၿပီး
ထမ္းလာတယ္…။

ေနပူလို႕ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို သူေဆာင္းထားတယ္…။ လမ္းတစ္၀တ္မွာ
ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္သူေရာက္လာတယ္…။

ျခင္းေတာင္းႀကီးႏွစ္ေတာင္းကို ေနပူထဲမွာ ထမ္းလာရေတာ့ သူအလြန္ေမာေနၿပီး…။

ေညာင္ပင္ႀကီးရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေအးျမသြားတယ္..။
ေခတၱထိုင္နားခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္…။ ျခင္းေတာင္းႀကီးကို ပစ္ခ်ၿပီး
ေညာင္ပင္ႀကီးကို မွီနားလိုက္တယ္…။ ေျခပစ္လက္ပစ္ အနားယူရင္း
သူအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။ အိပ္ယာက ႏိုးလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူ႕ျခင္းေတာင္းထဲမွာ ဦးထုပ္ေတြ တစ္လံုးမွမရွိေတာ့ဘူး..။

သူ႕ရင္ဘတ္မွာ ကပ္္ထားတဲ့သူ႕ဦးထုပ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္…။ ဦးထုပ္ေတြ
ဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲလိုက္ရွာေတာ့ ေညာင္ပင္ေပၚက
ေမ်ာက္တစ္အုပ္ရဲ႕ေခါင္းေတြေပၚေရာက္ကုန္တယ္…။ အဲဒီဦးထုပ္ေတြ သူျပန္ရေအာင္
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲဆိုၿပီး အႀကံထုတ္တယ္…။ သူက အားတဲ့အခ်ိန္မွာ
အၿမဲစာဖတ္တဲ့အက်င့္ရွိေတာ့ ျပႆနာတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး
စဥ္းစားေျဖရွင္းတတ္တယ္…။ နာရီ၀က္ေလာက္စဥ္းစားၿပီး သူအႀကံရသြားတယ္…။

သူ႕လက္ထဲက ဦးထုပ္ကို ေခါင္းေပၚမွာ ျပန္ေဆာင္းၿပီး
ေမ်ာက္ေတြျမင္သာတဲ့ေနရာကို ထြက္လိုက္တယ္…။
ေမ်ာက္ေတြျမင္ေလာက္ၿပီထင္ေတာ့မွ ဦးထုပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းကုတ္ျပတယ္…။
ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူ႕ကို အတုခိုးၿပီး ဦးထုပ္ခၽြတ္ေခါင္းကုတ္ၾကတယ္…။
ဒါနဲ႕ပူလြန္းလို႕ ဦးထုပ္ေတာင္မကိုင္ခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႕ သူက ဦးထုပ္ကို
ေျမႀကီးေပၚကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္…။ ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူလုပ္တာျမင္ၿပီး
သူတို႕လက္ထဲက ဦးထုပ္ေတြကို ပစ္ခ်လိုက္ၾကတယ္…။ ဒီေတာ့မွ သူဟာ
ေမ်ာက္ေတြပစ္ခ်တဲ့ဦးထုပ္ေတြ အလ်င္အျမန္ေကာက္ၿပီး
ျခင္းထဲထည့္လိုက္ေတာ့တယ္…။

ဒီနည္းနဲ႕ ေမ်ာက္ေတြလက္ထဲက ဦးထုပ္အားလံုးကို သူျပန္ရလိုက္သတဲ့…။

ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ၾကာတဲ့အခါ ေစာေစာက ဦးထုပ္သည္ႀကီးရဲ႕ ေျမးကေလးက
ဦးထုပ္အေရာင္းထြက္သတဲ့…။
သူ႕အဘိုးအိပ္စက္နားခဲ့တဲ့ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္ေရာက္ေတာ့
ဦးထုပ္ေတာင္းကိုခ်ၿပီး အနားယူျပန္သတဲ့….။ ေျခပစ္လက္ပစ္နားရင္း
အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။

အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ျခင္းထဲက ဦးထုပ္ေတြမရွိေတာ့ဘူး…။ ေညာင္ပင္ေပၚက
ေမ်ာက္ေတြေခါင္းေပၚေရာက္ေနတယ္…။ ဒီေတာ့ သူ႕အဘိုးေျပာခဲ့ဖူးတာ အမွတ္ရၿပီး
သူ႕အဘိုးနည္းအတိုင္း ဦးထုပ္ေတြျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္…။ သူက
ဦးထုပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းကုတ္တယ္..။ ေမ်ာက္ေတြကလည္း
သူ႕လိုလိုက္လုပ္တယ္..။ သူက ဦးထုပ္ေတြနဲ႕ ယပ္ခတ္ျပျပန္တယ္…။
ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူတို႕ဦးထုပ္ေတြနဲ႕ ယပ္ခတ္ၾကျပန္တယ္…။

ေနာက္ဆံုးမွာ သူကလက္ထဲက ဦးထုပ္ကိုလႊင့္ပစ္လိုက္တယ္…။ ၿပီးေတာ့
သူ႕လိုဦးထုပ္ေတြ ပစ္ခ်မလားဆိုၿပီး ေမ်ာက္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္တယ္…။
ဘယ္ေမ်ာက္မွ ဦးထုပ္ကို ပစ္မခ်ၾကေတာ့ဘူး…။ လက္ထဲမွာ
အေသဆုပ္ကိုင္ထားၾကတယ္…။သူလည္းအံံ့ၾသေငးေမာၾကည့္ေနတုန္း ေမ်ာက္တစ္ေကာင္က
သူပစ္ခ်လိုက္တဲ့ဦးထုပ္ကို ေကာက္ၿပီး သစ္ပင္ေပၚတက္သြားသတဲ့…။

သစ္ပင္ေပၚ ေျပးမတက္ခင္ အဲဒီေမ်ာက္က သူ႕ကိုစကားတစ္ခြန္းေျပာသြားတယ္…။

´´မင္းမွာ အဘိုးရွိသလို တို႕မွာလည္း အဘိုးရွိတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႕ေလ´´ တဲ့…..။

အခက္အခဲတစ္ခုခု ေတြ႕ႀကံဳလို႕ လုပ္ေနက် နည္းေဟာင္းအတိုင္း ေျဖရွင္းဖို႕
ေတြးမိတဲ့အခါ ဒီပံုျပင္ေလးကို အမွတ္ရပါေစ…။


ပံုျပင္ေလးကေတာ့ဒါပါပဲ….။


အေတြးသစ္ဂ်ာနယ္- အတြဲ(၁၀)၊ အမွတ္စဥ္(၄၅၀)မွ ကူးယူ မွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိတဲ့အခါ တျခား ဘယ္လို ခံစားခ်က္မ်ဳိး ကို ပူးတြဲ ခံစားရေလ့ ရွိပါသလဲ။
အခ်စ္ရဲ႕ေနာက္မွာ တျခားခံစားမႈ တစ္ခုခုလည္း ပူးတြဲ ျဖစ္တည္ လာတတ္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ ထင္သည္။
ဥပမာ ေလးစားမႈ၊ သနားကရုဏာ စသျဖင့္ေပါ့…။
ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့ သူမကို ခ်စ္သည့္ အခ်စ္ႏွင့္အတူ မနာလိုမႈကို ပါ ပူးတြဲခံစားရၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း သိမ္ငယ္စိတ္ေတြ ၀င္ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ သည့္ တရားခံကေတာ့ သူမကိုယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္သည္။
တကယ္ဆုိ သူမ သိပ္ေတာ္ေန ဖို႔ မေကာင္းပါ။ မိန္းမဆိုတာ နည္းနည္းေလးေတာ့ ညံ့ဦးမွေပါ့။
ဒါမွလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေယာက်္ားေတြမွာ ေဖးမခြင့္ရႏုိင္သည္။ ကိုယ့္ထက္ ညံ့သည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေဖးမကူညီ သနားငဲ့ညွာ လိုက္ရလို႔ (တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆရာလုပ္လုိက္ရ လို႔) ခံစားလိုက္ရတဲ့ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ရဲ႕ပီတိနဲ႔၀င့္။
တကယ္ေတာ့ သူမလက္ကိုင္ ထားတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကိုက “မိန္းမတံခြန္ လူရည္ခြၽန္၊ မုိးစြန္တမြတ္ ၾကယ္ကို ဆြတ္မည္” ဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ သူမက သူမလိုခ်င္ေသာ ဘယ္အရာကိုမွ (အခ်စ္တစ္ခုကလြဲၿပီး) ကြၽန္ေတာ့္ထံက မေတာင္းဆုိခဲ့ဖူးေခ်။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္ကိစၥမွာမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို မွီခိုဖို႔ မစဥ္းစားေခ်။ ဘတ္စ္ကား တုိးစီးၾကလို႔မ်ား ကြၽန္ေတာ္က သူမကို ေဖးမ ဆြဲေခၚဖုိ႔ လက္ကမ္းလွ်င္ သူမက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို မျမင္၊ ဘတ္စ္ ကားလက္ကိုင္တန္းကို ဆုပ္ကာ ကားေပၚလႊားခနဲ အရင္ေရာက္သြားၿပီးမွ … “ကိုေရ..လာလာ.. ဒီဘက္ကို။ ဒီဘက္မွာ ေနရာရွိတယ္။ ဒီမွာ လာထုိင္..” ဟု ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းဆြဲေခၚ ကာ တစ္ခုတည္းေသာ ခံုလြတ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ထိုင္ခုိင္းေလသည္။ သူမ အဲဒီလိုလုပ္လွ်င္ အနားက လူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို အားႏြဲ႕သူအလား အထင္မွားကာ ၿပံဳးေစ့ေစ့ လွမ္းၾကည့္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မ်က္ႏွာကို ဘယ္သြားထားရမွန္း မသိ ေခ်။
“ကို လာထိုင္ေလ”
သူမက အလိုက္မသိ လွမ္းေခၚျပန္လွ်င္ ကြၽန္ေတာ္က မ်က္ႏွာထား ကို တင္းကာ..
“မင္း..ထိုင္..”
“အုိ..ကိုပဲထိုင္ပါ။ ကြၽန္မက အပင္ပန္းခံႏုိင္တယ္။ ကိုသာ ၾကာၾကာရပ္စီးရရင္ ေညာင္းတယ္၊ မူးတယ္ ျဖစ္လာတတ္တာ။ လာထုိင္ပါ ကိုရဲ႕..”
“မထုိင္ဘူးကြာ..”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ..”
ကြၽန္ေတာ္က အလိုက္ကန္းဆုိး မသိေသာ သူမနားနားကပ္ကာ ခပ္က်ိတ္က်ိတ္ ေျပာရသည္မွာ…
“ငါက ေယာက်္ားႀကီးေလကြာ။ ေယာက်္ားႀကီးတန္မဲ့ ခံုလုထိုင္ၿပီး မင္းက ငါ့နားရပ္ေနတာ အဓိပါယ္ရွိလို႔လား..။ အဲဒီလို လုပ္လုိက္ရင္ ငါဘယ္ေလာက္ ေအာက္သြားမယ္ ဆုိတာ မင္းနားမလည္ဘူးလား။ ဟုိမွာ လူေတြလည္း ၾကည့္ေနတဲ့ဥစၥာ။
“ေၾသာ္ ကိုက ဘတ္စ္ကားစီးတဲ့ ေနရာမွာေတာင္ က်ား၊မ ခြဲျခားမႈရွိသလား။ ကြၽန္မစိတ္ထဲေတာ့ ေယာက်္ားမုိ႔လို႔ အနစ္နာခံရမယ္။ မိန္းမမုိ႔လို႔ အသာစီးေလး ေနရမယ္ ဆိုတာမ်ဳိးမရွိပါဘူး။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူ ပင္ပန္းမွာစုိးရင္ ဦးစားေပး လိုက္တာပဲေလ”
“မင္းလဲေသလိုက္” ဟု ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ေျပာလိုက္ခ်င္သည္။
သူမကေတာ့ အဲဒီလိုကိစၥေလး ေတြမွအစျပဳကာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းက႑ ေပ်ာက္ဆံုး ေအာင္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္လုပ္ ေဆာင္လ်က္ရွိသည္။ တစ္ေနရာရာကို အတူသြားၾကလို႔ ေရေသာက္ခ်င္လွ်င္ ေရသန႔္ဘူး ေျပး၀ယ္သူက သူမ ျဖစ္၏။ ေရသန္႔ဘူး ေဖာက္ေပးသူကလည္း သူမျဖစ္၏။ သူမငွားေနသည့္အိမ္မွာ မီးေခ်ာင္းဆင္တာ၊ မီးဖိုျပင္တာ၊ ျဖဴးပ်က္တာ စသည့္ ကိစၥအ၀၀ ကို သူပဲသိ၊ သူပဲတတ္ ျဖစ္ေအာင္ ေလ့လာထားတာ ကိုယ္တုိင္လုပ္ေဆာင္ တတ္ေသးတာမုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္ မွာ အေသးအမႊားကစလို႔ ဘာကေလးမွ လက္စြမ္းျပ ကူညီခြင့္ မရေခ်။ သူမေရွ႕မွာ “ကိုယ္ဘာကူညီ ရမလဲဟင္” “အကူအညီလိုရင္ ကိုယ့္ကိုေျပာေနာ္” ဟုသြားေျပာလို႔ကေတာ့ ကိုယ္သာ ငေပါႀကီး ျဖစ္သြားေပမည္။
သူမက အလုပ္ကို မနားတမ္း လုပ္ႏုိင္သူလည္း ျဖစ္သည္။ သင္တန္း ေပါင္းစံုတက္ရ၊ အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္၊ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္ႏွင့္ ဒီၾကားထဲ စိန္ ပြဲစား၊ ကားပြဲစားဆုိတာမ်ဳိး ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလို လုပ္ေသးသည္။ ပင္လည္းပင္ပန္း၊ အိပ္ေရးေတြလည္း ပ်က္ကာ မ်က္ကြင္း ေဟာက္ပက္က်ေနလို႔ ခ်စ္သူေရွ႕မွာ အလွပ်က္ ေနမွာကိုလည္း မစုိးရိမ္တတ္ေခ်။ ၿပီးေတာ့ သူမက ခ်ဳံးခ်ဳံးက်ေနေသာ အျခယ္ အသကင္းသည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာေသးသည္။
“ကိုေရ..ကြၽန္မတုိ႔လက္ထပ္ တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ တုိက္ခန္းေလး တစ္ခန္းေတာ့ အပုိင္ရွိမွျဖစ္မွာသိ လား။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မအရမ္းႀကိဳး စားေနတာ။ ကြၽန္မပိုက္ဆံစုထား တာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ။ ပြဲခဆုိတာ အၿမဲမရႏုိင္ေပမယ့္ ရရင္ လည္း ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ပဲ မဟုတ္ လား။ သိပ္မၾကာခင္ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးေလး တစ္ခုေတာ့ စမွျဖစ္မယ္။ သူမ်ား ၀န္ထမ္းခ်ည္း လုပ္ေနရင္ ႀကီးပြားဖို႔လမ္းမျမင္ဘူး”
သူမက အဲဒီလုိေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဆုိတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က ဘာသြား လုပ္ရမည္နည္း။ သူမက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့ အခါ သူမကပဲ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြ ေကြၽးေမြး တာ၀န္ယူေတာ့မည့္ပံုမ်ဳိး အရာရာကိုစြမ္းေဆာင္ ျပခ်င္ေနသည္။
တကယ္လည္း စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ သူႀကီးမုိ႔ သိပ္မၾကာခင္ ဂ်ပန္ ဒုိမက္စတစ္ တီဗီြေတြကို ေစ်းသက္သာသာႏွင့္ ၀ယ္ကာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ တီဗီဂိမ္း ဆုိင္၊ စာအုပ္ငွားဆုိင္၊ ေခြငွားဆုိင္ ေလးဖြင့္ စလို႔ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔လာကာ အင္တာနက္ ကေဖးဆုိင္ေလးပါ ဖြင့္ႏုိင္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။
သူမက ေအာင္ျမင္ေလ ေတာ္ေလ၊ ထက္ေလ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သိမ္ငယ္စိတ္ကို ခံစားရေလျဖစ္ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း သူမကိုသာ ခ်ီးမြမ္းစကားေတြ တြင္တြင္ ေျပာလ်က္ရွိသည္။
“ခင္ယုယက အရမ္းထက္တယ္ ေနာ္။ ဒါေတာင္မွ သူ႔မွာ ဘာေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမွ မရွိဘဲ တစ္ေယာက္တည္း က်ဳံးရုန္းႀကိဳးစားရင္း အဆင္ေျပ လာတာ။ ဒါေတာင္မွ သူကနယ္က တက္လာရတာတဲ့။ နယ္ကမုိ႔လို႔သာပဲ”
အဲဒီလို အေျပာမ်ဳိးေတြက လည္း ကြၽန္ေတာ့္ မာနနဲ႔သိကၡာကို ထိခိုက္လ်က္ရွိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကျဖင့္
မိဘ အသုိက္အ၀န္း ေတာင့္တဲ့ ရန္ကုန္သား သာဆိုတယ္။ ခုအရြယ္ ထိ ဘာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ ျဖစ္မလာေသး။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ထမင္းခ်ဳိင့္ ကေလး ဆြဲကာ ရံုးတက္ေနရတုန္း။ အားရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္ကာ ဟုိးဟုိး ဟားဟား အေျပာမ်ားတုန္း၊ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ညေတြကို ေဘာလံုးပြဲေတြက ၀ါးမ်ဳိ ထားတုန္း။ ကြၽန္ေတာ့္ မိဘေတြက စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ဖို႔အရင္းအႏွီး ထုတ္ေပးမယ္ ေျပာလည္း ကြၽန္ေတာ္က လုပ္ခ်င္ကိုင္ ခ်င္ ဦးေဆာင္ခ်င္စိတ္ မရွိတာမုိ႔ ျငင္း ပယ္မိတုန္း။ အဲဒီလို ကြၽန္ေတာ္က ဘ၀ကို ၀ါးတားတား ျဖတ္သန္းေန ခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ ဘ၀ကေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ထင္းလင္း ေတာက္ပလာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
အၿမဲတမ္း မ်က္ႏွာကေလး ေမာ့ခ်ီကာ ေတာက္ပ စူးရွေသာ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္လူတကာကို လႊမ္းလႊမ္းမုိးမုိး ၾကည့္တတ္ေသာ၊ သင္တန္းေပါင္းစံု တက္ကာ ပညာရပ္မ်ား စြာကို ေလာဘတႀကီး သင္ယူေနတတ္ေသာ၊ စီးပြားေရး လာဘ္ျမင္ အကြက္ျမင္ကာ ဘယ္ကိစၥ မဆုိလွစ္ ခနဲေနေအာင္ ပါးေသာ၊ ေနရာတကာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳလိုကာ တာ၀န္ယူ စိတ္လည္း အျပည့္ရွိေသာ သူမလို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အနားမွာ ေနရေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ ဘယ္ေလာက္ ဆုိးသလဲဆုိတာ ေယာက်္ားခ်င္းမွသာ နားလည္ႏုိင္ပါ လိမ့္မည္။
သူမက ေအာင္ျမင္ေလ၊ ကြၽန္ေတာ္က သိမ္ငယ္ေလ။ တျဖည္းျဖည္း ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းက႑ မႈန္၀ါးေပ်ာက္ဆံုးလာ ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသးက်ဳံ႕လာသည္ ဟုေတာင္ ခံစားရသည္။ သူမကို မိန္းမတစ္ေယာက္ဟု သတ္မွတ္ လို႔မရေတာ့ေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြလည္း ဆိတ္သုန္း ေပ်ာက္ပ်က္ သြားရေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္က သိပ္အညံ့စား လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ သူမနဲ႔ယွဥ္လုိက္တုိင္း စုတ္ျပတ္သပ္ေအာင္ ညံ့ထြက္ သြားေလ့ရွိသည္။ သူမႏွင့္ ယွဥ္လုိက္လွ်င္ သူမက ထင္းလင္း၀င္းပေနၿပီး ကြၽန္ေတာ္က ေသးႏုပ္ မႈန္ကုပ္လာသည္။
သူမနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ မွာဘာတာ၀န္ ယူစရာမွလည္း မရွိခဲ့ပါ။ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ ေငြစုစရာလည္း မလို (သူမစုထားတာျပည့္ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မည္တဲ့)။ သူမႏွင့္ မဂၤလာ ေဆာင္ၿပီး အတူေနရန္ တုိက္ခန္း၀ယ္ ဖို႔ႀကိဳးစားစရာ လည္းမလုိ (သူမက အပ်ဳိဘ၀ႏွင့္ပင္ တစ္အုိးတစ္အိမ္ ထူေထာင္ ထားႏုိင္ၿပီတဲ့)။ စီးပြားေရး အတြက္ ပူပင္စရာလည္းမလို (သူမ က ၀င္ေငြေကာင္းေသာ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို ထူေထာင္ ေအာင္ျမင္ေနၿပီတဲ့)။ သူမကို လက္၀တ္လက္စား ၀ယ္ေပး ဖို႔လည္းမလို (သူမက ခုကတည္းက အေျမာ္အျမင္ႀကီးႀကီးႏွင့္ လက္၀တ္ ရတနာေတြ ၀ယ္စုေနၿပီတဲ့)။
သူမက ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို ထုိအေျခအေနမ်ား ျဖင့္ ဖ်က္ဆီးလ်က္ ရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္း ေတြကေတာ့ေျပာၾကသည္။
“မင္းကြာ..ဘယ္ေလာက္ တာ၀န္ေပါ့လဲ။ ရယ္ဒီမိတ္ပဲ။ ဒါမ်ဳိး ရတာ မင္းရဲ႕အင္မတန္ထူးတဲ့ ကံေၾကာင့္ပဲ”
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီလို မထင္ပါ။ ေနမေကာင္းလို႔မွ ကိုယ့္လက္ေမာင္းေပၚ လာေမွးမီွဖို႔စိတ္ကူး မရွိေသာ မိန္းမတံခြန္ လူရည္ခြၽန္မ်ဳိး ရဲ႕အနားမွာ တစ္သက္လံုး ေနသြားဖို႔ စိတ္ကူးရင္းနဲ႔ေတာင္ စိမ့္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္လာသည္။
ကြၽန္ေတာ္က သူမကို လမ္းခြဲ စကားေျပာေတာ့ သူမက ေၾကကြဲေသာ္လည္း စူးရွေသာ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ေမးသည္။
“အေၾကာင္းျပခ်က္ကဘာလဲ”
“မင္းက ငါ့ကိုေယာက်္ား တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ျဖစ္တည္ခြင့္ မေပးခဲ့လို႔ပဲ”
(၂)
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒုတိယ ခ်စ္သူမွာေတာ့ အားငယ္ရိပ္သမ္းေသာ မ်က္၀န္း ညိဳ႕ညိဳ႕ေလးေတြ ရွိသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ အလံုးစံု မွီခိုကိုးစား လုိစိတ္ရွိသည္။ ဘယ္ကိစၥ မဆုိ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ေနာက္ယုိ႔ေနတာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ ဦးေဆာင္ေစတတ္သူ လည္းျဖစ္သည္။ သူမက သူမရဲ႕အိတ္ကေလးမွာ အရုပ္ကေလး ပါေသာေသာ့ခ်ိတ္ ကေလး တပ္လွ်င္ေတာင္ “ကိုကို ၀တီ မလုပ္တတ္ဘူး။ ကိုကို လာခ်ိတ္ေပး”ဟု မူႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ဆုိတတ္၏။ “ကိုကိုေရ..ေရဆာတယ္။ ေရသန္႔ဘူး သြား၀ယ္ေပးကြာ” ဟုခိုင္းတတ္၏။ ဘတ္စ္ကား တုိးစီးၾကလွ်င္ ကြၽန္ေတာ့္ အကၤီ်ကိုဆြဲကာ ေနာက္မွယုိ႔ယုိ႔
ကေလး လုိက္တတ္၏။ ကြၽန္ေတာ္ ဦးေပးေသာ ေနရာမွာ အေျပးအလႊား သြားထိုင္တတ္၏။ ထမင္းစားလွ်င္ေတာင္ အရုိးကေလး ႏႊင္ေပးပါဦးဟု ဆုိတတ္၏။ သူမလိုခ်င္ေသာ အကၤီ်၊ ကလစ္၊ ဖိနပ္၊ အိတ္၊ ေရေမႊး အစရွိ တာေတြ ေတြ႕ၿပီမ်ားဆုိ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ကို အသကုန္ လႈပ္ယမ္းကာ
“ကိုကိုေရ..၀ယ္ေပးကြာ၊ ၀ယ္ေပးကြာ”
ဟု ပူဆာ တတ္ေသး၏။ ၿပီးေတာ့ သူမ မၾကာခဏ ညည္းညဴ တတ္သည့္ စကားလံုးေလးေတြကို နားေထာင္ၾကည့္ပါဦး။
“ကိုကိုေရ..၀တီ တုိ႔လက္ထပ္ ၿပီးရင္ ဘယ္သူ႔အိမ္မွ လုိက္မေနေၾကး ေနာ္။ အိမ္ငွားၿပီးေတာ့လည္း မေနခ်င္ပါဘူး။ ၀တီတုိ႔ အခန္းပိုင္ေလးနဲ႔ ေနရေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားေပးပါ ကိုကိုရယ္ေနာ္…”
“ကိုကိုေရ..ဘတ္စ္ကားစီးရတာ အရမ္း ပင္ပန္းတာပဲ ေနာ္။ ကိုကို႔ လက္ကိုဆြဲၿပီး တုိးစီးေနရလို႔သာ ပင္ပန္းတဲ့ဒဏ္ကိုခံႏုိင္ေနတာ။ ေနာက္မုိ႔ဆို မလြယ္ဘူးသိလား။ ၀တီတုိ႔ ဘတ္စ္ကား တုိးစီးရတဲ့ဘ၀က လြတ္ေအာင္လုပ္ဖို႔က ကိုကို႔တာ၀န္ ပဲေနာ္”
“ကိုကိုေရ ၀တီ့ဘ၀မွာ ကိုကို မရွိေတာ့ရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲဆုိတာ ေတြးေတာင္ မေတြးရဲဘူးသိလား။ ကိုကို႔ေၾကာင့္သာ ဘ၀မွာေနရက်ဳိး နပ္တယ္ထင္တာပဲ”
သူမက အဲဒီလိုေျပာေလ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေယာက်္ားဘ၀ ျဖစ္တည္ မႈက ပိုၿပီး ႀကီးက်ယ္လာေလ။ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္၊ တာ၀န္ယူခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာေလ။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ သူမ လိုခ်င္တာ ေလးေတြ ၀ယ္ေပးႏုိင္ဖို႔ပိုက္ဆံစုရ၊ အလုပ္ႀကိဳးစားရႏွင့္ အားကိုးရက်ဳိးနပ္ေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစား ခဲ့ရသည္။
ထစ္ခနဲဆုိ အားငယ္၀မ္းနည္းကာ မ်က္ရည္ကေလး ခိုတြဲမီွႏြဲ႕လာ ေသာ သူမနံေဘးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အရည္အေသြးေတြဟာ ရွိရင္းစြဲထက္ ပိုํေတာက္ေျပာင္ လာသည္။ နဂိုက သိပ္ေတာ္လွသူ မဟုတ္ေပမယ့္ သူမႏွင့္ ယွဥ္လိုက္တုိင္း ကြၽန္ေတာ္က ဧရာမ မဟာပုဂိၢဳလ္ႀကီး ျဖစ္ျဖစ္သြား တတ္သည္။ ဒီလိုဘ၀မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္ သူမႏွင့္လက္ထပ္ ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ႐ႈတ္ခ်ၾကသည္။
“မင္း ေကာင္မေလးက ခပ္ညံ့ ညံ့ေလးပါကြာ။ သူ႔နားေနမယ့္လူကို အၿမဲ၀န္ပိ ေနေစမယ့္သူမ်ဳိး”
သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာပဲ ေျပာေျပာ ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့ ခပ္ညံ့ညံ့ပဲ ႀကိဳက္ပါသည္။
_____
ပထမခ်စ္သူ
လူေတြက ကြၽန္မကို သိပ္ေတာ္ တာပဲလို႔ ေျပာၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မက ညံ့ပါတယ္။
ကြၽန္မက စီးပြားရွာတဲ့ ေနရာမွာသာ သိတာတတ္တာ မ်ားေပမယ့္ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ကုိေတာ့ ဘာမွ နားမလည္ ခဲ့တဲ့နလပိန္းတုန္းပါ။
ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ ခ်စ္သူအတြက္ “ေစတနာ” ေတြပဲရွိတာပါ။ မပင္ပန္း ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ၊ ၀န္မပိေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေတြနဲ႔ အရာရာကို ကြၽန္မပဲ က်ဳံးလုပ္ရင္း ပင္ပန္းခံခဲ့မိပါတယ္။ ပိစိေညွာက္ေတာက္ ကိစၥေလးေတြနဲ႔လည္း သူ႔ကို စိတ္မ႐ႈပ္ေစခ်င္ဘူး။ အေလးအျမတ္ တန္ဖုိးထားလြန္းလို႔ မဟုတ္ပါေလး၊ ဟုတ္ပါေလး ကိစၥေလးေတြ အတြက္ မခုိင္းရက္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ၀န္ေလး ပင္ပန္းမႈေတြ မပါဘဲ အခ်စ္ခ်ည္း သက္သက္သာ ခံစားေစလိုတာ လည္း ကြၽန္မရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ေစတနာ ေမတၱာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ သူက ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘဲ ကြၽန္မကို စြန္႔ပစ္ထြက္ခြာ သြားခဲ့တယ္။ သူ႔ကိုကြၽန္မက ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ျဖစ္တည္ခြင့္ မေပးလို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပ ခ်က္နဲ႔ေပါ့။
အဲဒါဘာကိုဆုိလုိတာလဲ။
ခုထိ ကြၽန္မ စဥ္းစားမရေသးဘူး။
အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မက ညံ့ တယ္လို႔ေျပာတာေပါ့…။
_____
ဒုတိယခ်စ္သူ
လူေတြက ကြၽန္မကို ခပ္ညံ့ညံ့ မိန္းမလို႔ ဆုိၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မက မညံ့ပါဘူး။
ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို ကိုယ့္အနားမွာ အၿမဲရွိေနဖို႔ ဘယ္လို ဆြဲေဆာင္ထားရမလဲ ဆုိတာ ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္း နားလည္တယ္။
ေယာက်္ားေတြကို ဆြဲေဆာင္ ထားႏုိင္ဖို႔အတြက္ အေျခခံအခ်က္ တစ္ခ်က္ပဲလိုအပ္တယ္။
အဲဒါ သူတုိ႔ရဲ႕ အတၱကိုဖြံ႕ၿဖိဳး စည္ပင္လာေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေပးျခင္းပဲ။ ပ်ဳိးေထာင္ရမယ့္ နည္းလမ္းအျဖာျဖာ ကေတာ့…။
၁။ အားကိုးတႀကီး အၾကည့္ကေလး ေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္ရမယ္။
၂။ အရာရာ သိနားလည္ေပမယ့္ ဘာမွ မသိနားမလည္သေယာင္ ဟန္ေဆာင္ တတ္ရမယ္။
၃။ ကိုယ္က ဦးေဆာင္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥေတြ မွာလည္း သူတုိ႔ကို ေရွ႕တန္းတင္တတ္ ရမယ္။
၄။ သူတုိ႔ကိုသြားၿပီး ဆရာႀကီး မလုပ္နဲ႔၊ အျမင္ကတ္ခံရမယ္။
၅။ သူတုိ႔က ဆရာႀကီးလုပ္ေနတာကို လည္း “သိသားပဲ” စတုိင္သြားမဖမ္းနဲ႔။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး “ဟင္..ဟုတ္လား”၊ “ဟယ္..ဒီလိုလား”၊ “အုိ ..အစကလံုး၀မသိဘူး” ဆုိတာမ်ဳိး ေဖာ္လိုေလးေတြ လုိက္လိုက္ေပးရင္း သူတို႔အတၱကို ေရေလာင္း ေပးႏုိင္ရမယ္။
၆။ ကိုယ္လုပ္တတ္တဲ့ ကိစၥေတြကို မလုပ္တတ္ဘူး ေျပာၿပီး မၾကာခဏ ခုိင္းခိုင္းေပးရမယ္။
၇။ ကိုယ့္ဘာသာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ႏုိင္ တဲ့ကိစၥေလးေတြကို သူတုိ႔နဲ႔မၾကာ ခဏတုိင္ပင္ အႀကံေတာင္း တတ္ရမယ္။
၈။ အေရးႀကီးဆံုးနဲ႔ ေနာက္ဆံုး အခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀မွာ သူမရွိလို႔ လံုး၀ မျဖစ္ဘူးဆုိတာကို သူတုိ႔ဦးေႏွာက္ထဲ အသည္းထဲ စြဲနစ္ေန ေအာင္ တဖြဖြေျပာေနဖို႔ပါပဲ။
ဒီလို နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ မွာ သူမရွိလို႔မျဖစ္ဘူး။ သူသာလွ်င္ အားကိုးရာ အရွင္သခင္ ဆုိတဲ့အသိကို သူတုိ႔ရင္ဘတ္ထဲ စုိက္၀င္စြဲၿမဲေနေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ဖို႔လိုတယ္။
ဒါ ေယာက်္ားဆိုတဲ့အမ်ဳိး အစားေတြကို ဆြဲေဆာင္ထားႏုိင္မယ့္ နည္းလမ္းေတြပဲ။
အဲဒီနည္းေတြနဲ႔ပဲ ကြၽန္မကို စြမ္းစြမ္းတမံ ရွာေကြၽးမယ့္ေယာက်္ား တစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီေလ။
အဲဒါေၾကာင့္ကြၽန္မက မညံ့ဘူး ေျပာတာေပါ့…။
_____
ပုညခင္(ေယာကၤ်ားတေယာက္ရဲ႕ျဖစ္တည္မွူ)

ကဲ..ကဲ မုိးစြန္တမြတ္ ၾကယ္ကိုဆြတ္မဲ့ ညီမေတြ ဘယ္လို ထင္ျမင္ပါသလဲ...

ေလာကၾကီး၏ လိုအပ္မႈေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ ေယာက်္ားကို ဖန္ဆင္းသည္။
ေယာက်္ား၏ လိုအပ္မႈေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ မိန္းမကို ဖန္ဆင္းသည္။

ေယာက်္ားေလးက မိန္းကေလးကို ခ်စ္မိလွ်င္ ကဗ်ာမ်ားေရးဖဲြ ့တတ္၏။
မိန္းကေလးက ေယာက်္ားေလးကို ခ်စ္မိလွ်င္ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္မက္တတ္၏။

မိန္းကေလး၏ အေကာင္းဆံုး ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းမွာ ခြ်ဲႏ႔ဲြျခင္းျဖစ္ျပီး
ေယာက်္ားေလး၏ အရည္အခ်င္းမွာ လိမ္ညာျခင္း ျဖစ္သည္။

မိန္းကေလးအတြက္ ကံေကာင္းျခင္းမွာ "သူ ငါ့ကို တကယ္ခ်စ္ရွာသည္"ဟု
ယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္ျပီး ေယာက်္ားေလးအတြက္ ကံေကာင္းျခင္းမွာ "သူ႔ကို ခ်စ္ရတာ
ထိုက္တန္သည္" ဟု ထင္ျမင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

မိန္းကေလးတြင္ ေျပျပစ္ေသာ ရုပ္ရည္ရွိသင့္ျပီး ေယာက်္ားေလးတြင္
ျပည့္စံုေသာ ဓနဥစၥာရွိသင့္သည္။

မိန္းကေလးက ေယာက်္ားေလးကို နမ္းျခင္းသည္ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈျဖစ္ျပီး
ေယာက်္ားေလးက မိန္းကေလးကို နမ္းျခင္းသည္ တဏွာ ျဖစ္သည္။

မိန္းကေလးမ်ား ထြက္ေပါက္ရွာလွ်င္ အိမ္ေထာင္ ျပဳတတ္ၾကျပီး
ေယာက်္ားေလးမ်ား ထြက္ေပါက္ရွာလွ်င္ ကြာရွင္းတတ္ၾကသည္။

ပါးနပ္ထက္ျမက္ေသာ မိန္းကေလးမ်ားက သူ႔ခ်စ္ကိုရွာျပီး အိမ္ေထာင္ျပဳတတ္ၾက၏။
တံုးအေသာ မိန္းကေလးမ်ားက ကိုယ့္ခ်စ္ကိုရွာျပီး အိမ္ေထာင္ ျပဳတတ္ၾကသည္။

ရည္းစားျဖစ္ခ်ိန္တြင္ ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ မိန္းကေလးမ်ားကို ၾကင္နာတတ္ျပီး
အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးခ်ိန္တြင္ ရက္စက္တတ္ၾကသည္။

မိန္းမငယ္မ်ားသည္ မ်က္လံုးျဖင့္ ေယာက်္ားမ်ားကို ညိဳ႔စား တတ္ျပီး
မိန္းမၾကီးမ်ားသည္ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ လွည့္စားတတ္သည္။

မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ က်မ္းက်ိန္ဆိုေသာ ေယာက်္ားသည္ ရယ္စရာေကာင္း၍ ဥစၥာ
ပစၥည္းအရွာ ေတာ္ေသာ ေယာက်္ားသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။

ေယာက်္ားေလးက ကြာရွင္းဖုိ႔ စကားကမ္းလွမ္းျခင္းသည္ မိန္းမကုိ
စိတ္ကုန္လာျခင္းျဖစ္ျပီး မိန္းကေလးက ကြာရွင္းဖို႔ စကား ကမ္းလွမ္းျခင္းသည္
ေယာက်္ားက သူ႔ကိုမခ်စ္မွန္း သိလာျခင္းျဖစ္သည္။

မိန္းကေလးမ်ား ေယာက်္ားမယူဘဲ အပ်ဳိၾကီးအျဖစ္ ေနလွ်င္ နာတာရွည္ ရွိသည္ဟု
ထင္ၾကျပီး ေယာက်္ားေလးမ်ား မိန္းမ မယူဘဲ လူပ်ဳိၾကီး အျဖစ္ေနလွ်င္
စီးပြားလုပ္ငန္း ျဖင့္ မအားလပ္ဟု ထင္ၾကသည္။ (တကယ္တမ္း
ဆိုရလွ်င္.....မိန္းကေလးမ်ား အပ်ဳိၾကီး ျဖစ္ေနျခင္းသည္
ေယာက်္ားေကာင္းမ်ား မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး ေယာက်္ားေလးမ်ား လူပ်ဳိၾကီး
ျဖစ္ေနျခင္းသည္ tျပန္မခ်စ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ )

မိန္းကေလးမ်ားသည္ ေလာင္းေၾကးကို အခ်စ္တြင္ ပံုအပ္တတ္ၾကျပီး
ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ ေလာင္းေၾကးကို လက္ထပ္ျခင္းတြင္ ပံုအပ္တတ္ၾကသည္။

မိန္းကေလးမ်ားသည္ မေျပလည္ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးကို ခံနိုင္ရည္ရွိေသာ္လည္း
မေျပလည္ေသာ အခ်စ္ေရးတြင္ ခံနိုင္ရည္ မရွိၾက။

ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ မေျပလည္ေသာ အခ်စ္ေရးကို ခံနိုင္ရည္ ရွိေသာ္လည္း
မေျပလည္ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးကို ကိုယ္လြတ္ရုန္းခ်င္ၾကသည္။

မိန္းကေလးမ်ား လြမ္းေဆြးအားငယ္ေနလွ်င္ ၀မ္းနည္းစရာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း
ရွိခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး ေယာက်္ားေလးမ်ား စိတ္ပ်က္ စိတ္ညစ္ေနလွ်င္
အဆင္မေျပေသာ အိမ္ေထာင္ေရးေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

မိန္းကေလးမ်ား ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳျခင္းသည္ မွားယြင္းမႈကို ရွာျခင္းျဖစ္ျပီး
ေယာက်ာ္းေလးမ်ား ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းသည္ ကံစမ္းျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

မိန္းကေလးမ်ားက သူသည္ ထိုေယာက်္ားေလး၏ ေနာက္ဆံုးတေယာက္အျဖင့္
ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကျပီး ေယာက်္ားေလးမ်ားက သူသည္ ထိုမိန္းကေလး၏
ပထမဆံုးတစ္ေယာက္အျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကသည္။ 

မိန္းကေလးတိုင္း ငိုတတ္ၾကတယ္။  သူတို႔က ငိုခ်င္တိုင္း ငိုၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ရင္ထဲမွာ နာက်င္လို႔၊ ခံစားရခက္လို႔၊ အကူအညီလိုလို႔ ငိုတာျဖစ္တယ္။ ခ်စ္သူေယာက္်ားေလးျဖစ္တဲ့
သင္က ဒါကိုပထမဦးဆံုး သတိျပဳမိရမွာျဖစ္ျပီး သူ႔နာက်င္မႈေတြ အျပင္ကို
မ်က္ရည္အျဖစ္နဲ႔ စီးက်မလာခင္ သူ႔ကိုႏွစ္သိမ့္၊ အားေပးကူညီသင့္တယ္။

မိန္းကေလးေတြက ကိုယ့္ခ်စ္သူကို "ငါ့ကိုခ်စ္လားဟင္" လို႔ ေမးတတ္ၾကတယ္။ဒီလိုေမးရာမွာ အေျခအေန ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ ပထမအခ်က္က သူ႔ခ်စ္တဲ့ ေကာင္ေလးက ဒီစကားသံုးခြန္းကို သိပ္မသံုးေတာ့လို႔။ ဒုတိယအခ်က္က မိန္းကေလးေတြ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သံသယရွိလာလို႔ ျဖစ္တယ္။ သူဒီလိုေမးလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို
ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႔ဖက္ျပီး ႏူးညံ့ညင္သာစြာနဲ႔ "နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္" လို႔
ေျပာပါ။ ဒီစကားတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ ျပႆနာေတြကို
သင္ကာကြယ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

မိန္းကေလးေတြက ဘာမွန္းညာမွန္းမသိ စိတ္တိုတတ္ၾကတယ္။သူတို႔စိတ္တိုရတာ အေၾကာင္းရွိတယ္။ မၾကည့္သင့္တာကို သင့္ၾကည့္ခဲ့လို႔၊ မေျပာသင့္တာကို သင့္ေျပာခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္က်မွ
ဆက္တဲ့ဖုန္းေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားက
ႏူးညံ့လြန္းတယ္။ ခြင့္လြတ္ဖို႔ သင္ေတာင္းပန္မယ္၊ သူ႔ကို
ယုယၾကင္နာမယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႔ စိတ္တိုေဒါသေတြက ေလနဲ႔အတူ လြင့္သြားတဲ့
တိမ္လိုမ်ဳိး တခဏခ်င္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာျဖစ္တယ္။

မိန္းကေလးေတြက လက္ေဆာင္ပန္းစည္း အျမဲလိုခ်င္တတ္ၾကတယ္။ ပန္းၾကိဳက္တာ မိန္းကေလးတိုင္းရဲ႕ ေမြးရာပါျဖစ္တယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြ သိထားရမွာက တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ ႏွင္းဆီပန္း တစ္စည္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေတာပန္းပြင့္ေလး
တစ္ပြင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခ်ဳိ႔မိန္းကေလးအတြက္ ေက်နပ္မႈက တူတူပဲျဖစ္တယ္။
အဓိက,က သင့္ရဲ႕ ရိုးသားတဲ့စိတ္ ရွိဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။

မိန္းကေလးေတြက ဖုန္းအျမဲေစာင့္တတ္တယ္။ ဒါက ခ်စ္စၾကင္စ အခ်စ္ပင္လယ္မွာ ပက္လက္ေမွ်ာေနတဲ့ မိန္းကေလးတို႔ရဲ႕
သဘာဝျဖစ္တယ္။ ဖုန္းကို လက္ထဲမွာ အျမဲကိုင္ထားျပီး ခ်စ္သူရဲ႕ဖုန္းကို
ေစာင့္ေနတတ္ၾကတယ္။

မိန္းကေလးတစ္ခ်ဳိ႕က စကားေျပာ ႏိုင္လြန္းတယ္။မိန္းကေလးေတြက ေယာက္်ားေလးေတြထက္ ပိုခံစားလြယ္တယ္၊ သူတို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုျပီဆိုရင္ ပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္း၊ လူေတြအေၾကာင္း
မနားတမ္း ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒါက သူတို႔အတြက္ အပန္းေျဖနည္းတစ္မ်ဳိး၊
စိတ္ေျဖေလ်ာ့မႈတစ္မ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕မိန္းကေလးေတြက
ဖုန္းေကာက္ကိုင္ျပီးရင္ မခ်တတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါဟာလည္း ခုေခတ္မိန္းကေလးေတြက
အလုပ္ကိုယ္စီရွိေနၾကလို႔ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
စကားေျပာဖို႔ အခ်ိန္မရွိလို႔ျဖစ္တယ္။ ခ်စ္သူကလည္း ဒါေတြကို
စိတ္ရွည္သည္းခံျပီး နားေထာင္မေပးတတ္ၾကေတာ့ ေျပာခ်င္တာ၊ ရင္ဖြင့္ခ်င္တာကို
ဖုန္းနဲ႔ပဲ ေျပာၾကေတာ့တယ္။ (အခုေခတ္မွာေတာ့ ဂ်ီေတာ့နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ
ေျပာႏိုင္ပါျပီ း)

လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔ရာ အေၾကာင္းတရား မလိုဘူး။

မိန္းကေလးေတြက ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ အတူေနရဖို႔ ေနာင္တတရား မရွိဘဲ အရာရာကို ေပးဆပ္တတ္ၾကတယ္။လူတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္၊ ေခါင္းမာတဲ့ သူ႔အက်င့္ေတြ ရုတ္သိမ္းသြားတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုတကယ္ခ်စ္လို႔ပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုတကယ္ခ်စ္တဲ့
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္က ကိုယ့္ရဲ႕ဂတိသစၥာေတြ မဟုတ္ဘူး။
သူတို႔လိုအပ္တာက ကိုယ့္စီက လံုျခံဳမႈ၊ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရလာတဲ့ သူ႔အတြက္
အခ်ိန္မေရြး မီွခိုႏိုင္မယ့္ ပုခံုးတစ္စံုသာျဖစ္တယ္။

ေယာက်ာ္းေလးေတြက မ်က္လံုးနဲ႔ မိန္းကေလးကို ၾကည့္တတ္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အလွရဲ႕ စဲြေဆာင္မႈကို အလြယ္တကူ ခံရတတ္တယ္။

မိန္းကေလးေတြက စိတ္နဲ႔ ေယာက္်ားေလးကို ေတြးေတာတတ္ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲတာကို အလြယ္တကူ ခံစားရတတ္တယ္။

မိန္းကေလးေတြက ဂုဏ္ဝင့္တဲ့ ေရႊငန္းနဲ႔ တူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေယာက္်ားေလးေတြကို ခ်စ္မိျပီဆိုရင္ အေတာင္အခ်ဳိးခံလိုက္ရသလိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေယာက္်ားေလးေတြက
ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလးကို ပိုျပီး ဆတိုးၾကင္နာတန္ဖိုးထား
ေစာင့္ေရွာက္သင့္တယ္။ သူတို႔နာက်င္ မ်က္ရည္က်ေအာင္ မလုပ္သင့္ပါဘူး။

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကအရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ဟာခ်စ္ၾကိဳက္လာၾကတာခ်စ္သက္တမ္းသံုးႏွစ္ျပည့္တဲ့အခါ
မွာလက္ထပ္ၾကေတာ့မယ္ဆိုျပီးမဂၤလာရက္တစ္ရက္ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္လိုက္တယ္....ေကာင္းေလးကေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းမယ့္သူ
တို႔ရဲ႔မဂၤလာရက္ေလးကိုစိတ္ကူးယဥ္ျပီးေပ်ာ္ေနရွာတာေပါ့......ဒါေပမယ့္အဲ့ဒီမဂၤလာေဆာင္မယ့္ေန႔မရာက္ခင္မွာပဲသူ႔ခ်စ္သူေကာင္မေလး
ကတျခားေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔မေမွ်ာ္လင့္ဘဲလက္ထပ္သြားတယ္ဆိုတဲ့သတင္းကိုေကာင္ေလးၾကားလိုက္ရတယ္.....သူစံုစမ္းၾကည့္
လိုက္ေတာ့ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္ကလိုလိုလားလားနဲ႔လက္ထပ္လိုက္တာလို႔သိလိုက္ရတယ္......အဲ့သတင္းကိုၾကားတာနဲ႔ေကာင္ေလး
လည္းအရမ္းအံ့ၾသျပီးအရမ္းစိတ္ထိခိုက္၀မ္းနည္းစြာနဲ႔မစားႏိုင္မအိပ္ႏိုင္ငိုေၾကြးေနေတာ့တယ္......မၾကာခင္မွာပဲေကာင္ေလးလည္းစိတ္
္ေထာင္းကိုယ္ေၾကျပီးအိပ္ယာထဲလဲေတာ့တယ္....အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္လာတာနဲ႔အမွ်ေကာင္ေလးရဲ႔အေျခအေနဟာပိုပိုဆိုးလာခဲ့တယ္....
ဆရာ၀န္ျပလည္းမသက္သာေတာ့ဘူး....
တေန႔မွာေတာ့အသက္အရြယ္အိုမင္းေနတဲ့ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးကေကာင္ေလးရဲ႔အိမ္ေရွ႔မွာရပ္ျပီးတံခါးေခါက္လိုက္တယ္..အိမ္ေဖာ္
ေကာင္မေလးလည္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ထြက္လာျပီးတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ဘုန္းေတာ္ၾကီးအိုတစ္ပါးကိုေတြ႔တာနဲ႔စိတ္ရႈပ္စြာနဲ႔
"ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား" လို႔ေျပာလိုက္တယ္...
ဘုန္းေတာ္ၾကီးကျပံဳးျပီးေတာ့.....
"ကိုယ္ေတာ္ကဆြမ္းခံၾကြလာတာမဟုတ္ပါဘူး..ဒီအိမ္မွာလူမမာရွိတယ္ၾကားလို႔ကိုယ္ေတာ္ကလည္းေဆးနည္းနည္းကုတတ္ေတာ့လာ
ကူညီေပးတာပါဒကာမေလး" လို႔မိန္႔ၾကားလိုက္တယ္...
အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးကလည္းသူဆံုးျဖတ္လို႔မရေၾကာင္းနဲ႔သူမရဲ႔သခင္ေတြကိုျပန္ေျပာၾကည့္ပါမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပီးအိမ္ရွင္ေတြ
ကိုေျပာၾကည့္ေတာ့သေဘာတူခြင့္ျပဳတာေၾကာင့္ဘုန္းေတာ္ၾကီးကိုအိမ္ထဲကိုပင့္ဖိတ္ခဲ့တယ္.......
ဘုန္းေတာ္ၾကီးအိပ္ခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔အရိုးေပၚအေရတင္ပိန္လွီစြာနဲ႔ႏြမ္းနယ္ႏုန္းခ်ိစြာလဲေလ်ာင္းေန
တဲ့လူမမာသည္ေကာင္ေလးကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္....အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးလည္းဘုန္းေတာ္ၾကီးအတြက္ေသာက္ေတာ္ေရတခြက္ေပး
လိုက္ျပီးလူမမာကုတင္ေဘးမွာပဲထိုင္ခံုတစ္လံုးစီစဥ္ေပးလိုက္တယ္...ဘုန္းေတာ္ၾကီးကလည္းအေျခအေနၾကည့္ျပီးေတာ့....
" ေတာ္ေတာ္အေျခအေနဆိုးေနတာပဲ "
လို႔ေရရြတ္လိုက္တယ္.....လူမမာေကာင္ေလးကလည္းစိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္စြာနဲ႔ပဲဘာမွမၾကား
သလိုတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာေနေနတယ္......ဘုန္းေတာ္ၾကီးလည္းသူလုပ္သင့္တာေတြလုပ္ျပီးေတာ့...
" ဒကာေလးကေတာ္ေတာ္သနားစရာေကာင္းတယ္....မယံုရင္မွန္ထဲကိုၾကည့္လိုက္စမ္းပါ"
လို႔မိန္႔ေတာ္မူျပီးေကာင္ေလးအိပ္ခန္းထဲက
ကိုယ္လံုးေပၚမွန္တစ္ခ်ပ္ဆီကိုညႊန္ျပလိုက္တယ္...
ေကာင္ေလးလည္းလံုး၀စိတ္၀င္စားမႈမရွိပဲေငးေငးငိုင္ငိုင္ေနေနရာကေနတစ္ခ်က္မွန္ထဲကိုၾကည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ...မွန္ထဲမွာသူ႔ခ်စ္
သူေကာင္မေလးပံုကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္....သိတ္မၾကာခင္မွာပဲေကာင္မေလးပံုရိပ္ကေ၀၀ါးေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီးပင္လယ္ကမ္းေျခတခု
ပံုေျပာင္းလဲသြားတယ္....အဲ့ပင္လယ္ကမ္းေျခဟာတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနျပီးလူအသြားအလာမရွိဘူး.....လူမမာေကာင္ေလးကမွန္ထဲ
ကပံုရိပ္ကိုစိတ္၀င္စားစြာၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲမိန္းကေလးအေလာင္းတစ္ေလာင္းဟာလဲေလ်ာင္းေနတဲ့အေနအထားနဲ႔ကမ္းေျခမွာရွိေနတာ
ကိုျမင္လိုက္ရတယ္.....ခဏၾကာေတာ့လူတစ္ေယာက္ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတယ္...သူကအေလာင္းကိုရြံရွာစြာၾကည့္ျပီးလ်င္ျမန္စြာျဖတ္
ေလွ်ာက္သြားတယ္.....အခ်ိန္အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ေနာက္လူတစ္ေယာက္ျဖတ္ေလွ်ာက္လာျပီးအဲ့ေကာင္မေလးအေလာင္းကိုေတြ႕
သြားျပန္တယ္...ဒီလူကေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီးသူ႔ရဲ႔အပၚရံုအကၤ်ီကိုခြ်တ္လို႔ျခံဳေပးျပီးခရီးဆက္ထြက္သြားတယ္....အဲ့လိုနဲ႔ေနာက္ထပ္
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပန္တယ္...ဒီလူကအေပၚရံုျခံဳထားျပီးလဲေလ်ာင္းေနတဲ့ပံုစံ
ကိုစိတ္၀င္စားျပီးျခံဳထည္ကိုလွန္ၾကည့္ေတာ့မိန္းကေလးအေလာင္းကိုေတြ႔သြားျပီးအရမ္းသနားစိတ္၀င္လာကာေျမျမဳပ္ေပးလိုက္ဖို႔ဆံုး
ျဖတ္လိုက္တယ္...ဒါေပမယ့္သူ႔ဆီမွာေျမက်င္းတူးဖို႔ဘာပစၥည္းမွပါမလာဘူး....ေနာက္ဆံုးမွာသူ႔ရဲ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအသံုးျပဳဖို႔သူဆံုးျဖတ္
လိုက္တယ္....လူရြယ္ဟာသူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေျမေတြကိုယက္ျပီးတေျဖးေျဖးခ်င္းတူးလာလိုက္တာညေနေစာင္းအခ်ိန္မွာမိန္းကေလး
အေလာင္းကိုျမဳပ္ဖို႔လံုေလာက္တဲ့က်င္းတစ္က်င္းကိုတူးလို႔ျပီးသြားတယ္....အဲ့လူလည္းမိန္းကေလးအေလာင္းကိုေကာင္းမြန္စြာျမဳပ္ႏွံ
ေပးခဲ့ျပီးခရီးဆက္ထြက္ခြာသြားတယ္...အဲ့ဒီေနာက္မွာမွန္ထဲမွာမိန္းကေလးအေလာင္းရဲ႔မ်က္ႏွာပံုျပန္ေပၚလာျပီးအဲ့မ်က္ႏွာကေနသူ႔ခ်စ္
သူေကာင္မေလးရဲ႔မ်က္ႏွာကိုေျပာင္းသြားခဲ့တယ္....လူမမာေကာင္ေလးလည္းအလြန္အမင္းအံ့ၾသေနစဥ္မွာပဲေျမျမဳပ္ေပးတဲ့လူရြယ္ရဲ႔
မ်က္ႏွာျပန္ေပၚလာျပီးလူတစ္ေယာက္ရဲ႔မ်က္ႏွာအျဖစ္ေျပာင္းသြားျပန္တယ္...အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့မွန္ထဲကပံုရိပ္ေတြအကုန္ေပ်ာက္
ကြယ္သြားခဲ့တယ္....ေကာင္ေလးလည္းအံ့ၾသစြာနဲ႔မင္သက္ေနတုန္းမွာပဲဘုန္းေတာ္ၾကီးကခုလိုပဲမိန္႔ၾကားေတာ္မူလိုက္တယ္..."
ခုဆိုရင္ဒကာေလးလည္းသေဘာေပါက္ေလာက္ျပီထင္တယ္...အဲ့မိန္းကေလးအေလာင္းကဒကာေလးရဲ႔ခ်စ္သူမိန္းကေလးျဖစ္တယ္..
ဘ၀တစ္ခုမွာသူမရဲ႔အေလာင္းကိုေျမျမဳပ္ေပးတဲ့ကုသိုလ္ကံေရစက္ေၾကာင့္အဲ့ဒီလူငယ္ဟာဒီဘ၀မွာေကာင္မေလးနဲ႔လက္ထပ္ေပါင္းသင္း
ခြင့္ရခဲ့တယ္...ဒကာေလးကေတာ့သူမရဲ႔အေလာင္းကိုအပၚရံုနဲ႔လႊမ္းျခံဳေပးခဲ့တဲ့ေရစက္ကံေၾကာင့္ဒီဘ၀မွာသူမနဲ႔
သံုးႏွစ္တာခ်စ္ခင္ခြင့္
ရခဲ့တယ္..ခုသံုးႏွစ္ျပည့္လို႔ေရစက္ကုန္ခ်ိန္မွာခြဲခြာရတယ္"
ဘုန္းေတာ္ၾကီးရဲ႔စကားအဆံုးမွာေကာင္ေလးလည္းအျမင္မွန္ရျပီးနားလည္သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္..ေနာက္ပိုင္းမွာေကာင္ေလးလည္း
ျပန္လည္က်န္းမာလာျပီးေလာကီကိုစြန္႔လို႔သကၤန္း၀တ္သြားေတာ့တယ္...
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ဒီေလာက္ပါပဲ..
ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔လူသားေတြအခ်င္းခ်င္းဒီဘ၀မွာအေဖ၊ အေမ၊
ေဆြမ်ိဳးညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ၊
ခ်စ္သူ၊
ရန္သူအျဖစ္နဲ႔ေတြ႔ဆံုေတာ္စပ္ပတ္သက္ခြင့္ရၾကတာဟာအမႈမဲ့အမွတ္မဲ့မဟုတ္ပါဘူး....ဘ၀တစ္ခုခုကျပဳခဲ့တဲ့ေရစက္ကံေၾကာင့္
သာဤမွ်မ်ားျပားလွေသာလူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ခြင့္ရခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္...အဲ့လိုပဲေရစက္ကုန္ခ်ိန္
ေရာက္ရင္ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးနဲ႔မွဆြဲထားလို႔မရပဲေသကြဲ၊ ရွင္ကြဲ
မ်ိဳးစံုနဲ႔ခြဲခြာၾကရမွာပါ.....အဲ့ဒါေၾကာင့္ခုမခြဲခြာရခင္အခ်ိန္ေလး
မွာမိ္မိနဲ႔ပတ္သက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့သူေတြအေပၚမွာတတ္ႏိုင္သေလာက္စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ..ေမတၱာေတြေပးႏိုင္သေလာက္ေပးႏိုင္ေအာင္ၾကိဳး
စားသင့္ပါတယ္.....ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့လူတိုင္းလူတိုင္းဘယ္သူကမွဘယ္သူ႔ကိုဘယ္အခ်ိန္မွာေရစက္ကုန္လို႔ခြဲခြာၾကရမယ္ဆိုတာကို
မသိႏိုင္ၾကလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္......

ဒီဘ၀မွာခင္မင္ခြင့္ရေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးအတြက္အမွတ္တရ......

မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္၊ ၀ါဆိုလဆန္း(၅)ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ လင္းလြန္းပင္ရင္း၌ ဆံေတာ္ျမတ္(၈)ဆူကို တဖုႆႏွင္႕ဘလိႅက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႕အား ခ်ီးျမင္႕ေပးသနားေတာ္မူခဲ႕၏။ ယင္းဆံေတာင္(၈)ဆူကို မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည္႕ ဗုဒၶဟူးေန႕ ေနတက္ေရတက္ခ်ိန္တြင္ သိဂၤုတၱရကုန္း၏အေနာက္ေတာင္ေထာင္႕တြင္ရိွေသာ အစြန္ဆံုးတတိယေတာင္ထြတ္၊ ဟိမ၀ႏာၱေတာင္မၾကီးမွ ေတာင္ဘက္သို႕သြယ္တန္းလာသည္႕ (၉၉)လံုးေျမာက္ ေတာင္ထြတ္၌ ဆံေတာ္ျမတ္(၈)ဆူကိုပထမဆံုး ႒ာပနာ၍ တည္ထားကိုးကြယ္ေတာ္မူခဲ႕သည္။
ေရႊတိဂံုေစတီအတြင္း၌ တည္ထားကိုးကြယ္ပံုမွာ အလ်ားအနံ(၄၄)ေတာင္စီရိွေသာ စတုရန္းပံု တြင္းနက္ၾကီးအတြင္းတြင္ ေအာက္ဆံုး၌ အေတာင္တစ္ရာ ေက်ာ္ခန္႕ရိွသည္႕ ေရျပင္က်ယ္ၾကီးရိွသည္။ ထုိေနရာသည္ ပင္လယ္ဒီေရ အတက္အက် အ၀င္အထြက္ရိွသည္။ ပင္လယ္ေရသည္ ေရႊတိဂံုေစတီ စေနေထာင္႕ေအာက္မွ ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံ(ယခုကန္ေတာ္မဂၤလာပန္းျခံ)ေဘး ျဖတ္၍သြားေသာ ေျမေအာက္ ေရ၀င္ေပါက္မွျဖစ္သည္။ ေရျပင္ေပၚတြင္ အေတာင္(၉၀)ခန္႕ရွည္လ်ားေသာ ေရႊသေဘၤာထက္၌ ပတၱျမားျပႆဒ္ေပၚတြင္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္ျမတ္(၈)ဆူ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ေတာ္မူသည္။ လက္ရွစ္သစ္ အလ်ားပမာဏရိွေတာ္မူထေသာ ဗုဒၶဆံေတာ္ျမတ္(၈)ဆူကို ပတၱျမားေရႊၾကဳတ္အတြင္း ထည္႕သြင္းပူေဇာ္ထားသည္။
ဆံေတာ္ျမတ္(၈)ဆူႏွင္႕ ဓါတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ား ႒ာပနာထားရာ ဥမင္၏မ်က္ႏွာ ေလးဘက္ေလးတန္ တုိ႕တြင္ ေရစက္၊ မီးစက္၊ ဓါးစက္၊ လွံစက္ စသည္႕ စက္ယႏၱရားမ်ား စေကၠာမအတတ္ပညာ စက္ခလုတ္ ေမာင္းခလုတ္မ်ား အထပ္ထပ္ တပ္ဆင္ထားျပီး သံကြန္ခ်ာ ခုႏွစ္ထပ္ျဖင္႕ ကာရံအုပ္ထားသည္။
႒ာပနာတြင္းေပါက္ၾကီးကို အလြန္ၾကီးမားေသာ ေက်ာက္ဖ်ာၾကီးတစ္ခ်က္ျဖင္႕ ဖံုးအုပ္ထားသည္။ ထိုေက်ာက္ဖ်ာထပ္၀ယ္ ေရႊတိဂံုေစတီကိုတည္ထားသည္။ ေရႊတိဂံုေစတီကို ငံု၍ အေပၚမွ ေရႊျဖဴေစတီေတာ္ကို တည္ထားသည္။ ယင္းေရႊျဖဴေစတီေတာ္ကို အေပၚမွတဖန္ ေၾကးျဖဴေစတီေတာ္ကိုတည္ေတာ္မူထားသည္။ ေၾကးျဖဴေစတီေပၚမွ ေၾကးနီေစတီ၊ ေၾကးနီေစတီေပၚမွ သံလဲြေစတီ၊ သံလဲြေစတီေပၚမွ ေက်ာက္ျဖဴေစတီ၊ ေက်ာက္ျဖဴေစတီေပၚမွ အုတ္ေစတီေတာ္ၾကီးကို အဆင္႕ဆင္႕ ငံု၍ တည္ထားေတာ္မူေလသည္။
အုတ္ေစတီေတာ္ၾကီးတြင္ ေရႊအုတ္ခ်ပ္၊ ေရႊျဖဴအုတ္ခ်ပ္၊ ေငြအုတ္ခ်ပ္၊ ေၾကးျဖဴအုတ္္ခ်ပ္၊ ေၾကးနီအုတ္ခ်ပ္၊ ေၾကးနီအုတ္ခ်ပ္၊ သံလဲြအုတ္ခ်ပ္၊ သံအုတ္ခ်ပ္၊ ေက်ာက္ျဖဴအုတ္ခ်ပ္၊ ေျမအုတ္ခ်ပ္၊ သဲအုတ္ခ်ပ္ စသည္တို႕ကိုစီ၍တည္ထားေတာ္မူသည္။ မူလပထမ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္၏ ဥာဏ္ေတာ္အျမင္႕မွာ (၄၄)ေတာင္ ေပအားျဖင္႕ ေပ(၆၀) ရိွခဲ႕သည္။ သို႕ေသာ္ယခုအခါ (၃၂၆)ေပ အျမင္႕ရိွသြားခဲ႕ေလျပီ။ ။

အကယ္၍ ယင္းေဆာင္းပါအား ျဖန္႕ေ၀ကုသိုလ္ျပဳလိုပါက http://zinmyo.tk ကို refer လုပ္ေပးပါခင္ဗ်ာ…အမွားအယြင္းတစ္စံုတစ္ရာပါရိွပါက ကၽြန္ေတာ္၏ မွားယြင္းမွူသာျဖစ္ျပီး ေစတီေတာ္၏ သမိုင္းေနာက္ခံႏွင္႕လံုး၀မသက္ဆိုင္ေၾကာင္းပါ…။ ။ 

ရုတ္တရက္ေလျဖတ္ခံရေသာလူနာကို ေသြးေဖာက္ၿပီး အျမန္ကယ္ဆယ္ကုသနည္း 	


(၁)။ ။ေလျဖတ္ေသာလူနာကို (မည္သည့္ေနရာတြင္ျဖစ္ေစ) ျဖစ္ေသာေနရာမွ ေရႊ.ေျပာင္းသယ္္မျခင္း မျပဳရပါ။ ထိုသို့ခ်က္ျခင္းေရႊ.ေျပာင္းသယ္ ေဆာင္ပါက ကားေဆာင့္ျခင္း အစရွိေသာ လႈပ္ရွားျခင္းဒဏ္မ်ားေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ ေသြးေၾကာငယ္မ်ားကို လ်ွင္ျမန္စြာေပါက္ကြဲေစၿပီး လူနာ၏အေျခအေနကို ပိုဆိုးေစပါသည္။ ထို.ေၾကာင့္ ေရႊ.ေျပာင္းျခင္း မျပဳပါႏွင့္။

(၂)။ ။လူနာကိုျဖစ္သည့္ေနရာတြင္ပင္ အသာထူမေပးၿပီး ျပန္လဲမက်ေအာင္
အသာေမွးၿပီး ထိုင္ေစရပါမည္။ လူနာကိုယ္တိုင္မထိုင္ႏိုင္ပါက ေဘးမွတစ္ဦးက ထူမေပးထားပါ။
ၿပီးေနာက္ ပိုးသတ္ထားေသာ ေဆးထိုးအပ္ (သို.) လက္အပ္ျဖင့္ လူနာ၏ လက္ေခ်ာင္း ဆယ္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားမ်ားကို (ပဲေစ့ခန္.) ေသြးတစ္စက္စီထြက္လာေအာင္ ေဖာက္ေပးပါ။ ေဖာက္ရုံမ်ွျဖင့္ ေသြးမထြက္ပါက လက္ျဖင့္ ညွစ္ထုတ္ေပးပါ။ ထိုသို. ေသြးထြက္ၿပီး မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္း လူနာျပန္လည္သတိရလာပါလိမ့္မည္။

(၃)။ ။လူနာပါးစပ္ရြဲ.သြားပါက လူနာ၏နားရြက္ႏွစ္ဖက္ကုိ နီလာသည္အထိလက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးပါ။ နီလာပါက နားရြက္ေအာက္ပိုင္း (နားေပါက္ေဖာက္သည့္ေနရာ) ကို ပိုးသတ္ထားေသာအပ္ျဖင့္ တစ္ဖက္လ်ွင္ ႏွစ္ေပါက္စီေဖာက္ေပးပါ။ နားရြက္ႏွစ္ဖက္လံုးမွ (ပဲေစ့ခန္.) ေသြးႏွစ္စက္စီထြက္လာၿပီး မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ရြဲ.ေနေသာပါးစပ္ ျပန္တည့္သြားပါလိမ့္မည္။

(၄)။ ။ထိုအေျခအေနေရာက္သည္အထိ ျပဳစုၿပီးမွ ေဆးရံု၊ ေဆးေပးခန္းသို.
ေခၚသြားေစလိုပါသည္။ ထိုအေျခအေနေရာက္ေအာင္ေစာင့္ၿပီးမွ ေဆးကုသခံေစပါက 

(၁)အေၾကာေသျခင္း
(၂)ကိုယ္တစ္ျခမ္းေသျခင္း
(၃)ေျခလက္လႈပ္မရျခင္း
(၄)စကားမပီသျခင္း စသည္တို.လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။


လက္ေတြ.ေပ်ာက္ကင္းသက္သာေစေသာနည္းျဖစ္ပါသည္။ ေလျဖတ္ျခင္းေ၀ဒနာမွ ကင္းေ၀းေစရန္အတြက္ ကုသိုလ္ျပဳ လိုက္ပါသည္။


တရုတ္ျပည္မွေပးပို.ေသာ တရုတ္ရိုးရာေဆးက်မ္းမွ တိုက္ရိုက္ဘာသာျပန္ဆိုထားပါသည္။

အေမး။ How do you do?
အေျဖ။ ခင္ဗ်ား ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲဗ်ာ။

အေမး။ Long time no see.
အေျဖ။ အရွည္ႀကီးက အခ်ိန္မျမင္ဘူးဟ။

အေမး။ Fine for smoking
အေျဖ။ ေဆးလိပ္ေသာက္လို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။

အေမး။ We need to check the time table.
အေျဖ။ က်ဳပ္တို႔ နာရီစားပြဲနဲ႔ က်ားထိုးရဦးမယ္ဗ်။

အေမး။ Free Burma.
အေျဖ။ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို အလကားယူသြားဗ်ာ (ပိုက္ဆံေပးဖို႔မလို)


အေမး။ Save the forest.
အေျဖ။ ေတာအုပ္ႀကီးကို သိမ္းထားစမ္းပါ

အေမး။ Free Alcohol Zone
အေျဖ။ အရက္အလားကား ရေသာ ေနရာျဖစ္သည္။

အေမး။ Wash Basin
အေျဖ။ ေရဇလံုကို ေဆးပါ............ေသာင္းေၿပာင္းေထြလာ ၅


''မျဖစ္နိုင္ဘူး''


တခါက လူတေယာက္က ဧည့္ခန္းထဲမွာ တီဗြီထိုင္ၾကည့္ေနတယ္..အဲဒီအခ်ိန္
တံခါးေခါက္သံကို သူၾကားလိုက္တယ္..ျပန္ေမးလိုက္တယ္.
`ဘယ္သူလဲ´
အျပင္က ျပန္ေျဖတယ္။
`ငါပဲ´
အထဲက လူအ၇မ္းလန့္သြားတယ္..သူမွန္ေ၇ွ႕က္ုိေျပးျပီး သြားၿကည့္လိုက္တယ္..မွန္ထဲမွာ
သူ႕အ၇ိပ္ကို သူျမင္ေန၇တယ္..ဒီေတာ့မွျပန္ ေအာ္ ေျပာလိုက္တယ္..
`မျဖစ္နိုင္ဘူး..ငါက ဒီမွာ ၇ွိေနတာပဲဟာ´
ီ

''ဒီေန၇ာမွ ဟုတ္၇ဲ႕လား''


တခါက ဘု၇ားေက်ာင္းတခုမွာ ႏွစ္ျခင္းခံယူပြဲ လုပ္ေနတယ္..ဘုန္းေတာ္ၾကီးက
ႏွစ္ျခင္းခံမယ့္ လူ၇ဲ့ေခါငး္ကို ေ၇ကန္ထဲ ဆြဲႏွစ္လိုက္ျပီး ေမးလိုက္တယ္..
`ေယ၇ႈခ၇စ္စ္ကို ျမင္ျပီလား´
အႏွစ္ခံ၇တဲ့လူ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ့ ေခါင္းေမာ့ျပီးျပန္ေျဖတယ္..
`ဟင့္အင္း´
ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေနာက္တခါထပ္ႏွစ္တယ္..ထပ္ေမးတယ္..
`ေယ၇ႈခ၇စ္စ္ကုိ ျမင္ျပီလား´
ဟိုလူကလဲ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ့ ျပန္ေျဖတယ္..
`ဟင့္အင္း`
ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ေယ၇ႈခ၇စ္စ္ကို မျမင္မခ်င္း ေခါင္းကိုေ၇ထဲ
ဆြဲဆြဲႏွစ္ျပီးေမးတယ္ ..ဟိုလူကလဲ
မျမင္ဘူး..ေ၇ပဲမြန္းလာတယ္.. ၾကာလာေတာ့ အဲဒီလူ ေဒါသထြက္ျပီး
ဘုန္းေတာ္ၾကီးကို ျပန္ေမးလိုက္တယ္..
`ခင္ဗ်ားေယ၇ႈ ေ၇နစ္သြားတာ ဒီေန၇ာမွ ဟုတ္၇ဲ့လား´
(ေပ်ာ္ေစလိုေသာ သေဘာႏွင့္သာေ၇းသားပါသည္..မည္သည့္ ၇ည္၇ြယ္ခ်က္မွ် ဆိုး၇ြားစြာမ၇ွိပါ)


''ေအာ္..အဲ့လိုလား''


ကေလးတေယာက္က သူ႕အိမ္ေ၇ွ႕က အုတ္ခံုေလးမွာထိုင္ေနတယ္..လူတေယာက္က ေ၇ာက္လာျပီးေမးတယ္..
`သား.သားေမေမေ၇ာ´
ကေလးကေျဖတယ္..
`မ၇ွိဘူး ..ကေလးေမြးေနလို့ ေဆး၇ံုမွာ အနားယူေနတယ္´
အဲဒီလူက ျပန္ေမးတယ္..
`ဟင္..သားအေဖက နုိင္ငံျခားမွာဆို´
`အငး္ေလ..ေဖေဖက ေန့တိုင္းေမေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္ေနတာပဲကို´


''တိုက္ထည့္လိုက္မလို့''


မစၥတာbean၇ထားေမာင္းတယ္..တစ္ေန့ေတာ့ သူေမာင္းတဲ့၇ထားက လမ္းေခ်ာ္ျပီး
လယ္ကြင္း ထဲက်သြားလို့
၇ထားစီးတဲ့လူေတြဒဏ္၇ာ ၇ကုန္တယ္..မီး၇ထားကအ၇ာ၇ွိက သူ႕ကိုေခၚဆူ တယ္..
`၇ထားေမာင္းတယ္ဆိုတာ လူအမ်ားၾကီး၇ဲ့ အသက္ကို မငး္လက္ထဲမွာ
ထည့္ျပီးေမာင္း၇တာ.. မငး္ဘာလို့ ဒီေလာက္တာ၀န္မဲ့၇တာလဲ´
beanကေျဖတယ္..
`မဟုတ္ပါဘူးဆ၇ာ..ကၽြန္ေတာ္ဒီေန့ ၇ထားေမာင္းလာတဲ့ လမ္းမွာ လူတေယာက္က
လွဲအိပ္ ေနတယ္..ကၽြန္ေတာ္အေ၀းၾကီးကေန
ဥၾသတခါဆြဲတယ္..သူမထဘူး..ေနာက္တစ္ခါဆြဲတယ္..
သူမထဘူး..ေနာက္တခါထပ္ဆြဲတယ္..သူမထဘူးခင္ဗ်..´
အဲဒါနဲ့ အ၇ာ၇ွိကေျပာတယ္..
`သူမထလဲ တက္ၾကိတ္လိုက္ေတာ့ေပါ့ကြာ..လူတေယာက္ထဲ အသက္ကို ငဲ့ျပီး
လူအမ်ားၾကီးပါ တဲ့ ၇ထားကိုလယ္ကြင္းထဲထိုးခ်လိုက္တာေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ´
beanျပန္ေျဖတယ္..
`ဟုတ္တယ္.ကၽြန္ေတာ္လဲ တိုက္လိုက္ေတာ့မယ္လို့ ဆံုးျဖတ္ျပီး ၇ထားကို
သူ႕နားေမာင္းလာတဲ့ အခါမွာ သူက လယ္ကြင္းထဲ ဆင္းေျပးသြားလို့..´


''ဆံပင္ညွပ္ခဲ့ပါ''


ကေလးက ေက်ာင္းကေန အိမ္ကိုျပန္လာတယ္..
`ေမေမေ၇..သားကို ဆ၇ာမက ဆံပင္ညွပ္ခဲ့ပါတဲ့´
`ဒီေတာ့ သားက ဆံပင္ညွပ္ေတာ့မယ္ေပါ့..´
´ဟင့္အင္း..ေက်ာင္းထြက္ေတာ့မယ္..´


''ဒါေတြယူသြား''


တစ္ညမွာ အိမ္တအိမ္ကို သူခိုး၀င္တယ္..အဲဒီအိမ္ကေကာင္ေလးက သူခိုးကိုေတြ႕သြားတယ္..
သူခိုးလဲလန္႕သြားတယ္..ေကာင္ေလးက ဘာမေျပာဘာမဆိုနဲ့ သူ႕ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ
မ,ခ် လာျပီးသူခိုးကိုေပး၇င္း ေျပာလိုက္တယ္..
`ေ၇ာ့.ဒါေတြပါယူသြား..မယူသြား၇င္ တအိမ္လံုးနိုးေအာင္ ေအာ္ပစ္လိုက္မယ္´


''မျငင္းေတာ့ပါဘူး''


ေက်ာင္းတြင္ ဆ၇ာက ကေလးတေယာက္ကိုေမးသည္..
`ကမၻာၾကီးက ဘယ္လိုပံု၇ွိသလဲကြ´
ကေလးက မဆိုင္းမတြ ေျဖသည္..
`လံုးတယ္ ဆ၇ာ´
´ကမၻာၾကီးလံုးေၾကာင္း ဘယ္လို သက္ေသျပနိင္သလဲ´
ကေလးက ခဏတိတ္သြားျပီး ျပန္ေျဖသည္..
`ဆ၇ာျပားတယ္ ထင္၇င္လဲ ထားလိုက္ပါေတာ့ ဆ၇ာ..ကၽြန္ေတာ္ ဆ၇ာနဲ့ ျပိဳင္မျငင္းခ်င္ပါဘူး´


''ဘယ္မွာလဲ''


လုူတေယာက္က အလြန္အမင္း သြားကိုက္ေနတယ္..သူ႕ကို အိမ္နီးခ်င္း လူတေယာက္က ေျပာတယ္..
`ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဗ်ာ..သြားနာေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက အာဘြားေပးလိုူက္တာ
တခါတည္းကို
သက္သာသြားေ၇ာဗ်ိဳ႕..ခင္ဗ်ားလဲ အဲ့လို လုပ္ၾကည့္ပါလား´
သြားကိုက္ေနတဲ့လူ ၀မ္းသာအား၇ ေမးတယ္..
`ဟာ..ဟုတ္လား..ခု ခင္ဗ်ားမိန္းမ ဘယ္မွာလဲ´


''ဒီလိုေမး၇တယ္ကြ''


၇ြာတစ္၇ြာမွာ အိမ္ေထာင္စုစာ၇င္းေကာက္ဖို့ေမာင္အ ကို ၇ြာလူၾကီးက တာ၀န္ေပးလိုက္တယ္..
`လြယ္ပါတယ္ကြာ..မငး္က တအိမ္တက္ တအိမ္ဆင္း အိမ္ေထာင္စုစာ၇င္းေကာက္ဖို့ပါလို့ ေျပာ
အိမ္ေထာင္၇ွိလား..ကေလးေ၇ာ၇ွိလား..ေယာက်ာ္းေလးဘယ္ႏွေယာက္ မိန္းကေလးဘယ္ႏွ
ေယာက္ အဲ့လိုိေမးျပီး ဒီစာအုပ္ထဲမွတ္ခဲ့၇ံုပဲ´
ေမာင္အ အိမ္တအိမ္ထဲ၀င္သြားတယ္..ေကာင္မေလး တေယာက္ထြက္လာတယ္..ေမာင္အ ေျပာလိုက္တယ္..
`အိမ္ေထာင္စု စာ၇င္းေကာက္မလို့..မငး္ဒီအိမ္ကလား´
ေကာင္မေလး ေခါငး္ညိတ္ျပတယ္..ေမာင္အက ေမးတယ္..
`အိမ္ေထာင္၇ွိလား´
`မ၇ွိ္ပါဘူး´
`ဒါဆိုကေလးေ၇ာ..´
`ျဖန္းးးးးးးးးးးးးးး´
ေမာင္အကို ေကာင္မေလးက ပါး၇ိုက္ျပီး အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားတယ္..ေမာင္အလဲ
၇ြာလူၾကီးဆၤီျပန္ လာျပီးေျပာျ့ပတယ္..၇ြာလူၾကီးကေျပာတယ္..
`ေအးေပါ့ကြာ..အိမ္ေထာင္မ၇ွိပါဘူးေျပာတာ ကေလးက ဘယ္၇ွိမွာလဲ ..ဒီတခါ
ကေလး၇ွိလား အ၇င္ေမးၾကားလား´
ေမာင္အ ျပန္ထြက္လာတယ္..အိမ္တအိမ္ကို၀င္တယ္..အဘြားၾကီးတေယာက္ကိုေတြ႕ေတာ့ သူေျပာတယ္..
`အိမ္ေထာင္စုစာ၇င္းေကာက္မလို့ ..အဘြားဒီအိမ္က လား`
`ေအး´
`အငး္..အဘြား ကေလး၇ွိလား..´
`ေအး၇ွိတယ္ ၆ေယာက္´
`ဒါဆို အိမ္ေထာင္ေ၇ာ..?´
`ျဖန္းးးးးးးးးးးးးးးးးး´
အဘြားၾကီး အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားတယ္..


''မ၇ွိလို့''


တိုလီမိုလီ ပစၥည္းေလးေတြ ေ၇ာင္းတဲ့ ဆိုူင္တဆိုင္ကို လူတေယာက္၀င္လာျပီးေမးတယ္..
`တူ၇ွိလား´
`ဟင့္အင္း´
`သံေ၇ာ´
`ဟင့္အင္း´
`ဒါဆို လႊ´
`မ၇ွိဘူး´
`ေကာ္တို့ တိပ္တို့ ပလာယာတို့..´
`ဘာမွမ၇ွိဘူး´
`ဟင္..ဒါဆို ခင္ဗ်ားတို့ ဘာလို့ ဆုိင္ဖြင့္ေနေသးလဲ´
ဆိုင္၇ွင္ျပန္ေျဖတယ္..
`ဆိုင္ပိတ္ဖို့ ေသာ့မ၇ွိလို့´

''ဘာလာလုပ္တာလဲ''


ေဆး၇ံု တစ္ခုထဲကို လူနာတေယာက္ေ၇ာက္လာတယ္..သူနာျပဳကေမးတယ္..
`ဘာလာလုပ္တာလဲ´
`ေဆးရ့ုံတက္ခ်င္လို့ပါ´
`ေဆး ပါလား´
`မပါဘူးခင္ဗ်´
`ပတ္တီးေ၇ာ´
`မပါဘူးခင္ဗ်´
`ဂြမ္း´
`မပါဘူးခင္ဗ်´
`ခြဲဖို့ စိတ္ဖို့ ကိ၇ိယာတန္ဆာပလာ..´
`ဘာမွမပါပါဘူးခင္ဗ်..´
သူနာျပဳေဒါသထြက္ျပီး ျပန္ေမးတယ္..
`ဘာမွမပါဘဲ ေဆး၇ံုကို ဘာလာလုပ္တာလဲ..´


''တူးတီးတူတူးတူး''


ခ်ဴခ်ာလူမ်ိုဳးတေယာက္က အဂၤလန္ကိုသြားလည္တယ္..ဟိုတယ္ မွာတည္းတယ္..သူက
receptionistကိုေျပာတယ္..
`တူးတီးတူတူးတူး´
receptionistနားမလည္ဘူး..ဒါနဲ့ စပိန္ဘာသာျပန္ကိုေခၚေမးတယ္..စပိန္ဘာသာျပန္က ေမးတယ္..
`ဘာအလို၇ွိပါသလဲ လူၾကီးမင္းခင္ဗ်ာ´
ခ်ဴခ်ာျပန္ေျပာတယ္..
`တူးတီးတူတူးတူး´
စပိန္ဘာသာျပန္နားမလည္ဘူး..ဒါနဲ့
ျပင္သစ္ဘာသာျပန္ေ၇ာက္လာတယ္..ေမးတယ္..ခ်ဴခ်ာ ကလဲ ျပန္ေျပာတယ္..
`တူးတီးတူတူးတူး´
ျပင္သစ္လဲ နားမလည္ဘူး..စကားျပန္ေတြေတာ္ေတာ္စံုသြားတယ္..ဘယ္သူမွ
နားမလည္ဘူး.. ေနာက္ဆံုးဟိုတယ္ မန္ေနဂ်ာေ၇ာက္လာတယ္..ေမးတယ္..
`ဘာမ်ားအလို၇ွိပါသလဲ လူၾကီးမငး္ခင္ဗ်ာ´
ခ်ဴခ်ာကေျပာျပတယ္..
`တူးတီးတူတူးတူး´
မန္ေနဂ်ာ စဥ္းစားတ.ယ္..ျပီးေတာ့မွ ၀မ္းသာအား၇ ထေျပာတယ္..
`ေအာ္..သူကေျပာတယ္...လက္ဖက္၇ည္ႏွစ္ခြက္ အခန္းနံပါတ္ ၂၂ ကိုလာပို့ေပးပါတဲ့´


''မွားသြားျပီ''


စိတၱဇေ၇ာဂါျဖစ္ေနတဲ့ သားကို မိဘေတြက အိမ္မွာ ဆ၇ာ၀န္ေခၚျပတယ္..ဆ၇ာ၀န္ကို
သားျဖစ္ သူက ေျပာျပေနတယ္..
`ဆ၇ာ..ကၽြန္ေတာ္ ညက ၇ႈးေပါက္ခ်င္လို့ အိမ္သာထဲသြားတယ္
ဆ၇ာ..အိမ္သာတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့
မီးက အလိုလိုလင္းသြားတယ္..တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္ေတာ့ မီးက အလိုလိုမွိတ္
သြားတယ္ဆ၇ာ.အဲဒါနဲ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ၇ႈးေပါက္ျပီးျပန္အိပ္ေနလိုက္တယ္..´
အေဖျဖစ္သူက ထေအာ္တယ္..
`ဟာ..အဲဒါမွျပသနာပဲ..မိန္းမေ၇..မင့္သား ေ၇ခဲေသတၱာထဲ ၇ႈးေပါက္လိုက္ျပီ ထင္တယ္´


''ဘာလို့စည္းကမ္းမ၇ွိတာလံဲ''


ေယာက်ား္ျဖစ္သူက သိပ္စည္းကမ္းၾကီးေတာ့ မိန္းမျဖစ္သူက
သိပ္ေၾကာက္၇တယ္..တေန့မွာ ေယာက်ာ္းက
အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ ေ၇ခဲေသတၱာတစ္လံုး၀ယ္ေပးတယ္..၇ိုိ၇ုိ္ေသေသကိုင္
လို့ေျပာေတာ့ မိန္းမက ဟုတ္ကဲ့ပါေပါ့..
ေနာက္ေန့ ေယာက္်ားအလုပ္ကျပန္လာေတာ့ ေယာက္်ားက ေ၇ခဲေသတၱာကို ဖြင့္တယ္..ဘာ
မေျပာဘာမဆိုနဲ့ မိန္းမကိုပါး၇ိုက္လိုက္တယ္..မိန္းမက အံ့ၾသျပီးစဥ္းစားတယ္..
`ေအာ္..သူၾကိဳက္တတ္တဲ့ ၀က္အူေခ်ာင္ေးတြထည့္မထားေပးလို့ေေနမယ္´
ေနာက္ေန့ ၀က္အူေခ်ာင္းေတြထည့္ထားေပးတယ္..ေ.ယက်ာ္းကအလုပ္က ျပန္လာေတာ့ ေ၇ခဲ
ေသတၱာကိုဖြင့္တယ္..ပါး၇ိုက္လိုက္တယ္..မိန္းမကစဥ္းစားတယ္..
`အင္း..သူ႕ကိုဘီယာဘူးေတြ ထည့္မထားေပးလို့ ထင္တယ္..´
ေနာက္ေန့ ထည့္ထားေပးလိုက္တယ္..ေယာက္်ားက ျပန္လာေတာ့ ေ၇ခဲေသတၱာဖြင့္ျပီး
၇ိုက္ျပန္ေ၇ာ..မိန္းမက ေမးတယ္..
`၇ွင္ဘာလို့ ကၽြန္မကို ျပန္လာတိုင္း ပါးပဲ၇ိုက္ေန၇တာလဲံ´
ေယာက်ား္ကျပန္ေျပာတယ္..
`ငါမငး္ကို ေ၇ခဲေသတၱာကို
စည္းကမ္း၇ွိ၇ွိသံုးပါလို့ေျပာထားတယ္မဟုတ္လား..ၾကည့္စမ္း.. ငါျပန္လာတုိင္း
ေ၇ခဲေသတၱာက မီးလင္းေနတယ္´


''ေအးေလ..ေအးေလ..''


တစ္ကိုယ္လံုး ဘာမွ၀တ္မထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ တက္ခ္စ္ီတားတယ္..ကားသမားက
၇ပ္ေပးလိုူက္တယ္..အမ်ိဳးသမီးက ကားေပၚတက္ထိုင္တယ္..ကားသမားက ကားကို ေ၇ွ႕ကို
ၾကည့္မေမာင္းဘဲ အဲဒီမိန္းမက္ုိပဲ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ့
ၾကည့္ျပီးေမာင္းေနတယ္..ၾကာေတာ့ အမ်ိဳး သမီးကေမးတယ္..
`၇ွင္ ဘာလို့ ကၽြန္မကိုပဲ ၾကည့္ေန၇တာလဲ..၇ွင္ကႏွာဗူးပဲ..´
ကားသမားက ျပန္ေျပာတယ္..
`ကၽြန္ေတာ္ႏွာဗူး မဟုတ္ပါဘူး..ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနတာက ခင္ဗ်ား
ကၽြန္ေတာ့္ကားေပၚက ဆငး္၇င္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္အိတ္ထဲကေန တက္ခ္စီခ ေပးမလဲလို့ၾကည့္ေနတာပါ..´



၁။ေနသည္ အေရွ႔ မွ ထြက္ ၍၊အေနာက္သို႔ပင္ ဝင္ေနလိမ္႔ ဦးမည္။


၂။ၿမန္မာ႔ရုပ္/သံမ်ားမွ တရုတ္ကားႏွင့္ ကိုရီးယားဇတ္ လမ္းတဲြမ်ားကိုပင္
ဆက္လက္ထုတ္လႊင့္ေနဦးမည္။

၃။ၿမန္မာလက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးအသင္းသည္ ၂၁ ရာစုတြင္ကမာၻဖလား ခ်န္ပီယံမၿဖစ္နိူင္။

၄။အီသီယိုးပီးယားႏိူင္ငံသည္ ကမာၻ႔ အခ်မ္းသာဆံုးႏိူင္ငံ ၿဖစ္မလာႏိူင္။

၅။အစၥလမ္မစ္ ႏိူင္ငံမ်ားတြင္ ဝက္သားေစ်းကြက္ တြင္က်ယ္မလာႏိူင္။

၆။ကမာၻ႔ ဘဏ္ရ႔ဲေခ်းေငြ မ်ားသည္ အေက်အလည္ရ ရွိလိမ္႔ဦးမည္ မဟုတ္။

၇။ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား ဆံပင္ရွည္ထား လိမ္႔မည္မဟုတ္။

၈။ဖြားသီလရွင္မ်ား စကတ္မ်ား ဝတ္ဆင္ လိမ္႔မည္ မဟုတ္။

၉။ဖခင္မ်ားသည္ေယာက္်ားမ်ားၿဖစ္၍၊ မိခင္မ်ားသည္ မိန္းမမ်ားပင္
ၿဖစ္ေနလိမ္႔ဦးမည္။

၁၀။လူသားမ်ားေပါင္းသင္းၿခင္း မွ သာလူသားၿဖစ္လိမ္႔မည္။ေသာင္းေၿပာင္းေထြလာ ၃


၁)


မင္းမွာ အခ်ိန္အားေလးမ်ားရွိရင္ ငါ့ဆီကို ဖုန္းေခၚပါလားကြာ။
ကိစၥအေထြအထူးေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းအသံကို
နားေထာင္ခ်င္ၾကတယ္ေလ...။
ေမ်ာက္ေတြ စကားေျပာတတ္တယ္ဆိုတာကို သူတို႔က မယံုၾကဘူးကြ။ ဒါေၾကာင့္ပါ။


(၂)


ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမန္မာျပည္မွာ ႐ုပ္အဆိုးဆံုးဆိုၿပီး ရဲစခန္းတစ္ခုမွာ
ဖမ္းထားၾကပါတယ္။ မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ ရဲစခန္းကို လိုက္လာၿပီး သူတို႔ေတြ မွားတယ္ဆိုတာ
သက္ေသျပေပးပါလားဗ်ာ။


(၃)


မင္းကိုျမင္ေတြ႔ခ်င္လိုက္တာမွ တစ္ပိုင္းကိုေသေနတာပါပဲကြာ....
မင္းကိုလည္း စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခ်င္တယ္...
.
ဒါေပမယ့္ မင္းဆီကုိ ငါလာလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္....
အေၾကာင္းကေတာ့.... ဂိတ္မွာေစာင့္ေနတဲ့ေကာင္က တိရစၦာန္႐ံုထဲကို လက္မွတ္မပါဘဲ
၀င္လို႔မရဘူးလို႔ တားေနလို႔ပါ.....။


(၄)


ခ်စ္သူက ဖုန္းဆက္ရင္းေျပာတယ္....။ လာမယ့္ စေနေန႔ သူတို႔အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ
မရွိၾကဘူးတဲ့......။
ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားတယ္.....။ ၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္....။
စေနေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူရဲ႔ အိမ္ကို ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ပါတယ္....။
ခ်စ္သူေျပာခဲ့သလိုပါပဲ.... သူတို႔အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူး..... တံခါးေပါက္မွာ
ေသာ့အႀကီးႀကီးခတ္လို႔ေပါ့....။


(၁)


အင္မတန္ေခ်ာေမာၿပီး ေယာက္်ားပီသတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ရင္ မင္းဘာလုပ္မလဲလို႔
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေမးတယ္။
ခင္ဗ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီေမးခြန္းျပန္ေမးခ်င္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေျဖလား။ ခင္ဗ်ားစိတ္၀င္စားရင္ ေျပာျပမယ္။
အဲဒီလူကို ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာကို စိုက္ၾကည့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြ ဘယ္ကုိမွ မေရႊ႔ဘဲ အဲဒီလူကို စိုက္ၾကည့္ေနမယ္။
စိတ္ထဲမွာလည္း အေတာ္ကို ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္းတဲ့လူပါလားဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးေနမယ္။
ဒီလူေလာက္ေခ်ာေမာၿပီး ေယာက္်ားပီသတဲ့လူ ဒီကမၻာေပၚမွာ ရွိမွရွိပါ့မလားလို႔လည္း
ေတြးေနမယ္။
ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးျပမယ္။
ထပ္ၿပီးၿပံဳးဦးမယ္။
အဲ... အဲဒီလူကိုစိုက္ၾကည့္ေနရတာ အေတာ္ေလးကို
ကၽြန္ေတာ္ပင္ပန္းသြားၿပီဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
ဘာလုပ္မလဲ... ဟုတ္လား။
ဘာလုပ္ရမလဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ မွန္ကို ေအာက္ခ်ရေတာ့မွာေပါ့။
မွန္ကို ကၽြန္ေတာ္အၾကာႀကီး ကိုင္မထားႏိုင္ဘူးေလဗ်ာ။


(၂)


သင့္ရဲ႔ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို သင့္ရဲ႔လွ်ာနဲ႔ ထိလို႔မရဘူးဆိုတာ သင္သိရဲ႔လား။
......
.........
.............
.........................


(၃)


This cat is cat a cat good cat way cat to cat keep cat a cat idiot cat busy
cat for cat 20 cat seconds cat!
ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရွိဘူးဟုတ္လား။ ခဏေနပါဦးဗ်ာ။
အခု... အဲဒီအေပၚက အဂၤလိပ္စာေၾကာင္းကို cat ဆိုတာေတြ ျဖဳတ္ၿပီး
ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။ တစ္ခုခုမ်ားအဓိပၸါယ္ရွိလာမလားလို႔ပါ။ း)


(၄)


ခ်စ္သူေရ...
မင္းနာမည္ကို သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ ငါေရးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရေတြက အဲဒီနာမည္ကို
ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တယ္။
မင္းနာမည္ကို ေလထဲမွာ ငါေရးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလနဲ႔အတူ အေ၀းကို
လြင့္ပါေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္... မင္းနာမည္ကို ငါ့အသည္းႏွလံုးမွာ ေရးထိုးလိုက္တယ္။
အခု ငါႏွလံုးေရာဂါရေနၿပီေလ.....။


(၅)


ငါဗိုက္ဆာေနတာကို ဘုရားသခင္ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ပီဆာတစ္ခု ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။
ငါေရဆာေနတာကို ဘုရားသခင္ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ ပက္ပ္စီကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။
ငါေမွာင္မိုက္ေနတာကို ဘုရားသခင္ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္ အလင္းေရာင္ကုိ
ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။
ငါေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ အပူအပင္ကင္းေနတာကို ဘုရားသခင္ျမင္တယ္။ အဲဒီအတြက္
မင္းဆိုတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။
ေသာင္းေၿပာင္းေထြလာ ၂


''ဘာၿဖစ္လဲ''


တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ကိုပုဆိုတဲ႔အရမ္းရွက္တတ္တဲ ႔
လူပ်ိဳၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္တ ဲ႔။ လူပ်ိဳၾကီးက အရမ္းရွက္ေတာ႔ရြာထဲက
ေကာင္မေလးေတြနဲ႔လဲ စကားမေၿပာဘူး(အဲေလာက္ရွက္တ ာ)
အဲတစ္ေန႔မွာ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ညေနပိုင္းအခ်ိန္ ေရတြင္းမွာေရခပ္ေနတုန္း မိေအး
ဆိုတဲ႔ေကာင္မေလးလဲ ေရလာခပ္တယ္ -အဲဒီမွာ လူပ်ိဳၾကီးက
ေရခပ္ဖို႔ခါးကုန္းလိုက္တာ " ဘြတ္" ဆို အီးထြက္သြားေရာ
မိေအးကလဲရီတာေပါ႔ အူတတ္ေအာင္
ေနာက္ေန႔ကစၿပီး ကိုပုၿမိဳ႔ကို တတ္သြားပါေတာ႔တယ္ ရွက္ၿပီးေတာ႔ -
ကိုပုၿမိဳ႔မွာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ေနၿပီးအလုပ္လုပ္တ ယ္ေလ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ ကိစၥကို
တစ္ေန႔မွမေမ႔ဘူး
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔က်ေတာ႔ ရြာကုိၿပန္လာေရာ
ေရာက္ၿပီး ညေနက်ေတာ႔ ေရသြားခပ္ေရာ
အဲဒီမွာ မိေအးကလဲ ေရလာခပ္တဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ သြားတိုးေရာ
မိေအးကေတာ႔ ၿပန္ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း " ကိုပု ရယ္ခုမွ ဘဲၿပန္လာေတာ႔တယ္လို႔"
၀မ္းသာအားရ နွဳတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္
ဒါေပမယ္႔ ကိုပု ၿပန္ေၿပာလိုက္ တာကေတာ႔ " ငါ႔ဘာသာငါအီးေပါက္တာ ဘာၿဖစ္လဲ
ဆိုၿပီး မိေအးကိုဆဲလိုက္ပါေတာ႔တယ္"


''ဘြဲ.တံဆိပ္မ်ား ပိုင္ရွင္''


"ဦးရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ ဘြဲ႕တံဆိပ္သံုးခု တပ္ထားတာကို ၿမင္ပါတယ္။ ဘာအတြက္
ခ်ီးႁမွင့္ၿခင္း ခံရတာလဲဟင္"
"တတိယ တံဆိပ္ကေတာ့ အရင္က တံဆိပ္ႏွစ္ခု ရထားၿပီးသူၿဖစ္လို႔ ထပ္ေပးတာပဲ။
ဒုတိယတံဆိပ္ကေတာ့ ပထမတံဆိပ္ ရွိၿပီး ၿဖစ္လို႔ပဲ၊
အဲပထမတံဆိပ္ကေတာ့ ဘာမွမရေသးလို႔ ေပးတာပဲကြယ္"


''ဆက္ကု ဆက္ကု''


တစ္ခါက နားေလးတဲ့သူတစ္ေယာက္လူနာသြားေမး ေလသည္...သူကနားေလးသျဖင့္
လူနာျပန္ေျပာတာကုိမၾကားမွာစုိးသ ျဖင့္ လမ္းတြင္စဥ္းစားေလသည္ူ။
”အင္း ငါက ေနေကာင္းလားလုိ့ေမးရင္ သူကေကာင္းတယ္လုိ႔ေတာ့ျပန္ေျဖမွာ ဘဲ
ဘာေဆးေတြစားေနလဲလုိ႔ေမးရင္ ဆရာ၀န္ေပးတဲ့ ေဆးေတြလုိ့ေတာ့ေျဖမွာဘဲ
ဘယ္ဆရာ၀န္နဲ့ကုေနလဲလုိ့ေမးရင္သူ ကုေနတဲ့ဆရာ၀န္
ကုိေျပာမွာဘဲ....ဒီေတာ့ငါလဲအလုိ က္သင့္ျပန္ေျဖလုိက္ရုံဘဲ” ဟုဆုိကာ
လူနာအီမ္သုိ့သြားေလသည္။
လူနာအီမ္သုိ့ေရာက္ေသာ္ သူဆင္ထားတဲ့အတုိင္းေျပာေတာ ့သည္
”သူငယ္ခ်င္းေနေကာင္းလား”
”သိပ္ေတာ့မေကာင္းဘူးကြာ...ဆရာ၀န ္ကလည္းအေျခေနမေကာင္းးဘူးလုိ့ေျပ ာတယ္ကြ”
”အင္းဒီစကားၾကားရတာ၀မ္းသာတယ္ကြာ ” ဟုေျပာလုိက္ရာ
လူနာမွာေတာ္ေတာ္ေလးေဒါသထြက္သြား သည္၊ေနာက္တခါထပ္ေမးရင္
းေျပာလုိက္ဦးမယ္
”ဘာေဆးေတြ စားေနလဲ”
“ေသေဆး “
”ဘယ္ဆရာ၀န္နဲ့ကုေနလဲ” ဟုေမးလုိက္ရာလူနာမွာစိတ္ေပါက္ေပ ါက္နဲ့
”ေသမင္းနဲ႔ကြာ ေသမင္းနဲ႔ “ဟုေျဖလုိက္ေပမယ့္ထုိသူျပန္ေျပာ
လုိက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ပက္လက္လွန္သြားေတာ့သည္။ထုိစကားမ ွာ
”အင္း ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္ အဲ့ဒီဆရာ၀န္ကေတာ္တယ္လုိ့ေျ ပာတယ္
က်ဳပ္လဲသူနဲ႔ကုဘူးတယ္ ဆက္ကု ဆက္ကု ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္”ဟူသတည္း.... .


''နားလည္သင္႔တယ္''


ခ်စ္သူႏွစ္ဦးဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သြားခ်ိန္းၾကတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ ေကာင္
ေလးက ေကာင္မေလးကို အိမ္လိုက္ပို႔ေပးျပီး မခဲြႏိုင္ မခြါရက္ျဖစ္ျပီး အိမ္၀မွာ
ပဲ ေကာင္မေလးကို ေပြ႔ဖက္ျပီး နမ္းပါေတာ့တယ္။
ခဏၾကာေတာ့ အိမ္အေပၚ
ထပ္က မီးလင္းလာျပီး ေျခသံ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ေကာင္မေလး အေဖ ဆင္းလာပါ
တယ္။ တံခါးဖြင့္ျပီး ေဒါသတၾကီးနဲ႔ “ဟေကာင္...ငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္ မပါဘဲ ငါ့သမီး
ကို မင္းခ်ိန္းခဲ့တယ္။ ညမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာျပီး ငါ့အိမ္ေရွ႔မွာ ဒီလိုလာလုပ္ေနတယ္
...ဒါေတြ မင္းကို ငါအျပစ္မယူပါဘူး...ဒါေပမယ္ ့ မင္းအဲဒီ လူေခၚ ဘဲလ္ကို မဖိ
ထားလို႔ မရဘူးလား”


ေကာင္မေလး ႏွင့္ ေကာင္ေလး တေယာက္ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ေတြ႔ၾကရာ


ေကာင္မေလး - ဟဲလို
ေကာင္ေလး - ဟုတ္ကဲ့ ဟဲလို ပါ
ေကာင္မေလး - ဘယ္မွာေနတာလဲ ဟင္
ေကာင္ေလး - အိၿႏၵာေက်ာ္ဇင္ ကိုသိလား
ေကာင္မေလး - ဟင္ ..ဘာမွလည္း မဆိုင္ဘူး
ေကာင္ေလး - သိလားဘဲေၿဖပါ
ေကာင္မေလး - သိတာေပါ့ အဲဒါဘာၿဖစ္လဲ
ေကာင္ေလး - သူနဲ႔ တစ္တိုက္ထံ ေနတာ
ေကာင္မေလး - ဟုတ္လို႔လား
ေကာင္ေလး - တကယ္ေၿပာတာ။ အာရွတိုက္မွာေနၾကတာေလ...


''ဆရာ၀န္ရဲ႔ စမ္းသပ္ပံု''


အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ကေလးငယ္ေလးေခၚျပီး ကေလးေဆးရံုကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
အမ်ိဳးသမီး။....။ ကေလးကအားနည္းေနလို႕ပါဆရာ

ဆရာ၀န္။....။ ကေလးကို မိခင္ႏို႔ တိုက္တာလား.. ႏြားႏို႔တိုက္တာလား...
အမ်ိဳးသမီး။....။ မိခင္ႏို႔ပါ။
ဆရာ၀န္။....။ ကြ်န္ေတာ္ စမ္းသပ္မလို႔ ခင္ဗ်ား အကၤ်ီကို ခြ်တ္လိုက္ပါ။
အမ်ဳိးသမီး။...။ ဟင္.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ..
ဆရာ၀န္။....။ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ဒါ ေဆးရံုပါ။ က်ဴးလြန္တာေတြ မရွိပါဘူး။
ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနေသာအမ်ဳိးသမီးက ယံုတစ္၀က္ မယံုတစ္၀က္နဲ႔ ဆရာ၀န္ရဲ႔ အစမ္းသပ္ကို
ခံလိုက္တယ္။
အေသအခ်ာစမ္းသပ္စစ္ေဆးျပီးေနာက္ ဆရာ၀န္က ..

“ ခင္ဗ်ားမွာ မိခင္ႏို႔ရည္မွ မရွိပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးက အာဟာရ ျပတ္ေနတာေပါ့ “

အဲလို ေျပာေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက ေဒါသတႀကီး ျပန္ေအာ္လိုက္တယ္။

“ကြ်န္မမွာ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး မိခင္ႏု႔ိရည္ ရွိမလဲ။ ကြ်န္မက သူ႔အန္တီရွင့္”

သူငယ္ခ်င္းတို႕ ေသြးလႈဖူးလား။ လႈဖို႕ စဥ္းစားခဲ့ဖူးလား။ ငါတို႕ေတြ ေရႊ၊
ေငြ ေတြလႈေနတာပဲ။ ေသြးလႈဖို႔ လိုလို႔လား? လိုတာေပါ့။ အေသြး အသားကို
လႈတာဟာပိုျပီး ျမတ္တဲ့အလႈလို႕ဆိုတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ 17 ႏွစ္အရြယ္မွာ
ေသြးလႈဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသြးလႈဘဏ္က လက္မခံခဲ့ဘူး။ 18 ႏွစ္မျပည့္လို႕တဲ့။
ကြၽန္ေတာ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာေပမယ့္မရ ဘူး။ ဒါသူ႕ rules ပဲေလ။ ဒါနဲ႕ 18
ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္တဲ့ ေန႕မွာ ေသြးသြားလႈခဲ့တယ္။ အမွတ္တရေပါ့။ ေသြးလႈ ရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ကာကြယ္ရာလဲေရာက္ပါတယ္တဲ့။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကာကြယ္ခ်င္တာနဲ႕ေတာ့
ေသြးမလႈ သင့္ပါဘူး။ လႈခ်င္တဲ့ ေစတနာအျပည့္နဲ႕ ဆိုရင္ေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့။
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ၾကီးမွာစုေပါင္းေသြးလႈဒါန္းပြဲ
က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ လႈဒါန္းသူ အရမ္းမ်ားျပားေပမယ့္ တ၀က္ေလာက္ဟာ ေဟမိုဂလိုဘင္
မျပည့္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးအားေကာင္းေစဖို႕ အေထာက္အကူျဖစ္ေစတဲ့
အသီးအရြက္ေတြ အသား ငါး ေတြစားေပးဖို႕ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ဖို႕ေတြ
လည္းလိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွ ကိုယ့္ေသြးလက္ခံတဲ့ လူနာအတြက္ အားျပည့္တဲ့ ေသြးကို
လက္ခံရရွိမွာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာေတာ့ 4 လတစ္ၾကိမ္ လႈခြင့္ေပးပါတယ္။
အျပင္မွာသြားလာေနတဲ့ သူေတြအတြက္ မသိသာေပမယ့္ ေဆးရံုေတြ၊ ေသြးလႈဘဏ္၊
စစ္ေဆးရံုေတြမွာ လူနာေတြအတြက္ ေသြး ဟာအျမဲလိုအပ္ေနပါတယ္။ Company ေတြ၊
အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ အသင္းအဖြဲ႕ ကစုေပါင္းေသြးလႈဒါန္းပြဲေတြနဲ႕ တက္ႏိုင္သေရြ႕
လႈဒါန္းေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း
တစ္ဦးတစ္ေယာက္နဲ႕ျဖစ္ေစ စုေပါင္းျဖစ္ေစ တက္ႏိုင္တဲ့ေနရာကေန
၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကရေအာင္။ ကိုကိုယ္တိုင္ မလႈဒါန္းျဖစ္ေတာင္
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုတိုက္ တြန္းရင္း ကုသိုလ္ ယူရေအာင္.. ကြၽန္ေတာ့္
ဒီစာေလးကိုဖတ္ျဖစ္တဲ့ အေယာက္ ၁၀၀ ထဲက ၁ ေယာက္လွဴျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
ေက်နပ္ဖို႕ေကာင္းပါျပီ...ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ မေတက္တေခါက္အေတြ႕ၾကံဳေလးနဲ႕မို႕ လိုအပ္ခဲ့တာရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ.


သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ မ်က္ၾကည္လႊာနဲ႔ ခႏၱာကိုယ္လွဴဖို႔ စိတ္ကူး မိခဲ့ဘူးလား။
ဒါေတြက အခုလွဴရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႔ေတြက အဲဒါကို လန္႔ေနၾကတယ္
ခုမ်ားလားေပါ့ မဟုတ္ပါဘူး ကိုယ္ေသသြားတဲ့ အခါက်မွာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့
အားလံုးလွဴၿပီးသြားပါၿပီ။ အဲဒါကို အိမ္ကေျပာပါတယ္
မင္းကေသေတာ့မွာမို႔လို႔လား ဘယ္အခ်ိန္လွဴလွဴရတာပဲ ကြၽန္ေတာ္က
ကိုယ္ဘယ္အခ်ိန္ေသတာကို သိတာမွမဟုတ္တာလို႔ အိမ္က white board မွာ
ေတာင္လွဴဖို႔ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ေရးထားေသးတယ္။ မ်က္ၾကည္လႊာနဲ႔
ဒီခႏၱာကိုယ္ႀကီး ဟာ ေသသြားၿပီးတဲ့အခါ ဘာမွအသံုးမ၀င္ေတာ့ပါဘူးမီးရိွု႕လိုက္ရင္ ျပာျဖစ္သြားမွာပါ
ဒီေတာ့ မ်က္စိကြယ္ေနတဲ့လူေတြကို လွဴခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ေတြ
အလင္းျပန္ရႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဘယ္ေလာက္၀မ္းသာမလဲ။ ဒီလိုစဥ္းစား
မိမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ ခႏၱာကိုယ္ဆိုလည္း ဒီအတိုင္းပဲ
ဆရာ၀န္ေတြက သူတို႔လိုအပ္တဲ့ေနရာ ေတြမွာ အစားထိုးကုသမယ္။ ေဆးေက်ာင္းသားေတြက
ခဲြစိတ္ေလ့လာရင္း ပညာသင္ယူၾကမယ္။ ဒီကေနရရွိမဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ အသိ ပညာေတြဟာ
ျပည္သူလူထုနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို လုပ္ေကြၽးရမွာပဲ မဟုတ္လား
ျပာျဖစ္သြားမယ့္အတူတူေတာ့ ဒါေတြအားလံုးအက်ိဳးရွိတာ
ပဲလား၊ဟုတ္ပါတယ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွဴနဲ႔ေတာ့ အက်ိဳးရွိလာမွာ
မဟုတ္ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္ စလွဴဖို႔ စံုစမ္းတုန္းက မဂၤလာဒံု စစ္ေဆးရံု
ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီး၊ ေဆး(၁) တို႔ကိုအရင္သြားေမးခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေဆး(၁)က ေဆး(၂)မွာ လွဴလို႔ရေၾကာင္းသိခဲ့ၿပီမွ လွဴျဖစ္ခဲ့တာပါဘဲ
ခုဆို သူငယ္ခ်င္းတို႔ ဆႏၵရွိမယ္ဆိုရင္ ေလွ်ာက္ၿပီးစံုစမ္းစရာမလိုေတာ့ဘူး။
ေဆး(၂)မွာလွဴလို႔ရတယ္ဆိုတာ သိရၿပီ။ ေထာက္ခံေပးဖို႔ မိဘ (သို႕)
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ထဲကတစ္ေယာက္ေတာ့လိုပါတယ္။ သူတို႕ မလိုက္ႏိုင္ရင္လည္း
စာရြက္ေတာင္းျပီး အိမ္မွာ ေထာက္ခံခိုင္း ျပီးမွ
ျပန္သြားေပးလို႕လည္းရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အရင္ဆႏၶက body ရဲ႕
အစိတ္ပိုင္းတစ္ခုစီကို လိုအပ္တဲ့ သူေတြဆီ တိုက္ရိုက္လႈခ်င္ခဲ့တာပါ။
စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ မရပါဘူးတဲ့။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေဆးပညာပိုင္းမွာ ေနာက္က်
လိုအပ္ေနတာေလးေတြပါ။ မရေတာ့လဲ ရတာပဲလႈရေတာ့တာေပါ့ေနာ္။
မ်က္ၾကည္လႊာလွဴဖို႔က ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးရဲ႕ ပထမထပ္ညာဘက္
မ်က္ၾကည္လႊာဌာနမွာပါ။ ကိုယ္လွဴတာကို ေထာက္ခံေပးဖို႔ တေယာက္ေတာ့လိုပါတယ္။
အဲဒီမွာသူတို႔က လွဴဒါန္းတဲ့ ကဒ္ျပားေသးေလးေပးပါလိမ့္မယ္။ ဆံုးပါးၿပီးတာနဲ႔
ခ်က္ခ်င္းဖုန္းဆက္ဖို႔ ph: num ေပးပါလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိခဲ့ရတာကေတာ့
မ်က္ၾကည္လႊာအစားထိုးေပးဖို႔ မ်က္စိကြယ္ေနတဲ့ လူနာေပါင္း
ေသာင္းခ်ီရွိေနၿပီး အလွဴရွင္လိုအပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း မ်က္ၾကည္လႊာမလွဴထားေသာ
ေသဆံုးၿပီး လူနာရဲ႕ မိသားစုေတြကို မ်က္ၾကည္လႊာလွဴဖို႔ စည္းရံဳး
ရတဲ့အေၾကာင္း ေတြကိုသိခဲ့ရပါတယ္။ ဟုတ္တာေပါ့ မ်က္ၾကည္လႊာဆိုတာဟာ
ေသဆံုးၿပီးမွ ထုတ္ယူလို႔ရတဲ့အရာကိုး။ ေရာ့ပိုက္ဆံ ေပး ဆိုၿပီး
၀ယ္လို႔ရတဲ့အရာလဲမဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ သိေအာင္ေျပာျပရံဳပါ။
ဘယ္အရာမွ အတင္းလုပ္ယူလို႔ ရတာမွမဟုတ္တာ။ မ်က္ၾကည္လႊာ အတြက္ မ်က္မွန္နဲ႕
သူလည္းကိစၥ မရွိပါဘူး။ သူတို႕က မ်က္ၾကည္လႊာ ကိုပဲယူတာပါ။ ဒါေပမယ့္
လႈဒါန္းသူ မွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေရာဂါ ကင္းရပါမယ္။ ဥပမာ AIDS....
ခႏၱာကိုယ္အတြက္က ေထာက္ခံဖို႔ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းထဲက တစ္ေယာက္ရယ္
ဓါတ္ပံု(၂)ပံုရယ္ အသိသက္ေသ တစ္ေယာက္ရယ္ ဒါပါပဲ ေသဆံုးၿပီး ၂၄ နာရီအတြင္း
ဆက္သြယ္ရင္ လာယူမယ္။ အကယ္ေရႊ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္လမ္းခရီး
ၾကန္႔ၾကာမယ္ဆိုရင္ နီးစပ္ရာ အေအးတိုက္မွာ ထားထားလို႔ရတယ္လို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။
ေဆးေက်ာင္းမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြ လက္ေတြ႔ဆင္းဖို႔ ခႏၱာကိုယ္ေတြ
လုိအပ္ေနတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ခုလို သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို ေျပာျပခြင့္ႀကံုၿပီး
သူငယ္ခ်င္းတို႔ သိၿပီး ဒီစာကို ဖတ္မိတဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ ၁၀၀၀ ထဲက ၁ ေယာက္သာ
လွဴဒါန္းခဲ့မယ္ဆိုရင္ပဲ ေက်နပ္ပါၿပီ...။         ။

တစ္ခါက

ေတာင္ဥကၠလာ ကားလမ္းမ တစ္ခုမွာ ရွိတဲ႔ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိုင္ေသာ ေနရာတစ္ေနရာကို ဦးထုပ္ခပ္ငိုက္ငိုက္ ေဆာင္းထားျပီး ဂ်င္းအက်ီၤဝတ္ လူႏွစ္ေယာက္ ဝင္လာတယ္.။ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြကို ေသခ်ာစြာ မျမင္ရ.။ ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္သူေတြမွန္းလည္း မသိ.။ ဘယ္သူမွလည္း သူတို႕ကို အေလးထား စိတ္ဝင္စား မေနၾကပါ.။
သူတို႕ ဝင္လာတဲ႔ အခ်ိန္က ေန႕လည္ ၁ နာရီခြဲဆိုေတာ႔ ေန႕လည္ ဆိုတာ သာမာန္ ထမင္းစားျပီးသူေတြ ထိုင္တတ္တဲ႔ အခ်ိန္မဟုတ္.။ ဒီအခ်ိန္မွာ လူငယ္ေတြကသာ သူတို႕ၾကိဳက္ရာ သီခ်င္းေလးေတြကို နားေထာင္ဖို႔ ထုိင္တတ္ၾကတာ.။ ဒီဆိုင္ကလည္း သူ႕အနားပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ႔ နံပါတ္တစ္ ၊ ထိပ္တန္းဆိုင္ ။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဒီဆိုင္မွာ ဖြင္႔ထားတာက အဲဒီအခ်ိန္မွာ နာမည္ၾကီး လူငယ္ အၾကိဳက္ဆံုး သီခ်င္းေခြ ၊ လူငယ္အားလံုးကလည္း ဒီသီခ်င္းေလးကို နားေထာင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ ။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ႔ ဦးထုပ္ခပ္ငိုက္ငိုက္ ေဆာင္းထားတဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ထဲက အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ လူတစ္ေယာက္က ေကာင္တာကို ထသြားျပီး သူ႔လက္ထဲက သီခ်င္းေခြေလး တစ္ေခြကို ေကာင္တာမွာ ထိုင္ေနတဲ႔ ဆိုင္ရွင္ကို ေပးတယ္.။

“ အကို ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဒီအေခြေလး ဖြင္႔ေပးပါလား.။ ”

ဒီေတာ႔ ဆိုင္ရွင္ အကိုၾကီးက. . .

“ ဟ . . မင္းအေခြက ဘာေခြလဲကြ. .။ ”

“ ဟို. .သီခ်င္းေခြပါ. ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဆိုထားတာ. . ။ အဲဒါ ဘယ္လိုေနလဲ လို႔ စမ္းဖြင္႔ၾကည္႔ေစခ်င္လို႔ပါ.။ ”

ဒီေတာ႔ ဆိုင္ရွင္ အကိုၾကီးက . .

“ အင္းေလ . . ခဏေတာ႔ရမယ္.။ ဒါေပမဲ႔ ငါတို႕ကလည္း Customer ေတြနဲ႔ လုပ္ရတာ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ ၾကိဳက္တာ ၊ အခု ေခတ္ေပၚေနတာေတြကို ဖြင္႔ေပးရတယ္.။ မင္းသီခ်င္းေခြကို ဖြင္႔လို႔ သူတို႔ မၾကိဳက္ဘူး ပိတ္ေပးပါ ဆိုရင္ေတာ႔ ငါ႕ကို အျပစ္ေတာ႔ မေျပာနဲ႔ကြာ.ေနာ္..။ နားလည္ေပး .။ ဟုတ္ျပီလား.။ ”

ဒီေတာ႔ သီခ်င္းေခြဖြင္္႔ခိုင္းတဲ႔ အဆိုေတာ္ ေပါက္စေလးက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔. .

“ ဟုတ္ကဲ႔. . အကို.။ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္.။ ”

“ ဒါနဲ႔ မင္းအေခြက ထြက္ျပီလား.။ ”

“ မထြက္ေသးဘူး အကို.။ ဒီလကုန္ထြက္မယ္.။ ”

“ ေၾသာ္..ေအးေအး..။ ဒီသီခ်င္းျပီးရင္ ဖြင္႔ေပးမယ္.။ ”

ဒါနဲ႔ ခဏေနေတာ႔ လက္ရွိဖြင္႔ေနတဲ႔ သီခ်င္းလည္း ျပီးေရာ ၊ ဆိုင္ရွင္ အကိုၾကီးက အဆိုေတာ္သစ္ေလး ေပးလိုက္တဲ႔ အေခြေလးကို ဖြင္႔လိုက္တယ္ ဆိုရင္ ဆိုင္ထဲက လူငယ္ေတြ ျငိမ္က်သြားတယ္.။ အေကာင္းျငိမ္တာေတာ႔ မဟုတ္ပါ. ။ သူတို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ထားတာက ဒီသီခ်င္းျပီးရင္ ေနာက္ ဘာသီခ်င္းေပါ႔ .။ အခုေတာ႔ သူတို႕ မသိတဲ႔ သီခ်င္းသံထြက္လာတယ္.။ ဒါေၾကာင္႔ နားစြင္႔ရင္း ျငိမ္သြားတာ...။
ဒီမွာ သူတို႔ မၾကားဖူးတဲ႔ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပါက္ကြဲေအာ္ဟစ္ ေတးဆိုသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္.။ ဒီေတာ႔ ျငိမ္ေနတဲ႔ လူငယ္ေတြ ဘာမွ မေျပာပဲ တစ္ပုဒ္ေတာ႔ နားေထာင္ေနတယ္.။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ပုဒ္လည္း ေရာက္ေရာ. . ဆိုင္ထဲက လူငယ္ေတြက

“ ဟာ..ဘာသံၾကီးလဲဗ်ာ.။ ဘာသံနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေနတာလဲ..။ ကို----ေရ ဘာေတြဖြင္႔ေနတာလဲဗ်ာ..။ ဘယ္က သီခ်င္းၾကီးလဲ.။ ခုနေခြပဲ ျပန္ေျပာင္းလိုက္ပါ.။ ”

ဒီေတာ႔ ဆိုင္ရွင္က

“ ဟိုက ညီေလး ဖြင္႔ခိုင္းတာပါကြာ.။ သူဆိုထားတဲ႔ သီခ်င္းလို႔ ေျပာတယ္.။ ခဏေလးပါ.။ ၃ ၊ ၄ ပုဒ္ေလာက္ပါပဲ..။ ခဏေတာ႔ နားေထာင္ၾကည္႔ပါကြာ..။ ”

ဒီလိုနဲ႔ ၃ ၊ ၄ ပုဒ္ ျပီးသြားေတာ႔လည္း အဆိုေတာ္အသစ္ရဲ႕ အသံကို ၾကားဖူးေနတာ မဟုတ္တဲ႔ အတြက္ သူတို႔ နားမယဥ္ပဲ ကန္႕ကြက္ၾကျပန္တာပါပဲ..။

“ ကို----ေရ.။ ပိတ္ပါေတာ႔ဗ်ာ.။ အကို ပိတ္မလား ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္ရမလား..ဟားဟားဟား..။ ”

ဒီလိုနဲ႔ ဆိုင္ထဲမွာ အျမဲလာ စားေသာက္ၾကျပီး ဆိုင္ရွင္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနတဲ႔ လူငယ္ေတြက ဒီလို ေျပာေတာ႔ ဆိုင္ရွင္ အကိုၾကီးလည္း ေခြကို ထုတ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ေနေတာ႔တယ္.။
အဆိုေတာ္ လူငယ္ေလးကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မ်က္ႏွာ မေပၚေအာင္ ငိုက္ေဆာင္းထားတဲ႔ ဦးထုပ္ေအာက္က ေခါင္းက ေအာက္ကို စိုက္ၾကေနတယ္.။ ဒါ အရက္မူးေနလို႔ မဟုတ္ပါ.။ စိတ္ဓါတ္က်သြားမိျခင္းပါပဲ.။
အဆိုေတာ္ လူငယ္ေလးနဲ႔ အတူတူ ပါလာတဲ႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဘာမွ တုန္လႈပ္ပံုမျပ ၊ သူ႕မ်က္ႏွာကိုလည္း မျမင္ရ.။ အဆိုေတာ္ေလးကိုလည္း အားေပးစကားမေျပာ ၊ အဆိုေတာ္ေလးကေတာ႔ လက္ေတြေတာင္မွ တဆက္ဆက္တုန္ေနျပီ...။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆိုင္ထဲက လူငယ္ေတြက . .

“ ကို--- ေျပာင္းလိုက္ေတာ႔ေလဗ်ာ.။ အခု သီခ်င္းက ဘာေတြမွန္းလည္း မသိဘူး.။ ”

တကယ္ေတာ႔ အဆိုေတာ္ အသစ္ဆိုတဲ႔ အတိုင္း သူ႕အသံ ၊ သူ႕ဆိုေပါက္ကို မရင္းႏွီးေသးလို႔ပါ.။ ဒါေၾကာင္႔လူငယ္ေတြ လက္မခံႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကရတာ.။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးမွာ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင္႔ ဆိုင္ရွင္ အကိုၾကီးလည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပဲ စိတ္မေကာင္းစြာ အဆိုေတာ္သစ္ေလးရဲ႕ အေခြကို ထုတ္ဖို႔ လက္အျပင္လိုက္မွာ...

“ မထုတ္ပါနဲ႔..ဖြင္႔ထားပါဦး.။ ဒီသီခ်င္းေလးက ေကာင္းပါတယ္.။ နင္တို႔ကလည္းဟာ ခဏေတာ႔ ေစာင္႔ပါဦး.။ နင္တို႔ နားမယဥ္ေသးလို႔ မေကာင္းတာပါ.။ အသစ္ဆိုေတာ႔လည္း ဒီလိုပဲေပါ႔.။ နင္တို႕က အသစ္ဆို လက္မခံခ်င္တာ.။ ”

ဒီလို အသံေလးတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရေတာ႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနတဲ႔ အဆိုေတာ္သစ္ေလး ေခါင္းဆက္ခနဲ႔ မတ္လာျပီး အသံရွင္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္.။ သူနဲ႔ အတူတူ သူ႕အေဖလို႔ထင္ရတဲ႔ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ လာထိုင္တာ လို႔ ထင္တယ္.။ ဆိုင္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ လူငယ္ေတြနဲ႔ကလည္း တစ္ရပ္ကြက္သားခ်င္းဆိုေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ဟန္တူတယ္.။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ေကာင္မေလးက ဒီလို ေျပာရဲတာ ျဖစ္မည္.။
ျပီးေတာ႔ ေကာင္မေလး ဆက္ေျပတယ္. . .

“ ျပီးေတာ႔ နင္တို႔ စဥ္းစားၾကည္႔ေလ.။ နင္တို႔သာ ဒီလို အဆိုေတာ္ ျဖစ္ျပီး နင္တို႔ ဆိုထားတာကို ဒီလို အေျပာခံရျပီး အေဝဖန္ခံရရင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ..။ ေဝဖန္တယ္ ဆိုျပီး မေကာင္းတာ ေျပာမွာထက္ ဘယ္လို လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ ဆိုတာကိုပဲ ၾကည္႔ျပီး အေကာင္းဘက္ကိုပဲ ေျပာတတ္ရတယ္.။ ”

သူမ ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔ ဆိုင္ထဲက လူငယ္ေတြကလည္း ဘာမွမေျပာေတာ႔ အဆိုေတာ္ လူငယ္ဘက္ လွည္႔ၾကည္႔ျပီး ျငိမ္သြားတယ္.။ သူတို႕လည္း အားနာသြားတဲ႔ ပံုစံေတြ ျပလာၾကတယ္.။ ဒါနဲ႔ပဲ အဆိုေတာ္သစ္ေလးရဲ႕ အေခြကို တစ္ဖက္လံုးလံုးျပီးေအာင္ ဖြင္႔ခဲ႔တယ္.။ တစ္ဖက္ျပီးတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ အေဖာ္ပါလာတဲ႔ လူက ဘာေျပာလိုက္တယ္ မသိဘူး.။ အဆိုေတာ္သစ္ေလးက ဆိုင္ေကာင္တာကို ထသြားျပီး ဆိုင္ရွင္လူၾကီးကို. .

“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.အကို.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္.။ ဖြင္႔ေပးတဲ႔ အတြက္ အ၇မ္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.။ ”

ဒိလိုေျပာျပီး သူေခြေလးကို ျပန္ယူလာတယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ သူစားပြဲမွာ ထိုင္ျပီး ေဆာ႔ပင္ေလးထုတ္ျပီး အေခြကာဗာမွာ တစ္ခုခုေရးေနတယ္.။ ျပီးေတာ႔ သူတို႔ စားထားသမွ် ရွင္းျပီး အထမွာေတာ႔ အဆိုေတာ္သစ္ေလးက ခုက သူ႕အေခြကို ဆက္ဖြင္႔ဖို႔ ေျပာခဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလးဆီကုိ တန္းသြားျပီး .. .

“ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ညီမေလးရာ.။ သူမ်ားေတြ အကို႔ သီခ်င္းကို လက္မခံဘူးလို႔ ေျပာေနခ်ိန္မွာ အကိုလည္း တကယ္ကို စိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္.။ ဒီအခ်ိ္န္မွာ ညီမေလး ေျပာလိုက္တဲ႔ စကားေၾကာင္႔ အကို ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဓါတ္တတ္သြားလဲ .ညီမ သိမွာ မဟုတ္ဘူး.။ ဒါေပမဲ႔. . ဘာပဲ ေျပာေျပာ ညီမေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေရာ႔...ဒါကေတာ႔ အကို႕ဆိုထားတဲ႔ အေခြ ၊ ညီမကို လက္ေဆာင္ေပးတာ ၊ ဒီလကုန္ထြက္မယ္ ညီမ.။ ညီမေျပာခဲ႔စကားေတြ အကို ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႕မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး.။ အကို အျမဲၾကားေယာင္ေနမွာပါ..။ ”

ေကာင္မေလးကလည္း အဆိုေတာ္အသစ္ ေပးတဲ႔ အေခြကို လွမ္းယူျပီး အဆိုေတာ္သစ္ကို ျပံဳးျပလိုက္ရင္း.

“ အကိုက ဘာနာမည္နဲ႔ ဆိုတာလဲ.။ ”

ဒီေတာ႔ အဆိုေတာ္သစ္က . .

“ အကိုေခြမွာ ပါတယ္ေလ ညီမ.။ ဟိုဟာက အကို႕ကို အဆိုပါ သင္ေပးတဲ႔ ဆရာပဲ.။ ”

အဆိုေတာ္သစ္ ညႊန္ျပရာကို ေကာင္မေလး ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ရပ္ေစာင္႔ေနတဲ႔ ဦးထုပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားတဲ႔ လူက ခဏေမာ႔ျပီး ျပံဳးျပတယ္.။ ေကာင္မေလး ထိုလူ႕ကို ျမင္ေတာ႔ အံ့ၾသသြားျပီ...

“ ဟင္. . ကို-----”

“ ဟုတ္တယ္ ညီမေလး ၊ အကိုသြားျပီေနာ္..။ ဦးကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ႔မယ္.။ ”

အဆိုေတာ္သစ္ေလးက ေကာင္မေလး အေဖကိုပါ ႏႈတ္တဆက္ျပီး ထြက္သြားေလေတာ႔သည္.။



ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးက တကယ္ကို အျပင္မွာ ျဖစ္ခဲ႔တာပါ.။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလို႔ သိေနရတာလဲ ဆိုတာ႔ အဆိုေတာ္သစ္ကို ေျပာခဲ႔တယ္ ဆိုတဲ႔ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတန္းအတူတူ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ျပီး သူျပန္ေျပာျပခဲ႔တာပါ.။
ေနာက္ အဆိုေတာ္သစ္ အမွတ္တရ ေပးသြားတဲ႔ အေခြေလးကိုလည္း ျပပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ။ ဒီအေခြမွာ အဆိုေတာ္ရဲ႕ လက္မွတ္ေလးပါတယ္.။ အမွတ္တရ လို႔ လည္း ေရးထားတယ္.။ ဒီအေခြကို ၾကည္႔လို္က္ေတာ႔ အဆိုေတာ္က “ မ်ိဳးၾကီး ” ျဖစ္ျပီး အေခြကေတာ႔ “ ေက်ာက္စာမ်ား ” အေခြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က အဆိုေတာ္ အသစ္ေလး ျဖစ္တဲ႔ “ မ်ိဳးၾကီး ” နဲ႔ အတူတူပါလာတာကေတာ႔ “ ကိုေလးျဖဴ ” ပါပဲ.။ ဒါေပမဲ႔ ဦးထုပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားျပီး မထင္တဲ႔ အခ်ိန္ ၊ မထင္တဲ႔ေနရာကို လာတာ ဆိုေတာ႔ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိလိုက္တာပါ.။
ဘယ္သူမဆိုေတာ႔ ဘဝမွာ မေအာင္ျမင္ခင္ အခ်ိန္မွာ အေဝဖန္ခံရ ႏိုင္ပါတယ္.။ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာလည္း အေဝဖန္ခံရ ႏိုင္ပါတယ္...။ ဒါေပမဲ႔ လူေတြ အားလံုးကေတာ႔ မေဝဖန္ၾကပါဘူး...။ အေကာင္းျမင္သူ၊ အျပဳသေဘာနဲ႔ ေျပာသူမ်ား ရွိေနပါေသးတယ္.။ ဒီလိုလူေတြ ရွိေနတာနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝမွာ အသက္ဆက္ရွင္သန္ႏိုင္ပါတယ္...။ 

ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ မ်ား ဆက္ဆံမိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ .... ' သူ႕ကိုၾကိတ္ၾကိဳက္ေနတယ္ ' ... လို႔
အဲလိုမွ မလုပ္ျပန္ရင္လဲ ... ' အဲဒီ မိန္းမက ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ' ... တဲ့

သပ္သပ္ရပ္ရပ္မ်ား၀တ္စားမိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ... ' သူ႕ရုပ္နဲ႕ပဲမ်ားေနတာ ' ... လို႔
အဲလိုမွ မ၀တ္ျပန္ရင္လဲ ' တုိက္ေဂါ 'တဲ့

သူကိုမ်ား ျပန္ျငင္းခံုမိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ...' စြာေတးမ '...လို႔
ျငိမ္ေနျပန္ေတာ့လဲ ... ' ငတံုးမေလးပါကြာ...ငါလိမ္႕ခ်င္သလို လိမ္႕လို႕ရပါတယ္ ' ...တဲ့

သူထက္မ်ား ပိုေတာ္ေနရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ... ' ငဖ်ံမ '...လို႔
သူကမ်ား ပိုေတာ္ေနရင္ေတာ့လဲ ...' အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ '...တဲ့

သူ႕ကိုမ်ား မၾကိဳက္ဘူးဆိုရင္ ... " လက္ဖက္ရည္ဆို္င္မွာ ေရေႏြးအိုးတအိုးနဲ႕ တစ္ေန႕လံုးထုိင္ျပီး...ဒီေစာ္က ဘာၾကီးဘာကြာ....ညာၾကီးပါကြာ.....ဘယ္တုန္းကငါနဲ႕ဘယ္လို....ဘာျဖစ္ခဲ႕တယ္...ညာျဖစ္ခဲ႕တယ္...အခုမွ အထာေတြပိုေနတာပါကြာ......စတဲ႕စတဲ႕....အတင္းေတြေျပာလာပါလိမ့္မယ္
သူ႕ကို ၾကိဳက္မိျပန္ေတာ့လဲ ... သင့္ကို အႏိုင္က်င္႕နည္းေပါင္းစံုနဲ႕ တရား၀င္ အႏုိင္က်င္႕လာပါလိမ့္မယ္....

ခ်စ္ေနတဲ့ အမူအရာမ်ား ျပမိရင္ေျပာပါလိမ့္မယ္ ... ' ငါက ပိုင္ပါတယ္ကြာဆိုျပီး ေနာက္ကြယ္မွာ ေလွ်ာက္ေဖါဦးမယ္....
အဲလို အမူအရာမျပျပန္ေတာ့လဲ ... ' မင္းကတကယ္မခ်စ္လို႕ ေနာက္တစ္ေယာက္ရွာတာ '...တဲ့

အခက္အခဲရွိလို႔ တိုင္ပင္မိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ... ' ပစိပစပ္ '...လို႔
မတိုင္ပင္ဘဲ ေနျပန္ေတာ့လဲ ... ' သူ႔ကို မယံုၾကည္လို႔ '...တဲ့

သူ႕ကိုမ်ား ေအာ္ေငါက္မိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ...' ေယာက်္ားကို လႊမ္းမိုးမယ္႕မိန္းမ ' ...လို႔
သူကမ်ား ေအာ္ေငါက္ရင္ေတာ့ ' ဆုံးမတာ '...တဲ့

ေပးထားတဲ့ ကတိ ဖ်က္မိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ... ' ကတိမတည္တဲ႕မိန္းမ '...လို႔
သူဘက္ကဖ်က္ရင္ေတာ့ ...' မလြဲမေရွာင္သာလို႔ပါ ' ...တဲ့

မိန္းကေလး......... shopping သြားမိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ...' ပိုက္ဆံျဖဳန္းတဲ႕မိန္းမ..လို႔
သူ ပိုကာ ဆြဲတာက်ေတာ့ ...' အပ်င္းေျပပါ '...တဲ့

သင္ စာေမးပြဲေအာင္ရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ...' သူအားေပးတတ္လို႕ပါ '...လို႔
သူေအာင္ရင္ေတာ့ ... ' အရည္အေသြးေၾကာင့္ ' ...တဲ့

သူမ်ားကိုမ်ား မေတာ္တဆ နာက်င္ေစမိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ... ' အၾကင္နာတရားမဲ့တဲ့လူ ' ...လို႔
သူ႔ေၾကာင့္မ်ား သင္ခိုက္မိရင္ေတာ့ ... ' အထိမခံ ေရႊပုဂံ ' ...တဲ့

သူနဲ႕ အတူတူ အျပင္သြားလို႕ သူပိုက္ဆံ ရွင္းရမယ္ဆိုရင္ ......၀လာမွာ စိုးလို႕နည္းနည္းပဲစားတဲ႕......
ကိုယ္႕ဘာသာ ရွင္းမယ္ဆုိရင္ အစားဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းစားရတယ္တဲ႕

ေယာက်္ားေတြ အၾကိဳက္ ဆယ္ခါလိုက္လဲ
မလိုက္တစ္ခါ ရိွခဲ့ပါမူ...
သြားပုတ္ေလလြင္႕..ေလွ်ာက္ေျပာတတ္၏( blog ေတြလည္း ေလွ်ာက္ေရးတတ္၏ ..)တဲ႕......

ရည္းစားသက္တမ္းၾကာလာလို႕ သူတို႕အသစ္ကေလးရွာခ်င္ျပီဆိုရင္.......မင္းကို ခ်စ္တာမဟုတ္ခဲ႕ပါဘူး ...ခဏ သာယာမိတာပါတဲ႕........(ဗေလာင္းဗလဲ ကိုေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ေသးပါတယ္..............)

ဒီစာကို ေယာက်္ားေတြဆီ ပို႔ေပးမိရင္ ေျပာပါလိမ့္မယ္ ... ' မဟုတ္မဟတ္ေတြ' ...လို႔..မပို႔ျပန္ရင္လည္း ... ' အတၱသမားေတြ ' ...တဲ့

ေယာက်္ားမေကာင္းေၾကာင္းေရးထားတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ကို ခ်စ္လြန္းလို႔
ေယာက်ာ္းေတြရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ကိုေရးထားတာေနာ္ ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္
သက္ဆိုင္သူမ်ား ရွိခဲ့ရင္ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလြဲ ႏိုင္ပါတယ္

(၁)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "ငါ ဒီေန႔ေလွကားေပၚ တံျမက္စည္းလွဲတာ.. ျပဳတ္က်ခါနီးေလးပဲ"

"အိုး.. သတိထားမွေပါ့ မိန္းမရယ္" လို႔ နင့္ဆီကႏွစ္သိမ့္တာကို
ငါေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပမယ့္

"နင္ ေျဖးေျဖးမလွဲတတ္ဘူးလား" ဆိုတဲ့အေျဖကိုပဲ ငါရခဲ့တယ္။
ငါဝမ္းနည္းမိတယ္၊ နင္ ငါ့ကိုမခ်စ္ဘူး။ ဂရုမစိုက္ဘူး။

ေနာက္ေတာ့ ေလွကားကခါတိုင္းထက္ သန္႔ရွင္းေနတာကို ငါသတိထားခဲ့မိတယ္။
ငါလွဲစရာမလိုေအာင္ သန္႔ရွင္းလြန္းခဲ့တယ္။ ေနာက္မွသိရတာက အလုပ္မသြားခင္
ငါးမိနစ္အခ်ိန္ေပးၿပီး ငါ့ကိုယ္စားလွဲခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို
ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ဒါက တစ္ျခားလူေတြနဲ႔မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၂)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "လမ္းမွာကားပ်က္သြားလို႔ ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ဖို႔
နာရီဝက္ၾကာ ငါလမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္"

"တကၠစီစီးၿပီး ျပန္ခဲ့ေရာ့ေပါ့.. ပင္ပန္းေနၿပီလား" ဆိုတဲ့ ဂရုစိုက္သံကို
နင့္ဆီက ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"သိပ္မွမေဝးတာ.. ေလွ်ာက္ေပါ့။ ဝိတ္ေလွ်ာ့တာနဲ႔ တူတူပဲ" လို႔
နင္ေျပာခဲ့တယ္။ နင့္ငါ့ကို မခ်စ္ဘူး၊ ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး
ငါစိတ္တိုမိခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ စားပဲြေပၚမွာ နင့္ကားေသာ့ကို ငါေတြ႔လိုက္တယ္။ ငါ့အတြက္
မနက္စာကို နင္စီစဥ္ခဲ့ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊
ဒါက တစ္ျခားလူေတြနဲ႔မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၃)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "ဟင္းေၾကာ္တာ နည္းနည္းတူးသြားတယ္၊ နင္သည္းခံၿပီး စားေပးေနာ္"

"အင္း.. ကိစၥမရွိဘူး။ နင္ဘယ္လိုခ်က္ခ်က္ ငါႀကိဳက္တယ္" ဆိုတဲ့ ၾကင္နာသံကို
နင့္ဆီက ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"ၾကည့္ရံုနဲ႔ မစားခ်င္ေတာ့ဘူး.. စားခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး" လို႔
နင္ေျပာခဲ့တယ္။ နင့္ငါ့ကို နားမလည္ဘူး၊ ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး
ငါဝမ္းနည္းခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သြန္ပစ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတဲ့ဟင္းေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတာကို
သတိထားလိုက္မိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ နင့္ႏႈတ္ခမ္းေဘးမွာ၊ နင့္အနံ႔အသက္မွာ
ဟင္းနံ႔ေတြ ငါရခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊
နားလည္မႈေပးတယ္ ဒါက တစ္ျခားလူေတြနဲ႔မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၄)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "ငါ့ဆံပင္ေတြ ကြၽတ္လိုက္တာ.. ဆရာကေတာ့ စိတ္မပူနဲ႔လို႔
ေျပာတာပဲ။ ဂတံုးျဖစ္သြားမွာေတာင္ စိုးတယ္"

"စိတ္မပူပါနဲ႔.. နင့္ဆံပင္ေတြမ်ားေနတာပဲ။ ဂတံုးျဖစ္ေလာက္တဲ့အထိ
မကြၽတ္ႏိုင္ဘူး" ဆိုတဲ့ အားေပးသံကို နင့္ဆီက ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"ကိုယ့္ဆံပင္ကြၽတ္တာကုိ ခုမွသိတာလား၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
နင့္ဆံပင္ေမြးေတြခ်ည္းပဲ၊ ညစ္ပတ္တယ္" လို႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္။ နင္
ကိုယ္ခ်င္းမစာဘူး၊ ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ငါဝမ္းနည္းခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ငါ့ဆံပင္ေမြးေတြ အေတြ႔နည္းသြားတယ္။
ဆံပင္မကြၽတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ငါဝမ္းသာေနတုန္း နင္ခရီးထြက္ရတယ္။ နင္မရွိမွ
ၾကမ္းျပင္ေပၚက ဆံပင္ေမြးေတြမ်ားခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ ငါမသိေအာင္
ဆံပင္ေမြးေတြကို နင္လဲွခဲ့တယ္ဆိုတာကို ငါသိလိုက္ရတယ္။ တကယ္ေတာ့
နင့္ငါ့ကို ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ငါ့စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားမွာကို
နင္စိုးခဲ့တယ္၊ ဒါက တစ္ျခားလူေတြနဲ႔ မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၅)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔ ဒီညအိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္ေနာ္"

"ဘယ္သူေတြပါလဲ? သတိထားေနာ္.. ေစာေစာမျပန္ႏိုင္ရင္
ဖုန္းမၾကာမၾကာဆက္ခဲ့ေနာ္" ဆိုတဲ့ ဂရုစိုက္သံကို နင့္ဆီက
ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"နင့္သေဘာပဲ.. စိတ္ခ်မ္းသာသလိုလုပ္" လို႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္။ နင္ငါ့ကို
မခ်စ္ဘူး၊ ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ငါဝမ္းနည္းခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ စိတ္တိုတိုနဲ႔ နင့္ကိုရဲြၿပီး မနက္ ၃နာရီမွ ငါအိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။
ဆိုဖာေပၚမွာ ေခြေခြေလးအိပ္ေနတဲ့ နင့္ကိုျမင္မွ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို
ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ငါသိလိုက္တယ္။ ဒါက တစ္ျခားလူေတြနဲ႔မတူတဲ့
နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၆)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "ငါ ဟိုဒင္းျဖစ္ေနလို႔ ဗိုက္အရမ္းေအာင့္တယ္"

"သည္းခံလိုက္ပါ၊ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ဆို ၿပီးသြားမွာပါ" ဆိုတဲ့ ဂရုစိုက္သံကို
နင့္ဆီက ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"မိန္းမေတြ သိပ္အလုပ္ရႈပ္တာပဲ" လို႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္။ နင္ငါ့ကို မခ်စ္ဘူး၊
ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ငါဝမ္းနည္းခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကအစားထည့္တဲ့ ဘီရိုမွာ ေခ်ာကလက္ေတြ ပိုလာတာေတြ႔လိုက္တယ္။
နင္ဝယ္လာၿပီး နင္မစားခဲ့ဘူး။ မိန္းမသဘာဝမျဖစ္ခင္ ငါ့အတြက္
နင္ပိုဝယ္ထားတတ္တာကို ငါသတိထားလိုက္မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို
ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ဒါက တစ္ျခားလူေတြနဲ႔မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၇)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "ဒါနင့္အတြက္ ငါေရြးဝယ္ထားတဲ့ အေႏြးထည္၊ ေႏြရာသီမွာ
ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ေရာင္းလို႔ ဝယ္ခဲ့တာ၊ ခုေဆာင္းေရာက္ၿပီဆိုေတာ့
ဝတ္လိုက္ပါေနာ္၊ နင့္အတြက္ ငါရဲ႕ေဆာင္းရာသီ လက္ေဆာင္ေပါ့"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ နင့္အခ်စ္ေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းမွာ ငါပိုေႏြးေထြးေတာ့မယ္"
ဆိုတဲ့ ဂရုစိုက္သံကို နင့္ဆီက ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"ရာသီေျပာင္းေလွ်ာ့ေစ်းမွာ ဝယ္ခဲ့တဲ့ အေပါစားပဲ" လို႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္။
နင္ငါ့ကို မခ်စ္ဘူး၊ ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ငါဝမ္းနည္းခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေဆာင္းကုန္လို႔ ေႏြေရာက္တဲ့အထိ အဲဒီအကၤ်ီကို နင္မခြၽတ္ခဲ့ဘူး။
ရံုးတက္၊ ရံုးဆင္း ေန႔တိုင္းနင္ဝတ္ခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို
ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ဒါက တစ္ျခားလူေတြနဲ႔မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၈)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "ဒီေန႔ နားေထာင္ခဲ့တဲ့ ဓမၼေတးက အရမ္းေကာင္းတာပဲ၊
နားေထာင္ရင္း ခံစားရတယ္"

"ဘယ္စာအုပ္၊ ဘယ္အေခြထဲကလဲ၊ ငါတို႔သြားရွာဝယ္ရေအာင္ေလ"ဆိုတဲ့
ဂရုစိုက္သံကို နင့္ဆီက ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"ဘယ္ေတးျဖစ္ျဖစ္ အတူတူပဲ" လို႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္။ နင္ငါ့ကို မခ်စ္ဘူး၊
ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ငါစိတ္တိုခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ကက္ဆက္ထဲကေန ရင္းႏွီးတဲ့ေတးသံကိုအၿမဲ ၾကားခဲ့ရတယ္။
စီဒီစင္ေပၚမွာလည္း ေခြအသစ္တစ္ေခြ တိုးခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို
ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ဒါက တစ္ျခားလူေတြနဲ႔ မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၉)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "လမ္းထိပ္က ေခါက္ဆဲြသုပ္က အရမ္းစားလို႔ေကာင္းတယ္"

"ဟုတ္လား.. မနက္ျဖန္က်ရင္ ငါတို႔အတူတူသြားစားမယ္ေလ" ဆိုတဲ့ ဂရုစိုက္သံကို
နင့္ဆီက ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"တစ္ခ်ိန္လုံး စားဖို႔ခ်ည္းေတြးေနတယ္၊ နင့္ကိုယ္လံုးကို
နင္ျပန္အားနာအုန္း" လို႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္။ နင္ငါ့ကို မခ်စ္ဘူး၊
ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ငါစိတ္တိုခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အဲဒီေခါက္ဆဲြသုပ္ကို မၾကာခဏ နင္ဝယ္လာတတ္တာကို
ငါသတိထားခဲ့မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ဒါက
တစ္ျခားလူေတြနဲ႔မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

(၁ဝ)
နင့္ကို ငါေျပာတယ္ "နင္နဲ႔ရခဲ့လို႔ ငါဝမ္းသာတယ္။ နင္ဟာ ငါရဲ႕
ခင္ပြန္းေကာင္းတစ္ဦးပါ"

"အင္း.. ငါလည္း ဝမ္းသာတယ္။ နင္က ငါရဲ႕ဇနီးေကာင္းတစ္ဦးပါ" ဆိုတဲ့
ဂရုစိုက္သံကို နင့္ဆီက ၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္

"ယူေတာင္ယူၿပီးၿပီပဲ မေကာင္းေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ" လို႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္။
နင္ငါ့ကို မခ်စ္ဘူး၊ ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ငါစိတ္တိုခဲ့မိတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ညညမအိပ္ခင္ တစ္ရူးနဲ႔ ၄ဝလက္မရွိတဲ့ မဂၤလာဓာတ္ပံုကို
နင္ပြတ္တိုက္တတ္တာကို ငါသတိထားခဲ့မိတယ္။ ဓာတ္ပံုကိုၾကည့္ၿပီး
နင္ၿပံဳးေနခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ နင့္ငါ့ကို ဂရုစိုက္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ဒါက
တစ္ျခားလူေတြနဲ႔မတူတဲ့ နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းေပါ့။

ေနာက္ဆံုး ငါသေဘာေပါက္ နားလည္ခဲ့ပါတယ္၊ ေအးတိေအးစက္ ဂရုမစိုက္တတ္တဲ့
နင့္ခႏၶာေအာက္မွာ စကားလံုးေတြနဲ႔ မေဖာ္ျပတတ္တဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့၊
ငါ့အတြက္အခ်စ္ေတြျပည့္ေနတဲ့ အသဲႏွလံုးတစ္စံု ရွိတယ္ဆိုတာကို
ငါနားလည္ခဲ့တယ္။ ငါ့ကိုနင္ခ်စ္တယ္ ဒါေပမယ့္ နင္ဖြင့္မေျပာတတ္ခဲ့ဘူး၊
ဒါကလည္း လူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ ငါ့ကိုခ်စ္တဲ့
နင္ရဲ႕ခ်စ္နည္းတစ္မ်ဳိးေပါ့ေနာ္..
အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔၊ ျမတ္နိုးတတ္ဖို႔နဲ႔ နားလည္တတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။
ခ်မ္းေၿမ့ေသာေန ့ရက္တိုင္းပိုင္ဆိုင္ေသာသူမ်ားၿဖစ္ႀကပါေစ။

အားလံုးရဲ႕အလယ္ မ်က္ႏွာမငယ္ေစဖို႕

အသည္းကိုစေတး ေက်ာခိုင္းေျပးခဲ႕တာပါ

သူ ႏွစ္မြန္းမွ ခ်စ္လြန္းမက ခ်စ္ခဲ႕တာေတြ

ေ၀ဒနာအျဖစ္ ေၾကျငာရစ္မယ္႕ ဒဏ္မခံႏိုင္လို႕

ေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ႕တာပါ … … … ။

ႏွစ္ကုိယ္အေရး ႀကိဳေတြးခဲ႕သူမုိ႕

သူ႕မ်က္ရည္တစ္ေပါက္က်

ကိုယ္႕မ်က္ရည္ တစ္ေထာင္႕တစ္ညဆိုတာ

သိပါေလစ … … … ။

ကတိစကားေတြ ရိွထားခဲ႕လည္း

အပင္ထက္က သဇင္ခက္မို႕ မခ်ဴရက္ဘူး

ဆံုးရွုံးမွူတစ္ခုသာ ငါေထြးပိုက္ကာ

ၾကာေတာ႕လည္း မင္း ငါ႕ကို ေမ႕လိုက္မွာပါ … … … ။

ႏြမ္းခ်င္လည္း ႏြမ္း လြမ္းခ်င္လည္း လြမ္းေပါ႕

ခ်စ္မိသမွ် … … … ဒဏ္

၀ဋ္ရိွသမွ် … … … ခံမယ္ေလ ။         ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

ေၾကာက္ပါတယ္ ေက်ာက္ရယ္ ....
ကလင္ .. ကလင္ .. ကလင္ ....
“ အစ္မေရ .. သမီး ဗိုက္ေအာင့္ ေနျပန္ျပီ၊ ဗိုက္လည္းကယ္တယ္ ၊ တညလံုး မအိပ္နိူင္ဘူး ။ လုပ္ပါအံုး ။ ”
ဖုန္းသံေၾကာင့္ ေစာေစာစီးစီး လန္ ့နိုး လာရာမွ နာက်င္ေမာဟိုက္စြာ ဆက္ ေျပာ သံမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ပူသြားမိသည္ ။ ဒီကေလးမ ေတာ့ မေန ့ညက ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ား အစားေသာင္းက်န္းခဲ့ျပန္ျပီလည္းဟူေသာ အေတြးက ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းထဲ ေရာက္လာျဖစ္သည္ ။


“ ဟဲ့ ။ ဘာျဖစ္ျပန္ျပီလည္း ။ ဗိုက္ ရဲ့ ဘယ္ေနရာ မွာ ေအာင့္တာ လည္း ၊”လို့ျပန္ေမးၾကည့္ လိုက္သည္ ၊ ဝမ္းဗိုက္ အေပၚပိုင္းညာဘက္ အျခမ္း ဆိုေတာ့ အသည္း မ်ား ျပန္ေယာင္တာလား လ့ို ့ထင္လိုက္မိသည္ ။ အန္သလား ။ ဝမ္းေလွ်ာ သလား ၊ခ်မ္းတုန္ ဖ်ားသလား ။ ဆီးေရာင္ ဝါသလား ၊ နီသလား ။ ဆီးပူ ဆီးက်င္ သလား ။ အစရွိသျဖင့္ လားေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေမးခြန္းေတြ ဆက္တိုက္ေမးျဖစ္သည္ ။ သူက ငယ္ငယ္တည္းက ခ်ဴခ်ာေပမဲ့ ခပ္ေပေပေတေတ ေနတတ္သူမို ့၊ ေျပာစကား နားမေထာင္တတ္သူမို ့ တခါတရံ သနားစိတ္၊ တခါတရံ ဂရုဏာေဒါေသာ စိတ္ျဖင့္ ခင္တြယ္ ဆက္ဆံေနခဲ့မိသူ ညီမငယ္ေလး တစ္ေယာက္ပါေပ ။ သည္ ႏွစ္ ဆန္းပိုင္းတည္းက မၾကာခန ဗိုက္ေအာင့္ေနတတ္သည္ ။ ရင္ေခါင္းေတာင့္သည္ ။ ပ်ိဳ ့အန္ျခင္း၊ ဝမ္းေလွ်ာျခင္း၊ အစားအေသာက္ ပ်က္ျခင္းေတာ့ မရွိ ၊ သၾကၤန္မတိုင္မီက အစာအိမ္ေယာင္ ၊အသည္းေယာင္ အသားဝါ သည္ ဆိုျပီး ေဆးရံုတက္ခဲ့ရေသးသည္ ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာဝန္ ေျပာစကား နားမေထာင္ ပဲ ေဆးရံု ဆင္းလာျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း အစားမေရွာင္ ၊ အခ်ဥ္ အစပ္၊ အဆီ အေၾကာ္ ၊ အကင္ မ်ား ၾကိဳက္သလို စားသည္ ။ ခုတေလာ သူမ ပိုျပီး ခ်ဴခ်ာ ေနသည္ ။ အသည္း ဘက္ ေနရာ မွာ မၾကာခဏ ေအာင့္တတ္သည္ ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရက္ဆက္ နာလာသည္ ။ လူက ခပ္ပိန္ပိန္ဆိုေတာ့ သည္းေျခေက်ာက္တည္တာ ။ ေယာင္တာ ေတာ့ သိပ္မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး ဟု ထင္ေနမိသည္ ။ ဒီေတာ့ နာလာရင္ အစာအိမ္ေဆး ( Antacid ) နဲ့ အနာ ေပ်ာက္ေဆး ( Antispasmotic ,Anticholinergic ) တို ့ကို ေသာက္ေစျပီး အလြန္ နာလာလွ်င္ေတာ့ ထိုးေဆး ေျပာင္းေပးရသည္ ။

ဒီလို နဲ့ ျပီးခဲ့တဲ့ တပါတ္ေက်ာ္ တရက္မွာ နာက်င္လြန္းလို ့ ေဆးရံုထပ္သြားရသည္ ။ ေဆးရံု တက္ရမွာ ေၾကာက္ေသာ သူ ့ကို ဘယ္လိုမွ ေျပာမရသည့္ အဆံုး ထိုးေဆး ၊ေသာက္ေဆးမ်ား ျဖင့္ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားမွာ မွ ဓါတ္မွန္ရိုက္၊ ultrasound ရိုက္ ျခင္းျဖင့္ သည္းေျခေက်ာက္ ကို ရွာေတြ ့ခဲ့ေလသည္ ။ ပထမ အၾကိမ္ ျပည္သူ ့ေဆးရံုၾကီးတြင္ ultrasound ရိုက္စဥ္က အသည္း အနည္းငယ္ ၾကီးေနရံုမွ လြဲ၍ ဘာေက်ာက္ မွ မေတြ ့ပဲ ၊ ဓါတ္မွန္ ခ်ပ္ထဲတြင္ မွ ေက်ာက္တံုး ပံုရိပ္မ်ား ေတြ ့ရသျဖင့္၊ တစ္ပါတ္ မွ်အၾကာမွာ ပုဂၢလိက ေဆးရံုၾကီးတရံုတြင္ ေနာက္တၾကိမ္ ultrasound ထပ္ရိုက္ၾကည့္ ရသည္ ၊ ထိုအခါက်မွ multiple gallstones ဟု အေျဖရေလသည္ ။ ဒီေတာ့လည္း နာ၊ န၊ီ ဝါ ဆိုသည့္ လက္သံုးစကား အရ ခြဲ စိတ္ ကုသ ဖို ့ အၾကံ ေပးေလသည္ ။ ( နာ၊ နီ၊ ဝါ ဆို သည္ မွာ သည္းေျခေက်ာက္တည္ေနသူမ်ားတြင္ Pain ,Infection & Inflammation , Jaundice စသည့္ အခ်က္မ်ား ရွိပါက ခြဲစိတ္ကုသ ဖို့ လိုအပ္သည့္ အေျခအေနပင္ျဖစ္ေလသည္ ။ ဤသည္မွာ ခြဲစိတ္ပါေမာကၡ ဆရာၾကီး ဦးေမာင္ေမာင္ေလး သင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ အတိုေကာက္ အသံုးအႏွဳန္း မ်ားျဖစ္ပါသည္ ) ။

ထိုအခါတြင္မေတာ့ ခြဲစိတ္ဖို ့ မေျပာနဲ့ ေဆးရံု တက္ရမွာ ကိုပင္ ေၾကာက္လွေသာ ခ်စ္ ညီမငယ္ေလး တေယာက္ မ်က္ႏွာငယ္စြာျဖင့္ သနားစဖြယ္အသြင္ ရွိေနေလေတာ့သည္ ။ ထို အခ်ိန္မွာ ပဲ ေၾကးမံုသတင္းစာ တြင္ ေၾကာ္ျငာစာေလး တခုကို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေတြ ့မိသည္ ။ သည္းေျခေက်ာက္ကို မခြဲ မစိတ္ရပဲ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားသူ ဦးသန္းဝင္း ၏ ကုသိုလ္ျဖစ္ ေၾကာ္ျငာခ်က္ေလး ျဖစ္ပါသည္ ။ ( မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္ ကလည္း ျမန္မာတိုင္းမ္စ္ ဂ်ာနယ္တြင္ ထဲ့သြင္းေရးသား ခဲ့ဖူးသည္ ဆိုတာ ေနာက္မွ သိရသည္ ။ေအာက္တြင္ ဦးသန္းဝင္းကိုယ္တိုင္ ဘာသာျပန္ေရးသား ခ်က္မ်ားကို ေဖၚျပထားပါသည္ ။ မူလ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားသူ Dr . Lai Chiu-Nan ၏ မွတ္တမ္းမ်ား ကို ဤ ေနရာမ်ား.၁-- ၂..တြင္ ဖတ္ရွဳနိုင္ပါသည္ )

ေက်ာက္တည္ျခင္းမွ သဘာဝနည္းျဖင့္ ေပ်ာက္ကင္းေစျခင္းအေၾကာင္းကို မေျပာမီ ၊ သည္းေျခေက်ာက္ အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါသည္ ။

ေက်ာက္ ဆိုတာ ဘာလည္း ၊ ဘာေက်ာက္မို ့ ေၾကာက္တာလည္း ။
ေက်ာက္ ေတာ့ ေက်ာက္ပဲ ။ ဒါေပမဲ့ ေဇာ္ဝမ္းရဲ့ လမ္းခင္းတဲ့ ေက်ာက္ခဲ မဟုတ္ ။ “ ရတနာစိန္ေက်ာက္ ဇယ္ေတာက္တမ္းကစားရေအာင္” ဆိုတဲ့ ကႏြဲ ့ကရ မင္းသမီးေလး ရဲ ့ ေၾကာ္ျငာ ထဲကလို တန္ဘိုးၾကီး လွပေသာ၊လူေတြသည္းေျခခိုက္ေအာင္ ၾကိဳက္ၾကေသာ အဖိုးတန္ ေက်ာက္မ်ားလည္း မဟုတ္ ။ လင္ဆာဘေက်ာက္ လို ဘူမိေက်ာက္မ်ားလည္း မဟုတ္ ။ ဒီေက်ာက္ေတြက သည္းေျခခိုက္ေအာင္ နာက်င္ေစတတ္ေသာ သည္းေျခေက်ာက္ ( Gallstones /Choleliths) မ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္ ။ ဆိုဒ္ စံု ၊ ဂိုက္စံု ၊ ပံုစံစံုလွေသာ ဒီေက်ာက္မ်ား ၊ တစ္ခ်ိဳ ့မွာ တစ္လံုးတည္း ၊ တစ္ခ်ိဳ ့မွာ အလံုးေပါင္းမ်ားစြာ အေနအထားျဖင့္ သည္းေျခအိတ္ထဲတြင္ တည္ရွိေနတတ္သည္ ။ အရြယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊အမွဳန္ အေစ့ငယ္မ်ားအရြယ္မွ တစ္ခ်ိဳ ့မွာ ေဂါက္သီးလံုး မွ် ပင္ၾကီးမားသည္ဟု ဆိုၾကသည္ ။ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ ေက်ာက္တည္မွဳမ်ား ဆက္စပ္ေနျခင္းကို ကင္ဆာ သုေတသီမ်ား ေတြ ့ရွိထားသျဖင့္ ေက်ာက္တည္မွဳ သည္လည္း ေၾကာက္ခ်င္စရာၾကီးလို ျဖစ္ေနပါသည္ ။

ဒီေက်ာက္ေတြမွာ ကိုလက္စထေရာေက်ာက္( Cholesterol Stone ) ၊ အေရာင္ေက်ာက္( Pigment Stone) ဟူ၍ အဓိက ၂ မ်ိဳး၂စားရွိျပီး အေရာ အေႏွာ ေက်ာက္ ( Mixed Stone ) ေတြလည္း ရွိေနတတ္သည္ ။ သည္းေျခရည္တြင္ သည္းေျခဆား ( bile salt) ၊ ကိုလက္စထေရာ ( cholesterol)ႏွင့္ လက္စီသင္( lecithin) ဓါတ္မ်ား ပါဝင္သည္ ။ ထို သည္းေျခရည္မ်ား ျပစ္ခဲမွဳ မ်ားလာပါက ေက်ာက္တည္ျခင္း ျဖစ္ေစတတ္သည္ ။
Cholesterol Stone မွာ သည္းေျခေက်ာက္မ်ားတြင္ အမ်ားဆံုး ေတြ ့ရေသာ အမ်ိဳးအစားပင္ျဖစ္ျပီး ၇၀ မွ ၈၀ % ထိ ရွိတတ္သည္ ။ အမ်ားအားျဖင့္ အစိမ္းရင့္ေရာင္ ရွိျပီး ျဖဴဝါေရာင္မ်ားလည္း ျဖစ္ေနတတ္သည္ ။သည္းေျခရည္တြင္ ကိုလက္စထေရာဓါတ္မ်ားရာမွ ထိုေက်ာက္မ်ားျဖစ္ေပၚလာရျခင္းပါေပ ။ ( ေသြးရည္ၾကည္ထဲတြင္ ကိုလက္စထေရာ မ်ားသူတိုင္း သည္းေျခေက်ာက္တည္တတ္သည္ လို့ေတာ့ မဆိုလိုပါ ) ။
Pigment Stone ကေတာ့ ၂၀ % မွ် ရွိျပီး အေရာင္မွာ မဲနက္သည္ ။ သူ ့ထဲတြင္ bilirubin ဟုေခၚေသာ ေသြးနီဥကြဲပ်က္ျခင္းမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ဘီလီရူဘင္ အဝါဓါတ္မ်ား ၊ ကယ္လ္စီယံဆားဓါတ္မ်ား ပါဝင္သည္ ။
ထို့အျပင္ အတုအေယာင္ေက်ာက္ ( Pseudolith or fake stone ) ဆိုတာလည္း ရွိေသးသည္ ဆိုပဲ ။ လူေတြမွာသာ အတုအေယာင္ လုပ္တတ္ျခင္း မဟုတ္ ။ ေက်ာက္ေတြလည္း တုတတ္ေသးသည္ ။ ဒါေတြကေတာ့ ေက်ာက္တံုး ေက်ာက္ခဲ အသြင္ မေရာက္ေသး မျဖစ္ေသး ၊ sludge အမွဳန္ခပ္ျပစ္ျပစ္ အဆင့္သာ ရွိေသးသည္ေပါ့ ။






ဒီေက်ာက္ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ ။ ဘယ္သူေတြမွာ ပိုျဖစ္ ။
တခ်ိဳ ့က အမ်ိဳးလိုက္သည္ ။ တခ်ိဳ ့က ခႏၶာကိုယ္ဓါတုဓါတ္မ်ားအေပၚတည္သည္ ။ ကိုယ္ အေလးခ်ိန္ေပၚ တည္သည္ ။ အစားအေသာက္(ကာဘိုဟိုက္ဒရိတ္ ကစီဓါတ္မ်ားေသာ အစားအစာ)၊ ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဳနည္းျခင္း ၊ အေလ့အထအေပၚ တည္သည္ ။ ေဟာ္မုန္းဓါတ္ မ်ားျပားမွဳသံုးစြဲရမွဳေပၚ တည္သည္ ။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မွဳ ေပၚတြင္တည္သည္ ။ ေက်ာက္အျဖစ္မ်ားရျခင္း အေၾကာင္း ကို 4 F - Fat , Female , Fertile , Forty ဟူ၍ အမွတ္ရ လြယ္ေအာင္ ဆိုၾကသည္ ။ ( သို့့ေပမဲ့လည္း ၄၀ ဝန္းက်င္ ကိုယ္ဝန္သည္ မိန္းမ ဝဝ ၾကီး ကို ေတြ ့တိုင္း သူ ့တြင္ သည္းေျခေက်ာက္ရွိလား ဟူ၍ သြားမေမးမိပါေစႏွင့္ ၊အဆင္မသင့္လွ်င္ သင္ အရိုက္ခံရနိုင္ပါသည္ ... း))) နဂိုေရာဂါအခံ ၊ ဆီးခ်ိဳ ၊ အခ်ိဳ ့ ေသြးအားနည္းေရာဂါ .. ဥပမာ Sickle cell anemia ၊အသည္းေျခာက္ေရာဂါ စသျဖင့္ ရွိသူမ်ားတြင္လည္း သည္းေျခေက်ာက္တည္မွဳ ပိုမ်ားတတ္သည္ ။

ဘယ္လို ခံစားရမလည္း ။
သည္းေျခတြင္ ေက်ာက္တည္သူတိုင္း နာက်င္တတ္သည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ ။ တခ်ိဳ့တြင္ သည္းေျခေက်ာက္မ်ား ကာလရွည္စြာ ရွိေနေသာ္လည္း ဘာမွ ဒုကၡမေပး၊ မနာမက်င္ျဖင့္ တသက္လံုး ေနသြားၾကရသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္ ။ ကံေကာင္းေလစြ ။ ထိုသူမ်ား အတြက္ မည္သည့္ ကုသမွဳမွ် မလိုအပ္ပါ ။
ထိုေက်ာက္ တစ္လံုး သို့မဟုတ္ ေက်ာက္မ်ားေၾကာင့္ သည္းေျခအိတ္ႏွင့္ သည္းေျချပြန္တို ့ ေယာင္ရမ္း ပိတ္ဆို ့ပါက အသည္းေနရာဝန္းက်င္ ( ယာဘက္ဝမ္းဗိုက္ အေပၚပိုင္း ) တြင္ ျပင္းထန္စြာ နာက်င္တတ္သည္ ။ ေဇာေခၽြးမ်ားျပန္သည္ထိ မခံမရပ္နိုင္ေအာင္ နာက်င္နိုင္သည္ ။ အသည္းႏွင့္ သည္းေျခမွာ နီးကပ္စြာရွိေနသျဖင့္ အသည္းေယာင္ျခင္းႏွင့္ သည္းေျခေယာင္ျခင္းတို ့ေၾကာင့္ နာက်င္ေသာ ေနရာမွာ အတူတူပင္ျဖစ္ျပီး ထင္ေယာင္ ထင္မွား ျဖစ္ေစနိုင္သည္ ။ တခ်ိဳ့မွာ နာက်င္ျခင္း အျပင္ အန္ျခင္း ။ ရင္ေခါင္း ေတာင့္ျခင္း ၊ ရင္ျပည့္ ရင္ကယ္ျဖစ္ျခင္း ၊ ခ်မ္းတုန္ျခင္း ၊ အဖ်ားတက္ျခင္း ၊ အသားဝါျခင္း ၊ ဆီးဝါျခင္း ၊ တို့ ရွိသည္ ။ သည္းေျချပြန္မၾကီးတြင္ ေက်ာက္ပိတ္ဆို ့ေနပါက ရႊံ ့ႏွစ္ေရာင္ ဝမ္း ( clay color stool ) သြားတတ္ျပီး အသားအေရ ယားယံတတ္သည္ ။

ဘယ္လို ကုသမလည္း ။
ေက်ာက္ေၾကာင့္ နာပါက ၊ ( မၾကာခဏ နာက်င္ေနပါက ) အေနာက္တိုင္း ေဆးပညာ အရ ခြဲစိပ္ကုသျခင္းကို စဥ္းစားၾကေလသည္ ။ နာက်င္ေနေသာ အခ်ိန္တို အတြင္း နာက်င္မွဳ ေပ်ာက္ကင္းေစရန္ ေဆးဝါးမ်ား ( ေသာက္ေဆး ၊ထိုးေဆး မ်ား) ျဖင့္ေတာ့ ဦးစြာ ကုသၾကပါသည္ ။ အန္ေနလွ်င္ အအန္သက္သာေဆး၊ အဖ်ားတက္ လွ်င္ အဖ်ားက်ေဆး အျပင္ ပဋိဇီဝ ပိုးသတ္ေဆး မ်ား ေပးျခင္း ျဖင့္ ရွိေသာ လကၡဏာ မ်ားကို သက္သာေစရန္ ေဆးမ်ားေပးၾကသည္ ။ တခ်ိဳ ့ကလည္း ေက်ာက္ေပ်ာ္ေဆးမ်ား( Ursodeoxycholic acid , Chenodeoxycholic acid စသည္တို ့) ေသာက္ရန္ညႊန္းၾကသည္ ။ ေက်ာက္ေပ်ာ္ေဆးမွာ လေပါင္းမ်ားစြာ၊ တခ်ိဳ ့မွာ ႏွစ္ခ်ီ၍ ေသာက္ရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ အသံုးနည္းၾကသည္ ။အဆိုပါ ေဆးကို မေသာက္ပဲ ျဖတ္ထားလိုက္ပါက တခ်ိဳ ့လူနာမ်ားမွာ ေက်ာက္ျပန္တည္တတ္သည္ ။သို ့ျဖစ္၍ ခြဲစိပ္ ကုသျခင္းကို ဦးစားေပး စဥ္းစားၾကသည္ ။

ခြဲစိတ္ကုသရာတြင္ ယခင္က သမားရိုးက် ခြဲနည္းျဖင့္ ယာဘက္ဝမ္းဗိုက္တြင္ ၁၀ စင္တီမီတာေက်ာ္ေသာ ဒါးရာရွည္ၾကီးျဖင့္ ဗိုက္ဖြင့္ကာ ေက်ာက္ရွိေနေသာ ၊ ေယာင္ေနေသာ သည္းေျခအိတ္ကို ျဖတ္ထုတ္ရသည္ ။ တိုးတက္ေနေသာ ေဆးပညာ ေၾကာင့္ ယခုေခတ္တြင္ေတာ့ ၁ စင္တီမီတာမွ်သာ ရွိေသာ အေပါက္ငယ္ေလး ၃ ေပါက္ျဖင့္ တယ္လီဗီးရွင္းၾကည့္သကဲ့သို ့ ျပြန္ ကရိယာ မွ တဆင့္ သည္းေျခအိတ္ ႏွင့္ ေက်ာက္ကို ျဖတ္ထုတ္ ဖယ္ရွား နိုင္ျပီ ျဖစ္သည္ ။ Laparoscopic cholecystectomy ဟုေခၚသည္ ။ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဆရာဝန္က ခြဲစိတ္ေပးပါက မိနစ္ ၂၀ မွ် အခ်ိန္အတြင္း ေအာင္ျမင္ျပီးစီးနိူင္သည္မို ့ ေၾကာက္မက္ဘြယ္ရာ ခြဲစိတ္မွဳမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါ ။

ခြဲစိတ္ဖို ့ ေၾကာက္ရြံ ့ ေနေသာ လူနာ မ်ားအဖို ့ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ ့ျခင္းမွ ကင္းေဝးေစနိုင္မည္လည္း ဟု သိလိုပါသလား ။ ဆႏၵေတြ မေစာပါႏွင့္ ၊ ေျပာျပပါမည္ ။ ေဖါက္သည္ခ်ပါမည္ ။ ယံုၾကည္စြာ က်င့္သံုးပါက အက်ိဳးထူးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးစြာ ေျပာလိုပါသည္ ။ ကိုယ္ေတြ ့ၾကားရ ျမင္ရ သည္မ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္း မွ်ေဝေပးလိုက္ပါသည္ ။

ကၽြနု္ပ္ ႏွင့္ ညီမငယ္တို ့၂၀၁၀ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ေန ့နံနက္ပိုင္းက အမွတ္ ၃၈၃ ၊ပထမထပ္၊ က်ိဳက္ကဆံလမ္း ၊ (တာေမြ အခြန္လြတ္ေစ်း အနီး )တြင္ ေနထိုင္ေသာ ၊ မခြဲစိတ္ပဲ သည္းေျခေက်ာက္ ေပ်ာက္ကင္းသြားေသာ အျငိမ္းစား အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ ဦးသန္းဝင္း ထံ သြားေရာက္ေတြ ့ဆံု အကူအညီ ေတာင္းျပီး ၊ သိရွိရေသာ ေအာက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ား အား လက္ဆင့္ကမ္း လိုက္ပါသည္ ။ ဦၤးသန္းဝင္း ေပးေဝ လိုက္ေသာ လက္ကမ္းစာရြက္ မွာ ပံုတြင္ ျပထားသည့္အတိုင္း ရွိျပီး သဲကြဲေစရန္ ထပ္ဆင့္ ျပန္လည္ ေရးသားျပလိုက္ပါသည္ ။




သည္းေျခအိတ္ေက်ာက္တည္ေရာဂါေပ်ာက္ေဆးနည္း အခမဲ့ေပးသည္ ။ ဦးသန္းဝင္း ဖုန္း ၀၉၅၀၇၀၁၅၇ ။

လက္ဆင့္ကမ္းမွ်ေဝေပးပါ
ဤစာတမ္းကို ယခင္က သင္လက္ခံရရွိျပီး ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္ ။ ဤ ေဆးနည္းသည္ အမွန္တကယ္ စြမ္းပါသည္ ။ Dr . Lai Chiu-Nan ၏ အေၾကာင္းႏွင့္ ဤေဆးနည္းျဖင့္ ကုသေပ်ာက္ကင္းသူမ်ား၏ ကိုယ္ေတြ ့တင္ျပခ်က္မ်ားကို အင္တာနက္ေပၚတြင္ ရွုာနိုင္ပါသည္ ။ “ ေကာင္းေသာအရာမ်ားကို အျမဲလက္ဆင့္ကမ္းပါ ” ။



သဘာဝနည္းျဖင့္ သည္းေျခေက်ာက္ကို ဖယ္ရွားနည္း ။
(Dr . Lai Chiu-Nan နည္းေပးသည္ )
ဤေဆးနည္းျဖင့္ ကုသေပ်ာက္ကင္းသူ မ်ားပါသည္ ။ အကယ္၍ သင္ကိုယ္တိုင္ သံုးစြဲ၍ ေပ်ာက္ကင္းလွ်င္လည္း ဤေဆးနည္း ကို အျခားသူမ်ားသို ့ လက္ဆင့္ကမ္းေပးပါ ။
Dr . Lai Chiu-Nan သည္ ဤေဆးနည္းကို အခမဲ့ မွ်ေဝသည္ျဖစ္ရာ သင္သည္လည္း လူအမ်ားကို အခမဲ့ မွ်ေဝပါ ။တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ သင့္ထံမွတဆင့္ၾကားျပီး ဤေဆးနည္းေၾကာင့္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းခဲ့ျခင္းပင္လွ်င္ သင္ရရွိေသာဆုလာဘ္ဟုမွတ္ယူပါ ။
သည္းေျခေက်ာက္သည္ လူတိုင္း၏စိုးရိမ္သည့္အခ်က္ေတာ့မဟုတ္ပါ ။သို ့ရာတြင္ လူတိုင္းတြင္ရွိသည့္အရာျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ုပ္တို ့အားလံုးသည္ စိုးရိမ္သင့္ေပသည္ ။ ထို ့အျပင္ သည္းေျခေက်ာက္သည္ ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္ေစနိုင္သည္ ။ Chiu-Nan က “ ကင္ဆာေရာဂါဆိုသည္မွာ မည္သည့္အခါမွ် ေရွးဦးဆံုး ျဖစ္ေသာေရာဂါ မဟုတ္ပါ ။” ဟုေထာက္ျပခဲ့ပါသည္ ။ “ အမ်ားအားျဖင့္ ကင္ဆာျဖစ္ေစေသာ အျခားျပသနာအမ်ားအျပားရွိပါသည္ ။ တရုတ္ျပည္တြင္ ကၽြန္မ၏ သုေတသနျပဳခ်က္အရ ကင္ဆာေရာဂါ ေဝဒနာသည္မ်ားသည္ အမ်ားအား ေက်ာက္တည္သူမ်ားျဖစ္ၾကေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ားေတြ ့ရွိရပါသည္။ ကၽြန္ုပ္တို ့အားလံုးတြင္ သည္းေျခေက်ာက္မ်ားရွိပါသည္ ။ အၾကီး အေသးႏွင့္ အနည္းအမ်ားသာ ကြာျခားပါသည္ ။
သည္းေျခေက်ာက္တည္ေသာေရာဂါ၏ လကၡဏာ တစ္ခုမွာ အစာကို မ်ားမ်ားစားျပီးေနာက္ ဝမ္းပိုက္ ျပည့္အင့္ ေဖါင္းကားလာသကဲ့သို ့ခံစားရျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ အစာမေၾကသကဲ့သို ့လည္း ခံစားရပါသည္ ။ အကယ္၍ ေရာဂါအေျခအေနဆိုးပါက အသည္းတဝိွဳက္တြင္ နာက်င္မွဳကို ခံစားရပါမည္ ” ဟုလည္း ေျပာျပပါသည္ ။
အကယ္၍ သင့္တြင္ သည္တြင္ သည္းေျခေက်ာက္တည္ေနသည္ဟုထင္လွ်င္ သဘာဝနည္းျဖင့္ သည္းေျခေက်ာက္ ဖယ္ရွားနည္းကို Dr . Lai Chiu-Nan က ေအာက္ပါအတိုင္း နည္းေပးထားပါသည္ ။
အသည္းႏွင့္ သည္းေျခေက်ာက္တို ့သည္ တစ္နည္းတစ္ဖံု ဆက္စပ္ေနၾကသည္ ျဖစ္ရာ ေအာက္ပါကုသနည္း ( သို ့မဟုတ္ ) ေဆးနည္းသည္ အသည္းအားနည္းသူမ်ား အတြက္လည္း သင့္ေလွ်ာ္ပါသည္ ။

စနစ္တက် စားေသာက္ေနထိုင္ျခင္းျဖင့္ ကုသနည္း ( သို ့မဟုတ္ ) ေဆးနည္း ။
၁ ။ ပထမ (၅) ရက္တြင္ ေန ့စဥ္ ပန္းသီးေဖ်ာ္ရည္ (Apple Juice ) ၄ ခြက္ ေသာက္ပါ ။ ( သို ့မဟုတ္ ) ပန္းသီး ေလး၊ ငါး လံုး စားပါ ။ ( ပန္းသီး ေဖ်ာ္ရည္ သို ့မဟုတ္ ပန္းသီး မိမိ ႏွစ္သက္ရာ စားေသာက္နိုင္သည္) ။ ပန္းသီးရည္သည္ သည္းေျခေက်ာက္မ်ားကို ေပ်ာ့ေစနိုင္ပါသည္ ။ ထို ၅ ရက္ အတြင္း အစားအစာကို ပံုမွန္ စားသံုးပါ ။

၂ ။ ၆ ရက္ ေျမာက္ေသာေန ့တြင္ ညစာ မစားဘဲ ေနပါ ။

၃ ။ ထိုေန ့ည ၆ နာရီတြင္ ဆားခါး ( Epsom salt ) (MgSO4 ) တစ္ဇြန္းကို ေရ ေႏြးေႏြး တစ္ဖန္ခြက္ႏွင့္ ေသာက္ပါ ။

၄။ ည ၈ နာရီတြင္ အထက္ပါအတိုင္း ဆားခါး တစ္ဇြန္း ထပ္ေသာက္ပါ ။
ဆားခါးသည္ သည္းေျခအိတ္ ျပြန္မ်ားကို ပြင့္ေစပါသည္ ။

၅။ ည ၁၀ နုာရီတြင္ သံလြင္ဆီ ( သို ့မဟုတ္ ) ႏွမ္းဆီ ပန္းကန္လံုး တစ္ဝက္ ကို လတ္ဆတ္ေသာ သံပုရာရည္ ပန္းကန္လံုး တစ္ဝက္ ႏွင့္ ေသာက္ပါ ။ အဆိုပါ ႏွစ္မ်ိဳးကို ေသခ်ာစြာ ေရာ ေမႊျပီးမွ ေသာက္ပါ ။ ဆီသည္ သည္းေျခေက်ာက္မ်ားကို ေခ်ာေမြ ့စြာ ထြက္ေစနိူင္ပါသည္ ။

( မွတ္ခ်က္ ။ ။ ပန္းကန္ တစ္လံုးစာ = ၂၅၀ မီလီ လီတာ ။
သံပုရာရည္ ပန္းကန္လံုး တစ္ဝက္ = သံပုရာသီး ၁၀ လံုး ခန္ ့ )

ေနာက္ တစ္ေန ့ ဝမ္းသြားေသာအခါ ဝမ္းထဲတြင္ အစိမ္းေရာင္ ေက်ာက္တံုးမ်ားကို ေတြ ့ရပါမည္ ။ Dr . Lai Chiu-Nan က “ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေက်ာက္ေတြက မစင္ရဲ ့ အေပၚပိုင္းမွာ ရွိတတ္ပါတယ္ ။ေရတြက္ၾကည့္ခ်င္ရင္လည္းရပါတယ္ ။ ေက်ာက္တံုး ၄၀ - ၅၀ ကေန ၁၀၀ ေလာက္ အထိ က်တဲ့လူေတြလည္း ေတြ ့ဖူးပါတယ္ ။ တကယ္မ်ားတာပါ ” ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ပါသည္ ။

ဤ ေဆးနည္းကိုအျခားသူမ်ားသို ့ လက္ဆင့္ကမ္း၍ အခမဲ ့ မွ်ေဝေပးျခင္းျဖင့္ ကူညီပါ ။

(ဤေဆးနည္းကို ဦးသန္းဝင္း က အဂၤလိပ္ဘာသာမွ ျမန္မာဘာသာသို ့ ျပန္ဆိုထားပါသည္ ။)
...................................................................................................................................................................................................................
ဦးသန္းဝင္း ဆိုသူမွာ အျငိမ္းစား အင္ဂ်င္နီယာၾကီး တစ္ဦးျဖစ္သည္ ။ သူ၏ ဇနီးမွာလည္း အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ျပီး ႏွစ္ဦးစလံုး ေဖၚေရြၾကသည္။ဘုရား တရားၾကည္ညိဳၾကသည္ ။ သူကိုယ္တိုင္ သည္းေျခေက်ာက္တည္ျခင္း ေဝဒနာကို နာက်င္စြာ ခံစားခဲ့ရျပီး ဆရာဝန္မ်ားျဖင့္ ျပသရာ ခြဲစိတ္ကုသဖို ့ ေျပာသျဖင့္ ၂၀၁၀ ဇြန္လ ဆန္းတြင္ ခြဲစိတ္ရန္ ရက္ခ်ိန္းယူထားျပီး ျဖစ္ရာ မွ သူ၏ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးက အင္တာနက္တြင္ ရွာေဖြ ေတြ ့ရွိေသာ အထက္ပါ ေဆးနည္းအား ကူးယူ ျပသ သျဖင့္ ၊ ထိုနည္းအတိုင္း စားသံုးခဲ့ရာ၊ မခြဲ မစိတ္ မနာမက်င္ပဲ ၊ တပါတ္ခန့္ သာ ၾကာျမင့္ေသာ အခ်ိန္ျဖင့္ သည္းေျခေက်ာက္မ်ား ေပ်ာက္ကင္းခဲ့ရပါသည္ ။ သို့ ျဖစ္၍ သူ ့လို ခံစားေနၾကရေသာ ေဝဒနာသည္ လူအမ်ား တြင္ ဤေရာဂါမွ ေပ်ာက္ကင္းေစလိုေသာ ေစတနာ ေမတၱာ တို ့ျဖင့္ ၊ အခေၾကးေငြ လံုးဝ ( လံုးဝ ) မယူပဲ ၊ သူ ့ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ ၊ကာယ၊ ဥာဏအားႏွင့္ ေငြေၾကး စိုက္ထုတ္ကာ ဤေဆး အညႊန္း ၊ နည္းလမ္း ၊ ေသာက္သံုးပံု အေသးစိတ္ကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ျဖင့္ ရွင္းလင္း ေျပာၾကား ေပး ေနပါသည္ ။သူ ့ထံသို ့ လူကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ ေမးၾကားလိုပါက ဖုန္းျဖင့္ တစ္ရက္ ၾကိဳတင္ ရက္ခ်ိန္းယူနိုင္ပါသည္ ။တျခားအခ်ိန္တြင္ ဆက္သြယ္သူမ်ားလြန္လွ၍ သူ ့ဖုန္းကို ပိတ္ထားတတ္သျဖင့္ ေန ့လည္ပိုင္း ေက်ာ္လြန္ျပီးမွ ဆက္ပါ ။

အၾကံေပးခ်က္ ။ ။
ပန္းသီးဝယ္ယူရာတြင္ အလံုးၾကီး အခြံနီ က ပိုေကာင္းသည္ ။ တရုပ္ျပည္မွ ဝင္သည္ ။ရန္ကုန္တြင္ ေနသူမ်ား အတြက္ သီရိမဂၤလာ ေစ်း ၊ ဒိုင္တြင္ ဝယ္ပါက စီးတီးမတ္ ထက္ တစ္ဝက္မွ် သက္သာသည္ ။ တစ္ေန ့ ၅ လံုး ဆိုေတာ့ ၅ရက္စာ ၂၅ လံုး ၊ အခြံမခြာပဲ ဝါးစားနိုင္ပါက ပိုေကာင္းသည္ ။ အမ်ားၾကီး စားရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ခ်ိဳ ့သူမ်ား ပါးစပ္နာ နိူင္သည္။ ပြန္းပဲ့ နိုင္သည္ ။ အစိတ္ေသးေသး အတံုးေသးေသးေလးမ်ား စိတ္ျပီး မနက္ ၂ လံုး ၊ ေန ့လည္ ၂ လံုး ၊ ည ၁လံုး တျမံဳ ့ျမံဳ ့ ဝါးစားပါ ၊ လံုးဝ မဝါးနိူင္ေတာ့ပါက သစ္သီးေဖ်ာ္စက္ ျဖင့္ ၾကိတ္ျပီး စားပါ ။ သံဓါတ္မ်ားေသာ သစ္သီး ျဖစ္သျဖင့္ အေရာင္အဆင္းေတာ့ မလွမပ ျဖစ္ေနမည္ ၊ဝမ္းလည္းခ်ဳပ္ေစတတ္သည္ ။ ေရာဂါေပ်ာက္ရန္ ၾကိဳးစားျပီး စားေပးပါ ။ သံလြင္ဆီမွာ ဝယ္ရမလြယ္ ( သို့မဟုတ္ ) ေစ်းပိုၾကီးတတ္သျဖင့္ ႏွမ္းဆီ ကို သံုးပါ ။ အာနိသင္ျခင္းတူတူပင္ျဖစ္သည္ ။

ဝမ္းမခိုင္ေသာ ညီမငယ္ေလးတေယာက္လည္း ထိုနည္းအတိုင္း လိုက္နာ စားသံုးခဲ့ရာမွ ဆားခါးႏွင့္ ႏွမ္းဆီ ၊ သံပုရာရည္ မ်ား မေသာက္ရေသးမီ (၅ ) ရက္ေျမာက္ ေန ့တြင္စတင္၍ ဝမ္းထဲမွတဆင့္ သည္းေျခေက်ာက္မ်ား ထြက္က်ျပီး ၊ ေနာက္ တစ္ရက္ ဆားခါး ၊ ႏွမ္းဆီ ၊ သံပုရာရည္ အစြမ္းေၾကာင့္ ဆက္လက္ ဝမ္းေလွ်ာ သည္ ။ ယခုအခါတြင္ သည္းေျခ ေက်ာက္ ႏွိပ္စက္မွဳေၾကာင့္ နာက်င္မွဳ မ်ား ကင္းေဝးကာ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနျပီ ျဖစ္ပါသည္ ။( သူ ့ဓါတ္ပံုမ်ားကို တင္ျပလိုေသာ္လည္း ခြင့္ျပဳခ်က္ မရသျဖင့္ အဆိုပါ ေက်ာက္တံုး မ်ိဳး ဆင္တူမ်ား ၊ ပံုမ်ား ကို အင္တာ နက္တြင္ ရွာေဖြ ျပီး ကူးယူ ေဖၚျပလိုက္ရပါသည္ )

အလားတူ ေဝဒနာ ခံစားေနၾကရသူမ်ားလည္း မခြဲမစိတ္ရပဲ သည္းေျခေက်ာက္ ေရာဂါမွ ေပ်ာက္ကင္းနိုင္ၾကပါေစ ။ ေက်ာက္ဖို့ေကာင္းေပမဲ့ ေက်ာက္စရာ မလိုေတာ့တဲ့ ဒီေက်ာက္တံုးမ်ားေၾကာင့္ သည္းေျခအိတ္ ဖယ္ထုတ္ခံရျပီး အမွတ္သည္းေျခ မရွိသူမ်ား အျဖစ္မွ လြတ္ကင္းၾကပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္ ။

ခ်မ္းေျမ ့ပါေစ။


source : http://www.kiki-idiotlove.com/2010/09/blog-post_08.html

၁။ ဆံုး႐ံႈးသြားတဲ့အခ်ိန္မွ မိမိပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာကို သိတယ္။

၂။ မွတ္သားသင့္တာကိုမွတ္သားၿပီး ေမ့သင့္တာကိုေမ့ရမယ္။
ေျပာင္းလဲႏိုင္တာကို ေျပာင္းလဲၿပီး မေျပာင္းလဲႏိုင္တာကို
သင္လက္ခံႏိုင္ရမယ္။

၃။ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ၀မ္းနည္းမႈကို မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေစတယ္။

၄။ သူ႔အတြက္နဲ႔မ်က္ရည္မက်သင့္ဘူး။ သူသင့္ကိုခ်စ္တာမွန္ရင္
သူ႔အတြက္နဲ႔မ်က္ရည္က်ေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူကသင့္ရဲ့ မ်က္ရည္ကို
က်ခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။

၅။ ၾကည္ႏူးေနတဲ့ ခ်စ္သူေတြရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ အနမ္းေတြအတြက္ျဖစ္တယ္။
ရန္ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကေန ထြက္လာတာကေတာ့ တေယာက္ကို
တေယာက္နာက်င္ေစတဲ့ စကားေတြပါပဲ။

၆။ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ တစ္ခုခုေပ်ာက္သြားလို႔ လိုက္႐ွာေနသလိုပဲ
ဘယ္လို႐ွာ႐ွာမေတြ႕ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွာု ျပန္ေတြ႕သလိုေပါ့။
ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာသင့္နံေဘးမွာပါ။

၇။ မ်က္ရည္စက္ရဲ့ အပူခ်ိန္ဟာ ၅၃၀℃ ျဖစ္တယ္။ အျပင္ေလာကရဲ့ေအးစက္မႈေၾကာင့္
မ်က္ရည္စက္က်ခ်ိန္မွာ ၅၃℃ သာက်န္ေတာ့တယ္။

၈။ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ အလိုလိုက္ျခင္းဟာ မတူပါဘူး။ အလိုလိုက္ရင္
ဘာမွမေျပာလဲရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္မွာ အဲလိုလုပ္လို႔မရဘူး။

၉။ လူ႔ဘ၀မွာ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ အခ်စ္ေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုၿပီး
စာေမးပြဲႀကီးေလးခုမွာ ပ်မ္းမွ်ေအာင္မွသာ ေအာင္ျမင္မွာပါ။ တစ္ခုထဲမွာ
အာ႐ံုစူးစိုက္ေနလို႔လဲ ဒီလူ႔ဘ၀ မွာ ေအာင္ျမင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

၁၀။ ငါးေလးကေျပာတယ္ သင္ငါ့ရဲ့မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္ေတြကို ေတြရမွာမဟုတ္ဘူး။
ငါးေလးက ေရထဲမွာေနလို႔ပါ။
ေရကေျပာတယ္ ငါးရဲ့မ်က္ရည္ကို ေရကခံစားရတယ္တဲ့ ငါးေလးကေရရဲ့ ရင္ထဲမွာ႐ွိလို႔တဲ့။

၁၁။ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ လွပတဲ့ ပန္းေလးအသြင္နဲ႔ သင့္ေဘးမွာ႐ွိတဲ့သူေတြကို
ေမြးရနံ႔နဲ႔ သင္းေစရမယ္။

၁၂။ တစ္မိနစ္အတြင္းမွာ လူတစ္ေယာက္ကို သိႏိုင္တယ္။ တစ္နာရီအတြင္း
လူတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္သက္ႏိုင္တယ္။ တစ္ရက္အတြင္းမွာ သင္သူ႔ကို ခ်စ္ႏိုင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ တသက္လံုးအခ်ိန္ေတြကုန္သြားေပမဲ့ သင္သူ႔ကို ေမ့ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

၁၃။ သင္ဦးတည္ရာ႐ွိေနရင္ သင္ဟာဘယ္ေနရာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာအေရးမႀကီးပါဘူး။

၁၄။ ဘယ္အရာမဆို အဘက္ဘက္ေသာ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္ရတယ္။

၁၅။ ဘ၀ခရီးလမ္းဆိုတာ ယံုၾကည္ခ်က္႐ွိတဲ့သူအတြက္ ခင္းထားေပးပါတယ္။

၁၆။ ေပ်ာ႐ႊင္မႈကို ေ၀မွ်လိုက္ရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ ႏွစ္ဆပါ။ Sorrw share is
sorrow half, Joy share is Joy double.

၁၇။ အျမင့္ဆံုးကိုမွန္း အေကာင္းဆံုးကိုႀကိဳးစားၿပီး အဆိုးဆံုးအတြက္ျပင္ဆင္ထားပါ။

၁၈။ လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကို အခ်ိန္နဲ႔အခြင့္အေရး ကို႐ွာပါ။
မလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္အတြက္ ဆင္ေျခကိုေတာ့ ႐ွာပါ။

၁၉။ သိရက္နဲ႔ ႐ူးမူးေနတာ အရက္အျပင္ အခ်စ္ပါ။

၂၀။ ငါတို႔ေတြ အခြင့္အေရးမ႐ွိတာမဟုတ္ဘူး။ အခြင့္အေရးကမ်က္စိေ႐ွ႕မွာပါ။
ျပန္စဖို႔ သတၱိမ႐ွိတာပါ။

၂၁။ အရသာမ႐ွိတဲ့ ေရကို ၿငီးေငြ႔တယ္လို႔ ဘယ္သူမွမေျပာသလို
ေအးေဆးၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ကို ဘယ္သူက ၿငီးေငြ႔မွာလဲ။

၂၂။ လိုခ်င္တဲ့အခ်စ္ကို မရရင္ ရေနတဲ့အခ်စ္ကို သင္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ။

၂၃။ အေ႐ွ႕ဘက္ကေနထြက္လို႔ အေနာက္ဘက္ကို ေန၀င္သြားသလို စိတ္ညစ္လဲတစ္ရက္
ေပ်ာ္လဲတစ္ရက္ ေပါ့။ တစ္ခုခုကို သင္ရင္ဆိုင္ိတဲ့အခ်ိန္မွာ
သင္ရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သတၱိကမွ််တေနမယ္ဆိုရင္ သင္လဲေပ်ာ္မယ္
စိတ္လဲခ်မ္းသာမယ္။

၂၄။ သင္ျမတ္ႏိုးတက္ရင္ သင္ပိုင္ဆိုင္ထားတာကအေကာင္းဆံုးပါ
သင္အတၱႀကီးေနမယ္ဆိုရင္ သင္ပိုင္ဆိုင္ထားတာေတာင္ဆံုး႐ႈံးႏိုင္ပါတယ္။

၂၅။ အခ်စ္မွာလိုအပ္တာ ပြင့္လင္းမႈ၊ အေခ်အတင္ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ညိႈႏိႈင္းရမယ္။
စိတ္တိုတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ကို ေအးေအးထားရမယ္၊ ေပ်ာ္႐ႊင္တာေတြကို
ေ၀မွ်ရမယ္။

''စိုးရိမ္ေပလို႔သာပဲ''

ကိုေနာင္ေနာင္ ရွင့္ကိုကၽြန္မေၾကာက္တယ္ရွင့္
ဘာျဖစ္လို႔လဲ
ရွင္ကၽြန္မကို အဓမၼက်င့္မွာစိုးလို႔ေပါ့
ဟာ . .မဟုတ္တာဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကငါးထပ္တိုက္ေပၚမွာ၊
က်ဳပ္ကပထမထပ္မွာရွိေနတဲ့ဟာကို၊
ဒါဆိုကၽြန္မဆင္းလာခဲ႔မယ္ေလ



''အတို႔တကာ အတိုဆံုးနဲ႔ အျပည့္စံုဆံုး ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္''

ေကာလိပ္တစ္ခုရွိ စာသင္ခန္းတစ္ခုတြင္
ျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္ၿပီးၿပီး
တိုႏိုင္သမွ်တို၊ အဓိပၸါယ္ရွိႏိုင္တဲ့
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုေရးခိုင္းပါတယ္။အဲ့ဒီထဲမွာ
ပါရမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့
၁ ။ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ
၂ ။ အိမ္ေထာင္မႈဆိုင္ရာ
၃ ။ ထူဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ရာ - ေတြပါ၀င္ရမယ္တဲ့...
တစ္တန္းလံုးမွာ အေကာင္းဆံုးအဆင့္ ( +A ) ရသြားတဲ့ အေၾကာင္းအရာကေလးကေတာ့ "
ဘုရားေရ... ငါ့ကိုယ္၀န္. ဘယ္သူနဲ႔ပါလိမ့္ " တဲ့..... :


''Myanmar Internet football''

ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ ….. အခုခ်ိန္မွာ ရာသီဥတုကေတာ့ net ကစားသမား ေတြအၾကိဳက္ေပါ့
ခင္ဗ်ာ …
မီးက တဖြဲဖြဲ လာေနပါတယ္ ခင္ဗ် …….. အခု publlic access centre က
စေပ:ျပီခင္ဗ်
data ကိုေဒါင့္ျဖတ္တင္တယ္ ခင္ဗ် …… မရဘူးခင္ဗ်ာ .. ဒိုင္လူၾကီး ကိုပုဂံ က
အနီေရာင္ access denie ျပထားတယ္ ခင္ဗ်
ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္ေၾကညာေနစဥ္ အတြင္းမွာပဲ data ကို tel exchange
ကျပန္တင္လိုက္ျပန္ျပီ ခင္ဗ်ာ
မရျပန္ဘူးခင္ဗ်ာ ….. အြန္လိုင္: ups down တယ္တဲ့ခင္ဗ်ာ ….. data ဟာ
လိမ့္ကာလိမ့္ကာနဲ႕ ပ်က္သြားျပီ ခင္ဗ်
အခု ဂိုးသမား ကို administrator က ပိုက္ေဘာမိထားတယ္ ခင္ဗ်ာ ….. gtalk
ကေနေတြ.တာလို. ေျပာပါတယ္ခင္ဗ်ာ
ဟုတ္ကဲ့ အခု တဖတ္အသင္းက ကစားကြက္ကို ေျပာင္းကစားမယ္. ပုံစံပဲခင္ဗ်
port forwording နဲ႕ေျပာင္းခ်ိတ္တယ္ခင္ဗ်ာ …. ဒါေပမယ္.
အေတြ.အၾကဳံရင့္က်တ္တဲ့ ဘတ္တန္းကစားတဲ့ epc က
မီးကို ျဖတ္ခ်တယ္ ခင္ဗ်ာ ….. ဟုတ္ကဲ့ တကယ္.ကို အခတ္အခဲ ပါပဲခင္ဗ်ာ
ခ်စ္ခင္ေလးစား ရပါေသာ netျမင္အသံမၾကား သုံးစြဲသူ မိဘျပည္သူ အေပါင္:တို႕
ခင္ဗ်ာ
အခု ကြၽန္ေတာ္ေၾကညာေနစဥ္ အတြင္းမွာပဲ back bone ေဒါင္းသြာ:ျပီ
ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပြဲကိုရပ္နားလိုက္ရပါေၾကာင္း


''Visa မပါဘဲခ်စ္ခဲ့သူမ်ား''

ခ်စ္သူ…………………..

ျမန္မာျပည္မာ H5N1 ျဖစ္တုန္းက
ငါဟာမေၾကာက္ရြံခဲ့ပါဘူး ။ ။
ၾကက္သားကိုေရွာင္ ေဆးစစ္ေအာင္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူ………………

ဘတ္(စ္)ကားခေတြေစ်းတက္လို ့လည္း
စိတ္မပ်က္ခဲ့ပါဘူး ။ ။
တက္ၿပီးၿပန္မက် ဘတ္(စ္)ကားခဆိုၿပီး
ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူ………….
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္
gtalk banned ခံရလို ့လည္း
ေနာက္မဆုတ္ခဲ့ပါဘူး ။ ။
ေကြ ့ပတ္ေရွာင္ရွား freedom အားနဲ ့
chatting စြမ္းအားတက္ေစခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူ…………….

chatting အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့
ေန ့မအားညမအား အလုပ္မ်ားေနတဲ့နင့္ကို
ဘ၀တူဆိုတဲ့ခံစားခ်က္နဲ ့
လ်စ္လ်ဴရွုႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္သူ…………………..

နင္ online မွာရွိေနမယ္ဆို
power ေတြတက္ခါးေတြမ်က္ေနလည္း
အငတ္ငတ္အၿပတ္ၿပတ္နဲ ့
ဆက္ chat ေနပါ့မယ္ ခ်စ္သူ…………………

မ chat ရင္ မေနႏိုင္တာကလြဲလို ့
မေကာင္းမွုဟူသမွ်အကုန္လုပ္တတ္တဲ
့ငါ့ကို
နင့္ရဲ့ဘ၀ထဲက
ဆြဲမထုတ္လိုက္ပါနဲ ့ခ်စ္သူ…………..

chatting thesis နဲ ့ Internet course မွာ
solid distinction ရခဲ့တဲ့ နင္ရဲ့ကၽြမ္းက်င္မွုကို
account အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့စမ္သပ္ခဲ့မိတဲ့ ငါ့ရဲ့ IP address ကို
ရက္ရက္စက္စက္နဲ ့မစစ္ေဆးခ်င္ပါနဲ ့ ခ်စ္သူ…………….

နင့္ကို chat ၿပီးခ်စ္ခဲ့တာပါ ႏွပ္ၿပီးခ်စ္ခဲ့တာမဟုတ္လို ့
နင့္ရဲ့ talkey ေတြေအာက္ ၿပားၿပားေမွာက္ခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ့ႏွလံုးသားကို
ဒုတိယအႀကိမ္ ၿပန္အသက္သြင္းေပးပါအံုး ခ်စ္သူ…………….

မထြက္ခ်င္ေပမဲ့ အသက္ငင္ေနတဲ့
ငါ့ရဲ့ႏွလံုးသားကို
အလ်င္စလို delete မေခါက္လိုက္ပါနဲ ့ ခ်စ္သူ……………

ငါဟာငါ register လုပ္ခဲ့ၿပီး
ငါဟာငါေမ့ေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသား password ကို
နင္တစ္ေယာက္ထဲသိပါတယ္ ခ်စ္သူ…………………
ေက်းဇူးရွင္ chat senior မ်ားရဲ့

သြန္သင္ဆံုးမမွုကိုနားေယာင္ၿပီး firewall အထပ္ထပ္ခံထားတဲ့
နင့္ရဲ့ႏွလံုးသားကိုလည္း
ငါ hack လုပ္လို ့မရခဲ့ပါဘူး ခ်စ္သူ…………..

ခ်စ္သူ…………..
တကယ္ေတာ့…………..
ငါဟာနင့္ရဲ့ဘ၀ထဲကို
လိုင္စင္မဲ့ႏွလုံးသားတစ္ခု တင္သြင္းဖို ့ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့လူေလ ။ ။


''ကိုယ့္မိန္းမအေၾကာင္း ကိုယ္အသိဆုံးပ''

"ခင္ဗ်ားမိန္းမကို လူတစ္ေယာက္နမ္းဖို႔ႀကိဳးစာေနတာ ခုနကပဲ
ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့တယ္ဗ်"
"ဟုတ္လား၊ သူႀကိဳးစားတာေအာင္ျမင္သြားလား"
"ဟင့္အင္း"
"အဲဒါဆို ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး"


''ဒါကဒီလိုရွိပါတယ္''

ေမာင္ေခြးသည္ အိမ္စာစာအုပ္ကို ဆရာမအားေပးလုိက္ရာ ဆရာမက
ေမာင္ေခြး၏ စာအုပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ျပီးေနာက္

"ေဟ့ ေမာင္ေခြး။ ဒီဟာ မင္းေရးတာလား။ မင့္အေဖလက္ေရးနဲ႔တူေနပါလား။
မင္းဘာေျပာခ်င္ေသးသလဲ။"

ေမာင္ေခြးသည္အတန္ငယ္ေတြေနျပီးေ
နာက္

"ေၾသာ္ ကြၽန္ေတာ္ေရးတာပါဆရာမ၊ ႏို႔ေပမယ့္ ေဖ့ေဖ့ေဖာင္တိန္နဲ႕ေရးလုိ႔ ေဖ့ေဖ့
လက္ေရးျဖစ္ေနတာပါ။"

ဆရာမကေရာ ကြ်န္ေတာ့္ အေဖ လက္ေရးမွန္း ဘယ္လိုသိလဲ မသိဘူးေနာ္...

''သစၥာေဖါက္ရပုံ''

ေယာက်္ားအေပၚ သစၥာေဖါက္ရပုံအေၾကာင္းကို မိန္းမက ရွင္းျပေနသည္။
"ပိန္ခ်ဳံးၿပီး ထမင္းဆာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္၊ ကၽြန္မ သူ႔ကို
သနားသြားတယ္၊ ဒါနဲ႔ သူ႔ကို ေရခ်ဳိးခုိင္းၿပီး အစာေကၽြးလိုက္တယ္၊
အ၀တ္အစားလည္း ဆင္ေပးလုိက္တယ္။ သူက ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာတယ္၊ တစ္ဆက္တည္းက
အစ္မႀကီးရဲ႕ ေယာက်္ား အသုံးမျပဳတဲ့ ပစၥည္းရွိသလားလို႔ ေမးတယ္။ အဲဒီမွာ
ရွင္ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာကိုု အသုံးမျပဳတာ ၾကာၿပီပဲလို႔ သတိရလိုက္တယ္"

''လူမထြက္ဘူး''

ဒကာမတစ္ေယာက္သည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသို႔လာရာ

ဘုန္းၾကီးက ။ ။ ဟဲ့ဒကာမ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လာသတံုး။

ဒကာမ ။ ။ အရွင္ဘုရား လူထြက္မယ္ ၾကားလုိ႔ပါဘုရား။

ဘုန္းၾကီး ။ ။ ဟာ ဘုန္းၾကီးက လူထြက္တာ ဘယ္ကမၻာကမွမရွိဘူးဟ။
တစ္ေန႔က လာအပ္တဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ဟာဘယ္သူက
ေမြးတာတုံးဟ။
ဒကာမ ။ ။ တပည့္ေတာ္မက ေမြးတာပါဘုရား။

ဘုန္းၾကီး ။ ။ အိမ္း တစ္သက္လံုးမွတ္ထား၊ ဒကာမကသာ လူထြက္ သဟ။

''အခ်စ္ရဲ႕ ကံေခမွူ''

အမ်ိဳးသမီး နွစ္ဦးစကားေျပာေနၾကသည္..။
(ပ) အမ်ိဳးသမီး။ ။ " ကၽြန္မေယာက္်ားကေတာ့ တစ္ေလ်ွာက္လံုး ကံေခ ခဲ့တာပါ။
သူ႕ ကို သျဂိဳဟ္ခါနီး မွာေတာင္ သူကံလိုက္လာေသးတယ္ "
(ဒု) အမ်ိဳးသမီး။ ။ " ဘယ္လိုပါလိမ့္ "
(ပ) အမ်ိဳးသမီး။ ။ " ဒီလိုပါ၊ သူ႕ ကို ေျမျမဳပ္ဖို႕ တြင္းတူးေတာ့
ေရနံေၾကာကို ထိသြားတယ္ေလ "

''ေနာက္ဆံုးဆႏၵ''

"ခင္ဗ်ားရဲ႕ေရာဂါ အေျခအေနကေတာ့ သိပ္ျပီးဆိုးေနျပီဗ် ။ အဲဒီေတာ့
က်ဴပ္အေနနဲ႕ ရွင္းရွင္းပဲေျပာရေတာ့မွာပဲ.. ခင္ဗ်ားရဲ႕ေရာဂါဟာ
ကုလုိ႕မရေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားမေသခင္ ဘယ္သူ႕ကိုေတြခ်င္သလည္း"

ဆရာ၀န္က လူနာကိုဒဲ့ဒိုးေျပာလိုက္ရာ လူနာက ယခုလိုျပန္ေျပာသည္။

"ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ခ်င္တာေတာ့ ဆရာ့ထက္သာတဲ့ တစ္ျခားဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နဲ႕
ေတြ႕ခ်င္တာပါပဲ ဆရာရယ္.."ဟူ၏။

''အဖိုးတန္ထမင္းခ်က္''

မိန္းမ ။ ေမာင္ေရ .. လက္ရွိထမင္းခ်က္ကိုေတာ့ ျဖဳတ္ပစ္မွပဲ.. သူခ်က္တိုင္း
ဟင္းေတြတူးတာခ်ည္းပဲ။

ေယာက်္ား၊။ ျဖဳတ္ေတာ့ မျဖဳတ္ပစ္ပါနဲ႕ကြာ။ အရံထားပါ .. ေနာက္တစ္ေယာက္သာ
ထပ္ျပီးငွား။

မိန္းမ။ အို . ထမင္းခ်က္ ႏွစ္ေယာက္ၾကီးမ်ားေတာင္ ဘာလုပ္ဖုိ႕လည္းေမာင္ရဲ႕။

ေယာက်္ား၊ ညအိပ္ညေနလာတဲ့ ဧည့္သည္လာရင္ အခုလက္ရွိထမင္းခ်က္ကို
အခ်က္ခိုင္းရတာေပါ့ကြာ။ ဒါမွ ၾကာၾကာမတည္းမွာ။

''ဆက္စပ္မႈ''

“ ေဟ့ဂၽြန္ ၊ မင္းရဲ႕ထရမ္းပက္ကို ေရာင္းလိုက္တယ္လို႔ ငါၾကား
ရတယ္ ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”
“ ေဘးခန္းအိမ္က ေသနတ္ဝယ္တယ္လို႔ မေတာ္တဆ ငါသိ
လိုက္ရလို႔ေဟ့ ”

''ေၾကးနန္းစာ''

ေၾကးနန္း႐ံုးတြင္ျဖစ္သည္ ။ ေၾကးနန္းစာ႐ြက္ေပၚတြင္ အေဒၚ
ၾကီးတစ္ဦးက ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးကာ ေၾကးနန္း႐ံုး စာေရးမကို
ေပးသည္ ။
“ သမီး နာတာရွာ ၊ ေျမး အီဗန္ ႏွင့္ ပီတာတို႔ကို ႏွစ္သစ္ကူး
ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါသည္ ”
“ အားလံုးကို ႏွစ္သစ္ကူး ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါသည္
ဆိုရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား အေဒၚရယ္္ ”
“ ဟာ- ဒါေတာ့ မျဖစ္ဘူး တူမရယ္ ၊ ‘အားလံုး’ လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ ၊
သားမက္လုပ္တဲ့ အေကာင္ပါ ၊ ပါသြားလိမ့္မယ္ ”

''အစြမ္းထက္တဲ့ ေဆး''

မိမိ၏ျမင္းသည္ တစ္ခါတစ္ရံေနရာမွလံုးဝမေရြ႕ဘဲ ေခါင္းမာေန
တတ္သည္ႏွင့္ ျမင္းလွည္းဆရာသည္ တိရစၧာန္ဆရာဝန္ထံ လာေရာက္
အကူအညီေတာင္းသည္ ။
ဆရာဝန္က ေဆးဖေရာင္းတိုင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ( အစိမ္းေရာင္တစ္
ေခ်ာင္း ၊ အနီေရာင္တစ္ေခ်ာင္းျဖစ္သည္ ) ေပးကာ ဤသို႔ေျပာသည္ ။
“ ေနရာကမေရြ႕ဘဲ ေခါင္းမာေနရင္ အစိမ္းေရာင္အေခ်ာင္း
ကို ျမင္းရဲ႕စအိုထဲထည့္လိုက္ပါ ။ အဲ .. ျဖည္းျဖည္း ျဖည္းျဖည္းပဲသြား
ရင္ အနီေရာင္အေခ်ာင္းကိုထည့္ၾကည့္ပါ ”
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ တိရစာၦန္ဆရာဝန္ႏွင့္ ျမင္း
ပိုင္ရွင္တို႔ လမ္းတြင္ဆံုမိၾကသည္ ။
“ ဘယ့္နဲ႔လဲ ၊ က်ဳပ္ေပးတဲ့ေဆးဖေရာင္းတိုင္ေတြ စြမ္းရဲ႕လား ”
“ စြမ္းပါေသာ္ေကာ ... ဆရာရယ္ ၊ မေန႔က ထံုးစံအတိုင္း ဒီ
ေကာင္လံုးဝမထဘဲ ၊ ဂ်စ္ကန္ကန္လုပ္ေနတာနဲ႔ အစိမ္းေရာင္ဖေယာင္း
တိုင္ကို ထည့္လိုက္႐ံုရွိေသးတယ္ ၊ ခ်က္ျခင္းထၿပီး တစ္ခါတည္းဒုန္း
စိုင္းေျပးေတာ့တာပဲ ”
“ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္သလဲ ”
“ အနီေရာင္ဖေယာင္းတိုင္ကို ကၽြန္ေတာ့္စအိုထဲထည့္ၿပီး ဒီ
ေကာင့္ကို အတင္းလိုက္တာေပါ႔ ၊ ငါးမိနစ္အတြင္း ဒီေကာင့္ကို မိတယ္
ဗ်ာ ၊ အံ့ေရာ ”

''သူ႕အတြက္ မလိုဘူး''

လူႏွစ္ဦး အရက္ဘားထဲသို႔ ဝင္လာၾကသည္ ။ ဘားအတြင္း
ေရာက္ေသာအခါ ၎တို႔ႏွစ္ဦးတြဲ ေခၚလာေသာလူကို ၾကမ္းေပၚ
ပစ္ခ်လိုက္သည္ ။
“ ေဟ့ဘြိဳင္ ၊ ေဗာ့ဒ္ကာ ခြက္ျပည့္ ႏွစ္ခြက္ေပးေဟ့ ၊
ဟိုၾကမ္း ေပၚက လူအတြက္ေတာ့ ေသာက္ေရ႐ိုး႐ိုး တစ္ခြက္
ပဲေပး ေဟ့ ၊ သူက ကားေမာင္းရမဲ့လူ ”

''ရွာေနတုန္းပဲ''

ကုမၸဏီတစ္ခုသို႔ လူငယ္တစ္ဦး အလုပ္လာေလွ်ာက္သည္ ။
“ လူၾကီးမင္းတို႔ ကုမၸဏီက ေငြကိုင္စာေရးအသစ္ ရွာေန
တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါသလားခင္ဗ်ာ ”
“ ဟုတ္တယ္ ၊ အေဟာင္းကိုလည္း ရွာေနတုန္းပဲ

''စာလုံးေပါင္းမွာတဲ့ည''

ရန္ကုန္မွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကိုလံုး တစ္ေယာက္.. သူ႕ခ်စ္သူ ေတာင္ေပၚသူ ခ်င္းမေလးဆီက စာကိုရေတာ့
> ၀မ္းသားအားရ ျဖစ္ျပီး စာေဖာက္ဖတ္တာေပါ့ ။ စာထဲမွာပါတဲ့ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုအမွားေတြ ၊
> စကား၀ဲတဲ့ ေလသံအတိုင္းေရးထားတဲ့ စာကိုဖတ္မိျပီး စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ရယ္ရမလို၊
ငိုရမလိုျဖစ္သြားေလရဲ႕ ။ ေနာက္ဆံုး ကိုလံုးလည္း အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႕
သူ႔ရည္းစားရဲ႕စာကိုပဲ ျပင္သင့္တာျပင္ျပီး ျပန္စာအျဖစ္ ေအာက္ကအတိုင္း
ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္ ။
>
> ကိုယ္လံုး ... (စတာနဲ႔ မွားျပီ.. ယပက္လက္သတ္က မလိုဘဲလွ်ာရွည္ျပီးထည့္တယ္)
> ကိုယ္လံုးမရွိထဲက မီး အလြမ္းဂ်ီး လြမ္းခဲ့ရပါတယ္ (နင္က ေခါင္းျပတ္ေနလို႕လား) ။ ကိုယ္လံုး ဖာေခါင္းကို
ဂ်ားညွပ္ျပီး (ဖာကို ေခါင္းၾကားညွပ္တာ..) မ်ိဳသြားျပီ ဆိုတာ သိေတာ့
(ျမိဳ႕သြားတာပါဟာ..ငါလဲ ဘာအေကာင္ၾကီး ျဖစ္မွန္းမသိ) မီးေလ ဆိတ္ဆင္းရဲျပီး
ဆားမရ အိမ္မရ ျဖစ္ေနတာ (ဆိတ္ေတြေရာ၊ ဆားေတြေရာ၊ အိမ္ေတြေရာ.. ရွဳပ္ေနတာပဲ) ။
မီးအရင္လိုျခစ္ေနတုန္းပါပဲ (ဂတ္စ္လည္း အေတာ္ကုန္ေလာက္ျပီ) ။ ကိုယ္လံုးလဲ
မီးမရွိရင္ မေနတတ္တာ သိတယ္ (အဲဒါေၾကာင့္မီးမျပတ္တဲ့
ႏိုင္ငံျခားေတာင္သြားမလားလို႕) ။ မီးကို အရင္လိုပဲ ဆြဲလန္ေနတုန္းပဲလားဟင္
(အမ္!) ။ မီးလည္း တေန႕နဲ႕တေန႕ ျမက္ေရနဲ႔ျမက္ခြက္ပါပဲ။
> ဒါနဲ႕ စဂါးမစပ္ ျပီးခဲ့တဲ့လက ဘုရားပြဲလုပ္တယ္ေလ။ အားပါး..အရမ္း
ဆီကားပဲ (ဆီေတြဒီမွာေစ်းတက္ေနလို႕ ပို႔လိုက္စမ္းပါ) ။ ကိုယ္လံုးမပါဘဲ
မီးသြားၾကည့္တာ မေပ်ာ္ဘူး ဒကယ္.. (နင္က ေခါင္း ခ်ည္းပဲ သြားၾကည့္တာကိုး ) ။
မီးမၾကည့္ဘူးဒဲ့ စတိတ္ရွိဳးဆိုလား ဘာဆိုလား လာျပတယ္ေကာ..။ မီးက ရွိဳးဆို
ဖဲရိုက္တာပဲ သိတာကိုး.. (ဒါေတာ့သိတယ္..ဟြန္း) ။ က်ားေပါက္ေတြ ဆင္ေပါက္ေတြ
ဆိုေတာ့ မီးက တလိပ္ဆန္ေတြ ျမက္လွည့္ျပတာ ထင္တာေပါ့ေလ့.. (ျမက္လွည့္ျပတာေတာ့
ငါေတာင္တတ္တယ္) ။ ဟိုေရာက္ေတာ္ က်ားေပါက္ဆိုတာ.. လား လား လူေကာင္ၾကီး
ျဖစ္ေနတာေပါေ၀့.. အဲဒီအေကာင္ဟာလဲ ေအာ္လိုက္ဒါ အတံက ျပဲသကိုး ေတာ္ေရ႕ (
အသံ..အသံ!! အထင္လြဲစရာေတြျဖစ္ေတာ့မယ္) ။ တို႕ရြာက သုတ္ၾကီးဆိုရင္
(တုတ္ၾကီးလုပ္ပါဟာ.) မ်ိဳၾကီးဆိုတဲ့ အဆို႕ေတာ္ကိုအားၾကလို႕ ေအာ္တာ
အတံ၀င္လို႕တဲ့...တ အ..အား ေအာ္ေနတာေလ (ေအာ္..အတံ၀င္လို႔ အ အ
လို႕ေအာ္ေနတယ္..ငါေနာ္! ) ။
> ေနာက္ျပီး မီးကို နမခ်င္းမစာနာ (နင္ကိုယ္တိုင္လည္း ႏြားမျဖစ္ေတာ့မယ္)
အေတပိုးခဲ့တဲ့ ဖိုးဇန္ကို သိတယ္ဟုတ္..။ မီး ဘၾကီးေအာင္းေနတဲ့
(ဘၾကီးေအာင္..ဘၾကီးေအာင္..တစ္မ်ိဳးလံုး တိရိစာၦန္ဇာတ္သြင္းေနသလားမွတ္တယ္) ယက္ကြက္က တာဇန္ေလ။ (သာစံပါဟာ..သူၾကည့္ဖူးတဲ့ ဗီဒီယိုကားေတြပါလာျပန္ျပီ)
ဒင္းက ခု မိန္းမရလို႕ ေရွ႕အဂၤါဆို သူ႕မိန္းမ ကေလးေမြးမယ္ေတာ္ေရ႕ ..
နံမယ္ေပး ကင္ပြန္းခ်ဥ္ဟင္းခ်က္ လုပ္မလို႔ က်ံေနပီေလ
(ကင္ပြန္းတပ္တာ..သူ႕အလွည့္မွ ကင္ပြန္းခ်ဥ္ဟင္းခ်က္တယ္လို႔ပဲ) ။
စေနေမာင္ေမာင္တို႕ ၊ ႏိုင္ႏိုင္းစေနတို႕ ၊ ဖိုးေသာၾကာတို႕ကို
အားက်လို႕တဲ့ေအ... သားေလး ေျမြရင္ နံမယ္မွာ ေန႕နံပါေအာင္ ဖိုအဂၤါ
လို႕ေပးမတဲ့ ။
> (ဖိုးအဂၤါလုပ္ပါဟ ။ ခုမွ ၀တ္စႏွစ္လံုးေပါက္က က်န္ခဲ့ရသလား ။ တကတဲ.
ဟိုေကာင္ကလည္း သမီးေမြးရင္ မအဂၤါ လုပ္မလားမသိဘူး..နာမည္ကို
အေပါက္ရွာရွာ..အဲေလ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေပးတယ္) ။ မီးတို႔လည္း အဲလို ဘယ္ေဒါ့
အတူတူေနရမလဲမသိဘူးေနာ္... ။
>ကိုယ္ရယ္..မီး အရန္လြမ္းတာပဲ (လြမ္းတာပဲ အရန္ေတြ line-up ေတြ
လြမ္းခ်င္ေသးတယ္) ။ မီးလည္း မ်ိဳလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ (မ်ိဳသာခ်လိုက္ေတာ့)
..ဆီးပြားေရက အဆင္မေျပဘူးေလး..။ မီးလည္း ခ်ီးစားေနရေတာ့ (ေအးပါ စားစား)
အေၾကြးေတြလည္း အလီလီ (တန္းျပင္ေပးလိုက္တယ္) ပဲ ။ မ်ိဳသူေတြနဲ႔ ေတြ႕ပီး
ေတာင္းေပၚက ျခင္မကို ေမ့မတြားပါနဲ႕ (ေတာင္ေပၚက
ခ်င္းမကိုမေမ့ဘူးေဟ့..တသက္လံုး) ။ ကိုယ္လံုး ပ်ံလာပါေနာ္
(ေတာင္ပံေပါက္တဲ့ေန႕ထိေစာင့္ေပေတာ့) ။
> မီးေဆာင့္ေနမယ္.. မီး ေဆာင့္ျပီးရင္း ေဆာင့္ေနမွာပါ
(ေအး..တိုင္နဲ႕ေခါင္းနဲ႔သာ ေသေအာင္ေဆာင့္ေပေတာ့)။
> မီးစာ ရွည္သြားပီမို႕ ေတာ္ေသပီ (မီးစာကုန္ျပီး မီးေသမွပဲ)
>
> ျခစ္တဲ့မီး (မီးျခစ္ေပါ့)
>
> *စပလင္မွားရင္ခြင္လႊတ္ပါ*
> (စာလံုးေပါင္းသာမတတ္တယ္ ဘိုလိုမွဳတ္ခ်င္ေသးတယ္။ ေနာက္ဆို
စပလင္တင္မကဘူး.. ငရုပ္ေကာင္းေတြပါ ပါလာႏိုင္တယ္)

''2010 ျမန္မာျပည္''


`ဘာေျပာတယ္ ေလာ္ရာ´

`စိတ္မ၀င္စားဘူးလို႕ ေျပာတာပါ ဒယ္ဒီ ´

`မရဘူးသမီး ။ ဒီေခတ္ ဒီအခ်ိန္ခါၾကီးထဲမွာ သမီး ဗမာစကားမတတ္လို႕မရဘူး´

`ဒါဆိုလဲ ေနာက္မွတက္မယ္ဒယ္ဒီ။ အခု သမီးမွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းနဲ႕
ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေတြတက္ရဦးမယ္´

`အဲဒါ ခက္တာပဲ .. မင္းတို႕ကေလးေတြ ဘာကအေရးၾကီးလဲဆိုတာ မခြဲျခားႏိုင္ေသးဘူး။
ဗမာစကားတတ္ရင္ ကမာၻမွာမင္းသြားခ်င္တဲ့ႏိုင္ငံဆီသြားျပီး အလုပ္လုပ္လို႕ရျပီ။´

`အဂၤလိပ္စာထက္ပဲ အသံုး၀င္ရဦးမလား ဒယ္ဒီရာ´

`၀င္ျပီလား သမီး .. ကဲ မင္းဗမာစာ ၊ ဗမာစကားတတ္ျပီဆိုပါေတာ့ .. ။ မင္း ရန္ကုန္က
မာစတာသင္တန္းေတြ တက္ခြင့္ရမယ္။ မင္းဘူးဦးၾသဘာသရဲ႕ စာေကာင္း စာခန္႕ေတြဖတ္လို႕ရမယ္။
ျပီးေတာ့…´

`ရွိတ္စပီးယားပဲ ေကာင္းရဦးမလား ဒယ္ဒီရာ။ ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးအေဖက ဒီလိုေျပာတာကို
အံ့ၾသမိပါရဲ႕´

`ဘာကြ .. ေအး ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေလာက္ကဆို ငါေျပာတာမွားခ်င္မွားမယ္။ အခုလို
အခ်ိန္မွာေတာ့
မင္းဗမာစာမတတ္ရင္ ဘာျဖစ္သြားမွာလဲသိလား´

`သိပ္ေတာ့မထူးပါဘူး´

`ဟာ .. သိပ္ထူးတာေပါ့ သမီးရယ္။ ဒယ္ဒီေျပာျပမယ္ နားေထာင္။ ဗမာစာမတတ္ရင္
ေနာက္ႏွစ္ဆန္းမွာထြက္လာမယ့္
Window Popa (၀င္းဒိုးပုပၸါး)ကို မင္းဘယ္လိုသံုးမလဲ။ ထားပါေတာ့ .. မင္းက open
source တို႕ Linux တို႕ရဲ႕ ဟသၤာေရာင္အပိုင္း(၆) .. ( Hintha Shine Core 6 )
ကိုေရာ
ဘယ္လိုကိုင္တြယ္မလဲ .. ။ အလုပ္လုပ္လို႕ မေကာင္းေတာ့တဲ့ Window Vista
နဲ႕ ေနခဲ့ခ်င္ရင္ေတာ့ မင္းအေမရိကကိုသြားေတာ့။ ေခတ္ေရွ႕ေျပးေနတဲ့
အေရွ႕ေတာင္အာရွကို
မလာနဲ႕ေတာ့။ ေနာက္ျပီး Cell Phone နဲ႕ ေျမပံုစနစ္ေတြမွာဆိုရင္
ဗမာစာမတတ္ရင္ မင္းသံုးရခက္ျပီ´

`ဘာဆိုင္လဲဒယ္ဒီရာ´

`ဆိုင္တာေပါ့ .. On Touch Screen နဲ႕ Voice Command ေတြသံုးထားတဲ့ (ဆ.သ.ရ)
အမ်ိဳးအစားဖုန္းေတြကို မင္းဘယ္လိုအသံုးခ်မလဲ။ ေျမပံုစာတန္းေတြကလည္း ဗမာလိုေတြေလ´

`Sony နဲ႕ Nokia ကေတာ့ အဂၤလိပ္လိုသံုးပါေသးတယ္ဒယ္ဒီရာ´

`ဒယ္ဒီသိျပီ .. ငါ့သမီးက ၀ိဇၹာတန္းတက္ျပီး ေခတ္နဲ႕မ်က္ေျချပတ္ေနတာကိုး ..
။ မင္းေျပာတဲ့တံဆိပ္ေတြက နည္းပညာပိုင္းမွာ (ဆ.သ.ရ)ကို မမွီေတာ့ဘူးကြ။ စစ္ကိုင္းမွာ
လုပ္သြားတဲ့ (ဆ.သ.ရ) အေရာင္းျမွင့္တင္ေရးကို M.R.T.V ၂၃က
တိုက္ရိုက္လႊင့္လုိ႕ ဒယ္ဒီၾကည့္လိုက္ရတယ္။
သိပ္ကိုေကာင္းတဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြပဲသမီး . ။ Nokia ဆိုတာ
ကေလးကစားတာပါကြာ။ ကဲ .. ဒီေတာ့
သမီးဗမာစာသင္တန္းတက္။ ျပီးရင္ ေနာက္လထဲ ဒယ္ဒီဗမာျပည္သြားရင္ လိုက္ခဲ့ေတာ့
.. ဟုတ္ျပီလား´

`ဗမာျပည္၀င္ ဗီဇာက ထင္သေလာက္ မလြယ္ဘူးေနာ္။ ေနာက္ျပီး ဒယ္ဒီက ဘာသြားလုပ္မွာလဲ´

`ဒယ္ဒီက ေတာင္ငူမွာလုပ္မယ့္ ေလယာဥ္ျပပြဲကိုသြားမယ္။ ဗမာျပည္လုပ္ `မိုးယံဆင္´ငါးထပ္
လူစီးေလယာဥ္ကို အဓိကၾကည့္ခ်င္လို႕ပါ။ အဲဒီေလယာဥ္က ေျပးလမ္းမလိုဘူး။
ျပီးေတာ့ ျမကၽြန္းသာပန္းျခံထဲက
ေရေအာက္ျပခန္းလုပ္မယ့္ စက္ရုပ္အေလးမျပိဳင္ပြဲပါ ၀င္ၾကည့္မလို႕ေလ´

`စိတ္၀င္စားဖို႕ေတာ့ေကာင္းသား .. ဒါေပမယ့္ အစားအေသာက္ကေရာ အဆင္ေျပပါ့မလားဒယ္ဒီ´

`ဟားဟား ငါ့သမီးကလဲ သူ႕အေမနဲ႕တူလာျပီ။ ၾကံဖန္ပူတတ္လာတယ္ .. ဒီမယ္ ငါ့သမီး
. ဗမာျပည္မွာ မရတာမရွိေတာ့ဘူး။ သမီးဘာစားခ်င္သလဲ။ အဆူးမပါ အနံ႕ကင္းတဲ့
၂၀၀၄ခုႏွစ္ စတိုင္ဒူးရင္းသီးလား။
သယ္ယူရ လြယ္ကူတဲ့ ေလးေထာင့္ပံုၾကက္ဆင္ဥလား။ ေလဆာနဲ႕အရိုးေတြကိုေခ်ျပီး
တစ္ေကာင္လံုး၀ါးစားလို႕ရေအာင္
လုပ္ထားတဲ့ ငါးသေလာက္ေပါင္းလား။ ဥေရာပေတြအတြက္ သီးသန္႕လုပ္ထားတဲ့
အျဖဴေရာင္ပုန္းေရၾကီးလား
.. ဒါမွမဟုတ္´

`ေတာ္ပါျပီဒယ္ဒီရယ္။ ဗိုက္ေတာင္ဆာလာျပီ .. သြားေရးလာေရးနဲ႕ဆက္သြယ္ေရးက ..´

`သမီးေမးခြန္းေတြက နည္းနည္းေဘးေရာက္လာျပီ ။ ဗမာျပည္သြားမယ္ဆိုရင္
ဒါေတြထည့္စဥ္းစားဖို႕ကို
မလိုေတာ့ဘူးေလ။ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းတာနဲ႕ ေအာက္ဆီဂ်င္စစ္စစ္ေပးထားတဲ့
ေလရႈဘူးေတြ ထုတ္ေပးမယ္။
ေနေရာင္ျခည္ကာတဲ့ ဦးထုပ္နဲ႕မ်က္မွန္လည္းေပးမယ္။ ရာသီဥတုေၾကာင့္ေတာ့
သမီးမပူရေတာ့ဘူး။
သမီးသြားမယ့္ ဟိုတယ္တိုင္းမွာ သမီးစီးမယ့္ကားတံခါးကိုလာကပ္မယ့္ Tube
ေတြရွိတယ္။ အဲဒီအေပၚ
ေျခေထာက္ခ်လိုက္ရံုနဲ႕ အလိုအေလ်ာက္ေရြ႕လ်ားသြားျပီး သမီးကို Reception
ကိုပို႕ေပးလိမ့္မယ္။
အဲဒီမွာ ဘာသာစကားအနည္းဆံုး ၅၉၀ေလာက္ေျပာတတ္တဲ့ ဟိုတယ္၀န္ထမ္းေတြ ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္
.. ။ ေနာက္ ဘာတဲ့ ဆက္သြယ္ေရး ဟုတ္လား။ ဗမာနယ္စပ္ကို ေလယာဥ္ျဖတ္တာနဲ႕
အင္တာနက္ကြန္နက္ရွင္ရျပီး
GSM ေတြသယ္လာရင္ေျပာလို႕ရျပီ။ အဲ .. ကိုယ့္ဖုန္းကိုယူလာဖို႕ ေမ့ရင္လည္း
မပူနဲ႕။ ေလဆိပ္မွာ
လက္ကမ္းစာေစာင္ေ၀သလို GSM ေတြေ၀ေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ေတြရွိတယ္။ ၾကိဳက္တဲ့ SIM Card ေရြးယူ။
Hand Set ကေတာ့ ထုတ္ထားတာ ၂ပတ္ၾကာတဲ့ ေမာ္ဒယ္ဆိုရင္ အလကားယူလို႕ရတယ္ေလ။
အမ်ားစုကေတာ့
ဆသရလုိ႕ေခၚတဲ့ ဆက္သြယ္ေရးတံဆိပ္ေတြပဲ´

`ေၾသာ္ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ အစိုးရနဲ႕ႏိုင္ငံေရးေရာ ……. ´

`အစိုးရ … အစိုးရ .. ဒီအစိုးရေတာ့ကြာ .. ဒီလိုရွိတယ္ … ဒယ္ဒီေျပာမယ္´

ထိုစဥ္ `ဆိုက္ကားအားလား´ဟူေသာ ခရီးသည္အသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္းအိပ္ယာလန္႕ႏိုးသြားကာ
ခရီးသည္ကို လိုရာသို႕တင္ေဆာင္လိုက္ပို႕ေလသတည္း။

တစ္ေန႕…. ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ စတိုးဆိုင္ေလးမွာ ဆိုဒါ လာ၀ယ္တယ္..
၀ယ္ရင္းနဲ႕ ဖုန္းတစ္ခါေလာက္ ေခၚခြင္႕ျပဳဖို႕ ဆိုင္ရွင္ကိုခြင္႕ေတာင္းတယ္..

ဆိုင္ရွင္က ဖုန္းဆိုင္မဟုတ္ေၾကာင္း သို႕ေသာ္ တစ္ေခါက္ေတာ႕ ေခၚခြင္႕ျပဳ
မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါတယ္..

ဆိုင္ရွင္က ေကာင္ေလးဖုန္းေျပာသံကို နားေထာင္ေနတယ္..

ေကာင္ေလးက တစ္ဘက္က အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ေျပာေနပံုရတယ္..

” အေဒၚခင္ဗ်ား.. အေဒၚ႕ျခံထဲက ျမက္ခင္းရိတ္တဲ႕အလုပ္ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေပးပါလားခင္ဗ်ာ…“
တစ္ဘက္က ျပန္ေျပာတယ္.. ” တို႕က တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႕လိုက္ပါျပီကြယ္…”


” အေဒၚရယ္ ..ကၽြန္ေတာ္ အေဒၚ႕ျခံကို အေဒၚ စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေအာင္
ၾကိဳးစားျပီး ရိတ္ေပးပါမယ္.. ေစ်းကိုလဲ အခုလက္ရွိ လုပ္ေပးေနတဲ႕သူ
ယူတဲ႕ေစ်းႏႈန္းရဲ႕ တစ္၀က္ ေစ်းဘဲ ကၽြန္ေတာ္ယူပါ႕မယ္..”


တစ္ဘက္ကလဲ ျပန္ေျဖပါတယ္… အခုလက္ရွိ သူ႕ျခံကို ရိတ္ေပးေနတဲ႕သူဟာ သူ႕
စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေပးျပီးသား သူေက်နပ္ျပီးသားျဖစ္ပါတယ္တဲ႕…

ဒီတစ္ခါေတာ႔ ေကာင္ေလးက ပိုျပီး ခ်ိဳသာ ေအာက္က်ိဳ႕တဲ႕ေလသံနဲ႕

“အေဒၚရယ္….. ကၽြန္ေတာ္ အေဒၚ႕ျခံကို ျမက္လဲရိတ္ေပးမဲ႕အျပင္ တစ္ျခံလံုးကို
တံျမက္စည္း လွည္းေပးပါ႕မယ္.. လမ္းေတြကိုလဲ သန္႕ရွင္းေရးလဲ
လုပ္ေပးပါ႕မယ္.. ဒီလိုဆို ေနာက္ တစ္ပတ္ တနဂၤေႏြေန႕ေရာက္ရင္ အေဒၚ႕ျခံဟာ
ဒီတစ္နယ္လံုးမွာ ဘယ္သူမွ မမွီတဲ႕ အလွဆံုးနဲ႕ အသန္႕ရွင္း အသပ္ရပ္ဆံုး
ျခံတစ္ခုျဖစ္လာမွာပါ… ကၽြန္ေတာ႕ ကို အလုပ္ခန္႕ပါ အေဒၚရယ္..”

တစ္ဘက္ကလဲ အလုပ္မခန္႕ေၾကာင္းကိုသာ ျပန္ေျပာပါတယ္..

ေကာင္ေလးက ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ျပံဳးလိုက္ျပီးေတာ႕ ဖုန္းကိုခ်လိုက္ပါတယ္…

ေကာင္ေလးရဲ႕ ဖုန္းေျပာသံကို အစအဆံုး နားေထာင္ေနတဲ႕ ဆိုင္ရွင္က ေကာင္ေလးဆီ
ေလွ်ာက္လာျပီး

“ေကာင္ေလး ..ဦးက မင္းရဲ႕စိတ္ထားေလးကို သေဘာက်တယ္… မင္းရဲ႕ အေကာင္းဆံုး
လုပ္ေပးခ်င္ တတ္တဲ႕ သေဘာထားကို ေလးစားတယ္… ဒါေၾကာင္႕ ဦးေလး မင္းကို
အလုပ္တစ္ခုခု ေပးခ်င္တယ္.. မင္း ဘယ္လိုသေဘာရလဲ “

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးေလးရယ္.. ကၽြန္ေတာ႕ အတြက္ အလုပ္မလိုပါဘူး… ကၽြန္ေတာ္
လုပ္ေပးလိုက္တဲ႕ အလုပ္ကို အလုပ္ရွင္က ေက်နပ္မႈရွိမရွိ ကၽြန္ေတာ္
ျပန္ဆန္းစစ္ ၾကည္႕တာပါ… ခုနက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဖုန္းေျပာတဲ႕ အေဒၚၾကီးက
ကၽြန္ေတာ္ အခု အလုပ္ လုပ္ေပးေနတဲ႕ အလုပ္ရွင္ပါ..”

သခၤါရသေဘာတုိ႔သည္ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိၾကသည္၊
သင္ခ်စ္သားတုိ႔ မေမ့မေလွ်ာ့ေသာ သတိတရားတုိ႔ျဖင့္
အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ႔
 
မေမ့အပ္ေသာ ဗုဒၶ ၾသ၀ါဒ
အားကိုးရာအစစ္ကား
ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃ။
မိတ္ေဆြအစစ္ကား
ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ။
ရန္သူအစစ္ကား
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ။
ေန႕စဥ္အလုပ္ကား
ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ။
အၿမဲႏွလံုးသြင္းရန္ကား
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ။
အၿမဲလက္္ကိုင္ထားရန္ကား
ခႏၲီ၊ ေမတၱာ၊ သစၥာ။           ။

တစ္ခါတုန္းကေပါ႕ဗ်ာ…ျမန္မာႏို္ငငံကိုလာလည္တဲ႕ ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ သူ႕နာမည္ကမိုက္ကယ္တဲ႕ ။နာမည္အရင္းေတာ႕ေသခ်ာမသိပါဘူး…ေသခ်ာတာ

တစ္ခုကေတာ႕ မို္က္ကယ္စကိုဖီးမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္ ။ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ႕ မိုက္ကယ္စကိုဖီးကအခုထိ ပနားမားေထာင္ကမလြတ္ေသးလို႕ ..ဟီး………ဟီး ၊

အဲလိုေပါ႕ဗ်ာ…ႏိုင္ငံျခားသားကရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာေလွ်ာက္လည္ရင္းနဲ႕ ေရဆာလို႕အေအးဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အေအး၀င္ေသာက္တယ္ ။အဲဆိုင္မွာျဖစ္ခ်င္ေတာ႕ဆိုင္ပိုင္ရွင္

အေဒၚၾကီးက သူ႕ဆိုင္မွာအလုပ္လုပ္တဲ႕ စာပြဲထိုးတဲ႕ကေလးေတြက စာပြဲထိုးရင္းေဆာ႕လိုက္တာ ဖန္ခြက္တစ္လံုးက်ကြဲသြားတယ္တဲ႕ ဗ်ာ..။အဲဒါကို အေဒၚၾကီးက

ျမင္ေတာ႕ကေလးေတြကိုဆူတာေပါ႕ ဆူရင္းဆူရင္း နဲ႕ ပြက္လာတာေတာ႕မဟုတ္ဘူးေပါ႕ ။ေဒါသထြက္လာတာေပါ႕ အဲ.. အေဒၚၾကီးေျပာလိုက္တဲ႕ ေနာက္ဆံုးစကားက "နင္တို႕က ဆပ္ျပာသည္ လင္ေပ်ာက္" သလိုလုပ္ေနေတာ႕ ဖန္ခြက္ကက်ကြဲတာေပါ႕တဲ႕...။အဲဒီစကားကိုႏိုင္ငံျခားသားက ၾကားျပီးဆိုင္ရွင္အေဒၚၾကီးနားကပ္သြားတယ္ ။ျပီးေတာ႕ ႏိုင္ငံျခားသားက

"What mean is
ဆပ္ျပာသည္လင္ေပ်ာက္.." လို႕ေမးလိုက္တယ္...။

အဲဆိုင္ရွင္အေဒၚၾကီးကလည္း ေခသူေတာ႕မဟုတ္ဘူးဗ် ။သူလည္း အဂၤလိပ္လိုေတာ႕နည္းနည္းပါးပါးနားလည္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ အေဒၚၾကီးက …

"ဆပ္ျပာသည္လင္ေပ်ာက္ is ျဗဳတ္စဗ်င္း ေနာင္း "

လုပ္တာကိုေျပာတာပါလို႕ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ အဲဒီမွာ ႏိုင္ငံျခားသားက ပိုတိုင္ပတ္သြားတယ္ ။ အဲဒါနဲ႕…

"I don't know ျဗဳတ္စဗ်င္းေနာင္း"

လို႕ျပန္ေျပာေရာ..။အေဒၚၾကီးကလည္း …..

ျဗဳတ္စဗ်င္းေနာင္ is ရွပ္ျပာ ရွပ္ျပာ " "You understand ?"

လို႕ေမးလို႕တယ္ .။

"No , I don't know ."

ေနာက္ အေဒၚၾကီးက ..

"ရွပ္ျပာရွပ္ျပာ is ေထြလီ ကာလီ ေလမသိဘူးလား"

လို႕ေမးတယ္..။ ႏိုင္ငံျခားသားၾကီးကလည္း ထံုးစံအတိုင္းပဲ သူမွနားမလည္တာ ... နားမလည္ဘူးလို႕ ပဲ အဂၤလိပ္လိုျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ ေနာက္ေတာ႕ အေဒၚၾကီးကလည္း စိတ္မေလွ်ာ႔ဘူး ဆက္ရွင္းျပတယ္..။

"ေထြလီ ကာလီ is ေထြရာေလးပါး "

လို႕ ေျပာတယ္... ။ ႏုိင္ငံျခားသားကလည္း စိတ္ညစ္သြားပံုရတယ္ .။ ဆက္မေမးေတာ႕ဘူး ။ သူက အေအးကိုကုန္ေအာင္ေသာက္ျပီး ပိုက္ဆံရွင္းေတာ႕ မွဆိုင္ရွင္အေဒၚၾကီးကို ေျပာလိုက္တဲ႕ စကားက..

"ကြ်န္ေတာ္ကျမန္မာစာအထူးျပဳနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕ႏိုင္ငံက တကၠသုိလ္မွာ ဘြဲ႔ရလာတာပါ॥ ျမန္မာစာကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိပါတယ္ ॥ ဒါေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္႕ကိုသင္ေပးတဲ႕ဆရာေတြက အမၾကီးေျပာသလိုစကားေတြကိုကြ်န္ေတာ္႕ကိုမသင္ေပးလိုက္ဘူးဗ်ာ॥
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္မေလ႕လာမိဘူးဗ် တဲ႕..။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္္အမၾကီးေျပာတဲ႕ စကားေတြကေတာ္ေတာ္ျမင္႕လိမ္႕မယ္ထင္တယ္
ကြ်န္ေတာ္ေတာင္နားမလည္ဘူးတဲ႕ ...။ သူလည္းစကားေျပာျပီးတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းပဲအျပင္ကိုထြက္သြားတယ္။
ဆိုင္ရွင္အေဒၚၾကီးကေတာ႕ ...... လမ္းမကို ေငးရင္း....ေတြးရင္… ေတြရင္း ေငးရင္း... နဲ႕ ပဲ…။            ။

၁။ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ခဏခဏအတိတ္ကိုသတိျပန္ရေလ႔ရွိသူမ်ားျဖစ္ျပီး
မ်ားေသာအားျဖင္႔အတိတ္ကို အျဖဴအမည္းျဖင္႔သာသတိရေလ႔ရွိသည္။

၂။သီခ်င္းနားေထာင္ေလ႔ရွိသူမ်ားျဖစ္ျပီးသီခ်င္းနားေထာင္ရင္းအတိတ္အေၾကာင္းမ်ား
ျပန္ေတြးေလ႔ရွိသူမ်ားျဖစ္သည္။

၃။စားေသာက္ဆိုင္္တြင္စကားစျမည္ေျပာမည္ဆိုပါက.....အစာလံုး၀မစားရ
(သိပ္စားခ်င္လွ်င္အရည္တခုခုသို႔မဟုတ္အနည္းငယ္စားခြင္႔ရွိသည္။)

၄။မိန္းကေလးမ်ားကားပ်က္လွ်င္အနီးနားတြင္အကူအညီေပးခ်င္ေသာေယာက်္ားေလးအမ်ားအျပားရွိသည္။

၅။ထိုေယာက်္ားေလးမ်ားအားလံုးသည္ကားျပင္တတ္သူမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။

၆။ထိုမိန္းကေလးသည္ HandPhoneရွိေသာ္လည္းမ်ားေသာအားျဖင္႔လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားသာအကူအညီေတာင္းေလ႔ရွိသည္။

၇။Professional Graphic Designer တစ္ေယာက္သည္ Laptop ျဖင္႔ Touchpad
ကိုသံုးျပီးအံ႔ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာဒီဇိုင္းမ်ားကို Microsoft Paint
ျဖင္႔ဖန္တီးေလ႔ရွိသည္။

၈။Instant Messenger / Chat client ဆိုသည္မွာ Page maker / MS wordကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

၉။Computer ပညာရွင္မ်ားသည္စာရြက္စာတမ္းမ်ားျဖင္႔သာအလုပ္ရႈပ္ေနတတ္ၾကျပီးကြန္ပ်ဴတာသံုးေလ႔မရွိၾက။

၁၀။သူခိုးမ်ားသည္ေျခသံမၾကားေအာင္ေျခဖ်ားေထာက္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္ေလ႕ရွိသည္။

၁၁။ဆင္းရဲသားမ်ားရန္အလြန္ျဖစ္ၾကသည္။

၁၂။ရုပ္ဆိုးသူမ်ားသည္ လူဆိုး ၊ လူမိုက္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။

၁၃။လူမိုက္မ်ားသည္ေဘာင္းဘီသာ၀တ္ၾကျပီး ပုဆိုး၀တ္ေလ႕မရွိၾက။

၁၄။လူဆိုးေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုသည္ ကုတ္အက်ီၤ သို႔  Leather Jacket
၀တ္ေလ႔ရွိျပီး တခါတရံဦးထုတ္ေဆာင္းတတ္ၾကသည္။

၁၅။လူဆိုးမ်ားသည္ျခံက်ယ္ၾကီးမ်ား၊တိုက္ပ်က္ၾကီးမ်ားတြင္စခန္းခ်ေလ႔ရွိသည္။

၁၆။ေထာင္မွထြက္လာသူမ်ားသည္ေကာင္းမြန္စြာလုပ္ကိုင္စားေလ႔မရွိပဲလူဆိုးမ်ားျဖင္႔သာျပန္လည္ေပါင္းသင္းျပီး
ဆက္လက္ဆိုးသြမ္းၾကသည္။

၁၇။Snooker ကစားသူအမ်ားစုသည္အက်င္႕ပ်က္ လူေပြမ်ားသာျဖစ္ေလ႔ရွိသည္။

၁၈။ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ေရကူးကန္နားသို႔ေရာက္လွ်င္မည္သူ႔ကိုမဆိုေရကန္ထဲသို႔တြန္းခ်ေလ႔ရွိသည္။

၁၉။စီးပြားေရးသမားအမ်ားစုသည္အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုကို၀တ္စံုျပည္႕၀တ္ဆင္သြားေလ႔ရွိသည္။

၂၀။ထိုလူအမ်ားစုသည္အနက္ေရာင္လက္ဆြဲအိတ္မ်ားကိုင္ေဆာင္ေလ့ရွိသည္။

၂၁။ဖန္ခြက္က်ကြဲလွ်င္ထိုသူႏွင္႕ပတ္သက္သူတစ္စံုတစ္ေယာက္မွာ ေသေဘး (သို႔)
တစ္ခုခုအခက္အခဲၾကံဳေတြ႔ေနရသည္မွာ
အေသအခ်ာပင္။

၂၂။ေသခါနီးလူမမာမ်ားသည္အလြန္စကားမ်ားေသာလူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။

၂၃။သူတို႔စကားေျပာလို႔မျပီးမခ်င္းေသေလ႔မရွိ။

၂၄။ေက်းရြာတိုင္းတြင္ထန္းေတာရွိတတ္ျပီး
အဆိုပါထန္းေတာတြင္အခ်ိန္ျပည္႕မူးရူးေနသူမ်ားျဖင္႔
ျပည္႕ေနေသာထန္းရည္ဆိုင္ရွိသည္။

၂၅။တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀သည္ကင္တင္းတြင္ တေနကုန္ထိုင္ျပီး
ရယ္စရာဟာသမ်ားေျပာကာေကာင္မေလးမ်ားကို
ထိုင္ေငးေသာေန႔ရက္မ်ားျဖစ္သည္။

၂၆။တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆိုသည္မွာ Myanmar Info Tech (ICT) Part ႏွင္႔
အင္းယားကန္ေဘာင္ကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

၂၇။စာသင္ခန္းထဲတြင္စိတ္ၾကိဳက္စကားေျပာခြင္႔ရွိသည္။

၂၈။ေက်ာင္းသူမိန္းကေလးအမ်ားစုသည္ အသံစြာက်ယ္စြာက်ယ္စကားေျပာေလ႔ရွိျပီး
ကင္တင္းတြင္ ဟီးဟီးဟားဟားလုပ္ေလ႔ရွိသူမ်ားျဖစ္သည္။

၂၉။ထိုမိန္းကေလးမ်ားသည္ဆိုင္ထဲသို႔
ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္၀င္လာလွ်င္၀ိုင္းစတတ္ၾကသည္။

၃၀။အစခံရေသာေယာက်ာ္းေလးတိုင္း ရွက္ျပီး
အမွားမွားအယြင္းယြင္းမ်ားလုပ္ေလ႔ရွိသည္။

၃၁။အသက္မည္မွ်ပင္ၾကီးေစကာမူ  အထက္တန္းေက်ာင္းတက္ေလ႔ရွိသည္။

၃၂။လူငယ္ေယာက်ာ္းေလး မိန္းကေလးမ်ားသည္ ၃ေယာက္၊ 
၄ေယာက္အဖြဲ႔လိုက္သာေပါင္းသင္းေလ႔ရွိသည္။
တေယာက္တည္းေနေလ႔သိပ္မရွိ။

၃၃။ေယာက္်ားေလးအဖြဲ႔မွတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင္႔မိန္းကေလးအဖြဲ႕မွတေယာက္ေယာက္
ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္သြားလွ်င္ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ 
ထိုအဖြဲ႔မွအျခားေသာမိန္းကေလးမ်ားႏွင္႔ရည္းစားျဖစ္သြားေလ႔ရွိသည္။

၃၄။သမီးရည္းစားမ်ားသည္သီခ်င္းဖြင္႔ထားေသာပန္းျခံထဲတြင္
ေျပးလႊားေနေလ႔ရွိသည္။

၃၅။မိန္းကေလးမ်ားေအာ႔အန္ပါက ကိုယ္၀န္ရွိေနျပီျဖစ္သည္။

၃၆။ကိုယ္၀န္ရွိေနေသာမိန္းကေလး ေခ်ာ္လဲလွ်င္ကိုယ္၀န္ပ်က္က်ဖို႔
၉၀%ေသခ်ာသည္။

၃၇။ေမြးလာေသာကေလးမွာ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္လွ်င္
လင္ေယာက်ာ္းမွာေပ်ာ္ရႊင္ေလ႔ရွိသည္။

၃၈။ျမန္မာမိန္းကေလးမ်ားသည္ စိတ္ဆိုးလွ်င္ပါးရိုက္ေလ႔ရွိသည္။

၃၉။အသည္းကြဲသူမ်ားသည္ အလြမ္းသီခ်င္းမ်ားနားေထာင္ျပီး ငိုေၾကြးေလ႔ရွိသည္။

၄၀။မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင႔္ရန္ျဖစ္ပါက အဆိုပါမိန္းကေလးႏွင္႔
ရည္းစားျဖစ္တတ္သည္။

၄၁။မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သည္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္အားမေက်နပ္ပါက (သို႔)
လက္စာေခ်လိုလွ်င္
ရည္းစားအျဖစ္တြဲေလ႔ရွိသည္။

၄၂။အရက္မူးလာလွ်င္ အာေလးလွ်ာေလးျဖင္႔စကားေျပာတတ္ျပီး ေျပာသမွ်စကား
အမ်ားစုမွာရန္စကားမ်ားျဖစ္သည္။

၄၃။အရက္ဆိုင္အတြင္းရန္ျဖစ္လွ်င္ မ်ားေသာအားျဖင္႔ရဲလာဖမ္းေလ႔မရွိ။

၄၄။မူးရူးျပီးျပန္လာလွ်င္
အိမ္ရွိေကာင္မေလးမ်ားအားမတရားျပဳက်င္႔တတ္ၾကသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္စားပြဲေပၚမွ
ပန္းအိုးလဲက်သြားျခင္း၊
ကြဲသြားျခင္း ၊    ပန္းပြင္႔ ေၾကြျခင္းတို႔ျဖစ္တတ္သည္။

၄၅။အခန္းအတြင္းမွထြက္လာျပီးပုဆိုးျပင္၀တ္လွ်င္ မုဒိန္းေကာင္ျဖစ္သည္။
(မူးေနသူျဖစ္ျပီးမ်က္ႏွာတြင္အဆီျပန္ေနပါက 100%ေသခ်ာသည္။

၄၆။မတရားျပဳက်င္႔ခံရသူတိုင္းကိုယ္၀န္ရွိလာသည္။

၄၇။သူတို႔သည္အမ်ားအားျဖင္႔ တရားစြဲေလ႔မရွိၾက။

၄၈။ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေလ႔မရွိသည္႔အျပင္ ကေလးကိုေက်းရြာတခုသို႔သြားျပီး
ခက္ခဲဆင္းရဲစြာ ေမြးေလ႔ရွိသည္။

၄၉။အိမ္မ်ားတြင္ေခ်ာေမာလွပေသာ အိမ္ေဖာ္ေကာင္ေကာင္းမေလးမ်ားရွိတတ္သည္။

၅၀။ထိုအိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးမ်ားသည္
အိမ္ရွင္သူေ႒းသားႏွင္႔ျငိစြန္းသြားတတ္ၾကသည္။

၅၁။ရုပ္ဆိုးေသာအိမ္ေဖာ္မ်ားအား မည္သူမွ် မတရားျပဳက်င္ျခင္းမရွိ။

၅၂။ေခတ္လူငယ္အမ်ားစုသည္ Shopping Mall မ်ား Snap Shop မ်ားတြင္တခ်ိန္လံုး
အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတတ္ၾကသည္။

၅၃။အဆိုပါဆိုင္းမ်ားတြင္ေတြ႕သမွ်ေကာင္မေလးမ်ားအား မ်က္စပစ္ျခင္း
စသည္စသည္မ်ားလုပ္ေလ႔ရွိသည္။

၅၄။မိန္းကေလးမ်ားအဇြဲ႔လို္က္ခရီးထြက္ပါက
ေယာက်ာ္းေလးအဖြဲ႔တဖြဲ႕နွင္႔လမ္းမွာဆံုေတြ႔တတ္ျပီး ခ်စ္သူရည္းစား
ျဖစ္သြားေလ႔ရွိသည္။

၅၅။ေယာက်ာ္းေလး မိန္းကေလးအဖြဲ႔မ်ားတြင္
အေခ်ာဆံုးတေယာက္မွလြဲျပီးက်န္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားတခ်ိန္လံုးဟာသ
လုပ္ျပီး  ရယ္စရာမ်ားေျပာေနတတ္ၾကသည္။

၅၆။ေခတ္လူငယ္အမ်ားစုမွာ မိဘတစ္ဦး (သို႕) ႏွစ္ဦးလံုးမရွိတတ္ၾက။ ဦးေလး
အေဒၚ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင္႔ေနေလ႔ရွိသည္။

၅၇။စတိုးဆိုင္ရွိအေရာင္းစာေရးမအား စိတ္ၾကိဳက္ရည္းစား
စကားေျပာခြင္႔ရွိသည္။

၅၈။(အေရာင္းတာ၀န္ခံ ၊ မန္ေနဂ်ာ ၊ လံုျခံဳေရး ) မည္သူကမွ်မတားဆီးၾက ။
အေႏွာင္႔အယွက္မေပးၾက။

၅၉။မည္သူမဆို Taxi စီးလွ်င္ မည္သည္႔အခါမွ ေစ်းမဆစ္ၾက။

၆၀။အသက္၄၀ေက်ာ္ မိန္းမၾကီး ၉၀%မွာအတင္းေျပာတတ္သူမ်ားျဖစ္သည္။

၆၁။ရႈပ္ေပြေသာမိန္းမမ်ားသည္ အခ်ိန္ျပည္႔ဖဲရိုက္ သို႔ ႏွစ္လံုးထီ သို႔
ေဘာလံုးပြဲေလာင္းေလ႔ရွိသည္။

၆၂။အိမ္တအိမ္တြင္ အဖိုးအဖြားမ်ားသည္ ၾသဇာအရွိဆံုးလူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။

၆၃။ညအခ်ိန္မေတာ္လမ္းေပၚတြင္ သီခ်င္းအက်ယ္ၾကီးဆိုျပီး
ဂစ္တာတီးေနသူမ်ားကိုရပ္ကြက္ကသည္းခံၾကသည္။

၆၄။ဂစ္တာတစ္လံုးထဲျဖင္႔  DRUM /  KEYBOARD သံမ်ားပါေအာင္တီးတတ္ၾကသည္။

၆၅။ေကာင္မေလးမ်ားသည္ အေဖာ္မပါပဲ အခ်ိန္မေတာ္လူျပတ္ေသာလမ္းမ်ားတြင္
သြားလာေလ႔ရွိၾကသည္။

၆၆။ထိုလမ္းမ်ားတြင္ အေဖာ္မပါေသာေကာင္မေလးကို ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ဖို႔
အရက္မူးေနေသာလူဆိုး
လူရမ္းကားမ်ားေစာင္႔ေနတတ္ၾကသည္။

၆၇။ထိုမိန္းကေလးမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင္႔ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းေလ႔မရွိၾက။

၆၈။ေယာက်ာ္းေလးမ်ားသည္ ၂ေယာက္ ၊ ၃ေယာက္
မကေသာလူဆိုး၊လူမိုက္မ်ားျဖင္႔ရန္ျဖစ္ေလ႔ရွိသည္။
ရန္ျဖစ္သည္႕အခါမ်ားတြင္တိုက္ဆိုင္စြာ ေဘာင္းဘီရွည္၀တ္ထားေလ႔ရွိသည္။

၆၉။ရန္ျဖစ္သည္႔အခ်ိန္တြင္ လဲက်ပါက ရႈံးျပီျဖစ္သည္။

၇၀။အလြန္ေခ်ာေသာေကာင္မေလးမ်ားတြင္ ခပ္ေပါေပါ ၊ခပ္ခ်ာခ်ာ
အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရွိတတ္သည္။

၇၁။ထိုမိန္းကေလး၏အေဖသည္ သူ၏သားမက္ေလာင္းအားမည္သည္႕အခါမွ်
မ်က္ႏွာေၾကာႏွင္႔မတည္႕။

၇၂။နယ္မွတေယာက္တည္းလာေနေသာမိန္းကေလးမ်ားသည္
သန္းခ်ီေပးရေသာအခန္းမ်ားငွားေနတတ္ၾကျပီး
ဘတ္စ္ ကားျဖင္႔သြားလာေလ႔ရွိသည္။

၇၃။ဆင္းရဲသားအလုပ္သမားမ်ားသည္ စုတ္ခ်ာေသာ တခါတရံ
စုတ္ျပဲေသာအ၀တ္အစားမ်ားသာ အျမဲလိုလို
၀တ္ဆင္ေလ႔ရွိသည္။

၇၄။ခ်မ္းသာသူတို႔၏သားသမီးမ်ားသည္ ဘြဲ႕ရျပီးသည္အထိ အလုပ္လုပ္ေလ႔မရွိၾက။

၇၅။အသည္းကြဲသူမ်ားသည္ မီးရထားလမ္းေဘးတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေလ႔ရွိသည္။

၇၆။ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေသာ လုပ္ငန္းရွင္သူေ႒းမ်ားသည္
ဆင္းရဲျပီးေခ်ာေမာလွပေသာေကာင္မေလးအား
လက္ထပ္ခြင္႔ရရန္ ေယာက္ခမေလာင္းမ်ားအား ေငြျဖင္႔သိမ္းသြင္းေလ႔ရွိသည္။

၇၇။အျဖဴေရာင္ကုတ္အက်ၤီရွည္ ၀တ္ထားျပီး
နားက်ပ္လည္ပင္းတပ္ထားသူတိုင္းဆရာ၀န္ျဖစ္သည္။ (သို႕)
 ဆရာ၀န္တိုင္း ဂ်ဴတီကုတ္၀တ္ျပီး နားက်ပ္လည္ပင္းဆြဲထားၾကသည္။

၇၈။ခြဲစိတ္ကုသမႈမေအာင္ျမင္လွ်င္ ဆရာ၀န္ၾကီးသည္
ခြဲခန္းအတြင္းမွေခါင္းရမ္းျပီး (သို႔) မ်က္ႏွာပ်က္္ျပီးထြက္လာတတ္ၾကသည္။

၇၉။မင္းသား (သို႕)မင္းသမီး အေမမ်ားတြင္ ႏွလံုးေရာဂါ သို႔
ေသြးတိုးေရာဂါမ်ားရွိတတ္သည္။

၈၀။တယ္လီဖုန္းမွသတင္းဆိုးၾကားလွ်င္
တယ္လီဖုန္းေျပာရင္းမူးေမ႔လဲသြားတတ္ၾကသည္။

၈၁။အလြန္ေတာ္ေသာမိန္းမမ်ားသည္ အသံုးမက်ေသာ (သို႔)
မာနၾကီးေသာေယာက်္ားမ်ားကိုၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကသည္။

၈၂။အလြန္ထက္ျမက္ေသာ မိန္းမမ်ား၏အိမ္ေထာင္ေရးသည္အဆင္မေျပ။

၈၃။လူငယ္မ်ား၏ နာမည္အမ်ားစုမွာ ေခၚရခက္ေသာ ေတာက္ညင္ကတ္ဖြယ္
နာမည္မ်ားျဖစ္ေလ႔ရွိသည္။

၈၄။တခါတရံမည္သို႔မွ်ေတြးေတာ ယူဖြယ္မရေလာက္ေသာနာမည္မ်ိဳးရွိသည္။

၈၅။ထိုေတာက္ညင္ကတ္ဖြယ္ နာမည္ဆိုးကိုမည္သူမွ် စေနာက္ျခင္းမျပဳၾက။

၈၆။ေယာက်ာ္းေနာက္ခိုးရာလိုက္ေျပးေသာ မိန္းကေလးမ်ားသည္
မိဘမ်ားအားခိုးရာလိုက္ေျပးသြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း
လိုက္မရွာရန္ႏွင္႔ ခြင္လႊတ္ေစခ်င္ေၾကာင္းအစရွိသည္ျဖင္႔ေရးထားတတ္ၾကျပီး 
အိပ္ရာေပၚ သို႔ အိပ္ရာေဘးမွန္တင္ခံုေပၚတြင္ထိုစာကိုတင္ထားေလ႔ရွိသည္။

၈၇။ထိုစာအမ်ားစုတြင္ သမီးမိုက္ဆိုေသာစာေၾကာင္း ပါေလ႔ရွိသည္။

၈၈။ေယာက်္ားေလးအမ်ားစုကေတာ႔ မိန္းမခိုးမည္႕အေၾကာင္း မိဘအားအသိေပးေလ႔မရွိ။

၈၉။ႏွဲသံၾကားပါက (နာတာရွည္) မမာမက်န္းျဖစ္ေနသူမ်ားေသတတ္သည္။

၉၀။ေယာက်္ားေလးမ်ား၏အခန္းသည္ လူမေနသည္႕အခန္းကဲ႕သို႔ အျမဲတေစ
သန္႔ရွင္းေနတတ္သည္။

၉၁။အိမ္ေဖာ္မိန္းမမ်ား၊ျခံေစာင္႔မ်ားသည္ အိမ္ရွင္သမီးအား
မမေလးဟုသာေခၚေလ႔ရွိသည္။

၉၂။အခုေနာက္ပိုင္းတြင္ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးစကားမ်ားကိုပင္
ေလးနက္ေအာင္တမင္ၾကိဳးစား ဖ်စ္ညစ္ေျပာတတ္ေသာ
အက်င္႔မ်ားရွိလာသည္။

၉၃။လူၾကားထဲတြင္ အိန္တေယပ်က္ေလာက္ေအာင္
ကိုယ္လံုးနွင္႔လက္မ်ားရမ္းခါလႈပ္ျပီး စကားေျပာတတ္သူမ်ားကို
မထူးျခားသေယာင္ဆက္ဆံေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။

၉၄။လူငယ္မ်ားသည္ ပူအိုက္ေသာရာသီမွာပင္ အေႏြးထည္မ်ား ၀တ္ဆင္ေလ႔ရွိသည္။

၉၅။ေက်ာင္းသားေက်ာင္သူ အမ်ားစုမွာစာၾကိဳးစားသည္ကိုမေတြ႕ရ။

၉၆။ဖေယာင္းတိုင္မ်ားထြန္းထားလွ်င္ အလြန္ပင္ ရိုမန္တစ္ျဖစ္သည္။

၉၇။သၾကၤန္လည္ရာတြင္မည္သူမွ် အရက္မေသာက္ၾက။

၉၈။ႏိုင္ငံျခားသြားျပီးပညာသင္လာပါက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အလြန္ေအာင္ျမင္ေသာ
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ သို႕ ပညာရွင္အျဖစ္ရပ္တည္နိုင္သည္။

၉၉။ေယာက်္ားေလးျဖစ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမရွိလွ်င္အတု တပ္ထားၾကသည္။

၁၀၀။ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ မည္မွ်ပင္ေဒါသထြက္ေစကာမူ ဆဲဆိုျခင္းမျပဳၾက။

က


က်ြတ္တယ္= ေျကာက္တယ္။ လန့္တယ္။

ေက်ြးလိုက္ရ= ခ်လိ္ုက္ရ။ ေဆာ္လိုက္ရ။ ထိုးလိုက္ရ။

ျကီးေပါ= ျကီးမွေပါေသာသူ။

ကီးလိုက္ရ= ကုန္းတိုက္ ေပးလိုက္ရ။ ေခ်ာက္တြန္း ေပးလိုက္ရ။

ကက= (အနက္မျပန္လိုပါ) မေကာင္းေသာမိန္းမ။ မိန္းခေလးမ်ား ကိုယ့္ကို ထိုသို့အေခါှခံရလ်ွင္ ခ်စ္စနိုးနွင့္ ညည ဟုေခါှသလိုမ်ိုးဟု မထင္လိုက္ပါနွင့္။ ပါးလွည့္တီးထည့္လိုက္ပါ (စကားခ်ပ္)

ေျကာင္းသည္= လိုက္စကားေျပာသည္။ လမ္းေျကာင္းထြင္သည္ဟု အနက္ယူ။ (ဥပမာ- ငါဟိုေကာင္မေလးကို လိုက္ေျကာင္းလိုက္ဦးမယ္)

ျကူသည္= အီစီကလီေျပာသည္။

ကူလီကူမာ = မေကာင္းျကံစည္ျခင္း။

ျကပ္သည္ = အနဲငယ္ ေခ်ာက္တြန္းလိုက္သည္။ တိုင္သည္။ ဒုက္ခေရာက္ေအာင္ လုပ္သည္။ ဥပမာ ငါဟိုေကာင္ကို နဲနဲျကပ္ေပး လိုက္ဦးမယ္။

က်ြတ္က်ဲ= ေျကာက္လန့္သြားျခင္း ။ အသံျကားရံုမ်ွနွင့္ ေျကာက္လန့္သြားျခင္း (ေမာင္ေမာင္၏ ဗလကို ျမင္ရေသာအခါ မမမွာ က်ြတ္က်ဲသြားေလေတာ့သည္ (မည္သို့ေျကာင့္မွန္း ေမာင္နတ္ မသိ)

ကေလာ္တုတ္ = ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေအာ္ဆဲသည္။ (ေအ..ဘယ္ရမလဲ ငါဒင္းကို ကေလာ္တုတ္ ပစ္လိုက္တာေပါ့.. ဟင္း)

ကလိန္ကက်စ္ = သူတစ္ပါး ဒုက္ခေရာက္ေအာင္ လိမ္လည္သည္္။ လွည့္ဖ်ားသည္။ (ဟိုမွာေလ ဟိုခ်တ္ရြန္းထဲမွာ ဟိုေကာင္ ကလိန္ကက်စ္ေတြ လုပ္ေနျပန္ျပီ ဟိုေကာင္မေလးေတာ့ ဟိုဒင္းျဖစ္ေတာ့မယ္)

ျကြက္ = ဟိုလူေတြေလ။

က်ြဲ = သေဘ္ာသား ေလာကမွ ကပ္ပလီ မေလးမ်ားကို ေခၚေသာ နာမည္။

ေျကာင္ေတာင္နွိုက္ = ပိုင္ရွင္ရွိေသာ ပစ္စည္းကို ယူျခင္း။ ယူေသာသူ။ (ေတာက္ ဟိုေကာင္ ငါ့ရည္းစားကို ေျကာင္ေတာင္နွိုက္ သြားေလ ျခင္း (မ်က္ရည္စက္ကေလးမ်ားနွင့္) )

ျကားကားဆြဲ= သူတစ္ပါးရည္းစားကို ျဖတ္ခုတ္သည္။

ကေလကေခ်= အေပအေတေကာင္။

ခ

ခိုက္သည္= ျကိုက္သည္ ( ဥပမာ- ေမာင္နတ္ ဟို စာအရမ္းေရးတဲ့ ေကာင္မေလးကို ခိုက္ေနတယ္ )

ခ်ီးေပါက္သည္ = ပစိပစပ္မ်ားသည္။

ခ်ီးထုတ္ပဲ = အရွုပ္ထုတ္ေတြပဲ။

ခ်ီးျကီးသည္ = -က်ယ္သည္။ ဘဝင္ျမင့္သည္။

ေခါက္ထားလိ္ုက္ပါ= ေအးေအးေဆးေဆးထားလိုက္ပါ။

ခိုျကီး= ေရသာခိုလြန္းေသာသူ။

ေခါင္း= ျပည့္တန္ဆာမွု လုပ္စားသူ ေခါင္းေဆာင္။

ဂ

ေဂါက္သီး= ေျကာင္ေန ေဂါက္ေနေသာသူ။

ဂ်ီပုန္း = အေျခာက္။ ( ပုန္းေနေသာ ဂ်ီကေလး ဟု အဓိပါယ္ရ၏။ ထပ္ကာ အနက္ မဖြင့္ပါရေစနွင့္ေတာ့)

ေဂၚလီ = ေခတ္မီေသာ ေခတ္ဆန္ေသာ ဆိုရွယ္က်ေသာသူ။ မွတ္ခ်က္စကား။ (ဟို ေကာင္မေလးကေတာ့ ေဂါှလီပဲ)

ဂြင္ = အခြင့္အေရး။ (ဒါကေတာ့ တကယ့္ ဂြင္ပဲကြာ)

င

ငဝိုင္း=ငဝက္= ပိုက္ဆံ ( လက္ညွိုးနွင့္လက္မကို ကြင္းျပသည္ )

ငေလာင္ = သူမ်ားတစ္ကာကို လူပံုအလယ္ အရွက္ကြဲေလာက္ေအာင္ ေနာက္ေျပာင္တတ္သူ။

ငေပြး= ေနရာတကာ ပါေသာလူငယ္။


စ

ေစာ္= ေကာင္မေလး ( လူငယ္အခ်င္းခ်င္း သံုးေသာစကား )

စရိုက္ပဲ= အေပအေတေကာင္ပဲ။

ဆ

ဆားပုလင္း= အိမ္ေဖာ္။ အိမ္ေစ။

ဆားပုလင္းနွင္းေမာင္= ကိုယ့္အိမ္က အိမ္ေဖာ္ကို ျပန္ျကံသူျကီး။ ( မင္းသိခၤေတာ့ ရင္က်ိုးေတာ့မွာဘဲ .. တတ္နိုင္ဘူး ေျပာေနျကတာကို )

ဆတ္ဆလူး = နန္ ့သည္ နွင့္ အတူတူပင္။

ဇ

ဇယား = အရွုတ္ထုပ္။ ေကာင္မေလး။ (သံုးစြဲသူကို လိုက္ကာ၊ အခ်ိန္ကိုလိုက္ကာ ကြာ၏)ည

ဉာဏ္တိမ္တယ္ = အေတြးအေခၚ ညံ့ျခင္း စဉ္းစားဉာဏ္ မရွိျခင္း။

တ

ေတတယ္ကြာ= ရုပ္ဆိုးတယ္။ စုတ္ျပတ္တယ္။

တင္းတယ္= စိတ္ဆိုးတယ္။

ထ

ထမင္းစားျပီး ခ်ီးမပါ= ဝေသာသူမ်ားကို ေခၚ၏။

ထိတယ္ကြာ= ခ်က္ေကာင္းကို ထိသည္။

ဒ

ဒူတယ္ကြာ ( အေတာ္ထံုအျခင္းကို ကိုယ္စားျပု၏ )

ဓ

ဓါတ္ျကိုး = အန္တရာယ္ေပးနိုင္တဲ့သူ။ (အဲဒီမိန္းခေလးကေတာ့ ဓါတ္ျကိုးပဲ)

ဓါတ္တိုင္ေသးပန္း = ျကံုရာ လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္။ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ေကာင္။

ဓါတ္က်သည္= စိတ္ဓါတ္က်သည္။

န

နလပိန္းတုန္း = ဘာမွမသိတဲ့ေကာင္။ အသိဉာဏ္ မရွိတဲ့ေကာင္။

နြားပလာတာေက်ြး= အသိဉာဏ္ မရွိေသာသူကို ေျပာေန သင္ေနရျခင္း။

နံ့ = နန့္နန့္ တက္သည္။ ဆတ္ဆလူးခါသည္။ ( ဥပမာ မေပးေတာ့ပါ )

နားကားသည္ = ျပသနာတတ္သည္။

နင္တယ္ = ျပန္မေျပာ နိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံစားရခက္သြားသည္။ (ေတာက္.. နင္တယ္ကြာ (မခံခ်ည့္ မခံသာ မ်က္နွာေပးေလးနွင့္))

ေနာက္မီးလင္း = တိတ္တိတ္ပုန္း မိန္းမ၊ ေယာက်ာ္း ရွိေနျခင္း။

ပ

ပိန္းတယ္= တံုးတယ္။ အတယ္။ ထူတယ္။

ေပါက္တူး= သြားေခါေနေသာသူ။

ေပေခါက္တယ္= ကပ္စီးနဲသည္။ စီးပြားရွာသည္။ ကတ္သည္။ ( ဥပမာ- ဟိုကုမ္ပဏီက အက္ဒမင္ျကီးေပါ့ သိပ္ေပေခါက္တယ္)

ပဲမ်ား= ဟန္ပန္အမူအယာ မ်ားသည္။ (ပဲအလြန္မ်ားလ်ွင္ ေသာက္ရမ္းနွင့္ တြဲသံုးပါ။ ေသာက္ရမ္းပဲမ်ား၏)

ပြားသည္= စကားမ်ားသည္။

ပိုက္ေဘာမိ= သူမ်ားရည္းစား ကိုယ္နဲ့ ယူယူျပီးခ်င္း မ်က္နွာျမင္ျခင္းဟု အနက္ယူ။

ပလီစိ ေခ်ာက္ခ်က္ = (ပုတီးေစ့ ေခ်ာက္ခ်က္မွ လာသည္ဟု ေမာင္နတ္ ထင္မိ၏။ ပုတီးစိပ္ေသာအခါ တခါတရံ မတူညီေသာ သစ္သား အတိုင္းအဆေျကာင့္ တစ္လံုးနွင့္တစ္လံုးထိသံမွာ ေခ်ာက္ဟုျမည္လိုက္ ခ်က္ဟုျမည္လိုက္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ဟိုတစ္မ်ိုး ဒီတစ္မ်ိုး ေျပာျခင္း)

ပစ္စည္း= မေကာင္းေသာ မိန္းခေလး။ ေဆးေျခာက္ ဘိန္းဘင္း။ (ဟင္းဟင္း ဒီပစ္စည္းေလးက ဘယ္ေလာက္လဲဗ်. ဟင္( ဦးေက်ာက္လံုး မ်က္နွာေပး အသံေလးနွင့္))

ပြျကီး = ေနရာတကာ ဝင္ပါတဲ့ေကာင္။ (ဘုရင္ျကီးေမး- နတ္ဆိုး မင္းက ဖိုရမ္မွာ ပြျကီးလားကြ ေဟ) (နတ္ဆိုးေျဖ- မဟုတ္ရေျကာင္းပါဘုရာ့၊ ဘုရာ့တပည့္ေတာ္ ဗ်ူးတီးအန္ဟဲ့တို့ ဘစ္ဇစ္နက္ တို့မွာ မပါပါ့ဘုရာ့။ ဒါေျကာင့္ ဒီဘြဲ့ထူးကို တပည့္ေတာ္ လက္မခံပါရေစနဲ့ဘုရာ့။ ပိုျပီး နွံစပ္ တတ္က်ြမ္း စံုလင္ သူမ်ားကို သာ ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူပါ့)

ပတ္ျကမ္းတိုက္ = ျပသနာျကီးျကီးရွာသည္။ (မိန္းမမ်ားတြင္ အသံုးမ်ား၏)

ပါေလရာလခ်ီး = ေနရာတကာ ပါတဲ့ေကာင္။

ေပါက္သြားျပီ= နားလည္သြားျပီ (အင္း ငါေပါက္သြားျပီ)


ဖ

ဖို့ရတယ္= ေပးရတယ္။ ကမ္းရတယ္။

ေဖာသည္ = အပိုစကားေျပာသည္။ မဟုတ္တရုတ္ေျပာသည္။

ဗ

ဗံုးခြဲ = အတင္းတုတ္သည္။ ဖြသည္။ (ဟင္းဟင္း သိမယ္... အဲဒီအေျကာင္းေတြေတာ့ ဗံုးျပန္ခြဲ ပစ္လိုက္ဦးမယ္ ဟင္းဟင္း)

ဘ

ဘတ္တီးရိုက္ = လိမ္သည္။ ညာသည္။

ဘဲဥ=ပရုတ္လံုး=အျဖူေကာင္= ယာဉ္ထိန္းရဲ (ေနရာေဒသလိုက္ျပီး အေခါှအေဝါှ ကြဲျပားျကသည္)

ဘဲ = ေကာင္ေလး။ ရည္းစား ( လူငယ္အခ်င္းခ်င္း သံုးေသာစကား )

ဘိ= မေကာင္းေသာေနရာ။ (ခင္ေရ ကိုယ္ေတာ့ ဘိေလးသြားလိုက္ဦးမယ္ ဆိုလ်ွင္ ပင္လယ္ကမ္းေျခဟု မထင္လိုက္ပါနွင့္ လိုက္မည္ဟုလည္း မေျပာလိုက္ပါနွင့္ ။ ဤကားစကားခ်ပ္)

ဘူသည္ = ကံမေကာင္းျခင္း။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ျခင္း။

ဘိုင္က် = သံုးစြဲစရာပင္ ပိုက္ဆံမရွိျခင္း။

မ

မ်က္စိအစာေက်ြး= မိန္းခေလးမ်ားကို အငမ္းမရ ျကည့္ျခင္း။ (ဟဲဟဲ ဒဂံု စင္တာသြားျပီး မ်က္စိအစာ သြားေက်ြးလိုက္ဦးမယ္)

မိုက္တယ္ = လွတယ္၊ ေခ်ာတယ္။ ( အသံေလးေလးပင္ပင္နွင့္ ေျပာ၏ )

ေမာင္းထု = သတင္းျဖန့္သည္ (အထူးသျဖင့္ သူမ်ားအတင္းအဖ်င္း)

ယ

ယပက္လက္= ယိုးဒယားမ်ားကို ျမန္မာတို့ ေခၚေသာနာမည္။

ရ

ရွဲလ္= သြား ( ရန္ျဖစ္တာ ရွဲလ္ေလးေခ်ာင္း က်ြတ္သြားတယ္ )

ေရမီးလင္း = ပိုက္ဆံမရွိျခင္း။ (ဥပမာ – ငါ့မွာ ေရမီးလင္းေနျပီကြာ ( ဝမ္းနည္းေသာ မ်က္နွာေပးေလးနွင့္ )

ရစ္သည္= ပြစိပြစိေျပာျခင္း။ ကိတ္စတစ္ခုကို ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာရင္း သူတစ္ပါး စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္ေနျခင္း။

ရြဲသည္= ၉၀-၂၀၀၂ ခုနွစ္မ်ားဆီက စကားျဖစ္သည္။ (ရုပ္ဆိုးလြန္းအားျကီးသည္။ ဆိုးလြန္းသည္ဟု အနက္ယူပါရန္)

လ

လန္ထြက္ေနတယ္= သူဝတ္တာ စားတာက လန္ထြက္ေနတယ္။

လန္းသည္= စိတ္အားတက္ျကြသည္။ (မ်ိုးေက်ာ့ျမိုင္+ ဒိုးလံုး ရဲ့ ငါတို့လန္းတဲ့ေန့ သီခ်င္း )

လွည္းက်ိုးထမ္း = တစ္ပါးသူအမွုကို ကိုယ္အျပစ္ခံသည္။ သူတစ္ပါးနွင့္ရေသာ ကိုယ္ဝန္ကို ကိုယ္နွင့္ယူျပီးမွ ေမြးဖြားျခင္း

၀

ဝါးတီးဆြဲ = ထမင္းစားသည္။သ

ေ(သာ)က္ရမ္း (စ) = အလြန္အက်ူးတင္စားျခင္း။ (ဥပမာ- ေသာက္ရမ္းေကာင္းတယ္)

သြားေလသလပ္ခံ= လူျမင္တိုင္း ျဖီးျပေသာသူ။

ေသြးထြက္သြားျပီ= ေဒါသထြက္သြားျပီ။ (ေတာက္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါေသြးထြက္သြားျပီ)

သေဝထိုး= ေလ်ွာက္သြားသည္။ ဖမ္းလို့မရ။ (ငါ့ရည္းစားေလး ဘယ္ေတြ သေဝထိုးေနပါလိမ့္ )

သြားခ်ီးယိုးဒယားက= ေမးခ်ိတ္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္အထိုးခံရျခင္း။ (ဟိုေကာင္သမလိုက္တာ ဟိုေကာင္ သြားခ်ီးယိုးဒယား ကသြားတယ္ )

အ

အမွုပဲ = ျပသနာပဲ။ (ဟာ မင္းကေတာ့ အမွုပဲကြာ )

အပင္လိမ္ = အရာနွစ္မ်ိုးေရာလုပ္သူ။ (အရက္ နွစ္မ်ိုးေရာေသာက္ျခင္း)

အီစီကလီ= သူငယ္ခ်င္းမက သမီးရည္းစားမက်။

အိုင္စီ = ဦးေနွာက္ သိပ္မေကာင္းတဲ့သူ (မင္းကေတာ့ အိုင္စီပဲ) (အိုင္စီဆိုသည္မွာ စက္ပစ္စည္းမ်ားတြင္ ဦးေနွာက္လို့ သေဘာထား၏)

အေကာင္= အေကာင္။

အာရံုရ= ထင္ျမင္သည္။ ယူဆသည္။

အိတ္ဇယ္လ္=ဇယား= အရွုတ္အေထြးမ်ားတဲ့ေကာင္၊ မိန္းခေလး။

အကိတ္ျကီး= ကိုယ္ကာယ ထြားက်ိုင္းသူမ်ားကို ထိုသို့ေခၚ၏။

အားေပး= စားမယ္။ ေသာက္မယ္။ တစ္ခုခုလုပ္မယ္။ (ဒီည ဒင္နာက်ရင္ ငါသြား အားေပးလိုက္ဦးမယ္)

အမုန္းဆြဲ = အသားကုန္ လုပ္သည္။ စားသည္ (ဉာဏ္ရွိသလို ေရလဲသံုးပါ)
http://www.edinooyin.com/profiles/blogs/4347155:BlogPost:837579 ကမင္းထိုက္စိုး's ေရးသားေသာဘေလာ့ကို. ကူးယူၿပီး ေဖာ္ျပေပးတာပါ...

ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ သန္းေခါင္ယံညဥ့္နက္တဲ့အထိ စကားထိုင္ေျပာဖူးလား?
ခ်က္တင္(chatting) ေျပာဖူးပါသလား?

တကယ္လို႔ေျပာဖူးရင္ ဖုန္းမခ်ခင္ ဒါမွမဟုတ္ စက္မပိတ္ခင္
ဝမ္အမ္(ဂြတ္ႏိုက္)လို႔ ေျပာတတ္တဲ့အက်င့္ ရွိသလား?

ဝမ္အမ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

တစ္ေန႔မွာ အားလပ္ရက္ရတဲ့ အိန္ဂ်ယ္တစ္ပါး လူ႔ျပည္ကိုအလည္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
လူ႔ျပည္ကိုေရာက္ၿပီး ပ်င္းတာနဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ဟာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို
"မင္းရဲ႕လိုအင္ဆႏၵေတြအားလံုး ငါျဖည့္ေပးႏိုင္တယ္။ အာဏာ... ေငြေၾကး...
ရုပ္ရည္... အခ်စ္.. ဘာေတြလိုခ်င္သလဲ" လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ အိန္ဂ်ယ္အေမးကို
ေကာင္မေလး အေသခ်ာစဥ္းစားလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးေတာင္းဆိုသမွ်ကို
သူအစြမ္းကုန္ျဖည့္ေပးၿပီး သူ႔ကို ေလးစားၾကည္ညိဳလာေအာင္ ဘုန္းတန္ခိုးေတြ
ျပလိုက္မယ္လို႔ အိန္ဂ်ယ္စိတ္ကူးေနခဲ့တယ္။

"ညတိုင္း ကြၽန္မအိပ္ရာမဝင္ခင္ အရွင့္ဆီက ဝမ္အမ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို
ၾကားခ်င္ပါတယ္"

ေကာင္မေလးရဲ႕ ရိုးရွင္းတဲ့စကားကိုၾကားေတာ့ အိန္ဂ်ယ္အံ့ၾသသြားတယ္။
သူထင္ထားတာက ရုပ္ရည္၊ ေငြေၾကး စတာေတြကို ေကာင္မေလးေတာင္းလိုက္မယ္လို႔
ထင္ခဲ့တယ္။

"ေကာင္းၿပီ.. ဒါ အလြယ္ကူဆံုးပဲ" ဆိုၿပီး အိန္ဂ်ယ္က ဘာမွမစဥ္းစားဘဲ
ေကာင္မေလးကို လြယ္လြယ္ကူကူ ဂတိေပးလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ ညတိုင္း အိန္ဂ်ယ္ဆီက "ဝမ္အမ္"
ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ အိန္ဂ်ယ္က
ေကာင္းကင္ေပၚျပန္ေရာက္သြားလည္း ေကာင္မေလးကို "ဝမ္အမ္"
ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ အသဲပံုေလးပါဆဲြၿပီး ဂြတ္ႏိုက္kiss:-*ေလးကို
အင္တာနက္ကတစ္ဆင့္ အၿမဲေပးခဲ့တယ္။ အိန္ဂ်ယ္ဆီက ႏွစ္သိမ့္စကားေတြနဲ႔
ညတိုင္း ေကာင္မေလးေက်ေက်နပ္နပ္ အိပ္ရာဝင္ခဲ့တယ္။ သူ႔အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္
ၾကည္ႏူးျခင္းရနံ႔ေတြနဲ႔ သင္းပ်ံ႕ေမႊးႀကိဳင္လို႔ေနတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ခါတေလ အင္တာနက္လိုင္း ျပတ္ေတာက္သြားရင္
အိန္ဂ်ယ္ကဖုန္းဆက္ၿပီး ေကာင္မေလးကို ဝမ္အမ္လို႔ေျပာတတ္တယ္။
ဖုန္းတစ္ဖက္ကေန ေကာင္မေလးနဖူးေလးကုိနမ္းၿပီး အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစလို႔
ဆုေတာင္းေပးတတ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး အိန္ဂ်ယ္အလုပ္စရႈပ္ခဲ့မွန္း မသိဘူး!
အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းလို႔ ေကာင္မေလးကို ဝမ္အမ္လို႔ ႏႈတ္ဆက္ရမွာကို
အိန္ဂ်ယ္တေျဖးေျဖး ေမ့သြားခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးက ညတိုင္း
အိန္ဂ်ယ္ရဲ႕"ဝမ္အမ္"ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကိုပဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တယ္။
ေစာင့္ခဲ့ေပမယ့္ ညတိုင္းစိတ္ပ်က္အားငယ္စြာနဲ႔ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ရတယ္။
အိန္ဂ်ယ္ရဲ႕ႏွစ္သိမ့္သံေတြ မၾကားရေတာ့ ေကာင္မေလးလည္း အိပ္မက္ေတြ
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားမက္လို႔။ အိပ္မက္ထဲမွာ အေဝးတစ္ေနရာကေန အလုပ္မ်ားေနတဲ့
အိန္ဂ်ယ္ကိုပဲ သူေငးၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။ အလုပ္မမ်ားေတာ့တဲ့တစ္ရက္
ဝမ္အမ္ေျပာဖို႔ သူသတိရေကာင္း ရလာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ၿပီး
ေကာင္မေလးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ အိန္ဂ်ယ္အတိုးခ်ၿပီး ေျပာလာမယ့္ ဝမ္အမ္ေတြကို
ေကာင္မေလး ေမွ်ာ္ေနခဲ့မိတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ေကာင္မေလးကိုပါ အိန္ဂ်ယ္ေမ့သြားခဲ့တယ္။
လံုးဝေမ့သြားၿပီး ဝမ္အမ္အေၾကြးတသီႀကီးနဲ႔ အေဝးကိုပ်ံသန္းသြားခဲ့တယ္။

ႏွစ္အတန္ၾကာတဲ့အခါ ေကာင္းကင္ပိတ္ရက္ရတဲ့ အိန္ဂ်ယ္တခ်ဳိ႕
လူ႔ျပည္ကိုအလည္လာျပန္တယ္။ ေကာင္မေလးကိုေတြ႔ေတာ့ သူ႔ရဲ႕လိုအင္ဆႏၵေတြ
ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္လို႔ဆိုျပန္တယ္။ အာဏာ၊ အခ်စ္၊ ေငြေၾကး... စတာေတြ
ဘာအလိုရွိသလဲလို႔ ေမးေတာ့ ေကာင္မေလးက ဘာမွျပန္မေျဖခ့ဲေတာ့ဘူး။
ရိုးရွင္းလြယ္ကူတဲ့သူ႔ဆႏၵကုိ တန္ခိုးႀကီးတဲ့အိန္ဂ်ယ္လည္း
ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း သူသိေနခဲ့တယ္။

ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ သန္းေခါင္ယံညဥ့္နက္တဲ့အထိ စကားထိုင္ေျပာဖူးလား?
ခ်က္တင္(chatting) ေျပာဖူးပါသလား?

တကယ္လို႔ေျပာဖူးရင္ ဖုန္းမခ်ခင္ ဒါမွမဟုတ္ စက္မပိတ္ခင္
ဝမ္အမ္(ဂြတ္ႏိုက္)လို႔ ေျပာတတ္တဲ့အက်င့္ ရွိသလား?

ဝမ္အမ္ း WAN AN

"WAN AN" ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ျဖန္႔လိုက္ရင္ ထိပ္စီးစာလံုးေတြက
စာလံုးတစ္လံုးစီကို ကိုယ္စားျပဳေနတာေတြ႔ရလိမ့္မယ္။

WAN AN = Wo Ai Ni, Ai Ni (ေဝၚအိုက္နီ, အိုက္နီ) နင့္ကိုငါခ်စ္တယ္၊ ခ်စ္တယ္ တဲ့။

ဝမ္အမ္လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကိုသိသြားၿပီးရင္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔
စကားေျပာၿပီးတိုင္း "ဝမ္အမ္" (ဂြတ္ႏိုက္)လို႔ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔
မေမ့ပါနဲ႔ေနာ္..

လူဝႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ဝိတ္ခ်ခ်င္တာေၾကာင့္ ကုမၸဏီကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္..။
ကုမၸဏီ.. ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို ေမးၿပီး (၅) ရက္ကို (၁၀) ေပါင္ ဝိတ္က်ေစတဲ့
ေလ့က်င့္ခန္းကို ယူမယ္လို႕ေျပာလိုက္တယ္...။

..........ေနာက္ေန႕မနက္မွာေတာ့
အိမ္တခါးေခါက္သံၾကားလို႕သြားဖြင့္ေပးလိုက္တယ္..။ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အားကစားမယ္ေလးတစ္ေယာက္ ရပ္ေနတာေတြ႕တယ္..။
.........ကေလးတစ္ေယာက္လိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး Nike အေျပးေလ့က်င့္ ဖိနပ္တစ္ရန္
ဝတ္ထား ၿပီး လည္ပင္းမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ စာတစ္ေၾကာင္းလဲရွိတယ္..။
မိန္းမငယ္ေလးက သူ႕ကိုယ္သူ ကုမၸဏီ ကလႊတ္လိုက္တဲ့
ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ေၾကာင္းမိတ္ဆက္ၿပီး လည္ပင္းက စာကို ဖတ္ျပလိုက္တယ္...။
"""ငါ့ကို မွီေအာင္လိုက္ႏိုင္ရင္ ငါ့ကို နင္ပိုင္ၿပီ"""

......လူဝႀကီး သိပ္ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မစဥ္းစားေတာ့ ဘဲ မွီေအာင္
အတင္းေျပးလိုက္ေတာ့တယ္... မိုင္အေတာ္ေလး ေျပးၿပီးတဲ့ေနာက္ ေမာဟိုက္လြန္း
တာေၾကာင့္ စိတ္မတင္မက်နဲ႕ ပဲ အရႈံးေပးလိုက္တယ္...။
........မိန္းမငယ္ေလးက ေနာက္ ထပ္ေလးရက္ စလံုး လဲ ဒီလိုပဲ ေရာက္လာၿပီး ေျပးၾကတယ္..။
၅ ရက္ေျမွာက္ေန႕မွာေတာ့ ကုမၸဏီက ကတိေပးထားတဲ့ တိုင္း (၁၀) ေပါင္
ဝိတ္က်သြားမွန္းသိလိုက္တယ္..။
.........ေက်နပ္စြာပဲ ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ့ ကုမၸဏီကို ထပ္ဖုန္းဆက္ၿပီး (၅)
ရက္ ကို ေပါင္ (၂၀)က်တဲ့ ေလ့က်င့္ ခန္း ထပ္ယူမယ္လို႕မွာလိုက္တယ္...။

............ေနာက္ေန႕မနက္မွာ အိမ္တခါးေခါက္လို႕သြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့
...။ သူ႕ဘဝမွာ မွာေတြ႕ဖူးသမွ် ၾကံဳဖူးလာသမွ်. အေခ်ာဆံုး
အလွဆံုးလို႕ထင္ရေလာက္တဲ့ အခ်ဳိးအစားက်က်မိန္း မပ်ဳိေလး တစ္ေယာက္
ရပ္ေနတာေတြ႕ျပန္တယ္..။
..........Reebok ေလ့က်င့္ ဖိနပ္တစ္ရံကလြဲလို႕
ဘာမွဝတ္ဆင္မထားဘူး..။လည္ပင္းမွာ စာတန္း တစ္ခုပဲရွိတယ္...ဒါကေတာ့
"""ငါ့ကို မွီေအာင္လိုက္ႏိုင္ရင္ ငါ့ကို နင္ပိုင္ၿပီ"""
မိန္းမပ်ဳိေလးက ခႏၶာကိုယ့္ အခ်ဳိးအစားကအစ ေခ်ာေမာေျပျပစ္
လွလြန္းတာေၾကာင့္ ပိုၿပီး ႀကိဳးစားပန္းစား ေျပးလိုက္တာေပါ့... ဒါေပမယ္
ကံမေကာင္းစြာပဲ မွီေအာင္မလိုက္ႏိုင္ျပန္ဘူး..။
ေနာက္ထပ္ေလးရက္ လဲ ဒီလိုပဲ လိုက္ၾကေျပးၾကတာေပါ့ ...။သူ႕ခႏၶာကို ပို ၿပီး
ၾကည့္ေကာင္းလာတာကလြဲၿပီး မွီေအာင္ေတာ့ မလိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး..
......(၅) ရက္ေျမွာက္ေန႕မွေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ ေပါင္ (၂၀) ေလ်ာ့
က်သြားမွန္းသလိုက္ေတာ့ ဝမ္းေျမွာက္သြားတယ္...။

မေက်နပ္ေသးဘဲ ကုမၸဏီကို ေနာက္တစ္ခါ ဖုန္းထပ္ဆက္ၿပီး (၇) ရက္ ကို ေပါင္
(၅၀) က်ေစတဲ့ ေလ့က်င့္ ခန္း ကို မွာလိုက္တယ္..။ ကုမၸဏီက
ေသခ်ာေအာင္ျပန္ေမးတယ္..။
"""....ခင္ဗ်ား တစ္ကယ္ပဲ ဒီေလ့က်င့္ခန္း ကို လုပ္ခ်င္ပါသလား...။
ဒီေလ့က်င့္ခန္းက ကုမၸဏီရဲ႕ အရမ္း တင္းက်ပ္ၿပီး
ျပင္းထန္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းျဖစ္လို႔ပါ...။"""
"""....အေသ အခ်ာပါပဲ ဒီႏွစ္ေတြမွာ အဲ့ဒီလို အရသာမခံစားရတာ ၾကာၿပီ မို႕
စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္.."""
သူျပန္ေျပာလိုက္တယ္..။

ေနာက္ေန႕မနက္မွာေတာ့ တခါးေခါက္သံ ၾကားတာနဲ႕ အေျပးေလး သြားဖြင့္ေပးလိုက္တယ္...။
..ခႏၶာ ကို ေတာင့္ တင္း ခိုင္မာၿပီး ၾကြက္သားေတြနဲ႕ ဖုထစ္ထြက္ေနတဲ့
လူသန္ႀကီး တစ္ေရာက္ ရပ္ေနတာေတြ႕လိုက္တယ္...။
ပန္းေရာင္ ဖိနပ္တစ္ရံကလြဲၿပီး ဘာမွဝတ္မထားဘူး.. လည္ပင္းမွာေတာ့
စာတစ္ေၾကာင္းေရးဆြဲထားတယ္...။
""" မင္းကို ငါမွီရင္ မင္းဟာ ငါ့ အတြက္အပဲ"""

...........................အဲ့ဒီအပတ္မွာေတာ့ သူ႕ ကိုယ္သူ ( ၆၃ )
ေပါင္က်သြားမွန္း သိလိုက္တယ္....

မဂၤလာေဆာင္စတုန္းက သူမခ်မ္းသာဘူး။ သူမနဲ႔အတူ အိမ္အိုတစ္လံုးမွာ
သူတို႔ေနခဲ့ၾကတယ္။ သူမက ေျမာက္အရပ္ကလာသူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
ေအးခဲတဲ့ေဆာင္းဒဏ္ကို အခန္းထဲက အေႏြးဓာတ္နဲ႔ အံတုတဲ့အက်င့္
သူမမွာပါခဲ့တယ္။ ဒီအိမ္အိုမွာ အေႏြးေပးစက္ မရွိဘူး။ ေလမလံုဘူး။
မၾကာပါဘူး.. သူမအျပင္းဖ်ားခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ကုတင္ေဘးမွာထိုင္ျပီး သူ႔ရင္ေတြ
နာက်င္ခဲ့ရတယ္။

အဖ်ားသက္သာခဲ့ေပမယ့္ အိပ္ရာမဝင္ခင္ သူမေျခေထာက္ကို
ေဆးေၾကာေပးတတ္တဲ့အက်င့္ သူမွာက်န္ခဲ့တယ္။ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့
ေရေႏြးပူပူထဲ သူမေျခေထာက္ကို စိမ္ေပးတတ္တယ္။ ဖြဖြေလး၊ ညင္ညင္သာသာေလး၊
သူမေျခေထာက္ကို သူႏွိပ္နယ္ေပးတတ္တယ္။ ေျခေထာက္တစ္စံုကို ေဆးေၾကာေနတယ္လို႔
သူ မျမင္ဘဲ အဖိုးတန္တဲ့ေၾကြထည္တစ္ခုကို ကိုင္တြယ္ေနတယ္လို႔ သူထင္ခဲ့တယ္။

သူမေျခေထာက္ကို ေဆးေၾကာေပးျပီးရင္ အဝတ္ေျခာက္ေအာင္ သူသုတ္ေပးတတ္တယ္။
ျပီးမွေအးစက္တဲ့ လက္က်န္ေရနဲ႔ သူ႔ေျခကိုေဆးခဲ့တယ္။ ေရေအးေတြကိုပူသေယာင္
သူမထင္ေအာင္ သူဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့တယ္။

သူ႔ေျခေရရဲ႕အပူခ်ိန္ကို မစမ္းၾကည့္လည္း သူမသိေနခဲ့တယ္။ သူမကို သူအဲဒီလို
ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ ခ်စ္ခဲ့၊ ၾကင္နာခဲ့တယ္။

ေဆာင္းတြင္းမွာ တစ္ပတ္၂ၾကိမ္ သူမေရခ်ဳိးတတ္တယ္။ သူလည္းသူမလို
အက်င့္လုပ္ထားျပီး သူမ မခ်ဳိးခင္ အရင္လုခ်ဳိးတတ္တယ္။ သူခ်ဳိးျပီးမွ
သူမခ်ဳိးရတယ္။ တစ္ေန႔မွာ တီဗီြကလာတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုကို ၾကည့္ဖို႔
သူမေရအရင္ခ်ဳိးခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သူလက္မခံဘူး။ အခ်ိန္အတိက်နဲ႔ လာတဲ့
အစီအစဥ္ကိုၾကည့္ဖို႔ သူမေရအရင္ခ်ဳိ္းမယ့္ ကိစကို
သူခါးခါးသီးသီးျငင္းခဲ့တယ္။ သူအရင္ခ်ဳိးမယလို႔ မ်က္ႏွာတည္နဲ႔ေျပာျပီး
ေရခ်ဳိးခန္းထဲ သူ၀င္သြားခဲ့တယ္။

သူမလက္ကို သူဆဲြလိုက္တဲ့အခ်ိန္ အားနည္းနည္းပါသြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕....
သူမမ်က္ရည္၀ဲတဲ့အထိ နာက်င္သြားခဲ့ရတယ္။ အရင္တုန္းက ဘာကိစၥမဆို သူမကိုသူ
လိုက္ေလ်ာခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ အခု သူမေရအရင္ခ်ဳိးမယ္ဆိုတဲ့ အေသးအမႊားကိစၥမွာ
သူဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ခါးသီးေနခဲ့မွန္း သူမနားမလည္ခဲ့ဘူး။ သူမွာေငြမရွိ၊
ေရႊမရွိလည္း ရွိသမွ်နဲ႔ပံုေအာခ်စ္မယ္လို႔ သူမကို သူေျပာခဲ့ဖူးတယ္။
သူမတစ္သက္မွာ နားဝင္အခ်ဳိဆံုးစကားမို႔ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္
အခ်ိန္နဲ႕အမွ် အဲဒီစကားေတြက အခ်ဳိးေျပာင္းခဲ့ျပီလား?

စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူမကို သူေခ်ာေမာ့ခဲ့တယ္။ ဘာမဆို သူမသေဘာအတိုင္း
ျဖစ္ရမယ္ဆိုေပမယ့္ သူပဲေရအရင္ခ်ဳိးခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ၾကာေတာ့ သူနဲ႔ျပိဳင္ျပီး
သူမေရခ်ဳိးခန္း လုမေနခဲ့ေတာ့ဘူး။

ရာသီတစ္ပတ္လည္ျပီး ေဆာင္းကုန္လို႔ ေႏြေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္။
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္လံုးက ေပါင္းအိုးထဲ ထည့္ေပါင္းထားသလား ထင္ရေအာင္
ပူျပင္းခဲ့တယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာလို ေရေႏြးနဲ႔ေျခ မစိမ္ေတာ့ဘဲ
ေရေန႔တိုင္းခ်ဳိးရတဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ေရခ်ဳိးခ်ိန္ေရာက္တိုင္း
ေဘာလံုးပဲြၾကည့္မယ္၊ သတင္းၾကည့္မယ္နဲ႔ သူအခ်ိန္ဆဲြျပီး
သူမကိုအရင္ခ်ဳိးခိုင္းခဲ့တယ္။ အရင္ကလို သူျပီးမွသူမ ခ်ဳိးရတဲ့အစီအစဥ္ကို
ေျပာင္းျပန္လုပ္ပစ္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ သူ႔ညီငယ္တစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္အသစ္ဆီ
သူတို႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအိမ္မွာလည္း အေႏြးေပးစက္မရွိခဲ့ဘူး။
ညီအိမ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ ေရခ်ဳိးခန္းကို သူအရင္သြားၾကည့္ခဲ့တယ္။
အခန္းကိုပတ္ၾကည့္ျပီး ညီငယ္ကို... "အိမ္အသစ္က အိမ္အေဟာင္းထက္
ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေျပာစရာမလိုဘူး။ အေႏြးေပးစက္မရွိလည္း ေလကလံုတယ္။ ဒါေပမယ့္
မိန္းမေတြက အေအးမိမွာ ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္။
ေဆာင္းတြင္းေရာက္ရင္ မင္းေရအရင္ခ်ဳိး.... ဒါမွေရခ်ဳိးခန္းက ေအးစက္မေနမွာ။
ငါစမ္းၾကည့္ဖူးတယ္... ေရခ်ဳိးျပီးရင္ ေအးစက္တဲ့အခန္းက အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီ
ေလာက္တက္တယ္"

အစ္ကိုအေျပာကို ညီငယ္ကရယ္ျပီး...

"ဒီလိုဆိုရင္ ေႏြရာသီမွာ မိန္းမကိုအရင္ခ်ဳိးခိုင္းရမယ္။ ဒါမွ
အရင္ခ်ဳိးတဲ့လူက ေနာက္မွခ်ဳိးတဲ့လူထက္ ၁ဒီဂရီေအးျမမယ္ မဟုတ္လား အစ္ကို!"

ညီငယ္အေမးကို သူျပံဳးျပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။

သူတို႔အေျပာကို သူမၾကားသြားခဲ့တယ္။ သူမ မ်က္ရည္ဝဲတဲ့အထိ ခံစားခဲ့မိတယ္။
ကိုယ့္ကိုလည္း တံုးအတယ္လို႔ သူမအျပစ္တင္မိတယ္။

အိမ္အေဟာင္းမွ အိမ္အသစ္၊ အေႏြးေပးစက္ မရွိတဲ့အိမ္မွ
ရွိတဲ့အိမ္ျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ သူၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီအက်င့္ကို
သူလံုးဝမေဖ်ာက္ခဲ့ဘူး။ သူ႔အက်င့္ရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သူမ
မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

တစ္ညမွာ သူ႔အတြက္ သူမပထမဆံုးအၾကိမ္ ေျခေဆးေရထည့္ေပးခဲ့တယ္။
မျငင္းသာတဲ့အဆံုး သူျငိမ္ခံခဲ့တယ္။ သူ႔ေျခေထာက္ကို ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာေပးမွ
သူေျခဖဝါးေအာက္က မာေက်ာေနတဲ့ အသားမာေတြကို သူမစမ္းခဲ့မိတယ္။ ဒီအိမ္အတြက္၊
ဒီမိသားစုအတြက္၊ ၾကင္နာေႏြးေထြးမႈေတြအတြက္ သူပင္ပန္းခဲ့တယ္။ သူမကေတာ့
သူ႔ကိုတစ္ခါမွ ေျခေဆးမေပးခဲ့မိဘူး။

၁ဒီဂရီရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို သူမ မေျပာခဲ့သလို ဘယ္သူေရအရင္ခ်ဳိးမယ္ဆိုတဲ့
အစီအစဥ္ကိုလည္း မကန္႔ကြက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဒါေတြဟာ သူမကိုခ်စ္တဲ့
သူ႔အၾကင္နာေတြ၊ ဒီလိုနည္းနဲ႔ သူမကို သူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း
ထုတ္ေဖာ္ျပေနတယ္ဆိုတာကို သူမနားလည္ခဲ့တယ္။

ေဆာင္းမွာ သူမအတြက္ အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီကို သူတိုးေပးခဲ့သလို ေႏြမွာသူမအတြက္
အပူခ်ိန္၁ဒီဂရီကို သူေလ်ာ့ေပးခဲ့တယ္။ ၁ဒီဂရီ ေႏြးေထြးမႈေလးပါပဲ...
ဒါေပမယ့္ အဲဒီေႏြးေထြးမႈထဲမွာ ၁ဝဝဒီဂရီအျပည့္ အခ်စ္ေတြပါခဲ့တယ္....

၁၉၉၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ

ပညာဆက္သင္ဖို႔ သူ ဂ်ာမဏီေရာက္ၿပီး (၈)လအၾကာမွာ ဇနီးျဖစ္သူတစ္ေယာက္ ညအလုပ္ျပန္လမ္းမွာ အႏိုင္က်င့္ ေစာ္ကားခံလိုက္ရတယ္။ သူလြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ခံစားခဲ့ရေပမယ့္ သိတတ္မႈနဲ႔ တာဝန္ေၾကာင့္ ဇနီးကို သူမစြန္႔လြတ္ရက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔နဲ႔မတူတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ဇနီးေမြးဖြားလာမွာကိုေတာ့ သူစိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီစိုးရိမ္မႈက သူ႔ကို မလႈပ္ရွားႏိုင္ေအာင္ လအေတာ္ၾကာ ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္ထားခဲ့တယ္။

စစစစစစစစစစစစစစစစစ စစစစစစစစစစစစစစစစစစစစစ

မာစတာတက္ေနဆဲမွာ ဇနီးေဝေဝနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္သိခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္အသက္ (၃ဝ) စြန္းစြန္းျဖစ္ၿပီး စက္ရံုတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေဝေဝက ကြၽန္ေတာ့္ထက္ (၃)ႏွစ္ငယ္တယ္။ ေဝေဝက ရိုးသားႀကိဳးစားတဲ့ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး အိပ္ရာထက္လဲေနတဲ့ နာတာရွည္ဖခင္ေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳေနာက္က်ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ဝင္ခဲ့တယ္။ အလုပ္သက္တမ္း (၃)လအၾကာမွာ ေဝေဝနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ လက္ထပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ ကေလးျမန္ျမန္ယူဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။

လက္ထပ္ၿပီးႏွစ္ဝက္အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေၾကာင့္ ဂ်ာမဏီသြားၿပီး ပညာတစ္ႏွစ္ဆက္သင္ဖို႔ အခြင့္အေရးရခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သားသမီးယူမယ့္ကိစၥကို ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ရတယ္။

ပညာသင္ေနတဲ့ အေတာအတြင္း ေဝေဝ့ဆီ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္စာေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေဝေဝရဲ႕စာက ကြၽန္ေတာ္ထက္ ပိုစိပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၉၄ခုႏွစ္ ဇြန္လေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေဝေဝစာမေရးခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ပါေမာကၡ Jacquesက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ႏွစ္ ပညာဆက္သင္ၿပီး ဇနီးကိုပါ တပါးထဲေခၚခဲ့ဖို႔ အႀကံေပးတယ္။ ဒီအႀကံကို ကြၽန္ေတာ္အရမ္းဝမ္းသာမိတယ္။ ေဝေဝကို ခ်က္ခ်င္းဖုန္းေခၚၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းေၾကာင့္ ေဝေဝ အရမ္းအံ့ၾသသြားပံုရတယ္။

“ေဝေဝ.. ကိုယ္.. ဟန္စိန္ပါ”

ေဝေဝဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ရုတ္တရက္ ငိုခ်လိုက္တယ္။ ရင္ထဲက တနင့္နင့္ရႈိက္သံေတြ ဖုန္းတစ္ဖက္ကေန လႊင့္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ ေလးသြားမိခဲ့တယ္။ ျပႆနာတစ္ခုခုျဖစ္ၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္စိတ္က ႀကိဳသိလိုက္တယ္။

“ဘာျဖစ္တာလဲ ေဝေဝ.. ကိုယ့္ကို ျမန္ျမန္ေျပာပါ”

ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုေမးေမး ေဝေဝငိုပဲငိုေနခဲ့တယ္။ သူဂ်ာမဏီလာႏိုင္တဲ့ကိစၥ သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပလိုက္တယ္။

“ဒီကိုလိုက္လာဖို႔ ျမန္ျမန္လုပ္ပါေနာ္ ေဝေဝ.. ကိုယ့္ဆီေရာက္လာရင္ အရာအားလံုး အဆင္ေျပသြားမယ္ သိလား”

“ကို… ေဝ့ကို ေမ့လိုက္ပါ။ ေဝ ဂ်ာမဏီမသြားဘူး။ ေဝ ကြာရွင္းမယ္”

ထင္မွတ္မထားတဲ့ စကားေတြ ေဝေဝပါးစပ္ကေန ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ခုန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းထဲ မူးခနဲ႔၊ မိုက္ခနဲ႔ ခံစားလိုက္မိတယ္။ ပထမဆံုး ေတြးလိုက္တဲ့အေတြးက ေဝေဝ ေနာက္မီးလင္းေနၿပီဆိုတာျဖစ္တယ္။ သူ႔ကုိ အတင္းဓမၼ ကြၽန္ေတာ္ေမးမွ အၾကာႀကီး တိတ္ဆိတ္ေနရာက ေဝေဝ စကားစတယ္။

“အဲဒီလိုပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ.. ေဝ ေတာင္းပန္ပါတယ္”

ဒီလိုစကားမ်ဳိး ေဝေဝေျပာေနခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ရင္ေတြ စူးစူးနစ္နစ္ နာက်င္ေနရသလဲ? ေဝေဝရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားကို ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္။ ေဝေဝဟာ အထီးက်န္မႈကိုမခံႏိုင္လို႔ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ မိန္းမမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္။ အျဖစ္မွန္ေတြ ေျပာျပႏိုင္ဖို႔ ခ်က္ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္သူ႔ဆီ စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာ သူ႔ဆီကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္ျပန္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္မွန္းသိတာနဲ႔ သူခ်က္ခ်င္းဖုန္းခ်ပစ္တယ္။ သူ႔အစ္မဆီ ဖုန္းဆက္ေမးေတာ့ အစ္မလည္း ငိုပဲငိုေနခဲ့တယ္။ ကြာရွင္းဖို႔ကိစၥ ဆံုးျဖတ္လိုက္ဖို႔၊ ေဝေဝကို ထပ္မေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ အစ္မကေျပာခဲ့တယ္။

ၾသဂုတ္လေနာက္ပိုင္း ေဝေဝကို ဆက္သြယ္တဲ့ကိစၥ ကြၽန္ေတာ္လက္လြတ္လိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ နာက်င္ခံစားေနတုန္းပဲ။ စက္တင္ဘာလမွာ ေနာက္ထပ္တစ္ႏွစ္ ပညာဆက္သင့္မယ့္ အခြင့္အေရးကို ကြၽန္ေတာ္လက္ခံလိုက္တယ္။ ဂ်ာမဏီမွာေနၿပီး သင္ယူျခင္း၊ ေလ့လာျခင္းၾကားမွာ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ကြၽန္ေတာ္ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တယ္။

အလုပ္စဝင္ဖို႔ (၃)လအလိုမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဆက္မေအာင့္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဂ်ာမဏီက ကိစၥရပ္ေတြကို အလွ်င္အျမန္ျဖတ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိတာနဲ႔ သူ႔အစ္မအိမ္ဖက္ ကြၽန္ေတာ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတြ႔ေတာ့ အစ္မက အံ့ၾသဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရလိုက္ဘဲ မ်က္ရည္ေတြကသာ သြင္သြင္စီးေနခဲ့တယ္။

“အစ္မတို႔ကို လံုးဝလာရွာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားခဲ့တာ.. ေဝေဝ ကံမေကာင္းခဲ့ဘူး။ သူ႔ကို ငါ့ေမာင္ မယူခဲ့ရင္လည္း အစ္မတို႔ ဘာမွမေျပာဘူး”

ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကုိ ဆဲြၿပီး အစ္မကေျပာတယ္။ ျဖစ္ခ့ဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ အစံုအလင္ကို အစ္မက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ကိုစေျပာျပခဲ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ႏိုင္ငံျခားထြက္ၿပီး (၈)လအၾကာမွာ ေဝေဝတစ္ေယာက္ ညအလုပ္ကအျပန္ လူဆိုး(၃)ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး မတရား ေစာ္ကားခံခဲ့ရတယ္။ တစ္လအၾကာမွာ သူကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီဆိုတာကို ေဝေဝ အထိတ္တလန္႔ သိလိုက္ရတယ္။ အေစာ္ကားခံရလို႔ ထိခိုက္နာက်င္တဲ့စိတ္ အနယ္မထိုင္ခင္မွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ေဝေဝ ထိုးႏွက္ခံလိုက္ရျပန္တယ္။ အေစာ္ကားခံၿပီး ရလာတဲ့ကိုယ္ဝန္က ေဝေဝ့ကို ပိုထိခိုက္နာက်င္ေစခဲ့တယ္။ ေဆးရံုသြားၿပီး ကေလးဖ်က္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ေဝေဝ့မွာ ေမြးရာပါအေျခအေနေၾကာင့္ ကေလးဖ်က္ခ်ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ကေလးေမြးခဲ့ဖူးလည္း မရေၾကာင္း ဆရာဝန္က ေျပာခဲ့တယ္။

ေဆးရံုကျပန္ေရာက္တဲ့ေန႔မွာပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္ဖို႔ ေဝေဝႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ကံေကာင္းတာက အဲဒီေန႔မွာ ေဝေဝ့အစ္မက ဘာအာရံုရခဲ့သလဲ မသိဘူး ေဝေဝကို လာၾကည့္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တိုးခဲ့လို႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္း မဆံုးရႈံးခဲ့ဘူး။ အသက္လုကယ္တင္ခဲ့သည့္တိုင္ ေဝေဝ စိတ္အေျခအေနေတြ မႈမမွန္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကို ၾကားရင္ပိုဆိုးၿပီး ေသမယ္ေၾကမယ္နဲ႔ ငိုယုိေသာင္းက်န္းေနခဲ့တယ္။ ကိုယ္ဝန္ (၇)လေရာက္မွ သူ႔အေျခအေနေတြ တေျဖးေျဖး တည္ၿငိမ္လာခဲ့တယ္။ ေဝေဝ့အစ္မေျပာတာကို နားေထာင္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းေနခဲ့တယ္။ ႏွလံုးသားကလည္း ဓားနဲ႔အမႊမ္းခံထားရသလို စူးရွနာက်င္ေနခဲ့တယ္။

အလွ်င္စလိုၾကားမွာ အိမ္ဝရန္တာေပၚက ဟိုတစ္စ၊ ဒီတစ္စ ခ်ိတ္ဆဲြထားတဲ့ ကေလးအႏွီးမ်ဳိးစံုကို အခုမွ ကြၽန္ေတာ္သတိထားခဲ့မိတယ္။ ေဝေဝအခန္းထဲ စဝင္လိုက္တဲ့ တခဏမွာ ကြၽန္ေတာ့္ျမင္ကြင္းထဲ ပထမဆံုးေျပးဝင္လာတာက “အဲဒီအရာ” ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္လသားအရြယ္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ မ်က္စိကိုစုံမွိတ္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ ကေလးကို ကြၽန္ေတာ္စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္တစ္ခုလံုး ေျဗာင္းဆန္ရႈတ္ေထြးေနခဲ့တယ္။ ကေလးရဲ႕ ႏွာတံကျပားၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ လံုးဝမတူခဲ့ဘူး။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ရုတ္တရက္ ကြၽန္ေတာ္ဆုပ္လိုက္မိတယ္။ မ်က္ရည္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးအိမ္ထဲကေန ပန္းထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အခန္းထဲ ေဝေဝဝင္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတြ႔တာနဲ႔ ေနရာမွာတင္ မလႈပ္မယွက္ သူရပ္ေနခဲ့တယ္။ ခါးသီးျခင္း၊ အားနာျခင္း၊ နာက်င္ျခင္းေတြက သူ႔မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တယ္။

(၂) ႏွစ္ၾကာခဲြခြါခဲ့တဲ့ ခဲြခြါျခင္းမ်ဳိးက ဒီလိုနည္းနဲ႔ ျပန္ဆံုေတြ႔ခဲ့မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ ထင္မွတ္မထားခဲ့ဘူး။ ေရွ႕တိုးၿပီး ႏြမ္းလ်တဲ့ခႏၶာနဲ႔ သူ႔ကိုေပြ႔ဖက္ဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူေရွာင္လိုက္ၿပီး တိုးလွ်ဳိးေတာင္းပန္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔လက္ကိုျပန္ဆဲြၿပီး သူ႔ေခါင္းအစံုကို ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထက္မွာ ကပ္ထားလိုက္တယ္။

“ကိုယ့္အမွားေတြပါ ေဝ… ေဝ့ကို ကိုယ္မကာကြယ္၊ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္န႔ဲျပန္လိုက္ခဲ့ပါေဝ.. ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္”

ေဝ့ဆီက ႐ႈိက္သံကို ကြၽန္ေတာ္ၾကားလိုက္မိတယ္။ စစခ်င္းမွာ အသံတိုးေပမယ့္ တေျဖးေျဖး သူတစ္ကိုယ္လံုး တစ္သိမ့္သိမ့္တုန္လာၿပီး မာတင္းတဲ့ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို ေပြ႔ဖက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႔ရင္ထဲက နာက်င္ျခင္းေတြ ဆည္ၿပိဳသလို ၿပိဳက်လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခပ္တင္းတင္းျပန္ဖက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို အားကုန္သြန္းေလာင္းလိုက္ေတာ့တယ္
။

ကေလးရဲ႕ေနာက္ေၾကာင္းက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ျဖည္လို႔မရတဲ့ အစိုင္အခဲတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္ကင္းၿပံဳးရယ္ေနတဲ့ ကေလးမ်က္ႏွာကုိ ကြၽန္ေတာ္ ဥေပကၡာမျပဳႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဂ်ာမဏီက ျပန္လာၿပီးေနာက္ အခန္းသံုးခန္းပါတဲ့ အိမ္္တစ္လံုး ကြၽန္ေတာ္ရခဲ့တယ္။ တစ္လေနၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ ေက်ာင္းဝင္းထဲက အိမ္သစ္ဆီ ေဝေဝလိုက္ပါခဲ့တယ္။ ေဝေဝနဲ႔အတူပါလာတဲ့ ကေလးငယ္ေၾကာင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ႕ သံသယအေတြး၊ ရႈတ္ေထြးတဲ့အၾကည့္ကို ကြၽန္ေတာ္ခံခဲ့ရတယ္။ ရွက္ရြ႔ံၿပီး ေနမသိ ထိုင္မသာျဖစ္ခဲ့လို႔ လူေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကြၽန္ေတာ္ေရွာင္ခဲ့တယ္။ ရင္းႏွီးတဲ့လူေတြနဲ႔ တိုးမွာစိုးလို႔ လမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္ ေခါင္းငံု႔ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္။

ကေလးငယ္ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရင္ေသြးမို႔ ေဝေဝက မိခင္ပီသစြာ ကေလးငယ္ကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ ကေလးငယ္ကို ကြၽန္ေတာ္မၾကည့္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ အခ်ိန္ေတြတစ္ေရြ႕ေရြ႕ ေျပာင္းလဲခဲ့သလို ကေလးအေပၚထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ မုန္းတီးျခင္းက တေျဖးေျဖး ေလးလာခဲ့တယ္။ ကေလးကို “ငယ္ငယ္" လို႔ ေဝေဝက နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ ကေလးအေပၚထားတဲ့ ေဝေဝ့ေမတၱာကို ကြၽန္ေတာ္ခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာ ကေလးငယ္ (၃)ႏွစ္ျပည့္သြားခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဖေဖလို႔ သူေခၚခဲ့ေပမယ့္ ျပန္ထူးရတာကို ကၽြန္ေတာ္မႏွစ္ၿမိဳခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကိုမခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုတာကို သူလည္း ခံစားမိမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူအၿမဲ ေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႔ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ တေျဖးေျဖး သတိထားလာခဲ့မိတယ္။ ေဝေဝလုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူလံုးဝလာမရွာခဲ့ဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဖေဖလို႔ေခၚလိုက္တုိင္း ကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြ နာက်င္လာမိတယ္။ အလုပ္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ စမ္းသပ္ခန္းထဲမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္အခ်ိန္ျဖန္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေတြ အရင္ကေလာက္ တိုးတက္မႈမရွိခဲ့ဘူး။

အဲဒီႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ေဝေဝ အိပ္ရာထေနာက္က်ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေခၚၿပီး ငယ္ငယ္ကို မူႀကိဳပို႔ဖို႔ေျပာတယ္။ အကၤ်ီစကိုဆဲြၿပီး ေဝေဝ့ေနာက္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို ငယ္ငယ္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မသိမသာမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တာကို ငယ္ငယ္က ေတြ႔ျဖစ္ေအာင္ေတြ႔ၿပီး မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းငံု႔ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါကို ေဝေဝသတိထားမိၿပီး သက္ျပင္းခပ္တုိးတိုးခ်ရင္း ငယ္ငယ္ကို ေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္။

“ေဝပဲ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါ့မယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆို ေဝကတံခါးဖြင့္ၿပီး ေလွကားေပၚက ဆင္းသြားခဲ့တယ္။ ပါးစပ္ဟၿပီး တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ႀကံရြယ္ခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ဘာသံမွထြက္မလာခဲ့ဘူး။ ငယ္ငယ္က ေဝေဝ့ပုခံုးေပၚမွာ လက္ညိွဳးကို ပါးစပ္ထဲငံု႔ထားၿပီး ေမွးလိုက္ပါရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို တိတ္တဆိတ္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီတခဏ ကၽြန္ေတာ္လက္ေျမႇာက္ၿပီး ေဝ့ရမ္းလိုက္မိတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေသးငယ္တဲ့အျပဳအမႈေလးက ငယ္ငယ့္ကို ႀကီးမားတဲ့ဝမ္းသာမႈေပးခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔လက္ကေလးနဲ႔ ျပန္ေဝ့ရမ္းျပၿပီး ေအာ္ေနခဲ့တယ္။

“ တာ့တာ.. ေဖေဖ.. တာ့တာ”

အဲဒီေန႔က တစ္ေန႔လံုး ငယ္ငယ္ရဲ႕အသံကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ ညေန အလုပ္ေစာေစာဆင္းၿပီး မူႀကိဳေက်ာင္းဖက္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ့္အခန္းကို ေမးျမန္းစံုးစမ္းၿပီး ၃ထပ္ေဆာင္နား ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ျပတင္းေပါက္ကေန စာသင္ခန္းထဲ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ငယ္ငယ္က ဂရုတစိုက္နဲ႔ စာေတြလိုက္ေရးမွတ္ေနခဲ့တယ္။ မ်က္ႏွာစိမ္းကၽြန္ေတာ့္ကို ဆရာမက ဘယ္ကေလးရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူလဲလို႔ ေမးလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အသံေၾကာင့္ ငယ္ငယ္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မယံုႏိုင္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔နာမည္ကို ဆရာမေခၚမွ ဝမ္းသာအားရ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေျပးလာခဲ့တယ္။

အဲဒီည ေဝေဝျပန္ေရာက္ေတာ့ ငယ္ငယ့္ကို တအံ့တၾသေမးေနခဲ့တယ္။

“ေဖေဖ လာႀကိဳတယ္ဟုတ္လား သမီးေလး! ”

ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ငယ္ငယ္ အဆက္မျပတ္ ေခါင္းညိတ္ေနခဲ့တယ္။

“သမီးေဖေဖ သေဘာေကာင္းလား”

“ေကာင္းတယ္ ေမေမ”

ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ဝင္မေျပာျဖစ္ေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကို ေကာင္းေကာင္းဂရုစိုက္ရမယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ သိေနခဲ့တယ္။ သူက အျပစ္မဲ့တဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။

“ကေလးမွာ အျပစ္မရွိဘူး”

ေသးသိမ္တဲ့ခံစားခ်က္ကို ေအာင္ႏိုင္တဲ့စကားတစ္ခြန္း ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲကေန ထြက္က်လာခဲ့တယ္။

၁၉၉၈ခုႏွစ္ ေႏြရာသီမွာ ေဝေဝေဆးရံုသြားၿပီး စမ္းသပ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ဝန္ထပ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီလို႔ ဆရာဝန္ေျပာခဲ့တဲ့စကား ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဝေဝေျပာျပခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းဝမ္းသာမိတယ္။ ေဝေဝက ငယ္ငယ္ကို ကေလးထပ္ယူမယ့္အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ ငယ္ငယ္လည္း သေဘာတူဝမ္းသာခဲ့တယ္။

ငယ္ငယ္က (၄)ႏွစ္ျပည့္ၿပီး သူ႔အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ေႏြးေထြးလာခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ေနာက္ေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဝမွာပိေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးတစ္တံုး ျဖစ္ေနခဲ့ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လိုဖခင္မ်ဳိးေၾကာင့္ သူလိမ္မာ၊ သိတတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ အမွားလုပ္တတ္တဲ့ ကေလးသဘာဝကို သူမလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူအမွားတစ္ခုခု လုပ္မိတိုင္း ကၽြန္ေတာ္သည္းမခံႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေဒါသေတြထြက္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စိတ္ေျပတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ပိုနာက်င္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ ကေလးကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ထိခိုက္နာက်င္ေစတာ မဟုတ္ဘဲ ေဝေဝကိုပါ နာက်င္ေစခဲ့တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ အေတာအတြင္းမွာပဲ ဂ်ာမဏီကပါေမာကၡJacques ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းမွာ ေဟာေျပာပဲြ တစ္ခုလာလုပ္ခဲ့တယ္။ ဆရာ့ကိုေတြ႔တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲ ခံစားေနရတဲ့ အႀကိတ္အခဲေတြကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဆရာက တစ္နယ္တစ္ေက်းကလာသူ၊ ကိိစၥၿပီးရင္ ကိုယ့္ေနရပ္ကို ျပန္မယ့္သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္သတင္း၊ အတင္းေတြ က်န္ခဲ့မွာမဟုတ္သလို ဆရာ့ကို ယံုၾကည္ၿပီး ဂ်ာမဏီမွာ ပညာသင္စဥ္က ကၽြန္ေတာ့္က ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ ဆရာက ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္ကို ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ နားေထာင္ေပးခဲ့တယ္။ ဖြင့္ေျပာလိုက္ရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြ ေပါ့သြားသလို ခံစားမိတယ္။

စကားေတြေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေအးေဆး တည္ၿငိမ္သြားတဲ့ေနာက္မွာ Jacquesက ကၽြန္ေတာ့္အနားတိုးကပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။

“ဟန္စိန္… မင္းကို တကယ့္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ဆရာေျပာျပမယ္”

အျဖစ္အပ်က္က ဒုတိယကမာၻစစ္ၿပီးေနာက္ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့တဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။

နာဇီစစ္သားတစ္ေယာက္ သစၥာေဖာက္လို႔ ေသမိန္႔ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႔ဇနီးက ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အကဲ့ရဲ႕ေဝဖန္တာကို မခံႏိုင္လို႔ ကိုယ့္ေနအိမ္ျပတင္းေပါက္မွာ ႀကိဳးဆဲြခ်ေသခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ (၂)ႏွစ္သား ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ လက္ကိုဆန္႔တန္းၿပီး ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ကေန ေသေနတဲ့ မိခင္ဆီတြားသြားေနတာကို အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ရင္နင့္စရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက မၾကာမီ ျဖစ္ပြါးေတာ့မွာျဖစ္တယ္။ ရပ္ၾကည့္ေနသူေတြအားလံုး အသက္ကို ေအာင့္ထားၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ “အန္နာ” လို႔ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘဲ အေပၚထပ္ကို တဟုန္ထိုးေျပးတက္ၿပီး ကေလးငယ္ကို ကယ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကေလးကိုသူေမြးစားလိုက္တယ္။

ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြကို ကူညီခဲ့ဖူးတဲ့ အန္နာရဲ႕ေယာက္်ားကို ကေလးငယ္ရဲ႕ဖခင္က သတ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ကိုယ့္ေယာက္်ားကိုသတ္တဲ့ လူသတ္သမားရဲ႕ကေလးကို ေခၚယူေမြးစားထားတဲ့ အန္နာကို လူေတြနားမလည္ခဲ့ၾကဘူး။ ကေလးကို မိဘမဲ့ေက်ာင္းပို႔ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ စြန္႔ပစ္လိုက္ဖို႔ အႀကံေပးၾကေပမယ့္ အန္နာလက္မခံခဲ့ဘူး။ လူတစ္ခ်ဳိ႕က အန္နာရဲ႕အိမ္ကို ခဲနဲ႔ေပါက္ၿပီးဆဲဆိုခဲ့ၾကတယ္။ အန္နာရဲ႕ ကေလးေတြကလည္း ကိုယ့္မိခင္ရဲ႕လုပ္ရပ္ကို နားမလည္ခဲ့ၾကဘူး။ လူေတြရဲ႕ အျပစ္တင္သံေတြကို အန္နာဂရုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ ကေလးငယ္ကို ရင္ခြင္ထဲ အၿမဲေထြးေပြ႔ထားခဲ့တယ္။ အန္နာဆီက အမ်ားဆံုး ၾကားရတဲ့စကား “ခ်စ္စရာ့ ကေလးငယ္ေလးေရ.. နင္ဟာ အိန္ဂ်ယ္ေလး” ပါဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။

ကေလးငယ္ တေျဖးေျဖးႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။ အိမ္နီးခ်င္းလူေတြက သိပ္မခဲြျခား ဆက္ဆံေတာ့ေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက သူ႔ကို နာဇီမိစာၦလို႔ ေခၚေနဆဲပါပဲ။ သက္တူရြယ္တူ ကေလးငယ္ေတြက သူနဲ႔ ေဆာ့မကစားရဲခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေနထိုင္စရိုက္ေတြက တစ္ျခားလူနဲ႔မတူဘဲ ျခားနားခဲ့ရတယ္။ တစ္ျခားလူ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းကို သူမၾကာခဏဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ နံရိုးကိုရိုက္ခ်ဳိးခဲ့လို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြက အန္နာကို အသိမေပးဘဲ ၿမိဳ႕နဲ႔ဆယ္မိုင္ခန္႔ေဝးတဲ့ ျပဳျပင္ေရးသင္တန္းေက်ာင္းကို ပို႔လိုက္ၾကတယ္။ လဝက္ၾကာမွ ရူးသြပ္မတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အန္နာ သူ႔ကိုရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။ အျမက္ေဒါသခက္ထန္ေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြရဲ႕ရန္ကို အန္နာနဲ႔သူ ခံခဲ့ရတယ္။ အန္နာက သူ႔ကိုတင္းတင္း ေပြ႔ဖက္ကာကြယ္ထားရင္း “ကေလးမွာ အျပစ္မရွိဘူး.. ကေလးက အျပစ္မဲ့တယ္” လို႔ပဲ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က်မွ အျဖစ္မွန္ကို ကေလးငယ္သိခဲ့ရတယ္။ သူငိုေၾကြးမိတယ္။ သူနာက်ည္းမိတယ္။ ဒီအတြက္ အေကာင္းဆံုးေပးဆပ္ျခင္းက တစ္ျခားလူေတြကို ကူညီျခင္းပဲလို႔ အန္နာကသူ႔ကို ေျပာျပတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အရာရာကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ လူေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး သူကူညီေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ သူအလယ္တန္းေအာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ လူေတြဆီကေန အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္ကို သူရခဲ့တယ္။

“အိမ္နီးခ်င္းေတြက သူ႔ဆုေပးပဲြကို တက္ေရာက္ခ်ီးျမင့္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီကေလးက ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ”

စကားအဆံုး ဆရာရဲ႕ မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြျပည့္လွ်ံေနခဲ့တယ္။

“ကေလးမွာအျပစ္မရွိဘူး.. ဟန္စိန္.. ဒီကိစၥနဲ႔ ကေလးဘဝ၊ ခင္ဗ်ားဘဝကိုပါ ခင္ဗ်ား မဖ်က္ဆီးသင့္ဘူး”

ပါေမာကၡ Jacquesရဲ႕လက္ေတြ ပိုေႏြးေထြးေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္နားကို ကၽြန္ေတာ္မယံုၾကည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

“အေမရဲ႕ ေက်းဇူးေတြျပန္ဆပ္ဖို႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ လူသတ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးကို ကၽြန္ေတာ္ေမြးစားခဲ့တယ္။ ဒီအတြက္ အန္နာလည္း ဝမ္းသာေနခဲ့တယ္။ အန္နာကေျပာတယ္… သက္ရွိအားလံုး ေလးစားျမတ္ႏိုးျခင္းကို ခံထိုက္တယ္။ ကေလးမွာ အျပစ္မရွိဘူးတဲ့”

Jacquesရဲ႕စကားကို နားေထာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔မွာ သမီးနဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ သမီးကိုသားႏွစ္ေယာက္ထက္ သူတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ပိုခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္။ သမီးကလည္း အစ္ကိုေတြထက္ သူတို႔နဲ႔ပိုရင္းႏွီးခဲ့တယ္။

“သမီးေရာ… သူ႔ေနာက္ေၾကာင္းေတြကို သိလား” ကၽြန္ေတာ္မရဲတရဲ ေမးလိုက္မိတယ္။

“သူ႔အေမရွိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္နဲ႔ မၾကာခင္ေသဆံုးရေတာ့မယ္။ သူ႔အေမဆီ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မၾကာခဏေရာက္ပါတယ္”

ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းငံု႔ခ်လိုက္မိတယ္။ အမည္မသိတဲ့ ေဝဒနာတစ္ခု ရင္ထဲတင္းက်ပ္လာခဲ့တယ္။ ႀကီးႀကီးမားမား ထိခိုက္နာက်င္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူေတြရဲ႕ေမတၱာတရားက ဒီလိုလံုးဝ လွပျပည့္စံုသြားလိမ့္မယ္၊ ဒီလိုခံစားခ်က္ေတြ ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးထင္မထားခဲ့မိဘူး။

အဲဒီေန႔ညမွာ ေဝေဝကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တယ္။

“ေဝ… ကိုယ္တို႔လဲ အသက္ႀကီးၿပီ .. ေဝ့ က်န္းမာေရးကလည္း မေကာင္းဘူး။ ကေလးေမြးရင္ အသက္ အႏၱရာယ္ ထိခိုက္ႏိုင္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တို႔ ကေလးမယူေတာ့ဘူးေနာ္”

ေဝခဲြမရတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဝေဝၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ေဝေဝ့ကို ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပလိုက္တယ္။

၁၉၉၉ခုႏွစ္ ေဆာင္းရာသီ….

ငယ္ငယ္အတြက္ ပိုသင့္ေလွ်ာ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္သစ္တစ္ခု ေတာင္အရပ္က ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဆီ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာင္းေရြ႕လာခဲ့တယ္။ ကင္းမဲ့ေနတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ မိသားစု ဆည္းလည္းသံေလး ျပန္လည္လႈပ္ရွား သက္ဝင္လာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ေတြ ပိုအဆင္ေျပလာခဲ့တယ္။

နနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနန နနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနန

ဒီျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းက ဖတ္ရသူကို ရင္ထဲဆိုနင့္ေစခဲ့တယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းက စိတ္သေဘာထား ေသးသိမ္တဲ့လူေတြအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိး တစ္ေန႔ကိုယ္ႀကံဳခဲ့ရင္၊ ကံၾကမၼာက ဒီလိုရက္စက္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး တစ္ေန႔ကိုယ့္အေပၚ က်ေရာက္ေစခဲ့ရင္ ေနေရာင္ျခည္ အလင္းတန္းရွိရာ ကိုယ္ လက္ဆန္႔တန္း ဆီးႀကိဳႏိုင္မလား?

မွတ္ခ်က္။ ဇာတ္လမ္းတင္ဆက္သည့္ ကာယာကံရွင္အမ်ဳိးသား၊ အသက္ (၅ဝ)နီးပါး... ေတာင္ပိုင္း တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ တဲြဖက္ပါေမာကၡအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသူျဖစ္တယ္။ အစစ္မွန္ဆံုး ရိုးသားမႈတစ္ခုနဲ႔ လူ႔ဘဝရဲ႕ အနာက်င္ဆံုးအျဖစ္ထဲကေန သူရုန္းထခဲ့တယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ စိတ္ဝိညာဥ္အတြက္ ရည္ညႊန္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းကို ဖတ္မိသူတိုင္း စိတ္ဝိညာဥ္ကို ေဆးေၾကာခံလိုက္ရတယ္။ ဒါမွလူေတြအေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိမယ္။ ယံုၾကည္မႈ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ တိုးမွာျဖစ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္(၂)တန္း စာေမးပဲြ

ေျဖဆိုျပီ ရုတ္တရက္

မိသားစုကို ႏွုတ္ဆက္

ကသုတ္ကရက္နဲ႕ထြက္ခြါ

ေလာကႀကီးမွာ ငါ

 အထီးက်န္စြာ ေနခဲ႕ရတယ္ ။

အေဖဟာ“ေန”  အေမက“လ”

ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ အေမွာင္က်ခဲ႕ျပီ

အေမရယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ရယ္

(၂)တန္း ေက်ာင္းသားႀကီးကို ခ်ီလို႕ေကာင္းတုန္း

သားကလည္း ဆိုးလို႕ေကာင္းတုန္း

ထမင္းစားရင္ “ဂ်ီ” က်

အသားမပါရင္ မစားဘူးတဲ႕

လူးလိမ္႕ေအာ္ဟစ္ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ငို

ဘယ္လိုမွ ေခ်ာ႕မရ

အေဖစားတဲ႕ဟင္းဖတ္ စားရမွ

ေက်နပ္သတဲ႕

အေမက ကၽြန္ေတာ္ႀကီးေတာ႕ ျပန္ေျပာျပတယ္ ။

လူက (၈)ႏွစ္ အတန္းက (၂)တန္း

ဘ၀ကခါးသည္း ၊ ဓနကမျပည္႕စံု ၊ မဖူလံုတဲ႕အေျခအေနမွာ

ေရႊဘံုဆိုတာ စာထဲမွာပဲသိ စာထဲမွာပဲ ရိွခဲ႕တယ္ ။

အထင္ေသးတဲ႕ အၾကည္႕ေတြေအာက္

အလူးအလဲ ခံခဲ႕ရတဲ႕

အဖမဲ႕ မိသာစုဘ၀ လူ႕ေလာကအေၾကာင္း

ေကာင္းေကာင္းသိခဲ႕ျပီ အေဖ

သားတို႕ကိုထားခဲ႕ျပီး ေလာကပင္လယ္ကိုျဖတ္ကူးခိုင္း

အေမေလ ဒုကၡကိုရင္ဆိုင္ ေလာကဓံကိုတြန္းလွန္

ဘ၀ကိုအႏိုင္ယူ သားသမီးေတြႀကီးျပင္ေအာင္

လက္မေထာင္ အလံမခ်ဳိး

အမ်ဳိးမ်ဳိးရုန္းကန္ ဘ၀ကိုအႏိုင္ယူခဲ႕တယ္ ။

အေဖ႕သားဟာ ကဗ်ာဆရာ အာပလာပါ

ဒါေပမယ္႕ ဘ၀မွာ

အေကာင္းဆံုး အခ်ဳိးအေကြ႕တစ္ခုေတာ႕

ရေအာင္ကို ဖန္တီးဦးမွာပါေလ

ခ်စ္တဲ႕အေဖ ဘယ္ေရာက္ေနေန

ဇနီးမယား သမီးသားကို

ထာ၀ရ လြမ္းေနပါေစလို႕ … … … ။               ။

@@color(#a22ac5):''လြန္းေသြးငယ္''@@

[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/3b4b4ff1bebb6dfcfd245a21641facca6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/e2b409ec2eed0c899a6325474fe168bb6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၃|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/36d8f6ec6cc06f6d95f0d3fa395a0c726g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၄|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/77640885e28b4f19ff4710f0e5d6faa76g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၅|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/1ecda22237d6e4eb94e42c6193c2db6d6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၆|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/94f7c3b2ec68d50a0da7dae28059cb556g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၇|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/75eb54a8a31a33f92b5c1df36ea0d1af6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၈|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/2e831b93867b5e8fc97795b30fb54d7c6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၉|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/f44419cb4343210e64cb867fb1c1f8766g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၀|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/68094cb2febc05d1a2e45321a732e1916g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/d0746a0d5c138b3a07edbdbb9d511ff86g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/8b6b45b5ea5bcd2f06437dbacebc88df6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၃|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/a00ca00f766dc9ee2a98a8841f14cfda6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၄|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/882053b7c3221de96d8d0b029664b83b6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၅|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/0c58cb72a6b3e44f83756390778fdd716g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၆|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/42e5ae2263e85d0a8745ca65f55e2aed6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၇|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/93f7b615ab04d3a5c6811272040bb9a36g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၈|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/f5139eb56b687ea13598f49e88a289066g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၁၉|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/12f2b55177d770c7487a76531df058196g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၀|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/3b6dcd52cb4a3855f607320b31bdfa216g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/8dd03605912c886a334ca687baa796126g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/f563d9f0398846d043cedb39d554c4df6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၃|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/2b4119989fcc96f02543bf92cb00c4fe6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၄|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/391c724cb65a6b579a2a95a7a5d933e46g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၅|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/2165a11db54b221cd0966cd268ca65c66g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၆|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/6c81f3410d31fac9edad4f6c75b3b28f6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၇|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/79dc0d2adb3efd4d00210db8582983116g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၈|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/ca1d7a36af82389e06bceeb86062db826g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၂၉|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/a69a441bd6066c4c0f2abbb5b27d796f6g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၃၀|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/a0550fc6b6a0f9a55000f8847b2350266g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၃၁|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/935e09c00eb1811d8abdf0f242df94f76g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၃၂|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/e49023c0f3d890436daed42552cabc426g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၃၃|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/f6e7b3336ebac5f2db195eadb9244da56g.jpg]]
[img[ဗုဒၶပန္းခ်ီ၃၄|http://www.mediafire.com/imgbnc.php/d3e25737a11ce326bcd0a7f7dc434e216g.jpg]]

ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားခဲ့မိသမွ် ႀကိဳးတသ္ေခ်ာင္း၏ အသံုးဝင္ပံုမ်ားတြင္ ထူးဆန္းေသာ အသံုးျပဳနည္း တစ္နည္း အေၾကာင္း ထပ္မံျဖည့္စြက္ လိုက္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္အသက္ ၁၀ ႏွစ္သားသာ ႐ွိေသးသည္။

ထိုအခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ျမင္ျမင္သမွ်သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္စရာေတြခ်ည္း ျဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ့္မိဘမ်ားသည္ သာမန္ လက္လုပ္လက္စားဆင္းရဲသားမ်ားသာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ ရရာဘဝမွာ ရရာေငြေၾကးျဖင့္ ေရာင့္ရဲေက်နပ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္မွာ ထမင္းခ်က္ရန္ ဆန္မရွိ။ သို႔ေသာ္ ထိုညမ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့သည္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္မက္သမွ် အရာထဲတြင္ (သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေသာ) ပုဇြန္ထုတ္ေကြးၾကီးမ်ားပင္ ပါဝင္တတ္ေသးသည္။ ေက်ာင္းမွာ စာအုပ္ဖိုး၊ တံျမက္စည္းဖိုး၊ ေသာက္ေရအိုးစင္ဖိုး မေပးႏိုင္သည့္ ရက္မ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းလစ္ပစ္လိုက္ရံုမွတပါး အျခားေျဖရွင္းစရာနည္းလမ္းမရွိခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကာရွည္စိတ္ညစ္ေနခဲ့ျခင္းမရွိ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘဝမွာ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားႏိုင္ဖို႔ အတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာ အရာမ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္။ ထို႔ျပင္ ကြ်န္ေတာ့္ မိဘမ်ားသည္ ေရွးဘဝအတိတ္၏ ကုသိုလ္ကံကို ယံုၾကည္သတ္ဝင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဤဘဝမွာ ေဒါသမ်ား၊ နာက်ည္းမႈမ်ား၊ အံ့ၾသတုန္လႈပ္မႈမ်ား ကင္းေဝးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

            ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသြားရာလမ္းတြင္ လွပျမင့္မားေသာ အိမ္ၾကီး တစ္အိမ္ရွိသည္။ ထိုအိမ္၏ ပိုင္ရွင္ ဦးေလးၾကီးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို သနားက႐ုဏာသတ္စြာ မုန္႔ဖိုးေပးေလ့ ရွိေသာေၾကာင့္ ထိုအိမ္သို႔ ကြ်န္ေတာ္ မၾကာခဏသြားေရာက္ေလ့ရွိပါသည္။ ထိုအိမ္သည္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္အ႐ြယ္ ဆင္းရဲသား ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ နန္းေတာ္ၾကီးတမွ် ခမ္းနား က်ယ္ဝန္းလွပါသည္။ အခန္းတစ္ခုထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ အခါ ေလးဘက္ေလးတန္က ေနရာမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အေဝးၾကီးေဝးေနျပီး ေမာ့ၾကည့္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္အထက္တည့္တည့္က ၾကီးမားခိုင္ခန္႔ေသာ ထုတ္တန္းၾကီးမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္၏ ေသးေကြးမႈကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ေနသေယာင္ရွိ၏။

            ထိုဦးေလးၾကီးတြင္ အလြန္ရယ္စရာေကာင္းေသာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ႏွင့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ေခြးတစ္ေကာင္ရွိသည္။

            ထိုေခြးမွာ နာမည္ရွိေသာ္လည္း ထိုနာမည္ကို ကြ်န္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေခြးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ဘတ္ေလာက္ အရပ္ျမင့္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ထက္ သံုးဆေလာက္ ဝျဖိဳးသည္။ သူ႕အေမႊးမ်ားမွာ အညိဳေရာင္တြင္ အနက္ေရာင္ ေရာလ်က္ ေတာက္ပေနသည္။ ေခြး၏မ်က္ႏွာက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာထက္ ၾကီးမားသည့္အျပင္ ေခြး၏ ေသးငယ္ရိုင္းစိုင္းေသာ မ်က္လံုးတစ္ဝိုက္တြင္ မဲနက္ေသာ အေမြးမ်ား ေပါက္ေနေသာေၾကာင့္ ေခြးသည္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အလြန္ေၾကာင္စရာေကာင္းပါသည္။

            ပထမဦးဆံုး ေခြးႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ရင္ဆိုင္ရေသာေန႔ကို ကြ်န္ေတာ္မေမ့ႏိုင္ပါ။ ထိုေန႔က ကြ်န္ေတာ္ မနက္စာဘာမွ မစားခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသြားရင္ ဦးေလးၾကီးျခံထဲက မာလကာသီးမ်ားကို ျခံအျပင္မွ ဝါးျခမ္းတစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ခူးရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ရ၏။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္ဒုတ္ကို ျပန္ဆြဲလိုက္ေသာအခါ ဝါးျခမ္းအကြဲရာကေလးထဲမွ မာလကာသီးလြတ္ထြက္ကာ ျခံဝင္းထဲ က်က်န္ေနခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက ထိုျခံထဲတြင္ ေၾကာင္စရာေကာင္းေသာ ေခြးတစ္ေကာင္ရွိမွန္းသိခဲ့လွ်င္ ျခံဝင္းထဲ ခိုးဝင္ျဖစ္မည္မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ျခံထဲ လွစ္ခနဲဝင္ျပီး မာလကာသီးရွိရာ ေျပးသြားခိုက္မွာပင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ခပ္မဲမဲအရာတစ္ခု ကြ်န္ေတာ္ရွိရာသို႔ အရွိန္ျပင္းစြာ နီးကပ္လာသည္ကို သိလိုက္ရ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာသည္ ေခြးတစ္ေကာင္ျဖစ္သည္ဟု သိလိုက္ခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေရွာင္ရန္ အလြန္ေနာက္က်သြားခဲ့ျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္စြာ ေၾကာင္အသြားခိုက္တြင္ ဦးေလးၾကီးက သူ႔ေခြးကို တစ္စံုတစ္ခု ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ သက္သာရာရသြားသည္။ ထိုခ်ိန္တြင္ ေခြး၏ႏႈတ္သီးက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာႏွင့္ သံုးလက္မေလာက္ပဲကြာေတာ့သည္။

            ထိုေန႔က မာလကာသီးစာရင္း ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ဦးေလးၾကီး အသိမိတ္ေဆြျဖစ္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ေမာမိသည္။ ေၾကာင္၏ အေမြးက ကိုယ္ခႏၶာတစ္ျခမ္းမွာ အျဖဴ၊ တစ္ျခမ္းမွာ အမဲေရာင္ ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးက တစ္ဖက္မွာ တုိျပီး တစ္ဖက္မွာ အရွည္ၾကီးျဖစ္သည္။

            “တစ္ေယာက္ေယာက္က စိတ္တိုျပီး ကတ္ေက်းနဲ႕ ကိုက္ပစ္လိုက္တာ ျဖစ္မွာေပါ့ကြာ”

            ဦးေလးၾကီးက ခပ္ျပံဳးျပံဳး ေျပာခဲ့၏။

            ကတ္ေက်းနဲ႔ ကိုက္မွာျဖင့္လည္း ႏွစ္ဖက္လံုး ကိုက္လိုက္ေရာေပါ့ဟု ကြ်န္ေတာ့္ဖာသာ ကြ်န္ေတာ္ေတြးရင္း ဟက္ဟက္ပတ္ပတ္ရယ္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ေမာသည္ကို ထိုဦးေလးၾကီးက ေငးေမာၾကည့္ေနခဲ့သည္။

            “မနက္စာ စားစရာမွရွိလို႔ ဘာမွ မစားရခဲ့တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္က ဒီလိုရယ္ႏိုင္သလား”

“ဟား၊ ဦးေလးၾကီးကလဲ၊ ဒါမ်ား အထူးအဆန္းက်ေနေတာပဲ”

ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ ရယ္စရာမ်ားစြာ ရွိေၾကာင္း ဦးေလးၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပခဲ့ေတာ့ သူအံ့ၾသေနသည္။

ဦးေလးၾကီးကေတာ့ ေငြေၾကးခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေစ်းထဲတြင္ အထည္ဆိုင္ ႏွစ္ခန္းတြဲ ဖြင့္ထားသူျဖစ္သည္။ ေရွးေခတ္က ဆယ္တန္းေအာင္ထားေသာေၾကာင့္ ပညာတတ္တစ္ဦးဟု ေျပာမည္ဆိုက ေျပာႏိုင္သည္။ ျခံဝင္းထဲတြင္ သစ္ပင္၊ ပန္းပင္မ်ားေၾကာင့္ စိမ္းလန္းေအးျမလ်က္ရွိျပီး အသီးအႏွံ ပန္းပြင့္မ်ားကို ေရာင္းရသည့္ ပိုက္ဆံေတြက အမ်ားၾကီး။ အဝီစိတြင္းတူးထားျပီး ေရေရာင္းရသည့္ ပိုက္ဆံေတြက အမ်ားၾကီး။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထိုဦးေလးၾကီး၏ ပိုက္ဆံမ်ား ထားစရာေနရာမွ ရွိပါ့မလားဟု ကေလးေတြးျဖင့္ ေတြးၾကည့္ခဲ့မိဖူးသည္။

ဦးေလးၾကီးသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ပင္ ဘဝကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္သူ တစ္ဦးျဖစ္လိမ့္မည္။ ဦးေလးၾကီးစိတ္ညစ္တာ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေပ။ ဦးေလးၾကီးသည္ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ လူေတြက ေလးစားရိုေသခံရသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။

ဦးေလးၾကီး၏ အသက္ကင္းမဲ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးကို ပထမဦးဆံုးေတြ႕လိုက္ရသူမွာ ကြ်န္ေတာ္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ကံေကာင္းသည္ဟု အေမကေျပာပါသည္

“အဲလိုမ်ဳိး အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ကေလးေတြ မၾကည့္ေကာင္းဘူး” ဟု အေမကေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ပါဘက္ပါ ေခါင္းညိတ္ခဲ့မိသည္။ တကယ္လည္း ထိုအခ်ိန္က လူေသကို ကြ်န္ေတာ္အလြန္ခဲ့ေၾကာက္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ဦးေလးၾကီးဘာေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးလိုက္ရသလဲဟု ကြ်န္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္စြာ ေတြးေနမိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္လိုပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္က လူေတြလည္း စိတ္ဝင္စားစြာ ေျဖရွာၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ ဦးေလးၾကီး အေၾကာင္းသည္ စိတ္ဝင္စားစရာ ဘာသာရပ္တစ္ခုအျဖစ္ လေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိေနခဲ့ဖူးသည္။

ထူးဆန္းသည္မွာ ဦးေလးၾကီးသည္ သူ႕ေၾကာင္ႏွင့္ေခြးကို အိမ္အနီးအပါး မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံမွ် အပ္ႏွံမထားခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူေသဆံုးမွ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္က ေၾကာင္ကို တာဝန္ယူေကြ်းေမြးရျပီး အျခားတစ္ေယာက္က ေခြးကို တာဝန္ယူရပါသည္။ ေနာက္ထပ္ ထူးဆန္းသည့္အေၾကာင္းမွာ သူ႕ေၾကာင္သည္ ေနာက္တစ္လအၾကာတြင္ ေသဆံုးသြားျပီး သူ႔ေခြးသည္ ေျခာက္လအၾကာတြင္ ေသဆံုးသြားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို အေမ့အား ေျပာျပေတာ့ အေမက သိပ္မထူးဆန္းသလိုပင္ ျပံဳးခဲ့၏။

“ေခြးေတြ ေၾကာင္ေတြဟာ သူတို႔သခင္ကို သိပ္တြယ္တာတာ သားရဲ႕၊ သခင္မရွိေတာ့ သူတို႔ေသမွာေပါ့။ ဒါလြမ္းနာက်တယ္ ေခၚတယ္”

သို႕ေသာ္ ဦးေလးၾကီးႏွင့္ ပတ္သတ္၍ အထူးျခားဆံုး အျဖစ္တစ္ခုကိုေတာ့ အေမကိုယ္တိုင္လည္း တအံ့တၾသ စိတ္ဝင္စားခဲ့၏။ ဦးေလးၾကီးေသဆံုးေသာအခါ ဦးေလးၾကီး၏ အိမ္တြင္ ေငြစကၠဴတစ္ခ်ပ္မွ်ပင္ မေတြးရျခင္းအေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ တာဝန္ရွိသူမ်ားက အိမ္ထဲမွာ ရွိသမွ် ဘီ႐ို၊ ေသတၱာ၊ စာအုပ္အားလံုးကို လွန္ေလွာဖြင့္လွစ္ ရွာၾကည့္ခဲ့ေသာ္လည္း ေငြစကၠဴတစ္ခ်ပ္တေလမွ် မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ဦးေလးၾကီးသည္ ဘဏ္မွာလည္း ေငြစာရင္းဖြင့္ထားသူ မဟုတ္ဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကတာ ကြ်န္ေတာ္ၾကားဖူးသည္။ ဦးေလးၾကီးသည္ က်န္ရစ္သမွ် ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားအားလံုးအား သူႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ ပေဟဠိတစ္ခု ေအာင္ျမင္စြာ ဝွက္သြားခဲ့သည္ဟု လူၾကီးသူမမ်ား ေျပာတာ ကြ်န္ေတာ္ ယခုတိုင္ သတိရေနပါသည္။

ဦးေလးၾကီး၏ ေငြြစကၠဴပေဟဠိကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အေျဖရွာဖို႔ ၾကိဳးစားၾကဖူး၏။ သူတို႔မေအာင္ျမင္ၾကပါ။ သူတို႔သည္ ေငြြစကၠဴမ်ားကို ဘယ္မွာမွ မေတြ႔ပါ။ ေငြြစကၠဴမွ တျဖစ္လဲႏိုင္သည့္ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာင္မ်က္ရတနာမ်ားကိုလည္း သူတို႔မေတြ႕ၾကပါ။ ဦးေလးၾကီးႏွင့္ပတ္သတ္၍ သူတို႔ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္မွာ စာ႐ြက္အပိုင္းကေလး တစ္စသာ ျဖစ္သည္။

ထိုစာရြက္ကေလးသည္ ဦးေလးၾကီး၏ အေလာင္းရွိရာ မီးဖို၏ စားပြဲေပၚမွာ လံုးေျခလ်က္သားရွိသည္ကို ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သူတို႕ေတြ႕ခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ဦးေလးၾကီးကို ေကာင္းေကာင္းသိသူမ်ားက “ဒါသူ႔လက္ေရးပါပဲ” ဟု တညီတညြတ္တည္း အတည္ျပဳေထာက္ခံၾက၏။ သူသည္ တစ္ခုခုကို စာျဖင့္ရွင္းျပဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့သလားဟု လူၾကီးမ်ားက အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏြးၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဤစာ႐ြက္ကို “စာ” ဟု သူတို႔မေခၚႏိုင္ၾကပါ။ စာဆိုလွ်င္လည္း မေရးျဖစ္ေသာစာသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမွာ ဦးေလးၾကီးသည္ စာလံုးေလး ငါးလံုးကိုသာ ေရးသြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

“ခင္ဗ်ားအနားမွာ…”

ထိုစာလံုးကေလးငါးခုသည္ မည္သူ႔အတြက္မွ် မည္သည့္ အဓိပၸာယ္မွ် မေဆာင္ခဲ့ပါ။

သူသည္ စာေရးရင္း အလုပ္တခုခု ထလုပ္ျပီး စာျပန္ေရးဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့သြားေလသလား။ သို႔မဟုတ္ မေရးေတာ့ပါဘူးဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလသလား။ စာ႐ြက္ကေလးကို သူကိုယ္တိုင္ပဲ လံုးေခ်ခဲ့သလား။ သို႕မဟုတ္ အျခားတစ္ေယာက္ေယာက္က လံုးေခ်လႊင့္ပစ္ခဲ့သလား။ သူကိုယ္တိုင္လံုးေျခခဲ့သည္ ဆိုလွ်င္ ျဖစ္သြားေသာ အျဖစ္အပ်က္သည္ တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ား နားလည္ထားသည့္ အတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္ ဟုဆို၏။ အကယ္ဤသာ ၍စာရြက္ကို လံုးေခ်သူသည္ အျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ … ။ သူတို႔သည္ မူလလက္ခံထားေသာ အယူအဆကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ ရေတာ့မည္ဟု ဆို၏။

မည္သို႔ဆိုေစ ဦးေလးၾကီး၏ ပေဟဠိသည္ ဆယ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္အဖို႔ မည္သို႔မွ် နားမလည္ႏိုင္ေသာ အရာသာ ျဖစ္သည္။ လူၾကီးမ်ားအတြက္ ထိုပေဟဠိသည္ လေပါင္းမ်ားစြာ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စိတ္ဝင္စားစရာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္မၾကာမီပင္ ေမ့ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္မွာ အျခားစိတ္ဝင္ဖြယ္ အရာမ်ားစြာ ရွိေသးသည္ မဟုတ္လား။

ဦးေလးၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္လံုးဝေမ့ျပီဟု ထင္ခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တကယ္ေတာ့ မေမ့ပါ။ ေနာက္ထပ္ဆယ္ႏွစ္အတြင္း ကြ်န္ေတာ္ဦးေလးၾကီးကို တခါတရံမွသာ သတိရခဲ့တာ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခု ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ၾကာလာေသာ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းမၾကာခဏ ေတြးမိသည္။ ဒါကလည္း ထူးဆန္းစြာ ေျပာင္းလဲလာေသာ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္အေျခအေနေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ သိပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ေသာ ဦးေလးၾကီး၏ ပေဟဠိကို ယခုေနာက္ပိုင္း ကြ်န္ေတာ္ တျဖည္းျဖည္း စိတ္ဝင္စားလာခဲ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ အရာရာတြင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ရွိရမည္ဟု သတ္မွတ္ခ်က္ခ်ကာ အျဖစ္အပ်က္အားလံုး၌ အေၾကာင္းအရင္းကို ွရွာေဖြတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဦးေလးၾကီး၏ ကိစၥတြင္ ဘာေၾကာင့္ဟူေသာ အေၾကာင္းအရင္းကို နက္နက္နဲနဲ ရွာေဖြစဥ္းစားမိ၏။ ကြ်န္ေတာ္၏ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ့္အာ႐ံု၌ စိုးမိုးေနေသာ အရာမွာ ကိစၥတစ္ရပ္ျဖစ္ေပၚေစေသာ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

အက်ဳိးႏွင့္အေၾကာင္း ဆက္စပ္၍ ရေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေျဖာင့္တန္းစြာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲလိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း အက်ဳိးႏွင့္အေၾကာင္း ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္၍ မရေသာ အခ်ဳိ႕ကိစၥမ်ားတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ေဒါသတၾကီး ျဖစ္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူ႔ေလာကၾကီးတြင္ အက်ဳိးႏွင့္အေၾကာင္း၏ ဆက္စပ္မႈကို မေတြးဘဲထားပါမွ စိတ္သက္သာရာရသည့္ အျဖစ္မ်ဳိးလည္း မ်ားစြာရွိေသးသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္လာသည္။

ကြ်န္ေတာ့္မိဘမ်ားကဲ့သို႔ ေရွးဘဝ၏ အတိတ္ကံဆိုေသာ မိမိ အတိအက်မသိႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုရွာေဖြကာ ဆြဲယူဆက္စပ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ အေကာင္းသား။ အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဤကိစၥမ်ားတြင္ ရယ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ လက္ေတြ႕က်ေနသူ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေရွးဘဝဆိုတာကိုလည္း မယံု၊ ေနက္ဘဝဆိုတာကိုလည္း မယံုသူ ျဖစ္ေနျပန္သည္။

ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါရဲ႕လားဟု ေမးလာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္အေျဖရ ေတာ္ေတာ္ ခက္ပါလိမ့္မည္။

ငယ္စဥ္တုန္းက အလြန္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ေငြေၾကးျဖင့္ ရွာေဖြဝယ္ယူ၍ ရႏိုင္သည္ဟု ထင္ခဲ့ဘူးသည္။ ယခုမွဘဲ ကြ်န္ေတာ္သည္ စိတ္ဆင္းရဲမႈမ်ားကို ေငြေၾကးျဖင့္ ရွာေဖြဝယ္ယူခဲ့မိျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လာရသည္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိန္ေတာ္လြန္ခဲ့ျပီ။ တစ္ဘဝစာပင္ လြန္ခဲ့ပါျပီ။

ကြ်န္ေတာ့္မွာ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလြန္း၍ ခက္ခဲစြာရယူ ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ဇနီးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္က မရရွိခဲ့ေသာ၊ ကြ်န္ေတာ္အလြန္အမင္းလိုခ်င္မက္ေမာခဲ့ေသာ ကစားစရာ၊ အစားအစာမွအစ ပညာအထိ အရာမ်ားစြားကို ပံုေအာေပးအပ္ပစ္ခ်င္ေသာ ေမတၱာေစတနာမ်ားျဖင့္ ေမြးဖြားျပဳစုခဲ့ရေသာ သားသမီးမ်ားရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေဆြမ်ဳိးမေတာ္ခ်င္၊ မေတာ္ဝံ့ေလာက္ေအာင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ၾကီးမားျပီး အရာရာကို ေပါ့တန္စြာ သေဘာထားတတ္ေသာ ေမြးခ်င္းမ်ားရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အနီးက ထိုလူသားမ်ားအား ေငြေၾကးျဖင့္ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝသည္ အလြန္စိတ္ပ်က္ ညစ္ညဴးဖြယ္ ေကာင္းသြားေတာ့သည္။ မိမိကိုယ္တိုင္၏ အေကာင္းအဆိုးကို မိမိတစ္ေယာက္တည္း ခံစားခြင့္ရျခင္းသည္ အလြန္ရခဲလွေသာ ခ်မ္းသာသုခပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္တျဖည္းျဖည္း ေတာင့္တလာခဲ့သည္။ တစ္ေယက္တည္း သီးသန္႔ ရွိေနဖို႔ ဆႏၵရွိလာေသာ အခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ အသိုက္အျမံဳၾကီးသည္ ျဖိဳခြဲ၍ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကီးမားခုိင္ခန္႔လာခဲ့ျပီ။ တစ္ဘဝစာပင္ ကြ်န္ေတာ္မွားခဲ့ျပီဟု ေတြးမိခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္အာ႐ံုထဲမွာ ရွိေနခဲ့ဖူးေသာ ဦးေလးၾကီး၏ ပေဟဠိသည္ တျဖည္းျဖည္း ျပန္လည္ေနရာယူလာေတာ့သည္။ ဦးေလးၾကီး အံ့ၾသရေလာက္ေအာင္ပင္ မနက္စာမရွိ၍ မစားခဲ့ရစဥ္က အရယ္အေမာမပ်က္ ဘဝကို ေပ်ာ္စရာျဖင့္ ရွာၾကံေရာင့္ရဲေက်နပ္ခဲ့ဖူးေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ ယခုေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ဘယ္မွာမွ ရွာေဖြမေတြ႕ေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္၏ တေန႔တာမ်ားသည္ ေဒါသ၊ နာၾကည္းမႈ၊ မုန္းတီးမႈ၊ စိတ္ပ်က္႐ြံွရွာမႈ၊ အံ့ၾသစက္ဆုပ္မႈမ်ားျဖင့္သာ ျပည့္လွ်ံေနေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ထူးဆန္းသည့္ စိတ္ခံစားမႈကို ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ႏိုင္ရန္ ကုသနည္းေပါင္းမ်ားစြာကို အသံုးျပဳၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္။ လွပေသာ ေတာေတာင္ေရေျမ သဘာဝကို အစားထိုးခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးႏိုင္ရန္ ကြ်န္ေတာ္ ခရီးထြက္၍ ထြက္ေျပးခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ တာဝန္ဟူေသာ စကားရပ္ၾကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဖိစီးထားေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္၏ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးမ်ားရွိရာသို႔ လည္စင္း၍ ျပန္လာရသည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

“ခ်စ္ေသာလြင္…

 ကိုယ္မင္းကို အသက္မက ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့တယ္ဆိုတာ မင္းယံုတယ္မဟုတ္လား၊ အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္မင္းဆီကို ျပန္မလာေတာ့ဘူးဆိုရင္…”

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေရးလက္စစာမ်ားကို ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ဆုတ္ၿဖဲပစ္ခဲ့ရသည္ဟု မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာထဲမွာ ရွိေနေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုင္ရာ အစြမ္းအစကို ရႏိုင္သေလာက္ ေလာဘတၾကီး ညွစ္ထုတ္သံုးစြဲခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုထဲတြင္ ဇနီးက ေရွ႕ဆံုးမွပါဝင္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ေျပာဖို႔ ခဏခဏ စဥ္းစားၿပီး ဖြင့္မေျပာေတာ့ရန္ ခဏခဏ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိပါသည္။

ေတာေတာင္ေရေျမသဘာဝက ကြ်န္ေတာ့္ကို မကုစားႏိုင္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္သည္ အတိတ္ဘဝထဲမွာ ၾကာရွည္ေနထို္္င္ၾကည့္ျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္အတိတ္သည္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ တကြက္မွ မရွိေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ထမင္းႏွင့္ ပညာကုိ တၿပိဳင္တည္း လိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ လႈပ္ရွားခဲ့ရေသာ ကြ်န္ေတာ့္ေျခေထာက္မ်ား၊ လက္မ်ား၊ ေအာက္က်ဳိ႕ သိမ္ငယ္စြာျပံဳးျပရလြန္းသျဖင့္ တင္းမာ တြန္႕ဆုတ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား၊ နာက်င္ခါးသည္းေသာ မ်က္ရည္မ်ား၊ ၎တို႕ အားလံုးသည္ တကယ့္ေတာ့ ေလးပင္သည့္ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးႀကီးမ်ားကို ထမ္း႐ြက္ႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီး ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ခိုင္ခန္႔ေသာ ထမ္းပိုးမ်ားသာ ျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ယခုသိရသည္။ အတိတ္သည္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ မဟုတ္ပါ။

ထိုအခါ အနာဂတ္ကို ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္ၾကည့္သည္။ တကယ္ေတာ့ အနာဂတ္သည္လည္း ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ လွပခိုင္ခန္႔ေသာ ေလွာင္အိမ္ၾကီး တစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ ထိုေလွာင္အိမ္ႀကီးထဲသို႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္မဝင္ခ်င္ေတာ့ပါ။

ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ္၏ တြယ္ရာမဲ့ စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႕မႈမ်ားကို စုတ္ယူႏိုင္စြမ္းရွိမည္ ထင္ရေသာ စာအုပ္မ်ားစြာ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ဖတ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ထိုစာအုပ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ထြက္ေပါက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈ၏ အေၾကာင္းအရင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေျပာျပႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ပါ။ ထို႔ျပင္လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ထားခဲ့ေသာ ကမ်ဴး၏ “ကလိပ္” ဝတၳဳထဲမွ ဇတ္ေကာင္ “ေကာ့္တား” သည္ ကြ်န္ေတာ့္အာ႐ံုထဲတြင္ ေဝဝါးေမွးမွိန္ေနရာမွ ၾကည္လင္ျပတ္သား လာခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကြ်န္ေတာ္သည္ ႀကိဳးမ်ားအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားစ ျပဳလာခဲ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ရေသာ ႀကိဳးမ်ား၏ ခိုင္ခံ့မႈကိုသာ အလ်င္သတိထားမိတတ္ၾကသည္။

ကြ်န္ေတာ့္ဘဝတြင္ ႀကိဳးဟူေသာ စကားလံုးျဖင့္ ပထမဆံုးနားလည္ သေဘာေပါက္လိုက္ရသည္မွာ ပုခက္ႀကိဳးျဖစ္ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ပုခက္စစ္စစ္ မဟုတ္ပါ။ အေဖ၏ ပုဆိုးေဟာင္းတထည္ကို အနားႏွစ္ဖက္ စုခ်ည္ထံုး၍ ထုတ္တန္းဝါးလံုးမွာ ႀကိဳးျဖင့္ဆြဲၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကေလးမ်ား အိပ္ခဲ့ရေသာ အဝတ္ပုခက္သာ ျဖစ္ပါသည္။

“ကိုဘေအးေရ… ပုခက္ႀကိဳးကို နဲနဲေလာက္ ျမွင့္ေပးပါအံုး”

ထိုစကားသည္ အေမ ခဏခဏေျပာေသာ စကားျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ထပ္၍ သိရေသာ ႀကိဳးမွာ ကစားစရာ ပလပ္စတစ္ ကားေသးေသးေလးကို ဆြဲရေသာ ႀကိဳးျဖစ္သည္။ ထိုႀကိဳးေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို ခဏခဏ ရန္ျဖစ္ငိုယိုခဲ့ရဖူးပါသည္။ သည့္ထက္အသက္နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေရပံုးႀကိဳးကို သိလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က ေနခဲ့သည့္႐ြာတြင္ ေသာက္ေရသံုးေရကို ေရတြင္းမွ ေရပံုးျဖင့္ ငင္ယူရေလ့ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရငင္ေသာ ပံုးမွာ ပြဲညက္ျဖင့္ မဲနက္ေနေသာ ႏွီးပံုးအစုတ္ကေလးျဖစ္ၿပီး ေရပံုးႀကိဳးမွာ လက္ကိုေပါက္ၿပဲရွတေစေလာက္ေအာက္ ၾကမ္းတမ္းေသာ အုန္းဆံႀကိဳးျဖစ္သည္။ ထိုေရပံုးႀကိဳးကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး ေၾကာက္လန္႔စြာ ျငင္းပယ္လိုၾကသည္။ ငယ္႐ြယ္စဥ္ ကေလးအ႐ြယ္က ကြ်န္ေတာ္မက္ေမာခဲ့ေသာ ႀကိဳးမွာ ဂ်င္ေပါင္သည့္ႀကိဳးႏွင့္ ႀကိဳးခုန္ကစားရန္ တီထြင္ထားေသာ လက္ကိုင္ရိုးတပ္ႀကိဳးမ်ား ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္မုန္းတီးေသာ ၾကိဳးအမ်ဳိးအစား တစ္ခုရွိေသးသည္။ လူေတြကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖို႔ ခ်ည္ေသာ ႀကိဳးျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႐ြာဘုရားပြဲမွာ ပြဲကသည့္အခါ ေနာက္ပိုင္းဇတ္ထုတ္ျပတိုင္း မင္းသားနွင့္ မင္းသမီးကို ပုဏၰားက ျဖစ္ေစ၊ ဝန္ႀကီးေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ရာတြင္ ႀကိဳးျဖင့္တုတ္ေႏွာင္ တတ္ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ မင္းသားႏွင့္ မင္းသမီးကို သနားလြန္း၍ ႏွိပ္စက္သူ ပုဏၰားကို မုန္းတီး စက္ဆုပ္ရသည္။

လူေတြကို ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ ျမင္ရသည့္ႀကိဳးကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္တတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္သည္ လူေတြကို ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ မျမင္ရသည့္ ႀကိဳးမ်ားကိုေတာ့ ေရွာင္တိမ္းရန္ လံုးဝမစဥ္းစားခဲ့မိပါ။ အသက္နည္းနည္းငယ္႐ြယ္စဥ္မွာ အေဖ၊ အေမ၊ အကို၊ ညီမမ်ား၏ မိသားစုႀကိဳးမ်ားကို ခ်ည္မွန္းသိသိႏွင့္ မက္ေမာခဲ့သည္။ အသက္နည္းနည္းပိုႀကီးလာေတာ့ ခ်စ္သူ၏ ႀကိဳးကမွ အခိုင္ၿမဲဆံုးဟု မက္ေမာတြယ္တာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုႀကိဳးရစ္ေႏွာင္သည္ထက္ ရစ္ေႏွာင္ႏိုင္ရန္ အခက္အခဲ ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းကို အံတု၍ ခ်စ္သူကို လက္ထပ္ခဲ့သည္။

ဇနီး၏ ႀကိဳးႏွင့္အားမရဘဲ သားသမီးမ်ား၏ ႀကိဳးကို မက္ေမာစြာ ကမ္းလင့္ႀကိဳဆိုခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့မွာ ႀကိဳးေပါင္းစံုျဖင့္ တုတ္ေႏွာင္ထားလ်က္ ရွိေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့သလား။

အမွန္အတိုင္းဝန္ခံရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

ခိုင္ၿမဲ႐ံုသာ ခ်ည္ေႏွာင္ေသာ ေခ်ာေမြ႕သည့္ ႀကိဳးမ်ားခ်ည္းျဖစ္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ေရွ႕ဆက္၍ မိုက္မဲစြာ ေပ်ာ္႐ႊင္မိဦးမည္ထင္သည္။

ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳးေတြက ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေအာင္ ၾကမ္းရွစြာ နာက်င္ေစလွသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ား ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ရေသာ အခ်ိန္မွာပင္ ကြ်န္ေတာ္ရံုးထြက္ေျဖယူ၍ မရေလာက္ေအာင္ ႀကိဳးေတြက အသားထဲ နစ္ျမဳပ္တင္းက်ပ္ေနခဲ့ျပီ။

အရာရာတိုင္းမွာ အခ်ိန္ကာလ ကန္႕သတ္ခ်က္ဆိုတာ ရွိပါသည္။

ဤအခန္းသည္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး ကြ်န္ေတာ္ေနထိုင္လာခဲ့ေသာ အခန္းျဖစ္သည္။ အခန္းထဲရွိ ပစၥည္းတိုင္းသည္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ စနစ္တက် တည္ရွိေနရာ မ်က္စိမွိတ္ထားပါလ်က္ အေသးအဖြဲ ပစၥည္းကေလးမ်ား၏ အေနအထားကို ကြ်န္ေတာ္အလြတ္ရပါသည္။ ဤစားပြဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္စာေပါင္းမ်ားစြာ ေရတြက္ခဲ့သည္။ မိမိပိုင္ေသာ ေငြစကၠဴမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ မွသာ အေတြ႕အၾကံဳျဖင့္ သိရသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုန္းက ခ်က္ေကာ့(ဗ္)၏ Gooseberries ဝတၳဳကို ကြ်န္ေတာ္ ပထမဦးဆံုး ဖတ္ရစဥ္က ကြ်န္ေတာ့္အာရံုထဲမွာ အိုင္ဗင္ႏွင့္ နစ္ကိုေလ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သာ ရွိခဲ့၏။ ယခုတႀကိမ္ ထိုဝတၳဳကို ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ဖတ္လိုက္ေသာအခါ အစ္ကို၏ စကားထဲမွ တစ္ေၾကာင္းစာသာ ေျပာသြားေသာ အဘိုးႀကီး တစ္ေယာက္သည္ ကြ်န္ေတာ့္အေတြးထဲမွာ တဝဲလည္လည္ ဝင္ေရာက္ေနေတာ့သည္။ ေသခါနီး အိပ္ရာေပၚက အဖိုးႀကီးသည္ ပ်ားရည္ တစ္ပန္းကန္ျပား အျပည့္မွာယူ၍ သူ၏ ေငြစကၠဴမ်ား၊ ထီလက္မွတ္မ်ားကို ပ်ားရည္ျဖင့္ ေရာကာ စားသြားသည္။ သူ၏ ေငြစကၠဴမ်ားကို အျခားမည္သူမွ် မရႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။

ယခုအခါ ကြ်န္ေတာ္ ဆယ္နွစ္သားအရြယ္က ေသဆံုးခဲ့ေသာ ဦးေလးႀကီးႏွင့္ ပတ္သတ္၍ အနည္းငယ္နားလည္စျပဳလာျပီ။ ဦးေလးႀကီးသည္ သူ၏ ျခံဝန္းတစ္ေနရာရာမွာ ေ႐ႊေငြရတနာမ်ားကို အိုးျဖင့္ ျမဳပ္သြားသလားဟူေသာ အေကာင္းျမင္အေတြးသည္လည္း တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္စျပဳလာၿပီ။ ဦးေလးၾကီးသည္ သူ၏ ပိုက္ဆံမ်ားကို ပ်ားရည္ျဖင့္ေရာစားသြားတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ျပံဳးရယ္မိသည္။ အကယ္၍ ဤအတိုင္းျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့လွ်င္ေသာ္မွ ဦးေလးႀကီးအား တကိုယ္ေကာင္းသမားႀကီးဟု ကြ်န္ေတာ္မစြပ္စြဲရက္ပါ။ မိမိအိပ္မက္မ်ား ပ်က္ျပယ္သြားသည့္အခါ လူသည္ မယံုၾကည္ႏိုင္စရာပင္ ရူးသြပ္သြားတတ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ အိပ္မက္တစ္ခုတည္းကိုပင္ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ မက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ အိပ္မက္သည္ တကယ္အစစ္အမွန္ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း အတိအက်သိလိုက္ရေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရွိသမွ်အင္အားေတြ ျဗဳန္းကနဲ ဆုတ္ယုတ္သြားေတာ့သည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ မိမိ၏ ပတ္ဝန္းက်င္မွ ထြက္ေျပးရန္ နည္းလမ္းမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ မိမိကိုယ္တိုင္မွ ထြက္ေျပးရန္ေတာ့ ဘာနည္းလမ္းမွ မရွိပါ။

ဦးေလးႀကီးသည္ ကြ်န္ေတာ့္လိုပင္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အခန္းေအာင္းေနခဲ့လိမ့္မည္။ ျမင္ေနက် အရာဝတၳဳမ်ားကို ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ ျမင္ေတြ႕ရေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္လိုပင္ စိတ္ပ်က္စြာ ျပံဳးရယ္မိလိမ့္မည္။ ျပတင္းေပါက္မွ ဒိုင္ဗင္ထိုးခ်လိုက္ရန္ ဟာဟစြက္ကာ စဥ္းစားခဲ့လိမ့္မည္။ ထို႔ေနာက္ ဘယ္အခ်ိန္မွစ၍ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း၏ အသံုးဝင္ပံုကို စဥ္းစားစ ျပဳသြားပါလိမ့္။

ဦးေလးၾကီးသည္ ကြ်န္ေတာ့္လိုေတာ့ ႀကိဳးေတြကို မုန္းတီးသြားသူမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ႀကိဳးမ်ားကို မုန္းတီးသူသည္ မိမိ၏ မီးဖိုခန္းထဲသို႔ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို သယ္ေဆာင္လာမည္မဟုတ္ပါ။ ထိုႀကိဳးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္၍ ခ်စ္ေနသူသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ႀကိဳးသည္ ေနာက္ဆံုးကယ္တင္ရွင္အျဖစ္မွားယြင္းစြာ မွတ္ယူ၍ လက္ျဖင့္ ဖြဖြ ပြတ္သပ္ကာ တီးတိုး စကားမ်ား ေျပာေနခဲ့ေလမလား။ လူေတြႏွင့္ စကားေျပာဖို႔ ေၾကာက္႐ြံ စိတ္ပ်က္သူသည္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနွင့္ေတာ့ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ စကားစမည္ေျပာဆိုခ်င္ေပလိမ့္မည္။ ၾကိဳးကို မိမိအလိုရွိေသာ ပံုသဏၭာန္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ပံုသြင္းဖို႔ ခက္ခဲသည္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါသည္။ ထို႔ထက္ပို၍ မိမိဘာပံုုသဏၭာန္ကိုရမွ ျဖစ္မွာလဲဟု အေသအခ်ာ နည္းစနစ္ သိဖို႔ကေတာ့ အခက္ခဲဆံုး ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဤမွ် စိတ္ရွည္ႏိုင္မည္ မထင္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာ သားႏွင့္သမီးကို ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ပံုုသဏၭာန္ျဖင့္ ျပဳျပင္ပံုသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့၏။ ကြ်န္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္သည္က တစ္မ်ဳိး၊ သူတို႔ ျဖစ္ခ်င္သည္က တစ္မ်ဳိး။ လူေတြသည္ မိမိဘဝကို မိမိစိတ္ၾကိဳက္သာ ဖန္တီးျပဳျပင္ၾက၏။ အျခားသူတစ္ေယာက္က ျပဳျပင္ပံုသြင္းေပးဖို႔ဆိုတာ မည္သို႔မွ် မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သက္ရွိလူသားကို ပံုုသဏၭာန္ ျပဳျပင္ဖို႔ ခက္ခဲသည္ဆိုလွ်င္ သက္မဲ့ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ပံုုသဏၭာန္ျပဳျပင္ဖို႔ေတာ့ ပို၍ပင္ ခက္ခဲေလမလား။ ကြ်န္ေတာ္ ရုတ္တရက္ ထိုအတတ္ပညာကို ပိုစိတ္ဝင္စားမိသည္။

အေၾကာင္းနွင့္အက်ိဳးကို ဆက္စပ္ညွိႏႈိင္းယူသည့္ ပညာကို ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားစြာ ေလ့လာထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဦးေလးႀကီးထားခဲ့ေသာ ပေဟဠိကို ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ၾကာသည့္အခါ ေျဖရွင္းရန္ နည္းလမ္း ကြ်န္ေတာ္ရလာခဲ့သည္။

ဦးေလးႀကီး တစ္ပိုင္းတစ္စ ေရးလက္စ စာကို ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ကူးျဖင့္ ထပ္မံျဖည့္စြက္ ေရးသားေနခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီ။

“ခင္ဗ်ားအနားမွာ…” ဟူေသာ စာေၾကာင္းသည္ အဆက္အစပ္မရွိ လြတ္လပ္လြန္းေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာျဖင့္ ျဖည့္စြက္ဆက္စပ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္။ အမ်ဳိးအစားကြဲျပားေသာ စာမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ စာတစ္ေစာင္ကိုမွ် စိတ္တိုင္းမက်ပါ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေအာင္ျမင္စြာ ဆက္စပ္ျဖည့္စြက္ႏိုင္လိုက္ၿပီဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါသည္။ ဦးေလးႀကီးကိုယ္တိုင္ေရးထားသလိုပင္ အဆက္အစပ္တည့္တည့္ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ စာတစ္ေၾကာင္းကို မၾကာေသးမီကမွ စာေၾကာင္းမ်ာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။

“ခင္ဗ်ားအနားမွာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ လြယ္လြယ္ကူကူ မထားလိုက္ေလနဲ႔”

ခက္ခဲေသာ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ အေျဖရသြားသည့္အခါ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္ေသာ ခံစားခ်က္အတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ အားရေက်နပ္ သြားသည္။

သို႔ေသာ္ တၿပိဳင္တည္းမွာပင္ ကြ်န္ေတာ္ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစြာ ငိုေၾကြးမိပါသည္။

 

ဂ်ဴး
[၁၉၉၄ခု၊ ဩဂုတ္လ၊ ျမားနတ္ေမာင္ မဂၢဇင္္း]

ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ .........တကယ့္ျဖစ္ပ်က္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးခဲ့ရတဲ့ကိစၥ
ျမိဳ႕ျပ အင္ဂ်င္နီယာ ၊ တအား၀င္ေငြေကာင္းတယ္ ။ အေမ့ကို လုပ္ေကၽြးေနတာ
ဆိုေတာ့ မိန္းမလဲမယူဘူး ။ အေတြ႔ အၾကံဳလဲ မရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။
အသက္က၃၅။ရုပ္ကေတာ့ ေဆာ္ၾကည္ဘဲဗ် ။ ကရင္ တရုတ္စပ္ ေဒါင္ေကာင္းေကာင္း
ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ ၊ မ်က္ႏွာက အာနိုးလို ခပ္တည္တည္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ပဲ။
အြန္လိုင္းကေန အိမ္ပံုစံေတြ ရွာတယ္ ။ ဒီဇိုင္းသစ္ေတြ မွီျငမ္းတယ္ ။
ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္တာနဲ့ ဂ်ီေတာ့ကို ဖြင့္ျပီးမွ တျခားအလုပ္လုပ္တယ္ ။


တစ္ေန့ေတာ့ နာမယ္လွလွေလးနဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အက္တယ္ ။ လက္ခံလိုက္ျပီး
စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္တယ္ ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလယ္မႈေတြ
ႏွစ္သိမ့္မႈေတြ ရလာၾကတယ္ ။
တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့အျပင္မွာေတြ႔မယ္လို႔ခ်ိန္းၾကတယ္ ။ ေကာင္မေလးက
တအားေခ်ာတာပဲ
၂၀ေတာင္မျပည့္ေသးဘူး ။ မိဘေတြက အေမရီးကားသြားလို႔ အေဒၚေတြနဲ႔ေနရေၾကာင္း
၊တအားခ်ဳပ္ခ်ယ္လို႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးမယ့္ နားလယ္ေပးနိုင္မယ့္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လိုေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဟိုေကာင္ကလဲ တအားသနားသြားတယ္
။ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကတယ္ ။ညေနမွ လမ္းခြဲၾကတယ္။



ဟိုေကာင္ကေတာ့ အရူးအမဲသားစားမိသလို အခ်စ္ဆိပ္တက္ျပီး ေန႔တိုင္း မေတြ႔ရ မေနနိုင္
ျဖစ္လာေရာ ။ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ေကာင္မေလးက အေျဖေပးတယ္ ။ ဟိုေကာင္ကလဲ
ေရွာက္လည္ျပီး တည္းခိုခန္း သြားဖို႔ သူ႔ ပါဘေလကာ ကားေလးကို
ဦးလွည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေကာင္မေလးက ဘီယာဆိုင္ကိုေမာင္းခိုင္းတယ္ ။
ေကာင္မေလးက ဘီယာအေတာ္ေသာက္လိုက္တယ္ ။ေနာက္ေတာ့ တည္းခိုခန္းကိုသြား ..
မူးေနေတာ့ ဘာမွမျငင္းဘူး ။


ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ .....................။ အခန္းတံခါးလာေခါက္ေတာ့မွ
ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အသားမည္းမည္း ဘဲတစ္ေပြရယ္ ၊ ရပ္ကြက္လူၾကီးလို႔ေျပာတဲ့ လူ
၃ေယာက္ရယ္ ။ တည္းခိုခန္းမန္ေနဂ်ာရယ္ ၀င္လာတယ္ ။ ၂ေယာက္သားကေတာ့
အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းနဲ႔ ေအာက္ပိုင္း
သဘက္ေလးပတ္လို႕။အဲဒီေတာ့မွေကာင္မေလးကလဲ မ်က္စိမ်က္နွာေတြပ်က္လို႔ ။
ဟိုဘဲၾကီးက x-=x-+x+-
ေဟ့ေကာင္ ၾကာကူလီ ငါ့မိန္းမကို မင္းၾကာခိုတယ္ေပါ့ ။ေျပာလဲေျပာ လက္ကလဲ
၀ွီးခနဲဆို ၀ိုက္လက္သီးတစ္လံုး ပါးရိုးေပၚ ေရာက္လာလို႔ ပစ္လဲက်သြားပါေရာ
။အဲ့ဒီေတာ့မွေကာင္မေလးကလဲ ဟိုဘဲၾကီးနားကပ္ျပီး ေမာင္ရယ္ နႏၵာ
တအားမူးသြားျပီး ဘယ္ေတြေရာက္ကုန္မွန္းမသိေတာ့ဘူး ။ ဆိုျပီးခၽြဲေတာ့တာ ။


တကယ္ေတာ့ နႏၵာနဲ႔ ဟိုဘဲၾကီးနဲ႔က လက္ထပ္စာခ်ဳပ္လုပ္ထားျပီးသား ။
ရပ္ကြက္လူၾကီးဆိုတာကလဲ ဟိုဘဲၾကီးေခၚလာတဲ့ တပည့္ လူမိုက္ေတြ
။တည္းခိုခန္းေရာက္တာနဲ့ ဖုန္းဆက္ထားျပီး ဂြင္ရိုက္ၾကတာ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
မယားခိုးမႈနဲ႔ စြဲရင္ အရွက္လဲကြဲ ေထာင္လဲက်မယ္ ။ မိခင္အိုၾကီးလဲ
စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရမယ္ ဆိုတာေတြးၾကည့္ျပီး ပိုက္ဆံပဲ အေရာ္ေပးလိုက္တယ္ ။
မနည္းဘူး သိန္း၈၀ ။ ခ်က္ခ်င္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ ကားသြားေပါင္ ၊
ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ
တိုက္ခန္းကန္ထ၇ိုက္စာခ်ဳပ္ေတြသြားေပါင္ျပီး ေပးလိုက္ရတာ ။


ေနာက္ ၁ပတ္ေလာက္ပဲၾကာတယ္ ။ ေကာင္မက အြန္လိုင္းကေန ျပန္ဆက္သြယ္တယ္ ။
ဂ်ီေတာ့မွာ ......ေမာင္ရယ္ နႏၵာက သူမ်ားခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွာ
သူမ်ားခိုင္းသမွ်လုပ္ေနရတာပါ ။ ေမာင္ကုန္သြားတဲ့ သိန္း၈၀ကို နႏၵာ
၁လအတြင္း ၂ဆျပန္ဆပ္ပါ့မယ္ ။ က်မကို လက္ထပ္လိုက္ပါ ။
အဲ့ဒီလက္ထပ္စာခ်ဳပ္နဲ႔ က်မ ရုပ္ရည္နဲ႔ဆို ေနာက္ ၃/ ၄ ေယာက္ေလာက္ အသာေလး
အခ်ဥ္ေဖာက္လို႔ရေသးတယ္ တဲ့ေလ ......ရက္စက္လိုက္တာ ထင္ရက္စရာေတာင္မရွိဘူး။


ေရွ႔ဆက္ ျဖစ္သြားတာေတြ က်ေနာ္ မေျပာေတာ့ဘူး ။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ဆို ရင္လဲ
ဘာဆက္လုပ္မလဲ .....ကုန္သြားတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို ျပန္ရွာမလား ခြာလိုက္မလား။
အဲလိုျဖစ္စဥ္ေတြ အမ်ားၾကီး က်ေနာ္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
တကယ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ ။တခ်ိဳ႔လဲ အသက္ ၇၀ေလာက္ အဘိုးၾကီးေတြ (သားသမီးေတြေတာင္
တကၠသိုလ္ေရာက္ေနျပီ ) အၾကဴလြန္လို႔ ခ်ဴခံရတာ ။ ဘယ္သူမွလဲ ထုတ္မေျပာရဲ ။
အေရာ္အစားနဲ႔ ႏႈတ္ပိတ္လိုက္ရတယ္ ။အားလံုးက အဲ့လို ပံုစံ
အတိုင္းခံၾကရတာ ။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္မွာခ်င္တာက ၾကဴလိုက္လို႔ အျပင္မွာခ်ိန္းေတြ႔ၾကတယ္ ။
အလိုေတြလိုက္တယ္ ဆိုတိုင္းလဲ သိပ္ေပ်ာ္မေနၾကပါနဲ့လို႔ ............


မွတ္သားစရာေလးေတြမို႕ရွာေဖြတင္ဆက္လိုက္ပါတယ္

ၾကြက္ဟာ အက္ကြဲေနတဲ့ အုတ္နံရံ ၾကားကေန လယ္သမား လင္မယား၊ အထုပ္တစ္ထုပ္ ေျဖေနတာကို စိတ္၀င္တစား ၾကည့္ေနေလရဲ႕။ အထဲမွာ ဘာမုန္႔မ်ား ပါေလမလဲလို႔ စိတ္ထဲက ေမွ်ာ္တလင့္လင့္နဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။


ဒါေပမယ့္ သူစိတ္ပ်က္စြာ ျမင္ေတြ႕လုိက္ရတာက ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု။

လယ္သမားႀကီးဟာ အိမ္ထဲက တစ္ေနရာမွာ သြားခ်ထား လိုက္တယ္။


အဲဒါကို ျမင္လိုက္တဲ့ ႂကြက္ဟာ အားရပါးရေအာ္ၿပီး လယ္ကြင္းထဲ ေျပးထြက္သြားတယ္။

အားလံုးကို သိေစခ်င္လို႔ အသိေပးတဲ့ သေဘာေပါ႔။


အိမ္ထဲမွာ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွွိတယ္ဗ်ဳိ႕၊


အိမ္ထဲမွာ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွွိတယ္ဗ်ဳိ႕။



ေျမႀကီးကိုေျခေထာက္နဲ႔ယက္ၿပီးအစာရွာေနတဲ့ၾကက္ဖႀကီးကေခါင္းေမာ္ၾကည့္ၿပီးစိတ္ပ်က္တဲ့ ေလသံနဲ႔ေျပာလုိက္တယ္။

ေအာ္ … ကိုႂကြက္ရယ္၊ မင္းအတြက္ေတာ့ ေသတြင္းပဲလို႔ ငါေျပာလို႔ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ငါ႔အတြက္ေတာ့ အလကားပါ။

ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ကိစၥနဲ႔ ငါ့ေခါင္းလာမ႐ႈပ္နဲ႔ကြာ။



ႂကြက္က ၀က္ဘက္ကို လွည့္ၿပီး အိမ္ထဲမွာ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တစ္ခု ရွိတယ္ဗ် လို႔ ေျပာလုိက္တယ္။



၀က္က က႐ုဏာသက္တဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာက အေတာ္ေလးကို စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။


တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္အေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ဆုေတာင္းေပး႐ံုက လြဲလို႔ ဘာမွ မလုပ္ေပးႏုိင္ပါဘူး။

ေသခ်ာတာတစ္ခုက ခင္ဗ်ားအတြက္ က်ေနာ္ အျမဲ ဆုေတာင္း ေပးေနပါတယ္။

ႂကြက္က ႏြားဘက္ လွည့္ၿပီး အိမ္ထဲမွာ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ရွိတဲ့အေၾကာင္း ထပ္ေျပာလုိက္တယ္။

ႏြားက ၀ိုး… ၀မ္းနည္းပါတယ္ဗ်ာ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ ႏွာေခါင္းကုိေတာ့ ညႇပ္စရာ အေၾကာင္း မရွိဘူးေလ။


လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။


ဒီလုိနဲ႔ ႂကြက္ဟာ စိတ္ပ်က္အားငယ္စြာနဲ႔ ေခါင္းငိုက္စိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကို ျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။


ေအာ္…လယ္သမားႀကီးရဲ႕ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ကိုငါတစ္ေကာင္တည္း ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွာ ပါလား။


တစ္ညေတာ့ ေျဗာင္း ဆိုတဲ့ အသံက အိမ္ထဲမွာ အေတာ္ေလး ညံသြားတယ္။


အေကာင္ တစ္ေကာင္ေကာင္ကို ညႇပ္မိလို႔ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္က ျမည္တဲ့ အသံလိုပဲ။


လယ္သမားရဲ႕ မိန္းမက ဘာအေကာင္မ်ား မိသလဲလို႔ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ရွိတဲ့ဆီ အတင္းကို ေျပးသြားတယ္။

အေမွာင္ထဲမွာ ဆိုေတာ့ အၿမီး ညပ္လို႔ ေဒါသ တေခ်ာင္းေခ်ာင္း ထြက္ေနတဲ့ ေႁမြကို မျမင္လိုက္မိဘူး။


အဲဒီေတာ့ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ေႁမြေပါက္ ခံလုိက္ရေတာ့တယ္။


ေဆးကုသဖို႔အတြက္ လယ္သမားႀကီးဟာ သူ႔မိန္းမကို ေဆး႐ံု အျမန္ ပို႔လိုက္ရတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့


ေႁမြဆိပ္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီး အဖ်ားေတြ တက္ေနတယ္။


အဖ်ားတက္ေနတဲ့ လူနာကို အားရွိသြားေအာင္ လတ္ဆတ္တဲ့ ၾကက္စြတ္ျပဳပ္ လုပ္တိုက္ရတယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ဒါနဲ႔ လယ္သမားႀကီးဟာ ၾကက္စြတ္ျပဳပ္ လုပ္ဖို႔
လယ္ကြင္းထဲကို ဓါးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဆင္းသြားေလရဲ႕။ .

ဒါေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ပူရွိန္ဟာ မက်ဘဲ တက္ျမဲ တက္ေနေလရဲ႕။


အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လူနာလာေမးရင္း ေနေကာင္းေစဖို႔ နည္းလမ္းေကာင္းေတြ လာၿပီး ေဆြးေႏြးေပးၾကတယ္။ တေနကုန္ပဲ ဆိုပါေတာ့။


သူတို႔ေတြကို ေကၽြးဖို႔ ေမြးဖို႔ ၀က္သားကို ေဖာ္ရေတာ့တယ္။


ေနာက္ဆံုးေတာ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီး ဘယ္လိုမွ မသက္သာႏုိင္ဘဲ ကြယ္လြန္သြားရွာတယ္။


နာေရးမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ား အသုဘ႐ွဳ လာၾကတယ္။


လာသမွ်လူေတြကို ဧည့္ခံဖို႔ လယ္သမားႀကီး ခမ်ာ ေလာက္ငွေအာင္ အမဲသားဟင္းကို စီစဥ္ရေတာ့တယ္။ ကိုႂကြက္ကေတာ့ ျဖစ္သမွ် အားလံုးကို အက္ကြဲေနတဲ့ အုတ္နံရံၾကားကေန စိတ္ေသာကႀကီးစြာနဲ႔ပဲ ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။




''ေနာင္တစ္ခ်ိန္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အခါ ငါနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူးလို႔ ေတြးလိုက္မိရင္ သတိရပါ။ က်ေနာ္တို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ ၿခိမ္းေျခာက္ ခံေနရၿပီ ဆုိရင္ အဲဒီ
အႏၲရာယ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးအေပၚ က်ေရာက္လာတာပဲ။ တျခားသူူေတြ အေပၚမွာ
မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ ရွိသင့္သလို တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လည္း
အားေပးၿပီး အစြမ္းကုန္ ကူညီတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးဟာ ဘ၀လို႔
ေခၚတဲ့ ခရီးစဥ္ထဲက တစ္ေဖာင္တည္းစီး ခရီးသြားေဖာ္ခ်င္း အတူတူပါ။

ဒါကေတာ့ ေတာင္အာဖရိကက ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒက္စ္မြန္တူးတူးရဲ႕ စကားပါ။ ေရွ႕ကပံုျပင္နဲ႔ မတူေပမယ့္ မဆိုင္သလိုေနတဲ့ သူေတြအတြက္ ဥပမာ ေပးရာမွာေတာ့ နီးစပ္မႈ ရိွပါတယ္။''

''မတရားမႈတခုမွာ သင္ဟာ ၾကားေနတယ္ဆုိရင္… သင္ဟာ ဖိႏွိပ္သူဘက္က လုိက္ဖုိ႔ ေရြးခ်ယ္လုိက္တာနဲ႔ အတူတူဘဲ''
''If you are neutral in a situation of injustice, you have chosen to side with the oppressor.''

How old are you?

မင္းဘယ္လိုအိုသြားတာလဲ?

 

Quite well

ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းေသာေရတြင္း

 

Where does u live?

မင္းဘယ္မွာ Live ( Show ) လုပ္မွာလဲ?

 

Quite right

ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းေသာညာဖက္

 

Turn right

အမွန္ကိုလွည့္ပါ

 

Turn left

လွည့္ျပီး ထားခဲ ့သည္

 

By the way

လမ္းမႀကီးအားျဖင့္

 

Hand round

လက္ကိုလွည့္ပါ

 

Next door

ေနာက္တံခါးတစ္ခ်ပ္

 

How’s going ?

ဘယ္လိုသြားမွာလ?ဲ

 

How long have you been in Singapore?

မင္းစကၤာပူမွာဘယ္လိုရွည္လာတာလဲ?

 

Get into bed

အိပ္ရာထဲတြင္ရသည္

 

Dressing table

ဝတ္စံုျပည့္စားပြဲခံု

 

Getting out

အျပင္တြင္ရသည္

 

Getting in

အထဲတြင္ရသည္

 

All right

အားလံုးညာဖက္

 

Make up your mind

မင္းစိတ္ကို မိတ္ကပ္ လိမ္းလိုက္ပါ

 

Try on

အေပၚတြင္ၾကိဳးစားပါ

 

Put on

အေပၚတြင္ထားပါ

 

Keep an eye

မ်က္လံုးတစ္လံုး သိမ္းထားပါ

 

Long gone

အရွည္ၾကီးေသသြားျပီ

 

Switch on

အေပၚတြင္ ဖြင့္သည္

 

Watch out

အျပင္မွာ ေစာင္ ့ၾကည့္သည္

 

Go out with date

ေန ့စြဲနဲ ့အျပင္ထြက္သည္

 

Well done

ေရတြင္း ျပီးျပီ

 

Everything will be all right

အားလံုးညာဖက္ ျဖစ္သြားမွာပါ

 

I am not feeling well

ငါေရတြင္း း္ကိုခံစားလို ့မရေတာ ့ဘူး

 

Hurry up

အေပၚကျမန္ျမန္လုပ္

 

Poor you

မင္းကဆင္းရဲလိုက္တာ

 

Pull down

ေအာက္ကဆြဲပါ

 

Shut the ***** up

ေအာက္ကပိတ္ျပီး ***** လုပ္ပါ

 

Back off

ေနာက္ဖက္ကိုပိတ္ပါ

 

Anyway

မည္သည့္လမ္းမဆို

1. အေရးမပါတာေတြကို ေဘးဖယ္ထားလိုက္ပါ။ အဲဒီ အေရးမပါတာေတြဆိုတဲ့

အရာေတြထဲမွာ အသက္ရယ္၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ရယ္၊ အရပ္အျမင့္ရယ္လည္းပဲ

ပါ၀င္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြရွိတာပဲ။ ဒီကိစၥအတြက္ ပူေနစရာ မလိုပါဘူးဗ်ာ။

ဒါေၾကာင့္လည္း ဆရာ၀န္ေတြကို မ်ားမ်ားေလးေပးရတာေပါ့ေလ။



2. ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ေပါင္းပါ။ တစ္ခ်ိန္လံုး

ညည္းညဴေနျခင္းက သင့္ကိုဖ်က္ဆီးေနရာ ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ သင္ကိုယ္တိုင္လည္း

ညည္းညဴေနတတ္သူတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဒီအခ်က္ကေလးကို သတိရလိုက္ပါေနာ္။



3. အၿမဲတမ္း သင္ယူေလ့လာေနပါ။ ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္း၊

ဥယ်ာဥ္စိုက္ပ်ိဳးျခင္းအေၾကာင္း၊ လက္မႈပညာအေၾကာင္း၊ ဘာကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္

သင္ယူေလ့လာေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဦးေႏွာက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ အနားမေပးပါနဲ႔။

စကားပံုေတာင္ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား.. ဘာတဲ့ An idle mind is the devil's

workshop တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ကေတာ့ The devil's name is Alzheimer's!

ပဲေပါ့



4. ရိုးရိုးေလးေတြနဲ႔ပဲ ေနတတ္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ။



5. ရယ္ေမာပါ၊ အၾကာႀကီး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ကို ရယ္ေမာပလိုက္ပါ။

ရယ္လြန္းလို႔ ပင့္သက္ရိႈက္ရတဲ့အထိကိုေပါ့။ သင့္မွာ သင့္ကို

ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္သာရွိမယ္ဆိုရင္

သူနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။



6. သင္ခ်စ္တတ္တဲ့ အရာေတြသင့္အနားမွာ ရွိေနပါေစ။ သင့္မိသားစု၊ သင္ခ်စ္တဲ့

တိရစၦာန္၊ သင္၀ါသနာပါတဲ့အလုပ္၊ သင္ႏွစ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေတြ ဘာပဲျဖစ္ေန

ျဖစ္ေန ဒါေတြနဲ႔အတူ ရွိေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ သင္နားခိုဖို႔ ေနရာတစ္ေနရလည္း

ရွိေနရမယ္ေနာ္။ ေနာက္ၿပီး ဘုရားသခင္နဲ႔လည္း တည့္ေအာင္ေနေပါ့ဗ်ာ။



7. မ်က္ရည္က်ေလာက္တဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြ ႀကံဳလာခဲ့ရင္.. ႀကံ့ႀကံ့ခံပါ၊

၀မ္းနည္းပူေဆြးေနလိုက္ပါ၊ ၿပီးရင္ေတာ့ စိတ္ထဲကေန ထုတ္လိုက္ပါေတာ့။

ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ္နဲ႔အတူရွိေနမွာက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲေလ။ ဒီေတာ့

ကိုယ္အသက္ရွင္ေနစဥ္အတြင္းမွာ ရွင္သန္ေအာင္ ေနထိုင္ပါ။



8. ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ တန္ဘိုးထား ျမတ္ႏိုးပါ။ က်န္းမာေရး မေကာင္းရင္

ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမွာေပါ့။ မၾကာခဏေနမေကာင္း ျဖစ္ေနရင္လည္း

ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္တတ္ရမယ္ေလ။ အင္း.. ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဘယ္လိုမွ

မကယ္ႏိုင္တဲ့ အဆံုးေတာ့ တစ္ျခားသူေတြရဲ႕ အကူအညီကို ယူရေတာ့မွာပါပဲ။



9. မသြားခ်င္တဲ့ ခရီးေတြကို မသြားနဲ႔ေလ။ ေမာလ္ေတြကို ေရွာ့ပင္ထြက္ပါ။

အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို သြားလည္ပါ။ ေနာက္.. တစ္ျခားေသာ ႏိုင္ငံျခား

တိုင္းျပည္ေတြထိေတာင္ ေရွာ့ပင္ထြက္လိုက္ပါအံုး။ ဒါေပမယ့္.. စိတ္လြတ္

ကိုယ္လြတ္မဟုတ္တဲ့.. စႏိုးစေနာင့္ ခရီးမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္ေလ။



10. ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ သူေတြကို အသက္ရွင္ေနတုန္း၊ အခြင့္အေရးရတုန္းမွာ

ခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင့္ေျပာလိုက္ပါ။